ky ลงฟิคแบบมึนๆ
-------
ในโรงเรียนซุยรันแห่งนี้มีนักเรียนชื่อดังเป็นพิเศษอยู่หลายคน หนึ่งในนั้นก็คือลาสต์บอสของพวกผู้หญิง คิโชวอิน เรย์กะ
คุณหนูตระกูลคิโชวอิน สมาชิก Pivoine ถ้าทำให้คิโชวอิน เรย์กะขุ่นเคืองก็เท่ากับเป็นศัตรูของผู้หญิงทั้งหมด ดูเหมือนว่าเธอจะมีอิทธิพลกว้างขวางขนาดนั้นน่ะ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะมีองครักษ์สาวคอยติดตามเป็นเงาราวกับเทพฟูจินไรจินอยู่สองคน
แต่ก็นะ
แม้จะอยู่โรงเรียนเดียวกันมาหลายปี แต่พวกเขากับผมเหมือนเป็นเส้นขนานที่ไม่มีทางบรรจบกัน จนกระทั่ง ม.5 แล้ว ได้ใกล้ชิดสุดก็เพียงคำเล่าลือจากเพื่อนฝูงและรุ่นน้องเท่านั้น
มีอยู่ครั้งหนึ่งรุ่นน้องที่เพิ่งเข้าชมรมมาใหม่ก็วิ่งรี่หน้าซีดเข้ามาในห้องชมรมบอกว่า พลาดไปมีเรื่องกับรุ่นน้องในชมรมของคิโชวอิน เรย์กะเข้าซะแล้ว พาให้ทุกคน กระทั่งรุ่นพี่ในชมรมหน้าซีดตาม เกรงว่าจะโดนหางเลขไปด้วย ผมเองก็แอบหวาดผวาไม่ใช่น้อย แต่ในฐานะเอสและว่าที่ประธานของชมรมคนต่อไปแล้วก็ต้องทำเข้มแข็งไว้ ผมเลยเรียกให้ทุกคนลงสนามไปซ้อมเตะบอลเพื่อการแข่งขันที่ใกล้เข้ามาจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ท้ายที่สุดก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น คิดว่าคิโชวอินคงจะไม่ได้ติดใจอะไรเรื่องนี้นัก
พอถึงการแข่งขันในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ชมรมเราก็ได้รับชัยชนะได้สมกับที่ฝึกซ้อมมาตลอดเทอมจากโค้ชต่างประเทศที่ทางโรงเรียนจ้างมา แล้วผมเองก็ทำคะแนนได้ดีตลอดฤดูการแข่งโดยไม่พลาดสักเป้า จนได้ลงในบทสัมภาษณ์ในหนังสือพิมพ์กีฬาชื่อดังของประเทศในฐานะของ"เอสแห่งซุยรันผู้ไร้พ่าย" คนในครอบครัวและคนรู้จักต่างกล่าวชื่นชมไม่ขาดสาย ทางโรงเรียนเองก็ได้มอบทุนก้อนโตให้เป็นรางวัลที่ได้ชัยชนะมา พวกเราจึงตัดสินใจเหมาร้านอาหารทั้งร้านเพื่อเฉลิมฉลอง
...นอกจากนั้นก็แอบสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอร์มาดื่มสักหน่อยให้สมกับเป็นการฉลองชัย แน่นอนว่าเรื่องนี้สั่งกำชับทุกคนในชมรมเป็นอย่างดีว่าห้ามให้ใครรู้เรื่องนี้เป็นอันขาด
พอเปิดเทอมใหม่ ผมก็ได้รับมอบตำแหน่งขึ้นเป็นประธานชมรมฟุตบอลแทนประธานรุ่นพี่ รุ่นพี่กำชับอย่างหนักหน่วงว่าอย่าให้ชมรมไปมีเรื่องกับพวก Pivoine อย่างเด็ดขาด เพื่อนๆในชมรมต่างร่วมยินดีกับผม กระทั่งเพื่อนร่วมชั้นปีและรุ่นน้องนอกชมรมเองก็ให้ความเคารพและชื่มชมผมเป็นอย่างดี การได้เป็นที่โด่งดังเป็นรู้จัก ช่างเป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ
นอกจากนั้น ก็ยังคงได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคิโชวอิน เรย์กะมาเนื่องๆจากเพื่อนผู้หญิง ไม่ว่าจะเป็นข่าวกับคาบุรากิ มาซายะ ผู้มีฉายาว่าจักรพรรดิ นอกจากจะเป็นตระกูลขุนนางชั้นสูงเก่าแก่แล้ว บรรยากาศความน่าเกรงขามและบารมีที่แผ่ออกมาชวนให้รู้สึกว่าจะต่อต้านคนๆนี้ไม่ได้เลย
หรือว่าจะเป็นเอ็นโจ ชูสุเกะ ผู้ที่ยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตรกับทุกคน จนได้ฉายาว่าองค์ชาย แม้ว่าจะดูเข้าถึงได้ง่าย แต่ก็ยังคงมีบรรยากาศที่น่าเกรงขามแอบแฝงไม่ต่างจากจักรพรรดิที่เป็นเพื่อนสนิทสักนิด
แต่ก็นั่นล่ะ พวกเขากับผมเหมือนเป็นเส้นขนานที่ไม่มีทางบรรจบกันอยู่แล้ว มันก็เป็นเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับผมอยู่ดีล่ะนะ
ทั้งที่คิดไว้แบบนั้น...
ในหลังเลิกเรียนของวันหนึ่ง เหล่าหัวหน้าชมรมแต่ละแห่งก็มาชุมนุมกันในห้องประชุมใหญ่เรื่องงานเทศกาลโรงเรียน ผู้ดำเนินการประชุมคือสภานักเรียน
วันนั้น อยู่ๆเส้นที่เคยคิดว่าเป็นเส้นขนานก็หักดังเป๊าะ แล้วเทลงพาดตัดผ่านเส้นตรงใกล้ๆกัน
"ชมรมงานฝีมือทำไมไม่ทราบคะ"
เสียงพัดสะท้อนก้องไปทั้งห้องดัง พรึ่บ พรั่บ
คิโชวอิน เรย์กะถือพัดอยู่ในมือนั้นน่าเกรงขามสุดๆ เธอก้มลงเล็กน้อยอย่างสง่างามอแนะนำตัวว่าเป็นหัวหน้าชมรมงานฝีมือ เข็มกลัดดอกโบตั๋นที่ปกเสื้อเบลเซอร์เปล่งประกายวิบวับ แม้ริมฝีปากจะยิ้มแย้ม แต่ดวงตานั้นไม่ได้ยิ้มไปด้วย ดูราวกับมีออร่าที่บ่งบอกไม่ถูกเปล่งออกมาจากร่างกาย บรรยากาศความน่าเกรงขามที่ชวนให้รู้สึกว่าจะต่อต้านไม่ได้เลย สมกับที่ผู้คนขนานนามว่าจักรพรรดินี
ผมเพิ่งจะเคยประจันหน้ากับเธอตรงๆเป็นครั้งแรก แววตาที่จ้องมองมานั้นราวกับบดขยี้มนุษย์ให้เป็นป่นผุยผง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจจะถอดถอนสายตาออกไปได้เลย
เธอเยื้องย่างเข้ามาใกล้ อ้อมมาด้านหลัง ผมจะหันกลับไปมอง พัดในมือของเธอก็แตะลงบนไหล่ ทำเอาหัวใจกระตุกและสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอเอาพัดเคาะไหล่ผมเบาๆเป็นจังหวะ เอ่ยชมเชยผลงานของชมรมฟุตบอล แต่จากนั้น...
"จะจองที่ทั้งร้านเพื่อฉลองชัยชนะก็ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ แต่ก็ควรจะเคารพกฎหมายในฐานะผู้ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะบ้างนะคะ ใช่ไหมเอ่ย คุณหัวหน้าชมรม? รสชาติของเหล้าฉลองชัยเป็นไงบ้างคะ"
"เอ๋..."
พัดที่เคาะเป็นจังหวะคงที่นั้นแนบชิดที่ลำคอ รู้สึกชาวาบไปทั่วสรรพางค์
กระทั่งเรื่องที่คิดว่าปิดซ่อนไว้สนิทแล้ว แต่จักรพรรดินีก็ยังล่วงรู้ได้
อันตราย! น่ากลัวสุดๆไปเลย!
นี่ซินะความรู้สึกของความพ่ายแพ้... เอสผู้ไร้พ่ายอะไรกันล่ะ... แพ้ซะแล้ว...