Last posted
Total of 1000 posts
เห็นโม่งแต่งฟิคมากมายกูชักอยากแต่งบ้าง ในที่สุดก็ลองแต่งโมเมนท์ของเรย์กะเอ็นโจตอนสั้นๆตอนเดียวจบ แต่ไม่กล้าลง ไม่ใช่เพราะไร กูรู้สึกว่ากูแต่งแล้ว....ไหงแม่งวายจังวะ กูทำอะไรลงไป๊ กูไม่ได้จะแต่งวายฮาเร็มเอ็นโจแต่กูจะแต่งนอร์มอลโว้ยไอ้บ้าาาาา ในที่นี้มีใครแต่งแล้วหลุดพล็อตเหมือนกูมั้ย น่าจะเยอะ 555
>>949 ไรฟร้า~ ลงมาเลย กูเชื่อว่ามีหลายคนอยากอ่าน รวมทั้งกูด้วย 555555 นี่ยังคิดอยู่เลยว่าทั้งซุยรันไม่มีสาววายสาวฟุมั่งเลยเหรอวะ
พฤติกรรมคาบุรากิ เอ็นโจนี่มันดูชวนจิ้นไปหลายรอบ ทั้งตอนคอยประคับประคองหลังอกหัก ไปรับไปส่ง ห่วงใยดูแล ไปยืนดูทะเลคลั่งด้วยกันในคืนคริสมาสต์ แถมตอนมีสาวมาเกาะแกะเพื่อนยังดูทำท่่าเครียดๆ เป็นกูก็จิ้นแบบลับๆ วะ
อรุณสวัสดิ์เหล่าโม่งซุยรัน มีกาวให้เสพแต่เช้า ดีจริงๆ กูแวะมาอัพเดทสารบัญเอ็นโจ *ที่ได้ลงใหม่ตั้งแต่ต้นเพราะกูย้อนอ่านแล้วพบว่าตอนที่ 40 กูใส่ฟิลเตอร์มากไปจนเข้าใจผิดว่าเอ็นโจเขียนเฟรนด์ชิพให้เรย์กะ
สารบัญเอ็นโจ
Ch.6 ท่านเรย์กะถูกใจหน้าตาแบบเอ็นโจมากกว่าคาบุรากิ
Ch.8 ท่านเรย์กะสั่นกระดิ่ง+เต้นวอลซ์กับท่านพี่
Ch.9 หันไปเห็นเอ็นโจกับคาบุรากิ
Ch.10 ท่านเรย์กะย้อนความหลังให้ฟังว่าเอ็นโจถามว่าคือคนที่เต้นวอลซ์ใช่มั้ย+ท่านเรย์กะรู้ว่าเอ็นโจมองท่านเรย์กะที่แอบมองมาซายะอีกที
Ch.16 มาซายะข่มขู่ท่านเรย์กะให้ช่วยเรื่องยูริเอะ
Ch.17 เอ็นโจเข้ามาร่วมวง
Ch.20 เอ็นโจวางกับดักให้ท่านเรย์กะคิดกลยุทธง้องอนท่านยูริเอะให้มาซายะ
Ch.21 เอ็นโจโผล่มาหาเรย์กะที่ห้องเรียนเพื่อนัดคุยเรื่องวิธีง้อยูริเอะ
Ch.32 ท่านเรย์กะ+เอ็นโจเป็นคณะกรรมการ
Ch.33 เอ็นโจกับเรย์กะยืนข้างกันคอยต้อนรับแขก+เอ็นโจนั่งข้างเรย์กะดูคาบุรากิแข่งม้าชิงเมือง+จุดเริ่มต้นฉายาจักรพรรดิของคาบุรากิ
Ch.39 ท่านเรย์กะถูกกวางขวิด
---------------จบประถม-------------
Ch.46 ท่านไอระ ยูริเอะ เอ็นโจ เรย์กะ ร่วมวงกันล้อมาซายะเรื่องฉายาจักรพรรดิ
Ch.48 เรย์กะบอกเพลงที่เข้ากับเอ็นโจคือ Gnossiennes
Ch.57 เรย์กะกับเอ็นโจอยู่ห้องเดียวกัน แล้วได้คุยกันในสโมสร Pivione
Ch.59 จอมมารเอ็นโจแผลงฤทธิ์ใส่ริรินะ ท่านเรย์กะติดหนี้จอมมารซะแล้ว
Ch.62 เอ็นโจบอกเหตุผลที่ไม่ลงแข่งม้าชิงเมือง
Ch.64 เอ็นโจมาทวงหนี้จากเรย์กะ
Ch.67 เจ้าแม่กาลีองค์ลง
Ch.68 เรย์กะต่อยท้องเอ็นโจ
--------------จบม.ต้น---------------
Ch.77 ท่านเรย์กะคุยเรื่องชมรมกับสมาชิกPovoine คาบุรากิกับเอ็นโจหันมามอง
Ch.82 เอ็นโจเดินสวนท่านเรย์กะที่กำลังจะไปชมรมแล้วทักเรื่องคาซึรางิ
Ch.87 เอ็นโจบอกเรย์กะว่า(ลดน้ำหนัก)พยายามเข้านะ
Ch.92 ท่านเรย์กะไปงานเลี้ยงน้ำชาบ้านคาบุรากิ เอ็นโจเข้ามาคุยด้วยเนียนๆ คาบุรากิฉีกหน้าเรย์กะกลางวงว่าไปไดเอทมา
Ch.93 เพื่อนเรย์กะบอกว่า เอ็นโจเรียกหาแต่เรย์กะ ไม่เห็นทำแบบนี้กับคนอื่นเลย
Ch.94 ท่านเรย์กะพามาโอะจังกับยูริคุงไปสั่นกระดิ่ง สตอล์กเกอร์เอ็นโจปรากฏตัว
Ch.98 คาบุรากิ เอ็นโจ เรย์กะเจอกันที่สโมสรPivoine คาบุรากิถามเรย์กะว่าทำไมไม่ติดจมูกหนูด้วย เอ็นโจปรามคาบุรากิ
Ch.100 เรย์กะเป็นพ่อบ้านแกะ
Ch.101 คาบุรากิอกหักอย่างเป็นทางการ เอ็นโจเล่าเรื่องมาซายะให้เรย์กะฟัง
Ch.102 เอ็นโจเอาของฝากให้เรย์กะ
Ch.103 เรย์กะแนะนำมาซายะไปบวช เอ็นโจลากแขนเรย์กะไปคุยด้วยอีกมุม
Ch.106 คาบุรากิคิดว่าเรย์กะอยู่ในสมาคมคนติดอยู่ในพี่น้องโซนเหมือนกับตัวเอง เลยให้หนังสือกลอน เอ็นโจขอบคุณเรย์กะที่ช่วยให้มาซายะรื่นเริงขึ้น
Ch.113 ท่านเรย์กะเจอยูกิโนะคุง
Ch.114 เอ็นโจมาคุยกับเรย์กะเรื่องยูกิโนะ
Ch.116 เอ็นโจบอกวาคาบะเรื่องของฝากว่า "ผมไม่ได้กินหรอก แต่คนที่ให้ไปเขาบอกว่าอร่อยดีนะ"
Ch.119 เรย์กะสอนยูกิโนะทำนีดเดิลเฟลท์ ยูกิโนะคุงทำแต้มให้พี่ชาย
Ch.120 เรย์กะเจอเอ็นโจที่หน้าประตูรร. แล้วคุยเรื่องที่สอนยูกิโนะถักนีดเดิลเฟลท์กัน เอ็นโจหย่อนระเบิดชื่อ ท่านเรย์กะชอบผู้ชายอายุมากกว่าสินะ ไว้
Ch.124 เรย์กะไปงอแงกับเอ็นโจเรื่องยูกิโนะเข้าโรงบาล ฉากกางร่มกันฝนให้ในตำนาน
Ch.126 เอ็นโจข่มขู่มาซายะให้เล่นเพลงให้เรย์กะ
Ch.131 เอ็นโจ คาบุรากิ เจอมาโอะจังที่มาหาเรย์กะที่ห้องสโมสรPivoine
Ch.139 เอ็นโจเดินมาคุยกับเรย์กะที่งานชมหิ่งห้อย
Ch.140 เอ็นโจส่งกรงหิ่งห้อยมาให้เรย์กะ
Ch.142 เรย์กะเต้นรำกับยูกิโนะ
Ch.143 เรย์กะกับยูกิโนะเต้นรำเสร็จ เอ็นโจเดินเข้ามาคุยด้วย
Ch.144 เอ็นโจคุยกับเรย์กะเรื่องรักแรกของคาบุรากิ
Ch.145 ยูกิโนะโรคหอบกำเริบ เรย์กะแบกไปห้องพยาบาล เอ็นโจมาขอบคุณ
Ch.146 ยูกิโนะให้อโรม่าแคนเดิลกับผ้าขนหนูกับเรย์กะ ยี่ห้อเดียวกับที่เอ็นโจใช้
Ch.152 เอ็นโจลงแข่งปาบอล ทีมเดียวกับวาคาบะ
Ch.155 ตาไก่โง่คาซึรางิบอกเรย์กะว่า เด็กผู้หญิงม.ต้นน่ะ ลือกันว่าเรย์กะกับเอ็นโจสนิทสนมกันดี
Ch.156 ปลาซิวปลาสร้อยไมฮามะบอกว่า งานชมหิ่งห้อยคราวก่อนเรย์กะไปเล่นหูเล่นตากับเอ็นโจ
Ch.157 เอ็นโจทำลาเต้อาร์ตให้เรย์กะ
Ch.159 เรย์กะบอกพวกอุเมวากะว่า (กับเอ็นโจ) แค่เคยเห็นหน้ากันน่ะค่ะ
Ch.160 แฟนฟิคฉบับออฟฟิเชี่ยล
Ch.161 เอ็นโจ คาบุรากิ ยูกิโนะ มาคาเฟ่สูฝู นางมารร้ายยุยโกะปรากฏตัว ท่านเรย์กะรู้สึก"หมดอาลัยตายอยาก"
Ch.162 เรย์กะพูดถึงยุยโกะว่า 'อย่างฉันคงไม่มีวันชนะได้หรอก'
Ch.163 เอ็นโจบอกเรย์กะว่ายุยโกะไม่ใช่คนรัก แต่เป็นว่าที่คู่หมั้น
>>941 อ่อ เรื่องนี้เองเรอะ กูนึกว่าเป็นฟิคตลกไร้สาระไม่ได้จับคู่อะไรกัน ก็เลยกรี๊ดกร๊าดเอ็นโจไปตามเรื่องตามราว กูขอโทษก็แล้วกันเน้อ
>>943 กูว่าที่ร้องไห้มันต้องเป็นเรื่องไร้สาระจนถึงขีดสุดแน่ๆ ท่านเรย์กะซะอย่าง
>>947 ทำไมมันมีความเกิดใหม่เซปชั่นวะ น้องงง ขอไวท์บอร์ดให้น้องด้วยข่ะ ถถถถถถถถถ
>>951 กูว่าอยากลงอะไรก็ลงมาเหอะ แต่จั่วหัวไว้ว่าวายหรือยูรินะ คนไม่ชอบสายนี้เขาจะได้เลื่อนผ่านได้ จริงๆกูก็สาววายนะ แต่กูไม่จิ้นคาบุรากิกับเอ็นโจเลย ไม่รู้ดิ สงสัยเพราะกูจะสงสารเรย์กะเกินไป แค่นี้ก็คานทองนอนมาอยู่ละ ขืนเอาสองคนนี้ไปจากนางคงได้นั่งคานไปตลอดชีพแน่ๆ
มีตอนนึงที่เรย์กะ บรรยายถึงเอ็นโจกับคาบุรากิในชาติก่อน
บรรยายของคาบุรากิไม่กี่คำ แต่ของเอ็นโจนี่หลายบรรทัด
บากะรากิช่างน่าสงสารนัก... 555555 (สงสารแล้วทำไมมีเลข5วะ)
กูสมมตินะ....สมมติว่าคาบุพลิกกลับมาคู่เรย์กะ กูขอล่ะฮิโยโกะซามะ หาคู่ให้เอ็นโจหน่อยก็ดี ให้พี่แกมีความสุขบ้างเถอะ บ้างครั้งอ่านไปเห็นยิ้มหัวเราะทีไรก็ทำแต่ใส่เรย์กะ แต่บางทีก็ชอบยิ้มขื่นๆ(แม่งยิ้มขื่นบ่อยมาก น่าจะเรื่องทางบ้านกับหลายเรื่องด้วยกูสงสาร) ชีวิตโคตรพระรอง อะไรก็เป็นรองตลอด(ถ้ามองตามบุคคลภายนอกอ่ะนะ) กูกลัวว่าถ้าคาบุอกหักจากวาคาบะและเริ่มสนใจเรย์กะ เอ็นโจอาจท้อแล้วยิ้มขื่นๆหลีกทางให้เงียบๆตามสไตล์พระรองก็ได้ (ยิ่งพอกูเอามามโนผสมกับฟิคกาวหมีโลลิค่อนที่เอ็นโจทำยังไงเรย์กะก็ไม่ยังมอง) กูช้ำใจแทน จะพระรองตลอดศกไปไหนวะ พระเอกบ้างสิเว้ยยย นี่กูพยายามมโนอยู่ว่าเรื่งเก่าพระเอกคือคาบุคู่วาคาบะ มาชาตินี้ก็อาจเป็นเพื่อนพระเอกกับนางร้ายเป็นพระเอกนางเอกแทนก็ได้ ถ้าท้ายสุดอ่อยเขาไปเรื่อยแต่เขาก็ยังไม่แลเหมืนเดิมกูจะ...จะอะไรดี ทำบุญไปให้ละกัน ฮือ กูเวิ่นไรวะเนี่ย พอดีเห็นสารบัญอัพเดทเลยย้อนอ่านตอนเก่าๆ ชีวิตมันเศร้า //กรอกเหล้าขาว
>>957 จริงๆคือคาบุรากิเรย์กะก็ไม่แลนะมึง ถึงทั้งคาบุรากิและเอ็นโจอาจจะเกิดมาชอบเรย์กะเข้า ถ้าคาบุรากิมันแห้วจากวาคาบะจังอะนะ
แต่อ.ฮิโยโกะก็อาจให้มันแห้วทั้งคู่ก็ได้นะเว้ย บางทีมันทั้งคู่อาจไปทะเลฤดูพายุคลั่งด้วยกันก็ได้ ไม่โดดผา ไปบวชเป็นเซียน...
กุเริ่มสงสารมันสองตัวแล้วว่ะ... หน้าตาก็ดี สาวๆห้อมล้อมคลั่งไคล้ แต่ได้แดกแห้ว... //ร้องไห้แทน
กูหายไปวันเดียวกลับมาทำไมแม่งจะพันนึงแล้ววะ ใครที่จะทำสารบัญคาบุรากิกูก็รออยู่นะ เผื่อจะมีฟิคบากะรากิกับเรย์กะให้อ่านกัน กูต้องการฟิคกาวมากตอนนี้ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เรือคาน
เห็นพูดถึงสงสารแบบมีเลข 5 แล้วนึกขึ้นได้ ฟิคมะหมาจะมีต่ออีกไหมน่ะ ชักคิดถึงไซซายะ รึว่าต้องรอเฉพาะตอนมีอีเว้นท์คอขาดบาดตายสะเทือนใจโม่งจนต้องจับมันเป็นตัวประกัน/ระบายอารมณ์เท่านั้น??
เวอร์ชั่นมะหมา
ถ้าไซซายะ ลองเลียนแบบท่ากระโดดหลบของวาคาบะจังล่ะ ประมาณนี้?
http://media.dosed.in/15HuskyRules/15HuskyRules7.jpg
555 อันนี้มันหลบไม่พ้นป่าววะ เดี๋ยวกลายเป็นได้ซีนชนกันล้มท่าคร่อมอะดิ
วันนี้เป็นวันที่กุต้องทำเอกสารสรุปประจำเดือนส่งบัญชี แต่จิตใจช่างอยากหนีความจริงมาแต่งฟิค
โอ้ยยยย ทำงานเด้ะ ตัวกูววววว
Fic อะไรก็ไม่รู้ ขึ้นต้นแบบ Once upon a time
---------------------------------------
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในอาณาจักรคิโชวอิน่า มีพระราชาทานุกิกี้และพระราชินีปกครองแผ่นดินอยู่อย่างเป็นสุข ทั้งสองพระองค์มีพระราชบุตรเป็นเจ้าชายน้อยๆ ผู้หล่อเหลานามว่าเจ้าชายทาคาเทรี่ เวลาผ่านไปได้เจ็ดปี พระราชินีก็ทรงตั้งครรภ์อีกครั้ง คราวนี้พระนางคลอดพระธิดาน้อยๆ ผู้ทรงสิริโฉมงดงาม นามว่าเจ้าหญิงเรย์กะก้า พระราชาทานุกิกี้ทรงดีพระทัยมาก จึงได้เชื้อเชิญให้นางฟ้าองค์ต่างๆ มาร่วมงานฉลองและให้พรกับเจ้าหญิงเรย์กะก้า แต่อนิจจา ซาเอจิม่า เลขาส่วนพระองค์ ดันทำงานพลาดลืมส่งจดหมายเชิญให้กับนางฟ้าองค์หนึ่ง สร้างความแค้นให้กับนางฟ้าองค์นั้นเป็นอย่างยิ่ง
ในวันงานฉลอง นางฟ้าองค์ต่างๆ ก็ทยอยกันมาให้พรกับเจ้าหญิงเรย์กะก้า อาทิเช่น ขอให้มีผมหลอดเด้งดึ๋งๆ ไม่เสียทรงชั่วกาลนาน ขอให้มีลักยิ้มน่ารักน่าเอ็นดู ขอให้เป็นบราค่อนฟาเธอร์ค่อน ฯลฯ แต่ก่อนที่นางฟ้าองค์สุดท้ายจะได้กล่าวอวยพร นางฟ้าผู้ไม่ได้รับเชิญก็โบยบินเข้ามาด้วยใบหน้าถมึงทึง พร้อมกับกล่าวคำสาปแช่งอันน่าสะพรึงกลัวว่า
"ขอให้เจ้าหญิงดำรงตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านคานทองตลอดกาล และไม่มีอำนาจใดมาลบล้างได้"
ก่อนจะบินหนีไป สร้างความตกตะลึงให้ทุกคนในที่นั้นเป็นอย่างมาก
------------- ไว้ว่างๆ มาต่อ ---------------
กูส่องพวกมึงเฉยๆมาซักพักแล้วไม่ได้พูดซักที ชอบฟิคกาวพวกมึงมาก รักนะ ซู้ดดดด
กูอยากลงเรือเอ็นโจนะ แต่กูอวยอะไรแล้วแห้ว
เลยไม่กล้าลง กูหาที่ติ่งเรื่องนี้มาซักพัก ในที่สุดกูก็เจอ ดีใจชิบหาย รักพวกมึงนะ
ขึ้น 970 ละ เดี๋ยวกูตั้งกระทู้ใหม่เลยนะ
ตั้งละ นี่เต็มละค่อยย้ายเช่นเดิม
https://fanboi.ch/webnovel/3543/
เว็บแมวดุ้นแม่งแกล้งกุ อืดมาก ไม่ต้องห่วงนะบากะรากิ กุจะทำสารบัญให้มึงให้ได้ //มองด้วยความสงสาร
>>967 ชาวเมืองหวาดกลัวคำสาป พอเจ้าหญิงโตพอเลยโดนขับไล่ออกจากปราสาท แม้เจ้าชายทาคาเทรี่จะไม่ยินยอมนักแต่ก็ไม่สามารถคัดค้านได้
เจ้าหญิงเข้าป่าไปเจอบ้านที่ทำด้วยขนมหวาน น่าอร่อยดีเลยแดกแม่งหมดเลย........
//ขอโทษค่ะ เห็นข้างบนบอกเทพนิยายอลเวง เลยคิดว่าน่ายำเอาหลายๆเรื่องปนๆกัน 5555555 //เบลอกูไปเถอะ
เสียดายเด็กๆในเรื่องมีแค่ 3 คน (ยูกิโนะ มาโอะ ยูริ) ไม่ครบองค์คนแคระทั้งเจ็ดว่ะ
พูดถึงนิทานแล้วกุคิดถึงนิทานญี่ปุ่นเรื่องนึง มีทานุกิด้วย
มีทานุกิที่ฆ่าคุณยายแล้วเอาเนื้อไปทำอาหารให้คุณตากิน
เจ้ากระต่ายต่ายจึงมาลงทัณฑ์มันด้วยกันจุดไฟเผาฟืนที่ทานุกิขนอยู่ แต่ทานุกิก็รอดมาได้
ต่อไปเจ้ากระต่ายก็ปั้นเรือดินเอาไว้ แล้วออกไปล่องเรือคนละลำกับทานุกิ
พอเรือดินลำที่ทานุกินั่งมันละลายไปกับน้ำจนเจ้าทานุกิจม เจ้ากระต่ายก็ทำทีเป็นช่วย
มันยื่นไม้พายบอกให้ทานุกิจับไว้ แต่สุดท้ายก็ใช้ไม้พายฟาดทานุกจนจมลงก้นบ่อตายในที่สุด
แต่ไม่กล้าให้ท่านพ่อของเรย์กะรับบททานุกิว่ะ รู้สึกบาป 555 //กุไม่แต่งนะ
แมวดุ้นกลับมาแล้วมึงงงงง
Fic นิทานอลเวง (ขอบคุณสำหรับชื่อ) ต่อจาก >>967
-------------------------
พระราชินีถลาไปอุ้มเจ้าหญิงเรย์กะก้าขึ้นมาแนบอกพลางกรรแสงอย่างน่าสงสาร "ไม่นะ หญิงเรย์กะ แม่จะไม่ยอมให้หญิงเรย์กะไปอยู่ในหมู่บ้านคานทองเด็ดขาด" พระราชาทานุกิกี้รีบเข้ามาโอบกอดทั้งพระราชินีและพระธิดาไว้เป็นเชิงปลอบโยน
"ไม่ต้องห่วงครับ ข้าขออาสาแต่งงานกับน้องหญิงเอง"
ทุกคนพากันมองไปยังเจ้าของเสียงเป็นตาเดียว ที่แท้ผู้ที่ก้าวออกมาก็คือ เจ้าชายอิมาริรี่ แห่งอาณาจักรโมโมโซโน่ พระสหายสนิทของเจ้าชายทาคาเทรี่นั่นเอง
"ถ้าเป็นข้า คงไม่มีปัญหาสินะครับ"
เจ้าชายอิมาริรี่ส่งยิ้มหล่อบาดใจ แล้วยื่นมือไปทางพระราชินีทำท่าจะขออุ้มเจ้าหญิงเรย์กะก้า แต่ทันใดนั้นก็มีธนูชุบยาสลบแล่นเข้าปักกลางหลังเจ้าชายอิมาริรี่ ทำเอาเจ้าชายล้มคว่ำสลบลงในที่นั้นทันที ผู้ที่ก้าวออกมาจากเงามืดพร้อมคันธนูในมือ ก็คือเจ้าชายทาคาเทรี่ที่ทำหน้าเย็นชาสุดๆ
"มีปัญหาสิ มากเลยด้วย" เจ้าชายทาคาเทรี่ว่าขณะก้าวข้ามศพ (?) เจ้าชายอิมาริรี่ที่หลับคร่อกอย่างไม่ใยดี ทั้งนี้เพราะความเจ้าชู้ของเจ้าชายอิมาริรี่เป็นที่เลื่องชื่อลือชากันไป 3 อาณาจักร 8 แปดอาณาจักร แม้จะมีอายุเพียงเจ็ดชันษาก็ตาม
"ท่านพ่อท่านแม่ อย่าไปสนใจคำพูดไร้สาระ" เจ้าชายทาคาเทรี่ว่าพลางผายมือไปยังนางฟ้าองค์สุดท้าย "นางฟ้าองค์นี้ยังไม่ได้ให้พรกับน้องสาวของเรา บางทีเธออาจจะพอช่วยอะไรได้"
นางฟ้าองค์สุดท้ายไว้ผมสั้นท่าทางกระฉับกระเฉง ดูเผินๆ เหมือนองค์ชายหล่อเหลา นางก้าวออกมาแนะนำตัวเองว่า "หม่อมฉันมีนามว่านางฟ้าไอร่า และพรของหม่อมฉันก็คือ...."
------------- ขอไปคิดต่อก่อนนะ ---------------
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.