ใกล้สอบปลายภาค แต่ก็มีบัตรเชิญไปงานปาร์ตี้ของตระกูลคิโชวอินส่งมาที่บ้าน เป็นงานเลี้ยงใหญ่ที่พ่อกับแม่และผมไปร่วมงาน ยูกิโนะที่ยังเด็กอยู่ก็ให้อยู่บ้าน เรียนพิเศษไป
หลังจากไปทักทายประธานและมาดามคิโชวอิน มาซายะก็มาทานอาหารในงานเลี้ยง แนะนำให้ผมทานนั่นทานนี่ ส่วนผมมองหาคุณคิโชวอินท่ามกลางคนจำนวนมาก แล้วก็พบเธอที่ยืนอยู่กับคุณโมโมโซโนะ คุยกันด้วยท่าทางสนุกสนาน
ผมชวนมาซายะไปหาคุณคิโชวอิน แต่พอเข้าไปทักทาย ลูกพี่ลูกน้องของเธอที่ยืนอยู่ด้วยก็ทำสีหน้าหวาดระแวงออกมาเสียอย่างนั้น
ยังกลัวเรื่องที่ผมต่อว่าไปเมื่อตอนไปตื๊อมาซายะอยู่เหรอ
ผมชมคุณคิโชวอินอย่างเคย แต่เธอก็ดูเฉยๆ แล้วหันไปคุยกับคุณโมโมโซโนะ แววตาเป็นประกายดูมีความสุข
ผู้ชายอายุมากกว่าในสเป็คของคุณคิโชวอินเป็นแบบนี้เองสินะ
มาซายะเอ่ยชมเรื่องอาหารในงานปาร์ตี้ แต่พอรู้ว่าคุณคิโชวอินกับลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่ยอมแตะต้องของกินก็ขมวดคิ้วใหญ่
ผมพูดเพื่อช่วยเธอไม่ให้มาซายะเข้าใจผิด คุณคิโชวอินน่ะให้ความสำคัญกับของกินมากนะ มื้อกลางวันก็ทานเกลี้ยง ไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก
คุณโมโมโซโนะก็ช่วยพูดด้วยเหมือนกัน ดูท่าจะสนิทสนมกับครอบครัวของคุณคิโชวอินมากถึงได้รู้อะไรหลายๆอย่าง เช่นอาหารในงานปาร์ตี้ก็ได้มาจากคำแนะนำของคุณคิโชวอินคอยแนะนำท่านประธาน
พอได้คำอธิบาย มาซายะก็ยอมเข้าใจ และหันไปจ้องผู้หญิงอีกคนที่ผมเองก็เพิ่งเคยเจอหน้า แต่ท่าทางมาซายะจะดูคุ้นๆอยู่ เห็นคุยเรื่องอาหารกับเธอคนนั้นอย่างสนุกสนาน
“จะว่าไป ก่อนหน้านี้ก็เห็นคิโชวอินไปเดินเล่นลอยชายในนามของวิ่งจ๊อกกิ้งอยู่ แต่ไม่ค่อยเห็นผลเลยนะ”
มาซายะโพล่งขึ้นมาเรื่องนี้ คุณลูกพี่ลูกน้องที่นิ่งเงียบมาตลอดการสนทนาเมื่อครู่ก็ก้าวมาข้างหน้าคุณคิโชวอินที่กำลังถลึงตาจ้องมาซายะอยู่ ทำท่าเหมือนจะปกป้อง...เหมือนจะปกป้อง
เธอวางมือลงบนหน้าท้องของคุณคิโชวอิน “อ้าว เสียมารยาทจังเลยนะคะ คุณเรย์กะเคยอ้วนอืดอยู่ช่วงหนึ่งก็จริง แต่ตอนนี้พุงก็ยุบกลับเข้าไปแล้วอย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ” แล้วก็ตบท้องเธอปุๆ
ผมจ้องท้องคุณคิโชวอิน พยายามที่จะไม่หัวเราะออกมา ดูท่าคุณคิโชวอินจะอายจัดจนแทบเป็นลมอยู่แล้วก็ไม่ควรไปซ้ำเติม
แต่ก็ยุบลงไปอย่างที่คุณลูกพี่ลูกน้องว่านั่นล่ะนะ ยินดีด้วยที่ออกกำลังกายประสบความสำเร็จ
ยืนคุยอีกสักพัก ผู้หญิงที่คุยเรื่องอาหารกับมาซายะก็ขอแยกตัวออกไป มีคุณโมโมโซโนะและคุณลูกพี่ลูกน้องเดินไปส่ง ส่วนคุณคิโชวอินทำท่าจะหนีไปอีกแล้ว ไม่ให้หนีหรอกนะ
แม่ของผมเดินมาทักทายคุณคิโชวอินราวกับรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ปิดโอกาสหนีของเธอไปโดยปริยาย
“ทางนี้ต่างหากล่ะคะ ต้องคอยรบกวนท่านชูสุเกะอยู่เสมอ”
คุณคิโชวอินพูดคุยกับแม่ของผมแบบยิ้มแย้ม พอได้ยินเขาเรียกชื่อ ผมที่ยืนฟังอยู่กลับรู้สึกหวานอยู่ในอกแบบแปลกๆ
แม้จะแค่เป็นมารยาทก็ดีใจชะมัด