Fanboi Channel

ถ้ากุอยุ่ซุยรันชักอยากใช้อำนาจมืดเขี่ยซึรุฮานะออกจากร.ร.ซะแล้วสิ... //จะมีแฟนซึรุฮานะไม่พอใจรึเปล่าวะ ;_;ถ้ามีกุขอโทษด้วยนะ

>>586 ตบปากปฏิบัติ!!! อัปมงคล อัปมงคล! ถึงในนี้จะมีหลายเรือแต่เราไม่เคยเป็นศัตรูกันเอง ศัตรูเรามีเพียงหนึ่ง คือแผ่นดินคานเบื้องหน้านั้น! ระดมยิง โฮร่าาา!!!

ซึรุฮานะนี่หลังเหตุการณ์นั้นพวกนางปรับปรุงตัวบ้างเปล่าวะ ถ้าปรับปรุงตัวได้แบบริรินะนี่ โคตรกองกำลังสำคัญเลยนะ

>>590 เห็นปฏิกิริยาคนในกระทู้แล้วกูชักอยากขึ้นเรือคาน 55555

>>592 ทำไมพูดจางี้!!! เอาเกลือมาสาดเร้ววว!!! เรือทุกลำกูขึ้นมาเกือบหมดแล้วก่อนจะย้ายมาเรือเอ็นโจถาวร แต่เรือคานเป็นลำเดียวที่ไม่มีวันหลงไปขึ้น!!!!

พวกมึงจะ 600 แล้ว กูว่า พน ได้ตั้งใหม่ละ 555

>>592 ยิง ยิงให้จม ย้ากกกกกก

>>592 มึงจะขึ้นใช่ไหม? ด้ายยยย
*โยนเชือกไปคล้องดึงมึงมาขึ้นฝั่งแล้วยิงเรือคานร่วงไปซ้าาาาาา*

>>593 >>595 >>596 ทำไมพวกมึงดุร้ายกันจังว้าาาาา

>>589 มันต้องมีตัวร้ายให้เรื่องเดินบ้างน่า ไม่งั้นก็ชิมชิววันๆของเรย์​กะไปเรื่อยๆ ถถถ

ถ้าไม่มีซึรุฮานะ เรย์กะก็ไม่ได้​เดบิวต์เป็นเจ้าแม่อย่างทุกวันนี้​หรอก... (เรื่อง​ดีเหรอวะ 555)
>>561 ไม่ขนาดไหนอะ วาดหมาได้เพราะมีแบบจากกูเกิล​ด้วยน่ะ..

ฟิคที่ท่านเรย์กะเป็นสามัญชนนี่จะมาอีกเมื่อไหร่หรอ อยากจะบอกว่าคิดถึงนะ555555

วันนี้ไม่มีคู่หูทะลุมิติเหรอ??

จำได้ว่าเมื่อเช้า ก่อนตอนใหม่จะอัพ เม้นท์อยู่ที่ราวๆ250....

>>598 นั่นสิเนอะ ว่าแต่มันดีหรอวะเรื่องนั้น 55555
กูนี่ขนาดมีแบบยังวาดแมวออกมาเป็นก้อนสไลม์เลยนะมึงงงงง

อยากอ่านฟิคของอาริมะอีก เจาๆๆๆ(จะเอาๆๆๆ)

กาวอะไรก็ได้ จัดมาพร้อมสูดหมด

>>598 ตัวร้ายเรื่องนี้ไม่ใช่คานเหรอ 55555555555

>>600 มีค่ะ แต่กำลังเมากาวตัวเองอยู่ค่ะ ลงจบไม่ได้ซะที 55555

>>605 จี๊ดเลยค่าาาา

>>599 อยากอ่านฟิคท่านเรย์กะสามัญชนเหมือนกันนนน
>>597 กูเล่นแต่เกลือเองนะ55555 >>595 >>596 เค้าเล่นปืนกันเลยทีเดียว (อุ๊บสสสส์ ลืมไปว่าเรื่องนี้แม้แต่พัดกับดอกไม้ก็เป็นอาวุธได้นี่หว่า5555555)

>>605 last boss อยู่ในปราสาทไม่ได้อยู่ในปราสาท แต่อยู่ในหมู่บ้านสินะ555555555

>>609 ไม่ได้อยู่ในปราสาท แต่อยู่ในหมู่บ้าน******

>>605 นั่นลาสบอส

>>611 ตึงโป๊ะ!
คานน่ะหาได้ตามบ้านนะมึงงงงง ท่านเรย์กะเหงาๆก็โหนลดความอ้วนเล่น //อย่าตีกรูววววว์

หกร้อยแล้ว พนเปิดมู้ใหม่แน่มึง

>>613 พึ่งจะเปิดแท้ๆ ไวจริงๆ พวกเราเมากาวกันจนน่ากลัวจริงๆ

พลังกาวรุนแรงกันชิบหาย เปิดมู้ใหม่แป๊บๆก็จะเต็มละ แฟนเรื่องนี้โคตรบ้าระห่ำเลย

เคยพิมพ์​ไว้นานแล้วแต่คิดบทต่อไม่ออกเลยไม่ได้​ลงงะ วันนี้มีคนแต่งมุมมองยูกิ​โนะแล้ว ขอเนียนด้วยแล้วกันนะ 55
----
ร่างกายของผมอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก เวลาหิมะตกลงมาก็ได้แต่มองดูจากนอกหน้าต่าง เห็นเด็กคนอื่นๆเล่นหิมะกันอย่างสนุกสนาน ทั้งๆที่ชื่อของผมนั้นมีความหมายว่า หิมะ แต่กลับไม่สามารถออกไปเล่นหิมะได้เนี่ย น่าน้อยใจจังเลยน้า

พอผมบ่นแบบนั้นออกไป ท่านพี่มาซายะก็ลากท่านพี่ออกไปปั้นตุ๊กตา​หิมะ​ให้ดู ท่านพี่มาซายะเจ้ากี้เจ้าการ​ว่าหมวกตุ๊กตา​หิมะต้องใช้ถังสีแดงซิ! ก่อนจะขึ้นรถออกไปซื้อ ระหว่าง​นั้น​ท่านพี่ก็ปั้นตุ๊กตากระต่ายหิมะมาให้ผมที่นอนซมอยู่บนเตียง

แต่ทำไมต้องกระต่ายด้วยนะ?

ที่โรงพยาบาลนั้นน่าเบื่อ แถมยังต้องมาบ่อยๆ ไม่ใช่เรื่องสนุกสักนิด แม้จะมีคนคอยมาเยี่ยมเอาอกเอาใจ แต่ผมก็โตพอจะรู้เรื่องรู้ราวบ้างแล้วนะ ว่าใครจริงใจ ใครเสแสร้ง แต่ก็นะ เพียงแค่ผมทำตัวดีๆออดอ้อนสักหน่อย ก็ได้นั่นได้นี่ตามที่อยากได้นี่นา ใครๆก็ชอบเด็กน่ารักๆแบบผมทั้งนั้นล่ะฮะ

นอกจากคนเหล่านั้นก็มีท่านพี่และท่านพี่มาซายะที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อนเวลาว่างๆ นั่งเล่นเกมด้วยกันบ้าง หรือไม่ก็ดู DVD ด้วยกัน ท่านพี่มาซายะมักจะเอาหนังแปลกๆมาให้ดู อย่างพวกหนังผีสยองขวัญ แรกๆผมก็กลัวอยู่หรอกถึงขั้นต้องนอนคลุมโปงทั้งคืน พอท่านพี่มาซายะรู้เข้าก็หัวเราะเยาะล้อเลียนอย่างสนุกสนาน แต่พอนานวันไปก็เริ่มชินและคิดว่าหนังแนวนี้ก็สนุกดีเหมือนกัน ท่านพี่มาซายะตอนนั้นท่าทางเซ็งไม่ใช่น้อย

ปีนี้ผมเพิ่งจะได้เข้าเรียนชั้นประถมหนึ่งที่ซุยรัน ท่านพี่ไม่ค่อยเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ฟังเท่าไหร่นัก ผมเลยไปได้ยินจากปากของรุ่นพี่คาซึรางิที่ติดตามท่านพี่มาเยี่ยมผม ตอนแรกที่ได้ยินเรื่องฉายาของท่านพี่และท่านพี่มาซายะที่โรงเรียนผมกลั้นขำแทบแย่ล่ะ

รุ่นพี่คาซึรางิเทิดทูนท่านพี่มากราวกับไอดอล พอปล่อยให้เล่าแล้วก็พูดเป็นน้ำไหลไฟดับ เป็นเรื่องราวของท่านพี่และท่านพี่มาซายะในมุมมองของเขาที่แทบจะตรงข้ามกับที่ผมรู้จัก แรกๆก็ตลกอยู่หรอก แต่ฟังไปเรื่อยๆก็ชักเบื่อขึ้นมา นี่รุ่นพี่มีเรื่องอื่นมั้ยอะฮะ?

พอคิดแบบนั้นก็ได้ยินเรื่องที่น่าสนใจเข้าพอดี

"อ้อ จริงสิ ที่ม.ปลายน่ะ มียัยผมหลอดเป็นเจ้าแม่ของพวกผู้หญิง ยัยนั่นล่ะร้ายกาจสุดๆ และพี่ว่ายัยนั่นจะต้องสนใจคุณเอ็นโจแน่ๆ ก็เลยไปตักเตือนว่า 'คนอย่างเธอน่ะไม่คู่ควรกับคุณเอ็นโจหรอก'! ... แต่ยัยนั่นกลับทำร้ายพี่!"

รุ่นพี่คาซึรางิสีหน้าเดือดสุดๆหันไปโอดโอยกับท่านพี่ที่หนีไปนั่งอ่านหนังสืออยู่อีกฝั่งของห้อง

"คุณเอ็นโจดูซิครับ! ยัยป่าเถื่อนนั่นทำหน้าแข้งผมเขียวช้ำเลย! พวกหัวรุนแรงชัดๆ แถมยังหัวเราะ​เยาะ หาว่าผมเป็นพวกไม้ป่าเดียวกันกับคุณเอ็นโจอีกต่างหาก! ผู้หญิงอะไรน่าขนลุกเป็นบ้า"

ผมได้ยินช่วงสุดท้ายก็ขำกลิ้งลงไปกับเตียง มองไปทางท่านพี่ก็เห็นว่าคิ้วกระตุกพริบตาหนึ่ง​ ก่อนจะส่ายหน้าหัวเราะเล็กน้อย บอกรุ่นพี่คาซึรางิว่าอย่าไปวุ่นวายกับเธอคนนั้นนักและอย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก

ผมหลอดงั้นเหรอ?
ตอนที่ได้ยินเรื่องนี้ ผมพาลนึกไปถึงเรื่องอื่น

ท่านพี่มีรอยยิ้ม​บนหน้าเป็นเครื่องประดับ​ แต่ไม่มีใครที่สามารถยิ้มได้ตลอดเวลาหรอกนะ ในฐานะของลูกชายคนโต ท่านพี่เลยมีเรื่องน่าปวดหัวมากมายอย่างที่ผมเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ ในเวลาแบบนั้นพอกลับมาที่ห้องส่วนตัวได้ ท่านพี่มักจะมีสีหน้าเคร่งเครียด บรรยากาศรอบตัวก็ดูทะมึนจนน่ากลัว ในช่วงเวลานั้นผมมักจะแอบเห็นท่านพี่หยิบมือถือขึ้นมาเปิดเล่นสักพักแล้วยิ้มหัวเราะจางๆ บรรยากาศทะมึนเหล่านั้นจึงจางหายไป

ดูอะไรกันนะ? ผมได้แต่เก็บความสงสัย​นั้นไว้ ท่านพี่ไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่าม​กับของส่วนตัว​ โดยเฉพาะ​มือถือที่แทบไม่เคยห่าง แต่มันก็มีเผลอกันบ้างล่ะน่า

วันนั้น​ผมเลยได้เปิดมือถือของ​ท่านพี่มาดูเล่น นอกจากรายชื่อ​เบอร์ติดต่อ​ก็แทบจะไม่มีอะไร ในแกลลอรี่ภาพถ่ายไม่มีอะไรมากไปกว่าภาพคนในครอบครัว ภาพวิว หรือพวกบทเรียนบนกระดาน

ผมกดดูไปเรื่อยเปื่อยก็พบกับภาพประหลาด​เข้า

เด็กผู้หญิง​ผมลอนเป็นหลอดเป๊ะอย่างกะตุ๊กตาในชุดประถมซุยรันท่ามกลางฝูงกวาง สภาพเละเทะดูไม่ได้อย่างกะตุ๊กตา​ผีในหนังที่ท่านพี่มาซายะเอามาให้ดู

อะไรเนี่ย? พอดูวันที่ที่ถ่ายภาพก็พบว่าเป็นภาพเก่าหลายปีมาแล้ว พอท่านพี่กลับมาผมเลยถามดู ท่านพี่ดูจะตกใจเล็กน้อยก่อนตอบว่า "ไม่มีอะไรหรอก" ผมเลยแกล้งถามว่า "งั้นลบดีมั้ย?" กลายเป็น​ว่าท่านพี่คว้ามือถือ​ในมือผมกลับไปแทบจะทันที แล้วบอกว่า อย่าวุ่นวายกับของๆคนอื่นอีก

น่าสงสัยสุดๆ

ทรงผมเป็นหลอดแบบนั้นน่ะสมัยนี้ไม่ใครเขาทำกันแล้วหรอกมั้ง แทบไม่ต้องคาดเดาเลยว่าจะเป็นคนเดียวกันกับที่รุ่นพี่เล่ารึเปล่า

พอท่านพี่ลุกไปเปิดประตูห้องให้นางพยาบาล ผมจึงแอบถามชื่อของผู้หญิงผมหลอดที่ว่านั่นจากรุ่นพี่คาซึรางิ

คิโชวอิน เรย์กะ

นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้รู้จักท่านพี่เรย์กะ

>>616 แอบเจ็บแทนเรย์กะ "ทรงผมเป็นหลอดแบบนั้นน่ะสมัยนี้ไม่มีใครเขาทำกันแล้ว..." โถหนูเรย์กะ55555555555555

>>617 ไม่เป็นไร ท่องไว้ ผมหลอดน่าเกรงขามๆ

>>616 คนที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเอ็นโจกับคาบุรากิ พอรู้ฉายาสองคนนั้นคงฮาน่าดู 5555555555555555

>>616 หวายยย น่ารักจังมึง งั้นลบดีมั้ย? อ๋อยยยย จอมมารเอ็นโจโดนปีศาจน้อยเล่นงานล่ะ ยูกิโนะที่กูนึกภาพไว้เป็นประมาณนี้เลย แสบๆเงียบๆรับมือยาก

เรื่องนี้มีเรือคานด้วยเหรอ ไหน!ไหน!('-' )( '-')!!
ไม่เห็นมีเลยยย •0•//มองข้ามมันไปอย่างไม่ใยดี

ถ้ายูกิโนะอยู่ ม.1 แล้วเรย์กะ ม.6 กุจะพายเรือยูกิโนะเต็มกำลังเลย

แต่ห่างกัน 10 ปี แบบหนุ่ม ม.ปลาย ขี้อ้อนกับสาววัยทำงานมาดดุก็ดีนะ หวายยๆๆๆๆ แค่คิดกุก็เขิลละ

>>621 สวัสดีกุสมาชิกเรือคานเอง ^w^

มันก็ก๊าวดีนะมึง หนุ่มมอปลายขี้อ้อนที่รักมั่นคงต่อท่านพี่เรย์กะคนเดียว แอบลวนลามนิดๆแต่สาวเจ้าก็ไม่ถือ รู้ตัวอีกทีก็โดนเด็กกินไปเรียบร้อย 55555555

>>624 สวัสดีเพื่อน กูขึ้นเรือโชตะ ไม่มีช็อตไหนที่ยูกิโนะออกแล้วไม่ชุ่มชื่น อายุมันก็แค่ตัวเลขเท่านั้นแหละะะะะะะ

>>625 ถูก เรย์กะ28 ยูกิโนะก็18 แหมวัยกำลังดี หุหุหุ

Ky เล็กน้อยค่ะ ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3572/783-784/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ
วันนี้ยาวกว่าปกติเล็กน้อยนะคะ ชดเชยที่ไม่ได้เขียนเมื่อวาน
..............…….....
“แล้วก็...ฉันดีใจนะที่เธอยังอยู่โลกนี้กับฉัน”

“เอ๊ะ...”

ทำไมเมื่อกี้นี่มันอะไรกัน ทำไมหัวใจฉันเต้นแรงขึ้นมา รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ

ความรู้สึกนี้...อย่าบอกนะว่าฉัน...

เมื่อกี้ฉันคงหลอนไปเองมั่งคะ แน่นอนค่ะ ฉันต้องคิดไปเองแน่ๆ

แต่ว่า... ก่อนหน้าก็ใช่ว่าไม่เคยเกิดแบบนี้ ในโลกก่อน ตอนคาบุรากิชนะแข่งม้าส่งเมือง ฉันก็มองว่าเท่จนใจเต้นไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆหรอกนะคะด้วยภาพลวงตาเพียงชั่ววูบ ส่วนอีกครั้งก็แค่ตอนเขาเล่นเปียโน อันนั้นฉันใจเต้นเพราะอินกับเสียงเพลงแน่ๆค่ะ

หมอนี่นานๆทีจะทำตัวเท่สมกับเป็นจักรพรรดิเท่านั้นเองแหละค่ะ เป็นแค่ความรู้สึกแวบเดียว และก็รู้สึกตอนมองจากที่ไกลๆ

แต่ว่านี่เขากำลังพูดกับฉันอยู่ ไม่ได้เป็นการกระทำที่เก่งกาจ หรือเป็นพรสวรรค์อะไร ถึงอย่างนั้นก็รับรู้ถึงความจริงใจและอบอุ่น รู้สึกตัวเองมีคุณค่าขึ้นมา

เพื่อนค่ะ! นี่เป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นเพื่อนสนิทๆอยู่แล้ว แบบที่ตื่นเต้นจนหัวใจเต้นแรงอะไรแบบนั้นก็ยังมีนี่คะ ไม่งั้นฉันอาจจะแค่ลงแดงอะไรสักอย่างแล้วใจสั่นก็ได้

ฉันไม่ได้กินขนมประเภทเค้กมาเกือบอาทิตย์แล้วนี่คะ! ต้องเป็นเค้กแน่ๆที่ทำฉันลงแดงจนใจสั่น

พูดถึงเค้ก แล้วฉันก็นึกถึงวาคาบะจัง... ฉันต้องระมัดระวังไม่ทำให้วาคาบะจังต้องเจ็บปวดอีกแล้ว ต่อจากนี้คงต้องค่อยๆออกห่างคาบุรากิแล้วล่ะค่ะตอนที่อยู่โรงเรียน

สองคนนั้นเป็นคู่ฟ้าลิขิตที่ฟ้ามอบโชคชะตาให้มารักกันนี่คะ

ในโลกนี้ ฉันไม่อยากทำลายด้ายแดงแห่งพรหมลิขิตของคาบุรากิกับวาคาบะจังอีก โลกก่อนฉันเปลี่ยนแปลงอะไรมากมายจนเนื้อเรื่องผิดจากเดิมไปหมด จนในที่สุดวาคาบะจังเป็นแฟนกับนายตัวสำรอง (ซึ่งคงไม่ได้เป็นตัวสำรองแล้ว ถ้าได้คู่กับวาคาบะจัง) คาบุรากิอกหัก และลากฉันออกเดินทางไปด้วยกัน แต่โดนรถบรรทุกชน แล้วทะลุมิติคู่มาที่นี่...

"คิโชวอิน! วิญญาณจากร่างหรอ!!! กลับมาโลกเดิมที เฮ้! ได้ยินฉันไหม!!!"

คาบุรากิพูดอย่างตื่นตกใจ

ฉันแค่เหม่อลอยเองค่ะ...

..............…….....
อีกไม่นานก็จะถึงเทศกาลโรงเรียนแล้วค่ะ ห้องของฉันขายเทียนแฮนด์เมด หลากหลายรูปและกลิ่น ในฐานะที่ฉันเคยทำที่โลกก่อนมาแล้วครั้งหนึ่ง ฉันแนะนำแนวทาง และจัดวางแผนการจัดและการขายได้ดี แก้ไขหลายๆอย่างที่เคยทำผิดพลาดมาก่อน เพื่อนในห้องชื่นชมฉันกันใหญ่เลยค่ะ แต่ว่าผู้เชี่ยวชาญด้านการทำเทียนขายนี่ก็ไม่ได้น่าภาคภูมิใจอะไรขนาดนั้นหรอกนะคะ...

ห้องเอ็นโจกับวาคาบะจังทำคาเฟ่ค่ะ เห็นแล้วอดนึกถึงไม่ได้ตอนที่เอ็นโจทำลาเต้กระต่ายมาล้อเรื่องนักษัตร

แต่ในโลกนี้ ถ้าฉันไปที่ร้านห้องเขา เขาก็คงไม่เสริฟลาเต้อะไรงั้นกับฉันอีกแล้วมั้งคะ คาบุรากิเองก็ยังมีความคิดพอที่จะไม่บอกเรื่องนักษัตรกับเขา

โลกนี้เอ็นโจก็เป็นบาริสต้าค่ะ มีให้จองคิวรับบัตร แล้วเพื่อนๆของฉันก็จองไม่ทันเหมือนกับโลกก่อนหน้านั้นเป๊ะๆเลยค่ะ ฉันระแวงว่าคาบุรากิจะชมรสชาติคุกกี้ของวาคาบะจังต่อหน้าทุกคนเหมือนโลกที่แล้วหรือเปล่า แต่ปรากฏว่าเขาเห็นสิ่งที่ซ้ำรอยแบบนั้น ทำเอาเขาหดหู่ และไม่กล้าแม้แต่จะไปที่ห้องวาคาบะจังในงานเทศกาลเลย ก็โลกที่แล้ว เขาทำแบบนี้ สุดท้ายวาคาบะจังก็ไปชอบกับตัวสำรองนี่คะ คงจำฝั่งใจ...

เมื่อลองสังเกตดู หลังๆคาบุรากิก็เริ่มฟังคนอื่นมากขึ้น มีสติมากขึ้นเหมือนกันนะคะ อาจเพราะรอบก่อนเขามุทะลุจีบโต้งๆไม่ฟังคำแนะนำใคร ผลลัพธ์เลยเลวร้ายกว่าเดิม สุดท้ายก็อกหักรอบสอง สะเทือนใจ แบบยังช้ำใจไม่หาย แต่ก่อนไม่เคยฟัง พอมารู้ความจริงว่าตัวเองเป็นคนที่ให้วาคาบะเดือดร้อนก็เจ็บปวดอยู่เงียบๆ รู้สึกเข้าใจว่าทำไมอาจจะโดนเกลียด

ฉันแนะนำให้เขาแอบไปชมวาคาบะส่วนตัวแบบลับๆ แบบนั้นวาคาบะจังคงจะดีใจ ก็นะ วาคาบะจังโลกนี้เหมือนจะชอบคาบุรากินี่นา

แต่ในเมื่อคาบุรากิไม่กล้าเข้าห้องเอ็นโจไปลองกินคุกกี้ เลยกลายเป็นหน้าที่ของฉันแทน ไม่ได้แย่อะไรหรอกนะคะ ขนมฝีมือวาคาบะจังอร่อยสุดๆไปเลยนี่นา แล้วก็เพื่อนๆในกลุ่มฉันเองก็อยากไปกันอยู่แล้ว

เนื่องจากห้องฉันแค่ขายเทียนเลยไม่ได้มีคนประจำอยู่กันนานเท่าไหร่ ฉันกับเพื่อนๆเลยออกมาเที่ยวงานเทศกาล มุ่งตรงไปที่แรกคือ คาเฟ่ของห้องวาคาบะจังกับเอ็นโจ

ตอนนี้ฉันเริ่มสนิทกับเพื่อนในกลุ่มแล้วค่ะ ดีจังเลยนะ ถึงฉันจะเปลี่ยนไปจากเดิม แต่ดูเหมือนทุกคนจะเริ่มโอเคและยอมรับฉันได้แล้วค่ะ

ญี่ปุ่นบรรลุนิติภาวะตอน 20 รึเปล่ามึง ตอนนั้นก็สามสิบยังแจ๋ว พร้อมเสิร์ฟ แค่กๆๆๆ

“แค่ได้เห็นท่านเอ็นโจในชุดบาริสต้าก็รู้สึกคุ้มค่าแล้วนะคะเนี้ย”

“นั่นสินะคะ”

“ท่าทางตอนชงดูสง่างามจังเลยนะคะ”

ฉันมองเพื่อนๆผู้หลงผิดกำลังเคลิบเคลิ้มในตัวจอมมาร แต่ก็ไม่อาจคัดค้านได้ ก่อนจะเอะใจอะไรมาได้นิดหนึ่ง การที่เพื่อนๆของฉันยังชื่นชมเอ็นโจปกติแบบนี้ แสดงว่าตอนที่เอ็นโจข่มขู่เรย์กะในนิยายนั้น ไม่มีใครรู้เรื่องเลยงั้นหรอคะ แม้แต่เรย์กะเองก็ไม่ได้บอกใคร ไม่เข้าใจจริงๆนั่นแหละค่ะว่าสองคนนั้นคิดอะไรอยู่...

ขณะที่คุยกับเพื่อนๆเรื่อยเปื่อยสักพัก พร้อมจิบชากินคุกกี้ไป เพื่อนที่นั่งตรงข้ามฉันก็หยุดชะงักแล้วหน้าแดง แต่ฉันกลับรู้สึกหนาวๆอย่างบอกไม่ถูก

พอหันกลับไปก็เห็นเอ็นโจยกถ้วยกาแฟที่มีลาเต้อาร์ตรูปกระต่ายวางให้กับฉัน

ขนทุกเส้นของฉันลุกอย่างสยดสยอง ทำไมเหตุการณ์แบบโลกก่อนถึงเกิดขึ้นได้... เอ็นโจจะวางยาฉันหรือเปล่านะคะ

"ยูกิโนะฝากมาขอโทษในวันนั้นน่ะครับ"

เขากระซิบข้างหูฉัน ขนลุกนิดหน่อย แต่พอรู้ว่ายูกิโนะคุงฝากมา ฉันก็ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ เทวดาน้อยฝากมางั้นหรอคะ น่ารักจังเลยนะ~

ถ้าเป็นทำให้ยูกิโนะคุงล่ะก็ เอ็นโจคงไม่วางยาฉันหรอกมั้งคะ

"ฝากนี่ให้ยูกิโนะคุงด้วยได้ไหมคะ เรื่องนั้นฉันเองก็มีส่วนผิด" ฉันหยิบเทียนแฮนด์เมดที่ฉันทำเองออกมา ตอนแรกคิดว่าถ้าเจอนารุคุงในงานเทศกาลอาจจะให้ล่ะนะ แต่ว่าถ้าเป็นยูกิโนะคุงล่ะก็ ฉันยอมได้นะคะ

"ด้วยความยินดีครับ" เอ็นโจพูดด้วยเสียงที่ดังขึ้นอีกเล็กน้อย ขณะรับเทียนของฉันไป เขากลับมามีรอยยิ้มปกติแล้วสินะคะ แต่ในที่สาธารณะแบบนี้เขาคงไม่เผยรอยยิ้มจอมมารออกมาหรอกค่ะ

สักพักเอ็นโจก็เดินจากไป มีเสียงฮือฮารอบร้าน

"ท่านเอ็นโจทำลาเต้พิเศษให้ท่านเรย์กะงั้นหรอ! ทั้งๆที่ไม่มีบัตรคิวนี่นะ”

“แล้วท่านเรย์กะเองก็ให้เทียนทำมือกลับด้วย!”

“หรือว่าจะเป็นของแทนใจงั้นหรอคะ!?”

“เอ๋ หรือว่าที่ท่านเรย์กะเลิกยุ่งกับท่านคาบุรากิ เป็นเพราะคบอยู่กับท่านเอ็นโจงั้นหรอคะ! ! !”

“มิน่าล่ะ หลังๆท่านคาบุรากิเองก็มาสนิทกับท่านเรย์กะ เพราะเป็นแฟนของเพื่อนสนิทนี่เอง!”

เสียงดังระงมไปทั่วร้านจนฉันแทบจับต้นชนปลายไม่ถูก ฉันสำลักลาเต้ที่กำลังดื่มอยู่ เดี๋ยวนะคะ! เข้าใจผิดกันไปแล้วค่ะ ฉันพยายามแก้ไขว่ายูกิโนะคุงฝากมา แต่ว่าไม่มีใครฟังกันเลยค่ะ...

ฉันแอบหันไปมองเอ็นโจตอนที่ทุกคนต่างคุยกันอย่างเมามัน เมื่อเราสบตากัน หมอนั่นยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ฉันค่ะ...

รอยยิ้มจอมมารนั่นหมายความว่าไง... อย่าบอกนะว่ากล้าใช้น้องชายตัวเองบังหน้าเพื่อใส่ยาพิษลงในลาเต้! ! !

นายมันปีศาจชัดๆเลยเอ็นโจ! ให้ตายเถอะ มาโลกนี้ความชั่วร้ายของนายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจริงๆ กล้าดียังไงมาอ้างชื่อยูกิโนะเพื่อทำเรื่องแบบนี้

หลังจากถูกคนรอบข้างแต่งเรื่องราวโรแมนติคของฉันกับเอ็นโจไม่หยุด แบบที่ฉันแทรกค้านอะไรไม่ได้เลย ฉันก็เริ่มสติแตก แล้วส่งข้อความหาคาบุรากิ โดยก็อปข้อความเก่าเขามาดัดแปลงเล็กน้อย ตอนนั้นฉันไม่ค่อยรู้สึกตัวเท่าไหร่ เหมือนเวลาคนเจอเรื่องกระทบจิตใจ...

“ถ้าฉันเป็นอะไรไป ผู้ต้องสงสัยรายแรก คือ เอ็นโจนะคะ ฝากบอกตำรวจด้วย...”

ฉันนิ่งค้างพยายามตั้งสติอยู่ตรงนั้นอีกสักพัก เมื่อรวบรวมขวัญที่เสียไปกลับมาได้แล้วก็ตั้งใจจะพูดแย้งความคิดผิดๆบ้าๆนั่นอย่างเด็ดขาด

แต่อยู่ๆเสียงทั้งหมดก็เงียบไป ทุกคนกลับจับจ้องไปที่ที่เดียว

“คิโชวอิน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม”

คาบุรากิพุ่งมาหาฉันแบบไม่สนใจคนอื่น ฉันกลับไปอยู่ในภาวะช็อกต่อในทันที

“เอ๊ะ...”

เขาสำรวจฉันสักพัก นอกจากความอึ้งจนขยับไม่ได้แล้ว ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไร เขาก็หันควับไปหาเอ็นโจ

“คิดจะทำอะไรน่ะชูสุเกะ”

“ก็ไม่มีอะไรนี่”

เอ็นโจตอบรับยิ้มๆ คนในร้านเงียบกริบมองคาบุรากิทีเอ็นโจทีอย่างสงสัย

เดี๋ยวนะ... ที่นี่ที่สาธารณะนะคะ อย่าคุยอะไรกันตอนนี้ ฉันทำอะไรลงไปอีกแล้วคะเนี้ย... ตอนนั้นสติฉันหลุดลอยจนส่งข้อความแบบนั้นให้คาบุรากิ ฉันไม่คิดว่าเขาจะมาที่นี่จริงๆนี่คะ... แต่ว่าตอนฉันได้รับข้อความทำนองเดียวกันยังเคยคิดจะบุกไปบ้านคาบุรากิอยู่เลยนี่คะ... ลืมคิดไปเลยค่ะ

คาบุรากิขมวดคิ้ว แต่สีหน้าดูนิ่งเฉยราวกับจักรพรรดิที่กำลังตัดสินโทษโดยปราศจากอารมณ์ความรู้สึก

“ถ้านายคิดจะทำอะไรคิโชวอินล่ะก็ ต่อให้นายเป็นเพื่อนฉัน ฉันก็ไม่ปล่อยไว้หรอกนะ”

“งั้นหรอ มาซายะ”

เอ็นโจยิ้มรับ แต่ฉันอดคิดไม่ได้ว่ามันน่ากลัวกว่ายิ้มอย่างเย็นชาซะอีกค่ะ...

ขณะที่ทุกคนในร้านกำลังตึงเครียดกับสถานการณ์ ไม่มีใครกล้าทำเสียงอะไรเลย ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ก็มีเสียงถาดหล่นดังสนั่นไปทั่วร้าน

“ขอโทษค่ะ” วาคาบะจังที่เพิ่งออกมาจากหลังร้านพูดขณะรีบนั่งลงเก็บคุกกี้ที่ตกและเตรียมทำความสะอาด คนในห้องก็เบนความสนใจไปที่วาคาบะจังทันที

“คุณทาคามิจินี่เก่งด้านเรียกร้องความสนใจจังเลยนะคะ”

ใครสักคนในนั้นพูด เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นอย่างน่ากลัว

“อุ้ย ขอโทษค่ะ”

มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งเดินไปเหยียบมือวาคาบะจัง ถ้าหลบช้ากว่านี้ซะหน่อย มืออาจโดนเหยียบเต็มๆเลยก็ได้นะคะ...

“ไม่ระวังเลยนะคะเนี้ย คุณทาคามิจิ”

“นั่นสินะคะ” ฉันพูดขึ้น “ไม่ระวังเลยจริงๆ”

ทุกคนกลับไปเงียบกริบเหมือนเดิม ฉันส่งยิ้ม พร้อมหันไปมองคนที่เหยียบมือวาคาบะจัง

“ยังกล้าว่าคนอื่นว่าไม่ระวังอีกงั้นหรอคะ”

“เอ๊ะ...ท่านเรย์กะ” ผู้หญิงคนนั้นหน้าซีด

ฉันยิ้มให้ดูอ่อนโยนแต่มันกลับเยือกเย็น ตอนนี้ในใจฉันมืดแปดด้านมากค่ะว่าควรไงต่อดี... ตามหลักฉันควรปกป้องวาคาบะจังอย่างอ้อมๆสิคะ... แต่ว่าคนที่เหยียบของกิน ฉันให้อภัยไม่ได้จริงๆค่ะ! คุกกี้นั่นบางชิ้นก็ยังกินได้อยู่แท้ๆ เพราะไม่ได้หล่นออกจากถาด มันอร่อยด้วยนะคะ ดันไปเหยียบกลางถาดแบบนั้นได้ไงคะ! แล้วแบบนี้ตอนทำคุกกี้ชุดต่อไปก็รู้สึกไม่ดีสิคะ เหมือนไม่ค่อยสะอาด แย่ที่สุดจริงๆเลยค่ะ

เหอะ เห็นคาบุรากิหันมาเป็นมิตรกับฉันที่เป็นศัตรูกับวาคาบะจัง แล้วจะแกล้งอะไรต่อหน้าก็ได้งั้นหรอคะ

“ทาคามิจิ ไม่เป็นไรใช่ไหม”

ฉันเห็นคาบุรากิเดินมาอยู่ข้างๆวาคาบะจัง ก่อนจะจับมือขึ้นมาดูอย่างอ่อนโยน มือของวาคาบะจังดูช้ำๆเขียวๆ โดยเฉพาะนิ้วก้อยเห็นชัดเจน น่ากลัวมากเลยค่ะ...

“ไปห้องพยาบาลกันเถอะ”

“เอ๊ะ... ค่ะ”

วาคาบะจังพูดอย่างลังเล แต่ก็เดินออกจากร้านไปพร้อมกับคาบุรากิ

เสียงในร้านกลับมาฮือฮาแตกตื่นหนักกว่าปกติ คนในนี้คงไม่มีใครเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไป

ฉันหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อจะส่งเมลล์ชมคาบุรากิว่าการพาวาคาบะจังไปห้องพยาบาลเป็นการทำคะแนนที่ดีมากๆเลยนะคะ

แต่ไม่รู้ทำไม ฉันพิมพ์ไม่ออกเลยค่ะ...

>>624 แบบหลังจากเรย์กะเลิกงาน ยูกิโนะก็มาเซอร์ไพรส์ด้วยการกอดเรย์กะจากข้างหลังแล้วเอาคางเกยไหล่เรย์กะ ท่านพี่เรย์กะฮะทำงานเหนื่อยมั๊ยเดี๋ยวผมนวดให้นะ

>>627-630 กรี้ดดดด มึงมาต่อแล้ววว กูวขอโทษที่คั่นกลางฟิคมึง เราใจตรงกันพิมพ์เวลาไล่เลี่ยกันนะตัวเอง กรี้ดดดด

ส่วนตอนนี้ โฮ้ยยยย ศึกชิงนางว่ะ คาบุรากิฟิคมึงนี่ทำใจกูสั่น มึงลอบมาเจาะเรือเอ็นโจวใช่ไหมนี่กูพร้อมจะสละเรือแล้วเนี่ย 555555555555555555555555555

ตอนที่ส่งเมลล์ไปแล้วบึ่งมาทันทีนี่ กูกรี้ดค่ะ กรี้ดมากแงงงงงง หัวใจฉัน มันสั่นระรัว //เต้นหน้าคอม

ส่วนเอ็นโจว ตอนนี้กูก็ก๊าววววว สัด ใจกูเต้นอีก รวมกับคาบุรากิกูเกือบตาย

และและ เรย์กะเท่มากตอนออกมาปกป้องวาคาบะจัง!

สรุป กูลงเรือฮาเร็ม กูตัดใครไม่ได้ โฮฮฮฮ

>>631 กรี๊ดดดดดด กุนี่ฟินเลย คิดภาพเรย์กะนั่งอยู่บนเก้าอี้มียูกิโนะคุงนั่งกับพื้นแล้วนวดขาให้ บังเอิญมองลอดใต้กระโปรงเห็นกกน.วับๆแวมๆถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอายงี้ อู้ยยยย

ไม่ได้เข้าตั้งแต่บ่ายแล้วมันมาถึง600แล้วเรอะ!!!!
นี่กาวกันขนาดไหนเนี่ย ถถถ

เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ถ้ามองมุมวาคาบะให้เป็นยูรินี่.. แบบเรย์กะ(คิมิ)มาแกล้งก่อนหน้าเพราะวาคาบะกุ๊กกิ๊กคาบุรากิ(คิมิ) พอท่านเรย์กะอยู่ๆก็เปลี่ยนท่าทีมาช่วย แอบโดขิ แล้วนึกไปว่าที่มาแกล้งตลอดนี่คือหึง(?)

>>635 เชี่ย ประเด็นน่าสนใจสัสๆ 55555555555555555555
เอาเป็นว่าฟิคคู่หูทะลุมิติกูลงเรือฮาเร็มละกัน ไม่สามารถตัดใครไปได้จริงๆ ขาดเธอก็เหงา ขาดเขาก็คงเสียใจ อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสามคน

เรย์กะกินกับอะไรก็อร่อย ยกเว้นคาน

>>636 เก็บท่านพี่ลงเรือฮาเร็ม​ไปด้วยยย
นี่กูสับสนเรื่องคู่หู​นี้กะเร​ย์​กะสามัญ​ชนจริงๆนะเนี่ย ในฟิคนี้นายตัว​สำรอง​โผล่มายังนะ? ใช่ที่มาปรามเอ็นโจว่าเรย์กะกลับ​ตัวแล้วป่ะ หรือนั่นมันอีกฟิคนึง เมากาวเหลือเกิน​

โอ๊ยน่าร้ากกกกก คาบุรากินี่ทำกูกรี๊ดมาก เรย์กะเริ่มหวั่นไหวแล้วสินะ หึงล่ะสิที่คาบุรากิช่วยวาคาบะจัง ฉากตอนเรย์กะช่วยโคตรควีนอ่ะมึง แบบทำบรรยากาศในห้องเย็นเยียบ

>>637 จริงๆคานก็อาจจะไม่เลวร้ายนะมึง บรั่บ Friend Zone every where. ไง ถถถถถถ

>>638 นั่นอีกฟิค ฟคนี้โผล่มาแค่ตอนแรกที่เรย์กะไปทักวาคาบะ แล้ววาคาบะตกใจตัวสั่น

>>638 อันนั้นน่าจะสามัญ
กาวกูก็ชักจะรวมๆแล้วเหมือนกัน นานวันชักแยกไม่ออก

นี่พวกมึงกำลังทำสถิติ 3 วันพันโพสใช่มั้ย? ตอบ!

>>643 กูคิดว่าเป็นไปได้ว่ะ

พรุ่งนี้เราควรเปิดโหวตชื่อมู้ใหม่

>>643 พรุ่งนี้​วันเสาร์​น่าจะเงียบลงนะ

ฟิคทะลุมิติมาแล้ววว มายาวสมการรอคอย กูก็ลงฮาเร็มนะฟิคนี้อะ พอมาเจอฉากเก่าๆแล้วนึกถึงเอ็นโจ อฟช อ่านแล้วแบบแอบเหงาในใจ เรย์กะเริ่มหึงคาบุรากิแล้วใช่ไหม ตอนส่งเมล์แล้วอีกฝ่ายรีบมานี่ดีต่อใจจัง รักมึงโม่งฟิค สู้ๆ

ทะลุมิติกูเรือคาบุรากินะ แอบนอยด์ๆที่ตอนสุดท้ายก็ไปช่วยวาคาบะอยู่ดี คือวาคาบะในฟิคกูไม่ชอบด้วยไง5555555 กลับมานะเจ้าบ้า ท่านเรย์กะแอบเสียใจอยู่เห็นมั้ย

>>646 นั่นสิ เสาร์-อาทิตย์จะเงียบๆ แต่ช่วงวันทำงานงี้นะมึงงงงง เหมือนแอบบอสเล่นอะ ถถถถถ

>>649 มันเป็นการอู้ไง พอเสาร์อาทิตย์ก็นอนตายเพราะปั่นงานก่อนหน้านี้

>>630 อห. ท่านคาบุรากิ ตัยแร้วววววว ฟิคนี้ท่านคาบุรากิเท่มากอ่ะมึงง ฉากวิ่งมาชาร์จนี่ใจสั่นรัววว หันกลับมามองฟิคตัวเอง อห. จากท่านคาบุรากิกลายมาเป็นไซซายะเฉยเลย แต่จะเป็นยังไงกูก็รักนาง จะเท่แบบจักพรรดิกูก็รัก จะเด๋อๆแบบไซซายะกูก็เอ็นดู 55555555555

>>650 อย่าเอาความจริงมาพูดสิ!

>>627-630 คู่หูมาแล้ววว----!! ฟิคนี้กูเชียร์ฮาเร็ม!! กูไม่สามารถทิ้งใครไปได้จริง ๆ !!

>>653 อรุณสวัสดิ์นะมึง วันเสาร์ตื่นเช้าจัง วันนี้โม่งแปลจะอัพไหมวะ
ส่วนกูขอราตรีสวัสดิ์ ไปนอนละ

>>654 เดี๋ยวๆมึงเพิ่งนอนหรอออ
ขอบคุณฟิคคู่หูมาก >>627-630 อัพให้ต่อเนื่องโพดๆ

โม่งแปลบอกไว้ว่างดอัพเสาร์อาทิตย์นี่

ค้างงงงงงงงงงงง ค้างงงงงงงงงงงงงงง ค้างงงงงงงงงงง ฟิคทะลุมิติ >>627

ฟิคยูกิโนะคุงข้างบนนี้นร้ายยยยยยย กรี๊ด คุณชูสุเกะ อะไรคือหัวเราะภาพสาวคะ เสียมารยาท !!! //ตีแขน

คู่หูทะลุมิติดีมากมึง แง ตอนคบรกวิ่งมาหาทันทีที่ได้ข้อความกูเขินมา กรี๊ด ๆ ๆ อยู่หน้าจอ ฟิคนี้กูก็เชียร์ฮาเร็มว่ะ ไม่ว่าใครก็อร่อย พอจะเชียร์คนนั้น คนนี้ก็อร่อย โฮวววว

วันเสาร์นี่มันเงียบเหงาจริงๆ T____T

มู้ร้างสุดๆ 55555

ไม่มีงานให้อู้ไง.. กูอยากได้กาวววว

พวกมึง กูอยากรู้ว่ะ ฟิคสลับเพศอ่ะท่านแม่ จากสาวงามกลายเป็นหนุ่มหล่อฟิตกล้าม แล้วทานุกิจะกลายร่างเป็นอะไร ป้าแว่น? คุณนายช่างเม้า?? หรืออื่น ๆ

>>662 นั่นสิ5555555
อาจจะหน้าตาอิ่มเอิบ ตัวท้วมๆ ฟีลลิ่งคุณป้าร้านขายขนมปังอะไรงี้ป่ะ5555555

เห็นมึงพูดงี้แล้วกูอยากเห็นท่านแม่ตอนเป็นผู้ชายจังค่ะ กรี๊ด ดูท่าจะหล่อ5555555

>>630 อุ กรี๊ดดดดด มีความรู้สึกสงสารเรย์กะทันขึ้นมาหน่อยๆ นี้รักเขาไปแล้วโดยที่ไม่รู้ตัวหรือเปล่าคะ

>>664 ฮื่ออ ไม่ใช่แค่ไม่รู้ตัวนะ ปฏิเสธตัวเองเพราะกลัวผิดหวัง+กลัวทำคบรก.เสียใจอีกต่างหาก แง

>>662 อาจเป็นสาวสวยที่สุดในเรื่องเหมือนคุณคอนโด้ในกินทามะ

>>662 อาจจะกลายเป็นสาวสวยเสียของที่ขึ้นชื่อเรื่องการชิมก็ได้ ....

>>662 เป็นคุณนายอ้วนท้วมสมบูรณ์ นั่งถักโควเชต์ กะชิมอาหารกรูเมต์ ว่างๆก็เข้าวงเม้าท์มอยกันคุณนายท่านอื่นบอกว่าลูกชายติดแม่มากเลย

สาระประจำวันกันบอร์ดเงียบ
(...เหมือนเป็นสกู๊ปรายสัปดาห์ ไม่รู้มีคนสนใจมั้ย แต่กูชอบค้นนั่นนี่ไปเรื่อยน่ะ สนุกดี ไหนๆก็ค้นแล้วก็ขอแชร์หน่อยละกัน 555)

ชาวซุยรันกินอะไรกันบ้าง?

อาหารในซุยรัน (อาหารถาดตอนประถม+ในโรงอาหาร)
• วิชีสวาซ (Vichyssoise)[กล่าวถึงในตอนที่ 2]
ซุปเย็นต้นหอมกับมันฝรั่งที่โรยใบกุยช่ายสับ มีต้นกำเนิดมาจากฝรั่งเศส
http://imgur.com/FBvvKiv

• เทอร์รีนเนื้อลูกวัว (Veal Terrine)[กล่าวถึงในตอนที่ 2]
เนื้อผสมผักรวมกันปรุงรสแล้วอัดใส่แม่พิมพ์ออกมาเป็นก้อนแล้วหั่นเสิร์ฟเป็นชิ้นๆ
http://imgur.com/tm02hJq

• พาสต้าผักฤดูใบไม้ผลิกับเบค่อนที่ดีต่อสุขภาพ [กล่าวถึงในตอนที่ 77] http://imgur.com/9vKrGTZ
• สลัด [กล่าวถึงในตอนไดเอทที่ 87]

ขนมในสโมสร Pivoine
(อ้างอิงจาก http://kenkyokenjitsu.com/sweets-pivoine, )

• เครปซูเซ็ตต์ (Crêpe Suzette)[กล่าวถึงในตอนที่ 2]
แพนเค้กที่เสิร์ฟโดยโรยน้ำตาลจากนั้นราดเหล้ากรองมาร์เนียร์ (Grand Marnier) แล้วจุดไฟ
http://imgur.com/ndS3yPS

• มาการอง (Macaron)[กล่าวถึงในตอนที่ 10]
• ซาคเคอร์ทอร์ต (Sacher torte)[กล่าวถึงในตอนที่ 43]
เป็นขนมขึ้นชื่อของโรงแรมซาคเคอร์ กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย เค้กสปอนจ์ช็อคโกแลตสอดไส้แยมแอปพริคอตบางๆตรงกลาง เคลือบด้วยไอซิ่งช็อกโกแลต เสิร์ฟคู่กับวิปครีม
http://imgur.com/pe3hRJi

• ฟินันซิเย (financier)[กล่าวถึงในตอนที่ 54]
เป็นเค้กน้ำชาหรือเค้กชิ้นเล็กของฝรั่งเศส ปกติแล้วจะมีส่วนผสมหลักคืออัลมอนด์ป่น ไข่ขาว และเนยที่ถูกนำไปละลาย ให้มีสีเหลืองเข้ม และมีกลิ่นหอมเหมือนถั่ว
http://imgur.com/9ZAUyQ4

• ดั๊กควอส (Dacquoise)[กล่าวถึงในตอนที่ 54]
มูสเค้กที่แบ่งเป็นเลเยอร์ด้วยอัลมอนด์, ฮาเซลนัทเมอแรงค์และวิปครีม สไตล์ฝรั่งเศส
http://imgur.com/BO2QDi8

• นูกาต์ (Nougat)[กล่าวถึงในตอนที่ 54]
เป็นขนมหวานพื้นเมืองของฝรั่งเศส มีลักษณะเป็นแท่งๆ ทำจากไข่ขาว ถั่ว ผลไม้ และน้ำตาลหรือน้ำผึ้ง คล้ายๆตังเมของเอเชีย
http://imgur.com/gvC9iX5

• กาเล็ต (Galette)(เครปฝรั่งเศส) เป็นทาร์ตประเภทหนึ่ง [กล่าวถึงในตอนที่ 54] http://imgur.com/Xx6KniC

• ขนมปังอบกรอบ (Rusk) เป็นขนมปังแห้งโรยน้ำตาลแล้วนำไปอบ [กล่าวถึงในตอนที่ 54] http://imgur.com/OYttJI0

• แอนนาทอร์ต (Annatorte)[กล่าวถึงในตอนที่ 68]
เป็นอีกขึ้นชื่อของ Café Demel กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย เป็นสปอนจ์เค้กสอดไส้ช็อคโกแลตครีมเลเยอร์ผสมฮาเซลนัท http://imgur.com/4osdTFm

• ชิบูสครีม (Crème chiboust)[กล่าวถึงในตอนที่ 81]
เป็นขนมฝรั่งเศสคัสตาร์ดครีมและอิตาเลี่ยนเมอแรง ชิบูสครีมมีหลายรสชาติ อาทิ วานิลา, ผิวเปลือกส้ม หรือเหล้าหวาน
http://imgur.com/S0SfGsc

• บลูเบอร์รี่ทาร์ต (Blueberry tart) [กล่าวถึงในตอนที่ 87]
• แอปเปิ้ลพาย (Apple pie) [กล่าวถึงในตอนที่ 111]
• เครเมท ดองชูว (Crémet d'Anjou)[กล่าวถึงในตอนที่ 113]
ขนมฝรั่งเศส วิปครีมชีสราดด้วยซอสผลไม้เช่นราสเบอร์รี่หรือเลมอน หรืออาจจะเสิร์ฟ​พร้อมกับ​ผลไม้​สดจำพวก​เบอร์รี่ http://imgur.com/KXg9UrO

• เค้กโรลชาเขียว (Matcha Swiss Roll)[กล่าวถึงในตอนที่ 163]
• เค้กชาร์ลอร์ตแอปเปิ้ล (Charlotte Aux Pomme)[กล่าวถึงในตอนที่ 168]
เป็นขนมเค้กแบบโบราณของอังกฤษ (เพิ่มเติมที่เคยแอบแปะใน >>>/webnovel/3572/606)
http://imgur.com/71HXYfl

>>670 เห็นแล้วหิว....

>>670 ทำร้ายมากกกกก ดีนะยังเป็นช่วงมื้อเที่ยงอยู่ แต่ตอนนี้อยากไดเอททท เห็นแล้วหิว

>>669-670 อู้หูว โคตรขยัน สรุปว่าสัปดาห์ก่อนๆมึงก็ทำเหรอวะ สุดยอดๆ ถ้าไม่ติดว่าพึ่งกินข้าวเที่ยงไปนี่อยากเดินออกไปซื้อขนมกินเลย

>>669 มึงเป็นคนเดียวกับโม่งเพลงป่าวเนี่ย ขอขอบคุณในความขยันหน่อย ทำไมคนเขียนแลดูเชี่ยวในพวกขนมแรร์ๆ จังวะ หรือจะเป็นคุณหนูตัวจริง...

>>670 กูเพิ่งกินข้าวเที่ยงไป...
แต่เห็นภาพมึงแล้วกูหิวขึ้นมาอีกทีทันใด
ใจคอมึงทำด้วยอะไร๊ ฮึกก *ซับน้ำตา*

เออ แต่มึงขยันมาก เห็นแล้วกูรู้สึกขี้เกียจแทนมึงเลยอ่ะ555555
กูไปหาขนมมากินมั่งดีกว่า ถ้าน้ำหนักกูขึ้นกูจะโทษมึ้งง ฮือ555555555

กรี้ดดดดดดดดดดดด มึงทำร้ายกูวววววววววววววววววววววว กูหิวหนักมาก เอื้อ!!//กระอักเลือด

ว้ายยย ถ้าน้ำหนักขึ้นกันกูไม่เกี่ยวน้าา อย่าโทษกันซิ
กูแค่แปะสาระให้แค่นั้นเอง เดี๋ยวคนว่ากระทู้มีแต่กาว(ซึ่งก็ถูกแล้ว) 555555

>>669 >>670 มิน่า ท่านเรย์กะต้องไดเอทบ่อยๆ //ซับน้ำตา
ผู้หญิงคนไหนจะอดใจไหว

>>669-670 ขอบคุณในความขยันของมึงมากค่ะ สาระมาเต็มๆ อะเฮื้อออ~ กูอ่านไปปาดน้ำลายไปละเนี่ย

โอ๊ยหิวเค้กกกกก ฮืออออออ ไม่อยากนึกสภาพตอนที่มีบรรยายอาหารที่ไปกินกับอิจิโนคุระ กูต้องหาเค้กกินด่วนแล้ววว

กูเข้าใจละ ทำไมท่านเรย์กะถึงอ้วนเอา อ้วนเอา

>>670 มึงน่าจะลงซักสี่ทุ่มห้าทุ่มไรเงี้ย โม่งซุยรันแถวนี้น่าจะลงไปดีดดิ้นแล้ววิ่งไปต้มมาม่ากัน ถถถถถถถถ

>>670 เป็นกู กูก็กินทั้งหมด น้ำหนักกูได้ขึ้นตามเรยกะไปติดๆแน่นอน

>>682 จิตใจมึงทำด้วยอะไร โหดเหี้ยมมาก

>>682 จิตใจทำด้วยอะไรคะมึง!

>>682 ไม่เอา เดี๋ยวกูโดนเหล่าโม่งเอาเข็มมาจิ้มๆ ทำตุ๊กตานีดเดิลเฟลท์ต้องสาป 55555555

เห็นขนมแล้วลงแดงกาวแทนแล้วน่ะสิ 555

>>682 จิตใจมึงทำด้วยอะไร

คืบคลานมาลงฟิคจากในเงามืด
KimiDolce ~after story >>>/webnovel/3364/831-834
------------

ผมคือเอ็นโจ ชูสุเกะ

ตั้งแต่จำความได้ ผมก็ได้รับการพร่ำสอนจากทางบ้านถึงภาระหน้าที่ที่ควรกระทำในฐานะผู้สืบทอดตระกูลเอ็นโจอันทรงเกียรติ เรียนรู้ทักษะทุกอย่างเพื่อการเข้าสังคม ถูกฝึกสอนให้เป็นผู้นำและควบคุมสถานการณ์มาตั้งแต่เล็กแต่น้อย

ผมรู้ดีว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อให้บรรลุถึงเป้าหมาย รู้จักการเจรจาต่อรองแต่ก็ต้องทำให้อีกฝ่ายไม่รู้สึกว่าถูกคุกคามข่มขู่เกินไป เพราะจะทำให้เขาระแวดระวังตัว รู้จักการประณีประนอมและคลี่คลายจนสามารถควบคุมบงการให้เป็นไปตามต้องการได้

แต่ว่าคิโชวอิน เรย์กะนั้น ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็อยู่นอกเหนือการควบคุมของผมเสมอ

พอมีเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง ผมก็ไม่เคยบังคับสถานการณ์ให้เป็นไปอย่างใจต้องการได้เลยซักครั้งเดียว
.
.
.
อีกสามเดือนต่อมา ผมพบเธออีกครั้งในร้านของเกอิชาชั้นสูงตามที่บอกว่าไปสมัครงาน

สถานที่พวกนั้นเป็นที่ที่ผมไม่คิดจะเหยียบย่างไป แต่เมื่อลูกค้าชาวต่างชาติรายสำคัญมีรีเควสต์มาว่าอยากลองไปเที่ยวดูสักครั้ง ท่านพ่อเลยมอบหมายให้ผมที่กำลังเรียนรู้งานบริหารเป็นผู้รับรองแขก

โอก้าซังพาเกอิชารุ่นพี่ออกมาต้อนรับพวกเรา แล้วก็แนะนำให้รู้จักไมโกะคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาทำงาน แนะนำสรรพคุณว่าสวยอย่างนั้น อ่อนหวานอย่างนี้ รำก็งดงาม แถมเล่นดนตรีไพเราะอีกต่างหาก

คุณคิโชวอินคือไมโกะคนที่ว่านั่น หมอบคำนับอยู่ตรงประตูอย่างนอบน้อม สวมใส่ชุดกิโมโนเขียวอมฟ้าที่ดูหรูหรา เกล้าผมปักปิ่น ทาหน้าสีขาว แต่งหน้าฉูดฉาด แย้มรอยยิ้มอ่อนหวาน ไม่เหมือนคุณคิโชวอินในความทรงจำของผมเลยสักนิด

เธอไม่เหลือบมองผมสักครั้ง เอาแต่ดีดซามิเซ็ง ร้องเพลง หรือไม่ก็รำนาฎศิลป์ ทำเป็นไม่รู้จักกันได้อย่างแนบเนียน

คุณคิโชวอินหัวเราะคิกคักเมื่อถูกจับเนื้อต้องตัวโดยคนเมา และปัดมือออกอย่างมีจริตมารยา ผมมองแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย คุณคิโชวอินที่ควรจะหยิ่งทระนง ใช้หางตามองดูผู้คน กลับกลายมาเป็นผู้หญิงที่ทำตามความต้องการของผู้ชาย ท่าทีอ่อนหวานฉอเลาะพวกนั้นมันไม่ใช่ตัวเธอเลยสักนิด

ไม่รู้สึกขยะแขยงตัวเองบ้างรึยังไงนะ

เธอเองก็ถูกลูกค้าคะยั้นคะยอให้ดื่มเพื่อเป็นรางวัลของการแสดงที่จบไป สีหน้าดูลังเลเล็กน้อย แต่เมื่อรู้ว่าผมมองอยู่ ก็ยกจอกดื่มเลย

เดี๋ยวก็เมาเละแบบวันนั้นอีกหรอก

ผมหงุดหงิด แต่ก็ต้องทำหน้ายิ้มแย้ม พูดคุยไปตามแต่จะมีใครเปิดหัวข้อสนทนา ตายังคงเหลือบมองคุณคิโชวอินอยู่เป็นระยะ ถ้าเมาแล้วไม่อาละวาดแบบวันนั้นก็ดีสิ

กว่าจะทำให้เธอสงบได้ ผมก็เกือบแย่

คุณคิโชวอินที่เมาจนหมดสภาพ แหกปากโวยวายบ้าง ร้องเพลงบ้าง แล้วก็หัวเราะบ้าง สลับไปสลับมาจนผมอยากหาอะไรอุดปากไม่ให้ส่งเสียง ดีที่แมนชั่นของผมนั้นครอบครองอยู่คนเดียวทั้งชั้น ไม่อย่างนั้นคงไปรบกวนเพื่อนบ้านจนถูกร้องเรียน

นั่งที่โซฟาได้สักพัก เธอก็เริ่มร้องไห้ ยกมือขึ้นเหมือนไขว่คว้าอะไรสักอย่าง แล้วก็พูดแค่คำว่าขอโทษค่ะซ้ำไปซ้ำมา แต่พอผมลูบหัวเธอเป็นการปลอบ คุณคิโชวอินก็มีสีหน้าที่ดูมีความสุขขึ้น เอาตัวเข้ามาซุก ใช้ผมเป็นหลักยึด นอนหลับไปอย่างง่ายดาย

ผมเกลี่ยน้ำตาเธอออกจากแก้ม จิ้มหว่างคิ้วที่กำลังขมวดเข้าหากันให้คลายตัวออก ไม่กล้าขยับมากเพราะกลัวเธอจะตื่นขึ้นมาก่อปัญหาอีกรอบ

ได้เห็นเธอในมุมอ่อนแอเช่นนี้ค่อนข้างให้ความรู้สึกแปลกๆ บอกไม่ถูกเช่นกันว่าอย่างไร แต่ก็คิดว่าน่ารักน่าเอ็นดูกว่าตอนทำท่าหยิ่งผยองนางพญาใส่ ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาทำให้ดูเปราะบางยิ่งขึ้นไปอีก

ก็ฟังดูดีหรอก ถ้าเธอจะไม่ลุกขึ้นมาอีกครั้งในสิบนาทีให้หลังแล้วเริ่มต้นอาเจียนใส่ผม

ถ้าฆ่าคนไม่ผิดกฏหมาย ผมคงทำไปแล้ว

ตอนนั้นเป็นเวลาตีสอง เวลาที่ใครต่อใครควรจะหลับไป แต่ผมต้องมาอยู่ในห้องน้ำ ลูบหลังช่วยคนที่กำลังอาเจียน และในตอนที่เธอสิ้นฤทธิ์ไปในที่สุด ผมก็ต้องมาเก็บกวาดในสิ่งที่เธอก่อเอาไว้ ดึกขนาดนี้ เรียกบริษัททำความสะอาดไม่ได้ จะทิ้งเอาไว้ยันเช้าเพื่อรอให้เจ้าตัวมาเก็บเองก็ไม่ได้

คิโชวอิน เรย์กะก็ยังเป็นคิโชวอิน เรย์กะอยู่วันยังค่ำ

ทำให้ใครต่อใครเขาลำบากไปทั่ว ส่วนตัวเองลอยหน้าลอยตาอยู่เหนือปัญหาไม่รับรู้

ผมถลึงตามองคนที่นอนพิงผนัง นึกอยากเขย่าๆหัวเธอให้หลุดไปเลย แต่ที่ทำก็เพียงแค่ล้างเนื้อล้างตัวให้ ไม่ถึงขั้นอาบน้ำเพราะมันล้ำเส้นเกินไปหน่อย เปลี่ยนชุดเดรสเลอะๆนั่นออก โยนมันไปใส่ตะกร้าเตรียมส่งซักรวมกับเสื้อผ้าของผม

คนอย่างเอ็นโจ ชูสุเกะ เกิดมาเพิ่งจะเคยบริการใครได้ถึงขนาดนี้

ผมทิ้งเธอไว้ในห้องน้ำ เผื่อเธออยากอาเจียนอีกรอบ เอาผ้าห่มให้จะได้ไม่เป็นหวัดแล้วไปอาบน้ำพักผ่อนบ้าง นึกหงุดหงิดที่ตัวเองทำอะไรไม่เข้าท่าได้ขนาดนี้ เป็นคนอื่นผมคงปล่อยทิ้งไว้ตั้งแต่อยู่ที่สวนสาธารณะแล้ว

นั่นสิ ทำไมผมไม่ปล่อยเธอไว้ตรงนั้นนะ

คงเพราะผมจะถูกสอนให้เป็นสุภาพบุรุษมากเกินไป พอเห็นผู้หญิงที่กำลังลำบากก็อดยื่นมือเข้าช่วยไม่ได้

หรือเพราะสำนึกผิดที่มีส่วนทำให้เธอตกอยู่ในสภาพนี้ เลยอยากไถ่โทษกันแน่

ได้แต่บอกตัวเองให้เลิกคิดเรื่องนี้แล้วข่มตาให้นอนหลับ แต่เป็นไปได้ยากยิ่ง ผมพลิกตัวกระสับกระส่ายไปมาบนเตียง รู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว

ผมจัดการสะสางปัญหาต่อทั้งที่ง่วงแสนง่วง โทรเรียกร้านซักรีดให้มาเอาชุดไปซัก สั่งอาหารจากร้านแถวๆนี้ให้เอามาส่ง แล้วก็ไปเรียนทั้งๆที่ง่วงแบบนั้น

คุณคิโชวอินกลับหลับสบายไม่มีท่าทีรับรู้ความเหนื่อยยากของผมเลย ผู้หญิงคนนี้ใจดำอำมหิตจริงๆ

เลิกเรียน ผมโทรบอกที่บ้านว่าจะค้างที่แมนชั่นเหมือนเดิมก็ไม่มีใครเซ้าซี้อะไร ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมา ทางบ้านก็ให้อิสระมากขึ้น อาจเป็นเพราะผมโตขึ้น และทุกคนก็เชื่อมั่นในตัวผมว่าไม่มีทางไปทำอะไรนอกลู่นอกรอยให้เสื่อมเสียมาถึงตระกูลเอ็นโจอย่างแน่นอน

แต่ถ้ามีใครรู้ว่าผมให้การช่วยเหลือศัตรูอย่างคิโชวอิน เรย์กะ จะคิดยังไงกันบ้างนะ

พอผมกลับมาถึง คุณคิโชวอินก็ดูหงุดหงิดได้ที่ ท่าทีหยิ่งทระนงก็กลับมาอีกครั้ง แต่หยิ่งทั้งที่ท้องหิวแบบนั้นมันตลกมากนะ แถมวางท่าใหญ่โตในชุดหลวมโพรก พับขากางเกงขึ้นหลายทบแบบนั้นไม่ได้ทำให้น่าเกรงขามอะไรเลย

ผมเลยชวนเธอมาทานมื้อเย็น เธอก็ยอมมานั่งแต่โดยดี

มื้ออาหารมีแต่ความเงียบเพราะไม่รู้จะคุยอะไรกันดี เราสองคนไม่ได้สนิทอะไรกันขนาดนั้น ถึงจะเห็นกันมาสิบกว่าปีก็เถอะ

พอคิดว่าจะเริ่มต้นพูดกันดีๆได้สักครั้ง ผมก็ทำมันพังอีกแล้ว

คุณคิโชวอินเอาแต่พูดถึงมาซายะ คิดฝันเฟื่องลมๆแล้งๆว่าจะแก้แค้น ผมก็นึกโกรธขึ้นมา ปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผลอีกครั้ง

ผมเลยพูดถึงคุณวาคาบะที่รักกันหวานชื่นกับมาซายะ มองลงไปในแววตาเธอ ไอ้โง่ที่ไหนก็รู้ว่าเธอยังรักเขาอยู่

เธอไม่เคยเข้าใจเลยว่าความรักของเธอ มาซายะไม่เคยเห็นค่าเลยสักนิด มันเป็นเรื่องไร้สาระ ยิ่งเรียกร้อง ยิ่งดึงดัน เขาก็ยิ่งรู้สึกเบื่อหน่ายน่ารำคาญ โดนทำเข้าไปขนาดนั้นก็ยังไม่เลิกอีก

ผู้หญิงโง่

เธอกลับไปแล้ว ผมไม่แม้แต่จะเดินไปส่งตามมารยาท จากนี้จะไปไหนก็ไป จะเป็นยังไงก็ช่าง

ไม่นึกว่าจะได้มาพบกันที่นี่จนได้ ร้านเกอิชาชั้นสูงก็มีมากมายหลายร้านก็ยังอุตส่าห์ได้เจอกัน เขาว่าโลกกลมท่าทางจะจริง

หรือเพราะเธอมักจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุด หรูหราที่สุดให้ตัวเอง จึงต้องเป็นที่นี่แห่งเดียวเท่านั้น

ตอนนี้คุณคิโชวอินก็กำลังพูดคุยภาษาอังกฤษกับลูกค้าชาวต่างชาติคนนั้น ถึงจะกระท่อนกระแท่นไปบ้าง แต่ก็ท่าทางติดลมทีเดียว

รู้สึกว่าเธอจะมีผลการเรียนที่ค่อนข้างย่ำแย่ แต่ทักษะการเข้าสังคมและศิลปะวัฒนธรรมยังไงเธอก็ได้รับการฝึกมา รวมไปถึงการพูดภาษาต่างชาติด้วย

ตอนนี้ เธอวางตัวเป็นสาวน้อยไร้เดียงสาที่ฝันใฝ่ถึงบัลเล่ต์ทะเลสาบหงส์ขาวได้อย่างน่าทึ่ง หลอกผู้ชายคนนั้นจนเคลิ้มไปเลย

อย่าหลงเชื่อเชียวนะ ผู้หญิงคนนี้น่ะอสรพิษดีๆนี่เอง

เมื่อคุณคิโชวอินถูกขอให้ร้องเพลง เธอก็ร้อง คราวนี้เสียงเธอกังวานใสกว่าที่เคยได้ฟังเมื่อครั้งก่อน

ผมนั่งจิบชา มองดูเธอร้องเพลงรัก

ทั้งห้องดูจะเงียบไป ราวกับตกอยู่ในภวังค์ด้วยมนต์สะกดแห่งเสียง
.
.
.
งานเลี้ยงรับรองจบลงแล้ว ลูกค้าเองก็พึงพอใจมาก ทำให้อะไรๆลุล่วงไปได้หลายสิ่ง ท่านพ่อเรียกผมไปชมเชยว่าจัดการหน้าที่ได้ดี สมเป็นลูกชายที่ท่านภาคภูมิใจ ผมรับคำชมนั้นมาแบบถ่อมตัว ตั้งหน้าตั้งตาเรียนรู้งานต่อ แต่ระหว่างนั้นก็อดคิดถึงคุณคิโชวอินขึ้นมาไม่ได้

ผมได้ยินจากเลขาของท่านพ่อว่าเขาออกไปที่ร้านเกอิชานั่นแทบทุกคืน ดูจะติดใจเป็นอย่างมาก

แต่ผมคิดว่าเขาคงหลงเสน่ห์ไมโกะสาวที่ได้พูดคุยกันมากกว่า ถ้าเขาไม่ต้องกลับประเทศก็คงเสนอตัวเป็นผู้อุปถัมภ์ของเธอไปแล้ว

ขนาดเป็นเพียงไมโกะ ก็ยังทำให้ผู้ชายหลงใหลแบบโงหัวไม่ขึ้นขนาดนั้น สมเป็นนางมารร้ายจริงๆ

ผมปัดเรื่องเธอออกไปเพราะช่วงบ่ายต้องเข้าประชุมร่วมกับกรรมการท่านอื่น ผมที่กำลังเรียนรู้งานบริหาร ถ้าหากไม่มีเรียนที่มหาวิทยาลัยก็ต้องตามเข้าไปฟังด้วยทุกครั้ง ชีวิตนั้นยุ่งมากเกินกว่าจะไปใส่ใจผู้หญิงคนหนึ่งที่แทบไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน

วันแล้ววันเล่าผ่านไปเช่นนั้น จนกระทั่งครบสองเดือนเต็มๆ ถ้านับจากวันที่เจอคุณคิโชวอินในร้านเกอิชา

ตอนเย็นก็ต้องไปงานเลี้ยงบ้าง ในฐานะของผู้สืบทอดของตระกูลเอ็นโจ ผมก็ได้รับความสนใจมากมาย โดยเฉพาะบ้านที่มีลูกสาว อยากให้เกี่ยวดองด้วยกันทั้งนั้น

ในงานเลี้ยง สายตาผมไปหยุดที่ผู้ชายคนหนึ่งในวงล้อมของเหล่าสาวๆ

โมโมโซโนะ อิมาริ ถึงจะเคยเป็นรุ่นพี่ที่ซุยรันมาก่อน แต่เพราะอายุห่างกันเกินไป ผมกับเขาต่างก็ไม่รู้จักกันในรั้วโรงเรียน แต่ไปรู้จักกันในงานสังคมแทน สิ่งที่ทำให้ผมสะดุดตาคือคนที่ยืนอยู่ข้างหลังต่างหาก

คิโชวอิน ทาคาเทรุ พี่ชายของคุณคิโชวอิน

ถ้าเป็นปกติเขาก็คงจะมายืนอยู่แถวหน้า พูดคุยกับคนอื่นๆในวงสังคมในฐานะผู้สืบทอดตระกูลคิโชวอิน แต่ตอนนี้เขากลับยืนเงียบๆอยู่เบื้องหลังเพื่อนของเขาในฐานะเลขาและผู้ช่วย

ผมคาดเดาอารมณ์เขาไม่ออกว่าตอนนี้เขาจะคิดยังไงอยู่กันแน่ จะคิดว่าถูกหยามเกียรติกันอยู่รึเปล่า จากคุณชายบนหอคอยงาช้าง ต้องกลายมาเป็นลูกจ้างคนอื่นในชั่วข้ามคืน

แล้วเขาจะรู้รึเปล่านะ ว่าคุณคิโชวอินไปทำงานแบบนั้น
.
.
.
ผ่านไปแป๊บๆก็ถึงฤดูใบไม้ร่วง โปรเจคที่ร่วมลงทุนกับต่างชาติก็ไปได้สวย ลูกค้ารายเดิมที่ผมเคยพาไปร้านเกอิชาก็มีรีเควสต์ว่าอยากไปร้านนั้น ผมก็ต้องพาคนพวกนี้ไปอีกแล้ว

โอก้าซังมาต้อนรับพวกเราด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนอย่างเคย คุณคิโชวอินก็มาด้วย ทักทายกับลูกค้าที่ผมพามาอย่างสนิทสนม เห็นได้ชัดว่าช่วงที่เขามาหาก็พัฒนาความสัมพันธ์ไปอีกขั้น ถึงขนาดซื้อเครื่องประดับให้

เมื่อได้รับคำอนุญาตจากโอก้าซัง คุณคิโชวอินก็ยิ้มเอียงอาย ให้ผู้ชายคนนั้นปักปิ่นรูปดอกเบญมาศลงบนหัว มองแล้วรู้สึกขัดหูขัดตาในความไม่เข้ากันอย่างยิ่ง

ดอกไม้ที่เหมาะกับผู้หญิงคนนี้น่ะ ควรจะเป็นดอกฮิกังหรือดอกอาจิไซล่ะสิไม่ว่า

ผมมองเครื่องประดับที่อยู่บนหัวเธอ ไม่รู้ว่าไปหลอกผู้ชายที่ไหนซื้อมาให้ทั้งหมดเลยรึเปล่า

การปรนนิบัตินั้นเป็นหน้าที่ของเกอิชารุ่นพี่ แต่ลูกค้าคนนั้นก็ยึดตัวคุณคิโชวอินไว้สนทนาแทบจะตลอดรายการแทบไม่สนคนอื่น เมื่อเธอออกไปร้องเพลงหรือเล่นดนตรี เขาก็ฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ

ตอนนี้เขาก็หัดพูดภาษาญี่ปุ่นแบบกระท่อนกระแท่น โดยมีคุณคิโชวอินคอยสอนให้อยู่ ดูเหมือนภาษาอังกฤษของเธอจะคล่องแคล่วกว่าคราวนั้นเสียอีก

พอถูกทักถึงเรื่องนี้ เธอก็ยอมบอก เพราะว่ามีชาวต่างชาติมาเยือนร้านนี้บ่อยพอควร คุณคิโชวอินที่พูดภาษาอังกฤษได้ดีที่สุดก็ถูกวางตัวให้ต้อนรับลูกค้าเหล่านี้ บางทีก็ต้องทำหน้าที่เป็นล่ามแปลให้กับคนอื่นๆด้วย คงเพราะต้องพูดเกือบทุกวันก็เลยคล่องขึ้นมา

ก็ยังดีที่ได้อะไรไปจากซุยรันบ้าง นึกว่าในหัวจะมีแต่ขี้เลื่อยหรือไม่ก็มาซายะเสียอีก

ในระหว่างที่ลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมก็พบเธอเข้าให้ พอเธอเห็นผมก็ทำแค่มองแล้วเดินต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เดี๋ยวก่อน”

คุณคิโชวอินหันหน้ามาแล้วกลอกตาขึ้นมองเพดาน “คุณลูกค้า ฉันกำลังรีบนะคะ”

“คุณลูกค้างั้นเหรอ”

“ฉันไม่มีเวลามาต่อปากต่อคำกับคุณหรอกนะ” เธอทำท่าหงุดหงิด “หลีกไปได้แล้ว”

เมื่อเธอใช้น้ำเสียงแบบเดียวกับคิโชวอิน เรย์กะผู้หยิ่งผยอง ผมคว้าข้อมือเธอไว้ ดึงให้เข้าหาตัว

“ผู้ชายคนนั้นน่ะ เขามีภรรยากับลูกๆรออยู่ที่บ้าน” ผมพูดใกล้ๆพอให้ได้ยินกันสองคน “เลิกให้ท่าเขาได้แล้ว”

“งั้น คุณก็มาเตือนว่าฉันกำลังทำผิดศีลธรรมสินะค้า” คุณคิโชวอินยิ้มเยาะ “ช่างเป็นคนที่ประเสริฐอะไรเช่นนี้ ซึ้งจนแทบร้องไห้ออกมาเลยล่ะค่ะ”

“คุณคิโชวอิน”

“แล้วไงล่ะ ถึงจะมีภรรยาแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องของฉันซักหน่อย” เธอลอยหน้าลอยตาพูด “ฉันน่ะชอบทำลายความรักคนอื่นซะด้วยสิ ถ้าออดอ้อนอีกหน่อย เขาอาจจะยอมหย่าเพื่อมาแต่งงานกับฉันก็ได้ ใครจะรู้”

พอผมบีบข้อมือเธอแรงขึ้น คุณคิโชวอินก็แค่นยิ้มแล้วสะบัดออก พอหลุดก็ถอยหลังไปหลายก้าว

“เรื่องที่จะพูดมีแค่นี้ใช่มั้ย งั้นขอตัวก่อนนะคะ คุณลูกค้า”

เธอเน้นเสียงคำหลังแบบจงใจ โค้งให้ผมอย่างอ่อนน้อม เดินจากไปไม่เหลียวหลัง

ความโกรธแล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆผมจนอยากฉีกกระชากทำลายอะไรสักอย่างให้ย่อยยับ คิโชวอิน เรย์กะช่างมีพรสวรรค์เหลือเกิน ที่ทำให้คนใจเย็นอย่างผมโกรธได้ตลอดเวลาที่พูดคุยกัน

ผมต้องยืนสงบสติอารมณ์อยู่ครู่ใหญ่ๆกว่าจะกลับเข้าไปในห้องได้

พอเข้าไปก็เห็นคุณคิโชวอินกำลังร่ายรำอยู่กับเกอิชารุ่นพี่อยู่พอดี สายตาผมหยุดตรงข้อมือที่โผล่พ้นชายกิโมโน รอยแดงจางๆตัดกับผิวขาวๆของเธอเด่นชัด

ผมไม่ใช่พวกชอบใช้ความรุนแรง ไม่เคยทำแบบนี้กับใคร แต่เพราะเป็นคิโชวอิน เรย์กะ แค่นี้ยังไม่สาสมกับสิ่งที่เธอทำลงไปด้วยซ้ำ

แล้วอะไรล่ะที่จะสาสม

คำถามนี้ผุดขึ้นมาในหัว แต่กลับไม่มีคำตอบ

เธอก็ได้รับโทษทัณฑ์ทั้งหมดไปแล้ว ผู้คนรังเกียจสาปแช่ง ต้องมีชีวิตตกต่ำอยู่ในบึงโคลน ถูกเหยียดหยามเกียรติซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้กระทั่งมัธยมปลายก็เรียนไม่จบด้วยซ้ำ

มันเป็นจุดจบที่น่าพึงพอใจแล้วนี่ ผมยังจะต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีกล่ะ
.
.
.
ขนาดผมที่ไปงานสังสรรค์ไม่ค่อยบ่อยนัก ก็ยังได้พบโมโมโซโนะ อิมาริอีกจนได้ สงสัยว่าผู้ชายคนนี้จะแวะเวียนไปทุกงานปาร์ตี้ที่จัดเลยรึเปล่านะ

นอกจากจะชอบเข้างานสังคมก็ยังเป็นคาสโนว่า ผมไม่เคยเห็นเขาจะขาดผู้หญิงข้างกายเลยสักครั้ง แต่วันนี้ที่ขาดไปก็น่าจะเป็นคิโชวอินคนพี่ที่มักจะยืนอยู่เบื้องหลัง

เขาเดินมาทักทายผมอย่างสนิทสนม ไม่ว่ากับใครเขาก็ดูสนิทไปทั่วนั่นล่ะ

“เรียนรู้งานบริหารเป็นยังไงบ้าง คุณชายเอ็นโจ” เขาถามผมล้อๆ “สนุกมั้ย”

“ก็พอสมควรครับ” ผมตอบอย่างระมัดระวังถ้อยคำ “แต่ตอนนี้ผมมีหน้าที่รับผิดชอบแค่ดูแลลูกค้าน่ะครับ ไม่ใช่งานหนักหนาอะไร”

“อ้อ อย่างต้องพาไปทานข้าวหรือนำเที่ยวอะไรทำนองนั้นสินะ หน้าที่แบบนั้นฉันก็เคยทำ” เขาขยิบตาให้ “ฉันรู้จักร้านดีๆเยอะเลยน้า ถ้าไม่รังเกียจจะแนะนำให้เอามั้ย”

“ขอบคุณครับ” ผมก้มหัวน้อยๆ ส่งยิ้มที่ใช้ในยามปกติให้

คุณโมโมโซโนะแนะนำร้านอาหาร ผับ บาร์ได้คล่องแคล่วจริงๆ มีการให้ความเห็นว่าที่ไหนดี อาหารจานไหนอร่อย หรือผู้หญิงคนไหนเด็ดแถมท้ายมาด้วย ท่าทางจะเที่ยวบ่อยมากถึงได้รู้ขนาดนี้

“ปกติลูกค้าที่เป็นต่างชาติมักจะขอให้พาไปเที่ยวเกอิชาน่ะครับ” ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย “เขาคงอยากสัมผัสวัฒนธรรมของญี่ปุ่นที่รู้มาจากสื่อ มีที่หนึ่งที่พาไปก็เห็นติดใจกันหมด อยากไปอีกทั้งนั้น”

“โอ้ งั้นเหรอ” คุณโมโมโซโนะเลิกคิ้ว ทำท่าสนอกสนใจ “ท่าทางสาวที่นั่นจะเด็ดดวงมากๆ”

“เอ ไม่รู้ว่าเด็ดรึเปล่า แต่ก็มีนกน้อยตัวหนึ่งร้องเพลงได้ไพเราะมาก….”

ผมแย้มรอยยิ้มที่มักใช้ประจำเวลาต้องเจรจาตกลงผลประโยชน์

“.....ถ้าคุณโมโมโซโนะมีโอกาสก็ลองไปฟังดูสิครับ”

---------------------------
จริงๆกูเขียนจบตั้งแต่วันพุธ แต่รอดูว่าอิมาริกับเอ็นโจจะพูดอะไรกันบ้างในแปลไทยตอน 170 แต่ไม่มีแฮะ
ไม่ใช่อะไร กูแค่อยากรู้ว่าเขาเรียกว่าอะไร เอ็นโจคุง คุณโมโมโซโนะ ไรเงี้ย จะใช้ใช้สรรพนามถูก

>>689-692 กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ในที่สุดตอนต่อก็มาาา สรุปไปเป็นเกอิชาจริงๆซินะ โฮวว ท่านเรย์กะ
เอ็นโจก็ดูยังสับสน ทำเหมือนไม่สนใจ แต่ก็แอบสตอล์กเขาอยู่นี่หว่า 5555 ลึกๆแล้วยังเป็นจอมมารอยู่จริงๆ

โฮวววว ขอบคุณค่า รอตอนต่อนะคะ~

อิมาริไม่แน่ใจ แต่เคยอ่านดิบ รู้สึกท่านพี่จะเรียกเอ็นโจว่า ชูสุเกะคุง

>>689-692 มาแล้ววว ดีงามสมกับที่รอคอย ชอบเวลาเอ็นโจกับเรย์กะเวอร์ชั่นนี้ต่อปากต่อคำกันจริงๆ เรย์กะกวนตีนดี5555

>>689-692 มาแล้ววววว ฉันมาคอยพี่ที่กระทู้ทุกวันเลยนะ ละมุนสมค่าการรอคอยมาก ฮึก รักต้องใช้เวลาจริงๆ ว่ะ ทิ้งกันจนฤดูกาลผันเปลี่ยนเลยทีเดียว สงสารท่านพี่ด้วย ต้องตกเป็นลูกน้องท่านอิมาริ ฮึก...

>>692 อ้อ สรรพนาม ตอนกินดิบก็เห็นท่านพี่เรียกชูสุเกะคุงน่ะแหละ แต่ตอนนั้นมันมีความแตกต่างด้านสเตตัสคนทำงานกับวัยเรียน กูว่าถ้าเรียนจบแล้วก็น่าจะกลับไปเรียกนามสกุลกันนี่แหละ ถ้าเป็นในที่สาธารณะ เรียกคุณชายเอ็นโจแบบนี้ก็เหมาะดีนะ

>>689-692 ในที่สุดก็มาาา ฮื่อ รออ่ะ ชอบมากกก ฟิคดีงามมมม อยากจะบรรยายแต่พูดไม่หมด กรี๊ด เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้นะจ้ะ

>>689-692 อ๊ายยยย กาวมาแล้ว ขอบคุณโม่งมาก ก๊าวใจจริงๆ ท่านเอ็นโจบรรยายได้เอาสะเหมือนตัวเองหลงรักเรย์กะซังมานานแล้วแต่ไม่รู้ตัว มีคนอื่นสนใจก็หึงเขา คุ้มค่าที่รอคอย

>>689-692 กูเกลียดเอ็นโจแล้วนะ ชอบเค้าแล้วทำเป็นหยิ่ง เป็นคนทำให้เรย์กะตกต่ำขนาดนั้นเองนิ ต้องการอะไรอีก กูเชียรให้ท่านอิมาริไปช่วยเรย์กะของกู เอ้า ธงเรืออิมาริจงโบกสะบัดดด

>>689-692 กรี๊ดดดดดด------!!! เรย์กะเกอิชามาแล้วววว!! มึงในที่สุดมึงก็มา! กูใส่โม่งมารอมึงที่ท่าน้ำทุกวัน!!
ตาเอ็นโจ! วางแผนไรไว้ยะ!! นี่ยังสร้างความร้าวฉานให้เรย์กะกับที่บ้านไว้ไม่พอหรือไง? ถึงต้องกับไปเปรย ๆ กะท่านอิมาริ แล้วท่านอิมาริรู้ท่านพี่ก็รู้.. เฮ้อ~ เรย์กะสู้เขานะ

>>699 >>700 เออจริงแฮะ เชียร์เรืออื่นแทนสะเลยดีมั้ยเนี่ย ว่าแต่ตอนต่อไปจะเป็นมุมมองของเรย์กะมั้ย

>>699 เรือเดียวกันเว้ยเฮ้ยยยยยย. (เคยเชียร์อิมาริแต่โดนมอมเมาในมู่นี้
>>689-692 โฮร่ววว เป็นฟิคที่ชอบมากกกกกกกกกก

>>702 ให้อิมาริไปเป็นผู้อุปถัมภ์ คาบเรย์กะไปกิน ปล่อยให้เอ็นโจ ได้แต่ผมไม่พอใจกัดผ้าเช็ดหน้าแต่ทำอะไรไม่ได้

ฟิคเกอิชาาาาาา!!! ถ้าอิมาริงาบไปกินเองจะสะใจมาก!!

หมั่นไส้เอ็นโจมากๆ ทำไมเป็นคนงี้อ่ะ ถ้า ถ้า ท่านพี่รู้ ไม่รู้ว่าจะยิ่งเกลียดเรย์กะหนักกว่าเดิมมั้ย แบบว่า ทำไมเธอถึงยังทำตัวพรรค์นี้ออกมาได้ ส่วนท่านเรย์กะก็น่าจะหยิ่งน่าดู แล้วทำไมเอ็นโจต้องทำให้ชีวิตเรย์กะmiserableขนาดนี้ คือโคตรรรร แกกกกก มันนนนน
ย๊าาาาาา
ย้ายเรือโว้ยยยยยยยย
ท่านอิมาริ ท่านพี่ ใครก็ได้ มาทำพิธีปัดเป่าให้จอมมารออกไปด้วยยย ชิ่วๆ
สงสารท่านเรย์กะ ฮื่อออ

ปกติวันธรรมดากระทู้ไหลเป็นน้ำ

ทีวันเสาร์ละเงียบเชียววว อะไรเนี่ยยยย

>>706 วันพักผ่อนนี่หว่า ไว้วันทำงานค่อยแอบบอสอู้มาเล่นไงมึง

>>707 จุ๊ๆ อย่าพูดความจริงสิคะมึง แค่เขียนในวันงานมันเร้าอารมณ์ได้ดีกว่าเท่านั้นเอ๊ง

จริงๆ ปกติกระทู้ทั่วไปก็ไหลประมาณนี้นะถ้าไม่มีอีเวนท์พิเศษอะไร ที่นี่มันโหดไปเองล่ะมั้ง น่าจะไหลแรงพอๆ กับตำหนักจีนตอนพีคๆ

กะลังคิดอยูว่าถ้าฟิคเกอิชาเรย์กะเอ็นโจคือพระเอก อุปสรรคจะโคตรเยอะไหนนางคู่หมั้น ไหนเรื่องเสื่อมเสียของเรย์กะที่ทางตระกูลเอ็นโจคงรับไม่ได้ ในฐานะทางบ้าน อาชีพและนิสัยดั้งเดิม ถ้าลงเอยกันจริง ตอนจบน่าจะเป็น เรย์กะเปิดบาร์แอบเป็นภรรยาน้อยและมีลูกกับเอ็นโจโดยที่เอ็นโจแอบส่งเงินแอบมาหาโดยไม่บอกภรรยาหลวงยุยโกะ กับครอบครัวทางบ้านคิโชวอินก็คงเข้าใจว่ามีลูกตอนไปมีอะไรกับลูกค้า (น่าเศร้าอ่ะ) หรือถ้าเปลี่ยนตัวพระเอกเป็นยูกิโนะ อาจเป็นยูกิโนะหนีออกจากบ้านออกจากตระกูลมาแต่งกับเรย์กะหรือใช้ชีวิตสามัญชนด้วยกัน หรืออิมาริผู้เข้าใจผู้หญิงไปสักทุกเรื่อง แถมเป็นน้องของเพื่อนสนิททางบ้านอิมาริคงหยวนๆ

>>702 จริงๆกูก็เชียร์ท่านอิมาริมาตลอดก่อนมาเจอมู้นี้เหมือนกันน กูปลื้มท่านอิมาริมากกก ถึงคนอื่นจะบอกท่านอิมาริต้องคู่ท่านพี่ก็เหอะ5555555

>>710 ถ้าโม่งฟิคเกอิชามาเห็นคงจะรู้สึกแบบนี้ http://imgur.com/a/4jeWb
หรือนายคือโม่งฟิคเกอิชาเอง=[]=

>>711 ท่านอิมาริออกมาน้อย แต่มาทีไรก็ทำแดเมจรัวๆ นะมึง เดี๋ยวลูบหัวเดี๋ยวให้ของขวัญ เสียดายโดยท่านพี่ถีบส่ง บทหายยาวทุกตอน

>>712 กูอยู่นี่ 555555555555555555 โถ วากามัตสึคุงงงงงงงงง กูยังไม่รู้ตอนจบเลยว่ะ จะจบยังไงดีน้ออออออออ
โถ เอ็นโจ เขาปันใจให้คนอื่นกันหมดแล้ว ลูกเรือเอ็นโจพักนี้ก็ว่างมากเลยขยันเจาะรูให้เรือตัวเองเหลือเกิน
เอ็นโจคงอยากตบกบาลกูอยู่แน่ๆ 55555555555555555 แทนที่จะเรียกแขก เสือกไล่คนไปขึ้นเรือคนอื่นซะงั้น โม่งฟิคเรือเอ็นโจคนอื่นๆรีบส่งกำลังมาสนับสนุนเร็วเข้า กูอยากได้กาว--------

เออ ทำไมหลังๆมีแต่ฟิคที่ทำให้คนเชียร์ฮาเร็ม และหมั่นไส้เอ็นโจกันล่ะ ไหนว่ากระทู้นี้ส่วนใหญ่เป็นเรือเอ็นโจ 5555555

>>715 ด้วยรักและหมั่นไส้มั้ง ว่างๆก็จมเรือตัวเองเล่นกัน สนุกดี//ถุยส์ 55555555555555

เห็น >>680 เลยลองหาเพิ่มว่าช่วงนั้นกินไรบ้าง 5555555

สวัสดีมื้อเย็น

เมนูงานเลี้ยงวันเกิดมาโอะ (ตอนที่112)
• คีชผักโขม (Spinach Quiche)
เป็นอาหารพื้นเมืองของฝรั่งเศส หน้าตาเหมือนทาร์ตแต่เป็นอาหารคาว โดยจะสอดไส้ด้วยส่วนผสมต่างๆ ซึ่งผู้คนนิยมรับประทานเป็นอาหารมื้อเที่ยงคู่กับสลัดหรือซุปอุ่นๆร้อนๆ http://imgur.com/KJDL8WW

• ปาเอญ่า (Paella)
เป็นชื่อเรียกอาหารประจำชาติอย่างหนึ่งของประเทศสเปน มีส่วนประกอบหลักที่สำคัญคือข้าวซึ่งนำไปหุงกับเนื้อสัตว์และเครื่องเทศด้วยน้ำสต็อกในกระทะแบนใหญ่ http://imgur.com/2xSJYPS

• พายเนื้อ (Minced Beef Pie)
• บรูสเก็ตต้า (Bruschetta)
คือ ขนมปังอิตาเลี่ยนปิ้ง ชุ่มด้วยน้ำมันมะกอก เสิร์ฟพร้อมกระเทียมและมะเขือเทศ http://imgur.com/VZ7wiBh

----------
ตอนที่ 114
• ข้าวอบหม้อดินไข่ปลาอิคุระ (Ikura Donabe rice) http://imgur.com/HJgIlQr
• ข้าวอบหม้อดินปลาไท (Tai-meshi Donabe rice) http://imgur.com/yWwJEYI
• ข้าวอบห้าสี อันนี้หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าต้องใช้คีย์เวิร์ดอะไรแฮะ

---------
และแพนเค้ก ตอนที่ 117
• แพนเค้กช็อกโกบานาน่า http://imgur.com/EntD1ah ,
• แพนเค้กสตรอเบอร์รี่โรยชูการ์พาวเดอร์ http://imgur.com/1lVlMke ,
• ฟรุ๊ตแพนเค้ก http://imgur.com/m7C9F7w

>>717 ดีนะกูเพิ่งกินเสด อิ่มอยู่5555555555

>>717 มึงแม่งโหดร้ายมาก กูยังไม่ได้กินข้าวววว

>>717 ถ้ากุเป็นท่านเรย์กะกุก็คงอ้วนเหมือนกัน 555555

>>717 กูบอกแล้วให้ลงตอนสี่ทุ่มห้าทุ่ม มึงนี่น้าาาา ลงตอนนี้มันจะไปสนุกอะไรรรรร ถถถถถถถถถถถ

>>717 แปะเพิ่มให้ ข้าวอบห้าสีคือ 五目御膳 อ่ะ http://www.yamaki.co.jp/recipe/wp-content/uploads/0353.jpg

>>717 คีชนี่ของโปรดกูเลย โอย อยากกิน ดีที่อิ่มแล้ว

>>721 ไม่เอา กูบาปหนักมากพอแล้ว ไม่อยากบาปมากไปกว่านี้ 55555
>>722 โอ้วว ขอบคุณค่าา

>>717 เอาอาหารที่ไปกินกับท่านพ่อแล้วก็ซูชิไข่ห่อที่โดนอุเมวากะฉกไปมาโพสต์ด้วยสิ

กุจะทำข้อมูลแบบนี้ให้ทุกตัวละคร(ยกเว้นท่านเรย์กะคนเดียว) พวกมึงว่ากุควรเพิ่มอะไรตรงไหนไหม เพราะกุย้อนมาทำใหม่ถึงตอนที่6แล้ว(ย้อนมาแก้ใหม่หลายรอบ เลยมาถามพวกมึงซะเลย)
https://goo.gl/6CZH5l

>>717 มึงมันใจร้าย T^T

เม้นท์ 710 เป็นการสรุปเรื่องได้โหดร้ายและมีความเสี่ยงสูงมากอ่ะ แต่ท่านเรย์กะไม่น่ายอมเป็นเมียน้อยและยิ่งไม่รับเงินเอ็นโจ ถ้ามีลูกจริง อีตานั่นคงจะหาว่าเรย์กะไปนอนกับลูกค้าเลยท้องมากกว่า เฮอะ ท่านพี่น่าจะเห็นใจหลานแล้วเอาไปเลี้ยงแล้วบอกว่าดีกว่าปล่อยให้อยู่กับแม่ที่เป็นเกอิชา*แสยะยิ้ม* (ในกรณีที่ยังไม่คืนดีกันนะ) แล้วถ้าปล่อยตัวใหท้องช่วงนั้นคงไม่ได้ทำงานแน่ หรือทำงานก็คงได้เงินไม่เท่าไหร่ เอาไปจ่ายค่าอาหาร ตรวจสุขภาพก็คงหมดแล้วมั้ง ชีวิตรันทดจริงๆด้วยนะเนี่ย

>>726 อู้ โม่งขยันอีกหนึ่ง แต่ก็ไม่รู้จะให้เพิ่มอะไร เราแค่แวะมาชมเฉยๆ55555 สู้ๆนะ ขยันมากเลย เวรี่กู้ดดดด

>>726 โคตรละเอียดมากอ่ะมึง...

>>728 กูว่าที่ก็ละเอียดมากแล้วนะ ขยันมาก

>>731 จิ้มผิดๆ ต้อง >>726 แก้คำว่า ที่ เป็น นี่

>>725 ตอนที่ 89
มีกุ้งผัดพริก, ซุปหูฉลาม, ข้าวตังราดหน้าทะเล, ข้าวผัดปูเซี่ยงไฮ้
กูหาภาพสวยๆยั่วน้ำลายไม่ได้อะ (ประเด็นหลักที่ทำเลยนะเนี่ย 5555)

เออ โม่งแปลอยู่มั้ย ในตอนนี้ซาซาจิมะซังยังเป็นผู้หญิงอยู่เลยนะ 555555

ว่าๆไปแล้วฟิคเกอิชานี่แทบไม่เห็นทางจบgood end เลยแฮะ เพราะยังไงซะพวกนั่นก็เป็นชนชั้นสูงในสังคม ปัญหาอะไรมันเยอะ เว้นแต่ตระกูลคิโชวอินจะได้ฟื้นฟูกลับไป ไรประมาณนั้น
กะท่านพี่นี่ก็ดูไม่น่าจะคืนดีกันได้แฮะ แลดูใจร้ายเหลือเกินฟิคนั้น

ตอนนี้เข้าสารบัญไม่ได้ มีใครเป็นเหมือนกันบ้าง เข้าไปเจอแต่หน้าเปล่าๆพอกดรีเฟรชข้อความก็จะขึ้นมาแวบเดียวแล้วหายไป

>>735 โอเค หาวิธีแก้ได้แล้ว /พราก

ฟิคเกอิชากูว่าจบแบบ bad end มีโอกาสสูงมาก เกือบร้อบอ่ะ เรย์กะก็แบบยอมหักไม่ยอมงอ เอ็นโจแม่มก็ศักดิ์ศรีค้ำคอ ถอยให้เค้าหน่อยไม่ได้หรอวะ! ท่านแม่ก็หนีกลับบ้านเกิด ท่านพี่ที่ยังไม่ออกก็แตกหักกันมานานเชื่อมให้ติดนี่ยากแล้ว ส่วน>>734 ที่มึงบอกว่าตระกูลคิโชวอินจะฟื้นกลับมานี่คาบุรากินางจะยอมหรอ เรย์กะฟิคนี้นางมารนะเห้ย คาบุรากิคงไม่อยากให้เรย์กะฟื้นกลับมาหรอก

โคตรทำร้ายกันมาก!!!! เหนือสิ่งอื่นใดคือขยันมาก 5555

เอ็นโจนี่ทั้งชอบทั้งหมั่นไส้มากกก

นอกเรื่องนิดนึง มันเป็นคลิปเกี่ยวกับอาหาร ทำร้ายกันถึงขั้นกระอัก 555 ใครใจไม่แข็ง(และท้องว่าง)ไม่ต้องดูนะ ไม่ก็พกของกินมาดูด้วยซะ
Link : https://www.youtube.com/watch?v=smvehg86YU8

>>738 กูกินอยู่ กูมีบาเรีย หุหุหุหุหุ

>>739 กูยินดีด้วย 555 เมื่อคืนกูดูห้าทุ่ม ดีนะบ้านกูขนมยังเหลือ

ฟิคเกอิชายาวมากกกก ดีมากกกและเนื้อเรื่องก็บีบหัวใจหนักมาก
โอกาศแบดเอ็นด์นี่เยอะสุดๆ ถ้ากู้ดเอ็นอาจจะมีแบบว่าท่านเรย์กะลดทิฐิลงเปิดใจให้ใครสักคนคนธรรมดา แล้วใช้ชีวิตบ้านๆไปด้วยกันกับคนคนนั้น
แต่กูว่าเอนด์นี้น่าจะจบยากมากกก ;-;)
หรืออาจจะได้อีเวนต์อื่นที่จบค่อนข้างดี แต่ในฟิคนี้เอ็นโจใจร้ายมากอ่ะ ท่านเรย์กะก็ดูทะนงตัวสุดๆ
โอเค กูรอเจอท่านอิมาริละกัน มาฮีลลิ่งน้องทีค่ะ ฮืออออออ

ky ด้วยความกาวของกูขอนำเสนอ
ฟิค รักลวงป่วนใจ
-----------------------------------------------------------------------
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงค่ะ

เมื่อเที่ยงวันนี้ในที่สุดคาบุรากิก็สารภาพรักกับวาคาบะจังแล้วค่ะและที่สำคัญคือทั้งคู่ใจตรงกันด้วย เท่านี้ฉันก็ไม่ต้องห่วงว่าจะพบกับจุดจบหายนะแล้วค่ะ

เห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดีกับทั้งคู่จนน้ำตาไหลเลยค่ะ แต่น่าอิจฉาจังเลยนะคนมีคู่อยากมีบ้างจังเลย...

การเดทในชุดนักเรียนนี่เป็นความฝันของฉันเลยล่ะ แต่...ตอนนี้อีกไม่กี่เดือนก็จะจบม.6แล้วน่าเสียดายจังเลยค่ะ

"คุณเรย์กะแม่มีบางอย่างจะคุยด้วยหน่อย"

พอกลับมาถึงบ้านก็ถูกท่านแม่เรียกไปคุยด้วยเลยค่ะไม่ใช่แค่ท่านแม่นะยีงมีทานุกิกับท่านพี่อยู่ด้วย ท่านพี่ดูสีหน้าไม่ดีเลยท่าทางจะไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่...

"มีอะไหร่เหรอค่ะ? "

ฉันเดินเข้าไปและนั่งลงตรงข้ามกับท่านแม่ สังหรณ์ใจไม่ดีเลยค่ะ...

"เข้าเลยเลยล่ะกัน วันเสาร์นี้ลูกต้องไปดูตัวค่ะ"

เรื่องแค่นี้เองนึกว่าอะไรซะอีก ที่แท้ก็ดูตัว...

ดูตัวเหรอ!!!!

ไม่เอาฉันไม่ยอมเด็ดขาด การเลือกคู่ครองนั้นต้องเลือกด้วยตัวเองสิค่ะ การมาฝืนบังคับแบบนี้มันผิดหลักมนุษยชนชัดๆเลนค่ะ

"แต่ว่า...

"ห้ามปฏิเสธค่ะ! "

หวา!! แย่แล้วสิทำไงดีท่านแม่ย้ำซะจนาดนั้นดูท่าจะปฏิเสธไม่ได้แน่

ฉันหันไปหาท่านพี่เพื่อส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ แต่ท่านพี่ก็ส่ายหน้าพร้อมส่งสัญญาณกลับมาว่า

"ขอโทษนะพี่ทำเต็มที่แล้ว"

อ้ากกกก! เอาไงดีล่ะคะฉันไม่เอานะแบบนี้ ต้องหาข้ออ้าง

ทำไงดีน้า....คิดออกแล้วค่ะ!

"แต่ท่านแม่ค่ะคือ.....หนูมีแฟนแล้วค่ะ"

พอฉันพูดไปแบบนั้นทุกคนก็ตกใจจนหน้าค้างไปเลยค่ะ ดูท่าจะสำเร็จนะ..

"งั้นเหรอ"

จากนั้นท่านแม่ก็ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ หุๆ ดูท่าฉันคนนี้จะโกหกได้แนบเนียนจนทำให้ท่านแม่เชื่อได้เลยล่ะค่ะ

เท่านี้ฉันก็หลีกเลี่ยงการดูตัวไปได้แล้วล่ะค่ะ

"แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะคะ แต่ว่าคนๆนั้นเป็นใครเหรอค่ะ พามาเจอหน่อยได้หรือเปล่าคะ"

...........

ซวยแล้วไงคะ! ไม่ได้คิดไว้ซะด้วยสิว่าจะถูกถามกลับมาแบบนี้เอาไงดีค่ะเนี่ยคงไม่รอดแน่ แงๆ

ใครล่ะ? ใครดีๆๆ คิดสิเรย์กะคิด

ต้องเป็นคนที่โปรไฟล์ดีๆหน่อยไม่งั้นท่านแม่คงไม่ยอมแน่

คาบุรากิ? ไม่นะก็ตานั้นคบกับวาคาบะจังไม่ไปแล้วนี่นา

เอ็นโจ? นี่ก็ไม่ได้ฉันไม่อยากติดหนี้จอมมารหรอกนะ

อุเมวากะคุงเหรอ....นี่ก็ไม่น่าจะไหวก็แต่งตัวเหมือนกุ๊ยซะขนาดนั้น

ใช่แล้ว! หากพูถึงหนุ่มโปรไฟล์ดีก็คนนั้นไง

"คือ..เขาเป็นประธานค่ะ! "

"หืม? ประธานนักเรียนเหรอค่ะ"

"ค่ะ"

ฉันตอบไปอย่างจริงจังหวังว่าท่านแม่จะเชื่อนะ

ขอโทษนะนายตัวสำรองฉันนึกไม่ออกจริงๆ ไว้ค่อยบอกทีหลังแล้วกัน

วันต่อมาฉันก็เรียกนายตัวสำรองไปคุยกันสองต่อสองเมื่อไม่เห็นมีคนอยู่แถวนั้นฉันก็เริ่มเล่าเรื่องนั้นให้ฟัง

"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหล่ะค่ะ ช่วยมาเป็นแฟนหลอกๆให้หน่อยสิคะ ขอร้องล่ะค่ะ"

ฉันอุตส่าก้มหัวขอร้องเลยนะช่วยฉันเถอะนะ

"แล้วถ้าฉันช่วยเธอฉันก็ต้องเป็นแฟนเธอไปถึงไหนล่ะ"

"ก็จนกว่าพวกท่านจะยอมเลิกให้ฉันไปดูตัวน่ะค่ะ"

"เฮ้อ....ช่วยไม่ได้ล่ะ ที่หลังทำอะไรก็ปรึกษากันหน่อยล่ะ

เย้! เขายอมช่วยฉันด้วยล่ะ ก็เป็นประธานนักเรียนนี่นะต้องช่วยนักเรียนที่กำลังเดือดร้อนสินะ

โชคดีที่นายตัวสำรองในโลกนี้ไม่ได้ชอบวาคาบะจัง ไม่งั้นหากฉันมาขอให้ช่วยเรื่องแบบนี้หลังอกหักคงไม่ได้แน่

"แล้วฉันต้องทำอะไรบ้างล่ะ"

นายตัวสำรองถาม

"ก็ ไปพบพ่อกับแม่ฉันวันเสาร์นี้แค่นั้นก็พอค่ะ

"อืม อย่างนั้นเหรอ"

ไม่ปฏิเสธด้วยล่ะ นายนี่มันคนดีจริงๆ

"งั้นขอเมลหน่อสิ"

"เมลเหรอค่ะ"

"จะได้เอาไว้ติดต่อกันยังไงล่ะ"

จากนั้นฉันก็ยื่นโทรศัพท์ไปให้นายตัวสำรอง

"เอานี่ของฉัน"

ฉันรับโทรศัพท์กลับมาก็เห็นว่ามีเมลใหม่เพิ่มเข้ามาด้วย

.......................

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนถึงวันเสาร์ วันนี้นายตัวสำรองจะมาบ้านฉันล่ะค่ะ ตื่นเต้นนิดๆล่ะนะเพราะก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยพาผู้ชายมาบ้านมาก่อนเลย

จู่โทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาก็เห็นว่าเป็นเมลของนายตัวสำรองว่า

"ถึงแล้วนะ"

จากนั้นฉันก็บอกท่านพี่ให้ออกไปรับนายตัวสำรอง ท่านพี่เองก็เป็นอีกหนึ่งคนที่สมรู้ร่วมคิดด้วยเหมือนกันค่ะช่วยได้มากเลย

ไม่นานท่านพี่ก็กลับมาพร้อมกับนายตัวสำรอง

พอเห็นนายตัวสำรองที่ไม่ได้แต่งชุดนักเรียนก็ดูเท่เหมือนกันนะ พอลองมองดีๆก็รู้สึกว่าหมอนี่หล่อเหมือนกันนะ

อ้าก! ไม่ๆคิดอะไรของฉันอยู่นี่

"เข้าไปกันเถอะค่ะ"

ฉันจูงมือนายตัวสำรองเข้าบ้านไปหาท่านพ่อกับท่านแม่เพื่อให้ดูเหมือนคู่รักกันจริงๆ

"นี่ อาริมะคุงแผนแฟนหนูเองค่ะ"

อ้ากกกก หน้าฉันแดงไปหมดแล้วนี่ฉันพูดอะไรออกไปค่ะเนี้ย

"สวัสดีครับ ผมมิซึซากิ อาริมะ แฟนของเรย์กะครับ"

นายตัวสำรองก็เรียกฉันด้วยชื่อจริงเหมือนกันตามที่ตกลงไว้ก่อนหน้านี้เพื่อความแนบเนียน

จากนั้นท่านแม่กับทานุกิก็เริ่มสอบสวนนายตัวสำรอง ทั้งเรื่องที่บ้าน ด้านการเรียน บลาๆๆ แต่ถึงไม่ว่าจะยิงคำถามมามากแค่ไหนนายตัวสำรองก็ตอบไปอย่างดี

เยี่ยมมาก! สมกับเป็นประธานนักเรียน

พอถึงเที่ยงวันนายตัวสำรองก็ขอตัวกลับก่อนเพราะติดเรียนพิเศษ

"เป็นผู้ชายที่ดีนะคุณค่ะ"

"อืม นั้นสิ"

ดูเหมือนว่าพ่อกับแม่จะถูกใจนายตัวสำรองซะแล้วสิ......

>>742-743 กรี๊ดดดดดดดดด เรืออาริมะคุงมาอีกลำแล้ววววว เค้าเรียกชื่อกันด้วยค่ะ ฮืออออ ถึงจะทำต่อหน้าพ่อแม่ก็เหอะ ระวังรักหลอกๆจะกลายเป็นรักจริงนะค้า

ช้วงนี้เรืเอ็นโจเจาะเรือตัวเองกันอยู่ เรืออื่นรีบขนเสบียงมาเร็วๆ กูฟิน

ป.ล. กูเรือเอ็นโจ แต่ช่วงนี้กูหมั่นไส้ เจาะรูเรือแปป ถถถถ

ณ จุดนี้ นายตัวสำรองค่าาาา ชูป้ายไฟ

>>742-743 กรี๊ดดดดด เรือนายตัวสำรอง​แล่นมาแล้วววว เรียกชื่อกันด้วย ว้ายยยย โลกนี้นายไม่รักวาคาบะแล้วนายรักใครรรร กรี๊ดดดด รอตอนต่อน้า~

กุอ่านฟิคเกอิชาจนมาเจอฟิคนี้
เชียร์รัชทายาทสุดใจ~
หมอนี่มันเป็นผู้ชายที่ดูปกติในเรื่องจริงๆนะ

ฟิคท่ารัชทายาท อ๊ากกกก ดีงามค่ะลูกกกกกก

อยากอ่านฟิคกาวเรือท่านอิมาริ แนวcomedy เพื่อนโม่งท่านใดจะสงเคราะห์ได้บ้าง แนวจีบน้องสาวเพื่อน ล้วงคองูเห่า

>>743 โอ้ยยยย ดีงามค่า เรืออาริมะ กำลังมา~ ปล.อยู่ทุกเรือที่ไม่ใข่คานนนน ขอแค่มีกาววอะไรก็เกิดขึ้นได้ค่าาาาา

>>742-743 ตัวสำรองงงง ไม่สิ! อาริมะคูงงงง-----!!เยียวยาจากฟิคเกอิชามากค่ะ! ตอนนี้กูย้ายเรือ เอ็นจงเอ็นโจไรกัน.. ช่างแม่ม!! เรือรัชทายาทรอกูด้วยย รับกูขึ้นเรือที------!!

>>749 กลัวว่าจากcomedyจะกลายเป็นhorrorน่ะสิ...

>>743 กรี๊ดดดดดดดด ท่านรัชทายาทททททททท พ่อแม่เขาถูกใจแล้วด้วยอ่ะ แถมเป็นคนดี จริงจัง น่าเชื่อถือ น่าจะผ่านด่านท่านพี่ไปด้วยง่ายๆนะ ไม่เหมือนโทโมเอะหรืออิมาริที่ดูอันตราย ส่วนเอ็นโจนี่ใครอะ ไม่รู้จักเลยจริงๆ
>>749 กูนึกภาพหนังแนวๆลูกสาวกำนันว่ะ มีท่านพี่ไว้หนวดถือลูกซองไล่ยิงคนมาจีบ 55555555555555

>>752 เอาน่าๆความรักมันต้องมีอุปสรรคกันบ้าง
โดนแทงมาแล้วยังไม่เป็นไรเลย ท่านอิมาริไม่ตายง่ายๆหรอก

>>742-743 ช่วงนี้กุลงเรือท่านรัชทายาทหนักมากกก เขาเป็นผู้ชายที่ดีนะคะ เห็นด้วยกับคุณพ่อคุณแม่ค่ะ จับแต่งเลยค่ะอย่าให้ท่านเรย์กะหักธงหลุดมือไปได้นะคะ 55555555555

>>752 บ้าหรอ ถ้าแต่งฟิคที่ท่านอิมาริเป็นพระเอก แล้วโดนท่านพี่แทง(ใช้ไรแทงค่ะท่านพี่555)พระเอกก็กลายเป็นคานอ่ะดิ เอาหรอ5555

>>756 อย่านะมึง เดี๋ยวพล็อตเปลี่ยนกลายเป็นดราม่า แนวผมหลงรักคู่หมั้นของน้องสาว นะเว้ย

>>756 >>757 กลายเป็นวายไปเลย ถถถถถ

>>742 เรือรัชทายาทแล่นฉิว~ //สละเรือเอ็นโจ

ท่านอิมาริโดนท่านพี่แทงนอนจมกองเลือด แล้วเรย์กะเข้ามาเห็นพอดี
"น้องไม่ติดเลยว่าท่านพี่จะโหดร้ายป่าเถื่อน​เช่นนี้!"
เรย์กะเสียใจรับไม่ได้​ แล้วก็พาท่านอิมาริส่งโรงบาล คอยพยาบาลดูแลรักษา​
"ขอบคุณ​นะเรย์กะจัง ถ้าไม่ได้เรย์กะจังผมต้องแย่แน่ๆเลย ต่อไปนี้ผมจะดูแลเรย์กะจังเอง! "
"ท่านอิมาริ!!" เร​ย์​กะร้องอย่างซาบซึ้งใจ​
ส่วนท่านพี่ก็กลายเป็นหัวเน่า--- //แค่กๆ

>>760 มึงทำร้ายท่านพี่ของกูว //ทุบหัว

>>758 อืม ถ้าท่านอิมาริเป็นพระเอกจริง เอาพล็อตตลาดๆหน่อย
เริ่มเรื่องต้องให้ท่านพี่ไปเรียนเมืองนอกสักสองปี (เชิญท่านพี่ไปต่อโทบริหารสักใบนะคะ) มีสาวผู้ดีตระกูลไฮๆมาติดบ่วงท่านอิมาริ แต่คราวนี้ดันสลัดไม่หลุดสาวเจ้าเป็นยันเดเระบวกสตอกเกอร์ แถมมาจากตระกูลคู่ค้าท่านอิมาริเลยหักดิบไม่ได้ เลยต้องไปขอท่านเรย์กะมาเป็นไม้กันหมา (ผู้หญิงอาจเป็นซึรุฮานะ??) ใช้พลังจักรพรรดินีช่วย แถมท่านเรย์กะเคยผจญสตอกเกอร์ของตัวเอง(ท่านเอ็..แค่กๆ) เลยเกิดความเห็นใจให้ความร่วมมือ สองคนแกล้งทำเป็นมุ้งๆมิ้งๆกันไปมา ท่านอิมาริเสือกชอบจริงซะงั้น เดินหน้าจีบมุขเสี่ยวเต็มกำลัง แต่ก่อนทุกอย่างจะลงตัว ท่านพี่ก็กลับมา แล้วก็...ตูม...เป็นโก้โก้ครั้นช์

>>762 กลายเป็นว่าอยู่กันสามคน แค่กๆ---

กูอยากแต่งท่านอิมารินะ แต่แต่งไม่ออก คือฟินกับตอนไปดำน้ำมา แต่ไม่แน่ใจว่าแปลถูกมั้ย ใครอ่านตอนที่ 237 แล้วมาสปอยให้กูที
.
.
.
.
.
.
.
ท่านอิมาริบอกเรย์กะว่า เด็กผู้หญิงจะดีใจมากๆถ้าได้แหวนเงินจากผู้ชายตอนวันเกิดอายุ 19 ถ้าเรย์กะอายุ 19แล้วท่านอิมาริเจอแหวนเงินน่ารักๆ ท่านอิมาริจะเอาให้เรย์กะนะ...มีให้แหวนกันด้วยอ่ะะะ แล้วแหวนเงินในวันเกิดอายุ19 มันขอหมั้นป่ะ หรือกูคิดมาก

>>762 ไหนๆก็มาขนาดนี้แล้ว แต่งเล้ยยย555555

>>758 วายไม่ดีหรือผู้ชายเยอะ ๆ อาหารตาไงมึง5555

ฟิคเกอิชา...
กูว่าในเมื่อเรย์กะเวอร์ชั่นนี้เป็นนางร้ายเต็มขั้นแบบนี้ เอาให้ร้ายสุดๆนี่ให้คุณเธอยึดบาร์มาทำเองแล้วกลับมาแก้แค้นพวกชนชั้นสูงที่เคยเหยียดหยามไปเลยไหม แตกสาขาเป็นธุรกิจสีเทาขนาดใหญ่ ตั้งตัวเป็นเจ้าแม่แห่งโลกราตรีที่ใครๆก็ต้องเกรงใจ เบื้องหลังคอยวางแผนทำลายคสพ.ของคาบุรากิกับวาคาบะ+แบล็คเมล์พวกนักธุรกิจไม่ให้ร่วมงานกับทางคาบุรากิ+เอ็นโจ
เอาให้อิทธิพลเรย์กะไปถึงขั้นที่ต่อให้โดนเหยียดก็ไม่มีใครกล้ามาเหยียดต่อหน้าอ่ะ//ดูดกาว
คือกูว่าเรย์กะคนนี้ทะเยอทะยานไม่เบาหรอก ด้วยสกิลและความหยิ่งแล้วไม่ยอมมาหยุดกะอีแค่เกอิชาแน่นอน ถ้าท่านเรย์กะต้องเป็นเกอิชา จะต้องเป็นระดับโอยรันหรือเจ้าแม่(เล้า)เท่านั้นค่ะ

>>767 เฮ้ยมึง แหล่มเป็ด!!!! เจ้าแม่กาลีองค์จริง!

>>754 ท่านอิมาริดวงแข็งค่ะ จะแทงมากี่ครั้งก็ไม่หวั่น
>>756 นั่นสิแทงด้วยอะไร.. อย่าไปพูดถึงคานสิ ไม่ใช่ว่ามีเรืออื่นรอต่ออยู่เหรอ
>>760 จากนั้นไม่นานชายที่ชื่ออิมาริก็หายสาปสูญ...

>>767 น่าสนอยู่นะ แต่การจะจัดการ คบรก(ที่เป็นจักรพรรดิจริงๆ) กับ เอ็นโจ ที่เป็นจอมมารทุกฟิค นี่คงอยากแฮะ

>>764 ถ้าให้แหวนจริงๆท่านเรย์กะอาจไม่ได้เห็นหน้าท่านอิมาริอีกก็ได้ 555

>>767 เรย์กะเป็นโอยรัน ผู้ชายทุกคนคงต้องยอมสยบลงแทบเท้านางว่ะ จ่ายเงินเป็นล้านเพื่อฟังโอยรันเรย์กะร้องเพลงแค่คืนเดียว พล็อตนี้แหล่มมากเลยมึง กูชอบ คาบุรากิกับเอ็นโจถ้าตกอับแล้ว เจ้าแม่คงรับมาเป็นเด็กขัดรองเท้ากับเด็กล้างจานในร้านล่ะมั้ง

>>764 เฮ้ยยยย นี่มันฉากปักธง...รึเปล่า พอคิดว่าเป็นท่านอิมาริก็นะ เป็นผู้ใหญ่บ้านคาสโนว่านี่นา สกิลสูงส่งจริงๆ แต่ฉากปักธงนี้นอกจากจะโดนหักเป็นเสี่ยงๆแน่เลย(เดา-ไม่ได้ดำน้ำมา5555) ยังน่าจะโดนคนที่คุณก็รู้ว่าใครเอาเศษธงแทงคอเหมือนตอนท่านเรย์กะกับดอกโบตั๋นแน่ๆ ถ้าเขารู้5555
แต่ถ้าแต่งฟิคเราสนับสนุน เราอ่านได้ทุกเรือ แต่ช่วงนี้หมั่นไส้ท่านเอ็นโจเป็นพิเศษแค่นั้น55555 หลายๆฟิคเหมือนท่านจอมมารจะกลายเป็นตัวเอกแบบร้ายๆไม่ก็ตัวร้ายไปเลย
ปล.แต่งเถอะ 5555
>>767 เห็นด้วยยย ชอบพล็อตแบบนี้ แต่มัน...เป็นอีกหนึ่งฟิคคานสินะคะ*ถอนหายใจ* ผู้หญิงเราก็สตรองได้ไม่แพ้ผู้ชายคนไหนหรอกค่ะ! ถ้าริรินะมาช่วยก็จะดี แต่ไม่รู้แตกหักกันรึยังเพราะดูจากในนิยายแล้วจริงๆริรินะนับถือท่านเรย์กะอยู่ตั้งแต่ก่อนรู้จักเรย์กะที่ไปเกิดใหม่อีกนะ อยากเห็นกลยุทธ์ท่านเรย์กะเวลาไฟท์ ถือพัดงี้ โอ้โห เท่เลย

แต่ถ้าโม่งฟิคมาเห็นก็ จริงๆจบแบบไหนก็ได้นะ55555 ขอแค่ใครสักคนยอมถอยน่ะ

>>772 ถ้าเป็นเรย์กะฟิคเกอิชาที่ได้ต้นแบบมาตามkimiน่าจะเหยีบย่ำซ้ำเติมมากกว่ามั้ง 555555555

>>764 คือถ้ากูแปลไม่ผิดนะ
.
.
.
.
.
เหมือนระหว่างที่เรย์กะจะเอาของฝากจากทัศนศึกษาให้อิมาริ แล้วอิมาริสังเกตเห็นแหวนที่นิ้วก้อยเลยถามขึ้นมา เรย์กะก็บอกว่าซื้อกับเพื่อนระหว่างไปทัศนศึกษา อิมาริเลยพูดขึ้นมาว่า "รู้มั้ยเรย์กะจัง มี jinx อยู่ว่าถ้าเด็กผู้หญิงได้รับแหวนตอนอายุ19แล้วจะมีความสุขนะ ถ้าเรย์กะจังอายุ19เมื่อไหร่จะซื้อแหวนเงินให้นะ"
คือตอนนี้อิมาริกับเรย์กะคุยกันสนิทสนมทั้งตอนออกหน้าออกตา ทำเอาท่านพี่ออกอาการอยู่บ้าง55555

>>775 shiawase ni naru นี่มันแปลว่าจะมีความสุขใช่มะ กูไม่แน่ใจ - -

>>775 ว้ายยยยยย ท่านอิมาริ ไปบอกจะซื้อแหวนให้เขาต่อหน้าท่านพี่ จะกลับบ้านแบบมีชีวิตอยู่ได้รึเปล่าคะ
แต่ถ้าอิมาริแสดงให้เห็นว่าจริงจังไม่ทำเป็นเล่นกับเรย์กะ ท่านพี่น่าจะยอมๆมั้ง มั้งนะ มั้งงงงงง

อยากอ่านรูทค้ำคอร์บ้าง/ปิดหน้า ท่านพี่xท่านเรย์กะ แบบตอนอ่านแรกๆนี่เรือท่านพี่เลยแต่หลังๆท่านพี่ไม่ค่อยออกง่ะ เศร้าจายยย555555555

ที่ท่านอิมาริโดนแทง นั่นอาจจะเพราะกำลังเคลียร์​รักเก่าๆออกไปให้พ้นทาง เพื่อจะได้เดินหน้าจีบเรย์กะซินะคะ

>>775 ตอนนี้แบบท่านอิมาริกับเรย์กะคุยกันมุ้งมิ้ง ท่านอิมาริก็หยอดเอาหยอดเอา แต่มีบอกจะให้แหวนกูเริ่มคิดหรือท่านอิมาริจริงจังแล้ว? กรี๊ดดก

>>778 จริงงงงงงงง ตอนแรกๆนี่คือโดนล่มเรือ หักธงไปหลายคนมาก ทีเพียงท่านพี่เนี่ยแหละที่เป็นโอเอซิสทางใจ แต่เสียดายน่าจะอายุใกล้กันกว่านี้หน่อย อยากเห็นตอนไปเรียนด้วยกันมากกก

>>776 ถูกแล้ว ประมาณนั้นแหละมึง

>>780 กูก็อยากให้อิมาริคิดจริงจังนะ แต่อ่านแล้วกูว่าเอนไปทางแกล้งท่านพี่ที่นั่งฟังอยู่ กับความเป็น natural playboy มากกว่า5555

เรือท่านเรย์กะกับท่านอิมารินี่ถ้าเป็นช่วงท่านเรย์กะสักสามสิบ หญิงเก่งรอง CEO คิโชวอินกรุ๊ป สาวใหญ่พราวสเน่ห์ คู่กับ ท่านอิมาริ เพล์บอยหนุ่มใหญ่อายุขึ้นเลขสี่ท่านประธานบริษัท ท่าทางจะเป็นอีกอารมณ์นึงเลยเนอะ

คาบุรากิแต่งงานลูกสองไปละ ยูกิโนะคุงเป็นหนุ่มน้อยหน้ามนเหลี่ยมแพรวพราวเป็นคู่ควงท่านเรย์กะออกงานบ่อยๆคอยขัดแข้งขัดขาตาลุง
หาที่ลงให้เอ็นโจไม่ได้
ตอนสามสิบท่านพี่คงไม่หวงแล้วว่ะ ถถถ

>>784 อ่า กูนึกออกละ ท่านเอ็นโจแต่งงานไปกับคุณยุยโกะตั้งแต่เรียนจบหมาดๆ ตอนนี้ชีวิตแต่งงานระหองระแหง อยู่ระหว่างแยกกันอยู่มาปีนึง ดราม่าาาาา

พูดถึงยุยโกะแล้ว พวกมึงคิดว่า คาซึรางิ(ตาไก่โง่) นี่จริงๆมันเป็นคนที่เลวไหม?

>>786 กูว่าเป็นเด็กผู้ชายคนนึงที่น่าสงสารอ่ะนะ โดนปั่นหัวน่าจะโดนเป่าหูมาเยอะ มองเรย์กะแย่ๆมาแต่แรกแล้วอ่ะนะ คล้ายๆนายตัวสำรองแหละ แต่นายตัวสำรองคุณธรรมในใจเยอะ ออร่าความหล่อความนดี ความพระเอกมันต่างกัน 55555

>>786 ไม่น่าจะเลวหรอก เป็นแค่พวกลูกกระจ๊อกน่ะ น่าจะแค่อารมณ์เหมือนพวกแก๊งค์ท่านเรย์กะ เซอะไรซักอย่างกับคิอะไรซักอย่าง คอยปกป้องงี้แต่พอทำก็เลยทำให้ดูน่ารำคาญบวกกับนายนั่นมีอิทธิพลน้อย

>>786 กูว่ามันหน้ามืดตามัว หลงผิด แบบสมองมีแต่ฟองน้ำอ่ะ เห็นแต่ด้านดี ๆ (ที่นางแอ๊บโชว์?)แล้วก็เทิดทูนบูชา

>>788 เซริกะกับคิคุโนะ
สงสารมันอยากให้ตาสว่างแล้วย้ายมาฝั่งท่านเรย์กะ

>>786 ไม่อะ กูว่าเหมือนคนโดนหลอกใช้ และรู้ทั้งรู้ก็เต็มใจให้หลอกด้วย
ตาไก่โง่หลงรักยุยโกะมานานแล้ว แต่รู้ว่าตัวเองไม่คู่ควรเลยเจียมตัว คงมาแนวความสุขของเธอคือความสุขของผม ถ้าเธอมีความสุขที่อยู่กับคุณเอ็นโจ ผมก็จะคอยช่วยคอยสนับสนุน คุณเอ็นโจรู้สึกจะสนใจยัยนั่นมากกว่า ทำให้คุณยุยโกะไม่มีความสุข ยัยหัวสว่านก็คือศัตรูของคุณยุยโกะสินะ ต้องไปกำจัดไว้ก่อน (แต่ทำไม่สำเร็จว่ะ)

>>787 อย่าเปรียบเทียบกับท่านอาริมะกูวว ท่านอาริมะกูเป็นคนปกติที่สุดในเรื่องนะมึง5555555555

>>792 เป็นคนปกติ ในเรื่องที่ไม่มีใครปกตินี่แปลกที่สุดเลยนะมึง ถถถถถถถถถถถถถ

>>742-743 ต่อ
รักลวงป่วนใจ
--------------------------------------------------------------------
ฉันคิดว่าคงไม่มีใครที่โรงเรียนรู้ว่าฉันกับนายตัวสำรองเป็นแฟนกันจนกระทั่งเมื่อตอนเช้า

ริรินะเดินเข้าไปหานายตัวสำรองที่ยืนอยู่กลางผู้คนนับร้อยและพูดว่า

"รุ่นพี่เป็นแฟนเรย์กะสินะ ต่อไปนี้ฝากยัยนั่นด้วยล่ะ "

ริรินะ!!!! รู้ตัวไหมทำอะไรลงไป แล้วไปรู้มาจากไหนกัน?

ข่าวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วจนตอนนี้ทั่วทั้งซุยรันก็ได้รู้กันหมดแล้วว่าฉันคบกับนายตัวสำรองอยู่

ทำไงดีถ้าบอกไปว่าไม่ได้คบกันแล้วเรื่องไปถึงครอบครัวล่ะ แบบนั้นไม่เอานะอุตส่ารอดมาได้ทั้งที

"คิโชวอิน "

ฉันหันไปตามเสียงเรียกก็พบว่ามีคาบุรากิยืนอยู่กับวาคาบะจัง

"มาคุยกันหน่อยสิ "

จากนั้นฉันก็เดินไปหาพวกเขา

"เรื่องนั้นมันยังไงกัน เป็นความจริงเหรอ? "

ทำไงดีล่ะหรือจะบอกความจริงไปดี ใช่สิก่อนหน้านี้ฉันช่วยเขาเรื่องวาคาบะจังไว้มากแค่ขอให้ช่วยนิดหน่อยคงไม่เป็นอะไรหรอกนะ

"เรื่องนั้น....ไปคุยกันที่อื่นเถอะค่ะ "

จากนั้นฉันก็พาคาบุรากิกับวาคาบะตังไปที่ลับตาคน แล้วก็ส่งเมลเรียกนายตัวสำรองมาด้วย

ไม่นานนายตัวสำรองก็เดินมาถึง

"มีอะไรเหรอที่บอกว่าเรื่องด่วนน่ะ "

" ก็.. "

ฉันกำลังจะพูดแต่ก็ถูฏคาบุรากิขัดไว้ซะก่อน

"เรื่องมันเป็นมายังไง "

"เรื่องอะไรล่ะ "

"ไม่ต้องมาเนียน...ก็เรื่องนายกับยัยนี่ไง "

"ความจริงแล้ว.... "

จากนั้นฉันก็เริ่มเล่าเรื่องที่ต้องให้นายตัวสำรองมาแกล้งเป็นแฟนให้คาบุรากิกับวาคาบะจังฟัง

"อืม...อย่างนี้เองเหรอ "

คาบุรากิพยักหน้าอย่างเข้าใจ

"ไม่ต้องห่วงนะค่ะคุณคิโชวอินฉันจะไม่บอกใครแน่นอนค่ะ "

วาคาบะจังพูดพร้อมชูกำปั้นขึ้นมา

"ขอโทษทีทำให้ลำบากใจนะค่ะมิซึซากิคุง "

รู้สึกผิดจริงๆนั่นแหล่ะที่ต้องทำให้นายตัวสำรองมาลำบากขนาดนี้ เพราะยัยริรินะคนเดียวเลย!

รู้งี้ก็น่าจะตกลงไปดูตัวแล้วปฏิเสธซะให้สิ้นเรื่องไปไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะมาไหลขนาดนี้ได้

"ไม่เป็นอะไรหรอกก็ตัดสินใจช่วยไปแล้วนี่ก็ต้องไปให้สุดสิ "

"มิซิซากิคุง... "

ในตอนนั้นฉันก็ใจเต้นแรงขึ้นมา แล้วความรู้สึกอันซับซ้อนก็เกิดขึ้นกับฉัน

แล้วจากนี้จะเอายังไงล่ะพวกนายไม่สามารถแกล้งคบกันแบบนี้ไปได้ตลอดหรอกนะ

ฉันชะงักทันทีเมื่อได้ยินคำพุดของคาบุรากิ ถ้าจะให้ออกมาประกาศว่าแค่แกล้งคบกันเฉยๆคงถูกที่บ้านดุแน่เลยและก็ต้องถูกจับดูตัวแน่นอน

"เรื่องนั้นฉันคิดไว้แล้วล่ะ "

นายตัวสำรองพูด

"ฉันคิดว่าจะให้เหตุผลที่หลังจากที่เข้ามหาลัยก็ต้องห่างกันเลยไม่สามารถไปด้วยกันได้ "

"ยอดไปเลยค่ะมิซิซากิคุง! "

นั่นสินะคาดไม่ถึงเลยล่ะ หากทำแบบนี้แล้วคงดูเหมือนกว่าพวกเราคบกันจริงๆตั้งแต่แรกแล้วสินะ

"อ่ะ! ถึงเวลาเรียนแล้วค่ะ

วาคาบะจังพูดอย่างลนลาน

"นั่นสิถ้าไม่รีบจะสายเอา งั้นพวกเราไปก่อนนะ "

จากนั้นคาบุรากิก็เดินจูงมือวาคาบะจากไป จูงมือกันด้วยล่ะ โรแมนติกจังเลยนะค่ะ

"พวกเราเองก็ไปกันเถอะ "

นายตัวสำรองพูดและเดินตามทั้งคาบุรากิกับวาคาบะจังไป ฉันเองก็ไม่รอช้าเลยรีบเดินไปด้วยเพราะกลัวว่าจะสายเอา

เมื่อวันก่อนท่านแม่พูดกับฉันว่า

"ไปเดทกับคุณมิซึซากิรึยังค่ะ "

ในตอนนั้นชาที่กำลังดื่มอยู่แทบพุ่งออกจากปากเลยล่ะค่ะ

ในตอนนั้นฉันพยายามทำให้มันแนบเนียนข้าไว้จึงพลั้งปากโกหกไปว่า

"กำลังจะไปวันอาทิตย์นี้แหล่ะค่ะ "

ท่านแม่ที่ได้ยินแบบนั้นก็ดีใจอย่างเห็นได้ชัด แย่ล่ะสิ...หากหลังจากบอกว่าเลิกกันแล้วท่านแม่จะเป็นยังไงนะ? ดูเหมือนว่าจะถูกใจนายตัวสำรองมาซะด้วย

จากนั้นฉันก็เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้นายตัวสำรองฟัง ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาพวกเราได้คุยกันทุกวันไม่ว่าจะเรื่องชีวิตประจำวันหรืออะไรต่างๆ เหมือนคู่รักกันจริงๆเลยนะ...

"งั้นก็ไปจริงๆเลยสิ "

"ทำไมเหรอค่ะ ไม่เห็นต้องไปจริงๆเลยแค่ฉันไม่อยู่บ้านวันอาทิตย์ก็พอแล้วนี่ค่ะ "

"ก็ทาคามิจิชวนน่ะสิเธอบอกว่ากำลังจะไปเดทกับคาบุรากิพอดีด้วย "

ฉันคิดอยู่พักหนึ่ง เอาไงดีน้าจะไปดีรึเปล่า ยังไงก็ว่าอยู่แล้วนี่นา

"โอเคค่ะ "

...................

และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ฉันต้องมาเดทกับนายตัวสำรองจริงๆค่ะ

ตอนแรกท่านแม่จะให้คนขับรถพามาส่งแต่ฉันเลือกที่จนั่งรถไปมาเองเพราะไม่อยากสะดุดตาค่ะ

และเมื่อไปถึงที่นัดหมายก็เห็นทั้ง3คนยืนรอยู่ นี่ฉันมาคนสุดท้ายเหรออุตส่าห์มาถึงก่อนตั้ง10นาทีเชียว

"อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน "

"มาช้านะ "

อะไรของนายยะคาบุรากิพวกนายมาเร็วไปต่างหากล่ะ!

"อย่าพูดแบบนั้นสิมาซายะคุงพวกเรามาเร็วเองไม่ใช่เหรอ

นั่นสิวาคาบะจังพูดอีกก็ถูกอีก

"งั้นก็ไปกันได้แล้วล่ะ "

นายตัวสำรองพูดและเดินนำไป ที่แรกที่พวกเราไปก็คือร้านยากิโซบะล่ะ!

ร้านนี้เป็นร้านที่วาคาบะจังมาทานบ่อยๆ เจ้าตัวบอกเองเลยว่าเป็นร้านที่อร่อยที่สุดในญี่ปุ่นเลยล่ะ

ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอกนะแต่พอกินจริงแล้วๆมันหยุดไม่ได้เลยล่ะค่ะ

"คิโชวอินนี่คล่องจังเลยนะทั้งที่เป็นลูกคุณหนูแท้ๆผิดคาดเลยนะ

นายตัวสำรองที่นั่งอยู่ข้างพูดขึ้น

"ก็เคยกินน่ะค่ะ

จิรงๆแล้วในชาติก่อนฉันกินออกจะบ่อยน่ะนะแต่คงบอกไปแบบนั้นไม่ได้

"นี่ฉันมีความคิดดีๆแล้วล่ะ "

คาบุรากิโพล่งขึ้น

ทำไมไม่ถ่ายรูปตอนเธอเดทไปให้พ่อกับแม่ดูเลยล่ะ แบบนั้นจะได้ดูสมจริงขึ้นไง

"อ้ะ!จริงด้วยค่ะ "

แหมๆ นายก็คิดอะไรดีๆเป็นเหมือนกันนะเนี้ย

เมื่อทานเสร็จเรียบร้อยก็เดินไปดูหนังต่อ

ตอนนั้นจู่ๆก็มีคนวิ่งมาจากไนไม่รู้มากระแทกฉันจนเซไปและกำลังจะล้มลง

"เรย์กะ! "

นายตัวสำรองคว้าแขนฉันเอาไว้ทัน รอดหวุดหวิดเลยค่ะ

"ไม่เป็นอะไรนะ "

"คะ..ค่ะ ขอคุณนะมิซึซากิคุง "

เอ๋..เดี๋ยวนะเมื่อกี้เขาเรียกฉันว่าเรย์กะเหรอ?

"คุณคิโชวอินเป็นอะไรเหรอค่ะน่าแดงเชียว "

"มะ ไม่เป็นไรค่ะแค่ร้อoนิดหน่อยค่ะ "

หนังที่ดูนั้นไม่ใช่หนังรักแบบการเดททั่วไป แต่มันคือหนังผี!

คาบุรากิ!! เลือกหนังอะไรของนายยะจองหนังไม่ปรึกษาใครเลยสินะใครมันบ้าดูหนังผีตอนเดทเล่า

จากนั้นพวกเราก็ไปเดินเล่นกันต่อ ตอนนี้ฉันกับนายตัวสำรองกำลังรอคาบุรากิกับวาคาบะจังที่กำลังถ่ายรูปอยู่ในตู้อยู่ ซึ่งดูเหมือนว่าวาคาบะจังจะอยากถ่ายมากเลยล่ะ

ฉันเหลือบไปเห็นคีบตุ๊กตาที่อยู่ใกล้ก็อยากเล่นขึ้นมาทันที คิดถึงจังเลยตั้งแต่สมัยมัธยมของชาติที่แล้วก็ไม่ได้เล่นอีกเลย

"อยากได้เหรอ "

จู่ๆนายตัวสำรองก็พูดขึ้น จากนั้นก็เดินไปที่ตู้คีบตุ๊กตา

"ตัวไหนล่ะ? "

เอ๋ จะเล่นให้เหรอใจดีจังเลยนะ ไม่คิดมาก่อนว่านายจะมีอารมณ์นี้ด้วย

"ตัวนั้นค่ะ "

ฉันชี้ไปยังตุ๊กตากระต่ายสีขาว

"ตัวนั้นเหรอ ยากเหอะลองดูหน่อยแล้วกัน "

ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่นายตัวสำรองก็คีบขึ้นมาได้ในครั้งเดียว

"เอานี่ "

เขายืนตุ๊กตามาให้ฉัน

"ขะ ขอบคุณค่ะ "

ตอนนี้ฉันรู้สึกแปลกๆมากเลยค่ะ จู่ๆใจมันก็เต้นแรงขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ทำไมกันนะ...

จากนั้นคาบุรากิกับวาคาบะจังก็ออกมาจากตู้ถ่ายรูป จากนั้นพวกเราก็ไปหาอะไรทานกันต่อจนถึงเย็นและแยกย้ายกลับบ้าน......
----------------------------------------------------
พรุ่งนี้ก็น่าจะจบแล้วถ้ากาวพอ

>>794-795 ส่งพลังกาวให้ ฮึบบบ กูชอบอาริมะจังงงงง

>>794-795 ขอบคุณโม่งฟิคมากเลย นายมาเตรียมทำสถิติปิดมู้ด้วยฟิคยาวเรื่องเดียวเลย นี่มันน่าจะเดทในฝันท่านเรย์กะชัดๆ ขาดก็แต่ซ้อนจักรยานในชุดเครื่องแบบ

>>797 ซ้อนจักรยาน...มันผิดกฎหมายนะ ในญี่ปุ่น แถมถ้ามีคนในซุยรันเห็นเดี๋ยวได้งานเข้าแบบวาคาบะอีก///นี้มันฟิคกุจะจริงจังไปไหนนนน

>>794-795 คำผิดเยอะไปหน่อยแค่โอเคฮ่ะ อาริมะทำดีย์ เอ็นโจหายไปเลย จริงๆนายเป็นคู่นัดดูตัวตอนแรกใช่มั้ย โดดผาไปแล้วเหรอ 5555

>>797 แต่ๆๆ ซ้อนท้ายจักรยาน​มันผิดกฎหมาย​นะ 555555

>>794-795 รับพลังกาวไปซะ! ย่าาาาาาห์~~~!!ว่าแต่ใกล้ได้เวลาโหวตชื่อมู้ใหม่แล้วใช่ไหม??

>>798 & >>797 ความรู้ใหม่เลยนะเนี่ย ฝันสลายเลย กำลังนึกถึงพวกมังงะ อนิเมะมุ้งมิ้งที่มีฉากซ้อนจักรยาน
ยังงี้ก็จะไม่มีฉาก "จับเอวผมไว้ก็ได้นะครับ" สิ T^T

กระทู้ไหลเร็วมากค่ะ
#สายทุกเรือขอแค่ไม่คาน
กำลังใจจดจ่อกับฟิคเกอิชา เนื้อหาเจ้มจ้น จะดาร์กก็ดาร์กให้สุด แล้วหยุดที่เรย์กะซามะเป็นควีน-----
อยากเห็นค้ำคอร์ของพี่น้อง กับ รูทของเด็กกินผู้ใหญ่(ยูกิโนะคุง) แต่สายนายตัวสำรองก็ไม่เลวนะคะ ///-///)

เชี่ยกุเริ่มเมากาวฟิคกับอฟชแล้วว่ะ อะไรเป็นอะไรวะ ถถถถถ

พลังกาวจงสถิตแด่ท่าน(และเหล่าโม่ง)

คิดถึงฟิคโอเมก้า โม่งคะะะะะะ อยากเห็นเอ็นโจวฮีท แล้วอยู่กับเรย์กะสองต่อสอง----- #กาวดีกาวในกระทู้ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ
ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด

>>803 มีใครบ้างในกระทู้ที่ไม่เมากาว

>>805 บางคนก็ไม่ค่อยชอบเรื่องนี้กันอยากให้เรื่องซาๆอะมึง

>>805 กุ >>807 เองนะ เรื่องนี้ที่ว่าคือ เรื่องที่จะเอาจักรวาลโอเมก้าเวิร์สมาใช้อะ ไม่ใช่ฟิคโอเมก้าอันนั้นมันไม่ดีนะ (เรื่องนั้นกุว่าตลกดี)

กรี๊ด ๆ ๆ รัชทายาทททททท โอ๊ยดีมาก ฮือ ๆ ระยะหลัง ๆ นี้กูเจาะเรือเอ็นโจของตัวเองบ่อยมาก เจอแบบนี้กูแทบจะสละเรือ ไม่นะ TT

มึง... 800แล้วเหรอ.... เพิ่งตั้งวันที่9เองนะ...

>>808 อ่อ โอเคค่ะ เข้าใจแหล่ว เอาจักรวาลโอเมก้าเวิร์สมาใช้การแต่งให้มันฮามันยากพอดูเลยค่ะ 5555555
>>803 ตอนนี้เอาฟิคไปปนกับ อฟช เรียบร้อยแล้ว 555

ช่วยๆกันปั่นสร้างสถิติ
ยังมีเรือใครที่ไม่ได้ต่ออีกมั้ย อิวามูโระคุงมั้ย ถถถ

800 แล้วเหรอ​เนี่ย​ เสนอชื่อ​กระทู้​หน้า​กัน​ด้วย​น้า

>>812 เรืออิวามูโระ? มึงเอาจริงหรอ? ก็ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะ

//ยกมือขอ (เปิด) เสนอชื่อ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : โรงน้ำ(กัญ)ชาหรรษาแห่งซุยรันบนเรือก๊าวใจความไวแสงสู่มิติที่ 8

ไหนพวกมึงบอกวันหยุดนี่วันพักผ่อน ทำไมมัน 800 ไวกันจังวะ

>>813 วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการลอบจมเรือรบหลวงของท่านจอมมารลำที่ 8

กูล้อเล่นอย่าเอาไปตั้งจริงนะเว้ย 555

>>815 ชื่อโคตรก๊าว กุชอบ

>>817 วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับลูกเรือหนอนบ่อนไส้ของท่านจอมมารลำที่ 8 //โอ๊ย อย่าตีกู
กูล้อเล่น อย่าเอาไปตั้งหรือเอาไปโหวตเลยนะ 5555555555555555

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน

>>812 ซึรุฮานะมั้ย "ที่ฉันทำไปทั้งหมด​ก็เพื่อให้ท่านสังเกตเห็นฉันในสายตาบ้างสักครั้ง​ แม้จะโดนย่ำยีฉันก็ยินดี​ค่ะ ท่านคิโชวอิน" //เปิดเพลง​ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน

หรือดิเท หลังอกหักจากซากุระ "ที่ผ่านมา​ใครๆก็เมินการเล่นไวโอลิน​ของผม มีแค่คิโชวอินคุงนั่นล่ะ ที่ยอมฟังซีดีที่ผมให้ เธอคือมิวส์ของผมเลย! "

ตอนนี้สั้นๆนะ
รูทนายตัวสำรองค่า (ขี้เกียจตั้งชื่อ ขอบคุณที่ตั้งให้นะมึง55555)
---------------------------------------------
ตอนมัธยมต้นผมถูกท่านแม่บังคับให้มาสอบเข้าที่ซุยรัน แน่นอนว่าผมก็สอบเข้าได้อย่างสบายๆ แต่พอได้มาเรียนจึงได้พบกับการแบ่งแยกกลุ่มระหว่างเด็กนักเรียนนอกกับเด็กที่เรียนมาตั้งแต่ชั้นประถม รวมทั้งกลุ่มคนที่เรียกว่า Pivoine ที่มีสิทธิพิเศษมากกว่านักเรียนคนอื่น

ใน Pivoine นั้นมีนักเรียนสามคนที่โด่งดังเอามากๆ คนแรกคือคาบุรากิ มาซายะ ลูกชายคนเดียวของตะกูลคาบุรากิ ว่าที่ผู้นำตระกูลคนต่อไป คนที่สองคือเอ็นโจ ชูซิเกะ เพื่อนสนิทของคาบุรากิ สองคนนี้มักจะดึงดูดพวกผู้หญิงเข้าหาตัวเองเสมอ แต่ดีที่เป็นพวกไม่สนใจใคร เลยไม่เกิดปัญหาอะไร

แต่คนที่น่าจะเป็นปัญหาที่สุดคือคนที่สาม คิโชวอิน เรย์กะ ลูกสาวของประธานคิโชวอิน เป็นผู้หญิงที่มีอิทธิพลที่สุดในซุยรัน

ผมมักเห็นเธอเป็นกรรมการห้องตลอด ทั้งๆที่ปกติ Pivoine ไม่เคยเข้าร่วมทำอะไรแบบนี้ ผมเดาความคิดของเธอไม่ออกเลยจริงๆ แต่ถ้าไม่สร้างปัญหาอะไรผมก็พอจะทำเป็นมองไม่เห็นความผิดปกตินี้

แต่ในที่สุดปัญหาก็เกิดขึ้นจริงถึงจะไม่ได้เกิดจากคิโชวอินเองและเธอเป็นคนทำให้ปัญหาที่ซึรุฮานะก่อจบลง แต่ในฐานะที่เป็นประธานนักเรียน วิธีการที่เธอใช้มันเลวร้ายมาก และเพราะเธอกำจัดอิทธิพลของกลุ่มซึรุฮานะได้ อิทธิพลของกลุ่มคิโชวอินจึงเพิ่มมากขึ้น จนเรียกได้ว่าไม่มีใครสามารถต่อกรได้

...นี่มันชักเกินไปแล้วนะ คิโชวอิน

และเมื่อขึ้นมัธยมปลาย รุ่นพี่โทโมเอะ ประธานสถานักเรียนก็เรียกผมมาคุยว่าอยากให้เป็นสภานักเรียน แต่เขากลับเรียกคนอีกคนมาด้วย

คนนั้นคือ คิโชวอิน เรย์กะ ตอนที่ผมเห็นคิโชวอินเดินเข้ามาผมนึกว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่กลับกลายเป็นเธอโดนเรียกมาซะอย่างนั้น

นี่คิดอะไรของคุณน่ะ รุ่นพี่โทโมเอะ

พอเห็นหน้าเธอผมก็นึกถึงตอนที่เธอจัดการกับซึรุฮานะ จนต้องเบือนหน้าหนีไม่อยากมองเลยล่ะ แต่พอรุ่นพี่โทรโมเอะบอกจะให้เราเป็นกรรมการสภานักเรียนในปีหน้า ผมก็สับสนขึ้นมา

...หรือว่า Pivoine จะยึดสภานักเรียนแล้วงั้นหรอ แล้วผมเคยได้ยินว่าแฟนของรุ่นพี่โทโมเอะเป็น Pivoineด้วย

แต่ยังดีที่คิโชวอินปฏิเสธไป หลังจากนี้ผมต้องระวังไม่ให้อิทธิพลของ Pivoine มากเกินกว่าที่สภาจะควบคุมได้แล้วสินะ และคนที่ต้องระวังมาที่สุดก็คือคิโชวอิน เรย์กะคนนี้

ผมคอยระแวงคิโชวอิน บางทีก็ไปสอบถามนักเรียนที่เหมือนจะโดนคิโชวอินใช้งาน แต่คนพวกนั้นมักบอกว่าคิโชวอินไม่ใช่คนไม่ดีอย่างที่ผมคิด บางคนก็บอกว่าคิโชวอินเป็นคนตลก แต่ก็มีบางคนที่กลัวคิโชวอินเพราะคาซามิกับอิมามุระที่คอยเรียกคนไปตักเตือนเป้นบางครั้ง

ตกลงมันยังไงกันแน่นะ

แต่พอจะขึ้นม.5 เพราะผมเป็นตัวเก็งประธานสภาคนต่อไป จึงได้พูดคุยกับรุ่นพี่โทโมเอะที่จบไปแล้วบ่อยๆ มีครั้งหนึ่งเผลอหลุดปากเรื่องระแวงคิโชวอินไป เลยโดนต่อว่ากลับมาว่าตัดสินคนอื่นข้างเดียวไม่ดี คิโชวอินที่ขยันและตั้งใจขนาดนั้น หัดมองเธอดีๆ อย่ามีอคติเพราะแค่เป็น Pivoine สิ

ผมกลับไปคิดก็รู้สึกว่าตัวเองมองอะไรบางอย่างพลาดไป มานึกดูดีๆถึงคิโชวอินมักทำอะไรแปลกประหลาดอยู่เสมอ แต่เธอก็ไม่เคยใช้อิทธิพลทำอะไรในทางที่ไม่ดี แล้วก็เป็นคนเดียวใน Pivoine ที่ดูจะเป็นกันเองกับนักเรียนนอกด้วยซ้ำ นอกจากนี้ตอนที่เธอทำหน้ากากจักรพรรดินีหลุดก็น่าตลกไม่น้อยอย่างตอนที่โดนนกอึใส่นั่นน่ะ

วันต่อมาผมก็ไปขอโทษคิโชวอิน แต่เธอดูไม่สนใจคำขอโทษของผม พอบอกว่าให้พูดอะไรก็ได้ เธอกลับบอกว่าไม่มีอะไรจะพูดทั้งๆที่ควรจะต่อว่าออกมาแท้ๆ ผมไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้เลยจริงๆ

และคงเพราะไม่เข้าใจในตัวของเธอ หรือเพราะเมื่อก่อนผมมักจะมองเธอด้วยความระแวง ตอนนี้สายตาของผมก็ยังคงมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นเสมอ

ผมตอบตัวเองไม่ได้เลยว่าทำไม

---------------------------------------------
จริงๆแล้วคนที่หัวหน้าห้องบอกว่าคอยสอดส่องเรย์กะคนนั้นก็คือท่านอาริมะล่ะค่ะ!

>>822 อันนี้คือต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3572/919 นะเผื่องง แค่นายตัวสำรองpov บ้าง555555555

>>822 เหยยยย รอเราแปปนะ เก็บสำมะโนครัวย้ายลงเรือรัชทายาทแปปปป น่ารักจัง

>>822 โมเม้นต์รัชทายาททั้งอฟช. และฟิคกาวเริ่มมาแรงขึ้นเรื่อยๆ 55555

>>805 จบแค่นั้นค่ะมึง ไม่มีต่อจ้า 55555

>>807 ตามนี้เลย

>>822 วี้ดดดด ดีงาม วันนี้วันมิซึซากิซินะ 5555

>>815 กูโหวตอันนี้

ไม่มีใครคิดจะลองต่อเรือ หัวหน้าห้อง บ้างหรือ '-')/

>>829 ได้อยู่นะ แต่คงต้องแต่งให้หัวหน้าห้องกล้าสารภาพก่อนแล้วโดนหักอกมาร้องไห้กับเรย์กะก่อน 5555

ว่าแต่ คู่หูทะลุมิติวันนี้มาไหมมม

>>829 อันนี้กูสนใจนะ อยู่ด้วยกันแล้วน่ารักฮาๆดี
แต่ทำไมตอนอิวามูโระตบแมลงบนหัวท่านเรย์กะถึงฝุดขึ้นมาในหัวกุวะ

>>817 >>819 กูชอบสองชื่อนี้5555555

ต่อจาก >>627-630 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
เห็นเอ็นโจเริ่มฐานะตกต่ำโดนด่าตลอดยังไงไม่รู้ 5555 ตอนนี้เลยพยายามเขียนมาช่วย (หรือซ้ำเติม..) นิดหน่อยล่ะกันนะคะ
ป.ล. เราเรือคาบุรากิจริงๆนะคะ 5555
..............…….....
หลังจากเหตุการณ์ที่ร้านคาเฟ่ ฉันก็เดินหนีความจริงออกมา ไม่ได้ซื้อคุกกี้ไปให้คาบุรากิด้วย จะยังไงหมอนั่นก็ได้อยู่กับวาคาบะจังตามที่ต้องการแล้วนี่นา คงไม่จำเป็นต้องซื้อคุกกี้ไปให้อีก

เพื่อนๆฉันถามอย่างตื่นเต้นว่าฉันจะเลือกใคร ฉันเลยยืนยันว่าไม่เลือกใครทั้งนั้นแหละค่ะ ทุกอย่างทุกคนคิดไปเองทั้งหมด

ฉันไม่มีอารมณ์เดินงานต่อยังไงไม่รู้ เลยขอตัวแยกจากกลุ่มเพื่อนๆ แล้วว่าจะกลับไปที่ห้องคนเดียว ไปนั่งเฝ้าเทียนเฉยๆดีกว่า

จริงๆฉันก็เคยตกลงกับคาบุรากิไปว่าอย่าทำตัวสนิทกันมากที่โรงเรียน แต่ว่าฉันเองนี่แหละค่ะทำพังตลอด ไม่ว่าจะเป็นงานกีฬาสี คุยกันบ่อยๆในที่สาธารณะ นั่งกินข้าวด้วยกัน หรือการที่เขามาช่วยฉันจากเอ็นโจ ตอนนี้จะแก้ตัวอะไรก็ลำบาก

ฉันในสายตาคนทั้งโรงเรียน คือ ผู้หญิงมีอำนาจที่ชอบคาบุรากิ และกลั่นแกล้งทุกคนที่มาเข้าใกล้ หรือใครก็ตามที่คาบุรากิไปยุ่งด้วยหรือสนิทสนมมากเกินไป วาคาบะจังก็เป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งที่เรย์กะเกลียดและกลั่นแกล้งประจำล่ะนะคะ ต่อให้ตอนนี้ฉันสูญเสียความทรงจำก็จริง แต่ว่าการเปลี่ยนแปลงกะทันหันแบบนี้ เป็นใครก็อาจจะงง เพราะคนที่เปลี่ยนไม่ใช่แค่ฉัน คาบุรากิเองก็เปลี่ยนมาด้วยทั้งๆที่ไม่เสียความทรงจำ ตอนนี้ข่าวลือแปลกๆกระจายไปหมดแล้วค่ะ...

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีคนเข้าร้านเลยค่ะ อ้า...ปกติคนก็ไม่ได้เข้ามาซื้อเทียนแล้วอยู่นานอยู่แล้วล่ะนะคะ ต่างจากร้านคาเฟ่

ขณะที่ฉันเริ่มจะเหม่อลอยถึงอาหารเย็นก็บังเอิญเห็นเอ็นโจยืนทำลับๆล่อๆอยู่มุมมืดของอาคารเรียน ท่าทางดูไม่น่าเป็นอะไรที่ดี ว่าแต่นายไม่ต้องอยู่ทำลาเต้ที่ร้านงั้นหรอ

ไม่นานนักฉันก็ได้ยินเสียงดูน่ารำคาญหน่อยๆ

“คุณเอ็นโจไม่อยู่ร้าน ขอโทษนะครับที่พามาเสียเที่ยว”

คาซึรางิคุงไก่โง่ที่ชอบร้องกระโต๊กกระต๊ากพูดอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว ดูไม่ค่อยคุ้นตาเท่าไหร่เลยค่ะ

“เดี๋ยวเรารออีกสักพักค่อยไปหาอีกรอบก็ได้”

ผู้หญิงอีกคนตอบรับอย่างใจเย็น เป็นคนที่ผิวขาวผ่องและดวงตากลมโตหยาดเยิ้มไหวระริก ผมดำยาวประบ่าร่างอ้อนแอ้น ดูสะดุดตาจนฉันละสายตาไปจากผู้หญิงคนนั้นไม่ได้

นั่นมัน...ว่าที่คู่หมั้นของเอ็นโจงั้นหรอ

ฉันพยายามไม่สนใจอะไรผู้หญิงคนนั้นมาก แต่ว่ารู้สึกตัวอีกที เธอก็เดินมาอยู่ตรงหน้าร้านฉันแล้ว

“คุณคิโชวอิน คาดไม่ถึงเลยนะคะว่าจะได้เจอกันอีกแล้วในเวลาแบบนี้”

“งั้นหรอคะ...”

ฉันเคยเจอกับผู้หญิงคนนี้มาก่อนงั้นหรอในโลกนี้ โลกที่แล้วฉันเจอวันงานเทศกาลนี่คะ

จะว่าไป เรย์กะโลกนี้น่าจะชอบไปงานสังคมมากกว่าฉันล่ะนะคะ คงมีโอกาสเจอคนชนชั้นสูงตระกูลดังๆมาพอสมควร

ฉันกำลังช่างใจอยู่ว่าจะแสดงท่าทางแบบไหนออกไปดี ไม่รู้ว่าในโลกนี้อีกฝ่ายเป็นมิตรหรือเป็นศัตรู... และฉันไม่ค่อยอยากบอกเลยว่าเสียความทรงจำ ดูเสียเปรียบยังไงไม่รู้

แต่โชคดีที่เราไม่ได้อยู่คุยอะไรมากกว่านั้น ว่าที่คู่หมั้นของเอ็นโจก็เดินจากไปพร้อมตาไก่โง่

ฉันถอยหายใจอย่างโล่งอก

"ขนาดนั้นเลยหรอครับ"

ฉันสะดุ้ง ก่อนจะเห็นเอ็นโจหลบอยู่ที่มุมอับสายตาในห้อง นายไปทำอะไรตรงนั้นน่ะ!

"ไม่อยากเชื่อเลยนะครับว่าคุณจะกลัว"

“สำหรับคนที่แอบออกมาจากห้องเพื่อหนี ไม่มีสิทธิว่าฉันหรอกนะคะ”

เอ็นโจสะดุ้ง เห็นจอมมารมาดหลุดก็บันเทิงใจไม่เลวนะคะ หุหุ

“นึกว่าคุณจะเสียความทรงจำไปทั้งหมดซะอีกนะครับ”

“ฉันเสียความทรงจำบางส่วนค่ะ จำได้แค่รางๆเท่านั้น”

“งั้นคุณก็จำได้สินะครับว่ายุยโกะเป็นคู่หมั้นผม”

“หะ!? !” ฉันอุทานออกมา “ไม่ใช่ว่าที่คู่หมั้นหรอคะ! ! !”

ในโลกนี้ ผู้หญิงคนนั้นเป็นคู่หมั้นของเอ็นโจโดยสมบูรณ์งั้นหรอ

เอ็นโจหัวเราะพรืดออกมา

“คุณคิโชวอินจำได้จริงๆสินะครับ”

เอ๋! หมอนี่หลอกฉันเล่นงั้นหรอ ให้ตายเถอะ โลกที่แล้วก็ทำแบบนี้ สนุกนักหรือไงหะ! ! !

แต่ก็ดูคล้ายๆกับเอ็นโจในโลกก่อนอยู่เหมือนกันนะคะ ถึงจะมีผมสีทอง และก็ตามหลักจะห่างเหินเป็นศัตรูของเรย์กะ คิโชวอิน

“ว่าแต่ทำไมถึงหนีว่าที่คู่หมั้นตัวเองงั้นหรอคะ” แถมยังไร้ความรับผิดชอบสุดๆ ทิ้งสาวๆที่ต่อคิวรอลาเต้นายได้ยังไง ห้องนายจะลำบากรู้ไหม แล้วเวลาคนในห้องนั้นลำบาก วาคาบะจังก็จะถูกรองรับความโกรธไปอีก

“เรื่องนั้นคุณจำไม่ได้สินะ แต่ก็ดีแล้วล่ะ” เอ็นโจตอบยิ้มๆ ถึงไม่น่ากลัวเหมือนตอนแรกๆที่เจอก็เถอะค่ะ แต่น่าหมั่นไส้อย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ อยากจะต่อยท้องแรงๆสักครั้งจริงๆ

ฉันมองเอ็นโจที่มานั่งด้วยข้างๆ ก่อนจะถามต่อ

“ถ้าหนีทั้งที ทำไมมาที่นี่ล่ะคะ ไม่กลัวถูกตามตัวเจอหรอคะ”

“ยุยโกะไม่คิดว่าผมจะอยู่กับคุณหรอกครับ เลยเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดน่ะครับ”

นายปลอดภัย แต่ฉันไม่ปลอดภัยด้วยหรอกนะ ออร่าจอมมารในความทรงจำมันกำลังกัดกินหัวใจฉันให้มืดมนอยู่

ฉันนึกถึงเอ็นโจในโลกก่อน ถ้าเป็นเขาจะพูดอะไรแบบนี้กับฉันหรือเปล่านะ

“ว่าแต่ทำไมท่านเอ็นโจถึงคุยดีๆกับฉันหรอคะ”

ไหนๆก็ไหนหมอนี่ก็คงนั่งอยู่สักพัก ฉันเลยถือโอกาสถามตอนที่เอ็นโจท่าทางอารมณ์ดี ปกตินายไม่ได้จะยืนยันปฏิเสธฉันชัดเจนจากการที่ฉันรังแกทำร้ายผู้คนไปทั่วงั้นหรอ แถมฉันยังทำให้เขาทะเลาะกับเพื่อนสนิทเป็นพักๆด้วย ถ้าเป็นฉัน ฉันคงไม่ชอบเท่าไหร่หรอกค่ะ หรือว่าจอมมารวางแผนล้างแค้นด้วยรอยยิ้มอยู่นะคะ...

เอ็นโจทำสีหน้าแปลกๆใส่ฉัน

“คุณชอบเวลาที่ผมทะเลาะด้วยงั้นหรอ คุณเป็นสายนั้นนี่เอง...”

สายบ้าอะไรคะ! เริ่มดูดซับนิสัยคิดอะไรหลุดโลกไปเองของคาบุรากิมาหรอคะ...

“เปล่าค่ะ แค่นึกถึงตอนเจอกันครั้งแรกที่ฉันเสียความทรงจำน่ะค่ะ เลยอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคุณถึงพูดกับฉันเปลี่ยนไป”

“อ้อ ตอนนั้นคุณยืนสั่นพูดไม่ออกอย่างกับกระต่ายน้อยเลยนี่นะ”

นายนี่มันจอมมารชัดๆ จะขุดเรื่องน่าอายพรรค์นั้นออกมาทำไมมมมม ฉันกำลังพยายามลบออกจากความทรงจำอยู่ นี่นายให้ลาเต้นั่นกับฉันเพราะต้องการบอกว่าฉันเป็นแค่กระต่ายน้อยที่สู้เขาไม่ได้งั้นหรอคะ

ฉันสาปแช่งหมอนั่นในใจไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเอ็นโจเริ่มพูดขึ้นมา

“ผมเกลียดคนแบบคุณมากๆ รังแกคนอื่นเพียงเพราะอิจฉา ทำตัวสูงส่งกว่าคนอื่นทั้งๆที่ไม่มีอะไรให้ภูมิใจเลยสักอย่าง เป็นคนที่หากตกต่ำ ก็ไม่มีทางจะมีคนยื่นมือมาช่วยเหลือ” เอ็นโจพูดเรื่องโหดร้ายออกมาหน้าตาเฉย “แต่ว่าพอคุณเสียความทรงจำ นิสัยก็เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ผมเลยไม่มีความจำเป็นต้องเป็นศัตรูกับคุณนี่ครับ”

ถึงจะเป็นจอมมารก็มีเหตุมีผลเกินคาดนะคะ ค่อยสมกับเป็นตัวรองแสนดีในนิยาย KimiDolce หน่อยนะคะ

“แต่ว่าถ้าคุณกลับมาเป็นเหมือนเดิมเมื่อไหร่ ผมก็ไม่ปล่อยไว้หรอกนะครับ”

เอ็นโจตอบยิ้มๆให้ฉัน ท่าทางดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ แต่ถ้าฉันไม่ทำให้เขามีปัญหากับคาบุรากิก็น่าจะดีแล้วนะคะ

เอ็นโจอยู่กับฉันจนกระทั่งถึงเวลาเปลี่ยนคนเฝ้าเทียน

ฉันเดินๆไปอย่างไร้จุดหมาย แวะไปที่ห้องชมรมเย็บปัก ฉันรู้จักทุกคนในนั้น แต่กลับไม่มีใครที่เป็นเพื่อนกับฉันอย่างในโลกก่อน...

ตอนนี้คาบุรากิกับวาคาบะจังคงอยู่ด้วยกันที่ไหนสักแห่ง ใช้เวลาร่วมกันอย่างมีความสุข ในโลกนี้ทั้งคู่อาจจะได้รักกันจริงๆก็ได้ค่ะ ก็น่ายินดีด้วยล่ะนะคะ...

ว่าแต่แม้แต่ในโลกนี้ ฉันยังไร้คู่งั้นหรอคะ น่าหดหู่ชะมัดเลยค่ะ แต่เรย์กะก็เล่นประกาศตัวชัดเจนขนาดนั้นนี่นาว่าชอบคาบุรากิ ใครจะไปกล้ามาสารภาพรัก

ตอนนี้เรื่องรักต้องเป็นเรื่องรองค่ะ ฉันต้องช่วยตระกูลคิโชวอินให้ได้ก่อน และก็ตั้งใจเรียนด้วยค่ะ จบจากงานเทศกาลไปฉันคงต้องตั้งใจอย่างเต็มที่แล้ว ก็นะ ครั้งที่แล้วได้ตั้งที่ 5 นี่นา ไม่อยากให้อันดับตกลงไปเยอะหรอกนะคะ

ขณะที่ฉันกำลังเดินเหม่อลอยไปเรื่อยๆก็เจอกับคาบุรากิที่อยู่อีกฝั่งของทางเดิน พร้อมผู้หญิงเกาะแกะจำนวนหนึ่ง หมอนั่นหงุดหงิดไล่ผู้หญิงออกไป ก่อนจะเห็นฉันยืนงงๆอยู่ ก็เดินมาหา

“ทาคามิจิเจ็บจนเขียนหนังสือมือขวาไม่ค่อยได้แล้ว... ท่าทางจะเจ็บหนักน่าดูเลย”

คาบุรากิพูดเศร้าๆก่อนจะมีแววตามุ่งร้ายขึ้นมา งึมงำประมาณว่า “ฉันจะให้คนที่ทำร้ายทาคามิจิเสียใจกับการกระทำตัวเองไปตลอดชีวิต”

ฉันพยายามทำเป็นไม่ได้ยินประโยคอาฆาตแค้นด้านหลัง หัดพูดอะไรให้ระวังหน่อยสิคะ เดี๋ยวตำรวจสาวตัวมาถึง

แต่ว่านะ วาคาบะจังเป็นนักเรียนทุนนี่นา ถ้าใช้มือข้างที่ถนัดไม่ได้ต้องแย่แน่ๆ... ฐานะของวาคาบะจังตอนนี้ก็ค่อนข้างน่ากลัวนะคะ ผู้หญิงบางคนก็ไม่พอใจต่างแกล้งและรังแกสารพัด ผู้ชายบางคนก็อิจฉาที่คะแนนวาคาบะจังสูงกว่า

แล้วเรื่องทำขนมที่บ้านล่ะคะ ไหนจะงานพิเศษ เจ็บมือแบบนั้นจะเป็นอะไรไหมนะคะ...

ฉันรู้สึกกังวลแทนวาคาบะจังมากๆเลยค่ะ แต่นึกไม่ออกว่าควรทำยังไงดี

“ฉันจะเรียกหมอฝีมือดีที่สุดมาเชื่อมกระดูกและกล้ามเนื้ออะไรให้สมบูรณ์แบบซะหน่อย แต่ทาคามิจิก็ปฏิเสธ...”

ก็น่าปฏิเสธล่ะค่ะ! ! ! ถ้าฉันเป็นวาคาบะจังคงตื่นตกใจน่าดู ใครจะไปกล้าขอรับความช่วยเหลือระดับนั้นกันคะ

เราคุยกันอีกสักพัก คาบุรากิก็ถามขึ้นมาว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่ฉันส่งเมลล์ไปหา ฉันรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ต้องอธิบายว่าตอนนั้นสติแตกแค่ไหนกับข่าวลือบ้าๆ ตกใจกับลาเต้ที่ซ้ำรอยโลกก่อน

“กระต่ายงั้นหรอ” คาบุรากิพูดอย่างครุ่นคิด “น่ากลัวนะ... หรือว่าจริงๆแล้วชูสุเกะรู้แล้วว่าเราทะลุมิติกันมา”

“หะ?!”

คาบุรากิเชื่อมโยงซะขนาดนั้นได้ยังไง!?!

“ก็จากเรื่อง Alice in wonderland อลิซก็เดินตามกระต่ายจนทะลุมาอีกโลกหนึ่งใช่ไหมล่ะ บางทีอาจจะเป็นแบบนั้นแน่ๆ! ”

เป็นอีกครั้งที่ฉันพูดอะไรไม่ออกเลย...

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงนํ้า(กัญ)ชาซุยรันกับการก่อกบฎล่มเรือจอมมารเอ็นโจยุทธหัตถีที่8...กุเรือเอ็นโจแต่กุหมั่นเขาค่ะ555555555

>>822 อห. ทำไมช่วงนี้เรืออาริมะมาแรงจังวะ555

>>833-834 จริงๆเขียนเสร็จมาพอควรแล้ว แต่กำลังพยายามเกลี่ยให้ได้ใกล้เคียง 4000 คำต่อตอนอยู่ค่ะ (มันเกิน 4000 ต่อตอนไม่ได้) ครั้งนี้เขียนแล้วรวมได้เกือบๆ 8000 ถ้าตัดไม่ดีมันจะกลายเป็น 3 ตอน ที่มีตอนหนึ่งสั้นเกินเหตุ 5555

>>833-834 ตอนนี้ฮีลลิ่งเอ็นโจวมากค่ะ สาวกเอ็นโจวอย่างเราขอคุณสาวกคาบุรากิ เราจะเลิกก้าวร้าวทำลายเรือตัวเองชั่วคราวนะคะ //ตอกค้อนซ่อมเรือแปป

ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ ทั้งที่รู้แก่ใจว่าเรื่องนี้มันฟิคคาบุรากิ แต่กูชอบมากกกกก และกูก็รักพี่เสียดายน้อง กูอยากเก็บไว้ทุกคน รวมทั้งวาคาบะจังด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มึงแต่งดีมากอ่ะ กูประทับใจ ส่วนคาบุรากิ คามเท่ตอนที่แล้วมันสลายไปกับประโยคจบตอนนี้ของนายอีกแล้วนะ ที่นายสอบได้คะแนนสูงเรียนเก่งเพราะทักษะการมโนเชื่อมโยงของนายมนทะลุจักรวาลไปแล้วใช่ไหม 555555555555555555555555

>>833-834 โอ๊ะ ฟิคนี้เราลงเรือฮาเร็ม555555 ท่านคบรก.ก็ดูตัดใจจากวาคาบะจังไม่ได้สินะคะ ท่านเรย์กะปฏิเสธตัวเอง ท่านเอ็นโจเหมือนถอยไปคิดแผนชั่วอะไรใหม่ๆ ส่วนวาคาบะตอนนั้นสบตาเรย์กะแล้วหน้าแดงใช่มั้ยนะ ฟิคนี้ใช่มั้ยนะ//เริ่มมึน

>>839 เหมือนถอยไปคิดแผนชั่ว กุลั่นมาก 555555555555555555555

>>839 กูมือลั่นไปกดโดนโพส ฟิคนี้แหละมึงที่วาคาบะหน้าแดง

>>839 ถ้าฮาเร็มคนแต่งอย่าลืมเก็บนายตัวสำรองเข้าฮาเร็มด้วยนะะะ

>>833 เอ็นโจ รำคาญคู่หมั้นถึงกับต้องหนีไปหลบมุมเลยเหรอ โถ น่าสงสารจังนาย ชีวิตดูลำบากจังเนอะ น่าสงสารขนาดนี้เก็บเข้าฮาเร็มด้วยนะคะท่านเรย์กะ //เป่าหูคนแต่ง
วาคาบะจังก็หน้าแดงด้วยนี่ ท่าทางจะเอนเอียงมาทางท่านเรย์กะด้วยเหมือนกันนี่นะ จะทิ้งไว้ข้างนอกอากาศหนาวเดี๋ยวจะเป็นหวัด แถมตอนนี้มือเจ็บคงกินไม่ถนัด เก็บเข้าฮาเร็มด้วยค่ะ เอามาป้อนข้าวให้ //เป่าหูคนแต่ง
อาริมะยังไม่มีบท แต่ก็นะ เชื่อมั่นในศักยภาพของท่านเรย์กะว่าจะเก็บเข้าฮาเร็มได้เหมือนกัน //เป่าหูคนแต่ง

>>842 กูต้องการรรร แต่ฟิคนี้นายตัวสำรองบทน้อยเหลือเกิน มาๆๆๆ เปิดรับทุกคน //เป่าหูโม่งฟิค

>>839 ลั่นกับเอ็นโจ 555

กระทู้ช่วงนี้ท่านรัชทายาททำคะแนนรัวๆ เอ็นโจเลยต้องมากู้คะแนนบ้างสินะ 555555555555555

คาดว่าอีกไม่นานเรืออาริมะต้องขึ้นนำเรือจอมมารเป็นแน่แท้

นั่นสิ โม่งฟิคเรือเอ็นโจหายไปไหนหมด ที่มีอยู่ก็ดันเจาะรูเรือตัวเองเล่นซะงั้น มือซนกันจริงๆ 55555555555555555555

นายตัวสำรองที่เมื่อก่อนคนเหม็นขี้หน้าเพราะเข้าใจเรย์กะผิด ตอนนี้กลายเป็นเรือใหญ่เบียดเอ็นโจแล้วสินะ

>>848 กูเองโม่งฟิคเอ็นโจว กูสละเรือชั่วคราว เข้าทีมนายตัวสำรองและฮาเร็มเอะเอะเอะเอะะะะะะ

>>850 กูก็โม่งฟิคเรือเอ็นโจ เดี๋ยวกูส่งอะไรมากอบกู้เรือบ้างดีกว่า 555555555555555 วงวารจริงๆ

ช่วงนี้เรือรัชทายาทอยู่ๆก็ผุดขึ้นมาแถมแล่นฉิวมาก แต่ดีกูชอบ 5555

>>852 กูเป็นโม่งฟิคนายตัวสำรองเอง ตอนแรกกูก็เรือเอ็นโจนะ แต่พอเห็นอาริมะหล่อมากกูเลยย้ายเรือ5555555555555555

กุปลื้มจัง อยู่เรือตัวสำรอง(และอื่นๆ)ตอนฝันถึงพ่อบ้านอาริมะ ตอนนั้นเรือยังไม่ใหญ่มาก
แต่ตอนนี้บอกได้เลยพันธมิตรเพียบ แต่ในฝันเป็นลางไงไม่รู้ถถถถ หวังว่าอ.ฮิโยโกะจะไม่ล่มเรือนะ...
ไม่รุ้สปอยรึเปล่า...
.
.
.
.
.
.
.
ได้ข่าวว่านายตัวสำรองสนิทกับวาคาบะ วาคาบะดูชอบนายตัวสำรองมากกว่าคาบุรากิ ใครดำนำแล้วมาเฉลยหน่อยว่าจริงไหม
วาคาบะเสน่ห์แรงจริงๆ ก็นางเอกมังงะนี่เนอะ แต่ท่านเรย์กะคะ ตอนนี้ท่านเป็นนางเอกนะคะช่วยปักธงบ้างซี่!!

>>853 ท่านเอ็นโจวอย่าร้องนะคะ โอ๋5555

>>855 ประเด็นคืออาริมะหล่อกว่าเอ็นโจด้วยนะคะมึงงง

>>856 จริงๆมันก็แค่แฟนอาร์ตนะรูปนั้น ถถถถถ
แต่กูก็แอบคิดว่าหล่อกว่านะ เพราะในมังงะคิมิดอลบรรยายว่าเอ็นโจเป็นที่นิยมที่สุด เหมือนเจ้าชาย
แต่ว่าในมังงะบทของนายตัวสำรองก็คือ พระรอง บทของเอ็นโจคือ เพื่อนพระเอก
อาจจะมีโอกาสที่ตัวสำรองหล่อกว่าเอ็นโจก็ได้นะ เพราะมังงะโชโจทั่วไปพวกพระเอกพระรองก็น่าจะวาดให้หล่อกว่าบทเพื่อนตัวเอกอยู่แล้ว (ถึงบางเรื่องมันจะหล่อจนน่าเสียดายก็เถอะ)
แต่ว่าเรย์กะก็ถึงกับชมหน้าเอ็นโจเลยนะ(ในความคิดไม่ได้ไปชมเจ้าตัวเอ็นโจจริง)
เรายังทำข้อมูลไม่ถึงตอนอาริมะมีบทเลยไม่รู้ว่าเรย์กะบรรยายหน้าตาอาริมะว่าหล่อไหม

>>857 ทำไมกูกลับคิดว่าทั้งคาบุรากิ เอ็นโจ อาริมะหน้าตาเหมือนกัน แต่เอาสีผมมาแยกตัวละครเพื่อไม่ให้คนอ่านสับสนวะ แบบมังงะโชโจบางเรื่องอะ ถ้าไม่ติดสกรีนหรือถมดำนี่มันคนคนเดียวกันชัดๆ 555555555555555555555555

>>857 ก็รู้นะว่าแฟนอาร์ตแต่เผลอย้ายเรือไปแล้ว5555555555555555
>>858 โถมึง ไม่หรอกมั้งงง หรือจริงว่ะ มีผมสามสีด้วยนิ ดำ เงิน ทอง5555555

>>854 ถ้าอย่างนั้นก็เหมาทั้งนายตัวสำรองทั้งวาคาบะไปเลยสิคะท่านเรย์กะ.... แค่กๆๆ ไม่นะอย่าตีเรา /เผ่น
>>858 นึกถึงเรื่องโนซากิคุงเลย พระเอกเป็นนังวาดมังงะโชโจ ถ้าไม่เอาคนรอบตัวมาเป็นไอเดียในการวาดจะวาดตัวละครชายหน้าเหมือนกันหมด 5555

>>858 แย่วะ 55555555555555555 แต่มันลำบากนะ การวาดตัวละครให้ดูต่างกันกับวาดตัวเดียวกันซ้ำเนี่ย ต้องเป็นคนที่มีฝีมือหน่อยนึง ในกรณีที่ต้องศึกษาเรื่องการแบ่งช่องใส่คำพูดวางพลอตให้โดนใจนี่ ยิ่งแบ่งเวลามาฝึกวาดตัวละครยาก เอิ่ม พอเถอะเดียวยาว
>>859 เรานี่ย้ายเรือด้วยกาวฝันเลยค่ะ 55555
>>860 เมื่อกี้เพิ่งอ่านโนซากิเล่ม1ไป 55555 อยากให้คนเขียนเรื่องนี้มาเขียนมังงะท่านเรย์กะจัง แต่รู้สึกว่าจากนิยายแล้วน่าจะเอาไปทำเป็นมังงะยากอยู่

ว่าแต่ทำไม โลกนี้ถึงต่างกับโลกในมังงะคิมิดอลนะ?
ตอนแรกก็นึกว่าคาบุรากิเปลี่ยนไปเพราะเรย์กะไม่เหมือนเดิม แต่ผมดำเหมือนเดิม
แต่ปรากฏว่าวาคาบะก็เปลี่ยนด้วย เปลี่ยนมาตั้งแต่ก่อนเข้าร.ร.แล้วด้วย
ที่เหมือนเดิมน่าจะ เอ็นโจคือยิ้มๆแต่แอบโหด อาริมะก็ไม่น่าเปลี่ยน แค่ทั้งสองคนเปลี่ยนมาผมสีดำ

ที่เปลี่ยนไปเพราะอะไร หรือว่ามันไม่ใช่โชโจมังงะแล้ว หรือเพราะ butterfly effect จากตัวเรย์กะเลยส่งผลไปถึง
เป็นไปได้ไหมว่ามีคนอื่นนอกจากเรย์กะกลับชาติมาเกิด?

ไม่ใช่ว่าผลสุดท้ายคือทุกคนต่างกลับชาติมาเกิด แล้วเฉลยเป็นตัวทดลองในการวิจัยของนักวิทยาศาตร์
แล้วจะวิจัยโดยใช้เรื่องโชโจมังงะทำไมวะ ไม่งั้นก็ชาติก่อนของเรย์กะไม่มีจริงเป็นแค่ความฝันที่เรย์กะคิดขึ้นเอง
แต่ถ้าเรย์กะคิดขึ้นเองจะรู้ถึงข้อมูลในอนาคตได้ยังไง งั้นก็ย้อนกลับไปที่งานวิจัย ว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของการทดลองวิทยาศาตร์?!

อืม กุว่ากุควรไปนอนนะ คงจะกาวหนักมากเกินไปแล้ว 5555555

>>861 กูว่าที่เรย์กะเปลี่ยนมันส่งผลหมดนะ ถือเรื่องแค่เล็กน้อยเปลี่ยนไปจากเดิมอนาคตก็เปลี่ยนได้เป็นพันแบบแล้วมึง ยิ่งคาบุรากินี่ค่อนข้างชัด คือจักรพรรดิในการ์ตูนน่าจะปรับปรุงตัวเองตอนยูริเอะโกรธ เลยสร้างภาพลักษณ์ใหม่ได้ แต่อบนี้ดันส่งเรย์กะไปเป็นสปาย แล้วเรย์กะก็ช่วยแนะนำวิธีง้อน่ารักๆให้ คาบุรากิไม่ต้องปรับปรุงตัวอะไรทั้งสิ้นเลยมึง 5555

ส่วนเอ็นโจว แหย่บ่อยชัดติดใจ รู้สึกตัวอีกทีก็เป็นจอมมารไปแล้ว ถถถถ

ส่วนวาคาบะจังกูไม่แน่ใจนะ แต่กูก็เดาว่าเพราะเรย์กะนั่นแหละ อาจไม่ได้ทำตรงๆ แต่เพราะเรย์กะเวอร์นี้ ไม่ฟุ่มเฟือย มีเพื่อนนอกโรงเรียน เปลี่ยนชะตาชีวิตหลายคนนะมึง มันน่าจะมีผลลูกโซ่ไปยังคนรอบข้างคนพวกนั้นอีกที เรย์กะประหยัดเงิน ระบบการเงินมันก็ไม่เหมือนชาติที่แล้วแล้วว่ะแล้วคนอื่นยิ่งเปลีย่นนิสัยอีก มันยิ่งแตกต่างไปเรื่อยๆ จนต่างอย่างสิ้นเชิง แต่แค่เรย์กะไม่ได้สังเกตเพราะมันห่างตัว...

...กูควรนอน

>>862 กูดีใจไม่มีคนคุยยาวๆแบบนี้กับกูสักที//อารมณ์แบบพล่ามมากอยุ่คนเดียว
สรุปที่คาบุรากิมันเป็นแบบนี้เพราะท่านเรย์กะหรอวะเนี่ย 5555555555555555

เงินท่านเรย์กะอาจเอาไปซื้อของกินหมดแล้วก็ได้นะ เช่นตอนไปเรียนพิเศษระหว่างคาบก็วิ่งไปร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ----//นอนเถอะ

>>863 เงินของท่านเรย์กะเวียนเข้าสู่ระบบสามัญชน อาจเป็นเหตุผลที่ทำให้วาคาบะจังแข็งแกร่งดุจหินผา //ละเมอมาพิมพ์

ครั้งที่แล้ว​กูอุตส่าห์​ตัดคานๆออกไปยังมีคนอยากจะโหวตแก้เคล็ด​ ครั้งนี้​ใครเสนอไรมากูนับหมดก็ดะ

นับแต้มเฉพาะ​ที่บอกว่า "โหวต" แล้ว
1) >>815 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : โรงน้ำ(กัญ)ชาหรรษาแห่งซุยรันบนเรือก๊าวใจความไวแสงสู่มิติที่ 8
= / (>>828)

2) >>817 : ฮาเร็ม​ของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการลอบจมเรือรบหลวงของท่านจอมมารลำที่ 8
= / (กูโหวตเอง)

3) >>819 : ฮาเร็ม​ของ​เจ้าแม่​เร​ย์​กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับลูกเรือหนอนบ่อนไส้ของท่านจอมมาร ลำที่ 8
=

4) >>820 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่8
=

5) >>835 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงนํ้า(กัญ)ชาซุยรันกับการก่อกบฎล่มเรือจอมมารเอ็นโจยุทธหัตถีที่8
=

กบฏเรือเต็มหมด 5555555
ปิดโหวตเมื่อไหร่​ดีวะ นี่ก็จะ900อยู่ละ.. 950?

เช้าที่ตื่นมาแล้วไม่มีแปลอัพสองวันติดกัน ช่างเปล่าเปลี่ยว​หัวใจ​นัด...

>>865 กูโหวต 3) เป็นการแก้เคล็ดละกัน โดนตราหน้าขึ้นหัวกระทู้ ท่านจอมมารจะได้กลับมา strike back ซะทีโว้ย

ฮาเร็ม​ของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการสะเทิ้น​น้ำของเรือรบดำน้ำ​ของรัชทายาท​ น่านน้ำ​ที่ 8

ไม่เอา กูไม่ให้จอมมารขึ้นหัวกระทู้ 55555555

>>820 โหวตอันนี้ ๆ คานเอ๋ย.. จงสลายหายไปซะ!!!!

>>868 โหวตอันนี้ ชอบคำว่าสะเทิ้นน้ำ

ฮาเร็ม​ของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือโจรสลัดเจ้าแม่เรย์กะสู่การปล้นสะดมครั้งที่ 8 >>> ท่านเรย์กะไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยกลก็ปล้น (ใจ) เอา

>>โหวต 2 จ้า

>>872 เองนะ เราขอเปลี่ยนผลโหวตเป็น >>871 แทน

>>815 โหวตอันนี้ มันไวจริงๆ 555

รับรุ่งอรุณอันสดใสด้วยรายการชวนชิมกับท่านเรย์กะ ต่อจากด้านต้น

กุ้งผัดพริก (エビチリ)
https://imgur.com/a/BtFzK

ซุปหูฉลาม (ふかひれのスープ)
https://imgur.com/a/sh9k5

ข้าวตังทะเล (海鮮おこげ)
https://imgur.com/a/jOHKk

ซูชิไข่ห่อ (茶巾寿司)
https://imgur.com/a/Egkuz

โหวต 4 จ้า เช้านี้คึกคักกันจริง

>>875 ซูชิโคตรน่ากิน!!!!

โหวต 2

โหวต​ @>>820

โหวต 4

กุโหวตอันนี้ >>820 ดูเหมือนกองกำลังพันธมิตรแห่งแหวนดี 555

โหวต >>820

โหวต >>835 กูชอบยุตหัตถีถถถถถถถถ

โหวต 4

โหวต 2

>>815 โหวตอันนี้

มีแต่จมเรือจอมมารวุ้ย 555

โหวต 4

>>817 กุโหวตอันนี้

>>887 ละคนที่จมไม่ใช่ใครอื่น ลูกเรือนี่แหละที่เจาะรูเรือตัวเอง55555555

>>868 ชอบอันนี้ว่ะ

>>817 กุโหวตอันนี้ด้วย

จะว่าไปฟิคสลับฟิค งี้ท่านอิมาริก็จะกลายเป็น คุณพี่สาวคาสโนวี่อายุมากกว่า7ปี มาเต๊าะหนุ่มน้อยหน้ามน น้องชายของเพื่อนสนิทงี้ซินะ
อู๊ยยยยยย น่าอร่อย ใครก็ได้แต่งให้เสพที

>>893 เออว่ะ คิดๆดูละโคตรกร๊าว

กูโหวตอันนี้ มันมีแต่หนอนบ่อนไส้จริงๆนะพวกมึงน่ะ

>>875 ซูชิไข่ห่อนี่สมแล้วที่ทำท่านเรย์กะน้ำตาคลอตอนโดนแย่ง น่ากินมากอะ มาอารมณ์ถุงทอง

ลืมไป ขอโหวต >>820

ขอโหวต >>820 จ้ะ
เห็นในแฟนไซต์มีพูดถึงดิบตอนล่าสุดด้วย ใครแปลออกช่วยบอกข่อยที่ว่าแฟนๆฝั่งนั้นเขาคุยอะไรกัน อยากรู้วววว http://kenkyokenjitsu.com/enjo-shusuke/276/

โหวตอันนี้ >>819 ตั้งแต่มียัยว่าที่โผล่มาก็รู้สึกหมั่นไส้เอ็นโจแปลกๆ รู้สึกอยากเจาะรูแล้วหนีไปพักร้อนที่เรือลำอื่น

>>898 ตรงคอมเมนต์ข้างล่าง ที่บอกว่า สต็อคเกอร์เรื่องนี้เยอะจังนี่ฮาแท้

แฟนคลับ->คาบุรากิ-> ยูริเอะ/วาคาบะ
แฟนคลับ>เอ็นโจ>เรย์กะ>นารุคุง
ซากุระ>อาคิซาวะ
เด็กซุยรัน>อาโออิจัง

'เขา' นี่คิดๆไปก็เป็นนายอาริมะได้เหมือนกัน เป็นสถานักเรียนคอยสอดส่องทุกคน ปกติก็ไม่ใช่ปีศาจหน้ายิ้มด้วย

>>898 อ่านแบบดำน้ำนะ
.
.
.
.
ก็เรื่องเอ็นโจ เรย์กะบอกว่ายิ้มเหมือนยูกิโนะ เลยตั้งฉายาว่า "เทวดาตกสวรรค์" (รึเปล่า?) กะเรื่องที่เอ็นโจดูจะเกาะติดเรย์กะในตอนนี้
เขาว่าเป็นครั้งแรกที่ Pivoine ปีเดียวกันทั้ง 5 คนในเรื่องได้อยู่ร่วมกัน (เหมือนเรย์กะเคยบอกว่ามี10คน แต่บทกันแค่นี้ซินะ)
แล้วก็ตอนที่คุยกันเรื่องน่าแขยงระหว่างทานอาหาร แม้เรย์กะจะบ่นว่าขนลุกหวาดกลัว แต่ก็ยังคงแดกได้ทุกสถานการณ์อยู่ดี 555555

โหวต >>817

เราโหวต : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : โรงน้ำ(กัญ)ชาหรรษาแห่งซุยรันบนเรือก๊าวใจความไวแสงสู่มิติที่ 8

ky นิดนึง หวัดดีนะ กูโม่งใหม่ แต่ที่จริงแล้วเป็นโม่งซุ่มมาตั้งแต่มู้ที่ 3 แล้ว เพิ่งจะได้เปิดตัว (?) ก็จะหมดมู้ที่ 7 ซะละ
กูตามเสพกาวมาอย่างนานล่ะ แล้วก็เลยอยากจะมาสมัครเป็นผู้ผลิตกาวบ้าง 5
กูอยากแต่งฟิคสลับร่างสามคน จะมีคนสนใจมั้ย? หรือมีคนจองแล้ว? บอกกูด้วย

>>905 สนนน แต่งเลยๆ

>>905 จัดมาเลย ทุก universe สามารถมีโลกคู่ขนานได้ ยินดีต้อนรับทุกกาว

>>905 มีพล็อตก็แต่งเลยยยย

เดี๋ยวนะ มู้7พึ่งตั้งได้ไม่กี่วันเองไม่ใช่เหรอวะ 900+แล้วเรอะ

>>909 มู้หน้าทำลายสถิติเอาสัก 24 ชม เลยมะ ถถถ

เพื่อ...

เอาจริงๆ ตารางสตอล์กเกอร์ถ้ามาเรียงดีๆจะพบว่าคนที่สตอล์กบ่อยสุดก็ท่านเรย์กะนั่นแหละ 5555555555555

>>794 รักลวงป่วนใจ
ต่อ
------------------------------------------------------------------
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วพวกเราที่อยู่ม.6ก็ต้องไปต่อมหาวิทยาลัยกัน ฉันเองก็เช่นกัน

สัปดาห์หน้าก็จะจมม.ปลายแล้วสินะ หลังจากจบไปแล้วก็ต้องแยกจากกับเพื่อนๆสินะค่ะเศร้านิดๆแหะ แล้วก็...เรื่องนายตัวสำรองด้วย

พวกเราตกลงกันไว้ว่าหลังจากจบม.ปลายแล้วจะเลิกเป็นแฟนหลอกๆกัน ต้องขอบคุณนายจริงๆที่ช่วยฉันไว้ไม่งั้นต้องถูกจับไปดูตัวแน่

"คิโชวอิน "

ฉันที่นั่งเหม่ออยู่ก็ถูกนายตัวสำรองเรียกชื่อขึ้นมา ตกใจหมดเลยค่ะ

"อย่านั่งเหม่อสิ "

"ขะขอโทษค่ะ "

คราวนี้ฉันเป็นคณะกรรมการทำอัลบั้มจบการศึกษาด้วยล่ะค่ะ มันคงจะดูแปลกสักหน่อยสำหรับฉันที่เป็นPivoineมาทำงานแบบนี้

"ท่านเรย์กะดูนี่สิค่ะ "

เด็กสาวข้างๆที่เป็นสมาชิกสภานักเรียนยื่นรูปๆหนึ่งมาให้ฉัน มันคือรูปของฉันกับนายตัวสำรองที่กำลังเดินคู่กันอยู่ ใครถ่ายกันค่ะ!!

"เป็นรูปที่ดีนะค่ะ น่าอิจฉาจังเลย "

เธอคนนั้นพูดอย่างยิ้มแย้ม

ก็จริงนะในรูปนี้ดูเหมือนฉันกำลังมีความสุขอยู่เลยตอนนั้นคุยเรื่องอะไรอยู่กันค่ะ

ฉันส่งคืนwปให้เด็กสาวข้างๆจากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป

ช่วงนี้นายตัวสำรองยุ่งอยู่กับงานของสภานักเรียนพวกเราจึงไม่ค่อยได้คุยกันมากเท่าไหร่นัก

จากนั้นฉันก็ไปหายูกิโนคุงต่อ วันก่อนเอ็นโจบอกว่ายุกิโนะคุงคิดถึงฉันมากเลย นั่นสินะก็ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปเล่นด้วยเลยนี่นา

"คุณพี่เรย์ก!ะ "

เทวดาตัวน้อยวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยรอยยิ้ม อ่า~ ทำเอาความเหนื่อยล้าก่อนหน้านี้หายเป็นปลิดทิ้งเลยล่ะค่ะ

จาดนั้นเอ็นโจที่มารับยูกิโนะคุงก็เดินมาหาฉัน

"สวัสดีค่ะท่านเอ็นโจ "

"สวัสดีครับคุณคิโชวอิน "

จากนั้นฉันก็อยู่เล่นกับยูกิโนะคุงมาโอจังแล้วก็ยูริคุงเล็กน้อยจนถึงเวลาเลิกเรียน

"ไปก่อนก่อนนะครับคุณพี่เรย์กะ "

ยูกิโนะคุงพูดพร้อมโบกมือให้ฉันและเดินออกไปพร้อมเอ็นโจ

"นี่คุณคิโชวอิน "
จู่ๆเอ็นโจที่เอาแต่เงียบมาตลอดก็พูดขึ้น

"มีอะไรเหรอค่ะ "

"มีอะไรอยู่ในใจก็พูดออกไปก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้พูดนะครับ "

พูดเสร็จหมอนั่นก็เดินจากไป ทิ้งฉันเอาไว้ให้ยืนงงอยู่ อะไรของหมอนั่นนะ?

>>905 ตามสบายเลยค่ะมึง แล้วก็ขอต้อนรับผู้ผลิตกาวรายใหม่ด้วยนะคะ

วันนั้นฉันกลับบ้านไปก็พุ่งตรงเข้าห้องและทิ้งตัวลงบนเตียงทันที

"มีอะไรอยู่ในใจก็พูดออกไปก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้พูดนะครับ "

ทำไมคำพูดของหมอนั่นทำให้ฉันฟุ้งซ่านขนาดนี้กันนะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ

ฉันหยิบตุ๊กตากระต่ายที่นายตัวสำรองให้ไว้ขึ้นมากอด เวลาที่ฉันมองมันภาพนายตัวสำรองก็ลอยขึ้นมาตลอดเลย

สิ่งที่อยู่ในใจเหรอ….

หรือว่าฉันจะ..........หลงรักนายตัวสำรองเข้าแล้วเหรอค่ะ?

นั่นสินะ....ไม่แปลกใจเลยที่ฉันใจเต้นขนาดนั้นเวลาอยู่ใกล้เขา ใบหน้าของเขา เสียงของเขา สิ่งเหล่านั้นมันทำให้ฉันฟุ้งซ่านตลอดเวลา

ให้รับพูดก่อนที่จะไม่มีโอกาสให้พูด.....

"นี่...มิซึซากิคุงนายคิดยังไงกับฉันกันแน่? "

ฉันพูดกับตุ๊กตากระต่าย

"นายมักจะห่วงใยฉันเสมอคอยให้กำลังฉันและยังจะช่วยแกล้งเป็นแฟนกันอีก "

"นายคิดยังไงกับฉันกันหรือทั้งหมดนั้นเป็นหน้าที่ของประธานนักเรียนกัน... "

ตอนั้นหยดน้ำใสๆก็ไหลออกมาจากตาของฉัน นี่ฉันร้องไห้เหรอ?

"นายจะรู้สึกเหมือนฉันรู้สึกเปล่ามิซึซากิคุง นายจะคิดถึงฉันเหมือนที่ฉันคิดถึงนายบ้างรึเปล่า....นายชอบฉันไหมมิซึซากิคุง.... "

ฉันกอดตุ๊กตากร่ายไว้แน่นเอาหน้าซุกและร้องไห้ออกมา ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนเป็นอย่างมากความรู้สึกมันอัดอั้นอยู่ในใจไม่สามารถระบายออกมาได้

"ขอโทษนะมิซึซากิคุงทั้งที่บอกว่าเป็นแค่รักหลอกๆแท้ๆแต่ฉันกลับจริงจังไปแล้วล่ะ"

……………………………………………

พรุ่งนี้แล้วสินะวันจบการศึกษา จากนี้คงไม่มีโอกาสได้เจอกับนายตัวสำรองแล้วสินะ

พักนี้ฉันเอาแต่หลบหน้าเขาเสมอ จะทำไงได้ล่ะพอเห็นหน้าเขาก็รู้สึกว่าหัวใจมันถูกบีบรัดแน่นตลอดเลย

ฉันพยายามหลายครั้งที่จะบอกความในใจเขาไปแต่สุดท้ายฉันก็ไม่สามารถบอกมันออกไปได้

ฉันกลัว...กลัวว่าสำหรับเขามันจะเป็นแค่รักหลอกๆ

ฉันนี่มันขี้ขลาดจริงๆ

ฉันที่กำลังจะกลับบ้านก็ได้เจอกับนายตัวสำรองที่กำลังเดินอยู่คนเดียวพอดี โอกาสนี้แหล่ะ

"มิซึซากิคุง! "

"มีอะไรงั้นเหรอ "

"คะ คะ คือว่า.... "

พูดออกไปซิคิโชวอินเรย์กะเธอต้องทำได้

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่จะมาลานะค่ะ "

อย่าไปกลัวพูดออกไปเลย พูดออกไปสิ!

"อืมโชคดีนะ "

"ค่ะ "

จากนั้นฉันก็เดินจากไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลย ฉันนี่มันขี้ขลาดจริงๆด้วย แค่คำว่ารักคำเดียวยังพูดออกไปไม่ได้

ในที่สุดกูก็ตามพวกมึงทันแล้วววววงว//น้ำตาไหลพรากๆ
จริงๆตอนแรกกูไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย แต่ตอนหาข้อมูลเกี่ยวกับบากะริน่าแล้วดันมีคนแนะนำเรื่องนี้พอดี กูเลยตามอ่านจนถึงแปลไทยตอนล่าสุดในสองวัน จนมาเจอโม่ง ซึ่งกูไล่อ่านตั้งแต่อันแรกจนถึงมู้นี้ แดกเวลาชีวิตกูไปอีก 3-4 วัน...
ที่มานี่ไม่ใช่อะไร กุมาบอกว่ากุรอฟิคทุกเรื่องอยู่นะจ้ะ อิอิ//นอนพาดทุกเรือยกเว้นคาน

>>915 สามสี่วันนี่ มึงนอนมั่งป่าวเนี่ย 555

>>915 บากะริน่า...เฮ้อ ทั้งๆที่เป็นแนวเดียวกันแท้ ทำไมท่านเรย์กะของเราถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ*ส่ายหัว* ของเขาคือปักแล้วเก็บ ปักแล้วเก็บ ส่วนท่านเรย์กะหรอ ปักแล้วจมทิ้งงงง จะคานแหล่มิคานแหล่ *โปรยเกลือ*

ยังโหวตได้อยู่นะ

กูก๊อป >>865 มา กุช่วยนับ!!
นับแต้มที่บอกว่าโหวตหรือเลือก ไม่นับอันที่บอกว่าชอบนะ

1) >>815 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : โรงน้ำ(กัญ)ชาหรรษาแห่งซุยรันบนเรือก๊าวใจความไวแสงสู่มิติที่ 8
ผลโหวต ///
ผู้โหวต >>828 >>874 >>886
รวม 3 แต้ม

2) >>817 : ฮาเร็ม​ของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการลอบจมเรือรบหลวงของท่านจอมมารลำที่ 8
ผลโหวต //////
ผู้โหวต >>865 >>878 >>885 >>889 >>892 >>903
รวม 6 แต้ม

3) >>819 : ฮาเร็ม​ของ​เจ้าแม่​เร​ย์​กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับลูกเรือหนอนบ่อนไส้ของท่านจอมมาร ลำที่ 8
ผลโหวต //
ผู้โหวต >>867 >>899
รวม 2 แต้ม

4) >>820 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่8
ผลโหวต //////////
ผู้โหวต >>869 >>876 >>879 >>880 >>881 >>882 >>884 >>888 >>897 >>898
รวม 10 แต้ม

5) >>835 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงนํ้า(กัญ)ชาซุยรันกับการก่อกบฎล่มเรือจอมมารเอ็นโจยุทธหัตถีที่8
ผลโหวต /
ผู้โหวต >>883

6) >>868 : ฮาเร็ม​ของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการสะเทิ้น​น้ำของเรือรบดำน้ำ​ของรัชทายาท​ น่านน้ำ​ที่ 8
ผลโหวต /
ผู้โหวต >>870
รวม 1 แต้ม

7) >>871 : ฮาเร็ม​ของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือโจรสลัดเจ้าแม่เรย์กะสู่การปล้นสะดมครั้งที่ 8
ผลโหวต /
ผู้โหวต >>873 (เปลี่ยนผลโหวตจากเม้น >>872 )
รวม 1 แต้ม

ว่าแต่เรื่องปิดโหวต ปิดเม้น950ดีไหม แล้วตั้งกระทู้ใหม่ตอนเม้น970
ตอนนี้ยังโหวตได้อยู่นะ

>>918 กุลืมรวมผลโหวตของ 5) รวม 1แต้มนะ

ได้เวลาเก็บของย้ายไปมู้ใหม่แล้วสินะ!!

กูว่าปิดโหวตเลยดีว่ามึง ผลมันค่อนข้างชัดเจนละ

>>921 มันอาจจะพลิกได้ก็ได้นะเว้ยยยย โม่งซุยรันไม่เคยธรรมดา
งั้นมีใครอยากให้ปิดโหวตเลยอีกไหม แต่ปิดเร็วก็ใช่ว่าจะได้ตั้งกระทู้ใหม่เร็วนะ

ปล.ปิดกระทู้นี้ด้วยอาทันกับเบียทันอีกไหม?

>>922 ขอท่านพี่กับท่านเรย์กะไม่ได้เหรอ ความซิสค่อนบราค่อนจงปกครองโลก

>>916 ไอ้นอนน่ะได้นอนอยู่ แต่ช่วงกลางวันนี่กูแทบไม่ได้ทำอะไรนอกจากอ่านที่พวกมึงเม้ามอยกัน5555(กูปิดเทอม ไม่มีเรียนพิเศษด้วย ชะละล่า)
ว่าแต่พวกมึงมาติดเรืองนี้กันได้ไง ขอสัมภาษณ์หน่อย//จ่อไมค์

>>924 ตอนแรกกุไม่ได้ติดนะ อ่านไปอ่านมาติดใจวันๆของท่านเรย์กะก็งี้แหละเฉย ยิ่งพอโม่งแปลเริ่มอัพถึงตอน 100 เนื้อเรื่องเดินแล้วกุติดงอมแงมไปไหนไม่ได้อีกเลย

>>733 อ๊ะ โม่งแปลกลับมาล่ะ แก้ตอน 89 ของคุณซาซาจิมะให้แล้วนะ ขอบคุณมาก ><

>>924 กูก็ตามจากบากะริน่ามาเหมือนกัน

>>917 ใช่มั้ย จนกูคิดว่าถ้าสองคนนี้มาเจอกัน คนนึงปัก คนนึงหักจะเป็นยังไงวะ5555555 แต่นิสัยชอบของกินเหมือนๆกันคงไปกันได้

>>928 คือคนภายนอกมองเข้าไปคงแบบคุณหนูสองท่านนั่งคุยดูสวยสง่า แค่พอได้ยินบทสนทนาคงเซลล์สมองตาย

กุตามมาจากนิยายเกิดใหม่ในเด็กดีอีกทีอะ คนเขียนเขาบอกว่าได้แรงบันดาลใจจากท่านเรย์กะเนี่ยแหละ

>>923 มึงจัดเองเลย รอจังหวะเม้น998-999 ถถถถถ
>>924 เป็นแนวกลับชาติมาเกิดเรื่องแรกๆที่กุอ่าน(กุไม่อ่านพวกนิยายจีน กุจำชื่อไม่ได้เลยไม่อ่าน55555)
กุชอบมานานแล้วแต่หาใครมาติ่งด้วยไม่ได้ จนมาเจอกระทู้ที่ 4 กูก็สิงตั้งแต่ตอนนั้น ทั้งทำข้อมูล ทั้งแฟนอาร์ต ทั้งแต่งฟิค 55555

>>912 >>914 เด่วๆ อย่าจบแค่นี้สิ นายตัวสำรองปกติเป็นคนตรงๆนิ ทำไมไม่พูดแทนเรย์กะย่ะะะ

กุอยากอ่านฟิคคู่หูทะลุมิติ แต่เป็นเวอร์ชั่นเรย์กะกับเอ็นโจทะลุไปด้วยกันหวะ

>>931 Ky มึงพลาดเหมือนกูเมื่อก่อนเลยที่อ่านนิยายจีนไม่ได้ เพราะจำชื่อไม่ได้ ถถถ อ่านๆไปเดี๋ยวก็ชินนะมึง สนุกหลายเรื่องด้วย ดูแนะนำเรื่องนิยายรักอลเวง (นิยายจีนของมากกว่ารัก) กูว่าคนแต่งบ้าการ์ตูนแน่ว่ะ เป็นนิยายจีนที่มีกลิ่นไอ ไลท์โนเวลและมังงะมากเหมาะกับสายยุ่นเพิ่งเบิกทางไปจีน ชื่อตัวละครต่างกันมาก(คาแรกเตอร์ชัด) ทำให้จำง่ายว่าใครเป็นใคร สนุกโคตรสำหรับกู นางเอกแม่งเป็นพวกบ้าการ์ตูนนิยายด้วย เรื่องควรเครียดแถมดาร์ก แต่เพราะนางเอกนี่แหละเรื่องมันเลยขำ 5555

>>934 รักอลเวง นางเอกบ้าการ์ตูนนิยายหรอวะ กูอ่านนานแล้ว ลืม

>>924 กูตามเรื่อง ผมเป็นตัวร้ายที่พยายามทำตัวจืดจางครับ Yaoi ในเด็กดี แล้วมีคนบอกเนื้อเรื่อง(แนวตัวร้ายกลับมาเกิดใหม่แล้วพยายามทำตัวดีๆติ๋มๆ) เหมือนเรื่อนนอบน้อมและหนักแน่น กูเลยมาส่องแล้วตกหลุมอวกาศ หาทางกลับบ้านไม่ได้ หลังจากนั้นกูก็เริ่มตามนิยายยุ่นที่เขาเอามาแปลๆกันว่ะ กูอยากให้มี LC นิยายไลท์โนเวลที่มีในไทยตอนนี้มันไม่ใช่แนวกูอ่ะ กูชอบแนวท่านเรย์กะ บากะรีน่า ลูกสาวดยุค แต่ไทยไม่ซื้อมาสักเรื่อง 55

>>935 นางบ้านิยายการ์ตูนอ่ะมึง เวลานางด่าคนในใจเป็นศัพท์เฉพาะวงการการ์ตูนก็มีนะ นางอ่ะติดนิยายแน่นอน ส่วนการ์ตูนไม่มั่นใจ แต่ศัพท์ที่นางใช้ด่าเสียดสี หลายคำมันใช้ในกลุ่มวงการนิยายการ์ตูนเลย บางมุกกูขำสำลักเลย 5555

>>936 อ่อเรื่องนั้นกูก็อ่าน อ่านตั้งแต่ตอนสิบห้ามั้ง คือกูเยอ่านนิยายเรื่องที่แล้วของเขาที่มันดูเละๆหน่อยแต่กลิ่นอายเดียวกัน แต่กูอ่านท่านเรย์กะก่อนนะ ตอนนั้นจำไม่ได้ว่าแปลไทยไม่ถึงสิบกว่าตอน เลยอ่านแปลอิ้งค์ยาวๆไปแปดสิบกว่าตอนแล้วมันหยุดแปลไป กูก็เลยมาอ่านไทยนี่แหล่ะ ตามมาจากบากะริน่า และทะลุมิติอื่นๆ

ของกูแนวเกิดใหม่ นี่น่าจะเริ่มมาจากฉู่หวังเฟยหลายปีก่อนแล้วก็ลุกลามอ่านนั่นนี่มาเรื่อยๆ
แต่ก่อนแมวดุ้นนี่อ่านแต่การ์ตูน ไม่เคยเข้าหมวดนิยายเลย จนมาเจอท่านเรย์กะ แต่ตอนนั้นคนแปลคนแรกยังแปลตามอิ้งก์เลยหนีไปอ่านอิ้งก์แทน (ซึ่งชาตินึงถึงจะอัพ) รอไปเรื่อยๆ จนกระทั่งกลับมาในแมวดุ้นอีกทีก็พบว่าแปลเกินอิ้งก์ไปไกลละ ....

บากะรีน่านี่อ่านจบแค่เล่ม2เอง ยังไม่ได้อ่านต่อเลย, ลูกสาวดยุกก็ชอบนะ แต่โดนสปอยเลยยังไม่ได้อ่านต่อเลย

ตอนนี้ในแนวนี้ที่ยังติดตามก็มีแค่ท่านเรย์กะ, เกิดใหม่ในเกมยันเดเระ, ลูกสาวบ้านอัลเบิร์ต

>>933 แต่งเลยมึง

>>939 อู้ ฉู่หวังเฟยเราก็อ่านนน จริงๆนึกไปนึกมา เราเริ่มจากอ่านนิยายจันก่อน ปัจจุบันยังมีปัญหาในการจำชื่อญี่ปุ่นของตัวเสริมอยู่เลย กลับกันกับคนบนๆที่มีปัญหากับชื่อจีน อันที่จริงเรื่องที่มึงพูดมากูก็อ่านหมดเลยน่ะ

ของกูแนวเกิดใหม่นี่ย้อนนานมากกก น่าจะ to be a virtuous wifeอ่ะ กูอ่านอิ้ง แล้วสักพักแนวเกิดเป็นตัวร้ายก็เริ่มมา กูอ่านบากะรีน่าก่อนแล้วมาอ่านลูกสาวดยุก(แต่ดรอปลูกสายดยุกไปละ กูเบื่อเรื่องการค้ามาก พอกูอ่านข้ามๆตรงเกี่ยวกับค้าๆก็ไม่เหลือเนื้อหา55555)

>>939 ลูกสาวบ้านอัลเบิร์ตนี่เรื่องไร ทำไมกูพลาดด

>>924 ตอนนั้นกูแค่สะดุดชื่อเฉยๆ ชื่อยาวดีแถมน่าสนใจกูเลยคลิกเข้าไปอ่าน รู้สึกจะแปลไว้สิบตอนมั้ง กูเห็นว่าไม่เยอะเท่าไหร่น่าจะอ่านได้ แล้วก็อ่านมาเรื่อยๆ ไม่ค่อยติดเท่าไหร่ อ่านบ้างไม่อ่านบ้างไม่ลงแดงอะไร นึกขึ้นได้ก็ค่อยไปเปิดดูว่าอัพตอนใหม่ยัง

แต่ แต่ แต่ กูมาตกหล่มไปทั้งตัวเพราะกูเชียร์เอ็นโจนี่ล่ะ ตั้งแต่ตอนเอ็นโจตามมาซัพพอร์ตเรย์กะที่คุมห้องคาซึรางิไม่อยู่ละ กูนี่เปิดเรดาร์เลยจ๊ะ ย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่เริ่มเพื่อหารายละเอียดที่ตกหล่น แล้วก็เริ่มจิ้น จากนั้นกูรอแบบใจจดใจจ่อมาก เผื่อเจอโมเมนต์เอ็นโจเรย์กะ แล้วพอมีกูก็ดิ้นปัดๆอยู่คนเดียวหาคนกรี๊ดด้วยไม่ได้ แล้วมาเจอโม่งในกระทู้ห้องลิทกูก็เข้าไปเม้ามอยกับเขา จนมาห้องนี้ และก่อตั้งอาณาจักรของตัวเองกัน ยิ่งเหมือนคนเอากาวมาทากูไว้ ออกไปจากที่นี่ไม่ได้แล้ว ถถถถถถถถถ

>>942 http://www.nekopost.net/manga/3830 ใช่อันนี้ไหม แต่อันนี้ฉบับมังงะ กุชอบตอนเปิดเรื่องมาเจอนางเอกนะ แทนใจนางร้ายได้หลายตัวเลย แต่พอถึงเข้าเนื้อเรื่องหลัก(การค้าเศรษฐกิจ) กุเบลอและดรอปเลย 55555

>>938 เดี๋ยวมึง เขาแต่งยังไม่ถึง 15 ตอนนะ จำสลับเรื่องรึเปล่า ไปจำสลับกับ ชีวิตใหม่ของผม ได้โปรดจืดจางลงหน่อยเถอะครับ! [Yaoi] รึเปล่า เรื่องนั้นกูยังตาม หลังๆมันส์มากสำหรับกู สงครามจิตวิทยาชัดๆ ตอนแรกเกือบเลิกอ่านเพราะเจ้ากิล5555 แต่พออ่านอีกทีทุกอย่างมีเหตุผลของมันจากที่กูโกรธก็กลายเป็นเลิกโกรธและปลงว่า สงครามความเชื่อมันก็แบบนี้แหละ ทุกคนทำเพื่ออยู่รอดทั้งนั้น
>>939 ที่มึงบอกกูอ่านหมดแล้วเช่นกัน กูอยากอ่านเอลิซ่า ในนายท่านมีคนลงแล้วสี่ตอน จู่ๆหายไป ทั้งมู้นั้นเลย กุลงแดงมาก อิ้งก็ไม่มีเวลาตาม เวลากูอ่านอิ้งต้องเอาสมุดมาจดศัพท์อ่ะ

>>943 กูอยากรู้ด้วยคนนน

ตอนแรกที่กูเห็นท่านเรย์กะนี่.. กูแบบเรื่องไรฟร่ะชื่อยาวชิบเป๋งไม่อ่านแม่ม555 จากนั้นเรื่องนี้ก็หายไปสักพักแล้วกูก็แบบไม่มีอะไรอ่านพอดีที่โม่งแปลเอาเรื่องนี้มาแปลต่อจากนั้นกูก็ติดหนึบ

ลูกสาวดยุกนี่ตามอ่านแบบengอยู่ ช่วงนี้เครียดปวดจับดี มันคนละแนวกับท่านเรย์กะเพราะเน้นเกมการค้าและการเมืองรัวๆ

พูดถึงท่านเรย์กะแล้วกลับไปอ่านดิบตอนล่าสุดใหท่อีกรอบ
.
.
.
.
กร๊าวนิดๆตอนเอ็นโจพูด ตอนที่คาบุรากิบอกให้ย้ายโต๊ะว่า "งั้นไปนั่งตรงที่ประจำของคุณคิโชวอินมั่ย"ประมาณนี้ คือแสดงความสต็อคเกอร์ออกมาชัดเจนมาก เหมือนแปลไทยตอนล่าสุดเหมือนกัน รู้ว่าปกติเค้ากินข้าวกินขนมบ่อยๆงี้
ช่วงนี้เอ็นโจดูออกหน้าออกตาเยอะขึ้น ความตีเนียนเดินตาม มานั่งคุยด้วย แอบดูมือถือ แถมพูดเหมือนพยามยามหาเรื่องชวนเที่ยวงี้ ติดก็แต่พี่แกไม่ลุยไปให้ถึงทีสุดสักที แล้วเมื่อไหร่เรือมันจะพุ่ง

สรุปกระทู้ต่อไปชื่อว่า

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่8

ผลโหวต
**ปิดโหวตแล้ว**
นับแต้มที่บอกว่าโหวตหรือเลือก ไม่นับอันที่บอกว่าชอบนะ

1) >>815 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : โรงน้ำ(กัญ)ชาหรรษาแห่งซุยรันบนเรือก๊าวใจความไวแสงสู่มิติที่ 8
ผลโหวต ///
ผู้โหวต >>828 >>874 >>886
รวม 3 แต้ม

2) >>817 : ฮาเร็ม​ของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการลอบจมเรือรบหลวงของท่านจอมมารลำที่ 8
ผลโหวต //////
ผู้โหวต >>865 >>878 >>885 >>889 >>892 >>903
รวม 6 แต้ม

3) >>819 : ฮาเร็ม​ของ​เจ้าแม่​เร​ย์​กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับลูกเรือหนอนบ่อนไส้ของท่านจอมมาร ลำที่ 8
ผลโหวต //
ผู้โหวต >>867 >>899
รวม 2 แต้ม

4) >>820 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่8
ผลโหวต //////////
ผู้โหวต >>869 >>876 >>879 >>880 >>881 >>882 >>884 >>888 >>897 >>898
รวม 10 แต้ม

5) >>835 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงนํ้า(กัญ)ชาซุยรันกับการก่อกบฎล่มเรือจอมมารเอ็นโจยุทธหัตถีที่8
ผลโหวต /
ผู้โหวต >>883
รวม 1 แต้ม

6) >>868 : ฮาเร็ม​ของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการสะเทิ้น​น้ำของเรือรบดำน้ำ​ของรัชทายาท​ น่านน้ำ​ที่ 8
ผลโหวต /
ผู้โหวต >>870
รวม 1 แต้ม

7) >>871 : ฮาเร็ม​ของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือโจรสลัดเจ้าแม่เรย์กะสู่การปล้นสะดมครั้งที่ 8
ผลโหวต /
ผู้โหวต >>873 (เปลี่ยนผลโหวตจากเม้น >>872 )
รวม 1 แต้ม

ตั้งกระทู้ใหม่ตอนเม้น970นะจ้ะ

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika

กุ >>950 >>951 เอง เป็นคนเสนอชื่อ >>820 ด้วย ชื่อกระทู้ที่7 กุก็เป็นคนเสนอ 55555

>>943 Albert Ke no Reijou wa Botsuraku wo go Shomou desu ช่วงต้นเรื่องตบมุขกันรัวดี

>>949 รออีเวนท์ใหญ่ๆมั้ง แต่แค่นี้ก็ถือว่ารุกหนักแล้วนะ ที่ผ่านมารุกแบบสโลว์ไลฟ์มาตลอดเลย

กู >>905 เอง
ว่าจะลงฟิคสลับร่างในทู้นี้ซะหน่อย แต่ใกล้จะเต็มล่ะ ไปรอเปิดมู้หน้าดีกว่า อุเฮะเฮะเฮะ
//ดมกาว

>>955 รีบปั่นให้กระทู้ปิดไวๆแปป 5555

>>955 อีกตั้ง 45เม้นท์ ลงมาเล้ยยยยย

>>955 ลงมาเหอะ ปิดกระทู้ไงมึง

งั้นเปิดประเด็น คิดว่าอะไรเป็นสาเหตุความติดหนักของเรื่องนี้วะ ทั้งที่เรื่องมันเรียบๆ เรื่อยๆ สไตล์ๆ วันๆ ของท่านเรย์กะ แต่ละตอนก็ปิดเรื่องสมบูรณ์ ไม่ได้ค้างคาด้วย แต่แม่งติดจังโว้ย

>>957 กูกำลังตัดสินใจอยู่
พอดีกูเรือคาบุรากิ ควบเรือเอ็นโจ
แต่งให้ท่านเรย์กะควบสองเลยดีมั้ย สู๊ดดดดด

>>959 กูว่าเพราะมันเรื่อยๆนี่แหละคนเลยติด 55

>>960 ควบสองเลยมึง หนับหนุน ได้ฟิลจักรพรรดินีมากกกก

>>960 จักรพรรดินีกับนายสนมทั้งสองของเธอ

>>959 เอาจริงๆกูแค่อยากรู้ว่าตอนจบเรย์กะจะคู่ใคร ยังไงไรงี้ แต่อ่านไปอ่านมาเผลอกดเข้าแมวดุ้นทุกวันแบบงงๆ55555555

>>964 กูก็เป็น เข้าไปส่องทู้กกกกกวัน

>>965 วันละหลายๆรอบด้วยมึง กูเนี่ย 5555

>>964 กูด้วย ถถถถถถถถ

ของกูปกติไม่อ่านนิยายแมวดุ้นไง เห็นชื่อเรื่องก็นึกว่านิยายแต่งไม่ใช่นิยายแปล แต่เห็นกระทู้แนะนำในพันทิพถามเรื่องเกิดใหม่เป็นอะไรพีคสุด แล้วมีคนเม้นต์ตอบว่าบากะรีน่าเพราะปักธงแม่งหมดผู้ชายผู้หญิงนางเอก แล้วมีคนมาต่อว่าเรื่องเรย์กะหลังๆปักธงเด็กนะ กูเลยไปตามอ่านทั้งสองเรื่องดู สรุปตอนแรกกูอ่านเพราะยูกิโนะคุงล้วนๆ5555555555555555 สุดท้ายติดเฉย แปลไทยนานก็ไปอ่านอิ้ง พออิ้งดองแปลไทยก็กลับมาแถมเลยอิ้งอีก

>>959 ตอนแรกๆตั้งใจจะดร๊อปไปหลายทีล่ะ แต่ทนอ่านไปให้ถึงม.ปลาย เนื้อเรื่องคงจะเข้มข้นขึ้น.....
อนิจจา แม่งเรื่อยๆเหมือนเดิม กูที่ทนอ่านมาถึงกับกุมขมับ แต่เสือกวางไม่ลงแล้ว

กุว่าที่ติดเพราะความเอื่อยๆเรื่อยๆของเนื้อเรื่อง บวกกับการทยอยแปลลงที่มาอย่างสม่ำเสมอ สองวันตอน นี่แหล่ะ
มันเลยทำให้ติด ลุ้นว่า เมื่อไหร่เจ้าแม่จะหายคานสักที
พอจะมีหนุ่มมาให้กิ๊วก๊าวหัวใจเล่น แม่งดันมีความสัมพันธ์ที่คลุมเคลือ พอเกือบจะชัดเจน กลายเป็นนกซะงั้น 5555555

>>970 เออจริง เมื่อก่อนสมัยยังแปลนานๆครั้งกูก็ไม่ติดมากนะ แต่พอมาแปลแบบสองวันครั้ง วันละครั้งกูติดเฉยเลย55555555 คนแปลมาส่วนโคตๆ รักโม่งแปลค่ะ

>>960 ไม่เอาควบสอง เอามากกว่า​นั้น
ควบทุกคนในเรื่องให้สมเป็นกระทู้​ฮาเร็ม​เจ้าแม่เลย 5555

กูชอบตรงความเรื่อยๆของเรื่องอะ slice of life ชิวๆดี เหมือน​อ่านไดอารี่ของสาวน้อยว่าวันนี้กินเมนูไรมาบ้าง 555

กูก็รอเวลาองค์ลงด้วย แบบเมื่อไรเจ้าแม่จะประทับร่างอีกน้ออออ

กุเคืองเรื่องของกินที่แทรกในตอน เพราะมันทำร้ายกระเพาะกุมาก ตอนกุอ่าน 5555555

เออ รักโม่งแปลคนดีคนขยันมากเลยค่ะ มารุ่งอรุณ​อย่างสม่ำเสมอ​ ทุกวันนี้​กูตื่นเช้ามาก็เพื่อเรื่อง​นี้เลยนะ อ่านจบก็นอนต่อ 5555

ท้ายกระทู้​นี้ขอเสนอให้เหล่าผองโม่งซุยรันมาสดุดีแก่โม่งแปลกันเถอะค่ะ 5555

>>973 นานๆทีมากมึง เฉลี่ยแล้ว50ตอนครั้งอ่ะ

>>975 มาค่ะ มาชาบู บูชา สดุดีโม่งแปลกัน (ノ＞＜)ノ (ノ_ _ )ノ (ノ＞＜)ノ (ノ_ _ )ノ

>>975 >>977 ชาบู ชาบู ชาบู มาๆโม่งแปลขอหอมเหม่งหน่อยค่าา

>>975 เอ้า โม่งแปลจงเจริญ~//จับขึ้นแพไม้ไผ่แห่
ขอบคุณจริงๆที่ทำให้เวลาว่างกุหายไปหมด5555

กูรู้จักเรื่องนี้จากนิยายในเด็กดีเรื่องนึง เค้าเอาเป็นแรงบันดาลใจในการแต่งนิยายอะนะ กูว่าส่วนนึงที่ไทยไม่ซื้อ LC นิยายญี่ปุ่นพวกนี้เพราะทางนั้นยังไม่พิมพ์เป็นเล่มมั้ง แนวไปต่างโลกเลยไป LC ของจีนเอา

>>975 ชาบูๆโม่งแปลค่ะ แบบซุปน้ำข้นดีมั้ยนะ 55 แต่ยอมรับจริงๆว่าส่วนนึงที่จากแค่ติดกลายเป็นติดมากกกก เพราะลงให้สม่ำเสมอเนี่ยแหละ ปกติก็รู้นะว่าวันเว้นวันแต่เปิดไปดูทุกวันมันซะงั้น ชอบสุดคือเวลามีโปร 3 วันติด คือฟินนนน

อย่ามาชาบูกู~ ไปชาบูอาจารย์ฮิโยโกะโน่น ถ้าอาจารย์ไม่เขียนมา กูก็ไม่มีอะไรมาแปลให้อ่านจริงๆ นะ แถมต้องแปลแบบลักๆ ซ่อนๆ อีก
มาขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ดลบันดาลใจให้อาจารย์ยอมขายสิทธิ์พิมพ์เป็นเล่มซักทีดีกว่าเหอะ กูอยากหาทางเปย์ให้แกมากๆ ขายเถอะขายเถ้อ~

ป.ล. จันทร์เช้าเจอกันเยี่ยงปกติ

>>982 คือกูอ่านยุ่นไม่ออกด้วยอ่ะ ถ้าไม่มีโม่งแปลก็ฟินไม่ได้อยู่ดี หรือรอให้สำนักพิมพ์สักที่ซื้อมาแปลกูคงเฉาตายก่อน5555555555

ชอบตอนเจ้าแม่องค์ลง ดูยิ่งใหญ่ดูร้ายกาจ มันปริ่มอยู่ในใจ -///- เพราะปกติท่านเรย์กะนางสโลวไลฟ์ด้วยแหละ55555555

>>984 (เผลอกดส่งยังพิมพ์ไม่เสด) เพราะฉะนั้นกูรักโม่งแปลโคตๆค่าาาาา กอดดด

นี่รู้จักเรย์กะซามะจากการไปดำใน novelupdates ละก็อ่านแบบเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง จน eng หมดก็ไปดำยุ่น แต่ดำไปสามสี่ตอนก็เลิกเพราะอากู๋แม่งแปลไม่รู้เรื่อง ถถถถ (แต่ตอนนั้นเข้าแมวดุ้นละก็อ่านนิยายในเว็บอยู่นะ แต่ไม่เคยคลิกนอบน้อมฯเลย ไม่รู้ว่าเรื่องเดียวกัน ถถถ พอคนแปลเปลี่ยนปกเป็นรูปท่านเรย์กะที่กูรู้จักเท่านั้นแหละ wtf โคตรพลาดดด)

คุยเพลินอย่าลืมสร้างห้องกันมึง

>>982-983 ว้าย ซัมม่อนติด 55555 แต่ถ้าไม่มีโม่งแปลเราก็คงไม่มีเรือกาวหนักขนาดนี้นะ ถถถ

นี่มีใครตั้งกระทู้​ใหม่ยัง กูตั้งเลยละกันนะ

กุเป็นประชากรโม่งแบบเดียวกับ >>984 กุอ่านยุ่นไม่ออก ถ้าไม่มีโม่งแปล กุก็ฟินไม่ได้ 5555555555
>>985 อัตราการองค์ลงของเจ้าแม่กาลี น้อยมาก ทุกคนเลยเห็นเป็นแรร์ไอเทม ระหว่างพัดกับดอกโบตั๋นแดง กุเลือกไม่ถูกจริงๆ กุสัมพัสได้ว่า ความแรงในการโจมตีพอๆกัน

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
https://fanboi.ch/webnovel/3600/

ชื่อกระทู้​โคตรยาว แถมได้เลขสวย

>>991 เลขสวยจริงๆ สมเป็นเจ้าแม่ ชาบูๆ
จริงๆ ตอนลงสปอยล์กันรัวๆ กูก็แอบใจแป้วนิดนึงว่า เฮ้ย สปอยล์กันหมดทุกเม็ดไปแล้วยังจะอ่านแปลไทยกันสนุกไหมอ่ะ แต่ถ้าเอ็นจอยได้อยู่ก็โอเคนะ
กูก็ลงไปตามสปีดเรื่อยๆ แหละ ช่วงไหนสต็อคล้นจะหาทางมาระบายนะ ม๊วบๆ รักพวกมึงเช่นกัน

สถิติ​เวลาการกาวของวงน้ำ(กัญ) ชา
กระทู้1 : Dec 25, 2016
กระทู้​2 : Jan 19, 2017
กระทู้​3 : Feb 05, 2017
กระทู้​4 : Feb 18, 2017
กระทู้5 : Feb 27, 2017
กระทู้6 : Mar 04, 2017
กระทู้7 : Mar 09, 2017
กระทู้​8 : Mar 12, 2017

>>993 เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง =[ ]=;?

<<993 โห.. นี่ขนาดมู้นี้ไม่ค่อยมีฟิคนะเนี่ย

>>992 กูยังสนุกอยู่นะ พออ่านแบบแปลไทยจริงๆมันได้ฟิลมากกว่า ฟินมากกว่า รักมึงค่ะ

จะตรบพันแล้ววว คราวนี้ปิดด้วยเรื่องอะไรดี555555555

ทู้ล่าสุดนี่ 3 วันเองเหรอวะ 5555 สั้นลงๆนะ ปกติวันเสาน์อาทิตย์นี่ค่อนข้างจะเงียบแท้ๆแต่คราวนี้ไหลไว สงสัยเพราะมีฟิคยาใจ

>>992 ถ้าเอาแต่ส่วนตัวนี่อ่านได้นะ เพราะยุ่นนี่กุก็อ่านเวอร์ชั่นดำน้ำซ้ำซ้อน 555 คืออ่านยุ่นไม่ออกต้องเอาไปแปะใส่อากู๋ ความแปลกากๆของกู๋ก็คงทำใจความหายไปประมาณนึงละ ยังมาเจอภาษาอังกฤษฉบับวิบัติจากการแปลข้ามภาษาไปอีก จากเนื้อหา 100 นึงกุว่ากุคงอ่านได้ประมาณครึ่งเดียว 55 นี่รวมการนั่งเทียนอาศัยจิตสัมผัสในการเชื่อมเนื้อเรื่องอีกนะ ยังไงกุก็ต้องพึ่งมึงงง โม่งแปล~~ แถมกุเวียนหัวเลยเน้นอ่านแต่ตอนดังๆ พวกที่มีคนวาดแฟนอาร์ตลง pixiv แล้วระบุชื่อตอน ตามหมดนี่กุตายค่ะ

ปิดด้วยการจมเรือเอ็นโจ!!!!!