คาบุรากิกับฉันไปนั่งโซฟาประจำที่สโมสร คุยเรื่อยเปื่อยไปสักพักรอรถของเขามา เหมือนคาบุรากิจะจัดการปัญหาที่บ้านเรียบร้อยแล้วค่ะ ตอนนี้ก็คงกลับบ้านแล้ว
จริงๆฉันก็เสียวๆนะคะว่าเรื่องสลับร่างของสองคนจะถูกเปิดเผย หมอนี่ยิ่งมีความสามารถในการเข้าใจเชื่อมโยงเรื่องแบบนี้อยู่ด้วย เพราะงั้นการนอกเรื่องไปหน่อย แม้ทำให้สะเทือนใจเรื่องฝีมือการทำอาหารก็เถอะค่ะ แต่ปิดความลับไว้ได้ก็ดี
คาบุรากิพาฉันมาที่ร้านขนมที่ดูเหมือนร้านทั่วไปมากๆค่ะ ถ้าไม่ติดว่าคนในร้านท่าทางคนมีเงินสูง แต่ก็นะ แค่เห็นราคาในเมนูก็ไม่แปลกหรอกนะคะที่จะมีแต่คนแบบนี้ ถึงอย่างไรก็ตาม อาหารในร้านก็ดูอร่อยไม่น้อยเลยค่ะ
ฉันสั่ง Crémet d'Anjou และ Crème chiboust ตามจุดประสงค์ดั้งเดิมที่มาที่นี่
“เป็นแฟนกันใช่ไหมคะ” พนักงานถาม
“ไม่ใช่ค่ะ!” ฉันเผลอตอบออกมา
คาบุรากิมองฉันอย่างมีความหมาย ฉันก็เพิ่งนึกได้ว่าเขาคิดจะลองสั่งอาหารที่ให้เฉพาะมาเป็นคู่เท่านั้นนี่คะ ลืมไปเลยจริงๆค่ะ... จะว่าไป มาเป็นคู่ที่พูดถึงคือเป็นแฟนกันเท่านั้นหรอคะ
“เราไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เป็นคู่หมั้นกันครับ”
คาบุรากิรีบแก้เพื่อขนม ฉันก็ยิ้มๆพยักหน้าตาม เราจึงสั่งเมนูพิเศษของร้านที่สั่งได้เฉพาะมาเป็นคู่เท่านั้น ก็มี Petit fours ต่างสีสัน รูปร่างน่ารักหวานแหวว พอดีคำ รู้สึกกินได้หลากหลายดีจังเลยค่ะ ก่อนพนักงานจะเสิร์ฟ น้ำพุช็อกโกแลตที่วนๆราวกับน้ำตก ฉันจิ้มขนมแล้วเอาไปแหย่ๆน้ำพุนั่นดู สนุกดีเหมือนกันนะคะ Dobos Torta ก็ยอดเยี่ยมไปเลยนะคะ สัมผัสเนียนนุ่มของเค้กนี่ดีจริงๆ ครีมเนยช็อกโกแลตผสมผสานกับรสคาราเมลแผ่นบางได้อย่างดี จริงๆมีอีกหลายอย่างที่อยากลองอีกนะคะ แต่ถ้าร่างฉันขยายออกมานี้ก็ไม่ดี...
เมื่อสังเกตแล้วพอ เห็นพวกเรามาคู่ พนักงานจะช่วยกันทำขนมที่ดูน่ารักหวานแหวว สร้างบรรยากาศให้โรแมนติค แต่คาบุรากิก็วิเคราะห์ว่าชั้นของเค้กจะรสชาติละเอียดกว่านิดหน่อย และพูดถึงการโรยผงน้ำตาล ฉันไม่ค่อนเข้าใจนัก แต่ว่ามันอร่อยก็โอเคแล้วค่ะ
คาบุรากิมาส่งฉันที่ห้อง วันนี้ก็เย็นๆเกือบค่ำแล้ว ถ้าคาบุรากิยังไม่กลับอาจจะเดือดร้อนกันอีกก็ได้ เขาเพิ่งหนีออกจากบ้านมาล่ะนะคะ
ฉันนอนแปะบนเตียงอย่างเกียจคร้าน รู้สึกว่ามีเรื่องเกิดขึ้นเต็มไปหมดเลยค่ะ
ท่านแม่ท่านพ่อตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างแล้วนะคะ ลูกสาวคนเดียวของพวกเขาออกจากบ้านมาแบบนี้…
ฉันทวนเนื้อหาเรียน อยู่ๆก็มีคนเคาะประตู ใครกันนะมาเวลาดึกดื่นขนาดนี้ แล้วไม่คิดจะกริ่งกันบ้างเลยหรอคะ
พอเปิดออกมา ปรากฏว่าเป็นคาบุรากิ ฉันที่ตั้งใจจะไล่เขากลับไปในตอนแรกก็ชะงักเมื่อเห็นแววตาที่เหมือนใกล้จะร้องไห้ของเขา
พอปิดประตูห้องเรียบร้อย คาบุรากิก็โผเข้ากอดฉันไว้ และตัวสั่นๆเหมือนหวาดกลัวอะไรบางอย่าง
ฉันได้แต่ลูบๆปลอบๆอย่างไม่รู้ว่าเลยว่าเกิดอะไรขึ้น...
------------------ (จบตอน 26) --------------------