Last posted
Total of 1000 posts
>>863 น่าจะเพราะว่าเป็นลูกสาวได้เข้าเรียน ก็คิดว่าเป็นตัวแทนตัวเองไรงี้มั้ง?
ซุยรัน ได้ผลโหวตจากนักเรียนหญิงทั่วประเทศเป็นอันดับหนึ่งนะ ว่าเป็นโรงเรียนที่มีเครื่องแบบที่คุณอยากสวมใส่ที่สุด (วาคาบะเข้าที่นี่ก็เพราะเครื่องแบบ) (อิงจากตอนที่ 2)
ในตอนที่ 2 ไม่ได้บอกว่าอยู่เมืองหลวง บอกแค่ว่าเป็นโรงเรียนที่อยู่ใจกลางเมืองเท่านั้น
แต่ในตอนที่ 47 ที่เรย์กะหาบ้านในชาติก่อนมีบอกว่า
"...ครอบครัวของฉันในชาติก่อนอาศัยอยู่ในเมืองไกลจากโตเกียวไปเล็กน้อย..."
ก็น่าจะอยู่ในโตเกียวนั่นละ ไม่งั้นคงไม่เปรียบเทียบแบบนั้น
>>866 ถ ถ้าพวกมึงอยากโหวตกันก็ลองดูก็ได้ //ซับน้ำตา
1. >>849 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับจักรวาลกาวแห่งความเวิ้งว้าง มิติที่ 7
2. >>850 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
3. >>852 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับจรวดทะลุมิติพิศวง ลำที่ 7
4. >>853 ฮาเร็มของเจ้าเเม่เรย์กะวงนํ้า(กัญชา)ซุยรันกับแลนมาร์คที่ชื่อว่าคานทอง คานเจ้าแม่ที่ 7
5. >>855 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโรงเรียนแห่งนก นกครั้งที่ 7
นับแต้มจามเม้นที่บอกว่า "โหวต" แล้วนะ
1.
2. / (>>860)
3.
4.
5.
มีการสลับคำอ่านชื่อของแต่ละคนให้เข้ากับเพศ
ฟิคสลับเพศเฉพาะกิจดัดแปลงตอนCh. 145ของต้นฉบับ
------------------------------------------------------------------------------------------------
ที่ผ่านมา คาบุรากิไม่เคยแสดงท่าทีสนใจผู้ชายคนอื่นนอกจากท่านยูริไค(ยูริเอะ)มาก่อน ถ้าไม่มีธุระใหญ่หลวงจริงๆ ก็จะแทบไม่เคยเป็นฝ่ายพูดคุยกับผู้ชายก่อนเลย ทว่า
"โย่ ทาคามิจิ"
"อ๊ะ สวัสดีครับ"
เมื่อสวนกันตามทางเดิน คาบุรากิก็จะร้องทักวาคาบะคุงราวกับเพื่อนฝูงที่สนิทสนมกัน
หนำซ้ำวาคาบะคุงอยู่ห้องเดียวกับเอ็นโจ เท่าที่ได้ยินมา เมื่อคาบุรากิไปหาเอ็นโจที่ห้องช่วงเวลาพัก ก็จะพูดคุยกับวาคาบะคุงด้วยบ่อยๆ
แบบนี้ก็กลบเกลื่อนด้วยคำว่า "บังเอิญเจอกัน" แบบตอนเช้าของพิธีเปิดภาคเรียนไม่ได้แล้วล่ะ เพราะต่อให้เจอกันโดยบังเอิญ อย่างคาบุรากิก็ไม่คิดจะทักใครหรอก
หนำซ้ำ ความเชื่อมโยงนั่นทำให้ช่วงนี้วาคาบะพลอยได้พูดคุยอย่างสนิทสนมกับเอ็นโจไปด้วย กลุ่มซึรุฮานะ No.2 ที่อยู่ห้องเดียวกันเลยพลอยรังแกวาคาบะคุงหนักมือขึ้นไปอีก
พวกเพื่อนๆ กลุ่มเดียวกันกับผมเอาแต่จับกลุ่มเม้าท์ข่าวลือระหว่างคาบุรากิกับวาคาบะคุง โดยเฉพาะคาโอรุคุง(ชื่อเซริกะจังเปลี่ยนคำอ่าน)กับคิคุโนะน่ะย้ำแล้วย้ำอีกว่า "ท่านเรย์ กรุณาถามคุณคาบุรากิที่ห้องสโมสรด้วยนะครับว่าเกิดอะไรขึ้น" เอ๋~
แต่จริงๆ นะ วาคาบะคุง ช่วงปิดเทอมฤดูร้อนนั่นมันเกิดอะไรกันขึ้นน่ะ...
ที่ลี้ภัยของผมจากบรรยากาศทะแม่งๆ ที่ลอยอวลอยู่ในชั้นม.ปลาย คือชมรมงานฝีมือกับห้องสโมสรเปอติต์ของชั้นประถม วันนี้ผมสัญญากับมาโอะคุงไว้ว่าจะโผล่หน้าไปเจอที่ห้องเปอติต์หลังเลิกเรียน
รู้สึกท้องฟ้าชักมีเมฆหนาก่อตัวตามที่พยากรณ์อากาศที่ว่าไว้ว่าพายุกำลังใกล้เข้ามาจริงๆ... ผมมองผ่านหน้าต่างทางเดินพลางมุ่งหน้าไปยังห้องเปอติต์ แต่ก็บังเอิญไปเจอเงาเล็กๆ คุดคู้เข้าเสียก่อน
"เอ๋ ยูกิโนะจัง!?"
ดูดีๆ ก็เห็นว่าเป็นยูกิโนะจังที่กำลังนั่งพับเพียบลงบนทางเดินพลางกุมหน้าอกอย่างอึดอัด ผมรีบวิ่งเข้าไปใกล้ทันที
"เป็นอะไรหรือเปล่า ยูกิโนะจัง!"
ดูเหมือนยูกิโนะจังจะพูดไม่ออก ได้แต่หายใจหอบๆ สั้นๆ ด้วยใบหน้าซีดขาวกว่าปกติ มีเสียงฮิ้วฮิ้วดังลอดออกมาจากลำคอด้วย
"โรคหอบกำเริบเหรอ!?"
ยูกิโนะจังหยักหน้าให้คำพูดของผม แย่แล้ว!
ยูกิโนะจังหายใจเข้าออกอย่างลำบากพลางควานหาอะไรในกระเป๋าตัวเอง อะไรน่ะ หาอะไรอยู่เหรอ
ที่ออกมาเป็นเครื่องพ่นยาสำหรับโรคหอบ ยูกิโนะจังทำท่าจะเขย่าเครื่องด้วยมือสั่นเทา ผมเลยรับมาเขย่าๆ ให้แทนแล้วส่งคืนให้ ใช้นี่แล้วจะหายเหรอ ยูกิโนะจังกดปุ่มพ่นยา แต่สงสัยจะไม่ออกฤทธิ์ทันทีละมั้ง เสียงหายใจฮิ้วฮิ้วอย่างทรมานยังไม่หายไป
"นี่ ยูกิโนะจัง ไปห้องพยาบาลกันก่อนไหม นะ"
ยูกิโนะจังตอบรับเบาๆ ว่า "ค่ะ...." ผมยื่นมือไปประคองตั้งใจจะพยุงเดินไปด้วยกัน แต่อาจเพราะอาการขาดอากาศ ยูกิโนะจังกลับทำท่าจะทรุดวูบลงกับพื้นอีกครั้ง
"ยูกิโนะจัง!"
ผมผวาเข้าไปประคองไว้ แต่แบบนี้กว่าจะพยุงกันไปถึงห้องพยาบาล อาการคงทรุดหนัก ทำไงดีล่ะ ผมคิดหัวหมุนติ้ว จริงด้วย!
"ยูกิโนะจัง! ขึ้นหลังพี่นี่มา!"
"...เอ๋...."
ผมคุกเข่าลงเปิดหลังให้ยูกิโนะจัง ถ้าเป็นแบบนี้ผมแบกยูกิโนะจังขึ้นหลังไปเองก็ได้!
"แต่ว่า...."
ยูกิโนะจังทำท่าเกรงอกเกรงใจ แต่นี่ไม่ใช่เวลามาเกรงใจกันแล้วนะ หน้ายังซีดขาวอยู่เลย อาจเพราะใช้เครื่องพ่นยา เลยดูสบายขึ้นกว่าเมื่อกี้นิดนึง แต่ยังดูห่างไกลจากคำว่าหายดีอีกมาก!
"เอาเถอะน่า เร็วเข้า!"
พอผมเร่ง ยูกิโนะจังเลยมาเกาะหลังผมอย่างเก้ๆ กังๆ จู่ๆ น้ำหนักที่กดทับก็ไม่ได้หนักอะไร ยูกิโนะจังดูตัวเล็กๆ ผอมๆ ถึงจะเป็นเด็กป.1ก็เถอะ แต่อาจเพราะเป็นเด็กผู็หญิงก็เลยไม่หนักมาก นี่ผมน่าจะแบกไหวนะ!?
แต่เสียงหายใจหอบอย่างทรมานของยูกิโนะจังก็ยังดังอยู่ข้างหู มือที่วางบนบ่าผมก็เย็นเฉียบ
อาววววล่ะ! ลูกผู้ชายวัดกันที่พลัง! จงตื่นขึ้นมา! พลังแห่งกล้ามเนื้อขาที่ฝึกมาจากการจ๊อกกิ๊งในช่วงหน้าร้อนนี้!
โอ้วววววววววววววว!
ผมแบกยูกิโนะจังลุกขึ้นยืนจังก้า ดีล่ะ สบายมาก!
"ยูกิโนะจัง จับให้แน่นๆ นะ!"
โชคดีที่มีเด็กชั้นประถมเดินผ่านมาพอดี ผมเลยฝากกระเป๋ายูกิโนะจังให้มาโอะคุงด้วย ส่วนตัวผมเตรียมมุ่งหน้าไปห้องพยาบาล
ไปเล้ยยยยยย! โชว์พลังหน่อย! มุ่งหน้าสู่โฮโนลูลู-----!! โอ้วววววววววววววว!!
ผมแบกยูกิโนะจังวิ่งไปห้องพยาบาลพลางส่งเสียงฝีเท้าทั่กทั่กทั่กทั่งดังกึกก้องไปตามทางเดินของชั้นประถม
------------------------------------------------------------------------------------------------
ต่อข้างล่าง
ต่อ
------------------------------------------------------------------------------------------------
พอไปถึงห้องพยาบาล อาจารย์ก็ให้ยูกิโนะจังนอนลงบนเตียงทันที
"ไหวหรือเปล่า ยูกิโนะจัง อาจารย์ติดต่อท่านพี่ของยูกิโนะจังกับทางบ้านให้แล้วนะ เดี๋ยวก็มีคนมารับแล้วนะ"
"ค่ะ.... ขอบคุณมากนะคะ....ท่านพี่เรย์...."
พอนอนลงแล้วดูท่าจะหายใจลำบาก ยูกิโนะจังเลยยันตัวครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียง
"อาการกำเริบแบบนี้บ่อยๆ เหรอ..."
"วันนี้...เป็นเพราะเดี๋ยวไต้ฝุ่นจะเข้า...."
ดูเหมือนอาการหอบจะกำเริบได้ง่ายเมื่อไต้ฝุ่นเข้า อะไรกันเนี่ย! ปีนึงๆ มีไต้ฝุ่นเข้าตั้งหลายรอบ! แล้วยูกิโนะจังก็ต้องทรมานแบบนี้ตลอดเลยเหรอ?!
ยูกิโนะจังจิบชาฝรั่งอุ่นๆ พลางยิ้มอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า "สบายมากค่ะ..." ไม่สบายหรอก ไม่สบายเลยนะ ยูกิโนะจัง!
แล้วเอ็นโจที่ได้รับการติดต่อไปก็เข้าห้องพยาบาลมา
"ยูกิโนะ!"
เอ็นโจปรี่เข้ามาที่ข้างเตียงยูกิโนะจัง ตรวจดูอาการน้องสาวทันที
"พ่นยาหรือยัง"
"อื้อ...."
"ตอนนี้เรียกรถมาแล้วนะ เดี๋ยวไปโรงพยาบาลกัน พี่ติดต่อโรงพยาบาลไว้แล้ว"
"อื้อ...."
เอ็นโจช่วยพยุงยูกิโนะจังลงจากเตียง
"เดินเองไหวหรือเปล่า"
"อื้อ...."
มาโอะคุงกับยูริจังช่วยเอากระเป๋าที่ผมฝากเด็กชั้นประถมที่ผ่านไปมาให้ พวกเราเลยถือกระเป๋าไปส่งพี่น้องเอ็นโจด้วยกันถึงที่จอดรถ
"ท่านคิโชวอิน ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยน้องชายดิฉัน บุญคุณนี้ต้องตอบแทนให้ได้แน่นอนค่ะ"
"สำหรับผมแล้วยูกิโนะจังก็เป็นรุ่นน้องคนสำคัญที่น่ารัก อย่าไปคิดเป็นบุญคุณอะไรกันเลยครับ รีบไปโรงพยาบาลเถอะ อาการเป็นไงพรุ่งนี้ช่วยมาบอกด้วยนะครับ"
"ขอโทษด้วยค่ะ ขอบคุณนะคะ"
พวกเราโบกมือให้รถของบ้านเอ็นโจที่วิ่งห่างออกไป
"ยูกิโนะจัง ท่าทางทรมานจังเลยนะครับ"
"นั่นสิ"
ขอให้ยูกิโนะจังอาการดีขึ้นไวๆ นะครับ...
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมโดนเอ็นโจเรียกไปที่ทางเดิน
"คุณเอ็นโจ อาการยูกิโนะจังเป็นไงบ้างครับ!?"
ผมทักทายยามเช้าพอเป็นพิธี แล้วตัดเข้าเรื่องยูกิโนะจังเมื่อวานทันที
"ก็เข้าโรงพยาบาลเผื่อไว้ก่อนน่ะค่ะ แต่ครั้งนี้อาการไม่หนักมาก คิดว่าพรุ่งนี้หรือมะรืนก็คงออกจากโรงพยาบาลได้แล้วล่ะค่ะ"
"งั้นเหรอครับ..."
ยูกิโนะจัง เข้าโรงพยาบาลอีกแล้วเหรอ น่าสงสารจัง...
"ท่านคิโชวอิน ให้ยูกิโนะจังขี่หลังพาไปส่งถึงห้องพยาบาลเลยเหรอ ขอบคุณมากนะคะ คงหนักใช่ไหม ยูกิโนะเล่าให้ฟัง เล่นเอาตกใจเลยล่ะค่ะ"
"ไม่หรอกครับ เธอตัวเบามาก"
โชคดีที่ไม่เพิกเฉยต่อคำสั่งคุณมิฮาระโค้ชใจยักษ์ออกวิ่งทุกวัน กล้ามเนื้ออ่อนแอปวกเปียกของผมก็พัฒนาขึ้นบ้างแล้ว ส่วนแขนที่ไม่ได้ผ่านการฝึกมาก็ปวดกล้ามเนื้อหน่อยๆ มาตั้งแต่เช้าแล้ว คงเพราะฝืนใช้แรงปุปปัปอะนะ
"แต่โดนท่านคิโชวอินอุ้มขึ้นหลังไปเนี่ย ยูกิโนะเขินแย่เลยล่ะ"
"หืม..."
ไปล่วงเกินยูกิโนะจังเข้าแล้วหรือเปล่าเนี่ย จะว่าไปแล้วที่ซัมเม่อร์ปาร์ตี้ก็แอบๆ บ่นเรื่องน้ำหนักของตัวเองด้วยนี่นา
"งั้นฝากขอโทษยูกิโนะจังด้วยนะครับ"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ ต้องขอบคุณมากเลยนะคะ ที่อุตส่าห์ทำเพื่อยูกิโนะขนาดนี้ ดิฉันซาบซึ้งจริงๆ"
เอ็นโจก้มหัวให้ผม พอรู้สึกถึงสายตาของผู้คนรอบข้างที่เดินไปมาในทางเดิน ผมเลยรีบเข้าไปห้ามเอ็นโจไว้ ขอทีเหอะน่า
มองเห็นคาบุรากิกับวาคาบะคุงเดินมาด้วยกันจากด้านตรงข้ามของทางเดิน สองคนนั้นมาโรงเรียนด้วยกันอีกแล้วเหรอ
ทำไมอยู่ดีๆ เกิดสนิทกันขึ้นมาได้น้า-- สงสัยจัง สงสัยจัง สงสัยจัง...
"สงสัยเรื่องสองคนนั้นเหรอคะ"
"อุเหวอ!"
โดนเอ็นโจอ่านใจเข้าแล้ว!
"บอกให้เอาไหมคะ ว่าทำไมจู่ๆ อายะ(มาซายะ)ถึงเกิดสนิทกับคุณทาคามิจิขึ้นมา..."
"เอ๋..."
ดวงตาเอ็นโจเป็นประกายอย่างนึกสนุก ...รู้สึกว่านะ
"ไม่ครับ! ไม่เป็นไร!"
ผู้มีปัญญาย่อมไม่นำตนเข้าสู่กับดัก
อันตราย อันตราย ผมอำลาเอ็นโจว่า "งั้นขอตัวก่อนนะครับ!" แล้วเร่งฝีเท้ากลับไปห้องเรียนของตัวเอง
เอาล่ะ วันนี้ต้องกำหนดรายชื่อนักกีฬาที่ลงแข่งในงานกีฬาด้วย! ไม่มีเวลามายุ่งกับเส้นทางรักของคนอื่นหรอกครับ!
เมื่อวานอุ้มยูกิโนะจังขึ้นหลังวิ่งอย่างสบายๆ ค่อยรู้สึกมั่นใจหน่อย ปีนี้ลงแข่งวิ่งผลัดด้วยดีไหมนะ
"ท่านเรย์ ปีนี้จะลงแข่งแต่งแฟนซีวิ่งผลัดด้วยหรือเปล่าครับ"
อืม ไม่ใช่วิ่งผลัดทางนั้นอะ
------------------------------------------------------------------------------------------------
หมดแล้ว
เปลี่ยนบทที่ยูกิโนะหนักสำหรับเรย์กะเป็นเบานะคะ
ว่าแต่ถ้าสลับเพศแล้วบทเรย์กะตุ๋ยท้องเอ็นโจล่ะ?
โดดจากเรือเอ็นโจมาเกาะเรือยูกิโนะอย่างก้าวร้าว
กูโครตรักโม่งฟิคเลยนึกว่าแนวสลับเพศจะไม่ค่อยมีคนสนใจซักอีกมาให้จุ๊บทีดิ
การโหวตชื่อกระทู้ที่ 7
1. >>849 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับจักรวาลกาวแห่งความเวิ้งว้าง มิติที่ 7
ผลโหวต
ผู้โหวต
2. >>850 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
ผลโหวต ////////
ผู้โหวต >>860 >>873 >>876 >>877 >>879 >>880 >>882 >>894
3. >>852 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับจรวดทะลุมิติพิศวง ลำที่ 7
ผลโหวต
ผู้โหวต
4. >>853 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแลนมาร์คที่ชื่อว่าคานทอง คานเจ้าแม่ที่7
ผลโหวต ////
ผู้โหวต >>874 >>878 >>881 >>883
5. >>855 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโรงเรียนแห่งนก นกครั้งที่7
ผลโหวต
ผู้โหวต
ปิดโหวตเม้นที่เท่าไหร่ดี กระทู้ก่อนๆ 900นะ
แล้วตอนหิ่งห้อยที่เรย์กะได้หิ่งห้อยมาจากเอ็นโจ พอสลับเพศควรเปลี่ยนเป็นอะไรดี เรย์คุงส่งหิ่งห้อยไปให้ชูจังเหรอ
ต่อจาก >>760
ยูกิโนะจังเป็นน้องสาวเอ็นโจ เอาจริงดิ!? ไม่เห็นเหมือนกันสักนิด น้องสาวยัยเจ้าเล่ห์นั่นไหงออกมาเป็นเทพธิดาน้อยไร้เดียงสาแบบนี้!
จะว่าไปถ้าดูแต่หน้าก็มีเค้าเหมือนกัน ถึงจะสีผมผิดกันก็เถอะ… เดี๋ยวสิ สีผมแบบนี้คล้ายๆกับเอ็นโจในการ์ตูน Kimi Dolce เลยนี่นา ทางโน้นผมสีน้ำผึ้ง ส่วนยูกิโนะจังผมสีอำพัน เอ หรือว่าความดีงามในส่วนของการ์ตูนจะมาตกอยู่กับน้องสาวพร้อมสีผมกันนะ อื้ม อื้ม เป็นไปได้ แต่ไม่อยากให้เป็นน้องสาวร่วมสายเลือดกันเลยจริงๆ พับผ่า…
“เอ่อ… พี่สาวทำไมเหรอคะ?”
สงสัยผมจะเผลอตัวทำหน้าเครียดไปโดยไม่รู้ตัว ยูกิโนะจังจ้องหน้าผมอย่างห่วงๆ ผมเลยรีบยิ้มกลบเกลื่อน
“เปล่าครับ พอดีพี่อยู่ชั้นเดียวกับพี่สาวของยูกิโนะจัง เลยตกใจนิดหน่อย ไม่รู้มาก่อนเลยว่าท่านเอ็นโจมีน้องสาวน่ารักแบบนี้ด้วย”
“จริงเหรอคะ?”
อ๊า! อย่าทำหน้ากังวลแบบนั้นสิ!
“พี่ยังเคยพูดคุยกับท่านพี่ของยูกิโนะจังในห้องสโมสรของ Pivoine อยู่บ่อยๆ จริงด้วย! ตอนเปิดเทอมฤดูหนาวยังเคยได้ถุงของฝากเป็นขนมจากท่านเอ็นโจเลยนะ!”
“ของฝากจากท่านพี่?”
“ครับ รู้สึกว่าจะไปเที่ยวน้ำตกกับป่าที่มีชื่อเสียงมา อร่อยมากเลยล่ะ” ด้านการฆ่าตัวตายน่ะนะ
“งั้นเหรอคะ”
พอได้ฟังเรื่องของผม ยูกิโนะจังก็ค่อยๆ กลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง
“เอ่อ… ขอหนูนั่งข้างๆ ได้ไหม”
“ได้สิครับ” เต็มใจเป็นอย่างยิ่งเลยล่ะ! หรือจะบอกว่า รอคำนี้มานานแล้วดี?
ยูกิโนะจังนั่งจุ้มปุ๊กข้างๆ ผม แล้วส่งยิ้มมาให้ อุก… นางฟ้าแท้ๆ
ก็รู้อยู่หรอกนะว่าไม่ควรจะไปเกี่ยวข้องกับน้องสาวของยัยเอ็นโจจอมเจ้าเล่ห์นั่น แต่ผมขัดขืนรอยยิ้มนางฟ้าแบบนี้ไมได้จริงๆ!
ผมทานเค้กที่เทพธิดาน้อยเอามาให้ อร่อยสุดๆ!
“อร่อยมากเลย ขอบใจนะ ยูกิโนะจัง”
“ค่ะ”
พอผมเอ่ยขอบคุณ ยูกิโนะจังก็ยิ้มแย้มอย่างดีใจ
ยูกิโนะจังเล่าว่าเป็นเด็กป.หนึ่งที่เพิ่งเข้าเรียนชั้นประถมในปีนี้ ดูแล้วยังตื่นๆ อยู่เลย ตัวเล็กนิดเดียวน่าทะนุถนอมอีกด้วย
ยูกิโนะจังคอยเป็นห่วงผม ถามว่าจะรับชาเพิ่มไหมคะด้วยนะ น่ารักสุดๆ! ผมไม่เคยเห็นพี่สาวยูกิโนะจังรินชาให้ใครเลยนะ
“ท่านพี่เรย์ อุตส่าห์มาหาถึงนี่ ช่วยพูดคุยกับพวกผมบ้างสิครับ!”
มาโอะคุงดึงแขนผมอย่างงอนๆ มียูกิโนะจังกับมาโอะคุงล้อมรอบทั้งซ้ายและขวา แถมยังมียูริจังใกล้ๆอีก ที่นี่คือสวรรค์เหรอเนี่ย!? ฮาเร็มเด็กน่ารัก!
“ขอโทษทีนะ มาโอะคุง”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ”
ผมมุ้งมิ้งไปกับพวกเด็กๆ ทานขนมเค้กแสนอร่อย จนอำลาจากเปอติต์มาในที่สุด
มาโอะคุง ยูริจัง และยูกิโนะจังอุตส่าห์มาส่งถึงหน้าประตูด้วยล่ะ! เด็กๆ พวกนี้น่ารักกันจริงๆ
ต่อ
ข่าวลือเรื่องน้องสาวเอ็นโจเข้าเรียนในชั้นประถมแพร่สะบัดไปอย่างรวดเร็ว หลังผมเจอกับยูกิโนะจังไม่นาน
เล่าลือกันว่าน้องสาวก็งดงามไม่แพ้พี่สาว ทำให้หนุ่มๆ(หมี)มากมายแห่กันไปดูหน้ายูกิโนะจังที่ภาคเรียนชั้นประถม แล้วยังเอามาเล่าต่อกันว่าน่ารักกว่าที่คิดไว้ ทำให้กระแสน้องสาวเอ็นโจยิ่งเตลิดเพริดไปกว่าเก่า แต่เอ็นโจปรามด้วยสีหน้าเคร่งขรึมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนว่า “น้องสาวของดิฉันร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ช่วยอย่าเอะอะกันให้มากได้ไหมคะ” อาจด้วยเกรงความพิโรธของนางมารเอ็นโจ กระแสเรื่องยูกิโนะจังเป็นอันเงียบกริบไปในเวลาอันรวดเร็ว
ในห้องสโมสรก็มีข่าวเรื่องยูกิโนะจังด้วยเหมือนกัน แต่ต่อให้เป็นเอ็นโจก็ใช่ว่าจะออกปากพูดแรงๆ กับสมาชิก Pivoine ได้ง่ายๆ จึงได้แต่เออออไปตามเรื่อง
“พวกผมไม่เห็นรู้เลยว่าท่านเอ็นโจมีน้องสาวด้วย พามาเที่ยวที่ห้องสโมสรสักครั้งสิครับ”
“นั่นสินะคะ ถ้ามีโอกาส”
“ได้ยินว่ามีนักเรียนหลายคนแอบไปดูท่านยูกิโนะถึงห้องเรียนชั้นประถมเลยนี่ครับ ท่าทางน้องสาวจะน่ารักเหมือนท่านพี่”
“เรื่องนั้นแหละค่ะ น้องสาวดิฉันเป็นโรคหอบมาตั้งแต่เด็กแล้ว ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ ดิฉันเกรงว่าถ้าไปเอะอะกันมากๆ เข้า อาการจะกำเริบอีก อยากให้น้องสาวได้อยู่ในสภาพแวดล้อมเงียบๆ สงบสุขน่ะค่ะ”
“โอ้! ลำบากแย่เลย งั้นทาง Pivoine จะกำชับไปทางเปอติต์ให้ช่วยกันดูแลให้ท่านยูกิโนะได้อยู่โรงเรียนอย่างสงบเองนะครับ ต้องระวังไม่ให้พวกคนชั้นต่ำมาเกะกะวุ่นวายรอบตัวท่านยูกิโนะ”
“รบกวนด้วยนะคะ”
พอเอ็นโจส่งยิ้มให้ หนุ่มๆรอบตัวเอ็นโจและคาบุรากิต่างก็พากันหน้าแดง
ด้วยเหตุนี้เอง เอ็นโจจึงสามารถยึดเอาประธาน Pivoine เป็นพวก สร้างฐานกำลังป้องกันยูกิโนะจังขึ้นมาได้
แต่ยูกิโนะจังร่างกายอ่อนแอเหรอเนี่ย… มิน่าล่ะผิวถึงได้ขาวจัง แต่เอ็นโจนี่ถึงจะเป็นจิ้งจอกสาวจอมเจ้าเล่ห์ แต่ก็รู้จักเป็นห่วงน้องสาว เกินคาดเหมือนกันนะ
ระหว่างที่จิบมิลค์ทีหวานๆ อยู่ สายตาก็ไปสบกับเอ็นโจเข้า หยึย
“คุณคิโชวอิน ได้เจอน้องสาวฉันแล้วเหรอคะ”
“หืม…”
เห็นรอยยิ้มของเอ็นโจแล้วเหงื่อกาฬไหลพราก นี่คิดว่าผมไปแอบส่องยูกิโนะจังกับคนอื่นเขาด้วยหรือเปล่าเนี่ย ถึงจะมีความเป็นไปได้ แต่ก็แย่ล่ะสิ…
“เอ่อ ผมบังเอิญไปเจอตอนไปเที่ยวห้องสโมสรเปอติต์น่ะครับ พอดีมีของจะให้พวกเด็กๆ ทางโน้น บังเอิญน้องสาวของท่านเอ็นโจเป็นคนที่เปิดประตูให้เท่านั้นเอง บังเอิญจริงๆครับ”
ผมย้ำคำว่า “บังเอิญ” หลายๆรอบ อย่าได้เห็นผมเป็นศัตรูของน้องรักหล่อนเชียวนะ! (แต่เป็นโลลิค่อน)
“อื้อ น้องฉันเล่าให้ฟังแล้วล่ะ ช่วยอยู่คุยกับน้องให้ด้วยใช่ไหม ขอบคุณนะ”
“ไม่เป็นไรครับ…”
นี่ขอบคุณจากใจหรือเปล่าน่ะ? ทางพี่สาวนี่ไม่น่าเชื่อใจผิดกับยูกิโนะจังเลย
“คิโชวอิน ไปเจอยูกิโนะมาแล้วเหรอ?”
คาบุรากิเข้าร่วมวงสนทนา คาบุรากิก็รู้จักยูกิโนะจังด้วยเหรอ อ้อ แต่เป็นเพื่อนสนิทกัน ก็เป็นธรรมดานี่นะ
“ทำนองนั้นครับ”
“หืม…”
“เอ่อ… เป็นน้องสาวที่น่ารักแล้วก็อ่อนโยนมากเลยครับ”
“หืม…?”
ไม่รู้ทำไมคาบุรากิถึงขมวดคิ้ว เอ็นโจยังมีรอยยิ้มปริศนาบนใบหน้าตอบรับว่า “เหรอ ขอบคุณนะ”
รู้สึกบรรยากาศมันทะแม่งๆ ชอบกล ผมเลยเผ่นจากสโมสรเป็นการด่วน
น่ากลัว! พวกผู้หญิงเนี่ยน่ากลัวชะมัด!
ทำไมพอท่านเรย์อยู่กับเอ็นโจแล้วออร่าพ่อบ้านใจกล้ามันชัดแบบเน้55555555555555555555 สู้นะนายหัวหยอย
ชักอยากอ่านฟิคท่านเอ็นโจหมีกับเรย์กะโลลิบ้าง อุฮิ้ววววววววววววววววววว
>>910 เรย์คุงก็โดนคุณอิชิโนะคุระบอกบ่อยๆว่าผู้ชายยิ่งอ้วนยิ่งมีเสน่ห์ แต่พอรู้ว่าแฟนตัวจริงเป็นนายแบบ คงช็อคตาตั้งไปเลยสินะเรย์คุง555555
พออ่านฟิคแปลงเพศแล้วก็นึกถึงพวกสงครามกองอวยในพันติ๊ปว่ะ กุว่าถ้าเรื่องนี้(แบบแปลงเพศ)เป็นมังงะคงได้มีการตั้งกระทู้อวยเหมือนnisekoiแหง แล้วกองอวยก็ตีกัน555555555555
>>911 ก็นี่มันฮาเร็มชัดๆ สาวคูลเดเระ สาวอ่อนหวานแต่จริงๆเป็นนางมาร สาวน้อยโลลิ สาวประธานผู้เอาจริงเอาจัง มีวายแพลมๆมาให้ชุ่มชื้นหัวใจ หนุ่มร่าเริงสายสไมล์อย่างวาคาบะคุง สายซึนเดเระอย่างรินคุง หนุ่มหล่อปากร้ายใจดีอย่างซากุระคุง ถ้าเรย์กะเป็นผู้ชายกูว่ากวาดเข้าฮาเร็มเรียบ ยิ่งกว่าร่างหญิงของตัวเองซะอีก 55555555555555555
กูขอคั่นฟิคสลับเพศหน่อยนะ
ยังไงตอนนี้กูก็เรือนายตัวสำรองค่ะ!
ต่อจาก >>501 นะ
---------------------------------------------
พอตอนกลางคืนก็มีเมล์จากนายตัวสำรองส่งมาบอกว่า "พรุ่งนี้จะไปคุยกับคาบุรากิ ช่วยไปด้วยกันทีนะ" อ่านจบก็ฉันก็รู้สึกมึนหัวขึ้นมาเลยค่ะ ไม่ไปไม่ได้หรอคะ หรือเลื่อนเป็นวันอื่นได้ไหมนะ ขอเตรียมตัวเตรียมใจก่อนได้ไหมคะ
แล้วอยู่ๆก็มีสายเข้า พอฉันอ่านชื่อก็สะดุ้ง นายตัวสำรองน่ะค่ะ...
ฉันกลั้นใจก่อนจะกดรับ
"สวัสดีค่ะ คิโชวอินค่ะ"
"เห็นเมล์แล้วสินะ"
"...ค่ะ"
ต้องย้ำกันขนาดนี้มั้ย จะว่าไปเสียงนายตัวสำรองผ่านโทรศัพท์ก็แปลกๆดีนะ ดูแหบๆยังไงไม่รู้น่ะค่ะ
"ตอนที่คุยกับคาบุรากิ ฉันจะให้ทาคามิจิอยู่ด้วยนะ เพราะเรื่องนี้ยังไงก็เกี่ยวกับทาคามิจิโดยตรง"
"ได้ค่ะ ว่าแต่จะคุยกับท่านคาบุรากิตอนไหนหรอคะ"
และไม่คิดจะถามความสมัครใจของฉันเลยใช่มั้ยคะ...?
"ตอนหลังเลิกเรียนดีไหม ยังไงหมอนั่นก็คงไปสโมสรของ pivoine อยู่แล้วสินะ"
งั้นก็หมายความว่า...
"คงต้องรบกวนให้คิโชวอินพาคาบุรากิมาล่ะนะ"
...ชัดเลยค่ะ ไม่ทำได้ไหมนะ คิดถึงตอนพาคาบุรากิมาก็ปวดท้องขึ้นมาเลยค่ะ
"ไม่อยากทำงั้นหรอ"
รู้ได้ยังไงคะเนี่ย แต่ถ้ารู้แล้วก็ช่วยอย่าโยนงานมาให้ทางนี้ได้มั้ยคะ
"ขอโทษจริงๆนะคิโชวอิน แต่มันจำเป็นต้องเป็นเธอน่ะ ถ้าฉันเข้าไปในห้องนั้นได้ก็ไม่อยากรบกวนให้ไม่สบายใจหรอก"
...พูดแบบนี้ถ้าปฏิเสธก็คงเป็นคนใจร้ายใจดำมากเลยสินะคะ มีแต่ต้องทำสินะ ปวดท้องอีกแล้วล่ะค่ะ
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจความจำเป็นนั้นดีค่ะ"
"ขอบคุณนะคิโชวอิน ขอบคุณแทนทาคามิจิด้วย"
จะว่าไปที่นายตัวสำรองพยายามขนาดนี้ก็เพราะวาคาบะจังสินะ น่าอิจฉาจังวาคาบะจังจังน้า แต่แบบนี้จะเหมือนช่วยให้ความสัมพันธ์ของคาบุรากิกับวาคาวะจังดียิ่งขึ้นไม่ใช่หรอ
"มีอะไรหรือเปล่า คิโชวอิน?"
"อา คือ มิซึซากิคุงชอบคุณทาคามิจิสินะคะ แต่มาช่วยท่านคาบุรากิแบบนี้จะดีหรอคะ หรือว่าขอแค่คุณทาคามิจิไม่โดนแกล้งก็พอสินะคะ"
นายตัวสำรองเงียบไปเลย อา แย่จริงตัวฉันมันอดใจไม่ไหว เลยหลุดปากถามไปน่ะ
"ขอโทษนะคะ เรื่องส่วนตัวสินะคะ คือ..."
"เปล่าหรอก แค่สงสัยอยู่น่ะ ทำไมถึงคิดว่าฉันชอบทาคามิจิล่ะ"
"เอ๋ ก็เห็นอยู่ชัดๆไม่ใช่หรอคะ หรือว่าไม่ได้ชอบหรอคะ"
"ก็ไม่ได้ชอบนะสิ"
เอ๋
"ถ้าหมายถึงชอบแบบอยากให้เป็นแฟนล่ะก็ไม่ได้ชอบนะ แค่เป็นห่วงในฐานะที่เป็นนักเรียนเท่านั้นเอง"
"เพราะเป็นประธานนักเรียนน่ะหรอคะ"
เหมือนกับตอนที่เข้าใจผิดเรื่องฉันกับนายหมาบ้าอย่างนั้นหรอคะ
"อืม แล้วก็เพราะเป็นเพื่อนด้วยน่ะ"
จะแค่เพราะเป็นเพื่อนจริงๆน่ะหรอคะ
"พรุ่งนี้รบกวนด้วยนะคิโชวอิน แล้วเจอกัน"
"ค่ะ"
"อ้อ แล้วก็...ฝันดีนะ"
วางสายไปแล้วล่ะค่ะ นายตัวสำรองบอกว่าไม่ได้ชอบวาคาบะจัง จะเชื่อได้มั้ยนะ อาจจะโกหกก็ได้นะ แต่ว่าจะโกหกฉันไปทำไมล่ะคะ
แต่ถ้าไม่ได้ชอบจริงๆก็แสดงว่าไม่เหมือนใน kimi dolce แล้วสินะ โอกาสที่บ้านของฉันจะไม่ล้มละลายก็ยิ่งมากขึ้นสินะคะ! ดีใจจังเลย
เอาล่ะ ตอนนี้มามาส์กหน้าเตรียมพอสำหรับวันพรุ่งนี้ดีกว่าค่า~
จะว่าไปตอนที่เรย์กะไปบ้านวาคาบะจัง แล้ววาคาบะจังถามว่ากินแกงกะหรี่มั้ย ส่วนเรย์กะบอกขอคำเดียวน่ะ กูนึกว่าวาคาบะจังจะยกช้อนมาป้อนแล้วบอก "อ้ามมมม" ซะอีก สรุปได้เป็นจานแทน รู้ใจเรย์กะดีจริงๆ555555555555 แต่ถ้าป้อนจริงๆก็ยูริไปนี่เนอะ
ตอนแต่งตาม 114 ฉากนี้ "ระหว่างที่จิบมิลค์ทีหวานๆ อยู่ สายตาก็ไปสบกับเอ็นโจเข้า แหวะ" ทำไมต้องแหวะล่ะท่านเรย์กะ T___T เสียใจแทนเอ็นโจจริงๆ กูเลยเปลี่ยนจากแหวะเป็นหยึยแทน จะได้ดูพ่อบ้านใจกล้า555555555555
นายตัวสำรองนี้มันดีต่อใจจริงๆ ไม่เสี่ยงคุก ไม่มีหักธงตั้งแต่ยังไม่อ้าปากแบบเอ็นโจ ไม่เข้าใจยากแบบบากะรากิ
ไม่มีคนโหวตแล้วก็สรุปผลโหวตจาก >>895 เลยนะ
กระทู้หน้า
-------------------------------
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"
รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้
.
謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
แม่วววววว ฟิคนี้มิซึซากิคุงนี่โคตรดียยย ฝันดงฝันดีอะไร๊ ไม่เขินเลย ไม่เขิ้นนนนนน โฮรววว แทบจะละลาย
กูว่าเสียงแหบๆนี่ต้องดูเท่โคตรๆ
ตอนเรียนจบนางจะต้องเล่นใหญ่ประกาศแบบท่านโรมิโอได้ใจท่านเรย์กะเต็มๆแน่ คนนั้นน่ะรอฤดูใบไม้ผลิมาสิบแปดปีเชียวนะ55555555
>>933 ลืมสารบัญ
สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika
อาจจะสารภาพรักแลวแอบคบกันเงียบๆ จากนั้นก็ค่อยเปิดตัวตอนพิธีจบแบบรุ่นพี่โทโมะเอะกับรุ่นพี่คาซึมิ พร้อมขอแต่งงานด้วย โอ๊ย ทำไมประธานดี๊ดีจัง จักรพรรดินีกับรัชทายาท Pivoineกับประธานสภานักเรียน แง้ โรมีโอจูเลียตมากๆ
>>937 ช่วงแอบคบกันเงียบๆ เพราะเกรงสายตาคนใน pivoine นี่น่าจะเป็นอะไรที่มุ้งมิ้งชุ่มชื่นหัวใจน่าดู นางคงอยากลักขนมไปนั่งกินกับมิซึซากิ แต่โดนเอ็นโจที่คอยสังเกตการณ์เหล่เอาแล้วตามแบล็กเมล์อีก ...เฮ้ย นี่กลายเป็นตัวร้ายเต็มที่ไปแล้วนี่หว่า!? แต่เอ็นโจมืดดำแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ อุฮิ
แล้วเอ็นโจ คาบุรากิ วาคาบะจังก็กลายเป็นสามเซียน
>>943 โถ นาย ชีวิตอะไรจะน่าสงสารขนาดนี้ รูทตัวเองเป็นพระเอกก็ยังต้องใช้ความพยายามมหาศาลจีบหญิงที่เขาไม่แลตัวเอง โดนหักธงทำร้ายจิตใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า รูทคนอื่นก็เป็นได้แค่ตัวร้ายให้คนเกลียด แถมตอนนี้ก็โดนเจาะเรือบ่อยๆซะด้วยสิ เข้มแข็งไว้นะ เราเชื่อว่าซักวันอ.ฮิโยโกะจะเมตตาปราณีนายบ้าง
ได้อ่านเรื่องคนมะรุมมะตุ้มรักท่านเรย์กะนี่มันดีต่อใจจริงๆ ซู้ดดดดดดดดดด //ทำเป็นมองไม่เห็นอฟช.
อยากจจะช้าไปหน่อยแต่ในฐานะโม่งแต่งฟิคสลับเพศคนแรก กุโคตรดีใจที่โม่งฟิคช่วยแต่งต่อ เรย์กะภาคผู้ชายช่างดีต่อใจ ยูกิโนะจังนางฟ้าตัวน้อยๆก็ดีต่อใจ ถึงเเม้คนจะไม่ค่อยพูดถึงฟิคกุเพราะกุดันลงฟิคในช่วงฟิคซัมเมอร์เซลฟ์ แต่ช่างมันเถอะ กุทำใจได้แล้ว แค่มีคนหยิบมาสานต่อ กุก็ซูดกาวตายตาหลับ ลาก่อย
ไหนๆก็จะไวท์เดย์แล้ว ท่านเรย์จะให้ของตอบแทนนางมารชูสิกิยังไงดี โปรดติดตาม 5555 //กุกำลังคิดพล็อต ยังเพิ่งเร่งกุ
อะ สลับเพศ ตอน งานชมหิ่งห้อย
--------
วันนี้เป็นงานชมหิ่งห้อยที่บ้านคาบุรากิเป็นเจ้าภาพ สถานที่คือสวนญี่ปุ่นในโรงแรมในเครือคาบุรากิ ผมโดนท่านแม่ที่คึกคักสุดๆบอกว่าเป็นทายาทคิโชวอินต้องจัดเต็มสักหน่อย เลยโดนจับใส่ชุดฮากามะสีกรมท่า ลายคลื่นเหมาะกับฤดูร้อน
พอเข้าไปในสถานที่จัดงาน หลังแสดงความเคารพคู่สามีภรรยาคาบุรากิแล้ว พวกเราก็แวะเวียนทักทายท่านๆ ทั้งหลายที่คบหาอยู่กับบ้านคิโชวอิน เดินทั่วทั้งงานจนผมชักเหนื่อยเลยกะจะขอนั่งพักซะหน่อย ตอนนั้นเองที่มีมือยื่นเครื่องดื่มมาให้ บอกว่า "เชิญค่ะ"
"ท่านเอ็นโจ"
"สวัสดีค่ะ ท่านคิโชวอิน"
ยัยนี่มาด้วยเรอะ...
เอ็นโจสวมชุดกิโมโนฤดูร้อนสีฟ้าอ่อน เกล้าผมขึ้นดูแปลกตาไปจากปกติในชุดนักเรียน
"วันนี้ใส่กิโมโนเหรอ เหมาะมากเลยนะ"
"ขอบคุณค่ะ ท่านคิโชวอินสวมชุดฮากามะก็ดูดีมากเลยล่ะค่ะ"
เฮ้ เป็นสาวเป็นแซ่อย่าพูดชมผู้ชายอย่างงี้เซ่
ผมสอดส่ายสายตาค้นหาว่ามีใครอยู่อีกบ้าง แล้วเอ็นโจก็ว่า "ถ้าหามาซาโยะล่ะก็อยู่ทางโน้นแน่ะ" ผิดเป้าหมายแล้วน่า
"ผมไม่ได้มองหาท่านคาบุรากินะครับ"
"อ้าวเหรอคะ ยังไงก็ลูกสาวเจ้าภาพนะ นึกว่าอยากไปทักทายก่อนซะอีก"
อะไรฮะ จะหาว่าผมไร้มารยาทหรือไง
งานชมหิ่งห้อยเริ่มขึ้นแล้ว ในสวนมีหิ่งห้อยจำนวนมากบินว่อน
"ไม่ไปดูเหรอคะ"
"นั่นสินะ"
ไหนๆ ก็มาแล้วก็อยากไปดูอ่ะนะ แต่ก่อนหน้านั้นมีโดนแซวมาว่าเป็นเฮียวบุเคียวโนะมิยะเลยขัดเขินชอบกล ใส่ฮากามะมาซะด้วย ถ้าไม่เกิดอะไรแปลกๆ ขึ้นก็จะดีหรอก
พอออกไปที่สวนก็มีหิ่งห้อยมากมายบินอยู่ หิ่งห้อยที่โบยบินอยู่รอบตัวแขกที่มาในงานดูงดงามราวกับภาพมายา ว้าว!
ถึงผมจะเป็นผู้ชายที่ไม่ได้นิยมความงามธรรมชาติอะไรพวกนี้ก็ยังอดไม่ได้ที่จะตื่นตาตื่นใจ เอ็นโจก็เดินตามมาข้างๆ สาวๆก็คงอยากจะดูหิ่งห้อยเต็มๆตาล่ะนะ ผมเลยพาเดินเข้าใกล้หิ่งห้อย
พอเข้าไป หิ่งห้อยก็บินหนีไป อ้าว?
ผมเข้าไปใกล้หิ่งห้อยแตกกระเจิงเป็นฝูง เขยิบเข้าไปใหม่ แตกกระจายอย่างกับฝูงลูกแมงมุมแน่ะ
...แปลกแฮะ กลิ่นหอมที่ใส่มาไม่น่าใช่กลิ่นยาฆ่าแมลงนี่ ทำไมกันล่ะ
"แหม คุณเอยะ เป็นที่รักใหญ่เลยนะคะ!"
พอลองดูก็เห็นว่าคุณไมฮามะโดนหิ่งห้อยล้อมรอบจนกลายเป็นเฮียวบุเคียวโนะมิยะไปแล้ว พอเห็นฉันที่รอบข้างไม่มีหิ่งห้อยซักตัว คุณไมฮามะก็หัวเราะหึหึ
แพ้แล้ว...
ตอนนี้โดนคุณไมฮามะแย่งบทเฮียวบุเคียวโนะมิยะไปเต็มๆ เลย
อย่ามาหัวเราะนะ เอ็นโจ! คนที่โดนหิ่งห้อยเกลียดน่ะมันเธอที่มาอยู่ข้างๆฉันมากกว่ามั้ง?!
ในตอนนั้นเองที่ท่านโยชิ ประธาน Pivoine ผุดรอยยิ้มสง่างามเดินมาพร้อมกับสมาชิก Pivoine คนอื่นๆ
อา ชักสังหรณ์ใจไม่ดีชอบกล....
*****
"สวัสดีครับ ท่านเอ็นโจ ท่านเรย์ เป็นหิ่งห้อยที่งดงามจริงๆนะครับ ทำให้หลงลืมความเป็นจริงในแต่ละวันไปเลย"
ประธานมองหิ่งห้อยที่โบยบินไปมาในสวนอย่างเคลิบเคลิ้ม
"แต่สำหรับผู้ชายอย่างเราแล้ว การดื่มเครื่องดื่มพร้อมเชยชมบรรยากาศไปด้วยเนี่ย ยอดเยี่ยมยิ่งกว่าอะไรไปเลยนะครับ"
เครื่องดื่มนั่นคงไม่ได้ผสมแอลกอฮอล์ใช่มั้ยครับประธาน?
"แต่ถ้าได้ชมหิ่งห้อยใกล้ๆ กว่านี้คงดูดีกว่านี้นะครับ"
ได้ยินเสียงเอ็นโจหัวเราะคิกอยู่ข้างๆ ก็บอกแล้วไงว่าเธออาจเป็นคนร้ายตัวจริงที่ทำให้หิ่งห้อยแตกกระเจิงก็ได้น่ะ!
"นั่นสินะ แต่การรับชมหิ่งห้อยให้สวยงามที่สุด ระยะขนาดนี้อาจจะเหมาะสมแล้วก็ได้นะครับ"
สมเป็นท่านประธาน พูดได้ดีจริงๆ!
"คุณคิโชวอิน ถ้าอยากดูหิ่งห้อยใกล้ๆ ขนาดนั้น ไว้ฉันให้คนไปจับมาให้สักตัวดีมั้ยคะ?"
"...ไม่เป็นไรครับ ท่านเอ็นโจ"
ดวงตานี่ขำก๊ากเลยนะ เอ็นโจ
ผมไม่ได้อยากจะดูสักหน่อย ที่พยายามจะเข้าใกล้หิ่งห้อยก็เพราะว่าเธอเดินตามผมมาต่างหากเล่า! ผู้หญิงชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ มางานชมหิ่งห้อย จะไม่ชมหิ่งห้อยใกล้ๆได้ยังไงกันล่ะ!
เสียงหัวเราะสดใสจากตำแหน่งที่พวกคุณไมฮามะยืนอยู่ลอยมาแต่ไกล ตรงนั้นมีฝูงหิ่งห้อยลอยวนอยู่รอบๆ คาบุรากิกับคุณไมฮามะผู้จับจองพื้นที่ข้างๆ
"ท่านมาซาโยะ ดูสิครับ! รอบๆพวกเรามีหิ่งห้อยเต็มไปหมดเลย!"
คุณไมฮามะทำท่าราวกับจะอวดคนรอบข้างว่าหิ่งห้อยกำลังอวยพรให้ความสัมพันธ์ของทั้งสอง ส่งเสียงดังขนาดนั้นทำไมหิ่งห้อยยังบินเข้าหาอีกล่ะ นี่นายคงไม่ได้ใช้น้ำหอมล่อแมลงหรอกใช่มั้ย
คุณไมฮามะร้องเฮฮา ในขณะที่คาบุรากิปัดป่ายมือไม้ของคุณไมฮามะไปมาอย่างเซ็งๆ
นั่นมันล่วงละเมิดทางเพศแล้วนะไมฮามะ
"ที่อยู่กับท่านคาบุรากินั่น... ใช่คุณไมฮามะหรือเปล่าครับ จากโรงเรียนยูกิยามะ..."
ดวงตาของท่านประธานคมกล้าขึ้นทันที
"ครับ ท่านโยชิ ท่านผู้นั้นเคยบุกมาที่ซุยรันหลายรอบแล้วครับ"
"ได้ยินว่าที่ยูกิยามะ มีนักเรียนส่วนหนึ่งเรียกขานเขาคนนั้นว่าเป็นจักรพรรดิแห่งยูกิยามะ"
จักรพรรดิแห่งยูกิยามะ!?
ผมตกตะลึงกับคำพูดของสมาชิก Pivoine ผมนึกว่าคุณไมฮามะนี่เป็นพวกปลาซิวปลาสร้อยแท้ๆ แต่ที่ยูกิยามะนี่เขาได้ดิบได้ดีถึงขั้นเป็นจักรพรรดิเลยเหรอ!?
"หึ..."
ดวงตาของท่านประธานที่ยิ้มเยื้อนอยู่ไม่ได้หัวเราะไปด้วยเลย ตรงนี้มีเอ็นโจอยู่ด้วย ทุกคนก็เลยไม่ได้พูดอะไรโจ่งแจ้ง แต่พอสัมผัสบรรยากาศทะแม่งๆ ผมต้องเริ่มหาทางหนีแล้วล่ะ ว่าแล้วคาบุรากิที่โดนคุณไมฮามะพัวพันอยู่ก็เจอเพื่อน ตรงดิ่งเข้ามาทันที
"ชูสุกิ อยู่ที่นี่เองเรอะ"
"อ้าว หาฉันอยู่เหรอ"
"ท่านคาบุรากิ วันนี้ต้องขอขอบคุณนะครับที่เชิญมา"
ประธานเป็นตัวแทนกล่าวทักทายแล้ว พวกเราจึงเอ่ยขอบคุณตามมา คาบุรากิแลกเปลี่ยนคำพูดกับพวกเราสองสามคำ แล้วจึงชวนเอ็นโจออกไปบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย
"งั้นไปคุยกันข้างในไหม"
เอ็นโจตอบ ทำท่าจะปลีกตัวไปกันสองคน แต่คุณไมฮามะไม่ยอมแพ้ ทำท่าจะตามไปด้วย จนในที่สุดก็โดนเอ็นโจปฎิเสธแบบไร้เยื่อใย เอ็นโจกับคาบุรากิเดินกลับเข้าไปในห้อง หนีเอาตัวรอดไปจนได้
เมื่อไม่มีใครให้ต้องเกรงใจ บรรยากาศของพวกเราจึงทวีความฆ่าฟันขึ้นอย่างรุนแรงในอึดใจเดียว คุณไมฮามะเป็นฝ่ายโจมตีมายังผมก่อน
"โธ่ คุณเรย์ เมื่อกี้เห็นอยู่ไกลๆ ขนาดหิ่งห้อยยังไม่เอาคุณเลยซินะ น่าสงสารจังเลยนะครับ~ น่าเสียดายจังที่อดเป็นเฮียวบุเคียวโนะมิยะ"
ตกลงแอบฟังบทสนทนาของประธานคาบุรากิในตอนนั้นอยู่ด้วยจริงๆ สินะ...มิน่าล่ะถึงทำหน้าถมึงทึงใส่ผมใหญ่
"หึ! ผู้ชายเขาไม่สนใจเรื่องพรรค์นั้นกันหรอก เนอะท่านเรย์ ผิดกับใครบางคนที่มีแต่แมลงมาตอม แถมยังส่งเสียงหนวกหูทำตัวอย่างกับผู้หญิงอย่างงั้นล่ะ"
"อย่างกับผู้หญิง!? พูดจาเสียมารยาทเหลือเกินนะครับ"
คุณไมฮามะเขม็งตาจ้องประธาน แต่ประธานกลับยิ้มรับ ไม่มีทีท่าจะถอย
"นั่นสินะ แทนที่จะเป็นผู้หญิง ก็ดูจะเป็นแมงที่ตามตื้อตามเกาะผู้หญิงมากกว่าล่ะมั้ง พอเห็นคุณแล้วชวนให้นึกถึงอะไรพรรค์นั้นจริงๆ"
"นี่..! หึ! ถ้าผมเป็นแมลง พวกคุณก็คงเป็นพืชกินแมลงที่จ้องจะจับผมกินน่ะแหละ! หวาา น่ากลัวจัง! ท่านมาซาโยะคงจะไม่ชอบใจแน่ๆ"
"ฮะฮะฮะ แต่ดูท่าท่านคาบุรากิไม่ได้สนใจคุณเลยนะ"
"นี่พูดถึงตัวเองอยู่เหรอครับ เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันมาตั้งหลายปี แต่คุณๆยังได้รับการปฏิบัติแบบคนอื่นคนไกลอยู่เลยนี่"
คุณไมฮามะใจกล้าสุดๆ ขนาดกับประธานนะ... ถ้ามองจากภายนอกที่ไม่ได้ยินบทสนทนาแล้ว คงดูเหมือนพวกคุณชายคุยเรื่องเบาๆ หยอกเย้ากันอย่างครึกครื้น แต่เนื้อในนี่มันคือการฟาดฟันอย่างเอาเป็นเอาตายชัดๆ
"น่าเสียดายนะครับ แต่ท่านเรย์คนนี้สนิทสนมกับท่านคาบุรากิขนาดได้รับการบรรเลงบทเพลงเป็นของกำนัล โชแปงที่บรรเลงในตอนนั้นน่ะยอดเยี่ยมมากเลยนะครับ ท่านเรย์"
"เอ๋ อ๊ะ ครับ!"
เฮ้ย นี่ผมจะโดนลากลงสมรภูมิไปด้วยเหรอ!? แต่วันนี้ผมเซ็ตผมจนเรียบแปล้ให้เรียบร้อยเข้ากับชุดฮากามะน่ะ พลังต่อสู้ลดจากปกติไป20%เลยนะ
"เพลงที่ท่านคาบุรากิดีดให้ท่านเรย์ ก็อย่างเช่น Fantasie Impromptu, วอลท์ซ์ลูกสุนัข แล้วก็มีเพลงมาร์ชตุรกีของโมซาร์ทด้วยนี่ วิเศษไปเลยนะครับ"
อ๊ะ! ประธานแอบเอาเพลงที่คาบุรากิดีดให้มาโอะคุงใส่เข้าไปด้วยแบบเนียนๆเลย!
"อ้อ...เหรอ งั้นครั้งหน้าผมจะขอให้ท่านมาซาโยะดีดเปียโนให้บ้างดีไหมนะ"
"ก็ลองดูสิครับ แต่ท่านคาบุรากิจะยินดีดีดให้หรือเปล่าก็เป็นอีกเรื่องนะครับ"
นะ น่ากลัว... ทางหนี! ทางหนีอยู่ไหน!
คนที่ยืนประจันหน้ากันอยู่คือประธานและคุณไมฮามะแท้ๆ แต่ทำไมผมที่อยู่เงียบๆต้องโดนคุณไมฮามะจ้องมองอย่างอาฆาตแค้นด้วยล่ะ!
สงครามปากยังคงดำเนินต่อไปอีกระยะจนคุณไมฮามะเป็นฝ่ายล่าถอยไปในที่สุด
"รู้สึกว่าท่านผู้นั้นจะแผลงฤทธิ์ไว้ไม่น้อยที่ยูกิยามะ วางท่าเป็นจักรพรรดิ ไม่ถูกใจใครก็จัดการออกคำสั่งให้ลูกน้องคว่ำบาตรเสียอย่างนั้น"
ประธานพึมพำเช่นนั้นระหว่างจับจ้องแผ่นหลังของคุณไมฮามะ
"ท่านๆ ที่ยูกิยามะก็คงลำบากนะครับ โดนคนนิสัยแบบนั้นกุมอำนาจในโรงเรียน"
เอ๋... นี่เป็นคำพูดที่ควรจะออกมาจากปากประธานเหรอครับ มองคนอื่นแล้วเหลียวมองตนเอง คนโบราณนี่ก็พูดอะไรดีๆ เหมือนกันนะ
"การปกป้องสมาชิก Pivoine คือหน้าที่ของประธานอย่างผม คุณเรย์ ถ้ามีเรื่องอะไรกับคุณไมฮามะ ก็ให้รีบมาบอกผมได้เลยนะครับ ยินดีจะเป็นกำลังให้ทุกเมื่อครับ"
"ขอบพระคุณมากครับ..."
ต่อให้มีอะไรก็ไม่ยอมบอกเด็ดขาดล่ะครับ สงครามเต็มรูปแบบระหว่างซุยรันกับยูกิยามะเนี่ย แค่คิดก็สยองแล้ว
เสียงหัวเราะหึหึ ฮ่าฮ่าฮ่าของพวกเราดังก้องไปทั่วทั้งสวนหิ่งห้อย
พอคิดว่าวันนี้เอ็นโจเองก็ไม่มีโอกาสได้ชมหิ่งห้อยเพราะโดนหิ่งห้อยเกลียด ก็รู้สึกสงสารขึ้นมา วันรุ่งขึ้นผมเลยให้คนเอากรงไม้สานใส่หิ่งห้อยตัวหนึ่งส่งไปยังคฤหาสน์เอ็นโจ
ตอนกลางวันนี่ หิ่งห้อยก็เป็นแค่แมลงดำๆ ธรรมดาตัวหนึ่งเท่านั้นเอง
(จบ)
---------------
มีชื่อหลายเวอร์ชั่นกันเหลือเกิน ขอหยิบเอาชื่อจากฟิคแรกสุดแล้วกันนะ ถถถ
>>960 ว้ายยยย เรย์คุง ไม่คิดอะไรก็อย่าทำแบบนี้ เขาน่าจะหลงรักเธอไปเต็มๆแล้วนะ ทั้งพูดชม ทั้งส่งของไปให้ นี่จีบแล้วชัดๆ ไปทำให้สาวเขาหวั่นไหวต้องรับผิดชอบด้วยนะ
กูนึกภาพชูจังเอากรงหิ่งห้อยแนบแก้มด้วยความดีใจออกเลยว่ะ ถึงหิ่งห้อยจะไม่อยู่แต่ก็เก็บกรงไว้ เป็นของสำคัญในชีวิต ฮึ่ยยย โชโจโมเมนต์มากกกกกกก
ไม่ว่าจะอยู่ฟิคไหน ไมฮามะก็น่ารำคาญเหมือนเดิม ทั้งแบบชายและหญิง..
พอสลับเพศแล้ว รัศมีนางมารเอ็นโจนี่พุ่งทะลุเพดานพอๆกับมิเตอร์วัดความพ่อบ้านใจกล้าของท่านเรย์กะเลยค่ะ...ส่วนไปตอนที่บอกว่านองยูกิโนะน่ารักนิสัยดี ภาคเรย์กะผู้หญิงอารมณ์เหมือน เฮ้ย หรือว่าน้องแอบร้ายวะ แต่พอเป็นภาคเรย์กะผู้ชาย คาบุรากิดูเป็นห่วงน้อง ส่วนนางมารเอ็นโจก็เหมือนเตรียมเอาเจ้าหญิงไปขังบนหอคอยล่อให้เจ้าชายเรย์มาช่วยแล้วลักพาตัวเจ้าชายไป
พวกเมิง กุคนแต่งฟิคสลับเพศ คนแรกนะ กุขอถามความเห็นหน่อยเกี่ยวกับฟิคสลับเพศหน่อย
คือถ้าอิงตาม อฟช และ ฟิคปกติ เรย์กะ จะเรียก คาบุรากิ เอ็นโจ และสมาชิก Pivoine คนอื่นๆด้วยคำว่า ท่าน ส่วนนักเรียนธรรมดา คือ คุณ ไม่ก็ตามด้วย คุง หรือจัง
ส่วนคาบุรากิ มักจะเรียกคนอื่น ด้วยนามสกุล(หรือชื่อ) เฉยๆ เอ็นโจ เรียกคนอื่นด้วยคำว่าคุณ
ซึ่งจุดนี้ กุไม่แน่ใจว่า เป็นเฉพาะนักเรียนหญิงรึเปล่า ที่มักเรียก สมาชิกPivoine ด้วยคำว่า ท่าน
ดังนั้น ตอนกุแต่ง กุจะอิงจากเอ็นโจ คือ เรียกคนอื่นๆด้วยคำว่าคุณ แม้แต่ คาบุรากิ หรือเอ็นโจ ก็จะใช้คำว่าคุณ อย่างคุณคาบุรากิ หรือคุณเอ็นโจ
ส่วนเอ็นโจ กุอิงตามเรย์กะ คือเรียกท่าน เช่น ท่านคิโชวอิน อะไรแบบนี้ คาบุรากิ ก็ตามสไตล์ เรียกนามสกุลเพียวๆ
เพราะงั้น กุเลยอยากหาข้อสรุปที่ลงตัวเกี่ยวกับ สรรพนามดังกล่าว //ขอโทษที่กุคิดจุกจิกนะ
ถ้าเอาท่านเรย์กับวาคาบะสลับเพศ ตอนที่ให้ยืมรองเท้ากัน....
นี้มันฉากyaoiน่ารักมุ้งมิ้งชัดๆ!! //ซินเดอเลร่าเวอร์ชายที่องค์จักรพรรดิให้ยืมรองเท้าโดยไม่คิดไรมาก ส่วนนายซินก็ดันโดนปักธงเก็บรองเท้าเอาไว้....//มีความยันนิดๆ
โอ๊ยฟินตั้งแต่ตอนผลัดกันชมชุด แถมยังเอาหิ่งห้อยไปปักธงอีก ตลกที่เข้าใจผิดไม่เลิกว่าหิ่งห้อยเกลียดเอ็นโจ5555555555 แต่ส่งไปให้สาวเจ้านี่ก็ทำคะแนนได้ดีมาก! ท่านเรย์สุดยอด
>>962 นึกภาพตอนเอ็นโจเอากรงแนบแก้มแล้วอมยิ้มมีความสุขนี่น่าร้ากกกก
>>967 น่าจะผชด้วยนะมึง ที่เรียก Pivoine ว่าท่าน นอกจากจะสนิทกันจริงๆ
กูนึกถึงตอนแรกอะที่บอกว่า ตระกูลคาบุรากิสูงส่งมากจนเรียกชื่อห้วนๆไม่ได้ ก็น่าระดับท่านๆอะ..
กาวแรงขั้นไหนเนี่ย วันนี้ฟิคกี่เรื่องแล้ว ตอบ!
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
https://fanboi.ch/webnovel/3588/
น่าทำสถิติในการตั้งกระทู้นะ กูรู้สึกแม่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ แรงกาว+กัญชา พวกมึงนี้มันน่ากลัวขึ้นทุกวันนะ
กูแอบสงสัย ฟิคทุกเรื่องทุกตอนในจาก1-6กระทู้รวมกันนี่ถึง100ตอนยังวะ ถถถถถ
กระทู้ 1 เต็มใน 25 วัน
กระทู้ 2 เต็มใน 17 วัน
กระทู้ 3 เต็มใน 13 วัน
กระทู้ 4 เต็มใน 9 วัน (กูเข้ามาช่วงกระทู้ที่ 4)
กระทู้ 5 เต็มใน 5 วัน
กระทู้ 6 จะเต็มใน 5 วัน ถ้า1000เม้นในก่อนเที่ยงคืน
กระทู้ 7 TBC.
กูว่าให้อย่างน้อย 20 นาทีจะเต็มกระทู้ ถถถถถถถถถถถถ
กระทู้ต่อไปเอากี่วันดีพวกมึง 5555555
มึงอีกสิบอันเองไม่ถึงสองทุ่มหรอกแหม555555555555
อีกประมาณ 5 นาทีหรือน้อยกว่านั้น? 5555555555
กูว่าน้อยกว่า5556655
กระทู้ที่แล้วจบด้วย Eton คราวนี้จะจบด้วยอะไร ขอสวยๆหน่อย ถถถ
กูแปลเรื่องนี้เพราะอยากหาคนกรี๊ดเป็นเพื่ิอน วันนี้นับว่าสมประสงค์แบ้ว...
ขอเม้นช่วงส่งท้ายกระทู้ด้วยคู่รัก
อาทันLOVE LOVEเบียทัน
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.