ต่อจาก >>570-575 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
สอบมิดเทอมเสร็จแล้ววววว (ถึงจริงๆมีสอบย่อยต่อก็เถอะ... แต่อันนั้นเดี๋ยวค่อยอ่านวันสองวันก่อนสอบ 5555) โมเม้นต์คาบุรากิเยอะมากระหว่างสอบ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ 555555 อะไรคือเรย์กะตื่นเต้นกับหนังสือกดจุด โถถถถถ
ป.ล. ภาษาอาจจะแปลกไป ทั้งนี้เป็นเพราะโดนดาเมจจากสอบจนสมองเริ่มเซ...
..............…….....
ในโลกก่อน ดวงด้านความรักของฉันจะเหี่ยวแห้งเอามากๆเลยค่ะ มาโลกนี้ นอกจากไม่ดีขึ้นแล้ว เหมือนกลายเป็นหายนะต่อคนมาชอบหรือไปชอบมาซะเอง...
ไม่มีใครบอกฉันว่าเกิดอะไรกับประธานฟุตบอล จริงๆพวกผู้ชายแค่เข้าใกล้ก็ทำหน้าสยองหวาดกลัวใส่ฉัน ทำไมกันนะคะ...
ฉันลองถามเพื่อนๆ แต่ก็ไม่มีใครรู้เลยค่ะ ดูเหมือนประธานชมรมฟุตบอลไม่ได้หยุดเพราะแค่เป็นหวัดซะด้วยนะคะ
เมื่อวันก่อนฉันจะถามเพื่อนผู้ชายในห้องที่อยู่ชมรมฟุตบอล เขาก็หน้าซีดตัวสั่น ร่ำร้องขอความเมตตา จนฉันไม่กล้าถามต่อ เป็นอะไรกันไปคะเนี้ยยยยย?!
หรือพวกผู้ชายตอนนี้กำลังคิดว่าถ้าเกิดมาผูกพันรู้จักกับฉันแล้วจะโดนคำสาปอะไรสักอย่าง! แงงงง ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะคะ ถึงแม้เมื่อวานก่อน ฉันเห็นนารุคุงใส่เฝือกอยู่ก็เถอะ... มันแค่เรื่องบังเอิญค่ะ ฉันไม่ได้นำคำสาปอะไรมาจริงๆนะคะ!!!
ฉันบ่นเรื่องนี้กับคาบุรากิในสโมสร หมอนั่นก็ยิ้มแปลกๆ แต่ก็เคร่งขรึมอย่างบอกไม่ถูก
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่คาบุรากิจะได้พูดอะไร เอ็นโจก็โผล่มาพร้อมยูกิโนะ ความสนใจทั้งหมดบนโลกใบนี้ของฉันเบนไปหาเทวดาน้อยทันทีเลยค่ะ
"คุณพี่เรย์กะ สวัสดีฮะ!"
"สวัสดีจ้ะ ยูกิโนะคุง!"
ฉันยิ้มอย่างยินดีให้เทวดาน้อย รู้สึกดีขึ้นจากเรื่องหดหู่ทั้งหลายทั้งปวงจริงๆนะคะ ยูกิโนะคุงเดินเข้ามาหาฉันพร้อมรอยยิ้มสดใส เยียวยาหัวใจอันบอบช้ำอ่อนล้าของฉันได้อย่างดีเลยค่ะ!
พอฉันถามว่าทำไมวันนี้ถึงมาที่นี่ ยูกิโนะคุงก็บอกว่าอยากมาขอบคุณเรื่องเทียนที่ฉันให้ ตอนนี้เทวดาน้อยวางมันไว้ในห้องนอนด้วยค่ะ ใจฉันละลายไปกับความน่ารักสดใสของเทวดาน้อยเอามากๆ
สมาชิกในสโมสร พอเห็นยูกิโนะคุงก็รุมเข้ามาหา ยูกิโนะคุงเลยวุ่นกับการแนะนำตัว แต่รอยยิ้มเทวดาก็ไม่จางหายไป ดูน่ารักน่าเอ็นดูไปหมดเลยค่ะ บรรยากาศในห้องก็สว่างไสวอย่างเห็นได้ชัด สาวๆในห้องต่างถามคำถามยูกิโนะคุงอย่างกระตือรือร้น และให้คนเอาชากับขนมมาเสิร์ฟ
ฉันมองยูกิโนะคุงด้วยรอยยิ้มอย่างไม่รู้สึกตัว พอเอ็นโจนั่งลงข้างๆเลยสะดุ้งเล็กน้อย
มานั่งอะไรตรงนี้คะ ไปนั่งข้างเพื่อนนายสิ! ฉันได้แต่แอบขยับหนีเอ็นโจเล็กน้อย หลบไกลมากก็ไม่ได้เพราะติดคาบุรากิที่นั่งอยู่อีกข้าง...
โลกก่อนยังพอว่า แต่โลกนี้ฉันกลัวความเป็นจอมมารของเอ็นโจเป็นพิเศษจริงๆ เรย์กะ คิโชวอินเป็นศัตรูอันดับหนึ่งของเขานี่นา... แค่คิดก็สยดสยองไปหมดแล้วค่ะ ถึงจะชินขึ้นมานิดหน่อย และเขาเองก็ยืนยันว่าจะไม่ทำอะไรฉันถ้ายังไม่ทำอะไรเพื่อนเขาและวาคาบะจัง แต่ก็อดระแวงไม่ได้จริงๆค่ะ...
คาบุรากิทำหน้ามุ่ย ฉันขอโทษที่นั่งคั่นกลางระหว่างเพื่อนนายนะ... สลับที่กันไหมคะ...
“ยูกิโนะอยากเจอคุณคิโชวอินให้ได้เลยน่ะ เลยพามา”
เอ็นโจพูด เนื้อหานั้นปัดเป่าความกลัวต่อจอมมารของฉันได้อย่างดี
ยูกิโนะอยากเจอพี่หรอ ทั้งๆที่พี่ทำให้ยูกิโนะคุงเดือดร้อนแท้ๆ น่ารักจังเลยนะคะ ยังเป็นเด็กดีเหมือนโลกก่อนทุกประการ ทำไมคนเขียน KimiDolce ไม่ใส่บทยูกิโนะคุงลงไปนะคะ หรือว่ากลัวพลังความน่ารักของเทวดาน้อยจะกลบรัศมีผู้ชายทุกคนในเรื่องหมด กลายเป็นตัวละครที่เป็นที่นิยมแซงหน้าพี่ชายตัวเองและจักรพรรดิพระเอกเรื่องไม่เห็นฝุ่น
“เอ๋ งั้นหรอคะ ดีใจจังเลยค่ะ”
ไม่นึกเลยนะคะว่าในโลกนี้จะมีโอกาสได้รู้จักยูกิโนะคุงแบบนี้ด้วย ดีจริงๆเลยค่ะ ไม่ว่าโลกไหน ถ้ามียูกิโนะคุงอยู่ก็ไม่เลวร้ายเลยนะคะ เอะเฮะเฮะ
หลังจากนั้นเอ็นโจก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก แค่ยิ้มแย้มตามปกติ น่ากลัวจังเลยค่ะ...
คาบุรากิที่นั่งอยู่ข้างฉันเริ่มพูดเรื่องพายแอปเปิลที่คนเอามาเสิร์ฟวันนี้ ฉันรีบคว้าโอกาสเปลี่ยนเรื่องไปคุยเกี่ยวกับขนมในสโมสรกับเขาทันที แต่หลังยังเสียววาบๆกับการนั่งข้างๆเอ็นโจอยู่ อย่างน้อยเขาก็น่าจะไม่กล้าทำอะไรฉันต่อหน้าน้องชายหรอกมั้งคะ...
นานทีเดียวกว่าเหล่าพี่สาวจะปล่อยตัวยูกิโนะออกมา เทวดาน้อยบอกว่าครั้งหน้าจะพยายามวาดลาเต้อาร์ตให้ฉันด้วยตัวเองล่ะค่ะ เอ๋ แสดงว่าที่เอ็นโจวาดลาเต้อาร์ตรูปกระต่ายให้ฉัน ไม่ได้เอาน้องมาบังหน้าแล้ววางยาฉันอะไรอย่างงั้นแหะ ขอโทษนะคะที่เข้าใจผิด...