ขอฟิคคั่นเล็กน้อยนะคะ ต่อจาก >>583-584 ฟิคคู่หูทะลุมิติ
เมากาวจากฟิคบน บทยูกิโนะโผล่มาทันที 555555
ป.ล. สิ่งเดียวกัน ถ้าท่านพี่ทำจะดูดี แต่ถ้าเอ็นโจทำจะกลายเป็นจอมมาร 55555
.................................
ฉันบอกท่านพี่ว่าตอนนี้รู้แล้วว่าท่านพ่อท่านแม่ฉ้อโกง และสิ่งที่ทำมันไม่ถูกต้อง
ท่านพี่ยิ้มนิ่งๆ เดาไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่
"เสียความทรงจำงั้นหรอ"
"เอ๋?"
ท่านพี่เดาได้ยังไงน่ะ... ฉันสารภาพไปว่าเสียความทรงจำบางส่วน แต่จะเรียกสารภาพก็ไม่ถูก เพราะถ้าจะสารภาพ ฉันคงต้องบอกว่าทะลุมิติมา และสุดท้ายคงจบลงที่อาศัยอยู่ในโรง'บาลบ้าตลอดชีวิต เจอคนคล้ายๆคาบุรากิทุกๆวัน...
"น้องเคยบอกว่าต่อให้โกงก็ไม่เป็นไร คนอ่อนแอพวกนั้นที่รับมือไม่ได้ต่างหากล่ะที่ผิด"
ฉันชะงัก เอาจริงสิ! เรย์กะรู้เรื่องนี้มานานแล้วหรอ แล้วยังสนับสนุนนี่นะ!!! แนวคิดแบบนั้น นี่ฉันโดนล้างสมองมาตั้งแต่เด็กงั้นหรอ!?! ฉันทำร้ายท่านพี่ไปมากแค่ไหนกันนะ...
แต่ว่าท่านพี่เรียกฉันว่า "น้อง" แล้วงั้นหรอ ไม่ได้เหินห่างเหมือนตอนแรกสินะคะ ดีจังเลย แค่เกือบโดนรถชนถือว่าคุ้มมากๆเลยค่ะ
"เขาว่ากันว่าเวลาคนเสียความทรงจำ สิ่งที่ทำมักจะมาจากใจจริงๆล่ะนะ" ท่านพี่พูดอย่างอ่อนโยน "ขอโทษทีที่ไม่รู้มาก่อน แล้วทำท่าทางเย็นชาแบบนั้นให้เจ็บปวดนะ"
ท่านพี่น่ารักที่สุดเลยค่ะ!
"ขอโทษเหมือนกันนะคะที่ทำเรื่องร้ายๆก่อนหน้านี้..."
"ลืมมันไป แล้วเริ่มต้นใหม่ด้วยกันเถอะนะ"
ท่านพี่พูดพลางลูบหัว ฉันโผกอดท่านพี่แน่นเลยค่ะ
มีความสุขที่สุดเลยค่ะ
..................................
ผ่านไปสักพัก ท่านพี่อยู่ๆก็มองมือถือ และก็ขอออกไปอย่างเร่งรีบ
"อย่าบอกว่าเจอพี่นะ"
"เอ๋ะ?"
ฉันยังไม่หายงงดี ท่านพี่ก็รีบออกไป ไม่กี่นาทีต่อมา ท่านพ่อกับท่านแม่ก็มาเยี่ยมค่ะ ท่านพี่รู้ได้ไงคะ สุดยอดไปเลย!
"เป็นยังไงบ้างคะคุณเรย์กะ" ท่านแม่ถาม
"ก็ดีมั้งคะ..."
อยู่ๆท่านแม่ก็ยิ้ม
"เป็นแผนที่ดีมากเลยค่ะ"
"เอ๋?"
"ความจริง ถ้าเป็นตระกูลเอ็นโจ พ่อก็พอรับได้นะ แต่ถ้าเป็นตระกูลคาบุรากิจะดีกับเราที่สุด"
"หะ!?! พูดถึงเรื่องอะไรกันคะ!!!"
ท่านพ่อและท่านแม่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
"อย่างน้อย ถ้าสร้างสัมพันธ์กับคุณเอ็นโจไว้ น่าจะช่วยสนับสนุนความรักของลูกกับคุณคาบุรากิได้นะคะ"
"หนูไม่ได้..."
สมองฉันเริ่มหมุนคิดทันแล้วค่ะ อย่าบอกนะว่าการที่ฉันเกือบโดนรถชน พวกท่านคิดว่าเป็นแผนการเข้าหาเอ็นโจ?
หัวใจฉันเย็นเหยียบ นี่เป็นสิ่งที่พ่อแม่คนคิดเวลาที่ลูกเกือบโดนรถชนงั้นหรอ... หรือว่าเรย์กะทำตัวแบบนี้บ่อยจนไม่มีใครคิดว่าเป็นเรื่องจริงแล้ว
เอ็นโจเดินเข้ามาในห้อง พูดคุยอะไรกับท่านพ่อท่านแม่อยู่สักพัก แต่ฉันกลับไม่รู้สึกสนใจเท่าไหร่ ครอบครัวของเรย์กะในโลกนิยายจริงๆเป็นแบบนี้งั้นหรอ บางทีอาจจะไม่แปลกที่เรย์กะกลายเป็นตัวร้ายที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ปรารถนา
ฉันจำได้ว่าในโลกก่อน ท่านพ่อท่านแม่ต่างพยายามจับคู่ฉันกับคาบุรากิตั้งแต่เด็ก ถ้าไม่ใช่เพราะฉันปฏิเสธเด็ดขาดมาโดยตลอดเพราะรู้เรื่องราวอยู่ก่อนแล้ว คงไม่ได้เป็นแบบนั้น นอกจากนี้ ฉันยังมองเห็นความดีของท่านพี่ และเข้าข้างท่านพี่มาโดยตลอด เพราะงั้นท่านพี่คงช่วยเปลี่ยนแปลงเรื่องการฉ้อโกงได้
แต่ในโลกนี้ ทุกอย่างล้วนแตกต่างไปหมด...
ฉันพยายามสะกดอารมณ์ไว้ในใจ ตอนนี้ท่านพี่รู้สถานการณ์ของฉันแล้ว บางทีอะไรๆอาจจะดีขึ้น...
ไม่นานนักก็มีเสียงประตูเปิดออกโดยไม่ได้คาดหมาย ร่างเล็กๆของเด็กตัวน้อยเดินเข้ามา เทวดาองค์น้อยผิวขาวน่ารักมองฉันด้วยตากลมแป๋วไร้เดียงสา อย่างรู้สึกผิดหน่อยๆ
นะ...น่ารัก น่ารักจังค่ะ!
ความทุกข์ระทมชีวิตครอบครัวคิโชวอินถูกโยนทิ้งไปทั้งหมดเมื่อได้เห็นหน้าของเทวดาน้อยอีกครั้ง ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะยูกิโนะคุง ถึงแม้จะมีผมสีดำแทนที่สีทองก็เถอะค่ะ แต่ว่าออร่าเทวดาเปล่งประกายเหมือนเดิมจนฉันใจละลายเลยค่ะ
“ยูกิโนะคุง...”
เอ็นโจเรียกชื่อน้องชายตัวเอง เหมือนคาดไม่ถึงว่ายูกิโนะจะเข้ามาที่นี่