(3)
ท่านคิโชวอินดูมีความสุขจนเหมือนหุบยิ้มไม่ได้เลยค่ะ แต่ก็ชะงักไปเมื่อท่านเอ็นโจเคลื่อนตัวมาขวางทางท่านคิโชวอิน ทั้งคู่เหมือนคุยอะไรบางอย่างที่มีประเด็นรุนแรงทีเดียว ฉันรู้สึกเหมือนท่านคิโชวอินกำลังถูกข่มขู่คุกคามอยู่เลยค่ะ
ต่อมาไม่นานท่านคาบุรากิที่แอบอยู่แถวนั้นอยู่แล้ว ก็ออกมาจากที่ซ่อน
ท่านคาบุรากิยืนคั่นกลางระหว่างท่านคิโชวอินและท่านเอ็นโจไว้ นี่มันฉากพระเอกปกป้องนางเอกจากตัวร้ายนี่คะ!
แม้ไม่อยากให้ท่านเอ็นโจรับบทตัวร้ายเลยนะ แต่ว่าได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้น่าตื่นเต้นสุดๆไปเลยค่ะ หรือว่าท่านเอ็นโจจะหึงท่านคิโชวอินเลยทะเลาะกับทั้งคู่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ในเมื่อตอนนี้ทั้งคู่รักกันแล้ว เป็นตัวรองที่น่าเศร้าไปแล้วค่ะ แต่หวังว่าคงไม่กลายเป็นตัวร้ายโดยสมบูรณ์ใช่ไหม สีหน้าเย็นชาตอนนี้ของท่านเอ็นโจน่ากลัวเอามากๆเลยค่ะ
ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เหมือนทั้งสามคนจะตกลงกันด้วยดี และแยกจากกันไป แต่ท่านคาบุรากิกับท่านคิโชวอินก็พูดกันต่อด้วยรอยยิ้ม จนเลยเวลาเรียนมานิดหน่อยทั้งคู่ถึงเดินกลับห้อง
หลังจากนั้นก็มีข่าวมาเรื่อยๆว่าท่านคิโชวอินออกตัวปกป้องคุณทาคามิจิด้วยค่ะ ฉันก็ได้เห็นเองกับตาตอนที่ท่านคิโชวอินเอาตัวไปขวางกาแฟที่สาดใส่คุณทาคามิจิเหมือนกันค่ะ เท่สุดๆไปเลยเลยนะคะ! ฉันเห็นฉากนั้นแล้วอดใจเต้นไม่ได้เลยค่ะ
เพื่อนฉันเองก็ได้เห็นว่าท่านคิโชวอินถอดรองเท้าตัวเองให้คุณทาคามิจิที่ถูกแกล้งด้วยค่ะ ทุกคนที่รู้เรื่องต่างกรี้ดกันใหญ่เลยค่ะ ท่านคิโชวอินช่างยอดเยี่ยมไปเลยนะ อยากถูกปกป้องแบบนั้นบ้างจังเลยค่ะ รู้สึกตัวอีกที ตัวฉันที่เคยเป็นพวกต่อต้านท่านคิโชวอินก็กลายมาเป็นแฟนคลับท่านคิโชวอินไปแล้วนะคะ ทำไงได้ล่ะ ก็มีเสน่ห์ออกขนาดนั้น
ไม่นานนักก็ถึงเทศกาลโรงเรียนค่ะ ห้องของเพื่อนฉันกับท่านคิโชวอิน ทำเทียนแฮนด์เมดขายค่ะ ฉันเองก็บอกเพื่อนให้จองเทียนท่านคิโชวอินไว้ให้ฉันสักเล่ม เพื่อนฉันเล่าให้ฟังค่ะว่าท่านคิโชวอินจัดการทุกอย่างได้ดีเยี่ยม น่าชื่นชมเอามากๆเลยค่ะ
ฉันแวะไปซื้อเทียนตอนที่ท่านคิโชวอินกำลังเดินออกร้านพอดี ท่านคิโชวอินยิ้มให้ฉันด้วยค่ะ แล้วขอบคุณที่ฉันมาช่วยซื้อเทียน
ท่านคิโชวอินรู้จักชื่อฉันด้วยค่ะ!!! ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฉันเป็นคนธรรมดาสังกัดชมรมเย็บปักเท่านั้นเองนะคะ แต่รู้สึกดีจังเลยนะคะที่เป็นที่จดจำในสายตาท่านคิโชวอินบ้าง เธอบอกว่าให้ฉันเรียกเธอว่า “เรย์กะจัง” เฉยๆก็ได้ แต่มันมากเกินไปสำหรับนักเรียนธรรมดาอย่างฉัน เลยขอเรียกว่า “ท่านเรย์กะ” เอาแล้วกัน ท่านเรย์กะก็ส่ายหน้าเหมือนจำยอมกลายๆพร้อมหัวเราะ รอยยิ้มของเธอดูสดใสน่ารักมากเลยค่ะ
ฉันซื้อเทียนเสร็จก็แอบตามท่านเรย์กะไปคาเฟ่ของห้องท่านเอ็นโจ เพื่อนของฉันต้องเฝ้าร้านนี่คะ ฉันเลยต้องมาทำหน้าที่ดูความเป็นไปแทน
ท่านเอ็นโจในชุดบาริสต้านี่ดูสง่างามราวกับเจ้าชายเลยนะคะ แต่ว่าตอนนี้ในสายตาฉัน ยังไงก็สู้ท่านเรย์กะไม่ได้หรอกค่ะ! ท่านเรย์กะคุยหยอกล้อกับเพื่อนๆรอบข้าง ดูดีจังเลยนะคะ อยากเป็นหนึ่งในคนที่ได้นั่งข้างๆท่านเรย์กะจังเลยค่ะ
อยู่ๆท่านเอ็นโจก็วางกาแฟลาเต้อาร์ตรูปกระต่ายให้ท่านเรย์กะ ทั้งๆที่ปกติต้องมีบัตรคิวเท่านั้น แสดงว่าท่านเรย์กะต้องมีฐานะสำคัญในใจท่านเอ็นโจไม่น้อยเลยนะคะ และท่านเรย์กะเองก็มอบเทียนที่พกติดตัวอยู่ให้กับท่านเอ็นโจ สร้างเสียงฮือฮาไปทั้งร้าน มีคนคาดเดาไปต่างๆนานาว่าทั้งสองคนคบกันแล้ว ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะว่าเป็นจริงมากน้อยแค่ไหน เพราะฉันเห็นท่านเอ็นโจข่มขู่ท่านเรย์กะเองกับตา หรือว่าสองคนนั้นมีรสนิยมชอบอะไรทำนองนั้น!?!
ไม่นานฉันก็เห็นท่านคาบุรากิวิ่งเข้ามาในร้าน พุ่งตรงไปหาท่านเรย์กะ มองด้วยท่าทางเป็นห่วง ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับท่านเอ็นโจ และพูดกันด้วยบทสนทนาที่ได้ยินไปทั่วทั้งร้าน เนื่องจากในเวลานั้นไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย
“คิดจะทำอะไรน่ะชูสุเกะ” ท่านคาบุรากิเอ่ยถาม
“ก็ไม่มีอะไรนี่” ท่านเอ็นโจตอบรับยิ้มๆ คนในร้านเงียบกริบมองทั้งคู่อย่างสงสัย
ท่านคาบุรากิขมวดคิ้ว แต่สีหน้าดูนิ่งเฉยสมกับเป็นจักรพรรดิ
“ถ้านายคิดจะทำอะไรคิโชวอินล่ะก็ ต่อให้นายเป็นเพื่อนฉัน ฉันก็ไม่ปล่อยไว้หรอกนะ”
“งั้นหรอ มาซายะ”
ท่านเอ็นโจยิ้มรับ แต่มันดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ
นี่มันฉากอัศวินช่วยเหลือเจ้าหญิงจากจอมมารร้ายชัดๆเลยนี่คะ! ฉันเห็นแล้วใจละลายเลยค่ะ
ถ้าเป็นก่อนท่านเรย์กะจะสูญเสียความทรงจำ ฉันคงคิดแต่ว่าท่านเรย์กะกับคุณทาคามิจิไม่มีใครเหมาะกับท่านคาบุรากิหรอก แต่ตอนนี้ฉันกลับคิดว่าท่านคาบุรากิเหมาะสมกับท่านเรย์กะจริงๆ ฉันเริ่มดูท่านเรย์กะเป็นหลักแทนท่านคาบุรากิแล้วนะคะเนี้ย