หลังงานโรงเรียน นายตัวสำรองก็ดูจะเลิกอคติกับฉันมากขึ้นค่ะ น่าดีใจจังเลย
โอ๊ะ นั่นนายตัวสำรองกับวาคาบะจังนิ ฉันยิ้มให้วาคาบะจัง ส่วนวาคาบะจังก็ยิ้มกว้างคอบกลับมา สดใสจังเลยน้า
"คิโชอิน"
"มีอะไรหรอคะ มิซึซากิคุง"
ฉันหันไปหานายตัวสำรองแบบงงๆ ส่วนวาคาบะจังโบกมือลานายตัวสำรองกับฉันแล้วเดินตรงไปที่ห้องเรียน
"ช่วงนี้ ทาคามิจิน่ะโดนแกล้งสินะ"
เอ๋ๆ หรือว่าตานี่จะสงสัยฉันหรอคะ ฉันไม่ได้เป็นคนทำนะ พวกคุณซึรุฮานะต่างหากค่ะ
"...ไม่ต้องทำหน้าปฏิเสธขนาดนั้นก็ได้ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้เป็นคนทำอยู่แล้ว"
นี่นายอ่านใจได้ด้วยหรอเนี่ย ร้ายกาจจริงๆ
"มันเขียนติดอยู่ที่หน้าเธอน่ะ คิโชวอิน"
"แหม"
"ฉันอยากให้เธอช่วยดูกลุ่มซึรุฮานะให้ที ไม่ได้จะรบกวนให้ไปจัดการหรอกนะ แต่ถ้าเห็นว่ากำลังแกล้งทาคามิจิก็ช่วยห้ามทีน่ะ"
"ก็ได้อยู่หรอกนะคะ แต่ส่วนใหญ่กลุ่มคุณซึรุฮานะไม่ได้แกล้งให้เห็นชัดๆขนาดนั้นน่ะสิคะ"
"ใช่ และไม่มีหลักฐานด้วยล่ะนะ"
นายตัวทำรองทำหน้าลำบากใจแล้วถอนหายใจเฮือก ฉันก็เข้าใจน่ะนะ ถึงจะรู้ตัวคนทำแต่ไม่มีหลักฐานมันก็ไม่ได้สินะคะ
"ถ้าอย่างนั้นฉันจะช่วยหาหลักฐานอีกแรงดีไหมคะ"
"แบบนั้นจะรบกวนคิโชวอินเกินไปรึเปล่า"
"แหม ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณทาคามิจิก็เพื่อนคนหนึ่งของฉันนะคะ"
"แล้วพวกซิรุฮานะ"
ฉันยกมือขึ้นปิดปาก ยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยก่อนทำท่าถอนหายใจ
"จริงๆก็อยากเป็นเพื่อนกับพวกคุณซึรุฮานะนะคะ แต่ดูท่าทางนั้นจะไม่คิดอย่างนั้น"
นายตัวสำรองเลิกคิ้วขึ้นแล้วส่ายหน้ากับท่าทางของฉัน แหม อย่าทำท่าแบบนั้นสิคะ
"อ้อ แล้วก็ ถ้าเป็นไปได้อยากให้ไปพูดกับคาบุรากิให้ทีน่ะ ว่าจะทำอะไรก็อย่าให้ทาคามิจิเดือดร้อนไปด้วย"
นั่นสินะ วาคาบะจังเดือดร้อนก็เพราะความบ้าของจักรพรรดิ์โง่เง่านั้นแท้ๆ แต่จะให้ไปพูดนี่...
"ถ้าไม่อยากไปพูดก็ไม่เป็นไรนะ"
เอ๊ะ อ่านใจได้อีกแล้วหรอ
ฉันมองหน้านายตัวสำรองงงๆ แล้วอยู่ๆนายตัวสำรองก็อมยิ้มแล้วหัวเราะขึ้นๆมาเฉยๆ
"คิโชวอินเนี่ยตลกดีนะ"
เอ๋~
"อ้อ คิโชวอิน ขอเมล์หน่อยสิ"
เมล์หรอ ทำไมล่ะ
นายตัวสำรองทำท่ากลั้นขำก่อนจะแบมือมาตรงหน้าฉัน
"ขอโทรศัพท์หน่อย"
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมางงๆ นายตัวสำรองหยิบไปแล้วกดอะไรอยู่สักพักก่อนยื่นคืน
"อ๊ะ นี่"
"อ่า ขอบคุณค่ะ"
"แล้วจะติดต่อไปนะ"
"คะ?"
นายตัวสำรองอมยิ้มให้ฉันแล้วเดินไปที่ห้องของตัวเอง
ฉันดูโทรศัพท์ในมืองงๆ
มิซึซากิ อาริมะ
xxxxxxxxxxx@kimidolce.com
xxx-xxxxxxxx
เอ๋!?
กูคิดออกแค่นี้5555555555