เรือเอ็นโจดูร่อแร่อยู่หลายวัน เลยเอากำลังเสริมมาช่วย(มั้งนะ)
เมื่อฉันกับเขา xxx >>>/webnovel/3507/118-121
--------------------------------
ก่อนหน้านี้ ฉันทำตัวเป็นคนดีมีมารยาทไม่รื้อค้นข้าวของคนอื่นโดยเคารพความเป็นส่วนตัว แต่เมื่อเอ็นโจมารุกล้ำพื้นที่ฉันโดยพละการเช่นนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องมีความเกรงใจกันอีกต่อไป จะค้นให้ทั่วเลยล่ะค่า
ทีแรกฉันก็เปิดโทรศัพท์มือถือของเอ็นโจขึ้นมา ลองเข้าทุกโฟลเดอร์ทุกแอพที่สามารถเข้าถึง เพื่อจะดูความลับของหมอนี่บ้าง มีนิยายแต่งเองบ้างมั้ย ละเมอเพ้อพกอะไรในไดอารี่รึเปล่า
แต่นอกจากเรื่องงาน ตารางนัดหมาย ก็แทบไม่มีอะไรเลย เกมมือถือก็เกมทั่วๆไปที่กำลังนิยมเล่นฆ่าเวลา เมล์ส่วนใหญ่ก็คุยกับท่านไอระ คาบุรากิ ท่านยูริเอะ แล้วก็….คุณยุยโกะ
ฉันวางมือถือกลับคืนที่ ไม่ได้กดเข้าไปดูว่าคุยอะไรกัน รู้สึกหดหู่ขึ้นมาเมื่อเห็นชื่อนั้นปรากฎขึ้นบนหน้าจอ
ลองไปดูตามชั้นวาง หยิบอัลบั้มรูปถ่ายออกมา ไม่ว่าใครก็คงจะมีภาพถ่ายตอนเผลอหรือทำหน้าเหวอ ตลกๆอยู่แน่ ถ้าหาเจอล่ะก็ เอามาใช้แบล็คเมล์ซะเลยดีกว่า หนุ่มหล่อมาดเนี้ยบอย่างนายคงไม่อยากให้ภาพเหวอๆเผยแพร่ไปทั่วจนเสียความนิยมหรอกใช่มั้ยล่ะ
ในอัลบั้มมีรูปถ่ายของเอ็นโจตั้งแต่วัยทารกจนถึงปัจจุบัน หลายรูปน่ารักจนอดยิ้มตามไม่ได้ ทารกที่หลับปุ๋ยในชุดหมีสีน้ำตาลแก้มยุ้ยจนอยากลองดึงดูเลยล่ะค่ะ คงจะนุ่มมากแน่ๆ
ตอนนี้ฉันดูภาพเอ็นโจตอนอายุสี่ขวบพอดี เริ่มมีคนอื่นนอกจากพ่อกับแม่ปรากฎในภาพบ้างแล้ว อย่างคาบุรากิ ท่านไอระ ท่านยูริเอะ ที่กำลังเล่นกองทรายด้วยกัน หรือนั่งทานไอศกรีมตามประสาเด็กๆ
ในรูปท่านยูริเอะป้อนขนมให้คาบุรากิที่อ้าปากกว้างรอ ท่านไอระใส่หมวกปาร์ตี้ด้วย ส่วนเอ็นโจก็กำลังทานเค้ก ตากลมโตมองกล้องแบบไร้เดียงสาดูคล้ายๆกับยูกิโนะคุง
เอ็นโจตอนเด็กนี่น่ารักชะมัดเลย ไม่น่าเชื่อว่าจะโตมาเป็นคนแบบนี้ได้ พระเจ้าคะ โปรดหยุดเวลาของหมอนั่นเอาไว้ที่สี่ขวบตลอดไปไม่ได้เหรอคะ
หกขวบ มีภาพถ่ายของเอ็นโจในเครื่องแบบซุยรันและแบบไปรเวทให้เต็มไปหมด คาบุรากิ ท่านไอระ ท่านยูริเอะโผล่มาแจมในรูปด้วยเป็นครั้งเป็นคราว แล้วก็มีรูปถ่ายตอนงานเลี้ยงช่วงหน้าร้อนของ Pivoine เป็นครั้งแรก
คาบุรากิในชุดสูทขาสั้นทำหน้าบึ้ง ข้างๆเป็นเอ็นโจที่หันหน้ามองไปทางอื่นไม่ได้มองกล้อง ฉันได้แต่สงสัยว่าในรูปหมอนี่หันมองอะไรอยู่นะ
ด้านล่างเป็นรูปต่อมาจากรูปที่แล้วคือเอ็นโจเหมือนเพิ่งรู้สึกตัวว่ากำลังถูกถ่ายรูปอยู่ ก็หันมายิ้มน้อยๆให้ แหม ถ่ายตอนเผลอก็ยังดูดีเลยงั้นเหรอคะ น่าหมั่นไส้จัง ฉันอยากเห็นรูปตอนนายตาเบลอๆหรือทำหน้าแปลกๆเพราะถูกถ่ายทีเผลอมากกว่าอะ
แต่อัลบั้มรูปของฉันก็ถูกคัดแต่ภาพน่ารักๆไปใส่เหมือนกันนี่คะ คงว่ากันไม่ได้หรอกมั้ง
มีรูปฉันติดมาด้วยล่ะค่ะ
เหมือนเป็นรูปถ่ายบรรยากาศงานทั่วๆไป แต่เป็นตอนที่ฉันกำลังเต้นรำอยู่กับท่านพี่พอดี ใครถ่ายกันคะเนี่ย ท่านไอระงั้นเหรอ
ฉันพลิกหน้าต่อๆไป ก็เป็นภาพตอนงานกีฬาบ้าง งานนิทรรศการบ้าง ส่วนใหญ่ก็เป็นรูปเอ็นโจกับคาบุรากิแล้วก็เพื่อนๆในห้องนั่นล่ะค่ะ มีแต่รูปที่ดูดีกันทั้งนั้นเลยน้า
แต่ผมม้วนๆที่อยู่ข้างหลังนั่น อ๊ะ ฉันนี่คะ ถูกถ่ายติดไว้ด้วยเหรอเนี่ย ไม่เห็นรู้ตัวเลย
ฉันพลิกมาถึงหน้าไปทัศนศึกษาพอดี อ๊ะ รูปนี้ในเรียวกังนี่คะ แหม คิดถึงตอนนั้นจัง ฉันถูกขอร้องให้ไปตักเตือนเหล่าสาวน้อยที่กำลังวุ่นวายรบกวนห้องอื่น ดีจังที่คำพูดของฉันพอจะได้ผลบ้าง
แต่รูปในหน้าถัดไปทำให้ฉันที่กำลังยิ้มๆอยู่ต้องตาเหลือกค้าง เผลอยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อจะดูให้ชัดๆ
นี่มันฉันตอนที่ถูกกวางเตะนี่ค้าาาา!!!!!
แม้จะไม่ได้อยู่ต่อหน้ากระจก แต่ก็มั่นใจว่าฉันในรูปถ่ายกำลังทำหน้าแบบเดียวกับฉันตอนนี้เลยค่ะ
อะไรกันคะ!! แล้วทำไมรูปนี้ถึงอยู่เดี่ยวๆแยกมาไม่ปะปนกับรูปอื่นล่ะค้า อ๊ะ!! ไม่สิ ทำไมเอ็นโจมีรูปนี้ได้ล่ะ หรือว่าจะเป็นคาบุรากิส่งมาให้กันนะ
แล้วหน้าเหวอๆของฉันก็ติดอยู่ในอัลบั้มนี้มาเป็นปีเป็นชาติโดยที่ฉันไม่รู้ตัวงั้นเหรอคะ มันจะเกินไปแล้วน้า เอ็นโจ!!!!
ฉันหยิบข้าวปั้นออกมาแกะเป็นห่อที่สี่ของคืนนี้ ส่งเข้าปากตัวเอง เคี้ยวหยับๆด้วยความโกรธแค้น พอหมดแล้วก็แกะขนมออกมากินจนแทบจะเกลี้ยงถุง ระหว่างทานฉันก็สาปแช่งเอ็นโจไปด้วย จงอ้วนอืดพุงย้อยเป็นทานุกิไปซะ
ไม่ยกโทษให้แน่นอนค่ะ อุกี้!!!!