Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

_______________________________

[[กระทู้เก่า]]
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5

[[สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร]]
https://justpaste.it/reika

กาวอยู่ไหนนนน
รู้สึกแปลไทยตอนล่าสุด คาบุรากิจะโดนด่าเยอะนะ

อ้าว ปิดมู้ด้วยหนุ่ม eton--- /มาเจิมมู้ใหม่
กูรอฟิคเก่าๆอยู่นะเว้ยย เอ็นโจเลี้ยงต้อยเงี้ยย ที่เอ็นโจ(นิยาย)ไปเกิดใหม่เป็นเอ็นโจ(kimi)แล้วเลี้ยงดู(?)เรย์กะไว้กินเอง(??) เรย์กะ ⇔ เอ็นโจ ที่สลับร่างกันด้วยย อันที่ทุกคนในเรื่องสลับเพศกันหมดด้วยอยากอ่านอีกกแงง กับอีกเรื่อง กูชอบเรื่องที่เอ็นโจ(kimi)เกิดใหม่เป็นยูกิโนะ(นิยาย)แล้วช่วยดันเอ็นโจเรย์กะอ่ะ

ท่านเอ็นโจของกูต้องพลอยโดนด่าไปด้วย กูเสียไตตตต แค่ห้ามเพื่อนไม่ได้ก็ผิดด้วยเหรอวะ

>>3 มือลั่น เรื่องสุดท้ายนี่กูจะบอกว่าถึงคนแต่งจะบอกจบแล้วแต่กูชอบอ่ะ อยากอ่านอีก 55555 ..... เอ็นโจเรย์กะหมดเลยนี่หว่า /เบลอ กูชอบคู่หูทะลุมิติด้วย เรื่องนี้กูนี่เขี่ยเอ็นโจทิ้งเลย (อ้าว...) เชียร์คาบุเรย์กะขึ้นมาทันที 55555 ทั้งหมดทั้งหมดคือ... โม่งฟิคทั้งหลาย มีคนรออยู่นะ /ปิ๊งๆๆ

>>4 แต่เอ็นโจก็น่าจะรู้นี่ว่าวาคาบะจะโดนอะไรบ้าง ถ้าคาบุรากิไปยุ่งด้วยแบบเปิดเผยขนาดนี้ ไม่ห้ามเพื่อนเลย
ขนาดตอนประถมที่เรย์กะโดนใช้งานเป็นสปาย ยังมีมาหาเรย์กะที่ห้อง ปรามสาวๆไม่ให้รุมทึ้งเรย์กะเลยนี่หว่า

>>4 คนเขาอาจจะคิดว่าเอ็ฯโจเป็ฯคนถือสายจูงคาบุรากิก็ด้ายยยย นะมึง
แบบเนี้ย http://women.mthai.com/app/uploads/2014/01/toddler-leash.jpg

>>7 แม่ง5555555 มึงเป็นทั่นบากะรากี้เป็นคนยังไง สายจูงแบบนั้นไม่ใช้หรอก ต้องติดกลิตเตอร์ เป็นของแบรนด์เนม ไม่แข็งด้วยนะ เวลาโดนดึงจะได้ไม่เจ็บ แบบไซซายะไง--

>>4 กูไม่รู้เหมือนกันว่าเอ็นโจวห้ามแล้วแต่คาบุรากิไม่เข้าใจ หรือสนุกเลยไม่ห้ามว่ะ คือถ้าบอกว่าวาคาบะโดนแกล้งเพราะนายไปยุ่ง คาบุรากิก็จะได้ออกมาสั่งห้ามคนแกล้งจริงจังแน่นอน แต่นี่เหมือนไม่รู้เลย เลยคิดว่าเอ็นโจวไม่ได้เตือนจริงจังว่ะ ควรด่าแหละ 5555

>>8 กูลืมไป ไซซายะใช้สายจูงก็ไม่น่าไหว......

เอ อีเว่นคาบุคาบะส่วนใหญ่มันเกิดตอนนอกโรงเรียนคือเอ็นโจไม่อยู่ป่ะวะ ฮีเลยไม่ทันเบรค

>>11 ถ้านอกโรงเรียนมันก็ไม่อะไรอยู่แล้วไง แต่ในโรงเรียนช่วงนี้ ทำสนิทกะวาคาบะให้สาวๆคนอื่นเห็น วาคาบะก็ซวยซิ

>>3 เอ็นโจเลี้ยงต้อยกูเขียนค้างไว้ครึ่งนึงอะ //มองเบลอกองงาน ถ้าไม่ติดปัญหาอะไร วันสองวันนี้คงได้ลง
>>9 กูว่าเอ็นโจไม่ได้ห้ามว่ะ จริงๆน่าจะออกแนวไม่แคร์ด้วยมั้งว่าวาคาบะจะเป็นยังไง ไม่งั้นคงพูดไปแล้วว่าทำคุณทาคามิจิเดือดร้อน

>>13 คุณทาคามิจิเดือดร้อนก็ไม่เป็นไร แต่อย่าทำให้คุณคิโชวอินเดือดร้อนไปด้วยนะ มาซายะ
อะไรแบบนี้ซินะ--- //แค่กๆๆๆ

>>14 คนที่ทำให้คุณคิโชวอินเดือดร้อนได้น่ะ มีแค่ผมคนเดียวเท่านั้นนะ //แค่กๆตาม

เอ็นโจวเป็นเพื่อนก็ควรจะห้ามใช่มะ คบกันมานานแล้ว
งั้นห้ามแล้ว เอ็นโจได้อีหยัง?

1.วาคาบะได้รับการคุ้มครองจากจักรพรรดิ? เอ็นโจไม่เห็นได้อะไรเลย เผลอๆวาคาบะอาจโดนแอบแกล้งหนักกว่าเดิม หรือโดนลอบกัดตอนคาบุรากิเผลอ แบบนั้นถือว่าเป็นความเสี่ยงที่ไม่ควรลองรึเปล่าจนกว่าจะมีแผนที่แน่นอนกว่า แล้วถ้าคนไม่พอใจที่เอ็นโจวออกตัวช่วย วาคาบะที่เป็แค่สามัญชน ไม่ได้มีผลประโยชน์อะไรในทางอำนาจ ถึงอาจจะมีสักกลุ่มหนึ่ง สรรเสริญว่าเอ็นโจวจิตใจดี แต่ก็จะมีกลุ่มที่ขัดแย้งเหมือนกัน

2.เพื่อตัวจักรพรรดิเอง จะได้ไม่เป็นการไปสร้างความเดือดร้อนให้วาคาบะจนเสียคะแนนต่อเจ้าตัวอีก?
งั้นทำไมเอ็นโจวต้องสนับสุนนให้คาบุรากิได้กับวาคาบะ จะให้เหตุผลแค่ว่าความรัก? โดยเป็นความรู้สึกฝ่ายเดียวของคาบุรากิ ลงทุนไปวาคาบะจะชอบกลับรึเปล่าก็ยังไม่รู้ จะไม่ดีกว่าหรอถ้าให้ไปคบกับคนที่ให้ประโยชน์หรือฐานะทัดเทียมกันมากกว่าน่ะ? *ลองมองในแง่ผลประโยชน์นะ*

3.วาคาบะก็ดูไม่สนใจเรื่องความหล่อเหลาหรือ อำนาจ ความดังของพวกคาบุรากิกับตัวเองเท่าไหร่ แต่เอ็นโจวก็ดูไม่ได้สนใจวาคาบะเหมือนที่สนใจเรย์กะเลย? อะไรที่แตกต่าง นิสัยที่น่าสนใจ ความใกล้ชิด การที่พบเจอกันมานาน ฐานะทางสังคมและอิทธิพล?

ผู้ใดแต่ง KimiDolce ~after story / สามัญชนเรย์กะ / เมื่อฉันกับเขาXXXกัน (เรย์กะ ⇔ เอ็นโจ) /คู่หูทะลุมิติ / เทพนิยายอลเวง /คาบุรากิxเรย์กะ? และ รูทยูริ? โปรดรายงานตัวด่วน เค้ารออยู่นะ โดยเฉพาะ คู่หูทะลุมิติ อยากอ่านมากเลยยยยย (ทั้งๆที่พึงอ่านเมื่อเช้านี้เอง) ติดฟิคมากจนเกือบลืมเนื้อเรื่องหลัก (ทำไงได้ก็เนื้อเรื่องหลักเจ้าแม่เรย์กะแกชอบหักธงซ่ะเหลือเกิน T^T เลยต้องหนีมาพึ่งใบบุญฟิคกาว)

นี่คิดว่าที่เอ็นโจไม่ห้ามน่าจะเพราะว่าไม่ได้สนใจในวาคาบะเท่าไหร่ อย่างในมังงะเรย์กะแกล้งวาคาบะหลายอย่าง คาบุก็ไปช่วย ตอนนั้นอาจจะชอบกันทั้งสองฝ่าย เอ็นโจในเรื่องที่เป็นเพื่อนก็เชียร์เพราะนิสัยนางเอกมังงะก็น่าจะดีนั่นแหละเรียนก็ดีติดแค่ฐานะ เลยสนใจมาหน่อย
แต่พอมาในโนเวลอันนี้ ท่านเรย์กะที่ในมังงะเป็นหัวโจกไม่ได้ทำอะไรแถมยังแอบซัพพอร์ทบ้าง อีเวนท์ที่ทำให้เอ็นโจสนใจในวาคาบะในระดับที่ช่วยเลยไม่มีล่ะมั้ง
คิดดูอีกทีคนอย่างเอ็นโจก็ไม่น่าจะช่วยด้วยแหละ ถ้าช่วยไปแล้วไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเท่าไหร่ (โดนแกล้งมากกว่าเดิมงี้) แต่ดูท่าแล้วคาบุรากิดูไม่สนใจอะไรเลย
หรือบางทีอาจจะแค่พูดอ้อมๆแล้วบักรากิมันไม่สนใจก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเพราะรากิมันไม่ฟังเอง
แต่รากิลูก ดูรอบข้างบ้างเถอะนะ55555

>>17 กรี๊ดดดดดดดดดด โดนทวงฟิคค่ะ //สลายร่างงงงงงงงง
>>16 กูว่าเหตุผลหลักๆเลยคือเอ็นโจไม่แคร์ ไม่แยแสวาคาบะว่ะ ถึงเป็นสาวที่เพื่อนชอบก็เหอะ คนฉลาดอย่างฮีก็คงรู้แหล่ะว่าถ้าหนุ่มป็อบแบบพวกตัวเองไปยุ่งเกี่ยวด้วยมากๆเข้าจะเป็นยังไง แต่ก็ปล่อยๆไปเพราะเหตุผลแบบที่มึงว่านั่นล่ะ กูว่าถ้าเอ็นโจออกตัวช่วยวาคาบะออกนอกหน้า กลุ่ม FC ฮีเองอาจจะไม่พอใจ รุมกระหน่ำซ้ำเติมจนกลายเป็นเพิ่มปัญหามากขึ้นอีกทางก็ได้

อยากอ่านแก็งค์ 3 ช่า รายงานตัสด้วย กูอยากอ่านนนนนนนนนนนนน

>>18 >>19 ก็เป็นได้...
คาบุรากิ มันก็ยังอ่อนหัดอยู่ดี กลัวว่าจะหนักข้อขึ้น แล้วกลับไปเป็นแบบตอนยูริเอะ คือ ให้คนสอดแนม ให้รถที่บ้านไปรับไปส่ง ไม่ให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้(แล้ววาคาบะก็เข้ารูทยูริ แค่ก---ไม่ใช่ละ) เพราะจุดเริ่มต้นก็คือจับขึ้นรถเหมือนกัน คราวนี้ก็ต้องคอยดูล่ะ ว่าได้เรียนรู้บทเรียนจากครั้งยูริเอะไหม?
มันไม่มีวี่แววว่าวาคาบะจะชอบคาบุรากิตอบเลยนี่สิ

>>19 แต่กูว่าเอ็นโจก็ปกป้องวาคาบะเนียนๆ ไม่ออกหน้าออกตาสไตล์ฮีอยู่นะ อย่างตอนงานกีฬาสีที่ไปยืนใกล้ๆ วาคาบะตอนปาบอล อย่างตอนก่อนที่มาถามให้ทุกคนได้ยินก็อาจจะเพื่อแสดงให้คนอื่นเห็นว่าวาคาบะไม่ได้เต็มใจขึ้นรถมา ไรงี้ นี่กูพยายามช่วยเต็มที่ล่ะนะ เอ็นโจ

>>22 เรื่องกีฬาปาบอล ถือว่าเป็นวิธีที่ดูฉลาดนะ ที่มึงว่ามาฟังดูมีเหตุผล

กุอยากรุ้เหตุผลที่มังงะคิมิดอลในชาติก่อน คนเขียนไม่ให้เอ็นโจเป็นพระรองว่ะ
แบบทั้งเป็นเพื่อนพระเอก คอยช่วย บุคลิก เด่นมาก ถ้าให้บทชอบนางเอก ก็จะยิ่งดันตัวละคร แถมเรย์กะเคยบอกว่าชาติก่อนเอ็นโจได้รับผลโหวตตัวละครยอดนิยมอันดับ1 เรย์กะชอบหน้าตาเอ็นโจมากกว่าคาบุรากิด้วย แสดงเป็นตัวละครที่เครดิตดีอยู่แล้ว ทำไมให้บทแค่ตัวช่วยพระเอกวะ?
แต่คนเขียนกลับใส่มิซึซากหรือนายตัวสำรองเข้ามาแทน บทเรื่องประธานนักเรียนก็ได้อยู่นะ แต่สามารถเล่นเรื่องความรักของเอ็นโจได้เหมือนกัน

มาถึงอ.ฮิโยโกะกันบ้าง หรือว่าจะใส่เอ็นโจไว้เพื่อชาตินี้ให้ท่านเรย์กะ...

>>13 รักมึงงง เรื่องงานสู้ๆนะ ทำงานก่อนค่อยปั่นฟิคต่ออ กูรอด้ายยยย

>>23 กูก็สงสัยเหมือนกัน เป็นถึงเพื่อนพระเอก หน้าตาก็ดี เป็นที่นิยมอีก ทำไมไม่ได้เป็นพระรองหว่า? จะว่าเพราะมีญุยโกะ(พิมพ์เลี่ยงกันเสนียด)อยู่แล้วก็ไม่ได้ เพราะท่านเรย์กะไม่รู้จักแสดงว่าไม่เคยโผล่ในมังงะด้วย ดังนั้นกูขอแทงข้างอ.ฮิโยโกะวางตัวละครไว้ให้คู่เรย์กะในชาตินี้ ฟันธงงงงงง!!!!!!

>>22 โอเค กูขอโทษที่มองเอ็นโจผิดไป ช่วยเนียนๆไม่ออกหน้าตามสไตล์สินะ กูนึกว่าจะไม่แคร์อะไรไปมากกว่าเรย์กะอีกแล้วซะอีก กูต้องเพลาๆการดมกาวแล้ว//หมอบกราบขออภัยท่านเอ็นโจ
จริงๆตอนประถมมันก็มีฉากปรามคาบุรากิที่บอกว่าจะไปตื๊อยูริเอะทุกวันจนกว่าจะใจอ่อนอยู่นะ ด่าด้วยว่าทำอย่างนั้นน่ะโง่มาก ถ้าเป็นเคสวาคาบะ ฮีจะเตือนยังไงวะเนี่ย กูสงสัยใคร่รู้มากๆ

>>25 สำหรับเอ็นโจในคิมิดอล กูนึกถึงตัวละคร npc ในเกมจีบสาว เกมจีบหนุ่มว่ะ โผล่มาเป็นตัวแจกเควสต์ บางทีก็จัดอีเวนท์เพิ่มคะแนนความสัมพันธ์ระหว่างพระเอกนางเอก เป็นตัวที่ทำให้เรื่องดำเนินไป แต่เราจีบอีตานี่ไม่ได้นะ
ถ้าเอาสำหรับเนื้อเรื่องการ์ตูน จะให้ผู้ชายทุกคนมารุมรักวาคาบะมันก็คงดูน่าหมั่นไส้ไป จากนางเอกผู้น่าสงสาร อาจกลายเป็นนางเอกที่คนหมั่นไส้ที่สุดก็ได้

>>26 กุไม่ค่อยได้ตามพวกโชโจมังงะเท่าไหร่เลยไม่รู้ว่ะ ถือว่าพลาดละกัน เหะๆ
พวกเกมจีบหนุ่ม ตัวแจกเควสแม่งบางทีเป็นตัวละครลับจีบได้นะมึง
มันมีเยอะนะ พวกมังงะที่ทุกคนรุมรักนางเอกอะ คนหมั่นไส้เยอะแยะเลยมึง
และกุว่าถ้าเล่นมุกเพื่อนรักชอบคนเดียวกันจะเรียกคะแนนความนิยมได้อีกนะมึง
แบบใส่อาริมะมาเป็นข้ออ้างให้มีพระรองแทนเอ็นโจไรงี้ (ตัวสำรองมึงจะน่าสงสารเกินไปแล้ว //ความสามารถในการดมกาวของกุ มโนเองสงสารเอง)

ตัวแจกเควส กุคิดถึงเรื่องนักเขียนหน้าตานายโนซากิเลย บักนี่อะ "โทโมด๊าาาาาาา"
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/35/4b/46/354b46ffdcb059e84ea72356eab5cc70.jpg

เอ๊ะ พอพูดถึงโทโมดะแล้ว เราลองมาคิดตามบักโนซากิกับมิโกะรินดู
หรือว่าสำหรับเอ็นโจแล้ว คาบุรากิจะ.... //คุณพระ...

>>27 คงแล้วแต่เรื่องอะ อย่าง F4 ที่มันดังๆ แก๊งค์พระเอกก็ใช่ว่าจะหลงรักนางเอกกันซะหมดนะ
อันที่จริงแล้ว กูเคยคิดว่าเอ็นโจในคิมิดอลจะแอบชอบวาคาบะอยู่เหมือนกันว่ะ 555555555555555555 แต่คาบุรากิกับวาคาบะชิงรักกันก่อน ตัวเองก็เลยต้องถอยมาเป็นคนเชื่อมสัมพันธ์แทน

โถ โทโมดะคุง อ.โนซากิถึงกับเขียนโดวายให้เลยนะ ทุ่มเทให้ขนาดนี้ แอบรักเขาอยู่แน่ๆ นายต้องกล้ำกลืนความเจ็บปวดขนาดไหนนะ น่าสงสารชิบหาย 555555555555555555555 ที่น่าสงสารกว่านั้นคือนายตัวสำรองนี่ล่ะ ทำไมเป็นตัวสำรองทั้งในคิมิดอลและในนิยายเลยวะ

>>20 กูด้วย แวะมาทวงด้วยคน อยากอ่านมากกกก
บากะรากินี่เตือนไปก็ไม่สนใจหรอก เผลอทำอะไรลงไปแล้วเรื่องยิ่งแย่ขึ้นมาอีก
ปล.เอสชมรมฟุตบอลนี่น่ารักดีนะ ฮิฮิ

กูว่าเอนโจไม่ได้ประโยชน์อะไรมากเลยไม่เตือนตรงๆหรือห้ามจริงจังเหมือนคราวซึรุฮานะที่ปล่อยให้เลยเถิดไม่เตือนมาซายะจนเรย์กะต้องมาจัดการแล้วด่าเรียงตัว จบด้วยการต่อยท้องเต็มเปา พอเห็นเรื่องชักเลยเถิดก็จะไปทุเลาลงบ้างอย่างตอนล่าสุดที่ถามบากะรากิว่าทำไมถึงวาคาบะขึ้นรถมา หรือไปอยู่ข้างๆตอนปาลูกบอลเพราะทำร้ายร่างกายจริงๆ
ถ้าถามว่าทำไมเอนโจถึงต้องรอให้เรื่องร้ายแรงก่อนถึงออกตัวไม่ตัดไฟแต่ต้นลม กูว่าเพราะถ้าออกตัวบ่อยไม่ศักดิ์สิทธิ์ว่ะ มันจะกลายเป็นห้ามนู่นห้ามนี่จนอีกฝ่ายเคยชินแล้วไม่ทำตามไป นานๆทีทำดูน่าเกรงขามกว่าเหมือนอาการดื้อยางี้
เรื่องทำไมในคิมิดอลเอนโจไม่ได้เป็นพระรอง เพราะเอนโจเป็นของคนอ่านไง 555 หนุ่มหล่อเลิศเลอเพอร์เฟคเกินกว่าจะหาใครคู่ได้โดยคนอ่านไม่หมั่น

>>23 ไม่ใช่ว่าเอ็นโจวชอบคาบุรากิอยากให้คาบุรากิมีความสุขเลยยอมช่วยเหรอ แล้วกำจัดมารอย่างเรย์กะให้แทนด้วย //โดนตบ

>>29 มาๆกุต่อเรือเอสชมรมฟุตบอลไว้แล้ว มาล่องไปด้วยกัน

>>28 แต่ในนิยายนี่จากที่ฟังกาวสปอยมา รู้สึกโอกาสลงเอยกับวาคาบะมีมากกว่าคาบุรากิอีกนะมึง อ้าวคาบุรากิร้องไห้ทำไม? ถถถถถถถถถถถถ

พิมพ์ตกว่ะ เปลืองเม้นเนื้อที่กระทู้
>>32 รู้สึกโอกาสที่ตัวสำรองจะลงเอยกับวาคาบะ

>>32 ถ้าแห้วจากวาคาบะอีก คงได้ไปบวชใส่เสื้อคลุมยาวจริงๆแล้วล่ะ 555555555555555555555

มารอกาว

แต่ถ้าคาบุรากิลงเอยกับวาคาบะจริงๆ มันจะไม่น่าเบื่อหรอวะ ตามพลอตพระเอกนางเอกไรงี้

ว้าว มาถึงมู้6แล้วเรอะ

เราคนแต่งฟิคคู่หูทะลุมิติเองนะ ปกติเราพิมพ์ฟิคไว้ในโน้ตของมือถือ วันนี้เราก็กด select all ก่อนจะกด copy แต่ดันเผลอกด paste โน้ตมันบันทึกไว้เลย และแก้ไขกลับเป็นเหมือนเดิมไม่ได้... น้ำตาตกในมากๆ นั่งเขียนใหม่ทีละตัว ปกติมันก็มีขึ้นแต่ copy ไม่ใช่หรอ... //เดินไปยืนแถวหน้าผา มองท้องฟ้าอย่างเหม่อลอย

>>36 กูว่าไม่นะ โลกนี้คาบุรากิมันดูมีความพยายามสูงมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่จะจีบวาคาบะ จนกูเอาใจช่วยให้มันสมหวังเลยว่ะ แต่คงต้องไปปรับปรุงพฤติกรรมก่อนนะ ถ้าขืนทำแบบนี้ต่อไปมีหวังถูกเกลียดแน่ๆ

>>39 อ่านคำว่ามากแล้วกุเชื่อตามเลยว่ามากกกกกจริงๆ 5555555
เพราะพฤติกรรมมันนี่แหละ กุเลยหวั่นว่ามันจะแห้ว
คือถึงจะพยายามตื้อแต่เขาไม่ชอบมันจะสร้างความอึดอัดเปล่าๆนะมึง คนโดนตื้อก็ปวดใจเหมือนกัน
กุว่าน่าจะเปลี่ยนวิธี แต่ด้วยวงจรความคิดของคาบุรากิแล้ว... ได้สวดขอให้เอ็นโจหรือใครช่วยแนะนำให้
จริงๆคือกุอยากเห็นอฟซ.ให้มันไปบวช //แค่ก---- กุเรือคาบุนะ จริ๊งงงง

>>39 ทำให้นึกถึงซีรีย์ญี่ปุ่นที่ตัวละครเป็นหนุ่มป็อปโดนรักแรกหักอกเพราะพอคบกันแล้วทนต่อการดูถูกไม่ได้

>>38 โอ๋ ๆ ไม่เป็นไรนะมึง แล้วก็รีบเดินออกมาห่าง ๆ จากหน้าผาด้วยถ้ามึงเกิดพลัดตกลงไปใครจะเขียนฟิคให้เราชาวโม่งอ่านกัน

>>27 โอ๊ะ!!!! No No No จะให้เป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาดดดดด ขืนสูญเสียเอ็นโจไปเจ้าแม่เรย์กะไม่มีวันได้ลงจากคานอีกชั่วนิรันดร์แน่ๆ // ถึงเราจะเป็นลูกบ้านหมู่บ้านคานทอง แต่ก็ไม่คิดจะให้ท่านเรย์กะอยู่แบบนี้ไปชั่วนอรันดร์หรอกนะ

>>38 สู้ๆๆๆๆๆๆ กูเป็นกำลังใจให้มึง กูเข้าใจฟีลนี้มาก ฮ่าๆๆๆๆ เขียนใหม่นะโอ๋ๆและนำคราวหลังเขียนแล้วส่งไปเมลล์ไปไรสักที่ก่อนค่อยก๊อป

>>38 เข้าใจฟีลนี้เลย....

>>38 กรี๊ดดดดดด ออกมาคะออกมา!!!! อย่าไปยื่นในที่อันตรายแบบนั้นคะ เกิดพลัดตกลงไปจะทำไงละคะ!!!! เรือคาบุรากิไปรออยู่ด้านล่างหน้าผาเร็ว!!!! เผื่อตกลงไปจะได้เก็บขึ้นเรื่อได้ทัน

เราว่าเรือคาบุรากิยากมากที่จะชนะ เพราะนิสัยเจ้าตัวเวลาตกหลุมรักใครแบบหัวปักหัวปำนี่น่ากลัวสุด ๆ เจ้าแม่เรย์กะคงยอมปกครองหมู่บ้านคานทองนิเวศต่อไปมากกว่าลงเอยกับฮี นอกจากฮีจะเลิกนิสัยสตอล์กเกอร์ได้น่ะนะ

เรือเอ็นโจวกับเรือนายตัวสำรองดูมีลุ้นกว่าจริง ๆ แหละ เอ็นโจวนี่เหมือนแอบมองมานานแต่ไม่รุก ส่วนนายตัวสำรองนี่แปลไทยตอนล่าสุดโมเมนต์มันดีมาก ๆ แต่ก็นะ ถ้าเรือนายตัวสำรองสอยเจ้าแม่ลงจากคานได้ต่อไปคงไม่ได้เรียกนายตัวสำรองว่านายตัวสำรองแล้วล่ะ

>>47 เหมือนคาบุรากิเป็นตัวหลอกด้วย แบบมาเกิดใหม่เป็นตัวร้ายในเกม/มังงะ/นิยาย มันก็ต้องคู่กับพระเอกแทนนางเอกอะไรงี้ คิดแบบง่ายๆ
พอคนเข้าใจแบบนั้นก็ให้ไปคู่กับตัวละครอื่น (เช่นเอ็นโจที่ดูเหมือนจะวางแผนไว้แล้ว)

ทำไมกุเม้นแต่ละทีเหมือนอวยเอ็นโจวะ กุเรือคาบุนะว้อยยย

>>38 //วิ่งไปกอดแล้วลากกลับเข้ามา

>>30 กูเห็นด้วย ทฤษฎีเอ็นโจเป็นของคนอ่าน 555 มีใครสน allเอนโจไหม 5555

>>38 ไม่เป็นไรนะเว้ย ไม่ต้องเครียด กูเข้าใจฟิล

สรุปเรามีเรือเอสทีมฟุตบอลอีกเรือใช่ไหม กูโคลนนิ่งร่างตัวเองไปประจำเรือใหม่แปป

>>49 มาๆมึงขึ้นมาเลย เรือเอสชมรมฟุตบอล ยินดีต้อนรับ //ดึงแขน
>>30 ฟังดูเข้าท่า กุเพิ่งเห็นเม้นนี้

เรือปธ.ชมรมฟุตบอลนี่ เห็นภาพว่าเรย์กะเป็นสายเอสถือแส้ แล้วปธ.สยบแทบเท้าไรงี้เลยว่ะ 55555

>>51 เปิดรูทท่านราชินีกับทาสสินะ 5555555555

>>51 กุต้องการ สัตว์กินพืชตัวเล็กๆสั่นๆ น่าขยี้
หนูแฮมสเตอร์อย่างอาคิสะวะก็โดนคุณหนูซากุระคาบไปแดกเสียแล้ว

มึงงงงสมมติว่าโม่งข่าวซุยรันเองก็จิ้นคู่เอสชมรมฟุตบอลกับท่านเรย์กะ พวกมึงว่าจะชื่อเรืออะไร
หัวหน้าห้อง=ขุนพล(ใช่ปะวะ?)
อิวามูโระ=ทหารเลว
คาบุรากิ=จักรพรรดิ
เอ็นโจ=องค์ชาย
มิซึซากิ=องค์รัชทายาท

>>51 จริงว่ะ กูชอบนะ 555555555555555555555555555555 ลงเรือนี้อีกลำ เหลืออีกสองชมรม เจ้าแม่คะ ไปเก็บมาให้หมดค่ะ

แม่ทัพจะได้มะ? เป็นเอสฟุตบอลอาจจะตัวบุกไรงี้ได้ป่ะ

>>53 เอสชมรมฟุตบอลกูว่าน่าจะฮอตอยู่นะ ฉายาคงจะค่อนข้างดี

ว่าไปไอ้หมอนี่เป็นคนที่เรียกเรย์กะว่า พระนางบูเช็คเทียนตอนงานโรงเรียนนี่หว่า
>>53 อาจจะแม่ทัพ แต่ถ้าอยู่ใต้อาณัติของพระนางบูเช็คเทียนแล้วก็คงเป็นนายสนม---- //โทษๆ

>>57 กูชอบ 55555

>>53 อยากตอบว่าข้าทาสแต่เห็นแก่ตำแหย่งหัวหน้าชมรมใหญ่แห่งซุยรันไม่เอาดีกว่า
ปล.หัวหน้าหมู่บ้านก็ต้องคู่กับรองหัวหน้าสิ!

>>55 เท่ดีวะ แต่แม่ทัพยังไงก็คงต้องแพ้จักรพรรดินีละนะ ถถถถ
>>56 แต่ฉากในแปลไทยล่าสุดนี่ดูโดนข่มขู่มากเลย แต่ซุยรันก็มีฟิลเตอร์กาวกันอยู่แล้ว
>>57 นายสนม 555555 ดี เอาเป็นว่ากุชอบ จักรพรรดินีบูเช็คเทียนสวยจังว่ะมึง กูไปเสิร์ชกูเกิ้ลมา
>>59 คือกุก็เชียร์อาริมะนะ แต่พอกุเจอสปอยแล้วแบบ...//ปิดปากสนิท

>>60 มึงงง บอกมาเลยค่ะ! เอาพัดเจ้าแม่ง้างปาก!! มึงจะมาหย่อนระเบิดแล้วจากไปไม่ได้!!~ กูอยากรู้----!!~

กูเองก็ชอบนายตัวสำรองมากกกก แต่ถ้านายตัวสำรองรักวาคาบะจังจริงๆกูไม่อยากให้เขาเสียใจอ่ะ ส่วนคาบุรากิสมหวังหรือไปบวช กูรู้สึกไม่ต่างกัน 555555555555 //รักนะ จุบุ //จุ๊บเหม่งคาบุรากิ

>>61 คือว่ากุก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เห็นคนไปดำน้ำมาบอก ไม่รู้จริงรึเปล่า
ข้างล่างเป็นสปอย
.
.
.
.
.
.
.
อาริมะ(นายตัวสำรอง)กับเจ้าแม่คุยกันด้วยดี ถูกคอระดับนึง และกลายเป็นเพื่อนที่ต่อกันในที่สุด เข้าเฟรนโซน แถมตัวสำรองดูสนิทๆกับวาคาบะด้วยนะ...

>>63 พิมพ์ตก ที่ดี*
ขอให้เป็นการเข้าใจผิด ดำน้ำแล้วบังเอิญแปลผิดก็ด้ายยยยยย //ไม่ยอมรับความจริง

>>60 ไม่เป็นไรรรร กูมีหลายเรือไม่กลัวล่ม555 ขนาดท่านอิมาริเป็นของท่านพี่กูยังจิ้นกับเรย์กะได้เลย
และกูอยู่ทีมชายใดเล่าจะสู้เพื่อนสาว วาคาบะจัดรูทยูริเลยค่า

>>65 จริง วาคาบะโผล่มานับวันยิ่งมีแต่ความน่ารักกิ๊บก๊าว กูจำได้ตอนที่นางโปล่มาตอนแรกๆคนยังว่านางอยู่ นานๆไปมีแต่คนว่าคาบุรากิ ปกป้องนางกันหมด นางน่ารัก 5555

>>65 ถ้ามันจบรูทยุริจริง คงจะเปิดโลกใหม่ให้กุไปเลยนะเนี่ย...
ท่านอิมาริกับท่านพี่นี่ อ.เขาแต่งมาให้จิ้น หรือวายไม่เปิดเผย(วะ)คะ

>>66 กุว่าคาบุรากิมันบื้อทำคนเดือดร้อน แต่ก็สงสารความบื้อของมันนะ คือมันผิดแต่มันไม่รู้ ควรมีคนไปสะกิดเตือน //กุมองด้วยฟิลเตอร์เรือคาบุด้วยแหละ

>>67 กูว่าแต่งมาให้จิ้นว่ะ อิมาริก็มีแฟน เปลี่ยนแฟนไปเรื่อย เป็นชู้กับเมียชาวบ้านอีก ส่วนท่านพี่ลึกลับเยือกเย็นไม่เปิดเผย ข่าวคราวเรื่องสาวๆก็ไม่ค่อยมีแม้จะมีคนให้ช๊อกโกแลตมาเยอะก็เหอะ แต่แฟนก็ไม่เคยควงมาให้เห็น ตัวติดกับอิมาริจนกูนึกว่าถ้าจะเป็นแฟนกันก็เป็นไปเหอะ ถ้าไม่เป็นแฟนกันนี่น่าแปลกใจกว่านะ
>>66 กูก็จำได้ ตอนนั้นมีคนไม่ชอบวาคาบะ แต่นับวันๆวาคาบะก็ยิ่งน่ารัก ส่วนคาบุรากิก็ยิ่งดิ่งลงเหวไปเรื่อยๆ

พอๆอยู่ไปเรย์กะค้นพบว่า มันเป็นคำสาปของตระกูลที่ทำให้ต้องนั่งบนคาน ทั้งท่านพี่และเรย์กะ นางเลยปลงและพลิกวิกฤตเป็นโอกาส เขียนหนังสือ How to สนุกกับคาน แล้วใช้ชีวิตแบบเฟบูรัสจนแก่ตาย //ตบปาก 3 ครั้งปฎิบัติ

>>69 พาน้องไปเที่ยว ต้องเรียกอิมาริมาด้วย เดทว่างั้น 55555555555555 กูงงมาก เรียกมาเพื่อ?? กูไม่สามารถมองท่านพี่กับอิมาริในแง่มุมเพื่อนได้จริงๆ 5555

>>71 กูก็พยายามจะไม่คิดว่าเขาเกินเพื่อน แต่ก็นะ....ไอ้การไปด้วยกันต่อเย็นๆค่ำๆหลังไปส่งน้องนี่อะไรกันคะ 5555555555555

กูโอเคกับการที่มีฟิค ท่านพี่xอิมารินะ กูพร้อมทำป้ายไปจำหน่าย

>>70 ไอ้บร้าาา 55555555555555
>>69 >>72 >>71 >>73 กุอ่านเรื่องนี้แล้วพยายามปิดเรดาห์วายเต็มที่ แต่อ.ฮิโยโกะก็ล่อลวงกุเหลือเกิน
อ่านเรื่องของท่านกับอิมาริครั้งแรกแล้วแบบ เอ๊ะ...ไอ้คู่นี้มันแปลกๆเหวย ไม่ได้ห้ามจิ้นวายสิฟะ แย่จริง!
ปรากฏว่าไม่ใช่กุคนเดียวที่คิดแบบนี้ 55555555

ไอ้ที่ท่านพี่ถามเรื่องไปเที่ยวไปเดทควรไปที่ไหนแล้วเรย์กะตอบพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำนี่ คือจริงๆท่านพี่กะจะพาใครไปวะ?
ถ้าท่านพี่วายกับท่านอิมาริจริง... //นึกภาพหนุ่มมหาลัยสองคนไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำด้วยกันในฤดูร้อน อือหือ

>>74 มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งแตกต่างจากเอ็นโจคาบุรากิที่ไปเดทกลางพายุคลั่งอันมืดมิด

>>75 อันนั้นประทับใจไม่รู้ลืมเลยนะมึง นึกถึงทีไรซาบซึ้งน้ำตาแทบไหล... รู้สึกเป็นคืนวันคริสต์มาสด้วยรึเปล่า

>>71 ท่านพี่ซิสค่อนแต่ระหว่างเดทกับน้องกับเรียกเพื่อนมาด้วย แถมพอเที่ยวเสร็จทิ้งน้องไปต่อกันสองคนด้วย แบบนี้คิดเป็นอื่นได้เหรอ จอมมารซิสค่อนถึงขนาดทิ้งน้อง ไม่ใช่แค่เพื่อนแล้ว

>>74 ตอนที่อิมาริกับท่านพี่ออกมาใหม่ๆ กูไม่ได้จิ้นวายเว้ย แต่พอนานๆไป ที่อิมาริออกมาจากห้องท่านพี่แบบโทรมๆนี่คืออะไร ลากไปซ้อมเหรอ หรือทำอะไรในห้อง แต่กูก็พยายามไม่คิดอยู่แล้วท่องว่าเพื่อนกันๆๆๆๆๆ แต่พอตอนท่านพี่โทรตามคนว่างงานให้มาเที่ยว(??) เรย์กะคิดในใจว่าแฟนเหรอแล้วอิมาริโผล่มาเหมือนตอบคำถาม กูนี่แบบ...เออ แฟนกันแล้วสินะ แล้วยิ่งไปต่อตอนกลางคืนด้วย ทำไมไม่กลับบ้านกลับช่องกันล่ะค้า เที่ยวตอนกลางวันยังไม่พอเหรอออออออ 5555555555555555555 จากนั้นกูก็คิดว่าสองคนนี้แฟนกันแหงๆเลยว่ะ

>>75 เสมือนท้องฟ้า วิปริตแปรปรวนทันใด กูว่าคาบุรากิจิตตกเรื่องยูริเอะมากแต่สายตาเอนโจคงว่างเปล่าไม่ต่างกัน ทำไมหนุ่มป๊อปต้องใช้ชีวิตแบบนี้ในวันวาเลนไทน์ด้วย

ไม่! กูจะไม่จิ้น เดี๋ยวอ.ฮิโยโกะเปิดตัวแฟนตัวจริงของใครสักคนขึ้นมา เรือวายกูก็ล่มหมดสิ!
ว่าแต่ ใครเมะใครเคะดีล่ะ?

>>80 กูเชียร์อิมาริxท่านพี่ แต่ใครจะเชียร์ท่านพี่xอิมาริ กูก็ไม่ขัดศรัทธา 5555555555555555555

>>80 มึงไม่เคยได้ยินหรอวะ แค่มีโมเมนต์ เราก็จิ้นได้ เรือผีอะ You Know? 5555

ทำไมกุจิ้นอิมาริxท่านพี่ ดูท่านพี่เป็นราชินีที่on topจิกหัวทาสรับใช้ พอตกกลางคืนก็ให้รางวัล
//เมินกุไป

>>82 กุอ่อนแอ แบบจิ้นแล้วมีแม่หญิงคนไหนเข้ามาคั่นกลาง กุคงปวดใจ
ถ้าท่านพี่ไปมีแฟนสาว กุก็อยากอ่านอย่างมีความสุขไปด้วยกับท่านพี่ ในที่สุดก็มีคนรัก มีคู่ครองสืบทายาทต่อตระกูลคิโชวอินสิน้าาา แต่ถ้าจิ้นก่อนคงรู้สึกเหมือนโดนอ.ตบ ทำไมถึงทำกับดาวเยี่ยงนี้คะ?

>>80 กูอิมาริท่านพี่อ่ะ กูสายเมะทาสเคะราชินี แค่กกกก แต่สลับได้กูไม่มีปัญหา กูเป็นประเภทเสพได้ทุกเรือ ชายชาย ชายหญิง หญงิหญิง แค่อาจจะมีอันไหนที่ชอบเป็นพิเศษ

เดี๋ยวอีกไม่กี่ตอน อิมาริก็มีบทแล้ว ดำน้ำแล้วฮา กูรออ่านฉบับแปลเลย ถถถถ

>>84 กูจิ้นท่านพี่ไอระด้วยนะ ดูเป็นผู้หญิงที่มีโมเมนต์กับท่านพี่เยอะที่สุดแล้ว ไม่นับแม่กับน้อง

ถ้าเรื่องท่านไอระ กุจิ้นท่านอิมาริท่านไอระวะ

>>87 ท่านพี่ไอระกูก็ชอบ แอร้ยๆๆๆ

>>86 กรี้ดดดด ท่านอิมาริ! มาแล้วหายอีกรึเปล่าวะ โดนท่านพี่ลากไปเก็บบ่อยมาก ชอบบอกว่าอิมาริจะหายไปสักพักแล้วหายจริงตลอด แหนะ ท่านพี่อย่าทำร้ายท่านอิมาริมาก ช้ำหมด 5555

วันนี้ฟิคคู่หูทะลุมิติ มาทันไหมเอ่ย

>>90 ทันสิเหลือเวลาอีกตั้ง23ชั่วโมงกว่าจะวันใหม่ แค่กกกก---กูขอโทษ กูตีกูว์

เอาดีๆก็ได้ คือ ต้องคอยให้กำลังใจเขาหน่อย เกิดเหตุขัดข้องไงมึง

>>91 อย่าตีกู* มือถือแม่งเลือกคำเอง

พยายามเข้านะคนแต่งคู่หูทะลุมิติ มีคนรออ่านอยู่น้าาาา

ขนาด​ไม่มีฟิคก็ยังคุยยาวมาเกือบร้อยเม้นท์​ละ น่ากลัว​จริงๆ​

>>93 รวมมู้ที่แล้วเกินนะมึง คุยเรื่องแบบโรงเรียนกันสนุกมาก 55

>>94 มันทำให้กูมานึกว่าที่คุยๆกันมาร่วมร้อยเมนท์เนี่ย มันคือสาระสำคัญของกระทู้เลยรึเปล่าวะ
แต่จากมุมกู มองยังไงพวกมึงก็เมากาวกันอยู่ชัดๆ

มาเป็นส่วนหนึ่งให้ครบ 100 เม้นท์(ของกระทู้นี้) แล้วจากไป

>>95 กาวคือสาระของกะทู้ เพราะกะทู้นี้จุดประสงค์แรกคือไว้เม้ามอยอ่ะมึง

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

คือเราตั้งเพื่อมาคุยกันแต่แรกทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามเพราะงั้นทุกอย่างคือสาระ ตามจุดประสงค์มู้

>>30 รึว่าที่เอ็นโจยังไม่กระโดดเข้ามาช่วยแบบเต็มๆ ตัว เป็นเพราะตามสตอลค์ท่านเรย์กะอยู่ก็เลยรู้ว่าวาคาบะมีเรย์กะคอยสอดส่องดูแลอยู่แล้ว สถานการณ์เลยยังไม่หนักหนาจนตัวเองต้องออกโรง.... //เพ้อไปเรื่อย

อ้าว ky เลยกู... พิมพ์ค้างไว้นานเพิ่งได้กดโพส

>>95 เยส สาระของมู้คือความไร้สาระยังไงล่ะ!!

>>98 แต่ถ้าปล่อยไว้นานเกินไปเจ้าแม่จะพิโรจเอานา
ตั้งแต่อ่านฟิคมะหมากูก็ไม่สามารถมองซามอยเป็นซามอยได้อีกต่อไป

>>100 จงมองเป็นชูสุมอย กูฝันว่าดูอยากเลี้ยงซามอยด์ ไว้กูเก็บเงินมีเงินทุนกูจะตั้งชื่อมันว่าชูสุมอย

>>100 กูเอาฟิคกาวในกระทู้นี้ไปฟิวชั่นกับเรื่องหลักว่ะ 55555555555555 แม่งน่ากลัวชิบหาย มีฤทธิ์หลอนประสาทมากเกินไปแล้ว

>>100 อาจจะชอบดูเจ้าแม่องค์ลงก็ได้ แบบว่าถึงเธอจะน่ากลัวขนาดไหนในสายตาคนอื่น แต่สำหรับผมแล้วช่างน่ารักอะไรยังงี้ กิ๊ววววววว

>>97 >>99 ไม่มีไร กูแค่นึกถึงคำพูดของโทรลคุงเมื่อวานขึ้นมา ว่ามันต้องการสาระสำคัญ แล้วไอ้สาระสำคัญที่ว่านี่แม่งอะไรล่ะวะ เพราะกูก็เห็นเม้ามอยกันไปเรื่อย แทบไม่มีอะไรเป็นแก่นสารนอกจากกาวมโนโหวกเหวกโวยวาย เมื่อวานก็คุยกันเรื่องฮอกวอตส์สนุกชิบหาย วันนี้ก็ดีดกาวชุดโรงเรียนอีตันกับขนาดพื้นที่ของซุยรันกันอีก

//กูโรยเกลือไว้สี่มุม ปัดเป่าสิ่งอัปมงคลตอนต้นเมนท์ออกไป

>>103 มอบตำแหน่งทาสสายเอ็มให้เจ้าค่ะ (คารวะ)

เอาจริงๆเราก็ชอบ ตลก 55555

>>103 แต่ขนาดน่ารัก นายก็ยังโดนต่อยท้องมาแล้วนะ 55555555555555555555555

>>104 โหวกเหวกอะไรมึง... เขาเรียกว่าวิแคะอย่างจริงจัง 5555555555555555555555555555555

>>106 เพราะ​โดนต่อยคราวนั้นไปกระตุ้น​ต่อมเอ็มขึ้นมาไงล่ะ

>>108 เอ็นโจดูเหมือนจะ S แต่จริงๆเป็น M สินะ ถูกเจ้าแม่ทำร้ายร่างกายและจิตใจครั้งแล้วครั้งเล่าก็ยังไม่ย่อท้อ

ที่มาวนเวียน​ป่วนประสาทเรย์กะ​อยู่​บ่อยๆ​ ก็เพราะพยายาม​หาทางให้เรย์กะเดือดจนได้โดนต่อยอีกครั้​ง แต่ก็ไม่เป็น​ผล
ตอนมีข่าวว่าเรย์กะประหารหัวหน้า​ชมรม​กีฬา​ทั้ง3 ต้องแอบอิจฉา​อยู่​แน่ๆ เลยเอาลาเต้กระต่าย​มายั่วโมโหอีก แต่เรย์กะก็ไม่แคร์อยู่​ดี
//โทษๆ หมดกัน​ภาพลักษณ์​องค์​ชาย​ 555555

>>104 มาอ่านใหม่อีกรอบกู>>107 เองนะ กูช่วยโรยด้วย เอาจริงๆที่เขาลงฟิคกันในนี้เราว่ามันมีเสนห์ตรงที่ ใครจะมาต่อฟิคเราก็ได้อ่ะ ถ้าแปะลิงค์แยก หรืออัพลงเด็กดี คนอื่นมาต่อไม่ได้อ่ะ เหมือนมะหมากู กูเลิฟคนต่อมาก แต่งได้น่ารักน่าหยก กูฟิน มันส์สุดคือฟิคแรก จุดเริ่มความกาวเลย กูต่อคนที่สองหรือสามนี่แหละจำไม่ค่อยได้ แล้วคนใหม่ก็มาต่ออีก การแต่งฟิคเวียนแบบนี้ได้มันต้องเป็นมู้แบบนี้อ่ะ ทำในลิงค์แยกไม่ได้

>>110 เดี๋ยวววววววววว มึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กาวนี้อร่อยมาก มึงทำให้กูเริ่มแยกความจริงกับ อฟชไม่ออกอีกแล้ว 5555

>>111 ที่แน่ๆ กูต่อคนที่ 3 ว่ะ กูจำได้เลย นั่นมันจุดเริ่มต้นความกาวในกระทู้แรกของกูเลยนะ 5555555555555555555

>>113 งั้นกูอาจเป็น 2 หรือ 4 เริ่มไม่มั่นใจ 555555555555555 จุดเริ่มความกาวเหมือนกัน หลังจากนั้นกูส่องทุกวันค่ะ

>>109 เอารางวัลสาย M ดีเด่นไปเลยเจ้าค่า
>>110 ไม่แน่นะเว้ย จริงๆ ตอนลาเต้น้องต่ายโดนคนกระจุยนี่อาจจะแอบดูอยู่แล้วแบบ คุณคิโชวอินใจร้ายกับผมเกินไปแล้ว ซี้ดดดดดอ้าาาาห์ช่างเป็นความเจ็บปวดที่งดงามอะไรแบบนี้ 55555555

>>115 หยุดมึง ภาพเอ็นโจวในใจกูมันเริ่มผิดเพี้ยนขึ้นทุกวัน 55555555555555555555555555

>>114 กูขอสารภาพที่ตรงนี้ด้วยนะว่ากูเป็นคนตั้งกระทู้แรก เพราะถูกไล่มาจากอีกห้อง แต่ช่วงที่ตั้งกระทู้ กูไม่ได้เข้ามาส่องทุกวันหรอก ปล่อยปะละเลยมาก เพราะกูคิดว่ากระทู้จะร้างๆไม่มีใครมาคุย อย่างมากก็มากรีดร้องกันเวลาแปลไทยหรือดิบออกใหม่

จนกระทั่งมีผู้เริ่มต้นฟิค และผู้มาต่ออีกคน 55555555555555555 กูเห็นว่าแม่งน่าสนุกดีว่ะกูเลยเผลอต่อฟิคไป แล้วจากนั้นยาวเลยว่ะ กูรีเฟรชกระทู้แทบทุกชั่วโมง ดูว่าใครมาต่อฟิคบ้าง เอ๊ะ ไอ้นี่น่าเขียนจังว่ะ ไอ้นั่นก็ดีนะ อยากอ่านโว้ย มีใครลงฟิคมั้ย ชีวิตนี้กูขาดกาวจากกระทู้นี้ไม่ได้แล้ว ใครก็ได้ขายกาวให้กูทียยยยยยยยยย์

>>110 เอ็นโจยอมเป็น M แค่กับเรย์กะคนเดียว แต่ถ้าใครแตะเรย์กะ พี่แกก็แปลงร่างเป็น S แทบจะทันทีเลยนะ อย่างตอนริรินะหรือไมฮามะเงี้ย

555 ยังไงไม่รู้ล่ะแต่สายเสพกาวอย่างเรารับได้ทั้งSและMน่า

>>115 จริงๆตอนเสิร์ฟคงกะว่าเรย์กะโมโห เอาลาเต้ร้อนสาดใส่ตัว แต่โดนทำร้าย​จิตใจ​แบบนี้ก็ไม่เลวซินะ
พิมพ์​เองเปิดประเด็น​เอง แต่กูก็ชักกลัวแล้วว่ะ 555555555555

เรื่องต่อฟิค กูคนสองเองแหละ​ คนแรกอยู่ๆก็โยนฟิคมากลางวง กูเลยจัดต่อเลย แต่ก็ไม่คาดคิ​ดว่ามันลากยาวมาขนาดนี้ 5555

>>115 เจ้าชาย!!!!!!!!!!!! 555555555555555555555555555555555555555555
ผู้ชายเรื่องนี้แม่งมีแต่คนอันตรายชิบหาย กูควรให้เรย์กะไปลงเอยกับสายมุ้งมิ้งอย่างวาคาบะใช่มั้ย

>>117 จริงมึง เข้ามาทุกวันเพราะกาวฟิคนี่แหละ สนุกดี มันทำให้กูจำตัวละครได้แม่นขึ้นด้วยทั้งตัวประกอบยิบย่อย รวมทั้งอีเว้นท์ทั้งหลาย อาจเพราะแต่งเองด้วยเลยไปอ่านย้อน กับบางประเด็นที่คนเอามาทำเป็นฟิคต่อทำให้กูได้มองมุมมองใหม่ๆของเรื่อง ว่าเอ้อมันมองแบบนี้ได้ด้วยนะ

ไม่รู้คนอื่นเป็นแบบกูไหม อ่านนิยายหรือการ์ตูน ตัวละครหลักกูจำแม่นมาก แต่ตัวประกอบหรือบทน้อย(แล้วเรื่องดันมีตัวละครเยอะ)มีหลงๆลืมๆ ท่านเรย์กะนี่กูก็จำบางตัวไม่ได้นะ แต่พอเริ่มกาว เริ่มอ่านฟิค แต่งฟิค กูจำได้หมดเลยว่ะ เรื่อง กลอรี่พี่เยี่ย(นิยายจีน) กูก็จำชื่อจีนๆไม่ค่อยได้เยอะเกิน แต่พอแห่งฟิคเพิ่มฟิลเตอร์วาย กูจำได้ทุกตัว พลังกาวน่ากลัวยิ่งนัก เอื้อออ

>>119 ว้ายรวมญาติ!!!! นี่มันผู้บุกเบิกฟิคทุกคนนี่หว่า 55555555555555555

>>117 โห ต้นกำเนิดอารยธรรมเลยนะเนี่ยมึง พวกผู้บุกเบิกฟิคด้วย พวกมึงยอดมากๆๆๆ //รักพวกมึงทุกคนจังยุยยยยย

ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3543/844-846/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ

สารภาพตามตรงว่าแต่งฟิคนี้ พอไปอ่านอฟช.แล้วมึนเบลอ เหมือนเมากาวตัวเอง คาบุรากิ...นายอย่าทำอะไรอย่างงี้สิ อ่าน อฟช.ทีจะแต่งฟิคตัวเองแล้วชะงัก 5555
ป.ล. ช้ำใจจากการเผลอลบฟิคเองกับมือ... เขียนอีกรอบแล้วบทเปลี่ยนไปเยอะเลยแหะ สงสัยผสมความรู้สึกตัวเองเพิ่มเข้าไป 555
..............…….....
“ท่านเอ็นโจ ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมคะ”

ฉันหวังว่าจะไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับเอ็นโจในโลกนี้อีก เขาเป็นพวกที่น่ากลัวกับศัตรูเอามากๆเลยค่ะ เพราะฉะนั้นมีทางไหนหลีกเลี่ยงได้ก็ควรหลีกเลี่ยง

ถึงฉันจะหวาดกลัว แต่ครั้งนี้ก็รู้สึกว่าควรทำอะไรสักอย่างค่ะ

เอ็นโจไม่ตอบ แต่ยังคงจ้องมองฉันด้วยสายตาเย็นชาเช่นเดิม เขากดสายตาให้น่ากลัวมากยิ่งขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ ฉันถอยหลังอัตโนมัติ

“สะใจที่ลบล้างสิ่งที่ผมเคยพูดได้งั้นหรอ”

ฉันชะงักอย่างงงๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ เอ็นโจเคยพูดว่าคาบุรากิรักเกียจและไม่มีทางมาชอบฉันได้อะไรทำนองนี้ตอนเจอกันครั้งก่อน ฉันกลัวมากเกินไปจนพยายามลบความทรงจำนั้นออกจากสมอง เลยนึกไม่ออกในทันที

“เปล่าหรอกค่ะ ฉันไม่ต้องการพูดเรื่องนั้น” ฉันรีบยืนยันทันทีที่ได้สติ รู้สึกใจฉันสั่นพร้อมจะหล่นวูบไปทุกเมื่อเวลาที่ต้องมองสายตาเชือดเฉือนของเอ็นโจ หมอนั่นมีพรสวรรค์มากพอที่จะฆ่าคนจิตอ่อนด้วยการมองเลยนะคะ

ฉันตั้งสติ พยายามรวบรวมความกล้า

“ท่านเอ็นโจทะเลาะกับท่านคาบุรากิเพราะฉันหรือเปล่าคะ”

“คุณมั่นใจว่าคุณมีค่าพอที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนั้นงั้นหรอ”

“ฉันก็หวังว่าตัวเองจะไม่มีค่าพอที่ทำให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นเหมือนกันค่ะ”

ฉันตอบกลับไป พยายามจินตนาการว่าคุยกับเอ็นโจโลกก่อนอยู่ ท่องไว้ว่าไม่น่ากลัวๆ แม้ตอนนี้รอยยิ้มเอ็นโจจะเย็นยะเยือกก็ตาม...

“คุณทำอะไรกับมาซายะ” เอ็นโจถาม และเดินเข้ามาใกล้อีก ฉันถอยหลังหนีแต่ก็ติดผนัง

จอมมารที่น่ากลัวในโลกก่อนดูเทียบไม่ได้กับโลกนี้เลยค่ะ... จอมมารโลกนี้ทั้งท่าทาง สายตา และรอยยิ้มมารวมกันแล้วดูน่ากลัวจนไม่กล้าเถียงไม่กล้าต่อสู้

“ฉันไม่ได้ทำอะไรค่ะ...”

ฉันอยากให้รถบรรทุกพุ่งทะลุกำแพงมาชนฉันหนีออกสถานการณ์ตอนนี้ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้... จึงได้แต่รวบรวมความกล้าและพูดต่อ

“ฉันเข้าใจค่ะว่าสิ่งที่ฉันเคยทำมันเลวร้ายมากๆ ไม่แปลกที่ท่านเอ็นโจจะระแวงฉัน” ฉันกลั้นใจพูดไป “ฉันเองก็รับตัวเองในตอนนั้นไม่ได้เหมือนกันค่ะ...”

เอ็นโจมองฉัน แม้จะยิ้ม แต่ดวงตาไม่ยิ้มตามไปด้วย

“ต่อให้คุณไม่ได้โกหก แต่ความผิดที่คุณเคยทำมาก็ไม่หมายความว่าจะถูกลบล้างได้” เขาพูดอย่างสงบนิ่ง แต่ฉันรู้สึกเหมือนเวลาทะเลสงบก่อนมีพายุเลยค่ะ “อีกอย่างต่อให้ตอนนี้คุณอาจจะรู้สึกผิดจริง แต่วันหนึ่งเมื่อความทรงจำของคุณกลับมา คุณก็อาจจะกลับไปเป็นเช่นเดิม”

เอ็นใจค่อนข้างมองสถานการณ์ได้ทะลุปรุโปรงดีจริงๆค่ะ แต่ว่าคงเดาไม่ได้หรอกนะคะว่าฉันทะลุมิติมา...

“ถ้าเป็นแบบนั้น บางทีฉันอาจจะกลับไปทำตัวแย่ๆกับท่านคาบุรากิก็ได้ เพราะฉะนั้น...ท่านเอ็นโจ ได้โปรด คืนดีกับท่านคาบุรากิได้ไหมคะ... ฉันรู้ดีว่าไม่สิทธิ์ก้าวก่าย แต่ว่าตราบใดที่ฉันยังเป็นตัวฉันในตอนนี้ ฉันขอร้องเถอะนะคะ”

เอ็นโจยังไม่ตอบอะไร ฉันจึงรู้สึกใจสั่นรัว ไม่รู้จะถูกหมายหัวประหารชีวิตไว้หรือเปล่า...

“ท่านคาบุรากิเสียใจจริงๆนะคะที่ทะเลาะกับท่านเอ็นโจ” ฉันพูดย้ำไป “ถ้าเป็นเรื่องของฉันล่ะก็ แทนที่จะแตกแยกกันเอง มาร่วมกันคิดอะไรแก้ปัญหาหรือสู้กับฉันแบบนั้นไม่ดีกว่าหรอคะ...”

ลิ้นฉันเริ่มชาแล้ว... ฉันว่าฉันพูดภาษาได้แปลกๆขึ้นเรื่อยๆตามจังหวะหัวใจเต้นที่เต้นแรงขึ้นทุกที

เอ็นโจยังคงรอยยิ้มเย็นชาไว้เช่นเดิม แต่ฉันแอบเห็นว่าเขารอยยิ้มกระตุกนิดหน่อย

“ไม่รู้เลยสินะว่ามาซายะ...”

“กำลังทำอะไรกันน่ะ!”

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ฉันสะดุ้ง หันไปมองผู้มาใหม่พร้อมๆกับเอ็นโจ

คาบุรากิผู้ไม่รู้ทำไมถึงกลับมาที่นี่ เดินมายืนคั่นกลางระหว่างฉันกับเอ็นโจไว้ โดยหันหน้าหาเอ็นโจ ฉันเลยมองไม่เห็นสีหน้าของเขา ดูจากสภาพตัวติดผนังของฉันในตอนนี้ จะมองยังไงก็ถูกคุกคามอยู่ชัดๆล่ะนะคะ แต่ว่านะ เมื่อกี้เหมือนเอ็นโจจะพูดอะไรออกมาอยู่แล้ว นายช่วยมาให้ช้ากว่านี้สักหน่อยสิคะ...

“ฉันเคยบอกแล้วว่าคิโชวอินไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว นายไม่ควรมาข่มขู่เธอแบบนี้อีก” คาบุรากิพูด น้ำเสียงสงบนิ่ง ดูสมเป็นจักรพรรดิมากกว่าตอนที่คุยกับฉันหลายล้านเท่า

เอ็นโจหยุดยิ้ม และพูด “นายก็รู้เรื่องของเธอแล้วไม่ใช่หรือไง นายเองก็เห็นกับตา ตอนที่นายหาข้อมูลนั่น ทำไมยังปกป้องผู้หญิงคนนั้นอยู่”

“เพราะมันไม่เกี่ยวกับตัวคิโชวอินน่ะสิ” คาบุรากิพูดอย่างหนักแน่น

ฉันทั้งกลัวทั้งงงในเวลาเดียวกันเลยค่ะ พูดเรื่องอะไรกันน่ะ...

ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงเอ็นโจถอนหายใจ ก่อนจะพูดว่า “นายพูดก็ถูกล่ะนะ แต่ว่าต่อให้คุณคิโชวอินไม่ผิด ถึงยังไงคนอื่นๆก็ผิดอยู่ดี เพราะงั้นคงปล่อยไปเฉยๆไม่ได้หรอกนะ”

คาบุรากิที่ยืนอยู่หน้าฉันดูเกร็งๆขึ้น ฉันที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ก็พูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่ามันคือเรื่องอะไรกันแน่ เรื่องอะไรที่ฉันไม่ผิด แต่ก็อาจเกี่ยวกับฉันแบบอ้อมๆ และทำให้คาบุรากิไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น

“ถ้าอยากให้ฉันปล่อยเรื่องนี้ไป ก็มีเงื่อนไขอยู่อย่างหนึ่ง” เอ็นโจพูดด้วยรอยยิ้มจอมมารกับคาบุรากิ ถึงฉันจะกลัว แต่เห็นแผ่นหลังอันช็อกค้างของคาบุรากิ เลยตัดสินใจไปยืนอยู่ข้างๆ แต่เมื่อเหลือบมองสีหน้าของเขา ดูเหมือนหมอนี่น่าจะดีใจที่เอ็นโจกลับสู่โหมดจอมมารแบบโลกก่อน...

“ก็ได้” คาบุรากิตอบ “มีอะไรว่ามา”

เอ็นโจหันมามองฉันแวบหนึ่ง รอยยิ้มชั่วร้ายของเขาดูสดใสขึ้นมา ฉันรู้สึกระแวงอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ ถึงยังไงในนิยายนายก็เป็นพระรองใจดีอ่อนโยนนะ ช่วยทำอะไรให้รู้สึกว่านายเคยเป็นแบบนั้นหน่อยสิ...

“ขอเก็บเอาไว้ก่อนแล้วกัน ตอนนี้ยังไม่จำเป็นต้องใช้”

ฉันหลอนขึ้นมาทันที นึกถึงตอนมีหนี้อันโหดร้ายจากเอ็นโจในโลกก่อน ในโลกนี้ถึงขั้นข่มขู่คาบุรากิด้วยงั้นหรอ...

แบบนี้ไม่ใช่ว่าฉันทำความสัมพันธ์คาบุรากิกับเอ็นโจยิ่งโหดร้ายไปกว่าเดิมหรอกนะคะ...

เอ็นโจเดินจากไป ตอนนี้ในมุมมองของฉันคาบุรากิเพิ่งทำสัญญากับปีศาจไป นี่ฉันทำทุกอย่างให้เลวร้ายกว่าเดิมอีกงั้นหรอ...

แต่พอหันไปมองคาบุรากิ หมอนั่นดูกำลังมีความสุขและพึงพอใจทีเดียว...

ป.ล. อาจเมาอากาศจนแปลกไปบ้างนะคะ... บทเอ็นโจนี่เขียนยากจัง 5555

>>124-125 กรี้ดดดด กาวอร่อยมาก สมกับการรอคอย //จูบมึงงง ตอนท่านเอ็นโจวกดดันดูใจสั่นระรัวเลยมึง ตอนคาบุรากิมาขวางกูก็สั่น โอ้ยยยย กุยื่นขาลงสองเรือแม่ม ฟิคนี้ดีงาม ควรเป็นฮาเร็มค่ะ//โดนตบ

>>126 กูเบลอเผลอกดส่งซะงั้น เม้นต่อนะ เรื่องที่ว่านี่คือเรื่องที่บ้านเรย์กะโกงป่าววะ แล้วเอ็นโจวจะลงมือเด็ดขาดแล้ว แต่คาบุรากิห้ามไว้ เรื่องเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆว่ะ กูอยากเจอท่านพี่ด้วย อยากรู้จะเป็นไงต่อ ฮืออออ แล้วคาบุรากิดูเหมือนจะดีใจกับการกลับมาของเอ็นโจวภาคจอมมารมาก ระริกระรี้เลย 555

>>124 กรี๊ดดดดดดดดด ฟิคนี้ควรเป็นฮาเร็มค่ะ คาบุรากิก็ดี เอ็นโจก็ดี อย่าเลือกเลยค่ะ ควบสองไปเลย ปล่อยวาคาบะไปกับอาริมะเสีย //โดนตบอีกคน
กูชอบความกดดันของเอ็นโจจริงๆ หมาป่าไล่ต้อนกระต่ายที่ตัวสั่นๆไปจนมุม แล้วเงื่อนไขที่ว่านี่อะไรน้อออออ อยากรู้จัง ตื่นเต้นๆๆ

กาวพวกมึง ทำให้กูรู้สึกหาคนปกติในเรื่องไม่ได้ แม้กระทั่งนักเรียนก็กลายเป็นโม่งซุยรัน

>>130 ตอนแรกกูคิดเล่นๆว่านักเรียนอาจจะเหมือนพวเราเหล่าโม่ง แต่พอกูอ่านพาทเพื่อนของริรินะ กูค้นพบว่า อฟชเอง พวกนักเรียนซุยรันก็กาวพอๆกับพวกเราว่ะ อาจมากกว่าด้วยเพราะได้ส่องใกล้ชิด ไม่ต้องมโนคนละมิติแบบพวกเรา 5555

>>111 เออ กูก็ว่าที่ต่อๆฟิคแม่งมีเสน่ห์อะ กูมาตามอ่านทีหลังประมาณสามกระทู้ยังฮากับความกาว ความบ้าคลั่งของพวกมึงเลย ผลคือกูโดนมอมเมาจ้า ถอนตัวออกจากกกระทู้นี้ไม่ได้แล้วเหมือนถูกกาวทาไว้ กูอยากลองแต่งฟิคนะ แต่ฝีมือกูกาก เลยต้องเป็นแค่ผู้เสพอย่างเดียว ฟิคพวกมึงหลายๆคนฝีมือดีนะ สนุกมาก กูชอบ

>>124-125 เอ็นโจโคตรรรรรรรรตัวร้ายยยยยย ว้ากกกกกก /ตีท่านจอมมารรรร กูอ่านฟิคมึงแล้วกูมโนเลยว่าจริงๆเอ็นโจชอบวาคาบะเปล่าวะ เลยแบบไม่ให้อภัยเรย์กะขนาดนี้ โอ๊ยยย ทำดีทำดี /กูเรือเอ็นโจนะแต่ฟิคนี้กูเชียร์คาบุเรย์ 55555 เกลียดบากะรากิ 5555555555555 อะไรคือการดีใจที่จอมมารคัมแบ็ค เกลียดดดดดด 5555555

>>124-125 ไม่ไหวๆๆๆ แย่ละกู ฟิคนี้แม่งฮาเร็มของจริง เลือกไม่ถูกเลยว่าจะเชียร์ใครดี ทำไมทำกะกูยังงี้ โธ่

จะว่าไปถึงคาบุรากิกับเรย์กะจะเคว้งที่ทะลุิติกันมาเลยมีกันและกันอยู่แค่ 2 คน แต่ก็แอบสงสารเอ็นโจนิดนึง คงเคว้งเหมือนกันปะอยู่ดีๆ เพื่อนสนิทกลับเปลี่ยนไป เหมือนๆ จะใช่ แต่ก็เหมือนๆ จะไม่ใช่คนเดิมยังไงไม่รู้...

>>134 เพราะงั้นท่านเรย์กะคะ เหมา----- เอ็นโจวจะได้ไม่เคว้ง

>>135 กูก็เชียร์ฮาเร็ม ขาดเธอก็เหงา ขาดเขาก็คงเสียใจ ไม่รู้ว่าจะเลือกใคร อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน//เอากูไปเก็บทียยยยยยยย์ ถถถถถถถถถ

กูเพิ่งอ่านกาวคู่หูทะลุมิติไปกูรู้สึกมันไม่พออีกแล้ว /ตะกายเกาะกำแพงโม่ง/ ท่านเรย์กะเหมาค่ะ ควบมันทั้งจักรพรรดิทั้งองค์ชายเลย!

พอดีอยากรู้ว่าดอกลอลลี่ป๊อปของริรินะมันหน้าตาเป็นยังไง เลยหาดอกอื่นๆมาด้วยเลย

• ดอกโบตั๋น (Peony) : สัญลักษณ์ของ Pivoine
ภาษาไทยมีชื่อว่า "นางพญานิรมล" ลักษณะเป็นทั้งพุ่มและพืชล้มลุก ในญี่ปุ่นมีโบตั๋นสายพันธุ์นึงที่ถือว่าเป็น'ราชาแห่งดอกไม้' และอีกพันธุ์เป็น'นายกรัฐมนตรีแห่งดอกไม้' ในอดีตเคยเป็นดอกไม้ประจำชาติของจีน มีหลายสี ตั้งแต่ แดง บานเย็น เหลือง จนถึงขาว มักออกดอกในช่วงต้นฤดูร้อน
ดอกโบตั๋นสีแดง ในภาษาดอกไม้มีความหมายว่า ความจงรักภักดี, ความกล้า, ความมั่งคั่ง
( http://imgur.com/wdT5EJQ , http://imgur.com/ipneno4 )

• ดอกอุราระ (Rosa ‘KEIfupira’ Urara) : "กุหลาบนี่มีชื่อว่าอุราระ เป็นดอกไม้ของเรย์กะเลยนะ"—ท่านพี่ (ตอนที่ 42)
เป็นกุหลาบสายพันธุ์ญี่ปุ่น อยู่ในประเภทกุหลาบพวง ลักษณะต้นเป็นแบบพุ่ม สูงประมาณครึ่งเมตร-2เมตร ออกดอกเป็นช่อหลายดอกบานพร้อมกัน ดอกเป็นสีชมพูสด ส่วนใหญ่ใช้ประดับตกแต่งและมีกลิ่นหอม ออกดอกตลอดปี(ยกเว้นฤดูหนาว)
( http://imgur.com/JbEdqXM , http://imgur.com/IdlC2l1 )

• ดอกลอลลี่ป๊อป (Lollipops, Pachystachys) : "มาดอนน่าลิลี่น่ะยังเร็วไปสิบปีย่ะ หน้าด้านชะมัด ริรินะน่ะเหมาะกับดอกลอลลี่ป๊อบแล้วล่ะ" —เรย์กะ (ตอนที่ 107)
ภาษาไทยมีชื่อว่า "เหลืองคีรีบูน" ลักษณะเป็นไม้พุ่ม สูง 20-40 เซนติเมตร ดอกช่อสีเหลือง ออกดอกในช่วงอากาศอบอุ่น เป็นไม้ประดับที่นิยมใช้ในการจัดสวน
( http://imgur.com/8w40685 , http://imgur.com/QOq6krS )

• ดอกมาดอนน่า ลิลี่ (Madonna Lily, Lilium candidum)
เป็นดอกลิลี่สายพันธุ์แท้ ลักษณะเป็นพันธุ์ไม้ยืนต้นที่มีความสูงตั้งแต่ 60-180 เซนติเมตร ดอกมีสีขาว ชื่อมาจากพระนามของพระแม่มาเรีย พระมารดาของพระเยซูคริสต์ มาดอนน่าลิลี่เป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์สำหรับชาวโรมันคาทอลิก
( http://imgur.com/nCUqFW9 , http://imgur.com/gAO1KuD )

*นอกจากนี้มีตอนที่64 ที่ท่านยูริเอะจบการศึกษา คาบุรากิมอบดอกยูริให้ ดอกยูริ=ดอกลิลี่
**ดังนั้นโรงเรียนยูริมิยะ ก็คือโรงเรียนดอกลิลี่ ... สมกับเป็นโรงเรียนหญิงล้วนจริงๆ

>>138 เม้นทรงคุณค่าอุดมไปด้วยสาระ ขอบคุณมากมึง ทำดีย์แล้ว

>>138 เลอค่า ขอบคุณมากกก อยากเห็นมานานละว่าดอกลอลลี่ป๊อบหน้าตาเป็นยังไง หาจากชื่อพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษนี่มาเป็นช่อ chupa chups เลยจ้าจุดนี้

ลองนึกภาพท่านเรย์กะถือดอกโบตั๋นสีแดงนั่นเป็นพร็อบตอนล่าสุดแล้วสะพรึงแท้ ไม่แปลกๆที่นายตัวสำรองจะบอกว่าเป็นอาวุธสงคราม

>>140 เออ กูก็เจอแต่ภาพช่อจุ๊บปาจุ๊บ จนกูคิดว่าริรินะเอาลูกอมไปปลูก มาเห็นเมนท์นี้เลยเพิ่งรู้ว่ามันไม่ใช่แบบที่กูคิด ขอโทษนะริรินะ ถถถถถถถถถถถถถถถ

>>138 กราบโม่งวิชาการ มึงเป็นโม่งทรงคุณค่าที่พวกเราควรอนุรักษ์ผู้ที่ทำให้มู้นี้ไม่ออกนอกจักรวาลกาวกันเกินไป ชาบู ชาบู!!! ถถถถ

กุนึกภาพว่าปลูกดอกลอลลี่ป๊อปอย่างนี้คู่กับกุหลาบว่ะ
http://imgur.com/lZ5fVIA http://imgur.com/tnrgVCJ

มันต้องพิมพ์ "Lollipops plant" น่ะ เสิร์จตอนแรกกูก็สตั้นท์ 55555

แต่ถ้าเป็นลูกอมอย่าง ในรูปที่กุเอามาในเม้น >>144 ตอนได้เป็นช่อในพิธีจบการศึกษากุคงดีใจว่ะ 555555

เอ็นโจว คาบุรากิ ท่านพี่ท่านอิมาริเหมาะกะบดอกอะไรดีวะ555

>>147 ดอกไม้นี่ไม่แน่ใจแฮะ แต่เรย์กะเคยเปรียบไว้ว่าคาบุรากิดูเหมือนเสือดำ ดูปราดเปรียว เท่ เงียบขรึม ประมาณนั้น

ของคาบุรากิ น่าจะดอกเบญจมาศนะ ข้อมูลจากวิกิพีเดียว่าไว้ว่า
In Japan, the chrysanthemum is a symbol of the Emperor and the Imperial family.
http://imgur.com/mXiEIDh http://imgur.com/l5BPSB5

อิมาริ นี่นึกถึง ดอกนาร์ซีสซัส (Narcissus) 555555

แสดงว่าพวกมึงๆ ก็สตั๊นเหมือนกุสินะที่ไปค้นอากู๋ แล้วเจอ ช่อ chupa chups
กุนิทั้งใส่คำอื่น ทั้งอะไรก็ไม่เจอ ตัดใจไปละ

กูว่าท่านเอ็นโจเหมาะกับดอกคัตเตอร์
เพราะภาษาดอกไม้ของดอกคัตเตอร์คือ "แม้เธอจะไม่เคยมองฉันก็ไม่เป็นไร เพราะฉันเฝ้ามองเธอเสมอ"

...กูล้อเล่นนะเบ่เบ๊ อย่าตีกูว์555555555

>>152 อย่าล้อเล่นแบบเน้ มาให้กูตีตูดเดี๋ยวนี้เลยย

ท่านเรย์กะมีอีกดอก ดอกของต้นสนหางสิงห์
ในเว็บนึงมันแปลว่า ความเป็นเพื่อนไม่เปลี่ยนแปลง(Unchanging friendship)
ไม่ปักธง หักธงแล้วยังเก็บเข้าเฟรนด์โซนอีก นี่แหละท่านเรย์กะ!
http://imgur.com/dElH26q

>>154 ประโยคสุดท้ายมึงโคตรพีค ถถถถถถถภ

>>153 อย่าทำร้ายกู๊ กูแค่ล้อเล่นน /วิ่งหนี
รักหรอกจึงหยอกเล่นน55555555

เอ็นโจ นึกถึงดอกแมกโนเลีย (Magnolia) ภาษาดอกไม้หมายถึงความสง่างาม, เกียรติภูมิ, ผู้สูงศักดิ์
http://imgur.com/a/56WDr

>>157 ดอกนี้สวยมากกกก สีขาวด้วย เหมาะมาก

>>157 ดอกแมกโนเลียตามรูปมันเป็นสายพันธุ์จีนน่ะ
มีอีกความหมายคือความพยายามที่ไม่ลดละ ก็เหมาะดีนะ ถถถถถถถถถถถถ

>>159 งั้นกูว่าดอกนี้แหละ ใช่เลย มั่นหน้าเข้าไว้ หญิงไม่แลก็ยังคอยตามป้วนเปี้ยนใกล้ๆ เขา นี่แหละคุณชายเอ็นโจ

>>160 แต่ไปค้นอีกความหมาย มันบอกว่า "จิตใจที่เปี่ยมไปด้วยคุณธรรม" กูควรจะเชื่อดีมั้ย ถถถถถถถถถถ

Magnolia เว็บที่กุไปหามามันบอก ศักดิ์ศรี ความมีเกียรติ ความสง่างาม ความภูมิฐาน อีกอย่างคือ รักที่นิสัยหรือแปลว่ารักธรรมชาติวะ ถถถถ(Dignity, Love of Nature)

นี่พวกมึงพัฒนาจากหาเพลงของแต่ละคนมาหาดอกไม้แทนแล้วหรอ5555555555555

>>163 ไม่เด็ดเท่าตอนหาพันธ์​หมาที่เหมาะกะแต่ละคน​หรอกน่า 55555

>>163 เพลงคาบุรากิอันนี้ ก็ยังประทับใจกุไม่ลืม https://youtu.be/pmuFOuh3QHs
ตอนมีคนแปะในกระทู้ก่อนๆบอกเพลงเหมาะกับคาบุรากิ พอกุเปิดไปแล้วดนตรีขึ้นเท่านั้นแหละมึง ขำจนแทบสำลัก
คิดภาพไซซายะวิ่งไปมาอย่างไฮเปอร์ประกอบ //กุคิดไปถึงภาพไซซายะเดินสองขาบนลูกบอลใหญ่ๆของคณะละครสัตว์เลย
http://imgur.com/hazeMcN

>>165 บ้าเอ๊ย ตอนแรกกุก็ไม่ได้คิดอะไรนะ แต่พอมึงพูดปุ๊ป เออ เหมาะกับไซซายะจริงๆด้วย 55555555555555555555555

>>165 เออ..เข้ากันดีอย่างไม่หน้าเชื่อ 5555

>>167 * น่า พอพิมผิด

>>165 เปิดคลิปนี้ กะเปิดเพลงข้างบน แม่งได้อยู่ๆ
https://www.youtube.com/watch?v=7xEX-48RHCY

>>169 โอ้ย555555555 ไซบีเรียนนี่มันไซบีเรียนจริงๆเลย หล่อเสียของโคตรๆ

>>165 ขอบใจที่ชอบนะสหายเอ๋ย กุชอบเพลงนี้เพราะมันใช่เลยดูวุ่นวายบ้าๆ บวมๆ แต่แอบเหงาๆตอนท้าย แถมเรื่องที่ประกอบเพลงนี่เป็นเรื่องแนวศึกชิงนางอีกต่างหากมีเพลงเพราะๆ หลายเพลงนะเรื่องนี้ไปหาเอาได้ เรื่อง Carmen

>>169 เชี่ยยยย กูนึกภาพชูสุมอยกับเรย์ทันมองไซซายะด้วยสายตาเย็นชาสุดๆ ได้เลยว่ะ 55555

>>169 กะจังหวะดีๆก็มันส์ดีนะ 55555

>>172 5555555 จริงว่ะ นึกตามแล้วโคตรขำ ยังดีไม่แดกจุดกันเหมือนตอนไซซายะหายตัว

ไซซายะ : อย่างฉันน่ะต้องซีมูลีนเท่านั้น!!

อยากได้กาวววว กูจะคลั่งแล้ววววว 555555
โม่งฟิคจ๋าาาา *ทำสายตาอ้อนวอน* คริ ๆ

>>172 >>175 http://imgur.com/IkGptlz

>>177 หน้าแม่ง.....ดูบั่นทอนปัญญากันชิบหาย 555555555555555555555555555

>>177 มึงสนใจออกโดมั้ย กูเตรียมเปย์ น่ารักดาวล้านดวงมาก

>>179 พูดถึงโด ก็อยากให้มีมีทติ้งเหล่าโม่งบ้างจังแฮะ คงจะมุ้งมิ้งน่าดู

>>177 ไม่ชวนเรย์ทันด้วยล่ะ ทำไมทำหน้าแบบนั้นกันไซซายะออกจะน่ารัก 555555

>>180 ใส่หน้ากากเข้างานใช่ไหมมึง

>>177 ออกโดมะหมามาเลยยยยย!

>>180 กูก็แอบคิดเหมือนกันนะ แต่จะมีใครเรียกตำรวจมาจับกลางมีทติ้งมั้ยวะ ท่าทางแต่ละคนคงเมากาวกันหนักมาก ตาเยิ้ม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ 5555

ไม่ใช่ว่าไปก็นั่งจิ้มมือถือ แลปทอปต่อฟิคกาวกันในงานหรอกนะ?

>>184 บังคับให้เหล่าโม่งฟิคพิมพ์ฟิคกาวกันในงานมีตติ้ง โดยจับไซซายะกับชูสุมอยเป็นตัวประกัน

เออ กุก็คิดเรื่องมีตติ้งมานานละ อยากให้มีเหมือนกันนะ555
แต่เรื่องโดนี่สำหรับกุคงไม่กล้าทำเท่าไหร่ว่ะ มันติดตรงที่อ.ฮิโยโกะแกยังไม่ได้ตีพิมพ์เล่มเลยนี่แหละ
ถ้าจะทำกุอยากทำเป็นฟรีเปเปอร์แจกกันในกลุ่มเล็กๆมากกว่า

>>186 กูแอบน้ำตาไหล ชาตินี้จะมีวันได้อ่านแบบรวมเล่มมั้ยวะ ยังไม่ต้องทำฟรีก็ได้นะมึง ไม่อยากให้ควักเนื้อ วาดมาให้ดูก็ดีใจล่ะ

ทำเป็นโดรวมแบบหลายนักวาด กับฟิค กับฐานข้อมูลวิเคราะห์(กาว)ก่อนไหมอ่ะ แต่แจกฟรี(แบบ pdf อะไรว่าไป ไม่ต้องรวมเล่มจน 555555555 เป็นเหมือนเครื่องแสดงความติ่ง) ถ้าทำกูร่วมด้วย กูได้ทั้งฟิคทั้งวาด

>>124-125 โอ้วววววว แม้ในเนื้อเรื่องจริงเราไม่อาจอวยคาบุรากิได้ แต่ในเรื่องนี้เราหนับหนุนเต็มที่ค้าาาาาา
ป.ล. เราก็เคยเป็นนะแบบว่า เขียนนิยายลงสมุดแต่พอจะมาพิมพ์ลงคอมเนื้อเรื่องกลับแต่กต่างกันลิบลับเลย จนรู้สึกส่งสัยตัวเองว่า นี่ฉันลอกมันมาจากสมุดที่ฉันจดไว้จริงๆหรอ?

>>186 มีตติ้งแบบไหนดี งานเลี้ยงน้ำชาหรูหราไฮโซสมเป็นโม่งซุยรัน หรือแดกอาหารข้างทางงานวัดตามสไตล์ท่านเรย์กะ

กุไม่ใช่คนวาดFAมะหมาเด้อ เป็นโม่งFAในนี้นี่แหละ แต่แค่อยากปรามๆไว้หน่อยถ้าคิดว่าจะออกโดจริงๆอะนะ55
(ขอโทษที่เบิ้ลโพสต์นะ พิมพ์ไม่จบเผลอกดก่อน)

>>190 ใส่หน้ากากเดินงานวัด(กูจน ฮ่าๆๆ) ไม่ต้องรู้ว่าใครเป็นใคร สมเป็นโม่ง อยากรู้จักก็หลังไมค์กันเอง

แค่วาดFA แค่พิมพ์ฟิคในนี้ กูก็อู้งานจะแย่แล้ว เอาเวลาที่ไหนไปทำโด... 55555

>>185 ถ้ามีชูสุมอยจริง กูจะไปช่วยจับตัวประกันด้วยเลยคร่ะ

สายตาคุณชูสุมอยยามเหลือบมองไซซายะ (จิ้น)
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/1f/20/e1/1f20e142f5066a55ba7b4f3a6675629b.jpg

>>177 55555 สีหน้าทั้งคู่นี่แม่ง บ่งบอกความอนาถใจแท้หนอ

ลองหารูปชูสุมอยด์กับไซซายะอยู่ด้วยกันบ้าง
http://imgur.com/a/jdDKq

>>196 ท่ากดหัวหน้ายิ้มใช่มากมึง มันใช่5555555555555555555555555

แต่บางภาพกูเผลอ...จิ้นวาย จิตใจช่างบาปหนา //ตบหน้าตัวเอง หมาน้อยแสนบริสุทธิ์ ฮือออ

เสริมกูเจอคลิปนี้ไซซายะเดินเล่นแล้วลากชูสุมอย มันใช่มาก 5555

https://www.facebook.com/100015370269190/videos/138751506647191/ (แต่น่าจะต้องเข้ากลุ่มคนรักไซก่อนถึงเห็นได้)

>>196 ตอนเอาอุ้งกดหัวไซซายะนี่ 5555 เสียง "หืม มาซายะ" นี่ลอยมาเลย

>>197 ต้องเข้ากลุ่มก่อน กุไม่เห็นอะ ง่อว

>>180 ถ้ามีมีทติ้งกูไปนะ อยากเจอพวกมึง อยากเจอพนักงานโรงงานกาวทั้งหลาย 5555555555555555555
ว่าแต่ถ้ามีมีทติ้งจะแนะนำตัวยังไงกันดี แบบ เฮ้ย กูโม่งที่เขียนฟิคนี้ๆๆๆ กูโม่งที่วาดรูปนี้ๆๆๆ เรอะ ต้องพูดสุภาพหรูหราให้สมเป็นโม่งซุยรันกันมั้ย จิบชาบุปผาคลี่ สั่งช๊อกโกล่ามารับประทาน

>>200 แรกๆอาจจะ ผม คุณ เรา เธอ พอกาวกันมากๆ กู มึงก็คงตามมา

>>200 มีตติ้งโม่งต้องสวมหมวกโม่งดิวะ

>>202 สวมโม่ง หรือไม่ก็แต่งตัวคอนเซปต์นักษัตร12ราศี

>>203 ใส่วิกผมหลอดเป็นเทพเจ้าเร็กเก้เพื่อท่านเรย์กะด้วยมั้ย

>>203 เอาพ่อบ้านแกะด้วยมึง พรอพเป็นเซเบทริชสามหัว คู่หูซาตานกับสุนัขคุ่ใจจากนรก

>>200 คงจะเป็นอย่างนั้นแฮะ รึจะมีหน้ากากเป็นสีดี แบบโม่งซุยรันสีนี้ โม่งวิชาการอีกสี โม่งฟิคอีกสี (จะได้ตามตื้อถูกโม่ง วะฮ่าฮ่า หัวเราะอย่างมีเล่ห์กลแล้วเอาพัดปิดหน้า)

>>202 เปลี่ยนโม่งเป็นหน้ากากมั้ย ใส่โม่งตอนนี้อากาศมันร้อนนะ

มีทวันไหนดีล่ะ กูเอาจริงนะเนี่ย 555555555555555555555

อันตรายนะมึง เป็นใครก็ไม่รู้ เกิดมิจฉาชีพมันฉวยโอกาสที่เรามีทติ้งล่ะมึง //มโนไปไกลมาก

>>200 เจอกันไม่รู้ต้องพูดไงนะมึงอาจสุภาพมั้ง(ไฮโซต้องมา) โลกจริงกูไม่พูดกูมึงว่ะ กูไม่ชิน กูไม่เคยพูดกับใคร พูดแต่ในโม่งนี่แหละ 55555

>>209 กูก็ไม่พูด5555 แต่จะพูดแบบโลกจริงในนี้ก็ดูแปลกแยกมาก

กูไม่ปายยยยยย กูเขินนนน กูไม่สามารถจริงๆ //เอามือปิดหน้าแล้ววิ่งหนีไป

อยากไปนะเพราะกูว่าง /จิบชาไฮคลาส

>>209 ถ้าเจอจริงๆนี่ไม่กล้าพูดกูมึงอ่ะ5555 คือเกรงใจด้วยแล้วก็หลายๆอย่าง เช่น สมมติชาวบ้านเขามองแล้วสมมติใช้ผ้าปิดปากแทนโม่งงี้ พูดจาน่าจับส่งตำรวจแถมเหมือนมีการจะแลกเปลี่ยนอะไรบางอย่าง (ฟิค แฟนอาร์ตฯลฯ 5555) แล้วพอได้ของ(?)ก็ทำหน้าเยิ้มๆกัน บางทีอาจจะโดนเรียกไปเที่ยวที่สน.สักที่ก็ได้55555555555

อยากเจอเพื่อนโม่ง แต่ก็กลัวมิจฉาชีพอะ ไม่เคยนัดเจอกับคนทางเน็ตด้วย 5555

แค่ใส่โม่งกันเป็นกลุ่มๆเดินผ่านธนาคารก็น่าจะโดนซิวแล้วล่ะ

กระทู้นิยายเด็กดีตั้งมาเกือบปีได้แค่7มู้
กระทู้นี้ตั้งมาเดือนกว่าๆได้6มู้......

>>216 ไม่ๆ กระทู้แรกเริ่มตั้งแต่ธันวาแล้ว

มีทติ้งห้องหนังสือที่เคยนัดกันก็ไม่มีใครใส่โม่งไปนะ เพียงแต่จากที่บอกจะไปกันเป็น 10 เอาเข้าจริงไป 4 คน
ส่วนกูเคยไปมีทติ้งกับคนที่เคยเจอในเน็ตประมาณ 5-6 ครั้ง ก็โอเคดีไม่มีปัญหาอะไร มันเป็นมีทติ้งของบอร์ดอนิเมะเรื่องนึงประมาณ 6 ปีที่แล้ว ทุกคนที่มาก็สนิทสนมคุยดีกันในระดับหนึ่งในบอร์ดอยู่แล้วเลยชวนกันจัดมีทติ้ง ไปทานข้าว นัดที่ห้างใจกลางเมืองไรเงี้ย ทุกวันนี้ก็ยังนัดเจอ นัดกินข้าวกันอยู่ มีทติ้งในพันทิปกูก็เคยไป ก็โอเคนะถ้าจะไปกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ แต่ถ้าไปเดี่ยวๆหรือคนน้อยๆกูก็ไม่กล้าว่ะ

>>74 งือ.....ไม่ยอมนะไม่ยอม ตัวเค้านั้นเป็นสาววายตอนแรกที่อ่านเจอความผิดปกติของท่านพี่กับท่านอิมาริก็ได้แต่คิดว่า "มันคือมโนของกู" แต่ดูเหมือนจะมีหลายคนคิดแบบนั้นด้วยสินะ ม้ายยยยยย เค้าไม่ยอมมมมม ผู้ชายทุกคนต้องถูกกวดเข้าฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ต้องนั่งเรียงอยู่หน้าคานทองกันให้ครบทุกคน(ดึงเจ้าแม่ลงจากคานไม่ได้ก็ไม่เป็นไร) จะรูทยูริ รูทค้ำคอร์ หรืออะไรก็ได้ทั้งนั้นแต่ทุกคนต้องกลายเป็นของท่านเรย์กะเพียงผู้เดียว
เฮ้ย!!!! แถวไหนมีน้ำมันพรายมหาเสน่ห์แรงๆบ้าง เอามาให้ท่านเรกะของฉันที!!!!!

ไม่เอาโม่งโลว์ๆสิมึง เราเป็นโม่งซุยรันต้องหน้ากากงานเต้นรำ 5555555555555555555555555555555

ถ้านัดเจอจริงกูอยากเจอนะ นัดที่ทีคุยกันได้แบบสาธรณะหน่อย แต่ว่ากูไม่ค่อยว่างนี่สิ TT_TT

>>219 ใจเย็นนะลูกตอนนี้เอาให้ตกให้ได้สักคนก่อน 555

>>219 เกรงว่าน้ำมันพรายอาจไม่ช่วย เจ้าแม่เล่นหักธงรัวๆขนาดนี้

>>220 กูว่าจะออกมาเป็นหน้ากากผีตาโขนไรงี้มากกว่านะ..........

ใครลากตรูมาดงกาวฟะ ทำตรูติดกาวลงเรือเอ็นโจไปเมื่อไหร่ไม่รู้ แถมตอนนี้รอบตัวตรูเตรียมเพิ่มเวลเต็มด้วยกัญชาด้วยความเต็มใจอีกตะหาก

>>224 แหม่ ยินดีๆ เรือเอ็นโจยินดีต้อนรับ จะนั่งจะนอนจะกลิ้งจะตีลังกาอะไรบนเรือก็ตามสบายเลย เรือเรากว้างขวาง พร้อมรับผู้โดยสารเพิ่มได้ไม่จำกัด

>>225 เดี๋ยวตรูจะไปล่อลวง เฮ้ย ไปเชิญมาลงเรือให้เยอะ กับตันเรือ เตรียมกาวไว้เยอะเลยนะเฟ้ย

>>226 no no no กูแค่พนักงานต้อนรับเฉยๆ กัปตันเรือน่ะคือเอ็นโจ ยูกิโนะต่างหาก

กุไปเจอรูปนี้ https://twitter.com/gakkari_club/status/838167239417192448 ในทวิต
เลยเอามาทำมีม จากนั้นก็หาเหยื่อมาลองวาดลงดู เหยื่อที่ว่าคือ "คาบุรากิ มาซายะ วัยประถม"
คาบุรากิที่พวกเราเอ็นดู (มาซายะน้องชายที่น่ารักของยูริเอะ)
กุวาดเป็น https://drive.google.com/file/d/0B5wqTNdLnv19SXI1REpZRGNmZFE/view?usp=sharing

ถ้ามึงนัดในตัวเมืองกูพร้อมไปนะ กูอยากไปปุ๊นกาวกับพวกมึงถถถถถ

ไม่เข้ามาสามวัน เปิดมู่ใหม่แล้วช่างรวดเร็วจริงงงงงงงงงง กุคิดถึงกาวพวกมึงมากกกกT^T

>>228 สมกับเป็นบากะรากิ

>>228 อย่าบอกนะว่านั่นเป็นรถที่มีฟลายอิ้งเลดี้คันนั้นน่ะ................

วันนี้ไม่มีใครแจกกาวเลยเหรออออ

>>228 อยากตะโกนว่าเด็กเ*ตร

วันนี้คู่หูทะลุมิติมาไหม กูรอที่ท่าน้ำทุกวัน ถ้าวันไหนมึงไม่มา มาแจ้งหน่อยนะ เพราะกูรอยันตีสองทุกคืน 5555 ถ้าไมึงไม่มากูจะได้นอน แอ้ๆ

ต่อจาก >>124-125
ช่วงนี้เมากาวหนักมาก งานกองดองไว้เต็มเปี่ยม รู้สึกผิดนะ แต่เดี๋ยวค่อยกังวลตอนใกล้ๆส่งล่ะกัน 5555 ว่าแต่เมื่อไหร่อฟช.จะมีฉากคาบุรากิที่สภาพดีๆออกมาบ้างน่ะ ตอนล่าสุดนี่อาชญากรเหลือเกินนน
..............…….....
หลังจากเอ็นโจเดินออกห่างไปในระยะที่มากพอแล้ว ฉันรีบขอโทษคาบุรากิทันทีที่ทำให้เดือดร้อน...

“อ้า ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไรหรอก”

ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรคะ ทะเลาะกับเพื่อนสนิทที่สุดของตัวเอง แถมยังต้องทำสัญญากับจอมมารอีกด้วย...

“แต่ว่าเงื่อนไขนั่น...”

“อ้อ ไม่ต้องคิดมากหรอก ชูสุเกะก็ชอบทำแบบนั้นบ่อยๆที่โลกเก่าน่ะ”

“เอ๋!?!”

คาบุรากินี่นายโดนจอมมารโลกก่อนข่มขู่จนเคยชิน และถูกล้างสมองไปแล้วหรอ... อย่ามาทำหน้าดีใจกับเรื่องพรรค์นี้สิ

“แต่ชูสุเกะก็รักษาสัญญาเสมอล่ะนะ”

“พูดถึงเรื่องนั้น... มันเรื่องอะไรหรอคะที่ท่านคาบุรากิพยายามไม่ให้ท่านเอ็นโจเข้าไปยุ่งน่ะ”

คาบุรากิชะงักไป ขมวดคิ้วคิดสักพัก ก่อนจะพูด

“จะว่าไป ในเรื่องนี้เธอก็ถือว่าติดหนี้ฉันอยู่นะ”

“เอ๊ะ?” ฉันงงๆ มองคาบุรากิอย่างระแวง แต่ว่าเขาคงไม่ชั่วร้ายเผด็จการเลือดเย็นแบบจอมมารหรอก ฉันเลยตัดสินใจยอมรับ “จะพูดอย่างนั้นก็ล่ะมั้งคะ...”

“ถ้างั้นฉันขออะไรเธอได้อย่างหนึ่งใช่ไหม”

“อ่า...ค่ะ”

ฉันพูดอย่างเสี่ยงดวง หมอนั่นจะให้ฉันทำอะไรแปลกๆหรือเปล่าน่ะ... แต่ว่าทำให้เขาเดือดร้อนขนาดนั้น แค่ทำอะไรให้นิดๆหน่อยๆคงไม่เป็นไรมั้งคะ

“ถ้างั้นฉันขอห้ามไม่ให้เธอตามหาความจริงเรื่องนี้อีก”

“หะ!?!”

“ช่วยรักษาสัญญาด้วยนะ” คาบุรากิพูดแล้วรีบจากไป ไม่กล้าต่อบทสนทนาทีไรก็หนีไปตลอดเลยนะคะ...

ฉันนิ่งค้างอย่างคาดไม่ถึง ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะอยู่ๆสร้างเงื่อนไขเพื่อทำอะไรแบบนั้น! หมอนั่นนานๆทีก็ฉลาดอยู่ล่ะนะคะ...

หัวใจฉันทั้งอบอุ่นและเจ็บปวดไปพร้อมๆกันเลยค่ะ ตอนคาบุรากิพยายามปกป้องฉันรู้สึกดีจริงๆนะคะ ฉันทำอะไรเองแบกรับสิ่งต่างๆเองแทบทุกอย่าง นานๆจะมีคนออกตัวทำอะไรแบบนี้ที แต่จะยังไงก็เจ็บอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะที่ต้องเขาลำบาก

ฉันรีบกลับไปเข้าเรียนเพราะเลยเวลามานิดหน่อยแล้ว แต่ครั้งนี้กลับไม่มีสมาธิเรียนเลยค่ะ...
..............…….....
ผลสอบที่สูงขึ้นขนาดนี้ทำให้ฉันได้รับคำชื่นชมอย่างมากเลยค่ะจากทั้งเพื่อนๆ ครูอาจารย์ ท่านพ่อท่านแม่เองก็มาแสดงความยินดีด้วยเช่นกัน ถึงแม้จะเป็นเพราะการที่คะแนนสูงขึ้นแบบนี้ทำให้คาบุรากิดูสนิทสนมกับฉันมากขึ้น... ท่านแม่ไปเอาข่าวนั้นมาจากไหนหรอคะ

มีพวกที่คิดว่าฉันโกงข้อสอบ ติดสินบนอะไรทำนองนั้นด้วยค่ะ แต่ว่าทันทีที่ฉันเกือบจะแว่วๆถึงหู เซริกะจังกับคุคิโนะจังก็ช่วย “จัดการ” ไปเรียบร้อยแล้วค่ะ ไม่ต้องถึงมือฉันเลยสักนิด

แต่มันก็น่าสงสัยจริงๆนั่นแหละค่ะที่อยู่ดีๆฉันก็คะแนนพุ่งขนาดนี้ ถึงอย่างนั้นการพูดในที่สาธารณะแบบนั้นไม่ฉลาดเลยนะคะ ถ้าเป็นเรย์กะคนเดิมล่ะก็คงไม่ปล่อยไปง่ายๆขนาดนั้นหรอกค่ะ

ฉันมีเป้าหมายว่าจะตั้งใจเรียนและรักษาคะแนนให้ได้ไปเรื่อยๆค่ะ สักวันก็จะพิสูจน์ได้ว่านี่เป็นความสามารถของฉันเอง แต่ว่าถ้าข้อสอบเริ่มไม่เหมือนเดิมแล้วคงจะลำบากเหมือนกันนะคะ...

ฉันตรวจกำหนดการของท่านพี่ที่แนบมาในซองซึ่งคาบุรากิให้มาแล้ว กว่าจะหาวันว่างตรงกันน่าจะอีกสักพัก ฉันยังไม่กล้าที่จะโทรไปหาเขาซะด้วยสิคะ ดูเหมือนเรย์กะไม่ใช่น้องที่ดีเท่าไหร่ ถ้าจะทำอะไรสักอย่างควรจะไปพาแบบเจอหน้ากันมากกว่าน่ะค่ะ

ช่วงนี้คาบุรากิไม่ได้พูดเรื่องวาคาบะจังมาในเมลล์เหมือนปกติ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกันบ้าง ฉันไม่สบายใจเลยค่ะ...

ฉันเองก็ไม่ค่อยได้เจอวาคาบะจังเหมือนกันค่ะ ราวกับว่าเธอหลบหน้าฉันอยู่เลย...

แต่ว่าเหมือนฉันก็คิดไปเอง เพราะวันต่อมาขณะฉันกำลังเดินออกจากประตูโรงเรียนเพื่อขึ้นรถกลับบ้านก็เห็นกลุ่มผู้หญิงประมาณห้าหกคนกำลังยืนล้อมวาคาบะจังอยู่ ท่าทางไม่เป็นมิตรเท่าไหร่เลยด้วยค่ะ ฉันเลยแอบเดินเข้าไปใกล้

“แหม ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างเธอยังกล้ามาที่โรงเรียนอีก”

“นั่นสิ ไร้จิตสำนึกสุดๆ”

“สงสัยต้องสั่งสอนหน่อยแล้ว”

ผู้หญิงกลุ่มนั้นหัวเราะคิกคักให้กับท่าทางรนรานหวาดกลัวของวาคาบะจัง

ฉันที่แอบอยู่ก็กรีดร้องในใจ คาบุรากิ นายอยู่ไหนน่ะ! นี่ถึงฉากที่พระเอกต้องปกป้องนางเอกแล้วไม่ใช่หรอ รีบโผล่มาทำคะแนนเร็วเข้าสิ! ! !

มีคนหนึ่งในกลุ่มนั้นดึงผมวาคาบะจัง คนที่ดูจะเป็นหัวโจกในกลุ่มนั้นแสยะยิ้ม แล้วเปิดฝาแก้วกาแฟที่พกมา ฉันเดาได้ทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้น…

“เอาล่ะ ถึงเวลาลงโทษแล้วสินะ”

หัวโจกสาวสาดกาแฟร้อนๆอย่างเต็มแรง ก่อนชะงักกันไป ฉันแอบเห็นว่าผู้หญิงบางคนในกลุ่มดูขาอ่อนจนแทบยืนไม่ไหวด้วยค่ะ

“ทะ...ท่านเรย์กะ”

“แหม รู้จักฉันด้วยหรอคะ” ฉันพูด “แต่ก็น่าสงสัยว่าถ้าเป็นอย่างงั้นจริง ทำไมถึงกล้าทำเรื่องแบบนี้”

ฉันมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชาซึ่งเพิ่งเรียนรู้มาจากเอ็นโจ ผู้หญิงคนนั้นก็แทบทรุดตัวลงกับพื้น

“คือ...ฉันแค่จะ...ทาคามิจิ...”

ฉันยิ้มเยือกเย็นให้ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีกเลย

“อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก” ฉันพูดอย่างเฉียบขาด ทุกคนตรงนั้นก็หวาดกลัวตัวสั่นรีบวิ่งหนีกันออกไป

อ้า เรย์กะ คิโชวอินก็มีประโยชน์เหมือนกันนะ ภาพลักษณ์ของเรย์กะคนเก่าไม่ค่อยดีอย่างมาก จะจัดการกับคนที่หมายหัวอย่างถึงที่สุด โดยไม่สนเหตุผลอะไรทั้งนั้น ทำให้เรื่องนี้มันง่ายขึ้นเยอะเลยนะคะ

อาจจะควรขอบคุณเอ็นโจสำหรับหลักสูตรเรียนรู้วิธีทำสายตาให้น่ากลัว โดยเห็นจากประสบการณ์จริง...

ว่าแต่ร้อนชะมัดเลยค่ะ กล้าสาดของแบบนี้ใส่คนอื่นได้ไงคะ นี่มันอาชญากรรมชัดๆ! อ้า แต่เรย์กะก็เคยราดชาเย็นใส่วาคาบะจังครั้งหนึ่งในมังงะล่ะนะคะ อย่างน้อยเย็นก็เจ็บน้อยกว่าร้อนนะคะ... น้ำร้อนนี่มันแสบลวกจริงๆ เมื่อกี้พยายามกลั้นน้ำตารับบทโหดแทบตายเลยค่ะ

“คุณคิโชวอิน ใช้นี่ก่อนเถอะค่ะ” วาคาบะจังรีบยื่นผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำเย็นมาให้

“อะ...ขอบคุณค่ะ” ฉันรับคำ ไม่รู้ควรพูดอะไรดี แต่ผ้าเย็นๆนี่ช่วยได้มากเลยค่ะ ความแสบเมื่อกี้เริ่มหายๆไปแล้ว

“ฝ่ายฉันต่างหากล่ะคะที่ต้องขอบคุณ” วาคาบะจังรีบพูดพร้อมก้มหัว

รู้สึกแปลกๆเหมือนกันนะคะ ตามหลักแล้วเรย์กะก็แกล้งวาคาบะมาโดยตลอด อยู่ๆมารับบทช่วยเหลือนี่ก็น่าขนลุกพอๆกับจอมมารเอ็นโจอยู่ๆก็กลายเป็นคนดีเลยค่ะ

แต่ว่านะ คราบกาแฟมันเลอะติดนานนี่คะ ถ้าเป็นฉันพอโดนแล้วจะซื้อใหม่ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร แต่สำหรับวาคาบะจังที่ต้องเก็บเงินช่วยเหลือที่บ้านแล้วคงลำบากกว่าฉันเยอะเลยค่ะ

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะช่วยคุณแต่แรกอยู่แล้ว” ฉันพูด พลางเอาผ้าเช็ดหน้าคืนวาคาบะจัง

“เอ๋?”

“มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นแหละค่ะ”

“อ้า...ค่ะ”

“เพราะงั้นก็ขอบคุณที่ช่วยเอาผ้าชุบน้ำให้ฉันนะคะ”

“ค่ะ...”

ฉันรีบเดินหนีวาคาบะจังที่กำลังยืนงงๆอยู่ เริ่มเข้าใจแล้วค่ะว่าทำไมคาบุรากินิยมวิธีนี้หนีปัญหาจัง มันไม่ต้องหันกลับไปมอง ไม่ต้องรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจากนั้น

อายจังค่ะ ฉันทำอะไรลงไปอีกแล้วนะคะ

ฉันกลับมาถึงบ้าน กะจะส่งเมลล์หาคาบุรากิว่าหันทำคะแนนอย่างสม่ำเสมอหน่อยสิ พลังสโตรกเกอร์ของนายช่วงนี้หายไปไหนหมด แต่มีเมลล์จากคาบุรากิส่งมา ฉันเลยเปิดอ่านก่อน

“ถ้าฉันเป็นอะไรไป ผู้ต้องสงสัยรายแรก คือ ชูสุเกะนะ ฝากบอกตำรวจด้วย...”

เกิดอะไรขึ้นคะ...

>>235-236 อีกโลกหักธงไปทั่ว แต่โลกนี้เหมือนปักไปทั่วเลยว่ะ เรย์กะเท่โคตร กรี้ดดดด เอาวาคาบะมาในฮาเร็มอีกคนค่ะ กรี้ดดดดดด

เรย์กะเริ่มวางแผนหาท่านพี่แล้ววว กูตื่นเต้น ส่วนท่านเอ็นโจวทำอะไรคาบุรากิคะ 5555

>>236 ค้างแบบนี้ รีบมาต่อด่วนเลย ถ้ากาวไม่พอมาเอาที่กู แถมกัญชาให้อีกกระสอบด้วย

>>236 ท่านเอ็นโจจะยันแตกเหรอคะ--------

>>235 ฮาเร็มเถอะเรื่องนี้ กวาดเข้าฮาเร็มให้หมด คาบุรากิ เอ็นโจ วาคาบะ เอามาเป็นฮาเร็มเจ้าแม่ให้หมดเลย 555555555555555
กูเคยคิดเล่นๆนะว่าถ้าเรย์กะเป็นผู้ชาย คงได้ลงเอยกับวาคาบะแน่ๆอะ สกิลพระเอกมากท่านเรย์กะ ในขณะที่ท่านเรย์กะยังไม่มีพระเอกตัวจริง ก็อัพเลเวลตัวเองเป็นพระเอกไปพลางๆก่อน

>>235-236 ตัดจบแบบนี้ ร้องไห้นะ ซิกซิก เอากาวมาเถอะค่ะ ขอกาวเพิ่มหน่อยเถอะค่ะ จอมมาร นายไปทำอะไรคาราบุกิล่ะนั่น?!
//ฮาเร็มอีกเสียงนะ ฮ่าๆๆๆๆ

ตอนนี้มีชาววายบ้างไหมคะ จะลงฟิคกาววายชูสุเกะมาซายะ แหะๆ

>>242 ลงๆมาเถอะ แต่จั่วหัวว่าวายไว้ด้วยนา เผื่อคนไม่ใช่สายนี้จะได้เลื่อนผ่านไป

>>242 มีๆๆๆๆ กูววววววงเลยยยยยยยยย จั่วหัววายไว้ด้วยนะ เพราะมีคนไม่อ่านวายจ้า

กุเอากาววายมาฝาก Yaoiน้าาา ใครไม่ชอบเลื่อนผ่านด่วนเด้ออออ
อาจหลุดคาร์แรคเตอร์บ้าง คุมคาร์ฯยากมาก ต้องมโนหลายจุด พยายามอ้างอิงจากอฟช.เปิดกลับไปกลับมาจนเบลอเลยแต่งอย่างเบลอๆเช่นกัน

[Yaoi]ค่ำคืนคริสต์มาส ณ ทะเลพายุหิมะคลั่ง[เอ็นโจ ชูสุเกะxคาบุรากิ มาซายะ]

****คำเตือน****
นี่คือ ฟิคกาวYaoi ผู้ใดไม่นิยมชมชอบ หรือไม่สามารถรับชมสื่อแนวนี้ได้ กรุณา เลื่อนผ่านไปโดยด่วน เอ้าเลื่อน! เลื่อน!

ผมมองไปที่เพื่อนสนิทของผม คาบุรากิมาซายะ ผู้ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งหงอยอยู่บนบัลลังก์ประจำตัวในห้องสโมสรPetit Pivoine สิ่งที่ต่างไปจากเดิมก็คงจะเป็นเก้าอี้ตัวข้างๆเขาไม่มีคุณซุสุชิโนะ ยูริเอะอยู่ด้วย เพราะตอนนี้เธออยู่ชั้นมัธยมต้นปี 2 แล้ว
มาซายะกำลังหดหู่อย่างถึงที่สุด เพราะการกระทำของเขาที่ทำให้คุณซูสุชิโนะโกรธจนถึงขีดสุด เธอสั่งห้ามไม่ให้เขาเข้าใกล้อีก เพื่อที่จะให้เขาสำนึกกับความผิดที่ตนเองได้ทำลงไป
ผมก็ไม่ได้จะปฏิเสธว่านี่เป็นวิธีที่แย่หรอกนะ เพียงแต่ว่ากับคนใจร้อนอย่างมาซายะแล้ว มันไม่ได้ผลหรอก

ปกติแล้วผมจะคอยดูหมอนี่ทำตัวตลกๆไม่เข้ากับความฉลาด ชื่อเสียงหรือหน้าตาของเขา พอใช้คำพูดล่อลวงเข้าสักหน่อยก็ติดกับอย่างง่ายดายเสมอ มันช่วยสร้างความบันเทิงใจให้ผมบ้างเป็นบางครั้ง แต่หลายๆครั้งหมอนี่ก็น่ารำคาญใจไม่ก็นำปัญหามาให้ อย่างเช่นตอนนี้...
ผมลองพูดกล่อมดูแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ผล จึงปล่อยไว้แล้วเฝ้าดูเสียก่อน ด้วยวงจรความคิดของมาซายะแล้ว เขาอาจจะทำอะไรบ้าๆลงไปก็ได้ หืม...ตาเป็นปลาตายแล้วน่ะนั่น ไอ้ท่าทีบ๊องๆแบบทุกทีไปไหนหมดน่ะ

แต่แล้ว...เด็กผู้หญิงคนนึง เธอเองก็เป็นสมาชิกของสมาคมPetit Pivoine ผมสังเกตุเห็นเธอมาสักพักแล้ว เธอค่อนข้างโดดเด่นทีเดียวคุณคิโชวอิน เรย์กะ
ดูเหมือนว่า เธอจะรู้จักกับคุณมินาสึกิ ไอระจากที่เรียนพิเศษภาษาอังกฤษ จึงรู้เรื่องของคุณซุสุชิโนะ เข้าทางมาซายะพอดีเลยแฮะ... จากนั้นด้วยความช่วยเหลือของคิโชวอินซัง มาซายะจึงได้คืนดีกับยูริเอะด้วยดี
ถึงจะมีผู้หญิงที่โดดเด่นและมีเสน่ห์แบบแปลกๆอย่างคุณคิโชวอินอยู่ใกล้ แต่มาซายะก็ยังคงมองตรงไปที่คุณซุสุชิโนะเพียงผู้เดียว อืม...ยังไงก็สู้ไม่ได้จริงๆนั่นแหละ

----------------------------------------------------------------------------

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง คุณซูสุชิโนะปฏิเสธความรักของมาซายะอย่างจริงจัง แน่นอนว่ามาซายะช็อคมาก และเริ่มออกเดินทาง โดยทิ้งจดหมายไว้ว่า [ไม่ต้องตามหา] นายคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกละครรึไงน่ะมาซายะ...
ผลกระทบตกมาถึงผมด้วย ด้วยสติปัญญาระดับมาซายะกับสถานการณ์ของเขาแล้ว ผมรู้ว่าเขาจะไปที่ไหน ทั้งหน้าผาโทจินโบ ทั้งน้ำตกเคเก็น ทั้งป่าจุไก และคืนนี้ที่ทะเล

ต่อข้างล่าง อันนี้สั้นหน่อย เพราะข้างล่างยาวแต่หั่นครึ่งไม่ได้

ต่อจากข้างบน Yaoiนะจ้ะ ใครไม่ชอบเลื่อนผ่านจ้า

วันนี้เป็นคืนวันคริสต์มาส ผมเคยหวังมาตลอดว่าจะได้ใช้เวลาร่วมกับมาซายะสองคนในวันนี้ แต่ไม่ใช่อย่างนี้!!
"มาซายะ! หยุดทำตัวบ้าๆสักที!!"ผมเข้าไปล็อคคอมาซายะที่กำลังก้าวลงทะเลในขณะที่หิมะกำลังตกหนัก ปากผมก็ตะโกนสุดเสียง แข่งกับเสียงพายุหิมะ และคลื่นทะเลคลั่ง

"ปล่อยฉัน! นายไม่มีทางเข้าใจหรอกชูสุเกะ ว่าการรักใครสักคนแล้วเขาไม่มีทางตอบรับนายได้น่ะเป็นยังไง!!" มาซายะตะโกนตอบ อีกทั้งยังพยายามดิ้นรนอย่างไร้ความหมาย หากเป็นปกติ ผมคงไม่เสี่ยงใช้กำลังสู้กับเขาหรอก แต่ว่าในตอนนี้ร่างกายเขาสูบผอมจนน่ากลัว แรงเหลือไม่ถึงหนึ่งในสิบด้วยซ้ำ ร่างในอ้อมแขนของผมตอนนี้ให้สัมผัสราวกับโครงกระดูก

"...ทำไมฉันจะไม่เข้าใจ!! รู้สึกตัวสักทีสิ! มาซายะนายมันโง่!!"ทำไมผมจะไม่เข้าใจว่าความรักที่เป็นไปไม่ได้มันเป็นยังไง มาซายะก็คือมาซายะ เขาไม่มีทางรู้สึกถึงมันหรอก

"---!?!"มาซายะที่ดูกำลังมึนเบลอ หยุดขัดขืน เขาหันมามองผมด้วยสีหน้าสับสนและงุนงง ตอนนี้เขาคงไม่สามารถเรียบเรียงอะไรได้ คนที่กำลังตกอยู่ในความโศกเศร้าถึงขีดสุด จะมองรอบตัวเห็นแค่เพียง ความทุกข์ของตนในขณะนั้นเท่านั้น

"นายตายแล้วยังไง!? คุณซูสุชิโนะที่นายรักจะรู้สึกยังไง?! คุณลุงคุณป้าคาบุรากิล่ะ นายจะทำให้พวกเขาต้องมาทนทุกข์แทนนายอย่างนั้นหรอ?"เขานิ่งไป ดวงตาไร้แววหม่นหมองสั่นระริก ผมสูดหายใจเข้า พยายามทำใจให้เย็นลงและพูดกับเขาด้วยเหตุผล
"ถึงคุณซุสุชิโนะจะไม่ได้ตอบรับความรู้สึกของนาย แต่ก็ใช่ว่านายจะต้องเลิกรักเธอนี่? เธอเองก็รักนายแต่มันไม่ใช่ความรู้สึกของคนรักเท่านั้น"
"ไม่มีใครเกลียดนาย ทุกคนรักนาย ทั้งคุณลุงคุณป้ายูริเอะแล้วก็ฉัน ทุกคนรักและต้องการนาย นายจะทิ้งพวกเราไปงั้นหรอ? นายไม่ได้รักพวกเรารึไง?"ผมมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างมั่นคงโดยไม่แม้แต่จะหลบสายตา ผมเปลี่ยนจากการเรียกชื่อคุณซุสุชิโนะมาเป็นยูริเอะเพื่อดึงความสนใจของเขา

"...ฉัน.."มาซายะสงบลง เขาก้มหน้าหลบสายตาผมราวกับว่าละอายในสิ่งที่ทำลงไป เขาไม่พูดอะไรออกมาอีก ตอนนี้พายุหิมะรอบตัวพวกเรากำลังโฆมกระหน่ำรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
เสื้อผ้าของมาซายะมันบางเกินไป เขาไม่ได้สนใจที่จะปกป้องร่างกายจากความหนาวเย็นเลยสักนิด แม้แต่ถุงมือก็ไม่ได้สวม

"มาซายะ..."ผมเรียกชื่อเขา ผมเอื้อมมือไปหาเขา"กลับกันเถอะ นายอย่าทิ้งพวกเราไปเลยนะ กลับไปหาทุกคนกันเถอะ..นะ?"ผมอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เกือบจะพูดคำว่า [ฉัน] แทน [พวกเรา] แล้วสิ

มาซายะยกมือยกพลางเอื้อมมาหามือผม แต่ก็ชะงักมือไว้แล้วกำหมัดแน่น ยังคงไม่ยอมเงยหน้ามาสบตา

ผมตัดสินใจดึงมือเขามากุมไว้ ถอดถุงมือข้างหนึ่งออก ก่อนจะสวมให้เขา ผมรีบตามเขามาจนหยิบมาได้แค่เสื้อโค้ทอีกตัว และโค้ทที่ว่าผมก็จัดการคลุมห่อร่างเขาไว้
ส่วนมืออีกข้างที่เริ่มเย็นแข็งไร้อาภรของเขาผมก็ใช้มือข้างที่เพิ่งถอดถุงมือกุมไว้แน่นก่อนจะออกแรงดึงเบาๆให้เขาเดินตามมา

"..."เขายังคงไม่พูดอะไร แต่ยอมเดินตามมาแต่โดยดี

"ฉันจองห้องพักไว้แล้วล่ะ... เป็นห้องโรยัลสวีทที่มีเตาผิง อาหารที่นั่นอร่อยมาก นายต้องกินอะไรหน่อยนะมาซายะ"ผมพยายามพูดทั้งๆที่ปกติแล้วไม่ใช่คนช่างพูดจ้อไปเรื่อย ลำพังการที่เด็กสองคนจะจองห้องโรยัลสวีทเป็นเรื่องยาก แต่ด้วยเส้นสายของตระกูลคาบุรากิแล้วมันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก
ถ้าแยกห้องนอนกันแล้วล่ะก็จะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้ มาซายะอาจจะหายไปอีก หรือว่าทำอะไรโง่ๆจากอารมณ์ชั่ววูบ ผมคิดพลางหาเหตุผลอันชอบธรรมที่จะได้เข้าพักห้องเดียวกันเพื่อเป็นข้ออ้างให้ตัวเอง
ผมยังคงกุมมือเขาไว้แบบนั้น โดยที่มาซายะไม่ได้ตอบอะไรเลย...

----------------------------------------------------------------------------

แน่นอนว่าเขาต้องไม่ติดอันดับในการสอบ แม้ผมจะยุ่งๆแต่ก็ยังคงพยายามประคองการเรียนไปด้วย แต่ก็ยังได้ที่2 ส่วนคุณทาคามิจิก็ขึ้นนำมาเป็นที่1
อย่างที่คิด แม้แต่คนบ้าก็เป็นหวัดได้ หลังจากกลับจากทะเล ไข้หวัดก็จู่โจมมาซายะทำให้ต้องหยุดเรียน ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะ คุณและคุณนายคาบุรากิเป็นห่วงเขาจนไม่อาจปล่อยลูกชายที่กำลังอ่อนแอให้อยู่นอกสายตาได้

ด้วยความช่วยเหลือจากคนรอบข้างทำให้เขาเริ่มฟื้นตัว ไม่เสียทีที่ลงทุนลงแรงไป นายนี่มันเด็กจริงนะมาซายะ ทั้งใจร้อนและคิดอะไรตื้นๆ แต่ก็เป็นไอ้บื้อที่จริงใจ หึ..

นายไม่มีสิทธิ์หนีหรือตายไปจากฉันหรอกนะ มาซายะ...

----------------------------------------------------------------------------
จบจ้ะ ขออภัยด้วยหากมีขอผิดพลาดประการใด

>>245-246 หวีดดดดด เอ็นโจวบากะ อย่าแค่จับมือสิคะ จุ๊ไปค่ะ แสดงความเป็นเจ้าของ แค่กกก //โดนตบ

>>247 ค่อยๆเป็นค่อยๆไปค่ะ เดี๋ยวไก่ตื่น รอให้ดิ้นไม่หลุดก่อนเถอะ
จริงๆก็พักห้องโรยัลสวีทด้วยกันต่อน้าาาา อาจจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ด้ายยยยยย แค่กกกก

กูมีเวลาว่างทำสารบัญสักที ฮือออออออ อยู่ๆดีก็มีงานยุ่ง ฟสอืแงฟบ

สารบัญเอ็นโจ : https://justpaste.it/1468i

สารบัญคาบุรากิ : https://justpaste.it/1468h

กูไล่อ่านทันพวกมึงสักที กูรอฟิคฮอกวอร์ตอยู่นะ 55555555 จากตอนล่าสุดนี่เจ้าแม่ต้องสลิธีรินเท่านั้นวะ

ถ้าพวกมึงนัดมีตกันกูก็อยากไปนะ แต่กูอยู่ตจว.อ่ะ คงไม่สะดวกไป ฮืออออ

>>250 ถ้าอยู่สลิธ เอ็นโจจะสะดวกเกินไปปปป เรย์กะอยู่กริฟน่ะดีแล้ว

>>249 เย้ เยี่ยมไปเลยยย ขอบคุณ​ค่าา แนะนำเพิ่มนิด ตรง custom page name มันพิมพ์​แก้ชื่อurl ได้เลยนะ http://imgur.com/8aLMMim

ตอนใหม่มาละน้า~

ตอนลงรูปช่วงสุดท้ายกูเกือบพิมพ์ไปว่ารูปเรย์ทันในชุดกิโมโน แต่ยังดีรู้สึกตัวทันก่อน กาวแม่งใกล้ทำลายสมองกูเข้าไปทุกทีแล้วโว้ยยยยยย ซู้ดดดดดดด

>>253 5555555 ขอบคุณ​เช่นเคยค่ะโม่งแปล~
วาคาบะน่ารักกกกกกกกดดกก
อะไรคือเวลาว่างวายคะท่านเร​ย์​กะ​ แล้วบอกแกงกะหรี่​คำเดียว​สุดท้ายกินเป็น​จานเลยนะ 555
คาบุรากินี่คิดเล็กคิดน้อย​จริงๆ...
เบียทันสุขสันต์วันเกิด​3ขวบนะ......นายบ้าหมานี่มันบ้าจริงๆ​

>>253 ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะคะโม่งแปล ตรงเวลามากๆ/มองนาฬิกา
ตอนนี้กูทิ้งเรือเอ็นโจไปหาเรือวาคาบะอีกแล้ว วาคาบะจังน่ารักอะมึง รอบนี้ท่านเรย์กะมีโอกาสได้ไปร่วมโต๊ะกับวาคาบะจังเลยนะยะ นายแพ้แล้วคาบุรากิ ลูซเซอร์!!
แต่ที่วาคาบะจังเรียกบากะรากิว่า "คาบุรากิคุง" เพราะอิจฉามิซึซากิแล้ว กูก็คิดเหมือนกัน อืม.. อิจฉาสมเป็นบากะรากิจริงๆ ถ้านี่เป็นแบบโลกก่อน อาจจะดูเหมือนเจ้าชายเย็นชาเรียกร้องให้เรียกแบบสนิทกันไรเงี้ย..

>>253 ขอบคุณโม่งแปลลลล เรย์กะทันว่างจริงๆนะ วาคาบะจังเรียกบารกะคากิกันอย่างสนิทสนมเพราะโดนบังคับ น่าสงสารรรร คิดถึงท่านเอ็นโจหายไปนานจริงๆ

>>256 ตอนหน้าโผล่ อยากเอามาลงแล้ว แงงงงงงง //ดิ้นพราดๆ

ท่านเรย์ก้าาาาาาาา คิดจะแข่งแย่งชิงตำแหน่งประเอกมากจากคาบุรากิหรอคะ แค่ตอนแรกบอกว่า "ถ้าได้เจอคุณทาคามิจิด้วยก็ดีน้า.." อย่างกะจะพูดทำคะแนนงั้นแหละ แต่พอตอนที่คิดในใจว่า "ฉันชนะแล้ว" นี่มัน!!! ท่านเรย์กะ แบบนั้นคุณไม่มีสิทธ์ไปว่าคาบุรากิเหมือนเด็กหรอกนะคะ จะว่าไปคาบุรากิกับเรย์กะเนี้ยนิสัยเหมือนกันจริงๆความมโนเป็นเลิศเลย!!!! นายบ้าหมาเองก็อาการหนักไม่เพ้กันเล้ยย
//ขอบคุณที่แปลนะคะ

>>257 ลงเลยค่ะ!!!

>>235-236 กรี๊ดดดดดดด จอมมารจะทำอะไรคาบุรากิของเค้าอ่ะ!? ไม่ยอมนะอย่ามาแตะต้องคาบุรากินะ เรย์กะรีบปกป้ององค์หญิง(คาบุรากิ)เร็วเข้า!!!!
ปลดผนึดพัดภูตพรายสบัดตบฟาดหน้าเอ็นโจ // วิ่งหลบกระสุนเรื่องรบเอ็นโจ

ขอบคุณโม่งแปล ที่ทำให้เช้าวันจันทร์กุสดใสสส

/me ไปทำงานแระ

คำเดียวของท่านเรย์กะเชื่อถือไม่ได้ วาคาบะจังคงจะมองออกณจุดๆนี้ 5555 สาวๆนี่มุ้งมิ้งกันดีจัง อะไรคือการที่เรย์กะบอกว่า ชั้นชนะ ถถถ นี่แข่งจีบสาวอยู่เรอะ

ตอนใหม่นี่เรย์กะก็เพิ่มค่าความสัมพันธ์กับวาคาบะจังรัว ๆ อีกแล้ว แอ้ว ~ แอ้ว ~(เอคโค!) น่ารักมุ้งมิ้งฟุด ๆ

สรุปว่าท่านเรย์กะนี่แข่งจีบวาคาบะกับรากิอยู่สินะ555555555ิ
นายตัวสำรองยังไม่น่าจะขึ้นบ้านได้
รากิเหรอ อย่าหวังจะได้กินข้าวกันแบบสาวๆแบบนี้เลย!
.
.
อ่า...ท่านเอ็นโจคะ อุเมวากะ นายตัวสำรอง เราขอโทษจริงๆ ต..ต..แต่..เรือสาวๅมันดีจริงๆนะ! เรือวาคาบะ เรือริรินะมันชุ่มหัวใจมากเลยล่ะค่ะ!

กูเรือเอ็นโจมาตั้งแต่ตอนแรกเลยนะ แต่พอหลัง ๆ กูเริ่มรู้สึกว่าวาคาบะดีกว่ายังไงก็ไม่รู้ 55555555555555

>>265 กูความจริงก็เรือเอ็นโจ แต่หลัง ๆ เริ่มแบ่งตัวไม่ต่างจากตัวอมีบา ที่ไหนมีเรือที่นั้นมีกูค่ะ หุหุ แต่สาว ๆ นี่ดีต่อใจจริง ๆ กูควรพกกระถางที่ปลูกดอกลิลลี่ติดตัวป่ะวะ 5555555

ตอนล่าสุดวาคาบะกับ่านเรย์กะโคตรน่ารัก ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

KY ขอหยุดกระแสทุ่งดอกลิลลี่แป๊ป
คะ คือ ไปอ่านซ้ำมาตอนที่ 93 มี อายาเมะถามท่านเรย์กะว่า "ไปเรียนพิเศษเป็นยังไงบ้าง..." อะไรทำนองนี้แล้วกูก็จำไม่ไดว่าอายาเมะนี่ใครวะเลยไปเปิดทะเบียนรายชื่อ หัวข้อกลุ่มผู้ติดตามท่านเรย์กะ ก็แบบเป็นแฟนคลับท่านเอ็นโจจจ//เอคโค่ยาวๆ
กูว่าเรื่องเอ็นโจเป็นสตอล์กเกอร์นี่ไม่ใช่แค่กาวแล้วมึง มันคือจริงแท้แน่นอนที่สุด นี่ท่านเอ็นโจถึงขนาดมีสปายในกลุ่มผู้ติดตามท่านเรย์กะเลยนะ!
แค่กๆ อะไรน่ะ! ใครเผากาว! ใครให้เอากาวไปเป็นเชื่อเพลิงให้เรือเอ็นโจน่ะหา
ทั้งๆที่กูกำลังพยายามแต่งฟิคนายบ้าหมาแท้ๆ อุตส่าห์ไล่อ่าน

>>268 เออ กูก็แอบคิดตรงนั้นเหมือนกัน ว่าจู่ๆ อายาเมะจังถามทำไม เหมือนจู่ๆ ก็ถามโพล่งขึ้นมาแบบไม่มีเกริ่นล่วงหน้า เดี๋ยวต่อไปตอนข้างหน้า (มีสปอยล์)
.
.
.
.
.
ตอนไปทัศนศึกษาตปท. เรย์กะเลือกของฝากอยู่ เอ็นโจก็เข้ามาร้านเดียวกันเหมือนบังเอิญ หรือจะเป็นฝีมืออายาเมะจังส่งข่าววะ 55555555 ถ้าใช่นี่ ท่านจอมมารแผนสูงชิบหาย

>>268 อือออออ คือตอนแรกกูก็มั่นใจว่ากูจำได้นะ ไอ้เรื่องที่ว่าเอ็นโจมีสปายตามสอดส่องเรย์กะ แต่หลังๆ นี่โดนรมกาวมากเกินไปจนเมา ตอนนี้สารภาพเลยว่ากูชักไม่แน่ใจแล้วว่าไอ้ที่จำได้ทีแรกเนี่ยคือ อฟช หรือกาว แล้วยังเรื่องที่เอ็นโจน่าจะมีสปายอยู่ในที่เรียนพิเศษของเรย์กะอีก เดี๋ยวว่างๆ คงต้องตั้งสติก่อนค่อยไปอ่านทวนอีกที ตอนนี้มันมึนๆ เบลอๆ สติล่องลอยอยู่ในกาแลคซี่อันไกลโพ้นยังไงไม่รู้ว่ะ

>>268 กร๊ากกกก ชอบบ มันยังไงๆอยู่ ได้กลิ่นแปลกๆ เราอยากอ่านฟิคนายหมาบ้าาาา กูรอออ

แอบได้เมลล์มาแล้วด้วย 555+ จะทำตัวเป็นบากะเรย์กะตามบากะรีน่าเรอะ
ป.ล.ถ้ามีตจริงๆกุคงเป็นผู้เฒ่าสุดในงาน

>>272 แข่งกับกูป่าว กูคือคนที่พูดถึงเรื่องโรงเรียนแคลมป์ หรือมึงจะเป็นคนที่มีครบสามเล่มวะ 55555

>>268 กูนึกว่าเรย์กะละเมอออกมาเป็นบทเรียนเหมือนตอนพักอยู่ห้องเดียวกับโนโนเสะซะอีกว่ะ อายาเมะเลยนึกว่าเรย์กะเครียดจากการเรียนพิเศษมั้ง แต่กูไม่ได้นึกเลยว่าเอ็นโจจะใช้อายาเมะเป็นสปายให้ นี่หน่วยสืบราชการลับอีกหน่วยงั้นเหรอ 555555555555555555555 โรงเรียนนี้มีแต่ KGB CIA MOSSAD เดินให้เพ่นพ่านไปหมดแล้ววววววววววววว

>>269 ใช่มั้ยมึง กูก็แบบ แล้วเป็นวันหลังจากที่สาวๆถามว่าชอบใครระหว่างคาบุรากิกับเอ็นโจพอดีด้วยนะ แต่ท่านเรย์กะปฏิเสธไปแค่คาบุรากิ ไม่ได้ตอบเรื่องท่านเอ็นโจไป///รมกาวตัวเองต่อไป
>>270 ตอนแรกคือกูก็คิดว่ามันเป็นแค่กาวเว้ย แต่แบบอ่านซ้ำแล้วจะพบโมเม้นน่าสงสัยที่ไม่เคยสงสัยมาก่อนเต็มไปหมดเลย...
>>271 ตอนนี้ท่านเอ็นโจเต็มสมองกูเลยอ่ะมึง คือกูตั้งใจจะหาโมเม้นนายบ้าหมามาสุมกาวตัวเองแต่...แต่ไอ้ที่กูไปเจอโดยบังเอิญนี่ช็อคกูมาก มึงคงต้องรอไปอีกซักพัก55555

>>273 กูมีครบสามเล่มนะ แต่หายไปตอนน้ำท่วมเมื่อปี 54 แล้ว
>>272 จะแข่งแก่กับกูเหรอออออออออ โอเค มึงแก่ไป กูเป็นสาวน้อยใสๆวัยแรกแย้มค่ะ คริคริ

>>274 กูสาบานได้ว่าตอนอ่านพาร์ทโนโนเสะบรรยาย กูคิดว่าโนโนเสะคิดไปเองว่าท่านเรย์กะท่องบทเรียน จริงๆแล้วกูว่าท่านเรย์กะไม่ละเมอชื่อของกินก็บทสวดขับไล่ปีศาจ กูเลยไม่ได้คิดในแง่นั้นเลย

>>268 >>275 มึงจะทำจริงๆเหรอออ ตอนแรกกูกะว่าจะแต่งเองแบบเป็นโมเมนต์เพื่อนสนิทไปเที่ยวด้วยกัน แต่ถ้ามึงจะแต่งกูนี่รออ่านเลย

>>277 ท่านเรย์กะแต่งงานไปนี่ สามีไม่สะดุ้งเอาเหรอวะ นอนๆอยู่ดีๆละเมอบทสวดสาปแช่งออกมาไรเงี้ย 555555555555555555

>>278 แต่งมาเลยมึงจะเพื่อนสนิทหรือแบบแอบชอบกุก็รออ่าน กุเอ็นดูนายบ้าหมานะ 555555555555555555

>>273 แคลมป์ไม่มี กุมีแต่วีดีโอ รามูเนะ40 กับ เมจิคไนท์เรย์เอิร์ธ(อันนี้ค่ายเดียวกันเลยนะเว้ย) 55555555555+

>>281 รามูเนะเลยเหรอ แก่สัส ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

ทำไมกูไปกินข้าวแปปเดียวกลับมากลายเป็นมู้แข่งกันแก่วะ 5555555555555555555555

>>253 อ้างว่าไปซื้อเค้ก สุดท้ายกินข้าวแกงกระหรี่บ้านเขาเฉย 55555
คาบุรากิคุง... //สายตาว่างเปล่า
ขำท่านเรย์กะได้กินข้าวแกงกระหรี่บ้านวาคาบะจัง นับว่าตัวเองชนะคาบุรากิซะเลย 555555
จะรูทยูริจริงๆหรอค่ะเจ้าแม่ แต่ก็ดีนะฮุฮุ
ปล.สุขสันต์วันเกิดนะเบียทริช....

>>281 โอเค งั้นเรา... น่าจะ... สูสีกัน.... แต่จะแข่งกันไปทำไมวะ 55555 #คำว่าแก่พูดเบาๆก็เจ็บ

ทำไมอยู่ดีๆก็เกิดสงสัยว่าถ้าเบียทันกับเรย์ทันสลับร่างจะเป็นยังไงนะ

มึงง แต่งฟิคนายตัวสำรองให้กูที กูแต่งแล้วกลายเป็นฟิคเอ็นโจได้ไงไม่รู้ กูโดนอำนาจมืดแน่ๆ5555555555555555

>>286 กูชอบความคิดนี้5555555555

>>287 อำนาจจอมมมารช่างร้ายกาจ ถึงขั้นควบคุมมึงได้เลยเหรอ 5555555555555
โรยเกลือตามมุมห้องเร็วมึง ชำระล้างงง

>>287 จอมมารยืนยิ้มอยู่ข้างหลังมึงไง พอมึงจะเขียนถึงนายตัวสำรองก็ก้มลงมากระซิบใส่หูมึงว่า อื๋อ คิดดีแล้วเหรอที่จะเขียน

>>286 บ้านคิโชวอินคงเกิดปัญหาใหญ่ ถ้าเบียทริชในร่างเรย์กะไปเจออุเมวากะอาจจะถึงขั้นกระโดดใส่เลยก็ได้นะ แล้วเรย์กะในร่างเบียทริชก็จะไปขัดขวาง ส่วนอุเมวากะก็จะคิดแค่ว่าเบียทริชหวงพ่อหรอกลูกกกก แล้วก็ฟัด....

ช่วงนี้เรือวาคาบะเรย์กะแล่นฉิวดีจริ๊ง ชอบสาวๆคุยกันจังมันชุ่มชื้นหัวใจจจ
ท่านเรย์กะทำคะแนนนำบากะรากิไปเลยค่าาาาา เอาวาคาบะจังมาครองให้ด้ายยยยย

>>288 ลองรึกภาพเรย์กะในร่างเบียทันที่พยายามหนีอุเมวากะที่พยายามเข้ามากอดสิ คงเหมือนคุณพ่อทานุกิโดนลูกสาวเมินรึเปล่า

>>286 พอๆ กันว่ะกูว่า จะโดนนายบ้าหมาน้วยรึไซซายะน้วยมันก็น่าเสียจริตพอกัน เรย์ทันกูเครียดจนขนร่วงกันพอดี 5555

>>294 เออจริงด้วยแฮะ ขนยาวสลวยคงร่วงหมดไม่ก็หงอกแทน 555

พวกมึงไม่สงสารท่านเรย์กะหรอวะ 555555

>>276 แหม่สำหรับสาวๆเรื่องอายุนี่ไม่ได้เลยใช่มั๊ย? 555+
---------------------------------------------------------------------------
ป.ล.ไหนๆก็ไหนๆกุเปิดเองก็ได้
"ไม่เอาสลิธีริน ไม่เอาสลิธีริน"
"แน่ใจหรือ เธอจะไปได้ไกลและเป็นใหญ่เป็นโตถ้าได้ไปอยู่บ้านนั้นนะ"
สวัสดีค่ะ ฉันคิโชว์อิน เรย์กะ ทำไมฉันถึงบ่นปนภาวนาว่า ไม่เอาสลิธีรินอยู่น่ะเหรอคะ? เพราะว่าฉันมีความทรงจำจากชาติก่อนนะสิคะว่า คิโชว์อินเรย์กะเป็นตัวร้ายในนิยาย Magi kimi dolce ในนิยายเธอเป็นตัวร้ายระดับน้องๆนายหัวทองในนิยายขายดีติดเบสเซลเลอร์ระดับโลกเรื่องนึง โดยจุดจบของตัวละครตัวนี้นั้นนับว่าโหดร้ายอยู่พอสมควรเลยค่ะ โดนเพื่อนที่คอยช่วยพระเอกหลอกลงไปโดนบาซิลิสก์ในห้องแห่งความลับแช่แข็งเป็นหินเลยค่ะ!!! ตอนนั้นเป็นผู้อ่านก็เป็นตอนที่สะใจกับผลของการกระทำของเธอนะคะ แต่ตอนนี้ฉันดันกลายมาเป็นเธอคนนั้นแล้วค่ะ เป็นได้ยังไงก็ไม่รู้นะคะแต่รู่ตัวอีกทีก็มาอยู่ในพิธีคัดสรรคนเข้าบ้าน โรงเรียนฮอกวอตต์สาขาญี่ปุ่นซะแล้ว เพราะงั้นต้องหาทางหลีกเลี่ยงแฟล็กหายนะโดนแช่แข็งเป็นรูปปั้นโรแดง ก่อนค่ะ ทางเลี่ยงอย่างที่หนึ่งเลยคือต้องหลีกหนีทางไปบ้านสลิธีรินจุดเริ่มต้นของความหายนะทั้งหมดทั้งมวลก่อน
"หืมมมม ไม่เอาสลิธีรินจริงๆรึ......."
"ใช่"ขอเป็นเรเวนคลอก็ดี ไม่ก็ฮัลเฟิลพัฟก็ได้ค่ะ
"อืมมีความกล้าที่จะ ปฎิเสธงั้นก็ไปกริฟฟินดอร์!!!!!!!!!!"
เอ๋.....กริฟฟินดอร์เหรอคะ?
กาวหมด

ทำไมแต่ละอันนี่แบบ มึงงงง ท่านเรย์กะเป็นนางเอกนะเหวยย

>>297 โอ๊ะ มีคนเปิดแล้ววว ไหนใครบนๆที่บอกว่ารอคนเปิดแล้วจะมาต่อให้นะ อย่าลืมนะมึงงง

>>298 วาคาบะนางเอก เรย์กะพระเอก//อย่าตีกูวววว์

>>297 อ้าว เชี่ย มีคนเปิดแล้ว.........กูต้องต่อจริงๆเหรอเนี่ย อุตส่าห์หลงดีใจว่าไม่มีใครเขียนแล้วนะ 55555555555555555555
โอเค เดี๋ยวกูต่อให้

>>301 จงรับพลังแห่งเรย์เอิร์ธต่อจากกุซร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา 5555+

>>297 กรี๊ด ๆๆ มีคนมาเปิดล้าวววววววว โอ้เยส!! รออ่านอยู่นะ//กดดัน กดดัน555

>>279 ท่านเรย์กะจะได้แต่งงานเหรอมึง...

>>304 คนเราต้องมีความหวังสิโว้ยยยย

>>304 มึงดูหมิ่นเจ้าแม่เร​ย์​กะ​ ตบปากตัวเอง​เดี๋ยว​นี้!!!

>>304 ไม่เป็นมงคล ไม่เป็นมงคล เอาลูกอมรสลูกท้อไปกินหน่อยนะ

>>>/webnovel/3543/496-499
ไม่เข้ามาแค่สองสามวันขึ้นกระทู้ใหม่แล้ว ไวจริงๆ

***********************************
********************************************

คงจะเข้าห้องในสภาพแบบนี้ไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ แวบแรกที่มองตัวเองในกระจกฉันแทบกรีดร้องออกมา เมื่อเห็นต้นคอของตัวเองมีรอยแดงจางๆ สองจุด

ตานั่นเป็นคาสโนวาหรือยังไงกันค้าาาาาา! คิดจะทำอะไรกับฉันกันแน่คะ!
เมื่อก่อนที่ยังไม่รู้นั้นเคยนึกว่าเป็นรอยแมลงกัด แต่พอรู้แล้วกลับรู้สึกเหมือนมีความร้อนขึ้นมาบนใบหน้า ทำไงดีเล่า จะเอาผ้าพันคอมาพันคงไม่ได้แหงนี่มันหน้าร้อน

ทั้งที่เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ไม่อยากที่จะเป็นจุดเด่นแล้วเชียว ฉันจับคอตัวเองแน่น ควานหาพาสเตอร์จากในกระเป๋าขึ้นมาติดลบรอย

ถึงแม้ตะกี้อยากจะถามตามไปถามเหตุการณ์เมื่อครู่ แต่มันก็พูดไม่ออก จะให้ถามว่าจูบเพราะอะไร มันก็ออกจะโจ่งแจ้งไปไหมคะ แต่ถ้าไม่ถามมันก็คงจะค้างคาใจอยู่อย่างนี้

ประเดี๋ยวเย็นชา ประเดี๋ยวก็ใจดี แล้วยัง…! เฮ้! ทำไมเป็นแบบนี้ได้ล่ะคะ?
หรือว่าเขาจะชอบฉันเหรอคะ? ไม่สิ เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ก็ในความทรงจำของเรย์กะน่ะ แทบไม่มีเรื่องพวกนี้อยู่เลยนี่

เท่าที่นึกๆ ดูในความทรงจำของเรย์กะคิมิดอลนั้น แทบไม่มีอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเอ็นโจ นอกจากตอนที่เขาเริ่มเข้ามาพูดจาไล่ให้เธออย่ามายุ่งกับคาราบุกิเท่านั้นเอง ยิ่งค้นก็ยิ่งไม่เห็นอะไรเลยสักนิด

แต่พอมาเห็นสภาพตัวเองแล้ว ฉันคิดว่าฉันควรเว้นระยะห่างจากเอ็นโจให้มากที่สุดน่าจะปลอดภัยกว่า

เหมือนตะกี้พูดถึงนายตัวสำรอง พอเลิกเรียนแล้วรีบเอารองเท้าไปคืนให้จบๆ ป่านนี้รองเท้าของฉันก็น่าจะแห้งแล้วล่ะน่า เอากลับบ้านไปซักอีกรอบน่าจะขาวขึ้น แต่พอมองดูมือของตัวเองที่เป็นแผลถลอกแล้วก็ถอนหายใจอีกหน

อันที่จริงแล้ว มือของเรย์กะคิมิดอลนั้นบอบบางกว่าฉันเสียอีกค่ะ แต่ว่าถ้าสังเกตดีๆ เหมือนมีรอยขีดข่วนจางๆ หลายรอย ซึ่งฉันคิดว่าน่าจะเกิดขึ้นเพราะเธอผ่านการฝึกฝนมาหลายอย่าง ตอนแรกก็คิดว่าเธอไม่มีดีอะไรเลยสักอย่าง แต่พอยิ่งไล่ดูความทรงจำกลับน่าสงสารกว่าที่คิด

ทั้งที่มีความพยายามในหลายเรื่อง แต่พอใกล้จะจบแล้ว ดันล้มไม่เป็นท่า อีกทั้งยังแบกรับความผิดหลายๆ อย่างของลูกน้องเป็นของตัวเอง พอยิ่งทำแบบนั้นก็ยิ่งมีแต่คนโยนความผิดให้เธอ นี่มันตลกร้ายรึไงกันคะ?

อย่างเรื่องการเล่นไวโอลีนที่ท่านแม่ตั้งความหวัง เรย์กะตั้งใจฝึกซ้อมมาก แต่ว่าดันมาป่วยวันประกวด หลังจากนั้นเธอก็ฝังใจไม่เล่นอีกเลย

และก็อย่างเรื่องเต้นรำ ทั้งที่เต้นได้ดีแล้ว แต่กลับดันมาเจ็บขาเพราะซ้อมมากเกินไป วันสอบเลยได้แค่รางวัลความพยายาม เรย์กะถึงกับปารางวัลทิ้งเพราะความเอาแต่ใจ

เรื่องทำข้อสอบทั้งที่ไม่ได้ฝืนเกินตัว แต่วันนั้นอาหารดันเป็นพิษแค่กับเธอคนเดียว ทำให้ไม่มีกระจิตกระใจสอบ… หลังจากนั้นเลยไม่คิดที่จะอ่านอีก

หรือเรื่องที่อยากจะปลอบใจมาซายะที่อกหัก แต่ว่าเพราะเป็นคนที่มีแต่คนพะนอมพะนอเอาใจเลยคิดได้แต่คำพูดไม่เข้าหูคนอื่นทำให้คาราบุกิเดือดจัด

ซวยซ้ำซวยซ้อนเหลือเกิน นี่มันนางร้ายอะไรกันคะเนี้ย? โหงชีวิตมันน่าสงสารงี้อ่ะ!

เรื่องที่แย่จริงๆ ก็คือไปตอแยมาซายะมากไปนั่นแหละ พอเป็นเรื่องนี้ฉันรู้สึกสงสารเรย์กะนิดๆ ที่ไปหลงรักคนที่ไม่มีทางชอบเรา เหมือนกับว่าเธอไม่รู้ว่าจะเข้าหาคนคนนั้นยังไง เลยใช้อำนาจจนเกินตัวมากไป หลงระเริงในอำนาจ และการวางท่าเป็นราชินี จนดูถูกคนอื่นเสียชิบ

ถอนหายใจไปพลาง พลางเดินไปตามทางที่จะไปสโมสรPivoine เพื่อเอาเสื้อไปคืนเอ็นโจ

แน่นอนว่าฉันที่เป็นสามัญชนไม่มีสิทธิ์เข้าไปได้แท้ๆ แต่ว่าพนักงานที่หน้าประตูกลับเปิดประตูให้ฉันเข้าไป ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะเอ็นโจบอกเอาไว้แล้วล่ะมั้ง ฉันเดินเข้าไปหาเอ็นโจก็เห็นว่าเขานั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงมุมหนึ่งของห้องที่มีฉากกั้นไว้เป็นมุมส่วนตัว ที่นั่งประจำของเขา

“ท่านเอ็นโจคะ”

“อื๋อ นั่งสิ คุณคิโชวอิน” เอ็นโจยังคงก้มหน้ามองหนังสือในมือ ไม่สบตากับฉัน แต่ฉันไม่ไดนั่งตามคำสั่งของเขา แต่ยื่นเสื้อสูทที่พับไว้ให้เขา

“ดิฉันเอามาคืนค่ะ”

“วางไว้ได้เลย” เฮ้ๆ ตอนพูดนี่มองตาคนอื่นหน่อยสิคะ แต่ก็วางไว้ตามที่เขาบอก “มีธุระแค่นี้?”

“ค่ะ ขอขอบคุณท่านเอ็นโจที่ให้ยืมเสื้อค่ะ”

“อื้ม ไม่เป็นไร” ทำไมฉันถึงได้รู้สึกว่าน้ำเสียงของเอ็นโจดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นักล่ะ เพียงแต่ฉันคงจะคิดไปเอง

จังหวะที่หมุนตัวเตรียมจะเดินออกไปจากห้อง มือข้างหนึ่งก็ถูกเอ็นโจดึงเอาไว้ สบตากับฉันแล้วเอ่ยว่า “จะไปไหน?”

“ห้องเรียนค่ะ”

“เลยมาตั้งยี่สิบนาทีแล้ว คุณคิโชวอินอยากเข้าไปเป็นตัวตลกเหรอ?”
ก็ไม่… แต่ที่พูดคืออยากเลี่ยงไม่นั่งอยู่นี่ต่างหากล่ะคะ

“หรือว่าไม่อยากอยู่กับผมกันล่ะ?”
สิ้นคำพูดนั้นก็นั่งลงฝั่งตรงกันข้ามกับเอ็นโจ เก้าอี้ที่เขานั่งนั้นเป็นรูปตัว C ซึ่งพวกเรานั่งอยู่คนละฝั่งและเว้นตรงกลางเอาไว้

“ชาคาโมมายด์ คงทานได้สินะ”

“ค่ะ” ฉันพยักหน้ารับ มองดูเอ็นโจที่กำลังรินชาจากกาแล้วยื่นมาให้ฉันที่รับถ้วยไว้ แต่ยังไม่ยกขึ้นจิบ

“จะว่าไปแล้ว คุณคิโชวอินติดหนี้ผมแล้วนะ”

“เหะ”

“เรื่องพาไปส่งโรงพยาบาล กับตกบันไดไงล่ะครับ” เอ็นโจพูดพลางยิ้มหวาน

“...”
จอมมารล่ะคะ จอมมาร! จอมมารกำลังอวตารลงมาในร่างของเอ็นโจคนนี้ล่ะค่ะ ฮือ

“...จะให้ชดใช้อย่างไรดีนะ?” พร้อมกับยิ้มหวานที่ฉันคิดว่าเหมือนรอยยิ้มของซาตาน มือข้างนึงเคาะโต๊ะ เหมือนกับเจ้าหนี้ตอนทวงเงินจากลูกหนี้

สรุปแล้วเอ็นโจไม่คิดจะปล่อยฉันไปตั้งแต่แรกเลยใช่ไหมคะ อยากจะร้องไห้จังเลยค่ะ ฉันนั่งนิ่งเงียบไม่กล้าแม้แต่จะหยิบน้ำชาที่จอมมารรินให้เลยแม้แต่น้อย แม้ว่ามือจะกำอยู่ก็ตามที นัยน์ตาคู่นั้นยังมองหน้าฉันอยู่ทำให้ฉันต้องก้มลงหลบ
“จะไม่ถามหน่อยเหรอ ว่าทำไมถึงทำแบบนั้น”

“เรื่องอะไรหรือคะ” ฉันแสร้งทำเป็นไม่รู้ แต่ว่ามองจากนัยน์ตาของเอ็นโจที่มองไปยังต้นคอฉันก็รีบคว้ามือขึ้นมาจับโดยอัตโนมัติ เบือนหน้าไปทางอื่น

“ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าทำไมคุณถึงไปเข้าหาประธาน แต่ถ้าคิดว่าประธานจะเป็นสะพานช่วยคุณไปกลั่นแกล้งคุณทาคามิจิล่ะก็… ผมคิดว่าคุณคงรู้นะว่าผมหมายถึงอะไร?”

“ฉัน…ไม่ได้มีจุดประสงค์แอบแฝงเลยค่ะ ท่านเอ็นโจ กรุณาถอนคำพูดด้วยค่ะ”

“ผมเชื่อคุณที่เปลี่ยนท่าทีไปมาไม่ได้หรอกนะ มีครั้งหนึ่งที่คุณไปตีสนิทกับพวกชมรมฟุตบอลให้มากลั่นแกล้งคุณทาคามิจิ ถ้าวันนั้นมาซายะไปช่วยไม่ทัน จะเกิดอะไรขึ้น คุณคิโชวอิน!”

“อึก…” ใช่ มันเป็นความผิดของเธอเอง ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ลูกน้องของเธอจะเป็นคนทำไปโดยพลการ เพราะอิจฉาวาคาบะจังที่สนิทสนมกับมาซายะ…แต่เพราะทุกคนอยู่ใต้อำนาจการปกครองของเธอ เธอมีหน้าที่ดูแลลูกน้องของเธอ เพราะฉะนั้น กว่าที่เธอจะรู้เรื่องมันก็สายไปแล้ว

แต่เรย์กะเองก็ผิด ทั้งที่รู้แล้ว แต่ก็ไม่ยอมบอกใคร จนเอ็นโจมาเค้นเอาจากเธอ เธอจำได้ดีว่าวันนั้นเอ็นโจเกือบตบหน้าเธอ…

ถึงจะไม่ได้ทำอะไร แต่เท่าที่รู้ในความรู้สึกที่อัดแน่นตอนนึกถึง เรย์กะดูเหมือนจะรู้สึกผิดกับเรื่องที่ทำ แต่ก็แสร้งทำเป็นจักรพรรดินีที่ไม่แยแส จนเอ็นโจถึงกับสถบถ้อยคำแย่ๆ กับเธอ ครั้งนั้นมันคงเกินขีดจำกัดของเขาไปแล้ว

ฉันไม่รู้หรอกว่าทำไมเอ็นโจถึงทำแบบนั้น แต่อาจจะเป็นเพราะเขาแอบชอบวาคาบะจังรึเปล่า? ในเรย์กะคิมิดอลไม่เคยมีตอนไหนเผยถึงเรื่องในใจของเอ็นโจ อีกทั้งเขายังทำท่าทีเย็นชา แย่ๆ กับเรย์กะอยู่คนเดียวด้วย ก็มีสิทธิ์เป็นไปได้…

ทั้งที่หล่อแท้ๆ แต่ทำไมถึงไม่เป็นพระรอง กลับกลายเป็น npc คอยช่วยเหลือพระเอกซะงั้น ทั้งที่หน้าตาก็… อื๋อ… น่าสงสัยค่ะ

แต่พอคิดว่าเอ็นโจชอบวาคาบะจังจริงๆ ใจของฉันกลับรู้สึกด้านชา ไม่ใช่แค่เฉพาะตัวฉัน แต่ทำไมฉันกลับรู้สึกว่าตัวตนของเรย์กะคิมิดอลกำลังร้องไห้? เฮ้ๆ เธอชอบมาซายะไม่ใช่เรอะ?

“ท่านเอ็นโจชอบคุณทาคามิจิหรือคะ?” พอกลั่นใจถามออกไปกับเอ็นโจที่ที่กำลังจิบชาถึงกับสำลัก

“…คะ คิดได้ยังไง?” เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมากระแอมไอ แล้วตอบฉัน

“เห็นท่านเอ็นโจเป็นห่วงคุณทาคามิจิมาก ก็เลยคิดว่าเป็นเช่นนั้นค่ะ แต่ว่าท่านคาราบุกิก็ชอบคุณทาคามิจิ ท่านเอ็นโจเลยหลีกทางให้ใช่ไหมคะ” ฉันพ่นคำพูดรัวๆ เป็นคำถามที่ติดใจฉันออกมา “ดังนั้น ฉันที่เป็นคนกลั่นแกล้งคุณทาคามิจิ เลยเป็นตัวเกะกะสำหรับท่านเอ็นโจ อาร๊า … ท่านเอ็นโจนี่ช่างเป็นสุภาพบุรุษเหลือเกินนะคะ ถึงขนาดยกคนที่ชอบให้คนอื่นได้เนี้ย” ฉันยกมือขึ้นมาแตะปาก ส่งเสียงหัวเราะที่เค้นออกมาอย่างเสแสร้ง เอ็นโจมองฉันตาค้าง ขอฉวยโอกาสนี่แหละ

“อาร๊า ใกล้จะหมดคาบแล้ว ฉันคงต้องขอตัวก่อน ลาล่ะค่ะ ท่านเอ็นโจ” ทิ้งระเบิดเอาไปกองใหญ่ รีบเดินออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว

พอหมดคาบเรียนฉันก็รีบไปดักรอนายตัวสำรองที่ห้องคณะกรรมการนักเรียน คืนรองเท้าให้เขา แล้วใช้รองเท้าที่เปื้อนดินจนกลายเป็นสีน้ำตาลหม่นๆ มาใส่แทน ยังดีนะที่ไม่มีกลิ่นแล้ว

หลังจากนั้นก็รอจนกระทั่งทุกคนออกไปกันหมดก่อน ถึงเดินกลับไปเอากระเป๋าที่ห้องเรียน พร้อมๆ กับโทรลาเรื่องงานพิเศษด้วย วันนี้คงทำงานไม่ลงจริงๆ ค่ะ

---------------------------------------------------------------------------

เช้าวันต่อมาฉันมาโรงเรียนแต่เช้า แต่สิ่งที่แปลกไปก็คือเมื่อเปิดตู้รองเท้ากลับพบรองเท้านักเรียนหญิงคู่ใหม่ ขาววับวางอยู่ในตู้เป็นระเบียบเรียบร้อย พอลองปิดล็อกเกอร์มองดูอีกทีมันก็เป็นชื่อของฉันนี่นา?

หรือว่านายตัวสำรองจะเป็นคนเอามาเปลี่ยนให้กันนะ คงไปเอารองเท้าจากในสภานักเรียนมาให้สินะคะ ต้องไปขอบคุณแล้วค่ะ!

แต่ก่อนหน้านั้นเผอิญได้เจอกับหัวหน้าห้องที่ถือเอกสารกองโตมาพอดีค่ะ

“หัวหน้าห้องคะ! สวัสดีค่ะ!” ฉันเอ่ยทักไปด้วยน้ำเสียงสดใส ทว่าหัวหน้าห้องที่หันมาเจอฉันกลับหน้าซีดเผือก หวา ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ! ฉันไม่กัดหรอกนะคะ!

“ช่วยถือไหมคะ?”

“ไม่เป็นไรครับ ผมใช้คุณคิโชวอินไม่ได้หรอกครับ!” ปฏิเสธได้หนักแน่นดีจังค่ะ ปฏิกิริยาเหมือนกับเจอกันครั้งแรกเปี้ยบเลยอ่ะ แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ถือวิสาสะ หยิบเอกสารมาถือนิดนึงค่ะ

“ฉันจะไปที่ห้องอยู่แล้ว ไปทางเดียวกัน ถือว่าช่วยกันประหยัดแรงด้วยไงล่ะคะ!” ฉันแย้มยิ้ม พร้อมกับเดินเคียงข้างหัวหน้าห้อง

“ขอบคุณครับ” หวา หน้าแดงแล้วค่ะ กลายเป็นสาวน้อยแล้วนะคะ หัวหน้าห้อง

“จะว่าไปแล้ว ฉันกับหัวหน้าห้องจะได้เป็นกรรมการห้องด้วยกันใช่ไหมคะ”

“ครับ แต่คุณคิโชวอินไม่ต้องช่วยก็ได้ครับ”

“ได้ยังไงคะ! ที่ผ่านมาฉันทำตัวแย่ๆ โยนงานให้หัวหน้าห้อง ต้องขอโทษด้วยค่ะ ต่อจากนี้ฉันจะช่วยเท่าที่ช่วยได้นะคะ”

พอพูดจบประโยคหัวหน้าห้องก็ทำปากค้างเหมือนช็อคไปแล้ว

หลังจากนั้นฉันก็ได้ช่วยหัวหน้าห้องทำงานบ่อยๆ ทำให้สมองไม่ว่างมาคิดเรื่องอื่น พอไปบอกขอบคุณเรื่องรองเท้ากับนายตัวสำรอง เหมือนเขาจะงงๆ แต่ก็เออออบอกว่า “ดีแล้วล่ะ” ส่วนพวกเซริกะและคุคิโนะจังก็มาคุยกับฉันบ่อยๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตั้งแต่เปิดเรียนมา ไม่มีใครกล้าเข้ามาแกล้งฉันเลยล่ะค่ะ

และฉันเองก็แวะไปเปอร์ติต์เพื่อคุยกับยูกิโนะคุง มาโอะจังและยูริคุงบ่อยๆ ด้วย ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นเอ็นโจกับคาราบุกิ แต่ก็มีข่าวลือหวานชื่นระหว่างคาราบุกิและวาคาบะจังลอยมาเข้าหูบ่อยๆ พอฉันเดินผ่าน พวกนั้นกลับปิดปากเงียบราวกับเห็นผี?

จะว่าไปฉันยังไม่ได้เจอกับริรินะเลยสักหน ถึงแม้ว่าท่านพี่จะบอกว่าเจอบ้าง แต่ไม่รู้ทำไมริรินะถึงไม่มาเจอฉันเลย พอลองสอบถามจากท่านพี่เหมือนว่าริรินะจะอยู่ชมรมจัดสวนที่เมื่อก่อนนี้ฉันไม่เคยเข้าไปเลยสักครั้ง แต่เขาว่ากันว่าเป็นโรงกระจกโปร่งใสสวยงามมากเลยค่ะ ว่างๆ แวบไปดูสักนิดล่ะกัน!

พอได้สัมผัสกับเรือนกระจกแล้วรู้สึกเหมือนกับว่าอยู่คนละโลกเลยล่ะคะ มีดอกไม้นานาชนิดหลากหลายสายพันธุ์อยู่เต็มไปหมด ไม่เพียงแค่ดอกไม้ยังมีต้นไม้มาประดับ อีกทั้งยังมีโต๊ะไว้ให้พักจิบน้ำชาด้วยค่ะ

แหมๆ เนื้อที่กว้างเหมือนกันนะคะ สรุปแล้วซุยรันมีพื้นที่เท่าไหร่กันคะเนี่ย
ฉันรู้สึกพลาดมากที่ไม่ได้มาชมที่นี่ ไม่งั้นคงจะเข้าชมรมจัดสวน แต่ทว่าพอคิดถึงภาพลักษณ์คิโชวอิน เรย์กะที่เป็นถึงจักรพรรดินีมานั่งเปื้อนดินมันก็ไม่ใช่แระคะ

ระหว่างที่เหม่อๆ ก็มีมือหนึ่งมาแตะที่บ่าของฉัน ทำให้หันไปโดยอัตโนมัติ พอเห็นหน้าเท่านั้นก็สะดุ้งโหยง เผลอกระโดดถอยห่างมาทันที

เหมือนนัยน์ตาเอ็นโจมีประกายขำขัน นายแอบหัวเราะอยู่สินะ!

“มาทำอะไรที่นี่ คุณคิโชวอิน”

“ฉะ...ฉันมา...เอ่อ!...ทานข้าวค่ะ!” ว่าจบก็หยิบข้าวกล่องที่ท่านแม่เตรียมให้ฉันตอนเช้าขึ้นมาชูให้เอ็นโจดู

“เหห” เขาทำหน้าแปลกใจ แต่เพียงแวบเดียวก็กลายเป็นนิ่งเฉย “คงไม่ได้ตามมาเล่นงานคุณทาคามิจิสินะ”

อึก อย่ามาใส่ร้ายกันสิคะ! ฉันยังไม่เจอคุณพระเอกนางเอกเลยนะ จนถึงตอนนี้น่ะ

“ชูสุเกะ นายทำอะไรอยู่น่ะ?”

“ท่านเอ็นโจคะ มาเร…”

พอได้ยินเสียงดังเรียกเอ็นโจ ฉันก็เสมองไป เป็นคาราบุกิกับวาคาบะจัง!!!

สมองของฉันเหมือนกับถูกชัตดาวน์ไปแล้วค่ะ! ในหัวสมองตอนนี้ขาวโพลนไร้สิ้นสิ่งใดทั้งสิ้น ยิ่งเมื่อเห็นคาราบุกิเดินเข้ามาพร้อมกับวาคาบะจังอยู่ด้านหลังเหมือนกับกำลังหวาดกลัวฉัน

“คิโชวอิน?”

“...” สีหน้าที่เยือกเย็น สุขุมนุ่มลึก ทว่าแววตากลับไม่ยิ้ม นี่สินะ จักรพรรดิในมังงะ ช่างผิดกับอีกคนชนิดที่มองไม่เห็นฝุ่นเลยค่ะ บุญตาแท้ๆ ถ้าคาราบุกิเป็นงี้บ้างก็คงจะดี แต่คงไม่ เพราะหมอนั่นมันบ้ากว่าที่คิดไว้…

“จะมาหาเรื่องทาคามิจิอีกรึไง? ฉันจำได้ว่าเคยบอกไว้แล้วว่าอย่ามาให้พวกฉันเห็นหน้า!” นี่มันที่สาธารณะค่ะ!!!!!!! ในรั้วโรงเรียนฉันมีสิทธิ์เดินไปไหนมาไหนก็ได้นะคะ อย่ามาริดรอนเสรีภาพฉันเซ่คะ!

“ถ้าฉันมารบกวนต้องขออภัยด้วยค่ะ ท่านคาราบุกิ ท่านเอ็นโจ” ฉันพูดเรียบๆ พยายามทำให้น้ำเสียงไม่สั่นเต็มที่ ถึงแม้ว่าอยากจะนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศในสวนนี้ก็ตามที

“อะ...เอ่อ… คุณคิโชวอินคะ?” เป็นวาคาบะจังที่พูดออกมา ตอนที่ฉันกำลังจะเดินไป

“คะ?”

“ถ้าไม่รังเกียจมาทานข้าวกับพวกฉันไหมคะ” วาคาบะจังยิ้มแย้มอย่างใสซื่อ ดูน่ารักสมกับเป็นนางเอกเลยค่ะ ถ้าไม่ติดว่ามีสายตาของคาราบุกิกับเอ็นโจ ฉันคงตอบตกลงไปแล้ว เพียงแต่ฉันกลับตอบกลับด้วยอีกท่าทางนึง

“ดิฉันไม่สามารถไปเกลือกกลั้วกับคุณทาคามิจิได้หรอกค่ะ ขอลาล่ะค่ะ” คำตอบที่เย่อหยิ่งสมกับเป็นคิโชวอิน เรย์กะ ถ้าเป็นเธอ ฉันเชื่อว่าเธอจะเลือกพูดประโยคนี้อย่างแน่นอน

เพื่อไม่ให้ทุกอย่างบานปลายไปกว่านี้ เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเจ็บปวด เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องมาอ่อนแอจนแทบขาดใจอีก ฉันต้องเป็นนางร้ายเท่านั้นถึงจะอยู่รอดไปได้

ฉันปาดไล้น้ำตาที่ไหลออกมาจากใบหน้า เมื่อเดินออกห่างจากพวกนั้นแล้ว
แต่ว่าไม่ว่าจะเช็ดเท่าไหร่ มันก็ไหลลงมาอีกเรื่อยๆ

ช่างน่าสมเพชเหลือเกิน ฉันยืนอยู่ตรงนั้นสักพักพอเริ่มทำใจสงบ
กลับพบว่ามีผู้หญิงสามคนยืนล้อมรอบฉันอยู่

“อุ้ยตาย ไม่คิดว่าจะหน้าด้านหน้าทนมาโรงเรียนอีกนะคะ”

“แหมๆ อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ คุณคิโชวอินน่ะ เป็นถึงจักรพรรดินีเชียวนะคะ แต่ก็แค่อดีต!”

“จะว่าไปแล้วสามัญชนก็ควรอยู่อย่างสามัญชนนะคะ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าเสนอหน้าไปหาท่านเอ็นโจ!”

ฉันมองทุกคนที่พูดคนละประโยคด้วยน้ำเสียงน่ากลัว ตอนนี้คิคุโนะจังก็ไม่อยู่ เซริกะจังก็ด้วย แถมตรงนี้ไม่มีคนผ่านมาอีก แย่แล้วล่ะ ตัวฉัน!

“อาร่าๆ ดูสิคะ เอาข้าวกล่องมาทานด้วย สมแล้วที่เป็นสามัญชน!”

เอ๊ะ? ไม่ทันรู้ตัวฉันก็ถูกผลักล้มลงไป พร้อมกับข้าวกล่องที่ถูกแย่งไปด้วย หนึ่งในนั้นเปิดข้าวกล่องขึ้นมา

“น่าอร่อยจังเลยนะคะ” ใช่ไหมล่ะ ก็ท่านแม่เป็นคนทำสุดฝีมือเลยนี่นา ถึงไข่เจียวจะไหม้ๆ ก็เถอะ…

ยังไม่ทันที่จะพูดอะไร ข้าวกล่องก็ถูกคว่ำลงกับพื้น พร้อมๆ กับนักเรียนหญิงคนนั้นเอารองเท้าของเธอขยี้มันจนเละ

ทำอะไรน่ะ?

ฉันมองพวกเธออย่างไม่เข้าใจ ทำไมถึงต้องมากลั่นแกล้งกันแบบนี้ด้วยล่ะ!

“นี่เป็นแค่การตักเตือนที่มายุ่งกับท่านเอ็นโจ!” อ๋อ… เพราะเอ็นโจหรอกเหรอคะ? เอ็นโจอีกแล้วเหรอคะ?

ฉันไม่ได้ยุ่งเลยสักนิด เขาเข้ามายุ่งกับฉันเอง

ปากฉันกำลังจะโต้ตอบ จังหวะที่ผู้หญิงพวกนั้นกระชากเส้นผมของฉันขึ้นมา และตบลงที่แก้มอย่างแรง

เจ็บ…

“ทำอะไรกันน่ะ!”
พอพวกนั้นได้ยินเสียงปริศนาก็พูดว่าแย่แล้ว และรีบวิ่งหนีไป เหลือเพียงฉันที่ล้มตัวลงนั่งด้วยแววตาว่างเปล่า มองข้าวกล่องที่ถูกเหยีบบจนเละอย่างไม่รู้สึกรู้สา

ได้ยินเหมือนกับเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาทางฉัน
แต่ฉันไม่มีแรงพอที่จะเงยหน้าขึ้นแล้ว

ถึงจะต้องเตรียมตัวเตรียมใจกลับเป็นนางร้าย แต่สภาพจิตใจฉันยังคงต้องปรับตัวอีกสักพัก คงจะเป็นเรย์กะคิมิดอลในทันทีไม่ได้

================================
ฉับ!!!

>>311 โฮะ เสียงปริศนานี่มิซซึซากิมั้ยนะ(ละเว้นจากชื่อนายตัวสำรองชั่วคราว) ฟิคนี้เราอยู่เรือท่านรัชทายาท//โบกธง ไม่ชอบที่เอ็นโจบังคับจูบเรย์กะเลยอ่ะ ทำงี้ได้ไงอ่ะ! แต่ดูแกวแล้วท่านเอ็นโจก็พระเอกสินะคะ เอาเป็นว่าถึงจะู้ว่าอกหักแต่ว่าขออยู่ตรงนี้ละกานน

>>311 โอ๊ยยยย จะมาตัดแบบนี้ไม่ได้นะ!!!! /เขย่าตัวโม่งฟิค
ใครที่มาทักน่ะ เอ็นโจ? นายตัวสำรอง?

>>311 กรี๊ดดดดด ทำไมทั้งอฟช.ทั้งกาวพากันตัดฉับปริศนาแบบนี้ล่ะค้าาาา ที่ปล้ำจูบเขานั่นยังไม่เรียกใช้หนี้กันอีกเหรอ เอ็นโจ คนบ้า หึงข้างเดียวไปนานๆ เลย เชอะ

>>311 แอร๊ยยยยยยยยย ริรินะแน่ๆกูว่า ริรินะมาช่วยคุณพี่เรย์กะทีค่ะ คุณพี่เรย์กะแย่แล้ววววววววว เอามาดนางพญากลับคืนมาให้เรย์กะเลยค่ะ พัดภูตพรายไปไหน ดอกโบตั๋นอีก เอาให้ถือไว้เลยค่ะจะได้ไม่มีใครกล้าแกล้ง เซอร์บิรุสไปไหน มากัดยัยคนที่มาแกล้งเลยค่ะ
เรย์กะน่าสงสารจัง เป็นนางร้ายที่ดวงซวยจังเลยอ่าาาา พยายามแค่ไหนก็ไม่มีใครเห็น ฮรืออออออ ปวดร้าวแทน

>>311 กูเชียร์องค์รัชทายาท!!
เอ้ะ หรือว่าเสียงนั่นเป็นริรินะว้า5555555

กรี๊ดดดด มาต่อเดี๋ยวเนนนน้ จะปล่อยให้ค้างแบบนี้ไม่ได้นะโม่งฟิค ฮืออออ

มีคนตอบถูก แต่ยังไม่เฉลยนะ ไปประชุมก่อน บายย //วิ่งหนีออกจากบอร์ด

>>311 ฟิคนี้เชียอาริมะ ขอสักเองเถอะ คือหมั่นไส้เอ็นโจในเรื่องนี้มาก ถึงเราจะเรือเอ็นโจก็เถอะ

เราคือ >>268 และ>>275 แหล่ะ ส่งการบ้าน ตอนนี้ได้แค่นี้ ต้องเขียนต่ออีกซักพัก

ปล.นี่มันคือฟิคอุเมวากะxท่านเรย์กะ จริงๆนะ ถึงแม้ผ่านไปเกือบแปดร้อยคำท่านเรย์กะก็ยังไม่โผล่มา55555
------------------------------------------------------------------
อุเมวากะ อาสึกะ

แต่ไหนแต่ไรมา ผมไม่เคยชอบเรียนพิเศษตอนปิดเทอมเลยซักครั้ง

คิดดูสิว่าเวลาที่ผมต้องไปเรียนพิเศษน่ะ หมาที่น่ารักของผมก็ต้องเหงาอยู่บ้านคนเดียว ไม่มีใครอยู่เฝ้าบ้าน ไม่มีใครเล่นด้วย อ้ะ นี่ผมยังไม่บอกใช่มั้ยว่า หมาของผมเป็นพันธุ์ อเมริกันค็อกเกอร์สแปเนียล ชื่อ เบียทริซล่ะ!

อืม นี่ถ้าพูดแค่ชื่อพันธุ์อย่างเดียวคงไม่เห็นภาพใช่ม้า เบียทัน...ใช่แล้วล่ะ ผมสนิทกับมันถึงขนาดเรียกชื่อเล่นกันได้

คึๆๆ น่าอิจฉาล่ะซี้~

หมานี่เป็นสัตว์เลี้ยงที่ดีมากๆเลยนะ ทั้งร่าเริง ใจดี ซื่อสัตย์กับเจ้าของ น่ารักมากด้วย!

แต่เบียทันของผมคือที่สุดของที่สุดแล้ว!

ถ้าถามว่าใครน่ารักที่สุดในโลกก็แน่นอนอยู่แล้วว่าเป็นเบียทัน!

ใครซื่อสัตย์กับผมมากที่สุดในโลกก็เป็นเบียทันอีกเหมือนกัน!!

หมาตัวอื่นน่ะจะน่ารักยังไง...

อ้าว

เบียทั้นนนน

อย่าพึ่งเดินหนีผมสิ!

เดี๋ยวน้า!

ผมไม่ได้นอกใจเธอนะ! ผมแค่ชมว่าหมาตัวอื่นน่ารักเฉยๆ แต่ที่สุดในใจผมคือเบียทันนะ

เดี๋ยวซี่...

“อุ! เม! วา! กะ! นายทำบ้าอะไรอยู่ ไหนบอกเอาของแป๊ปเดียวไงยะ” เสียงโมริยามะดังมาจากหน้าประตู ชิ ยัยนี่คงไม่เข้าใจหรอกว่าเวลาจากหมาที่รักน่ะเป็นยังไง แล้วนี่เบียทันก็งอนผมอยู่ด้วย ถ้าผมไม่ง้อตอนนี้แล้วจะได้ง้อตอนไหน

ถ้าตอนเย็นผมกลับมาแล้วเบียทันเกิดซึมเศร้าไม่กินอาหารจนขนร่วงล่ะ!

ไม่ได้การแล้วผมต้องง้อเธอให้เร็วที่สุด!!!

...แต่เอ ขนมรางวัลเนี่ยแม่เก็บไว้ตรงไหนนะ ใช่ตู้ตรงนั้นรึเปล่า...

“อุเมวากะ เพื่อนรอนายอยู่คนเดียวรู้มะ...” คราวนี้โมริยามะมาอยู่ที่ประตูครัวแล้ว เฮ้ย! ไม่ได้นะ ต้องรีบกันเธอออกไปให้เร็วที่สุด ยัยนี่น่ะชอบใส่น้ำหอมตลอด เบียทันยิ่งแพ้อะไรง่ายอยู่ๆ ถ้าเกิดเบียทันแพ้ยัยนี่จะเป็นยังไง ไม่ได้ๆ

ผมรีบดึงมือเธอออกไปทางประตูบ้าน

“รู้แล้วน่าๆ รีบไปกันเถอะ” ผมรู้สึกแปลกๆอยู่เหมือนกันที่ยัยนั่นไม่ได้บ่นอะไรต่อ แต่ช่างเถอะ ต้องรีบดึงยัยนี่ออกไปให้เร็วกว่านี้อีก ผมผูกเชือกรองเท้าอย่างลวกๆ กำลังจะออกจากบ้าน…

“บ๊อกๆๆ”

หวา น่ารักจังเลย~

เบียทันออกมาส่งผมที่หน้าประตูบ้านเหมือนเคยล่ะ เธอมักจะมาบอกว่า อาทัน~ รีบกลับบ้านมาเล่นกันเร็วๆนะ ด้วยดวงตากลมโตใสๆ

ฮื่ออ อย่างร้องไห้นะเบียทัน อาทันจะรีบๆกลับมาหาเบียทันนะ! รออาทันอีกหน่อยนะเบียทัน!

“อะไรกัน อุเมวากะ นายเลี้ยงหมา...” ไม่นะ! โมริยามะกำลังจะแตะเบียทันของผม แต่ที่เล็บเธอน่ะมีสีอยู่...ถ้าสารเคมีเป็นพิษต่อระบบประสาทของเบียทันล่ะ หมาประสาทจมูกดีกว่าคนหลายเท่าเลยนะ!

“โมริยามะ ไปกันเถอะน่า”ผมคว้ามือเธอที่กำลังจะเอื้อมไปแตะเบียทันไว้แล้วดึงออกจากบ้านไป

...อาทันขอโทษนะเบียทันที่ไม่ได้จูบลา

แต่อาทันทำแบบนี้ก็เพื่อเบียทันเองนะ! เบียทันเข้าใจอาทันด้วยเถอะ!!

ผมล็อกประตูบ้านด้วยใจที่แทบจะสลาย

เบียทันจะร้องไห้มั้ยนะ...

ที่ผมเลือกจะออกมาเรียนพิเศษแทนที่จะอยู่เล่นกับเบียทัน

มะ มันเป็นหน้าร้อนครั้งแรกเลยนะที่เบียทันจะไม่ได้อยู่กับผม

ถ้าเกิดว่าเบียทันเกิดไม่สบายขึ้นมาระหว่างวันล่ะ! ไม่ได้การแล้ว ผมว่าผมหยุดอยู่บ้า...

เผียะ!

“อุเมวากะ! ทำบ้าอะไรของนาย” โมริยามะสะบัดมือออก ก่อนจะตบหลังผมเต็มแรง แล้วยืนกุมมืออีกข้างด้วยใบหน้าแดงจัด

...อาเระ?

เมื่อกี้ผมทำอะไรเธองั้นเรอะ! เธอต่างหากที่จะทำร้ายเบียทันของผมน่ะ!

ซากากิหัวเราะหุหุ ส่วนคิตาซาวะก็หัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า “ไม่เบาเลยน้า อุเมวากะ”

อะไรของพวกนาย!

ไม่มีใครเห็นใจผมที่โดนยัยนี่ตบเลยรึไง แหงล่ะว่าโดนตบเมื่อกี้มันก็ไม่ได้เบาอยู่แล้ว เสียงดังขนาดนั้น

...ผมว่าหลังผมต้องเป็นรอยปื้นแดงแน่ๆ อย่างนี้เบียทันก็จะเห็นตอนอาบน้ำแล้วก็เป็นห่วงผมน่ะสิ

บ้าเอ้ย!

ถ้าอย่างนั้นวันหลังเบียทันคงจะร้องไห้หนักกว่าเดิมแน่ๆ ผมจะตัดใจจากเธอมาได้ยังไง...

ผมเดินตามพวกนั้นมาเรื่อยๆ คิดอะไรเพลินๆว่าจะซื้อของอะไรกลับไปง้อเบียทันดี แล้วก็ถึงที่เรียนพิเศษแล้ว

อืม นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาเรียนตอนปิดเทอมหน้าร้อนล่ะ ปกติผมจะนอนอยู่กับบ้านแล้วก็เล่นกับเบียทันทั้งวัน พวกเราจะวิ่งไล่จับกัน เล่นน้ำ สายยาง ว่าแล้วก็อยากกลับไปที่บ้านจังเลยน้า...

แต่พอซากากิเลื่อนประตูเปิด

บะ เบียทัน!
-------------------------
เก้าสิบเก้าเปอร์เซนต์ของความคิดอุเมวากะเป็นเบียทันค่ะ*ทรุด* เปลืองอัศเจรีย์ชะมัด รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้นี่แบบว่่า...55555

>>308-311 โอ๊ยยยยยย ค้างงงงงงงงงง
ขอเดาว่าเป็นริรินะแล้วกัน ไหนๆก็มีพูดถึงแล้ว จะไม่โผล่มาเลยก็น่าสงสาร เอ็นโจคงนั่งกินข้าวเป็นกขค.คู่รักปล่อยฮีไป
ว่าไปแล้วเอ็นโจบทนี้ก็ไม่ต่างกะเรย์กะบทตัวร้ายเลยนี่นา ใช้อำนาจขู่เข็ญให้คนรักชัดๆ...น่าหมั้นไส้จังเลยค่าาาา

ขอเชียร์อาริมะด้วยเลย แต่มันยังไม่โดนปักธงเลยนี่นะ... 5555
แต่ท่านเรย์กะก็ช่างอดทนดีจัง หยุดเรียนแล้วไปทำงานมินิมาร์ทปักธงนายบ้าหมาฮาเฮดีกว่ามั้ง?
... รู้สึกเป็นฟิคที่เชียร์กะทุกคน ยกเว้นเอ็นโจ 555555555

>>320 กรี๊ดดด มีเรือลำใหม่เพิ่มมาแล้วว

สงสารโมริยามะนิดๆแฮะ สาวน้อยในห้วงรักดันไปตกหลุมรักคนที่ในหัวมีแต่เรื่องหมา

>>320 นายบ้าหมานี่แม่งบ้าหมาจริงๆ 555555555

>>311 ฟิคนี้เอ็นโจถอยไปปป//โดดลงเรือนายตัวสำรอง

>>320 5555 มีฟิคอุเมวากะออกมาจริงๆ ด้วย ในหัวมีแต่เบียทันนะเอ็ง ไปทำสาวเพ้อแล้วยังไม่รู้ตัวอีก บ้าหมาเอ๊ยยยย น่าสนุกมากเรื่องนี้ จะรออ่านตอนเห็นท่านเรย์กะครั้งแรกนะ

>>320 พื้นที่สำหรับเบียทันในสมองของอุเมวากะกูว่าไม่ใช่แค่เก้าสิบเก้าเปอร์เซนต์แล้วว่ะ แม่งพันล้านเปอร์เซนต์แล้ว 5555555555555555
หายใจเข้าก็เบียทัน หายใจออกก็เบียทัน สมเป็นคนรักชั่วนิรันดร์ของดันเต้อุเมวากะจริงๆ

>>320 เบียทัน! เบียทัน! เบียทัน! ตัดใจเถอะโมริยามะ อุเมวากะมีเบียทันอยุ่แล้วนะ//ตบบ่า

มา >>297

เสียงปรบมือดังกึกก้องจากโต๊ะของกริฟฟินดอร์เมื่อได้ยินประกาศการคัดสรร ฉันเดินไปที่โต๊ะ นั่งลงบนที่นั่งว่างๆที่มีคนขยับให้

อา ดีจัง อย่างน้อยก็ไม่ใช่สลิธีรีนล่ะน้า

ฉันนึกถึงคำพูดของท่านพ่อและท่านแม่ที่หมายมั่นให้ฉันอยู่สลิธีรีน เพราะคู่ควรกับสถานะเลือดบริสุทธิ์อย่างตระกูลคิโชวอินเป็นที่สุด

ตระกูลคิโชวอินนั้นอยู่สลิธีรีนมาตลอดไม่เคยไปบ้านอื่นเลยสักครั้ง แต่การที่ฉันโดดเด้งมาอยู่กริฟฟินดอร์คนเดียวเช่นนี้จะเป็นอะไรมั้ยนะ

ถึงฉันจะไม่มีความคิดเรื่องเหยียดเลือดก็จริง แต่ท่านแม่ผู้สูงศักดิ์และหยิ่งทระนงในความเป็นเลือดบริสุทธิ์ หากต้องรู้ว่าฉันนั้นถูกรายล้อมไปด้วยพวกเลือดผสมและเลือดสีโคลนเช่นนี้ ต้องไม่สบายใจแน่นอนเลยค่ะ

รู้สึกจะมีเลือดบริสุทธิ์ถูกคัดสรรเข้ามาที่กริฟฟินดอร์ด้วยนี่นา

ตัวฉันแทบจะแข็งเป็นหินเมื่อได้สบตากับคาบุรากิ มาซายะ เลือดบริสุทธิ์คนที่ว่านี่พอดีค่ะ

คาบุรากิมองฉันแว้บหนึ่งแล้วก็หันไปทางอื่น

น่ากลัว น่ากลัวจังเลยค่ะ ถ้าสบตากับบาสิลิสก์ก็คงรู้สึกอย่างนี้มั้งคะ

ตระกูลคาบุรากิเป็นตระกูลเลือดบริสุทธิ์ที่เก่าแก่และยาวนานยิ่งกว่าตระกูลคิโชวอินเสียอีก บรรพบุรุษบางคนสูงส่งเสียจนไม่สามารถเอ่ยนามออกมาแบบห้วนๆได้ แค่อายุสิบเอ็ด คาบุรากิ มาซายะก็คล้ายกับจะปล่อยออร่าที่คล้ายเปลวไฟสีน้ำเงิน สามารถทำให้พวกรากหญ้าสามัญชนคุกเข่าให้ได้แล้ว

และคาบุรากิ มาซายะก็เป็นหนึ่งในกุญแจสำคัญที่นำคิโชวอิน เรย์กะไปสู่ความล่มสลายในที่สุด

คิโชวอิน เรย์กะในนิยายนั้นหลงรักคาบุรากิแบบหัวปักหัวปำถอนตัวไม่ขึ้น แต่เมื่อรู้ว่าเขารักทาคามิจิ วาคาบะ สาวน้อยที่มาจากครอบครัวมักเกิ้ลที่เธอเห็นว่าเป็นเลือดสีโคลนไม่คู่ควรกับเลือดบริสุทธิ์ เธอก็ใช้อำนาจและสถานะของตระกูลในการกลั่นแกล้งอยู่เป็นเนืองนิจ แล้วก็ต้องพบจุดจบแย่ๆตามประสาตัวร้าย

ตอนนี้หมวกคัดสรรก็กำลังคัดสรรมาถึงที่ทาคามิจิ วาคาบะพอดี หมวกประกาศลั่นว่าเธอได้ไป "เรเวนคลอ" อันนี้ก็เป็นไปตามนิยายเหมือนกัน ทุกอย่างก็เกือบคล้ายในนิยายที่อ่านมา ยกเว้นแค่สองเรื่องคือ หนึ่ง...ฉันได้มาอยู่กริฟฟินดอร์

และเรื่องที่สอง เอ็นโจ ชูสุเกะที่ควรจะอยู่ฮัฟเฟิลพัฟตามนิยาย กลับเด้งไปอยู่สลิธีรีนแบบหมวกไม่ต้องเสียเวลาคิดด้วยซ้ำ

เอ็นโจ ชูสุเกะก็เป็นอีกตัวละครหนึ่งที่ออกมาในนิยาย Magi kimi dolce เขาโดดเด่นด้วยรูปลักษณ์ที่หล่อเหลา ผมสีน้ำผึ้ง และรอยยิ้มอันอบอุ่นอ่อนโยน ทำให้เขาได้รับการขนานนามว่าเจ้าชายจากบรรดานักเรียนทั้งหลาย เป็นตัวละครเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างหลายๆตัวละคร เมื่อพระเอกกับนางเอกมีปัญหาขัดแย้งไม่ลงรอยกัน เอ็นโจก็จะคอยยิ้มนุ่มแล้วไกล่เกลี่ย

แต่เมื่ออยู่กับศัตรู เขาจะร้ายกาจมาก คิโชวอิน เรย์กะที่ถูกตัดสินว่าเป็นศัตรู ก็ถูกปฏิบัติด้วยความไร้เมตตาปราณี

แต่กระนั้น เอ็นโจก็เป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมที่สุดในเรื่องเลยล่ะค่ะ

พอมองไปที่โต๊ะสลิธีรีน เอ็นโจเองก็โดดเด่นมากในบรรดานักเรียนสลิธีรีนด้วยกัน เพียงแต่เขามีผมสีดำแทนที่จะเป็นสีน้ำผึ้งอย่างที่เคยถูกบรรยายไว้ ฉันรู้สึกแปลกๆนิดหน่อยแต่ก็พอจะยอมรับได้ ผมดำก็ดูดีไม่หยอก

การคัดสรรจบลงไปก็ได้เวลาเริ่มงานเลี้ยง ฉันนั่งรับประทานอาหาร ทุกอย่างเป็นสิ่งที่ฉันใฝ่ฝันจะกินเมื่อได้อ่านนิยายครั้งแรกเลยล่ะค่ะ แล้วก็ได้กินสมใจอยาก อาหารอร่อยทุกอย่างเลย

ฉันทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆ นอกจากเซริกะจังแล้วก็มีท่านมินาสึกิ ไอระ สาวรุ่นพี่ที่เป็นพรีเฟ็คอยู่ปี 5

ตระกูลมินาสึกิก็เป็นตระกูลเลือดบริสุทธิ์อีกตระกูลเช่นกัน แต่ท่านไอระกลับพูดคุยกับนักเรียนใหม่ๆอย่างไม่ถือตัวว่าตัวเองเป็นเลือดบริสุทธิ์แม้แต่น้อย อีกทั้งรูปลักษณ์ก็งดงาม แม้ผมจะตัดสั้นดูคล้ายเด็กผู้ชาย แต่คนงามก็คือคนงามอยู่ดี

นอกจากนี้ก็มีพวกเด็กผู้ชายปีเดียวกันกับฉันอย่างซาโตมิ ยูคินาริคุง หรืออิวามุโระ ทาคาชิคุงด้วยล่ะค่ะ รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกันนะคะ

ฉันเพิ่งเคยได้คุยกับเด็กผู้ชายเป็นกิจลักษณะเป็นครั้งแรก ตอนอยู่ที่บ้านน่ะ ผู้ชายที่ฉันพูดด้วยมีแต่ท่านพ่อและท่านพี่ก็เท่านั้นล่ะค่ะ

>>311 มึงง กูขอเถอะ ฟิคนี้ให้อาริมะเป็นพระเอกเถอะ ฟิคนี้กูเกลียดเอ็นโจ ปล่อยให้เอ็นโจมันแห้วบ้างนะมึง

ฉันมองไปที่โต๊ะของอาจารย์ ท่านพี่กำลังพูดคุยกับท่านอิมาริที่เป็นเพื่อนสนิทอยู่

ท่านโมโมโซนะ อิมาริเป็นเพื่อนสนิทของท่านพี่มาตั้งแต่สมัยที่เรียนฮอกวอตส์ เขาเป็นผู้ชายที่เรียกได้ว่าคาสโนว่าเลยล่ะค่ะ ตอนมาที่บ้านก็มักจะมีของฝากแปลกๆแต่น่ารักติดไม้ติดมือมาให้ฉันด้วยเสมอ แค่อายุสิบห้าก็เอาใจสาวๆได้เก่งกาจ รู้ใจไปหมดทุกอย่างว่าผู้หญิงต้องการอะไร แบบนี้ไม่ให้รักไม่ให้หลงได้อย่างไรกันล่ะคะ

ตอนนี้งานเลี้ยงก็จบลงแล้ว ท่านอิมาริพอหันมาเห็นฉันในกลุ่มเด็กกริฟฟินดอร์ก็ลุกขึ้นยืน และวิ่งตรงมาหา

"เรย์กะจังงงงงงงงงง"

ท่านอิมาริมาหยุดตรงหน้าฉัน จับไม้จับมือแสดงความยินดียกใหญ่ พูดรัวเร็วแทบไม่พักหายใจ

"ยินดีต้อนรับสู่กริฟฟินดอร์นะเรย์กะจัง ฉันเป็นอาจารย์ประจำบ้าน ดีใจที่เรย์กะจังมาอยู่บ้านของฉันนะ พรุ่งนี้มีเรียนวิชาของฉันวิชาแรกเลยนี่นา ไม่ต้องตื่นเต้นไปน้าาาาา"

"เอามือออกไปซะ อิมาริ" เสียงนิ่งๆเย็นๆดังขึ้นจากด้านหลัง ท่านอิมาริบุ้ยปากอย่างไม่ชอบใจแต่ก็ยอมปล่อยออก

ท่านพี่ก้าวเข้ามาแทนที่ท่านอิมาริ ส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่นอ่อนโยน

อ๊ะ จริงสิ ฉันได้อยู่กริฟฟินดอร์นี่นา ท่านพี่จะผิดหวังรึเปล่าคะที่ฉันไม่ได้อยู่สลิธีรีนแบบคนอื่นๆในตระกูล แถมท่านพี่ก็เป็นอาจารย์ประจำบ้านสลิธีรีนอีกต่างหาก

ฉันห่อตัวลีบๆ ไม่กล้าสู้หน้าท่านพี่ แต่ท่านพี่กลับวางมือลงบนหัวฉันปุๆ แล้วส่งยิ้มให้

"แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ"

ท่านพี่ไม่ต่อว่าอะไรฉันสักคำ แถมยังคอยให้กำลังใจ ทั้งอ่อนโยนและใจดีอย่างนี้ รักท่านพี่ที่สุดเลยค่า

คืนนั้น ฉันเข้านอนที่หอกริฟฟินดอร์เป็นครั้งแรก แม้จะแปลกที่แปลกทางไปบ้าง แต่ความเหนื่อยจากการเดินทางก็ทำให้ฉันผลอยหลับไปได้โดยง่าย และไม่ฝันอะไรเลย

พอเช้ามาฉันก็ลงมารับประทานอาหารเช้าที่ห้องโถงใหญ่ที่ใช้คัดสรรเมื่อคืนนี้ ระหว่างมื้อเช้าก็ถูกรบกวนด้วยไปรษณีย์นกฮูกที่นำจดหมายมาส่ง นกฮูกตัวแล้วตัวเล่าบินไปหาเจ้าของ เด็กใหม่โดยเฉพาะคนที่มาจากครอบครัวมักเกิ้ลดูจะตื่นตาตื่นใจกับเรื่องนี้มาก แต่คนที่มาจากครอบครัวผู้วิเศษกลับรับประทานอาหารกันไปเฉยๆไม่ยินดียินร้าย

มีจดหมายมาถึงฉันเหมือนกันค่ะ

หน้าซองประทับตราตระกูลคิโชวอิน ท้องไส้ฉันบิดมวนไปหมด มือสั่นน้อยๆเมื่อแกะออกอ่าน

จะถูกต่อว่าอะไรบ้างนะ แต่ก็ยังดีที่ไม่ใช่จดหมายกัมปนาถล่ะน้า

ในจดหมาย ท่านพ่อและท่านแม่เขียนมาชมเชยที่ฉันได้อยู่บ้านเดียวกับคาบุรากิ มาซายะ และขอให้ฉันใช้โอกาสนี้สานความสัมพันธ์ไปด้วย

อุหวา....จะให้สานสัมพันธ์เหรอคะ กับคนที่ทำให้ฉันไปสู่จุดจบหายนะแบบนั้นน่ะ ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ

ฉันเก็บจดหมายของท่านแม่เข้าซอง รีบรุดไปเรียนวิชาแปลงร่างอันเป็นวิชาของท่านอิมาริ เหลืออีกห้านาทีจะเข้าเรียน หวังว่าจะไม่ไปสายนะคะ

วันนี้เปิดเรียนวันแรก ฉันจะไม่ยอมทำผิดพลาดแบบคิโชวอิน เรย์กะในนิยายอย่างแน่นอนค่ะ

-----------------------
เชิญต่อตามสบาย 55555555555 กูนึกออกแค่นี้