>>737 อันนี้เป็นเรื่องนึงนะที่รู้สึกตงิดๆกับคาแรกเตอร์คาบุ คือมันเอ๋อได้ขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย แบบเรียนเก่งมากกกกแถมไม่ใช่แนวนักเรียนมุ่งทุนเลยสนใจแต่เรียนแบบวาคาบะ คือบ้านฐานะระดับนั้นแถมเป็นพวกสายเงินทุน เหมือนจะเก่งเลขอีก กุว่าเอาเข้าจริงมันไม่น่าใสๆไร้เดียงสาเท่าไหร่นะ คือธุรกิจสายเงินทุนนี่ถ้าซื่อใสคงเจ๊งว่ะ ซื่อตรงอะได้แต่ใสไม่ทันคนนี่ประหลาดอยู่นะ เป็นถึงทายาทสายตรงแถมลูกคนเดียว ยังไงก็ผู้สืบทอดชัวร์ มันเลยดูแบบแปร่งๆ คือบางอย่างที่ดูสามัญชนมากๆอาจจะมึนเหมือนปลาน็อคน้ำอันนี้ไม่แปลก แบบคัลเจอร์ช็อคอะ แต่ถ้าเรื่องอื่นยังใสนี่กูรู้สึกแปลกๆ กลัวจะเป็นคนไสยๆซะมากกว่า 55 อันนี้คงต้องรอดูต่อแต่สำหรับกูคิดว่าคาแรคเตอร์คาบุต้องมีอะไรมากกว่านี้ แถมที่มองว่าบื้อๆนี่เรย์กะมองอีกตะหาก นางยิ่งติดเลนส์โลกเบี้ยวอยู่ มองท่านพี่แสนดีได้นี่เอ๊ะ แถมมองตัวเองเป็นวีนัส กูนี่ขอตัดความน่าเชื่อถือ คือเอ็นโจคาแรกเตอร์ยังดูสมกับสภาพแวดล้อมมากกว่านะ แต่เรื่องส่วนใหญ่ไม่เฉลยเท่าไหร่ ปมโคตรจะเยอะ ที่บ้านทำอะไรก็ยังไม่รู้เลยยังวิแคะอะไรมากไม่ออก แต่รวมๆยังรู้สึกว่าบุคลิกไม่ได้ดูมีอะไรแฝง เพราะพวกประเด็นซ่อนนี่แบบประกาศให้รู้ชัดๆไปเลยว่ายังไม่บอกนะจ๊ะ ประเด็นตรึม 55 อีกอย่างคือนิสัยคาบุที่มันช่างสังเกตระดับโมเลกุล จากปกติพวกช่างสังเกตมากๆนี่ไม่น่าแบ๊วว่ะ คือวาคาบะแบ๊วจริงเพราะแม่งไม่สังเกตโลกรอบตัวเลยไง ถถถ จนเรย์กะยังต้องส่งจดหมายให้ทั้งที่นร.นอกคนอื่นเข้ามายังพออ่านบรรยากาศได้นะ คาบุนี่โคตรตรงข้ามอะ ช่างสังเกต จุกจิกกับดีเทล ความจำดีมาก คือถ้าเป็นหนังนี่แนวพวกนักสืบหรือนักวิเคราะห์จิตวิทยาอาชญากรชัดๆ กูโคตรข้องใจกับความไสยนางจริงๆ แถมบางทีก็มีกลิ่นอายหยิ่งอยู่นะแบบฮีดูรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนอีกระดับ จะว่าไม่คิดเรื่องฐานะทางโลกอะไรเลยนี่ไม่น่าละ
.
.
.
.
มีตอนไปทัศนศึกษายุโรป แล้ววาคาบะอยากเข้าไปซื้อของในซุปเปอร์มาเก็ต คาบุมาเล่าให้เรย์กะยังมีอะไรแนวๆซุปเปอร์มาเก็ตเนี่ยนะ เป็นเธอคิดจะเข้าไปหรอ อ่านแล้วกูชะงักแบบเฮ้ยยย เมิงแอบดาร์กหน่อยๆป่ะวะเนี่ย นี่มันก็แยกชนชั้นอยุ่นะ คือไม่ใช่ดูถูกคนอื่น แต่ก็รับรู้ว่าคนละระดับหับตัวเองอยุ่อะ จนเรย์กะบอกว่านางก็ชอปไปเท่านั้นแหละเงิบไปเลย จบด้วยการขอให้พาไปมั่ง กูรู้สึกว่ามันคือยอมรับเพราะเรย์กะที่รู้สึกว่าเป็นคนระดับเดียวกันยังเห็นด้วยกับการแวะซุปเปอร์มากกว่า เพราะงั้นมันไม่ใสสสสแน่นอนอีคาบุ จริงๆแอบหยิ่งเหมือนกันเหอะ