ลองคิดว่าถ้าเรย์กะยอมต่อปากต่อคำด้วยจะไปถึงไหน.....
S: ระยะนี้มาซายะดูระรื่นยังไงไม่รู้นะ
R: งั้นเหรอคะ
S: อื้อ ไม่รู้ทำไมถึงแวะมาที่ห้องผมเรื่อยเลย แต่เหมือนเป้าหมายจะไม่ได้อยู่ที่ผมหรอกนะ
R: เอ...ได้ยินมาเกี่ยวกับคุณทาคามิจินะคะ...
S: คุณคิโชวอินก็สนใจด้วยเหรอ? //ยิ้ม
R: ก ก็แค่ได้ยินผ่านหูมาเท่านั้นเองล่ะค่ะ
S: นั่นซินะ ข่าวลือไปกันไวซะด้วยซิ ...แต่อย่างมาซายะเนี่ยก็ดีจังเลยน้า //ถอนหายใจ
R: หื้ม?
S: ก็ได้ใกล้ชิดคนที่สนใจบ่อยๆเลยนี่นา ทีอย่างผมน่ะลำบากเหลือเกินกว่าได้อยู่ด้วยใกล้ๆน่ะ
R: ...เอ๋ ไม่ได้พบกันที่บ้านบ่อยๆหรอกเหรอคะ?
S: หือ? หมายถึงใครกันน่ะครับ? หรือว่ายังคาใจเรื่องนั้นน่ะ... ก็บอกแล้วไงว่าเขาเป็นแค่"ว่าที่"น่ะ คนที่ผมสนใจไม่ใช่คนคนนั้นสักหน่อย...
R: เห งั้นเหรอคะ (แล้วใครกันน่ะ?)
S: สนใจเหรอครับ? //ยิ้ม
R: (โดนอ่านใจอีกแล้ว!?) แหม.. ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะคะ~
S: ถ้าคุณคิโชวอินอยากรู้ ผมจะกระซิบให้ฟังก็ได้นะ //ขยับตัวเข้าใกล้กว่าเดิม
R: เอ๋... ไม่ค่ะ! ไม่เป็นไร!
S: หืม ไม่สักนิดเลยเหรอ?
R: เอ่อ...คือ...
S: น่า เดี๋ยวผมบอกให้ฟัง //หัวเราะ
R: เดี๋ยวซิคะ... (ทำไมต้องบังคับให้ฟังกันด้วยเล่า!? นี่ใกล้เกินไปแล้ว! ทุกคนอยู่ในห้องกันนะ!)
Y: คุณพี่เรย์กะ! คิดถึงจังเลยครับ!
R: ยูกิโนะคุง!!!!
S: (ชิ!)