Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]

.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

เชี่ย ปิดท้ายกระทู้​ได้หลอนมาก

อ้าว จะพิมพ์เล่นๆ เสือกเป็นเมนท์สุดท้ายซะงั้น ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

เกลียดการปิดท้าย5555555

เมนต์ปิดท้ายนี่เสียงกูเกิ้ลลอยมาเลย

ในที่สุดก็ขึ้นมู้ใหม่ มู้ที่แล้วนี่ครอสเรียนภาษาชัด ๆ

ปิดท้ายมึงคืออะไรรรร หลอนโคตร 5555

ปิดมู้ได้ซึโก๊ย ทาโนะชี่มาก ลั่น

กลับไปอ่านตอนล่าสุดอีกที เอ๊ะ ตอนคาบุรากิโวยวาย เอ็นโจก็แค่บอกว่าอ๋อเหรอ ท่าทางแบบรู้เรื่องที่วาคาบะโดนแกล้งอยู่แล้วนี่หว่า จริงๆ คือตลอดมานี่ก็แอบสตอล์คดูท่านเรย์กะแอบช่วยเหลือวาคาบะอยู่ใช่มะ สนุกมากสินะ หืม หืม...

จากหล่อระทม ตอนนี้กลายเป็นหล่อพิโรธแล้วว่ะ ตกลงสาวๆ พากันกลัวหัวหด/อึ้งแดร๊กกันหมดเรอะ ไม่ยักกะมีใครกรี๊ดความเท่ของจักรพรรดิ์แฮะตอนนี้

>>9 จริงๆ สาวที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการแกล้ง พอได้สติหายกลัวแล้วก็น่าจะไปกรี๊ดกันต่อนะ จักรพรรดิผู้พิโรธก็เท่ห์นะค้า~ อะไรทำนองนี้
แต่จริงๆ อยากรู้ว่าตอนคาบุรากิจับบ่าวาคาบะบอกจะปกป้องเธอเองนี่ เอ็นโจดูอยู่ด้วยความรู้สึกยังไงมั่งวะ อิจฉาเพื่อนมั่งมั้ยนะ จีบสาวก็จีบได้ตรงๆ ผ่าเผย (ถึงจะทำสาวเดือดร้อนก็เหอะ) ทีตัวเองได้แต่หมาหยอกไก่ไปวันๆ แถมเอาปัญหามาโยนใส่ท่านเรย์กะเองอีกต่างหาก ฮึ่มมมมมม

>>10 กูว่าฮีคงคิดว่าหาเรื่องเดือดร้อนให้คุณทาคามิจิและกูอีกแล้วนะสัส ล่ะมั้ง

เอ็นโจอาจจะคิดว่าน่าสนุกจัง ถ้าทาคามิจิโดนแกล้งหนักกว่านี้คุณคิโชวอินจะทำยังไงนะ ก็ได้ 555

>>12 ทำไมเป็นคนเลวแบบนี้ล่ะคะ ถถถถถถถถถถ

>>13 ก็แค่ความสุขเล็กๆ ของคนที่ได้แต่เฝ้ามอง..... อะเฮื้อ

>>11 ว้ายยยย เอ็นโจเถื่อน พูดออกมาตรงๆ เลยค่า มาซายะเหวอแน่นอน

>>12 ทำไมรู้สึกว่ารูทนี้น่าสนุกจังวะ

อยู่ห้องเดียวกัน​ก็ต้องรู้เรื่อง​บ้างล่ะ ขนาดตอนโมชิดะ เรย์กะอยู่คนละห้องยังรู้เรื่อง​เลย

>>12 ตอนดูมาซายะเกรี้ยวกราด​เงียบๆ ก็อาจจะคาดหวังว่าเร​ย์​กะจะทำยังไงน้า แต่ท่านโยโกะดันโผล่มาปะฉะ​ดะ​ เลยต้องไปไกล่เกลี่ย​แทน

>>17 ท่านเรย์กะเลยกลายเป็นตัวประกอบพูดประโยคเดียวไปซะฉิบ...

ถ้าประธานโยโกะไปด่าของกินบ้านวาคาบะ เรย์กะน่าจะขึ้น แล้วได้เห็นจักรพรรดินีเสด็จมาตบเกรียนทั้งสองฝ่าย

>>19 "พฤติกรรมของคุณทาคามิจิก็แหลกเหลวไม่สำรวมเหมือนช็อตเค้กถูกๆ ของบ้านคุณน่ะแหละ"
"ท่านโยโกะ จะพูดแรงเกินไปแล้ว ขอโทษช็อตเค้กบ้านคุณทาคามิจิเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!"
เอ็นโจคงกลบเกลื่อนให้แทบไม่ทันเลยทีเดียว...

>>20 เป็นไปได้อย่างมากด้วย

>>20 ต้องเน้นว่าขอโทษ'ช็อตเค้ก'ด้วยนะ ไม่ใช่ขอโทษวาคาบะ 5555555555

>>20 เชี่ย กูลั่น 555555555555555555555555555555555
ท่านเรย์กะคงออกมาปกป้องเค้ก พร้อมบรรยายความรู้สึกที่ได้รับตอนทาน แยกแยะส่วนผสมและกรรมวิธีการทำอย่างละเอียดลออ สุดท้ายกลายเป็นเลคเชอร์เรื่องเค้กไป

>>23 "ถึงแม้ว่าจะเป็นเค้กที่ราคาไม่แพง แต่ก็เป็นช็อตเค้กที่เนื้อสปอนจ์นุ่มละมุนหอมกลิ่นวานิลลา รสหวานอมเปรี้ยวของเนื้อครีมที่ซื่อตรงละลายในปาก เข้ากันกับสตอร์เบอร์รี่สดลูกโตที่ชุ่มฉ่ำ เห็นได้ชัดว่ามีความพิถีพิถัน ใส่ความตั้งใจและความรักลงไปในการทำ ดังนั้นการจะนำมาพูดจากันแบบนี้จะหยามกันเกินไปแล้วนะคะ!"

>>24 5555555555555555 คนที่ฟังคงเอ๋อไป แล้วคิดแบบติดฟิลเตอร์ว่า"ท่านประธานคิโชวอินเป็นที่เลื่องชื่อในฐานะท่านประธานกรูเม่ต์สินะคะ ท่านเรย์กะเองก็คงจะเป็นกรูเม่ต์เช่นเดียวกับท่านพ่อ สมกับเป็นท่านเรย์กะเลยค่ะ!"

>>24 แล้วคาบุรากิก็จะแหลมเรื่องเค้กขึ้นมา "อ่อนหัด เธอยังทานเค้กบ้านทาคามิจิไม่ครบทุกอย่างล่ะสิ ถึงบรรยายได้แค่นั้น ทีเด็ดน่ะอยู่ที่ช็อกโกแลตเข้มข้น หวานหอม บลา บลา บลา"
สุดท้ายสองคนนี้หันมารบกันเองในเรื่องเค้ก ไปๆมาๆ ท่านเรย์กะอาจจะหลุดปากเรื่องวาคาบะทำยากิโซบะกับแกงกะหรี่ให้ทาน ได้ขึ้นบ้าน แล้วคาบุรากิลงไปทำท่า Orz กับพื้น........แพ้แล้ว วาคาบะมาชูแขนท่านเรย์กะขึ้นประกาศชัยชยะแบบเวทีมวย

>>26 เดี๋ยว ​แล้วเรื่องแกล้ง​กัน​ล่ะ 555555

>>26 กลายเป็นแท๊กฟู๊ดคอมเมดี้โดยสมบูรณ์ 555555+

>>26 เอ็นโจมาประคองมาซายะผู้พ่ายแพ้ลงจากสังเวียน เข้าสู่เส้นทางสาย Yuri โดยสมบูรณ์ ถถถถถถถถ

>>27 เพราะว่ามันคือแท็ก food ยังไงล่ะ!

>>26 อาหารคือการดวล!!!

>>26 ศึกโต้วาทีเรื่องเค้ก มีเล่นเกมทายชื่อเค้กและขนมจากภาพ เอ็นโจเป็นพิธีกร เรย์กะตอบถูกนิดๆหน่อยๆก็บวกคะแนนให้รัวๆ มาซายะตอบถูกทำเป็นไม่ได้ยินหรือเอาโจทย์ยากโหดหินให้ สองมาตรฐานและลำเอียงสุดๆ

>>32 สุดท้ายให้ทั้งสองฝ่ายลงมือทำขนมด้วยตัวเอง ท่านเรย์กะลงมือทำมิราเคิลพุดดิ้ง คาบุรากิไม่ยอมลดตัวลงมาทำของทำมือเลยทำท่าจะแพ้ฟาลว์ แต่พอกรรมการเอ็นโจชิมมิราเคิลพุดดิ้งเข้าไปก็วิ่งเข้าห้องน้ำและไม่ได้ออกมาอีกเลย เป็นอันว่าทั้งคู่เสมอกัน
ส่วนท่านประธานโยโกะผู้ถูกลืมก็วิ่งร้องไห้ไปตามทางเดินอย่างโกรธๆ แต่แล้วก็ถูกหยุดไว้โดยอาริมะที่ก้าวออกมาบอกว่า "ผมก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งประธานนักเรียนก็เพื่อจะจัดพิธีจบการศึกษาที่สมเกียรติที่สุดให้กับรุ่นพี่นาคาจิมะนะครับ อย่าร้องไห้เลย" ทั้งคู่มองตากันอย่างหวั่นไหว ความแค้นนานปีระหว่าง Pivoine และกลุ่มคณะกรรมการนักเรียนเป็นอันคลี่คลาย จบปึ๊ง Happy Ending สมแท็ก Love

>>33 และต่อมา คุณหนูบ้านคิโชวอินก็ถูกจับข้อหาฆาตกรรมคุณชายบ้านเอ็นโจ กลายเป็นนิยายสู้คดีกันในชั้นศาลแบบ Ace Attorney

เนื้อเรื่องพีคขึ้นเรื่อยๆ กรรมการเอ็นโจโคตรวงวาร55555555555555555555555555

นี่กระทู้เจปังเหรอ

>>34 ส่วนเรย์กะที่ทางบ้านพยายามวิ่งเต้นเรื่องคดีสุดชีวิต เห็นว่าตัวเองน้ำหนักขึ้นก็พยายามออกกำลังกาย แต่ทำยังไง น้ำหนักก็ไม่ลดซักที

จริงๆแล้วเป็นวิญญาณของเอ็นโจที่มาขี่คออยู่ กลายเป็นนิยายสยองขวัญ

กูจะรออ่านที่พวกมึงต่อซีรี่ย์นี้ต่อไป โคตรชอบ มีทุกแท็ก555555555555555555555

ท่านพี่ให้ความช่วยเหลือ จนกระทั่ง​เรย์กะรอดพ้นคดีมาได้ เรย์กะเลยประทับใจ​บราค่อนหนักกว่าเดิม

โดยไม่มีใครล่วงรู้​ว่าแท้จริงแล้วทั้งหมดตั้งแต่เกมโชว์ เป็นแผนการกำจัดเอ็นโจของท่านพี่นั่นเอง!!!

>>38 มีทุกแท็ก ยกเว้นแท็กเลิฟ 55555555

>>37 พวกเพื่อนๆ ที่เรียนพิเศษเห็นเรย์กะซึมๆ เลยนัดกันมาเที่ยวที่ Dog Land อีกครั้ง แต่ครั้งนี้พอเบียทันเห็นเรย์กะกลับเห่ากรรโชกอย่างรุนแรงแล้วมุดกลับเข้าตะกร้า อุเมวากะคุงมองเรย์กะอย่างตกตะลึงแล้วถามว่า "คุณคิโชวอิน เห็นอ้วนขึ้น เคยผ่านการทำแท้งมาหรือเปล่า!?"

>>40 แท็กเลิฟก็มีเยอะแยะมึง ของวาคาบะ-คาบุรากิ เป็นต้นกำเนิดเกมโชว์ ไม่ก็ความรักของท่านเรย์กะต่อท่านพี่ หรือความรักของท่านเรย์กะต่ออาหาร

>>41 ท่านเรย์กะกลับบ้านไปทำตุ๊กตาสาปแช่งอุเมวากะที่บอกว่าอ้วนขึ้น หยาบคายมาก ส่วนเอ็นโจที่ตายแล้วไปยึดอำนาจจากยมบาล และตั้งตัวเป็นราชาปีศาจคนต่อไป

>>43 เอ็นโจใส่ชุดหนัง กางเกงรัดๆ รองเท้าส้นสูงแบบเซบาสเตียนด้วยมั้ย

>>44 เอาผ้าคลุมขนสัตว์ตัวใหญ่ๆคลุม นั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้มองคนข้างล่าง

>>45 รอให้คุณคิโชวอินเป็นของคานคุงไประหว่างมีชีวิต พอใกล้สิ้นอายุขัยก็ไปรับมาสินะ โคตรยัน

>>46 ระหว่างนั้น คุณคิโชวอินก็เป็นพิธีกรรายการทำอาหาร เป็นที่นิยมสำหรับผู้อยากลองของแปลกเป็นอันมาก เชื่อว่าใครได้กินจะได้เห็นแม่น้ำซันสึ ถ้ากลับมาไม่ทันล่ะก็....จะถูกเอาวิญญาณไปนะ

>>47 งั้นก็เหมือนเพิ่มงานให้กับเอ็นโจน่ะซี ส่งวิญญาณไปเยอะๆเล้ย เพิ่มงาน เพิ่มงาน!

>>48 เอ็นโจเลยไปเข้าฝันมาซายะทุกคืน มาซายะเหมือนโดนสะกดจิตให้อยากไปป่าจุไคหรือไม่ก็ผาโทจิมโบ พอได้วิญญาณมาซายะก็เอาตัวมาใช้งานแทน ส่วนเอ็นโจก็ไปนอนจิบมาร์ตินี่ ดูคุณคิโชวอินผ่านจอมอนิเตอร์ตลอด 24 ชั่วโมง

ขอkyหน่อย ยูกิโนะคุงหายไปไหนแล้ว

>>50 เปิดฮาเร็มอยู่ในซุยรัน สาวๆที่มาอยู่รายล้อมท่านพี่ เดี๋ยวผมจะรับมาดูแลต่อเองนะฮะ

>>20 กุขำที่ท่านเรย์กะให้ขอโทษชอตเค้ก ไม่ได้ให้ขอโทษวาคาบะ55555555555

>>51 สุดท้ายตอนตาย วิญญาณหว่านเสน่ห์ใส่นางฟ้า ขึ้นไปยึดอำนาจบนสวรรค์ จบตำนานพี่น้องตระกูลเอ็นโจ

>>53 สุดท้ายก็ต้องตบตีแย่งชิงวิญญาณคุณคิโชวอิน/คุณพี่เรย์กะกันสินะ แต่เรย์กะคงฉุดท่านพี่วิ่งไปหายูกิโนะคุงแหงๆ ส่วนเอ็นโจก็ได้แต่ยิ้มขื่นๆอเหมือนเดิม โถ จอมมารของบ่าวช่างน่าวงวาร....

>>54 เรย์กะอาจเป็นเพอร์เซโฟเน เทียวระหว่างสวรรค์นรก

เรย์กะอาจจะเป็นอมตะก็ได้มึง

แล้วท่านเรย์กะนี่จะตายยังไงดี กินชานมไข่มุกแล้วดูดไข่มุกแรงไปหน่อยติดมาหลายลูกเลยติดหลอดลมหายใจไม่ออก

>>53 น้องเป็นหัวหน้าเทวดา พี่เป็นจ้าวนรก
>>44 กูแอบข้องใจนิดหน่อย ถ้ามาซายะลงนรกไปกับเอ็นโจใน >>49 ต้องใส่ยูนิฟอร์มทำงานเป็นชุดหนังกับรองเท้าส้นเข็มมั้ย
>>55 เอาของกินในนรกมาล่อ ถถถถถถถถถถถ

>>58 ถ้าในนรกมีอาหารคาร์บเยอะๆ ข้าว อุด้ง แป้งๆ นางคงไปแน่นอน ดูจากรสนิยมนางแล้ว กูว่าไต้หวันนี่สวรรค์ของท่านเรย์กะชัดๆ

กลายเป็นเรื่องอะไรไปแล้ววะเนี่ย 555555555555

>>60 ทัวร์ชวนชิมและแต่งชุดหนังกับขนเฟอร์ท่ามกลางไฟร้อนๆ

>>57 เรย์กะอยู่ยัน 80 นั่งเล่นกับหลานๆของซากุระกับอาโออิในบ้านพักคนชราซุยรัน แล้วช็อกตายด้วยโรคเบาหวาน
และเมื่อทุกคนได้พบกันพร้อมหน้าพร้อมตาในนรก ก็ไปเกิดใหม่กันกลายเป็นมะหมา ............

>>62 มีชาติก่อนเกิดเรื่องเป็นเทพนิยายด้วยนะมึง

มาทุกฟิคจริง ๆ

กาวกี่กระป๋องคะท่าน

กูว่า เหล่าโม่งในนี้แฝงตัวเข้าซุยรันได้เลยนะเนี่ย 555

>>66 โม่งแฝงตัวมานานแล้วเถอะ 555

>>66 เราเข้าซุยรันกันตั้งแต่กระทู้แรกแล้วมึง

>>66 ชื่อกระทู้​มันก็วงน้ำ​ชาซุยรันมาแต่แรกแล้วนี่ ถถถ

>>69 เปล่า ชื่อกระทู้แรกองค์ชายเอ็นโจ กระทู้สองค่อยสถาปนาวงน้ำชาขึ้นมาแบบเป็นทางการ

อย่าหาว่ากูลามกโรคจิตหรืออะไรเลยนะ...แต่ว่ามันคาใจกูมานานมากแล้ว...ท่านเรย์กะนั้น...
"

>>71 โทษกูกดปุ่มผิด คือกูจะถามว่าท่านเรย์กะนมเล็กหรือใหญ่ เพราะในเรื่องมันไม่มีบอกไว้...

กูว่ามาตราฐาน

>>72 กูว่าคัพบีมาตรฐานสาวเอเชีย

ท่านเรย์กะไม่สนใจหน้าอกหรอก สนใจรอบเอวตัวเองมากกว่า

>>71 อุเมวากะบอกชอบสาวอวบอึ๋ม โมริยามะที่ระแวดระวังเรย์กะอยู่รู้เรื่องนี้ก็จ้องหุ่นเรย์กะเขม็งแล้วปลดระวางเลยนะ....
เรย์กะก็บอกว่าหุ่นตัวเองไร้ส่วนเว้าโค้ง ...... (มีโค้งนะท่านเรย์กะ! ที่โดนทักว่าท้องไง---)

>>72 ที่แน่ๆ คือไม่ใหญ่ ไม่เข้ามาตรฐานสาวเซ็กซี่ขี้เล่นของอุเมวากะคุง

>>77 อกเล็กก็เซ็กซี่ขี้เล่นได้นะ ถถถถถถถ

คงน่าจะปกติมั้ง ไม่งั้นคงโดน ไมฮาระแขวะแล้ว เอ๊ะ หรือแบนพอกัน!?

แต่มาตรฐานสาวงามญี่ปุ่นต้องอกเล็กนะ สาวอกใหญ่ใส่กิโมโนไม่สวย ต้องให้มันราบเรียบไปกับชุดจึงจะงาม---แค่กๆ

ใหญ่ไปเดี๋ยวก็ยาน กระดานสิยั่งยืน

วันนี้ไม่มีฟิคเหรอ?

ถ้าเผลอเขียนเป็นแนวบู๊แอคชั่นจะรับกันได้มั้ยนะ

>>83 เขียนมาเหอะ อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามีกาว

ฟิคเวียนมีใครต่ออยู่มั้ย ถ้าไม่มีกูขอจองที่

>>83 ถ้าคาแรคเตอร์ได้ก็โออยู่มั้ง แต่จะเอาคุณหนูคุณชายไปบู๊กับใครอ่ะ ท่านเรย์กะยกพวกไปตียูริมิยะงี้อ๋อ

>>85 เรายังลงมือเขียนไปไม่มากหรอกแต่เราเล็งๆไว้ คิดจะต่อฟิคโรงเรียนเวทมน ตอนนี้กำลังดูแฮรี่พอตเตอร์เก็บข้อมูลอยู่

>>83 ลองลงๆมาเถอะ กระทู้นี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ (//มองทัวร์ชวนชิมกับยมบาลเอ็นโจข้างบน...)
>>84 ลุยเลยยย รออ่านนนนน

ย้อนอ่านตอน 161 ในงานโรงเรียน พวกคาบุมาที่ห้องเรย์กะสั่งชา เรย์กะว่า

"คาบุรากิสั่งชาทิกวนอิม เอ็นโจสั่งชาเก็กฮวย ยูกิโนะสั่งชาบุปผาคลี่ ขนาดชาที่เลือกดื่มยังบอกนิสัยเลย"

แต่ละอย่างบอกนิสัยยังไงบ้างน่ะ?
รู้แต่ว่าทิกวนอิมเป็นหนึ่งในชาชั้นดีที่ราคาแพงซินะ แต่เก็กฮวยนี่บุคลิกแบบไหนวะ รู้แต่แก้ร้อนใน 5555555555

//ky. ถึงโม่งแปล ในตอนนี้ "บุปผาคลี่" พิมพ์ผิดเป็น "ปุบผาคลี่" อะ

>>86 กูย้อนกลับไปอ่านที่เขียนเปิดไว้ แล้วกูก็พบว่า....กูลืมเลือกบ้านให้อาริมะ Orz ขอโทษนะอาริมะคุง
แถมลืมอีกว่าฮอกวอตส์มันส่งไปรษณีย์นกฮูกกัน แล้วท่านเรย์กะที่โดนนกขี้ใส่ประจำเนี่ย จะดูไม่จืดขนาดไหนถ้านกจำนวนขนาดนั้นบินมาทิ้งระเบิดใส่...

เก็กฮวยใช้ดับร้อนได้....ใจเย็นมั้งกุเดาถถถถ

>>88 ไม่เชิง ทิกวนอิมของร้านท่านเรย์กะต้องเป็นเกรดเเพงๆแน่ ๆ ชาแบบนี้คนสั่งจะให้ฟีลชอบของคลาสสิค นิยมชาจีนแท้ต้นตำรับเท่าน้านน ไรแบบนี้ มากกว่า 555

>>88 ทิกวนอิมเป็นราชาของชาอู่หลงน่ะ กลิ่นหอมมาก พอดีไปเจอบทความที่บอกว่าชาชนิดไหนเหมาะกับเรา

ชาอูหลง เหมาะกับ ผู้ที่รักการออกกำลังกายหรือทำงานที่ต้องใช้แรงเสียเหงื่อมาก ผู้นิยมรับประทานเนื้อสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ (ไอ้สัส กูลั่นประโยคนี้ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ)

ชาดอกไม้ เหมาะกับ ผู้ที่ในแต่ละวันนั่งตัวติดกับเก้าอี้ไม่ค่อยขยับเขยื้อนกายไปไหนเลย อีกทั้งปกติไม่ชอบออกกำลังกายด้วยแล้วเหมาะอย่างยิ่ง
เอ็นโจกับยูกิโนะก็ชาดอกไม้ทั้งคู่ เหมาะดีล่ะมั้ง

>>92 เออๆๆ เหมาะกับ​แต่ละคนจริงๆแฮะ 55555555
อู่หลง เหมาะกับคนรักการออกกำลังกาย นี่ภาพคาบุรา​กิ​แข่งวิ่งขี่ม้ามาเลย 55555

ชาเก็กฮวยสรรพคุณโคตรเยอะ เลยลองเสิร์ชหา ความเชื่อดู
คนญี่ปุ่นเรียกดอกเก๊กฮวยว่า คิกุโนะฮานะ แปลว่าดอกไม้ของคิกุ มีตำนานเล่าสืบมาว่า คิกุเป็นหญิงสาวที่กำลังจะแต่งงาน ได้ทำการบวงสรวงถามเทวดาว่า จะได้ครองคู่กับสามีนานกี่ปี เทวดาบอกว่าจะได้อยู่กับสามีนานเท่ากับจำนวนกลีบดอกไม้ที่นำมาบูชาเทวดา คิกุ รักสามีมากอยากจะอยู่ด้วยนานปีที่สุด จึงพยายามแสวงหาดอกไม้ที่มีกลีบมากที่สุด แต่ก็หาดอกไม้ได้ เพียง 17 กลีบเท่านั้น ด้วยความเฉลียวฉลาด คิกุจึงใช้มีดกรีดกลีบดอกไม้ดังกล่าวออกเป็นฝอยเล็กๆนับไม่ถ้วน จึงทำให้ได้ครองคู่กับสามีได้ชั่วกาลนาน ตำนานดอกเก๊กฮวย (คิกุ) ของญี่ปุ่นจึงเป็น ตำนานแห่งความรักโดยแท้เป็นรักที่คงทนยั่งยืน เหมาะที่จะเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักของชาวตะวันออกเป็นอย่างยิ่ง

>>89 จดหมายชอบมาตอนกินข้าวด้วยนะ ซวยล่ะ

>>94 หรือเอ็นโจสั่งมาเพื่อบอกว่าตัวเองมั่นคงในรัก!?

ky หน่อยน้า ตอนไทยล่าสุดนี่มองเห็นถึงความนกของบากะรากี้เฉยเลย

>>97 นกไม่นกไม่รู้ แต่อย่างน้อยวาคาบะก็หน้าแดงนะ 5555555555555

>>88 เดาว่ามาจากรสชา เหมือนชาฝรั่งแหละว่าแต่ละชนิดมีกลิ่นรส ความเข้ม และเหมาะกับวาระต่างๆไม่เหมือนกัน

ทิกวนอิม : เข้มมาก ชุ่มคอ ชงยากถ้าให้เป๊ะจริงคือรายละเอียดเยอะทั้งขั้นตอน วิธี เรื่องน้ำ ไปยันกากับถ้วยกมีแบบเฉพาะ ที่กูเคยกินคือขมชิบหาย นี่พูดในแง่กูเป็นคอชาฝรั่งนะ คิดว่าคงไม่ชินกับรสชาจีนด้วยส่วนนึงเพราะกินหลายแบบก็ขมอะ แต่ทิกวนอิมนี่แบบ เชี่ยยยย ขมติดลิ้น แต่คนที่ชอบชาจีนเค้าบอกหอมชุ่มคอ!? - แปลงเป็นนิสัยคนก็แนวพิธีการ มีมาดหน่อย แบบไม่ใช่อะไรที่ดูสบายๆ เข้ม(เป็นคนขมๆสินะ 555) อาจจะขรึมมั้ง คนที่ชอบกินส่วนใหญ่แนวเหมือนพวกคงแก่เรียน คอชาก็จะมาดนิ่งๆสุขุม ไม่ก็คนมีอายุหน่อยไปเลย อารมณ์เหมือนจิบไปถกปรัชญากันไป

ชาเก๊กฮวย : จิบสบายๆ กูรู้สึกว่าชาเก๊กฮวยนี่มาแนวเดียวกับชาคาโมมายล์เลยในความรู้สึก เป็นพืชตระกูลเดียวกันด้วย หน้าตาก็คล้ายกันมากอยู่ แค่คนละสายพัธุ์แต่รวมๆก็ยังพวกเดียวกัน เป็นชาแบบกินแล้วผ่อนคลายนะ รสอ่อนๆเบาๆ จิบสบายๆ ชงก็ง่ายไม่ได้มีขั้นอะไรเยอะแยะ คือพวกชาดอกไม้นี่ลำดับขั้นและวิธีชงจะไม่วุ่นเท่าสารพัดชาจีนเป็นใบๆ พวกชาชั้นสูงทั้งหลาย จะมีรายละเอียดเยอะกว่า - เป็นนิสัยก็ตรงตัวนะ ดูสบายๆ ไม่พิธีการอะไรมาก รสอ่อนสีอ่อนคือจิบไปไม่ได้ขมปึ้ดอะไรเป็นพิเศษ กลิ่นก็อ่อนๆ ก็ดูเป็นคนง่ายๆไรงี้

ชาบุปผาคลี่ : หน้าตาสวยรสจืดสนิท 5555 คือไม่มีรสเลยเป็นส่วนใหญ่ ถ้ามีก็จางมาก กลิ่นก็จาง แต่เด่นที่เวลาชงแล้วหน้าตามันโอเค อันนี้ก็ไม่ได้มีพิธีอะไรมาก ตัดเป็นชาประยุกต์ด้วยอะ แบบสมัยใหม่หน่อย วิธีชงก็ไม่ได้มีขั้นตอนล้ำลึกปรัชญาอะไรเหมือนกัน - เป็นนิสัยนี่ก็คงหน้าตาดี น่ารักสวยงาม สบายๆง่ายๆ ความง่ายๆนี่ขั้นกว่าของเก๊กฮวยอีกตะหาก อ่อนเบาสบายๆอะไรแบนั้น

>>92 โครตเหมาะ โดยเฉพาะคนชอบรับประทานเนื้อเป็นชีวิตจิตใจ ถถถถถถถถถถ

>>99 เสริมว่าพวกชาดอกไม้นี่ปกติไม่ค่อยจัดว่าเป็นชาเท่าไหร่นะ เพราะมันไม่ได้ใช้ใบชาอะ ถ้าใช้ก็น้อยและไม่ใช่ใบชาชั้นดีอะไร ยิ่งชาดียิ่งดื่มเพียวๆประมาณนั้น รสจะคนละแบบกับชาทั่วไปเลย ความสบายๆในการชงก็ด้วยงี้

>>98 เออจริงแฮะ อย่างน้อยยังถือว่ามีปฎิกิริยา

>>99 กูเคยลองทิกวนอิมที่ร้านชาในไต้หวัน หอมก็จริง แต่แบบ ขมโว้ยยยยยยยย แต่ต้องกระเดือกลงคอด้วยความขมขื่นเพราะแม่งแพง จากนั้นกูเข็ด กาหัวไว้ไม่สั่งอีกต่อไป ส่วนชาดอกไม้บานเคยกินแบบชาฝรั่ง จืดสะแด่วทั้งรสทั้งกลิ่น แต่พอจะจับนิ้วกรีดกรายสวยๆได้บ้าง อันนี้ก็แพงอีกเช่นเคย สั่งมาลองกินแบบว่าอยากรู้ว่ารสชาติเป็นไง
สรุป กูกลับมาซบ Pokka กลิ่นมะลิดีที่สุด ลิ้นหยาบจริงๆกู กินของชั้นสูงแล้วไม่ชอบ ชอบกินของแบบนี้

เมื่อวานเรียนภาษากับคำ พี้โว้~~~วา~~หนุ
วันนี้เรียนวัฒนธรรม​ชากันซินะคะ
ดีๆๆ นักเรียนซุยรันช่างตั้งใจใฝ่หาความรู้​​ ถถถถถ

>>103 เฮ้ยมึงโคตรรสนิยมแนวเดียวกับกู 555555 ทิกวนอิมแตะลิ้นวูบแรกนี่แบบ เชี่ยยยยย ซวยละจะกินหมดมั้ยเนี่ย แต่แพง ค่อยๆจิบไปน้ำตากูจะไหล พอจิบหมดเพื่อนคนจีนที่ไปด้วยกันรินเพิ่มมาให้อีกถ้วยเพราะเห็นละเลียดกิน นึกว่ากูอินมากดึ่มด่ำ น้ำตาจะไหลเลยจ้าาาา วันนั้นนี่ไม่อยากอาหารเลย กินชาแนวอู่หลงเพื่อไดเอตที่จริงเป็นเพราะงี้สินะะะะะ

ตอนนี้กิน pokka มะลิเหมือนกันอีกตะหาก 55555 จริงๆชาในเซเว่นที่เป็นกลิ่นมะลิจริงๆไม่แต่งกลิ่นต้อง itoen มะลิแบบไม่ใส่น้ำตาล กินอึกแรกนี่หอมโคตรรรรร กูฟิน~~~ เหมือนวิ่งอยู่กลางทุ่งมะลิ กินไปอีกซักพักนี่เอิ่ม แม่งขมว่ะ 555 ไปกิน itoen มะลิแบบหวานก็เป็นกลิ่นแต่งอะ และหวานไปหน่อย ไหนๆก็แต่งกลิ่นทั้งคู่ pokka ถูกปากกูมากกว่า /จับมือเช็คแฮนด์รัวๆ

>>103 บ้านอาม่ากูก็ชอบกินทิกวนอิม กูแบบไปทีไรก็ต้องกิน กินแต่เด็ก ขมจนชินชา5555555555555 ทำเอากูกินพวกชาหวานๆแล้วเลี่ยนเลย นี่อาม่ากำลังฝึกกูเป็นผู้ดีอยู่สินะ ซาบซึ้ง5555555

กูกลับเป็นสายอู่หลงแฮะ ยิ่งชาข้าวคั่วงี้ หอมดี
พวกชาดอกไม้​นี่ดื่มแล้วรู้สึกเมากลิ่น คลื่นไส้ ดื่มได้แต่เก็กฮวย

>>105 มึงนี่ร่างแยกของกูจริงๆ 55555555555 กูก็ซด pokka มะลิอยู่ หวานกำลังดี กูชอบมากกกกกกกกกก
อีชาทิกวนอิมเนี่ย กูต้องกินคนเดียวจนหมดกาเพราะเป็นคนสั่ง เอาให้คนอื่นลองชิม พอเขาจิบแล้วก็ส่ายหน้าไม่เอา กูเลยต้องยกซดด้วยความร้าวรานพร้อมสะกดจิตตัวเองว่ามันอร่อยๆๆๆๆๆ พอออกจากร้านชากูเดินหาร้านขนมหวานล้างคอเลยจ้าาาาา

>>104 พิ่โว้~~~ ตามมาหลอกหลอนถึงนี่ 55555 แต่กระทู้ที่แล้วพีคจริง เกือบ 100 เม้นที่เป็นเรื่องออกเสียง เอาจนกูไม่สามารถกลับไปอ่านว่า พีวอง แบบเดิมได้อีกต่อไป...

>>106 สายชาจีนชาญี่ปุ่นนี่แอบยกธงขาวนิดนึงจริงๆว่ะกับเรื่องความขม กูชอบชาฝรั่งมากกว่า คือไม่ค่อยขมมาก บางโมเม้นก็เติมน้ำตาลนิด นมหน่อย รู้สึกโอเคกว่าตอนกินชาตะวันออกอยู่เหมือนกัน แต่พีคสุดต้องชาเขียวญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม!!! ที่แบบเขียวอื๋อฟองฟอด กูเคยซดเข้าไปโมเม้นแรกในหัวนี่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นยีราฟ นี่กูกำลังกินใบไม้อยู่ใช่มั้ย..... ขมโคตรรร โคตรของโคตรความขมและเฝื่อน กลิ่นอะหอมนะแต่รสนี่คิดว่ากินไปทีพยาธิในไส้กูคงตายกันยกโคโลนี่ จุลินทรีย์ยังต้องพลีชีพ เข้าใจเลยทำไมขนมญี่ปุ่นถึงหวานนัก

ถ้าไม่ใช่ชาดอกไม้​ก็พอจะดื่มได้หมดทั้งตะวันตก​ตะวันออก

ยกเว้น หนึ่งเดียวคือ ชามิ้นท์ใส่นม
มึงควรเอาโหระพาไปทำลาบเท่านั้น ไม่ควรเป็นชา

>>110 สะระแหน่มั้ยมึง 555

>>106 >>107 พวกชาข้าวคั่วแบบจืดๆหรือขมปานกลางกูพอกินได้นะ แต่ขมจัดๆนี่ไม่ไหว ยอมแพ้

>>109 พูดถึงชาเขียวญี่ปุ่น เคยไปลองถึงเกียวโต สั่งกับเพื่อนคนละถ้วยได้ขนมหวานมาคนละชิ้น ก็ลองแทะๆเล่นกันแม่งหวานแสบคอชิบหาย แล้วพนักงานเอาถ้วยชามาวางกูนึกว่าเป็นสังขยาให้จิ้มกับขนมปัง คือแม่งข้นสัสๆ ยกมาดมฟุดฟิดแบบการ์ตูนตอนเขากินชากัน เออ หอม ตอนนั้นกูก็คิดในใจว่าต้องอร่อยแน่ๆเลยยกซดเต็มที่ ตาเหลือกเลยกู 55555555555555555 ความรู้สึกกลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง มันกำลังเกิดขึ้นมา จะคายกลับคืนที่ก็จะดูเหี้ยไปหน่อย สุดท้ายก็ต้องกระเดือกลงคอไปแบบน้ำตาตกในยิ่งกว่าตอนกินทิกวนอิม

>>110 มิ้นต์นี่สะระแหน่นะ 55555 แต่ได้กลิ่นคิดถึงลาบน้ำตกเหมือนกันจ้าาา

>>107 ชาดอกไม้ที่หนักสุดสำหรับกูคือของ Mariage Frères คือหอมมากจนรู้สึกเหมือนยกขวดน้ำหอมขึ้นดื่มไงงั้น แต่ก็ยังกระเดือกหมดอยู่ดีเพราะราคา ได้แต่คิดว่าไม่น่าอยากลองชิมเลย 555 จากนั้นค่อยหมายหัวว่าจะไม่ไปยุ่งกับมันอีกเลย กลิ่นแรงมากกกก

>>112 อ่านที่เล่าแล้วกูลั่น 5555555555555 เหตุเกิดที่เกียวโตเหมือนกันเลยมึงงงง ไปที่ร้านแถววัดอะไรซักอย่างแล้วเข้าไปนั่งทับขากิน อึกเดียวคือลืมไปเลยว่าขาเหน็บกินอยู่ ความทรมานมันผิดกัน 5555 กูสั่งขนมมาเพิ่มด้วยจากที่ตอนแรกคิดว่าหวานขนาดนี้กินไม่ไหวหรอก แม่งที่กินไม่ไหวจริงๆคืออีชาเขียว

>>113 Mariage Frères แม่กูเคยได้มาเป็นของฝากจากเมืองนอกนะ ก็กลิ่นหอมดี อีมาร์โคโปโลอะไรนี่ล่ะ แต่ยังใช้ไม่หมดเลยเพราะแม่งแพง เสียดาย ซื้อในไทยก็กระป๋องละ 2000 กว่าๆ ไม่รู้ขึ้นราคายัง แต่บ้านกูจะกินชาก็ชงสามม้า ชงตรามือแดกกันเองนี่ล่ะว่ะ 555555555555555555 โดยเฉพาะอีชากุหลาบตรามือเนี่ย มันไม่ได้หรูหราแบบที่บรรยายในการ์ตูนว่ามีตัวละครไฮโซๆมานั่งจิบชากุหลาบกันเลยนะ กินแล้วแบบ...เออ ยาถ่ายจริงๆ
นึกภาพท่านเรย์กะกินชากุหลาบ พอนึกถึงสรรพคุณแล้วมันก็..................

>>115 มาร์โคโปโลยังพอโอเคนะ ที่กูไม่โอสุดคืออีรอส อึกเดียวสตั๊นท์ 555

ชากุหลาบนี่เหมือนของตรามือเค้าบอกว่าผสมยาระบายอ่อนๆ หรืออะไรซักอย่างที่ช่วยระบายเนี่ยแหละ ถ้าชากุหลาบกินกันสวยๆปกตินี่ไม่น่านะ อันนี้ไม่เคยชิมแฮะเห็นเค้ามีเตือนว่าธาตุอ่อนอาจจะท้องเสีย คือแค่บิวตี้ดริงก์ขวดเขียวกูก็ระบายจนต้องกินคาร์บอนให้หยุดละ พังงงง แต่ลองคิดสมมติว่าเรย์กะมาไทย แล้วไปเจอชาตรามือที่ชอบอยู่ตามบีทีเอส อาจจะแบบเอ๊ะเป็นร้านสามัญชนที่ดูแพร่หลาย ลองชิมชากุหลาบให้เข้าลุคโรโคโค่ดู คงแบบ.... 555555

เออแต่อาจจะดีเวลาต้องไปงานอะไรที่นางอยากเลี่ยง แต่จะว่าไป อย่างเรย์กะที่กินอาหารเน่ายืดยังไม่สะเทือนนี่ชากุหลาบก็อาจจะไม่ช่วยป่ะวะ ถถถถ

เอ๊ะไปๆมาๆนี่คุยกันอยู่สองคน วังเวง วังเวงงง~~~~ 5555

>>116 กูเป็นผู้รอดชีวิตจากชากุหลาบว่ะ คนอื่นกินแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำหมด มีกูกินไม่เป็นอะไรอยู่คนเดียว

>>118 มันรสชาติเป็นไงมั่งอะแอบสงสัย กูเพิ่งเคยเห็นชากุหลาบแบบใส่นม แต่ไม่กล้ากิน คิดว่าเป็นหนึ่งในพวกพุ่งเข้าห้องน้ำแน่นวล

พวกมึงเมาท์เรื่องชากัน กูเองก็อยากจะเมาท์แต่กูไม่แดกชาว่ะะ orz

นี่กูเพิ่งรู้สึกว่าทอปปิควันนี้ช่างเป็นวงน้ำชาสมชื่อกระทู้มากกกก 5555

>>120 กูด้วยอีกเสียง 555 คือตามอ่านอยู่นะแต่ไม่รู้จะคุยอะไรดี พอดีไม่ค่อยกินชาว่ะ

>>119 ก็ชานมน่ะ แต่มีกลิ่นกุหลาบ ซื้อตรง bts แบบไม่ใส่น้ำแข็งเอากลับบ้านมาใส่น้ำแข็งเอง ก็ไม่พุ่งเข้าห้องน้ำแต่อย่างใด แต่เพื่อนกูสองคนที่ไปซื้อด้วยกันวันนั้นบอกเข้าห้องน้ำไปเป็นสิบๆรอบ กูยังงงๆตัวเองอยู่เลยว่าทำไมไม่เป็นกับเขาด้วยวะ

>>114 ชาเขียวแท้ๆแบบญี่ปุ่นกูก็เคย แบบตอนนั้นเพื่อนพาไปเรียนชงชาจริงๆ แบบอาจารสอนชงชาของจริง แล้วอาจารย์ทำมาถ้วยนึง แล้วส่งให้กูคนแรก กูก็แบบนี่อาจารสอนชงชา มันต้องอร่อยมากแน่ๆ แถมมันหลอกกูด้วยความหอมด้วย กูเลยยกซดเลย อือหือออออ แทบพุ่ง55555555555 ขมแบบโคตรขม ขมจนกูคิดว่ากินยาจีนอยู่ คือรสชาติกับความหอมมันสวนทางกันมาก นี่ขนาดกูมีภูมิต้านทานจากทิกวนอิมแล้วนะ

กูชอบชา ดีใจมากที่พวกมึงมาถกกันแบบนี้ ~~~~~ แต่ขอ KY นะ สาวกซุยรันนี่มีกี่คนวะ เห็นเหมือนจะเยอะ

>>125 มันจะนับยังไงวะมึง...

>>114 >>124 เออ เม้าท์เรื่องชาเขียวญี่ปุ่นต่อ พอดีนึกขึ้นได้ 5555555555
พอกลับโรงแรมมากูก็คุยๆกับเพื่อนเว้ย ไอ้ที่นั่งจิบชาท่าพับขาหน้านิ่งๆในการ์ตูนแล้วบอกคนชงในชุดกิโมโนว่าอร่อยมากเลยครับ แม่งตอแหลชิบหาย อร่อยบ้านอาม่าคุณดิ เพื่อนกูก็บอก เราอาจจะยังไม่เข้าถึงความเป็นออริจินอลเพราะเราไปนั่งร้านชาธรรมดาๆ ถ้าไปลองกินแบบที่เขาทำพิธีชงชากันอาจได้รสชาติที่แท้จริง วันต่อมาเลยไปซื้อตั๋วดูพิธีชงชา ไปนั่งทับขาบนเบาะ นั่งไปกระพริบตาไป เหน็บแดกจ้าาาาาาา เฮลป์มียยยยยยยยยยยยย์

คุณป้าในชุดกิโมโนก็ชงชาแบบเชื่องช้าปราณีตไป กูก็ยุกยิกไป โอ รสชาติที่แท้จริง กว่าจะได้มาแม่งยากลำบากชิบหาย พอคุณป้าชงเสร็จ จะดื่มทันทีก็ไม่ได้นะ ต้องหมุนถ้วยชาสองรอบ กูกับเพื่อนก็มองตากันแบบ เออ อะไรก็ช่างแม่งเหอะ ขอแดกซักทีได้มั้ย รู้สึกว่าตัวกูเองจิตใจโครตหยาบช้าไม่ปราณีตตามป้าเขาเลย 5555555

จากประสบการณ์เมื่อวานที่ซดพรวดเดียวเกือบครึ่งถ้วย กูก็ค่อยๆละเลียดไม่ตะกละอีกต่อไปแล้ว ก็รสชาติก็เหมือนๆกับเมื่อวานนี่หว่า หรือกูจะลิ้นชาด้านไปแล้วถึงคิดว่าเหมือนกันหมด พอออกจากร้านกูกับเพื่อนก็ไปหาแพนเค้กแดกกัน จบทริปชิมชาเขียวเกียวโตจำนวนสองที่ ไม่เอาอีกแล้ว อนิเมะกับมังงะแม่งหลอกกูหลายอย่างมาก อะไรที่กูคิดว่าต้องอร่อยแน่ๆ พอได้กินจริงๆแล้วแบบ......ความใฝ่ฝันอันแสนหวานของกูป่นปี้หมดแล้ว 5555555

ชาน่ะ เอาจริงๆมันขมจะตาย แต่หวานเป็นลมขมเป็นยามั้งเขาเลยชอบ แล้วที่เจาบอกว่าอร่อยนี่คงหมายถึงมันอร่อยแบบที่ชาควรจะเป็นใช่มะ ถถถ

ชามันขมก็จริงนะ แต่เราว่าค่อยๆจิบมันอร่อยอ่ะ แบบจู่ๆก็หวานคอขึ้นมา

>>127 กูเคยได้ยินมาว่า อร่อยมากเลย มันเป็นประโยคมารยาทพื้นฐานของคนญี่ปุ่นมั้ง เพราะงั้นรายการชิมอาหารของญี่ปุ่นคือแอบเชื่อไม่ได้ 55555 คุณหลอกดาว แด๊กอะไรก็บอกอร่อยนี่จบเถอะ ตัดแต้มความน่าเชื่อถือตั้งแต่ดูตอนพาออกเรือไปทุ่นเลี้ยงสาหร่ายกลางทะเล หยิบขึ้นมาเป็นยวงสดๆใส่ปากทันทีแล้วทำหน้าฟิน กูนี่แบบโอ่วมายยยย.....

กำลังคิดว่าญี่ปุ่นที่ต้องเข้ากินชาในพิธีอย่างสงบสำรวมอาจจะเป็นการฝึกจิตนะมึง รสชาตินี่แบบพีคคคค คือค่อยๆกินแล้วหน้าคือสงบร่มเย็น คนญี่ปุ่นอาจจะมีโครโมโซมเก๊กติดตัวตั้งแต่เกิด 5555 แต่จากที่กินไปคือคิดว่าชาเขียวต้นตำรับนี่ลาก่อน กูกินที่ร้านไป 2 ที่ มีร้านนึงค่อนข้างดูพิธีการ แต่ก็ใบไม้บดพอกันอะ พังสุดคือที่ที่ 3 จำแม่นเลยคือวันคินคะคุจิ เดินดูสวนจนเมื่อยแล้วพอจะถึงช่วงทางออกเห็นมีที่นั่งอารมณ์ตั่งแล้วมีร่มกาง กูกับเพื่อนคือพุ่งไปนั่งทันที ปรากฎซักพักเค้ายกชาเขียวมาเสิร์ฟให้ จุดนั้นคือแบบอ่าวเฮ้ยยยย พอก้มมองในถ้วยเห็นฟองๆนี่แบบชิบละ ชัดเลยว่ามันคืออะไรรรร แต่มาขนาดนี้ละก็กระเดือกกันไปไม่งั้นคงดูเลวมาก ผิดเองที่มโนว่ามันคือที่นั่งพัก 5555 ทริปนั้นนี่กินจนรู้สึกขนมญี่ปุ่นหวานกำลังดีไปเลยทีเดียว ถ้ากินพร้อมกันอะนะ

แต่กูไม่เชื่อนะเว่ยว่าเค้าคิดว่ามันอร่อยหรือไม่ขม เพราะเวลาเอามาทำขนมนี่หวานแสบไส้ตล๊อด พวก nama matcha chocolate ก็หวานจ๋อยทั้งงั้น คือแบบนี่ก็รู้ตัวกันสินะว่าอะไรเรียกขมอะไรเรียกหวาน แล้วที่นั่งเก๊กซดชาฟองฟอดนี่คือฝึกขันติป่ะเธอ

>>123 อ้าว กูเจอคนที่ไม่เป็นอะไรแบบกูแล้วววววววว เพื่อนกูกินมีแต่คนถ่ายกันจนจะเป็นจะตาย

>>130 นึกถึงท่านพี่ทันใด ทานุกิอีกคน เป็นคนมารยาทดีกันสินะ สินะะะะะ 55555555

อ่านกระทู้แล้วอยากจะลุกไปชงชามาดื่ม​ตอนนี้​เลย 55555

แต่อ่านๆไปรู้สึกเหมือนฝันสลายนิดนึง เคยคิดว่าชาที่ชงแบบตามพิธีชงชาที่ข้นๆนี่คือรสชาติแนวชาเขียวลาเต้แต่แบบเข้มข้นกว่า อ่านๆไปรู้สึกจะไม่ใช่ละ กูโดนหลอกกกกก 55555

>>134 ชาไม่ใส่น้ำตาลมันก็ขมอยู่แล้วแหละเพื่อนโม่ง แต่เอาจริงชาขมๆ(กูไม่รู้ชนิดไหนอาม่ากูชง)กินไปจะขมก็จริงแต่หลังจากนั้นน้ำลายจะหวาน กลิ่นก็หอมด้วย แต่เอาจริงพวกชาที่ชอบสุดกูชอบชาผลไม้(คือมันเป็นใบชานะแต่ชงแล้วมีกลิ่นผลไม้+รสจะออกหวานหน่อย)

>>134 มันข้นคลั่กได้โดยไม่มีนมเลยซักกะหยดอะมึง คิดว่าน่าจะพอเห็นภาพว่าต้องอัดผงชาขั้นไหนถึงจะข้นเบอร์นั้น รสชาติก็แปรผันตรงตามปริมาณชา 55555

>>135 นึกถึงพวก twinings เลย four red fruits งี้ กูชอบสุดคือพวกชาดำใส่นมเลย ทั้งอัสสัมและซีลอน แบคทูเบสิค 555 ไม่รู้จะตระเวนชิมสารพัดชาและพวกชาเบลนด์ไปทำไม แล้วในบรรดาชานมๆที่ฟินสุดคือ chai tea แต่ต้องสูตรแบบเครื่องเทศอย่าแรงมากและไม่ต้องใส่ชินนามอนเพราะได้กลิ่นทีไรนึกถึงพะโล้ทุกที ถ้าชาแบบไม่ใส่นมก็ชอบเอิร์ลเกรย์สุดละ หอมมะกรูดดี

>>130 พูดถึงขนมญี่ปุ่นก็เป็นอะไรที่กูใฝ่ฝันเหมือนกันนะ หน้าตาน่ากินมากกกกกกกกกกกก
พอเอาเข้าจริงๆก็คือแป้งห่อถั่วกับถั่วห่อแป้ง แล้วรสชาติก็ อืม...ก็ประสบการณ์ชีวิตนะ อย่างน้อยก็ได้มากินถึงถิ่นเขาแล้ว
>>134 มันข้นมากมึง ความประทับใจแรกพบนี่แบบ....โว้ววววว สังขยาหรือไร 5555555555555555 ถ้ามีโอกาสต้องไปลองนะมึงงงง

>>138 ลองแล้วจะติดใจ ติดใจว่าจะไม่กินอีกแล้ว555555555555555

ขอบใจโม่งแปลมากน้าาาาา

ตอนนี้ดูมีการขับเคลื่อนของเวลาดีจัง. ขำที่เรยกะบรรยายคาราบุกิชะมัด. นี่คงมองคาราบุริเป็นตัวติ๊งต๊องเลยสินะ. ท่านอิมาริก็ดีงามแต่ออกแนวหมาหยอกไก่ไปเรื่อย

ชักสงสัยเรื่องแฟนท่านพี่ เก็งว่า
1. ท่านอิมาริ 555
2. รึจะเป็นท่านยูริเอะ รึท่านซาระ
ถ้าเป็นท่านยูริเอะจะต้องสนุกมากแน่ หึๆ

Orgel ball ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยยย. อยากได้ยินเสียงจัง. นี่เราไฮโซไม่พอสินะ

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่จ้าาาาา
ต้นตอนเรย์กะพูดถึงถ้าท่านพี่มีแฟน ส่วนท้ายตอนท่านอิมาริมาพร้อมท่านพี่นี่ยังไงกันน้า -..-

ตอนใหม่ล่ะ ๆ ขอบคุณโม่งแปลมากจ้าาา
รู้สึกช่วงนี้เจอท่านอิมาริบ่อยไงไม่รู้ คงจะไม่หายไปซักพักอีกนะ 5555

>>138 ถ้ามีโอกาสได้ไปญี่ปุ่นอีกจะลองว่ะ เกียวโตใช่ไหม เสร็จตู5555555
แต่กูเป็นคนไม่เคยกินชาอ่ะ ความรู้ไม่มี จะคุยก็ไม่ได้ แต่พวกมึงคุยกันสนุกมากกูอ่านก็สนุกตาม รู้ซึ้งถึงประสบการณ์ชีวิตของพวกมึงเลย
มีอันนึงที่ติดใจกูมาก สะระแหน่ทำลาบ โคตรขำ5555555555555555555555555555 กูโคตรชอบ

ขอบคุณโม่งแปลน้า ตือพอเจอคำว่า pivoine ไม่สามารถอ่านว่าพีโวนได้อีกต่อไป กูนึกถึง พิโว๊--อ่หนุ ตลอดเลย โคตรขัดฟีล5555555
ท่านเรย์กะก็กัดคาบุเรื่องเนื้อนอกเนื้อในบ่อยสรัช
แฟนท่านพี่(ถ้ามีจริง)กูเชียร์ท่านไอระ ขอเถอะ ขอเถอะฮิโยโกะซามะะะะ ถ้าใครไม่ได้ไปเดี๋ยวทางนี้เสียบเองได้ ท่านพี่ของน้อง รักส์

ท่านเรย์กะที่แกล้งๆ ทำใบคะแนนร่วงนี่คงน่ารักชิกหายเลยอ่า ท่านพี่คงมองด้วยสายตาแสดงความเอ็นดู โถๆ เด็กโง่ก็ยิ่งน่ารักนี่นะ
ว่าแต่ของขวัญท่านอิมารินี่ทำไมดูดีจังวะ รู้สึกว่าเหนือชั้นกว่าตุ๊กตาหมีของคาบุไปหลายเลเว่ลเลยว่ะ

ท่านพี่กับท่านอิมาริว่าจะไม่จิ้นๆแต่อดไม่ได้จริงๆน้า เขาน่ารักกันเกินไป โอ้ยยยยย ขอบคุณโม่งแปลมาก! อืม มีกำลังใจในเช้าวันใหม่แล้ว!!!

ขอบคุณ​โม่งแปลค่ะ

คำไทยวันนี้ขอเสนอ หล่อล้ำหน้า 555555555555

อะไร​คือ​ขึ้นรถไฟเพื่ออ่าน​หนังสือ​ตั้งใจอ่านมันดีๆเถอะค่าท่านเรย์กะ...
เคยมีไอ้ลูกกลมๆส่งเสียง​กังวาลงี้อยู่ของอากง เพิ่งรู้ว่าเรียกว่า orgel ball​

โม่งแปล มึงพิมพ์ ​คริสต์มาส ​เป็นคริสมาสต์ อีกแล้วนะ! //ตีมือ

กู >>110 เอง หน้าแหกเลย เขินจุง กูชอบจำสับสนกันอะ 555555 แต่รสชาติ​มันเลวร้ายมากจริงๆนะมึง ไอติม​มิ้นท์กูก็ชอบกิน แต่ชามิ้นท์ใส่นมนี่รับไม่ได้​โคตรๆ

อะไรคือการที่เรย์กะพอคิดว่าท่านพี่จะพาแฟนมาแนะนำทีไร แล้วอิมาริโผล่มาทุกรอบเลยวะ ถถถถถถถถถถถถถ แฟนกันสินะ ปีนี้ท่านอิมาริก็ได้กินช็อกโกแลตฝีมือมาตรฐานมนุษย์ ถ้าเป็นปีก่อนๆได้กิน พี่แกอาจจะไม่เฉียดเข้าใกล้บ้านคิโชวอินในช่วงนี้ก็เป็นได้ เคี้ยวๆไปอาจจะเจอส่วนผสมของลูกมิราเคิลในช็อกโกแลตไรงี้

แผนทำใบคะแนนหล่นเนี่ยรียูสทุกปีรึเปล่าคะท่านเรย์กะ โถ น่าเอ็นดู ท่านพี่คงมองแล้วหัวเราะหึๆ รู้ทัน แต่ไม่พูด น่ารักจริงๆเลยน้าาาาา

เปิดมาท่านเรย์กะก็แซะคาบุเลย 5555555
กูชอบความเปย์ของท่านอิมาริว่ะ อู้ย เริ่ดด จริงๆนี่แอบเชียร์ท่านอิมาริกับท่านเรย์กะเลยนะเนี่ยยย

อยากให้แบบวาคาบะจังติวให้ท่านเรย์กะงี้เกิดอีเวนท์ไปอี๊กกก

จริงๆกูว่าคะแนนท่านเรย์กะก็ไม่ได้แย่นะ 29 จากทั้งสายชั้นอ่ะ มีเด็กเก่งก็เยอะ แต่ว่าที่นางดูยังไม่พอใจก็น่าจะมาจากที่นางเคยมีความทรงจำจากชาติก่อนกับที่พวกคุณหนูคุณนางส่วนใหญ่จะไม่ค่อยตั้งใจเรียนกันหรอก โดยเฉพาะสาวๆจบปุ๊บแต่งงี้มีเยอะ

กูอยากได้ยินเสียง Orgel Ball อ่ะ หาได้จากไหนบ้าง

ว่าแต่ ตอนที่แล้วคาบุแม่งจะต่อยท่านโยโกะอยู่เลย มาตอนนี้ท่านโยโกะบอกให้สนับสนุนคาบุด้วย ยกโทษให้แล้วเหรอ หรือมารยาททางสังคม??

>>152 มารยาททางสังคมแหละ กำหมัดขนาดนั้น อาจโดนเอ็นโจปลอบๆบ้างแต่มันจะหายสนิทเร้ออ จะไปเป็นศัตรูด้วยก็ไม่ได้เดี๋ยวเป็นปัญหาระหว่างตระกูลอีก

แต่เห็นราคาOrgel Ball แล้ว ลูกเล็กๆแต่ราคาไม่เล็กนะจ๊ะ แต่เป็นของฝากลูกคุณหนูนี่เนอะไม่แปลกใจ แต่อยากได้ ;; w ;;

ตลกท่านเรย์กะ ชมคาบุว่าหล่อล้ำหน้าแต่ข้างในก็... แล้วยังจะมีมาพูดว่าห่วยยังไงก็ต้องมีมารยาทการเข้าสังคม ต่อมาก็ว่าท่านพี่ทำหน้าเปรี้ยวๆ
มีท่านอิมาริที่แบบ ว้ายยย ดูโชโจกับคุณตัวประกอบได้หน่อย นึกถึงเรื่องโอรัน ไฮสคูลที่พระเอกจะชอบหยอดๆ แต่นางเอกปัดทิ้ง//พายเรือ

อยากเห็นท่านเรย์กะโดนให้คำสาปพูดทุกอย่างที่คิดออกมา 55555555555 ภาพลักษณ์คงไม่มีเหลือ แบบเอ็นโจเรียก"คุณคิโชวอิน" นางก็โพล่งออกมา "แย่แล้ว จอมมาร...!!" หรือถ้าเป็นคาบุก็คงจะ "ไม่รู้ว่าอีตานี่จะทำอะไรอีก วุ่นวายๆจริง...!!"
ท่านเรย์กะน่าจะแกล้งป่วยการเมืองแล้วขอกลับบ้านไปเลยตอนวินาทีที่หลุดจอมมารออกมาเลย

>>151 หาซื้อไม่ได้ ฟังใน youtube ไปก่อน ก็กุ๊งกิ๊งๆ เฉยๆ นะ กูว่า https://www.youtube.com/watch?v=IGLYNgBDOWk

เสียงงี้อะ https://youtu.be/4smrcEeiW4o

>>156 >>157 เสียงคล้ายๆกระดิ่งหรือพวกโมบายเวลาโดนลมเลย

>>155 จริงๆเรย์กะก็ไม่เคยเรียกเอ็นโจว่าจอมมารนะ แค่นึกๆบ้างว่าเป็นจอมเจ้าเล่ห์ ไม่น่าไว้ใจ ที่เรียกเอ็นโจว่าจอมมารคือในกระทู้นี้แซวๆกันเฉยๆน่ะ

>>159 แต่นางเคยสวดไล่ อย่างฮา

>>160 ถ้าสมมติโดนคำสาปที่ >>155 ว่า เวลาเอ็นโจเข้ามาใกล้แล้วนางหลุดปากสวดมนต์ขับไล่ภัยพิบัติเงี้ย คงจะฮาน่าดู ส่วนคาบุถ้าทำอะไรเกรียนๆใส่นาง คงโดนบทสวดสาปแช่งให้ไปตายซะ ส่วนยูกิโนะ นางคงหลุดปากออกไปว่าอยากฟัดๆเทวดาน้อย ดูแล้วเป็นภัยต่อเด็ก และเอ็นโจคงเรียกตำรวจมาสอยนางไปในที่สุด....เรื่องอวสานเพราะนางเอกติดคุก จบเห่ เอวัง

>>161 กูว่าจอมมารไม่น่าจะพลาดโอกาสนี้มากกว่า เรย์กะพึมพำว่า "มาเป็นลูกบ้านคิโชวอินไหมคะ" เอ็นโจก็สวน "มาเป็นคนตระกูลเอ็นโจสิครับ" หยอดมันเข้าไปค่ะ หยอดมันเข้าไป
ว่าแต่ถ้าเขาแต่งกันจริงๆ ก็ต้องใช้นามสกุล เอ็นโจ เรย์กะ น่ะสิ ฟังดูไม่ค่อยเข้า โมโมโซโนะ เรย์กะ ฟังดูกว่านะ แค่กๆ

กูไปสอบวันสองวัน กลับมาเจอพวกมึงเปิดทู้ใหม่อีกละ ความเร็วนี้มันคืออะไรกัน เหงื่อตก อย่าเร็วเกินนะเว้ยย กูเพิ่งตามทันไม่นานเองน้า

>>162 นั่นสิ เอ็นโจคงจะพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสมากกว่า เผลอๆคงจะกล่อมว่าส่วนผสมของผมกับคุณคิโชวอินรวมกัน ก็คงได้เด็กที่หน้าตาน่ารักไม่แพ้ยูกิโนะก็เป็นได้ //ปิดตา
แต่ แต่ กูว่าโมโมโซโนะ ทาคาเทรุ ฟังดูเข้ากว่านะ //แค่กๆๆๆ

ตอนนี้กูจิ้นกระจาย 555 ถ้าแฟนท่านพี่ปรากฎตัวคงเงิบกันหมด แต่กูอยากให้เป็นท่านอิมารินะ ถึงแม้โอกาสวายในโชโจจะน้อย แต่ก็แฝงนะโว้ยยย

>>165 นั่นสิ กูอยากเห็นแฟนท่านพี่ชิบหาย ตอนจบเรย์กะคงไม่ขึ้นคานหรอกมั้ง อ.ฮิโยโกะคงปราณีนางอยู่ แต่ท่านพี่นี่สิ....กูนึกภาพฮีมีความรักไม่ออกเลย ผู้หญิงที่ผ่านมาในชีวิตของท่านพี่ เอาที่ออกชื่อและมีบทบ้างก็มีท่านไอระนี่ล่ะ ส่วนญาติๆอย่างมายุซังหรือคนอื่นๆก็หายลับไปแล้ว ถ้าเป็นไอระกูก็เชียร์นะ เข้ากับน้องสาวได้ดี ท่านพี่คุยด้วยในสโมสร ชวนมาบ้านก็มา ไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกันอีก

แบบเรื่องซากุระรึเปล่า นางเอกแอบปลื้มเพื่อนสนิทพี่ชาย สุดท้ายเค้าได้กันเอง //แค่กๆๆๆ

>>166 ท่านพี่กับไอระเนี่ย กูอ่านฟิคหรือคอมเมนต์ทีไร จิตใจกูชอบนึกไปทางอกุศลอยู่เรื่อย อย่างเรื่องท้องก่อนแต่งหรือ one night stand อะไรทำนองนั้น กูขอโทษ Orz
เอาจริงๆ กูนึกภาพท่านพี่ไปจีบสาวไม่ออกเลยว่ะ โผล่มาทีไรถ้าไม่ตามใจน้องสาว ก็แพคคู่มากับอิมาริอยู่เรื่อยจนกูก็คิดอกุศลไปแล้วเหมือนกัน 55555555555 แต่ก็อยากเห็นอยู่นะ จะโรแมนติคได้ขนาดไหน หรือจีบสไตล์จอมมารแบบเอ็นโจ ไหนๆก็เป็นดอปเปลแกงเกอร์ของกันและกันทั้งที

>>168 ท่านไอระก็ทำตัวน่าสงสัยอยู่นะ ตอนเรย์กะถามว่ามีคนที่ชอบหรือยังก็ตอบอะไรคลุมเครือเชียว แต่ถ้ามีแฟนระดับท่านไอระ ท่านพี่ก็ไม่เห็นต้องปิดบังเลยนี่นา หรืออาจจะมีแฟนเป็นสามัญชนจริงๆ....

>>167 พูดถึงซากุระ กูเคยคิดว่าพี่ชายของซากุระคงได้คู่โทโมโยะแน่ เพราะเห็นนางหน้าแดงให้คุณพี่บ่อยๆ จนมาเฉลยว่าที่หน้าแดงเพราะพี่โทยะมีหลังหูเหมือนซากุระ มองแล้วนึกถึงซากุระก็เลยหน้าแดง หาได้มีความพิศวาสคุณพี่แกไม่ กูก็รู้สึก เอิ่มมม โทโมโยะคิดกับซากุระแค่เพื่อนกันมั้งงงงงงง ท่องไว้ว่าแค่เพื่อนๆๆๆๆๆๆๆ แล้วมาช่วงหลังๆ ไม่แค่เพื่อนแล้วโว้ยยยย ทั้งคู่คุณพี่กับคุณเพื่อน ทั้งซากุระกับโทโมโยะ

ท่านพี่กับอิมาริจะมาลงเอยอีหรอบเดียวกับโทยะและยูคิโตะป่ะคะ ถถถถถถถถถ หรือที่ยังไม่ตกลงปลงใจกับอิมาริซักทีเพราะความเจ้าชู้//แค่กๆๆๆๆๆ

>>169 อาจจะเป็นคนที่น่าจะมีปัญหาถ้าเปิดตัว หรือไม่ก็ไม่มี 555 ท่านเรย์กะอาจมโนไปเองก็ได้ เซ็นต์ด้านความรักของเจ้าหล่อนก็ไม่ค่อยมีซะด้วย อย่างคนแอบชอบกระรอกซัง หรือ สาวๆที่มีหนุ่มๆมาจีบ ไม่เจอจังๆก็ไม่รู้ตัวหรอก

ทาคามิจิ เรย์กะก็โอเคนะพวกมึงงง
จะเปลี่ยนตามทาคามิจิ วาคาบะหรือทาคามิจิ
คันตะก็ได้ทั้งนั้นแหละ

>>171 กรณีมีแฟน แล้วเป็นคนมีปัญหาเวลาเปิดตัว ถ้าไม่ฐานะหรือสถานะต่างกันมากๆ ก็เพศเดียวกันว่ะ

>>170 ก็ดีนะ กูโครตกร๊าวใจคู่ขุ่นพี่โทยะกับยูกิโตะซัง กูไปนั่งดูซากุระซ้ำเพราะคู่นี้โดยเฉพาะอ่ะมึง 5555+

>>172 แบบนั้นที่บ้านเรย์กะคงไม่ยอมหรอก
ต้องเป็น คิโชวอิน วาคาบะ หรือ คิโชวอิน คันตะ แทน
แบบโคะโท มินามิ ถถถถ

>>175 คันตะคุงเข้าคฤหาสน์คิโชวอินมา หลุดปากเรียก "โคโรเน่" คำเดียว ท่านแม่ก็ช็อคตาตั้งแล้วแหงๆ...

>>176 ท่านแม่คงถามก่อนว่ามันคืออะไรเหรอจ้ะ พอรู้ก็ช็อคน้ำลายฟูมปาก ทรงผมตุ๊กตาฝรั่งเศสอันแสนภาคภูมิใจของฉัน....

คันตะคุงต้องทำอาหารพิชิตใจทานุกิ (เพราะท่านเรย์กะเสร็จอาหารไปแล้วแน่นวล55555)

แต่สรุปมหาลัยซุยรันก็อยู่ไม่ห่างจากแผนกมัธยมซินะ นี่พื้นที่ของโรงเรียนนี้ใหญ่ขนาดไหนกันเนี่ย

>>179 กูยังยืนยันความเป็นโรงเรียนแคลมป์อยู่ มาครบทุกแผนกตั้งแต่ประถมยันมหาลัยพร้อมความเว่อร์วังยันพลาเนทาเรี่ยมก็มีแต่ที่นี่แหละ

>>179 กูนึกถึงมาโฮระในเนกิมะว่ะ ขาดแต่มีรถรางหรือรถบัสรับส่งวิ่งในโรงเรียนแล้ว (หรือมีวะ)

>>179 อาจจะจุฬาฯรวมเตรียมฯและสาธิต

>>171 กูก็ว่าเรย์กะมโนไปเอง555555
คือท่านพี่เป็นคนดูจริงจัง คงไม่สนใจอะไรกับวันพิเศษๆสำหรับเด็กแล้วล่ะ คงไปทำงานแบบปกติ หรือไม่ก็มีประชุมอะไรแบบนี้

ตอนใหม่กูชอบท่านอิมาริมากกกก เปย์ได้เปย์ดีจริงๆ5555555 มีความเอาใจใส่เรย์กะมากๆ จริงๆกูแอบอยู่เรืออิมารินะ แต่... ท่านพี่จะขัดไปไหนคะ

>>181 มาโฮระกูว่าใหญ่ไปหน่อย ที่เคยคุยๆมู้ก่อนก็มีโอรัน แคลมป์ มาโฮระ อีตัน(อันนี้สุดท้ายก็มากรี้ดหนุ่มอีตัน แต่ของเค้าดีจริงๆ/////)
.
.
.
บ่นนิดนึง บ้าเอ๊ย ดีแทคโดนแบนอีกละเหรอ

>>184 รู้สึกจะโดนถึงวันที่ 5 ว่ะ อดทนไว้นะมึง กูก็ไม่รอดเหมือนกัน

>>176 หัวโคโรเน่กับหัวครัวซ็อง อันไหนฟังดูแย่กว่ากันวะ ถถถถถถถถ กูเคยเห็นการ์ตูนบางเรื่อง เวลามีคาแรคเตอร์คุณหนูๆทำผมม้วนๆมา ก็ชอบเรียกว่าหัวครัวซ็องกันนะ

>>184 >>185 แบนตลอดอ่ะมึง จนกูทำใจและ ใช้ได้ไม่กี่วันก็โดนแบน เซง

>>186 ครัวซองมันมีปลายสองด้านอ่ะ โคโรเน่มีปลายด้านเดียว(เข้าใจกูมั้ย55555) โคโรเน่น่าจะดูดีกว่า...มั้ง

>>187 เห้อม เบื่ออ่ะมึง เวลาอยู่นอกบ้านก็ไม่ใช่ว่าจะมีไวไฟตลอด อยากพิมพ์ก็อยากพิมพ์แต่กดส่งไม่ได้ โคตรแย่ ,___,)

>>189 กูโคตรเข้าใจ บางทอปิคนี่อยากโดดเข้าไปจอยสุดๆ กว่าจะถ่อไปถึงที่มีไวไฟทอปิคก็มอดดับสลายวงกันไปหมดล่ะ orz

>>190 มึงอยากคุยอะไรก็ ky มาเลยเหอะ เดี๋ยวก็ต่อติด (มั๊ง) อย่างกูถ้าบางช่วงไม่ได้เกาะขอบจอ ได้ตามอ่านเรื่อยๆ มีใครพูดอะไรมากูก็ไปมุงกะเค้าได้หมดแหละ

>>179 มีป่าด้วยนะ

>>186 ครัวซองน่าจะต้องเป็นทรงทวินเทลด้วยรึเปล่า ถถถ

ขึ้นกระทู้​ใหม่นี้ยังไม่มีฟิคให้อ่านเลยแฮะ...

เคยจำได้ว่ามีคนเคยพูดว่าจะเขียนฟิคเรย์กะyourname แต่ตอนนี้ยังไม่เห็นเลย

>>194 มีด้วยเรอะ กูจำไม่ได้

>>194 ถิาเป็นฟิคสลับร่างก็มาแล้วนะ ที่เรย์กะกับเอ็นโจสลับร่างกันน่ะ ของโม่งสารบัญหรือเปล่าหว่า ยังรออยู่นะ ฮึก

>>196 ฟิคสลับร่างกูรู้สึกว่าไม่ใช่ของโม่งสารบัญนะ ของโม่งฟิคเกอิชามั้ง ถ้าจำไม่ผิด เห็นเจ้าตัวเคยออกมาบอกอยู่ซักกระทู้
แต่ขาประจำลงฟิคตอนนี้มีไม่กี่คนเองเรอะ ตั้งแต่กระทู้แรกๆกูจำได้ว่าเยอะกว่านี้นะ บุคคลเหล่านั้นไปไหนกันหมด กูคิดถึง เบบี้ คัมแบ็ค ทู มี พลีสสสสสส

>>197 อ่อ แทงส์ๆ สายผลิตมันต้องใช้พลังและเวลาอย่างสูงเนอะ ร้อนๆ แบบนี้คงหมดแรงกัน กูจะรอความรักความเมตตาไปเรื่อยๆ ; w ;

ก็ว่าจะแต่งเหมือนกันนะ แต่หัวไม่แล่นเลย...

อยาก​อ่าน​ต่อหลาย​ๆ​ฟิคเลย ฮือ
ฟิควาเลนไทน์​ที่โดนเทแล้วมีคนมาต่อ แล้วโดนเทซ้ำอีกเหรอวะหายไปเลย นี่มันวาเลนไทน์​ต้องสาปรึไง ถถถถ

กูเคยลงฟิคเรื่องนึง เรื่องสั้น. เอ็นโจ แต่เพิ่งสำเหนียกว่าตัวเองนอนอยู่ในเรือท่านอิมาริ เลยกะจะแต่งลง แต่ก็นะ....... ท่านพี่แม่มมมมมมมมมมมม มีอิมาริก็ต้องมีท่านพี่แพ๊คคู่ตลอด เคยโพสว่าจะแต่งอิมาริเป็นหญิงไปล่อลวงท่านพี่แทน จะได้ป่าวเนี่ย

>>201 แต่งมาสิ กูชอบ ถ้าอิมาริเป็นหญิงต้องสวยเซ็กซี่ขี้เล่นแน่นอน หนุ่มอ่อนโยนแต่จริงๆเป็นจอมมารผู้ดำมืดกับสาวหยอกเย้าแพรวพราวมีเสน่ห์ ให้ความรู้สึกเซ็กซี่ยังไงไม่รู้ดิ 5555555555555 สองคนนี้ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นหญิงคงเป็นแฟนกันไปนานแล้วล่ะ
>>200 แถมฟิควันวาเลนไทน์ก็เป็นฟิคหมา..........5555555555555555555555555

>>202 แล้วฟิคหมาก็โดนเทไปอีก ฮือ เหลือไรบ้างเนี่ย

>>202 กูชักอยากอ่านละ น่าสนุก อิมาริสายc
แต่ท่านพี่เป็นหญิงก็มิเลวนะ สาวอ่อนโยนแต่แอบร้ายป่วนหัวใจหนุ่มคาสโนวา
เดี๋ยวๆๆๆ มันชักโชโจไปละ 5555+

ไปอ่านตอนมุมมองท่านพี่ ตอน49 เจอประโยคนี้

พ่อพยายามเอาใจน้องสาวด้วยการซื้อเค้กจากร้านปาติซิเย่ชื่อดังที่หาทานได้ยากและผลไม้ชั้นดีมาปรนเปรออยู่เรื่อยๆ ส่วนน้องสาวก็ฟาดเอาๆ ไม่หยุด...

นี่ท่านพ่อคงได้ฉายาประธานกูรเมต์มาตั้งแต่ตอนนี้แล้วซินะ 5555555555

>>204 มึงใจตรงกับกูเลย ท่านพี่เป็นผญกับท่านอิมาริ โอ๊ย คิดก็ฟินแล้ว

>>204 >>206 +1 กูว่าท่านพี่ผู้หญิงลคอยกันๆห้ามเพื่อนสนิทไม่ให้เข้าใกล้น้องสาวนี่... อ่าห์
/นึกถึงตอนที่กาวกันเกี่ยวกับวันวาเลนไทน์ของท่านอิมาริ,ท่านพี่ ที่ท่านพี่ไปคอนโดท่านอิมาริ แล้วไขว่ห้างบอกให้ท่านอิมาริทำตามสบาย อือออ อันนั้นก็ดี ซู้ดดดดดดดดดดดด

>>204 ก็เรื่องนี้มันโชโจไม่ใช่เหรอ 55555555555555555
ถ้าท่านเรย์กะไปเป็นตัวประกอบ ฟีลโชโจก็มาตรึม แต่พอเป็นตัวเอกแล้วกลายเป็นแท็ก food

นี่กูแต่งเป็นครั้งแรกเลยนะมึง อาจจะสนุกน้อยหน่อย
อย่าว่ากันนะ

-------------------------------------------------

“ใส่แล้วก็ขึ้นดีนะเนี่ย คันตะ”

ทาคามิจิ วาคาบะเมียงมองดูผมที่กำลังลองชุดกักคุรันที่เป็น
เครื่องแบบโรงเรียนมัธยมปลายของรัฐบาลที่จะเข้าเรียนในฤดูใบไม้ผลิหน้าที่จะถึง

“ไซส์มันไม่ใหญ่ไปเหรอเนี่ย แขนเสื้อยังท่วมข้อมืออยู่เลย”

ผมบ่นพลางมองดูปลายแขนเสื้อนอกที่เลยข้อมือไปเกือบคืบ
ทว่าเจ้าตัวบอกว่ามันเหมาะดีแล้ว

“ก็ซื้อเผื่อโตไง จะได้ไม่ต้องซื้อบ่อยๆ ชุดนักเรียนตัวนึงก็หลายตังค์อยู่นะ
ถึงจะไม่แพงเหมือนชุดของซุยรันก็เถอะ
เฮ้อ จะว่าไปก็ไม่ได้ใส่ชุดยูนิฟอร์มมาตั้งหลายปีแล้วนี่นะ”

พี่สาวทอดถอนใจ เหมือนอาลัยชุดนักเรียนและช่วงชีวิตมัธยมปลายอยู่เล็กๆ
ผมก็ไม่แปลกใจเท่าไร เพราะช่วงชีวิตของพี่ตอนนั้น เป็นช่วงที่ได้พบเจอสิ่งต่างๆ มากมาย
ไม่ว่าจะเป็นสังคมอันหรูเริดของเหล่าคุณหนูในโรงเรียนที่กีดกันสามัญชน
หรือต้องผจญอุปสรรคต่างๆ (ที่เมื่อเจ้าตัวกลับมองไป กลับดูเป็นเรื่องน่าหัวเราะซะงั้น)
จนกระทั่งชีวิตพลิกผันจากลูกสาวร้านขนมธรรมดาๆ
ได้มากลายเป็นคนรักและคู่หมั้นของทายาทตระกูลดังอย่างคาบุรากิ มาซายะ

“ช่วงมัธยมปลายเป็นช่วงที่สนุกที่สุดของพี่เลยล่ะ
ทั้งเจอคนที่พี่รักและคนที่รักพี่ และยังมีเพื่อนที่สุดวิเศษอีก
ถ้าคันตะได้เจออะไรสนุกๆ เหมือนพี่ก็ดีสิ”

พี่ยิ้มน้อยๆ พลางมองที่นิ้วนางข้างซ้าย
ที่มีแหวนสีเงินประดับด้วยมรกตที่เจียระไนเป็นรูปใบไม้สีเขียว
การที่พี่สามารถผ่านพ้นเรื่องไม่ดีมาจนสามารถจบชั้นมัธยมปลายได้อย่างราบรื่นนั้น
ก็ต้องขอบคุณเพื่อนเธอ ที่คอยให้ความช่วยเหลือมาตลอด
ไม่ว่าจะเป็นคุณคาบุรากิ (เอ๊ะ หรือผมต้องเรียกว่าท่านพี่มาซายะนะ?) คนรักของพี่
คุณเอ็นโจ เพื่อนรักของคุณคาบุรากิ คุณมิซึซากิ ประธานนักเรียนของรุ่น
และก็...

“มานั่งเคลิ้มถึงอดีตแบบนี้เป็นป้าแก่หรือไง
เดี๋ยววันนี้ผมไปข้างนอกหน่อยนะ ไม่ต้องทำข้าวเย็นเผื่อก็ได้”

“หืม อีกแล้วเหรอ เห็นน้องๆ บอกว่าคันตะไม่อยู่กินข้าวเย็นตั้งหลายครั้งแล้วนี่นา
เอ๋~~~~ หรือว่า…”

“อย่าคิดอะไรเพ้อเจ้อน่า
เดี๋ยวตัวเองก็ต้องไปเตรียมงานซักอย่างในฐานะศิษย์เก่าซุยรันไม่ใช่เรอะ”

พี่ตาโต อ้าปากหวอเหมือนกับเพิ่งนึกขึ้นได้
ถึงจะเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ตระกูลใหญ่
แถมยังโดนจับเข้าคอร์สคุณหนูเป็นครั้งเป็นคราว
แต่ก็ยังเป็นวาคาบะ พี่สาวคนโตและลูกสาวร้านขนมทาคามิจิอยู่ดี
“หวาๆ ตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ยยยย”

“งั้นผมไปก่อนนะ”

“เอ๋? ไปทั้งชุดกักคุรันเนี่ยนะ ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเหรอ”

“ไม่ล่ะ มีเหตุผลนิดหน่อยน่ะ ไปล่ะนะครับ”

ผมบอกพี่สาวก่อนออกจากบ้านมาทั้งๆ อย่างนั้น
เหตุผลงั้นเหรอ…
ผมนึกพลางยิ้มที่มุมปากเล็กๆ
ขณะที่ขาก้าวไปยังจุดนัดพบที่มีรถคันโตสีดำจอดรออยู่แล้ว

ใช้เวลาไม่นานนัก รถก็พามาถึงคอนโดหรูที่สูงระฟ้าในเมือง
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า ผมเหมือนมองเห็นควันดำลอยออกมาจากหน้าต่างชั้นบน

“ต้องรบกวนท่านทาคามิจินะครับ ถ้าหากไม่มีคุณล่ะก็...”
ชายสูทดำทีเป็นคนขับรถพามากล่าวพร้อมโค้งขออภัยให้ขณะที่ผมลงจากรถ

ผมโค้งรับพอเป็นพิธี อ่าา เห็นเหงื่อผุดเต็มหน้าเลย เหนี่อยหน่อยนะครับ
เมื่อเข้าไปในอาคารและแตะคีย์การ์ดที่ลิฟท์
ลิฟท์ก็พาผมไปถึงชั้นจุดหมายโดยไม่ต้องกดหมายเลขชั้น
เมื่อใกล้ถึงจุดหมาย กลิ้นไหม้จางๆ ก็ลอยมาปะกับจมูก
ให้ตายสิ ไม่เคยเข็ดหรือไง
เหมือนเป็นเรื่องน่าเหนื่อยใจ แต่ทำไมรอยยิ้มที่มุมปากมันกลับยกสูงขึ้นนะ

เมื่อถึงชั้นปลายทางแล้ว ตรงหน้าผมเป็นประตูบานใหญ่
ที่เป็นทางเข้าของเพนท์ชันเฮาส์เหมาชั้นของคอนโดหรูแห่งนี้
ผมแตะคีย์การ์ดอีกครั้ง ก่อนเข้าไปภายใน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมาที่นี่ อีกทั้งไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดควันดำนี้ด้วย
ผมจึงเดินเข้าไปยังจุดกำเนิดของควันดำได้ในทันที
จุดหมายก็คือ...ห้องครัว

เมื่อเข้าไปแล้ว ก็เห็นหญิงสาวผู้มีผมม้วนทรงโรโคโค่อันเป็นเอกลักษณ์
ในมือถือถาดอบที่เพิ่งเอาออกจากเตามาใหม่ๆ

“คันตะคุง! มาพอดีเลยนะคะ
ฉันอบพายชาร์โคลที่ตั้งใจจะทำในงานศิษย์เก่าเสร็จพอดีเลย
อาจจะไม่เหมือนอย่างที่คันตะคุงเคยสอน “นิดหน่อย” แต่ต้องอร่อยแน่ๆ!”

ตาของเธอเป็นประกายสดใส ต่างจากของสีดำสนิทที่อยู่ในถาดอบอย่างสิ้นเชิง

“ยัยโคโรเน่!”
ทำไมผมถึงยอมมาเป็นครูสอนทำอาหารจำเป็นของยัยนี่ได้นะ...

เขียนออกมาได้เท่านี้ก่อน กูจะพยายามต่อนะ TwT

>>209 บันไซ บันไซ

ปลื้มปริ่ม อยากเม้าท์มอยมาตั้งแต่เช้าแต่เน็ตดีแทคโดนแบน เพิ่งได้ไวไฟ

อยากให้พระเอกเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่หมาไซหรือจอมมาร
คนนึงก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเล้ย ผู้หญิงที่ตัวเองชอบเดือนร้อนเพราะการกระทำของตัวเองยังไม่รู้ตัวอีก แถมสุมไฟเข้าไป

อีกคนลอยตัวเหนือปัญหาใดๆ ถือคติว่าถ้าไม่กระทบตัวเองจะไม่ยุ่งงี้เหรอ แถมการกระทำยังไม่ชัดเจนอีก

แหมอยากให้แท็ก love จริงเป็นท่านอิมาริ คันตะคุง หรือประธานนักเรียนก็ยังดี

คันตะคุงงงง ดีงามมาก จะรอนะอย่าทิ้งนะะะ TwT

>>209 คันตะคุงงงงงง ฮือ น่ารักจัง ให้อารมณ์แนวหนุ่มม.ปลายวัยขบเผาะ!

คันตะคุงน่ารักจังเลย <3

ม่ายยย อย่าล่มเรือจอมมารเลย ทุกวันนี้เหลือแค่เสากระโดงแล้ว 555 //กูผู้เกาะเสาแน่น

ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3805/601-603/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ
..............…….....

ฉันไปซุยรัน ข่าวเรื่องจักรพรรดิยอมเสียสละตัวเองช่วยฉันดังไปทั่วโรงเรียนอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง ไม่ว่าไปที่ไหนก็ดูเหมือนทุกคนจะรู้เรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว

“โรแมนติคสุดๆไปเลยนะคะท่านเรย์กะ”

“ยอดไปเลยค่ะ อย่างกับเรื่องในนิยายเลยนะคะ”

มีแต่คนเคลิ้มฝันกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน และผู้มาแสดงความยินดีมากยิ่งกว่าตอนมีข่าวคู่หมั้นซะอีก

ตอนนี้คงไม่มีใครกล้าจีบฉันจริงๆแล้วล่ะค่ะ... แต่ว่าอาจจะไม่จำเป็นแล้วก็ได้

ฉันคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทีไรก็หน้าแดงออกมาอย่างปิดไม่มิด สาวๆในห้องต่างกรี๊ดกร๊าดกับปฏิกิริยาของฉัน จริงๆฉันก็กลัวนะคะว่าตัวเองจะถูกหมายหัวแห่งความอิจฉาจากสาวๆในซุยรันหรือเปล่า แฟนคลับจักรพรรดิแต่ละคนไม่ได้รับมือง่ายๆเลยนะคะ ถ้าคนอื่นรู้ว่าฉันหนีออกจากบ้านล่ะก็...อือ ตายแน่ค่ะ

ถึงอย่างนั้นเรย์กะเองก็ชอบคาบุรากิมานานจนคนทั้งซุยรันรู้กันแล้วนี่คะ แต่ตัวฉันหลังเสียความทรงจำก็ประกาศชัดเจนว่าไม่สนใจเขา พอเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็กลายเป็นเรื่องดังธรรมดา

ฉันได้ยินว่ามีคนมาแกล้งวาคาบะจัง ไปข่มว่าคาบุรากิไม่สนใจแล้ว แต่…คนที่อยู่ในร่างวาคาบะจังก็คือนายตัวสำรอง เขาคงไม่สะทกสะท้านอะไรล่ะนะคะ อันที่จริง เขาน่าจะดีใจซะอีก

ฉันเมลล์ไปนัดเจอนายตัวสำรองกับวาคาบะจังหลังเลิกเรียน แล้วบอกทั้งคู่เรื่องรายละเอียดเกี่ยวกับยาสลับร่างที่รู้มา และยื่นเอกสารที่ได้มาจากเอ็นโจให้พวกเขา

“อื้ม วิธีนี้อาจจะได้ผลจริงๆ” นายตัวรองพูดขณะพิจารณาอย่างละเอียด

“แต่ราคาก็น่าเป็นห่วงนะคะ” วาคาบะจังพูด

ขอโทษนะ... ฉันเองถ้าไม่ได้ออกจากบ้านมาแบบนี้ก็อยากซื้อให้อยู่นะคะ เงินฉันเหลือกินเหลือใช้มากๆ แต่ตอนนี้ฉันพึ่งเงินจากท่านพี่ ต้องใช้สอยอย่างประหยัด แต่ว่าฉันลองเอาเงินเก็บมาเรียงดูแล้วค่ะ น่าจะช่วยแบ่งเบาภาระทั้งสองคนไปได้บ้าง

“ถ้าเรื่องเงินล่ะก็...” ฉันเอ่ยขึ้น แต่โดนวาคาบะจังขัดอย่างรู้ทัน พยายามปฏิเสธเงินที่ฉันจะเสนอให้อย่างเกรงใจ

“คุณคิโชวอินไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ อีกอย่างมาช่วยขนาดนี้ฉันก็ดีใจมากๆเลยนะคะ”

“ทาคามิจิพูดถูก พวกเราเองก็มืดแปดด้านที่จะกลับร่างมานานแล้ว แค่นี้ก็ช่วยได้มากเลยล่ะ จริงๆถ้าไม่ได้คิโชวอินคอยแนะนำตั้งแต่แรกก็คงลำบากเหมือนกันนะ”

นายตัวสำรองพูดอย่างจริงจัง วาคาบะจังก็มายืนยันเสริม พูดแบบนี้ฉันก็เขินทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะคะ

ฉันคุยกับทั้งคู่อีกสักพักก่อนจะขอตัวออกไป ฉันต้องไปเยี่ยมคาบุรากิต่อ เขาส่งข้อความมาหาแทบทั้งวัน อยู่ที่นั่นคนเดียวก็คงเหงาล่ะนะ

พอฉันเข้าไปในห้อง ก็เจอคาบุรากินั่งขมวดคิ้วเคร่งเครียด กับสองพี่น้องเอ็นโจที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

“คุณพี่เรย์กะ สวัสดีฮะ” ยูกิโนะคุงทักทายด้วยรอยยิ้มเทวดาทันทีที่เห็นฉัน

“สวัสดีจ้ะ ยูกิโนะคุง” ฉันทักทายอีกฝ่ายอย่างยินดี

“ผมชนะสามตารวดเลยด้วยล่ะฮะ”

ยุกิโนะคุงชี้เกมที่พวกเขากำลังเล่นกันอยู่อย่างภาคภูมิใจ เอ๋ นั่นมันบอร์ดเกมที่ฉันเคยเอามาในวันเกิดยูกิโนะคุงในโลกก่อนนี่คะ

“สุดยอดไปเลยนะยูกิโนะคุง” ฉันเอ่ยอย่างเอ็นดู

“ฉันถูกรุมนะ” คาบุรากิประท้วง

แหม~ ยอมๆให้ยูกิโนะคุงบ้างสิคะ

ฉันเข้าไปร่วมเล่นร่วมรังแกคาบุรากิด้วยอีกคน จักรพรรดิที่แพ้ราบคาบ ทำหน้าบูดบึ้ง แต่ก็ยังเล่นอย่างจริงจัง เทียบกับครั้งที่แล้วที่หัวร้อนจนหนีไป เขาถือว่าพัฒนาขึ้นมาแล้วนะคะ หรือว่าเพราะนอนป่วยอยู่บนเตียงเลยหนีไม่ได้นะ

จริงๆฉันก็สงสารคาบุรากิเหมือนกันนะคะ แต่พอฉันได้ยึดทรัพย์จากผู้เล่นคนอื่น ฉันก็ยึดของเขาอยู่ดี ฉันไม่ยึดของยูกิโนะคุงหรอกนะ แล้วถ้าฉันสร้างศัตรูกับเอ็นโจมีหวังฉันโดนเล่นงานกลับแน่เลยค่ะ คนที่ต้องระแวงที่สุดในเกมเป็นเขานี่คะ ถ้าไม่ใช่ว่าคนชนะเป็นน้องชายของเขาเอง เขาคงไม่แพ้ง่ายๆหรอกมั้ง

“พอคุณคิโชวอินเป็นคนยึด ไม่บ่นเลยนะมาซายะ”

“หุบปากซะ! จ่ายค่าอวยพรให้ฉันได้แล้ว”

ในที่สุดคาบุรากิก็ชนะได้ครั้งหนึ่ง เขายิ้มแย้มอย่างภาคภูมิใจในตัวเองน่าดูเลยค่ะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้นะ หัวเราะหึหึราวกับตัวเองเก่งกว่า นี่แค่ชนะครั้งแรกจากการเล่นสิบกว่าครั้งเองนะคะ

พอเย็นแล้วเอ็นโจก็พายูกิโนะคุงกลับบ้าน ฉันยังอยู่กับคาบุรากิต่อ เขาหยิบห่วงกลขึ้นมา นี่นายไปเอาของพวกนี้มาจากไหนน่ะ

พอเห็นฉันมองห่วงกลมากๆ เขาก็ถาม “อยากเล่นหรอ”

“แค่สงสัยน่ะค่ะ ไปเอามาจากไหนหรอคะ”

“ฉันสั่งซื้อมาเมื่อเช้าน่ะ คิดว่าน่าจะเล่นตอนอยู่คนเดียวได้”

“ตอนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียวนี่คะ”

“แต่เดี๋ยวเธอก็ต้องไปนี่...”

คาบุรากิทำหน้าเศร้าซึม ขณะเอาห่วงมาวางไว้บนตักตัวเอง

“พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนี่คะ เดี๋ยวอยู่ด้วยต่ออีกสักพักแล้วกันค่ะ”

“แต่กลับดึกๆมันอันตรายนะ แล้วเธอก็อยู่คนเดียวด้วย”

ถึงคาบุรากิจะนั่งหน้าจ๋อยจากก่อนหน้านั้น แต่เขาก็พูดเรื่องนี้ออกมาอย่างจริงจัง ฉันรับรู้ได้ถึงความห่วงใยของเขา จนหัวใจเต้นแรงอีกครั้ง ทั้งๆที่คิดว่าจะค่อยๆปรับตัวมาเป็นปกติได้แล้วแท้ๆนะคะ...

“วันนี้ฉันนอนที่นี่แล้วกันนะคะ”

“หะ?!”

อย่าทำหน้าตกใจมากสิคะ!

“พรุ่งนี้วันหยุดนี่คะ” ฉันตอบรับแบบไม่สบตา “แล้วเตียงเฝ้าไข้ที่นี่ดูนอนสบายอยู่นะคะ”

ยังไงห้องนี้ก็เป็นห้องวีไอพี ถึงจะเป็นห้องพยาบาลก็เถอะ แต่ก็มีทั้งเตียง ทั้งโซฟา ทั้งโต๊ะเก้าอี้ ทีวี ตู้เย็น ห้องน้ำแบบหรู เรียกได้ว่าคล้ายห้องพักในโรงแรมเลยค่ะ

คาบุรากิมองฉันด้วยสีหน้าเข้าอกเข้าใจ พร้อมพยักหน้า “กลัวผีสินะอยู่คนเดียวที่นั่น”

“เปล่าซะหน่อยค่ะ!”

ปกติฉันก็อยู่คนเดียวนะคะ! แค่มีนายอยู่ข้างห้องเท่านั้นเอง อีกอย่างคาบุรากิเคยเอายันต์และเครื่องรางป้องกันภัยมาติดแล้ว ฉันไม่กลัวหรอกค่ะ

“เธอนึกไม่ออกว่าจะกินอะไรในแต่ละมื้อคนเดียวหรอ”

ไม่ซะหน่อ... เอ๊ะ แต่ก็อาจจะจริงก็ได้นะคะ ปกติช่วงวันหยุดคาบุรากิก็เลือกเมนูอาหารมากินด้วยกันตลอด ฉันอาจจะเสริมๆไปบ้างเวลาอยากได้อะไรเป็นพิเศษ แถมกินสองคนดีอย่างที่สามารถสั่งหลายๆอย่าง และแบ่งกันกินได้ ไม่ต้องตัดใจเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง จะได้กินอะไรที่แตกต่างได้ในเวลาเดียวกัน แต่ไม่ต้องดับเบิ้ลจานอาหาร แล้วส่งเสริมกองทัพไขมันให้สร้างบุตรแห่งความอ้วนออกมาอีกคน คิดถึงท้อง 5 เดือนทีไรก็สะเทือนใจทุกทีเลยค่ะ...

แต่อาหารโรงพยาบาลก็คงมีแต่อะไรจืดๆมั้งคะ ฉันเองก็ไม่เคยเข้ารักษาตัวหรืออะไรแบบนั้นอย่างจริงจังซะด้วย

ฉันปล่อยให้เขาจินตนาการแปลกๆเกี่ยวกับสาเหตุที่ฉันมานอนด้วย แล้วก็แย่งห่วงกลเขามา อะไรเนี้ย! ทำไมพยายามบิดไปมาก็เหมือนกับมาที่เดิมอยู่ดีล่ะ!!! พอฉันใกล้จะสิ้นหวัง คาบุรากิก็มาช่วยอีกแรง แต่หมอนั่นกลับทำให้เงื่อนมันดูคล้องซับซ้อนกว่าเดิมอีกนะคะ

หลังจากพยายามด้วยกันอย่างยาวนาน เราก็ทำสำเร็จในที่สุด ฉันเริ่มเข้าใจความรู้สึกยินดีของคาบุรากิขึ้นมาแล้วค่ะตอนแก้ห่วงสำเร็จหลังทำมาทั้งคืนคงน่าภาคภูมิใจทีเดียว ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ฉันเลยคิดว่าจะอาบน้ำนอนซะทีล่ะนะคะ

ฉันไม่ได้มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนนี่คะ... ฉันปฏิเสธทันทีแบบไม่ต้องคิดเมื่อคาบุรากิเสนอให้ยืมเสื้อเขาก่อน ก่อนที่ฉันจะไปซื้อจากร้านด้านล่างเอา เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเอาเสื้อผ้าที่ห้อง แล้วมาอยู่กับคาบุรากิอีกสองวันแล้วกันนะคะ ไหนๆก็ตรงกับเสาร์อาทิตย์พอดี

ฉันเคยอ่านมังงะมามากมายก็จริง แต่ว่าไม่มีประสบการณ์แนวนี้เลย จะเอาเรื่องในการ์ตูนเป็นหลักในการปฏิบัติได้ไหมนะ... แต่คาบุรากิก็เป็นพระเอกมังงะนี่คะ ถึงจะแปลกไปหน่อยก็เถอะ

ยิ่งคิด ฉันก็ยิ่งรู้สึกเหมือนอยากเอาหน้ามุดดินไม่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นอะไรอีกต่อไปแล้ว ทำไมมีฤดูใบไม้ผลิทั้งทีถึงได้ทำตัวอะไรไม่ถูกแบบนี้นะคะ คาบุรากิ! นายช่วยสารภาพรักแบบประธานชมรมฟุตบอลไม่ได้หรอ เอาแบบที่ฉันตั้งตัวได้น่ะ!!! อะไรคืออยู่ๆนึกจะขอก็พูดออกมาตรงๆ ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆขนาดนั้น

ฉันยังไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่เลยค่ะ ฉันไม่ได้เครียดสติแตกจนมโนไปเองจริงๆใช่ไหมคะ... แต่จะลองถามคาบุรากิอีกรอบก็ไม่กล้าหรอกค่ะ

จริงๆก็ไม่ได้รู้สึกแย่นะคะ...

อือ หน้าฉันร้อนขึ้นมาอีกแล้ว ต้องดูมีพิรุธแน่เลยค่ะ! ทำไงดีนะ...

ฉันเข้าไปในห้อง พยายามสงบสติอารมณ์ไม่ให้หน้าตัวเองแดงจนน่าสงสัย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าคาบุรากิไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

"ขอโทษนะมาซายะที่ฉันมาเอาป่านนี้"

"แค่ยูริเอะมาเยี่ยม ฉันก็ดีใจมากแล้วล่ะ" คาบุรากิยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างยินดี "แต่ว่านี่ก็ดึกมากแล้วนะ มาที่นี่คนเดียวหรือเปล่า"

"ไอระมาด้วยนะ แต่แวะไปทำธุระอย่างอื่นก่อน"

"อือ มากันแค่สองคนแบบนี้มันอันตรายนะ ถ้าจะกลับ ให้ฉันเรียกคนไปส่งให้ไหม"

ฉันยืนฟังบทสนทนาของทั้งสองคน รู้สึกโหวงเหวงอย่างประหลาด ทั้งคู่พูดคุยกันราวกับทั้งโลกมีเพียงแค่เขาสองคนเท่านั้น

คาบุรากิจะมีสีหน้ายินดีแบบนั้นคงไม่แปลก ยังไงท่านยูริเอะก็เป็นรักแรกของเขาล่ะนะ... และถึงแม้เขาจะเคยบอกว่าตัดใจได้แล้ว แต่ใจจริงๆเป็นยังไงไม่รู้ ไม่ว่ายังไงยูริเอะก็เป็นคนสำคัญสำหรับคาบุรากิเสมออยู่ดี...

ฉันแอบออกมาจากห้อง และสองคนนั้นก็ดูไม่รู้ตัวเลยสักนิด...

-------------- (จบตอน 43) ------------

>>216-217 ตอนนี้มากับความหน่วง

งือออ หน่วงจังงงง แต่อยู่ในห้องกันสองคนก็ต้องคุยกันเหมือนมีสองคนสิ อย่าคิดมากเซ่เรย์กะ!

>>216-217 หน่วงงง ยังไม่ทันจะเป็นแฟนกันเลยนะเนี่ย

Ky เห็นข้างบนพูดถึง​ท่านพี่กะอิมาริ
ถ้าหากสองคนนี้สลับร่างกันล่ะ...

>>221 กูว่าท่านพี่คงจัดการสาวๆของอิมาริได้สบายมาก ด้วยรอยยิ้มนุ่มนวลสไตล์จอมมารทำให้สาวๆไม่กล้าเข้าใกล้
ส่วนอิมาริอาจจะร่าเริงเบิกบานที่ได้ใกล้ชิดเรย์กะ แล้วจะมีอีเวนท์เรย์กะไปเคาะห้อง เอาอาหารรอบดึกไปให้กิน อิมาริก็คงคิดในใจว่าคุณน้องสาวน่ารักแบบนี้มิน่าทาคาเทรุถึงหวงนัก ก่อนจะกินอาหารฝีมือเรย์กะแล้วก็พบรสชาติของโลกใบใหม่ A whole new world กันเลยทีเดียว

>>209 เชี่ย ตอนอ่านว่ามีควันดำลอยออกมา กูเผลอนึกถึงพวกเมรุ หรือไม่ก็ฆาตกรรมกำจัดศพ ที่แท้ก็ซากพายชาร์โคลของท่านเรย์กะเองเหรอวะ... คันตะเข้าม.ปลายนี่เนื้อเรื่องก็ผ่านไป 2-3 ปีล่ะเนอะ

>>216-217 ฟิคคู่หู! ขอบคุณที่แวะมาลง! ท่านยูริเอะโผล่มาเป็นกขค.ทำไมอ่า อุตส่าห์กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม (?) แท้ๆ

ท่านเรย์กะคิดมาก อย่าคิดเองเอออเองเซ่ เค้าอยู่ในห้องกันสองคนก็ต้องคุยกันสองคน จะให้คุยสามรึไงงง /ธงปักหัวขนาดนี้ อย่าเอามือปัดตกง่ายๆสิ!
================
คันตะคุงงงง นักเรียนม.ปลายกรุบกริบ
แต่ตอนควันสีดำๆกูก็เผลอนึกถึงพวกเมรุแบบ >>223 เลยว่ะ5555

>>216-217 หน่วงอ่าาา เรย์กะอย่ามากสิไม่มีไรหรอก..มั้งนะ

ขอ ky ถามหน่อยดิ เป็นเรื่องที่กูติดใจสงสัยมานานแล้ว
พวกมึงคิดว่าเอ็นโจจะรู้ว่านางคิ้วหายป่ะวะ คือย้อนกลับไปอ่าน เรย์กะกลัวลมพัดผมหน้าม้าเปิดแล้วคนจะเห็นคิ้วนางแปลกไป แล้วต่อมาเอ็นโจพูดถึงลมพัด ดูมีความต่อเนื่องยังไงไม่รู้ดิ แต่แบบ จะรู้ถึงขนาดนั้น พี่แกไปรู้จากไหนวะ หรือจะอ่านใจได้จริงๆ ไม่ใช่โรงบาลที่ไปหาหมอคือหนึ่งในกิจการตระกูลเอ็นโจหรอกนะ ถถถถถถถถถถ

>>226 มีเรื่อง​นี้กะอุณาโลม​ ขออย่ารู้เลย​เห้ออออออ สงสารรรร

>>226 กูว่าคงไม่รู้หรอก แต่อีกใจกูก็คิดว่าสตอล์กเกอร์ขั้นโปรแบบฮี มีหรือจะไม่รู้
ถ้าสมมติมีเฉลยว่าโรงพยาบาลที่เรย์กะไปรักษาคิ้วร่วงเป็นของบ้านเอ็นโจจริงๆ ท่านเรย์กะจะฮาและน่าสงสารได้ขนาดไหนวะ

>>216-217 เตรียมจะคอมเม้นต์โมเมนต์มุ้งมิ้งเล่นเกมด้วยกัน ช่วยกันแก้ห่วง จะนอนห้องเดียวกันแล้ว อะไรคือยูริเอะโผล่มา
>>226 อย่าให้รู้เลยได้ไหม... วงวาร

เออ สารบัญเอ็นโจมีใครทำอยู่มั้ย ถ้าไม่มี กูจะรับไปอัพเดทต่อจากของเดิมให้น่ะ

>>230 อัพได้เลย กูโม่งสารบัญเอ็นโจคนเก่า ไม่มีเวลาอัพเพิ่มเลยจ้า ตอนนี้แค่ตามอ่านยังไม่ค่อยจะทันเลย T_T

กุเปิดอ่านตอนพักเที่ยงนี่กูกลัวมากว่าจะมีคนรู้ว่ากูเล่นโม่ง 55555 ถึงแม้จะค่อนข้างแน่ใจว่าคงไม่มีใครรู้จักเว็บนี้หรอก แต่ก็กลัวอยู่ดี

ดิบตอนใหม่มาละะะะะะ

อย่าลืมสปอยลาก 7-8 จุดกันนะเพื่อนโม่งทั้งหลาย จั่วหัวด้วยนะ่าสปอยดิบ

>>209 คันตะคุงหนุ่มน้อย ทำไมกุชอบคิดถึง ลีจงซอก ในI hear your voice ว่ะ ตอนแรกมโนว่าเป็นยูกิโนะแต่พอเจอคันตะกูว่าใช่ว่า ซึนนิดๆแบบนี้(*≧∇≦*) (///▽///)

>>211 กูก็คิดแบบมึงรู้สึกหงุดหงิดกับ2คนนี้จริงๆ ช่วงนี้แต่เข้าใจนะถ้าเป็นเรื่องอื่นแนวโชโจมันก็แบบนี้อยู่แล้ว พระเอกต้องออกมาปกป้องนางเอกแบบออกนอกหน้าไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมาเลย กูว่าในคิมิคอลคาบุรากิก็ออกมาปกป้องวาคาเบะเยอะไม่งั้นคนไม่แกล้งวาคาเบะเยอะกว่านี้ด้วยถึงจะมีเรย์ะกะในคิมิคอลกระตุ้นก็เหอะ แต่พอเรามามองในมุมมองคนอื่นก็คิดว่ามันงี่เง่ามากที่ทำแบบนี้ ส่วนเอ็นโจกูติดใจแปลกๆว่ะนางก็รู้เรื่องที่วาคาเบะโดนแกล้งแต่นางไม่ได้แอบช่วยอะไรเบื้องหลังเลยหรอกทำไมยังปล่อยในมีปัญหาเรื่องโต๊ะเรียนอยู่เรื่อยทั้งที่อยู่ห้องเดียวกันถึงจะออกนอกหน้าไม่ได้แต่น่าจะทำอะไรนิดหน่อยได้นะ ดูเหมือนไม่แคร์เรื่องนี้เท่าไรเลย

อะไรก็ช่างท่านอิมาริชนะเลิศ(*≧∇≦*) ออกมาแต่ละทีทำเอาสาวๆใจสั่นเลยทำไมถึงใส่ใจเรย์กะขนาดนั้นคะ

>>231 โอเค เดี๋ยวจัดการต่อเองนะ

>>234 กูว่าเรื่องเขียนโต๊ะ ฮีคงมองว่าไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร แค่เอาผ้าเช็ดก็ออก ข้อความถ้าไม่แคร์ไม่เก็บมาคิดซะอย่างก็ไม่เป็นไรแล้ว วาคาบะเองก็คงไม่อยากได้การปกป้องจากฮีหรอก เดี๋ยวเรื่องมันจะไปกันใหญ่ ประมาณว่าแม่นั่นก็หว่านเสน่ห์แม้แต่กับคุณเอ็นโจสินะ ขนาดเรย์กะจะช่วยพูดกับซึรุฮานะให้ วาคาบะยังไม่เอาเลยเพราะรู้สถานะ แล้วถ้ามีเอ็นโจเข้ามาเกี่ยวด้วย มันไม่เป็นราดน้ำมันลงกองเพลิงเหรอ

แล้วช่วยออกนอกหน้าไม่ได้มาก แล้วจะเอาทางไหนแก้ปัญหาให้ล่ะ จะปรามทุกคนในห้องไม่ให้ทำแบบนี้??? จะให้ไปช่วยเบื้องหลังตามจับคนร้ายที่ไม่รู้จะมีมากี่คน??? จะปลอบโยนวาคาบะลับๆ ไม่ต้องคิดมากนะ??? หรือจะให้ช่วยพูดกับมาซายะว่าอย่าไปยุ่งกับวาคาบะนักเลย มาซายะมันจะฟังเหรอ ขนาดเรย์กะเองก็เคยเตือนมาซายะว่าแกกำลังทำให้วาคาบะเดือดร้อนอยู่นะ ผลออกมาก็ยังเหมือนเดิม การกลั่นแกล้งก็ไม่ได้ลดลง ยิ่งมาซายะออกหน้าแทนแบบนี้คงเจอหนักกว่านี้แน่ๆอ่ะ

แต่เรื่องไปขั้นแรงๆทำร้ายร่างกายกันเหมือนตอนปาบอล ฮีก็ไปยืนข้างๆวาคาบะไม่ให้ถูกใครทำร้ายนะ

>>235 เออจริง อย่างตอนปาบอลก็มีไปช่วยนี่หว่า

จริงๆ กูมั่นใจว่าเอ็นโจรู้เรื่องที่ท่านเรย์กะคอยช่วยเหลือวาคาบะอยู่นะ กรณียิบย่อยก็เลยแค่ดูอยู่ห่างๆ

เชื่อกู กูติดฟิลเตอร์มา ถถถถถ

ยังไม่มีใครสปอยล์ งั้นกูขอเปิดก่อนเลยนะ
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้ริรินะแม่งน่าร้ากกกก ทำเป็นซึนแต่นางพร้อมแบ็คอัพเรย์กะทุกเรื่องจริงๆ ขนาดเรย์กะห่วงว่าถ้ามินามิคุงขึ้นเป็นหัวหน้าชมรมงานฝีมือคนต่อไปแล้วจะโดนข่ม ริรินะบอกนางจัดการเอง อนาคตพ่อบ้านใจกล้าสุดๆ ล่ะ มินามิคุง
ตอนท้ายๆ เรย์กะแม่งคนยุคอนาล็อกสุดๆ มีเขียนจดหมายไปออกรายการวิทยุด้วย ขำสัด
.
.
.
.
ประมาณนี้ได้ป่ะวะ

>>237 กูว่าโอเคละนะ

>>236 กูว่ารู้ชัวร์ ยอดนักเสือกแบบฮีไม่พลาดเรื่องเรย์กะหรอก ร้องเพลง I don't want to miss a thing ไปเลยจ้าาาา
>>237 ขอบคุณสำหรับสปอย ริรินะน่ารักจริงๆเลยน้าาาาาาาาาาาาาาาาา

>>237 อยากไปอ่านมั่งนะแต่จุดนี้งานถล่ม ไม่กล้าเปิดเว็บมาอ่าน 555

>>226 ตอนอ่านกูไม่คิดเลยนะ เพิ่งมาคิดตอนมีคนทักนี่แหละ จะว่าเล่นสำนวนเฉยๆ ก็ได้ หรือจะพูดให้มีนัยมันก็.... แต่ถ้าฮีรู้จริงๆ นี่ยกตำแหน่งสตอล์กเกอร์ยอดเยี่ยมแห่งปีให้เลย สงสัยมีสปายเป็นผีเจ้าที่บ้านคิโชวอิน

เพิ่มเติมสปอยล์ต่อจาก >>237 อีกนิด
.
.
.
.
.
.
ริรินะนี่มาค้างด้วยนะ นั่งจิบชากุหลาบในห้องนอนกันดูเป็นคุณหนูชิบหาย แต่คุยกันแต่ละเรื่องแบบว่าจะเก็บตาไก่โง่บ้าง มีหัวหน้าชมรมไหนห้าวๆ บ้าง
ว่าแต่แอบตกใจนะ โม่งเพิ่งพูดถึงชากุหลาบยาระบายไปหยกๆ ดันไปโผล่ในเรื่องแล้ว หรือท่านฮิโยโกะจะแอบอ่านโม่งอยู่วะ...
.
.
.
.
จบการสปอยล์

>>242 อันนี้ไม่ได้สปอยล์แต่หวีดสปอยล์
.
.
.
.
.
นี่เราพึ่งคุยกันเกี่ยวกับพวกชาไรงี้ แล้วก็มีเรื่องชากุหลาบด้วย ในดิบก็มีชากุหลาบมา จริงๆแล้วฮิโยโกะซามะเป็นซักโม่งแน่ๆ55555555
ริรินะจังงงง น่ารักกก มีมาคงมาค้าง ช่วยพี่สาวสุดฤทธิ์

ดิบล่าสุด
.
.
.
.
.
.
.
ก็รู้มาก่อนแล้วนะว่าริรินะเรียนเก่ง แต่ล่าสุดถึงกะได้อันดับที่สามของชั้นปีนี่...
//มองอันดับของท่านเรย์กะในแปลไทยตอนล่าสุด... อ่าาาา ท่านเรย์กะไม่ร้องนะ
.
.
.
.
.

>>242 คุยจากสปอย
.
.
.
.
.
.
.
ฮิโยโกะซามะเกาะติดอินเทรนด์กระแสโม่ง จริงๆอ่านไทยออกรึเปล่าเนี่ย 55555 มีเพื่อนอ่านญี่ปุ่นได้เคยบอกแค่ว่าในเรื่องมีพูดถึงประเทศไทยด้วยนะ นี่กูรออยู่ว่าจะออกในแปลไทยเมื่อไหร่ รู้สึกอยากรู้อยากเห็น 555 นี่ถ้าเกิดอีกหน่อยในดิบมีเรื่องชากุหลาบช่วยระบายนี่ฮาเบย
.
.
.
.

เพิ่งเห็นว่า Tag Love ของท่านเรย์กะในแมวดุ้นหายแฮะ สงสัยอาถรรพ์ชื่อกระทู้ก่อน ถถถถถถ

>>246 ในแมวดุ้นไม่มีแท็ก love อยู่แล้วนะ มีแต่ shoujo

>>247 กูว่ามีนะ เหมือนเคยเห็นอยู่ หรือกูหลอนไปเองจริงๆ วะ...

>>246 แท็ก Love อยู่ในนาโร่นะ ถ้ากูจำไม่ผิด
>>243 >>245 ไอ้เรื่องโม่งเม้ามอยกันเล่นๆแล้วเสือกสอดคล้องกับดิบตอนใหม่มีหลายหนแล้วมึง 55555555555
.
.
.
.
.
.
.
.
กระทู้ก่อนๆก็มีฟิคที่ลงไว้เกี่ยวกับเรื่องไปนัดบอดนะ แล้วในดิบก็มีเรื่องนัดบอดตามมา ตอนเริ่มต้นแต่งฟิคกาวๆกัน โมเมนต์โชโจของเอ็นโจกับเรย์กะโผล่มาทันที ยังแซวๆกันอยู่ว่าอ.ฮิโยโกะเล่นโม่งแน่ๆ 555555555555555555555

>>248 ลองดูใน Category Filter ของเว็บเลย ไม่มี love

>>245 เดี๋ยววันดีคืนดีท่านเรย์กะอาจจะปลูกต้นผักชีไทยตามกระแสในญี่ปุ่น

เขาว่าผักชีไทยเป็นเมนูเพื่อสุขภาพยอดฮิตจากประเทศไทย ช่วยดีท็อกซ์ได้ล่ะค่ะ
ได้ยินมาว่าผักชีเป็นผักที่ใส่ได้ทุกเมนู ไว้คราวหน้าลองเอามาใส่ในมิราเคิลพุดดิ้งดีมั้ยนะ จะได้มีกลิ่นหอมๆแทนกลิ่นวานิลลา! อาจจะเวิร์คก็ได้นา~

ถถถถถถ

>>250 มันมีร้านในญี่ปุ่นที่ขายเฉพาะเมนูทำจากผักชีไทยนะมึง กูเจอตอนที่ไป พรั่นพรึงมากเพราะกูเกลียดต้นหอมผักชี นี่คือเขียวๆมาทุกเมนูเลยจ้า พีคสุดคือไปกินข้าวกับเพื่อนญี่ปุ่นแล้วพาไปกินข้าวมันไก่ คือกูก็เอิ๊ม ทำไมกูต้องถ่อมากินข้าวมันไก่ไทยถึงที่ญี่ปุ่นด้วยนะ... แต่ทุกคนไปก็ต้องไปด้วย พอจานข้าวมาเท่านั้นแหละ เค้าเอามือขยุ้มผักชีมาเป็นฟ่อนแบบเต็มกำมือ แล้วบรรจงโรยลงบนข้าว คือเชี่ยยยยยยย เยอะแบบยังกะสั่งผักชีสดแล้วเค้าแถมข้าวกับไก่มา นี่เค้าเข้าใจคำว่าผักโรยผิดคอนเซปแล้วล่ะ ถถถถ ดีที่มีคนอื่นรับไปกินแทนได้ เค้าบอกทำให้ผิวสวย คือมันจริงหรือโดนการตลาดหลอกเนี่ยสาวๆทั้งหลาย ผักชีเนี่ยนะะะะ

>>250 นางต้องโดนคันตะคุงโบกเข้าซักวัน...

>>251 ขยุ้มมาแบบนั้นน่ากลัวโคตรๆ

>>251 เคยพาเพื่อนร่วมงานญี่ปุ่นสองคนทัวร์ประเทศไทยก่อนกลับ พาแวะตลาดพวกนางดูตื่นเต้นกับผักชีมากกกกกกกกก เหมาผักชีมาคนละกำมือใหญ่ๆ มานั่งกินกับข้าวมันไก่ห่อละสามสิบบาทสองห่อ เห็นปริมาณที่พวกนางกินแล้วกูเหม็นเขียวแทนเลย พวกนางก็ซึโก้ย โออิชิอะไรกันไป ที่กูเห็นแล้วหนักข้อมากคือเอามาทำน้ำปั่นผักชีกันเว้ย กูนี่คิดว่าจะหาใครเป็นผักชีมาเนียเท่าเพื่อนร่วมงานสองคนนี้ของกูอีกมั้ย 55555555555

ปั่นงานไม่ออก ปั่นฟิคดีกว่า
เอ็นโจ Side Story >>>/webnovel/3805/586-589
---------------------------------------

การกลั่นแกล้งคุณทาคามิจิยังคงดำเนินต่อไปแบบไม่จบไม่สิ้น ภายใต้ความหึงหวงและริษยาของนักเรียนหญิงเกือบทั้งโรงเรียนที่หมายปองในตัวมาซายะ มันออกจะเป็นเรื่องน่าเบื่อพอสมควร ผมก็ดูๆไว้อยู่บ้าง ถ้าเกิดมีอะไรร้ายแรงตึงมือค่อยเข้าไปห้ามปราม อย่างเช่นตอนนี้

คุณทาคามิจิเข้ามานั่งในโรงอาหารพร้อมกับกล่องข้าวโดยที่ใส่ชุดวอร์มไว้อยู่ มาซายะพอเห็นก็ลุกไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น เธอดูบ่ายเบี่ยงและลำบากใจที่จะให้คำตอบ ผมมองสำรวจก็เห็นกลุ่มคุณซึรุฮานะจ้องเขม็งเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ คงหนีไม่พ้นกลุ่มนี้ล่ะมั้งที่ทำ

เมื่อเช้า คุณทาคามิจินั่งรถมากับมาซายะ พอทักไปก็บอกว่าฝนตกเลยให้ขึ้นรถมาด้วยกัน เรื่องนี้คงสร้างความอิจฉาริษยาให้กับสาวๆเป็นอย่างมาก ถึงตอนเที่ยงก็เกิดเรื่องทันที

ยืนตื๊อๆกันอยู่นั้นเอง ประธานนักเรียนก็เข้ามาเตือนมาซายะเรื่องสถานะในโรงเรียน สถานการณ์เหมือนจะลุกลามบานปลาย ผมก็เลยเข้าไปไกล่เกลี่ยให้คนทั้งคู่ใจเย็นจนสงบกันได้บ้าง พอกริ่งดังก็พามาซายะออกไปจากตรงนั้น

ตกเย็น เหมือนคำเตือนของประธานนักเรียนจะไม่ได้เข้าหูหมอนี่เลยสักนิด ตอนกลับบ้านก็ไปจับคุณทาคามิจิขึ้นรถแบบไม่แคร์สายตาใคร เหลือเกินจริงๆ

คุณทาคามิจิไม่ได้มีสถานะเท่ายูริเอะซักหน่อย ไปแสดงออกโจ่งแจ้งมากให้เธอตกเป็นเป้าถูกรังแก เดี๋ยวก็ถูกเกลียดเอาหรอก

แต่รู้สึกว่าคุณคิโชวอินจะช่วยกำจัดศัตรูของคุณทาคามิจิไปได้แล้วหนึ่งรายนี่นะ

ผมเห็นเธอเดินไปเดินมาอยู่แถวแจกันที่มีดอกโบตั๋นสีแดงประดับอยู่ในห้องสโมสร หยิบขึ้นมาดอกหนึ่งแล้วก็ออกไปจากที่นั่น ผมมองตามแล้วนึกสงสัยว่าเธอจะเอาไปทำอะไรนะ

พอมาโรงเรียนในวันต่อมาก็ได้ยินว่าเธอไปหาผู้ชายที่อยู่ห้องเดียวกับประธานนักเรียน เรียกออกมาหาท่ามกลางสายตาคนจำนวนมาก ในมือถือดอกโบตั๋นแดงเอาไว้ และเจ้าแม่กาลีก็ประทับทรงอีกหน

รู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นจะไปตื๊อเพื่อนผู้หญิงที่โรงเรียนกวดวิชาของเธอจนทำให้ลำบากใจ คุณคิโชวอินก็เลยออกโรงมาปกป้องเพื่อนคนนั้น ทำท่าเอาดอกโบตั๋นปักคอตัวเอง ที่แท้ก็เอามาทำเรื่องแบบนี้นี่เอง

เล่นใหญ่จังเลยนะ คุณคิโชวอิน

และยังมีเรื่องที่ผู้ชายคนนี้ขัดแข้งขัดขาคุณทาคามิจิเพราะอิจฉาที่สอบได้คะแนนดีกว่าตัวเอง อิจฉาผู้หญิงด้วยเหตุผลน่าสมเพชแบบนี้ก็สมควรแล้วที่จะถูกจัดการ

โบตั๋นแดงดอกนั้น ถูกมอบให้เอสชมรมฟุตบอลที่เดินผ่านมาแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ หลังเจอเจ้าแม่กาลีแผลงฤทธิ์ไปในงานประชุมชมรมเมื่อคราวนั้น จะไข้ขึ้นไปเลยรึเปล่า

แต่ก็ไม่เห็นต้องสนนี่นะ

ที่ผมเป็นห่วงคือคุณคิโชวอินที่ทำนั่นทำนี่จนจิตใจน่าจะอ่อนล้า ไหนจะเรื่องตึงเครียดระหว่างสภานักเรียนกับ Pivoine ที่กำลังจะถาโถมเข้ามาอีก ถ้ามีอะไรเยียวยาใจก็คงดีขึ้น

พอเปรยๆเรื่องที่คุณคิโชวอินดูเหนื่อยๆให้น้องฟัง ยูกิโนะก็บอกว่าอยากจะไปพบคุณคิโชวอินเป็นการช่วยเหลือบ้าง แต่มีรอยยิ้มเหมือนคนรู้ทัน

เด็กฉลาดเกินไปนี่ไม่ค่อยน่ารักเลย
.
.
.

ผมพายูกิโนะไปที่สโมสร คุณคิโชวอินดูดีใจมากที่ได้เจอน้องชายของผม ยูกิโนะเดินไปทักทายสวัสดีคนอื่นๆ ส่วนผมนั่งลงข้างๆคุณคิโชวอินมองดูยูกิโนะพูดคุยกับคนที่มารายล้อม

เดี๋ยวนี้คุณคิโชวอินเวลาคุยกับผมแล้วไม่พยายามลุกหนีหรือทำท่ากลัวๆอีกต่อไปแล้ว นับว่าเป็นพัฒนาการที่ดีก็ว่าได้

คุณคิโชวอินถามถึงมาซายะเหมือนถามเรื่องสัพเพเหระทั่วไป แต่พอจะพูดหรือจะบอกอะไรก็เอาแต่บ่ายเบี่ยงไม่ยอมฟังอีกแล้ว ขี้กลัว ขี้ระแวงเหมือนกระต่ายจริงๆเลยนะ

ยูกิโนะถูกปล่อยตัวมาจากกลุ่มของประธานนากาจิมะได้ในที่สุด คุณคิโชวอินก็มีสีหน้าที่ดูยินดีขึ้น แต่พอได้ยินว่ายูกิโนะกำลังฝึกวาดลาเต้อาร์ทเป็นลายสิบสองนักษัตรเพื่อเธอที่มีรสนิยมชอบของแบบนั้นก็ตะลึงค้าง รีบอธิบายว่าไม่ได้ชอบแต่ยูกิโนะก็ยังยืนยันว่าจะวาดให้ ลงท้ายเธอก็ต้องยอมแพ้ ปล่อยให้ยูกิโนะทำตามสิ่งที่มุ่งหมาย

ผมนั่งฟังคุณคิโชวอินคุยกับยูกิโนะไป ครุ่นคิดถึงต้นเหตุที่ทำลายลาเต้อาร์ทของผมไปด้วย จะมีสาเหตุมาจากเรื่องนี้รึเปล่านะ ถ้าใช่ก็อดที่จะขำความเข้าใจผิดนั่นไม่ได้

ใจร้ายจังเลยคุณคิโชวอิน ผมไม่ได้จะช่วยเก็บแต้มนักษัตรอะไรนั่นซักหน่อย

เพราะคุณน่ารักเหมือนกระต่ายต่างหากล่ะ ผมถึงได้ทำลาเต้อาร์ทลายนั้นออกมา

ใกล้สอบปลายภาค แต่ก็มีบัตรเชิญไปงานปาร์ตี้ของตระกูลคิโชวอินส่งมาที่บ้าน เป็นงานเลี้ยงใหญ่ที่พ่อกับแม่และผมไปร่วมงาน ยูกิโนะที่ยังเด็กอยู่ก็ให้อยู่บ้าน เรียนพิเศษไป

หลังจากไปทักทายประธานและมาดามคิโชวอิน มาซายะก็มาทานอาหารในงานเลี้ยง แนะนำให้ผมทานนั่นทานนี่ ส่วนผมมองหาคุณคิโชวอินท่ามกลางคนจำนวนมาก แล้วก็พบเธอที่ยืนอยู่กับคุณโมโมโซโนะ คุยกันด้วยท่าทางสนุกสนาน

ผมชวนมาซายะไปหาคุณคิโชวอิน แต่พอเข้าไปทักทาย ลูกพี่ลูกน้องของเธอที่ยืนอยู่ด้วยก็ทำสีหน้าหวาดระแวงออกมาเสียอย่างนั้น

ยังกลัวเรื่องที่ผมต่อว่าไปเมื่อตอนไปตื๊อมาซายะอยู่เหรอ

ผมชมคุณคิโชวอินอย่างเคย แต่เธอก็ดูเฉยๆ แล้วหันไปคุยกับคุณโมโมโซโนะ แววตาเป็นประกายดูมีความสุข

ผู้ชายอายุมากกว่าในสเป็คของคุณคิโชวอินเป็นแบบนี้เองสินะ

มาซายะเอ่ยชมเรื่องอาหารในงานปาร์ตี้ แต่พอรู้ว่าคุณคิโชวอินกับลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่ยอมแตะต้องของกินก็ขมวดคิ้วใหญ่

ผมพูดเพื่อช่วยเธอไม่ให้มาซายะเข้าใจผิด คุณคิโชวอินน่ะให้ความสำคัญกับของกินมากนะ มื้อกลางวันก็ทานเกลี้ยง ไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก

คุณโมโมโซโนะก็ช่วยพูดด้วยเหมือนกัน ดูท่าจะสนิทสนมกับครอบครัวของคุณคิโชวอินมากถึงได้รู้อะไรหลายๆอย่าง เช่นอาหารในงานปาร์ตี้ก็ได้มาจากคำแนะนำของคุณคิโชวอินคอยแนะนำท่านประธาน

พอได้คำอธิบาย มาซายะก็ยอมเข้าใจ และหันไปจ้องผู้หญิงอีกคนที่ผมเองก็เพิ่งเคยเจอหน้า แต่ท่าทางมาซายะจะดูคุ้นๆอยู่ เห็นคุยเรื่องอาหารกับเธอคนนั้นอย่างสนุกสนาน

“จะว่าไป ก่อนหน้านี้ก็เห็นคิโชวอินไปเดินเล่นลอยชายในนามของวิ่งจ๊อกกิ้งอยู่ แต่ไม่ค่อยเห็นผลเลยนะ”

มาซายะโพล่งขึ้นมาเรื่องนี้ คุณลูกพี่ลูกน้องที่นิ่งเงียบมาตลอดการสนทนาเมื่อครู่ก็ก้าวมาข้างหน้าคุณคิโชวอินที่กำลังถลึงตาจ้องมาซายะอยู่ ทำท่าเหมือนจะปกป้อง...เหมือนจะปกป้อง

เธอวางมือลงบนหน้าท้องของคุณคิโชวอิน “อ้าว เสียมารยาทจังเลยนะคะ คุณเรย์กะเคยอ้วนอืดอยู่ช่วงหนึ่งก็จริง แต่ตอนนี้พุงก็ยุบกลับเข้าไปแล้วอย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ” แล้วก็ตบท้องเธอปุๆ

ผมจ้องท้องคุณคิโชวอิน พยายามที่จะไม่หัวเราะออกมา ดูท่าคุณคิโชวอินจะอายจัดจนแทบเป็นลมอยู่แล้วก็ไม่ควรไปซ้ำเติม

แต่ก็ยุบลงไปอย่างที่คุณลูกพี่ลูกน้องว่านั่นล่ะนะ ยินดีด้วยที่ออกกำลังกายประสบความสำเร็จ

ยืนคุยอีกสักพัก ผู้หญิงที่คุยเรื่องอาหารกับมาซายะก็ขอแยกตัวออกไป มีคุณโมโมโซโนะและคุณลูกพี่ลูกน้องเดินไปส่ง ส่วนคุณคิโชวอินทำท่าจะหนีไปอีกแล้ว ไม่ให้หนีหรอกนะ

แม่ของผมเดินมาทักทายคุณคิโชวอินราวกับรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ปิดโอกาสหนีของเธอไปโดยปริยาย

“ทางนี้ต่างหากล่ะคะ ต้องคอยรบกวนท่านชูสุเกะอยู่เสมอ”

คุณคิโชวอินพูดคุยกับแม่ของผมแบบยิ้มแย้ม พอได้ยินเขาเรียกชื่อ ผมที่ยืนฟังอยู่กลับรู้สึกหวานอยู่ในอกแบบแปลกๆ

แม้จะแค่เป็นมารยาทก็ดีใจชะมัด

หัวข้อสนทนาคือเรื่องยูกิโนะ พอคุณคิโชวอินได้ยินว่ามีอาจารย์สอนพิเศษมาสอนตั้งแต่ป. 1 ก็ดูแปลกใจ ผมเลยช่วยพูดเสริม

“ยูกิโนะเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยๆ ก็เลยต้องเรียนเสริมที่บ้านจะได้ตามบทเรียนที่โรงเรียนทันน่ะ”

คุณคิโชวอินดูท่าตั้งใจฟัง แม่เองก็จ้องเธอแบบสนอกสนใจที่มีคนดูเป็นห่วงและเอาใส่ใจลูกชายของเธอขนาดนี้ ผมเลยพูดขยายความต่อ

“ยูกิโนะติดคุณคิโชวอินมากเลยล่ะ”

“แหม แปลกจังเลยนะ เด็กคนนั้นออกจะเอาใจยากนี่นา”

แม่มีท่าทางประหลาดใจกับเรื่องที่ได้ยิน แหงล่ะสิ อยู่ที่บ้านกับอยู่ต่อหน้าคุณคิโชวอิน ยูกิโนะก็เหมือนคนละคนกันนี่นา ต่อหน้าคุณคิโชวอิน ยูกิโนะคงอยากรักษาภาพลักษณ์เด็กดีไร้เดียงสาเอาไว้นั่นล่ะ

คุณคิโชวอินคุยเรื่องยูกิโนะ ดูท่าทางมีความสุข สีหน้าแม่ของผมก็อ่อนโยนขึ้นเรื่อยๆ

ท่าทางแม่จะชอบคุณคิโชวอินอย่างที่คิด

ถ้าลองได้คุยด้วยจริงๆจังๆแล้วล่ะก็ ใครบ้างที่จะไม่ชอบ

มาซายะก็เข้าร่วมบทสนทนา เล่าว่ายูกิโนะทำลาเต้อาร์ทอยากให้คุณคิโชวอินดีใจ ตัวเองก็เลยให้คำแนะนำไปนิดๆหน่อยๆว่าคุณคิโชวอินชอบสิบสองนักษัตร ไม่ได้สังเกตท่าทีขุ่นเคืองของเธอแม้แต่นิดที่ได้รู้ตัวการไปเป่าหูยูกิโนะในเรื่องนี้

ผมยืนมองเธอตกที่นั่งลำบากด้วยรอยยิ้มสบายๆ ไม่คิดจะไปแก้ไขความเข้าใจผิดของแม่หรือมาซายะที่มีต่อเธอแต่อย่างใด ถือซะว่าเป็นการเอาคืนเล็กๆน้อยๆจากลาเต้อาร์ทที่คุณไม่เห็นค่าก็แล้วกันนะ

บุญคุณก็ส่วนบุญคุณ ความแค้นก็ส่วนความแค้น ไม่เกี่ยวกัน

แต่ฟ้าดินคงล่วงรู้ถึงความคิดไม่ดีของผม เพราะมาดามคาบุรากิก็ก้าวเข้ามาในวงสนทนา เอ่ยปากชวนคุณคิโชวอินไปร่วมงานคริสต์มาสปาร์ตี้ของตระกูลคาบุรากิ เธอตอบปฏิเสธชัดถ้อยชัดคำและบอกว่ามีคนชวนตัดหน้าไปก่อนแล้วด้วยท่าทีสบายๆ

ผมฟังแล้วใจหล่นวูบลงไปที่พื้น ไปกับใครกันนะ

ในซุยรันคุณคิโชวอินก็มีเพื่อนผู้ชายอยู่ไม่มาก และคนเหล่านั้นก็มีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว คงเป็นคำชวนจากคนอื่นนอกโรงเรียน จะไปกับอุเมวากะคนนั้นน่ะเหรอ

ยังไม่ทันถามให้แน่ใจ คุณทาคาเทรุก็เข้ามาทักทายพวกเรา และพาเธอออกไปจากวงสนทนา ไปทักทายคนอื่นๆตามประสาเจ้าภาพ

ผมมองตามคุณคิโชวอินด้วยความรู้สึกสับสน หน่วงอยู่ในใจโดยไม่สามารถบอกใครได้เลย

---------------------------------------
หมดพลังงานปั่นฟิค รู้สึกมันชักจะสั้นลงเรื่อยๆ 5555555555555555

>>255-257 กรี๊ดดดด มาน้อยๆ แต่อย่าหายไปนานก็พอใจล่ะ ตอนนี้อ่านแล้วเต็มอิ่มจังคร่ะ ลืมไปเลยว่าเอ็นโจก็อยู่ในวงด้วยตอนเขาชวนไปปาร์ตี้คริสต์มาส มิน่าหาจังหวะถามจังนะคุณ
ขอให้เอ็นโจตัวจริงคิดได้อย่างงี้แล้วกูจะไม่ขออะไรอีกเลย //กราบท่านฮิโยโกะ
ป.ล. ชอบประโยค "เด็กฉลาดเกินไปนี่ไม่ค่อยน่ารักเลย" คิดอะไรสมเป็นดอปเปลแกงเกอร์ของท่านพี่จริงๆ ถึงได้ชอบคุณคิโชวอินสินะ เอ๊ะ...

>>255-257 แอร๊ยยย สั้นลงไม่เป็นไรค่ะ ขอมาถี่ๆ--- //แค่กๆ
ยูกิโนะเด็กดี เด็กฉลาดชาติเจริญ
ตอนท้ายนี่ช่างอาดูรรร เหมือนเห็นหูและหางลู่ลงเลยท่านชูสุมอย 5555555
ขออย่าได้ล่วงรู้เลยนะ ว่าเรย์กะไปกับเพื่อนในจินตนาการน่ะ 5555555555555

>>255-257 นางจะไปคริสต์มาสกับใครเล่า นอนแห้งเหี่ยวอยู่บ้านต่างหาก 5555 ชมเค้าว่าน่ารักเหมือนกระต่างด้วยล่าาาา คิดในใจไม่มีคนรู้นะเออ พูดออกมาเลย ๆ หุหุ

>>255-257 นางอยู่กับเพื่อนในจินตนาการของนางไงล่ะ ผู้ที่ไหน ไม่มี๊5555555555 ส่วนอุเมวากะคุงอ่ะเหรอ รายนั้นก็มีตัวจริงแล้วจ้า เบียทริชสุดสวยเซ็กซี่ขี้เล่นไงล่ะ

>>255-257 ในที่สุด อุเฮะๆ ท่านเอ็นโจคะเลิกคิดมากแล้วจีบตรงๆเถอะค่ะ! บางทีนิสัยคิดเยอะก็ทำให้ลูกเรือคาดเดาไม่ถูกนะค๊า

>>255 เด็กฉลาดก็ดีแล้วนี่คะ ถึงได้ชงเอาๆ ยอมสังเวยตัวเองเพื่อพี่ชายขนาดนั้น เอาน้องไปขายเพื่อให้ได้คุยกับสาว น้องก็เต็มใจให้ขายซะด้วยสิ เข้าใกล้สาวกระต่ายต้องลงทุนทุกอย่างเลย
ช่วงท้ายๆก็ชั่วร้ายสมเป็นจอมมาร แต่พอได้ยินว่าเขาจะไปกับคนอื่นก็หูลู่หางตกเลยเหรอ มิน่า ถึงได้หาจังหวะถามตลอด ท่านเรย์กะก็ไปกับเพื่อนในจินตนาการนั่นล่ะ อย่าซึมจ๋อยไปเลย
ไม่ใช่ได้ยินว่าเขาไปกับคนอื่นเลยงอน เลยตอบตกลงไป "ธุระ" หรอกใช่มะ กูรู้สึกว่าสองคนนี้ผลัดกันปักธงแล้วก็ผลัดกันหักธงแบบเงียบๆยังไงไม่รู้ดิ ความรักช่างยากเย็นจริงๆ

>>263 เออ เป็นไปได้ อาจจะนั่งสลดอยู่ ไม่ได้ตั้งใจฟังอะไร รู้สึกตัวอีกทีก็เผลอตกลงโดนมัดมือให้ไป "ธุระ" ซะแล้ว โธ่วววว //ชงกาวเต็มที่

>>264 กูขอให้ปีนี้เขาได้ชวนว่ะ แต่ไม่อยากคาดหวัง เดี๋ยวอ.ฮิโยโกะจะดัดหลังกูอีก

โม่งฟิคเรือท่านพี่ เรายังรออยู่นะ อย่าหายหน้าไปนานนักเลย

kyแปป คือแบบ พออ่านว่าท่านเรย์กะเหมือนกระต่ายแล้วในหัวมันออกมางี้
http://imgur.com/a/Tik5X

>>267 เขร้ววววว หูม้วนนนน 5555

>>267 555 มาเป็นเกลียว

ขอถามเกี่ยวกับดิบตอนใหม่
.
.
.
.
.
.
.
สงสัยว่าที่ท่านเรย์กะเขียนจดหมายไปหารายการวิทยุนี่คือเขียนเกี่ยวกับอะไรอะ
ปล.ถ้าอ่านไม่ผิดนามแฝงท่านเรย์กะนี่ใช้ชื่ออะไรสักอย่างแล้วตามด้วยอังตัวเนตใช่มะ5555555

>>267 555555555555555555 ลอนยังไม่แน่นนะ ยังหลอมไปนิดดด555555

>>264 หรือธุระจริงๆคือไปสตอร์กเกอร์​อยู่​หน้าบ้านคิโชวอิน กะสะกดรอย​ตามว่าไปกับใคร
แต่รอจนข้ามวันแล้ว ก็ยังไม่เห็นคุณคิ​โชว​อิน​ออกมาจากบ้านเลยแฮะ....

>>272 รอจนหยากไย่ขึ้น คุณคิโชวอินก็ยังไม่ออกมาซักที หรือเขาจะแอบไปไม่ให้เรารู้ก้นนะ แล้วก็จะซึมจ๋อยหนักกว่าเดิมที่ยังฝึกสกิลสตอล์กเกอร์ยังไม่แก่กล้า เหยื่อหนีรอดไปได้...

กูไม่ไหวแล้ว ไม่ได้เม้นอะไรในนี้นาน(ตั้งแต่มู้3...) แต่แปลไทยตอนนี้เข้มข้นมาก เนื้อเรื่องกับฉากตามแบบโชโจทะลุไปเป็นนางร้ายสุดๆ ทำเอากูต้องเงยหน้าขึ้นไปอ่านเลยว่านี่แฟนฟิคหรือแปลจริงๆ ไม่ใช่หนึ่งวันกับอาหารของเรย์กะแล้วเหรอ (แต่ตอนต้นนี่...ค่ะ เจ้าแม่55555)

เข้าสู่โซนสครีม โว้ยยยยยยยยยยย คาบุรากิ๊ ไม่ขึ้นเรือแกแล้วววว เอ็นโจก็หาย ตัวสำรองก็หาย ผู้ชายดีๆหายหมด อิตาคาบุก็เป๋ไปแล้ว(ก็เข้าใจแหละว่าหลักฐานคามือ แต่ช่วยคิดหน่อยสิเฮ้ย) ตกลงพระเอกเรื่องนี้คือวาคาบะใช่ไหม! วาคาบะเท่มาก ออกมาบอกแบบมั่นใจ อ้ากกกกก รักข้ามชนชั้นก็ดีนะ อยากเขียนฟิควาคาบะเรย์กะเลย ฮือๆๆๆ สาวๆดีมากกกก เอาเป็นว่ากูอวยยูริแทน เขี่ยอีตาพระเอกให้เพื่อนสนิทก็แล้วกัน 55555

โอ้วววว แปลไทยเข้มข้นมาก เข้าเรื่องกันรัวๆหลังจากไปแวะชิมอาหารกันอยู่นาน ตอนนี้เป็นตอนแห่งเพื่อนหญิงพลังหญิงจริงๆ ทั้งเซริกะ ทั้งคิคุโนะ ทั้งวาคาบะ ทั้งโมชิดะด้วยยยยย สาวๆรักกันดีม๊ากมากกกกกกกก กูชอบบบ

ขอบคุณโม่งแปลสำหรับตอนนี้ด้วยนะ สนุกมาก ดูยิ่งใหญ่มีพลังมาก คนที่รู้จักท่านเรย์กะออกมาปกป้องกันหมดเลย ความพยายามของท่านเรย์กะที่ผ่านมาประสบความสำเร็จแล้วนะ รู้สึกตื้นตันแทนจริงๆ

>>274 เดี๋ยววววว กูขอทักท้วงเพื่อศักดิ์ศรีของจอมมาร เอ็นโจไม่ได้หายนะ เป็นคนไปตามวาคาบะมาไง กูว่าฮีคงโผล่มาระหว่างเรื่องชุลมุน พอจับความได้ก็วิ่งไปตามวาคาบะมาก่อน เพราะรู้ว่ายังไงวาคาบะต้องออกมายืนยันความบริสุทธิ์ให้ท่านเรย์กะแน่ ถึงฮีจะบทน้อยก็อย่าเพิ่งยัดเยียดฮีให้คาบุรากิน้าาาา

>>276 อ้าวเรอะ ความเท่ของวาคาบะมันบังตากู ซอรี่นะเอ็นโจ
เดิมทีกูอยู่เรือคาบุเรย์กะนะนั่น ตอนนี้ปลดละ เรือคาบุเรย์กะที่กูจะอยู่คงมีแต่ในคู่หูทะลุมิติ ...ฮือๆ รอตอนหน้าเผื่อมีอะไรอีก

>>274 >>276 ช่าย กูก็ขอท้วงให้จอมมาร ฮีก็ไปพาวาคาบะให้มาช่วยยืนยันไง เพราะผู้เสียหายโดยตรงพูดเองย่อมมีน้ำหนักกว่าฮีพูดเองแน่ๆ เดี๋ยวคนเขาจะมองว่าหลับหูหลับตาเข้าข้างทั้งที่หลักฐานคามือเนี่ยนะ ให้วาคาบะยืนยันด้วยตัวเองจะดีกว่า
บทจอมมารเนี่ย เดี๋ยวรอดูกันไป กูไม่สปอย เอาเป็นว่าอย่าเพิ่งสิ้นศรัทธาในตัวเอ็นโจเลย

กูอ่านตอนนี้แล้วร้องไห้เลยว่ะ ท่านเรย์กะคุณเธอก็ไม่ซีเรียสหนักไปได้นะนั่น เป็นกูหน้าคงเป็นเส้นสีดำละ แม่งเอ้ย มีหลักฐาน(ที่ไม่แน่ชัด) พยาน(ตัวเสี้ยม) ประชากรซุยรันอออยู่ด้านหน้า(ซุยรันมุง) แถมมีเพื่อนเห็นด้วย(คาบุที่หลงเชื่อไปแล้ว) เป็นกูกู........เอิ่ม ดีนะมีคุณโมชิดะให้กูซาบซึ้ง โชคร้ายจริงๆเจ้าแม่

กูเคืองคาบุชิบ ตอนแรกกูก็ใจชื้นเห็นไม่เชื่อ ไปๆมาๆเชื่อเฉย เออออออออออออออออ เพื่อน(?)กันมาตั้งนานมาไขว้เขวอีก ตัวสำรองหายไปไหนวะ พวกผู้ชายใช้ไม่ได้ ดีนะจอมมารยังช่วยลับๆให้ เคืองเคืองเคืองเคือง พวกเซริกะนี่รักจริงหวังแต่งแน่นอน

>>278 ก็หวังว่าจะไม่ต้องลดคะแนนเอ็นโจกับคาบุเพิ่มนะ T T

วัดจากเหตุการณ์ปัจจุบัน(เพราะกูไม่อ่านสปอย ไม่รู้อีเว้นถัดไป)กูอ่านแล้วเคืองแทนเรย์กะ คาบุเป๋ เอ็นโจ(ที่ออกหน้าไม่ได้)ก็เงียบ เป็นกูตอนนั้นคงจุกไปเลย ถ้ามันเป็นแท็คเลิฟน่ะนะ....แต่บังเอิญว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แท็คเลิฟ เรย์กะเลย(น่าจะยัง)ไม่ได้อะไรกับสองหน่อนั่น ถือว่าโชคดีตรงจุดนี้มั้ยเนี้ย อย่างน้อยก็มีกลุ่มเพื่อนสาวออกมาปกป้อง สมควรเป็นแท็คสาวเพื่อสาวมากกว่าจริงๆว่ะ ฮืออออ ไม่ใช่ว่าตอนหน้ากลับไปเป็นเครียดเรื่องกินเยอะแล้วน้ำหนักขึ้นต่อแทนนะ... ความอินกูสูงมาก5555555 ใครก็ได้มาหักคานเรย์กะที

คาบุแก. ชั้นอุตส่าหชื่นชมในความบ๊องและความกล้าแสดงออก. ตัดๆๆ ทิ้งไปทันที คนที่กล้าระแวงท่านเรยกะที่มีหัวใจอันบริสุทธิย่อมไม่ใช่แคนดิเดท! ขออวยพรให้อกหักรอบสอง. วาคาบะจังยังดีเกินไปสำหรับคาบุ ขอให้ครองรักกับนายตัวสำรองอย่างราบรื่น!
อาา. ไคลแมกซมาไม่ทันตั้งตัวเลย. ไม่มีใครเตือน. เช้านี้ยังคิดว่าจะมีขนมไรมาอีกอยู่เลยย

ท่านเรยกะเข้มแข็งมาก ถ้าอยู่ในสถานการณแบบนั้นจริงนี่กุเป็นลมไปแล้ว. สงสัยได้นอนมาเต็มที่. เพื่อนๆสาวๆก็น่ารักทุกคน. ปลื้มจริงๆ คุณโมชิดะนี่พระเอกมาก. แต่ขอโทษนะ กุลืมชื่อเธอไปแล้ว 555

เออ แต่กูสงสัยอยู่อย่าง โรงเรียนไฮโซขนาดนี้ ไม่มีกล้องวงจรปิดติดตามทางเดินเหรอวะ เอามาเช็คก็น่าจะรู้ตัวคนทำได้ง่ายๆแล้วนะ หรือจะเป็นอีเวนท์ให้เพื่อนสาวแสดงพลังปกป้อง

ขอบใจมากโม่งแปลล

จากฉากนี้กุฟันธง. พระเอกคือเอ็นโจวแน่นอน (แค่นำทางวาคาบะมาประโยคเดียวสั้นๆนี่ก็บอกอะไรได้หลายอย่าง). กุว่าเมื่อไหร่เอ็นโจวเปิดเผยความในใจทั้งหมด. นั่นคือไคลแมกซ ที่นำไปสู่ใบไม้ผลิของท่านเรยกะแน่นอน

>>281 เอาน่ะ เรย์กะก็รู้ว่าเอ็นโจไปพาวาคาบะมาช่วยก็ดีแล้ว ถึงไม่พูดอะไร แต่ก็รู้ว่าช่วยอยู่นะ การกระทำสำคัญกว่าคำพูด
จะให้ออกหน้าพูดแทนเถียงแทน คุณคิโชวอินไม่ทำแบบนั้นหรอก บลา บลา บลา ก็จะดูอวยกันเองเกินไป ใช่ซรี้ ท่านเอ็นโจสนิทกับท่านเรย์กะนี่นา ก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้ว ทั้งที่หลักฐานยังคามืออยู่เลยเนี่ยนะ เดี๋ยวก็มีคำนินทาทางลบใส่เรย์กะตามมาอีก สู้ให้คนนอกอย่างวาคาบะพูดเองเลยจะดีกว่า ขนาดผู้เสียหายเขายังบอกเองเลยว่าคุณคิโชวอินไม่ได้ทำ ก็เป็นไปตามนั้นสิ ยืนยันความบริสุทธิ์ของเรย์กะไปในตัว

>>283 เออ กูก็สงสัย รร.กูไม่ได้ไฮโซอะไรมาก ยังมีกล้องวงจรปิดติดตามทางเดินรอบอาคาร+หน้าอาคารเลย

ตอนใหม่นี่กูนับถือคุณโมชิดะ ฮือออ นึกว่าบทจะหายไปแล้ว *กอดๆๆๆ* กลุ่มเซรินะก็น่ารัก สรุปกลุ่มคุณเซรินะนี่ก็คงคบหาท่านเรย์กะด้วยความจริงใจสินะ กูดีใจแทนท่านเรย์กะ;____; ตอนพูดกับคุณโมชิดะกับวาคาบะว่า ต้องมองเธอใหม่ล่ะ นี่กูโคตรเอ็นดู 555555 ท่านเรย์กะแม่งสถานะสูงสุดในกลุ่มแต่คนอื่นคงเห็นท่านเรย์กะเป็นลูกน้อย โอยยย เอ็นดู

พวกมึงว่าเอ็นโจไปตามวาคาบะใช่มะ คือถ้าวันหนึ่งท่านเรย์กะรู้ว่าเอ็นโจไปช่วยลับหลังเงียบๆแบบนี้นี่ท่านเรย์กะจะรู้สึกไงอะ
แต่เอ็นโจนี่ชอบช่วยใครแบบไม่ออกนอกหน้าเนอะ คราววาคาบะตอนปาบอลก็เหมือนกัน

>>286 กูว่าเซริกะ คิคุโนะ แรกๆก็คงคบเพราะผลประโยชน์มั้ง เป็นผู้ติดตามกลุ่มคนมีอำนาจที่สุดในโรงเรียน ตัวเองก็จะได้รับประโยชน์หลายๆอย่าง แต่ด้วยความน่ารักจริงใจของท่านเรย์กะ ก็ค่อยๆเปลี่ยนมาเป็นเพื่อนกันไปแล้ว แถมท่านเรย์กะมีมุมที่เป็นเด็กน้อยให้คอยดูแล เพื่อนสาวทั้งกลุ่มก็คงรักท่านเรย์กะมากๆนั่นล่ะ มิตรภาพเพื่อนหญิงนี่ดีจัง

กูเห็นด้วยกับ >>284 ถ้าเอ็นโจเปิดเผยความในใจทั้งหมด เรย์กะมีฤดูใบไม้ผลิแน่ๆ ที่ผ่านมา เอ็นโจช่วยทั้งต่อหน้าและลับหลังตลอดเลยนะ ถ้าท่านเรย์กะรู้ อาจจะหวั่นไหวใจเต้นตกหลุมรักก็ได้นะ

กุว่าอาจารยแกต้องการแสดงรึเปล่า ว่ามิตรภาพ ความเมตตา ความกล้าหาญสำคัญกว่าผู้ชาย!

อ่อ อีกอย่าง กุว่า เอ็นโจนี่เปรียบเทียบกับคาบุแล้วเห็นได้ชัดเลย. คือคาบุนี่ออกหน้าออกตัวแรงว่าชอบวาคาบะ. แต่เอาจริงๆเคยใส่ใจความรู้สึกเค้า. เคยมองที่ตัวเค้าจริงๆรึเปล่าว่าต้องการอะไร. ส่วนเอ็นโจ. ไม่เคยพูดว่าชอบหรือแสดงออกนอกหน้าอะไรเลยก็จริง แต่รู้สึกได้ถึง"ความใส่ใจ"อย่างเห็นได้ชัด. จะบอกว่าเป็นเพราะบุคลิกต่างกัน หรืออะไรก็ตาม. แต่กุว่าคาราบุกิยังรักใครไม่เป็นว่ะ. คงต้องเรียนรู้กันต่อไปนะ คาราบุกิ. ส่วนท่านเอ็นโจ. พวกเรารอทีานเปิดเผยความในใจอยู่นะคะ

อ่านตอนล่าสุดช่วงท่านเรย์กะมีเรื่องก็เครียดแหละ แต่พอเจอบรรยายคุณโมชิดะตาเหลือก โดนเรียกว่าโยโคซึนะกูโคตรขำ 5555555555555555555 โมชิดะจังงง พยายามได้ดีมากลูก แต่เก็บอาการหน่อยนะ ท่านเรย์กะก็อย่าไปว่าเขาเซ่!!

นี่ที่จริงตอนแรกก็นึกว่าที่ท่านเรย์กะเป็นลมเพราะว่าแบ่งพลังงานความรักอันกระเบียดกระเสียรน้อยนิดแทบไม่ค่อยมีไปให้หัวหน้าห้องกับอิวามุโระซะอีก 55555555

>>289 สิบแต้มให้กริฟฟินดอร์ เห็นด้วยกับมึงสุดๆ

ที่เรย์กะบรรยายว่าคาบุทำท่าทางลังเลจริงๆคาบุอาจจะมึนๆกับเหตุการณ์อยู่ก็ได้นะ ไม่ทันตั้งตัวใดๆ ตอนนี้เรย์กะคงทั้งกังวลทั้งจิตตกเลยบรรยายทุกอย่างที่เห็นแง่ลบ ทุกคนออกมายืนยันกันขนาดนี้ ทั้งวาคาบะผู้เสียหาย โมชิดะ พวกเซริกะ (และมีคอมเม้นต์จากประธานชมรมฟุตบอลด้วยยย เอ็นดู) คิดว่ายังไงคาบุไม่น่าสงสัยต่อแล้วล่ะมั้ง... ฮือออออ อย่าเพิ่งจมเรือคาบุเลยยย ทุกวันนี้คาบุยังชอบวาคาบะ เรย์กะยังไม่เคยนับเป็นเพื่อน สถานะอาจจะแค่คนเคยเห็นหน้าไม่ต่างจากเอ็นโจ เรือจะอับปางเมื่อไหร่ไม่รู้ ใจไม่ดีเลย รอตอนต่อๆไป หวังว่า...อะไรๆจะดีขึ้นนะ

>>289 เห็นด้วยบางส่วนนะ แต่กูว่าคาบุก็ยังรู้ว่าอะไรคือรักหรือไม่รักนะ ฮีก็ดูเอาใจใส่วาคาบะในแบบของฮีน่ะ
ฝนตกเดินๆอยู่ข้างทางก็เรียกขึ้นรถมาด้วยกัน อยากดูมายากลก็ไปฝึกมาให้ดูถึงที่ เรย์กะไปเตือนว่ามีคนไม่ชอบวาคาบะอยู่เยอะก็ไปเสนอตัวเป็นประธาน มีคนแกล้งพอรู้ก็บอกจะปกป้อง(แต่ทำจริงมั้ย มันอีกเรื่อง) รักมันก็ต้องค่อยๆปรับตัวกันไป ต้องใช้เวลาและความเข้าใจ

ซุยรันซะอย่าง ไปเชิญตำรวจมา กั้นเส้นเหลืองๆรอบโรงเรียน พิสูจน์หลักฐานกันไปเลยยยยย!!

กูอ่านท่านเรย์กะวิงเวียนแล้วนึกว่าจะโดขิๆบ้างแบบท่านเอนโจวมาช่วยไรงี้

โฮววว ในที่สุด​ตอนนี้ก็มา ขอบคุณ​โม่งมากค่าา
ตอนดำน้ำ​ว่าระทึก​แล้ว อ่านแปลไทยนี่มันลุ้นยิ่งกว่า

ขอพรจากโชคความรักอันกระเบียดกระเสียร​ของเจ้าแม่เรย์กะให้​ได้​ตีพิมพ์​จริงจัง​สักทีเถ้อ OJL​

ตอนนี้ระทึกจริงงง ท่านเรย์กะบอกท่านพ่อเรียกตำรวจเลยค่ะ ระดับท่านเรย์กะแล้วกวาดล้างครั้งใหญ่ทีเดียวเลย!!
ถ้าเอ็นโจช่วยแก้เรื่องนี้ กู กูจะโดขิๆแล้วนะโว้ยยยย
กูไม่กล้าหวังว่านางจะโดขิโกขิว่ะ

>>286 กูว่ากลุ่มเซริกะ คิคุโนะตอนแรกก็คงแบบลูกคุณหนูที่โดนพ่อแม่บอกให้คบหากับท่านเรย์กะเพื่อหวังผลประโยชน์นะ
ได้เป็นเพื่อนสนิทคุณหนูคิโชวอินที่เป็น Pivoine ดูมีหน้ามีตาอะไรงี้ แต่คบไปๆ มาๆ ท่านเรย์กะชักแลดูมีมุมเอ๋อๆ บ้าๆ บอๆ เยอะขึ้นเรื่อยๆ
เดินๆ ไปก็โดนนกทิ้งบอมบ์ใส่ เดินทางไกลนางก็ป้อแป้ไปอยู่ท้ายแถว น่าเอ็นดูววววว์จะตาย 555555
แต่กูแอบเคืองทาคากิคุงว่ะ แม่งพูดออกมาได้จังหวะเหลือเกินนะมึ๊ง ถึงจะรู้แล้วว่าต้องมาทำนองนี้แน่ๆ ก็เหอะ

ขอบคุณโม่งแปลมากจ้าาาา ตอนใหม่อยู่ ๆ ก็เข้าไคลแมกซะงั้น! มาไม่ให้ทันตั้งตัวจริง ๆ

>>297 มรึงจะโดขิๆ คนเดียวไม่ได้ต้องให้ท่านเรย์กะโดขิๆ ด้วยเซ่... ท่านจอมมารในตอนแปลล่าสุดมีบทกระจ่อยร่อยจริงๆ ถึงจะตามวาคาบะมาแต่สาวเจ้าไม่รู้เรื่องก็เป็นได้แค่ "คนร่วมมุง" เท่านั้น

>>300 ก็นะ ตอนนี้มีบทอยู่หนึ่งบรรทัดถ้วนเองนี่นา ท่านจอมมารกู ถถถถถถถถถถถถ โครตของความตัวประกอบเดินผ่านกล้องเลยเว้ยเฮ้ย

ท่านเรย์กะติดนิยายซีรียส์ยาวอีกแล้ว...คราวที่แล้วอ่านมังงะก็มาอยู่โลกในมังงะโชโจคิมิดอล
ไม่ใช่ว่าอาจารย์ฮิโยโกะหักมุม หลังจากท่านเรย์กะผ่านพิธีหมั้น(?) วาระการล่มสลายไปได้ นางก็โดนวาปไปที่อื่นต่อ ยังไม่ทันจะลงจากคานไปเจอฤดูใบไม้ผลิ กลับไปเป็นเด็ก4/5ขวบใหม่อีกรอบ วนลูปไปเรื่อยๆ
เป็นสาวแก่อยู่บนคานตลอดไป

อ้าว ตอนล่าสุดเอ็นโจออกด้วยเหรอวะมึง เหมือนเห็นแวบๆแต่ก็ไม่เห็น555555555555555

>>300 เห้ยยยย ท่านจอมมารนำทางวาคาบะมานะหาเรย์กะนะว้อย อย่าหาพล่อยๆแบบนั้นซี ถถถถถถถถ

>>302 พล็อตมึงโหดร้ายมาก จิตใจทำด้วยอะไร๊!

โอ๊ยยยยยยย!!! ขอเข้ามากรีดร้องก่อน ตอนนี้แม่งพีคคคคคคคคคคค!!! อ่านๆ ไปกูนี่ถึงกะน้ำตาซึม นี่ถ้าสถานการณ์ไม่คลี่คลายภายในไม่กี่ย่อหน้าแบบนี้กูคงต้องนอนดิ้นทุรนทุรายไปจนกว่าจะถึงตอนหน้า โถๆๆๆ คุณงามความดีที่อุตส่าห์ทำมาก็เกิดผลแล้วนะ ว่าแต่ขนาดตกใจยังอุตส่าห์คิดอะไรรั่วๆ ปะวะท่านเรย์กะกู...

ตอนนี้สนุกจริงสนุกจัง นี่จะมีอีเวนท์ท่านเรย์กะตามล้างตามเช็ดลากไส้เอาคนผิดมาลงโทษไหมวะ โทษฐานทำให้ใจหายใจคว่ำ

>>302 ถ้าตามกระแสตอนนี้ นางอาจติดนิยายจีนย้อนยุค หมอหญิงฯ จอมนางจารชน ไม่ก็สยบฟ้าฯ ก็ได้นะมึง ถ้าวาร์ปจริงงานนี้มีลำบากกว่าโลกคิมิดอลอยู่หลายขุมแน่นวล คราวนี้จะได้อ่านท่านเรย์กะเวอร์ชั่นตะลุยวังหลัง คว้าหัวใจฮ่องเต้คาบุรากิ ท่านอ๋องแปดเอ็นโจแน่นวล ถถถถถถถ

>>302 โครตเลว
>>303 ออกตั้ง "หนึ่งบรรทัด" เชียวนะโว้ย อย่ามองข้ามสิ ถถถถถถถถถถ

>>308 ทำไมช่วงเน้นคำมันอ่านแล้วดูเจ็บปวดจังว่ะ โธ่..ท่านจอมมารผู้จืดจางของบ่าวว

>>302 โคตรเลวววว ตบปากตัวเองบัดเดี๋ยวนี้!!

ท่านเรย์กะ ความดีที่ทำไว้ลับหลังเห็นผลแล้วนะ
สู้ๆท่านเรย์กะ
แสดงให้คนเห็นไปเลยว่าถ้าท่านเรย์กะเหม็นขี้หน้าไม่ต้องใช้วิธีแบบนี้หรอก
หยิบพัดขึ้นมาแสดงให้เห็นเล๊ย

ทุกคนใจร่มๆ อย่างน้อยจอมมารก็ออก'ตั้ง'หนึ่งบรรทัดนะโว้ยยย ท่านจอมมารช่วยปัดเป่าความเข้าใจผิดให้ขาวสะอาดที

>>312 ก็ยังดีกว่านายตัวสำรองนะ มีอีเวนท์อะไรพลาดตลอดอ่ะคนนี้ สมกับฉายาจริงๆ....

>>307 อาจจะไปอยู่ในตระกูลของฮองเฮาที่ตอนหน้าล่มสลายแน่ๆ ตัวก็มาอยู่ในร่างของฮองเฮาตอน5ขวบ จะต้องไม่แต่งเข้าวังหลัง ครอบครัวจะได้ไม่ล่ม ท่านพ่อต้องไม่คิดกบฎ เอ้าลุยยยย
.
พอผ่านช่วงที่ต้องแต่งเป็นฮองเฮาไปแล้ว มิชชั่นเคลียร์ สถานีต่อไป เกิดเป็นลูกสาวขุนนางอังกฤษ--- วนลูป555555

>>314 มหกรรมสิงร่างเด็กห้าขวบทั่วโลกเหรอวะ น่ากลัวชิบหาย

>>314 มาไทยด้วยมั้ย ถถถ

>>316 มาไทยเอาเป็นช่วงเดียวกับพวกคุณชายจุตาเตพ พูดถึงก็นึกขึ้นได้ถ้าผู้ชายเรื่องนี้เป็นพวกคุณชายจะเป็นใครมั่ง

พวกมึงนี่ รังแกท่านเรย์กะสนุกกันใหญ่เลยนะ เลวจริงๆ

>>318 กูออกจะรักท่านเรย์กะ
>>317 เออ มาคิดกันน

>>317 ไปอยู่ในนิยายเพชรพระอุมาแทนได้มั้ย กูไม่ได้ดูและไม่ได้อ่านคุณชายจุทาเทพ

ตอนพีคในตำนานที่โดนสปอยอัดใส่ได้มาถึงแล้ว ฮือออออ T_T ฟินซึรุฮานะ(?)

ต้องเป็นยุคเรือนไทยโบราณ​ซิ เรือคุณหลวงคาบุรากิพายแล่นมาชนบ่าววาคาบะที่กำลังตีโป่งอยู่ริมน้ำงี้...

>>322 คาบุรากิใส่ราชปะแตนนุ่งผ้าม่วงเหรอวะ...//กุมขมับ
ถ้ามายุคนั้นจริงท่านเรย์กะคงทำผมหลอดยากชิบหาย ได้ยินว่าเวลาดัดผมสมัยนั้นเขาเอาแท่งเหล็กไปอังไฟให้ร้อนๆ แล้วเอามานาบกับใบตองหรือผ้าแล้วเอามาม้วนผม ถ้านางทำเองกูว่าผมไหม้ขอดติดหนังหัวกลายเป็นทรงคนดำแน่นอน

เพิ่งได้อ่านแปลไทยล่าสุด บอกเลยว่าตื่นเต้นมากแทบตาเหลือกตามโมชิดะซังไป อะฮือออออออ
ท่านเรย์กะแค่แบ่งค่าความรักให้นิดหน่อยนี่ถึงกับความซวยเข้าแทรกเลยเหรอคะะะะ

>>323 โคตรทำร้าย 5555555
>>324 ค่าความรักท่านเรย์กะคงมีสัก 0.01% แบ่งให้ที ตัวเองก็ติดลบไปเลย...

>>322 ต้องเป็นเรือนคาบุรากิ ของคุณหลวงมาซายะ

พวกมึงแต่ละคนนะ5555

ไปอ่านตอนล่าสุดมาละ ไคลแมกซ์เลย ดีใจและปลื้มใจแทนเรย์กะจริงๆ คนที่ออกตัวมาช่วยในยามลำบากคือเพื่อนแท้นะคะ ยินดีด้วยนะคะท่านเรย์กะที่เพื่อนมีเยอะขนาดนี้เลยนะ ไม่ใช่แค่ 1 ea แบบที่คิด เซริกะกับคิคุโนะดูรักท่านเรย์กะมากเลยนะ ที่ผ่านมากูนึกว่าสองคนนี้จะเป็นลูกสมุนเดินตามเรย์กะอย่างเดียวไม่มีปากเสียงซะอีก จริงๆแล้วท่านเรย์กะเป็นน้องน้อยประจำกลุ่มให้ปกป้องสินะ น่ารักกันจังเลยสาวๆ
ท่านจอมมารกูมีบทหนึ่งบรรทัดถ้วน แต่เป็นบรรทัดที่ตื้นตันเหมือนกัน ไปตามวาคาบะมาช่วยเรย์กะ ให้ผู้เสียหายพูดเลยจะดีกว่าออกหน้าแทนสินะ จากการกระทำที่ผ่านมา กูเชื่อว่าเอ็นโจต้องปกป้องท่านเรย์กะแน่ๆ แม้ตอนนี้จะมีบทอยู่หนึ่งบรรทัดก็ตาม ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

พวกมึงจะเน้นย้ำคำว่าหนึ่งบรรทัดกันทำไมแว๊~ กูนิอุตส่าอินฟินๆ กับไคลแมกซ์ของเรื่องอยู่แท้ๆ

>>329 หรือให้เบนเข็มไปแซวอาริมะดี ไม่มีบทมาสองอีเวนท์แล้ว

เบนไปหัวหน้าชมรมฟุตบอล กับเจ้าตัวเองยังรู้เลยว่าเรย์กะน่ะไม่ทำอะไรลับหลังพรรค์นั้นหรอก! ถถถ

>>331 แล้วความกลัวแต่ประทับใจในฝีมือระดับโยโคซึนะก็แปรเปลี่ยนเป็นความรักในที่สุด ถถถถถ

แม่ต้องกลายเป็นเรื่องของ เรยา น้องสาวคุณหลวงคทาเทพหรอวะ ถูกจับหมั้นหมายกับคุณหลวงมาตรสัตยาตั้งแต่ยังเล็ก แต่คุณหลวงแม่มดันไปพบรักกับลูกสาวแม่ค้าขายปลากริมไข่เต่าในตลาด เลยคิดจะทำลายสัญญาหมั้นหมาย ซึ่งทุกอย่าก็โอเคเพราะคุณหนูเรยาอยากบวชชีรับใช้ศาสนาอยู่แล้ว มีอยู่คนเดียวที่ไม่โอคือ คุณหลวงโชติกาล อะไรทำนองนี้ ว่าแต่ทำไมชื่อไทยแล้วมันลิเกจริง ฟฟฟฟฟ

>>333 โอ๊ย เห็นชื่อไทยแล้วแอบขำ 55555

>>333 แม่ค้าขายปลากริมไข่เต่า โอ้ยยย กูขรรมม

>>333 คุณหลวงมาตรสัตยาขี่ม้าชนแม่วาดที่กำลังหาบขนมไปขายในตลาด อุ้มขึ้นหลังม้าพาไปโรงหมอ เสนอว่าจะชดเชยเป็นเงินกี่ตำลึงก็ว่าไป พร้อมทั้งไปซื้อหม้อดินเผาที่แตกไปเป็นการชดใช้ หม้อปั้นโดยช่างฝีมือจากวังหลวง ใช้ดินเหนียวชั้นดี ทำเป็นลายดอกรักและกระจังเอก แม่วาดรับแต่หม้อ ไม่ยอมรับเงิน คุณหลวงเลยเทียวขี่ม้าไปกินขนมฝีมือแม่วาดทุกสองชั่วยามเหมือนคนไม่มีการมีงานทำ

>>333 ชอบๆ 555555555
แต่กูว่าคุณหนูเรยาไม่ได้อยากไปบวชหรอก น่าจะอยากออกเดินทางชิมของกินรอบโลกมากกว่า....

>>336 โอย กูชอบ AU ใหม่ได้บังเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้แล้ว

>>333 คุณเรยาจะสนใจมิชชั่นนารีไหมนะ แต่ว่าแอบๆเอากลัวท่านเจ้าคุณพ่อทราบ

ตอนล่าสุดนี่คิดว่าพระเอกคือ cctv แน่นวลลลล 5555 มันอาจจะมีเบื้องหลังแบบมีคนไปดูเทปในกล้องมั้ยนะ โรงเรียนระดับนี้ไม่น่าไม่มีกล้องอะ ยิ่งแบบตรงล็อคเกอร์ที่โอกาสของหายสูง ตัดปัญหาคือต้องมีอยุ่ละ ถ้าเหตุเกิดในห้องน้ำก็ว่าไปอย่าง เดี๋ยวนี้ร้านขายของบ้านๆหน้าตาโทรมๆยังติดเลยนะ จำได้ว่ามีข่าวร้านขายอะไหล่หรืออะไรซักอย่างที่โคตรโทรม แล้วโดนลูกค้าแอบหยิบมือถือที่เสียบชาร์จไว้ไปยังเอาเทปมาโชว์ตำรวจได้เลย ขนาด kiosk ขายชานมเดี๋ยวนี้ยังมีติดเลยจ้าาา

แต่กูขำตรงรอดพ้นมาได้เพราะความมีอิทธิพลแบบพูดคำเดียวจบ กับชอบเล่นงานตรงๆให้สิ้นลมคาที่ 55555555 นี่พฤติกรรมเจ้าแม่กลายเป็นเรื่องดีไปแล้วเนี่ย

>>340 กูว่าตอนต้นๆ ที่หัวหน้าห้องกับอิวามุโระคุงประนมมือภาวนาใส่นางนี่ก็แทบจะเป็นเจ้าแม่ตะเคียนทองอยู่ล่ะนะ เฮี้ยนอีกต่างหาก ถถถถถถ

>>340 กูว่าตามปกติมันต้องมีกล้องนะ แต่ที่ผ่านมาไม่เคยพูดถึงเลยง่ะ คงจะไม่มีมั้ง ไม่งั้นตอนหาตัวคนแกล้งเขียนโต๊ะหรือล็อกเกอร์วาคาบะ คาบุมันคงแล่นไปขอดูกล้องวงจรปิดแล้ว(หรือมันโง่จนนึกเรื่องนี้ไม่ออกวะ)
แต่ถ้ามีกล้อง กูว่าเอ็นโจไปขอดูแน่ๆว่ะ กูเชื่อเช่นนั้น

>>342 กูว่าถ้ามีนี่สวรรค์ของพ่อสตอกเกอร์เอ็นโจเลยนะ ส่องได้ทุกมุมห้อง "ไม่ว่าคุณอยู่ไหนผมรู้หมด คุณคิโชอิน..."

>>343 กูว่าเผลอๆ แฮ็คระบบเชื่อต่อกับมือถือไปแล้ว ว่างๆ ก็ส่องดูคุณคิโชวอินนั่งถักโน่นถักนี่แอบกินขนมแล้วหัวเราะหึๆ คนเดียว...

ชักน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆแล้วว้อย 55555555

เรื่องแกลังกันระหว่างนักเรียน แกล้งเขียนโต๊ะเขียนล็อกเกอร์ตั้งแจ้งยามดูกล้องวงจรปิดค้นหาหลักฐานกันด้วยหรือ

ขอเจาะมโนของกองเรือเอ็นโจหน่อยนะ เอ็นโจกับวาคาบะเรียนอยู่ห้องเดียวกัน เลิกชั้นเรียนหลังห้องอื่นก็รู้เรื่องหลังเพื่อน ออกจากเดินตามกันมา เอ็นโจไม่เห็นต้องไปเรียกไปตา่มวาคาบะมาช่วยเรย์กะอะไรเลย

>>347 เรียนชั้นเดียวก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตอนเลิกเรียนทุกคนต้องเดินออกมาพร้อมๆกันและเดินไปทางเดียวกันหมดนี่หว่า บางคนอาจจะเก็บของยังไม่เสร็จอยู่ในห้อง บางคนก็เดินไปเข้าห้องน้ำ บลาๆๆๆ ในบรรดาขามุงก็มีทาคากิที่อยู่ห้องเดียวกับสองคนนี้มามุงด้วย และคงอยู่นานพอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และซึรุฮานะหมายความถึงอะไร ถึงได้พูดแบบนั้นออกมา

เรย์กะบรรยายว่า "วาคาบะที่ได้เอ็นโจที่มาจากห้องเดียวกันนำทาง" ก็น่าจะแปลว่าเอ็นโจคงมาดูเหตุการณ์รอบนึงก่อน พอรู้เรื่องแล้ววาคาบะไม่อยู่ตรงนั้นก็เลยไปตามตัวมา ซึ่งวาคาบะจะไปทำอะไรอยู่กูก็ไม่รู้ ที่แน่ๆคือไม่อยู่ตรงนั้น ถ้าอยู่วาคาบะคงชิงพูดก่อนโมชิดะจะแสดงตัวอีก

ต้องชมท่านเอ็นโจหนึ่งบรรทัดนะ ไม่งั้นถ้าวาคาบะมาเองกว่าจะฝ่าฝูงชนเข้ามาได้นานกว่านี้แน่ๆ
แถมถ้ามาโผล่ยืนข้างคาบุด้วยตัวเองนี่โดนเขม่นหนักแน่
ต้องขอบคุณท่านเอ็นโจหนึ่งบรรทัดนะถึงราบลื่นขนาดนี้

>>349 หนึ่งบรรทัดนี่กลายเป็นนามสกุลแล้วเหรอ 555555

>>349 เอ็นโจของบ่าวมีสร้อยต่อท้ายชื่อแล้วเหรอวะ พวกมึงนี่... จะย้ำหนึ่งบรรทัดไปอีกนานมั๊ยยย

>>349 เอ็นโจได้ฉายาใหม่อีกแล้ว "จอมมารบรรทัดเดียว" หรือ "เอ็นโจหนึ่งบรรทัด" 55555

เชี่ย จอมมารของกูโคตรน่าวงวาร 5555555 //ดึงเหนียงชูสุมอยปลอบใจ

กูเพิ่งมาอ่าน หลังจจากที่ดองมานาน กูอัดอั้นขอคุยย้อนหน่อย ตอนที่เรย์กะบ่นเรื่องแฟนท่าน ตอนท้ายอิมาริมาให้ของ แต่ให้ล่วงหน้าไม่ใช่วันไวท์เดย์
ต่อมาเรย์กะแกล้งทำข้อสอบร่วง ท่านพี่นัดไปเลี้ยงแต่ไม่นัดวันไวท์เดย์...

พวกพี่มีนัดกันเองอยู่ใช่ไหมคะ...

ส่วนตอนล่าสุด ทุกคนเท่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กรี้ดดดดดดด วาคาบะจัง เลิฟยูวววว

>>349 หนึ่งบรรทัดแต่ก็มีความสำคัญนะโว้ยยยยยย ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ทีอาริมะไม่มีบทยังไม่เห็นแซวกันขนาดนี้ //ดึงเหนียงชูสุมอยด้วยคน

>>356 ที่ไม่แซวเพราะไม่มีอะไรให้แซวเลยไง ถถถถถถถถ

ท่านเอ็นโจหนึ่งบรรทัด
อาริมะไร้บทบรรยาย
คาบุรากิไม้ประดับ
คนหลังนี่โผล่มาประดับฉากจริงๆนะ ไม่ได้โวยวายว่าไม่ได้ปกป้องท่านเรย์กะ ไม่ได้ปกป้องไรวาคาบะด้วย
ออกมาเป็นคอมเมนเตเตอร์เฉยๆพอๆกะหัวหน้าชมรมฟุตบอล
ประโยค"ก็จริงที่คิโชวอินเป็นคนที่กำจัดศัตรูให้สิ้นลมซึ่งๆ หน้านี่นะ"ก็น่าจะของคาบุแหล่ะเรียกคิโชวอินห้วนๆแบบนี้มีคนเดียว

>>357 โถ กูจะสงสารดีมั้ย นายจืดจางขนาดนั้นเลยเหรออาริมะคุง
>>358 กูว่าคาบุก็มีปกป้องวาคาบะอยู่นะ ตอนซึรุฮานะพูดวาคาบะเล่นเองชงเอง ยัง "เฮ้ย ซึรุฮานะ" อยู่เลยนี่

>>359 แค่"เฮ้ย ซึรุฮานะ"เองนะ แล้ววาคาบะจังก็ร่ายยาวเองอีกสามบรรทัดต่อให้ไม่ปรามก็น่าจะลุยต่อเองได้

>>360 ก็ยังถือว่ามีบทพูดปรามๆไว้บ้าง ดีกว่าเอ็นโจหนึ่งบรรทัดหรืออาริมะไร้บทนะ ถถถถถถถถถถถถถถ

คือแต่ละคนก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านั้นอยู่แล้วอะ เพราะไม่มีพยานหรือหลักฐานอะไรในตอนนั้นเลยนี่ จะให้บอกว่าฉันเชื่อใจเธอก็เฟคเกินไปละ

ดิบตอนใหม่มาแล้วเน้อ

>>363 มาสองวันติด ดี๊ดี

>>346 ถ้าอยากได้หลักฐานจริงๆก็ต้องพูดถึงกล้องไงมึง อยู่ที่ว่าจะมีใครไปขอดูมั้ยเท่านั้นเอง ถ้าอยากจะเอาเรื่องแบบให้ถึงที่สุดอะนะ
>>362 กูก็ว่างั้นแหล่ะ

>>358 กูต้องกลับไปอ่านอีกเป็นรอบที่ 4 เลย ไม่ยักกะสังเกตว่าประโยคนี้เป็นของคาบุรากิ เรายังอ่อนหัดเกินไปสินะ

อ่านดิบจบละ ก่อนอื่นกราบฮิโยโกะซามะที่อัพติดกันสองวัน สงสัยเป็นช่วงโกลเด้นวีคเลยว่างมาอัพสินะ
.
.
.
.
.
.
อาริมะมีบทอีกรอบแล้ว //โบกธงอวย// ต้นตอนสองสาวเม้าท์มอยพูดถึงท่านพี่ว่ามีคำเชิญขอดูตัวมาเยอะแยะแต่ปฏิเสธไปหมด ก่อนที่อาริมะจะเข้ามาดูเพราะสัมผัสออร่าดำมืดได้ถถถ ว่าแต่ริรินะที่รู้ว่าเรย์กะซามะกับอาริมะสนิทกันขนาดพูดคุยฝากฝังกันได้จะแพร่ข่าวลือมั้ยน้า... (คาดหวัง)

>>360 เอาน่า ก็ยังถือว่าพูดปกป้องนะ ถึงจะดูไม่จำเป็นก็เหอะ ก็ยังถือว่าปรามซึรุฮานะไม่ให้พูดหมาๆใส่วาคาบะอยู่ดี

>>367 ปฏิเสธไปหมดแบบนี้ มีแฟนแล้วแหงๆท่านพี่ เมื่อไหร่จะพามาเปิดตัวซักทีคะ หรือเปิดนานแล้ว แค่ไม่ได้บอกเป็นทางการ

เออ แต่ฮาอย่างตรงที่ในขณะที่ทุกคนบ่นแปลล่าสุดอาริมะไม่ออกเลย ดิบกลับมีบทพอดี ความจังหวะพอดีนี่หลายรอบแล้วนะ55555

ยิ่งอ่านเเล้วยิ่งหมั่นซึรุฮานะ โม่งฟิคคนไหนบอกจะแต่งฟิค ซึรุเรย์กะ วะ ออกมารับผิดชอบความก๊าวกูเดี๋ยวนี้ 555555555

>>367
.
.
.
.
.
.
.
อย่างน้อยๆน้องแว่น(ชื่อไรนะ ถถถ)ก็คงต้องได้รับข่าวสารจากริรินะแล้วล่ะน
คาดหวังเหมือนกัน เรย์กะพูดชัดเจนเลยว่าอยากให้สองฝ่ายสงบสุข ฟังดูโรมิโอจูเลียตมาก 5555
ในอนาคตอาจจะมีอีเว้นท์ริรินะเป็นคนทำให้ทั้งสองฝ่ายร่วมมือสมานสามัคคีกันก็ได้ หรือไม่ก็ปล่อยข่าวว่าเรย์กะกับอาริมะสนิทกันนะคะ ให้บางคนที่เอาแต่สตอร์กเขาตื่นเต้นกับข่าวลือเล่นๆ(?)
.
.
.
.
.

>>371 กูเอง จะเอาเลยมั้ยล่ะ ถถถถถถถถ

>>373 เอาเลยมึงกูอยากอ่านช่วงนี้แห้งแล้ง

>>373 จัดมาเลยเพื่อนโม่ง อย่ารีรอ5555555555555

>>373 เอาเลยๆ ตอนก่อนกรุก็จิ้นนะ แต่ตอนนี้หมั่นนางอ่ะ //เอาไปฝัง 555555

>>373 เอาเลยเพื่อนโม่ง หิวซึรุเรย์กะ แฮ่กๆ

คันตะคุง ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3856/209/

-----------------------------------------------------------
แย่แล้ว...แย่แล้ว….
นับว่าเป็นวิกฤตครั้งใหญ่ในชีวิตนับจากวันที่จบซุยรันมาเลยทีเดียวค่ะ
พอคิดแล้ว ก็อยากจะเขกหัวตัวเองที่หาเรื่องเข้าใส่ตัว

อ่าา อาจจะเกิดจากการที่ฉันปล่อยใจไปตามสบายรึเปล่านะ
เพราะหลังจากที่ทราบข่าวว่าวาคาบะจังกับคาบุรากิ
ได้หมั้นหมายกันอย่างเป็นทางการแล้ว
โดยที่ฉันและตระกูลคิโชวอินยังคงอยู่ดีมีสุข
ไม่ต้องตกระกำลำบากตามเนื้อเรื่องการ์ตูนคิมิดอล
ฉันจึงสามารถเรียนจบซุยรันได้อย่างราบรื่น
รวมถึงการสอบเข้ามหาวิทยาลัยรัฐบาลอันมีชื่อได้

อันที่จริง ฉันก็เลือกที่จะเลื่อนชั้นไปมหาวิทยาลัยของซุยรันได้
แต่ฉันยังรู้สึกหวาดๆ ว่าถึงแม้ตระกูลคิโชวอินจะไม่ตกเป็นเป้าหมายการทำลายล้าง
ของคาบุรากิกับเอ็นโจ ก็ใช่ว่าธุรกิจและทรัพย์สมบัติของตระกูลคิโชวอิน
จะอยู่คอยคุ้มหัวฉันไปตลอดได้

ก็ในการ์ตูนบอกว่าบริษัทล้มละลายเพราะมีเรื่องฉ้อโกงในบริษัท
ถึงจะท่านพ่อจะไม่มีท่าทีคอรัปชั่นอะไร อีกทั้งท่านพี่ยังดูแลบริษัทได้เป็นอย่างดี

แต่กันเอาไว้ก็ดีกว่าแก้ ตอนที่ท่านแม่ทราบถึงเรื่องที่ฉันไม่เรียนต่อซุยรัน
ท่านก็ตกใจพอสมควร แต่ฉันได้เสนอว่าจะมหาวิทยาลัยที่จะสอบเข้า
เป็นมหาวิทยาลัยรัฐบาลที่มีชื่อเสียงและมีประวัติยาวนาน
ลูกคุณหนูบางตระกูลยังเลือกที่จะสอบเข้าที่นี่
รวมถึงมีความสัมพันธ์อันดีระดับหนึ่งกับเครือซุยรัน ท่านจึงพออะลุ่มอะล่วยให้ได้
ถึงมันจะต้องแลกกับการอ่านหนังสือแทบรากเลือกของฉันก็เถอะ
แต่ผลลัพท์เรียกได้ว่าดีเหลือแสน
ทั้งค่าเรียนที่ไม่แพงหูฉี่อย่างซุยรัน
และการได้พบปะผู้คนนอกเหนือจากตระกูลใหญ่ๆ อีก
ก็ฉันเรียนอยู่แต่ในซุยรันมาตั้งสิบสองปีเลยนี่นะ

อ่าาา ในที่สุด คิโชวอิน เรย์กะก็สามารถกินข้าวหน้าหมูทอดชามใหญ่ในโรงอาหารได้แล้วค่ะ!
ชุดอาหารมากปริมาณ คุณภาพเต็มปรี่ ในราคาสบายกระเป๋า!
ฉันคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตอย่างสบายๆ ไม่ต้องวางมาดคุณหนูจ๋าแทบจะตลอดเวลาได้แล้ว
ทั้งยังสามารถอ้อนคุณพ่อกับท่านพี่ว่าขอมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
จนได้มาอยู่ในเพนท์เฮาส์กลางเมือง

เหมือนทุกอย่างจะดูไปได้สวย จนฉันได้รู้จัก “สมาคมศิษย์เก่าซุยรัน”
สมาคมศิษย์เก่าซุยรันที่จะจัดนัดพบปะศิษย์เก่าของซุยรันที่จบจากโรงเรียนไปแล้ว
หลักๆ ถึงแม้ว่าลูกหลานของตนจะจบไปแล้ว
แต่ก็ยังคงติดต่อสัมพันธ์กันในฐานะศิษย์เก่าของซุยรัน
โดยเฉพาะสมาชิก Pivoine อย่างฉัน จึงมีชื่อในสมาคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“น่ายินดีจริงๆ นะคะ ถึงแม้ว่าท่านเรย์กะจะไม่เรียนต่อในซุยรัน
แต่พวกเรายังมาพบปะกันได้ในฐานะซุยรัน”

ท่านโยโกะ อดีตประธาน Piovine และประธานสมาคมคนปัจจุบันเอ่ยทักทายฉันอย่างยินดี

“ฉันก็ดีใจเช่นกันค่ะ ที่ได้พบท่านโยโกะอีกครั้ง”

“จริงสิคะ เร็วๆ นี้จะมีงานปาร์ตี้เลี้ยงต้อนรับสมาชิกใหม่
ฉันได้ยินมาว่าท่านเรย์กะทำอาหารเก่งถึงขนาดทำอาหาร
ในงานฉลองวันเกิดของตระกูลเอ็นโจอยู่บ่อยๆ”

อ่าาา ถึงบอกว่าฉันทำ แต่ส่วนมากก็เป็นฝีมือคุณอาคิมิหรือวาคาบะจังทั้งนั้น
อ๊ะ ไม่ใช่ว่าให้ทั้งสองคนทำหมดนะ ช่วงหลังๆ มา ฉันเองก็เริ่มทำอะไรได้เยอะขึ้นเหมือนกัน
อย่างหุงข้าว หรือเรื่องการจัดแต่งจานก็เป็นฝีมือของฉัน

“ม...ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันเป็นเพียงแค่มือสมัครเล่น
งานระดับซุยรัน สู้ให้พ่อครัวมืออาชีพ…”

“อาหารฝีมือคุณคิโชวอินดีจริงๆ นะครับ ผมเองก็ได้ทานทุกปีเลย”

เสียงนุ่มของเอ็นโจแทรกขึ้นมาระหว่างฉันกับท่านโยโกะ
ไม่นะ เจ้าปิศาจ! จอมมาร! ฉันทำให้ยูกิโนะคุงต่างหาก!
และอีกหนึ่งอย่างที่ฉันคาดไม่ถึงก็คือเอ็นโจได้มาสอบเข้ามหาลัยที่เดียวกับฉัน
อุตส่าห์หนีออกมาแล้ว ฉันต้องเจอหน้านายไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย

“ขนาดท่านเอ็นโจยังรับรองแบบนี้
ฉันยิ่งอยากจะให้ศิษย์เก่าทุกท่านได้ลิ้มรสบ้างจังเลยค่ะ”

.
.
.

...ทำไมตอนนั้นฉันถึงไม่ออกปากคัดค้านให้เต็มที่มากกว่านี้นะ…
บางทีในใจลึกๆ ฉันอาจจะอยากทำอาหารก็ได้
เพราะมันเป็นการแสดงถึงความเป็นสาวน้อยอย่างหนึ่งที่ฉันคิดว่าทำได้ดี
คงเหมือนตอนเข้าชมรมงานฝีมือล่ะมั้ง

ฉันจึงไปเหมาซื้อหนังสือทำอาหารมาจำนวนหนึ่ง
และนั่งอ่านในคาเฟ่
อืมมม มีอะไรที่น่าสนใจบ้างนะ
ฉันไล่เปิดหนังสือไปเรื่อยๆ

“น้ำชาที่สั่งได้แล้วครับ...เฮ้ย โคโรเน่นี่!”

ฉันรีบหันไปตามเสียงตกใจ
ถึงจะพอรู้ว่าเป็นใครเพราะมีแค่คนเดียวที่เรียกฉันแบบนี้

“คันตะคุง!?”

น้องชายของวาคาบะจังนี่นา มาทำอะไรที่นี่เนี่ย หรือว่างานพิเศษ?
แต่จำได้ว่าคันตะคุงตอนนี้น่าจะอยู่ม.3 เพราะงั้นก็ไม่น่าจะ...

“นี่เป็นร้านญาติน่ะ บางทีก็มีมาช่วยงานที่ร้านน่ะ”

คันตะคุงเหมือนอ่านสีหน้าของฉันออก จึงตอบออกมา

“แล้วนี่คิดจะทำอาหารเรอะ...อย่างโคโรเน่เนี่ยนะ”

ฮึ่ม ยังขาดสัมมาคารวะไม่เปลี่ยนเลยนะคะ
แต่ฉันก็ไม่ได้ถือสาอะไร จะเรียกว่าชินแล้วก็คงไม่ใช่
คงเป็นเพราะรู้ว่าคันตะคุงมีนิสัยแบบนี้อยู่แล้วมากกว่า

“จริงสิ! คันตะคุงทำอาหารได้ใช่ไหม
ถ้ามาช่วยชิมกับติชมอาหารที่ฉันทำจะได้รึเปล่า”

เมื่อฉันเล่าสาเหตุที่ฉันมานั่งศึกษาตำราทำอาหารและขอความช่วยเหลือออกไป
แต่เขากลับเบ้ปาก

“หาา จะให้ฉันไปเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดการฆาตกรรมหมู่ของเธอหรือไง ไม่เอาด้วยหรอก”

เจ้าเด็กบ้าาาาาาาา บังอาจมาว่าการทำอาหารของฉันเป็นฆาตกรรมหมู่ได้ยังไงยะ!

“ไปขอให้พี่เค้าช่วยสิ ทั้งตอนทำอาหารเลี้ยงกับช็อกโกแลตที่ผ่านมา ก็ทำกับพี่ไม่ใช่เหรอ”

ครั้งนี้ฉันตั้งใจจะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง หากไปขอร้องคุณอาคิมิหรือวาคาบะจัง
คงจะเข้าอีกหรอบเดิมว่าให้ฉันนั่งอยู่เฉยๆ
ถ้าหากเป็นเด็กอย่างคันตะคุงล่ะก็คงไม่คิดทำทุกอย่างคนเดียวแน่ๆ
ที่ฉันต้องการคือคนที่จะมาช่วยแนะนำวิธีแนวทางมากกว่าที่จะทำให้
ฉันออกปากขอร้องคันตะคุงอีกครั้ง
เหมือนว่าจะได้ผล เขาทำหน้าชั่งใจพักใหญ่ก่อนสีหน้าจะยอมอ่อนลงให้เล็กน้อย

“...ก็ได้ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่ช่วยพี่มาตลอดละกัน
แล้วถ้าปล่อยไปเฉยๆ เกิดมีคนตายขึ้นมา คงนอนไม่หลับแหง”

“ขอบใจมากนะ คันตะคุง!”
แต่ประโยคหลังไม่ต้องพูดออกมาก็ได้นะคะ

คันตะคุงเดินเข้าไปคุยคนที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์
บางทีอาจจะเป็นญาติที่เป็นเจ้าของร้านที่พูดถึงก็ได้
ทั้งสองคนคุยกันอยู่ชั่วครู่ ก่อนคันตะจะถอดผ้ากันเปื้อนที่เป็นยูนิฟอร์มของร้าน
และเดินกลับมานั่งที่โต๊ะของฉัน

“ขอดูหน่อยนะ”

คันตะคุงไล่ดูตำราที่ฉันซื้อมา ระหว่างนั้นก็ถามถึงรายละเอียดของปาร์ตี้
หลังจากมองดูปกผ่านๆ เขาก็เลือกหยิบออกมาหนึ่งเล่ม
และเริ่มอ่านคร่าวๆ

“อืม...ถ้าเป็นปาร์ตี้ลำลอง...ทำอาหารง่ายๆ แบบพอดีคำสไตล์ปาร์ตี้ค็อกเทลก็น่าจะดี
ของที่กรรมวิธีไม่เยอะและดูดีไปในตัว...ก็น่าจะเป็นอันนี้...ส่วนวัตถุดิบ...ก็”

เขาพูดพึมพำกับตัวเองพร้อมกับหยิบกระดาษโน้ตเขียนอะไรยุกยิกลงไปอย่างคล่องแคล่ว
ฉันได้แต่ตกตะลึงเล็กๆ ว่าเด็กท่าทางกวนโอ๊ยอย่างคันตะคุงก็มีสีหน้าจริงจังแบบนี้อยู่ด้วย

“...ก็ประมาณนี้”

เมื่อหยิบกระดาษโน้ตขึ้นอ่าน ในนั้นเขียนถึงวัตถุดิบและวิธีทำคร่าวๆ
แถมบางกรรมวิธียังวาดรูปกำกับเพื่อให้เข้าใจง่ายอีกด้วย

“สุดยอด! สมกับเป็นลุกชายร้านขนมเค้กเลย!”

“แค่เรื่องพื้นฐานน่า แล้วคิดจะเริ่มฝึกเมื่อไรล่ะ”

เมื่อได้วันที่ว่างตรงกันแล้วคือวันหยุดสุดสัปดาห์หน้า
ฉันจึงบอกจุดนัดพบเพื่อให้คนขับรถของฉันมารับคันตะคุง
พร้อมกับแลกเบอร์และเมล์ติดต่อไว้

“ห้ามบอกใครเด็ดขาดเรื่องที่ฉันให้คันตะคุงมาสอนนะ
โดยเฉพาะวาคาบะจัง เพราะไม่อยากให้เธอต้องเป็นห่วงน่ะ”

“ได้อยู่แล้ว ขืนไปบอกใคร แล้วเกิดมีใครตายเพราะอหารเธอขึ้นมา ฉันก็ซวยกันพอดี”

เอ๊ะ ทำไมปากคอเราะร้ายจังเลยล่ะคะ...

อ่ออกกก ทำไมเขียนไปเขียนมา ไม่เหมือนกับที่คิดหว่า โม่งฟิคเป็นแบบนี้กันรึเปล่าวะ...

ว้ายยยยย คันตะคุ้งงงงงงงง //กรี้ดๆๆๆ
มีความเหมาะสมมาก พ่อบ้านใจกล้าถือกำเนิดขึ้นอีกรายแล้ว!!

>>378-379
คันตะคุงน่ารักจังเลยค่ะ นึกภาพใส่ชุดบริกรผ้ากันเปื้อนแล้วดีต่อใจมาก
เอ็นโจนี่จะฟิคไหนก็เป็นสตอร์กเกอร์สินะ 55555555555555555555555

>>378-379 อ้าว อีตาคนนี้ ยังคงความเป็นสตอล์กเกอร์ได้ไม่เสื่อมคลาย แถมยังได้กินอาหารฝีมือเขาทุกปีด้วย หึๆๆๆ นายไม่รู้อะไรซะแล้ว เดี๋ยวเจอแกงพุดดิ้งมิราเคิลเข้าไปแล้วจะหนาวนะคะท่านเอ็นโจ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

ตามสัญญา ฟิคมโนซึรุฮานะ ใครรีเควต์มาจงมารับไป
อ่านแล้วรู้สึกฝืดๆหรือติดขัดก็ต้องขอโทษด้วยนะ เพิ่งเคยเขียนซึรุฮานะ
--------------------------------------------

ฉันชื่อซึรุฮานะ มากิ กำลังจะเข้าเรียนมัธยมต้นที่ซุยรันเป็นปีแรก โรงเรียนที่หรูหรา เก่าแก่ มีระดับ ชื่อเสียงเลื่องลือเป็นที่หมายปองลำดับต้นๆของบรรดาลูกคุณหนูทั้งหลาย ข้อสอบที่เขาว่ายากโหดหินฉันก็ผ่านมาได้สบายๆ ซุยรันก็ไม่เท่าไหร่นี่นะ

พวกกรรมการห้องมาแนะนำเกี่ยวกับกฎระเบียบมารยาททั้งหลายที่พึงกระทำอยู่ในโรงเรียนนี้ แล้วฉันก็ได้รู้ว่ามีชนชั้นที่อยู่เหนือนักเรียนทั่วไปอีกหนึ่งขั้น นั่นคือเหล่า Pivoine

คนกลุ่มนี้คือจุดสูงสุดของโรงเรียนที่ใครต่อใครพากันเทิดทูน จะเป็นสมาชิกได้ก็ต้องเข้าเรียนตั้งแต่ประถม มีชาติตระกูลที่ดี ดูจากอิทธิพลและความมั่งคั่งอีกหลายๆอย่าง เป็นชนชั้นที่อยู่เหนือกฎเกณฑ์ทุกอย่างในโรงเรียนนี้ หากทำให้ขุ่นเคืองใจก็อาจถูกกดดันให้ลาออกจากโรงเรียนเลยก็ได้

ฉันมองพวก Pivoine ที่มักจะไปทานข้าวกันในที่อภิสิทธิ์ของตัวเอง นั่งชูคอเชิดหน้า ภูมิใจกันเสียเต็มประดาที่ได้เข้าร่วมสมาคมนี่ ก็แค่กลุ่มที่รวบรวมคนงี่เง่าผลการเรียนห่วยแตกเอาไว้ไม่ใช่รึไง

พอคิดแบบนั้น สายตาฉันก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งเข้าให้พอดี

เขามีใบหน้าที่ดูหล่อเหลา ติดแต่จะเย็นชาเรียบเฉยไปสักหน่อย แม้กำลังพูดคุยกับเพื่อน แต่สีหน้าก็ไม่เปลี่ยนเลยสักนิด

ถ้าเขายิ้มจะดูดีแค่ไหนนะ

ดวงตาคมกริบนั่นตวัดมองมาที่ฉันราวกับจะรู้ว่าตัวเองถูกจ้องอยู่

วินาทีที่เราได้สบตา เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน ฉันรู้สึกได้ว่าช่องท้องกระตุกวาบ หัวใจเต้นปั่นป่วนควบคุมตัวเองแทบไม่ไหว

ตกหลุมรักเป็นอย่างนี้เองสินะ

.
.
.

ผู้ชายคนนั้นชื่อคาบุรากิ มาซายะ

เขาเป็นคนดังที่สุดในโรงเรียน ทายาทของตระกูลคาบุรากิ กลุ่มเงินทุนระดับโลกอันยิ่งใหญ่ เชื้อสายเก่าแก่สูงส่งเหลือประมาณ ดีเลิศไม่ด่างพร้อยในทุกด้าน ผลการเรียนเป็นที่หนึ่งของชั้นปี และเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่ม Pivoine ที่ฉันเห็นว่ามีแต่พวกงี่เง่า

ฉันจะยกเว้นเขาและเพื่อนเขาไว้ก็ได้ มีแต่สองคนนี้เท่านั้นนะ

เพื่อนของเขา เอ็นโจ ชูสุเกะ ก็มีคุณสมบัติไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตา ผลการเรียน หรือชาติตระกูล ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนทำให้ทุกคนเรียกเขาว่าองค์ชาย เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของฉันหลงรักเขาหัวปักหัวปำ ทั้งที่ไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ

แต่ก็นะ ใครๆก็ชอบผู้ชายหล่อๆคุณสมบัติดีๆทั้งนั้นนี่นา

ส่วนชายที่ฉันตกหลุมรักถูกเรียกว่าจักรพรรดิ ยิ่งใหญ่สมฉายา มีกลุ่มคนจำนวนมากเป็นแฟนคลับเขา แม้กระทั่งผู้หญิงในระดับชั้นม.ปลายก็ยังแวะเวียนมาหา มาส่งจดหมายรักหรือของทำมือหวังให้จักรพรรดิทานฝีมือตัวเองบ้าง

แต่จักรพรรดิคนนั้นปฏิเสธทุกคนอย่างเท่าเทียมกันด้วยน้ำเสียงขวานผ่าซาก ไม่แม้แต่จะเหลือบแลมอง เฉยชากับผู้หญิงทุกคน ยกเว้นคนหนึ่ง นั่นคือท่านยูริเอะ

จากข้อมูลที่ได้มา ท่านคาบุรากิหลงรักท่านยูริเอะมานานแล้ว รอยยิ้มอ่อนโยนน้อยครั้งที่คนจะได้เห็นก็มอบให้ท่านยูริเอะแต่เพียงผู้เดียว

ฉันได้เห็นท่านยูริเอะก็อดที่จะเจ็บใจตัวเองไม่ได้ บนโลกเรามีผู้หญิงสมบูรณ์พร้อมขนาดนั้นด้วยเหรอ งดงามเหมือนเจ้าหญิง ชาติตระกูลสูงส่ง กริยามารยาทนุ่มนวลอ่อนหวาน

เหล่าแฟนคลับของท่านคาบุรากิที่จัดชั้นลำดับตัวเองอย่างเหนียวแน่น ห้ามไม่ให้คนมาทีหลังกรี๊ดออกนอกหน้าเกินหน้าเกินตา ก็ยังอยู่ใต้ท่านยูริเอะอยู่ดี ข้อนี้ทุกคนก็ยอมรับกันดีว่าสู้ท่านยูริเอะไม่ได้

แต่ถ้าฉันไปวนเวียนใกล้ชิดท่านคาบุรากิบ่อยๆ เขาก็อาจจะเผลอใจอ่อนหันมองฉันบ้างในซักวัน

ผู้หญิงที่อ่อนหวานมากเกินไปน่ะ มักจะจืดชืดเสมอ บางทีเขาอาจจะเบื่ออะไรแบบนี้ขึ้นมา ฉันก็ยังพอจะช่วยแก้เบื่อให้เขาได้นะ

คิดอย่างนั้น ฉันก็เลยพาตัวเองไปใกล้ๆท่านคาบุรากิ ชวนเขาพูดคุยบ้าง ถามนั่นถามนี่เกี่ยวกับตัวเขาบ้าง วันไหนที่ท่านเอ็นโจเดินด้วยกันก็จะเป็นโอกาสดีเพราะจะได้คุยเยอะกว่าปกติที่จะเป็นไปในลักษณะถามคำตอบคำ

สองคนนั้นเดินเข้าห้องสโมสรไป นักเรียนปกติที่ไม่มีสิทธิ์เข้าก็ต้องรออยู่ข้างนอก ถึงฉันจะใจกล้าแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าบุกเข้าไปในถิ่นของ Pivoine ที่อยู่กันให้เพียบหรอก

มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาจากทางเดิน สวนกับกลุ่มของฉันพอดี ฉันได้ยินชื่อเสียงเกี่ยวกับเธอคนนั้นมาเยอะพอสมควร แต่ยังไม่มีโอกาสได้พบซักที

ผู้หญิงคนนั้นชื่อคิโชวอิน เรย์กะ

ผมม้วนลอนที่เป็นเอกลักษณ์ ใบหน้าเหมือนตุ๊กตา กริยามารยาทนุ่มนวลอ่อนหวานสมเป็นคุณหนู เป็นเหมือนบอสฝั่งผู้หญิง แบบเดียวกับท่านคาบุรากิที่เป็นบอสฝั่งผู้ชาย

ฉันจ้องยัยคนนั้น เนี่ยนะ บอสฝั่งผู้หญิง ไม่เห็นจะมีรัศมีน่าเกรงขามตรงไหน

เหมือนจะรู้ว่าถูกฉันจ้อง เพราะคิโชวอิน เรย์กะก็หันมา มองอยู่แค่แว้บเดียวแล้วก็เดินต่อไปไม่สนใจ

เฮอะ ไม่สบอารมณ์เลย

ท่าทางแบบนั้น สูงส่งมาจากไหนมิทราบยะ

กลุ่มของฉันก็พูดถึงเรื่องนี้พอดี ดูเหมือนว่าคิโชวอิน เรย์กะ รู้จักกับท่านคาบุรากิมาตั้งแต่สมัยประถมแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นอีกคนที่กระแซะเข้าใกล้ท่านคาบุรากิเหมือนกัน แถมยังภาษีดีกว่าตรงที่เป็น Pivoine ด้วยกัน ย่อมได้ใกล้ชิดมากกว่าอยู่แล้ว

พอได้รู้แบบนี้ก็ยิ่งไม่สบอารมณ์เข้าไปใหญ่

.
.
.

วันเวลาผ่านไป ทางฉันไม่มีอะไรคืบหน้ากับจักรพรรดิ แต่ก็ได้ข่าวว่าคิโชวอิน เรย์กะก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเหมือนกัน จะนับว่าเสมอกันได้สินะ

งานกีฬาสีที่มาถึง ฉันตั้งใจว่าจะแสดงฝีมือให้ท่านคาบุรากิเห็นความมุ่งมั่นพยายามของฉันสักหน่อย แต่กลับต้องมาสะดุดเพราะยัยผู้หญิงไม่ได้เรื่องคนหนึ่งในห้อง รู้สึกจะชื่อโมชิดะล่ะมั้ง

ทั้งที่ทุกคนพยายามซ้อมกันแทบตาย ยัยนั่นก็ทำพังภายในไม่กี่วินาที ต้องตกรอบไปแบบอภัยให้ไม่ได้เลยล่ะ แถมพอวิ่งสามขาก็พาคู่วิ่งที่เป็นเพื่อนของฉันล้มไปด้วยอีก พอคิดขึ้นมาทีไรก็หงุดหงิดทุกที

ตอนนี้ทั้งห้องไม่มีใครคุยกับยัยนั่นเลย สมน้ำหน้า

แต่ไม่นานนัก ฉันก็ได้เห็นคิโชวอิน เรย์กะเอ่ยทักทายยัยโมชิดะนั่นแบบสนิทสนม

คิโชวอิน เรย์กะคนนั้นเนี่ยนะ

ผู้หญิงที่อยู่ในจุดสูงสุดของโรงเรียน เกิดนึกอยากชะโงกหน้ามองปากเหวรึยังไง ถึงได้ลดตัวลงมาพูดคุยกับยัยโมชิดะที่อยู่ในสถานะต่ำสุด ช่างดูเหลือเชื่อ

ได้ข่าวมาว่ายัยโมชิดะช่วยทำแผลให้คิโชวอินในห้องพยาบาลก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นให้พูดคุยสินะ

ก็รู้จักเข้าหา ประจบประแจงคนมีอำนาจเป็นเหมือนกันนี่นา

หรืออีกนัยหนึ่ง คิโชวอิน เรย์กะอยากจะหาเรื่องกัน รู้ทั้งรู้ว่าตอนนี้ฉันเกลียดขี้หน้ายัยโมชิดะอยู่ ก็เลยให้ความช่วยเหลือศัตรูเป็นการกวนประสาท แถมยังได้คะแนนชื่นชมจากคนรอบข้างให้ดูเป็นคนดีอีกต่างหาก น่าหมั่นไส้ชะมัด

ยัยนี่ นึกจะประกาศตัวเป็นศัตรูกับฉันแบบเต็มตัวอย่างนั้นเหรอ

ตอนที่นึกอยู่นั้น ฉันก็เดินสวนกับคิโชวอิน เรย์กะและกลุ่มผู้ติดตามเข้าให้พอดี

ฉันจ้องมอง และคิโชวอินคนนั้นก็มองตอบ เราเดินผ่านกันไปเงียบๆ ไม่ได้หยุดพูดคุยอะไรกัน

ถึงจะน่าเจ็บใจ แต่กลุ่มของยัยนั่นคือกลุ่มที่ใหญ่เป็นอันดับหนึ่งของม.หนึ่งในเวลานี้ ฉันยังเอาชนะไม่ได้ ทุกคนในกลุ่มก็รู้เรื่องนี้ ก็ได้แต่บ่นออกมา ฉันเลยปรามทุกคนให้ใจเย็นลง เอาเวลาไปสร้างเสริมกำลังพลจะดีกว่า หากฝ่ายนั้นต้องการมีเรื่องก็พร้อมรบเสมอ

คิโชวอิน เรย์กะ พออยู่เดี่ยวๆแล้วก็ไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่ ที่น่ากลัวน่ะลูกสมุนมารายล้อมต่างหาก

ถึงจะมั่นใจในตัวเองแค่ไหน แต่แว้บหนึ่ง ฉันก็เกิดนึกขึ้นมา จะเอาชนะได้จริงๆน่ะเหรอ

เหนือสิ่งอื่นใด ฉันไม่เคยลืมแววตาที่เธอจ้องมองมาเลยสักนิด

ใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตา ดูเฉยชาไร้อารมณ์แบบท่านคาบุรากิ มองลงมาจากที่สูง ราวกับจะบอกฉันว่าเธอน่ะไร้ความหมาย ไม่อยู่ในสายตา

ไม่มีค่าใดๆพอให้ใส่ใจหรือหันไปเหลือบแลเลยแม้แต่นิดเดียว

----------------------------------------------------------
จุดยากที่สุดในเรื่องนี้คือต้องเขียนชมคาบุรากินี่ล่ะ
ต้องไปดมกาวจากมุมมองคนอื่นที่ไม่ใช่ท่านเรย์กะถึงจะได้ซึมซับความหล่ออีตานี่มาแล้วเขียน

เอ๋... อันนี้กูยังอ่านไม่จบนะ แต่ขอถามก่อนกลัวลืม ซรึรุฮานะนี่ไม่ได้เรียนซุยรันมาตั้งแต่ประถมเหรอ?

>>386 กูกลับไปอ่านตั้งแต่ต้น ตอนประถมไม่เจอว่าพูดถึงซึรุฮานะเลย แถมกลุ่มซึรุฮานะเจอเรย์กะก็ไปจ้องหน้าอีก ถ้าอยู่มาตั้งแต่ประถมก็น่าจะรู้ว่าพวก Pivoine มันชนชั้นอภิสิทธิ์ไม่ควรไปหาเรื่องนะ หรือข้อมูลกูผิดหว่า

>>378-379 ฟินคันตะคุงงงงง โอ้ยยยย ดีงาม เอ็นโจอยู่มหาลัยเดียวกับท่านเรย์กะ โอ้ววว อย่าบอกนะว่าเป็นศึกชิงนางระหว่างจอมมารกับลูกหมาน้อย!!!

>>386 ชื่อซึรุฮานะปรากฏครั้งแรกตอนแกล้งโมชิดะ ม.1 (ตอน53)

แต่กูก็คิดว่ามีความเป็นไปได้ที่จะเรียนมาตั้งแต่ประถม จากตอนเดินทางไกล ม.1 (ตอน44) เรย์กะบอกว่า

"พอขึ้นชั้นมัธยม ไม่รู้ทำไมพวกเด็กผู้หญิงที่เริ่มกลายพันธ์เป็นสาวแกล ส่วนมากมักจะมีเซนส์ด้านการออกกำลังกายดี น่าอิจฉาจัง"

ก็น่าจะหมายถึง ซึรุฮานะ น่าจะเคยเจอะเจอกันบ้าง ตอนเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา ก่อนเป็นสาวแกล
ไม่งั้นน่าจะกล่าวว่า "เด็กแกลที่เข้ามาใหม่" ไรงี้มากกว่าใช้ว่า "กลายพันธุ์"

>>389 กูดูจากตอนที่ 43 ที่พูดถึงนักเรียนสอบเข้ามาใหม่ แล้วก็ตอนที่ 46 น่ะ กลุ่มเด็กผู้หญิงที่เด่นสะดุดตากับเด็กผู้หญิงที่จ้องหน้าเรย์กะเขม็ง ซึ่งตอนนั้นก็มีแค่กลุ่มซึรุฮานะที่ท้าทายอำนาจเรย์กะอยู่กลุ่มเดียว กูก็คิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นคือซึรุฮานะนั่นล่ะ ถ้ารู้จักกันมาก่อนอยู่แล้วตอนประถมก็น่าจะพูดถึงบ้างอะไรบ้าง ซึรุฮานะก็ไม่ต้องมาจ้องหน้าแบบนี้ และกูว่าซึรุฮานะนิสัยแรงๆร้ายๆเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่มาอีโวลูชั่นได้เพราะแค่เข้าม.ต้นหรอก คนแบบนี้มันเด่นจะตายไป เรย์กะก็น่าจะกล่าวถึงบ้างว่าพวกคุณซึรุฮานะไปตื๊อคาบุรากิตั้งแต่ประถมไม่เปลี่ยนเลย อะไรแบบนี้น่ะ

ฟิคซึรุฮานะ.. ถ้าเป็นนักเรียนนอกแสดงว่าต้องเรียนเก่งสินะ แต่ถ้านักเรียนตั้งแต่ประถม จะมาอยู่ๆเริ่มไม่เกรงกลัวเรย์กะได้หรอ มันแปลกๆอยู่นะ อ่อ
แต่กูชอบคำบรรยายตอนท้ายมาก ที่บอกสายตาที่มองมาเหมือนไม่มีค่าพอให้ใส่ใจ

แถมสัมผัสได้ถึงความลำเอียง ยูริเอะกับเรย์กะต่างกับแค่คนนึ่งดูอ่อนหวาน อีกคนดูน่าเกรงขามเองนะ นอกนั้นคุณสมบัติครบเป๊ะเหมือนกันออก

ฟิตคันตะคุงงง เอามาอีก ขอฉากฟินๆ ชอบความซึนของคันตะคุงง

ถ้าซึรุฮานะอยู่มาตั้งแต่ประถมคงมีความกลัวเกรงเรย์กะบ้างว่ะ พอขึ้นม.ต้นจะมาท้าทายอำนาจเจ้าแม่ทั้งๆที่รู้ว่ากลุ่มเรย์กะกับพวกโบตั๋นมีอิทธิพลขนาดไหนเนี่ยนะ มันเป็นไปได้เหรอ เกิดใจกล้าบ้าบิ่นมาจากไหน
กูว่าคงเข้ามาตั้งแต่ม.ต้นนั่นล่ะ ได้ยินว่าอีนี่เจ๋งเลยอยากลองของมั้ง

สปอยข้อมูลผลการเรียนของซึรุฮานะในดิบให้นิดๆ (นิดเดียวจริงๆ)
.
.
.
.
.
.
.
จริงๆซึรุฮานะเรียนเก่งนะ อย่างน้อยก็เก่งภาษาอังกฤษล่ะว่ะ กูว่าเรียนเก่งก็ต้องสอบเข้ามาได้นั่นล่ะ
.
.
.
.
.

>>384>>385 กูเอง คนแรกที่ขอฟิคซึรุเรย์กะจากมึง กูปริ่มมากกก จากที่รอมาเนิ่นนาน เรื่องตอนที่เรียนมาตั้งแต่ประถมหรืออะไรกูไม่รู้แต่ขอข้ามไปก่อน5555 วีี๊ดกัฟิคก่อนนะ ชอบมุมมองที่ซึรุฮานะมองเรย์กะอยู่นะ มันเหมือนแบบสูงส่งจนน่าหมั่นไส้อยากจะฉุดลงมา แต่อีกใจก็กลัวบารมีด้วยและสายตาที่มองมาทำให้รู้สึกว่าตัวเองอยู่ใต้ล่างไรงี้ แต่การบรรยายของมึงทำให้มองซึรุฮานะดีขึ้นมามาก คือทุกอย่างมันดูมีเหตุผลถึงจะเป็นเหตุผลที่สมควรหรือไม่ก็ตามไรงี้5555 คือถ้าอ่านจากมุมท่านเรย์กะจะรู้สึกว่าเป็นสาวแกลนิสัยเสีย จอมหาเรื่อง งี่เง่า ไม่มีเหตุผล แต่มึงเขียนได้รู้สึกว่า เออ ไม่เลวร้ายเกินความเป็นจริงอยู่ในขั้นไม่แย่แต่ก็ไม่ได้ดีแบบคนทั่วๆไป กูเขียนมากไปปะวะ5555555 แต่อยากบอกให้รู้ว่าชอบที่ถ่ายทอดซึรุฮานะออกมาได้ดีมากๆ จากมุมนี้เรย์กะดูเย็นชาแอบน่าหมั่นไส้อยู่นิดๆนะ คงเป็นเพราะเรย์กะไม่ชอบขี้หน้าซึรุฮานะด้วยแหละจึงแสดงท่าทีแบบนี้ ปกติเรย์กะก็ยิ้มแย้มธรรมดา 5555 ความรู้สึกต่อตัวละครจะเปลี่ยนไปตามคนบรรยายจริงๆ

ปล อยากถามว่ามีต่่อไหม กูชอบมากเลยอ่ะ ค้างคามากถึงจะดูจะไม่มีอะไรให้ค้างก็เถอะ5555 อยากรู้ว่าจะทำยังไงต่อไป จะมีพัฒนาการอะไรต่อความสัมพันธ์ระหว่างท่านเรย์กะกับแม่สาวแกลคนนี้บ้าง และก็มุมมองที่มีต่อท่านเรย์กะจะดีขึ้นไหมอะไรงี้
ปลล มอบแด่โม่งฟิคซึรุฮานะ เขียนยาวไปถ้ามมึงรำคาญก็ขออภัยนะะ

อ่านฟิคซึรุฮานะจบแล้วคาใจ ถ้ามุมคนอื่นมองท่านเรย์กะหน้านิ่งไร้อารมณ์จริงๆ จอมมารที่อ่านใจได้ก็คงยอดมนุษย์เลยล่ะ

>>394 นางปกติน่าจะเก็บอารมณ์เก่งอยู่นะ ดูจากบทเณรน้อยก็เห็นว่านางยิ้มน้อยๆ ดูไว้ตัวเหนือกว่าตลอด คงมีแค่คนสนิทที่จะเห็นว่านางออกอารมณ์อย่างยูกิโนะคุง ส่วนจอมมารนี่... เขามองของเขามาสิบปี (ผ่านฟิลเตอร์กู) ให้เขาไปเถอะ 5555

>>384 อูยยยยย กูค้างฟิคนี้มากกกกก มึงแต่งดีแล้วอ่านแล้ว กูลุ้นรอให้ถึงเหตุการณ์พีคๆ

>>395 นางน่าจะหลุดๆต่อหน้าเด็กๆอยู่แล้ว ไม่ต้องเป็นยูกิโนะหรอก กูว่าเด็กคนอื่นๆก็ดูออก(ถ้าไม่ติดฟิลเตอร์)

กูว่านางดูออกง่ายนะ โดยเฉพาะเรื่องกิน cr.ท่านอิมาริ 555

กูว่าต่อหน้าคนรุ่นเดียวกัน เรย์กะจะยิ้มๆ ใส่หน้ากากเหมือนท่านพี่นั่นแหละ แต่เป็นหน้ากากระดับต่ำ ไม่ปกปิดดวงตา พออยู่กับคนที่สนิทก็ยิ่งเปิดเผยมากขึ้น แสดงออกทางสีหน้ามาก(ท่านอิมาริก็เป็นคนที่เรย์กะสนิทด้วยนะ แถมเป็นเพื่อนท่านพี่คงไว้ใจพอสมควร)

กูชอบฟิคซึรุ เรย์กะ มันดูใช่อ่ะมึงงงงง

ถึงโม่งฟิคเกอิชา เรายังรอท่านอิมาริปรากฏตัวอยู่นะ

ทำไมวันนี้มันเงียบเหงาจังวะ ; w ;

>>402 เสาร์อาทิตย์ก็งี้แหละมึง ไม่ต้องหนีความจริงจากการงาน

>>402 วันเสาร์อ่ะมึง วันพักผ่อน

>>393 มีต่อเรื่อยๆแจ้
>>401 ยังหาทางแลนดิ้งจบตอนไม่ได้เลยว่ะ กำลังคิดว่าฮีจะไวไฟกับสาวได้ขนาดไหน

>>405 สู้ๆนะค่อยๆคิดอย่าเครียด ใจเย็นเพื่อความละมุนละไม

>>295 กูคิดเหมือนมึงเลย นึกว่าจะได้โดขิโดขิซะแล้ว ชิบหายท่านเรย์กะดันซวยเป็นผู้ต้องหาซะงั้น กุนี่ใจแทบหล่น สงสารนาง รู้สึกว่านางต้องเครียดมากแน่ๆ ถึงจะบรรยายได้ฮาเหลือเกินก็เถอะ อยากรู้แล้วว่าตอนต่อจะเป็นไง รอโม่งแปลมาแถลงไขขขข

>>320 มึงก็เกินไป55555555555555

แว้บเข้ามาดู มู้ไม่กระดิกเลยแฮะ

>>409 วันพักผ่อนก็งี้แหล่ะ
>>408 ถ้าเป็นเพชรพระอุมา เรย์กะพอรู้ว่าต้องไปเดินป่าก็ บาย ท่านพี่ช่วยไปเดินกันเองนะคะ น้องจะเอาใจช่วยอยู่บ้านเอง นิยายอวสานตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ถถถถถ

>>410 ไม่คิดว่าพอเรย์กะเข้าป่าจะเจอสัตว์รุมทำร้ายบ้างเหรอ อยู่ดีๆก็เหยียบขี้ช้าง ลิงปาเปลือกกล้วยใส่ เดินสะดุดงูล้ม ที่สำคัญ ฝูงนกขี้ใส่หัว55555 เค เรื่องนี้ไม่ควรเกิดขึ้น เรย์กะไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับสัตว์ทุกชนิด อาเมน555

>>411 จริงๆเจ้าหญิงมันต้องไปรื่นเริงหลั่นล้ากับฝูงสัตว์ในป่า ร้องเพลงอะไรกันไปนะ แต่พอเป็นท่านเรย์กะ...กวางขวิด นกขี้ใส่หัว ลิงเตะ เหยียบขี้กวาง.....ที่เป็นมิตรกับท่านเรย์กะน่าจะเป็นกระต่ายอย่างเดียวแล้วมั้ง พวกเดียวกัน

>>412 ทำไมกุเห็นเป็นฝูงกระต่ายบุกจนต้องวิ่งหนีวะ

>>413 แต่ แต่ ตอนไปทัศนศึกษาที่ฟาร์มก็ยังอุ้มได้ไม่เป็นไรเลยนะ

รีดนมวัวก็ไม่โดนขวิดนะ
(หรือเพราะเป็นสัตว์พาหนะของเจ้าแม่กาลี...)

>>415 สัตว์พาหนะไม่ใช่เซอบิรุสเหรอวะ ถถถถถถถ

>>415 >>416 เชี่ยยยย555555555555

>>416 อะหือ ลองเอามาผสมกับเพชรพระอุมาตาม >>410 จะได้เป็นเจ้าแม่กาลีประทับเซอบิรุส คอยวิ่งหลบฝูงกวางที่ไล่ขวิด นกขี้ใส่หัว ลิงไล่กัด แล้วเผลอเหยียบอึกวาง เพื่อไปตามหารักแท้ที่หายสาบสูญไป

ไม่เลวนะ ว่ามั๊ย

>>418 เลวว้อย 555555

กลับมาเจอพวกมึงทำร้ายเจ้าแม่อีกละนะ 55555555555555555555555555

>>418 ต้องตามหากันสี่สิบแปดเล่ม ใช้เวลาเป็นสิบๆปีเท่าลุงพนมเทียนมั้ย

โคกับเพชรพระอุมาปุ๊บ รู้สึกได้เลยว่าเรื่อยๆจนถึงบทบ้านพักคนชราแน่

>>422 ถ้าโคกับเพชรพระอุมา สงสัยจะเป็นการตามหาของป่าเพื่อเอามากิน กลายเป็นเรื่องยอดนักชิมแดนหนองน้ำแห้งไป

>>423 ยินดีต้อนรับเข้าสู่กรูเมต์

>>423 เกรงว่า​จะเป็นโศกนาฏกรรม​มากกว่าน่ะซิ

แปลไทยมาละ ขอหวีดร้องหน่อย กูฟินวาคาบะเรย์กะมาก

โอ๊ยยย สาวๆมุ้งมิ้งกันนี่ดีต่อใจกูเหลือเกิ๊นนน ถ้าเรื่องนี้จบแบบยูริกูจะไม่ทักไม่ท้วงอะไรเลย วาคาบะกับเรย์กะพออยู่ด้วยกันแล้วน่ารักชิบ รู้ว่าใครส่งจดหมายมาจริงๆด้วยสิน้าาาาาาา ตายโล้วววววววว มีการแชร์ความลับด้วยการเอาข้าวต้มสมุนไพรให้กินด้วยเหมือนกัน น่ารักโว้ยยยย

คาบุมึงแอบสงสัยอยู่จริงๆด้วยสินะ แต่พอมาคิดกับได้เหล่าสาวน้อยมายืนยันก็เลยเลิกคิดว่าเรย์กะเป็นคนร้าย กูฮาตอนให้กรีดเลือดสาบานชิบหาย ของไม่ได้มีผลทางกฎหมายอะไรหรอก แต่ก็เสือกบ้าจี้ทำตามอีกแน่ะ ถถถถถ

กูฮาสปอยท้ายตอนยิ่งกว่า โธ่ ท่านอิมาริชีวิตโครต Re Zero ถูกท่านพี่รีเซ็ตชีวิตต้องกลับจุดเซฟตลอด น่าวงวาร ส่วนคำปฏิญาณท่านเรย์กะมันแตกโพละไปตั้งแต่ข้อสามแล้วค่ะ นี่คือตกหล่มไปทั้งตัวแล้วนะคะ ไหนว่าจะจางๆไม่ยุ่งเกี่ยวไงล่ะคะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

หวีดตอนใหม่~~ ขอบคุณโม่งแปลน้า
.
มึงงง ฮาโคคตรๆ5555555555
กูโคตรชอบ อ่านไปขำไปอุทานเชี่ยออกมาตลอด ตอนที่ท่านเรย์กะรู้ว่าวาคาบะจังรู้เรื่องแอบส่งจดหมายนี่โคตรจะล่ม ทำอะไรเค้าก็รู้หม้ดดดด สงสาร555555555
อีกช่วงที่ชอบคือคาบุรากิถูกชักชวนทำพันธะสัญญาแลกวิญญาณกับซาตา--- เรย์กะ มีการกรีดลงกรีดเลือด แค่เซ็นชื่อมันก็ระแวงไปเท่าไหร่ พอจะให้กรีดเลือดประทับตรานี่สะดุ้งเก็บมือเหมือนเด็กน้อย เอ็นดูววววว ไซซายะของบ่าว ท่านเรย์กะก็แกล้งนาง555555555555 ตอนสุดท้านมีมาโวยวายว่าหมึกกันน้ำนี่ยิ่งเอ็นดูววว

เพราะเป็นบากะรากิถึงบังคับให้เซ็นต์สัญญาปีศาจได้ ถ้าเปลี่ยนบากะเป็นจอมมาร ท่านเรย์กะคงเป็นฝ่ายโดนไล่ต้อนแทนแหงๆ

โม่งแปลอาริกาโตะมากนะตอนใหม่ ฮูเร้~!
กูขำ555555555555555555555ตอนนางบังคับคาบุเซนสัญญาเลือดอะ บ้าพอกันทั้งสองคน ไปว่าเขาเด็กอีกนะท่านเรย์กะ...ประทับลายนิ้วมือ โดยใช้หมึกกันน้ำที่ล้างมือไม่ออก 555555555555555 โว้ยย! คาบุต้องคิดว่าคิโชวอินนี่บริหารอย่างดาร์ค มืดมน น่ากลัว คดโกงแน่ๆเลยว่ะเจอลูกนี้ของเจ้าแม่ 5555555555555555555555555555555
ซึ้งใจกับมิตรภาพวาคาบะเรย์กะว่ะ สหายแท้เลยเน้อ ผูกพันอย่างเหนียวแน่นเข้าไว้ล่ะ! พอเจองี้ก็คิดถึงภูตจอมหงุดหงิดขึ้นมาทันที
สุดท้ายแล้วสืบคดีคือไม่เปิด CCTV หาจริงๆเหรอวะ ไม่เคลียร์เลย โถ่เจ้าแม่ของกูต้องมีมลทินไว้เคืองใจอีก /เกาพุง
สายสัมพันธ์สาวน้อยอันแข่งแกร่งของหัวหน้าห้องและอิวามุโระ!!! แถ่มแถ่มแท๊มมมมม~~ ซึ้งใจจริงๆ มีผองเพื่อนมาปกป้องเยอะแยะ เท่านี้ก็คุ้มค่าแล้วล่ะนะท่านเรย์กะ แต่ว่า ท่านเทพเกศาบันดาลรักนั่นมัสอะไรล่ะนั่น เพี้ยนกันทั้งโรงเรียนวุ้ย คุณหนูคุณชายทั้งหลายจริงๆมียีนความเพี้ยนฝังกะโหลกเรอะ...

ตอนล่าสุด พันธะสัญญาอะไรนักหนาเนี่ยท่านเรย์กะ กุหยุดขำไม่ได้แล้ว55555555555555555555555555555 คาบุรากิแม่งคงนึกว่าบ้านคิโชวอินฉ้อโกงทุจริตระดับชาติละมั้ง เอกสารเยอะแยะเหลือเกิน เป็นกุกุก็สงสัยอะ ท่านเรย์กะพูดล่อเป้าเหี้ยๆ ถ้าท่านพี่กับทานุกิได้ยินคงต้องหลั่งน้ำตา ที่บอกเชื่อใจจริงๆแล้วไม่ไว้ใจซักกะผีกเลยใช่ม้อย /ปาดน้ำตา

>>428 ถ้าเป็นเอ็นโจก็คงประมาณนี้มั้ง

ร: ท่านเอ็นโจคะ กรุณาลงนามในสัญญาฉบับนี้ด้วยค่ะ ว่าท่านเอ็นโจจะไม่เปิดโปงเหตุทุจริตของบ้านฉันจนล่มสลายเป็นอันขาด
อ: เห บ้านคุณคิโชวอินทำอะไรทุจริตไว้เหรอ น่าสงสัยจัง
ร: ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ สาบานได้เลย
อ: นั่นสินะ ถ้าคุณคิโชวอินยืนยันเป็นมั่นเหมาะขนาดนั้นล่ะก็...แต่ว่านะ การลงนามในสัญญาที่ตัวเองไม่รู้อะไรเลยน่ะ มันออกจะเสียเปรียบอยู่นะ
ร: นะ...ในเวลานี้ฉันเป็นคนตั้งเงื่อนไขนะคะ ท่านเอ็นโจ ถ้าไม่ลงนามฉันก็จะไม่ให้ความร่วมมือใดๆทั้งสิ้นค่ะ
อ: เห น่ากลัวจัง กำลังข่มขู่ผมอยู่อย่างนั้นเหรอ งั้นก็แปลว่าบ้านคุณคิโชวอินทำอะไรไม่ดีอยู่จริงๆด้วยสินะ มันคืออะไรกันน้า
ร: ไม่มีหรอกค่ะ ไม่มีจริงๆนะคะ //เหงื่อแตก
อ: อ้าว เหงื่อโชกเชียว อากาศก็ไม่ร้อนซักหน่อยนี่นา คุณคิโชวอินดูมีพิรุธจังเลยนะ //ยิ้ม
ร: ไม่มีหรอกค่ะ เรื่องเมื่อครู่นี้ช่วยลืมๆไปซะเถอะนะคะ ถือซะว่าฉันไม่ได้พูดอะไรเลย //ทำหน้าเลิกลั่ก เตรียมตัวหนี
อ: เห คำพูดน่ะ พูดไปแล้วเอากลับคืนมาไม่ได้หรอกนะคุณคิโชวอิน //เดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ
ร: อุก...
อ: เงื่อนไขของคุณคิโชวอินคือห้ามผมเปิดโปงเรื่องทุจริตของบ้านคุณใช่มั้ย ได้สิ
ร: ถ้าอย่างนั้นก็เขียนชื่อตร...
อ: แต่ผมก็มีเงื่อนไขของผมเหมือนกัน จะทำสัญญาก็ต้องเป็นไปด้วยความสมัครใจของทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอ
ร: //ถอยกรูดไปข้างหลัง
อ: ดูทำหน้าเข้าสิ คุณคิโชวอิน มีอะไรต้องกลัวอย่างนั้นเหรอ ผมสัญญาว่าจะเก็บความลับก็คือเก็บความลับ แต่ถ้าคุณคิโชวอินไม่ลงนามในสัญญาเองก็ช่วยไม่ได้ ถ้าความลับนั้นอาจจะถูกเอาไปเผยแพร่ที่ไหนซักแห่ง ก็ไม่ได้มีสัญญาไว้นี่เนอะว่าห้ามพูด
ร: //คิดในในว่าพลาดแล้ว ไม่น่าเอาเรื่องนี้ไปต่อรองเลย
อ: เอาล่ะ มาทำสัญญากันเถอะคุณคิโชวอิน

------------
มุกตันละ ถถถถถถถถถถถถถ

โอ้ยยยตอนใหม่โคตรตลก 555555555555 กูชอบมาก เรือวาคาบะพุ่งอีกแล้วโว้ย คาบุท้ายตอนก็บ้าจี้ตามตลอด สองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วถึงไหนถึงกันเลยแฮะ

>>431 //โดดออกจากเรือท่านพี่แล้วว่ายน้ำไปเรือจอมมาร

>>431 น่าจะประมาณนั้น อยู่กับเอ็นโจแล้วเรย์กะเป็นลูกแกะเซื่องๆ โดนไล่ต้อนอยู่ฝ่ายเดียว อย่างมากก็เลี่ยงไปเลี่ยงมาทำได้แค่ตีเสมอ แต่เคมีเวลาอยู่กับบากะรากินี่ดีชิบหายเลยว่ะ แม่งตบมุขส่งมุขกันตลอดไม่มีใครยอมใคร เตลิดไปด้วยกันทั้งคู่ ฮาชิบหาย

ตอนใหม่มาแล้ววว ดี๊ดี ฮาตอนพวกนางสองคนคุยกัน มีการทำสัญญาประทับตราเลือด ....เอิ่มเรย์กะไปพูดอย่างนั้นใคร ๆ เขาก็สังสัยนะ

ท่านเรย์กะกล้าเสนอให้คาบุรากิทำสัญญาเลือดแล้วยังมีหน้ามาคิดอีกเรอะว่าตัวเองไม่มีอิทธิพลอะไรเลย สมแล้วที่โดนเรียกว่าเจ้าแม่กาลี OTZ นี่คือมีภาคแบ่งร่างสินะ คิโชวอิน เรย์กะแบบพระอุมาเทวี กับคิโชวอินเรย์กะแบบเจ้าแม่กาลี
สัญญาเลือด บทสวดขับไล่ปีศาจ ลูกอมพีช เกลือ ....บางทีก็สงสัยนะว่าท่านเรย์กะไปรู้อะไรพวกนี้มายังไง ชีวิตทนทุกข์ขนาดต้องเปิดเน็ตหาบทขับไล่เลยมั้ย

เสริมจากโม่งแปลนิดหน่อยแล้วกัน เทพเกศาคือการเล่นคำของญี่ปุ่นคำว่า神(คามิ-เทพ)กับ髪(คามิ-ผม)
เวลาเรียกก็จะเรียกว่าคามิซามะ(ท่านเทพ) แต่อ่านว่าท่านผม(髪様) เป็นฉายาท่านเรย์กะที่ชอบที่สุดเลย โคตรฮา555555

ตกใจกับคาบุประเด็นเรียกมาเป็นที่ปรึกษาความรัก ตอนแรกบอกเผลอสงสัยไปแวบนึงแล้วมีคนอื่นมาช่วยพูด แค่นี้มีน้ำหนักขนาดนั้นแล้วหร๊อออ พอมาอีกวันถัดมาก็ให้เค้ามาเป็นที่ปรึกษาความรักแล้วอะ อะไรคือความชิลๆเบอร์นี้ห๊าาาาาา แล้วนี้ไปสืบหาตัวคนทำยังเนี่ย รู้สึกนางดูลอยชายซะเหลือเกิน /ทำหน้าเพลียใส่ นี่อ่านะบุคลิกที่บรรยายไว้ว่าเป็นคนจริงจัง จริงจังตรงไหนเนี่ยยยย

แต่ฮาสัญญาตราประทับเลือดของเรย์กะจริงงงง นี่เธอจะไปพูดให้จากไม่มีอะไรกลายเป็นน่าสงสัยสุดๆไปทำไม 555555555

แล้วประทับตราหมึกแดงด้วยหมึกกันน้ำ คือพังงงง แล้วไปว่าเค้าโวยวายอีกซะงั้น เป็นใครเวลามือเลอะหมึกแล้วล้างไม่ออกก็มีเงิบกันทั้งนั้น ก็ไม่ใช่เด็กอนุบาลแล้วนะเฮ้ย จะได้ปล่อยเลอะเทอะๆไปแบบดูน่ารักซุกซน ถถถถถ ถ้าทานุกิกับท่านพี่รู้นี่คงเข่าทรุด สรุปคือมโนไปจริงจังว่ายังไงก็มีสินะหล่อน ทำเหมือนเชื่อแล้วแต่จริงๆคือไม่ ถึงขั้นให้ทำสัญญาเลือด 5555 นี่มันยุคไหนแล้วเนี่ย แถมสัญญาเลือดคือไม่ดูเป็นธุรกิจเทาๆละ แลดูเป็นพิธีมนต์ดำไปแล้วมากกว่า หนักข้อมากจ้าาาาา สมเป็นเจ้าแม่กาลีผู้เสพภักษาหารเป็นโลหิต จะเอาไปกินสินะ.....

..... ตอนใหม่นี่ดีงามมาก สาวๆ นี่โคตรน่ารัก กูนิละเลียดอ่านด้วยสปีดเต่าเลย อยากยืดเวลาดีๆ ออกไปนานๆๆๆๆ

แต่นะ... ตอนนี้กลายเป็นเอ็นโจไม่มีซักบรรทัดว่ะ ถถถถถถ

>>438 ถ้าเอาไปกินก็คือพันธะสัญญาเสร็จสิ้นกลายเป็นลูกน้องเจ้าแม่ ชาตินี้ขอเป็นบ่าวแต่ท่านหญิงเพียงผู้เดียว

>>437 เล่นคำญี่ปุ่น​ แต่แอบก็คล้ายไทยนิดๆ ของไทยคำราชาศัพท์​ของเส้นผม ก็เรียก เส้นพระเจ้า

ท่านเทพเรย์กะะะ

ท่านเรย์กะกับวาคาบะจังเท่านั้นนนนนนน โอ้ยน่ารักกกกกกกกกกกก กูปริ่มมมมม

หันหน้าห้องนี่ต่อให้เป็นต่างห้องก็ยังถูกเรียกว่าเป็นหัวหน้าห้องสินะ

แอบคิดนะว่าความจริงแล้ววาคาบะไม่รู้หรอกเรื่องจดหมายแค่สงสัย เลยสร้างเรื่องลายบนจดหมายขึ้นมาทดสอบเรย์กะ พอเรย์กะยอมรับแล้วกลับบ้านไปดูก็ไม่เจอลายที่ว่าเลยเงิบเข้าให้ (วาคาบะไม่ร้ายขนาดนั้นหรอก)

>>438 คาบุไม่ได้ชิวแต่คิดว่าเรย์กะไม่ทำอยู่แล้ว ตอนก่อนก็จะพูดว่าเรย์กะไม่ทำหรอกแต่พูดไม่ทัน วงวารรรร ขนาดมีคนมาว่าร้ายวาคาบะ พูดได้สี่คำก็โดนแทรกอีกแล้ว
ที่บอกว่าขอโทษที่สงสัยแวบนึงก็ตอนที่มีคนใส่ๆเรย์กะแล้วถึงไปมองเรย์กะอึ้งๆอารมณ์อย่างเธอเนี่ยนะ ซึ่งพอมีคนมาบอกเรย์กะไม่ได้ทำแน่ๆสนับสนุนคาบุที่คิดว่าเรย์กะไม่ทำอยู่แล้วก็เลยปัดความคิดที่เรย์กะเป็นคนทำโดยง่าย

กูไม่สนเรือเอ็นโจแล้วกูจะขึ้นเรือวาคาบะเต็มตัว!!!
ว่าแต่คำปฏิญาณ 1-4 นี้นางแหกหมดทุกข้อแล้วนี้หว่า 55555

>>443 กลับบ้านไปส่องก็เจอลายจริงๆหนิมึง นางยังตกใจว่ามีอะไรแบบนี้ด้วยวุ้ย ไม่เจอลายยังไงหว่า ที่จริงกูรู้สึกว่าวาคาบะรู้ตั้งแต่มีตอนถามเรื่องลายกระดาษละ ว่าตระกูลใหญ่ๆจะมีกระดาษสั่งทำเฉพาะใช่มั้ย ตอนนั้นเรย์กะไม่ฉุกใจเลยยอมรับไปว่าก็มีอะไรแบบนั้นอยู่เหมือนกัน กูคิดตั้งแต่ตอนนั้นละว่าวาคาบะนางคงไปเจอะตราที่ว่านั่นเข้าให้

>>444 งั้นไอประโยคคิโชวอินจัดการศัตรูตรงๆนั่นคาบุพูดสินะะะะ ตอนอ่านไม่มีบอกว่าใครพูดแต่กูก็มีสงสัยอยู่ว่าจะมีซักกี่คนกล้าเรียกว่าคิโชวอินห้วนๆ รู้แต่ไอประโยคนักซูโม่ตอนหลังอะเป็นของเอสฟุตบอล ถถถถถ สงสารนางจุงงงง ทั้งเอสฟุตบอล ตัวสำรอง คาบุ เห็นตรงกันว่านี่ไม่ใช่สไตล์นาง แถมสไตล์นางยังเป็นอะไรที่...... เธอช่างอยู่ห่างไกลลุคสาวน้อยจริงๆเรย์กะ 55555

ว่าแล้วก็ย้อนกลับไปอ่านทวนอีกที ไอตรงช่วงนี้

@@@@@@@@@@@@

"ก็จริงที่คิโชวอินเป็นคนที่กำจัดศัตรูให้สิ้นลมซึ่งๆ หน้านี่นะ"
"อา แถมยังเป็นผู้หญิงที่ซัดทีเดียวตายคาที่ด้วย"
"พิฆาตในกระบวนท่าเดียวเหรอ สมเป็นฝีมือระดับโยโคซึนะ"

พวกที่พูดอะไรพิลึกๆ อยู่ข้างหลังนี่ใครน่ะ หัวหน้าชมรมฟุตบอล นี่นายอีกแล้วเรอะ! อะไร ทำหน้าแบบนั้นทำไม แค่สบตากันอย่าทำเป็นกลัวตัวสั่นน่า เดี๋ยวภาพพจน์ฉันก็ย่ำแย่หนักกว่าเดิมหรอก! แล้วนายคนที่เรียกฉันว่าโยโคซึนะ (ตำแหน่งสูงสุดของนักซูโม่) น่ะ ใช้คำศัพท์นี้ในความหมายยังไงยะ ไว้มีโอกาสเดี๋ยวได้ไล่หาตัวทีหลังแน่!

@@@@@@@@@@@@@

ถ้าประโยคแรกคาบุ ประโยคสุดท้ายคือเอสฟุตบอล แล้วอันกลางนี่ของใครหว่า ทำไมมีคนทำร้ายนางมากขนาดนี้ววววว แต่อ่านไปอ่านมาก็เหมือนๆว่าเอสพูดประโยค 2 ส่วนประโยคสุดท้ายเป็นตัวประกอบนิรนาม?? อะไรคือเจ้าแม่ดาลีที่มีแต่คนเกรงใจ แต่ลับหลังนี่ดอลลี่เกิร์ลมั่งอะไรมั่ง ล่าสุดก็ยังนักซูโม่ แอ่กกกก นี่ถามจริงว่าพวกผู้ชายกลัวนางจริงหรา ได้ทีก็แหย่ตล๊อด 555555

>>447 คนที่สองนี่น่าจะประธานชมรมเบสบอลปะ

แมวดุ้นเพิ่มแท็กfoodให้ อิห่ากูนึกว่าจะเพิ่มแท็กlove55555555555555555

>>447 คนแรกน่าจะคาบุ คนสองเอสฟุตบอล คนสามเป็นโม่งซุยรันสักคน...

แต่เรย์กะว่าบอกว่า "พวกที่พูดพิลึกๆอยู่ข้างหลัง" ในเวลานั้นคาบุน่าจะอยู่ข้างหน้าแล้วรึเปล่าน่ะ?

>>446 เรื่องที่วาคาบะแอบถามลายจม. บ้านเรย์กะ พอกลับไปอ่านตามก็เออออ จริงว่ะ นางคงรู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว วาคาบะนี่ฉลาดนะเนี่ย ไม่ได้เอ๋อแบบที่เรย์กะบรรยายเลย

>>449 ถึงกะไปเปิดดู 555555555555 บ้าเอ้ย

>>450 เอออใช่มะ อีกอย่างถ้าคาบุพูด เรย์กะก็ไม่น่าสงสัยในตอนต่อไปว่าคาบุรากิจะยังมาเอาเรื่องนะ

>>453 งั้นก็ใน3ประโยคนั้น คงเป็นพวกขามุง แล้วในวงนั้นเรย์กะรู้จักหัวหน้าชมรมฟุตบอลคนเดียว เลยโดนเพ่งเล็งเลยย ถถถถ

>>450 เข้าใจว่าประโยคแรกมันไม่พิลึกนะ ไอที่พิลึกเป็นจริงเป็นจังนี่ประโยคสุดท้ายเลยว่า มึงเปรียบผู้หญิงกับนักซูโม่!!! ไอชั่ววววว~~ หรือเรย์กะน้ำหนักขึ้น... แต่คือเปิดรูปคนท้อง 5 เดือนกับนักซูโม่เทียบกัน--- ยืนยันคำเดิมว่ามึงชั่วมากกกก ถ้าเป็นโม่งซุยรันนี่ต้องระวังนางตามไปเจอไว้ให้ดี แค้นนี้หนักหนานัก ยิ่งเป็นเรื่องไขมันด้วยแล้ว 555

>>449 ร้องเชี่ยหนักมาก 55555555 นี่ช่วงโปรทำร้ายเรย์กะกันหรอเนี่ย /นี่กูก็รีบไปเปิดดู คือไรรรร

>>454 คิดว่าประโยคแรกคาบุนะ เพราะเรียกคิโชวอินห้วนๆนี่มีคนเดียวจริงๆ ถ้าเป็นซุยรันมุงแล้วโพล่งคิโชวอินห้วนๆนี่กูว่าโดยรอบคงแตกฮือ มึงจะขวัญกล้าเกิ๊นจริงๆ ไม่นับเนื้อหาประโยคอีกตะหาก

ก็หัวหน้าชมรมฟุตบอล หัวหน้าชมรมเบสบอล ละก็หัวหน้าชมรมบาสเกตบอลไง ครบละสามประโยคพอดี แต่หัวหน้าชมรมฟุตบอลเป็นคนเดียวที่ท่านเรย์กะจดจำได้ แอร๊ย

>>453 ดูจากที่นางอ่านคน(มั่ว)ขาดมาตลอด วาคาบะถามนี่กูว่าควรรู้ตัวตั้งแต่เรื่องลายกระดาษละ นางก็ไม่รู้จนต้องรอเค้าเฉลยโต้งๆ กูหมดศรัทธาการมองคนของนางแบบสิ้นเชิง คือถ้าไม่พูดตรงๆต่อหน้ามาว่าไม่สงสัย นางไม่รู้เรื่องแน่น๊อน เป็นสายมโนแจ่มขนาดนี้

>>451 คิดว่าวาคาบะไม่โง่ แต่ที่ท่านเรย์กะบอกว่ามีอาการเป๋อๆนี่น่าจะเพราะไม่ชินสภาพแวดล้อม+ไม่ค่อยเก็บอาการเท่าไหร่

>>456 คนเรียกคิโชวอินห้วนๆ ก็มีนายตัวสำรองอีกคนนะ แต่ไม่อยู่ในเหตุการณ์ แต่ถ้านายตัวสำรองเรียกได้ ก็คงมีคนอื่นๆเรียกด้วยแหละ แบบในวงนินทาไม่ใช่ซึ่งๆหน้า อย่างในตอนนี้ น่าจะคุยกันเบาๆแต่เรย์กะเจือกได้ยิน ถถถ

>>457 ถ้าเป็นสามคนนี้ ไม่กลัวโดนบั่นคออีกทีเหรอวะ 55555555 หรือคนที่สามจะเป็นหัวหน้าชมรมซูโม่(มีเปล่าวะถถถ)

>>451 วาคาบะสอบติด 3อันดับแรก ตลอดเลยนาาา ไม่โง่หรอก

>>460 กูว่าประโยคแรกน่าจะคาบุ เพราะเรย์กะพูดถึงแค่ 2 คนเอง แบบหันไปคนนึงเอส อีกคนโยโคซึนะ ที่บอกจะเล่นงาน แต่ประโยคแรกไม่กล่าวถึงและไม่ถามหาว่าเป็นใครกันแบบอันสุดท้าย คิดว่าต้องเป็นคนที่นางรู้จักอยุ่ละ

จะว่าหัวหน้า 3 ชมรมคือตอนนั้นที่อยู่ด้วยกันเพราะประชุมหัวหน้าทุกชมรม นอกนั้นมันคงไม่ได้ต้องไปไหนมาไหนเป็นแพค3 ตลอดหรอกมั้ง แถมเรย์กะจำได้อยุ่ละเล่นงานไปขนาดนั้น

คนเรียกคิโชวอินห้วนๆอีกคนคือตัวสำรอง แต่แบบคนนึงคาบุคนนึงตัวสำรอง นอกจาก 2 คนนี้กูว่าไม่น่ามีใครกล้าขนาดเรียกต่อหน้าแล้วนะ เพราะพูดนี่ได้ยินหมดแถมเจ้าตัวอยู่ใกล้ขนาดนี้ จะเรียกซุบซิบก็ยากละ ต่อให้ซุบซิบเรย์กะไม่ได้ยิน สาวกนางก็คงมารวมตัวกันอยู่นอกจากเซริกะคิคุโนะด้วยอยู่ดี แบบบริบทยังไงก็เป็นพูดต่อหน้าไม่ได้กลัวได้ยินอะ แถมอาการเรย์กะปล่อยเบลอคำพูดไปเลยนี่ไม่รู้ทำไมกูถึงนึกถึงเคสคาบุตลอด 5555 รู้สึกโดนเบลอทิ้งบ่อย

>>459 >>460 วาคาบะไม่โง่นะ กูก็ยังไม่เห็นมีใครบอกโง่ซักกะคน มีแต่บอกเอ๋อ ซึ่งเข้ามาพร้อมนร.นอกคนอื่นแต่ทุกคนรู้เรื่อง pivoine รู้ว่าต้องทำอะไรยังไงประมาณไหน แต่มีวาคาบะไม่รู้อยุ่คนเดียว แถมการวางตัวพื้นฐานก็ไม่มีคอนเซปในหัวแบบสิ้นเชิงทั้งที่คนอื่นไม่มีใครเป็น ไม่เรียกเอ๋อก็ไม่รู้เรียกอะไรละอะ เรียนเก่งไม่จำเป็นต้องไหวพริบดีในชีวิตจริงอะ

>>462 โทษที พอดีมึนๆเลือกใช้คำไม่ถูกเท่าไหร่

จริงๆที่เปรียบ กับ ตำแหน่ง ซูโม่ อาจจะไม่ได้ว่าท่านเรย์กะ อ้วนนะ
แต่ตำแหน่งที่ใช้เทียบ มันเหมือนกับ ผู้ที่อยู่จุดสูงสุดแล้วอ่ะ ไม่ใช่ว่าชนะจนถึงโอเซกิ แล้วได้เลยนะ
ต้องรักษาสถิติ บลาๆ ไรหลายอย่างมาก กว่าจะได้โปรโมต ขึ้นเป้นเลยนะ
ข้อมูล เลือนลางมากนะ แต่ก่อนดูสารคดี กับชอบดูอยู่พักนึง ว่าตำแหน่งนี้ไม่ได้เป็นกันง่ายๆ
แต่เป็นแล้ว ถือเป็นเกียรติสูงสุดของอาชีพ เลยทีเดียว

เหมือนกับท่านเรย์กะ อยู่ครองบังลัง จักพรรดิ์นี ทั้งๆที่สาวๆสวยๆ รวยๆ เยอะแยะ แต่เพราะหลายๆอย่างทำให้เธอมาถึงจุดๆนี้ ก๊าก

ฟังดูดีขึ้นมั้ย ท่านเรย์กะ

พระเอกของกุไม่ออกเบย (เอ็นโจ)..

วาคาบะน่าร้ากกก

คาราบุกิและท่านเรยกะจับคู่กันนี่... มันสแระ

>>431

ร: ลงนามแล้ว เชิญใช้คัตเตอร์กรีดประทับตราเลือดด้วยค่ะ
อ: เห ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ นี่กะให้ผมเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วยซินะ บ้านคิโชวอินทำอะไรกันแน่เนี่ย
ร: ไม่มีเรื่องอะไรไม่ดีหรอกค่ะ ก็แค่ลงชื่ออย่างเดียวน่ะมันไม่พอหรอกค่ะ
อ: ช่วยไม่ได้ล่ะนะ... ประทับตราเลือดงั้นเหรอ //รับคัตเตอร์มาแล้วคว้ามือเรย์กะ
ร: เอ๋ ทำอะไรน่ะคะ!?
อ: เงื่อนไขของผมไงล่ะ ผมประทับตราเลือดให้ก็ได้ แต่ก็ต้องแลกกับตราประทับของคุณคิโชวอินก่อนนะ //ยิ้ม
ร: ... จะให้ฉันกรีดเลือดประทับตราด้วยซินะคะ เข้าใจแล้วล่ะค่ะ
อ: ผมไม่อยากได้ตราประทับเลือดสักหน่อย //ค่อยๆยื่นหน้าเข้าใกล้
ร: เอ๊ะ!?
อ: //กระซิบ มาแลกตราประทับกันเถอะ คุณคิโชวอิน

วร้ายยยย

>>447 กูว่าไอ้ประโยคสามบรรทัดเนี่ย หัวหน้าชมรมสามคนที่ถูกเรย์กะจัดการไปเป็นคนพูดมากกว่าว่ะ ถ้าคาบุพูด เรย์กะต้องด่าคาบุในใจด้วยแล้ว แต่นี่บอกเสียงมาจากข้างหลัง แถมจะไปหาตัวอีก แปลว่าไม่ใช่คนที่คุยกันบ่อยหรือจำเสียงได้ พวกผู้ชายบางคนก็ไม่ได้เคารพเรย์กะอะไรขนาดนั้น ยังมีคนมาตะโกนแซวยัยกาลีอยู่เลย ถ้าจะเรียกคิโชวอินห้วนๆก็ไม่แปลกอะไรหรอก

>>466 ว้ายยยยยยยยย ทำอะไรกันคะ นี่มันในโรงเรียนนะ //เอ๊ะ หรือไม่ใช่หว่า ถถถถถถถถถถถถ

>>467 ที่พูดมานี่มีแค่เอสชมรมเองนะมึง อีกคนก็ไม่ใช่แล้วอะ ถ้าสามคนนั้นน่าจะระบุไปละว่าเป็นพวกประธานชมรมกีฬา คิดว่าไม่น่าใช่ 3 คนนั้น คือมันก็คงไม่ได้ต้องไปกันสามหน่อตลอดอะนะ ตอนเจอเอสแล้วให้โบตั๋นก็ยังอยู่คนเดียวเลย คงไม่แบบเป็นแกงค์เดียวกัน ไปไหนไปกัน

แล้วมีแถมว่าถ้ามีโอกาสจะไล่หาตัวทีหลัง ดูแล้วเป็นตัวประกอบนิรนามที่นางเองก็ไม่รู้จักมาก่อนชัดๆ

>>468 คือ พวกประธานชมรมอีกสองคน เรย์กะก็คงไม่ได้เจอกันทุกวันหรือคุยกันจนจำเสียงไดัน่ะ กูเดาจากคำพูดนางที่ถามว่าพวกที่พูดพิลึกๆอยู่ข้างหลังนี่มันใคร จำได้แค่เอสชมรมฟุตบอล แล้วถ้าคาบุพูดประโยคแรกนางต้องชิงด่าคาบุในใจก่อนแน่ๆ ยังไงมันก็ไม่ใช่คำชมน่ะนะ แล้วที่บอกอยู่ข้างหลังก็ไม่ได้หมายความว่าต้องยืนข้างๆกันทั้งสามคนนี่นา อาจจะยืนคนละตำแหน่ง และเรย์กะมองไม่เห็น ถูกคนบังอะไรแบบนี้ อีกอย่างถ้าคาบุพูดนางคงโล่งใจไปหนึ่งเปลาะมากกว่าที่คาบุมันยืนยันว่าเรย์กะเป็นคนกำจัดศัตรูให้สิ้นลมซึ่งๆหน้า แล้วพอเจอกันในเวลาต่อมาถ้าเรย์กะถามย้ำฮีคงบอกไปว่าก็พูดตั้งแต่เมื่อวานแล้วไง บลาๆๆๆๆ ไม่ต้องบอกว่าทีแรกก็สงสัยนิดๆแต่พอคนมายืนยันก็เลิกสงสัยหรอก

กูคิดเหมือนกันว่าประโยคสามบรรทัดอันนั้นน่าจะหัวหน้าชารมกีฬาทั้งสามพูด ไม่ก็หัวหน้าชมรมฟุตบอลคุยกับเพื่อน เพราะเรย์กะไม่พูดถึงคาบุเลย แถมบอกว่าอยู่ข้างหลังน่าจะเป็นพวกคนที่มามุงเฉยๆไม่ใช่คนที่เข้ามาในวงเหตุการณ์แบบคาบุ คงไม่คุยข้ามกันไปข้ามกันมาหรอก อารมณ์แบบแอบซุบซิบกันแล้วท่านเรย์กะดันได้ยิน ไม่งั้นถ้าคาบุดูคล้อยตามว่าไม่ได้เป็นคนทำแล้วตอนถัดมาท่านเรย์กะคนไม่กังวลตอนที่โดนคาบุเรียกเจอหรอก แถมยังร้อนตัวรีบปฏิเสธอีก คาบุเองก็ยอมรับว่าสงสัยไปนิดหน่อยเหมือนกัน
ส่วนเรื่องเรียกชื่อห้วนๆ กูว่าไม่แปลกนะ ผู้ชายหลายๆคนก็มีแซวหรือพูดอะไรซึ่งๆหน้ากันอยู่นะ (ถึงบางทีจะพูดเพราะนึกว่าไม่ได้ยินก็เถอะ) อย่างล่าสุดก็นายคนที่ทักว่าสามพี่น้องกอร์กอนที่โดนบังคับเข้าหมู่บ้านคานทองนั่น อันนั้นล่อเป้าสามคนในประโยคเดียวเลยนะ 5555
ป.ล.ต้นตอนนี่ถ้าวาคาบะจังหรือท่านเรย์กะคนใดคนนึงเป็นผู้ชายนี่ฉากปักธงมิดด้ามเลยนะเนี่ย แต่ถึงเป็นผู้หญิงทั้งคุ่ก็เหมือนปังธงอยู่ดี 55555

>>449 ไปดูมานี่...เลย แท๊กเลิฟล่ะ! ถึงแม้เรื่องนี้จะเน้นของกินจนมีแท๊กฟู๊ด แต่ขอแท๊กเลิฟด้วยดิเฮ้ย!

>>470 ถ้าหัวหน้าชมรมกีฬาสามคนนี่ไม่เห็นต้องจำเสียงได้เลยนะ เพราะก็หันไปมองเลยอยู่ละ แล้วประโยคว่าอยู่ข้างหลังก็ไม่เห็นจำเป็นต้องอยู่ข้างหลังทั้งหมดหนิ เพราะหันไปมองแล้วพูดถึง 2 คน แสดงว่าอีกคนไม่ใช่รึเปล่า ไม่งั้นก็หันไปต้องเจอ 3 แล้วดิ แถมหัวหน้าชมรมนี่ยังไม่เคยคุยกัน เจอกันครั้งแรกตอนประชุม นางยังเล่นงานได้เป๊ะเอาข่าวลือมาขู่เรียงตัวแบบถูกต้อง เป็นอันหมดขอสงสัยว่าฐานข้อมูลที่นางมีคือรู้จักทั้งหน้า ชื่อ และตำแหน่ง โอเคว่าชื่ออาจไม่เป๊ะแต่นามสกุลคงพอได้ ที่แน่ๆเบ้าหน้านี่รู้จักแน่นอนเพราะตอนเล่นงานก็เล่นงานถูกคน ไม่ได้มีขู่ด้วยข่าวลือผิดตัวเพราะนางเดินเอาพัดไปแตะตัวแล้วขู่ไล่ไปเลย 2 คน ไอคนสุดท้ายรุ้สึกบาสหรืออะไรซักอย่า ก็สบตากันปิ๊งๆ จะมาต้องหาเวลาไปตามไล่ตัวอีกคือไม่ใช่ละ ส่วนไม่ได้คุยกันมากนี่แบบนะ คุยมากไม่มากก็เอาพัดแตะไหล่แตะคอแตะเส้นเลือดไปหมดละ 555555 จำไม่ได้สิแปลก คิดว่าจำหัวหน้าชมรมได้หมดด้วยซ้ำเพราะเวลาพูดถึงอากัปกริยาแต่ละคนก็เรียกชื่อในใจเป็นหัวหน้าชมรมนั่นนี่ ต่อให้ไม่รุ้ชื่อแต่หน้า+ตำแหน่งนี่ไม่มีทางพลาด

>>471 มันไม่เหมือนกันอะ จะดอลลี่ กาลี กอร์กอน ไปยันบูเช็กเทียน มันคือฉายาไง ต่อให้เรียกจักรพรรดินีก็ไม่อะไร เรียกฉายากับเรียกนามสกุลห้วนๆไม่มีซังตามนี่คนละฟีลมากมึง ญี่ปุ่นไม่เหมือนคนไทยนะ คือคาบุกับตัวสำรองนี่ฐานะและตำแหน่งระดับไหน ไม่ได้ต้องสนเรื่องมารยาทมากมายเท่าคนปกติอยู่ละ แถมในเรื่องนี่อย่าว่าแต่คิโชวอินซัง คิโชวอินซามะยังมีออกบ่อย ห้วนๆมาคิโชวอินนี่เอาแบบไม่มโนฟิลเตอร์เพิ่มเองนะ ในเรื่องยังไม่มีใครเคยเรียกห้อนอะ มีแค่ 2 คนจริงๆ

>>473 ห้อน = ห้วน

kyนิด ท่านเรย์กะเนี่ยถนัดพวกงานเอกสารรึปล่าว กลับไปอ่านตอนเก่าๆแล้วคิดงั้น

>>473 คีย์เวิร์ดจริงๆมันอยู่ตรงเสียงมาจากข้างหลัง แต่คาบุยืนต่อหน้านาง แล้วถ้าคาบุด่านางหรือทำอะไรพิลึกๆนางไม่เคยพลาดที่จะด่าในใจเลยนะ และไอ้การที่เรารู้ว่าไอ้หมอนี่มันใครก่อนไปเล่นงานมัน ก็ไม่ได้แปลว่าเราต้องเคยได้ยินเสียงมันซักหน่อย เห็นหน้าก็พอแล้วนี่หว่า จะได้ไม่เล่นผิดตัว

ต่อให้ไม่ใช่อีกสองคนนั้นพูด แต่กูว่าพวกผู้ชายก็ไม่ได้เคารพเรย์กะอะไรขนาดนั้น ยังมีพวกใจกล้ามาแซว มาเรียกกอร์กอนหรือยัยกาลีต่อหน้านะ จะเรียกนามสกุลห้วนๆไม่แปลกเลยซักนิด คนพูดคงมั่นใจด้วยแหล่ะว่าพูดไปเขาก็ไม่เห็นตัว นายชมรมฟุตบอลน่าจะอยู่ในระยะสายตามองเห็น+จำเสียงได้ด้วยแหล่ะ แต่อีกสองหน่อไม่มีบท กูเลยเดาเอาว่าสองคนนั้นคือคนที่เรย์กะไม่สนิท จำเสียงไม่ได้ ไม่งั้นไม่ไปหาตัวทีหลังแน่ๆ

>>476 อ่อ ไอ้ที่บอกเห็นหน้าก็พอแล้วจะได้ไม่เล่นผิดตัว กูหมายถึงตั้งแต่งานประชุมนะ ไม่ใช่ตอนควานหาตัวคนพูดจากด้านหลัง

>>473 อะโห พวกผู้ชายมาเรียกฉายากาลี กอร์กอน อะไรต่อหน้าเรย์กะตรงๆโต้งๆ ยังจะเอาความเคารพหรือถามหามารยาทอีกเรอะ จากประโยคพวกนี้ การกระทำพวกนี้แปลว่าเรย์กะก็ไม่ได้เป็นที่เคารพอะไรขนาดนั้น พาร์ทน้องแว่นยังบอกเลยว่าพวกผู้ชายทำเป็นพูดกลัวแล้วๆ แต่ก็ยังเรียกเรย์กะเสียๆหายๆอยู่ดี พวกที่มาเรียกกูว่าก็ไม่ใช่พวกที่จะมาคุยกับเรย์กะทุกวัน ต้องรักษามารยาทเวลาเข้าหาอะไรขนาดนั้น จะเรียกฉายาหรือนามสกุลห้วนๆไม่แตกต่างกันหรอก เรียกนามสกุลห้วนๆยังดูสุภาพกว่าเรียกฉายาอีกนะ

>>476 เห็นแย้งเรื่องนามสกุลว่ะ เพราะเรียกห้วนๆไม่ใช่เกรงใจนะ แต่มันคือหยาบคายอะมึง คนที่เรียกกันห้วนๆได้คือต้องสนิทสนมคุ้นเคย หรือมีความรู้สึกว่าคุ้นกันประมาณนึง ไม่งั้นมันคือไม่มีมารยาทมากถึงขั้นเรียกทำตัวหยาบคาย แล้วนี่โรงเรียนคุณหนู ใครมันจะอยากประกาศตัวอย่างองอาจว่ากูมันไม่มีมารยาทขนาดนั้น คือคนไม่สนิทถ้าเรียกห้วนแล้วอีกฝ่ายไม่เล่นด้วย แค่ถามกลับคำเดียวว่าเราสนิทกันขนาดเรียกนามสกุลเฉยๆได้เลยหรอคะ เงิบแดกไปยันวงศ์ตระกูล มันไม่ได้เหมือนไทยที่เรียกชื่อเฉยๆ สนิทเรียกชื่อย่อหรือชื่อเล่นแบบนั้น ที่จริงกับไทยเองก็เรียกคุณนะถ้าในระดับโตๆกันขึ้นมาหน่อย คุณทุกคำต่อให้เรียกชื่อเล่นกัน ไม่ใช่เพื่อนไม่ใช่แฟน เรียกห้วนๆโดนสวนมานี่ม่องเท่ง ญี่ปุ่นถือหนักกว่าคือถือกระทั่งตอนอายุน้อยๆ ซังคือพื้นฐาน ต่อให้ไม่ซังจะเรียกลงอย่างอื่นพวกคุง จัง ก็ยังยอมรับได้มากกว่าเรียกห้วนๆมากกกก

ส่วนเรื่องเสียงนี่ก็ไม่เห็นต้องจำเสียงได้ จากประโยค "ทำหน้าแบบนั้น" ยิ่งกว่าชัดว่าก็หันไปมอง กูงงว่าประเด็นเรื่องเสียงเกี่ยวยังไงในเมื่อหันไปมองอยู่ละ

แถมบริบทย้อนไปยาวๆเกินที่มีแคปมาแปะในทู้นี้คือ วาคาบะพูด คาบุรากิตอบ ทั้งหน้าเป็นแนววาคาบะพูดมาแล้วคาบุมีรีแอคชั่น แล้วทั้งหน้าคนพูด คิโชวอิน ก็มีแค่คาบุคนเดียว ประโยคแรกนั่นพอย้อนไปยังเป็นประโยคตอบที่วาคาบะพูดไว้ก่อนหน้าชัดๆ แค่ถูกขั้นด้วยการรำพึงรำพันเสียใจของเรย์กะ จากนั้นค่อยมีหันไปเอาเรื่องคนพูดแปลกๆข้างหลัง ซึ่งมันมี 2 คน เข้ากับ 2 ประโยคท้ายพอดีเด๊ะ ถ้ายึดตามที่บรรยายมาทั้งตอนคนจะพูดประโยคคิโชวอินก็คาบุน่ะแหละ

ส่วนเรื่องถ้าคาบุพูดเรย์กะควรสบายใจ ก็ไม่ว่ะ มีตรงไหนอะที่บอกว่าเลิกสงสัยไม่ได้คิดว่าเป็นคนร้ายแล้ว กับแค่บอกว่า ก็จริงที่ปกติเล่นงานซึ่งหน้า แล้วถ้าเคสไม่ปกติล่ะ? ถ้าแอบทำลับหลังแบบซึรุฮานะพูดล่ะ? มันยังไม่มีประโยคฟันยืนยันชัดๆเลยซักกะคำว่าฉันไม่ได้คิดว่าเป็นเธอ แค่มีแบบ เออนะปกติก็ไม่ใช่งี้ ไม่ได้ช่วยยืนยันอะไรเลยซักนิด

ขนาดโมชิดะช่วยยืนยัน อาจารย์ห้องพยาบาลช่วยพูด แต่ไม่มีหลักฐานก็คือไม่มีหลักฐาน(โรงเรียนนี่แม่งไม่มีกล้องจริงเรอะะะ) กับคนอื่นยังใช้วิจารญาณส่วนตัวเลยว่าใครจะเชื่อยังไง เพราะงั้นที่มาแสดงความเห็นทั้งโจมตีทั้งสนับสนุนเรย์กะ มันก็บอกจุดยืนมุมมองส่วนตัวแค่นั้น ไม่มีคำพูดใครเป็น fact เพราะไม่มีหลักฐานรองรับกันทุกคน ท้ายตอนยังมีบอกเลยว่าสุดท้ายยังมีข้อสงสัยหลงเหลือ คือมันก็แล้วแต่คนจริงๆว่าใครจะเชื่อยังไง เพราะงั้นจนตอนถัดไปที่คาบุพูดมาตรงๆว่าไม่ได้คิดว่าเป็นเธอ ถึงจะสบายใจได้ ก็ไม่เห็นมีอะไรแปลก

อันนี้วิเคราะห์ตามที่เล่ามาทั้งตอนล้วนๆแบบไม่มีใส่ฟิลเตอร์เพิ่มว่าใครอีกทีาจะมาเรียกเรย์กะแบบ คิโชวอินห้วนๆ เพราะตัวสำรองไม่อยู่ ถึงอยู่ก็ไม่มีบท ไม่ได้มีอ้าปากเรียกคิโชวอินมาซักคำ ตั้งแต่ต้นยันจนบทพูดคนเดียวที่เรียกคือคาบุ และเป็นรูปแบบบทสนทนาที่คอยตอบรับคนอื่นทั้งซึรุฮานะและวาคาบะ ลองย้อนไปอ่านคือชัดมาก ไอคนที่พูดประโยคสั้นๆแล้วแปบๆก็โดนแทรกนั่นแหละคาบุมาทั้งตอน จืดจางเหลือเกินจักรพรรดิ จืดมาทั้งตอนโดนคนเมินและพูดแทรก จะจืดต่ออีกหน่อยโดยเรย์กะไม่พูดถึงก็ไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้ละ มาแบบคีพลุคทั้งตอนอยู่แล้ว

>>479 ถ้าจะเอาจริงๆประโยคนี้ใครพูดแบบไม่ต้องมาเดากันเอง คงต้องรอทำอนิเมะแล้วว่ะ ฟังเสียงกันไปเลยจะได้ไม่ต้องเถียงกัน กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครพูด คาบุอาจจะพูดก็ได้ แต่กูก็คิดว่าหัวหน้าชมรมอีกสองหน่อนั่นล่ะพูด คงเป็นไปในแนวซุบซิบนินทาแล้วเรย์กะเสือกได้ยิน คนที่เรากำลังนินทาเราคงไม่ต้องมาสุภาพมากหรอกใช่มั้ยล่ะ ไม่ต้องมาเติมท่าน เติมคุณอะไรให้มันวุ่นวายเยิ่นเย้อ แต่จะมาพูดว่ายัยกาลีไม่ได้ทำก็ดูจะหยาบคายเกินไปหน่อย คนอยู่กันเยอะแยะไม่ใช่แค่กลุ่มเพื่อน เรียกนามสกุลนี่ล่ะโ อเคสุดแล้ว

หันไปมองก็จริง แต่ก็ไม่ได้จะเห็นตัวทั้งหมดนี่หว่า นายฟุตบอลอาจจะซวยเพราะอยู่ในระยะสายตามองเห็นพอดีและจำเสียงได้ อีกสองหน่อใครก็ไม่รู้ และกูยังยืนยันนะว่าถ้าคาบุพูดนางต้องด่าคาบุในใจแล้ว อย่างน้อยๆก็แบบ คาบุรากิ คำพูดนั้นหมายความว่าไงน่ะ หา!!! อะไรทำนองนี้ จากที่ผ่านมาจะเห็นได้ว่านางด่าคาบุมาตลอดไม่มีพลาดซักเม็ด จะมาปล่อยเพราะเรื่องนี้ก็ยังไงอยู่นะ

>>477 ฉายามันก็ขำๆได้นะมึง ฉายาแต่ละอันสูงหมดนะไม่มีแบบแย่ ซึ่งกูคิดว่ามุกคนคงนึกออกว่าฉายาผู้หญิงแบบแย่ต้องประมาณไหน นี่มาแนวเทพไม่ก็ยังดูดีหมดเลยเหอะ จะว่าเกรงใจก็คงไม่ แต่จะว่าไม่เคารพนี่ยิ่งไม่ใช่แน่นอน

กาลีเป็นเทพี อวตารนึงของพระแม่อุมาชายาพระศิวะ หนึ่งในเทพนารีสูงสุด

ดอลลี่เกิร์ลนี่หาความแย่ไม่เจอ เข้าใจว่าผู้หญิงญี่ปุ่นเดินตามย่านชอปอีกเป็นหมื่นพยายามหนักมากเพื่อให้คนเรียกพวกเธอด้วยคำนี้ ดูแย่ตรงไหน

บูเช็กเทียนเป็นฮ่องเต้หญิงที่ตามประวัติศาสตร์ค่อนไปทางดีและน่าเคารพชื่นชม ถ้าแย่หน่อยคือซูสีไทเฮาซะมากกว่า แต่เรียกบูเช็กเทียนนี่ผู้หญิงบ้านๆไม่มีทางได้คำนี้ จักรพรรดินีก็แนวเดียวกัน บูเช็กเทียนจะเรียกจักรพรรดินีก็ยังได้

สามพี่น้องกอร์กอนก็เป็นเทพธิดามาก่อน ถูกสาปจากความไม่เป็นธรรมของเทพโอลิมปัสคนอื่น แต่ถ้ามีกล่าวถึงตำนานกอร์กอนก็เป็นที่เข้าใจว่าคือเทพีพรหมจรรย์ที่รูปโฉมงดงาม หลังโดนสาปถึงเป็นฝ่ายร้ายเพราะแค้นที่ตัวเองถูกทำร้ายแบบไม่เป็นธรรม ภาพลักษณ์หลังโดนสาปคือโหดร้ายทรงพลัง แต่ก็นะ ก่อนหน้าจะโหดก็เทพธิดามาก่อน นี่ก็ไม่ได้แย่เหมือนกัน แถมหนึ่งในนั้นคือเมดูซ่าที่จ้องแล้วแข็งเป็นหิน อาจจะสื่อถึงเวลาใครโดนพวกนางจ้อง

สรุปฉายาทั้งหมดนอกจากดอลลี่ที่เรียกตามลุค ทุกชื่อฉายาเป็นแนวชั้นสูงหมดเลยเถอะ และไม่มีซักอันในฉายาที่เลวร้ายด้วยตัวเอง เทพีกาลีร้ายเพราะเป็นปางอวตารปราบอสูร บูเช็กเทียนร้ายเพราะสามีถูกฆ่าจะแก้แค้น กอร์กอนร้ายเพราะถูกเทพสาปแบบไม่เป็นธรรมแล้วทุกคนรังเกียจขยะแขยงโดยไม่เคยสนใจเรื่องดีๆทีาทำ และไม่สนใจด้วยว่าโดนสาปทั้งที่เป็นผู้บริสุทธิ์ สรุปคือมาแนวทรงอำนาจทั้งหมด ร้ายทั้งหมด แต่มีสาเหตุในการร้าย และไม่ได้ร้ายมาจากเนื้อแท้ของตัวเองเลยซักคน ไม่ใช่ฉายาแย่เลยนะ

>>480 อีกคนที่พูดโยโคซึนะก็ต้องเห็นเหอะไม่ใช่ไม่เห็น อย่างน้อยบอกจะไล่ตามหาตัวถ้าไม่เห็นจะไล่ตามเนี่ยนะ แถมมีสรรพนามเป็นผู้ชายนายคนนั้น แค่เสียงซุบซิบๆถ้าอยู่ไกลหรือคนบังจะได้ยินลอยมาหรอ ก็คงไม่ ถ้าคนไม่บังก็ต้องเห็นมั้ยหันไป เพราะเสียงเดินทางเป็นเส้นตรงอยุ่ละ เสียงลอยเข้าหูได้และชัดจนรุ้ว่าเป็นผู้ชายไม่ว่าจะจากเสียงและเห็นหน้ารึเปล่าก็ตาม แต่ชัดว่าไม่มีอะไรบังเส้นทางเสียง ถ้ามีคนยืนบังไม่ต้องเป็นฝูงเหอะ แค่คนเดียวก็จะไม่ค่อยได้ยินแล้วอะยิ่งเป็นที่โล่ง

ส่วนคาบุไม่เห็นว่ามีอันไหนน่าให้ด่า เพราะมันตัวเธอชัดๆ เล่นงานซึ่งหน้าถ้าไม่ใช้คำนี้ไม่รู้จำใช้คำไหนละ รำพัดแต่ละที เดินมาว่าคาบุตรงๆ โบตั๋นปักคอ ไม่มีคำว่าอ้อมใดๆ แต่ไอสองอันอะส่งเสริมให้แย่ลงจริงๆและเป็นบริบทเดียวกันคือซัดทีเดียวตายคาที่ทั้งคู่ แล้วโดนแว้ดใส่ในใจทั้งคู่ด้วยข้อหาทำให้ภาพพจน์แย่ลง แถมอันหลังยังมีโยโคซึนะที่นางจะหาตัวว่าใช้ในความหมายยังไงอีก

>>480 แหม่อันนี้ถ้าจะเรียกนามสกุลเพื่อให้ไม่หยาบและดูสุภาพท่ามกลางฝูงชน แต่เรียกนามสกุลเฉยๆเนี่ยนะ ไม่ได้ดีขึ้นเลยอะ เติมซังคำเดียวไม่ลำบากชีวิตและเป็นความคุ้นเคยปกติที่จะลงท้ายซังกันหมด ไอที่ไม่เติมนี่ไม่เติมเพราะต้องชินมาก่อนมากกว่า กลางฝูงชนและฉายาเทพีกาลีก็เป็นที่รู้จักคนเรียกกันเยอะแยะ แถมไม่ใช่ฉายาที่ดูแย่ยกเว้นกับเรย์กะที่เพ้อจะเป็นวีนัสอะนะ ในจุดนี้เรียกเทพีกาลีสุภาพกว่าคิโชวอินเฉยๆอีก เรียกนามสกุลห้วนกลางฝูงชนแล้วถ้าไม่ใช่คนสนิทกันนี่ประกาศให้โลกรู้ถึงมารยาทตัวเองมากกกก

>>481 กูว่าถึงฉายาจะดูสูงส่งแค่ไหน แต่เวลาเราเดินไปไหนมาไหนก็ไม่อยากจะถูกเรียกด้วยฉายาหรอกใช่มะ หรือมีใครในกระทู้ชอบที่จะถูกเรียกด้วยฉายาไม่ใช่ชื่อ??

>>482 กูก็ไม่รู้ แต่ตรงนั้นมันเป็นบริเวณล็อคเกอร์ ไม่ใช่ทางเดินยาวๆ น่าจะมีมุมอับหลายมุมอยู่ คนพูดคงอยู่ไม่ไกลจากนางหรอก แล้วก็ได้ยินคำพูดตอนนินทาลอยมาเข้าหูพอดีล่ะมั้ง แต่กูก็เฉยๆ ประโยคนี้ใครพูดก็ไม่สำคัญสำหรับกูหรอก กูแค่คิดแบบนี้

มึงงงงงง โม่งแปลออกตอนใหม่แล้ว โอยยยยย กุกรี๊ดมาก ทั้งเรือวาคาบะ เรือคาบุมันแล่นฉิวโคตรๆเลยมึ๊งงงงงงงงง คาบุตอนนี้น่ารักชะมัด ส่วนสายสัมพันธ์สาวน้อยของท่านเรย์กะก็น่าตื้ตตันมาก วาคาบะก็อย่างเท่ โบกป้ายไฟรัวๆ

>>485 อ่านแวบแรกละตกใจ นึก​ว่า​โม่งแปลอัพตอนเพิ่ม ฉลองแท็กฟู้ด...

>>484 ก็คงไม่ได้ชอบให้เรียกฉายาอยู่ละ แต่เรียกฉายาที่ไม่ได้เลวร้ายแถมเจ้าตัวยังไม่รู้ด้วยว่านั่นฉายาตัวเอง ส่วนทุกคนรู้หมด มันคือคำเรียกที่ไม่ได้ดี แต่ไม่มีเจตนาร้าย ยังดูจะดีกว่าเรียกชื่อห้วนๆทั้งที่ไม่ได้คุ้นเคยกันเลย คือถ้าคิดได้ว่าเรียกฉายาไม่ดี แล้วเป็นคนไม่สนิท ทำไมไม่เรียกคิโชวอินซังไปเลย โคตรของโคตรความเซฟที่ตะแคงมอง 360 องศาก็ไม่มีจุดติ จะว่ามั่นใจว่าเรย์กะไม่ได้ยิน แต่คนอื่นแถวตัวคนพูดก็ต้องได้ยินชัวร์ว่สเรียกไม่สุภาพ เพราะงั้นคนจะเรียกห้วนๆกูคิดว่ายังไงก็คือคนที่ต้องคุ้นกัน และทุกคนรู้อยู่แล้วว่าเรียกเรย์กะแบบนี้

ล็อคเกอร์ก็มี 2 แบบนะ ไม่ได้แคบทั้งคู่โดยเฉพาะกับโรงเรียนคุณหนูอย่างซุยรันที่บรนยายซะใหญ่โตอลังการ ต่อให้เป็นห้องล็อคเกอร์ก็ไม่แคบแน่นอน แล้วห้องล็อคเกอร์ปกตินอกจากพวกที่ไว้เปลี่ยนชุดกีฬา ปกติก็ตั้งเป็นโถงโล่งๆแล้วมีล็อคเกอร์อยู่ละ กับอีกแบบคือล็อคเกอร์ตามทางเดินที่อยู่ชอดผนัง ซึ่งจะสองอันก็ไม่แคบทั้งคู่ ยิ่งแบบเป็นซุยรันแถมมีบรรยายว่าคนเลิกมาหลายห้องมาออกัน ยังไงก็ไม่น่าแคบได้อะ

แถมกูค่อนข้างรู้สึกว่าเป็นล็อคเกอร์ตามทางเดินมากกว่าอีก เพราะดูจากประโยค "เดินขึ้นบันไดไปยังชั้นของม.5" + ได้ยินเสียงฝีเท้าคนวิ่งและคิดว่าห้องไหนปล่อยก่อนเวลามั้ย + เดินไปตามทางเดินเจอเมจิกหล่น + กริ่งเลิกเรียนดังปุ๊บเด็กออกมาจากประตูห้องแล้วเจอเลย -----ล็อคเกอร์ตามทางเดินแน่นอน ตัดประเด็นมุมอับทิ้งได้เลย โล่งงง ยาวววว ชัวร์ ฟากนึงก็ผนังมีล็อคเกอร์วาง อีกฟากก็ห้องเรียนละ

>>485 กูถึงกับไปเปิดตอนใหม่ดูตาม 55555 ที่แท้สครีมดีเลย์นี่เอง

>>487 เสริมเพิ่มว่าโถงล็อคเกอร์ใหญ่ปกติจะอยู่หน้าๆอาคารหน่อย และอยู่ชั้น1 แบบเดินเข้ามานิดหน่อยเจอเลย และในซุยรันโถงล็อคเกอร์ก็คงอยู่ชั้น1 ตรงแถวทางเข้าเหมือนกัน อ้างอิงจากมีรองเท้าใส่ในอาคารที่ต้องมาเปลี่ยนที่ล็อคเกอร์ แล้วของวาคาบะเคยโดนขีดๆจนเลอะ และเรย์กะเจอตอนมาถึงโรงเรียนได้ไม่นานด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นปกติอยู่ชั้นแรกต้องมีอยู่ละสำหรับเก็บไอของแบบนี้เนี่ยแหละ นอกนั้นก็ล็อคเกอร์ทางเดิน ยิ่งตอนเดินขึ้นบันไดไปชั้นม.5 นี่ชัดเลยว่าเป็นแบบริมทางเดินที่ตั้งหันเข้าหาห้องเรียน

>>486 กุเมามึง ลืมรีโหลดโพสต์บอร์ดโม่ง ก็แม่ง เห็นเงียบๆกัน นึกว่าโม่งแปลพึ่งอัพ ณ วินาทีนี้หน้าแตกละเอียดมาก555555555555555555555555

>>485 ตื้ดตันคือเชี่ยไร....ตื้นตัน

>>490 กูก็หลงดีใจตามไปอีกคน แอบคิดว่านี่เพราะแท็กฟู้ดหรอเนี่ย 555 เปิดไปก็อ้าว

>>487 คารวะหนึ่งจอก มึงเป็นคนที่อ่านละเอียดมากกกกกกก พออ่านตามกูถึงเพิ่งรู้ว่าอ.ฮิโยโกะใส่รายละเอียดเหตุการณ์มาซะแบบ วัน เวลา สถานที่ พิกัดและสภาวะโดยรอบละเอียดอะไรเบอร์นี้ ช่างเหมาะทำเป็นอนิเมยิ่งนัก

กูว่าระหว่างกาลีกับเรียกนามสกุลเฉยๆกูว่ากาลีแรงกว่า กูว่าในบริบทนั้นคาบุพูดหรือตัวประกอบaพูดก็ได้ไม่แปลก
การเรียกนามสกุลห้วนๆกูนึกถึงเวลาพูดถึงอาจารย์อ่ะ ต่อหน้าก็เรียกอาจารย์xxกันปกติ แต่เวลาเมาท์กันก็จะมีบางคนเรียกชื่ออาจารย์ห้วนๆบ้าง ในกรณีบุคคลที่สามไม่ต้องมียศอ่ะ(ทั้งที่แค่เติมจารย์พยางค์เดียวก็ได้) พวกผู้ชายก็ไม่ได้ดูเคร่งอะไรขนาดนั้นด้วย ในเรื่องก็ไม่ได้ตะโกนพูดประกาศว่าข้าพูดนะ อาจซุบซิบนินทาแล้วเรย์กะบังเอิญได้ยินก็ได้ ถ้าคิดว่าอีกฝ่ายจะได้ยินใครจะนินทาวะแล้วทำไมต้องกลัวคนข้างๆจะได้ยินว่าเรียกห้วนๆ กองกอย กาลีนินทาลับหลังกันเป็นเรื่องปกติ