Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]

.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

ไถเข้ามู้ใหม่ รออ่านฟิค 555

แจกบัตรเชิญแก่ทุกท่านขึ้นสู่ยานอวกาศไปสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น
เอ็นโจ side story >>>/webnovel/3364/7-11
----------------------------------------

ปิดเทอมหน้าร้อนปีนี้ก็ยุ่งอีกเหมือนเคย เมื่อผมขึ้นชั้นม.ปลาย ความรับผิดชอบก็ต้องมีมากขึ้น เป็นการเตรียมตัวในฐานะผู้สืบทอด เวลาเที่ยวเล่นก็น้อยลงไป มาซายะเองก็ไม่ค่อยต่างกัน เราสองคนต่างก็งานล้นมือด้วยกันทั้งคู่ แต่ก็ยังมีนัดไปเที่ยวกันบ้างตามประสาวัยรุ่นที่โรงเรียนปิดเทอม

วันหนึ่ง ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากมาซายะ น้ำเสียงปลายสายค่อนข้างร้อนรนแปลกไปจากเดิม

“นายต้องไม่เชื่อแน่ ชูสุเกะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันในวันนี้”

จากที่เขาเล่าคือ ขณะที่กำลังจะกลับบ้าน ตอนที่รถกำลังเลี้ยวก็ได้ชนกับจักรยานคันหนึ่งเข้าให้ เจ้าของจักรยานคันนั้นคือคุณทาคามิจิ

มาซายะเล่าเสียละเอียดยิบ ทำเอาทึ่งหน่อยๆ

คุณทาคามิจิที่ถูกรถชนลอยละลิ่วไปพร้อมกับจักรยาน กลิ้งหลุนๆไปตามพื้น แม้จะยังเดินไหว แต่ก็ได้แผลถลอกตามแขนขามาพอสมควร มาซายะรีบเอารถพาคุณทาคามิจิไปส่งโรงพยาบาลทันที ทำแผลและตรวจเช็คแทบทุกอย่างให้แน่ใจว่าไม่มีอาการบาดเจ็บแทรกซ้อนตรงไหนก็พากลับไปส่งบ้าน กล่าวขอโทษบ้านคุณทาคามิจิที่ทำให้บาดเจ็บ

“พรุ่งนี้แม่ฉันคงส่งทนายไปคุยเรื่องค่าเสียหาย แต่ฉันก็เปรยๆไว้บ้างแล้วล่ะ”

“ก็ให้ไปตามที่คิดว่าสมควรก็แล้วกัน”

“เรื่องนั้นมันก็ต้องแน่อยู่แล้ว” เขาพูดห้วนๆตอบกลับมา “แล้วอีกอย่าง ฉันต้องซื้อจักรยานคันใหม่ให้ทาคามิจิด้วย นายคิดว่าแบรนด์นี้เป็นไง”

เราสองคนคุยกันเรื่องแบรนด์จักรยานอยู่อีกครู่หนึ่ง มาซายะก็ขอวางสายไปก่อน ทิ้งให้ผมอยู่กับเรื่องราวที่ฟังดูค่อนข้างจะเหลือเชื่อเหมือนถูกพายุพัดผ่านหน้า

เย็นวันถัดมา มาซายะก็โทรมารายงานผลการเจรจากับบ้านคุณทาคามิจิ น้ำเสียงดูหงุดหงิดเล็กน้อย

“ยัยนั่นบอกไม่เป็นไร แผลเต็มตัวขนาดนั้นยังจะว่าไม่เป็นไรเนี่ยนะ แล้วปฏิเสธไม่เอาค่าเสียหายด้วย บอกว่ามากเกินไป”

“เสนอไปเท่าไหร่ล่ะ” มาซายะบอกตัวเลขมา ผมก็พยักหน้า “ก็พอรับได้”

“บ้านยัยนั่นยืนกรานว่าไม่เอาน่ะสิ ตอนนี้ให้ทนายคุยอยู่”

มาซายะบ่นปอดแปดถึงเรื่องนี้อีกครู่หนึ่งก็พูดถึงงานปาร์ตี้ซัมเมอร์ที่กำลังใกล้เข้ามา ดูเหมือนว่ายูริเอะกับไอระจะถูกชักชวนจากประธานนากาจิมะให้เข้าร่วมด้วย ยูริเอะดูลังเลแต่คิดว่าคงเกลี้ยกล่อมได้ไม่ยาก

“แน่ใจแล้วเหรอ มาซายะ” ผมถามเขาเพื่อเน้นย้ำถึงเรื่องนี้ มาซายะก็ตอบกลับมาว่าต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกของตัวเองให้ได้

ความรักสิบสี่ปีของมาซายะจบลงไปแล้ว ที่เชิญยูริเอะมาปาร์ตี้ซัมเมอร์ก็คงอยากเคลียร์เรื่องที่คั่งค้างอยู่ในใจ จะได้ไม่ต้องคาราคาซังกันอยู่แบบนี้

งานปาร์ตี้ซัมเมอร์อย่างนั้นรึ

อยากเจอคุณคิโชวอินจัง
.
.
.

วันงานมาถึงอย่างรวดเร็ว มาซายะไปรับยูริเอะ ผมเลยไปรับไอระที่บ้าน เราสองคนคุยเรื่องมาซายะกับยูริเอะไปตลอดทาง ไอระดูเป็นกังวลหน่อยๆกับท่าทีของมาซายะ แล้วก็พูดเรื่องที่เคยเสนอให้คุณคิโชวอินเป็นผู้เยียวยาหัวใจมาซายะให้เจอกับความรักใหม่ แต่แผนนั้นล้มเหลวไม่เป็นท่า

ผมโล่งอก คิดว่าดีแล้ว ที่แผนนั้นมันล่ม หากแผนสำเร็จจริงๆ ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน

เราสี่คนเข้าสู่ภายในงานโดยตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน ใครๆก็อยากรู้เรื่องของมาซายะกับยูริเอะทั้งนั้นนั่นล่ะ เพียงแต่ไม่มีใครกล้าพอที่จะถามก็เท่านั้นเอง

มาซายะก้มไปกระซิบกระซาบกับยูริเอะที่มีท่าทีตกใจ แล้วก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้าง ควงแขนมาซายะไปสู่ฟลอร์เต้นรำ

ในเมื่อยูริเอะลงไปเต้นแล้ว ด้วยหน้าที่สุภาพบุรุษ ผมเลยชวนไอระไปเต้นบ้าง เพลงวอลซ์เชื่องช้าอ่อนหวานบรรเลงด้วยวงดนตรีฝีมือเยี่ยมที่ถูกจ้างมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ผมเต้นนำไอระตามจังหวะเพลง แต่สอดส่ายสายตามองหาใครคนหนึ่งไปด้วย

ท่ามกลางคนมากมาย ผมก็ยังหาเธอพบ

คุณคิโชวอินยืนอยู่เสียไกลลิบจากฟลอร์เต้นรำ ถือถาดสีเงินเอาไว้ในมือ โพสต์ท่าราวกับตัวเองเป็นนางแบบบนปกนิตยสาร เหมือนพยายามเสนอขายถาดใบนี้ให้คุณโนเซ็น

ทำอะไรของคุณน่ะ คุณคิโชวอิน

ผมอยากหัวเราะดังๆ แต่ต้องปั้นหน้ายิ้มแย้ม อดทนไว้ก่อน

ตอนนี้คุณคิโชวอินเอาถาดกลับไปวางที่แล้วยืนตัวตรง นิ่งๆ สงสัยการขายจะไม่ประสบความสำเร็จ

ไหล่ผมสั่นเพราะกลั้นหัวเราะอยู่รึเปล่านะ

มองไปอีกทีก็เห็นยูกิโนะเดินเข้าไปคุยกับคุณคิโชวอิน สักพักก็จับจูงมือเธอเดินมาทางฟลอร์เต้นรำนี้ โค้งให้ตามธรรมเนียมแล้วเริ่มต้นเต้นรำด้วยกัน

ผมรู้สึกอึ้งไปเล็กน้อย ยูกิโนะพอสบตากับผมก็ยิ้มให้ แต่คุณคิโชวอินมองมาแค่แว้บเดียวแล้วก็ไม่มีท่าทีสนใจผมสักนิด ก้มหน้าคุยแต่กับยูกิโนะแบบสนุกสนาน

พอจบเพลง สองคนนั้นก็ถอนตัวออกไปจากฟลอร์เต้นรำ ไปยืนคุยกันต่อ

ไอระมองตามสายตาของผม เข้าใจว่าผมเป็นห่วงน้องชาย ทุกคนรู้ดีว่าสุขภาพยูกิโนะไม่แข็งแรง มาเจอคนเยอะๆอาจป่วยไข้ไม่สบายได้ ผมก็เลยใช้ข้ออ้างนั้นเพื่อจะเลิกเต้นรำ เดินไปหาคุณคิโชวอินที่ยืนอยู่กับยูกิโนะ

สาวๆทักทายกันไปตามเรื่องตามราว ส่วนมาซายะไปเล่นกับยูกิโนะที่ทำหน้ายู่ พยายามปัดมือมาซายะออกไปเพราะถูกยีหัว ยูริเอะกับไอระเลยจัดแจงดุมาซายะแบบที่ผมไม่ต้องลงมือเองสักนิด

ผมกล่าวขอบคุณที่ช่วยดูแลยูกิโนะให้ เธอก็รีบปฏิเสธแบบถ่อมตัว

“ยูกิโนะคุงต่างหากล่ะคะที่อุตส่าห์ใส่ใจ ชวนดอกไม้ริมผนังอย่างฉันออกมา” คุณคิโชวอินยิ้มแย้มดูมีความสุข “ฉันต่างหากล่ะคะที่ต้องขอบคุณ”

ชวนดอกไม้ริมผนังอย่างนั้นเหรอ

ถ้าเป็นผมที่ชวน เธอจะยอมลงไปเต้นด้วยรึเปล่านะ

คำตอบที่ได้แทบจะผุดขึ้นมาในหัวทันทีแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด

ไม่มีทางอยู่แล้วล่ะ ไม่มีหวังด้วย

ยูกิโนะแยกออกไปหาเพื่อนๆชั้นประถม ไอระกับยูริเอะก็เลยหันกลับมาคุยกับคุณคิโชวอินต่อเหมือนเดิม

ตอนที่รู้ว่ามาซายะเป็นคนชวนยูริเอะมา คุณคิโชวอินมองไปทางมาซายะอย่างอยากรู้อยากเห็น

บางครั้งผมก็อ่านท่าทีของเธอไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ เธอไม่ได้กรี๊ดกร๊าดมาซายะแบบเด็กผู้หญิงทั่วไปในโรงเรียน แต่ก็ดูจะสนใจเรื่องมาซายะเอามากๆ เป็นแบบนี้มาตลอด หรือว่าเธอจะชอบมาซายะโดยไม่รู้ตัวกันนะ

แต่พอคิดแบบนี้แล้ว รู้สึกเจ็บชะมัดเลยแฮะ

“เข้าใจอะไรผิดอยู่รึเปล่า คุณคิโชวอิน” ผมพยายามยิ้มให้เธออย่างเคย แต่รู้สึกว่ามันฝืดเฝือนเต็มที่

คุณคิโชวอินทำตาโตอย่างตกใจกับคำตอบของมาซายะ ท่าทางแบบนี้ก็ตลกดีอีกแล้ว พวกเราสี่คนเลยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ระหว่างฟังเรื่องเล่าจากยูริเอะ คุณคิโชวอินก็ดูอึ้งๆ มองมาซายะปรับความเข้าใจกับยูริเอะต่อหน้า แล้วพอมาซายะหันมาพูดเรื่องคุณคิโชวอินอกหักจากโทโมเอะ ยูริเอะกับไอระก็ดูจะตกใจเอามากๆ เข้าไปให้กำลังใจกันยกใหญ่ตามประสาเพื่อนผู้หญิง

คุณคิโชวอินดูกระอักกระอ่วนที่จะพูดถึงเรื่องนี้ แค่ดูสีหน้าเธอที่แสดงออกมาก็สนุกแล้ว เป็นไปตามคาดที่เธอจะหันมาทำท่าขุ่นเคืองใส่ผมที่กำลังกลั้นหัวเราะเพราะสังเกตเธออยู่

คุณช่างมีสีหน้าที่หลากหลายเสียจริงๆ อยู่ใกล้ๆ มองคุณไปเรื่อยๆก็ทำให้โลกสดใสได้แล้ว
.
.
.

หลังจากงานเลี้ยง มาซายะก็เทียวไปหายูริเอะเหมือนตอนก่อนจะถูกหักอก เพียงแต่คราวนี้มีเค้กไปฝากเยอะแยะ เป็นเค้กหน้าตาธรรมดา ไม่หรูหราตกแต่งปราณีตแบบที่ทำขายในโรงแรม ออกจะผิดจากมาตรฐานของเขาไปพอสมควร

มาซายะแนะนำเค้กบ้านคุณทาคามิจิอย่างภาคภูมิใจประหนึ่งว่าเป็นฝีมือของตัวเอง และชื่อของคุณทาคามิจิก็มักจะโผล่ขึ้นมาในบทสนทนาบ่อยๆ อย่างเช่น

“อะไรของยัยนั่น มายืนยันอยู่ได้ว่าจะไม่เอาค่าเสียหาย ฉันจะช่วยซื้อเค้กทั้งร้านแทน ก็ดันปฏิเสธอีก จะดื้อไปถึงไหนกันเนี่ย”

หรือ

“ยัยนั่น หมิ่นความงามและสมรรถภาพของจักรยานที่ฉันให้มากเกินไปแล้ว!! คิดมาได้ยังไงว่าจะติดสติ๊กเกอร์พิลึกๆนั่นลงบนจักรยานน่ะ หา!! แล้วยังมีเรื่องขอให้ช่วยติดตะกร้ากับอานหลังอีกนะ ดีไซน์เนอร์ออกแบบได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้ เป็นนาย จะทำลายความสมบูรณ์แบบนั้นได้ลงเหรอ”

และ

“ขนมร้านทาคามิจิ ฉันว่าสตรอเบอรี่ช็อตเค้กก็ไม่เลวนะ มองบลังค์กับชูครีมมัทชะก็ดี แต่กาโตว์ชอคโกลาน่ะอร่อยที่สุดเลยล่ะ”

ดูท่าทางมาซายะจะติดใจคุณทาคามิจิเข้าให้แล้ว พูดถึงไม่หยุดปากเลย

เปิดเทอมวันแรก มาซายะที่บังเอิญเจอคุณทาคามิจิหน้าโรงเรียน ก็เดินเข้าไปคุยกันอย่างสนิทสนม เรื่องนี้สร้างความฮือฮาให้กับทุกคนเป็นอย่างยิ่ง มาซายะไม่เคยเดินคุยกับผู้หญิงคนไหนนอกจากยูริเอะเลยสักครั้ง

ผมมองหาคุณคิโชวอิน คิดว่าเธอคงอยากรู้เรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน เหมือนตอนที่ตอบข้อสงสัยเรื่องรักแรกของมาซายะในงานปาร์ตี้ซัมเมอร์นั่น เมื่อเล่าเรื่องความรักข้างเดียวที่ยาวนานถึงสิบสี่ปีของมาซายะให้เธอฟัง คุณคิโชวอินก็ดูทึ่งหน่อยๆที่เด็กสองขวบจะรู้จักรักแรกแล้ว

ผมเดาท่าทีของเธอในตอนนั้นไม่ออกจริงๆว่าคิดอะไรอยู่ จะดีใจไหมที่มาซายะอกหักจากยูริเอะ หรือจะเสียใจที่มาซายะไปรักชอบคุณทาคามิจิแล้ว

เมื่อก่อนผมคงไม่คิดอะไรเช่นนี้ แต่พอรู้ตัวถึงสิ่งที่อยู่ในใจ ผมทั้งกลัวและกังวลไปหมด พยายามจะห้ามไม่ให้ตัวเองคิดไปต่างๆนานาจนฟุ้งซ่าน

หรือควรจะหักห้ามใจตั้งแต่เนิ่นๆดีนะ จะได้ไม่เจ็บมาก

มาซายะเองก็เทียวมาหาผมที่ห้องทุกครั้งที่ว่าง แต่ดูเหมือนจะใช้ผมเป็นสะพานไปหาคุณทาคามิจิมากกว่า เห็นหน้าระรื่นแบบนั้นมันน่าหมั่นไส้ชะมัด ช่างมีความสุขเหลือเกินนะ

ถ้าจะแช่งให้อกหักอีกหน คนที่ลำบากก็ต้องเป็นผมอีกนั่นล่ะ
.
.
.

วันแล้ววันเล่าผ่านไปเช่นนั้น จนกระทั่งผมได้รับโทรศัพท์จากอาจารย์ห้องพยาบาลเรื่องอาการหอบของยูกิโนะกำเริบ แม้จะมีแผนรับมือเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่แล้ว ก็อดที่จะตกใจไม่ได้อยู่ดี

ที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือ คุณคิโชวอินเป็นคนแบกยูกิโนะขึ้นหลังมาส่งที่ห้องพยาบาล

พอไปถึงที่ห้องพยาบาลของฝั่งประถม ก็เห็นคุณคิโชวอินนั่งอยู่ข้างๆเตียงยูกิโนะ ใบหน้านั้นขาวซีดไม่มีสีเลือด ผมสอบถามอาการของน้อง ยูกิโนะดูขืนตัวเองเล็กน้อยตอนที่ผมช่วยประคองให้ลุกขึ้น ถ้าให้เดาก็คงมาจากการที่ไม่อยากทำตัวอ่อนแอไปมากกว่านี้ต่อหน้าคุณคิโชวอินนั่นล่ะ

พอกล่าวขอบคุณที่ช่วยเหลือยูกิโนะและบอกว่าจะตอบแทนบุญคุณอย่างแน่นอน คุณคิโชวอินก็โบกไม้โบกมือปฏิเสธใหญ่บอกว่าอย่าไปถือเป็นบุญคุณ แค่ช่วยมาบอกอาการยูกิโนะก็พอ ทำเอาอึ้งไม่น้อย

ส่งน้องไปถึงมือหมอได้ ผมก็กลับมาครุ่นคิดพิจารณา

ผมถูกสอนมาว่าคนเราทำอะไรมันก็หวังผลตอบแทนหรือสิ่งแลกเปลี่ยนด้วยกันทั้งนั้น โลกนี้มันไม่มีอะไรได้มาฟรีๆหรอก การให้ความช่วยเหลือแล้วสร้างสายสัมพันธ์ที่เรียกว่าบุญคุณ ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่ใช้ควบคุมบงการคนอื่นให้ทำตามความต้องการของเราได้

แต่กับคุณคิโชวอินไม่ใช่อย่างนั้น เธอรักและห่วงใยยูกิโนะจากใจจริง ช่วยโดยไม่หวังผลตอบแทนอะไร ช่วยอย่างเต็มกำลังและความสามารถทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้เก่งกาจ ทำด้วยใจอย่างจริงแท้ ผมที่พบเจอคนมามากมาย ยังไม่เคยเห็นใครเหมือนเธอมาก่อน

เพราะเธอเป็นแบบนี้ ผมถึงได้ชอบ และความรู้สึกนั้นมันก็ยิ่งเพิ่มพูนขึ้นทุกวัน

คราวแรกที่คิดว่าจะตัดใจตั้งแต่เนิ่นๆเพื่อไม่ให้เจ็บหนักมาก แต่วินาทีนั้นผมก็ได้ตระหนักว่าผมกำลังถลำลึกลงไปจนยากที่จะถอนตัว

จะให้หักห้ามความรู้สึกตอนนี้ เห็นทีคงทำไม่ได้แล้ว
.
.
.

วันรุ่งขึ้น ผมไปรายงานอาการของยูกิโนะให้คุณคิโชวอินทราบตามที่ได้สัญญากันไว้ เธอหน้าเสียไปเลยเมื่อได้ยินว่ายูกิโนะต้องเข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว พอบอกว่ายูกิโนะเองก็จ๋อยที่ต้องให้ผู้หญิงมาแบกขึ้นหลัง คุณคิโชวอินก็ทำหน้าแปลกๆ แต่คงเป็นความเอ็นดูมากกว่า

ผมก้มหัวให้เป็นการขอบคุณ คุณคิโชวอินก็รีบห้ามเอาไว้

มาซายะเดินมากับคุณทาคามิจิพอดี คุยกันสนิทสนม คุณคิโชวอินหันไปมองทางนั้น ทำตาโตแบบสงสัย ชะเง้อคอมองแบบคนสอดรู้สอดเห็นเต็มขั้น

ผมสังเกตท่าทีของเธอ ไม่เห็นความเสียใจหรือผิดหวังอยู่บนใบหน้าและแววตาก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมา

แต่เมื่อจะเสนอช่วยไขคำตอบให้กับสิ่งที่เธอกำลังสงสัย คุณคิโชวอินที่หันมาจ้องตาผมก็ชะงักค้างแล้วรีบเผ่นหนีไปเลย อะไรกัน ท่าทีดีใจของผมมันปรากฎชัดขนาดนั้นเลยเหรอ

ถึงจะเสียดายที่คุณคิโชวอินไม่ยอมตกหลุมพรางที่ผมพยายามขุดล่อ แต่ได้เห็นท่าทีของเธอเหมือนจะยืนยันคำตอบในสิ่งที่ผมสงสัย

คุณคิโชวอินไม่ได้มีใจให้มาซายะ ผมยังมีโอกาสอยู่
.
.
.
พอยูกิโนะออกจากโรงพยาบาลก็เที่ยวเดินไปเดินมาในห้องผม เปิดนั่นเปิดนี่ดูไปเรื่อย แล้วก็ออกไปจากห้องด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบที่คุณคิโชวอินคงไม่มีวันได้เห็น

วันต่อมา น้องก็เอาผ้าขนหนูมาให้ ทำหน้าออดอ้อนแบบน่ารักว่าอยากให้ผมใช้มันที่โรงเรียน แต่แค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้ว การแสดงแบบนี้มีแต่คุณคิโชวอินเท่านั้นล่ะที่จะตกหลุมพรางน่ะ

จะไปขัดคอก็คงไม่ดี ผมเลยแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไร รับผ้าผืนนั้นมาใช้แต่โดยดี

เป็นไปตามคาดที่ยูกิโนะจะส่งผ้าขนหนูแบบเดียวกันไปให้คุณคิโชวอินใช้ด้วย แล้วก็ยังมีเทียนอโรมากลิ่นที่ผมชอบ เจตนาชัดเจนแบบนี้ ไม่ต้องพูดอะไรก็รู้

ผมมองจากอีกฟากของสนาม เห็นเธอหยิบผ้าที่เหมือนกันกับของผมขึ้นมาใช้ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ได้เห็นเธอใช้ของเข้าคู่กันกับตัวเอง เหมือนได้สร้างสายสัมพันธ์ที่เป็นพิเศษขึ้นมาได้อีกขั้น

มิน่า คนเป็นแฟนกันถึงชอบใช้ของเป็นคู่กัน เพราะเหมือนกับการประกาศความเป็นเจ้าของไปในตัว เป็นสิ่งพิเศษสำหรับคนสองคนเท่านั้น

แต่เวลาของความสุขนั้นช่างแสนสั้น มีคนไปทักเธอเรื่องผ้าขนหนูที่เป็นคู่กันกับผม เป็นไปตามคาดที่เธอจะเก็บผ้าผืนนั้นลงกระเป๋าทันที ผมได้แต่หัวเราะแห้งๆกับตัวเอง รู้สึกขมปร่าในอก รู้ทั้งรู้ว่าคุณคิโชวอินพยายามเลี่ยงพวกผม แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้

รังเกียจกันขนาดนั้นเลยเหรอ

มาซายะที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร มาถึงก็หยิบผ้าจากไหล่ผมไปเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเองตอนล้างหน้า เช็ดๆไปซักพักก็ชมถึงคุณภาพ พลิกหายี่ห้อแล้วบอกว่าจะไปซื้อเย็นนี้เลย วันต่อมาก็เอาผ้าแบบเดียวกับผมมาใช้ สาวๆในซุยรันพอเห็นแบบนั้นก็รีบไปซื้อมาใช้เพื่อหวังจะเป็นคู่กับผมหรือมาซายะ

แน่นอนว่าคุณคิโชวอินไม่เอาผ้าผืนนั้นมาใช้ที่โรงเรียนอีกเลย

ยูกิโนะที่รู้ข่าว ถลึงตามองมาซายะแบบจะกินเลือดกินเนื้ออยู่หลายวัน มาซายะพูดด้วยก็ตอบกลับมาห้วนๆ จงใจเดินเหยียบเท้ามาซายะแล้วทำหน้าตาใสซื่อเหมือนไม่ได้ตั้งใจบ้าง หรือกีดกันมาซายะออกไปจากวงสนทนา ทำเมินเฉยโดยสิ้นเชิง

มาซายะไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองอะไรเพราะรู้ๆนิสัยกันอยู่ คิดว่าครั้งนี้ยูกิโนะก็คงงอนป่องด้วยเรื่องอะไรซักอย่าง เดี๋ยวก็หายไปเองตามประสาเด็กเอาแต่ใจ ผมปล่อยให้มาซายะกับยูกิโนะทำสงครามประสาทกันไป ไม่เข้าไปยุ่งด้วย

การที่คุณคิโชวอินไม่ใช้ผ้าผืนนั้นอาจจะดีแล้วก็ได้ เพราะตอนนี้ ใครต่อใครก็ใช้กันทั่ว ทำลายความพิเศษที่มีจนแทบไม่อยากหยิบมาใช้

มีคนมาถามถึงเรื่องนี้เหมือนกัน ผมก็ได้แต่ตอบไปว่านี่คือผ้าผืนโปรด อย่างไรเสีย มันก็เป็นของชิ้นแรกที่เป็นคู่กันกับเธอ

และตอนที่เอาผ้าผืนนี้แนบแก้มทีไร ผมก็ยังระลึกถึงความรู้สึกอ่อนหวานเป็นพิเศษในวันนั้นได้เสมอ
.
.
.

เย็นวันหนึ่ง หลังจากซ้อมวิ่งเสร็จ พวกเราที่เดินผ่านตรงก๊อกน้ำก็ได้เห็นกลุ่มสาวๆกลุ่มใหญ่กำลังรุมล้อมอะไรสักอย่าง พอสาวๆกลุ่มนั้นเห็นผมกับมาซายะก็ถอยออกไปทันที

คุณทาคามิจิอยู่ตรงกลางวงล้อมนั่น ใช้มือปาดน้ำเปียกๆออกจากใบหน้า ที่เท้ามีผ้าขนหนู รอยรองเท้าประทับตราไว้บนนั้นแบบเด่นชัด เห็นแป๊บเดียวก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

อ๋อ การกลั่นแกล้งด้วยความอิจฉาริษยาจากบรรดาแฟนคลับของมาซายะสินะ

หมู่นี้ มาซายะชักจะออกหน้าออกตาเรื่องคุณทาคามิจิเกินไป เจอหน้าก็ทัก แล้วก็เข้าไปพูดคุยด้วยดื้อๆ ไม่สนใจสายตาแฟนคลับเพราะไม่เคยเห็นอยู่ในสายตาตั้งแต่ต้น แต่คงจะลืมไปว่าคุณทาคามิจิที่เป็นนักเรียนธรรมดา ไม่มีอำนาจ ไม่มีบารมีอะไรจะคุ้มครองตัวเอง ก็ต้องตกเป็นเป้าความอิจฉาริษยาถูกรุมกลั่นแกล้ง ไม่เหมือนคราวของยูริเอะ

โชคดีที่ยังไม่มีใครรังแกหนักข้ออย่างการทำร้ายร่างกาย อย่างมากก็เหน็บแนมหรือกระทบกระแทกเล็กๆน้อยๆ ซึ่งคุณทาคามิจิก็ดูไม่ได้เก็บมาใส่ใจอะไร

มาซายะถามไถ่เรื่องผ้าขนหนูที่หล่น แล้วก็โยนผ้าของตัวเองให้คุณทาคามิจิ สายตาของกลุ่มคุณซึรุฮานะเปลี่ยนไปทันควัน เท่านี้ทุกคนก็รู้แล้วว่าคุณทาคามิจิน่ะ “พิเศษ” สำหรับมาซายะ

ผมมองคุณคิโชวอินที่อยู่วงนอกสุด ดูเหมือนเธอจะไม่ได้มีส่วนร่วมในการรังแก แต่ก็ไม่ได้ให้ความช่วยเหลือแบบออกนอกหน้าตามประสาคนที่ไม่ชอบเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องยุ่งยาก ยิ่งเป็นเรื่องความขัดแย้งไร้สาระระหว่างสาวๆในโรงเรียนแบบคราวที่มีเรื่องกับกลุ่มคุณซึรุฮานะ เธอก็ยิ่งวิ่งหนีให้ห่างออกไป ไม่อยากยุ่งเกี่ยว

คุณทาคามิจิที่วิ่งตามหลังมา พยายามจะเอาผ้าผืนนั้นมาคืนมาซายะ ซึ่งมาซายะก็ปฏิเสธที่จะรับคืน คุณทาคามิจิก็เลยต้องเก็บผ้ากลับไปแบบเสียมิได้

แน่นอนว่าคุณทาคามิจิก็ไม่กล้าเอาผ้านั่นมาใช้ที่โรงเรียนให้ตกเป็นเป้ามากขึ้นหรอก

เท่านี้ก็เสมอกันในเรื่องผ้าขนหนูแล้วนะ มาซายะ

คุณคิโชวอินไม่ได้ใช้ คุณทาคามิจิก็ไม่ได้ใช้ด้วยเหมือนกัน

-----------------------------
ตัดตอนจ๊ะ ตัดตอน

>>3-7 กรี๊ดดดด ฟิคเอ็นโจ side story ในที่สุดมึงก็มาต่อแล้วววว อ่านแล้วคิดถึงตอนเก่าๆ จังคร่ะ โดยเฉพาะตอนผ้าขนหนูเข้าคู่กันนั่น >///<

กรี๊ดดดดดดดด ฟิน กาวที่ห่างหายไปนาน ㅠ ㅠ

>>3-6 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ฟิคบ้องอวกาศที่รอมานาน โอ๊ย เอ็นโจจจจจจจจจ ห้ามใจไม่ได้แล้วเนอะ กรี๊ดดดดดดด
แต่ทำไมมาแค่นี้ล่ะ! เอาตอนต่อมานะ!!!

>>3-6 ดีงามมมมมม มึงงง มันดีงามมากๆ โอ๊ยยยยยยย หัวใจกูได้รับการฮีลลล HP +9999 ทำไมกูต้องเขินแทนเอ็นโจ อ๊ากกกกกก กูจะรอมึงมาต่อน้าาาา

>>9 วันละตอนละกันเพราะแม่งยาวสัส 5555555555555555

>>11 โอเคคร่ะ //กราบงามๆ

>>11 วันละตอนนนน!!!! วันที่เป็นจริงของกูววว จูบโม่งฟิครัวๆ

>>3-6 โอ๊ย..ดีต่อใจแต่ทรมารเอ็นโจ เอ็นโจนี่ดูแล้วน่าสงสารชะมัดแค่ได้มองก็สุขใจ โธ่...พ่อคุณ

โอ่ย โอ่ยยยย มโนเหมือนกูเลยเรื่องผ้า เป็นผ้าผืนโปรดเพราะเป็นของชิ้นแรกที่เข้าคู่กัน ฮือออออ กูตายค่ะ ตายแล้วค่ะ เป็นสุขมากเลยค่ะ
ตกหลุมรักขึ้นไม่ไหวแล้วนะเอ็นโจ มองท่าทีของเขายังไม่ได้มีใจให้เพื่อนนายก็ตาเป็นประกายระยิบระยับเชียวนะ เผลอดีใจออกนอกหน้า กระต่ายเลยหนีไปก่อน คราวหลังก็ระวังๆหน่อยนะ กระต่ายตัวนี้ยิ่งขี้ระแวงอยู่
ขอบคุณสำหรับกาวที่ห่างหายไปนาน กูฟินมากกกกกก กูจะรอมึงมาต่อน้าาาาาาา

>>3 กรี๊ดดดดดด เอ็นโจจจจจจสู้เขาาาา ยูกิโนะ---กู๊ดจ็อบ!!!bbbbbbbb　>>11 วันละตอน!? *นั่งกอดเข่ารอ*

>>3-6 ดีค่ะ ดีต่อใจที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดด อ๊าคคคคค ยูกิโนะคุงงงงง น่าร๊ากกกกก เก่งมากเลยลูก
/แอบสงสารเอ็นโจ เหมือนเรานก เขาก็นกด้วย 55555+ (โดนจอมมารเชือด)

กุเพิ่งสังเกต ตอน116 ที่เอ็นโจเข้าไปคุยกับวาคาบะ เรย์กะก็ดูตกใจเหมือนกันนะ คิดในใจว่า สนิทกัยตั้งแต่ตอนไหน แถมคาบุก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วย เชี่ยยยยยยย กุมโนนนนนนน

>>18 ตอนเขาแยกกัน ก็โล่งอกด้วยนะ //w\\

>>18 ตอนวาคาบะเรียกเอ็นโจคุงก็ปล่อยผ่านไปไม่ได้ด้วยนะ ฮุๆๆๆๆๆๆๆ

>>19 >>20 เอ้อออออ จริงด้วย!

>>20 แล้วจากที่เรย์กะบรรยายว่าปล่อยผ่านไปไม่ได้เนี่ยมีสองครั้งนะ ครั้งแรกคือตกใจเรื่องวาคาบะถูกรถคาบุรากิชน ครั้งที่สองคือเรียกเอ็นโจคุง นั่นแน่

เฮ้ยพวกมึง กูอยากลงฟิคกะเขาบ้าง แต่กูไม่มั่นใจว่าตอนนึงต้องยาวเท่าไหร่...

>>23 เม้นท์นึง ใส่ได้ไม่เกิน 4,000 ตัวอักษร เช็คจำนวนได้ใน word หรือไม่ก็เว็บ http://www.lettercount.com/

>>23 ลงๆมาเหอะ ความยาวก็ตามแต่จะพิจารณา ไม่มีอะไรตายตัว

>>24 >>25 โอเค ขอบคุณพวกมึงมาก

กลับไปย้อนอ่านตอนเก่าๆแล้วอยากกินโมจิชะมัด มีใครเคยเจอที่ไหนขายโมจิมาทำเป็นอาหารหลายๆแบบในไทยมั่งมั้ยอะ กูเคยเจอแต่แบบโมจิที่ใส่มาในถั่วแดงต้มอะไรแบบนั้น อยากลองกินนน

จิ้มย้อนกลับไปที่เม้น 963 ของมู้ที่แล้ว พอดีมาไม่ทัน มึงเลวมากกกกก คิดแล้วสงสารเรย์กะ ดูตอนโอจิซังกลายเป็นลายเส้นนี่กูลั่นเลยข่ะ 555555

ลิงค์มึงควรอยู่ในมู้นี้นะ เข้ากับชื่อมู้มากอะ เป็น tag love แบบไม่ได้ตั้งใจ 5555555

>>27 เคยเห็นแต่โมจิสำเร็จรูปให้เอาไปทำกินเองต่อจากนั้นว่ะ มีขายในซุปเปอร์มาร์เก็ตญี่ปุ่นตรงสุขุมวิท กูเคยลองซื้อมาย่างกินเองก็อร่อยดีนะ
ถ้าตามร้านอาหารญี่ปุ่นเคยเห็นแต่แบบเป็นขนมว่ะ แบบโมจิใส่ถั่วแดงร้อน ยังไม่เคยเห็นแบบของคาวแบบที่คนญี่ปุ่นเขากินกันเลย

[[ เรย์กะกับเพื่อนร่วมห้อง ]]
(เนื่องจากส่วนมากไม่มีระบุว่าอยู่ห้องเลขอะไรบ้าง ขอแทนค่าเป็น X Y Z)

ประถมซุยรันมีห้องเรียน 4 ห้อง เปลี่ยนห้องเรียนตอนขึ้น ป.3 และ ป.5

• ประถมชั้นปีที่ 1
ห้อง X : เรย์กะ, เซริกะ, คิคุโนะ

• ประถมชั้นปีที่ 3
ห้อง X : เรย์กะ, เซริกะ, คิคุโนะ
ห้อง Y : เอ็นโจ, อาคิสะวะ

• ประถมชั้นปีที่ 5
ห้อง X : เรย์กะ, เซริกะ, หัวหน้าห้อง, มิฮารุ
ห้อง 3 : คาบุรากิ, คิคุโนะ
________

มัธยมต้น มีนักเรียนใหม่เพิ่มเข้ามา 3 ส่วน ไม่มีบอกจำนวนห้อง, เปลี่ยนห้องเรียนทุกปี

• มัธยมชั้นปีที่ 1
ห้อง X : เรย์กะ, หัวหน้าห้อง
ห้อง Y : เอ็นโจ, มิฮารุ, เณรน้อย
ห้อง Z : โมชิดะ, ซึรุฮานะ, อายาเมะ

• มัธยมชั้นปีที่ 2
ห้อง X : เรย์กะ, เอ็นโจ
ห้อง Y: คาบุรากิ, หัวหน้าห้อง

• มัธยมชั้นปีที่ 3
ห้อง X : เรย์กะ, คาบุรากิ, เซริกะ, ซึรุฮานะ, เณรน้อย
ห้อง 5 : หัวหน้าห้อง
__________

มัธยมปลาย มีนักเรียนใหม่เพิ่มเข้ามาประมาณร้อยคน

• มัธยมชั้นปีที่ 4
ห้อง 1 : วาคาบะ
ห้อง X : เรย์กะ, ซาโตมิ, อิโคมะ, ดิเท, อิวามุโระ

• มัธยมชั้นปีที่ 5
ห้อง X : เรย์กะ, หัวหน้าห้อง, รุเนะ, โนโนเซะ, ดิเท, ฟุยุโกะ
ห้อง Y : เอ็นโจ, วาคาบะ, ทากาคิ, หมายเลข 2 (กลุ่มซึรุฮานะ)

__________

คุ้นๆว่าเคยอ่านเจอว่า อิวามุโระเคยเป็นม้าให้คาบุรากิ ก็น่าจะเคยอยู่ห้องเดียวกัน แต่หาไม่เจอแฮะ ไม่รู้ว่าปีไหน...

>>30 ยอมใจความขยันมึงเลย ชาบู
แต่ม.ปลายเรย์กะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับคิคุโนะ เซริกะหรอ

>>31 ตอนม.4 บอกแค่ว่ามีกลุ่มเพื่อนสาวๆอยู่ด้วย​ ไม่แน่ใจว่าใช่มั้ย แต่ในช่วงปีนั้นไม่มีบทบาท​ออกมาเลย วิ่งสามขายังต้องไปวิ่งกะอิโคมะ
ม.5 ตอนดูชื่อเพื่อน​ร่วมห้อง ทักแค่ว่ามีรุเนะ กะหัวหน้า​ห้องอยู่ด้วย

>>32 แต้งกิ้วว พอดีจำได้ว่าเวลานั่งเม้าส์ตอนเช้าก่อนเข้าเรียนเหมือนคิคุโนะกับเซริกะจะอยู่ด้วย แต่ก็เป็นไปได้ที่จะเข้ามาห้องเรย์กะก่อน พอเรียนค่อยไปห้องตัวเองไรงี้

ฟิคคคค อ่าห์ ขอบพระคุณค่ะ

ไปตามอ่านตอนเก่าๆ หลังจากอ่านฟิค ช่วงที่ยูกิโนให้ผ้าขนหนูเรย์กะแล้วมีคนไปถามเรื่องนี้กับเอ็นโจ แล้วเอ็นโจตอบว่าเป็นผ้าขนหนูผืนโปรดนี่อยู่ในตอนไหนแล้วว่ะ กุหาไม่เจอสักที คือกุอยากกลับไปกรี๊ดอีกรอบ

>>35 ตอน 161 ของน้องแว่น KGB

>>35 เอ้ย 160
โทษๆ พิมพ์ผิด

โฮกกกก ไม่ได้เข้ามาเล่นนานหายไปตั้งแต่ล่มเกาะแห่งคานที่8 นึกว่าจะหาไม่เจอซ่ะแล้ว เกือบร้องไห้แหน่ะตกใจหมดเลย เว็บที่เคยบันทึกไว้ที่เข้าหน้าสารบัญจู่ๆก็ไม่รู้ว่าเป็นไรไปพอเข้าไปแล้วไปเจออะไรก็ไม่รู้ โชคดีในที่สุดก็หากระทู้เจอ

กูอ่านฟิคแล้วก็ย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆ พอถึงช่วงที่บอก เอ็นโจจับหิ่งห้อยมอบให้เรย์กะ นี่คือจับเองจริงๆสินะ ไม่ใช่ฟิคกาวไปเองใช่มั้ย จับด้วยตัวเองจริงๆใช่มั้ย กูนี่ยิ้มแก้มแตกไม่หุบเลยว่ะ รู้สึกละมุนต่อใจโครตๆ 5555555555555555555555555

กูมีทฤษฎีกาวๆของกูเองมานำเสนอว่ะ
ที่ห้องเอ็นโจทำร้านกาแฟในปีนี้ แล้วเอ็นโจเป็นบาริสต้าทำลาเต้อาร์ต คือไปรู้มาว่าเรย์กะชอบกินกาแฟทำฟองนมเป็นรูปสัตว์น่ารักๆมาจากไอระรึเปล่า ฮีเลยไปฝึกทำลาเต้อาร์ตที่บ้าน แอบหวังว่าซักวันอยากทำให้เรย์กะกิน คืองานอดิเรกคนทั่วไป ถ้าบ้านไม่เป็นร้านกาแฟหรือสนใจอยากเปิดร้านกาแฟ ก็ไม่มีใครลงทุนไปเรียนทำลาเต้อาร์ตไว้กินเองหรอกใช่มะ เพราะแม่งยุ่งยากจะตายห่ากว่าจะทำออกมาสวย ระดับเอ็นโจไปจ้างบาริสต้าตัวท็อปๆที่ไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมาทำเองด้วยซ้ำ และบางทีไอเดียคาเฟ่ร้านกาแฟเนี่ยฮีอาจจะเสนอเองก็ได้นะ ลงทุนเอาตัวเองมาขาย มาให้ห้องตัวเองใช้งาน เพื่อให้คุณคิโชวอินมากินฝีมือน่ะ

กูก็มโนไปเรื่อยว่ะ ได้สูดกาวแล้วดีดแรงไปหน่อย โทษที 5555555555555555555

>>37 ขอบใจมากมึงงง

>>39 จับหิ่งห้อย​นั่นกาวนะ ในเรื่อง​จบงานนั้น เช้าวันต่อมาก็มีหิ่งห้อย​มาส่งที่บ้านแค่นั้น ไม่ได้บอกว่าตับเองกะมือ

>>39 เออ ตอนม.2 ที่เรย์กะอยู่ห้องเดียวกัน​กะเอ็นโจ ช่วงงานโรงเรียน​ ในห้องมีคนเสนอทำคาเฟ่ แต่สาวๆคัดค้านว่าไม่อยากแชร์เอ็นโจให้ห้องอื่น

ถ้า ม.5 นี่เอ็นโจเป็นคนเสนอเองว่าจะทำคาเฟ่ ก็คงไม่มีใครกล้าคัดค้านนะมึ๊งงงงงง

>>41 จากข่าวลือในตอน 160 ของน้องแว่นไง ที่บอก "แต่เห็นว่าท่านเอ็นโจจับหิ่งห้อยมอบให้รุ่นพี่เรย์กะที่ทำท่าอยากได้ด้วยล่ะ"
ตรงนี้คือ ใช้ให้คนอื่นไปจับมาให้ หรือจับด้วยตัวเอง ซึ่งกูเอียงไปทางจับด้วยตัวเองว่ะ
>>42 จะเห็นได้ว่าฮีทำทุกอย่างเพื่อคุยกับเรย์กะเลยนะ เอาเพื่อนมาขาย เอาน้องมาขาย ถ้าทฤษฎีกาวกูเป็นจริง อีตานี่แม้กระทั่งตัวเองก็ขายได้ 5555555555555555555555

>>39 เหตุการณ์ไปกินกาแฟกับไอระมันเกิดหลังเรื่องลาเต้ในงานโรงเรียนนะมึง มีความห่างกันหลายตอนอยู่เหมือนกัน อันนี้กลิ่นกาวหอมมาก 5555 แล้วมีอีกประเด็นที่เรย์กะบอกตัวเองสู้ยุยโกะไม่ได้อีก อันนี้กูอยากพูดมานานละแต่เข้ามู้ดีเลย์ทุกที คนอื่นนี่คุยกันจนเป็นเปลี่ยนประเด็นกันไปหมดละ กูแค่อยากบอกว่าตอนนั้นบทบรรยายประโยคเต็มๆคือ

"ดวงตาฉายแววหลงใหลตอนคาซึรางิมองคุณยุยโกะนั่นน่ะ หลงหัวปักหัวปำชัดๆ เลย แหม แต่ก็พอเข้าใจความรู้สึกอยู่นะ
ได้เจอหน้ากันแค่แป๊บเดียวก็จริง แต่คุณยุยโกะมีบรรยากาศเฉพาะตัว ดูเลื่อนลอยเหมือนพระจันทร์บนระลอกผิวน้ำ
ดูเหมือนพวกเซริกะจังก็จะรับรู้อยู่เหมือนกัน ท่าทางฮึดฮัดแบบตอนนินทาวาคาบะจังหายไปเลย
อื้อ คนนั้นน่ากลัวยังไงไม่รู้ อย่างฉันคงไม่มีวันชนะได้หรอก"

กูอ่านแล้วเห็นด้วยกับมู้ก่อนที่มีคนเคยบอกว่าเพราะยุยโกะเป็นคนแบบซากุระรึเปล่า แบบมีอะไรมากกว่าที่เห็น เห็นนุ่มๆดูหวานๆแต่มีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรซ่อนอยู่ เป็นคนซับซ้อนน้ำนิ่งไหลลึกอะไรแบบนั้น ซึ่งซากุระตอนออกใหม่ๆเรย์กะก็อึดอัดๆอยู่เหมือนกัน คือดูเป็นคนแบบที่เรย์กะแพ้ทางไรงี้ แล้วสู้ไม่ได้นี่บรรยายมาเหมือนเวลาต้องสู้กันจริงๆเลยมากกว่าสำหรับกู ยิ่งมีพูดถึงเซริกะกับคิคุโนะว่าไม่ฮึดฮัดเหมือนตอนนินทาวาคาบะอีก เลยดูแบบกับวาคาบะใครๆก็รู้สึกว่าข่มได้แกล้งได้ แต่นี่ยุยโกะคือมาแบบอีกเลเวลเลย อย่างแหยมดีกว่านาจา ถ้าพวกเธอไปไฝว้ด้วยนี่ต่อให้ฉันออกหน้าเองก็สู้ไม่ไหวนนาก๊ะแบบนี้(เรย์กะเป็นหัวหน้าผู้หญิง และเวลามีปัญหาก้สมควรคอยออกหน้าสะสางให้บรรดาลูกสมุน เหมือนสมุนทะเลาะกันเองนางยังต้องไกล่เกลี่ยให้เลย) อันนี้เลยค่อนข้างคิดว่าเรย์กะแพ้ทาง และคิดว่านางกลัวด้วยกับคนที่ดูมีหน้ากากซ่อนตัวหลายบท โดยเฉพาะภายนอกนุ่มนวลหวานๆแบบนั้น อาจจาให้ความรู้สึกร้ายลึกหน่อย

ซึ่งงงงง เอาจริงๆซากุระก็ร้ายนะเว่ย 5555 กุอ่านย้อนไปตอนมางานโรงเรียนที่ซากุระบอกจะไปจัดการพวกสาวๆหน่อย แล้วมีมาบอกเรย์กะอีกด้วยว่าจัดการสำเร็จแล้ว ตอนต่อๆไปพอตัดเข้าตอนน้องแว่นก็มีพูดถึงนางเดินควงอาคิสะวะ แล้วคุยอะไรหงุงหงิงแต่ดันมีคำว่าเรย์กะซังๆ ปนในประโยคอยู่ตล๊อด กูแบบเชี่ยยยย มันใช่อ้ะ!!! ซากุระก็เหมือนหลอกถามแอบเก็บข้อมูลจากอาคิมาแล้วล่ะว่าเรย์กะนี่สถานะไม่ใช่ธรรมดา แบบนางรู้ดีมีแค่เรย์กะที่คิดว่าซากุระยังไม่รู้ว่าอยู่ในโรงเรียนนางเป็นไง(เจ้าแม่กาลี) เอาชื่อมาคุยข่มนี่แบบใครได้ฝินก็ฝ่อหมดละจ้าาา ไม่พอยังหว่านแหเกี่ยวริรินะเข้ามาร่วมแผนการได้สำเร็จอีก พอโผล่มาประกาศก้องว่าเป็นเพื่อนสนิทเรย์กะนี่กูว่าผู้หญิงอื่นจะยุ่งกับอาคิคือผวาอะ ทั้งเพื่อนสนิทเรย์กะ ทั้งสาวแรงแนวเกเรแบบริรินะโผล่มาคุยฝากฝังอีกงี้ แบบถ้ายังยุ่งกับอาคินี่ซัดทั้งเรย์กะริรินะไปเป็นศัตรูด้วยทันที แบบบบ นางร้ายยยยยอ่ะ ร้ายลึกมาก แต่ด้วยความเป็นฝ่ายเดียวกันยังพอจะเอ็นดูวววได้อยู่ 555 ทั้งนี้ไม่รวมเรื่องริรินะอะสำหรับกู แบบแค่แผนเรย์กะซังๆก็ร้ายละ ถ้าที่ริรินะโผล่มาอยุ่ในแผนแบบเรียกคนสนิทเรย์กะมายืนยันเพิ่ม อันนี้กูชักเอ็นดูแบบหลอนละจ้าาา ถ้าบังเอิญยังพอโอเคนะ ถถถ

>>44 เสริมวลีประจำตัวของซากุระในความคิดกู แบบมีบทโผล่มาทีไรจะนึกถึงคำนี้ลอยประกอบฉากอยู่ตล๊อดดด ก็คือ "หึหึ.... just as planned"

>>44 ไม่ใช่ ตอน 103 หลังงานโรงเรียน ม.4 ที่ไปกินกาแฟกับไอระแล้วเรย์กะสั่งลาเต้อาร์ตรูปแกะมากิน คือหลังคาบุอกหักตอนงานโรงเรียนเว้ย ตอนนั้นที่ไอระขอให้เรย์กะช่วยดามใจคาบุน่ะ มีแซวเกริ่นนำก่อนว่าชอบแกะเหรอ

ส่วนหลังงานโรงเรียนตอนม.5 ตอนที่ 164 แค่โทรคุยเรื่องรักใหม่ของมาซายะ ไม่ได้ออกไปไหน

ขอ ky หน่อย
มู้ที่แล้วเม้นก่อนสุดท้ายที่บอกว่า โค่นล้มฮิตช์ค็อก นี่คืออะไรอะกูอยากรู้55555 หาภาพแล้วเห็นเป็นรูปผู้ชายขาวดำขึ้นมา

>>47 มาจากตอน 160 ที่น้องแว่นไปเจอเรย์กะและผองเพื่อนกางร่มถือแผ่นซีดีในสวน แล้วตะโกนว่าโค่นล้มฮิตช์ค็อก ซึ่งฮิตช์ค็อกก็คือผู้กำกับหนังที่ดังมากคนนึง ผลงานของฮีมีเรื่อง The bird ที่เกี่ยวกับฝูงนกรุมจิกคนตาย

เรย์กะคงไปตะโกนเพื่อเป็นการตัดไม้ข่มนาม ข่มขู่นกที่ชอบบินมาขี้ใส่นางอยู่ร่ำไปนั่นล่ะ

>>46 ทฤษฎีกาวของมึงเป็นไปได้นะเว้ย ตอน 103 เรย์กะบอกว่าชอบกินลาเต้ ปีถัดมา เอ็นโจทำลาเต้อาร์ทเลย

>>46 อ่ออันนั้น แต่นั่นไอระก็ยังถามนี่ว่าเป็นแกะจากที่แต่งเป็นพ่อบ้านแกะใช่มั้ย แถมลาเต้ร้อนกินตามร้านปกติมันก็มีรูปอยู่แล้วด้วยนะ ถ้าไม่ได้รีเควสต์อะไรตามร้านจะชอบทำเป็นใบไม้ไม่ก็หัวใจไป อันนี้รีเควสต์แกะจากที่แต่งเป็นพ่อบ้านแกะ มันก็ไม่น่าขนาดแบบต้องเล่าเลยป่าวหว่าว่าเฮ้ย เรย์กะสั่งลาเต้มากิน รีเควสต์เป็นรูปแกะงี้ 555 อันนี้กูอ่านแบบไม่ติดฟิลเตอร์นะเพราะเห็นว่าลาเต้อาร์ตเป็นเรื่องปกติอะ บางคนก็รีเควสต์รูปไปตามอารมณ์ แต่ยังไงมันก็ต้องมีรูปอยุ่ละงี้ แถมอ่านแล้วกูกลับคิดแบบเดียวกับเรย์กะคือเบี่ยงเบนประเด็นรังสีฆ่าฟันจากผู้หญิงที่มีให้วาคาบะมาแทน ให้มีเรื่องอื่นเพ่งกันมั่งมากกว่าอะ ยังไงส่วนใหญ่ตั้งแต่ตอนเด็กคนที่เอ็นโจวเข้าข้างตล๊อดและช่วยตลอด แคร์ตลอดทุกสุานการณ์ไม่ว่าต้องกระทบใครบ้าง และกระทบเรย์กะด้วยหลายที แบบคนสำคัญสุดของฮีคือโคตรชัดว่าเป็นคาบุรากิ.... พายเรือด้วยกันนี่กูจิ้นเลยนะจ๊ะ 55 ยังไงกูก็ไม่เชียร์ไอคู่หูนี่ทั้งคู่เลยอะ แบบนำพาความเดือดร้อนมาให้พอๆกัน เห้ออออ พ่อคนรักม้าของเจ้ ทำไมบทน้อยยังงี้ /ซับน้ำตา

>>47 กูอ่านเจอในแปลไทยนะว่าโม่งแปลมีบอกรายละเอียดไว้ ว่าเป็นผกก.หนังเกี่ยวกับนก ซึ่งไอพวกท้ายตอนของโม่งแปลนี่สำคัญมากสำหรับกูถ้าจะอ่านเรื่องนี้ให้รู้เรื่อง ในหลายๆประเด็น คือแบบมีศัพท์อะไรที่เฉพาะทางสูงมากกกก ฮิโยโกะซามะจริงๆเป็นบก.สำนักพิมพ์ที่ทำสารานุกรมป่ะเนี่ย

>>49 มึงงงงงงง มาแบบม่วงอร่ามงามตา รังสีเหนืม่วงมึงมาเต็มมากกกก อัลตร้าไวโอเลตแรงจริงๆ มึงพูดซะกูแทบวิ่งไปช่วยมึงปลูกทุ่งดอกลาเวนเดอร์ตาม 5555555

>>50 แต่ย้อนไปอ่านตอนน้องแว่นอีกทีไม่เจอแฮะ ผีหลอก!!!! แล้วกูไปอ่านมาจากไหนวะะะะ~~~

>>52 บอกในเมนท์ไง

>>53 เออคิดว่าใช่แหละถ้างั้น เพราะปกติอ่านในตอนเสร็จกูจะย้อนไปอ่านคอมเม้นในหน้าแรกด้วยตลอด โล่งใจไปที นึกว่าแม่งมีโทรจิตละกู

อัลเฟรด ฮิตช์ค็อก ผู้กำกับเรื่อง"the birds"หนังสยองขวัญรุ่นเดอะเกี่ยวกับฝูงนก

KY กูถามหน่อยว่ารูปนี้มาจากตอนไหน ปกติกูจำที่กูแคปประโยค/ช่วงที่ชอบเก็บไว้ได้ทุกตอน แต่อันนี้นึกไม่ออกจริงๆว่ะ ไม่รู้ด้วยว่ามาจากช่วงไหนของเรื่องในบทนั้น แบบกูเดาไม่ได้เลยว่ามาจากช่วงแรกของบท หรือช่วงกลาง หรือช่วงท้าย

https://www.uppic.org/share-1374_58FBA580.html

>>44 ในที่สุดก็มีคนเข้าใจความร้ายของซากุระกับกู กูเคยพูดว่ายุยโกะคงเหมือนกับซากุระละมั้ง แต่ตอนนั้นกูโดนรุมว่าซากุระดีกว่ายุยโกะเยอะ พูดตรงๆ ไม่ร้ายลึกแบบยุยโกะ น่ารักกว่ายุยโกะ

กูแบบ หรอมึง? คือพวกเดียวกันซากุระจะร้ายใส่ทำไม แต่ลองไปเป็นคนละข้างกันดิ มีหนาวแน่ๆ ซากุระนี่ร้ายลึกจริง ใครมายุ่งกับอาคิเสร็จแน่ ไหนจะประกาศความเป็นเจ้าของพอๆกันอีก แถมยังภาพลักษณ์คุณหนูญี่ปุ่นแสนดีอีกพอๆกับภาพลักษณ์ยิ้มอ่อนๆล่องลอยของยุยโกะเลย

>>56 เปิดไม่ได้อ่ะมึง

>>57 กูเห็นด้วยกับมึงนะว่าเพราะเป็นพวกเดียวกันเลยไม่ร้ายใส่ แต่ถึงงั้นตอนแรกๆที่เจอแล้วไปเรียนพิเศษด้วยกันกับประเด็นเรื่องที่นั่งนี่กู้รู้สึกอึดอัดตามเรย์กะไปเลยนะ แบบนี่คือวิญญาณนางโตแล้วอะ ถ้าเป็นเด็กจริงๆแล้วมีประเด็นเรื่องที่นั่งนี่กูว่ามีน้ำตาคลอ คือร้ายเลยแหละ ดีใจที่ตอนหลังเข้ากันได้แล้วกลายเป็นซึนแตกไป ตอนที่ไปช่วยเรย์กะจวกไมฮามะนี่กูคิดเลยว่ามีคนร้ายๆอยู่ข้างตัวคือโคตรดีมีประโยชน์อะ แต่ต้องข้างเดียวกันนะ ไม่งั้นคือเอิ่ม หัวได้หงอกเร็วกว่าเดิมถ้ามีฝ่ายตรงข้ามเป็นแบบนี้เยอะๆ ไม่รู้ซักวันจะมีฉากซากุระvsยุยโกะมั้ย แต่คิดว่าคงเจอกันยากเพราะไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันแบบไมฮามะ

>>56 ใช้ imgur แทนดูมั้ย เห็นในนี้ก็ใช้กันแล้วดูโออยู่นะ

>>49 ก็น้า มันถึงเป็นทฤษฎีกาวไง ไม่มีอะไรยืนยันจากอฟช.ซักหน่อย เอ็นโจฮีอาจจะมีงานอดิเรกชอบทำกาแฟกินเองก็ได้ใครจะรู้
เอาตามมโนกู เรื่องลาเต้อาร์ทกูคิดว่าไอระคงเผลอเล่าว่ะ ตอนนั้นเรย์กะก็เผลอตกปากรับคำไปด้วยไงว่าจะลองช่วยดู อารมณ์ไอระน่าจะเบิกบานฝุดๆ มาเล่าสู่กันฟังกับชูสุเกะเช่น วันนี้ไปกับเรย์กะจัง บลาบลา เด็กคนนี้ท่าทางจะชอบแกะจริงๆแฮะ ถึงกับสั่งลาเต้อาร์ทรูปแกะมากิน อาจจะเป็นข้อมูลช่วยมาซายะได้ บลาบลา เอ็นโจได้ยินอาจจะเก็บไปคิดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา อ้าว เมากาวกู่ไม่กลับอีกแล้วกู 55555555555555

เรื่องยุยโกะกูโนคอมเมนต์ว่ะ แต่กูคิดว่าเพราะนางเป็นคนสวยมากๆ สวยบอบบาง มีออร่า มีบรรยากาศดูลึกลับ ทำให้คนเกรงใจมั้ง แต่ที่เรย์กะบอกไม่มีวันเอาชนะได้ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน รอเฉลยเอา

>>56 อ่านไม่ออกหรอก แต่เสิร์จแล้วได้ว่าตอนที่ 72

>>44 ริรินะไม่น่าจะอยู่ในแผนว่ะ นางไม่รู้จักริรินะด้วยซ้ำมั้ง ที่น้องซึนเข้าหาซากุระด้วยตัวเองเพราะความรักที่มีต่อเรย์กะล้วนๆ

>>63 หมายถึงไม่ได้เน้นว่าต้องเป็นริรินะอะ แต่เป็นใครก็ได้ที่จะโผล่มายืนยันสถานะเพื่อนสนิทกับเรย์กะงี้ เพราะมันจะดูแบบเฮ้ย สนิทกันมากจริงๆ ขนาดคนรู้จักของเรย์กะยังร่วมรับรู้เรื่องนี้เลยนะ อะไรแบบนั้น ซึ่งน้องซึนทำเอาพีคตรงที่มาทักอย่างอลังการข่าวเลยแพร่ลุกลาม เดาว่าอย่างริรินะคงทักอย่างเสียงดังด้วยแหงๆ 555 ดูจากตอนทักเรย์กะเรื่องอ้วนแล้ว

>>64 นึกถึงตอนทักเรื่องอ้วนก็ขำแตก ก็รู้นะว่าริรินะสายซึน เวลาตื่นเต้นเลยชอบตะโกน แต่จริงๆตอนทักเรื่องอ้วนเนี่ย ควรลากมาคุยเงียบๆลับตาคนมั้ย โอ๊ย นึกแล้วสงสารท่านเรย์กะ55555555555555555555555

>>65 ไหนจะตอนงานเลี้ยง​ไปตบพุงเรย์กะปุๆอีก ฮืออ ริริน๊าาาาา!!!

>>59 ตอนเจอไมฮามะก็นอกโรงเรียนนิ อาจจะได้เจอกันก็ได้นะ มึงพูดแล้วกูก็อยากเห็นตอนปะทะกันมาก น่าสนุก แต่ดูสภาพตอนนี้ถึงเจอกันก็คงไม่ฉะกันแน่ๆเพราะยุยโกะยังไม่ได้มาหาเรื่องเรย์กะตรงๆแบบไมฮามะ(แค่พูดด้วย ยุยโกะยังไม่ทำเลยจ้า) อย่างดีซากุระคงแค่เตือนลับหลังว่าระวังคนนี้ไว้ไรงี้ ฉากหน้าก็คงยิ้มอ่อนโยนแบบสาวงามญี่ปุ่นผู้ใสซื่อบริสุทธิ์อ่ะนะ

>>64 แต่กลุ่มเพื่อนเรย์กะ ซากุระก็ไม่รู้จักใครซักคนนะ แล้วพวกเซริกะ คิคุโนะก็ไม่รู้จักนาง คงไม่มีใครมาทักคนไม่รู้จักเพื่อย้ำสถานะเพื่อนสนิทเรย์กะของนางหรอก และนางเองก็ตั้งใจควงอาคิสะวะเดินไปนั่นมานี่ต่อหน้าคนเยอะๆอยู่แล้วด้วย ไม่ต้องใช้เรย์กะ สาวที่มาชอบอาคิสะวะก็จะตัดใจไปเองอยู่แล้วด้วย แต่ก็เป็นไปได้ที่ใช้เรย์กะเป็นเครื่องมือ นางก็คงได้ข่าวมาเหมือนกันเรื่องจักรพรรดินีของซุยรัน ข่าวจักรพรรดิ ข่าวองค์ชายยังไปถึงยูริมิยะได้ แล้วทำไมข่าวจักรพรรดินีจะไปถึงไม่ได้ล่ะเน้อ

>>65 >>66 กูขำตอนนั้นมาก กูเป็นท่านเรย์กะคงแบร์ฮักกับเยอรมันซูเพลกซ์ใส่นางแล้ว 5555555555555555555

ท่านเรย์กะแม่งเป็นพวกรักเด็ก นอกจากคาซึรางิที่โดนเตะหน้าแข้งใส่อย่างหยอกล้อ​แล้ว ไม่เคยเดือดดาล​ใส่เด็กคนไหนเลยสักคน
ริรินะก็มีแค่จัดท่านอนให้โดนผีอำ..., คันตะ​คุง​เรียกโคโรเน่ก็ปล่อยผ่านไม่ถือสา ทั้งที่ตอนที่โดนเรียกหัวสว่านที่เรียนพิเศษ​ยังช็อคจะแย่อยู่เลย

>>70 เพราะฉะนั้นนางควรคู่กับเด็ก! จริงๆอยากเชียร์ยูกิโนะคุงแต่อายุห่างไป คันตะนี่กำลังพอดี กรุบกริบๆ55555555

กูเอาขาพาดเรือคันตะแล้วหลังจากเห็นFAของเพื่อนโม่ง หนุ่มแบดบอยของพี่~❤️

>>70 โคโรเน่มันฟังดูน่ารักกว่าหัวสว่านมั้ง แต่พอมีโอ๊ะโฮะโฮะ ตามมา เรย์กะก็ยังเชียร์วาคาบะอยู่ตอนที่เขกหัวน้องนะ
คาซึรางินี่เป็นคนเดียวที่ได้เห็นด้านมืดของนางเลยมั้ง ทั้งเล่าเรื่องผี ทั้งเตะหน้าแข้ง ทั้งล้อว่าแอบรักเอ็นโจข้างเดียว

>>71 กูยังสะเทือนใจ​กับที่ว่าเกี่ยวผมมาทั้ง​หลอดไม่หาย
เพื่อน​โม่งแฟนอาร์ต​ควรวาดฉากนี้มาขยี้ 555555

>>72 กูมาแอบคิดอยู่นะ ว่าทำไมนางถึงไม่จิ้นว่าเอ็นโจอาจจะมีใจรักชอบให้อีไก่โง่ ตอบกลับที่นางจิ้นให้ไก่โง่แอบรักเอ็นโจน่ะ คือนางก็สาววายไม่ใช่เหรอ น่าจะจิ้นพล็อตวายๆเกี่ยวกับรุ่นพี่รุ่นน้องได้สบายบรื๋อ
หรือ เอ็นโจ×คาซึรางิ ไม่ใช่คู่เมนที่นางจิ้นเลยไม่สนใจ เพราะคู่เมนนางคือคาบุรากิ×เอ็นโจ หรือเอ็นโจ×คาบุรากิ กันแน่วะ ถถถถถถถถถถถถถถ เลยบอกว่ามันเป็นรักข้างเดียวของคาซึรางิ เอ็นโจน่ะเขามีตัวจริงที่รักกันดีอย่างคาบุรากิอยู่แล้ว นายก็แอบรักเขาข้างเดียวต่อไปละกัน

>>74 น่าจะเพราะ​ไก่โง่ มันทำตัวแบบแฟนเกิร์ล​เอ็นโจมั้ง ตามตอแยเขาแบบสาวๆ เห็นเร​ย์​กะ​เป็นศัตรู​งี้ แต่เอ็นโจไม่ได้​มีท่าทีอะไรตอบ

พวกมึงไม่หลับไม่นอน 55555

>>74 >>75 ประเด็นนี้กูเคยเอามาคิดเล่นๆนะ ในชาติก่อนของเรย์กะที่อ่านมังงะเรื่องนี้ และด้วยความที่นางก็เป็นฟุโจชิด้วย นางจะเคยจิ้นใครในเรื่องบ้างมั้ย เพราะเอ็นโจกับคาบุมันก็มีโมเมนต์เหลือแหล่พอจะให้จิ้น หรืออาริมะที่เป็นคู่แข่งความรักของจักรพรรดิ ในชาติที่แล้วของนาง การ์ตูนดังขนาดนี้ต้องมีโดจินตามมาเพียบแน่ๆอะ นางอาจจะเคยชิพคู่คาบุxเอ็นโจ หรือคาบุxอาริมะ ก็ได้นะ 5555555555555555

>>74 >>77 กูมีความรู้สึกว่านางแอบจิ้นอยู่คนเดียวเงียบๆตั้งแต่โมเม้นที่คาบุอกหักแล้วไปแต่สถานที่ฆ่าตัวตายยอดนิยม แล้วมีแบบเอ็นโจช่างเป็นเพื่อนที่รักใคร่ทุ่มเทให้คาบุมากที่ตามหาไปทุกที่แบบนั้น แถมตอนนางพูดถึงฉากชายหนุ่มสองคนยืนกันเปล่าเปลี่ยนอยู่กลางพายุโหมกระหน่ำ คลื่นลมซัดสาด คำพูดนางมันแหม่งๆ!!! กูว่านางแอบจิ้น 5555 แต่ที่แน่ๆคือทำกูจิ้นไปละ แบบฟิคคู่เกย์หนุ่มหล่อท่ามกลางพายุคลื่นลมแรง มรสุมชีวิตและภัยพิบัติทางธรรมชาติ แต่เราจะฝ่าฟันมันไปพร้อมกัน... อ๊าาาาา ประหนึ่งถูกผลักเข้าสู่ใจกลางพายุลาเวนเดอร์ 55555

>>77 มึงทำให้กูนึกถึงเรื่องโนซากิ 5555555555555555555555555555มีโดวายออกมา พีคกว่าคือคนวาดเป็นผู้ชายที่โคตรอิน 555

>>79 โทโมดะคุงน่ะเหรอ 55555555555555555555555555555

พล็อตเอ็นโจกับคาบุคงประมาณนี้ล่ะ
แอบรักนาย แต่ไม่กล้าบอก ถ้านายมีความสุขกับเธอคนนั้น แม้จะเจ็บแค่ไหนฉันก็จะช่วยนายเอง ขอให้ฉันอยู่ข้างๆนายแบบนี้ตลอดไปก็พอ
ได้โปรด อย่ารู้อะไรที่อยู่ในใจของฉันเลย ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องไปจากนาย นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บปวดที่สุดแล้ว

>>78 กูว่านางจิ้นตั้งแต่พายเรือด้วยกันว่ะ ตอนประถมก็มีพูดถึงว่าไปด้วยกันทุกหนแห่งไม่แยกจากด้วย ถถถถถถ

กุขำที่จู่ๆก็มาวิเคราห์ความฟุของเรย์กะ
แต่กุแปลกใจที่ท่านพี่กับอิมาริไม่โดนนางจิ้น ความบ้าท่านพี่คงบังตา555555

มันมีตอนไหน​ที่นางบอกว่าตัวเอง​เป็นฟุชัดๆน่ะ จำไม่ได้​

>>82 นางใส่ฟิลเตอร์ท่านพี่เต็มเปี่ยม คงไม่จิ้นหรอก แม้ท่านพี่จะเอาแต่เล่นมือถือ ไม่สนใจนางตอนไปอควอเรียมก็ตาม คิดว่าท่านพี่จะพาแฟนมาให้รู้จัก คิดปุ๊บ อิมาริโผล่ปั๊บ แถมพอไปส่งน้องๆก็ออกไปข้างนอกกันเองตอนค่ำๆมืดๆอีก ไปไหนน้ออออออ
>>77 ถ้ามีโดเยอะ ชาติก่อนของนาง คู่ยอดนิยมสุดในเรื่องน่าจะหนีไม่พ้น คาบุ×เอ็นโจ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ รองมาก็คง อาริมะ×คาบุ ล่ะมั้ง คู่แข่งทางความรัก แข่งกันจีบสาวอยู่ดีๆ รักกันเองเฉย ถถถถถถถถถถ
ท่านเรย์กะกูจะไปเข้าคิวซื้อโดพวกนี้ในงานคอมมิคเกะบ้างรึเปล่าวะ จากการบรรยายตัวนางในชาติที่แล้วก็น่าจะโอตาคุใช้ได้นะ คงไม่พลาดงานแบบนี้หรอกมั้ง

>>83 ตอนที่ 26 ที่นางด่าตัวเองเพราะสมองฟุโจชิของตัวเองก็จำได้แค่ว่า อิเอยาสึเป็นโฮโม ตอนนั้นดราม่าเรื่องการเรียนอยู่ แถมถูกล้อว่าหัวสว่านอีก ก็เลยมองข้ามเรื่องชาติที่แล้วของท่านเรย์กะเป็นสาววายไป

โม่งแปลคอมแบ๊คแล้ววว
193 ไปอ่านกัน

โม่งแปลกลับมาแล้ว ขอบคุณมาก พักผ่อนเยอะๆนะ ไม่ต้องฝืนตัว เรารอได้เสมอ

พูดคุยเรื่องตอนแปลใหม่นี่หน่อย บางคนอาจจะยังไม่อ่านเลยเว้นให้สักนิดละกัน

เอ็นโจนี่พูดถึงเรื่องตอบแทนอีกแล้วแฮะ สงสัยคงจะมี mind set เรื่องทุกคนทำบางอย่างเพราะหวังผลตอบแทนจริงๆหรือเปล่า เหมือนในฟิคกาวสักเรื่องก่อนหน้านี้ ที่ทุกครั้งที่เอ็นโจจะช่วยเหลือใคร ก็คิดว่าอีกฝ่ายต้องติเหนี้ตัวเองด้วย พอๆกันกับที่ถ้าคนอื่นมาทำดีด้วย ตัวเองก็จะติดหนี้เช่นกันงี้ มันให้ความรู้สึกว่าเป็นความสัมพันธ์ที่น่าเศร้าแปลกๆไงไม่รู้ เหมือนเอ็นโจคิดว่าทุกคนทำดีกับตัวเพราะหวังอะไรตอบแทนงี้

ขอบคุณ​ค่ะ โม่งแปล ♥ จะมีใครมาแทนที่โม่งแปลได้อีก ฮือ

193
- หัวหน้า​ห้อง​โคตรมีสกิลการทำอาหาร​ Sacher torteนี่ไม่น่าง่ายๆ​เลยนะ... ท่านเร​ย์​กะแพ้แล้วววว 5555
- คาบุรา​กิ​นี่สตอล์กเกอร์จริงวุ้ย ไปจอดรถดักซุ่มเลยซินะ
- เอ็นโจเหมือน​เอายูกิโนะมาอ้าง เพื่อฉากสุดท้าย​รึเปล่า​นาา โบกมือให้ด้วย //_\\

ถ้าเอายุยโกะออกไป ทุกอย่างจะดีขึ้นกว่านี้ อ้ากกก กัปตันยูกิโนะอุตส่าห์สร้างสถานการณ์ให้ทำคะแนน สั่งเก็บนางที นางจะปะทะกับท่านเรย์กะรึเปล่าวะ

กรี้ดดดคัมแบคแล้วววว ตามไปอ่านแปป

คุณยุยโกะนี่เหมือนบอสวิญญาณลับเลย บทจะโผล่มาก็โผล่มาทันที กูตกใจ 5555555555555555555555555555555

สนุกปะพวกมึงรีวิวหน่อยดิ

ยุยโกะนี่ทำให้กูอึดอัดใจตลอดเลย กูไม่ได้ไม่ชอบนางหรอกนะ 55555 แต่มันเป็นฟีลที่มาทีไรก็เหมือนมีเมฆลอยอึมครึมอยู่บนหัว เอ็นโจนี่ก็ยังให้เรย์กะเห็นอีก คะแนนติดลบๆๆๆๆ T_T

โอ้วววว 193 มาแว้ววว ขอบคุณโม่งแปลมาก แค่แปลต่อก็ดีใจ ติดฟิลเตอร์ทุกอย่างแล้วววว คาบุรากิแน่ใจนะว่าจะไม่ทำให้วาคาบะจังถูกเคืองเนี้ย ท่านเรย์กะตอนสุดท้ายนี่น่าสงสัยนะคะ หึงอะป่าว -3-
...ฟิคเอ็นโจside story ดีงามมากกก ดีล่ะ!!! มู้นี้ดูสดใสครื้นเครง เดินเร็วดี ฮุฮิ

>>92 เรื่องราว​ของสาวน้อยคนนึงที่ระลึก​ชาติได้ว่าตัวตนของตัวเองในปัจจุบั​นคือตัวร้ายในการ์ตูน​ที่เคยอ่าน ซึ่งบทจบไม่สวยนัก เลยตั้งมั่นหนักแน่น​ว่าจะไม่ทำอะ​ไรที่พาตัวเองไปทางสายนั้น
เนื้อเรื่อง​คล้ายแนวกลับชาติมาเกิด​ใหม่หลายๆเรื่อง​ที่ช่วงนี้ฮิตกัน แต่เรื่องนี้โดดเด่น​ที่มุมมองของตัวเอก​ ไม่มีแมรี่ซู การเล่าเรื่องเป็นไปแนว slice of life เล่าเรื่องชีวิตประจำวัน​ของตัวเอง แบบเอ๋อๆตลกๆ อ่านเพลินดี

หวีดตอนล่าสุดดด
●ทำไมกูแอบสงสัยว่าที่ท่านเรย์กะยื่นซองจดหมายนั่นจะมีข่าวลืออะไรอีกรึเปล่า เพราะมันก็ใกล้วาเลนไทน์ใช่ม้า อาจจะมีโผล่มาบ้างไรงี้
●คุณยุยโกะอีกแล้วเหรอ ,7,) คือไม่ได้เกลียดนางอะไรมากมายนะ แต่ขอฟินๆรู้สึกโดขิโดขินานกว่านี้หน่อยได้ไหมค๊าา? ทำไมพอเริ่มกร๊าวใจละสะดุดหินล้มคิลมู้ดตลอดเลยอ่ะ ฮืออ พอคุณยุยโกะโผล่มาก็หมดอารมณ์โดขิต่อเลย เพราะอะไรก็ไม่แน่ใจ555555
●ส่วนบากะรากิ ไอ้บ้าาาา น่ากลัวชห. แล้วทำงั้นยังไงวาคาบะตังก็ถูกเพ่งเล็งเซ่ วาคาบะจังไม่ได้แบ็คงามมากเท่าท่านยูริเอะนะโว้ยยย
สุดท้าย ท่านเรย์กะคะ...อืม เอามาจากการ์ตูนผู้หญิงกับมโนทั้งนั้นสินะคะ ประสบการณ์คืออะไร ไม่มีหร้อก แอ๋---- /โดนพัดจ่อคอ
ลืมไป ยังมีท่านอิมารินี่นา! ท่านอิมารี้้้

>>95 ขอเสริมอีกอย่างคือ เรื่องนี้สนุกตรงที่เรื่องดำเนินไปเรื่อยๆแหละ นางเอกตลกดี นางชอบมโนเพ้อไปเรื่อย เดี๋ยวคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ ตลกมาก5555555

พฤติกรรมคาบุรากิกูทำให้นึกถึงไซซายะน้อยในคลิปนี้

https://www.facebook.com/comedyhusky/videos/2272493206308485/?hc_ref=NEWSFEED

ลูกไม่คิดจะหาทางอ้อมเลย พุ่งชนอยู่นั่นแหละ จะได้ของที่หวังไหม 55555555555555555

>>98 โอ๊ย ไซซายะนี่ไซซ่ยะจริงๆ​555555

>>98 กูดูคลิปนี้แล้วกูคิดเหมือนมึงเลย 555555

ตอนแปล 193 นี่ ทำไมกุรู้สึกว่าเอ็นโจให้เรย์กะเขียนจดหมายให้กำลังใจตัวเองโดยแอบอ้างยูกิโนะว่ะ แบบว่าปะทะเรื่องเครียดจากทางบ้านอาการย่ำแย่ขอกำลังใจจากเธอหน่อยยยย

ตอนที่193 ใกล้วันวาเลนไทน์แล้วกูนึกถึงวันที่ท่านเรย์กะยื่นมาชเมลโล่ให้คาบุรากิแล้วมาชเมลโล่มันมีความหมายอัปมงคลเป็นรักที่ไม่สมหวังเหมือนกับมาชเมลโล่ที่ละลายหายไปอะมึง......

>>98 โอ้ยย ไซซายะชัดๆ!!!แม่งน่าร้าก โห คิดถึงฟิคมะหมาเลย

ขอบคุณโม่งแปลสำหรับตอนใหม่ด้วยนะ
ตอนล่าสุด แม่งเอ๊ย ท่านเรย์กะยังต้องยอมแพ้ให้กับสกิลทำอาหารความสาวน้อยของหัวหน้าห้อง รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเลย ท่านเรย์ก๊ะะะ
กุพยายามไม่คิดว่าเอ็นโจอ้างยูกิโนะเพื่อเอาจดหมายนะเว้ย ไม่งั้นเดี๋ยวคุณยุยโกะได้มาเขม่นท่านเรย์กะอีกแหงเลย

เฮ้ยๆตอนล่าอ่ะ ถ้าคิดมุมกลับว่าถ้าไม่ได้สนใจจะมองส่องไปถึงในรถเหรอว่ะ//หยิบแว่นฟิวเตอร์มาสวม

ไม่ใช่ว่าเอ็นโจหาเรื่องให้เขียนจดหมาย ตั้งใจให้ท่านเรย์กะมาส่งดูสนิทสนม เพราะรู้ว่ายุยโกะรออยู่ในรถเหรอ แบบตั้งใจมาให้เห็น 555 //นี่ก็กาวแรง

>>106 คิดเหมือนกัน​ มีโบกลาอย่างสนิทสนม​ ปกติไม่เคย​ป่ะ

อ่านตอน 193 แล้วหวีดที่โม่งแปลกลับมาแล้ววววว กรี๊ดดดดด นึกว่าจะหายไปนานกว่านี้ซะอีก ถ้าเป็นกูเวลาป่วยแล้วเกิดอยากอู้นี่หยุดทุกสิ่งที่ไม่ใช่งานหลักไปเป็นอาทิตย์เลยนะ 5555 จริงๆมึงจะพักนานกว่านี้ก็ยังโอเคนะ ให้หายดีจริงๆและลงในความถี่ที่ไม่รู้สึกกดดันอะไร

ตอนแรกจะสครีมดิบตอนใหม่ จนอ่านมาถึงหัวหน้าห้องทำขนมแล้วเอ๊ะ.... อ่านๆไปแบบทำเค้กชื่อไฮโซแล้วยังเหมือนจะสำเร็จด้วยดีอีก รู้สึกอึมครึม~~~ แอบเข้าใจความรู้สึกเรย์กะหน่อยต่อให้กูจะไม่ได้ทักษะทำอาหารแย่เท่านาง แต่ทำเค้กก็ดูต้องอาศัยสกิลเฉพาะนิดนึง นี่แบบคืออัลไลอะ พ่ายแพ้ให้ผู้ชายยยย ล้มโต๊ะ! เอาไปให้เลยสิหัวหน้าห้องไหนๆก็อุตส่าห์ทำออกมาแล้ว แกจงเข้าโซนเพื่อนสาวไปซ๊าาาา ซามูไรอะไรนี่มันสาวน้อยตะมุตะมิชัดๆ

>>108 พิมพ์ผิดสิ ดิบตอนใหม่อะไรฟระ แปลไทยตอนใหม่ตะหาก 5555

ยุยโกะนี่ยังไม่มีเฉลยใช่มะว่าเป็นเด็กม.ปลายหรือเด็กมหาลัย มานั่งรอในรถตอนโรงเรียนเลิก แถมดูท่าจะมาก่อนเวลาก็น่าจะมีเวลาว่างพอสมควรเลยนะ
>>106 กูก็คิดคล้ายมึงว่ะ ถถถถถถถ กูรู้สึกว่าฮีชักเดินไปในทางคาสโนว่าแบบอิมาริเข้าให้ในทุกวันแล้ว ไม่ใช่เรื่องเจ้าชู้หลายใจนะ แต่เป็นเรื่องปั่นหัวผู้หญิงนี่ล่ะ ถ้าโดนแทงแบบอิมาริเข้าให้กูจะไม่แปลกใจเลย ถถถถถถถถถถถ
แต่ยังไงก็รักนะ //ดึงเหนียงชูสุมอย
รักโม่งแปลด้วยนะ ขอบคุณมากที่แปลให้อ่าน มึงไม่ต้องรีบ ไม่ต้องกดดันตัวเองหรอก

หัวหน้าห้องสาวน้อยโครต สาวน้อยกว่าท่านเรย์กะที่เป็นสาวน้อยจริงๆซะอีก หรือท่านเรย์กะไม่ใช่สาวน้อย เพราะนับรวมอายุในชาติที่แล้ว ก็เป็นคุณป้....//โดนโบตั๋นแดงปักคอ

>>110 ในแปลไทยยังไม่ได้​เฉลยอายุ

>>111 โอเค ขอบคุณมาก

โม่งแปลกลับมาแล้วววว กอดดด
กูว่าวาคาบะต้องเริ่มชอบคาบุแล้วแหละ หรือยังไง ผชมารับถึงบ้าน ถ้าไม่ชอบก็ไม่น่าขึ้นรถเขามาป่ะ แถมถ้าขึ้นมาคนที่โรงเรียนก็ได้แกล้ง ได้เป็นข่าวลือ ถ้าไม่ชอบจะยอมโดนแบบนั้นทำไม เป็นกู คงยอมเดินกลางหิมะมาอ่ะ คนอื่นคิดไง

แล้วเด็กซุยรันนี่พอได้ยินคำตอบของวาคาบะ จะคิดไปถึงว่าคาบุไปรับถึงบ้านแบบที่เรย์กะคิด หรือคิดถึงแต่ความมีน้ำใจของคาบุว่ะ

>>111 ในดิบเฉลยแล้วหรอ อายุเท่าไหร่อ่ะ(สปอนกูที อย่าลืมจุดนะ)

>>106 มาตรการตอบโต้เหรอวะ แบบ เอาซี่ อยากมานั่งรอก็รอไป แต่ให้เห็นว่าคุณคิโชวอินเดินมาส่งด้วยก็แล้วกัน แถมยังสนิทกันดีด้วยนะ
>>87 กูคิดว่าเป็นอย่างนั้นล่ะว่ะ เพราะฮีพูดเรื่องบุญคุณกับตอบแทนบุญคุณสองสามรอบละ คงมีความคิดว่าถ้ามีคนมาทำอะไรก็เพื่อหวังผลประโยชน์จากฮี หรือถ้าฮีไปทำดีกับใครก็ไม่ได้ทำฟรีๆ ทุกอย่างต้องมีการแลกเปลี่ยน ต้องมีการตอบแทน กูเลยรู้สึกว่าทัศนคติการมองโลกของฮีดูจะมองโลกในแง่ร้ายเอามากๆ มาเจอเรย์กะที่ทำดีด้วยใจ ไม่หวังผลตอบแทน ฮีคงไปไม่เป็นเหมือนกันว่ะ

เอ็นโจตอนนี้ต้องมีซัมติง! กุอธิบายไม่ถูก เหมือนนางจะเครียดๆ อาจทั้งเรื่องที่ยูกิโนะป่วยงอแง หรืออาจจะเป็นเรื่องที่ช่วงนี้ยุยโกะตามติดคล้ายจะแสดงความเป็นเจ้าของให้ใครบางคนรับรู้(เปิดการ์ดมโน) อีกเรื่องที่คาใจ จำเป็นมั้ยต้องให้เรย์กะเขียนจดหมายให้กำลังใจยูกิโนะด้วย แถมบังอาจหนีบยุยโกะมาให้เรย์กะเห็นอีก ฮึ่มมมม

>>106 เออว่ะ เอ็นโจโคตรเลวววว เอาอีกๆ5555

>>113 มีหนุ่มหล่อมาทำดีด้วย สนิทกันมากขึ้น คงมีหวั่นไหวกันบ้างว่ะ ก่อนหน้านั้นวาคาบะก็บอกว่าคาบุตลกดีด้วย น่าจะเริ่มๆชอบบ้างนะ แต่เหมือนพยายามเบรกๆตัวเองไม่ให้ถลำลึกอยู่ เพราะรู้ว่าต่างกัน ส่วนคาบุแม่ง YOLO อย่างเดียวเลยเว้ยเฮ้ย ทำแบบนี้วาคาบะก็โดนเพ่งเล็งไม่รู้จักจบจักสิ้นอีกนะเซ่

โม่งแปลลล ขอบคุณมึงมากกกก ในที่สุดมึงก็คัมแบคคคค กูแทบร้องฮาเลลูยา!~

>>110 ทำไมกูเห็นภาพเรย์กะถือมีดทำครัวมาแทงเอ็นโจววะ 5555

กูเป็นวาคาบะกูก็ลำบากใจนะ คาบุมาทำดีเรื่อยๆ เป็นใครใครก็หวั่นไหวแหละ หนุ่มหล่อที่มีอิทธิพลมาจีบแบบจริงใจเชียวนะ
แต่ถ้าเป็นกูเลือกจริงๆกูคงไม่เอาคาบุหรอก ถึงกูจะชอบมากแค่ไหนแต่มันไม่ใช่แค่ว่ารักแล้วจะมีความสุขได้อะ ฐานะก็ต่าง คือไอ้ฐานะเนี่ย มันไม่ได้บอกแค่ว่าคนนี้รวยไม่รวย แบ่งแยกชนชั้นพวกนี้ แต่การเลี้ยงดูมันต่างกัน กูก็เลยคิดว่าความคิดคงเข้ากันไม่ได้ง่ายๆ คืออาจจะได้แหละ แต่ก็ยากอะ ดูจากความเอาแต่ใจของคาบุละ
แต่นี่มันนิยายโชโจอะ นางเอกจนพระเอกรวยมีเป็นร้อยเรื่อง เป็นไปได้หมดแหละ วาคาบะความคิดก็ไม่ใช่แค่สาวน้อยจมรัก แต่นางมีสมอง ดังนั้นคงเข้ากับคาบุได้แหละ

>>119 เข้ารูทเรือสวย......

โม่งแปลกลับมาแล้วววว ขอบคุณสำหรับตอนใหม่
จริงๆแท็กเลิฟของเรื่องนี้มีไว้สำหรับคนรอบตัวท่านเรย์กะสินะ..... /มองหัวหน้าห้องสาวน้อย
คาบุแม่งสตอล์กเกอร์จนเข้าขั้นน่ากลัวแล้วนะเนี่ย 55555

>>120 เออจริง ฐานะต่าง เลี้ยงดูก็ต่าง ถึงคาบุพยายามจะเข้าหาวาคาบะแค่ไหน แต่กูว่าคาบุคงไม่มีทางยอมลดตัวเองไปเทียบเท่าวาคาบะหรอก คงพยายามดึงวาคาบะขึ้นมาให้เท่าตัวเอง(ซึ่งยากโคตๆและวาคาบะคงไม่ยอม)

เอาตรงๆความเป็นจริง เส้นทางคาบุวาคาบะเป็นไปได้ยากมากกกกกๆ ถึงจะคบกันได้ใช่ว่าจะไปได้รอดตลอด เส้นทางของเอ็นโจกับเรย์กะยังดูไปได้มากกว่าอีก แต่ก็อย่างที่มึงบอก โชโจอ่ะเป็นไปได้อยู่แล้ว(แต่เรื่องนี้มันอิงความจริงเยอะอยู่ คงต้องดูว่าคนแต่งจะเอาไงต่อไป เดายากจริง)

พวกมึงงงง คือแบบ จริงๆแล้วถ้าคุณยุยโกะจะมองท่านเรย์กะเป็นศัตรูกูก็ว่าไม่แปลกนะ คือไทยล่าสุดนี่คือ ท่านเรย์กะเดินมาส่งที่โรงจอดรถเลยนะเว้ย คือมองในอีกแง่ว่าเอ็นโจก็คู่หมั้นนางอ่ะ จะรักไม่รักก็ว่าไปอีกเรื่อง แต่คือถ้าคู่หมั้นตัวเองมาเดินคุยสนิทสนม(?)กับผญคนอื่นไม่พอใจก็ไม่แปลกป่าววะ หรือในมุมมองนางก็อาจจะแบบท่านเรย์กะจงใจเดินมาส่งด้วย จงใจใช้น้องยูกิโนะเป็นสะพานด้วย ยิ่งน้องยูกิโนะยิ่งไม่ค่อยชอบตัวเองซะเท่าไหร่ ก็คงจะยิ่งไม่ชอบท่านเรย์กะเข้าไปอีก (จากเดิมน่าจะได้ยินข่าวลาเต้อาร์ทจากนายไก่โง่+เห็นที่งานวันเกิด)

>>124 ยังไม่ใช่คู่หมั้นนะมึง เป้นแค่ว่าที่นะ แต่กูเห็นด้วยว่าไม่แปลกที่ผู้หญิงจะหึง ที่ควรตีคือเอ็นโจว กูคิดว่าเอ็นโจวรู้เต็มอกว่าทำแบบนี้จะเกิดอะไรขึ้นเพราะเป็นคนอ่านใจคนขาดมาก แต่ก็ยังทำ กูเลยสงสัยจริงๆว่าบ้านเอ็นโจวมันเกิดอะไรขึ้น แล้วฮีดูไม่โอเคกับว่าที่คู่หมั้นจริงๆ แต่เหมือนจะปฏิเสธคนไม่ได้ ถ้าไม่มองกับฟีลเตอร์มุ้งมิ้ง กูว่าที่เอ็นโจวเลือกเรย์กะมา เพราะถ้าไม่มองความนุ่มนิ่มของเรย์กะ อำนาจครอบครัวพอๆกับคาบุ อิทธิพลในโรงเรียนกูว่าใหญ่ว่าคาบุกับเอ็นโจวอีก(แต่นางไม่รู้ตัว) เหมือนไม้กันหมาเลยมึง

>>124 จริงนะ เหมือนถ้าซากุระเห็นว่ามีผญคนไหนมาเข้าใกล้อาคิ แถมที่โรงเรียนมีข่าวว่าสองคนนั้นกิ๊กกัน พอลองไปดู(งานโรงเรียน)ก็เห็นอยู่ด้วยกัน แถมพอวันเกิดยูกิโนะก็มาโดยใช้ยูกิโนะเป็นสะพาน พอตอนล่าสุดก็ดันมาส่งถึงรถ

เป็นใครก็ไม่พอใจ สมมติเป็นซากุระนะ ซากุระได้จัดการเรย์กะไปแล้วแน่ๆทั้งๆที่ซากุระเป็นแค่เพื่อนสมัยเด็ก ไม่ได้เป็นแฟน ไม่ได้เป็นว่าที่คู่หมั้นแบบเอ็นโจยุยโกะด้วยซ้ำ(ยุยโกะกับเอ็นโจก็คงเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันอยู่แล้วด้วย)

>>125 >>126 อ่านของมึงสองคนแล้วกูยิ่งไม่ปลื้มเอ็นโจเข้าไปใหญ่อะ ตัดฟิลเตอร์ออกไปนี่คือโคตรเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายเลยนะ ในแง่หาเรื่องมาให้รับแทน ถ้าเอามาใช้กันหมาจริงถามว่าภาระสุดท้ายที่ยุยโกะจะไม่ชอบขี้หน้าแล้วมาคุใส่คือใคร ก็เรย์กะป่ะ แล้วนางเกี่ยวอะไรด้วยมั้ยก็ไม่เลย นางไม่ใช่แบบรู้อยุ่ก่อนแล้วและสมัครใจมาเป้นบังเกอร์รับแรงทำลายล้างให้ เพราะงั้นยังไงก็ไม่ควรดึงมามั้ยอะ ยุยโกะมานั่งรอในรถนี่เอ็นโจจะไม่รู้ไม่เห็นเลยหรอว่านางมา คนขับรถจะไม่มีรายงานอะไรเลยรึไง ก็ต้องรู้ป่ะ คือก็สรุปสร้างความเดือดร้อนให้อีกอยู่ดีป่ะวะ จะชอบหรือไม่ชอบยุยโกะ ไม่พอใจอะไรอีกฝ่ายยังไง ปัญหาที่บ้านทำไมไม่จัดการเอง ถ้าจัดการไม่ได้ก็ต้องยอมรับไปมะ ดีกว่าแบบดึงปัญหาพาดออกมาถึงคนอื่นที่เค้าไม่ได้เสนอตัวไปเกี่ยวข้องด้วยเอง คือกูคิดแง่แบบ อุ๊ย ไม่ได้ตั้งใจนะเรื่องมันบังเอิญ คิดงี้ไม่ออกจริงๆ เพราะถ้าแคร์ปัญหากระทบคนอื่นจริงมันต้องมองความเป็นไปได้ทั้งหมดอยุ่ละว่าทำแบบนี้มีโอกาสเกิดเรื่องมั้ย ถ้ามีคือเลี่ยง ถ้าไม่เลี่ยงไม่ว่าเพราะจะใช้ประโยชน์ก็ไม่โอเค หรือเพราะคิดไม่ถึง...ยิ่งไม่โอเค ถ้าแค่นี้ยังคิดคาดการณ์ความเสี่ยงไม่ได้คือแบบหนักแล้วอะมึง

เหมือนที่มีคนเคยพูดว่าเอาจริงๆแล้วจะคาบุจะเอ็นโจก็ไม่ได้สนใจความรู้สึกเรย์กะเท่าไหร่ทั้งคู่เลยนะ กูเห็นด้วยมากกกกก เอาจริงๆก็เป็นความเห็นที่มีบ่อยมาเป็นระยะไม่ว่าจะในโม่งไทยหรือที่ animesuki ส่วนบอร์ดญี่ปุ่นกูไม่รู้เพราะอ่านไม่ออกอะนะ แต่แบบโอ๊ยยยย ฟากฟ้า สวรรค์(ฮิโยโกะซัง) ช่วยดลบันดาลส่งใครที่ดีกว่านี้มาประเคนให้นางที poor reika สงสารรรร ถ้าหาดีกว่านี้ไม่ได้ก็ช่วยโละเอาไอบรรดาผู้ชายในเรื่องไปโมนิสัยและความคิดเพิ่มด้วยด่วนๆ เป็นต่อไปทั้งแบบนี้คือไม่ไหวป่ะวะะะ

ถ้าต้องเลือกซักคนในนี้และในสภาพค่า status แบบในปัจจุบันนี้ กูยินดีให้นางมีแฟนในโลกจินตนาการของนางต้อไปยังจะดีกว่าอีกแม่ง เอาจริงๆตอนอ่านเจอเรื่องมโนแฟนนี่แบบ เอิ่ม นึกไปถึงตอนท่านพี่รู้ว่านางมีคนที่แอบชอบแล้วสงสัยว่าจะเป็นแฟนต่างโลกที่มีแต่เรย์กะที่เห็นมั้ย รู้สึกโอ้... สุดท้ายคนที่รู้จักเรย์กะดีสุดคือท่านพี่จริงๆ ไม่ค่อยหวงเพราะงี้สินะ สเปคนางเป็นหนุ่ม 2D ที่มีชีวิตอยู่ในหัวนางเอง แต่เทียบกับผู้ชาย 3D แต่ละคนในเรื่องแล้วบับบบ เชิญมโนต่อเลยจ้ะเรย์กะ ดูๆไปเป็นทางที่เวิร์คกว่าทางอื่นอยู่เหมือนกัน

>>125 มึงพิมพ์มางี้ พล็อตพุ่งเข้าหัวกูเลย

เกิดใหม่เป็นยุยโกะ~~

นางร้ายนิยาย รูทเอ็นโจ-เรย์กะ เป็นญาติและเพื่อนสมัยเด็กของเอ็นโจ ถูกครอบครัวจับคู่กันแต่ยังไม่ได้หมั้นอย่างเป็นทางการ ยุยโกะเองก็รู้ตัวว่าเอ็นโจตีสนิทกับตัวเองเพื่อผลประโยชน์ของตระกูล แต่ยุยโกะก็เชื่อว่าถ้าพยายามเอ็นโจก็จะหันมามองตัวเอง แต่แล้วก็มีนางเอก(เรย์กะ)โผล่มา เอ็นโจหันไปชอบนางเอก ถึงจะไม่พอใจ ด้วยศักดิ์ศรีจึงไม่แกล้งเรย์กะ แต่ก็ไม่สามารถจะคุยกับเรย์กะอย่างสนิทใจได้ ทำได้แค่เพียงประกาศความเป็นว่าที่คู่หมั้นให้นางเอกรู้ตัวเท่านั้น แต่สุดท้ายก็โดนเอ็นโจทิ้งไป

พอมีคนเกิดใหม่ไปอยู่ร่างยุยโกะ(แต่เด็ก) ถึงหัวใจจะชอบเอ็นโจมากแค่ไหนก็พยายามรั้งตัวเองไว้ ถึงจะเห็นว่าพระเอกนางเอกคู่กันแต่ก็พยายามยิ้มให้แม้จะทำใจพูดกับนางเอกแบบสนิทใจไม่ได้ จึงเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนใหม่ ถึงจะไม่หาเรื่องนางเอกตรงๆแต่ก็พูดจาจิกกัดจนนางเอกน้ำตาซึมพัฒนาตัวเองจนสวยฉลาดทำเอาเอ็นโจรู้สึกเสียดาย

จริงๆมันก็พล็อตตลาดทั่วไปอ่ะ แต่พอเปลี่ยนมุมมองก็จะเห็นว่านางร้ายจริงๆก็ไม่ได้ไม่ดี ก็คนเหมือนกัน เป็นนางเอกได้เหมือนกัน อยู่ที่คนอ่านจะมองแบบไหน

>>128 งั้นสรุปตัวร้ายคือเอ็นโจ... 5555555 กูคิดเสมอว่าสุดท้ายเวลาผู้หญิงตีกันเอง คนผิดไม่พ้นผู้ชายยังไงก็ต้องมีส่วน ไม่รู้ผู้หญิงจะตีกันเองไปทำไม น่าจะร่วมมือกันจัดการบอสฝ่ายร้ายให้สิ้นซากไป เชือดมานนนนนน /ถ้าใครเคยอ่านนิยายจีนเชื่อว่าจะเจอรูปแบบแนวคิดยังงี้บ่อย 555 สังคมแบบนั้นผู้หญิงต้องตีกันแย่งหนุ่ม พอถึงยุคสมัยนี้เหมือนสาวๆก็เริ่มคิดมุมกลับ ปรับมุมมอง และกูว่ามันใช่

>>127 อ่านเเล้วร้องเชี่ยมาก เออจริง อีตาสองคนนั้นเเม่งไม่สนอะไรเลยว่าสร้างปัญหาให้คนอื่นเขา อย่างคาราบุกิก็ไม่รู้ตัวเลยว่าสร้างปัญหาให้วาคาบะ ส่วนเอ็นโจนี่ก็ไม่รู้ว่าจงใจหรือว่าอะไร คือถ้าชอบเรย์กะก็ควรเคลียร์ปัญหาตัวเองป่ะ ไม่ใช่เอาปัญหามาใส่คนที่ชอบ (คะเเนนเอ็นโจในใจกุนี่ลดฮวบ...)

กุว่าเรย์กะควรเเต่งกับท่านพี่

>>127 สรุปเม้นมึงให้นะ สุดท้ายแล้วเอ็นโจก็แค่หลอกใช้เรย์กะ ให้เรย์กะมาเป็นไม้กันหมาแทนเท่านั้นเอง

เจ็บแทนเรย์กะว่ะ แล้วเชื่อมะกูว่าถ้าเรย์กะโดนยุยโกะรังแก เอ็นโจก็จะมาช่วย สร้างบุญคุณกับเรย์กะอีก ช่างเป็นคนดีอะไรแบบนี้(ประชด)

>>130 ท่านพี่คือเดอะเบส!

ว่าแล้วก็คิดถึงฟิคแวมไพร์ไนท์ คนแต่งยังอยู่มั้ย ได้โปรดกลับมา~
กูต้องการท่านพี่ พลีสส

>>130 >>131 มาร่วมโบกธง Feminine สิทธิสตรี ปกป้องสาวๆจากเหล่าวายร้ายกับกูมามะ~~~

>>133 กูร่วมด้วย จริงๆเรย์กะวาคาบะก็ไม่เลวนะ หุหุหุ ทุ่งลิลลี่ช่างสวยงามมมม~

>>132 โบกธงท่านพี่รัวๆๆ
>>133 ปกป้องท่านเรย์กะจากจอมมารเอ็นโจ----!! สรุปบอสลับนี่คือเอ็นโจใช่มะ ปกติกุโดกิโดกิกับนางตลอด มาเจอเม้นวิเคราะห์นี่เเบบ.... //มองเอ็นโจด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

>>132 อยากอ่านฟิคแวมไพร์ต่อเหมือนกันนนน กูกร๊าวมากอันนั้น

จะเอ็นโจจะคาบุนี่ตัวร้ายทั้งคู่ในสายตากู ต่างแค่คนนึงหาเรื่องมาให้แบบค่อนข้างรู้ตัวว่าก่อเรื่องให้อยู่ ส่วนอีกคนหาเรื่องมาให้แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไม่แม้แต่สำเหนียกใดๆ คือทำกูลำบากใจมากอะเลือกไม่ถูกว่าอันไหนแม่งแย่กว่ากัน

วาคาบะนี่ยังเป็นคนที่ใส่ใจเรย์กะมากกว่าอีกเหอะ ขนาดโดนรังแกโดนอะไรก็ไม่ได้จะให้เรย์กะออกหน้าแทนเพราะกลัวเดือดร้อน มองและคิดอะไรในหลายมุมกว่ามาก คือส่วนตัวกูรู้สึกฮิโยโกะซังสร้างคาแรคเตอร์ตัวละครผู้หญิงได้ดีนะ มีมิติดีและมีมุมน่ารักๆของตัวเองกัน กลับกันคือสร้างผู้ชายได้น่าตบมากกกกสำหรับกู อ่านแล้วมีแรงบันดาลใจลี้ลับกระตุ้นให้อยากตบคว่ำเป็นพักๆ

>>136 อาจเพราะตัวเอกสองคนมีทัศนะคติ ความคิดเเบบไฮโซ(?) ประมาณว่าเป็นตัวเด่นตลอด ปกติก็ไม่ค่อยสนใจตามล้างตามเช็ดเรื่องของตัวเองอยู่เเล้ว อย่างเรื่องผู้หญิงตามกริ้ด คาราบุกิคือไม่สนใจอะไรเลย เอ็นโจเหมือนจะปราม เเต่ก็ไม่ได้ยื่นมือเข้าไปช่วยอะไรเพราะขี้เกียจยุ่งยาก คืออาจนิสัยเป็นเเบบนี้อยู่เเล้วก็ได้นะ ถ้ามีผช.คนอื่นในเรื่องเด่นคงเห็นได้ชัดกว่านี้ กุว่าอ.เเกก็สร้างผช.ได้โอเคอยู่นะ อย่างรุ่นพี่ประธานที่เป็นรักเเรก หรือนายตัวสำรองเงี่ย เเต่คือบทมันน้อยเพราะเป็นตัวรองไง โดนอีสองคนเด่นนี่กลบหมด

วาคาบะนี่เห็นด้วยเรื่องใส่ใจเรย์กะมากกว่า คือตอนวาคาบะออกนี่กุลืมเอ็นโจเลย (เรือเอ็นโจ) เเบบเเสนดี เอาใจใส่ เข้าใจจุดยืนท่านเรย์กะเลยไม่ให้ออกหน้าเเทน ล่าสุดมีเตือนเรื่องชุดนักเรียนด้วย คือมันมุ้งมิ้งมากก ถ้าเอ็นโจยังเป็นอย่างข้างบนนนี่ กุเริ่มเตรียมย้ายเรือไปปลูกลิลลี่แหละ

>>133 กูขอร่วมด้วย ท่านเรย์กะกับวาคาบะคือที่สุดสำหรับกูรองลงมาคือเรย์กะริรินะ ตั้งแต่แรกกูเกลียดเอ็นโจกับคาบุรากิเลยท่านเรย์นี้ไม่มีดวงด้านผู้ชายจริงเศร้า

กรี๊ดดดด มีคนเจาะเรือเอ็นโจกันอีกแล้ว พึ่งกู้ซากได้ไม่ถึงสัปห์ดาเลย แถมวิเคราะห์กันแน่ยมาก อานุภาพรุนแรงประหนึ่งยิงมิซไซน์ใส่เรือ กรี๊ดดด

ลี้ภัยไปเรือนายตัวสำรองแปป ช่วงนีเไม่มีบทเลยที่รักของแม่ TT

>>139 ไม่ได้เจาะแค่เอ็นโจมึง เจาะคาบุด้วย ล่มเรือแบบแพ็คคู่5555555555

>>137 ประธานนร.โทโมเอะกับนายตัวสำรองนี่กูเห็นด้วยนะ คือเคยคิดอยู่ว่าคาแรคเตอร์ดีๆนี่เป็นพวกประธานทั้งงั้นอะ โดยเฉพาะประธานนร.จนเคยแอบคิดว่าฮิโยโกะซังอาจจะมีปั๊บปี้เลิฟเป็นประธานนร.รึเปล่านะ พอเห็นถึงความลำเอียงนี้ 5555

ที่จริงเคยคิดว่าต่อจากประธานนร.ก็พวกประธานชมรมอะที่ดูจะมีความรู้สึกดีให้เป็นพิเศษ ตำแหน่งประธานชมรมแต่ละคนคือคาแรคเตอร์ออกมาดีมากอะ อย่างท่านพี่ก็เป็นประธานชมรมยิงธนู เรย์กะเองก็ยังประธานชมรมนะ ถึงจะได้มาเพราะเหตุผลอื่นๆที่ไม่ใช่ฝีมือก็เหอะ อิมาริเองก็ด้วย แต่กูล้มโปรเจคไอเดียนี้ทิ้งทันทีตอนที่เจ้าแม่กาลีสะบัดพัดใส่ประธานสามชมรมกีฬานั่น ตามด้วยโบตั๋นปักคอ คือจบเลยจ้ะ 5555

>>139 มึงไม่ต้องห่วงนะ กูเจาะทุกลำเรือ 5555 /โดนดีดออกนอกกระทู้ ---แค่ยังไม่รู้สึกว่ามีใครดีพอกับเรย์กะเลยอ้ะะะ รอดูต่อไปว่าจะพัฒนาคาแรคเตอร์กันขึ้นได้มั้ย แต่ตอนนี้แต่ละคนเห็นแล้วสมควรลงไปนอนก้นทะเลสาบกันซะให้หมดจริงๆ จมไปซ้าาาา

พระเอกเรื่องนี้อยู่ตระกูลวาคาบะจังไม่ใช่เหรอมึง //ปักธงน้องชายค่ะ 55555555555

มีใครรอน้องชายอิมาริแบบกูบ้างไหม

ช่วงนี้น้องชายวาคาบะมาเเรงจริง 55555 เเต่ถามให้เลือกบรรดาเด็กๆ นี่ยังไงก็ชอบเทวดาน้อย(ในฟิตเตอร์ท่านเรย์)ยูกิโนะ!! ความห่างของอายุทำอะไรไม่ได้หรอก ดูจากสภาพท่านเรย์กะเเล้วไม่เเน่ว่าจนน้องโตจะมีคนสอยนางลงจากคาน 5555

แล้วเหตุผลอะไรที่นางชอบยัดเยียดเรย์กะให้คาบุฟะ ถึงหลังๆไม่แล้วเถอะ ยังไงกุก็ยังเชื่อมั่นในเอ็นโจ ถึงกุจะอ่านวิเคราะห์พวกมึงแล้วค่อนข้างเห็นด้วยก็เถอะ แต่เรื่องนี้ยังต้องขยายกันอย่างราวีเฟ้ย //จิกเล็บเข้าเนื้อไม้เรือเอ็นโจ

>>140 เล่มคู่จริงๆมึง เอาจริงๆถ้าไม่มองฟิลเตอร์แท๊ก LOVE สองคนนี้โคตรนิสัยเสีย ทำทั้งวาคาบะทั้งเรย์กะเดือดร้อน ที่เรย์กะไปวีนแตกด่าคราวก่อน คาบุรากิผิดยังมีกล้ามาเขกหัวเรย์กะอีก แล้วเอ็นโจวก็มาบอกต่ออีกว่านั่นคือขอโทษในแบบมาซายะ แล้วพูดประมาณว่าพวกเราผิดนิดหน่อยจริงๆ ไม่หน่อยเว้ยยย ต้นเหตุเลยค่าาาา ตอนท่านเรย์กะต่อยกูเลยสะใจมากกกกกกกกกกกกกกกก

ป.ล. แต่ความจริงกูเรือเอ็นโจวนะ แต่หลังๆเจอทั้งวาคาบะ ทั้งน้องชายวาคาบะ ทั้งอาริมะ กูตายค่ะ แงงงงงงงงงงงงงงงงง แพ้ออร่าคนดีศรีสังคม

>>146 เพราะตอนเด็กๆเรย์กะชอบจ้องคาบุตลอดเลยรึป่าว แล้วจ้องไปคิดอะไรสะระตะในหัวไปนี่คงเป็นการจ้องเขม็งที่นานมากแหงๆ แถมตระกูลก็กูเดาว่าเรย์กะคือผู้หญิงอายุพอๆกันที่ตระกูลดีที่สุดในทั้งหมดทุกคน เพราะแม่คาบุยังเล็งไว้ตั้งแต่เด็กๆเลยอะ เลยเดาว่าเห็นตระกูลเหมาะดี แถมจ้องๆก็นึกว่าชอบ จ้องตอนเด็กไม่พอ ยันโตนางก็ติดนิสัยชอบมองคาบุแล้วคิดถึงเนื้อเรื่องคิมิดอล ก็คงจ้องนานอยุ่ดีว่ะ ถ้าใสๆก็เออเหมาะกันดีเลยจะช่วยส่งเสริม ถ้าดาร์กๆก็คงเห็นว่าตัวเองมีคู่หมั้นคู่หมายที่ผู้ใหญ่เล็งไว้แล้วความแฮปปี้ในชีวิตหายไปกว่าครึ่ง เห็นอีคาบุเพื่อนยากดูจะชิลๆลั่นล้าได้อีก อย่างกระนั้นเลย มึงจงลิ้มรสการมีคู่หมั้นที่ได้มาเพราะความเหมาะสมดูบ้างเถอะ!!! มาซาย๊าาาาา ฉันต้องไปเครียดอยู่คนเดียว เราต้องแบ่งปันความรู้สึกกัน อะไรประมาณนี้ 5555

กูลงเรืออาริมะละ งอนทั่นจอมมารชั่วคราว เมื่อไหร่มม.กะท่านประธานอาริมะจะมาอีกวะ แห้งแล้งเหลือเกิน สปอยกูหน่อยยย

>>148 เเบบดาร์กดูเป็นไปได้ 5555 ช่วงนี้เอ็นโจชอบรำพึงมาซายะดูระรื่นยังไงไม่รู้อยู่ด้วย นี่นายคิดแผนร้ายอยู่สินะ

>>147 เห็นมั้ยมึง สรุปก็วนมาแบบที่กูเคยพูดไว้เด๊ะว่าสองคนนี้ควรชิพกัน 555555 มึงไม่รู้สึกถึงรังสี uv เลยหรอ คือทุกกรณีขนาดผิดกันเต็มๆแถมผิดแพ็คคู่ อีตานี่ยังเข้าข้างคาบุได้อีกกกก หน้ามืดตามัวเห็นทิฐิอีโก้แรงของคาบุดป็นการขอโทษ แล้วเรย์กะต้องยอมรับไปแบบนั้นหรอ ทำไมไม่ขอโทษดีๆแบบปกติชนล่ะยะ จะเข้าข้างกันเกินไปล้าวววววว วิ่งไปเอาพวงมาลัยลาเวนเดอร์คล้องให้ซะเลย~~

>>148 เฮ้ย ไมกุจิ้นวายฟะ5555

>>149 กูก็ลงเรืออาริมะนะ แต่ทำไมบทน้อยงี้ว่ะ แอบหนีไปเรือคันตะคุงแปบนึงเลย555555

แต่มือกูพาดไปเรือท่านอิมาริกับน้องชายท่านอิมารินะ ถึงท่านอิมาริจะคาสโนว่าแต่ก็ไม่หลอกใช้ หาเรื่องวุ่นวายมาให้เรย์กะนะ!(แต่เรืออิมาริไม่น่ารุ่งตรงที่ท่านพี่คอยกีกกัน ฮือ)

>>146 ให้กูวิเคราะห์แบบดารืกไซน์ไหม เอ็นโจวคบกับคาบุรากิเพราะที่บ้านสั่งสอนให้คำนึงผลประโยชน์ ถึงฝึกให้ใช้งานคนเป็นตั้งแต่เด็ก

เห็นเรย์กะมองมาที่คาบุรากิบ่อยๆ คิดว่าเรย์กะแอบชอบเลยคิดจะหลอกใช้จากจุดนั้น

แต่กลายเป็นเดาผิดไปหมด เลยเริ่มสนใจ แถมพอจะหลอกให้เรย์กะทำอะไร เหมือนเรย์กะจะรู้ทัน(เพราะเรย์กะตอนนั้นเป็นผู้ใหญ่แล้วเทียบกับเด็กประถม)

ตอนเด็กๆก็เลยลองจับตาดูเรย์กะ มีงานทำด้วยกันก็ไม่ช่วยสังเกตุปฏิกิริยา เรย์กะจนมุมจริงๆค่อยไปช่วยหวังให้ตัวเองดูเป็นฮีโร่ในสายตาเรย์กะ ทั้งๆที่ตอนแรกตัวเองนั่นแหละเป็นคนสะสมปัญหา

แต่เรย์กะดันไม่มองนายเป็นฮีโร่ 5555

ที่จับคู่คาบุกับเรย์กะมีเดาได้หลายแบบ

ทั้งแหย่เล่น

วางแผนความสัมพันธ์ให้คาบุกับเรย์กะ แค่นี้ก็ได้เป็นเพื่อนสนิทกับมหาอำนาจทั้งสองละ แถมคนอื่นก็คอยเชียร์ ยิ่งช่วยยิ่งได้รับความไว้ใจจากคนที่เกี่ยวข้อง

แต่หลังๆไปๆมาๆเราว่าเอ็นโจวเริ่มรู้สึกสนิทจริงแล้วแหละ อยู่ด้วยกันเยอะๆ ใจด้านดำมืดที่สะสมมาตั้งแต่เด็กมันก็ต้องอ่อนลงกันบ้าง

ทั้งหมดคือกาวของกู โปรดใช้จักรยานรับชม 5555

>>151 มึง ทำไมกูจะไม่รู้สึ กูสาววายเหมือกัน บางทีก็คิดนะว่า พวกนายแต่งกันเองเถอะ ปล่อยให้ท่านเรยืกะได้ไปวิ่งลัลล้าหาหนุ่มคนอื่น รู้ไหมที่ท่านเรย์กะไม่มีใครกล้ามาจีบ ส่วนหนึ่งก็เพราะข่าวลือของพวกนายนะ! 55555555555555555555555555

แต่อย่างที่บอกถ้านอมอลกูเรือเอ็นโจว ที่ขยันเจาะเรือตัวเงอ แงงงงงงง กุขอโทษ

เจาะเรือกันจัง แต่กูว่าสุดท้ายยังไงก็คงไม่พ้นหนึ่งในสองคนนี้อยู่ดีนะ 555555

>>149 นักแสดง​ค่าตัวแพง รอไปยาวๆเลย ;_;

ไม่แน่เหตุผลที่เอ็นโจพยายามจับคู่เรย์กะกับคาบุรากิ อาจจะเป็นเพราะคิดว่า ถ้าสองคนนี้อยู่ด้วยกันคงจะตลกก็ได้มั่ง นี่คือไม่มองว่ามันดาร์คขนาดคบเพื่อผลประโยชน์หรืออะไรงี้อ่ะ ในความรู้สึกกู คือเหมือนเอ็นโจนางเจอแต่ความสัมพันธ์แบบหวังผลประโยชน์ ไม่ก็คนที่พยายามเข้าหาเพราะมีจุดประสงค์ พอเจอคาบุที่เป็นคนตรงๆ เลยอาจจะรู้สึกสบายใจ เลยคบเป็นเพื่อนงี้ แถมอีตาคาบุ จะตอนเด็กหรือตอนโต นางก็มีมุมมองทัศนะคติประหลาดๆของนางที่ทำให้ไม่เบื่ออีก เอ็นโจอาจจะชอบจุดนี้ก็ได้

ส่วนเรย์กะ แน่นอนอยู่แล้วว่านางเป็นบัค แถมตัวฮาที่สุดในเรื่องคงไม่พ้นนางนี่ล่ะ แค่สีหน้าอย่างเดียวก็คงบันเทิงตายแล้ว เหมือนที่เอ็นโจชอบมองมุมนอกแล้วคอยหัวเราะพวกนางงี้ ฉะนั้น ถ้าคนบ้าสองคนมาจับคู่กัน มันคงฮาน่าดู แบบ อีพวกนี้ตลกดี ถ้าคู่กันคงยิ่งฮางี้ กะเอาไว้เป็นความบันเทิงส่วนตัว ของเล่นแก้เครียด แน่นอนว่าแผนนี้แห้วไปอย่างที่เห็น

อยู่ๆก็นึกถึงพล็อตฟิคชีวิตประจำวันของคันตะกับเรย์กะหลังแต่งงาน คันตะเป็นปาติซิเย่(ทำเค้กขายที่บ้านนี่แหละ) ส่วนเรย์กะเป็นคุณแม่บ้านคอยดูแลหน้าร้าน

>>157 ท่านเรยืนี่บัคจริง ดูชอบคนิยามมึง มู้หน้าเอาคำว่าบัคใส่ไปได้ไหม 55555

>>157 เอิ่มมึง อันนี้คือมึงมองว่าแบบไม่ดาร์กหรา ทำไมกูอ่านแล้วตีความเป็นเหมือนการจับคู่คนสองคนที่ดูเป็นตัวโจ๊กมาอยู่ด้วยกัน เบื่อๆอารมณ์ไม่ดีก็มามองไอคู่นี่เปิดแสดงตลกคาเฟ่ โคตรจะให้อารมณ์แบบ mastermind ในเงามืดที่คอยชักใยอยู่เบื้องหลัง ถ้าเป็นตามเมะคงมือนึงถือสายชักหุ่นกระบอกแล้วยิ้มๆมองหุ่นเต้นไป ดาร์กเชี่ยๆเลยข่ะ!!! น่อวววววว แค่คิดกูก็กลัวละ จับคู่คนอื่นเพื่อเป็นตัวสร้างความบันเทิงนี่หลอนสัสนะคะ

>>157 +1
>>158 กูจินตนาการท่านเรย์กะดูแลหน้าร้านไม่ถูก5555 นักเรียนซุยรันต้องมาอุดหนุนกันแน่ๆ ร้านแตก! แล้วท่านแม่น่าจะไม่ยอมด้วย คันตะคุงต้องแต่งเข้าตระกูลแทนรึเปล่า

>>160 อ้าว ดาร์คเหรอ กูรู้สึกว่ามันเฉยๆ 555 อารมณ์แบบไม่ได้เจตนาร้ายขนาดนั้น แค่อยู่สร้างความสนุกให้ดูไปวันๆก็โอเคงี้

>>162 จิ้มไปที่เม้นข้างบนของมึงแล้วขีดเส้นใต้คำว่า "ของเล่นแก้เครียด" อ่านแล้วกูเครียดเลย 55555 ดาร์กมากมึง

>>146 กุเห็นด้วยกับมึงนะ คิอถึงแม้จะคิดใช้ประโยชน์ แต่ถ้าถามว่าชอบมั้ย ก็อาจจะชอบ(จากใจ)ไปแล้วก็ได้

>>164 กูว่าหลังๆเริ่มสนิทขึ้นมาก คงเริ่มเปิดใจกันเรื่อยๆแหละ

>>154 กุจะแท็กมึง ดันไปแท็ก >>146

>>158 ได้โปรดแต่งมันออกมาค่ะ กูสนับสนุน
>>157 เม้นมึงนี่กูเห็นด้วยกับ>>160 มากๆ กูแบบ เฮ้ย นี่มองเพื่อนเป็นตัวสร้างสีสันให้ชีวิตหรา ชีวิตปกตินี่คือดาร์กขนาดไหนหน้า
กูว่าตอนแรกคบเพราะผลประโยชน์แต่แบบ eventually กลายเป็นเพื่อนจริงๆมากกว่า

>>163 กูก็สะดุดตรงของเล่นแก้เครียดเหมือนกัน นี่ขนาดไม่ดาร์กนะ หรือเพราะเป็นเอ็นโจ จะโลกสวยสดใสยังไงก็ยังแอบดาร์กว่ะ55555555

>>163 ชิบหายละ แสดงว่าอันนี้คงเป็นเพราะทัศนะคติกูละ 555 สำหรับกู ความรู้สึกมันเหมือนเวลาเราจิ้นใครเพราะคิดว่าน่าจะเหมาะสมกัน อยู่ด้วยกันน่าจะดี ยิ่งถ้าสนิทกันก็จะใช้สิทธินั้นในการคอยมองอยู่มุมนอกอย่างใกล้ชิดงี้ ไม่ต่างอะไรกับที่ตัวเองจิ้นพวกตัวละครในนิยายนี้เลย
แถมเอ็นโจ ถึงแม้จะดูพยายามจับคู่ แต่ก็ไม่ถึงกับดันทุรังมากจนน่าเกลียดนะ แถมพอเห็นว่าไม่รุ่งก็เพลาๆลงด้วย ในชีวิตจริงยังมีคนที่พยายามจับคู่แบบเอาเป็นเอาตาย สร้างสถานะการณ์ ชวนไปดับเบิ้ลเดทไรงี้เลย

ม่านะ สุดท้ายแล้วก็ต้องรอดูว่าฮิโยโกะซามะจะออกมาเฉลยรึเปล่าว่าเอ็นโจแกคิดยังไงกันแน่ นี่อยากได้ มุมมองเอ็นโจแบบออฟฟิเชี่ยลมาก อีตามากความลับเอ๊ย

มึง กุพยายามช่วยแก้ต่างให้เอ็นโจนะ5555 ถ้าเอ็นโจคิดใช้ประโยชน์เรย์กะแบบเต็มขั้น ทำไมเวลาเรย์กะเฟล ตานางต้องหัวเราะแบบเต็มขั้นด้วยฟะ แบบที่เรย์กะมองก็รู้สึกหมั่นไส้สุดติ่งงี้ มันไม่จำเป็นอ่ะถ้าคิดจะหลอกใช้

กุว่าในสายตาเอ็นโจ ความสัมพันธ์ที่มีกับเรย์กะมันปนๆไป ทั้งดีและเลว ส่วนตอนจบก็ต้องภาวนาไป แต่กุว่ามันต้องดีสิน่า

>>169 ไม่แน่นะ อาจารย์อาจจะไม่กล้าแต่งมุมเอ็นโจออกมาเพราะกลัวคนรับไม่ได้กับความมืดมดของฮีก็ได้นะ กลัวเรือเอ็นโจจะเหลือแต่ซากหลังตอนมุมมองเอ็นโจถูกปล่อยออกมา

>>170 เนอะมึง คนรักกันไม่เห็นจำเป็นต้องเริ่มด้วยดีเสมอไป พอเริ่มรู้จักก็ค่อยทำตัวดีๆทีหลัง อย่างละครไทย ตบจูบหลอกใช้ยังไง นางเอกยังรักพระเอกได้เลย(แต่กูนี่แทบอยากกระโดดถีบขาคู่พระเอกทั้งเรื่อง)

นี่กูช่วยเรือเอ็นโจอยู่นะ รึเปล่าว่ะ555555555

>>171 กู allเรย์กะอยู่แล้ว กูยังไงก็ได้ 555 อีกอย่างกูคิดว่าความสัมพันธ์ที่มาพร้อมกับเงื่อนไงบางอย่างมันเป็นเรื่องปกติด้วยล่ะมั้ง ถึงจะเฉลยมาว่าจอมมารคิดจะคบเพราะเจตนาอะไรก็ตามกูก็คงเฉยๆ ถ้าสุดท้ายแล้วนางมองว่าพวกนี้เป็นเพื่อนจริงๆอยู่ดี

Ky ว่าแต่ไม่มีใครสนใจจะแต่งฟิคนายตัวสำรองบ้างเหรอ อยากอ่านมากมาย ท่านอิมาริก็ได้ ช่วงนี้อยากได้ความหวาน ต้องการน้ำตาลรสใหม่ๆ

พวกมึงนี่น้า แค่ยุยโกะโผล่มาบรรทัดเดียว หาเรื่องเจาะเรือกันอีกละ ถถถถถถถถถถถ อย่าทำแบบนี้สิ เรือจอมมารยิ่งกรอบแกรบอยู่

บางทีนะ บางทีคนในรถอาจไม่ใช่ยุยโกะแต่เป็นแม่เอ็นโจก็ได้ เพราะเห็นบอกคลับคล้ายคลับคลา ก็คือไม่มั่นใจว่าจะใช่รึเปล่า คือต้องเห็นในระยะไกลพอสมควรนั่นล่ะถึงจะไม่มั่นใจ แม่เอ็นโจก็สวยบอบบางคล้ายยุยโกะอยู่ อาจจะมานั่งรอลูกชายเลิกเรียนไปโรงบาลด้วยกันไรงี้

ไม่มีใครแต่งฟิค ยุยโกะเรย์กะบ้างหรอ น่าสนุกออก555555555555555555555

>>170 ขอเพิ่มเติม ในช่วงที่เอ็นโจนางชอบหยอกแกล้งเรย์กะ ตอนนั้นนางน่าจะมองเรย์กะเป็นเพื่อนจริงๆ ถึงช่วงแรกนางจะคิดกับเรย์กะในแง่ของผลประโยชน์ จนพอมาถึงตอนปัจจุบันที่โม่งแปลๆ ดูจากพื้นเพนาง การสั่งสอนของครอบครัว นางก็เหมือนถูกปลูกฝังว่าต้องคบคนที่ให้ประโยชน์ เข้าหาคนเพื่อตักตวงประโยชน์ แล้วพอนางมีปัญหาเรื่องยุยโกะ นางเลยนึกถึงตัวช่วยที่เป็นไปได้คือเรย์กะ และอาจตั้งใจใช้เรย์กะเป็นไม้กันจริง แต่ลึกๆถ้าถึงกับมองเมินความรู้สึกดีๆในช่วงก่อนหน้ามันก็ไม่น่าเป็นไปได้นะ

อีกเรื่อง การที่นางคิดใช้ประโยชน์จากใครต่อใครก็เพราะครอบครัวนาง ฐานะนาง ถ้างั้นทำไมนางถึงคิดอยากได้เรย์กะมันกันยุยโกะวะ ทั้งที่ยุยโกะก็น่าจะให้ผลประโยชน์ที่ดีเทียบเท่าเรย์กะ แถมถ้าเทียบในหลายๆด้านคุณยุยโกะเหนือกว่าเรย์กะเห็นๆ(เรย์กะกุขอโทษ) สรุปงี้ คือกุจะบอกว่าถ้าเอ็นโจคิดใช้ประโยชน์จากเรย์กะจริง ส่วนหนึ่งในจิตใจนางต้องรู้สึกดีกับเรย์กะชัวร์!

//โกยกองกระป๋องกาวไปเก็บ

>>175 ไม่อยากจะพูดเลย...จริงๆกูก็แอบคิดอยู่ แต่พอทำไมทำมาเรื่องเอ็นโจยุยโกะมันเด่นจนเหมือนฟิคคู่นี้แบบแบดเอ็น...

>>174 ถ้าเป็นแม่นี่เอ็นโจต้องบอกให้เรย์กะรู้แล้วรึเปล่า ไม่งั้นถ้าในรถเป็นผู้ใหญ่แล้วฟิล์มไม่ได้ทึบขนาดสะท้อนมาเห็นแต่หน้าตัวเองไม่เห็นว่าในรถมีอะไรบ้าง คือเห็นในรถมีคนแล้วระบุได้ว่าผู้หญิง หรือลักษณะคล้ายใครเงี้ย มันต้องมองทะลุได้ประมาณนึงแล้วล่ะ ถ้าในรถเป็นแม่แล้วเรย์กะยืนเฉยคงเสียมารยาทมากอะ ปกติคงไม่ต้องทิ้งไว้ให้คนในรถมาเดารึป่าวว่าเอ๊ะเค้าเห็นฉันมั้ยนะ แล้วลุ้นเอาว่าคนในรถจะรู้สึกยังไงกับการยืนเฉย คนพามาอย่างเอ็นโจคงต้องบอกให้ทักทายแระล่ะถ้าเป็นแม่ เสียมารยาทกับผู้ใหญ่นี่ดูไม่โอเคอะ แถมระดับพอๆกันแบบบ้านเรย์กะยังห่วงจะเสียมารยาทใส่ขนาดนั้น ถ้าเป็นแม่คงไม่ปล่อยไปเฉยๆอะ คนในรถจะเป็นยุยโกะหรือไม่คือไม่รู้ต้องรอเฉลย แต่คงไม่ใช่ผู้ใหญ่หรือใครระดับที่อายุและศักดิ์ของเรย์กะต้องทำความเคารพตามมารยาทแน่นอน

>>176 ตามนั้น กูว่าถ้าดาร์กไซน์จริง มันคืออดีตตอนนี้เอ็นดจวสนิทกับเรย์กะขึ้นเรื่อยๆ คาบุรากิก็ด้วย อยู่ใกล้กันมันก็ต้องหวั่นไหวบ้าง ยิ่งเรย์กะเป็นสายฮาด้วย เหมือนเป็นจุดพักใจเล็กๆนั่นแหละ แต่เพราะหลายๆอย่าง ต่อให้เปลี่ยนไป แต่มันก็ยังมีความสับสนอยู่ว่าจะทำยังไงต่อไปดี

บางทีดูก็อยากให้เรย์วีนแตกอีกครั้งนะ แบบไม่มีความเกรงใจใดๆอีก แล้วลิสความผิดของทั้งคาบุทั้งเอ็นโจว ให้ไปท่องจำให้ขึ้นใจ ด่าให้หงายไปเลย พอคาบุจะเถียงนางก็ขึ้นเสียงก่อน สองหนุ่มเลยใบ้แดกไรงี้ แล้วบอกว่าถ้าไม่คิดปรับปรุงตัวอย่าหวังจะได้คุยกับฉันหรือวาคาบะจังอีก!

กูคงหลับฝันดี 55555555555

>>179 เฮ้ยยย น่าสนใจ 5555 นึกภาพกาลีองค์ลง ด่ากราดสองจักพรรดิกับเจ้าชายไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม คนในโรงเรียนคงมีเงิบอ่ะ แล้วหลังจากนั้นนางก็ยึดครองซุยรันแต่เพียงผู้เดียว 55555

>>179 กรี๊ดดดดด มึง! //หลับฝันดีด้วย

>>178 กูก็ไม่รู้ แค่ลองเสนอสมมติฐานหนึ่งก็เท่านั้นเอ๊งงงงงงงง

>>176 ตอบแค่ทำไมต้องเรย์กะ กับเรื่องยุนโกะให้ผลประโยชน์ได้พอๆกัน กูว่ายุยโกะในกรณีไม่รวมพวกหน้าตาท่าทางบุคลิกนะ แต่โพรไฟล์เทียบเรย์กะไม่ได้อะ มีความรู้สึกว่าในเรื่องคือตระกูลไฮโซจริงๆจะต้องเข้าเรียนซุยรันและอยู่ใน Pivoine หรืออย่างน้อยชายอิมาริที่ไปตปท.ไปเลย แต่ก็ยังมีพี่ชายเป็นตัวแทนตระกูลมาเข้าซุยรันนะ ถ้าเรียนที่อื่นคือไม่เท่าแล้วอะจากเซ็ตติ้งในนิยายทั้งหมด จะซากุระจะไมฮามะ คือยูริมิยะก็รร.ไฮโซ แต่ไม่ได้เทียบซุยรันได้ โดยเฉพาะ pivoine คืออย่างน้อยไปต่อตปท.ยังพอโอเคแต่นี่ยุยโกะก็น่าจะเรียนในญี่ปุ่นรึเปล่า

และเป็นญาติยิ่งมีความเป็นไปได้สูงด้วยที่จะไม่ได้มีศักดิ์ฐานะเท่ากัน ยังไงก็ไม่ใช่สายตระกูลหลักอะ เทียบในแง่ญาติข้างพ่อนะ นับแบบเรย์กะกับบ้านริรินะงี้ ไม่ใช่ระดับเดียวกันอะ ตราบใดที่ไม่ได้ใช้นามสกุลหลักคือไม่เท่า ถ้าญาติข้างแม่นี่โอกาสที่ความไฮโซเทียบกันไม่ได้ยิ่งพุ่งสูงพรวดๆ คือโอกาสที่โพรไฟล์ยุยโกะจะเทียบเท่าหรือเหนือกว่าเรย์กะคือเป็นไปได้ต่ำมากๆถึงมากที่สุด ที่คนกันยุยโกะต้องเป็นเรย์กะนี่ด้วยโพรไฟล์คือยังงัดมาสู้กันไหวอยู่ เพราะถ้าจะกันแล้วไปขุดคนที่โพรไฟล์ด้อยกว่ามาสู้คงเอ่อออ ประหลาดพิกล

และเสริมจุดยืนของคิโชวอินคือไม่มีบอกชัดในเรื่องว่าประมาณไหน แต่ท่านพี่นี่ประหนึ่งนายกหรืออะไรซัมติงที่ซากุระเคยพูดอะ แบบเป้าหมายของฝูงแร้งสาวอะไรแบบนั้น เป็นจุดแบบคิดว่าหาคนเทียบยากอยู่เหมือนกันถ้าไม่นับคาบุที่อยู่คนละลีกส์กันด้วยเรื่องอายุ และบ้านคาบุที่ปูมาเหมือนไฮโซทรงอิทธิพลที่สุด แม่คาบุก็เล็งเรย์กะ อยู่ที่โรงเรียนสาวๆก็พร้อมใจกันศิโรราบ กลายเป็นสามผู้ทรงอิทธิพล กูคิดว่าคิโชวอินนี่ฐานะในวงสังคมคือพีคมากอยู่ ยุยโกะไม่น่าไหวนะถ้าดูแค่โพรไฟล์

>>180 กุว่าหลังจากนั้นนางต้องไม่มีใครกล้าจีบกว่าตอนนี้

>>179 กูรอฉากเรย์กะอาละวาดต่อหน้าคนอื่นมานานนนนน คือนางกลัวตลอดว่าไปแตะไอสองหน่อนี่แล้วจะโดนสาวๆแอนตี้ กูว่าไม่น่านะที่จริง สมควรเป็นมหารานีผู้พิฆาตทั้งจักรพรรดิและเจ้าชาย เอาให้เงิบแด๊กส์ซี้แหงแก๋หงายท้องเหมือนแมลงสาบโดนไบก้อนไปเลย! หาปัญหามาให้ดีนักกกก

>>175 งั้นเอ็นโจจะกลายเป็นตัวร้ายไปเลย5555555555555555

ถ้าลองติดฟิลเตอร์คู่นั้นดูอาจจะออกมาเป็น...

ตั้งแต่ที่ฉันได้พบกับคนคนนั้นครั้งแรกที่โรงเรียนของชู จิตใจของฉันก็รู้สึกสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนー

ชื่อของเธอคนนั้นคือ... คิโชวอิน เรย์กะ
_________________
เมื่อวันที่ไปงานเลี้ยงวันเกิดของยูกิโนะ เมื่อฉันไปถึงก็เห็นเธอที่อยู่บนรถกำลังมองมา ฉันตื่นเต้นจนพูดอะไรออกมาไม่ออก สุดท้ายจึงทำได้เพียงส่งยิ้มบางๆ ไปให้เธอเท่านั้น

ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอส่งสายตาแปลกๆ ออกไป

เมื่อเห็นรถของเธอเคลื่อนตัวออกไปก็เพิ่งรู้สึกตัว
...ไม่นะ เผลอเสียมารยาทไปซะแล้ว!

ฉันรีบเดินเข้างานพร้อมกับตำหนิตัวเองไปในใจ
__________________
เอ๊ะ นั่น ทำไมวันนี้เธอถึงมาพร้อมกับชูได้ล่ะ?
เด็กที่ซื่อตรงแบบเธอจะต้องถูกเขาหลอกให้ทำอะไรแน่ๆ!

ฉันที่อยู่บนรถมองเขม่นออกมาอย่างไม่พอใจ
............
................
/อย่าตบกูว 5555555555555555555555555

ปล. ไม่ใช่ฟิคนะมึง กูแค่เรียบเรียงมโนของกูออกมาเฉยๆ5555555

>>183 อืม ก็จริง แต่ดูจากที่แม่คาบุสนใจเรย์กะมันก็พออธิบายได้ แต่กุขอค้านนิด ซุยรัยมันมีกฎว่าต้องเดินทางจากบ้านมารร.พายใน1ชม.นะมึง ซึ่งบ้านยุยโกะอาจอยู่ไกลกว่านั้น ตย.ริรินะที่ตอนประถมนางติดเงื่อนไขนี้ และซากุระที่ตั้งใจสอบเข้าพลาดเพราะเป็นความต้องการของท่านแม่นาง (ในแง่นี้ยังตัดสินไม่ได้ว่า.ากุระด้อยหรือเท่ากับเรย์กะนะ)

>>184 ยูกิโนะคุง กับน้องชายวาคาบะ พร้อมลงสนามเสมอ อาริมะเองก็น่าจะประทับใจที่เรย์กะที่ออกมาต่อสู้เพื่อความถูกต้อง 5555

>>185 ใช่ เรย์กะกลัวสาวๆในโรงเรียนมารึมนาง แต่เพราะนางไม่รู้ด้วยแหละว่าสาวๆในโรงเรียนติ่งนางทั้งนั้น

>>180 หลังจากนั้นพอยึดได้หมด อยากเดทกับใครก็เดินเอาโบตั๋นแดงไปปักๆแบบเลือกเครื่องเซ่นเลยไง 5555 สวยๆแบบราชินี จิ้มเลือกเอาได้เลยตามบัญชา~~~

>>187 อะหือ มาเป็นพาย >>> ภาย

>>187 นั่นแหละประเด็นกู คือไฮโซจริงบ้านต้องอยู่โตเกียวชั้นในอะ ที่มีกฎนั้นคิดว่าส่วนนึงก็เพราะงี้แหละ นอกจากความสะดวกในการเดินทางก็แบบไม่ใช่ทุกคนบ้านจะอยู่กลางกรุงโตเกียวได้อะ กรองระดับชั้นได้อยู่นะ

>>191 อ้ออออ กุเข้าใจละ

>>187 เออลืมเรื่องซากุระ ไม่เท่านะเพราะดูอยู่ระดับเดียวกับบ้านอาคิ ซึ่งไม่ใช่ pivoine แล้วตอนมาบ้านเรย์กะนางก็อู้วหูวอยู่เหมือนกัน แถมมีบอกว่าได้เจอท่านพี่นี่เอาไปคุยอวดในรร.ได้เลย แสดงว่ายังสถานะไม่เท่าแหละ

>>189 โบตั๋นแดงไปปักๆนี่นึกถึงเวลาเลือกหัวหมูแล้วเอาธูปปักยังไงไม่รู้ 5555 ควรเปลี่ยนวิธีมั้ยยยย

>>186 น่าสนมึงแต่งต่อ 55555

>>193 แล้วริรินะล่ะมึง นางเคยบ่นว่าถ้าได้เข้าตั้งแต่ประถม นางก็ได้เข้าpivoineแล้วอ่ะ

>>196 อันนั้นจากที่ไอระยังตกใจกับนาง คิดว่าอาจจะความมโนส่วนตัวด้วยมั้ง 5555 เพราะเห็นบอกว่า pivoine มีเกณฑ์หลายอย่างมาก ปีนึงก็มีไม่กี่คน จุดประสงค์เพื่อให้คนระดับเดียวกันหด้รู้จักสนิทสนมกันไว้เผื่อเป็นประโยชน์ในอนาคตงี้ เอาแบบไม่โลกสวยคือหนึ่งในเกณฑ์นั้นกูว่าตระกูลสาขาไม่ควรได้เข้าอะ เพราะซ้ำซ้อนตระกูลหลักแถมด้อยกว่าขั้นนึง ก็ไม่น่าระดับเดียวกับพวกทายาทสายตรงคนอื่นใน Pivoine นะ

>>191 ถูกกก ไฮโซจริงต้องอยู่โตเกียวชั้นใน พอๆกับประเทศไทย ไฮโซจริงก็ต้องอยู่กรุงเทพชั้นใน จะสยาม สีลม ริมเจ้าพระยาไรงี้อ่ะ ถ้าอยู่ชานเมืองก็ไม่น่าจะเป็นตระกูลเก่าแก่จริง มันอีกระดับอ่ะ หรือถ้าอย่างท่านแม่ เป็นไฮโซต่างจังหวัด ศักดิ์ก็ไม่เท่าไฮโซเมืองหลวงอยู่แล้ว

>>193 กูว่าซากุระก็ระดับอาคิสะวะน่ะ เป็นเพื่อนบ้านกัน สภาพแวดล้อมมันก็ต้องอยู่ในระดับเดียวกัน พื้นฐานเดียวกันนั่นล่ะ รวยนะ แต่ก็ไดัแค่ระดับนักเรียนชั้นกลางของซุยรัน ไม่ถึงขั้นรวย เชื้อสายเก่าแก่และไฮโซอย่าง pivoine ตอนไปบ้านเรย์กะก็ยังบอกที่ยูริมิยะยังไม่ค่อยมีบ้านใครใหญ่เท่านี้

ส่วนสมาคมโบตั๋นปีนึงมีนักเรียนเข้ามาเป็นร้อย คัดนักเรียนเข้าสมาคมแค่สิบ อัตราการคัดเลือกนี่ 1: 10 เลยนะ ไม่แปลกที่พวก pivoine มันจะภูมิใจเกียรติตัวเองกันขนาดนั้น

>>196 ริรินะคือคิดไปเองมึง ตระกูลริรินะไม่ใช่สายหลัก น่าจะเป็นสายรองขั้น1(อารมณ์แบบถ้าสายหลักไม่มีลูก ก็เอาลูกสายรองขั้น1มาเป็นทายาทต่อไป)

>>197 อ่าฮะ

>>201 พิมพ์ไม่จบ อ่าฮะ แสดงว่าเรย์กะนี่รวยเสียวของจริงๆสินะ555555 แต่กุยังขอยืนยันว่าเอ็นโจยังรู้สึกดีกับเรย์กะ เพราะไม่มีความจำเป็นต้องหลีกหนีว่าที่คู่หมั้นที่พ่อแม่เลือกให้ป่าววะ แต่อีกทางคือเป็นการจับคู่ที่แม้แต่พ่อแม่ก็ไม่ได้ยินยอมตั้งแต่ต้น

ปอลอลิง กุว่าที่กุคิดว่าตระกูลยุยโกะมีอำนาจมาก เพราะดันคิดไปผสมกับฟิคเอ็นโจไซด์สตอรี่ว่ะ555555

>>202 เสียว > เสีย!

>>198 สงสารท่านแม่ โฮววว แต่ก็นี่แหละสาเหตุที่กูคิดว่าทำให้ท่านแม่ยึดติดเรื่องชนชั้น แถมยังปั้นลูกมาเจ้าหญิงทุกกระเบียดนิ้วจนหัวมาเป็นหลอด แบบคุณหนูตามตำราเป๊ะๆ แถมยังเครซี่ pivoine เอามาก คิดว่ามันเหมือนเป็นปมด้อยท่านแม่เองด้วยส่วนนึง สตรองไว้นะท่านแม่!!! คิดว่าถ้าหวั่นไหวกับปมไปมากกว่านี้อีกนิดคือเรย์กะได้ลากชุดระบายฟูๆใส่คอร์เซ็ทแหงๆ เจ้าหญิงไปอีกกกก 555

>>199 เอาตรงๆกูว่าบ้านซากุระไม่น่าจะใหญ่มาก คือแบบมีเพื่อนบ้านได้อ่ะ ปกติถ้าบ้านใหญ่มากแบบรวยจริงจังในไทยจะไม่มีเพื่อนบ้านนะ พอนึกอารมณ์ออกป่ะ เป็นบ้านเดี่ยวแบบแยกตัวเป็นเอกเทศจากบ้านอื่น แต่ในญี่ปุ่นไม่รู้ว่ะ

>>202 อ่านแล้วร้องเชี่ยยยย.... กูตกใจเลยอ่ะะะะ มึ้งงงงงง 55555 พิมพ์ผิดชีวิตเปลี่ยน

เรื่องเอ็นโจนี่กูโนคอมเม้น ไม่อยากจะเป็นมือสว่านตามเจาะรูตามเรือคนอื่นเค้าไปทั่วมากไปกว่านี้ 5555 กูรอดูต่อไป แต่ยังไม่มีใครที่ทำกูอยากลงเรือเลยจริงๆ /ติดอยู่ที่ท่าน้ำ ยังรอเธอที่ท่าน้ำทุกวันนะ เรย์กะขาาาาาา~

แต่ตระกูลฝ่ายหญิงนี่ยังเทน้ำหนักไปที่ คิโชวอิน เรย์กะ คือเดอะเบสต์!!!

พาซากุระไปบ้านนี่บทไหนนะ จะย้อนไปอ่าน

>>204 ใช่ๆ สตรองไว้ท่านแม่ แค่นี้ลูกก็โรแมนติกกันใครไม่ได้ แค่ผู้ชายจะเกี่ยวผมขึ้นมายังต้องหมดฟิลเพราะต้องเกี่ยวทั้งหลอดเลย!
5555555555555555555555

>>205 มึง แต่ยังไงก็อยู่ในเมือง สมควรมีเพื่อนบ้านสิวะ แต่อาจอยู่ห่างจากบ้านข้างๆร้อยสามร้อยเมตรงี้55555

ของเรย์กะก็อาจ1-2กิโล----

>>208 โคตรเกลียดประโยคนี้เลยมึงงงง 55555 รู้สึกโมเม้นโชโจนางจะหายไปสิบอย่างเพราะอีกฝ่ายเล่นผมนางไม่ได้ มีความรู้สึกว่าไปแตะนี่แม่งคงขึ้นมาทั้งหลอดจริงๆ....

>>209 อ่าวกูนึกว่าเพื่อนบ้านคือแบบบ้านติดกันไรงี้ สองร้อยสามร้อยเมตรก็นับหรอว่ะ

>>206 ถึงกุจะเหนียวแน่นเอ็นโจแต่เวลาเรย์กะนางมีโมเมนต์กับคนอื่นๆไม่ใช่ว่าไม่ฟินนะ ตอนช่วงท่านพี่ฮารุโตะกุก็ฟินแทนนางเหมือนกัน ตอนคุณน้องคันตะกูก็ฟิน!5555

>>211 สำหรับกุ ไม่ได้นับที่หลังบ้านแต่นับที่อาณาเขตบ้านอ่ะ โทษทีมึง555

>>211 หมายถึง 300 เมตรจากตัวบ้านถึงเป็นรั้วขอบเขตบ้านนะในความเข้าใจกู ซึ่งอย่างเรย์กะอาจจะมีพื้นที่กว้างมากกกก ถึงจะเป็นรั้วบ้านเงี้ย

>>207 ยากละมึง ต้องไปสุ่มจิ้มแพรพ

>>205 >>209 จริงๆเรย์กะก็มีเพื่อนบ้านนะ อยู่หมู่บ้านคนรวย หมู่บ้านไฮโซน่ะ ตอนไปวิ่งออกกำลังกายในบ้านตัวเอง เพื่อนบ้านยังรู้กันทั่ว กูว่าบ้านเรย์กะก็คงไม่ได้กว้างใหญ่ไพศาลแบบบ้านเศษฐีไทยกันหรอก เพราะที่ดินแม่งแพง คือก็ใหญ่นะ แต่ก็ไม่ใหญ่มากเว่อร์มากเท่าไทยอยู่ดี

ดู F4 ญี่ปุ่น เห็นแต่บ้านพระเอกที่ใหญ่เป็นฮอกวอตส์ ตั้งอยู่เดี่ยวๆเป็นบ้านเดี่ยวกันไป นอกนั้นก็ค่อนข้างขนาดปานกลางกันอยู่นะ

>>215 เออ กุก็ลืมตอนนั้นไปเลย จำตอนที่นางโดนทั่นแม่วีนได้5555

>>215 โอเคแต้งกิ้วมากมึง
กูก็คิดอยู่ว่าคงไม่บ้านใหญ่เว่อร์รวยมากแบบที่ไทย(เคยไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่รวยเว่อร์ บ้านนางแบบกูมองไม่เห็นบ้านเพื่อนบ้านอ่ะ เข้ารั้วบ้านมาก็ต้องขับรถไปอีกห้านาที พออยู่หน้าตัวบ้านแล้วก็มองไม่เห็นบ้านอื่นเลย ใหญ่ไปไหนว่ะ) หมู่บ้านเดียวกันนี่คงนับเป็นเพื่อนบ้านสินะ

>>215 กูว่าตอนท่านเรย์กะไปวิ่งออกกำลังกายนี่คงเด่นสะดุดตาชิบหาย ขนาดคาบุรากิมองจากรถมาเห็น คนเดินถนนทั่วไปคงรู้สึกเอ็นดูนาง ถึงขนาดเชียร์ว่าสู้เขานะ คุณหนูนี่น่าร้ากกกก

มุมมองคนนอกที่ไม่รู้จักเรย์กะที่โรงเรียน น่าจะมองเป็นคุณหนูสวยๆไปเลย คนธรรมดาอาจจะคิดแค่ว่านี่เป็นลูกคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์เฉยๆ (เกราะชั้นที่ 1)
มุมมองคนในโรงเรียนนี่ได้อำนาจแรกจากตระกูล (เกราะชั้นที่ 1) เป็นคนของ Pivoine (เกราะชั้นที่
2) พัวพันกับคู่หูดูโอ้คนดังประจำโรงเรียน ทั้งๆที่พยายามหนีแทบตาย (เกราะชั้นที่ 3) คนนอกมาตามราวีจนต้องกรีดพัดสะบัด (เกราะชั้นที่ 4)

น่าสงสารจังเลย.. น่าสงสารจังเลย..

>>207
Ch.45 ไปบ้านซากุระ
Ch.81 ซากุระ​มาที่บ้าน

>>220 ทักษะการเปิดหาตอนนี่เมพสุดยอดม๊ากกกก นี่โม่งแปลปลอมตัวมารึป่าวเนี่ย 555/ตัดมาที่ตัวเอง เพิ่งจะเปิดไปถึงตอนที่ 69 มีความวิงเวียน

>>220 แต๊งกิ้วจ้า นั่งไล่ย้อนเองตั้งนาน มัวแต่อ่านอีกรอบเพลินจนไปไม่ถึงไหน

>>221 เอามาจากสารบัญ​ของโม่งสารบัญ​อะ ถถ

>>221 กูอุตส่าห์หาด้วยกูเกิ้ลโดยใช้คีย์เวิร์ด Neko นอบน้อมและหนักแน่น ซากุระ บ้าน

ไม่ขึ้นจ้าา ยอมใจมึงจริงๆ ขยันมาก

พูดถึงเรื่องบ้าน ไม่รู้ทำไมแก๊ง 5 สาวที่โรงเรียนถึงไม่มีมาเล่นหรือมาค้างที่บ้านเรย์กะบ้างเลยอะ วางตัวแบบเหมือนอยู่ห่างออกไปเรย์กะเลยชอบรู้สึกว่าตัวเองไม่มีเพื่อนเท่าไหร่ คือวางตำแหน่งตัวเองเป็นลูกสมุนกันยังไงไม่รู้ คนเดียวที่มาเที่ยวเล่นบ้านเรย์ยันตอนนี้มีแค่ซากุระคนเดียว(วาคาบะแค่แวบมาเอาของนี่คงนับไม่ได้) คือมีเพื่อนแวะมาบ้านทั้งหมด 1 คนถ้วน วังเวงม๊ากกกกก ที่โรงเรียนก็ดูสนิทกันแบบใกล้เคียงเพื่อนมากกว่าสมัยเด็กๆแล้วด้วยนะ ไม่ค่อยเข้าใจแก๊งสาวๆเลย

เนี่ย สารบัญ​รวมๆของเรื่อง
https://docs.google.com/document/d/1u4bFAWCyzjaNzs9WX_T13GLW2kvFAgz-5vYWVuBtvEo/edit?usp=drivesdk

>>225 อาจจะไม่มีเหตุผลให้มาเที่ยวบ้านก็ได้นะ กูยังไปเที่ยวบ้านเพื่อนแค่เพราะมีงานต้องทำเลย

แต่ยังไงกูก็ว่าคงสนิทกันระดับนึงอ่ะ แค่ไม่มาก เพราะที่โรงเรียนเรย์กะต้องรักษาภาพพจน์อ่ะ(แถมยังเห็นเรย์กะโกหกเพื่อนอยู่ คงถือว่าไม่สนิทใจกันเท่าไหร่)

>>225 แต่ก็เคยไปบ้านพักตากอากาศ​ด้วยกัน​อยู่นะ

>>226 สุดยอดดดด นี่เพิ่งรู้ว่าของโม่งสารบัญมีทำสรุปไทม์ไลน์ทั้งเรื่องด้วย!!! ชาบูๆมาก นึกว่ามีรวมแต่พวกสารบัญฟิค แฟนอาร์ต อะไรพวกนี้ อะเหื้ออออ

>>227 ถ้างั้นคือซากุระจัดว่าสนิทเร็วมากสินะ แปบเดียวชวนไปบ้านละ และแปบเดียวก็มาบ้านอีกฝ่าย 555

>>228 ช่าย กูเลยงงอะว่าทำไมไปเที่ยวที่อื่นกันได้ แต่ไม่ค่อยไปเที่ยวบ้านกันเลย ความสนิทนี่ซากุระกินขาดจริงๆ หรือเพราะนางมองเรย์กะทะลุจนเห็นทุกด้านละเลยไม่ค่อยต้องเกรงใจอะไร พวกที่รร.ยังติดฟิลเตอร์ท่านเรย์กะผู้สูงส่งกันอยู่เลย 55

>>230 แต่ก็ไม่เร็วเท่าซากุระที่สนิทกะอาโออิหรอก 5555555

กูเพิ่งกลับมาถึงบ้าน อ่านกระทู้ แล้วก็พบว่าพวกมึงเจาะเรือเอ็นโจกันอีกแล้ว =_____=

>>231 เออว่ะ จริงงงงง ซากุระแอบมีโมเม้นความร้ายกาจแย้มพรายนิดๆอีกละ ตอนนั้นกูมโนเต็มที่เลยว่าจริงๆภูตจอมหงุดหงิดก็แอบหวงเพื่อนนิดๆอยู่เหมือนกัน 555 ส่วนอาโออิดูเป็นสายสบายๆอยู่ละ

>>232 ตราบใดที่เอ็นโจยังเป็นบอสลับ อ้างน้องชายข้ออ้างสารพัดมีพันธะว่าที่คู่หมั้น ก็จะโดนโม่งที่นี่เจาะต่อไป

>>233 แล้วซักพักซากุระกับอาโออิก็สนิทกันเอง เรย์กะโดนเท น่าสงสารจริงๆ555555555

>>235 ใจร้ายยยย 5555

>>231 กูลั่นนนน นี่มันสมาคมแม่บ้านมาเอง 55555

>>186 ดีค่ะมึง กูชอบ

แต่งมุมมองคันตะเล่นดีกว่า 555

>>186 ที่สั่นไหวตอนแรกนี่คือรักแรกพบหรือไงวะ 555555
>>239 แปลไทยตอนหน้าก็มาแล้วนะ มุมมองน้องน่ะ

>>240 ฟิคไงมึงฟิค555

คั่นแปป
----
พี่สาวของผม ดูเหมือนจะทำตัวให้รู้สึกเป็นห่วงอยู่นิดหน่อยในระยะหลัง ๆมานี้

ทั้งตอนที่โดนรถชนตอนปั่นจักรยานบ้างล่ะ ผู้ชายท่าทางแปลก ๆ ที่ระยะหลังๆ ชอบโผล่มาที่บ้านบ่อย ๆ บ้างล่ะ ชุดนักเรียนที่ไม่ใช่ของตัวเองนั่นอีก แต่เจ้าตัวก็ทำแค่หัวเราะแหะ ๆ แล้วบอกว่าไม่มีอะไร

ที่แน่ๆคือไปเก็บเพื่อนประหลาด ๆคนนึงกลับมาที่บ้านด้วย

เสียงประตูเปิดดังพอดี ผมกับน้อง ๆก็เลยออกไปดู

"กลับมาแล้วเหรอ~! อ๊ะ โคโรเน่ก็อยู่ด้วย!" เผลอส่งเสียงทักเรียกชื่อประหลาด ๆ ออกไปอีกแล้ว
จริงๆชื่อของเธอคือคิโชวอิน เรย์กะ ผมจำชื่อเธอได้ ก็แหงล่ะ ชื่อนามสกุลเพราะ ๆ ฟังดูผู้ดีแบบนี้ก็ไม่ได้จำยากอะไรนักหนา แต่พอเห็นผมทรงนั้นแล้วก็อดนึกถึงโคโรเน่ไม่ได้ เลยเผลอเรียกทุกที แล้วก็รู้สึกชอบตอนเห็นสีหน้าตอนโดนเรียกของโคโรเน่ แถมหลัง ๆ น้อง ๆก็เริ่มเรียกชื่อนี้ตามผมแล้วด้วย หึหึ รู้สึกเหมือนเป็นผู้นำเทรนด์อะไรแบบนั้นเลย

ดูเหมือนว่าวันนี้พี่สาวจะพาโคโรเน่มาเรียนทำขนม หลังจากกินโมจิที่แม่ทำไปเยอะแล้วเธอก็เริ่มทำหน้ายิ้มแปลก ๆ ตอนมองโมจิ สีหน้านั่นทำให้ผมหวาดระแวงขึ้นมา นี่คิดจะทำอาวุธชีวภาพอะไรออกมาอีกงั้นเหรอ... น่าขนลุกชะมัด แต่ก็ดูน่ารักดี

ผมสะบัดหัวเบาๆ ดูเหมือนจะเผลอนั่งมองนานไปจนสมองเริ่มผิดปกติไปตามคนตรงหน้าขึ้นมาซะงั้น

โคโรเน่ เป็นอะไรน่ะ นั่งยิ้มแหะๆ น่าขนลุกนะ"

"เอ๋"

เธอทำหน้างง ๆ ผมคงต้องกำชับอีกทีว่าอย่าคิดเล่นอะไนพิเรนทร์ ๆ ใส่อาหารอีก คนอื่นเขาไม่ได้มีกระเพาะหลุมดำเหมือนเธอซะหน่อย ว่าแล้วก็เลยตามเข้าไปในครัวไปยืนดูตอนทำขนมกัน ไม่น่าไว้ใจจริงๆด้วยแฮะ ขนาดพี่สาวยังอดทำหน้ากังวลไม่ได้เลย พอโดนว่าบ่อยเข้า โคโรเน่ก็ทำหน้าเศร้าแล้วก็ยอมทำตามสูตรแต่โดยดี

ปรากฎว่าฟองดองต์ออกมารสชาติใช้ได้ เห็นรึยังว่าถ้าทำตามสูตรแล้วมันจะอร่อยขนาดไหน เชื่อรึยังหา
เย็นมากแล้วโคโรเน่เลยขอตัวกลับก่อน ผมกับพี่สาวตามออกมาส่งที่หน้าประตู พอเธอกลับไปถึงเพิ่งนึกขึ้นได้

"ใกล้วาเลนไทน์เเล้วนี่นา.."
"คุณคิโชวอินคงตั้งใจทำไปให้คนที่ชอบน่ะ น่ารักจังเลยน้าา เพื่อคนที่ชอบถึงกับยอมฝึกทำชอคโกแลตทำมือเลยล่ะ" พี่สาวตอบอย่างไม่คิดอะไร พอเธอหันมาเห็นผมก็ทำหน้าตกใจ
"คันตะ เป็นอะไรน่ะ หน้าบึ้งเชียว"
"..เปล่าซะหน่อย"

ไม่ได้รู้สึกอะไรซะหน่อย

---
กูเทสอบมาเขียนฟิคเล่นๆ รู้สึกสำนวนแข็งๆว่ะ ดูเป็นแพน้อยอีกละ 555

เห็นพวกมึงเจาะเรือเอ็นโจกระจุยกระจายขนาดนั้น กูชักไม่มั่นใจว่าจะลงฟิคต่อไปดีมั้ย แบบว่า พวกมึงอาจจะอ่านไม่อินกันอีกต่อไปแล้วก็ได้นะ 5555555555555555555

กูคิดคล้ายๆ >>157 ว่ะ ฮีคงไม่มีเจตนาร้ายมากมายอะไรหรอก ถึงจะมีด้านดาร์ก แต่ก็ไม่ใช่คนเลว แบบท่านพี่อ่ะ แหย่เรย์กะเล่นเพื่อความบันเทิงใจเล็กๆน้อยๆของตัวเอง
แถมเอ็นโจมองเรย์กะมาตลอดเลยนะ มองไปมองมา รักเข้าให้ตอนไหนก็ไม่รู้ //ดมกาว

>>169 ใช่ กูก็ว่าฮีไม่ได้ชงแรงอะไรขนาดนั้น เรย์กะเองก็ชอบมองมาซายะบ่อยๆ ฮีคงคิดว่าเรย์กะชอบมาซายะเลยพยายามจะจับคู่รึเปล่า อยู่ด้วยกันน่าจะมีอะไรบันเทิงๆให้ดูคลายเครียดอะไรแบบเนี้ย เหมือนที่เราจิ้นคู่นั้นนี่ในการ์ตูนในหนังเพราะคิดว่าเหมาะกันดี เคมีเข้ากัน ไม่เอาตัวเองเข้าไปสวมบทบาทด้วย
แต่เรย์กะไม่ชอบ ฮีก็เลิกทำ หลังตอนหิ่งห้อยฮีแทบไม่พูดถึงว่าเรย์กะมองหามาซายะอยู่รึเปล่าด้วยซ้ำนะ มีแต่เอาน้องมาพูดเพราะรู้ว่าเรย์กะชอบยูกิโนะมาก เข้าหาเขาด้วยเรื่องน้องไม่ใช่เรื่องของเพื่อนละ

>>244 ลงมาาาาาาาาา กุเจาะแต่กูต้องการผู้มาอุดรูเสมอ กาวมาค่ะมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

>>242 กรี้ดดดดดดดดดน้อวชายยย น้องช้ายยยยยยยยย

>>242 อุ๊ยตาย รู้สึกบุคลิกแบบเรย์กะนี่ดึงดูดเข้ามาแต่สายซึนสินะ 5555 แต่มีความมุ้งมิ้งดีเหมือนกัน

>>244 ลงมาาา เรือเอ็นโจลำใหญ่(ยังใหญ่ใช่มั้ย...) รูเจาะเล็กๆจิ๋วหลิวทำอะไรไม่ได้หรอก!
! กก

>>244 นี่คือการจี้ ได้โปรดเอาลงมาาา

>>242 อุกก กูอยากให้มึงมาต่อน้าาา คันตะคุงน่าร้ากกก

>>242 เรือใหม่บังเกิด โคตรมุ้งมิ้งเลย กุชอบบบบ

>>242 เด็กโน้ยยยนนยยยยยย /ฟืดฟาด(?) คันตะคุ๊งงง น่ารัก เริ่มหวงล่ะสิ โคโรเน่จะไปทำช็อกโกแล็ตให้ใครน้า =p ว่าไปนั่น
พี่ว่าน้องควรสงสารคนที่ได้กินมากกว่าอะน้า ถ้ากลับบ้านไปเริ่มทำใหม่ก็ไม่รู้จะระงับความครีเอทีฟของตัวเองได้รึเปล่า ถ้าทำตามสูตรก็ดีสิเนอะ555555

ต้องรอให้มีโมเม้นอีก 5555

>>242 โอ๊ยยยยยย น่ารักมุ้งมิ้งสไตล์เด็กหนุ่มมาก

หวังว่าฟิคนี้จะพอช่วยอุดรูได้บ้างนะ วงวารจอมมารจริงๆ
เอ็นโจ side story >>>/webnovel/3805/3-6

จะเข้ากูเกิ้ลดอคไปทำสารบัญ ก็เห็นมีคนทำให้แล้ว ขอบคุณมากๆ รักนะจ๊ะ เอากาวเป็นการตอบแทนบุญคุณไปเลยแจ้
-----------------------------------

ปัญหาเรื่องคุณทาคามิจิกับสาวๆก็ยังไม่จบไม่สิ้นไป แล้วก็มีปัญหาใหม่เรื่อง Pivoine กับสภานักเรียนตามมาจนได้

ก็แค่คนของ Pivoine แย่งที่นั่งจากนักเรียนสามัญ จนประธานนักเรียนคนใหม่เข้าไปตักเตือน ทาง Piovine ผู้ซึ่งจะทำอะไรก็ได้ในโรงเรียนนี้ ยอมไม่ได้ที่จะถูกสภานักเรียนมาสั่งสอน กลายเป็นการเปิดฉากทะเลาะกันในเรื่องที่ดูไร้สาระ แต่ที่มันใหญ่โตเพราะเป็นการทะเลาะกันของสองขั้วอำนาจ

รอยร้าวของสองฝั่งนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว Pivoine ก็ภาคภูมิใจในเกียรติภูมิของตัวเองจนกลายเป็นความหยิ่งยโส สภานักเรียนก็มองว่า Pivoine เป็นเนื้อร้ายของโรงเรียนที่สมควรกำจัด สองฝั่งต่างแรงใส่กันจนยากที่จะประสาน

ผมและมาซายะไม่ชอบเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาด้วยเหมือนกัน ก็ทำแค่นั่งดูเงียบๆ ให้ประธาน Pivoine ฉะกับประธานนักเรียนในเรื่องไม่เป็นเรื่องไป

สายตามาซายะเอาแต่จับจ้องไปที่คุณทาคามิจิที่เป็นหนึ่งในสภานักเรียน ดูท่าทางเป็นห่วงมาก

ปัญหานี้ได้รับการคลี่คลายด้วยการที่ประธานนักเรียนถูกผู้อำนวยการเรียกไปต่อว่าโดยตรง และ Pivoine ก็ถูกเสมอ ไม่ยุติธรรมแต่ก็ช่วยไม่ได้

โลกนี้มันก็ไม่ได้มีความยุติธรรมอะไรนักหรอก

.
.
.

งานกีฬามาถึงจนได้ คราวนี้มาซายะก็ลงวิ่งแข่งเหมือนเดิม ผมที่ไม่อยากไปชิงดีชิงเด่นด้วยก็ลงกีฬาปาบอล เป็นกีฬาเล็กๆที่มาซายะไม่คิดจะสนใจ แต่คุณทาคามิจิก็ลงกีฬานี้ด้วยเหมือนกัน

ตอนซ้อม เธอถูกนักเรียนหญิงหลายคนรุมขว้างบอลใส่จนน่วม ตอนแข่งผมเลยไปยืนข้างๆ ช่วยป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีก ก่อนที่คะแนนในใจคุณทาคามิจิที่มีต่อมาซายะจะติดลบไปมากกว่านี้

ไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะชอบผู้ชายที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอตกเป็นเป้าหมายของการกลั่นแกล้งหรอกนะ

คุณคิโชวอินมองมาทางนี้ ท่าทางแปลกใจที่เห็นผมลงแข่ง ส่วนสาวๆคนอื่นที่ตั้งใจจะขว้างบอลใส่คุณทาคามิจิก็ต้องขว้างบอลไปใส่ตะกร้าตามเดิมเพราะกลัวจะมาโดนผมไปด้วย

แข่งครั้งนี้ก็คุ้มอยู่สองอย่างคือได้ช่วยมาซายะ และได้เห็นคุณคิโชวอินที่ทำหน้ามุ่งมั่น เอาจริงเอาจังใกล้ๆ ก็ดูน่ารักไปอีกแบบ

แต่ช่วงบ่ายหลังจากวิ่งแข่งแฟนซี คุณคิโชวอินกลับดูอ่อนเพลียอย่างบอกไม่ถูกหลังจากที่ได้เห็นชุดแฟนซีของห้องตัวเอง เป็นหัวสัตว์ที่มีวิกผมหยิกหยอยครอบหัวอยู่ ได้ยินแว่วๆว่าเพื่อเป็นเกียรติแด่คุณคิโชวอิน ก็เลยใส่วิกผมม้วนที่เป็นสัญลักษณ์ของคุณคิโชวอินลงแข่งด้วย

ผมตัดสินใจไม่ถูกเลยว่าจะหัวเราะหรือจะเห็นใจคุณคิโชวอินดี ทรงผมที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอถูกเอามาครอบหัวสัตว์พวกนั้น แต่คุณภาพของผมม้วนห่างไกลจากเจ้าของไปหลายล้านปีแสง

คิดแล้วก็อยากลองสัมผัสผมม้วนๆของเจ้าตัวดูเหมือนกัน ท่าทางจะนุ่มนิ่มไม่เบา

ก่อนเธอจะวิ่งแข่งสามขา มาซายะก็เข้าไปพูดกับเธอ และกลับออกมาด้วยสีหน้าแช่มชื่น

“ยัยคิโชวอิน ถึงมีจะรสนิยมแปลกๆ แต่ก็น่านับถือชะมัดยาด ที่ตั้งใจจะแต่งแฟนซีเก็บให้ครบชุด” มาซายะดูท่าจะภูมิอกภูมิใจกับสมมติฐานของตัวเอง “นักษัตรเชียวนะ เล่นของยากไม่เบาเลย แต่ตัวที่เหลือนี่ชักยาก พวกร่างแยกของคิโชวอินท่าทางจะลำบากน่าดู โดยเฉพาะมะโรงกับมะเส็ง….”

บนโลกนี้ไม่น่าจะมีผู้หญิงสติดีๆที่ไหนอยากจะเก็บซีรีย์นักษัตรด้วยการแต่งแฟนซีให้เพื่อครบชุดหรอกนะ มาซายะ ไปเข้าใจอะไรผิดๆ คิดเองเออเองอีกแล้วสิท่า

การแข่งวิ่งสามขาของคุณคิโชวอินก็จบลงด้วยความพ่ายแพ้ เพราะเจ้าตัวดูอ่อนแรง ไม่ค่อยมีกะจิตกะใจอยากวิ่งเท่าไหร่นัก

ไปทำลายขวัญและกำลังใจของคุณคิโชวอินแบบนี้ อาจจะถูกสาปแช่งเข้าให้ก็ได้นะ มาซายะ

>>242 กรี๊ดดดดด อ่านไปนึกภาพแฟนอาร์ทไปแล้วฟินโคตรๆ แหมๆมาหน้าบึ้งตอนท้ายด้วยนะ
ตอนนี้เรือคันตะคุงวิ่งเร็วมากก ส่วนเรือเอ็นโจนี่...ยังไม่อัปปางใช่มั้ย55555555

ปิดท้ายงานกีฬาสีด้วยการแข่งขี่ม้าส่งเมืองเช่นเคย ถือเป็นไฮไลท์ของงานเลยก็ว่าได้ นักเรียนชายหลายคนก็เข้าร่วมการแข่งอย่างคึกคัก ส่วนหนึ่งก็น่าจะมาจากการที่มาซายะประกาศว่าจะไม่ลงแข่งอีกต่อไปแล้ว แม้มาซายะจะฝึกม้ามาเป็นตัวแทนตัวเองในการแข่งขันก็ตาม คงคิดว่าม้าของจักรพรรดิไม่น่ากลัวเท่าจักรพรรดิมาเอง

ผมลองมองๆดูคู่แข่งในปีนี้ของมาซายะ ก็ไม่เท่าไหร่ ยกเว้นคนหนึ่งก็คือประธานนักเรียน

ประธานนักเรียนมิซึซากิคนนี้ แข็งกร้าวไม่ยอมคน ยอมหักไม่ยอมงอ ไม่เหมือนโทโมเอะคนนั้น ดูท่าทางเขา “เกลียด” ชนชั้นที่มีอภิสิทธิ์ในโรงเรียนอย่าง Pivoine มากเลยทีเดียว

การแข่งขี่ม้าส่งเมืองเขาก็ร่วมด้วย แม้ปีที่แล้วจะพ่ายแพ้โทโมเอะไป ก็ยังเข้าร่วมด้วยเหมือนเดิม แถมดูมุ่งมั่นแปลกๆ หลังจากที่ตัวเองถูกตำหนิและคู่กรณีก็ลอยนวลไม่ต้องรับโทษใดๆ เหตุการณ์ในครั้งนั้นคงอยากชนะ Pivoine ให้ได้ล่ะสิท่า

มาซายะที่เป็นเหมือนตัวแทน Pivoine ฝึกม้าที่ใช้ลงแข่งขี่ม้าส่งเมือง ก็ดูจะเป็นเป้าหมายในการเอาชนะให้ได้ของประธานนักเรียน เพราะเอาแต่ไล่เก็บผ้าคาดหัวของม้าที่มาซายะฝึกมาเองกับมือโดยไม่เลือกวิธีการและไม่สนคนอื่น

วีรกรรมใจกล้าบ้าบิ่นของประธานนักเรียนทำให้ทุกคนต้องปรบมือให้ มาซายะที่ทำหน้าเครียดก็ยังยอมรับในฝีมือ จากนี้เขาคงไปฝึกหนักยิ่งกว่าเดิมอีก

มาซายะเกลียดความพ่ายแพ้ยิ่งกว่าอะไรดี ผมก็ได้แต่ปล่อยๆไปเพราะไม่อยากไปขัดขวางความร้อนแรงนั่น อ่านหนังสือสอบไปแบบไม่สนใจปัญหานี้ แต่ถึงจะมีปัญหาหนักอกอะไร มาซายะก็ยังสอบได้ที่หนึ่งอยู่ดี ส่วนผมได้ที่สอง และคุณทาคามิจิคือที่สามตามลำดับ

มองหาชื่อของคุณคิโชวอินบนบอร์ด ครั้งนี้ก็ทำคะแนนได้ดีกว่าเดิม เลยเลื่อนจากที่สามสิบมาอยู่ที่ยี่สิบแปด ก็นับว่าไม่เลว

มาซายะมองผลสอบตัวเอง แล้วก็หันไปมองคุณทาคามิจิที่คุยกับประธานนักเรียนอย่างหยอกล้อ แต่มองได้แว้บเดียวก็เดินจากไป คงเป็นภาพบาดตาบาดใจพอสมควรเรื่องคนที่ชอบไปคุยกับผู้ชายอื่นแบบสนิทสนม

ส่วนคุณคิโชวอินคงไม่ค่อยสนใจปัญหารักสามเส้านี่ ดูเธอก็เริงร่าที่ได้ผลสอบที่ดี เทียวไปชมรมงานฝีมือ ทำตุ๊กตาที่เรียกว่านีดเดิลเฟลท์อะไรนั่น ทำท่าหนักอกหนักใจตอนหยิบหัวสุนัขที่ทำเตรียมไว้ขึ้นมาสามหัว หยิบหัวนั้นหัวนี้ติดเข้ากับลำตัวเพื่อเปรียบเทียบอย่างวุ่นวาย

มาซายะทำหน้าฉงนตอนเดินผ่าน

“อะไรน่ะ เซอร์บิรุสเรอะ”

คุณคิโชวอินถลึงตาใส่มาซายะทันควัน ดูโกรธเคืองอย่างรุนแรงที่หาว่าตุ๊กตาที่เธอทำกลายเป็นหมาเฝ้านรกไปแล้ว ถึงจะมีสามหัว และหน้าตาของมันจะไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่ แต่ก็คงไม่มีเด็กผู้หญิงที่ไหนอยากจะทำเซอร์บิรุสออกมาหรอกมั้งนะ

ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
.
.
.

ดูเหมือนความโกรธของเธอจะเอาไปลงกับการประชุมเรื่องเทศกาลโรงเรียน หัวหน้าชมรมทุกชมรมต้องเข้าร่วมในงานประชุมครั้งนี้ มันก็ดูเป็นเรื่องน่าเบื่ออย่างการแบ่งพื้นที่ งบประมาณอะไรทำนองนี้ แต่ปีนี้มันมีสีสันต่างออกไปเพราะคุณคิโชวอินเป็นหัวหน้าชมรมงานฝีมือได้เข้าร่วมเป็นครั้งแรก

ได้ยินว่าชมรมกีฬาอย่างชมรมบาสเก็ตบอส ชมรมเบสบอล ชมรมฟุตบอล พูดจาดูหมิ่นชมรมสายวัฒนธรรมทั้งหลาย แต่พอไปแตะชมรมงานฝีมือ คุณคิโชวอินก็ลุกขึ้นยืนทันที ปกป้องชมรมของเธอไว้แบบสุดความสามารถ

พัดที่ใช้ตบหน้าคุณซึรุฮานะถูกนำออกมาเป็นอาวุธ ประกอบกับความลับของพวกเขาที่คุณคิโชวอินไปล่วงรู้มาก็ยิ่งทวีความน่ากลัว เจ้าแม่กาลีประทับทรงอีกหน

ชื่อเสียงของเธอก็กระจายออกไป คิดว่าในโรงเรียนนี้ไม่น่าจะมีใครกล้าเหิมเกริมกับเธอได้อีกแล้ว

ผมคิดว่าดีแล้วที่ชื่อเสียงของเธอเป็นไปในทางนี้ จะได้ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าอาจเอื้อมถึงองค์ราชินี

คุณคิโชวอินหน้าตาน่ารัก เรียนดี กริยามารยาทเรียบร้อยสมเป็นคุณหนู เป็นผู้หญิงในอุดมคติของใครหลายๆคนได้ไม่ยาก แต่ถูกฉาบไว้ด้วยสมญานามเจ้าแม่กาลีเพราะเคยแสดงอิทธิฤทธิ์ใส่คุณซึรุฮานะเมื่อตอนม.3 แถมมีภาพพจน์ที่ดูสูงส่งมาตั้งแต่สมัยประถม น้อยคนที่จะเห็นความน่ารักที่ซ่อนอยู่หลังฉายานั่น

แต่ความน่ารักของเธอ ผมเห็นมาตั้งนานแล้ว อาจจะตั้งแต่วันแรกที่พบกันด้วยซ้ำ

คุณคิโชวอินที่ทำตาโต จ้องมองผมอย่างสนอกสนใจ พูดเรื่องย้อมผมทอง หรือนั่งหัวเราะคิกคักคนเดียวในห้องสโมสร เพราะเธอชอบมองมาซายะอยู่เสมอ ก็ช่วยไม่ได้ที่เราจะได้สบตากันโดยบังเอิญบ่อยๆ

ไม่สิ ไม่บังเอิญ แต่เป็นเพราะผมมองเธออยู่ตลอดต่างหาก

คุณคิโชวอินเอาแต่มองคนอื่น จนไม่รู้ตัวว่าผมมองเธออยู่ ต้องให้เธอละสายตาถึงจะรู้ว่าผมอยู่ตรงนั้น เป็นคนที่เธอไม่ได้มองหา ไม่ได้ใส่ใจ แถมอยากจะเผ่นหนีไปให้ไกลลิบด้วยซ้ำ

อาจจะดูหน้าไม่อาย แต่ผมก็ยังไปป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้เธอ ขอให้คุณคิโชวอินเห็นผมอยู่ในสายตาบ้าง สักนิดก็ยังดี

.
.
.

วันงานโรงเรียนมาถึง แต่ละห้องต่างก็คึกคัก ออกร้านทำนั่นนี่กันอย่างสนุกสนาน

ห้องของมาซายะทำบ้านผีสิงแบบให้ดูภาพและนั่งฟังไม่ต้องขยับเขยื้อน จากคนที่เข้าไปใช้บริการต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าน่ากลัวมาก สยองขวัญสุดๆ

มาซายะลงมาควบคุมงานเองทั้งที ไม่มีทางที่จะปล่อยให้เกิดความผิดพลาดขึ้นเด็ดขาด แม้กระทั่งเรื่องผี ก็ต้องเอาให้จัดเต็มทุกประการ

ห้องของผมทำคาเฟ่ ใช้ผมเป็นจุดขายอย่างเต็มที่ ด้วยการทำบัตรคิวลาเต้อาร์ตแบบจำนวนจำกัดเพื่อไม่ให้เป็นภาระกับผมมากเกินไป สาวๆแห่กันมารับบัตรคิวจนล้นออกไปทางเดินข้างนอก

แน่นอนว่าคุณคิโชวอินไม่ได้มาต่อคิวกับเขาหรอก เธอจะมาที่ร้านรึเปล่าก็ยังไม่รู้เลย

ห้องคุณคิโชวอินก็ทำคาเฟ่ด้วยเหมือนกัน เป็นคาเฟ่ชาจีน ต่างจากห้องผม

ผมทำลาเต้อาร์ตตามโควต้าของบัตรไปเรื่อยๆ มาซายะก็เข้ามา มองซ้ายมองขวาหาใครสักคนตอนสั่งกาแฟ แต่ดูท่าทางไม่ได้มีจุดประสงค์อยู่ที่ผมแน่ๆ น่าหมั่นไส้จังเลยนะ

ผมมองนาฬิกา นี่ก็ใกล้จะได้เวลาเลิกแล้วด้วย เธอคงไม่มา

พอคิดแบบนี้แล้วก็อดที่จะหดหู่ไม่ได้

ลาเต้อาร์ตแก้วสุดท้ายจากโควต้าของบัตรในวันนี้ถูกนำไปเสิร์ฟที่โต๊ะโดยเพื่อนร่วมห้อง ผมคลายเนคไทออกเล็กน้อย คิดว่าจะไปนั่งพักอยู่ด้านหลัง ยืนทำลาเต้อาร์ตนานๆมันก็เมื่อยเหมือนกัน แถมยังมีสาวๆมาคอยเจี๊ยวจ๊าวน่าหนวกหูอยู่รอบๆตลอด ได้อยู่เงียบๆบ้างก็ดี

แล้วคุณคิโชวอินก็เดินเข้ามาในร้าน กับเพื่อนของเธอ

แล้วคุณคิโชวอินก็เดินเข้ามาในร้าน กับเพื่อนของเธอ

อาการหดหู่เมื่อครู่นี้หายไปเป็นปลิดทิ้ง ผมก้มลงมองตัวเองว่าแต่งตัวเรียบร้อยอยู่หรือไม่ จัดระเบียบเสื้อกั๊กและเนคไทใหม่ อยากให้ดูดีต่อหน้าคุณคิโชวอินที่สุด

ผมก้าวไปยืนตรงเคาน์เตอร์ ไม่เสียเวลาคิดเลย เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมจินตนาการมาตลอดว่าอยากจะทำลาเต้อาร์ตลายอะไรให้เธอ และฝึกฝีมือแบบสุดความสามารถ

มีเสียงฮือฮาดังมาจากฟากที่มาซายะนั่งอยู่ แต่ผมที่กำลังตั้งสมาธิกับการเทนมใส่กาแฟไม่ได้หันไปมอง บรรจงเทให้เกิดลวดลาย นี่เป็นแก้วที่ผมพิถีพิถันในการทำที่สุดก็ว่าได้

เมื่อตกแต่งเสร็จ กำลังจะเตรียมยกไปให้คุณคิโชวอิน ก็ได้ยินเสียงมาซายะพูดพอดี

“ทาคามิจิ คุกกี้นี่เธอทำเองเรอะ”

“เอ๋ ค่ะ ก็ใช่น่ะค่ะ…”

“อร่อยดีนี่”

หาเรื่องเดือดร้อนให้คุณทาคามิจิอีกแล้วนะ มาซายะ

ผมยังไม่มีเวลาไปช่วยกลบเกลื่อนเรื่องนี้ เพราะกำลังยกลาเต้อาร์ตเดินไปที่โต๊ะคุณคิโชวอินด้วยตัวเอง

“คุณคิโชวอิน นี่บริการพิเศษจากผมนะ”

ผมยิ้ม วางลาเต้อาร์ตรูปกระต่ายที่ตั้งใจทำเมื่อครู่นี้ลงตรงหน้าเธอ ทำออกมาได้น่ารัก ผู้หญิงคงจะชอบ

คุณคิโชวอินมองผมและมองลาเต้อาร์ตแก้วนั้นด้วยท่าทางเหมือนเห็นผี

เธอหยิบช้อนขึ้นมา และตั้งหน้าตั้งตาคนจนฟองนมรูปกระต่ายแหลกเละไม่เห็นเค้าเดิม ไม่ฟังเสียงคัดค้านและเสียงกรีดร้องของเพื่อนเธอแม้แต่นิดเดียว เสร็จแล้วก็ยกดื่มด้วยใบหน้าบึ้งตึง

ถ้าไม่มีคนมาเรียก ผมคงจะยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

สติของผม เหมือนจะหลุดลอยหายตั้งแต่ช้อนนั้นถูกจุ่มลงไปในลาเต้แล้ว

ถึงจะรู้ทั้งรู้ว่าเธอพยายามหลีกเลี่ยงผม แต่ช่วงนี้ ผมคิดว่ายังไม่ได้ทำอะไรให้เธอโกรธนี่นา

การที่ผมเอาลาเต้อาร์ตไปให้ทั้งที่ต้องมีบัตรคิว ก็บ่งบอกถึง “ความพิเศษ” ที่ผมมีต่อเธอได้ คุณคิโชวอินถึงจะซื่อบื้อหัวช้าขนาดไหน ก็คงรู้ในข้อนี้ เลยปฏิเสธแบบเอาเป็นเอาตายถึงขั้นทำลายทิ้ง

รังเกียจกันขนาดนั้นเลยสินะ

ผมยิ้มขื่นๆให้กับตัวเอง ในอกโหวงเหวงไปหมด รู้สึกหมดอาลัยตายอยากยิ่งกว่าตอนเธอยังไม่ก้าวเข้ามาในร้านเสียอีก

เห็นเธอตัดรอนกันถึงขนาดนี้ หรือมันได้เวลาที่ควรหักห้ามใจจริงๆสักที

-------------------------
ตัดตอน ชับ ชับ ชับ

อ้าวเชี่ย ก็อปพลาด 5555555555555555 กูขอโทษ ทำเป็นมองไม่เห็นบรรทัดที่มันซ้ำกันอยู่ไปนะ

>>256-257 กูขอโทษษษ กูพิมพ์คั่นฟิคมึง(แถมเป็นการแซวเรือเอ็นโจอีก) จอมมารจเไม่สาปกูใช่มั้ย

>>256-257 โอ๊ยยยย ยิ่งอ่านยิ่งทั้งสงสารทั้งสมน้ำหน้าจอมมาร

>>254-257 ฟิคดีงามม รู้สึกเหมือนได้ตอกตะปูซ่อมเรือเอ็นโจขึ้นมาบ้าง วันนี้จากที่พึ่งกอบกู้ขึ้นมาไม่ทันไรก็โดนถล่มเละเลย วงวารร

>>256-257 วงวารจอมมาร สู้ต่อไปนะเอ็นโจ
ขอบคุณโม่งฟิคมากกกก

>>259 มึงโดนคำสาปแล้วล่ะ จากนี้จะเขียนอะไรในเรื่องนี้ ก็จะมีจอมมารโผล่มายืนข้างหลัง มาขี่คอ คอยไซโคมึงให้เขียนถึงแต่ตัวเขา ทำหน้าแบบเดียวกับ "อื๋อ มาซายะ" เวลามึงจะเขียนถึงคนอื่น

>>254-257 คือตอนแรกกูกะจะเเซวว่า 'แหม่ถ้าคิดว่าผมเรย์กะนุ่มก็ลองจับดูสิ่ อิ้ๆ' แต่ภาพนี่มาแบบเกี่ยวผมขึ้นมาทั้งหลอดแล้ว 55555555555555555
แล้วดันมาเจอช่วงท้ายๆนี่แบบ โอ้ยวงวาร วงวารเอ็นโจจจจจ ตอนแรกนี่เหมือนจะช่วยอุดเรือ แต่ปิดท้ายโดยการยิงมิสไซส์เข้าเรือไปเลยจ้ามึงงงง

ตอนแรกกูก็ว่าจะแค่แต่งฟิคท่านเรย์กะแบบง่ายๆ แต่อ่านดูอีกทีแล้ว อ่าว นี่กูเขียนนิยายเรื่องใหม่โดยมีฉากหลังเป็นท่านเรย์กะนี่หว่า...โอย กูอาย แต่งฟิคแท้ๆ แต่เหมือนกูเอาผักชีมาโรยหน้าตัวเอง อายชิบหาย ...เป็นฟิคแท้ๆ แต่ความเกี่ยวข้องกับตัวหลักมีนิดเดียว เอาวะ! //กดโพสต์แล้วปิดไฟนอน
_____________________________________________________________________________
ผมมีความทรงจำจากชาติก่อนอยู่ครับ…ผมตงิดใจเรื่องนี้ครั้งแรกสุดเมื่อท่านพ่อพาผมและน้องชายฝาแฝดไปลงทะเบียนเข้าเรียนชั้นประถมที่โรงเรียนที่มีชื่อว่า ‘ซุยรัน’ ตอนแรกผมก็ได้แต่คิดในใจว่า ‘ชื่อมันคุ้นๆจัง’ แต่ผมก็แน่ใจทันทีเมื่อได้พบเธอคนนั้น…
ทั้งใบหน้าอันงดงามประดุจตุ๊กตา ทั้งทรงผมม้วนๆดั่งโคโร…เจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์! แบบนั้น…ไม่ผิดแน่…คิโชวอิน เรย์กะ เธอคือนางเอกของนิยายเรื่อง ‘นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
’ ที่ผมเป็นแฟนคลับนี่หน่า!?
อีกทั้งพอเงี่ยหูฟังพวกผู้หญิงคุยกัน ทั้งชื่อของ เอ็นโจ ชูซุเกะหรือคาบุรากิ มาซายะ ทั้งซุยรัน ทั้งPetit Pivoine ทั้งหมดมันคือสิ่งที่อยู่ในนิยายเรื่องนั้นนี่!?
เป็นไปไม่ได้ เป็นไปม่ายยด้ายยย!!...ผมเป็นลมและไข้กินไป 3 วันเลยทีเดียวหลังจากรู้ความจริงข้อนั้น เอาล่ะ…ตอนนี้ผมค่อนข้างแน่ใจทีเดียวว่าอยู่ในนิยายเรื่องนั้น…หมายถึงในนิยายจริงๆนะ ไม่ใช่ Shojo manga ที่นิยายใช้เป็นฐาน
และมันช่างน่าเสียดาย…ผมติดตามเรื่องนี้ได้ถึงแค่ตอนที่ 192 เพราะคนที่เรียกกันว่าโม่งแปลเขาประกาศหยุดแปลแล้ว แต่ไปๆมาๆ เขาแค่หยุดพักรักษาร่างกาย 2-3 อาทิตย์ ผมดีใจมากไปหน่อยเลยขับรถจักรยานยนต์ออกไปซื้อของมากินฉลองแล้วลืมใส่หมวกกันน็อค…ความทรงจำผมก็โดนตัดไปแค่นั้น…
แต่ผมก็ต้องยอมรับความจริงว่า ผมไม่ใช่ตัวละครที่ปรากฏในนิยาย…ไม่ใช่ซักตัว ชื่อของผมคือ ‘ไทโย มุราสะ’ เป็นตัวประกอบที่ไม่ถูกกล่าวถึงใดๆ เพราะผมก็ไม่รู้จักตัวละครตัวนี้เลย…ชีวิตก่อนเป็นโม่งในบอร์ดแล้วชีวิตนี้เป็นตัวประกอบในนิยาย…
ช่างมันเถอะ! จะยังไงก็แล้วแต่ ผมเป็นตัวประกอบที่ไม่มีส่วนสำคัญในเรื่องแบบนี้…ก็ไม่เป็นปัญหานี่นา แค่ใช้ชีวิตไปวันๆ เรื่อยๆเอื่อยๆก็พอแล้ว แต่โชคดีจริง ตระกูลไทโยนั้นยิ่งใหญ่พอที่จะดันผมเข้าเป็นPetit Pivoine ด้วย…สบายล่ะชีวิตวัยเรียน…
แต่ว่า…พอคิดจะทำแบบนั้นผมก็รู้สึกว่าเหมือนชีวิตจะขาดสีสันไปเสียหน่อย นับวันผมก็คิดเรื่องนี้หนักขึ้นไปเรื่อยๆ แม้กระทั่งการดื่มด่ำบรรยากาศในสโมสรก็ทำได้ยากขึ้นไปทุกที…
“โอยมุราสะ หมู่นี้จะทำหน้าเครียดๆเกินไปแล้วนะ”
นี่คือมุราตะ น้องชายฝาแฝดของผมเอง โดยรวมแล้วหน้าตาเหมือนผมทุกประการเลย ทั้งผมหยักศกสีดำและดวงตาสีเทากับรสนิยมที่ชอบของสีโทนดำเหมือนกันแม้กระทั่งเสียงที่แค่เล่นดัดเสียงนิดหน่อยก็กลายเป็นเสียงของอีกคนละ..เหมือนกันเกินไปแล้วนะเฮ้ย
แต่สิ่งเดียวที่เป็นข้อแตกต่างคือ มุราตะเป็นพวกพูดจาไม่เกรงใจใครๆ เอาตัวเองเป็นที่ตั้งเสมอ เป็นพวกเถรตรงคล้ายๆกับคาบุรากิ...แต่เหมือนอาการด้านวาจาจะหนักกว่า ซึ่งต่างจากมุราสะที่เป็นคนสุภาพ ใจดี
มุราสะค่อนข้างจะเป็นที่รักในขณะที่มุราตะมักจะถูกเมินไม่ก็เกลียดไปด้วยนิสัยเถรตรงแบบนั้น ในความทรงจำของมุราสะนั้น ครั้งหนึ่งมุราตะไปพูดให้ท่านแม่ว่า “พักนี้ท่านแม่อ้วนขึ้นนะ…เหมือนหมูเลย” ทั้งๆที่ท่านแม่กำลังตั้งท้องน้องสาวแกอยู่นะเฮ้ย!?
“มีเรื่องให้คิดเยอะน่ะ”
“หา? จะคิดอะไรเยอะแยะฟะมุราสะ หัดปล่อยวางแล้วทำตัวสบายๆบ้างสิ”มุราตะพูดพลางเอานิ้วก้อยแคะหู…ถ้าผมไม่ต้องแบกภาพลักษณ์ดีๆของมุราสะ ผมคงเป็นแบบแกไปแล้วล่ะมุราตะ
ผมนั่งจิบชาไปเรื่อยๆระหว่างที่สายตามองไปยังเหล่าตัวละครหลักของนิยาย ท่านเรย์กะเป็นท่านเรย์กะในนิยายอย่างแท้จริง ท่าทางหวาดๆยามมองบากะรากิหรือจอมมาร กับทักษะการสวาปามขนม…มีแต่ท่านเรย์กะเท่านั้นแหละที่ทำได้!
“โอยมุราสะ เห็นนายจ้องไปหายัยนั่นมาตั้งนานละนะ ถ้าอยากเป็นเพื่อนก็เข้าไปคุยสิ”
“ฉันยังไม่อยากมีเพื่อนต่างเพศตอนนี้นะแต่ว่า…เธอคนนั้น.…ช่างน่าสนใจ”
“จริงด้วย! ผมม้วนๆน่าตลกชะมัด ยังกะโคโรเน่เลย ”
“เคยกินของแบบนั้นด้วยเหรอมุราตะ”
“แหงสิ แอบไปกินบ่อยๆที่ร้านของพวกสามัญชนแถวบ้านพวกเราอะ”
“ไม่แปลกใจว่าทำไมท่านพ่อถึงเกลียดนายนักมุราตะ…แต่อย่างที่นายว่า เธอคนนั้นน่าสนใจเพราะโคโร…ทรงผมดั่งราชินีโรโคโค่ตัวน้อยๆ มันสะดุดตาเสียจริง มองไกลๆนึกว่าตุ๊กตาขนาด เท่าคนจริง เลย…”
“พูดเป็นตาแก่ไปได้”
“แต่อีกอย่างนะมุราตะ โคโร…ราชินีโรโคโค่น่ะ..เป็นถึงทายาทของตระกูลคิโชวอินเลยนะ บางทีก็ระวังๆปากหน่อยเวลาพูด”
“จะคิโชวอินหรือคถาคต ถ้าฉันอยากจะเรียกอะไรยังไงฉันก็จะเรียก…”
“ตรงเกินไปนะมุราตะ…”
“ฉันไม่ใช่พวกเลื้อยเป็นงูเหมือนนายซักหน่อยมุราสะ”