Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

_______________________________

[[กระทู้เก่า]]
>>>/webnovel/3289/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4

[[สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร]]
https://justpaste.it/reika

เจิมมู้ใหม่ เย่ๆ มู้ที่แล้วปิดโดยฟิคความตายของอิมาริรี่.... น่าสงสารจริมๆ

มู้ก่อนกุลงไม่ทัน มาลงมู้นี้แทนก็ได้
>>>/webnovel/3507/952 ส่วนตัวกุไม่ชอบวายก็จริง แต่ก็ไม่อยากห้ามไม่ให้พวกมึงลงฟิควายนะ ขอแค่จั่วหัวชัดๆ หน่อยว่าเป็น Y อะไรก็ว่าไป คนไม่ชอบไม่สนับสนุนจะได้ข้ามได้ แล้วก็ขออย่าฮาร์ดคอร์ อยากให้คงคอนเซ็ปต์รักใสๆ ใกล้ขึ้นคาน (//ตบปากตัวเอง) ไว้

เก็บสถิติเวลาของการตั้งกระทู้มาฝาก​...
กระทู้1 : Dec 25, 2016
กระทู้​2 : Jan 19, 2017
กระทู้​3 : Feb 05, 2017
กระทู้​4 : Feb 18, 2017
กระทู้5 : Feb 27, 2017

>>4 ทำไมแม่งเร็วขึ้นทุกอันๆ เลยวะ ทำสถิติอะไรกันอยู่เรอะ...

>>3 โอเค กุก็คงพูดเกินไป กุขอโทษด้วย ขอบใจที่มึงเข้าใจชาววายและให้พื้นที่พวกกุ //กอดมึงแน่นๆ

>>5 เมากาวกันน่ะสิ 5555555555555555555555
สามกระทู้ภายใน 1 เดือนเลยเหรอวะ โครตน่าทึ่ง

มีใครเคยอยู่เรืออาคิสะวะ(เพื่อนสมัยเด็กที่อนาคตจะได้ตำแหน่งแฟนซากุระจัง)บ้างไหมวะ?
จริงๆมันเป็นนักเรียนชายคนแรกที่กล้าเข้าหาและทักเรย์กะก่อนเลยนะโว้ย
ถ้าไม่นับว่ามีเจ้าของก็น่าอวยอยู่

>>8 กูเคยอยู่​ แต่ซากุระ​โผล่จมเรืออย่างไว 5555

>>6 ไม่เป็นไร มึงไม่ต้องขอโทษเพราะมึงก็พูดไม่ได้พูดอะไรเกินเลย แต่...มึงต้องขอโทษที่ทำให้ท่านเรย์กะขึ้นคานเพราะหนุ่มๆ จีบกันเองเฟ้ย!!
//ไปลงโทษตัวเองปั่นจิ้งหรีด 3 ที ปฏิบัติ!

>>8 กูเคยอยู่พักนึง แล้วซากุระโผล่มา จากนั้นอาคิสะวะก็แทบไม่มีบทอีกเลย

>>11 หลังจากเป็นเพื่อกับซากุระจังแล้ว อาคิซาวะคุงจะโผล่มาส่วนใหญ่ก็เรื่องโดนสาวแอบชอบจนซากุระจังต้องออกโรงอ่ะ แหม เนื้อหอมไม่เบาเหมือนกัน
กูอยากกลับไปเรื่องฟิคนิทานอ่ะ5555 ยังเมากาวไม่สร่าง

>> เคยอยู่ แล้วก็โนชากถระจมไป...

>>8 กูเคยอยู่เต็มตัวเลยนะเว้ยยยย แต่ซากุระจังยิงมิสไซส?ใส่เรือกูรัวๆ จนกูต้องว่ายป๋อมแป๋มไปเกาะเรือเอ็นโจ

เกือบตามเรือโนอาห์มาไม่ทัน ถถถ//มากาวมู้นี้แล้วววววว

ฟิคนิทานนนกุเฝ้ารออยู่นะ

กูสังกัดเรือเอ็นโจตั้งแต่ต้นค่ะ 5555555555555 ตั้งแต่ประโยคหน้าตาแบบเอ็นโจตรงรสนิยมของมากกว่าแล้วเรย์กะจะเฝ้ารอดูวันที่เอ็นโจย้อมผมทองเลย กูก็เริ่มมาคิดละว่าอีตานี่น่าจะมีบทให้ได้ใกล้ชิดกันบ่อยๆ แล้วก็ไม่ผิดหวังค่าาาาาาาาาาา

>>17 ตรงรสนิยมของเรย์กะสิวะ ตกคำว่าเรย์กะไป

>>10 โธ่! มึง กุยิ่งเมาโคล่าผสมน้ำชามะนาวอยู่(แดกเหี้ยไรของกุเนี่ย)
//ปั่นจิ้งหวีดเมาๆ แล้วคลานกับไปทำสารบัญบักคาบุรากิ

>>9 >>11 >>14 นี่เรียกสปอยปะวะ กุพูดถึงแปลไทยตอนที่ผ่านไปแล้วนะ
.
.
.
ตอนที่ 15 ท่านเรย์กะบอกเองว่า อาคิสะวะเป็นผู้ชายที่สุภาพ ใจดี หน้าตาน่ารักเหมือนหนูแฮมสเตรอ์ แต่ไม่สามารถคิดด้วยเกินคำว่า "เพื่อนที่ดี" ได้
คือนั้นกุนี่กลิ้งลื่นกราบเรือตกทะเลดำไปเลย ท่านเรย์กะนักหักธง ;_;

>>3 กูไม่ได้อยู่สายวายหรือสายยูริ แต่ก็ไม่ได้ห้ามถ้าใครจะจิ้นหรือจะเขียนนะ กูชอบยูริอันที่เป็นการสารภาพรักของคาบุรากิแล้วกลายเป็นฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะจริงๆ แม่งขำชิบหาย 5555555555555555555 ขอฟีลแบบนั้นเยอะๆได้มั้ย ยูริหรือวายแบบกุบกิบน่ารักใสๆฮาๆ จะให้อ่านแบบฮาร์ดคอร์หัวใจกูรับไม่ไหว
เออ กูสังเกตนะว่าฟิคที่เขียนๆกันมานี่แทบจะเป็นรักใสๆ(มั้ง) ไม่มีเรทแรงๆมาเจือปนเลย มีแค่จูบนิดๆหน่อยๆแล้วตัดฉากเข้าโคมไฟบ้าง ซูมพระจันทร์บ้าง พวกมึงเขินที่จะเขียนฉากเรทกันสินะ

>>20 กูก็หักธงอาคิสะวะตั้งแต่ตอนนั้นเหมือนกัน 555555 คือกูเข้าใจฟีลท่านเรย์กะอะว่ามันจะมีคนที่แบบดีมากๆแต่ทำยังไงเราก็ไม่สามารถคิดเกินไปไกลกว่าคำว่าเพื่อน

>>21 กูก็ไม่ได้ใสๆนะ แต่พอเป็นเรื่องนี้แล้วกูอ่านละเขินมาก อย่างฟิคท่านเรย์กะความจำเสื่อม ตอนที่ตื่นมาบนเตียงด้วยกัน กูอ่านแล้วกูหน้าแดงเฉยเลย แบบเขินมาก 555555

ขอตกใจแปบ ขึ้นกระทู้ใหม่แล้วหรออออ เร็วจริงๆ ดูสถิติจาก >>4 แล้วรู้สึกว่าพลังแห่งกาวช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน

https://fanboi.ch/webnovel/3507/954 ไม่ต้องคิดมากเพื่อนโม่ง เรารู้สึกผิดหน่อยๆนะเนี้ย 55555 พอเราลองเอามโนกาวตัวเองออก มันเป็นเรื่องปกติที่จะไม่มีใครดูออก จุดประสงค์หลักฟิคนั้นคือออยากแสดงมุมมองคาบุรากิเฉยๆ ส่วนเรื่องจิ้นกับเรย์กะเป็นจุดประสงค์แฝง แฝงแบบไม่น่ามีใครรู้นอกจากคนแต่ง (แต่แต่งเองก็รู้สึกว่าเผลอใส่ให้เอ็นโจเยอะกว่าอีก กำลังคิดอยู่ว่าตัวเองก้าวเข้าสู่เส้นทางสิ่งที่ทำกับสิ่งที่พูดไม่เหมือนกันหรือเปล่า ที่บอกจะเขียนโมเม้นต์กับคาบุรากิ สุดท้ายดันเขียนเป็นเอ็นโจเฉยเลย)

>>21 คนดีแบบอาคิสะวะเรย์กะไม่ชอบ เลยมาชอบจอมมารเอ็นโจไง //รมกาวตัวเอง

>>23 จริงๆฟิคจากหลายเรื่องหรือนิยายที่กูเคยเขียน กูเขียนฉากเรทแรงๆออนท็อปแส้เฆี่ยนเทียนลนได้ไม่มีปัญหานะ แทบไม่เขินเลยด้วย แต่กับเรื่องนี้ ขนาดฉากจุ๊บแบบบังเอิญตอนเที่ยวงานโรงเรียนกัน เขียนเองแท้ๆ กูยังเขินบิดไปบิดมาเลย อาการสาวน้อยแบบนี้คืออะไรเนี่ย 55555555555 ฟิคหลายๆเรื่องในนี้ก็ทำกูเขิน อายม้วน ฟินตัวแตกกับความน่ารักกุบกิบไป

>>21 กูเป็นสาววายที่อ่านฮาร์ดคอร์ได้ แต่แต่งเงไม่ได้ ฉากจูบธรรมดาๆน่ารักๆ กูยังเขินหน้าไหม้ ดิ้นไปดิ้นมา แต่งไม่ได้ ฮือออออออออออออออออออออออ

กูว่ากะเรื่องนี้แค่กรุบกริบแค่นี้ก็พอแล้ว อย่าเรทฮาร์ดคอร์กันเลยยยยย

>>20 คือกูจบเลยตั้งแต่เจอคำว่าแฮมสเตอร์เข้าไป มันน่ารักน่าเอ็นดูเกินกว่าจะเอามาทำอะไร....

>>27 จริง ถ้าอยากเรทก็ตัดเข้าโคมไฟ ท้องฟ้าสุกสกาว 555555555555

>>28 พอพูดถึงแฮมสเตอร์ ที่เรย์กะไม่เอาเพราะสัญชาตญาณของพวกเดียวกันป่าววะ เหยื่อเหือนกัน เหยื่อของนางมารซากุระส่วนเรย์กะเป็นน้องต่ายเหยื่อจอมมารเอ็นโจว

ตะไมกูเข้าน้องแมวแล้วมันแฮงค์ๆอืดๆฟะ แถมมีรูปไซซายะที่คนในนี้เคยโพสมาแทนที่รูปปกการ์ตูนอีก ช่วยด้วยยยย

>>28 เพราะเป็นหนูแฮมสเตอร์ไม่ใช่หรอ ถึงโดนปีศาจหนังแมวกินน่ะ...

>>31 ของกุก็อืดเหมือนกัน

>>31 กูถึงกับรีบเข้าไปดู อืดมากมึง ว่าแต่ไหนไซซายะ 555555555

>>31 มึงโดนคำสาปไซซายะแล้วล่ะ ต้องแก้คำสาปด้วยการแต่งฟิคมะหมาอวยไซซายะ 1ตอน

>>31 ของกูก็อืดนะ แต่ก็ยังเห็นภาพเดิมอยู่ ไหนวะไซซายะ

>>35 เออ แบบนี้ดี แต่จะอวยขึ้นไหมเนี่ย โถ ไซซายะลูกแม่

>>35 อวยไงวะ เป็นน้องไซเล่นเปียโนเหรอ 5555555555555555

>>38 เช่นมุมมองหมาโม่ง(?)ว่าไซซายะเท่แค่ไหน ถถถถถ

>>31 มึงเห็นประมาณนี้ปะวะ http://www.husky-owners.com/forum/uploads/monthly_08_2012/post-8284-13586065863479_thumb.jpg

>>38 แบบนี้?
https://i.ytimg.com/vi/YF3HoRvR9Ww/maxresdefault.jpg

แปะ สารบัญไทม์ไลน์รวมๆของเรื่อง
https://justpaste.it/reika-timeline

แปลแบบดำน้ำมาจาก http://kenkyokenjitsu.com/history/ (**คำเตือน**มีสปอยล์ในลิงก์)

ทำไว้สักพักละ เพิ่งเสร็จ เผื่อเป็นประโยชน์ต่อโม่งที่ชอบอ่านย้อนหลัง(เช่นกู) และโม่งสารบัญตัวละคร ถถถ
ยาวเกินเม้นท์เดียวแปะในjustpasteแล้วกัน ตอนใหม่ๆก็ไว้อัพเดทในนั้นเหมือนสารบัญหลักล่ะนะ

>>41 เชี่ย น่ากลัว 55555555555

>>41 น่ากลัวว้อยยยยยย ถถถถถถถถ

>>41 สยองงงงงงง เปิดมากูเกือบกรี๊ด

>>42 //ปรบมืองามๆให้โม่งขยันดีเด่นแห่งจักรวาลกาว

-----------------------------
กุพยายามทำสารบัญคาบุรากิ ยิ่งรู้สึกว่าเอ็นโจมันสนใจเรย์กะตั้งนานแล้วนี่หว่า รู้ชื่อเรย์กะเองไม่ได้ถามด้วยนะ (น่ากลัวเชี่ย นี่สินะจอมมาร)

เว็บแมวดุ้นมึงงงง ทำร้ายกุมาก กุงอนมึง หนีไปนอนละ
สารบัญคาบุรากิไว้ค่อยทำต่อกุเหนื่อย

กูขอสารภาพความในใจเช่นกัน กูเป็นคนที่อ่านได้ทุกแนวทั้งวายนอร์มอลไม่มีแบ่งแยก ฮิโรติกอะไรทั้งหลายsmเพียงใดกูก็อ่าน คือด้านแล้วไม่เขิน5555 แต่! แม่งพอมาหลงกาวในนี้กูเขินมากกกกก กูจำได้ว่าเคยอ่านฟิคอะไรสักอย่างที่ฝันว่าแต่งงานกันเข้าหอกันแล้วกูอ่านไม่จบ ต้องหยุดไปทำอย่างอื่นเพื่อระงับความเขินของตัวเองแล้วมาอ่านต่อ รู้สึกสาวน้อยชิบหาย ไม่เฉพาะฟิคนี้ด้วยฟิคอื่นๆก็ทำกูเขิน ทำเอากูเสพติดห้องนี้ไปเลย มันคือโอเอซิสของกู กูปฏิญาณกับตัวเองไว้แล้วว่าจะลองแต่งฟิคตามใจฉัน ฉากที่กูชอบและอยากให้มีกูจะใส่ลงไป! รอเคลียร์อะไรเรียบร้อยเมื่อไหร่หวังว่าไฟจะยังไม่มอด นี่ตั้งชื่อเรื่องไว้เรียบร้อยแล้ว 'ครั้งแรก' จะแต่งแบบใสๆวัยรุ่นโชโจโดขิโดขิ

Fic เทพนิยายอลเวง (ตกลงเอาชื่อนี้ละกันวุ้ย) ต่อจาก >>>/webnovel/3507/994

นางฟ้าองค์สุดท้ายก้าวออกมาแนะนำตัวเองว่า "หม่อมฉันมีนามว่านางฟ้าไอร่า แม้พรของหม่อมฉันไม่อาจลบล้างคำสาป แต่ยังพอจะยืดระยะเวลาได้บ้าง นั่นคือองค์หญิงเรย์กะก้าจะต้องมีรักแท้กับชายหนุ่มแสนวิเศษก่อนอายุ 18 ปี มิฉะนั้นองค์หญิงจะต้องครองตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านคานทองไปจนกว่าจะสิ้นอายุขัย"

"ไม่มีปัญหา" พระราชาทานุกิกี้เริ่มยิ้มออก "ธิดาเราแสนจะน่ารักขนาดนี้ ทำไมจะขายไม่ออก สบ๊าย~"
นางฟ้าไอร่าฟังแล้วก็ยิ้มนิ่งๆ โค้งให้แล้วว่า "หม่อมฉันแนะนำว่าไม่ควรเล่าเรื่องนี้ให้เจ้าหญิงน้อยทราบ ปล่อยให้นางเลือกคู่อย่างอิสระน่าจะเป็นผลดีกว่า" ก่อนจะโบกบินออกนอกหน้าต่างไป ทิ้งให้พระราชาและพระราชินีโบกไม้โบกมือให้ด้วยรอยยิ้มปลื้มปริ่ม มีเพียงเจ้าชายทาคาเทรี่ที่ทำหน้าเบ้ คิดในใจว่า 'คำสาปอะไรไม่เห็นน่ากลัว น้องหญิงเรย์กะอยู่หมู่บ้านคานทองก็ดีแล้ว พี่จะเป็นคนดูแลน้องไปตลอดชีวิตเอง'

.................

จากวันนั้นมา ตำนานการหักธงของเจ้าหญิงเรย์กะก้าก็เริ่มขึ้น

ไม่รู้เพราะเป็นนิสัยที่ติดตัวมาตั้งแต่ชาติก่อน หรือเพราะคำสาปคานทอง หรือเพราะอำนาจมืดของจ้าชายทาคาเทรี่ ชายใดที่เข้าใกล้เจ้าหญิงเรย์กะก้า ถ้าไม่โดนครอบงำโดยอำนาจเฟรนด์โซน ก็หันไปชอบหญิงอื่น หรือไม่ก็มีคนรักสมัยเด็กอยู่แล้ว หรือไม่ก็โดนจับไปถ่วงทะเลอย่างลึกลับ แม้กระทั่งเจ้าชายมาซาย่าแห่งตระกูลคาบุรากิก้า ผู้เแสนจะเพียบพร้อมที่เดินทางมาเพื่อเป็นคู่หมั้นของเจ้าหญิงเรย์กะก้า ก็ยังพลิกล็อกหันไปหลงรักแรกพบกับ วาคาเบลล่า สาวใช้คนสนิทของเจ้าหญิงได้หน้าตาเฉย หลังจากวาคาเบลล่าหัดถีบจักรยานล้อเดียวเอาใจองค์หญิงเรย์กะก้า แล้วดันหยุดไม่อยู่ฝ่าเข้าไปในขบวนม้าทรงของเจ้าชายมาซาย่า แต่ยังไถลจักรยานผ่านท้องม้าเอาตัวรอดมาได้อย่างหวุดหวิด สร้างความประทับใจให้เจ้าชายมาซาย่าเป็นอย่างมาก จนเจ้าชายยอมฝ่าฝืนคำสั่งลาออกจากความเป็นราชนิกูลตระกูลคาบุรากิก้าเพื่อมาจีบวาคาเบลล่าอย่างจริงจัง ปัจจุบันใช้ชีวิตเกาะเจ้าหญิงเรย์กะก้ากินในฐานะสหายสนิทแบบคิดเอาเองฝ่ายเดียว พร้อมกับเรียนรู้การใช้ชีวิตแบบสามัญชนไปพลางๆ

------------- (เชี่ยแล้ว ทำไมยิ่งเขียนยิ่งยาววะ พระเอกก็ไม่โผล่ซักที แล้วงานละโว้ยยยย) ---------------

>>49 ไอ้สัสสส 5555555555555555555555555555 ถ้ากูสำลักชาเขียวขึ้นมา มึงมารับผิดชอบเลยนะ 55555555555555
เจ้าชายมาซาย่าทำไมทำตัวแบบนี้ล่ะคะ แทนที่จะฟันฝ่าอุปสรรคเพื่อให้คนรอบข้างยอมรับวาคาเบล่า ดันลาออกจากการเป็นเจ้าชายแล้วมาเกาะเจ้าหญิงเรย์กะก้ากินซะอย่างงั้น ท่านพี่ทาคาเทรี่ไม่ว่าอะไรหน่อยเหรอ

>>49 แม่ง555555555555555555555556555555555555555555555555555555555555555555
กูไม่มีคำอธิบายแบบเป็นคำพูด

>>49 แม่งเอ๊ย 555555555555555

>>49 กูตลกตรงตำนานการหักธงนี่แหละแม่เจ้าาาา นางเป็นตำนานจริงๆๆ 555555555

>>49 บากะรากิ!!! เอ้ย มาซาย่า ทำไมเป็นคนแบบนี้ละหืออ ใครก็ได้ไปตามเพื่อนสนิทเขาให้มาเรียกหน่อย เผื่อเจ้าหญิงจะได้ขายออกซะที เฮ้อ

>>49 ทำไมขำไม่หยุด 5555555555555555

>>49 กูฮาฉากปั่นจักรยานในตำนานมากกว่า คราวนี้อัพเกรดเหลือล้อเดียว แถมสไลด์ลอดใต้ท้องม้าได้อีก แม่งโคตรเทพในตำนาน 555

>>56 ฉากดริฟท์จักรยานใต้ท้องม้า กูนึกถึงไอ้นี่เลยว่ะ 55555555555555555555
https://twitter.com/racephon/status/571322378044596227

>>49 กูเกลียดดดดดดดดดดด อะไรคคือลาออกแล้วมาเกสะเพื่อนกิน เลววววววววว 5555555555555555555555555555555

แล้วเอ็นโจวจะเป็นบทอะไรวะ เพื่อนมาซาย่า?? หือว่าเป็นจอมมารที่สนใจจะยึดประเทษของเจ้าหญิง 555

>>59 เจ้าชายอสูร เมื่อก่อนเป็นเจ้าชายรูปงาม แต่ไปหักอกแม่มดยุยโกะเลยถูกสาปให้เป็นสุนัขพันธุ์ซามอยด์ นั่งเฝ้าปราสาทไปวันๆ

>>60 เจ้าหญิงเรย์กะก้าเห็นแล้วชอบมาก เลยรับมาเลี้ยงดู วรั้ยยยยย

>>61 ต้องได้รับจุมพิตถึงจะแปลงร่างคืนได้??

เรื่องนี้เอ็นโจวไม่แคล้วชื่อชูสุมอยอีกแล้วใช่รึไม่ 555555

>>62 จริงๆไม่ต้องรับจุมพิตก็กลับร่างได้ตอนกลางคืน เป็นชายหนุ่มมานอนกอดเจ้าหญิงเรย์กะก้า ตอนเช้าก็กลับเป็นหมาเหมือนเดิม 5555555555555555555555

โอ้ยยยยย นี่กาวถึงไหนแล้ววววว

>>64 ทำไมเป็นคำสาป​ที่มีแต่ได้กับได้แบบนี้ 555555

>>64 ทำไมกูเห็นภาพฟิคอังกอร์ 55555555555555555555555555

เห็นคลิปนี้แล้วกูมโนเป็นชูสุมอยแป๊ป อยากน้วยยยยย ฮือ
https://www.youtube.com/watch?v=dWhmeUXE_o0

>>66 แม่มดยุยโกะก็คงคิดสาปให้เป็นหมาตลอดกาลนั่นล่ะ แต่เพราะสายเลือดจอมมารในตัวของเจ้าชายเลยต้านคำสาปไว้ได้ครึ่งนึง ตอนกลางวันให้เจ้าหญิงเรย์กะก้ากอดและน้วย ตอนกลางคืนเลยมากอดและน้วยเจ้าหญิงเรย์กะก้าเป็นการตอบแทนบุญคุณ

>>69 สาบานว่าตอบแทนบุญคุณไม่ใช่ฉวยโอกาส 555555555555555555555555555

>>69 หรือว่าจริงๆแล้วนี่คือต้นกำเนิดตระกูลเอ็นโจที่มีความลับกลายร่างตอนกลางคืนได้!!?

>>69 กูชอบความคิดมึง น้วยเลยกูรอลุ้นอยู่ น้วยไปน้วยมาก็......

>>71 นั่นสิ มาทั้งอังกอร์ หมาชูสุมอย จะว่าไปเหมือนคุ้นว่ามีฟิคหนึ่งตระกูลฝั่งแม่ของเอ็นโจเป็นนินจาด้วยแหะ

>>70 ตอบแทนจริงจริ๊งงงงง//เสียงสูง แถมตอนกลางวันเจ้าหญิงเรย์กะก้าก็ลวนลามชูสุมอยไปเยอะแยะด้วย ทั้งกอดทั้งน้วย เขาเรียกทีใครทีมัน

วันนี้ที่บ้านเรามีงานเลี้ยงน้ำชาในสวนที่จัดขึ้นโดยนายหญิงค่ะ

ถึงจะบอกว่าเป็นงานเลี้ยงน้ำชา แต่จริงๆแล้วเป็นการพูดคุยสืบข้อมูลเกี่ยวกับหมาบ้านอื่นมากกว่าล่ะนะ เพราะว่าอีกไม่นานก็จะถึงงานแข่งประกวดหมาประจำเขตประจำปีนี้แล้ว แถมไซซายะก็เป็นตัวเต็งอันดับหนึ่งมาตลอดทุกปี

ดังนั้นวันนี้จึงมีแขกมากหน้าหลายตาเต็มไปหมด รวมไปถึงหมาแปลกหน้าอื่นๆที่พวกเขาพามา

"สวัสดีจ้ะเรย์ทัน"
"อ๊ะ สวัสดีค่ะ ท่านไอระกิ!"

หมาที่มาเรียกฉันคือท่านไอระกิ หมาตัวสูงผอมเพรียว สายพันธุ์ซาลูกิ ถ้าเป็นปกติล่ะก็ฉันจะต้องหวาดกลัวแน่ๆ แต่เพราะว่าครั้งหนึ่งระหว่างที่ฉันแอบออกจากบ้านเพื่อไปสืบเรื่องวาคาชิบะให้ไซซายะ ตอนที่เดินผ่านที่ทิ้งขยะกองโต ก็มีอีกาฝูงหนึ่งที่อาศัยบริเวณนั้นพุ่งเข้ามาโจมตีใส่ฉัน

"เอ๋ง!ๆๆ" ออกไปนะ! ทำอะไรน่ะ! เจ็บนะ! อย่าจิกเค้านะ! เป็นแค่นกแท้ๆ!

ทันใดนั้นท่านไอระกิที่ผ่านมาก็กระโดดเข้ามาไล่ฝูงกาพวกนั้นออกไป อย่างกับท่านอัศวินเลยค่ะ! ตั้งแต่นั้นมาฉันกับท่านไอระกิจึงได้เป็นเพื่อนกัน อิฮี่ฮี่

"ท่านไอระกิมาตัวเดียวเหรอคะ?"
"อื้อ วันนี้ยูริฮาวด์ไปออกงานโชว์ตัวสัตว์เลี้ยงกับนายใหญ่น่ะ ...แล้วก็ถ้ามาก็คงจะเข้าหน้าไซซายะไม่ติดล่ะนะ"

อ่า นั่นซินะ ตั้งแต่วันนั้นที่ไซซายะอกหักจากยูริฮาวด์ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ถึงแม้ฉันคิดว่าตอนนี้ไซซายะจะสนใจวาคาชิบะมากกว่าก็เถอะ

พวกเราพูดคุยกันสักพัก นายหญิงของท่านไอระกิก็เรียกเธอให้ไปหา
วันนี้ไซซายะกับชูสุมอยเองก็โดนนายหญิงจับไปโชว์ตัวในวงน้ำชา ฉันจึงเป็นอิสระสุดๆเลยล่ะค่ะ! ครั้งแรกในรอบเดือนเลยนะเนี่ย!

ตลอดเดือนที่ผ่านมา ฉันต้องอยู่ตัวติดกับคู่หูสองตัวนั้นจนโดนหมาตัวอื่นๆในบ้านเข้าใจผิดว่าพวกเราสนิทกัน

ไม่ใช่นะ! ไม่ได้สนิทอะไรกันเลยนะคะ ที่ต้องอยู่ด้วยก็เพราะเจ้านายน้อยจัดให้เท่านั้นเองค่ะ

สถานการณ์มันยิ่งเลวร้ายมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อไซซายะเกิดบ้าคลั่งฟัดที่นอนของฉันจนกระจุย พอคิดว่าแล้วจะไปนอนที่ไหนดี ชูสุมอยก็เสนอตัวว่าจะแบ่งที่นอนให้เอง

ม ไม่เอาอะ

ยังไม่ทันปฏิเสธก็โดนเขาคาบไปวางบนที่นอน แง้ นี่จะต้องเป็นการซ้อมวางบนแท่นประหารแน่ๆเลยล่ะค่ะ! แถมพอเจ้านายเห็นอย่างนั้นก็บอกว่าอย่างงั้นที่นอนของฉันไม่ต้องซื้อใหม่แล้วกันอีก

ไม่น้าาาาเจ้านายยยยยยย ฉันไม่นอนตรงนี้นะคะะะะะะ
แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ

อย่างไรก็ตาม วันนี้ฉัน-เป็น-อิสระ-แล้ว!

ฉันรีบวิ่งรี่กลับเข้าไปในตัวบ้าน ที่ห้องหมาชั้นเลิศ กลิ้งเกลือกเล่นอย่างสบายใจ...ตอนแรกก็คิดว่างั้นนะ

นอนบนที่นอนของชูสุมอยได้สักพัก ฉันก็ได้กลิ่นที่ไม่คุ้นชินใกล้ๆนี้ วันนี้ทุกคนทุกตัวไปรวมตัวอยู่ที่สวนกันหมดนะ ใครกันน่ะ!?

หรือว่าจะเป็นขโมย!?
ถ้าหากว่าเป็นขโมยล่ะก็จะต้องรีบจัดการให้ได้เลย อย่ามาแหยมหมาบ้านนี้นะคะ!

ฉันค่อยๆย่องหาที่มาของกลิ่นแปลกจมูก จนกระทั่งไปถึงคลังเก็บอาหารสุนัขของทุกตัวในบ้าน เงาหมาสีดำร่างสูงตัวนึงอยู่ในนั้น!

"หยุดนะ!" ขโมยจริงๆด้วย!!

ร่างนั้นมีท่าทีตกใจเล็กน้อยก่อนจะวิ่งตรงมาทางฉัน และกระโดดข้ามตัวของฉันไป ฉันรีบหันไปดูก่อนจะตกใจกับสิ่งที่เห็น

น นี่มัน...!!!

"เธออาศัยที่นี่งั้นเหรอ? ขอโทษที ฉันกำลังหิวน่ะเลยมาหาอะไรกินหน่อย ฉันแบ่งให้เธอนิดนึงแล้วกัน อย่าบอกใครเรื่องนี้ล่ะ!"

เขากล่าวอย่างอารมณ์ดี ไม่สมกับเป็นขโมยสักนิด
เขาเป็นสุนัขสายพันธุ์โดเบอร์แมนสีดำผสมน้ำตาล ถึงจะเป็นหมาตัวโต แต่ร่างเพรียวสมส่วนดูสง่างาม

"เธอชื่ออะไร?"
"...เรย์ทันค่ะ"
"ฉันโดเซ็นจุ ยินดีที่ได้รู้จัก!"

จากนั้นเขาก็วิ่งออกจากบ้านไป ทิ้งไว้แต่ขนมราคาแพงที่บอกว่าแบ่งให้ ทั้งที่ก็ขโมยมาแท้ๆ

อะ... นี่มัน...
ฉัน...
มีความรักครั้งแรกแล้วล่ะค่ะ!

---------------------------------------
นี่มันพาร์ทแนะนำตัวละครหมาเพิ่ม 55555

>>75 วั้ยยยยย กูชอบพันธ์นี้ แลดูเท่ ศัตรูหัวใจโผล่แล้วนะคะ คุณชูสุมอย ขนฟูๆ ยิ้มๆ จะฟัดกะเขาไหวไหมคะ

>>75 น่ารักอ่ะมึงงงงง โชคชะตาเรย์ทันคือโดนนกรังแกอีกแล้วเหรออออ ที่นอนชูสูมอย อยากเข้าไปนอนแทนมั่กๆ

>>75 ฟิคนี้ดีงามมากอ่ะ สรุปว่าตั้งแต่ตอนนั้นเรย์ทันก็นอนกับชูสุมอยมาโดยตลอดเลยหรอ ฟินไหมคะท่านชูสุมอย เจ้านายไม่ซื้อที่นอนให้ใหม่นี่คิดอะไรหรือเปล่า คาดหวังอะไรไว้หรือเปล่าคะะะะ ความรักครั้งแรกเกิดขึ้นแล้ว ชูสุมอยนายจะสู้ไหวไหม หรือกะจะหวังพลังคานของเรย์ทันหักธงทิ้งอย่างเดียว ชอบท่านไอระกิอ่ะ ยังเท่เหมือนเดิมไม่ว่าเวอร์ชั่นไหน

>>75 กูล่ะฟินตรงที่นอนของชูสุมอยจริงๆๆๆนึกภาพเวลานอนแล้วชูสุมอยกอดเรย์กะทันนกรี้ดดดดดชั้นฟินน

อ๊ากกกก ทำไมท่านประธานกลายเป็นหมาขโมย

อยากรู้สปอยต่อๆไปละเนี่ย อ้ะหรือถึงตอนล่าสุดแล้ว มีความเมากาว

>>80 เพราะประธานชอบกินขนมของPivoineบ่อยๆ ถถถถ

เอาจริงๆเรย์กะน่าสงสารนะ เหมือนนางไม่มีดวงกับสัตว์เลย โดยเฉพาะนก นี่ถ้านางเป็นเจ้าหญิงในดิสนีย์ ไม่โดนฝูงนกรุมปล่อยขี้นกใส่หัวก็โดนกวางขวิดตายไปละ

>>83 แทนที่เจ้าหญิงจะได้ร้องเพลงกลางป่ากับเหล่าสัตว์ กลับต้องมาถือแผ่นซีดีและร่มเอาไว้คอยไล่นก ไล่กวางออกไป 55555555555

>>84 วงวาร55555555555555

คุณขา ดิบตอนที่ 274 มาแล้วล่าาาาาาาาาาาาา
.
.
.
.
.
.
นี่มันอะไรกัน โมเมนต์อย่างกับศึกชิงนาง ว้ายยยยยย
กูดำน้ำมางงๆ รอโม่งแปลมาช่วยอธิบายอีกที 55555555

>>86 ชิงใคร??? ระหว่างใครกับใคร????????? บอกม๊าาาาาาาา/เขย่าคอไซซายะ

>>84 โถถถถถถ น่าเศร้าเกินไปแล้วววววว

>>86 เกิดอะไรขึ้น!?! อยากอ่านญี่ปุ่นออกจัง ฮือออออ

>>86 กูปูเสื่อรอด้วยคน ได้โปรดสปอยกูทียยยยยยยยย์

ศึกชิงนางง????? ใครน้ะ!!!

>>86 อิย๊าาาาา ตอนใหม่ กูมาขยายความให้แบบคร่าวๆ นะ มันไม่มีศึกชิงนางเกิดขึ้นนะ คืองี้...
.
.
.
.
.
คือเรย์กะนางมาโรงเรียนเช้าแล้วเจออาคิสะวะคุง นางเลยลากไปบ่นๆ ว่าเอานางไปนินทากับซากุระจังอีกแล้ว ให้เลิกเลยนะยะ พอดีนายตัวสำรองมาเห็นเข้าก็เลยดุๆ บอกให้เลิกข่มขู่นักเรียนคนอื่น แต่จริงๆ นายตัวสำรองก็แค่พูดขำๆ ไม่มีไร แต่คาบุรากิเข้าใจผิด ออกมาปกป้องเรย์กะไว้ !? แต่เรย์กะก็รีบๆ พูดแก้ให้ พอดีกับที่วาคาบะจังมา นายตัวสำรองเดินไปคุยกับวาคาบะจัง ทั้งหมดสลายตัว ไรงี้

เรือคาบุรากิ ยังมีโอกาสอยู่นะเว้ยยยยยย

>>86 มึงอย่าได้เงียบหายไปเฉยๆดิ้ กลับมาก้อนนนน
>>87 มึงไปเขย่าคอไซซายะมันทำมายยยย สงสาร55555

>>91 อ้ออย่างนี้นี่เองงง ฉากสลายตัวมันง่ายดายเกินไป ไหนล่ะการฉะกับเพื่อแย่งหญิงสาว(?)

นายตัวสำรองสนิทกับวาคาบะ คาบุเห็นภาพบาดตาบาดใจคงยิ่งเหม็นขี้หน้าในอนาคตอาจมี
การกัด(?)กันเกิดขึ้น ถ้ายังนกอีกก็ไป......ออกบวชเถอะนะคาบุไซซายะ ขอแค่อย่าพาเอ็นโจชูสุมอย
ไปโกนหัวบวชเป็นเพื่อนก็พอ 55555

>>91 อ้อ เข้าใจละ ขอบคุณสำหรับสปอย กูนึกว่าเรย์กะจะถูกลากไปทางโน้นที ทางนี้ทีซะอีก

>>91 วี๊ดดดดดดดด คาบุรากี่ยยยยยย นายยยยยย นายยยยยยยยยยยย/////// //ชูธงเรือคาบุรากิไปมา
.
.
.
.
แอบไปดำๆมา ดูเหมือนนายตัวสำรองกับวาคาบะคุยกันดูเป็นธรรมชาติดีจังเลยน้า เหมือนคาบุรากิจะอิจฉาตาร้อนด้วยล่ะ
อ่านตอนคาบุรากิดึงแขนเรย์กะแล้วรู้สึกขวยเขินเล็กน้อย ฮึ้ยยย///// ขอโดดจากเรือคนไม่ชัดเจนไปหาไอ้บ้าแป๊บนึงนะค้าาา////

>>91 โอ้ เป็นอย่างงี้นี่เอง รู้สึกชอบอ่ะ ที่ทุกคนดูเป็นมิตรกับเรย์กะ แต่ทะเลาะกันเอง ท่าทางคาบุรากิกับตัวสำรองจะยังไงก็คงไม่ถูกกันอยู่ดี

>>91 เฮ ขอบคุณค่ะ กูดำอ่านแบบฟิลเตอร์ล้วนๆเลยรู้สึกศึกชิงนาง ขอโทษ 55555
>>96 กูก็กรี๊ดตรงนี้น่ะแหละ
.
.
.
.
.
ลากแขนเรย์กะมา แล้วก็คุยว่าเกิดอะไรขึ้น มีเรื่องอะไรก็บอกฉันซิ ว้ายยยยย ขอลงเรือแป๊ป

>>91 ขอบคุณสำหรับสปอยย ฮึ่ยย อยากให้ถึงวันที่เราสามารถมีหลายๆเรือ(นอกจากคาน อันนั้นเอามันไปเก็บซ้าา) แต่มีใครจะบอกได้ไหมว่าคือตกลงนายตัวสำรองนี่ชอบวาคาบะจริงง่ะ หรือเรย์กแค่ติดภาพลักษณ์อันเก่าเฉ๊ยเฉยยย
>>96 กูกระโดดน้ำไปลงเรือลำนู้นด้วยคนสิ //หันไปมองกัปตันยูกิโนะด้วยน้ำตาคลอเบ้า....ยูกิโนะคุง ระ เราขอโทษ

>>91 นี่มันเหมือนฉากที่ยูกิโนะออกมาปกป้องเรย์กะเลยนี่!? ตอนยูกิโนะเรย์กะยังใจเต้นตึกตักเลยนะ นี่เป็นไงบ้างหวั่นไหวบ้างไหม แต่กฝ่ายเป็นแค่บากะรากิ เดาว่าไม่สิะ ถถถถถถถถถ
อยากฟังข่าวลือ 55555555

>>96 เราเรือคาบุรากิเป็นหลักแต่ต้นนี่โคตรดีต่อใจจริง มาต่อเรือกันๆ

ตั้งกระทู้วันแรกก็100เม้นท์ละ ถถถถ

เออ ตอนที่อ่านเรื่องว่าท่านเรย์กะถือซีดี+กางร่มนี่ กูเห็นเป็นภาพงาน Woman with a Parasol ของ Monet เลยนะ โคตรน่าทำพาโรดี้ 555555555

ไหนๆก็มีโมเมนต์คาบุรากิ ชาวเรือนี้ก็ปั่นฟิคออกมาสิ อย่าให้น้อยหน้าเรือเอ็นโจ

อ่านสปอยล่าสุดกูนอกใจท่านเอ็นโจ ว่ายน้ำไปกินขนมกับฟัดไซซายะที่เรือคาบุรากิแปป

>>103 ใช่ เรือคาบุอย่ายอมแพ้ อย่าให้เรือเอ็นโจวอย่างกูแต่งให้เพราะมันคงวกกลับมาที่ความรั่วทำลายจินตนาการพวกมึงแน่นอน กูรอเสพ55555555555555555

ตั้งวันแรกก็ร้อยกว่า ปาเข้าไป 1/10 แล้วนะพวกมึงงง โหดกันจริงๆ กูว่ามันเป็นกาวผสมยาม้าแล้วนะะะะะ

ว่าแต่อาคิสาวะแอบนินทาอะไรท่านเรย์กะ

>>106 ถ้ารวมมู้เก่าด้วยก็ใกล้สองร้อยแล้วนะวันนี้ 555

วันนี้ดีดกันมากนะยู้วววว กูเข้ามานี้แทบช็อคขึ้นมู้ใหม่แถมมาไกลอีก 555555555

>>75 เย้ มาแล้วมะหมา คิดถึงชูสุมอย~ อะไรกัน นอนที่นอนเดียวกันมาตั้งนานทำไมไม่คืบหน้าอะไรเลยฟร้าาาา

>>96 ดีงามมากมึงงงงง

>>109 ไม่ใช่มึงคนเดียววว >>108 กูนึกว่ามู้ใหม่จะใสๆ เลขตัวเดียว นี่คืออะไร กูตกใจ 5555

ขอฟิคคั่นแปบนะคะ ต่อจากมุมมองคาบุรากิ https://fanboi.ch/webnovel/3507/942-943/
……………………………………………………………………………………….
(มุมมองเรย์กะ)

หลังจากรู้ว่านารุคุงอยู่โรงเรียนเดียวกับอาโออิจัง ทุกอย่างก็ง่ายขึ้นที่จะสืบ แต่เมื่อฉันลองค้นหาจริงๆ กลับเจอสิ่งที่น่าตกใจกว่านั้น

ครอบครัวของฉันเคยมีชีวิตอยู่ค่ะ... แต่อยู่ๆ ฉันก็หายไป ทุกคนก็ออกตามหา เมื่อดูวันที่ที่หายไปแล้ว เป็นวันเดียวกับวันเกิดของเรย์กะ คิโชวอิน

ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้อย่างจริงจังมาก่อน ฉันคาดเดาเอาเองว่าโลกนี้ที่ฉันอยู่เป็นโลกมิติหนึ่งในโลกนิยายเท่านั้น ฉันเคยตามหาครอบครัวฉันครั้งหนึ่ง แต่ว่าตอนนั้นไม่เจออะไรที่บ่งบอกว่าพวกเขามีอยู่เลยค่ะ เลยค่อยๆลบเรื่องนี้ออกจากความทรงจำ จะยังไงตอนนี้ฉันก็เป็นคิโชวอิน เรย์กะ ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้แล้ว ฉันจึงคิดแต่ว่าทำยังไงก็ปกป้องครอบครัวที่เหลือให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง

เมื่อเทียบเวลาแล้ว นารุคุงกลับเกิดหลังฉัน ไม่รู้ว่าระบบของมิตินี้มันคืออะไรกันแน่ ฉันไม่เข้าใจเท่าไหร่เลยค่ะ ที่แน่ๆการปรากฏตัวของฉัน สร้างความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างขึ้น ฉันเปลี่ยนแปลงอดีต ปัจจุบันและอนาคตทุกอย่างปนเปมั่วไปหมด หัวใจฉันโหวงแหวงไปหมด พลางคิดว่าไม่น่ารู้เรื่องนี้เลย ครอบครัวของฉันในชาติก่อนค่อนข้างเดือดร้อนมากเลยค่ะหลังฉันหายตัวไป...

เมื่อรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในห้องสโมสรแล้ว รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ขณะมองคาบุรากิห่อเหี่ยวเป็นผ้าขี้ริ้วหมดมาดจักรพรรดิ์ผู้สูงศักดิ์ไปโดยสิ้นเชิง มีบางอย่างในตัวฉันกรีดร้องขึ้นมา

นี่มันเป็นความผิดของฉันเองทั้งหมด...

ถ้าไม่ใช่เพราะฉันล่ะก็ คาบุรากิคงได้คู่กับวาคาบะ ถึงแม้ฉันจะไม่ทำเพราะหวาดกลัวในโชคชะตาของตัวเอง แต่มันกลับต้องแลกมาด้วยชีวิตรักที่บิดเบี้ยวไปของอีกคน ตอนนี้วาคาบะตกลงคบนายตัวสำรองกันแล้ว แม้จะมีแฟนคลับตัวสำรองไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่ต่างลงความเห็นว่าดีกว่าคู่กับคาบุรากิ เพราะงั้นคนที่จะมาอยู่หมู่บ้านคานทองกับฉันกลายเป็นจักรพรรดิ์แห่งซุยรันไปเสียแทน เป็นที่นิยมนี่ลำบากเหมือนกันนะคะ แต่ต่อให้ลำบากจริงก็เถอะ หากวาคาบะรักคาบุรากิ เรื่องราวคงไม่ได้จบลงแบบนี้

"คุณคิโชวอินเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"

เสียงใครสักคนดังขึ้น แต่ฉันที่หมดอาลัยตายอยากอย่างบอกไม่ถูกไม่ได้สะดุ้งตกใจอะไรเหมือนกัน เงยหน้าขึ้นมองเอ็นโจ พยายามจะพูดว่าไม่เป็นไร แต่กลับไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากมาได้ เลยส่งรอยยิ้มฝืนๆไปให้แทน

ฉันหันหน้าหนีเอ็นโจจนไปสบตากับคาบุรากิเข้า ความรู้สึกผิดของฉันทำให้อดไม่ได้ที่จะโศกเศร้าขึ้นมา ฉันพยายามไม่คิดอะไร พยายามปล่อยมันให้ว่างเปล่า ฉันไม่เคยเข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงทะลุมิติมาที่นี่ ทำไมจึงต้องมาในฐานะตัวร้าย ทำไมการจากไปของฉันถึงต้องสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น ทำไมการที่ฉันทำดี กลับกลายเป็นสิ่งที่เลวร้ายต่อโชคชะตาคนอื่น

ฉันผิดอะไร...

เหมือนถึงเวลากลับบ้านแล้วสำหรับคาบุรากิ เอ็นโจต้องคอยเป็นคนดูแลเพื่อนสนิทผู้ไม่สมหวังในรักนี่อีกครั้ง ยังดีล่ะมั้งที่ครั้งนี้คาบุรากิมีภูมิต้านทาน ไม่ได้ออกเดินทางไม่มีกำหนดเหมือนครั้งที่แล้ว

แต่ไม่รู้ว่าโชคร้ายทำไมมันถึงรุมเร้าขนาดนั้น ทันทีที่คาบุรากิและเอ็นโจกำลังจะออกจากประตูสโมสร วาคาบะกับนายตัวสำรองก็เดินมาด้วยกัน ผ่านหน้าคาบุรากิไป เขาดูสะเทือนใจจนทรุดตัวลงกับพื้น

"มาซายะ..."

เอ็นโจเรียกคาบุรากิเบาๆ แต่อีกฝ่ายดูเหมือนไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว เอามืดปิดหน้าแล้วตัวสั่นๆราวกับร้องไห้อยู่ ไม่รู้ทำไมครั้งนี้ฉันอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ตาม อาจเพราะความผูกพันหลังได้เป็นเพื่อนกับคาบุรากิ เป็นเพราะความรู้สึกผิดที่ตัวฉันเองเป็นคนไปเปลี่ยนแปลงมัน

ก่อนที่จะได้ตั้งสติกลับคืนมาหรือะไร เอ็นโจก็โยนคาบุรากิลงข้างฉัน นายคิดจะทำอะไรน่ะเอ็นโจ!

"มันเจ็บสินะ” คาบุรากิพูดอย่างยากลำบาก "ต้องมองคนที่รักอยู่กับคนอื่น"

ฉันชะงัก มันช่างไร้สาระ เดาเรื่องอะไรไม่ถูกเลยสักอย่างเหมือนเคย... อย่ามาช่วยฉันเลยค่ะ อย่ามาพยายามทำดีด้วย ทั้งๆที่ฉันเป็นคนทำร้ายนายแท้ๆ อย่าให้ฉันต้องรู้สึกผิดไปมากกว่านี้...

ฉันนึกถึงตอนที่ช่วยติววิธีจีบวาคาบะให้คาบุรากิ ช่วงเวลาเหล่านั้นเป็นมิตรภาพที่ดีมากๆเลย แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเพราะเรย์กะ คิโชวอินได้เปลี่ยนไปแล้ว จึงกระทบต่อคนรอบข้าง แม้แต่พรหมลิขิตแห่งรักของวาคาบะกับคาบุรากิก็ต้องถูกตัดขาดไป

"คิโชวอิน... ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เราออกเดินทางไปด้วยกันไหม"

ฉันชะงักสุดตัว หลุดจากภวังค์แห่งความโศกเศร้า

"เอ๊ะ...”

เมื่อกี้มันอะไรคะ!?! ฉันพูดอะไรไม่ออกเลย คาบุรากิ๊!!!

"เราทั้งคู่ต้องโกนหัวและใส่ผ้าคลุมยาวออกมาดูดีแน่ๆ!"

"...”

นี่สินะที่เขาว่าทำสิ่งใดได้สิ่งนั้น ฉันรู้สึกเหมือนกรรมที่ทำไว้ตามทันเร็วมากเลยค่ะ... ฉันมองคาบุรากิกับเอ็นโจเดินออกไปจากสโมสร ด้วยสมองอันว่างเปล่า พลังบ้าของคาบุรากินี่พลังทำลายล้างของจริงเลยค่ะ ทำไมกันคนแบบนี้ยังมีสาวๆในซุยรันมากรี้ดอยู่นะ ทุกคนถูกหลอกลวงกันนะคะ อย่าไปหลงกลภาพลักษณ์จอมปลอมนั่นกันสิคะ!

ฉันบ่นอะไรในใจไปเรื่อยๆ เมื่อรถมารับแล้ว ฉันก็กลับบ้านด้วยความอารมณ์ที่แปลกประหลาด

…………………………………………………………………
ขณะที่ฉันกำลังคิดว่าจะนอนอืดตื่นสายวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ท่านแม่ก็รีบมาบอกอย่างตื่นเต้นว่ามีแขกมาหา ฉันจึงแต่งตัวลงไปหาอย่างระแวง

“ช้าจริงๆเลยคิโชวอิน” คาบุรากิพูดส่ายหน้าอย่างตำหนิ

“มาทำอะไรคะท่านคาบุรากิ...”

“ก็มาวางแผนเดินทางกันไง” คาบุรากิพูดอย่างจริงจัง “ฉันลองไปศึกษามาแล้ว แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรับแค่ผู้ชายนะ ลองติดต่อไปแล้ว สำนักนั้นก็ยืนยันว่าให้ผู้หญิงบวชไม่ได้ เธอมีแผนอยากเปลี่ยนเพศไหม หรืออยากหาที่อื่นที่ไปด้วยกันได้”

“หะ?”

เดี๋ยวนะ เปลี่ยนเพศอะไรคะ แล้วฉันตอบรับตอนไหนว่าจะออกเดินทางไปกับนาย แล้วเอ็นโจหายไปไหน ทำไมไม่มาดูแลเพื่อนนายให้ดี... เพื่อนนายกำลังอกหักต้องได้รับการดูแลด่วนนะ หรือว่าจอมมารคิดว่าครั้งนี้ปล่อยให้ฉันจัดการไปก็แล้วกัน

ไม่นะคะนี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

“ท่านเอ็นโจไม่มาด้วยกันหรอคะ” ฉันปัดหนีสุดชีวิต ไม่อยากออกเดินทางกับเจ้าบ้าสองคนหรอกนะ ในฐานะเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยประถมอย่างเอ็นโจไม่คิดจะทำอะไรบ้างหรอ ช่วยออกเดินทางแทนฉันที

“หมอนั่นยังไม่อกหักนี่” คาบุรากิบ่น

เดี๋ยว นายควรยินดีกับเพื่อนนายที่ไม่ได้มีชะตากรรมน่าเศร้าแบบนายนะ หรือว่าคิดว่าเอ็นโจทรยศเพราะดันรอดตัวจากคานไปคนเดียว อ้า จะยังไงเอ็นโจก็มีว่าที่คู่หมั้นแล้วล่ะนะคะ...

“เอาเถอะ เราต้องผ่านมันไปได้แน่” คาบุรากิให้กำลังใจฉัน “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”

เอ๊ะ หน้าแบบนั้นมันหน้าแบบไหนหรอคะ หน้าสะเทือนใจน้ำตาไหลให้กับไหล่ผู้โชคร้ายที่ต้องโดนนายตบจนทรุดน่ะหรอคะ

คาบุรากิลุกขึ้น หันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น “เอาล่ะ ไปกันเถอะ”

“ไปไหนกันคะ...”

ฉันถูกคาบุรากิจับมือลากออกไป หมอนี่เอาแรงมาจากไหนกันน่ะ เมื่อวานยังทำตัวเปื่อยแทบจะไหลไปกองกับพื้นอยู่เลย ท่านแม่เห็นท่าทางแบบนั้นของฉันกับคาบุรากิก็ดีใจใหญ่ ส่งเสริมกันเต็มที่

แงงงง ท่านพี่ช่วยน้องด้วยค่ะ ทำไมวันนี้ท่านพี่ต้องไปทำงานด้วยนะ ฉันจะให้ใครช่วยได้เนี่ย... ท่านแม่คะ หมอนี่จะทำลายทรงผมโคโคโร่ที่ท่านแม่ภูมิใจนะคะ นี่ฉันต้องไปโกนผมจริงๆหรอคะ แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ คงไม่ใช่บวชวันหยุดสุดสัปดาห์ พอวันจันทร์กลับมาเรียนต่อหรอกนะ

ขณะที่ฉันกำลังร้องขอปาฏิหาริย์ อยู่ๆเสียงรถบรรทุกพุ่งตรงเข้ามาหาไม่มีการชะล่อความเร็วใดๆ ฉันได้แต่ตกตะลึงค้างอยู่กับที่ แต่คาบุรากิประสาทสัมผัสตื่นตัวได้ไหวกว่า เหวี่ยงตัวฉันออกห่างไป

ภาพต่อมาที่ฉันเห็นคือคาบุรากิถูกชนเข้าอย่างจังไปทั้งตัว

ฉันที่ช็อกอยู่แล้วกับการเห็นเพื่อนตายต่อหน้าต่อตา ก็ช็อกหนักเข้าไปใหญ่เมื่อรถบรรทุกจอมล้างจอมผลาญยังพุ่งตรงมาหาฉันต่อ เสี้ยววินาทีต่อมา ฉันก็เจ็บไปทั้งร่าง และทุกอย่างก็มืดดับไป...

>>114-115
กรี๊ดดดดดดด ทำไมจบค้างงงง กูค้างอยู่บนยอดดอยอากาศหนาวมาก สงฟิคต่อมาให้ซะดี ๆ จับไซซายะเป็นตัวประกัน
ขอบคุณมากโม่งฟิค เยิฟ ๆ มึงงง พวกมึงทำให้ดอกกัญชาในใจกูเบ่งบานพร้อมปลูกต่อ 555555

เชี่ยมมมม ทำไมจบแบบนี้กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด
ฮือออออ มึงพากูเที่ยวทุ่งดอกไม้แล้วผลักกูตกบ่อโคลน ฮืออออ

>>114-115 ค้างงงงงงงมากกกกกกก อย่าทำอย่างนี้กับศรีเลยนะคะ ได้โปรดมาต่อออ

>>114-115 ยังไม่จบใช่ไหมมึงงงงง ถ้าจบแบบนี้ กุจะไปบุกบ้าน กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด

>>114-115 หวีดร้องงงงง เอาตอนต่อมาาาาา เอาชื่อเรื่องมาด้วยจะใส่สารบัญกูนึกชื่อเรื่องให้ไม่ออก 55555

>>100 อยากฟังข่าวลือเหมือนกัน5555 ไหนมีใครมีฟิคกาวมุมมองโม่งซุยรันมั้ย

>>114 >>115 กรี๊ดดด ฟิคกาว ฟิคกาว ซู้ดดดดด นี่เรือบากะรากิมั้ยหรือว่าไง ตอนนี้ย้ายเรือเต็มตัวไปพร้อมฟิคละนะ ฮือออ
ปล.ฟิคฝั่งเรือท่านเอ็นโจก็อย่ายอมมมม ลงเลย ลงเลย เฮ้!

กูแว่บมาจากหนังสือสอบ มึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้ กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด
ปล กูหายไปอ่านหนังสือสอบไม่ถึงอาทิตย์ ทำไมกว่าจะตามทันเหนื่อยจังเลยวะ

กำลังจะเข้ามากรี๊ดโมเม้นน่ารักๆของ นายตัวสำรอง คาบุรากิ กับท่านเรย์กะในดิบตอนล่าสุดซะหน่อย ดันมาเจอเรื่องช็อคในฟิคซะงั้น

นี่ต้องเป็นรถบรรทุกคันเดียวกันกับที่พาทุกๆคนไปเกิดใหม่ต่างมิติแน่ๆ

>>116 อย่าทำร้ายไซซายะะะะะะะะ เราปั่นอยู่ แต่ยังปั่นไม่เสร็จอ่ะ 5555
>>120 เราก็คิดชื่อไม่ออกแหะ อารมณ์คู่หูทะลุมิติมั้ง

>>114 >>115 โอยยย คาบุรากิ๊ ตายจริงดิ! อยากตายนะเว้ยยย มึงงง กลับมาาา อย่าทำให้กูค้างงง

>>124 ไม่แน่อาจจะเป็นสลับร่างก็ได้มึง

กูว่ากูหายไปวันเดียว ทำไมกระทู้มาไกลจังวะ...
>>42 โม่งสารบัญตอนที่ 50 ที่อาจารย์บังคับเรย์กะมาไม่ใช่เข้าค่ายฤดูร้อน แต่เป็นเรียนเสริมช่วงปิดเทอมนะ

>>128 โอเค แก้แล้ว ขอบคุณค่า

>>125 สู้ว ๆ นะยู้วววว อย่าหักโหม เยิฟ ๆ

ถามอะไรหน่อยสิ คู่หมั้นท่านเอ็นโจนี่เราจะได้เห็นชื่อเต็มหล่อนมั้ย หรือจะโผล่มาแค่ ยุยโกะ//เบะปากตอนพิมพ์ด้วยจริตนางร้าย

>>131 ไปเช็คในแฟนไซต์มีชื่อเต็มอยู่นะ แต่ไม่เอาไม่พิมพ์ กาลกิณีคีย์บอร์ดสุด