Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

ใครจบมู่โดยการหักธงว่ะ😑😑😑😂😂

โคตรไม่มงคล 555555555555555555555555555555555555

ใครมันปิดมู้! ยอมรับมาซะะะะ 😂
ไหนจะคาน ไหนจะเจาะเรือกันเอง โม่งนี้ต้องเน้นสู้ชีวิตกันหน่อยนะ 555555

อึ๋ย!! กะ กูเองทะ ที่ปิดมู้.. กูก็แค่พูดความจริง//พูดกระซิบแบบปากคอสั่น

บ้าเอ้ย ขอให้คำสาปคานและการหักธงย้อนเข้าตัวมึงเอง!! 55555555

>>4 ดูจากชื่อมู้แล้ว... ผู้พิชิตทั้ง 11 ก็พ่ายไปแล้วนะมึง 555

>>6 มึงมันโหดร้ายยยย กูไม่อยากอยู่บนคานเป็นเพื่อนนางอ่ะ! อย่าสาปแช่งกูด้วยคำสาปคานเลย!!

KY เนื่องจากกูยังติดใจเรื่องบอร์ดเกมที่ท่านเรย์กะซื้อให้ยูกิโนะอยู่ กูจึงหาข้อมูลเกมไปเรื่อยๆแล้วพบว่ามันมีให้เล่นบนโทรศัพท์ว่ะ

ios : https://itunes.apple.com/th/app/the-game-of-life/id1117405948?mt=8
android : https://play.google.com/store/apps/details?id=com.marmalade.golmobile

มีใครสนใจเล่นป่าววะ กูอยากเล่น 55555

>>9 โครตน่าเล่นอ่ะ กูจะตามรอยลูกแฝดแบบคาบุรากิบ้าง555555555555
>>7 อย่าว่างั้นงี้เลย นี่โหวตผู้พิชิตทั้ง11แต่ก็พ่ายแพ้ต่อคานว่ะ 55555555 คานเจ้าแม่แข็งแกร่งละเกินนน

>>9 อ่ะ เสียตังค์

จริงด้วย เพิ่งเห็น ถถถถถ

มีพล็อตมาเสนอให้ผู้มากความสามารถไปประพันธ์
>>>เรื่องเกิดขึ้นหลังkimidolceจบเรย์กะถูกรุมรังเกียจวาคาบะก็รักกับคาบุอย่างมีความสุข แต่จู่ๆเรย์กะกับวาคาบะก็สลับร่างกัน!!!!

>>9 เกมส์น่าสนอะ แต่แพงจัง 555

>>9 กูก็อยากเล่น แต่เสัยเงินอ่ะ บวกกับไม่รู้ว่าจะเล่นซักกี่ครั้งด้วย กลัวไม่คุ้มเงิน

ขอ ky ถามหน่อยดิ มึงว่าประโยค "แค่คนเคยเห็นหน้า" จะรู้ไปถึงหูเอ็นโจป่ะวะ กูย้อนกลับไปอ่านเพื่อเก็บข้อมูลเขียนฟิคแล้วก็สงสัยเบาๆ ส่วนตัวกูเชื่อว่ารู้ แต่ทำยิ้มๆไม่แสดงออกไปงั้น แต่อีกใจกูก็ภาวนาให้เขาไม่รู้ สงสาร ถถถถถถถถถถถถถถ

>>16 กูว่ารู้...

>>9 แพงง่ะ มันก็คล้ายๆเกมเศรษฐีป่ะ เล่นแทนกันได้หน่าาาา

ในตอนนั้นมีพยานแค่มินามิคุงอะ ถ้ารู้ต้องว่าน้องจะโดนใครสาวไส้แค้นความจริงในห้องนั้นออกมา
ริรินะ? น้องแว่น? แล้วข่าวจะกระจายไปถึงเอ็นโจยังไง
น้องแว่นเป็นสาย? แต่แค่เรื่องว่าที่คู่หมั้นน้องแว่นก็ยังไม่รู้เลย อาจจะไม่ใช่?

>>19 เรื่องคู่หมั้นน้องแว่นรู้นิ แบบระแคะระคายอ่ะ

>>19 เรื่องว่าที่คู่หมั้น น้องแว่นรู้เว้ย ตอนท้ายที่บอกได้ยินข่าวลือประหลาดเกี่ยวกับเอ็นโจมา แต่จะจริงรึเปล่าก็ไม่รู้(ยังไม่คอนเฟิร์ม) แล้วบทต่อมายุยโกะโผล่ทันที นี่ก็พอยืนยันความสามารถทางด้านข่าวกรองของน้องเขาได้ ซึ่งกูทึ่งมาก ว่าน้องเขาไปรู้มาจากไหนวะ ในหลายๆข่าวมันก็ดูจะเกิดขึ้นในที่มิดชิดมากนะ อย่างมอบหิ่งห้อย หรือถูกอิมาริขอแต่งงาน(แบบเล่นๆ) แต่น้องแว่นก็ยังรู้ได้ โรงเรียนนี้แม่งมีแต่สายลับหน่วยข่าวกรองกันทั้งนั้น

>>16 สตอกเกอร์กิตติมศักดิ์ระดับเอ็นโจ กูว่าไม่น่าพลาด

>>20 >>21 แต่ถ้าน้องเป็นสายให้เอ็นโจ น้องก็น่าจะรู้จักเอ็นโจระดับนึงหรือสืบได้เลยไม่ใช่จากข่าวลือ
หรือนายจ้างไม่เปิดเผยข้อมูลตัวเอง? ถถถถถ

จริงๆซุยรันเป็นโรงเรียนสอนสตอล์กเกอร์ชัดๆ

>>16 เราว่าขนาดน้องแว่นยังรู้ไปถึงหิ่งห้อยที่เอามาให้ได้ เอ็นโจน่าจะระดับสูงกว่า เป็นไปได้สูงว่ารู้... แต่ก็ไม่อยากให้รู้เลยอ่ะ สงสารรรร ไม่งั้นถ้าไม่ใช่สายเอ็ม ก็ต้องคิดเข้าข้างตัวเองหน่อยว่าเรย์กะคงไม่อยากแนะนำเขาให้ผู้หญิงอื่นรู้จักอะไรงี้...

Ky นะคะ ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3689/936-938/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ
มีคนหาเพลงมาให้ด้วย เขิน 555 ว่าแต่เราเอาชื่อกระทู้กันงี้จริงหรอคะ... ทำไม 11 ผู้กล้าถึงพ่ายแพ้ต่อคาน //ร้องไห้
..............…….....

ฉันรีบขอโทษเอ็นโจ อีกฝ่ายทำหน้าสงสัย แต่ท่าทางจุกทีเดียวเลยตามฉันมาไม่ได้ เรย์กะโลก KimiDolce ดูต่อยแรงเหมือนกันนะคะ...

ในขณะที่ฉันกำลังจะเมลล์หาคาบุรากิถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก็ชะงัก ตอนนี้ฉันทะเลาะกับเขาอยู่นี่คะ...

ฉันลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะเก็บมือถือไป ไม่ได้ค่ะ! ต่อให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นจะให้อภัยคาบุรากิแบบนั้นง่ายๆไม่ได้เด็ดขาด! ถ้าเขาติดเป็นนิสัยแล้วจะแย่ ไล่ทำร้ายคนที่ไม่พอใจแบบนี้มันอันธพาลสุดๆเลยนะคะ

ตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้ว ฉันก็เดินออกจากโรงเรียนปกติค่ะ แต่เพราะทุกวันที่ผ่านมาฉันกลับกับคาบุรากิเสมอ เนื่องจากไปทางเดียวกันและหลังเลิกเรียนเราก็จะอยู่นั่งคุยเรื่อยเปื่อยกันตลอด เลยไม่ได้แยกรถ

ฉันคิดว่าคาบุรากิจะมาดักรอฉันหน้าโรงเรียนเพื่อขอโทษและพาฉันกลับห้อง แต่เขาไม่ได้อยู่แถวนี้เลยค่ะ ค่อนข้างผิดคาดนิดหน่อย ถึงอย่างไรก็ดีแล้วนะคะ ฉันจะได้กลับรถไฟแบบสบายใจหายห่วง

พอเดินออกมาไม่ไกลนักก็เห็นคาบุรากิอยู่กับประธานชมรมฟุตบอลค่ะ ไม่รู้ว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน แต่สุดท้ายคาบุรากิก็พุ่งเข้าไปต่อยอีกฝั่งจนสลบ

“ทำอะไรคะ!”

ฉันพูดแล้วเดินตรงไป คาบุรากิเห็นก็ชะงัก ก่อนจะชวน “กลับบ้านกันเถอะ” ฉันรู้สึกโกรธมากเลยค่ะ นายเพิ่งต่อยคนจนหมดสติมานะ!!!

ฉันต่อว่าเขารุนแรง เรียกคนมาช่วยพาประธานชมรมฟุตบอลไปโรงพยาบาล

“ไม่มีทาง!” คาบุรากิพูดอย่างดื้อดึง เมื่อฉันบอกให้เขาไปขอโทษและชดใช้ค่าเสียหาย

“นายเป็นคนที่ต่อยเขานะคะ!!!”

“หมอนั่นอยากจะจีบเธอนี่!”

“นั่นยิ่งเป็นเหตุผลที่แย่กว่าเดิมอีกค่ะ” ฉันพูดอย่างโมโห “อย่าตัวทำให้ฉันเกลียดไปมากกว่านี้อีกเลยนะคะ”

คาบุรากิสะดุ้งตกใจ ก่อนเอ่ยเสียงอ่อนว่า “เรย์กะ...”

“ฉันไม่อนุญาตให้เรียกชื่อต้นแล้วค่ะ ไม่ต้องมาเรียกฉันแบบนั้นอีกนะคะ ท่านคาบุรากิ”

คาบุรากิท่าทางตื่นตระหนกกว่าเดิม แต่ก็ทำได้แค่อ้าปากค้าง แววตาดูสะเทือนใจเอามากๆ

ฉันเดินหนีออกมา ตอนนี้ฉันรู้สึกทั้งโกรธทั้งใจอ่อนในเวลาเดียวกัน ถ้ามองเขานานกว่านี้ต้องยอมให้อภัยเขาไปแน่ๆ ทั้งๆที่เขาทำอะไรไม่สำนึกเลยสักนิด!

“เดี๋ยว! เรย์กะ!!!”

เสียงของคาบุรากิไล่หลังมา ในขณะที่ฉันคิดจะหันไปบอกเขาว่าอย่ามาเรียกฉันแบบนั้น ก็ถูกเขาผลักอย่างแรงจนตัวฉันกระแทกพื้น

นายทำอะไรน่ะ!!! ฉันลุกขึ้นอย่างเจ็บๆ เตรียมจะต่อว่าคาบุรากิ แต่ก็เห็นเขาถูกรถชนต่อหน้าต่อตา

ฉันมองตรงตำแหน่งที่ตัวเองอยู่เมื่อกี้ ตอนนี้คาบุรากิไปอยู่ตรงจุดนั้นแทน และต้องรับในสิ่งที่ฉันควรโดน...

ฉันกรีดร้องเมื่อเห็นร่างของคาบุรากิลอยไปกระแทกพื้น หัวของเขามีเลือดออกออกมาไม่หยุด ทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล คนขับรถรีบออกมาดูอย่างตกใจ ฉันมองร่างนั้นอย่างทำอะไรไม่ถูก

คาบุรากิถูกส่งไปโรงพยาบาล ฉันตามไปอย่างหวาดหวั่น เขาต้องเข้าห้องฉุกเฉิน และหายไปรักษาในนั้นหลายชั่วโมง ฉันได้แต่นั่งรอคอยอยู่ด้านนอก ท่านประธานคาบุรากิและมาดามคาบุรากิเองก็มาด้วยเช่นกัน ทั้งๆคู่ปลอบประโลมกันเมื่อรู้ว่าคาบุรากิยังไม่พ้นขีดอันตราย และพยายามปลอบฉันที่ร้องไห้ไม่หยุดมาสักพัก

ฉันได้แต่โทษตัวเองอยู่ในใจอย่างหวาดกลัว

ได้โปรดอย่าไปนะ... ถ้าไม่เหลือนาย ฉันก็ไม่เหลือใครอีกแล้ว

ขอร้องล่ะ อย่าจากไปเลยนะ อยู่กับฉันเถอะนะ...

ทำไมไม่เป็นฉันที่ถูกชน... ได้โปรดลืมตาขึ้นมาอีกครั้งได้ไหม

ฉันอยู่บนโลกใบนี้ได้ก็เพราะมีนายนะ...

ผ่านไปจนเกือบถึงเช้า หมอก็ออกมาบอกว่าคาบุรากิพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่คงอีกสักพักถึงจะฟื้น ฉันอยู่เฝ้าเขาในฐานะคู่หมั้น ตอนนี้ฉันได้แต่กลัว...กลัวเหลือเกินว่าคนตรงหน้าจะไม่ใช่คาบุรากิคนเดิมอีกแล้ว

ฉันนั่งข้างๆเตียงของเขาจนหลับไป...

เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ก็เห็นคาบุรากิตื่นอยู่แล้ว ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเตียง มองมาที่ฉันด้วยท่าทางนิ่งขรึม

“เธอรู้สถานการณ์แล้วสินะ เธอเคยกลับไปที่โลกเดิมครั้งหนึ่งแล้วนี่” คาบุรากิพูดอย่างจริงจัง แต่ทำให้หัวใจของฉันหล่นวูบ

“ท่านคาบุรากิของโลกนี้หรอคะ...”

ฉันฝืนถามออกไปอย่างยากลำบาก รู้สึกร่างกายกรีดร้อง หัวใจของฉันเจ็บปวดราวกับค่อยๆถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ แทบใจสลายเมื่อมองคาบุรากิที่ดูสุขุมเคร่งขรึมพยักหน้ายืนยันในสิ่งที่ฉันหวาดกลัว ร่างกายไร้เรี่ยวแรงไปหมดจนพูดอะไรไม่ออก

รถชนทำให้ทะลุมิติได้จริงๆด้วยงั้นหรอ...

“ช่วยเล่าให้ฟังได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้”

“คาบุรากิของโลกฉัน ช่วยฉันเอาไว้... เขายอมถูกรถชนแทนฉัน...” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นแบบอดไม่ได้อีกต่อไป คาบุรากิหลุดมาดนิ่งนิดหน่อยแล้วมองฉันอย่างตกใจ พูดอะไรสักอย่างที่ไม่สามารถส่งมาถึงฉันได้อีกแล้ว

ทำไมต้องเป็นแบบนี้... สิ่งสุดท้ายที่ฉันพูดกับเขาคือเรื่องทะเลาะตัดขาด...

ได้โปรดเถอะ เป็นแค่ฝันร้ายได้หรือเปล่า ขอให้ฉันตื่นขึ้นมาแล้วอยู่ในโลกที่มีคาบุรากิได้ไหม...

ฉันได้แต่ร้องไห้ต่อไป ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกแล้ว ไม่รับรู้อะไรอีก ได้ภาวนาให้ฝันร้ายครั้งนี้จบลง...

ฉันร้องไห้จนหมดแรงและหลับไปอีกครั้ง...

เมื่อฉันสะดุ้งตื่นมาครั้งนี้ รู้สึกถึงความอบอุ่นของมือใครสักคนที่กำลังลูบผมฉันอยู่ ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้น ก็เห็นคาบุรากินั่งยิ้มอยู่

“ตื่นแล้วหรอ” เขาถาม พลางเอาผมของฉันทัดหูเอาไว้อย่างแผ่วเบา “เธอน่ะนอนได้ผิดท่ามากเลยรู้ไหม เดี๋ยวก็ปวดคอหรอก”

“เอ๋...?”

ฉันมองเขา

“ยังอยู่โลกนี้หรอคะ”

“พูดอะไรน่ะ? อ้อ รถชนก็มีสิทธิทำให้ทะลุมิติได้สินะ ลืมไป”

ฉันโผกอดเขาทันทีทั้งน้ำตา เขาสะดุ้ง แต่ก็กอดตอบ พร้อมซุกหน้าลงกับไหล่ของฉัน

เมื่อกี้ที่ฉันเห็นคาบุรากิจากอีกโลกเป็นแค่ความฝันสินะคะ ฉันกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น อีกฝ่ายเผลอร้องออกมาเล็กน้อย ก็นะ โดนชนคงเจ็บแผลมาทั้งตัว พอคิดได้ดังนั้นก็กอดเขาแรงกว่าเดิม ลงโทษที่เขาทำให้ฉันเป็นห่วง!

คาบุรากิกลั้นเจ็บจนเกร็ง แต่ก็ยังถามเสียงอ่อย "เธอหายโกรธฉันหรือยัง..."

"ยังค่ะ!"

"อือ..."

คาบุรากิรับคำเสียงเศร้าซึม ฉันเลยถอนหายใจ

"ไปขอโทษประธานชมรมฟุตบอล แล้วอย่าไปทำอะไรแบบนี้อีกนะคะ"

"แล้วจะหายโกรธฉันใช่ไหม"

"อย่าไปทำแบบนี้อีกแล้วกันนะคะ"

"อือ" คาบุรากิรับคำอย่างยินดี ก่อนกอดฉันอีกรอบ ฉันลูบๆหัวเขาเบาๆ อย่างกับเด็กน้อยจริงๆนั่นแหละค่ะ

ฉันมองสีหน้าดีใจของเขาแล้วหมั่นไส้ชะมัดเลยค่ะ ทั้งๆที่ฉันกลัวแทบตายแท้ๆ หมอนี่กลับมานั่งยิ้มระรื่นอยู่บนเตียง ไม่ได้รู้ถึงความหวาดหวั่นของฉันเลยสักนิด

คาบุรากิยิ้มให้ฉันแบบเด็กๆ แววตาเป็นประกายวิ้งวับ มาดจักรพรรดินายหายไปไหนหมดคะ คิดว่าทำหน้าอย่างนั้นแล้วจะน่ารักสู้ยูกิโนะคุงได้หรือไง

"ถูกชนนี่คุ้มดีจังเลยนะ” คาบุรากิพูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะสะดุ้ง “โอ้ยๆๆๆๆ เจ็บนะ!"

"ไม่ต้องพูดเลยค่ะ!" ฉันพูดหลังจากกดแผลเขาอย่างหมั่นไส้ ไม่ต้องมายิ้มอย่างนั้นเลยนะคะ!

ร่างของคาบุรากิถูกชนมาใหม่ๆ เลยสู้แรงฉันไม่ได้ แม้ดูเหมือนพยายามจะหนีก็หนีไม่พ้น ได้แต่ร้องโอดครวญ ฉันเกือบจะใจอ่อน แต่เห็นเขายิ้มไม่หยุด เลยกดต่ออีกนิดหนึ่ง

หลังแก้แค้นคาบุรากิเสร็จ ฉันก็ไม่ทำอะไรอีก เขาเอาผมฉันไปม้วนเล่น ทำตัวเหมือนเด็กสี่ขวบไปได้

"แต่ดีจังเลย รอบนี้ฉันช่วยเธอสำเร็จแล้ว”

เขาพูด แววตาของเขาปีติยินดีอย่างไม่คิดจะปิดบัง

"นั่นสินะคะ"

ฉันรับคำ นึกถึงครั้งแรกที่คาบุรากิพยายามช่วยฉันไม่ให้ถูกรถบรรทุกชน สุดท้ายก็เหวี่ยงฉันไปไม่พ้น และโดนชนตามเขาไป ก่อนจะทะลุมิติมาที่นี่ด้วยกัน เขาไม่เคยหยุดโทษตัวเองเลยนับแต่ตอนนั้น

“ขอบคุณนะคะ”

ฉันยิ้มให้คาบุรากิ เขาหน้าแดง เอ๋~ ทำตัวน่ารักก็เป็นเหมือนกันนะคะ

“จะว่าไป...” คาบุรากิทำหน้าจริงจัง “เธอม้วนผมผิดข้างงั้นหรอ”

“เอ๋?”

ฉันมองปอยผมที่ม้วนกลับข้างในมือคาบุรากิ คาดไม่ถึงหน่อยๆว่าเรย์กะโลก KimiDolce จะมีม้วนผมผิดแบบนี้ด้วย หรือว่าผมมันกลับข้างมาตามวิญญาณของฉันที่ทะลุมิติมางั้นหรอคะ

“ถ้าเจอปอยผมม้วนกลับข้าง ความสุขจะมาเยือนนะคะ”

“หะ? เหมือนเห็นผึ้งทำรังในบ้านหรอ”

ช่วยยกตัวอย่างความเชื่อที่ดูน่ารักกว่านี้ไม่ได้หรือไงคะ! แต่พูดไปอยากกินแพนเค้กราดน้ำผึ้งจังเลยนะคะ

“ฉันขออะไรเธอได้ไหม ไหนๆก็เจอปอยผมกลับข้างแล้ว”

ต้องโชคดีด้วยตัวเองสิคะ! ฉันไม่ได้บอกว่าจะขอพรได้อย่างหนึ่งถ้าเจอปอยผมกลับข้างของฉันซะหน่อย! แต่เขาเพิ่งยอมโดนรถชนเพื่อช่วยเหลือฉันมานี่คะ...ยอมสักครั้งคงไม่เป็นไรมั้ง เขาคงไม่ขอให้ทำอะไรยากๆเหมือนเวลาโดนจอมมารทวงหนี้

“อยากให้ฉันทำอะไรให้หรอคะ” ฉันถาม

“เป็นแฟนกันนะ”

“เอ๋?!”

ฉันอุทานแล้วลุกขึ้นเดินถอยหลัง หน้าร้อนแผ่วไปหมด อือออ ไม่เปิดโอกาสให้ฉันหลอกตัวเองว่าเป็นอย่างอื่นแล้วหรอคะ พยายามเลี่ยงจะคิดเรื่องนี้มาโดยตลอดแท้ๆ...

“อือ เปลี่ยนก็ได้ ฉันขอเรียกเธอว่าเรย์กะเหมือนเดิมนะ”

ช่วยเปลี่ยนใจตั้งแต่ก่อนพูดออกมาไม่ได้หรือไงกันคะ! ฉันเอามือปิดหน้าไว้ ตอนนี้มันร้อนจี๋ราวกับเป็นไข้เลยค่ะ

“แต่ฉันก็อยากให้เธอเป็นแฟนฉันเหมือนกันนะ”

อย่าย้ำสิคะ! ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ร้อนแดงไปทั้งตัว แถมทำไมฉันหุบยิ้มไม่ได้เลยคะ!!!

“ไม่ใช่ว่าจะจีบให้ติดแล้วค่อยสารภาพหรอคะ...”

ฉันไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ตอนนี้สมองประสาทฉันตื่นตัวตกใจไปหมดจนไม่เหลือสติอีกต่อไป

“ฉันยังจีบเธอไม่ติดงั้นหรอ... ถือว่าฉันยังไม่ได้พูดอะไรแล้วกัน เดี๋ยวขอจีบต่ออีกสักพักก่อน”

พูดบ้าอะไรคะ! คิดว่าอยากลืมก็ลืมง่ายๆหรือไงกัน! คำสารภาพที่ให้มาแล้ว ฉันไม่ให้คืนหรอกค่ะ!!!

ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนความร้อนแทรกซึมสมองจนไม่เหลือสติอะไรอีกแล้วค่ะ...

------------- (จบตอน 40) ------------

>>25->>27 ฟิคคู่หูดีงามต่อใจมากกกก ฮืออ คาบุน่ารักมากจริงๆ เตรียมสละเรือจอมมารแล้ว5555555

อ้ากกกกกกก น่าร้ากกกกก

>>24 เออ งั้นไม่ให้รู้ละกัน กูสงสาร อย่ารู้เลย แค่คนลาเต้ที่ตั้งใจทำทิ้งต่อหน้าต่อตาก็เจ็บปวดพออยู่แล้ว
กูแค่จิ้นเหตุการณ์ตอนเอ็นโจได้ยินว่ามีคนแปลกๆมาหาคุณคิโชวอิน เลยเดินมาดูเป็นการคุมเชิง และก็ได้ยินประโยคแค่เคยเห็นหน้า ก็เลยต้องกลับออกไปซดลาเต้ปนน้ำตาแบบเงียบๆ กาแฟมันขมเหลือเกินนนนนนนน ถถถถถถถถถถถถถ โอ๊ย เขียนเองปวดใจเอง เพราะงั้นอย่ารู้เลยนะเอ็นโจ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ในที่สุดดดด มันต้องอย่างนี้คาบุ ขอเป็นแฟนไปเลยยยย พูดให้ชัดไปเลย กับคนซื่อบื้อชอบหลอกตัวเองน่ะ จะมาเนียนจีบไม่ได้!!

>>30 หรือว่ามึงคือโม่งที่เขียนเอ็นโจไซด์สตอรี่!? กูรออยู่นะะะะ

แต่กูว่าเอ็นโจก็พอจะรู้จักเรย์กะเป็นอย่างดี รู้ว่าเรย์กะเป็นพวกไม่หาเหาใส่หัวให้ตัวเอง ถ้าได้ยินก็คงเดาได้ แต่ก็คงช้ำในเบาๆ ถถถถ

>>25-27 เฮ้ยยยยยยยย บอกแล้วว่าชื่อมู้เป็นหอคอยบาเบลพังไปซ้าาาาาา แค่ฟิกก็ชุ่มชื่นหัวใจจจจ เค้าได้กัน(?)แล้วค่ะะะะะะ ฮือออออ

ky นิด ตอบโม่ง >>916 ของมู้ที่แล้วเรื่องฟิคใหม่ที่เสนอมา...มีพล็อตที่คล้ายๆ กันวางไว้นานแล้วอยู่นะ สนมั้ย? ถ้าสนจะได้ขุดกรุขึ้นมาเรียบเรียงให้จบ...พอดีช่วงนั้นมีแต่ฟิคหวานๆ ไม่อยากเบนเข็มเลยเก็บไป พอพูดเลยนึกถึงขึ้นมา

ฟิคคู่หูโคตรดีงามม เกือบจะยืดตัวออกมาพาดเรือคาบุอีกลำ
จากปกติที่นอนพาดเรือ ท่านพี่ ยูกิโนะ เอ็นโจว ว่าแต่ทำไมมีแต่เรือจอมมารวะ55555

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เขาขอคบกันแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ส่วนคาบุรากิโลกเก่า กุมีความโดขิโดขิเบาๆไม่ใช่กับเรย์กะ แต่เป็นตัวกูเอง กูอาสารับไปดูแลค่ะ

>>34 โอนะมึง แต่งเลย แต่งเลย

ท่านเรย์กะ ออกคำสั่งได้โหดร้ายมากค่ะ พยายามเฟ้นหาสมาชิกหมู่บ้านคานทองเพิ่มเรอะ

ก๊อกๆ ฮัลโหลๆ นี่โม่งแปลนะ กูกลับมาแล้ว~ เอาตอนใหม่มาด้วย~ แวะไปอ่านกันนะจุ๊ :3

>>39 กรี๊ดดดดดดด จูบปาก กูคิดถึงมึงจังเลยยยย //วิ่งไปอ่าน

ความรู้เสริมในตอนล่าสุด : 3 พี่น้องกอร์กอน
กอร์กอน เป็นอสูรกายน่าเกลียดน่ากลัวมีผมเป็นงู มีด้วยกันสามพี่น้องคงกระพันฆ่าไม่ตาย ยกเว้นตัวน้องสุดท้องที่ชื่อเมดูซ่าที่อาจฆ่าให้ตายได้ ตำนานกล่าวว่าเดิมทีกอร์กอนทั้งสามเป็นเทพธิดารูปงามและอ่อนโยน มีความบริสุทธิ์เป็นพรหมจารีย์ แต่เมดูซ่าโดนเอเธน่าสาป ทำให้จากผมสลวยสีทองกลายเป็นงูฟ่อๆทั่วหัว
พอไปอ่านประวัติแล้วเมดูซ่าถือว่าเป็นอสุรกายที่มีประวัติน่าสงสารมากๆเลยว่ะ

โม่งแปลโอกาเอริ~
.
.
ท่านเรย์กะรับมือกับเรื่องพวกนี้ได้ดีขึ้นทุกวัน สมแล้วที่เป็นเจ้าแม่กาลี

>>25-27 เขาขอคบกันแล้ววววว----!! โอ้ยยย เขิน เรย์กะในที่สุด... ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือนนางแล้ววว ถึงจะแค่ในฟิคก็เถอะ อุคิ ฮิฮิ

ยินดีต้อนรับ​ค่ะโม่งแปล คิดถึง​จังเลย จุ๊บๆ

ท่านเรย์กะ แม่เขาอนุญาต​ให้ไปที่บ้านแล้วนะคะ! อย่าปฏิเสธ​ซิ!!
วาเลนไทน์​อีเว้นท์​ใกล้มาทีแล้ว~ กรี๊ด​

อะไรคือหนุ่มชวนไปบ้านแล้วสวดปัดเป่าเภทภัย ท่านเรย์กะะะะ
ทำไมตอนนี้กูรู้สึกซรึรุฮานะน่าเอ็นดู อิทธิพลจากฟิคเหรอ!? เหมือนจะออกมาร้ายๆ แต่ก็ดูซึนๆ หรือกูมโนไปเองวะ 555 ทำไมนางดูน่ารักขึ้น เห็นมีบทแล้วคิดถึงแปลกๆหลังหายไปนาน
เจ้าหนุ่มที่แซวน่าสงสาร กูว่าตอนสามสาวหันขวับไปพร้อมกันนี่กลัวใช่เล่นเลยนะ 555555

ดิบตอนใหม่​ก็มาแล้ว!

>>25-27 ฟิคคู่หูทำกูเขินน คาบุเวอร์นี้น่ารักวะ

>>46 นั่งรอผู้ใจบุญสปอยเนื่องจากไม่มีความสามารถอ่านดิบเอง //ทำตัวให้น่าสงสาร

สกรีมดิบ
.
.
.
.
.
ช่วงแรกกรี๊ด​กะเอ็นโจมาก โอ๊ยยยยย​ กรี๊ด​ดดดดดดด ไม่อยากให้เธอจากไป เลยต้องยื้อเธอไว้ด้วยของกิน ถถถถถ
คาบุช่วงแรก​ก็ดีอยู่ แต่ตอนท้ายนี่อะไรของมึง! เลวมาก! พูดอย่างงี้กับหญิงสาว​ได้ไงวะ! ขาหมู!
? อ้วน​!? กูบอบช้ำ​มาก ไอ้คนปากพล่อย! แง้

>>49 คาบุ........มึ้งงงงงงงงงงงงงงง!!!
ท่านเรย์กะเอารองเท้าชุบน้ำแล้วตบหน้าจนกว่ารองเท้าจะแห้งแม่งเลยค่ะ ใครใช้ให้พูดเรื่องความอ้วนกับหญิงสาวคะ หอยหลอด
ทำไมกูรู้สึกว่าคาบุรากิมันรักษาความเลวได้เสมอต้นเสมอปลายกับท่านเรย์กะมากๆเลยวะ ตั้งแต่คอร์สอดอาหาร เก็บแต้มนักษัตร เซอร์บิรุส เทพมิรุคุ บลา บลา บลา อะไรนี่แล้ว ถถถถถถถถถถถถถถถ

>>49 สกรีมด้วยคน
.
.
.
.
.
.
.

.
.
โอ๊ยยยย ตอนต้นๆดีต่อใจของลูกเรือเอ็นโจจริง น้ำตาจิไหล มีแอบหยอกท่านเรย์กะด้วยอ้ะะ มีสอนหนังสือท่านเรย์กะ(นิดนึง)ด้วยอ้ะะะ ตอนหลังๆนี่แบบ... คาบุมึ๊งงงงงงง โผล่มาเม้าแต่เรื่องแกงกะหรี่ แถมยังจะลากท่านเรย์กะไปฟิตเนสตัวเองอีก TwT
rip

ตอนใหม่โคตรเข้ากับชื่อมู้ คานที่กำลังก่อตัว เรก๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา เธอจะลากคนอื่นมาร่วมวงไม่ได้ เดี๋ยวกรรมตามสนองหรอก

>>25-27 วั้ยตายแล้วววววว ดีงามม กูเขินไปหมดดดด ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ คาบุรากิในฟิคคือดี แต่ในแปลล่าสุดคืออัลไลคะคุณ เล่นแก้กลห่วงจนนอนไม่พอคืออาร๊ายย ตาแดงไปหมดแล้ว ถถถ
กรี๊ดคิดถึงโม่งแปลจุงเบยย ชั้นมารอที่ท่าเรือทุกวันเลยนะ <3

>>51 ต้องเว้นช้ะ เพราะเกี่ยวกับสปอยดิบเนาะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กรี๊ดดด ตายแล้ววว พอจะมีใครแปลประโยคที่หยอกเรย์กะมาให้อ่านได้บ้างงง โฮรววว ;-; แต่นังคาบุนี่มัน.....

แปลไทยล่าสุดนี่มันอะร้ายยยยย
ท่านเรย์ก๊าาาา พอมีหนุ่มมาชวนไปบ้าน หล่อนก็หนีไปชมรมแถมยังสวดปัดเป่าพิบัติภัย นี่หล่อนยังมีหน้ามาบ่นถึงฤดูใบไม้ผลิอยู่อีกเรอะ! เดาว่าท่านเอ็นโจคนน่าสงสารก็น่าจะเดาออกเหมือนกันว่าโดนหนี ไม่แน่ว่าถ้าท่านเรย์กะหันกลับไปอาจจะเห็นรอยยิ้มขื่นๆ
แถมยังมีการหัวเราะโฮะๆๆ ฟาดฟันสายตากับซึรุฮานะ
ขนาดเด็กยังมองเป็นกอร์กอนเลย Orz
ก็หล่อนเป็นซะแบบนี้ไง!!!!
ด้านนอกเป็นเจ้าแม่กาลี พอมีคนมองออกว่าจริงๆแล้วไม่ใช่ก็ดันถอยหนีเขา
คนที่ไหนเขาจะกล้ารุกหล่อนนนนนน
ฮื่อออออ อานุภาพหมู่บ้านคานทองช่างแรงจริงๆ //มองชื่อกระทู้ แล้วเอามือปิดหน้าร้องไห้ วิ่งหนีไป

แต่ตอนหน้า(หรือถัดๆ...ๆไป ซักตอน)นี่คือท่านเรย์กะจะให้ช็อกโกล่าท่านคาบุรากิจริงจังใช่มะ
แต่คือจะรับมั้ยวะ5555555

ดิบล่าสุด
.
.
.
.
.
.
.
โอ๊ย กูจะตายกับช็อตที่เอ็นโจแย่งส้อมไปแล้วบอกว่า ห้ามหนีไปก่อนนะ นั่งกินให้เสร็จก่อนสิ หรือจะให้ผมป้อนให้ อ้าม~~~ นี่มันอะไร!!? กูกำลังอ่านฟิคอยู่ใช่มั้ย!!!? ตอนที่ง้อเพราะเรย์กะซามะโกรธก็น่ารัก อ๊าาา ตายตายตาย

>>56 แม่จ๋า แม่จ๋าาาาาาาาาาาาาาาา ช่วยด้วยยย หนูกำลังจะตาย

ย้อนกลับไปอ่านฟิคเก่าๆ แล้วก๊าวกับ AU นี้มากเลยก็เลยแต่งต่อนิดหน่อย ตามที่ชอบ5555
จาก https://fanboi.ch/webnovel/3600/555-556/
Au ถ้าคิโชวอิน ทาคาเทรุเป็นน้องชาย (2)
วันต่อมาของผมก็เป็นวันที่น่าเบื่ออีกหนึ่งวัน

“ทะ ท่านคิโชวอินคะ” เด็กผู้หญิงคนนึงเรียกผม ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นเด็กที่อยู่ห้องข้างๆนี่เอง เธอเดินมาหยุดที่โต๊ะก่อนจะโค้งตัวลงพร้อมกับยื่นถุงขนมมาด้านหน้า

“นี่เป็นขนมที่ฉันทำเองค่ะ ถะ ถ้าไม่รังเกียจยังไงก็...”ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงจัด ก่อนจะค่อยๆช้อนตาขึ้นมามองผมอย่างกล้าๆกลัวๆ

หึ

“ขอบคุณสำหรับขนมนะครับ” ผมคลี่ยิ้มประจำตัวให้เธอพร้อมกับยื่นมือออกไปรับถุงขนม แต่อยู่ๆก็ก็มีน้ำหนักกดลงบนบ่าผมเต็มแรง

“ว้าว นี่เธอทำเองเลยเหรอ หน้าตาน่าทานสุดๆไปเลยนะเนี่ย นี่ๆ นายว่าอย่างนั้นไหม ทาคาเทรุ” อิมาริที่มาจากไหนไม่รู้โผล่พรวดมาฉวยถุงขนมไปหน้าตาเฉย แถมยังเล่นหูเล่นตาจนน่าหมั่นไส้

แต่นั่นน่ะ เอาไว้ทีหลังได้

“ขอโทษที่อิมาริเสียมารยาทนะครับ” ผมส่งสายตาไปหาตัวต้นเรื่องที่ขมวดคิ้วแวบหนึ่งก่อนจะกลับมาทำหน้ายิ้มเหมือนปกติ แล้วส่งถุงขนมกลับมาให้ผม

“แหม ทาคาเทรุ ก็ฉันน่ะอยากได้ขนมจากสาวน้อยน่ารักๆบ้างนี่นา” อิมาริทำน้ำเสียงเสียดาย “ขอโทษที่ผมหยิบของทาคาเทรุไปนะครับ แต่ขนมของคุณน่ะมีเสน่ห์จนผมทนไม่ไหวเลยล่ะครับ”

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ ท่านโมโมโซโนะ”เด็กคนนั้นยิ่งก้มหน้ามุดลงไปใหญ่ ก่อนจะโค้งตัวเป็นการลาแล้ววิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

“ทาคาเทรุ นายชอบเด็กคนนั้น?”

“นายคิดว่าผมชอบเธอ...?” ผมเลิกคิ้วถามกลับไป ซึ่งก็เป็นปฏิกิริยาที่คาดเอาไว้...หมอนั่นปฏิเสธกลับมาทันควัน แต่ก็ยังขมวดคิ้วยุ่ง

“ไม่...แต่วันนี้...นาย” เขาพูดช้าๆ เหมือนพยายามคิดให้ออกว่าต้องพูดอะไรต่อ “วันนี้นาย...แปลก”

“ผม?”

“นายนั่นแหล่ะ...ปกตินายจะไม่เห็นจะอยากได้ขนมพวกนี้...ใช่! วันนี้นายดูต้องการขนมคืนจากฉันจริงๆ ไม่ใช่แค่พูดตามมารยาทแบบทุกที” แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้อ้าปากแย้งอะไรไป อิมาริก็พูดขึ้นต่อ “ยังไม่นับว่านายไม่พูดกระทบว่ามันดูเหมือนของมืออาชีพด้วย ฉันรู้ว่านายรู้พอๆกับฉันว่ายัยนั้นน่ะเอามาจากร้านที่พวกเราเคยไปกัน”

“ใช่ ผมรู้”

“นั่นแหล่ะที่แป...หือ เดี๋ยวก่อนนะ ร้านนั่นน่ะ...ไม่ใช่ว่าเป็นร้านโปรดของคุณพี่เรย์กะ...” เขาพูดงึมงำก่อนจะชี้นิ้วขึ้นมาแทบจะจิ้มหน้าผม “นะ นาย! ”

“อย่างที่นายคิดนั่นแหล่ะ อิมาริ” ผมยักไหล่ ไม่รู้ว่าเขาจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ทำไม ถึงปกติผมจะไม่รับขนมเป็นบางครั้งแต่ก็หมอนี่เองนี่แหล่ะที่คอยยัดเยียดให้ผมรับขนมพวกนั้นทุกครั้งที่เขาเห็น

พอยกขนมให้ผมแล้ว ผมจะเอาไปทำอะไรมันก็ไม่น่าจะใช่เรื่องของคนพวกนั้นที่ต้องมายุ่งหรอกนะ ผมจะเอาไปทิ้งถังขยะหรือจะเอาไปให้ท่านพี่ นั่นมันก็เรื่องของผม

“คิโชวอิน ทาคาเทรุ...นายกำลังเหยียบย่ำน้ำใจของเด็กผู้หญิงอยู่นะ” อิมาริว่าซึ่งมองในมุมเขาก็คงจะเป็นอย่างนั้นล่ะนะ...เอาของที่ผู้หญิงคนนึงให้ไปให้ผู้หญิงอีกคน แต่สำหรับผม...ถ้าจะให้ผมกินขนมตอบแทนน้ำใจของใครที่ไหนไม่รู้ เอาไปให้ท่านพี่กินและยิ้มออกมายังจะมีประโยชน์ซะกว่า แถมพอผมเฉลยออกมาว่าเป็นเด็กผู้หญิงที่ให้มา ปฏิกิริยาตอบรับของท่านพี่...ต้องน่ารักมากแน่ๆ

ท่านพี่คงจะแอบเนียนๆถามเรื่องชีวิตในห้องของผมช่วงนี้ แล้วก็ลามมารูปถ่ายของห้องผม แค่คิดว่าถ้าผมจะตอบแบบอ้อมไปอ้อมมาแล้วท่านพี่จะหาทางยังไง...ผมก็อยากให้หมดวันแล้วกลับไปเจอท่านพี่ที่บ้านเร็วๆจัง น่าสนุกจริงๆเลยน้า~
--------------------------------------------------------
ปล.คิดถึงท่านพี่...

>>56 ช็อตนั้นโคตรกรี๊ดเลย ฮือออ ดิบสองตอนล่าสุด​นี่มันโคตรของโคตรดีงาม จอมมารพลังสูงส่งนัก กูไม่อาจย้ายไปเรือรำไหนได้อีกแล้วววว

ขอกรี้ดดิบด้วยคน กรี้ดดดด
.
.
.
.
.
อะร๊ายยย นี่ท่านฮิโยโกะมีพลังจิตใช่มั้ย?! รู้ว่าเรือเอ็นโจกำลังจะเหลือแต่ซากใต้น้ำ เลยส่งใบชุบมาให้เหล่าลูกเรือ!!!

ยังไม่ได้ไปอ่านดิบเลย แต่อ่านจาดสปอยนี่
.
.
.
.
.
.
คิดว่าเอ็นโจเองก็แกล้งเรย์กะไม่ต่างจากคาบุมั้ยแว๊ ทำไมรู้สึกว่านางโดนรุมแกล้งมากกว่า 555 อย่างคาบุแม่ทำคอร์สความงาม ต้องรู้อยู่ละว่าผู้หญิงไม่ชอบเรื่องอ้วนๆ เอ็นโจนี่ก็จะป้อนขนมคือแร๊งงงง แบบไม่ได้สนิทกันขนาดที่เรย์กะจะยอมกินอยู่ละ ยิ่งคนญี่ปุ่นหญิงชายต่างกันมากกก แบบถือเรื่องความต่าง เรย์กะยิ่งไม่มีทางกินชัวร์ กูเลยรู้สึกว่าเอ็นโจจงใจแกล้งแหย่ ซึ่งงงง แรงไป๊แกร โดนดีดไปอยู่หมู่บ้านคาสโนว่าเต็มตัวละล่ะ อิมาริยังไม่เคยมาขนาดนี้เลย 55555 เดี๋ยวจะได้เทคโอเวอร์ตำแหน่งผู้ใหญ่บ้านมาแทนหร๊อกกกก

อ่านแปลไทยตอนใหม่แล้วแอบเข้าข้างยุยโกะนิดนึง จำได้ว่าตอนที่แล้วมีคนบอกว่ายุยโกะมาหลังงานเลี้ยง ก็เห็นชัดว่าจุดประสงค์ไม่ได้มาอวยพรให้ยูกิโนะคุง แต่ตอนนี้ก็เฉลยว่ามีงานเลี้ยงตอนกลางคืนอีกรอบนี่น่า ยุยโกะก็ไม่ผิดที่จะมางานเลี้ยงรวมญาติมากกว่างานเลี้ยงที่มีแต่เพื่อนๆ ถ้ากูเป็นยุยโกะก็ไม่ค่อยอยากมางานเลี้ยงที่มีแต่คนไม่รู้จัก(เรย์กะกับพวกมาโอะจัง) มาแต่งานที่มีคนรู้จักดีกว่า(ยังไงยุยโกะก็คงสนิทกับครอบครัวเอ็นโจอยู่แล้ว)

กูพูดเข้าข้างยุยโกะแบบนี้จะมีคนด่ากูมั้ยเนี่ย //วิ่งหนี

>>61
.
.
.
.
.
เอ็นโจจะป้อนขนมเลยหรอ แกล้งชัวร์ๆ55555555 อิมาริไม่เคยป้อนขนมเรย์กะจริงๆ แค่ซื้อขนมมาฝากบ่อยๆเท่านั้นเอง แต่เคยทาเล็บให้เรย์กะด้วยนิ แบบนี้ยิ่งกว่าป้อนขนมอีกป่ะ หุหุหุ

>>61 ตอบแบบไม่ใส่ฟิลเตอร์นะ
.
.
.
.
.
.
.
คิดว่าแกล้งแบบจริงจังแหละ เล่นงานจุดอ่อนเรย์กะที่ว่าจะไม่กินเหลือแถมยังทำท่าทางที่เห็นได้ชัดว่ายั่วโมโห แล้วยังจะหัวเราะใส่อีก555 โคตรนิสัยไม่ดี
จะเอ็นโจหรือคาบุรากิตอนนี้ก็แรงทั้งคู่อะ คาบุรากินี่ก็พูดมาได้ว่าขาหมู... โดนแบบนี้เรย์กะจะยิ่งหนีก็ไม่แปลกใจเลย

>>64
.
.
.
.
.
ก็ยังเป็นเด็กมอปลายไง เด็กมอปลายผชก็ชอบแกล้งผญที่สนิทกันอยู่แล้ว(ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ไม่มีเด็กผญที่ไหนชอบให้คนมาแกล้งหรอกนะ!) แต่ก็ถือว่าตอนนี้คาบุกับเอ็นโจมองว่าเรย์กะเป็นผญที่สนิทจริงๆแล้วแหละ

>>65
.
.
.
.
.
.
เออแต่ผู้ชายม.ปลายเป็นวัยชอบแกล้งชอบแหย่ผู้หญิงจริงงงง มันคือความเข้าใจผิดใช่มั้ย 555 หรือเป็นการแสดงความเอ็นดูแว๊ แต่ท่านเรย์กะเจอฝ่ายนึงว่าอ้วน อีกคนก็ยังจะยัดของอ้วนเพิ่มให้กินอีกกก ถถถถ ปกติมีแต่รวมหัวกันแกล้งคาบุรากิ นี่เหมือนโดนคาบุรากิกับเอ็นโจแท็กทีมแกล้งมั่งเลย
>>63 กูว่าป้อนขนมนี่แอ๊งกว่าทาเล็บนะ เทียบจับมือกับไปป้วนเปี้ยนแถวหน้าแถวปาก รู้สึกอย่างหลังพีคกว่า คือเป็นอะไรที่อิมาริทาเล็บนี่โดนท่านพี่เขวี้ยงของใส่ ถ้าป้อนขนมเรย์กะนี่กูว่าท่านพี่คงกระชากคอเขวี้ยงทิ้งทั้งตัว 5555

ไปอ่านมาจบละ โอ๊ยตลกกกกก
.
.
.
.
.
.
.
สรุปจะป้อนนี่แกล้งจริง หัวเราะใส่ขนาดนี้กูเป็นเรย์กะนี่ขอต่อยพุงอีกทีเถอะ 5555 ตลกตรงที่ไม่ยอมให้เรย์กะไปเพราะไม่อยากอยู่กับคาบุรากิสองคน ยังคงคอนเซ็ปเดิมประมาณหาเพื่อนร่วมผจญปัญหาจากคาบุไปพร้อมกัน ถถถถถ ตลกสุดตรงที่เอ็นโจแย่งส้อมไปจะป้อน เรย์กะเมินแล้วหันไปขอส้อมคันใหม่จากพนักงานทันที แล้วพอบอกว่าคาบุมีเรื่องต้องคุยกับเรย์กะซึ่งสรุปเป็นการส่งเมลมาแล้วนางไม่ตอบ พอเรย์กะเอามือถือมาดูก็เห็นว่ามีเมลเข้าจริง เอ็นโจเลยนึกว่ามีอะไรด่วนรึเปล่าแต่สรุปเป็นแค่ไดอารี่เมลตามปกติว่าด้วยอาหารกลางวันเป็นแกงกระหรี่ กูพีคตรงเอ็นโจมองเรย์กะด้วยสายตาเหมือนมองอะไรที่น่าสงสารแล้วคืนส้อมให้..... คือลั่นนนนนนนน 55555 โอ๊ยไม่ไหวแร้น แล้วคาบุมาแบบอารมณ์นอยมากประมาณถ้าว่างก็ตอบเมลชั้นทันทีด้วย คนที่เริ่มเปิดประเด็นแกงกระหรี่เบี่ยงความสนใจคือเรย์กะที่กำลังร้อนตัวนะ อ่านสปอยตอนแรกกูนึกว่าคาบุเริ่มพูดเองซะอีก

เออทั้งนี้งง ทำไมทั้งเอ็นโจทั้งเรย์กะ ต่อให้แอบเมาท์แอบบ่นกันยังไง สุดท้ายไม่มีใครกล้าต่อต้านอะไรต่อหน้าคาบุรากิเลย โดยเฉพาะเรย์กะนี่ดูเกรงใจมากอยู่ สรุปตระกูลคาบุที่ว่าสูงส่งนี่เชื้อพระวงศ์หรือไงงงง งงมาหลายทีละว่าดูเกรงใจกันแบบเอ๊ะ มันไม่น่าเลเวลสุภาพปกติป่าววะ อะไรจะปานนั้น

>>67 ในความคิดกุนะ
.
.
.
.
.
เรื่องตระกูลอาจมีส่วนอยู่แต่กุว่าเหตุผลจริงๆคือ ถ้าไม่เออออตามมันจะตื้อจนกว่าอีกฝ่ายจะยอม เหมือนวาคาบะไงที่ตอนแรกๆ ปฏิเสธจนคาบุรากิมันตื้อทุกวิถีทางจนคนเค้ายอมๆ เพราะเริ่มรำคาญล่ะ เรย์กะกับเอ็นโจเลยยอมๆ เพราะถ้าไม่ยอมมีฝ่ายมันต้องเอาของมาตื้อซะอย่างจนกระทบชาวบ้านแหงๆ

.
.
.
.
.
อ่านตอนคาบุเรียกเรย์กะว่ายัยขาหมูนี่แล้วขึ้น อยากเอารองเท้าตบปากแล้วสาปแช่งให้นก อย่ามาว่าผู้หญิงแบบนั้นนะ 5555
ชอบเอ็นโจช่วงนี้จุง รู้สึกเต๊าะแรง ที่กลั่นแกล้งให้เรย์กะมาผจญกับคาบุด้วยกันก็ฮา มีการบอกว่าพวกเราเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันนี่นา ไม่เกี่ยวข้องอะไรที่ไหนอีก กะท่านเรย์กะที่พยายามปฎิเสธว่าไม่สนิทกันนี่ก็ตลก สามคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วฮาดีจริงๆ

แวะมาแปะฟิคสั้นหลังห่างหายไปนาน

±+++++++++++±

สวัสดี ผมชื่อคาน สาวๆหลายคนมักรังเกียจผม หลีกหนีผมอยู่ร่ำไป บางคนอยู่กับผมด้วยความไม่เต็มใจ และคิดจะสลัดผมทิ้งเมื่อมีโอกาส ทั้งๆที่คานอย่างผมไม่เคยคิดทอดทิ้งพวกเธอเลยสักนิด. เเละผมพร้อมจะอยู่กับพวกเธอไปชั่วชีวิต

ทำไมถึงไม่มีใครมองผมบ้างเลยล่ะ

แต่แล้ว มีสาวน้อยน่ารักคนหนึ่ง ใบหน้าจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตาฝรั่งเศส ผมดัดลอนเกลียวสวยน่าสัมผัส อา เธอน่ารักเหลือเกิน

ดูเหมือนเธอจะอยากอยู่กับผมนะ

แม้เธอจะปากไม่ตรงกับใจ เฝ้าบอกแต่ว่าเมื่อไหร่ฤดูใบไม้ผลิของเธอจะมา แต่เป็นตัวเธอเองนั่นแหล่ะที่ผลักไสหนุ่มๆพวกนั้นออกไป

แบบนี้ไม่เรียกว่าซึนเดเระแล้วจะให้เรียกว่าอะไรเล่า

ไม่เป็นไรหรอก ผมรอเธอได้เสมอ สาวน้อยที่น่ารักของผม.... คิโชวอิน เรย์กะ

++++++++++++++
เพื่อนโม่งคงไม่กระทืบเราใช่ไหม//เผ่น

>>70 เดี๋ยวก่อนนะ.. ตอนนี้แม้แต่คานก็มีฟิคเป็นของตัวเองแล้ว!

>>70 จะหนีไปไหน กลับมาให้ตีมือที่พิมพ์ฟิคนี้เดี๋ยวนี้นะ!

>>70 อ..อ..อัปมงคลที่สุด!!!!!!!!

กุคนแต่งเอง เอาจริงๆไม่ถือว่ามันเป็นฟิคคานนะ เพราะคานแค่พร่ำเพ้อไปเรื่อยว่าจะรอเรย์กะ คงตต้องบวงสรวงกับท่านฮิโยโกะแล้วล่ะว่าผู้ใดจะเข้าวิน

>>70 ถึงขั้นมีโมเม้นต์เป็นตัวเป็นตนซะแล้วคานซัง คนแต่งจิตใจทำด้วยอัลไล เป็นคนเดียวกับที่แต่งบ้านพักคนชราซุยรันใช่ไหม 55555555555555555

>>75 ไม่ใช่ว่ะ 555555. แต่ฟิคบ้านคนชรานี่จุดประกายให้กุมาก ข้าน้อยขอคารวะ//ยกจอกน้ำชาคำนับ

>>70 เชี่ยยยยย อ่านประโยคแรกกูสตั๊นท์แรงมาก กูไม่เอาคานซังงงง มึงเอาคานซังเป็นด่วน!!!! /เอามือปิดหูสองข้างแบบท่านเรย์กะแล้ววิ่งหนีน้ำตาไหลพรากกกก ลางร้ายยย นี่มันแหล่งพลังงานด้านลบชัดๆ

พิมพ์ตกแล้วกดส่ง จะพิมพ์ว่าเอาคานซังเป็นอย่างอื่นด่วนนน 555 แค่ชื่อนี้ก็เงิบแรงๆ

>>70 เกลียดดดด! จิตใจทำด้วยอะไร มึงใช่มั้ยที่เป็นคนคิดชื่อกระทู้นี้น่ะ!!

กูคิดถึงฟิค AU แวมไพร์ไนท์จังงงงง คนแต่งบอกอาทิตหน้าจะมาแต่งต่อ แต่นี้เลยมาสองอาทิตแล้วน้าาาา กูคิดถึงงง กูรักท่านพี่

>>58 กูก็ก๊าวเอยูนี้ น่าร้ากกก เออ กูสงสัยว่าในเอยูนี้ยูกิโนะจะอยู่ป.1หรือชั้นเดียวกับท่านพี่วะ 5555555555555

เรย์กะแม่งขยันหักธงจนคานแม่งจุติมาแล้วววววววว

>>80 กูด้วยยย กูก็รออยู่นะ มาต่อทีเถอะพลีสสส

อ่านสปอยล์ตอนใหม่แล้วกูก็ชักอยากให้โม่งแปลลงตอนใหม่ทุกวันจะได้ทันดิบเร็วๆ T-T

>>79 ไม่ใข่กู้วววววว

ค่อยๆนี่ดีแล้วมึง อัพรัวๆทันดิบปุ๊บ แม่งได้นอนรอเหงาๆแน่นอน ไม่รู้อ.แกจะอัพตอนไหน นี่เดาใจอ.ไม่ค่อยจะได้ด้วย ถถถถ

ทำไมกูมโนว่าคานซังหน้าตาหล่อมาก ขี้แง ชอบทำตาหมาน้อย แต่บังเอิญใส่หน้ากากคานอยู่สาวๆเลยวิ่งหนี มึงล้างสมองกูใช่ไหม!!

>>70 ช่วงนี้ไม่ค่อยมีกาวนี่ไม่ได้อะไรนะ แต่มึงจะมาเสริมใยเหล็กให้เรือคานไม่ด้ายยยยยย มึงแม่งงง555555555
แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าฟิคบ้านพักคนชราอ่ะอันนั้นกุเหวอจริง คนแต่งใจร้ายสัส55555

>>84 ถ้าทันดิบแล้วจะลงแดงนะ เกิดอยู่ๆฮิโยโกะซามะกลับไปอัพเดือนละตอนหรือหายไปสามเดือนอีกงี้ โอ๊ย O<-<

จริงๆแล้วกูชอบฟิคบ้านพักคนชรามากเลยนะ เป็นไม่กี่ฟิคที่อ่านแล้วขำไม่หยุดอะ5555555555555

>>87 อืม พระรองชัดๆ ฉันอยู่กับเธอเสมอ แม้เธอจะไม่เคยมองมาที่ฉัน(คาน)

>>87 อ่านจบกูกลับรู้สึกเหมือนคานซังนี่เป็นตัวร้ายหนังสยองขวัญแนวสโตรกเกอร์จิตๆสายยัน คอยสะกดรอยตามทุกฝีก้าว พอนางเอกพลาดท่าเผลอตัวก็รวบไปอยู่ด้วย 5555 ผมรออยู่นะครับแม่สาวน้อยน่ารัก เรย์กะจังของผม.... หึหึ แสยะยิ้มในมุมมืดงี้ เออแต่เขียนไปเขียนมาก็รู้สึกว่าอาจจะหล่ออยู่เหมือนกัน ถถถ

>>91 แต่เรื่องนี้อาจจะแซงขึ้นมาเป็นพระเอกก็ได้นะ//วิ่ง

>>92 ก็เข้าท่านะมึ้งงง

ทำไมคานซังของกุได้เข้าชิงตำแหน่งพระเอกแล้ววะ แถวคาแรคเตอร์ทั้งดูพระรองแอบยันตามสโตกเกอร์อีก. กุในฐานะคนแต่ง ปลื้มปริ่มน้ำตาจะไหล // จากใจคนแต่งฟิค เรือสวย ฟิคสลับเพศ(คนแรก) และฟิคสั้นคานซัง

โม่งคนชราไม่คิดจะกลับมาท้งบอมบ้างเหรอ //เติมเชื้อไฟ

>>96 ทิ้งบอม**

พวกมึงไม่ต้องทำให้สมชื่อกระทู้​ก็ได้มั้ง ขนาดกระทู้​ที่แล้วยังไม่ฟรุ้งฟริ้งอย่างชื่อกระทู้​เลย.... :w;

เอาฟิคที่โครตสั้นมาให้อ่าน อาจจะไม่สนุกไม่เข้าคาเเรตเตอร์นะ
........................................................................
ตอนนี้ฉันเรียนจบจากซุยรันมาหลายปีแล้วค่ะ ไม่ได้เจอทุกคนนานมาก โชคดีจริงๆ ที่วันนี้จัดงานเลี้ยงรุ่นซุยรัน อ๊าาา ดีจังน้าา ป่านนี้ทุกคยขะเป็นไงบ้างนะ จริงสิ วาคาบะจังจะมาไหมนะ ท่าน มาซายะเองก็ได้ข่าวว่าป่วยนี่นา
"คุณหนูครับ ถึงแล้วครับ"
เอ๊ะ!! ถึงแล้วเหรอ ฉันก้าวลงจากรถประจำตระกูลคิโชอิน อ๊าา ดูสิทำไมมีแต่คนควงกันมาเป็นคู่ละค่ะ น่าอิจฉาจัง ฉันยังเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทองอยู่เลยค่ะ ฤดูใบไม้ผลิจะไม่มีสำหรับฉันจริงๆเหรอค่ะ
"คุณเรย์กะ มายืนอะไรตรงนี้ครับ"
"เอ๊ะ!!! ท่านเอ็นโจ สวัสดีค่ะ" เป็นอะไรไปคะนั้น รอยยิ้มขื่นๆแบบนั้น หรือไม่สบายคะ!?
"ผมบอกให้คุณเรียก ชูสุเกะ มาหลายปีแล้--"
"ท่านเอ็นโจ! เข้างานเถอะค่ะ ทุกคนคงรอแล้ว" ต้องรีบหนีแล้วค่ะ ท่านจอมมารเป็นแบบนี้น่าขนรุกมากเลยสายตาเศร้าสร้อย รอยยิ้มขื่นๆนั้ยอะไรกันค่ะ ทำไปก็ไม่น่ารักน่าสงสารเท่ายูกิโนะหลอกค่ะ บรื๋อออ ขนลุกกก

ในงานเลี้ยงเจอเพื่อนมากมายเลยค่ะ ทั้งคุณหัวหน้าห้อง ท่านยูริเอะ ท่านไอระเอ๊ะนายตัวสำรองก็มาด้วย คนอื่นก็มาทั้งนั้น ดีจังเลยนะค่ะ ยังสบายดีกันอยู่สินะ เอ๊ะ!!ของหวานนี่อร่อยดีจังเลยค่ะ สั่งจากที่ไหนน๊าา ท่านแล้วรู้สึกฟินดีจัง
เอ๊ะ ท่านจอมมารค่ะ ทำไมต้องมานั้งจ้องกันด้วยค่ะ ทำไมชอบทำตัวน่าขนลุกแบบนี้ด้วยน้าา
"ดูน่าอร่อยนัครับคุณเรย์กะ"
"อ๋อ ค่ะ ถ้าท่านเอ็นโจอยากทานอยู่โซนทางนั้นค่ะ"
"ไม่ดีกว่าครับ" เดี๋ยวนะ บอกไม่แล้วมาฉวยช้อนคนอื่นไปกินเฉยแบบนี้หมายความว่าไงค่ะ!!
"อันนี้อร่อยกว่าเยอะ ขอบคุณสำหรับขนมครับ" กรี๊ด!!ไม่ไหวแล้วค่ะ ต้องหนีเดี๋ยวนี้ ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้เลยค่ะ หน้าร้อนไปหมดเลย แย่เลย
"ข..ขอตัวนะค่ะ"จ้ำสิคะ จะรออะไร ฮือแย่แน่รู้สึกร้อนแบบนี้ ใจเต้นแบบนี้ต้องตามหมอมาเเล้วละ เอ๊ะ โดนชนสะแล้ว ย..แย่แล้ว ฮือทำไมซวยแบบนี้ละค่ะ เจ็บแน่ .......
.
อะเด๊ะ ไม่เจ็บเเหะ ฉันลืมตาขึ้นเอ๋ หนุ่มหล่อคนนี้ใครกันค่ะ หรือคืออัศวินขี่ม้าขาวของฉัน ฤดูใบไม้ผลิของฉัน
"เป็นอะไรไหมครับ"
"เอ๋ ไม่ค่ะขอบคุณค่ะ"
"ดีแล้วครับที่คุณยายไม่เป็นไร หากล้มไปต้องแย่แน่ๆ" ค..คุณยายย
"คุณเรย์กะ !!!! เป็นไรไหมครับ เจ็บตรงไหนไหม ทำไมมองแต่ไม่ตอบผมละ" ต้องตกใจขนาดนี้เลยเหรอค่ะท่านเอ็นโจ
"ไม่เป็นไรไรค่ะ ท่านเอ็นโจ"
"ดีจังเลยที่คุณไม่เป็นไร วันหลังก็เดินระวังหน่อยสิครับ อายุตั้70 แล้---" พลั่ก!!! ไปตายสะ! อีตาเอ็นโจอย่ามาพูดถึงอายุคนอื่นแบบนี้น๊าา หยาบคายที่สุด!!!!!
-------------------------------------------

ตัดจบค่ะ555 วิ่งหลบอย่างเร็วว

เขียนผิดเยอะมากเลยค่ะ ขออภัยด้วยยย

>>99 เกลียดมึงงงงง 5555555555555555
โอ๊ย แม่งอะไรกันวะ แต่ละฟิควันนี้

>>99 เรย์ก่าาาา 70 ก็ยังอยู่บนคานหรอ! ตอนนี้เธอคงไม่มีฤดูใบไม้ผลิเข้ามาแล้วล่ะ

>>99 สมกับชื่อกระทู้ 70 ยังจีบไม่ติดอีกเหรอคะท่านเอ็นโจ ตอนนั้นคงมีลูกมีหลานกับยุยโกะไปแล้วล่ะค่ะ (_ _

เฮ้ยยยย ดิบตอนล่าสุด
.
.
.
.
.
.
.
นอกจากประเด็นให้เรือคาบุอย่างกูใจสั่นระรัวตอนคาบุช่วยคว้าเรย์กะไม่ให้ล้ม กูกรี๊ดเรื่องขาหมูมากกกก คือไม่ใช่ชอบให้ด่านะ 555 แต่มันพีคตรงที่คาบุบอกว่าเพราะเรย์กะอ้วนขึ้น(หลังวัดน้ำหนักเรย์กะด้วยเท้าตัวเองที่โดนเหยียบไปแล้ว 555) คือแบบเชี่ยยยย รู้ได้ไงวะว่าอ้วนขึ้น เรย์กะเองยังรุ้ตัวนะว่าอ้วนขึ้น 2-3 โล นี่แบบพยุงตัวกับโดนเหยียบตีน สามารถบอกความต่างจากเดิมได้เลยอะ กูฟินมากกกก ปกติเห็นมีแต่ช็อตคว้าแขนลาก จับแขนเดินนำไปนั่นนี่ แตะหลังงี้ ไม่น่ารู้น้ำหนักป่าววะ แถมแม่นอีก แม่นพีคทั้งเรื่องช่างสังเกตประเด็นแปลกๆ และรู้รายละเอียดเรย์กะดี กูฟินหนักมากกกก กรี๊ดดดดด

แอบเสริม
.
.
.
.
.
.
.
ความฟินมากสุดอย่างนึงของกูระหว่างสองคนนี้คือโมเม้นเล็กๆแต่เป็นธรรมชาติเวลาแตะเนื้อต้องตัวกัน คือสกินชิพกันบ่อยมากโดยเรย์กะไม่หนีและไม่ได้รู้สึกหวาดผวาอะไร มีแค่ครั้งนึงที่ผวาตอนหันไปเห็นว่ามือคาบุที่จับต้นแขนจมลงไปเยอะ แสดงว่าไขมันนางหนา 55555 กูว่าไม่เห็นต้องเครียดเลยผู้หญิงตัวนิ่มๆน่ารักดีออก (แต่อย่างถึงขั้นกระพือเป็นปีกได้ก็พอ...) คาบุเองก็เหมือนทำบ่อยจนชิน เดี๋ยวจับเดี๋ยวแตะ ชอบสุดเวลาจะเดินนำแล้วเอามือไปแตะหลังเรย์กะเชิงให้ตาม คิดว่าไม่รวมท่านพี่นี่คงเป็นคนที่ถึงเนื้อถึงตัวเรย์กะมากสุดละ ชอบความใกล้ชิดกันแบบสบายๆของสองคนนี้ววววว สครีมมมมม

กูก็เรือคาบุ เล่ามาซะกูฟินเลย ชิพนี้พอจะเข้าข่ายรักซึมลึกได้มั้ยมึงงงง

>>105 อุ้ยน่ารักว่ะ กูเรือเอ็นโจวนะ ปกติไปได้ทุกเรือ แต่หลังๆเริ่มหนักเพราะกูโดนฟิคทะลุมิติล้างสมองละ

>>106 กูหวังอยู่นะ 5555
.
.
.
.
.
.
.
จะเลี้ยงดูปูเสื่อขนาดนี้ เรื่องเรียนก็คอยดูแล เวลาเหมือนโดนคนหาเรื่องก็ปกป้อง พวกพฤติกรรมเอื่อยเฉื่อยลอยลมของเรย์กะก็คอยปราม พาไปหาอาหารกิน(?) นี่มาล่าสุดเรื่องหุ่นก็ยังจะดูแลให้ ทรีตมาขนาดนี้รับเลี้ยงถาวรไปเลยเถอะ! กรี๊ดดดด หรือสายซึนๆอาจจาต้องเป็นอะไรแบบนี่ถ้าไม่มีฉันซักคนยัยนี่ต้องดูแลตัวเองไม่ได้แน่ เอาเป็นฉันคอยดูแลแทนให้ก็ได้ หวีดดดดดด (เอ๊ะแต่รู้สึกกูขาดวัตถุดิบในการมโนสายซึน ทำไมมโนมาแล้วบทพูดยังกะริรินะมาเอง 555)

>>99 ฟิคมึงแม่ง คือกูกำลังมาร์คหน้าพอดีแม่งขำซะมาร์คหน้าแทบหลุด รับผิดชอบกูมาเลยนะมึงงง5555555555555555

กุไล่อ่านสปอยดิบจนตัวจะแตกแล้ว ฉีกยิ้มไม่หุบอย่างกะคนบ้า ตอนแรกคิดว่าเรือคาบุจะล่มแล้ว แต่นี่อะไรรร สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหารสินะะะ

กรี้ดดดดดดดด เรือคาบุมีหวังใช่ไหมมมมม //หยิบอุปกรณ์มาต่อเรืออย่างบ้าคลั่ง

>>104-105 เหย พอคิดตามแล้วคือมันใช่มากคุณ ลองคิดเป็นเอ็นโจจับสิ่ นอกจากเรย์กะจะผวาจนไม่กล้าเข้าใจหนักกว่าเก่าเเล้วคงมีสวดปัดเป่าสิ่งโชคร้ายงี้555555

เอ็นโจไม่ร้องนะลูก 5555

เอาจริงๆนี่กูว่าช่วงนี้เรือคาบุนี่มาแรงหยั่งกะติดไนตรัสที่ตูดนะ ไหนจะฟิตจะดิบ ส่วนเรือเอ็นโจนี่เหล่าโม่งเจาะเองไปหมดแล้ว
บัดซบ5555555554

ที่จริงกูเคยได้ยินทริคจีบหนุ่มของญี่ปุ่น แบบเทคนิคที่ให้สาวทำบ่อยๆไรงี้ มีให้สกินชิพบ่อยๆ นี่แม่งงงงงงคาบุ มึง..... อ่อยหรา 55555

>>108 'ถ้าไม่มีฉันสักคน ยัยนี่คงดูแลตัวเองไม่ได้แน่' อีเชี้ยยยยยย!! กูอ่านประโยคนี้ของมึงแล้วพีคคคคสุด
เนี่ย การกระทำของคาบุมันอ่านง่าย เหมือนนางทำเพราะอยากทำ คนอ่านก็ฟินได้เต็มที่ แต่ของเอ็นโจนี่แม่ง กูคิดหลายตลบว่านางทำเพราะอะไร? ซับซ้อนซ่อนเงื่อนจนกูเดาความรู้สึกนางไม่ถูก เลยต้องสละเรือไปก่อนว่ะ

>>104-105 กูนี่รีบไปขุดหาตอนตามที่มึงเล่า จากนั้นแม่งเอ๊ยยยยย ฟินตัวระเบิด กรี๊ดดดดด ทำไมก่อนหน้านี้กูอ่านไม่เจอ!!! โม่งแปลลงทุกวันเลยเถอะ อร๊ายยยยยย ถ้าทันดิบคนอ่านยุ่นไม่ออกแบบอิฉันจะได้ตามเก็บดีเทลได้มั่ง

>>115 แตะมือ นี่มึงต้องเป็นดอปเปอร์แกงเกอร์ของกูแน่เลย 5555 กูก็ขอลาจากเรือเอ็นโจวเพราะมันช่างลึกลับซับซ้อน ทั้งเรื่องส่วนตัวเรื่องทางบ้านเรื่องในหัวฮีและการแสดงออก กูมึน บางทีเหมือนมีอะไรแต่ก็ก็ตีความไม่ออก ถถถ นี่กูโง่รึเปล่าเนี่ยยยย หลังๆเลยไปสิงเรืออิมาริมั่งคาบุมั่ง ถึงอิมาริจะดูชะตาใกล้ขาดรอนๆทุกทีที่มาแอ่วน้อง แต่ในความเพลย์บอยกูยังแอบคิดว่าอาจจะมีความจริงจังซ่อนอยุ่ 555 สู้ต่อไปนะนาย

เหมือนอีกเรื่องคือตอนอ่าน >>108 มึงพีคประโยคเดียวกับกูเด๊ะะะะ พออ่านแล้วนึกภาพตามนี่กรี้ดดดดด ยืนกัดปากอยู่บนบีทีเอส แม่งงงงงงง ฟินค่ะ
.
.
.
.
.
.
อาจจะเพราะกูย้อนไปยังไม่ไกลมาก แต่กูก็ไปเจอตอนแตะหลังแล้วเดินนำมา อีเชี่ยยยยยย แอร๊ยยยย โคตรนึกถึงมาดผู้ชายแบบหัวหน้าครอบครัวญี่ปุ่น มึงจะมาดผู้นำไปไหน๊! เรย์กะนี่ก็เดินตามต้อยๆ พวกมึงเพื่อนกันไม่ใช่หราจะเดินจัดลำดับแบบนี้ทำไมเนี่ย เกิดเคยตัวไปทำไงห๊ะ!!! โอ๊ยถ้ากูอยู่ในงานนี่กำเดากระฉูดตายอยู่ตรงนั้น มุ้งมิ้งกันจริง

>>112 เราจำได้ว่าเอ็นโจก็เคยมีสกินชิพเรย์กะอยู่นะ นางก็ไม่ได้ถอยหนีหรือหวาดผวาอะไร หรือเพราะนางไม่เขินที่เอ็นโจแตะเนื้อต้องตัวก็ไม่รู้สิ
>>115 บางทีเอ็นโจก็อาจจะไม่ได้อ่านยากอะไรนะ แต่คนอ่านอย่างเราๆตีความกันไปไกลลิบเองรึเปล่า เคยอ่านนิยายบางเรื่อง คนเขียนไม่ได้จะสื่ออะไรลึกลับเลย แต่คนอ่านตีความกันเองจนนิยายเรื่องนั้นมันซับซ้อน แต่ก็ไม่รู้สินะ เราก็เดาทางเอ็นโจไม่ออกเหมือนกัน 5555555555
จากการอ่านสปอยด้านบนๆ คาบุเลิกชอบวาคาบะแล้วหันมาจีบเรย์กะแทนแล้วเหรอ เพิ่งเข้ามากระทู้นี้ อ่านดิบไม่ออกเลยไม่รู้เหตุการณ์อะไรเท่าไหร่ นอกจากคนที่มาโปรยสปอยให้อ้ะ กำลังไล่อ่านทุกกระทู้อยู่ เอาให้ตาแฉะไปข้างไม่ต้องหลับต้องนอนกันล่ะทีนี้

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กรี้ดดดดด กูขอสครีมด้วย /กูไม่กล้าดำน้ำ เคยแล้วสาหร่ายพันคอเกือบตาย มาอ่านที่พวกมึงสปอยดีกว่า
คาบุเนียนเว่อร์ ต่อไปมันจะเป็นการใกล้ชิดแบบซึมลึกรึเปล่าวะ รู้ตัวอีกทีก็ทำแบบนี้ประจำแล้ว รู้ตัวอีกทีก็มีเธออยู่ข้างๆตลอดไรเง้้ เขินนนนน เหมือนที่ >>108 บอก เพราะคอยดูแลมาตลอดใช่ไหมล่าาา วี้ดดดดดดดด//////////

จะเอ็นโจก็ดีคาบุก็ดี คาร์ของสองคนนี้มันแตกต่างกันชัด อารมณ์เวลาอ่านเลยต่างกัน แต่ที่แน่ๆ อันไหนก๊าวอันไหนกาวได้กุกรี๊ดหม๊ดดดดด555555555 แต่ส่วนตัวชอบเอ็นโจเพราะความซับซ้อนของนางนี่แล ส่วนคาบุ---ชอบความบ้าไม่เข้าเรื่องของนาง55555

>>117
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้กำลังเดินหน้าจีบอยู่เลยแหละ วันๆเล่าแต่เรื่องว่าทำอะไรกับวาคาบะที่โรงเรียนพิเศษฤดูร้อนบ้าง วันนี้วาคาบะทำข้าวกล่องอะไรมาให้กิน จนชวนมาที่ร้านกาแฟเกิดอีเว้นท์ที่โม่งข้างบนกรี๊ดๆกันนี่แหละ อ่านในโม่งนี่ต้องเข้าใจว่าผ่านฟิลเตอร์ของแต่ละเรือมาแล้วอะ แนะนำว่าถ้าอ่านพอไหวไปอ่านเองตีความเองเถอะ

เรื่องสกินชิพนี่ เรย์กะเคยขอให้ช่วยตบหลังตอนที่วงPivoineคุยเรื่องปกหนังมนุษย์สุดสยองกันไม่ใช่รึ คิดว่านางไม่ค่อยคิดมากอะไรเรื่องนี้หรอกมั้ง //แต่ตอนนั้นไม่ก๊าวอะ เหมือนน้องสาวอ้อนพี่ชายชอบกลถถ

อ้าว ลูกเรือเอ็นโจหนีไปอีกแล้วเหรอ บ๊ายบาย//นั่งจิบบลูฮาวายมองจากยานอวกาศที่กำลังซ่อม
ว่าจะมาแจกกาวซักหน่อย สงสัยจะไม่มีใครแถวนี้ต้องการแล้วมั้งงงง ก็ไปขึ้นเรือคาบุรากิกันหมดแล้วนี่ จะเอากาวเอ็นโจไปทำไมกันล่ะเนอะ
//ล้อเล่นน่ะ จริงๆกูกำลังปั่นตาเหลือก จะทันวันนี้รึเปล่าก็ไม่รู้ แต่กูฟินโมเมนต์ดิบของเอ็นโจมากกกกกกกกกก 55555555555555555 พลังใจ พลังกาวกูมารัวๆแทบจะโอเวอร์โดสแล้ววววววววว

โอ๊ยยยย ตอนนี้กุเลือกไม่ถูกจะอวยใคร กุขอเป็นหญิงเรือสองแคม ก้าวเท้าสองเรือพิชิตเรือคาน ที่จริงท่านเรย์กะควบสองเลยก็ได้ ยังไงสองคนนี้ก็ชอบมาแพ็คคู่อยู่แล้ว...

>>117 ตอบว่ายังไม่ได้หันมาจีบเรย์กะนะ แต่แค่มีพฤติกรรมต้องสงสัยหลายอย่างกับเรย์กะ ที่กูแอบคิดว่าอาจจะยังไม่รู้ตัว และถ้าไม่รู้ตัวนี่กูยิ่งคิดว่ามันคงเป็นความรู้สึกที่ต่างสิ้นเชิงกับตอนยูริเอะและวาคาบะ คือชอบ กับ รัก??? อ๊ากกกก ยังไม่อยากมโนไกลเพราะคอยอ่านเก็บทีละนิดเหมือนความรู้สึกซึมลึกของคาบุก็ดูคนอ่านจะอ่านแล้วค่อยๆแทรกซึมไปด้วยกับโมเม้น Slow pace ของสองคนนี้ แบบนี้กูชอบกว่าแฮะ
แต่โดยส่วนตัวตั้งแต่อ่านแรกๆแล้วยังไม่ลงเรือใดๆ กูตงิดกับทั้งที่เด็กน้อยชอบยูริเอะ และเรื่องของคาบุวาคาบะในมังงะเดิมละ ที่มีแบบสุดท้ายตอนไปส่งยูริเอะที่สนามบิน ก็ยังพูดแบบเธอเป็นคนพิเศษสำหรับฉันเสมอ ไม่ว่าเมื่อไหร่ถ้ามีอะไรให้โทรมา แล้วฉันจะไปอยู่ข้างๆเธอทันทีนั่นอะ แล้ววาคาบะในมังงะก็ยังมีหวั่นไหวว่าเอ๊ะ หรือสุดท้ายแล้วเค้าก็ยังชอบคุณยูริเอะอยู่ กูตงิดใจตั้งแต่ตอนนั้นละว่าความรู้สึกต่อวาคาบะคงใกล้เคียงแต่อาจจายังไม่สามารถเทียบยูริเอะได้อะ แล้วมาในนิยายก็ชอบวาคาบะเร็วโคตรๆ แถมดูไม่ได้มีอะไรที่เฮ้ยจังหวะนี้แหละเป็นพิเศษ เวลาด้วยกันก็ยังไม่เยอะ กูเลยรู้สึกยังไงๆอยู่เหมือนกัน แถมเรื่องยูริเอะในนิยายนี่จบลงที่เรย์กะ พูดประโยคคล้ายเดิมแต่ไม่ครบอีกอะ คือความรู้สึกพิเศษมากๆไม่มีเหมือนในมังงะ กูนี่เพ่งเล็งมาก 555
.
.
.
.
.
.
ยังไม่รวมที่วาคาบะโดนแกล้ง คนช่างสังเกตขนาดนี้กว่าจะรู้เรื่องคือนานมาก ไม่เคยโดดไปปกป้องชัดเจนอย่างตอนปกป้องเรย์กะจากอาริมะ(ถึงจะเข้าใจผิดเอง ที่จริงเค้าเมาท์มึงกันอยุ่น่ะ...55) แล้วคุยถึงวาคาบะทำไมมีแต่เรื่องอาหารๆ กินอะไร ทำอะไรมา บลาๆๆ กูเลยรู้สึกว่าในมิติความใส่ใจและสนใจ คาบุมีให้เรย์กะเยอะกว่าไรงี้ ยิ่งดิบหลังๆนี่แม่เจ้าาาา ตอนล่าสุดกับการรู้น้ำหนักที่เปลี่ยนนี่โอ้วมายยยยยย อิฉันระทวยเลยค่ะ แม่งพีคคคคค

ไม่มีใครลองฟิคนี้บ้างว่ะ ใครที่ไหนก็ไม่รู้Xเรย์กะ
//ฟิคหมาอยู่ไหน

>>121 กรี๊ดดดดดด มั่ยยยยยย กุยังอยู่ ยังเหนียบหนึบติดแน่นอยู่ตรงนี้ โปรดอย่าเทกาวทิ้งลงทะเลอย่างเสียเปล่าเซ่ *เขย่า*

>>121 กูยังรออยู่น้าาาาาาาาาา แง้ กูยังคงปักหลักยึดมั่นในเรือลำนี้เสมอ

เออมีอีกประเด็น
.
.
.
.
.
.
.
คือดิบก่อนหน้านี้ไปแปบนึงที่มีเรย์กะให้เชอร์รี่หลังรู้ว่าคาบุชอบกินเชอร์รี่ตอนไปกินคีชพายด้วยกันอะ อันนั้นเรย์กะถาม แล้วพอเหมือนมีงานอะไรซักอย่าง(กูดำน้ำมาเลยไม่รู้ว่าเนื่องในโอกาสอะไร)ก็เอาเชอร์รี่ไปให้ แต่แม่งเจือกเป็นพันธุ์นโปเลียน คาบุคือใบ้แดกไปเลย 5555555 คาบุก็ให้พีชเรย์กะแล้วมีเหน็บๆแนวพีชนี้ไม่มีความหมายแฝงที่ไม่บริสุทธิ์ใจนะ ก็เอ๊ะ คาบุรู้ว่าเรย์กะชอบกินพีช???? แต่ก็อีกว่ากูดำน้ำเลยไม่รู้ว่ามีตอนอื่นที่พูดถึงว่าชอบรึเปล่า แต่ดูจากการให้ของก็ใส่ใจอะ รวมถึงหนังสือกดจุดตอนดูเหนื่อยเงี้ย

>>123 เฮ้ย พูดขึ้นมากูก็ตงิดใจจริงๆนั่นแหละ มันเหมือนคาบุแม่งไม่รู้จักความรักรึเปล่าวะ นิยามที่มันคิดว่านี่แหละคือความรัก จริงๆอาจไม่ใช่?

>>128 มึงพูดซะดูคาบุฉลาดวิชาการจนโคตรโง่เรื่องแปลกๆอีกแล้ว 5555 อ่านแล้วสงสารนิดๆแฮะ แต่กูก็เริ่มสงสัยเหมือนกันว่ะ

>>123 เออว่ะ ถ้ามึงไม่บอกกูก็ลืมว่าคาบุรากิเป็นคนช่างสังเกต.. ประเด็นนี้น่าสนใจว่ะ ช่างสังเกต แถมสตอกเกอร์แต่ต้องรอให้เรย์กะไปบอกถึงจะรู้ว่าเขาถูกแกล้งอยู่จนต้องทำอะไรสักอย่างเช่นขึ้นเป็นประธาน

ถ้านี่คือนิยายแท็ก Love ที่นำแสดงโดยทีมตัวละครหลักหนึ่งฝูงที่แม่งไม่มีใครเข้าใจความรักเลย.... โอ้วมายก็อชชชชชชช

>>120 ก่อนหน้านั้นก็มีเว้ย ที่จับแขนลากไปคุยเรื่องแนะนำให้ไปบวชแล้วก็ดันหลังให้ไปฟังคาบุเล่นเปียโน แล้วก็มีแตะไหล่นิดๆหน่อยๆ กูจะมองว่าฮีเป็นสุภาพบุรุษละกัน เรื่องถึงเนื้อถึงตัวเลยมีน้อย แต่มีเยอะๆก็ดีนะ กูชอบ //อ้าว ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
>>125 >>126 กำลังปั่นอยู่แจ้

เออนะ ช่วงที่คาบุจีบวาคาบะ มาดนางแบบพ่อบุญทุ่ม เหมาเค้กงี้ ซื้อจักรยานมหาแพงหรือให้ตุ๊กตาลิมิเต็ด คือกุอธิบายไม่ถูกนะแต่มันเหมือนเป็นการจีบที่ไม่ค่อยดูจริงใจเท่าไหร่ แต่ในกรณีเรย์กะ ทั้งคอยแก้ปัญหา ให้บทกวี หรือให้หนังสือกดจุด มันดูใส่ใจแปลกๆป่าววะ

>>131 เออเฮ้ย น่าสนใจมาก หรือมันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ถ้าเป็นแบบนั้น มุมมองที่กุมีต่อนิยายเรื่องนี้จะเปลี่ยนไปเล็กน้อยเลยนะ จากติ่งมาก กลายเป็นติ่งมากๆ555555

>>130 เออลืมประเด็นว่าเป็นสตอกเกอร์อีกตะหาก ถ้าชอบเค้าจริงนี่สตอกท่าไหนวะถึงไม่รู้เลยว่าเค้าโดนแกล้ง หลายอย่างก็โจ่งแจ้งมากด้วย

ช่วงนี้เป็นฟินโมเม้นต์คาบุกัน กูก็เรือคาบุนะ ยิ่งอ่านยิ่งฟิน แต่พวกมึงอย่าลืมเอ็นโจนะ บทนางไม่ได้มาเล่นๆ ความเด่น ความมีปมค่อนข้างเยอะจนกูคิดว่าถ้าไม่ใช่พระเอก คนแต่งจะใส่อะไรมาเยอะขนาดนั้น อย่างยูกิโนะเหมือนใส่มาเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ของเรย์กะกับเอ็นโจ ทั้งที่จริงๆไม่ต้องมีก็ได้ป่ะวะ พอมาวิเคราะห์แบบนี้ กูก็แอบมีหวั่นๆเหมือนกันว่ะ แต่เอาเหอะ จะใครก็ได้ขอพระเอกมาให้เรย์กะซามะของกูทีก็พอ

>>136 ยูกิโนะใส่มาเพื่อบอกว่าจริงๆแล้วจิตวิญญาณของเรย์กะเป็นหมี...

>>131 เชี่ยยยยยยย นี่มันนน คนร้ายตัวจริงที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่างก็คืออออ ฮิโยโกะซามะ!!!! แม่งเปลี่ยนมู้ดกลายเป็นนิยายสืบสวนสอบสวนในบัดดล ทุกอย่างที่คุณคิด ทุกสิ่งที่คุณเห็นอาจไม่ใช่อย่างที่เป็น เบื้องหลังอาจมีอะไรซ่อนอยู่.... มีความหักมุมจากนิยายสายโชโจมาก 5555

มึงถ้าสมมุติเรย์กะตกลงปลงใจคบกับเอ็นโจ แล้วคาบุรากิก็รู้ตัวเองว่าชอบเรย์กะ อกหักดังลั่น จะเกิดไรขึ้นวะ ใครจะไปสถานที่ฆ่าตัวตายเป็นเพื่อนนาง5555555555555

>>123 อันนี้ไม่รู้ว่ะ ช่วงคาบุกับวาคาบะอยู่ด้วยกัน อ.ฮิโยโกะแกก็ไม่ได้เขียนให้ดูซะด้วยว่าจีบกันอีท่าไหน คุยอะไรกัน อาจจะไม่หวานแหววอะไรแต่ก็สำคัญสำหรับคาบุมั้ง ตอนแปลไทยเรย์กะก็ยังคิดเลยว่าเนื้อเรื่องมันเดินไปโดยที่ไม่รู้ตลอด อย่างเอาตุ๊กตาหมีหรือเมเปิ้ลไซรัปมาให้ มันอาจจะมา เฮ้ย จังหวะนี้แหล่ะ ลับหลังท่านเรย์กะ ลับหลังคนอ่าน พลาดโมเมนต์ฟินๆระหว่างสองคนนี้ไป ไม่ได้เห็นฉากจีบกัน เลยมองว่ามันเร็ว มันไม่แน่นหนาก็เป็นได้ กูว่าวาคาบะก็คงไม่ได้เล่าหมดเปลือกหรอก ขนาดตุ๊กตาหมียังต้องให้โคตะเอามาให้เรย์กะดูก่อนถึงจะยอมพูดว่าคาบุให้มา

กูก็ไม่กล้าฟันธงอะไรเหมือนกัน คงต้องแล้วแต่อ.ฮิโยโกะจะเมตตา แต่ผลจะออกมาเป็นยังไงกูก็พร้อมอ้าแขนกอดเอ็นโจเสมอ

ปล.จริงๆเอ็นโจเนี่ย กูก็ยังไม่แน่ใจกับฮีเลยว่ารู้สึกยังไง จะเอายังไงกันแน่ ทำเหมือนจะจีบแต่ก็ถอย ดูไม่สนใจแต่ก็ตามติด รู้ทุกเรื่องราวในชีวิตเขา ที่เขียนๆอยู่คือกาวล้วนๆว่ะ 5555555555555 ลึกลับซับซ้อนทำกูสับสนเหลือเกินพ่อหนุ่ม //ดมกาวกลิ่นน้ำผึ้งแล้วไปเขียนฟิคต่อ

ขอ KY แปป ต้องไปปั่นงานต่อล่ะ ถถถ
----------------

หลังพิธีจบการศึกษาเสร็จสิ้น ฉันก็ออกมาถ่ายรูปกับพวกเซริกะจัง และรับของขวัญและคำแสดงความยินดีจากเหล่ารุ่นน้อง จากนั้นท่านพ่อท่านแม่ก็เข้ามาร่วมแสดงความยินดี ท่านพ่อยื่นช่อดอกแคทรียามาให้เหมือนกับตอนจบมัธยมต้นไม่มีผิด

ท่านพี่เองก็มาร่วมงานด้วย หอบช่อดอกอุราระช่อโตมาให้ ทำเอาสาวๆทุกคนในที่นั้นส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเคลิบเคลิ้มกันใหญ่

"ท่านพี่ของท่านเรย์กะเนี่ยยอดเยี่ยมไม่เปลี่ยนเลยนะคะ"
ฮิฮิฮิ แน่นอนอยู่แล้วล่ะค่ะ~
ท่านพี่ของฉันซะอย่างนี่คะ

จากนั้นพวกเราทุกคนก็ถ่ายรูปวันจบการศึกษาของฉันร่วมกันที่ใต้ต้นซากุระ

หลังจากร่ำลาทุกคนหมดแล้ว ครอบครัวเราก็ขึ้นรถบ้านคิโชวอินด้วยกัน พวกเราตกลงกันว่าจะไปกินเลี้ยงฉลองมื้อค่ำด้วยกันที่ร้านอาหารอิตาลีที่คุณซาซาจิมะได้จองไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

รถยนต์ค่อยๆขับเคลื่อนออกจากรั้วประตูโรงเรียนซุยรัน สถานที่ซึ่งกำลังจะกลายเป็นเพียงความทรงจำในอดีต นับตั้งแต่ประถมจบกระทั่งจบมัธยมปลายช่างเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานจริงๆ เรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นภายในนี้มีทั้งดีทั้งแย่มากมายเกินกว่าจะบอกเล่าได้ในหนังสือเล่มเดียว

แต่ในที่สุดเรื่องราวทุกอย่างก็จบสิ้นลง

คาบุรากิและวาคาบะจังลงเอยคบหากันที่สุด โดยที่ตระกูลคิโชวอินไม่ล่มจมล้มสลายไปอย่างในการ์ตูนที่ฉันเคยอ่าน นับว่าความพยายามของฉันตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาตั้งแต่ตอนประถมนั้นไม่เสียเปล่าเลยล่ะนะ

ดีจังเลยน้า~

เอาล่ะ
เรื่องราวในการ์ตูนก็จบลงไปแล้ว ต่อแต่นี้ไปก็จะถึงคราวเรื่องราวของฉันเองบ้างล่ะ
มหาวิทยาลัยซุยรัน... ฤดูใบไม้ผลิของฉันกำลังจะผลิบานแล้วอย่างแน่นอนล่ะค่ะ~

แล้วเรื่องราวไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

.....
....
..
.

ตื้ด ตื้ด ตื้ด

เสียงสัญญาณบางอย่างดังหนวกหูน่ารำคาญอยู่ข้างหูจนทำให้ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาอย่างหงุดหงิด รู้สึกหายใจออกมาได้ลำบากซะด้วยซิ รู้สึกมึนๆเบลอๆหนักหัวไปหมด ไม่สบายรึเปล่านะ?

กลิ่นประหลาดโชยเข้าจมูกทั้งที่ไม่เคยรู้จัก แต่กลับรู้สึกว่าคุ้นเคยเหลือเกิน ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ ภาพเบื้องหน้าพร่ามัวที่มองเห็นคือเพดานที่มีไฟนีออนสีขาวแสบตาส่องเข้ามา ฉันพยายามขยับตัว แต่ร่างกายก็หนักเหลือเกินจนแทบขยับตัวไม่ไหว คอก็แห้งผาก พออ้าปากจะส่งเสียงก็ทำได้เพียงแค่ไอออกมาแหบๆ

"อ๊ะ!" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่คุ้นนักดังขึ้นสักทางหนึ่ง "คนไข้ฟื้นแล้ว! เดี๋ยวไปตามคุณหมอให้นะคะ!"

ตาฉันที่เริ่มปรับภาพได้แล้ว เห็นหลังของในชุดขาวอย่างนางพยาบาลวิ่งไวๆจากไป

ที่ใบหน้าของฉันเองมีเครื่องให้ออกซิเจนครอบอยู่

ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล

ฉันยังคงรู้สึกมึนๆเบลอๆจดจำอะไรไม่ได้สักอย่างว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ เหมือนเพิ่งตื่นขึ้นมาจากฝันที่ยาวนาน กลิ่นที่ฉุนกึกนั่นก็เป็นกลิ่นแอลกอฮอล์ในโรงพยาบาลนั่นเอง ร่างกายอ่อนล้าจนไม่สามารถขยับได้ แต่เห็นได้ชัดว่ามีสายระโยงระยางเต็มไปหมดรอบๆตัว

ไม่นานนักก็มีคนเข้ามาในห้องแสดงตัวว่าเป็นหมอประจำตัวฉัน เหล่านางพยาบาลก็เข้ามารุมล้อมช่วยถอดเครื่องช่วยหายใจออก ส่งน้ำให้ฉันดื่มและตรวจเช็คร่างกาย จากนั้นเสียงประตูก็ดังขึ้นอีกครา คนที่เดินมาเข้าด้วยสีหน้าซีดเซียวนั้น

"......แม่"

พ่อก็เดินตามเข้ามาข้างหลังแม่ติดๆ คุณหมอดูอาการฉันเรียบร้อยก็บอกว่าไม่เป็นอะไรมากนักก่อนจะออกไปจากห้องพร้อมกับนางพยาบาาล แม่กับพ่อเดินเข้ามาใกล้ที่ข้างเตียงฉัน

"ลูกฟื้นแล้ว!"

จากนั้นท่านก็ร้องไห้ออกมา แม่ดูผอมซูบเซียวไปมากจากที่ฉันจำได้ ไม่ค่อยได้ทานอาหารอย่างงั้นเหรอคะ? ไดเอทอีกแล้วงั้นเหรอ? แต่จนถึงกับซูบผอมขนาดนี้ก็ไม่ไหวนะคะ

ส่วนพ่อก็ลงพุงเป็นสิงโตทะเลไม่เปลี่ยนสักนิด ทำไมไม่แบ่งไขมันไปให้แม่บ้างล่ะ? แย่จริงๆเลย ชุดสูททำงานที่สวมอยู่นั่นกระดุมมันปริออกแล้วนะเห็นมั้ยน่ะคะ?

สักพักคนอีกคนหนึ่งก็เปิดประตูผัวะเข้ามาในห้องเสียงดัง ท่าทางว่ารีบร้อนมาก ก่อนจะเข้ามาหยุดกึกห่างออกไปในระยะสายตาที่ฉันมองเห็น

คนคนนั้นจ้องนิ่งค้างมาที่ฉัน ถือช่อดอกไม้เล็กๆอยู่ในมือ ก่อนที่คนคนนั้นจะก้มหน้าลง ไหล่สั่นสะท้าน และพุ่งเข้ามาแทรกระหว่างฉันกับพ่อที่ยืนอยู่

"ยินดีต้อนรับกลับนะ พี่..."
เธอกล่าว ซบกับแขนหนาๆของฉันที่เจาะสายน้ำเกลือไว้ต่างหมอน แล้วส่งเสียงร้องไห้

ฉันเอื้อมมือหนักๆไปลูบหัวเธอ ภาพทัศน์พร่ามัวอีกครั้งด้วยน้ำตาที่พรั่งพรูออกมา พ่อกับแม่เองก็ยื่นมือมาจับมือของฉันไว้ ความอบอุ่นนี้ ไม่รู้ว่าทำไม ฉันถึงรู้สึกโหยหาและคิดถึงมากเหลือเกิน

ราวกับว่าได้จากไปที่ไหนที่หนึ่งที่ไกลแสนไกล
ราวกับได้ไปสถานที่แห่งความฝันที่ใดสักแห่งมายาวนาน

แล้วฉันก็ตื่นขึ้นมาในที่สุด...

"กลับมาแล้วค่ะ..."
เสียงสะอึกสะอื้นออกมาจนแทบไม่เป็นคำพูด

ในที่สุดก็ได้พบกันอีกครั้ง
คิดถึง คิดถึงมาตลอดเลยค่ะ
คุณพ่อ คุณแม่ ยูกะจัง...

(จบ?)

>>136 กูเป็นลูกเรือคาบุสาย scuba แบบดำน้ำเถื่อนไม่ถูกหลักอนามัยด้วย 555 คืออ่านนี่เข้าใจบางส่วน ไม่เข้าใจหลายส่วน อย่างดีเทลนี่พังพินาศมาก 555 แต่โครงเรื่องแต่ละตอนรวมๆยังอ่านได้อยู่นะ กูรู้สึกว่าฉากเอ็นโจ-เรย์กะที่ไม่มีคาบุมาเอี่ยวคือน้อยมากอะ อย่างน้อยตัวไม่มาก็ชื่อยังต้องมีมาโผล่ แต่เวลาโมเม้นคาบุ-เรย์กะที่ไม่มีเอ็นโจโผล่นี่เยอะมั่ก แถมความถี่เฉลี่ยที่ตัวละครออกรวมทุกตอนกูว่ารองจากเรย์กะนี่คิดว่าคาบุรากิเลยอะ ออกเยอะมากกกก แถมฮิโยโกะซังยังมีลงรายละเอียดทั้งแบคกราวทางบ้าน พ่อแม่ กิจการ สรรพสิ่งมากมาย แถมเรย์กะมีบทที่ออกและบทสนทนาร่วมกับทั้งแม่และป๊ะป๋าสุดหล่อของคาบุละ ส่วนเอ็นโจหลายเรื่องนี่อุบมั่ก ยังเป็นประเด็นมัวๆอยู่เยอะเลย
แต่ก็นะมันยังมีหลายเรื่องที่พระเอกบางทีก็ค่าตัวแพงบทน้อย รอดูกันต่อ ถถถถ แค่รู้สึกแบบถ้าเอ็นโจบทเยอะไม่น่าเสียเปล่า คาบุนี่บทพี่แกเยอะม้ากกกเลยอะ อีกอย่างเรื่องนี้รู้สึกมิติเยอะนะ หลายตัวก็ดูมีปมที่ใส่มาให้รู้สึกเอ๊ะ แบบเป็นเรื่องที่ดีเทลยับมากกกก อย่างอันที่กูสนใจอันนึงคือบ้านอาโออิจัง อะไรยังไงทำไมถึงไม่ให้ไป กับพี่ชายก็ดูแปร่งๆนิดๆงี้ ก็ยังรอเฉลยอยู่

เอาตรงๆนะ กูเรือเอ็นโจมาตลอด ตอนอ่านแปลไทยกูก็กรี๊ดกับโมเม้นท์เอ็นโจเรย์กะมาก แต่พอมาเจอสปอยล์ดิบล่วงหน้าของคู่คาบุรากิเรย์กะ แล้วกูก็หวั่นใจเหมือนกัน ขนาดกูอยู่เรือเอ็นโจกูยังมองไม่เห็นทางสว่างเลยว่าท่านเรย์กะจะมาชอบองค์ชายของกูได้ยังไง แต่ตอนท่านเรย์กะอยู่กับคาบุรากิมันต่างกันอะ ดูสบายๆมากๆๆ ในชีวิตจริงถ้าเราจะชอบใครสักคน ความรู้สึกนั้นก็คงไม่เกิดกับคนที่เรารู้สึกระแวงมั้ยอะ เราคงชอบคนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ (อะ อันนี้กูก็ไม่แน่ใจนะ กูยังไม่เคยชอบใครจริงๆจังๆ มีcrushบ้างก็ตอนมัธยม กรี๊ดหนุ่มป๊อปของรร. 5555)

หรือว่าความสบายใจมันเกิดจากเราสนิท+ไว้ใจคนนี้ที่เป็นเพศตรงข้ามจนรู้สึกว่ามันเป็นเพื่อนจริงๆเลยไม่คิดไรมากวะ 555 เพราะกูมีเพื่อนที่เฮฮากับเพื่อนผชได้แบบชิลๆ แต่พอเจอคนที่ชอบนอกจากจะใบ้แดกแล้วยังกลายเป็นคนคิดมากทุกๆการกระทำของตัวเอง จะทำอะไรคิดสักสิบตลบ ถถถถ

>>123 เฮ้ยย กูชอบประเด็นนี้ คือคาบุชอบวาคาบะแบบงงๆเหตุผลคือแค่ท่าตอนตีลังกาลงจากจักรยานสวยเนี่ยนะ มันตลกไปอ่ะ หรือถ้าบอกสนใจวาคาบะเพราะจุดนี้มันก็ไม่ใช่อ่ะ แถมคนที่สตอกวาคาบะอยู่ จะไม่รู้ได้ไงว่าโดนแกล้ง วาคาบะโกหกไม่เนียนเลยด้วยนะ
.
.
.
.
.
แถมเวลาส่งเมล์มาหาเรย์กะเรื่องวาคาบะก็เป็นเรื่องอาหาร คือรู้ว่าเรย์กะชอบกินถูกมะ เลยส่งเรื่องแบบนี้มาล่อหรอ

กูชักไม่เข้าใจตัวละครแล้วนะ

>>142 มึงทักเรื่องนี้ขึ้นมากูเลยนึกได้ว่า จริงๆปมเอ็นโจเราคิดมากไปเองป่ะ แบบจริงๆมันอาจจะไม่มี หรือถ้ามีอาจจะเป็นภาคของเอ็นโจเอง คือดิบตอนนี้อยู่ที่เท่าไหร่แล้วอ่ะ(แปลไทยเกือบสองร้อย ดิบน่าจะสามร้อยมั้ง) แต่เรื่องแบล็กกร๊าวเอ็นโจไม่ออกซักนิดดดดด ปล่อยให้คนมโนไปเอง ถึงจะค่าตัวแพงก็ไม่น่าแพงขนาดนี้มั้ย ในขณะที่คาบุเรื่องครอบครัวอะไรมาเต็ม คาบุออกเยอะมากกกกก แต่ก็นะ เรื่องนี้จะมีพระเอกมั้ยยังไม่รู้เลย555555555555

>>144 ไอ้ท่าตีลังกาจักรยานอันนั้นมันกาวในกระทู้ไม่ใช่อฟช.รึเปล่าวะ

>>146 อ่าวจริงดิ กูขอโทษ นี่กูเมากาวจนเอาไปรวมกับอฟชแล้วหรอ ฮือออออออ กูมึนแล้วว ร้องไห้

>>143 กูยังเชื่อมั่นอาการหมดอาลัยตายอยากของนางอยู่ววววววววววววว ยุยโกะโผล่ทีไรนางจะชอบคิดว่าเอาชนะไม่ได้(อยากจะชนะอะไรล่ะจ๊ะ) แถมบรรยากาศจะเหงาๆเศร้าๆเงียบๆอีก จริงๆนะ กูสังเกตถ้าเป็นตอนวันๆของท่านเรย์กะที่ไม่มีเหตุการณ์ต่อเนื่องในเวลาเดียวกัน มันจะปิดท้ายตอนแบบฮาๆ อย่างจัดท่านอนให้ริรินะโดนผีอำ หรือหิ้วเซอร์บิรุสไปเคาะห้องท่านพี่ แต่ตอนยุยโกะออกเนี่ย...ปิดท้ายตอนมันจะดูเงียบผิดปกติ ผิดจากนิสัยท่านเรย์กะเว้ย อันนี้ยังไม่พูดถึงดิบนะ พูดถึงแปลไทยที่ยุยโกะออกมาสองครั้ง

ในดิบกูก็ยังไม่เห็นทางที่เรย์กะจะลงเอยกับเอ็นโจเหมือนกัน อยากได้อะไรแรงๆเขย่าความสัมพันธ์ซักทีน่ะ จะรุ่งหรือจะร่วงก็ให้มันรู้กันไปเลย

>>144 เฮ้ยมึง ท่าตีลังกาสวยนี่ พวกเราเล่นมุกกันเองในโม่ง อย่าเอาไปกาวกับ อฟช ใจเย็นๆนะ 555555

ที่คาบุชอบวาคาบะน่าจะเพราะเรียนเก่ง เป็นคนดี ไม่ยอมแพ้ และไม่หวังผลประโยชน์ (แต่กูก็ชอบคิดว่าเพราะท่าตีลังกาเหมือนกัน แต่วาคาบะตีลังกาจริงแต่สุดท้ายแผลเยอะเหมือนกันนะ)

มึง ทำไมกูมองว่าที่เรย์กะไม่ระแวงคาบุเพราะรู้ว่าคาบุชอบวาคาบะวะ นางเลยชิลๆ ไม่เคยตั้งข้อระแวงอะไรเลย จุดที่จะทำให้นางรู้สึกชอบคาบุเลยเป็นไปได้ยาก แต่กับเอ็นโจนางระแวงเพราะรู้ว่าเอ็นโจเจ้าเล่ห์ เลยพยายามตั้งป้อม แล้วก็หาเหตุผลมาหักล้างตลอด แต่ถ้าวันนึงเอ็นโจมาแบบเปิดเผยเลย จีบ ทำอะไรชัดเจนแบบคาบุเลย กูว่าเรย์กะมีสิทธิ์หลงไปชอบได้เลยนะ เพราะคนก่อนๆที่นางชอบก็นิสัยยิ้มๆ อ่อนโยนๆ แบบเอ็นโจนี่แหละ

แต่กูสังเกตุอย่างนึงนะ เวลาคนนอกเล่าเรื่องอ่ะ คนนอกจะเล่าเรื่องคาบุรากิกับเรย์กะในอีกมุมมอง ซึ่งเหตุการณ์นั้น พวกเราก็รู้เหตุการณ์มาจากตอนเรย์กะดำเนินเรื่องแล้ว

แต่เอ็นโจวนี่ พอเล่าด้วยคนอื่น ชอบเห็นเป็นเบื้องหลังทั้งนั้นเลยว่า ทำเพื่อเรย์กะ มองเรย์กะ แบบที่เรย์กะไม่รู้อ่ะ แตกต่างจากของคาบุรากิที่เรารู้จากมุมเรย์กะแล้วมารู้มุมคนอื่นอีกที

>>143 แต่กุว่ายังพอคิดได้นะ ตอนที่ยุยโกะโผล่มาที่งานเทศกาล แล้วเอ็นโจขอตัวกลับไปกับยุยโกะ เรย์กะนางดูเซื่องซึมไปเลย แล้วเวลาเอ่ยถึงยุยโกะมันไม่เหมือนเวลาพูดบรรยายคนอื่น เหมือนบรรยายคนที่ห่างเหิน แถมยังพูดชมนู่นนี่คล้ายกับน้อยเนื้อต่ำใจอะไรสักอย่าง

>>141 ฟิคนี้ของมึงทำกูหลอนมาก กูพูดเลย

คือกูมั่นใจมากว่าตรรกะกูถูกแน่เว่ยเรื่องการระบุตัวพระเอก คือดูจากชื่ออะ ตามหลักจิตวิทยาปกติแล้วคนแต่งต้องรู้สึกรักใคร่เอ็นดูตัวพระนางเป็นพิเศษ เพราะงั้นชื่อต้องเพราะ!!!! แล้วยิ่งถ้าชื่อยาวๆยิ่งโอกาสสูงไปอีก เพราะต้องเมื่อยมือมากเวลาพิมพ์ ยิ่งถ้าออกบ่อยๆอีกนะ และนอกจากนั้นเอานามสกุลมาใส่กับชื่อนางเอกแล้วต้องไปกันได้ มีความกลมกลืนสอดคล้องทางวรรณศิลป์และลงตัวตามหลักสมดุลบางประการ เพราะงั้นชื่อยาวออกบ่อยแล้วเพราะหน่อยนี่ไม่พลาดแน่มึ้งงงงง ....อ่าวไม่เกี่ยวกันหรอ 55555 กูให้คะแนนคาบุมากกว่าเอ็นโจนิดนึงเพราะกูว่า คาบุรากิ มาซายะ มันเพราะดีอะ แล้วถ้าเป็นคาบุรากิ เรย์กะ ก็ยังไม่รุ้สึกปร่าด้วย!!! ตรรกะเพี้ยนป่าววะ 55555555

เออแต่สงสัยมานาน อย่างชื่อชูสุเกะนี่ยุยโกะเรียกชู ซึ่งกูว่าดีละ คำลงท้ายเกะๆดูโบราณไปหน่อยว่ะในความรู้สึกกู แล้วคือคิดว่าอยู่บ้านนี่หม่ามี้อาจจะเรียกคิวท์ๆแบบ ชูจัง งี้มั้ง ทีนี้พอเป็นมาซายะ กูสงสัยมานานว่าความน่าจะเป็นของชื่อเล่นที่แม่เรียกคืออะไรดีวะ ---- มายะจัง...??? ชิบบบบ รู้สึกพัง 555555555555 ข้ามเพศเลยอะ จริงๆมีคิดอีกหลายคนอย่างท่านพี่เงี้ย แต่แม่เรย์กะชอบอะไรทางการๆอาจจะเรียกทาคาเทรุซักตลอดเลยมั้ง ถ้าชื่อเล่นเจอแต่ที่อิมาริเรียกว่าเทรุกิ ก็น่ารักดีประมาณนึงนะ อย่างน้อยชอบกว่าที่ริรินะเรียกท่านพี่ทาคะ เออหรืออย่างอิมาริอีกคน -- มาริจัง แอร๊ยยยยย 5555555 ฮาๆดีทั้งงั้น

>>154 เทรุกิโม่งแปลพิมพ์พลาดเว้ย 5555555555 ไม่ใช่ชื่อเล่นหรอก โม่งแปลเคยบอกไว้อยู่ แต่ตอนนั้นกูก็กรี๊ดเพราะนึกว่าเป็นชื่อเล่นที่อิมาริเรียกท่านพี่เหมือนกัน แล้วก็โมเมนต์สลายอย่างรวดเร็ว เขาเรียกทาคาเทรุเหมือนเดิมนั่นล่ะ
จากที่ไปงานเลี้ยงหรืองานวันเกิดยูกิโนะ มาดามเอ็นโจก็พูดคุณชูสุเกะตลอดนะ แต่ของมาซายะ พ่อกับแม่จะเรียกชื่อห้วนๆ ไม่มีคุงหรือคุณต่อท้าย

>>154 เทรุกิ นั่นโม่งแปลเคยบอกว่าแปลผิดนะ เรียกทาคาเทรุปกตินั่นแหละ

>>144 เชี่ยยยยย เพิ่งย้อนไปอ่านเจอ 555555555 ขำหนักมากน้ำลายเปียกจอกันเลย อันนั้นเป็นกาวแบบแซวๆนะมึงงงง มึงใจเย็นๆก่อนนะ ตะคริวจะแดกพุงกูละเนี่ย ถถถถถถ

>>155 >>156 อ่าวหรอ กูเห็นคนญี่ปุ่นเรียกกันจริงๆแบบไม่ตามเมะตามมังงะนะ ผู้ชายจะชอบเติม-กิ -กุ ให้ต่อหลังชื่อ เลยนึกว่าชื่อเล่นซะอีก 55555 ผู้หญิงก็ชอบเติมแนวๆ -สึ -ริน อะไรแบบนั้น

>>141 ถถถ เรย์กะผจญภัยในฝันซะนาน.. สุดท้ายฤดูใบไม้ผลิแม้แต่ในฝันก็ไม่มี อาเมน..

>>154 มาซาทันไงมึง ญาติเบียทันอีกคน

>>155 ม่ายยยย ไม่เอาออกงานสิ กูมั่นใจว่าทุกบ้านต้องมีความลับดำมืดแบบเรียกชื่อลูกชายแกล้งๆ 55 คือออกงานคงเรียกทางการอยู่แล้วอะ คิดว่าอยู่กันส่วนตัวอาจตะมีอีกชื่อ อย่างน้อยกูมโนอยากให้มีมาก ดูน่ารักดี อย่างเรย์กะกูชอบเรียกเองเป็นเรย์สึ เพิ่มความคิวท์แบบส่วนตัว เพราะเรย์กะทันกูไม่อาววววว อ่านไปอ่านมาเป็นเรย์กะตัน แม่งสงสาร 5555 จริงๆญี่ปุ่นชอบออกเสียงว่าตันมากกว่าด้วยอะ เข้าใจว่าโม่งแปลเค้นพลังความเมตตามาเลี่ยงให้รึเปล่าหว่า

ปอลิงว่าอิงเสียงจากที่ชอบตามรายการญี่ปุ่นนะ คืออ่านเองไม่ออกเลยไม่รู้ว่ามีหลักในการแผลงชื่อยังไงมั้ย แต่ส่วนใหญ่ชอบแผลงกันแนวๆนี้ไรงี้ บางทีผู้ชายสนิทกันมากๆหรือโดนรุมแกล้งก็ลงชื่อเป็น-ริน แต่ไม่ค่อยเจอ คุง จัง เท่าไหร่เลยอะ

ความจริงแม่อาจเรียกไซซายะคุง (เอากูไปเก็บ)

ทำไมกูดำดิบเองกับอ่านที่โม่งสปอยติดฟิลเตอร์แล้วได้คนละอารมณ์เลยวะ555555 เวลาอ่านนี่ขึ้นกับคนตีความจริงๆแหละ (อยากให้แปลไทยไปถึงตอนล่าสุดเร็วๆจังแต่คงอีกนานสินะ T T)

>>162 มึงมันใจร้ายยยยยยยย 555

เท่าที่อ่านมาตามที่เรย์กะอธิบายความรู้สึกตัวเองในเนื้อเรื่องนะ

กับคาบุรากินี่เรย์กะจะออกแนวสบายๆ คุยกันได้เรื่อยๆ แถมยังกล้ามีปากเสียงกัน กล้าข่มขู่(โคตรฮาที่บอกให้คายซะ ตอนถามว่าทำไมหลบหน้า) ว่าง่ายๆคือเห็นว่าคาบุรากิเท่าเทียมกับตัวเองเลยไม่ต้องเกรงใจอะไรมาก ถึงจะบ่นนั่นบ่นนี่แต่ก็ให้ความช่วยเหลือตลอด โดนหลบหน้าก็รู้สึกกังวลจนต้องไปถามเอ็นโจ ชอบความสัมพันธ์แบบนี้นะ

ส่วนกับเอ็นโจนี่เห็นได้ชัดว่าเกรงกลัว ไม่ไว้ใจ และประหม่าตอนที่อยู่ด้วยกัน(คิดจะหนีตลอดตอนเจอเอ็นโจ ประหม่าจนเหงื่อออกมือ) ดูมีบรรยากาศอึดอัดตลอดตอนอยู่กันสองต่อสอง ซึ่งจะผ่อนคลายลงตอนที่คุยเรื่องคนอื่นอย่างคาบุรากิหรือยูคิโนะคุง แบบว่ามีหัวข้อให้คุยอะไรงี้? ส่วนกับยุยโกะซังนี่จะมี...ทุกรอบที่นึกถึงเลย คิดว่าคงติดใจไม่น้อยแหละ ส่วนสาเหตุนี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน

ในฐานะที่เป็นทีมเรย์กะก็อยากให้มีความสุขอะ จะลงเอยกับใครก็ได้แต่ขอให้มีความสุขพอ แต่คาบุรากิกับเอ็นโจนี่จะว่าไงดี... ไม่ค่อยคิดถึงจิตใจเรย์กะมากเท่าไหร่ในบางเรื่อง? อย่างตอนล่าสุดโดนเอ็นโจแหย่ให้อยู่รอคาบุรากิด้วยกัน กับโดนคาบุรากิบอกว่าขาหมู(ใจร้ายมาก) อยากให้ทั้งสองคนใส่ใจมากกว่านี้จัง(แต่เรื่องก็จะไม่เดินนี่สิ...)

อยากจะย้ายไปเรืออาริมะแต่บทก็น้อยจริงพ่อคุ๊ณ

กูยังไม่จบเรื่องชื่อ.... เฮ้ยแต่เอาประโยคพูดอิมาริตอนจะโดนท่านพี่ต่อยพุงไปเสิดกูเกิ้ล คำอังกฤษที่เป็นเหมือนภาษาคาราโอเกะอะ มันก็เทรุกิอยู่ดีนะ แล้วกูนั่งเทียบอักษรญี่ปุ่นนี่ยังไงก็ไม่ทาคาเทรุแน่ๆอะ คิดว่าน่าจะเป็นชื่อเล่นถูกแล้วนะ รอคนอ่านออกจริงมาช่วยวิแคะเพิ่มหน่อย

>>165 เห็นด้วยมากๆว่าอยากให้อาริมะมีบทเยอะๆ เพราะบทน้อยเลยไม่ค่อยมีโมเม้นให้กูจิ้นเล้ยยยย55555 ยิ่งมีออร่าตัวสำรองเพอร์เฟค นิสัยดีแบบที่กูชอบอวยในโชโจมังงะอยู่ด้วย

แต่มองว่าที่เรย์กะเกรงกลัวเอ็นโจ แล้วชอบพยายามหนีเพราะเจ้าตัวรู้สึกหวั่นไหวกับองค์ชายนะ แต่เพราะรู้สึกว่าเอ็นโจเป็นคนเจ้าเล่ห์ ท่าทางที่เอ็นโจแสดงกับตัวเองเลยทำให้ต้องคิดมากไปหมด ท่าทางเก้ๆกังๆตอนคุยกับเอ็นโจ ในความคิดกูเหมือนกับชอบแต่ก็รู้สึกว่าไม่สมควรชอบ เลยเหมือนหาเหตุผลหว่านล้อมมาตัวเองว่าเอ็นโจ! คนเจ้าเล่ห์ ผู้สืบทอดคุณอิมาริงี้ บอกเป็นนัยๆว่านี่นะ หล่อนไม่สมควรชอบคนแบบนี้ เดี๋ยวจะเสียใจ //หือ กุมโนแรงไปมะ

>>166 ดิบตอนที่4 อ.ฮิโยโกะใส่ฟุริงานะ(คำอ่านคันจิ)ไว้ให้ว่า คิโชวอิน ทาคาเทรุ
เอาชื่อท่านพี่ 貴輝 ไปใส่ในกูเกิ้ลทรานส์(JAP->ENG) ตัวโรมันจิหรือคาราโอเกะที่มึงว่าก็คือ Takateru (ให้ดูตรงข้างล่างตัวญี่ปุ่นนะ อย่าไปดูที่มันแปลมา)

>>165 อานิมะนี่เชียร์เหมือนกันนะ นิสัยดูไปกันได้กับเรย์กะด้วยอะ กูชอบตรงที่จัดการอคติตัวเองได้ดีและแมนๆมาก แล้วต่อให้ตอนยังมีอคติเหลือแต่ก็ยังดูแลตามหน้าที่ ชอบตอนเป็นห่วงนึกว่าโดนพวกอุเมวากะมารังควาน แบบเฮ้ยยย แมนมากกกกก โมเม้นนั้นฆ่าตายหมดทั้งคาบุทั้งเอ็นโจ เพราะไม่ค่อยสนใจใส่ใจอะไรในแง่มุมปกติๆแบบคนอื่นเท่าไหร่กันทั้งคู่เลยนะที่จริง ช็อตนั้นกูให้คะแนนอาริมะมั่ก เสียดายบทน้อย
.
.
.
.
.
.
.
ในดิบหลังๆมีตอนคุยกับเรย์กะว่าอยากให้เป็นประธาน pivoine อะไรๆคงดีกว่านี้ ที่บางคนบอกเรืออาริมะโดนขีปนาวุธยิงปลิวเข้าเฟรนด์โซน แต่กูยังเชียร์อยู่นะ 555 รู้สึกแบบมาปรับทุกข์ด้วย พอเรย์กะเผลอชมรุ่นพี่โทโมเอะแบบมีหางเลขกระทบไปที่อาริมะว่าไม่เก่งเท่านิดนึง ถึงจะไม่ได้ตั้งใจก็เหอะ ถถถถถ คืออาริมะหงอยไปเลย แล้วดีขึ้นตอนเรย์กะปลอบด้วย คือทำไมท่านเรย์กะดูมีอิทธิพลกับอารมณ์ของนายแบบนี้ล่าาาาาอาริมะ เป็นประธานนักเรียนสายดื้อด้านมุ่งมั่นหัวแข็ง เป็นหนุ่มแนวสตรองหนักแน่นยึดมั่นไม่ใช่หรา พอมาหวั่นไหวเสียใจตามคำพูดเค้า ต่อมาก็ดีใจตามคำพูดเค้าอีกรอบ รู้สึกแอบอิ๊อ๊างนิดนึงกับจุดนี้ 5555 แต่ก็นะบทนี่จะน้อยไปไหน

ท่านอิมาริบทน้อยนี่โทษท่านพี่เลยค่ะ เอะอะลากไปเก็บตลอด 555

>>170 กรี้ดดด ขากูลงเรือไปสองลำละ กูยื่นขาลงเรือนายตัวสำรองด้วยละกัน

>>168 มั่ยยย มึงไม่มโนแรงไป กูขอสูดกาวด้วย *แย่งกระบอกกาว*

>>152 กูก็รู้สึกได้อะว่าเวลายุยโกะออกมา โทนเนื้อเรื่อง อารมณ์ท่านเรย์กะมันจะเปลี่ยน ออกแนวเศร้าสร้อยซัมติงไรสักอย่างที่กูพอจะเข้าใจแต่หาคำมาอธิบายไม่ได้ หงอยๆปะ? กูง่อยภาษาไทย แต่ถึงแม้โมเม้นท์ท่านเรย์กะกับคาบุรากิจะเยอะจนเบียดบังพื้นที่ของเรือเอ็นโจ(และลำอื่นๆ)ในท้องทะเลโม่งกัญชาซุยรัน กูก็จะยึดมั่นพายเรือท่านเอ็นโจต่อไปอยู่ดี *แจกผ้าซับน้ำตาให้คนบนเรือ*

>>173 กูก็รู้สึกว่าพอยุยโกะโผล่ เรย์กะบรรยายแปลกๆ แต่พอมานึกดูดีๆ เรย์กะคงยังไม่เคยเจอผญที่ไม่สามารถสนิทด้วยได้หรือแบบพูดคุยด้วยได้ อย่างที่แปลไทยบอกยุยโกะภาพพจน์เบาบางล่องลอย จนเรย์กะจับความรู้สึกไม่ถูกเลยรู้สคกอึดอัดไรงี้ป่าว มองแบบไม่ติดฟิลเตอร์เรือเอ็นโจนะ555555

>>169 ฝันสลายเรื่องชื่อท่านพี่ โฮวววววว.... จริงๆชื่อท่านพี่ก็จัดเข้าหมวดโบราณอ่อนๆนะสำหรับกู แต่ยังไม่มากเท่าไหร่ ชื่อพ่อน้องนี่ต่างกันมากจนอยากรู้ชื่อพ่อแม่เลย ทำไมนิรนามแบบนี้~

>>173 กุก็ง่อยภาษาไทย ยังกลัวอธิบายให้พวกมึงฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน แต่ปลื้มปริ่มมากที่มึงเข้าใจ! ลูกเรือเอ็นโจต้องไม่ถอดใจกันง่ายๆสินะ เอ้าฮึบบบบ *รับผ้ามาซับน้ำตาแล้วกางใบเรือ*

>>173 ที่จริงตอนซากุระออกใหม่ๆแอบมีความคล้ายเลยนะ มีความอึดอัดบางๆแทรกอะ แต่นั่นคือตอนเด็กๆแล้วตอนหลังซากุระเป็นฝ่ายมาปรับความเข้าใจเอ็นด้วย แอบคิดว่าเรย์กะอาจจะไม่ค่อยถูกกับคนลึกซึ้งมีนอกมีใน น้ำนิ่งไหลลึกแต่มีลุคดูคุณหนูนุ่มๆหวานๆป่าว เรย์กะชอบบอกว่าตัวเองอ่านคนไม่ค่อยเป็น บอกว่าริรินะดูจะอ่านออกมากกว่าตัวเองอีกงี้ แต่กูแอบรู้สึกว่าความอึดอัดคือเรดาร์ของเรย์กะเวลาเจอคนที่มีคาแรคเตอร์ซับซ้อน เหมือนส่งสัญญานเตือนว่าคนนี้มีอะไรมากกว่าที่เห็น ซึ่งไม่ค่อยถูกโรคกับเรย์กะที่สบายๆคิดอะไรก็แสดงออกตามความรู้สึกหน่อย ไม่ทำอะไรซับซ้อนหรือมีบุคลิกซ้อนๆไรงี้ แถมยุยโกะกับซากุระนี่แบบบ มีความคล้ายกันมากในหลายประเด็น น่าให้ลองลับฝีมือกันดูซักยก 5555 เรย์กะถนัดรับมือได้กับแบบพวกร้ายโฉ่งฉ่างหน่อยมากกว่าอะ

เออตกประเด็น ว่าที่สนิทกันได้เพราะจุดร่วมอย่างนึงเรื่องความตรงไปตรงมาด้วย ที่ชอบบอกว่าซากุระเป็นคุณหนูลิ้นอาบยาพิษ 5555 แต่ก็คือพูดตรงอะ และเรย์กะแสดงออกชัดว่าชอบนิสัยนี้ของซากุระนะ แต่ยุยโกะนี่...ไม่น่ามั้ยวะ มีแต่จะซับซ้อนๆ ยิ่งพูดยิ่งแสดงออกถึงบุคลิกซับซ้อนคิดอะไรเยอะเข้าไปอีก คงหาจุดร่วมที่รู้สึกดีขึ้น รู้สึกเป็นมิตรแบบเราน่าจะพอเข้ากันได้นะ คงยากกว่าเคสซากุระเยอะ

>>177 คิดเหมือนกูเลยย ยุยโกะกับซากุระแนวเดียวกันชัดๆ แล้วพอมองไปอีกก็จะเห็นว่าซากุระกับเอ็นโจก็แนวเดียวกันเลย ดังนั้นเอ็นโจกับยุยโกะก็คงนิสัยคล้ายๆกันแน่ๆ แต่คนนิสัยคล้ายกันไม่จำเป็นต้องชอบกันก็ด้ายยย คนเราชอบคนที่นิสัยตรงกันข้าม(มั้งนะ)

กูขอ ky นิดนะ
ในดิบวาคาบะจังชอบคาบุรึยังอ่ะ สปอยกูที
.
.
.
.
.
กูอ่านสปอยแล้วเห็นบอกไปเที่ยวกันสองคน เฮ้ย ยอมไปเที่ยวด้วยมันก็แสดงว่าต้องชอบประมาณนิดแล้วนิ ป่ะะ

>>168 กูคิดว่านางชอบเขาว่ะ แต่นางปฏิเสธตัวเอง ที่ประหม่า อยากหนีเพราะตื่นเต้น ทำตัวไม่ถูกอะ//อัดกาวเข้าปอด
นี่เป็นสมมติฐานจากกูเอง

1. เรย์กะบอกหน้าตาแบบเอ็นโจตรงรสนิยมมากกว่า
2. ตอนสาวๆแก๊งค์เรย์กะถามระหว่างคาบุกับเอ็นโจ นางชอบใครหรือคิดยังไง นางบอกคาบุมีคนที่ชอบแล้ว แต่เรื่องเอ็นโจ นางไม่ตอบ หรือไม่ก็พูดเลี่ยงๆ
3. อาการหมดอาลัยตายอยาก เหงาๆ เศร้าๆ ทุกครั้งที่ยุยโกะโผล่มา แถมคิดว่าเอาชนะไม่ได้ตลอด แล้วทำไมต้องอยากเอาชนะ?? พวกศัตรูความรักที่ผ่านมาของนางไม่เคยมีใครทำให้นางเป็นแบบนี้
เรย์กะนางติดใจเรื่องยุยโกะมากเลยนะ เอ็นโจโผล่มาทีไร นางนึกถึงยุยโกะแทบจะทุกครั้ง
4. ใจเต้นตอนเห็นเอ็นโจในชุดไปรเวท แถมได้รับคำชมจนหวั่นไหว อาการนี้มันมาหลังจากที่ยุยโกะโผล่มาอะ ก่อนหน้านี้เอ็นโจแต่งตัวยังไงหรือชมอะไรนางทื่อ โนสนโนแคร์ตลอดเลยนะ
5. ความรู้สึกเหมือนคนถูกทิ้งไว้ข้างหลัง หลังจากที่รู้ว่าเอ็นโจมีว่าที่คู่หมั้น นางเลยต้องมาคิดเรื่องอนาคตให้วุ่น

พยายามสุดฤทธิ์ที่จะไม่ใส่กาวลงไปแล้วนะเว้ย 555555555555555 เขียนอิงจากอฟช.แปลไทยล้วนๆ

วันเพื่อนโม่งกาวกันแรงดีจังเลย

*วันนี้

>>182 เพราะชื่อมู้ศักดิ์สิทธิ์แน่ๆ

>>184 ศักดิสิทธิ์จนคานซังโผล่มาเลยอ่ะ

>>180 ไปเที่ยวแบบเพื่อนมั้ง ไม่รู้ดิ อะไรก็เกิดขึ้นได้ อะไรก็ไม่แน่นอนซักอย่าง
กูยังไม่มั่นใจเลยว่าดิบล่าสุดเนี่ย นางลืมความรู้สึกหมดอาลัยตายอยากพวกนั้นไปรึยัง ก็ต้องตามกันต่อไป

>>180 ยังไม่มีท่าทีอะไรใดๆนะ
.
.
.
.
.
.
.
ญี่ปุ่นนี่พูดยากอะ ถึงจะถือเรื่องหญิงชายต่างกัน แบบมีระยะความต่างระหว่างเพศมาก แต่บ้าที่สบายๆเลี้ยงลูกปล่อยก็มีนะ และคนสบายๆบางทีไปเที่ยวกันอาจจะไม่ได้คิดอะไรก็มีไรงี้ ในดิบวาคาบะยังไม่มีท่าทีอะไรชัดๆเหมือนกัน แต่ว่าสนิทกับตัวสำรองมากกกอยู่ มีฉากที่คาบุรากิแอบจ้องตามเรื่องความสนิทกันหลายที มีมาม่าด้วยฉากนึงที่ความโชโจสูงมากคือวาคาบะโดนสมาชิก pivoine แกล้งกลางทางเดินที่มีคนเห็นเยอะ เรย์กะกำลังคิดว่าคงต้องแสดงท่าทีอะไรบ้างละ แต่อาริมะพุ่งเข้ามาปกป้องก่อน จากนั่นคาบุถึงเพิ่งจะโผล่มาด้วยมาดโมเสสแหวกทะเล เรื่องจบไปเป็นสภาพที่วาคาบะกับตัวสำรองยืนอยุ่ฝั่งเดียวกันโดยตัวสำรองยืนบังแบบแสดงท่าทีปกป้อง คาบุยืนอยุ่อีกฟากกับพวก pivoine ที่ก่อนเรื่อง คือยืนประจันหน้ากับอาริมะ คาบุก็เหมือนเห็นถึงจุดยืนที่ดูอยู่คนละด้าน ยืนคนละฝั่งกันแถมยังอยุ่ใกล้ชิดอาริมะมากกว่า ก็ขรึมๆไป (ส่วนท่านเรย์กะอยู่ไหน.... ซุกอยู่ในวงซุยรันมุง คือเชี่ยยยยย นางเอกของกรู๊วววว จู่ๆก็สามารถเล่นบทตัวประกอบได้ แม่งงงงงง) แล้วเอ็นโจอยู่จัดการซากจากที่แกล้งกัน บอกให้เรย์กะตามไปจัดการด้านคาบุ เรย์กะก็ตามไปเชียร์อัพนางจนลงเอยที่ร้านโอโคโนมิยากิอ่ะแหละ สรุปเรื่องจบคือไปกินจ้าาาา แล้วคาบุโผล่มาแลดูไร้ดาเมจใดๆ แบบเรย์กะยังงงว่าอ้าวสรุปหายแล้วหรอ อะไรกันเนี่ย 55

เรา >>117 โห หายไปแปบเดียว ตอบกันยาวมากเลย ดีๆๆ จะได้มีอะไรอ่าน ทางนี้ก็เริ่มสูดกาวเอ็นโจ side story ตามที่มีคนแนะนำมา รู้สึกหลอนประสาทเมาๆเบลอๆ คิดว่าอฟช.มาเอง เขียนดีมากอ้ะ ชอบๆ จะมีต่อมั้ย

เคยพยายามดำน้ำนะ แต่จมน้ำตายทุกทีเลยไม่ดำแล้ว รอแปลไทยดีกว่า พอดีมีคนชี้ทางสว่างว่าให้มากระทู้นี้ก็เลยลองยื่นหน้าเข้ามาเยี่ยมก่อน สงสัยจะได้เข้ามาอยู่กันยาวๆ 55555555555

>>188 ยินดีต้อยรับสู่ดงกาว มึงจะไม่มีวันได้ออกไป //จับหัวกดถังกาว

>>188 >>189 แล้วมึงก็จะแยกอฟชกับกาวไม่ออกอีกต่อไป

>>188 นั่นสิดำทีไรสาหร่ายติดคอตรึม 555 มาหาทางสว่างจากทู้นี้เหมือนกัน อยู่ไปอยู่มาเริ่มแยกไม่ออกละอันไหนกาวอันไหน อฟช. 555

อื้อหื้อ คืนนี้เพื่อนโม่งคึกมาก เอาจริงกูชอบตอนที่พวกมึงมาวิเคราะห์กัน โครตเผ็ดร้อน