เพราะมาชวนคุยเรื่องของหวานนั่นแหละค่ะ! ฉันก็เลยเผลอตัวตอบไปซะได้---!
ได้ยินเสียงแว่วๆ “ท่านคาบุรากิกับท่านคิโชวอินสนิทสนมกัน!” “เหมาะสมกับราวกิ่งทองใบหยก!” ฮือ พลาดซะแล้ว ฉันพลาดอีกแล้ว! ไม่น่าเผลอตัวมาคุยกับจอมมารเลย! ฉันเครียดเลยต้องทานขนมหวานเข้าไปอีก เขาบอกว่าความหวานจะช่วยลดความเครียดนะคะ! เพราะงั้นมันต้องกินๆ!
“คุณคิโชวอิน”
“คะ?!”
“เมื่อกี้ในห้องรับรองคุยอะไรกับมาซายะงั้นเหรอ”
ฉันลังเลเล็กน้อย “...เรื่องคุณทาคามิจิน่ะค่ะ”
เอ็นโจส่งเสียง หืม ออกมาก่อนจะเงียบไป
หือ...หมอนี่เป็นอะไรไปน่ะ?! ถามแล้วอยู่ๆก็เงียบ! แบบนี้มันเสียมารยาทนะ...หรือว่า เอ็นโจชอบวาคาบะจังงั้นเหรอ!? อ๋า จริงสิ ในมังงะเองถึงจะไม่มีส่วนบรรยายความรู้สึกเอ็นโจเอาไว้ก็เถอะ แต่ถ้าไม่มีนายตัวสำรอง เอ็นโจเองก็จัดอยู่ในพระรองแสนดีได้คนนึงเลยล่ะ
ความรู้สึกแบบเพื่อนสนิทชอบผู้หญิงคนเดียวกันก็เลยยอมถอยแล้วคอยช่วยเหลืออยู่!
เป็นนายเองก็ลำบากจังนะ เอ็นโจ
“อันที่จริงแล้ว...”
เอ็นโจเกริ่น
“มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะพูดออกไปหรอก คุณคิโชวอินต้องสัญญาก่อนนะว่าจะไม่เอาไปบอกมาซายะ”
พูดมาอย่างนี้ก็ยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่ว่าเรื่องอะไรกัน!
“ค่ะ จะไม่เอาไปบอกแน่นอนค่ะ”
เอ็นโจพยักหน้า “คุณทาคามิจิชอบคุณประธานนักเรียนคนนั้นน่ะ”
...ห๊า?!
...ห๊าา?!?!
...ห๊าาาาา?!?!?!
“หา อะไรนะคะ?”
“คุณทาคามิจิเคยมาปรึกษาผมเรื่องนี่น่ะ เห็นว่าผมน่าจะช่วยได้”
วาคาบะจัง! วาคาบะจัง! วาคาบะจัง! ทำไมถึงไม่มาปรึกษาฉันบ้างล่ะคะ?! ร..หรือว่าเห็นฉันเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทองก็เลยไม่ยอมมาปรึกษา?! ไม่น้า น..นี่มันต่างจากในมังงะเลยนี่คะ! วาคาบะจังชอบนายตัวสำรอง...แล้วคาบุรากิล่ะ!
แต่ไม่ว่าจะโลกนี้หรือโลกคิมิดอลเอ็นโจก็รับหน้าที่พ่อสื่อตลอดเลยนะ...เป็นนายเองก็ลำบากจังนะ เอ็นโจ
“ค..คือเมื่อกี้ในห้องรับรองท่านคาบุรากิ...” ฉันบอกเล่าเหตุการณ์ในห้องรับรองเมื่อครู่ให้เอ็นโจฟังอย่างหมดเปลือก เอ็นโจฟังแล้วทำสีหน้าเคร่งเครียด หมอนี่คงเป็นห่วงเพื่อนสนิทตัวเองมากแน่ๆ ไอ้เจ้าบ้านั่น...ชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วงจังเลย!
“...มาซายะคงยังไม่ลืมหรอกนะว่าอยู่ในร่างผมน่ะ...”
เอ็นโจพึมพำ ฉันปัดความคิดเมื่อครู่ทิ้ง จอมมารไม่ได้ห่วงเพื่อนตัวเอง แต่ห่วงร่างตัวเองต่างหาก!
“แล้ว...แล้วจะทำยังไงต่อเหรอคะ?”
“หืม...คุณคิโชวอินเป็นห่วงด้วยเหรอ?”
เอ็นโจส่งยิ้มมาให้ แต่เป็นรอยยิ้มที่แฝงแววกดดันทางอ้อม กรี๊ด รอยยิ้มแบบนั้นมันอะไรกันคะ!
“เอ๊ะ...เอ่อ ก็ ก็ไม่รู้ว่าถ้าคนใดคนหนึ่งเป็นอะไรขึ้นมา กลไกการสลับร่างจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฉันยังอยากกลับร่างอยู่นะคะ”
“อืม...”
เอ็นโจส่งเสียงในลำคอเล็กน้อย ก่อนจะแย้มรอยยิ้มหวานออกมา เป็นรอยยิ้มหวานที่เคลือบไปด้วยยาพิษ...
“ผมสงสัย”
สงสัยอะไรค้า---!
“ถ้าคุณคิโชวอินเป็นห่วงจริง...”
ก็บอกแล้วไงว่า---!!!
“คุณคิโชวอินเป็นห่วง ‘มาซายะ’ ในร่างของผม หรือเป็นห่วงร่าง ‘ผม’ ที่มีมาซายะอยู่”
“...”
“คุณเป็นห่วงใครกันแน่ครับ...คุณเรย์กะ”
-----
ฉับ!
