Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

ใครจบมู่โดยการหักธงว่ะ😑😑😑😂😂

โคตรไม่มงคล 555555555555555555555555555555555555

ใครมันปิดมู้! ยอมรับมาซะะะะ 😂
ไหนจะคาน ไหนจะเจาะเรือกันเอง โม่งนี้ต้องเน้นสู้ชีวิตกันหน่อยนะ 555555

อึ๋ย!! กะ กูเองทะ ที่ปิดมู้.. กูก็แค่พูดความจริง//พูดกระซิบแบบปากคอสั่น

บ้าเอ้ย ขอให้คำสาปคานและการหักธงย้อนเข้าตัวมึงเอง!! 55555555

>>4 ดูจากชื่อมู้แล้ว... ผู้พิชิตทั้ง 11 ก็พ่ายไปแล้วนะมึง 555

>>6 มึงมันโหดร้ายยยย กูไม่อยากอยู่บนคานเป็นเพื่อนนางอ่ะ! อย่าสาปแช่งกูด้วยคำสาปคานเลย!!

KY เนื่องจากกูยังติดใจเรื่องบอร์ดเกมที่ท่านเรย์กะซื้อให้ยูกิโนะอยู่ กูจึงหาข้อมูลเกมไปเรื่อยๆแล้วพบว่ามันมีให้เล่นบนโทรศัพท์ว่ะ

ios : https://itunes.apple.com/th/app/the-game-of-life/id1117405948?mt=8
android : https://play.google.com/store/apps/details?id=com.marmalade.golmobile

มีใครสนใจเล่นป่าววะ กูอยากเล่น 55555

>>9 โครตน่าเล่นอ่ะ กูจะตามรอยลูกแฝดแบบคาบุรากิบ้าง555555555555
>>7 อย่าว่างั้นงี้เลย นี่โหวตผู้พิชิตทั้ง11แต่ก็พ่ายแพ้ต่อคานว่ะ 55555555 คานเจ้าแม่แข็งแกร่งละเกินนน

>>9 อ่ะ เสียตังค์

จริงด้วย เพิ่งเห็น ถถถถถ

มีพล็อตมาเสนอให้ผู้มากความสามารถไปประพันธ์
>>>เรื่องเกิดขึ้นหลังkimidolceจบเรย์กะถูกรุมรังเกียจวาคาบะก็รักกับคาบุอย่างมีความสุข แต่จู่ๆเรย์กะกับวาคาบะก็สลับร่างกัน!!!!

>>9 เกมส์น่าสนอะ แต่แพงจัง 555

>>9 กูก็อยากเล่น แต่เสัยเงินอ่ะ บวกกับไม่รู้ว่าจะเล่นซักกี่ครั้งด้วย กลัวไม่คุ้มเงิน

ขอ ky ถามหน่อยดิ มึงว่าประโยค "แค่คนเคยเห็นหน้า" จะรู้ไปถึงหูเอ็นโจป่ะวะ กูย้อนกลับไปอ่านเพื่อเก็บข้อมูลเขียนฟิคแล้วก็สงสัยเบาๆ ส่วนตัวกูเชื่อว่ารู้ แต่ทำยิ้มๆไม่แสดงออกไปงั้น แต่อีกใจกูก็ภาวนาให้เขาไม่รู้ สงสาร ถถถถถถถถถถถถถถ

>>16 กูว่ารู้...

>>9 แพงง่ะ มันก็คล้ายๆเกมเศรษฐีป่ะ เล่นแทนกันได้หน่าาาา

ในตอนนั้นมีพยานแค่มินามิคุงอะ ถ้ารู้ต้องว่าน้องจะโดนใครสาวไส้แค้นความจริงในห้องนั้นออกมา
ริรินะ? น้องแว่น? แล้วข่าวจะกระจายไปถึงเอ็นโจยังไง
น้องแว่นเป็นสาย? แต่แค่เรื่องว่าที่คู่หมั้นน้องแว่นก็ยังไม่รู้เลย อาจจะไม่ใช่?

>>19 เรื่องคู่หมั้นน้องแว่นรู้นิ แบบระแคะระคายอ่ะ

>>19 เรื่องว่าที่คู่หมั้น น้องแว่นรู้เว้ย ตอนท้ายที่บอกได้ยินข่าวลือประหลาดเกี่ยวกับเอ็นโจมา แต่จะจริงรึเปล่าก็ไม่รู้(ยังไม่คอนเฟิร์ม) แล้วบทต่อมายุยโกะโผล่ทันที นี่ก็พอยืนยันความสามารถทางด้านข่าวกรองของน้องเขาได้ ซึ่งกูทึ่งมาก ว่าน้องเขาไปรู้มาจากไหนวะ ในหลายๆข่าวมันก็ดูจะเกิดขึ้นในที่มิดชิดมากนะ อย่างมอบหิ่งห้อย หรือถูกอิมาริขอแต่งงาน(แบบเล่นๆ) แต่น้องแว่นก็ยังรู้ได้ โรงเรียนนี้แม่งมีแต่สายลับหน่วยข่าวกรองกันทั้งนั้น

>>16 สตอกเกอร์กิตติมศักดิ์ระดับเอ็นโจ กูว่าไม่น่าพลาด

>>20 >>21 แต่ถ้าน้องเป็นสายให้เอ็นโจ น้องก็น่าจะรู้จักเอ็นโจระดับนึงหรือสืบได้เลยไม่ใช่จากข่าวลือ
หรือนายจ้างไม่เปิดเผยข้อมูลตัวเอง? ถถถถถ

จริงๆซุยรันเป็นโรงเรียนสอนสตอล์กเกอร์ชัดๆ

>>16 เราว่าขนาดน้องแว่นยังรู้ไปถึงหิ่งห้อยที่เอามาให้ได้ เอ็นโจน่าจะระดับสูงกว่า เป็นไปได้สูงว่ารู้... แต่ก็ไม่อยากให้รู้เลยอ่ะ สงสารรรร ไม่งั้นถ้าไม่ใช่สายเอ็ม ก็ต้องคิดเข้าข้างตัวเองหน่อยว่าเรย์กะคงไม่อยากแนะนำเขาให้ผู้หญิงอื่นรู้จักอะไรงี้...

Ky นะคะ ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3689/936-938/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ
มีคนหาเพลงมาให้ด้วย เขิน 555 ว่าแต่เราเอาชื่อกระทู้กันงี้จริงหรอคะ... ทำไม 11 ผู้กล้าถึงพ่ายแพ้ต่อคาน //ร้องไห้
..............…….....

ฉันรีบขอโทษเอ็นโจ อีกฝ่ายทำหน้าสงสัย แต่ท่าทางจุกทีเดียวเลยตามฉันมาไม่ได้ เรย์กะโลก KimiDolce ดูต่อยแรงเหมือนกันนะคะ...

ในขณะที่ฉันกำลังจะเมลล์หาคาบุรากิถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก็ชะงัก ตอนนี้ฉันทะเลาะกับเขาอยู่นี่คะ...

ฉันลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะเก็บมือถือไป ไม่ได้ค่ะ! ต่อให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นจะให้อภัยคาบุรากิแบบนั้นง่ายๆไม่ได้เด็ดขาด! ถ้าเขาติดเป็นนิสัยแล้วจะแย่ ไล่ทำร้ายคนที่ไม่พอใจแบบนี้มันอันธพาลสุดๆเลยนะคะ

ตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้ว ฉันก็เดินออกจากโรงเรียนปกติค่ะ แต่เพราะทุกวันที่ผ่านมาฉันกลับกับคาบุรากิเสมอ เนื่องจากไปทางเดียวกันและหลังเลิกเรียนเราก็จะอยู่นั่งคุยเรื่อยเปื่อยกันตลอด เลยไม่ได้แยกรถ

ฉันคิดว่าคาบุรากิจะมาดักรอฉันหน้าโรงเรียนเพื่อขอโทษและพาฉันกลับห้อง แต่เขาไม่ได้อยู่แถวนี้เลยค่ะ ค่อนข้างผิดคาดนิดหน่อย ถึงอย่างไรก็ดีแล้วนะคะ ฉันจะได้กลับรถไฟแบบสบายใจหายห่วง

พอเดินออกมาไม่ไกลนักก็เห็นคาบุรากิอยู่กับประธานชมรมฟุตบอลค่ะ ไม่รู้ว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน แต่สุดท้ายคาบุรากิก็พุ่งเข้าไปต่อยอีกฝั่งจนสลบ

“ทำอะไรคะ!”

ฉันพูดแล้วเดินตรงไป คาบุรากิเห็นก็ชะงัก ก่อนจะชวน “กลับบ้านกันเถอะ” ฉันรู้สึกโกรธมากเลยค่ะ นายเพิ่งต่อยคนจนหมดสติมานะ!!!

ฉันต่อว่าเขารุนแรง เรียกคนมาช่วยพาประธานชมรมฟุตบอลไปโรงพยาบาล

“ไม่มีทาง!” คาบุรากิพูดอย่างดื้อดึง เมื่อฉันบอกให้เขาไปขอโทษและชดใช้ค่าเสียหาย

“นายเป็นคนที่ต่อยเขานะคะ!!!”

“หมอนั่นอยากจะจีบเธอนี่!”

“นั่นยิ่งเป็นเหตุผลที่แย่กว่าเดิมอีกค่ะ” ฉันพูดอย่างโมโห “อย่าตัวทำให้ฉันเกลียดไปมากกว่านี้อีกเลยนะคะ”

คาบุรากิสะดุ้งตกใจ ก่อนเอ่ยเสียงอ่อนว่า “เรย์กะ...”

“ฉันไม่อนุญาตให้เรียกชื่อต้นแล้วค่ะ ไม่ต้องมาเรียกฉันแบบนั้นอีกนะคะ ท่านคาบุรากิ”

คาบุรากิท่าทางตื่นตระหนกกว่าเดิม แต่ก็ทำได้แค่อ้าปากค้าง แววตาดูสะเทือนใจเอามากๆ

ฉันเดินหนีออกมา ตอนนี้ฉันรู้สึกทั้งโกรธทั้งใจอ่อนในเวลาเดียวกัน ถ้ามองเขานานกว่านี้ต้องยอมให้อภัยเขาไปแน่ๆ ทั้งๆที่เขาทำอะไรไม่สำนึกเลยสักนิด!

“เดี๋ยว! เรย์กะ!!!”

เสียงของคาบุรากิไล่หลังมา ในขณะที่ฉันคิดจะหันไปบอกเขาว่าอย่ามาเรียกฉันแบบนั้น ก็ถูกเขาผลักอย่างแรงจนตัวฉันกระแทกพื้น

นายทำอะไรน่ะ!!! ฉันลุกขึ้นอย่างเจ็บๆ เตรียมจะต่อว่าคาบุรากิ แต่ก็เห็นเขาถูกรถชนต่อหน้าต่อตา

ฉันมองตรงตำแหน่งที่ตัวเองอยู่เมื่อกี้ ตอนนี้คาบุรากิไปอยู่ตรงจุดนั้นแทน และต้องรับในสิ่งที่ฉันควรโดน...

ฉันกรีดร้องเมื่อเห็นร่างของคาบุรากิลอยไปกระแทกพื้น หัวของเขามีเลือดออกออกมาไม่หยุด ทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล คนขับรถรีบออกมาดูอย่างตกใจ ฉันมองร่างนั้นอย่างทำอะไรไม่ถูก

คาบุรากิถูกส่งไปโรงพยาบาล ฉันตามไปอย่างหวาดหวั่น เขาต้องเข้าห้องฉุกเฉิน และหายไปรักษาในนั้นหลายชั่วโมง ฉันได้แต่นั่งรอคอยอยู่ด้านนอก ท่านประธานคาบุรากิและมาดามคาบุรากิเองก็มาด้วยเช่นกัน ทั้งๆคู่ปลอบประโลมกันเมื่อรู้ว่าคาบุรากิยังไม่พ้นขีดอันตราย และพยายามปลอบฉันที่ร้องไห้ไม่หยุดมาสักพัก

ฉันได้แต่โทษตัวเองอยู่ในใจอย่างหวาดกลัว

ได้โปรดอย่าไปนะ... ถ้าไม่เหลือนาย ฉันก็ไม่เหลือใครอีกแล้ว

ขอร้องล่ะ อย่าจากไปเลยนะ อยู่กับฉันเถอะนะ...

ทำไมไม่เป็นฉันที่ถูกชน... ได้โปรดลืมตาขึ้นมาอีกครั้งได้ไหม

ฉันอยู่บนโลกใบนี้ได้ก็เพราะมีนายนะ...

ผ่านไปจนเกือบถึงเช้า หมอก็ออกมาบอกว่าคาบุรากิพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่คงอีกสักพักถึงจะฟื้น ฉันอยู่เฝ้าเขาในฐานะคู่หมั้น ตอนนี้ฉันได้แต่กลัว...กลัวเหลือเกินว่าคนตรงหน้าจะไม่ใช่คาบุรากิคนเดิมอีกแล้ว

ฉันนั่งข้างๆเตียงของเขาจนหลับไป...

เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ก็เห็นคาบุรากิตื่นอยู่แล้ว ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเตียง มองมาที่ฉันด้วยท่าทางนิ่งขรึม

“เธอรู้สถานการณ์แล้วสินะ เธอเคยกลับไปที่โลกเดิมครั้งหนึ่งแล้วนี่” คาบุรากิพูดอย่างจริงจัง แต่ทำให้หัวใจของฉันหล่นวูบ

“ท่านคาบุรากิของโลกนี้หรอคะ...”

ฉันฝืนถามออกไปอย่างยากลำบาก รู้สึกร่างกายกรีดร้อง หัวใจของฉันเจ็บปวดราวกับค่อยๆถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ แทบใจสลายเมื่อมองคาบุรากิที่ดูสุขุมเคร่งขรึมพยักหน้ายืนยันในสิ่งที่ฉันหวาดกลัว ร่างกายไร้เรี่ยวแรงไปหมดจนพูดอะไรไม่ออก

รถชนทำให้ทะลุมิติได้จริงๆด้วยงั้นหรอ...

“ช่วยเล่าให้ฟังได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้”

“คาบุรากิของโลกฉัน ช่วยฉันเอาไว้... เขายอมถูกรถชนแทนฉัน...” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นแบบอดไม่ได้อีกต่อไป คาบุรากิหลุดมาดนิ่งนิดหน่อยแล้วมองฉันอย่างตกใจ พูดอะไรสักอย่างที่ไม่สามารถส่งมาถึงฉันได้อีกแล้ว

ทำไมต้องเป็นแบบนี้... สิ่งสุดท้ายที่ฉันพูดกับเขาคือเรื่องทะเลาะตัดขาด...

ได้โปรดเถอะ เป็นแค่ฝันร้ายได้หรือเปล่า ขอให้ฉันตื่นขึ้นมาแล้วอยู่ในโลกที่มีคาบุรากิได้ไหม...

ฉันได้แต่ร้องไห้ต่อไป ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกแล้ว ไม่รับรู้อะไรอีก ได้ภาวนาให้ฝันร้ายครั้งนี้จบลง...

ฉันร้องไห้จนหมดแรงและหลับไปอีกครั้ง...

เมื่อฉันสะดุ้งตื่นมาครั้งนี้ รู้สึกถึงความอบอุ่นของมือใครสักคนที่กำลังลูบผมฉันอยู่ ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้น ก็เห็นคาบุรากินั่งยิ้มอยู่

“ตื่นแล้วหรอ” เขาถาม พลางเอาผมของฉันทัดหูเอาไว้อย่างแผ่วเบา “เธอน่ะนอนได้ผิดท่ามากเลยรู้ไหม เดี๋ยวก็ปวดคอหรอก”

“เอ๋...?”

ฉันมองเขา

“ยังอยู่โลกนี้หรอคะ”

“พูดอะไรน่ะ? อ้อ รถชนก็มีสิทธิทำให้ทะลุมิติได้สินะ ลืมไป”

ฉันโผกอดเขาทันทีทั้งน้ำตา เขาสะดุ้ง แต่ก็กอดตอบ พร้อมซุกหน้าลงกับไหล่ของฉัน

เมื่อกี้ที่ฉันเห็นคาบุรากิจากอีกโลกเป็นแค่ความฝันสินะคะ ฉันกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น อีกฝ่ายเผลอร้องออกมาเล็กน้อย ก็นะ โดนชนคงเจ็บแผลมาทั้งตัว พอคิดได้ดังนั้นก็กอดเขาแรงกว่าเดิม ลงโทษที่เขาทำให้ฉันเป็นห่วง!

คาบุรากิกลั้นเจ็บจนเกร็ง แต่ก็ยังถามเสียงอ่อย "เธอหายโกรธฉันหรือยัง..."

"ยังค่ะ!"

"อือ..."

คาบุรากิรับคำเสียงเศร้าซึม ฉันเลยถอนหายใจ

"ไปขอโทษประธานชมรมฟุตบอล แล้วอย่าไปทำอะไรแบบนี้อีกนะคะ"

"แล้วจะหายโกรธฉันใช่ไหม"

"อย่าไปทำแบบนี้อีกแล้วกันนะคะ"

"อือ" คาบุรากิรับคำอย่างยินดี ก่อนกอดฉันอีกรอบ ฉันลูบๆหัวเขาเบาๆ อย่างกับเด็กน้อยจริงๆนั่นแหละค่ะ

ฉันมองสีหน้าดีใจของเขาแล้วหมั่นไส้ชะมัดเลยค่ะ ทั้งๆที่ฉันกลัวแทบตายแท้ๆ หมอนี่กลับมานั่งยิ้มระรื่นอยู่บนเตียง ไม่ได้รู้ถึงความหวาดหวั่นของฉันเลยสักนิด

คาบุรากิยิ้มให้ฉันแบบเด็กๆ แววตาเป็นประกายวิ้งวับ มาดจักรพรรดินายหายไปไหนหมดคะ คิดว่าทำหน้าอย่างนั้นแล้วจะน่ารักสู้ยูกิโนะคุงได้หรือไง

"ถูกชนนี่คุ้มดีจังเลยนะ” คาบุรากิพูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะสะดุ้ง “โอ้ยๆๆๆๆ เจ็บนะ!"

"ไม่ต้องพูดเลยค่ะ!" ฉันพูดหลังจากกดแผลเขาอย่างหมั่นไส้ ไม่ต้องมายิ้มอย่างนั้นเลยนะคะ!

ร่างของคาบุรากิถูกชนมาใหม่ๆ เลยสู้แรงฉันไม่ได้ แม้ดูเหมือนพยายามจะหนีก็หนีไม่พ้น ได้แต่ร้องโอดครวญ ฉันเกือบจะใจอ่อน แต่เห็นเขายิ้มไม่หยุด เลยกดต่ออีกนิดหนึ่ง

หลังแก้แค้นคาบุรากิเสร็จ ฉันก็ไม่ทำอะไรอีก เขาเอาผมฉันไปม้วนเล่น ทำตัวเหมือนเด็กสี่ขวบไปได้

"แต่ดีจังเลย รอบนี้ฉันช่วยเธอสำเร็จแล้ว”

เขาพูด แววตาของเขาปีติยินดีอย่างไม่คิดจะปิดบัง

"นั่นสินะคะ"

ฉันรับคำ นึกถึงครั้งแรกที่คาบุรากิพยายามช่วยฉันไม่ให้ถูกรถบรรทุกชน สุดท้ายก็เหวี่ยงฉันไปไม่พ้น และโดนชนตามเขาไป ก่อนจะทะลุมิติมาที่นี่ด้วยกัน เขาไม่เคยหยุดโทษตัวเองเลยนับแต่ตอนนั้น

“ขอบคุณนะคะ”

ฉันยิ้มให้คาบุรากิ เขาหน้าแดง เอ๋~ ทำตัวน่ารักก็เป็นเหมือนกันนะคะ

“จะว่าไป...” คาบุรากิทำหน้าจริงจัง “เธอม้วนผมผิดข้างงั้นหรอ”

“เอ๋?”

ฉันมองปอยผมที่ม้วนกลับข้างในมือคาบุรากิ คาดไม่ถึงหน่อยๆว่าเรย์กะโลก KimiDolce จะมีม้วนผมผิดแบบนี้ด้วย หรือว่าผมมันกลับข้างมาตามวิญญาณของฉันที่ทะลุมิติมางั้นหรอคะ

“ถ้าเจอปอยผมม้วนกลับข้าง ความสุขจะมาเยือนนะคะ”

“หะ? เหมือนเห็นผึ้งทำรังในบ้านหรอ”

ช่วยยกตัวอย่างความเชื่อที่ดูน่ารักกว่านี้ไม่ได้หรือไงคะ! แต่พูดไปอยากกินแพนเค้กราดน้ำผึ้งจังเลยนะคะ

“ฉันขออะไรเธอได้ไหม ไหนๆก็เจอปอยผมกลับข้างแล้ว”

ต้องโชคดีด้วยตัวเองสิคะ! ฉันไม่ได้บอกว่าจะขอพรได้อย่างหนึ่งถ้าเจอปอยผมกลับข้างของฉันซะหน่อย! แต่เขาเพิ่งยอมโดนรถชนเพื่อช่วยเหลือฉันมานี่คะ...ยอมสักครั้งคงไม่เป็นไรมั้ง เขาคงไม่ขอให้ทำอะไรยากๆเหมือนเวลาโดนจอมมารทวงหนี้

“อยากให้ฉันทำอะไรให้หรอคะ” ฉันถาม

“เป็นแฟนกันนะ”

“เอ๋?!”

ฉันอุทานแล้วลุกขึ้นเดินถอยหลัง หน้าร้อนแผ่วไปหมด อือออ ไม่เปิดโอกาสให้ฉันหลอกตัวเองว่าเป็นอย่างอื่นแล้วหรอคะ พยายามเลี่ยงจะคิดเรื่องนี้มาโดยตลอดแท้ๆ...

“อือ เปลี่ยนก็ได้ ฉันขอเรียกเธอว่าเรย์กะเหมือนเดิมนะ”

ช่วยเปลี่ยนใจตั้งแต่ก่อนพูดออกมาไม่ได้หรือไงกันคะ! ฉันเอามือปิดหน้าไว้ ตอนนี้มันร้อนจี๋ราวกับเป็นไข้เลยค่ะ

“แต่ฉันก็อยากให้เธอเป็นแฟนฉันเหมือนกันนะ”

อย่าย้ำสิคะ! ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ร้อนแดงไปทั้งตัว แถมทำไมฉันหุบยิ้มไม่ได้เลยคะ!!!

“ไม่ใช่ว่าจะจีบให้ติดแล้วค่อยสารภาพหรอคะ...”

ฉันไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ตอนนี้สมองประสาทฉันตื่นตัวตกใจไปหมดจนไม่เหลือสติอีกต่อไป

“ฉันยังจีบเธอไม่ติดงั้นหรอ... ถือว่าฉันยังไม่ได้พูดอะไรแล้วกัน เดี๋ยวขอจีบต่ออีกสักพักก่อน”

พูดบ้าอะไรคะ! คิดว่าอยากลืมก็ลืมง่ายๆหรือไงกัน! คำสารภาพที่ให้มาแล้ว ฉันไม่ให้คืนหรอกค่ะ!!!

ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนความร้อนแทรกซึมสมองจนไม่เหลือสติอะไรอีกแล้วค่ะ...

------------- (จบตอน 40) ------------

>>25->>27 ฟิคคู่หูดีงามต่อใจมากกกก ฮืออ คาบุน่ารักมากจริงๆ เตรียมสละเรือจอมมารแล้ว5555555

อ้ากกกกกกก น่าร้ากกกกก

>>24 เออ งั้นไม่ให้รู้ละกัน กูสงสาร อย่ารู้เลย แค่คนลาเต้ที่ตั้งใจทำทิ้งต่อหน้าต่อตาก็เจ็บปวดพออยู่แล้ว
กูแค่จิ้นเหตุการณ์ตอนเอ็นโจได้ยินว่ามีคนแปลกๆมาหาคุณคิโชวอิน เลยเดินมาดูเป็นการคุมเชิง และก็ได้ยินประโยคแค่เคยเห็นหน้า ก็เลยต้องกลับออกไปซดลาเต้ปนน้ำตาแบบเงียบๆ กาแฟมันขมเหลือเกินนนนนนนน ถถถถถถถถถถถถถ โอ๊ย เขียนเองปวดใจเอง เพราะงั้นอย่ารู้เลยนะเอ็นโจ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ในที่สุดดดด มันต้องอย่างนี้คาบุ ขอเป็นแฟนไปเลยยยย พูดให้ชัดไปเลย กับคนซื่อบื้อชอบหลอกตัวเองน่ะ จะมาเนียนจีบไม่ได้!!

>>30 หรือว่ามึงคือโม่งที่เขียนเอ็นโจไซด์สตอรี่!? กูรออยู่นะะะะ

แต่กูว่าเอ็นโจก็พอจะรู้จักเรย์กะเป็นอย่างดี รู้ว่าเรย์กะเป็นพวกไม่หาเหาใส่หัวให้ตัวเอง ถ้าได้ยินก็คงเดาได้ แต่ก็คงช้ำในเบาๆ ถถถถ

>>25-27 เฮ้ยยยยยยยย บอกแล้วว่าชื่อมู้เป็นหอคอยบาเบลพังไปซ้าาาาาา แค่ฟิกก็ชุ่มชื่นหัวใจจจจ เค้าได้กัน(?)แล้วค่ะะะะะะ ฮือออออ

ky นิด ตอบโม่ง >>916 ของมู้ที่แล้วเรื่องฟิคใหม่ที่เสนอมา...มีพล็อตที่คล้ายๆ กันวางไว้นานแล้วอยู่นะ สนมั้ย? ถ้าสนจะได้ขุดกรุขึ้นมาเรียบเรียงให้จบ...พอดีช่วงนั้นมีแต่ฟิคหวานๆ ไม่อยากเบนเข็มเลยเก็บไป พอพูดเลยนึกถึงขึ้นมา

ฟิคคู่หูโคตรดีงามม เกือบจะยืดตัวออกมาพาดเรือคาบุอีกลำ
จากปกติที่นอนพาดเรือ ท่านพี่ ยูกิโนะ เอ็นโจว ว่าแต่ทำไมมีแต่เรือจอมมารวะ55555

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เขาขอคบกันแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ส่วนคาบุรากิโลกเก่า กุมีความโดขิโดขิเบาๆไม่ใช่กับเรย์กะ แต่เป็นตัวกูเอง กูอาสารับไปดูแลค่ะ

>>34 โอนะมึง แต่งเลย แต่งเลย

ท่านเรย์กะ ออกคำสั่งได้โหดร้ายมากค่ะ พยายามเฟ้นหาสมาชิกหมู่บ้านคานทองเพิ่มเรอะ

ก๊อกๆ ฮัลโหลๆ นี่โม่งแปลนะ กูกลับมาแล้ว~ เอาตอนใหม่มาด้วย~ แวะไปอ่านกันนะจุ๊ :3

>>39 กรี๊ดดดดดดด จูบปาก กูคิดถึงมึงจังเลยยยย //วิ่งไปอ่าน

ความรู้เสริมในตอนล่าสุด : 3 พี่น้องกอร์กอน
กอร์กอน เป็นอสูรกายน่าเกลียดน่ากลัวมีผมเป็นงู มีด้วยกันสามพี่น้องคงกระพันฆ่าไม่ตาย ยกเว้นตัวน้องสุดท้องที่ชื่อเมดูซ่าที่อาจฆ่าให้ตายได้ ตำนานกล่าวว่าเดิมทีกอร์กอนทั้งสามเป็นเทพธิดารูปงามและอ่อนโยน มีความบริสุทธิ์เป็นพรหมจารีย์ แต่เมดูซ่าโดนเอเธน่าสาป ทำให้จากผมสลวยสีทองกลายเป็นงูฟ่อๆทั่วหัว
พอไปอ่านประวัติแล้วเมดูซ่าถือว่าเป็นอสุรกายที่มีประวัติน่าสงสารมากๆเลยว่ะ

โม่งแปลโอกาเอริ~
.
.
ท่านเรย์กะรับมือกับเรื่องพวกนี้ได้ดีขึ้นทุกวัน สมแล้วที่เป็นเจ้าแม่กาลี

>>25-27 เขาขอคบกันแล้ววววว----!! โอ้ยยย เขิน เรย์กะในที่สุด... ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือนนางแล้ววว ถึงจะแค่ในฟิคก็เถอะ อุคิ ฮิฮิ

ยินดีต้อนรับ​ค่ะโม่งแปล คิดถึง​จังเลย จุ๊บๆ

ท่านเรย์กะ แม่เขาอนุญาต​ให้ไปที่บ้านแล้วนะคะ! อย่าปฏิเสธ​ซิ!!
วาเลนไทน์​อีเว้นท์​ใกล้มาทีแล้ว~ กรี๊ด​

อะไรคือหนุ่มชวนไปบ้านแล้วสวดปัดเป่าเภทภัย ท่านเรย์กะะะะ
ทำไมตอนนี้กูรู้สึกซรึรุฮานะน่าเอ็นดู อิทธิพลจากฟิคเหรอ!? เหมือนจะออกมาร้ายๆ แต่ก็ดูซึนๆ หรือกูมโนไปเองวะ 555 ทำไมนางดูน่ารักขึ้น เห็นมีบทแล้วคิดถึงแปลกๆหลังหายไปนาน
เจ้าหนุ่มที่แซวน่าสงสาร กูว่าตอนสามสาวหันขวับไปพร้อมกันนี่กลัวใช่เล่นเลยนะ 555555

ดิบตอนใหม่​ก็มาแล้ว!

>>25-27 ฟิคคู่หูทำกูเขินน คาบุเวอร์นี้น่ารักวะ

>>46 นั่งรอผู้ใจบุญสปอยเนื่องจากไม่มีความสามารถอ่านดิบเอง //ทำตัวให้น่าสงสาร

สกรีมดิบ
.
.
.
.
.
ช่วงแรกกรี๊ด​กะเอ็นโจมาก โอ๊ยยยยย​ กรี๊ด​ดดดดดดด ไม่อยากให้เธอจากไป เลยต้องยื้อเธอไว้ด้วยของกิน ถถถถถ
คาบุช่วงแรก​ก็ดีอยู่ แต่ตอนท้ายนี่อะไรของมึง! เลวมาก! พูดอย่างงี้กับหญิงสาว​ได้ไงวะ! ขาหมู!
? อ้วน​!? กูบอบช้ำ​มาก ไอ้คนปากพล่อย! แง้

>>49 คาบุ........มึ้งงงงงงงงงงงงงงง!!!
ท่านเรย์กะเอารองเท้าชุบน้ำแล้วตบหน้าจนกว่ารองเท้าจะแห้งแม่งเลยค่ะ ใครใช้ให้พูดเรื่องความอ้วนกับหญิงสาวคะ หอยหลอด
ทำไมกูรู้สึกว่าคาบุรากิมันรักษาความเลวได้เสมอต้นเสมอปลายกับท่านเรย์กะมากๆเลยวะ ตั้งแต่คอร์สอดอาหาร เก็บแต้มนักษัตร เซอร์บิรุส เทพมิรุคุ บลา บลา บลา อะไรนี่แล้ว ถถถถถถถถถถถถถถถ

>>49 สกรีมด้วยคน
.
.
.
.
.
.
.

.
.
โอ๊ยยยย ตอนต้นๆดีต่อใจของลูกเรือเอ็นโจจริง น้ำตาจิไหล มีแอบหยอกท่านเรย์กะด้วยอ้ะะ มีสอนหนังสือท่านเรย์กะ(นิดนึง)ด้วยอ้ะะะ ตอนหลังๆนี่แบบ... คาบุมึ๊งงงงงงง โผล่มาเม้าแต่เรื่องแกงกะหรี่ แถมยังจะลากท่านเรย์กะไปฟิตเนสตัวเองอีก TwT
rip

ตอนใหม่โคตรเข้ากับชื่อมู้ คานที่กำลังก่อตัว เรก๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา เธอจะลากคนอื่นมาร่วมวงไม่ได้ เดี๋ยวกรรมตามสนองหรอก

>>25-27 วั้ยตายแล้วววววว ดีงามม กูเขินไปหมดดดด ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ คาบุรากิในฟิคคือดี แต่ในแปลล่าสุดคืออัลไลคะคุณ เล่นแก้กลห่วงจนนอนไม่พอคืออาร๊ายย ตาแดงไปหมดแล้ว ถถถ
กรี๊ดคิดถึงโม่งแปลจุงเบยย ชั้นมารอที่ท่าเรือทุกวันเลยนะ <3

>>51 ต้องเว้นช้ะ เพราะเกี่ยวกับสปอยดิบเนาะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กรี๊ดดด ตายแล้ววว พอจะมีใครแปลประโยคที่หยอกเรย์กะมาให้อ่านได้บ้างงง โฮรววว ;-; แต่นังคาบุนี่มัน.....

แปลไทยล่าสุดนี่มันอะร้ายยยยย
ท่านเรย์ก๊าาาา พอมีหนุ่มมาชวนไปบ้าน หล่อนก็หนีไปชมรมแถมยังสวดปัดเป่าพิบัติภัย นี่หล่อนยังมีหน้ามาบ่นถึงฤดูใบไม้ผลิอยู่อีกเรอะ! เดาว่าท่านเอ็นโจคนน่าสงสารก็น่าจะเดาออกเหมือนกันว่าโดนหนี ไม่แน่ว่าถ้าท่านเรย์กะหันกลับไปอาจจะเห็นรอยยิ้มขื่นๆ
แถมยังมีการหัวเราะโฮะๆๆ ฟาดฟันสายตากับซึรุฮานะ
ขนาดเด็กยังมองเป็นกอร์กอนเลย Orz
ก็หล่อนเป็นซะแบบนี้ไง!!!!
ด้านนอกเป็นเจ้าแม่กาลี พอมีคนมองออกว่าจริงๆแล้วไม่ใช่ก็ดันถอยหนีเขา
คนที่ไหนเขาจะกล้ารุกหล่อนนนนนน
ฮื่อออออ อานุภาพหมู่บ้านคานทองช่างแรงจริงๆ //มองชื่อกระทู้ แล้วเอามือปิดหน้าร้องไห้ วิ่งหนีไป

แต่ตอนหน้า(หรือถัดๆ...ๆไป ซักตอน)นี่คือท่านเรย์กะจะให้ช็อกโกล่าท่านคาบุรากิจริงจังใช่มะ
แต่คือจะรับมั้ยวะ5555555

ดิบล่าสุด
.
.
.
.
.
.
.
โอ๊ย กูจะตายกับช็อตที่เอ็นโจแย่งส้อมไปแล้วบอกว่า ห้ามหนีไปก่อนนะ นั่งกินให้เสร็จก่อนสิ หรือจะให้ผมป้อนให้ อ้าม~~~ นี่มันอะไร!!? กูกำลังอ่านฟิคอยู่ใช่มั้ย!!!? ตอนที่ง้อเพราะเรย์กะซามะโกรธก็น่ารัก อ๊าาา ตายตายตาย

>>56 แม่จ๋า แม่จ๋าาาาาาาาาาาาาาาา ช่วยด้วยยย หนูกำลังจะตาย

ย้อนกลับไปอ่านฟิคเก่าๆ แล้วก๊าวกับ AU นี้มากเลยก็เลยแต่งต่อนิดหน่อย ตามที่ชอบ5555
จาก https://fanboi.ch/webnovel/3600/555-556/
Au ถ้าคิโชวอิน ทาคาเทรุเป็นน้องชาย (2)
วันต่อมาของผมก็เป็นวันที่น่าเบื่ออีกหนึ่งวัน

“ทะ ท่านคิโชวอินคะ” เด็กผู้หญิงคนนึงเรียกผม ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นเด็กที่อยู่ห้องข้างๆนี่เอง เธอเดินมาหยุดที่โต๊ะก่อนจะโค้งตัวลงพร้อมกับยื่นถุงขนมมาด้านหน้า

“นี่เป็นขนมที่ฉันทำเองค่ะ ถะ ถ้าไม่รังเกียจยังไงก็...”ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงจัด ก่อนจะค่อยๆช้อนตาขึ้นมามองผมอย่างกล้าๆกลัวๆ

หึ

“ขอบคุณสำหรับขนมนะครับ” ผมคลี่ยิ้มประจำตัวให้เธอพร้อมกับยื่นมือออกไปรับถุงขนม แต่อยู่ๆก็ก็มีน้ำหนักกดลงบนบ่าผมเต็มแรง

“ว้าว นี่เธอทำเองเลยเหรอ หน้าตาน่าทานสุดๆไปเลยนะเนี่ย นี่ๆ นายว่าอย่างนั้นไหม ทาคาเทรุ” อิมาริที่มาจากไหนไม่รู้โผล่พรวดมาฉวยถุงขนมไปหน้าตาเฉย แถมยังเล่นหูเล่นตาจนน่าหมั่นไส้

แต่นั่นน่ะ เอาไว้ทีหลังได้

“ขอโทษที่อิมาริเสียมารยาทนะครับ” ผมส่งสายตาไปหาตัวต้นเรื่องที่ขมวดคิ้วแวบหนึ่งก่อนจะกลับมาทำหน้ายิ้มเหมือนปกติ แล้วส่งถุงขนมกลับมาให้ผม

“แหม ทาคาเทรุ ก็ฉันน่ะอยากได้ขนมจากสาวน้อยน่ารักๆบ้างนี่นา” อิมาริทำน้ำเสียงเสียดาย “ขอโทษที่ผมหยิบของทาคาเทรุไปนะครับ แต่ขนมของคุณน่ะมีเสน่ห์จนผมทนไม่ไหวเลยล่ะครับ”

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ ท่านโมโมโซโนะ”เด็กคนนั้นยิ่งก้มหน้ามุดลงไปใหญ่ ก่อนจะโค้งตัวเป็นการลาแล้ววิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

“ทาคาเทรุ นายชอบเด็กคนนั้น?”

“นายคิดว่าผมชอบเธอ...?” ผมเลิกคิ้วถามกลับไป ซึ่งก็เป็นปฏิกิริยาที่คาดเอาไว้...หมอนั่นปฏิเสธกลับมาทันควัน แต่ก็ยังขมวดคิ้วยุ่ง

“ไม่...แต่วันนี้...นาย” เขาพูดช้าๆ เหมือนพยายามคิดให้ออกว่าต้องพูดอะไรต่อ “วันนี้นาย...แปลก”

“ผม?”

“นายนั่นแหล่ะ...ปกตินายจะไม่เห็นจะอยากได้ขนมพวกนี้...ใช่! วันนี้นายดูต้องการขนมคืนจากฉันจริงๆ ไม่ใช่แค่พูดตามมารยาทแบบทุกที” แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้อ้าปากแย้งอะไรไป อิมาริก็พูดขึ้นต่อ “ยังไม่นับว่านายไม่พูดกระทบว่ามันดูเหมือนของมืออาชีพด้วย ฉันรู้ว่านายรู้พอๆกับฉันว่ายัยนั้นน่ะเอามาจากร้านที่พวกเราเคยไปกัน”

“ใช่ ผมรู้”

“นั่นแหล่ะที่แป...หือ เดี๋ยวก่อนนะ ร้านนั่นน่ะ...ไม่ใช่ว่าเป็นร้านโปรดของคุณพี่เรย์กะ...” เขาพูดงึมงำก่อนจะชี้นิ้วขึ้นมาแทบจะจิ้มหน้าผม “นะ นาย! ”

“อย่างที่นายคิดนั่นแหล่ะ อิมาริ” ผมยักไหล่ ไม่รู้ว่าเขาจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ทำไม ถึงปกติผมจะไม่รับขนมเป็นบางครั้งแต่ก็หมอนี่เองนี่แหล่ะที่คอยยัดเยียดให้ผมรับขนมพวกนั้นทุกครั้งที่เขาเห็น

พอยกขนมให้ผมแล้ว ผมจะเอาไปทำอะไรมันก็ไม่น่าจะใช่เรื่องของคนพวกนั้นที่ต้องมายุ่งหรอกนะ ผมจะเอาไปทิ้งถังขยะหรือจะเอาไปให้ท่านพี่ นั่นมันก็เรื่องของผม

“คิโชวอิน ทาคาเทรุ...นายกำลังเหยียบย่ำน้ำใจของเด็กผู้หญิงอยู่นะ” อิมาริว่าซึ่งมองในมุมเขาก็คงจะเป็นอย่างนั้นล่ะนะ...เอาของที่ผู้หญิงคนนึงให้ไปให้ผู้หญิงอีกคน แต่สำหรับผม...ถ้าจะให้ผมกินขนมตอบแทนน้ำใจของใครที่ไหนไม่รู้ เอาไปให้ท่านพี่กินและยิ้มออกมายังจะมีประโยชน์ซะกว่า แถมพอผมเฉลยออกมาว่าเป็นเด็กผู้หญิงที่ให้มา ปฏิกิริยาตอบรับของท่านพี่...ต้องน่ารักมากแน่ๆ

ท่านพี่คงจะแอบเนียนๆถามเรื่องชีวิตในห้องของผมช่วงนี้ แล้วก็ลามมารูปถ่ายของห้องผม แค่คิดว่าถ้าผมจะตอบแบบอ้อมไปอ้อมมาแล้วท่านพี่จะหาทางยังไง...ผมก็อยากให้หมดวันแล้วกลับไปเจอท่านพี่ที่บ้านเร็วๆจัง น่าสนุกจริงๆเลยน้า~
--------------------------------------------------------
ปล.คิดถึงท่านพี่...

>>56 ช็อตนั้นโคตรกรี๊ดเลย ฮือออ ดิบสองตอนล่าสุด​นี่มันโคตรของโคตรดีงาม จอมมารพลังสูงส่งนัก กูไม่อาจย้ายไปเรือรำไหนได้อีกแล้วววว

ขอกรี้ดดิบด้วยคน กรี้ดดดด
.
.
.
.
.
อะร๊ายยย นี่ท่านฮิโยโกะมีพลังจิตใช่มั้ย?! รู้ว่าเรือเอ็นโจกำลังจะเหลือแต่ซากใต้น้ำ เลยส่งใบชุบมาให้เหล่าลูกเรือ!!!