การแข่งขี่ม้าส่งเมืองเป็นกีฬาสุดท้ายในงานกีฬาสี แข่งจบก็ถือว่างานจบไปโดยปริยาย หลายๆคนเริ่มทยอยกันออกจากสนาม พูดคุยเรื่องการแข่งเมื่อครู่นี้กันอย่างสนุกสนาน
คิโชวอิน เรย์กะก็เดินไปกับผองเพื่อนของเธอด้วย ผ่านเจ้าเด็กม.4 คนนั้นพอดี หมอนั่นพอเห็นเรย์กะก็ยืนนิ่งแล้วก็โค้งหัวลงแทบจรดพื้น
คนที่เหลือเริ่มชลอฝีเท้าดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ เสียงซุบซิบดังให้ได้ยินไปทั่วว่าเจ้าเด็กนั่นจะรอคำตอบหลังแข่งขี่ม้าส่งเมืองด้วยนี่นา
ฉันขยับไปยืนใกล้ๆเพื่อฟังคำตอบกับเขาด้วย ในใจนึกเครียดหนัก พวกเซริกะจังก็ยืนกอดอกคุมเชิงอยู่ข้างหลัง แต่เจ้าเด็กนั่นไม่หวาดหวั่นเลย ก็ดูคล้ายๆรุ่นพี่โทโมเอะเหมือนกันนะคะ
“ขอโทษด้วยที่ต้องปฏิเสธนะคะ” เอ็นโจในร่างฉันก้มหัวลงแทบจรดพื้น “ไม่ว่ายังไงฉันก็ตอบรับคำสารภาพรักนั้นไม่ได้จริงๆค่ะค่ะ”
“หรือเป็นเพราะผมไม่ชนะในการแข่งขี่ม้าส่งเมืองงั้นเหรอครับ”
“ไม่ใช่หรอกค่ะ แต่เพราะ…..”
เอ็นโจเงยหน้าขึ้นมา สบตากับฉันที่ยืนอยู่ไม่ไกล ส่งยิ้มให้แล้วก็หันไปพูดต่อ
“ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะค่ะ”
เสียงฮือฮาดังไปทั่วสารทิศเมื่อได้ฟังคำตอบนั้น ทุกคนต่างสงสัยใคร่รู้ว่า “ใคร” คือคนที่คิโชวอิน เรย์กะชอบ ฉันเองก็มึนไปเหมือนกัน
ยังนะคะ ยัง ฉันยังไม่มีคนที่ชอบค่า พวกคุณอย่าไปฟังนะค้า นั่นไม่ใช่ฉันเลยน้า!!!!
ฉันนึกเคืองอยู่นิดหน่อยที่เอ็นโจเอาร่างฉันไปพูดมั่วซั่วอีกแล้ว พูดออกไปแบบนั้นใครจะกล้ามาจีบฉันอีกล่ะยะ ถ้าฉันขึ้นคาน ฉันจะลากนายไปด้วยอีกคน จะทำตัวบ้าๆบอๆในร่างนี้ ทำลายภาพลักษณ์เจ้าชายที่นายสร้างขึ้น เอาให้สาวๆที่มารุมล้อมแตกกระเจิงไปเลย
แต่คำตอบนี้คงได้ผล เพราะเจ้าเด็กม.4 นั่นก็ดูยอมรับ และไม่เซ้าซี้อะไรมาก เดินไปสมทบกับเพื่อนๆชมรมบาสที่ตบไหล่ตบหลังปลอบกันใหญ่ ฉันจะมองข้ามเรื่องพูดมั่วซั่วนี่ไปก็ได้ค่ะ
ก็เสียดายอยู่เหมือนกันนะคะ ที่ฤดูใบไม้ผลิของฉันยังไม่มาถึงสักที แถมคนมาสารภาพรักฉันก็ไม่ได้ฟังด้วยตัวเองอีกต่างหาก
เอ็นโจหันมายิ้มให้ฉันอีกครั้งก่อนจะเดินไปสมทบกับพวกเซริกะจัง ส่วนคิคุโนะจังหันไปพูดอะไรกับอายาเมะจังข้างหลังก็ไม่รู้ หน้าเครียดเชียวค่ะ
.
.
.
หลังงานกีฬาสี เรื่องของเรย์กะตอบปฏิเสธคำสารภาพรักของนักเรียนคนนั้นไปก็เป็นที่พูดถึงในสโมสร Pivoine ด้วยเช่นกัน แต่เรย์กะปิดปากเงียบด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ไม่แย้มพรายออกมาแม้แต่นิดว่าใครคือคนที่อยู่ในใจคนนั้น
เมื่อไม่มีใครกล้าไปถาม ก็เลยต้องปล่อยให้เป็นปริศนาต่อไป ฉันคิดว่าเอ็นโจคงพูดมั่วๆปัดปัญหาไปให้ไกลตัวมากกว่า
แต่ถ้าคำพูดนั้นเป็นจริง แล้วใครกันนะที่เป็นคนที่เอ็นโจชอบ....คุณยุยโกะเหรอ
ฉันถอนหายใจออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องนั้น ถ้าเป็นคุณยุยโกะฉันคงเอาชนะไม่ได้แหงๆ
ได้แต่บอกให้ตัวเองเลิกคิดเรื่องนี้แล้วหยิบรองเท้าเข้าไปใส่ในล็อกเกอร์ เตรียมตัวจะไปที่ลานจอดรถเพื่อจะกลับบ้าน
พอหมุนตัวกลับมาก็เห็นเซริกะจังกับคิคุโนะจังยืนกอดอกอยู่ตรงหน้า สองคนนี้ยิ้มหวาน แต่ฉันกลับรู้สึกหนาวไปถึงไขสันหลัง
“ท่านเอ็นโจคะ ขอรบกวนเวลาสักนิดได้รึเปล่าคะ” เซริกะจังเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอ่อนน้อม เบื้องหลังเป็นอายาเมะจังที่มีท่าทีกระวนกระวาย และรุเนะจังที่ยืนเอามือไขว้หลังไว้
อายาเมะจังจะเป็นแฟนคลับของเอ็นโจนี่นา เอ๋ หรือว่า….จะมาสารภาพรักกับเอ็นโจสินะคะ
ฉันอยากได้ฤดูใบไม้ผลิ มีคนมาสารภาพรักก็จริง แต่ไม่อยากได้ในสถานการณ์แบบนี้ซักหน่อยง่า
------------------
พิมพ์อย่างสโลว์ไลฟ์