ขอky
>>>/webnovel/3628/509-511/ กูอยากกู้เรือเอ็นโจนะ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไงดี 555
ฟิคตำนานรัก
----------
เอ็นโจพาร์ท
ในระยะนี้
อืม ที่จริงก็เป็นมาตั้งนานแล้วล่ะ
ผมกำลังจับตามองคนคนหนึ่งอยู่
คนคนนั้นที่เวลาเห็นผมหรือเพื่อนของผมมักจะพยายามหลีกเลี่ยงอยู่ตลอด ท่าทางตื่นตูมเล็กๆยามที่เข้าไปคุยด้วยทำให้ผมกำหนดภาพลักษณ์ของเธอให้เป็น ‘กระต่ายตื่นตูม’ ไปโดยปริยาย
‘คิโชวอิน เรย์กะ’ คือชื่อของกระต่ายตัวนั้น
จุดเด่นของเธอคือผมม้วนลอนเงางามที่สมัยนี้ไม่ค่อยจะมีใครทำกัน หน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตาฝรั่งเศส
นั่นนะ น่าแกล้งสุดๆไปเลย
ชอบทำให้ผมเผลอตัวจ้องมองอยู่เสมอ
รู้ตัวอีก
ผมก็ห้ามตัวเองไม่ให้มองหาเธอไม่ได้แล้ว
แต่โดยปกติแล้วคุณคิโชวอินมักจะระวังตัวอยู่ตลอด ทำท่าดูเหมือนไม่ค่อยอยากจะเสวนากับพวกผม นั่นทำเอาปวดใจอยู่ไม่น้อย ของที่ผมให้ เธอก็ทำราวกับมันไม่มีค่าใดๆ เฮ้อ จริงๆเลยนะ คุณคิโชวอิน
แต่ถ้าจะให้รุกใส่ตรงๆ คุณคิโชวอินก็คงยิ่งหนี
ก็เลยต้องตะล่อมๆแบบนี้ไปสักพักล่ะนะ
ถ้ามีโอกาสก็อยากจะใกล้ชิดยิ่งกว่านี้
“ชูสุเกะ ทำอะไรอยู่ เร็วๆหน่อยสิ”
ผมส่งเสียงรับคำ ก่อนจะเดินไปอยู่ข้างๆเพื่อน คาบุรากิ มาซายะ จักรพรรดิที่ทุกคนต่างเคารพนับถือ แน่นอนว่ามาซายะเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานในทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องเล็กๆ ดังนั้นถ้าเป็นในเรื่องเกมหรือสิ่งที่ต้องแข่งขันกัน ผมก็มักจะยอมให้เขาเป็นที่หนึ่งเสมอ เพราะขี้เกียจมีเรื่องยุ่งยากทีหลัง
ซึ่งเขาเองก็เก่ง
แต่ในสายตาของผม
“บ้าเอ้ย มีคนมุงไปขอพรตั้งเยอะ”
ก็แค่เด็กบ้าคนหนึ่ง
“งั้นเราไปตรงที่ขายเครื่องรางกันก่อนมั้ยล่ะ กลับมาอีกทีก็คนน่าจะน้อยลง”
ผมเสนอทางเลือก มาซายะขมวดคิ้วฉับพลัน แต่ก็ยอมเดินตามผมมา อันที่จริงผมไม่ได้สนใจเครื่องรางหรอก แต่สนใจคนที่กำลังเลือกเครื่องรางนั่นอยู่ต่างหาก
“ท่านเรย์กะ มีเขียนคำแนะนำไว้ด้วยล่ะค่ะ”
“ได้ยินอาจารย์คุยกันว่าศาลเจ้านี้ศักดิ์สิทธิ์มากเลยนะคะ ขออะไรได้แบบนั้นเลยค่ะ”
พอได้ยินแบบนั้น มาซายะก็ทำตาเป็นประกาย แต่ก็ยังไม่เลิกขมวดคิ้ว ผมเดินเข้าไปทักทายคุณคิโชวอินที่กำลังมองซ้ายมองขวาหาทางออก แต่เหล่าเด็กผู้หญิงที่เดินตามผมกับมาซายะก็ล้อมปิดทางหนีเอาไว้หมดแล้ว
ปกติผมค่อนข้างรำคาญพวกเธอนะ
ตอนนี้ค่อยมีประโยชน์ขึ้นมาหน่อย
“สวัสดี คุณคิโชวอิน”
“ท่านคาบุรากิ ท่านเอ็นโจ สวัสดีค่ะ”
ผมส่งยิ้มให้ ถ้าบอกว่าแอบเซ็งเล็กๆที่เธอเอาชื่อมาซายะขึ้นก่อนชื่อผมจะมีคนว่าอะไรมั้ยนะ? ผมมองตามสายตาของคุณคิโชวอินที่พยายามส่งสัญญาณของความช่วยเหลือจากเพื่อนๆที่เกรงอกเกรงใจแล้วถอยหนี
น่าตลกจังเลยนะ คุณคิโชวอิน
“เครื่องราง? นี่เธอเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยเรอะ” จู่ๆมาซายะก็เปิดปาก นี่ยังขมวดคิ้วไม่เลิกอยู่อีกเหรอ...แต่ว่านะ ผมล่ะสงสัยตรรกะของนายจริงๆ นายเชื่อเรื่องการขอพร แต่ทำไมกลับไม่เชื่อเรื่องเครื่องรางล่ะ
สมองนายมีอะไรเป็นส่วนประกอบหลักอย่างนั้นเหรอ มาซายะ