Fanboi Channel

นี่กูเพิ่งรู้สึกว่าทอปปิควันนี้ช่างเป็นวงน้ำชาสมชื่อกระทู้มากกกก 5555

>>120 กูด้วยอีกเสียง 555 คือตามอ่านอยู่นะแต่ไม่รู้จะคุยอะไรดี พอดีไม่ค่อยกินชาว่ะ

>>119 ก็ชานมน่ะ แต่มีกลิ่นกุหลาบ ซื้อตรง bts แบบไม่ใส่น้ำแข็งเอากลับบ้านมาใส่น้ำแข็งเอง ก็ไม่พุ่งเข้าห้องน้ำแต่อย่างใด แต่เพื่อนกูสองคนที่ไปซื้อด้วยกันวันนั้นบอกเข้าห้องน้ำไปเป็นสิบๆรอบ กูยังงงๆตัวเองอยู่เลยว่าทำไมไม่เป็นกับเขาด้วยวะ

>>114 ชาเขียวแท้ๆแบบญี่ปุ่นกูก็เคย แบบตอนนั้นเพื่อนพาไปเรียนชงชาจริงๆ แบบอาจารสอนชงชาของจริง แล้วอาจารย์ทำมาถ้วยนึง แล้วส่งให้กูคนแรก กูก็แบบนี่อาจารสอนชงชา มันต้องอร่อยมากแน่ๆ แถมมันหลอกกูด้วยความหอมด้วย กูเลยยกซดเลย อือหือออออ แทบพุ่ง55555555555 ขมแบบโคตรขม ขมจนกูคิดว่ากินยาจีนอยู่ คือรสชาติกับความหอมมันสวนทางกันมาก นี่ขนาดกูมีภูมิต้านทานจากทิกวนอิมแล้วนะ

กูชอบชา ดีใจมากที่พวกมึงมาถกกันแบบนี้ ~~~~~ แต่ขอ KY นะ สาวกซุยรันนี่มีกี่คนวะ เห็นเหมือนจะเยอะ

>>125 มันจะนับยังไงวะมึง...

>>114 >>124 เออ เม้าท์เรื่องชาเขียวญี่ปุ่นต่อ พอดีนึกขึ้นได้ 5555555555
พอกลับโรงแรมมากูก็คุยๆกับเพื่อนเว้ย ไอ้ที่นั่งจิบชาท่าพับขาหน้านิ่งๆในการ์ตูนแล้วบอกคนชงในชุดกิโมโนว่าอร่อยมากเลยครับ แม่งตอแหลชิบหาย อร่อยบ้านอาม่าคุณดิ เพื่อนกูก็บอก เราอาจจะยังไม่เข้าถึงความเป็นออริจินอลเพราะเราไปนั่งร้านชาธรรมดาๆ ถ้าไปลองกินแบบที่เขาทำพิธีชงชากันอาจได้รสชาติที่แท้จริง วันต่อมาเลยไปซื้อตั๋วดูพิธีชงชา ไปนั่งทับขาบนเบาะ นั่งไปกระพริบตาไป เหน็บแดกจ้าาาาาาา เฮลป์มียยยยยยยยยยยยย์

คุณป้าในชุดกิโมโนก็ชงชาแบบเชื่องช้าปราณีตไป กูก็ยุกยิกไป โอ รสชาติที่แท้จริง กว่าจะได้มาแม่งยากลำบากชิบหาย พอคุณป้าชงเสร็จ จะดื่มทันทีก็ไม่ได้นะ ต้องหมุนถ้วยชาสองรอบ กูกับเพื่อนก็มองตากันแบบ เออ อะไรก็ช่างแม่งเหอะ ขอแดกซักทีได้มั้ย รู้สึกว่าตัวกูเองจิตใจโครตหยาบช้าไม่ปราณีตตามป้าเขาเลย 5555555

จากประสบการณ์เมื่อวานที่ซดพรวดเดียวเกือบครึ่งถ้วย กูก็ค่อยๆละเลียดไม่ตะกละอีกต่อไปแล้ว ก็รสชาติก็เหมือนๆกับเมื่อวานนี่หว่า หรือกูจะลิ้นชาด้านไปแล้วถึงคิดว่าเหมือนกันหมด พอออกจากร้านกูกับเพื่อนก็ไปหาแพนเค้กแดกกัน จบทริปชิมชาเขียวเกียวโตจำนวนสองที่ ไม่เอาอีกแล้ว อนิเมะกับมังงะแม่งหลอกกูหลายอย่างมาก อะไรที่กูคิดว่าต้องอร่อยแน่ๆ พอได้กินจริงๆแล้วแบบ......ความใฝ่ฝันอันแสนหวานของกูป่นปี้หมดแล้ว 5555555

ชาน่ะ เอาจริงๆมันขมจะตาย แต่หวานเป็นลมขมเป็นยามั้งเขาเลยชอบ แล้วที่เจาบอกว่าอร่อยนี่คงหมายถึงมันอร่อยแบบที่ชาควรจะเป็นใช่มะ ถถถ

ชามันขมก็จริงนะ แต่เราว่าค่อยๆจิบมันอร่อยอ่ะ แบบจู่ๆก็หวานคอขึ้นมา

>>127 กูเคยได้ยินมาว่า อร่อยมากเลย มันเป็นประโยคมารยาทพื้นฐานของคนญี่ปุ่นมั้ง เพราะงั้นรายการชิมอาหารของญี่ปุ่นคือแอบเชื่อไม่ได้ 55555 คุณหลอกดาว แด๊กอะไรก็บอกอร่อยนี่จบเถอะ ตัดแต้มความน่าเชื่อถือตั้งแต่ดูตอนพาออกเรือไปทุ่นเลี้ยงสาหร่ายกลางทะเล หยิบขึ้นมาเป็นยวงสดๆใส่ปากทันทีแล้วทำหน้าฟิน กูนี่แบบโอ่วมายยยย.....

กำลังคิดว่าญี่ปุ่นที่ต้องเข้ากินชาในพิธีอย่างสงบสำรวมอาจจะเป็นการฝึกจิตนะมึง รสชาตินี่แบบพีคคคค คือค่อยๆกินแล้วหน้าคือสงบร่มเย็น คนญี่ปุ่นอาจจะมีโครโมโซมเก๊กติดตัวตั้งแต่เกิด 5555 แต่จากที่กินไปคือคิดว่าชาเขียวต้นตำรับนี่ลาก่อน กูกินที่ร้านไป 2 ที่ มีร้านนึงค่อนข้างดูพิธีการ แต่ก็ใบไม้บดพอกันอะ พังสุดคือที่ที่ 3 จำแม่นเลยคือวันคินคะคุจิ เดินดูสวนจนเมื่อยแล้วพอจะถึงช่วงทางออกเห็นมีที่นั่งอารมณ์ตั่งแล้วมีร่มกาง กูกับเพื่อนคือพุ่งไปนั่งทันที ปรากฎซักพักเค้ายกชาเขียวมาเสิร์ฟให้ จุดนั้นคือแบบอ่าวเฮ้ยยยย พอก้มมองในถ้วยเห็นฟองๆนี่แบบชิบละ ชัดเลยว่ามันคืออะไรรรร แต่มาขนาดนี้ละก็กระเดือกกันไปไม่งั้นคงดูเลวมาก ผิดเองที่มโนว่ามันคือที่นั่งพัก 5555 ทริปนั้นนี่กินจนรู้สึกขนมญี่ปุ่นหวานกำลังดีไปเลยทีเดียว ถ้ากินพร้อมกันอะนะ

แต่กูไม่เชื่อนะเว่ยว่าเค้าคิดว่ามันอร่อยหรือไม่ขม เพราะเวลาเอามาทำขนมนี่หวานแสบไส้ตล๊อด พวก nama matcha chocolate ก็หวานจ๋อยทั้งงั้น คือแบบนี่ก็รู้ตัวกันสินะว่าอะไรเรียกขมอะไรเรียกหวาน แล้วที่นั่งเก๊กซดชาฟองฟอดนี่คือฝึกขันติป่ะเธอ

>>123 อ้าว กูเจอคนที่ไม่เป็นอะไรแบบกูแล้วววววววว เพื่อนกูกินมีแต่คนถ่ายกันจนจะเป็นจะตาย

>>130 นึกถึงท่านพี่ทันใด ทานุกิอีกคน เป็นคนมารยาทดีกันสินะ สินะะะะะ 55555555

อ่านกระทู้แล้วอยากจะลุกไปชงชามาดื่ม​ตอนนี้​เลย 55555

แต่อ่านๆไปรู้สึกเหมือนฝันสลายนิดนึง เคยคิดว่าชาที่ชงแบบตามพิธีชงชาที่ข้นๆนี่คือรสชาติแนวชาเขียวลาเต้แต่แบบเข้มข้นกว่า อ่านๆไปรู้สึกจะไม่ใช่ละ กูโดนหลอกกกกก 55555

>>134 ชาไม่ใส่น้ำตาลมันก็ขมอยู่แล้วแหละเพื่อนโม่ง แต่เอาจริงชาขมๆ(กูไม่รู้ชนิดไหนอาม่ากูชง)กินไปจะขมก็จริงแต่หลังจากนั้นน้ำลายจะหวาน กลิ่นก็หอมด้วย แต่เอาจริงพวกชาที่ชอบสุดกูชอบชาผลไม้(คือมันเป็นใบชานะแต่ชงแล้วมีกลิ่นผลไม้+รสจะออกหวานหน่อย)

>>134 มันข้นคลั่กได้โดยไม่มีนมเลยซักกะหยดอะมึง คิดว่าน่าจะพอเห็นภาพว่าต้องอัดผงชาขั้นไหนถึงจะข้นเบอร์นั้น รสชาติก็แปรผันตรงตามปริมาณชา 55555

>>135 นึกถึงพวก twinings เลย four red fruits งี้ กูชอบสุดคือพวกชาดำใส่นมเลย ทั้งอัสสัมและซีลอน แบคทูเบสิค 555 ไม่รู้จะตระเวนชิมสารพัดชาและพวกชาเบลนด์ไปทำไม แล้วในบรรดาชานมๆที่ฟินสุดคือ chai tea แต่ต้องสูตรแบบเครื่องเทศอย่าแรงมากและไม่ต้องใส่ชินนามอนเพราะได้กลิ่นทีไรนึกถึงพะโล้ทุกที ถ้าชาแบบไม่ใส่นมก็ชอบเอิร์ลเกรย์สุดละ หอมมะกรูดดี

>>130 พูดถึงขนมญี่ปุ่นก็เป็นอะไรที่กูใฝ่ฝันเหมือนกันนะ หน้าตาน่ากินมากกกกกกกกกกกก
พอเอาเข้าจริงๆก็คือแป้งห่อถั่วกับถั่วห่อแป้ง แล้วรสชาติก็ อืม...ก็ประสบการณ์ชีวิตนะ อย่างน้อยก็ได้มากินถึงถิ่นเขาแล้ว
>>134 มันข้นมากมึง ความประทับใจแรกพบนี่แบบ....โว้ววววว สังขยาหรือไร 5555555555555555 ถ้ามีโอกาสต้องไปลองนะมึงงงง

>>138 ลองแล้วจะติดใจ ติดใจว่าจะไม่กินอีกแล้ว555555555555555

ขอบใจโม่งแปลมากน้าาาาา

ตอนนี้ดูมีการขับเคลื่อนของเวลาดีจัง. ขำที่เรยกะบรรยายคาราบุกิชะมัด. นี่คงมองคาราบุริเป็นตัวติ๊งต๊องเลยสินะ. ท่านอิมาริก็ดีงามแต่ออกแนวหมาหยอกไก่ไปเรื่อย

ชักสงสัยเรื่องแฟนท่านพี่ เก็งว่า
1. ท่านอิมาริ 555
2. รึจะเป็นท่านยูริเอะ รึท่านซาระ
ถ้าเป็นท่านยูริเอะจะต้องสนุกมากแน่ หึๆ

Orgel ball ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยยย. อยากได้ยินเสียงจัง. นี่เราไฮโซไม่พอสินะ

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่จ้าาาาา
ต้นตอนเรย์กะพูดถึงถ้าท่านพี่มีแฟน ส่วนท้ายตอนท่านอิมาริมาพร้อมท่านพี่นี่ยังไงกันน้า -..-

ตอนใหม่ล่ะ ๆ ขอบคุณโม่งแปลมากจ้าาา
รู้สึกช่วงนี้เจอท่านอิมาริบ่อยไงไม่รู้ คงจะไม่หายไปซักพักอีกนะ 5555

>>138 ถ้ามีโอกาสได้ไปญี่ปุ่นอีกจะลองว่ะ เกียวโตใช่ไหม เสร็จตู5555555
แต่กูเป็นคนไม่เคยกินชาอ่ะ ความรู้ไม่มี จะคุยก็ไม่ได้ แต่พวกมึงคุยกันสนุกมากกูอ่านก็สนุกตาม รู้ซึ้งถึงประสบการณ์ชีวิตของพวกมึงเลย
มีอันนึงที่ติดใจกูมาก สะระแหน่ทำลาบ โคตรขำ5555555555555555555555555555 กูโคตรชอบ

ขอบคุณโม่งแปลน้า ตือพอเจอคำว่า pivoine ไม่สามารถอ่านว่าพีโวนได้อีกต่อไป กูนึกถึง พิโว๊--อ่หนุ ตลอดเลย โคตรขัดฟีล5555555
ท่านเรย์กะก็กัดคาบุเรื่องเนื้อนอกเนื้อในบ่อยสรัช
แฟนท่านพี่(ถ้ามีจริง)กูเชียร์ท่านไอระ ขอเถอะ ขอเถอะฮิโยโกะซามะะะะ ถ้าใครไม่ได้ไปเดี๋ยวทางนี้เสียบเองได้ ท่านพี่ของน้อง รักส์

ท่านเรย์กะที่แกล้งๆ ทำใบคะแนนร่วงนี่คงน่ารักชิกหายเลยอ่า ท่านพี่คงมองด้วยสายตาแสดงความเอ็นดู โถๆ เด็กโง่ก็ยิ่งน่ารักนี่นะ
ว่าแต่ของขวัญท่านอิมารินี่ทำไมดูดีจังวะ รู้สึกว่าเหนือชั้นกว่าตุ๊กตาหมีของคาบุไปหลายเลเว่ลเลยว่ะ

ท่านพี่กับท่านอิมาริว่าจะไม่จิ้นๆแต่อดไม่ได้จริงๆน้า เขาน่ารักกันเกินไป โอ้ยยยยย ขอบคุณโม่งแปลมาก! อืม มีกำลังใจในเช้าวันใหม่แล้ว!!!

ขอบคุณ​โม่งแปลค่ะ

คำไทยวันนี้ขอเสนอ หล่อล้ำหน้า 555555555555

อะไร​คือ​ขึ้นรถไฟเพื่ออ่าน​หนังสือ​ตั้งใจอ่านมันดีๆเถอะค่าท่านเรย์กะ...
เคยมีไอ้ลูกกลมๆส่งเสียง​กังวาลงี้อยู่ของอากง เพิ่งรู้ว่าเรียกว่า orgel ball​

โม่งแปล มึงพิมพ์ ​คริสต์มาส ​เป็นคริสมาสต์ อีกแล้วนะ! //ตีมือ

กู >>110 เอง หน้าแหกเลย เขินจุง กูชอบจำสับสนกันอะ 555555 แต่รสชาติ​มันเลวร้ายมากจริงๆนะมึง ไอติม​มิ้นท์กูก็ชอบกิน แต่ชามิ้นท์ใส่นมนี่รับไม่ได้​โคตรๆ

อะไรคือการที่เรย์กะพอคิดว่าท่านพี่จะพาแฟนมาแนะนำทีไร แล้วอิมาริโผล่มาทุกรอบเลยวะ ถถถถถถถถถถถถถ แฟนกันสินะ ปีนี้ท่านอิมาริก็ได้กินช็อกโกแลตฝีมือมาตรฐานมนุษย์ ถ้าเป็นปีก่อนๆได้กิน พี่แกอาจจะไม่เฉียดเข้าใกล้บ้านคิโชวอินในช่วงนี้ก็เป็นได้ เคี้ยวๆไปอาจจะเจอส่วนผสมของลูกมิราเคิลในช็อกโกแลตไรงี้

แผนทำใบคะแนนหล่นเนี่ยรียูสทุกปีรึเปล่าคะท่านเรย์กะ โถ น่าเอ็นดู ท่านพี่คงมองแล้วหัวเราะหึๆ รู้ทัน แต่ไม่พูด น่ารักจริงๆเลยน้าาาาา

เปิดมาท่านเรย์กะก็แซะคาบุเลย 5555555
กูชอบความเปย์ของท่านอิมาริว่ะ อู้ย เริ่ดด จริงๆนี่แอบเชียร์ท่านอิมาริกับท่านเรย์กะเลยนะเนี่ยยย

อยากให้แบบวาคาบะจังติวให้ท่านเรย์กะงี้เกิดอีเวนท์ไปอี๊กกก

จริงๆกูว่าคะแนนท่านเรย์กะก็ไม่ได้แย่นะ 29 จากทั้งสายชั้นอ่ะ มีเด็กเก่งก็เยอะ แต่ว่าที่นางดูยังไม่พอใจก็น่าจะมาจากที่นางเคยมีความทรงจำจากชาติก่อนกับที่พวกคุณหนูคุณนางส่วนใหญ่จะไม่ค่อยตั้งใจเรียนกันหรอก โดยเฉพาะสาวๆจบปุ๊บแต่งงี้มีเยอะ

กูอยากได้ยินเสียง Orgel Ball อ่ะ หาได้จากไหนบ้าง

ว่าแต่ ตอนที่แล้วคาบุแม่งจะต่อยท่านโยโกะอยู่เลย มาตอนนี้ท่านโยโกะบอกให้สนับสนุนคาบุด้วย ยกโทษให้แล้วเหรอ หรือมารยาททางสังคม??

>>152 มารยาททางสังคมแหละ กำหมัดขนาดนั้น อาจโดนเอ็นโจปลอบๆบ้างแต่มันจะหายสนิทเร้ออ จะไปเป็นศัตรูด้วยก็ไม่ได้เดี๋ยวเป็นปัญหาระหว่างตระกูลอีก

แต่เห็นราคาOrgel Ball แล้ว ลูกเล็กๆแต่ราคาไม่เล็กนะจ๊ะ แต่เป็นของฝากลูกคุณหนูนี่เนอะไม่แปลกใจ แต่อยากได้ ;; w ;;

ตลกท่านเรย์กะ ชมคาบุว่าหล่อล้ำหน้าแต่ข้างในก็... แล้วยังจะมีมาพูดว่าห่วยยังไงก็ต้องมีมารยาทการเข้าสังคม ต่อมาก็ว่าท่านพี่ทำหน้าเปรี้ยวๆ
มีท่านอิมาริที่แบบ ว้ายยย ดูโชโจกับคุณตัวประกอบได้หน่อย นึกถึงเรื่องโอรัน ไฮสคูลที่พระเอกจะชอบหยอดๆ แต่นางเอกปัดทิ้ง//พายเรือ

อยากเห็นท่านเรย์กะโดนให้คำสาปพูดทุกอย่างที่คิดออกมา 55555555555 ภาพลักษณ์คงไม่มีเหลือ แบบเอ็นโจเรียก"คุณคิโชวอิน" นางก็โพล่งออกมา "แย่แล้ว จอมมาร...!!" หรือถ้าเป็นคาบุก็คงจะ "ไม่รู้ว่าอีตานี่จะทำอะไรอีก วุ่นวายๆจริง...!!"
ท่านเรย์กะน่าจะแกล้งป่วยการเมืองแล้วขอกลับบ้านไปเลยตอนวินาทีที่หลุดจอมมารออกมาเลย

>>151 หาซื้อไม่ได้ ฟังใน youtube ไปก่อน ก็กุ๊งกิ๊งๆ เฉยๆ นะ กูว่า https://www.youtube.com/watch?v=IGLYNgBDOWk

เสียงงี้อะ https://youtu.be/4smrcEeiW4o

>>156 >>157 เสียงคล้ายๆกระดิ่งหรือพวกโมบายเวลาโดนลมเลย

>>155 จริงๆเรย์กะก็ไม่เคยเรียกเอ็นโจว่าจอมมารนะ แค่นึกๆบ้างว่าเป็นจอมเจ้าเล่ห์ ไม่น่าไว้ใจ ที่เรียกเอ็นโจว่าจอมมารคือในกระทู้นี้แซวๆกันเฉยๆน่ะ

>>159 แต่นางเคยสวดไล่ อย่างฮา

>>160 ถ้าสมมติโดนคำสาปที่ >>155 ว่า เวลาเอ็นโจเข้ามาใกล้แล้วนางหลุดปากสวดมนต์ขับไล่ภัยพิบัติเงี้ย คงจะฮาน่าดู ส่วนคาบุถ้าทำอะไรเกรียนๆใส่นาง คงโดนบทสวดสาปแช่งให้ไปตายซะ ส่วนยูกิโนะ นางคงหลุดปากออกไปว่าอยากฟัดๆเทวดาน้อย ดูแล้วเป็นภัยต่อเด็ก และเอ็นโจคงเรียกตำรวจมาสอยนางไปในที่สุด....เรื่องอวสานเพราะนางเอกติดคุก จบเห่ เอวัง

>>161 กูว่าจอมมารไม่น่าจะพลาดโอกาสนี้มากกว่า เรย์กะพึมพำว่า "มาเป็นลูกบ้านคิโชวอินไหมคะ" เอ็นโจก็สวน "มาเป็นคนตระกูลเอ็นโจสิครับ" หยอดมันเข้าไปค่ะ หยอดมันเข้าไป
ว่าแต่ถ้าเขาแต่งกันจริงๆ ก็ต้องใช้นามสกุล เอ็นโจ เรย์กะ น่ะสิ ฟังดูไม่ค่อยเข้า โมโมโซโนะ เรย์กะ ฟังดูกว่านะ แค่กๆ

กูไปสอบวันสองวัน กลับมาเจอพวกมึงเปิดทู้ใหม่อีกละ ความเร็วนี้มันคืออะไรกัน เหงื่อตก อย่าเร็วเกินนะเว้ยย กูเพิ่งตามทันไม่นานเองน้า

>>162 นั่นสิ เอ็นโจคงจะพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสมากกว่า เผลอๆคงจะกล่อมว่าส่วนผสมของผมกับคุณคิโชวอินรวมกัน ก็คงได้เด็กที่หน้าตาน่ารักไม่แพ้ยูกิโนะก็เป็นได้ //ปิดตา
แต่ แต่ กูว่าโมโมโซโนะ ทาคาเทรุ ฟังดูเข้ากว่านะ //แค่กๆๆๆ

ตอนนี้กูจิ้นกระจาย 555 ถ้าแฟนท่านพี่ปรากฎตัวคงเงิบกันหมด แต่กูอยากให้เป็นท่านอิมารินะ ถึงแม้โอกาสวายในโชโจจะน้อย แต่ก็แฝงนะโว้ยยย

>>165 นั่นสิ กูอยากเห็นแฟนท่านพี่ชิบหาย ตอนจบเรย์กะคงไม่ขึ้นคานหรอกมั้ง อ.ฮิโยโกะคงปราณีนางอยู่ แต่ท่านพี่นี่สิ....กูนึกภาพฮีมีความรักไม่ออกเลย ผู้หญิงที่ผ่านมาในชีวิตของท่านพี่ เอาที่ออกชื่อและมีบทบ้างก็มีท่านไอระนี่ล่ะ ส่วนญาติๆอย่างมายุซังหรือคนอื่นๆก็หายลับไปแล้ว ถ้าเป็นไอระกูก็เชียร์นะ เข้ากับน้องสาวได้ดี ท่านพี่คุยด้วยในสโมสร ชวนมาบ้านก็มา ไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกันอีก

แบบเรื่องซากุระรึเปล่า นางเอกแอบปลื้มเพื่อนสนิทพี่ชาย สุดท้ายเค้าได้กันเอง //แค่กๆๆๆ

>>166 ท่านพี่กับไอระเนี่ย กูอ่านฟิคหรือคอมเมนต์ทีไร จิตใจกูชอบนึกไปทางอกุศลอยู่เรื่อย อย่างเรื่องท้องก่อนแต่งหรือ one night stand อะไรทำนองนั้น กูขอโทษ Orz
เอาจริงๆ กูนึกภาพท่านพี่ไปจีบสาวไม่ออกเลยว่ะ โผล่มาทีไรถ้าไม่ตามใจน้องสาว ก็แพคคู่มากับอิมาริอยู่เรื่อยจนกูก็คิดอกุศลไปแล้วเหมือนกัน 55555555555 แต่ก็อยากเห็นอยู่นะ จะโรแมนติคได้ขนาดไหน หรือจีบสไตล์จอมมารแบบเอ็นโจ ไหนๆก็เป็นดอปเปลแกงเกอร์ของกันและกันทั้งที

>>168 ท่านไอระก็ทำตัวน่าสงสัยอยู่นะ ตอนเรย์กะถามว่ามีคนที่ชอบหรือยังก็ตอบอะไรคลุมเครือเชียว แต่ถ้ามีแฟนระดับท่านไอระ ท่านพี่ก็ไม่เห็นต้องปิดบังเลยนี่นา หรืออาจจะมีแฟนเป็นสามัญชนจริงๆ....

>>167 พูดถึงซากุระ กูเคยคิดว่าพี่ชายของซากุระคงได้คู่โทโมโยะแน่ เพราะเห็นนางหน้าแดงให้คุณพี่บ่อยๆ จนมาเฉลยว่าที่หน้าแดงเพราะพี่โทยะมีหลังหูเหมือนซากุระ มองแล้วนึกถึงซากุระก็เลยหน้าแดง หาได้มีความพิศวาสคุณพี่แกไม่ กูก็รู้สึก เอิ่มมม โทโมโยะคิดกับซากุระแค่เพื่อนกันมั้งงงงงงง ท่องไว้ว่าแค่เพื่อนๆๆๆๆๆๆๆ แล้วมาช่วงหลังๆ ไม่แค่เพื่อนแล้วโว้ยยยย ทั้งคู่คุณพี่กับคุณเพื่อน ทั้งซากุระกับโทโมโยะ

ท่านพี่กับอิมาริจะมาลงเอยอีหรอบเดียวกับโทยะและยูคิโตะป่ะคะ ถถถถถถถถถ หรือที่ยังไม่ตกลงปลงใจกับอิมาริซักทีเพราะความเจ้าชู้//แค่กๆๆๆๆๆ

>>169 อาจจะเป็นคนที่น่าจะมีปัญหาถ้าเปิดตัว หรือไม่ก็ไม่มี 555 ท่านเรย์กะอาจมโนไปเองก็ได้ เซ็นต์ด้านความรักของเจ้าหล่อนก็ไม่ค่อยมีซะด้วย อย่างคนแอบชอบกระรอกซัง หรือ สาวๆที่มีหนุ่มๆมาจีบ ไม่เจอจังๆก็ไม่รู้ตัวหรอก

ทาคามิจิ เรย์กะก็โอเคนะพวกมึงงง
จะเปลี่ยนตามทาคามิจิ วาคาบะหรือทาคามิจิ
คันตะก็ได้ทั้งนั้นแหละ

>>171 กรณีมีแฟน แล้วเป็นคนมีปัญหาเวลาเปิดตัว ถ้าไม่ฐานะหรือสถานะต่างกันมากๆ ก็เพศเดียวกันว่ะ

>>170 ก็ดีนะ กูโครตกร๊าวใจคู่ขุ่นพี่โทยะกับยูกิโตะซัง กูไปนั่งดูซากุระซ้ำเพราะคู่นี้โดยเฉพาะอ่ะมึง 5555+

>>172 แบบนั้นที่บ้านเรย์กะคงไม่ยอมหรอก
ต้องเป็น คิโชวอิน วาคาบะ หรือ คิโชวอิน คันตะ แทน
แบบโคะโท มินามิ ถถถถ

>>175 คันตะคุงเข้าคฤหาสน์คิโชวอินมา หลุดปากเรียก "โคโรเน่" คำเดียว ท่านแม่ก็ช็อคตาตั้งแล้วแหงๆ...

>>176 ท่านแม่คงถามก่อนว่ามันคืออะไรเหรอจ้ะ พอรู้ก็ช็อคน้ำลายฟูมปาก ทรงผมตุ๊กตาฝรั่งเศสอันแสนภาคภูมิใจของฉัน....

คันตะคุงต้องทำอาหารพิชิตใจทานุกิ (เพราะท่านเรย์กะเสร็จอาหารไปแล้วแน่นวล55555)

แต่สรุปมหาลัยซุยรันก็อยู่ไม่ห่างจากแผนกมัธยมซินะ นี่พื้นที่ของโรงเรียนนี้ใหญ่ขนาดไหนกันเนี่ย

>>179 กูยังยืนยันความเป็นโรงเรียนแคลมป์อยู่ มาครบทุกแผนกตั้งแต่ประถมยันมหาลัยพร้อมความเว่อร์วังยันพลาเนทาเรี่ยมก็มีแต่ที่นี่แหละ

>>179 กูนึกถึงมาโฮระในเนกิมะว่ะ ขาดแต่มีรถรางหรือรถบัสรับส่งวิ่งในโรงเรียนแล้ว (หรือมีวะ)

>>179 อาจจะจุฬาฯรวมเตรียมฯและสาธิต

>>171 กูก็ว่าเรย์กะมโนไปเอง555555
คือท่านพี่เป็นคนดูจริงจัง คงไม่สนใจอะไรกับวันพิเศษๆสำหรับเด็กแล้วล่ะ คงไปทำงานแบบปกติ หรือไม่ก็มีประชุมอะไรแบบนี้

ตอนใหม่กูชอบท่านอิมาริมากกกก เปย์ได้เปย์ดีจริงๆ5555555 มีความเอาใจใส่เรย์กะมากๆ จริงๆกูแอบอยู่เรืออิมารินะ แต่... ท่านพี่จะขัดไปไหนคะ

>>181 มาโฮระกูว่าใหญ่ไปหน่อย ที่เคยคุยๆมู้ก่อนก็มีโอรัน แคลมป์ มาโฮระ อีตัน(อันนี้สุดท้ายก็มากรี้ดหนุ่มอีตัน แต่ของเค้าดีจริงๆ/////)
.
.
.
บ่นนิดนึง บ้าเอ๊ย ดีแทคโดนแบนอีกละเหรอ

>>184 รู้สึกจะโดนถึงวันที่ 5 ว่ะ อดทนไว้นะมึง กูก็ไม่รอดเหมือนกัน

>>176 หัวโคโรเน่กับหัวครัวซ็อง อันไหนฟังดูแย่กว่ากันวะ ถถถถถถถถ กูเคยเห็นการ์ตูนบางเรื่อง เวลามีคาแรคเตอร์คุณหนูๆทำผมม้วนๆมา ก็ชอบเรียกว่าหัวครัวซ็องกันนะ

>>184 >>185 แบนตลอดอ่ะมึง จนกูทำใจและ ใช้ได้ไม่กี่วันก็โดนแบน เซง

>>186 ครัวซองมันมีปลายสองด้านอ่ะ โคโรเน่มีปลายด้านเดียว(เข้าใจกูมั้ย55555) โคโรเน่น่าจะดูดีกว่า...มั้ง

>>187 เห้อม เบื่ออ่ะมึง เวลาอยู่นอกบ้านก็ไม่ใช่ว่าจะมีไวไฟตลอด อยากพิมพ์ก็อยากพิมพ์แต่กดส่งไม่ได้ โคตรแย่ ,___,)

>>189 กูโคตรเข้าใจ บางทอปิคนี่อยากโดดเข้าไปจอยสุดๆ กว่าจะถ่อไปถึงที่มีไวไฟทอปิคก็มอดดับสลายวงกันไปหมดล่ะ orz

>>190 มึงอยากคุยอะไรก็ ky มาเลยเหอะ เดี๋ยวก็ต่อติด (มั๊ง) อย่างกูถ้าบางช่วงไม่ได้เกาะขอบจอ ได้ตามอ่านเรื่อยๆ มีใครพูดอะไรมากูก็ไปมุงกะเค้าได้หมดแหละ

>>179 มีป่าด้วยนะ

>>186 ครัวซองน่าจะต้องเป็นทรงทวินเทลด้วยรึเปล่า ถถถ

ขึ้นกระทู้​ใหม่นี้ยังไม่มีฟิคให้อ่านเลยแฮะ...

เคยจำได้ว่ามีคนเคยพูดว่าจะเขียนฟิคเรย์กะyourname แต่ตอนนี้ยังไม่เห็นเลย

>>194 มีด้วยเรอะ กูจำไม่ได้

>>194 ถิาเป็นฟิคสลับร่างก็มาแล้วนะ ที่เรย์กะกับเอ็นโจสลับร่างกันน่ะ ของโม่งสารบัญหรือเปล่าหว่า ยังรออยู่นะ ฮึก

>>196 ฟิคสลับร่างกูรู้สึกว่าไม่ใช่ของโม่งสารบัญนะ ของโม่งฟิคเกอิชามั้ง ถ้าจำไม่ผิด เห็นเจ้าตัวเคยออกมาบอกอยู่ซักกระทู้
แต่ขาประจำลงฟิคตอนนี้มีไม่กี่คนเองเรอะ ตั้งแต่กระทู้แรกๆกูจำได้ว่าเยอะกว่านี้นะ บุคคลเหล่านั้นไปไหนกันหมด กูคิดถึง เบบี้ คัมแบ็ค ทู มี พลีสสสสสส

>>197 อ่อ แทงส์ๆ สายผลิตมันต้องใช้พลังและเวลาอย่างสูงเนอะ ร้อนๆ แบบนี้คงหมดแรงกัน กูจะรอความรักความเมตตาไปเรื่อยๆ ; w ;

ก็ว่าจะแต่งเหมือนกันนะ แต่หัวไม่แล่นเลย...

อยาก​อ่าน​ต่อหลาย​ๆ​ฟิคเลย ฮือ
ฟิควาเลนไทน์​ที่โดนเทแล้วมีคนมาต่อ แล้วโดนเทซ้ำอีกเหรอวะหายไปเลย นี่มันวาเลนไทน์​ต้องสาปรึไง ถถถถ

กูเคยลงฟิคเรื่องนึง เรื่องสั้น. เอ็นโจ แต่เพิ่งสำเหนียกว่าตัวเองนอนอยู่ในเรือท่านอิมาริ เลยกะจะแต่งลง แต่ก็นะ....... ท่านพี่แม่มมมมมมมมมมมม มีอิมาริก็ต้องมีท่านพี่แพ๊คคู่ตลอด เคยโพสว่าจะแต่งอิมาริเป็นหญิงไปล่อลวงท่านพี่แทน จะได้ป่าวเนี่ย

>>201 แต่งมาสิ กูชอบ ถ้าอิมาริเป็นหญิงต้องสวยเซ็กซี่ขี้เล่นแน่นอน หนุ่มอ่อนโยนแต่จริงๆเป็นจอมมารผู้ดำมืดกับสาวหยอกเย้าแพรวพราวมีเสน่ห์ ให้ความรู้สึกเซ็กซี่ยังไงไม่รู้ดิ 5555555555555 สองคนนี้ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นหญิงคงเป็นแฟนกันไปนานแล้วล่ะ
>>200 แถมฟิควันวาเลนไทน์ก็เป็นฟิคหมา..........5555555555555555555555555

>>202 แล้วฟิคหมาก็โดนเทไปอีก ฮือ เหลือไรบ้างเนี่ย

>>202 กูชักอยากอ่านละ น่าสนุก อิมาริสายc
แต่ท่านพี่เป็นหญิงก็มิเลวนะ สาวอ่อนโยนแต่แอบร้ายป่วนหัวใจหนุ่มคาสโนวา
เดี๋ยวๆๆๆ มันชักโชโจไปละ 5555+

ไปอ่านตอนมุมมองท่านพี่ ตอน49 เจอประโยคนี้

พ่อพยายามเอาใจน้องสาวด้วยการซื้อเค้กจากร้านปาติซิเย่ชื่อดังที่หาทานได้ยากและผลไม้ชั้นดีมาปรนเปรออยู่เรื่อยๆ ส่วนน้องสาวก็ฟาดเอาๆ ไม่หยุด...

นี่ท่านพ่อคงได้ฉายาประธานกูรเมต์มาตั้งแต่ตอนนี้แล้วซินะ 5555555555

>>204 มึงใจตรงกับกูเลย ท่านพี่เป็นผญกับท่านอิมาริ โอ๊ย คิดก็ฟินแล้ว

>>204 >>206 +1 กูว่าท่านพี่ผู้หญิงลคอยกันๆห้ามเพื่อนสนิทไม่ให้เข้าใกล้น้องสาวนี่... อ่าห์
/นึกถึงตอนที่กาวกันเกี่ยวกับวันวาเลนไทน์ของท่านอิมาริ,ท่านพี่ ที่ท่านพี่ไปคอนโดท่านอิมาริ แล้วไขว่ห้างบอกให้ท่านอิมาริทำตามสบาย อือออ อันนั้นก็ดี ซู้ดดดดดดดดดดดด

>>204 ก็เรื่องนี้มันโชโจไม่ใช่เหรอ 55555555555555555
ถ้าท่านเรย์กะไปเป็นตัวประกอบ ฟีลโชโจก็มาตรึม แต่พอเป็นตัวเอกแล้วกลายเป็นแท็ก food

นี่กูแต่งเป็นครั้งแรกเลยนะมึง อาจจะสนุกน้อยหน่อย
อย่าว่ากันนะ

-------------------------------------------------

“ใส่แล้วก็ขึ้นดีนะเนี่ย คันตะ”

ทาคามิจิ วาคาบะเมียงมองดูผมที่กำลังลองชุดกักคุรันที่เป็น
เครื่องแบบโรงเรียนมัธยมปลายของรัฐบาลที่จะเข้าเรียนในฤดูใบไม้ผลิหน้าที่จะถึง

“ไซส์มันไม่ใหญ่ไปเหรอเนี่ย แขนเสื้อยังท่วมข้อมืออยู่เลย”

ผมบ่นพลางมองดูปลายแขนเสื้อนอกที่เลยข้อมือไปเกือบคืบ
ทว่าเจ้าตัวบอกว่ามันเหมาะดีแล้ว

“ก็ซื้อเผื่อโตไง จะได้ไม่ต้องซื้อบ่อยๆ ชุดนักเรียนตัวนึงก็หลายตังค์อยู่นะ
ถึงจะไม่แพงเหมือนชุดของซุยรันก็เถอะ
เฮ้อ จะว่าไปก็ไม่ได้ใส่ชุดยูนิฟอร์มมาตั้งหลายปีแล้วนี่นะ”

พี่สาวทอดถอนใจ เหมือนอาลัยชุดนักเรียนและช่วงชีวิตมัธยมปลายอยู่เล็กๆ
ผมก็ไม่แปลกใจเท่าไร เพราะช่วงชีวิตของพี่ตอนนั้น เป็นช่วงที่ได้พบเจอสิ่งต่างๆ มากมาย
ไม่ว่าจะเป็นสังคมอันหรูเริดของเหล่าคุณหนูในโรงเรียนที่กีดกันสามัญชน
หรือต้องผจญอุปสรรคต่างๆ (ที่เมื่อเจ้าตัวกลับมองไป กลับดูเป็นเรื่องน่าหัวเราะซะงั้น)
จนกระทั่งชีวิตพลิกผันจากลูกสาวร้านขนมธรรมดาๆ
ได้มากลายเป็นคนรักและคู่หมั้นของทายาทตระกูลดังอย่างคาบุรากิ มาซายะ

“ช่วงมัธยมปลายเป็นช่วงที่สนุกที่สุดของพี่เลยล่ะ
ทั้งเจอคนที่พี่รักและคนที่รักพี่ และยังมีเพื่อนที่สุดวิเศษอีก
ถ้าคันตะได้เจออะไรสนุกๆ เหมือนพี่ก็ดีสิ”

พี่ยิ้มน้อยๆ พลางมองที่นิ้วนางข้างซ้าย
ที่มีแหวนสีเงินประดับด้วยมรกตที่เจียระไนเป็นรูปใบไม้สีเขียว
การที่พี่สามารถผ่านพ้นเรื่องไม่ดีมาจนสามารถจบชั้นมัธยมปลายได้อย่างราบรื่นนั้น
ก็ต้องขอบคุณเพื่อนเธอ ที่คอยให้ความช่วยเหลือมาตลอด
ไม่ว่าจะเป็นคุณคาบุรากิ (เอ๊ะ หรือผมต้องเรียกว่าท่านพี่มาซายะนะ?) คนรักของพี่
คุณเอ็นโจ เพื่อนรักของคุณคาบุรากิ คุณมิซึซากิ ประธานนักเรียนของรุ่น
และก็...

“มานั่งเคลิ้มถึงอดีตแบบนี้เป็นป้าแก่หรือไง
เดี๋ยววันนี้ผมไปข้างนอกหน่อยนะ ไม่ต้องทำข้าวเย็นเผื่อก็ได้”

“หืม อีกแล้วเหรอ เห็นน้องๆ บอกว่าคันตะไม่อยู่กินข้าวเย็นตั้งหลายครั้งแล้วนี่นา
เอ๋~~~~ หรือว่า…”

“อย่าคิดอะไรเพ้อเจ้อน่า
เดี๋ยวตัวเองก็ต้องไปเตรียมงานซักอย่างในฐานะศิษย์เก่าซุยรันไม่ใช่เรอะ”

พี่ตาโต อ้าปากหวอเหมือนกับเพิ่งนึกขึ้นได้
ถึงจะเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ตระกูลใหญ่
แถมยังโดนจับเข้าคอร์สคุณหนูเป็นครั้งเป็นคราว
แต่ก็ยังเป็นวาคาบะ พี่สาวคนโตและลูกสาวร้านขนมทาคามิจิอยู่ดี
“หวาๆ ตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ยยยย”

“งั้นผมไปก่อนนะ”

“เอ๋? ไปทั้งชุดกักคุรันเนี่ยนะ ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเหรอ”

“ไม่ล่ะ มีเหตุผลนิดหน่อยน่ะ ไปล่ะนะครับ”

ผมบอกพี่สาวก่อนออกจากบ้านมาทั้งๆ อย่างนั้น
เหตุผลงั้นเหรอ…
ผมนึกพลางยิ้มที่มุมปากเล็กๆ
ขณะที่ขาก้าวไปยังจุดนัดพบที่มีรถคันโตสีดำจอดรออยู่แล้ว

ใช้เวลาไม่นานนัก รถก็พามาถึงคอนโดหรูที่สูงระฟ้าในเมือง
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า ผมเหมือนมองเห็นควันดำลอยออกมาจากหน้าต่างชั้นบน

“ต้องรบกวนท่านทาคามิจินะครับ ถ้าหากไม่มีคุณล่ะก็...”
ชายสูทดำทีเป็นคนขับรถพามากล่าวพร้อมโค้งขออภัยให้ขณะที่ผมลงจากรถ

ผมโค้งรับพอเป็นพิธี อ่าา เห็นเหงื่อผุดเต็มหน้าเลย เหนี่อยหน่อยนะครับ
เมื่อเข้าไปในอาคารและแตะคีย์การ์ดที่ลิฟท์
ลิฟท์ก็พาผมไปถึงชั้นจุดหมายโดยไม่ต้องกดหมายเลขชั้น
เมื่อใกล้ถึงจุดหมาย กลิ้นไหม้จางๆ ก็ลอยมาปะกับจมูก
ให้ตายสิ ไม่เคยเข็ดหรือไง
เหมือนเป็นเรื่องน่าเหนื่อยใจ แต่ทำไมรอยยิ้มที่มุมปากมันกลับยกสูงขึ้นนะ

เมื่อถึงชั้นปลายทางแล้ว ตรงหน้าผมเป็นประตูบานใหญ่
ที่เป็นทางเข้าของเพนท์ชันเฮาส์เหมาชั้นของคอนโดหรูแห่งนี้
ผมแตะคีย์การ์ดอีกครั้ง ก่อนเข้าไปภายใน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมาที่นี่ อีกทั้งไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดควันดำนี้ด้วย
ผมจึงเดินเข้าไปยังจุดกำเนิดของควันดำได้ในทันที
จุดหมายก็คือ...ห้องครัว

เมื่อเข้าไปแล้ว ก็เห็นหญิงสาวผู้มีผมม้วนทรงโรโคโค่อันเป็นเอกลักษณ์
ในมือถือถาดอบที่เพิ่งเอาออกจากเตามาใหม่ๆ

“คันตะคุง! มาพอดีเลยนะคะ
ฉันอบพายชาร์โคลที่ตั้งใจจะทำในงานศิษย์เก่าเสร็จพอดีเลย
อาจจะไม่เหมือนอย่างที่คันตะคุงเคยสอน “นิดหน่อย” แต่ต้องอร่อยแน่ๆ!”

ตาของเธอเป็นประกายสดใส ต่างจากของสีดำสนิทที่อยู่ในถาดอบอย่างสิ้นเชิง

“ยัยโคโรเน่!”
ทำไมผมถึงยอมมาเป็นครูสอนทำอาหารจำเป็นของยัยนี่ได้นะ...

เขียนออกมาได้เท่านี้ก่อน กูจะพยายามต่อนะ TwT

>>209 บันไซ บันไซ

ปลื้มปริ่ม อยากเม้าท์มอยมาตั้งแต่เช้าแต่เน็ตดีแทคโดนแบน เพิ่งได้ไวไฟ

อยากให้พระเอกเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่หมาไซหรือจอมมาร
คนนึงก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเล้ย ผู้หญิงที่ตัวเองชอบเดือนร้อนเพราะการกระทำของตัวเองยังไม่รู้ตัวอีก แถมสุมไฟเข้าไป

อีกคนลอยตัวเหนือปัญหาใดๆ ถือคติว่าถ้าไม่กระทบตัวเองจะไม่ยุ่งงี้เหรอ แถมการกระทำยังไม่ชัดเจนอีก

แหมอยากให้แท็ก love จริงเป็นท่านอิมาริ คันตะคุง หรือประธานนักเรียนก็ยังดี

คันตะคุงงงง ดีงามมาก จะรอนะอย่าทิ้งนะะะ TwT

>>209 คันตะคุงงงงงง ฮือ น่ารักจัง ให้อารมณ์แนวหนุ่มม.ปลายวัยขบเผาะ!

คันตะคุงน่ารักจังเลย <3

ม่ายยย อย่าล่มเรือจอมมารเลย ทุกวันนี้เหลือแค่เสากระโดงแล้ว 555 //กูผู้เกาะเสาแน่น

ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3805/601-603/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ
..............…….....

ฉันไปซุยรัน ข่าวเรื่องจักรพรรดิยอมเสียสละตัวเองช่วยฉันดังไปทั่วโรงเรียนอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง ไม่ว่าไปที่ไหนก็ดูเหมือนทุกคนจะรู้เรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว

“โรแมนติคสุดๆไปเลยนะคะท่านเรย์กะ”

“ยอดไปเลยค่ะ อย่างกับเรื่องในนิยายเลยนะคะ”

มีแต่คนเคลิ้มฝันกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน และผู้มาแสดงความยินดีมากยิ่งกว่าตอนมีข่าวคู่หมั้นซะอีก

ตอนนี้คงไม่มีใครกล้าจีบฉันจริงๆแล้วล่ะค่ะ... แต่ว่าอาจจะไม่จำเป็นแล้วก็ได้

ฉันคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทีไรก็หน้าแดงออกมาอย่างปิดไม่มิด สาวๆในห้องต่างกรี๊ดกร๊าดกับปฏิกิริยาของฉัน จริงๆฉันก็กลัวนะคะว่าตัวเองจะถูกหมายหัวแห่งความอิจฉาจากสาวๆในซุยรันหรือเปล่า แฟนคลับจักรพรรดิแต่ละคนไม่ได้รับมือง่ายๆเลยนะคะ ถ้าคนอื่นรู้ว่าฉันหนีออกจากบ้านล่ะก็...อือ ตายแน่ค่ะ

ถึงอย่างนั้นเรย์กะเองก็ชอบคาบุรากิมานานจนคนทั้งซุยรันรู้กันแล้วนี่คะ แต่ตัวฉันหลังเสียความทรงจำก็ประกาศชัดเจนว่าไม่สนใจเขา พอเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็กลายเป็นเรื่องดังธรรมดา

ฉันได้ยินว่ามีคนมาแกล้งวาคาบะจัง ไปข่มว่าคาบุรากิไม่สนใจแล้ว แต่…คนที่อยู่ในร่างวาคาบะจังก็คือนายตัวสำรอง เขาคงไม่สะทกสะท้านอะไรล่ะนะคะ อันที่จริง เขาน่าจะดีใจซะอีก

ฉันเมลล์ไปนัดเจอนายตัวสำรองกับวาคาบะจังหลังเลิกเรียน แล้วบอกทั้งคู่เรื่องรายละเอียดเกี่ยวกับยาสลับร่างที่รู้มา และยื่นเอกสารที่ได้มาจากเอ็นโจให้พวกเขา

“อื้ม วิธีนี้อาจจะได้ผลจริงๆ” นายตัวรองพูดขณะพิจารณาอย่างละเอียด

“แต่ราคาก็น่าเป็นห่วงนะคะ” วาคาบะจังพูด

ขอโทษนะ... ฉันเองถ้าไม่ได้ออกจากบ้านมาแบบนี้ก็อยากซื้อให้อยู่นะคะ เงินฉันเหลือกินเหลือใช้มากๆ แต่ตอนนี้ฉันพึ่งเงินจากท่านพี่ ต้องใช้สอยอย่างประหยัด แต่ว่าฉันลองเอาเงินเก็บมาเรียงดูแล้วค่ะ น่าจะช่วยแบ่งเบาภาระทั้งสองคนไปได้บ้าง

“ถ้าเรื่องเงินล่ะก็...” ฉันเอ่ยขึ้น แต่โดนวาคาบะจังขัดอย่างรู้ทัน พยายามปฏิเสธเงินที่ฉันจะเสนอให้อย่างเกรงใจ

“คุณคิโชวอินไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ อีกอย่างมาช่วยขนาดนี้ฉันก็ดีใจมากๆเลยนะคะ”

“ทาคามิจิพูดถูก พวกเราเองก็มืดแปดด้านที่จะกลับร่างมานานแล้ว แค่นี้ก็ช่วยได้มากเลยล่ะ จริงๆถ้าไม่ได้คิโชวอินคอยแนะนำตั้งแต่แรกก็คงลำบากเหมือนกันนะ”

นายตัวสำรองพูดอย่างจริงจัง วาคาบะจังก็มายืนยันเสริม พูดแบบนี้ฉันก็เขินทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะคะ

ฉันคุยกับทั้งคู่อีกสักพักก่อนจะขอตัวออกไป ฉันต้องไปเยี่ยมคาบุรากิต่อ เขาส่งข้อความมาหาแทบทั้งวัน อยู่ที่นั่นคนเดียวก็คงเหงาล่ะนะ

พอฉันเข้าไปในห้อง ก็เจอคาบุรากินั่งขมวดคิ้วเคร่งเครียด กับสองพี่น้องเอ็นโจที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

“คุณพี่เรย์กะ สวัสดีฮะ” ยูกิโนะคุงทักทายด้วยรอยยิ้มเทวดาทันทีที่เห็นฉัน

“สวัสดีจ้ะ ยูกิโนะคุง” ฉันทักทายอีกฝ่ายอย่างยินดี

“ผมชนะสามตารวดเลยด้วยล่ะฮะ”

ยุกิโนะคุงชี้เกมที่พวกเขากำลังเล่นกันอยู่อย่างภาคภูมิใจ เอ๋ นั่นมันบอร์ดเกมที่ฉันเคยเอามาในวันเกิดยูกิโนะคุงในโลกก่อนนี่คะ

“สุดยอดไปเลยนะยูกิโนะคุง” ฉันเอ่ยอย่างเอ็นดู

“ฉันถูกรุมนะ” คาบุรากิประท้วง

แหม~ ยอมๆให้ยูกิโนะคุงบ้างสิคะ

ฉันเข้าไปร่วมเล่นร่วมรังแกคาบุรากิด้วยอีกคน จักรพรรดิที่แพ้ราบคาบ ทำหน้าบูดบึ้ง แต่ก็ยังเล่นอย่างจริงจัง เทียบกับครั้งที่แล้วที่หัวร้อนจนหนีไป เขาถือว่าพัฒนาขึ้นมาแล้วนะคะ หรือว่าเพราะนอนป่วยอยู่บนเตียงเลยหนีไม่ได้นะ

จริงๆฉันก็สงสารคาบุรากิเหมือนกันนะคะ แต่พอฉันได้ยึดทรัพย์จากผู้เล่นคนอื่น ฉันก็ยึดของเขาอยู่ดี ฉันไม่ยึดของยูกิโนะคุงหรอกนะ แล้วถ้าฉันสร้างศัตรูกับเอ็นโจมีหวังฉันโดนเล่นงานกลับแน่เลยค่ะ คนที่ต้องระแวงที่สุดในเกมเป็นเขานี่คะ ถ้าไม่ใช่ว่าคนชนะเป็นน้องชายของเขาเอง เขาคงไม่แพ้ง่ายๆหรอกมั้ง

“พอคุณคิโชวอินเป็นคนยึด ไม่บ่นเลยนะมาซายะ”

“หุบปากซะ! จ่ายค่าอวยพรให้ฉันได้แล้ว”

ในที่สุดคาบุรากิก็ชนะได้ครั้งหนึ่ง เขายิ้มแย้มอย่างภาคภูมิใจในตัวเองน่าดูเลยค่ะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้นะ หัวเราะหึหึราวกับตัวเองเก่งกว่า นี่แค่ชนะครั้งแรกจากการเล่นสิบกว่าครั้งเองนะคะ

พอเย็นแล้วเอ็นโจก็พายูกิโนะคุงกลับบ้าน ฉันยังอยู่กับคาบุรากิต่อ เขาหยิบห่วงกลขึ้นมา นี่นายไปเอาของพวกนี้มาจากไหนน่ะ

พอเห็นฉันมองห่วงกลมากๆ เขาก็ถาม “อยากเล่นหรอ”

“แค่สงสัยน่ะค่ะ ไปเอามาจากไหนหรอคะ”

“ฉันสั่งซื้อมาเมื่อเช้าน่ะ คิดว่าน่าจะเล่นตอนอยู่คนเดียวได้”

“ตอนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียวนี่คะ”

“แต่เดี๋ยวเธอก็ต้องไปนี่...”

คาบุรากิทำหน้าเศร้าซึม ขณะเอาห่วงมาวางไว้บนตักตัวเอง

“พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนี่คะ เดี๋ยวอยู่ด้วยต่ออีกสักพักแล้วกันค่ะ”

“แต่กลับดึกๆมันอันตรายนะ แล้วเธอก็อยู่คนเดียวด้วย”

ถึงคาบุรากิจะนั่งหน้าจ๋อยจากก่อนหน้านั้น แต่เขาก็พูดเรื่องนี้ออกมาอย่างจริงจัง ฉันรับรู้ได้ถึงความห่วงใยของเขา จนหัวใจเต้นแรงอีกครั้ง ทั้งๆที่คิดว่าจะค่อยๆปรับตัวมาเป็นปกติได้แล้วแท้ๆนะคะ...

“วันนี้ฉันนอนที่นี่แล้วกันนะคะ”

“หะ?!”

อย่าทำหน้าตกใจมากสิคะ!

“พรุ่งนี้วันหยุดนี่คะ” ฉันตอบรับแบบไม่สบตา “แล้วเตียงเฝ้าไข้ที่นี่ดูนอนสบายอยู่นะคะ”

ยังไงห้องนี้ก็เป็นห้องวีไอพี ถึงจะเป็นห้องพยาบาลก็เถอะ แต่ก็มีทั้งเตียง ทั้งโซฟา ทั้งโต๊ะเก้าอี้ ทีวี ตู้เย็น ห้องน้ำแบบหรู เรียกได้ว่าคล้ายห้องพักในโรงแรมเลยค่ะ

คาบุรากิมองฉันด้วยสีหน้าเข้าอกเข้าใจ พร้อมพยักหน้า “กลัวผีสินะอยู่คนเดียวที่นั่น”

“เปล่าซะหน่อยค่ะ!”

ปกติฉันก็อยู่คนเดียวนะคะ! แค่มีนายอยู่ข้างห้องเท่านั้นเอง อีกอย่างคาบุรากิเคยเอายันต์และเครื่องรางป้องกันภัยมาติดแล้ว ฉันไม่กลัวหรอกค่ะ

“เธอนึกไม่ออกว่าจะกินอะไรในแต่ละมื้อคนเดียวหรอ”

ไม่ซะหน่อ... เอ๊ะ แต่ก็อาจจะจริงก็ได้นะคะ ปกติช่วงวันหยุดคาบุรากิก็เลือกเมนูอาหารมากินด้วยกันตลอด ฉันอาจจะเสริมๆไปบ้างเวลาอยากได้อะไรเป็นพิเศษ แถมกินสองคนดีอย่างที่สามารถสั่งหลายๆอย่าง และแบ่งกันกินได้ ไม่ต้องตัดใจเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง จะได้กินอะไรที่แตกต่างได้ในเวลาเดียวกัน แต่ไม่ต้องดับเบิ้ลจานอาหาร แล้วส่งเสริมกองทัพไขมันให้สร้างบุตรแห่งความอ้วนออกมาอีกคน คิดถึงท้อง 5 เดือนทีไรก็สะเทือนใจทุกทีเลยค่ะ...

แต่อาหารโรงพยาบาลก็คงมีแต่อะไรจืดๆมั้งคะ ฉันเองก็ไม่เคยเข้ารักษาตัวหรืออะไรแบบนั้นอย่างจริงจังซะด้วย

ฉันปล่อยให้เขาจินตนาการแปลกๆเกี่ยวกับสาเหตุที่ฉันมานอนด้วย แล้วก็แย่งห่วงกลเขามา อะไรเนี้ย! ทำไมพยายามบิดไปมาก็เหมือนกับมาที่เดิมอยู่ดีล่ะ!!! พอฉันใกล้จะสิ้นหวัง คาบุรากิก็มาช่วยอีกแรง แต่หมอนั่นกลับทำให้เงื่อนมันดูคล้องซับซ้อนกว่าเดิมอีกนะคะ

หลังจากพยายามด้วยกันอย่างยาวนาน เราก็ทำสำเร็จในที่สุด ฉันเริ่มเข้าใจความรู้สึกยินดีของคาบุรากิขึ้นมาแล้วค่ะตอนแก้ห่วงสำเร็จหลังทำมาทั้งคืนคงน่าภาคภูมิใจทีเดียว ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ฉันเลยคิดว่าจะอาบน้ำนอนซะทีล่ะนะคะ

ฉันไม่ได้มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนนี่คะ... ฉันปฏิเสธทันทีแบบไม่ต้องคิดเมื่อคาบุรากิเสนอให้ยืมเสื้อเขาก่อน ก่อนที่ฉันจะไปซื้อจากร้านด้านล่างเอา เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเอาเสื้อผ้าที่ห้อง แล้วมาอยู่กับคาบุรากิอีกสองวันแล้วกันนะคะ ไหนๆก็ตรงกับเสาร์อาทิตย์พอดี

ฉันเคยอ่านมังงะมามากมายก็จริง แต่ว่าไม่มีประสบการณ์แนวนี้เลย จะเอาเรื่องในการ์ตูนเป็นหลักในการปฏิบัติได้ไหมนะ... แต่คาบุรากิก็เป็นพระเอกมังงะนี่คะ ถึงจะแปลกไปหน่อยก็เถอะ

ยิ่งคิด ฉันก็ยิ่งรู้สึกเหมือนอยากเอาหน้ามุดดินไม่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นอะไรอีกต่อไปแล้ว ทำไมมีฤดูใบไม้ผลิทั้งทีถึงได้ทำตัวอะไรไม่ถูกแบบนี้นะคะ คาบุรากิ! นายช่วยสารภาพรักแบบประธานชมรมฟุตบอลไม่ได้หรอ เอาแบบที่ฉันตั้งตัวได้น่ะ!!! อะไรคืออยู่ๆนึกจะขอก็พูดออกมาตรงๆ ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆขนาดนั้น

ฉันยังไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่เลยค่ะ ฉันไม่ได้เครียดสติแตกจนมโนไปเองจริงๆใช่ไหมคะ... แต่จะลองถามคาบุรากิอีกรอบก็ไม่กล้าหรอกค่ะ

จริงๆก็ไม่ได้รู้สึกแย่นะคะ...

อือ หน้าฉันร้อนขึ้นมาอีกแล้ว ต้องดูมีพิรุธแน่เลยค่ะ! ทำไงดีนะ...

ฉันเข้าไปในห้อง พยายามสงบสติอารมณ์ไม่ให้หน้าตัวเองแดงจนน่าสงสัย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าคาบุรากิไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

"ขอโทษนะมาซายะที่ฉันมาเอาป่านนี้"

"แค่ยูริเอะมาเยี่ยม ฉันก็ดีใจมากแล้วล่ะ" คาบุรากิยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างยินดี "แต่ว่านี่ก็ดึกมากแล้วนะ มาที่นี่คนเดียวหรือเปล่า"

"ไอระมาด้วยนะ แต่แวะไปทำธุระอย่างอื่นก่อน"

"อือ มากันแค่สองคนแบบนี้มันอันตรายนะ ถ้าจะกลับ ให้ฉันเรียกคนไปส่งให้ไหม"

ฉันยืนฟังบทสนทนาของทั้งสองคน รู้สึกโหวงเหวงอย่างประหลาด ทั้งคู่พูดคุยกันราวกับทั้งโลกมีเพียงแค่เขาสองคนเท่านั้น

คาบุรากิจะมีสีหน้ายินดีแบบนั้นคงไม่แปลก ยังไงท่านยูริเอะก็เป็นรักแรกของเขาล่ะนะ... และถึงแม้เขาจะเคยบอกว่าตัดใจได้แล้ว แต่ใจจริงๆเป็นยังไงไม่รู้ ไม่ว่ายังไงยูริเอะก็เป็นคนสำคัญสำหรับคาบุรากิเสมออยู่ดี...

ฉันแอบออกมาจากห้อง และสองคนนั้นก็ดูไม่รู้ตัวเลยสักนิด...

-------------- (จบตอน 43) ------------

>>216-217 ตอนนี้มากับความหน่วง

งือออ หน่วงจังงงง แต่อยู่ในห้องกันสองคนก็ต้องคุยกันเหมือนมีสองคนสิ อย่าคิดมากเซ่เรย์กะ!

>>216-217 หน่วงงง ยังไม่ทันจะเป็นแฟนกันเลยนะเนี่ย

Ky เห็นข้างบนพูดถึง​ท่านพี่กะอิมาริ
ถ้าหากสองคนนี้สลับร่างกันล่ะ...

>>221 กูว่าท่านพี่คงจัดการสาวๆของอิมาริได้สบายมาก ด้วยรอยยิ้มนุ่มนวลสไตล์จอมมารทำให้สาวๆไม่กล้าเข้าใกล้
ส่วนอิมาริอาจจะร่าเริงเบิกบานที่ได้ใกล้ชิดเรย์กะ แล้วจะมีอีเวนท์เรย์กะไปเคาะห้อง เอาอาหารรอบดึกไปให้กิน อิมาริก็คงคิดในใจว่าคุณน้องสาวน่ารักแบบนี้มิน่าทาคาเทรุถึงหวงนัก ก่อนจะกินอาหารฝีมือเรย์กะแล้วก็พบรสชาติของโลกใบใหม่ A whole new world กันเลยทีเดียว

>>209 เชี่ย ตอนอ่านว่ามีควันดำลอยออกมา กูเผลอนึกถึงพวกเมรุ หรือไม่ก็ฆาตกรรมกำจัดศพ ที่แท้ก็ซากพายชาร์โคลของท่านเรย์กะเองเหรอวะ... คันตะเข้าม.ปลายนี่เนื้อเรื่องก็ผ่านไป 2-3 ปีล่ะเนอะ

>>216-217 ฟิคคู่หู! ขอบคุณที่แวะมาลง! ท่านยูริเอะโผล่มาเป็นกขค.ทำไมอ่า อุตส่าห์กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม (?) แท้ๆ

ท่านเรย์กะคิดมาก อย่าคิดเองเอออเองเซ่ เค้าอยู่ในห้องกันสองคนก็ต้องคุยกันสองคน จะให้คุยสามรึไงงง /ธงปักหัวขนาดนี้ อย่าเอามือปัดตกง่ายๆสิ!
================
คันตะคุงงงง นักเรียนม.ปลายกรุบกริบ
แต่ตอนควันสีดำๆกูก็เผลอนึกถึงพวกเมรุแบบ >>223 เลยว่ะ5555

>>216-217 หน่วงอ่าาา เรย์กะอย่ามากสิไม่มีไรหรอก..มั้งนะ

ขอ ky ถามหน่อยดิ เป็นเรื่องที่กูติดใจสงสัยมานานแล้ว
พวกมึงคิดว่าเอ็นโจจะรู้ว่านางคิ้วหายป่ะวะ คือย้อนกลับไปอ่าน เรย์กะกลัวลมพัดผมหน้าม้าเปิดแล้วคนจะเห็นคิ้วนางแปลกไป แล้วต่อมาเอ็นโจพูดถึงลมพัด ดูมีความต่อเนื่องยังไงไม่รู้ดิ แต่แบบ จะรู้ถึงขนาดนั้น พี่แกไปรู้จากไหนวะ หรือจะอ่านใจได้จริงๆ ไม่ใช่โรงบาลที่ไปหาหมอคือหนึ่งในกิจการตระกูลเอ็นโจหรอกนะ ถถถถถถถถถถ

>>226 มีเรื่อง​นี้กะอุณาโลม​ ขออย่ารู้เลย​เห้ออออออ สงสารรรร

>>226 กูว่าคงไม่รู้หรอก แต่อีกใจกูก็คิดว่าสตอล์กเกอร์ขั้นโปรแบบฮี มีหรือจะไม่รู้
ถ้าสมมติมีเฉลยว่าโรงพยาบาลที่เรย์กะไปรักษาคิ้วร่วงเป็นของบ้านเอ็นโจจริงๆ ท่านเรย์กะจะฮาและน่าสงสารได้ขนาดไหนวะ

>>216-217 เตรียมจะคอมเม้นต์โมเมนต์มุ้งมิ้งเล่นเกมด้วยกัน ช่วยกันแก้ห่วง จะนอนห้องเดียวกันแล้ว อะไรคือยูริเอะโผล่มา
>>226 อย่าให้รู้เลยได้ไหม... วงวาร

เออ สารบัญเอ็นโจมีใครทำอยู่มั้ย ถ้าไม่มี กูจะรับไปอัพเดทต่อจากของเดิมให้น่ะ

>>230 อัพได้เลย กูโม่งสารบัญเอ็นโจคนเก่า ไม่มีเวลาอัพเพิ่มเลยจ้า ตอนนี้แค่ตามอ่านยังไม่ค่อยจะทันเลย T_T

กุเปิดอ่านตอนพักเที่ยงนี่กูกลัวมากว่าจะมีคนรู้ว่ากูเล่นโม่ง 55555 ถึงแม้จะค่อนข้างแน่ใจว่าคงไม่มีใครรู้จักเว็บนี้หรอก แต่ก็กลัวอยู่ดี

ดิบตอนใหม่มาละะะะะะ

อย่าลืมสปอยลาก 7-8 จุดกันนะเพื่อนโม่งทั้งหลาย จั่วหัวด้วยนะ่าสปอยดิบ

>>209 คันตะคุงหนุ่มน้อย ทำไมกุชอบคิดถึง ลีจงซอก ในI hear your voice ว่ะ ตอนแรกมโนว่าเป็นยูกิโนะแต่พอเจอคันตะกูว่าใช่ว่า ซึนนิดๆแบบนี้(*≧∇≦*) (///▽///)

>>211 กูก็คิดแบบมึงรู้สึกหงุดหงิดกับ2คนนี้จริงๆ ช่วงนี้แต่เข้าใจนะถ้าเป็นเรื่องอื่นแนวโชโจมันก็แบบนี้อยู่แล้ว พระเอกต้องออกมาปกป้องนางเอกแบบออกนอกหน้าไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมาเลย กูว่าในคิมิคอลคาบุรากิก็ออกมาปกป้องวาคาเบะเยอะไม่งั้นคนไม่แกล้งวาคาเบะเยอะกว่านี้ด้วยถึงจะมีเรย์ะกะในคิมิคอลกระตุ้นก็เหอะ แต่พอเรามามองในมุมมองคนอื่นก็คิดว่ามันงี่เง่ามากที่ทำแบบนี้ ส่วนเอ็นโจกูติดใจแปลกๆว่ะนางก็รู้เรื่องที่วาคาเบะโดนแกล้งแต่นางไม่ได้แอบช่วยอะไรเบื้องหลังเลยหรอกทำไมยังปล่อยในมีปัญหาเรื่องโต๊ะเรียนอยู่เรื่อยทั้งที่อยู่ห้องเดียวกันถึงจะออกนอกหน้าไม่ได้แต่น่าจะทำอะไรนิดหน่อยได้นะ ดูเหมือนไม่แคร์เรื่องนี้เท่าไรเลย

อะไรก็ช่างท่านอิมาริชนะเลิศ(*≧∇≦*) ออกมาแต่ละทีทำเอาสาวๆใจสั่นเลยทำไมถึงใส่ใจเรย์กะขนาดนั้นคะ

>>231 โอเค เดี๋ยวจัดการต่อเองนะ

>>234 กูว่าเรื่องเขียนโต๊ะ ฮีคงมองว่าไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร แค่เอาผ้าเช็ดก็ออก ข้อความถ้าไม่แคร์ไม่เก็บมาคิดซะอย่างก็ไม่เป็นไรแล้ว วาคาบะเองก็คงไม่อยากได้การปกป้องจากฮีหรอก เดี๋ยวเรื่องมันจะไปกันใหญ่ ประมาณว่าแม่นั่นก็หว่านเสน่ห์แม้แต่กับคุณเอ็นโจสินะ ขนาดเรย์กะจะช่วยพูดกับซึรุฮานะให้ วาคาบะยังไม่เอาเลยเพราะรู้สถานะ แล้วถ้ามีเอ็นโจเข้ามาเกี่ยวด้วย มันไม่เป็นราดน้ำมันลงกองเพลิงเหรอ

แล้วช่วยออกนอกหน้าไม่ได้มาก แล้วจะเอาทางไหนแก้ปัญหาให้ล่ะ จะปรามทุกคนในห้องไม่ให้ทำแบบนี้??? จะให้ไปช่วยเบื้องหลังตามจับคนร้ายที่ไม่รู้จะมีมากี่คน??? จะปลอบโยนวาคาบะลับๆ ไม่ต้องคิดมากนะ??? หรือจะให้ช่วยพูดกับมาซายะว่าอย่าไปยุ่งกับวาคาบะนักเลย มาซายะมันจะฟังเหรอ ขนาดเรย์กะเองก็เคยเตือนมาซายะว่าแกกำลังทำให้วาคาบะเดือดร้อนอยู่นะ ผลออกมาก็ยังเหมือนเดิม การกลั่นแกล้งก็ไม่ได้ลดลง ยิ่งมาซายะออกหน้าแทนแบบนี้คงเจอหนักกว่านี้แน่ๆอ่ะ

แต่เรื่องไปขั้นแรงๆทำร้ายร่างกายกันเหมือนตอนปาบอล ฮีก็ไปยืนข้างๆวาคาบะไม่ให้ถูกใครทำร้ายนะ

>>235 เออจริง อย่างตอนปาบอลก็มีไปช่วยนี่หว่า

จริงๆ กูมั่นใจว่าเอ็นโจรู้เรื่องที่ท่านเรย์กะคอยช่วยเหลือวาคาบะอยู่นะ กรณียิบย่อยก็เลยแค่ดูอยู่ห่างๆ

เชื่อกู กูติดฟิลเตอร์มา ถถถถถ

ยังไม่มีใครสปอยล์ งั้นกูขอเปิดก่อนเลยนะ
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้ริรินะแม่งน่าร้ากกกก ทำเป็นซึนแต่นางพร้อมแบ็คอัพเรย์กะทุกเรื่องจริงๆ ขนาดเรย์กะห่วงว่าถ้ามินามิคุงขึ้นเป็นหัวหน้าชมรมงานฝีมือคนต่อไปแล้วจะโดนข่ม ริรินะบอกนางจัดการเอง อนาคตพ่อบ้านใจกล้าสุดๆ ล่ะ มินามิคุง
ตอนท้ายๆ เรย์กะแม่งคนยุคอนาล็อกสุดๆ มีเขียนจดหมายไปออกรายการวิทยุด้วย ขำสัด
.
.
.
.
ประมาณนี้ได้ป่ะวะ

>>237 กูว่าโอเคละนะ

>>236 กูว่ารู้ชัวร์ ยอดนักเสือกแบบฮีไม่พลาดเรื่องเรย์กะหรอก ร้องเพลง I don't want to miss a thing ไปเลยจ้าาาา
>>237 ขอบคุณสำหรับสปอย ริรินะน่ารักจริงๆเลยน้าาาาาาาาาาาาาาาาา

>>237 อยากไปอ่านมั่งนะแต่จุดนี้งานถล่ม ไม่กล้าเปิดเว็บมาอ่าน 555

>>226 ตอนอ่านกูไม่คิดเลยนะ เพิ่งมาคิดตอนมีคนทักนี่แหละ จะว่าเล่นสำนวนเฉยๆ ก็ได้ หรือจะพูดให้มีนัยมันก็.... แต่ถ้าฮีรู้จริงๆ นี่ยกตำแหน่งสตอล์กเกอร์ยอดเยี่ยมแห่งปีให้เลย สงสัยมีสปายเป็นผีเจ้าที่บ้านคิโชวอิน

เพิ่มเติมสปอยล์ต่อจาก >>237 อีกนิด
.
.
.
.
.
.
ริรินะนี่มาค้างด้วยนะ นั่งจิบชากุหลาบในห้องนอนกันดูเป็นคุณหนูชิบหาย แต่คุยกันแต่ละเรื่องแบบว่าจะเก็บตาไก่โง่บ้าง มีหัวหน้าชมรมไหนห้าวๆ บ้าง
ว่าแต่แอบตกใจนะ โม่งเพิ่งพูดถึงชากุหลาบยาระบายไปหยกๆ ดันไปโผล่ในเรื่องแล้ว หรือท่านฮิโยโกะจะแอบอ่านโม่งอยู่วะ...
.
.
.
.
จบการสปอยล์

>>242 อันนี้ไม่ได้สปอยล์แต่หวีดสปอยล์
.
.
.
.
.
นี่เราพึ่งคุยกันเกี่ยวกับพวกชาไรงี้ แล้วก็มีเรื่องชากุหลาบด้วย ในดิบก็มีชากุหลาบมา จริงๆแล้วฮิโยโกะซามะเป็นซักโม่งแน่ๆ55555555
ริรินะจังงงง น่ารักกก มีมาคงมาค้าง ช่วยพี่สาวสุดฤทธิ์

ดิบล่าสุด
.
.
.
.
.
.
.
ก็รู้มาก่อนแล้วนะว่าริรินะเรียนเก่ง แต่ล่าสุดถึงกะได้อันดับที่สามของชั้นปีนี่...
//มองอันดับของท่านเรย์กะในแปลไทยตอนล่าสุด... อ่าาาา ท่านเรย์กะไม่ร้องนะ
.
.
.
.
.

>>242 คุยจากสปอย
.
.
.
.
.
.
.
ฮิโยโกะซามะเกาะติดอินเทรนด์กระแสโม่ง จริงๆอ่านไทยออกรึเปล่าเนี่ย 55555 มีเพื่อนอ่านญี่ปุ่นได้เคยบอกแค่ว่าในเรื่องมีพูดถึงประเทศไทยด้วยนะ นี่กูรออยู่ว่าจะออกในแปลไทยเมื่อไหร่ รู้สึกอยากรู้อยากเห็น 555 นี่ถ้าเกิดอีกหน่อยในดิบมีเรื่องชากุหลาบช่วยระบายนี่ฮาเบย
.
.
.
.

เพิ่งเห็นว่า Tag Love ของท่านเรย์กะในแมวดุ้นหายแฮะ สงสัยอาถรรพ์ชื่อกระทู้ก่อน ถถถถถถ

>>246 ในแมวดุ้นไม่มีแท็ก love อยู่แล้วนะ มีแต่ shoujo

>>247 กูว่ามีนะ เหมือนเคยเห็นอยู่ หรือกูหลอนไปเองจริงๆ วะ...

>>246 แท็ก Love อยู่ในนาโร่นะ ถ้ากูจำไม่ผิด
>>243 >>245 ไอ้เรื่องโม่งเม้ามอยกันเล่นๆแล้วเสือกสอดคล้องกับดิบตอนใหม่มีหลายหนแล้วมึง 55555555555
.
.
.
.
.
.
.
.
กระทู้ก่อนๆก็มีฟิคที่ลงไว้เกี่ยวกับเรื่องไปนัดบอดนะ แล้วในดิบก็มีเรื่องนัดบอดตามมา ตอนเริ่มต้นแต่งฟิคกาวๆกัน โมเมนต์โชโจของเอ็นโจกับเรย์กะโผล่มาทันที ยังแซวๆกันอยู่ว่าอ.ฮิโยโกะเล่นโม่งแน่ๆ 555555555555555555555

>>248 ลองดูใน Category Filter ของเว็บเลย ไม่มี love

>>245 เดี๋ยววันดีคืนดีท่านเรย์กะอาจจะปลูกต้นผักชีไทยตามกระแสในญี่ปุ่น

เขาว่าผักชีไทยเป็นเมนูเพื่อสุขภาพยอดฮิตจากประเทศไทย ช่วยดีท็อกซ์ได้ล่ะค่ะ
ได้ยินมาว่าผักชีเป็นผักที่ใส่ได้ทุกเมนู ไว้คราวหน้าลองเอามาใส่ในมิราเคิลพุดดิ้งดีมั้ยนะ จะได้มีกลิ่นหอมๆแทนกลิ่นวานิลลา! อาจจะเวิร์คก็ได้นา~

ถถถถถถ

>>250 มันมีร้านในญี่ปุ่นที่ขายเฉพาะเมนูทำจากผักชีไทยนะมึง กูเจอตอนที่ไป พรั่นพรึงมากเพราะกูเกลียดต้นหอมผักชี นี่คือเขียวๆมาทุกเมนูเลยจ้า พีคสุดคือไปกินข้าวกับเพื่อนญี่ปุ่นแล้วพาไปกินข้าวมันไก่ คือกูก็เอิ๊ม ทำไมกูต้องถ่อมากินข้าวมันไก่ไทยถึงที่ญี่ปุ่นด้วยนะ... แต่ทุกคนไปก็ต้องไปด้วย พอจานข้าวมาเท่านั้นแหละ เค้าเอามือขยุ้มผักชีมาเป็นฟ่อนแบบเต็มกำมือ แล้วบรรจงโรยลงบนข้าว คือเชี่ยยยยยยย เยอะแบบยังกะสั่งผักชีสดแล้วเค้าแถมข้าวกับไก่มา นี่เค้าเข้าใจคำว่าผักโรยผิดคอนเซปแล้วล่ะ ถถถถ ดีที่มีคนอื่นรับไปกินแทนได้ เค้าบอกทำให้ผิวสวย คือมันจริงหรือโดนการตลาดหลอกเนี่ยสาวๆทั้งหลาย ผักชีเนี่ยนะะะะ

>>250 นางต้องโดนคันตะคุงโบกเข้าซักวัน...

>>251 ขยุ้มมาแบบนั้นน่ากลัวโคตรๆ

>>251 เคยพาเพื่อนร่วมงานญี่ปุ่นสองคนทัวร์ประเทศไทยก่อนกลับ พาแวะตลาดพวกนางดูตื่นเต้นกับผักชีมากกกกกกกกก เหมาผักชีมาคนละกำมือใหญ่ๆ มานั่งกินกับข้าวมันไก่ห่อละสามสิบบาทสองห่อ เห็นปริมาณที่พวกนางกินแล้วกูเหม็นเขียวแทนเลย พวกนางก็ซึโก้ย โออิชิอะไรกันไป ที่กูเห็นแล้วหนักข้อมากคือเอามาทำน้ำปั่นผักชีกันเว้ย กูนี่คิดว่าจะหาใครเป็นผักชีมาเนียเท่าเพื่อนร่วมงานสองคนนี้ของกูอีกมั้ย 55555555555

ปั่นงานไม่ออก ปั่นฟิคดีกว่า
เอ็นโจ Side Story >>>/webnovel/3805/586-589
---------------------------------------

การกลั่นแกล้งคุณทาคามิจิยังคงดำเนินต่อไปแบบไม่จบไม่สิ้น ภายใต้ความหึงหวงและริษยาของนักเรียนหญิงเกือบทั้งโรงเรียนที่หมายปองในตัวมาซายะ มันออกจะเป็นเรื่องน่าเบื่อพอสมควร ผมก็ดูๆไว้อยู่บ้าง ถ้าเกิดมีอะไรร้ายแรงตึงมือค่อยเข้าไปห้ามปราม อย่างเช่นตอนนี้

คุณทาคามิจิเข้ามานั่งในโรงอาหารพร้อมกับกล่องข้าวโดยที่ใส่ชุดวอร์มไว้อยู่ มาซายะพอเห็นก็ลุกไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น เธอดูบ่ายเบี่ยงและลำบากใจที่จะให้คำตอบ ผมมองสำรวจก็เห็นกลุ่มคุณซึรุฮานะจ้องเขม็งเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ คงหนีไม่พ้นกลุ่มนี้ล่ะมั้งที่ทำ

เมื่อเช้า คุณทาคามิจินั่งรถมากับมาซายะ พอทักไปก็บอกว่าฝนตกเลยให้ขึ้นรถมาด้วยกัน เรื่องนี้คงสร้างความอิจฉาริษยาให้กับสาวๆเป็นอย่างมาก ถึงตอนเที่ยงก็เกิดเรื่องทันที

ยืนตื๊อๆกันอยู่นั้นเอง ประธานนักเรียนก็เข้ามาเตือนมาซายะเรื่องสถานะในโรงเรียน สถานการณ์เหมือนจะลุกลามบานปลาย ผมก็เลยเข้าไปไกล่เกลี่ยให้คนทั้งคู่ใจเย็นจนสงบกันได้บ้าง พอกริ่งดังก็พามาซายะออกไปจากตรงนั้น

ตกเย็น เหมือนคำเตือนของประธานนักเรียนจะไม่ได้เข้าหูหมอนี่เลยสักนิด ตอนกลับบ้านก็ไปจับคุณทาคามิจิขึ้นรถแบบไม่แคร์สายตาใคร เหลือเกินจริงๆ

คุณทาคามิจิไม่ได้มีสถานะเท่ายูริเอะซักหน่อย ไปแสดงออกโจ่งแจ้งมากให้เธอตกเป็นเป้าถูกรังแก เดี๋ยวก็ถูกเกลียดเอาหรอก

แต่รู้สึกว่าคุณคิโชวอินจะช่วยกำจัดศัตรูของคุณทาคามิจิไปได้แล้วหนึ่งรายนี่นะ

ผมเห็นเธอเดินไปเดินมาอยู่แถวแจกันที่มีดอกโบตั๋นสีแดงประดับอยู่ในห้องสโมสร หยิบขึ้นมาดอกหนึ่งแล้วก็ออกไปจากที่นั่น ผมมองตามแล้วนึกสงสัยว่าเธอจะเอาไปทำอะไรนะ

พอมาโรงเรียนในวันต่อมาก็ได้ยินว่าเธอไปหาผู้ชายที่อยู่ห้องเดียวกับประธานนักเรียน เรียกออกมาหาท่ามกลางสายตาคนจำนวนมาก ในมือถือดอกโบตั๋นแดงเอาไว้ และเจ้าแม่กาลีก็ประทับทรงอีกหน

รู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นจะไปตื๊อเพื่อนผู้หญิงที่โรงเรียนกวดวิชาของเธอจนทำให้ลำบากใจ คุณคิโชวอินก็เลยออกโรงมาปกป้องเพื่อนคนนั้น ทำท่าเอาดอกโบตั๋นปักคอตัวเอง ที่แท้ก็เอามาทำเรื่องแบบนี้นี่เอง

เล่นใหญ่จังเลยนะ คุณคิโชวอิน

และยังมีเรื่องที่ผู้ชายคนนี้ขัดแข้งขัดขาคุณทาคามิจิเพราะอิจฉาที่สอบได้คะแนนดีกว่าตัวเอง อิจฉาผู้หญิงด้วยเหตุผลน่าสมเพชแบบนี้ก็สมควรแล้วที่จะถูกจัดการ

โบตั๋นแดงดอกนั้น ถูกมอบให้เอสชมรมฟุตบอลที่เดินผ่านมาแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ หลังเจอเจ้าแม่กาลีแผลงฤทธิ์ไปในงานประชุมชมรมเมื่อคราวนั้น จะไข้ขึ้นไปเลยรึเปล่า

แต่ก็ไม่เห็นต้องสนนี่นะ

ที่ผมเป็นห่วงคือคุณคิโชวอินที่ทำนั่นทำนี่จนจิตใจน่าจะอ่อนล้า ไหนจะเรื่องตึงเครียดระหว่างสภานักเรียนกับ Pivoine ที่กำลังจะถาโถมเข้ามาอีก ถ้ามีอะไรเยียวยาใจก็คงดีขึ้น

พอเปรยๆเรื่องที่คุณคิโชวอินดูเหนื่อยๆให้น้องฟัง ยูกิโนะก็บอกว่าอยากจะไปพบคุณคิโชวอินเป็นการช่วยเหลือบ้าง แต่มีรอยยิ้มเหมือนคนรู้ทัน

เด็กฉลาดเกินไปนี่ไม่ค่อยน่ารักเลย
.
.
.

ผมพายูกิโนะไปที่สโมสร คุณคิโชวอินดูดีใจมากที่ได้เจอน้องชายของผม ยูกิโนะเดินไปทักทายสวัสดีคนอื่นๆ ส่วนผมนั่งลงข้างๆคุณคิโชวอินมองดูยูกิโนะพูดคุยกับคนที่มารายล้อม

เดี๋ยวนี้คุณคิโชวอินเวลาคุยกับผมแล้วไม่พยายามลุกหนีหรือทำท่ากลัวๆอีกต่อไปแล้ว นับว่าเป็นพัฒนาการที่ดีก็ว่าได้

คุณคิโชวอินถามถึงมาซายะเหมือนถามเรื่องสัพเพเหระทั่วไป แต่พอจะพูดหรือจะบอกอะไรก็เอาแต่บ่ายเบี่ยงไม่ยอมฟังอีกแล้ว ขี้กลัว ขี้ระแวงเหมือนกระต่ายจริงๆเลยนะ

ยูกิโนะถูกปล่อยตัวมาจากกลุ่มของประธานนากาจิมะได้ในที่สุด คุณคิโชวอินก็มีสีหน้าที่ดูยินดีขึ้น แต่พอได้ยินว่ายูกิโนะกำลังฝึกวาดลาเต้อาร์ทเป็นลายสิบสองนักษัตรเพื่อเธอที่มีรสนิยมชอบของแบบนั้นก็ตะลึงค้าง รีบอธิบายว่าไม่ได้ชอบแต่ยูกิโนะก็ยังยืนยันว่าจะวาดให้ ลงท้ายเธอก็ต้องยอมแพ้ ปล่อยให้ยูกิโนะทำตามสิ่งที่มุ่งหมาย

ผมนั่งฟังคุณคิโชวอินคุยกับยูกิโนะไป ครุ่นคิดถึงต้นเหตุที่ทำลายลาเต้อาร์ทของผมไปด้วย จะมีสาเหตุมาจากเรื่องนี้รึเปล่านะ ถ้าใช่ก็อดที่จะขำความเข้าใจผิดนั่นไม่ได้

ใจร้ายจังเลยคุณคิโชวอิน ผมไม่ได้จะช่วยเก็บแต้มนักษัตรอะไรนั่นซักหน่อย

เพราะคุณน่ารักเหมือนกระต่ายต่างหากล่ะ ผมถึงได้ทำลาเต้อาร์ทลายนั้นออกมา

ใกล้สอบปลายภาค แต่ก็มีบัตรเชิญไปงานปาร์ตี้ของตระกูลคิโชวอินส่งมาที่บ้าน เป็นงานเลี้ยงใหญ่ที่พ่อกับแม่และผมไปร่วมงาน ยูกิโนะที่ยังเด็กอยู่ก็ให้อยู่บ้าน เรียนพิเศษไป

หลังจากไปทักทายประธานและมาดามคิโชวอิน มาซายะก็มาทานอาหารในงานเลี้ยง แนะนำให้ผมทานนั่นทานนี่ ส่วนผมมองหาคุณคิโชวอินท่ามกลางคนจำนวนมาก แล้วก็พบเธอที่ยืนอยู่กับคุณโมโมโซโนะ คุยกันด้วยท่าทางสนุกสนาน

ผมชวนมาซายะไปหาคุณคิโชวอิน แต่พอเข้าไปทักทาย ลูกพี่ลูกน้องของเธอที่ยืนอยู่ด้วยก็ทำสีหน้าหวาดระแวงออกมาเสียอย่างนั้น

ยังกลัวเรื่องที่ผมต่อว่าไปเมื่อตอนไปตื๊อมาซายะอยู่เหรอ

ผมชมคุณคิโชวอินอย่างเคย แต่เธอก็ดูเฉยๆ แล้วหันไปคุยกับคุณโมโมโซโนะ แววตาเป็นประกายดูมีความสุข

ผู้ชายอายุมากกว่าในสเป็คของคุณคิโชวอินเป็นแบบนี้เองสินะ

มาซายะเอ่ยชมเรื่องอาหารในงานปาร์ตี้ แต่พอรู้ว่าคุณคิโชวอินกับลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่ยอมแตะต้องของกินก็ขมวดคิ้วใหญ่

ผมพูดเพื่อช่วยเธอไม่ให้มาซายะเข้าใจผิด คุณคิโชวอินน่ะให้ความสำคัญกับของกินมากนะ มื้อกลางวันก็ทานเกลี้ยง ไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก

คุณโมโมโซโนะก็ช่วยพูดด้วยเหมือนกัน ดูท่าจะสนิทสนมกับครอบครัวของคุณคิโชวอินมากถึงได้รู้อะไรหลายๆอย่าง เช่นอาหารในงานปาร์ตี้ก็ได้มาจากคำแนะนำของคุณคิโชวอินคอยแนะนำท่านประธาน

พอได้คำอธิบาย มาซายะก็ยอมเข้าใจ และหันไปจ้องผู้หญิงอีกคนที่ผมเองก็เพิ่งเคยเจอหน้า แต่ท่าทางมาซายะจะดูคุ้นๆอยู่ เห็นคุยเรื่องอาหารกับเธอคนนั้นอย่างสนุกสนาน

“จะว่าไป ก่อนหน้านี้ก็เห็นคิโชวอินไปเดินเล่นลอยชายในนามของวิ่งจ๊อกกิ้งอยู่ แต่ไม่ค่อยเห็นผลเลยนะ”

มาซายะโพล่งขึ้นมาเรื่องนี้ คุณลูกพี่ลูกน้องที่นิ่งเงียบมาตลอดการสนทนาเมื่อครู่ก็ก้าวมาข้างหน้าคุณคิโชวอินที่กำลังถลึงตาจ้องมาซายะอยู่ ทำท่าเหมือนจะปกป้อง...เหมือนจะปกป้อง

เธอวางมือลงบนหน้าท้องของคุณคิโชวอิน “อ้าว เสียมารยาทจังเลยนะคะ คุณเรย์กะเคยอ้วนอืดอยู่ช่วงหนึ่งก็จริง แต่ตอนนี้พุงก็ยุบกลับเข้าไปแล้วอย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ” แล้วก็ตบท้องเธอปุๆ

ผมจ้องท้องคุณคิโชวอิน พยายามที่จะไม่หัวเราะออกมา ดูท่าคุณคิโชวอินจะอายจัดจนแทบเป็นลมอยู่แล้วก็ไม่ควรไปซ้ำเติม

แต่ก็ยุบลงไปอย่างที่คุณลูกพี่ลูกน้องว่านั่นล่ะนะ ยินดีด้วยที่ออกกำลังกายประสบความสำเร็จ

ยืนคุยอีกสักพัก ผู้หญิงที่คุยเรื่องอาหารกับมาซายะก็ขอแยกตัวออกไป มีคุณโมโมโซโนะและคุณลูกพี่ลูกน้องเดินไปส่ง ส่วนคุณคิโชวอินทำท่าจะหนีไปอีกแล้ว ไม่ให้หนีหรอกนะ

แม่ของผมเดินมาทักทายคุณคิโชวอินราวกับรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ปิดโอกาสหนีของเธอไปโดยปริยาย

“ทางนี้ต่างหากล่ะคะ ต้องคอยรบกวนท่านชูสุเกะอยู่เสมอ”

คุณคิโชวอินพูดคุยกับแม่ของผมแบบยิ้มแย้ม พอได้ยินเขาเรียกชื่อ ผมที่ยืนฟังอยู่กลับรู้สึกหวานอยู่ในอกแบบแปลกๆ

แม้จะแค่เป็นมารยาทก็ดีใจชะมัด

หัวข้อสนทนาคือเรื่องยูกิโนะ พอคุณคิโชวอินได้ยินว่ามีอาจารย์สอนพิเศษมาสอนตั้งแต่ป. 1 ก็ดูแปลกใจ ผมเลยช่วยพูดเสริม

“ยูกิโนะเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยๆ ก็เลยต้องเรียนเสริมที่บ้านจะได้ตามบทเรียนที่โรงเรียนทันน่ะ”

คุณคิโชวอินดูท่าตั้งใจฟัง แม่เองก็จ้องเธอแบบสนอกสนใจที่มีคนดูเป็นห่วงและเอาใส่ใจลูกชายของเธอขนาดนี้ ผมเลยพูดขยายความต่อ

“ยูกิโนะติดคุณคิโชวอินมากเลยล่ะ”

“แหม แปลกจังเลยนะ เด็กคนนั้นออกจะเอาใจยากนี่นา”

แม่มีท่าทางประหลาดใจกับเรื่องที่ได้ยิน แหงล่ะสิ อยู่ที่บ้านกับอยู่ต่อหน้าคุณคิโชวอิน ยูกิโนะก็เหมือนคนละคนกันนี่นา ต่อหน้าคุณคิโชวอิน ยูกิโนะคงอยากรักษาภาพลักษณ์เด็กดีไร้เดียงสาเอาไว้นั่นล่ะ

คุณคิโชวอินคุยเรื่องยูกิโนะ ดูท่าทางมีความสุข สีหน้าแม่ของผมก็อ่อนโยนขึ้นเรื่อยๆ

ท่าทางแม่จะชอบคุณคิโชวอินอย่างที่คิด

ถ้าลองได้คุยด้วยจริงๆจังๆแล้วล่ะก็ ใครบ้างที่จะไม่ชอบ

มาซายะก็เข้าร่วมบทสนทนา เล่าว่ายูกิโนะทำลาเต้อาร์ทอยากให้คุณคิโชวอินดีใจ ตัวเองก็เลยให้คำแนะนำไปนิดๆหน่อยๆว่าคุณคิโชวอินชอบสิบสองนักษัตร ไม่ได้สังเกตท่าทีขุ่นเคืองของเธอแม้แต่นิดที่ได้รู้ตัวการไปเป่าหูยูกิโนะในเรื่องนี้

ผมยืนมองเธอตกที่นั่งลำบากด้วยรอยยิ้มสบายๆ ไม่คิดจะไปแก้ไขความเข้าใจผิดของแม่หรือมาซายะที่มีต่อเธอแต่อย่างใด ถือซะว่าเป็นการเอาคืนเล็กๆน้อยๆจากลาเต้อาร์ทที่คุณไม่เห็นค่าก็แล้วกันนะ

บุญคุณก็ส่วนบุญคุณ ความแค้นก็ส่วนความแค้น ไม่เกี่ยวกัน

แต่ฟ้าดินคงล่วงรู้ถึงความคิดไม่ดีของผม เพราะมาดามคาบุรากิก็ก้าวเข้ามาในวงสนทนา เอ่ยปากชวนคุณคิโชวอินไปร่วมงานคริสต์มาสปาร์ตี้ของตระกูลคาบุรากิ เธอตอบปฏิเสธชัดถ้อยชัดคำและบอกว่ามีคนชวนตัดหน้าไปก่อนแล้วด้วยท่าทีสบายๆ

ผมฟังแล้วใจหล่นวูบลงไปที่พื้น ไปกับใครกันนะ

ในซุยรันคุณคิโชวอินก็มีเพื่อนผู้ชายอยู่ไม่มาก และคนเหล่านั้นก็มีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว คงเป็นคำชวนจากคนอื่นนอกโรงเรียน จะไปกับอุเมวากะคนนั้นน่ะเหรอ

ยังไม่ทันถามให้แน่ใจ คุณทาคาเทรุก็เข้ามาทักทายพวกเรา และพาเธอออกไปจากวงสนทนา ไปทักทายคนอื่นๆตามประสาเจ้าภาพ

ผมมองตามคุณคิโชวอินด้วยความรู้สึกสับสน หน่วงอยู่ในใจโดยไม่สามารถบอกใครได้เลย

---------------------------------------
หมดพลังงานปั่นฟิค รู้สึกมันชักจะสั้นลงเรื่อยๆ 5555555555555555

>>255-257 กรี๊ดดดด มาน้อยๆ แต่อย่าหายไปนานก็พอใจล่ะ ตอนนี้อ่านแล้วเต็มอิ่มจังคร่ะ ลืมไปเลยว่าเอ็นโจก็อยู่ในวงด้วยตอนเขาชวนไปปาร์ตี้คริสต์มาส มิน่าหาจังหวะถามจังนะคุณ
ขอให้เอ็นโจตัวจริงคิดได้อย่างงี้แล้วกูจะไม่ขออะไรอีกเลย //กราบท่านฮิโยโกะ
ป.ล. ชอบประโยค "เด็กฉลาดเกินไปนี่ไม่ค่อยน่ารักเลย" คิดอะไรสมเป็นดอปเปลแกงเกอร์ของท่านพี่จริงๆ ถึงได้ชอบคุณคิโชวอินสินะ เอ๊ะ...

>>255-257 แอร๊ยยย สั้นลงไม่เป็นไรค่ะ ขอมาถี่ๆ--- //แค่กๆ
ยูกิโนะเด็กดี เด็กฉลาดชาติเจริญ
ตอนท้ายนี่ช่างอาดูรรร เหมือนเห็นหูและหางลู่ลงเลยท่านชูสุมอย 5555555
ขออย่าได้ล่วงรู้เลยนะ ว่าเรย์กะไปกับเพื่อนในจินตนาการน่ะ 5555555555555

>>255-257 นางจะไปคริสต์มาสกับใครเล่า นอนแห้งเหี่ยวอยู่บ้านต่างหาก 5555 ชมเค้าว่าน่ารักเหมือนกระต่างด้วยล่าาาา คิดในใจไม่มีคนรู้นะเออ พูดออกมาเลย ๆ หุหุ

>>255-257 นางอยู่กับเพื่อนในจินตนาการของนางไงล่ะ ผู้ที่ไหน ไม่มี๊5555555555 ส่วนอุเมวากะคุงอ่ะเหรอ รายนั้นก็มีตัวจริงแล้วจ้า เบียทริชสุดสวยเซ็กซี่ขี้เล่นไงล่ะ

>>255-257 ในที่สุด อุเฮะๆ ท่านเอ็นโจคะเลิกคิดมากแล้วจีบตรงๆเถอะค่ะ! บางทีนิสัยคิดเยอะก็ทำให้ลูกเรือคาดเดาไม่ถูกนะค๊า

>>255 เด็กฉลาดก็ดีแล้วนี่คะ ถึงได้ชงเอาๆ ยอมสังเวยตัวเองเพื่อพี่ชายขนาดนั้น เอาน้องไปขายเพื่อให้ได้คุยกับสาว น้องก็เต็มใจให้ขายซะด้วยสิ เข้าใกล้สาวกระต่ายต้องลงทุนทุกอย่างเลย
ช่วงท้ายๆก็ชั่วร้ายสมเป็นจอมมาร แต่พอได้ยินว่าเขาจะไปกับคนอื่นก็หูลู่หางตกเลยเหรอ มิน่า ถึงได้หาจังหวะถามตลอด ท่านเรย์กะก็ไปกับเพื่อนในจินตนาการนั่นล่ะ อย่าซึมจ๋อยไปเลย
ไม่ใช่ได้ยินว่าเขาไปกับคนอื่นเลยงอน เลยตอบตกลงไป "ธุระ" หรอกใช่มะ กูรู้สึกว่าสองคนนี้ผลัดกันปักธงแล้วก็ผลัดกันหักธงแบบเงียบๆยังไงไม่รู้ดิ ความรักช่างยากเย็นจริงๆ

>>263 เออ เป็นไปได้ อาจจะนั่งสลดอยู่ ไม่ได้ตั้งใจฟังอะไร รู้สึกตัวอีกทีก็เผลอตกลงโดนมัดมือให้ไป "ธุระ" ซะแล้ว โธ่วววว //ชงกาวเต็มที่

>>264 กูขอให้ปีนี้เขาได้ชวนว่ะ แต่ไม่อยากคาดหวัง เดี๋ยวอ.ฮิโยโกะจะดัดหลังกูอีก

โม่งฟิคเรือท่านพี่ เรายังรออยู่นะ อย่าหายหน้าไปนานนักเลย

kyแปป คือแบบ พออ่านว่าท่านเรย์กะเหมือนกระต่ายแล้วในหัวมันออกมางี้
http://imgur.com/a/Tik5X

>>267 เขร้ววววว หูม้วนนนน 5555

>>267 555 มาเป็นเกลียว

ขอถามเกี่ยวกับดิบตอนใหม่
.
.
.
.
.
.
.
สงสัยว่าที่ท่านเรย์กะเขียนจดหมายไปหารายการวิทยุนี่คือเขียนเกี่ยวกับอะไรอะ
ปล.ถ้าอ่านไม่ผิดนามแฝงท่านเรย์กะนี่ใช้ชื่ออะไรสักอย่างแล้วตามด้วยอังตัวเนตใช่มะ5555555

>>267 555555555555555555 ลอนยังไม่แน่นนะ ยังหลอมไปนิดดด555555

>>264 หรือธุระจริงๆคือไปสตอร์กเกอร์​อยู่​หน้าบ้านคิโชวอิน กะสะกดรอย​ตามว่าไปกับใคร
แต่รอจนข้ามวันแล้ว ก็ยังไม่เห็นคุณคิ​โชว​อิน​ออกมาจากบ้านเลยแฮะ....

>>272 รอจนหยากไย่ขึ้น คุณคิโชวอินก็ยังไม่ออกมาซักที หรือเขาจะแอบไปไม่ให้เรารู้ก้นนะ แล้วก็จะซึมจ๋อยหนักกว่าเดิมที่ยังฝึกสกิลสตอล์กเกอร์ยังไม่แก่กล้า เหยื่อหนีรอดไปได้...

กูไม่ไหวแล้ว ไม่ได้เม้นอะไรในนี้นาน(ตั้งแต่มู้3...) แต่แปลไทยตอนนี้เข้มข้นมาก เนื้อเรื่องกับฉากตามแบบโชโจทะลุไปเป็นนางร้ายสุดๆ ทำเอากูต้องเงยหน้าขึ้นไปอ่านเลยว่านี่แฟนฟิคหรือแปลจริงๆ ไม่ใช่หนึ่งวันกับอาหารของเรย์กะแล้วเหรอ (แต่ตอนต้นนี่...ค่ะ เจ้าแม่55555)

เข้าสู่โซนสครีม โว้ยยยยยยยยยยย คาบุรากิ๊ ไม่ขึ้นเรือแกแล้วววว เอ็นโจก็หาย ตัวสำรองก็หาย ผู้ชายดีๆหายหมด อิตาคาบุก็เป๋ไปแล้ว(ก็เข้าใจแหละว่าหลักฐานคามือ แต่ช่วยคิดหน่อยสิเฮ้ย) ตกลงพระเอกเรื่องนี้คือวาคาบะใช่ไหม! วาคาบะเท่มาก ออกมาบอกแบบมั่นใจ อ้ากกกกก รักข้ามชนชั้นก็ดีนะ อยากเขียนฟิควาคาบะเรย์กะเลย ฮือๆๆๆ สาวๆดีมากกกก เอาเป็นว่ากูอวยยูริแทน เขี่ยอีตาพระเอกให้เพื่อนสนิทก็แล้วกัน 55555

โอ้วววว แปลไทยเข้มข้นมาก เข้าเรื่องกันรัวๆหลังจากไปแวะชิมอาหารกันอยู่นาน ตอนนี้เป็นตอนแห่งเพื่อนหญิงพลังหญิงจริงๆ ทั้งเซริกะ ทั้งคิคุโนะ ทั้งวาคาบะ ทั้งโมชิดะด้วยยยยย สาวๆรักกันดีม๊ากมากกกกกกกก กูชอบบบ

ขอบคุณโม่งแปลสำหรับตอนนี้ด้วยนะ สนุกมาก ดูยิ่งใหญ่มีพลังมาก คนที่รู้จักท่านเรย์กะออกมาปกป้องกันหมดเลย ความพยายามของท่านเรย์กะที่ผ่านมาประสบความสำเร็จแล้วนะ รู้สึกตื้นตันแทนจริงๆ

>>274 เดี๋ยววววว กูขอทักท้วงเพื่อศักดิ์ศรีของจอมมาร เอ็นโจไม่ได้หายนะ เป็นคนไปตามวาคาบะมาไง กูว่าฮีคงโผล่มาระหว่างเรื่องชุลมุน พอจับความได้ก็วิ่งไปตามวาคาบะมาก่อน เพราะรู้ว่ายังไงวาคาบะต้องออกมายืนยันความบริสุทธิ์ให้ท่านเรย์กะแน่ ถึงฮีจะบทน้อยก็อย่าเพิ่งยัดเยียดฮีให้คาบุรากิน้าาาา

>>276 อ้าวเรอะ ความเท่ของวาคาบะมันบังตากู ซอรี่นะเอ็นโจ
เดิมทีกูอยู่เรือคาบุเรย์กะนะนั่น ตอนนี้ปลดละ เรือคาบุเรย์กะที่กูจะอยู่คงมีแต่ในคู่หูทะลุมิติ ...ฮือๆ รอตอนหน้าเผื่อมีอะไรอีก

>>274 >>276 ช่าย กูก็ขอท้วงให้จอมมาร ฮีก็ไปพาวาคาบะให้มาช่วยยืนยันไง เพราะผู้เสียหายโดยตรงพูดเองย่อมมีน้ำหนักกว่าฮีพูดเองแน่ๆ เดี๋ยวคนเขาจะมองว่าหลับหูหลับตาเข้าข้างทั้งที่หลักฐานคามือเนี่ยนะ ให้วาคาบะยืนยันด้วยตัวเองจะดีกว่า
บทจอมมารเนี่ย เดี๋ยวรอดูกันไป กูไม่สปอย เอาเป็นว่าอย่าเพิ่งสิ้นศรัทธาในตัวเอ็นโจเลย

กูอ่านตอนนี้แล้วร้องไห้เลยว่ะ ท่านเรย์กะคุณเธอก็ไม่ซีเรียสหนักไปได้นะนั่น เป็นกูหน้าคงเป็นเส้นสีดำละ แม่งเอ้ย มีหลักฐาน(ที่ไม่แน่ชัด) พยาน(ตัวเสี้ยม) ประชากรซุยรันอออยู่ด้านหน้า(ซุยรันมุง) แถมมีเพื่อนเห็นด้วย(คาบุที่หลงเชื่อไปแล้ว) เป็นกูกู........เอิ่ม ดีนะมีคุณโมชิดะให้กูซาบซึ้ง โชคร้ายจริงๆเจ้าแม่

กูเคืองคาบุชิบ ตอนแรกกูก็ใจชื้นเห็นไม่เชื่อ ไปๆมาๆเชื่อเฉย เออออออออออออออออ เพื่อน(?)กันมาตั้งนานมาไขว้เขวอีก ตัวสำรองหายไปไหนวะ พวกผู้ชายใช้ไม่ได้ ดีนะจอมมารยังช่วยลับๆให้ เคืองเคืองเคืองเคือง พวกเซริกะนี่รักจริงหวังแต่งแน่นอน

>>278 ก็หวังว่าจะไม่ต้องลดคะแนนเอ็นโจกับคาบุเพิ่มนะ T T

วัดจากเหตุการณ์ปัจจุบัน(เพราะกูไม่อ่านสปอย ไม่รู้อีเว้นถัดไป)กูอ่านแล้วเคืองแทนเรย์กะ คาบุเป๋ เอ็นโจ(ที่ออกหน้าไม่ได้)ก็เงียบ เป็นกูตอนนั้นคงจุกไปเลย ถ้ามันเป็นแท็คเลิฟน่ะนะ....แต่บังเอิญว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แท็คเลิฟ เรย์กะเลย(น่าจะยัง)ไม่ได้อะไรกับสองหน่อนั่น ถือว่าโชคดีตรงจุดนี้มั้ยเนี้ย อย่างน้อยก็มีกลุ่มเพื่อนสาวออกมาปกป้อง สมควรเป็นแท็คสาวเพื่อสาวมากกว่าจริงๆว่ะ ฮืออออ ไม่ใช่ว่าตอนหน้ากลับไปเป็นเครียดเรื่องกินเยอะแล้วน้ำหนักขึ้นต่อแทนนะ... ความอินกูสูงมาก5555555 ใครก็ได้มาหักคานเรย์กะที

คาบุแก. ชั้นอุตส่าหชื่นชมในความบ๊องและความกล้าแสดงออก. ตัดๆๆ ทิ้งไปทันที คนที่กล้าระแวงท่านเรยกะที่มีหัวใจอันบริสุทธิย่อมไม่ใช่แคนดิเดท! ขออวยพรให้อกหักรอบสอง. วาคาบะจังยังดีเกินไปสำหรับคาบุ ขอให้ครองรักกับนายตัวสำรองอย่างราบรื่น!
อาา. ไคลแมกซมาไม่ทันตั้งตัวเลย. ไม่มีใครเตือน. เช้านี้ยังคิดว่าจะมีขนมไรมาอีกอยู่เลยย

ท่านเรยกะเข้มแข็งมาก ถ้าอยู่ในสถานการณแบบนั้นจริงนี่กุเป็นลมไปแล้ว. สงสัยได้นอนมาเต็มที่. เพื่อนๆสาวๆก็น่ารักทุกคน. ปลื้มจริงๆ คุณโมชิดะนี่พระเอกมาก. แต่ขอโทษนะ กุลืมชื่อเธอไปแล้ว 555

เออ แต่กูสงสัยอยู่อย่าง โรงเรียนไฮโซขนาดนี้ ไม่มีกล้องวงจรปิดติดตามทางเดินเหรอวะ เอามาเช็คก็น่าจะรู้ตัวคนทำได้ง่ายๆแล้วนะ หรือจะเป็นอีเวนท์ให้เพื่อนสาวแสดงพลังปกป้อง

ขอบใจมากโม่งแปลล

จากฉากนี้กุฟันธง. พระเอกคือเอ็นโจวแน่นอน (แค่นำทางวาคาบะมาประโยคเดียวสั้นๆนี่ก็บอกอะไรได้หลายอย่าง). กุว่าเมื่อไหร่เอ็นโจวเปิดเผยความในใจทั้งหมด. นั่นคือไคลแมกซ ที่นำไปสู่ใบไม้ผลิของท่านเรยกะแน่นอน

>>281 เอาน่ะ เรย์กะก็รู้ว่าเอ็นโจไปพาวาคาบะมาช่วยก็ดีแล้ว ถึงไม่พูดอะไร แต่ก็รู้ว่าช่วยอยู่นะ การกระทำสำคัญกว่าคำพูด
จะให้ออกหน้าพูดแทนเถียงแทน คุณคิโชวอินไม่ทำแบบนั้นหรอก บลา บลา บลา ก็จะดูอวยกันเองเกินไป ใช่ซรี้ ท่านเอ็นโจสนิทกับท่านเรย์กะนี่นา ก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้ว ทั้งที่หลักฐานยังคามืออยู่เลยเนี่ยนะ เดี๋ยวก็มีคำนินทาทางลบใส่เรย์กะตามมาอีก สู้ให้คนนอกอย่างวาคาบะพูดเองเลยจะดีกว่า ขนาดผู้เสียหายเขายังบอกเองเลยว่าคุณคิโชวอินไม่ได้ทำ ก็เป็นไปตามนั้นสิ ยืนยันความบริสุทธิ์ของเรย์กะไปในตัว

>>283 เออ กูก็สงสัย รร.กูไม่ได้ไฮโซอะไรมาก ยังมีกล้องวงจรปิดติดตามทางเดินรอบอาคาร+หน้าอาคารเลย

ตอนใหม่นี่กูนับถือคุณโมชิดะ ฮือออ นึกว่าบทจะหายไปแล้ว *กอดๆๆๆ* กลุ่มเซรินะก็น่ารัก สรุปกลุ่มคุณเซรินะนี่ก็คงคบหาท่านเรย์กะด้วยความจริงใจสินะ กูดีใจแทนท่านเรย์กะ;____; ตอนพูดกับคุณโมชิดะกับวาคาบะว่า ต้องมองเธอใหม่ล่ะ นี่กูโคตรเอ็นดู 555555 ท่านเรย์กะแม่งสถานะสูงสุดในกลุ่มแต่คนอื่นคงเห็นท่านเรย์กะเป็นลูกน้อย โอยยย เอ็นดู

พวกมึงว่าเอ็นโจไปตามวาคาบะใช่มะ คือถ้าวันหนึ่งท่านเรย์กะรู้ว่าเอ็นโจไปช่วยลับหลังเงียบๆแบบนี้นี่ท่านเรย์กะจะรู้สึกไงอะ
แต่เอ็นโจนี่ชอบช่วยใครแบบไม่ออกนอกหน้าเนอะ คราววาคาบะตอนปาบอลก็เหมือนกัน

>>286 กูว่าเซริกะ คิคุโนะ แรกๆก็คงคบเพราะผลประโยชน์มั้ง เป็นผู้ติดตามกลุ่มคนมีอำนาจที่สุดในโรงเรียน ตัวเองก็จะได้รับประโยชน์หลายๆอย่าง แต่ด้วยความน่ารักจริงใจของท่านเรย์กะ ก็ค่อยๆเปลี่ยนมาเป็นเพื่อนกันไปแล้ว แถมท่านเรย์กะมีมุมที่เป็นเด็กน้อยให้คอยดูแล เพื่อนสาวทั้งกลุ่มก็คงรักท่านเรย์กะมากๆนั่นล่ะ มิตรภาพเพื่อนหญิงนี่ดีจัง

กูเห็นด้วยกับ >>284 ถ้าเอ็นโจเปิดเผยความในใจทั้งหมด เรย์กะมีฤดูใบไม้ผลิแน่ๆ ที่ผ่านมา เอ็นโจช่วยทั้งต่อหน้าและลับหลังตลอดเลยนะ ถ้าท่านเรย์กะรู้ อาจจะหวั่นไหวใจเต้นตกหลุมรักก็ได้นะ

กุว่าอาจารยแกต้องการแสดงรึเปล่า ว่ามิตรภาพ ความเมตตา ความกล้าหาญสำคัญกว่าผู้ชาย!

อ่อ อีกอย่าง กุว่า เอ็นโจนี่เปรียบเทียบกับคาบุแล้วเห็นได้ชัดเลย. คือคาบุนี่ออกหน้าออกตัวแรงว่าชอบวาคาบะ. แต่เอาจริงๆเคยใส่ใจความรู้สึกเค้า. เคยมองที่ตัวเค้าจริงๆรึเปล่าว่าต้องการอะไร. ส่วนเอ็นโจ. ไม่เคยพูดว่าชอบหรือแสดงออกนอกหน้าอะไรเลยก็จริง แต่รู้สึกได้ถึง"ความใส่ใจ"อย่างเห็นได้ชัด. จะบอกว่าเป็นเพราะบุคลิกต่างกัน หรืออะไรก็ตาม. แต่กุว่าคาราบุกิยังรักใครไม่เป็นว่ะ. คงต้องเรียนรู้กันต่อไปนะ คาราบุกิ. ส่วนท่านเอ็นโจ. พวกเรารอทีานเปิดเผยความในใจอยู่นะคะ

อ่านตอนล่าสุดช่วงท่านเรย์กะมีเรื่องก็เครียดแหละ แต่พอเจอบรรยายคุณโมชิดะตาเหลือก โดนเรียกว่าโยโคซึนะกูโคตรขำ 5555555555555555555 โมชิดะจังงง พยายามได้ดีมากลูก แต่เก็บอาการหน่อยนะ ท่านเรย์กะก็อย่าไปว่าเขาเซ่!!

นี่ที่จริงตอนแรกก็นึกว่าที่ท่านเรย์กะเป็นลมเพราะว่าแบ่งพลังงานความรักอันกระเบียดกระเสียรน้อยนิดแทบไม่ค่อยมีไปให้หัวหน้าห้องกับอิวามุโระซะอีก 55555555

>>289 สิบแต้มให้กริฟฟินดอร์ เห็นด้วยกับมึงสุดๆ

ที่เรย์กะบรรยายว่าคาบุทำท่าทางลังเลจริงๆคาบุอาจจะมึนๆกับเหตุการณ์อยู่ก็ได้นะ ไม่ทันตั้งตัวใดๆ ตอนนี้เรย์กะคงทั้งกังวลทั้งจิตตกเลยบรรยายทุกอย่างที่เห็นแง่ลบ ทุกคนออกมายืนยันกันขนาดนี้ ทั้งวาคาบะผู้เสียหาย โมชิดะ พวกเซริกะ (และมีคอมเม้นต์จากประธานชมรมฟุตบอลด้วยยย เอ็นดู) คิดว่ายังไงคาบุไม่น่าสงสัยต่อแล้วล่ะมั้ง... ฮือออออ อย่าเพิ่งจมเรือคาบุเลยยย ทุกวันนี้คาบุยังชอบวาคาบะ เรย์กะยังไม่เคยนับเป็นเพื่อน สถานะอาจจะแค่คนเคยเห็นหน้าไม่ต่างจากเอ็นโจ เรือจะอับปางเมื่อไหร่ไม่รู้ ใจไม่ดีเลย รอตอนต่อๆไป หวังว่า...อะไรๆจะดีขึ้นนะ

>>289 เห็นด้วยบางส่วนนะ แต่กูว่าคาบุก็ยังรู้ว่าอะไรคือรักหรือไม่รักนะ ฮีก็ดูเอาใจใส่วาคาบะในแบบของฮีน่ะ
ฝนตกเดินๆอยู่ข้างทางก็เรียกขึ้นรถมาด้วยกัน อยากดูมายากลก็ไปฝึกมาให้ดูถึงที่ เรย์กะไปเตือนว่ามีคนไม่ชอบวาคาบะอยู่เยอะก็ไปเสนอตัวเป็นประธาน มีคนแกล้งพอรู้ก็บอกจะปกป้อง(แต่ทำจริงมั้ย มันอีกเรื่อง) รักมันก็ต้องค่อยๆปรับตัวกันไป ต้องใช้เวลาและความเข้าใจ

ซุยรันซะอย่าง ไปเชิญตำรวจมา กั้นเส้นเหลืองๆรอบโรงเรียน พิสูจน์หลักฐานกันไปเลยยยยย!!

กูอ่านท่านเรย์กะวิงเวียนแล้วนึกว่าจะโดขิๆบ้างแบบท่านเอนโจวมาช่วยไรงี้

โฮววว ในที่สุด​ตอนนี้ก็มา ขอบคุณ​โม่งมากค่าา
ตอนดำน้ำ​ว่าระทึก​แล้ว อ่านแปลไทยนี่มันลุ้นยิ่งกว่า

ขอพรจากโชคความรักอันกระเบียดกระเสียร​ของเจ้าแม่เรย์กะให้​ได้​ตีพิมพ์​จริงจัง​สักทีเถ้อ OJL​

ตอนนี้ระทึกจริงงง ท่านเรย์กะบอกท่านพ่อเรียกตำรวจเลยค่ะ ระดับท่านเรย์กะแล้วกวาดล้างครั้งใหญ่ทีเดียวเลย!!
ถ้าเอ็นโจช่วยแก้เรื่องนี้ กู กูจะโดขิๆแล้วนะโว้ยยยย
กูไม่กล้าหวังว่านางจะโดขิโกขิว่ะ

>>286 กูว่ากลุ่มเซริกะ คิคุโนะตอนแรกก็คงแบบลูกคุณหนูที่โดนพ่อแม่บอกให้คบหากับท่านเรย์กะเพื่อหวังผลประโยชน์นะ
ได้เป็นเพื่อนสนิทคุณหนูคิโชวอินที่เป็น Pivoine ดูมีหน้ามีตาอะไรงี้ แต่คบไปๆ มาๆ ท่านเรย์กะชักแลดูมีมุมเอ๋อๆ บ้าๆ บอๆ เยอะขึ้นเรื่อยๆ
เดินๆ ไปก็โดนนกทิ้งบอมบ์ใส่ เดินทางไกลนางก็ป้อแป้ไปอยู่ท้ายแถว น่าเอ็นดูววววว์จะตาย 555555
แต่กูแอบเคืองทาคากิคุงว่ะ แม่งพูดออกมาได้จังหวะเหลือเกินนะมึ๊ง ถึงจะรู้แล้วว่าต้องมาทำนองนี้แน่ๆ ก็เหอะ

ขอบคุณโม่งแปลมากจ้าาาา ตอนใหม่อยู่ ๆ ก็เข้าไคลแมกซะงั้น! มาไม่ให้ทันตั้งตัวจริง ๆ

>>297 มรึงจะโดขิๆ คนเดียวไม่ได้ต้องให้ท่านเรย์กะโดขิๆ ด้วยเซ่... ท่านจอมมารในตอนแปลล่าสุดมีบทกระจ่อยร่อยจริงๆ ถึงจะตามวาคาบะมาแต่สาวเจ้าไม่รู้เรื่องก็เป็นได้แค่ "คนร่วมมุง" เท่านั้น

>>300 ก็นะ ตอนนี้มีบทอยู่หนึ่งบรรทัดถ้วนเองนี่นา ท่านจอมมารกู ถถถถถถถถถถถถ โครตของความตัวประกอบเดินผ่านกล้องเลยเว้ยเฮ้ย

ท่านเรย์กะติดนิยายซีรียส์ยาวอีกแล้ว...คราวที่แล้วอ่านมังงะก็มาอยู่โลกในมังงะโชโจคิมิดอล
ไม่ใช่ว่าอาจารย์ฮิโยโกะหักมุม หลังจากท่านเรย์กะผ่านพิธีหมั้น(?) วาระการล่มสลายไปได้ นางก็โดนวาปไปที่อื่นต่อ ยังไม่ทันจะลงจากคานไปเจอฤดูใบไม้ผลิ กลับไปเป็นเด็ก4/5ขวบใหม่อีกรอบ วนลูปไปเรื่อยๆ
เป็นสาวแก่อยู่บนคานตลอดไป

อ้าว ตอนล่าสุดเอ็นโจออกด้วยเหรอวะมึง เหมือนเห็นแวบๆแต่ก็ไม่เห็น555555555555555

>>300 เห้ยยยย ท่านจอมมารนำทางวาคาบะมานะหาเรย์กะนะว้อย อย่าหาพล่อยๆแบบนั้นซี ถถถถถถถถ

>>302 พล็อตมึงโหดร้ายมาก จิตใจทำด้วยอะไร๊!

โอ๊ยยยยยยย!!! ขอเข้ามากรีดร้องก่อน ตอนนี้แม่งพีคคคคคคคคคคค!!! อ่านๆ ไปกูนี่ถึงกะน้ำตาซึม นี่ถ้าสถานการณ์ไม่คลี่คลายภายในไม่กี่ย่อหน้าแบบนี้กูคงต้องนอนดิ้นทุรนทุรายไปจนกว่าจะถึงตอนหน้า โถๆๆๆ คุณงามความดีที่อุตส่าห์ทำมาก็เกิดผลแล้วนะ ว่าแต่ขนาดตกใจยังอุตส่าห์คิดอะไรรั่วๆ ปะวะท่านเรย์กะกู...

ตอนนี้สนุกจริงสนุกจัง นี่จะมีอีเวนท์ท่านเรย์กะตามล้างตามเช็ดลากไส้เอาคนผิดมาลงโทษไหมวะ โทษฐานทำให้ใจหายใจคว่ำ

>>302 ถ้าตามกระแสตอนนี้ นางอาจติดนิยายจีนย้อนยุค หมอหญิงฯ จอมนางจารชน ไม่ก็สยบฟ้าฯ ก็ได้นะมึง ถ้าวาร์ปจริงงานนี้มีลำบากกว่าโลกคิมิดอลอยู่หลายขุมแน่นวล คราวนี้จะได้อ่านท่านเรย์กะเวอร์ชั่นตะลุยวังหลัง คว้าหัวใจฮ่องเต้คาบุรากิ ท่านอ๋องแปดเอ็นโจแน่นวล ถถถถถถถ

>>302 โครตเลว
>>303 ออกตั้ง "หนึ่งบรรทัด" เชียวนะโว้ย อย่ามองข้ามสิ ถถถถถถถถถถ

>>308 ทำไมช่วงเน้นคำมันอ่านแล้วดูเจ็บปวดจังว่ะ โธ่..ท่านจอมมารผู้จืดจางของบ่าวว

>>302 โคตรเลวววว ตบปากตัวเองบัดเดี๋ยวนี้!!

ท่านเรย์กะ ความดีที่ทำไว้ลับหลังเห็นผลแล้วนะ
สู้ๆท่านเรย์กะ
แสดงให้คนเห็นไปเลยว่าถ้าท่านเรย์กะเหม็นขี้หน้าไม่ต้องใช้วิธีแบบนี้หรอก
หยิบพัดขึ้นมาแสดงให้เห็นเล๊ย

ทุกคนใจร่มๆ อย่างน้อยจอมมารก็ออก'ตั้ง'หนึ่งบรรทัดนะโว้ยยย ท่านจอมมารช่วยปัดเป่าความเข้าใจผิดให้ขาวสะอาดที

>>312 ก็ยังดีกว่านายตัวสำรองนะ มีอีเวนท์อะไรพลาดตลอดอ่ะคนนี้ สมกับฉายาจริงๆ....

>>307 อาจจะไปอยู่ในตระกูลของฮองเฮาที่ตอนหน้าล่มสลายแน่ๆ ตัวก็มาอยู่ในร่างของฮองเฮาตอน5ขวบ จะต้องไม่แต่งเข้าวังหลัง ครอบครัวจะได้ไม่ล่ม ท่านพ่อต้องไม่คิดกบฎ เอ้าลุยยยย
.
พอผ่านช่วงที่ต้องแต่งเป็นฮองเฮาไปแล้ว มิชชั่นเคลียร์ สถานีต่อไป เกิดเป็นลูกสาวขุนนางอังกฤษ--- วนลูป555555

>>314 มหกรรมสิงร่างเด็กห้าขวบทั่วโลกเหรอวะ น่ากลัวชิบหาย

>>314 มาไทยด้วยมั้ย ถถถ

>>316 มาไทยเอาเป็นช่วงเดียวกับพวกคุณชายจุตาเตพ พูดถึงก็นึกขึ้นได้ถ้าผู้ชายเรื่องนี้เป็นพวกคุณชายจะเป็นใครมั่ง

พวกมึงนี่ รังแกท่านเรย์กะสนุกกันใหญ่เลยนะ เลวจริงๆ

>>318 กูออกจะรักท่านเรย์กะ
>>317 เออ มาคิดกันน

>>317 ไปอยู่ในนิยายเพชรพระอุมาแทนได้มั้ย กูไม่ได้ดูและไม่ได้อ่านคุณชายจุทาเทพ

ตอนพีคในตำนานที่โดนสปอยอัดใส่ได้มาถึงแล้ว ฮือออออ T_T ฟินซึรุฮานะ(?)

ต้องเป็นยุคเรือนไทยโบราณ​ซิ เรือคุณหลวงคาบุรากิพายแล่นมาชนบ่าววาคาบะที่กำลังตีโป่งอยู่ริมน้ำงี้...

>>322 คาบุรากิใส่ราชปะแตนนุ่งผ้าม่วงเหรอวะ...//กุมขมับ
ถ้ามายุคนั้นจริงท่านเรย์กะคงทำผมหลอดยากชิบหาย ได้ยินว่าเวลาดัดผมสมัยนั้นเขาเอาแท่งเหล็กไปอังไฟให้ร้อนๆ แล้วเอามานาบกับใบตองหรือผ้าแล้วเอามาม้วนผม ถ้านางทำเองกูว่าผมไหม้ขอดติดหนังหัวกลายเป็นทรงคนดำแน่นอน

เพิ่งได้อ่านแปลไทยล่าสุด บอกเลยว่าตื่นเต้นมากแทบตาเหลือกตามโมชิดะซังไป อะฮือออออออ
ท่านเรย์กะแค่แบ่งค่าความรักให้นิดหน่อยนี่ถึงกับความซวยเข้าแทรกเลยเหรอคะะะะ

>>323 โคตรทำร้าย 5555555
>>324 ค่าความรักท่านเรย์กะคงมีสัก 0.01% แบ่งให้ที ตัวเองก็ติดลบไปเลย...

>>322 ต้องเป็นเรือนคาบุรากิ ของคุณหลวงมาซายะ

พวกมึงแต่ละคนนะ5555

ไปอ่านตอนล่าสุดมาละ ไคลแมกซ์เลย ดีใจและปลื้มใจแทนเรย์กะจริงๆ คนที่ออกตัวมาช่วยในยามลำบากคือเพื่อนแท้นะคะ ยินดีด้วยนะคะท่านเรย์กะที่เพื่อนมีเยอะขนาดนี้เลยนะ ไม่ใช่แค่ 1 ea แบบที่คิด เซริกะกับคิคุโนะดูรักท่านเรย์กะมากเลยนะ ที่ผ่านมากูนึกว่าสองคนนี้จะเป็นลูกสมุนเดินตามเรย์กะอย่างเดียวไม่มีปากเสียงซะอีก จริงๆแล้วท่านเรย์กะเป็นน้องน้อยประจำกลุ่มให้ปกป้องสินะ น่ารักกันจังเลยสาวๆ
ท่านจอมมารกูมีบทหนึ่งบรรทัดถ้วน แต่เป็นบรรทัดที่ตื้นตันเหมือนกัน ไปตามวาคาบะมาช่วยเรย์กะ ให้ผู้เสียหายพูดเลยจะดีกว่าออกหน้าแทนสินะ จากการกระทำที่ผ่านมา กูเชื่อว่าเอ็นโจต้องปกป้องท่านเรย์กะแน่ๆ แม้ตอนนี้จะมีบทอยู่หนึ่งบรรทัดก็ตาม ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

พวกมึงจะเน้นย้ำคำว่าหนึ่งบรรทัดกันทำไมแว๊~ กูนิอุตส่าอินฟินๆ กับไคลแมกซ์ของเรื่องอยู่แท้ๆ

>>329 หรือให้เบนเข็มไปแซวอาริมะดี ไม่มีบทมาสองอีเวนท์แล้ว

เบนไปหัวหน้าชมรมฟุตบอล กับเจ้าตัวเองยังรู้เลยว่าเรย์กะน่ะไม่ทำอะไรลับหลังพรรค์นั้นหรอก! ถถถ

>>331 แล้วความกลัวแต่ประทับใจในฝีมือระดับโยโคซึนะก็แปรเปลี่ยนเป็นความรักในที่สุด ถถถถถ

แม่ต้องกลายเป็นเรื่องของ เรยา น้องสาวคุณหลวงคทาเทพหรอวะ ถูกจับหมั้นหมายกับคุณหลวงมาตรสัตยาตั้งแต่ยังเล็ก แต่คุณหลวงแม่มดันไปพบรักกับลูกสาวแม่ค้าขายปลากริมไข่เต่าในตลาด เลยคิดจะทำลายสัญญาหมั้นหมาย ซึ่งทุกอย่าก็โอเคเพราะคุณหนูเรยาอยากบวชชีรับใช้ศาสนาอยู่แล้ว มีอยู่คนเดียวที่ไม่โอคือ คุณหลวงโชติกาล อะไรทำนองนี้ ว่าแต่ทำไมชื่อไทยแล้วมันลิเกจริง ฟฟฟฟฟ

>>333 โอ๊ย เห็นชื่อไทยแล้วแอบขำ 55555

>>333 แม่ค้าขายปลากริมไข่เต่า โอ้ยยย กูขรรมม

>>333 คุณหลวงมาตรสัตยาขี่ม้าชนแม่วาดที่กำลังหาบขนมไปขายในตลาด อุ้มขึ้นหลังม้าพาไปโรงหมอ เสนอว่าจะชดเชยเป็นเงินกี่ตำลึงก็ว่าไป พร้อมทั้งไปซื้อหม้อดินเผาที่แตกไปเป็นการชดใช้ หม้อปั้นโดยช่างฝีมือจากวังหลวง ใช้ดินเหนียวชั้นดี ทำเป็นลายดอกรักและกระจังเอก แม่วาดรับแต่หม้อ ไม่ยอมรับเงิน คุณหลวงเลยเทียวขี่ม้าไปกินขนมฝีมือแม่วาดทุกสองชั่วยามเหมือนคนไม่มีการมีงานทำ

>>333 ชอบๆ 555555555
แต่กูว่าคุณหนูเรยาไม่ได้อยากไปบวชหรอก น่าจะอยากออกเดินทางชิมของกินรอบโลกมากกว่า....

>>336 โอย กูชอบ AU ใหม่ได้บังเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้แล้ว

>>333 คุณเรยาจะสนใจมิชชั่นนารีไหมนะ แต่ว่าแอบๆเอากลัวท่านเจ้าคุณพ่อทราบ

ตอนล่าสุดนี่คิดว่าพระเอกคือ cctv แน่นวลลลล 5555 มันอาจจะมีเบื้องหลังแบบมีคนไปดูเทปในกล้องมั้ยนะ โรงเรียนระดับนี้ไม่น่าไม่มีกล้องอะ ยิ่งแบบตรงล็อคเกอร์ที่โอกาสของหายสูง ตัดปัญหาคือต้องมีอยุ่ละ ถ้าเหตุเกิดในห้องน้ำก็ว่าไปอย่าง เดี๋ยวนี้ร้านขายของบ้านๆหน้าตาโทรมๆยังติดเลยนะ จำได้ว่ามีข่าวร้านขายอะไหล่หรืออะไรซักอย่างที่โคตรโทรม แล้วโดนลูกค้าแอบหยิบมือถือที่เสียบชาร์จไว้ไปยังเอาเทปมาโชว์ตำรวจได้เลย ขนาด kiosk ขายชานมเดี๋ยวนี้ยังมีติดเลยจ้าาา

แต่กูขำตรงรอดพ้นมาได้เพราะความมีอิทธิพลแบบพูดคำเดียวจบ กับชอบเล่นงานตรงๆให้สิ้นลมคาที่ 55555555 นี่พฤติกรรมเจ้าแม่กลายเป็นเรื่องดีไปแล้วเนี่ย

>>340 กูว่าตอนต้นๆ ที่หัวหน้าห้องกับอิวามุโระคุงประนมมือภาวนาใส่นางนี่ก็แทบจะเป็นเจ้าแม่ตะเคียนทองอยู่ล่ะนะ เฮี้ยนอีกต่างหาก ถถถถถถ

>>340 กูว่าตามปกติมันต้องมีกล้องนะ แต่ที่ผ่านมาไม่เคยพูดถึงเลยง่ะ คงจะไม่มีมั้ง ไม่งั้นตอนหาตัวคนแกล้งเขียนโต๊ะหรือล็อกเกอร์วาคาบะ คาบุมันคงแล่นไปขอดูกล้องวงจรปิดแล้ว(หรือมันโง่จนนึกเรื่องนี้ไม่ออกวะ)
แต่ถ้ามีกล้อง กูว่าเอ็นโจไปขอดูแน่ๆว่ะ กูเชื่อเช่นนั้น

>>342 กูว่าถ้ามีนี่สวรรค์ของพ่อสตอกเกอร์เอ็นโจเลยนะ ส่องได้ทุกมุมห้อง "ไม่ว่าคุณอยู่ไหนผมรู้หมด คุณคิโชอิน..."

>>343 กูว่าเผลอๆ แฮ็คระบบเชื่อต่อกับมือถือไปแล้ว ว่างๆ ก็ส่องดูคุณคิโชวอินนั่งถักโน่นถักนี่แอบกินขนมแล้วหัวเราะหึๆ คนเดียว...

ชักน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆแล้วว้อย 55555555

เรื่องแกลังกันระหว่างนักเรียน แกล้งเขียนโต๊ะเขียนล็อกเกอร์ตั้งแจ้งยามดูกล้องวงจรปิดค้นหาหลักฐานกันด้วยหรือ

ขอเจาะมโนของกองเรือเอ็นโจหน่อยนะ เอ็นโจกับวาคาบะเรียนอยู่ห้องเดียวกัน เลิกชั้นเรียนหลังห้องอื่นก็รู้เรื่องหลังเพื่อน ออกจากเดินตามกันมา เอ็นโจไม่เห็นต้องไปเรียกไปตา่มวาคาบะมาช่วยเรย์กะอะไรเลย

>>347 เรียนชั้นเดียวก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตอนเลิกเรียนทุกคนต้องเดินออกมาพร้อมๆกันและเดินไปทางเดียวกันหมดนี่หว่า บางคนอาจจะเก็บของยังไม่เสร็จอยู่ในห้อง บางคนก็เดินไปเข้าห้องน้ำ บลาๆๆๆ ในบรรดาขามุงก็มีทาคากิที่อยู่ห้องเดียวกับสองคนนี้มามุงด้วย และคงอยู่นานพอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และซึรุฮานะหมายความถึงอะไร ถึงได้พูดแบบนั้นออกมา

เรย์กะบรรยายว่า "วาคาบะที่ได้เอ็นโจที่มาจากห้องเดียวกันนำทาง" ก็น่าจะแปลว่าเอ็นโจคงมาดูเหตุการณ์รอบนึงก่อน พอรู้เรื่องแล้ววาคาบะไม่อยู่ตรงนั้นก็เลยไปตามตัวมา ซึ่งวาคาบะจะไปทำอะไรอยู่กูก็ไม่รู้ ที่แน่ๆคือไม่อยู่ตรงนั้น ถ้าอยู่วาคาบะคงชิงพูดก่อนโมชิดะจะแสดงตัวอีก

ต้องชมท่านเอ็นโจหนึ่งบรรทัดนะ ไม่งั้นถ้าวาคาบะมาเองกว่าจะฝ่าฝูงชนเข้ามาได้นานกว่านี้แน่ๆ
แถมถ้ามาโผล่ยืนข้างคาบุด้วยตัวเองนี่โดนเขม่นหนักแน่
ต้องขอบคุณท่านเอ็นโจหนึ่งบรรทัดนะถึงราบลื่นขนาดนี้

>>349 หนึ่งบรรทัดนี่กลายเป็นนามสกุลแล้วเหรอ 555555

>>349 เอ็นโจของบ่าวมีสร้อยต่อท้ายชื่อแล้วเหรอวะ พวกมึงนี่... จะย้ำหนึ่งบรรทัดไปอีกนานมั๊ยยย

>>349 เอ็นโจได้ฉายาใหม่อีกแล้ว "จอมมารบรรทัดเดียว" หรือ "เอ็นโจหนึ่งบรรทัด" 55555

เชี่ย จอมมารของกูโคตรน่าวงวาร 5555555 //ดึงเหนียงชูสุมอยปลอบใจ

กูเพิ่งมาอ่าน หลังจจากที่ดองมานาน กูอัดอั้นขอคุยย้อนหน่อย ตอนที่เรย์กะบ่นเรื่องแฟนท่าน ตอนท้ายอิมาริมาให้ของ แต่ให้ล่วงหน้าไม่ใช่วันไวท์เดย์
ต่อมาเรย์กะแกล้งทำข้อสอบร่วง ท่านพี่นัดไปเลี้ยงแต่ไม่นัดวันไวท์เดย์...

พวกพี่มีนัดกันเองอยู่ใช่ไหมคะ...

ส่วนตอนล่าสุด ทุกคนเท่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กรี้ดดดดดดด วาคาบะจัง เลิฟยูวววว

>>349 หนึ่งบรรทัดแต่ก็มีความสำคัญนะโว้ยยยยยย ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ทีอาริมะไม่มีบทยังไม่เห็นแซวกันขนาดนี้ //ดึงเหนียงชูสุมอยด้วยคน

>>356 ที่ไม่แซวเพราะไม่มีอะไรให้แซวเลยไง ถถถถถถถถ

ท่านเอ็นโจหนึ่งบรรทัด
อาริมะไร้บทบรรยาย
คาบุรากิไม้ประดับ
คนหลังนี่โผล่มาประดับฉากจริงๆนะ ไม่ได้โวยวายว่าไม่ได้ปกป้องท่านเรย์กะ ไม่ได้ปกป้องไรวาคาบะด้วย
ออกมาเป็นคอมเมนเตเตอร์เฉยๆพอๆกะหัวหน้าชมรมฟุตบอล
ประโยค"ก็จริงที่คิโชวอินเป็นคนที่กำจัดศัตรูให้สิ้นลมซึ่งๆ หน้านี่นะ"ก็น่าจะของคาบุแหล่ะเรียกคิโชวอินห้วนๆแบบนี้มีคนเดียว

>>357 โถ กูจะสงสารดีมั้ย นายจืดจางขนาดนั้นเลยเหรออาริมะคุง
>>358 กูว่าคาบุก็มีปกป้องวาคาบะอยู่นะ ตอนซึรุฮานะพูดวาคาบะเล่นเองชงเอง ยัง "เฮ้ย ซึรุฮานะ" อยู่เลยนี่

>>359 แค่"เฮ้ย ซึรุฮานะ"เองนะ แล้ววาคาบะจังก็ร่ายยาวเองอีกสามบรรทัดต่อให้ไม่ปรามก็น่าจะลุยต่อเองได้

>>360 ก็ยังถือว่ามีบทพูดปรามๆไว้บ้าง ดีกว่าเอ็นโจหนึ่งบรรทัดหรืออาริมะไร้บทนะ ถถถถถถถถถถถถถถ

คือแต่ละคนก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านั้นอยู่แล้วอะ เพราะไม่มีพยานหรือหลักฐานอะไรในตอนนั้นเลยนี่ จะให้บอกว่าฉันเชื่อใจเธอก็เฟคเกินไปละ

ดิบตอนใหม่มาแล้วเน้อ

>>363 มาสองวันติด ดี๊ดี

>>346 ถ้าอยากได้หลักฐานจริงๆก็ต้องพูดถึงกล้องไงมึง อยู่ที่ว่าจะมีใครไปขอดูมั้ยเท่านั้นเอง ถ้าอยากจะเอาเรื่องแบบให้ถึงที่สุดอะนะ
>>362 กูก็ว่างั้นแหล่ะ

>>358 กูต้องกลับไปอ่านอีกเป็นรอบที่ 4 เลย ไม่ยักกะสังเกตว่าประโยคนี้เป็นของคาบุรากิ เรายังอ่อนหัดเกินไปสินะ

อ่านดิบจบละ ก่อนอื่นกราบฮิโยโกะซามะที่อัพติดกันสองวัน สงสัยเป็นช่วงโกลเด้นวีคเลยว่างมาอัพสินะ
.
.
.
.
.
.
อาริมะมีบทอีกรอบแล้ว //โบกธงอวย// ต้นตอนสองสาวเม้าท์มอยพูดถึงท่านพี่ว่ามีคำเชิญขอดูตัวมาเยอะแยะแต่ปฏิเสธไปหมด ก่อนที่อาริมะจะเข้ามาดูเพราะสัมผัสออร่าดำมืดได้ถถถ ว่าแต่ริรินะที่รู้ว่าเรย์กะซามะกับอาริมะสนิทกันขนาดพูดคุยฝากฝังกันได้จะแพร่ข่าวลือมั้ยน้า... (คาดหวัง)

>>360 เอาน่า ก็ยังถือว่าพูดปกป้องนะ ถึงจะดูไม่จำเป็นก็เหอะ ก็ยังถือว่าปรามซึรุฮานะไม่ให้พูดหมาๆใส่วาคาบะอยู่ดี

>>367 ปฏิเสธไปหมดแบบนี้ มีแฟนแล้วแหงๆท่านพี่ เมื่อไหร่จะพามาเปิดตัวซักทีคะ หรือเปิดนานแล้ว แค่ไม่ได้บอกเป็นทางการ

เออ แต่ฮาอย่างตรงที่ในขณะที่ทุกคนบ่นแปลล่าสุดอาริมะไม่ออกเลย ดิบกลับมีบทพอดี ความจังหวะพอดีนี่หลายรอบแล้วนะ55555

ยิ่งอ่านเเล้วยิ่งหมั่นซึรุฮานะ โม่งฟิคคนไหนบอกจะแต่งฟิค ซึรุเรย์กะ วะ ออกมารับผิดชอบความก๊าวกูเดี๋ยวนี้ 555555555

>>367
.
.
.
.
.
.
.
อย่างน้อยๆน้องแว่น(ชื่อไรนะ ถถถ)ก็คงต้องได้รับข่าวสารจากริรินะแล้วล่ะน
คาดหวังเหมือนกัน เรย์กะพูดชัดเจนเลยว่าอยากให้สองฝ่ายสงบสุข ฟังดูโรมิโอจูเลียตมาก 5555
ในอนาคตอาจจะมีอีเว้นท์ริรินะเป็นคนทำให้ทั้งสองฝ่ายร่วมมือสมานสามัคคีกันก็ได้ หรือไม่ก็ปล่อยข่าวว่าเรย์กะกับอาริมะสนิทกันนะคะ ให้บางคนที่เอาแต่สตอร์กเขาตื่นเต้นกับข่าวลือเล่นๆ(?)
.
.
.
.
.

>>371 กูเอง จะเอาเลยมั้ยล่ะ ถถถถถถถถ

>>373 เอาเลยมึงกูอยากอ่านช่วงนี้แห้งแล้ง

>>373 จัดมาเลยเพื่อนโม่ง อย่ารีรอ5555555555555

>>373 เอาเลยๆ ตอนก่อนกรุก็จิ้นนะ แต่ตอนนี้หมั่นนางอ่ะ //เอาไปฝัง 555555

>>373 เอาเลยเพื่อนโม่ง หิวซึรุเรย์กะ แฮ่กๆ

คันตะคุง ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3856/209/

-----------------------------------------------------------
แย่แล้ว...แย่แล้ว….
นับว่าเป็นวิกฤตครั้งใหญ่ในชีวิตนับจากวันที่จบซุยรันมาเลยทีเดียวค่ะ
พอคิดแล้ว ก็อยากจะเขกหัวตัวเองที่หาเรื่องเข้าใส่ตัว

อ่าา อาจจะเกิดจากการที่ฉันปล่อยใจไปตามสบายรึเปล่านะ
เพราะหลังจากที่ทราบข่าวว่าวาคาบะจังกับคาบุรากิ
ได้หมั้นหมายกันอย่างเป็นทางการแล้ว
โดยที่ฉันและตระกูลคิโชวอินยังคงอยู่ดีมีสุข
ไม่ต้องตกระกำลำบากตามเนื้อเรื่องการ์ตูนคิมิดอล
ฉันจึงสามารถเรียนจบซุยรันได้อย่างราบรื่น
รวมถึงการสอบเข้ามหาวิทยาลัยรัฐบาลอันมีชื่อได้

อันที่จริง ฉันก็เลือกที่จะเลื่อนชั้นไปมหาวิทยาลัยของซุยรันได้
แต่ฉันยังรู้สึกหวาดๆ ว่าถึงแม้ตระกูลคิโชวอินจะไม่ตกเป็นเป้าหมายการทำลายล้าง
ของคาบุรากิกับเอ็นโจ ก็ใช่ว่าธุรกิจและทรัพย์สมบัติของตระกูลคิโชวอิน
จะอยู่คอยคุ้มหัวฉันไปตลอดได้

ก็ในการ์ตูนบอกว่าบริษัทล้มละลายเพราะมีเรื่องฉ้อโกงในบริษัท
ถึงจะท่านพ่อจะไม่มีท่าทีคอรัปชั่นอะไร อีกทั้งท่านพี่ยังดูแลบริษัทได้เป็นอย่างดี

แต่กันเอาไว้ก็ดีกว่าแก้ ตอนที่ท่านแม่ทราบถึงเรื่องที่ฉันไม่เรียนต่อซุยรัน
ท่านก็ตกใจพอสมควร แต่ฉันได้เสนอว่าจะมหาวิทยาลัยที่จะสอบเข้า
เป็นมหาวิทยาลัยรัฐบาลที่มีชื่อเสียงและมีประวัติยาวนาน
ลูกคุณหนูบางตระกูลยังเลือกที่จะสอบเข้าที่นี่
รวมถึงมีความสัมพันธ์อันดีระดับหนึ่งกับเครือซุยรัน ท่านจึงพออะลุ่มอะล่วยให้ได้
ถึงมันจะต้องแลกกับการอ่านหนังสือแทบรากเลือกของฉันก็เถอะ
แต่ผลลัพท์เรียกได้ว่าดีเหลือแสน
ทั้งค่าเรียนที่ไม่แพงหูฉี่อย่างซุยรัน
และการได้พบปะผู้คนนอกเหนือจากตระกูลใหญ่ๆ อีก
ก็ฉันเรียนอยู่แต่ในซุยรันมาตั้งสิบสองปีเลยนี่นะ

อ่าาา ในที่สุด คิโชวอิน เรย์กะก็สามารถกินข้าวหน้าหมูทอดชามใหญ่ในโรงอาหารได้แล้วค่ะ!
ชุดอาหารมากปริมาณ คุณภาพเต็มปรี่ ในราคาสบายกระเป๋า!
ฉันคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตอย่างสบายๆ ไม่ต้องวางมาดคุณหนูจ๋าแทบจะตลอดเวลาได้แล้ว
ทั้งยังสามารถอ้อนคุณพ่อกับท่านพี่ว่าขอมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
จนได้มาอยู่ในเพนท์เฮาส์กลางเมือง

เหมือนทุกอย่างจะดูไปได้สวย จนฉันได้รู้จัก “สมาคมศิษย์เก่าซุยรัน”
สมาคมศิษย์เก่าซุยรันที่จะจัดนัดพบปะศิษย์เก่าของซุยรันที่จบจากโรงเรียนไปแล้ว
หลักๆ ถึงแม้ว่าลูกหลานของตนจะจบไปแล้ว
แต่ก็ยังคงติดต่อสัมพันธ์กันในฐานะศิษย์เก่าของซุยรัน
โดยเฉพาะสมาชิก Pivoine อย่างฉัน จึงมีชื่อในสมาคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“น่ายินดีจริงๆ นะคะ ถึงแม้ว่าท่านเรย์กะจะไม่เรียนต่อในซุยรัน
แต่พวกเรายังมาพบปะกันได้ในฐานะซุยรัน”

ท่านโยโกะ อดีตประธาน Piovine และประธานสมาคมคนปัจจุบันเอ่ยทักทายฉันอย่างยินดี

“ฉันก็ดีใจเช่นกันค่ะ ที่ได้พบท่านโยโกะอีกครั้ง”

“จริงสิคะ เร็วๆ นี้จะมีงานปาร์ตี้เลี้ยงต้อนรับสมาชิกใหม่
ฉันได้ยินมาว่าท่านเรย์กะทำอาหารเก่งถึงขนาดทำอาหาร
ในงานฉลองวันเกิดของตระกูลเอ็นโจอยู่บ่อยๆ”

อ่าาา ถึงบอกว่าฉันทำ แต่ส่วนมากก็เป็นฝีมือคุณอาคิมิหรือวาคาบะจังทั้งนั้น
อ๊ะ ไม่ใช่ว่าให้ทั้งสองคนทำหมดนะ ช่วงหลังๆ มา ฉันเองก็เริ่มทำอะไรได้เยอะขึ้นเหมือนกัน
อย่างหุงข้าว หรือเรื่องการจัดแต่งจานก็เป็นฝีมือของฉัน

“ม...ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันเป็นเพียงแค่มือสมัครเล่น
งานระดับซุยรัน สู้ให้พ่อครัวมืออาชีพ…”

“อาหารฝีมือคุณคิโชวอินดีจริงๆ นะครับ ผมเองก็ได้ทานทุกปีเลย”

เสียงนุ่มของเอ็นโจแทรกขึ้นมาระหว่างฉันกับท่านโยโกะ
ไม่นะ เจ้าปิศาจ! จอมมาร! ฉันทำให้ยูกิโนะคุงต่างหาก!
และอีกหนึ่งอย่างที่ฉันคาดไม่ถึงก็คือเอ็นโจได้มาสอบเข้ามหาลัยที่เดียวกับฉัน
อุตส่าห์หนีออกมาแล้ว ฉันต้องเจอหน้านายไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย

“ขนาดท่านเอ็นโจยังรับรองแบบนี้
ฉันยิ่งอยากจะให้ศิษย์เก่าทุกท่านได้ลิ้มรสบ้างจังเลยค่ะ”

.
.
.

...ทำไมตอนนั้นฉันถึงไม่ออกปากคัดค้านให้เต็มที่มากกว่านี้นะ…
บางทีในใจลึกๆ ฉันอาจจะอยากทำอาหารก็ได้
เพราะมันเป็นการแสดงถึงความเป็นสาวน้อยอย่างหนึ่งที่ฉันคิดว่าทำได้ดี
คงเหมือนตอนเข้าชมรมงานฝีมือล่ะมั้ง

ฉันจึงไปเหมาซื้อหนังสือทำอาหารมาจำนวนหนึ่ง
และนั่งอ่านในคาเฟ่
อืมมม มีอะไรที่น่าสนใจบ้างนะ
ฉันไล่เปิดหนังสือไปเรื่อยๆ

“น้ำชาที่สั่งได้แล้วครับ...เฮ้ย โคโรเน่นี่!”

ฉันรีบหันไปตามเสียงตกใจ
ถึงจะพอรู้ว่าเป็นใครเพราะมีแค่คนเดียวที่เรียกฉันแบบนี้

“คันตะคุง!?”

น้องชายของวาคาบะจังนี่นา มาทำอะไรที่นี่เนี่ย หรือว่างานพิเศษ?
แต่จำได้ว่าคันตะคุงตอนนี้น่าจะอยู่ม.3 เพราะงั้นก็ไม่น่าจะ...

“นี่เป็นร้านญาติน่ะ บางทีก็มีมาช่วยงานที่ร้านน่ะ”

คันตะคุงเหมือนอ่านสีหน้าของฉันออก จึงตอบออกมา

“แล้วนี่คิดจะทำอาหารเรอะ...อย่างโคโรเน่เนี่ยนะ”

ฮึ่ม ยังขาดสัมมาคารวะไม่เปลี่ยนเลยนะคะ
แต่ฉันก็ไม่ได้ถือสาอะไร จะเรียกว่าชินแล้วก็คงไม่ใช่
คงเป็นเพราะรู้ว่าคันตะคุงมีนิสัยแบบนี้อยู่แล้วมากกว่า

“จริงสิ! คันตะคุงทำอาหารได้ใช่ไหม
ถ้ามาช่วยชิมกับติชมอาหารที่ฉันทำจะได้รึเปล่า”

เมื่อฉันเล่าสาเหตุที่ฉันมานั่งศึกษาตำราทำอาหารและขอความช่วยเหลือออกไป
แต่เขากลับเบ้ปาก

“หาา จะให้ฉันไปเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดการฆาตกรรมหมู่ของเธอหรือไง ไม่เอาด้วยหรอก”

เจ้าเด็กบ้าาาาาาาา บังอาจมาว่าการทำอาหารของฉันเป็นฆาตกรรมหมู่ได้ยังไงยะ!

“ไปขอให้พี่เค้าช่วยสิ ทั้งตอนทำอาหารเลี้ยงกับช็อกโกแลตที่ผ่านมา ก็ทำกับพี่ไม่ใช่เหรอ”

ครั้งนี้ฉันตั้งใจจะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง หากไปขอร้องคุณอาคิมิหรือวาคาบะจัง
คงจะเข้าอีกหรอบเดิมว่าให้ฉันนั่งอยู่เฉยๆ
ถ้าหากเป็นเด็กอย่างคันตะคุงล่ะก็คงไม่คิดทำทุกอย่างคนเดียวแน่ๆ
ที่ฉันต้องการคือคนที่จะมาช่วยแนะนำวิธีแนวทางมากกว่าที่จะทำให้
ฉันออกปากขอร้องคันตะคุงอีกครั้ง
เหมือนว่าจะได้ผล เขาทำหน้าชั่งใจพักใหญ่ก่อนสีหน้าจะยอมอ่อนลงให้เล็กน้อย

“...ก็ได้ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่ช่วยพี่มาตลอดละกัน
แล้วถ้าปล่อยไปเฉยๆ เกิดมีคนตายขึ้นมา คงนอนไม่หลับแหง”

“ขอบใจมากนะ คันตะคุง!”
แต่ประโยคหลังไม่ต้องพูดออกมาก็ได้นะคะ

คันตะคุงเดินเข้าไปคุยคนที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์
บางทีอาจจะเป็นญาติที่เป็นเจ้าของร้านที่พูดถึงก็ได้
ทั้งสองคนคุยกันอยู่ชั่วครู่ ก่อนคันตะจะถอดผ้ากันเปื้อนที่เป็นยูนิฟอร์มของร้าน
และเดินกลับมานั่งที่โต๊ะของฉัน

“ขอดูหน่อยนะ”

คันตะคุงไล่ดูตำราที่ฉันซื้อมา ระหว่างนั้นก็ถามถึงรายละเอียดของปาร์ตี้
หลังจากมองดูปกผ่านๆ เขาก็เลือกหยิบออกมาหนึ่งเล่ม
และเริ่มอ่านคร่าวๆ

“อืม...ถ้าเป็นปาร์ตี้ลำลอง...ทำอาหารง่ายๆ แบบพอดีคำสไตล์ปาร์ตี้ค็อกเทลก็น่าจะดี
ของที่กรรมวิธีไม่เยอะและดูดีไปในตัว...ก็น่าจะเป็นอันนี้...ส่วนวัตถุดิบ...ก็”

เขาพูดพึมพำกับตัวเองพร้อมกับหยิบกระดาษโน้ตเขียนอะไรยุกยิกลงไปอย่างคล่องแคล่ว
ฉันได้แต่ตกตะลึงเล็กๆ ว่าเด็กท่าทางกวนโอ๊ยอย่างคันตะคุงก็มีสีหน้าจริงจังแบบนี้อยู่ด้วย

“...ก็ประมาณนี้”

เมื่อหยิบกระดาษโน้ตขึ้นอ่าน ในนั้นเขียนถึงวัตถุดิบและวิธีทำคร่าวๆ
แถมบางกรรมวิธียังวาดรูปกำกับเพื่อให้เข้าใจง่ายอีกด้วย

“สุดยอด! สมกับเป็นลุกชายร้านขนมเค้กเลย!”

“แค่เรื่องพื้นฐานน่า แล้วคิดจะเริ่มฝึกเมื่อไรล่ะ”

เมื่อได้วันที่ว่างตรงกันแล้วคือวันหยุดสุดสัปดาห์หน้า
ฉันจึงบอกจุดนัดพบเพื่อให้คนขับรถของฉันมารับคันตะคุง
พร้อมกับแลกเบอร์และเมล์ติดต่อไว้

“ห้ามบอกใครเด็ดขาดเรื่องที่ฉันให้คันตะคุงมาสอนนะ
โดยเฉพาะวาคาบะจัง เพราะไม่อยากให้เธอต้องเป็นห่วงน่ะ”

“ได้อยู่แล้ว ขืนไปบอกใคร แล้วเกิดมีใครตายเพราะอหารเธอขึ้นมา ฉันก็ซวยกันพอดี”

เอ๊ะ ทำไมปากคอเราะร้ายจังเลยล่ะคะ...

อ่ออกกก ทำไมเขียนไปเขียนมา ไม่เหมือนกับที่คิดหว่า โม่งฟิคเป็นแบบนี้กันรึเปล่าวะ...

ว้ายยยยย คันตะคุ้งงงงงงงง //กรี้ดๆๆๆ
มีความเหมาะสมมาก พ่อบ้านใจกล้าถือกำเนิดขึ้นอีกรายแล้ว!!

>>378-379
คันตะคุงน่ารักจังเลยค่ะ นึกภาพใส่ชุดบริกรผ้ากันเปื้อนแล้วดีต่อใจมาก
เอ็นโจนี่จะฟิคไหนก็เป็นสตอร์กเกอร์สินะ 55555555555555555555555

>>378-379 อ้าว อีตาคนนี้ ยังคงความเป็นสตอล์กเกอร์ได้ไม่เสื่อมคลาย แถมยังได้กินอาหารฝีมือเขาทุกปีด้วย หึๆๆๆ นายไม่รู้อะไรซะแล้ว เดี๋ยวเจอแกงพุดดิ้งมิราเคิลเข้าไปแล้วจะหนาวนะคะท่านเอ็นโจ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

ตามสัญญา ฟิคมโนซึรุฮานะ ใครรีเควต์มาจงมารับไป
อ่านแล้วรู้สึกฝืดๆหรือติดขัดก็ต้องขอโทษด้วยนะ เพิ่งเคยเขียนซึรุฮานะ
--------------------------------------------

ฉันชื่อซึรุฮานะ มากิ กำลังจะเข้าเรียนมัธยมต้นที่ซุยรันเป็นปีแรก โรงเรียนที่หรูหรา เก่าแก่ มีระดับ ชื่อเสียงเลื่องลือเป็นที่หมายปองลำดับต้นๆของบรรดาลูกคุณหนูทั้งหลาย ข้อสอบที่เขาว่ายากโหดหินฉันก็ผ่านมาได้สบายๆ ซุยรันก็ไม่เท่าไหร่นี่นะ

พวกกรรมการห้องมาแนะนำเกี่ยวกับกฎระเบียบมารยาททั้งหลายที่พึงกระทำอยู่ในโรงเรียนนี้ แล้วฉันก็ได้รู้ว่ามีชนชั้นที่อยู่เหนือนักเรียนทั่วไปอีกหนึ่งขั้น นั่นคือเหล่า Pivoine

คนกลุ่มนี้คือจุดสูงสุดของโรงเรียนที่ใครต่อใครพากันเทิดทูน จะเป็นสมาชิกได้ก็ต้องเข้าเรียนตั้งแต่ประถม มีชาติตระกูลที่ดี ดูจากอิทธิพลและความมั่งคั่งอีกหลายๆอย่าง เป็นชนชั้นที่อยู่เหนือกฎเกณฑ์ทุกอย่างในโรงเรียนนี้ หากทำให้ขุ่นเคืองใจก็อาจถูกกดดันให้ลาออกจากโรงเรียนเลยก็ได้

ฉันมองพวก Pivoine ที่มักจะไปทานข้าวกันในที่อภิสิทธิ์ของตัวเอง นั่งชูคอเชิดหน้า ภูมิใจกันเสียเต็มประดาที่ได้เข้าร่วมสมาคมนี่ ก็แค่กลุ่มที่รวบรวมคนงี่เง่าผลการเรียนห่วยแตกเอาไว้ไม่ใช่รึไง

พอคิดแบบนั้น สายตาฉันก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งเข้าให้พอดี

เขามีใบหน้าที่ดูหล่อเหลา ติดแต่จะเย็นชาเรียบเฉยไปสักหน่อย แม้กำลังพูดคุยกับเพื่อน แต่สีหน้าก็ไม่เปลี่ยนเลยสักนิด

ถ้าเขายิ้มจะดูดีแค่ไหนนะ

ดวงตาคมกริบนั่นตวัดมองมาที่ฉันราวกับจะรู้ว่าตัวเองถูกจ้องอยู่

วินาทีที่เราได้สบตา เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน ฉันรู้สึกได้ว่าช่องท้องกระตุกวาบ หัวใจเต้นปั่นป่วนควบคุมตัวเองแทบไม่ไหว

ตกหลุมรักเป็นอย่างนี้เองสินะ

.
.
.

ผู้ชายคนนั้นชื่อคาบุรากิ มาซายะ

เขาเป็นคนดังที่สุดในโรงเรียน ทายาทของตระกูลคาบุรากิ กลุ่มเงินทุนระดับโลกอันยิ่งใหญ่ เชื้อสายเก่าแก่สูงส่งเหลือประมาณ ดีเลิศไม่ด่างพร้อยในทุกด้าน ผลการเรียนเป็นที่หนึ่งของชั้นปี และเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่ม Pivoine ที่ฉันเห็นว่ามีแต่พวกงี่เง่า

ฉันจะยกเว้นเขาและเพื่อนเขาไว้ก็ได้ มีแต่สองคนนี้เท่านั้นนะ

เพื่อนของเขา เอ็นโจ ชูสุเกะ ก็มีคุณสมบัติไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตา ผลการเรียน หรือชาติตระกูล ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนทำให้ทุกคนเรียกเขาว่าองค์ชาย เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของฉันหลงรักเขาหัวปักหัวปำ ทั้งที่ไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ

แต่ก็นะ ใครๆก็ชอบผู้ชายหล่อๆคุณสมบัติดีๆทั้งนั้นนี่นา

ส่วนชายที่ฉันตกหลุมรักถูกเรียกว่าจักรพรรดิ ยิ่งใหญ่สมฉายา มีกลุ่มคนจำนวนมากเป็นแฟนคลับเขา แม้กระทั่งผู้หญิงในระดับชั้นม.ปลายก็ยังแวะเวียนมาหา มาส่งจดหมายรักหรือของทำมือหวังให้จักรพรรดิทานฝีมือตัวเองบ้าง

แต่จักรพรรดิคนนั้นปฏิเสธทุกคนอย่างเท่าเทียมกันด้วยน้ำเสียงขวานผ่าซาก ไม่แม้แต่จะเหลือบแลมอง เฉยชากับผู้หญิงทุกคน ยกเว้นคนหนึ่ง นั่นคือท่านยูริเอะ

จากข้อมูลที่ได้มา ท่านคาบุรากิหลงรักท่านยูริเอะมานานแล้ว รอยยิ้มอ่อนโยนน้อยครั้งที่คนจะได้เห็นก็มอบให้ท่านยูริเอะแต่เพียงผู้เดียว

ฉันได้เห็นท่านยูริเอะก็อดที่จะเจ็บใจตัวเองไม่ได้ บนโลกเรามีผู้หญิงสมบูรณ์พร้อมขนาดนั้นด้วยเหรอ งดงามเหมือนเจ้าหญิง ชาติตระกูลสูงส่ง กริยามารยาทนุ่มนวลอ่อนหวาน

เหล่าแฟนคลับของท่านคาบุรากิที่จัดชั้นลำดับตัวเองอย่างเหนียวแน่น ห้ามไม่ให้คนมาทีหลังกรี๊ดออกนอกหน้าเกินหน้าเกินตา ก็ยังอยู่ใต้ท่านยูริเอะอยู่ดี ข้อนี้ทุกคนก็ยอมรับกันดีว่าสู้ท่านยูริเอะไม่ได้

แต่ถ้าฉันไปวนเวียนใกล้ชิดท่านคาบุรากิบ่อยๆ เขาก็อาจจะเผลอใจอ่อนหันมองฉันบ้างในซักวัน

ผู้หญิงที่อ่อนหวานมากเกินไปน่ะ มักจะจืดชืดเสมอ บางทีเขาอาจจะเบื่ออะไรแบบนี้ขึ้นมา ฉันก็ยังพอจะช่วยแก้เบื่อให้เขาได้นะ

คิดอย่างนั้น ฉันก็เลยพาตัวเองไปใกล้ๆท่านคาบุรากิ ชวนเขาพูดคุยบ้าง ถามนั่นถามนี่เกี่ยวกับตัวเขาบ้าง วันไหนที่ท่านเอ็นโจเดินด้วยกันก็จะเป็นโอกาสดีเพราะจะได้คุยเยอะกว่าปกติที่จะเป็นไปในลักษณะถามคำตอบคำ

สองคนนั้นเดินเข้าห้องสโมสรไป นักเรียนปกติที่ไม่มีสิทธิ์เข้าก็ต้องรออยู่ข้างนอก ถึงฉันจะใจกล้าแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าบุกเข้าไปในถิ่นของ Pivoine ที่อยู่กันให้เพียบหรอก

มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาจากทางเดิน สวนกับกลุ่มของฉันพอดี ฉันได้ยินชื่อเสียงเกี่ยวกับเธอคนนั้นมาเยอะพอสมควร แต่ยังไม่มีโอกาสได้พบซักที

ผู้หญิงคนนั้นชื่อคิโชวอิน เรย์กะ

ผมม้วนลอนที่เป็นเอกลักษณ์ ใบหน้าเหมือนตุ๊กตา กริยามารยาทนุ่มนวลอ่อนหวานสมเป็นคุณหนู เป็นเหมือนบอสฝั่งผู้หญิง แบบเดียวกับท่านคาบุรากิที่เป็นบอสฝั่งผู้ชาย

ฉันจ้องยัยคนนั้น เนี่ยนะ บอสฝั่งผู้หญิง ไม่เห็นจะมีรัศมีน่าเกรงขามตรงไหน

เหมือนจะรู้ว่าถูกฉันจ้อง เพราะคิโชวอิน เรย์กะก็หันมา มองอยู่แค่แว้บเดียวแล้วก็เดินต่อไปไม่สนใจ

เฮอะ ไม่สบอารมณ์เลย

ท่าทางแบบนั้น สูงส่งมาจากไหนมิทราบยะ

กลุ่มของฉันก็พูดถึงเรื่องนี้พอดี ดูเหมือนว่าคิโชวอิน เรย์กะ รู้จักกับท่านคาบุรากิมาตั้งแต่สมัยประถมแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นอีกคนที่กระแซะเข้าใกล้ท่านคาบุรากิเหมือนกัน แถมยังภาษีดีกว่าตรงที่เป็น Pivoine ด้วยกัน ย่อมได้ใกล้ชิดมากกว่าอยู่แล้ว

พอได้รู้แบบนี้ก็ยิ่งไม่สบอารมณ์เข้าไปใหญ่

.
.
.

วันเวลาผ่านไป ทางฉันไม่มีอะไรคืบหน้ากับจักรพรรดิ แต่ก็ได้ข่าวว่าคิโชวอิน เรย์กะก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเหมือนกัน จะนับว่าเสมอกันได้สินะ

งานกีฬาสีที่มาถึง ฉันตั้งใจว่าจะแสดงฝีมือให้ท่านคาบุรากิเห็นความมุ่งมั่นพยายามของฉันสักหน่อย แต่กลับต้องมาสะดุดเพราะยัยผู้หญิงไม่ได้เรื่องคนหนึ่งในห้อง รู้สึกจะชื่อโมชิดะล่ะมั้ง

ทั้งที่ทุกคนพยายามซ้อมกันแทบตาย ยัยนั่นก็ทำพังภายในไม่กี่วินาที ต้องตกรอบไปแบบอภัยให้ไม่ได้เลยล่ะ แถมพอวิ่งสามขาก็พาคู่วิ่งที่เป็นเพื่อนของฉันล้มไปด้วยอีก พอคิดขึ้นมาทีไรก็หงุดหงิดทุกที

ตอนนี้ทั้งห้องไม่มีใครคุยกับยัยนั่นเลย สมน้ำหน้า

แต่ไม่นานนัก ฉันก็ได้เห็นคิโชวอิน เรย์กะเอ่ยทักทายยัยโมชิดะนั่นแบบสนิทสนม

คิโชวอิน เรย์กะคนนั้นเนี่ยนะ

ผู้หญิงที่อยู่ในจุดสูงสุดของโรงเรียน เกิดนึกอยากชะโงกหน้ามองปากเหวรึยังไง ถึงได้ลดตัวลงมาพูดคุยกับยัยโมชิดะที่อยู่ในสถานะต่ำสุด ช่างดูเหลือเชื่อ

ได้ข่าวมาว่ายัยโมชิดะช่วยทำแผลให้คิโชวอินในห้องพยาบาลก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นให้พูดคุยสินะ

ก็รู้จักเข้าหา ประจบประแจงคนมีอำนาจเป็นเหมือนกันนี่นา

หรืออีกนัยหนึ่ง คิโชวอิน เรย์กะอยากจะหาเรื่องกัน รู้ทั้งรู้ว่าตอนนี้ฉันเกลียดขี้หน้ายัยโมชิดะอยู่ ก็เลยให้ความช่วยเหลือศัตรูเป็นการกวนประสาท แถมยังได้คะแนนชื่นชมจากคนรอบข้างให้ดูเป็นคนดีอีกต่างหาก น่าหมั่นไส้ชะมัด

ยัยนี่ นึกจะประกาศตัวเป็นศัตรูกับฉันแบบเต็มตัวอย่างนั้นเหรอ

ตอนที่นึกอยู่นั้น ฉันก็เดินสวนกับคิโชวอิน เรย์กะและกลุ่มผู้ติดตามเข้าให้พอดี

ฉันจ้องมอง และคิโชวอินคนนั้นก็มองตอบ เราเดินผ่านกันไปเงียบๆ ไม่ได้หยุดพูดคุยอะไรกัน

ถึงจะน่าเจ็บใจ แต่กลุ่มของยัยนั่นคือกลุ่มที่ใหญ่เป็นอันดับหนึ่งของม.หนึ่งในเวลานี้ ฉันยังเอาชนะไม่ได้ ทุกคนในกลุ่มก็รู้เรื่องนี้ ก็ได้แต่บ่นออกมา ฉันเลยปรามทุกคนให้ใจเย็นลง เอาเวลาไปสร้างเสริมกำลังพลจะดีกว่า หากฝ่ายนั้นต้องการมีเรื่องก็พร้อมรบเสมอ

คิโชวอิน เรย์กะ พออยู่เดี่ยวๆแล้วก็ไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่ ที่น่ากลัวน่ะลูกสมุนมารายล้อมต่างหาก

ถึงจะมั่นใจในตัวเองแค่ไหน แต่แว้บหนึ่ง ฉันก็เกิดนึกขึ้นมา จะเอาชนะได้จริงๆน่ะเหรอ

เหนือสิ่งอื่นใด ฉันไม่เคยลืมแววตาที่เธอจ้องมองมาเลยสักนิด

ใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตา ดูเฉยชาไร้อารมณ์แบบท่านคาบุรากิ มองลงมาจากที่สูง ราวกับจะบอกฉันว่าเธอน่ะไร้ความหมาย ไม่อยู่ในสายตา

ไม่มีค่าใดๆพอให้ใส่ใจหรือหันไปเหลือบแลเลยแม้แต่นิดเดียว

----------------------------------------------------------
จุดยากที่สุดในเรื่องนี้คือต้องเขียนชมคาบุรากินี่ล่ะ
ต้องไปดมกาวจากมุมมองคนอื่นที่ไม่ใช่ท่านเรย์กะถึงจะได้ซึมซับความหล่ออีตานี่มาแล้วเขียน

เอ๋... อันนี้กูยังอ่านไม่จบนะ แต่ขอถามก่อนกลัวลืม ซรึรุฮานะนี่ไม่ได้เรียนซุยรันมาตั้งแต่ประถมเหรอ?

>>386 กูกลับไปอ่านตั้งแต่ต้น ตอนประถมไม่เจอว่าพูดถึงซึรุฮานะเลย แถมกลุ่มซึรุฮานะเจอเรย์กะก็ไปจ้องหน้าอีก ถ้าอยู่มาตั้งแต่ประถมก็น่าจะรู้ว่าพวก Pivoine มันชนชั้นอภิสิทธิ์ไม่ควรไปหาเรื่องนะ หรือข้อมูลกูผิดหว่า

>>378-379 ฟินคันตะคุงงงงง โอ้ยยยย ดีงาม เอ็นโจอยู่มหาลัยเดียวกับท่านเรย์กะ โอ้ววว อย่าบอกนะว่าเป็นศึกชิงนางระหว่างจอมมารกับลูกหมาน้อย!!!

>>386 ชื่อซึรุฮานะปรากฏครั้งแรกตอนแกล้งโมชิดะ ม.1 (ตอน53)

แต่กูก็คิดว่ามีความเป็นไปได้ที่จะเรียนมาตั้งแต่ประถม จากตอนเดินทางไกล ม.1 (ตอน44) เรย์กะบอกว่า

"พอขึ้นชั้นมัธยม ไม่รู้ทำไมพวกเด็กผู้หญิงที่เริ่มกลายพันธ์เป็นสาวแกล ส่วนมากมักจะมีเซนส์ด้านการออกกำลังกายดี น่าอิจฉาจัง"

ก็น่าจะหมายถึง ซึรุฮานะ น่าจะเคยเจอะเจอกันบ้าง ตอนเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา ก่อนเป็นสาวแกล
ไม่งั้นน่าจะกล่าวว่า "เด็กแกลที่เข้ามาใหม่" ไรงี้มากกว่าใช้ว่า "กลายพันธุ์"

>>389 กูดูจากตอนที่ 43 ที่พูดถึงนักเรียนสอบเข้ามาใหม่ แล้วก็ตอนที่ 46 น่ะ กลุ่มเด็กผู้หญิงที่เด่นสะดุดตากับเด็กผู้หญิงที่จ้องหน้าเรย์กะเขม็ง ซึ่งตอนนั้นก็มีแค่กลุ่มซึรุฮานะที่ท้าทายอำนาจเรย์กะอยู่กลุ่มเดียว กูก็คิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นคือซึรุฮานะนั่นล่ะ ถ้ารู้จักกันมาก่อนอยู่แล้วตอนประถมก็น่าจะพูดถึงบ้างอะไรบ้าง ซึรุฮานะก็ไม่ต้องมาจ้องหน้าแบบนี้ และกูว่าซึรุฮานะนิสัยแรงๆร้ายๆเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่มาอีโวลูชั่นได้เพราะแค่เข้าม.ต้นหรอก คนแบบนี้มันเด่นจะตายไป เรย์กะก็น่าจะกล่าวถึงบ้างว่าพวกคุณซึรุฮานะไปตื๊อคาบุรากิตั้งแต่ประถมไม่เปลี่ยนเลย อะไรแบบนี้น่ะ

ฟิคซึรุฮานะ.. ถ้าเป็นนักเรียนนอกแสดงว่าต้องเรียนเก่งสินะ แต่ถ้านักเรียนตั้งแต่ประถม จะมาอยู่ๆเริ่มไม่เกรงกลัวเรย์กะได้หรอ มันแปลกๆอยู่นะ อ่อ
แต่กูชอบคำบรรยายตอนท้ายมาก ที่บอกสายตาที่มองมาเหมือนไม่มีค่าพอให้ใส่ใจ

แถมสัมผัสได้ถึงความลำเอียง ยูริเอะกับเรย์กะต่างกับแค่คนนึ่งดูอ่อนหวาน อีกคนดูน่าเกรงขามเองนะ นอกนั้นคุณสมบัติครบเป๊ะเหมือนกันออก

ฟิตคันตะคุงงง เอามาอีก ขอฉากฟินๆ ชอบความซึนของคันตะคุงง

ถ้าซึรุฮานะอยู่มาตั้งแต่ประถมคงมีความกลัวเกรงเรย์กะบ้างว่ะ พอขึ้นม.ต้นจะมาท้าทายอำนาจเจ้าแม่ทั้งๆที่รู้ว่ากลุ่มเรย์กะกับพวกโบตั๋นมีอิทธิพลขนาดไหนเนี่ยนะ มันเป็นไปได้เหรอ เกิดใจกล้าบ้าบิ่นมาจากไหน
กูว่าคงเข้ามาตั้งแต่ม.ต้นนั่นล่ะ ได้ยินว่าอีนี่เจ๋งเลยอยากลองของมั้ง

สปอยข้อมูลผลการเรียนของซึรุฮานะในดิบให้นิดๆ (นิดเดียวจริงๆ)
.
.
.
.
.
.
.
จริงๆซึรุฮานะเรียนเก่งนะ อย่างน้อยก็เก่งภาษาอังกฤษล่ะว่ะ กูว่าเรียนเก่งก็ต้องสอบเข้ามาได้นั่นล่ะ
.
.
.
.
.

>>384>>385 กูเอง คนแรกที่ขอฟิคซึรุเรย์กะจากมึง กูปริ่มมากกก จากที่รอมาเนิ่นนาน เรื่องตอนที่เรียนมาตั้งแต่ประถมหรืออะไรกูไม่รู้แต่ขอข้ามไปก่อน5555 วีี๊ดกัฟิคก่อนนะ ชอบมุมมองที่ซึรุฮานะมองเรย์กะอยู่นะ มันเหมือนแบบสูงส่งจนน่าหมั่นไส้อยากจะฉุดลงมา แต่อีกใจก็กลัวบารมีด้วยและสายตาที่มองมาทำให้รู้สึกว่าตัวเองอยู่ใต้ล่างไรงี้ แต่การบรรยายของมึงทำให้มองซึรุฮานะดีขึ้นมามาก คือทุกอย่างมันดูมีเหตุผลถึงจะเป็นเหตุผลที่สมควรหรือไม่ก็ตามไรงี้5555 คือถ้าอ่านจากมุมท่านเรย์กะจะรู้สึกว่าเป็นสาวแกลนิสัยเสีย จอมหาเรื่อง งี่เง่า ไม่มีเหตุผล แต่มึงเขียนได้รู้สึกว่า เออ ไม่เลวร้ายเกินความเป็นจริงอยู่ในขั้นไม่แย่แต่ก็ไม่ได้ดีแบบคนทั่วๆไป กูเขียนมากไปปะวะ5555555 แต่อยากบอกให้รู้ว่าชอบที่ถ่ายทอดซึรุฮานะออกมาได้ดีมากๆ จากมุมนี้เรย์กะดูเย็นชาแอบน่าหมั่นไส้อยู่นิดๆนะ คงเป็นเพราะเรย์กะไม่ชอบขี้หน้าซึรุฮานะด้วยแหละจึงแสดงท่าทีแบบนี้ ปกติเรย์กะก็ยิ้มแย้มธรรมดา 5555 ความรู้สึกต่อตัวละครจะเปลี่ยนไปตามคนบรรยายจริงๆ

ปล อยากถามว่ามีต่่อไหม กูชอบมากเลยอ่ะ ค้างคามากถึงจะดูจะไม่มีอะไรให้ค้างก็เถอะ5555 อยากรู้ว่าจะทำยังไงต่อไป จะมีพัฒนาการอะไรต่อความสัมพันธ์ระหว่างท่านเรย์กะกับแม่สาวแกลคนนี้บ้าง และก็มุมมองที่มีต่อท่านเรย์กะจะดีขึ้นไหมอะไรงี้
ปลล มอบแด่โม่งฟิคซึรุฮานะ เขียนยาวไปถ้ามมึงรำคาญก็ขออภัยนะะ

อ่านฟิคซึรุฮานะจบแล้วคาใจ ถ้ามุมคนอื่นมองท่านเรย์กะหน้านิ่งไร้อารมณ์จริงๆ จอมมารที่อ่านใจได้ก็คงยอดมนุษย์เลยล่ะ

>>394 นางปกติน่าจะเก็บอารมณ์เก่งอยู่นะ ดูจากบทเณรน้อยก็เห็นว่านางยิ้มน้อยๆ ดูไว้ตัวเหนือกว่าตลอด คงมีแค่คนสนิทที่จะเห็นว่านางออกอารมณ์อย่างยูกิโนะคุง ส่วนจอมมารนี่... เขามองของเขามาสิบปี (ผ่านฟิลเตอร์กู) ให้เขาไปเถอะ 5555

>>384 อูยยยยย กูค้างฟิคนี้มากกกกก มึงแต่งดีแล้วอ่านแล้ว กูลุ้นรอให้ถึงเหตุการณ์พีคๆ

>>395 นางน่าจะหลุดๆต่อหน้าเด็กๆอยู่แล้ว ไม่ต้องเป็นยูกิโนะหรอก กูว่าเด็กคนอื่นๆก็ดูออก(ถ้าไม่ติดฟิลเตอร์)

กูว่านางดูออกง่ายนะ โดยเฉพาะเรื่องกิน cr.ท่านอิมาริ 555

กูว่าต่อหน้าคนรุ่นเดียวกัน เรย์กะจะยิ้มๆ ใส่หน้ากากเหมือนท่านพี่นั่นแหละ แต่เป็นหน้ากากระดับต่ำ ไม่ปกปิดดวงตา พออยู่กับคนที่สนิทก็ยิ่งเปิดเผยมากขึ้น แสดงออกทางสีหน้ามาก(ท่านอิมาริก็เป็นคนที่เรย์กะสนิทด้วยนะ แถมเป็นเพื่อนท่านพี่คงไว้ใจพอสมควร)

กูชอบฟิคซึรุ เรย์กะ มันดูใช่อ่ะมึงงงงง

ถึงโม่งฟิคเกอิชา เรายังรอท่านอิมาริปรากฏตัวอยู่นะ

ทำไมวันนี้มันเงียบเหงาจังวะ ; w ;

>>402 เสาร์อาทิตย์ก็งี้แหละมึง ไม่ต้องหนีความจริงจากการงาน

>>402 วันเสาร์อ่ะมึง วันพักผ่อน

>>393 มีต่อเรื่อยๆแจ้
>>401 ยังหาทางแลนดิ้งจบตอนไม่ได้เลยว่ะ กำลังคิดว่าฮีจะไวไฟกับสาวได้ขนาดไหน

>>405 สู้ๆนะค่อยๆคิดอย่าเครียด ใจเย็นเพื่อความละมุนละไม

>>295 กูคิดเหมือนมึงเลย นึกว่าจะได้โดขิโดขิซะแล้ว ชิบหายท่านเรย์กะดันซวยเป็นผู้ต้องหาซะงั้น กุนี่ใจแทบหล่น สงสารนาง รู้สึกว่านางต้องเครียดมากแน่ๆ ถึงจะบรรยายได้ฮาเหลือเกินก็เถอะ อยากรู้แล้วว่าตอนต่อจะเป็นไง รอโม่งแปลมาแถลงไขขขข

>>320 มึงก็เกินไป55555555555555

แว้บเข้ามาดู มู้ไม่กระดิกเลยแฮะ

>>409 วันพักผ่อนก็งี้แหล่ะ
>>408 ถ้าเป็นเพชรพระอุมา เรย์กะพอรู้ว่าต้องไปเดินป่าก็ บาย ท่านพี่ช่วยไปเดินกันเองนะคะ น้องจะเอาใจช่วยอยู่บ้านเอง นิยายอวสานตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ถถถถถ

>>410 ไม่คิดว่าพอเรย์กะเข้าป่าจะเจอสัตว์รุมทำร้ายบ้างเหรอ อยู่ดีๆก็เหยียบขี้ช้าง ลิงปาเปลือกกล้วยใส่ เดินสะดุดงูล้ม ที่สำคัญ ฝูงนกขี้ใส่หัว55555 เค เรื่องนี้ไม่ควรเกิดขึ้น เรย์กะไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับสัตว์ทุกชนิด อาเมน555

>>411 จริงๆเจ้าหญิงมันต้องไปรื่นเริงหลั่นล้ากับฝูงสัตว์ในป่า ร้องเพลงอะไรกันไปนะ แต่พอเป็นท่านเรย์กะ...กวางขวิด นกขี้ใส่หัว ลิงเตะ เหยียบขี้กวาง.....ที่เป็นมิตรกับท่านเรย์กะน่าจะเป็นกระต่ายอย่างเดียวแล้วมั้ง พวกเดียวกัน

>>412 ทำไมกุเห็นเป็นฝูงกระต่ายบุกจนต้องวิ่งหนีวะ

>>413 แต่ แต่ ตอนไปทัศนศึกษาที่ฟาร์มก็ยังอุ้มได้ไม่เป็นไรเลยนะ

รีดนมวัวก็ไม่โดนขวิดนะ
(หรือเพราะเป็นสัตว์พาหนะของเจ้าแม่กาลี...)

>>415 สัตว์พาหนะไม่ใช่เซอบิรุสเหรอวะ ถถถถถถถ

>>415 >>416 เชี่ยยยย555555555555

>>416 อะหือ ลองเอามาผสมกับเพชรพระอุมาตาม >>410 จะได้เป็นเจ้าแม่กาลีประทับเซอบิรุส คอยวิ่งหลบฝูงกวางที่ไล่ขวิด นกขี้ใส่หัว ลิงไล่กัด แล้วเผลอเหยียบอึกวาง เพื่อไปตามหารักแท้ที่หายสาบสูญไป

ไม่เลวนะ ว่ามั๊ย

>>418 เลวว้อย 555555

กลับมาเจอพวกมึงทำร้ายเจ้าแม่อีกละนะ 55555555555555555555555555

>>418 ต้องตามหากันสี่สิบแปดเล่ม ใช้เวลาเป็นสิบๆปีเท่าลุงพนมเทียนมั้ย

โคกับเพชรพระอุมาปุ๊บ รู้สึกได้เลยว่าเรื่อยๆจนถึงบทบ้านพักคนชราแน่

>>422 ถ้าโคกับเพชรพระอุมา สงสัยจะเป็นการตามหาของป่าเพื่อเอามากิน กลายเป็นเรื่องยอดนักชิมแดนหนองน้ำแห้งไป

>>423 ยินดีต้อนรับเข้าสู่กรูเมต์

>>423 เกรงว่า​จะเป็นโศกนาฏกรรม​มากกว่าน่ะซิ

แปลไทยมาละ ขอหวีดร้องหน่อย กูฟินวาคาบะเรย์กะมาก

โอ๊ยยย สาวๆมุ้งมิ้งกันนี่ดีต่อใจกูเหลือเกิ๊นนน ถ้าเรื่องนี้จบแบบยูริกูจะไม่ทักไม่ท้วงอะไรเลย วาคาบะกับเรย์กะพออยู่ด้วยกันแล้วน่ารักชิบ รู้ว่าใครส่งจดหมายมาจริงๆด้วยสิน้าาาาาาา ตายโล้วววววววว มีการแชร์ความลับด้วยการเอาข้าวต้มสมุนไพรให้กินด้วยเหมือนกัน น่ารักโว้ยยยย

คาบุมึงแอบสงสัยอยู่จริงๆด้วยสินะ แต่พอมาคิดกับได้เหล่าสาวน้อยมายืนยันก็เลยเลิกคิดว่าเรย์กะเป็นคนร้าย กูฮาตอนให้กรีดเลือดสาบานชิบหาย ของไม่ได้มีผลทางกฎหมายอะไรหรอก แต่ก็เสือกบ้าจี้ทำตามอีกแน่ะ ถถถถถ

กูฮาสปอยท้ายตอนยิ่งกว่า โธ่ ท่านอิมาริชีวิตโครต Re Zero ถูกท่านพี่รีเซ็ตชีวิตต้องกลับจุดเซฟตลอด น่าวงวาร ส่วนคำปฏิญาณท่านเรย์กะมันแตกโพละไปตั้งแต่ข้อสามแล้วค่ะ นี่คือตกหล่มไปทั้งตัวแล้วนะคะ ไหนว่าจะจางๆไม่ยุ่งเกี่ยวไงล่ะคะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

หวีดตอนใหม่~~ ขอบคุณโม่งแปลน้า
.
มึงงง ฮาโคคตรๆ5555555555
กูโคตรชอบ อ่านไปขำไปอุทานเชี่ยออกมาตลอด ตอนที่ท่านเรย์กะรู้ว่าวาคาบะจังรู้เรื่องแอบส่งจดหมายนี่โคตรจะล่ม ทำอะไรเค้าก็รู้หม้ดดดด สงสาร555555555
อีกช่วงที่ชอบคือคาบุรากิถูกชักชวนทำพันธะสัญญาแลกวิญญาณกับซาตา--- เรย์กะ มีการกรีดลงกรีดเลือด แค่เซ็นชื่อมันก็ระแวงไปเท่าไหร่ พอจะให้กรีดเลือดประทับตรานี่สะดุ้งเก็บมือเหมือนเด็กน้อย เอ็นดูววววว ไซซายะของบ่าว ท่านเรย์กะก็แกล้งนาง555555555555 ตอนสุดท้านมีมาโวยวายว่าหมึกกันน้ำนี่ยิ่งเอ็นดูววว

เพราะเป็นบากะรากิถึงบังคับให้เซ็นต์สัญญาปีศาจได้ ถ้าเปลี่ยนบากะเป็นจอมมาร ท่านเรย์กะคงเป็นฝ่ายโดนไล่ต้อนแทนแหงๆ

โม่งแปลอาริกาโตะมากนะตอนใหม่ ฮูเร้~!
กูขำ555555555555555555555ตอนนางบังคับคาบุเซนสัญญาเลือดอะ บ้าพอกันทั้งสองคน ไปว่าเขาเด็กอีกนะท่านเรย์กะ...ประทับลายนิ้วมือ โดยใช้หมึกกันน้ำที่ล้างมือไม่ออก 555555555555555 โว้ยย! คาบุต้องคิดว่าคิโชวอินนี่บริหารอย่างดาร์ค มืดมน น่ากลัว คดโกงแน่ๆเลยว่ะเจอลูกนี้ของเจ้าแม่ 5555555555555555555555555555555
ซึ้งใจกับมิตรภาพวาคาบะเรย์กะว่ะ สหายแท้เลยเน้อ ผูกพันอย่างเหนียวแน่นเข้าไว้ล่ะ! พอเจองี้ก็คิดถึงภูตจอมหงุดหงิดขึ้นมาทันที
สุดท้ายแล้วสืบคดีคือไม่เปิด CCTV หาจริงๆเหรอวะ ไม่เคลียร์เลย โถ่เจ้าแม่ของกูต้องมีมลทินไว้เคืองใจอีก /เกาพุง
สายสัมพันธ์สาวน้อยอันแข่งแกร่งของหัวหน้าห้องและอิวามุโระ!!! แถ่มแถ่มแท๊มมมมม~~ ซึ้งใจจริงๆ มีผองเพื่อนมาปกป้องเยอะแยะ เท่านี้ก็คุ้มค่าแล้วล่ะนะท่านเรย์กะ แต่ว่า ท่านเทพเกศาบันดาลรักนั่นมัสอะไรล่ะนั่น เพี้ยนกันทั้งโรงเรียนวุ้ย คุณหนูคุณชายทั้งหลายจริงๆมียีนความเพี้ยนฝังกะโหลกเรอะ...

ตอนล่าสุด พันธะสัญญาอะไรนักหนาเนี่ยท่านเรย์กะ กุหยุดขำไม่ได้แล้ว55555555555555555555555555555 คาบุรากิแม่งคงนึกว่าบ้านคิโชวอินฉ้อโกงทุจริตระดับชาติละมั้ง เอกสารเยอะแยะเหลือเกิน เป็นกุกุก็สงสัยอะ ท่านเรย์กะพูดล่อเป้าเหี้ยๆ ถ้าท่านพี่กับทานุกิได้ยินคงต้องหลั่งน้ำตา ที่บอกเชื่อใจจริงๆแล้วไม่ไว้ใจซักกะผีกเลยใช่ม้อย /ปาดน้ำตา

>>428 ถ้าเป็นเอ็นโจก็คงประมาณนี้มั้ง

ร: ท่านเอ็นโจคะ กรุณาลงนามในสัญญาฉบับนี้ด้วยค่ะ ว่าท่านเอ็นโจจะไม่เปิดโปงเหตุทุจริตของบ้านฉันจนล่มสลายเป็นอันขาด
อ: เห บ้านคุณคิโชวอินทำอะไรทุจริตไว้เหรอ น่าสงสัยจัง
ร: ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ สาบานได้เลย
อ: นั่นสินะ ถ้าคุณคิโชวอินยืนยันเป็นมั่นเหมาะขนาดนั้นล่ะก็...แต่ว่านะ การลงนามในสัญญาที่ตัวเองไม่รู้อะไรเลยน่ะ มันออกจะเสียเปรียบอยู่นะ
ร: นะ...ในเวลานี้ฉันเป็นคนตั้งเงื่อนไขนะคะ ท่านเอ็นโจ ถ้าไม่ลงนามฉันก็จะไม่ให้ความร่วมมือใดๆทั้งสิ้นค่ะ
อ: เห น่ากลัวจัง กำลังข่มขู่ผมอยู่อย่างนั้นเหรอ งั้นก็แปลว่าบ้านคุณคิโชวอินทำอะไรไม่ดีอยู่จริงๆด้วยสินะ มันคืออะไรกันน้า
ร: ไม่มีหรอกค่ะ ไม่มีจริงๆนะคะ //เหงื่อแตก
อ: อ้าว เหงื่อโชกเชียว อากาศก็ไม่ร้อนซักหน่อยนี่นา คุณคิโชวอินดูมีพิรุธจังเลยนะ //ยิ้ม
ร: ไม่มีหรอกค่ะ เรื่องเมื่อครู่นี้ช่วยลืมๆไปซะเถอะนะคะ ถือซะว่าฉันไม่ได้พูดอะไรเลย //ทำหน้าเลิกลั่ก เตรียมตัวหนี
อ: เห คำพูดน่ะ พูดไปแล้วเอากลับคืนมาไม่ได้หรอกนะคุณคิโชวอิน //เดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ
ร: อุก...
อ: เงื่อนไขของคุณคิโชวอินคือห้ามผมเปิดโปงเรื่องทุจริตของบ้านคุณใช่มั้ย ได้สิ
ร: ถ้าอย่างนั้นก็เขียนชื่อตร...
อ: แต่ผมก็มีเงื่อนไขของผมเหมือนกัน จะทำสัญญาก็ต้องเป็นไปด้วยความสมัครใจของทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอ
ร: //ถอยกรูดไปข้างหลัง
อ: ดูทำหน้าเข้าสิ คุณคิโชวอิน มีอะไรต้องกลัวอย่างนั้นเหรอ ผมสัญญาว่าจะเก็บความลับก็คือเก็บความลับ แต่ถ้าคุณคิโชวอินไม่ลงนามในสัญญาเองก็ช่วยไม่ได้ ถ้าความลับนั้นอาจจะถูกเอาไปเผยแพร่ที่ไหนซักแห่ง ก็ไม่ได้มีสัญญาไว้นี่เนอะว่าห้ามพูด
ร: //คิดในในว่าพลาดแล้ว ไม่น่าเอาเรื่องนี้ไปต่อรองเลย
อ: เอาล่ะ มาทำสัญญากันเถอะคุณคิโชวอิน

------------
มุกตันละ ถถถถถถถถถถถถถ

โอ้ยยยตอนใหม่โคตรตลก 555555555555 กูชอบมาก เรือวาคาบะพุ่งอีกแล้วโว้ย คาบุท้ายตอนก็บ้าจี้ตามตลอด สองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วถึงไหนถึงกันเลยแฮะ

>>431 //โดดออกจากเรือท่านพี่แล้วว่ายน้ำไปเรือจอมมาร

>>431 น่าจะประมาณนั้น อยู่กับเอ็นโจแล้วเรย์กะเป็นลูกแกะเซื่องๆ โดนไล่ต้อนอยู่ฝ่ายเดียว อย่างมากก็เลี่ยงไปเลี่ยงมาทำได้แค่ตีเสมอ แต่เคมีเวลาอยู่กับบากะรากินี่ดีชิบหายเลยว่ะ แม่งตบมุขส่งมุขกันตลอดไม่มีใครยอมใคร เตลิดไปด้วยกันทั้งคู่ ฮาชิบหาย

ตอนใหม่มาแล้ววว ดี๊ดี ฮาตอนพวกนางสองคนคุยกัน มีการทำสัญญาประทับตราเลือด ....เอิ่มเรย์กะไปพูดอย่างนั้นใคร ๆ เขาก็สังสัยนะ

ท่านเรย์กะกล้าเสนอให้คาบุรากิทำสัญญาเลือดแล้วยังมีหน้ามาคิดอีกเรอะว่าตัวเองไม่มีอิทธิพลอะไรเลย สมแล้วที่โดนเรียกว่าเจ้าแม่กาลี OTZ นี่คือมีภาคแบ่งร่างสินะ คิโชวอิน เรย์กะแบบพระอุมาเทวี กับคิโชวอินเรย์กะแบบเจ้าแม่กาลี
สัญญาเลือด บทสวดขับไล่ปีศาจ ลูกอมพีช เกลือ ....บางทีก็สงสัยนะว่าท่านเรย์กะไปรู้อะไรพวกนี้มายังไง ชีวิตทนทุกข์ขนาดต้องเปิดเน็ตหาบทขับไล่เลยมั้ย

เสริมจากโม่งแปลนิดหน่อยแล้วกัน เทพเกศาคือการเล่นคำของญี่ปุ่นคำว่า神(คามิ-เทพ)กับ髪(คามิ-ผม)
เวลาเรียกก็จะเรียกว่าคามิซามะ(ท่านเทพ) แต่อ่านว่าท่านผม(髪様) เป็นฉายาท่านเรย์กะที่ชอบที่สุดเลย โคตรฮา555555

ตกใจกับคาบุประเด็นเรียกมาเป็นที่ปรึกษาความรัก ตอนแรกบอกเผลอสงสัยไปแวบนึงแล้วมีคนอื่นมาช่วยพูด แค่นี้มีน้ำหนักขนาดนั้นแล้วหร๊อออ พอมาอีกวันถัดมาก็ให้เค้ามาเป็นที่ปรึกษาความรักแล้วอะ อะไรคือความชิลๆเบอร์นี้ห๊าาาาาา แล้วนี้ไปสืบหาตัวคนทำยังเนี่ย รู้สึกนางดูลอยชายซะเหลือเกิน /ทำหน้าเพลียใส่ นี่อ่านะบุคลิกที่บรรยายไว้ว่าเป็นคนจริงจัง จริงจังตรงไหนเนี่ยยยย

แต่ฮาสัญญาตราประทับเลือดของเรย์กะจริงงงง นี่เธอจะไปพูดให้จากไม่มีอะไรกลายเป็นน่าสงสัยสุดๆไปทำไม 555555555

แล้วประทับตราหมึกแดงด้วยหมึกกันน้ำ คือพังงงง แล้วไปว่าเค้าโวยวายอีกซะงั้น เป็นใครเวลามือเลอะหมึกแล้วล้างไม่ออกก็มีเงิบกันทั้งนั้น ก็ไม่ใช่เด็กอนุบาลแล้วนะเฮ้ย จะได้ปล่อยเลอะเทอะๆไปแบบดูน่ารักซุกซน ถถถถถ ถ้าทานุกิกับท่านพี่รู้นี่คงเข่าทรุด สรุปคือมโนไปจริงจังว่ายังไงก็มีสินะหล่อน ทำเหมือนเชื่อแล้วแต่จริงๆคือไม่ ถึงขั้นให้ทำสัญญาเลือด 5555 นี่มันยุคไหนแล้วเนี่ย แถมสัญญาเลือดคือไม่ดูเป็นธุรกิจเทาๆละ แลดูเป็นพิธีมนต์ดำไปแล้วมากกว่า หนักข้อมากจ้าาาาา สมเป็นเจ้าแม่กาลีผู้เสพภักษาหารเป็นโลหิต จะเอาไปกินสินะ.....

..... ตอนใหม่นี่ดีงามมาก สาวๆ นี่โคตรน่ารัก กูนิละเลียดอ่านด้วยสปีดเต่าเลย อยากยืดเวลาดีๆ ออกไปนานๆๆๆๆ

แต่นะ... ตอนนี้กลายเป็นเอ็นโจไม่มีซักบรรทัดว่ะ ถถถถถถ

>>438 ถ้าเอาไปกินก็คือพันธะสัญญาเสร็จสิ้นกลายเป็นลูกน้องเจ้าแม่ ชาตินี้ขอเป็นบ่าวแต่ท่านหญิงเพียงผู้เดียว

>>437 เล่นคำญี่ปุ่น​ แต่แอบก็คล้ายไทยนิดๆ ของไทยคำราชาศัพท์​ของเส้นผม ก็เรียก เส้นพระเจ้า

ท่านเทพเรย์กะะะ

ท่านเรย์กะกับวาคาบะจังเท่านั้นนนนนนน โอ้ยน่ารักกกกกกกกกกกก กูปริ่มมมมม

หันหน้าห้องนี่ต่อให้เป็นต่างห้องก็ยังถูกเรียกว่าเป็นหัวหน้าห้องสินะ

แอบคิดนะว่าความจริงแล้ววาคาบะไม่รู้หรอกเรื่องจดหมายแค่สงสัย เลยสร้างเรื่องลายบนจดหมายขึ้นมาทดสอบเรย์กะ พอเรย์กะยอมรับแล้วกลับบ้านไปดูก็ไม่เจอลายที่ว่าเลยเงิบเข้าให้ (วาคาบะไม่ร้ายขนาดนั้นหรอก)

>>438 คาบุไม่ได้ชิวแต่คิดว่าเรย์กะไม่ทำอยู่แล้ว ตอนก่อนก็จะพูดว่าเรย์กะไม่ทำหรอกแต่พูดไม่ทัน วงวารรรร ขนาดมีคนมาว่าร้ายวาคาบะ พูดได้สี่คำก็โดนแทรกอีกแล้ว
ที่บอกว่าขอโทษที่สงสัยแวบนึงก็ตอนที่มีคนใส่ๆเรย์กะแล้วถึงไปมองเรย์กะอึ้งๆอารมณ์อย่างเธอเนี่ยนะ ซึ่งพอมีคนมาบอกเรย์กะไม่ได้ทำแน่ๆสนับสนุนคาบุที่คิดว่าเรย์กะไม่ทำอยู่แล้วก็เลยปัดความคิดที่เรย์กะเป็นคนทำโดยง่าย

กูไม่สนเรือเอ็นโจแล้วกูจะขึ้นเรือวาคาบะเต็มตัว!!!
ว่าแต่คำปฏิญาณ 1-4 นี้นางแหกหมดทุกข้อแล้วนี้หว่า 55555

>>443 กลับบ้านไปส่องก็เจอลายจริงๆหนิมึง นางยังตกใจว่ามีอะไรแบบนี้ด้วยวุ้ย ไม่เจอลายยังไงหว่า ที่จริงกูรู้สึกว่าวาคาบะรู้ตั้งแต่มีตอนถามเรื่องลายกระดาษละ ว่าตระกูลใหญ่ๆจะมีกระดาษสั่งทำเฉพาะใช่มั้ย ตอนนั้นเรย์กะไม่ฉุกใจเลยยอมรับไปว่าก็มีอะไรแบบนั้นอยู่เหมือนกัน กูคิดตั้งแต่ตอนนั้นละว่าวาคาบะนางคงไปเจอะตราที่ว่านั่นเข้าให้

>>444 งั้นไอประโยคคิโชวอินจัดการศัตรูตรงๆนั่นคาบุพูดสินะะะะ ตอนอ่านไม่มีบอกว่าใครพูดแต่กูก็มีสงสัยอยู่ว่าจะมีซักกี่คนกล้าเรียกว่าคิโชวอินห้วนๆ รู้แต่ไอประโยคนักซูโม่ตอนหลังอะเป็นของเอสฟุตบอล ถถถถถ สงสารนางจุงงงง ทั้งเอสฟุตบอล ตัวสำรอง คาบุ เห็นตรงกันว่านี่ไม่ใช่สไตล์นาง แถมสไตล์นางยังเป็นอะไรที่...... เธอช่างอยู่ห่างไกลลุคสาวน้อยจริงๆเรย์กะ 55555

ว่าแล้วก็ย้อนกลับไปอ่านทวนอีกที ไอตรงช่วงนี้

@@@@@@@@@@@@

"ก็จริงที่คิโชวอินเป็นคนที่กำจัดศัตรูให้สิ้นลมซึ่งๆ หน้านี่นะ"
"อา แถมยังเป็นผู้หญิงที่ซัดทีเดียวตายคาที่ด้วย"
"พิฆาตในกระบวนท่าเดียวเหรอ สมเป็นฝีมือระดับโยโคซึนะ"

พวกที่พูดอะไรพิลึกๆ อยู่ข้างหลังนี่ใครน่ะ หัวหน้าชมรมฟุตบอล นี่นายอีกแล้วเรอะ! อะไร ทำหน้าแบบนั้นทำไม แค่สบตากันอย่าทำเป็นกลัวตัวสั่นน่า เดี๋ยวภาพพจน์ฉันก็ย่ำแย่หนักกว่าเดิมหรอก! แล้วนายคนที่เรียกฉันว่าโยโคซึนะ (ตำแหน่งสูงสุดของนักซูโม่) น่ะ ใช้คำศัพท์นี้ในความหมายยังไงยะ ไว้มีโอกาสเดี๋ยวได้ไล่หาตัวทีหลังแน่!

@@@@@@@@@@@@@

ถ้าประโยคแรกคาบุ ประโยคสุดท้ายคือเอสฟุตบอล แล้วอันกลางนี่ของใครหว่า ทำไมมีคนทำร้ายนางมากขนาดนี้ววววว แต่อ่านไปอ่านมาก็เหมือนๆว่าเอสพูดประโยค 2 ส่วนประโยคสุดท้ายเป็นตัวประกอบนิรนาม?? อะไรคือเจ้าแม่ดาลีที่มีแต่คนเกรงใจ แต่ลับหลังนี่ดอลลี่เกิร์ลมั่งอะไรมั่ง ล่าสุดก็ยังนักซูโม่ แอ่กกกก นี่ถามจริงว่าพวกผู้ชายกลัวนางจริงหรา ได้ทีก็แหย่ตล๊อด 555555

>>447 คนที่สองนี่น่าจะประธานชมรมเบสบอลปะ

แมวดุ้นเพิ่มแท็กfoodให้ อิห่ากูนึกว่าจะเพิ่มแท็กlove55555555555555555

>>447 คนแรกน่าจะคาบุ คนสองเอสฟุตบอล คนสามเป็นโม่งซุยรันสักคน...

แต่เรย์กะว่าบอกว่า "พวกที่พูดพิลึกๆอยู่ข้างหลัง" ในเวลานั้นคาบุน่าจะอยู่ข้างหน้าแล้วรึเปล่าน่ะ?

>>446 เรื่องที่วาคาบะแอบถามลายจม. บ้านเรย์กะ พอกลับไปอ่านตามก็เออออ จริงว่ะ นางคงรู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว วาคาบะนี่ฉลาดนะเนี่ย ไม่ได้เอ๋อแบบที่เรย์กะบรรยายเลย

>>449 ถึงกะไปเปิดดู 555555555555 บ้าเอ้ย

>>450 เอออใช่มะ อีกอย่างถ้าคาบุพูด เรย์กะก็ไม่น่าสงสัยในตอนต่อไปว่าคาบุรากิจะยังมาเอาเรื่องนะ

>>453 งั้นก็ใน3ประโยคนั้น คงเป็นพวกขามุง แล้วในวงนั้นเรย์กะรู้จักหัวหน้าชมรมฟุตบอลคนเดียว เลยโดนเพ่งเล็งเลยย ถถถถ

>>450 เข้าใจว่าประโยคแรกมันไม่พิลึกนะ ไอที่พิลึกเป็นจริงเป็นจังนี่ประโยคสุดท้ายเลยว่า มึงเปรียบผู้หญิงกับนักซูโม่!!! ไอชั่ววววว~~ หรือเรย์กะน้ำหนักขึ้น... แต่คือเปิดรูปคนท้อง 5 เดือนกับนักซูโม่เทียบกัน--- ยืนยันคำเดิมว่ามึงชั่วมากกกก ถ้าเป็นโม่งซุยรันนี่ต้องระวังนางตามไปเจอไว้ให้ดี แค้นนี้หนักหนานัก ยิ่งเป็นเรื่องไขมันด้วยแล้ว 555

>>449 ร้องเชี่ยหนักมาก 55555555 นี่ช่วงโปรทำร้ายเรย์กะกันหรอเนี่ย /นี่กูก็รีบไปเปิดดู คือไรรรร

>>454 คิดว่าประโยคแรกคาบุนะ เพราะเรียกคิโชวอินห้วนๆนี่มีคนเดียวจริงๆ ถ้าเป็นซุยรันมุงแล้วโพล่งคิโชวอินห้วนๆนี่กูว่าโดยรอบคงแตกฮือ มึงจะขวัญกล้าเกิ๊นจริงๆ ไม่นับเนื้อหาประโยคอีกตะหาก

ก็หัวหน้าชมรมฟุตบอล หัวหน้าชมรมเบสบอล ละก็หัวหน้าชมรมบาสเกตบอลไง ครบละสามประโยคพอดี แต่หัวหน้าชมรมฟุตบอลเป็นคนเดียวที่ท่านเรย์กะจดจำได้ แอร๊ย

>>453 ดูจากที่นางอ่านคน(มั่ว)ขาดมาตลอด วาคาบะถามนี่กูว่าควรรู้ตัวตั้งแต่เรื่องลายกระดาษละ นางก็ไม่รู้จนต้องรอเค้าเฉลยโต้งๆ กูหมดศรัทธาการมองคนของนางแบบสิ้นเชิง คือถ้าไม่พูดตรงๆต่อหน้ามาว่าไม่สงสัย นางไม่รู้เรื่องแน่น๊อน เป็นสายมโนแจ่มขนาดนี้

>>451 คิดว่าวาคาบะไม่โง่ แต่ที่ท่านเรย์กะบอกว่ามีอาการเป๋อๆนี่น่าจะเพราะไม่ชินสภาพแวดล้อม+ไม่ค่อยเก็บอาการเท่าไหร่

>>456 คนเรียกคิโชวอินห้วนๆ ก็มีนายตัวสำรองอีกคนนะ แต่ไม่อยู่ในเหตุการณ์ แต่ถ้านายตัวสำรองเรียกได้ ก็คงมีคนอื่นๆเรียกด้วยแหละ แบบในวงนินทาไม่ใช่ซึ่งๆหน้า อย่างในตอนนี้ น่าจะคุยกันเบาๆแต่เรย์กะเจือกได้ยิน ถถถ

>>457 ถ้าเป็นสามคนนี้ ไม่กลัวโดนบั่นคออีกทีเหรอวะ 55555555 หรือคนที่สามจะเป็นหัวหน้าชมรมซูโม่(มีเปล่าวะถถถ)

>>451 วาคาบะสอบติด 3อันดับแรก ตลอดเลยนาาา ไม่โง่หรอก

>>460 กูว่าประโยคแรกน่าจะคาบุ เพราะเรย์กะพูดถึงแค่ 2 คนเอง แบบหันไปคนนึงเอส อีกคนโยโคซึนะ ที่บอกจะเล่นงาน แต่ประโยคแรกไม่กล่าวถึงและไม่ถามหาว่าเป็นใครกันแบบอันสุดท้าย คิดว่าต้องเป็นคนที่นางรู้จักอยุ่ละ

จะว่าหัวหน้า 3 ชมรมคือตอนนั้นที่อยู่ด้วยกันเพราะประชุมหัวหน้าทุกชมรม นอกนั้นมันคงไม่ได้ต้องไปไหนมาไหนเป็นแพค3 ตลอดหรอกมั้ง แถมเรย์กะจำได้อยุ่ละเล่นงานไปขนาดนั้น

คนเรียกคิโชวอินห้วนๆอีกคนคือตัวสำรอง แต่แบบคนนึงคาบุคนนึงตัวสำรอง นอกจาก 2 คนนี้กูว่าไม่น่ามีใครกล้าขนาดเรียกต่อหน้าแล้วนะ เพราะพูดนี่ได้ยินหมดแถมเจ้าตัวอยู่ใกล้ขนาดนี้ จะเรียกซุบซิบก็ยากละ ต่อให้ซุบซิบเรย์กะไม่ได้ยิน สาวกนางก็คงมารวมตัวกันอยู่นอกจากเซริกะคิคุโนะด้วยอยู่ดี แบบบริบทยังไงก็เป็นพูดต่อหน้าไม่ได้กลัวได้ยินอะ แถมอาการเรย์กะปล่อยเบลอคำพูดไปเลยนี่ไม่รู้ทำไมกูถึงนึกถึงเคสคาบุตลอด 5555 รู้สึกโดนเบลอทิ้งบ่อย

>>459 >>460 วาคาบะไม่โง่นะ กูก็ยังไม่เห็นมีใครบอกโง่ซักกะคน มีแต่บอกเอ๋อ ซึ่งเข้ามาพร้อมนร.นอกคนอื่นแต่ทุกคนรู้เรื่อง pivoine รู้ว่าต้องทำอะไรยังไงประมาณไหน แต่มีวาคาบะไม่รู้อยุ่คนเดียว แถมการวางตัวพื้นฐานก็ไม่มีคอนเซปในหัวแบบสิ้นเชิงทั้งที่คนอื่นไม่มีใครเป็น ไม่เรียกเอ๋อก็ไม่รู้เรียกอะไรละอะ เรียนเก่งไม่จำเป็นต้องไหวพริบดีในชีวิตจริงอะ

>>462 โทษที พอดีมึนๆเลือกใช้คำไม่ถูกเท่าไหร่

จริงๆที่เปรียบ กับ ตำแหน่ง ซูโม่ อาจจะไม่ได้ว่าท่านเรย์กะ อ้วนนะ
แต่ตำแหน่งที่ใช้เทียบ มันเหมือนกับ ผู้ที่อยู่จุดสูงสุดแล้วอ่ะ ไม่ใช่ว่าชนะจนถึงโอเซกิ แล้วได้เลยนะ
ต้องรักษาสถิติ บลาๆ ไรหลายอย่างมาก กว่าจะได้โปรโมต ขึ้นเป้นเลยนะ
ข้อมูล เลือนลางมากนะ แต่ก่อนดูสารคดี กับชอบดูอยู่พักนึง ว่าตำแหน่งนี้ไม่ได้เป็นกันง่ายๆ
แต่เป็นแล้ว ถือเป็นเกียรติสูงสุดของอาชีพ เลยทีเดียว

เหมือนกับท่านเรย์กะ อยู่ครองบังลัง จักพรรดิ์นี ทั้งๆที่สาวๆสวยๆ รวยๆ เยอะแยะ แต่เพราะหลายๆอย่างทำให้เธอมาถึงจุดๆนี้ ก๊าก

ฟังดูดีขึ้นมั้ย ท่านเรย์กะ

พระเอกของกุไม่ออกเบย (เอ็นโจ)..

วาคาบะน่าร้ากกก

คาราบุกิและท่านเรยกะจับคู่กันนี่... มันสแระ

>>431

ร: ลงนามแล้ว เชิญใช้คัตเตอร์กรีดประทับตราเลือดด้วยค่ะ
อ: เห ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ นี่กะให้ผมเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วยซินะ บ้านคิโชวอินทำอะไรกันแน่เนี่ย
ร: ไม่มีเรื่องอะไรไม่ดีหรอกค่ะ ก็แค่ลงชื่ออย่างเดียวน่ะมันไม่พอหรอกค่ะ
อ: ช่วยไม่ได้ล่ะนะ... ประทับตราเลือดงั้นเหรอ //รับคัตเตอร์มาแล้วคว้ามือเรย์กะ
ร: เอ๋ ทำอะไรน่ะคะ!?
อ: เงื่อนไขของผมไงล่ะ ผมประทับตราเลือดให้ก็ได้ แต่ก็ต้องแลกกับตราประทับของคุณคิโชวอินก่อนนะ //ยิ้ม
ร: ... จะให้ฉันกรีดเลือดประทับตราด้วยซินะคะ เข้าใจแล้วล่ะค่ะ
อ: ผมไม่อยากได้ตราประทับเลือดสักหน่อย //ค่อยๆยื่นหน้าเข้าใกล้
ร: เอ๊ะ!?
อ: //กระซิบ มาแลกตราประทับกันเถอะ คุณคิโชวอิน

วร้ายยยย

>>447 กูว่าไอ้ประโยคสามบรรทัดเนี่ย หัวหน้าชมรมสามคนที่ถูกเรย์กะจัดการไปเป็นคนพูดมากกว่าว่ะ ถ้าคาบุพูด เรย์กะต้องด่าคาบุในใจด้วยแล้ว แต่นี่บอกเสียงมาจากข้างหลัง แถมจะไปหาตัวอีก แปลว่าไม่ใช่คนที่คุยกันบ่อยหรือจำเสียงได้ พวกผู้ชายบางคนก็ไม่ได้เคารพเรย์กะอะไรขนาดนั้น ยังมีคนมาตะโกนแซวยัยกาลีอยู่เลย ถ้าจะเรียกคิโชวอินห้วนๆก็ไม่แปลกอะไรหรอก

>>466 ว้ายยยยยยยยย ทำอะไรกันคะ นี่มันในโรงเรียนนะ //เอ๊ะ หรือไม่ใช่หว่า ถถถถถถถถถถถถ

>>467 ที่พูดมานี่มีแค่เอสชมรมเองนะมึง อีกคนก็ไม่ใช่แล้วอะ ถ้าสามคนนั้นน่าจะระบุไปละว่าเป็นพวกประธานชมรมกีฬา คิดว่าไม่น่าใช่ 3 คนนั้น คือมันก็คงไม่ได้ต้องไปกันสามหน่อตลอดอะนะ ตอนเจอเอสแล้วให้โบตั๋นก็ยังอยู่คนเดียวเลย คงไม่แบบเป็นแกงค์เดียวกัน ไปไหนไปกัน

แล้วมีแถมว่าถ้ามีโอกาสจะไล่หาตัวทีหลัง ดูแล้วเป็นตัวประกอบนิรนามที่นางเองก็ไม่รู้จักมาก่อนชัดๆ

>>468 คือ พวกประธานชมรมอีกสองคน เรย์กะก็คงไม่ได้เจอกันทุกวันหรือคุยกันจนจำเสียงไดัน่ะ กูเดาจากคำพูดนางที่ถามว่าพวกที่พูดพิลึกๆอยู่ข้างหลังนี่มันใคร จำได้แค่เอสชมรมฟุตบอล แล้วถ้าคาบุพูดประโยคแรกนางต้องชิงด่าคาบุในใจก่อนแน่ๆ ยังไงมันก็ไม่ใช่คำชมน่ะนะ แล้วที่บอกอยู่ข้างหลังก็ไม่ได้หมายความว่าต้องยืนข้างๆกันทั้งสามคนนี่นา อาจจะยืนคนละตำแหน่ง และเรย์กะมองไม่เห็น ถูกคนบังอะไรแบบนี้ อีกอย่างถ้าคาบุพูดนางคงโล่งใจไปหนึ่งเปลาะมากกว่าที่คาบุมันยืนยันว่าเรย์กะเป็นคนกำจัดศัตรูให้สิ้นลมซึ่งๆหน้า แล้วพอเจอกันในเวลาต่อมาถ้าเรย์กะถามย้ำฮีคงบอกไปว่าก็พูดตั้งแต่เมื่อวานแล้วไง บลาๆๆๆๆ ไม่ต้องบอกว่าทีแรกก็สงสัยนิดๆแต่พอคนมายืนยันก็เลิกสงสัยหรอก

กูคิดเหมือนกันว่าประโยคสามบรรทัดอันนั้นน่าจะหัวหน้าชารมกีฬาทั้งสามพูด ไม่ก็หัวหน้าชมรมฟุตบอลคุยกับเพื่อน เพราะเรย์กะไม่พูดถึงคาบุเลย แถมบอกว่าอยู่ข้างหลังน่าจะเป็นพวกคนที่มามุงเฉยๆไม่ใช่คนที่เข้ามาในวงเหตุการณ์แบบคาบุ คงไม่คุยข้ามกันไปข้ามกันมาหรอก อารมณ์แบบแอบซุบซิบกันแล้วท่านเรย์กะดันได้ยิน ไม่งั้นถ้าคาบุดูคล้อยตามว่าไม่ได้เป็นคนทำแล้วตอนถัดมาท่านเรย์กะคนไม่กังวลตอนที่โดนคาบุเรียกเจอหรอก แถมยังร้อนตัวรีบปฏิเสธอีก คาบุเองก็ยอมรับว่าสงสัยไปนิดหน่อยเหมือนกัน
ส่วนเรื่องเรียกชื่อห้วนๆ กูว่าไม่แปลกนะ ผู้ชายหลายๆคนก็มีแซวหรือพูดอะไรซึ่งๆหน้ากันอยู่นะ (ถึงบางทีจะพูดเพราะนึกว่าไม่ได้ยินก็เถอะ) อย่างล่าสุดก็นายคนที่ทักว่าสามพี่น้องกอร์กอนที่โดนบังคับเข้าหมู่บ้านคานทองนั่น อันนั้นล่อเป้าสามคนในประโยคเดียวเลยนะ 5555
ป.ล.ต้นตอนนี่ถ้าวาคาบะจังหรือท่านเรย์กะคนใดคนนึงเป็นผู้ชายนี่ฉากปักธงมิดด้ามเลยนะเนี่ย แต่ถึงเป็นผู้หญิงทั้งคุ่ก็เหมือนปังธงอยู่ดี 55555

>>449 ไปดูมานี่...เลย แท๊กเลิฟล่ะ! ถึงแม้เรื่องนี้จะเน้นของกินจนมีแท๊กฟู๊ด แต่ขอแท๊กเลิฟด้วยดิเฮ้ย!

>>470 ถ้าหัวหน้าชมรมกีฬาสามคนนี่ไม่เห็นต้องจำเสียงได้เลยนะ เพราะก็หันไปมองเลยอยู่ละ แล้วประโยคว่าอยู่ข้างหลังก็ไม่เห็นจำเป็นต้องอยู่ข้างหลังทั้งหมดหนิ เพราะหันไปมองแล้วพูดถึง 2 คน แสดงว่าอีกคนไม่ใช่รึเปล่า ไม่งั้นก็หันไปต้องเจอ 3 แล้วดิ แถมหัวหน้าชมรมนี่ยังไม่เคยคุยกัน เจอกันครั้งแรกตอนประชุม นางยังเล่นงานได้เป๊ะเอาข่าวลือมาขู่เรียงตัวแบบถูกต้อง เป็นอันหมดขอสงสัยว่าฐานข้อมูลที่นางมีคือรู้จักทั้งหน้า ชื่อ และตำแหน่ง โอเคว่าชื่ออาจไม่เป๊ะแต่นามสกุลคงพอได้ ที่แน่ๆเบ้าหน้านี่รู้จักแน่นอนเพราะตอนเล่นงานก็เล่นงานถูกคน ไม่ได้มีขู่ด้วยข่าวลือผิดตัวเพราะนางเดินเอาพัดไปแตะตัวแล้วขู่ไล่ไปเลย 2 คน ไอคนสุดท้ายรุ้สึกบาสหรืออะไรซักอย่า ก็สบตากันปิ๊งๆ จะมาต้องหาเวลาไปตามไล่ตัวอีกคือไม่ใช่ละ ส่วนไม่ได้คุยกันมากนี่แบบนะ คุยมากไม่มากก็เอาพัดแตะไหล่แตะคอแตะเส้นเลือดไปหมดละ 555555 จำไม่ได้สิแปลก คิดว่าจำหัวหน้าชมรมได้หมดด้วยซ้ำเพราะเวลาพูดถึงอากัปกริยาแต่ละคนก็เรียกชื่อในใจเป็นหัวหน้าชมรมนั่นนี่ ต่อให้ไม่รุ้ชื่อแต่หน้า+ตำแหน่งนี่ไม่มีทางพลาด

>>471 มันไม่เหมือนกันอะ จะดอลลี่ กาลี กอร์กอน ไปยันบูเช็กเทียน มันคือฉายาไง ต่อให้เรียกจักรพรรดินีก็ไม่อะไร เรียกฉายากับเรียกนามสกุลห้วนๆไม่มีซังตามนี่คนละฟีลมากมึง ญี่ปุ่นไม่เหมือนคนไทยนะ คือคาบุกับตัวสำรองนี่ฐานะและตำแหน่งระดับไหน ไม่ได้ต้องสนเรื่องมารยาทมากมายเท่าคนปกติอยู่ละ แถมในเรื่องนี่อย่าว่าแต่คิโชวอินซัง คิโชวอินซามะยังมีออกบ่อย ห้วนๆมาคิโชวอินนี่เอาแบบไม่มโนฟิลเตอร์เพิ่มเองนะ ในเรื่องยังไม่มีใครเคยเรียกห้อนอะ มีแค่ 2 คนจริงๆ

>>473 ห้อน = ห้วน

kyนิด ท่านเรย์กะเนี่ยถนัดพวกงานเอกสารรึปล่าว กลับไปอ่านตอนเก่าๆแล้วคิดงั้น

>>473 คีย์เวิร์ดจริงๆมันอยู่ตรงเสียงมาจากข้างหลัง แต่คาบุยืนต่อหน้านาง แล้วถ้าคาบุด่านางหรือทำอะไรพิลึกๆนางไม่เคยพลาดที่จะด่าในใจเลยนะ และไอ้การที่เรารู้ว่าไอ้หมอนี่มันใครก่อนไปเล่นงานมัน ก็ไม่ได้แปลว่าเราต้องเคยได้ยินเสียงมันซักหน่อย เห็นหน้าก็พอแล้วนี่หว่า จะได้ไม่เล่นผิดตัว

ต่อให้ไม่ใช่อีกสองคนนั้นพูด แต่กูว่าพวกผู้ชายก็ไม่ได้เคารพเรย์กะอะไรขนาดนั้น ยังมีพวกใจกล้ามาแซว มาเรียกกอร์กอนหรือยัยกาลีต่อหน้านะ จะเรียกนามสกุลห้วนๆไม่แปลกเลยซักนิด คนพูดคงมั่นใจด้วยแหล่ะว่าพูดไปเขาก็ไม่เห็นตัว นายชมรมฟุตบอลน่าจะอยู่ในระยะสายตามองเห็น+จำเสียงได้ด้วยแหล่ะ แต่อีกสองหน่อไม่มีบท กูเลยเดาเอาว่าสองคนนั้นคือคนที่เรย์กะไม่สนิท จำเสียงไม่ได้ ไม่งั้นไม่ไปหาตัวทีหลังแน่ๆ

>>476 อ่อ ไอ้ที่บอกเห็นหน้าก็พอแล้วจะได้ไม่เล่นผิดตัว กูหมายถึงตั้งแต่งานประชุมนะ ไม่ใช่ตอนควานหาตัวคนพูดจากด้านหลัง

>>473 อะโห พวกผู้ชายมาเรียกฉายากาลี กอร์กอน อะไรต่อหน้าเรย์กะตรงๆโต้งๆ ยังจะเอาความเคารพหรือถามหามารยาทอีกเรอะ จากประโยคพวกนี้ การกระทำพวกนี้แปลว่าเรย์กะก็ไม่ได้เป็นที่เคารพอะไรขนาดนั้น พาร์ทน้องแว่นยังบอกเลยว่าพวกผู้ชายทำเป็นพูดกลัวแล้วๆ แต่ก็ยังเรียกเรย์กะเสียๆหายๆอยู่ดี พวกที่มาเรียกกูว่าก็ไม่ใช่พวกที่จะมาคุยกับเรย์กะทุกวัน ต้องรักษามารยาทเวลาเข้าหาอะไรขนาดนั้น จะเรียกฉายาหรือนามสกุลห้วนๆไม่แตกต่างกันหรอก เรียกนามสกุลห้วนๆยังดูสุภาพกว่าเรียกฉายาอีกนะ

>>476 เห็นแย้งเรื่องนามสกุลว่ะ เพราะเรียกห้วนๆไม่ใช่เกรงใจนะ แต่มันคือหยาบคายอะมึง คนที่เรียกกันห้วนๆได้คือต้องสนิทสนมคุ้นเคย หรือมีความรู้สึกว่าคุ้นกันประมาณนึง ไม่งั้นมันคือไม่มีมารยาทมากถึงขั้นเรียกทำตัวหยาบคาย แล้วนี่โรงเรียนคุณหนู ใครมันจะอยากประกาศตัวอย่างองอาจว่ากูมันไม่มีมารยาทขนาดนั้น คือคนไม่สนิทถ้าเรียกห้วนแล้วอีกฝ่ายไม่เล่นด้วย แค่ถามกลับคำเดียวว่าเราสนิทกันขนาดเรียกนามสกุลเฉยๆได้เลยหรอคะ เงิบแดกไปยันวงศ์ตระกูล มันไม่ได้เหมือนไทยที่เรียกชื่อเฉยๆ สนิทเรียกชื่อย่อหรือชื่อเล่นแบบนั้น ที่จริงกับไทยเองก็เรียกคุณนะถ้าในระดับโตๆกันขึ้นมาหน่อย คุณทุกคำต่อให้เรียกชื่อเล่นกัน ไม่ใช่เพื่อนไม่ใช่แฟน เรียกห้วนๆโดนสวนมานี่ม่องเท่ง ญี่ปุ่นถือหนักกว่าคือถือกระทั่งตอนอายุน้อยๆ ซังคือพื้นฐาน ต่อให้ไม่ซังจะเรียกลงอย่างอื่นพวกคุง จัง ก็ยังยอมรับได้มากกว่าเรียกห้วนๆมากกกก

ส่วนเรื่องเสียงนี่ก็ไม่เห็นต้องจำเสียงได้ จากประโยค "ทำหน้าแบบนั้น" ยิ่งกว่าชัดว่าก็หันไปมอง กูงงว่าประเด็นเรื่องเสียงเกี่ยวยังไงในเมื่อหันไปมองอยู่ละ

แถมบริบทย้อนไปยาวๆเกินที่มีแคปมาแปะในทู้นี้คือ วาคาบะพูด คาบุรากิตอบ ทั้งหน้าเป็นแนววาคาบะพูดมาแล้วคาบุมีรีแอคชั่น แล้วทั้งหน้าคนพูด คิโชวอิน ก็มีแค่คาบุคนเดียว ประโยคแรกนั่นพอย้อนไปยังเป็นประโยคตอบที่วาคาบะพูดไว้ก่อนหน้าชัดๆ แค่ถูกขั้นด้วยการรำพึงรำพันเสียใจของเรย์กะ จากนั้นค่อยมีหันไปเอาเรื่องคนพูดแปลกๆข้างหลัง ซึ่งมันมี 2 คน เข้ากับ 2 ประโยคท้ายพอดีเด๊ะ ถ้ายึดตามที่บรรยายมาทั้งตอนคนจะพูดประโยคคิโชวอินก็คาบุน่ะแหละ

ส่วนเรื่องถ้าคาบุพูดเรย์กะควรสบายใจ ก็ไม่ว่ะ มีตรงไหนอะที่บอกว่าเลิกสงสัยไม่ได้คิดว่าเป็นคนร้ายแล้ว กับแค่บอกว่า ก็จริงที่ปกติเล่นงานซึ่งหน้า แล้วถ้าเคสไม่ปกติล่ะ? ถ้าแอบทำลับหลังแบบซึรุฮานะพูดล่ะ? มันยังไม่มีประโยคฟันยืนยันชัดๆเลยซักกะคำว่าฉันไม่ได้คิดว่าเป็นเธอ แค่มีแบบ เออนะปกติก็ไม่ใช่งี้ ไม่ได้ช่วยยืนยันอะไรเลยซักนิด

ขนาดโมชิดะช่วยยืนยัน อาจารย์ห้องพยาบาลช่วยพูด แต่ไม่มีหลักฐานก็คือไม่มีหลักฐาน(โรงเรียนนี่แม่งไม่มีกล้องจริงเรอะะะ) กับคนอื่นยังใช้วิจารญาณส่วนตัวเลยว่าใครจะเชื่อยังไง เพราะงั้นที่มาแสดงความเห็นทั้งโจมตีทั้งสนับสนุนเรย์กะ มันก็บอกจุดยืนมุมมองส่วนตัวแค่นั้น ไม่มีคำพูดใครเป็น fact เพราะไม่มีหลักฐานรองรับกันทุกคน ท้ายตอนยังมีบอกเลยว่าสุดท้ายยังมีข้อสงสัยหลงเหลือ คือมันก็แล้วแต่คนจริงๆว่าใครจะเชื่อยังไง เพราะงั้นจนตอนถัดไปที่คาบุพูดมาตรงๆว่าไม่ได้คิดว่าเป็นเธอ ถึงจะสบายใจได้ ก็ไม่เห็นมีอะไรแปลก

อันนี้วิเคราะห์ตามที่เล่ามาทั้งตอนล้วนๆแบบไม่มีใส่ฟิลเตอร์เพิ่มว่าใครอีกทีาจะมาเรียกเรย์กะแบบ คิโชวอินห้วนๆ เพราะตัวสำรองไม่อยู่ ถึงอยู่ก็ไม่มีบท ไม่ได้มีอ้าปากเรียกคิโชวอินมาซักคำ ตั้งแต่ต้นยันจนบทพูดคนเดียวที่เรียกคือคาบุ และเป็นรูปแบบบทสนทนาที่คอยตอบรับคนอื่นทั้งซึรุฮานะและวาคาบะ ลองย้อนไปอ่านคือชัดมาก ไอคนที่พูดประโยคสั้นๆแล้วแปบๆก็โดนแทรกนั่นแหละคาบุมาทั้งตอน จืดจางเหลือเกินจักรพรรดิ จืดมาทั้งตอนโดนคนเมินและพูดแทรก จะจืดต่ออีกหน่อยโดยเรย์กะไม่พูดถึงก็ไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้ละ มาแบบคีพลุคทั้งตอนอยู่แล้ว

>>479 ถ้าจะเอาจริงๆประโยคนี้ใครพูดแบบไม่ต้องมาเดากันเอง คงต้องรอทำอนิเมะแล้วว่ะ ฟังเสียงกันไปเลยจะได้ไม่ต้องเถียงกัน กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครพูด คาบุอาจจะพูดก็ได้ แต่กูก็คิดว่าหัวหน้าชมรมอีกสองหน่อนั่นล่ะพูด คงเป็นไปในแนวซุบซิบนินทาแล้วเรย์กะเสือกได้ยิน คนที่เรากำลังนินทาเราคงไม่ต้องมาสุภาพมากหรอกใช่มั้ยล่ะ ไม่ต้องมาเติมท่าน เติมคุณอะไรให้มันวุ่นวายเยิ่นเย้อ แต่จะมาพูดว่ายัยกาลีไม่ได้ทำก็ดูจะหยาบคายเกินไปหน่อย คนอยู่กันเยอะแยะไม่ใช่แค่กลุ่มเพื่อน เรียกนามสกุลนี่ล่ะโ อเคสุดแล้ว

หันไปมองก็จริง แต่ก็ไม่ได้จะเห็นตัวทั้งหมดนี่หว่า นายฟุตบอลอาจจะซวยเพราะอยู่ในระยะสายตามองเห็นพอดีและจำเสียงได้ อีกสองหน่อใครก็ไม่รู้ และกูยังยืนยันนะว่าถ้าคาบุพูดนางต้องด่าคาบุในใจแล้ว อย่างน้อยๆก็แบบ คาบุรากิ คำพูดนั้นหมายความว่าไงน่ะ หา!!! อะไรทำนองนี้ จากที่ผ่านมาจะเห็นได้ว่านางด่าคาบุมาตลอดไม่มีพลาดซักเม็ด จะมาปล่อยเพราะเรื่องนี้ก็ยังไงอยู่นะ

>>477 ฉายามันก็ขำๆได้นะมึง ฉายาแต่ละอันสูงหมดนะไม่มีแบบแย่ ซึ่งกูคิดว่ามุกคนคงนึกออกว่าฉายาผู้หญิงแบบแย่ต้องประมาณไหน นี่มาแนวเทพไม่ก็ยังดูดีหมดเลยเหอะ จะว่าเกรงใจก็คงไม่ แต่จะว่าไม่เคารพนี่ยิ่งไม่ใช่แน่นอน

กาลีเป็นเทพี อวตารนึงของพระแม่อุมาชายาพระศิวะ หนึ่งในเทพนารีสูงสุด

ดอลลี่เกิร์ลนี่หาความแย่ไม่เจอ เข้าใจว่าผู้หญิงญี่ปุ่นเดินตามย่านชอปอีกเป็นหมื่นพยายามหนักมากเพื่อให้คนเรียกพวกเธอด้วยคำนี้ ดูแย่ตรงไหน

บูเช็กเทียนเป็นฮ่องเต้หญิงที่ตามประวัติศาสตร์ค่อนไปทางดีและน่าเคารพชื่นชม ถ้าแย่หน่อยคือซูสีไทเฮาซะมากกว่า แต่เรียกบูเช็กเทียนนี่ผู้หญิงบ้านๆไม่มีทางได้คำนี้ จักรพรรดินีก็แนวเดียวกัน บูเช็กเทียนจะเรียกจักรพรรดินีก็ยังได้

สามพี่น้องกอร์กอนก็เป็นเทพธิดามาก่อน ถูกสาปจากความไม่เป็นธรรมของเทพโอลิมปัสคนอื่น แต่ถ้ามีกล่าวถึงตำนานกอร์กอนก็เป็นที่เข้าใจว่าคือเทพีพรหมจรรย์ที่รูปโฉมงดงาม หลังโดนสาปถึงเป็นฝ่ายร้ายเพราะแค้นที่ตัวเองถูกทำร้ายแบบไม่เป็นธรรม ภาพลักษณ์หลังโดนสาปคือโหดร้ายทรงพลัง แต่ก็นะ ก่อนหน้าจะโหดก็เทพธิดามาก่อน นี่ก็ไม่ได้แย่เหมือนกัน แถมหนึ่งในนั้นคือเมดูซ่าที่จ้องแล้วแข็งเป็นหิน อาจจะสื่อถึงเวลาใครโดนพวกนางจ้อง

สรุปฉายาทั้งหมดนอกจากดอลลี่ที่เรียกตามลุค ทุกชื่อฉายาเป็นแนวชั้นสูงหมดเลยเถอะ และไม่มีซักอันในฉายาที่เลวร้ายด้วยตัวเอง เทพีกาลีร้ายเพราะเป็นปางอวตารปราบอสูร บูเช็กเทียนร้ายเพราะสามีถูกฆ่าจะแก้แค้น กอร์กอนร้ายเพราะถูกเทพสาปแบบไม่เป็นธรรมแล้วทุกคนรังเกียจขยะแขยงโดยไม่เคยสนใจเรื่องดีๆทีาทำ และไม่สนใจด้วยว่าโดนสาปทั้งที่เป็นผู้บริสุทธิ์ สรุปคือมาแนวทรงอำนาจทั้งหมด ร้ายทั้งหมด แต่มีสาเหตุในการร้าย และไม่ได้ร้ายมาจากเนื้อแท้ของตัวเองเลยซักคน ไม่ใช่ฉายาแย่เลยนะ

>>480 อีกคนที่พูดโยโคซึนะก็ต้องเห็นเหอะไม่ใช่ไม่เห็น อย่างน้อยบอกจะไล่ตามหาตัวถ้าไม่เห็นจะไล่ตามเนี่ยนะ แถมมีสรรพนามเป็นผู้ชายนายคนนั้น แค่เสียงซุบซิบๆถ้าอยู่ไกลหรือคนบังจะได้ยินลอยมาหรอ ก็คงไม่ ถ้าคนไม่บังก็ต้องเห็นมั้ยหันไป เพราะเสียงเดินทางเป็นเส้นตรงอยุ่ละ เสียงลอยเข้าหูได้และชัดจนรุ้ว่าเป็นผู้ชายไม่ว่าจะจากเสียงและเห็นหน้ารึเปล่าก็ตาม แต่ชัดว่าไม่มีอะไรบังเส้นทางเสียง ถ้ามีคนยืนบังไม่ต้องเป็นฝูงเหอะ แค่คนเดียวก็จะไม่ค่อยได้ยินแล้วอะยิ่งเป็นที่โล่ง

ส่วนคาบุไม่เห็นว่ามีอันไหนน่าให้ด่า เพราะมันตัวเธอชัดๆ เล่นงานซึ่งหน้าถ้าไม่ใช้คำนี้ไม่รู้จำใช้คำไหนละ รำพัดแต่ละที เดินมาว่าคาบุตรงๆ โบตั๋นปักคอ ไม่มีคำว่าอ้อมใดๆ แต่ไอสองอันอะส่งเสริมให้แย่ลงจริงๆและเป็นบริบทเดียวกันคือซัดทีเดียวตายคาที่ทั้งคู่ แล้วโดนแว้ดใส่ในใจทั้งคู่ด้วยข้อหาทำให้ภาพพจน์แย่ลง แถมอันหลังยังมีโยโคซึนะที่นางจะหาตัวว่าใช้ในความหมายยังไงอีก

>>480 แหม่อันนี้ถ้าจะเรียกนามสกุลเพื่อให้ไม่หยาบและดูสุภาพท่ามกลางฝูงชน แต่เรียกนามสกุลเฉยๆเนี่ยนะ ไม่ได้ดีขึ้นเลยอะ เติมซังคำเดียวไม่ลำบากชีวิตและเป็นความคุ้นเคยปกติที่จะลงท้ายซังกันหมด ไอที่ไม่เติมนี่ไม่เติมเพราะต้องชินมาก่อนมากกว่า กลางฝูงชนและฉายาเทพีกาลีก็เป็นที่รู้จักคนเรียกกันเยอะแยะ แถมไม่ใช่ฉายาที่ดูแย่ยกเว้นกับเรย์กะที่เพ้อจะเป็นวีนัสอะนะ ในจุดนี้เรียกเทพีกาลีสุภาพกว่าคิโชวอินเฉยๆอีก เรียกนามสกุลห้วนกลางฝูงชนแล้วถ้าไม่ใช่คนสนิทกันนี่ประกาศให้โลกรู้ถึงมารยาทตัวเองมากกกก

>>481 กูว่าถึงฉายาจะดูสูงส่งแค่ไหน แต่เวลาเราเดินไปไหนมาไหนก็ไม่อยากจะถูกเรียกด้วยฉายาหรอกใช่มะ หรือมีใครในกระทู้ชอบที่จะถูกเรียกด้วยฉายาไม่ใช่ชื่อ??

>>482 กูก็ไม่รู้ แต่ตรงนั้นมันเป็นบริเวณล็อคเกอร์ ไม่ใช่ทางเดินยาวๆ น่าจะมีมุมอับหลายมุมอยู่ คนพูดคงอยู่ไม่ไกลจากนางหรอก แล้วก็ได้ยินคำพูดตอนนินทาลอยมาเข้าหูพอดีล่ะมั้ง แต่กูก็เฉยๆ ประโยคนี้ใครพูดก็ไม่สำคัญสำหรับกูหรอก กูแค่คิดแบบนี้

มึงงงงงง โม่งแปลออกตอนใหม่แล้ว โอยยยยย กุกรี๊ดมาก ทั้งเรือวาคาบะ เรือคาบุมันแล่นฉิวโคตรๆเลยมึ๊งงงงงงงงง คาบุตอนนี้น่ารักชะมัด ส่วนสายสัมพันธ์สาวน้อยของท่านเรย์กะก็น่าตื้ตตันมาก วาคาบะก็อย่างเท่ โบกป้ายไฟรัวๆ

>>485 อ่านแวบแรกละตกใจ นึก​ว่า​โม่งแปลอัพตอนเพิ่ม ฉลองแท็กฟู้ด...

>>484 ก็คงไม่ได้ชอบให้เรียกฉายาอยู่ละ แต่เรียกฉายาที่ไม่ได้เลวร้ายแถมเจ้าตัวยังไม่รู้ด้วยว่านั่นฉายาตัวเอง ส่วนทุกคนรู้หมด มันคือคำเรียกที่ไม่ได้ดี แต่ไม่มีเจตนาร้าย ยังดูจะดีกว่าเรียกชื่อห้วนๆทั้งที่ไม่ได้คุ้นเคยกันเลย คือถ้าคิดได้ว่าเรียกฉายาไม่ดี แล้วเป็นคนไม่สนิท ทำไมไม่เรียกคิโชวอินซังไปเลย โคตรของโคตรความเซฟที่ตะแคงมอง 360 องศาก็ไม่มีจุดติ จะว่ามั่นใจว่าเรย์กะไม่ได้ยิน แต่คนอื่นแถวตัวคนพูดก็ต้องได้ยินชัวร์ว่สเรียกไม่สุภาพ เพราะงั้นคนจะเรียกห้วนๆกูคิดว่ายังไงก็คือคนที่ต้องคุ้นกัน และทุกคนรู้อยู่แล้วว่าเรียกเรย์กะแบบนี้

ล็อคเกอร์ก็มี 2 แบบนะ ไม่ได้แคบทั้งคู่โดยเฉพาะกับโรงเรียนคุณหนูอย่างซุยรันที่บรนยายซะใหญ่โตอลังการ ต่อให้เป็นห้องล็อคเกอร์ก็ไม่แคบแน่นอน แล้วห้องล็อคเกอร์ปกตินอกจากพวกที่ไว้เปลี่ยนชุดกีฬา ปกติก็ตั้งเป็นโถงโล่งๆแล้วมีล็อคเกอร์อยู่ละ กับอีกแบบคือล็อคเกอร์ตามทางเดินที่อยู่ชอดผนัง ซึ่งจะสองอันก็ไม่แคบทั้งคู่ ยิ่งแบบเป็นซุยรันแถมมีบรรยายว่าคนเลิกมาหลายห้องมาออกัน ยังไงก็ไม่น่าแคบได้อะ

แถมกูค่อนข้างรู้สึกว่าเป็นล็อคเกอร์ตามทางเดินมากกว่าอีก เพราะดูจากประโยค "เดินขึ้นบันไดไปยังชั้นของม.5" + ได้ยินเสียงฝีเท้าคนวิ่งและคิดว่าห้องไหนปล่อยก่อนเวลามั้ย + เดินไปตามทางเดินเจอเมจิกหล่น + กริ่งเลิกเรียนดังปุ๊บเด็กออกมาจากประตูห้องแล้วเจอเลย -----ล็อคเกอร์ตามทางเดินแน่นอน ตัดประเด็นมุมอับทิ้งได้เลย โล่งงง ยาวววว ชัวร์ ฟากนึงก็ผนังมีล็อคเกอร์วาง อีกฟากก็ห้องเรียนละ

>>485 กูถึงกับไปเปิดตอนใหม่ดูตาม 55555 ที่แท้สครีมดีเลย์นี่เอง

>>487 เสริมเพิ่มว่าโถงล็อคเกอร์ใหญ่ปกติจะอยู่หน้าๆอาคารหน่อย และอยู่ชั้น1 แบบเดินเข้ามานิดหน่อยเจอเลย และในซุยรันโถงล็อคเกอร์ก็คงอยู่ชั้น1 ตรงแถวทางเข้าเหมือนกัน อ้างอิงจากมีรองเท้าใส่ในอาคารที่ต้องมาเปลี่ยนที่ล็อคเกอร์ แล้วของวาคาบะเคยโดนขีดๆจนเลอะ และเรย์กะเจอตอนมาถึงโรงเรียนได้ไม่นานด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นปกติอยู่ชั้นแรกต้องมีอยู่ละสำหรับเก็บไอของแบบนี้เนี่ยแหละ นอกนั้นก็ล็อคเกอร์ทางเดิน ยิ่งตอนเดินขึ้นบันไดไปชั้นม.5 นี่ชัดเลยว่าเป็นแบบริมทางเดินที่ตั้งหันเข้าหาห้องเรียน

>>486 กุเมามึง ลืมรีโหลดโพสต์บอร์ดโม่ง ก็แม่ง เห็นเงียบๆกัน นึกว่าโม่งแปลพึ่งอัพ ณ วินาทีนี้หน้าแตกละเอียดมาก555555555555555555555555

>>485 ตื้ดตันคือเชี่ยไร....ตื้นตัน

>>490 กูก็หลงดีใจตามไปอีกคน แอบคิดว่านี่เพราะแท็กฟู้ดหรอเนี่ย 555 เปิดไปก็อ้าว

>>487 คารวะหนึ่งจอก มึงเป็นคนที่อ่านละเอียดมากกกกกกก พออ่านตามกูถึงเพิ่งรู้ว่าอ.ฮิโยโกะใส่รายละเอียดเหตุการณ์มาซะแบบ วัน เวลา สถานที่ พิกัดและสภาวะโดยรอบละเอียดอะไรเบอร์นี้ ช่างเหมาะทำเป็นอนิเมยิ่งนัก

กูว่าระหว่างกาลีกับเรียกนามสกุลเฉยๆกูว่ากาลีแรงกว่า กูว่าในบริบทนั้นคาบุพูดหรือตัวประกอบaพูดก็ได้ไม่แปลก
การเรียกนามสกุลห้วนๆกูนึกถึงเวลาพูดถึงอาจารย์อ่ะ ต่อหน้าก็เรียกอาจารย์xxกันปกติ แต่เวลาเมาท์กันก็จะมีบางคนเรียกชื่ออาจารย์ห้วนๆบ้าง ในกรณีบุคคลที่สามไม่ต้องมียศอ่ะ(ทั้งที่แค่เติมจารย์พยางค์เดียวก็ได้) พวกผู้ชายก็ไม่ได้ดูเคร่งอะไรขนาดนั้นด้วย ในเรื่องก็ไม่ได้ตะโกนพูดประกาศว่าข้าพูดนะ อาจซุบซิบนินทาแล้วเรย์กะบังเอิญได้ยินก็ได้ ถ้าคิดว่าอีกฝ่ายจะได้ยินใครจะนินทาวะแล้วทำไมต้องกลัวคนข้างๆจะได้ยินว่าเรียกห้วนๆ กองกอย กาลีนินทาลับหลังกันเป็นเรื่องปกติ

ว่าไปฉายากาลีนี่เรย์กะยังไม่รู้​เลยนี่ ยังนึกว่าเป็นเทพธิดาตามคำของซาโตมิอยู่เลย ถ้ารู้คงโดนตบเรียงตัว ถถถถ

>>494 ค้างกับกองกอย แม่งอันนี้ไม่ใช่ละมึง ผิดหมวด 555555 กาลีกับเรียกห้วนจะอะไรแรงกว่าก็ช่างเหอะจุดนี้กูว่าคงอยู่ที่มุมมองคน แต่สำหรับญี่ปุ่นเรียกนามสกุลห้วนของคนไม่สนิทนี่หยาบอะ เด็กไทยเรียกอาจารย์แบบนั้นได้ แต่ญี่ปุ่นก็ลงซังไม่ก็ sensei อยู่ดี เหมือนเรียกคนเรียนชั้นสูงกว่าตัวเองที่เป็นรุ่นพี่กว่า ในไทยไม่เรียกรุ่นพี่ ญี่ปุ่นนี่ลง senpai ตลอดถ้าแบบปกติไม่ได้สนิทกันเป็นพิเศษ คือมันเอามาเทียบกันยากเพราะก็คนละวัฒนธรรมกันอะ แต่เรียกมาห้วนๆนี่ยังไงก็ต้องคุ้นกัน ไม่งั้นคนอื่นที่ได้ยินนี่จะแบบเฮ้ยอะไร ทำไมเรียกแบบนี้ทันที เจ้าตัวเองก็ถือด้วยถ้าได้ยิน คือชื่อต้นเรียกห้วนนี่ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวก็ต้องคนสนิทมากๆไม่ก็แฟนไปเลย เรียกนามสกุลห้วนก็คือคนที่คุ้นเคยกันมากเหมือนกัน ยกเว้นกรณีเดียวคือแบบคาบุที่เรียกคนอายุเท่ากันและน้อยกว่าทุกคนแบบห้วนๆ คือถ้าเป็นคนเรียกทุกคนแบบนี้และมีดีพอจะเรียกได้แบบไม่มีใครสวนกลับใส่หน้า ก็คือเป็นเรื่องความชินที่เจ้าตัวชิน คนอื่นก็ชินด้วย แต่ถ้าไม่ใช่แนวนี้และไม่ได้เป็นคนที่คุ้นกันนี่คือไม่ใช่ละ หยาบคายจริงๆของแท้มาเอง เลเวลคงสูสีกับเรียกด้วยสรรพนามเธอๆตลอดไม่เรียกชื่อหรือนามสกุล ทั้งที่รู้จักชื่อกันแล้ว คือบางอย่างไทยโอญี่ปุ่นไม่โอ บางอย่างไทยไม่โอญี่ปุ่นก็เฉยๆ อย่าเอามาเทียบกันเลยอะเพราะมันคนละวัฒนธรรม มีความต่างอยู่ในตัวเอง

กูชอบนะ เวลามีคนมาวิเคราะห์อะไรกันแบบนี้แต่...
ทำไมเราต้องมาค้นคว้าตีแผ่เรื่องวัฒนธรรมญี่ปุ่นเพื่อแระโยคที่ไม่รู้เจ้าของแน่ชัดประโยคนึงขนาดนี้วะ ถถถถถถถ

ยกตัวอย่างเพิ่มแบบนอกเรื่อง เคยทำปากกาตกไปใต้เก้าอี้เพื่อนแล้วให้เพื่อนช่วยหยิบให้ คือจะก้มไปควานๆอะไรแล้วหัวอยู่แถวตู๊สคนอื่นมันก็ไม่ใช่เรื่องว่ะสำหรับกูนะ พอให้ช่วยหยิบมันดันเอาเท้าคีบส่งมาให้ จุดนั้นคือปรี๊ดดดด เลือดขึ้นหน้า นี่มึงทำอะไร จนคุยกันว่าเค้าไม่ได้ถือเรื่องเท้าส่งของแบบไทย ก็มีขอโทษๆมาแถมบอกว่าเพราะฉันเป็นคนกรุ๊ปบีน่ะ ปกติเราชาวกรุ๊ปบีเวลาขี้เกียจก็ชอบใช้เท้า ขอโทษทีแต่อย่าถือเลยนะ ตอนนั้นยังแบบเชี่ยอะไรของเมิ๊งงงงง กูก็กรุ๊ปบี!!! ไม่เคยคิดจะเอาหัวแม่ติงไปจับอะไรโดยเฉพาะเวลาต้องส่งให้คนอื่น ก็เออเป็นความต่างไปอย่าไปคิดเทียบอะไรมาก ยังไงก็คนละประเทศ

>>497 กูไม่รู้วววว 55555 แต่กูดูทุกคนสนใจประโยคนี้เลยร่วมวงดีเบทด้วย แต่ที่จริงรู้สึกว่าไม่ใช่ประโยคสำคัญแบบเปลี่ยนเนื้อเรื่องอะไรเท่าไหร่ 5555 แค่อินตาม ชอบการถกกัน

>>498 นึกถึงหนังสือเรื่องทายนิสัยจากกรุ๊ปเลือดเลย ที่ของญี่ปุ่นเขียนแล้วมีซีรี่นึงเป็นการ์ตูนประกอบเป็นรูปตัวคนแบบดำๆ ใส่หน้ากากปิดทั้งหน้าเป็นอักษรชื่อกรุ๊ป อันนั้นมีตลกหลายประเด็น 555555 จำได้ว่ามีเรื่องใช้เท้าคีบของด้วย

แอบทายกรุ๊ปเลือดตัวละครต่อ อิงจากตำราแบบญี่ปุ่นคิดว่าเรย์กะกรุ๊ป O (ดูจากที่นางบอกว่ากรุ๊ปเลือดคือกรุ๊ปที่มากเป็นอันดับ 2 ของญี่ปุ่นด้วย) / ท่านพี่ AB / ท่านแม่ A / ท่านพ่อก็น่าจะ O ถ้าคิดงี้ท่านพี่ยังมีโอกาสเอบีได้ 55 / คาบุ A / เอ็นโจ AB ยูกิโนะด้วย / ริรินะ B / น้องแว่น A

ลืมอีกสามสาว ซากุระ A / อาโออิ B / วาคาบะ AB เพราะประหลาดๆเหลือเกิ๊น วิ่งตามผีเสื้อข้ามเมืองนี่คือมันใช่มาก 5555

กูพอรู้นะว่าสำหรับคนญี่ปุ่นถ้าไม่สนิทกันแล้วเรียกนามสกุลห้วนๆมันก็ดูไม่ค่อยดี แต่กูคาใจว่าเรียกฉายามันดูดีกว่าหรอ เพราะแต่ละฉายามองในแง่ดีว่าเป็นเทพได้ก็จริงแต่จากบริบทและอารมณ์คนพูดแล้วเหมือนโดนเรียกอ้อมๆว่า'ยัยโหด'มากกว่าอะ เว้นโยโคสึนะอันนี้อาจจะดูนับถืออยู่หน่อยๆ กูไม่แน่ใจเรื่องวัฒนธรรมญี่ปุ่นในส่วนนี้นะแต่ในสายตากูมันไม่ได้ดีไปกว่าเรียกห้วนๆเลยอะ ใครรู้เรื่องนี้ช่วยอธิบายกูที

>>502 ญี่ปุ่นในชีวิตจริงถ้าเจอฉายาแย่เข้าไปก็คงไม่โอ แต่ถ้าฉายาปกติหรือจิกกัดแต่พองามโดยยังมีส่วนดีๆให้รู้สึกรับได้นี่เรื่องปกติอะ คือเป็นหนึงในหัวข้อพูดคุยในวัยทำงาน(โดยเฉพาะถ้าเป็นวงดวดเบียร์นี่มีมาประจำาาา) แถมมีให้กรอกในช่องประวัติด้วยนะว่าเคยได้ฉายาอะไรจากเพื่อนบ้าง กูเลยรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติอะถ้าไม่ใช่ฉายาแบบหยาบคาย

โดยเฉพาะนิยายโชโจนี่เรียกฉายากันเป็นปกติ มีทุกเรื่อง เรื่องนี้ก็หนักมิใช่น้อยแต่ละคนนี่ได้ฉายากันมาตั้งกะประถม โชโจปกติชอบเล่นประเด็นฉายาอยู่ละ แต่เรื่องนี้คือมากเป็นพิเศษ เลยคิดว่าเรียกฉายาไม่ได้กูแย่เท่าไหร่นะสำหรับในเรื่อง พ่วงด้วยประเด็นว่าชีวิตจริงก็ไม่แย่ แต่ก็เรียนในไทยเป็นหลัก มีแลกเปลี่ยนไปนู่นนี่บ้างก็เรียกชื่อเรียกชื่อย่อ หรือเอาชื่อมาแปลงอะ พอเจอช่องกรอกฉายานี่กูคิดหนักมากกกก 5555 จนขุดได้ฉายาสมัยประถมกับพวกชื่อแปลงจนเพี้ยนที่เพื่อนเคยเรียก แต่ดีใจที่คิดมาได้เพราะหลังจากตอนนั้นที่เจอครั้งแรกก็เจอถามให้กรอกฉายาอีกตรึมเลย อาจจะมองว่ามันเป็นจิตวิทยามั้งว่าลุคดูเป็นไงในสายตาคนนอก และตัวเราเองทัศนคติยังไงในการเลือกฉายามากรอก คือไอที่ดีมากๆกับเลวมากๆนี่กูยังรู้สึกเองว่าเขียนไปต้องไม่โอแน่นอน ด้วยหลายเหตุผล 55555

>>500 พอรู้นะว่าอันไหน 5555555 แต่คือกูกรุ๊ปบี ซึ่งลุคในสายตาญี่ปุ่นเป็นกรุ๊ปนิสัยออกทางไม่ดีชอบมีปัญหา บีบูดบึ้ง บีบ้าบอ อะไรแบบนั้น ที่จริงมันก็ไม่ใช่จะเป็นแบบนั้นกันทุกคนมั้ยวะะะะ เวลาใครถามกรุ๊ปเลือดแล้วทำหน้าตกใจใส่นี่แอบงอน คือรู้เลยว่ามึงคิดอะไรอยู่ววววว เคยมีคนมาพูดว่าดีนะที่กูทำงานสายออกแบบ กรุ๊ปบีที่เป็นกรุ๊ปเลือดหัวกบฏเลยไม่สร้างปัญหาในหน้าที่การงาน มีข้อดีเรื่องคิดฉีกกรอบด้วย แต่ถ้าทำงานสายอื่นนี่แย่แน่ๆเลย ก็แบบเออเอาเถอะ มาบอกว่าเป็นพวกหัวกบฏก็ยังคิดว่าดีกว่าเป็นโรบอทแบบคนส่วนใหญ่ของญี่ปุ่นนะ แบบนั้นกูรับไม่ได้กว่าอีก รู้สึกสมองตีบตันโดนอัดอยู่ในสารพัดกรอบ

คิดว่าเรย์กะกรุ๊ปโอเหมือนกัน เวลาสติแตกนี่ตรงตาม stereotype มากกกก คิดว่าฮิโยโกะซังตอนเขียนคงมีลิสต์กรุ๊ปเลือดแต่ละคนไว้ในใจ เคยอ่านว่ามีหลายคนตอนวางคาแรคเตอร์ก็คิดกรุ๊ปเลือดไปเลยเหมือนกัน เชื่อจริงจังกับเรื่องนี้กันสุดๆ

จริงๆ เรื่องนี้ก็เอามารยาทบรรทัดฐานคนญี่ปุ่นธรรมดามาตัดสินไม่ได้อยู่แล้วล่ะ คำว่าโกะคิเก็งโย่นี่ปกติคนธรรมดาก็ไม่ใช้กันอยู่แล้ว ครอบครัวที่เรียกกันว่าท่าน~ อย่างท่านเรย์กะคงยิ่งมีน้อยเข้าไปใหญ่ เพราะงั้นไม่น่าใช้กรอบบรรทัดฐานปกติมา judge อ่ะนะ ไม่งั้นที่อาริมะเรียกคิโชวอินจิกหัวอยู่แบบนี้น่าจะโดนท่านโยโกะเรียกไปด่าแล้ว มันก็ทำให้คิดได้ว่านร.ชายคนอื่นก็น่าจะพูดได้เหมือนกันนะ แล้วพวกผู้ชายก็ไม่ได้ใช้ภาษาเว่อร์วังเท่าพวกผู้หญิงอยู่แล้ว หัวหน้าห้องยังเรียกเอ็นโจคุงตามปกติเลย

>>503 อ๋อ โอเค แปลว่าถ้าฉายาไม่แย่มากก็ปกติสินะ ขอบคุณมึงที่ช่วยอธิบาย

>>505 กูก็เข้าใจแบบมึงนะ

ky แป๊ปนะมึง นายตัวสำรองเรียกเรย์กะ ว่าคิโชวอิน ใช่มะ
หรือว่าแปลไทยตอนที่แล้วนายตัวสำรองเป็นคนพูด ไม่ใช่คาบุรากิ!?
//กูแค่มั่วนะมึง

>>505 อาริมะเป็นประธานนร.นะ และสภามีลุคขัดแย้งและงัดข้อกับอำนาจ Pivoine อยู่แล้ว อาริมะนี่โดนกัดสารพัดประเด็นที่มองว่าท้าทายอำนาจ Pivoine ถ้าจะโดนประเด็นนี้อีกอันสิแปลก และคาแรคเตอร์ตัวละครคือมาแนวคิดถึงความเท่าเทียม Pivoine ไม่ควรมีอภิสิทธิอะไรมากมายอยู่ละ ถ้าเรียกเรย์กะสุภาพสิแปลก แต่คนอื่นถามว่าจะเอาตามอย่างได้มั้ยนี่ไม่น่ามั้ยวะ ก่อนอื่นจะแสดงตัวต่อต้านหน่อยก็จงพาร่างไปอยู่ในสภานักเรียนให้ได้ก่อน ยิ่งจะออกหน้ามากๆตามอย่างประธานนร.อย่างน้อยถ้าตำแหน่งขึ้นมาเท่ากันก็คงโอ ถ้าไม่ก็ไม่ควรมีใครโผล่มาทำแบบเดียวกันเอาดื้อๆ เพราะเกิดปะฉะดะกับ pivoine สายหยิ่งขึ้นมาก็ไม่มีแบคนะ ไม่ได้มีจุดยืนหรือองค์กรอะไรรองรับพฤติกรรมตีเสมอ ถ้าอยู่สภายังเข้าใจได้ว่านี่คือแหล่งรวมคนคิดแบบนี้ ถ้าไม่ใช่นี่คือไงอะ อคติส่วนตัวงี้หรอ อันนี้อะดูจะแย่ถ้าเป็นนร.ธรรมดาสามัญทั่วไปมาทำ และไม่ได้สนิทกับเรย์กะเองด้วยงี้

Gokigenyou ไม่ปกติกับชีวิตจริง แต่ปกติกับมังงะและอนิเมโรงเรียนไฮโซมากกกก มีหลายเรื่อง ดังมากๆเรื่องนึงก็น้องหัวฟ้า คือสำหรับเซตติ้งไฮโซนี่ใช้มารยาทปกติมาวัดไม่ได้ก็จริงนะมึง เพราะมันใช้แบบมารยาทพื้นฐานปกติหรือขั้นกว่าของปกติมาหมดเลยตะหาก ไอแบบจู่ๆมาหยาบคายกว่าปกติ ตกเกณฑ์มาตรฐานนี่ไม่ใช่ละ แถมเรื่องหัวหน้าห้องเรียกเอ็นโจ อันนี้ก็ไม่หยาบนะ ถ้าเรียกเอ็นโจเฉยๆนี่สิมีปัญหา เพราะถ้าไม่เรียกกันว่าซัง(สุภาพมาตรฐาน ทางการปกติ) ซามะ(ทางการแบบมาตรฐานโชโจ คุณหนูๆ ไม่ก็เจอกับพวกเรียกไอดอล) ก็เรียกคนวัยเดียวกันลง-คุง หรือ -จัง อันนี้อะไม่หยาบ เรียกชื่อห้วนๆแบบไม่สนิทนี่ไม่เกี่ยวนะ

ถ้าเอาย้อนไปที่มีในเรื่องคือตอนเรย์กะเรียกซากุระว่าซากุระจัง แล้วบอกซากุระว่าให้เรียกชื่อปกติก็ได้ไม่ต้องเรียกสุภาพ คือนางหวังจะถูกเรียกว่าเรย์กะจัง แต่พอซากุระเรียกเรย์กะเฉยๆ นางยังแบบตกใจ นี่เล่นข้ามมาเรียกชื่อห้วนๆเลยหรอเนี่ย แบบนั้นแหละ สุภาพสุดๆแบบออกเว่อๆไล่ลงไปปกติคือ ซามะ-ซัง-คุง/จัง แล้วก็เรียกชื่อเปล่าๆ เป็นได้ทั้งแสดงความสนิทและหลาบคายถ้าไม่สนิท

>>508 ตัวสำรองไม่เห็นมีบทเลย มีอีกทีคือถูกกล่าวถึงเป็นบุคคลที่ 3 ในตอนถัดมา คิดว่าไม่ใช่มั้ง 55555 // ky มั่ง กูงงว่าทำไมหลังๆที่เม้นนี่ไอดีเปลี่ยนรัวๆเลยหว่า นี่ยังสิงแหล่งไวไฟเดิมนะ โม่งใช้เกณฑ์ยังไงเนี่ย

>>508 แป๊ปนะ กูลืมไปว่านายตัวสำรองติดงานนน //กูขอโทษษษ

>>510 ถ้ารีเซ็ตเซิร์ฟเวอร์ชื่อก็เปลี่ยนเองไม่ต้องรอเที่ยงคืน อันนี้ wm เคยบอกไว้ใน meta

>>512 กูนั่งอยู่ร้านเดิมเลยนะ คิดว่าพนักงานคงไม่เดินไปรีเซ็ตบ่อยๆป่าวหว่า หรือปกติมันเป็นงั้นเนี่ย แต่คือเปลี่ยนมาสามไอดีติดๆกันนี่งงเลอ 555

>>500 ถ้าให้ท่านพี่ABเรย์กะO แล้วท่านพ่อเป็นO ท่านแม่เป็นAไม่ได้เด็ดขาดนะ ยกเว้นเกิดการกลายพันธุ์
สำหรับกูนะ ท่านแม่กับท่านพ่อต้องเป็น B กับ A พันธุ์ทางเท่านั้นถึงจะมีลูกเกิดมาเป็นABกับOได้ (ถ้ากุทดไม่ผิดนะมึง)
//โดนส่วนตัวกูว่าท่านแม่น่าจะB ดูมีรสนิยมอินดี้ดูขี้เหงาเอาแต่ใจแปลกๆ

ตกลงเรียกนามสกุลเฉยๆหยาบหรือแค่ไม่สุภาพอ่ะ กูว่าในเรื่องเรย์กะกับคิโชวอินไม่ได้สนิทอะไรขนาดนั้นเรียกว่าเพื่อนยังไม่ได้เลยออกทำนแนวคนรู้จัก
กูว่าถ้ามันหยาบจริงอาริมะก็ไม่น่าเรียกรึเปล่า เจ้าตัวรักความเท่าเทียมไม่ก้มหัวให้ก็ไม่แปลก แต่ไม่ใช่คนที่จะเรียกจิกหัวหยาบใส่ใครต่อให้อยู่ฝ่ายตรงข้ามอ่ะ อย่างช่วงที่ไปถามว่าเรย์กะโดนนายบ้าหมาข่มขู่อะไรรึเปล่าก็สื่อชัดเจนว่าเจ้าตัวมองทุกคนเท่าเทียมหมดถ้าpivoineเดือดร้อนก็พร้อมช่วยเต็มที่ ท่านประธายที่พร้อมดูแลทุกคน

>>500ท่านพ่อO ท่านแม่ A ท่านพี่ AB ไม่ได้นะ(เพราะไม่มีตัว B///แต่ถ้าท่านพี่เป็นลูกลับๆของตระกูลเอ็นโจก็อีกเรื่อง อุอุ)
ท่านพ่อต้อง B (BI) เรย์กะยัง O ได้ ถ้าแม่เป็น (AI)

>>514 พออ่านแล้วแบบเออ กูทดผิดเอง กรี๊ดดดดดดดดด /มุดรูแพรพ

กูคือ >>476 นะ เพิ่งกลับบ้านมาออนคอม เม้าในมือถือไม่มันส์เลย ถถถถถถถถถถถถถถ

ส่วนตัวกูคิดว่าก็ไอ้หัวหน้าชมรมทั้งสามนั่นล่ะ เพราะถ้าเป็นคาบุ เรย์กะคงด่าในใจหรือไม่ก็ตบมุกอะไรซักอย่างแล้ว ขนาดเอสชมรมหรือทาคากิที่นางรู้จัก นางยังหันไปตบมุกหรือพูดตอบอยู่ในใจเลย แต่อันนี้ไม่รู้ตัวว่าใครเป็นคนพูดไง เลยต้องไปตามหาตัวทีหลัง และตอนที่นางบรรยายคือ "พวกที่พูดอะไรพิลึกๆอยู่ข้างหลังนั่นใครกันน่ะ" พวกก็คือกลุ่มคนว่ะ อาจจะนินทากันอยู่ข้างหลังแล้วเรย์กะได้ยินพอดี ส่วนนายชมรมฟุตบอลไปอยู่ในระยะสายตาเจ้าแม่หันมองเห็นพอดีเลยซวยไป โดนเพ่งเล็งอยู่คนเดียว นายคนที่เรียกโยโคซึนะเรย์กะก็ไม่รู้นะว่าใคร ต้องไปหาตัวทีหลัง ที่แน่ๆไม่ใช่นายชมรมฟุตบอล

ไอ้เรื่องเรียกนามสกุลห้วนๆยังไงก็โอเคกว่าเรียกฉายานะ กูจะสื่อว่าพวกผู้ชายในโรงเรียนมันไม่ได้ให้ความเคารพเรย์กะอะไรขนาดต้องมาเรียกคุณ เรียกท่านหรอก จะเรียกนามสกุลเฉยๆแล้วไง กูไม่ได้เคารพมึง ไม่ได้มาเจอกันทุกวันหรือมีเรื่องต้องให้เข้าหา ทำไมต้องไปสุภาพด้วย แถมยังจะมองเป็นอะไรซักอย่างที่ล้อเลียนได้ผู้ชายชอบแซว ไม่งั้นฉายาของนางคงไม่ผุดมาให้ตรึมหรอก ขนาดน้องแว่นก็ยังบอกเลยว่าพวกผู้ชายทำเป็นร้องกลัวจุงเบย แต่เอาเข้าจริงก็ยังล้อเลียนเรย์กะอยู่ดี นี่คือเคารพและสุภาพป่ะล่ะ

แล้วไอ้ฉายามันก็ไม่ได้เป็นไปในทางที่ดีเลยนะ ไม่งั้นซาโตมิคงไม่บ่ายเบี่ยงตอนไปถาม หรือมีคนถูกเซริกะลากไปสั่งสอนตอนมาเรียกยัยกาลีหรอก ถ้าฉายาเป็นไปในทางที่เคารพสูงส่งความหมายดีทำไมทุกคนต้องปกปิดเจ้าแม่ขนาดนั้น

ไม่อยากจะบอกว่านี่อดีตท็อปชีวะตลอดม.ปลาย อร๊ากกกกกกก หน้าแตกพล้งเพล้ง~~~ จำสลับโครโมโซมระหว่าง O กับพวก A และ B พันธุ์ทาง อร๊ายยยยยยยย งั้นแก้ใหม่ขอรีเทิร์น คิดว่าถ้าตัดนิสัยชักใยของท่านพี่ออกตีให้เป็นนิสัยส่วนตัวนาง เอาแค่ความจริงจังและทำอะไรก็เก่งจับจุดเร็ว งั้นในความคิดกูคือท่านพ่อ O ท่านแม่ A ท่านพี่ก็ A ส่วนเรย์กะ O อันนี้เป็นตัวแปรคงที่อยู่ละ เปลี่ยนไม่ได้เพราะในเรื่องมีบอก ///ยังคงอายอยู่ กรี๊ดดดดด อย่าง่าป้า ป้าแก่แล้ว ถถถถถ

>>515 มันอธิบายยากว่ะ คือเป็นที่บุคลิกคนเรียกด้วยก่อนเลยนะ และมีปัจจัยให้คนๆนี้สามารถเรียกได้มั้ย ถ้าบุคลิก+สถานะมันทำให้เรียกได้ เวลาเรียกไปก็คือมันเป็นปกติ คือเจตนาไม่ใช่หยาบ ไม่ใช่เรียกแบบไม่สนมารยาทหรือตีสนิทโดยอีกฝ่ายไม่สนิทด้วย(ญี่ปุ่นถือ แบบอึดอัด อย่ามาทำเป็นสนิทถ้าไม่ได้สนิทกันอะไรแบบนั้น ถือเป็นความไม่มีมารยาทเพราะทำลำบากใจแนวๆนั้น) ซึ่งอาริมะนี่ไม่ต้องพูดเรื่องโปรไฟล์หรือนิสัย แค่เป็นประธานนร.ก็จบละเอาจริงๆ นอกจากคนอายุมากกว่าคือเรียกคนอื่นด้วยชื่อก็ไม่เป็นไร เป็นแนวลุคผู้นำ ฉันคือตัวแทนนร.ทั้งหมดเป็นคนที่ทุกคนเลือกมา สุภาพกับคนรุ่นเดียวกันก็ได้อยู่ถ้าบุคลิกเป็นงั้น แต่ถ้าบุคลิกมาแนวสายสตรองไม่หยุมหยิม เรียกนามสกุลเฉยๆไม่หยาบคายอะ คือแบบมันมีเรื่องตำแหน่ง สถานะ นิดนึง ที่ใช้แบ่งเจตนาและทัศนคติ ซึ่งถ้าเป็นคนธรรมดาสุดๆไปเรียกคนที่ไม่สนิทกันด้วยชื่อห้วนๆ อันนี้คนละบริบทอะ กูบรรยายงงมั้ยเนี่ย 55555 คือเอาเป็นคนถ้ามีตำแหน่งเป็นแนวผู้นำ มันจะมามาดขึ้นมาประมาณนึง เค้าอาจจะเรียกทำตัวเหมาะกับสถานะ แต่กูเรียกง่ายๆว่าเก๊กคิดว่าเห็นภาพกว่า ถถถถถ แต่ถ้าเป็นผู้นำในลักษณะที่เป็นที่ยอมรับของคนเยอะๆ ลุค การวางตัว การเรียกชื่อ จะอีกแบบเลย ถ้าอ่อนไปก็โดนมองไม่ดีอีกตะหากจะกลายเป็นไม่มีพาวเวอร์ แต่ทั้งนี้ต้องไม่ใช่หัวหน้าจิ๊บจ๊อยแบบหัวหน้ากลุ่ม หัวหน้าชมรมอะไรแบบนั้นนะ หัวหน้าห้องยังก้ำกึ่งๆเลย แต่ประธานนร.นี่จบปึ้งทุกกรณี

>>505 กูก็คิดตามนี้เหมือนกัน พวกผู้ชายพิธีการน้อยกว่าผู้หญิงอยู่แล้ว คำที่ใช้ก็ไม่ซับซ้อนอะไรหรอก ถ้าไม่ใช่พวกสุภาพมากแบบเอ็นโจหรือหัวหน้าห้องน่ะนะ เห็นในการ์ตูนโชโจบางเรื่อง ยกตัวอย่างโอรังหรือเรื่องอื่นๆที่เซ็ตติ้งใกล้เคียงกัน ฝั่งผู้หญิงจะสุภาพๆเรียกคุณเรียกท่านตลอด ส่วนฝั่งผู้ชายบางพวกจะห้วนๆ เรียกนามสกุลกันเฉยๆทั้งชายและหญิง ถ้าพวกชมรมสายกีฬาที่ให้อิมเมจลุยๆ คงไม่มาซับซ้อนพูดคุณให้มันเยิ่นเย้อ รู้จักก็ไม่รู้จัก สนิทก็ไม่สนิท คุยด้วยมั้ยก็ไม่ได้คุย แถมบริบทยังเป็นไปในแนวกูนินทามึงอยู่อ่ะ ไม่จำเป็นต้องทำตัวสุภาพอะไรให้มากมายนักหรอก

รุ่นพี่โทโมเอะเป็นปธ.นร.ยังเรียกคุณคิโชวอินเลย ตำแหน่ง​ไม่น่าเกี่ยวเปล่า

>>518 ฉายาไม่แย่นะมึง ที่ทุกคนปิดไม่กล้าบอกก็สมุนสาวๆทั้งงั้นที่อุบ คือถ้าเรย์กะมากมาแบบท่านโยโกะ ได้ฉายาเทพีกาลีนี่คุยฟุ้งได้ยันเรียนจบเถอะ แสดงถึงคนยอมรับว่ามีพาวเวอร์ แล้วคีย์คือตอนเกิดเหตุมีพูดถึงแนวๆเรย์กะที่นิ่งสงบเหมือนขุนเขาใหญ่(จำชื่อไม่ได้)เคลื่อนไหวแล้ว กับเจ้าแม่กาลีอวตารลงมา ซึ่งคีย์สุดคือเจ้าแม่กาลีเป็นปางอวตารไปปราบอสูร = ทุกคนเห็นเรย์กะเป็นเทพธิดาที่ลุคปกตินิ่งสงบมีมารยาทอ่อนโยน(พระแม่อุมา) อวตารเป็นเทพีกาลีไปปราบอสูร(ซึรุฮานะ..?? 5555)

ยังไงก็ไม่ใช่ฉายาแย่นะ แค่ว่าคนที่จะพราวด์ต้องสาวแนวมีพาวเวอร์ ต้องการอำนาจในมือ มีลุคทรงอำนาจและชอบที่ตัวเองมีอำนาจแบบโยโกะซังงี้ ส่วนเรย์กะเห็นทั้งลุคทั้งนิสัยก็รู้ละว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ชีต้องการ ไม่ใช่ฉายาไม่ดีแต่ลุคมันกลับตาลปัตรกับภาพลักษณ์ที่ใฝ่ฝัน(วีนัส) ยังไงก็เป็นชื่อไม่พึงประสงค์อะแหละ 5555 ตอนบูเช็กเทียนก็เหมือนกัน ตรงกับตัสนางเป๊ะๆ ยังพูดมาเลยว่าเค้าเป็นหยางกุ้ยเฟย โถวววววว คือนางมาแนวสวยๆบอบบางทำอะไรไม่ได้เลยขอสวยอย่างเดียว ดูดีนิด สูงส่งหน่อย แต่ไม่เอาทรงอำนาจสายโหด คนก็เลยปิดกัน แต่คนอื่นนอกจากสาวกไม่ปิดนะ แค่โดนไล่บี้เลยต้องเงียบแค่นั้น

ฉายาเจ้าแม่กาลีไม่แย่ แต่รูปลักษณ์ภาพวาดของ​เจ้าแม่กาลี มัน มันก็ไม่โอเค​นะมึงงง พอๆกะเทพมิคุรุ เทพดี แต่หน้าตานี่ไหวนะ 555555

>>523 ถ้าไม่แย่ซาโตมิก็น่าจะบอกไปเลยทุกคนเรียกคุณว่าเจ้าแม่กาลีน่ะ แต่นี่ปกปิดบ่ายเบี่ยงสุดฤทธิ์ เบนเข็มไปบอกว่าเทพธิดาเป็นการเอาตัวรอดแทน มึงคิดว่าเรย์กะได้รู้ว่าตัวเองมีฉายานี้จะดีใจป่ะล่ะ แถมอิมเมจเจ้าแม่กาลีคือผู้หญิงหน้าตาน่ากลัว นิสัยโหดร้าย ตัดคอคนเอาเลือดมาดื่มเป็นอาหาร ตอนถูกเรียกบูเช็คเทียนนางยังนิ่งไปแป๊บนึงก่อนจะตบมุกในใจเลย ถ้าได้รู้ว่ามีฉายากาลีจะเฟลหนักขนาดไหน

>>522 ตามที่พิมพ์ไป นิสัยงายมึง กูพิมพ์อยู่นะว่าสุภาพก็ได้ถ้าบุคลิกเป็นงั้น สุภาพไม่ผิด ไม่เรียกสุภาพทางการก็ไม่ผิดถ้าสถานะทางสังคมทำได้ ที่ผิดหรือก็คือหยาบคายก็คือสถานะไม่ได้ ไม่สนิท และเรียกห้วน

ลุครุ่นพี่โทโมเอะก็แหมมาแบบสดใสเหมือนแสงอาทิตย์อะไรที่เคยมีบรรยาย และเป็นยุคที่บรรยากาศระหว่างกันดีเพราะบุคลิกประธานรอมชอมและเป็นมิตร อันนี้ก็มีในเรื่องนะ อาริมะไม่เหมือนกันเพราะแข็งกว่า และงัดกันแหลกกับโยโกะซังงี้ คือถ้ารุ่นพี่โทโมเอะไม่เรียกทุกคนอย่างสุภาพ หรือถ้าอาริมะเรียกทุกคนสุภาพมากๆนี่สิ เป็น conflict ในตัวคาแรคเตอร์และเรื่องราวที่วางมา ไปยันปัจจัยที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ต่างๆอย่างเรื่องงัดกันเงี้ย ทุกอย่างจะยวบยาบทันที ดูแบบดีเทลไม่ส่งกันแถมยังมีจุดแย้งกันเอง นี่ทั้งเรื่องเขียนมายังไม่เคยเจอดีเทลไหนแย้งกันเองเลยนะ เขียนอย่างปราณีตมาก

>>521 ผู้ชายพิธีน้อยก็น้อยกับผู้ชายด้วยกันไม่แปลก แต่มาน้อยกับผู้หญิงคือฟาวล์ละมึง ถ้าไม่สุภาพก็ตามที่บอกคือคาแรกเตอร์+สถานะ ถ้าแบบเรียกสบายๆกับคนทั้งโรงเรียนมันจะมีจุดที่ใครๆก็ขี้เกียจจะใส่ใจ แต่เรียกเรย์กะยังแบบนี้คือต้องกล้าเรียก Pivoine ทั้งหมดด้วยชื่อหมดเลยนะ แน่นอนว่ารวมพวกหัวรุนแรงสายเจ้ายศเจ้าอย่างด้วย ไม่งั้นก็วนกลับไปจุดเดิมคือไม่สนิทแล้วเรียกยังงี้ อคติส่วนบุคคลหรือเปล่า มันจะไม่สุภาพทันที

เรื่องอื่นนี่ไม่รู้นะ แต่แบบเอาเฉพาะเรื่องนี้ในเรื่องที่มีกล่าวมา มันยังไม่มีใครเรียกเลยไง ก็เรียกสุภาพกันหมดเหลืออยู่ 2 คนซึ่งสถานะสามารถเรียกได้ทั้งคู่ แล้วสองคนนี้ก็เรียกทุกคนแบบนี้ด้วย คือนอกจากรุ่นพี่ที่เรียกลงว่ารุ่นพี่ นอกนั้นคนอื่นทุกคนเท่าที่มีปรากฎบทสนทนาในเรื่อง เรียกชื้อห้วนๆหมดทั้งคู่อะ ตามเดิมว่าดีเทลไม่หลุดและไม่เคยขัดกันเอง

>>525 ซาโตมินี่มันมีสาเหตุนะ ตอนช่วงฉายามาใหม่ๆนี่มีฉากแก๊งสาวๆตามห้ามเหมือนกัน แบบขู่หรือเหล่ใส่ ก็ต้องรู้กันละว่าสาวๆไม่โอเค ถ้าแหยมก็เจอวิธีแก้แค้นแบบผู้หญิงๆแน่นอนซึ่งคงมาแนวปวดประสาท ผู้ชายเลี่ยงได้ก็คงเลี่ยงกันหมด

>>524 มีหลายอิมเมจนะแล้วแต่จิตกร แต่รวมๆก็นั่นแหละ 5555555 แต่คือฉายาได้มาไม่ใช่เพราะหน้าไง ยังมีอยู่ว่าสะบัดพัดแล้วฝนโลหิตพร่างพรม มาแนวออกปราบมารร้ายชัดๆ ฉายานี้ถ้าในสายตากูคือคนที่ควรเกลียดฉายานี้มากสุดคือพวกซึรุฮานะ กลายเป็นอสูรที่ตายอนาถเลือดสาดเป็นสายฝนทันที แถมยังตายแบบคนรู้สึกว่าตายอย่างชอบธรรม คือมึงสมควรโดนประมาณนั้น ถถถ

>>526 ก็ถึงได้บอกไงว่าเรย์กะไม่ได้เป็นที่เคารพอะไรเลยสำหรับพวกผู้ชายเลยไม่ต้องมาเรียกสุภาพด้วย แถมบริบทคือการนินทา ซึ่งเรานินทาใครเราจะพูดสุภาพด้วยเหรอ ถ้าไปพูดต่อหน้าเจ้าตัวก็ว่าไปอย่าง ยังไงก็ต้องมีคุณต่อท้ายอยู่แล้วเพราะมันเป็นการพูดกันตรงๆตัวต่อตัว แต่เวลานินทาใครลับหลังเราก็เรียกคนนั้นหยาบคายตามสไตล์เรากันอยู่แล้ว ขนาดไทยนินทายัง ไอ้เชี่ยนั่น ไอ้ห่านี่ อีดอกคนนั้น อะไรก็ว่าไปเลย แค่เรียกนามสกุลห้วนๆนี่ฟังดูสุภาพกว่าเรียกฉายาเยอะเลยว่ะ
ปล.มึงสปอยนะ >>527 อย่าหลุดสปอยมาเองแล้วไม่ลากจุดแบบนี้ กูไม่โอเค

>>526 เอาแบบ fact ในเรื่องที่ไม่ได้เกิดจากการสันนิษฐานเองนะ ตอนน้องแว่นเล่าก็ยังบอกเลยว่ารุ่นพี่ผู้ชายม.5 ตั้งฉายาคุณรุ่นพี่เรย์กะเสียๆ หายๆ ซึ่งดูแล้วยังไงก็เท่ากับแย่ป่ะ แถมยังตามด้วย "ยามที่คิโชวอิน เรย์กะสะบัดพัดภูตพราย~" นี่ก็เรียกห้วนๆ แล้วป่ะ มันเป็นชื่อที่ไว้เรียกลับหลัง เจ้าตัวไม่ได้ยินอ่ะ แล้วฉายาแต่ละชื่อนี่ เว้นดอลลี่เกิร์ลไว้อันแล้ว สื่อเป็นนัยๆ ได้ว่า "อีนี่โหด" ทั้งนั้นเลยนะ ถ้าเป็นกูคงไม่ปลื้มอ่ะ ตอนแนะนำตัวนางยังออกตัวพัลวันในใจเลยว่านางไม่ใช่ตัวแม่ เพราะงั้นกูว่าไม่ใช่คาบุอ่ะ กลุ่มข้างหลังๆ นี่แหละ

>>529 สปอยตรงไหนวะมึง กูพูดถึงตอนได้ฉายามาใหม่ๆนะไม่ใช่ตอนอื่น ย้อนไปอ่านดูได้ว่าสาวๆมีท่าทีกัน จะหลุดว่ามีเนื้อหาเชื่อมโยงก็จากมึงพูดเนี่ยแหละ

นี่มันไม่นินทาแล้วนะ นินทาคือควรเป็นแบบล้อมวงเจ้าตัวยืนหัวโด่ คนอยู่เต็มเนี่ยนะ แถมมีคนอื่นไม่ใช่เพื่อนสนิทร่วมเป็นพยานอีกว่าเรียกเรย์กะยังไง ไม่กลัวคนอื่นติ ไม่กลัวบอกต่อ ไม่กลัวสาวกงี้ แล้วเค้าพูดกันอยู่แค่นั้นโมเม้นดูเป็นเดดแอร์ โพล่งขึ้นมากลางทางเดินต่อให้เรย์กะไม่ได้ยินคนอื่นก็ได้ยิน แล้วนี่มันโรงเรียนคุณหนูมีมารยาทหน่อย คือกลางที่สาธารณะลุคไม่ควรหลุดอยู่ละ เรียกชื่อให้สุภาพนี่มารยาทพื้นฐานมากอะ แล้วซังไม่ใช่สุภาพเป็นพิเศษด้วย มันแค่สุภาพปกติทั่วไปตามมารฐาน แล้วนี่เค้าก็ไม่ได้ด่าเรย์กะอยู่นะจะมาโชว์หยาบทำไมเนี่ย

>>529 สปอยจริงดิ กุไม่กินดิบนึกว่าพูดถึงตอนหลังเผด็จศึกซึรุฮานะอยู่ถถถถถถ

>>530 คิโชวอิน เรย์กะ ชื่อ+นามสกุลไม่ใช่เรียกห้วนแต่เป็นการเรียกทางการอะ ทางการมากที่สุดแล้วด้วยคือเรียกเต็ม แถมเรื่องเรียกเสียๆหายๆของน้องแว่นที่เป็นสาวกนี่เรียกอะไรแซวมาก็เสียหายหมดละ คืออ่าน POV นางแต่ละประเด็นนี่ฟิลเตอร์เรย์กะซามะมาแรงมากกกก เจ้าหญิงผู้งดงามอ่อนโยนเลย เพราะงั้นทุกฉายาก็มองแนวเดียวกับแก๊งสาวกอยู่แล้ว ฉายาโหดนางคงไม่ปลื้มถ้าเอาความรุ้สึกส่วนตัว แต่ทุกวันนี้จุดยืนที่เรย์กะอยู่มันก็ต้องมีเรื่องอำนาจนะ มีพูดถึงหลายครั้งแล้วว่ามีจุดยืนที่ต้องบาลานซ์ จุดที่เป็นผู้นำผู้หญิงก็ด้วย จะชอบไม่ชอบคือเป็นอีกประเด็น แต่ทุกวันนี้รักษามั้ยก็ยังต้องรักษา ปล่อยซึรุฮานะมาผงาดเหนือกว่าก็ไม่ได้ เวลาอิทธิพลเริ่มขยายยังมีเครียดด้วยซ้ำ คือไม่ว่าจะชอบหรือเปล่าแต่อำนาจเป็นส่วนประกอบนึงของเรย์กะ และเป็นประเด็นที่ทั้งเรื่องเล่นถึงด้วยในการบาลานซ์จุดยืน คือสังคมปกติมันก็เป็นเรื่องสำคัญอยู่แล้วอะ ยิ่งสังคมม.ปลายญี่ปุ่นในหมู่ผู้หญิง นี่คือประเด็นดราม่าหลักๆอันนึงที่เป็นเรื่องใหญ่ของเด็กวัยนั้น ยิ่งเรย์กะนี่มากเป็นพิเศษเลยด้วยสังคมแบบซุยรัน

ฉายาแนวนี้สาวกไม่อยากให้ได้ยินเอง แต่ถามว่าไม่ชอบรึเปล่าก็คงไม่นะยกเว้นเรื่องหน้าตา เพราะคนคอยเชียร์ให้เรย์กะลุกไปซัด และฟินปลื้มปริ่มกับบทนางพญาของนางตลอดก็สาวกเนี่ยแหละะะ ชัดเจน

>>532 กูไม่ได้สปอยยยยย พูดถึงแบบที่มึงเข้าใจเนี่ยแหละ มาโป๊ะตอนคนกินดิบตัวจริงโผล่มาทักซะงั้น ตอนพิมพ์นี่ก็ตั้งสติอย่างดีแถมเปิดแปลไทยเทียบแล้วด้วยเถอะว่ามีแค่ไหน

>>531 แต่กูเคยเจอกับตัวนะ เยอะเลยแหละ ที่อยู่ห่างกันระยะนึงแล้วแอบซุบซิบกันว่าคนๆนั้นอะแม้จะอยู่ในที่คนเยอะๆก็เหอะ คือบางคนเขาคิดว่าแค่พูดเบาๆคนอื่นไม่ได้ยินไง บางคนก็แบบอยากเมาท์จนลืมตัวก็มี กูเคยทั้งมีคนมาซุบซิบให้ฟัง ทั้งโดนคนซุบซิบกูเลย ในการ์ตูน/นิยายเรื่องอื่นก็มีคิดว่าไม่แปลกเท่าไหร่นะ

>>534 เข้าใจว่าหมายถึงพฤติกรรมสายตาพิฆาตของเซริกะ คิคุโนะที่มีมาเป็นระยะ และกูอ่านถึงตอนนางมโนตัวเองเป็นวีนัสฟรุ้งฟริ้งนั่นก็รู้ละว่าคนอื่นโดนแก๊งสาวๆเก็บ นี่คืออ่านแต่แปลไทยเลยนะ ถ้ามีเชื่อมถึงสปอยก็รู้ตอนคนมาทักเนี่ยแหละ รู้สึกได้ hint มาแบบไม่ทันตั้งตัว ถถถถ

>>533 อันนี้มึงไปเอามาจากไหนวะว่า นามสกุล+ชื่อ ไม่ใช่เรียกห้วนแต่เป็นทางการอ้ะ กูไม่เคยได้ยินภาษาทางการที่ไหนเรียกคนด้วย นามสกุล+ชื่อ ห้วนๆ แล้วจบมาก่อนเลย เคยได้ยินแต่นามสกุล+ชื่อ+ตำแหน่ง/ซัง/ซามะ/โดโนะ อันนี้เลยอยากรู้จริงๆ

>>537 ในนั้นเป็นประโยคบอกเล่าปกติไม่ได้มีลักษณะบทสนทนาเป็นพิเศษ ปกติมันก็ชื่อ+นามสกุลห้วนๆอยู่ละนะ หรือภาษาทางการมากๆใช้ติดต่องานก็ชื่อ+นามสกุล ตามเมลตามเอกสาร หรือเดินมาเรียกตัวแบบทางการ ประกาศชื่อในเคสทางการ ไม่มีเติมซังซักกะอัน ชีวิตจริงทั้งตอนทำงานอยู่เลยยันปจบ.ที่ไปๆมาๆ เวลาพูดลักษณะทางการหรือคนเล่าถึงก็ไม่มีใครใช้ซังนะ โดโนะนี่ยิ่งม่ายเลยยยย ไม่เคยมี ซามะมีเวลาจะออกอาการคลั่งไคล้ชื่นชม

แต่ถ้าเอาตัวอย่างเหตุการณ์เป๊ะๆก็เช่นเมลติดต่องาน ทางการมากๆแบบ cc ให้หลายคนหลายฝ่าย ไม่มีลงว่าซัง โทรศัพท์ทางการเรียกชื่อนามสกุลไม่มีซัง ประโยคเขียนอ้างถึงก็ชื่อนามสกุลไม่มีซัง ยัน hr เดินมาหาตัวทั้งตอนพูดชื่อถามหากับเดินมาจนถึงโต๊ะเพื่อเรียกไปก็พูดชื่อนามสกุลห้วนๆไม่มีซัง กูรู้สึกว่าเติมซังยังจะดูลดความเป็นทางการด้วยซ้ำ คือสุภาพนะแต่ไม่ทางการ

เอาตัวอย่างชัดไปอีกคือประโยคเขียนถึงเหมือนที่มีตัวอย่างมาว่า "ยามคิโชวอิน เรย์กะสะบัดพูดพราย" เป็นประโยคกล่าวถึงลอยๆ เวลามีคนใช้เขียน/เล่าถึงอย่างตอนทำงานว่า หลังเสร็จขั้นนี้ๆๆ xxx-xxxxxx(ชื่อนามสกุล)ก็เป็นผู้ทำส่วนนี้ๆๆต่อไปโดยวิธีดังนี้ บลาๆๆๆ เติมซังนี่จะประหลาดทันที

เอาง่ายกว่านั้นคือภาษาไทย ในเคสทางการก็ใช้ชื่อนามสกุลห้วนๆนะ เทียบคุณเท่ากับซัง ทางการมากๆไม่ใส่ด้วยซ้ำ คำนำหน้าปกติพวกนาย นาง นางสาวก็ละในหลายเคส ใส่เฉพาะยศนำหน้า ภาษาอังกฤษก็เหมือนกัน มีละคำนำหน้าในหลายเคสโดยเฉพาะบริบทการกล่าวถึงหรือลักษณะบอกเล่า เพราะจะมา Mr.นั่นนี่ Ms.บลาๆ บางทีก็ดูเป็นภาษาพูด

เพิ่มสุดท้ายละคิดว่าหาง่ายสุด คือในข่าวและบทความ ลักษณะเดียวกันว่าคือภาษาเล่าถึง เป็นคำกล่าว ละทุกสรรพสิ่งเหลือแค่ชื่อ-นามสกุล ที่เติมมิส มิสเตอร์ อะไรให้ก็มี แต่ส่วนใหญ่ละหมดสิ้นเชิง

>>531 โอเค ถ้าไม่ได้สปอยกูก็ขอโทษด้วย เห็นมึงพูดถึงซาโตมิมีสาเหตุ กูเลยนึกว่าไปอ่านดิบแล้วมาสปอยไม่ลากจุด เพราะตอนเรย์กะมาถามซาโตมิเรื่องฉายาและฮีบ่ายเบี่ยงไม่ตอบ ก็ไม่ได้มีสาวๆมายืนกดดันอยู่ห่างๆคอยมองจ้องอะไร

แต่นินทามันไม่ได้มีเอาไปพูดกันลับหลังแบบเดียวนี่มึง นินทาแบบจงใจให้เจ้าตัวได้ยินก็มี หลุดปากพูดออกมาเองก็มี หรือพูดซุบซิบแบบไม่คิดว่าเจ้าตัวเขาจะได้ยิน แต่จริงๆได้ยินเต็มสองรูหูก็มี และกรณีนี้มีเยอะด้วย ส่วนเรื่องหยาบคายเนี่ยกูไม่ได้จะให้มาแข่งโชว์หยาบ แค่บอกเฉยๆว่าถ้าไม่ได้ไปยืนต่อหน้าเจ้าตัวเราจะพูดอะไรออกมาก็ได้ จะหยาบคายแค่ไหนก็ได้ จะไม่สุภาพยังไงก็ได้ แต่พอพูดกับคู่กรณีแบบตรงๆโต้งๆ มันก็ต้องมีความสุภาพเข้ามาเกี่ยวข้องกันนิดนึง ที่เรียกคิโชวอินห้วนๆก็เพราะยืนคุยกันเองในกลุ่มเพื่อน ไม่ได้มายืนพูดตรงหน้าหรือพูดกับเจ้าตัวไง เสียงมันมาจากข้างหลังนะ ถ้าอยู่ต่อหน้าเรย์กะก็คงพูดคุณพูดครับอะไรกันไปนั่นล่ะ ถ้าเป็นคาบุกูก็ยังยืนยันนะว่าเรย์กะคงมีตบมุกหรือด่าในใจแบบตอนทาคากิหรือนายชมรมฟุตบอลพูดขึ้นมาบ้างแล้ว

เติมอีกรอบสุดท้ายจริงๆละ ว่านี่คือปสก.ของกูเองในเคสที่ทำงานบริษัทที่ต้องติดต่อกับต่างชาติทั้งหมดนะ และในบริษัทก็มีคนต่างชาติอยู่ด้วย กูรู้สึกว่าญี่ปุ่นในบริษัทหรือกลุ่มคนที่ต้องติดต่ออะไรระดับอินเตอร์หน้อยจะไม่พยายามใช้อะไรที่ญี่ปุ๊นญี่ปุ่นมากในงาน อย่างเช่นคำเรียก ถ้าเวลาพูดคุยเค้าจะมีเติมบ้างกับเอเชียด้วยกัน กับทางตะวันตกจะไม่ เป็นข้อยกเว้นซึ่งอันนี้กูเข้าใจเพราะตอนอยู่ในไทยที่ออฟฟิศมีฝรั่งอเมริกันกับฝรั่งเศส คนไทยติดเรียกคุณxxx เคยโดนหลายทีว่าไม่ต้องใส่คุณ ในภาษาชั้นไม่มี เคยโดนบ่นยาวยังกะเลคเชอร์ให้ฟังหลายทีและจากหลายคน ตอนหลังก็เลยละไป ตอนไปทำที่ญี่ปุ่นก็เหมือนกันคือจะละในกรณีคุยกับฝรั่ง ส่วนเอเชียด้วยกันถ้าพูดหรือส่งเมลส่งเอกสารไม่ทางการจัดมากก็ใส่ซัง คือทางการก็มีนะแต่ไม่ใช่แบบมากกกกเลย

อธิบายอ้อมไปอ้อมมาดูยากจริงวุ้ย เอาตรงๆเลยละกัน คืออย่างกูเป็นอินทีเรีย ส่งเมลติดต่อกับระหว่างอินทีเรียกับเต็ค cc ให้ลูกค้าในฝ่ายงานออกแบบที่เป็น in house ของลูกค้า อันนี้จริงจังแต่ไม่มากยังเหมือนคุยกันเองเป็นกึ่ง internal ใส่ซังกันบ่อย / พอติดต่อกับคอนซัลท์ ผู้รับเหมา แล้ว cc กระจายให้ลูกค้าทั้ง in house สายงานออกแบบ ทั้งมาร์เก็ตติ้ง พีอาร์ ไปยันฝ่ายบริหารของลูกค้า และมีส่งให้เต็ค ไลท์ติ้ง บลาๆๆ ส่งแบบกระจายทุกฝ่ายที่ทำโปรเจค อันนี้อะจะไม่มีซังแต่ใช้ภาษาสุภาพทางการมากๆไปทั้งหมด เห็นส่งกันไปมาก็ไม่เคยเจอใครใส่ซัง และใช้ภาษาเขียนมากๆด้วย แบบทางการๆออกโรบอท จะไม่ใช้ภาษาพูดปน มันสุภาพได้โดยไม่ต้องใช้คำลงท้ายชื่อเพราะเป็นลักษณะทางการมากๆงี้

ส่วนที่ตั้งข้อสังเกตคือบริษัทที่ทำงานติดต่อต่างชาติมากๆหน่อยจะไม่ค่อยใช้อะไรที่ญี่ปุ่นจัดมากในองค์กร เช่นการเรียกกันในเวลาทางการงี้ แต่จะว่าเป็นเฉพาะที่ก็ไม่นะ ตอนไปฝึกงานกับที่อื่นก็เป็น และกับคนรุ่นเดียวกันที่แบบเด็กสมัยใหม่หน่อย เวลาทำอะไรทางการก็มาแค่ชื่อนามสกุลเหมือนกัน คือเกริ่นยาวเพราะแบบกูก็ไม่ชัวร์นะว่าเป็นวัฒนธรรมเฉพาะกลุ่มรึเปล่า แต่คือถ้าใช่มันก็เป็นกลุ่มใหญ่มากกกกเลยอะ อย่างน้อยการติดต่อกันในเทอมธุรกิจมันมักมาเป็นงี้จริงๆ ถ้าเอาแค่ญี่ปุ่นนะ ส่วนไทยนี่ไม่ต้องพูดถึง ละบ่อยยิ่งกว่าญี่ปุ่น ฝรั่งนี่เรียกถ้าใส่คำนำหน้ามาคือดูสบายๆเฟรนด์ลี่ผิดปกติเลยแหละ 5555 เจอแต่ชื่อนามสกุลตลอด

>>541 พูดถึงซาโตมิเพราะถามซาโตมิอะ จริงอาคิเองก็มีฉากแนวนี้ คือไม่ได้มากดดัน ณ ขณะนั้นต่อหน้า แต่มีฉากที่เห็นแล้วเข้าใจได้ว่าทำไมฉายายังไม่ถึงหูเรย์กะงี้

นินทานี่ยกให้เป็นแล้วแต่มุมมองละกัน เพราะคิดว่าแต่ละคนอ่านก็ตีความกันหลายแบบแหละ แต่สำหรับกูมาเป็นนามสกุลห้วนๆนี่คือคิดแบบที่ได้ร่ายไป 5555 คือคนอ่านมาตีความไม่เหมือนกันอยุ่ละ รออ.เฉลยอีกที แต่ก็อย่างที่มีคนบอกไปบนๆซึ่งอ่านแล้วกูฮามากว่าถกกันจริงจังมากวันนี้เพื่อประโยคเดียว ขำาาาา แต่มานั่งถกนั่งอ่านก็สนุกดีอะ อาจจาความโรคจิตส่วนตัวเพราะกูเป็นประเภทชอบดีเบท และชอบฟังคนดีเบทด้วย รู้สึกมันเปิดมุมมองดี คือสนุกว่าง่ายๆ ไม่จำเป็นว่าต้องเห็นตรงกันมั้ยเพราะมันสนุกตรงระหว่างทางที่ถกกันเนี่ยแหละ รู้สึกกูซัดยาวมากวันนี้จนโดนเพื่อนด่าว่านั่งแช่ ถถถถ ก็นะเก็บกด แบบพูดต่อหน้ามาโต้กันนี่มีแค่ทางฝรั่งที่โอเค ถ้าไทยกับญี่ปุ่นจะรู้สึกเหมือนทะเลาะกันทำไม อย่างเถียงกันๆ โอ๋เอ๋ เจอบ่อยมากกกก ก้แบบนะไม่ได้ทะเลาะเว่ เค้าเรียกแชร์ความคิด อันนี้เป็นข้อดีโม่งในสายตากูคือพิมพ์ไรก็พิมพ์ไปไม่มีใครรู้ว่าใคร ไม่ต้องกลัวสืบๆแล้วเจอเม้นในหลายๆทู้จนเก็บจิ๊กซอว์มาต่อได้ว่าไอนี่กูรู้จักนี่หว่า คนนี้ๆแหงเลย คือพังงงงงง ปล่อยเป็นประเด็นรอเฉลยไปดีกว่าเพราะเขียนมาละเอียดดีเทลแน่นขนาดนี้ อาจจะมีเฉลยซุกๆอยู่ทีหลัง

>>543 กูว่าไอ้ประโยคสามบรรทัดตรงนี้ไม่เฉลยทีหลังหรอก มันไม่ได้สำคัญอะไรหรือเป็นคีย์อะไรกับเรื่อง แถมบอกไปแล้วว่ากลุ่มคนที่พูดกันอยู่ด้านหลัง ตอนเรย์กะได้ยินแล้วด่าในใจยังด่าแบบมัดรวม แต่ไม่พูดถึงคาบุซักแอะซึ่งมันผิดวิสัยของนางที่ไม่เคยพลาดเรื่องจะด่าคาบุ ชงมาให้ด่าขนาดนี้ไม่ด่านี่แปลกมากสำหรับกู ตอนเรย์กะถามในวันรุ่งขึ้น ฮีคงพูดแล้วว่าฉันบอกไปเมื่อวานแล้วไงว่าเธอเป็นคนกำจัดศัตรูซึ่งๆหน้า บลาๆ ไอ้สามบรรทัดนี่ก็คงหนีไม่พ้นหัวหน้าชมรมสามคนนั้นนั่นล่ะ

>>544 ก็ยังคิดว่าไม่ใช่หัวหน้าสามคนอยู่ดีอะ ไม่งั้นคงระบุถึงไปละ นี่มาแค่เอสฟุตบอลคนเดียว คือคนอื่นดูจืดจางไปตั้งแต่ตอนโดนพัด ขนาดแฟนอาร์ตยังไม่มีถึง ยังคิดว่าไม่น่าใช่อยู่ดีว่ะ ส่วนจะใครนี่กูไม่รู้แร้นนน ไอคนแรกมีเบาะแสประเด็นชื่อเรียก จนกว่าจะมีคนอื่นในเรื่องเรียกแบบนี้คือมันก็ใกล้คาบุสุด เรื่องไม่ด่านี่คือทั้งตอนดูไม่มีใครสนคาบุเลยนะ ทั้งพูดแทรกทั้งไม่มีใครตอบ เป็นตอนที่สปอร์ตไลท์ตกอยู่ที่สามสาวมากกว่า แต่รวมๆคือตราบใดที่ยังไม่มีใครเรียกห้วนๆมาอีกก็ยังไม่มีคนอื่นเข้าข่าย พ่วงด้วยเสียงจากข้างหลังแล้วเล่นงาน 2 คน อีกคนก็เลยไม่รู้ว่าข้างหลังหรือข้างไหน จะซ้ายขวาหน้าหลัง รวมกันคนโดนเล่นงานก็ประโยคเห็นด้วยทางเดียวกัน แถมเป็นเสียงซุบซิบให้ความรู้สึกว่าคงอยู่ใกล้กันแล้วเหมือนคุยกันเอง ถ้าหันไปเจอสองคนแล้วที่จริงมี 3 ก็ควรพูดถึง 3 ในความคิดกูอะนะ ส่วนคนสุดท้ายก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเพราะไม่มีตรงไหนระบุได้ ตอนนี้สำหรับกูคือแปะป้ายเป็นซุยรันมุงไป เพราะจะชมรมกีฬาใดๆคือทำไมต้องเปรียบกับซูโม่ด้วยยยย อินกับกีฬาขนาดเป็นหัวหน้าชมรมนี่ศัพท์เปรียบเทียบกีฬาตัวเองไม่มีเลยเรอะ ไม่งั้นก็หัวหน้าชมรมซูโม่ไป 55555 แต่มันก็เป็นประเด็นปลายเปิดอยู่ดี

>>545 ไม่รู้สิ กูก็เดาเอาเพราะมันมีสามบรรทัดพอดี เรย์กะด่าแบบมัดรวม แถมไอ้สามหน่อนั่นก็เคยโดนพัดตบซึ่งๆหน้ามาแล้ว ไม่แน่ตอนเจ้าแม่หันมา อีกสองหน่ออาจจะรีบแกล้งตาย พรางตัวหายไปกับฝูงชน ทิ้งนายเอสชมรมไว้ให้รับหน้าเจ้าแม่คนเดียวก็ได้

>>546 แกล้งตายนี่ดูเหี้ยมาก 555555555 ผลักภาระโคตรๆ นี่ไม่รู้เหมือนกันว่าใครมั่ง รู้แค่คนนึงเอสฟุตบอล คนแรกจืดสนิท คนที่สามอาจจะมีบทต่อได้อีกแต่ไม่รู้เมื่อไหร่ เหมือนเวลานางวางมิชชั่นไว้ก็จะทำจนคอมพลีทเช่นการป้ายซอสที่ก้นพี่ชายคุณอาคิมิ ซึ่งคอมพลีทแบบกูยังคาใจว่าป้ายยังไงงง แต่ก็ดูไม่ปล่อยลอยนวลถ้าคิดจะจัดการจริงๆ

>>542 อ่านแบบรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่งเพราะศัพท์ประหลาดมึงเยอะมาก อย่างน้อยในสายตากู ถถถถ แต่เข้าใจจากตอนอธิบายเรื่องประโยคกล่าวถึงอันบนๆมากกว่าว่ามันคือทางการ อันนี้ไม่มีความรู้เฉพาะทางเรื่องเลเวลภาษาพวกความทางการ แต่ถ้าเอาจากที่เคยเห็นรวมทั้งในเรื่องนี้ มีพูดชื่อ+นามสกุลอยู่นะ และอ่านแล้วรู้สึกทางการปกติแบบไม่หยาบ หรือแบบเป็นการกล่าวถึงไรงี้ อิงมาจากภาษาไทยเวลาใครพูดถึงกันก็มาเป็นชื่อนามสกุลเลยเวลาเล่า กันปัญหาเรื่องซ้ำ และออกเหมือนภาษาเขียนหน่อยๆ

อีกสองคนก็อาจจะเป็นในชมรมฟุตบอลหรือเพื่อนของหัวหน้าชมรม​ฟุตบอล​ก้ได้ คงไม่ไร้ญาติ​ขาดมิตรคบกันขนาดนั้น... ถถถ

>>547 ตอนเอาซอสไปป้ายคงใช้ไม้หรืออะไรยาวๆไปทาแถวๆนั้นมั้ง นางคงไม่ลงทุนเอามือไปจับก้นผู้ชายหรอก ถถถถถถถถถถถถถถถถ
ถ้าไม่คิดจะปล่อยให้ลอยนวลนางคงไปเค้นถามเอาจากนายเอสชมรมนั่นล่ะว่าอีสองคนที่มาซุบซิบอะไรข้างหลังฉันนั่นใคร ถ้าผลออกมาเป็นสองหน่อหัวหน้าชมรมนั่นล่ะก็...........โบตั๋นแดงอาจจะไปเยือนถึงที่ พร้อมปักป้ายเอาไว้ว่าประหารชีวิตก็เป็นได้

>>550 จะเอาไม้หรืออะไรมันก็ยังแบบ ไปแหย่ตู๊ดดดด---ผู้ชาย แล้วกลางงานเลี้ยง โอ้วแม่เจ้าคือนางจะกล้าไปไหน ถ้ามีคนเห็นนี่เป็นคนรสนิยมประหลาดทันที 555555

>>551 ถ้าจะมีคนเห็น น่าจะเป็นมุมมองท่านพี่หรือเอ็นโจแล้วว่ะ หรือจะเอามุมมองอิมาริ ได้เห็นตัวตนใหม่ของคุณน้องสาว ทำให้ผมรู้ว่าถ้าทำให้เรย์กะจังแค้นล่ะก็ อาจจะโดนซอสมาป้ายตูด ได้ขายขี้หน้ากลางวงสาวๆแน่นอน เพราะฉะนั้นผมต้องปฏิบัติกับเธอดีๆไม่ให้เธอขุ่นเคือง มั้งนะ 555555

>>550 กุเดาว่าเป็นผ้าไม่ก็ช้อนไม่ก็พวกอุปกรณ์การกินมากกว่าว่ะ เดินๆไปเนียนชนละป้ายแม่ม//เอาไม้ยื่นไปนี่คนในงานอาจมองกันเป็นแถวถถถถ

>>553 เฮ้ยอันนี้ความเป็นไปได้สูงมากกกก ลองคิดภาพตามแล้วโอกาสสำเร็จสูงโดยเฉพาะเรื่องผ้าเดินเนียบไปชน /ว่าแต่ว่าน่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย มึงดูโปรมากกกกกกอ้ะ เป็นเด็กไม่ดีสินะ!!!! ดูเป็นตัวจริงเรื่องแกล้งคน 555555

>>553 ลองคิดภาพตามรู้สึกโอกาสสำเร็จสูงมาก แถมเนียนอีกตะหาก กูเริ่มกลัวตาม 55555 มืออาชีพจริงๆ

>>553 คงเป็นไปตามที่มึงว่า แต่กูแอบอยากรู้นะว่าตอนคุณพี่คนนั้นเขาเจอเรย์กะที่บ้านตัวเองจะคิดยังไงเนี่ย จะจำได้มั้ยว่าเรย์กะคือยัยผู้หญิงคนที่ทักว่าฉันอึราดกลางงานเลี้ยงนี่นา ทำไมมาบ้านเราได้

>>552 กูว่าต้องมุมมองริรินะ

เห็นคุณเรย์กะทำอะไรแปลกๆอีกแล้ว ไม่กลัวโดนจับได้รึไงกัน น่าเป็นห่วง​จริงๆ งานนี้ตัวเองเป็นเจ้าภาพไม่ใช่รึไง ต้องไปเบี่ยงเบน​ความสนใจคนอื่นให้ซะแล้ว
อะ ละสายตาไปแปปเดียวก็ไปอยู่กับผู้ชายท่าทางอันตราย​คนนั้น! ไม่ได้ละต้องเข้าไปทำอะไรสักหน่อยแล้ว
เฮ้อ มีพี่สาวไม่เอาไหน นี่ทำน้องสาวลำบากจริงจริ๊ง

Ky นี่รู้สึกคนอ่านท่านเรย์กะมีหลายวันและหลายแนวมากเลยว่ะ ปกตินิยายแนวโชโจคนอ่านจะวัยรุ่นประมาณนึง คนโตๆหน่อยจะไม่ค่อยอ่านละเพราะมองว่าเพ้อไป ยิ่งคนแนวมีสาระนี่ปกติกูไม่เห็นอ่านแนวนี้กันเท่าไหร่ นี่เป็นเพราะรู้สึกว่าท่านเรย์กะไม่ฟรุ้งฟริ้ง ไม่โชโจสินะะะะ /ปาดน้ำตา หลงมาเพราะประเด็นของกินกันรึเปล่าเนี่ย ;v;

>>558 ผิดดดดด จะพิมพ์ว่าหลายวัย ถถถ

>>554-555 กูเป็นเด็กดีนะเออ หยั่มมาใส่ร้ายกู แค่สกิลแกล้งกูได้ใช้บ่อยเฉยๆถถถถถถ

>>557 ไปยุ่มย่ามแถวก้นผู้ชายหน้าแนวตาลุงนี่ ริรินะรู้สึกต้องทำงานหนักหน่อยละเพื่อดึงคุณพี่กลับเข้าร่องเข้ารอย 55555 พฤติกรรมนี้คือล้ำไปไกลมาก

>>556 ดูจากที่ไม่พูดถึงเลยแสดงว่าไม่รู้รึเปล่าว่าใครทำ หรือเรย์กะอาจจะใช้วิธีประกาศเรื่องอึราดแบบเนียนๆเช่นเดินปิดจมูกแล้วทำสายตาหยะแหยงไปทางก้นพี่ชายอาคิมิ อาจจะไม่ได้พูดมั้ง ไม่งั้นเจอกันอีกทีนี่มีค้าง

>>558 โชโจกูก็ยังอ่านอยู่นะ กุบกิบหัวใจดี วันไหนเบื่อๆโชโจก็ไปอ่านโจเซย์ โชเน็น BL อะไรไปตามเรื่องตามราว แล้วก็กลับมาอ่านโชโจเติมความหวานให้หัวใจต่อ ส่วนท่านเรย์กะกูเป็นโชโจแค่ไม่กี่ตอน ที่เหลือเป็นคอมเมดี้แอนด์ฟู้ด

>>558 ก็จริงนะหลายคนในนี้ที่อ่านๆมาก็เป็นคนทำงานมีอายุแล้วทั้งนั้น
//มีม.ปลายหลงมาในมู้ไหม ;^;

>>562 แต่นางประกาศวิธีการอยู่ในใจนะมึง จะแอบเอาซอสไปป้ายแล้วพูดว่าเหม็นอะไรตุๆ แล้วต่อมาก็บอกแก้แค้นสำเร็จ ซึ่งกูว่าวิธีคงเป็นไปตามที่นางประกาศนั่นล่ะ 55555555555555555

>>558 รู้สึกกระทบโดนกูเบาๆถึงกูจะไม่ค่อยมีสาระ 55555 แต่เป็นวัยทำงานตอนต้นที่เจอเรื่องนี้มาจากนั่งไล่ Ranking ในเว็บ novelupdates แล้วเคยเอียนนิยายผู้ชายเป็นตัวเอกเพราะมันเยอะเกินแถมจูนิเบียวซะบ่อย เลยเสิชหาแรงค์จากหมวด female protagonist แล้วก็เจอเรื่องนี้แหละ แต่อังกฤษสปีดเหมือนหอยทากเป็นตะคริวกูเลยเสิชคำไทยเผื่อมีคนแปล แล้วก็มาเจอที่แมวดุ้นตอนประมาณร้อยต้นๆ ดีใจมว๊ากกกกก ตอนนั้นอังกฤษค้างอยู่แถว 60-70 อยู่เลย อ่านเพราะเรื่องสบายๆดี ฟู้ดก็ดีงามอยู่นะยิ่งเวลามีภาพประกอบ หิวดี 555555

>>564 กูมหาลัยแบบใกล้จบละ รู้สึกมีคนพูดๆแล้วอ่านดูเหมือนมหาลัยอยู่เหมือนกัน แต่ม.ปลายนี่มิมั่นใจ 5555 ถ้าในที่โพสเฟสน่าจะมีมั้ง แต่ในนี้ดูแบบโตๆกันหน่อยไงไม่รู้ เป็นโม่งที่มู้ไม่หยาบแลดูมีอารยธรรมมากกูเลยรู้สึกว่าส่วนใหญ่โตหน่อยอะ ยิ่งดูเกรียนแตกน่าตบยิ่งคิดว่าเด็กมาก ซึ่งห้องนี้ไม่เลยจ้าาาา อ่านๆไปกูรู้สึกกูเด็กเลยบางที 5555

>>564 หนูเพิ่งจบมอปลายค่ะ ปิ๊งๆ

>>564 เราเองงง หลงเข้ามาแล้วออกไม่ได้ด้วย 55555

>>568 โกหกผิดศีลข้อสี่นะคะ ถถถถถถ

>>568 พูดแบบนี้ดูไม่น่าใช่ 5555 /แอบเหล่มอง

>>564 เราก็มอปลายที่เพิ่งจะจบกำลังจะเข้ามหา'ลัยใสใส55555555

>>564 หนูเรียนห้องเดียวกะท่านเรย์กะเลยค่ะ

>>564 หนูเรียนห้องเดียวกับยูกิโนะคุงค่ะ

เป็นเด็กม.ต้นตาใสๆค่ะ อายุ 12-13 วรั้ย

>>573 ดั๊นเรียนห้องเดียวกับท่านพี่ค่ะ ตอนนี้ก็ทำงานแล้วเหมือนกัน รอท่านพี่เปิดตัวอยู่ว่าไวท์เดย์ที่ไม่ว่างให้เรย์กะคือมากับอะฮั้นเองแหละ โอะโฮะโฮะโฮะ~~~

นี่พวกมึงเกทับอะไรกันนนน 555555555555555

>>576 กูก็วัยทำงานนะคะ แก่กว่าท่านพี่นิดหน่อยแต่กินเด็กคือกรุบกริบเป็มอมตะ อีกข้างควงท่านอิมาริไปพลางๆ 5555555 //จะมีใครโผล่มาบอกว่าเรียนห้องเดียวกับทานุกิมั้ย ถถถถถถถ

>>578 รอกูไปเรียกพ่อแพรพ 5555555555555

>>578 ห้องเดียวกับทานุกินี่อดีตนักเรียนกี่ปีมาแล้วคะ

เรียนห้องเดียวกะท่านเอ็นโจค่ะ นั่งที่นั่งติดกันเลย เวลาลืมหนังสือ​เรียนก็ยืมท่านเอ็นโจนั่งอ่านด้วยกันใกล้ชิด​สุด จนเพื่อนร่วมห้องมองอย่างอิจฉา​บ่อยๆเลยค่ะ วร้าย~

>>558 กูว่า'เด็ก' โตหน่อยจะชอบนะ เพราะเรื่องมันไม่ฉาบฉวย ตัวละครมีมิติ มีทั้งด้านดี ด้านไม่ดี และก็ไม่ใช่ว่าตัวเอกจะสมหวังไปซะทุกอย่าง หลายๆเรื่องมันต้องใช้ความพยายาม มีสมหวังบ้าง ผิดหวังบ้าง ที่สำคัญให้แง่คิดนะว่าไม่ว่าใครก็มีปัญหา เรื่องกลุ่มใจได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นคนรวยหรือคนธรรมดา มีเงินไม่ใช่ว่าจะมีความสุข ยิ่งตอนล่าสุดนี่ยิ่งซาบซึ้งมา คือคนทำความดีอ่ะ อาจจะไม่ได้รับผลตอบแทนทันที บางทีอาจจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าทำไปเมื่อไหร่ อย่างโมชิดะเนี่ยกูจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ แต่ในที่สุดคนดีย่อมผ่านอุปสรรคได้ด้วยความดี แถมอ่านเรื่องนี้ยังได้ความรู้ด้านอาหาร ดนตรี สถานที่ท่องเที่ยว การแพทย์ กูว่าท่านฮิโยโกะนี่เก่งมากเลยนะนับถือมาก ที่สำคัญอ่านไปอ่านมา เอ้า ทำไมเรย์กะถึงได้แห้งแล้งขนาดนี้ เหมือนตัวแทนชีวิตด้านความรักของกูเลย นั่นแหละ ประเด็นสำคัญ55555

>>581 อ่อนหัดมากค่ะ ทำได้แค่นั่งข้างๆสินะคะ กูนั่งขี่คอท่านเอ็นโจเลยค่ะ แค่นี้ก็เห็นแล้วนะคะว่าใครใกล้ชิดกว่า ว้ายยยยยยยยยยย

>>583 นึกถึงเรื่องชัตเตอร์ขึ้นมาทันใด มาแนวเจ้ากรรมนายเวร 55555

>>581 >>583 โธ่ แค่นั่งข้างกะขี่คอก็ทำมาคุย ไม่ไหวเลยค่ะ ฉันนั่งตักท่านเอ็นโจยังไม่เอามาอวดเลยค่ะ //สะบัด​พัด​

>>580 จะว่าไปยันตอนนี้ยังไม่มีกล่าวถึงเลยมั้ยนะว่าทานุกิกับท่านแม่อายุเท่าไหร่ละ ได้แต่มโนเอา ขนาดชื่อยังไม่มีเลยแจ้

>>585 พวกปลาซิวปลาสร้อยก็ทำได้แค่คุยโม้แบบนี้สินะคะ น่าสงสารจัง งั้นจะบอกความจริงให้นะคะ ฉันสิงน่ะร่างท่านเอ็นโจค่ะ สัมผัสทั้งกายและใจ ใกล้ชิดกว่าพวกคุณมากๆค่ะ แค่นั่งตัก นั่งข้างๆ นั่งขี่คออย่าคุยอวดไปหน่อยเลยค่ะ

เอ้าๆเบ่งกันเข้าไปค่ะ นี่ได้เป็นถึงเลขาของท่านพี่เชียวนะคะ มีอะไรก็เรียกใช้ตลอด ตอนโดนใช้นี่มันรู้สึกดีจริงๆเลยล่ะค่ะ ได้นั่งตักได้ขี่คอแล้วยังไงกันคะ แต่ละวันพูดคุยกับท่านพี่ไม่รู้กี่ครั้ง /มองเล็บ

>>564 กำลังจะเข้ามหาลัยปีหน้าจ้า ยังใสกิ๊งอยู่

>>586 กูว่าซัก 40 ต้นๆมั้ย ถ้าแบบคลุมถุงชนงี้ก็น่าจะแต่งตอน 20 ต้นๆ ขนาดคาบุรากิ วาคาบะในคิมิดอลยังหมั้นหลังจบ ม.ปลายเลยป่ะ พูดไปพูดมานึกถึงปะป๋าคาบุรากิ น่าจะแซ่บนะ หุหุ

>>567 มาแตะมือมหาลัยใกล้จบแล้วอีกคน แต่คิดว่ากูแก่กว่าแหงเลยเพราะคณะเรียนหลายปีกว่า รู้สึกว่าหลายคนถึงส่วนใหญ่เลยมั้งที่น่าจะวัยทำงาน ดูจากช่วงตอบกระทู้กับช่วงนิ่งแล้วเหมือนพวกต้องอะไรกับเวลานิดนึง อย่างถ้าเรียนอยู่เปลี่ยนคาบทุกชม. สองชม. ไม่น่าหายกริบกันแบบนั้นถ้าส่วนใหญ่ในทู้เป็นวัยเรียนอะนะ

แต่มีคนทำงานสายกูด้วยยยยย แอบตกใจความมีสาระในการคิดวิเคราะห์ รู้สึกเลยว่านี่คือมีแกปทางอายุห่างแรง 5555555 ขำสุดตรงอ่านถึงบรรยายภาพภายในอาคารกูเริ่มเดาได้ว่าเรียน/ไม่ก็ทำงานสายนี้ คนปกติอ่านกันคงไม่สนใจเก็บประเด็นเรื่องตึกมาซะเป็นผังแบบนี้อะ เหมือนจะเก็บดีเทลมาหลายตอนละด้วย พอล่างๆมานี่แบบ 555555 กูว่าละ~~~~~

>>590 40กว่าน่าจะเกินมั้งกูว่า ตอนนี้เรย์กะอยู่ม.6 ก็ราว 17-18 ท่านพี่ห่าง 7 ปีก็ต้อง 24-25 ถ้า 40 ต้นนี่ต้องมีลูกตั้งกะยังไม่จบเลยอะ น่าจะ 40ปลายๆ-50ต้นๆ แต่เรนจ์กว้างมากกกก

ว่าแต่มีบอกด้วยหรอว่าคลุมถุงชน ทำไมไม่เห็นเลยหว่า หรือนี่อ่านข้ามฟร้าาาา แต่ดูท่านพ่อท่านแม่ก็รักกันดีไม่น่าคลุมถุงมั้งงงง

หนูเพิ่งจบมอปลายจริงๆนะคะ ._. เป็นลูกสมุน A ของท่านโยโกะค่ะ งานอดิเรกคือมองท่านคาบุรากิกับท่านเอ็นโจด้วยสายตาโลมเลีย แฮ่กๆๆๆ

>>591 กูก็เรียนสายนี้นะ แต่อ่านแล้วขี้เกียจนึกภาพอาคาร ได้มายังไงก็อ่านไปยังงั้นไม่วิเคราะห์ห่าอะไรเลย ขี้เกียจ 55555555555555555 อาจารย์คงอยากตบกระโหลกกูกับเวลาห้าปีที่ผ่านไปในรั้วมหาลัย ไม่ได้ช่วยให้กูกลายเป็นเตคที่ดีได้เลย

>>564 พูดถึงนี่ก็เรียนอยู่นะ แต่ไม่ใช่ม.ปลาย ช่วงเวลาพักเปลี่ยนคาบไรงี้ก็เปิดๆมู้ดูตลอด55555 แต่ว่าดูแล้วในมู้ท่านเรย์กะอันนี้น่าจะวัยทำงานพอมีวุฒิภาวะหรือไม่ก็มีคนที่คิดเยอะเยอะนะ (ในทางบวกนะ แบบว่าคิดเยอะคิดลึกมองผลที่ตามมาด้วยอะไรแบบนี้ นี่ตั้งใจชมจริงๆนะ แต่หาคำดีกว่านี้ไม่ออกอ่ะ ,___,)

>>594 ไม่นึกภาพเลยเหมือนกัน 555555 แถมพังกว่าคือกูอินทีเรีย แต่ก็ปล่อยเบลอบทบรรยายภายในอาคารตล๊อดดดด ไม่มีสัญชาตญาณแอบแฝงใดๆจากการเรียนสายนี้มา ถถถถ

>>587 เชี่ยย 5555555555
>>592 สัก50 ป๊ะป๋าคาบุรา​กิ​กำลังแซ่บดีเลยค่าา
(ว่าไปก็นึกถึง​ฟิคท่านแม่ที่มาตอนเดียวและหายไป......)

กูสงสัย​ว่ากระทู้​นี้มีผู้ชายมากน้อยแค่ไหนมากกว่า​แฮะ แบบในแมวดุ้น เม้นท์ผู้ชายเยอะจนตกใจ ไม่คิดว่าผู้ชายอ่านโชโจกัน (อ๊ะ แต่นี่มันคอมเมดี้​แอนด์​ฟู้ด​นี่นะ)

>>596 โอ้ ในกระทู้มีคนทำงานสายเตค สายอินทีเรียเยอะกว่าที่กูคิดอีกนะเนี่ย 55555555555555 กูหนักกว่ามึงอีกเพราะทำงานมา 10 ปี+ ยังไม่เคยไปคิดวิเคราะห์สถาปัตยกรรมอะไรในเรื่องเลยซักนิด ไร้ซึ่งความเป็นเด็กเตคโดยสัญชาตญาณชิบหาย ว่าแต่เราเหล่าเตคทั้งหลายคงไม่ใช่รุ่นพี่รุ่นน้องจากสถาบันเดียวกันใช่มั้ย ถ้าใช่โลกแม่งกลมเกินไปแล้ว 55555555555555555

>>591 >>594 >>596 เฮ้ยนี่คือไปๆมาๆรู้สึกสายนี้รวมตัวอยู่ในโม่งกันเยอะนะเนี่ย 55555 ประหลาดดีว่ะ

>>598 เชี่ยยยยยย โผล่มาอีกคน จะเยอะเกินไปล๊าวววววววว กูขำหนักมาก 55555 แต่กูก็แนวไม่เคยเอามาคิดไรเลยเหมือนกัน คือทำงานมายังไม่นานนะเป็นช่วงต้นๆวัยทำงานที่ใครๆก็บอกว่าเป็นวัยมีไฟ ต้องไฟแรง แต่กูคือไม่จ้าาาา อ่านของข้างบนเลยร้องโว้ววววว คุณพี่(น่าจะนะ)เข้าเส้นขนาดหนัก กระทั่งอ่านนิยายยังจิตวิญญาณแรงกล้าขนาดนี้~~ ไม่แปลกใจที่ดูทำงานข้ามประเทศได้ สายโหดค่อดๆ

ถอนหายใจจจจ ทำยังไงถึงจะอินขนาดนี้ได้มั่งวะเนี่ยยยยย นี่อ่านคือผ่านมากไม่เคยคิดเรื่องอินทีเรียเลยซักกะติ๊ดดดด

>>598 ประเด็นหลังมิกล้าตอบ 55555 เดี๋ยวไปๆมาๆเกิดเป็นที่เดียวกันหรือมีคนมาเจอแล้วเดาตัวได้นี่ปังมาก และพังมาก ถถถถถ รู้หมดเลยว่าเอาเวลางานมาแอบสไลด์เข้าโม่ง

>>600 ความมีไฟของกูมันตายไปกับเวลาเลิกงานแล้ว จริงๆมันก็น่าจะตายไปตั้งแต่ตอนเรียนจบใหม่ๆแล้วล่ะ แต่ยังฟื้นขึ้นมาได้เป็นพักๆเพราะต้องเอาไปเผางาน 555555555555555555555555

>>602 มีไฟไว้เผา! กูชอบบบบบบบ 55555

>>602 ไฟลุกเป็นพักๆแบบเดียวกันเลยยยย ขำาาาา 5555555

>>603 อย่าบอกนะว่ามาอีกคน จะเยอะเกิ๊นนนน นี่เรื่องนี้มันมีแรงดึงดูดลึกลับอะไรรึเปล่าเนี่ย ถถถถ

>>604 แนวเผางานแบบนี้มึงไม่ต้องสงสัยอะไรมาก 555555555 ใช่สิถามได้

ปรากฏ​ที่คุยๆกันข้างบนเป็นสายรหัส​เดียวกันทั้งหมด​ ถถถถ

แล้วโลกมันจะเล็กกว่าเดิม

>>606 หลอนเลยยยย ไม่เอาไม่พูด 55555555

คนสายอาชีพอื่นไปไหนกันหมด ทำไมมีแต่เตคและอินทีเรียที่มาแสดงตัว 555555555555555555

>>608 ปรากฎว่าพี่โหดๆข้างบนนู้นคือพี่รหัสมึงเอง 555555

แต่เยอะจนฮาจริงว่ะ แถมเริ่มระแวงแล้วด้วยตอนนี้ กี๊สสสสสสส /รีบกระชับหัวโม่งอย่างแน่นหนา กูจะไม่หลุด!!

>>597 ไม่รู้ว่ะ แต่ในกระทู้กูเคยเจอผู้ชายมาเมนท์ฟิคอยู่หนนึง แอบตกใจอยู่นะ คือไม่คิดว่าผู้ชายจะมาอ่านฟิคหรืออะไรแบบนี้น่ะ พอมาเมนท์ให้ว่าชอบก็รู้สึกดีใจแปลกๆ 555555555555555555
>>610 กูอาจเป็นพี่รหัสมึงก็ได้นะ หรือไม่มึงก็เป็นพี่รหัสกู ฮิๆๆๆๆๆๆๆ

>>609 นั่นสิหายไปไหนกันหมด เอาซะหลอนเลยรุ้สึกหนาแน่นเกินไป ผุดขึ้นมายังกะดอกเห็ดรับหน้าฝน ชุกชุมไปมั้ยแค่ในทู้นี้ก็มากันตรึม

เพิ่งจบม.6จริงๆมาแสดงตัว 55555 สวัสดีโม่งวัยมหาลัยและที่ทำงานแล้วค่ะ เวลาวิเคราะห์ประเด็นอะไรยกตัวอย่างตอนทำงานมาเยอะๆก็ได้นะคะ ชอบอ่าน เก็บไว้เป็นความรู้เสริม

>>610 อันนี้หลอนสัสสสส ม่ายยยยยย มีคนนึงบุคลิกรู้สึกแอบคล้ายด้วยแบบพวกเก็บดีเทลยับบ้า แถมทำงานบริษัทนานาชาติซึ่งโอกาสไปอยู่ที่นู่นที่นี่ก็แอ่ก ถ้าใช่แล้วมากูมาแนวแซะๆแบบนี้นี่โดนตบกลิ้ง 555555 หลอนนนน จากท่านเรย์กะจะกลายเป็นประเด็นเสียงภัยด้วยการคุยไปคุยมาแล้วเจ๊อะกันเองเนี่ยแหละะะ

>>611 กูว่ามึงพี่กูนะดูจากอายุทำงาน 5555 ต่อให้บวกเวลาที่เรียนต่อและนั่งอืดอินดี้เข้าไปยังไม่น่าเท่า นี่กูแอบคิดว่าอายุมากสุดแล้วเท่าที่อยู่ในมู้ด้วยป่าวเนี่ยคุณพี่ 55555

>>614 ลองไปถามดิ พี่อ่านเรื่องนี้ป่ะ เปิดโม่งทั้งพี่ทั้งมึง ร่วมกรี๊ดไปด้วยกัน 55555555555555555
>>615 ไม่หรอก กูเชื่อว่ามีคนอายุเยอะกว่ากูแน่นอน แค่ไม่ออกมาพิมพ์บอก เดี๋ยวกูจะไปรีเราเตอร์มาตอบใหม่ว่าเป็นเด็กม.ต้นก็แล้วกันนะ

>>616 เชื่อว่าหลังจากนี้ต้องมีหลายคนไปแอบถามกันเองแน่เลยว่าอ่านท่านเรย์กะมั้ย 555555 รู้สึกโลกแคบขึ้นทันที

ลองไปพูด "พิ่~~โว้ว~~วา~หนุ" ใกล้ๆ เช็คปฏิกิริยาซิ ​ถถถถถ

สายอาชีพ​อื่นคลุมโม่งจิบชาไม่เผยตัวตนค่ะ 55555

>>618 5555555555555 เสียงเอไอลอยมาประกอบฉาก ลั่นเลยค่ะะะ

ส่วนกูโม่งไม่แตกแน่นอน กูมั่นใจ เพราะรอบข้างกูไม่มีอ่านการ์ตูนหรือนิยายอะไรกันเลย เคยพยายามชวนเพื่อนอ่านแต่ไม่มีใครอ่าน น่าเศร้าชิบหาย จะเม้ามอยกับใครก็ไม่ได้ต้องเก็บไว้ในใจ กรี๊ดคนเดียวฟินคนเดียวสร้างถังกาวอยู่คนเดียว 555555555555555555555
>>618 กูว่าลองสไลด์กระทู้นี้ในโม่งหรือนิยายท่านเรย์กะเดินผ่านหน้าเป้าหมายแล้วดูปฏิกริยาดีกว่า เกิดไปพูดใส่หน้าแบบนั้นเดี๋ยวจะโดนมองว่าอีนี่มึงบ้ารึเปล่า 55555555555
ว่าแต่ทำไมพวกมึงยังไม่นอนกัน มีไฟไว้เผางานกันอยู่ฤา

กุเพิ่งขึ้นมหาลัยเอง5555 ทำไมโนเวลใสๆ(แท็กฟูด) กลุ่มเป้าหมายถึงอายุมากกันจัง หรือมีแค่บอร์ดโม่งที่เป็นแหล่งซ่องสุมคนวัยมหาลัย+ทำงาน ชอบความวิเคราะห์กันจริงจัง ดุจดั่งเรียนจบจิตวิทยา สถาปัต และทำอาหาร5555555

>>616 หลังจากนี้ทุกคนต้องเพิ่งจบม.ปลายเอ๊าะๆกันหมดแน่นวล ถถถถถ

>>613 อันนี้น้องใสๆตัวจริง รุ้สึกดูเป็นประชากรหายากยังไงแปลกๆ นอกนั้นแก่ๆกันหมด 5555

>>618 เชี่ยยยยยยย กูขำ 5555555555 ถ้าไปพูดๆแล้วเค้าไม่อ่านนี่คงหันมาแบบ พึมพำเสียงพิลึกๆอะไรของเมิ๊งงงง 5555

>>620 กูเผางานอยู่จริงๆ ณ บัดนาว 55555 หรือมาสิงโม่งกันเยอะเพราะอยู่ที่อื่นพอดึกๆก็จะไม่มีคนคุยด้วยละ เรื่องมันเศร้าาาา ถถถ

>>621 มีสายมารยาทแบบคุณหญิงแม่หน่อยด้วยนะมึง 5555 แซวเล่นนะ แต่ตอนนั้นก็ตามอ่านอย่างเมามันเหมือนกัน

>>569

เราอยู่คณะอื่นนะ คิดว่านะ เตคกับอินทีเรียคืออะไรน่ะ... เดาได้ลางๆว่าเตคคือสถาปัตยฯ แต่ไม่แน่ใจอินทีเรีย
ไม่กล้าบอกคณะอ่ะ กลัวเพื่อนบังเอิญเจอแล้วเดาได้ หรือแอบมองตอนเรานั่งพิมพ์ๆในมือถือ จากนั้นก็รู้ว่าที่ผ่านมาเอาเวลาทำงานไปเขียนฟิค แค่กๆๆ ตอนนี้กำลังหักห้ามใจตัวเองให้ทำงานให้เสร็จ ถ้าทุ่มเขียนฟิคเหมือนก่อนหน้านั้นพังแน่ 5555

>>624 มือเผลอไปโดน ขอโทษษ

>>625 เต็ค architecture สถาปัตย์
อินทีเรีย​ interior ออกแบบภายใน

>>625 มาตอบให้ เต็คคือ Architect เรียกไทยก็สถาปัตย์หลัก คือทำตึกระฟ้า ทำโครงสร้าง เน้นที่ตัวอาคารอะ เรียน 5 ปีมีเรื่องโครงสร้างเยอะ ทำงานสเกลค่อนข้างใหญ่ ส่วนใหญ่ใช้หน่วยเมตร

อินทีเรียคือ Interior Architect / Interior Designer แล้วแต่สถาบันเป็นหลักสูตรไหน จบมาวุฒิไม่เหมือนกัน เวลาเรียนส่วนใหญ่ห่างกันปีนึง คือเต็คกับ Int. Arch จะเรียน 5 ปี แต่อินทีเรียดีไซน์เรียน 4 เรียกไทยก็สถาปัตย์ภายใน กับมัณฑนศิลป์ หรือคุ้นกันว่ามัณฑนากร อินทีเรียดีไซน์เนอร์อะแหละ

ทำงานเน้นภายในอาคาร เหมือนเอาตึกที่เต็คทำไว้มาดีไซน์ข้างในต่อ งานสเกลเล็กกว่าส่วนใหญ่เขียนหรือพูดกันใช้หน่วยมิลลิเมตร ถ้าที่กว้างๆก็นั่นแหละซัดไปแบบหมื่นมิลอะไรแบบนั้น 555 เต็คจะไปทางฟิสิกส์โครงสร้างหน่อย อินทีเรียเรียนเน้นพฤติกรรมการใช้งานของคน กับพวกสเกลระยะต่างๆของมนุษย์ ประมาณนั้น จัดว่าเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกัน 5555

>>625 เตคคือสถาปัตย์หลัก เรียนจบมาเรียกสถาปนิก เรียน 5 ปีหมดทุกสถาบัน หลักสูตรเกี่ยวกับอาคารบ้านเรือน บลา บลา พอทำเสร็จก็จะให้อินทีเรียรับช่วงตกแต่งภายในต่อ
อินทีเรีย ถ้าเอาจุฬาเรียนห้าปีรวมกับเตค จบมาเป็นสถาปนิกเหมือนกัน เรียนเรื่องโครงสร้างแบบเดียวกับเตค แต่ถ้าของศิลปากรจะมีอีกคณะแยกคือคณะมัณฑนศิลป์ เรียนแยกจากคณะสถาปัตย์ ไม่เกี่ยวกัน แต่สายอาชีพไปทางเดียวกัน จบออกมาเป็นมัณฑนากร ทำงานตกแต่งภายในอาคาร สองอย่างนี้อยู่คู่กัน เดินไปในเส้นทางเดียวกันต่างกันที่สเกลการทำงาน

ตอนนี้กุอยู่มหาลัย เรียนคณะเดียวกับท่านพี่ ท่านพี่เป็นพี่รหัสกุ เขาใจดีมากเลยมึง กุไม่เข้าใจอะไรเขาสอนกุได้หมด แถมเพื่อนเขาท่านอิมาริก็เอาใจเก่ง เทคเเคร์กุที่เป็นน้องรหัสเพื่อนดีมาก โครตมิชชั่นคอมพลีทชีวิตมหาลัย ท่านพี่รับกุเป็นน้องรหัสเลยไม่เหมือนคนอื่นที่กว่าจะรับไปเต้นเเร้งเต้นกาอะไรไม่รู้ ชีวิตดีดี๊ //ซู๊ตตตตตตต

วันนี้วันมีตติ้งโม่งนอบน้อมแหละหนักแน่นหรอ555555555555555555555 ดีใจอ่ะ มีเพื่อนเพิ่งจบมอปลายเยอะแยะ นึกว่ามีแต่รุ่นพรี่

>>630 ญี่ปุ่น​มีธรรมเนียม​สายรหัส​ด้วยเหรอวะ 5555555

>>630 มโน by กุเอง 5555555555

>>627 >>628 >>629 ขอบคุณค่าา รู้สึกเหมือนได้เปิดโลก5555 ตั้งแต่อ่านเรย์กะมา ข้อมูลความรู้แทบทุกด้านพุ่งปรี๊ดมาก โดยเฉพาะอาหารและวัฒนธรรมญี่ปุ่น (ว่าแต่เรย์กะจะกลายเป็นแท๊กฟู้ดจริงๆแล้วสินะ...) คนอ่านดูหลากหลาย ดูจากการแลกเปลี่ยนความรู้และวิเคราะห์เรย์กะโดยอิงจากประสบการณ์ สายที่เรียนหรือทำงาน ชอบจริงๆเวลามาถกเถียงกันในประเด็นต่างๆ555

>>632 กุกดผิด

>>630 ท่านพี่เรียนจบไปหลายปีแล้วโว้ย ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ว่าแต่ทำไมไม่เต้นไก่ย่างให้ท่านพี่ดูหน่อยวะ เผื่อเขาจะประทับใจ

>>630 ท่านพี่เรียนจบแล้วไม่ใช่หรอมึง 5555

>>636 >>637 เหลือพื้นที่ให้กุมโนหน่อย กุอยากเรียนท่านพี่ว่าเซมไป5555555 ถ้าจะให้สมมุติเอ็นโจหรือไซซายะกุคงเรียนจบก่อนกว่าสองคนนั้นจะได้เข้ามหาลัย ไม่แน่กุเรียนจบแล้ว ทุกคนยังไม่จบมอปลายด้วยซํ้า55555555555

>>628 จะเต็คหรืออินทีเรียเวลาทำงานมีความปวดประสาทพอกัน ฝั่งเต็คเขียนงานหน่วยเมตรเหมือนจะดูเข้าใจง่าย แต่พออะไรเล็กกว่านั้นก็นั่งคำนวนทศนิยมกันไปค่ะ เพลินๆ จุดมากันรัวๆ มาฝั่งอินทีเรียก็เขียนงานเป็นหน่วยมิล คูณกันเข้าไปจำนวนหลักพุ่งรัวๆเป็นพันเป็นหมื่น กับมีหน่วยนิ้วปนมาด้วยเบาๆเป็นบางที พอมาฟิวชั่นกับเต็คสายทศนิยม 0.xxxx ฟินนนนน

เคยได้ยินมาว่าคนเปลี้ยสุดคือคอนซัลท์(พวกสายวิศวะ) ที่กางแบบมาเทียบกันแล้วอืมมมม มึงต้องการอะไรจากกู~~~ เวลาคุยงานถ้าคุยรวมเต็ค อินทีเรีย ผู้รับเหมา แล้วต้องคุยกับช่างหรือโฟร์แมนด้วย แค่นั่งฟังกูก็รู้สึกเพลิดเพลินแทน 55555 แบบว่าเอาใจช่วยกับการแปลงหน่วยในหัว แต่ละฝ่ายก็ใช้หน่วยไม่เหมือนกัน พวกสายช่างเค้าจะมีนิ้วมีหุนโผล่มาเยอะเป็นพิเศษด้วย เพราะงี้นี่เองวิศวะเลยต้องเก่งเลข สู้ๆกันเข้านะ~~~ ส่วนพวกกูก็ยังคงยึดการใช้หน่วยไปแบบเดิม เพราะให้เปลี่ยนกระทันหันนี่อึนเป็นปลาน็อคน้ำเลยจ้า ความเคยชินครองโลก

//ปรากฎมีวิศวะแอบซุ่มอยู่ในทู้ 5555 กูไม่ได้เยาะเย้ยนะเว่ย นี่โผล่มาชมล้วนๆจีจี

>>638 คิดว่าน้องชายท่านอิมาริยังอยู่ในสต็อคให้มึงพุ่งไปซบ รุ่นพี่ขาาาา~~ ได้นะ 5555

มีแต่คนแย่งเป็นเพื่อน​ร่วมรุ่นเอ็นโจกะท่านพี่ ไม่มีแฟนๆคาบุบ้างเหรอ พระเอกของการ์ตูน​นะเว้ย ถถถ

>>639 พูดถึงวิศวะทำให้กูนึกขึ้นมาได้เรื่องนึงสมัยเรียน เพื่อนกู(เตค)กับเพื่อนกู(วิศวะ)นั่งกินเหล้าด้วยกัน แล้วแม่งเมา เลยต่อยกันเพราะเถียงเรื่องโครงสร้างของตึก(ในมโน) นั่งวาดแปลนวาดตีปสเก็ตมือกันสดๆ ทีแรกก็อารมณ์สุนทรีย์กับเหล้า แต่ไปๆมาๆเถียงกันเอาเป็นเอาตาย แบบ...มึงออกแบบมาอย่างนี้มันสร้างไม่ได้โว้ยไอ้ฟายย ไอ้ฝั่งเตคก็บอกมึงกากเองอ่ะดิ บลา บลา ตกลงกันไม่ได้ต่อยแม่ง เพื่อนต้องไปจับแยกแล้วพาไปนอน ตื่นมาเบลอๆกันทั้งคู่ จำไม่ได้ว่าคุยอะไรกันไป รู้แต่ปากเจ่อ คิ้วแตกกัน 55555555555555555555555555555

>>642 นี่คือประเด็นวิวาทะ(และวิวาทจริง 555) คลาสสิคแท้ของคนคิดกับคนทำ 555555555 เต็ค อินทีเรีย vs วิศวะ คู่กัดตลอดกาลลลลล อันนี้ถือว่าเหล้าช่วยได้อยู่มั้ยนะ ถ้าเถียงกันตอนมีสติคงไม่จบแบบมึนๆ ถถถถถ แต่ปกติเพื่อนกันข้ามสายแบบสนิทๆไม่ตีกันว่ายากแล้ว จะเป็นแฟนกันยิ่งยากกว่า ขั้นสุดดดดด เวลาเจอคู่แนวนี้ทีไรกูรู้สึกอเมซซิ่งตลอดเลยจ้า แบบนี่พวกมึงอยู่กันได้ไง 55555

วันนี้เปิดตัวกันเรอะ! แต่กูยังเรียนม.ปลายอยู่นะ เด็กจังเลยเขิน~~~~~สวัสดีฮะคุณป้าทั้งหลาย!

>>644 //เอาพัดตบรัวๆ ตามด้วยโบตั๋นเสียบคอหอย เมื่อกี๊ว่าไงนะคะะะะะ พี่สาวยังเอ๊าะๆกันอยู่ทั้งนั้น~

>>644 ใจเย็นเพื่อน พวกป้าๆลุงๆเขาเส้นตื้น //เฮือกก โบตั๋นที่คอมาจากไหน!?

กูสายกฎหมายเพราะโง่เลขมาก แต่หนีมาก็เจออยู่ดีเพราะต้องคำนวนภาษีกับค่าแรงงาน ปล.เค้าอยู่ปี2

ทำไมพวกเต็คมีแต่แก่ๆ เรียนจบมาทำการทำงานกันแล้วล่ะคะ คริคริ หรือคนยังไม่จบไม่ว่างมาตอบกระทู้ กำลังซดกระทิงแดง ซัดกาแฟ แล้วตัดโมอยู่

>>648 พูดซะเห็นภาพเลย โอ้ยย 5555555555

รุ่นกูตอนนี้น่าจะโต้รุ่งข้อสอบหรือโค้งสุดท้ายโปรเจคกันอยู่ ไม่มีโผล่มาเท่าไหร่เลย 555
กูสายโปรแกรมเมอร์ แต่เรื่องนี้คงไม่มีอะไรให้กูเอาความรู้มาถกอ่ะนะ ขนาดกล้องวงจรปิดยังไม่มี

ตื่นมาเจอกระทู้วิ่งรัวๆ เพราะรวมรุ่นโม่งซุยรันแล้วแบ่บ... มีใครสายภาษามั้ย ไปดูคอมเมนต์ในแมวดุ้นรู้สึกจะมีน.ศ.แพทย์ด้วย นอกนั้นก็ตกใจที่มีผู้ชายอ่านเยอะกว่าที่คิด เพราะมันไม่ใช่โชโจ แต่เป็น food&comedy สินะ

>>651 ดูจากเมนท์ในแมวดุ้น กูว่าผู้ชายอ่านเยอะกว่าผู้หญิงว่ะเรื่องนี้ กูเคยลองๆนับดูเมนท์ตอนนึงแบบสุ่มๆ ผู้ชายมาเมนท์นับได้ 43 คน นับจากคนที่ใช้ชื่อมองแล้วก็ผู้ชายแน่ๆ โปรไฟล์รูปผู้ชายกับลงท้ายด้วยครับ ส่วนผู้หญิงนับได้ 25 เอาที่ลงท้ายด้วยค่ะ หรือชื่อมองแล้วผู้หญิงแน่ๆ

แต่เวลาอยู่ในโม่งดูเหมือนจะมีแต่ผู้หญิงยังไงไม่รู้ดิ ที่อยู่ในโม่งกูว่าก็พวกเมนท์ขาประจำในแมวดุ้นนี่ล่ะ เคยลองพยายามเดาๆดูนะว่าคนไหนเป็นโม่งไม่โม่งบ้าง ก็พอจะรู้อยู่ว่าใครบ้างอะนะ ถถถถถถถถถถถถถถถถ

>>652 คนที่เข้ามากรี๊ดๆ มาอ่านฟิคก็น่าจะมีแต่ผู้หญิงเป็นหลักอ่ะมั้ง สังเกตว่าเวลาคนเมนต์ในโม่งจะละเอียดกว่าในแมวดุ้น อย่างตอนที่มาดามเอ็นโจถามว่าคุณหนูบ้านนารุโทมิที่ยังเป็นนักเรียนน่ะหรือคะ ประโยคนี้กูอ่านแล้วเฉยๆ มาก แต่พอมาอ่านโม่งบอกว่าเหมือนคอมเมนต์แบบกดๆ นิดนึงว่า ว้าย ไม่ใช่มืออาชีพนี่นา กูก็แบบว่า เออ ตีความแบบนั้นได้ด้วยเนอะ แต่ที่กูว่าโม่งเมากาวตีความเกินก็มี ถถถถถถถถถถ

>>652 กูไม่ขาประจำแมวดุ้นนะ เรียกได้ว่าไม่เคยเม้นอะไรทุกอย่างที่ต้องใช้เฟสมาเอี่ยว 5555 เป็นประเภทขี้ระแวง รู้สึกว่าคนรู้ความเคลื่อนไหวตัวเองมากๆมันไม่โอเค โดยเฉพาะในเฟสมีเพื่อนร่วมงานและเจ้านาย เหมือนหลายคนในโม่งก็เป็นพวกไม่เม้นแมวดุ้นเหมือนกันที่เคยอ่านเจอมา ไม่งั้นจะชอบมาเล่นโม่งหรอ 55555 เพราะมันเป็นโม่งนี่แหละถึงชอบ

>>653 เพราะผู้หญิงเป็นเพศที่จินตนาการมากกว่าด้วยมั้ง อฟช.ทิ้ง hint มาให้ ส่วนใหญ่คนที่เอามาคิดต่อ(ในทางฟุ้งซ่าน) คือผู้หญิงที่เป็นเพศคิดเล็กคิดน้อยกว่า จับผิดหารายละเอียดมากกว่า บางประโยคดูเหมือนไม่มีอะไร แต่บางคนก็เอามามโนต่อยอดได้ ส่วนผู้ชายออกแนวอฟช.ว่าไงก็ว่าตาม ไม่ค่อยต่อยอดกัน
แต่กูก็เห็นด้วยนะว่าบางเมนท์ในกระทู้ดูตีความเกินไป อฟช.พูดสิบ ขยายความเป็นร้อยเป็นพัน มันให้ฟีลอีนี่เล่นใหญ่จังเลยนะ เขาอาจจะไม่ได้หมายความว่างั้นซักหน่อย ตอนอ.ฮิโยโกะเขียนคำนั้นประโยคนั้นออกมา แกอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยก็ได้ แต่แฟนๆตีความกันไปเอง

จริงๆนี่โผล่มาจะพิมพ์ประโยคแรกคือมาแสดงตัวว่ากูก็อินทีเรียค่ะ 5555555555 เยอะจริงจัง ตอนแรกอ่านบนๆที่วิเคราะห์มากูยังไม่คิดอะไรมาก กระทั่งบอกอาชีพมาก็ยังไม่อะไรนะเพราะประเด็นมันเยอะแล้วกูสับสนว่าอันไหนใครโพสบ้าง จนพอมาเจอคนทักว่างานสายเดียวกันและวิเคราะห์แบบจิตวิญญาณสถาปนิกเข้าเส้นนี่แบบบบ ย้อนไปอ่านอีกทีคือโคตรฮา คือได้มากอะมาทั้งผังอาคาร มาทั้งเรื่องการเดินทางของเสียง แล้วพอหลังๆมีบอกชอบถกชอบเถียงอีก คือแม่งเอ๊ยยยย มีความเป็นสถาปนิกสูงมากกกก 555555 แถมถกแบบโลจิกสุดพลัง อ่านแล้วรู้สึกเลยว่าคนแบบนี้เวลาเถียงไฟต์กับใครเพื่อ defense ดีไซน์ตัวเองคือมึงต้องชนะรัวๆแน่นวล รวมกับอ่านนิยายยังหลุดสัญชาตญาณสถาปนิกมาแรงเว่อร์เบอร์นี้ นี่มันสายโหดนี่หว่า ถถถถถถถถถถ

ทำไมโลกเรามีคนจริงจังขนาดอ่านนิยายยังอดดึงงานมาแทรกไม่ได้ด้วยยยยย จิตวิญญาณแรงกล้าจริงแบบอ่านแล้วทั้งขำทั้งตกใจ และคิดว่ากูจะเล่าให้เพื่อนฟังว่าเจอขาโหดมาซุกตัวอยู่บอร์ดนิยายโชโจ 555555 โคตรดูขัดกัน โผล่มาทักขำๆเพราะกูก็เหมือนคนอื่นส่วนใหญ่ในมู้คือไม่เคยแม้แต่แวบเดียวจะคิดภาพตาม ไร้สัญชาตญาณสิ้นเชิงแจ้~~~

>>656 กูว่าถกเถียงนี่โอเคแหละ กูก็ชอบให้มีคนมาถกกันในกระทู้มากๆ มันช่วยให้ไม่เงียบดีอ่านเพลิน แต่ก็หวังว่าอย่าเถียงจนกลายเป็นแถ เถียงแบบมุ่งเอาชนะอ่ะมึง เพราะ fact ที่อาจารย์ให้มาแม่งก็มีกระจึ๋งเดียว แต่เอาข้อสันนิษฐานต่อว่ามันต้องเป็นงี้ๆๆ ชัวร์ ถ้าเสนอความเป็นไปได้อ่ะกูโอเค แต่ไม่ควรจะบังคับจนมันกลายเป็น fact หนึ่งเดียว เพราะคนที่เห็นต่างก็ยังเห็นต่างอยู่ดีอ่ะ เหอๆ
ว่าแต่เพราะอินทีเรียเยอะมันเลยทำให้กระทู้วิ่งไวตอนดึกๆ ป่ะวะ กูมาตามอ่านตอนเช้าๆ ช่วงแอบอู้งานตลอดอ่ะ...

>>655 บางอันกูว่ากาวฟิลเตอร์ แต่บางอันคิดตามก็เอ๊อะไอเดียน่าสนใจ สำหรับกูนะ เพราะเคยเจอเหมือนกันพวกหนังสือและหนังที่กูดูแล้วไม่รู้สึกอะไรเลยทั้งประเด็นและอื่นๆ แต่บางคนดูแล้วจับนั่นนี่มาได้โคตรเยอะยันเดาพล็อตและแนวโน้มเนื้อเรื่องบางส่วนล่วงหน้าได้ เพราะชินกับการจับประเด็น ส่วนใหญ่พวกชอบคริติคหนัง คริติคหนังสือจะเป็นอะ กูชอบอ่านก่อนซื้อหนังสือ/ซื้อตั๋วหนังเข้าไปดู คือแบบงกนั่นเอง อยากรู้ว่าคุ้มค่าแก่การลงทุนมั้ย ถถถ ยิ่งถ้าวิเคราะห์มาแล้วไม่มีช่วงไหนเหตุผลอ่อนแอ มีความคิดส่วนตัวที่ไม่มีอะไรในเรื่องสนับสนุนแทรก หรือไม่มีเรื่องขัดแย้งในจุดที่จับมาวิจารณ์ จะยิ่งแบบรู้สึกว่ามีแนวโน้มจับประเด็นถูกมากขึ้น แต่อันนี้ใช้ได้แต่กับพวกหนังและหนังสือที่สร้างมาดีๆแบบคิดมาแล้วอะ เพราะเวลากำกับเค้าจะเก็บเป๊ะพยายามสื่อสารทุกดีเทล เวลาดูเบื้องหลังหนังหรือนักเขียนมาทอล์คคือชัดเลย อยู่ที่แต่ละคนรับได้แค่ไหน แต่ถ้าพวกหนังแมส นิยายตลาด พวกนี้จะเฟลทันทีแบบใช้หลักแนวคิดมาจับไม่ได้ แล้วปกติก็จะไม่มีใครอยากลุกมาคริติคด้วยถ้ามันดูเบเกิน พอหลังๆเริ่มมีมาบ่อยกูเลยรู้สึกว่าเรื่องนี้เขียนมาดีเหมือนกันนะเนี่ย เพราะจุดธูปเรียกสายวิเคราะห์วิจารณ์ออกมาได้ทั้งที่ดูเป็นโชโจ 55555

>>657 หืม แต่อันข้างบนกูไม่เห็นเค้ายัดเยียดนะ เพราะมีพูดว่าปลายเปิดกับยกให้แล้วแต่มุมมองอยู่ จะดูปกป้องพวกเดียวกันมั้ย 55555 แต่ก็มีจริงๆว่าปล่อยไอเดียอื่นไม่ได้กดดันว่ามึงต้องเชื่องี้ กับ fact ข้างในที่เค้าวิเคราะห์คือกูเรียนอินทีเรียพออ่านแล้วชอบบบบ มันไม่ขัดกันและมันมีบอกในเรื่องจริงๆ พอย้อนไปอ่านตอนรองเท้าวาคาบะมันก็มีจริงๆ แต่ไอเรื่องล็อคเกอร์ทางเดินนี่เชี่ยสุด แบบพี่มาซะอ่านไล่ประโยคตามนี่แปลนพุ่งมาในหัวแล้วยืดตัวเป็น 3D เลย 555555

คือเต็ค อินทีเรีย มันจะมีเรื่องการวัดระยะจากจังหวะเดิน การก้าวเท้า ซึ่งเค้าไม่ได้พูดมานะจุดนี้แต่กูอ่านแล้วแอบรู้สึกว่าก็ใช้ไอเดียนี้ด้วย คือแทบรู้พิกัดตู้เลยจ้าว่าอยู่แถวไหน 55555 มีความพีคมาก

นอกจากวิเคราะห์พีคก็คือฮิโยโกะซังพีคมาก จะเขียนให้ไม่มีจุดขัดขนาดโดนคนในสายงานมาอ่านจับดีเทลตึก ซึ่งพวกตึก อาคาร สถานที่ ในหนังสือส่วนใหญ่มั่วอะ จะแบบอ่านไปมีจุดขัดกันเอง อันนี้พอไม่มีจุดเลยแบบเชี่ยยยย ภาพในหัวเค้าต้องชัดมากนะว่าไอนี่อยู่ตรงไหน ทางนี้เป็นอะไร แล้วต้องจำได้ด้วยว่าเคยคิดไว้แบบไหนไม่งั้นขัดกันเองกระจาย โหดจริงงงงง อยากจะมโนว่าฮิโยโกะซังก็เรียนทางนี้แต่คิดว่าคงไม่ใช่ 55555 ดูมีความรู้หลายทางจัด

>>654 คงงั้นมั้ง แต่พวกขาประจำกูก็พอจะจับได้บ้างคนไหนโม่งไม่โม่ง ไม่ได้จะแหกโม่งอะไรหรอก แค่ลองๆเดาดูเฉยๆน่ะ ถถถถถถถถถถถถถ
>>656 กูก็เต็คอีกคนแจ้ เวลาอ่านกูก็ไม่นึกภาพเชี่ยอะไรเลย พอเลิกงานความเป็นสถาปนิกก็ตายไปด้วยแบบเมนท์บนๆได้กล่าวไว้
>>658 กูนี่จิตใจหยาบช้ามาก ไม่วิเคราะห์ห่าเหวอะไรเลย หนังมายังไงกูก็ดูไปแบบนั้นล่ะ ความละเอียดอ่อนกูน้อยมากจนน่าแปลกใจเลยว่ากูเรียนสายนี้ได้ยังไง

>>660 กูไม่วิเคราะห์หนังเหมือนกันเพราะดูๆอยู่รู้สึกข้อมูลจะล้นลั้นจ้าาาา 5555 ถ้าวิเคราะห์คิดตามนี่แบบเดี๋ยวดูไม่รู้เรื่อง เลยชอบอ่านที่ชาวบ้านเค้าวิเคราะห์วิจารณ์กันแทน ถ้าอันไหนวิเคราะห์มามีจุดน่าสนใจมากพอคือก็จะจัดตั๋วไปอีกรอบ เข้าไปดึ่มด่ำ~ แต่คิดเองมั้ยคือมีแต่คิดประเด็นเนื้อหาอะ แต่จุดปลีกย่อยกูลาก่อย กูสายอ่าน 55555

>>659 ไม่ๆ กูพูดโดยรวมๆ นะ ไม่ได้หมายความถึงอันไหนเป็นพิเศษ กูแค่อยากให้เวลาอภิปรายกันมันเป็นการเสนอมุมมอง ไม่ใช่ว่าบอกว่าของฉันดีที่สุด ต้องเป็นอย่างนี้ได้เท่านั้น เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งที่เอามายันกันมันไม่ใช่ fact ล้วนๆ แต่เกิดจากการสันนิษฐานบ้าง จิ้นบ้าง มโนบ้าง จากประสบการณ์หรือในอาชีพบ้าง แต่บางทีสิ่งที่มึงไม่เจอไม่ได้หมายความไม่มีอยู่จริงไง หลายๆ อย่างก็ต้องรอดูกันไปอ่ะ

>>659 เออแอบเติมประเด็นเรื่องเสียง คือคิดว่าฮิโยโกะซังเขียนละเอียดมากกกกตั้งแต่มีประเด็นเดินขึ้นบันไดแล้วได้ยินเสียงปากกาตกและเสียงวิ่ง คือด้วยหลักวิทยาศาสตร์มันต้องเป็นช่วงทางเดินจริงในเรื่องการเดินทางของเสียงที่ไม่มีอะไรขวาง ความก้อง แบบถ้าเซตติ้งนี้ไปอยู่จุดอื่นที่ไม่ใช่พื้นที่โล่งแบบมีผิวระนาบสะท้อนเสียงให้ก้องขึ้นได้ มันจะดูตรรกะอ่อนแอแบบอ่านแล้วคงรู้สึกแหม่งๆ ถึงบางทีอาจจะไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่เวลาอะไรแย้งกับความเป็นจริงทางวิทยาศาสตร์ พออ่านมันจะสะดุดๆนิดนึง พออ่านวิเคราะห์สถานที่ในนี้แล้วย้อนไปอ่านเนื้อเรื่องอีกทีนี่กูแทบลงไปกราบฮิโยโกะซัง เมพสุดดดดด จุดที่ดูเล็กๆพวกนี้ถ้าพลาดมาบ่อยๆนิยายจะคุณภาพเป็นอีกแบบทันที

>>659 กูว่าเขาก็คงเอามาจากที่ที่เขาเคยเรียนมั้ง อาจจะแต่งเติมให้ดูไฮโซหน่อย

แต่ถ้าเป็นล็อคเกอร์ตามทางเดินห้องเรียนเนี่ย กูสงสัยอยู่อย่างคือ เคยดูในอนิเมะหรือมังงะ พวกล็อกเกอร์ส่วนใหญ่จะอยู่ตรงทางเข้าอาคาร เอาไว้เปลี่ยนรองเท้าก่อนขึ้นตึก บางวันตัวเอกเปิดมาเจอจดหมายรักวางอยู่บนรองเท้าใส่เดินในอาคารไรเงี้ย //ไม่เกี่ยวสินะ โทษๆ

แต่อันนี้เรย์กะบอกต้องเดินขึ้นบันไดไปชั้นม.5 เพื่อหยิบของในล็อคเกอร์ หมายความว่ามีล็อคเกอร์สองที่เหรอ ที่นึงไว้เก็บรองเท้า อีกที่เก็บของหน้าห้องเรียน?? คือถ้ามันเป็นล็อคเกอร์เก็บทั้งรองเท้าและของใช้ แล้วรองเท้าใส่ในอาคารเรียนจะมีความหมายอะไร ในเมื่อคุณก็ใส่รองเท้าที่ไปเหยียบฝุ่นจากภายนอกเดินขึ้นตึกอยู่ดี หรือโรงเรียนญี่ปุ่นเขามีล็อคเกอร์สองที่กัน??

>>664 มีอีกอย่างคือ เรื่องกล้องวงจรปิดนี่ล่ะที่กูว่ามันเฟลๆนะเพราะไม่ถูกพูดถึงเลย ถ้าอยู่ตามทางเดินก็ยิ่งต้องติดเป็นการรักษาความปลอดภัยนะ โรงเรียนออกจะใหญ่โต เรื่องความปลอดภัยพื้นฐานอย่างกล้องวงจรปิดแค่นี้ละเลยไปได้ไง คนทำอาจจะไม่รู้ตัวว่ามีกล้องติดอยู่เลยกล้าทำ แต่ก็ต้องมีคนฉุกคิดขึ้นมาได้บ้างสิ หรือมีคนคิดได้แต่ไม่มีบท

>>665 เรื่องกล้องกูว่าไม่มี เพื่อเป็นการแสดงออกถึงพลังมิตรภาพและความไว้เนื้อเชื่อใจของกลุ่มเพื่อนเรย์กะว่ะ แต่เอาจริงๆมันต้องมีนะ โรงเรียนใหญ่โตแบบนี้ไม่มีกล้องตามทางเดินเป็นไปไม่ได้ ใครเข้าออกอาคารจะไม่รู้เรื่องเลยเหรอ ทำไมความปลอดภัยต่ำแบบนี้

>>664 น่าจะมีหลายที่นะ ล็อคเกอร์หน้าห้องก็เก็บหนังสือเก็บอะไรป่ะ ล็อคเกอร์หน้าตึกคือรองเท้า แล้วมีห้องล็อคเกอร์ชุดพละอีก อันนี้ไม่ต้องญี่ปุ่นอะแค่มหาลัยกูยังมาแนวนี้เลยนะ 5555 แค่ว่าล็อคเกอร์หลักไม่ใช่ให้เก็บรองเท้าโดยตรงแต่เป็นของอะไรก็ได้ จะเป็นล็อคเกอร์อยู่แถวสตูดิโอ แล้วตามหน้าห้องเรียนที่ตึกเรียนจะมีล็อคเกอร์แยกไว้อีก แต่ใช้ได้บ้างไม่ได้บ้างคือต้องแย่งชิม ในยิมก็จะมีแยกให้ สระว่ายน้ำมีอีกที่ คือมากมายตามฟังชั่นการใช้งานเลยอะ เออมีหน้าห้องสมุดด้วย เอาไว้ใส่หนังสือหรือสมุดจด งานที่สำคัญๆแบบฝากให้กัน เพราะบรรณารักษ์คอยนั่งจ้องจะไม่หาย ต้องเดินไปบอกรหัสกุญแจมาไข

ออกนอกคณะไปพวกอาคารที่ใช้เรียนรวมกับคณะอื่นกูก็เห็นมีล็อคเกอร์หน้าห้องเรียนนะเลยไม่ได้รู้สึกแปลกอะไร เคยไปมหาลัยอื่นก็มีอะ ที่ไม่ชัวร์คือล็อคเกอร์ส่วนตัวที่เทียบเท่าตรงโถงทางเข้าของญี่ปุ่นมากกว่าว่าจะมีกันมั้ย แต่หน้าห้องมักจะมีอะ

>>665 เออว่ะพอย้อนไปอีกล้องนี่เฟลจริง น้ำตาไหลลลลล หรือโดนตัดบทเพราะจะเซ็ตซีนดราม่า แต่รู้สึกจริงว่าทำไมไม่มีพูดถึงเลยยยย

เรื่องกล้องเพราะไม่อยากให้เรื่องแกล้งวาคาบะไปถึงครูรึเปล่าเลยไม่เช็ค

>>665 สรุปว่าหลายประเด็นวางมาโคตรดีงามหมด แต่ตกม้าตายอย่างแรงที่กล้อง 55555 อันนี้ที่จริงไม่แปลกนะเพราะจะสร้างบทดราม่า องค์ประกอบฉากมันก็ต้องเอื้อนิดนึง แต่พอคิดแบบสมจริงก็เฟลจริง มากด้วย ถ้าเป็นในหนังพอออกมานอกโรงก็จะมีคนบ่นว่าดราม่าอะไร เปิดกล้องดูจบเรื่อง 55555555 ถ้ามีกล้องก็ไม่บีบอารมณ์นี่นา แต่ถ้าในเรื่องยาวๆต่อไปไม่มีพูดถึงกล้องเลยนี่กูแอบเสียใจเหมือนกันว่ะ ทำมาดีขนาดนี้รู้สึกความสมจริงหายไปเลยกับเรื่อง CCTV กลายเป็นหลุมดำ

>>669 แต่ที่วาคาบะโดนเขียนล็อคเกอร์ ครูก็ออกมาเห็นกันหมดนะ จะไม่ไปถึงครูได้ไง และครูได้รู้ว่ามีการ bullying ในโรงเรียนจะไม่พยายามทำอะไรกันเลยใช่มั้ย ปล่อยให้มันเป็นไปเพื่อให้ตัวเอกมีซีนแก้ไขปัญหา ให้เด็กแก้ปัญหากันเองสินะ โรงเรียนนี้มันยังไงกันเนี่ย

>>664 เออลืมตอบประเด็นล็อคเกอร์ในเรื่องเลย มีอย่างน้อย 3 ที่เท่าที่ออกตอนนี้คือที่โถงหน้าตึก มีออกตอนวาคาบะรองเท้าเลอะแล้วเรย์กะเดินมาเจอ แต่ในเรื่องเรียกว่าตู้เก็บรองเท้า แต่ก็แนวเดียวๆกันแหละ ที่ๆ2 คือล็อคเกอร์ในห้องเปลี่ยนชุดหญิงที่ท่านเรย์กะออกมาปกป้องเค้กบ้านวาคาบะแล้วได้เค้กขอนไม้ตอบแทน อันที่ 3 ก็ที่เพิ่งออกไปคือล็อคเกอร์ทางเดินหน้าห้องเรียน

>>651 สายภาษาแต่ยังไม่เริ่มเรียนทีนะ5555

ถ้ามี cctv ท่านเร​ย์​กะก็อดแสดงบทพระเอกจับโจรซิ
นี่มันนิยายโชโจ จะเอาจริงเอาจัง​ทั้งหมดไม่ด้ายยย ไม่งั้นเรื่องมันไม่เดิน

>>674 ประเด็นคือตอนนี้สภาพนางกลายเป็นโจรที่โดนจับอยู่นี่สิ 55555 อยากได้กล้องมายืนยันความบริสุทธิ์ให้จริมๆ

>>674 แต่ตัวละครฉลาดๆในเรื่องมันก็ควรจะคิดได้เรื่องกล้องนะ เอ็นโจ อาริมะอะไรแบบนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาริมะ มีหน้าที่ดูแลนักเรียนไม่ใช่รึ แค่ความปลอดภัยพื้นฐานไม่ถูกพูดถึงเลย มันเป็นไปไม่ได้ เทคโนโลยีเดี๋ยวนี้มันไปไว เด็กประถมยังรู้จักกล้องวงจรปิดกันเลย แล้วพวกนี้เด็กโต จะเข้ามหาลัยกันอยู่แล้วจะไม่รู้จักรึ

กูมาคิดนะว่าถ้าเอ็นโจไม่ฉุกใจเรื่องกล้องเพื่อเอาไปยืนยันความบริสุทธิ์ให้เรย์กะ มันคงเป็นอะไรที่มีจุดบอดในลักษณะของตัวละครขึ้นมาทันที ฉลาดมาทั้งเรื่อง มาโง่กับเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ ความคิดวิเคราะห์แบบเยือกเย็นมีเหตุผลของนายหายไปไหนหมด อาริมะด้วยเหมือนกัน คาบุกูยังเข้าใจว่ามันตกใจและลังเลว่าเรย์กะทำจริงรึเปล่า คงลืมคิดถึงเรื่องนี้ แต่เอ็นโจกับอาริมะนี่สิที่กูหนักใจ หวังว่าจะมีพูดต่อไปถึงเรื่องนี้ในภายภาคหน้านะ

หรือให้แถว่าบริเวณนั้นไม่มีกล้อง เลยไม่มีหลักฐานมัดตัว แต่ก็จะเป็นความเฟลของเรื่องไป ดีมาเกือบหมด มามีจุดยวบยาบอยู่หนึ่งที่เนี่ยนะ แถมเป็นอะไรที่จะส่งผลต่อไปในอนาคตด้วยสิ ถ้าจะเอาเหตุผลแบบก็นี่มันการ์ตูนโชโจที่ไม่ต้องสมจริงทั้งหมดก็ได้ กูก็จะได้ถอดสมองอ่าน ไม่ต้องวิเคราะห์อะไรให้มากความกัน ประเด็นนี้ก็จะได้จบไป

กู >>674 ก็ แบบที่บอกนั่นล่ะ พูดเยอะเดี๋ยวหา​ว่ากูสปอยล์​อีก

>>677 มันก็คือประเด็นว่าเรื่องมีจุดเฟลแหละ ยิ่งในเรื่องนี่ทุกเหตุการณ์ที่มีปัญหาแบบกลั่นแกล้งกันตั้งแต่เรสโมชิดะ กล้องไม่มีเอี่ยว ครูก็จืดจาง คือก็เข้าใจว่าเรื่องมันต้องเดินแบบนี้แต่ความโชโจไม่ใช่เหตุผล สิ่งที่เกิดคือมีจุดยวบอยู่ดีอะแหละ

>>677 ถ้าเรื่องนั้นกูรู้อยู่แล้ว แต่แบบดีมาทั้งเรื่อง มาตกม้าตายกับเรื่องแค่นี้ แล้วได้เหตุผลแค่ว่ามันเป็นโชโจจะเอาสมจริงอะไรมาก ทำให้สิ่งที่วิเคราะห์วิแคะกันมาดูปลอมไปเลยนะ และดูพยายามยัดเยียด force drama เพื่อบิลด์อารมณ์จนกลายเป็นความเฟคขัดกับสิ่งที่ผ่านๆมาทันที แต่ถ้าใช้เหตุผลแค่ว่าก็โชโจจะเอาอะไรมากก็จบกันไป ไม่ต้องพูดอะไรอีก เพราะได้เหตุผลแค่โชโจมาแล้ว

เคสโมชิดะกูเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องของการใช้วาจาทำร้าย ไม่มีหลักฐานให้จับต้อง บอกแค่หนูไม่รู้เรื่อง ไม่ได้พูดเบย ก็รอดแล้ว แต่เคสวาคาบะคือการทำลายทรัพย์สิน มีหลักฐานให้ดู ครูก็เห็นตำตา ถ้าเพ่งเล็งสงสัยเรย์กะแล้วเจ้าตัวยืนยันว่าไม่ได้ทำก็ต้องหาหลักฐานอื่นๆมาประกอบ ไม่ใช่มาฉันเชื่อใจคุณค่ะแล้วซาบซึ้งกันไป

เรื่องกล้องคิดว่าครูไม่กล้าตรวจสอบหรือเปล่า? เกิดพบว่าคนร้ายเป็นสมาชิกPovine(สะกดมั่ว)แล้วยังไง ลงโทษก็ไม่ได้ รู้ตัวคนร้ายแต่ทำอะไรไม่ได้มันก็กระอักกระอ่วนอยู่นะ

>>662 อันนี้กูเห็นต่างแฮะ พูดในฐานะเรียนโทญี่ปุ่น เดี๋ยวมึงจะมาบอกว่าเอาประสบการณ์มาพูดทั้งที่ต้องมีแบบอื่นที่กูยังไม่เจออีก แต่คือสำหรับกูถ้าคนดีเบตกัน 2 ฝ่าย ด้านนึงคือคนที่เคยอยู่ในที่นั้นจริงๆในระยะเวลาประมาณนึง กับอีกฝ่ายคือแบบนั่งมโนเอา ยังไงน้ำหนักมันก็ต้องเทไปข้างแรกอยู่ดีไม่ว่าจะเป็นดีเบตทางไหนหรือเคสโต้แย้งคดีความ มันคือมีน้ำหนักกว่าอยู่ดีอะ แล้วที่กูเจอเองนี่คือแบบก่อนตัดสินใจเรียนโทคือไปเที่ยวญี่ปุ่นบ่อยมากกก ไม่เคยอยู่ต่อครั้งต่ำกว่า 2 อาทิตย์ กูรู้สึกโอเคและชอบมากจนดื้อมาเรียนโทญี่ปุ่นแบบผิดแผนเดิมทุกอย่าง ซึ่งพูดไม่ได้นะมาเรียนแผนอินเตอร์เอา บอกได้แค่มาอยู่นานๆแบบมาเรียนนี่ฟีลและมุมมองโคตรต่างจากตอนมาเที่ยว แล้วอาจารย์ที่เป็นคนญี่ปุ่นเองยังพูดว่าถ้าจะบอกว่าเริ่มรู้จักญี่ปุ่นดี รอเริ่มทำงานทีนี้ซักหลายปีก่อนถึงจะพูดได้ ที่แน่ๆตอนเป็นนักท่องเที่ยวกับมาเรียนก็โคตรต่างละ

เพราะงั้นความเห็นกูคือตอนดีเบตแล้วคนนึงบอกมันน่าจะเป็นงี้ๆๆ มัน"มีโอกาส"เกิดขึ้นได้ กับอีกคนบอกว่าจากสังคมญี่ปุ่นที่เค้าเคยสัมผัสมามันเป็นยังไง และหลักฐานสนับสนุนในเรื่องมีแค่ไหน อิงกับปสก.เค้าเองในกรณีที่ไม่มีจุดขัดแย้งในประเด็นที่ยกมาโต้นะ ยังไงฝ่ายหลังก็มีน้ำหนักกว่าว่ะ คือไม่ใช่จะแบบเฮ้ยเค้าต้องถูก คนนี้คือชนะ แต่คือแค่มึงบอกว่าอย่ายกจากปสก.มาถกกันมันก็เฟลแล้วอะ ไม่ยกจากปสก.(เหตุการณ์จริงที่เคยเกิด) จะให้ยกจากมโนหรอ(เหตุการณ์ที่คิดว่ามีโอกาสเกิด) คือในแง่ความเป็นไปได้ เปอร์เซ็นต์ที่จะใกล้เคียงความจริง มันเห็นกันชัดๆอะ ไม่งั้นถ้าปสก.ใช้ไม่ได้ ข้อมูลในเรื่องที่ยกมาประกอบใช้ไม่ได้ หลักวิชาการตามสายงานที่เรียนมายันได้ไปทำงานและยกมาถกแบบมีข้อสนับสนุนในเรื่องก็ใช้ไม่ได้ อันนี้คือโคตรฉีกตำราทุกกฏทางวิทยาศาสตร์ สมมติฐาน การพิสูจน์ ไปยันตำราคณิตศาสตร์สถิติ ตรรกะ ความน่าจะเป็นทั้งหมด มาเหนือมากมึง หลุดจากทุกศาสตร์บนโลกใยนี้เข้าสู่ศาสตร์การนั่งมโนแทนรึไงวะ /Face palm

คือมาพูดนี่ไม่เกี่ยวกับประเด็นว่าใครจะต้องถูก การดีเบตกันกม่ได้เพ่งจุดนั้น แต่แค่แบบเฮ้ยแนวคิดแบบนี้ โลจิกแบบนี้คืออ่านแล้วกูเหวอ มันก็มีจุดที่ต้องการข้อมูลอ้างอิงและสถิติเหมือนกันนะเว่ยในโลกแห่งความจริง นี่กูสตั๊นท์แค่แนวคิดในเม้นท์นี้อย่างเดียวล้วนๆ เชื่อว่ามันไม่ได้เกี่ยวกับว่ากูเรียนสถิติหรือคิดทางวิชาการ ถ้าคนปกติใช้คอมมอนเซนส์อ่านก็ควรชะงักว่ะ คือถ้ามึงโตแล้วนี่ก็ไม่ยุ่งอะไรนะ กูรำพึงรำพัน มึงจะอ่านผ่านๆไปเลยก็ได้ แต่ถ้ายังอยู่วัยเรียนคิดว่าแนวคิดแบบนี้ทำให้เขียนบทวิเคราะห์วิชาการใดๆลำบากค่อดๆ การเชื่อมโยงนี่แบบกูเงิบจ่ะ ไม่ใช่จะอวดแก่สอนเด็กอะไรนะ แค่แบบขอแสดงความเห็นเป็นเสียงเล็กๆนิดนึงว่าโลจิกแบบนี้ไม่โอกับหลักวิทยาศาสตร์และสถิติใดๆ ไปยันโต้แย้งทางกฎหมายก็แย้งงี้ไม่ได้นะเว่ย ควรหาข้อโต้แย้งแบบอื่น

>>680 ก็คงเป็นไปได้ แต่กูว่าอาริมะน่าจะพูดอะไรเรื่องนี้บ้าง แต่ก็แค่มาถามๆแล้วตัดสินจากสัญชาตญาณว่าไม่ได้ทำเนี่ยนะ เชื่อใจกันขนาดนั้น แต่นักเรียนอื่นๆที่ไม่ได้รู้จักเรย์กะก็จะเคลือบแคลงไปแบบนี้จนกว่าจะจับคนร้ายตัวจริงได้ ถ้าจะเอาให้เคลียร์ๆกระจ่างๆกันไปเลย จะขอให้เปิดกล้องทำการพิสูจน์ เรย์กะคงไม่ขัดข้องอะไรหรอกมั้ง เป็นหลักฐานดีกว่าคำพูดจากปากหลายคนยืนยันซะอีก

เรื่องกล้องคิดว่าครูไม่กล้าตรวจสอบหรือเปล่า? เกิดพบว่าคนร้ายเป็นสมาชิกPovine(สะกดมั่ว)แล้วยังไง ลงโทษก็ไม่ได้ รู้ตัวคนร้ายแต่ทำอะไรไม่ได้มันก็กระอักกระอ่วนอยู่นะ

>>683 อ้าว เบิ้ลดีเลย์ซะงั้น

>>681 ถ้าสรุปสั้นๆเผื่อไม่อยากอ่านยาว คือสิ่งที่ไม่เคยเจอไม่ใช่มีอยู่จริง อันนี้กูโอเค แต่ประเด็นคือสิ่งที่มีงคิดและโต้ว่ามีอยู่จริง มันก็ต้องมีหลักฐานและข้อมูลอะไรมารองรับ ไม่งั้นออกมาโต้ฝ่ายนึงว่ามันอาจจะแบบอื่น มึงไม่เรยเจอมันเอง แต่ถามว่ามึงเคยเจอรึยัง ไปอยู่ในสภาวะที่มีตัวแปรและปัจจัยรอบด้านแบบเดียวกันมั้ย ถ้ายังแต่มาโต้ด้วยความคิดล้วนๆลอยๆจริงแล้วคิดว่านี่คือแน่นกว่าอีกแบบ นี่แหละปัญหาในความเห็นกูที่อ่านแล้วรู้สึกมาทันที ว่ามีปัญหากับโลจิกแล้วอะ

โอ๊ยพิมพ์ผิดซ้ำซ้อน คิดว่าน่าจะยังพออ่านออก พังงงงง มีปัญหากับเวลาพิมพ์ในมือถือตลอดดดด

>>679 ใจเย็นๆ มึงงง เรื่องยังไม่จบแค่นี้ ลองดูกันต่อไป เอ๊ะ ไม่ถือว่าสปอยล์นะ???

เรื่องกล้องในอาคารถ้าไม่มีก็ไม่แปลกนะ
ตามโรงเรียนถ้ามีกล้องส่วนใหญ่น่าจะเป็นกล้องนอกอาคารมากกว่าเพื่อจับตาดูไม่ให้คนนอกเข้ามา
จุดอื่นๆที่น่าจะมีกล้องก็ห้องเก็บเอกสาร ห้องพักอาจารย์ ดาดฟ้า
เพราะปกติโรงเรียนน่าจะเน้นการป้องกันภัยจากภายนอกมากกว่าภัยที่เกิดในโรงเรียน
ยิ่งโรงเรียนคุณหนูอาจจะเน้นเรื่องสิทธิส่วนบุคคลเด็กมากกว่าก่อเหตุโดยคนในก็ได้นะ

>>688 สมัยก่อนคงใช่แต่สมัยนี้มีหมดอะ นี่เดินไปที่ไหนๆถ้ามองดีๆคือ cctv ตรึมมม ทางเดินตามโรงเรียนตามมหาลัยปกติก็มีกล้องอยู่แล้วอะ ถ้าในห้องเรียนเลยไม่มีนี่อาจจะยังพอเจอได้ แต่ทางเดินยังไงก็มีว่ะ เคยมีคนแปะเรื่องโรงเรียนไฮโซที่มีอยู่จริงๆของญี่ปุ่นที่กฎบางข้อคล้ายซุยรัน ก็มีเรื่องติดกล้องทั้งโรงเรียนเพื่อความปลอดภัยนะ

หรือไม่ต้องอิงโรงเรียนนั้น ปกติภายในก็ต้องติดถ้าตามพื้นที่สาธารณะ เพราะภัยภายนอกเช่นคนลักพาตัว มันก็มุดเข้ามาก่อเหตุภายในเนี่ยแหละ และอีกหลายเหตุการณ์ที่ปกติพื้นที่อย่างทางเดิน โถงทางเข้าพวกนี้มีหมดอยุ่ละ อันนี้จุดบอดเรื่องจริงๆ

กูว่าเรื่องกล้อง อ.ฮิโยโกะตัวจริงอาจจะเป็นยายแก่หงำเหงือกเหี่ยวยานนั่งซดหมากอายุห้าร้อยกว่าปี ตอนนั้นกล้องอาจไม่แพร่หลายก็ได้นะมึง.....

>>687 โอเค มารอดูกันไปปปปปปปปป
>>688 ที่อื่นไม่รู้ แต่โรงเรียนกูมีนะ ติดตามทางเดิน นอกอาคาร เป็นโรงเรียนเอกชนที่เก็บค่าเทอมแพงพอสมควร คงไม่แพงเวอร์วังเท่าซุยรันแต่ปีนึงก็จ่ายเป็นแสนอยู่ ไปแลกเปลี่ยนที่เมกาก็เห็นมีกล้องติดอยู่ตามทางเดิน บริเวณล็อคเกอร์และในห้องเรียนเหมือนกัน

>>690 กูว่านางไม่หง่อมขนาดน้านนน คิดว่าเรื่องกล้องนี่ force drama ตาม >>679 พูด ดูเป็นฉากยัดเยียดให้บีบคั้นหน่อย ไม่งั้นถ้าจะมีเหตุผลโต้แย้งก็ต้องเหมือนของไทยที่แบบว่ากล้องเสียพอดิบพอดี บังเอิญถอดไปซ่อม เป็นกล้องดัมมี่อะไรเทือกนั้น ถถถถถ แต่รวมๆคือดูพยายามเซตให้อารมณ์บีบ พี่กล้องเลยโดนเขี่ยตกขอบไป คือที่จริงดราม่าในตอนก็ได้อยู่แล้วนะ แบบพิสูจน์ความเชื่อมั่นกัน ณ ตรงนั้น แต่หลังจากนี้คือไปขอดูเทปถึงจะสมจริง แต่ก็อีกว่าอาจจะต้องการสร้างปมไปยาวๆและดูลำบากในการหาตัว กล้องคงไม่มีบทต่อไป

ตู้เก็บรองเท้าตรงทางเข้าอาคารน่าจะมี ตู้เก็บเสื้อพละชุดนักเรียนในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าหญิงน่าจะไม่มี แต่อาจมีซุกซ่อนอยู่ลับๆก็ได้ ตู้เก็บของตรงทางเดินหน้าห้องเรียน ตู้น่าจะอยู่ใกล้บันได้ คนร้ายได้ยินเสียงคนขึ้นบันไดมาแล้วหนี แถมยังได้ยินเสียงปากกาตกอีก ระหว่างเอากล้องส่องทางเดินหน้าห้องเรียนยาวๆพอจับภาพคนเดินผ่าน กับเน้นจุดบริเวณตู้เก็บของใกล้บันไดเพื่อดูคนมาทำอะไรบริเวณนั้นอันไหนมันควรสำคํญกว่ากัน

>>691 อ้าวเพิ่งเห็นว่า ID กูเปลี่ยนเองเฉย

>>693 เอาตามคอมมอนเซนส์ของจุดที่จะติดตั้งกล้องเป็นลำดับแรกๆก็มีโถงทางเดิน ล็อบบี้ ประตูทางเข้าออก ในลิฟท์ บริเวณล็อคเกอร์ที่เก็บของ บริเวณที่ใครจะผ่านไปผ่านมาน่ะ ซึ่งล็อคเกอร์คงจะอยู่ตามทางเดินหน้าห้องเรียนแบบเมนท์บนๆว่า ก็เป็นจุดที่ต้องติดพอดีแล้วนี่ อาจจะไม่เห็นการกระทำชัดเจน แต่คงถ่ายติดคนในกล้อง แล้วทีนี้คนในกล้องก็ต้องหาคำอธิบายมาให้ได้ด้วยว่าไปอยู่แถวนั้นในเวลานั้นได้ยังไงและไปทำไม มีพยานหลักฐานอื่นมั้ย การที่ไม่พูดถึงกล้องเลยมันก็เลยเป็นจุดบอดกันไปยาวๆนี่ล่ะ

ส่วนไอ้ตรงห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถ้ามีกล้องไปซุกมันคือถ้ำมองแล้วจ้า

>>693 ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่มีหรอก ไม่งั้นถ้ำมองจริงงง เหมือนในห้องน้ำเงี้ย อย่างมากก็มีอยู่ตรงหน้าทางเข้าตรงประตูเข้าออก

ปักหมุดฟินาเล่~~~~ เพิ่งตามไล่อ่านมาทันจากอ่านล่าสุดเมื่อวานตอนเที่ยงๆ ยาวเฟร่อออออ อ่านมาแล้วกูอู้หูกับความสมจริงของเรื่องที่ออกมาตั้งข้อสังเกตวิแคะแกะเกากันมาก ยิ่งอ่านยิ่งแบบเขียนมาละเอียดจังงง สุดยอดดดด

พอลงมาเรื่อยๆเจอประเด็นกล้องเท่านั้นแหละ ร้องแป๊วววว 55555 จุดบอดจริง นึกถึงพวกซีรี่ดราม่าๆทั้งหลายเลย แอบคิดว่าอ.ฮิโยโกะอาจจะเขียนดราม่าไม่เก่งรึเปล่านะเลยเซ็ตมาโหว่ๆผิดจากส่วนอื่น กลายเป็นดูยัดเยียดไปเลย แต่ถ้าใช่ก็ดีนะ แบบไม่ถนัดดังนั้นคงไม่โผล่มาเยอะ ซึ่งจะดีมากเพราะกูไม่ชอบซดมาม่าอืดล้นเต็มถ้วยเวลาอ่านนิยาย เสียดายเรื่องกล้องจริงๆง่ะ อีกนิดเดียวจะแบบเนียนเนี้ยบเฉียบกริ๊ง เก็บครบทุกประเด็นรายละเอียด

>>691 รร ม.ปลายสมัยกูเรียน ไม่มี cttv ว่ะ รร รัฐ ที่มีชื่อแห่งนึง ไม่รู้ว่า รร เก่าแก่ไป รึกูแก่ อุ่ยยย

>>698 cctv พิมผิด

>>698 มึงแก่ //วิ่งหนีตีน 5555555555
ไม่รู้สิ โรงเรียนรัฐอาจไม่ติดเพราะเรื่องงบประมาณ ติดก็ติดแค่จุดสำคัญๆ แต่โรงเรียนเอกชนเก็บตังไปแพงๆมันก็ต้องได้อะไรกลับคืนมากันหน่อย

โรงเรียนรัฐกูติดอะแต่เหมือนมันจะใช้ไม่ได้น่ะกูว่ามีแต่คนไปหมุนให้กล้องมองพื้นตลอด....อาคารอื่นก็ติดน่ะแต่สุดท้ายก็พังเหมือนติดมาไว้ดูใครพังกล้องเลยว่ะ555555555

โรงเรียนกูเอกชนนะ กล้องนี่มีแทบทุกที่ ทางเดินมี หน้าห้องเรียนมี โรงอาหารมี ไม่แน่ใจว่าในห้องเรียนมีมั้ย แต่ครูกูเคยบอกว่ามีเหมือนกัน (อันนี้ก็ไม่รู้ว่าครูเขาขู่หรืออะไรนะ555555)

ซุยรันนี่เอกชนเหมือนกันป่ะวะ แต่ถึงไม่ดูว่าเอกชนมั้ย ยังไงๆ โรงเรียนที่ดูหะรูหะราขนาดนี้ก็ต้องมีอยู่แล้วหรือเปล่า?

ถ้าจะบอกว่าเป็นมุมอับก็คงไม่ใช่ เพราะมันดูเป็นทางโล่ง และเป็นจุดที่กล้องต้องส่องมาทางนี้แน่ๆ

แต่อาจจะด้วยสาเหตุที่โม่งบนๆ พูดไป ท่านเรย์กะเป็นถึง Pivoine ก็บอกชัดๆ อยู่แล้วว่าทางบ้านมีอำนาจมาก ถ้าไปทำอะไรให้ไม่พอใจ พวกครูอาจารย์คงซวยกันเป็นแถบๆ (แต่ถ้าพูดอย่างนี้จรรยาบรรณปลิวหมดมากๆ)

หรือจะบอกว่าเหตุการณ์ตอนนั้นมันฉุกละหุกมากจนแต่ละคนคิดไม่ถึง... ก็ไม่น่าว่ะ กูว่าเรื่องนี้มันดูคอมมอนมาก

ก็คงต้องรอดูว่าตอนต่อๆ ไปจะมีพูดถึงมั้ยนี่แหละ5555555

หรือไม่ก็มีกล้องแต่เป็นreal timeวะ
โรงเรียนใหญ่ขนาดนี้ถ้าบันทึกข้อมูลกล้องทุกตัวสงสัยต้องserverใหญ่พอๆกะวัดแห่งหนึ่งในเมืองไทย

KY กูเพิ่งเห็นชมพู่หุ่นท้อง 5 เดือน ถ้าท่านเรย์กะกินแล้วพุงออกขนาดนั้นกูว่าเป็นไปได้นะ...

เรื่องนี้กูว่าเซตติ้งมันดูเก่าๆนะ แบบโชโจสมัยก่อนอ่ะ อาจจะเป็นยุคที่ยังไม่ติดกล้องกันรึเปล่า? เพราะถึงจะบอกว่ายุคนี้ติดกล้องกันทั่วไป แต่มันก็ยุคนี้ไงมึง... กูว่าในคิมิดอลเนี่ย น่าจะเป็นยุคโชโจรุ่งเรือง แบบแม่กูยังสาวไรงี้เลยอ่ะ

>>705 แต่มีมือถืออ่ะแก หรือว่ามันมีวิวัฒนาการแบบหน้ากากแก้วอ่ะ ตอนแรกๆ ใช้โทรศัพท์หมุนๆ พอเล่มล่าสุดมีมือถือใช้ล่ะ

>>705 แต่ก็เป็นยุคที่เด็กม.ปลายพกมือถือกันทุกคนแล้วนะแม้แต่เด็กชาวบ้านอย่างวาคาบะจัง

>>705 หน้ากากแก้วปัจจุบันใช้ไอโฟนกันนะมึง เมื่อก่อนยังเป็นโทรศัพท์บ้านแบบหมุนๆอยู่เลย ถถถถถถถถถถถถถถ
ถ้าเซ็ตติ้งโบราณๆจริง คนพกมือถือจะไม่เยอะไม่หลากหลาย พกได้แค่รุ่นกระติกน้ำเพราะแม่งแพงมาก แต่อันนี้มือถือก็ดูเป็นของที่ใครๆก็มีกันได้ และเรย์กะมีมือถือตั้งแต่ประถมแล้วนะ ถ้าผ่านมาตั้งแต่ประถม เทคโนโลยีก็คงก้าวไปไกลจากจุดเดิมแล้วล่ะ กูว่าเรย์กะหรือคนอื่นๆก็คงใช้สมาร์ทโฟนตามสมัยนิยมกันหมดล่ะมั้ง

โคนันอีกเรื่อง วาดแรกๆใช้มือถือโบราณๆ ฝาพับมีเสา แล้วค่อยๆเปลี่ยนมาเป็นไอโฟนไอแพดอะไรกันไป ทั้งที่ในเรื่องผ่านไปไม่ถึงหนึ่งปี

ว่าไปเรื่องนี้เหมือนเรย์กะเล่นมุขกุหลาบแวร์ซายอยู่บ่อยๆป่ะ
แสดงว่าชาติก่อนก็ต้องมีอายุพอตัวรึเปล่านะ เรื่องนี้กูไม่ทันอะ ถถถ

>>705 เซ็ตติ้งไม่เก่านะมึง รู้สึกว่าก็เป็นปัจจุบันเลยอะ แค่สังคมแบบไฮโซหน่อยแค่นั้น ดูว่าเก่าจากตรงไหนหว่า ถ้าเป็นเรื่องที่ในเรื่องส่งเมลคุยกันไปมาทั้งเมลหมาเมลคุยกับคน อันนี้เป็นเรื่องค่านิยมญี่ปุ่นนะ ต่อให้มีแอพสนทนาใช้กันก็ยังส่งเมลคุยกันเยอะอยู่ดี คิดว่าเป็นยุคสมาร์ทโฟนแล้วเนี่ยแหละ แถมดูจากเทรนด์นีดเดิลเฟลท์คือมัน ณ ปัจจุบันมากอะ สมัยก่อนนี่นีดเดิลเฟลท์คือไรรร อาจจานึกถึงตุ๊กตาวูดู 555 สมัยก่อนไม่มีงานฝีมือแนวนี้ฮอตฮิตในญี่ปุ่นนะ มันเป็นของยุคนี้เนี่ยแหละ พวกขนมของกินก็ไม่รู้สึกว่าดูเก่าแก่โบราณอะไร

>>703 ไม่ใหญ่ขนาดนั้นนนน อาคารแนวโรงเรียนนี่ให้ตายยังไงกล้องก็ไม่เยอะเท่าตามห้างหรอกมึง พวกห้างมีห้องคอนโทรลซุกๆกันไว้ได้ในตัวอาคารทั้งนั้นนะ หรือเอาพีคสุดคือแอร์พอร์ต ต่อให้มีห้องระบบแยกมาก็ไม่ใหญ่ขนาดน้าน อันนั้นน่ากลัวเกิ๊น 555 คือยังไงก็เป็นยุคควรมีกล้องได้ละ ญี่ปุ่นคือดูกล้องเยอะมากเลยนะกูเห็นในมังงะในเมะนี่มีมานานแล้วอะ ตั้งแต่สมัยกล้องหน้าตาโบราณมาเป็นบ้องยันหัวกลมๆเหมือนหุ่นยนต์ดูดฝุ่นแบบปัจจุบัน จะกล้องยุคไหนคือมันก็ควรมีว่ะโรงเรียนไซส์นี้และระดับนี้ โรงเรียนบ้านกว่านี้ยังมีเบย

>>710 อายุคือตายตอนม.ปลายไง หรือช่วงๆนั้นเพราะที่บอกว่าไม่มีความทรงจำมหาลัยหรือหลังจากนั้นเลย อาจจะรู้จักเพราะการ์ตูนดัง+แรงบันดาลใจจากทรงผมเลยหาอ่านมั้ง 5555 ขนาดสแตมป์ยังสะสมเซตหัวหลอดเลยนิ

>>710 กุหลาบแวร์ซายมันก็การ์ตูนดังอยู่นะ พวกชอบอ่านโชโจคงไม่พลาดเรื่องนี้ ตามอ่านย้อนหลังก็ได้ไม่จำเป็นต้องมีอายุเยอะๆ กูว่านางคงจะอ่านมาตั้งแต่ชาติก่อนแล้วล่ะ

>>703 กล้องมันมีเรคคอร์ดน่ะ เวลาที่บันทึกจะเก็บข้อมูลไว้หนึ่งอาทิตย์ไปถึงหนึ่งเดือนตามแต่คุณภาพกล้องและฮาร์ดดิสก์ ถ้าไม่เอาข้อมูลออกมามันก็จะเขียนทับไปเรื่อยๆจากวันที่เก่าสุดที่เคยมีบันทึกไว้
เอาจากที่กูเคยทำงานมาทั้งออกแบบเองบ้างและคุมงานจากชาวบ้านเขาออกแบบบ้าง ห้องเซิร์ฟเวอร์มันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรขนาดนั้น ยกเว้นแต่มึงจะทำบริษัทไอทีหรือบริษัทใหญ่โตที่ต้องใช้เซิร์ฟเวอร์มหาศาลถึงต้องยกให้ไปชั้นนึงเลย บางที่เป็นบริษัทเล็กๆ ห้องเซิร์ฟเวอร์ก็อยู่ในแผนกไอทีนั่นล่ะ
ที่แน่ๆห้องเซิร์ฟเวอร์ทุกห้องหนาวแน่นอน 555555555555555555555

>>714 เปิดแอร์เอาใจคอมแต่ไม่เอาใจคนไง 5555555 สมัยนี้ตึกออฟฟิศหลายที่ก็ชอบหนาวแหง่กๆ เคยจะไปปรับลดแอร์ก็โดนด่า เพราะเดี๋ยวคอมเป็นอะไรไป คือชีวิตยุคนี้มาถึงจุดที่คนป่วยได้แต่คอมห้ามป่วยแล้วนะเออ

>>715 มึงต้องเจอเหตุคนหวังดีช่วยปิดแอร์ห้องเซิฟเวอร์เว้ย คอมป่วยแล้ว แผนกไอทีทำท่าจะป่วยตามไปติดๆ 5555

>>716 พึ่งจะเจอนี่แหล่ะ แอร์เสียไปตัวแผนกคอมขอช่างซ่อมด่วนเพราะกลัวเครื่องเซิฟเวอร์พัง เพราะซื้อใหม่ไม่คุ้มกับค่าแอร์กับค่าซ่อมแอร์

Ky กุหลายแวร์ซายส์นี่รุ่นแม่เราเลยนะเรายังเอามาอ่านแล้ววาดรูปตามเลย เพราะชุดมันอลังการรายละเอียดชัดมาก ทุกวันนี้ยังคงอยู่บนชั้นหนังสือนะ

>>718 *กุหลาบ* ถถถ ทำไมเป็นงี้

โรงเรียนเราก็โรงเรียนรัฐนะ แต่มีกล้อง บนหอมีคนเอาสีไปพ่นบ้าง บิดมันขึ้นไปบนเพดานบ้าง เปลี่ยนได้แปปๆก็โดนละ เด็กไม่อยากให้ครูรู้ว่าทำอะไรบนหอ แต่จริงๆถ้าพูดถึงซุยรัน ไม่มีกล้องเลยยก็แปลก ยกเว้นว่ามีปัญหาเรื่องความเป็นส่วนตัวของเด็กนักเรียน อะไรทำนองนี้

เรื่องความเป็นส่วนตัวก็เห็นด้วยนะ ตอนม.ปลายโรงเรียนเอากล้องมาติดร้อยกว่าตัว ติ๊ดบัตรหน้าประตู ติ๊ดไม่ทันsmsเข้ามือถือผู้ปกครองทันที บ่นกันทั้งโรงเรียนเลยว่านี่มาเรียนหรือมาติดคุก 5555
ปล.ค่าsmsปีละ100บาท ส่งปีละไม่กี่ครั้ง ไม่ขาดไม่สายก็ไม่ส่ง โรงเรียนกินอิ่มเลย

คิดว่าความปลอดภัยต้องมาก่อนความเป็นส่วนตัวนะ เพราะตามปกติทุกที่เป็นงี้หมดเลย ตามห้างตามที่สาธารณะคือตรึมมม อาคารทุกแบบไม่มีที่ไหนไม่ติด ซุยรันไม่มีกล้องนี่เงิบจริงจัง มันแบบแหม่งๆจนดูจงใจไปหน่อยรู้สึกเรื่องเลยไม่สมูทเลยตอนช่วงนั้น มีกระตุกประเด็นแบบเฮ้ยเดี๋ยวนี้ทุกที่มีกล้อ ขนาดรถยังติด มอเตอร์ไซ จักรยาน มีกันหมด แล้วซุยรันไม่มีนี่ก็ดูตั้งใจไปอะ

>>721 นี่มันโรงเรียนอะไรเนี่ย เจ้มจ้นมาก 5555 ยังกะสแกนนิ้วเข้าเวลางาน แต่มีการส่งให้ผู้ปกครองเพิ่มมา

>>723 จริงๆมึง ถ้าไม่เข้าโรงเรียนก็มีsmsบอกพ่อแม่ว่าวันนี้หยุด โดดไม่ได้เลย แต่ดีนะกูเขียนเบอร์ตัวเอง กรั่กๆๆๆๆ

>>723 มีอยู่วันนึงระบบมันรวน เด้งsmsหาพ่อแม่เด็กครึ่งโรงเรียนว่าโดดเรียน โดนด่ากันหลายบ้านเลยล่ะ

>>720 ไม่มีหรอกเรื่องเป็นส่วนตัว เพราะโรงเรียนมันคืออาคารสาธารณะประเภทหนึ่ง ใครจะเดินผ่านไปผ่านมาก็ได้ ในสถานที่ที่คนมารวมกันอยู่เยอะๆ ต้องคำนึงเรื่องความปลอดภัยเป็นหลักอยู่แล้ว ถ้าอยากเป็นส่วนตัวต้องเอาที่บ้านหรือสถานที่ที่ตัวเองเป็นเจ้าของ

โรงเรียนกูเคยมีข่าวผู้หญิงบุกเข้ามาแทงเด็กในโรงเรียนน่ะ กูก็อยู่ในเหตุการณ์ บรรยากาศตอนนั้นแม่งน่ากลัวชิบหาย จากนั้นความปลอดภัยเข้มขึ้นมาก ติดกล้องทุกซอกทุกมุม ผู้ปกครองจะมารับเด็กต้องไปทำบัตรยืนยันตัว ไม่มีบัตรห้ามเข้าไปในบริเวณโรงเรียน ยามเปลี่ยนใหม่หมด ฯลฯ ก็เข้าใจนะว่าที่ต้องเข้มงวดเพราะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เลยต้องป้องกันไม่ให้เกิดซ้ำ แล้วแบบนี้มึงคิดว่าจะเอาความเป็นส่วนตัวหรือความปลอดภัยก่อนดี

>>726 คุ้น ๆ จิตรลดาเหรอ โรงเรียนมึงคือรรนั้นเหรอ น่ากลัวว่ะ

Ky ไม่มีฟิคมาหลายวันแล้ว ​เลิกแต่งกันแล้วเหรอ...

>>726 โหยยย น่ากลัว //ไปเสิร์ชข่าวแป๊ป
กูขอบ่นนิดนึง กูอยู่รร.ประจำว่ะ แม่งงง มือถือห้ามเอาเข้าแถมหอไม่มีแอร์ TT
เวลารับก็ต้องมีบัตร เอาโน๊ตบุ๊ค/เครื่องดนตรีเข้าต้องนั่งทำเรื่อง
แต่กูก็เข้าใจกลัวเด็กเสียการเรียน+ความปลอดภัยแต่มันเกินไปนะ

>>729 อยู่เครือ PCC ปะ?

>>730 ใช่! มึงอยู่แถวไหน อย่าบอกชลนะมึง

>>727 ไม่ใช้>>726 แต่คงเซนโย(พี่กูอยู่กูจำได้)

>>732 ป่าวกูหมายถึงอีผญที่บุกเข้ามาอะ น่าจะชื่อจิตรลดา ไม่ใช่รรจิตรลดา

>>731 ไม่บอก 555555555 ล้อเล่นนน ไม่ได้เรียนเครือนั้นหรอก แต่มีเพื่อนอยู่นั่นเยอะ พี่ก็เคยเรียนนั่น เลยคุ้นกับรร.แต่คงไม่เท่าคนเรียนอยู่นั่น

นี่ก็อยู่หอเหมือนกันนะ แต่เป็นหอนอก รร.ก็ไม่ใช่รร.ประจำเลยสะดวกกว่าคนที่เรียน PCC หน่อย มีอิสระมากกว่าเยอะะะ แต่ที่อิจเด็ก PCC คือได้อยู่กับเพื่อน24ชม.เลยนี่แหละ T_T พอเรียนจบแล้วถึงรู้ว่า ที่คิดว่าอยู่กับเพื่อนเยอะละจริงๆนิดเดียวเอง อยากอยู่กับเพื่อนนานๆ แงงงง

พูดถึงโจร ที่มอกูขนาดมีกล้องวงจรปิดก็ยังจับคนขโมยจักรยานที่หน้าหอไม่ได้อ่ะ เพื่อนของเพื่อนกูเคยประสบ นางเพิ่งซื้อไม่เท่าไหร่เอง สงสาร

>>733 คนนั้นนั่นล่ะ น่ากลัวชิบหาย เหมือนในหนังที่ต้องซ่อนตัวจากการตามล่าของฆาตกรน่ะ แล้วไม่มีใครรู้ว่าชีไปเดินเพ่นพ่านอยู่ตรงจุดไหนของโรงเรียน เลยต้องให้เด็กนักเรียนขังตัวเองอยู่ในห้องกัน เอาโต๊ะเก้าอี้มาขวางประตูไว้ มีเสียงอะไรนิดหน่อยก็สะดุ้งกันหมด ระทึกโครต

>>735 เอาจริงๆกล้องวงจรปิดที่กูเคยดูตอนลืมกระเป๋าตังค์ เห็นคนเหมือนเงา กูเห็นแค่ขีดๆดำๆ แยกชหรือญก็ไม่ออก กระทั่งสีเสื้อยังดูไม่ออก กูเขม่นดูแล้วดูอีกก็ไม่ออก กูนี่นับถือตำรวจเลย แม่งดูออกได้ไง

>>737 ด้วยโปรแกรม

>>734 โอ้ งั้นเองรึ ยังดีที่โลกไม่กลมจนเกินไป

ลงฟิคให้อ่านเล่นฆ่าเวลา
ซึรุฮานะ Side Story >>>/webnovel/3856/384-385
-----------------------

จะเอาชนะศัตรู ก็ต้องรู้จักอีกฝ่ายให้ดีเสียก่อน

ฉันลองสืบข้อมูลของคิโชวอิน เรย์กะในด้านอื่นๆนอกจากที่รู้ แต่ก็ได้ข้อมูลเดิมๆคือเป็นคุณหนูที่สมบูรณ์เพียบพร้อมทุกอย่าง ฐานะ ชาติตระกูล ผลการเรียน กริยามารยาท ตอนประถมก็เป็นเด็กกิจกรรมพอตัว เพื่อนฝูงห้อมล้อมเป็นจุดศูนย์กลางของกลุ่ม ครูอาจารย์เชื่อใจ ไม่มีข่าวแย่ๆในทางลบอะไรเลย

ให้ตายสิ จะเลิศเลอไปถึงไหนนะ

ฉันเฝ้าครุ่นคิดกับการหาจุดอ่อนของผู้หญิงคนนี้และเรื่องที่ฉันสามารถทำได้ ถ้าเป็นเรื่องที่ฉันเอาชนะผู้หญิงคนนั้นได้คงมีแต่เรื่องสมรรถภาพทางร่างกายล่ะมั้ง

คิโชวอิน เรย์กะคือคุณหนูผู้บอบบางไร้เรี่ยวแรงขนานแท้ ไปเดินทางไกลก็หอบแฮ่กๆ อยู่รั้งท้ายของกลุ่ม คนอื่นเขาขึ้นมาถึงข้างบนสุดกันหมดแล้ว เธอกับกลุ่มเด็กอ่อนแอปวกเปียกเพิ่งจะมาถึง

ไม่ไหวเอาซะเล้ย หัดไปออกกำลังกายบ้างนะ

ฉันกลับลงมาด้วยความสบายอกสบายใจที่ได้รู้จุดอ่อนอย่างแรกของยัยคิโชวอิน คนเพอร์เฟคไปทุกอย่างย่อมไม่มีอยู่บนโลก ถ้าจะแข่งเรื่องใช้แรงล่ะก็ ฉันไม่มีทางแพ้ยัยนั่นแน่

แต่เอ๊ะ...คุณหนูเขาไม่แข่งอะไรแบบนี้กันนี่นา

ฉันคิดในใจอย่างสับสน ไม่แน่ใจว่าควรดีใจกับชัยชนะเล็กๆน้อยๆนี้ดีหรือไม่ แต่ผ่านไปสักครู่ก็ยักไหล่ไม่ยี่หระ

ถ้าชนะก็คือชนะ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่เห็นต้องเป็นข้อยกเว้น

.
.
.

กำลังคิดหาจุดอ่อนอย่างอื่นของยัยคิโชวอิน ก็ประจวบเหมาะพอดีที่ลูกพี่ลูกน้องของยัยนี่ที่ชื่อโคะโท ริรินะ ได้เข้ามาเป็นนักเรียนใหม่ของซุยรัน พอมาถึงก็ข้ามหัวรุ่นพี่ไปหลายคนในการติดตามท่านคาบุรากิ

แม้จะมีคนไปเตือนบ้างแล้ว แต่ยัยนั่นกลับลอยหน้าลอยตาตอบว่า พวกเธอเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาห้าม แล้วก็ไปกระแซะท่านคาบุรากิต่อ

เรื่องนี้ทำให้กลุ่มของฉันยัวะเป็นอย่างมาก รุ่นพี่หลายๆคนก็ไม่สบอารมณ์ที่ยัยนี่ชักจะเหิมเกริมมากขึ้นทุกวัน ท่านคาบุรากิเป็นของพวกเราทุกคนไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง จะมาข้ามหน้าข้ามตากันไม่ได้

ขณะที่ทุกคนกำลังวางแผนว่าจะจัดการยัยคนนี้อย่างไรดี ฉันก็นึกอะไรออก

ในเมื่อเป็นลูกพี่ลูกน้องของคิโชวอิน บางทีอาจจะเป็นการสร้างจุดอ่อนครั้งยิ่งใหญ่ให้ยัยนั่นก็ได้

ฉันบอกทุกคนว่าไม่ต้องทำอะไร ให้อยู่เฉยๆ รอให้ยัยโคะโท ริรินะทำลายตัวเองไปช้าๆ

คนไม่รู้จักประมาณตัวแบบนั้นน่ะ คงทำให้ท่านคาบุรากิโมโหเข้าสักวันแน่ๆ แล้วพอถึงตอนนั้นคงเป็นจุดจบของทั้งยัยนั่น และยัยคิโชวอินคงโดนหางเลขไปด้วย

คนมีอำนาจแบบท่านคาบุรากิเวลาโกรธขึ้นมาจะทำอะไรลงไปบ้าง แค่คิดก็สนุกแล้ว

ฉันวาดฝันเกี่ยวกับการที่คิโชวอินและยัยลูกพี่ลูกน้องถูกทำลายลงไป พอเจอหน้าก็เข้าไปเยาะเย้ยถากถาง และได้เห็นยัยนั่นวิ่งพล่านไปขอโทษคนที่ยัยลูกพี่ลูกน้องไปล่วงเกินไว้ เรื่องนี้ทำให้ฉันแปลกใจเหมือนกัน

อะไรกัน ผู้หญิงคนนี้โง่รึเปล่า ความหายนะจะมาเยือนแล้วนะ ยังไม่รีบตีตัวออกห่างจากปัญหาอีก จะทำตัวเป็นคนดีไปถึงไหน

โง่ โง่ โง่สิ้นดี

นี่คือการดิ้นรนเฮือกสุดท้ายอย่างนั้นเหรอ หรือเป็นการออดอ้อนขอความเห็นใจจากท่านคาบุรากิ

เรื่องที่ยัยนั่นเที่ยวก้มหัวปลกๆขอโทษคนอื่นเขาไปทั่วก็เป็นที่รู้กันทั้งชั้นปี คนที่เคยฮึ่มๆแฮ่ๆใส่ยัยลูกพี่ลูกน้องก็ดูจะลดความแรงลงไปมาก ด้วยว่าเกรงใจคิโชวอิน ทำได้แค่เอามานินทาลับหลัง

เฮอะ ไม่สบอารมณ์เลย

ฉันอยากเห็นสงคราม อยากเห็นคนใต้อำนาจยัยนั่นก่อหวอด อยากเห็นยัยคิโชวอินตกที่นั่งลำบาก เผื่อจะเปลี่ยนสีหน้าท่าทางสบายๆไม่รู้สึกรู้สาอะไรได้บ้าง

ฉันเกลียดสีหน้าของยัยนั่น สีหน้ายิ้มๆเหมือนพวกถือไพ่เหนือกว่าคนอื่น มองลงมาจากเบื้องบนไม่ทุกข์ไม่ร้อน

ทำอวดดีต่อไปเถอะย่ะ เดี๋ยวเธอก็จะถึงจุดจบแล้ว

ไม่นานเกินรอเลย ที่ยัยโคะโทจะทำให้ท่านคาบุรากิโมโห

ยัยเซ่อนั่นพอเห็นท่านคาบุรากิไม่มีเหล่าแฟนคลับมารุมล้อมก็คงเห็นเป็นโอกาสดี เลยเข้าไปกระแซะ แต่คงไม่รู้ล่ะสิว่ากฎเหล็กข้อสำคัญที่อยู่เหนือกว่าบรรดาแฟนคลับนั่นก็คือ ห้ามรบกวนเวลาที่ท่านคาบุรากิอยู่กับท่านยูริเอะเป็นอันขาด

ไม่ต้องตามไปดูก็รู้ผลลัพธ์ ยัยนั่นคงจะโดนท่านคาบุรากิที่ฉุนขาด ตะคอกไล่ไปให้พ้นหน้าสินะ เห็นวันนี้ก็ดูจ๋อยไปเลยนี่นา

กลุ่มของฉันซุบซิบเรื่องนี้อย่างสนุกสนาน มองไปที่ยัยคิโชวอินที่ดูเครียดกว่าทุกวัน ไม่มีอะไรจะน่ายินดีมากไปกว่านี้อีกแล้ว

ฉันรอฟังข่าวว่าท่านคาบุรากิที่ระเบิดอารมณ์ไปวันนั้นจะทำอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เห็นวี่แววเลย มีแค่เรื่องยัยโคะโทเลิกไปตามตื๊อท่านคาบุรากิแล้ว คงจะเข็ดสินะ

แต่แค่นี้เองเหรอ จบดีเกินไปแล้ว ทำไมยัยโคะโทถึงไม่ได้รับผลการกระทำอะไรของตัวเองเลยล่ะ

หรือเพราะยัยคิโชวอินอยู่เบื้องหลังอย่างนั้นสินะ ต้องใช่แน่ๆ

ไม่รู้ว่าใช้วิธีอะไร แต่คงหนีไม่พ้นไปออดอ้อนทำมารยาใส่ล่ะสิ

โธ่เอ้ย ผู้ชายก็แบบนี้ล่ะนะ

เจอท่ามารยาสาไถเข้าไปหน่อยก็อ่อนระทวยเป็นเทียนถูกไฟลนเชียว นับว่ายัยคิโชวอินฝีมือไม่เลว เห็นเงียบๆหงิมๆแบบนั้นแต่ร้ายน่าดู กล่อมท่านคาบุรากิซะอยู่หมัด

ได้ยินว่ายัยนั่นบอกใครต่อใครไปทั่วว่าไม่ได้สนใจท่านคาบุรากิ แต่ที่แท้ก็แอบไปกุ๊กกิ๊กกันลับหลัง ท่านยูริเอะก็ใจดีชะมัดที่ปล่อยแฟนตัวเองไปมีกิ๊กแบบนี้

เฮ้อ ธรรมชาติอีกอย่างของผู้ชาย ไม่รู้จักพอ

ท่านคาบุรากินี่ก็ร้ายจริงๆ เห็นเคร่งขรึมเย็นชาแบบนั้น แต่จริงๆก็แอบจับปลาสองมือลับหลังแฟนตัวเอง เขาว่ากันว่าผู้ชายร้ายๆน่ะมีเสน่ห์ก็เป็นไปตามนั้น

ว่าแต่สเป็คท่านคาบุรากิเป็นแบบนี้เองเหรอ ผู้หญิงที่ดูเรียบร้อยอ่อนหวานกริยามารยาทนุ่มนวลในโรงเรียนนี้ก็มีให้เต็มไปหมด ก็ไม่เห็นจะเหลือบแลใครนอกจากท่านยูริเอะ ยกเว้นแต่ว่ายัยคิโชวอินจะมีอะไรดีๆซ่อนเอาไว้อยู่

ฉันควรจะหามันให้พบสินะ อาจจะเป็นกุญแจที่นำไปสู่การคว้าหัวใจท่านคาบุรากิมาครอบครอง

แต่อย่างนั้นก็เถอะ ยัยคิโชวอินก็ช่างน่าสงสาร คงเป็นได้แค่ตัวสำรองเวลาท่านคาบุรากิเหงา พอตัวจริงเขามาก็ต้องหลบฉากหนีไปนอนช้ำใจอยู่แหงๆ

แต่เอ๊ะ ฉันจะสงสารยัยนั่นทำไม

ต้องสมน้ำหน้าสิ มันถึงจะถูก

-------------------------------

มโนกันไปใหญ่แล้ว ซึรุฮานะซัง ถถถถถถถถถถถถถถถถถ

>>737 กล้องคุณภาพดีสเปคดีๆก็ชัดนะ บางที่นี่กล้องชัดมากกกก หนึ่งในกล้องชัดมากคือกล้องส่วนใหญ่ที่ใช้ในลิฟต์ จนเคยมีคนเตือนเลยว่าเข้าลิฟต์อย่าทำอะไรแปลกๆเช่นแบบ อ๊ะ อยู่คนเดียว หันเข้ากระจกไปฉีกยิ้มปากกว้างแคะเศษอาหารที่ติดงี้ ล้วงมือไปดึงชายเสื้อ ดึงถุงน่องจากใต้กระโปรง ผู้ชายก็เคยมีแบบยืนเขย่งขาเอียงข้างให้กระจกเพื่อดึงกกน.เข้าวินงี้ ควักอย่างเมามัน คือคนเฝ้ากล้องนี่ฮากันกระจาย รู้มาจากเพื่อนที่เคยไปคิวซีระบบความปลอดภัยตามอาคาร(หรือเค้าเรียกออดิทวะ ซัมติง) ตอนเช็คคุณภาพกล้องตามลิฟต์นี่ชัดจนตกใจ และเคยไปเจอช็อตเด็ดฮาเงิบบ่อย 5555

>>740 เดี๋ยวฟิคซึรุชักมาบ่อย อ่านไปอ่านมากูชักมองซึรุซึนๆน่ารักแปลกๆ 5555

ฟิคกาวแม่งดีต่อใจ

>>731 มึง...อย่าบอกนะว่ามึงอยู่ชล

>>745 มึงด้วยเรอะ!?

>>745-746 มีความโลกกลมมาก

ky บ่นนิด อดีตโม่งสารบัญค่ะ นานๆจะเข้ามาทีแล้วเพิ่งเห็น

ตอนนี้ไฟล์ไทม์ไลน์เนื้อเรื่องในโฟลเดอร์สารบัญต้นกระทู้หายไป ไม่รู้ว่าโดนใครลบทิ้งและตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ (ใน activities ดันไม่มีบันทึก)

คือจะบอกว่าไฟล์ในโฟลเดอร์นั้นเนี่ย กูไม่ได้ทำไฟล์สำรองอะไรไว้นะ ถ้าแค่แก้เล่นใน doc ก็ยังพอ revision ให้ได้
แต่ลบไฟล์ทิ้งไปเนี่ย กูไม่มีตัวแบ็คอัพให้หรอกนะ หายแล้วหายเลย (ถ้าจะมีก็เป็นใน justpaste ที่กูทำตั้งแต่เดือนสามโน้น)

คิดว่าส่วนใหญ่คงไม่ได้เข้าโฟลเดอร์กันหรอกมั้ง ดูจากที่สารบัญตัวละครอื่นๆไม่มีการอัพเดทเพิ่มเติมอะไร
แค่พอกลับมาดันเจอว่าไฟล์ที่กูอุตส่าห์นั่งทำหายสาปสูญไปซะงั้นแล้วเซ็งว่ะ

>>748 ยินดีต้อนรับค่ะ กูคิดถึงมึงมากเลยน้าาาาาา //กอดๆ
กูไม่เคยใช้เว็บนี้ แต่เคยเห็นใครซักคนบอกว่า justpaste คนที่เป็นเจ้าของไฟล์มีสิทธิ์แก้ไขได้คนเดียว กูเลยนึกว่ามึงลบทิ้งไปอ่ะ เพราะอัพเดทสารบัญกันเองไปแล้ว ไอ้ลิงค์ justpaste เลยไม่จำเป็นก็เลยลบทิ้ง ตกลงมึงไม่ได้ลบสินะ โอ๋ๆนะคะมึง อย่าเฟลไปเลยนะคนดี อยากอ่านฟิคอะไรมั้ย เผื่อช่วยให้มึงหายเฟลได้
หรือเว็บมันรวนวะ กูก็ไม่รู้ ไม่งั้นก็มีใครมือบอนไปลบทิ้ง ใครทำก็ออกมาสารภาพซะดีๆนะตัวเอง

>>748 กูเป็นคนนึงที่กดจะเข้าไปดูไทม์ไลน์แล้วมันไม่ขึ้นอะ แต่นึกว่าโดนล็อคซะอีกเพราะมันขึ้นมาบอกอะไรแนวๆไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าถึง ก็ยังงงอยู่ว่าอ้าวไฟล์นี้ล็อคหรอเนี่ย สรุปคือโดนลบทิ้งไปแล้วซะงั้น /พุ่งตัวไปกอดปลอบ มองแง่ดีว่าคนทำอาจจะไม่ตั้งใจป่าว แบบมือไปโดน แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากดแก้กดลบนี่มันกี่ขั้นตอน ถ้ามันหลายขั้นก็แอบดูเจตนาไม่ดี ถึงจะไม่รู้ว่าทำไปแล้วได้อะไรก็เหอะ นี่จะมีใครได้เซฟไว้บ้างมั้ยนะ

>>749 หมายถึง​ในโฟลเดอร์​กูเกิ้ลน่ะ ไม่ใช่​justpaste
พวกไฟล์ทั้งหมด​ที่ทำไว้
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

ส่วน justpaste กูแก้ลิ้งก์​เป็นส่วนตัว เพราะคิดว่า​ไม่จำเป็น​แล้วนั่นล่ะ
>>750 กูก็งงเหมือนกัน​ มันก็ลบง่ายด้วยล่ะ แต่ปกติ​มันจะขึ้น activity ว่ามีใครทำอะไร​กับไฟล์​และกู้จากตรงนั้น​ได้ อันนี้มันดันไม่มี​ข้อมูล​อะไรขึ้​นเลย ไฟล์หายไปเฉยๆ ส่วนที่ขึ้น​permission นี่กูก็ไม่แน่ใจ ไม่รู้​ว่ามันโดน takeover ไปรึไงกัน

มีเป็นตัวเก่าโน้นที่เคยทำไว้ถึง 178
https://justpaste.it/reika-timeline

>>751 กรี๊ดดดดดดดดดดด มึงคะ กูเผลอไปลบสารบัญคาบุรากิเข้า มึงกู้คืนได้มั้ย กูขอโทษ โฮววววววววววววว กูแค่อยากรู้มันมีขั้นตอนอะไรวะถึงลบง่ายจัง นึกว่าต้องยืนยันว่าจะลบไฟล์นี้จริงๆเหรอ ปรากฎแม่งลบไปเฉย

ถ้ากู้คืนไม่ได้ เดี๋ยวกูทำให้ใหม่เป็นการชดใช้นะ กูขอโทษจริงๆ

กูรอทะลุมิติที่ท่าน้ำทุกวัน

กูสงสัยอย่างกูเห็นหนังหรือการ์ตูนญี่ปุ่นหลายเรื่องละ ที่คนแกล้งขีดเขียนโต๊ะ หรือล๊อกเกอร์ แล้วจับไม่ได้ ต้องกล้ำกลืนฝืนทน

กกูสงสัยมาก เพราะมันเป็นสมบัติของโรงเรียนทำของโรงเรียนพัง มันไม่ได้จบที่แกล้งเพื่อนแล้วนะ

โงเรียนกูก็เคยมีเด็กเล่นแผลงๆแบบนี้ ตอนเย็น แล้วอาจารย์มาเจอตอนเช้าว่าโต๊ะเละแล้ว หนึ่งชั่วโมงอาจารย์ห้องปกครองลากคนร้ายมาได้ว่ะ(ไปดูกล้อง) มานั่งขัดโต๊ะนี่แหล จารย์โหดสัส คดีขโมยไรงี้ อาจารย์กวาดสายตาเรด้าร์ทีเดียวจับผิดปกติได้ 555

เลยสงสัยเรื่องเขายึดติดกับการแต่งเนื้อเรื่องการแกล้งคนแบบสมัยก่อนช่วงที่กล้องยังไม่บูมหรือว่ารรญีปุ่่นมันไม่มีกล้องจริงๆวะ

แต่ทำโต๊ะกับลีอคเกอร์นี่เรื่องไม่น่าเงียบได้นะ กูเป็น ผ.อ. กูล่าแม่มดแล้ว ให้ออกมาจ่ายเงินชดใช้ 55555

>>751 กูคือโม่งที่เผลอไปลบสารบัญคาบุรากินะ กูก็อปจากของเดิมใน justpaste ของมึงมา เดี๋ยวต่อจากนี้กูจะรับช่วงต่อทั้งหมดเองเป็นการไถ่โทษ กูไม่รู้จริงๆมันจะลบง่ายขนาดนั้น ขอโทษด้วยนะ
แต่กูไม่ได้กดลบไทม์ไลน์นะ กูเองก็เพิ่งรู้ว่าไทม์ไลน์มันหายไปนี่ล่ะ

>>756 เห็นละ กูเพิ่งตื่น และมันก็ขึ้นนะว่าลบไปตอนเวลาเท่าไหร่และใครเป็นคนลบ ขึ้นชื่อมึงด้วย จำวรั้ยย //โทษๆ
ถ้าเผลอลบและรู้ตัว คนลบสามารถเข้าไปที่ถังขยะ Trash แถบด้านซ้ายแล้วเลือก Restore กลับมาได้

กูเอาไทม์ไลน์ตัวเก่ายัดใส่ไปละ

>>757 กรี๊ดดดด อดีตโม่งสารบัญ //พุ่งตัวเข้าไปกอด คิดถึงมึงนะ คิดถึงฟิคมะหมาด้วย สะดวกเมื่อไหร่ก็แวะมาเรื่อยๆ นะ

>>757 อีห่า โม่งแตก แต่ไม่เป็นไร กูยอมโม่งแตกแค่กับมึงคนเดียว อย่าเอ็ดไปล่ะ 5555555555555555
กูก็เข้าไปในถังขยะนะ แต่ไม่มีไฟล์ให้กู restore กูเลยไปทำใหม่ด้วยการก็อปของเก่ามึงมา เอาเป็นว่าต่อจากนี้กูรับทำทั้งหมดเองนะ
ทีแรกกูว่าจะทำแค่สารบัญเอ็นโจคนเดียวเพราะกูลำเอียง แต่มือกูเผลอกดลบคาบุ อีห่า ต้องเป็นคำสาปจากไซซายะที่ต้องการให้กูอัพเดทสารบัญให้ด้วยแน่นวล และด้วยความรักและเอ็นดูต่อวาคาบะ กูก็จะทำให้ด้วยเหมือนกัน

เย้. ตอนใหม่มาแว้วววว ขอบคุณโม่งแปลล. กระโดดกอดจ้วบบบบบ!!

อ่า.. ฟินแปลกๆ เพราะเคยชิพคาบุเรยกะอยู่พักใหญ่ๆ จนมาเลิกตอนคาบุสงสัยเรยกะ. ว่าแต่เคมี2 คนนี้ดีจังเลยน้าา. เหมาะกับการตูนแก๊กดีจัง 555 เข้าขากันได้ดีขนาดนี้ขอมอบตำแหน่งตลกซุยรันให้เลยค่าาาา. ตอนหลังท่านเอ็นโจบันทัดเดียวมีตามๆ อิอิ. สงสัยอะเด้ว่าไมหายไปทั้ง 2 คนพร้อมกัน. ฮุๆๆ

ชอบๆ รู้สึกเหมือนเรือที่ตะไคร่เกาะมานานเริ่มได้ยินเสียงเครื่องยนตเตรียมออกทะเล

ตอนใหม่นี่เท่าที่อ่านคงจะสรุปได้ว่ากล้องอาจจะมีแต่โรงเรียนไม่คิดสืบเพราะกลัวกระทบเด็กเส้นใหญ่สินะ

อ่านถึงท่อนที่เรย์กะบอก วาคาบะหน้าตาน่ารักแล้วกูเผลอตบมุกให้ใจว่าถ้าน่ารักก็เก็บไว้กินเองเลยค่ะ อย่าเอาไปให้คาบุเลย มันเสียของ
ตกลงวาคาบะหน้าตาน่ารักจริงๆด้วยสินะ กูนึกว่าจะดูจืดๆเรียบๆตามสไตล์นางเอกโชโจปกติน่ะ เพราะมังงะโชโจมันจะมีอีเวนท์ประมาณว่านางเอกดูจืดๆแต่พอไปแต่งองค์ทรงเครื่องหน่อย พระเอกก็มองตามตาค้าง ตะลึงในความสวย จะมีอีเวนท์แบบนั้นในเรื่องบ้างมั้ยน้า

ตัดมาที่คาบุ เอ่อ ไม่รู้ตัวจริงดิ เขารู้กันไปถึงทวีปแอนตาร์คติกแล้วมั้งว่านายชอบวาคาบะ แสดงออกโจ่งแจ้งขนาดนั้น แถมเพิ่งจะรู้อีกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้เขาโดนแกล้ง เรื่องอื่นฉลาดนัก เรื่องนี้ทำไมโง่จังล่ะคะ ท่านเรย์กะอย่ายกวาคาบะให้คนพรรค์นี้เลยค่ะ เก็บไว้กินเอง ปลูกทุ่งดอกยูริเถอะค่ะ

ปล.เอ็นโจมีบทอยู่หนึ่งบรรทัดอีกแล้ว กูควรเก็บไปใส่ในสารบัญด้วยมั้ย ถถถถถถถถถถ

จะว่าไปนายบ้าหมายังทำตามติดชีวิตเบียทริซหาท่านเรย์กะอีกปะวะ (แต่ไม่น่าแล้วมั้ง นางได้เซอบิรุสเป็นตัวตายตัวแทนแล้ว) พอเห็นคาบุส่งเมล์รัวๆนี่นึกถึงนายบ้าหมามาก่อนเลย บ้าจริง55555555

>>761 เอาจริงๆถึงไม่สืบแต่ตอนนี้มันก็กระทบเด็กเส้นใหญ่top3ของชั้นเรียนนะ ตอนนี้ท่านเรย์กะก็เป็นผู้เสียหาย แล้วคาบุรากิกับนายตัวสำรองเองก็ยังไม่เชื่อ ถ้าเรียกร้องให้สืบสวนเต็มที่ก็น่าจะได้อยู่ เพราะไม่มีใครใหญ่กว่านี้แล้ว

ถ้าเรื่องที่ท่านเรย์กะถูกสงสัยว่าเป็นคนร้ายไปถึงหูท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านพี่ หรือบ้านเอ็นโจ(ที่ถูกยูกิโนะคุงงอแงใส่) ก็ไม่น่าจะอยู่เฉยนะ โดนกดดันแน่ๆ

>>764 กูว่าท่านพี่ควรรู้ ไม่งั้นเสียชื่อซิสค่อนนะโว้ย!!

มานั่งคิดๆดู. เรยกะเนี่ยเป็นคนคิดอะไรคนอื่น(ที่ฉลาดๆ)จะรู้สินะ ประมานว่าเก็บสีหน้าไม่เก่ง. แต่บรรดาเพื่อนๆชนชั้นสามัญรอบๆดันติดฟิลเตอรเลยไม่รู้ความจริง. ที่นี้หลังจากนี้จะมีโมเม้นตของคาบุเรยกะมากขึ้น. คุณแม่ของคาบุเองก็ชอบเรยกะที่โดเด่นตรงที่ไม่มีท่าทีอยากจับลูกชายตัวเองแบบเด็กผู้หญิงคนอื่นรอบๆ ก็คงจะประทับใจเรยกะอยู่พอสมควร. ด้วยความที่รูปร่างฐานะเหมาะสมแถมยังสนิทกัน. สรุปว่า. งานหมั้นของคาบุเรยกะจะต้องเกิดขึ้นแหงๆ

ที่นี้ขึ้นอยู่กับฝ่ายคาบุแระว่าจะยินยอมรึเปล่า เรยกะคัดค้านแหงๆ. แต่ไม่รู้จะมีคนยอมป่าววเพราะดูคุณพ่อแม่จะปลื้มบ้านคาบุมากๆ. ถึงเรื่องเล็กน้อยจะรักตามใจเรยกะแค่ไหนแต่เรื่องใหญ่นี่ไม่แน่. แต่คุณพี่จะต้องช่วยคุณน้องแน่ๆ อืมๆ. ที่นี้คาบุจะต้องอ้างว่าแค่หมั้นเอง. หมั้นไปก่อนค่อยยกเลิกก็ได้ ระหว่างนี้ขอใช้เวลาจีบวาคาบะไปก่อน. แต่ความจริงคือหลงรักเรยกะไปอย่างไม่รู้ตัว. จุดนี้เป็นจุดที่ทำให้เอ็นโจทนไม่ไหวต้องบอกความรู้สึกตัวเองออกมา เดาว่าเป็นหลังจบมปลายแหงๆ. เอิ้กก กุเมากาวแระ

>>767 พล็อตดีใครก็ได้ อดอปไปแต่งฟิคดี ว๊อนกาว 555

>>766 พวกอีเวนท์ใหญ่ๆในเรื่อง มันก็เป็นไปตามไทม์ไลน์คิมิดอลอยู่แล้วน่ะ คาบุอกหัก บอกลายูริเอะ ไปจีบวาคาบะ อีเวนท์หลักๆพวกนี้เป็นไปตามต้นฉบับหมด ต่างแค่ระยะเวลาที่เกิดกับรายละเอียดปลีกย่อย กูว่ายังไงก็เกิดงานหมั้นนั่นล่ะ สิ่งสำคัญคือความรู้สึกของเรย์กะกับคาบุจะเปลี่ยนไปทางไหน

>>761 กูรู้สึกว่าเป็นเหตุผลที่อ่อนมาก เพราะเรย์กะตกเป็นผู้ต้องหา กลายเป็นผู้เสียหายด้วย คาบุ เอ็นโจ เรย์กะนี่แทบยึดครองโรงเรียนกันได้อยู่แล้ว จะยื่นเรื่องขอให้สอบสวนใครจะกล้าขัด เรย์กะเองก็ Pivoine คนนึงเหมือนกันนะ
ทางโรงเรียนกลัวไปเจอตอ แต่ไม่เกรงใจเรย์กะกันเลย แปลว่าคงมีสมมติฐานในใจว่าเรย์กะนั่นล่ะทำ เลยไม่กล้าเปิดกล้องงัดหลักฐานออกมา แบบนี้ก็ยิ่งดูแย่เข้าไปใหญ่

ไม่รู้สินะ. ตั้งแต่เรื่องล้างมือ คาบุรากิขอแฮนครีม เรยกะมีแฮนครีม ยี่ห้อที่เรยกะใช้คาบุดูพอใจ. คือกุแอบรู้สึกว่า. อิสองคนนี้มันคู่กันมากๆ.

>>770 จริงๆ ถ้าพูดถึงเรื่องรสนิยมความหรูเริ่ด คาบุกับเรย์กะเข้ากันดีมากๆ นะ ตั้งแต่เรย์กะไปงานเลี้ยงบ้านคาบุแล้วซื้อช็อกโกล่าไปฝาก คาบุกินแล้วถูกใจ ขนมที่ซื้อไปฝากเด็กๆ ห้องเปอติต์ คาบุก็ทำท่าสนอกสนใจมีคอมเมนต์จนเรย์กะต้องปรามๆ ในใจว่ามึงอย่ามาตีสนิท ถถถถถถ ห่วงกลที่ซื้อให้ยูกิโนะ คาบุก็ติดใจเล่นจนไม่หลับไม่นอน กูว่าถ้าคาบุมันเกิดคิดได้ขึ้นมาเมื่อไหร่ เรือคาบุมีหวังติดเครื่องไนโตรวิ่งฉิวเหมือนกัน

>>770 คาบุมันก็ชอบทุกอย่างที่ใช้ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ.. คราวก่อนตอนยืมผ้าขนหนูเอ็นโจใช้ก็ชอบจนไปหาซื้อมาใช้เองบ้าง