Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika

สถิติ​เวลาการกาวของวงน้ำ(กัญ) ชา
กระทู้1 : Dec 25, 2016
กระทู้​2 : Jan 19, 2017
กระทู้​3 : Feb 05, 2017
กระทู้​4 : Feb 18, 2017
กระทู้5 : Feb 27, 2017
กระทู้6 : Mar 04, 2017
กระทู้7 : Mar 09, 2017
กระทู้​8 : Mar 12, 2017

ใครจมเรือเอ็นโจวปิดมู้! ไหนว่าจะสามัคคีกันล่มเกะาคานไง พันธมิตรล่มไปหนึ่งแล้ว 555555555555555555

มีหนอนบ่อนไส้ในกระทู้จริงๆด้วยว่ะ ถึงขนาดปิดมู้ก่อนด้วยการล่มเรือเอ็นโจ

คราวนี้เอากี่วันดี 5555

2วัน กำลังดี

อ้าว กูไม่นึกว่าจะปิดผ่านเป็นเม้นท์​สุดท้าย​จริงๆ​ 555555555

ใครจมเรือเอ็นโจ! ขอให้จอมมารมายืนส่องมือถือข้างหลังมึง!

>>7 แหม่กุว่าจะปิดด้วย เรือคานจงเจริญ สักหน่อย

>>7 ไม่ใช่ความผิดมึงหรอห อาถรรพ์เจ้าแม่แน่ๆ

เอ็นโจน้ำตาตกในแล้วนั่น มีแต่คนทรยศ โอ๋ๆ ชูสุมอย มาหาพี่มา

ขึ้นมู้ใหม่แล้ว ฟิคสลับร่างมาลงไว้แล้ว รอๆๆๆๆ

ส่งท่านจอมมารมากู้เรือโดยด่วนค่าา555555555

>>13 ดัดแปลงเป็นเรือดำนำติดทอร์ปิโดเลยมึงงง เจาะเรือกันดีนัก

กูมาทำตามสัญญา!
ปล. กูยังคงตัดสินพระเอกฟิคนี้ไม่ได้
ชื่อเรื่อง เอ่อ เอาเป็น 'ตำนานรักราชวงศ์(?)' ละกัน //สูดกาว

---------

วันนี้เป็นวันทัศนศึกษาวันสุดท้ายค่ะ
พวกเราเดินเที่ยวกันตามโปรแกรม จนกระทั่งช่วงเย็นที่ต้องเตรียมตัวกลับโรงเรียน ฉันเตรียมตัวกลับโรงเรียนอย่างปกติ แต่ผิดปกติตรงที่อยู่ๆอาจารย์กลับพาแวะศาลเจ้าที่ดูเก่าแก่แห่งหนึ่งซะก่อน
หวา ช่างขัดกับภาพลักษณ์โรงเรียนคุณหนูสุดๆไปเลยค่า---!
ทางนักเรียนซุยรันที่เป็นคุณหนูดูตื่นเต้นกับสภาพเก่าแก่โดยรอบ ฉันเห็นวาคาบะจังอยู่ไกลๆ ดูเหมือนจะไม่ค่อยดูแปลกใจเลย สงสัยไปศาลเจ้าบ่อยล่ะมั้งคะ
“ท่านเรย์กะ ดูสิคะมีเครื่องรางขายด้วยค่ะ”
“มีเครื่องรางความรักด้วยค่ะ ท่านเรย์กะ!”
ฉันถูกเพื่อนๆเรียกให้ไปดูที่วางขายเครื่องรางหลากสี หลากรูป ฉันมองดูเครื่องรางบนที่ตั้ง ไหนดูสิ เครื่องรางโชคดี เครื่องรางทำงาน เครื่องรางการเรียน เครื่องรางสุขภาพ แล้วก็เครื่องความรัก!
นี่มัน! ไอเท็มโชโจวมังงะชัดๆ!
อุหวา ชาติก่อนฉันก็มีพกบ้างตามประสา แต่พอมาเป็นคิโชวอิน เรย์กะแล้วให้พกเครื่องรางแบบนี้มันจะดูแปลกๆมั้ยน้า?
แต่พอเห็นเหล่าสาวๆทั้งหลายพากันเลือกดูอย่างตั้งใจ ฉันก็เลยอยากได้บ้าง แหม ถึงจะเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทอง แต่ขอนิดๆหน่อยๆคงไม่เป็นไรหรอกมั้งคะ ฮุฮุ
แต่จะให้เลือกเครื่องรางความรักอย่างเปิดเผยก็รู้สึกเขินอาย ก็เลยทำเป็นเลือกเครื่องรางเกี่ยวกับการเรียนที่อยู่ข้างๆแทน แต่สายตาแอบเล็งอันที่ต้องการไว้แล้วค่ะ
โฮ ทำไมเป็นฉันถึงได้อนาถขนาดนี้
“ท่านเรย์กะ มีเขียนคำแนะนำไว้ด้วยล่ะค่ะ”
เซริกะจังชี้บอร์ดด้านข้างให้ดู ฉันยืนอ่าน เห เดือนเกิดฉัน...สัตว์ให้โชคเรื่องความรัก
...เป็นไก่?!
หา---!? ทำไมถึงเป็นไก่กัน!
ของเดือนอื่นยังเป็นสัตว์น่ารักๆอย่าง แมว หรือปลาเลย?
“ได้ยินอาจารย์คุยกันว่าศาลเจ้านี้ศักดิ์สิทธิ์มากเลยนะคะ ขออะไรได้แบบนั้นเลยค่ะ”
คำพูดของคิคุโนะจังทำให้แรงฮึดของฉันกลับมา
เอ้า ไก่ก็ไก่!
ฉันรวบรวมพลังขั้นสูง แล้วจก (?) เครื่องรางรูปไก่สองชิ้นมาอย่างรวดเร็ว ซื้อสองอันจะได้ไม่ดูน่าสงสัย
ฮูว ภารกิจเสร็จสิ้น ฉันกับพวกเซริกะจังคิคุโนะจังกำลังจะเดินต่อเพื่อไปขอพร แต่คาบุรากิกับเอ็นโจก็เดินเข้ามา
สาวๆที่เดินตามมาราวกับเงาตามตัวเว้นระยะห่างอย่างพอดี
คาบุรากิเดินขมวดคิ้วเข้ามาใกล้ ฉันทำท่าจะเขยิบหนี แต่กลับถูกเหล่าสาวกจักรพรรดิปิดทางล้อมเอาไว้
ฉันสาปแช่งขอพรจากไก่ สัตว์นำโชคของฉัน ขอให้ทั้งสองคนโดนจิกตายไปซ้า---!
“สวัสดี คุณคิโชวอิน”
“ท่านคาบุรากิ ท่านเอ็นโจ สวัสดีค่ะ”
ฉันยิ้มเจื่อน ส่งสายตา SOS ให้พวกเซริกะจังรู้ แต่พวกเธอกลับถอยหนีด้วยความเกรงอกเกรงใจซะงั้น!? เซริกะจาง คิคุโนะจาง พาฉันไปด้วยย!
“เครื่องราง? นี่เธอเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยเรอะ” คาบุรากิเปิดปาก หมอนี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว รู้มั้ยว่าคนเราต้องมีที่พึ่งทางใจน่ะ! หัวหน้าหมู่บ้านอย่างฉันจะให้มีคานเป็นที่พึ่งเหรอยะ! ไม่เอาด้วยหรอก!
แต่จะให้ตอบแบบนั้นก็คงจะไม่ได้ “ก็นิดหน่อยค่ะ”
คาบุรากิขมวดคิ้วมองมาที่เครื่องรางในมือฉัน ก่อนจะคลายลง แล้วเปลี่ยนมาตบบ่าฉันแทน โอ้ย มันเจ็บนะ! คิดว่าตัวเองแรงน้อยรึไงยะ! โอ้ยๆๆ ฉันได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดเบาๆจากเหล่าสาวๆผู้ติดตามจักรพรรดิ
“ฉันเข้าใจแล้ว” คาบุรากิพยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจ เข้าใจอะไรยะ---! “ที่แท้เธอซื้อเพราะจะเก็บปีระกานี่เอง เอ้า พยายามเข้าล่ะ”
ตบบ่าปุๆอีกสองสามที ก่อนจะจากไป
สัตว์นำโชค! สัตว์นำโชค! สัตว์นำโชคของฉันต่างหาก!
ถึงไก่มันจะปีระกา แต่อย่าเอาฉันเหมารวมไปกับนายสิ คาบุรากิ---!
ด้วยความคับแค้นใจ ฉันเลยเอาไปลงกับการขอพรแทน ฉันโยนเหรียญห้าเยนลงกล่อง ปรบมือสองครั้งแล้วขอพร เอ่อ ว่าแต่ขออะไรดีล่ะ?
ไม่สิ!
ท่านเทพคะ! ขอให้ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนคิโชวอิน เรย์กะคนนี้ด้วยเถอะค่ะ!
ระหว่างที่กำลังคิดเรื่องจะขอพรอย่างอื่นอีก ก็ดันเหลือบไปเห็นคาบุรากิกับเอ็นใจที่อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ แล้วก็เผลอได้ยินสองคนนี้เขาคุยกัน
“เฮ้อ ไม่อยากไปงานของแม่เลย”
“เอาน่า มาซายะ ถือว่าช่วยงานไงล่ะ”
“เป็นนายนี่ดีจังเลยนะ ชูสุเกะ น่าอิจฉาชะมัด”
คนที่น่าอิจฉาจริงๆคือนายนั่นแหละคาบุรากิ! มีทุกอย่างอยู่รอบตัว! มีคู่บุพเพอย่างวาคาบะจังอยู่แล้ว! ฉันสิ! ดำรงตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านมายาวนานยังไม่เห็นจะบ่นเลย! (ที่จริงคือบ่นไม่ได้มากกว่าค่ะ โฮ)
“อยากเป็นนายจังเลยแฮะ”
“แต่ให้ฉันเป็นอย่างมาซายะก็ไม่ไหวหรอกนะ แต่ถ้าให้เลือกล่ะก็ขอเป็น...” เอ็นโจหยุดพูด ก่อนจะหันมามองฉันที่มองอยู่ก่อนแล้ว ฉันเลยหันกลับแทบไม่ทัน
หวา หวา หวา คงไม่รู้ตัวหรอกนะคะว่ามีคนแอบฟังอยู่!? อ้าว แล้วฉันจะไปแอบฟังทำไมเนี่ย?
“ท่านเรย์กะ” ฉันถูกเรียกโดยเซริกะจัง ก็เลยเลิกสนใจสองคนนั้นไปโดยปริยาย
...โดยไม่รู้ตัวเลยว่าความคิดชั่ววูบที่อิจฉาคาบุรากิจะนำเรื่องวุ่นวายมาให้!

เพราะรู้สึกว่าเตียงที่นอนอยู่มันแข็งจนปวดหลัง ก็เลยรู้สึกไม่สบายตัว เตียงฉันมันแข็งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ ไหนจะหมอนที่สูงเกินไปนี่อีก ปวดคอจังเลย สุดท้ายฉันก็เลยต้องตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ อาเร๊ะ? ไหงห้องฉันมันมืดแบบนี้ละคะ?
แต่คงเป็นเพราะยังไม่สว่างมากกว่าล่ะมั้งคะ
ฉันตอบตัวเอง พลางบิดขี้เกียจ รู้สึกตัวหนักๆพิกล ตรงหว่างขาก็รู้สึกแปลกๆ คงคิดไปเองล่ะมั้ง
ฉันหาวออกมา ก่อนจะก้าวลงจากเตียง อ้าว นี่คุณแม่บ้านมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเป็นสีดำตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะเนี่ย
ฉันเบลอๆลากขาเข้าห้องน้ำ ไหนๆก็ตื่นแล้วไปโรงเรียนเร็วกว่าเดิมนิดหน่อยละกัน
แต่ภาพที่สะท้อนออกมาจากกระจกก็ปัดความเบลอทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”
เสียงฉันโหยหวนไปทั่วคฤหาสน์
ฉันกลายเป็นคาบุรากิไปแล้ววว---!?

ปึงๆ
“คุณมาซายะ เกิดอะไรขึ้นคะ!” เสียงของมาดามคาบุรากิดังจากหน้าประตู ฉันมองซ้ายมองขวา ว้าก ไหงฉันกลายเป็นคาบุรากิไปได้เนี่ย?! นี่มันจะการ์ตูนไปแล้ว! แต่ไอ้ตัวฉันที่หลุดมาอยู่โลกคิมิดอลได้ตั้งเกือบสิบแปดปีก็พูดได้ไม่เต็มปากหรอกค่ะ
ฮือ น่ากลัว น่ากลัว
ไม่กล้าเข้าห้องน้ำเลยค่ะ
มิน่ารู้สึกแปลกๆระหว่างขา
แง หนูมีแท่งงอกออกมา!
ฝัน...หรือจะเป็นฝัน! ฉันละล่ำละลักอยู่ตรงหน้าต่าง ทั้งจิก ทั้งตบ ทั้งบิดเนื้อ แอบน้ำตาไหลกับความเจ็บ แง แต่ก็ยังไม่ยอมตื่นอยู่ดี!? หรือมันยังเจ็บน้อยไป!? หรือมันต้องเจ็บแบบให้สะดุ้งตื่นให้คราวเดียว!?
กริ๊ก! มาดามคาบุรากิเปิดประตูเข้ามา มองฉันด้วยท่าทางเป็นห่วง
“คุณมาซายะ เป็นอะไรไปคะ”
มาดามทำท่าจะเดินเข้ามากอดปลอบฉันที่อยู่ในร่างคาบุรากิ สายตาเปี่ยมไปด้วยความกังวลเมื่อเห็นสภาพลูกชายตัวเองชัดๆ ผมยุ่งเหยิง ใบหน้าตื่นตระหนกแบบที่ไม่เคยได้เห็น
ไม่ ไม่ ไม่ ฝัน นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆ!
ฉันต้องตื่น!
ต้องเจ็บมากกว่านี้!
ฉันรวบรวมพลังขั้นสูงอีกครั้ง ก่อนจะกระโดดออกนอกหน้าต่างทันควัน
I believe I can flyyyyyy!
“กรี๊ดดดดด คุณมาซายะ---!!!”

พวกมึงใจร้ายกับเอ็นโจชิบหายเลย โอ๋ๆ ไม่ต้องร้องนะคะ เดี๋ยวจะช่วยกอบกู้เรือให้น้าาาา

>>16 โว้ยยย มาซายะจะบ้ากว่าเดิมมั้ยเนี่ยถถถถถ เรย์กะใจเย็นลูก
ปล.เอ็นโจเข้าร่างเจ้าแม่ก็อย่าไปลวนลามเค้านะเฮ้ย

>>15-16 บากะรากิก็ยังคงเป็นบากะรากิจริงๆ 5555
เอ็นโจจะบอกว่าอยากเป็นเรย์กะงั้นเหรอ... หรือว่าจริงๆแล้วนายแอบชื่นชมผมหลอดม้วนๆแบบอิวามุโระคุง....

พิมพ์ได้แล้วเหรอ ทำไมก่อนหน้านี้กูกดโพสต์ไม่ได้(เป็นชั่วโมงเลย) เว็บรวนใช่ป่าว หรือเป็นแค่เรื่องกู

>>20 ไม่ใช่แค่มึง กูก็เป็นนนน

กดโพสต์ได้แล้วโว้ยยยย
>>20 เหมือนเว็บจะรวนแหละ กุก็เข้าไม่ได้ไปพักใหญ่ๆ
>>15-16 อันนี้แบบสลับกันสามคนสินะ...
โธ่ท่านเรย์กะ5555555555555555555555
กุอยากเห็นปฏิกิริยาของสองคนที่เหลือจัง..//เหลือบมองโม่งฟิค ขออีก ขออีกกกก

>>16 I believe I can flyyyyyy โครตดักแก่ใครรู้นี่ต้อง 20 ปีขึ้นล่ะ
>>20 กุก็เป็นพึ่งโพสได้เนี่ย

>>20 ตามนี้ >>>/meta/2804/846