Fanboi Channel

ต่อจาก >>209-211 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
..............…….....
ฉันหวังว่าตัวเองกับคาบุรากิจะแค่บังเอิญฝันคล้ายกันเกี่ยวกับอีกโลกที่เราจากมา แม้จะเป็นไปได้น้อยแค่ไหนก็ตาม...

ทุกครั้งที่ฉันคิดว่าเรย์กะจะทำร้ายจิตใจใครไปมากเท่าไหร่ก็ทำเอาหดหู่ทุกครั้ง รู้สึกว่าทุกสิ่งที่สร้างมา ยิ่งทำให้ตัวเองเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นเมื่อต้องสูญเสียมันไป หากฉันไม่ได้ทำดีกับทุกคนเอาไว้ ในตอนนี้ทุกคนคงไม่ต้องเสียใจกับการกระทำของฉัน...

คาบุรากินั่งซึมทุกครั้งที่ฉันพูดเรื่องนี้ อะไรกัน นายเป็นจักรพรรดิแห่งซุยรันนะ นายควรจะทำตัวสง่างามไม่แคร์ใครสิ แต่นะ... ฉันรู้สึกว่าตัวเองต้องเข้มแข็งขึ้นเพื่อไม่ทำให้เขาเศร้าไปอีกคน เลยรู้สึกปรับตัวได้เร็ว แม้จะร้องไห้จนหมดสภาพไปก่อนหน้านั้นก็ตาม

เขาเป็นคนเดียวจากโลกเดิมของฉันแล้วนี่นา จะยังไงก็จะรักษาเขาเอาไว้ให้ได้!

วันนี้ผลสอบประกาศแล้ว คาบุรากิและเอ็นโจชวนฉันไปดูด้วยกัน ฉันหวาดกลัวไปหมดเลยค่ะ สอบครั้งนี้สู้กับนักเรียนนอกด้วยนะคะ แม้บอร์ดจะติดคนอันดับ 1 ถึง 100 จากปกติเป็น 1 ถึง 30 แต่ก็ไม่มีอะไรทำให้ฉันมั่นใจได้เลยค่ะว่าจะติด 1 ใน 100 ได้ และยิ่งฉันแอบหวังไว้ว่าจะมีสิทธิ์ได้ทุน เพราะกลัวบ้านล้มละลายไม่มีเงินจ่ายค่าเรียน ก็ควรติด 1 ใน 10 ล่ะนะคะ

พอพวกฉันสามคนเดินไปที่บอร์ดประกาศคะแนน ทุกคนก็แหวกให้เป็นทาง ฉันแอบสังเกตว่าทุกคนดูเหมือนจะมองคาบุรากิอย่างหวาดๆผิดปกติ

ไม่ทันที่จะได้ดูบอร์ด เซริกะจังพุ่งมาจากอีกฝั่งพร้อมกับคุคิโนะจัง และบอกอย่างตื่นเต้น “ท่านเรย์กะคะ ได้ตั้งที่ 12 เชียวนะคะ สุดยอดไปเลยค่ะ!”

เพื่อนสาวๆของฉันก็ทยอยเดินตามมา ทุกคนต่างชื่นชมฉันกันน่าดูเลยนะคะ

ฉันยิ้มขอบคุณตอบรับ พยายามเก๊กเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ตอนนี้ดีใจสุดๆไปเลยค่ะ ได้ที่ 12 นี่ถ้ามีคนสละสิทธิ์แค่ 2 คน ฉันก็มีโอกาสได้รับทุนแล้ว และยังไงคาบุรากิกับเอ็นโจคงสละสิทธิ์ ไม่ต้องกลัวเรื่องค่าเทอมอีกแล้วสินะคะ ดีจังเลย แบบนี้ก็ต่อมหาลัยซุยรันได้แล้ว!

วันนี้ทำเค้กเลี้ยงฉลองกับคาบุรากิดีไหมนะ ขอบคุณที่เขาช่วยติว ทำแบ่งท่านพี่และท่านอิมาริด้วยดีกว่า ดีใจจังเลยค่ะ เมลล์หาท่านพี่เลยดีไหมนะคะ

ฉันยิ้มแย้ม กำลังจะหันไปขอบคุณคาบุรากิ แต่ก็ชะงักเมื่อหน้าสีหน้าเย็นชาของเขากำลังมองที่บอร์ดอย่างเคร่งเครียด

ฉันหันไปมองตาม ก่อนจะอึ้งไปอีกคน

ที่ 1 มิซึซากิ อาริมะ
ที่ 2 คาบุรากิ มาซายะ
ที่ 3 เอ็นโจ ชูสึเกะ

นายตัวสำรองได้ที่ 1 !?! จะว่าไปในร่างนายตัวสำรองคือวาคาบะจังนี่คะ สุดยอดไปเลยนะวาคาบะจัง แต่ว่าเรื่องนี้คาบุรากิคงไม่รู้ล่ะนะคะ...

ฉันมองสีหน้าทะมึนของคาบุรากิ และเหลือบมองนายตัวสำรองกับวาคาบะจังกำลังเดินมาด้วยกัน เหมือนมาดูผลสอบ ฉันก็หันไปหาเอ็นโจอย่างเงียบๆ เราจับแขนคาบุรากิคนละข้าง แล้วลากเขาออกมาก่อนเกิดการปะทะ

นายตัวสำรองไม่เคยคะแนนพุ่งสูงขนาดนี้ล่ะนะคะ ถ้าเป็นวาคาบะจัง คาบุรากิน่าจะพอยอมได้ (แต่จริงๆก็เป็นวาคาบะจังนะ แค่อยู่ในร่างนายตัวสำรอง...) คาบุรากิถึงจะตัดใจจากวาคาบะจังไปได้บ้างแล้ว แต่ว่าความเป็นศัตรูกับนายตัวสำรองดูไม่ได้ตึงเครียดน้อยลงเลยค่ะ...

เราพาเขากลับมาอยู่ในห้องสโมสรค่ะ พยายามเอาขนมให้เขากินเผื่อจะรู้สึกดีขึ้น คิ้วเขาขมวดเข้าหากัน ทำเอาฉันอยากจะเอานิ้วจิ้มๆให้มันคลายมากๆเลยนะคะ

คาบุรากิไม่ยอมแตะต้องขนมสักนิด Praline วันนี้อร่อยนะคะ โดยเฉพาะ Creme fraiche ชิ้นเล็กๆพอดีคำ แต่ดื่มด่ำของอร่อยได้ยาวนาน รสหวานมันยังตราตรึงในลิ้น เหมาะแก่การกินเพื่อชำระล้างเรื่องราวระทมทุกข์เป็นอย่างดี ราวกับยูกิโนะคุงส่งรอยยิ้มเทวดามาให้เลยนะคะ

ฉันหยิบมาชิ้นหนึ่งแล้วยื่นๆใกล้ๆปากเขา คาบุรากิดูตกใจ กะพริบตาปริบๆแล้วยอมกินมันจากมือฉัน ไงล่ะ นายทนความหอมดึงดูดใจของมันไม่ไหวล่ะสิ

ท่าทางคาบุรากิดีขึ้นจากเดิมนิดหน่อย ฉันเลยป้อนอีกชิ้น ก่อนจะชะงัก เดี๋ยวนะ!!! ฉันเริ่มตระหนักได้... นี่ฉันป้อนขนมเขาอยู่หรอคะ!!!

ชิ้นที่สามฉันเลยเอาเข้าปากตัวเอง หยิบกินเองสิ ไม่ต้องมองเลยนะคะ!

ฉันนั่งลงข้างคาบุรากิ บุ้ยใบ้ให้เอ็นโจที่มองค้างมาตั้งแต่แรกไปนั่งข้างคาบุรากิอีกฝั่ง อย่ามานั่งข้างฉันนะคะ เดี๋ยวคาบุรากิทำหน้ามุ่ยอีก นั่งแปะๆข้างๆเขาทั้งสองข้าง เดี๋ยวก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นเองล่ะค่ะ

เรากินกันไปสักพัก พอฉันเห็นสีหน้าคาบุรากิที่ดีขึ้นแล้วก็รู้สึกโล่งอก

ฉันสงสัยนิดหน่อย ถึงคาบุรากิจะจริงจังกับการแพ้ชนะก็เถอะค่ะ แต่ว่าเขาก็ไม่เคยแสดงออกถึงความเป็นศัตรูชัดเจนขนาดนี้มาก่อนถ้าเกี่ยวกับแค่เรื่องการแข่งขันแนวนี้

ถ้าเขาไม่ได้ชอบวาคาบะจังแล้วจริงๆ ทำไมยังรู้สึกแบบนั้นหรอคะ...

แต่อย่างไรก็ตามด้วยพลังของช็อกโกแลต คาบุรากิก็ดูกลับมาปกติแล้ว ฉันเลยหยิบมือถือขึ้นมา ก่อนหน้านั้นเหมือนเห็นแวบๆว่าเมลล์เข้านะ

ฉันเห็นวาคาบะจังส่งมาว่า “ยินดีด้วยสำหรับที่ 12 นะคะคุณคิโชวอิน! แบบนี้ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องไม่มีทุนเรียนต่อมหาลัยซุยรันแล้วใช่ไหมล่ะคะ เราได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ ดีใจจังเลยนะ~”

เมลล์ดูสดใสร่าเริงจังเลยนะ ฉันก็รู้สึกยินดีเหมือนกัน เลยตอบกลับไปว่า “นั่นสินะคะ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วค่ะ! ว่าแต่คุณมิซึซากิสอบให้คุณทาคามิจิได้ที่เท่าไหร่หรอคะ เมื่อกี้ฉันรีบออกมา เลยไม่ได้ดูน่ะค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ...”

“มิซึซากิคุงได้ที่ 7 ล่ะค่ะ ก็นะ อยู่ๆเปลี่ยนเป็นผู้หญิงคงลำบากน่าดู ว่าแต่ท่านคาบุรากิไม่เป็นใช่ไหมคะ เห็นเดินออกไปสีหน้าไม่ดีเลย”

“คาบุรากิแค่ลงแดงช็อกโกแลตน่ะค่ะ อย่าคิดมากเลย” ฉันตัดสินใจโกหกอย่างรวดเร็ว ไม่สร้างความลำบากใจให้วาคาบะจังคงดีกว่าล่ะนะ ก่อนจะเมลล์ต่อว่า “แต่ว่าขนาดสลับร่างแบบนั้น ยังสอบได้ที่ 1 เลย สุดยอดไปเลยนะคะ”

“เฮะเฮะ พอดีฉันเองไปติวกับมิซึซากิเลยจริงจังกว่าปกติด้วยล่ะนะคะ พอได้แลกเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับเนื้อหาเรียน แล้วรู้สึกมีความรู้หลากหลายมากขึ้นจริงๆเลยค่ะ”

สนิทกับนายตัวสำรองสุดๆไปเลยนะวาคาบะจัง แต่ผลสอบออกมาโอเคก็ดีแล้วล่ะค่ะ

จะว่าไปวาคาบะจังกับนายตัวสำรองติวกันได้แลกเปลี่ยนความรู้กันเยอะแยะ ทำไมเรื่องเรียนเหมือนคาบุรากิให้ฉันฝ่ายเดียวล่ะคะ... ฉันไม่มีความรู้อะไรไปโต้เถียงหรือมาวิเคราะห์กันแบบนั้นเลย จะว่าไป ส่วนใหญ่ที่แลกเปลี่ยนความคิดกันมีแต่เรื่องไร้สาระทั้งนั้น... เอาเถอะค่ะ อย่างเรื่องสลับร่างยังมีประโยชน์ขึ้นมาเลย! วันหนึ่งเรื่องอื่นก็อาจจะได้ใช้เหมือนกันก็ได้นะคะ!!!

“คุยกับใครน่ะ” ฉันเพิ่งเห็นว่าคาบุรากิจ้องมองมา เลยรีบเอามือถือหลบ กะจะบอกว่าคุยกับวาคาบะจัง ยังไงเขาก็ดูเหมือนทำใจได้แล้ว คงไม่เป็นไร

“คุยกับประธานนักเรียนนั่นหรอ”

คาบุรากิทำหน้าเย็นชาจนฉันสะดุ้ง น่ากลัวววว น่ากลัวเกินไปแล้วค่ะ ฉันไม่ได้คุยกับศัตรูนายหรอกนะคะ แค่คุยกับอดีตคนที่นายแอบชอบเท่านั้นเอง

อย่างน้อยนายก็ทำหน้ามุ่ยๆ งอนแก้มป่อง ไม่ก็บูดบึ้งแบบทุกทีสิ! อย่าทำเย็นชาตามเอ็นโจสิคะ ฉันกลัววววว ถึงแม้มันจะเป็นท่าทางประจำของจักรพรรดิในมังงะก็ตามก็เถอะค่ะ...

“คือ... ฉันคุยกับคุณทาคามิจิค่ะ”

“อ้อ ทาคามิจิเดี๋ยวนี้เปลี่ยนชื่อเป็นมิซึซากิ อาริมะแล้วหรอ”

เดี๋ยวนะคะ เมื่อกี้เห็นชื่อด้วยหรอคะ... แย่แล้ว ถึงพูดความจริงก็เหมือนโกหก คาบุรากิไม่ชอบคนโกหกหรือเปล่านะคะ... ฉันถูกขอให้เก็บเป็นความลับด้วย แล้วเมื่อกี้ฉันก็พูดกับวาคาบะจังจริงๆนี่นา

“คุณทาคามิจิใช้เมลล์คุณมิซึซากิค่ะ” ฉันตัดสินใจพูดความจริง แบบปิดบังเนื้อหาสำคัญ

“งั้นหรอ” คาบุรากิพูด แล้วสะบัดหน้าหนี และลุกขึ้นไปเลยค่ะ

ฉันตกตะลึง โกรธอะไรกันคะ ท่าทางแบบนั้นหมายความว่าไง!!!

ตอนเย็นวันนั้น คาบุรากิไม่มาที่ห้องฉันเหมือนทุกทีค่ะ หรือเขาจะเกลียดคนโกหกจริงๆ... ฉันไม่ได้โกหกนะคะ วาคาบะจังกับนายตัวสำรองแค่สลับร่างกันเอง...

วันนั้นถึงท่านพี่กับท่านอิมาริจะมาเยี่ยมหลังไม่ได้เจอกันหลายวัน แต่ฉันก็ทำได้แค่ยิ้มฝืนๆยังไงไม่รู้ค่ะ

“ใครทำให้เรย์กะจังไม่สบายใจหรือเปล่าน่ะ” ท่านอิมาริถาม นั่งลงข้างๆฉัน “ให้พี่คนนี้ช่วยไหม”

ท่านอิมาริลูบหัวปลอบโยนฉันเบาๆค่ะ ว้ายยย ใจละลายหมดเลยนะคะ

“อย่าแตะต้องน้องสาวคนอื่นเขานะ”

ท่านพี่ปัดมือท่านอิมาริออกไป

“ท่านพี่เรย์กะจังขี้หวงจังเลยน้า~”

ท่านอิมาริพูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะโดนท่านพี่ลากออกไป ยังสนิทกันเหมือนเดิมเลยนะคะไม่ว่าโลกไหน

สักพักท่านพี่ก็กลับมา และบอกว่าดูเหมือนท่านอิมาริต้องไปทำธุระที่อื่นต่อแล้ว

“ว่าแต่เป็นอะไรหรือเปล่าน่ะเรา”

ท่านพี่ถามอย่างอ่อนโยน ฉันพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเหมือนกันนะคะ...

“เกี่ยวกับเด็กตระกูลคาบุรากิคนนั้นหรือเปล่า?”

“หนู...โกหกเขาไปบางเรื่องน่ะค่ะ เขาเลยโกรธ แต่มันเป็นเรื่องที่อีกฝ่ายก็ขอร้องหนูมาไม่ให้บอกใคร เลยบอกความจริงไปก็ไม่ได้ แบบนี้ควรทำยังไงดีหรอคะ”

“อื้ม จริงๆเขาน่าจะโกรธแค่ชั่ววูบนะ”

“เอ๋? ท่านพี่รู้ได้ยังไงคะ”

“พี่เห็นเขามายืนแอบๆกล้าๆกลัวๆอยู่หน้าห้องน่ะ”

เหหห คาบุรากิอยู่หน้าห้องหรอคะ ฉันหันไปขออนุญาตท่านพี่ แล้วเดินออกไปข้างนอก เห็นเขายืนอยู่แถวนั้นจริงๆด้วยค่ะ

พอเขาหันมาเจอฉันก็สะดุ้ง ทำท่าลังเลนิดหน่อยแล้วเดินเข้ามาหา

“ยินดีด้วยนะ”

“เอ๋?”

“ก็เธอสอบได้ตั้งที่ 12 ไม่ใช่หรือไง”

“อ้า เรื่องนี้ต้องขอบคุณท่านคาบุรากิด้วยล่ะนะคะ”

“บอกแล้วว่าอย่าเรียกฉันห่างเหินแบบนั้นไง!”

“เอ๊ะ ขอโทษค่ะ”

คาบุรากิหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋า

“ฉันเอาเมเปิลไซรัปมาด้วยล่ะ วันนี้กินอะไรฉลองกันไหม”

“ยี่ห้อเดียวกับครั้งนั้นหรอคะ!” ฉันเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น คาบุรากิพยักหน้าตอบ “เดี๋ยวฉันทำฮอทเค้กให้แล้วกันนะคะ”

“ฉันทำให้เองดีกว่า...”

อะไรกันคะ อย่าดูถูกความสามารถฉันขนาดนั้นสิ... ฉันร่ำเรียนศึกษามาจากวาคาบะจังมาไม่น้อยเลยล่ะนะคะ นั่งรอสบายๆเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันจะตอบแทนที่นายช่วยติวให้เอง!

ฉันกลับเข้ามาในห้องพร้อมคาบุรากิ และบอกท่านพี่ว่าจะทำฮอทเค้กให้เป็นการเลี้ยงฉลองล่ะค่ะ ท่านพี่เหมือนรอยยิ้มกระตุก แต่บางทีฉันอาจจะแค่ตาฝาดเองก็ได้นะคะ

คาบุรากิทำมองท่านพี่ฉันประดุจผู้ร่วมชะตากรรม อะไรกันคะ!!!

“ฮอทเค้กน่าจะดีกว่าช็อกโกแลตล่ะนะ...”

ฉันรู้สึกเหมือนท่านพี่พึมพำอะไรทำนองนั้นอยู่เลยค่ะ... แต่ฉันคงหูฝาดไปแน่ๆ

ทำไปได้สักพัก ฉันก็ลากคาบุรากิไปช่วยในครัว...

-------------- (จบตอน 31) ----------------
ป.ล. Praline คือคำที่ใช้เรียกช็อกโกแลตที่มีไส้สอดตรงกลาง โดยแต่ละชนิดจะต่างกันไป เช่น ถ้าใช้ Creme fraiche ก็คือสอดไส้วิ้ปปิ้งครีมสด Crems & fondanth ก็สอดไส้น้ำตาล น้ำเชื่อม เพิ่มกลิ่นรส Marzipan ก็สอดไส้น้ำเชื่อมและอัลมอลด์ เป็นต้น

ป.ล. 2 ฮอทเค้กญี่ปุ่น คือ ขนมคล้ายๆแพนเค้ก แต่จะหนานุ่มและหวานกว่าแพนเค้ก (จริงๆที่บอกว่าหวานกว่าก็เป็นรสหวานอ่อนๆที่ปลายลิ้นเท่านั้นเอง) กินกับไซรัปอร่อยมาก