Last posted
Total of 1000 posts
ตอนนี้กูรู้ละว่าทำไมฮิโยโกะซังอัพเร็วขึ้น เพราะเว็บมันปิด maintenance นี่เอง ยังงี้พอจะเหมาได้ว่าตารางปกติคืออัพทุกวันศุกร์มั้ยนะ
เทพมิรุคุเป็นเทพแห่งความสุขน่ะ ที่ตาคาบุพูดจริงๆอาจหมายถึงนางทำหน้าตาดูมีความสุขมาก แต่เรย์กะดันไปคิดว่าเป็นเรื่องหน้าตาซ่ะงั้น
กูแอบคิดว่าที่เอ็นโจไม่ไปเที่ยวพร้อมหน้ากันทั้งครอบครัวนี่มีประเด็นอะไรหรือเปล่าวะ หรือแค่ไปเที่ยวกับเพื่อนหนุกกว่าเฉยๆ
กรี้ดดดดดดด ฮิโยโกะซังอัพอีกแล้ววววว ดิบออกสองวันติดกันเลย เชี่ยยยดีใจโคตรๆ เหมือนนางเริ่มกลับมาฟิตอีกรอบละ นี่เข้าไปเล่นๆคิเว่ายังไงก็ไม่อัพ เผลอๆเว็บยังด๋อยอยู่ รู้สึกคุ้มมากที่เข้าไป
กูชอบเรื่องนี้นะ ชอบเรย์กะด้วย แต่กูดำน้ำมาครบ 280 แล้ว กูสงสารนางมาก
เพราะเหมือนชีวิตกูเลย วันๆเอาแต่เรียน เรียนพิเศษ เป็นที่ปรึกษาความรักให้คนเอง
ส่วนตัวเองแห้งแล้งมาก กูอยากให้นางมีโม้เม้นต์โดขิ ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนกับเขาบ้าง
กูสงสาร ฮือออออ ผู้ชายรอบตัวนางก็นะ....... กูเชียร์นายตัวสำรองอาริมะว่ะ ปกติที่สุดในเรื่องแล้ว 555
นิสัยก็ดี ตรงๆ ใจๆ แถมงานอดิเรกก็น่ารัก ถ้าได้คู่กับเรย์กะ กูก็ว่าน่ารักดี
.
.
.
.
.
.
จะได้ชอบปิ้ง TV direct ลดราคาด้วยกัน 5555
ปล.ตอนใหม่ คาบุลากเรย์กะมา coffee shop (ตกแต่งสไตล์แอนทีก หรูหรา )
คาบุมีการแนะนำให้กินชีสเค้ก ส่วนหัวข้อหลักที่คุยหนีไม่พ้น
อัพเดตเรื่องวาคาบะ เหมือนความสัมพันธ์จะก้าวหน้า
ถึงขั้นทำข้าวกล่องกลางวันแบบ handmade อารมณ์ว่าคนอื่นทำคาบุมันกินไม่ได้ กังวลเรื่องความสะอาด บลาๆ
แต่ถ้าเป็นวาคาบะทำละก็ กินได้ อร่อยด้วย เรย์กะแม่งมีความหมั่นไส้ อย่าให้ชั้นแต่งงานบ้างนะ
สามี(ในจินตนาการ)ชั้นโชคดีมากแน่ๆ ที่ได้กินข้าวกลางวันฝีมือชั้น......///// ใครก็ได้มารับนางเป็นภรรยาที สงสาร
>>819
.
.
.
.
.
ตอนวันเกิดยูกิโนะ เอ็นโจก็กินอาหารฝีมือเรย์กะแถมชมว่าอร่อย ถึงจะทำให้ยูกิโนะ แต่คงฟินแล้วล่ะ ศรีภรรยาในอนาคต กร้าก
ตอนท้ายของตอนล่าสุดนี่มีพูดถึงคาบุชวนวาคาบะไปเมืองที่เรย์กะอยากไปดูดอกไม้ไฟ
เกริ่นมาซะขนาดนี้อยากจะให้สองสาวทำอาหารด้วยกัน แล้วก็ไปเที่ยวในเมืองกะสองหนุ่ม กินอาหารแฮนด์เมดกัน เดทสองคู่ กร๊าวใจ
เรื่ิองดิบล่าสุด
.
.
.
.
กูไม่ค่อยกล้าตั้งความหวังกะเดทฤดูร้อนมากล่ะ ตอนคริสต์มาสกูอุตส่าห์รอโมเมนต์โดขิๆ หรืออีเวนต์ แม่งแห้งแล้งเป็นซาฮาร่าเลยท่านเรย์กะกู...
>>825 กูก็ไม่ต่างจากมึง จุดนี้ คือหลายทีดูสถานการณ์โคตรได้ กะว่าเอาละ พล็อตส่งขนาดนี้ แต่พอเอาเข้าจริงก็วืดตล๊อดดด ไม่มีโมเม้นอะไรใดๆ
เรื่องดิบล่าสุด
.
.
.
.
.
มีโม่งในมู้นี้คนนึงเคยพูดถึงว่าคาบุกินคุกกี้แฮนด์เมดจากวาคาบะตอนงานโรงเรียนคงเพราะไม่ถือว่าเป็นของแฮนด์เมด บ้านวาคาบะเองก็เป็นร้านขนม พออ่านมาตอนนี้คือแบบบ มึงแม่นมาก 555 คาบุมีพูดถึงเรื่องความสะอาดในอาหาร กับพวกขนมที่ผู้หญิงทำให้ทั้งที่แต่งเล็บฟรุ้งฟริ้งของประดับพรึบ คือนึกภาพเล็บสาวญี่ปุ่นกูก็เข้าใจฟีลอยู่นะ กูสงสัยเหมือนเรย์กะว่าคาบุต้องเคยได้ขนมที่มีของประดับเล็บหลุดติดมาด้วยแหงเลย 555 มันดูแอนตี้รุนแรงและบ่นยาว มีพูดถึงหินประดับที่หลุดออกมาด้วย ถ้าเจอตอนอยู่ในปากแล้วคงพีคโคตร แล้วก็พูดถึงอาหารจากวาคาบะว่าเป็นลูกสาวร้านอาหาร เล็บก็ตัดสั้นดี รู้สึกไม่มีปัญหาอะไร แต่ตอนเรย์กะยื่นมือที่เล็บสั้นเหมือนกันไปโชว์แล้วคาบุปฏิเสธแถมมีพึมพำๆประโยคว่าสัญชาตญาณเอาชีวิตรอดของฮีกำลังร้องเตือนอย่างรุนแรง กูนี่ลั่น 5555555 แสดงว่าเรื่องทักษะทำอาหารของนางนี่ต้องความลับรั่วแล้วป่าววะ
ก่อนอื่นก็กราบฮิโยโกะซามะก่อนที่อัพนิยายติดกันสองวัน
.
.
.
.
.
.
.
.
โคตรขำเลยที่คาบุรากิบอกว่าตัวเองเป็นวีแกนตอนเรย์กะซามะถามว่าถ้าตัวเองทำอาหารให้จะกินมั้ย สองคนนี้ระดับความเนียนในการแถใกล้กันจริงๆถถ
ท้ายตอนมีซื้อเมล็ดกาแฟไปฝากท่านพี่กับท่านพ่อด้วย ถึงนางจะใจร้ายกับพ่อแต่ก็คิดถึงพ่อตลอดนะ
ส่วนตัวคิดว่าตอนนี้เป็นตอนปักธงดับเบิลเดทคาบุรากิ เอ็นโจ เรย์กะซามะ วาคาบะจังแน่นอน ขอตอนใหม่ไวๆทีค่ะ~~~~
อ่านที่พวกมึงพูดถึงเรื่องฝีมือทำอาหารของท่านเรย์กะแล้วทำไมกูรู้สึกว่าเอ็นโจรักท่านเรย์กะจังวะ ขนาดท่านพี่ที่เป็นซิสค่อนยังพยายามเลี่ยงเลย 5555555
แว้บไปอ่านกระทู้เรื่องนี้ที่ 2ch แล้วเจอคนคอมเมนต์ว่า "กระทู้นี้แม่งมีแต่เรื่องมโนๆ พอเข้ามาอ่านแล้วหยั่งกะอ่านนิยายเพ้อๆ" แล้วกูอย่างฮา สรุปว่าไม่ว่าทางไหนก็เหมือนกันว่ะ เรื่องนี้อ่านแล้วต้องมโนแล้วกลับไปอ่านซ้ำ มันคือเวทมนตร์ของท่านฮิโยโกะแน่ๆ
กูขอเสนอ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับพิธีบูชายัญคานของเจ้าแม่ด้วยกาวถังที่ 10
.
.
.
.
.
คำเตือน สกรีมสปอยค่อนข้างเน้นดีเทล
พึ่งจะได้อ่านดิบสองตอนรวด ขอที่กรีดร้องแปป ตลกคาบุรากิ อะไรคือส่งเมลรายงานเรื่องวาคาบะมาให้เรย์กะซะยาวเหยียด แถมเนื้อหาส่วนใหญ่ยังเป็นแค่ว่าวาคาบะได้กินอะไร เรย์กะยังงงเลยว่านี่รายงานเรื่องอาหารเหรอ แถมพอเรย์กะตอบช้า(นางพึ่งอ่านเมลจบ)ยังโทรตามมาบ่นว่าทำไมไม่ตอบไปอีก ขำนาง สองคนนี้สนิทกันมากเลยนะช่วงหลังๆนี่ เมื่อไหร่จอมมารชั้นจะมีโมเม้นแบบนี้บ้าง จะว่าไป มีเบอร์เค้ารึยังฟะนั่น
ส่วนอีกตอนนี่มันก็รายงานสถานะการณ์(สต็อค)จีบสาวของตาคาบุแท้ๆ ตอนแรกเห็นว่านัดไปคาเฟ่แล้วอารมณ์จะดูเหมือนเดท แต่ก็ตามปกติของสองคนนี้ล่ะ ไร้ความโรแมนส์สักนิด ฮาอีตาคาบุ ตอนเรย์กะถามว่า ถ้านางทำขนมมา คาบุจะกินมั้ย แล้วตาคาบุก็บอกว่าชั่นเป็นมังสวิรัส 555 ไม่มีวิธีปฏิเสธทีาดีกว่านี้แล้วเรอะ
>>835 เท่าที่อ่านมาก็จะถกๆ ตีความเรื่องพฤติกรรมตัวละครในเรื่องคล้ายๆ ของเรา แล้วก็มีเรือยกพวกตีกัน 5555 แต่เขาตีกันแรงกว่าของเราว่ะ ประมาณว่าคนเขียนไม่ได้บอกเลยป่ะ พวกมึงอย่าตีความมั่วซั่วเข้าข้างตัวเองเลยขอร้องไรงี้
แต่ทางโน้นไม่มีฟิคเมากาวเหมือนของเรานะ 55555 จืดกว่ากันเยอะ แล้วเนื่องจากกระทู้คลีนๆ เลยห้ามจิ้นท่านพี่xท่านอิมาริคร่ะ เดี๋ยวโดนด่า
แต่ทางโน้นก็จะตามวิเคราะห์ละเอียดกว่าทางเราอ่ะ แบบมีคนไปซื้อขนมไฮโซกินตามท่านเรย์กะ ไม่ก็วิเคราะห์แบรนด์แฟชั่นตัวละครในเรื่อง
อย่างตอนก่อนที่ท่านเรย์กะเปลี่ยนเรื่องถามยูกิโนะคุงว่าอยากได้อะไรจากซานตาคลอส แล้วยูกิโนะทำท่างงๆ ไปวูบก็มีคนวิเคราะห์ว่าน้องไม่ใสๆ คือพ้นวัยเชื่อเรื่องซานต้าแล้วอ่ะ น้องปั้นคำตอบมาให้ถูกใจท่านพี่เรย์กะเอ๊ง
ทุกคนอย่าเพิ่งว่าเรย์กะขนาดนั้นนนนน
.
.
.
.
นางไปเรียนทำอาหารมาแล้วววว กับเพื่อนที่ไปโปรแกรมลด นน. ด้วยกันอ่ะ ชื่อคุณอาคิมิป่ะ
ทำอาหารให้ยูกิโนะกินด้วยย เอ็นโจก็กินแล้วว ผ่านอยู่จ้า แต่ไม่รู้อาจารย์ทำเป็นส่วนใหญ่รึเปล่านะ
นางไปเรียนทำขนมกับวาคาบะด้วยจ้า
ขอky
>>>/webnovel/3628/509-511/ กูอยากกู้เรือเอ็นโจนะ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไงดี 555
ฟิคตำนานรัก
----------
เอ็นโจพาร์ท
ในระยะนี้
อืม ที่จริงก็เป็นมาตั้งนานแล้วล่ะ
ผมกำลังจับตามองคนคนหนึ่งอยู่
คนคนนั้นที่เวลาเห็นผมหรือเพื่อนของผมมักจะพยายามหลีกเลี่ยงอยู่ตลอด ท่าทางตื่นตูมเล็กๆยามที่เข้าไปคุยด้วยทำให้ผมกำหนดภาพลักษณ์ของเธอให้เป็น ‘กระต่ายตื่นตูม’ ไปโดยปริยาย
‘คิโชวอิน เรย์กะ’ คือชื่อของกระต่ายตัวนั้น
จุดเด่นของเธอคือผมม้วนลอนเงางามที่สมัยนี้ไม่ค่อยจะมีใครทำกัน หน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตาฝรั่งเศส
นั่นนะ น่าแกล้งสุดๆไปเลย
ชอบทำให้ผมเผลอตัวจ้องมองอยู่เสมอ
รู้ตัวอีก
ผมก็ห้ามตัวเองไม่ให้มองหาเธอไม่ได้แล้ว
แต่โดยปกติแล้วคุณคิโชวอินมักจะระวังตัวอยู่ตลอด ทำท่าดูเหมือนไม่ค่อยอยากจะเสวนากับพวกผม นั่นทำเอาปวดใจอยู่ไม่น้อย ของที่ผมให้ เธอก็ทำราวกับมันไม่มีค่าใดๆ เฮ้อ จริงๆเลยนะ คุณคิโชวอิน
แต่ถ้าจะให้รุกใส่ตรงๆ คุณคิโชวอินก็คงยิ่งหนี
ก็เลยต้องตะล่อมๆแบบนี้ไปสักพักล่ะนะ
ถ้ามีโอกาสก็อยากจะใกล้ชิดยิ่งกว่านี้
“ชูสุเกะ ทำอะไรอยู่ เร็วๆหน่อยสิ”
ผมส่งเสียงรับคำ ก่อนจะเดินไปอยู่ข้างๆเพื่อน คาบุรากิ มาซายะ จักรพรรดิที่ทุกคนต่างเคารพนับถือ แน่นอนว่ามาซายะเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานในทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องเล็กๆ ดังนั้นถ้าเป็นในเรื่องเกมหรือสิ่งที่ต้องแข่งขันกัน ผมก็มักจะยอมให้เขาเป็นที่หนึ่งเสมอ เพราะขี้เกียจมีเรื่องยุ่งยากทีหลัง
ซึ่งเขาเองก็เก่ง
แต่ในสายตาของผม
“บ้าเอ้ย มีคนมุงไปขอพรตั้งเยอะ”
ก็แค่เด็กบ้าคนหนึ่ง
“งั้นเราไปตรงที่ขายเครื่องรางกันก่อนมั้ยล่ะ กลับมาอีกทีก็คนน่าจะน้อยลง”
ผมเสนอทางเลือก มาซายะขมวดคิ้วฉับพลัน แต่ก็ยอมเดินตามผมมา อันที่จริงผมไม่ได้สนใจเครื่องรางหรอก แต่สนใจคนที่กำลังเลือกเครื่องรางนั่นอยู่ต่างหาก
“ท่านเรย์กะ มีเขียนคำแนะนำไว้ด้วยล่ะค่ะ”
“ได้ยินอาจารย์คุยกันว่าศาลเจ้านี้ศักดิ์สิทธิ์มากเลยนะคะ ขออะไรได้แบบนั้นเลยค่ะ”
พอได้ยินแบบนั้น มาซายะก็ทำตาเป็นประกาย แต่ก็ยังไม่เลิกขมวดคิ้ว ผมเดินเข้าไปทักทายคุณคิโชวอินที่กำลังมองซ้ายมองขวาหาทางออก แต่เหล่าเด็กผู้หญิงที่เดินตามผมกับมาซายะก็ล้อมปิดทางหนีเอาไว้หมดแล้ว
ปกติผมค่อนข้างรำคาญพวกเธอนะ
ตอนนี้ค่อยมีประโยชน์ขึ้นมาหน่อย
“สวัสดี คุณคิโชวอิน”
“ท่านคาบุรากิ ท่านเอ็นโจ สวัสดีค่ะ”
ผมส่งยิ้มให้ ถ้าบอกว่าแอบเซ็งเล็กๆที่เธอเอาชื่อมาซายะขึ้นก่อนชื่อผมจะมีคนว่าอะไรมั้ยนะ? ผมมองตามสายตาของคุณคิโชวอินที่พยายามส่งสัญญาณของความช่วยเหลือจากเพื่อนๆที่เกรงอกเกรงใจแล้วถอยหนี
น่าตลกจังเลยนะ คุณคิโชวอิน
“เครื่องราง? นี่เธอเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยเรอะ” จู่ๆมาซายะก็เปิดปาก นี่ยังขมวดคิ้วไม่เลิกอยู่อีกเหรอ...แต่ว่านะ ผมล่ะสงสัยตรรกะของนายจริงๆ นายเชื่อเรื่องการขอพร แต่ทำไมกลับไม่เชื่อเรื่องเครื่องรางล่ะ
สมองนายมีอะไรเป็นส่วนประกอบหลักอย่างนั้นเหรอ มาซายะ
คุณคิโชวอินดูอึกอักแปลกๆ “ก็นิดหน่อยค่ะ”
มาซายะมองเครื่องรางในมือคุณคิโชวอิน ก่อนจะคลายคิ้วลง แล้วเอื้อมมือไปตบบ่าเธอปับๆ อืม ดูท่าจะเจ็บไม่ใช่น้อย ดูได้จากหน้าเหยเกของคุณคิโชวอิน สีหน้าของคุณนี่แสดงออกมาตรงๆหมดเลยนะ
“ฉันเข้าใจแล้ว” มาซายะพยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจ แต่ผมกลับขบขัน “ที่แท้เธอซื้อเพราะจะเก็บปีระกานี่เอง เอ้า พยายามเข้าล่ะ”
ผมบอกแล้วใช่มั้ย เขาก็แค่เด็กบ้าคนหนึ่ง
พวกเราแยกกันตรงนั้น คุณคิโชวอินดูคับแค้นใจกับการที่ถูกมาซายะกล่าวหาว่าเป็นผู้หญิงที่มีรสนิยมเก็บสะสมซีรี่ย์นักษัตร ผมได้แต่หัวเราะ คุณคิโชวอินเป็นผู้หญิงที่น่าแกล้งสุดๆก็เพราะไม่ยอมเก็บสีหน้านั่นแหละ
มาซายะดูเครื่องรางอย่างสนใจ...ไหนตอนแรกดูไม่เชื่อล่ะ
พวกเราดูสักพักก็กลับไปขอพร ผมมองเห็นคุณคิโชวอินระบายอารมณ์ไปกับการขอพร เธอโยนเหรียญลงกล่องอย่างแรง ก่อนจะขอพร
คุณคิโชวอินขอพรว่าอะไรนะ?
“แม่น่ะให้ฉันไปร่วมงานอีกแล้ว”
“ก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? มาซายะ”
พวกเราโยนเหรียญห้าเยนลงกล่องเช่นเดียวกัน ระหว่างที่กำลังนึกว่าจะขอพรอะไรดี มาซายะก็เริ่มบ่นอีกครั้ง
“เฮ้อ ไม่อยากไปงานของแม่เลย”
“เอาน่า มาซายะ ถือว่าช่วยงานไงล่ะ”
“เป็นนายนี่ดีจังเลยนะ ชูสุเกะ น่าอิจฉาชะมัด”
คนที่น่าอิจฉาจริงๆคือนายต่างหากล่ะ ทำอะไรตามใจตัวเองได้อย่างอิสระ รักใครชอบใครก็แสดงออกไปอย่างซื่อตรง...ตรงจนคนอื่นเข้าลำบากเสมอเลยล่ะ ซึ่งคนอื่นที่ว่าน่ะมักจะเป็นผมตลอดเลย
บางครั้งอาจสนุก
แต่บางทีมันก็น่าเบื่อ
“อยากเป็นนายจังเลยแฮะ”
ยังไม่ยอมจบเรื่องนี้อีกเหรอ
“แต่ให้ฉันเป็นอย่างมาซายะก็ไม่ไหวหรอกนะ แต่ถ้าให้เลือกล่ะก็ขอเป็น...” ผมชะงักคำพูดเล็กน้อย ก่อนจะหันมองคุณคิโชวอินที่อยู่ไม่ไกล แอบแปลกใจเล็กน้อยที่คุณคิโชวอินมองมาทางนี้ แต่พอผมหันมอง เธอก็หันกลับอย่างรวดเร็วเหมือนกลัวว่าผมจะจับได้
ภาพนั้นน่าขบขันจนอดยิ้มออกมาไม่ได้
ผมไม่ได้อยากเป็นคุณคิโชวอินหรอกนะ
ก็แค่อยากเป็นอะไรก็ได้ที่ได้อยู่ใกล้คุณคิโชวอินเท่านั้นเอง
ปกติแล้วผมเป็นคนตื่นค่อนข้างตรงเวลา เผลอๆอาจจะตื่นก่อนนาฬิกาปลุกด้วยซ้ำ แต่เช้าถัดจากทัศนาศึกษาครั้งนั้น ผมนอนรอนาฬิกาปลุกอยู่นานจนเอ๊ะใจแปลกๆ ทำไมถึงไม่ยอมดังสักทีนะ
ผมเปิดเปลือกตาขึ้นมอง
หืม เตียงของผมเป็นเตียงธรรมดาๆนะ ไม่ได้เป็นเตียงที่มีเสาสี่ด้านล้อมรอบแบบนี้ซะหน่อย ผมค่อยๆชันตัวลุกขึ้น รู้สึกแปลกๆตรงหน้าอก ก็เลยก้มลงมอง
“เฮ้ย---!”
โชคดีที่ผมเก็บเสียงตะโกนทัน ไม่งั้นทั้งบ้านได้แตกตื่นแน่ ผมมองซ้ายมองขวา ก่อนจะลุกพรวดวิ่งเข้าห้องน้ำ ผมยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ ไม่ว่าจะหมุนตัวสองสามครั้ง ยกมือซ้ายขึ้นลง ภาพในกระจกก็ทำตาม บ่งบอกว่านั่นแหละผม
ภาพใบหน้าราวกับตุ๊กตาฝรั่งเศสสะท้อนจากกระจก
“...คุณคิโชวอิน?”
ผมยิ้ม อืม คงฝันล่ะมั้ง เป็นฝันที่จะว่าดีก็ดี ไม่ดีก็ไม่ดีแฮะ ผมหมุนตัวอยู่รอบกระจกอีกครั้ง ยกมือขึ้นจับปลายผมม้วนของคุณคิโชวอินอย่างเบามือ ม้วนมาอย่างเป๊ะเลยนะ
ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัว
อืม...ถึงจะเป็นแค่ฝันก็เถอะ แต่ลองทำอย่างนั้นจะดีมั้ยน้า
...แต่ก็เป็นแค่ฝันนี่นา
ลองจับๆดูนิดหน่อยคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง...?
โอ๊ย เอ็นโจร่างเรย์กะจากคุณหนูผู้สูงศักดิ์กลายเป็นเด๋อๆไปแล้ว5555555555
แต่ขอกลับไปพูดเรื่องท่านพ่อหน่อย กูว่าจริงๆแล้วเรย์กะรักท่านพ่อมากเลยนะ เวลาทำอะไรก็เผื่อท่านพ่อตลอด ทั้งขนม งานถัก ตุ๊กตา ถึงจะปากจิกกัดไปบ้าง แต่คิดดูนะเว้ยในชีวิตจริงมีลูกสาวกี่คนวะนั่งถักไหมพรมให้พ่อ หรือทำตุ๊กตาให้พ่อวะ ถถถ
>>856 นางรักแหล่ะ แต่เหมือนลูกสาววัยต่อต้านมั้ง ทั้งที่จริงครอบครัวนี้สนิทกันจะตายไป ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านพี่ เรย์กะก็รักกันมากด้วย
กูเคยถักเสื้อหนาวไหมพรมให้พ่อนะ สมัยหัดถักนิตติ้งใหม่ๆ มันก็ไม่สวยหรอก ทำเบี้ยว แพทเทิร์นไม่ตรงบ้าง แต่พ่อกูใส่ตลอดเลยว่ะ ใส่จนเปื่อย ไหมพรมหลุดแล้วก็ยังใส่ ซื้อให้ใหม่ก็ยังเอาตัวเก่ามาใส่บอกตัวนี้อุ่นดี กูเลยแบบ...ทานุกิกับพ่อกูก็คงคล้ายๆกันนี่ล่ะ ได้ของจากลูกสาวก็ดีใจปลื้มใจหมดนั่นล่ะไม่ว่าจะเป็นอะไร แล้วกูก็คิดว่าเรย์กะก็คงคล้ายกูอะ กว่าจะถักออกมาได้ชิ้นนึงแม่งลำบากโครต แต่ก็ยังอยากทำให้อะ
ดิบตอนล่าสุดนี่พอไปอ่านแฟนบอร์ดของทางฝรั่ง มีคนนึงพูดถึงว่าที่คาบุรากิบอกเรย์กะว่าตัวเองเป็นมังสวิรัติ แต่ก็อย่าลืมนะว่าไม่ได้บอกว่าจะปฏิเสธไม่รับหรือบอกว่าจะไม่กิน พออ่านกูก็เลยเอ๊ะขึ้นมาบ้าง 555 เรือคาบุที่เริ่มมีรูรั่วไปปริ่มน้ำของกูเหมือนทะยานขึ้นเหนือน้ำอีกรอบละตอนนี้
>>868 อันนี้เลย แต่บอร์ดไม่คึกคักเท่าทางนี้นะ มาแบบเอื่อยๆแต่ก็มีโผล่กันมาเรื่อยๆจนถึงตอนล่าสุด https://forums.animesuki.com/showthread.php?t=130358
เราไม่กาวแบบชาวไทยใช่ไหม ความจริงไทยมันก็ไม่กาวนะ ถ้าไม่มีคนเปิดมู้ในโม่งและไม่มีโม่งฟิคคนแรกจุดประกาย ขอบคุณทุกคน ดูว่าเพราะเป็นโม่งนี่แหละ ต่อฟิคเลยสนุกไม่รู้ว่าใครเป็นใคร บางทีเนียนอู้ มาเม้นกับทุกคนไม่อัพฟิคก็ไม่มีใครรู้ 555555555555555555555555
ดิบล่าสุด
.
.
.
.
คาบุมันโครตจะแถ วีแกนที่ไหนกินแฮมเบอร์เกอร์ กับพิซซ่าญี่ปุ่น กูล่ะงง
เออ ตั้งชื่อกระทู้ใหม่กันดีมั้ยวะ งวดนี้อยู่ยาวไหลเอื่อยๆเชียว
ต่อจาก >>772-777 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
>>779 จะว่าไปก็จริง ต่อจากนี้ไปจะลงให้เห็นชัดๆแล้วกันนะคะว่าจบตอนแล้ว 5555 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ
..............…….....
ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย คงเป็นเพราะกังวลกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นมั้งคะ เพื่อนๆฉันบอกว่าฉันหน้าแดงตลอด ไหนๆก็รับบทคนไม่สบายจนไม่มาโรงเรียนอยู่แล้วก็ถือโอกาสบอกว่าสงสัยคงยังไม่หาย บางทีฉันอาจจะเป็นไข้จริงๆนะคะ ตัวร้อนไปหมดเลยค่ะ ฉันขอตัวอาจารย์ออกมาจากห้อง มุ่งหน้าสู่ห้องพยาบาล
การแต่งเรื่องของคาบุรากิทำฉันมึนงงสับสนไปหมดเลยนะ ฮะฮะ
ฉันเข้ามาก็เห็นนายตัวสำรองมองตัวเองในกระจกอย่างแปลกใจ นายกำลังทำอะไรน่ะ...หรือว่า ไปทำอะไรบางอย่างมา และกำลังสงสัยว่าทำไมเจ็บขนาดนี้แต่ไม่มีบาดแผล?
นายตัวสำรองเห็นฉันกำลังมองอยู่ก็สะดุ้งตกใจแล้วยิ้มแห้งๆให้ฉัน
นายเมาอะไรสักอย่างอยู่หรอ...
อาจารย์ประจำห้องพยาบาลหายไปไหนไม่รู้เพราะงั้นจึงลงมือหาปรอทวัดไข้ด้วยตัวเอง ก่อนจะนึกขึ้นได้ถึงอะไรบางอย่าง
“คุณมิซึซากิได้บอกคุณทาคามิจิหรือเปล่าคะ”
“เรื่องอะไรงั้นหรอ”
“เรื่องที่ฉันเอารองเท้าตัวเองให้คุณทาคามิจิไงคะตอนที่ถูกแกล้ง...”
ฉันคาใจเรื่องนี้มาสักพักแล้ว ตอนนั้นฉันมั่นใจมากว่าดูไปรอบๆอย่างดีแล้วแท้ๆ วาคาบะจังไม่น่าจะรู้ว่าฉันช่วยนะ... อีกคนที่รู้เรื่องนี้แน่ๆก็มีแค่คนที่แกล้งวาคาบะจังกับนายตัวสำรองเท่านั้น ฉันขอให้นายตัวสำรองเก็บเรื่องนี้เป็นความลับแล้วก็จริง แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าวาคาบะจังทำไมพูดเหมือนรู้ว่าฉันช่วยเลยล่ะคะ...
“ไม่หรอก”
นายตัวสำรองตอบอย่างหนักแน่น และมองฉันยิ้มๆ ฉันรู้สึกอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากล แต่ว่าก็พยายามไม่ใส่ใจมาก ยังไงนายตัวสำรองก็เป็นตัวละครฝ่ายดีนี่นา คงรักษาสัญญาจริงๆ
ฉันที่หาปรอทวัดไข้ไม่เจอ หน้าก็เริ่มร้อนน้อยลงแล้ว หรือว่าไข้ฉันหายไปแล้วคะ มาไวไปไวดีนะคะ ต้องเป็นพลังแห่งการมายืนในห้องพยาบาลแน่ๆค่ะ
ขณะที่ฉันกำลังจะออกจากห้อง นายตัวสำรองก็ถามขึ้นมาด้วยสีหน้าสงสัย
"ทำไมถึงได้ช่วยทาคามิจิงั้นหรอ"
"อ้า คงเพราะทำอะไรไม่ดีไว้ด้วยเยอะล่ะมั้งคะ”
ฉันนึกไม่ออกว่าควรจะตอบอะไรไปดีเหมือนกันนะคะเนี้ย
"แต่พอทำแบบนั้นจะกลายเป็นทำไม่ดีกับคนอื่นนะ”
นายตัวสำรองถาม นายใช้ตรรกะไหนพูดเรื่องแบบนั้นออกมาคะ
"คนที่มารังแกคุณทาคามิจิก็สมควรแล้วค่ะ!!! คุณทาคามิจิไม่ได้ทำอะไรผิดแท้ๆ ก็แค่คนที่อิจฉาคนอื่นจนเล่นสกปรก” ฉันพูดอย่างดุเดือด มองนายตัวสำรองที่ยังถามคำถามแบบนั้นออกมาได้ ฉันอธิบายว่าวาคาบะจังพยายามแค่ไหน เป็นคนดีแค่ไหน เรื่องแบบนี้ คนที่ตามจีบวาคาบะจังอย่างนายต้องรู้สิ!!!
นายตัวสำรองยิ้มไม่หยุด ตลอดเวลาที่ฉันบรรยายความดีของวาคาบะจัง อะไรของนายเนี้ย!
ฉันหลังจากระบายเรื่องราววาคาบะจังออกไปแล้ว ก็ไม่มีอะไรจะพูดเท่าไหร่ เหลือแต่ความรู้สึกหงุดหงิดในใจเท่านั้นเอง
“ขอบคุณนะ ขอบคุณมากจริงๆ”
นายตัวสำรองพูดด้วยสีหน้าปลาบปลื้ม แล้วเดินออกจากห้องพยาบาลไป
ฉันได้แต่ยืนงงอยู่ตรงนั้น นายตัวสำรองพูดแบบนั้นออกมาเพื่อทดสอบฉันงั้นหรอ ทำไมนายถึงร้ายกาจเหมือนจอมมารเอ็นโจไปได้... นายควรเป็นตัวรองฝ่ายดี ที่ต่อสู้เพื่อความยุติธรรมด้วยความเที่ยงตรงสิ…
ฉันเดินมึนๆไปตามทางเดิน และดันเข้าผิดห้อง เพื่อนต่างห้องหันมามองฉันอย่างสงสัย
แย่แล้วค่ะ... ถ้าฉันพูดว่ามึนจนเดินเข้าผิดห้องคงไม่ดีเท่าไหร่ จะยังไงก็อยากรักษาศักดิ์ศรีที่มีอยู่น้อยนิดนี่อยู่นะคะ...
ฉันพยายามกวาดสายตาไปรอบห้อง มองดูว่ามีใครที่ฉันรู้จักไหม จะได้เนียนๆว่าแค่มาหาเพื่อนได้ แต่ไม่มีเลยค่ะ...
คนในห้องเห็นฉันมายืนหน้าประตูห้องตั้งนานแต่ไม่พูดหรือทำอะไรก็หันมาอย่างสนใจมากขึ้น จนในที่สุดก็มีนักเรียนคนหนึ่งถามว่าฉันมาหาใครหรือเปล่า
ทำไงดีล่ะคะ...
ก่อนที่ฉันจะคิดอะไรออก ก็ถูกใครสักคนวางมือแปะที่ไหล่ไว้
“มาหาฉันหรอ”
“เอ๊ะ ค่ะ”
ฉันรีบตอบไป ที่นี่ห้องคาบุรากิหรอคะ ฉันจำไม่ได้เลยค่ะ...
เราทั้งคู่เดินออกมาจากห้อง ท่ามกลางเสียงกรี้ดจากคนในห้องคาบุรากิ ฉันคงไม่ได้โดนผู้หญิงในห้องนั้นหมายหัวหรอกใช่ไหมคะ... คาบุรากิ นายป็อบให้น้อยๆหน่อยก็ดีนะคะ
“ว่าแต่มีอะไรงั้นหรอ”
คาบุรากิถาม พอฉันเห็นหน้าเขาแล้วสติกระจายยังไงไม่รู้ค่ะ รู้สึกนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับเอ็นโจมา แต่เขาดูทำตัวปกติอยู่นะคะ คงเป็นแค่เรื่องที่แต่งขึ้นจริงๆนั่นแหละค่ะ...
“รู้ไหมคะว่าสโมสรจะมีเมนู Crémet d'Anjou หรือ Crème chiboust มาเมื่อไหร่น่ะค่ะ”
ฉันตัดสินใจพูดถึงเรื่องขนมไปเลย แต่พูดไปก็อยากกินอยู่นะคะ ไม่ได้กินนานแล้วเหมือนกัน
“เท่าที่จำได้ Crémet d'Anjou น่าจะมาวันอังคารหน้านะ ส่วน Crème chiboust มาอีกทีก็เกือบสิ้นเดือน”
คาบุรากิตอบได้ในทันที สมองนายทำด้วยอะไรคะ... ช่วยแบ่งความสามารถในการจำนั่นให้ฉันได้ไหมคะ
ฉันบอกขอบคุณไป หมอนั่นก็ถามว่าอยากกินหรอ และบอกจะพาไปร้านดีๆที่เขารู้จักอีกที่หนึ่ง
“ฉันออกจากบ้านมาไม่ควรใช้จ่ายฟุ่มเฟือยล่ะนะคะ รอสโมสรจัดมาให้ก็ได้ค่ะ”
“ฉันเลี้ยงเอง ไม่เป็นไรหรอก”
“แต่ว่า...”
“จริงๆร้านนั้น ฉันอยากลองไปเป็นคู่นานแล้วล่ะ มันมีขนมพิเศษให้แบบที่ขายให้คนที่มาเป็นคู่เท่านั้นด้วยล่ะนะ”
“เอ๊ะ”
ฉันลังเลทีเดียว แต่หลังจากคาบุรากิบรรยายรสชาติ และความละเอียดของเนื้อแป้ง ความกรอบและนุ่มที่ผสมผสานเข้ากันดีของขนมในร้าน ฉันก็โดนหลอกลวงด้วยอาหารไปจนได้...
สุดท้ายก็ตกลงกันว่าจะไปกันเย็นนี้ และนัดเจอกันที่สโมสรตอนเย็น
ถ้าไม่ใช่ว่าเขาชอบวาคาบะจังอยู่ สิ่งที่เขาทำก็คล้ายจีบฉันอยู่เหมือนกันนะคะ... แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ...
แต่ว่าจะแอบพูดเป็นนัยๆดีไหมนะคะว่าฉันไม่ได้รังเกียจอะไรเขา ในเมื่อเขาจะไม่กล้าสารภาพถ้าคิดว่าจีบไม่ติด... ฉันหมายถึง... อ้า... ฉันคิดบ้าอะไรอยู่คะ!!!
น่ากลัวจริงๆค่ะ ฉันมโนเข้าข้างตัวเองมากไปแล้วนะคะ... ทางที่ดีควรรีบลบเรื่องนี้ออกจากสมอง แล้วคิดถึงเมนูที่จะสั่งเย็นนี้ดีกว่าค่ะ
ขณะที่ฉันกลับจะกลับเข้าห้องของฉัน ก็มีคนมาขวางทางฉันไว้
“คนอย่างเธอไม่คู่ควรกับคุณเอ็นโจหรอก!”
คาซึรางิพูดใส่ฉันอย่างโมโห ฉันชะงักไป ไม่นึกว่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในโลกก่อนจะเกิดขึ้นซ้ำอีกในโลกนี้
“เธอประกาศว่าไม่ชอบคุณคาบุรากิแล้ว เพราะคิดจะจับคุณเอ็นโจใช่ไหมล่ะ!”
“อย่าคิดว่าทุกคนจะชอบท่านเอ็นโจเหมือนคุณสิคะ ฉันเข้าใจนะคะว่าคุณคงลำบากกับรสนิยมนั้นของคุณเหมือนกัน”
“หา?! รสนิยมอะไร???”
“ก็ที่คุณมาถามฉันเรื่องท่านเอ็นโจ เพราะคุณแอบมีใจให้ท่านเอ็นโจอยู่สินะคะ ฉันไม่ยุ่งกับเขาหรอกค่ะ ไม่ต้องกังวลนะคะ เชิญรักเขาต่อไปตามใจชอบเลยค่ะ”
“อย่ามาล้อเล่นนะ! คิดอะไรของหล่อนกันน่ะหา!!!”
นายไก่โง่ร้องกระโต๊กกระต๊ากโว้ยวายประท้วงเสียงดังใส่ฉันไม่หยุดกลางทางเดิน ปฏิกิริยาเดิมกับโลกเก่าของฉันเลยจริงๆนะคะ ไม่มีพัฒนาการเลยนะ
“ทำอะไรน่ะ!”
ฉันหันไป เห็นวาคาบะจังเดินมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ยืนคั่นกลางระหว่างพวกเรา และหันไปมองนายไก่โง่
"คุณไม่มีสิทธิทำแบบนั้นกับใครหรอกนะ"
วาคาบะจังพูด นายไก่โง่เหมือนพยายามจะค้าน แต่วาคาบะจังก็โต้เถียงด้วยน้ำเสียงที่เงียบขรึมจริงจัง เอาเหตุผลมาพูด จนนายไก่โง่หนีไป
แหม น่าเสียดายจังค่ะ น่าจะคุยหยอกเล่นกันมากกว่านี้นะคะ
ฉันหันไปขอบคุณวาคาบะจัง ตอนนี้น่าจะเรียกได้ว่าเราไม่ต้องแกล้งเป็นศัตรูใส่กันแล้วล่ะมั้งคะ
“ขอบคุณนะคะ”
"ไม่เป็นไรหรอก นี่เป็นหน้าที่ของประธานนักเรียนอยู่แล้ว"
"หะ?!"
ฉันมองวาคาบะจัง ทำตาปริบๆ
"ทำไม? มันน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรอ"
"คือว่า...อื้ม คุณมิซึซากิหรอคะ"
"ใช่สิ ทำไม"
ฉันหยิบกระจกกันเมดูซ่าที่คาบุรากิเคยซื้อให้ยื่นให้นายตัวสำรอง
นายตัวสำรองขมวดคิ้วสงสัย และเมื่อมองตัวเองในกระจกก็ช็อกไป
ฉันเองก็ช็อกเหมือนกัน เมื่อกี้ฉันเพิ่งคุยกับนายตัวสำรองไปนี่คะที่ห้องพยาบาล
อย่าบอกนะว่าคนที่อยู่ตรงนั้นคือวาคาบะจัง!!!
-------------------- (จบตอน 25) -----------------------
โอ้ว หักมุมๆ
หักมุมเชี่ยๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แบบนี้วาคาบะจังในร่างนายตัวสำรองจะเริ่มออกตัวจีบเลยไหมคะ หักมุมจนกูร้องเชี่ยแล้วเนี่ย กรี้ดดด ค้างสัด ฮาเร็มๆๆๆๆๆๆ ดูลงเรือฮาเร็มตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วววว กรี้ดดดด
อ่านซ้ำอีก ตอนนี้กูสงสารเอ็นโจวว่ะ กลายเป็นแก๊งสี่คนสลับร่่างกัน เอ็นโจวเหงาหงอยคนเดียวไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเปล่าวะ หรือต้องสลับกับยูกิโนะไปน้วยเรย์กะแทน เป็นฮาเร็มที่แท้จริงไปเลย 5555555
ดิบล่าสุด
.
.
.
.
.
ที่คบรก.บอกว่าเป็นวีแกนนี่แม่งโคตรเลว ตอนงานเลี้ยงที่คุยกะอาคิมิซัง มึงยังบอกเขาอยู่เลยว่าชอบอาหารเนื้อมากกว่า ปีถัดมาเป็นกินมังงั้นเหรอวะ 555555555555
>>867 ดิบล่าสุด
.
.
.
.
.
.
.
นึกแล้วก็จริงด้วยว่ะ ตาคาบุไม่ได้บอกว่าจะไม่กินอาหารที่เรย์กะทำเหมือนที่เคยบอกคนอื่นๆจริงๆด้วย แต่แถเอาชีวิตรอดแบบนี้ก็ฮาดีน่ะ 5555
อีเว้นท์ดอกไม้ไฟที่จะถึงนี้ กูโคตรกลัวจะซ้ำรอยวันคริสมาสที่พึ่งแปลจริง ประมาณเอ็นโจก็พายุยโกะไป คาบุก็พาวาคาบะไป ส่วนเรย์กะก็หาของกินเล่นตามงานวัดไม่สนใจใคร ถ้าบทมาแบบนี้กูคงได้กระอักเลือดแทนเรย์กะล่ะ
ดีใจ~~ หลังจากมู้เงียบเหงาไปนาน...ในที่สุดก็ครึกครื้นนนน!!!!นะ จะร้องห้ายยยย
เตรียมตั้งชื่อกระทู้ใหม่มั้ย ตอนนี้มี
>>834 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับพิธีบูชายัญคานของเจ้าแม่ด้วยกาวถังที่ 10
มีใครเสนอชื่ออีกมั้ย กูตกใครไปหรือเปล่า เหมือนเห็นอยู่แว้บๆ อีกชื่อ เปิดโหวตรับไปเรื่อยๆ ถึงซัก 980 ก็เตรียมตั้งกระทู้ใหม่ได้
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิของท่านเรย์กะ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ภาคมโนครั้งที่10
จะให้วาคาบะคุงในร่างอาริมะหรืออาริมะในร่างวาคาบะจีบท่านเรย์กะ อย่างไหนก็ดีทั้งนั้นค่ะ ////-//////
วันนี้ 1 เมษา ตอนแรกก็กัจะเข้ามาอวยพรให้นางอยู่บนคานตลอดไป แต่แม่งกลัวๆ จะกลายเป็นจริงขึ้นมายังไงไม่รู้ว่ะ...
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกาวฟรุ้งฟริ้งสีชมพู เรย์กะจังโดคิ โดคิ ยกกำลัง 10
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : มหกรรมต่อ/อุด/แปะเรือ(กาว)ซุยรันแฟร์ สู้ต่อไป กัปตันเรย์กะ!
เชี่ย ชื่อมีความป่วยเรือ55555555
นอกเรื่องแป๊บ ชื่อหัวกระทู้เนี่ย กูอ่านผิดเป็นศาลเจ้าแม่เรย์กะประจำเลยว่ะ หรือว่าอาจจะเป็นลางว่าตอนจบท่านเรย์กะจะเป็นเจ้าแม่สิงคานก็เป็นได้-------
กุขอเสนอฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับขนคิ้วเจ้าแม่ที่หายไป ขนเส้นที่10 55555555555555
ทะลุมิติมาไหมมม
ต่อจาก >>878-879 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
ขอโทษที่มาช้านะคะ เผลอหลับคาคอม 5555 อาจมีคำผิดอยู่บ้างนะคะรอบนี้...
..............…….....
ฉันรู้สึกอยากเอาหัวโขกกำแพงจนสลบไปไม่รับรู้อะไรอีก มะ...เมื่อกี้เป็นวาคาบะจังจริงๆงั้นหรอคะ เมื่อคิดถึงสิ่งที่พูดไปก็อายจนไม่กล้านึกถึงมันอีกแล้ว...
ฉันเปลี่ยนความสนใจของตัวเองไปที่นายตัวสำรอง หมอนั่นในร่างวาคาบะจังทำหน้าช็อกนิ่งค้าง
อยู่ๆสลับร่างคงจะอึ้งน่าดูจริงๆล่ะนะคะ... ฉันที่ทะลุมิติมาก็ตะลึงช็อกโลกอยู่พักใหญ่เช่นกัน ทำไมเรื่องแฟนตาซีแปลกๆถึงเกิดขึ้นได้นะคะ แต่ว่านี่ก็เป็นเรื่องในมังงะก็คงไม่แปลกมั้งคะ...
แต่ส่วนใหญ่ในมังงะ คนที่สลับร่างกันมักเป็นพระเอกกับนางเอกนี่ คาบุรากิที่เป็นพระเอกเรื่องทำไมยังไม่เป็นไร หรือว่าตอนนี้เขาก็สลับร่างไปแล้ว...
ฉันเมลล์ไปถามคาบุรากิ “นักษัตรตัวไหนที่ฉันยังไม่ได้เก็บคะ” คาบุรากิตัวจริงต้องรู้แน่นอน
คาบุรากิตอบมาในเวลาไม่กี่วินาทีต่อมา ท่าทางยังไม่ได้สลับร่างจริงๆล่ะนะคะ ว่าแต่ตอนนี้นายไม่ได้เข้าเรียนแล้วหรอคะ มาส่งเมลล์อะไรในเวลาเรียน แต่จะว่าเขาก็ไม่ได้ ในเมื่อฉันก็กึ่งโดดมายืนตกใจตรงนี้เหมือนกัน
“โอเคไหมคะ” ฉันคุยกับรูปปั้นที่ยังช็อกไม่หาย เขาเริ่มได้สติมากขึ้น แต่ยังมึนๆอยู่ ฉันแนะนำว่าควรไปหาร่างของเขา เราเลยเดินไปที่ห้องของนายตัวสำรอง และเห็นร่างเขากำลังนั่งเรียนอยู่ในห้อง
“คิดว่าใช่ทาคามิจิไหม” นางตัวสำรองขมวดคิ้วถามฉัน
“น่าจะใช่เลยล่ะค่ะ...” ฉันยืนยันแบบไม่อยากนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องพยาบาล
เราตกลงกันว่าเลิกเรียนค่อยว่ากันค่ะ แยกย้ายกันไปเรียนก่อน วาคาบะจังยิ่งมีเป้าหมายไม่ขาดไม่สายนักเรียนดีเด่นแห่งปี นายตัวสำรองควรต้องรักษาภาพลักษณ์ที่ดีก่อนนะคะ
ฉันแลกเมลล์กับนายตัวสำรองไว้ ถึงแม้นั่นจะเป็นมือถือของวาคาบะจังก็เถอะค่ะ... เขาคงไม่ได้เจอเรื่องเหลือเชื่อวันเว้นวันแบบฉันมาก่อน เลยลากฉันเข้าร่วมเป็นที่ปรึกษาเฉพาะกิจในฐานะคนค้นพบความลับเขาล่ะมั้งคะ
ช่วงนี้นอกจากไม่มาเรียนหลายวันแล้ว ฉันยังโดดเรียนอีกนะคะ... หลังๆก็เรียนไม่รู้เรื่องเพราะมัวกังวลเรื่องนู้นเรื่องนี้ รู้สึกถึงความหายนะของคะแนนที่ใกล้เข้ามาจริงๆ แถมตอนนี้ฉันไม่เรียนพิเศษอีกแล้วด้วยค่ะ เพราะหนีออกจากบ้าน
ฉันตัดสินใจว่าบ่ายนี้คงจะตั้งใจเป็นพิเศษหน่อยล่ะค่ะ...
ตอนเรียนเสร็จฉันก็รีบจดเรื่องที่สงสัยเอาไว้ไปหาอ่านเพิ่มเติม จนกินเวลาไปนิดหน่อย พอรู้ตัวอีกทีก็เห็นนายตัวสำรองในร่างวาคาบะมายืนรออยู่หน้าห้อง
ทำไมนายไม่ไปหาวาคาบะเลยคะ มารอฉันพาไปทำไม...
ฉันเดินไปกับนายตัวสำรอง ถึงอย่างไรก็ตามมือถือฉันก็สั่นๆ พอหยิบขึ้นมาก็เห็นเมลล์จากคาบุรากิ บอกว่าเขาอาจจะไปช้าหน่อย เพราะต้องคุยงานกับอาจารย์ ฉันนึกขึ้นได้ว่านัดเขาไปร้านขนมหลังเรียนเสร็จนี่คะ
แต่จะให้ทิ้งเรื่องคอขาดบาดตายของนายตัวสำรองกับวาคาบะจังก็ยังไงๆอยู่ เลยตัดสินใจบอกไปว่าวันนี้อาจจะไปไม่ได้แล้ว ต่อไปให้ได้ก็คงสายเอามากล่ะนะคะ
คาบุรากิถามเหตุผล ตอนแรกฉันกะจะบอกว่ามีเรื่องคุยกับวาคาบะจัง แต่คาบุรากิเพิ่งอกหักมาจากวาคาบะจังนี่คะ... ฉันเลยบอกว่ามีเรื่องสำคัญคุยกับนายตัวสำรองแทน
“ฉันส่งเมลล์ให้ตัวเองแล้วน่ะ” นายตัวสำรองบอก “เรานัดเจอกันที่นี่แหละ”
ไม่นานร่างตัวสำรองก็โผล่ออกมา ดูเหมือนชะงักไปเหมือนเห็นฉันอยู่ที่นี่ด้วย นายตัวสำรองในร่างวาคาบะเลยอธิบายว่าฉันเป็นคนค้นพบว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา และเขาก็คิดว่าควรให้คนที่รู้เรื่องตกลงกันให้เรียบร้อย
ทั้งคู่พยายามถกเถียงว่าทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น และจะกลับไปยังไง หรือจะรับมือกับสถานการณ์นี้แบบไหน ฉันเลยแนะนำไปบ้างนิดหน่อย ทั้งคู่ดูประหลาดใจทีเดียวค่ะ
“คุณคิโชวอินสุดยอดไปเลยนะคะ” วาคาบะจังในร่างนายสำรองพูดอย่างชื่นชม เมื่อฉันบอกว่ามีกรณีไหนที่อาจจะทำให้เกิดการสลับร่างได้
ฉันเคยคุยเรื่องนี้กับคาบุรากิมาก่อนล่ะนะคะ หมอนั่นวิเคราะห์มาตั้งแต่เรื่องเวทมนตร์ คำสาป ไปยันคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ เราเคยคิดเล่นๆกันว่าถ้าสลับร่างจะทำยังไงดีด้วยค่ะ ไม่นึกเลยนะคะว่าเรื่องไร้สาระแบบนั้นจะได้มาใช้ประโยชน์จริงๆ...
“นั่นสิ แต่จะว่าไป เธอทำใจเชื่อเรื่องแบบนี้ได้เร็วผิดคาดนะ...” นายตัวสำรองพูด
ถ้านายเป็นเพื่อนกับคาบุรากิ เรื่องแปลกนี้ไม่ถือว่าแปลกมากหรอกค่ะ อีกอย่าง ฉันทะลุมิติมาเองตั้งสองรอบแล้ว ยังต้องมีอะไรที่ฉันต้องตกใจอีกหรอคะ…
วาคาบะและนายตัวสำรองแนะนำเรื่องว่าปฏิบัติตัวตอนอยู่ที่บ้านและเพื่อนๆยังไง ฉันแนะนำให้บอกทุกคนไปว่าเสียความทรงจำน่าจะดีกว่าคอยโกหกในสิ่งที่ตัวเองไม่รู้ล่ะนะคะ
“อย่าบอกนะคะว่าคุณคิโชวอินเอง ตอนนี้ก็สลับร่างอยู่ อ้า...คุณเป็นใครหรอคะ”
“ฉันไม่ได้สลับร่างหรอกค่ะ...”
วาคาบะจัง... เส้นทางแนวคิดเริ่มเข้าใกล้คาบุรากิแล้วหรอคะ นี่หรือเปล่านะที่เขาเรียกคู่แท้พรหมลิขิต...
แต่ที่วาคาบะวิเคราะห์มาก็ดูสมเหตุสมผลอยู่นะคะ ฉันดูเชี่ยวชาญราวกับเคยสลับร่างมาก่อน (จริงๆเพราะเคยคิดเล่นๆกับคาบุรากิ) และที่ฉันแนะนำให้บอกว่าเสียความทรงจำเพื่อหลักเลี่ยงแทน ก็แทบไม่ต่างอะไรจากฉันทำเลยค่ะ (ถึงแม้ความจริงจะเอาไว้กลบเกลื่อนเรื่องทะลุมิติมาก็เถอะค่ะ)
นายตัวสำรองรีบกลับไปก่อน เพราะวาคาบะจังมีทั้งทำงานพิเศษและทำงานที่ร้านต่อ เขาไม่ได้อยากให้วาคาบะเสียการงานล่ะนะ วาคาบะจังขอบคุณอย่างเกรงใจ นายตัวสำรองก็ยิ้มและปลอบๆ บรรยากาศเหมือนพระเอกนางเอกชะมัดเลยค่ะ
มีหวังโลกนี้วาคาบะจังคู่กับนายตัวสำรองเหมือนโลกแน่เลยค่ะ... ขอโทษจริงๆนะคาบุรากิ
ฉันเดินคุยไปกับวาคาบะจัง ขณะไปที่ห้องสโมสร
“ขอโทษนะคะ...” วาคาบะจังพูดขึ้น “ตอนนั้นอยากรู้มากไปหน่อย เลยทำแบบนั้นไป มันไม่สมควรเลยจริงๆล่ะนะคะ”
ฉันใช้เวลาอยู่หลายวินาทีกว่าจะคิดออกว่าวาคาบะจังพูดถึงเรื่องอะไร
เรื่องนั้นเองสินะคะ... ฉันอาจจะเคยโกรธที่เหมือนโดนหลอกก่อนหน้านั้นก็เถอะค่ะ พอวาคาบะจังพูดอย่างรู้สึกผิดก็อดใจอ่อนไม่ได้เลยค่ะ ก็ไม่แปลกมั้งคะที่จะอยากรู้ ฉันสิคะที่ออกตัวปกป้องมากเกินไปจนไม่กล้าสู้หน้ายังไงไม่รู้ค่ะ
“คิโชวอิน?!”
“ท่านคาบุรากิ!”
ฉันบังเอิญเจอกับคาบุรากิที่เดินออกห้องพักครูพอดี เขามองฉันและวาคาบะจังในร่างนายตัวสำรอง
คาบุรากิจ้องร่างของนายตัวสำรองอย่างเย็นชา ใจเย็นๆนะคะคาบุรากิ ถึงร่างเป็นนายตัวสำรองศัตรูหัวใจของนาย แต่ข้างในก็เป็นวาคาบะจังนะ...
วาคาบะจังดูไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ และหันมาหาฉัน
“จะว่าไป ขอเบอร์และเมลล์เธอหน่อยได้ไหม คิดว่าคงอาจต้องคุยกันอีกเยอะ”
“เอ๊ะ ได้สิคะ”
พอเราแลกกันเรียบร้อย วาคาบะจังก็โบกมือลาฉัน และเดินออกไป คาบุรากิทำหน้าบูดบึ้ง จะว่าไปในสายตาคาบุรากิแล้ว วาคาบะจังคือนายตัวสำรองนี่คะ นี่คงคล้ายๆกับการที่ฉันไปเข้าข้างศัตรูของเขาหรือเปล่านะ เขาเลยไม่พอใจขนาดนั้น
“เธอไปคุยอะไรกับหมอนั่นน่ะ”
“ก็แค่เรื่องเรียนทั่วไปน่ะค่ะ” ฉันพยายามจะบอกเขาว่าฉันไม่ได้คุยเรื่องวาคาบะจังหรอกนะ แต่ก็นึกเรื่องโกหกที่ดีกว่านี้ไม่ออกแล้ว ฉันถูกไหว้วานให้ปิดเป็นความลับด้วยสินะคะ
“เรื่องเรียน?”
หน้ามุ่ยของคาบุรากิเริ่มเข้าระดับสอง แย่แล้วค่ะ การที่ไปคุยเรื่องเรียนกับนายตัวสำรองทั้งๆที่คาบุรากิเก่งกว่าชัดๆ คงทำให้เขาน้อยใจน่าดูเลยค่ะ
“ทำอาหารน่ะค่ะ เรียนทำอาหาร” ฉันตอบอย่างเอาสีข้างเข้าถูสุดแรงเกิด
“ทำไมต้องเรียนกับหมอนั่นด้วยน่ะ ฉันก็ทำเป็นนะ”
“เอ๋?! ท่านคาบุรากิน่ะหรอคะ!!!” ฉันอุทานอย่างตกใจ นายทำอาหารเป็นด้วยงั้นหรอ
“อย่างน้อยก็ทำได้อร่อยกว่าเธอแล้วกัน...ถ้าเธออ้างว่าตัวเองทำเป็นน่ะนะ”
“หะ?! หมายความว่าไงคะ!!!”
“เธอเคยกินอาหารที่ตัวเองทำบ้างไหม...”
“ท่านคาบุรากิเคยกินอาหารฝีมือฉันหรอคะ มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นซะหน่อยค่ะ!”
“ฉันเคยแล้ว...”
“ตอนไหนหรอคะ???”
ฉันพยายามเค้นสมองคิดว่าเคยไปทำอาหารให้คาบุรากิตอนไหน แต่ก็นึกไม่ออกจริงๆ
“ก็ช็อกโกแลตวาเลนไทน์ไง”
“เอ๊ะ! กินด้วยหรอคะ...!!!”
ฉันคาดไม่ถึงเลยจริงๆค่ะว่าคาบุรากิจะกินจริงๆทั้งๆที่ปกติปฏิเสธขนมทำมือของทุกคนมาโดยตลอด คงไม่ได้ไปปลุกความทรงจำอันเลวร้ายเกี่ยวกับการกินอาหารทำมือของนายนะ...
คาบุรากิกับฉันไปนั่งโซฟาประจำที่สโมสร คุยเรื่อยเปื่อยไปสักพักรอรถของเขามา เหมือนคาบุรากิจะจัดการปัญหาที่บ้านเรียบร้อยแล้วค่ะ ตอนนี้ก็คงกลับบ้านแล้ว
จริงๆฉันก็เสียวๆนะคะว่าเรื่องสลับร่างของสองคนจะถูกเปิดเผย หมอนี่ยิ่งมีความสามารถในการเข้าใจเชื่อมโยงเรื่องแบบนี้อยู่ด้วย เพราะงั้นการนอกเรื่องไปหน่อย แม้ทำให้สะเทือนใจเรื่องฝีมือการทำอาหารก็เถอะค่ะ แต่ปิดความลับไว้ได้ก็ดี
คาบุรากิพาฉันมาที่ร้านขนมที่ดูเหมือนร้านทั่วไปมากๆค่ะ ถ้าไม่ติดว่าคนในร้านท่าทางคนมีเงินสูง แต่ก็นะ แค่เห็นราคาในเมนูก็ไม่แปลกหรอกนะคะที่จะมีแต่คนแบบนี้ ถึงอย่างไรก็ตาม อาหารในร้านก็ดูอร่อยไม่น้อยเลยค่ะ
ฉันสั่ง Crémet d'Anjou และ Crème chiboust ตามจุดประสงค์ดั้งเดิมที่มาที่นี่
“เป็นแฟนกันใช่ไหมคะ” พนักงานถาม
“ไม่ใช่ค่ะ!” ฉันเผลอตอบออกมา
คาบุรากิมองฉันอย่างมีความหมาย ฉันก็เพิ่งนึกได้ว่าเขาคิดจะลองสั่งอาหารที่ให้เฉพาะมาเป็นคู่เท่านั้นนี่คะ ลืมไปเลยจริงๆค่ะ... จะว่าไป มาเป็นคู่ที่พูดถึงคือเป็นแฟนกันเท่านั้นหรอคะ
“เราไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เป็นคู่หมั้นกันครับ”
คาบุรากิรีบแก้เพื่อขนม ฉันก็ยิ้มๆพยักหน้าตาม เราจึงสั่งเมนูพิเศษของร้านที่สั่งได้เฉพาะมาเป็นคู่เท่านั้น ก็มี Petit fours ต่างสีสัน รูปร่างน่ารักหวานแหวว พอดีคำ รู้สึกกินได้หลากหลายดีจังเลยค่ะ ก่อนพนักงานจะเสิร์ฟ น้ำพุช็อกโกแลตที่วนๆราวกับน้ำตก ฉันจิ้มขนมแล้วเอาไปแหย่ๆน้ำพุนั่นดู สนุกดีเหมือนกันนะคะ Dobos Torta ก็ยอดเยี่ยมไปเลยนะคะ สัมผัสเนียนนุ่มของเค้กนี่ดีจริงๆ ครีมเนยช็อกโกแลตผสมผสานกับรสคาราเมลแผ่นบางได้อย่างดี จริงๆมีอีกหลายอย่างที่อยากลองอีกนะคะ แต่ถ้าร่างฉันขยายออกมานี้ก็ไม่ดี...
เมื่อสังเกตแล้วพอ เห็นพวกเรามาคู่ พนักงานจะช่วยกันทำขนมที่ดูน่ารักหวานแหวว สร้างบรรยากาศให้โรแมนติค แต่คาบุรากิก็วิเคราะห์ว่าชั้นของเค้กจะรสชาติละเอียดกว่านิดหน่อย และพูดถึงการโรยผงน้ำตาล ฉันไม่ค่อนเข้าใจนัก แต่ว่ามันอร่อยก็โอเคแล้วค่ะ
คาบุรากิมาส่งฉันที่ห้อง วันนี้ก็เย็นๆเกือบค่ำแล้ว ถ้าคาบุรากิยังไม่กลับอาจจะเดือดร้อนกันอีกก็ได้ เขาเพิ่งหนีออกจากบ้านมาล่ะนะคะ
ฉันนอนแปะบนเตียงอย่างเกียจคร้าน รู้สึกว่ามีเรื่องเกิดขึ้นเต็มไปหมดเลยค่ะ
ท่านแม่ท่านพ่อตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างแล้วนะคะ ลูกสาวคนเดียวของพวกเขาออกจากบ้านมาแบบนี้…
ฉันทวนเนื้อหาเรียน อยู่ๆก็มีคนเคาะประตู ใครกันนะมาเวลาดึกดื่นขนาดนี้ แล้วไม่คิดจะกริ่งกันบ้างเลยหรอคะ
พอเปิดออกมา ปรากฏว่าเป็นคาบุรากิ ฉันที่ตั้งใจจะไล่เขากลับไปในตอนแรกก็ชะงักเมื่อเห็นแววตาที่เหมือนใกล้จะร้องไห้ของเขา
พอปิดประตูห้องเรียบร้อย คาบุรากิก็โผเข้ากอดฉันไว้ และตัวสั่นๆเหมือนหวาดกลัวอะไรบางอย่าง
ฉันได้แต่ลูบๆปลอบๆอย่างไม่รู้ว่าเลยว่าเกิดอะไรขึ้น...
------------------ (จบตอน 26) --------------------
เพิ่งได้อ่านฟิคตำนานรักฯถึงตอนล่าสุด ไม่รู้โม่งฟิคจะต่อยังไงและมาเมื่อไหร่ แต่กูนึกพล็อตได้เลยมาเสนอสักนิด
หลังเรย์กะ(ในร่างคาบุ)เต้นรำกะเอ็นโจ(ในร่างเรย์กะ)แล้วมาคุยกัน คาบุ(ในร่างเอ็นโจ)ก็เข้ามาแทรกบอกว่ามีเรื่องจะคุยกะเอ็นโจ(ร่างเรย์กะ) เอ็นโจก็พูดเป็นนัยมาว่าเพลงเต้นรำรอบสองมาพอดี คาบุเลยต้องชวนเอ็นโจเต้นรำ
คนอื่นฮือฮาว่าเรย์กะได้เต้นกะคาบุแล้วยังได้เต้นกะเอ็นโจอีก!
ส่วนเรย์กะ(ร่างคาบุ) ก็ได้แต่มองแบบกลัวๆว่าไอ้สองคนนี้ทำบ้าไร กลัวโดนคนอิจฉาจนโดนกลั่นแกล้ง ต่างๆนานา
ทั้งสองเต้นรำพูดคุยได้สักครึ่งเพลง เอ็นโจ(ร่างเรย์กะ)ก็สะดุดลมล้มกลางงาน เรย์กะ(ร่างคาบุ)ตกใจจะเข้าไปดูอาการ เอ็นโจ(ร่างเรย์กะ)ส่งยิ้มให้ หันไปกระซิบยิ้มๆเรียกมาซายะ(ร่างเอ็นโจ) คาบุ(ร่างเอ็นโจ)หน้าซีด(?) แล้วอุ้มร่างเรย์กะขึ้นมาในท่าเจ้าสาวหันไปบอกเรย์กะ(ร่างคาบุ) ว่า"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันพาคิโชวอินไปห้องพยาบาลเอง" แล้วเดินอุ้มออกไปจากงาน
เรย์กะ(ร่างคาบุ) ช็อกค้าง คนในงานยิ่งฮือฮาว่าสองหนุ่มเพื่อนซี้เปิดสงครามศึกชิงนางแล้ว
เชี่ยโคตรกาว ไม่คิดว่าพิมพ์แล้วจะยาวงี้ นี่คิดได้เป็นฉากๆ 5555555555
>>937 อุ้มไหวเรอะ....//โดนต่อย
ทำไมเอ็นโจในร่างเรย์กะดูเป็นนางมารจังวะ 5555555555 เหมือนบีบบังคับให้คาบุชวนตัวเองเต้นรำ มีล้ม แถมกระซิบข้างหู รู้สึกได้ถึงความอ่อยแรงมาก เป็นเคะให้คาบุไปก็ดีนะเอ็นโจ ถถถถถถถถถ (จริงๆคงกระซิบเพื่อแบล็คเมล์นั่นล่ะ แต่มองภายนอกไม่รู้เรื่องอะไรก็เหมือนอ่อยกันอยู่เห็นๆ)
เห็นความเป็นนางมารของเอ็นโจร่างหญิง กูชักอยากเขียนยูริขึ้นมาเลยว่ะ เป็นเรย์กะคิมิดอลกับเอ็นโจหญิง นางมารปะทะนางมารน่าจะแซ่บ พล็อตประมาณว่าเรย์กะเกลียดเอ็นโจหญิงที่เป็นสิ่งขัดขวางความรักของตัวเองกับจักรพรรดิเลยอยากกำจัดไปให้พ้นทาง ส่วนเอ็นโจหญิงดูอ่อนแอ เปราะบาง แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่....
มีใครสนใจยูริคู่นี้มั้ย กูจะลองเขียนดู 555555
>>938 ไม่ใช่นางมาร เขาเรียกว่ามีมารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนต่างหากล่ะคะ! ใครจะยอมให้มาซายะมีข่าวกะคคุณคิโชวอินคนเดียวกันล่ะ
5555
แต่เอ็นโจสลับร่างกะเรย์กะแต่ละฟิคนี่โคตรจะมีความเนียน สมหญิงคุณหนูยิ่งกว่าเรย์กะสะอีกนะ...
จริงๆแล้วที่คอยสตอล์กคอยมองนี่จะเป็นเหมือนอิวามุโระรึเปล่าวะ
"จริงๆแล้ว... ผมแอบปลื้มผมลอนโรโคโค่ของคุณคิโชวอินมานานแล้วล่ะครับ" เอ็นโจในร่างเรย์กะกล่าวพร้อมสะบัดผมลอนโรโคโค่อย่างสง่างาม
โว้ยยยย ท่านเรย์กะกู โดนนกโดนไก่จองเวรขี้ใส่อีกแล้วเหรอ ถถถถถถถถ มีนางเอกที่ไหนอนาถเท่านี้มั้ยวะเนี่ย
อ๊ะ จะว่าเป็นนางเอกก็ไม่ได้ดิตอนนี้ โชว์แมน โชว์ป๋าใส่วาคาบะอีกแล้ว เอาตำแหน่งพระเอกไปเลยเหอะ
ท่านเรย์กะแจกเครื่องแบบให้วาคาบะจังเกือบครบชุดละนะ ต่อไปจะมีให้ถุงเท้าอีกมั้ย5555
อ่านฟิคคู่หูไปแล้วอ่านแปลไทยต่อที่กูงงเลย แยกกาวไม่ออก
สรุป วาคาบะคงเสร็จท่านเรย์กะจริงๆนั้นแหละ เล่นปักธงย้ำแล้วย้ำอีก มาเงียบๆเนียน ปล่อยให้ คาราบุกิกับประธานตีแย่งกันหน้าฉาก
เรือวาคาบะนี่นำทุกเรือไปไหนแล้วนะ
เริ่มสงสัยล่ะ เรือวาคาบะกับเรือท่านพี่นี่พวกเดียวกับเรือคานป่ะวะ
ขนาดวาคาบะจังยังถามเลยว่าอึนกอีกแล้วเหรอ โธ่ เรย์กะเอ๊ย5555555555555
/มุมมองโชโจ ว้าย ท่านเรย์กะพาสาวเข้าบ้านล่ะ แถมเข้าห้องส่วนตัวอีกตังหาก ตอนมาก็มารถคันเดียวกัน เกร้ด
เรย์กะนี่จะปักธงวาคาบะแบบปักแล้วปักอีก มิดแล้วก็ตอกเข้าไปอีก โอ่ยฟิน5555555 บ้านวาคาบะจังอยากเจอตัวอีก แหมถ้าสองคนนี้ต่างเพศกันน้าาาา
กูอ่านตอนใหม่แล้วขำ วาคาบะยังผอมว่าเธออีกนะเรย์กะ5555555555
สวัสดี อดีตโม่งสารบัญก่ะ
นึกได้ว่านอกจากสารบัญฟิคในกระทู้แล้ว ก็ยังมีเรื่องที่กูเคยรับไม้ต่อเขาอย่างสารบัญตัวละครด้วย...
ยกให้ทั้งโฟลเดอร์ไปเลยละกัน ใครใคร่อัพปรับแก้อะไรก็ลุยเอาได้เลยจ้ะ ที่กูทำล่าสุดน่าตอน178
โฟลเดอร์ Reika-sama : https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ?usp=sharing
อันนี้นับสรุปให้คร่าวก่อนๆ เผื่อมีใครมาโหวตใหม่จะได้ไม่ต้องเลื่อนเยอะ
ผลโหวตชื่อกระทู้ที่ 10
1. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับพิธีบูชายัญคานของเจ้าแม่ด้วยกาวถังที่ 10 >>834 >>890
///
2. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิของท่านเรย์กะ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ภาคมโนครั้งที่10 >>891
/////(/)
(วงเล็บนี่คือมีคนนึงบอกว่าชอบ ไม่แน่ใจว่าโหวตมั้ย)
3. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกาวฟรุ้งฟริ้งสีชมพู เรย์กะจังโดคิ โดคิ ยกกำลัง 10 ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ dkdk *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧ >>898 - 899
////
4. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : มหกรรมต่อ/อุด/แปะเรือ(กาว)ซุยรันแฟร์ สู้ต่อไป กัปตันเรย์กะ! >>900
/
5. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧ >>913
////////////
6. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับขนคิ้วเจ้าแม่ที่หายไป ขนเส้นที่10 >>915
/
โหวต 6 ให้กับความสร้างสรรค์ 5555
โหวต 2. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิของท่านเรย์กะ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ภาคมโนครั้งที่10
โหวต 6 // ตีลังกาหลบตีนท่านเรย์กะ
อย่าลืมปิดโหวตแล้วก็ตั้งมู้ใหม่น้า นี่ก็จะ970ละ /แวะมาบอกเฉยๆนี่ทำเองไม่เป็นหรอก55555
โหวต 2 ชอบคำว่าภาคมโน 55555
โหวต 6ๆ ขนคิ้วหาย 555555555555
ใน pixiv มีภาพ fan art ท่านเรย์กะที่คนไทยไปลงไว้ด้วย ปลาบปลื้มยิ่งนัก
ขออนุญาตปิดโหวตเลยละกันไหนๆก็ดูแนวโน้มไม่น่าเปลี่ยน
-----------------------------------------------------------
1. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับพิธีบูชายัญคานของเจ้าแม่ด้วยกาวถังที่ 10 >>834 >>890
///
รวม 3
2. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิของท่านเรย์กะ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ภาคมโนครั้งที่10 >>891
/////(/)/
(วงเล็บนี่คือมีคนนึงบอกว่าชอบ ไม่แน่ใจว่าโหวตมั้ย)
รวมวงเล็บด้วยละกัน 7
3. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกาวฟรุ้งฟริ้งสีชมพู เรย์กะจังโดคิ โดคิ ยกกำลัง 10 ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ dkdk *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧ >>898 - 899
////
รวม 4
4. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : มหกรรมต่อ/อุด/แปะเรือ(กาว)ซุยรันแฟร์ สู้ต่อไป กัปตันเรย์กะ! >>900
/
รวม 1
5. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧ >>913
///////////////
รวม 15
6. ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับขนคิ้วเจ้าแม่ที่หายไป ขนเส้นที่10 >>915
/////
รวม 5
------------------------------------
เพราะฉะนั้นกระทู้หน้า : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
กระทู้หน้า :
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
======
เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"
รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้
.
謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing
How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing
รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ
----------------------------------------------------------------------------------------
ปอลอ ใครใช้ justpaste.it เป็นจะแก้อันนี้ก็ได้เนอะ เราทำไม่เป็น ขอสรุปหัวกระทู้หน้าได้แค่เท่านี้//กราบโม่งสารบัญคนก่อน มึงช่างขยันยิ่งนัก ทั้งสารบัญทั้งฟิค
>>978 คิดว่าที่ >>973 บอกน่าจะอันนี้นะ
http://www.pixiv.net/member_illust.php?illust_id=62070468&mode=medium
ขอ ky นะ รู้ว่าจบประเด็นนี้นานแล้วแต่พึ่งมาอ่ะ
ส่วนตัวไม่ชอบริสัยแบบเอ็นโจตั้งแต่ตอนบอกเรย์กะว่าติดหนี้ตัวเองแล้ว
ผู้ชายอะไรคิดเล็กคิดน้อยจังวะ ดูเอาแต่ได้อ่ะ แต่เรย์กะช่วยใครก็ฟรีตลอด ดูแมนกว่าอีก
>>982 กูไม่รู้ว่ะ แต่กูว่าน่าจะเป็นที่การเลี้ยงดูของบ้านนั้นด้วย กูว่าบ้านเอ็นโจนี่ดูน่ากลัว
คือกูไม่ได้อ่านดิบแต่มีโม่งสปอยไว้ป่ะว่าที่ท่านเอ็นโจคบกับท่านคาบุรากิก็เพราะว่าดูเป็นคนตรงๆ คือมึงงงง เด็กต้องโตมาในครอบรัวแบบไหนถึงเลือกเป็นเพื่อนเด็กอีกคนเพราะเป็นคนตรงๆ (ถ้ากูจำสปอยผิดกรุณามาช่วยกูเก็บเศษหน้าด้วย...)
หรือตัวอย่างบ้านเอ็นโจอีกคนก็น้องยูกิโนะ อ.ฮิโยโกะยังไม่เฉลยว่าจริงๆแล้วน้องแกนิสัยยังไงกันแน่แต่มีใบ้มาเรื่อยๆ อย่างเช่น ตอนที่เรย์กะบอกยูกิโนะน่ารัก พวกคาบุกับเอ็นโจก็มีปฏิกิริยาแปลกๆ ไหนจะตอนที่คาบุบอกจะไปดูว่าตอนอยู่เปอติตน้องยูกิโนะจะทำตัวยังไง ไหนจะตอนทำหน้างงเรื่องซานต้า
(นี่ไม่นับอันที่กูคิดไปเอง อย่างเรื่อง ของฝากที่คาบุเอาไปให้ยูกิโนะตอนเข้าโรงพยาบาล คือต่อให้ท่านคาบุรากิในมุมท่านเรย์กะจะเพี้ยนประหลาดยังไง เวลาท่านคาบุรากิให้อะไรคือคิดแล้วว่าจะให้อันนี้กับคนๆนั้นนะ เช่น หนังสือกดจุดให้ท่านเรย์กะแบบนี้คือมองว่าท่านเรย์กะเมื่อยถูกมั้ย หรือตอนให้หนังสืออกหักคือท่านคบรก.ก็รู้อีกอ่ะ แล้วตอนไปงานเลี้ยงท่านเรย์กะก็บอกว่าท่านคบรก.สามรถทรีตผู้หญิงแบบปกติได้ คืออันนี้คือคิดว่าไม่น้องยูกิโนะชอบก็ต้องมีอะไรซักอย่างให้คาบุรากิเข้าใจว่าชอบอ่ะ อย่างเซตนักษัตรท่านเรย์กะงี้ แต่คือมันต้องมีสาเหตุอ่ะนึกออกมั้ย ท่านคาบุรากิไม่ใช่คนเด๋อด๋าขนาดนั้น)
โดยรวมๆแล้ว คือ ไอ้นิสัยของท่านจอมมารอ่ะอาจจะมาจากปมครอบครัวที่ยังไม่ออก
แต่แบบเราว่าบอกว่าติดหนี้มันก็นะ...ดูกร๊าวไปอีกแบบ คือมองภายนอกก็กรี๊ดแหล่ะ แต่ถ้าเป็นท่านเรย์กะ...ก็คงจะกรี๊ดเหมือนกันแต่คนละความรู้สึก5555 แต่ขอเถียงเรื่องเอาแต่ได้ได้มะ เราว่าการมองว่าช่วยคนอื่นเแล้วถือว่าเป็นหนี้มันคือพวกแล้งน้ำใจมากกว่าเอาแต่ได้ง่ะ
เอาแต่ได้ดูแรงไป5555
--------
เฮ้ย คือ พิมความเห็นไปก็แบบ มีเม้นนึงที่เคยบอกว่าฟิคทะลุมิติมองท่านคบรก.ขาดมาก คือใช่เลย เห็นด้วยมากๆ คือตอนพิมนี่เกือบจะยกตัวอย่างกาวละ ถถถ สับสนหนักมาก
งานดีมากโม่งฟิค สู้ต่อไป
//สาบานว่านี่เรือเอ็นโจ...ทำไมกูอวยคาบุรากิขนาดนี้วะเนี่ย
>>982 โดนบ้านเลี้ยงมาแบบนั้นมั้ง ตอนเรย์กะช่วยยูกิโนะ เอ็นโจยังบอกเลยว่าบุญคุณนี้ต้องตอบแทนอย่างแน่นอน กูเลยคิดว่าเป็นการปลูกฝังจากทางบ้านว่ะ ประมาณว่าบนโลกนี้ไม่มีใครช่วยใครฟรีๆหรอก ถ้าช่วยต้องมีผลประโยชน์หรืออะไรเป็นการแลกเปลี่ยนอะ มาเจอคนแบบเรย์กะที่ช่วยคนอื่นแบบบริสุทธิ์ใจ ฮีก็คงไปไม่เป็นเหมือนกันล่ะ อีกอย่างเอ็นโจมันไม่ใช่พวกอุทิศตัวเองเพื่อช่วยคนอื่นแบบเรย์กะด้วยอะดิ ถึงในมังงะจะชงคาบุกับวาคาบะก็เหอะ ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ตัวเองหรือคาบุเดือดร้อนยุ่งยากในภายภาคหน้าจะไม่เข้าไปยุ่งเด็ดขาด
จริงๆเอ็นโจพูดเรื่องหนี้บุญคุณแค่ไม่กี่ครั้งเองนะมึง ใช่ว่าจะเก็บทุกเม็ดทุกดอกตอนฉากทุกตอนอะไรขนาดนั้น ครั้งแรกก็โดนต่อยสั่งสอนไปแล้ว สงบเสงี่ยมขึ้นเยอะ ครั้งที่สองก็ที่เรย์กะแบกยูกิโนะนี่ล่ะ
>>982 กูก็ว่าเป็นเพราะที่บ้าน บ้านฮีดูลึกลับมากกก พ่อไม่กล่าวถึง ทำกิจการอะไรไม่มีบอก แต่ให้ความรู้สึกเป็นครอบครัวกดดันยังไงไม่รู้
สปอยดิบ
.
.
.
.
.
ถึงขั้นมีหนีที่บ้านมานั่งสิงอยู่ที่ซาลอน คืออัลไล บ้านมันต้องบรรยากาศแย่ขนาดไหนวะกูถึงกับสงสัย แต่ที่แน่ๆกูอยู่เรือคาบุส่วนนึงเพราะบ้านเอ็นโจ คือเรย์กะที่ดูเอ๋อๆบ๊องๆ แต่ก็ครอบครัวอบอุ่น มีพ่อเป็นทานุกิเฮฮา คุณแม่ที่ดูเป๊ะก็มีความรั่วแอบหลุดมาดตอนเรย์กะคิ้วแหว่ง สันนิษฐานมาแต่ละอย่างนี่บับบบ คือถ้าไม่ EQ สูงจนรั่วตามลูกสาวนี่คิดแบบนั้นไม่ได้นะเออ ท่านพี่ก็อ่อนโยนใจดี แม้ภายในใจจะบ่นน้องสาวแหลกแต่พอต่อหน้าก็ จ้ะ~~~ ยอมทุกอย่างกระทั่งกระเดือกอาหารที่ชีทำ คือดูชีวิตดีไม่มีอะไรต้องเครียดกับครอบครัว บ้านดูอบอุ่นอะ กูเลยไม่รู้สึกว่าบ้านเอ็นโจจะทำให้เรย์กะมีความสุขได้ ในขณะที่บ้านคาบุรากิยังดูโอเคกว่า มีดิบหลังๆเรื่องคุณพ่อคาบุรากิที่เป็นคุณลุงสุดเท่มาดจักรพรรดิตัวจริง แต่ยังเอาหนังสือที่มีโคโลนี่แมลงสร้างราชอาณาจักรอยุ่ในปกกลับบ้านจนวุ่นวาย มันก็ดูรั่วๆอะ ดูแบบไม่ได้เครียด จริงๆดูดีกรีความเพี้ยนพอกันกับเรย์กะของคาบุกูว่าที่บ้านก็ต้องมีส่วนนะ... คืออย่างน้อยก็ดูเหมาะกับเรย์กะมากกว่าความอึมครึมของบ้านเอ็นโจว่ะ ส่วนตัวสำรองกับท่านอิมาริ(หรือน้องชาย)นี่ทางบ้านกูก็ยังไม่รู้ว่าเป็นไงก็เลยไม่มีคะแนน แต่เท่าที่ออกตอนนี้กูบวกคะแนนเรื่องทางบ้านให้คาบุนำเอ็นโจขาด
>>985 ยังโว้ย กูยังตอกตะปูซ่อมเรืออยู่แบบช้าๆ(เพราะกูขี้เกียจ) แม้ตอนนี้ลูกเรือเอ็นโจจะแปรพักตร์ไปเกือบหมดแล้วก็ตาม จิตใจกูหนักแน่น ไม่เคยหวั่นไหวต่อคลื่นลมและคำเชิญชวนจากเรืออื่น ถถถถถถถถถถถถถถ กูว่าฮีน่าสงสารนะ เป็นคนที่ปกปิดอะไรหลายๆอย่างด้วยรอยยิ้ม
>>987 คือ ครอบครัวของเอ็นโจนี่ไม่ธรรมดาแน่ๆอะ เด็กหกขวบตามวัยมันก็ต้องใสๆร่าเริงๆใช่มะ แต่น้องแกรู้จักปั้นคำตอบออกมาให้ถูกใจคนอื่นแล้วอะ ต้องอยู่ในบ้านแบบไหนถึงจะออกมาเป็นสองพี่น้องนี่อะ ยิ่งตอนยุยโกะมาที่โรงเรียน ยูกิโนะบีบมือเรย์กะแน่นเลยนะ กูยังสงสัยไม่หายว่ายัยนี่ทำอะไรน้องเขาป่ะวะ
>>988 กูก็หวังแบบนั้นเหมือนกัน ความสดใสของท่านเรย์กะคงช่วยปัดเป่าความอึมครึมในบ้าน เป็นความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีได้อะ
ยังไม่มีคนตั้งมู้ใหม่ช้ะ งั้นเราตั้งนะ
>>988 แต่ว่ามีคนที่ทางบ้านเล็งไว้เป็นยุยโกะอีกนะมึงงงง คือกูไม่ได้อะไรกับว่าที่คู่หมั้น ผู้ใหญ่ดูๆกันไว้ บลาๆๆ แต่แบบนิสัยชี โอ้วมายยยย คือไม่โอเคอ่ะ แล้วคิดดูว่าบ้านเอ็นโจโอเคกับคนแบบนี้ กูนี่พอเห็นภาพบุคลิก ทัศนคติคนในครอบครัวเลยมึ้งงงง รู้สึกแบบถ้าโอเคกับยัยเฟคนี่ คงไม่ได้ว้าวอะไรกับความน่ารักจริงใจของเรย์กะเท่าไหร่ ดูไม่ใช่ประเด็นโฟกัสน่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มีฉากในงานเลี้ยงที่คาบุพาเรย์กะวนไปเจอเอ็นโจอยู่กับยัยนี่ แล้วนางก็ทำท่าล่องลอยถือแก้วเครื่องดื่มสีสวยๆอยู่ เรย์กะด้วยความไม่อยากให้เดดแอร์ก็ชวนคุยเรื่องของกินเรื่องเครื่องดื่มแนวๆแบบหน้าตาดูน่าอร่อยหนาก๊ะงี้ ยัยยุยโกะก็บอกมาแค่ว่าเอามาถือเพราะหน้าตาเครื่องดื่มมันเสริมลุคนาง เรย์กะก็พยายามแบบแต่มันก็อร่อยสินะ ยัยนั่นเมินจ้าาา คือแบบเดดแอร์กันไป กูว่ามารยาทโคตรแย่เลยนะแบบชนชั้นสูงด้วยกันแล้วเมินบทสนทนาอีกฝ่ายดื้อๆ เรย์กะก็ดูอึดอัดมากด้วย มันก็มีความเสียหน้าเบาๆกูว่า แถมคนเลือกของกินมาถือเพราะส่งเสริมลุคนางเอกล่องลอยอะไรของนางนี่แบบเออะ อะไรวะ กูไม่โอเคคคค มีความเฟคหาพรอพประกอบฉากมาก แค่เรื่องเล็กๆแบบเครื่องดื่มมึงยังต้องพยายามขนาดนี้ เรื่องอื่นจะขนาดไหนวะเนี่ย ปลอมมาก
>>990 ลิ้งก์นี้นะ https://fanboi.ch/webnovel/3689/
ปล.ฝากเม้นสุดท้ายวางระเบิดนิทรรศการเรือหน่อยสิ...มันอัปมงคลมากๆ คลด เคล็ดอะไรไม่มีอ่ะ
>>989 มึงมู้หน้าเรามาพยายามซ่อมเรือไปด้วยกันนะ
มาช่วยปั่นให้ไปทู้หน้าไวๆจ้ะ
>>989 >>992 เดี๋ยวกูหาไม้ หาตะปูมาเสริมนะพวกมึง TT /กอดสหายเรือเอ็นโจ
>>991 กูคิดว่าผู้ใหญ่ไม่รู้ธาตุที่แท้จริงของนางง่ะ.... คือเราเป็นคนอ่านเว้ย เราก็จะเห็นเรื่องหลายๆด้าน แต่ถ้าเราเป็นคนที่เผชิญเหตุการณ์นั้นๆ โดยที่เราไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังของคนที่เรารู้จัก เราก็จะจำภาพของคนนั้นในแง่ว่าเค้าปฏิบัติกับเรายังไงอะ ;-;
กูอยากให้ทุกคนใจเย็นๆก่อนนะ ตอนนี้เรื่องมันยังไม่ถึงไหนเลย ไม่รู้อ.ฮิโยโกะจะพาเรื่องไปทางไหน อย่าเพิ่งjudgeตัวละครที่ยังไม่ค่อยมีบทกันไปไวเกิน
>>995 อันนี้ก็อาจจะมั้ง
.
.
.
.
.
.
แต่คือกูเงิบตรงเวลาชีแสดงออกเด็ดๆนี่ก็ต่อหน้าเอ็นโจเลยนะ แบบก็ไม่ได้คีพลุคอะไรแสดงออกกันชัดๆไปเลยงี้ และไม่ปลื้มกว่าตรงที่เอ็นโจไม่ได้ช่วยอะไรเรย์กะเร้ย นางต้องไปพยายามส่งซิกให้คาบุช่วยพาออกจากวงแทน กูเลยเอิ่มกับประเด็นยุยโกะมากอยู่
จะปิดมู้ละ กูจะดูลงท้าย
เรือวาคาบะบันไซ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.