>>107-108 ลงรัวๆด้วยความเมากาว
ฟิคตำนานรัก
---------
ฉันสูดน้ำมูก โฮ ทำไมฉันบ่อน้ำตาแตกง่ายจังเลยคะวันนี้ คงเพราะอยู่ในร่างคาบุรากิแน่ๆ ใช่ ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ! ฉันใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตา มองการโต้วาทีของคาบุรากิและเอ็นใจ
“...ประเด็นมันอยู่ที่ทำไมอยู่ๆถึงได้สลับร่างกัน ทำไมฉันเป็นนาย นายเป็นคิโชวอิน และคิโชวอินถึงมาเป็นฉัน มีเกณฑ์อะไร”
“อืม...ตรงนี้ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่นะ”
“ก่อนหน้าก็ไม่ได้มีสัญญาณอะไรด้วย”
“นั่นสิ...ที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คงจะเป็นศาลเจ้าที่เราไปวันทัศนศึกษาวันสุดท้ายนั่นแหละ”
คาบุรากิพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะชะงัก เหล่สายตามองมาทางฉันที่นั่งเช็ดหน้าเช็ดตาอยู่ “แต่ก็ดีเลย ฉันจะได้ไม่ต้องไปงานที่แม่จะจัด”
ดีกับผีสิคะ! อย่ามาปัดความรับผิดชอบแถวนี้สิคะ!
“...ถึงยังไงก็ได้ไปอยู่ดีนั่นแหละ มาดามเองก็ชวนผมไปด้วยนะ อย่าลืมสิ”
คาบุรากิหน้างอ แต่ยังไงก็ยังไม่ชินอยู่ดี หมอนี่ลืมรึไงว่าอยู่ในร่างเอ็นโจอยู่น่ะ!
“แต่ดูเหมือนคุณคิโชวอินจะยังไม่ได้ถูกชวนเลยนะ” เอ็นโจพูดยิ้มๆ แต่ทำไมฉันถึงเห็นออร่าสีดำออกมากันคะ! ทำไมนายถึงลากฉันไปเกี่ยวด้วยล่ะ! ไม่ใช่สิ สลับร่างกันอยู่นี่นา ยังไงฉันต้องไปอยู่แล้ว แต่อย่าเอาร่างฉันไปสิคะ!
“อย่างนี้ที่สลับร่างกันก็ไม่ช่วยอะไรเลยน่ะสิ” คาบุรากิถอนหายใจ แต่ฉันติดใจอยู่อย่างหนึ่ง พูดถึงงานที่มาดามคาบุรากิจะจัดมาตั้งแต่วันสุดท้ายของทัศนศึกษาแล้วนะคะ มันคืองานอะไรล่ะนั่น?
เอ็นโจเหมือนอ่านความคิดฉันออก “เป็นงานเลี้ยงน้ำชาทั่วๆไปนั่นแหละครับ มาซายะก็แค่บ่นอย่างปกติเท่านั้นเอง”
“ก็ใครมันจะอยากไปล่ะ!” คาบุรากิบ่นกระปอดกระแปด “เดินทักทายคนนู้นทีคนนี้ที น่าเบื่อจะตาย แล้วยังมีผู้หญิงเข้าหาอีก น่ารำคาญ!”
ปกติก็มีผู้หญิงเข้าหานายอยู่แล้วนะ คาบุรากิ
ไว้มีผู้ชายเข้าหานายก่อนล่ะกัน แล้วฉันจะเก็บไปช่วยคิดดูอีกที
“เอาน่ามาซายะ มันเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว” เอ็นโจปรามคาบุรากิที่ดูใกล้จะทึ้งหัวตัวเองลงทุกที สงสัยลืมว่าไม่ได้อยู่ร่างตัวเอง “...จะให้ผมไปเป็นเพื่อนรึเปล่าละ ถ้าจะให้ไปกันแค่สองคนน่าจะไม่รอด”
ดูถูก!? ดูถูกหรือคะ!? ถึงฉันจะไม่ได้ออกงานบ่อย แต่ก็ไม่น่าจะถึงกับไปไม่รอดหรอกนะ!
“...ไหนจะมาดามหลายท่านที่คุณคิโชวอินไม่เคยเจอ ถ้าทำพลาดขึ้นจะแย่เอานะครับ”
...เอ่อ ขอถอนคำพูดค่ะ ไม่น่ารอด---!!!
“แต่แม่ไม่ได้ชวนคิโชวอินไปด้วยนี่ จะไปยังไงล่ะ”
“หืม มาซายะ ก็ให้คุณคิโชวอินในร่างนายเป็นคนชวนไปก็ได้นี่นา”
อย่ามาโบ้ยปัญหามาทางนี้นะ! ฉันยังไม่อยากถูกเข้าใจผิดๆ!
“ก็จริงแฮะ เอาล่ะ! คิโชวอิน วันนี้กลับไปบ้านก็พูดกับแม่ฉันด้วยล่ะ!” คาบุรากิลุกขึ้นยืน ชี้สั่งเสร็จสรรพเป็นการสรุปความทุกอย่างที่คุยกันมา ก่อนจะหันไปหาเอ็นโจ “ไปโรงอาหารกัน ชูสุเกะ”
“อืม ผมเองก็รู้สึกหิวแล้วสิ” เอ็นโจลุกตาม ทั้งสองคนเตรียมเดินออกจากสโมสรไปด้วยกัน แต่ เฮ้ย พวกนายลืมอะไรไปรึเปล่า?! พวกเราสลับร่างกันอยู่นะ!
“เดี๋ยวก่อนสิคะ!”
ทั้งสองคนชะงัก พลางหันมอง
“อะไรของเธอ--”
“ลืมไปแล้วเหรอคะว่าเราสลับร่างกันอยู่! ถึงข้างในจะเป็นท่านคาบุรากิกับท่านเอ็นโจก็เถอะ แต่ภายนอกมันเป็นฉันกับท่านเอ็นโจนะคะ!”
ฉันไม่อยากให้ร่างฉันมีข่าวลือแปลกๆกับเอ็นโจหรอกนะ!
“ก็เรื่องแค่นั้นเองนี่”
เรื่องแค่นั้น?
นายรู้จักพลังแห่งข่าวลือของเด็กซุยรันน้อยไปแล้วย่ะ!
“น่า มาซายะ มันก็จริงอย่างที่คุณคิโชวอินว่า” เอ็นโจปราม แต่เหมือนจะไม่ค่อยเดือดร้อนเท่าไหร่ น่าหมั่นไส้ที่สุดเลยค่ะ! คนเดือดร้อนจริงๆน่ะมันฉันต่างหากก!
“เพราะงั้นเราก็ไปด้วยกันสามคนเลยสิ”
ทำไมเป็นทางเลือกที่ไม่ค่อยจะต่างจากเดิมเท่าไหร่เลยย่ะ---!!!
โรงอาหาร
ฉันนั่งหน้าครึ้มอยู่ตรงที่นั่งของ Pivoine เหลือบสายตามองพวกเซริกะจังที่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนานด้วยสายตาละห้อย ฉันเองก็อยากเข้าไปร่วมคุยด้วยเหมือนกันน้า! ก่อนจะหันมองเอ็นโจที่นั่งอยู่ตรงข้าม คาบุรากิในร่างเอ็นโจไม่อยู่ เพราะไปเข้าห้องน้ำ
อย่าทิ้งฉันไว้กับจอมมารสองคนสิ!
“คุณคิโชวอิน คงกังวลสินะ” เอ็นโจยิ้ม เฮ้ๆ คิโชวอิน เรย์กะไม่ได้ยิ้มแบบนายนะ! “...ไม่เป็นอะไรหรอกนะ ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี”
หวังว่าจะเป็นไปตามนั้นจริงๆนะคะ...
คาบุรากิกลับมาจากห้องน้ำแล้ว หมอนั่นเดินจะเข้าไปนั่งข้างเอ็นโจ เฮ้ยยย ข้างเอ็นโจก็จริง แต่นั่นร่างฉันนะ!
“มาซายะ ไปนั่งข้างคุณคิโชวอินสิ” เอ็นโจคงเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของฉัน ถึงได้บอกคาบุรากิไปแบบนั้น แต่ตานั่นคงสมองทึ่มเกินไปจึงไม่อาจแปลความหมายของคำพูดนั้นออก
ตุบ
และหย่อนตัวลงนั่งข้างเอ็นโจ...ที่อยู่ในร่างฉัน!
เจ้าบากะรากี้---!!!