ถึงอย่างไรก็ตาม อยู่ๆเขาก็กลับมาพร้อมคิโชวอินที่หายไปพร้อมๆกัน ผมพยายามเค้นถามว่าเกิดอะไรขึ้น หมอนั่นก็ไม่ยอมบอกท่าเดียว ผมเลยบอกว่า “งั้นฉันบอกคิโชวอินนะว่านายชอบ” ก่อนจะวิ่งหนีไป หมอนั่นชะงักแล้วรีบวิ่งตาม
แค่คุยกับคิโชวอินนิดเดียว มาซายะก็รีบเข้ามาขัดทันที สุดท้ายคิโชวอินก็ต่อรองให้มาคุยในที่ที่เป็นส่วนตัวหน่อย ดูเหมือนว่าการที่นายออกจากบ้านเกี่ยวข้องกับคิโชวอินจริงๆด้วยนะ
“สรุปว่าเกิดอะไรขึ้นในสามวันที่ผ่านมากันแน่”
ผมพูด หันไปมองมาซายะ และดูท่าทางของคิโชวอิน ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ข้างๆคิโชวอิน
“รู้ไหมว่ามาซายะ...”
“หยุดนะ ชูสุเกะ!!!”
“นายก็บอกมาซะทีสิ รู้ไหมว่าที่บ้านนายวุ่นวายแค่ไหนตอนอยู่ๆนายก็หายไป และไม่มีใครติดต่อได้”
“...”
จะยังไงมาซายะก็ดูไม่ยอมบอกออกมาจริงๆแหะ...
“เป็นความผิดของฉันเองค่ะ”
คิโชวอินพูดขึ้น
“หืม หมายความว่าไงครับคุณคิโชวอิน”
ผมหันไปหาคิโชวอินแทน
“อื้ม... มันเป็นความลับระหว่างฉันกับท่านคาบุรากิน่ะค่ะ”
ทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ผมก็ยิ้มเย็นออกมา
“เรื่องที่ว่าทำให้คุณพ่อคุณแม่ของมาซายะเดือดร้อนล่ะนะครับ”
ผมค่อยๆใช้สายตากดดันให้คิโชวอินคลายความลับออกมา แต่ก่อนที่จะเริ่มพูดกล่อมต่อ อยู่ๆมาซายะก็คว้ามือคิโชวอิน แล้วพาวิ่งหนีไป ทั้งผมทั้งคิโชวอินต่างตกตะลึงกับการแก้ปัญหาไม่คาดฝันของหมอนั่น
ผมหาทั้งคู่ยังไงก็ไม่เจอ จนกระทั่งมาซายะมารอผมอยู่ด้วยตัวเอง และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับทาคามิจิ
“ฉันพอเข้าใจแล้ว...” ผมยอมรับแบบยิ้มขื่นๆ “นายโอเคใช่ไหม”
“อื้ม...แต่ว่าอย่าบอกคิโชวอินเรื่องนั้นเลย”
“เห็นด้วยล่ะนะ...”
ถ้าคิโชวอินรู้คงช็อกน่าดู ต่อให้เป็นผมก็ไม่คิดจะพูดเรื่องนั้นออกมาหรอกนะ
“นี่มาซายะ เมื่อไหร่นายจะบอกไปตรงๆซะทีน่ะ จะปล่อยให้ความสัมพันธ์ซับซ้อนแบบนี้ทำไม”
ผมตัดสินใจบอกเขา
“นายสามารถว่าฉันเรื่องนั้นได้ด้วยหรอ”
“กรณีฉันมันไม่มีทางเลือกซะหน่อย...”
“อ้า...ก็นะ”
“จริงๆฉันก็เคยเนียนๆบอกไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่ก็ไม่รู้ตัวเลยน่ะ”
“อ๋อ ตอนนั้นน่ะนะ...แต่ฉันว่ารีบบอกคุณคิโชวอินไปตรงๆเถอะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสอีกแล้ว...”
“ตอนนี้ฉันจีบยังไม่ติดเลย จะให้บอกรักก็เร็วไปนะ”
อ้า นั่นเป็นที่ผมพูดเองนี่นา... ขอโทษนะมาซายะ
“คุณคิโชวอินน่ะชอบนายมาตั้งนานแล้ว ต่อให้เสียความทรงจำก็ชอบนายไม่เปลี่ยนแปลงหรอกนะ แต่เพราะคิดว่านายยังชอบคุณทาคามิจิอยู่ก็เลยหลีกทางให้”
ทำไมรู้สึกเจ็บอย่างบอกไม่ถูกเลยนะ…
“คิโชวอินตอนเสียความทรงจำไม่ได้ชอบฉันหรอก...”
มาซายะพูดอย่างหดหู่ หมอนั่นใช้มาตรฐานอะไรในการดูน่ะ...
ผมอยากถามมาซายะว่าถ้าหากคิโชวอินได้ความทรงจำกลับมาเป็นคนเดิม นายจะยังชอบคิโชวอินอยู่หรือเปล่า แต่ผมกลัวคำตอบมากเกินกว่าที่จะกล้าถาม...
เย็นนั้นในสโมสร ผมเห็นคิโชวอินมานั่งข้างมาซายะ แล้วพูดคุยกันอย่างร่าเริง ผมไม่กล้าเข้าไปเลย
ผมได้แต่มองทั้งคู่อยู่ตรงนี้ล่ะนะ...