Fanboi Channel

>>801 ตรง運命かなสินะ แปลว่าพรหมลิขิตแหละ
.
.
.
.
.
ตรงที่ก๊าวที่สุดคือฉากเรย์กะจิ้มเค้กกินแล้วเอ็นโจนั่งเท้าคางมองยิ้มๆถามว่าอร่อยมั้ย? ดีจังเลยเนอะ คือแบบออร่าแห่งความสุขต้องลอยฟุ้งแน่ๆเลย กูจะตายแล้วอ๊ากกกก

>>801 พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิตใจ ฉันจึงได้มาใกล้กับเธอ~ อะฮิ้ววววววว~~

Ky แปบนะ วันนี้เราต้องรีบนอน
ต่อจาก >>759-761 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
จริงๆถ้าลงเนื้อหาหลักก่อน เรย์กะคิมิจะมีเนื้อหาไปไกลกว่านี้ แต่ถ้าลงเรย์กะคิมิก่อนก็จะต่อเนื่องกับตอนที่แล้ว
ผลจากการโยนหัวก้อยนะคะ 5555 แต่พรุ่งนี้จะลงตอนหลักตามปกติแล้วค่ะ รีบกลับเรือคาบุก่อนจะกลับตัวไม่ทัน ตอนนี้เราเริ่มถูกเรือเอ็นโจมอมเมา 55555
..............…….....

(มุมมองเรย์กะโลก KimiDolce)

((((--เรย์กะในโลกคิมิเขียนถึงเรย์กะในโลกปัจจุบัน--))))

(สักวันหนึ่งแหละ)

ไม่เคยรู้เลยว่าญาติฉันที่ชื่อริรินะจะคิดคำด่าเก่งแบบนี้ ไปคุยด้วยสนุกดี โลกนู้นฉันไม่เคยคุยกันจริงๆจังๆเลยนะ

จะว่าไป เธอเคยหลวมตัวไปสมัครนิตยสารรวมรูปหมามาหรือเปล่าน่ะ ไม่สิ หมาที่ชื่อเบียทันคุยกับฉันได้ด้วย นี่มันอะไรอ่ะ หมาถามฉันว่าทำไมไม่มาเรียนพิเศษล่ะ หะ? แถมยังส่งรูปถ่ายตัวเองมาด้วย ฉันควรทำไง ต้องส่งรูปกลับไปไหม

เธอเป็นที่รู้จักในหมู่สุนัขในฐานะชื่อเรย์กะทันหรอ ว่าแต่เพราะงี้หรือเปล่าเลยโดนเหล่านกลอบโจมตี... หมากับนกไม่ถูกกันหรือเปล่านะ... นี่เป็นเรื่องปกติในโลกนี้ใช่ไหม

ยูกิโนะคุงมาขอให้ฉันช่วยสอนอะไรสักอย่างเกี่ยวกับการเย็บปัก ฉันเพิ่งได้รู้ว่าตัวเองเป็นประธานชมรมเองล่ะนะ แต่ถ้ายูกิโนะคุงอยากรู้ พี่จะไปถามที่ชมรมให้นะจ๊ะ

คนในชมรมเย็บปักนี่ไม่รักตัวกลัวตายบ้างหรือไง มาคุยกับฉันได้สบายๆ เอาเถอะ ไหนๆก็ไหนๆ สอนฉันทำผ้าพันคอได้หรือเปล่า แล้วขนมนั่นฉันไม่ได้ถือมาฝากหรอกนะ แค่มึนๆแล้วหยิบติดมา แล้วขี้เกียจถือกลับเท่านั้นเอง

แต่สงสัยเหมือนกัน ทำไมเธอไม่ไปชมรมชงชา จัดดอกไม้ล่ะ ไม่ก็ชมรมทำอาหารก็ได้ เห็นว่าเธอเองก็ชอบทำอาหารนี่น่า มันดูดีกว่าชมรมเย็บปักอีกนะ

ทำไมพอฉันพูดเรื่องนี้กับที่บ้าน ทุกคนรีบห้ามฉันใหญ่เลย กลัวทำอาหารแล้วฉันเป็นอันตรายหรอ? ฉันไม่ใช่เด็กอมมือทำมีดบาดนิ้วตัวเองซะหน่อย! ฉันเดินเข้าครัวไปพิสูจน์ ทำอาหารให้พวกเขากิน ไม่รู้ทำไมเดินออกมา ถึงมีทีมแพทย์ประจำตระกูลมานั่งเรียงกันอยู่ ฉันไม่ได้ทำตัวเองบาดเจ็บง่ายขนาดนั้นหรอกนะ เว่อร์กันไปแล้ว!

พอทุกคนลองกินอาหารที่ฉันทำ ท่านแม่ถึงกับซับน้ำตา พึมพำว่าแบบนี้ก็หมดห่วงแล้วสินะ ท่านพ่ออุทานว่าไม่น่าเชื่อออกมา ส่วนท่านพี่ยังสะดุ้ง

ปฏิกิริยาอะไรนั่นน่ะ...

(วันนั้นวันไหน)

ฉันฝันว่าเห็นตัวฉันอีกคนช่วยเหลือทาคามิจิ คุยกับท่านคาบุรากิอย่างสนิทสนม ค่อยๆเปลี่ยนทุกอย่างทีละนิด จนกลายเป็นที่รักของทุกคน มีแต่คนเข้าหา ไปที่ไหนก็มีแต่รอยยิ้ม

นั่นเธอใช่ไหม...

คนในโลกนั้นเองก็อยากให้เธออยู่ด้วยตลอดไปงั้นหรอ นั่นสินะ...คงไม่แปลก

(วันบ้าอะไรเนี้ย)

ฉันบ่นว่าไม่ว่าโลกไหนคงไม่มีใครต้องการฉัน เผลอหลุดปากออกนิดเดียวเองนะ เพื่อนๆก็แตกตื่น บอกว่าไม่จริงอย่างนู้นอย่างนี้ นั่นไม่ได้มาจากใจฉันซะหน่อย แค่คิดถึงประโยคในนิยายที่เคยอ่านเท่านั้นเอง... อือ... ฉันพูดเองก็ได้

แต่นะ คนที่พวกเขารักและต้องการมาตลอดคือเธอนี่นา...ยิ่งมาปลอบก็ยิ่งทำเอาหัวใจฉันดำดิ่งลงเรื่อยๆ

ทาคามิจิบอกว่าพวกเขาเองก็ชอบฉันตอนนี้เหมือนกัน ไม่ต้องน้อยใจไป! ทุกคนชอบฉันทั้งคนก่อนและคนปัจจุบันเลยนะ พูดอย่างกับรู้ว่าฉันทะลุมิติมางั้นแหละ

เอ็นโจแวะมาคุยกับฉันที่ห้องสโมสร ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยน่ารำคาญ ไปไหนก็ไป ไป๊

จะว่าไป ทำไมในภาพที่ฉันเห็น แทบไม่มีเอ็นโจโลกเก่าเลยล่ะ โผล่มาต่อว่าแวบๆแล้วหายไป ตามหลักหมอนั่นต้องโผล่มาหาบ่อยๆไม่ใช่หรือไง อะไรน่ะ! อะไรกัน! ทำไมมีแต่คุยมุ้งมิ้งกับท่านคาบุรากิล่ะ ต้องมีเอ็นโจมาต่อว่าด้วยสิ ฉันรับไม่ได้!!! เออ...ฉันหมายถึงดีจริงๆที่สนิทสนมกับท่านคาบุรากิได้

บางทีอาจจะแค่ภาพหลอนก็ได้นะ คงเครียดๆจนเก็บไปฝันมั่วๆ... อากาศร้อนนี่น่ากลัวจัง ท่านพี่ซื้อไอติมมาฝาก ไม่ได้ดีใจหรอกนะ

โมเมนท์ตอนนี้ดีจริงๆอะ ชอบตอนที่
.
.
.
.
.
.
.
เอ็นโจเอานิ้วจุ๊ปากแล้วบอกความว่า"ความลับ" มโนอิมเมจไปด้วยแล้วกูจะเป็นลม แล้วก็ชอบตอนที่เอ็นโจบอกว่าเหมือนตอนที่เจอกันที่ซาลอนเลยเนอะ เป็นพรหมลิขิตรึเปล่านะ กูนี่ม้วนเป็นข้าวต้มมัดเลยสรัสสสส/// ฮืออออ

(วันที่ฉันช็อก)

ช่วงนี้พวกสามัญชนที่ฉันเคยไล่ไป ก็กลับมาหาฉันแล้ว อะไรน่ะ ฉันเคยด่าไปขนาดนั้นยังมาทำเป็นพูดคุยสนิทสนมงั้นหรอ ความจำสั้นกันชะมัด ถ้าด่าไปก็คงลืมกันอีก ปล่อยไปก็แล้วกัน และที่ฉันยิ้มให้นี่ไม่ได้คิดจะเป็นมิตรหรอกนะ นี่เป็นยิ้มเยาะเย้ยต่างหาก มองผิดเพี้ยนกันไปหมดเลยนะ

ฉันกำลังเดินชิวๆกลับจากห้องน้ำ ก่อนจะเห็นทาคามิจิหาเรื่องตายจะกระโดดลงจากบันได ฉันพุ่งตัวไปคว้าตัวอีกฝ่ายมาอย่างตกใจ จะบ้าหรอ! เป็นอะไรไป อย่าบอกนะว่าพอตกบันไดตอนนั้นแล้วก็เสพติดความรุนแรง?! หรือว่าผีเข้า!?!

เพราะดึงอีกฝ่ายมา ทำให้ฉันต้องล้มกระแทกพื้นเอง ทาคามิจิดูลนลาน ถามอย่างตกใจว่าฉันเป็นอะไรไหม ยังมีหน้ามาพูดอีกหรอ นั่นควรเป็นสิ่งที่ฉันจะถามเธอไหมล่ะ!

ท่านคาบุรากิที่ไม่รู้มาจากไหนก็เห็นฉากฉันนอนอยู่บนพื้น และทาคามิจิคร่อมฉันอยู่ เขาก็ทำหน้าแปลกๆและบอกว่านี่มันกลางโรงเรียนนะ พร้อมหันไปพูดกับทาคามิจิว่ามีแฟนแล้วไม่ควรทำแบบนี้ เดี๋ยวๆๆๆ เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว! มาทำหน้าเคร่งขรึมเจ็บปวดลึกซึ้งอะไรกัน!!!

ทาคามิจิพาฉันมาที่ห้องพยาบาล ฉันลองมองหายาลบความทรงจำอย่างมีความหวัง แต่เหมือนโลกนี้ยังไม่ก้าวหน้าถึงขั้นมียาแบบนั้นสินะ

ขณะที่ฉันหาๆยาอยู่ ทาคามิจิก็บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง ที่กระโดดบันไดแค่จะไปติดต่อโลกฝั่งนู้น หะ? ฉันเค้นถามนิดหน่อย แล้วก็ได้คำตอบที่คาดไม่ถึง...

เธอเองก็รู้เรื่องของฉันเหมือนกันหรอ ไงล่ะ ฉันทรงอำนาจสง่างามสุดๆใช่ไหม!

ทาคามิจิอยากรีบไปบอกเธอว่าฉันเปลี่ยนไปแล้วไม่ต้องกังวล ฉันไม่เคยเปลี่ยนซะหน่อย! อย่ามามั่วนะ พอเห็นฉันคุยด้วยก็ได้ใจไปแล้วนะ

แต่สิ่งที่ทาคามิจิเห็นมา ไปไกลกว่าฉันมาก หัวกระแทกพื้นจะช่วยเร่งสัญญาณงั้นหรอ ไว้กลับบ้านลองไปทำดูดีไหมนะ ทำไมเท่าที่ฟังมีแต่เรื่องท่านคาบุรากิอีกแล้วล่ะ เดี๋ยวนะ? หะ! เป็นคู่หมั้น!!!

ฉันต้องดีใจสิ คงเพราะว่าคนที่อยู่ตำแหน่งนั้นไม่ใช่ฉันเองล่ะมั้ง เลยรู้สึกไม่ดี เอ็นโจโลกนั้นจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ... แล้วทำไมฉันต้องนึกถึงหมอนั่นขึ้นมาล่ะ!

พอฟังเรื่องครอบครัวฉันโลกนั้น ทำเอาฉันพูดอะไรไม่ออก... ความรู้สึกปนเปจนบรรยายอะไรไม่ถูก เธอปรับตัวได้ยังไงน่ะ...

ทาคามิจิถามฉันว่าทำไมถึงชอบท่านคาบุรากิ ก็เขาหล่อดีอ่ะ ดูเท่ด้วย สุขุมเยือกเย็น เวลายิ้มก็ยิ้มแบบขรึมๆ เวลาโกรธก็ดูโมโหร้ายดี อ้อ แล้วก็รวยและมีชาติตระกูลดีเหมาะสมกับฉันเอามากๆเลย

อีกฝ่ายฟังแล้วก็ยิ้มๆ บอกว่าโลกนี้จริงๆท่านคาบุรากิไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอก เอ๋?

อย่าบอกนะว่า...ท่านคาบุรากิเองก็ทะลุมิติมาเหมือนกัน! ช่างเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิตอะไรเช่นนี้ สมกับเป็นเนื้อคู่ของฉันเลยจริงๆ

ทำไมเมื่อกี้ฉันเผลอคิดว่าอยากให้เอ็นโจทะลุมิติมาด้วยกันแทนคะ! อะไรเนี้ย!!! อากาศคงร้อนมั้ง ฉันจะไปคิดถึงหมอนั่นทำไมกัน

เราไปหาท่านคาบุรากิด้วยกัน แล้วก่อตั้งแก๊งค์เฉพาะกิจ 3 คน ตามหาเส้นทางกลับโลกเดิม

ทาคามิจิเองก็คงอยากให้เธอกลับมา ท่านคาบุรากิก็ไม่แปลกที่จะอยากกลับไป

ทั้งคู่คุยเรื่องทฤษฎีมิติเวลาอะไรกันน่ะ ไม่รู้เรื่องเลย สิ่งที่ฉันเห็นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดก่อนทาคามิจิบอก เงื่อนไขกาลเวลาพวกนี้ ยิ่งฟังยิ่งงง ฉันได้แต่เหม่อมองท้องฟ้าเวลาสองคนนั้นคุยกัน

ทาคามิจิและท่านคาบุรากิให้ฉันทำอะไรแปลกๆหลายอย่างที่คิดว่าจะช่วยให้กลับโลกเดิมได้ ฉันทำบ้างไม่ทำบ้าง ทำส่งๆขอไปที ไม่ใช่เพราะฉันไม่อยากกลับโลกเดิมหรอกนะ! ฉันไม่ได้มีความรู้สึกอบอุ่นจนอยากอยู่โลกนี้ตลอดไปซะหน่อย! แต่เรื่องพวกนี้ทำไปก็เท่านั้นแหละ ไร้สาระชะมัด

ฉันจะอยากอยู่โลกนี้ไปทำไมล่ะ...

(สักวันหนึ่ง)

ฉันนั่งแปะใกล้ๆท่านคาบุรากิเหมือนทุกที และมองเอ็นโจแค่แวบเดียวเอง ท่านคาบุรากิก็ถามว่าเมื่อไหร่จะเลิกติดหนึบเขาเพื่อให้เอ็นโจด่าซะที โลกนี้เอ็นโจไม่ทำงั้นหรอกนะ ตรรกะอะไรกันน่ะ! ฉันไม่ได้อยากให้เอ็นโจด่าซะหน่อยนะคะ หมอนั่นด่าทีก็น่าเบื่อมากๆ เอาแต่ใช้คำเดิมๆ พูดเรื่องเดิมๆ ไม่มีอะไรให้ด่าแปลกใหม่เลย ขนาดฉันลองแกล้งแต่ละคนต่างๆกันไป เอ็นโจโลกเก่าก็ยังด่าคล้ายกันเลย ไม่สร้างสรรค์ซะนิด

สุดท้ายฉันก็ไปหายูกิโนะคุงที่ Petit ไปหาคนที่ฉันอยากจีบจริงๆดีกว่า ยูกิโนะคุงยังน่ารักเหมือนเดิมเลย เอาขนมมาให้ด้วย! ฉันบอกวิธีเย็บปักครั้งที่แล้วที่เขาถามไว้ และเอาผ้าพันคอลายกระต่ายกับตุ๊กตาหิมะที่ทำเองให้เขาด้วย ถึงไม่เหมาะกับหน้าร้อนเท่าไหร่ แต่ถ้าอยู่ในห้องแอร์หนาวๆก็ใส่ได้นะ ยูกิโนะคุงขอบคุณแล้วยืนยันว่าจะใส่แน่นอน! น่ารักจังเลย อือออ ที่นี่คือสวรรค์ใช่ไหม

ฉันเจอเด็กน้อยที่ชื่อมาโอะจังกับยูริคุงด้วยล่ะ ทั้งสองคนก็เข้ามาคุยกับฉันเหมือนกัน น่ารักเกินไปแล้ว ที่นี่คืออะไรกัน ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามีสถานที่ที่ดีขนาดนี้ในซุยรันด้วย

วันนั้นขณะที่ฉันจะเดินไปขึ้นรถกลับบ้านก็เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งยืนคุยอยู่กับทาคามิจิ ดูจะเป็นเด็กม.ต้นนะ

พอฉันแอบเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เด็กคนนั้นก็เหมือนสังเกตเห็นฉัน แล้วทักทาย “โคโรเน่ อยู่นี่เอง!”

หะ? โคโรเน่?! เธอมีชื่อหลายชื่อจังเลยนะ

ทาคามิจิดุเด็กคนนั้นให้เรียกฉันว่าคุณคิโชวอิน ก่อนหันมาขอโทษแทน เอ๊ะ นั่นคุณน้องชายของทาคามิจิหรอ ชื่อคันตะคุงสินะ

คันตะคุงเดินมาหาฉัน แล้วบ่นๆว่าช่วงนี้ไม่มาหาที่บ้านเลยนะ ก่อนจะอวดว่าคิดขนมสูตรใหม่ได้ ตอนนี้ใช้อยู่ที่ร้านด้วย! เด็กๆนี่น่าเอ็นดูจังเลย

พอคันตะคุงพูดเสร็จก็ยื่นกล่องอะไรให้ฉัน ขนมปังม้วนๆมีไส้ตรงกลางนี่มันอะไรกันน่ะ แต่ลองกิน ก็อร่อยดีนะ

หรือว่าสาเหตุจริงๆที่เธอไม่หมั้นกับท่านคาบุรากิ ไม่ใช่เพราะยูกิโนะ แต่เป็นคันตะคุง?! รักต่างชนชั้น!!! เพราะแบบนี้เธอถึงเปิดกว้าง เป็นเพื่อนได้หมดกับทุกชนชั้นงั้นหรอ

ท่านพ่อมองอะไรคะ ไม่แบ่งให้หรอก

(วันที่ฉันฝัน)

ตอนแรกก็ไม่แน่ใจว่าที่นี่ไหน แต่ก็พอเดาว่าน่าจะเป็นความฝัน ช่วงสภาวะที่ว่างเปล่า ฉันเห็นภาพตัวเองทับซ้อนกัน ก่อนจะมองเธอร้องไห้จากสิ่งที่ฉันทำ...

เธออยู่ห้องติดกับท่านคาบุรากิงั้นหรอ? เอ๋?! อย่าบอกนะว่าตอนนี้เธอเป็นแฟนกับท่านคาบุรากิแล้ว คนรักแบบจริงๆ ไม่ใช่คู่หมั้นจากการบังคับ

แต่ท่านคาบุรากิที่ฉันเห็นคือคาบุรากิจากโลกนี้สินะ รู้สึกแปลกตาอย่างบอกไม่ถูก ไม่เคยเห็นท่านคาบุรากิกอดใครอย่างอ่อนโยนแบบนั้นมาก่อนเลยนะ แถมยังอุ้มอย่างทะนุถนอม และห่มผ้าให้ ก่อนจะหลับไปโดยกุมมือนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ

ไม่นานนักฉันก็เริ่มเข้าใจว่าเธอหนีออกจากบ้าน ทะเลาะกับท่านพ่อท่านแม่ ยืนยัดต่อต้านในสิ่งที่ฉันจะไม่มีวันทำ... งี่เง่าชะมัด ปัญหาครอบครัวพวกนั้น ฉันต้องเป็นคนกลับไปสู้เองสิ! อย่ามาทำแทนฉันแล้วนั่งซึมนะ!!! ว่าแต่ทำไมทาคามิจิไม่เห็นบอกฉันเรื่องนี้เลย...

ผ่านไปสักพัก ฉันก็เห็นภาพเหมือนเหตุการณ์ย้อนหลัง เอ็นโจมองเธอและคาบุรากิวิ่งไปด้วยกัน แววตานั้นเศร้าไม่ปิดบังแบบที่ฉันไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน

แต่ถ้าเอ็นโจจะชอบเธอก็คงไม่แปลกล่ะมั้งนะ... เธอเป็นที่รักของทุกคนนี่น่า ขนาดฉันทำเรื่องเลวร้ายแค่ไหน ก็มีคนมาคอยปกป้องอยู่ดี

ทำไมเอ็นโจถึงแอบมองเธอกับท่านคาบุรากิอย่างเจ็บปวดอยู่เสมอกันนะ ทั้งตอนที่พวกเธอคุยกัน อยู่ด้วยกัน เผชิญหน้าและต่อสู้กับเขา ฉันได้แต่มองแววตาเศร้าหมองของเขา ดูเขาค่อยๆถอยออกห่างไปเรื่อยๆ

ฉันเผลอพยายามแตะเขา แต่เพราะเราอยู่คนละมิติ จึงไม่สามารถเห็นหรือสัมผัสกันได้...ฉันแค่อยากทดลองเฉยๆ ไม่ได้คิดจะกอดปลอบหมอนั่นหรอกนะ!

ห้ามกลายเป็นคนอ่อนแอแบบนั้นนะเอ็นโจ! น่าขนลุกชะมัด หัดสู้ซะบ้างสิ!!!

บางทีอาจจะควรคิดที่จะกลับโลกเดิมอย่างจริงจังแล้วล่ะมั้ง...

-------------- (จบตอน 37) --------------

>>802 อร๊ายยยยยยย กูตายแล้วๆ

>>804-807 อ่าว คั่นกลางฟิคเฉยเลย ขอโทษค่ะ TT เรย์กะคิมิซึนๆน่าร้ากกก ไอ้ที่ชอบทำตัวให้โดนด่าบ่อยๆนี่Mหลบในป่ะเนี่ย555

มาช่วยเสริมสปอยดิบ
>>801 ถ้าที่เอ็นโจกับเรย์กะคุยกันตอนนั้นคือคุยว่างี้
.
.
.
.
.
.
อ:ก่อนหน้านั้นก็เคยเจอกันโดยบังเอิญที่ซาลอนโดยบังเอิญ แล้วก็ดื่มชาด้วยกันเนอะ
ร:อ๊ะ ฉันก็เพิ่งคิดเรื่องเดียวกันเลยค่ะ
อ:เป็นโชคชะตารึเปล่าน้า(fate/destinyอะ)
ร:คิดว่าไม่น่าใช่นะคะ

กรี้ดดดดดดด ทะลุมิติ เรย์กะคิมิ กับเอ็นโจวคิมิ เดนหน้ารัวๆว่ะ กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

>>810 สมกับเป็น​นักหักธงในตำนาน​ 5555555555

เรือเอ็นโจฟินมากกกกกก แต่เรือคาบุรากิก็มีความฟินแฝงอยู่เช่นกัน
.
.
.
.
.
.
ประโยคตอนเอ็นโจรับโทรศัพท์คาบุรากิ
"อื้อ. อื้อ. ตอนนี้เหรอ? ตอนนี้อยู่ข้างนอกดื่มกาแฟอยู่น่ะ. เปล่า, ไม่ได้อยู่เดียวหรอก. เอ, ใครน่ะเหรอ, คิโชวอินซัง. เปล่า, ไม่ได้สัญญา(yakusoku แต่แปลว่านัดน่านะดีกว่า)เอาไว้หรอก. เจอกันโดยบังเอิญที่ร้านน่ะ

กนกรำนำยกมกไ้เดดสก คืออะไรรรรรรรร!! อร๊ายยยยยย มีการถามด้วยว่าที่เจอกันนี่นัดกันมารึเปล่า \(//∇//)\
(แบบไม่ติดฟิลเตอร์: หรือจะแค่อิจฉาที่มาเที่ยวกันสองคนไม่ชวนฟระ555)

>>812 กูหงิดตรงนี้ล่ะ ท่ายเรย์กะชอบตอบแบบขอไปทีอะ วงวารท่านเอ็นโจเหลือเกิน

>>814 ถ้าเป็นโชโจเรื่องอื่นนางเอกคงจะ ว้าย เขิน โดขิๆไปนานละ ถถถ​

สครีมอีกนิด
.
.
.
.
.
ตอนเอ็นโจพูดว่าไม่คิดว่าเรย์กะจะรู้​จัก​ร้านนี้ แล้วเรย์กะบอกว่าวันก่อนมากะคาบุ เอ็นโจก็ถามซ้ำ มองแปลกๆด้วยนะ~ กรี๊ด​

ระหว่างเอ็นโจคุยโทรศัพท์​ เรย์กะก็ดูตะขิดตะขวง​ว่าปลายจะเป็นยุยโกะเบาๆ บางทีตาไก่​โง่ก็มีประโยชน์​ตรงที่สร้างความสงสัยข้องใจให้เรย์กัเหมือนกัน​นะ​

>>810
.
.
.
.
.
.
.
กูอุตส่าห์อยากเล่าข้ามช็อตนี้ไป 5555 คืออ่านเจอแล้วผงะ เหมือนได้กลิ่นคานทองล้อมเพชรลอยมาไกลๆ อะไรมันจะหักธงระนาวขนาดนี้วววว นี่ขนาดนอนพาดทุกลำเรือยังไม่วายโดนไม้คานถล่มใส่ กระอักเลือดเบาๆ

>>810 >>816 กูเชื่อว่าแค่นี้เอ็นโจคงไม่เจ็บไม่ปวดเท่าไหร่ เพราะเลวร้ายกว่านี้ก็เคยเจอมาแล้ว 5555555555555
แต่ถ้านางตอบว่าคงใช่มั้ง ฮีจะฟินมากมั้ยวะ แอบอยากรู้อยู่เบาๆ

>>810
.
.
.
.
.
สมเป็นนักหักธงในตำนานจริงๆ เอ็นโจอยากลงไปทำท่านี้มั้ย Orz หยอดอะไรไปแม่คุณปัดทิ้งหมดเลยเว้ยเฮ้ย

>>816
.
.
.
.
.
ไม่ๆมึงอย่าคิดงั้น พวกเราแล่นเรือมาถูกทางแล้ว!!
สไตล์ที่อ.แกเขียนคือ พอมีโมเม้นที่หลอกให้คิดว่าฤดูใบไม้ผลิจะมาเยือนท่านเรย์กะแล้วทีไร คานก็จะมาเยือนทุกรอบ โดยการใส่แฟนไม่ก็คนที่แอบชอบมา!! (โดนมาหลายรอบทั้ง อาคิซาว่า หัวหน้าห้อง ตาไก่โง่ โทโมเอะ อามาโอะที่ชอบพาไปกินข้าว ฯลฯ)
แต่กรณีเอ็นโจ คาบุคือเขียนให้เรย์กะเป็นคนหักธงเองซึ่งไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นพระเอกต้องเป็นหนึ่งในสองคนนี้แหละ!

>>819 หรือไม่พระเอกก็คือม้ามืดตัวประกอบเอ็กซตร้าที่จะโผล่มาตอนที่ 400 แบบที่เคยมีคนบอกไว้ใช่มั้ยวะ ถถถถถ หล่องห้ายยยย

>>818
.
.
.
.
.
ท่านเรย์กะโคตรเป็นยอดนักตัดบทอะ ปัดทิ้งอย่างกะแม่ชีปัดระเบิดเลยแม่ง ฮึ่ย อยากรอดูตอนหน้าว่าถ้าคาบุมาจะวายป่วงขนาดไหน จะมีการฮึ่มแฮ่ระหว่างสองแคนดิเดทหรือไม่ ศุกร์หน้าอ.ฮิโยโกะต้องมาอัพเหมือนเดิมน้าาา

>>820 หันไปมองดิบตอนนี้ที่ยังไม่ถึง 300 ถ้าตอนที่ 400 อาจจะต้องรอไปซักปีสองปีสามปี ขึ้นอยู่กับจะอัพถี่แค่ไหน

>>820 อ.แกดูเป็นคนเขียนเรื่องแบบมีวางเนื้อเรื่องไว้แล้ว แถมอ.ก็ไม่น่าจะโหดร้ายขนาดนั้นนะ..... อย่างมากก็แค่ชอบให้นางเอกเราหักธงพระเอก ไม่ก็ตัวละครชายทุกตัวนอกจากพระเอกเข้าเฟรนโซนหมดแค่นั้นเอ๊งงงงงง //เอ๊ะ ทำไมรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหล

ฟิคคู่หูมุมมองท่านเรย์กะคิมินี่ซึนน่ารักมากกก ตอนแรกไม่ค่อยปลื้มแต่ตอนนี้นางน่ารักมากจริงงงๆ ฮือ ดีงาม TwT รีบทะลุมิติกลับมานะ จอมมารคิมินี่ขมขื่นละเกิน55555555

>>817 >>818
.
.
.
.
.
เอ็นโจบอกแค่นี้จิ๊บๆ ลาเต้น้องต่ายที่บรรจงทำยังโดนคนทิ้งต่อหน้ามาแล้ว ถถถถ
โอ๊ย เป็นตอนที่อ่านแล้วมือไม้สั่น​ อยากจะวาดแฟนอาร์ต​เลยค่าา

เสริมๆ >>824 มือไวกดส่งไปก่อน คือคาบุนี่ทำไมรู้สึกมีความฮาทั้งสอง ver. เอ็นดูวววว

>>825 วาดสิ //ทำตาปิ๊งๆใส่มึง
>>823 หักธงผู้ชายแล้วปักธงผู้หญิง กวาดสาวๆเข้าฮาเร็มให้หมด

>>804 - >>807 พอลองอ่านฟิคเรย์กะคิมิ มันทำให้รู้สึกตัวว่าจริงๆเรย์กะนิยายดูเพอร์เฟ็คมากอ่ะ หน้าตาดีดั่งตุ๊กตา วางตัวดี มีมารยาทสมเปนคุณหนู ยิ้มๆนิ่งๆ ดูน่าเกรงขามดั่งจักรพรรดินี เรียนก็เก่ง กิจกรรมก็ทำ สมัยเด็กๆอาจารย์ก้เคยชม(จากที่มาโอะจังเคยบอก) ชอบเย็บปัก ชอบทำอาหาร(แม้ว่าจะทำเละก้เถอะ แต่คนนอกไม่รุนี่นา) เปนคนรักครอบครัว รักเด็ก รักสัตว์? ชอบช่วยเหลือคน ไม่แบ่งแยกชนชั้น นี่ถ้าไม่ติดว่าสมุนของเรย์กะไปแอบข่มขู่ลับหลัง นางต้องเปนผู้หญิงที่ป๊อบมากแน่ๆอ่ะ ดีงามขนาดนี้ ทำไมไม่มีใครมาสารภาพรักนางบ้างเนี้ย

>>828 กูกำลังคิดอยู่ว่าจริงๆอาจจะมีคนชอบก็ได้นะ จากตอนน้องแว่นที่เคยพูดถึงเด็กผู้ชายในโรงเรียนที่ต่อหน้าทำเป็นกลัว แต่พอลับหลังก็ชอบพูดจาแนวแหย่ๆแซวๆถึง เด็กมัธยมจะชอบเป็นนั้นซะด้วยสิ แบบถ้าไม่ได้สนใจอะไรเลยก็ปล่อยเบลอๆไปละไม่มีต้องพูดถึงอะไร แต่คิดว่าอาจจะโดนกีดกัน ข่มขู่ ปกป้อง(ห้ามใครมายุ่ง)สุดพลังจากสาวๆสาวกท่านเรย์กะ ซึ่งกูว่าฝูงผู้หญิงม.ปลายสายคลั่งไอดอลไม่ลืมหูลืมตานี่มีความน่ากลัวมากกกก แบบหลายทีก็ดูมาสายยัน ทั้งตามเมะตามนิยายและโลกความจริง คิดว่าคงดูหลอนน่ะถ้าจะต้องแบบเดินไปสารภาพรักหรือแสดงออกว่าชอบต่อหน้าสายตาไฮยีน่าสาวทั้งขโยง และหลังจากนั้นก็กลายเป็นศัตรูกับผู้หญิงทั้งโรงเรียนด้วยข้อหาอะไรแนวๆยังไม่ดีพอ ทำองค์จักพรรดินีต้องแปดเปื้อนอะไรแบบนั้น สยอง~~

ท่านเรย์กะไม่ว่าจะในนิยายหรือคิมิดอลก็มีสกิลปักธงสาวๆสินะ แค่เรย์กะคิมิมีสกิลล้มเทพด้วย/แจ่วเรือแปป

เริ่มประกวดชื่อกระทู้​หน้ากัน​ได้แล้ว​นา

>>828 กูว่าคงมีคนชอบแหล่ะ แต่ไม่มีใครกล้าหาญไปบอกรักเพราะสาวๆที่รายล้อมนางอยู่ว่ะ เข้าถึงตัวยากมาก มีหนุ่มมาแซวนะ แต่โดนเซริกะกับคิคุโนะลากไปสั่งสอนทันควัน แถมเป็นข่าวแบบโรแมนซ์ๆ(แม้จะมโน) กับสองหน่อนั่น คือทั้งเอ็นโจทั้งคาบุมันเลิศ มันเพอร์เฟคสุดในโรงเรียนแล้ว จะเอาอะไรไปสู้ได้ ก็เลยมองอยู่ห่างๆมั้ง

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับรำวงล้อมชาบู TAG LOVE ｷﾀ――♪ o(ﾟ∀ﾟo) (oﾟ∀ﾟo) (oﾟ∀ﾟ)o ｷﾀ――♪ ภารกิจทำลายคานครั้งที่ 11 ฮุยเลฮุย!

.
.
.
.
.
.
.
.
.
ท่าเท้าคาง จ้องเรย์กะกินเค้ก แล้วถามว่า อร่อยมั้ย?
กับท่าเอานิ้วชี้จุ๊ปาก แล้วบอกความลับ! นี่ดาเมจแรงอิบอ๋าย ฟน่กดำพ ฟดิฟบนดอฟำบอ้นดำบฟ

ตกลงนี่เอ็นโจเป็นผู้สืบทอดผู้ใหญ่บ้านคาสโนว่าต่อจากอิมาริใช่มั้ย ตอบ!!!!!

>>834 เออ จริงๆกูมีจุดที่แอบสงสัยอยู่เบาๆ คือ ตอนคาบุมันคุยกับคุณอาคิมิเรื่องอาหารใช่ป่ะ แล้วเรย์กะก็คิดอยู่ในใจว่าหัดไปเรียนสกิลเอาใจสาวจากหมู่บ้านคาสโนว่าหน่อยไป๊ แล้วตอนวันเกิดยูกิโนะ คนจากหมู่บ้านคาสโนว่ากลายเป็นเอ็นโจซะเอง.........
นายมีพลังอ่านใจได้จริงๆใช่มั้ยเอ็นโจ 5555555555555555555 เขาคิดอะไร ก็ทำให้เขาทันทีไม่ต้องมีร้องขอ

ก่อนหน้านั้นนายยังชมแค่เหมาะมากเลยแล้วก็จบกันไป แถมไปพูดเรื่องไดเอทจนโดนเขม่นอีก สกิลชมติดลบมากกกกกกก ผู้หญิงห้ามพูดถึงเรื่องความอ้วนนายไม่รู้รึไง แต่พอมาปัจจุบัน สกิลอ้อยสาวพุ่งพรวดๆๆๆๆ ทำเรย์กะหวั่นไหวใจเต้นได้นี่แอบไปติวกับอิมาริแบบลับๆใช่มั้ย

>>835 กูเห็นด้วย ไปติวมาแล้วแน่ๆ 555555 เพราะว่าไปสืบมาแล้วว่าเรย์กะชอบแบบอิมาริ
ในงานเลี้ยงเรย์กะก็ดูชื่นชมอิมาริด้วย เอ็นโจอ่านสีหน้าเก่งจะตาย
.
.
.
.
.
.
ถ้ากูจำไม่ผิดมันจะมีตอนนึงที่เรย์กะ บอกคาบุรากิตรงๆเลยว่าให้ไปเรียนวิธีเทคสาวจากอิมาริ
เอ็นโจกูอยู่ด้วย ทำหน้าอึ้งๆไป ก็ไปเรียนมาแล้วใช่มั้ย นายน่ะ ถถถถถถถถ

>>836 กูนึกภาพอิมาริเปิดคอร์สติวแบบเร่งรัดให้ เขียนไวท์บอร์ดวิเคราะห์ลักษณะของเอ็นโจเลย แบบ...จุดเด่นของนายคือแบบนี้ๆๆๆๆๆ แล้วข้อด้อยของนายคือ อันนี้ๆๆๆๆๆๆๆ เวลาปฏิบัติตัวกับสาวน่ะต้องทำแบบนี้ๆๆๆๆๆๆ จับเรียนภาคทฤษฎีเสร็จ พาออกภาคปฏิบัติทันที ถ้าทำสาวระทวยได้คือสอบผ่าน ซึ่งเอ็นโจคงผ่านฉลุยในครั้งเดียว 55555555555555555555555

>>837 อืออ แต่กูก็แอบอยากให้เขาทำตัวคาสโนว่ากับเรย์กะคนเดียว
เอ็นโจแม่ง สุภาพบุรุษเกินไป หัดปฏิเสธอื่นบ้าง กูหวงงงให้เรย์กะ ฮืออ
.
.
.
.
.
.
.
>>836 พอดีตรงนี้มันมีประเด็น ขอพูดในฟิลเตอร์คาบุรากินิดนึง

หลังจากนั้น มีงานเลี้ยงซักอย่าง เรย์กะเจอกับเอ็นโจที่มาพร้อมยุยโกะ
เกิดเดทแอร์ล่ะทีนี้ นางก็ลนลานแบบทำไงดีว้า แล้วคาบุรากิก็ขี่ม้าขาวมาพานางออกจากวง (ตอนนี้โครตพระเอก)
พานางไปเดินเล่นในสวน ผ่านพุ่มดอกไฮเดรนเยียร์ (รึเปล่าวะ)
แล้วไปเจออิมาริกำลัง อี๋อ๋อกับสาว เรย์กะตกใจมาก คาบุรากิเลยพูดประมาณว่า
"เห็นแบบนี้แล้วยังจะให้ฉันไปเรียนกับอิมาริอีกหรอ?" /// อุ๊ยทำไมกูกร๊าววจะว้าาาาา จำคำของเรย์กะได้ด้วย

จากปัญหากันถกเถียงกรณีของ ยุยโกะซัง กูค่อนข้างเห็นด้วยนะเว่ยว่าพวกเราเข้าข้างท่านเรย์กะมากเกินไป แต่ละประเทศก็มีวัฒนธรรมที่ไม่เหมือนกันล่ะนะ ประเทศไทยมันสยามเมืองยิ้ม จนการยิ้มถือเป็นมารยาทการทักทายอย่างหนึ่ง

ในมุมมองของคนไทยนั้น กูลองถามป๋า ป๋ากูก็แฟนคลับเรื่องนี้่ ทีมเรือเอ็นโจนะจ๊าาา จากมุมมองป๊า การทักทายโดยการแค่ยิ้มให้ถือว่าไม่เสียมารยาท ถ้ายิ่งทักทายพูดคุยยิ่งไนซ์เข้าไปอีก แต่จะให้ทักบ่อยตลอดทุกครั้งที่เจอหน้ามันก็เกินไปอีกทั้งอาจจะร้างความรำคาญให้อีกด้วย.... กูแอบค้านในใจนิดหน่อย เด็จพ่อคะ!! เขาทักบ่อยมันดีไม่ใช่เหร้อ!! สงสัยคงจะเป็นกรณีที่ทักบ่อยในวันเดียวกันมั้ง....

ยังไงๆก็ต้องติดตามดูตอนต่อๆไป อย่าพึ่งด่วนตัดสินใจ ดีไม่ดี ยุยโกะอาจจะมาถูกสอยมาเป็นพรรคพวกท่านเรย์กะ และอาจจะมาร่วมชงท่านเรย์กะกับเอ็นโจก็ได้ใครจะไปรู้ววววว

แต่กูหมั่นไส้เอ็นโจชะมัด!!! ขอทำร้ายหน่อยเถอะ!!!

แรงบันดาลใจ >> https://www.youtube.com/watch?v=End21AxJraM

คิดชื่อฟิคกาวไม่ออก..... ถถถถถ #ระวังปวดตับ...

น่าจะ 3 ตอนจบ มั้งนะ ถถถถถถถถ

-----

' ผมจะเป่าลมหายใจแห่งชีวิต ลงสู่ริมฝีปากที่มิอาจเอื้อนเอ่ย '

' คืนนี้คุณจะ [ฟื้นคืน] กลับขึ้นมา [ที่รัก]'

' ดั่งสภาพที่ไม่ต่างจากวันวานเลย '

-----

ณ โบสถ์ขาวงดงามบริสุทธิ์ที่ซึ่งถูกออกแบบและสร้างออกมามาอย่างวิจิตรบรรจงทั้งภายนอกและภายในที่ซึ่งใครก็ตามที่ได้ยลล้วนแต่ต้องชื่นชมออกมาอย่างอดมิได้ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่โบสถ์แห่งนี้ถูกใช้งาน ทั่วสถานที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สดสีขาวสวยมากมายหลากชนิดดูสดใส แต่ต่อให้สิ่งรอบข้างถูกจัดแต่งให้ดูสวยงามเพียงใด ทุกคนที่มาร่วมงานล้วนแต่ไม่มีกะจิตกะใจจะชื่นชมพวกมันสักนิด

จุดประสงค์ที่ตกแต่งสถานที่ให้สวยสดงดงามมีเพียงแค่อย่างเดียว

นั่นคือการกลบบรรเทาความเศร้าโศกอาลัย ให้ผู้ตายได้จากไปอย่างสงบ.....

ภาพหญิงสาวที่แม้วัยจะล่วงเลยถึงเลข 4 แต่ก็ยังคงความสวยสง่าไว้ไม่เสื่อมครากำลังเกาะอยู่ที่ขอบโลงไม้ฉลุลายสีขาวบริสุทธิ์ขอบทองโดยมีชายสองคนคอยประคองไว้อยู่ ภายในนั้นมีร่างของหญิงสาวในชุดเดรสขาวสะอาดหน้าตาน่ารักสะสวยละม้ายคล้ายเธอกำลังหลับไหลอยู่ท่ามกลางเหล่าผกาขาว แต่ต่อให้เรียกชื่อหรือปลุกสักเท่าไหร่ เธอก็จะไม่มีทางตื่นขึ้นมา..... ทั้งสามวางกุหลาบขาวพิสุทธิ์ไว้ข้างร่างหญิงสาวแสดงความอาลัย

"เรย์กะ ฮึก เรย์กะลูกแม่"
"หลับให้สบายนะลูกพ่อ"
"น้องจะอยู่ในใจของพวกเราไปตลอดกาล"

แม้คืนวันจะผันผ่านไปสักเท่าไหร่ คุณหญิงบ้านคิโชวอินก็ยังคงทำใจไม่ได้ต่อการสูญเสียบุตรสาวอันเป็นที่รัก [คิโชวอิน เรย์กะ] ถ้าไม่มีบุตรชายและสามีของเธอคอยประคองพยุงไว้ ร่างทั้งร่างก็พร้อมจะทรุดลงไปทุกเมื่อ

เธอเอื้อมมืออันสั่นเทาไปปัดผมที่ปรกหน้าของลูกสาวออกเพื่อให้เห็นใบหน้าสวยน่ารักได้ชัดเจนถนัดตา เพราะนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ที่จะได้เห็นใบหน้าลูกสาวของตน ใจทั้งใจสั่นสะท้านพร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อต้องรับรู้ถึงความจริงที่ตอกย้ำ เธอร้องไห้ออกมาอย่างไร้เสียงและยังคงหลอกตัวเองอยู่ทุกวันคืนว่าลูกสาวไม่ได้จากไปไหน ยังคงอยู่กับเธอและครอบครัวเสมอ แต่ยิ่งหลอกตัวเองเท่าไหร่ ก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น

ไม่มีอีกเเล้ว....

ลูกสาวผู้น่ารักที่ต่อให้เติบโตเป็นสาวสะพรั่ง แต่ก็ยังคงทำตัวเป็นเด็กคอยออดอ้อน สามี ลูกชายและเธอเสมอ เจ้าหญิงน้อยกลางใจทุกคนในบ้านนั้น

ไม่มีอีกต่อไปแล้ว....

ร่างของเธอจวนเจียนจะเป็นลมล้มลงไปจนทุกคนส่งเสียงร้องออกมาอย่างตกอกตกใจ โชคดีที่ทั้งสามีและลูกชายเธอประคองไว้ได้ทันและพากลับไปนั่งที่ แขกเหรื่อเริ่มทยอยกันนำดอกไม้ไปร่วมไว้อาลัย เธอนั่งมองและเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้ง.... เหล่าบรรดาคุณหญิงที่มาร่วมงานต่างพากันเข้าไปปลอบหวังให้ความเศร้าและเจ็บปวดจากการสูญเสียทุเลาลง

ไม่ใช่เพียงแค่คนในครอบครัวและญาติพี่น้องวงศ์ตระกูลเท่านั้นที่เศร้าโศกเสียใจ เหล่าเพื่อนฝูง รุ่นพี่ รุ่นน้องและครอบครัวของพวกเขาเองก็อาลัยต่อการด่วนจากไปอย่างกระทันหันของหญิงสาวผู้เป็นดั่งตำนานของซุยรันคนนี้

ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่เพื่อมาเจอหน้าและอำลา....กันเป็นครั้งสุดท้าย

เซริกะ คิคุโนะ และทุกคนในกลุ่มของเรย์กะ พวกเธอต้องการจะอำลาท่านเรย์กะของพวกเธอด้วยรอยยิ้มเท่านั้น ทันทีที่นำดอกไม้ไปไว้อาลัยและกลับมานั่งที่ น้ำตาก็พลั่งพรูออกมาอย่างฝืนทนกลั้นไว้ไม่อยู่

ซากุระนั้นก็ไม่ต่างกัน เธอฟุบหน้าลงกับอกของอาคิซาวะคนรักของเธอและปล่อยโฮออกมาไม่หยุด

ริรินะเองก็เซื่องซึมดูไม่เป็นตัวของตัวเองและร้องไห้ออกมาอย่างเงียบงัน

ช่างเป็นวันที่ทุกคนไม่อยากให้มันเกิดขึ้นจริงๆ บาทหลวงทำท่าจะกล่าวปิดโลงเพื่อทำพิธีฝังต่อไปเมื่อเห็นคาบุรากิ มาซายะ และ ทาคามิจิ วาคาบะ ซึ่งเป็น2คนสุดท้ายนำกุหลาบมาไว้อาลัยเสร็จ

มาซายะกับวาคาบะทำหน้าเครียดทันทีและหันกวาดตาคล้ายมองหาอะไรสักอย่าง แต่ก่อนที่จะได้กล่าวอะไรออกมานั้น ประตูโบสถ์ก็พลันเปิดออกพร้อมกับการปรากฎตัวของชายหนุ่มในชุดเสื้อกาวน์ผู้หนึ่งที่ดูเหนื่อยหอบและร้อนรน ทันทีที่ได้เห็นชายคนนั้น มาซาะยะกับวาคาบะก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ ทุกสายตาจับจ้องไปยังผู้มาใหม่โดยพร้อมเพรียงกัน

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อปรับให้เข้าที่และเดินตรงเข้ามา ท่ามกลางเหล่าแขกเหรื่อที่สวมชุดไว้ทุกข์สีดำ เสื้อกาวน์สีขาวสะอาดพัดสะบัดดตามแรงลมที่เข้ามาและการก้าวเท้าของเจ้าตัว เขาโค้งขอโทษคุณหญิงและครอบครัวที่มาช้าเนื่องจากมีเคสบังคับกระทันหัน

"ไม่เป็นไรค่ะ" เธอยิ้มให้อย่างเข้าใจ คุณหญิงข้างๆจึงเอ่ยต่ออย่างเศร้าสร้อย
"ชูสุเกะ ลูกไปลาหนูเรย์กะซิจ๊ะ"
"ครับ"

เมื่อชูสุเกะหันกลับไปยังแท่นวางโลงที่มีร่างของหญิงสาวผู้เป็นที่รักของเขาอยู่ ในใจก็พลันหนักอึ้ง ทุกย่างก้าวล้วนก้าวออกไปได้อย่างยากลำบาก ยิ่งเขาเข้าใกล้มากเท่าไหร่ สายตาเขาก็พร่าเลือนขึ้นเท่านั้น

และแล้วแขกทุกคนก็ได้เห็นภาพตรงหน้าที่น่าปวดใจที่สุด

"เรย์กะ ขอโทษที่ผมมาช้าครับ" เอ็นโจ ชูสุเกะ แนบแก้มของตนกับฝ่ามือบางที่เย็นเฉียบและเริ่มไร้ความนุ่มนิ่มของหญิงสาวผู้เป็นที่รัก น้ำตาที่เอ่อล้นจนภาพพร่าเลือนเมื่อครู่นี้ได้ไหลรินลงมาและไล่ไปตามแขนที่ไร้ความรู้สึกของหญิงสาว

เป็นภาพที่ทำให้ผู้พบเห็นรู้สึกเห็นใจและเจ็บปวดแทนยิ่งนัก เมื่อคนที่รักกันมากสองคน ตอนนี้เหลืออยู่เพียงแค่คนเดียว.....

"ไม่น่าเลยท่าน ทำไมโชคชะตาถึงกลั่นแกล้งกันเช่นนี้นะ"
"อีกแค่ปีเดียวเท่านั้นเอง....."

ชูสุเกะและเรย์กะนั้นเริ่มคบหาดูใจกันตอมม.6เทอมสุดท้าย และเริ่มหมั้นหมายกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทั้งคู่ได้กลายเป็นคู่รักที่น่าอิจฉาของใครหลายๆคน คำว่ากิ่งทองใบหยกนั้น ช่างเหมาะสมเสียเสียยิ่งกว่าเหมาะสมจนสามารถยกให้คู่นี้เป็นตัวอย่างของคำนี้ได้ ทางฝ่ายผู้ใหญ่นั้นเองก็ตั้งใจว่าจะให้ทั้งคู่แต่งงานกันเมื่อเรียนจบ ชูสุเกะเหลือเพียงแค่อีกปีเดียวเท่านั้นก็จะสามารถจบหมอและสานต่อธุรกิจของครอบครัวตามใจหมาย

แต่ใครจะไปคาดคิดว่าตัวว่าที่เจ้าสาวในอนาคตเองนั้น.....จะประสบอุบัติเหตุอันน่าโศกสลดไม่คาดฝัน รถของเธอนั้นหักเลี้ยวเสียหลักพุ่งลงจากสะพานข้ามแม่น้ำ อนิจจา.... ประตูไม่สามารถปลดล็อคออกได้ เธอจึงเสียชีวิตลงจากการขาดอากาศหายใจในที่สุด.....

ทันทีที่เขาได้รู้ ก็แทบจะเป็นบ้าเสียสติรีบเร่งรัดไปยังโรงพยาบาลพร้อมทั้งกล่าวใช้อำนาจทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อนเพื่อที่จะได้เข้าไปรักษาชีวิตเธอในห้องฉุกเฉินให้จงได้ รปภ.หรือแม้กระทั่งการ์ดก็เกือบจะรั้งไว้ไม่อยู่ถ้าไม่ทำให้สิ้นสติ

และแล้วเขาก็บ้าเสียสติอีกรอบเมื่อได้ฟื้นขึ้นมาพร้อมกับการได้รับรู้ว่า 'เธอได้จากเขาไปแล้ว' การ์ดกับรปภ.ต้องมาช่วยกันและยื้อเขาเอาไว้อีกรอบเพื่อไม่ให้เขาขู่ตะคอกและกระชากเขย่าคอเสื้อหมอไปมากกว่านี้ เสียงร้องเจ็บปวดจวนเจียนจะขาดใจดังก้องไปทั่วหน้าห้องพักหมอเวรนั้น

ถึงแม้มันจะผ่านล่วงเลยและไม่สามารถฉุดรั้งเธอกลับมาได้แล้ว เขาได้ไปขอโทษที่ตัวเองไร้มารยาทกลับหมอคนนั้น แต่ในใจเขากลับไม่ได้รู้สึกผิดตาม ยิ่งเห็นหน้าหมอคนนั้นเท่าไหร่ ความแค้นเคืองเกลียดชังก็เริ่มกัดกินขึ้น เขาหายใจเข้าช้าๆปรับให้อารมณ์ความรู้สึกคงที่ เมื่อได้ลืมตาขึ้นก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนดั่งเช่นทุกครั้ง

"ถึงแม้ดอกไม้ทุกชนิดจะเหมาะกับเรย์กะก็จริง แต่...." ชูสุเกะได้แกะห่อกระดาษสีขาวที่ตัวเองโอบอุ้มมาด้วยอย่างเบามือ และแล้วก็ปรากฎดอกไม้สีชมพูอ่อนหวานช่อหนึ่ง ประจวบเหมาะราวกับจงใจ สายลมเย็นที่พัดพานำกลีบดอกไม้ชนิดเดียวกันที่ชายหนุ่มได้สั่งตั้งมาเตรียมไว้เข้ามาในโบสถ์ ทั่วทั้งห้องถูกแต่งแต้มไปด้วยสีชมพูอ่อนหวานและอบอวนไปด้วยกลิ่นหอม "ดอกอุราระที่เป็นดอกไม้ของเรย์กะ เหมาะสมกับเรยกะที่สุด" แขกในงานพากันซาบซึ้งน้ำตาไหลให้กับความรักของชายหนุ่มที่มีต่อหญิงสาว

เขาลูบแก้มของเธออย่างเเผ่วเบาและรักใคร่พร้อมทั้งโน้มตัวลงไปแตะหน้าผาก ครั้งสุดท้ายแล้ว ที่จะได้ทำแบบนี้

"ฝันดีครับ เจ้าหญิงของผม"

>>838
.
.
.
.
.
.
.
สำหรับในตอนนั้นกูชอบโมเม้นที่แบบเจออิมาริป้อสาวแบบเปรียบตัวเองเป็นนกตัวน้อยๆ เรย์กะกับคาบุรากิก็เงิบแดกแล้วต่างฝ่ายต่างหันมามองหน้ากัน 5555 กูรู้สึกกร๊าวใจมากกกก คืออย่างเวลาคุยกับใครแล้วถ้าหันหน้ามามองอีกฝ่ายพร้อมกันในโมเม้นเหวอๆมันรู้สึกแบบ เฮ้ย เราดูเข้ากันได้ ใจตรงกัน คิดอะไรคล้ายๆกันงี้ กับชอบตอนคาบุรากิจะบ่นๆถึงเรื่องเรียนแล้วเรย์กะเอามือสองข้างปิดหูหันหน้าหนี น่าร้ากกกกก จริงๆกูชอบท่านี้ของเรย์กะมากเป็นพิเศษเลยอะ มีตอนที่แสดงกับท่านพี่ก็ฟินเฟร่อ โมเอะ~~~

โลงศพที่บรรจุร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวผู้เป็นที่รักของใครหลายๆคน [คิโชวอิน เรย์กะ] ได้นำมาฝังไว้ที่สุสานประจำตระกูลที่ไม่ห่างจากโบสถ์เสียเท่าไหร่ เมื่อพิธีฝังศพเสร็จสิ้น แขกเหรื่อก็ได้เข้าไปพูดคุยให้กำลังใจกับครอบครัวคิโชวอิน อีกทั้งยังเข้ามาให้กำลังใจเขา

"ที่ๆแรกที่คนตายจะเดินทางไปถึงคือความทรงจำของทุกคน เรย์กะจะเสียใจมากนะถ้านายยังทำตัวไม่รักษาสุถภาพตัวเองแบบนี้" คาบุรากิ มาซายะ ตบบ่าปลอบใจเพื่อนเบาๆทั้งยังขู่ใช้เรย์กะเป็นข้ออ้างเพื่อเตือน

"ใช่ค่ะคุณเอ็นโจ คุณเรย์กะต้องไม่สบายใจมากแน่ๆ" เขาหัวเราะออกมาเล็กน้อยและกล่าวขอบคุณมาซายะกับวาคาบะที่เข้ามาให้กำลังใจเขา
"เรย์กะจะอยู่ในความทรงจำของพวกเราทุกคน [ตลอดไป]"

'ตลอดไป' ก้มหน้าลง กระเเสความคิดบางอย่างไหลผ่านแววตาของเขาแล้วจางหายไปอย่างรวดเร็ว เขาเงยหน้าส่งยิ้มให้กับทั้งคู่เหมือนทุกที

"อื้มใช่แล้วล่ะ 'ตลอดไป' "

-------
END EP.1
To Be ConTinUe

>>839 อ่าาาา แต่สำหรับญี่ปุ่นที่มีค่านิยมไม่แสดงอารมณ์ทางสีหน้า แถมมีคำศัพท์อะไรอย่างรอยยิ้มสำนักงาน เจอหน้าครั้งแรกแล้วยิ้มให้นี่ออกจะแปลกๆเหมือนกัน แถมยิ้มให้แต่ไม่ทักนี่แปลกๆเข้าไปใหญ่เลยนะ คือก็ไม่รู้เรื่องต้องรอคนอื่นแนะนำตัวให้มั้ยหรือยังไงแบบก็ไม่ได้แม่นมารยาทมากอะ แต่ไปเรียนมาเทอมนึงเจอกันครั้งแรกพื้นฐานคือโค้งให้แล้วแนะนำตัว เพราะญี่ปุ่นจะเรียกกันด้วยนามสกุลแทนสรรพนามอะ เรียกคุณๆ เธอๆ คือนิดหน่อยไม่เป็นไร แบบคำสองคำอะไรแบบนั้น แต่ถ้าเยอะนี่ไม่สุภาพมากพอสมควร จะเรียกแทนอีกฝ่ายด้วยนามสกุลแทนสรรพนามไปเลยมากกว่าอะ ทั้งนี้ก็ดูกันต่อไป นี่อ่านจากดิบมาแล้วแหละแต่ไม่อยากสปอย แต่คิดว่าคนที่ไม่ชอบก็มีเหตุผลให้ไม่อยู่เหมือนกันล่ะนะ
ส่วนฟิค.... แต่อ่านเกริ่นๆมาก็ลาก่อนนน รู้สึกแบบพอเดามู้ดได้ 5555 ไม่อ่านดีก่านะ ตับเรามันอ่อนแอ

>>838 ไม่รู้แฮะ แต่กูว่าฮีก็น่าจะใช้สกิลคาสโนว่ากับเรย์กะคนเดียวนะ พวกรอบตัวเรย์กะก็บอกฮีไม่ทำแบบนี้กับใคร พวกแฟนคลับก็เหมือน FC ศิลปินที่ได้แต่มองห่างๆ ไม่รู้ตอนอยู่กับยุยโกะฮีทำตัวยังไง เพราะงั้นกูจะดมกาวว่าฮีเป็นคาสโนว่ากับเรย์กะคนเดียวต่อไปปปปปปปปปปปปป
>>839 โถ เอ็นโจ โดนทำร้ายอีกแล้วนะพ่อหนุ่ม น่าสงสารอะไรเช่นนี้ โดนทำร้ายในอฟช. แล้วก็มาโดนทำร้ายในฟิคต่อ กี่ฟิคแล้วเนี่ยที่นายถูกทำร้าย เอาโล่รางวัลคนอดทนประจำปีไปเลย มามะ //กอดปลอบชูสุมอย
>>841 กูเคยคิดนะว่าถ้าอิมาริเป็นคนไทยแล้วพูดแบบนี้เนี่ย ต้องโดนด่าว่าหน้าม่อบ้าง เสี่ยวแดกบ้างล่ะ คำชมแต่ละอย่างนี่ บางอันก็เลี่ยนจนน่าขนลุกเลยนะ ญี่ปุ่นเขาชมสาวกันแบบนี้ป่ะวะ เห็นคำชมอิมาริทีไรกูจั๊กจี้แทนทุกที 55555555555555555555

เออแอบเพิ่มเติมถึงฟิคมึงนะ(เอ๊ะไหนบอกไม่อ่าน 555 แค่สแกนตาผ่านๆด้วยความอยากรู้อยากเห็นเท่านั้นแหละะะะ คือกูกลัวปวดตับ ถถถ) คือดอกกุหลาบอุราระนี่เรียกสีชมพูอ่อนหวานแล้วรู้สึกขัดแย้งยังไงแปลกๆ มันเป็นกุหลาบที่สีชมพูสดมากกกกกก แบบ brilliant pink เลยอะ คืออีกเฉดเดียวมีแค่เส้นคาบเกี่ยวบางๆ ก็จะกลายเป็นสีชมพูช็อคกิ้งพิงค์ละ สดมั่กกกกจนคนชอบกุหลาบสีนุ่มๆแบบกูคือตกใจ 5555 แต่เคยเห็นคนเอากุหลาบสีแนวๆนี้มาจัดเข้ากับห้องโทนเขียวมินท์ก็ไปได้อยู่เหมือนกัน คือแทบต้องอยู่กับเฉดสีตรงกันข้ามให้ช่วยข่มถึงมองแล้วสบายตาเลยอะ สดเบอร์นั้นกันเลย

>>844 ตอบเรื่องคำชมสาวของอิมาริ ถ้าสำหรับกูนะ.... ไม่!!! ไม่ปกติอย่างแรงงงง ยกเว้นฮีจะมีอาชีพเสริมคือไปนั่งเป็นโฮส 5555555555

>>846 กูก็ไม่....หล่อแค่ไหนก็ไม่... แต่สาวญี่ปุ่นอาจจะชอบ แน่นอนแปรผันตรงกับหน้าตา กูเห็นคนญี่ปุ่นแกล้งเอาคนหล่อมาทำฟิลลิงโชโจมังงะ เลี้ยนมาก กูดูแล้วขนลุกปนฮา แต่สาวๆดูฟินมากอ่ะ 5555

>>847 หรือบางทีสาวๆอาจจาชอบเพราะความแตกต่างรึเปล่า คือผู้ชายญี่ปุ่นปกติจะออกนิ่งๆเท่ๆ คีพลุคไม่ค่อยแสดงออกมาก พอเจอยังกะหลุดมาจากมังงะคงฟิน 555 แต่พอนึกภาพแนวอิมาริแล้วนึกภาพบรรยากาศหลายๆอย่างของผู้ชายญี่ปุ่นแล้ว..... คีพคูลกันต่อไปเถอะ! มาถูกทางแล้วจีจี สำหรับกูรู้สึกว่าคาสโนว่าสไตล์ผู้ชายขี้อ่อยนี่เหมาะกับฝรั่งมากกว่าแฮะ คนญี่ปุ่นนิ่งๆก็ดีอยู่แล้วล่ะ ถึงบางทีจะวางมาดนิ่งและเท่แบบองศาแขนขาเป๊ะมากกก เห็นแล้วร้องอุทานเชี่ยยยยในใจ นี่กลับบ้านไปต้องแอบอ่านโชโจมังงะสินะ ไม่งั้นคงแอคท่าหนุ่มคูลที่ดูยังกะหลุดมาจากมังงะไม่ได้ ถถถถถถถถ

>>846 >>847 >>848 อ่อ เพราะหนุ่มๆมันดูเย็นชาๆ ไม่ค่อยแสดงออก สาวๆเลยใฝ่หาความหวาน มีหนุ่มๆมาเอาอกเอาใจแบบในโชโจมังงะกันรึเปล่าวะ ถถถถถถถถถถถถ ประมาณว่าอยากให้เกิดอีเวนท์แบบนี้กับตัวฉันบ้าง ในชีวิตจริงจะมีซักกี่คนที่เคยเจออีเวนท์โชโจอย่าง คาเบะด้ง หรือถูกคนหล่อเชยคางแล้วเอาหน้ามาใกล้ บลา บลา บลา ถ้าเจอแบบนี้อาจจะฟินล่ะมั้ง 55555555555555555

กูเคยเจอหนุ่มแบบอิมารินะ ก็หน้าตาดีพอควร เหนือสิ่งอื่นใดคือความกล้าในการที่จะพูดอะไรเลี่ยนๆออกมา ฮีก็หยอดไปทั่วนั่นล่ะ ไม่ได้คิดเป็นจริงเป็นจัง และกูใช่ว่าจะสวยอะไรก็ชมซะแบบ....เหวออออออ มึงกล้าพูดออกมาได้ยังไง คิดว่ากูจะฟินเหรอออออออ ขนลุกล่ะสิไม่ว่า 5555555555555 แต่ก็เป็นประสบการณ์ชีวิตอีกแบบ นึกทีไรฮาทุกทีที่เคยมีคนมาพูดอย่างนั้น

>>849 ถ้ากูเป็นมึงกูก็คงฟินไม่ออก หรือพวกกูอยู่ในโลกแห่งความจริงมากไป? 55555 แบบ เชี่ยอะไรมึงเนี่ยย ต้องการอะไรจากกูววว

>>849 อีเวนท์คาเบะด้งนี่กูเคยทำกับผู้ชายในห้องนะ แต่คนที่ยันกำแพงกลับเป็นกูแทนเพราะสูงกว่า 55555 รว้องห้าย

>>838 ว้ายยยยย ท่านคาบุรากิ อือ น่ารักจัง

>>804-807 กรี้ดดดดดดด เรย์กะคิมิซึนได้น่ารักมากอ่ะ ฮาฉากเบียทัน คิดได้ไง 555555 แล้วอะไรคือพอเรย์กะจะทำอาหาร มีหมอมารอ มั่นใจว่าน่าจะมารอรักษาคนกิน ไม่ใช่คนทำ ถถถถถถ
เรย์กะคิมิดูรักโลกนี้มากอ่ะ คือไม่เคยได้รับความรักความใส่ใจแบบนี้มาก่อน คิดอยากอยู่โลกนี้ตลอดไป ดูชอบทุกอย่างในโลกนี้อ่ะ แต่พอเห็นว่าเอ็นโจคิมิเศร้าเท่านั้นแหละ อยากกลับโลกเดิมทันที คือยอมทิ้งความสุขทุกอย่างโลกนี้กลับไปหาเอ็นโจ กรี้ดดดดดดดด
คาบุคิมินี่แอบรั่วหรือเปล่าน่ะ เห็นฉากนั้นแล้วมโนไปไกล ให้ความรู้สึกพูดเรื่องรั่วๆแบบเคร่งขรึมนิ่งๆ หรือว่านั่นเรื่องปกติ 55555
ที่โม่งฟิคคู่หูบอกว่าไม่ล่มเรือเอ็นโจคือแบบนี้ใช่ไหม 5555 เรย์กะคิมิคู่เอ็นโจคิมิ ส่วนเรย์กะก็คู่คาบุไป คาบุก็น่ารักเหลือเกิน ตอนเรย์กะเพิ่งเจอฝันร้ายเกี่ยวกับเรย์กะคิมิ มีการจับมือเฝ้าจนหลับไปด้วยอ่ะะะะะะ ดูแลเทคแคร์อบอุ่นจังงงงง

>>833 กูโหวตชื่อนี้นะฮะ รำชาบู555555
ฟิคคู่หูแม่งน่ารักกก ขอให้กลับโลกเดิมได้ทีเถอะ//สาธุ

กูว่าอย่างเอ็นโจคงไม่ไปเรียนตัวๆจากอิมาริหรอก น่าจะครูพักลักจำมา ถถถ
เรื่องหนุ่มในนิยายกะความจริง​นี่ คุยกันแล้วก็ทำให้รู้สึก​ว่า เออ ตัวละครท่านเร​ย์​กะนี่สมจริงแล้วล่ะ ถ้าอยู่ๆโดนพูดอะไรหวานๆงี้ใส่ กูก็คงขนลุกและปล่อยเบลอๆไปเหมือนกัน​นะ 555555555

>>833 เปลี่ยน​จาก​รำวงเป็นเต้นวอลซ์ได้มั้ย 5555

>>804-807 ว้าย ยังคงความซึนไม่เปลี่ยนแปลง น่าร้ากกกก 555 อาทันลูก พักนี้คงไม่ได้เจอเรย์กะทันหรอก อย่าทำให้นางเข้าใจอะไรผิด ๆ ซี่ แล้วก็เรย์กะคิมิ เรย์กะเข้ากับเด็กได้ดีแต่ไม่ได้อยากกินเด็กนะ

>>849 กูก็เคยเจอหนุ่มแบบท่านอิมาริ แต่เป็นคนออสอ่ะ แต่ฮีหล่อมากและรวยมาก ชมมาทีกูเขินมากแต่กูเขินแล้วกูด่ากลับทุกที555555555 กูว่าถ้าคนเอเชียพูดคงจะให้ความรู้สึกต่างกัน กูอาจจะรู้สึกว่ากล้าเนอะไรงี้(ลำเอียง555555)

>>856 เอาสิฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับมหกรรมเต้นวอลซ์ชาบู TAG LOVE ｷﾀ――♪ o(ﾟ∀ﾟo) (oﾟ∀ﾟo) (oﾟ∀ﾟ)o ｷﾀ――♪ ภารกิจทำลายคานครั้งที่ 11 ฮุยเลฮุย!

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ :ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฟิคกาวมหาประลัยที่อ่านแล้วหัวใจโดขิโดขิกว่าอฟช. ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧♪♪♪♪ กาวถังที่11

โหวต >>860
กูอยู่โปแลนด์​ไม่มีหยุดสงกรานต์​อะไรกับใครเค้าหรอก เห็นที่ไทยได้หยุดไปเที่ยวกันก็ยิ่งคิดถึง​บ้าน ปกติก็ได้เจ้าแม่เรย์กะกับกาวพวกมึงเนี่ยแหละช่วยเยียวยาหัวใจกู ขอกาวกูหน่อยเถอะ กูรีเฟรชรอกาวทุกวันเลย TTдTT

ไม่มีใครสนใจเเต่งฟิคสงกรานต์บ้างหรอวะ555555555555

>>862 น่าสน เจ้าแม่ไปเล่นน้ำตั้งแต่เช้าแต่ไม่มีใครสาดเลย หารู้ไม่ว่าสองจอมมารกลายเป็นพันธมิตร จอมมารเอ็นโจแอบส่งสายตาเขม่นไป ท่านพี่ก็จัดการลากพวกผู้ชายไปคุยเป็นการส่วนตัว //ซู๊ดดดดด
กาวได้แค่นี้แหละ 55555+

>>863 สาวๆก็ใช่ย่อย ใครจะสาดท่านเรย์กะ จับล๊อคคอไปเคลียร์ในตรอกซอย

>>863 น่าจะมีไอ้หนุ่มผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวมาขอปะแป้งท่านเรย์กะ แต่ยังไม่ทันจะจกแป้งขึ้นมาป้ายหน้า ก็มีอันเป็นไปไปซะก่อน.....

อ่าน 283 แล้วกรี๊ดหนักมาก จนต้องโยนงานทิ้ง แล้ววาดแฟนอาร์ต แอร๊ (//∇//(//∇//(//∇//)
ไปส่องในพิกซีฟเอาเองนะ เขิล โม่งแหกหมดแล้ว ถถถถ （*/∇＼*）

>>866 ไปส่องมาแล้ว โม่ง FA มะหมาชูสุมอยหนิ ท่านเอ็นโจช่างกร๊าวใจ สายตาแฝงความนัย เขินแทนท่านเรย์กะที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร ฮืออออ

>>866 โอ้ววว กูรักมึง กูรักลายเส้นมึง ขอกอดหน่อย ท่านเอ็นโจน่ารักกกกกกก

>>867 แต่ ณ ตอนนี้สงสารเอ็นโจแฮะ หยอดขนาดนี้แม่คุณเล่นหักธงหมด

>>866-869 พวกมึงหากันยังไงวะ ทำไมส่องไม่เจอ;_;
ปล.อัพเดตในสารบัญให้ด้วยก็ดียยย

>>870 เข้าสารบัญ มันมีลิงค์ไป pixiv แท็กของท่านเรย์กะน่ะ

คำถามมีสปอยนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.

พี่มู่มู่นี่มีเริ่มพูดถึงเล่มไหนอ่ะพวกมึงรู้ไหม

>>872 กำกูเอง ผิดห้อง กราบบบบบบบบบบบบบบบบบบ กูขอโทษ

>>872 ลากคอกลับ

>>866 อันนี้ใช่มะ https://touch.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&illust_id=62403695
กูขออนุญาติแปะให้นะ เผื่อใครหาไม่เจอ มึงวาดน่ารักกกกกกกก

>>875 น่าร้าก

>>875 น่ารักกกกกก กูชอบการจุ๊ปากของเขา โอ๊ย พ่อคนความลับเยอะ เอานิ้วแตะปากไม่ให้พูดออกไปตลอดเลย
ว่าแต่มึงไม่สนใจวาดฉาก "ไม่ได้ฝืนนะ" เหรอ กูว่าฉากนี้เรย์กะต้องมองเอ็นโจแบบคาดหวังหน่อยๆแหงๆ

ทะลุมิติมาไหมวันนี้

>>878 กำลังปั่นอยู่ค่ะ ลงจบไม่ถูกซะที 5555

>>879 ยาวแน่ๆ แอ้ๆๆๆ

ต่อจาก >>804-807 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
กลับสู่เนื้อเรื่องหลัก อาจจะมึนนิดหน่อยนะคะ รู้สึกยังเมาๆกับเรือเอ็นโจอยู่เลย 555 ต้องนึกถึงภาพคาบุรากิน้อยเล่นของเล่นในงานวันเกิดยูกิโนะถึงจะเขียนต่อได้
..............…….....

หลังเอ็นโจกินยาแล้ว ก็ไปเปลี่ยนชุดที่เปื้อนอยู่ ให้คนเอาเสื้อมาให้ ฉันแอบได้ยินคาบุรากิพึมพำกับเอ็นโจว่า "ดีแล้วล่ะที่ทำหก ถ้าฝืนกินต่อ นายอาจไม่รอด..." เว่อร์ไปแล้วค่ะ!!!

คาบุรากิเริ่มเทศน์ฉันเรื่องทำอาหารอะไรพิลึก เขาเรียกว่าปรับสูตรนิดหน่อยเพื่อความแตกต่างค่ะ! แล้วนายไม่มีสิทธิว่าใครว่าพิลึกหรอกนะ!!!

ฉันว่าจะกลับห้องไปทำอะไรรอ ปล่อยให้เอ็นโจอยู่คาบุรากิไป จะว่าไปแล้วคาบุรากิอยู่กับฉันตลอดทั้งหลังเลิกเรียนและวันหยุดสุดสัปดาห์เลยนะคะ คิดๆดูแล้ว นายทิ้งเอ็นโจไว้คนเดียวตลอดเลยหรอ แต่เอ็นโจมียูกิโนะคุงอยู่นี่นา น่าอิจฉาจังที่มีเทวดาน้อยเป็นน้องชาย

พอตอนเย็น ฉันก็ไปห้องคาบุรากิอีกครั้ง แต่ทำไมเอ็นโจมาเปิดประตูให้คะ...

มองเข้าไป คาบุรากิกำลังพูดกับท่านพี่อย่างเคร่งเครียดจริงจัง

"จงใจงั้นหรอ! เห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นอะไรกัน!!!" คาบุรากิตบโต๊ะ มองท่านพี่อย่างแข็งกร้าว อะไรน่ะ นายเล่นเกมแพ้หรอ

“เกิดอะไรขึ้นคะ" ฉันถาม คาบุรากิชะงักแล้วไม่ตอบอะไร

"เราคุยเรื่องที่งานชมซากุระน่ะ" ท่านพี่ตอบยิ้มๆ

"...เรื่องนั้นต้องขอโทษจริงๆนะคะที่เผลอบอกท่านพ่อท่านแม่ไป"

"ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องกังวลนะ" ท่านพี่พูดอย่างอ่อนโยน ทำให้หัวใจที่รู้สึกผิดของฉันอบอุ่นขึ้นมา

ขอบคุณนะคะท่านพี่ ทั้งๆที่น้องเป็นคนที่แย่แท้ๆ...

คาบุรากิมองท่านพี่อย่างไม่พอใจ แล้วลากฉันไปนั่งด้วย อะไรน่ะ

เอ็นโจยิ้มแย้มพูดเรื่องอะไรไม่รู้กับท่านพี่ ท่านพี่ยิ้มตอบ บรรยากาศภายนอกดูสดใส เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่ทำไมยิ่งมอง ฉันยิ่งรู้สึกหนาวๆคะ...คงคิดไปเองล่ะมั้งคะ

เท่าที่ฟังๆ ท่านพี่มีแผนสำรองสำหรับเรื่องนี้ด้วยนะคะ รอบคอบสุดๆไปเลยค่ะ!

ท่านพ่อเปลี่ยนกลยุทธ์การโกงให้แนบเนียนขึ้น แต่ไม่คิดจะเปลี่ยนไปทำอย่างสุจริตเลยค่ะ...

คาบุรากิต้องไปต่อรองกับท่านพ่อด้วยค่ะ ทำเอาฉันช็อก

"ตอนคุยนายต้องทำเป็นเหมือนพร้อมจะโกงไปกับประธานคิโชวอินล่ะนะ" ท่านพี่บอก เป็นวิธีที่ฉลาดจังเลยนะคะ

"ทางที่ดี แสดงให้เห็นว่านายรู้ว่าเรย์กะไม่ชอบ แต่ก็ทำเป็นวางแผนจะให้ความร่วมมือ โดยไม่ให้เรย์กะรู้" เอ็นโจเสริม วิธีร้ายกาจเจ้าเล่ห์จอมมารชะมัดเลยค่ะ แล้วฉันอนุญาตให้นายเรียกฉันว่าเรย์กะตอนไหนคะ! เดี๋ยวก็ชงช็อกโกแลตให้กินอีกแก้วเลย!

ท่านพี่ยิ้มแล้วมองเอ็นโจ ก่อนจะพึมพำเบาๆว่า “หืม” เอ็นโจดูชะงักไปแต่กลับมายิ้มปกติได้ในเวลาไม่นาน

คาบุรากิขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น แล้วงึมงำว่า “น่ากลัวชะมัดเลย” นายหมายถึงแผนการร้ายกาจของเอ็นโจใช่ไหมคะ

ท่านพี่ เอ็นโจ และคาบุรากิคุยอะไรกันก็ไม่รู้ ยิ่งฟังยิ่งงงๆ ท่านพี่ไม่เท่าไหร่ แต่อีกสองคนที่เหลือศึกษาเรื่องธุรกิจพวกนี้ไว้เยอะทีเดียวเลยค่ะ จะยังไงก็ต้องขึ้นเป็นสืบทอดตระกูลนี่เนอะ ฟังดูน่าลำบากจังเลยนะคะ

ฉันในโลกก่อนมีท่านพี่เป็นผู้สืบทอดอยู่แล้วเลยไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่ในโลกนี้ท่านพี่หนีออกจากบ้านไปตั้งแต่ยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ เรย์กะจึงต้องถูกกดดันให้ต้องแต่งงานกับคาบุรากิให้ได้เพื่อรักษาอำนาจ กลายเป็นยุยงจากครอบครัวทำให้หน้ามืดตามัวมองมันเป็นสิ่งที่ต้องทำไป แถมคาบุรากิก็ดีพร้อมจริงๆนั่นแหละค่ะ จะมีสักกี่คนที่ไม่ชอบเขา หมายถึงคาบุรากิในมังงะนะคะ ไม่ใช่คนที่นั่งแหมะอยู่ข้างๆฉัน

ฉันนึกถึงที่ท่านแม่โลกก่อนเคยพูดตอนฉันเด็กๆว่าผู้หญิงไม่จำเป็นต้องตั้งใจเรียนให้เก่งขนาดนั้น ถ้าไม่นึกถึงว่าวันหนึ่งตระกูลคิโชวอินจะล่มจม เตรียมตัวสำหรับเป็นภรรยาที่ดีก็ดีกว่าล่ะนะคะ แต่สำหรับฉันที่เรียนไม่ได้แย่ มีฉายาเป็นเทพธิดา เป็นมิตรกับทุกคน ทำไมถึงไม่มีใครมาสารภาพรักกับฉันในโลกเดิมสักคนเลยคะ... หรือว่าจริงๆแล้ว ผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงเรียนเก่ง?!

พอท่านพี่คุยกับเอ็นโจอย่างเคร่งเครียด และคาบุรากิทำแต่มองๆไม่พูดอะไร ฉันก็แอบกระซิบถามเขาดู

“ถามอะไรหน่อยสิคะ ปกติผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงเรียนเก่งหรอคะ”

“หะ? ฉันชอบเธอนะ”

คาบุรากิตอบอย่างจริงจัง งั้นหรอคะ บางทีเรียนเก่งอาจจะไม่ใช่ปัจจัยก็ได้ หรือว่าผู้หญิงเรียนดีคบเป็นเพื่อนได้ แต่มักจะไม่เลือกเป็นแฟน... ไม่สิ คาบุรากิก็ชอบวาคาบะจังนี่ แต่ให้คาบุรากิเป็นตัวแทนผู้ชายทั่วไปไม่ได้หรอกมั้งคะ... เขามักมีความคิดแปลกๆแตกต่างจากคนอื่นอยู่แล้ว... จะให้ฉันไปถามเอ็นโจก็คงไม่กล้าหรอกค่ะ ลองแอบถามท่านพี่ทีหลังแล้วกันนะคะ แต่จริงๆถ้าท่านอิมาริมาวันนี้ด้วยก็คงดีไม่น้อยเลยนะ น่าเสียดายที่บังเอิญติดงานด่วน ตั้งแต่ลูบหัวปลอบฉันคราวนั้นก็ไม่เจอกันอีกเลยนะคะ

คาบุรากิต้องรับการติวอย่างหนัก เพราะความเป็นคนตรงๆของเขาเปิดเผยความคิดมากเกินไป... แต่ว่าแค่ให้เขาทำหน้านิ่งๆเย็นชาปกติก็พอแล้วนี่นา ไม่เห็นจำเป็นต้องทำอะไรขนาดนั้นเลย จริงๆหมอนั่นก็วางตัวเป็นอยู่บ้างนะคะ ในรูปแบบของเขาเอง

ทุกคนตั้งใจช่วยเหลือกันเต็มที่แบบนี้ แต่ฉันกลับไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย... พอฉันตั้งใจจะชงอะไรให้ดื่มกันก็โดนคาบุรากิห้ามเอาไว้...

ดึกพอควรกว่าคาบุรากิเริ่มพอทำได้ เอ็นโจก็กลับบ้าน ส่วนท่านพี่มาส่งฉันที่ห้อง

“หลับให้สบายนะ ไม่ต้องกังวลเรื่องที่เกิดขึ้นหรอกนะ”

“แต่ถ้าน้องไม่บอกเรื่องนั้นไปล่ะก็...”

“นั่นไม่ใช่ความผิดของน้องหรอก” ท่านพี่ยิ้มอ่อนโยน “จริงๆให้พวกเขาคิดว่าเป็นคาบุรากิที่ช่วยน้อง ดีกว่ารู้ว่าพี่มาช่วยนะ การที่พวกเขาป้องกันแค่ฝั่งเดียวเต็มกำลังแบบนั้น ทำให้เกิดช่องว่างอย่างอื่นได้ง่ายทีเดียวล่ะ”

ฉันยืนฟังอึ้งๆ ท่านพี่หัวเราะเบาๆแล้วลูบหัว

“เรย์กะทำได้ดีมากๆเลยนะ ดีกว่าพี่ที่คิดจะทิ้งตระกูลไปหลายเท่า...”

เห็นท่านพี่เศร้าแบบนั้น ฉันก็เลยรีบปลอบ ถ้าไม่ได้ท่านพี่ล่ะก็ ฉันคงลำบากกว่านี้มากเลยล่ะนะคะ

ท่านพี่ก่อนจะออกจากห้องฉันไปก็หันมาถามเหมือนสงสัยคาใจ

“เรย์กะ ถ้ามาซายะกับชูสุเกะชอบน้องทั้งคู่ น้องจะเลือกใครงั้นหรอ”

ฉันชะงัก นั่นมันคำถามอะไรกันคะ!!! ไม่เลือกสักคนเลยได้ไหมคะ...

“เลือกมาซายะใช่ไหม”

ท่านพี่เค้นถาม เทียบกับเอ็นโจ ท่านพี่คงมองว่าฉันสนิทกับคาบุรากิมากกว่าสินะคะ แต่ว่ามีแค่สองตัวเลือกเองหรอคะ...

“ถ้าเลือกจริงๆอาจจะเป็นท่านอิมาริล่ะมั้งคะ”

เทียบกับจอมมารเอ็นโจ และคนแปลกๆแบบคาบุรากิ ท่านอิมาริเอาใจสาวได้ดีกว่าเยอะเลยนะคะ อยู่ด้วยน่าจะทำให้ใจเต้นแบบสาวน้อยได้ตลอด ต่างจากคาบุรากิที่ต้องคอยใจเต้นว่าเขาจะทำอะไรแปลกๆไหม หรือใจเต้นด้วยความกลัวกับเอ็นโจตอนที่ถูกเขาข่มขู่แล้วต้องหาทางหนีเอาตัวรอด...

“หืม”

รอยยิ้มท่านพี่ดูแปลกๆค่ะ แต่ก็บอกลาฉันอย่างอ่อนโยน สงสัยช่วงนี้ฉันคงเบลอมากเกินไปหน่อยล่ะมั้งคะเลยตาฝาดบ่อยๆ

พอท่านพี่ไปได้สักพัก คาบุรากิก็มาที่ห้องฉันค่ะ ก่อนจะบ่นว่าเป็นการฝึกที่โหดจริงๆ ปั้นสีหน้าบ่อยจนเมื่อยหน้า แถมเปลี่ยนแววตาให้เป็นตามนั้นก็ยากมากๆ

“ไม่เห็นเข้าใจเลยว่าสองคนนั้นทำได้ยังไง”

สองคนนั้นก็อาจจะสงสัยอยู่ก็ได้นะคะว่าทำไมนายทำไม่ได้...

เราคุยอะไรเรื่อยเปื่อยกันสักพัก ก่อนคาบุรากิจะหยิบผมที่ร่วงจากไหล่ฉัน

“ผู้หญิงผมร่วงกันขนาดนี้เลยหรอ” เขาถามอย่างสนใจ

“นั่นก็ปกตินะคะ”

ฉันไม่บอกเด็ดขาดว่าตัวเองเป็นโรคขนร่วงเป็นกระจุก... แต่เพื่อนผู้หญิงฉันก็ประมาณนั้นล่ะมั้งคะ ใช่แล้วค่ะ! ฉันไม่ได้ร่วงผิดปกติหรอกนะ! จริงๆผู้ชายอาจจะเยอะพอๆกันก็ได้นะ แต่พอเป็นผมสั้นๆเลยมองรวมๆดูน้อยกว่า

“ไหนๆฉันจะเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวแวะไปทิ้งผมนี่ให้แล้วกัน”

“อย่านะคะ!”

ฉันร้องเสียงหลง รีบคว้าตัวเขาไว้ มีเคล็ดอยู่ว่าถ้าคนอื่นเก็บผมร่วงไปทิ้งจะทำให้อกหัก อย่าเพิ่งทำฉันอกหักตั้งแต่ยังไม่ทันจีบใครแบบนี้นะ!

“ทำไมล่ะ”

คาบุรากิถาม ฉันเลยอธิบายไป

“แล้วตอนนี้เธอชอบใครล่ะ ถึงกลัวอกหัก”

“อ้า...”

“ประธานนักเรียนนั่นหรอ”

“ไม่ใช่ค่ะ” ฉันตอบอย่างจริงจัง เมื่อไหร่นายจะเลิกเข้าใจผิดว่าฉันชอบนายตัวสำรองซะทีนะ... สเปคฉันไม่ใช่คนเป็นประธานนักเรียนซะหน่อยนะคะ!

“...อย่าบอกนะว่าคนที่เคยมาสารภาพรักเธอคนนั้น?”

ฉันนิ่งไป ลืมไปเลยค่ะ ฉันมีฤดูใบไม้ผลิรอคอยอยู่นี่คะ แค่ต้องล้างคำสาปที่พวกผู้ชายคิดว่าเข้าใกล้ฉันแล้วเกิดหายนะเท่านั้นเอง!

คาบุรากิจ้องฉันสักพักก่อนจะพูด “สรุปหมอนั่นหรอ”

“ก็นะคะ”

“งั้นฉันไปทิ้งแล้วกัน” คาบุรากิพูดเสร็จก็ลุกขึ้นวิ่งไปถังขยะ ฉันรีบตามไปทันที หยุดนะ! ทำบ้าอะไรกันคะ!!! อย่าทิ้งนะ!!!

แต่คงเร่งวิ่งไปหน่อยเลยสะดุดจนล้มลง เจ็บชะมัดเลยค่ะ...

“ไม่เป็นไรใช่ไหม” คาบุรากิชะงัก วิ่งกลับมาหา ถึงจะเจ็บก็เถอะ แต่ฉันก็พลิกวิกฤตเป็นโอกาส แอบหยิบผมตัวเองคืนมา ถึงอย่างนั้นคาบุรากิก็ไม่ได้สนใจผมที่ฉันขโมยกลับไปเท่าไหร่ ดีแล้วล่ะค่ะ

คาบุรากิหาอะไรมาประคบเย็นให้ เอายามาวางเรียงให้ว่าควรใช้อะไรที่ไหนยังไงบ้าง อยู่ด้วยกันอีกสักพักหนึ่งก่อนที่เขาจะกลับห้องไป ดูเหมือนเขาจะลืมเรื่องผมไปแล้ว ดีจริงๆนะคะ

แต่ทันทีที่ฉันหลับตา ความฝันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง และฉันรับรู้ได้ว่านี่เป็นภาพจากอีกโลกหนึ่ง โลกที่ฉันจากมา...

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เรย์กะจากโลกนี้ไปทำ หัวใจฉันก็หล่นวูบ ครั้งนี้จะเป็นเหตุการณ์แบบไหนอีกนะ...

วาคาบะจังหาเสื้อพละอย่างลนลาน เหมือนมีคนแกล้งราดน้ำใส่เสื้อที่เตรียมมาเปียกหมดทั้งชุด

คาบต่อไปเป็นคาบเรียนพละของวาคาบะจังแล้วสินะ...ฉันรู้สึกกังวลขึ้นมา วันนี้อาจจะมีสอบก็ได้ ถึงไม่มีสอบ การไปสายก็ขัดกับรางวัลนักเรียนดีเด่นที่วาคาบะจังต้องการอยู่ดี แต่จะใส่ทั้งเปียกๆก็ไม่ได้...

ฉันเริ่มระแวง ทำไมฉันถึงได้เห็นภาพนี้ อย่าบอกนะว่าเรย์กะจะโผล่มากลั่นแกล้งวาคาบะจังอีก...

เรย์กะปรากฎตัวจริงๆอย่างที่ฉันกลัว ในขณะที่ฉันเตรียมกรีดร้อง เรย์กะก็โยนชุดพละตัวเองใส่วาคาบะจังเต็มแรง หา?!

"เอาไปซะ เธอนี่น่าสมเพชชะมัดเลย"

"เอ๋?! คุณคิโชวอินก็มีเรียนนี่คะ ทำไม..."

เรย์กะไม่ตอบ แล้วเดินหนีออกจากห้องทั้งๆอย่างนั้น ฉันที่ช็อกอยู่ไม่ได้สังเกตว่าอีกฝ่ายทำหน้าแบบไหนกันแน่

ฉันเห็นเรย์กะโดดเรียนมาจิบชาที่สโมสรในเวลาต่อมา...

ครั้งนี้เมื่อฉันตื่นขึ้นมาก็ได้แต่กะพริบตาปริบๆอย่างงงๆ

-------------- (จบตอน 38) --------------
ป.ล. ไม่เคยเห็นเรย์กะเรียนพละเลย ไม่รู้ในซุยรันมีหรือเปล่า แต่จำได้ว่าวาคาบะใส่ชุดพละ (ชุดนอกอาคาร?) ครั้งหนึ่งตอนถูกแกล้ง ถ้าไม่มีก็ถือว่าในฟิคนี้บังเอิญเกิดหลักสูตรใหม่ขึ้นมาพอดีแล้วกันนะคะ 555

มีชุดพละนะ แต่ผู้หญิงคงไม่จริงจังกัน

อ่านตอนนี้แล้ว ยืนทำท่าไว้อาลัยเลยค่ะ

มีคนตายแน่ๆ

ลาก่อน

ท่านอิมาริ

>>881-883 rip ท่านอิมารินะคะ 55555 อะไรคือการที่พวกนายวิ่งแย่งผมกันในห้อง น่ารักอ่ะ ตอนนี้ก็พยายามเข้านะคาบุ บอกชอบไปสามรอบแล้วก็ยังโดนเมินสนิท ในขณะที่ท่านจอมมารก็รอเรย์กะโลกนู้นซึนกลับมานะคะ 55555

"หะ? ฉันชอบเธอนะ”
โอ๊ยยย ตรงกว่านี้ก็ไม้บรรทัดแล้วนะ ยังไม่รู้ตัวอีกหรออออออออ น้ำตาตกในแทนคาบุ ทำไมเรย์กะซื่อบื้อแบบนี้ ริรินะกับซากุระเอาเรย์กะไปสั่งสอนที!

R.I.P. ท่านอิมารินะคะ

>>886 ฟิลนี้เราแบบเห็นร้อยยิ้มเอ็นโจลอยมาพร้อมกับว่า เข้าใจผมรึยังล่ะมาซายะ

>>881-883 คาบุทำใจหน่อยนะสาวเจ้ายิ่งซื่อบื่อ ๆ
อยู่ แล้วฉายาเทพธิดา... อืมก็นะยังเข้าใจผิดเหมือนเดิม ส่วนท่านอิมาริขอไว้อาลัยค่ะ ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกันอีกไหมในฟิคนี้ โดนเรย์กะทิ้งระเบิดลงไปเต็ม ๆ

>>881-883 แค่เป็นอิมาริ จะโลกไหนก็ซวย... เอเมน

>>881-883 ท่านอิมารb...พวกเราจะไม่ลืมท่านเลยนะคะ ลาก่อน

เพิ่งว่างไล่อ่านกระทู้ ตอบ >>305 จะช้าไปมั้ยวะ
อินโจวมันไม่ใช่ชื่ออะ แต่แปลว่าหัวหน้าห้อง เอ๊ะ หรือจะนับว่าหัวหน้าห้องคือชื่อของหัวหน้าห้องวะ กูชักสับสน ถถถถถถถถถ

>>892 หัวหน้า​ห้อง​ก็คือหัวหน้า​ห้อง​ไงล่ะ​ ถถถถ

>>892 สรุปแปลว่าหัวหน้าห้องจริงๆหรอ... สะเทือนใจ หัวหน้าห้องอาจจะชื่อหัวหน้าห้องจริงๆก็ได้นะ

>>881-883 แอบสงสัยที่คาบุพูดกับท่านพี่ว่าจงใจงั้นหรอ แล้วดูไม่พอใจมากๆ คือจริงๆแล้วท่านพี่วางแผนตั้งแต่แรกอยู่แล้วหรือเปล่าว่าจะให้เรย์กะบอกท่านพ่อว่าคาบุช่วย ไม่ก็ตัวเองช่วย ดีไม่ดีวางแผนไว้ทั้งสองทางแล้ว รู้สึกท่านพี่ร้ายกาจแบบจอมมารจริงๆอ่ะ แต่ความเป็นซิสค่อนยังโผล่มาให้เห็น โถถถถถ ท่านอิมาริผู้น่าสงสาร ไม่รอดแน่ ครั้งที่แล้วลูบหัวเรย์กะไป ปัจจุบันก็ไม่โผล่มาอีกเลย แต่ท่านพี่ดูชอบคาบุอยู่นะ เหมือนถ้าคนนี้เป็นน้องเขยก็ผ่าน คาบุดูจริงจังจริงใจ เป็นคนตรงๆไม่อ้อมค้อม น่าจะเป็นคนทุ่มเทให้เรย์กะจริงๆ ส่วนพอเป็นเอ็นโจเหมือนอีกฝ่ายคล้ายตัวเองมากเกินไปไม่ไว้ใจ 55555 แต่ถ้าเรย์กะคิมิกลับมาจริงๆ น้องเขยก็ต้องเป็นเอ็นโจอยู่ดีนะท่านพี่ อุปสรรคเอ็นโจนี่เยอะจริง คิดว่าตัวเองรักคนที่เขาไม่รัก แถมสาวยังอยู่คนละมิติ พี่ชายจอมมารก็ดูไม่ชอบอีก สู้ๆนะเอ็นโจ... แต่คงไม่มีใครเจอศึกหนักเท่าท่านอิมาริ โถถถถถ
คาบุพูดตรงแบบโคตรตรงว่าชอบแล้ว แต่เรย์กะยังมาคิดต่อเลยว่า หรือผู้หญิงเรียนดีคบเป็นเพื่อนได้ แต่มักไม่เลือกเป็นแฟน อะไรจะ Friendzone หนักแน่นขนาดนี้ แต่ชอบที่คาบุแอบไปหาเรย์กะต่อหลังท่านพี่กลับไปแล้ว คาบุหึงได้มุ้งมิ้งมาก ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ฉันก็อกหักไปซะะะ หยิบเส้นผมแล้ววิ่ง แต่พอเรย์กะบาดเจ็บก็รีบกลับมาหาทันทีอ่ะ รีบมาดูแลจนลืมไปเลยว่าหึงอยู่ ถึงจะบ้าบอแต่เทคแคร์ดีจริงๆนะคาบุ
ส่วนเรย์กะคิมิซึนจริงจัง ยอมสละเสื้อพละตัวเองให้วาคาบะจัง แล้วยอมโดดเรียน นึกถึงตอนที่แล้วแล้วสงสาร จริงๆนางไม่อยากกลับโลกเดิมเลย แต่เพราะเอ็นโจคิมิเศร้าเนี้ย เลยตัดสินใจจะทะลุมิติกลับมา ใจจริงอยากให้เอ็นโจคิมิทะลุมิติไปหาเรย์กะคิมิเองนะ 5555 แต่เรื่องปัญหาครอบครัว หรืออะไรที่เรย์กะคิมิเคยทำไว้ ก็ไม่อยากให้เรย์กะนิยายเราต้องมาลำบากแทน

ฟิคเรื่องอื่นไม่อัพบ้างเลยเหรออ

>>894 ความหมายละเอียดๆก็ตามลิงค์นี้อะ
https://fanboi.ch/webnovel/3543/921-926/
>>896 ไม่รู้รอฟิคกูอยู่มั้ย แต่กูยังเขียนไม่เสร็จง่ะ กูขอโทษ สูดดมของเก่าไปก่อนละกันนะ

มีใครต่อ เอ็นโจไซด์สตอรี่อีกมั้ย อยากอ่านละเกินนนน โมเม้นหลังจากหิ่งห้อยก็มีแล้วนะ ;__;

>>898 รอคนแต่งเดิมน่ะมึง คนแต่งเดิมบอกถ้ามีดมเม้นมากพอจะมาต่อ คงใกล้แล้วล่ะ

ไม่มีใคร​ลองแต่งมุมมอง​วาคาบะบ้างเหรอ

R.I.P. ท่านอิมาริผู้น่าสงสาร...........

>>898 >>899 เขียนอยู่ๆ แต่ตอนนี้โดนชออกมาเที่ยวตจว. ไม่มีคอมให้ใช้ เดี๋ยวกลับบ้านแล้วจะเอาลงให้นะจ๊ะ

>>902 โดนลากสิวะ โดนช อะไรล่ะ โทษๆ พิมพ์ผิด

ฟิคทะลุมิติก็ฟินเรือคาบุสุดๆ แต่ก็คิดถึงฟิคเรือเอ็นโจเรื่องอื่นๆเช่นกัน โดยเฉพาะเรื่องเรย์กะสามัญชน
แล้วก็ฟิคงานกีฬาสีอยากรู้มากตกลงวิ่งยืมของเรย์กะไปกับใคร55555 ยังไม่จบใช่ปะถ้าจำไม่ผิด

>>904 งานกีฬา​นั่นเหมือน​จะของโม่งสารบัญ​ปะ ที่บอกเทแล้ว ;_;

>>905 เค้าบอกเชิญโม่งผู้มีจิตศรัทธาแต่งต่อได้เลยป่ะ55555

>>906 สะเทือนใจ​ใครก็ได้​มาต่อที ฟฟฟฟ
ฟิคที่ตามไม่มีอัพกันเลย ฟิคคู่หูที่อัพตลอดก็ดันไม่ได้ตาม(เห็นจำนวน​ตอนแล้วกูเหนื่อยที่จะตาม...) สงกรานต์​นี้อ้างว้างมากกก

>>907 สนุกนะมึงงงง สนุกมากกก แบบคาแรกเตอรืเรื่องนี้ชัดมาก ถ้าไม่ใช่ว่ามันทะลุมิติ กูอาจจะเอามาเมากับอฟชได้ (ป.ล. กูเรือเอ็นโจว) มีทุกเรือ เรือเอ็นโจวโคตรแล่น แต่น่าจะคู่กัน เ็นโจkimiเรย์กะkimi ส่วนเรย์กะโลกนิยายคู่กับคาบุนิยาย

แต่กูทีมฮาเร็ม โฮฮฮ

>>908 ปกติกูนานๆเข้ากระทู้​ทีน่ะ กลับมาทีก็เจอคู่หู​อัพเกือบสิบตอนงี้.... กูไม่ชอบอ่านไรยาวๆเลยขี้เกียจ​อ่านน่ะ ถถถถ

ตอนนี้อยากอ่านสุดก็มะหมา กะเรย์กะที่ความจำเสื่อม..... ของโม่งสารบัญ​ทั้งนั้น​เลยนี่หว่า ฮือออ มึงกลับม๊าาาาาา!!!!!!!

>>909 มะหมาสองภาคแรกของกูอ่ะ แล้วโม่งสารบญมาแต่งต่อ กูฟิน 55555

>>909 อยากอ่านเรย์กะความจำเสื่อมเหมือนกัน มะหมาก็คิดถึง ฟิคเอ็นโจต่อจากหิ่งห้อยก็อยากอ่าน และอื่นๆอีกเพียบ จะมีใครลงฟิคกันไหมช่วงนี้...

KYหน่อยนะ อยากรู้ว่าโม่งอ่านนิยายเว็บจีนกันเยอะรึปล่าวกุจะได้ตั้งมู้คุย

>>912 เยอะอยู่นะ ส่วนมากไปอยู่แถวliteratureมากกว่า
มึงตั้งได้ตามศรัทธา

>>913 พวกกำลังภายในงี้อ่ะ

>>912 มันมีตำหนักจีนอยู่นี่ ลองไปส่องดูนะ

ถ้าวันดีคืนดี​เรย์กะบังเอิญเจอคนรู้จัก​ในชาติก่อนของตัวเอง (นารุไม่นับ) หรือเจอร่างตัวเองในชาต​ิก่อนนอนเป็นผักอยู่ไรงี้ เรื่องจะเป็นยังไงนะ...

>>916 น่าสนจัดโลดดดด

>>917 คิดไม่ออก​ ถถถถ ดูทรงเหมือน​จะเป็นฟิคดราม่า ซึ่งกูแต่งไม่เป็น

ขอ ky แป้บบ อย่าลืมเรื่่องชื่อมู้หน้ากันนา เราสรุปชื่อกันยังนะ?

>>919 มี2ชือส่งเอง

>>919 จะว่าไปก็ลืมไปเลย นี่ 900 กว่าแล้วนี่นา...

ใกล้ได้เวลาไปมู้ใหม่แล้วสินะ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฟิคกาวที่หายไป(ไหนกันหมดวะ)

ว....วันนี้ฟิกคู่หูมาไหมคะ....//นอนรอตาใส ><

>>924 รอด้วยยย

>>923 โม่งฟิคกำลังรับกรรมว่ะ กูก็เช่นกัน แต่งฟิคกินพลังโคตรๆ สืบชีวิตทั้งวันของกูได้เลย กูนับถือโม่งทะลุมิติมาก แต่งทุกวันได้อย่างไร

>>923 กูชอบ55555 ทำให้นึกถึงพวกชื่อตอนนิยายสืบสวนประมาณนี้เลย
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย
ปล.อันนี้กูไม่ได้เสนอนะ แค่ตั้งเล่นๆ

>>926 ขอขอบคุณโม่งฟิคทุกคนมากๆ กับความเหนื่อยยาก กูไม่เคยนึกว่าการอ่านฟิคจะทำให้กูฟินได้ขนาดนี้ ปกติจะเข้ากระทู้ไปอ่านสปอยเป็นหลัก ไม่เคยอ่านฟิคเลย ยิ่งพออ่านของเรื่องนี้แล้วเมากับของอฟช.มากอย่างน่าแปลกใจ5555

>>927 กูโหวต

>>927 กูต่อให้ ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]

//วิ่งหนี

>>924 มาค่ะ ขอตรวจคำผิดแปบหนึ่ง รู้สึกวันนี้เขียนผิดเยอะมาก 555
>>926 เราก็กินเวลาชีวิตมากเหมือนกัน 5555 แต่ก็เขียนบนรถเมล์บ้าง ระหว่างรออาหารบ้าง นั่งคิดพล็อตในห้องเรียนอะไรแบบนี้ แต่ว่า...ก็ใกล้ถึงเวลารับกรรมของเราแล้วเหมือนกัน //มองการบ้านที่ช่วงสงกรานต์ไม่ได้แตะเลย

>>926 เหมือนกูอะ เคยแต่งฟิคให้แฟนด้อมนึงแล้วโครตกินพลังงาน กินเวลาชีวิต สุดท้ายฟิคนั้นก็ดอง มากระทู้นี้กูเลยเป็นผู้เสพอย่างเดียว อภัยให้กูด้วย
แม้กูจะไม่อ่านฟิคทะลุมิติ กูไม่อ่านคู่ที่ไม่ใช่เมนหลักของกู ไม่ใช่อะไร กูไม่อยากเห็นเมนกูปวดใจ เสียใจ ผิดหวังในฟิคคู่อื่น ถ้าเขาจะปวดใจหรือผิดหวังก็ขอให้อยู่ในเรื่องที่เขาเป็นตัวเอกเอง ดูสองมาตรฐานชิบหาย ถถถถถถถถถ แต่ก็นับถือความขยันนะ ที่เขียนมาลงทุกวันเลย

>>930 เกลียด​ดด 55555

>>930 //เอาคานทุ่มใส่หัวมึง หรือแนวทางของมู้หน้าจะเป็นฟิคสืบสวนสอบสวนซะเป็นส่วนใหญ่วะ

>>930 โหวตตต 555

ต่อจาก >>881-883 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
..............…….....

ฉันเล่าความฝันที่เพิ่งเจอมาให้คาบุรากิฟัง เขาเองก็ฝันมาเหมือนกันค่ะ และบอกว่าคาบุรากิฝั่งนู้นไม่น่าเบื่อเหมือนที่เขารู้แรกๆ ท่าทางนิสัยเปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อม แต่แบบนี้คาบุรากิมังงะในอุดมคติจะกลายเป็นยังไงแล้วนะคะ...

วาคาบะจังทำสำเร็จสินะ ดีใจจังเลยค่ะ แบบนี้ก็อาจจะหมดห่วงเรื่องโลกเก่าไปได้บ้าง ถ้าไม่มีใครต้องทุกข์เพราะทำเพื่อฉันก็ดีแล้วล่ะค่ะ

ฉันที่ไปเรียนอย่างร่าเริงลั้ลลา วันนี้รู้สึกเหมือนทุกคนจับจ้องเป็นพิเศษยังไงไม่รู้ค่ะ และไม่มีผู้หญิงมาเกาะแกะคาบุรากิเหมือนปกติเลยนะคะ แต่หมอนั่นดูไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่เลยค่ะ

พอฉันเดินเข้ามาในห้อง เพื่อนๆฉันก็รุมถามกันใหญ่เลยค่ะว่าฉันเป็นคู่หมั้นคาบุรากิแล้วงั้นหรอ ห๊าาาาา?!

มันควรจะเป็นความลับไม่ใช่หรอ มันคือความลับใช่ไหมคะ…?! ท่านพ่อยังไม่ได้ประกาศเป็นทางการนี่คะ นี่แค่หมั้นเบื้องต้น ตามหลักจะประกาศทางการในงานชั้นสูงของตระกูลคาบุรากิไม่ใช่หรอคะ...

ฉันอยากถามว่าพวกเขารู้จากไหน แต่ก็มีแต่คนเดินมายินดีด้วยตลอดเวลาเลยค่ะ

คาบุรากิรู้เรื่องหรือยังนะ... เขายิ่งไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบข้างอยู่ด้วย

วันนี้วาคาบะจังในร่างนายตัวสำรองเดินมายินดีกับฉันเช่นกันค่ะ สาวๆที่เห็นร่างนายตัวสำรองเดินออกไปก็อุทานว่า “รักสามเส้างั้นหรอ” ฉันรู้สึกสะเทือนใจแทนคาบุรากิ หวังว่าเขาจะทำใจจากวาคาบะได้จริงๆนะ..

ฉันอยากแอบเมลล์ไปถามคาบุรากิ แต่เพื่อนๆฉันรุมจนไม่มีโอกาสเลยค่ะ

แต่ไม่นานนัก ประธานชมรมฟุตบอลก็มาที่ห้องฉัน และบอกขอคุยด้วย โดยมีฉากประกอบเป็นเหล่าสมาชิกชมรมฟุตบอลที่คอยห้ามเขาอยู่

สาวๆในห้องเริ่มพูดกัน

“เพิ่มมาอีกคน งั้นก็สี่เส้าสิ”

“แต่ถ้ารวมท่านเอ็นโจด้วยก็กลายเป็นห้าเส้านะ”

“สุดยอดสมกับเป็นท่านเรย์กะเลยนะคะ!”

เดี๋ยวๆๆๆ ฉันพูดอะไรไม่ออก... อย่าคิดกันไปขนาดนั้นสิคะ...

ฉันเดินออกมาหาประธานชมรมฟุตบอล ตอนนี้สมาชิกชมรมฟุตบอลกำลังขอความเมตตาจากฉันอย่าคุยกับเขาเลย... สมาชิกชมรมนี้ดูรักกันดีนะคะ

“ไม่เป็นไรทุกคน ฉันไม่กลัวคาบุรากิหรอก”

คนในชมรมดูกรีดร้องราวกับประธานชมรมพวกเขาหลุดคำพูดถึงตายออกมา

“คุณคิโชวอินถูกตระกูลคาบุรากิบังคับมาหรือเปล่าครับ”

คุณประธานชมรมฟุตบอลถามฉันอย่างจริงจัง ท่าทางเป็นห่วงฉันอย่างแท้จริง รู้สึกดีจังเลยนะคะเวลามีคนมารักมาใส่ใจเราแบบนี้

“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ... เป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเขาตกลงกันน่ะค่ะ”

“คุณคิโชวอินไม่ได้ยินยอมด้วยใช่ไหมครับ”

“ก็ไม่ได้ยินยอมหรอกค่ะ...”

ฉันไม่ได้พูดโกหกล่ะนะคะ จริงๆแล้วฉันหนีออกจากบ้านหลังรู้เรื่องนั้นด้วยซ้ำนี่นา... ไม่นึกเลยว่าข่าวจะมาถึงซุยรันเร็วแบบนี้ ท่านพ่อน่าจะดึงไว้ให้นานที่สุด ส่วนฝั่งตระกูลคาบุรากิ ตัวคาบุรากิเองก็พยายามช่วยไม่ให้ครอบครัวเขาประกาศเรื่องนี้เช่นกัน

“ผมจะช่วยเรื่องนี้เองครับ!” ประธานชมรมฟุตบอลพูด “ผมจะพยายามสุดความสามารถหยุดเรื่องนี้ให้ได้!!! ต่อให้อีกฝ่ายเป็นตระกูลคาบุรากิก็ตาม”

คำพูดจริงจังนั่นทำเอาฉันใจละลาย รู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูกเลยนะคะ รักร้อนแรงแบบนี้ตั้งแต่เกิดมาไม่ว่าชาติไหนก็ไม่เคยเจอมาก่อนเลยค่ะ

“งั้นหรอ”

เสียงคุ้นเคยดังขึ้น ทำเอาสมาชิกชมรมฟุตบอลแตกฮือ ฉันเห็นคาบุรากิเดินมาด้วยสีหน้าเย็นชาราวกับจักรพรรดิในมังงะ เขาจ้องมองประธานชมรมฟุตบอล อีกฝ่ายดูหวาดๆไปเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆพาตัวเองมาเผชิญหน้ากับคาบุรากิ

“นายไม่ละอายใจบ้างหรือไงที่บังคับให้ผู้หญิงหมั้นด้วยทั้งๆไม่เต็มใจแบบนี้”

คนในชมรมฟุตบอลเริ่มพยายามมารั้งตัวประธานเอาไว้ แต่เขาก็ยังพูดต่อไป แม้สีหน้าของคาบุรากิตอนนี้จะน่ากลัวอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

“นายไม่มีทางข่มขู่ฉันได้หรอก” เขาพูด แม้จะถูกคนในชมรมพยายามปิดปากก็ตาม “อย่าคิดว่าฉันเป็นเหมือนผู้ชายคนอื่นที่ยอมถอยจากคุณคิโชวอินเพราะนายมาขู่นะ!”

“เอ๋? หมายความว่าไงกันคะ”

ฉันพูด พลางหันไปหาคาบุรากิ แต่เขาหลบสายตาฉันไปทั้งๆอย่างนั้น

“นายคิดว่าจะสู้ฉันได้จริงๆงั้นหรอ”

คาบุรากิถาม

“คุณคิโชวอินไม่ได้ชอบนาย เพราะงั้นฉันจะไม่ถอยเด็ดขาด!”

ประธานชมรมฟุตบอลพูดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่สมาชิกชมรมฟุตบอลจะลากเขาหนีออกไปได้สำเร็จ

คาบุรากิทำท่าเหมือนจะเดินตามไป แต่ฉันก็จับเสื้อเขาไว้อยู่ ทำเขาชะงัก

“หมายความว่าไงคะที่เขาบอกว่านายข่มขู่ผู้ชายที่เข้าหาฉัน” ฉันถาม “เขาแค่เข้าใจผิดใช่ไหมคะ”

คาบุรากิยังคงไม่ตอบ ฉันพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน

ที่พวกผู้ชายกลัวฉันไม่ใช่เพราะกลัวคำสาปงั้นหรอ...

“ทำแบบนี้ไปทำไมคะ”

“เธอไม่รู้จริงๆงั้นหรอ” คาบุรากิถาม “ฉันชอบเธอ ฉันไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมาเข้าใกล้เธอหรอกนะ”

หะ?! ห๊าาาาาาาาาาาาา!!!

ฉันมองเขาอย่างตกตะลึง ชอบแบบเพื่อนใช่ไหมคะ แบบไม่อยากให้เพื่อนไปมีเพื่อนคนอื่น???

“แต่ทำแบบนี้ก็ไม่ถูกนะคะ...”

คาบุรากิทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน อย่าคิดว่าทำหน้าแบบนั้นแล้วฉันจะให้อภัยนะ!

“ฉันไม่ชอบนี่! ฉันทนไม่ได้ที่เห็นพวกนั้นมาจีบเธอ”

“คนที่ตัดสินได้ว่าจะชอบไม่ชอบใครคือฉันนะคะ! อย่ามาทำอะไรแบบนี้สิคะ!!!”

ฉันทะเลาะกับคาบุรากิรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจไปแล้วนะคะ! สุดท้ายแล้วต่างคนต่างเดินกลับห้องด้วยอารมณ์ขุ่นมัว

เย็นวันนั้นคาบุรากิส่งเมลล์มาขอโทษ แต่ฉันก็ไม่ตอบอะไรไป เขาพยายามมาเคาะประตูห้องฉัน วางดอกกุหลาบเรียงเป็นคำว่าขอโทษ แต่ฉันก็ไม่ออกไป นายมันคนทำลายฤดูใบไม้ผลิของฉัน! อย่าคิดนะคะว่าตัวเองทำสิ่งที่ถูกตลอด ใครๆต้องยอมทำตามแบบนั้น ฉันไม่ใจอ่อนหรอกนะ ไม่ต้องมานั่งหน้าจ๋อยอยู่หน้าห้องเลยนะคะ ให้รู้สำนึกซะบ้างเถอะค่ะ นายทำร้ายประธานชมรมฟุตบอลจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล มาเรียนไม่ได้พักหนึ่งเลยนะ!

ตอนเช้า คาบุรากิก็มารอฉันไปโรงเรียนด้วยกันเหมือนทุกที แต่ฉันเดินหนีไปอีกทาง แล้วขึ้นรถไฟฟ้าไปโรงเรียน หมอนั่นก็ตามมา แต่ขึ้นไม่เป็นเลยยืนงงๆอยู่แถวนั้นแทน ฉันถือโอกาสพลางตัวหนีไปกับฝูงชน

วันนั้นฉันพยายามหลีกเลี่ยงที่จะเจอคาบุรากิอย่างถึงที่สุด แต่กลับเจอเอ็นโจเข้าแทน เขาเอาตัวยืนขวางทางเดินเอาไว้

“ทะเลาะกับมาซายะงั้นหรอ”

ฉันไม่ตอบ เอ็นโจยิ้มเศร้าๆ ก่อนเดินเข้ามาใกล้

“เขาอาจจะหึงรุนแรงไปก็จริง แต่เขาก็รักคุณนะ และคุณเองก็รักเขาไม่ใช่หรือไง”

“เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ”

“อะไรที่เป็นไปไม่ได้งั้นหรอ”

“ตระกูลฉันเป็นยังไง ท่านเอ็นโจเองก็รู้แล้ว ในสถานะอย่างฉันไม่เหมาะกับใครทั้งนั้นหรอกค่ะ”

“คุณรักมาซายะไหมล่ะ” เอ็นโจผู้ยิ้มแย้มเสมอ ลดรอยยิ้มลง

“ก็ไม่ได้ไม่ชอบหรอกนะคะ...”

ฉันตอบแบบกลางๆ คาบุรากิเป็นคนที่ฉันอยู่ด้วยแล้วมีความสุขจริงๆ ถึงจะปวดหัวกับความคิดล้ำโลกของเขาไปบ้าง แต่จะให้ถึงขั้นคนรักแบบที่เอ็นโจเข้าใจผิดก็อาจจะเป็นไปได้ยาก... อีกอย่างสิ่งที่เขาทำ จะให้ฉันให้อภัยง่ายๆนี่นะคะ

รอยยิ้มของเอ็นโจดูฝืนๆ เขาคงลำบากใจกับปัญหาเพื่อนสนิทอยู่ล่ะนะคะ... ถ้าคาบุรากิมาชอบฉัน มันจะมีปัญหาและอุปสรรคเยอะยิ่งกว่าตอนคาบุรากิชอบวาคาบะจังซะอีก

“หยุดทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว” เอ็นโจพูด น้ำเสียงเหมือนปลอบโยน “อย่าเศร้าแบบนั้นไปเลย... ถ้าคุณรักกับมาซายะจริงๆ ต่อให้มีอุปสรรคอะไร ผมจะช่วยคุณเอง”

เอ็นโจในตอนนี้ดูอ่อนโยนและอบอุ่นสมกับเป็นเอ็นโจในมังงะเลยนะคะ ถึงจะมีภาพจอมมารติดมาบ้างในความทรงจำ แต่ว่ายังไงเขาก็เป็นเพื่อนพระเอก คอยช่วยเหลือความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนสนิทเขากับผู้หญิงที่เพื่อนชอบเสมอ

อยู่ๆภาพตรงหน้าของฉันก็เลือนรางพร่ามัว ถึงไม่นานนักก็กลับมาชัดเจน แต่สิ่งที่เห็นกลับเปลี่ยนไป

ฉันมองไปรอบๆ ตอนนี้ฉันอยู่กลางเทียนและหินรูปร่างแปลกๆซึ่งจัดล้อมรอบฉันไว้เป็นวงกลม ก่อนจะสังเกตเห็นว่ามีอะไรแบบเดียวกันอยู่ข้างๆ และคนกลางวงนั้นคือคาบุรากิ

“ไม่ได้ผล” คาบุรากิพึมพำ “ทั้งๆที่ทำตามตำราทุกอย่างแล้ว... บางทีความปรารถนาฉันอาจจะไม่พอก็ได้”

ฉันเห็นวาคาบะจังปลอบคาบุรากิ

คาบุรากิทำท่าทางนิ่งเคร่งขรึม ดูมีออร่าบารมีและมีพลัง สมกับเป็นจักรพรรดิแห่งซุยรันในแบบที่ฉันไม่เห็นบ่อยนักจากคาบุรากิ เขาทำสีหน้าจริงจังแล้วพูด “สงสัยไสยศาสตร์อาจจะไม่ได้ผล ครั้งหน้าลองแบบวิทยาศาสตร์ดูดีกว่า”

หา? ไสยศาสตร์???

ขณะที่ฉันกำลังพยายามประมวลผลอยู่ วาคาบะจังก็เข้ามาหาและพูดกับฉันอย่างลำบากใจ

“คุณคิโชวอินไม่เป็นไรใช่ไหมคะ...” วาคาบะพูดอย่างอ่อนโยนเหมือนพร้อมจะให้กำลังใจ “ยังมีอีกหลายวิธีที่ยังไม่ได้ลอง ฉันรู้ว่าคุณคิโชวอินอยากกลับโลกเดิมเอามากๆ ฉันเองก็จะช่วยสุดความสามารถนะคะ!”

“เอ๋? ฉันอยากกลับโลกเดิม”

ฉันทวนคำพูดอย่างงงๆ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันนะคะ ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ แล้วพิธีกรรมบ้านี่คืออะไร

วาคาบะจังชะงัก ก่อนจะพึมพำด้วยท่าทางเห็นใจ “วันนี้ไม่ซึนแล้วงั้นหรอ อย่าบอกนะว่าเศร้ามากจริงๆ...”

คาบุรากิจ้องฉันอย่างสงสัย ท่าทางดูประเมินอย่างสง่างามทรงอำนาจแปลกตาจนฉันพอเดาเรื่องราวออก

“ถามอะไรหน่อยค่ะ” ฉันหันไปหาคาบุรากิ “เหลือนักษัตรตัวไหนที่ฉันยังไม่ได้เก็บงั้นหรอคะ”

“หะ? พูดถึงเรื่องอะไรน่ะ” คาบุรากิถาม

ฉันตกตะลึง คาบุรากิตรงหน้านี้ไม่มีทางเป็นคาบุรากิที่ฉันรู้จักได้...

ฉันทะลุมิติกลับมาโลกเดิมแล้วงั้นหรอ...

แล้วคาบุรากิในโลกนั้นล่ะ...คาบุรากิจะเป็นยังไงบ้าง...

ขณะที่ฉันกำลังจะอธิบายให้สองคนนั้นรู้ว่าฉันกลับมาแล้ว โลกทั้งใบก็วูบหายไปอีกครั้ง ภาพเบื้องหน้าเลือนรางอยู่พักหนึ่ง ก่อนสายตาฉันจะค่อยๆปรับชัด

ภาพตรงหน้าเป็นเอ็นโจกำลังกุมท้องอยู่ หะ?

“เป็นอะไรไปหรอคะ?”

เอ็นโจมองฉันด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ ก่อนจะค่อยๆพูดว่า “อยู่ๆคุณก็เปลี่ยนไป ท่าทางโกรธน่าดู จากนั้นก็พูดกับผมว่า “อย่ามาทำตัวอ่อนแอนะเอ็นโจ!” แล้วก็ต่อยผม...”

“เอ๋!!!” ฉันอุทานเสียงหลง

อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้เป็นเรย์กะ KimiDolce !?!

ฉันพูดอะไรไม่ออกไปพักหนึ่ง...

-------------- (จบตอน 39) --------------

>>934 ไอ้ที่เคยมีโม่งวางพล็อต ผมโรโคโค่ก้นหอยมรณะกับการแก้คำสาป​ของมิซึซากิน่ะเหรอ 555555555

>>939 ก๊ากกกกกกก ฟิคนั้นกูก็อยากอ่าน โม่งเจ้าของพล็อตได้โปรดเขียนมาให้กูอ่านที จะสืบสวนสอบสวนกันขนาดไหน คำสาปก้นหอยมรณะจะคลี่คลายอย่างไร อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆ

>>930 ทำไมมึงมาต่อชื่อให้กูได้อัปมงคลงี้!! งั้นไหนๆจะโหวตแล้วกูขอแก้เอง
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [ตำนานผู้พิชิตคานทั้ง11]
(1คาบุ 2เอนโจ 3อาริมะ 4อุเมะกาวะ 5อิมาริ 5ยูกิโนะ 6ทาคากิ 7เอสฟุตบอล 8น้องชายวาคาบะ 9อิมาริ 10น้องชายอิมาริ 11วาคาบะ)
ตอนแรกนึกว่าจะแก้เป็น [ธงที่ถูกหักทั้ง11] แต่กูนับได้ไม่ครบ55555
(อาคิซาว่า หัวหน้าห้อง อิชิโนคุระ ซาโตมิ ตาไก่โง่ โทโมเอะ มินามิ)

>>941 เดี๋ยวๆ นับอิมาริซ้ำไปสองรอบแล้ว 5555

>>942 จริงด้วย555 งั้นเพิ่มนารุคุงเข้าไปแทน5555

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับมหกรรมเต้นวอลซ์ชาบู TAG LOVE ｷﾀ――♪ o(ﾟ∀ﾟo) (oﾟ∀ﾟo) (oﾟ∀ﾟ)o ｷﾀ――♪ ภารกิจทำลายคานครั้งที่ 11 ฮุยเลฮุย!
>>859

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ :ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฟิคกาวมหาประลัยที่อ่านแล้วหัวใจโดขิโดขิกว่าอฟช. ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧♪♪♪♪ กาวถังที่11
>>860

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฟิคกาวที่หายไป(ไหนกันหมดวะ)
>>923
(กูไม่ได้เป็นคนคิดชื่อแต่กูเสนอให้ใช้ เล่มที่ 11 ต่อท้าย)

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>930

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [ตำนานผู้พิชิตคานทั้ง11]
>>941

โหวตจ่ะโหวตตตตตตต ตกหล่นตรงไหนเพิ่มได้เลยนะ

กูโหวต >>859

>>943 เลข5ซิที่ซ้ำน่ะ ถถถ
ทาคากิแปลไทยโผล่เดียวก็ได้เป็นผู้กล้ากะเขาด้วยเรอะ 555

>>945 ถถถถถ เขินเลยพิมพ์ผิดหลายที่ เราต้องมีแคนดิเดทผู้กล้าไว้เยอะๆสิ เพราะว่าศัตรู(คาน)ของพวกเราแม่งแข็งแกร่งมาก อาจจะโดนหักธงได้ทุกเมื่อ
ปล.น้องชายอิมาริยังไม่เคยโผล่ยังมีคนจิ้นกันได้เลยนะเว้ย55555

ทะลุมิติ กลับโลกแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กรี้ดดดดดดดดดดดดดด

ติ่นแต้นๆๆๆๆ

เรย์กะคิมิต่อยเอ็นโจวเลยเรอะ ฮ่าๆๆๆ รีบไปหาเอ็นโจวโลกนั้นเร็วเข้าเขารอเธออยู่นะ กรี้ดดดดด

กูอ่านพลาดอ่านอีกที เรย์กะกลับโลกเดิมแล้วไปโลกคิมิอีกรอบนี่ว่า เรย์กะkimi ฮาร์ทคอร์มาก วิ่งเร่งด่วนไปต่อยเลย 555555

>>936-938 เหยยยย แสดงว่าไสยศาสตร์มันได้ผลสิ่นะ ถึงจะนิดเดียวก็เถอะ ตอนแรกถึงกะตกใจนึกว่าเรย์กะจะกลับมาคนเดียวงี้ กูถึงร้องเห้ยยย อย่าเพิ่งทิ้งคาบุรากิมันไปปป กูอินไปหมดแล้ว
ฟิคมึงดีเกินไป 555555

>>941 กูโหวตนะ เราควรช่วยทำลายคานเจ้าแม่สิ่วะ พวกมึงจะไปทำให้คานมันสูงขึ้นทำม้ายยยยยยย

>>936-938 เฮ้ยตอนนี้มีความลุ้น ไอ้ไสยศาสตร์ไม่ธรรมดากับนายหนุ่มฮอตที่เปลี่ยนไป 55555 แรงจูงใจในการกลับของคาบุkimiยังน้อยไปสินะคะ สู้ของเรย์กะkimiไม่ได้ กลายเป็นเก็บ ev ต่อยท้องในตำนาน
คาบุเอ้ย สารภาพรักครั้งที่ 5 ก็ยังแป๊ก ใครๆๆๆใครที่มันบอกรอให้แน่ใจก่อนค่อยสารภาพรัก ไอ้คนคิดมันต้องอกหักรักคุดสาวไม่แล เพราะนางไม่รู้ว่าจีบ นี่ขนาดรุกไม่ถอยยังแห้ว ;_;

ลืมโหวต ขอโหวต >>930 มีความอลังประหนึ่งหอคอยบาเบลดี

>>944 กูโหวต >>941 ถถถถถถถถถถ

กูโหวต >>930 นะ ชอบความเป็นนิยายสืบสวน 555555555

>>930 กูโหวตตัวเอง หัวทู้เผื่อจะเรียกเหล่าโม่งฟิคที่หายไปได้ 555

>>951 หอคอยบาเบล สุดท้ายก็โดนพระเจ้าทำลายทิ้งจนต้องแตกกระเจิงกันไปคนละทางนี่หว่ามึงงงงงง ถถถถถถ

โหวต >>941

Kyแปป หลงไปอ่านกระทู้ห้องอื่นมา มีความรู้สึกว่าโม่งทั้งหลายคุยกันน่ากลัวมาก ทำลายความรู้สึกดีๆต่อนิยายที่กูชอบไปหลายเรื่อง รู้สึกชอบสังคมโม่งกระทู้นี้จัง สบายใจ ร่วมมือกันดี พร้อมพายเรือตีคาน จุ๊บโม่งทุกคน

เราโหวต >>860

กูโหวต >>859 บูชาแท็ก love เผื่อจะได้มีโมเมนต์เพิ่มเยอะๆ555555
>>957 อันนี้เห็นด้วยมากๆ ปกติกูเข้าโม่งมาแค่อ่านสปอยจีนในตำหนัก ไม่กล้าตามดราม่าใดๆก็ตามเพราะมันดูน่ากลัวกันมากอ่ะ แต่พอหลุดเข้ามาในนี้แล้วรู้สึกรักโม่งมู้ท่านเรย์กะมากๆ รักๆกันไว้ /กอดดด เรือไหนก็ได้ไม่ตีกันจนเกินเลย แถมมีฟิคมาเรื่อยๆอีก รักพวกมึงนะะะ /จับจูบหน้าผากคนละที

>>957 ว่างๆก็เจาะเรือตัวเองแล้วไปช่วยแจวเรือชาวบ้าน เศร้านัก

โม่งมู้นี้คือนักเรียนซุยรันสาขาเอกมโน ฟรุ้งฟริ้งทุกคนค่ะ

กูโหวต 859 ชอบตัวอีโมเต้นๆ ..... ว่าแต่ว่ากูคิดไปเองป่าววะว่าอีโมหน้าดูอ้วนอิ่มมากเลย กี๊สสสส จะไม่เป็นการแช่งท่านเรย์กะใช่มั้ย ถถถถ

>>945 ทาคากิคือใครร กูลืมแล้ว55555

>>950 จริงงง ถ้ารอแน่ใจก่อนแบบที่ใครบางคนบอก ชาติหน้าเรย์กะก็ยังไม่รู้ตัวจ้า ชอบใครต้องรุงใส่เท่านั้น!

>>963 แก้ๆ รุกค่ะรุก

>>936-938 โว้ววว คาบุหึงไปทั่วจัดการผู้ชายที่ชอบเรย์กะลับหลัง ขัดขวางฤดูใบไม้ผลิของนาง นางจะโกรธก็ไม่แปลก เรย์กะคิมิ มีแอบแวบกลับมาต่อยเตือนสติ 5555 ต่อไปเอ็นโจคงเข้ามาร่วมรู้ความลับด้วยแล้วล่ะนะ
โหวต >>930

>>963 เห็นด้วยนะ แถมรุกแรงเกินก็ไม่ได้ไก่ตื่นอีก 5555555555555
กูว่าที่มันเอื่อยๆเพราะขาดเชื้อเพลิงหลักจากโม่งแปล แล้วก็วันหยุดยาวอ่ะแหละเหล่าโม่งพักผ่อนๆนะ จุ๊บๆ

>>962 นักเรียน​ซุยรันที่อยู่​ห้องเดียวกับเอ็นโจ+วาคาบะ และที่เรียนที่เรียนพิเศษ​เดียวเรย์กะ

รอโม่งแปลกลับ​มา
เดี๋ยว​เนื้อเรื่อง​ก็เริ่มเดิมแล้ววว

กูรออีเว้นท์วาเลนไทน์​และอีเว้นท์งานชมซา​กุระ​อยู่​นะ กรี๊ด

ปิดโหวตที่ 980 นะจ๊ะ ถึง980แล้วกูจะไปตั้ง ชอบอันไหนก็โหวนจ้าาา

>>968 กูก็รออีเวนต์วาเลนไทน์ และอีกหลายอีเวนต์ต่อจากนี้ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆ

โหวต >>930 แจ้ กูชอบหอคอยบาเบล ถถถถถถ

>>968 คิดถึงโม่งแปลจัง ฮืออออ

>>936-938 คาบุรุกหนักจริงไรจริง เรย์กะยังคงดึงเข้าเฟรนโซนอย่างหนักแน่นเช่นเดิม น่าสงสารรรร แต่นายไปขัดขวางคนที่จะเข้ามาจีบเรย์กะขนาดนี้ไม่แปลกที่โดนโกรธ อ่านตอนนี้แล้วเชียร์ประธานชมรมฟุตบอลชะมัดเลย น่ารักกกกก
ตอนเอ็นโจมาหาเรย์กะดูเจ็บปวดมากอ่ะ เหมือนต้องสานสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนสนิทกับผู้หญิงที่ตัวเองชอบ เรย์กะคิมิถึงกับทนไม่ได้ทะลุมิติมาต่อยเลยทีเดียว เป็นรักที่ฮาร์ดคอร์จริงๆ5555

โหวต >>860 ดูฟุ้งฟิ้งดี 5555

>>973 ขอเสริมอีกนิด รู้สึกกร๊าวใจมากจริงๆ เรย์กะคิมิรักโลกนู้นมากๆ มีอย่างเดียวที่ทำให้อยากกลับมาโลกคิมิคือเอ็นโจคิมิ แค่นั้นก็มีแรงจูงใจมากพอถึงขั้นกลับมาได้เลย ต้องรักมากแค่ไหนคิดดู เราเรือเอ็นโจนะ พออ่านฟิคคู่หูก็เริ่มย้ายของไปเรือคาบุเป็นครั้งคราว พอเจอมุมมองเรย์กะคิมิเข้าไปนี่กรี้ดมากอ่ะ สาวซึนกีบจอมมาร กรี้ดดดดดดด เขียนได้น่ารักทั้งสองคู่เลยจริงๆ

สังเกตหลายวันละกระทู้คึกคักแค่ตอนหลังพระอาทิตย์ตกงั้นเหรอ 55555

กุโหวต >>860

>>976 ขำ นี่นึกภาพไปแล้วว่าแบบว่าถ้าเข้าโม่งตอนกลางคืน เจอโม่งดีดดี๊ด๊าใส่กัน 555555555555555
เมื่อคืนคุยกันยันตีสอง แต่พอช่วงบ่ายนี่เงียบเหงาจัง คิดถึงโม่งแปลด้วย ;-;

อ่อ ว่าจะถามหน่อยคิดว่ามู้นี้จะหมดประมาณกี่โมงวะ

สิ่งที่ทำให้โม่งจะคึกคักได้มีอยู่2อย่างคือ ตอนใหม่ออกกับลงฟิค

อีก 20เม้นท์ก็เต็มแล้ว หาเรื่องคุยซิ ถถถ

ทันมั้ยอ่ะ กูโหวต >>941

>>976 วันสงกรานต์ไงมึง กลางวันคนไม่ว่างเล่น แตถ้าวันทำงานกลางวันว่างเล่นเสมอ แค่กๆๆๆ

โม่งแปลเมื่อไหร่จะกลับมา การแปลของมึงจำเป็นต่อการดำรงชีพของกูมากนะ

หวังว่าพรุ่งนี้โม่งแปลจะอัพพพพ เยียวยาใจกูทียยย์ เหลืออีก15เม้นเนี่ยย5555

ถ้าทันขอโหวตตัวเองด้วย >>941

เอ่อ ตอนนี้คะแนน >>941 กับ >>930 เท่ากันอะ ;-----; ปิดโหวตที่ 995 ละกันนะ ยังโหวตได้อีกจ้าาา

เราโหวต >>930 //วิ่งหนี555555
.
.
.
ปรากฎว่ามู้หน้ากลับมาแห้งแล้งเหมือนมู้นิทรรศการชมเรือ

KY พวกมึงว่ามู้หน้านี่จะหมดภายในกี่วัน รู้สึกช่วงนี้มู้ก็เริ่มชะลอตัว ไหลไม่ค่อยเร็วเท่าอันก่อนๆ /กุรู้สึกตามอ่านทัน เดือนก่อนนี่ตามอ่านไม่ทัน5555

เราโหวต >>941 นะ #ชิบหายนี่กุกลายเป็นคนร้ายทำให้คะแนนโหวตเท่ากันอีกเหรอ

>>930 กูโหวตอันนี้แล้วกัน ชื่อสวยดี

คนที่ชอบชื่อกระทู้อันอื่นก็ยังโหวตได้น้าาาา ไม่จำเป็นว่าต้องเป็น >>930 >>941

กูโหวต >>930

รอฟิคกาวนะพวกมึง

เราโหวต >>930 นะ

คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11 vs ตำนานผู้พิชิตคานทั้ง11
เป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดมาก ใครจะเป็นผู้ชนะ5555555

คานที่โคตรแข็งแกร่ง กระทั่งผู้กล้าทั้ง11ยังไม่สามารถทลายมันลงได้ //ซับน้ำตา

>>989 กระทู้นี้เริ่มวันที่ 2 นับกะกระทู้อื่นๆในโม่งก็ยังเร็วอยู่นะ (แค่ก่อนหน้านี้มีกระทู้ที่ซัดกาวกันหนักมากจบภายในห้าวันไรงี้) 55555

กระทู้ใหม่จ้าาาาา https://fanboi.ch/webnovel/3786/ แม้กระทั่งผู้กล้าทั้ง 11 ยังไม่สามารถพิชิตคานได้ *ซับน้ำตา*

>>996 เห็นชื่อถึงกับสะดุ้ง ไม่ได้เข้ามาแป๊ปนึงได้ทู้ใหม่ละ

ฟรุ้งฟริ้งโดขิโดขิ ได้อยู่แค่กระทู้เดียว แทบจะไม่มีฟิคที่โดขิสมชื่อกระทู้อีกต่างหาก โฮวววว ท่านเรย์ก่าาาาาา

มาช่วยปิดมู้ด้วยเพลงที่กูคิดว่าเหมาะกับฟิคทะลุมิติมาก https://www.youtube.com/watch?v=2AIEa-UeVPA

นั้นก็เพราะว่า.. เรย์กะเป็นนักหักธงไง