ท่ามกลางความอับอายที่ไม่อาจทำอะไรได้ อยู่ๆเอ็นโจก็กระแอมไอขึ้นมา
“จะว่าไปวันนี้ท่านคาบุรากิก็ดูไม่ค่อยดีตั้งแต่เมื่อเช้า ยังไม่หายหรือคะ?”
เอ็นโจ---!!!
“อ..อ่า ปวดหัวมาตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วน่ะ”
ความช่วยเหลือที่เอ็นโจหยิบยื่นมาให้ฉันก็กระโจนรับมันมาอย่างรวดเร็ว พลางลุกขึ้นยืนจับหัวตัวเองเบาๆให้ทุกคนรู้ว่า นี่ไง นี่ไง ฉันปวดหัวนะยะ! ที่เล่นพลาดเมื่อกี้ก็เพราะปวดหัว! ที่เล่นพลาดเมื่อกี้ก็เพราะไม่สบาย!
ขอบคุณมากนะเอ็นโจ แต่หวังว่าจะไม่มาทวงหนี้ทีหลังนะคะ...
“จริงสิ ได้ข่าวว่าแบรนด์ยี่ห้อดังจะมาเปิดตัวเร็วๆนี้นะ”
คาบุรากิเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน สาวๆเองก็เหมือนจะปล่อยผ่านเรื่องเมื่อกี้ไป และหันไปพูดคุยเกี่ยวกับแบรนด์ดังที่คาบุรากิเปิดประเด็นเอาไว้ ฮือ ขอบใจนายมากคาบุรากิ ฉันมองคาบุรากิอย่างซาบซึ้ง พลางเข้าไปนั่งร่วมพูดคุยด้วยอีกแรง
เรื่องเมื่อกี้ทุกคนจงลืมไปซะ---!
คาบุรากิละจากวงสนทนาหันมามองฉันอย่างไม่พอใจ ฉันทำได้เพียงก้มหน้าอย่างยอมรับผิด ง่า เค้าไม่ได้ตั้งใจน้า~ ก็ไม่ได้อยากเล่นสักหน่อยนี่นา~
“เธอนี่มันใช้ไม่ได้จริงๆเลย!”
“ข..ขอโทษค่ะ”
“...วันหลังอย่าให้เป็นแบบนั้นอีกล่ะ”
เอ๋ ฉันเงยหน้ามองคาบุรากิที่ถอนหายใจออกมา นึกว่าจะโดนบ่นเยอะกว่านี้อีกค่ะ แต่ดูเหมือนคาบุรากิจะยอมรับสภาพไม่ได้เรื่องของฉันก็เลยดูปลงๆ...กรี๊ด ไม่รู้ทำไม แต่เจ็บใจที่สุดเลยค่ะ!
ตัวเองยังเป็นแค่บากะรากิแท้ๆ!
“ไปซ้อมเพลงนั้นมาจนกว่าจะอ้วกเป็นโน้ตเพลงซะ คิโชวอิน”
หา...?! นี่นายจะบ้าเรอะ!
“ไม่ไหวหรอกค่ะ ท่านคาบุรากิ”
“พูดว่าไม่ไหวๆอยู่นั่นแหละ แล้วเมื่อไหร่เธอจะไหวกันล่ะหา”
คาบุรากิทำท่าจะบ่นอีกรอบ แต่ก็ถูกเอ็นโจเข้ามาขัดบทสนทนาซะก่อน ดูเหมือนสาวๆจะไปรุมล้อมยูกิโนะคุงเหมือนเดิมซะแล้ว เอ็นโจก็เลยปลีกตัวออกมาได้
“ทั้งสองคนคุยกันน่าสนุกจังเลยนะ”
นายมองส่วนไหนว่ามันน่าสนุกกันยะ---!
“ชูสุเกะ นายก็ดูคิโชวอินสิ! เอาร่างของคนอื่นไปทำเรื่องหน้าขายหน้าชะมัด!”
“...ทางนี้ก็เห็นนายเอาร่างของผมไปทักทายคุณทาคามิจิอย่างออกนอกหน้าด้วยนะ”
“เอ๊ะ...นั่นมันก็---”
“...มาซายะ”
“...ก็ขอโทษครับ”
หา ขอโทษกันง่ายๆอย่างนี้น่ะเหรอ!? ไหงเป็นฉันถึงได้ข่มเอาข่มเอาล่ะย่ะ! ไอ้เจ้าบากะรากิ! เอ็นโจยิ้มให้คาบุรากิ ก่อนจะหันมามองฉัน
“คุณคิโชวอินเองก็ลำบากหลายเรื่องเลยนะ”
ฉันแอบลังเล แต่ก็ตอบออกไปตามจริง หึ ถ้าคาบุรากิหาเรื่องล่ะก็ฉันจะเอาร่างนายไปบวชจริงๆด้วย! คอยดูสิ!
“นั่นมันก็...ใช่ค่ะ”
“หา นี่เธอจะบอกเป็นฉันมันลำบากงั้นเหรอ!”
“เป็นใครที่ไม่ใช่ตัวเองมันก็ลำบากกันทั้งนั้นแหละ มาซายะ”
เอ็นโจว่า ฉันแอบเห็นด้วย แต่ในพวกเราสามคน คาบุรากิก็สบายที่สุดแล้วนี่นา ไม่ได้เปลี่ยนเพศอย่างกะทันหันแบบฉันหรือเอ็นโจ แถมยังอยู่ในร่างเพื่อนสนิทตัวเองที่ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ คงจะชินกว่าฉันหรือเอ็นโจอยู่แล้ว
ตื่นมามีแท่งตรงกลางไม่ตลกเลยนะคะ ฮือ
หลังจากนั้นพวกเราก็คุยกันต่อในเรื่องเรื่อยเปื่อย ก็รู้สึกแปลกดีที่มานั่งคุยกับพวกนั้นนะคะ ก็ทั้งสองคนเป็นคนที่ฉันอยากหลีกเลี่ยงตลอด พอได้คุยก็รู้สึกว่าทั้งสองคนเองก็ไม่ได้มีอะไรเลวร้ายอย่างที่คิด ฉันคงต้องปรับอคติตัวเองให้ลดลงบ้างแล้วล่ะค่ะ
คุยกันไม่นานนักก็ได้เวลากลับบ้าน
“คุณพี่เรย์กะ ไว้เจอกันนะฮะ”
เอ็นโจโบกมือลาเทวดาน้อยที่เดินขึ้นรถไปกับคาบุรากิ ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ฉัน
“คุณคิโชวอินเองก็กลับบ้านดีๆนะครับ เจอกันที่งานเลี้ยงพรุ่งนี้ครับ”