Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]

.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

เชี่ย ปิดท้ายกระทู้​ได้หลอนมาก

อ้าว จะพิมพ์เล่นๆ เสือกเป็นเมนท์สุดท้ายซะงั้น ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

เกลียดการปิดท้าย5555555

เมนต์ปิดท้ายนี่เสียงกูเกิ้ลลอยมาเลย

ในที่สุดก็ขึ้นมู้ใหม่ มู้ที่แล้วนี่ครอสเรียนภาษาชัด ๆ

ปิดท้ายมึงคืออะไรรรร หลอนโคตร 5555

ปิดมู้ได้ซึโก๊ย ทาโนะชี่มาก ลั่น

กลับไปอ่านตอนล่าสุดอีกที เอ๊ะ ตอนคาบุรากิโวยวาย เอ็นโจก็แค่บอกว่าอ๋อเหรอ ท่าทางแบบรู้เรื่องที่วาคาบะโดนแกล้งอยู่แล้วนี่หว่า จริงๆ คือตลอดมานี่ก็แอบสตอล์คดูท่านเรย์กะแอบช่วยเหลือวาคาบะอยู่ใช่มะ สนุกมากสินะ หืม หืม...

จากหล่อระทม ตอนนี้กลายเป็นหล่อพิโรธแล้วว่ะ ตกลงสาวๆ พากันกลัวหัวหด/อึ้งแดร๊กกันหมดเรอะ ไม่ยักกะมีใครกรี๊ดความเท่ของจักรพรรดิ์แฮะตอนนี้

>>9 จริงๆ สาวที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการแกล้ง พอได้สติหายกลัวแล้วก็น่าจะไปกรี๊ดกันต่อนะ จักรพรรดิผู้พิโรธก็เท่ห์นะค้า~ อะไรทำนองนี้
แต่จริงๆ อยากรู้ว่าตอนคาบุรากิจับบ่าวาคาบะบอกจะปกป้องเธอเองนี่ เอ็นโจดูอยู่ด้วยความรู้สึกยังไงมั่งวะ อิจฉาเพื่อนมั่งมั้ยนะ จีบสาวก็จีบได้ตรงๆ ผ่าเผย (ถึงจะทำสาวเดือดร้อนก็เหอะ) ทีตัวเองได้แต่หมาหยอกไก่ไปวันๆ แถมเอาปัญหามาโยนใส่ท่านเรย์กะเองอีกต่างหาก ฮึ่มมมมมม

>>10 กูว่าฮีคงคิดว่าหาเรื่องเดือดร้อนให้คุณทาคามิจิและกูอีกแล้วนะสัส ล่ะมั้ง

เอ็นโจอาจจะคิดว่าน่าสนุกจัง ถ้าทาคามิจิโดนแกล้งหนักกว่านี้คุณคิโชวอินจะทำยังไงนะ ก็ได้ 555

>>12 ทำไมเป็นคนเลวแบบนี้ล่ะคะ ถถถถถถถถถถ

>>13 ก็แค่ความสุขเล็กๆ ของคนที่ได้แต่เฝ้ามอง..... อะเฮื้อ

>>11 ว้ายยยย เอ็นโจเถื่อน พูดออกมาตรงๆ เลยค่า มาซายะเหวอแน่นอน

>>12 ทำไมรู้สึกว่ารูทนี้น่าสนุกจังวะ

อยู่ห้องเดียวกัน​ก็ต้องรู้เรื่อง​บ้างล่ะ ขนาดตอนโมชิดะ เรย์กะอยู่คนละห้องยังรู้เรื่อง​เลย

>>12 ตอนดูมาซายะเกรี้ยวกราด​เงียบๆ ก็อาจจะคาดหวังว่าเร​ย์​กะจะทำยังไงน้า แต่ท่านโยโกะดันโผล่มาปะฉะ​ดะ​ เลยต้องไปไกล่เกลี่ย​แทน

>>17 ท่านเรย์กะเลยกลายเป็นตัวประกอบพูดประโยคเดียวไปซะฉิบ...

ถ้าประธานโยโกะไปด่าของกินบ้านวาคาบะ เรย์กะน่าจะขึ้น แล้วได้เห็นจักรพรรดินีเสด็จมาตบเกรียนทั้งสองฝ่าย

>>19 "พฤติกรรมของคุณทาคามิจิก็แหลกเหลวไม่สำรวมเหมือนช็อตเค้กถูกๆ ของบ้านคุณน่ะแหละ"
"ท่านโยโกะ จะพูดแรงเกินไปแล้ว ขอโทษช็อตเค้กบ้านคุณทาคามิจิเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!"
เอ็นโจคงกลบเกลื่อนให้แทบไม่ทันเลยทีเดียว...

>>20 เป็นไปได้อย่างมากด้วย

>>20 ต้องเน้นว่าขอโทษ'ช็อตเค้ก'ด้วยนะ ไม่ใช่ขอโทษวาคาบะ 5555555555

>>20 เชี่ย กูลั่น 555555555555555555555555555555555
ท่านเรย์กะคงออกมาปกป้องเค้ก พร้อมบรรยายความรู้สึกที่ได้รับตอนทาน แยกแยะส่วนผสมและกรรมวิธีการทำอย่างละเอียดลออ สุดท้ายกลายเป็นเลคเชอร์เรื่องเค้กไป

>>23 "ถึงแม้ว่าจะเป็นเค้กที่ราคาไม่แพง แต่ก็เป็นช็อตเค้กที่เนื้อสปอนจ์นุ่มละมุนหอมกลิ่นวานิลลา รสหวานอมเปรี้ยวของเนื้อครีมที่ซื่อตรงละลายในปาก เข้ากันกับสตอร์เบอร์รี่สดลูกโตที่ชุ่มฉ่ำ เห็นได้ชัดว่ามีความพิถีพิถัน ใส่ความตั้งใจและความรักลงไปในการทำ ดังนั้นการจะนำมาพูดจากันแบบนี้จะหยามกันเกินไปแล้วนะคะ!"

>>24 5555555555555555 คนที่ฟังคงเอ๋อไป แล้วคิดแบบติดฟิลเตอร์ว่า"ท่านประธานคิโชวอินเป็นที่เลื่องชื่อในฐานะท่านประธานกรูเม่ต์สินะคะ ท่านเรย์กะเองก็คงจะเป็นกรูเม่ต์เช่นเดียวกับท่านพ่อ สมกับเป็นท่านเรย์กะเลยค่ะ!"

>>24 แล้วคาบุรากิก็จะแหลมเรื่องเค้กขึ้นมา "อ่อนหัด เธอยังทานเค้กบ้านทาคามิจิไม่ครบทุกอย่างล่ะสิ ถึงบรรยายได้แค่นั้น ทีเด็ดน่ะอยู่ที่ช็อกโกแลตเข้มข้น หวานหอม บลา บลา บลา"
สุดท้ายสองคนนี้หันมารบกันเองในเรื่องเค้ก ไปๆมาๆ ท่านเรย์กะอาจจะหลุดปากเรื่องวาคาบะทำยากิโซบะกับแกงกะหรี่ให้ทาน ได้ขึ้นบ้าน แล้วคาบุรากิลงไปทำท่า Orz กับพื้น........แพ้แล้ว วาคาบะมาชูแขนท่านเรย์กะขึ้นประกาศชัยชยะแบบเวทีมวย

>>26 เดี๋ยว ​แล้วเรื่องแกล้ง​กัน​ล่ะ 555555

>>26 กลายเป็นแท๊กฟู๊ดคอมเมดี้โดยสมบูรณ์ 555555+

>>26 เอ็นโจมาประคองมาซายะผู้พ่ายแพ้ลงจากสังเวียน เข้าสู่เส้นทางสาย Yuri โดยสมบูรณ์ ถถถถถถถถ

>>27 เพราะว่ามันคือแท็ก food ยังไงล่ะ!

>>26 อาหารคือการดวล!!!

>>26 ศึกโต้วาทีเรื่องเค้ก มีเล่นเกมทายชื่อเค้กและขนมจากภาพ เอ็นโจเป็นพิธีกร เรย์กะตอบถูกนิดๆหน่อยๆก็บวกคะแนนให้รัวๆ มาซายะตอบถูกทำเป็นไม่ได้ยินหรือเอาโจทย์ยากโหดหินให้ สองมาตรฐานและลำเอียงสุดๆ

>>32 สุดท้ายให้ทั้งสองฝ่ายลงมือทำขนมด้วยตัวเอง ท่านเรย์กะลงมือทำมิราเคิลพุดดิ้ง คาบุรากิไม่ยอมลดตัวลงมาทำของทำมือเลยทำท่าจะแพ้ฟาลว์ แต่พอกรรมการเอ็นโจชิมมิราเคิลพุดดิ้งเข้าไปก็วิ่งเข้าห้องน้ำและไม่ได้ออกมาอีกเลย เป็นอันว่าทั้งคู่เสมอกัน
ส่วนท่านประธานโยโกะผู้ถูกลืมก็วิ่งร้องไห้ไปตามทางเดินอย่างโกรธๆ แต่แล้วก็ถูกหยุดไว้โดยอาริมะที่ก้าวออกมาบอกว่า "ผมก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งประธานนักเรียนก็เพื่อจะจัดพิธีจบการศึกษาที่สมเกียรติที่สุดให้กับรุ่นพี่นาคาจิมะนะครับ อย่าร้องไห้เลย" ทั้งคู่มองตากันอย่างหวั่นไหว ความแค้นนานปีระหว่าง Pivoine และกลุ่มคณะกรรมการนักเรียนเป็นอันคลี่คลาย จบปึ๊ง Happy Ending สมแท็ก Love

>>33 และต่อมา คุณหนูบ้านคิโชวอินก็ถูกจับข้อหาฆาตกรรมคุณชายบ้านเอ็นโจ กลายเป็นนิยายสู้คดีกันในชั้นศาลแบบ Ace Attorney

เนื้อเรื่องพีคขึ้นเรื่อยๆ กรรมการเอ็นโจโคตรวงวาร55555555555555555555555555

นี่กระทู้เจปังเหรอ

>>34 ส่วนเรย์กะที่ทางบ้านพยายามวิ่งเต้นเรื่องคดีสุดชีวิต เห็นว่าตัวเองน้ำหนักขึ้นก็พยายามออกกำลังกาย แต่ทำยังไง น้ำหนักก็ไม่ลดซักที

จริงๆแล้วเป็นวิญญาณของเอ็นโจที่มาขี่คออยู่ กลายเป็นนิยายสยองขวัญ

กูจะรออ่านที่พวกมึงต่อซีรี่ย์นี้ต่อไป โคตรชอบ มีทุกแท็ก555555555555555555555

ท่านพี่ให้ความช่วยเหลือ จนกระทั่ง​เรย์กะรอดพ้นคดีมาได้ เรย์กะเลยประทับใจ​บราค่อนหนักกว่าเดิม

โดยไม่มีใครล่วงรู้​ว่าแท้จริงแล้วทั้งหมดตั้งแต่เกมโชว์ เป็นแผนการกำจัดเอ็นโจของท่านพี่นั่นเอง!!!

>>38 มีทุกแท็ก ยกเว้นแท็กเลิฟ 55555555

>>37 พวกเพื่อนๆ ที่เรียนพิเศษเห็นเรย์กะซึมๆ เลยนัดกันมาเที่ยวที่ Dog Land อีกครั้ง แต่ครั้งนี้พอเบียทันเห็นเรย์กะกลับเห่ากรรโชกอย่างรุนแรงแล้วมุดกลับเข้าตะกร้า อุเมวากะคุงมองเรย์กะอย่างตกตะลึงแล้วถามว่า "คุณคิโชวอิน เห็นอ้วนขึ้น เคยผ่านการทำแท้งมาหรือเปล่า!?"

>>40 แท็กเลิฟก็มีเยอะแยะมึง ของวาคาบะ-คาบุรากิ เป็นต้นกำเนิดเกมโชว์ ไม่ก็ความรักของท่านเรย์กะต่อท่านพี่ หรือความรักของท่านเรย์กะต่ออาหาร

>>41 ท่านเรย์กะกลับบ้านไปทำตุ๊กตาสาปแช่งอุเมวากะที่บอกว่าอ้วนขึ้น หยาบคายมาก ส่วนเอ็นโจที่ตายแล้วไปยึดอำนาจจากยมบาล และตั้งตัวเป็นราชาปีศาจคนต่อไป

>>43 เอ็นโจใส่ชุดหนัง กางเกงรัดๆ รองเท้าส้นสูงแบบเซบาสเตียนด้วยมั้ย

>>44 เอาผ้าคลุมขนสัตว์ตัวใหญ่ๆคลุม นั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้มองคนข้างล่าง

>>45 รอให้คุณคิโชวอินเป็นของคานคุงไประหว่างมีชีวิต พอใกล้สิ้นอายุขัยก็ไปรับมาสินะ โคตรยัน

>>46 ระหว่างนั้น คุณคิโชวอินก็เป็นพิธีกรรายการทำอาหาร เป็นที่นิยมสำหรับผู้อยากลองของแปลกเป็นอันมาก เชื่อว่าใครได้กินจะได้เห็นแม่น้ำซันสึ ถ้ากลับมาไม่ทันล่ะก็....จะถูกเอาวิญญาณไปนะ

>>47 งั้นก็เหมือนเพิ่มงานให้กับเอ็นโจน่ะซี ส่งวิญญาณไปเยอะๆเล้ย เพิ่มงาน เพิ่มงาน!

>>48 เอ็นโจเลยไปเข้าฝันมาซายะทุกคืน มาซายะเหมือนโดนสะกดจิตให้อยากไปป่าจุไคหรือไม่ก็ผาโทจิมโบ พอได้วิญญาณมาซายะก็เอาตัวมาใช้งานแทน ส่วนเอ็นโจก็ไปนอนจิบมาร์ตินี่ ดูคุณคิโชวอินผ่านจอมอนิเตอร์ตลอด 24 ชั่วโมง

ขอkyหน่อย ยูกิโนะคุงหายไปไหนแล้ว

>>50 เปิดฮาเร็มอยู่ในซุยรัน สาวๆที่มาอยู่รายล้อมท่านพี่ เดี๋ยวผมจะรับมาดูแลต่อเองนะฮะ

>>20 กุขำที่ท่านเรย์กะให้ขอโทษชอตเค้ก ไม่ได้ให้ขอโทษวาคาบะ55555555555

>>51 สุดท้ายตอนตาย วิญญาณหว่านเสน่ห์ใส่นางฟ้า ขึ้นไปยึดอำนาจบนสวรรค์ จบตำนานพี่น้องตระกูลเอ็นโจ

>>53 สุดท้ายก็ต้องตบตีแย่งชิงวิญญาณคุณคิโชวอิน/คุณพี่เรย์กะกันสินะ แต่เรย์กะคงฉุดท่านพี่วิ่งไปหายูกิโนะคุงแหงๆ ส่วนเอ็นโจก็ได้แต่ยิ้มขื่นๆอเหมือนเดิม โถ จอมมารของบ่าวช่างน่าวงวาร....

>>54 เรย์กะอาจเป็นเพอร์เซโฟเน เทียวระหว่างสวรรค์นรก

เรย์กะอาจจะเป็นอมตะก็ได้มึง

แล้วท่านเรย์กะนี่จะตายยังไงดี กินชานมไข่มุกแล้วดูดไข่มุกแรงไปหน่อยติดมาหลายลูกเลยติดหลอดลมหายใจไม่ออก

>>53 น้องเป็นหัวหน้าเทวดา พี่เป็นจ้าวนรก
>>44 กูแอบข้องใจนิดหน่อย ถ้ามาซายะลงนรกไปกับเอ็นโจใน >>49 ต้องใส่ยูนิฟอร์มทำงานเป็นชุดหนังกับรองเท้าส้นเข็มมั้ย
>>55 เอาของกินในนรกมาล่อ ถถถถถถถถถถถ

>>58 ถ้าในนรกมีอาหารคาร์บเยอะๆ ข้าว อุด้ง แป้งๆ นางคงไปแน่นอน ดูจากรสนิยมนางแล้ว กูว่าไต้หวันนี่สวรรค์ของท่านเรย์กะชัดๆ

กลายเป็นเรื่องอะไรไปแล้ววะเนี่ย 555555555555

>>60 ทัวร์ชวนชิมและแต่งชุดหนังกับขนเฟอร์ท่ามกลางไฟร้อนๆ

>>57 เรย์กะอยู่ยัน 80 นั่งเล่นกับหลานๆของซากุระกับอาโออิในบ้านพักคนชราซุยรัน แล้วช็อกตายด้วยโรคเบาหวาน
และเมื่อทุกคนได้พบกันพร้อมหน้าพร้อมตาในนรก ก็ไปเกิดใหม่กันกลายเป็นมะหมา ............

>>62 มีชาติก่อนเกิดเรื่องเป็นเทพนิยายด้วยนะมึง

มาทุกฟิคจริง ๆ

กาวกี่กระป๋องคะท่าน

กูว่า เหล่าโม่งในนี้แฝงตัวเข้าซุยรันได้เลยนะเนี่ย 555

>>66 โม่งแฝงตัวมานานแล้วเถอะ 555

>>66 เราเข้าซุยรันกันตั้งแต่กระทู้แรกแล้วมึง

>>66 ชื่อกระทู้​มันก็วงน้ำ​ชาซุยรันมาแต่แรกแล้วนี่ ถถถ

>>69 เปล่า ชื่อกระทู้แรกองค์ชายเอ็นโจ กระทู้สองค่อยสถาปนาวงน้ำชาขึ้นมาแบบเป็นทางการ

อย่าหาว่ากูลามกโรคจิตหรืออะไรเลยนะ...แต่ว่ามันคาใจกูมานานมากแล้ว...ท่านเรย์กะนั้น...
"

>>71 โทษกูกดปุ่มผิด คือกูจะถามว่าท่านเรย์กะนมเล็กหรือใหญ่ เพราะในเรื่องมันไม่มีบอกไว้...

กูว่ามาตราฐาน

>>72 กูว่าคัพบีมาตรฐานสาวเอเชีย

ท่านเรย์กะไม่สนใจหน้าอกหรอก สนใจรอบเอวตัวเองมากกว่า

>>71 อุเมวากะบอกชอบสาวอวบอึ๋ม โมริยามะที่ระแวดระวังเรย์กะอยู่รู้เรื่องนี้ก็จ้องหุ่นเรย์กะเขม็งแล้วปลดระวางเลยนะ....
เรย์กะก็บอกว่าหุ่นตัวเองไร้ส่วนเว้าโค้ง ...... (มีโค้งนะท่านเรย์กะ! ที่โดนทักว่าท้องไง---)

>>72 ที่แน่ๆ คือไม่ใหญ่ ไม่เข้ามาตรฐานสาวเซ็กซี่ขี้เล่นของอุเมวากะคุง

>>77 อกเล็กก็เซ็กซี่ขี้เล่นได้นะ ถถถถถถถ

คงน่าจะปกติมั้ง ไม่งั้นคงโดน ไมฮาระแขวะแล้ว เอ๊ะ หรือแบนพอกัน!?

แต่มาตรฐานสาวงามญี่ปุ่นต้องอกเล็กนะ สาวอกใหญ่ใส่กิโมโนไม่สวย ต้องให้มันราบเรียบไปกับชุดจึงจะงาม---แค่กๆ

ใหญ่ไปเดี๋ยวก็ยาน กระดานสิยั่งยืน

วันนี้ไม่มีฟิคเหรอ?

ถ้าเผลอเขียนเป็นแนวบู๊แอคชั่นจะรับกันได้มั้ยนะ

>>83 เขียนมาเหอะ อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามีกาว

ฟิคเวียนมีใครต่ออยู่มั้ย ถ้าไม่มีกูขอจองที่

>>83 ถ้าคาแรคเตอร์ได้ก็โออยู่มั้ง แต่จะเอาคุณหนูคุณชายไปบู๊กับใครอ่ะ ท่านเรย์กะยกพวกไปตียูริมิยะงี้อ๋อ

>>85 เรายังลงมือเขียนไปไม่มากหรอกแต่เราเล็งๆไว้ คิดจะต่อฟิคโรงเรียนเวทมน ตอนนี้กำลังดูแฮรี่พอตเตอร์เก็บข้อมูลอยู่

>>83 ลองลงๆมาเถอะ กระทู้นี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ (//มองทัวร์ชวนชิมกับยมบาลเอ็นโจข้างบน...)
>>84 ลุยเลยยย รออ่านนนนน

ย้อนอ่านตอน 161 ในงานโรงเรียน พวกคาบุมาที่ห้องเรย์กะสั่งชา เรย์กะว่า

"คาบุรากิสั่งชาทิกวนอิม เอ็นโจสั่งชาเก็กฮวย ยูกิโนะสั่งชาบุปผาคลี่ ขนาดชาที่เลือกดื่มยังบอกนิสัยเลย"

แต่ละอย่างบอกนิสัยยังไงบ้างน่ะ?
รู้แต่ว่าทิกวนอิมเป็นหนึ่งในชาชั้นดีที่ราคาแพงซินะ แต่เก็กฮวยนี่บุคลิกแบบไหนวะ รู้แต่แก้ร้อนใน 5555555555

//ky. ถึงโม่งแปล ในตอนนี้ "บุปผาคลี่" พิมพ์ผิดเป็น "ปุบผาคลี่" อะ

>>86 กูย้อนกลับไปอ่านที่เขียนเปิดไว้ แล้วกูก็พบว่า....กูลืมเลือกบ้านให้อาริมะ Orz ขอโทษนะอาริมะคุง
แถมลืมอีกว่าฮอกวอตส์มันส่งไปรษณีย์นกฮูกกัน แล้วท่านเรย์กะที่โดนนกขี้ใส่ประจำเนี่ย จะดูไม่จืดขนาดไหนถ้านกจำนวนขนาดนั้นบินมาทิ้งระเบิดใส่...

เก็กฮวยใช้ดับร้อนได้....ใจเย็นมั้งกุเดาถถถถ

>>88 ไม่เชิง ทิกวนอิมของร้านท่านเรย์กะต้องเป็นเกรดเเพงๆแน่ ๆ ชาแบบนี้คนสั่งจะให้ฟีลชอบของคลาสสิค นิยมชาจีนแท้ต้นตำรับเท่าน้านน ไรแบบนี้ มากกว่า 555

>>88 ทิกวนอิมเป็นราชาของชาอู่หลงน่ะ กลิ่นหอมมาก พอดีไปเจอบทความที่บอกว่าชาชนิดไหนเหมาะกับเรา

ชาอูหลง เหมาะกับ ผู้ที่รักการออกกำลังกายหรือทำงานที่ต้องใช้แรงเสียเหงื่อมาก ผู้นิยมรับประทานเนื้อสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ (ไอ้สัส กูลั่นประโยคนี้ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ)

ชาดอกไม้ เหมาะกับ ผู้ที่ในแต่ละวันนั่งตัวติดกับเก้าอี้ไม่ค่อยขยับเขยื้อนกายไปไหนเลย อีกทั้งปกติไม่ชอบออกกำลังกายด้วยแล้วเหมาะอย่างยิ่ง
เอ็นโจกับยูกิโนะก็ชาดอกไม้ทั้งคู่ เหมาะดีล่ะมั้ง

>>92 เออๆๆ เหมาะกับ​แต่ละคนจริงๆแฮะ 55555555
อู่หลง เหมาะกับคนรักการออกกำลังกาย นี่ภาพคาบุรา​กิ​แข่งวิ่งขี่ม้ามาเลย 55555

ชาเก็กฮวยสรรพคุณโคตรเยอะ เลยลองเสิร์ชหา ความเชื่อดู
คนญี่ปุ่นเรียกดอกเก๊กฮวยว่า คิกุโนะฮานะ แปลว่าดอกไม้ของคิกุ มีตำนานเล่าสืบมาว่า คิกุเป็นหญิงสาวที่กำลังจะแต่งงาน ได้ทำการบวงสรวงถามเทวดาว่า จะได้ครองคู่กับสามีนานกี่ปี เทวดาบอกว่าจะได้อยู่กับสามีนานเท่ากับจำนวนกลีบดอกไม้ที่นำมาบูชาเทวดา คิกุ รักสามีมากอยากจะอยู่ด้วยนานปีที่สุด จึงพยายามแสวงหาดอกไม้ที่มีกลีบมากที่สุด แต่ก็หาดอกไม้ได้ เพียง 17 กลีบเท่านั้น ด้วยความเฉลียวฉลาด คิกุจึงใช้มีดกรีดกลีบดอกไม้ดังกล่าวออกเป็นฝอยเล็กๆนับไม่ถ้วน จึงทำให้ได้ครองคู่กับสามีได้ชั่วกาลนาน ตำนานดอกเก๊กฮวย (คิกุ) ของญี่ปุ่นจึงเป็น ตำนานแห่งความรักโดยแท้เป็นรักที่คงทนยั่งยืน เหมาะที่จะเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักของชาวตะวันออกเป็นอย่างยิ่ง

>>89 จดหมายชอบมาตอนกินข้าวด้วยนะ ซวยล่ะ

>>94 หรือเอ็นโจสั่งมาเพื่อบอกว่าตัวเองมั่นคงในรัก!?

ky หน่อยน้า ตอนไทยล่าสุดนี่มองเห็นถึงความนกของบากะรากี้เฉยเลย

>>97 นกไม่นกไม่รู้ แต่อย่างน้อยวาคาบะก็หน้าแดงนะ 5555555555555

>>88 เดาว่ามาจากรสชา เหมือนชาฝรั่งแหละว่าแต่ละชนิดมีกลิ่นรส ความเข้ม และเหมาะกับวาระต่างๆไม่เหมือนกัน

ทิกวนอิม : เข้มมาก ชุ่มคอ ชงยากถ้าให้เป๊ะจริงคือรายละเอียดเยอะทั้งขั้นตอน วิธี เรื่องน้ำ ไปยันกากับถ้วยกมีแบบเฉพาะ ที่กูเคยกินคือขมชิบหาย นี่พูดในแง่กูเป็นคอชาฝรั่งนะ คิดว่าคงไม่ชินกับรสชาจีนด้วยส่วนนึงเพราะกินหลายแบบก็ขมอะ แต่ทิกวนอิมนี่แบบ เชี่ยยยย ขมติดลิ้น แต่คนที่ชอบชาจีนเค้าบอกหอมชุ่มคอ!? - แปลงเป็นนิสัยคนก็แนวพิธีการ มีมาดหน่อย แบบไม่ใช่อะไรที่ดูสบายๆ เข้ม(เป็นคนขมๆสินะ 555) อาจจะขรึมมั้ง คนที่ชอบกินส่วนใหญ่แนวเหมือนพวกคงแก่เรียน คอชาก็จะมาดนิ่งๆสุขุม ไม่ก็คนมีอายุหน่อยไปเลย อารมณ์เหมือนจิบไปถกปรัชญากันไป

ชาเก๊กฮวย : จิบสบายๆ กูรู้สึกว่าชาเก๊กฮวยนี่มาแนวเดียวกับชาคาโมมายล์เลยในความรู้สึก เป็นพืชตระกูลเดียวกันด้วย หน้าตาก็คล้ายกันมากอยู่ แค่คนละสายพัธุ์แต่รวมๆก็ยังพวกเดียวกัน เป็นชาแบบกินแล้วผ่อนคลายนะ รสอ่อนๆเบาๆ จิบสบายๆ ชงก็ง่ายไม่ได้มีขั้นอะไรเยอะแยะ คือพวกชาดอกไม้นี่ลำดับขั้นและวิธีชงจะไม่วุ่นเท่าสารพัดชาจีนเป็นใบๆ พวกชาชั้นสูงทั้งหลาย จะมีรายละเอียดเยอะกว่า - เป็นนิสัยก็ตรงตัวนะ ดูสบายๆ ไม่พิธีการอะไรมาก รสอ่อนสีอ่อนคือจิบไปไม่ได้ขมปึ้ดอะไรเป็นพิเศษ กลิ่นก็อ่อนๆ ก็ดูเป็นคนง่ายๆไรงี้

ชาบุปผาคลี่ : หน้าตาสวยรสจืดสนิท 5555 คือไม่มีรสเลยเป็นส่วนใหญ่ ถ้ามีก็จางมาก กลิ่นก็จาง แต่เด่นที่เวลาชงแล้วหน้าตามันโอเค อันนี้ก็ไม่ได้มีพิธีอะไรมาก ตัดเป็นชาประยุกต์ด้วยอะ แบบสมัยใหม่หน่อย วิธีชงก็ไม่ได้มีขั้นตอนล้ำลึกปรัชญาอะไรเหมือนกัน - เป็นนิสัยนี่ก็คงหน้าตาดี น่ารักสวยงาม สบายๆง่ายๆ ความง่ายๆนี่ขั้นกว่าของเก๊กฮวยอีกตะหาก อ่อนเบาสบายๆอะไรแบนั้น

>>92 โครตเหมาะ โดยเฉพาะคนชอบรับประทานเนื้อเป็นชีวิตจิตใจ ถถถถถถถถถถ

>>99 เสริมว่าพวกชาดอกไม้นี่ปกติไม่ค่อยจัดว่าเป็นชาเท่าไหร่นะ เพราะมันไม่ได้ใช้ใบชาอะ ถ้าใช้ก็น้อยและไม่ใช่ใบชาชั้นดีอะไร ยิ่งชาดียิ่งดื่มเพียวๆประมาณนั้น รสจะคนละแบบกับชาทั่วไปเลย ความสบายๆในการชงก็ด้วยงี้

>>98 เออจริงแฮะ อย่างน้อยยังถือว่ามีปฎิกิริยา

>>99 กูเคยลองทิกวนอิมที่ร้านชาในไต้หวัน หอมก็จริง แต่แบบ ขมโว้ยยยยยยยย แต่ต้องกระเดือกลงคอด้วยความขมขื่นเพราะแม่งแพง จากนั้นกูเข็ด กาหัวไว้ไม่สั่งอีกต่อไป ส่วนชาดอกไม้บานเคยกินแบบชาฝรั่ง จืดสะแด่วทั้งรสทั้งกลิ่น แต่พอจะจับนิ้วกรีดกรายสวยๆได้บ้าง อันนี้ก็แพงอีกเช่นเคย สั่งมาลองกินแบบว่าอยากรู้ว่ารสชาติเป็นไง
สรุป กูกลับมาซบ Pokka กลิ่นมะลิดีที่สุด ลิ้นหยาบจริงๆกู กินของชั้นสูงแล้วไม่ชอบ ชอบกินของแบบนี้

เมื่อวานเรียนภาษากับคำ พี้โว้~~~วา~~หนุ
วันนี้เรียนวัฒนธรรม​ชากันซินะคะ
ดีๆๆ นักเรียนซุยรันช่างตั้งใจใฝ่หาความรู้​​ ถถถถถ

>>103 เฮ้ยมึงโคตรรสนิยมแนวเดียวกับกู 555555 ทิกวนอิมแตะลิ้นวูบแรกนี่แบบ เชี่ยยยยย ซวยละจะกินหมดมั้ยเนี่ย แต่แพง ค่อยๆจิบไปน้ำตากูจะไหล พอจิบหมดเพื่อนคนจีนที่ไปด้วยกันรินเพิ่มมาให้อีกถ้วยเพราะเห็นละเลียดกิน นึกว่ากูอินมากดึ่มด่ำ น้ำตาจะไหลเลยจ้าาาา วันนั้นนี่ไม่อยากอาหารเลย กินชาแนวอู่หลงเพื่อไดเอตที่จริงเป็นเพราะงี้สินะะะะะ

ตอนนี้กิน pokka มะลิเหมือนกันอีกตะหาก 55555 จริงๆชาในเซเว่นที่เป็นกลิ่นมะลิจริงๆไม่แต่งกลิ่นต้อง itoen มะลิแบบไม่ใส่น้ำตาล กินอึกแรกนี่หอมโคตรรรรร กูฟิน~~~ เหมือนวิ่งอยู่กลางทุ่งมะลิ กินไปอีกซักพักนี่เอิ่ม แม่งขมว่ะ 555 ไปกิน itoen มะลิแบบหวานก็เป็นกลิ่นแต่งอะ และหวานไปหน่อย ไหนๆก็แต่งกลิ่นทั้งคู่ pokka ถูกปากกูมากกว่า /จับมือเช็คแฮนด์รัวๆ

>>103 บ้านอาม่ากูก็ชอบกินทิกวนอิม กูแบบไปทีไรก็ต้องกิน กินแต่เด็ก ขมจนชินชา5555555555555 ทำเอากูกินพวกชาหวานๆแล้วเลี่ยนเลย นี่อาม่ากำลังฝึกกูเป็นผู้ดีอยู่สินะ ซาบซึ้ง5555555

กูกลับเป็นสายอู่หลงแฮะ ยิ่งชาข้าวคั่วงี้ หอมดี
พวกชาดอกไม้​นี่ดื่มแล้วรู้สึกเมากลิ่น คลื่นไส้ ดื่มได้แต่เก็กฮวย

>>105 มึงนี่ร่างแยกของกูจริงๆ 55555555555 กูก็ซด pokka มะลิอยู่ หวานกำลังดี กูชอบมากกกกกกกกกก
อีชาทิกวนอิมเนี่ย กูต้องกินคนเดียวจนหมดกาเพราะเป็นคนสั่ง เอาให้คนอื่นลองชิม พอเขาจิบแล้วก็ส่ายหน้าไม่เอา กูเลยต้องยกซดด้วยความร้าวรานพร้อมสะกดจิตตัวเองว่ามันอร่อยๆๆๆๆๆ พอออกจากร้านชากูเดินหาร้านขนมหวานล้างคอเลยจ้าาาาา

>>104 พิ่โว้~~~ ตามมาหลอกหลอนถึงนี่ 55555 แต่กระทู้ที่แล้วพีคจริง เกือบ 100 เม้นที่เป็นเรื่องออกเสียง เอาจนกูไม่สามารถกลับไปอ่านว่า พีวอง แบบเดิมได้อีกต่อไป...

>>106 สายชาจีนชาญี่ปุ่นนี่แอบยกธงขาวนิดนึงจริงๆว่ะกับเรื่องความขม กูชอบชาฝรั่งมากกว่า คือไม่ค่อยขมมาก บางโมเม้นก็เติมน้ำตาลนิด นมหน่อย รู้สึกโอเคกว่าตอนกินชาตะวันออกอยู่เหมือนกัน แต่พีคสุดต้องชาเขียวญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม!!! ที่แบบเขียวอื๋อฟองฟอด กูเคยซดเข้าไปโมเม้นแรกในหัวนี่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นยีราฟ นี่กูกำลังกินใบไม้อยู่ใช่มั้ย..... ขมโคตรรร โคตรของโคตรความขมและเฝื่อน กลิ่นอะหอมนะแต่รสนี่คิดว่ากินไปทีพยาธิในไส้กูคงตายกันยกโคโลนี่ จุลินทรีย์ยังต้องพลีชีพ เข้าใจเลยทำไมขนมญี่ปุ่นถึงหวานนัก

ถ้าไม่ใช่ชาดอกไม้​ก็พอจะดื่มได้หมดทั้งตะวันตก​ตะวันออก

ยกเว้น หนึ่งเดียวคือ ชามิ้นท์ใส่นม
มึงควรเอาโหระพาไปทำลาบเท่านั้น ไม่ควรเป็นชา

>>110 สะระแหน่มั้ยมึง 555

>>106 >>107 พวกชาข้าวคั่วแบบจืดๆหรือขมปานกลางกูพอกินได้นะ แต่ขมจัดๆนี่ไม่ไหว ยอมแพ้

>>109 พูดถึงชาเขียวญี่ปุ่น เคยไปลองถึงเกียวโต สั่งกับเพื่อนคนละถ้วยได้ขนมหวานมาคนละชิ้น ก็ลองแทะๆเล่นกันแม่งหวานแสบคอชิบหาย แล้วพนักงานเอาถ้วยชามาวางกูนึกว่าเป็นสังขยาให้จิ้มกับขนมปัง คือแม่งข้นสัสๆ ยกมาดมฟุดฟิดแบบการ์ตูนตอนเขากินชากัน เออ หอม ตอนนั้นกูก็คิดในใจว่าต้องอร่อยแน่ๆเลยยกซดเต็มที่ ตาเหลือกเลยกู 55555555555555555 ความรู้สึกกลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง มันกำลังเกิดขึ้นมา จะคายกลับคืนที่ก็จะดูเหี้ยไปหน่อย สุดท้ายก็ต้องกระเดือกลงคอไปแบบน้ำตาตกในยิ่งกว่าตอนกินทิกวนอิม

>>110 มิ้นต์นี่สะระแหน่นะ 55555 แต่ได้กลิ่นคิดถึงลาบน้ำตกเหมือนกันจ้าาา

>>107 ชาดอกไม้ที่หนักสุดสำหรับกูคือของ Mariage Frères คือหอมมากจนรู้สึกเหมือนยกขวดน้ำหอมขึ้นดื่มไงงั้น แต่ก็ยังกระเดือกหมดอยู่ดีเพราะราคา ได้แต่คิดว่าไม่น่าอยากลองชิมเลย 555 จากนั้นค่อยหมายหัวว่าจะไม่ไปยุ่งกับมันอีกเลย กลิ่นแรงมากกกก

>>112 อ่านที่เล่าแล้วกูลั่น 5555555555555 เหตุเกิดที่เกียวโตเหมือนกันเลยมึงงงง ไปที่ร้านแถววัดอะไรซักอย่างแล้วเข้าไปนั่งทับขากิน อึกเดียวคือลืมไปเลยว่าขาเหน็บกินอยู่ ความทรมานมันผิดกัน 5555 กูสั่งขนมมาเพิ่มด้วยจากที่ตอนแรกคิดว่าหวานขนาดนี้กินไม่ไหวหรอก แม่งที่กินไม่ไหวจริงๆคืออีชาเขียว

>>113 Mariage Frères แม่กูเคยได้มาเป็นของฝากจากเมืองนอกนะ ก็กลิ่นหอมดี อีมาร์โคโปโลอะไรนี่ล่ะ แต่ยังใช้ไม่หมดเลยเพราะแม่งแพง เสียดาย ซื้อในไทยก็กระป๋องละ 2000 กว่าๆ ไม่รู้ขึ้นราคายัง แต่บ้านกูจะกินชาก็ชงสามม้า ชงตรามือแดกกันเองนี่ล่ะว่ะ 555555555555555555 โดยเฉพาะอีชากุหลาบตรามือเนี่ย มันไม่ได้หรูหราแบบที่บรรยายในการ์ตูนว่ามีตัวละครไฮโซๆมานั่งจิบชากุหลาบกันเลยนะ กินแล้วแบบ...เออ ยาถ่ายจริงๆ
นึกภาพท่านเรย์กะกินชากุหลาบ พอนึกถึงสรรพคุณแล้วมันก็..................

>>115 มาร์โคโปโลยังพอโอเคนะ ที่กูไม่โอสุดคืออีรอส อึกเดียวสตั๊นท์ 555

ชากุหลาบนี่เหมือนของตรามือเค้าบอกว่าผสมยาระบายอ่อนๆ หรืออะไรซักอย่างที่ช่วยระบายเนี่ยแหละ ถ้าชากุหลาบกินกันสวยๆปกตินี่ไม่น่านะ อันนี้ไม่เคยชิมแฮะเห็นเค้ามีเตือนว่าธาตุอ่อนอาจจะท้องเสีย คือแค่บิวตี้ดริงก์ขวดเขียวกูก็ระบายจนต้องกินคาร์บอนให้หยุดละ พังงงง แต่ลองคิดสมมติว่าเรย์กะมาไทย แล้วไปเจอชาตรามือที่ชอบอยู่ตามบีทีเอส อาจจะแบบเอ๊ะเป็นร้านสามัญชนที่ดูแพร่หลาย ลองชิมชากุหลาบให้เข้าลุคโรโคโค่ดู คงแบบ.... 555555

เออแต่อาจจะดีเวลาต้องไปงานอะไรที่นางอยากเลี่ยง แต่จะว่าไป อย่างเรย์กะที่กินอาหารเน่ายืดยังไม่สะเทือนนี่ชากุหลาบก็อาจจะไม่ช่วยป่ะวะ ถถถถ

เอ๊ะไปๆมาๆนี่คุยกันอยู่สองคน วังเวง วังเวงงง~~~~ 5555

>>116 กูเป็นผู้รอดชีวิตจากชากุหลาบว่ะ คนอื่นกินแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำหมด มีกูกินไม่เป็นอะไรอยู่คนเดียว

>>118 มันรสชาติเป็นไงมั่งอะแอบสงสัย กูเพิ่งเคยเห็นชากุหลาบแบบใส่นม แต่ไม่กล้ากิน คิดว่าเป็นหนึ่งในพวกพุ่งเข้าห้องน้ำแน่นวล

พวกมึงเมาท์เรื่องชากัน กูเองก็อยากจะเมาท์แต่กูไม่แดกชาว่ะะ orz

นี่กูเพิ่งรู้สึกว่าทอปปิควันนี้ช่างเป็นวงน้ำชาสมชื่อกระทู้มากกกก 5555

>>120 กูด้วยอีกเสียง 555 คือตามอ่านอยู่นะแต่ไม่รู้จะคุยอะไรดี พอดีไม่ค่อยกินชาว่ะ

>>119 ก็ชานมน่ะ แต่มีกลิ่นกุหลาบ ซื้อตรง bts แบบไม่ใส่น้ำแข็งเอากลับบ้านมาใส่น้ำแข็งเอง ก็ไม่พุ่งเข้าห้องน้ำแต่อย่างใด แต่เพื่อนกูสองคนที่ไปซื้อด้วยกันวันนั้นบอกเข้าห้องน้ำไปเป็นสิบๆรอบ กูยังงงๆตัวเองอยู่เลยว่าทำไมไม่เป็นกับเขาด้วยวะ

>>114 ชาเขียวแท้ๆแบบญี่ปุ่นกูก็เคย แบบตอนนั้นเพื่อนพาไปเรียนชงชาจริงๆ แบบอาจารสอนชงชาของจริง แล้วอาจารย์ทำมาถ้วยนึง แล้วส่งให้กูคนแรก กูก็แบบนี่อาจารสอนชงชา มันต้องอร่อยมากแน่ๆ แถมมันหลอกกูด้วยความหอมด้วย กูเลยยกซดเลย อือหือออออ แทบพุ่ง55555555555 ขมแบบโคตรขม ขมจนกูคิดว่ากินยาจีนอยู่ คือรสชาติกับความหอมมันสวนทางกันมาก นี่ขนาดกูมีภูมิต้านทานจากทิกวนอิมแล้วนะ

กูชอบชา ดีใจมากที่พวกมึงมาถกกันแบบนี้ ~~~~~ แต่ขอ KY นะ สาวกซุยรันนี่มีกี่คนวะ เห็นเหมือนจะเยอะ

>>125 มันจะนับยังไงวะมึง...

>>114 >>124 เออ เม้าท์เรื่องชาเขียวญี่ปุ่นต่อ พอดีนึกขึ้นได้ 5555555555
พอกลับโรงแรมมากูก็คุยๆกับเพื่อนเว้ย ไอ้ที่นั่งจิบชาท่าพับขาหน้านิ่งๆในการ์ตูนแล้วบอกคนชงในชุดกิโมโนว่าอร่อยมากเลยครับ แม่งตอแหลชิบหาย อร่อยบ้านอาม่าคุณดิ เพื่อนกูก็บอก เราอาจจะยังไม่เข้าถึงความเป็นออริจินอลเพราะเราไปนั่งร้านชาธรรมดาๆ ถ้าไปลองกินแบบที่เขาทำพิธีชงชากันอาจได้รสชาติที่แท้จริง วันต่อมาเลยไปซื้อตั๋วดูพิธีชงชา ไปนั่งทับขาบนเบาะ นั่งไปกระพริบตาไป เหน็บแดกจ้าาาาาาา เฮลป์มียยยยยยยยยยยยย์

คุณป้าในชุดกิโมโนก็ชงชาแบบเชื่องช้าปราณีตไป กูก็ยุกยิกไป โอ รสชาติที่แท้จริง กว่าจะได้มาแม่งยากลำบากชิบหาย พอคุณป้าชงเสร็จ จะดื่มทันทีก็ไม่ได้นะ ต้องหมุนถ้วยชาสองรอบ กูกับเพื่อนก็มองตากันแบบ เออ อะไรก็ช่างแม่งเหอะ ขอแดกซักทีได้มั้ย รู้สึกว่าตัวกูเองจิตใจโครตหยาบช้าไม่ปราณีตตามป้าเขาเลย 5555555

จากประสบการณ์เมื่อวานที่ซดพรวดเดียวเกือบครึ่งถ้วย กูก็ค่อยๆละเลียดไม่ตะกละอีกต่อไปแล้ว ก็รสชาติก็เหมือนๆกับเมื่อวานนี่หว่า หรือกูจะลิ้นชาด้านไปแล้วถึงคิดว่าเหมือนกันหมด พอออกจากร้านกูกับเพื่อนก็ไปหาแพนเค้กแดกกัน จบทริปชิมชาเขียวเกียวโตจำนวนสองที่ ไม่เอาอีกแล้ว อนิเมะกับมังงะแม่งหลอกกูหลายอย่างมาก อะไรที่กูคิดว่าต้องอร่อยแน่ๆ พอได้กินจริงๆแล้วแบบ......ความใฝ่ฝันอันแสนหวานของกูป่นปี้หมดแล้ว 5555555

ชาน่ะ เอาจริงๆมันขมจะตาย แต่หวานเป็นลมขมเป็นยามั้งเขาเลยชอบ แล้วที่เจาบอกว่าอร่อยนี่คงหมายถึงมันอร่อยแบบที่ชาควรจะเป็นใช่มะ ถถถ

ชามันขมก็จริงนะ แต่เราว่าค่อยๆจิบมันอร่อยอ่ะ แบบจู่ๆก็หวานคอขึ้นมา

>>127 กูเคยได้ยินมาว่า อร่อยมากเลย มันเป็นประโยคมารยาทพื้นฐานของคนญี่ปุ่นมั้ง เพราะงั้นรายการชิมอาหารของญี่ปุ่นคือแอบเชื่อไม่ได้ 55555 คุณหลอกดาว แด๊กอะไรก็บอกอร่อยนี่จบเถอะ ตัดแต้มความน่าเชื่อถือตั้งแต่ดูตอนพาออกเรือไปทุ่นเลี้ยงสาหร่ายกลางทะเล หยิบขึ้นมาเป็นยวงสดๆใส่ปากทันทีแล้วทำหน้าฟิน กูนี่แบบโอ่วมายยยย.....

กำลังคิดว่าญี่ปุ่นที่ต้องเข้ากินชาในพิธีอย่างสงบสำรวมอาจจะเป็นการฝึกจิตนะมึง รสชาตินี่แบบพีคคคค คือค่อยๆกินแล้วหน้าคือสงบร่มเย็น คนญี่ปุ่นอาจจะมีโครโมโซมเก๊กติดตัวตั้งแต่เกิด 5555 แต่จากที่กินไปคือคิดว่าชาเขียวต้นตำรับนี่ลาก่อน กูกินที่ร้านไป 2 ที่ มีร้านนึงค่อนข้างดูพิธีการ แต่ก็ใบไม้บดพอกันอะ พังสุดคือที่ที่ 3 จำแม่นเลยคือวันคินคะคุจิ เดินดูสวนจนเมื่อยแล้วพอจะถึงช่วงทางออกเห็นมีที่นั่งอารมณ์ตั่งแล้วมีร่มกาง กูกับเพื่อนคือพุ่งไปนั่งทันที ปรากฎซักพักเค้ายกชาเขียวมาเสิร์ฟให้ จุดนั้นคือแบบอ่าวเฮ้ยยยย พอก้มมองในถ้วยเห็นฟองๆนี่แบบชิบละ ชัดเลยว่ามันคืออะไรรรร แต่มาขนาดนี้ละก็กระเดือกกันไปไม่งั้นคงดูเลวมาก ผิดเองที่มโนว่ามันคือที่นั่งพัก 5555 ทริปนั้นนี่กินจนรู้สึกขนมญี่ปุ่นหวานกำลังดีไปเลยทีเดียว ถ้ากินพร้อมกันอะนะ

แต่กูไม่เชื่อนะเว่ยว่าเค้าคิดว่ามันอร่อยหรือไม่ขม เพราะเวลาเอามาทำขนมนี่หวานแสบไส้ตล๊อด พวก nama matcha chocolate ก็หวานจ๋อยทั้งงั้น คือแบบนี่ก็รู้ตัวกันสินะว่าอะไรเรียกขมอะไรเรียกหวาน แล้วที่นั่งเก๊กซดชาฟองฟอดนี่คือฝึกขันติป่ะเธอ

>>123 อ้าว กูเจอคนที่ไม่เป็นอะไรแบบกูแล้วววววววว เพื่อนกูกินมีแต่คนถ่ายกันจนจะเป็นจะตาย

>>130 นึกถึงท่านพี่ทันใด ทานุกิอีกคน เป็นคนมารยาทดีกันสินะ สินะะะะะ 55555555

อ่านกระทู้แล้วอยากจะลุกไปชงชามาดื่ม​ตอนนี้​เลย 55555

แต่อ่านๆไปรู้สึกเหมือนฝันสลายนิดนึง เคยคิดว่าชาที่ชงแบบตามพิธีชงชาที่ข้นๆนี่คือรสชาติแนวชาเขียวลาเต้แต่แบบเข้มข้นกว่า อ่านๆไปรู้สึกจะไม่ใช่ละ กูโดนหลอกกกกก 55555

>>134 ชาไม่ใส่น้ำตาลมันก็ขมอยู่แล้วแหละเพื่อนโม่ง แต่เอาจริงชาขมๆ(กูไม่รู้ชนิดไหนอาม่ากูชง)กินไปจะขมก็จริงแต่หลังจากนั้นน้ำลายจะหวาน กลิ่นก็หอมด้วย แต่เอาจริงพวกชาที่ชอบสุดกูชอบชาผลไม้(คือมันเป็นใบชานะแต่ชงแล้วมีกลิ่นผลไม้+รสจะออกหวานหน่อย)

>>134 มันข้นคลั่กได้โดยไม่มีนมเลยซักกะหยดอะมึง คิดว่าน่าจะพอเห็นภาพว่าต้องอัดผงชาขั้นไหนถึงจะข้นเบอร์นั้น รสชาติก็แปรผันตรงตามปริมาณชา 55555

>>135 นึกถึงพวก twinings เลย four red fruits งี้ กูชอบสุดคือพวกชาดำใส่นมเลย ทั้งอัสสัมและซีลอน แบคทูเบสิค 555 ไม่รู้จะตระเวนชิมสารพัดชาและพวกชาเบลนด์ไปทำไม แล้วในบรรดาชานมๆที่ฟินสุดคือ chai tea แต่ต้องสูตรแบบเครื่องเทศอย่าแรงมากและไม่ต้องใส่ชินนามอนเพราะได้กลิ่นทีไรนึกถึงพะโล้ทุกที ถ้าชาแบบไม่ใส่นมก็ชอบเอิร์ลเกรย์สุดละ หอมมะกรูดดี

>>130 พูดถึงขนมญี่ปุ่นก็เป็นอะไรที่กูใฝ่ฝันเหมือนกันนะ หน้าตาน่ากินมากกกกกกกกกกกก
พอเอาเข้าจริงๆก็คือแป้งห่อถั่วกับถั่วห่อแป้ง แล้วรสชาติก็ อืม...ก็ประสบการณ์ชีวิตนะ อย่างน้อยก็ได้มากินถึงถิ่นเขาแล้ว
>>134 มันข้นมากมึง ความประทับใจแรกพบนี่แบบ....โว้ววววว สังขยาหรือไร 5555555555555555 ถ้ามีโอกาสต้องไปลองนะมึงงงง

>>138 ลองแล้วจะติดใจ ติดใจว่าจะไม่กินอีกแล้ว555555555555555

ขอบใจโม่งแปลมากน้าาาาา

ตอนนี้ดูมีการขับเคลื่อนของเวลาดีจัง. ขำที่เรยกะบรรยายคาราบุกิชะมัด. นี่คงมองคาราบุริเป็นตัวติ๊งต๊องเลยสินะ. ท่านอิมาริก็ดีงามแต่ออกแนวหมาหยอกไก่ไปเรื่อย

ชักสงสัยเรื่องแฟนท่านพี่ เก็งว่า
1. ท่านอิมาริ 555
2. รึจะเป็นท่านยูริเอะ รึท่านซาระ
ถ้าเป็นท่านยูริเอะจะต้องสนุกมากแน่ หึๆ

Orgel ball ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยยย. อยากได้ยินเสียงจัง. นี่เราไฮโซไม่พอสินะ

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่จ้าาาาา
ต้นตอนเรย์กะพูดถึงถ้าท่านพี่มีแฟน ส่วนท้ายตอนท่านอิมาริมาพร้อมท่านพี่นี่ยังไงกันน้า -..-

ตอนใหม่ล่ะ ๆ ขอบคุณโม่งแปลมากจ้าาา
รู้สึกช่วงนี้เจอท่านอิมาริบ่อยไงไม่รู้ คงจะไม่หายไปซักพักอีกนะ 5555

>>138 ถ้ามีโอกาสได้ไปญี่ปุ่นอีกจะลองว่ะ เกียวโตใช่ไหม เสร็จตู5555555
แต่กูเป็นคนไม่เคยกินชาอ่ะ ความรู้ไม่มี จะคุยก็ไม่ได้ แต่พวกมึงคุยกันสนุกมากกูอ่านก็สนุกตาม รู้ซึ้งถึงประสบการณ์ชีวิตของพวกมึงเลย
มีอันนึงที่ติดใจกูมาก สะระแหน่ทำลาบ โคตรขำ5555555555555555555555555555 กูโคตรชอบ

ขอบคุณโม่งแปลน้า ตือพอเจอคำว่า pivoine ไม่สามารถอ่านว่าพีโวนได้อีกต่อไป กูนึกถึง พิโว๊--อ่หนุ ตลอดเลย โคตรขัดฟีล5555555
ท่านเรย์กะก็กัดคาบุเรื่องเนื้อนอกเนื้อในบ่อยสรัช
แฟนท่านพี่(ถ้ามีจริง)กูเชียร์ท่านไอระ ขอเถอะ ขอเถอะฮิโยโกะซามะะะะ ถ้าใครไม่ได้ไปเดี๋ยวทางนี้เสียบเองได้ ท่านพี่ของน้อง รักส์

ท่านเรย์กะที่แกล้งๆ ทำใบคะแนนร่วงนี่คงน่ารักชิกหายเลยอ่า ท่านพี่คงมองด้วยสายตาแสดงความเอ็นดู โถๆ เด็กโง่ก็ยิ่งน่ารักนี่นะ
ว่าแต่ของขวัญท่านอิมารินี่ทำไมดูดีจังวะ รู้สึกว่าเหนือชั้นกว่าตุ๊กตาหมีของคาบุไปหลายเลเว่ลเลยว่ะ

ท่านพี่กับท่านอิมาริว่าจะไม่จิ้นๆแต่อดไม่ได้จริงๆน้า เขาน่ารักกันเกินไป โอ้ยยยยย ขอบคุณโม่งแปลมาก! อืม มีกำลังใจในเช้าวันใหม่แล้ว!!!

ขอบคุณ​โม่งแปลค่ะ

คำไทยวันนี้ขอเสนอ หล่อล้ำหน้า 555555555555

อะไร​คือ​ขึ้นรถไฟเพื่ออ่าน​หนังสือ​ตั้งใจอ่านมันดีๆเถอะค่าท่านเรย์กะ...
เคยมีไอ้ลูกกลมๆส่งเสียง​กังวาลงี้อยู่ของอากง เพิ่งรู้ว่าเรียกว่า orgel ball​

โม่งแปล มึงพิมพ์ ​คริสต์มาส ​เป็นคริสมาสต์ อีกแล้วนะ! //ตีมือ

กู >>110 เอง หน้าแหกเลย เขินจุง กูชอบจำสับสนกันอะ 555555 แต่รสชาติ​มันเลวร้ายมากจริงๆนะมึง ไอติม​มิ้นท์กูก็ชอบกิน แต่ชามิ้นท์ใส่นมนี่รับไม่ได้​โคตรๆ

อะไรคือการที่เรย์กะพอคิดว่าท่านพี่จะพาแฟนมาแนะนำทีไร แล้วอิมาริโผล่มาทุกรอบเลยวะ ถถถถถถถถถถถถถ แฟนกันสินะ ปีนี้ท่านอิมาริก็ได้กินช็อกโกแลตฝีมือมาตรฐานมนุษย์ ถ้าเป็นปีก่อนๆได้กิน พี่แกอาจจะไม่เฉียดเข้าใกล้บ้านคิโชวอินในช่วงนี้ก็เป็นได้ เคี้ยวๆไปอาจจะเจอส่วนผสมของลูกมิราเคิลในช็อกโกแลตไรงี้

แผนทำใบคะแนนหล่นเนี่ยรียูสทุกปีรึเปล่าคะท่านเรย์กะ โถ น่าเอ็นดู ท่านพี่คงมองแล้วหัวเราะหึๆ รู้ทัน แต่ไม่พูด น่ารักจริงๆเลยน้าาาาา

เปิดมาท่านเรย์กะก็แซะคาบุเลย 5555555
กูชอบความเปย์ของท่านอิมาริว่ะ อู้ย เริ่ดด จริงๆนี่แอบเชียร์ท่านอิมาริกับท่านเรย์กะเลยนะเนี่ยยย

อยากให้แบบวาคาบะจังติวให้ท่านเรย์กะงี้เกิดอีเวนท์ไปอี๊กกก

จริงๆกูว่าคะแนนท่านเรย์กะก็ไม่ได้แย่นะ 29 จากทั้งสายชั้นอ่ะ มีเด็กเก่งก็เยอะ แต่ว่าที่นางดูยังไม่พอใจก็น่าจะมาจากที่นางเคยมีความทรงจำจากชาติก่อนกับที่พวกคุณหนูคุณนางส่วนใหญ่จะไม่ค่อยตั้งใจเรียนกันหรอก โดยเฉพาะสาวๆจบปุ๊บแต่งงี้มีเยอะ

กูอยากได้ยินเสียง Orgel Ball อ่ะ หาได้จากไหนบ้าง

ว่าแต่ ตอนที่แล้วคาบุแม่งจะต่อยท่านโยโกะอยู่เลย มาตอนนี้ท่านโยโกะบอกให้สนับสนุนคาบุด้วย ยกโทษให้แล้วเหรอ หรือมารยาททางสังคม??

>>152 มารยาททางสังคมแหละ กำหมัดขนาดนั้น อาจโดนเอ็นโจปลอบๆบ้างแต่มันจะหายสนิทเร้ออ จะไปเป็นศัตรูด้วยก็ไม่ได้เดี๋ยวเป็นปัญหาระหว่างตระกูลอีก

แต่เห็นราคาOrgel Ball แล้ว ลูกเล็กๆแต่ราคาไม่เล็กนะจ๊ะ แต่เป็นของฝากลูกคุณหนูนี่เนอะไม่แปลกใจ แต่อยากได้ ;; w ;;

ตลกท่านเรย์กะ ชมคาบุว่าหล่อล้ำหน้าแต่ข้างในก็... แล้วยังจะมีมาพูดว่าห่วยยังไงก็ต้องมีมารยาทการเข้าสังคม ต่อมาก็ว่าท่านพี่ทำหน้าเปรี้ยวๆ
มีท่านอิมาริที่แบบ ว้ายยย ดูโชโจกับคุณตัวประกอบได้หน่อย นึกถึงเรื่องโอรัน ไฮสคูลที่พระเอกจะชอบหยอดๆ แต่นางเอกปัดทิ้ง//พายเรือ

อยากเห็นท่านเรย์กะโดนให้คำสาปพูดทุกอย่างที่คิดออกมา 55555555555 ภาพลักษณ์คงไม่มีเหลือ แบบเอ็นโจเรียก"คุณคิโชวอิน" นางก็โพล่งออกมา "แย่แล้ว จอมมาร...!!" หรือถ้าเป็นคาบุก็คงจะ "ไม่รู้ว่าอีตานี่จะทำอะไรอีก วุ่นวายๆจริง...!!"
ท่านเรย์กะน่าจะแกล้งป่วยการเมืองแล้วขอกลับบ้านไปเลยตอนวินาทีที่หลุดจอมมารออกมาเลย

>>151 หาซื้อไม่ได้ ฟังใน youtube ไปก่อน ก็กุ๊งกิ๊งๆ เฉยๆ นะ กูว่า https://www.youtube.com/watch?v=IGLYNgBDOWk

เสียงงี้อะ https://youtu.be/4smrcEeiW4o

>>156 >>157 เสียงคล้ายๆกระดิ่งหรือพวกโมบายเวลาโดนลมเลย

>>155 จริงๆเรย์กะก็ไม่เคยเรียกเอ็นโจว่าจอมมารนะ แค่นึกๆบ้างว่าเป็นจอมเจ้าเล่ห์ ไม่น่าไว้ใจ ที่เรียกเอ็นโจว่าจอมมารคือในกระทู้นี้แซวๆกันเฉยๆน่ะ

>>159 แต่นางเคยสวดไล่ อย่างฮา

>>160 ถ้าสมมติโดนคำสาปที่ >>155 ว่า เวลาเอ็นโจเข้ามาใกล้แล้วนางหลุดปากสวดมนต์ขับไล่ภัยพิบัติเงี้ย คงจะฮาน่าดู ส่วนคาบุถ้าทำอะไรเกรียนๆใส่นาง คงโดนบทสวดสาปแช่งให้ไปตายซะ ส่วนยูกิโนะ นางคงหลุดปากออกไปว่าอยากฟัดๆเทวดาน้อย ดูแล้วเป็นภัยต่อเด็ก และเอ็นโจคงเรียกตำรวจมาสอยนางไปในที่สุด....เรื่องอวสานเพราะนางเอกติดคุก จบเห่ เอวัง

>>161 กูว่าจอมมารไม่น่าจะพลาดโอกาสนี้มากกว่า เรย์กะพึมพำว่า "มาเป็นลูกบ้านคิโชวอินไหมคะ" เอ็นโจก็สวน "มาเป็นคนตระกูลเอ็นโจสิครับ" หยอดมันเข้าไปค่ะ หยอดมันเข้าไป
ว่าแต่ถ้าเขาแต่งกันจริงๆ ก็ต้องใช้นามสกุล เอ็นโจ เรย์กะ น่ะสิ ฟังดูไม่ค่อยเข้า โมโมโซโนะ เรย์กะ ฟังดูกว่านะ แค่กๆ

กูไปสอบวันสองวัน กลับมาเจอพวกมึงเปิดทู้ใหม่อีกละ ความเร็วนี้มันคืออะไรกัน เหงื่อตก อย่าเร็วเกินนะเว้ยย กูเพิ่งตามทันไม่นานเองน้า

>>162 นั่นสิ เอ็นโจคงจะพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสมากกว่า เผลอๆคงจะกล่อมว่าส่วนผสมของผมกับคุณคิโชวอินรวมกัน ก็คงได้เด็กที่หน้าตาน่ารักไม่แพ้ยูกิโนะก็เป็นได้ //ปิดตา
แต่ แต่ กูว่าโมโมโซโนะ ทาคาเทรุ ฟังดูเข้ากว่านะ //แค่กๆๆๆ

ตอนนี้กูจิ้นกระจาย 555 ถ้าแฟนท่านพี่ปรากฎตัวคงเงิบกันหมด แต่กูอยากให้เป็นท่านอิมารินะ ถึงแม้โอกาสวายในโชโจจะน้อย แต่ก็แฝงนะโว้ยยย

>>165 นั่นสิ กูอยากเห็นแฟนท่านพี่ชิบหาย ตอนจบเรย์กะคงไม่ขึ้นคานหรอกมั้ง อ.ฮิโยโกะคงปราณีนางอยู่ แต่ท่านพี่นี่สิ....กูนึกภาพฮีมีความรักไม่ออกเลย ผู้หญิงที่ผ่านมาในชีวิตของท่านพี่ เอาที่ออกชื่อและมีบทบ้างก็มีท่านไอระนี่ล่ะ ส่วนญาติๆอย่างมายุซังหรือคนอื่นๆก็หายลับไปแล้ว ถ้าเป็นไอระกูก็เชียร์นะ เข้ากับน้องสาวได้ดี ท่านพี่คุยด้วยในสโมสร ชวนมาบ้านก็มา ไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกันอีก

แบบเรื่องซากุระรึเปล่า นางเอกแอบปลื้มเพื่อนสนิทพี่ชาย สุดท้ายเค้าได้กันเอง //แค่กๆๆๆ

>>166 ท่านพี่กับไอระเนี่ย กูอ่านฟิคหรือคอมเมนต์ทีไร จิตใจกูชอบนึกไปทางอกุศลอยู่เรื่อย อย่างเรื่องท้องก่อนแต่งหรือ one night stand อะไรทำนองนั้น กูขอโทษ Orz
เอาจริงๆ กูนึกภาพท่านพี่ไปจีบสาวไม่ออกเลยว่ะ โผล่มาทีไรถ้าไม่ตามใจน้องสาว ก็แพคคู่มากับอิมาริอยู่เรื่อยจนกูก็คิดอกุศลไปแล้วเหมือนกัน 55555555555 แต่ก็อยากเห็นอยู่นะ จะโรแมนติคได้ขนาดไหน หรือจีบสไตล์จอมมารแบบเอ็นโจ ไหนๆก็เป็นดอปเปลแกงเกอร์ของกันและกันทั้งที

>>168 ท่านไอระก็ทำตัวน่าสงสัยอยู่นะ ตอนเรย์กะถามว่ามีคนที่ชอบหรือยังก็ตอบอะไรคลุมเครือเชียว แต่ถ้ามีแฟนระดับท่านไอระ ท่านพี่ก็ไม่เห็นต้องปิดบังเลยนี่นา หรืออาจจะมีแฟนเป็นสามัญชนจริงๆ....

>>167 พูดถึงซากุระ กูเคยคิดว่าพี่ชายของซากุระคงได้คู่โทโมโยะแน่ เพราะเห็นนางหน้าแดงให้คุณพี่บ่อยๆ จนมาเฉลยว่าที่หน้าแดงเพราะพี่โทยะมีหลังหูเหมือนซากุระ มองแล้วนึกถึงซากุระก็เลยหน้าแดง หาได้มีความพิศวาสคุณพี่แกไม่ กูก็รู้สึก เอิ่มมม โทโมโยะคิดกับซากุระแค่เพื่อนกันมั้งงงงงงง ท่องไว้ว่าแค่เพื่อนๆๆๆๆๆๆๆ แล้วมาช่วงหลังๆ ไม่แค่เพื่อนแล้วโว้ยยยย ทั้งคู่คุณพี่กับคุณเพื่อน ทั้งซากุระกับโทโมโยะ

ท่านพี่กับอิมาริจะมาลงเอยอีหรอบเดียวกับโทยะและยูคิโตะป่ะคะ ถถถถถถถถถ หรือที่ยังไม่ตกลงปลงใจกับอิมาริซักทีเพราะความเจ้าชู้//แค่กๆๆๆๆๆ

>>169 อาจจะเป็นคนที่น่าจะมีปัญหาถ้าเปิดตัว หรือไม่ก็ไม่มี 555 ท่านเรย์กะอาจมโนไปเองก็ได้ เซ็นต์ด้านความรักของเจ้าหล่อนก็ไม่ค่อยมีซะด้วย อย่างคนแอบชอบกระรอกซัง หรือ สาวๆที่มีหนุ่มๆมาจีบ ไม่เจอจังๆก็ไม่รู้ตัวหรอก

ทาคามิจิ เรย์กะก็โอเคนะพวกมึงงง
จะเปลี่ยนตามทาคามิจิ วาคาบะหรือทาคามิจิ
คันตะก็ได้ทั้งนั้นแหละ

>>171 กรณีมีแฟน แล้วเป็นคนมีปัญหาเวลาเปิดตัว ถ้าไม่ฐานะหรือสถานะต่างกันมากๆ ก็เพศเดียวกันว่ะ

>>170 ก็ดีนะ กูโครตกร๊าวใจคู่ขุ่นพี่โทยะกับยูกิโตะซัง กูไปนั่งดูซากุระซ้ำเพราะคู่นี้โดยเฉพาะอ่ะมึง 5555+

>>172 แบบนั้นที่บ้านเรย์กะคงไม่ยอมหรอก
ต้องเป็น คิโชวอิน วาคาบะ หรือ คิโชวอิน คันตะ แทน
แบบโคะโท มินามิ ถถถถ

>>175 คันตะคุงเข้าคฤหาสน์คิโชวอินมา หลุดปากเรียก "โคโรเน่" คำเดียว ท่านแม่ก็ช็อคตาตั้งแล้วแหงๆ...

>>176 ท่านแม่คงถามก่อนว่ามันคืออะไรเหรอจ้ะ พอรู้ก็ช็อคน้ำลายฟูมปาก ทรงผมตุ๊กตาฝรั่งเศสอันแสนภาคภูมิใจของฉัน....

คันตะคุงต้องทำอาหารพิชิตใจทานุกิ (เพราะท่านเรย์กะเสร็จอาหารไปแล้วแน่นวล55555)

แต่สรุปมหาลัยซุยรันก็อยู่ไม่ห่างจากแผนกมัธยมซินะ นี่พื้นที่ของโรงเรียนนี้ใหญ่ขนาดไหนกันเนี่ย

>>179 กูยังยืนยันความเป็นโรงเรียนแคลมป์อยู่ มาครบทุกแผนกตั้งแต่ประถมยันมหาลัยพร้อมความเว่อร์วังยันพลาเนทาเรี่ยมก็มีแต่ที่นี่แหละ

>>179 กูนึกถึงมาโฮระในเนกิมะว่ะ ขาดแต่มีรถรางหรือรถบัสรับส่งวิ่งในโรงเรียนแล้ว (หรือมีวะ)

>>179 อาจจะจุฬาฯรวมเตรียมฯและสาธิต

>>171 กูก็ว่าเรย์กะมโนไปเอง555555
คือท่านพี่เป็นคนดูจริงจัง คงไม่สนใจอะไรกับวันพิเศษๆสำหรับเด็กแล้วล่ะ คงไปทำงานแบบปกติ หรือไม่ก็มีประชุมอะไรแบบนี้

ตอนใหม่กูชอบท่านอิมาริมากกกก เปย์ได้เปย์ดีจริงๆ5555555 มีความเอาใจใส่เรย์กะมากๆ จริงๆกูแอบอยู่เรืออิมารินะ แต่... ท่านพี่จะขัดไปไหนคะ

>>181 มาโฮระกูว่าใหญ่ไปหน่อย ที่เคยคุยๆมู้ก่อนก็มีโอรัน แคลมป์ มาโฮระ อีตัน(อันนี้สุดท้ายก็มากรี้ดหนุ่มอีตัน แต่ของเค้าดีจริงๆ/////)
.
.
.
บ่นนิดนึง บ้าเอ๊ย ดีแทคโดนแบนอีกละเหรอ

>>184 รู้สึกจะโดนถึงวันที่ 5 ว่ะ อดทนไว้นะมึง กูก็ไม่รอดเหมือนกัน

>>176 หัวโคโรเน่กับหัวครัวซ็อง อันไหนฟังดูแย่กว่ากันวะ ถถถถถถถถ กูเคยเห็นการ์ตูนบางเรื่อง เวลามีคาแรคเตอร์คุณหนูๆทำผมม้วนๆมา ก็ชอบเรียกว่าหัวครัวซ็องกันนะ

>>184 >>185 แบนตลอดอ่ะมึง จนกูทำใจและ ใช้ได้ไม่กี่วันก็โดนแบน เซง

>>186 ครัวซองมันมีปลายสองด้านอ่ะ โคโรเน่มีปลายด้านเดียว(เข้าใจกูมั้ย55555) โคโรเน่น่าจะดูดีกว่า...มั้ง

>>187 เห้อม เบื่ออ่ะมึง เวลาอยู่นอกบ้านก็ไม่ใช่ว่าจะมีไวไฟตลอด อยากพิมพ์ก็อยากพิมพ์แต่กดส่งไม่ได้ โคตรแย่ ,___,)

>>189 กูโคตรเข้าใจ บางทอปิคนี่อยากโดดเข้าไปจอยสุดๆ กว่าจะถ่อไปถึงที่มีไวไฟทอปิคก็มอดดับสลายวงกันไปหมดล่ะ orz

>>190 มึงอยากคุยอะไรก็ ky มาเลยเหอะ เดี๋ยวก็ต่อติด (มั๊ง) อย่างกูถ้าบางช่วงไม่ได้เกาะขอบจอ ได้ตามอ่านเรื่อยๆ มีใครพูดอะไรมากูก็ไปมุงกะเค้าได้หมดแหละ

>>179 มีป่าด้วยนะ

>>186 ครัวซองน่าจะต้องเป็นทรงทวินเทลด้วยรึเปล่า ถถถ

ขึ้นกระทู้​ใหม่นี้ยังไม่มีฟิคให้อ่านเลยแฮะ...

เคยจำได้ว่ามีคนเคยพูดว่าจะเขียนฟิคเรย์กะyourname แต่ตอนนี้ยังไม่เห็นเลย

>>194 มีด้วยเรอะ กูจำไม่ได้

>>194 ถิาเป็นฟิคสลับร่างก็มาแล้วนะ ที่เรย์กะกับเอ็นโจสลับร่างกันน่ะ ของโม่งสารบัญหรือเปล่าหว่า ยังรออยู่นะ ฮึก

>>196 ฟิคสลับร่างกูรู้สึกว่าไม่ใช่ของโม่งสารบัญนะ ของโม่งฟิคเกอิชามั้ง ถ้าจำไม่ผิด เห็นเจ้าตัวเคยออกมาบอกอยู่ซักกระทู้
แต่ขาประจำลงฟิคตอนนี้มีไม่กี่คนเองเรอะ ตั้งแต่กระทู้แรกๆกูจำได้ว่าเยอะกว่านี้นะ บุคคลเหล่านั้นไปไหนกันหมด กูคิดถึง เบบี้ คัมแบ็ค ทู มี พลีสสสสสส

>>197 อ่อ แทงส์ๆ สายผลิตมันต้องใช้พลังและเวลาอย่างสูงเนอะ ร้อนๆ แบบนี้คงหมดแรงกัน กูจะรอความรักความเมตตาไปเรื่อยๆ ; w ;

ก็ว่าจะแต่งเหมือนกันนะ แต่หัวไม่แล่นเลย...

อยาก​อ่าน​ต่อหลาย​ๆ​ฟิคเลย ฮือ
ฟิควาเลนไทน์​ที่โดนเทแล้วมีคนมาต่อ แล้วโดนเทซ้ำอีกเหรอวะหายไปเลย นี่มันวาเลนไทน์​ต้องสาปรึไง ถถถถ

กูเคยลงฟิคเรื่องนึง เรื่องสั้น. เอ็นโจ แต่เพิ่งสำเหนียกว่าตัวเองนอนอยู่ในเรือท่านอิมาริ เลยกะจะแต่งลง แต่ก็นะ....... ท่านพี่แม่มมมมมมมมมมมม มีอิมาริก็ต้องมีท่านพี่แพ๊คคู่ตลอด เคยโพสว่าจะแต่งอิมาริเป็นหญิงไปล่อลวงท่านพี่แทน จะได้ป่าวเนี่ย

>>201 แต่งมาสิ กูชอบ ถ้าอิมาริเป็นหญิงต้องสวยเซ็กซี่ขี้เล่นแน่นอน หนุ่มอ่อนโยนแต่จริงๆเป็นจอมมารผู้ดำมืดกับสาวหยอกเย้าแพรวพราวมีเสน่ห์ ให้ความรู้สึกเซ็กซี่ยังไงไม่รู้ดิ 5555555555555 สองคนนี้ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นหญิงคงเป็นแฟนกันไปนานแล้วล่ะ
>>200 แถมฟิควันวาเลนไทน์ก็เป็นฟิคหมา..........5555555555555555555555555

>>202 แล้วฟิคหมาก็โดนเทไปอีก ฮือ เหลือไรบ้างเนี่ย

>>202 กูชักอยากอ่านละ น่าสนุก อิมาริสายc
แต่ท่านพี่เป็นหญิงก็มิเลวนะ สาวอ่อนโยนแต่แอบร้ายป่วนหัวใจหนุ่มคาสโนวา
เดี๋ยวๆๆๆ มันชักโชโจไปละ 5555+

ไปอ่านตอนมุมมองท่านพี่ ตอน49 เจอประโยคนี้

พ่อพยายามเอาใจน้องสาวด้วยการซื้อเค้กจากร้านปาติซิเย่ชื่อดังที่หาทานได้ยากและผลไม้ชั้นดีมาปรนเปรออยู่เรื่อยๆ ส่วนน้องสาวก็ฟาดเอาๆ ไม่หยุด...

นี่ท่านพ่อคงได้ฉายาประธานกูรเมต์มาตั้งแต่ตอนนี้แล้วซินะ 5555555555

>>204 มึงใจตรงกับกูเลย ท่านพี่เป็นผญกับท่านอิมาริ โอ๊ย คิดก็ฟินแล้ว

>>204 >>206 +1 กูว่าท่านพี่ผู้หญิงลคอยกันๆห้ามเพื่อนสนิทไม่ให้เข้าใกล้น้องสาวนี่... อ่าห์
/นึกถึงตอนที่กาวกันเกี่ยวกับวันวาเลนไทน์ของท่านอิมาริ,ท่านพี่ ที่ท่านพี่ไปคอนโดท่านอิมาริ แล้วไขว่ห้างบอกให้ท่านอิมาริทำตามสบาย อือออ อันนั้นก็ดี ซู้ดดดดดดดดดดดด

>>204 ก็เรื่องนี้มันโชโจไม่ใช่เหรอ 55555555555555555
ถ้าท่านเรย์กะไปเป็นตัวประกอบ ฟีลโชโจก็มาตรึม แต่พอเป็นตัวเอกแล้วกลายเป็นแท็ก food

นี่กูแต่งเป็นครั้งแรกเลยนะมึง อาจจะสนุกน้อยหน่อย
อย่าว่ากันนะ

-------------------------------------------------

“ใส่แล้วก็ขึ้นดีนะเนี่ย คันตะ”

ทาคามิจิ วาคาบะเมียงมองดูผมที่กำลังลองชุดกักคุรันที่เป็น
เครื่องแบบโรงเรียนมัธยมปลายของรัฐบาลที่จะเข้าเรียนในฤดูใบไม้ผลิหน้าที่จะถึง

“ไซส์มันไม่ใหญ่ไปเหรอเนี่ย แขนเสื้อยังท่วมข้อมืออยู่เลย”

ผมบ่นพลางมองดูปลายแขนเสื้อนอกที่เลยข้อมือไปเกือบคืบ
ทว่าเจ้าตัวบอกว่ามันเหมาะดีแล้ว

“ก็ซื้อเผื่อโตไง จะได้ไม่ต้องซื้อบ่อยๆ ชุดนักเรียนตัวนึงก็หลายตังค์อยู่นะ
ถึงจะไม่แพงเหมือนชุดของซุยรันก็เถอะ
เฮ้อ จะว่าไปก็ไม่ได้ใส่ชุดยูนิฟอร์มมาตั้งหลายปีแล้วนี่นะ”

พี่สาวทอดถอนใจ เหมือนอาลัยชุดนักเรียนและช่วงชีวิตมัธยมปลายอยู่เล็กๆ
ผมก็ไม่แปลกใจเท่าไร เพราะช่วงชีวิตของพี่ตอนนั้น เป็นช่วงที่ได้พบเจอสิ่งต่างๆ มากมาย
ไม่ว่าจะเป็นสังคมอันหรูเริดของเหล่าคุณหนูในโรงเรียนที่กีดกันสามัญชน
หรือต้องผจญอุปสรรคต่างๆ (ที่เมื่อเจ้าตัวกลับมองไป กลับดูเป็นเรื่องน่าหัวเราะซะงั้น)
จนกระทั่งชีวิตพลิกผันจากลูกสาวร้านขนมธรรมดาๆ
ได้มากลายเป็นคนรักและคู่หมั้นของทายาทตระกูลดังอย่างคาบุรากิ มาซายะ

“ช่วงมัธยมปลายเป็นช่วงที่สนุกที่สุดของพี่เลยล่ะ
ทั้งเจอคนที่พี่รักและคนที่รักพี่ และยังมีเพื่อนที่สุดวิเศษอีก
ถ้าคันตะได้เจออะไรสนุกๆ เหมือนพี่ก็ดีสิ”

พี่ยิ้มน้อยๆ พลางมองที่นิ้วนางข้างซ้าย
ที่มีแหวนสีเงินประดับด้วยมรกตที่เจียระไนเป็นรูปใบไม้สีเขียว
การที่พี่สามารถผ่านพ้นเรื่องไม่ดีมาจนสามารถจบชั้นมัธยมปลายได้อย่างราบรื่นนั้น
ก็ต้องขอบคุณเพื่อนเธอ ที่คอยให้ความช่วยเหลือมาตลอด
ไม่ว่าจะเป็นคุณคาบุรากิ (เอ๊ะ หรือผมต้องเรียกว่าท่านพี่มาซายะนะ?) คนรักของพี่
คุณเอ็นโจ เพื่อนรักของคุณคาบุรากิ คุณมิซึซากิ ประธานนักเรียนของรุ่น
และก็...

“มานั่งเคลิ้มถึงอดีตแบบนี้เป็นป้าแก่หรือไง
เดี๋ยววันนี้ผมไปข้างนอกหน่อยนะ ไม่ต้องทำข้าวเย็นเผื่อก็ได้”

“หืม อีกแล้วเหรอ เห็นน้องๆ บอกว่าคันตะไม่อยู่กินข้าวเย็นตั้งหลายครั้งแล้วนี่นา
เอ๋~~~~ หรือว่า…”

“อย่าคิดอะไรเพ้อเจ้อน่า
เดี๋ยวตัวเองก็ต้องไปเตรียมงานซักอย่างในฐานะศิษย์เก่าซุยรันไม่ใช่เรอะ”

พี่ตาโต อ้าปากหวอเหมือนกับเพิ่งนึกขึ้นได้
ถึงจะเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ตระกูลใหญ่
แถมยังโดนจับเข้าคอร์สคุณหนูเป็นครั้งเป็นคราว
แต่ก็ยังเป็นวาคาบะ พี่สาวคนโตและลูกสาวร้านขนมทาคามิจิอยู่ดี
“หวาๆ ตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ยยยย”

“งั้นผมไปก่อนนะ”

“เอ๋? ไปทั้งชุดกักคุรันเนี่ยนะ ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเหรอ”

“ไม่ล่ะ มีเหตุผลนิดหน่อยน่ะ ไปล่ะนะครับ”

ผมบอกพี่สาวก่อนออกจากบ้านมาทั้งๆ อย่างนั้น
เหตุผลงั้นเหรอ…
ผมนึกพลางยิ้มที่มุมปากเล็กๆ
ขณะที่ขาก้าวไปยังจุดนัดพบที่มีรถคันโตสีดำจอดรออยู่แล้ว

ใช้เวลาไม่นานนัก รถก็พามาถึงคอนโดหรูที่สูงระฟ้าในเมือง
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า ผมเหมือนมองเห็นควันดำลอยออกมาจากหน้าต่างชั้นบน

“ต้องรบกวนท่านทาคามิจินะครับ ถ้าหากไม่มีคุณล่ะก็...”
ชายสูทดำทีเป็นคนขับรถพามากล่าวพร้อมโค้งขออภัยให้ขณะที่ผมลงจากรถ

ผมโค้งรับพอเป็นพิธี อ่าา เห็นเหงื่อผุดเต็มหน้าเลย เหนี่อยหน่อยนะครับ
เมื่อเข้าไปในอาคารและแตะคีย์การ์ดที่ลิฟท์
ลิฟท์ก็พาผมไปถึงชั้นจุดหมายโดยไม่ต้องกดหมายเลขชั้น
เมื่อใกล้ถึงจุดหมาย กลิ้นไหม้จางๆ ก็ลอยมาปะกับจมูก
ให้ตายสิ ไม่เคยเข็ดหรือไง
เหมือนเป็นเรื่องน่าเหนื่อยใจ แต่ทำไมรอยยิ้มที่มุมปากมันกลับยกสูงขึ้นนะ

เมื่อถึงชั้นปลายทางแล้ว ตรงหน้าผมเป็นประตูบานใหญ่
ที่เป็นทางเข้าของเพนท์ชันเฮาส์เหมาชั้นของคอนโดหรูแห่งนี้
ผมแตะคีย์การ์ดอีกครั้ง ก่อนเข้าไปภายใน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมาที่นี่ อีกทั้งไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดควันดำนี้ด้วย
ผมจึงเดินเข้าไปยังจุดกำเนิดของควันดำได้ในทันที
จุดหมายก็คือ...ห้องครัว

เมื่อเข้าไปแล้ว ก็เห็นหญิงสาวผู้มีผมม้วนทรงโรโคโค่อันเป็นเอกลักษณ์
ในมือถือถาดอบที่เพิ่งเอาออกจากเตามาใหม่ๆ

“คันตะคุง! มาพอดีเลยนะคะ
ฉันอบพายชาร์โคลที่ตั้งใจจะทำในงานศิษย์เก่าเสร็จพอดีเลย
อาจจะไม่เหมือนอย่างที่คันตะคุงเคยสอน “นิดหน่อย” แต่ต้องอร่อยแน่ๆ!”

ตาของเธอเป็นประกายสดใส ต่างจากของสีดำสนิทที่อยู่ในถาดอบอย่างสิ้นเชิง

“ยัยโคโรเน่!”
ทำไมผมถึงยอมมาเป็นครูสอนทำอาหารจำเป็นของยัยนี่ได้นะ...

เขียนออกมาได้เท่านี้ก่อน กูจะพยายามต่อนะ TwT

>>209 บันไซ บันไซ

ปลื้มปริ่ม อยากเม้าท์มอยมาตั้งแต่เช้าแต่เน็ตดีแทคโดนแบน เพิ่งได้ไวไฟ

อยากให้พระเอกเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่หมาไซหรือจอมมาร
คนนึงก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเล้ย ผู้หญิงที่ตัวเองชอบเดือนร้อนเพราะการกระทำของตัวเองยังไม่รู้ตัวอีก แถมสุมไฟเข้าไป

อีกคนลอยตัวเหนือปัญหาใดๆ ถือคติว่าถ้าไม่กระทบตัวเองจะไม่ยุ่งงี้เหรอ แถมการกระทำยังไม่ชัดเจนอีก

แหมอยากให้แท็ก love จริงเป็นท่านอิมาริ คันตะคุง หรือประธานนักเรียนก็ยังดี

คันตะคุงงงง ดีงามมาก จะรอนะอย่าทิ้งนะะะ TwT

>>209 คันตะคุงงงงงง ฮือ น่ารักจัง ให้อารมณ์แนวหนุ่มม.ปลายวัยขบเผาะ!

คันตะคุงน่ารักจังเลย <3

ม่ายยย อย่าล่มเรือจอมมารเลย ทุกวันนี้เหลือแค่เสากระโดงแล้ว 555 //กูผู้เกาะเสาแน่น

ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3805/601-603/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ
..............…….....

ฉันไปซุยรัน ข่าวเรื่องจักรพรรดิยอมเสียสละตัวเองช่วยฉันดังไปทั่วโรงเรียนอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง ไม่ว่าไปที่ไหนก็ดูเหมือนทุกคนจะรู้เรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว

“โรแมนติคสุดๆไปเลยนะคะท่านเรย์กะ”

“ยอดไปเลยค่ะ อย่างกับเรื่องในนิยายเลยนะคะ”

มีแต่คนเคลิ้มฝันกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน และผู้มาแสดงความยินดีมากยิ่งกว่าตอนมีข่าวคู่หมั้นซะอีก

ตอนนี้คงไม่มีใครกล้าจีบฉันจริงๆแล้วล่ะค่ะ... แต่ว่าอาจจะไม่จำเป็นแล้วก็ได้

ฉันคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทีไรก็หน้าแดงออกมาอย่างปิดไม่มิด สาวๆในห้องต่างกรี๊ดกร๊าดกับปฏิกิริยาของฉัน จริงๆฉันก็กลัวนะคะว่าตัวเองจะถูกหมายหัวแห่งความอิจฉาจากสาวๆในซุยรันหรือเปล่า แฟนคลับจักรพรรดิแต่ละคนไม่ได้รับมือง่ายๆเลยนะคะ ถ้าคนอื่นรู้ว่าฉันหนีออกจากบ้านล่ะก็...อือ ตายแน่ค่ะ

ถึงอย่างนั้นเรย์กะเองก็ชอบคาบุรากิมานานจนคนทั้งซุยรันรู้กันแล้วนี่คะ แต่ตัวฉันหลังเสียความทรงจำก็ประกาศชัดเจนว่าไม่สนใจเขา พอเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็กลายเป็นเรื่องดังธรรมดา

ฉันได้ยินว่ามีคนมาแกล้งวาคาบะจัง ไปข่มว่าคาบุรากิไม่สนใจแล้ว แต่…คนที่อยู่ในร่างวาคาบะจังก็คือนายตัวสำรอง เขาคงไม่สะทกสะท้านอะไรล่ะนะคะ อันที่จริง เขาน่าจะดีใจซะอีก

ฉันเมลล์ไปนัดเจอนายตัวสำรองกับวาคาบะจังหลังเลิกเรียน แล้วบอกทั้งคู่เรื่องรายละเอียดเกี่ยวกับยาสลับร่างที่รู้มา และยื่นเอกสารที่ได้มาจากเอ็นโจให้พวกเขา

“อื้ม วิธีนี้อาจจะได้ผลจริงๆ” นายตัวรองพูดขณะพิจารณาอย่างละเอียด

“แต่ราคาก็น่าเป็นห่วงนะคะ” วาคาบะจังพูด

ขอโทษนะ... ฉันเองถ้าไม่ได้ออกจากบ้านมาแบบนี้ก็อยากซื้อให้อยู่นะคะ เงินฉันเหลือกินเหลือใช้มากๆ แต่ตอนนี้ฉันพึ่งเงินจากท่านพี่ ต้องใช้สอยอย่างประหยัด แต่ว่าฉันลองเอาเงินเก็บมาเรียงดูแล้วค่ะ น่าจะช่วยแบ่งเบาภาระทั้งสองคนไปได้บ้าง

“ถ้าเรื่องเงินล่ะก็...” ฉันเอ่ยขึ้น แต่โดนวาคาบะจังขัดอย่างรู้ทัน พยายามปฏิเสธเงินที่ฉันจะเสนอให้อย่างเกรงใจ

“คุณคิโชวอินไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ อีกอย่างมาช่วยขนาดนี้ฉันก็ดีใจมากๆเลยนะคะ”

“ทาคามิจิพูดถูก พวกเราเองก็มืดแปดด้านที่จะกลับร่างมานานแล้ว แค่นี้ก็ช่วยได้มากเลยล่ะ จริงๆถ้าไม่ได้คิโชวอินคอยแนะนำตั้งแต่แรกก็คงลำบากเหมือนกันนะ”

นายตัวสำรองพูดอย่างจริงจัง วาคาบะจังก็มายืนยันเสริม พูดแบบนี้ฉันก็เขินทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะคะ

ฉันคุยกับทั้งคู่อีกสักพักก่อนจะขอตัวออกไป ฉันต้องไปเยี่ยมคาบุรากิต่อ เขาส่งข้อความมาหาแทบทั้งวัน อยู่ที่นั่นคนเดียวก็คงเหงาล่ะนะ

พอฉันเข้าไปในห้อง ก็เจอคาบุรากินั่งขมวดคิ้วเคร่งเครียด กับสองพี่น้องเอ็นโจที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

“คุณพี่เรย์กะ สวัสดีฮะ” ยูกิโนะคุงทักทายด้วยรอยยิ้มเทวดาทันทีที่เห็นฉัน

“สวัสดีจ้ะ ยูกิโนะคุง” ฉันทักทายอีกฝ่ายอย่างยินดี

“ผมชนะสามตารวดเลยด้วยล่ะฮะ”

ยุกิโนะคุงชี้เกมที่พวกเขากำลังเล่นกันอยู่อย่างภาคภูมิใจ เอ๋ นั่นมันบอร์ดเกมที่ฉันเคยเอามาในวันเกิดยูกิโนะคุงในโลกก่อนนี่คะ

“สุดยอดไปเลยนะยูกิโนะคุง” ฉันเอ่ยอย่างเอ็นดู

“ฉันถูกรุมนะ” คาบุรากิประท้วง

แหม~ ยอมๆให้ยูกิโนะคุงบ้างสิคะ

ฉันเข้าไปร่วมเล่นร่วมรังแกคาบุรากิด้วยอีกคน จักรพรรดิที่แพ้ราบคาบ ทำหน้าบูดบึ้ง แต่ก็ยังเล่นอย่างจริงจัง เทียบกับครั้งที่แล้วที่หัวร้อนจนหนีไป เขาถือว่าพัฒนาขึ้นมาแล้วนะคะ หรือว่าเพราะนอนป่วยอยู่บนเตียงเลยหนีไม่ได้นะ

จริงๆฉันก็สงสารคาบุรากิเหมือนกันนะคะ แต่พอฉันได้ยึดทรัพย์จากผู้เล่นคนอื่น ฉันก็ยึดของเขาอยู่ดี ฉันไม่ยึดของยูกิโนะคุงหรอกนะ แล้วถ้าฉันสร้างศัตรูกับเอ็นโจมีหวังฉันโดนเล่นงานกลับแน่เลยค่ะ คนที่ต้องระแวงที่สุดในเกมเป็นเขานี่คะ ถ้าไม่ใช่ว่าคนชนะเป็นน้องชายของเขาเอง เขาคงไม่แพ้ง่ายๆหรอกมั้ง

“พอคุณคิโชวอินเป็นคนยึด ไม่บ่นเลยนะมาซายะ”

“หุบปากซะ! จ่ายค่าอวยพรให้ฉันได้แล้ว”

ในที่สุดคาบุรากิก็ชนะได้ครั้งหนึ่ง เขายิ้มแย้มอย่างภาคภูมิใจในตัวเองน่าดูเลยค่ะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้นะ หัวเราะหึหึราวกับตัวเองเก่งกว่า นี่แค่ชนะครั้งแรกจากการเล่นสิบกว่าครั้งเองนะคะ

พอเย็นแล้วเอ็นโจก็พายูกิโนะคุงกลับบ้าน ฉันยังอยู่กับคาบุรากิต่อ เขาหยิบห่วงกลขึ้นมา นี่นายไปเอาของพวกนี้มาจากไหนน่ะ

พอเห็นฉันมองห่วงกลมากๆ เขาก็ถาม “อยากเล่นหรอ”

“แค่สงสัยน่ะค่ะ ไปเอามาจากไหนหรอคะ”

“ฉันสั่งซื้อมาเมื่อเช้าน่ะ คิดว่าน่าจะเล่นตอนอยู่คนเดียวได้”

“ตอนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียวนี่คะ”

“แต่เดี๋ยวเธอก็ต้องไปนี่...”

คาบุรากิทำหน้าเศร้าซึม ขณะเอาห่วงมาวางไว้บนตักตัวเอง

“พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนี่คะ เดี๋ยวอยู่ด้วยต่ออีกสักพักแล้วกันค่ะ”

“แต่กลับดึกๆมันอันตรายนะ แล้วเธอก็อยู่คนเดียวด้วย”

ถึงคาบุรากิจะนั่งหน้าจ๋อยจากก่อนหน้านั้น แต่เขาก็พูดเรื่องนี้ออกมาอย่างจริงจัง ฉันรับรู้ได้ถึงความห่วงใยของเขา จนหัวใจเต้นแรงอีกครั้ง ทั้งๆที่คิดว่าจะค่อยๆปรับตัวมาเป็นปกติได้แล้วแท้ๆนะคะ...

“วันนี้ฉันนอนที่นี่แล้วกันนะคะ”

“หะ?!”

อย่าทำหน้าตกใจมากสิคะ!

“พรุ่งนี้วันหยุดนี่คะ” ฉันตอบรับแบบไม่สบตา “แล้วเตียงเฝ้าไข้ที่นี่ดูนอนสบายอยู่นะคะ”

ยังไงห้องนี้ก็เป็นห้องวีไอพี ถึงจะเป็นห้องพยาบาลก็เถอะ แต่ก็มีทั้งเตียง ทั้งโซฟา ทั้งโต๊ะเก้าอี้ ทีวี ตู้เย็น ห้องน้ำแบบหรู เรียกได้ว่าคล้ายห้องพักในโรงแรมเลยค่ะ

คาบุรากิมองฉันด้วยสีหน้าเข้าอกเข้าใจ พร้อมพยักหน้า “กลัวผีสินะอยู่คนเดียวที่นั่น”

“เปล่าซะหน่อยค่ะ!”

ปกติฉันก็อยู่คนเดียวนะคะ! แค่มีนายอยู่ข้างห้องเท่านั้นเอง อีกอย่างคาบุรากิเคยเอายันต์และเครื่องรางป้องกันภัยมาติดแล้ว ฉันไม่กลัวหรอกค่ะ

“เธอนึกไม่ออกว่าจะกินอะไรในแต่ละมื้อคนเดียวหรอ”

ไม่ซะหน่อ... เอ๊ะ แต่ก็อาจจะจริงก็ได้นะคะ ปกติช่วงวันหยุดคาบุรากิก็เลือกเมนูอาหารมากินด้วยกันตลอด ฉันอาจจะเสริมๆไปบ้างเวลาอยากได้อะไรเป็นพิเศษ แถมกินสองคนดีอย่างที่สามารถสั่งหลายๆอย่าง และแบ่งกันกินได้ ไม่ต้องตัดใจเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง จะได้กินอะไรที่แตกต่างได้ในเวลาเดียวกัน แต่ไม่ต้องดับเบิ้ลจานอาหาร แล้วส่งเสริมกองทัพไขมันให้สร้างบุตรแห่งความอ้วนออกมาอีกคน คิดถึงท้อง 5 เดือนทีไรก็สะเทือนใจทุกทีเลยค่ะ...

แต่อาหารโรงพยาบาลก็คงมีแต่อะไรจืดๆมั้งคะ ฉันเองก็ไม่เคยเข้ารักษาตัวหรืออะไรแบบนั้นอย่างจริงจังซะด้วย

ฉันปล่อยให้เขาจินตนาการแปลกๆเกี่ยวกับสาเหตุที่ฉันมานอนด้วย แล้วก็แย่งห่วงกลเขามา อะไรเนี้ย! ทำไมพยายามบิดไปมาก็เหมือนกับมาที่เดิมอยู่ดีล่ะ!!! พอฉันใกล้จะสิ้นหวัง คาบุรากิก็มาช่วยอีกแรง แต่หมอนั่นกลับทำให้เงื่อนมันดูคล้องซับซ้อนกว่าเดิมอีกนะคะ

หลังจากพยายามด้วยกันอย่างยาวนาน เราก็ทำสำเร็จในที่สุด ฉันเริ่มเข้าใจความรู้สึกยินดีของคาบุรากิขึ้นมาแล้วค่ะตอนแก้ห่วงสำเร็จหลังทำมาทั้งคืนคงน่าภาคภูมิใจทีเดียว ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ฉันเลยคิดว่าจะอาบน้ำนอนซะทีล่ะนะคะ

ฉันไม่ได้มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนนี่คะ... ฉันปฏิเสธทันทีแบบไม่ต้องคิดเมื่อคาบุรากิเสนอให้ยืมเสื้อเขาก่อน ก่อนที่ฉันจะไปซื้อจากร้านด้านล่างเอา เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเอาเสื้อผ้าที่ห้อง แล้วมาอยู่กับคาบุรากิอีกสองวันแล้วกันนะคะ ไหนๆก็ตรงกับเสาร์อาทิตย์พอดี

ฉันเคยอ่านมังงะมามากมายก็จริง แต่ว่าไม่มีประสบการณ์แนวนี้เลย จะเอาเรื่องในการ์ตูนเป็นหลักในการปฏิบัติได้ไหมนะ... แต่คาบุรากิก็เป็นพระเอกมังงะนี่คะ ถึงจะแปลกไปหน่อยก็เถอะ

ยิ่งคิด ฉันก็ยิ่งรู้สึกเหมือนอยากเอาหน้ามุดดินไม่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นอะไรอีกต่อไปแล้ว ทำไมมีฤดูใบไม้ผลิทั้งทีถึงได้ทำตัวอะไรไม่ถูกแบบนี้นะคะ คาบุรากิ! นายช่วยสารภาพรักแบบประธานชมรมฟุตบอลไม่ได้หรอ เอาแบบที่ฉันตั้งตัวได้น่ะ!!! อะไรคืออยู่ๆนึกจะขอก็พูดออกมาตรงๆ ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆขนาดนั้น

ฉันยังไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่เลยค่ะ ฉันไม่ได้เครียดสติแตกจนมโนไปเองจริงๆใช่ไหมคะ... แต่จะลองถามคาบุรากิอีกรอบก็ไม่กล้าหรอกค่ะ

จริงๆก็ไม่ได้รู้สึกแย่นะคะ...

อือ หน้าฉันร้อนขึ้นมาอีกแล้ว ต้องดูมีพิรุธแน่เลยค่ะ! ทำไงดีนะ...

ฉันเข้าไปในห้อง พยายามสงบสติอารมณ์ไม่ให้หน้าตัวเองแดงจนน่าสงสัย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าคาบุรากิไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

"ขอโทษนะมาซายะที่ฉันมาเอาป่านนี้"

"แค่ยูริเอะมาเยี่ยม ฉันก็ดีใจมากแล้วล่ะ" คาบุรากิยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างยินดี "แต่ว่านี่ก็ดึกมากแล้วนะ มาที่นี่คนเดียวหรือเปล่า"

"ไอระมาด้วยนะ แต่แวะไปทำธุระอย่างอื่นก่อน"

"อือ มากันแค่สองคนแบบนี้มันอันตรายนะ ถ้าจะกลับ ให้ฉันเรียกคนไปส่งให้ไหม"

ฉันยืนฟังบทสนทนาของทั้งสองคน รู้สึกโหวงเหวงอย่างประหลาด ทั้งคู่พูดคุยกันราวกับทั้งโลกมีเพียงแค่เขาสองคนเท่านั้น

คาบุรากิจะมีสีหน้ายินดีแบบนั้นคงไม่แปลก ยังไงท่านยูริเอะก็เป็นรักแรกของเขาล่ะนะ... และถึงแม้เขาจะเคยบอกว่าตัดใจได้แล้ว แต่ใจจริงๆเป็นยังไงไม่รู้ ไม่ว่ายังไงยูริเอะก็เป็นคนสำคัญสำหรับคาบุรากิเสมออยู่ดี...

ฉันแอบออกมาจากห้อง และสองคนนั้นก็ดูไม่รู้ตัวเลยสักนิด...

-------------- (จบตอน 43) ------------

>>216-217 ตอนนี้มากับความหน่วง

งือออ หน่วงจังงงง แต่อยู่ในห้องกันสองคนก็ต้องคุยกันเหมือนมีสองคนสิ อย่าคิดมากเซ่เรย์กะ!

>>216-217 หน่วงงง ยังไม่ทันจะเป็นแฟนกันเลยนะเนี่ย

Ky เห็นข้างบนพูดถึง​ท่านพี่กะอิมาริ
ถ้าหากสองคนนี้สลับร่างกันล่ะ...

>>221 กูว่าท่านพี่คงจัดการสาวๆของอิมาริได้สบายมาก ด้วยรอยยิ้มนุ่มนวลสไตล์จอมมารทำให้สาวๆไม่กล้าเข้าใกล้
ส่วนอิมาริอาจจะร่าเริงเบิกบานที่ได้ใกล้ชิดเรย์กะ แล้วจะมีอีเวนท์เรย์กะไปเคาะห้อง เอาอาหารรอบดึกไปให้กิน อิมาริก็คงคิดในใจว่าคุณน้องสาวน่ารักแบบนี้มิน่าทาคาเทรุถึงหวงนัก ก่อนจะกินอาหารฝีมือเรย์กะแล้วก็พบรสชาติของโลกใบใหม่ A whole new world กันเลยทีเดียว

>>209 เชี่ย ตอนอ่านว่ามีควันดำลอยออกมา กูเผลอนึกถึงพวกเมรุ หรือไม่ก็ฆาตกรรมกำจัดศพ ที่แท้ก็ซากพายชาร์โคลของท่านเรย์กะเองเหรอวะ... คันตะเข้าม.ปลายนี่เนื้อเรื่องก็ผ่านไป 2-3 ปีล่ะเนอะ

>>216-217 ฟิคคู่หู! ขอบคุณที่แวะมาลง! ท่านยูริเอะโผล่มาเป็นกขค.ทำไมอ่า อุตส่าห์กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม (?) แท้ๆ

ท่านเรย์กะคิดมาก อย่าคิดเองเอออเองเซ่ เค้าอยู่ในห้องกันสองคนก็ต้องคุยกันสองคน จะให้คุยสามรึไงงง /ธงปักหัวขนาดนี้ อย่าเอามือปัดตกง่ายๆสิ!
================
คันตะคุงงงง นักเรียนม.ปลายกรุบกริบ
แต่ตอนควันสีดำๆกูก็เผลอนึกถึงพวกเมรุแบบ >>223 เลยว่ะ5555

>>216-217 หน่วงอ่าาา เรย์กะอย่ามากสิไม่มีไรหรอก..มั้งนะ

ขอ ky ถามหน่อยดิ เป็นเรื่องที่กูติดใจสงสัยมานานแล้ว
พวกมึงคิดว่าเอ็นโจจะรู้ว่านางคิ้วหายป่ะวะ คือย้อนกลับไปอ่าน เรย์กะกลัวลมพัดผมหน้าม้าเปิดแล้วคนจะเห็นคิ้วนางแปลกไป แล้วต่อมาเอ็นโจพูดถึงลมพัด ดูมีความต่อเนื่องยังไงไม่รู้ดิ แต่แบบ จะรู้ถึงขนาดนั้น พี่แกไปรู้จากไหนวะ หรือจะอ่านใจได้จริงๆ ไม่ใช่โรงบาลที่ไปหาหมอคือหนึ่งในกิจการตระกูลเอ็นโจหรอกนะ ถถถถถถถถถถ

>>226 มีเรื่อง​นี้กะอุณาโลม​ ขออย่ารู้เลย​เห้ออออออ สงสารรรร

>>226 กูว่าคงไม่รู้หรอก แต่อีกใจกูก็คิดว่าสตอล์กเกอร์ขั้นโปรแบบฮี มีหรือจะไม่รู้
ถ้าสมมติมีเฉลยว่าโรงพยาบาลที่เรย์กะไปรักษาคิ้วร่วงเป็นของบ้านเอ็นโจจริงๆ ท่านเรย์กะจะฮาและน่าสงสารได้ขนาดไหนวะ

>>216-217 เตรียมจะคอมเม้นต์โมเมนต์มุ้งมิ้งเล่นเกมด้วยกัน ช่วยกันแก้ห่วง จะนอนห้องเดียวกันแล้ว อะไรคือยูริเอะโผล่มา
>>226 อย่าให้รู้เลยได้ไหม... วงวาร