อันนี้ไม่ใช่ฟิค แต่กุฝันเห็น...
บทพูดอาจเว่อร์ๆหรือแปลกๆหน่อยแต่กุไม่อยากดัดแปลงจากในฝัน
อาริมะคือชื่อจริงของนายตัวสำรองนะ
-------------------------------------------------
ในอาณาจักรแห่งหนึ่ง มีองค์หญิงนามว่า เรย์กะ อายุ 7-8ปี
ในวันนี้ช่วงที่ท้องฟ้าฉาบไปด้วยแสงพระอาทิตย์ยามเย็น เธอได้เดินเล่นในสวนของราชวัง
จนกระทั่งเจอสุนัขตัวหนึ่งที่ไม่เคยเห็น วิ่งผ่านมาทางเธอ มันเองก็สังเกตุเห็นเธอเช่นกัน จึงหยุดแล้วยืนมองเหมือนหยั่งเชิง ปากอ้าเหมือนกำลังยิ้ม
'สุนัข? ตัวใหญ่จัง ขนท่าทางจะนุ่มนิ่มนะ...'องค์หญิงเรย์กะคิดขณะเดินเข้าไปหามัน ทว่ามีเสียงหนึ่งขัดขึ้นก่อน
"เดี๋ยวก่อนพะยะค่ะ องค์หญิงเรย์กะ!!"เสียงหนึ่งในพ่อบ้านคนสนิทของเชื้อพระวงศ์ดังขึ้น
พ่อบ้าน อาริมะ เขามีระดับเทียบเท่ากับหัวหน้าพ่อบ้านของราชวัง เป็นพ่อบ้านที่เข้มงวด เจ้าระเบียบ แต่ซื่อสัตย์และใจดี
"เจ้าตัวนั้น เป็นสุนัขที่หลุดมาจาก..."เขาพยายามห้ามด้วยเหตุผลบางอย่างแต่ก็ดูราวกับว่าไม่สามารถบอกเหตุผลกับองค์หญิงวัย8ขวบของอาณาจักรได้
"คือว่า สุนัขตัวนั้นเป็นอันตรายต่อท่านพะยะค่ะ ได้โปรด กรุณาให้กระหม่อมนำมันกลับไปปล่อยไว้ในที่ที่สมควรเถิดพะยะค่ะ"พ่อบ้านคุกเข่าลงพูดกับองค์หญิงเพื่อไม่ให้เป็นการยืนอยู่เหนือระดับศีรษะ
ใบหน้าของเขาดูจริงจังแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง ผมที่เคยเสยขึ้นไปโชว์หน้าผากก็หล่นลงมาหมดราวกับไปผจญภัยที่ไหนมาจนผมเสียทรง แต่ด้วยทรงแบบนี้กลับทำให้ใบหน้าดูอ่อนเยาว์ มากขึ้นจากอายุที่น่าจะราวๆ20เป็น18ปี
(ชุดพ่อบ้านอาริมะประมาณนี้ สีหน้าก็ใช่ http://img1.ak.crunchyroll.com/i/spire3/177ca02f4ca6485c28dea03b479032b91225314670_full.jpg)
"นำไปปล่อย!?! เจ้าว่าอะไรนะ? เจ้าจะนำสุนัขที่แสนน่ารักตัวนี้ไปปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้นหรือ!!"องค์หญิงได้ยินว่าพ่อบ้านของเธออาริมะจะนำเจ้าหมาพันธ์ซามอยด์สีขาวขนฟูฟ่องตัวนี้ไปปล่อยทิ้งก็แทบลมจับ
'อะไรกัน ทั้งๆที่คิดว่าเป็นพ่อบ้านที่เข้มโหดแต่จริงๆแล้วใจดีมาตลอดแท้ๆ น่าผิดหวังจริงๆ!' องค์หญิงเรย์กะพร่ำบ่นในใจด้วยความคิดของเด็กๆที่ [ไม่รู้เรื่องอะไรเลย]
"ไม่ใช่อย่างนั้นพะยะค่ะองค์หญิง คือว่าเจ้าสุนัขตัวนี้มัน---"พ่อบ้านพยายามอธิบายต่อด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ
"ข้าไม่ฟังคำแก้ตัวของเจ้าแล้วอาริมะ!! ไปกันเถอะเอ็นโจ!"องค์หญิงยกพัดป้องปากแล้วสะบัดหน้าใส่พ่อบ้านอาริมะ จากนั้นจึงหันไปเรียกเจ้าสุนัขพันธ์ซามอยด์ด้วยชื่อที่เพิ่งตั้งให้ โดยเดินไปด้วยกันราวกับเป็นสุนัขกับเจ้าของ
"องค์หญิง-----!!"พ่อบ้านอาริมะส่งเสียงเรียกตามมาแต่ไม่อาจจะขัดใจองค์หญิงได้
-------------------------------------------------
ต่อข้างล่างจ้ะมึง