มีตอนนึงที่เรย์กะ บรรยายถึงเอ็นโจกับคาบุรากิในชาติก่อน
บรรยายของคาบุรากิไม่กี่คำ แต่ของเอ็นโจนี่หลายบรรทัด
บากะรากิช่างน่าสงสารนัก... 555555 (สงสารแล้วทำไมมีเลข5วะ)
Last posted
Total of 1000 posts
มีตอนนึงที่เรย์กะ บรรยายถึงเอ็นโจกับคาบุรากิในชาติก่อน
บรรยายของคาบุรากิไม่กี่คำ แต่ของเอ็นโจนี่หลายบรรทัด
บากะรากิช่างน่าสงสารนัก... 555555 (สงสารแล้วทำไมมีเลข5วะ)
กูสมมตินะ....สมมติว่าคาบุพลิกกลับมาคู่เรย์กะ กูขอล่ะฮิโยโกะซามะ หาคู่ให้เอ็นโจหน่อยก็ดี ให้พี่แกมีความสุขบ้างเถอะ บ้างครั้งอ่านไปเห็นยิ้มหัวเราะทีไรก็ทำแต่ใส่เรย์กะ แต่บางทีก็ชอบยิ้มขื่นๆ(แม่งยิ้มขื่นบ่อยมาก น่าจะเรื่องทางบ้านกับหลายเรื่องด้วยกูสงสาร) ชีวิตโคตรพระรอง อะไรก็เป็นรองตลอด(ถ้ามองตามบุคคลภายนอกอ่ะนะ) กูกลัวว่าถ้าคาบุอกหักจากวาคาบะและเริ่มสนใจเรย์กะ เอ็นโจอาจท้อแล้วยิ้มขื่นๆหลีกทางให้เงียบๆตามสไตล์พระรองก็ได้ (ยิ่งพอกูเอามามโนผสมกับฟิคกาวหมีโลลิค่อนที่เอ็นโจทำยังไงเรย์กะก็ไม่ยังมอง) กูช้ำใจแทน จะพระรองตลอดศกไปไหนวะ พระเอกบ้างสิเว้ยยย นี่กูพยายามมโนอยู่ว่าเรื่งเก่าพระเอกคือคาบุคู่วาคาบะ มาชาตินี้ก็อาจเป็นเพื่อนพระเอกกับนางร้ายเป็นพระเอกนางเอกแทนก็ได้ ถ้าท้ายสุดอ่อยเขาไปเรื่อยแต่เขาก็ยังไม่แลเหมืนเดิมกูจะ...จะอะไรดี ทำบุญไปให้ละกัน ฮือ กูเวิ่นไรวะเนี่ย พอดีเห็นสารบัญอัพเดทเลยย้อนอ่านตอนเก่าๆ ชีวิตมันเศร้า //กรอกเหล้าขาว
>>957 จริงๆคือคาบุรากิเรย์กะก็ไม่แลนะมึง ถึงทั้งคาบุรากิและเอ็นโจอาจจะเกิดมาชอบเรย์กะเข้า ถ้าคาบุรากิมันแห้วจากวาคาบะจังอะนะ
แต่อ.ฮิโยโกะก็อาจให้มันแห้วทั้งคู่ก็ได้นะเว้ย บางทีมันทั้งคู่อาจไปทะเลฤดูพายุคลั่งด้วยกันก็ได้ ไม่โดดผา ไปบวชเป็นเซียน...
กุเริ่มสงสารมันสองตัวแล้วว่ะ... หน้าตาก็ดี สาวๆห้อมล้อมคลั่งไคล้ แต่ได้แดกแห้ว... //ร้องไห้แทน
กูหายไปวันเดียวกลับมาทำไมแม่งจะพันนึงแล้ววะ ใครที่จะทำสารบัญคาบุรากิกูก็รออยู่นะ เผื่อจะมีฟิคบากะรากิกับเรย์กะให้อ่านกัน กูต้องการฟิคกาวมากตอนนี้ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เรือคาน
เห็นพูดถึงสงสารแบบมีเลข 5 แล้วนึกขึ้นได้ ฟิคมะหมาจะมีต่ออีกไหมน่ะ ชักคิดถึงไซซายะ รึว่าต้องรอเฉพาะตอนมีอีเว้นท์คอขาดบาดตายสะเทือนใจโม่งจนต้องจับมันเป็นตัวประกัน/ระบายอารมณ์เท่านั้น??
เวอร์ชั่นมะหมา
ถ้าไซซายะ ลองเลียนแบบท่ากระโดดหลบของวาคาบะจังล่ะ ประมาณนี้?
http://media.dosed.in/15HuskyRules/15HuskyRules7.jpg
555 อันนี้มันหลบไม่พ้นป่าววะ เดี๋ยวกลายเป็นได้ซีนชนกันล้มท่าคร่อมอะดิ
วันนี้เป็นวันที่กุต้องทำเอกสารสรุปประจำเดือนส่งบัญชี แต่จิตใจช่างอยากหนีความจริงมาแต่งฟิค
โอ้ยยยย ทำงานเด้ะ ตัวกูววววว
Fic อะไรก็ไม่รู้ ขึ้นต้นแบบ Once upon a time
---------------------------------------
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในอาณาจักรคิโชวอิน่า มีพระราชาทานุกิกี้และพระราชินีปกครองแผ่นดินอยู่อย่างเป็นสุข ทั้งสองพระองค์มีพระราชบุตรเป็นเจ้าชายน้อยๆ ผู้หล่อเหลานามว่าเจ้าชายทาคาเทรี่ เวลาผ่านไปได้เจ็ดปี พระราชินีก็ทรงตั้งครรภ์อีกครั้ง คราวนี้พระนางคลอดพระธิดาน้อยๆ ผู้ทรงสิริโฉมงดงาม นามว่าเจ้าหญิงเรย์กะก้า พระราชาทานุกิกี้ทรงดีพระทัยมาก จึงได้เชื้อเชิญให้นางฟ้าองค์ต่างๆ มาร่วมงานฉลองและให้พรกับเจ้าหญิงเรย์กะก้า แต่อนิจจา ซาเอจิม่า เลขาส่วนพระองค์ ดันทำงานพลาดลืมส่งจดหมายเชิญให้กับนางฟ้าองค์หนึ่ง สร้างความแค้นให้กับนางฟ้าองค์นั้นเป็นอย่างยิ่ง
ในวันงานฉลอง นางฟ้าองค์ต่างๆ ก็ทยอยกันมาให้พรกับเจ้าหญิงเรย์กะก้า อาทิเช่น ขอให้มีผมหลอดเด้งดึ๋งๆ ไม่เสียทรงชั่วกาลนาน ขอให้มีลักยิ้มน่ารักน่าเอ็นดู ขอให้เป็นบราค่อนฟาเธอร์ค่อน ฯลฯ แต่ก่อนที่นางฟ้าองค์สุดท้ายจะได้กล่าวอวยพร นางฟ้าผู้ไม่ได้รับเชิญก็โบยบินเข้ามาด้วยใบหน้าถมึงทึง พร้อมกับกล่าวคำสาปแช่งอันน่าสะพรึงกลัวว่า
"ขอให้เจ้าหญิงดำรงตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านคานทองตลอดกาล และไม่มีอำนาจใดมาลบล้างได้"
ก่อนจะบินหนีไป สร้างความตกตะลึงให้ทุกคนในที่นั้นเป็นอย่างมาก
------------- ไว้ว่างๆ มาต่อ ---------------
กูส่องพวกมึงเฉยๆมาซักพักแล้วไม่ได้พูดซักที ชอบฟิคกาวพวกมึงมาก รักนะ ซู้ดดดด
กูอยากลงเรือเอ็นโจนะ แต่กูอวยอะไรแล้วแห้ว
เลยไม่กล้าลง กูหาที่ติ่งเรื่องนี้มาซักพัก ในที่สุดกูก็เจอ ดีใจชิบหาย รักพวกมึงนะ
ขึ้น 970 ละ เดี๋ยวกูตั้งกระทู้ใหม่เลยนะ
ตั้งละ นี่เต็มละค่อยย้ายเช่นเดิม
https://fanboi.ch/webnovel/3543/
เว็บแมวดุ้นแม่งแกล้งกุ อืดมาก ไม่ต้องห่วงนะบากะรากิ กุจะทำสารบัญให้มึงให้ได้ //มองด้วยความสงสาร
>>967 ชาวเมืองหวาดกลัวคำสาป พอเจ้าหญิงโตพอเลยโดนขับไล่ออกจากปราสาท แม้เจ้าชายทาคาเทรี่จะไม่ยินยอมนักแต่ก็ไม่สามารถคัดค้านได้
เจ้าหญิงเข้าป่าไปเจอบ้านที่ทำด้วยขนมหวาน น่าอร่อยดีเลยแดกแม่งหมดเลย........
//ขอโทษค่ะ เห็นข้างบนบอกเทพนิยายอลเวง เลยคิดว่าน่ายำเอาหลายๆเรื่องปนๆกัน 5555555 //เบลอกูไปเถอะ
เสียดายเด็กๆในเรื่องมีแค่ 3 คน (ยูกิโนะ มาโอะ ยูริ) ไม่ครบองค์คนแคระทั้งเจ็ดว่ะ
พูดถึงนิทานแล้วกุคิดถึงนิทานญี่ปุ่นเรื่องนึง มีทานุกิด้วย
มีทานุกิที่ฆ่าคุณยายแล้วเอาเนื้อไปทำอาหารให้คุณตากิน
เจ้ากระต่ายต่ายจึงมาลงทัณฑ์มันด้วยกันจุดไฟเผาฟืนที่ทานุกิขนอยู่ แต่ทานุกิก็รอดมาได้
ต่อไปเจ้ากระต่ายก็ปั้นเรือดินเอาไว้ แล้วออกไปล่องเรือคนละลำกับทานุกิ
พอเรือดินลำที่ทานุกินั่งมันละลายไปกับน้ำจนเจ้าทานุกิจม เจ้ากระต่ายก็ทำทีเป็นช่วย
มันยื่นไม้พายบอกให้ทานุกิจับไว้ แต่สุดท้ายก็ใช้ไม้พายฟาดทานุกจนจมลงก้นบ่อตายในที่สุด
แต่ไม่กล้าให้ท่านพ่อของเรย์กะรับบททานุกิว่ะ รู้สึกบาป 555 //กุไม่แต่งนะ
แมวดุ้นกลับมาแล้วมึงงงงง
Fic นิทานอลเวง (ขอบคุณสำหรับชื่อ) ต่อจาก >>967
-------------------------
พระราชินีถลาไปอุ้มเจ้าหญิงเรย์กะก้าขึ้นมาแนบอกพลางกรรแสงอย่างน่าสงสาร "ไม่นะ หญิงเรย์กะ แม่จะไม่ยอมให้หญิงเรย์กะไปอยู่ในหมู่บ้านคานทองเด็ดขาด" พระราชาทานุกิกี้รีบเข้ามาโอบกอดทั้งพระราชินีและพระธิดาไว้เป็นเชิงปลอบโยน
"ไม่ต้องห่วงครับ ข้าขออาสาแต่งงานกับน้องหญิงเอง"
ทุกคนพากันมองไปยังเจ้าของเสียงเป็นตาเดียว ที่แท้ผู้ที่ก้าวออกมาก็คือ เจ้าชายอิมาริรี่ แห่งอาณาจักรโมโมโซโน่ พระสหายสนิทของเจ้าชายทาคาเทรี่นั่นเอง
"ถ้าเป็นข้า คงไม่มีปัญหาสินะครับ"
เจ้าชายอิมาริรี่ส่งยิ้มหล่อบาดใจ แล้วยื่นมือไปทางพระราชินีทำท่าจะขออุ้มเจ้าหญิงเรย์กะก้า แต่ทันใดนั้นก็มีธนูชุบยาสลบแล่นเข้าปักกลางหลังเจ้าชายอิมาริรี่ ทำเอาเจ้าชายล้มคว่ำสลบลงในที่นั้นทันที ผู้ที่ก้าวออกมาจากเงามืดพร้อมคันธนูในมือ ก็คือเจ้าชายทาคาเทรี่ที่ทำหน้าเย็นชาสุดๆ
"มีปัญหาสิ มากเลยด้วย" เจ้าชายทาคาเทรี่ว่าขณะก้าวข้ามศพ (?) เจ้าชายอิมาริรี่ที่หลับคร่อกอย่างไม่ใยดี ทั้งนี้เพราะความเจ้าชู้ของเจ้าชายอิมาริรี่เป็นที่เลื่องชื่อลือชากันไป 3 อาณาจักร 8 แปดอาณาจักร แม้จะมีอายุเพียงเจ็ดชันษาก็ตาม
"ท่านพ่อท่านแม่ อย่าไปสนใจคำพูดไร้สาระ" เจ้าชายทาคาเทรี่ว่าพลางผายมือไปยังนางฟ้าองค์สุดท้าย "นางฟ้าองค์นี้ยังไม่ได้ให้พรกับน้องสาวของเรา บางทีเธออาจจะพอช่วยอะไรได้"
นางฟ้าองค์สุดท้ายไว้ผมสั้นท่าทางกระฉับกระเฉง ดูเผินๆ เหมือนองค์ชายหล่อเหลา นางก้าวออกมาแนะนำตัวเองว่า "หม่อมฉันมีนามว่านางฟ้าไอร่า และพรของหม่อมฉันก็คือ...."
------------- ขอไปคิดต่อก่อนนะ ---------------
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.