Last posted
Total of 1000 posts
กูขอคั่นนิดนึง เพราะเกิดสงสัยขึ้นมา
ท่านเรย์กะเนี่ยมีอะไรที่ถนัดบ้างนอกจากเรื่องกิน
ทั้งงานเย็บปัก ทั้งการทำอาหาร ทั้งทำขนม ทั้งการจัดดอกไม้ หรือการเรียนก็ไม่ได้ถือว่าเก่ง
งั้นท่านเรย์กะถนัดอะไรอะ? (ปกติตัวเอกต้องโชว์เมพไม่ใช่หรอวะ หรือกุอ่านแฟนตาซีมากไป?)
จะแต่งวาคาบะ(ชาย)Xท่านเรย์ มีใครจะอ่านไหม//สาววายมีชีวิตอยู่บ่
วาคาบะคุงxท่านเรย์
ภาษาไม่สวยเพราะแอบพิมพ์ตอนจารย์สอน อาร๊ายยยยยย
---------------------------------
วันนี้ก็เหมือนเดิมสินะ....
ผมมองตู้ใส่รองเท้าของตนเองด้วยสายตาว่างเปล่า รองเท้าใส่บนอาคารสีขาวตอนนี้กลับเต็มไปด้วยคราบหมึกและขี้โคลนเต็มไปหมด
แต่เช้าก็โดนแกล้งซะแล้ว ทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนเลย แค่มียัยจักรพรรดินีสมองเซลล์เดียวมาเกี่ยวด้วยแค่นั้นเอง ทั้งๆที่ฉลาดขนาดนั้นยังทำตัวใสซื่อทำให้พวกแฟนคลับพากันเหม็นขี้หน้าผมอีก คนแบบนั้นขอให้ขึ้นคานต่อไปเถอะ ชาตินี้ต่อให้สวยเพียบพร้อมขนาดไหน ถ้ารู้ธาตุแท้ก็ไม่มีใครเอาหรอก....
คิดไปก็เสียเวลาเปล่า ทีงี้จะทำยังไงดีล่ะ จะไปซื้อรองเท้าคู่ใหม่ก็แพงซะด้วย ซักที่ก๊อกน้ำหลังอาคารจะออกไหมนะ พวกแปรงขัดกับผงซักฟอกที่ห้องน้ำก็น่าจะมีให้ยืมอยู่....
"คุณทาคามิจิกำลังทำอะไรอยู่หรอครับ?"
เสียงทุ้มนุ่มที่เต็มไปด้วยอำนาจดังขึ้นจากทางด้านหลัง ผมเลยหันกลับไปมองเจอกับคุณคิโชวอินเข้า
ผมหยักศกสีเข้มรับกับใบหน้าดูดีไม่มีที่ติราวกับรูปปั้นรับรุ่งอรุณแต่เช้า ทำให้ความขุ่นมัวหายไปหมดเลยครับ....
"อา ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่ปัญหาเล็กน้อยเท่านั้นเอง"
"แต่ปัญหาเล็กน้อยน่าจสร้างความลำบากใจให้คุณมากเลยนะ เฮ้อ.... ตามมานี้สิ"คุณคิโชวอินจับมือผมให้เดินตามไปยังตู้เก็บรองเท้าของเขา มือนุ่มนิ่มจังแหะ แถมยังขาวเนียนอีกด้วย กลิ่นหอมจากกลุ่มใกล้ๆแทบจะทำให้สติกระจัดกระจายไปหมดแล้ว
"เอานี่ไปใช้สิ" รองเท้าสีเหมือนใหม่ถูกยัดเข้ามาในมือ ขนาดก็พอๆกับของผมเลย
"แต่ของผมเอาไปซักก็ใช้ได้แล้วล่ะครับ อีกอย่างนี้เป็นรองเท้าของคุณคิโชวอินด้วย"
"ไม่ออกหรอก ต่อให้ออกก็คงไม่แห้งทันเข้าเรียนแน่ๆ อีกอย่างรองเท้าคู่นี้ผมก็ไม่ได้ใช้อยู่แล้วเพราะมันเปื้อน ผมใช้คู่นี้ต่างหาก" นิ้วเรียวชี้รองเท้าอีกคู่ในตู้ให้ดูและชี้จุดที่เปื้อน
ไอ้จุดที่เปื้อนมันก็แค่จุดเล็กๆเองนะครับ แต่พอได้รับการยืนยันว่าถ้าไม่ใส่จะไม่ยอมไปไหนเลยต้องยอมซักครั้งด้วยความอ่อนใจ
หืม ไซส์พอดีกันเลยแหะ
คุณคิโชวอินบอกว่าจะไปส่งไปที่ห้อง และปรายสายตาไปมองพวกที่แกล้งที่แอบมองอยู่จนหนีหายไป
ผมเลยต้องเดินตามต้อยๆถือกระเป๋าของอีกฝ่ายที่แย่งมาถือไว้อนบอก บอกไปว่าถ้าไม่ให้ช่วยถือจะไม่ตามไปด้วย
ถึงคุณคิโชวอินจะดูน่ากลัวสมกับคำว่าจักรพรรดิ จนไม่อยากมีคนเข้าใกล้ แต่ก็ใจดีเอามากๆกับพวกคนนอกแทบจะฃม่แบ่งแยกพวกกันเลย เลยมีแฟนคลับทั้งชายหญิงที่เฝ้ามองดูความสง่างามอยู่ห่างๆ
บางมุมที่ไม่มีใครรู้ก็น่ารักใช่เล่น ครั้งก่อนที่เจอคุณคิโชวอินเดินเที่ยวเทศกาลในเมืองโดยบังเอิญ เสื้อสีเข้มที่เลอะไอติมสีอ่อนมันช่างน่าดึงดูดใจซะจริงๆ พอมารู้ว่าเป็นพวกชอบขนมหวานและของกินก็ยิ่งทำให้ดูน่าเอ็นดูไปอีก...
ผมเงยหน้ามองแผ่นหลังที่เดินนำขึ้นบันไดอาคารด้วยความรู้สึกหลากหลาย ...
อา...ดูเหมือนคุณคิโชวอินกินขนมหวานเยอะขึ้นอีกแล้วสินะ ก้นกลมอวยอิ่มตรงหน้าน่าฟัดชะมัดเลย....
-------------------------☆
แต่งวาคาบะคุงซะ คิโม่ยเลยตู//เผ่นหนีโม่ง
กุเคยคิดนะว่า ที่วาคาบะคุงโดนแกล้งประจำแล้วมีท่านเรย์ออกมาปกป้องบ่อยๆมันช่างเยี่ยวยาหัวใจดีจริงๆ คล้ายๆกับตอนที่ยูกิโนะคุงปกป้องเรย์กะจากตาไก่โง่อ่ะ
ตัวเล็กๆแต่ใจใหญ่ มันโดคิๆ อารายยยย
แถมเรย์มันก็เหมือนจะซึนจะช่วยก็ไม่ช่วยออกนอกหน้า ถ้ามีลูบหัวชมนิดหน่อยหน่อยก็สติไปไกลเหมือนที่ท่านพี่ชม....ใครมาสานต่อกาวกุที
กูชอบอ่ะมึง!!!! วาคาบะหื่นอีกนะ 5555
วันนี้มู้เงียบจังเลย ตอนนี้ลุ้นกับหลายๆฟิคมากๆ รอโม้งฟิคมาต่อกาว 5555
ใครอ่านถึงดิบตอนล่าสุดแล้วมาสปอยกูทีว่าเรือวาคาเรย์กะนี่เป็นไปได้จริงๆไหมมึง กูจะได้ลงเรือถูกซักที ตอนนี้กูสับสนมากว่าจะลงเรือไหนดี 55555
อัพเดทคะแนน
>>434 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือรักหักเหลี่ยมโหด ครั้งที่ 9
= >>803, >>809, >>814
>>436 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
= >>801, >>807, >>808, >>810, >>813, >>824, >>825, >>826, >>827, >>829, >>854
>>806 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับจักรพรรดินีผู้สูงส่งสง่าบนคาน คานที่ 9
= >>811, >>812
ชื่อกระทู้หลังๆแต่ละอันนี้ โคตรบ่งบอกความรักที่มีต่อท่านเรย์กะกันเลย..... ไหนกระทู้ๆแรกบอกว่าอัปมงคลวะ 5555555555
เออ อยากจะเสนอ AU อนุบาลซุยรัน
- เด็กหญิงเรย์กะ(และคนอื่นๆรุ่นเดียวกัน)ในชั้นอนุบาล 2
- พี่ทาคาเทรุ พี่แท้ๆของเรย์กะ และเป็นครูพี่เลี้ยงประจำ อ.2 ห้องดอกอุราระ ที่โคตรจะซิสค่อนลำเอียงน้องสาวและกีดกันเด็กชายทุกๆคน...
- พี่อิมาริ เป็นครูพี่เลี้ยง อ.2 ห้องดอกโบตั๋น เอาใจใส่แต่กับเด็กผู้หญิง ส่วนเด็กชายปล่อยให้ป่วนซนก่อเรื่องตามสบายอย่างชิวๆ
- เด็กชายคาบุรากิ ห้องดอกโบตั๋น ได้รู้จักกับรักแรกพบกับครูพี่เลี้ยงยูริเอะ สมัย อ.1
- เด็กชายเอ็นโจ ... ก็เอ็นโจ... (นึกไม่ออก 55555555)
- เด็กหญิงวาคาบะ โดนรถสามล้อถีบของเด็กชายคาบุรากิชนขณะเด็กหญิงวาคาบะหัดปั่นจักรยานล้อเดียวอยู่ ครอบครัวคาบุรากิเลยออกทุนให้มาเรียนที่อนุบาลซุยรันเพื่อรับผิดชอบ
รอฟิคจากเพื่อนโม่งอยู่นะ
ทำไมคืนนี้โม่งเงียบจัง
เสาร์อาทิตย์นี่กาวขึ้นราคาสินะเพื่อนโม่ง กาวแห้งหมดแล้ว
เสาร์อาทิตย์เป็นวันพักผ่อน วันธรรมดาคือวันค้ากาว ตลาดกาวเสรี
ว้อยยยย หนังสือกดจุด!? เจ้าคนขาดความโรแมนติก!! (┛ಠДಠ)┛彡┻━┻
ของขวัญให้สาวคือที่แปะกอเอี๊ยะเนี่ยนะ บากะรากิ๊๊๊๊๊๊๊๊
หนังสือนวดกดจุด....จะว่ายังไงดี สมเป็นเรื่องนี้ก็แล้วกัน ของแต่ละอย่างแม่งหาความโรแมนซ์ไม่ได้เลย
ถ้าคาบุรากิมันเอาตำราสาปแช่งมาให้เรย์กะ เรย์กะอาจจะใจเต้นตึกตักจนตกหลุมรักก็ได้นะ 55555555555555
แล้วไอ้ "รู้กันแค่นี้นะ" ตรงนี้เขารู้กันเป็นชาติแล้วค่าคุณเรย์กะะั รู้ตั้งแต่ช็อกโกแลตวาเลนไทน์ตอนประถมแล้วข่าาาาา
โอ้ยคาบุรากิ 55555 นี่มันความใส่ใจสไตล์คาบุ ความรู้สึกนี้อยากเหยียบมันทุกเรือ
เทียบกันแล้วเอ็นโจนี่แม่งอ้อมค้อมชิบหาย อุตส่าห์เห็นเขาดูเหนื่อยๆ เลยทักด้วยความห่วงใย เพื่อนดันตัดหน้าส่งหนังสือให้สาวเฉ้ย
จะว่าท่านเรย์กะชอบหักธงก็ไม่ได้นะ ธงน่ะปักได้เรื่อยๆ ดูคนรอบตัวท่านเรย์กะสิ.. //น้ำตาตกใน
หนังสือนวดกดจุด.... ยอมใจฮิโยโกะซามะเลย เป็นของให้ที่แปลกแหวกแนวมาก
กรี้ดดดดด อ่านแปลล่าสุดแล้วตื่นเต้นมาก ถึงคาบุรากิอาจจะแปลกๆบ้าๆบอๆ แต่ใส่ใจมากจริงๆนะ
อยากโยนหนังสือสอบทิ้ง แล้วปั่นฟิคคู่หูจังงงง //ต่อเรืออย่างอย่างบ้าคลั่ง
เห็นเม้นท์ในแมวว่าทุกคนในสโมโดนผมเกลียว เรย์กะสะกดจิตรึเปล่านี่.... หรือว่าจริงๆแล้วนี่มันเป็นเนื่องก้นหอยมรณะ ถถถถถ
กูว่าถ้านี่เป็นเกมจีบหนุ่ม item ที่ได้แต่ละจากแต่ละหนุ่มตอนเพิ่มค่าความใกล้ชิดนี่คงประหลาดสุดๆ... แต่ดูดีๆ นี่ก็เป็นฮาเร็มได้นะเว้ย ตอนที่แล้วได้เค้ก ตอนนี้ได้หนังสือกดจุด... แสดงว่าคาบุรากิมันต้องอ่านแล้วลองใช้มาก่อนเลยติดใจสินะ
มาส่งกาว ขอเป็นมุมมองบุคคลอื่นบ้างนะ
***- สมาชิกชมรมฟุตบอลไร้ชื่อ -***
ผมชื่นชมรุ่นพี่ในชมรมฟุตบอลของผมมาก
รุ่นพี่ทั้งเล่นฟุตบอลเก่ง ทางบ้านฐานะดี ทีเกียรติประวัติยาวนานแม้จะไม่ได้เป็น Pivoine แต่ก็เอ่ยชื่อตระกูลได้อย่างไม่อายใครแถมยังได้เป็นกัปตันทั้งที่อายุน้อยด้วย หัวจิตหัวใจกล้าหาญใหนจะเรื่องต่อยตีที่ไม่เป็นรองใคร ถึงจะไม่เคยไปตีกับใครเขาก็เถอะนะ
ตัวผมเองเข้าซุยรันมาตั้งแต่ ม.ต้นด้วยโควต้านักฟุตบอลถึงจะแอบใช้เส้นสายของทางครอบครัวให้ได้มาด้วยก็เถอะเพราะขี้เกียจทำข้อสอบ แหมก็ไม่อยากจะคุยหรอกนะว่าผมน่ะเล่นฟุตบอลเก่งใช้ได้เลยล่ะซุยรันเลยยอมโอนอ่อนให้โควต้าน่ะ มีไม่มากหรอกที่ลูกคุณหนูระดับผมจะมีฝีเท้าเยี่ยมยอดขนาดนี้ แต่หลังเข้าซุยรันมาก็ทำให้รู้ว่าผมน่ะคิดผิด ชมรมฟุตบอลของที่นี่น่ะของจริง มีการจ้างเทรนเนอร์ต่างประเทศกับโค้ชทีมชาติมาด้วยแหละ
และความอวดดีหยิ่งผยองในฝีเท้าของผมก็โดนรุ่นพี่สยบแบบราบคาบในวันแรกที่เข้าชมรม ตั้งแต่ตอนนั้นมาไม่นานผมก็ตัดสินใจแล้วว่าจะติดตามรุ่นพี่ไปจนถึงที่สุด นี่แหละยอดชายในอุดมคติ!!!
แต่มาพักหลังๆ ยอดชายในอุดมคติคนนั้นกำลังตัวสั่นอยู่ที่ม้านั่งตัวสำรอง
รุ่นพี่ที่เป็นแบบอย่างคนนั้นกำลังนั่งจ้องดอกไม้อะไรสักอย่างสีแดงพลางพึมพัมว่า 'จักรพรรดินีทรงกริ้วแล้ว ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดี ต้องบวงสรวงอะไรเจ้าแม่จึงจะพอพระทัยนะ ไม่น่าเลย พลาดแล้ว พลาดแล้ว พลาดแล้ว พลาดแล้ว โธ่เว้ย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย'
จริงๆ รุ่นพี่เองก็ซึมๆ มาตั้งแต่ตอนที่มีประชุมชมรมแล้วล่ะนะ แต่ตอนนั้นอาการยังไม่หนักเท่านี้ คงเพราะรู้สึกผิดที่แย่งพื้นที่ในร่มมาไม่ได้ล่ะมั้ง ความรับผิดชอบสูงสมเป็นรุ่นพี่จริงๆ
อ๊ะแต่ถ้าพูดถึงจักรพรรดินีก็ต้องหมายถึงยัยนั่นสินะ คิโชวอิน เรย์กะ
อา......ไม่ผิดแน่มีคำว่าเจ้าแม่หลุดมาด้วยนี่
ว่ากันว่าในซุยรันน่ะมีชายหญิงสามคนที่ห้ามเข้าไปเป็นศัตรูด้วย
หนึ่งคือจักรพรรดิ
หนึ่งคือองค์ชาย
หนึ่งคือจักรพรรดินี
ก็เคยเป็นมาทั้งสามคนแล้วน่ะแหละ บอกตามตรงว่าเชื่อไม่ได้ทั้งหมดหรอก
ยอมรับนะว่าคาบุรากิน่ะมีออร่าที่สามารถทำให้ผู้คนโอนอ่อนยอมสยบได้ เหมือนราชาปีศาจที่มีเนตรมารยังไงยังงั้น ทรงอำนาจ ดุดัน ยิ่งใหญ่สมชื่อจักรพรรดิแต่คนแบบนี้น่ะอยู่ไกลตัวเกินไป ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีทางได้ร่วมงานด้วย
ส่วนเอ็นโจ ว่าไงดีล่ะ เหมือนเป็นคู่ขั้วตรงข้ามกับจักรพรรดิล่ะมั้ง ใบหน้ายิ้มแย้มเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นดูอบอุ่นสมฉายาองค์ชายแต่ขอโทษทีเหอะ แกหลอกคนอื่นได้แต่หลอกสายตาของผมไม่ได้หรอก ไอ้หมอนี่น่ะมันมารร้ายชัดๆ ถ้าในเกมก็คงประมาณบอสลับหลังปราบบอสใหญ่ได้ล่ะมั้ง เหมือนพวกตัวประกอบจืดจางที่ยืนกุมไข่อยู่ข้างๆ จอมมารเวลาต่อสู้แต่เวลาจอมมารแพ้ก็จะโดดกระซวกจอมมารจากด้านหลังแล้วเผยตัวออกมาสู้กับผู้กล้าด้วยความโกงแบบไร้เหตุผล
ทำไมถึงมั่นใจน่ะเหรอ?
ก็ไม่ได้อยากจะอวดอะไรหรอกนะแต่ทางบ้านของผมน่ะร่ำรวยมาด้วยธุรกิจมืด หลังพยายามมาหลายปีดีดักถึงพึ่งจะปลด"ชื่อเสีย"ของตระกูลล้างมือออกมาจากวงการน้ำโคลนได้จนสามารถส่งลูกชายเข้ามาเรียนซุยรันเพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ดีของผู้นำตระกูลรุ่นต่อไปไงล่ะ ตอนยังเด็กน่ะเคยเจอคนที่มีออร่าคล้ายๆ เอ็นโจมาเยอะเพราะงั้นไม่มีทางมองผิดแน่
แต่แหม การที่ต้องมาคอยเรียกพวก Pivoine ว่าท่านนู่นท่านนี่เนี่ยให้ตายยังไงก็ไม่ชินแฮะ
เอาเถอะ สำหรับสองคนข้างบนผมได้เจอและได้พิสูจน์มาแล้วว่าเป็นของจริงเลยไม่คัดค้านอะไรและพยายามเลี่ยง
แต่กับยัยคิโชวอินอ่ะไม่ใช่
วงหน้ายิ้มละไมล้อมด้วยผมหลอดเข้ากับรูปหน้า เดินเฉิดฉายอย่างงามสง่าไปวันๆ พร้อมกับพวกผู้หญิงตามเป็นพรวนนั่นแหละที่ยัยนี่เป็น บอกตามตรงว่าความรู้สึกแรกที่ได้เจอจักรพรรดินีคือตกใจในความจืดชืด ที่ตกใจยิ่งกว่าคือยัยจืดชืดแบบยัยนี่ดันมีข่าวลือมากมายไม่ซ้ำเรื่อง ที่ฮาที่สุดคงเป็นเรื่องใช้พัดตบกลุ่มของยัยสาวแกลทั้งกลุ่มจนราบคาบอันเป็นที่มาของฉายาเจ้าแม่กาลีนี่แหละ
จะขำตาย ใช้พัดตบคนทั้งกลุ่มเนี่ยนะมันจะเป็นไปได้ยังไง
อ้อที่ว่าจืดไม่ได้หมายความว่ายัยนี่ไม่สวยหรอกนะ ทั้งสวยทั้งสง่าสมเป็นลูกคุณหนูขนานแท้เชี่ยๆ อ๊ะ เผลอติดนิสัยสบถตอนเด็กมาซะได้ แต่ช่างมัน ในความคิดส่วนตัวผมเองสรุปออกมาได้ว่ายัยนี่อ่ะแค่สวยเท่านั้นแหละ ตอนอยู่ไกล้ก็ไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรแบบจักรพรรดิเลย ไม่รู้สึกว่ามีออร่าอะไรด้วย ดังนั้นการที่ได้เห็นรุ่นพี่ต้องมาสติแตกเพราะยัยนี่แล้วเลยยิ่งยอมรับไม่ได้
ยัยนี่ต้องเล่นกลโกงอะไรสักอย่างกับรุ่นพี่แหง บางทีอาจจะวานให้คุณโคะโทลูกพี่ลูกน้องที่ซ่องสุมกองกำลังระดับที่จะปฏิวัติแผนก ม.ต้น-ม.ปลาย เมื่อไหร่ก็ได้เป็นคนลงมือทำบางอย่างแน่ๆ
แต่พูดถึงคุณโคะโทแล้วก็รู้สึกแปลกใจที่เธอคนนี้ยอมลงให้กับยัยคิโชวอินทั้งที่นิสัยออกจะแรง
คุณโคะโท ริรินะน่ะเหมือนคลื่นลูกใหม่ ทั้งห้าวหาญเหี้ยมเกรียมจนไม่นึกว่าเป็นเด็กผู้หญิง ใจกล้าบ้าเลือดถึงลูกถึงคนท้าชนดะไม่เกี่ยงชั้นปีแบบไม่สมกับเป็นลูกคุณหนู แต่พออยู่ต่อหน้ายัยคิโชวอินแล้วคุณโคะโทคนนั้นกลับไม่ต่างจากลูกแมวซึนเดเระขี้อ้อนซะอย่างนั้น ไม่เข้าใจจริงๆ
ยังไงก็ตาม ปริศนาทั้งหลายแหล่น่ะจะจบแค่วันนี้เท่านั้นแหละ
หลายวันมานี้ผมได้ใช้อำนาจรวมถึงคนของผมสืบเสาะเรื่องราวเกี่ยวกับยัยคิโชวอินมา ก็มีเรื่องราวต่างๆ ที่กรองแล้วว่าเป็นจริงรายงานเข้าหูมาหลายเรื่องนะ
อย่างมีเบ๊เป็นเอสของชมรมยูโดสุดเถื่อนที่พร้อมน้อมรับบัญชาของยัยนี่อย่างไม่บิดพริ้วแม้จะเป็นการแต่งหญิงก็พร้อมสนอง ไอ้นี่ก็ตัดสินได้ง่ายๆ เลยว่าคงโดนเงินฟาดหัวแน่ๆ
ไม่ก็มีลูกน้องเป็นพวกกุ๊ยหัวทองที่เป็นหัวโจกแก๊งค์ดังย่านชินจูกุคอยเป็นมือเท้ารับบัญชา ข่าวนี้หลุดมาเพราะมีคนเห็นหัวโจกที่ว่ามาขอขึ้นเงินสนับสนุนตอนงานโรงเรียน เฮ้อ อ่อนหัดจริงๆ ยัยนี่ เรื่องการเลี้ยงดูสวะพวกนี้ต้องทุ่มบ้างสิ ไม่รู้จักสำนวนเลี้ยงทัพพันวันรึไง
ที่เหลือก็เป็นข่าวลือรักใคร่ๆ ไร้สาระ และคงเพราะหน้าตาน่ารักนั่นแหละมั้งเลยเป็นข่าวว่าทั้งจักรพรรดิกับประธานนักเรียนต่างก็สนใจยัยนี่ทั้งคู่ ช่างเป็นผู้หญิงที่มีดีแค่หน้าตาจนอยากจะขำเสียจริง
แต่ก็ด้วยสายข่าวจึงทำให้รู้ว่ายัยนี่เวลาไปชมรมงานฝีมือจะไม่มีบริวารตามไปด้วย เป็นโอกาสเหมาะที่จะเค้นถามสั่งสอนที่สุดแล้ว
บริวารที่ว่าคือเด็กผู้หญิงสองคนรู้สึกจะชื่อคาซามิ เซริกะกับอิมามุระ คิคุโนะล่ะมั้ง สองคนนี้เหมือนคู่หูไรจินกับฟูจินที่จะคอยเป็นหัวหอกคอยยกพวกไปจัดการเรื่องต่างๆ แทนยัยนั่น ได้ยินว่าทำงานได้เบ็ดเสร็จชนิดว่าเลขาชั้นหนึ่งยังอาย ว่ากันว่าที่ฉายาเจ้าแม่กาลียังไม่ไปเข้าหูยัยนั่นก็เพราะความสามารถในการควบคุมข่าวสารของสองคนนี้นี่แหละ ไม่รู้ว่ายัยคิโชวอินฟาดหัวสองคนนี้หนักขนาดใหนถึงได้ยอมทำงานเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้
แต่ก็อย่างว่า บริษัทของยัยนี่ถูกบริหารโดยจอมมารธุรกิจอย่างคิโชวอินทาคาเทรุนี่นะ ถ้าไม่นับตระกูลคาบุรากิหรือเอ็นโจที่มั่นคงล้นฟ้าแล้วเนี่ย ชื่อตระกูลคิโชวอินก็นับว่าหนึ่งในตองอูเลยล่ะ
น่าอิจฉาจังน้า ถ้าเล่นเกมกาชาคงมีเงินมาเปย์หาฮัสแบนโอะไม่อั้นแหง
ระหว่างที่คิดแบบนั้นก็เดินตามยัยคิโชวอินกับไรจินฟูจินไปเงียบๆ เพราะต้องการให้ไม่สะดุดตาก็เลยปฏิบัติการเดี่ยว และเพราะใว้ใจใครไม่ได้เลยต้องลงมือเอง แต่ใว้ใจเหอะลูกพี่ ไม่สิตอนนี้ยังเป็นรุ่นพี่อยู่นี่นะ ความวิตกของรุ่นพี่ผมจะสะสางให้เอง
โอ๊ะ ใกล้ละๆ พอเดินเลี้ยวโค้งที่หัวมุมโน้นไรจินฟูจินก็จะแยกตัวจากกาลีสินะ หมูตู้จริงๆ ว่าแล้วก็เร่งฝีเท้าอีกนิดดีกว่า
ในตอนที่คิดแบบนั้นแล้วเดินเลี้ยวตามไปที่หัวมุม
อิมามุระกับคาซามิก็ยืนนิ่งอยู่หลังยัยคิโชวอินแล้วทั้งคู่ก็ค่อยๆ หันมามองผมช้าๆ ถึงจะเป็นระยะห่างเกือบห้าเมตรผมก็มองเห็นได้ชัดเจน
อิมามุระหันมาจากด้านขวาโดยก้มหน้านิดหน่อย วงหน้านั้นไร้อารมณ์แม้แต่มุมปากก็ไม่กระตุกราวกับมองทะลุตัวผมไป
คาซามิหันมาจากด้านซ้ายองศาคอแหงนเล็กน้อยทำให้สายตามองต่ำ แววตาฉายแววสังเวช แสยะปากยิ้มเยาะราวกับมองหนอนแมลงขยะสด
ยัยคิโชวอินไม่ได้หันกลับมาด้วย แต่นั่นไม่สำคัญแล้วเพราะข้างหน้ายัยคิโชวอิน ไม่สิข้างหน้าคิโชวอินมีร่างของบุคคลที่ได้ฉายาองค์ชายอยู่
ใบหน้ายิ้มแย้มแต่ไม่ใช่รอยยิ้มอบอุ่น มันเป็นรอยยิ้มของพวกเสนาธิการจอมวางแผนชัดๆ แววตาส่องประกาย ถ้าตาไม่ฝาดมองดูแล้วมันส่องประกายแดงชาดราวกับจะแผดเผาตัวผมให้เป็นจุล
ไม่ดีแล้ว แผนแตกงั้นเหรอ ได้ยังไงกัน
ไม่ได้การ แบบนี้คงต้องตีเนียนถอนตัวไปก่อนแล้วค่อยคิดหาแผนอื่น ถ้าเป็นตอนนี้เรายังไม่ได้ทำอะไรลงไป พวกนั้นเองก็มีชื่อเสียงค้ำคอคงไม่ผลีผลามทำอะไรหรอก บ้าเอ๊ย นี่สินะความหมายของฉายาจักรพรรดินี
พยัคฆาหุ้มหนังแกะ ปกปิดตัวตนขับเคลื่อนเบื้องหลัง แม้แต่จอมมารก็เอามาใช้เป็นแขนขาได้ น่ากลัวเกินไปแล้ว
ใจเย็นๆ ตัวผม ถอยกลับอีกไม่กี่ก้าวก็จะพ้นสายตาน่าสยองของมารร้ายเอ็นโจแล้ว อย่าพึ่งสั่นสิขาของผม
-----------------------------------------------------------------------------------------------
"อา น่าสยองจริงๆ ให้ตายสิ"
ผมพูดออกมาด้วยความรู้สึกหลายๆ อย่างทันที่ที่ถอนตัวออกมาเอาหลังพิงกำแพงตรงทางเลี้ยวมุมห้องได้
หึหึหึ ให้ตายสิท่านคิโชวอิน เรย์กะ ย่อมได้หมากตานี้ผมขอยอมรับว่าพ่ายแพ้ จะยอมรามือเรื่องล้างแค้นให้รุ่นพี่ไปก่อนก็ได้ คงต้องขอยอมรับแล้วล่ะว่าท่านคือจักรพรรดินี คุณโคะโทเองคงไม่ถูกหลอกด้วยรูปลักษณ์ภายนอกสินะเลยยอมสยบ คนเราต้องเรียนรู้จากบาดแผล หึหึหึ วันนี้ผมได้เติบโตขึ้นแล้ว
"นี่...นายน่ะช่วงนี้รู้สึกจะตามวอแวคุณเรย์กะนี่"
ระหว่างที่หลับตาคิดอะไรแบบนั้นก็มีเสียงดุๆ ก้องกังวานดังขึ้นด้านหลัง
เมื่อลืมตาหันไปมองก็พบกับแววตาเหี้ยมหาญกดดันของคุณโคะโท ริรินะพร้อมเหล่าเพื่อนพ้อง
"มีจุดประสงค์อะไร"
คุณโคะโทริรินะเอามือกอดอกช้าๆ จ้องมองมาด้วยสายตาคมกริบราวกับจะพุ่งเข้ามากระซวกได้ทุกเมื่อ ทำยังไงดี
พอเหลียวซ้ายแลขวาหาตัวช่วยก็พบกับความเสียวสันหลังอีกครั้ง
รอยยิ้มสบายๆ ใบหน้าอ่อนโยน แต่จ้องมาที่ผมราวกับมดปลวก
อา นี่น่ะเหรอการเดินหมากของจักรพรรดินี
รุกฆาตแม้แต่ทางเสมอก็ไม่มี
เรื่องยอมแพ้ก็คง....
"ศัตรูของคุณเรย์กะ"
อา เรื่องยอมแพ้นี่หมดหวัง ผมรับรู้เรื่องนั้นจากเสียงใสๆ ของคุณโคะโทที่ดังขึ้นพร้อมๆ กับการก้าวเดินผ่านไปของเอ็นโจโดยไม่เหลียวมอง
คนเราต้องเรียนรู้จากบาดแผลสินะ
"ต้องกำจัด"
- แต่ดูท่าบาดแผลนี้คงถึงตาย -
***- ด้านคิโชวอิน เรย์กะ -***
ริรินะไปก่อเรื่องอีกแล้ว ให้ตายสิเด็กคนนี้ พักหลังห็นว่าทำตัวดีขึ้นมาหน่อยเลยวางใจที่ใหนได้กลับไปเล่นงานเด็กในชมรมฟุตบอลจนถึงกับขอย้ายโรงเรียน ที่รู้เรื่องนี้ก็เพราะจู่ๆ หัวหน้าชมรมฟุตบอลมาก้มกราบขอขมาหน้าห้องแหละนะ
พอไปถามเจ้าตัว เจ้าตัวกลับแอ่นอกยอมรับเสียอย่างนั้น เลยทำใจยักษ์เอาเอาอาวุธสงครามที่เอบเอามา(พัด)เคาะหัวไปที ปรากฏว่านอกจากจะไม่เป็นไรแล้วยังลูบหัวป้อยๆ ยิ้มแหะๆ หน้าแดงไม่รู้สึกรู้สาอะไรอีกซะงั้น
ฮึ้ยยยยยย อะไรกันนายตัวสำรอง ไม่เห็นจะเป็นอาวุธพิฆาตสักนิด
แต่ก็ช่างเถอะ วันนั้นถ้าไม่เพราะเอ็นโจชวนไปงานเลี้ยงจนไม่รีบเผ่นหนีคงเข้าไปห้ามทัพทันอยู่หรอก
โชคดีที่คิคุโนะกับเซริกะช่วยหาเรื่องแถเลยพอฉากตัวหลบมาได้แต่ก็อดไปชมรมเลย เฮ้อ แบบนี้จะถือว่าบกพร่องในหน้าที่ประธานมั้ยเนี่ย
เครียดจังเลย แบบนี้คงต้องไปหาอะไรกินแล้ว
การสันนิฐานบางอย่างของนายตัวประกอบก็ถูกนะ แต่บางอย่างก็มโนไป๊ 555
แปลล่าสุดคบรก.เอาหนังสือกดจุดให้ เลยรวบรวมดูว่าใครเคยให้อะไรบ้าง ไม่แน่ใจว่าครบมั้ยแฮะ?
------
<< ของที่คาบุรากิ ⇨ เรย์กะ >>
• หนังสือรวมบทกลอน
• หนังสือกดจุด
<< ของที่เอ็นโจ ⇨ เรย์กะ >>
• ของฝากในนามของค่าปิดปาก (คุกกี้โทจิมโบ, บิสกิตน้ำตกเคเก็น, ซาละเปาจุไก)
• กรงไม้สานใส่หิ่งห้อยหนึ่งตัว
• ลาเต้อาร์ตลายกระต่ายในงานโรงเรียน
<< ของที่ยูกิโนะ ⇨ เรย์กะ >>
• อโรม่าแคนเดิลกับผ้าขนหนู ยี่ห้อเดียวกับที่เอ็นโจใช้
• ลาเต้อาร์ตลายวัว
<< ของที่วาคาบะ ⇨ เรย์กะ >>
• ยากิโซบะ
• มองบลังค์ (จากแม่วาคาบะ)
• ข้าวแกงกะหรี่ 1 คำ(จาน)
• Bûche de Noël แทนคำขอบคุณ
<< ของที่เรย์กะเคยให้ >>
• (⇨ คาบุรากิ) กล่อง Guimauve รสพีช
• (⇨ ยูกิโนะ) หนังสือนิทานเด็กเรื่อง "โรงเตี๊ยมแห่งป่าชูเพซัลท์"
• (⇨ ยูกิโนะ) เซ็ตเค้กพิสตาชิโอจิ๋ว
• (⇨ อุเมวากะ) ช็อคโกแลตวาเลนไทน์(ให้เบียทัน)
• (⇨ อุเมวากะ) กระเป๋าใส่เบียทริซสีฟ้าลายดอกทานตะวัน มีชื่อ "Asuka&Beatrice"
• (⇨ อุเมวากะ) ตุ๊กตาเบียทริซที่เรย์กะทำ
• (⇨ วาคาบะ) ใบชา, กาแฟ และเครื่องเขียนตอบแทน(ที่ซักชุดให้)
• (⇨ วาคาบะ) รองเท้าเก่าที่เรย์กะเคยเหยียบขี้นก
• (⇨ ประธานชมรมฟุตบอล) ดอกโบตั๋น
------
วาคาบะน่าจะเก็บแต้มเรย์กะได้มากสุดละ... มีแต่ของกิน 5555
เรย์กะไม่เคยให้อะไรเอ็นโจเลย???
กูขอ ky หน่อยนะ คือกูเล่นเดอะซิมส์ค่ะ แล้วหมาบ้านกูมันมีลูกกันสามตัวพอดี กูก็เลยตั้งชื่อว่าเรย์ทัน ไซซายะ ชูสุมอยด์
คือซิมส์สัตว์เลี้ยงเนี่ย กูจะสั่งอะไรไม่ได้เลย กูก็เลยปล่อยมันเล่นกันเอง
ทีนี้กูลองมาดูค่าความสัมพันธ์ ปรากฏว่าเรย์ทันกับไซซายะสนิทกันมาก5555555 แบบค่าเต็ม 100 ในขณะที่ชูสุมอยด์ ไม่สนิทกับใครเลย5555555555
ชีวิตมีความปลีกวิเวก55555555 แต่ก็เห็นชอบไปวอแวเรย์ทัน แต่เรย์ทันชอบไปเล่นกับไซซายะ (...)
ท่านเอ็นโจของกูว ทำไมชีวิตน่าเศร้าแบบนี้คะ55555555555
>>921 ยิ่งเห็นยิ่งสงสารเอ็นโจจริงๆว่ะ จะน่าอนาถเกินไปแล้วนะ ถ้าเป็นผลโหวตตัวละครที่น่าสงสารที่สุดในเรื่อง เอ็นโจต้องได้ที่หนึ่งแน่ๆ
จะเข้าหาเรย์กะต้องใช้ของกินนะ เป็นของใช้หรืออุปกรณ์โรแมนซ์ๆทั้งหลาย นางไม่รู้สึกรู้สาอะไรหรอก แต่ทางที่ดีเอาหนังสือสาปแช่งให้น่าจะตรงใจกว่า แล้วก็ไปสวดมนต์สาปแช่งด้วยกันกับนาง รับรอง เรย์กะตกหลุมรักชัวร์ๆ 5555555555555555555555
เออใช่ >>931 ทักแล้วถึงนึกได้
อุเมวากะเคยให้ ปานีโน่ (แชนด์วิชอิตาลี) ไส้แฮมสดและผัก (ขอโทษที่ขโมยซูชิไข่ไป)
แล้วก็ในงานโรงเรียนตอนที่นายตัวสำรองมาคุยเพราะนึกว่าเรย์กะโดนข่มขู่ เรย์กะก็มีเล่าว่าอุเมวากะเลี้ยงขนมหวาน ตอนแทนกระเป๋าเบียทริชที่เรย์กะให้
(นี่ก็ให้แต่ของกินล้วนๆ พอกะวาคาบะ 5555)
แปลไทยตอนล่าสุด คาบุรากิทำคะแนนเว้ยยย น่ารักอ่ะมึง มันดูแบบใส่ใจในแบบของนางอ่ะ สาวเจ้าเขาดูเหนื่อยๆ ก็เอาหนังสือนวดกดจุดมาให้ น่ารักว่ะ 555555 กูเอ็นดู
ดีใจเอ๋ยดีใจจังของท่านเรย์กะนี่มันจิบิมารุโกะจังชัดๆ55555555555555555
มึง สรุปมู้ใหม่ชื่อไรเนี่ย จะครบพันแล้วนะเว้ยย ปิดโหวตยังว้า
อัพเดทคะแนนต่อจาก >>865
>>434 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือรักหักเหลี่ยมโหด ครั้งที่ 9
= >>803, >>809, >>814, >>878
>>436 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
= >>801, >>807, >>808, >>810, >>813, >>824, >>825, >>826, >>827, >>829, >>854, >>869, >>870, >>874
>>806 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับจักรพรรดินีผู้สูงส่งสง่าบนคาน คานที่ 9
= >>811, >>812
ปิดไปเลยละกัน ปกติก็ปิดที่ 900 อยู่ละ
กระทู้หน้า :
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
======
เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"
รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้
.
謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika
จะถึงมู้เก้าแล้วเรอะ เร็วชิบ
พวกมึงว่าภายในปีนี้จะถึง30มั้ย?
"โรงเตี๊ยมแห่งป่าชูเพซัลท์" ที่เรย์กะให้ยูกิโนะตอนป่วยเข้าโรงพยาบาล
Das Wirtshaus im Spessart (The Inn in the Spessart)
เป็นเทพนิยายที่มีชื่อเสียงของเยอรมัน แต่งโดย Wilhelm Hauff ในปี 1826
เกี่ยวกับนักเดินทางสองคนที่เป็นนักทำเข็มทิศและนักขุดทองกับสุนัขหนึ่งตัว เดินทางผ่านป่าชเปสซาร์ทที่ว่ากันว่ามีโจรคอยดักปล้นนักเดินทาง จนกระทั่งตกดึก ทั้งสองเดินทางไปเจอโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกลางป่า
หาแบบแปลไทยไม่ได้ อ่านแบบอังกฤษได้ที่นี่ http://www.gutenberg.org/ebooks/32109 (PART II. Tales of the Inn.)
พรุ่งนี้เปิดเทอมซัมเมอร์แล้วท่าจะไม่ว่างมาดูมู้แล้ว ถถถ
วันหยุดไม่มีแรงผลักดันไง ไว้วันจันทร์ก่อนเถอะ...
ไม่ก็ท่านเรย์กะอาจจะแอบไปสอบทุนนอกเงียบๆบอกแค่ท่านพี่ก็ได้
แต่ถ้าได้ทางบ้านจะให้ไปรึเปล่านั้น
....
>>969 ถ้าเป็นนิยายรักทั่วไป ก็มีบ่อยนะที่เป็นคุณหนูติดดินแอบหนีพ่อแม่ไปเรียนเมืองนอก ทำงานพิเศษงกๆ แล้วไปเจอรักแท้ที่ต่างแดน ตนอื่นต่างมองว่านางเป็นซินเดอเรลล่าตกถังข้าวสาร แต่ในความเป็นจริงนั้นนางรวยเว่อรรรร์
แต่เมื่อเป็นท่านเรย์กะแล้ว..............ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ555
>>972 ทำไมชีวิตเหมือนโดนคำสาปวะ 555555555555555 หนีสี่คนนี้ไม่พ้นซักที
วาคาบะคงเอาโต๊ะโคทัตสึมาด้วย พอถึงหน้าหนาวเรย์กะก็ไปขลุกอยู่ห้องวาคาบะ นั่งแช่โต๊ะกินส้มกับเซมเบ้ พอสามคนนั้นตามมา ต้องมีคนหนึ่งที่ไม่ได้นั่งโต๊ะ สามหนุ่มก็เถียงกัน เป่ายิ้งฉุบกัน เรย์กะรำคาญความวุ่นวายเลยย้ายไปนอนซุกข้างๆวาคาบะแทน เหลืออีกที่พอดี ลงตัวห้าคนกับหนึ่งโต๊ะ
หรือไม่ไปๆมาๆนายตัวสำรองทำอาหารได้อร่อยสมบูรณ์แบบที่สุด ทุกคนเลยฝากท้องไว้กะอาริมะเสียเลย....
>>985 กูนึกถึงคลิปนี้เลยว่ะ “สาวน้อย เธอขี้เหร่เพราะไปเรียนต่อแคนาดา และเรื่องราวถัดมา หลังจากนั้น”
https://www.facebook.com/SubJingJang/videos/1835139460099827/
มีใครตั้งกระทู้ยัง กูตั้งนะ
ทางเข้ากระทู้ใหม่
>>>/webnovel/3628/
จากนี้เชิญวิ่งควายกันได้
สิบเม้นท์สุดท้าย กระทู้นี้จะปิดด้วยอะไรดี ถถถ
แล้วทำไมถึงวนอยู่กับการจมเรือล่ะเฮ้ย
>> เป้าหมายเดิมไง จมเรือคานสะ จะใครเป็นคนจมก็ได้
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.