อะต่อ ภาคหลังเรียนจบ ความเดิมตอนที่แล้ว >>>/webnovel/3689/477-478/
------------
ภายในห้องโดยสารนั้นเงียบสนิท
นั่งข้างหน้าแบบนี้รู้สึกไม่เคยชินเอาซะเลย ปกติมีคุณซากามิ คนขับรถของที่บ้านคอยขับรับส่ง ฉันเลยนั่งเบาะหลังตลอด นานๆทีถึงจะได้นั่งคู่กับท่านพี่ตอนไปเที่ยวด้วยกันบ้าง แต่นั่นมันก็นานมาแล้วอะนะ
ครั้งก่อนที่เอ็นโจเคยติดรถกลับบ้าน ก็นั่งเบาะหลังกันและยังมีคุณซากามิอยู่ด้วย แต่คราวนี้ต้องมานั่งคู่กันแค่สองต่อสองแบบนี้ ทำตัวไม่ถูกเลยแฮะ...
ความรู้สึกแปลกๆนี้ต้องเป็นเพราะเมื่อกี้ดื่มไวน์มากไปหน่อยแน่ๆ
แต่ว่าขับไปอีกไม่ไกลนักก็จะถึงสถานีรถไฟแล้ว เดี๋ยวก็ได้ลงแล้วล่ะนะ อดทนไว้ๆ
เพราะมืดแล้ว การจราจรเลยไม่ได้หนาแน่น รถยนต์ขับแล่นผ่านไปตามเส้นทางเรื่อยๆ ตรงแยกข้างหน้าขับตรงไปหน่อยก็ถึงสถานีแล้ว~
แต่รถกลับขับเลี้ยวไปอีกทางหนึ่ง
"เอ๋ นี่จะขับไปไหนน่ะคะ?"
"หือ? แล้วคุณคิโชวอินจะไปที่ไหนล่ะ?"
"สถานีรถไฟค่ะ!"
"สถานีรถไฟ? ไปทำไมน่ะครับ?"
เอ็นโจเลิกคิ้วขึ้นท่าทางงงๆ ที่งงน่ะทางนี้ต่างหากล่ะ!
"ก็กลับบ้านน่ะซิคะ ก่อนหน้านี้ก็ตกลงกับท่านไอระว่าขากลับจะพาฉันไปส่งที่สถานีรถไฟเพื่อนั่งรถไฟกลับน่ะค่ะ"
"เห ไอระไม่ได้บอกกับผมแบบนั้นนี่นา ... คุณคิโชวอินนั่งรถไฟด้วยเหรอเนี่ย ปกติพวกศิษย์ซุยรันไม่ขึ้นรถสาธารณะกันนี่นะ นั่งบ่อยเหรอครับ?"
"อ่า ก็นิดหน่อยน่ะค่ะ... ไม่ซิ! อย่าเปลี่ยนเรื่องซิคะ ยูเทิร์นก่อนเถอะค่ะ"
เกือบเผลอเออออตามด้วยแล้ว เอ็นโจหัวเราะเล็กน้อย แต่ก็ยังคงขับตรงไปข้างหน้าไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนเส้นทาง
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมขับไปส่งที่บ้านเอง ยังไงก็รับปากไอระมาแล้วว่าจะส่งถึงที่... ก็หมายถึงที่บ้านนั่นล่ะนะ"
"แต่ว่า..."
"ให้ผมไปส่งเถอะครับ ดึกแล้วกลับคนเดียวมันอันตรายนะ"
นั่งอยู่ในนี้มันก็อันตรายในหลายๆความหมายเหมือนกันนะ... หวังว่าจะไม่โดนตาปิศาจนี่ทวงหนี้ก้อนโตอีกครั้งนะ....
คิดว่าเว้าวอนต่อไปก็คงโดนปฏิเสธอีกแหงๆ เลยต้องจำใจนั่งต่อไป ภายในรถก็กลับมาเงียบสนิทอีกครั้ง
วันนี้มันอะไรกันนักหนานะ รู้สึกปฏิเสธอะไรใครไม่ได้สักอย่างเลย เฮ้อ~
เอ็นโจก็คงจะรู้สึกอึดอัดไม่ต่างกัน เลยเอื้อมมือเปิดเพลงในรถเบาๆ เสียงเปียโนบรรเลงเพลงคลาสสิค เพลง Je te Veux ของ Satie ทำนองนุ่มนวลชวนเคลิบเคลิ้ม ช่วยปัดเป่าบรรยากาศเงียบสนิทในรถออกไป
ฉันนั่งมองทางไปเรื่อยเปื่อย พอเบื่อก็เลยแอบสังเกตภายในรถสักหน่อย ก็เป็นรถหรูหลังคาเปิดประทุนได้จากเยอรมันนี ภายในกว้างขวางตกแต่งในโทนสีขาวสลับกับดำ ดีไซน์สวยไม่ได้ต่างกับรถของท่านพี่นักล่ะนะ ยกเว้นก็แต่คอนโซลข้างหน้ารถที่มีพวกตุ๊กตาน่ารักดูขัดกับเจ้าของรถวางประดับอยู่
"อ้อ นั่น...เรียกว่าอะไรนะ นีดเดิลเฟลท์รึเปล่า? ยูกิโนะทำน่ะครับ"
"เอ๋!? ฝีมือยูกิโนะคุงเหรอคะ?"
ตุ๊กตาพวกนั้นขนาดพอดีมือ หน้าตาน่ารักและดูมืออาชีพสุดๆ!
นี่มันดูดีกว่าที่ฉันเคยทำซะด้วยซ้ำ
อุ แพ้ยูกิโนะคุงซะแล้ว...
"เห็นว่าเวลาเบื่อๆจากเล่นเกมหรืออ่านหนังสือ บางทีก็มานั่งทำเล่นบ้าง ตัวไหนทำพลาดก็โยนมาให้ผมน่ะ"
"ดูยังไงก็ไม่ใช่ทำพลาดเลยนะคะ น่ารักขนาดนี้ ...แหม ทำให้พี่ชายซินะ ยูกิโนะคุงเนี่ยน่ารักแล้วก็อ่อนโยนไม่เปลี่ยนเลยน้า~"
"...นั่นซินะ"
เอ็นโจหัวเราะน้ำเสียงแปลกๆ บนใบหน้าที่จ้องไปที่ถนนก็มีรอยยิ้มปริศนา
ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกบรรยากาศมันชักจะกลับมาทะแม่งๆชอบกลอีกครั้งแล้วแฮะ
แอร์ก็เบอร์เดิมนี่นา ทำไมหนาวจัง....
