Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

_______________________________

[[กระทู้เก่า]]
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4

[[สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร]]
https://justpaste.it/reika

เจิมมู้ใหม่ เย่ๆ มู้ที่แล้วปิดโดยฟิคความตายของอิมาริรี่.... น่าสงสารจริมๆ

มู้ก่อนกุลงไม่ทัน มาลงมู้นี้แทนก็ได้
>>>/webnovel/3507/952 ส่วนตัวกุไม่ชอบวายก็จริง แต่ก็ไม่อยากห้ามไม่ให้พวกมึงลงฟิควายนะ ขอแค่จั่วหัวชัดๆ หน่อยว่าเป็น Y อะไรก็ว่าไป คนไม่ชอบไม่สนับสนุนจะได้ข้ามได้ แล้วก็ขออย่าฮาร์ดคอร์ อยากให้คงคอนเซ็ปต์รักใสๆ ใกล้ขึ้นคาน (//ตบปากตัวเอง) ไว้

เก็บสถิติเวลาของการตั้งกระทู้มาฝาก​...
กระทู้1 : Dec 25, 2016
กระทู้​2 : Jan 19, 2017
กระทู้​3 : Feb 05, 2017
กระทู้​4 : Feb 18, 2017
กระทู้5 : Feb 27, 2017

>>4 ทำไมแม่งเร็วขึ้นทุกอันๆ เลยวะ ทำสถิติอะไรกันอยู่เรอะ...

>>3 โอเค กุก็คงพูดเกินไป กุขอโทษด้วย ขอบใจที่มึงเข้าใจชาววายและให้พื้นที่พวกกุ //กอดมึงแน่นๆ

>>5 เมากาวกันน่ะสิ 5555555555555555555555
สามกระทู้ภายใน 1 เดือนเลยเหรอวะ โครตน่าทึ่ง

มีใครเคยอยู่เรืออาคิสะวะ(เพื่อนสมัยเด็กที่อนาคตจะได้ตำแหน่งแฟนซากุระจัง)บ้างไหมวะ?
จริงๆมันเป็นนักเรียนชายคนแรกที่กล้าเข้าหาและทักเรย์กะก่อนเลยนะโว้ย
ถ้าไม่นับว่ามีเจ้าของก็น่าอวยอยู่

>>8 กูเคยอยู่​ แต่ซากุระ​โผล่จมเรืออย่างไว 5555

>>6 ไม่เป็นไร มึงไม่ต้องขอโทษเพราะมึงก็พูดไม่ได้พูดอะไรเกินเลย แต่...มึงต้องขอโทษที่ทำให้ท่านเรย์กะขึ้นคานเพราะหนุ่มๆ จีบกันเองเฟ้ย!!
//ไปลงโทษตัวเองปั่นจิ้งหรีด 3 ที ปฏิบัติ!

>>8 กูเคยอยู่พักนึง แล้วซากุระโผล่มา จากนั้นอาคิสะวะก็แทบไม่มีบทอีกเลย

>>11 หลังจากเป็นเพื่อกับซากุระจังแล้ว อาคิซาวะคุงจะโผล่มาส่วนใหญ่ก็เรื่องโดนสาวแอบชอบจนซากุระจังต้องออกโรงอ่ะ แหม เนื้อหอมไม่เบาเหมือนกัน
กูอยากกลับไปเรื่องฟิคนิทานอ่ะ5555 ยังเมากาวไม่สร่าง

>> เคยอยู่ แล้วก็โนชากถระจมไป...

>>8 กูเคยอยู่เต็มตัวเลยนะเว้ยยยย แต่ซากุระจังยิงมิสไซส?ใส่เรือกูรัวๆ จนกูต้องว่ายป๋อมแป๋มไปเกาะเรือเอ็นโจ

เกือบตามเรือโนอาห์มาไม่ทัน ถถถ//มากาวมู้นี้แล้วววววว

ฟิคนิทานนนกุเฝ้ารออยู่นะ

กูสังกัดเรือเอ็นโจตั้งแต่ต้นค่ะ 5555555555555 ตั้งแต่ประโยคหน้าตาแบบเอ็นโจตรงรสนิยมของมากกว่าแล้วเรย์กะจะเฝ้ารอดูวันที่เอ็นโจย้อมผมทองเลย กูก็เริ่มมาคิดละว่าอีตานี่น่าจะมีบทให้ได้ใกล้ชิดกันบ่อยๆ แล้วก็ไม่ผิดหวังค่าาาาาาาาาาา

>>17 ตรงรสนิยมของเรย์กะสิวะ ตกคำว่าเรย์กะไป

>>10 โธ่! มึง กุยิ่งเมาโคล่าผสมน้ำชามะนาวอยู่(แดกเหี้ยไรของกุเนี่ย)
//ปั่นจิ้งหวีดเมาๆ แล้วคลานกับไปทำสารบัญบักคาบุรากิ

>>9 >>11 >>14 นี่เรียกสปอยปะวะ กุพูดถึงแปลไทยตอนที่ผ่านไปแล้วนะ
.
.
.
ตอนที่ 15 ท่านเรย์กะบอกเองว่า อาคิสะวะเป็นผู้ชายที่สุภาพ ใจดี หน้าตาน่ารักเหมือนหนูแฮมสเตรอ์ แต่ไม่สามารถคิดด้วยเกินคำว่า "เพื่อนที่ดี" ได้
คือนั้นกุนี่กลิ้งลื่นกราบเรือตกทะเลดำไปเลย ท่านเรย์กะนักหักธง ;_;

>>3 กูไม่ได้อยู่สายวายหรือสายยูริ แต่ก็ไม่ได้ห้ามถ้าใครจะจิ้นหรือจะเขียนนะ กูชอบยูริอันที่เป็นการสารภาพรักของคาบุรากิแล้วกลายเป็นฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะจริงๆ แม่งขำชิบหาย 5555555555555555555 ขอฟีลแบบนั้นเยอะๆได้มั้ย ยูริหรือวายแบบกุบกิบน่ารักใสๆฮาๆ จะให้อ่านแบบฮาร์ดคอร์หัวใจกูรับไม่ไหว
เออ กูสังเกตนะว่าฟิคที่เขียนๆกันมานี่แทบจะเป็นรักใสๆ(มั้ง) ไม่มีเรทแรงๆมาเจือปนเลย มีแค่จูบนิดๆหน่อยๆแล้วตัดฉากเข้าโคมไฟบ้าง ซูมพระจันทร์บ้าง พวกมึงเขินที่จะเขียนฉากเรทกันสินะ

>>20 กูก็หักธงอาคิสะวะตั้งแต่ตอนนั้นเหมือนกัน 555555 คือกูเข้าใจฟีลท่านเรย์กะอะว่ามันจะมีคนที่แบบดีมากๆแต่ทำยังไงเราก็ไม่สามารถคิดเกินไปไกลกว่าคำว่าเพื่อน

>>21 กูก็ไม่ได้ใสๆนะ แต่พอเป็นเรื่องนี้แล้วกูอ่านละเขินมาก อย่างฟิคท่านเรย์กะความจำเสื่อม ตอนที่ตื่นมาบนเตียงด้วยกัน กูอ่านแล้วกูหน้าแดงเฉยเลย แบบเขินมาก 555555

ขอตกใจแปบ ขึ้นกระทู้ใหม่แล้วหรออออ เร็วจริงๆ ดูสถิติจาก >>4 แล้วรู้สึกว่าพลังแห่งกาวช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน

https://fanboi.ch/webnovel/3507/954 ไม่ต้องคิดมากเพื่อนโม่ง เรารู้สึกผิดหน่อยๆนะเนี้ย 55555 พอเราลองเอามโนกาวตัวเองออก มันเป็นเรื่องปกติที่จะไม่มีใครดูออก จุดประสงค์หลักฟิคนั้นคือออยากแสดงมุมมองคาบุรากิเฉยๆ ส่วนเรื่องจิ้นกับเรย์กะเป็นจุดประสงค์แฝง แฝงแบบไม่น่ามีใครรู้นอกจากคนแต่ง (แต่แต่งเองก็รู้สึกว่าเผลอใส่ให้เอ็นโจเยอะกว่าอีก กำลังคิดอยู่ว่าตัวเองก้าวเข้าสู่เส้นทางสิ่งที่ทำกับสิ่งที่พูดไม่เหมือนกันหรือเปล่า ที่บอกจะเขียนโมเม้นต์กับคาบุรากิ สุดท้ายดันเขียนเป็นเอ็นโจเฉยเลย)

>>21 คนดีแบบอาคิสะวะเรย์กะไม่ชอบ เลยมาชอบจอมมารเอ็นโจไง //รมกาวตัวเอง

>>23 จริงๆฟิคจากหลายเรื่องหรือนิยายที่กูเคยเขียน กูเขียนฉากเรทแรงๆออนท็อปแส้เฆี่ยนเทียนลนได้ไม่มีปัญหานะ แทบไม่เขินเลยด้วย แต่กับเรื่องนี้ ขนาดฉากจุ๊บแบบบังเอิญตอนเที่ยวงานโรงเรียนกัน เขียนเองแท้ๆ กูยังเขินบิดไปบิดมาเลย อาการสาวน้อยแบบนี้คืออะไรเนี่ย 55555555555 ฟิคหลายๆเรื่องในนี้ก็ทำกูเขิน อายม้วน ฟินตัวแตกกับความน่ารักกุบกิบไป

>>21 กูเป็นสาววายที่อ่านฮาร์ดคอร์ได้ แต่แต่งเงไม่ได้ ฉากจูบธรรมดาๆน่ารักๆ กูยังเขินหน้าไหม้ ดิ้นไปดิ้นมา แต่งไม่ได้ ฮือออออออออออออออออออออออ

กูว่ากะเรื่องนี้แค่กรุบกริบแค่นี้ก็พอแล้ว อย่าเรทฮาร์ดคอร์กันเลยยยยย

>>20 คือกูจบเลยตั้งแต่เจอคำว่าแฮมสเตอร์เข้าไป มันน่ารักน่าเอ็นดูเกินกว่าจะเอามาทำอะไร....

>>27 จริง ถ้าอยากเรทก็ตัดเข้าโคมไฟ ท้องฟ้าสุกสกาว 555555555555

>>28 พอพูดถึงแฮมสเตอร์ ที่เรย์กะไม่เอาเพราะสัญชาตญาณของพวกเดียวกันป่าววะ เหยื่อเหือนกัน เหยื่อของนางมารซากุระส่วนเรย์กะเป็นน้องต่ายเหยื่อจอมมารเอ็นโจว

ตะไมกูเข้าน้องแมวแล้วมันแฮงค์ๆอืดๆฟะ แถมมีรูปไซซายะที่คนในนี้เคยโพสมาแทนที่รูปปกการ์ตูนอีก ช่วยด้วยยยย

>>28 เพราะเป็นหนูแฮมสเตอร์ไม่ใช่หรอ ถึงโดนปีศาจหนังแมวกินน่ะ...

>>31 ของกุก็อืดเหมือนกัน

>>31 กูถึงกับรีบเข้าไปดู อืดมากมึง ว่าแต่ไหนไซซายะ 555555555

>>31 มึงโดนคำสาปไซซายะแล้วล่ะ ต้องแก้คำสาปด้วยการแต่งฟิคมะหมาอวยไซซายะ 1ตอน

>>31 ของกูก็อืดนะ แต่ก็ยังเห็นภาพเดิมอยู่ ไหนวะไซซายะ

>>35 เออ แบบนี้ดี แต่จะอวยขึ้นไหมเนี่ย โถ ไซซายะลูกแม่

>>35 อวยไงวะ เป็นน้องไซเล่นเปียโนเหรอ 5555555555555555

>>38 เช่นมุมมองหมาโม่ง(?)ว่าไซซายะเท่แค่ไหน ถถถถถ

>>31 มึงเห็นประมาณนี้ปะวะ http://www.husky-owners.com/forum/uploads/monthly_08_2012/post-8284-13586065863479_thumb.jpg

>>38 แบบนี้?
https://i.ytimg.com/vi/YF3HoRvR9Ww/maxresdefault.jpg

แปะ สารบัญไทม์ไลน์รวมๆของเรื่อง
https://justpaste.it/reika-timeline

แปลแบบดำน้ำมาจาก http://kenkyokenjitsu.com/history/ (**คำเตือน**มีสปอยล์ในลิงก์)

ทำไว้สักพักละ เพิ่งเสร็จ เผื่อเป็นประโยชน์ต่อโม่งที่ชอบอ่านย้อนหลัง(เช่นกู) และโม่งสารบัญตัวละคร ถถถ
ยาวเกินเม้นท์เดียวแปะในjustpasteแล้วกัน ตอนใหม่ๆก็ไว้อัพเดทในนั้นเหมือนสารบัญหลักล่ะนะ

>>41 เชี่ย น่ากลัว 55555555555

>>41 น่ากลัวว้อยยยยยย ถถถถถถถถ

>>41 สยองงงงงงง เปิดมากูเกือบกรี๊ด

>>42 //ปรบมืองามๆให้โม่งขยันดีเด่นแห่งจักรวาลกาว

-----------------------------
กุพยายามทำสารบัญคาบุรากิ ยิ่งรู้สึกว่าเอ็นโจมันสนใจเรย์กะตั้งนานแล้วนี่หว่า รู้ชื่อเรย์กะเองไม่ได้ถามด้วยนะ (น่ากลัวเชี่ย นี่สินะจอมมาร)

เว็บแมวดุ้นมึงงงง ทำร้ายกุมาก กุงอนมึง หนีไปนอนละ
สารบัญคาบุรากิไว้ค่อยทำต่อกุเหนื่อย

กูขอสารภาพความในใจเช่นกัน กูเป็นคนที่อ่านได้ทุกแนวทั้งวายนอร์มอลไม่มีแบ่งแยก ฮิโรติกอะไรทั้งหลายsmเพียงใดกูก็อ่าน คือด้านแล้วไม่เขิน5555 แต่! แม่งพอมาหลงกาวในนี้กูเขินมากกกกก กูจำได้ว่าเคยอ่านฟิคอะไรสักอย่างที่ฝันว่าแต่งงานกันเข้าหอกันแล้วกูอ่านไม่จบ ต้องหยุดไปทำอย่างอื่นเพื่อระงับความเขินของตัวเองแล้วมาอ่านต่อ รู้สึกสาวน้อยชิบหาย ไม่เฉพาะฟิคนี้ด้วยฟิคอื่นๆก็ทำกูเขิน ทำเอากูเสพติดห้องนี้ไปเลย มันคือโอเอซิสของกู กูปฏิญาณกับตัวเองไว้แล้วว่าจะลองแต่งฟิคตามใจฉัน ฉากที่กูชอบและอยากให้มีกูจะใส่ลงไป! รอเคลียร์อะไรเรียบร้อยเมื่อไหร่หวังว่าไฟจะยังไม่มอด นี่ตั้งชื่อเรื่องไว้เรียบร้อยแล้ว 'ครั้งแรก' จะแต่งแบบใสๆวัยรุ่นโชโจโดขิโดขิ

Fic เทพนิยายอลเวง (ตกลงเอาชื่อนี้ละกันวุ้ย) ต่อจาก >>>/webnovel/3507/994

นางฟ้าองค์สุดท้ายก้าวออกมาแนะนำตัวเองว่า "หม่อมฉันมีนามว่านางฟ้าไอร่า แม้พรของหม่อมฉันไม่อาจลบล้างคำสาป แต่ยังพอจะยืดระยะเวลาได้บ้าง นั่นคือองค์หญิงเรย์กะก้าจะต้องมีรักแท้กับชายหนุ่มแสนวิเศษก่อนอายุ 18 ปี มิฉะนั้นองค์หญิงจะต้องครองตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านคานทองไปจนกว่าจะสิ้นอายุขัย"

"ไม่มีปัญหา" พระราชาทานุกิกี้เริ่มยิ้มออก "ธิดาเราแสนจะน่ารักขนาดนี้ ทำไมจะขายไม่ออก สบ๊าย~"
นางฟ้าไอร่าฟังแล้วก็ยิ้มนิ่งๆ โค้งให้แล้วว่า "หม่อมฉันแนะนำว่าไม่ควรเล่าเรื่องนี้ให้เจ้าหญิงน้อยทราบ ปล่อยให้นางเลือกคู่อย่างอิสระน่าจะเป็นผลดีกว่า" ก่อนจะโบกบินออกนอกหน้าต่างไป ทิ้งให้พระราชาและพระราชินีโบกไม้โบกมือให้ด้วยรอยยิ้มปลื้มปริ่ม มีเพียงเจ้าชายทาคาเทรี่ที่ทำหน้าเบ้ คิดในใจว่า 'คำสาปอะไรไม่เห็นน่ากลัว น้องหญิงเรย์กะอยู่หมู่บ้านคานทองก็ดีแล้ว พี่จะเป็นคนดูแลน้องไปตลอดชีวิตเอง'

.................

จากวันนั้นมา ตำนานการหักธงของเจ้าหญิงเรย์กะก้าก็เริ่มขึ้น

ไม่รู้เพราะเป็นนิสัยที่ติดตัวมาตั้งแต่ชาติก่อน หรือเพราะคำสาปคานทอง หรือเพราะอำนาจมืดของจ้าชายทาคาเทรี่ ชายใดที่เข้าใกล้เจ้าหญิงเรย์กะก้า ถ้าไม่โดนครอบงำโดยอำนาจเฟรนด์โซน ก็หันไปชอบหญิงอื่น หรือไม่ก็มีคนรักสมัยเด็กอยู่แล้ว หรือไม่ก็โดนจับไปถ่วงทะเลอย่างลึกลับ แม้กระทั่งเจ้าชายมาซาย่าแห่งตระกูลคาบุรากิก้า ผู้เแสนจะเพียบพร้อมที่เดินทางมาเพื่อเป็นคู่หมั้นของเจ้าหญิงเรย์กะก้า ก็ยังพลิกล็อกหันไปหลงรักแรกพบกับ วาคาเบลล่า สาวใช้คนสนิทของเจ้าหญิงได้หน้าตาเฉย หลังจากวาคาเบลล่าหัดถีบจักรยานล้อเดียวเอาใจองค์หญิงเรย์กะก้า แล้วดันหยุดไม่อยู่ฝ่าเข้าไปในขบวนม้าทรงของเจ้าชายมาซาย่า แต่ยังไถลจักรยานผ่านท้องม้าเอาตัวรอดมาได้อย่างหวุดหวิด สร้างความประทับใจให้เจ้าชายมาซาย่าเป็นอย่างมาก จนเจ้าชายยอมฝ่าฝืนคำสั่งลาออกจากความเป็นราชนิกูลตระกูลคาบุรากิก้าเพื่อมาจีบวาคาเบลล่าอย่างจริงจัง ปัจจุบันใช้ชีวิตเกาะเจ้าหญิงเรย์กะก้ากินในฐานะสหายสนิทแบบคิดเอาเองฝ่ายเดียว พร้อมกับเรียนรู้การใช้ชีวิตแบบสามัญชนไปพลางๆ

------------- (เชี่ยแล้ว ทำไมยิ่งเขียนยิ่งยาววะ พระเอกก็ไม่โผล่ซักที แล้วงานละโว้ยยยย) ---------------

>>49 ไอ้สัสสส 5555555555555555555555555555 ถ้ากูสำลักชาเขียวขึ้นมา มึงมารับผิดชอบเลยนะ 55555555555555
เจ้าชายมาซาย่าทำไมทำตัวแบบนี้ล่ะคะ แทนที่จะฟันฝ่าอุปสรรคเพื่อให้คนรอบข้างยอมรับวาคาเบล่า ดันลาออกจากการเป็นเจ้าชายแล้วมาเกาะเจ้าหญิงเรย์กะก้ากินซะอย่างงั้น ท่านพี่ทาคาเทรี่ไม่ว่าอะไรหน่อยเหรอ

>>49 แม่ง555555555555555555555556555555555555555555555555555555555555555555
กูไม่มีคำอธิบายแบบเป็นคำพูด

>>49 แม่งเอ๊ย 555555555555555

>>49 กูตลกตรงตำนานการหักธงนี่แหละแม่เจ้าาาา นางเป็นตำนานจริงๆๆ 555555555

>>49 บากะรากิ!!! เอ้ย มาซาย่า ทำไมเป็นคนแบบนี้ละหืออ ใครก็ได้ไปตามเพื่อนสนิทเขาให้มาเรียกหน่อย เผื่อเจ้าหญิงจะได้ขายออกซะที เฮ้อ

>>49 ทำไมขำไม่หยุด 5555555555555555

>>49 กูฮาฉากปั่นจักรยานในตำนานมากกว่า คราวนี้อัพเกรดเหลือล้อเดียว แถมสไลด์ลอดใต้ท้องม้าได้อีก แม่งโคตรเทพในตำนาน 555

>>56 ฉากดริฟท์จักรยานใต้ท้องม้า กูนึกถึงไอ้นี่เลยว่ะ 55555555555555555555
https://twitter.com/racephon/status/571322378044596227

>>49 กูเกลียดดดดดดดดดดด อะไรคคือลาออกแล้วมาเกสะเพื่อนกิน เลววววววววว 5555555555555555555555555555555

แล้วเอ็นโจวจะเป็นบทอะไรวะ เพื่อนมาซาย่า?? หือว่าเป็นจอมมารที่สนใจจะยึดประเทษของเจ้าหญิง 555

>>59 เจ้าชายอสูร เมื่อก่อนเป็นเจ้าชายรูปงาม แต่ไปหักอกแม่มดยุยโกะเลยถูกสาปให้เป็นสุนัขพันธุ์ซามอยด์ นั่งเฝ้าปราสาทไปวันๆ

>>60 เจ้าหญิงเรย์กะก้าเห็นแล้วชอบมาก เลยรับมาเลี้ยงดู วรั้ยยยยย

>>61 ต้องได้รับจุมพิตถึงจะแปลงร่างคืนได้??

เรื่องนี้เอ็นโจวไม่แคล้วชื่อชูสุมอยอีกแล้วใช่รึไม่ 555555

>>62 จริงๆไม่ต้องรับจุมพิตก็กลับร่างได้ตอนกลางคืน เป็นชายหนุ่มมานอนกอดเจ้าหญิงเรย์กะก้า ตอนเช้าก็กลับเป็นหมาเหมือนเดิม 5555555555555555555555

โอ้ยยยยย นี่กาวถึงไหนแล้ววววว

>>64 ทำไมเป็นคำสาป​ที่มีแต่ได้กับได้แบบนี้ 555555

>>64 ทำไมกูเห็นภาพฟิคอังกอร์ 55555555555555555555555555

เห็นคลิปนี้แล้วกูมโนเป็นชูสุมอยแป๊ป อยากน้วยยยยย ฮือ
https://www.youtube.com/watch?v=dWhmeUXE_o0

>>66 แม่มดยุยโกะก็คงคิดสาปให้เป็นหมาตลอดกาลนั่นล่ะ แต่เพราะสายเลือดจอมมารในตัวของเจ้าชายเลยต้านคำสาปไว้ได้ครึ่งนึง ตอนกลางวันให้เจ้าหญิงเรย์กะก้ากอดและน้วย ตอนกลางคืนเลยมากอดและน้วยเจ้าหญิงเรย์กะก้าเป็นการตอบแทนบุญคุณ

>>69 สาบานว่าตอบแทนบุญคุณไม่ใช่ฉวยโอกาส 555555555555555555555555555

>>69 หรือว่าจริงๆแล้วนี่คือต้นกำเนิดตระกูลเอ็นโจที่มีความลับกลายร่างตอนกลางคืนได้!!?

>>69 กูชอบความคิดมึง น้วยเลยกูรอลุ้นอยู่ น้วยไปน้วยมาก็......

>>71 นั่นสิ มาทั้งอังกอร์ หมาชูสุมอย จะว่าไปเหมือนคุ้นว่ามีฟิคหนึ่งตระกูลฝั่งแม่ของเอ็นโจเป็นนินจาด้วยแหะ

>>70 ตอบแทนจริงจริ๊งงงงง//เสียงสูง แถมตอนกลางวันเจ้าหญิงเรย์กะก้าก็ลวนลามชูสุมอยไปเยอะแยะด้วย ทั้งกอดทั้งน้วย เขาเรียกทีใครทีมัน

วันนี้ที่บ้านเรามีงานเลี้ยงน้ำชาในสวนที่จัดขึ้นโดยนายหญิงค่ะ

ถึงจะบอกว่าเป็นงานเลี้ยงน้ำชา แต่จริงๆแล้วเป็นการพูดคุยสืบข้อมูลเกี่ยวกับหมาบ้านอื่นมากกว่าล่ะนะ เพราะว่าอีกไม่นานก็จะถึงงานแข่งประกวดหมาประจำเขตประจำปีนี้แล้ว แถมไซซายะก็เป็นตัวเต็งอันดับหนึ่งมาตลอดทุกปี

ดังนั้นวันนี้จึงมีแขกมากหน้าหลายตาเต็มไปหมด รวมไปถึงหมาแปลกหน้าอื่นๆที่พวกเขาพามา

"สวัสดีจ้ะเรย์ทัน"
"อ๊ะ สวัสดีค่ะ ท่านไอระกิ!"

หมาที่มาเรียกฉันคือท่านไอระกิ หมาตัวสูงผอมเพรียว สายพันธุ์ซาลูกิ ถ้าเป็นปกติล่ะก็ฉันจะต้องหวาดกลัวแน่ๆ แต่เพราะว่าครั้งหนึ่งระหว่างที่ฉันแอบออกจากบ้านเพื่อไปสืบเรื่องวาคาชิบะให้ไซซายะ ตอนที่เดินผ่านที่ทิ้งขยะกองโต ก็มีอีกาฝูงหนึ่งที่อาศัยบริเวณนั้นพุ่งเข้ามาโจมตีใส่ฉัน

"เอ๋ง!ๆๆ" ออกไปนะ! ทำอะไรน่ะ! เจ็บนะ! อย่าจิกเค้านะ! เป็นแค่นกแท้ๆ!

ทันใดนั้นท่านไอระกิที่ผ่านมาก็กระโดดเข้ามาไล่ฝูงกาพวกนั้นออกไป อย่างกับท่านอัศวินเลยค่ะ! ตั้งแต่นั้นมาฉันกับท่านไอระกิจึงได้เป็นเพื่อนกัน อิฮี่ฮี่

"ท่านไอระกิมาตัวเดียวเหรอคะ?"
"อื้อ วันนี้ยูริฮาวด์ไปออกงานโชว์ตัวสัตว์เลี้ยงกับนายใหญ่น่ะ ...แล้วก็ถ้ามาก็คงจะเข้าหน้าไซซายะไม่ติดล่ะนะ"

อ่า นั่นซินะ ตั้งแต่วันนั้นที่ไซซายะอกหักจากยูริฮาวด์ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ถึงแม้ฉันคิดว่าตอนนี้ไซซายะจะสนใจวาคาชิบะมากกว่าก็เถอะ

พวกเราพูดคุยกันสักพัก นายหญิงของท่านไอระกิก็เรียกเธอให้ไปหา
วันนี้ไซซายะกับชูสุมอยเองก็โดนนายหญิงจับไปโชว์ตัวในวงน้ำชา ฉันจึงเป็นอิสระสุดๆเลยล่ะค่ะ! ครั้งแรกในรอบเดือนเลยนะเนี่ย!

ตลอดเดือนที่ผ่านมา ฉันต้องอยู่ตัวติดกับคู่หูสองตัวนั้นจนโดนหมาตัวอื่นๆในบ้านเข้าใจผิดว่าพวกเราสนิทกัน

ไม่ใช่นะ! ไม่ได้สนิทอะไรกันเลยนะคะ ที่ต้องอยู่ด้วยก็เพราะเจ้านายน้อยจัดให้เท่านั้นเองค่ะ

สถานการณ์มันยิ่งเลวร้ายมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อไซซายะเกิดบ้าคลั่งฟัดที่นอนของฉันจนกระจุย พอคิดว่าแล้วจะไปนอนที่ไหนดี ชูสุมอยก็เสนอตัวว่าจะแบ่งที่นอนให้เอง

ม ไม่เอาอะ

ยังไม่ทันปฏิเสธก็โดนเขาคาบไปวางบนที่นอน แง้ นี่จะต้องเป็นการซ้อมวางบนแท่นประหารแน่ๆเลยล่ะค่ะ! แถมพอเจ้านายเห็นอย่างนั้นก็บอกว่าอย่างงั้นที่นอนของฉันไม่ต้องซื้อใหม่แล้วกันอีก

ไม่น้าาาาเจ้านายยยยยยย ฉันไม่นอนตรงนี้นะคะะะะะะ
แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ

อย่างไรก็ตาม วันนี้ฉัน-เป็น-อิสระ-แล้ว!

ฉันรีบวิ่งรี่กลับเข้าไปในตัวบ้าน ที่ห้องหมาชั้นเลิศ กลิ้งเกลือกเล่นอย่างสบายใจ...ตอนแรกก็คิดว่างั้นนะ

นอนบนที่นอนของชูสุมอยได้สักพัก ฉันก็ได้กลิ่นที่ไม่คุ้นชินใกล้ๆนี้ วันนี้ทุกคนทุกตัวไปรวมตัวอยู่ที่สวนกันหมดนะ ใครกันน่ะ!?

หรือว่าจะเป็นขโมย!?
ถ้าหากว่าเป็นขโมยล่ะก็จะต้องรีบจัดการให้ได้เลย อย่ามาแหยมหมาบ้านนี้นะคะ!

ฉันค่อยๆย่องหาที่มาของกลิ่นแปลกจมูก จนกระทั่งไปถึงคลังเก็บอาหารสุนัขของทุกตัวในบ้าน เงาหมาสีดำร่างสูงตัวนึงอยู่ในนั้น!

"หยุดนะ!" ขโมยจริงๆด้วย!!

ร่างนั้นมีท่าทีตกใจเล็กน้อยก่อนจะวิ่งตรงมาทางฉัน และกระโดดข้ามตัวของฉันไป ฉันรีบหันไปดูก่อนจะตกใจกับสิ่งที่เห็น

น นี่มัน...!!!

"เธออาศัยที่นี่งั้นเหรอ? ขอโทษที ฉันกำลังหิวน่ะเลยมาหาอะไรกินหน่อย ฉันแบ่งให้เธอนิดนึงแล้วกัน อย่าบอกใครเรื่องนี้ล่ะ!"

เขากล่าวอย่างอารมณ์ดี ไม่สมกับเป็นขโมยสักนิด
เขาเป็นสุนัขสายพันธุ์โดเบอร์แมนสีดำผสมน้ำตาล ถึงจะเป็นหมาตัวโต แต่ร่างเพรียวสมส่วนดูสง่างาม

"เธอชื่ออะไร?"
"...เรย์ทันค่ะ"
"ฉันโดเซ็นจุ ยินดีที่ได้รู้จัก!"

จากนั้นเขาก็วิ่งออกจากบ้านไป ทิ้งไว้แต่ขนมราคาแพงที่บอกว่าแบ่งให้ ทั้งที่ก็ขโมยมาแท้ๆ

อะ... นี่มัน...
ฉัน...
มีความรักครั้งแรกแล้วล่ะค่ะ!

---------------------------------------
นี่มันพาร์ทแนะนำตัวละครหมาเพิ่ม 55555

>>75 วั้ยยยยย กูชอบพันธ์นี้ แลดูเท่ ศัตรูหัวใจโผล่แล้วนะคะ คุณชูสุมอย ขนฟูๆ ยิ้มๆ จะฟัดกะเขาไหวไหมคะ

>>75 น่ารักอ่ะมึงงงงง โชคชะตาเรย์ทันคือโดนนกรังแกอีกแล้วเหรออออ ที่นอนชูสูมอย อยากเข้าไปนอนแทนมั่กๆ

>>75 ฟิคนี้ดีงามมากอ่ะ สรุปว่าตั้งแต่ตอนนั้นเรย์ทันก็นอนกับชูสุมอยมาโดยตลอดเลยหรอ ฟินไหมคะท่านชูสุมอย เจ้านายไม่ซื้อที่นอนให้ใหม่นี่คิดอะไรหรือเปล่า คาดหวังอะไรไว้หรือเปล่าคะะะะ ความรักครั้งแรกเกิดขึ้นแล้ว ชูสุมอยนายจะสู้ไหวไหม หรือกะจะหวังพลังคานของเรย์ทันหักธงทิ้งอย่างเดียว ชอบท่านไอระกิอ่ะ ยังเท่เหมือนเดิมไม่ว่าเวอร์ชั่นไหน

>>75 กูล่ะฟินตรงที่นอนของชูสุมอยจริงๆๆๆนึกภาพเวลานอนแล้วชูสุมอยกอดเรย์กะทันนกรี้ดดดดดชั้นฟินน

อ๊ากกกก ทำไมท่านประธานกลายเป็นหมาขโมย

อยากรู้สปอยต่อๆไปละเนี่ย อ้ะหรือถึงตอนล่าสุดแล้ว มีความเมากาว

>>80 เพราะประธานชอบกินขนมของPivoineบ่อยๆ ถถถถ

เอาจริงๆเรย์กะน่าสงสารนะ เหมือนนางไม่มีดวงกับสัตว์เลย โดยเฉพาะนก นี่ถ้านางเป็นเจ้าหญิงในดิสนีย์ ไม่โดนฝูงนกรุมปล่อยขี้นกใส่หัวก็โดนกวางขวิดตายไปละ

>>83 แทนที่เจ้าหญิงจะได้ร้องเพลงกลางป่ากับเหล่าสัตว์ กลับต้องมาถือแผ่นซีดีและร่มเอาไว้คอยไล่นก ไล่กวางออกไป 55555555555

>>84 วงวาร55555555555555

คุณขา ดิบตอนที่ 274 มาแล้วล่าาาาาาาาาาาาา
.
.
.
.
.
.
นี่มันอะไรกัน โมเมนต์อย่างกับศึกชิงนาง ว้ายยยยยย
กูดำน้ำมางงๆ รอโม่งแปลมาช่วยอธิบายอีกที 55555555

>>86 ชิงใคร??? ระหว่างใครกับใคร????????? บอกม๊าาาาาาาา/เขย่าคอไซซายะ

>>84 โถถถถถถ น่าเศร้าเกินไปแล้วววววว

>>86 เกิดอะไรขึ้น!?! อยากอ่านญี่ปุ่นออกจัง ฮือออออ

>>86 กูปูเสื่อรอด้วยคน ได้โปรดสปอยกูทียยยยยยยยย์

ศึกชิงนางง????? ใครน้ะ!!!

>>86 อิย๊าาาาา ตอนใหม่ กูมาขยายความให้แบบคร่าวๆ นะ มันไม่มีศึกชิงนางเกิดขึ้นนะ คืองี้...
.
.
.
.
.
คือเรย์กะนางมาโรงเรียนเช้าแล้วเจออาคิสะวะคุง นางเลยลากไปบ่นๆ ว่าเอานางไปนินทากับซากุระจังอีกแล้ว ให้เลิกเลยนะยะ พอดีนายตัวสำรองมาเห็นเข้าก็เลยดุๆ บอกให้เลิกข่มขู่นักเรียนคนอื่น แต่จริงๆ นายตัวสำรองก็แค่พูดขำๆ ไม่มีไร แต่คาบุรากิเข้าใจผิด ออกมาปกป้องเรย์กะไว้ !? แต่เรย์กะก็รีบๆ พูดแก้ให้ พอดีกับที่วาคาบะจังมา นายตัวสำรองเดินไปคุยกับวาคาบะจัง ทั้งหมดสลายตัว ไรงี้

เรือคาบุรากิ ยังมีโอกาสอยู่นะเว้ยยยยยย

>>86 มึงอย่าได้เงียบหายไปเฉยๆดิ้ กลับมาก้อนนนน
>>87 มึงไปเขย่าคอไซซายะมันทำมายยยย สงสาร55555

>>91 อ้ออย่างนี้นี่เองงง ฉากสลายตัวมันง่ายดายเกินไป ไหนล่ะการฉะกับเพื่อแย่งหญิงสาว(?)

นายตัวสำรองสนิทกับวาคาบะ คาบุเห็นภาพบาดตาบาดใจคงยิ่งเหม็นขี้หน้าในอนาคตอาจมี
การกัด(?)กันเกิดขึ้น ถ้ายังนกอีกก็ไป......ออกบวชเถอะนะคาบุไซซายะ ขอแค่อย่าพาเอ็นโจชูสุมอย
ไปโกนหัวบวชเป็นเพื่อนก็พอ 55555

>>91 อ้อ เข้าใจละ ขอบคุณสำหรับสปอย กูนึกว่าเรย์กะจะถูกลากไปทางโน้นที ทางนี้ทีซะอีก

>>91 วี๊ดดดดดดดด คาบุรากี่ยยยยยย นายยยยยย นายยยยยยยยยยยย/////// //ชูธงเรือคาบุรากิไปมา
.
.
.
.
แอบไปดำๆมา ดูเหมือนนายตัวสำรองกับวาคาบะคุยกันดูเป็นธรรมชาติดีจังเลยน้า เหมือนคาบุรากิจะอิจฉาตาร้อนด้วยล่ะ
อ่านตอนคาบุรากิดึงแขนเรย์กะแล้วรู้สึกขวยเขินเล็กน้อย ฮึ้ยยย///// ขอโดดจากเรือคนไม่ชัดเจนไปหาไอ้บ้าแป๊บนึงนะค้าาา////

>>91 โอ้ เป็นอย่างงี้นี่เอง รู้สึกชอบอ่ะ ที่ทุกคนดูเป็นมิตรกับเรย์กะ แต่ทะเลาะกันเอง ท่าทางคาบุรากิกับตัวสำรองจะยังไงก็คงไม่ถูกกันอยู่ดี

>>91 เฮ ขอบคุณค่ะ กูดำอ่านแบบฟิลเตอร์ล้วนๆเลยรู้สึกศึกชิงนาง ขอโทษ 55555
>>96 กูก็กรี๊ดตรงนี้น่ะแหละ
.
.
.
.
.
ลากแขนเรย์กะมา แล้วก็คุยว่าเกิดอะไรขึ้น มีเรื่องอะไรก็บอกฉันซิ ว้ายยยยย ขอลงเรือแป๊ป

>>91 ขอบคุณสำหรับสปอยย ฮึ่ยย อยากให้ถึงวันที่เราสามารถมีหลายๆเรือ(นอกจากคาน อันนั้นเอามันไปเก็บซ้าา) แต่มีใครจะบอกได้ไหมว่าคือตกลงนายตัวสำรองนี่ชอบวาคาบะจริงง่ะ หรือเรย์กแค่ติดภาพลักษณ์อันเก่าเฉ๊ยเฉยยย
>>96 กูกระโดดน้ำไปลงเรือลำนู้นด้วยคนสิ //หันไปมองกัปตันยูกิโนะด้วยน้ำตาคลอเบ้า....ยูกิโนะคุง ระ เราขอโทษ

>>91 นี่มันเหมือนฉากที่ยูกิโนะออกมาปกป้องเรย์กะเลยนี่!? ตอนยูกิโนะเรย์กะยังใจเต้นตึกตักเลยนะ นี่เป็นไงบ้างหวั่นไหวบ้างไหม แต่กฝ่ายเป็นแค่บากะรากิ เดาว่าไม่สิะ ถถถถถถถถถ
อยากฟังข่าวลือ 55555555

>>96 เราเรือคาบุรากิเป็นหลักแต่ต้นนี่โคตรดีต่อใจจริง มาต่อเรือกันๆ

ตั้งกระทู้วันแรกก็100เม้นท์ละ ถถถถ

เออ ตอนที่อ่านเรื่องว่าท่านเรย์กะถือซีดี+กางร่มนี่ กูเห็นเป็นภาพงาน Woman with a Parasol ของ Monet เลยนะ โคตรน่าทำพาโรดี้ 555555555

ไหนๆก็มีโมเมนต์คาบุรากิ ชาวเรือนี้ก็ปั่นฟิคออกมาสิ อย่าให้น้อยหน้าเรือเอ็นโจ

อ่านสปอยล่าสุดกูนอกใจท่านเอ็นโจ ว่ายน้ำไปกินขนมกับฟัดไซซายะที่เรือคาบุรากิแปป

>>103 ใช่ เรือคาบุอย่ายอมแพ้ อย่าให้เรือเอ็นโจวอย่างกูแต่งให้เพราะมันคงวกกลับมาที่ความรั่วทำลายจินตนาการพวกมึงแน่นอน กูรอเสพ55555555555555555

ตั้งวันแรกก็ร้อยกว่า ปาเข้าไป 1/10 แล้วนะพวกมึงงง โหดกันจริงๆ กูว่ามันเป็นกาวผสมยาม้าแล้วนะะะะะ

ว่าแต่อาคิสาวะแอบนินทาอะไรท่านเรย์กะ

>>106 ถ้ารวมมู้เก่าด้วยก็ใกล้สองร้อยแล้วนะวันนี้ 555

วันนี้ดีดกันมากนะยู้วววว กูเข้ามานี้แทบช็อคขึ้นมู้ใหม่แถมมาไกลอีก 555555555

>>75 เย้ มาแล้วมะหมา คิดถึงชูสุมอย~ อะไรกัน นอนที่นอนเดียวกันมาตั้งนานทำไมไม่คืบหน้าอะไรเลยฟร้าาาา

>>96 ดีงามมากมึงงงงง

>>109 ไม่ใช่มึงคนเดียววว >>108 กูนึกว่ามู้ใหม่จะใสๆ เลขตัวเดียว นี่คืออะไร กูตกใจ 5555

ขอฟิคคั่นแปบนะคะ ต่อจากมุมมองคาบุรากิ https://fanboi.ch/webnovel/3507/942-943/
……………………………………………………………………………………….
(มุมมองเรย์กะ)

หลังจากรู้ว่านารุคุงอยู่โรงเรียนเดียวกับอาโออิจัง ทุกอย่างก็ง่ายขึ้นที่จะสืบ แต่เมื่อฉันลองค้นหาจริงๆ กลับเจอสิ่งที่น่าตกใจกว่านั้น

ครอบครัวของฉันเคยมีชีวิตอยู่ค่ะ... แต่อยู่ๆ ฉันก็หายไป ทุกคนก็ออกตามหา เมื่อดูวันที่ที่หายไปแล้ว เป็นวันเดียวกับวันเกิดของเรย์กะ คิโชวอิน

ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้อย่างจริงจังมาก่อน ฉันคาดเดาเอาเองว่าโลกนี้ที่ฉันอยู่เป็นโลกมิติหนึ่งในโลกนิยายเท่านั้น ฉันเคยตามหาครอบครัวฉันครั้งหนึ่ง แต่ว่าตอนนั้นไม่เจออะไรที่บ่งบอกว่าพวกเขามีอยู่เลยค่ะ เลยค่อยๆลบเรื่องนี้ออกจากความทรงจำ จะยังไงตอนนี้ฉันก็เป็นคิโชวอิน เรย์กะ ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้แล้ว ฉันจึงคิดแต่ว่าทำยังไงก็ปกป้องครอบครัวที่เหลือให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง

เมื่อเทียบเวลาแล้ว นารุคุงกลับเกิดหลังฉัน ไม่รู้ว่าระบบของมิตินี้มันคืออะไรกันแน่ ฉันไม่เข้าใจเท่าไหร่เลยค่ะ ที่แน่ๆการปรากฏตัวของฉัน สร้างความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างขึ้น ฉันเปลี่ยนแปลงอดีต ปัจจุบันและอนาคตทุกอย่างปนเปมั่วไปหมด หัวใจฉันโหวงแหวงไปหมด พลางคิดว่าไม่น่ารู้เรื่องนี้เลย ครอบครัวของฉันในชาติก่อนค่อนข้างเดือดร้อนมากเลยค่ะหลังฉันหายตัวไป...

เมื่อรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในห้องสโมสรแล้ว รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ขณะมองคาบุรากิห่อเหี่ยวเป็นผ้าขี้ริ้วหมดมาดจักรพรรดิ์ผู้สูงศักดิ์ไปโดยสิ้นเชิง มีบางอย่างในตัวฉันกรีดร้องขึ้นมา

นี่มันเป็นความผิดของฉันเองทั้งหมด...

ถ้าไม่ใช่เพราะฉันล่ะก็ คาบุรากิคงได้คู่กับวาคาบะ ถึงแม้ฉันจะไม่ทำเพราะหวาดกลัวในโชคชะตาของตัวเอง แต่มันกลับต้องแลกมาด้วยชีวิตรักที่บิดเบี้ยวไปของอีกคน ตอนนี้วาคาบะตกลงคบนายตัวสำรองกันแล้ว แม้จะมีแฟนคลับตัวสำรองไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่ต่างลงความเห็นว่าดีกว่าคู่กับคาบุรากิ เพราะงั้นคนที่จะมาอยู่หมู่บ้านคานทองกับฉันกลายเป็นจักรพรรดิ์แห่งซุยรันไปเสียแทน เป็นที่นิยมนี่ลำบากเหมือนกันนะคะ แต่ต่อให้ลำบากจริงก็เถอะ หากวาคาบะรักคาบุรากิ เรื่องราวคงไม่ได้จบลงแบบนี้

"คุณคิโชวอินเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"

เสียงใครสักคนดังขึ้น แต่ฉันที่หมดอาลัยตายอยากอย่างบอกไม่ถูกไม่ได้สะดุ้งตกใจอะไรเหมือนกัน เงยหน้าขึ้นมองเอ็นโจ พยายามจะพูดว่าไม่เป็นไร แต่กลับไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากมาได้ เลยส่งรอยยิ้มฝืนๆไปให้แทน

ฉันหันหน้าหนีเอ็นโจจนไปสบตากับคาบุรากิเข้า ความรู้สึกผิดของฉันทำให้อดไม่ได้ที่จะโศกเศร้าขึ้นมา ฉันพยายามไม่คิดอะไร พยายามปล่อยมันให้ว่างเปล่า ฉันไม่เคยเข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงทะลุมิติมาที่นี่ ทำไมจึงต้องมาในฐานะตัวร้าย ทำไมการจากไปของฉันถึงต้องสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น ทำไมการที่ฉันทำดี กลับกลายเป็นสิ่งที่เลวร้ายต่อโชคชะตาคนอื่น

ฉันผิดอะไร...

เหมือนถึงเวลากลับบ้านแล้วสำหรับคาบุรากิ เอ็นโจต้องคอยเป็นคนดูแลเพื่อนสนิทผู้ไม่สมหวังในรักนี่อีกครั้ง ยังดีล่ะมั้งที่ครั้งนี้คาบุรากิมีภูมิต้านทาน ไม่ได้ออกเดินทางไม่มีกำหนดเหมือนครั้งที่แล้ว

แต่ไม่รู้ว่าโชคร้ายทำไมมันถึงรุมเร้าขนาดนั้น ทันทีที่คาบุรากิและเอ็นโจกำลังจะออกจากประตูสโมสร วาคาบะกับนายตัวสำรองก็เดินมาด้วยกัน ผ่านหน้าคาบุรากิไป เขาดูสะเทือนใจจนทรุดตัวลงกับพื้น

"มาซายะ..."

เอ็นโจเรียกคาบุรากิเบาๆ แต่อีกฝ่ายดูเหมือนไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว เอามืดปิดหน้าแล้วตัวสั่นๆราวกับร้องไห้อยู่ ไม่รู้ทำไมครั้งนี้ฉันอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ตาม อาจเพราะความผูกพันหลังได้เป็นเพื่อนกับคาบุรากิ เป็นเพราะความรู้สึกผิดที่ตัวฉันเองเป็นคนไปเปลี่ยนแปลงมัน

ก่อนที่จะได้ตั้งสติกลับคืนมาหรือะไร เอ็นโจก็โยนคาบุรากิลงข้างฉัน นายคิดจะทำอะไรน่ะเอ็นโจ!

"มันเจ็บสินะ” คาบุรากิพูดอย่างยากลำบาก "ต้องมองคนที่รักอยู่กับคนอื่น"

ฉันชะงัก มันช่างไร้สาระ เดาเรื่องอะไรไม่ถูกเลยสักอย่างเหมือนเคย... อย่ามาช่วยฉันเลยค่ะ อย่ามาพยายามทำดีด้วย ทั้งๆที่ฉันเป็นคนทำร้ายนายแท้ๆ อย่าให้ฉันต้องรู้สึกผิดไปมากกว่านี้...

ฉันนึกถึงตอนที่ช่วยติววิธีจีบวาคาบะให้คาบุรากิ ช่วงเวลาเหล่านั้นเป็นมิตรภาพที่ดีมากๆเลย แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเพราะเรย์กะ คิโชวอินได้เปลี่ยนไปแล้ว จึงกระทบต่อคนรอบข้าง แม้แต่พรหมลิขิตแห่งรักของวาคาบะกับคาบุรากิก็ต้องถูกตัดขาดไป

"คิโชวอิน... ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เราออกเดินทางไปด้วยกันไหม"

ฉันชะงักสุดตัว หลุดจากภวังค์แห่งความโศกเศร้า

"เอ๊ะ...”

เมื่อกี้มันอะไรคะ!?! ฉันพูดอะไรไม่ออกเลย คาบุรากิ๊!!!

"เราทั้งคู่ต้องโกนหัวและใส่ผ้าคลุมยาวออกมาดูดีแน่ๆ!"

"...”

นี่สินะที่เขาว่าทำสิ่งใดได้สิ่งนั้น ฉันรู้สึกเหมือนกรรมที่ทำไว้ตามทันเร็วมากเลยค่ะ... ฉันมองคาบุรากิกับเอ็นโจเดินออกไปจากสโมสร ด้วยสมองอันว่างเปล่า พลังบ้าของคาบุรากินี่พลังทำลายล้างของจริงเลยค่ะ ทำไมกันคนแบบนี้ยังมีสาวๆในซุยรันมากรี้ดอยู่นะ ทุกคนถูกหลอกลวงกันนะคะ อย่าไปหลงกลภาพลักษณ์จอมปลอมนั่นกันสิคะ!

ฉันบ่นอะไรในใจไปเรื่อยๆ เมื่อรถมารับแล้ว ฉันก็กลับบ้านด้วยความอารมณ์ที่แปลกประหลาด

…………………………………………………………………
ขณะที่ฉันกำลังคิดว่าจะนอนอืดตื่นสายวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ท่านแม่ก็รีบมาบอกอย่างตื่นเต้นว่ามีแขกมาหา ฉันจึงแต่งตัวลงไปหาอย่างระแวง

“ช้าจริงๆเลยคิโชวอิน” คาบุรากิพูดส่ายหน้าอย่างตำหนิ

“มาทำอะไรคะท่านคาบุรากิ...”

“ก็มาวางแผนเดินทางกันไง” คาบุรากิพูดอย่างจริงจัง “ฉันลองไปศึกษามาแล้ว แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรับแค่ผู้ชายนะ ลองติดต่อไปแล้ว สำนักนั้นก็ยืนยันว่าให้ผู้หญิงบวชไม่ได้ เธอมีแผนอยากเปลี่ยนเพศไหม หรืออยากหาที่อื่นที่ไปด้วยกันได้”

“หะ?”

เดี๋ยวนะ เปลี่ยนเพศอะไรคะ แล้วฉันตอบรับตอนไหนว่าจะออกเดินทางไปกับนาย แล้วเอ็นโจหายไปไหน ทำไมไม่มาดูแลเพื่อนนายให้ดี... เพื่อนนายกำลังอกหักต้องได้รับการดูแลด่วนนะ หรือว่าจอมมารคิดว่าครั้งนี้ปล่อยให้ฉันจัดการไปก็แล้วกัน

ไม่นะคะนี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

“ท่านเอ็นโจไม่มาด้วยกันหรอคะ” ฉันปัดหนีสุดชีวิต ไม่อยากออกเดินทางกับเจ้าบ้าสองคนหรอกนะ ในฐานะเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยประถมอย่างเอ็นโจไม่คิดจะทำอะไรบ้างหรอ ช่วยออกเดินทางแทนฉันที

“หมอนั่นยังไม่อกหักนี่” คาบุรากิบ่น

เดี๋ยว นายควรยินดีกับเพื่อนนายที่ไม่ได้มีชะตากรรมน่าเศร้าแบบนายนะ หรือว่าคิดว่าเอ็นโจทรยศเพราะดันรอดตัวจากคานไปคนเดียว อ้า จะยังไงเอ็นโจก็มีว่าที่คู่หมั้นแล้วล่ะนะคะ...

“เอาเถอะ เราต้องผ่านมันไปได้แน่” คาบุรากิให้กำลังใจฉัน “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”

เอ๊ะ หน้าแบบนั้นมันหน้าแบบไหนหรอคะ หน้าสะเทือนใจน้ำตาไหลให้กับไหล่ผู้โชคร้ายที่ต้องโดนนายตบจนทรุดน่ะหรอคะ

คาบุรากิลุกขึ้น หันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น “เอาล่ะ ไปกันเถอะ”

“ไปไหนกันคะ...”

ฉันถูกคาบุรากิจับมือลากออกไป หมอนี่เอาแรงมาจากไหนกันน่ะ เมื่อวานยังทำตัวเปื่อยแทบจะไหลไปกองกับพื้นอยู่เลย ท่านแม่เห็นท่าทางแบบนั้นของฉันกับคาบุรากิก็ดีใจใหญ่ ส่งเสริมกันเต็มที่

แงงงง ท่านพี่ช่วยน้องด้วยค่ะ ทำไมวันนี้ท่านพี่ต้องไปทำงานด้วยนะ ฉันจะให้ใครช่วยได้เนี่ย... ท่านแม่คะ หมอนี่จะทำลายทรงผมโคโคโร่ที่ท่านแม่ภูมิใจนะคะ นี่ฉันต้องไปโกนผมจริงๆหรอคะ แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ คงไม่ใช่บวชวันหยุดสุดสัปดาห์ พอวันจันทร์กลับมาเรียนต่อหรอกนะ

ขณะที่ฉันกำลังร้องขอปาฏิหาริย์ อยู่ๆเสียงรถบรรทุกพุ่งตรงเข้ามาหาไม่มีการชะล่อความเร็วใดๆ ฉันได้แต่ตกตะลึงค้างอยู่กับที่ แต่คาบุรากิประสาทสัมผัสตื่นตัวได้ไหวกว่า เหวี่ยงตัวฉันออกห่างไป

ภาพต่อมาที่ฉันเห็นคือคาบุรากิถูกชนเข้าอย่างจังไปทั้งตัว

ฉันที่ช็อกอยู่แล้วกับการเห็นเพื่อนตายต่อหน้าต่อตา ก็ช็อกหนักเข้าไปใหญ่เมื่อรถบรรทุกจอมล้างจอมผลาญยังพุ่งตรงมาหาฉันต่อ เสี้ยววินาทีต่อมา ฉันก็เจ็บไปทั้งร่าง และทุกอย่างก็มืดดับไป...

>>114-115
กรี๊ดดดดดดด ทำไมจบค้างงงง กูค้างอยู่บนยอดดอยอากาศหนาวมาก สงฟิคต่อมาให้ซะดี ๆ จับไซซายะเป็นตัวประกัน
ขอบคุณมากโม่งฟิค เยิฟ ๆ มึงงง พวกมึงทำให้ดอกกัญชาในใจกูเบ่งบานพร้อมปลูกต่อ 555555

เชี่ยมมมม ทำไมจบแบบนี้กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด
ฮือออออ มึงพากูเที่ยวทุ่งดอกไม้แล้วผลักกูตกบ่อโคลน ฮืออออ

>>114-115 ค้างงงงงงงมากกกกกกก อย่าทำอย่างนี้กับศรีเลยนะคะ ได้โปรดมาต่อออ

>>114-115 ยังไม่จบใช่ไหมมึงงงงง ถ้าจบแบบนี้ กุจะไปบุกบ้าน กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด

>>114-115 หวีดร้องงงงง เอาตอนต่อมาาาาา เอาชื่อเรื่องมาด้วยจะใส่สารบัญกูนึกชื่อเรื่องให้ไม่ออก 55555

>>100 อยากฟังข่าวลือเหมือนกัน5555 ไหนมีใครมีฟิคกาวมุมมองโม่งซุยรันมั้ย

>>114 >>115 กรี๊ดดด ฟิคกาว ฟิคกาว ซู้ดดดดด นี่เรือบากะรากิมั้ยหรือว่าไง ตอนนี้ย้ายเรือเต็มตัวไปพร้อมฟิคละนะ ฮือออ
ปล.ฟิคฝั่งเรือท่านเอ็นโจก็อย่ายอมมมม ลงเลย ลงเลย เฮ้!

กูแว่บมาจากหนังสือสอบ มึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้ กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด
ปล กูหายไปอ่านหนังสือสอบไม่ถึงอาทิตย์ ทำไมกว่าจะตามทันเหนื่อยจังเลยวะ

กำลังจะเข้ามากรี๊ดโมเม้นน่ารักๆของ นายตัวสำรอง คาบุรากิ กับท่านเรย์กะในดิบตอนล่าสุดซะหน่อย ดันมาเจอเรื่องช็อคในฟิคซะงั้น

นี่ต้องเป็นรถบรรทุกคันเดียวกันกับที่พาทุกๆคนไปเกิดใหม่ต่างมิติแน่ๆ

>>116 อย่าทำร้ายไซซายะะะะะะะะ เราปั่นอยู่ แต่ยังปั่นไม่เสร็จอ่ะ 5555
>>120 เราก็คิดชื่อไม่ออกแหะ อารมณ์คู่หูทะลุมิติมั้ง

>>114 >>115 โอยยย คาบุรากิ๊ ตายจริงดิ! อยากตายนะเว้ยยย มึงงง กลับมาาา อย่าทำให้กูค้างงง

>>124 ไม่แน่อาจจะเป็นสลับร่างก็ได้มึง

กูว่ากูหายไปวันเดียว ทำไมกระทู้มาไกลจังวะ...
>>42 โม่งสารบัญตอนที่ 50 ที่อาจารย์บังคับเรย์กะมาไม่ใช่เข้าค่ายฤดูร้อน แต่เป็นเรียนเสริมช่วงปิดเทอมนะ

>>128 โอเค แก้แล้ว ขอบคุณค่า

>>125 สู้ว ๆ นะยู้วววว อย่าหักโหม เยิฟ ๆ

ถามอะไรหน่อยสิ คู่หมั้นท่านเอ็นโจนี่เราจะได้เห็นชื่อเต็มหล่อนมั้ย หรือจะโผล่มาแค่ ยุยโกะ//เบะปากตอนพิมพ์ด้วยจริตนางร้าย

>>131 ไปเช็คในแฟนไซต์มีชื่อเต็มอยู่นะ แต่ไม่เอาไม่พิมพ์ กาลกิณีคีย์บอร์ดสุด

ทำไมแฟนฟิคมันโหดขนาดนี้ ฟฟฟ

>>132 ชื่ออะไรวะ //อะ กูยื่นเกลือให้ไปล้างมือมึงกับล้างคีย์บอร์ด

>>134 (กลั้นหายใจก่อนพิมพ์) ชื่อเต็มๆคือ อุเรียว ยุยโกะ น่ะ

>>135 โอ๊ะ แต้งกิ้วมากนะมึง //ยื่นน้ำลอยใบไม้(กัญชา)ให้ล้าง

>>135 แก้นิด น่าจะอ่านว่าอุริวมากกว่าแฮะ แต่ช่างมันเถอะเนอะ555555

>>135 แต๊งกิ้วนะมึง เอาเกลือไปอีกถุงใหญ่ๆเลย

>>115 ค้างๆๆ รออ่านต่อนะ

มะหมาต่อ >>75 มาขัดความโหดร้ายของฟิคข้างบน แง้
----------------------

ฉันกลับเข้าไปในสวน สืบจนทราบว่าคุณโดเซ็นจุ เป็นหมาที่มากับแขกของนายหญิงนั่นเอง

แล้วทำไมต้องเข้าไปขโมยอาหารในคลังด้วยนะ?
...ต้องเป็นเพราะโชคชะตาแน่ๆเลยล่ะค่ะ!

"เรย์ทันดูอารมณ์ดีจัง มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ?"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ... จ่าฝูงล่ะคะ?"
"เมื่อกี้นี้ซ้อมวิ่งเก็บของกับหมาบ้านอื่น แล้วคุณมิฮาว่ามาเชียร์ด้วยน่ะครับ"

เห ยินดีจังเลยนะ
จ่าฝูงบิดตัวไปมาอย่างขวยเขิน น่าอิจฉาจัง ของฉันน่ะต่อให้ซ้อมวิ่งหรือไปวิ่งที่สวนสาธารณะก็ไม่มีโอกาสเจอคุณโดเซ็นจุเลยแท้ๆ!

คุณโดเซ็นจุเป็นหมาที่อยู่ในหมู่บ้านที่ห่างออกไป ดังนั้นฉันก็เลยไม่เคยพบเขาในสวนสาธารณะเลย ได้ยินมาว่าเขาเองก็เป็นตัวเก็งในการแข่งและประกวดสุนัขด้วย แหม เท่แบบนั้นก็ไม่แปลกล่ะนะ~

อ๊ะ แต่อย่างงี้ก็ต้องเป็นคู่แข่งกับบ้านเราน่ะซิ? อะไรกันน่ะ นอกจากจะต่างพันธุ์แล้วยังโดนกีดกันด้วยสถานะทางบ้านอีกเหรอเนี่ย เป็นความรักที่มีอุปสรรคจังเลยน้า

ฉันเดินเล่นไปมาได้สักพัก ก็ถูกนายหญิงตามตัว

"นี่เรย์ทันค่ะ เพิ่งมาใหม่อยู่ที่นี่ได้เดือนกว่าๆเอง"
"แหม น่ารักจังเลยนะคะคุณนาย ขนสวยดีจังเลย"
"ดูสุขภาพดีด้วยนะคะเนี่ย"
"ก็สนิทกับไซซายะน่ะค่ะ วิ่งเล่นด้วยกันทั้งวัน เลยได้ออกกำลังกายไปในตัว คิกคิกคิก"

นั่นไม่ใช่วิ่งเล่นนะคะ นายหญิง!!!

นายหญิงคุยกับแขกคุณนายคนอื่นๆ พอฉันโชว์ตัวเสร็จก็ลงมาจากตักนายหญิง ก็พบหมาตัวเล็กสายพันธุ์เจแปนนีชชินจ้องเขม็งมา

"อ๊ะ นี่ฮามะชินนะจ้ะ เรย์ทัน น่าจะเคยเห็นหน้ากันที่สวนสาธารณะบ้างเนอะ ฮามะชินไปเล่นเรย์ทันซิจ้ะ"
คุณนายคนหนึ่งพูดพร้อมกับดันฮามะชินที่ยังจ้องฉันเขม็ง

อะไรของเธอน่ะ?

"อย่าคิดว่าได้วิ่งเล่นกับคุณไซซายะเพราะว่าเขาชอบเธอล่ะ! อย่ามาทำเป็นเหลิงตัวนะยะ!"

ฮามะชินขู่ฟ่อเสียงแหลมใส่ ก่อนจะวิ่งมุดใต้โต๊ะหนีไป

... ฉันก็ไม่ได้คิดว่าเขาชอบฉันสักหน่อย
เขาคิดว่าฉันเป็นอาหารต่างหากล่ะ! ...แง้!

ฉันกลับออกมาที่สวนอีกครั้งด้วยสภาพจิตใจที่ห่อเหี่ยว ก็พบกับอาคิตะวะคุงที่ออกมาจากลานวิ่งแข่ง

"เมื่อกี้ยังเห็นอารมณ์ดีคุยกับจ่าฝูงนี่น่า เป็นอะไรเหรอครับ"
"โดนทำร้ายจิตใจมาน่ะค่ะ..."
"เอ๋~ ไม่รู้ว่าเรื่องล่ะนะ งั้นผมแบ่งขนมให้ชิ้นนึงละกันนะ เผื่อจะอารมณ์ดีขึ้น เพิ่งได้มาจากแขกเมื่อกี้นี้น่ะครับ"
"ขอบคุณนะคะ อาคิตะวะคุง!"

ใจดีจังเลยน้าอาคิตะวะคุง เป็นเพื่อนหมาที่เยียวยาจิตใจฉันได้ดีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย!

ฉันรับขนมหมาชิ้นนั้นมาทาน เป็นยี่ห้อที่ที่บ้านเราไม่เคยซื้อมาน่ะนะ ถึงแม้ว่าจะผสมแป้งเยอะไปหน่อย แต่ว่าอร่อยดีจัง!

"อาคิตะวะคุง!"

ในตอนนั้นเองก็มีหมาไม่คุ้นหน้าอีกตัวโผล่เข้ามา เธอเป็นสุนัขพันธุ์ปักกิ่ง ดูนุ่มนวล ขนสีดำยาวงามสลวยแบบที่ขนหยิกลอนอันภาคภูมิใจของฉันยังต้องพ่ายแพ้

"อ๊ะ ซากิงระ! โชว์ตัวเสร็จแล้วเหรอ"
"อื้อ ... อาคิตะวะคุง นี่ใครเหรอคะ?"
"อ๊ะ นี่เรย์ทัน เพิ่งย้ายอยู่ที่นี่เดือนก่อนน่ะ ... เรย์ทันนี่ซากิงระ เพื่อนสมัยเด็กของผม เราเคยอยู่ที่ฟาร์มเดียวกันมาก่อนน่ะครับ"

ฉันกับซากิงระทักทายกับตามมารยาท รู้สึกได้ว่าโดนซากิงระทำหน้าตาไม่พอใจใส่ด้วยล่ะค่ะ

...อะไรกันน่ะ อาคิตะวะคุง ไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องนี้เลย!
ทั้งที่คิดว่าเป็นแค่คุณหมาใจดีไม่สนใจเรื่องรักๆใคร่ๆ... นี่ฉันดูถูกเขาเกินไปเหรอเนี่ย?

แม้จะออกมาจากฟาร์มกันแล้ว แต่อาคิตะวะคุงกับซากิงระก็ยังได้สานสัมพันธ์เจอกันบ่อยๆตอนไปเดินเล่นกับนายหญิงที่ด็อกแลนด์ โชคดีจัง...

ทำไมถึงมีแค่ฉันตัวเดียวที่มีอุปสรรคในความรักกันล่ะคะ?

----------------------
จบตอน 555555

เชี่ย ไอ้กุก็บ่นๆว่า พวกมันจะไปบวชเป็นเซียนแล้วไปเกิดใหม่ไหม
แล้วในฟิคแม่งก็ทะลุมิติคู่ ด้วยรถบรรทุกจริงๆ โอ๊ยยยย ทุกคนตกใจทำไมกุขำ

>>140 หมาพันธ์ปักกิ่ง 555555555555 ขนมันก็สวยอยู่หรอก แต่ว่าหน้ามัน.... 55555

>>140 มะหมาได้เป็นมหากาพย์แน่แล้ว 5555 ตัวละครออกมากันเพียบ

ทำรายชื่อตัวละครมะหมาไหม คนแต่งคนต่อไปจะได้ไม่ต้องกลับไปหาว่าตัวนี้ตั้งชื่อใหม่ยัง แล้วชื่อว่าไร 5555

>>142 ตอนแรกจะปาปิยองไม่ก็ปอม แต่ก็ดูไม่ใช่ซากุระอะะะ 55555 เลือกโคตรยาก

>>144 ก็ดีนะมึง มีใครจะทำปะ?
แต่กุไม่ทำนะ ไม่ว่างว่ะ เก็บข้อมูลตัวละครอยู่ //ทำสารบัญบักบากะรากิด้วย

>>145 แวบแรกกุแอบนึกว่ามึงหมั่นไส้ซากุระปะวะ 555555555555555

>>140 ชอบฟิคมะหมาอ่ะ มาอีกเรื่อยๆได้เลยนะ ชอบการสร้างสรรค์ชื่อตัวละครที่เอามาผสมกับหมานี่จริงๆ พอบรรยายหมาแบบจริงจังแล้วรู้สึกฮา
>>146 สู้ๆนะเพื่อนโม่ง เป็นกำลังใจสร้างสารบัญบากะรากินะ

พวกมึงงงง มีใคร มีชื่อตัวละครเรื่องนี้แบบตัวอักษรญี่ปุ่นบ้างไหมวะ?

>>144 อะ กุตั้งกูทำเองก็ได้ น่าจะแค่นี้ปะ กูจำได้แค่นี้ 5555

เรย์ทัน (เรย์กะ) อเมริกัน ค็อกเกอร์ สเปเนียล
ฮัสซากี้ ไซซายะ (คาบุ​รา​กิ) ไซบีเรี่ยน ฮัสกี้
ชูสุมอย (เอ็นโจ) ​ซามอยด์
ยูริฮาวด์ (ยูริเอะ) อัฟกันฮาวด์​
ไอระกิ (ไอระ) ซาลูกิ
วาคาชิบะ (วาคาบะ) ชิบะ
อุเมวาคาอิ (อุเมวากะ) คาอิ
เครสึราเต็ด (คาซึรางิ) ไชนีส เครสเต็ด
ซากิงระ (ซากุระ) ปักกิ่ง​
โดเซ็นจุ (โทโมเอะ) โดเบอร์​แมน
จ่าฝูง (หัวหน้า​ห้อง) ดัชชุน
อิวามุลิช (อิวามุโระ) อิงลิชบูลด็อก​
มิฮาว่า (มิฮารุ) ชิวาว่า
อาคิตะวะ (อากิสะวะ) อาคิตะ
ฮามะชิน (ไมฮามะ) เจแปนนีสชิน
ยังไม่มีบท (มิสึซากิ) อัลเซเชี่ยนสีเงิน

>>150 เจ๋งงงง ภาคมะหมากุว่าไซซายะดังสุดละ

>>148 ที่มีต่อก็เพราะกูสนุกตรงตั้งชื่อ​เนี่ยแหละ 5555 แต่ตอนนี้คิดใครไม่ออกละ
(แต่สำหรับ​กูไม่มี​ชื่อไหนเด็ดเท่าชูสุมอยของโม่งต้นฉบับนี้อีกแล้ว 555555 อ้อ ไซซายะที่มีนามสกุล​ด้วย 5555)

>>149 ลองเข้าแฟนไซต์ญี่ปุ่น​อะ http://kenkyokenjitsu.com/characters/

>>149 จริงๆกูแอบอยากรู้คำแปลชื่อกับนามสกุลของแต่ละคนด้วยว่ะ อยากรู้ว่าจะเหมาะกับเจ้าตัวขนาดไหน

>>150 มึงๆผิดไปนิดนึง ไซซายะนามสกุล ฮัสกี้รากิ นะ

แม่งมีนามสกุลอยู่ตัวเดียว ไซซายะของพวกเรา เอ็นดูววว

>>152 คือกุเข้าไป กุเจอแต่ภาษาญี่ปุ่นกุก็งงละ 555555

>>152 เดี๋ยวกุลอง(ดำน้ำ)แกะดู ขอบคุณมาก

ต่อจาก >>113-115 นะคะ
ตอนแรกเราอายๆ ไม่ค่อยได้แต่งฟิคเท่าไหร่ เลยอาจจะไม่ได้เชี่ยวชาญนัก เพิ่งได้ลองเขียนจริงจังหลังจากเมากาวจากกระทู้นี้เข้าไป เขียนสั้นๆแต่ใช้เวลานานเหมือนกันแหะ... //ปาดเหงื่อมายา
ขอเขียนเป็นมุมมองท่านเรย์กะอย่างเดียวนะคะ นึกมุมมองคาบุรากิไม่ไหว หมอนั่นต้องใส่ความหลุดโลกไปด้วย เหนื่อยในการเขียนแต่ละครั้งอยู่พอควร 55555
…………………………………………………………………
ฉันสะดุ้ง ก่อนจะค่อยๆตั้งสติ มองไปรอบๆ ที่นี่คือห้องนอนของฉันเอง ทุกอย่างก็ดูปกติ ดูเหมือนว่าฉันจะแค่ฝันร้ายนะคะ...

ฉันใจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ภาพในฝันซึ่งคาบุรากิถูกชนยังชัดเจนติดตา ฉันรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว และไปโรงเรียนเร็วกว่าปกติ หวังว่ามันจะเป็นแค่ความฝันจริงๆ ไม่ได้เกิดอะไรกับคาบุรากิไปแล้วใช่ไหม

แต่ดูเหมือนว่าฉันมาเช้าเกินไป ยังแทบไม่มีใครมาเลยในตอนนี้ ฉันเห็นวาคาบะจังกำลังเดินมาตามทาง มาเช้าเหมือนเดิมเลยนะวาคาบะจัง ขอให้ได้รางวัลนักเรียนดีเด่นนะ

ถึงวาคาบะจะไปคู่กับนายตัวสำรอง แต่ทั้งคู่ก็ยังเป็นเพื่อนกับฉันอยู่ล่ะนะคะ ต่างจากคาบุรากิที่คงมองหน้าวาคาบะไม่ติดแล้วในตอนนี้ ไหนๆก็ไหนๆไปถามเรื่องคาบุรากิเพื่อยืนยันหน่อยก็ดีนะ

“วาคาบะจัง!” ฉันทักอีกฝ่าย และคาดเดาว่าวาคาบะจังคงหันมายิ้มแย้มสดใสแบบทุกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้วาคาบะกลับชะงักไปแล้วถอยหนี

“คะ คุณคิโชวอิน” วาคาบะเอ่ย “ขอโทษจริงๆค่ะ”

“ขอโทษเรื่องอะไรกันคะ?”

หมายความว่ายังไงท่าทางแบบนั้น? ฉันไม่ทันได้สงสัยอะไรต่อมากก็เจอนายตัวสำรองมายืนขวางวาคาบะไว้

“คิดจะทำอะไร” นายตัวสำรองถามอย่างแข็งกร้าว ท่าทางพร้อมสู้

“เอ๊ะ?” ฉันประหลาดใจกับท่าทีที่แปลกไป ทำไม? นายไม่ต้องหวงแฟนตัวเองขนาดนั้นก็ได้... นายกำลังงอนที่น้องๆของวาคาบะบอกว่าอยากให้ฉันมาเป็นพี่สาว แต่นายกลับโดนน้องๆต่อต้านไม่ให้คบกับวาคาบะใช่ไหม อิจฉายาวนานไปแล้วนะ

“ก็แค่ทักทายปกตินี่คะ” ฉันตอบไป นายตัวสำรองขมวดคิ้วยืนบังวาคาบะไว้มิด ทำไมคะ! คิดว่าฉันเป็นเลสเบี้ยนจะแย่งแฟนนายงั้นหรอ น่าหมั่นไส้ชะมัด ก่อนหน้านั้นเรายังดูแลหมู่บ้านคานทองกันอยู่เลย แต่นายกับทิ้งผู้ใหญ่บ้านอย่างฉันไว้คนเดียว ไม่สิ คาบุรากิอาจจะมาอยู่หมู่บ้านนี้ด้วยกันแทนก็ได้ล่ะนะ...

นึกถึงคาบุรากิ เจ้าตัวก็โผล่มา ถูกล้อมรอบไปด้วยเหล่านักเรียนหญิงมากมายเช่นเคย ฉันทิ้งสองคู่รักไว้ พุ่งตรงไปหาคาบุรากิ ไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหม สาวๆก็หลีกทางให้ฉัน

แต่แปลกที่คาบุรากิไม่สนใจฉันหรือใครเลย ขมวดคิ้วเคร่งขรึมแบบจักรพรรดิแห่งซุยรัน อื้ม อาจจะไม่แปลก เขาเพิ่งอกหักมาล่ะนะ แต่ดีแล้วล่ะที่ไม่เป็นไร นั่นเป็นแค่ฝันจริงๆด้วย

จะว่าไป ในฝันหมอนั่นก็เท่เหมือนกันนะ ถึงแม้ตอนเหวี่ยงฉันจะพลาดก็เถอะ แทนที่จะเหวี่ยงไปริมถนน กลับเป็นกลางถนนแทน ถ่วงเวลาตายฉันได้ประมาณสามวินาที…

ฉันสบายใจขึ้นขณะหันกลับไปจะคุยกับวาคาบะจัง แต่ดูเหมือนทั้งสองตนจะไปก่อนแล้ว ก็นะ งานกรรมการนักเรียนคงจะลำบากเหมือนกันล่ะมั้งคะ

เมื่อฉันมาถึงในห้อง เพื่อนสาวๆก็มารุมล้อมฉัน

“ท่านเรย์กะคะ ที่สั่งไว้จัดการเรียบร้อยแล้วนะคะ” เซริกะจังรายงาน

“เอ๊ะ เรื่องอะไรกันคะ” ฉันถามงงๆ เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเพื่อนๆก็รีบบอก “พอดีเมื่อวานมีเรื่องเกิดขึ้นนิดหน่อย เลยลืมๆอะไรหลายอย่างเลยน่ะค่ะ”

“เรื่องที่จัดการคุณทาคามิจิไงคะ” คุคิโนะจังบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “สาสมกับคนไม่รู้ฐานะอย่างนั้นดีนะคะ”

ฉันชะงัก แต่ก่อนที่จะได้ถามอะไร อาจารย์ก็เข้ามา และถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว

ฉันสังหรณ์ใจไม่ดีเลยค่ะ...

…………………………………………………………………

นี่มันอะไรกันน่ะ ทะทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว เปลี่ยนไปทุกอย่าง

หลังจากเช็คข้อมูลเรื่องราวหลายๆอย่าง ดูเหมือนว่าตัวฉันจะมาอยู่ในมังงะ KimiDolce เวอร์ชั่นช่วงที่ยังไม่ได้ล้มจม แต่ก็เผยความร้ายๆเอาไว้แล้ว แย่จริงๆแล้วค่ะ ดูเหมือนท่านพี่จะขัดแย้งเรื่องการบริหารกับท่านพ่อ แล้วก็แยกกันอยู่เมื่อนานมาแล้ว ถ้าไม่มีท่านพี่ล่ะก็ ท่านพ่อต้องฉ้อโกงเข้าจริงๆแน่เลยค่ะ แงงงงง

ฉันพยายามหาทางติดต่อท่านพี่ แต่ท่านแม่ก็ห้ามไว้ ดูเหมือนว่าท่านแม่จะมองว่าท่านพี่เป็นลูกที่ไม่ได้เรื่องค่ะ ไม่จริงนะคะท่านแม่ ท่านพี่เก่งดีพร้อมทุกอย่างเลยนะคะ ท่านพี่เท่านั้นที่จะช่วยบ้านของเราได้นะคะ

ฉันทะเลาะกับพ่อแม่อยู่ค่ะ ฉันโหวงเหวงเหลือเกิน ตอนนี้ฉันไม่มีใครที่จะสามารถบรรยายความรู้สึกหรือใครที่จะสามารถช่วยฉันได้เลยค่ะ เพื่อนๆที่ฉันเคยสร้างมาก็ไม่เหลืออีกแล้ว...

น้ำตามันไหลไม่หยุดเลยค่ะ ตอนนี้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว แต่ว่าฉันไม่อยากเข้าไปเลยค่ะ ไม่อยากเจอใครเลยในตอนนี้ ทุกคนที่ฉันเคยรู้จักอาจจะไม่มีใครเหมือนเดิมแล้ว... ตามหลักทะลุมิติมาควรมีความทรงจำเจ้าของร่างเก่าสิ แต่นี่ทำไมฉันมีแค่ความทรงจำในชาติก่อนอย่างเดียวล่ะในครั้งนี้...

ตามทางเดินปราศจากคนแล้ว เพราะทุกคนคงเรียนกันอยู่ ฉันจึงร้องไห้อยู่ในห้องน้ำอีกสักพัก ก่อนจะออกมาและชะงักเมื่อเจอคนที่ยืนรออยู่หน้าประตูห้องน้ำ

“มาทำอะไรหรอคะ ท่านคาบุรากิ” ฉันอดถามไม่ได้ หมอนี่มายืนเป็นคนโรคจิตอะไรหน้าห้องน้ำหญิงเนี้ย ตอนนี้เวลาเข้าเรียนนะ หรือเรียนหนังสือหนักไปจนลืมทางไปห้องน้ำชาย เลยต้องรอคนออกไปหมด แล้วเข้าห้องน้ำหญิงแทน อื้ม...นั่นออกจะเป็นไปไม่ได้อยู่ล่ะนะ

คาบุรากิจ้องฉันอย่างพินิจพิจารณา มีอะไรหรอคะ...

“ฉันนึกว่าเธอแกล้งทำให้ทาคามิจิต้องมาร้องไห้ที่นี่อีกแล้ว” เขาบอกนิ่งๆ ฉันสะดุ้ง นั่นสินะคะ ในโลกนี้คงเป็นอย่างงั้น นี่นายแอบอยู่ตามห้องน้ำหญิงทุกครั้งที่ได้ยินเสียงคนร้องไห้หรอเนี้ย มิน่าล่ะ ในมังงะ เวลาวาคาบะจังร้องไห้ในห้องน้ำ ออกมาต้องบังเอิญเจอคาบุรากิอยู่บ่อยๆ และเขาก็มาคอยปลอบ

ไม่ได้บังเอิญสินะ... ถึงนายจะเคร่งขรึมเหมาะกับฉายาจักรพรรดิมากกว่าชาติที่แล้วก็เถอะ แต่การสโตรกเกอร์นายก็มีมาตั้งแต่ในมังงะแล้วงั้นหรอ

ชาติที่แล้วของที่แล้วฉันไม่น่าหลงกรี้ดกับโชคชะตาฟ้าลิขิตที่วาคาบะเจอคาบุรากิบ่อยๆเลย... ฟ้าลิขิตอะไรล่ะ แย่จริงๆ ทำฝันฉันสลายชะมัด

แล้วตอนนี้ฉันควรตอบอะไรดีเนี้ย ทำสงครามจ้องตากับคาบุรากิหรอ ตามหลักฉันควรกรี้ดๆแบบสาวๆทั่วไปดีไหม หมอนี่จะได้รำคาญแล้วเลิกสนใจฉัน แต่คาบุรากิมาว่าฉันตรงๆที่มาแกล้งวาคาบะแหะ อยู่ๆรับบทจีบก็ประหลาดไปหน่อย และก็ถึงนายจะเหมือนคาบุรากิในมังงะมากกว่าคาบุรากิจากชาติที่แล้วก็เถอะ ฉันก็ไม่คิดจะชอบนายหรอนะ หมอนี่เป็นบุคคลอันตรายที่ทำให้ตระกูลคิโชวอินล้มจม จะยังไงก็ต้องหนีสุดชีวิตล่ะนะคะ

“อ้า คือ ขอโทษจริงๆค่ะ ต่อจากนี้จะไม่ยุ่งกับคุณทาคามิจิอีกแล้วค่ะ” ฉันรีบบอก ตัดปัญหาทั้งหลายทั้งปวงก่อน เดี๋ยวคงต้องค่อยแก้เรื่องนี้กับเพื่อนๆฉันอีกที อันดับแรกอาจจะบอกว่าฉันไม่ได้ชอบคาบุรากิเสียก่อน เอาให้ออกห่างที่สุด

ตอนนี้ยังไม่เจอกับเอ็นโจเลย แต่ว่าจะยังไงก็ต้องระวังหมอนี่เหมือนกัน คนที่น่ากลัวกว่าคาบุรากิก็เอ็นโจนี่ล่ะนะคะ จะยังไงจะให้เขามาจัดการฉันไม่ได้เด็ดขาด

“ทำไมล่ะ” คาบุรากิถาม ฉันก้าวถอยหลังอีกหนึ่งก้าว

“ไม่ดีหรอคะ” ฉันถาม ตอนนี้คาบุรากิข้างหน้าไม่ใช่คาบุรากิที่ฉันรู้จักแล้ว ต้องระมัดระวัง...

คาบุรากิมองฉันอย่างจริงจัง

“สูญเสียความทรงจำงั้นหรอ” คาบุรากิถาม “หรือว่า... จริงๆแล้วเธอคือทาคามิจิที่สลับร่างกับคิโชวอิน”

“หะ!? !” ฉันร้องเสียงหลงแบบลืมเก๊กมาด คาบุรากิ๊ จริงๆแล้วไม่ว่าจะที่ไหน นายก็ยังบ้าอยู่ใช่ไหม ความคิดบ้าอะไรนั่นน่ะ มันควรเป็นตรรกะพื้นฐานที่อยู่ความคิดของคนปกติงั้นหรอ

เรย์กะนะเรย์กะ ทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงหลงรักคนแบบนี้ได้นะ แต่ก็คงถูกหลอกเหมือนสาวๆในซุยรันล่ะมั้ง

ฉันเดินนาบกลับผนัง เนียนๆหนีห่างจากคาบุรากิไปเรื่อยๆ

“เดี๋ยวก่อน ถามอะไรหน่อย” คาบุรากิยืนขวางฉันไว้ “ทำไมเธอถึงทำเหมือนชอบฉันล่ะก่อนหน้านี้”

ฉันขมวดคิ้ว หมอนี่กำลังทำวิจัยเรื่องความรักอยู่หรอ จะให้ฉันบอกว่าฉันชอบแล้วเลิกรักไปแล้ว ก็แปลกๆ สาเหตุหลักเลยคือฉันพูดอะไรอย่างงี้ไม่ออกหรอก มันโกหกชัดๆ! แค่ต้องคิดว่าจะพูดคำว่ารักกับหมอนั่นก็ขนลุกไปทั้งตัวแล้ว

“เธอคงไม่คิดจะออกเดินทางหรอกใช่ไหม...”

“ไม่หรอกค่ะ...”

คาบุรากิ ในหัวนายมีแต่อะไรเนี้ยยยยย แต่ว่าหมอนี่เป็นห่วงฉันอยู่หรอ ในฐานะตัวร้ายที่แกล้งคนที่นายชอบนี่นะ อื้ม จะยังไงก็เป็นพระเอกนิดหน่อยล่ะนะ ถ้าเป็นคนที่ตกหลุมรักหมอนี่เข้าจริงๆล่ะก็ คงจะดีใจ

“เธอเป็นแบบฉันใช่ไหม” คาบุรากิถาม

“เป็นอะไรหรอคะ?”

“มาอยู่ในโลกอีกโลกหนึ่ง โลกที่ดูเหมือนเดิม แต่ทุกอย่างดูเปลี่ยนไป” เขาพูด “ท่าทีของเธอต่างจากที่ฉันเคยเจอในโลกนี้ คล้ายกับโลกก่อนฉันมาก เธอเองก็ทะลุมิติมาเหมือนกันสินะ”

“เอ๋!? !” ฉันอุทานอย่างตกตะลึง “อย่างบอกนะว่ารถบรรทุก...”

คาบุรากิพยักหน้า “ดูเหมือนว่าฉันที่ถูกชนก่อนจะมาถึงโลกนี้ก่อนเธอนะ ฉันมาได้เป็นเดือนแล้ว”

มิน่าล่ะในหัวคาบุรากิถึงแฟนตาซีหลุดโลกขนาดนั้น ก็เจอเรื่องแบบนี้ อะไรก็น่าจะเป็นไปได้สินะ แต่ว่านะคะ ต่อให้เรื่องแปลกๆเกิดขึ้น ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะเจอหรอกนะคะ อย่าไปถามอะไรใครแปลกๆ เช่น ไปสลับร่างกับใครมาหรือเปล่าสิคะ

คาบุรากิมองท่าทางของฉันสักพักแล้วพูด “ดูเหมือนว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันเยอะเลยล่ะ”