Fanboi Channel

>>907 หรือจะเป็นเกมส์จีบท่านเร​ย์​กะกัน วาคาบะน่าจะได้ค่าความรักสูงปี๊ด

>>907 คงเป็นเกมนี่เน้นการปักธง(ทุกอย่าง) แล้วมีสกิลติดตัวที่กดยกเลิกไม่ได้คือการทำลายธงที่ปักไปภายในระยะเวลาสั้นๆ(สกิลดูเหมือนไม่ส่งผลต่อธงมิตรภาพ) ผู้สร้างแลดูซาดิสเนอะ

มาส่งกาว ขอเป็นมุมมองบุคคลอื่นบ้างนะ
***- สมาชิกชมรมฟุตบอลไร้ชื่อ -***
ผมชื่นชมรุ่นพี่ในชมรมฟุตบอลของผมมาก
รุ่นพี่ทั้งเล่นฟุตบอลเก่ง ทางบ้านฐานะดี ทีเกียรติประวัติยาวนานแม้จะไม่ได้เป็น Pivoine แต่ก็เอ่ยชื่อตระกูลได้อย่างไม่อายใครแถมยังได้เป็นกัปตันทั้งที่อายุน้อยด้วย หัวจิตหัวใจกล้าหาญใหนจะเรื่องต่อยตีที่ไม่เป็นรองใคร ถึงจะไม่เคยไปตีกับใครเขาก็เถอะนะ
ตัวผมเองเข้าซุยรันมาตั้งแต่ ม.ต้นด้วยโควต้านักฟุตบอลถึงจะแอบใช้เส้นสายของทางครอบครัวให้ได้มาด้วยก็เถอะเพราะขี้เกียจทำข้อสอบ แหมก็ไม่อยากจะคุยหรอกนะว่าผมน่ะเล่นฟุตบอลเก่งใช้ได้เลยล่ะซุยรันเลยยอมโอนอ่อนให้โควต้าน่ะ มีไม่มากหรอกที่ลูกคุณหนูระดับผมจะมีฝีเท้าเยี่ยมยอดขนาดนี้ แต่หลังเข้าซุยรันมาก็ทำให้รู้ว่าผมน่ะคิดผิด ชมรมฟุตบอลของที่นี่น่ะของจริง มีการจ้างเทรนเนอร์ต่างประเทศกับโค้ชทีมชาติมาด้วยแหละ
และความอวดดีหยิ่งผยองในฝีเท้าของผมก็โดนรุ่นพี่สยบแบบราบคาบในวันแรกที่เข้าชมรม ตั้งแต่ตอนนั้นมาไม่นานผมก็ตัดสินใจแล้วว่าจะติดตามรุ่นพี่ไปจนถึงที่สุด นี่แหละยอดชายในอุดมคติ!!!

แต่มาพักหลังๆ ยอดชายในอุดมคติคนนั้นกำลังตัวสั่นอยู่ที่ม้านั่งตัวสำรอง
รุ่นพี่ที่เป็นแบบอย่างคนนั้นกำลังนั่งจ้องดอกไม้อะไรสักอย่างสีแดงพลางพึมพัมว่า 'จักรพรรดินีทรงกริ้วแล้ว ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดี ต้องบวงสรวงอะไรเจ้าแม่จึงจะพอพระทัยนะ ไม่น่าเลย พลาดแล้ว พลาดแล้ว พลาดแล้ว พลาดแล้ว โธ่เว้ย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย'
จริงๆ รุ่นพี่เองก็ซึมๆ มาตั้งแต่ตอนที่มีประชุมชมรมแล้วล่ะนะ แต่ตอนนั้นอาการยังไม่หนักเท่านี้ คงเพราะรู้สึกผิดที่แย่งพื้นที่ในร่มมาไม่ได้ล่ะมั้ง ความรับผิดชอบสูงสมเป็นรุ่นพี่จริงๆ

อ๊ะแต่ถ้าพูดถึงจักรพรรดินีก็ต้องหมายถึงยัยนั่นสินะ คิโชวอิน เรย์กะ
อา......ไม่ผิดแน่มีคำว่าเจ้าแม่หลุดมาด้วยนี่
ว่ากันว่าในซุยรันน่ะมีชายหญิงสามคนที่ห้ามเข้าไปเป็นศัตรูด้วย
หนึ่งคือจักรพรรดิ
หนึ่งคือองค์ชาย
หนึ่งคือจักรพรรดินี
ก็เคยเป็นมาทั้งสามคนแล้วน่ะแหละ บอกตามตรงว่าเชื่อไม่ได้ทั้งหมดหรอก
ยอมรับนะว่าคาบุรากิน่ะมีออร่าที่สามารถทำให้ผู้คนโอนอ่อนยอมสยบได้ เหมือนราชาปีศาจที่มีเนตรมารยังไงยังงั้น ทรงอำนาจ ดุดัน ยิ่งใหญ่สมชื่อจักรพรรดิแต่คนแบบนี้น่ะอยู่ไกลตัวเกินไป ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีทางได้ร่วมงานด้วย
ส่วนเอ็นโจ ว่าไงดีล่ะ เหมือนเป็นคู่ขั้วตรงข้ามกับจักรพรรดิล่ะมั้ง ใบหน้ายิ้มแย้มเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นดูอบอุ่นสมฉายาองค์ชายแต่ขอโทษทีเหอะ แกหลอกคนอื่นได้แต่หลอกสายตาของผมไม่ได้หรอก ไอ้หมอนี่น่ะมันมารร้ายชัดๆ ถ้าในเกมก็คงประมาณบอสลับหลังปราบบอสใหญ่ได้ล่ะมั้ง เหมือนพวกตัวประกอบจืดจางที่ยืนกุมไข่อยู่ข้างๆ จอมมารเวลาต่อสู้แต่เวลาจอมมารแพ้ก็จะโดดกระซวกจอมมารจากด้านหลังแล้วเผยตัวออกมาสู้กับผู้กล้าด้วยความโกงแบบไร้เหตุผล
ทำไมถึงมั่นใจน่ะเหรอ?
ก็ไม่ได้อยากจะอวดอะไรหรอกนะแต่ทางบ้านของผมน่ะร่ำรวยมาด้วยธุรกิจมืด หลังพยายามมาหลายปีดีดักถึงพึ่งจะปลด"ชื่อเสีย"ของตระกูลล้างมือออกมาจากวงการน้ำโคลนได้จนสามารถส่งลูกชายเข้ามาเรียนซุยรันเพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ดีของผู้นำตระกูลรุ่นต่อไปไงล่ะ ตอนยังเด็กน่ะเคยเจอคนที่มีออร่าคล้ายๆ เอ็นโจมาเยอะเพราะงั้นไม่มีทางมองผิดแน่
แต่แหม การที่ต้องมาคอยเรียกพวก Pivoine ว่าท่านนู่นท่านนี่เนี่ยให้ตายยังไงก็ไม่ชินแฮะ

เอาเถอะ สำหรับสองคนข้างบนผมได้เจอและได้พิสูจน์มาแล้วว่าเป็นของจริงเลยไม่คัดค้านอะไรและพยายามเลี่ยง
แต่กับยัยคิโชวอินอ่ะไม่ใช่
วงหน้ายิ้มละไมล้อมด้วยผมหลอดเข้ากับรูปหน้า เดินเฉิดฉายอย่างงามสง่าไปวันๆ พร้อมกับพวกผู้หญิงตามเป็นพรวนนั่นแหละที่ยัยนี่เป็น บอกตามตรงว่าความรู้สึกแรกที่ได้เจอจักรพรรดินีคือตกใจในความจืดชืด ที่ตกใจยิ่งกว่าคือยัยจืดชืดแบบยัยนี่ดันมีข่าวลือมากมายไม่ซ้ำเรื่อง ที่ฮาที่สุดคงเป็นเรื่องใช้พัดตบกลุ่มของยัยสาวแกลทั้งกลุ่มจนราบคาบอันเป็นที่มาของฉายาเจ้าแม่กาลีนี่แหละ

จะขำตาย ใช้พัดตบคนทั้งกลุ่มเนี่ยนะมันจะเป็นไปได้ยังไง
อ้อที่ว่าจืดไม่ได้หมายความว่ายัยนี่ไม่สวยหรอกนะ ทั้งสวยทั้งสง่าสมเป็นลูกคุณหนูขนานแท้เชี่ยๆ อ๊ะ เผลอติดนิสัยสบถตอนเด็กมาซะได้ แต่ช่างมัน ในความคิดส่วนตัวผมเองสรุปออกมาได้ว่ายัยนี่อ่ะแค่สวยเท่านั้นแหละ ตอนอยู่ไกล้ก็ไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรแบบจักรพรรดิเลย ไม่รู้สึกว่ามีออร่าอะไรด้วย ดังนั้นการที่ได้เห็นรุ่นพี่ต้องมาสติแตกเพราะยัยนี่แล้วเลยยิ่งยอมรับไม่ได้
ยัยนี่ต้องเล่นกลโกงอะไรสักอย่างกับรุ่นพี่แหง บางทีอาจจะวานให้คุณโคะโทลูกพี่ลูกน้องที่ซ่องสุมกองกำลังระดับที่จะปฏิวัติแผนก ม.ต้น-ม.ปลาย เมื่อไหร่ก็ได้เป็นคนลงมือทำบางอย่างแน่ๆ
แต่พูดถึงคุณโคะโทแล้วก็รู้สึกแปลกใจที่เธอคนนี้ยอมลงให้กับยัยคิโชวอินทั้งที่นิสัยออกจะแรง
คุณโคะโท ริรินะน่ะเหมือนคลื่นลูกใหม่ ทั้งห้าวหาญเหี้ยมเกรียมจนไม่นึกว่าเป็นเด็กผู้หญิง ใจกล้าบ้าเลือดถึงลูกถึงคนท้าชนดะไม่เกี่ยงชั้นปีแบบไม่สมกับเป็นลูกคุณหนู แต่พออยู่ต่อหน้ายัยคิโชวอินแล้วคุณโคะโทคนนั้นกลับไม่ต่างจากลูกแมวซึนเดเระขี้อ้อนซะอย่างนั้น ไม่เข้าใจจริงๆ
ยังไงก็ตาม ปริศนาทั้งหลายแหล่น่ะจะจบแค่วันนี้เท่านั้นแหละ
หลายวันมานี้ผมได้ใช้อำนาจรวมถึงคนของผมสืบเสาะเรื่องราวเกี่ยวกับยัยคิโชวอินมา ก็มีเรื่องราวต่างๆ ที่กรองแล้วว่าเป็นจริงรายงานเข้าหูมาหลายเรื่องนะ
อย่างมีเบ๊เป็นเอสของชมรมยูโดสุดเถื่อนที่พร้อมน้อมรับบัญชาของยัยนี่อย่างไม่บิดพริ้วแม้จะเป็นการแต่งหญิงก็พร้อมสนอง ไอ้นี่ก็ตัดสินได้ง่ายๆ เลยว่าคงโดนเงินฟาดหัวแน่ๆ
ไม่ก็มีลูกน้องเป็นพวกกุ๊ยหัวทองที่เป็นหัวโจกแก๊งค์ดังย่านชินจูกุคอยเป็นมือเท้ารับบัญชา ข่าวนี้หลุดมาเพราะมีคนเห็นหัวโจกที่ว่ามาขอขึ้นเงินสนับสนุนตอนงานโรงเรียน เฮ้อ อ่อนหัดจริงๆ ยัยนี่ เรื่องการเลี้ยงดูสวะพวกนี้ต้องทุ่มบ้างสิ ไม่รู้จักสำนวนเลี้ยงทัพพันวันรึไง
ที่เหลือก็เป็นข่าวลือรักใคร่ๆ ไร้สาระ และคงเพราะหน้าตาน่ารักนั่นแหละมั้งเลยเป็นข่าวว่าทั้งจักรพรรดิกับประธานนักเรียนต่างก็สนใจยัยนี่ทั้งคู่ ช่างเป็นผู้หญิงที่มีดีแค่หน้าตาจนอยากจะขำเสียจริง
แต่ก็ด้วยสายข่าวจึงทำให้รู้ว่ายัยนี่เวลาไปชมรมงานฝีมือจะไม่มีบริวารตามไปด้วย เป็นโอกาสเหมาะที่จะเค้นถามสั่งสอนที่สุดแล้ว
บริวารที่ว่าคือเด็กผู้หญิงสองคนรู้สึกจะชื่อคาซามิ เซริกะกับอิมามุระ คิคุโนะล่ะมั้ง สองคนนี้เหมือนคู่หูไรจินกับฟูจินที่จะคอยเป็นหัวหอกคอยยกพวกไปจัดการเรื่องต่างๆ แทนยัยนั่น ได้ยินว่าทำงานได้เบ็ดเสร็จชนิดว่าเลขาชั้นหนึ่งยังอาย ว่ากันว่าที่ฉายาเจ้าแม่กาลียังไม่ไปเข้าหูยัยนั่นก็เพราะความสามารถในการควบคุมข่าวสารของสองคนนี้นี่แหละ ไม่รู้ว่ายัยคิโชวอินฟาดหัวสองคนนี้หนักขนาดใหนถึงได้ยอมทำงานเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้
แต่ก็อย่างว่า บริษัทของยัยนี่ถูกบริหารโดยจอมมารธุรกิจอย่างคิโชวอินทาคาเทรุนี่นะ ถ้าไม่นับตระกูลคาบุรากิหรือเอ็นโจที่มั่นคงล้นฟ้าแล้วเนี่ย ชื่อตระกูลคิโชวอินก็นับว่าหนึ่งในตองอูเลยล่ะ

น่าอิจฉาจังน้า ถ้าเล่นเกมกาชาคงมีเงินมาเปย์หาฮัสแบนโอะไม่อั้นแหง

ระหว่างที่คิดแบบนั้นก็เดินตามยัยคิโชวอินกับไรจินฟูจินไปเงียบๆ เพราะต้องการให้ไม่สะดุดตาก็เลยปฏิบัติการเดี่ยว และเพราะใว้ใจใครไม่ได้เลยต้องลงมือเอง แต่ใว้ใจเหอะลูกพี่ ไม่สิตอนนี้ยังเป็นรุ่นพี่อยู่นี่นะ ความวิตกของรุ่นพี่ผมจะสะสางให้เอง
โอ๊ะ ใกล้ละๆ พอเดินเลี้ยวโค้งที่หัวมุมโน้นไรจินฟูจินก็จะแยกตัวจากกาลีสินะ หมูตู้จริงๆ ว่าแล้วก็เร่งฝีเท้าอีกนิดดีกว่า
ในตอนที่คิดแบบนั้นแล้วเดินเลี้ยวตามไปที่หัวมุม
อิมามุระกับคาซามิก็ยืนนิ่งอยู่หลังยัยคิโชวอินแล้วทั้งคู่ก็ค่อยๆ หันมามองผมช้าๆ ถึงจะเป็นระยะห่างเกือบห้าเมตรผมก็มองเห็นได้ชัดเจน
อิมามุระหันมาจากด้านขวาโดยก้มหน้านิดหน่อย วงหน้านั้นไร้อารมณ์แม้แต่มุมปากก็ไม่กระตุกราวกับมองทะลุตัวผมไป
คาซามิหันมาจากด้านซ้ายองศาคอแหงนเล็กน้อยทำให้สายตามองต่ำ แววตาฉายแววสังเวช แสยะปากยิ้มเยาะราวกับมองหนอนแมลงขยะสด
ยัยคิโชวอินไม่ได้หันกลับมาด้วย แต่นั่นไม่สำคัญแล้วเพราะข้างหน้ายัยคิโชวอิน ไม่สิข้างหน้าคิโชวอินมีร่างของบุคคลที่ได้ฉายาองค์ชายอยู่
ใบหน้ายิ้มแย้มแต่ไม่ใช่รอยยิ้มอบอุ่น มันเป็นรอยยิ้มของพวกเสนาธิการจอมวางแผนชัดๆ แววตาส่องประกาย ถ้าตาไม่ฝาดมองดูแล้วมันส่องประกายแดงชาดราวกับจะแผดเผาตัวผมให้เป็นจุล

ไม่ดีแล้ว แผนแตกงั้นเหรอ ได้ยังไงกัน

ไม่ได้การ แบบนี้คงต้องตีเนียนถอนตัวไปก่อนแล้วค่อยคิดหาแผนอื่น ถ้าเป็นตอนนี้เรายังไม่ได้ทำอะไรลงไป พวกนั้นเองก็มีชื่อเสียงค้ำคอคงไม่ผลีผลามทำอะไรหรอก บ้าเอ๊ย นี่สินะความหมายของฉายาจักรพรรดินี
พยัคฆาหุ้มหนังแกะ ปกปิดตัวตนขับเคลื่อนเบื้องหลัง แม้แต่จอมมารก็เอามาใช้เป็นแขนขาได้ น่ากลัวเกินไปแล้ว
ใจเย็นๆ ตัวผม ถอยกลับอีกไม่กี่ก้าวก็จะพ้นสายตาน่าสยองของมารร้ายเอ็นโจแล้ว อย่าพึ่งสั่นสิขาของผม
-----------------------------------------------------------------------------------------------
"อา น่าสยองจริงๆ ให้ตายสิ"
ผมพูดออกมาด้วยความรู้สึกหลายๆ อย่างทันที่ที่ถอนตัวออกมาเอาหลังพิงกำแพงตรงทางเลี้ยวมุมห้องได้
หึหึหึ ให้ตายสิท่านคิโชวอิน เรย์กะ ย่อมได้หมากตานี้ผมขอยอมรับว่าพ่ายแพ้ จะยอมรามือเรื่องล้างแค้นให้รุ่นพี่ไปก่อนก็ได้ คงต้องขอยอมรับแล้วล่ะว่าท่านคือจักรพรรดินี คุณโคะโทเองคงไม่ถูกหลอกด้วยรูปลักษณ์ภายนอกสินะเลยยอมสยบ คนเราต้องเรียนรู้จากบาดแผล หึหึหึ วันนี้ผมได้เติบโตขึ้นแล้ว
"นี่...นายน่ะช่วงนี้รู้สึกจะตามวอแวคุณเรย์กะนี่"
ระหว่างที่หลับตาคิดอะไรแบบนั้นก็มีเสียงดุๆ ก้องกังวานดังขึ้นด้านหลัง
เมื่อลืมตาหันไปมองก็พบกับแววตาเหี้ยมหาญกดดันของคุณโคะโท ริรินะพร้อมเหล่าเพื่อนพ้อง
"มีจุดประสงค์อะไร"
คุณโคะโทริรินะเอามือกอดอกช้าๆ จ้องมองมาด้วยสายตาคมกริบราวกับจะพุ่งเข้ามากระซวกได้ทุกเมื่อ ทำยังไงดี
พอเหลียวซ้ายแลขวาหาตัวช่วยก็พบกับความเสียวสันหลังอีกครั้ง
รอยยิ้มสบายๆ ใบหน้าอ่อนโยน แต่จ้องมาที่ผมราวกับมดปลวก
อา นี่น่ะเหรอการเดินหมากของจักรพรรดินี
รุกฆาตแม้แต่ทางเสมอก็ไม่มี
เรื่องยอมแพ้ก็คง....
"ศัตรูของคุณเรย์กะ"
อา เรื่องยอมแพ้นี่หมดหวัง ผมรับรู้เรื่องนั้นจากเสียงใสๆ ของคุณโคะโทที่ดังขึ้นพร้อมๆ กับการก้าวเดินผ่านไปของเอ็นโจโดยไม่เหลียวมอง
คนเราต้องเรียนรู้จากบาดแผลสินะ
"ต้องกำจัด"

- แต่ดูท่าบาดแผลนี้คงถึงตาย -

***- ด้านคิโชวอิน เรย์กะ -***
ริรินะไปก่อเรื่องอีกแล้ว ให้ตายสิเด็กคนนี้ พักหลังห็นว่าทำตัวดีขึ้นมาหน่อยเลยวางใจที่ใหนได้กลับไปเล่นงานเด็กในชมรมฟุตบอลจนถึงกับขอย้ายโรงเรียน ที่รู้เรื่องนี้ก็เพราะจู่ๆ หัวหน้าชมรมฟุตบอลมาก้มกราบขอขมาหน้าห้องแหละนะ
พอไปถามเจ้าตัว เจ้าตัวกลับแอ่นอกยอมรับเสียอย่างนั้น เลยทำใจยักษ์เอาเอาอาวุธสงครามที่เอบเอามา(พัด)เคาะหัวไปที ปรากฏว่านอกจากจะไม่เป็นไรแล้วยังลูบหัวป้อยๆ ยิ้มแหะๆ หน้าแดงไม่รู้สึกรู้สาอะไรอีกซะงั้น
ฮึ้ยยยยยย อะไรกันนายตัวสำรอง ไม่เห็นจะเป็นอาวุธพิฆาตสักนิด
แต่ก็ช่างเถอะ วันนั้นถ้าไม่เพราะเอ็นโจชวนไปงานเลี้ยงจนไม่รีบเผ่นหนีคงเข้าไปห้ามทัพทันอยู่หรอก
โชคดีที่คิคุโนะกับเซริกะช่วยหาเรื่องแถเลยพอฉากตัวหลบมาได้แต่ก็อดไปชมรมเลย เฮ้อ แบบนี้จะถือว่าบกพร่องในหน้าที่ประธานมั้ยเนี่ย
เครียดจังเลย แบบนี้คงต้องไปหาอะไรกินแล้ว

>>910-913 นายตัวประกอบชมรมฟุตบอลคิดถูกแล้วเรย์กะน่ะไม่ใช่บอสหรอก แต่คนรอบข้างน่ะโคตรจะบอสเลย
เราไว้อาลัยให้นายนะ เพราะดูท่าแล้วแผลคงไม่มีวันหาย 555555

>>697

>>910-913 น่าสงสารมาก ตกลงโดนทำอะไรไปวะน่ะ 555

>>912 ทำไมดูทำงานกันเป็นทีมจังวะ ถถถถถถถถถถ กูชอบโมเมนต์แบบนี้จริงๆ ดูเหมือนองค์กรร้ายๆซักอย่างในหนังเลย

>>910-913 แกะน้อยเรย์กะเป็นแกะจริงๆนะะ ทำไมทุกคนมองเรย์กะแบบนี้!
อ่านจบอยากได้กาวประธานชมรมฟุตบอลกับเรย์กะเลยล่ะค่ะ กรี๊ด หนุ่มเลือดร้อนนักรักกับจักรพรรดินีแกะน้อย5555555

>>910-913 เป็นองค์กรร้ายที่ตัวหัวหน้าไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่ใดเลยสักนิ๊ด 55555

การสันนิฐานบางอย่างของนายตัวประกอบก็ถูกนะ แต่บางอย่างก็มโนไป๊ 555

แปลล่าสุดคบรก.เอาหนังสือกดจุดให้ เลยรวบรวมดูว่าใครเคยให้อะไรบ้าง ไม่แน่ใจว่าครบมั้ยแฮะ?

------

<< ของที่คาบุรากิ ⇨ เรย์กะ >>
• หนังสือรวมบทกลอน
• หนังสือกดจุด

<< ของที่เอ็นโจ ⇨ เรย์กะ >>
• ของฝากในนามของค่าปิดปาก (คุกกี้โทจิมโบ, บิสกิตน้ำตกเคเก็น, ซาละเปาจุไก)
• กรงไม้สานใส่หิ่งห้อยหนึ่งตัว
• ลาเต้อาร์ตลายกระต่ายในงานโรงเรียน

<< ของที่ยูกิโนะ ⇨ เรย์กะ >>
• อโรม่าแคนเดิลกับผ้าขนหนู ยี่ห้อเดียวกับที่เอ็นโจใช้
• ลาเต้อาร์ตลายวัว

<< ของที่วาคาบะ ⇨ เรย์กะ >>
• ยากิโซบะ
• มองบลังค์ (จากแม่วาคาบะ)
• ข้าวแกงกะหรี่ 1 คำ(จาน)
• Bûche de Noël แทนคำขอบคุณ

<< ของที่เรย์กะเคยให้ >>
• (⇨ คาบุรากิ) กล่อง Guimauve รสพีช
• (⇨ ยูกิโนะ) หนังสือนิทานเด็กเรื่อง "โรงเตี๊ยมแห่งป่าชูเพซัลท์"
• (⇨ ยูกิโนะ) เซ็ตเค้กพิสตาชิโอจิ๋ว
• (⇨ อุเมวากะ) ช็อคโกแลตวาเลนไทน์(ให้เบียทัน)
• (⇨ อุเมวากะ) กระเป๋าใส่เบียทริซสีฟ้าลายดอกทานตะวัน มีชื่อ "Asuka&Beatrice"
• (⇨ อุเมวากะ) ตุ๊กตาเบียทริซที่เรย์กะทำ
• (⇨ วาคาบะ) ใบชา, กาแฟ และเครื่องเขียนตอบแทน(ที่ซักชุดให้)
• (⇨ วาคาบะ) รองเท้าเก่าที่เรย์กะเคยเหยียบขี้นก
• (⇨ ประธานชมรมฟุตบอล) ดอกโบตั๋น

------
วาคาบะน่าจะเก็บแต้มเรย์กะได้มากสุดละ... มีแต่ของกิน 5555
เรย์กะไม่เคยให้อะไรเอ็นโจเลย???

>>921 ดูแบบนี้แล้วอุเมวากะกับวาคาบะมาแรงสุดๆ ส่วนเอ็นโจนี่โคตรน่างสาน ไม่เคยได้อะไรตอบแทนเลยวะ

>>921 จอมมารผู้ไม่เคยได้รับของตอบแทน ถถถ

>>921 โถ วงวารเหลือเกิน คุณชายของบ่าว เขาได้ของจากเจ้าแม่กันหมดแล้ว ส่วนนายให้อะไรไปเขาดันไม่เห็นค่า ไม่เห็นความหมายเลยซักแอะ กูยังร้าวรานไม่หายกับอาร์ตลาเต้ที่ถูกคนทิ้งจนแหลกเละ พร้อมกับคำพูดแค่คนเคยเห็นหน้า ปวดใจแทนจริงๆ

>>924 หิ่งห้อยที่ถูกเอาไปปล่อยอย่างไร้เยื่อใยด้วยนะมึง หรือจักจั่นที่บินมาเกาะหัวนางจะเป็นเอ็นโจที่ถอดวิญญานมาวะ ถถถถถถถ

กูขอ ky หน่อยนะ คือกูเล่นเดอะซิมส์ค่ะ แล้วหมาบ้านกูมันมีลูกกันสามตัวพอดี กูก็เลยตั้งชื่อว่าเรย์ทัน ไซซายะ ชูสุมอยด์

คือซิมส์สัตว์เลี้ยงเนี่ย กูจะสั่งอะไรไม่ได้เลย กูก็เลยปล่อยมันเล่นกันเอง
ทีนี้กูลองมาดูค่าความสัมพันธ์ ปรากฏว่าเรย์ทันกับไซซายะสนิทกันมาก5555555 แบบค่าเต็ม 100 ในขณะที่ชูสุมอยด์ ไม่สนิทกับใครเลย5555555555

ชีวิตมีความปลีกวิเวก55555555 แต่ก็เห็นชอบไปวอแวเรย์ทัน แต่เรย์ทันชอบไปเล่นกับไซซายะ (...)

ท่านเอ็นโจของกูว ทำไมชีวิตน่าเศร้าแบบนี้คะ55555555555

>>925 เชี่ย นึกถึงตอนนึงในนูเบขึ้นมาทันที ที่คนถอดวิญญาณเป็นแมลงออกไปหาแดกตอนกลางคืน หรือเอ็นโจจะมีความสามารถแบบนั้น....สยองชิบหาย
>>926 ขนาดซิมส์ก็ยังเป็นงี้เลยเหรอวะ มันจะน่าสงสารเกินไปแล้ววววววววววววว

>>922 อุเมวะกะนี่ ตุ๊กตาแฮนด์เมดเชียวนะ กระเป๋าก็สั่งทำเชียวนะ(ปักชื่อ)
>>925 เป็นวิญญาณพยาบาทซินะ
>>926 โอ้ยยยยย แม่งงง 5555 เอ็นโจควรเลิกเป็นซามอยด์ เป็นนกไปเลยดีกว่า ถ้าจะนกขนาดนี้ 55555555555

>>926 วงวารมาก ถถถถถ

>>921 ยิ่งเห็นยิ่งสงสารเอ็นโจจริงๆว่ะ จะน่าอนาถเกินไปแล้วนะ ถ้าเป็นผลโหวตตัวละครที่น่าสงสารที่สุดในเรื่อง เอ็นโจต้องได้ที่หนึ่งแน่ๆ
จะเข้าหาเรย์กะต้องใช้ของกินนะ เป็นของใช้หรืออุปกรณ์โรแมนซ์ๆทั้งหลาย นางไม่รู้สึกรู้สาอะไรหรอก แต่ทางที่ดีเอาหนังสือสาปแช่งให้น่าจะตรงใจกว่า แล้วก็ไปสวดมนต์สาปแช่งด้วยกันกับนาง รับรอง เรย์กะตกหลุมรักชัวร์ๆ 5555555555555555555555

>>921 ดูแล้วอุเมวากะได้กำไรสุดเลยนะ ไม่เคยให้อะไรได้ของมาตั้งสามอย่าง ถ้าจอมมารกูที่ให้เค้าไปสามแต่ไม่ได้อะไรคืนมาเลยรู้นะ... ไม่อยากคิด55555555555

เออใช่ >>931 ทักแล้วถึงนึกได้
อุเมวากะเคยให้ ปานีโน่ (แชนด์วิชอิตาลี) ไส้แฮมสดและผัก (ขอโทษที่ขโมยซูชิไข่ไป)
แล้วก็ในงานโรงเรียนตอนที่นายตัวสำรองมาคุยเพราะนึกว่าเรย์กะโดนข่มขู่ เรย์กะก็มีเล่าว่าอุเมวากะเลี้ยงขนมหวาน ตอนแทนกระเป๋าเบียทริชที่เรย์กะให้
(นี่ก็ให้แต่ของกินล้วนๆ พอกะวาคาบะ 5555)

แปลไทยตอนล่าสุด คาบุรากิทำคะแนนเว้ยยย น่ารักอ่ะมึง มันดูแบบใส่ใจในแบบของนางอ่ะ สาวเจ้าเขาดูเหนื่อยๆ ก็เอาหนังสือนวดกดจุดมาให้ น่ารักว่ะ 555555 กูเอ็นดู

>>932 จะเพิ่มค่าหัวใจท่านเรย์กะให้เปย์ขนมเยอะๆสินะ ไม่งั้นก็ต้องเข้าหาด้วยความโชตะ

>>934 ยิ่งของกินสามัญชนๆท่านเรย์กะยิ่งชอบ55555555555

>>934 ถ้าพาไปแดกบุฟเฟ่ต์ล่ะ ค่าหัวใจจะเป็นยังไง

>>936 น่าจะพุ่งกระฉูดในวันเดียว แล้วหลังจากนั้นสักพักก็จะโดนสาปแช่ง เพราะอ้วนขึ้น 555555555

>>936 ค่าหัวใจคงจะเต็ม max แน่ๆอ่ะมึง

>>937 ต้องอ้วนไปด้วยกันค่าหัวใจจะไม่ลด ถ้าท่านเรย์กะอ้วนคนเดียวโดนเมินแน่นอน

ดีใจเอ๋ยดีใจจังของท่านเรย์กะนี่มันจิบิมารุโกะจังชัดๆ55555555555555555

>>933 เนาะะะะ ใส่ใจแบบที่ไม่ใช่แค่ถามว่าเป็นไรไหมเฉยๆอะ (ไม่ได้กระทบใครนะ ถถถถ) คือนี่ต้องเป็นห่วงแล้วเก็บไปคิดอะ ถึงได้เอาของมาให้แบบนี้ได้ เป็นเด็กดีจังนะคาบุรากิ//ลูบหัว

มึง สรุปมู้ใหม่ชื่อไรเนี่ย จะครบพันแล้วนะเว้ยย ปิดโหวตยังว้า

>>936 ดูตัวอย่างได้จากอิชิโนะคุระเป็น case study นะ
>>941 ไม่ค่อยกระทบเล้ยยยย
ทำไมสรุปไอเทมไม่มีรุ่นพี่โทโมเอะอ่ะ ลายนั้นก็ให้ของเยอะนะ

>>943 ขี้เกียจทำเลยทำตัวหลักๆไว้ก่อน... 5555 ไม่งั้นก็ต้องมีท่านพี่ ท่านอิมาริ ริรินะ ... ฯลฯ

>>941 ว๊ายยย ตอนนี้จอมมารไปนั่งซึมที่มุมห้องแล้วค่ะะ ให้อภัยเขาเถอะนะ เด่วมาล่มเว็บอีก55555555555

>>944 สายเปย์หนักสุดน่าจะท่านพ่อ ได้ไอเท็มตุ๊กตาทานุกิ ผ้าคลุมเข่า กับถุงเท้าลายทานุกิเป็นการตอบแทน

อัพเดทคะแนนต่อจาก >>865
>>434 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือรักหักเหลี่ยมโหด ครั้งที่ 9
= >>803, >>809, >>814, >>878

>>436 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
= >>801, >>807, >>808, >>810, >>813, >>824, >>825, >>826, >>827, >>829, >>854, >>869, >>870, >>874

>>806 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับจักรพรรดินีผู้สูงส่งสง่าบนคาน คานที่ 9
= >>811, >>812

ปิดไปเลยละกัน ปกติก็ปิดที่ 900 อยู่ละ

กระทู้หน้า :
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
======

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika

>>943 แต่อันนั้นอิชิโนะคุระมาเปิดตัวแฟนสาวผอมเพรียวนี่นา ถ้าไม่บอกว่ามีแฟน ท่านเรย์กะน่าจะยังคงยัดทะนานต่อไป

จะถึงมู้เก้าแล้วเรอะ เร็วชิบ

พวกมึงว่าภายในปีนี้จะถึง30มั้ย?

"โรงเตี๊ยมแห่งป่าชูเพซัลท์" ที่เรย์กะให้ยูกิโนะตอนป่วยเข้าโรงพยาบาล

Das Wirtshaus im Spessart (The Inn in the Spessart)
เป็นเทพนิยายที่มีชื่อเสียงของเยอรมัน แต่งโดย Wilhelm Hauff ในปี 1826
เกี่ยวกับนักเดินทางสองคนที่เป็นนักทำเข็มทิศและนักขุดทองกับสุนัขหนึ่งตัว เดินทางผ่านป่าชเปสซาร์ทที่ว่ากันว่ามีโจรคอยดักปล้นนักเดินทาง จนกระทั่งตกดึก ทั้งสองเดินทางไปเจอโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกลางป่า

หาแบบแปลไทยไม่ได้ อ่านแบบอังกฤษได้ที่นี่ http://www.gutenberg.org/ebooks/32109 (PART II. Tales of the Inn.)

>>951 กูว่าหลังๆ กาวเริ่มแห้งขอดนะ เล่นกันจนจะหมดทุก AU แล้ว น่าจะไปแบบสโลว์ไลฟ์ๆ

พรุ่งนี้เปิดเทอมซัมเมอร์แล้วท่าจะไม่ว่างมาดูมู้แล้ว ถถถ

>>953 กูเชื่อว่าจินตนากาวยังไม่หมด เพียงแต่ขี้เกียจกันก็เท่านั้นเอง ถถถถถถถถ

>>955 มันยังไม่มีอะไรพีคๆมาดีดด้วย

ว่าแต่ถ้าโม่งแปลอัพวันเว้นงี้ นานแค่ไหนจะทันดิบล่าสุด​น่ะ? คำนวณ​ไม่ถูก​ ถถถ

วันหยุดไม่มีแรงผลักดันไง ไว้วันจันทร์ก่อนเถอะ...

>>956 ตอนนี้ห่างกับดิบประมาณร้อยตอน เฉลี่ยลงเดือนละ 15 ตอน น่าจะตกราวๆ 7 เดือนเป็นอย่างต่ำ

>>956 อย่าทันเลยมึง ท่านฮิโยโกะแม่งๆนานๆทีอัพ กูยังอยากมีอ่านเรื่อยๆ

>>958 อีกเจ็ดเดือนข้างหน้า เรื่องมันจะไปถึงไหนวะ จะจบม.หกกันอยู่ละ หรือจะคาราคาซังกันไป

>>960 ท่านเรย์กะติดร. ต้องเรียนซ้ำชั้น 55555555

>>961 ท่านเรย์กะเป็นเด็กเรียนดีพอตัวนะมึงงงง กูว่าจบมอหกเป็นขึ้นมหาลัยซุยรันไง สโลไลฟ์ต่อ~

>>961 คนรวย+เก่งอย่างคาบุกับเอ็นโจจะเรียนอะไรกันวะ บริหารหรอ
แล้วท่านเรย์กะภาคมหาลัยจะเรียนอะไรอ่ะ เป็นนักชิมหรอ ถถถถ

>>963 กูว่าสองคนนั้นคงหนีไม่พ้นคณะบริหารนั่นล่ะ อาจจะมีใครไปเรียนต่อเมืองนอกด้วยมั้ง ท่านเรย์กะอาจเหนือความคาดหมาย สอบติดคณะแพทย์ สุดท้ายเอาแต่เรียน จบมาทำงานหัวปั่น เงยหน้ามาอีกทีขึ้นคานแล้ว

>>963 แอบคิดว่าเรย์กะอาจจะเรียนบริหารด้วยก็ได้นะ คงเป็รคณะเดียวที่ท่านแม่น่าจะยอมให้อ่ะ ไม่หลุดพ้นจากสองคนนั้นซักที5555555555

>>964 ถ้าเอ็นโจหนีว่าที่คู่หมั้นไปเรียนต่อเมืองนอกนี่คงมีสะเทือนกันบ้าง

>>966 กลายเป็นคาบุรากิกับเอ็นโจไปด้วยกัน อีกสี่ปีให้หลังกลับมาพร้อมทะเบียนสมรส แต่งงานกันที่เมืองนอกแล้ว//โอ๊ย อย่าตบกูวววว

>>966 เอ็นโจจะกล้าไป แล้วให้ผู้ชายคนอื่นมาจีบเรย์กะหรอมึงงงงง

ไม่ก็ท่านเรย์กะอาจจะแอบไปสอบทุนนอกเงียบๆบอกแค่ท่านพี่ก็ได้
แต่ถ้าได้ทางบ้านจะให้ไปรึเปล่านั้น
....

>>968 ไม่แน่นะมึง ถ้าฮีรวบรวมความกล้ามาสารภาพรักในวันจบการศึกษาแล้วเสือกแป้ก คงได้หนีไปไกลสุดกู่แน่ๆอะ
มาซายะอาจจะแนะนำว่าไหนๆก็โกอินเตอร์แล้วทั้งที ควรไปโดดน้ำตกไนแองการ่า หรือไม่ก็ผาแกรนด์แคนยอน

>>969 ถ้าเป็นนิยายรักทั่วไป ก็มีบ่อยนะที่เป็นคุณหนูติดดินแอบหนีพ่อแม่ไปเรียนเมืองนอก ทำงานพิเศษงกๆ แล้วไปเจอรักแท้ที่ต่างแดน ตนอื่นต่างมองว่านางเป็นซินเดอเรลล่าตกถังข้าวสาร แต่ในความเป็นจริงนั้นนางรวยเว่อรรรร์
แต่เมื่อเป็นท่านเรย์กะแล้ว..............ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ555

>>969 เรย์กะบินไปเรียนเมืองนอก กะว่าจะได้เป็นอิสระลัลล้า แดกฟาสต์ฟู้ดได้อย่างสบายใจ
พอไปถึงย้ายเข้าห้อง ปรากฏว่าเพื่อนบ้านข้างห้องด้านซ้ายเป็นคาบุรากิ ด้านขวาเป็นนายตัวสำรอง ฝั่งตรงข้ามเป็นเอ็นโจ ถัดไปเป็นห้องวาคาบะ!

>>972 ทำไมชีวิตเหมือนโดนคำสาปวะ 555555555555555 หนีสี่คนนี้ไม่พ้นซักที
วาคาบะคงเอาโต๊ะโคทัตสึมาด้วย พอถึงหน้าหนาวเรย์กะก็ไปขลุกอยู่ห้องวาคาบะ นั่งแช่โต๊ะกินส้มกับเซมเบ้ พอสามคนนั้นตามมา ต้องมีคนหนึ่งที่ไม่ได้นั่งโต๊ะ สามหนุ่มก็เถียงกัน เป่ายิ้งฉุบกัน เรย์กะรำคาญความวุ่นวายเลยย้ายไปนอนซุกข้างๆวาคาบะแทน เหลืออีกที่พอดี ลงตัวห้าคนกับหนึ่งโต๊ะ

>>973 อีเหี้ย พลอตฟิคมาก โม่งฟิคเอาไปแต่งเร้วว

>>974 อืม หรือกูจะแต่งเองดีวะ ชักสนใจเอง 5555555555555555 แต่จำนวนฟิคที่กูติดไว้ในกระทู้นี้มันก็เยอะอยู่นะ Orz

>>973 ทีนี้ก็ต้องแย่งกันอีกว่าใครจะได้ฝั่งข้างเรย์กะ ข้างวาคาบะ เป่ายิ้งฉุบกัน คนที่โดนนั่งฝั่งตรงข้าม​กะสาวๆอย่างห่างๆก็นั่งหงอยไป (ทำไมกูเห็นภาพว่าหมอนั่นต้อง​เป็นเอ็นโจนะ 55555)

>>976 ฝั่งตรงข้ามได้นั่งจ้องหน้าแบบ face to face นะเว้ย ถถถถถถ

>>972 กุนึกถึงโอรังเลยมึง หนีไงก็ไม่พ้น 55555555555555555555

>>973 แต่พล็อตนี้ต้องมีนั่งล้อมวงกินข้าวกันเอง แดกสุกี้ตามประสาเด็กหอปะ แล้วก็จะเป็นท่านเรย์กะชวนชิมกับเชฟวาคาบะ.... พอได้กลิ่นหอมๆ เอ็นโจกับบากะรากิก็มาเคาะห้องถือจานมาร่วมแจมด้วย 555555555

>>979 กูนึกถึงแกงกระหรี่โนดาเมะว่ะ 555555555555555555555
ถ้าวันไหนวาคาบะทำกับข้าว ทุกคนจะถือจานมาหา มาล้อมวงกินด้วย แต่วันไหนเรย์กะทำกับข้าว ก็ปล่อยให้เจ้าตัวเขากินไปเองละกัน

>>980 โหดร้ายจังมึง ไม่คิดว่าท่านเรย์กะขึ้นมหาลัยแล้วฝีมือจะพัฒนาบ้างเหรอวะ 55555555555555

>>980 แต่ตอนล่าสุด​เรย์กะวาง​แผนจะเรียนทำอาหารกะอาคิมิ​แล้วนะ อนาคตอาจจะทำอร่อยก็ได้น่าาาา 555555

>>982 ไม่รู้สิ ต้องรอแปลไทยออกมาก่อน ถึงจะรู้ว่าทำอร่อยมั้ย 555555555555555

หรือไม่ไปๆมาๆนายตัวสำรอง​ทำอาหาร​ได้อร่อยสมบูรณ์​แบบที่สุด​ ทุกคนเลยฝากท้องไว้กะอาริมะเสียเลย....

>>984 นึกภาพทุกคนไปคุกเข่ามอบบรรณาการเป็นเนื้อ แฮม ไก่ วัตถุดิบทำอาหารไรเงี้ยให้อาริมะ ขอเป็นทาสท่านอาริมะตอนเวลาทานอาหารกันหมด
กลับญี่ปุ่นไปน้ำหนักขึ้น หน้ากลม พุงยื่นกันทุกคน พ่อแม่จำไม่ได้เลยทีเดียว

>>985 กูนึกถึงคลิปนี้เลยว่ะ “สาวน้อย เธอขี้เหร่เพราะไปเรียนต่อแคนาดา และเรื่องราวถัดมา หลังจากนั้น”
https://www.facebook.com/SubJingJang/videos/1835139460099827/

>>985 ของเรย์​กะอาจจะจำได้ก็ได้นะ
ทานุกิ: เรย์กะจัง! สมกับเป็นลูกสาวของพ่อจริงๆ!

>>986 ไม่นะท่านเรย์กะ!! มีโอกาสเป็นไปได้...

มีใครตั้งกระทู้ยัง กูตั้งนะ

ทางเข้ากระทู้ใหม่
>>>/webnovel/3628/

จากนี้เชิญวิ่งควายกันได้

สิบเม้นท์​สุดท้าย กระทู้​นี้จะปิดด้วยอะไรดี ถถถ

>>991 นั้นดิ 555

>>991 เจาะเรือจอมมารอีกรอบ?

>>993 เดี๋ยวกูเอาหนังกะติ๊กยิงเลยนี่ มึงอยากให้เว็บล่มเหรอ

>>994 นั้นเป็นเรือนายตัวสำรองแทนละกัน

>>995 ม่ายยยยยยย เรือลำเล็กอยู่แล้ว อย่าจมเรือกูน้าาาาา

>>996 สรุป เรือใครดี วาคาบะ ก็ได้นะ พอดีตรูไม่นิยมลิลลี่ด้วย

แล้วทำไมถึงวนอยู่กับการจมเรือล่ะเฮ้ย

>>997 ม่ายยยยยยยยย ทุ่งดอกไม้มันเป็นสิ่งที่งดงาม หอมหวาน เยียวยาหัวใจนะเว้ยยยยยยยย

>> เป้าหมายเดิมไง จมเรือคานสะ จะใครเป็นคนจมก็ได้