Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika

สถิติ​เวลาการกาวของวงน้ำ(กัญ) ชา
กระทู้1 : Dec 25, 2016
กระทู้​2 : Jan 19, 2017
กระทู้​3 : Feb 05, 2017
กระทู้​4 : Feb 18, 2017
กระทู้5 : Feb 27, 2017
กระทู้6 : Mar 04, 2017
กระทู้7 : Mar 09, 2017
กระทู้​8 : Mar 12, 2017

ใครจมเรือเอ็นโจวปิดมู้! ไหนว่าจะสามัคคีกันล่มเกะาคานไง พันธมิตรล่มไปหนึ่งแล้ว 555555555555555555

มีหนอนบ่อนไส้ในกระทู้จริงๆด้วยว่ะ ถึงขนาดปิดมู้ก่อนด้วยการล่มเรือเอ็นโจ

คราวนี้เอากี่วันดี 5555

2วัน กำลังดี

อ้าว กูไม่นึกว่าจะปิดผ่านเป็นเม้นท์​สุดท้าย​จริงๆ​ 555555555

ใครจมเรือเอ็นโจ! ขอให้จอมมารมายืนส่องมือถือข้างหลังมึง!

>>7 แหม่กุว่าจะปิดด้วย เรือคานจงเจริญ สักหน่อย

>>7 ไม่ใช่ความผิดมึงหรอห อาถรรพ์เจ้าแม่แน่ๆ

เอ็นโจน้ำตาตกในแล้วนั่น มีแต่คนทรยศ โอ๋ๆ ชูสุมอย มาหาพี่มา

ขึ้นมู้ใหม่แล้ว ฟิคสลับร่างมาลงไว้แล้ว รอๆๆๆๆ

ส่งท่านจอมมารมากู้เรือโดยด่วนค่าา555555555

>>13 ดัดแปลงเป็นเรือดำนำติดทอร์ปิโดเลยมึงงง เจาะเรือกันดีนัก

กูมาทำตามสัญญา!
ปล. กูยังคงตัดสินพระเอกฟิคนี้ไม่ได้
ชื่อเรื่อง เอ่อ เอาเป็น 'ตำนานรักราชวงศ์(?)' ละกัน //สูดกาว

---------

วันนี้เป็นวันทัศนศึกษาวันสุดท้ายค่ะ
พวกเราเดินเที่ยวกันตามโปรแกรม จนกระทั่งช่วงเย็นที่ต้องเตรียมตัวกลับโรงเรียน ฉันเตรียมตัวกลับโรงเรียนอย่างปกติ แต่ผิดปกติตรงที่อยู่ๆอาจารย์กลับพาแวะศาลเจ้าที่ดูเก่าแก่แห่งหนึ่งซะก่อน
หวา ช่างขัดกับภาพลักษณ์โรงเรียนคุณหนูสุดๆไปเลยค่า---!
ทางนักเรียนซุยรันที่เป็นคุณหนูดูตื่นเต้นกับสภาพเก่าแก่โดยรอบ ฉันเห็นวาคาบะจังอยู่ไกลๆ ดูเหมือนจะไม่ค่อยดูแปลกใจเลย สงสัยไปศาลเจ้าบ่อยล่ะมั้งคะ
“ท่านเรย์กะ ดูสิคะมีเครื่องรางขายด้วยค่ะ”
“มีเครื่องรางความรักด้วยค่ะ ท่านเรย์กะ!”
ฉันถูกเพื่อนๆเรียกให้ไปดูที่วางขายเครื่องรางหลากสี หลากรูป ฉันมองดูเครื่องรางบนที่ตั้ง ไหนดูสิ เครื่องรางโชคดี เครื่องรางทำงาน เครื่องรางการเรียน เครื่องรางสุขภาพ แล้วก็เครื่องความรัก!
นี่มัน! ไอเท็มโชโจวมังงะชัดๆ!
อุหวา ชาติก่อนฉันก็มีพกบ้างตามประสา แต่พอมาเป็นคิโชวอิน เรย์กะแล้วให้พกเครื่องรางแบบนี้มันจะดูแปลกๆมั้ยน้า?
แต่พอเห็นเหล่าสาวๆทั้งหลายพากันเลือกดูอย่างตั้งใจ ฉันก็เลยอยากได้บ้าง แหม ถึงจะเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทอง แต่ขอนิดๆหน่อยๆคงไม่เป็นไรหรอกมั้งคะ ฮุฮุ
แต่จะให้เลือกเครื่องรางความรักอย่างเปิดเผยก็รู้สึกเขินอาย ก็เลยทำเป็นเลือกเครื่องรางเกี่ยวกับการเรียนที่อยู่ข้างๆแทน แต่สายตาแอบเล็งอันที่ต้องการไว้แล้วค่ะ
โฮ ทำไมเป็นฉันถึงได้อนาถขนาดนี้
“ท่านเรย์กะ มีเขียนคำแนะนำไว้ด้วยล่ะค่ะ”
เซริกะจังชี้บอร์ดด้านข้างให้ดู ฉันยืนอ่าน เห เดือนเกิดฉัน...สัตว์ให้โชคเรื่องความรัก
...เป็นไก่?!
หา---!? ทำไมถึงเป็นไก่กัน!
ของเดือนอื่นยังเป็นสัตว์น่ารักๆอย่าง แมว หรือปลาเลย?
“ได้ยินอาจารย์คุยกันว่าศาลเจ้านี้ศักดิ์สิทธิ์มากเลยนะคะ ขออะไรได้แบบนั้นเลยค่ะ”
คำพูดของคิคุโนะจังทำให้แรงฮึดของฉันกลับมา
เอ้า ไก่ก็ไก่!
ฉันรวบรวมพลังขั้นสูง แล้วจก (?) เครื่องรางรูปไก่สองชิ้นมาอย่างรวดเร็ว ซื้อสองอันจะได้ไม่ดูน่าสงสัย
ฮูว ภารกิจเสร็จสิ้น ฉันกับพวกเซริกะจังคิคุโนะจังกำลังจะเดินต่อเพื่อไปขอพร แต่คาบุรากิกับเอ็นโจก็เดินเข้ามา
สาวๆที่เดินตามมาราวกับเงาตามตัวเว้นระยะห่างอย่างพอดี
คาบุรากิเดินขมวดคิ้วเข้ามาใกล้ ฉันทำท่าจะเขยิบหนี แต่กลับถูกเหล่าสาวกจักรพรรดิปิดทางล้อมเอาไว้
ฉันสาปแช่งขอพรจากไก่ สัตว์นำโชคของฉัน ขอให้ทั้งสองคนโดนจิกตายไปซ้า---!
“สวัสดี คุณคิโชวอิน”
“ท่านคาบุรากิ ท่านเอ็นโจ สวัสดีค่ะ”
ฉันยิ้มเจื่อน ส่งสายตา SOS ให้พวกเซริกะจังรู้ แต่พวกเธอกลับถอยหนีด้วยความเกรงอกเกรงใจซะงั้น!? เซริกะจาง คิคุโนะจาง พาฉันไปด้วยย!
“เครื่องราง? นี่เธอเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยเรอะ” คาบุรากิเปิดปาก หมอนี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว รู้มั้ยว่าคนเราต้องมีที่พึ่งทางใจน่ะ! หัวหน้าหมู่บ้านอย่างฉันจะให้มีคานเป็นที่พึ่งเหรอยะ! ไม่เอาด้วยหรอก!
แต่จะให้ตอบแบบนั้นก็คงจะไม่ได้ “ก็นิดหน่อยค่ะ”
คาบุรากิขมวดคิ้วมองมาที่เครื่องรางในมือฉัน ก่อนจะคลายลง แล้วเปลี่ยนมาตบบ่าฉันแทน โอ้ย มันเจ็บนะ! คิดว่าตัวเองแรงน้อยรึไงยะ! โอ้ยๆๆ ฉันได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดเบาๆจากเหล่าสาวๆผู้ติดตามจักรพรรดิ
“ฉันเข้าใจแล้ว” คาบุรากิพยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจ เข้าใจอะไรยะ---! “ที่แท้เธอซื้อเพราะจะเก็บปีระกานี่เอง เอ้า พยายามเข้าล่ะ”
ตบบ่าปุๆอีกสองสามที ก่อนจะจากไป
สัตว์นำโชค! สัตว์นำโชค! สัตว์นำโชคของฉันต่างหาก!
ถึงไก่มันจะปีระกา แต่อย่าเอาฉันเหมารวมไปกับนายสิ คาบุรากิ---!
ด้วยความคับแค้นใจ ฉันเลยเอาไปลงกับการขอพรแทน ฉันโยนเหรียญห้าเยนลงกล่อง ปรบมือสองครั้งแล้วขอพร เอ่อ ว่าแต่ขออะไรดีล่ะ?
ไม่สิ!
ท่านเทพคะ! ขอให้ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนคิโชวอิน เรย์กะคนนี้ด้วยเถอะค่ะ!
ระหว่างที่กำลังคิดเรื่องจะขอพรอย่างอื่นอีก ก็ดันเหลือบไปเห็นคาบุรากิกับเอ็นใจที่อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ แล้วก็เผลอได้ยินสองคนนี้เขาคุยกัน
“เฮ้อ ไม่อยากไปงานของแม่เลย”
“เอาน่า มาซายะ ถือว่าช่วยงานไงล่ะ”
“เป็นนายนี่ดีจังเลยนะ ชูสุเกะ น่าอิจฉาชะมัด”
คนที่น่าอิจฉาจริงๆคือนายนั่นแหละคาบุรากิ! มีทุกอย่างอยู่รอบตัว! มีคู่บุพเพอย่างวาคาบะจังอยู่แล้ว! ฉันสิ! ดำรงตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านมายาวนานยังไม่เห็นจะบ่นเลย! (ที่จริงคือบ่นไม่ได้มากกว่าค่ะ โฮ)
“อยากเป็นนายจังเลยแฮะ”
“แต่ให้ฉันเป็นอย่างมาซายะก็ไม่ไหวหรอกนะ แต่ถ้าให้เลือกล่ะก็ขอเป็น...” เอ็นโจหยุดพูด ก่อนจะหันมามองฉันที่มองอยู่ก่อนแล้ว ฉันเลยหันกลับแทบไม่ทัน
หวา หวา หวา คงไม่รู้ตัวหรอกนะคะว่ามีคนแอบฟังอยู่!? อ้าว แล้วฉันจะไปแอบฟังทำไมเนี่ย?
“ท่านเรย์กะ” ฉันถูกเรียกโดยเซริกะจัง ก็เลยเลิกสนใจสองคนนั้นไปโดยปริยาย
...โดยไม่รู้ตัวเลยว่าความคิดชั่ววูบที่อิจฉาคาบุรากิจะนำเรื่องวุ่นวายมาให้!

เพราะรู้สึกว่าเตียงที่นอนอยู่มันแข็งจนปวดหลัง ก็เลยรู้สึกไม่สบายตัว เตียงฉันมันแข็งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ ไหนจะหมอนที่สูงเกินไปนี่อีก ปวดคอจังเลย สุดท้ายฉันก็เลยต้องตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ อาเร๊ะ? ไหงห้องฉันมันมืดแบบนี้ละคะ?
แต่คงเป็นเพราะยังไม่สว่างมากกว่าล่ะมั้งคะ
ฉันตอบตัวเอง พลางบิดขี้เกียจ รู้สึกตัวหนักๆพิกล ตรงหว่างขาก็รู้สึกแปลกๆ คงคิดไปเองล่ะมั้ง
ฉันหาวออกมา ก่อนจะก้าวลงจากเตียง อ้าว นี่คุณแม่บ้านมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเป็นสีดำตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะเนี่ย
ฉันเบลอๆลากขาเข้าห้องน้ำ ไหนๆก็ตื่นแล้วไปโรงเรียนเร็วกว่าเดิมนิดหน่อยละกัน
แต่ภาพที่สะท้อนออกมาจากกระจกก็ปัดความเบลอทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”
เสียงฉันโหยหวนไปทั่วคฤหาสน์
ฉันกลายเป็นคาบุรากิไปแล้ววว---!?

ปึงๆ
“คุณมาซายะ เกิดอะไรขึ้นคะ!” เสียงของมาดามคาบุรากิดังจากหน้าประตู ฉันมองซ้ายมองขวา ว้าก ไหงฉันกลายเป็นคาบุรากิไปได้เนี่ย?! นี่มันจะการ์ตูนไปแล้ว! แต่ไอ้ตัวฉันที่หลุดมาอยู่โลกคิมิดอลได้ตั้งเกือบสิบแปดปีก็พูดได้ไม่เต็มปากหรอกค่ะ
ฮือ น่ากลัว น่ากลัว
ไม่กล้าเข้าห้องน้ำเลยค่ะ
มิน่ารู้สึกแปลกๆระหว่างขา
แง หนูมีแท่งงอกออกมา!
ฝัน...หรือจะเป็นฝัน! ฉันละล่ำละลักอยู่ตรงหน้าต่าง ทั้งจิก ทั้งตบ ทั้งบิดเนื้อ แอบน้ำตาไหลกับความเจ็บ แง แต่ก็ยังไม่ยอมตื่นอยู่ดี!? หรือมันยังเจ็บน้อยไป!? หรือมันต้องเจ็บแบบให้สะดุ้งตื่นให้คราวเดียว!?
กริ๊ก! มาดามคาบุรากิเปิดประตูเข้ามา มองฉันด้วยท่าทางเป็นห่วง
“คุณมาซายะ เป็นอะไรไปคะ”
มาดามทำท่าจะเดินเข้ามากอดปลอบฉันที่อยู่ในร่างคาบุรากิ สายตาเปี่ยมไปด้วยความกังวลเมื่อเห็นสภาพลูกชายตัวเองชัดๆ ผมยุ่งเหยิง ใบหน้าตื่นตระหนกแบบที่ไม่เคยได้เห็น
ไม่ ไม่ ไม่ ฝัน นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆ!
ฉันต้องตื่น!
ต้องเจ็บมากกว่านี้!
ฉันรวบรวมพลังขั้นสูงอีกครั้ง ก่อนจะกระโดดออกนอกหน้าต่างทันควัน
I believe I can flyyyyyy!
“กรี๊ดดดดด คุณมาซายะ---!!!”

พวกมึงใจร้ายกับเอ็นโจชิบหายเลย โอ๋ๆ ไม่ต้องร้องนะคะ เดี๋ยวจะช่วยกอบกู้เรือให้น้าาาา

>>16 โว้ยยย มาซายะจะบ้ากว่าเดิมมั้ยเนี่ยถถถถถ เรย์กะใจเย็นลูก
ปล.เอ็นโจเข้าร่างเจ้าแม่ก็อย่าไปลวนลามเค้านะเฮ้ย

>>15-16 บากะรากิก็ยังคงเป็นบากะรากิจริงๆ 5555
เอ็นโจจะบอกว่าอยากเป็นเรย์กะงั้นเหรอ... หรือว่าจริงๆแล้วนายแอบชื่นชมผมหลอดม้วนๆแบบอิวามุโระคุง....

พิมพ์ได้แล้วเหรอ ทำไมก่อนหน้านี้กูกดโพสต์ไม่ได้(เป็นชั่วโมงเลย) เว็บรวนใช่ป่าว หรือเป็นแค่เรื่องกู

>>20 ไม่ใช่แค่มึง กูก็เป็นนนน

กดโพสต์ได้แล้วโว้ยยยย
>>20 เหมือนเว็บจะรวนแหละ กุก็เข้าไม่ได้ไปพักใหญ่ๆ
>>15-16 อันนี้แบบสลับกันสามคนสินะ...
โธ่ท่านเรย์กะ5555555555555555555555
กุอยากเห็นปฏิกิริยาของสองคนที่เหลือจัง..//เหลือบมองโม่งฟิค ขออีก ขออีกกกก

>>16 I believe I can flyyyyyy โครตดักแก่ใครรู้นี่ต้อง 20 ปีขึ้นล่ะ
>>20 กุก็เป็นพึ่งโพสได้เนี่ย

>>20 ตามนี้ >>>/meta/2804/846

กูว่าเว็บรวนเพราะอำนาจมืดของจอมมารแน่ๆ ไหนใจจะจมเรือท่านจอมมารนะ

>>25 เออว่ะ ไหนใครบอกจะจมเรือจอมมารนะ เว็บล่มเลย

>>16 ชิบหอย... ตื่นมาได้แป๊บเดียวถึงกับโดดหน้าต่างเลยเหรอวะ ใจเด็ดมาก 55555 แล้วจะเป็นไงต่อเนี่ย

พิมพ์ไว้ตั้งแต่ชั่วโมงก่อนละเพิ่งจะได้โพส กูก็ว่าเพราะอิเม้นสุดท้ายทู้ก่อนชัวร์ๆ เป็นไงล่ะเวปล่มใส่เฉย...

>>25 >>26 กรี๊ดดดด จอมมารพิโรธจริงๆเหรอ กูขอโทษ ไว้ ไว้จะเพิ่มบทชูสุมอยในมะหมาให้แล้วกันนะเจ้าคะ 5555555555

>>20 เป็นเหมือนกัน ฮือออ

I can flyyyyy~ ท่านเรย์กะมาอยู่ในร่างบากะรากิก็เลยบ้าตามใช่มั้ย55555555555 โม่งฟิคแต่งดีมาก ประทับจายยย /ส่งกาวให้สองถัง แต่งต่อไปนะ เป็นกำลังใจให้!

>>25 >>26 >>28 พลังของจอมมารเอ็นโจวช่างแข็งแกร่งจริงๆ 555555555555
ยังรอฟิคทุกฟิคอยู่อย่างใจจดจ่อนะคะ ///-///) เรือไหนก็มาค่ะ ชอบหมด

>>15 >>16 เคยอ่านฟิคที่เรย์กะกับคาบุรากิสลับร่างกันมาก่อน แต่พออ่านอันนี้ถึงตอนจบเท่านั้นแหละ 555555555555555555555555555
แงงงงงง ตลกอะ หยุดขำไม่ได้ อ่านก่อนเว็บรวนก็ขำ กลับมาอ่านตอนเว็บหายรวนก็ยังขำ 5555555555555
ภาพเรย์กะในร่างคาบุรากิกระโดดออกนอกหน้าต่างนี่ลอยมาเลย โอ๊ย แง แม่คะหนูขำอะ

>>15-16 ขอบคุณมึงงง น่ารักกกกกก กูก็งงว่าเว็บคงรวน โพสไม่ได้ กูรอกาวนะจุ๊บๆ
พรุ่งนี้วันจันทร์แล้วนะ อย่าลืมอู้งานมาลงฟิคด้วยโม่งฟิคทุกคนนนนน รอออออออออออ

ไม่เกินคืนนี้พวกมึงได้อ่านสลับร่างสามคนต่อ กูขอเวลาพี้กัญชาแปป ฟืดฟาด

>>34 สู้ๆนะมึง

>>34 กุชอบฟิคมึงมาก สู้ๆนะมึง

งั้นมาซายะจะอยู่ในร่างของเอนโจว เอนโจวอยู่เรย์กะถูกมะ

กุวาดภาพประกอบฟิค >>15 >>16 มา
กุเม้น >>32 เอง(บอกทำไม? เออนั่นดิ )
http://imgur.com/a/w8wzw

>>15-16 เรย์กะทำไรเนี่ย โดดออกมาเดี๋ยวก็ได้ไปโลกหน้าหรอก555

>>38 เฮ้ยยย กูชอบบบบบ กูมีกำลังใจปั่นฟิคต่อแล้วเว้ยยยย
ขอบใจมึงมากกก

พวกมึงนี่น้าาา ตอนดึก ๆ ล่ะคึกกันจัง กูไปนอนล่ะไม่ไหวโคตรง่วง พรุ่งนี้ตื่นมากูอาจมาเจอเม้นอยู่ที่ 400 กว่า ๆ ก็เป็นได้.. ราตรีสวัสดิ์เพื่อนโม่ง จุ๊ฟ ๆ

>>38 ทำไมกูดูไม่ได้อ่ะ

>>40 สายฟิคกับสายFAมันเกื้อหนุนกันอยู่ไงมึง ถถถถถ

>>42 มึงลองกดเข้าไปดูใหม่สิ ดูได้รึยัง กูกดแก้ไปนิดหน่อยตอนลงใหม่ๆ
ไม่ก็ลอง http://imgur.com/a/w8wzw (กุลองก๊อปลิงค์มาใหม่)

ชะอ้าว กูเขียนสลับร่างสามคนไปครึ่งหนึ่งพอดี....งั้น ของกูก็ไม่ต้องลงแล้วสินะ เย้

>>44 มันเขียน the image you are requesting doesn't exist or is no longer available อ่ะะะ

>>44 ดูไม่ได้เหมือนเดิมง่ะ

>>45 เอามาาาาา กี่ไทม์ไลน์​กี่มิติ​จักรวาล​ก็เอามาให้หมดดดดดด

>>46 >>47 ลองอันนี้ดูได้ไหมอะ? https://drive.google.com/file/d/0B5wqTNdLnv19NGg5SVRFcXg4SnM/view?usp=sharing
จริงๆภาพมันก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไรมากนักหรอก 555555 แค่วาดเล่น

>>45 เอาลงเลยมึงงงง ถึงจะสลับร่างเหมือนกัน แต่เนื้อหาก็แตกต่างอยู่แล้ววว กี่มิติกี่จักรวาลคู่ขนานอะไรกูรอเสพหมดดด

>>49 ฮึ้ยย ได้ๆ ขอบคุณนะ กู>>47 เอง กูรบกวนมึงไปมั้ย ซอรี่;-;

พร้อมรับทุกฟิค

>>51 เปล่าๆ กุดีใจนะมีคนอยากเห้นFAที่กุวาด แต่กลัวมันไม่สวยแล้วเสียเวลาพวกมึงมารอดู ถถถถถ

>>53 กูชอบนะ พีคดี 555555555

กูว่านะ สลับร่างเรย์กะกับมาซายะไม่ค่อยมีคนจับได้หรอก บ้าเหมือนกัน#โดนพัดตบ
แต่ถ้าเพิ่มเอ็นโจเข้ามาด้วย สนุกแน่ๆ555555555555

>>53 ดูได้แล้ววว ขอบคุณนะมึง ยิ่งมันดูยากยิ่งอยากดูอ่ะ55555555 ชอบ

>>55 กุว่ากูจะสงสาร​เอ็นโจที่โดนบากะรากิยึดร่างอะ 5555

>>55 แต่เรย์กะเรียนไม่เทพเท่าคาบุรากิอะดิ 555555555555

>>58 งั้นก็ต้องมีอีเว้นท์การติวหนังสือกับ2-3คนเกิดขึ้นสิ?

>>59 ต้องมีแน่ๆ คาบุรากิคงไม่ยอมให้อันดับตก เรย์กะตายแน่ๆ555555555555

>>59 สงสัยต้องจองโลงให้เรย์กะล่วงหน้า หรือไม่ก็เสนอทางออกบ้าๆบอๆอย่างไปป่าจุไคอีกครั้ง จะได้ไม่ต้องมาสอบ 55555555555

>>61 วางระเบิดโรงเรียนก่อนวันสอบสิ...

ต่อจาก >>15-16
วันนี้พอแค่นี้ กาวกูหมดป๋องและ

-------

เจ็บจัง ฮือ ทำไมเจ็บจัง ฉันน่าจะตื่นจากฝันได้แล้วสิ!

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา เพดานสีขาวเหมือนในห้องของฉัน!? นี่ฉันตื่นแล้วสินะคะ! ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ช่างเป็นเช้าที่ฝันร้ายสุดๆไปเลยค่ะ

ฉันพยุงตัวขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง

อาเร๊ะ

“แจ้งมาดาม! ท่านมาซายะฟื้นแล้ว!”

เหล่าแพทย์รอบตัวกรูกันเข้ามาถามอาการ ต่างกับฉันที่วิญญาณหลุดออกจากร่างไปแล้ว อ่า ฉันเห็นคุณยมทูตมายืนรอตรงหน้าต่างด้วยล่ะค่ะ

ทุกคน ลาก่อนค่ะ ฮือ

ปึง!!!

วิญญาณฉันกลับเข้าร่างอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันไปมองผู้มาใหม่ที่เปิดประตูซะเสียงดังลั่นไม่เกรงใจใคร

“ท่านชูสุเกะ?” แพทย์คนหนึ่งพูดพลางมองเอ็นโจในชุดนักเรียนอย่างงุนงง ใบหน้าของเอ็นโจชุ่มไปด้วยเหงื่อราวกับเพิ่งวิ่งรอบสนามมาแถมบนหัวยังมีผ้าพันแผลพันรอบเอาไว้ด้วย? สายตาของเอ็นโจมองตรงมายังฉันในร่างคาบุรากิด้วยแววตาหวาดระแวง

“นายเป็นใครกัน!!!”

หา?

เอ็นโจที่ดูเหมือนไม่ใช่เอ็นโจ วิ่งเข้ามาเขย่าคอฉันอย่างรุนแรง ว้ากกก มึนหัวววว นี่นายจะฆ่ากันเรอะ ฉันเพิ่งโดดหน้าต่างมาเองนะยะ!!

“อ..อ่อก”

นี่นายจะฆ่ากันใช่มั้ยยยยย!

“ท..ท่านชูสุเกะ ใจเย็นก่อนครับ!”

แพทย์จะเข้ามาห้ามเอ็นโจ หมอนั่นสะบัดหน้าหันไปส่งสายตาเขม็งใส่ แพทย์คนนั้นนิ่งไปราวกับหิน เดือดร้อนเพื่อนแพทย์ต้องมาลากตัวออกจากห้องไป...เดี๋ยวๆ นี่จะทิ้งกันง่ายๆอย่างนี้เลยเรอะ!?

กลับมาก๊อนนนนน!!!

“ออกมาจากร่างฉันเดี๋ยวนี้นะ!!”

ร่างฉัน...?

อย่าบอกนะว่า---

หมอนี่คือคาบุรากิ?!

“ท่าน...คาบุรากิ?”

ฉันพูดอย่างลำบาก เพราะเอ็นโจ เอ่อ คาบุรากิยังกำรอบคอเสื้อไม่ปล่อย เจ้าตัวดูจะชะงักไปกับคำพูดฉัน มือคลายลง แต่ยังไม่ได้ปล่อย แถมยังจ้องอย่างหวาดระแวงมากกว่าเดิมอีกต่างหาก

“ฉ..ฉันคิโชวอิน เรย์กะเองค่ะ!”

“...หา คิโชวอิน?”

คาบุรากิปล่อยมือจากคอเสื้อ มองอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ยอมถอยไปนั่งข้างเตียง เกิดเดดแอร์ขึ้นระหว่างพวกเราสองคน ฉันยังสับสนอยู่นิดหน่อย ต่างกับคาบุรากิที่เหมือนจะไปเข้าฌาน (?) รวบรวมสติกลับมามากกว่า

อยู่ๆคาบุรากิก็บ่นออกมาท่ามกลางสถานการณ์ตึงเครียด (เรอะ)

“นี่เธอ วันหลังอย่าเอาร่างคนอื่นไปซ้อมโดดตึกอีกล่ะ ถึงข้างล่างจะมีพุ่มไม้รองรับก็เถอะ แต่มันก็เจ็บอยู่ดี”

ซ้อมโดดตึก!? ในสายตาคาบุรากิ มองฉันเป็นคนยังไงกันแน่ย้า---!!!

แต่ก็อดสำนึกผิดขึ้นมานิดๆไม่ได้ ถ้าเกิดห้องที่หมอนี่อยู่สูงกว่านี้อีกสักสองสามชั้น ฉันอาจจะตายไปแล้วก็ได้ ฮือ สำนึกผิดแล้วค่ะ

“ท่านคาบุรากิเองก็เถอะ แผลบนหัวนั่นไปโดนอะไรมาเหรอคะ...”

เมื่อวานเอ็นโจก็ยังไม่มีแผลบนหัวเลยนี่? หรือเกิดตอนอื่น?

“อ๋อ พอดีคิดว่าเป็นความฝันก็เลยเอาหัวพุ่งใส่กระจกน่ะ”

ชักสงสารเอ็นโจที่มีคาบุรากิในร่างซะแล้วสิ

แต่ฉันก็เมินคำพูด แล้วเปลี่ยนเรื่อง “ท่านคาบุรากิ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมฉันถึงมาอยู่ร่างท่าน---”

เดี๋ยว

ถ้าฉันมาอยู่ร่างคาบุรากิ

คาบุรากิมาอยู่ร่างเอ็นโจ

แล้วเอ็นโจ...ก็ต้องอยู่ร่างฉันน่ะเซ่!

กรี๊ด--- แบบนั้นหมอนั่นก็เห็นร่างกายฉันหมดเลยนะสิ! ไม่น้า---!

ฉันคร่ำครวญในใจ คาบุรากิกลับขมวดคิ้ว พอมาอยู่ในร่างเอ็นโจแล้วกลับรู้สึกแปลกๆขึ้นมาเลยค่ะ จอมมารจอมทวงหนี้มาทำท่าแบบนี้กลับไม่รู้สึกถึงออร่าจอมมารเลย เอ่อ สงสัยไม่มีรอยยิ้มพิฆาต (?) ล่ะมั้งคะ

“อย่างนี้ชูสุเกะก็อยู่ร่างเธอน่ะสิ”

อีตานี่ก็หัวไวเหมือนกันแฮะ ค่อยสมกับลำดับที่หนึ่ง!

“ก็น่าจะใช่นะคะ”

“...ถึงจะสลับร่างกัน ฉันว่าชูสุเกะก็คงไปรอพบเราที่โรงเรียนนั่นแหละ”

คาบุรากิลุกขึ้นยืนพลางสั่งด้วยท่าทางแบบเดิม แต่ในร่างของเอ็นโจกลับให้ความรู้สึกอีกแบบมากกว่า

“เอ้า ไปแต่งตัวซะ เราจะไปโรงเรียนกัน!”

แต่งตัว!? โรงเรียน!?

ม่ายน้า หนูไม่อยากเข้าห้องน้ำ!

สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องยอมทนเข้าห้องน้ำอยู่ดีค่ะ ฮือ ไม่นะ ฉันเสียบริสุทธิ์ทางสายตาไปแล้ว---!!

แต่กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลานานโข ตอนออกมาจากห้อง คาบุรากิในร่างเอ็นโจแทบจะเข้ามากินหัวเลยค่ะ ช่วยไม่ได้นี่ยะ! ฉันไม่เคยเป็นผู้ชายมาก่อนนะ! ปุบปับจะให้ทำอย่างง่ายๆมีที่ไหนกัน!

“เร็วๆ เข้าสิ คิโชวอิน! อย่างน้อยจะได้ทันคาบสอง!”

เป็นขนาดนี้แล้วยังจะมีกะจิตกะใจเรียนอีกเร้อออ

ฮือ หนูอยากกลับบ้าน หนูอยากกลับร่าง!

ถ้าคะแนนตกจริงๆ มาดามคาบุรากิคงคิดว่าลูกคงโดนสาวหักอกมาอีกแล้ว แถมช่วงนี้บ้ามากกว่าเดิมนิดนึงด้วย

>>63 คาบุรากิกับเรย์กะที่บ้าพอกัน 55555 อีกคนกระโดดหน้าต่าง อีกคนเอาหัวโขกกระจก เรื่องสลับร่างนี่เรย์กะเสียเปรียบตลอด 5555

>>63 จะมีฉากเอ็นโจพยายามใส่บรามั้ยก๊ะ //โดนดอกโบตั๋นปักคอ
ไอ้ซ้อมโดดตึกนี่คืออะไร ใครเขาจะไปซ้อม หา สามัญสำนึกของนายอยู่ตรงไหนเนี่ย

>>63 โอ้ยยยย ชอบบบบ แม่งกร้าวใจโคตร ขอบคุณมึงมากน้าาาาา คาบุแม่งฮาอ่ะ ขำาาาาาา

>>63 ฟื๊ดดดดดดดดดด //เสพก่อนนอน

>>63 ชอบบบบบบ รูปแบบความคิดของเรย์กะกับคาบุรากินี่... ต่อให้ใช้สมองในร่างกายเอ็นโจ วงจรความคิดของนายก็ยังไม่เปลี่ยนสินะคาบุรากิ....

ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3588/833-834/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ
ไม่ค่อยถนัดเขียนบทคนธรรมดา(?)เท่าไหร่ อาจจะแปลกๆนะคะ 5555
..............…….....
หลังจากฉันก็ทำพังเรื่องพยายามทำตัวไม่สนิทกับคาบุรากิในที่สาธารณะ และหมอนั่นเองก็ไม่คิดจะทำอย่างนั้นตั้งแต่แรก สุดท้ายเราก็ล้มเลิกความพยายามแบบนั้นไปแล้วค่ะ แต่ว่าท่านพ่อท่านแม่ดีใจกันใหญ่เลยค่ะ ไม่รู้ทั้งสองคนเอาข่าวมาจากไหนกัน...

ฉันแอบตามดูวาคาบะจังบ่อยๆ เผื่อมีใครมาตามมาแกล้ง จะได้จัดการได้ทัน ก็ได้เห็นว่าวาคาบะจังกำลังฝึกเขียนหนังสือด้วยมือซ้ายล่ะค่ะ หลังๆเหมือนจะคล่องขึ้นแล้วด้วยค่ะ เก่งจังเลยนะวาคาบะจัง ดีใจด้วยนะ แบบนี้น่าจะผ่านวิกฤตไปได้แล้วล่ะ

ส่วนคนที่เหยียบมือวาคาบะจังนั้น อยู่ๆก็หายตัวไปจากโรงเรียนเลยค่ะ... ฉันไม่แน่ใจว่าควรถามคาบุรากิดีไหม แต่คาดว่าหมอนั่นน่าจะอยู่เบื้องหลัง อื้ม หรือบางทีเอ็นโจอาจจะจัดการให้ก็ได้ เอ็นโจชอบช่วยลับหลังแบบนี้ตลอดล่ะนะคะ ถ้าไม่ติดว่าฉันมีชาติตระกูลสูง เอ็นโจคงกำจัดฉันได้ไปนานแล้วค่ะ...

จริงๆ เอ็นโจน่าจะเกือบกำจัดฉันได้แล้วล่ะนะคะ ถ้าไม่ใช่ว่าคาบุรากิมาช่วยฉันเอาไว้ ความสัมพันธ์ทั้งคู่ดูแตกแยก แต่ท้ายที่สุดก็เหมือนจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อย่างงงๆ

คิดแบบนี้แล้วก็รู้สึกโชคดีจริงๆนั่นแหละค่ะที่ฉันไม่ได้ทะลุมิติมาโลกนี้คนเดียวล่ะนะคะ

ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วด้วยค่ะ เนื้อหายากกว่าครั้งที่แล้วอีกนะคะ กลัวอันดับร่วงจนไม่ติดบอร์ดจังเลยค่ะ... ฉันเลยพยายามตั้งใจมากกว่าครั้งที่แล้วเสียอีก ท่านแม่กรีดร้องเมื่อเห็นฉันอ่านหนังสือจนดึกจนดื่น บอกว่ามันทำร้ายสุขภาพผิวอะไรยังไง และย้ำว่าผู้หญิงไม่จำเป็นต้องเรียนหนักขนาดนั้นหรอก

ฉันเลยต้องแอบอ่านใต้ผ้าห่มด้วยไฟฉายเอาแทนค่ะ

แต่คงเพราะจริงจังมากเกินไป ในห้องเรียนเลยรู้สึกง่วงๆอย่างบอกไม่ถูกเลย ฝืนเกินไปสินะคะ...

ช่วงพักแทนที่ฉันจะลากตัวเองไปกินอะไรสักอย่าง ฉันกลับขอตัวเพื่อนๆมาแอบหลับในห้องสมุดเย็นๆแทน ไม่ไหวแล้วค่ะ...

อยู่ๆฉันก็สะดุ้งตื่น สัญชาตญาณบอกว่ามีใครแอบดูอยู่เลยรู้สึกร้อนๆหนาวๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นนายตัวสำรองยืนขมวดคิ้ว

“ห้องสมุดไม่ใช่ที่สำหรับนอนนะ”

“เอ๊ะ...ขอโทษค่ะ”

ฉันตอบรับอย่างมึนๆ แล้วมองเวลา เกือบจะเข้าเรียนแล้วนี่นา ดีจริงๆที่นายตัวสำรองมาเตือนได้ทันเวลา ไม่งั้นหลับเพลินไปอีกนานแน่ๆค่ะ แต่ว่านะ วันนี้นอนเร็วตามที่ท่านแม่บอกน่าจะดีกว่าล่ะมั้งคะ... มาง่วงตอนเรียนแบบนี้ไม่คุ้มเลยค่ะ

หิวด้วย... ตอนพักจะรีบออกมาหาอะไรกินในสโมสรแล้วกันนะคะ

ฉันลุกขึ้นอย่างโซเซนิดหน่อย

“ไม่เป็นไรใช่ไหม” นายตัวสำรองถาม “ถ้าไม่สบายก็ไปที่ห้องพยาบาลไหม”

ฉันมองนายตัวสำรองอย่างงงๆ ฉันเป็นคนที่รังแกคนที่นายรักนะ ทำไมถึงพูดอะไรแบบนั้น หรือว่าเป็นหน้าที่ของประธานนักเรียนที่จะดูแลนักเรียนทุกคนที่ลำบากอย่างเท่าเทียม

“ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ” ฉันยืนยันขณะกดท้องตัวเองไม่ให้ร้องออกมา “คาดไม่ถึงเลยนะคะว่าคุณจะเป็นห่วงคนที่รังแกคนอื่นไปทั่วอย่างฉันด้วย โดยเฉพาะหลังจากสิ่งที่ฉันทำกับคุณทาคามิจิ”

“หมายถึงเอาตัวไปรับกาแฟร้อนเอง ไม่ก็เผชิญหน้ากับคนที่เหยียบมือทาคามิจิน่ะหรอ”

เอ๊ะ...เรื่องนั้นจะปิดยังไงก็ยากสินะคะ ฉันทำท่ามกลางที่สาธารณะขนาดนั้น

“นั่นเป็นแค่เรื่องบังเอิญค่ะ ฉันแค่ไม่ถูกใจผู้หญิงเหล่านั้นอยู่แล้ว เลยถือโอกาสหาเรื่องเฉยๆค่ะ อีกอย่างก่อนหน้านั้น ฉันเองก็แกล้งคุณทาคามิจิไว้ตั้งมากมายไม่ใช่หรือไงคะ”

“นั่นมันก่อนจะสูญเสียความทรงจำนี่ และก็จะบอกว่าบังเอิญ แต่ทำไมถึงเปลี่ยนรองเท้าให้ทาคามิจิล่ะ”

เหหหหหหห!?! ระ...รู้ได้ยังไงคะ ตอนนั้นมันยังเช้ามากๆ แถมมองรอบๆก็ไม่เห็นมีใครเลยนี่คะ...

ฉันรีบเก็บอาการให้เร็วที่สุด แต่ดูเหมือนจะสายไปแล้ว

“พอดีแอบดูสถานการณ์อยู่แถวนั้นน่ะ พอเห็นคุณเข้ามาพูดกับคนทำก็รอดูว่าจริงๆคุณอยู่เบื้องหลังหรืออะไรหรือเปล่า ก็เลยได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดน่ะ”

“...”

เห็นจริงๆด้วยสินะคะ จะปฏิเสธยังไงดีล่ะคะเนี้ย

“อย่าบอกคุณทาคามิจิได้ไหมคะ” ฉันตัดใจโยนศักดิศรีไปชั่วคราว รู้สึกไม่อยากให้วาคาบะจังรู้เรื่องนี้เลยค่ะ อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน มันคงอึดอัดแปลกๆน่าดูเลยนะคะที่คนที่แกล้งมาตลอดอย่างฉันเข้าไปช่วยเหลือ

นายตัวสำรองจ้องมองฉันสักพัก ไม่ยอมตอบ อย่าเงียบสิคะ...อย่าบอกนะว่านายบอกไปแล้วน่ะ!

“อย่างนั้นก็ได้ ถ้าคุณคิโชวอินต้องการล่ะนะ...”

เอ๋? ยังไม่ได้บอกสินะคะ ค่อยยังชั่วหน่อย จะว่าไปนายยังไม่สนิทกับวาคาบะจังมากพอที่คุยเรื่องพวกนี้งั้นหรอ อื้ม ในนิยายก็น่าจะประมาณนี้ล่ะมั้ง ที่มาสนิทกันจริงๆก็ประมาณม.6 แล้วนี่น่า คงอีกพักใหญ่

“ไม่อยากเชื่อจริงๆว่าคุณจะเปลี่ยนไปขนาดนี้”

“อ้า งั้นหรอคะ...”

“ขอโทษที่ก่อนหน้านั้นอคติมากไปหน่อยนะ”

“ไม่หรอกค่ะ ฉันเองก็ทำตัวให้น่ามีอคติใส่อยู่เหมือนกัน”

ฉันตอบรับไป มองเวลาอีกครั้ง อีกไม่กี่นาทีจะถึงเวลาเรียนแล้วล่ะนะคะ คงต้องรีบไปแล้ว

“คุณคิโชวอิน ถ้ามีอะไรอยากให้ช่วยก็บอกได้นะ”

“เอ๋...” ฉันชะงัก หมอนี่กำลังรู้สึกผิดใส่อคติกับฉันเลยพยายามไถ่โทษหรอ ฉันอยู่กับคนแบบคาบุรากิมากเกินไปจนลืมๆไปแล้วว่าคนปกติคิดยังไงล่ะนะคะ

“งั้นขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ ย้อมผมสีเงินไม่ผิดกฎระเบียบหรอคะ”

ฉันมองผมสีเงินของนายตัวสำรองอย่างคาใจ นี่เป็นสิ่งที่ฉันสงสัยมาตลอดเลยค่ะ แต่ว่าในโลกก่อนคงไม่มีใครเข้าใจหรือให้คำตอบฉันได้ ไหนๆก็เข้ามาในโลกที่คล้ายนิยายมากกว่าโลกเดิมแล้ว ขอถามเรื่องนี้หน่อยเถอะค่ะ

“ฉันไม่ได้ย้อมผม”

นายตัวสำรองตอบ ท่าทางคาดไม่ถึงกับคำถามฉันเท่าไหร่

“เอ๋! แล้วทำไมถึงมีผมสีเงินได้หรอคะ”

นายตัวสำรองมองฉันแบบคลับแคลงสงสัย

“สีเงินก็สีผมธรรมชาตินี่”

“เหหหห!” ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจ จะว่าไป ฉันไม่เคยคิดในมุมนี้มาก่อนเลย อ้า โลกนี้ผมสีเงินถือว่าปกติสินะคะ ความรู้รอบตัวที่สุดยอดไปเลยค่ะ

หลังจากได้คำตอบแล้ว ฉันจะเดินจากไปอย่างพึงพอใจ แต่นายตัวสำรองหยุดไว้ก่อน

“พูดถึงผิดกฎระเบียบ ม้วนผมของเธอก็ผิดนะ”

อ้า...นั่นสินะ

ฉันทำเป็นไม่ได้ยินรีบเข้าห้องเรียนให้ทัน และหนีห่างจากนายตัวสำรอง

วันนั้นฉันเขียนเมลล์ถึงคาบุรากิอย่างตื่นเต้น เรื่องที่แตกต่างแต่ดูไร้สาระแบบนี้เขาต้องชอบแน่ๆ คาบุรากิตอบมาในเวลาที่รวดเร็วมากว่า จริงๆแล้วนอกจากสีเงินแล้ว ยังมีสีแปลกๆอีกหลายสีที่ถือเป็นสีธรรมชาติ เช่น สีเขียว สีฟ้า สีส้ม สีชมพู สีม่วง หมอนี่ก็รู้เรื่องแบบนี้อยู่แล้วหรอ สมกับเป็นเขาจริงๆ

นี่เป็นโลกในมังงะจริงๆด้วยล่ะนะคะ แสดงว่าที่ฉันเห็นคนผมหลากสีนี่เป็นสีธรรมชาติเองหรอคะ

ฉันอยากลองมีสีผมแบบนั้นบ้างจังค่ะ หลุดมาในโลกนิยายทั้งทีกลับเป็นสีปกติล่ะนะคะ เสียดายจัง

“ว่าแต่รู้เรื่องนี้ แสดงว่าไปคุยกับประธานนักเรียนนั่นมาหรอ” คาบุรากิส่งเมลล์ถามมา ฉันก็ยอมรับไปว่าคุยมาจริงๆ เขาก็ไม่ตอบอะไรฉันมาอีก

ฉันอ่านหนังสืออย่างเคร่งเครียดอีกสักพัก มีจุดที่ฉันสงสัยมากๆเลยค่ะ แล้วพอไม่เข้าใจก็อ่านต่อไม่ได้ซะที หรือวันนี้ไว้แค่นี้ แล้วเก็บไปถามอาจารย์มารินทีหลังดีไหมนะคะ

ฉันตัดสินใจลองเมลล์ไปถามคาบุรากิดู ยังไงหมอนั่นก็สอบได้ที่ 1 ประจำ อาจพอช่วยอะไรได้บ้าง

10 นาทีต่อมา คาบุรากิส่งคำอธิบายยาวเยียดมาให้จนฉันตกตะลึง แต่ว่าพออ่านจบแล้วก็ยังงงๆอยู่ดี หมอนั่นพยายามถามคำถามทดสอบว่าฉันเข้าใจหรือยัง แต่ก็สิ้นหวังทีเดียวค่ะ ในที่สุดฉันก็บอกว่าไม่เป็นไร

ก็นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยถามอาจารย์ก็ได้ค่ะ รบกวนเวลาคาบุรากิมากไปก็ดูไม่ดี

ฉันอ่านวิชาอื่นแทน อยู่ๆก็มีคนมา สงสัยอาจจะเป็นท่านพ่อล่ะมั่งคะ ช่วงนี้งานหนักทีเดียว คงน่าดีใจกว่านี้ถ้าท่านพ่อหยุดโกงซะทีนะคะ...

ท่านแม่เดินเข้ามาหาฉันด้วยท่าทางดูดีใจสุดๆบอกว่ามีแขกมาหา

ฉันตกตะลึงเมื่อคาบุรากิเดินเข้ามา

"ท่านคาบุรากิ มาทำอะไรที่นี่ตอนนี้คะ!?!”

"เธอทำเอาฉันนอนไม่หลับ"

"หะ?!"

"ให้ตายเถอะ ถ้าเธอไม่เข้าใจจุดนั้นมันจะพังทั้งเรื่องเลยนะ"

"เอ๊ะ..."

นายกังวลเรื่องนั้นจนนอนไม่หลับงั้นหรอ... คิดมากเกินไปแล้วนะ!

คาบุรากิเอาหนังสือวิชานั้นมาด้วย นั่งลงข้างๆและพยายามอธิบายพร้อมวาดแผนผังประกอบให้เข้าใจง่าย นายก็สอนคนเก่งเหมือนกันนะ น่าช็อกชะมัดที่หมอนั่นวาดรูปได้น่ารักมากๆเลยค่ะ เก่งรอบด้านสมกับเป็นพระเอกมังงะมั้งคะ

พอฉันเข้าใจดีแล้ว คาบุรากิก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ บอกว่าเราในฐานะตัวแทนคนที่ทะลุมิติมา ต้องเอาชนะคนในโลกนี้ให้ได้ นายมีเป้าหมายอะไรแปลกๆอีกแล้วหรอคะ...

เราคุยทบทวนกันอีกสักพัก คาบุรากิก็กลับบ้าน ท่านแม่เหมือนพยายามอยากให้คาบุรากินอนค้างที่นี่ แต่ฉันค้านสุดชีวิต

เห็นแววตาเป็นประกายของท่านแม่แล้วใจคอไม่ดีเลยค่ะ...

>>70-71 เปิดมาก็ได้กาววววว ปลื้มปลิ่มสุดๆๆๆๆๆๆ อร๋ายยยยๆๆๆๆๆๆๆๆ คร่อกก

>>71 โอ๊ยยย กร๊าวใจมากฮือออ มีการติวหนังสือให้กันด้วย

>>70 >>71 ฟิคนี้ก็ฟิน กุฟินมันทุกฟิค 555

>>70 >>71 สอนดีๆก็เป็นวุ้ย แอบคิดไปก่อนว่า ถ้าคาบุรากิสอนต้องสอนแบบบ้าระห่ำแหง เหมือนตอนฝึกซ้อมนักเรียนชายคนอื่นเพื่อกีฬาขี่ม้าส่งเมืองนั่นไง
แบบ "ต้องแบบนี้ต่างหาก!" "ข้อนี้ผิดไปทำมาใหม่ซะ!" "ถ้าไม่ติด10อันดับแรก เธอตายแน่! คนที่ได้ชื่อว่าฉันเป็นผู้สอนให้นะ แค่TOP10ยังน้อยไปด้วยซ้ำ!" ถถถถถถ

>>70-71 กรี๊ดดดด ฟิคนี้ยังไงก็เรือราบุรากิซินะ ถึงปกติเราจะเรืออาริมะ แต่ฟิคนี้หลงรักคาบุรากิค่าาาาาาาาา

>>70-71 โอยยยยย ฟินอะมึง มันดี๊ดี ชอบความกระตือรือร้นในกาตอบเมลของคาบุรากิ น่ารักจังง่า ฮืออออออ

>>70-71 คาบุรากิน่ารักอ่าแง้ ดูเทคแคร์มากๆเลย ฮืออออ

>>70-71 ว้ายยยย ฮืออออ เทคแคร์ดูแลกันดีมากๆเลย จับแต่งงานกันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยค่ะเอ็นโจน่ะนกไปซะ!!

>>70-71 กูตายแล้วววววว มันโดขิโดขิมากเลย ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ ตอนนี้นายตัวสำรองเท้เท่!!! นึกว่าจะคะแนนนำที่ไหนได้ คาบุรากิทำคะแนนพุ่งกระจุยเลยค่ะ เอื้ออออ ดีต่อใจ ฮือๆๆๆๆๆๆ

คาบุรากินายหึงใช่ไหม ก็นายเข้าใจผิดว่าเรย์กะชอบนายตัวสำรองตั้งแต่โลกก่อนแล้วนี่

ตอนใหม่มาแล้ว ขอบคุณโม่งแปลมากกกกกกกกก *กอดดดดดดดด*

วันนี้ขอบคุณทั้งโม่งฟิคโม่งแปลเลยน้าา
เปิดมาก็เจอแต่เรื่องดีๆเลย หุหุหุ/หัวเราะแบบผู้ดีซุยรัน

ตอนใหม่ ขอบคุณโม่งแปลมากเลยค่า ฮือออ
ท่านพี่คะ! ขอโทษที่เคยจิ้นให้ท่านพี่คู่กับอิมาริค่ะ ตอนนี้รู้แล้วว่าท่านอิมาริควรคู่กับกุ แอร๊ย/โดนตบ ซิสค่อนแบบนี้น่ารักจังเลย ท่านเรย์ก๊าาาา ชีวิตจะดีไปแล้วนะเธอ!!

>>83 *แก้จากท่านอิมาริเป็นท่านพี่แป๊บ เบลอชิบผาย

ท่านพี่ออกมาน้อยๆ แต่มาทีไรก็ชื่นใจ มีท่านพี่สุดหล่อในชุดสูทมานั่งลงคลายปมเนกไทใกล้ๆ นี่ จอมมารก็จอมมารเถอะ....

มัวแต่เเล่นเรือเอ็นโจตั้งนาน เกือบลืมไปว่าเรือยอร์ชที่ตามมามันคือเรือท่านพี่.. /ทิ้งเรือเอ็นโจ

>>70-71 อุ กรี๊ดดดดดดด องค์รัชทายาทเสด็จแล้วเจ้าค่าาาาาาาาา
เราว่านะคาบุรากิต้องชอบท่านเรย์กะของเราแล้วแหงๆ สงสัยตั้งแต่คำพูดที่เอ็นโจพูดคาไว้ตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้ว

กรี๊ดดดดด วันนี้โม่งแปลเอาท่านพี่มาเสิร์ฟด้วย ฉากคลายเนคไทนี่ป้ามโนแล้วระทวยอยุ่ในซอกหลืบของโซฟา ท่านพี่ยังคงซิสค่อนเสมอต้นเสมอปลาย ขนาดเจอสนธยาลาลับฟ้าเข้าไปยังโอ๋ต่อได้ เป็นทานุกินี่คงสตั๊นท์ไปละ 55

>>63 เฮ้อออออ ไร้ซึ้งคำพูดจะกล่าว 555555
สู้ๆนะ เรย์ทัน บากะรากิ อาคุมะโจ // แต่คนที่ได้เปรียบน่าจะเป็นท่านอาคุมะโจนะ 5555

>>70-71 คาบุรากินี่คาบุรากิจริง ๆ 555 ถึงกับแล่นมาที่บ้านกันเลยทีเดียว.. นั่นน่ะมันคาใจขนาดนั้นเลยหรอออ

ตอนล่าสุด ท่านพี่แสดงความซิสค่อนได้ชัดเจนฝุดๆ ถึงบ้านเราจะล้มละลาย แต่สำหรับน้องพี่มีค่าเทอมให้เสมอจ๊ะ ส่วนสกิลมโนเรย์กะนางยังล้ำเลิศเหมือนเดิม ไม่รู้ตัวเองจริงดิว่าเป็นเจ้าแม่กาลีที่ด่าทั้งคาบุรากิทั้งเอ็นโจจนต้องมาขอโทษ ไหนว่าคุมสองคนนี้ไม่ได้ไงล่ะ ถถถถถถ

>>86 ก๊ากกกกก สงสารเอ็นโจจริงๆ มีลูกเรือหนอนบ่อนไส้เต็มไปหมด คนนั้นคนนี้ก็พากันทรยศหนีไปซบเรือคนอื่น ที่เหลืออยู่ก็เจาะรูเรือตัวเองเล่นซะงั้น
เมื่อวานปิดท้ายด้วยการกล่าวว่าจะจมเรือจอมมาร เว็บล่มไปเป็นชั่วโมงเลยนะเฮ้ย ทำเป็นเล่นไป

>>91 จอมมารไม่กลัว กลัวเหนือจอมมารมากกว่า

ท่านพี่คือโคตรดีอ่ะ ถ้าเรย์กะจะขยันหักธงก็ยังเหลือท่านพี่วะ เอ้า อย่างน้อยคงหักศอกหลบเรือคานไปเรือค้ำคอได้แบบฉิวเฉียด

ชายใดเล่าจะดีเท่าท่านพี่

ฉากคลายเนคไทนี่ฆ่ากูสุดๆ ท่านพี่คะฟฟฟฟฟฟ
//โดดข้ามเรือจอมมารโผเข้าอ้อมอกท่านพี่

ท่านพี่ ~ กูเกือบกรี๊ดกลางโรงอาหาร สายเปย์มากข่ะ รักท่านพี่ กรีดร้องงงงงงงงงง
ปล. ขอบคุณโม่งแปลมากกก โอเอซิสของกู้ววว

ขอบคุณโม่งจริงๆนะ ท่านพี่มีบทนิดเดียวแต่เอาใจหนูไปเลยค่าาาาา ละมุนนนนนนสุดดดดดด ท่านเรย์กะจะปฏิเสธประธาน pivoine ยังไงอ่ะ ถึงทำเพ้อเป็นตัวละครเลย เฮอะๆ

เออมีความสงสัยว่าตอนเป็นภาษาญี่ปุ่นนี่สองพี่น้องแทนตัวเองว่าอะไรกันอะ มีสรรพนามแทนตัวแบบพี่ - น้อง เหมือนในภาษาไทยที่โม่งแปลใช้รึป่าวอะ หรือเป็นเหมือนอังกฤษที่มีแค่ I - you อะไรแบบนี้ กุข้องใจ อยากเอามาประกอบการจิ้นโมเม้นพี่น้องฟรุ้งฟริ้งในหัว 55

>>98 ภาษาญี่ปุ่นจะไม่มีคำแทนตัวแบบพี่-น้องที่ใช้อ่า กูใส่เพื่อความละมุนของตัวเอง 55555 ท่านพี่จะแทนตัวเองว่า Boku เหมือนเอ็นโจ ส่วนเรย์กะเรียกตัวเองว่า Watashi เฉยๆ จ้า

โอ๊ยท่านพี่ ออกมาแค่นี้แต่กุพร้อมล่มทุกเรือเพื่อท่านพี่เลยคร้าาาา ไม่แปลกใจทำไมเรย์กะมีสกิลหักธงสูงก้อมีผู้ชายแบบท่านพี่ใครก้อสู็ไม่ได้5555

>>99 แล้วพวก oniisan/sama นี่จะใช้เมื่อไรเหรอ เหมือนเห็นบ่อยๆในอะนิเมอะ

>>99 แปลว่าที่เคยมีคนเดาๆว่า Boku กระทู้แรกๆว่าเอ็นโจอาจจะเป็นพระเอก...อาจจะเป็นท่านพี่สินะ /เจาะรูเรือเอ็นโจแล้วสละทิ้งไปเรือท่านพี่

>>102 ถถถถถถถถถถถถถถ เรือเอ็นโจทำไมมีแต่ไส้ศึกขึ้นมาเพื่อจมเรือทั้งนั้น

>>101 มันคือคำเรียกอีกฝ่ายน่ะ ใช้ตามปกติ อย่างเช่น เรย์กะจะเรียกท่านพี่ว่า Onii-sama ท่านพี่จะเรียกเรย์กะว่าเรย์กะ แต่คำแทนตัวเองก็ใช้ตามปกติ Watashi (ฉัน), Boku (ผม) แบบนี้เป็นต้น

>>104 โอ้ยน่ารัก ติดฟิลเตอร์มุ้งมิ้งไปอีก เขินนนนนน เรย์ก้าาาา

วันนี้พอจะมีฟิคกาวให้กุเสพไหมวะ

>>63 มาต่อกับฟิคตำนานรัก (มันมีที่มาของชื่อนะเว้ย แค่ยังไม่ถึง 55)

--------

แต่ด้วยแรงไม่ค่อยจะน้อยของคาบุรากิ หมอนั่นก็ลากฉันเข้าโรงเรียนจนได้

อาจารย์ข้างหน้ามองพวกเราอย่างตำหนิเล็กน้อยที่มาสายเอาป่านนี้ แต่ด้วยอิทธิพลของ Pivoine หรืออย่างไรไม่ทราบ พวกเราเลยไม่โดนทำโทษอะไรเลย แถมปล่อยเข้าโรงเรียนง่ายๆเลยด้วย!?

คาบุรากิบ่นอุบถึงความไม่ยุติธรรมที่ไม่โดนลงโทษ หา นี่นายอยากโดนทำโทษเหรอยะ ไปสิ ไปเลย! ไปวิ่งรอบสนามสองรอบซะ! แล้วก็ปล่อยฉันไปปปป!

คาบุรากิลากฉันมาหน้าห้องตัวเอง เพราะกำลังอยู่ในชั่วโมงเรียน รอบข้างก็เลยเงียบ ไม่มีนักเรียนคนไหนอยู่บนทางเดินเลย

“ฉันนั่งแถวที่สามนับจากทางซ้าย ไปล่ะ เจอกันพักกลางวัน”

เดี๋ยวววว

นายลากฉันมาโรงเรียนได้ แต่จะมาทิ้งกันเฉยๆอย่างนี้ไม่ได้!

แต่หมอนั่นเดินไปแล้ว ฉันเลยได้แต่สาปแช่งในใจ และในเมื่อไม่มีทางเลือกอื่น ก็เลยต้องเปิดประตูเข้าไปในห้องเรียน

ครืด

สายตาของทุกคนหันมามองฉันในร่างคาบุรากิ แงง จะตายแล้วค่า

“ท่านคาบุรากิมาสายนะครับ แต่ไม่เป็นไร นั่งที่เถอะครับ เราจะได้มาเรียนกันต่อ”

โฮ คาบุรากิ นายไม่ต้องบอกที่นั่งตัวเองก็ได้นะ ก็มันเหลืออยู่ที่เดียวนี่นา~!

ฉันเดินตัวลีบเข้าไปนั่งที่ ไม่วายได้ยินเสียงซุบซิบจากพวกสาวๆในห้อง

“วันนี้ท่านจักรพรรดิก็ยังเท่เหมือนเดิมเลย!”

ภายนอกน่ะเหมือนเดิม แต่ภายในไม่ใช่น่ะสิ!

“แต่วันนี้ท่านคาบุรากิมาสาย นึกว่าจะไม่มาซะแล้วสิ~”

ก็ไม่ได้อยากมานะคะ แต่จักรพรรดิตัวจริงมันลากมาต่างหาก!

“แต่งตัวไม่เรียบร้อยก็ยังเท่เลยค่า~”

ฮือ พวกเธอไม่รู้เหรอว่าฉันต้องใช้ความพยายามขนาดไหนกว่าจะใส่แต่ละชิ้นส่วนออกมาได้น่ะ!

ฉันพยายามเมินเสียงกระซิบกระซาบนั่นแล้วหันมาตั้งใจเรียนแทน เป็นนายเองก็ลำบากเหมือนกันนี่นา คาบุรากิ~!

พักกลางวัน

ฉันรีบยัดของลงใต้โต๊ะด้วยความไวแสง แต่ก็ยังมิอาจทันความว่องไวของแฟนคลับเดนตายได้อยู่ดี หนอย อีกแค่นิดเดียวแท้ๆ!

ฉันหน้าเสียยามอยู่ท่ามกลางเหล่าสาวๆแฟนคลับจักรพรรดิ พวกเธอเสียงดังจนฉันปวดหัว แต่คาบุรากิในร่างเอ็นโจก็เดินมาช่วยชีวิตไว้ คาบุรากิ~! บุญคุณนี้ไม่ลืมแน่นอนค่า-!

“คิโชว...เอ้อ มาซายะ ไปสโมสรกันเถอะ”

รู้นะยะว่าเกือบหลุดชื่อฉันน่ะ! ฉันเดินแหวกเหล่าสาวๆไปราวกับโมเสกแหวกทะเล พวกเราเดินข้างกันไปเพื่อไปสโมสร Pivoine หมอนั่นบอกว่าฝากเพื่อนไปเรียกเอ็นโจให้ไปเจอกันที่สโมสรแล้ว

หวังว่าจะไม่มีข่าวลือแปลกๆหรอกนะ

แน่นอนว่าคาบุรากิเริ่มต้นการเดินด้วยการบ่นฉันอีกเหมือนเดิม หมอนี่จะขี้บ่นเกินไปแล้วนะ!

“...ปกติเธอเองก็เป็นคนนำพวกผู้หญิงไม่ใช่เรอะ ไหงคราวนี้ไร้ราศีซะอย่างนั้น นี่ อย่าเอาหน้าฉันไปทำหน้าเสียๆแบบนั้นอีกล่ะ!”

หนอยยยย ออกไปดวลกันข้างนอกเลยมั้ยยะ--! ฉันแค่ไม่มีอาวุธก็เลยจัดการไม่ได้ต่างหากล่ะ!

พวกเราเดินเข้าสโมสรที่มีใครคนหนึ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

นั่นมันตัวฉันนี่นา---!

ตัวฉันที่น่าจะมีเอ็นโจอยู่ข้างในค่อยๆหันใบหน้ามาทางนี้ ก่อนแย้มรอยยิ้มออกมา กรี๊ด คิโชวอิน เรย์กะไม่มีรอยยิ้มแบบนี้นะยะ!

ฉันพุ่งเข้าไปสำรวจร่างกายตัวเอง ไม่มีส่วนไหนสึกหรอหรือบาดเจ็บ หมอนี่คงไม่ได้เอาร่างฉันไปโดดหน้าต่างหรือพุ่งใส่กระจกหรอกนะคะ

แต่หมอนี่ต้องเห็นร่างกายฉันแล้วแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่ใส่เครื่องแบบได้เต็มยศแบบนี้หรอก!

แง หนูแต่งงานไม่ได้แล้ว!

“...แต่งงานไม่ได้แล้ว”

ฉันเผลอหลุดปาก เอ็นโจเหมือนจะเห็นฉันหน้าเสีย น้ำตาคลอเบ้า เลยเอื้อมมือมากุมมือของฉันไว้ พลางยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้ เป็นรอยยิ้มที่ฉันยิ้มแบบนั้นไม่ได้แน่นอน

โฮ พอยิ้มแบบนั้นแล้วตัวฉันก็ดูสวยขึ้นมาซะอย่างนั้น

“ไม่ต้องห่วงนะคุณคิโชวอิน ถ้าไม่มีใครแต่ง ให้ผมแต่งแทนก็ได้นะ”

.
.
.

เอ๊ะ...?

เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะคะ ไม่ทันฟัง?

ฉันหน้ามึน มองใบหน้ายิ้มแย้มของตัวเอง ก่อนจะหันไปมองคาบุรากิที่ทำหน้าพิลึกๆอยู่

เอ็นโจในร่างฉันกลั้วหัวเราะ ก่อนจะผายมือให้เราสองคนนั่งกันซะก่อน

“ผมว่าทั้งสองคนใจเย็นๆก่อนดีกว่านะ”

นายนั่นแหละที่จะใจเย็นเกินไปแล้ววววว---?!

“นั่นสินะ อยู่ในร่างชูสุเกะก็ดีเหมือนกัน” คาบุรากิพยักหน้าพลางกอดอก หา ดีที่ไหนกันยะ! ตัวเองอยู่ในร่างผู้ชายก็เหมือนเดิม แต่ฉันผู้หญิงนะ! มาอยู่ในร่างผู้ชายแบบนี้จะโหดร้ายเกินไปแล้ว!

แล้วพวกนายจะยอมรับกันง่ายเกินไปหน่อยมั้งงง!!!

“เธอเองก็พยายามในฐานะฉันด้วยล่ะ อย่าให้เสียชื่อล่ะ!”

คาบุรากิตบบ่าฉัน แต่คงเป็นเพราะมาอยู่ในร่างจอมบ้าพลังก็เลยไม่ค่อยเจ็บ ต่างกับเอ็นโจที่ยังคงยิ้มๆราวกับเรื่องตรงหน้ามันสนุกมากอย่างนั้นแหละ!

ฮึก

ฉันน้ำตาซึม ทุกอย่างดูมั่วไปหมด

แง ไม่เอาน้า ฉันอิจฉาหมอนี่แค่อารมณ์ชั่ววูบเองน้า ไม่ได้อยากมาเป็นตาบ้านี่สักหน่อย~!

“ฮึก! โฮฮฮฮ!!”

เค้าอยากกลับร่าง~!

“เฮ้ย!”

“...!”

ตาคาบุรากิตกใจที่อยู่ดีๆฉันก็ร้องโฮขึ้นมา หมอนั่นบ่นอุบว่าอย่าเอาร่างคนอื่นไปร้องไห้แบบนั้นสิ แต่ก็เปลี่ยนจากตบบ่ามาลูบหลังเบาๆคล้ายปลอบโยน เอ็นโจก็เขยิบเข้ามาใกล้ เหมือนจะยังไม่ชินกับสภาพเพื่อนตัวเอง แต่ก็กุมมือฉันพลางบีบเบาๆอย่างให้กำลังใจ

ความอบอุ่นที่ได้รับจากทั้งสองคนทำให้ฉันน้ำตาไหลพราก

ฮืออ

เค้าอยากกลับร่างอ่าาา

>>107 >>108 *ข่าวลือ* ท่านคาบุรากิถูกท่านเรย์กะขอแต่งงานล่ะ! ร้องให้ใหญ่เลย...มีท่านเอ็นโจคอยปลอบลูบมืออยู่ข้างๆ แต่ท่านเรย์กะก็ยังไม่ยอมแพ้! กุมมือท่านคาบุรากิไว้ หรือว่า...รักสามเศ้รา!?!

>>109 เฮ้ย เศร้าสิ ปล.ขอบคุณสำหรับกาววว

>>107-108 เอ็นโจนายใจเย็นเกินไปแล้ว!!!
>>110 จริงๆต้องใช้คำว่า รักสามเส้า นะ เส้า ที่หมายถึงด้าน เป็นรักสามด้านน่ะ

>>107-108 ตำนานแน่ๆมึง ท่านเรย์กะสู้เค้า!
บากะรากิในร่างเอ็นโจเห็นตัวเองร้องไห้คงรู้สึกแปลกๆแหง...

>>109 คิดเหมือนกุเลยมันต้องมีข่าวลือแปลกๆ ท่านคาบุรากิกับท่านเอ็นโจมีบรรยากาศรอบๆตัวมีสีม่วงๆ5555 ท่านเรย์กะไม่ยอมยกท่านคาบุรากิให้ท่านเอ็นโจ ท่านเอ็นโจเกิดหวงท่านเรย์กะขึ้นมา โม่งซุยรันต้องลือกันสนั่น5555

>>107-108 เดี๋ยวมีข่าวลือแปลกๆ อีกแน่ เช่น ท่านเรย์กะรุกจีบท่านคาบุรากิ แต่ท่านเอ็นโจก็ดูหวงท่านคาบุรากิอีก ท่านคาบุรากิก็ดูเหมือนหวั่นไหวกับท่านทั้ง 2 อีกต่างหาก โอ้นี่มันรัก 3 เส้า 3 รส

>>107-108 อื้อหืออออออ กาวนี้ช่างอร่อยนัก ความรักที่เป็นตำนาน.. โอ้ยย อยากอ่านต่อ ขอกาวอีกกก

>>107-108 พอคะแนนคาบุรากิ (จริงๆคือเรย์กะ) น้อยลง ทุกคนก็ฮือฮาคิดว่าเกิดเพราะรัก 3 เส้า

>>113 >>114 >>115 >>116 กุชอบที่พวกมึงมโนกันมาก 55555

กริ๊ดดดด ฟิคกาวทำเรือเอ็นโจแล่นฉิวเลยค่าาาา
ดีต่อใจจริงๆ "ถ้าไม่มีใครแต่ง ให้ผมแต่งแทนก็ได้นะ”

ตอนล่าสุด ไม่เคยอ่านกุหลาบแวร์ซายส์เลยไปค้นข้อมูล...
สรุปแล้วตัวละครที่ท่านเรย์กะกล่าวถึงล้วนแต่เป็นบุคคลที่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์การปฏิวัติฝรั่งเศส

...สุดท้ายแล้ว สภานักเรียนก็จะลุกฮือขึ้นก่อการปฎิวัติ! อ๋า แล้วฉันก็ถูกส่งตัวไปยังแท่นประหารกิโยตินอย่างน่าเวทนา...
ถ้าฉันเป็นราชินีโรโคโค่ นายตัวสำรองก็ต้องเป็นโรเบสต์ปิแอร์! ถ้างั้นวาคาบะจังก็คงเป็นแซงต์จุสต์? ม่าย--- น้า---! ช่วยฉันด้วย เฟอร์เซน!...

1) พระนางมารี อ็องตัวแน็ต (Marie Antoinette)
สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศสและนาวาร์ ถูกประหารด้วยกิโยตินระหว่างการปฏิวัติฝรั่งเศส
https://www.wikiwand.com/th/มารี_อ็องตัวแน็ต

2) แมกซิมิลเลียน โรแบสปิแอร์ (Maximillen Robespierre)
ผู้อยู่เบื้องหลังในการปฏิวัติฝรั่งเศส เป็นอดีตประธานคณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะที่ตั้งขึ้นเพื่อสอดส่องดูแลความมั่นคงปลอดภัยในสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 1 ช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส ซึ่งประธานของคณะนี้มีอำนาจจับกุมและสั่งประหารชีวิตผู้คนได้
https://www.wikiwand.com/th/มักซีมีเลียง_รอแบ็สปีแยร์
http://freedom-thing.blogspot.com/2011/06/blog-post_2987.html

3) แซงต์ จุสต์ (Saint-Just)
เพื่อนสนิทของโรแบสปิแอร์ เป็นผู้นำการทหารและนักการเมืองในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส เป็นหนึ่งในสมาชิกสมาคมของเหล่าฌาโกแบงส์, มิตรแห่งเสรีภาพและความเสมอภาค (Société des Jacobins, amis de la liberté et de l'égalité) ที่มีเป้าหมายอยู่ที่การสถาปนาระบอบสาธารณรัฐ นักประวัติศาสตร์เชื่อว่าเขาเป็นชายคนรักของโรแบสปิแอร์
https://www.wikiwand.com/en/Louis_Antoine_de_Saint-Just

4) เคานต์อักเซล ฟอน เฟอร์เซน (Count Axel von Fersen)
เป็นทหารชาวสวีเดน สหายคนสนิทของพระนางมารีอ็องตัวแน็ต ทั้งคู่รู้จักกันตั้งแต่วัยเยาว์ก่อนที่พระนางจะดำรงตำแหน่งพระราชินี ว่ากันว่าทั้งสองลอบคบชู้กัน
https://www.wikiwand.com/en/Axel_von_Fersen_the_Younger
http://historybecauseitshere.weebly.com/a-love-story-for-valentines-day---marie-antoinette-and-count-axel-von-fersen.html

.

ท่านเรย์กะขอให้แฟร์เซนมาช่วย แล้วใครคือเฟอร์เซนคนนั้นกันน่ะคะะะะ

>>119 แต่หลังจากโรแบสปิแอร์จับมารีกับราชวงศ์บูรบองประหาร ก็ต้องมาตายด้วยกิโยตินแบบเดียวกับมารีนะ

>>119 'ลอบคบชู้' พอเจอคำนี้ท่านอิมาริก็ผุดขึ้นมาเลย

>>121 โผล่มาแล้วก็หายไปสักพักไหม 55555

>>122 โดนแซนซั่นท่านพี่จับไปพาดคอกับกิโยตินมาสินะ ถถถถถถถถถถถถถถถถ

>>119 สภานักเรียนน่าจะเล่นละครปฏิวัติฝรั่งเศสโชว์ในงานเทศกาลโรงเรียน แล้วขอให้ท่านเรย์กะมาเป็นแขกร่วมแสดงในบทพระนางมารีอังตัวเนท
ใครเสนอตัวเล่นเป็นเฟอร์เซนก็คนนั้นแหละ 55555

>>124 กุกลัวว่าอิวามุโระคุงจะเล่นเป็นพระนางมารีซะเอง 555555

>>124 บทลางร้ายแบบนั้นเรย์กะไม่เล่นแน่นอน แค่นี้ชีก็มโนจนจิตตกแล้ว 555

>>119 เดี๋ยวนะ แซงต์ จุสต์เป็นชายคนรักของโรแบสปิแอร์ /ลูบหน้า แล้วเรย์กะเปรียบเทียบอาริมะเป็นโรเบสต์ปิแอร์ วาคาบะเป็นแซงต์จุสต์ นี่แอบชงคู่นี้ป่ะเนี่ย555555555555

>>120 ใช่ ... สุดท้ายแล้วนายตัวสำรองก็จะบ้าอำนาจ กลายเป็นกลียุคแห่งซุยรัน จนโดนนักเรียนคนอื่นๆปฏิวัติ สุดท้ายวาคาบะและนายตัวสำรองก็โดนขึ้นแท่นกิโยตินตามท่านเรย์กะไป----

>>124 เรย์กะไม่รับบทนี้แน่นอนอะ 55555

>>128 ผู้ที่มีอำนาจต่อจากนั้นคือนโปเลียน.........คาบุรากิสินะ

>>119 >>121 กูก็คิดว่าท่านอิมาริแน่ๆ55555555 จะเอาคาบุรากิหรือเอ็นโจไปเป็นทหารคนสนิทก็ไม่ใช่อ่ะะ

แล้วใครจะเป็นหลุยที่16 คาบุรากิหรอ

ขอ ky หน่อยนะเพื่อนโม่ง
คือกุอยากแต่งพล๊อตแนวๆเรื่องลึกลับในรร.ซุยรัน ประมาณว่าท่านเรย์กะถูกขังอยู่ในรร.กับวาคาบะจังอ่ะ แต่กุไม่มั่นใจเรื่องสถานที่เท่าไหร่ มันมีตรงไหนที่พอเป็นพื้นที่ปิดแต่ก็กว้างพอให้สำรวจมั้ย?

>>131 อิวามุโระคุง เพราะได้ใส่วิกผมหลอดและเสื้อผ้าฟูฟ่อง

>>132 ห้องดนตรีตอนกลางคืนมั้ย หรือห้องแลปวิทย์

>>132 แต่งมาเหอะ กูยังงเรื่องสถานที่เลย 555

>>132 ป่าซุยรันไง เข้าไปหาอาหารกับวาคาบะจังแล้วหาทางออกมาไม่ได้

>>132 ป่าหลังโรงเรียนไง แต่น่าจะเพราะหลงป่ามากกว่า ฮาา

>>132 กูนึกถึงตอนเรย์กะเล่นบ้านผีสิงกับยูกิโนะคุง อ่าวนี่มันกาวนี่หวา อันไหนกาวอันไหนอฟชกูเริ่มมึนแล้ว55555555555555

>>131 คาบุต้องนโปเลียน อิมเมจมันให้ ถ้าเป็นรุ่นพี่โทโมยะก็รู้สึกแปลกๆอีก

>>132 เรือนกระจกมั้ย ในเรื่องบอกแค่ว่ามีแต่ไม่รู้ใหญ่โตแค่ไหน เอาให้ข้างในร่มรื่นแบบป่าอเมซอนไปเลย 555555

>>139 สมัยตอนแรกๆ คาบุก็ได้ฉายาว่านโปเลียนอยู่นะ เอ็นโจยังแซวๆ อยู่ว่าขอทำเป็นไม่รู้จักเวลาคนเรียกชื่อนี้ 555

>>139 นโปเลียนนี้เตี้ยนะ5555
>>141 เอ็นโจคงอาย

>>132 ky นี่คือ kuuki yomenai ใช่ปะ (กูเห็นหลายรอบแล้วแต่ไม่แน่ใจ)

>>132 อ้อ มีโรงละครกะท้องฟ้าจำลองด้วย (นี่โรงเรียนจริงๆเหรอวะ)

>>143 ถูกแล้วมึง

>>145 มันแปลว่าอะไรอ่ะ กูสงสัยมากนานน

>>146 KY หรือ Kuuki yomenai แปลว่า อ่านบรรยากาศรอบข้างไม่ออก ตัวอย่างการใช้ เอ็นโจกำลังซาบซึ้งที่ได้ใช้ผ้าขนหนูคู่กับคิโชวอิน แล้วคาบุรากิก็มาซื้อใช้ตาม อาจพูดได้ว่า คาบุรากินี่แม่งหัด KY บ้างสิว้อย!

แต่ในกรณีของเวบบอร์ด อาจพูดเป็นเชิงออกตัวแบบเกรงใจเวลาคนคุยกันติดพันยาวๆ อยู่ แล้วจะถามเรื่องอื่นขึ้นมา ก็เกริ่นๆ ขึ้นว่า ขอ KY หน่อย แบบขอแทรกหน่อยน้า ไรงี้ เป็นต้น

>>147 อ่อออ ขอบคุณมากก ลึกซึ้งมากๆ

กูรอดาวอยู่น้า ปริบๆ

กาว* พิมพ์ผิดอะตัวเธอออ

ทำไมวันนี้มันเงียบๆแทนเสาน์อาทิตย์ 55

เออมึง ย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆแล้วสงสัย
ที่บากะรากิจ้องท่านเรย์กะตอนหลังจากได้ของไวท์เดย์จากรุ่นพี่นี่ น่าจะคิดอะไรอยู่วะ
จะความคิดของบากะรากิ ท่านเอ็นโจ หรือวาคาบะจังก็ดี อ่านไม่ออกเลยโว้ย(ถ้าไม่ได้อ่านมุมมองของท่านเรย์กะ กูก็คงเดาความคิดนางไม่ออกเช่นกัน...)

>>152 อิจฉาอ่ะดิ ที่เพื่อนร่วมอุดมการณ์(คิดไปเอง)ได้ของขวัญจากรุ่นพี่ที่ชอบ ผสานกับความเห็นอกเห็นใจหน่อยๆ
ไม่มีเพื่อนโม่งคนไหนเขียนท่านเรย์กะสลับร่างกับวาคาบะจังบ้างหรอ55555555555

อยากบอกโม่งฟิคว่ากูมารอกาวที่ท่าน้ำทุก5นาทีเลยนะ555

>>152 เออ จริงๆ ก็ตีความได้หลายอย่าง อึ้ง? ทึ่ง? งง? สะเทือนแผลเก่า? ความคิดท่านเรย์กะก็ไม่แน่ว่าจะถูกเสมอไปด้วย หล่อนนี่ mislead บ่อยมาก

>>152 ทั้งที่อกหัก​เหมือนกัน​แท้ๆ ทำไมถึงยังได้ของวันไวท์​เดย์ล่ะ!?

เออ จะว่าไป พรุ่งนี้​ไวท์เดย์​นี่ จะมีดิบตอนใหม่มั้ยน้า

>>156 อ๊ากกกก อย่าพูดให้หวัง ตอนก่อนโน้นก็อัพวันวาเลนไทน์พอดีด้วยนี่หว่า //ถวาย guimauve รสพีชบูชาเจ้าแม่ฮิโยโกะ

>>152 กูว่าฮีคงจะงง สับสน สงสัยว่ะ ถ้าอกหักทำไมระรื่นจัง แล้วทำไมถึงได้ของขวัญด้วยล่ะ ไปสะกิดแผลตัวเองขึ้นมาด้วย แต่ก็ไม่รู้อะ รออาจารย์ฮิโยโกะเฉลยดีกว่า

>>156 กุว่ามีนะ พอกับตอนวาเลนไทน์ที่ก็รู้สึกว่าต้องมีแน่ พอเปิดมาดูก็สครีมมมม แต่ฮิโยโกะซังเมื่อไหร่จะว่างพออัพถี่หน่อยนะอยากรู้ ที่จริงคือเรื่องนี้มันเคยอัพถี่มั้ยนะ 55 คือกุว่าถ้ายังเดินสปีดนี้ต่อนี่กว่าเรย์กะจะเข้ามหาลัย กว่าจะเรียนจบออกมา พอดีได้ฉลองท่านเรย์กะเรียนจบพร้อมวันแซยิดกุแหง

>>153 กุอยากเห็นเรย์กะสลับร่างกับท่านพ่อ 55555
แบบว่าท่านเรย์กะต้องไปประชุมที่บริษัทมีท่านพี่คอยซับพอร์ต ส่วนท่านพ่อก็ไปเฉิดฉายที่ซุยรันในมาดผู้บริหาร 55555

>>159 มึงต้องอยู่รอท่านเรย์กะแต่งงานนะ มึงนะตายก่อนไม่ด้ายย

>>160 หรือจะเรย์กะสลับร่างกับท่านพี่ดี ถถถถถถถถถ

>>159 เฮ้ย อย่าทำเป็นเล่นไป ช่วงแรกๆ ตอน 1-210 อาจารย์แกแม่งโคตรขยันเลยนะ อัพทุกวัน บางวันคึกจัดอัพวันเดียว 2 รอบ ไม่เว้นวันหยุดราชการและวันปีใหม่ แล้วจู่ๆ ก็หายวูบไปเลยสามเดือนอย่างกะลาคลอด จากนั้นก็มาแบบกระปริบกระปรอย เดือนละครั้งสองครั้ง หายห้าเดือนรวดก็ทำมาแล้ว ...ว่าแต่ พูดถึงเรื่องนี้ กูก็เคยคิดเหมือนกันนะว่าอยากลองจำลองสภาพการลงให้ใกล้เคียงจารย์ฮิโยโกะให้มากที่สุด จะทดลองกันดูมั้ย แรกๆ นี่มีให้อ่านรัวๆ แต่ตอนเว้นนานนี่ขาดใจเลยนะ ไคลแมกซ์ทั้งนั้น 55555

>>159 ไปดูประวัติตอนแรกๆสิ อัพวันละ2-3ตอน ครึ่งปีได้มา200กว่าตอน หลังจากนั้นความถี่ในการอัพก็ลดลงฮวบๆ...
พรุ่งนี้ขอของขวัญไวท์เดย์หน่อยนะคะฮิโยโกะซามะ แบบหวานเจี๊ยบ~~~เลย (ฝันไปเถอะ)

>>163 นี่โม่งแปลใช่ไหมมมม หยุดเลยนะะะะะ ขนาดอัพวันเว้นวันกรุยังส่องจนแมวดุ้นแทบล่ม

>>163 นี่โม่งแปลงั้นเรอะ
อย่าทำแบบนั้นเลยแค่วันเว้นวันก็ลงแดงตายแล้ว

>>163 มึงอย่าทำอย่างนั้น เห็นใจคนที่ถูกฉีดกาวเข้าเลือดแบบกูหน่อย 555555555555555555

>>160 ท่านพ่อน่าจะหักธงโหดยิ่งกว่าท่านเร​ย์​กะ
แบบพอกลับคืนร่าง ท่านเรย์กะเข้าโรงเรียน​ถึงขั้นมีนักเรียน​ตั้งขบวนรับเสด็จ​55555

โม่งแปลน่ะแหละ แบบว่าอยากให้ทุกคนเข้าถึงอรรถรสในการอ่านที่ใกล้เคียงกับต้นฉบับที่สุดยังไงล่ะ! 55555
แต่จริงๆ คงไม่ทำหรอก กูนี่แหละจะลงแดงตายเหมือนกัน...

พวกมึงว่าวันจบการศึกษาเอ็นโจจะมาสารภาพรักกับท่านเรย์กะป่าววะ หรือถ้ามาสารภาพแล้วเรย์กะจะรับป่าววะ ไม่ใช่กลัวแล้วมโนนู่นนั่นนี่ไปเองเลยปฏิเสธไป เอ็นโจช้ำใจแล้วหนีไปเรียนต่อต่างประเทศพอเรียนจบก็คุมบริษัทสาขาต่างประเทศไม่กลับมาอีกเลย ปล่อยให้เรย์กะอยู่บนคาน มีแต่หนุ่มน้อยยูกิโนะมาเต๊าะเยียวยาหัวใจทุกวันตั้งแต่เด็กจนโตไปเรื่อยๆ เรย์กะก็ไม่รู้ตัวโดนเด็กลวนลามทุกวัน

>>170 กูว่าถ้าเอ็นโจไม่แน่ใจความรู้สึกเรย์กะ ฮีไม่มีวันพูดออกไปเด็ดขาดว่ะ

>>170 แล้วยูกิโนะบอก"คุณพี่เรย์กะยังไม่มีแฟนใช่มั้ยฮะ งั้นแต่งงานกับผมนะฮะ" เรย์กะที่หลงกับรอยยิ้มเทวดาก็เผลอตอบรับไป แฮปปี้เอดดิ้ง

อีกด้านนึง เอ็นโจที่ได้ยินข่าวจากยูกิโนะแบบถ่ายทอดสดกำลังกระอักเลือดตาย โดนน้องชายหักหลัง555555555555555555

>>172 จากนั้นท่านเรย์กะก็หนีไปฮันนีมูนกับยูกิโนะ ทิ้งพี่ชายที่กระอักเลือดไปแบบไม่เหลียวแล

>>170-173 กุว่าพวกมึงกาวกันหนักจนเป็นทีมงานแล้ว

>>173 หลังจากฟื้นตัวแล้วก็รีบกลับจากต่างประเทศมาชิงตัวเรย์กะ เกิดศึกพี่น้องตะกูลเอ็นโจ ส่วนเรย์กะก็นั้งปลื้มอยู่คนเดียว อ่าฤดูใบไม้ผลิของฉันมาแล้วสินะ ถึงจะมาตอนอายุจะ 30 แล้วแต่ก็มาซักที

>>174 กุเห็นด้วยกับมึง แต่ก็ก็ชอบนั่งอ่านที่เขากาวกันนะ 55555

กูนึกถึงเรื่องเล่านึงในพันดิปนะ คนไทยมีแฟนเป็นชายญี่ปุ่น เป็นเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันตอนไปเรียนแลกเปลี่ยน เป็นเพื่อนกันปกตินี่แหละ จนกลับไทย แต่ก็ยังคุยกันเรื่อยๆ พอเรียนจบต่างฝ่ายต่างมีงานแต่ก็ยังติดต่อกันแบบเพื่อนกันต่างฝ่ายต่างไม่มีใคร วันนึงคนไทยอยากไปเที่ยวญี่ปุ่น เลยนัดเพื่อนคนนี้ไป ก็เที่ยวกันสนุกสนานมีความสุขมาก แล้วไปปีนเขากัน พอถึงยอดแล้วสวยมาก อากาศดีมา บนนยากาศมันใช่ จู่ๆฝ่ายชายก็บอกว่า "อากาศดีจังนะ มาแต่งงานกันเถอะ" สาวไทยก็เหมือนบ้าจี้ตอบว่า "โอเค" สุดท้ายแต่งกันจริงมีลูกแล้ว กูเขินแทน 555555555555555 ท่านเรย์กะกูจะมีโมเม้นนี้ไหม ถถถถ

>>177 มันจะไม่ได้ก็ตรงปีนเขานี่แหละ อย่าเอาร่างเจ้าแม่ไปทรมานสิ

>>177 เดี๋ยวๆๆๆๆ มันรวดเร็วเสียเหลือเกินค่ะคุณขา คือพวกนายสนิทรู้ไส้พุงจนไม่ต้องเป็นแฟนก่อนแล้วอะไรแบบนี้เรอะ

>>179 กูเห็นเรย์กะแม่งเฟรนโซนยาว เลยคิดว่านางอาจจะข้ามแฟนไปแต่งงานเลยก็ได้ 5555555555555555

>>178 ถ้านัดไปแดก อาจจะยอมตอบตกลง อย่าง "ปลาย่างอร่อยดีนะ มาแต่งงานกันเถอะ" "อะเคร" ไรเงี้ย ถถถถถถถ

>>178 มึ้งงงง กุกำลังอินฟินปลาบปลื้มกับโมเม้นงุ๊งงิ๊งของ >>177 แต่พออ่านเรื่องเจ้าแม่เรย์กะกับการปีนเขานี่กุเส้นกระตุกเลยค่ะ แซนวิชที่ถือก็ชีสทะลัก แถมแทบพ่นนมรสมะละกอออกมา มึงทำลายความโรมานซ์กูววววว

>>181 ได้ว่ะ กูชอบบบบบบบบบบบบบบ

>>182 กูขอโทษษษษ กูไม่ได้ตั้งใจ

>>184 กูเสียดายชีสมากกกก แต่ตอนนี้กุสงสารท่านเรย์กะแฮะ ชีวิตนี้จะมีโมเม้นแบบขึ้นเขาไปกระหนุงกระหนิงชมพระอาทิตย์ตกมั้ยเนี่ย หรือถ้าอยากสวีทคือต้องแบกนางขึ้นไป ถถถถถถถ

>>178 อาจจะนั่งฮอลล์ขึ้นไปแทนไรงี้5555555555

>>185 ต้องหาเขาที่มีกระเช้า​ขึ้นไป

>>185 ต้องเอายูกิโนะมาล่อ ท่านพี่เรย์กะฮะผมอยากชมพระอาทิตย์ตกจังเลยแต่ร่างกายผมไม่ไหวพี่เรย์กะช่วยถ่ายมาให้ผมได้ไหมฮะ

>>188 อันนี้ได้อยู่นะ พอเรย์กะหลงตกลงปุ๊บเอ็นโจก็โผล่มาบอกผมไปเป็นเพื่อนนะ แล้วก็พาเรย์กะปีนเขา พอถึงยอดเขาตอนเรย์กะกำลังเหนื่อยก็บอก"คุณคิโชวอินเหนื่อยมั้ยครับ แต่งงานกันนะครับ" เรย์กะเหนื่อยอยู่ไม่ได้ยินเลยเผลอตกลง แฮปปี้

>>188 กูว่าท่านเรย์กะกว่าจะขึ้นไปถึง แถมสภาพหลังขึ้นไปถึงมาแนวเดียวกับไปวิ่งกับโค้ชมิฮาระ เอ็นโจน่าจะหมดมู้ดไปเองว่ะ ถถถถถถถถถถถ

>>190 เอ็นโจอาจจะชอบเรย์กะที่ดูเหนื่อยๆหมดสภาพก็ได้มึง แบบมันปลุกต่อมอะไรสักอย่างในตัวเลยขอแต่งงานซะเลย

>>190 อาจจะเป็นคุณคิโชวอินเหนื่อยเหรอ ขี่หลังผมไหม....ไม่เอาเหรอ งั้นจับมือผมก็ได้ จะได้ไม่ล้มนะ @$%$#^#^@%!!! กร๊าซซซซ

>>189 พอกำลังเหนื่อยๆ ท่านพี่อาจขึ้นฮ.บ้านคิโชวอินมารับก็ได้นะมึง เรย์กะ น้องไม่ต้องไปลำบากกับผู้ชายพรรค์นั้นก็ได้นะ มากับพี่นี่มา //ยื่นมือให้ยิ้มอบอุ่น

>>193 ท่านพี่!! 5555555555555555

>>193 ท่านพี่่่่่ เรย์กะคงรีบวิ่งขึ้นฮอล์กลับบ้าน ทิ้งให้เอ็นโจอยู่นั่นแหละ

>>195 เอ็นโจควักมือถือออกมา "มาซายะ ไปเที่ยวผาโทจิมโบรำลึกความหลังกันมั้ย"

>>193 กรี้ดดดดด ไปค่ะไป!!!
>>196 สรั้ชชชช55555555555555555

>>196 แล้วทั้งสองก็ไปด้วยกัน ยืนเหม่อมองวิวสักพัก "อากาศดีจังเลยเนอะมาซายะ มาแต่งงานกันเถอะ"

>>198 เลววววว 5555555555555555555

>>198 เดี๋ยวนะคะ 55555555555555555555

>>198 ชิบหายละ มันไม่ควรเป็นอย่างนงี้ไหมม มิตรภาพลูกผู้ชายรึเปล่า

>>198 ไม่เข็ดเหรอคะท่านชูสุเกะ กับท่านเรย์กะก็เล่นมุกนี้แล้วแป้กไม่ใช่รึไง55555555

>>202 วาคาบะจะปั่นจักรยานเสือภูเขาอิตาลีมารับมาซายะใช่มั้ย 55555

>>203 เอ็นโจวผู้โดดเดี่ยวเลยค่อยๆทิ้งตัวลงหุบเขาอย่างอ้างว้าง

แต่งงานกับผมนะ คุณผาโทจิมโบ

>>204 กลับม๊าาาาา555555555555555555556

>>204 ยังมีตาไก่โง่อยู่นะ อย่าเพิ่งคิดสั้น ส่วนยุยโกะเป็นสาววาย คอยชงให้ชูกับฮารุได้กัน

>>204 อย่าพึ่งไป ท่านเอ็นโจวววววว
สุดท้ายเอ็นโจวฟื้นขึ้นมาอีกทีที่โรงพยาบาลโดยมีท่านเรย์กะฟุบอยู่ข้างๆ

>>204 แช่งมากๆ ระวังจอมมารทำบอร์ดล่มอีกนะเว้ย 55555

>>193 ชัวร์เลยเรย์กะคงไปแบบไม่ลังเลแหง

กลัวแล้วค่ะ อย่าทำบอร์ดล่มเลย /ส่งเครื่องรางด้านความรักไปให้เอ็นโจรัวๆ

เพราะพวกมึงเอาแต่เจาะรูเรือท่านจอมมาร กูเลยต้องรีบมากอบกู้(มั้ง)
>>>/webnovel/3572/523-526 เมื่อฉันกับเขา xxx
----------------------

งานกีฬามาถึงแล้วค่ะ

เริ่มต้นงานด้วยการวิ่งร้อยเมตรของฝ่ายหญิง วาคาบะจังก็ลงแข่งด้วย ฉันเองก็เชียร์วาคาบะจังอยู่ในใจอย่างลับๆ แม้แต่คาบุรากิที่ควรจะเตรียมตัวแข่งก็ไปนั่งดูวาคาบะจังวิ่งด้วยเหมือนกัน

วาคาบะจังถึงจะได้ที่สองก็หัวเราะ ถือธงลำดับที่กลับไปให้หัวหน้าห้องของตัวเองอย่างร่าเริงแล้วไปเข้าร่วมการแข่งอื่นๆต่อ ทำได้ดีมากเลยล่ะค่ะ ฉันเองก็จะพยายามเหมือนกันนะคะ

มาที่ฝั่งชาย คาบุรากิก็ลงวิ่งผลัดเหมือนทุกครั้ง ดูเหมือนปีนี้พวกทีมวิ่งผลัดจะเรียนรู้ความผิดพลาดจากปีที่แล้วที่มีคนสะดุดล้มระหว่างวิ่ง ถึงคาบุรากิจะไม่ได้โกรธเคืองหรือต่อว่าอะไร แต่พวกนั้นก็คงไม่อยากทำพลาดต่อหน้าจักรพรรดิเป็นรอบที่สองหรอก

คราวนี้ ทีมวิ่งผลัดก็เลยมุ่งมั่นวิ่งเอาจริงเอาจัง รับส่งไม้ต่อกันเป็นจังหวะไม่ให้มีผิดพลาด ดูแล้วเหมือนกองทัพหุ่นยนต์ของประเทศไหนเลยล่ะค่ะ

แหม แหม เร็วกันจังเลยนะคะ

ห้องของคาบุรากิได้ที่หนึ่งไปตามคาดไม่มีอะไรต้องให้ลุ้น ฉันเลยลุกขึ้นยืนไปเตรียมตัวแข่งปาบอลบ้าง

เอ็นโจยืนอยู่กับพวกอายาเมะจัง พอหันมาเห็นฉันก็ส่งยิ้มให้ ฉันเลยยิ้มตอบกลับไป

เด็กผู้หญิงที่อยู่รอบๆตัวส่งเสียงเอะอะขึ้นมาทันทีแล้วทำท่าจะมารุมล้อมฉัน ดีที่ว่าเสียงนกหวีดดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกให้เริ่มแข่งได้ ทุกคนเลยต้องแยกย้ายไปทำหน้าที่ตัวเอง

ฉันก้มเก็บบอลที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมาขว้างใส่ตะกร้า แต่ก็มองไปทางเอ็นโจที่ปาบอลอยู่ไม่ไกล ท่าทางขยันขันแข็งดี ฉันก็ต้องเอาจริงบ้างสินะ ไปแสดงพลังที่แท้จริงของจ้าวแห่งการปาบอลกันเถอะ

ผลของการปาบอล ห้องของฉันได้ที่ 1 ล่ะค่า ไม่สิ ห้องของเอ็นโจต่างหากที่ได้ที่ 1 ส่วนห้องฉันเป็นที่ 2

พอได้สบตากับเอ็นโจ ฉันเลยยักคิ้วให้

นายต้องขอบคุณฉันนะเอ็นโจ ที่ช่วยเอาชัยชนะมาให้ห้องนายน่ะ

เอ็นโจยิ้มให้ฉันแล้วก็หัวเราะออกมา อืม เป็นรอยยิ้มที่น่ารักดีจนเผลอยิ้มตามเลยล่ะค่ะ

เอ๊ะ ฉันเป็นพวกนาร์ซิซัสไปแล้วจริงๆใช่มั้ย ถึงมาคิดว่าร่างของตัวเองยิ้มน่ารักแบบโน้นแบบนี้

ต่อไปจะเป็นการแข่งวิ่งแฟนตาซี คาบุรากิเดินมาสมทบกับฉัน เดินไปที่นั่งว่างๆด้วยกันเพื่อดูการแข่ง

“ปีนี้ยัยนั่นก็ลงด้วยสินะ” คาบุรากิพูดขึ้น ทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันลืมอะไรไป

เอ็นโจเอาร่างของฉันไปลงวิ่งแข่งแฟนซีนี่นา แล้วฉันก็ลืมถามไปซะสนิทเลยว่าใช้ธีมอะไร

หวังว่าจะไม่เป็นอะไรแปลกๆนะ

ฉันยังจำได้ดีถึงวงดนตรีเบรเมนที่กลายเป็นเทพเจ้าเร็กเก้ได้ดี จะให้เอ็นโจมาใส่หน้ากากสัตว์เนี่ยนะ อย่างเอ็นโจคงไม่ยอมแต่งชุดแปลกๆหรือวิกผมอาฟโร่หรอก

ฉันนึกจินตนาการไปเรื่อยถึงชุดที่อาจจะใส่ ถ้าเกิดออกมาแบบนั้นจริงๆฉันจะวิ่งไปตีเอ็นโจเดี๋ยวนี้เลยล่ะค่ะ อย่ามาเอาร่างฉันไปแต่งชุดพิลึกๆนะ

แล้วก็ได้เวลาเปิดตัวทีมผู้เข้าแข่งขันในแต่ละห้อง ธีมของห้องเอ็นโจปีนี้คือโมโมทาโร่ค่ะ

น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้ลงวิ่งแข่งแฟนซีด้วยเพราะขาเจ็บอยู่ ไม่งั้นฉันจะเลือกชุดลูกท้อให้ร่างของอีตานี่ใส่ไปแล้ว จะถ่ายรูปเก็บไว้เยอะๆ จากนั้นก็จะเอาไปลงหนังสือรุ่น มันต้องเป็นความทรงจำที่ดีแน่นอนค่ะ

อิวามุโระคุงออกมาในชุดสโนวไวท์ ก็ยังใส่วิกผมหลอดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะคะ

ฉันมองหาห้องของฉัน แล้วก็เจอค่ะ

เด็กผู้ชายในชุดราชินีแดง แมวเชสเชียร์ อลิซ แล้วก็...กระต่ายขาว

ร่างของฉันใส่ชุดทักซิโด้สีขาวที่ชายเสื้อด้านหลังเป็นแฉกยาว ด้านหลังมีปอมฟูสีขาวติดอยู่เป็นหางกระต่าย บนหัวมีคาดผมทรงหูกระต่ายสีขาวประดับริบบิ้นดูน่ารัก ถุงน่องเป็นลายตารางหมากรุกสีขาวสลับเทา เสริมความเซ็กซี่เล็กๆด้วยสายรั้งถุงน่องแบบริบบิ้นสีดำกับกางเกงขาสั้นสีขาว

อา นี่สินะคะ ที่เขาเรียกว่าพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์

ถึงรองเท้าจะเป็นรองเท้าบูทหุ้มข้อแต่ก็มีส้นขึ้นมาเล็กน้อยแบบส้นสูง ใส่แล้วจะวิ่งถนัดมั้ยนะ

คิดอยู่เพลินๆก็ได้ยินเสียงคาบุรากิพูดขึ้น “ชูสุเกะ”

“หะ หา ว่าไง”

“ปีที่แล้ว นายช่วยยัยเรย์กะเก็บแต้มนักษัตรปีเถาะไปแล้วนี่” คาบุรากิเพ่งมองแล้วขมวดคิ้ว “ยังเหลืออีกตั้งหลายตัวที่ยังไม่ได้แต่ง อย่างมะโรง มะเส็ง กุน วอก…แถมจมูกก็ไม่ติด”

จะบ้าเหรอคะ!!! ธีมอลิซไม่มีมังกร งู หมู ลิงอะไรซักหน่อย ทำไมนายต้องคิดด้วยว่าฉันอยากแต่งแฟนซีสัตว์ถึงขนาดนั้นเลยล่ะ หา!!!! ในสมองคิดอะไรอยู่เนี่ย!!!!!!!

ฉันรู้สึกอ่อนเพลียเกินกว่าจะพูดแล้ว ก็เลยนั่งเงียบๆชมการแข่งไป

ปกติแล้วกระต่ายขาวน่าจะอยู่ไม้แรกตามลำดับของเรื่อง แต่กลับถูกวางตัวให้อยู่ไม้ที่สี่อันเป็นไม้สุดท้ายที่จะวิ่งเข้าเส้นชัย ทุกคนก็น่าจะรู้ว่าฉันวิ่งไม่เร็วเท่าไหร่นี่นา นายไปสำแดงเดชอะไรไว้เหรอ

การแข่งมาถึงโค้งสุดท้าย เอ็นโจรับไม้คทาต่อมาจากราชินีแดงแล้วออกวิ่ง

ระ เร็ว เร็วจริงๆค่ะ

เอ็นโจวิ่งไล่กวดสโนวไวท์อิวามุโระคุงที่กำลังนำโด่งไปไกลแล้ว คาดผมหูกระต่ายขยับเขยื้อนไปมาตามการเคลื่อนไหว รวมถึงหางที่เป็นปอมฟูกำลังส่ายดุกดิกด้วย เหมือนกระต่ายจริงๆเลยล่ะค่ะ

อีกนิดเดียวจะถึงเส้นชัย สโนวไวท์ผมม้วนเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน แต่เอ็นโจตีตื้นอิวามุโระคุงขึ้นมาเรื่อยๆ จบงานนี้อิวามุโระคุงจะคิดว่าฉันเป็นศัตรูคู่แข่งรึเปล่าคะ อย่าเป็นแบบนั้นเลยน้า

ห้องของฉันส่งเสียงเชียร์ เรียกชื่อท่านเรย์กะกันดังลั่น ทุกคนคอยเชียร์นายอยู่นะ อย่าแพ้เขาล่ะเอ็นโจ

ช่วงวินาทีตัดสิน เอ็นโจก็วิ่งเข้าเส้นชัยก่อนคนแรก คว้าชัยชนะไปได้อย่างขาวสะอาดงดงาม

รอบสนามปรบมือให้เสียงดังสนั่น แสดงความยินดีกับผู้ชนะ ทีมห้องฉันเข้าไปรุมล้อมเอ็นโจ กระโดดโลดเต้นดีใจสนุกสนาน อิวามุโระคุงก็เข้าไปก้มหัวปลกๆให้ด้วยเหมือนกัน เห็นเอ็นโจพูดอะไรกับอิวามุโระคุงที่ทำหน้าจ๋อยซักพักอิวามุโระคุงก็ยิ้มออกมา

แหม ดีจังค่ะที่ไม่ได้ทำร้ายจิตใจของสาวน้อย

ทีมวิ่งแฟนซีของห้องฉันเดินผ่านมาพอดี เอ็นโจหยุดยืนตรงหน้าฉันแล้วโบกธงที่หนึ่งให้ดูด้วยรอยยิ้มกว้าง

ภาพนั้นน่ารักจนฉันต้องยิ้มตอบแล้วปรบมือให้ ส่วนคาบุรากิหัวเราะหึๆ “หยวนๆเรื่องไม่ติดจมูกให้ก็ได้”

เรื่องไม่ติดจมูกมันก็ไม่ควรเอามาเป็นประเด็นตั้งแต่เริ่มไม่ใช่รึไงยะ!!

เรย์กะเดินจากไปแล้ว แต่เด็กผู้หญิงรอบๆตัวฉันยังส่งเสียงเอะอะไม่หยุด ฉันเอาสูจิบัตรงานกีฬามาโบกต่างพัดเพื่อคลายร้อนให้ตัวเอง มองไปในสนาม คาบุรากิกำลังพูดคุยอะไรกับนักกีฬาที่กำลังจะลงแข่งขี่ม้าส่งเมืองในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้

ฉันมองไปรอบๆก็เห็นเด็กม.สี่ คนที่ไปสารภาพรักกับเอ็นโจในร่างฉันวอร์มร่างกายอยู่พอดี ท่าทางมุ่งมั่นมาก คงอยากชนะเพื่อพิชิตใจเธอสินะ แต่คู่แข่งนายน่ะได้รับการฝึกฝนจากจักรพรรดิในตำนานคนนั้น แถมยังมีนายตัวสำรองที่เป็นแชมป์เมื่อปีที่แล้วอีก คงยากหน่อยน้า
.
.

การแข่งขี่ม้าส่งเมืองเริ่มแล้วล่ะค่ะ

อิวามุโระคุงดูดุเดือดเป็นพิเศษ ผลักคู่ต่อสู้กระเด็นไปอีกทางพร้อมกับชิงผ้าคาดหัวมา คงอยากจะโชว์เท่ห์ต่อหน้าคุณโนโนเสะสินะ สู้เขา สโนวไวท์ผมหลอด

ปีนี้ม้าของคาบุรากิดูจะฮึกเหิมยิ่งกว่าเดิม แถมใช้กลยุทธ์พลิกแพลงแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เผลอแผลบเดียวนายตัวสำรองก็ตกอยู่ในวงล้อมแบบ 4 ต่อ 1

ฉันหันไปมองคนอื่นบ้าง เจ้าเด็กม.4 คนนั้นเหมือนจะฉลาดไม่เบาเลยล่ะค่ะ เพราะถอยไปเก็บพวกปลาซิวปลาสร้อยรอบๆสนาม ไม่เข้ามายุ่ง ปล่อยให้ตัวใหญ่ๆอย่างนายตัวสำรองกับม้าของคาบุรากิซัดกันเองจนกว่าจะหมดแรง อย่างกับไฮยีน่าเลยค่ะ รอให้สองฝ่ายห้ำหั่นแล้วค่อยย่องมากินซาก

สู้เขา นายตัวสำรอง นายเป็นความภาคภูมิใจของหมู่บ้านเรานะ อย่าให้เสียแชมป์ได้ล่ะ

รอบสนามได้ยินเสียงสาวๆตะโกนเชียร์ “ท่านประธาน” “ท่านรัชทายาท” กันให้เต็มไปหมด ฉันเองก็ลุ้นด้วย เมื่อนายตัวสำรองฝ่าวงล้อมพวกนี้ออกไปได้แล้วเริ่มโต้กลับ

คาบุรากิยืนเครียดเลยล่ะค่ะ

ดูเหมือนคาบุรากิไม่ใช่คนเดียวที่มีแผนรับมือ นายตัวสำรองเองก็มีเหมือนกัน แถมกล้าบ้าเลือดยิ่งกว่าปีที่แล้ว ไม่ทันไรผ้าคาดหัวของทหารม้าฝ่ายคาบุรากิก็เริ่มโดนฉกไปทีละคนจนเหลือสองทีมสุดท้าย อ้าว อิวามุโระคุงแพ้ไปตอนไหนคะเนี่ย ไม่ทันดูเลย

ฉันขอโทษขอโพยอิวามุโระคุงอยู่ในใจ แต่ก็ยังจับจ้องนายตัวสำรองที่ถูกทีมคาบุรากิล่อหลอก ดูเหมือนนายตัวสำรองจะไม่หลงกลง่ายๆ จนม้าตัวสุดท้ายของคาบุรากิล้มลงไปกองอยู่บนพื้น

นายตัวสำรองหันขวับไปที่เจ้าเด็กม.4 คนนั้นที่เหลืออยู่เป็นทีมสุดท้าย ในมือมีผ้าคาดหัวไว้เต็มเพียบ

ชมรมบาสเก็ตบอลชายซุยรันคือคนของหมู่บ้านคาสโนว่าที่เป็นศัตรูกับหมู่บ้านคานทอง เพราะงั้น ในฐานะรองหัวหน้าหมู่บ้าน ห้ามแพ้เด็ดขาดนะ

ถ้าเจ้าเด็กม.4 นั่น เกิดชนะขึ้นมา มันจะเป็นการกดดันให้คิโชวอิน เรย์กะต้องยอมตอบตกลงคบด้วยรึเปล่าล่ะนั่น ถึงเอ็นโจจะบอกว่าไม่ตกลง แต่ฉันก็ไม่ไว้วางใจเท่าไหร่นัก

นายตัวสำรองก้มหลบมือที่พยายามยื่นคว้าผ้าคาดหัว เท่ห์อย่างกับได้ดูหนังแอ็คชั่นเลยล่ะค่ะ แถมสาวๆหลายคนคงจะคิดอย่างฉันเพราะเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

คู่ต่อสู้เป็นแค่เด็กหน้าใหม่ มีหรือจะเอาชนะท่านรัชทายาทผู้เป็นแชมป์เมื่อปีที่แล้วได้ ชิงไหวชิงพริบกันอยู่พักหนึ่งก็โดนเหวี่ยงลงไปกองที่พื้น ผ้าคาดหัวหลุดติดมือของนายตัวสำรองมาด้วย ค่อยยังชั่วหน่อย นายตัวสำรองได้แชมป์สองสมัยซ้อน เสียงเชียร์ดังกระหึ่มไปทั่วสนาม

นายทำได้ดีแล้วล่ะนะ เจ้าเด็กม.4 เอ๋ย แต่เลือกคู่ต่อสู้ผิดไปหน่อย ปีหน้าไปฝึกมาใหม่นะ

การแข่งขี่ม้าส่งเมืองเป็นกีฬาสุดท้ายในงานกีฬาสี แข่งจบก็ถือว่างานจบไปโดยปริยาย หลายๆคนเริ่มทยอยกันออกจากสนาม พูดคุยเรื่องการแข่งเมื่อครู่นี้กันอย่างสนุกสนาน

คิโชวอิน เรย์กะก็เดินไปกับผองเพื่อนของเธอด้วย ผ่านเจ้าเด็กม.4 คนนั้นพอดี หมอนั่นพอเห็นเรย์กะก็ยืนนิ่งแล้วก็โค้งหัวลงแทบจรดพื้น

คนที่เหลือเริ่มชลอฝีเท้าดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ เสียงซุบซิบดังให้ได้ยินไปทั่วว่าเจ้าเด็กนั่นจะรอคำตอบหลังแข่งขี่ม้าส่งเมืองด้วยนี่นา

ฉันขยับไปยืนใกล้ๆเพื่อฟังคำตอบกับเขาด้วย ในใจนึกเครียดหนัก พวกเซริกะจังก็ยืนกอดอกคุมเชิงอยู่ข้างหลัง แต่เจ้าเด็กนั่นไม่หวาดหวั่นเลย ก็ดูคล้ายๆรุ่นพี่โทโมเอะเหมือนกันนะคะ

“ขอโทษด้วยที่ต้องปฏิเสธนะคะ” เอ็นโจในร่างฉันก้มหัวลงแทบจรดพื้น “ไม่ว่ายังไงฉันก็ตอบรับคำสารภาพรักนั้นไม่ได้จริงๆค่ะค่ะ”

“หรือเป็นเพราะผมไม่ชนะในการแข่งขี่ม้าส่งเมืองงั้นเหรอครับ”

“ไม่ใช่หรอกค่ะ แต่เพราะ…..”

เอ็นโจเงยหน้าขึ้นมา สบตากับฉันที่ยืนอยู่ไม่ไกล ส่งยิ้มให้แล้วก็หันไปพูดต่อ

“ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะค่ะ”

เสียงฮือฮาดังไปทั่วสารทิศเมื่อได้ฟังคำตอบนั้น ทุกคนต่างสงสัยใคร่รู้ว่า “ใคร” คือคนที่คิโชวอิน เรย์กะชอบ ฉันเองก็มึนไปเหมือนกัน

ยังนะคะ ยัง ฉันยังไม่มีคนที่ชอบค่า พวกคุณอย่าไปฟังนะค้า นั่นไม่ใช่ฉันเลยน้า!!!!

ฉันนึกเคืองอยู่นิดหน่อยที่เอ็นโจเอาร่างฉันไปพูดมั่วซั่วอีกแล้ว พูดออกไปแบบนั้นใครจะกล้ามาจีบฉันอีกล่ะยะ ถ้าฉันขึ้นคาน ฉันจะลากนายไปด้วยอีกคน จะทำตัวบ้าๆบอๆในร่างนี้ ทำลายภาพลักษณ์เจ้าชายที่นายสร้างขึ้น เอาให้สาวๆที่มารุมล้อมแตกกระเจิงไปเลย

แต่คำตอบนี้คงได้ผล เพราะเจ้าเด็กม.4 นั่นก็ดูยอมรับ และไม่เซ้าซี้อะไรมาก เดินไปสมทบกับเพื่อนๆชมรมบาสที่ตบไหล่ตบหลังปลอบกันใหญ่ ฉันจะมองข้ามเรื่องพูดมั่วซั่วนี่ไปก็ได้ค่ะ

ก็เสียดายอยู่เหมือนกันนะคะ ที่ฤดูใบไม้ผลิของฉันยังไม่มาถึงสักที แถมคนมาสารภาพรักฉันก็ไม่ได้ฟังด้วยตัวเองอีกต่างหาก

เอ็นโจหันมายิ้มให้ฉันอีกครั้งก่อนจะเดินไปสมทบกับพวกเซริกะจัง ส่วนคิคุโนะจังหันไปพูดอะไรกับอายาเมะจังข้างหลังก็ไม่รู้ หน้าเครียดเชียวค่ะ
.
.
.

หลังงานกีฬาสี เรื่องของเรย์กะตอบปฏิเสธคำสารภาพรักของนักเรียนคนนั้นไปก็เป็นที่พูดถึงในสโมสร Pivoine ด้วยเช่นกัน แต่เรย์กะปิดปากเงียบด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ไม่แย้มพรายออกมาแม้แต่นิดว่าใครคือคนที่อยู่ในใจคนนั้น

เมื่อไม่มีใครกล้าไปถาม ก็เลยต้องปล่อยให้เป็นปริศนาต่อไป ฉันคิดว่าเอ็นโจคงพูดมั่วๆปัดปัญหาไปให้ไกลตัวมากกว่า

แต่ถ้าคำพูดนั้นเป็นจริง แล้วใครกันนะที่เป็นคนที่เอ็นโจชอบ....คุณยุยโกะเหรอ

ฉันถอนหายใจออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องนั้น ถ้าเป็นคุณยุยโกะฉันคงเอาชนะไม่ได้แหงๆ

ได้แต่บอกให้ตัวเองเลิกคิดเรื่องนี้แล้วหยิบรองเท้าเข้าไปใส่ในล็อกเกอร์ เตรียมตัวจะไปที่ลานจอดรถเพื่อจะกลับบ้าน

พอหมุนตัวกลับมาก็เห็นเซริกะจังกับคิคุโนะจังยืนกอดอกอยู่ตรงหน้า สองคนนี้ยิ้มหวาน แต่ฉันกลับรู้สึกหนาวไปถึงไขสันหลัง

“ท่านเอ็นโจคะ ขอรบกวนเวลาสักนิดได้รึเปล่าคะ” เซริกะจังเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอ่อนน้อม เบื้องหลังเป็นอายาเมะจังที่มีท่าทีกระวนกระวาย และรุเนะจังที่ยืนเอามือไขว้หลังไว้

อายาเมะจังจะเป็นแฟนคลับของเอ็นโจนี่นา เอ๋ หรือว่า….จะมาสารภาพรักกับเอ็นโจสินะคะ

ฉันอยากได้ฤดูใบไม้ผลิ มีคนมาสารภาพรักก็จริง แต่ไม่อยากได้ในสถานการณ์แบบนี้ซักหน่อยง่า

------------------
พิมพ์อย่างสโลว์ไลฟ์

>>211-213 กรี๊ดกร๊าด ดูเอ็นโจสิค่ะ ยัยเรย์กะเค้าหมายถึงเธอรึเปล่า จะไปนึกถึงยัยยุยโกะทำไมยะะะะ

ขอบคุณสำกรับฟิคค่าาา
ดีอีกแล้ววว ท่านเอ็นโจไม่ได้หมายถึงยุยโกะแน่ๆล่ะ คิดไปได้ไงเนี่ยฮะ!!

>>211-213 ขอบคุณสำหรับกาวในวันนี้ค่า ทำไมเอ็นโจในร่างเรย์กะดูดีจังวะ ไม่มีความเป็นคนสวยเสียของให้เห็นอย่างตัวจริงเลย 5555
เขียนฉากแอคชั่นขี่ม้าส่งเมืองเร้าใจจังค่ะ ระวังคบรก.ตบไปเป็นคนเขียนบันทึกปูมสงครามส่วนตัวนะ

>>211-213 ว้าย มึงงง ทำไมเขินน เอ็นโจในร่างเจ้าแม่ช่างเรียบร้อยอ่อนหวานนน
กร๊าวฉากโบกธง ฮือ เค้ายิ้มให้กันด้วยค่ะแม่ ว้ากก

>>216 เรย์กะไม่ได้สวยเสียของนะย่ะ เค้าเรียกว่า สวย...สวยหรอวะ

>>218 สวยนะเว้ยยยย สวยแบบเดียวกับที่คบรก.หล่อ คือนานๆ ต้องมีคนย้ำขึ้นมาที ถึงจะนึกได้ว่า เออ มันหล่อ/สวยนี่หว่า...

>>219 โดนความธรรมดาของนางกลบหมดอะะะ เหมือนกับความบ้าของคบรก. ไม่อาจมองได้ว่ามันหล่อจริงๆ

>>211-213 วันนี้กูเหนื่อยๆมาทั้งวัน เจอกาวมึงแล้วกูเหมือนได้ฮีล ฮือออ ขอบคุณมากนะ กูหายเหนื่อยเลย มากอดหน่อยยยย

เออจะว่าไป จากฟิค >>211-213 ทั้งรร.คงมีเอะใจเรื่องเอ็นโจกับเรย์กะ แต่มีแค่สองคนที่ดูไม่รู้เรื่องเลยคือเรย์กะกับคาบุรากิ 555555

>>220 จริงบางทีกูก็ลืมไปแล้วว่าคาบุรากิมันหล่อ ไม่เหมือนท่านพี่ แค่หายใจก็หล่อ

มันเกิดอะไรขึ้นวะ ตอนกูหลับไปยังเม้น80 ตื่นมา เม้นพุ่งมา200กว่าแล้ว โหดขิงจริงๆเลยพวกมึงเนี่ย ถถถถถ

>>224 ทุกสิ่งเป็นไปได้...เพราะมีกาว

>>223 กูว่าเราตัดสินไม่ได้นะว่าใครหล่อกว่ากันคาบุรากิหรือท่านพี่
เพราะว่าอายุคนละรุ่นกัน เราเห็นคาบุรากิมันดังๆเพราะเล่าจากมุมมองรุ่นเดียวกันอย่างท่านเรย์กะ
ไม่แน่ว่า รุ่นท่านพี่ ท่านพี่เองก็น่าจะดังมากเหมือนกัน(ถึงจะตระกูลจะไม่ได้สูงส่งเท่าตระกูลคาบุรากิก็เถอะ)

อีกทั้งในมังงะคิมิดอลนั่นเองก็ไม่มีท่านพี่โผล่เลยบอกไม่ได้จากสายตาคนอ่านมังงะด้วย

>>224 เดียวนะแก เม้น 80 นี่ ตีสองนะ ตอนนี้สองทุ่ม กูว่ามึงนอนโหดกว่านะ

>>226 ไม่ๆ กูไม่ได้หมายถึงหน้าตา 5555555555555555 กูหมายถึงคาบุรากิหล่อ แต่นานมันกูชักลืมแล้วว่าคาบุรากิหล่อ แต่ท่านพี่กูไม่รู้ว่าหล่อแค่ไหน แต่กูรู้สึกว่า ท่านพี่หล่อทุกท่วงท่า 55555555555555555

>>228 กูเอง เรียกว่าไงดี หล่อเสียของ กับนิสัยหล่อมั้ง 55555

กุไม่รู้ รู้แต่ว่า ท่านพี่น่ากินมาก-----