ช่วงนี้ยุ่งๆ ไม่ค่อยได้เข้ามาเลย พอเข้ามาฟิคกาวเต็มเลยย ><: ช่างดีเหลือเกินมีแต่คนร่มเรือเอ็นโจ (เอ๊ะ??) //ช่วยเรียกคะแนนหน่อยละกัน หรือมันจะยิ่งทำให้หมั่นไส้กว่าเดิมดี?
มาโยนฟิคกาว
เรย์กะสามัญชน ตอนพิเศษ --ความจริงที่อยู่เบื้องหลัง (คาราบุกิ)
*****************************************
แผนการทุกอย่างได้ถูกวางแผนเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
มันเริ่มก่อนที่บ้านของคิโชวอินจะล้มละลายเสียอีก ด้วยเครือข่ายของบ้านเอ็นโจที่เป็นตระกูลเก่าแก่ที่ด้อยกว่าเพียงแค่ตระกูลคาราบุกิเท่านั้น ถ้าหากตระกูลเอ็นโจเอ่ยว่าเขาเป็นเพียงแค่ที่สาม คงไม่มีใครกล้าขึ้นแท่นเป็นที่สองเทียบเท่าเสมอตัวหรอก แม้แต่ผมที่เป็นเพื่อนสนิทของชูสุเกะเองในบางครั้งก็คิดเสมอว่าหมอนี่น่ากลัว เป็นจอมวางแผนการอย่างแท้จริงเลยล่ะ...
ผมเฝ้ามองมาตลอด เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผม ทายาทตระกูลเอ็นโจที่มักจะใช้สายตาแบบไหนมองตามยัยคนนั้น ผู้หญิงจอมเอาแต่ใจ หยิ่งยโสโอหัง ไม่เคยเห็นหัวใครคนไหนทั้งนั้นอย่างไร
ถึงผู้หญิงคนนั้นมักจะทำให้ผมโมโห ไม่ชอบใจตั้งแต่เด็กๆ เพราะผมไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่ขี้โวยวาย แต่ว่าในตอนปกติเธอก็ไม่ได้ทำท่าทีแบบนั้นกับใคร ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงใช้อำนาจบารใหญ่ ทั้งที่เมื่อยิ่งเธอกลั่นแกล้งคนรักของผม ‘ทาคามิจิ วาคาบะ’ ก็ยิ่งอยากจะทำให้เธอหายไปซะ แต่ว่า…
ผมดันมารู้เสียก่อนว่า เอ็นโจ ชูสุเกะ เพื่อนสนิทของผมชอบยัยนั่น ถึงจะไม่รู้ว่าชอบได้ยังไงก็เถอะ แต่ว่าสายตาของชูสุเกะมักจะเปลี่ยนไปตอนที่มองคิโชวอิน เรย์กะ สายตาที่เต็มไปด้วยความโหยหา หึงหวง สับสน และเหนืออื่นใดก็สายตาที่เปี่ยมไปด้วยรัก
แต่ถ้าเกิดว่าเป็นคนที่เพื่อนของผมชอบ ยังไงผมก็ยอมลงให้อยู่แล้วล่ะ
ตอนที่ได้รู้ว่าชูสุเกะ ชอบผู้หญิงคนนั้น ผมได้แต่ช็อคค้าง ตะลึงงันไปหลายตลบเลยทีเดียว ถึงแม้ว่าชูสุเกะจะไม่พูดอะไรออกมาเลย แต่พอสังเกตดีๆ สายตาของเขามักจะหยุดอยู่ที่ยัยผู้หญิงคนนั้นเสมอ
สายตาที่อยากได้เธอคนนั้นมาเป็นของตน แต่บางทีก็มองเหมือนกับเป็นของเล่นที่น่ากลั่นแกล้ง ทว่าพออยู่ต่อหน้าเธอคนนั้นชูสุเกะกลับเปลี่ยนท่าที แสร้งทำเป็นโหดร้ายและเย็นชา เอาแต่พูดกันไม่ให้เข้าใกล้ผม จนผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำตัวแบบนั้น แค่ไปพูดดีๆ กับเธอทำไม่ได้รึไงกัน จีบเธอเหมือนที่คนปกติเขาทำกันสิ
นายเป็นเด็กเรอะ ชูสุเกะ!
ไปแกล้งเด็กผู้หญิงที่ชอบแบบนั้นได้ยังไงเล่า?!
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ยัยผู้หญิงคนนั้นใช้อำนาจของตระกูลจะให้เธอหมั้นกับผม แต่ว่ามีหรือที่ผมจะยับยั้งไม่ทันน่ะ เพียงแต่ดันมีใครบางคนอยู่เบื้องหลังแผนการนี้อีกที…
“ปล่อยเรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ผม มาซายะ”
แค่คำพูดประโยคเดียวของชูสุเกะ ทำให้ผมสะอึก หนาวสั่นด้วยความกลัว รอยยิ้มหวานของชูสุเกะตอนที่พูดมานั้นทำให้ผมถึงกับกอดทาคามิจิที่นั่งอยู่ข้างๆ แน่น ถึงทาคามิจิจะทำท่างงงวยอยู่ไม่รับรู้คำขู่ของชูสุเกะก็ตามที
เฮ้ อย่ารู้สึกตัวช้าแบบนั้นสิ ไม่เห็นหรือไงว่าชูสุเกะกำลังขู่อยู่!!
สุดท้ายงานหมั้นระหว่างผมกับยัยผู้หญิงคนนั้นก็ล่ม เละไม่เป็นท่า สภาพของคิโชวอิน เรย์กะที่กำลังทึ้งผมทรงราชินีโรโคโค่ที่ตัวเธอนั้นทนุถนอมอย่างดียุ่งเหยิงจนหมดสภาพของมาดผู้ดี
ตอนนั้นชูสุเกะเพียงแค่ใช้สายตาเย็นชามองไปที่เธอเท่านั้น แต่ผมเห็นนะว่าตอนนั้นสายตาหมอนั้นสับสนน่าดูทีเดียว แถมพอเสร็จสิ้นภารกิจทุกอย่าง ผมกับทาคามิจิได้หมั้นหมายกัน แต่ว่าก็ยังคงเหลือด่านของท่านแม่ที่ยังไม่ยินยอมเท่านั้น แต่เชื่อว่าอีกไม่นานท่านแม่ต้องยอมแน่นอน
เพียงแต่ที่ผมเป็นห่วงก็คือผู้หญิงคนนั้น… คนที่ชูสุเกะชอบนั่นแหละ พอเธอถูกลากตัวไป ชูสุเกะก็หายตัวไปตัวด้วยเลย
...โครตน่ากลัวเลย ชูสุเกะ นายวางแผนอะไรอยู่กันแน่ฟะะะะ!
หลังจากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็มาในโรงเรียนด้วยสภาพที่น่าสมเพชที่สุดเลยล่ะ ไม่เหลือร่องรอยของลูกคุณหนูผู้ทรงอำนาจเลย แต่ว่ายัยนั่นก็มีท่าทีหยิ่งยโสเหมือนเดิม เธอถูกรังแก กลั่นแกล้งจนดูน่าอดสู้ แต่ทว่าก็เข้มแข็งเหลือเชื่อที่ไม่ร้องไห้ให้เห็นเลยสักแอะ ผมรู้ว่ามีลูกน้องของเธอหลายคนอยากเข้าไปช่วย แต่ด้วยอิทธิพลของตระกูลผมและชูสุเกะทำให้ทุกคนไม่กล้า อีกอย่างเรื่องที่เธอเป็นคนที่ดูแลลูกน้องอย่างดีนั้น ก็เข้าหูมาบ้างเหมือนกัน เสียก็แต่เรื่องที่เธอใช้อำนาจไปเยอะนั้นแหละที่กลบข้อดีไปหมด
แต่จะโทษผมไม่ได้หรอกนะ ก็ผมไม่ได้ชอบเธอนี่
ชูสุเกะเองก็เอาแต่คอยเฝ้ามอง ทำท่าอยากจะไปช่วยตอนที่ถูกรังแก แต่กลายเป็นว่าพอเข้าไปช่วย กลับช่วยไม่สุด ดันไปตอกย้ำซ้ำเติมเขาอีก
แล้วดูสิ...ร้องไห้เลยเห็นไหมนั่นน่ะ