ต่อจาก >>278-279 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
พรุ่งนี้จะลงฟิคเป็นวันสุดท้ายก่อนหายไปสักพัก จะลงอีกทีก็ตอนสอบเสร็จ จริงๆอยากลงเรื่อยๆเหมือนกันค่ะ แต่ว่าพอเขียนฟิคทีไหร่ก็กินเวลาได้หายนะมากค่ะ 5555 ถ้าเป็นการบ้านยังพอว่า นี่สอบแล้ว ควรต้องตัดใจบ้าง...
..............…….....
“คุณคิโชวอินคะ! ได้โปรดรับช็อกโกแลตนี่จากฉันด้วยเถอะค่ะ!”
ห๊าาาาาาาาาาาา!?!
ฉันช็อกจนพูดอะไรไม่ออกเลย แอบเหลือบมองในถุง นี่เป็นช็อกโกแลตกล่องสุดท้ายด้วย ไม่ได้เอาไปให้คาบุรากิงั้นหรอ!!!
อะ...เอาจริงหรอคะ!?!
เมื่อฉันไม่ตอบอะไร วาคาบะจังก็ยัดกล่องช็อกโกแลตใส่มือฉัน มีเขียนไว้ว่าถึงเรย์กะ คิโชวอินด้วย...
“ทะ...ทำไมหรอคะ”
“ขอบคุณที่ช่วยเหลือมาโดยตลอดนะคะ” วาคาบะจังก้มหัว “ดีใจมากๆเลยค่ะ”
“เอ๊ะ... ” ฉันตกตะลึง “นั่นมันแค่เรื่องบังเอิญนะคะ ฉันไม่เคยคิดจะช่วยคุณจริงๆหรอกค่ะ”
“ค่ะ” วาคาบะจังรับคำพร้อมรอยยิ้ม ดูไม่เชื่อสิ่งที่ฉันพูดเท่าไหร่เลยค่ะ...
“ว่าแต่คุณทาคามิจิให้ช็อกโกแลตนายตัวสำ...คุณมิซึซากิด้วยหรอคะ” ฉันที่กำลังมึนงง ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ เลยถามไปเรื่องอื่นแทน
“มิซึซากิคุงสั่งช็อกโกแลตจากร้านฉันน่ะค่ะเลยเอามาส่งให้ เห็นว่าจะให้คุณแม่มั้งคะ”
“เห?! ”
“ก็วาเลนไทน์นี่นา ช็อกโกแลตของร้านขายดีมากๆเลยนะคะ เป็นช่วงทำเงินช่วงหนึ่งเลยค่ะ”
“...”
“ของคุณคิโชวอิน ฉันทำเองสุดความสามารถเลยค่ะ ถึงอาจจะไม่ถูกปากก็เถอะ แต่อยากส่งความรู้สึกในใจนี้ให้จริงๆนะคะ”
วาคาบะจังเดินจากไป เหมือนต้องรีบไปทำงานที่ร้านต่อ ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนเป็นรูปปั้นตรงนั้น...
.................................
วาคาบะจังเดาได้แล้วงั้นหรอคะว่าฉันช่วย ทำยังไงดีล่ะคะเนี้ย... แต่ช็อกโกแลตฝีมือวาคาบะจังต้องอร่อยมากแน่ๆเลยค่ะ แทบทนรอไม่ได้แล้วนะคะเนี้ยที่จะกลับไปกินที่บ้าน ฉันแอบดูข้างใน มีชื่อฉันไว้ด้วยบนช็อกโกแลต แบบนี้คงปลอบใจตัวเองไม่ได้แล้วค่ะว่าจริงๆวาคาบะอยากให้คนอื่น แต่ไม่มีโอกาสเลยมาให้ฉันแทน
นางเอกมังงะที่ผูกมิตรกับตัวร้ายงั้นหรอคะ อื้ม ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ
ฉันเริ่มระแวงขึ้นมา ฉันได้เขียนชื่อนารุคุงลงไปในการ์ดหรือเปล่านะคะ ถ้าเขียนนี่คาบุรากิอาจจะรู้แล้วก็ได้ แต่ว่าคาบุรากิน่าจะทิ้งไปแล้วมั้งคะ... น่าจะนะคะ หมอนั่นเกลียดช็อกโกแลตทำมือจะตาย
เอ๊ะ...ถ้าจำไม่ผิด ฉันเขียนไปประมาณว่า “ถึงนายอาจจะไม่เคยเห็นฉันอยู่สายตา แต่ฉันก็แอบชอบนายมาตลอดนะ” อะไรแบบนั้นด้วยนะคะ แย่แล้วค่ะ! อย่าอ่านเลยนะคาบุรากิ...
ฉันเดินทางไปให้ช็อกโกแลตท่านพี่ค่ะ ท่านพี่ดีใจมากๆเลยค่ะ ยิ้มสุดเท่ให้ฉันด้วย เห็นแบบนั้นฉันก็รู้สึกดี บรรเทาความรู้สึกอึ้งทึ้งสับสนตั้งแต่เช้าได้เป็นอย่างดีจริงๆค่ะ
อยากให้ท่านพ่อท่านแม่ยอมรับท่านพี่ แล้วเราก็กลับมาอยู่ด้วยกันจังเลยค่ะ... อยากอยู่กับท่านพี่ทุกวันจริงๆนะคะ ถ้ามีท่านพี่อยู่ด้วยรู้สึกไม่ต้องหวาดกลัวอุปสรรคไหนๆบนโลกนี้อีกแล้ว
ท่านพี่บอกว่าจัดการเรื่องการโกงของตระกูลอย่างลับๆแล้วค่ะ แต่ก็อันตรายนิดหน่อย เลยยังไม่กล้าลงมือเบ็ดเสร็จ ระวังตัวด้วยนะคะท่านพี่ ถ้าท่านพ่อทำอะไรท่านพี่ล่ะก็ น้องคนนี้จะช่วยท่านพี่เองค่ะ!
วันนั้นฉันกลับไปกินช็อกโกแลตที่วาคาบะจังทำ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นช็อกโกแลตอย่างดีจากต่างประเทศ แต่รสก็เนียนนุ่มกลมกล่อมละมุนลิ้นเอามากๆเลยค่ะ สุดยอดไปเลยนะวาคาบะจัง
วันต่อมาฉันก็มาโรงเรียนอย่างร่าเริง ฟังเพื่อนๆในห้องพูดคุยเกี่ยวเรื่องรักๆมากมายเกี่ยวกับวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา บางคนสารภาพรักสำเร็จด้วยค่ะ ยินดีด้วยนะคะ
เพื่อนฉันบางคนมีคนมาสารภาพรักด้วยค่ะ อืออ ดีจังเลยนะ ทำไมฉันไม่มีช่วงเวลาแบบนั้นบ้างนะคะ หรือว่าเพราะทุกคนคิดว่าฉันชอบคาบุรากิ แย่ที่สุด! นายนี่มาขัดขวางเส้นทางรักของฉันจริงๆ
ขณะที่ฉันกำลังเดินหดหู่กลับห้องในช่วงพักกลางวัน ก็เจอผู้ชายกลุ่มใหญ่ยืนขวางทางฉันไว้ค่ะ