แจกบัตรเชิญแก่ทุกท่านขึ้นสู่ยานอวกาศไปสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น
เอ็นโจ side story >>>/webnovel/3364/7-11
----------------------------------------
ปิดเทอมหน้าร้อนปีนี้ก็ยุ่งอีกเหมือนเคย เมื่อผมขึ้นชั้นม.ปลาย ความรับผิดชอบก็ต้องมีมากขึ้น เป็นการเตรียมตัวในฐานะผู้สืบทอด เวลาเที่ยวเล่นก็น้อยลงไป มาซายะเองก็ไม่ค่อยต่างกัน เราสองคนต่างก็งานล้นมือด้วยกันทั้งคู่ แต่ก็ยังมีนัดไปเที่ยวกันบ้างตามประสาวัยรุ่นที่โรงเรียนปิดเทอม
วันหนึ่ง ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากมาซายะ น้ำเสียงปลายสายค่อนข้างร้อนรนแปลกไปจากเดิม
“นายต้องไม่เชื่อแน่ ชูสุเกะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันในวันนี้”
จากที่เขาเล่าคือ ขณะที่กำลังจะกลับบ้าน ตอนที่รถกำลังเลี้ยวก็ได้ชนกับจักรยานคันหนึ่งเข้าให้ เจ้าของจักรยานคันนั้นคือคุณทาคามิจิ
มาซายะเล่าเสียละเอียดยิบ ทำเอาทึ่งหน่อยๆ
คุณทาคามิจิที่ถูกรถชนลอยละลิ่วไปพร้อมกับจักรยาน กลิ้งหลุนๆไปตามพื้น แม้จะยังเดินไหว แต่ก็ได้แผลถลอกตามแขนขามาพอสมควร มาซายะรีบเอารถพาคุณทาคามิจิไปส่งโรงพยาบาลทันที ทำแผลและตรวจเช็คแทบทุกอย่างให้แน่ใจว่าไม่มีอาการบาดเจ็บแทรกซ้อนตรงไหนก็พากลับไปส่งบ้าน กล่าวขอโทษบ้านคุณทาคามิจิที่ทำให้บาดเจ็บ
“พรุ่งนี้แม่ฉันคงส่งทนายไปคุยเรื่องค่าเสียหาย แต่ฉันก็เปรยๆไว้บ้างแล้วล่ะ”
“ก็ให้ไปตามที่คิดว่าสมควรก็แล้วกัน”
“เรื่องนั้นมันก็ต้องแน่อยู่แล้ว” เขาพูดห้วนๆตอบกลับมา “แล้วอีกอย่าง ฉันต้องซื้อจักรยานคันใหม่ให้ทาคามิจิด้วย นายคิดว่าแบรนด์นี้เป็นไง”
เราสองคนคุยกันเรื่องแบรนด์จักรยานอยู่อีกครู่หนึ่ง มาซายะก็ขอวางสายไปก่อน ทิ้งให้ผมอยู่กับเรื่องราวที่ฟังดูค่อนข้างจะเหลือเชื่อเหมือนถูกพายุพัดผ่านหน้า
เย็นวันถัดมา มาซายะก็โทรมารายงานผลการเจรจากับบ้านคุณทาคามิจิ น้ำเสียงดูหงุดหงิดเล็กน้อย
“ยัยนั่นบอกไม่เป็นไร แผลเต็มตัวขนาดนั้นยังจะว่าไม่เป็นไรเนี่ยนะ แล้วปฏิเสธไม่เอาค่าเสียหายด้วย บอกว่ามากเกินไป”
“เสนอไปเท่าไหร่ล่ะ” มาซายะบอกตัวเลขมา ผมก็พยักหน้า “ก็พอรับได้”
“บ้านยัยนั่นยืนกรานว่าไม่เอาน่ะสิ ตอนนี้ให้ทนายคุยอยู่”
มาซายะบ่นปอดแปดถึงเรื่องนี้อีกครู่หนึ่งก็พูดถึงงานปาร์ตี้ซัมเมอร์ที่กำลังใกล้เข้ามา ดูเหมือนว่ายูริเอะกับไอระจะถูกชักชวนจากประธานนากาจิมะให้เข้าร่วมด้วย ยูริเอะดูลังเลแต่คิดว่าคงเกลี้ยกล่อมได้ไม่ยาก
“แน่ใจแล้วเหรอ มาซายะ” ผมถามเขาเพื่อเน้นย้ำถึงเรื่องนี้ มาซายะก็ตอบกลับมาว่าต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกของตัวเองให้ได้
ความรักสิบสี่ปีของมาซายะจบลงไปแล้ว ที่เชิญยูริเอะมาปาร์ตี้ซัมเมอร์ก็คงอยากเคลียร์เรื่องที่คั่งค้างอยู่ในใจ จะได้ไม่ต้องคาราคาซังกันอยู่แบบนี้
งานปาร์ตี้ซัมเมอร์อย่างนั้นรึ
อยากเจอคุณคิโชวอินจัง
.
.
.
วันงานมาถึงอย่างรวดเร็ว มาซายะไปรับยูริเอะ ผมเลยไปรับไอระที่บ้าน เราสองคนคุยเรื่องมาซายะกับยูริเอะไปตลอดทาง ไอระดูเป็นกังวลหน่อยๆกับท่าทีของมาซายะ แล้วก็พูดเรื่องที่เคยเสนอให้คุณคิโชวอินเป็นผู้เยียวยาหัวใจมาซายะให้เจอกับความรักใหม่ แต่แผนนั้นล้มเหลวไม่เป็นท่า
ผมโล่งอก คิดว่าดีแล้ว ที่แผนนั้นมันล่ม หากแผนสำเร็จจริงๆ ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน
เราสี่คนเข้าสู่ภายในงานโดยตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน ใครๆก็อยากรู้เรื่องของมาซายะกับยูริเอะทั้งนั้นนั่นล่ะ เพียงแต่ไม่มีใครกล้าพอที่จะถามก็เท่านั้นเอง
มาซายะก้มไปกระซิบกระซาบกับยูริเอะที่มีท่าทีตกใจ แล้วก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้าง ควงแขนมาซายะไปสู่ฟลอร์เต้นรำ
ในเมื่อยูริเอะลงไปเต้นแล้ว ด้วยหน้าที่สุภาพบุรุษ ผมเลยชวนไอระไปเต้นบ้าง เพลงวอลซ์เชื่องช้าอ่อนหวานบรรเลงด้วยวงดนตรีฝีมือเยี่ยมที่ถูกจ้างมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ผมเต้นนำไอระตามจังหวะเพลง แต่สอดส่ายสายตามองหาใครคนหนึ่งไปด้วย
ท่ามกลางคนมากมาย ผมก็ยังหาเธอพบ