>>753 >>754 คือกูก็เข้าใจนะว่ามันเป็นที่สภาพแวดล้อมด้วยส่วนนึง แต่อีกส่วนมันก็เป็นที่เจ้าตัวด้วยนะ เพราะอย่างยูริเอะ ไอระงี้ ก็มาจากระดับเดียวกับคาบุอะถึงสนิทกันได้ตั้งแต่เด็ก แต่ไม่มีอะไรแนวนี้โผล่มา และแบบไปอยู่โฮมสเตย์มันก็ดูไม่ได้คุณหนูและไม่ยึดติดฐานะประมาณนึงแล้วอะ กลับกันมึงลองคิดภาพคาบุกับโฮมสเตย์... โคตรยากเลย มันคือก็หยิ่งประมาณนึงด้วยตัวมันเองด้วยอะ กูแอบขัดใจที่คนมองมันใส 55
ส่วนเรย์กะคือเป็นเคสพิเศษเพราะเป็นสามัญชนมาก่อน ถ้างั้นคนที่ดูไม่แบ่งแยกจริงๆ แบบไม่ได้สนที่ฐานะ ก็คงมีแต่ท่านพี่~~~ ....ซะที่ไหน!! คือแวบแรกกูคิดถึงท่านพี่มาก่อนเพราะอ่านจากมุมมองที่เคยเล่ามา แต่พออ่านดีๆนี่ชิบละ ดันมีแบบท่านพ่อท่านแม่เหยียดคนธรรมดา -ทั้งที่เค้าเป็นคนเอาเงินมาให้เรา- แนวๆนี้ กุแบบผงะเบาๆ ท่านพี่ววววว นี่มันเรียกว่าเป็นคนยุติธรรมแบบมองผลประโยชน์ป่ะวะ โอเคว่าอย่างน้อยก็ไม่ได้แบ่งแยกและดูถูก เราจะไม่พูดถึงที่มาแรงจูงใจในการเป็นคนดีละกันนะในจุดนี้ คือทั้งเรื่องมันแพนกล้องไปจับสังคมไฮโซ และบั๊กของทั้งเรื่องก็คงมีแค่เรย์กะคนเดียวที่ใสจริงๆจากภายในถึงภายนอกจะกาลีก็เหอะ กูชอบเรื่องนี้มากเลยตรงที่ฮิโยโกะซังเขียนมาแบบสบายๆ โทนเรื่องเอื่อยแต่รายละเอียดมันเยอะมากกกกอะ กูที่ชอบอ่านนิยายสืบสวนกับชอบดูหนังแนวนี้คือโคตรสนุกเลยตอนอ่าน จับจุดจิ๋วๆที่แทรกไว้ได้เยอะเลยยิ่งรู้สึกว่ามีมิติอะ แบบจะบรรยายนิสัยคนไม่ได้ต้องใช้คำบรรยายว่านิสัยยังไงเลย แค่บอกเล่าเหตุการณ์ไปเรื่อยๆคือนิสัยนี่แสดงออกมาเต็ม มันดูมีมิติมาก กูชอบบบบ อย่างท่านเรย์กะนี่กูก็เคยคิดว่ามาอยู่ร่างนี้ชาตินึงละ นางไม่มีทางคงตัวเองที่เป็นสามัญชนไปได้อะ อย่างมากมันต้องเป็นรูปแบบฟิวชั่น คือความเคยชินมันต้องฝังรากอยู่ละ พออ่านเจอขี้นกนี่โถววว สาบานว่าตอนชาติที่แล้วนางคงเคยเหยียบมาหลายพันกองขี้แน่นอนและคงไม่ได้สะเทือนใจอะไร ชาตินี้เหยียบไปคือแหยงสุดพลัง และดูไม่เฟคตรงที่พูดถึงเหยียบแล้วลื่น แบบดูอี๋จริงๆอะ ซึ่งมันโคตรจะคุณหนูม้ากกกกก สุดท้ายท่านเรย์กะก็ไม่ได้จะติดดินไปซะหมอะนะ แต่ก็น่ารักอยู่ดี 55
เออที่จริงมีคนนึงที่ไม่สนชนชั้นวรรณะฐานันดรและใดๆ ปฏิบัติกับทุกคนอย่างเท่าเทียมจริงๆไม่ว่าคนชั้นไหน นั่นคืออออออ ท่านอิมาริ~ เสมอต้นเสมอปลายไม่ว่าอีกฝ่ายจะรวยจนสูงต่ำดำขาวเชื้อชาติไหนๆ จะอ้วนจะผอม นี่แหละเจนเทิลแมนตัวจริง 55