Fanboi Channel

https://fanboi.ch/webnovel/3507/7/อยากอ่านฟิคที่ท่านเรย์กะอ้อนทานุกิบ้าง สงสารทานุกิสุดละในเรื่องเนี่ย

>>8 เอาแก้วมาใช้ต่อนี่ล้างป่ะคะ แต่กูคิดว่าไม่ล้างชัวร์ 55555555555555555555555555555555
>>9 ถ้าจะโควทข้อความ กดตรงหมายเลขหน้าคำว่า nameless fanboi เลยจ้า เดี๋ยวมันทำลิงค์ให้เอง ไม่ต้องพิมพ์เต็มยศแบบนี้

>>8 จะรู้สึกอะไรกับเอนโจวดี จะสงสารเฮียที่อุตส่าห์แม้กระทั่งเอาแก้วที่สาวเจ้าดื่มมาดื่มต่อดีไหม ถถถถถถถถถ

>>11 สงสารดีที่สุด 5555 สงสารที่มาจีบเจ้าแม่หักธง

>>8 ไม่ร้องนะคะท่านเอ็นโจ (แต่ในใจกุนี่หัวเราะแรงมาก) 555555555555555555555555555555555555
แต่น่าสงสารกว่าคือโดนเขาเหมารวมไปกับบากะรากินี่แหละ

>>13 โดนอะไรไม่โดนโดนเหมารวมกับบากะรากินี่น่าวงวารสุดละ5555555555555555555555555555555

>>8 อ่านแล้วสะเทือนใจแทนเอ็นโจ... อย่างน้อยก็ได้จูบทางอ้อมแบบกำไรนะ 555555

จริงๆในการ์ตูนฮาเร็ม เราชอบเชียร์ตัวรองนะ แต่พออ่านเรื่องนี้ แทบจะกรีดร้องว่าเอาใครก็ได้ที่ไม่ใช่คานนน น้ำตามายาไหลทุกครั้งที่เห็นท่านเรย์กะหักธงอย่างไม่ใยดี หักธงเขาแล้วทำไมบ่นว่าเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทองงงง
ถึงจะแอบเชียร์เรือคาบุรากิอยู่เงียบๆ ท่ามกลางหมู่กาวเอ็นโจมากมาย ตอนนี้เริ่มโดนมอมเมา จะเขียนฟิคคาบุเรย์กะ ไปๆมาๆมันกลายเป็นเอ็นโจเรย์กะ ไปแล้ว ฮือออออออ พยายามปรับแก้กลับสู่คู่เรือที่ตัวเองเชียร์ แต่โดนเอ็นโจเล่นงานอีกล่ะ กัญชากระทู้นี้น่ากลัวจริงๆ...

เอาฟิคมาขัดเอ็นโจผู้นกอีกแล้วแป็ป
---------------------------------

ผมหลงใหลในมนตร์​เสน่ห์​ของผู้หญิ​ง แต่ละคนก็ให้ความรู้​สึกที่แตกต่าง​ชวนให้ค้นหา เหมือนกับลูกกวาด​หลากรสในโถแก้ว ต้องลิ้มลอง​เท่านั้น​ล่ะ ถึงจะบอกรสชาติ​ความอร่อยได้

ผมหมายถึงรอยยิ้มของผู้หญิง บ้างอ่อนหวานจับใจชวนเพ้อฝัน บ้างก็พาให้เผ็ดร้อนซ่าบซ่านขึ้นมา เป็นมนต์​เสน่ห์อันน่าประทับใจ​ที่พวกเธอมอบให้ เป็นผลตอบแทน​จากการที่ผมเอาใจใส่​พวกเธอ

แม้จะโดนหลายคนหรือกระทั่ง​เพื่อนซี้ค่อนแคะว่าผมเป็นพวกคาสโนว่าบ้าผู้หญิง​ แต่จริงๆแล้วผมเพียงแค่แสวงหารสชาติ​ที่ซ่อนเร้น​เหล่านั้น​จากพวกหล่อนก็เท่านั้นเอง

คงไม่มีผู้ชายคนไหนจะปฏิเสธ​รอยยิ้ม​งดงามหอมหวาน​เหล่านั้น​ได้หรอก

ทว่ายิ่งโตขึ้น ผู้หญิง​ที่เข้ามาใกล้​ชิดผมส่วนใหญ่​ หากไม่ใช่เพราะ​ชื่นชอบหรือสนใจในตัวผมเองจริงๆแล้วล่ะก็ คงเพียงเพราะ​นามสกุล​ของผมเท่านั้น​ล่ะ

เป็นลูกกวาดที่แอบแฝงด้วยยาพิษ

ทั้งที่รู้แบบนั้น แต่จะให้ปฏิเสธ​พวกเธอตรงๆผมก็ทำไม่ได้หรอก น้ำตาหญิงสาวเป็นสิ่งที่ผมไม่ต้องการจะเห็นที่สุด จึงได้แค่ดูแลพวกเธออย่างระวังตัวไม่ให้เผลอถลำลึก​ลงไป

เป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยทีเดียวล่ะ และพอพลังงานที่มีมันใกล้จะหมดหลอด ผมก็มักจะนึกถึงเธอคนนั้นขึ้นมา

ผมได้พบ​เธอครั้งแรก​ตอนที่​ผมอยู่มอต้นปีสอง ในงานเลี้ยง​ Pivoine​ ตอนที่เห็นเพื่อนซี้เต้นรำกับเด็กผู้หญิง​ ผมถึงกับ​ประหลาด​ใจ ก่อนที่จะถูกดึงดูด​ความสนใจ​ไปด้วยรอยยิ้ม​ของเธอ

เธอเป็นเด็กผู้หญิง​ที่มีรอยยิ้ม​น่ารักมากๆ รอยลักยิ้ม​ที่กดลึกลงไปที่มุมปากนั่น ทั้งดูน่าหมั่นเขี้ยว น่าเอ็นดู​และน่าทะนุถนอมไปในเวลาเดียวกัน​

เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนซี้ผมเอง

เธอดูเหมือน​กันเจ้าหญิง​องค์น้อยๆที่น่าปกป้อง​ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เพื่อน​ผมจะกลายเป็นซิสค่อนน่ะ

ยิ่งตอนที่หยิบยื่นขนมให้ แม้จะเป็นเพียงขนมพื้นๆไม่กี่ร้อยเยน นัยน์ตา​ของเธอจะเปล่งประกาย​ระยิบระยับ​ขึ้นมาพร้อมกล่าวขอบคุณ​ด้วยรอยยิ้ม​กว้าง เสียงหัวเราะ​สดใส เป็นรอยยิ้ม​จากใจจริงที่ไม่มีอะไรแอบแฝง

เวลานั้นผมจะรู้สึก​ได้รับการเยียวยา ชาร์จพลังจนหัวใจ​พองโตขึ้นมา

อย่างกับได้ป้อนอาหารลูกนกเลยล่ะ

วันไหนที่ผมมีนัดกับพี่ชายเธอที่คฤหาสน์​คิโชวอิน ผมก็ไม่เคยลืมที่จะซื้อขนมและช่อดอก​ไม้เล็กๆน่ารักๆที่ดูเหมาะกับ​เด็กผู้หญิง​เป็นของฝากเพื่อที่จะได้เห็นรอยยิ้ม​นั้น รวมถึงการไปก่อนเวลานัดเพื่อจะได้มีเวลาคุยกับคุณน้องสาวมากขึ้นก่อนที่เจ้าซิสค่อนจะเข้ามาขัดขวาง​

หมอนั่นหวงน้องสาวมากอย่างกับงูจงอางหวงไข่ แต่ไม่เคย​ยอมรับความจริง พอผมแกล้งแหย่เรียกเขาว่า "พี่เขย" ก็อัดผมจนงอม ต้องหยุดเรียน​ไปช่วงหนึ่ง​เพื่อรักษาอาการช้ำใน นอกจาก​เป็นซิสค่อนแล้วยังเป็นยันเดเระอีกงั้นเหรอ​ นายมันกู่ไม่กลับแล้วนะสหาย

ผมเคยคิดว่าความสนิทสนม​ของพี่น้อง​คู่นี้ พอคุณน้องสาวขึ้นมอต้นก็คงจะร้างลาห่างเหิน​ไปเหมือนกับน้องชายของผม แต่กลับไม่เป็น​อย่างนั้น​แฮะ

เวลาที่เล่าเรื่องพี่ชายให้ฟัง เธอจะตั้งใจฟังและทำหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขตลอดเวลา​ หรือตอนที่เธอพยายาม​มาขอคำปรึกษา​ว่าจะซื้ออะไรเป็นของขวั​ญวันเกิดให้พี่ชายดี หรือกระทั่ง​ตอนที่คุณพี่ชายบ่นว่าเมื่อคืนน้องสาวทำข้าวต้มมาเสิร์ฟ​ระหว่างอ่านหนังสือ​เรียนอีกแล้วอย่างเซ็งๆทั้งยิ้มๆแบบนั้​น​

หลายครั้ง​เลยล่ะที่ผมรู้สึก​อิจฉาขึ้นมา
ถ้าผมมีน้องสาวน่ารัก​​แบบนี้บ้างก็ดีซิ

ถ้าผมได้เป็น​พี่ชาย​เธอบ้าง​ก็ดีซิ

*****

วันนี้ผมมีนัดที่คฤหาสน์​คิโชวอิน พอเข้ามหาวิทยาลั​ยแล้วก็ไม่ค่อยได้​ไปอย่างแต่ก่อน นอกจากช่อดอกไม้เล็ก​ๆและช็อกโกแลต​ยี่ห้อโปรดของเธออย่างทุกทีแล้ว ยังมีของฝากที่ซื้อมาจากนางาซากิอีกด้วย

ผมเจอมันที่ร้านขายของฝากตอนไปเยี่ยมญาติ​ มันเป็นชุดเครื่องเป่าแก้วหลากสี เจ้าของร้านหยิบมันขึ้นมาเป่าให้ผมฟัง เสียงมันกรุ๊งกริ๊งไพเราะน่ารักดี ผมคิดถึงคุณน้องสาวเป็นคนแรก คิดว่าเธอจะต้องชอบมันแน่ๆ

แล้วก็ยังมีของฝากเล็กๆน้อยๆให้คุณลุงคุณป้า​ เป็นพวกใบชาอย่าง​ดีและเซ็ตของบำรุง​ผิวพรรณ​

อ๊ะ ลืมซื้อของฝากให้เจ้าซิสค่อนไปเลยแฮะ
แต่ช่างมันเถอะ

ผมไปถึงที่คฤหาสน์​คิโชวอินก็ได้​พบกับคุณน้องสาวพอดี ไม่กี่ปีก่อนยังเป็นเจ้าหญิงน้อยอยู่​เลย แต่ดูตอนนี้ซิเป็นสาวน้อยที่โดดเด่นและงดงามมากทีเดียว เด็กๆนี่โตไวจริงๆ

พอรับของฝากเธอก็กล่าวขอบคุณ​ เธอยิ้มอย่างสดใสจนปรากฏ​ลักยิ้ม​น่ารักที่มุมปากจนผมอดไม่ได้​ที่จะยิ้มตาม

ถึงจะไม่ได้เจอกันสักพัก​นึงแล้ว แต่เธอก็ยังน่ารัก​น่าเอ็นดู​ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด​

คุณน้องสาวทำท่าทางลับๆล่อๆบอกว่ามีเรื่อง​จะปรึกษา​ แต่ก่อนเธอมักจะปรึกษา​เรื่องว่าซื้ออะไรให้พี่ชายดี หรือไม่ก็ให้ช่วยแนะนำ​ที่ท่องเที่ยว​กับเพื่อนๆที่ไหนดีอยู่แล้ว คิดว่าคงไม่พ้นเรื่องเดิมๆ ผมพยักหน้ารับฟังอย่างยินดี

"คือว่า..."

เธอเข้ามากระซิบที่หูผม เป็นครั้งแรก​รึเปล่านะที่ได้เข้าใกล้แบบนี้ ปกติจะโดนหมอนั่นคอยขวางตลอดเลย

"... เอ๋! เรย์กะจังมีคนที่ชอบแล้ว​เหรอ!?"
"อย่าบอกท่านพี่นะคะ!"
"... อ่า อื้อ"

ใบหน้าเธอแดงแจ๋และยิ้มเขินอาย​แบบที่ผมไม่เคย​เห็น​มาก่อน​

รู้สึกว่าเธอจะปรึกษา​อะไรอีกหลายๆอย่าง

แต่ผมรู้สึก​สมอง​กลวงเปล่าจนคิดหรือจำช่วงเวลา​นั้นแทบจะไม่ได้เลย

---------------------------------
ตัดจบ!

***ของแถมระหว่างการสืบค้น... เลียนแบบสารบัญเอ็นโจ

สารบัญท่านอิมาริ

(Ch.9) ในงาน Pivoine โผล่มาทักทายท่านพี่
(Ch.22) เพิ่งจะได้แนะนำชื่ออย่างเป็นทางการ... ท่านพี่ ท่านไอระและท่านอิมาริ ฮาเร็มเดทของเรย์กะที่สวนสนุก
(Ch.23) ท่านอิมาริซื้อชูโรสให้+ใช้เรย์กะเป็นข้ออ้างในการหลบสาวๆ+ท่านพี่บอกว่าท่านอิมาริมีแฟนแล้ว
(Ch.29) มุมมองของท่านอิมาริ
(Ch.48) เรย์กะมาปรึกษาท่านอิมาริเรื่องวิธีเข้าหาผู้ชาย
(Ch.49) ท่านอิมาริโดนท่านพี่ต่อยให้คายความลับของเรย์กะออกมา
(Ch.51) เรย์กะรู้ว่าความลับที่คุยกับท่านอิมาริโดนเปิดโปงแล้ว+พูดถึงเรื่องของฝากจากท่านอิมาริ+ท่านพี่กล่าวว่า "อิมาริกำลังยุ่ง คงมาไม่ได้สักพัก"

-------------ช่องว่างระหว่างตอนที่ท่านพี่บอกว่า "สักพัก"...-------------

(Ch.98) ท่านอิมาริบอกว่าอยากให้เรย์กะแต่งงานกะน้องชาย หรือไม่ก็แต่งกับตัวเองก็ได้นะ+โดนท่านพี่ลากคอไปและกลับออกมาอย่างโทรมๆบอกว่า "คงไม่ได้มาอีกสักพัก..."

-------------ช่องว่างระหว่างตอนที่ท่านอิมาริบอกว่า "สักพัก"...-------------

(Ch.139) เรย์กะ มาโอะ ริรินะและท่านพี่ไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ท่านอิมาริโดนท่านพี่โทรตามในฐานะคนว่างงาน

------------------------------------------

ของที่อิมาริเคยให้เรย์กะ
- (Ch.22) ช่อดอกไม้เล็กๆน่ารักแล้วก็พวกขนมหวานเล็กๆน้อยๆ สำหรับของหวานก็เป็นพวกน้ำผึ้งในโหลสวยๆ ไม่ก็ช็อคโกแลตรูปดอกไม้ที่ใส่มาในกล่อง
- (Ch.51) ชุดเครื่องแก้วเป่าสีสวยหวานจากที่นางาซากิ
- (Ch.63) ดอกไม้ในกล่อง
- (Ch.139) ที่ประดับน่ารักทำจากแก้ว พอแกว่งไกวแก้วก็จะส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งไพเราะ

>>18 ยิ่งเห็นสารบัญยิ่งก๊าวใจกับอิมาริกับท่านพี่ อ๊ากกกกกกกกก

>>18 ท่านอิมาริกับบทที่หายไป(สักพัก)

>>18 เราว่าถ้าท่านอิมาริจะจีบจริง เรย์กะน่าจะยอมอ่ะ (ถึงจะมีท่านพี่คุมพฤติกรรมอยู่ด้วยก็ตาม) ในกรณีเดียวกัน ถ้าอิมาริทำลาเต้รูปกระต่ายให้ เรย์กะคงดีใจและทะนุทนอมอย่างดี ไม่น่าจะคนอย่างโหดเหี้ยมแบบที่ทำกับเอ็นโจ สองมาตรฐานจริงๆ แต่บทอิมาริมาๆหายๆ มาทีก็มาเป็นแพ็คคู่กับเจ้าคนซิสค่อน โถถถถถ

ข้อเสียของเอนโจไม่ใช่จอมมารแต่เผ็นเพราะอายุเท่ากับเรย์กะ....
เอาจริงๆแต่ละคนที่เรย์กะเจอแล้วหักธงซะเหี้ยนมีแต่อายุเท่ากันทั้งนั้น(ละเว้นทานุกิไว้คน) คนแก่กว่ามีแต่กรี๊ดๆ(ละเว้นทานุกิอีกที)

ท่านอิมาริก็ดี เรือไหนก็ดีที่ไม่ใช่คาน
ก่อนหน้านี้ชอบนายตัวสำรองอยู่(ถึงจะเคยหมั่นไส้เพราะนางมองท่านเรย์กะแง่ร้ายในช่วงแรก(พอๆกับเรย์กะมองเอ็นโจแง่ลบเบย)) แถมตอนแรกที่อ่านนี่เคยบ่นๆด้วยว่าทำไมอิเพื่อนพระเอกนี่มันดูออกมาเยอะจังวะ แล้วตัวสำรองตูล่ะ สุดท้ายก็โดนมอมเมาลากลงเรือเอ็นโจโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เลยกลายเป็นใครก็ได้ ได้หมดที่ไม่ใช่คานไปแล้ว
คานเรื่องนี้นี่มันน่ากลัวจริมๆ555555555555555555555

อยากแต่งฟิคตอนที่เอ็นโจกับเรย์กะมีลูกด้วยกันแล้วจะเป็นยังไงจัง แต่สกิลไม่ถึง
//ลูกสาวน่าจะชอบผู้ชายแก่ แอบหลงรักอายูกิโนะก็เป็นได้ ใครรับช่วงต่อกาวถังนี้ที

>>22 จริง!! ทานุกิเนี่ยเป็นข้อยกเว้นทุกกรณีเลย น่าสงสาร555
นี่ ๆ มีใครสนใจให้กำเนิดฟิคทานุกิกับสาวงามม่ะอยากอ่านนน

>>18 ถ้าอิมาริคิดจีบจริงๆ เรย์กะคงใจเต้นได้ไม่ยากอะ ไหนๆก็มีพื้นฐานที่ปูมาว่าชอบเพื่อนพี่ชายตั้งแต่ต้นอยู่ละ ถึงจะแค่โกหกยัยผมสั้นก็เหอะ ถ้าพี่แกรู้เข้าน่าจะฮึดมาจีบก็ได้ แต่ต้องฝ่าขวากหนามไปให้ถึงปราสาทเจ้าหญิงก่อนนะ ระหว่างทางก็มีแม่มดคอยเสกคาถาไล่ฆ่าคนมาบุกปราสาทซะด้วยสิ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
>>24 แต่งมาเลย โม่งในนี้ไม่เลือกกินกันหรอก มีใครมาขายกาวเพิ่มทุกคนก็ยินดีกันทั้งนั้นอะ

ชักอยากอ่านว่าท่านแม่มาตกลงปลงใจกับทานุกิได้ยังไง และสมัยหนุ่มๆทานุกิจะหล่อเหมือนท่านพี่รึเปล่าแล้วท่านแม่กลัวสาวติดเลยขุนให้มีห่วงยาง

>>27 กูว่าคงเจอกันในพิธีดูตัว แล้วทานุกิสมัยหนุ่มๆหล่อเนี้ยบหุ่นดีใส่สูทสามชั้น ท่านแม่ก็เป็นสาวงาม เกิดเป็นรักแรกพบแสนโรแมนติคแบบในนิทาน แล้วพอทานุกิแก่ตัวลงก็กลายมาเป็นทานุกิอย่างถึงทุกวันนี้.....

>>27 ทำไมกุรู้สึกว่าท่านแม่ต้องจีบทานุกิวะ

>>27 ทานุกิอาจ'เคย'เป็นหนุ่มอารมณ์ดีคารมเด่นเลิศเลอเพอร์เฟ็คทุกด้าน แต่พอมาเจอท่านแม่เลยถูกกำราบสกิลทุกสายเหลือศูนย์เอามาอัพค่าพ่อบ้านใจกล้าก็ได้

>>30 สกิลถูกกำหราบกลายเป็นพ่อบ้านใจกล้า เห็นภาพชัดเลย ไมาแน่ว่าท่านแม่สมัยสาวๆอาจเป็นหญิงงามจอมวางแผนอย่างซากุระก็ได้นะ

>>31 เป็นไปได้ว่าจะเป็นจอมบงการด้วย บรื๋อออออ

>>22 ข้อเสียที่ทำยังไงก็ไม่มีวันแก้ได้ สงสารท่านเอ็นโจเหลือเกินค่ะ... ว่าไปเอ็นโจก็รู้นะ ยังเคยเปรยว่าเรย์กะน่าจะชอบคนอายุมากกว่าด้วย

>>33 เลยทำตัวเป็นผู้ใหญ่รึเปล่า เอ็นโจวนี่พฤติกรรมอย่างกับร่างแยกท่านพี่ รู้ว่าเรยกะเป็นบราค่อนด้วยนี่ ฮ่าๆๆๆ เห็นว่านิสัยเอ็นโจวในการ์ตูนกับโลกนี้ต่างกันด้วย 555555555 เหมือนกับคาบุรากิที่ในการ์ตูนไม่ได้เป็นไอบ้า 5555 กูว่าตอนเด็กๆที่คาบุรากิโดนยูริเอะโกรธ ในการ์ตูนคาบุรากิต้องพยายามเปลี่ยนตัวเองจนยูริเอะหายโกรธน่เลยว่ะ บุคลิกเลยสูงส่ง แต่ภาคนี้ เอาเรย์กะมาเป็นสปาย ทำบ้าๆบวมๆ แล้วได้วิธีเขียนจดหมายของเรย์กะมาช่วยเลยไม่ต้องพยายามปรับปรุงตัวเอง ส่งผลให้มันบ้าบวมจนปัจจุบัน 55555

>>34 เป็นไปได้

ส่วนท่านเอ็นโจว ในการ์ตูนบอกว่าอ่อนโยนมากๆ แต่เพราะโลกนี้เรย์กะดันทำท่าหยะแหยงตัวเองกับเพื่อนตั้งแต่เด็กเลยไปกระตุกต่อมเอสในตัวให้ลุกโชนแน่นวล

กูวิแคะอย่างจริงจัง

>>36 ในการ์ตูนบอกว่าอ่อนโยนก็จริง แต่ถ้าเห็นใครเป็นศัตรูก็จะจัดการแบบไร้ปราณีนะเว้ย บางตอนก็น่ากลัวกว่าจักรพรรดิอีก เรย์กะในคิมิดอลยังโดนด่าเสียหมาบ่อยๆเลย ความเอสอะ มันเป็นมาตั้งแต่ต้นฉบับแล้วล่ะ ถถถถถ

>>34 กูว่าคาบุรากิมันภายนอกมันก็ยังดูเป็นจักรพรรดิผู้เงียบขรึมออร่าสูงส่งอยู่นะ ต้องมาเป็นคนสนิทข้างๆกันจริงๆถึงจะรู้นิสัยจริงอะ ถ้าสาวๆมารู้บทสนทนาของคาบุรากิกับเรย์กะว่าคุยอะไรกัน ยังจะปลาบปลื้มคาบุรากิอยู่รึเปล่าวะเนี่ย 55555555555555555555555

สำหรับกุบากะรากิมันเป็นประเภทที่เพราะสาวๆได้แต่มองอยู่ห่างๆเลยเนื้อหอมว่ะ ไม่เคยมีใครสนิทพอจะรู้ธาติแท้บ้าๆได้แบบเรย์กะไง55555555555555555

>>38 แต่ในการ์ตูนมันก็ต้องเห็นฉากเท่ๆบ้าง พระนางเขาจีบกันมันต้องเท่ พระนางของการ์ตูนมันต้องเห็นเนื้อหาเยอะอยู่ เรย์กะถึงได้อ่าน แต่กุเห็นโลกนี้จีบได้เสื่อมมาก 555555555 ฉากเจอกันก็บัดซบ อะไรคือรถชนกัน 5555

>>40 เนื้อคู่ไงมึง เดินไปเดินมาในโรงเรียนทุกวันแต่ไม่เฉียดกันซักทีงั้นเรอะ งั้นให้รถชนแม่งจะได้รู้จักกัน โครตฮาร์ดคอร์ 555555555555

กูนี้ดดดดกาววววว จะกาวอะไรยังไงคไหนก้อได้ ไม่ว่าจะเป็นก่วท่านพี่กะอิมาริ หนือกาวสาวงามกะทานุกิ กูไม่เกี่ยวทั้งนั้น มาเห๊อะะะ อ่ะ กูสปอย์ให้เล็กน้อย เผื่อจะเอาไปเติมเชื้อเพลิง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ต่อจากนี้อีกซักระยะ จำไม่ได้แล้วว่าช่วงไหน

ยูกิโนะจะชงพี่ชายตัวเองกะเรย์กะ หนักมากๆค่า ชงแรงเลื่อนลั่น สั่นสะเทือนกันทั้งโรงกาว เขาจะมีโมเมนต์ไปรับ ไปส่งกันถึงบ้าน และไปกินขนมหวาน พ่อ แม่ ลูกค่ะ กรี้ดดดด ยูกิโนะคุงปลื้มพี่สาวเรย์กะคนนี้เอามากๆ คงตั้งใจไว้แล้วอ่ะ ว่าจะให้เป็นพี่สะใภ้ให้ได้ ทั้งชวนไปงานวันเกิดเอย อ้อนให้ทำอาหารให้ อ้อนจะไปเล่นที่บ้านคิโชวอิน เหยยยคือคู่นี้เขาเจอไปกับผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายแล้วนะคะ คิคิ ล่าสุด (ก่อนหน้าตอนล่าสุด?) เขาไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำกันมาล่ะค่ะ ฮิฮิ ตอนแรกเรย์กะแบบจะโม้ๆว่าเคยไปกับผู้ชายมา เป็นสถานเดทที่ดีเลยล่ะ เอ็นโจก็แบบยิ้มขื่นไรงี้ ตอนหลังถูกเฉลยว่าเคยมากับท่านพี่กับอิมาริงี้ ยิ้มระรื่นเชียวค่ะ มายเอ็วโจวววววว
คำเตือน: อ่านแบบมีฟิลเตอร์และผสมความมโนส่วนบุคคลนะ อิอิ

>>42 แม่งกูพิมพ์ผิดทุเรศ กูหมายถึงกาวคู่ไหนก็ได้ กูไม่เกี่ยงงง มาเหอะะ

>>42 กรี้ดดดดดดดด กรี้ดดดดดดด กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด #@^&^#$%^!$#&#$@^##$@ กรี้ดดดดดดด ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เข้ามากรี้ดเป็นเพื่อน44 อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก GJ! กับตันยูกิโนะ!

>>42 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ความพ่อแม่ลูกแบบนี้มันอะไรกันค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ทำดีมากค่ะยูกิโนะคูงงงงงงง เอารางวัลเป็น DVD Walking Dead ไปทุกซีซั่นเลย เดี๋ยวเหล่าโม่งลงขันกันซื้อแบบลิมิเตดอิดิชั่นโกลด์แพคเกจ มีของแถมเป็นตุ๊กตาซอมบี้ให้ไปนอนกอดด้วย 55555555555555555555555555

>>42 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกร๊าดดดดดดดดดดดดดด ฟกก้หสหวกสห่ฟ่%×€×£×£(รกีไหาาไไา CAPTAIN YUKINO! GB!!! ชาบูวววววว ชาบูววววว ชาบูววววววว เป็นของโคตรของโคตรพ่อสื่อ ว่าที่ภรรยาของพี่ชายน่ะ! ผมจะเป็นคนเลือกผู้หญิงที่ดีที่สุดให้เอง! สินะคะยูกิโนะคุงงงง โฮะๆๆๆๆๆๆ

อยากให้ถึงเร็วๆ กูจะรอ พยามเข้านะโม่งแปล! เรย์กะนี่ใช้ท่านอิมาริในความหมายว่าแฟนแบบมโนบ่อยว่ะ ก็ว่าท่านพี่ถึงระแวงนัก ถถถถถถ
กูอยากรู้ว่าทำไมยูกิโนะถึงไม่ชอบคู่หมั้นเอ็นโจขนาดนั้นวะ จากที่โม่งหลายๆคนบอกก็ดูเรียบร้อยดี ไปร้ายเงียบใส่เทวดาน้อยรึไงกัน แต่ก็ดี ไม่มีกัปตันยูกิโนะสักคนเรือเอ็นโจอาจจะเป็นแค่แพไม่ใช่สปีดโบ๊ทเหมือนตอนนี้ก็ได้ ถถถถถ

>>42 กูกรี๊ดด้วยคนนนนน กัปตันยูกิโนะช่วยท่านเรย์กะกับท่านเอ็นโจด้วยเจ้าค่ะ อยากอ่านอฟช.เร็วๆ ส่งยาดมให้โม่งแปล สู้ๆนะมึง

>>48 จากที่อ่านๆคือเวลานางปรากฏตัวทีไรเห็นอยู่ในวงล้อมผู้ชายตลอดเลยว่ะ กุว่าไม่ร้ายเงียบก็แรดเงียบ

>>42 คือมึ๊งงงงงงงงงงง มันดีมากกกกกก อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
โม่งแปลลลลลล พยายามเข้านะ เราจะรอวันที่เราได้กาววกันนนนนนนนนนนนนน ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
//ยื่นยา(กาว)ดมไปให้

>>48 เป็นคนประเภทเดียวกันป่ะวะ คือใส่หน้ากากอ่อนหวานไร้เดียงสาต่อหน้าคนที่ชอบ ลับหลังก็เป็นอีกแบบหนึ่ง ยูกิโนะมองออกว่าพวกเดียวกันเลยเกลียด ไม่อยากให้มาอยู่ด้วย เข้าทำนองผีเห็นผีอะ

>>48 >>50 >>52 นางร้ายมากๆเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายนอกดูบอบบางประหนึ่งแก้ว ขาวสะอาด น่าทะนุถนอม แต่พอเจอหน้าเรย์กะทีไรนางส่งสายตาจิกกัด ทิ่มแทงเชียวล่ะ แถวยังโทรตามจิกท่านเอ็นโจขัดจังหวะ น่ารำคาญมากๆ แสดงตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ทั้งๆที่ยังไม่ใช่คู่หมั้นแท้ๆ เป็นแค่ candidate อ่ะ 'ว่าที่' คู่หมั้นไงงี้ ท่านเอ็นโจยังรำคาญเลยอ่ะ วรั้ยยยยย สุดท้ายยยท่านเอ็นโจต้องหนีไประบายความในใจให้เรย์กะฟัง ในห้องเรียน ตอนปิดเทอม สองต่อสองค่าา กรี้ดดดดดดดดดดด

>>48 แต่ยังไงนางก็เป็นแค่ "ว่าที่" เว้ย คำว่าว่าที่เนี่ยสำหรับกุมันอารมณ์เหมือนถ้าท่านเอ็นโจไม่มีใครจะแต่งหรือคบด้วยแล้วก็จะมาแต่งกับนางเหมือนเป็นของตาย
เพราะงั้นไม่ต้องกลัว กุพร้อมลงเรือไปกับกัปตันยูกิโนะ จะชงท่านเรย์กะไปให้ถึงฝั่งเอง ซู้ดดดด

>>50 เรย์กะก็อยู่ท่ามกลางผู้ชายนะ เจ้าบ้าคาบุรากิ หัวหน้าห้องสาวน้อย ทหารเลวผู้รักการแต่งหญิง นายบ้าหมา และอื่นๆอีกมากมาย โถถถถถถถ ยิ่งพูดยิ่งเศร้า

ยูกิโนะน่าจะมองคนขาดนะ จอมมารในคาบมารน้อยขนาดนั้น

>>53 อะไรรรคือการระบายให้เรย์กะฟังด้วย ว้ายๆๆๆๆๆอ่ะ ทำไมมันมุ้งมิ้งอย่างงี้ๆๆๆ

>>53 ตอนที่ใกล้จะถึงนี่ กูชอบโมเมนต์ความรีบร้อนในการอธิบายให้เรย์กะฟังของเอ็นโจมากๆ กลัวเขาเข้าใจผิดเลยร้อนรุ่มสินะ อะฮิๆๆๆๆๆๆๆๆ
กูว่าช่วงใกล้จบนี่ คนถูกจับหมั้นคงไม่ใช่มาซายะแล้วว่ะ แต่เป็นชูสุเกะนี่แหล่ะ กูอยากเห็นการชิงตัวเจ้าบ่าวไปจากงานแต่งเหลือเกิน

>>57 ฟิคกาวนั่นไงเพื่อนมีตั้งหลายเวอชั่น5555555555555555

>>58 กาวไม่พอ ขอแบบออฟฟิศเชียล //กูโลภ 55555555555555555555555

>>57 ข้อมูลคุณ"ว่าที่"คู่หมั้นยังไม่มากพอ ถ้านางออกเมื่อไหร่กูว่า ฟิคชิงเจ้าบ่าวมาเต็มแน่ๆ 5555555555555555555

>>60 ก่อนจะไปชิงตัว ให้เรย์กะของเรารู้ตัวซะก่อนน่ะ ประมาณ ฉันรักเขา เขารักฉัน พวกเรารักกัน น้องเขารักฉัน พี่ฉันรักเขา พี่น้องเรารักกัน พ่อแม่ฉันชอบเขา พ่อแม่เขาชอบฉัน พ่อแม่เราเห็นพ้องต้องกัน ว่าฉันกับเขาเราคู่กันคร้าาาาาาาาาา. เรย์กะของเราจะได้เปิดโหมดกาลีอัดฉีดพลังพัดเหล็กบุกโบสถ์

>>61 สรุปสิ่งที่มึงต้องการคือ everyone รักกันสินะ 55555

>>61 กูว่าดีไม่ดีเรย์กะอาจยังไม่ทันรัก แต่พวกคาบุรากิและผองเพื่อน คงยัดเยียดให้นางไป่วยเอ็นโจว นำทีมโดยกัปตันยูกิโนที่มาอ้อนถึงบ้าน 555555555555555555 ยูกิโนะคุงร้องไห้ บอกโดนว่าที่คู่หมั้นต่อว่า นางเป็นคนเลว งู้นงี้ บังอาจแตะต้องยูกิโนะคุงที่น่ารักเรอะ สวมวิญญาณกาลี โบกสะบัดพัด

>>61 กุชอบบบบบ ฮาาาาาา

>>62 เสริมสร้างความมั่นใจให้กับเรย์กะคะซิส นางหักธงชาวบ้านไปหมด นางไม่ชอบลุยไม่ชอบยุ่งกับเรื่องวุ่นวายเพราะแบบนั่นนางจะไม่เคลื่อนไหวอะไรเลย ต่อให้นางรู้ตัวว่ารักเอ็นโจ นางก็คงจะไม่เคลื่อนไหว ปลงและทำใจไปแหละ แต่ถ้ามีคนดันหลังนาง นางก็ก็จะไฟท์เต็มกำลัง นั้นแหละนิสัยของนาง

>>61 เอ หรือมันจะพล็อตทวิตส์ คือ...คาบุรากิกับยูกิโนะมาขอร้องกึ่งบังคับให้ไปช่วยเอ็นโจจากเงื้อมมือคู่หมั้นใจมาร เรย์กะที่เห็นยูกิโนะบีบน้ำตาก็ทนไม่ไหว คว้าพัดบุกโบสถ์ แต่ก่อนหน้านั้นถูกคาบุรากิลากไปแต่งชุดฟูฟ่องกรุยกรายสีขาว แนวๆว่าเสริมความมั่นใจจะได้ข่มยัยคู่หมั้นได้ ยูกิโนะก็เอาช่อดอกไม้มาให้แนวๆว่าเป็นของเสริมสร้างกำลังใจให้ท่านพี่เรย์กะ พอเปิดประตูโบสถ์เข้าไป ทานุกิก็อยู่หน้าประตูโบสถ์ข้างในพอเห็นเรย์กะเข้ามาก็จูงมือไปหน้าแท่นพิธีที่เอ็นโจรออยู่ แขกเหรื่อก็มีแต่นักเรียนซุยรัน สรุป เป็นงานแต่งของเรย์กะกับเอ็นโจเองนะจ๊ะ เพราะนางรีๆรอๆไม่เคลื่อนไหวซักทีก็เลยต้องวางแผนกันหลายตลบหน่อย 55555555555555555555

>>66 สัสส55555 ถ้าเรย์กะไม่รู้ตัวก็โดนจับส่งเข้าเรือนหอไปเถอะ555555

>>66 แม่งเอ๊ย555555555 แล้วเอาแบบว่าจะย้อนกลับก็ไม่ได้แล้ว แขกมาเต็มไปหมดไม่งั้นท่านพ่อท่านแม่หรือฝ่ายเอ็นโจจะเสียหน้า ไม่ก็โหมอะไรสักอย่างไปเยอะๆเลย เอาแบบปฏิเสธไปก็เท่านั้นแหละ555555

>>68 ปฏิเสธก็ออก แหม ท่านเรย์กะ เขินอีกแล้ว และท่านเอ็นโจวก็หาวิธีอุดปากจนได้ ไรงี้ 555555

>>69 อุดปากนี่คือจูบปิดปากสินะ //ว้ายยยยยยยยยย พูดอะไรออกไปปปปปปปป เขินจัง

ฝ่ายการผลิตค้าาา ลูกค้ากว้านซื้อกาวจนหมดแล้วค่า กู่ไม่กลับกันแล้ววว

>>70 เขินอ่าาาาแกร๊๊๊

>>66 อยากอ่าน ใครแต่งได้เข็นกาวมาให้กูเสพหน่อย อร้ายยยย กูมีความสามารถไม่พอ แต่งเองไม่ได้ ได้แต่นั่งสูดกาวเป็นถังเพื่อนั่งรอมึงมาผลิตกาวอย่างเดียว

สตูดิโอกาวต้องประกาศรับสมัครงานแล้วว่ะ เงินทุนมีล้นเหลือ พล็อตมากมายมหาศาล ขาดผู้เขียนบท ผู้กำกับ และอีกมากมายในกองถ่าย ใครยื่นใบสมัครปุ๊บ รับเข้าทำงานทันทีไม่มีทดลองงาน ค่าตอบแทนคือตั๋วเครื่องบินไปฟินแลนด์แดนแห่งกาว ถถถถถถถถถถถถถถ

กูหายไปสอบแป๊ปเดียวพวกมึงขึ้นมู้ใหม่กันแล้ว สารบัญเอ็นโจกูค่อยอัพเดทอีกทีตอนจะปิดมู้นี้ละกัน

โม่งแปล วันนี้ที่มึงอัพตอนใหม่ฮีลกูจากการสอบได้เยอะมากเลย ฮืออๆๆ พรุ่งนี้กูก็มีสอบอีก อัพอีกตอนหน่อยได้ไหม 5555555

ปล.มีใครจะแต่งฟิคอาคิสะวะกับซากุระบ้างมั้ยวะ กูชอบแม่นางซากุระ 55555555

>>75 กูอยากแต่งนะ แต่กูรุ้สึกข้อมูลชีวิตของสองคนนี้ไม่พอ กลัวหลุดคาแรกเตอร์อย่างมาก ซากุระจังไม่เท่าไหร่ แต่อาคิสะวะนี่กูแต่งไม่ถูก หรือต้องแต่งวัยเด็ก ซากุระ side story เรื่องราวการพบกันของฉัน อาคิสาวะ และเรย์กะ5555 กูพูดไปงั้นไม่แต่หรอก ใครก็ได้แต่งที โฮกกก

>>75 เอาไปวันจันทร์เป็นโพชั่นเยียวยามึงหลังาอบละกัน 5555 เดี๋ยวรอดูจังหวะดีๆ ก่อนจะเปิดโปรใหม่ ก่อนจะหายไปสัปดาห์นึงตอนเรย์กะเปิดประตูมาเจอเอ็นโจยิ้มหวานให้ //ชูป้าย 'โปรดติดตามต่อในสัปดาห์ถัดไป' ยิ้มชั่วร้ายแบบจอมมาร ถถถถถถถถ

>>77 ข่นเลววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว //ตบตี

วันนี้กาวแรงมากอีกเช่นเคย วันเดียว ปิดมู้ที่แล้ว ต่อด้วยอีกราวๆแปดสิบเม้น (สูดกาว)

>>77 กรี๊ดดดดดดด มึงอย่าทำแบบนี้ //เอาปืนจี้ชูสุมอยเป็นตัวประกัน
มึงหายไปอาทิตย์นึง โม่งในนี้คงแปลงร่างเป็นซอมบี้ออกหาอาหาร ไล่แดกสมองกันรัวๆแน่ๆอะ

>>80 ชุสุมอยไม่ผิด อย่าทำร้ายชุสุมอยนะ! กรี้ดดด เอาไซซายะเป็นตัวประกันดีกว่า เป็นหมันแล้ว อยู่ไปก็ไร้ทายาท //เอาปืนจี้

>>81 สงสารมั๊น5555555 แต่เอาๆไปเถอะ ชูสุมอยไม่ยอม ไซซายะหาซื้อใหม่ได้ รวย
>>77 แย่มาก! แย่ที่สุด เกิดมาไม่เคยเจอคนแย่ขนาดนี้ โฮรวววว สัปดาห์นึงนี่ไม่ใช่ว่าจะให้ต้มฟิคต้มกาวล้อมวงกินกันทั้งโม่งเลยหรอม

>>77 อย่าเปิดประเด็นแล้วจากไปได้ไหมมว่ะ ค้างงงง

มะหมาสี่ขา ภาคต่อ

หลังจากที่ได้เจอวาคาชิบะบ่อยๆที่สวนสาธารณะ ผมก็พยายามรบเร้าเจ้านายน้อยให้พาออกไปเดินเล่นเผื่อจะได้เจอเธออีก ผมคาบสายจูงมาวิ่งรอบตัว เจ้านายน้อย เพื่อบอกว่าไปข้างนอกกัน แรกๆเจ้านายน้อยก็ใจอ่อนยอมพาไป แต่หลังๆเริ่มดุผม ทำไมต้องดุล่ะ ไม่เข้าใจเลย พอเจ้านายน้อยเริ่มไม่สนใจ ผมเลยเริ่มทำลายข้าวของ ถ้าไม่พาผมออกไปทุกอย่างต้องแหลกเป็นผุยผง! แน่นอนทรัพย์สินส่วนตัวของผมผมไม่ทำลายหรอก เพราะมีแต่ของล้ำค่าที่ผมคัดสรรมาอย่างดี

คิดแล้วก็จะไปลากที่นอนขนนกของชูสุมอยมาขย้ำให้แหลก แต่เห็นสีหน้ามืดครึ้มของชูสุมอยเป็นแบล๊กกราวน์เลยเบนวิถีไปยังเตียงของเรย์ทันแทน

"หยุดน้า" เรย์ทันร้องเสียงหลงเมื่อผมสะบัดฟูกนอนของเธอขาดกระจุย เสียงเธอดังมากจนเจ้านายน้อยที่เมินผมต้องวิ่งมาหาผม ทำดีมาก เรย์ทัน เดี๋ยวฉันจะแบ่งอาหารหมาสูตรสเปเชียลให้ แต่เดี๋ยวนี้เหมือนจะอ้วนขึ้นนะ เอาไปสองเม็ดก็พอ

เจ้านายน้อยเสียงดังใส่ผม อื้ม! อื้ม! สนใจผมแล้วล่ะสิ แผนการนี้ได้ผลสมบูรณ์แบบ

ชูสุมอยเดินไปปลอบเรย์ทัน พร้อมบอกว่ามานอนเตียงเดียวกันก็ได้ เรย์ทันขนชี้ไปทั้งตัว ตลกสุดๆ เธอตัวแข็งทื่อจนชูสุมอยคาบเธอไปวางแล้วซุกบนฟูกขนนกของตัวเอง

"ไซซายะ ที่ดุไปนี่รู้เรื่องไหม" รู้เรื่องคร้าบบบ ยิ้มร่าใส่เจ้านายน้อย วิ่งไปคาบสายจูง วิ่งวนไปรอบๆอีกครั้งหนึ่ง

"ดูเหมือนคุณไซซายะจะติดสุนัขพันธ์ุชิบะตัวเมียนั้นมากเลยนะคะ" ภรรยาของเจ้านายที่เพิ่งเดินมาบอกแบบนั้น ใช่แล้วล่ะ คุณนาย เพราะงั้นพาผมไปพบเธอเดี๋ยวนี้!

"ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างซะด้วย แถมคนใช้ก็เอาไซซายะไม่อยู่" เจ้านายน้อยบ่นพึมพำ ไม่ว่างอะไรกัน ผมเป็นฮัสกี้ที่สมบูรณ์แบบที่ต้องการออกกำลังกายอย่างมาก เจ้านายน้อย เพื่อร่างกายที่ฟิตปั๋งต้องพาผมไปวิ่งนะ แล้วเจ้านายเองไม่ออกจากบ้านเลย ระวังจะลงพุงเหมือนเรย์ทัน ขอให้แฟนทิ้ง ไม่เหลียวแล! เพราะขัดขวางทางรักของผม!

สุดท้ายเจ้านายน้อยก็ไม่ยอมให้ผมออกไป ผมเลยต้องนั่งหอนเหงาหงอย คิดถึงหน้าอันน่ารักน่าเอ็นดูของวาคาชิบะเพียงลำพัง ไปทั้งคืน

โอเค เอาจริงๆก็ไม่ทั้งคืนหรอก หอนได้สักสิบนาที ชูสุมอยก็โผล่มา ส่งรอยยิ้มพิฆาตเล่นเอาหนาวไปหมด พอดื้อจะเถียงเขาก็บอกว่าเรย์ทันนอนไม่หลับถ้าทำตัวน่ารำคาญจะกัดของรักของหวงผมให้ขาด!

นายมันเลวที่สุดชูสุมอย เพื่อก่อนเป็นเืพื่อนที่ใจดีอ่อนโยนแท้ๆ ตั้งแต่เรย์ทันมา ดูเหมือนเพื่อนสนิทของผมจะได้เดินไปในสายทางต้องห้ามเสียแล้ว

ได้ใหม่แล้วลืมเก่า เจ้าเพื่อนทรยศ!

เพราะหงุดหงิดที่เรย์ทันเป็นสาเหตุ พอเธอเผลอ เลยเอาหูเธอมาเคี้ยวเล่นบ่อน เพลินสุดๆ เสียงโหยหวนนั้นช่างฟังแล้วช่างสบายใจ ไม่ได้มีแต่ผมคนเดียวที่ต้องทุกข์ใจ ผมทำอะไรชูสุมอยที่ยิ้มสุขสบายไม่ได้ ดังนั้นเรย์ทันเธอห้ามลอยหน้าลอยตามีความสุขเด็ดขาด มามีความทุกข์กับผมซะ!

แต่สุดท้ายเจ้านายก็จับผมกับเรย์ทันแยกกันทุกครั้ง ไม่ยุติธรรมเลย ทีชูสุมอยกระแซะเรย์ทัน เอาแต่ชมว่าน่ารัก ผมเองก็น่ารักแถมคูลสุดๆนะ ชมผมบ้างสิ! พอเป็นอิสระเรย์ทันวิ่งไปหลบหลังชูสุมอยโดยชูสุมอยไม่จำเป็นต้องเดินเข้าหาอีก เจ้านายน้อยเองก็ดุผมครั้งใหญ่ สีหน้าเด็ดเดี่ยวเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างได้

คืนนั้นผมได้ยินเจ้านายน้อยปรึกษากับแฟนทางโทรศัพท์

ได้ยินเสียงแว่วๆ ว่าทำยังไงถึงทำให้สุนัขตัวผู้ซนน้อยลง

ผมไม่ได้ยินเสียงในโทรศัพท์ แต่เจ้านายน้อยตอบว่าได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาออกไป...

ต้องพาผมไปสวนสาธารณะแน่ๆ สมแล้วที่เป็นแฟนเจ้านาย เจ้าของอดีตว่าที่แฟนของผมอย่างคุณยูริฮาวน์ ช่างเดาความคิดผมได้อย่างแม่นยำ ฉลาดล้ำจนเจ้านายผมเทียบไม่ติด

เมื่อได้สิ่งที่ต้องการ ผมก็ส่ายหางเดินกลับไปนอนอย่างสบายใจ รอเช้าพรุ่งนี้อันสดใสที่จะได้ไปเที่ยวเล่นกับวาคาชิบะ วาดฝันถึงการเดทท่ามกลางไออุ่นแห่งสวนสาธารณะอย่างเพลิดเพลิน

------------

วันต่อมา ชูสุมอยเดินมาให้กำลังใจผม พูดว่า อย่าเสียใจไปเลย ไม่ว่ายังไงนายก็เป็เพื่อนฉันเสมอ หืม นายพูดอะไรของนาย

ผมไปสแตนบายด์โดยการคาบสายจูงรอหน้าบ้าน แต่เจ้านายกลับเอากรงขนาดใหญ่ออกมาแล้วให้ผมเข้าไป

หืม... วันนี้มีบริการพิเศษไม่ต้องเดินเหรอเจ้านายน้อย ความจริงอยากวิ่งออกกำลังสักหน่อย แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้เจอวาคาชิบะเร็วๆ พอผมเข้าไปในกรงชูสุมอยยังคงนั่งอยู่เงียบๆข้างๆ เรย์ทันที่ส่งสายตาเห็นใจกับผม

"หืม พวกนายไม่ไปด้วยกันเหรอ" ปกติเราสามตัวจะไปเดินเล่นที่สวนด้วยกัน แต่คราวนี้ชูสุมอยกลับส่ายหน้าแล้วบอกว่า "สายพันธ์ฉันยังควรคู๋แค่การสืบทอดน่ะ"

พูดอะไรของนายน่ะ ไม่เห็นเข้าใจ นอนไม่พอเหรอชูสุมอย

" อ เอ่อ ฉันท้องไม่ค่อยดี วันนี้เลยไม่ขอไปด้วยค่ะ" เรย์ทันตอบบ้าง ผมเข้าใจเธอนะ

"กินมากไปอีกแล้วสินะ อ้วนพุงย้วยแบบนั้น เอาแต่ขี้เกียจแบบนี้ ระวังหาแฟนไม่ได้นา"

"หุบปากไปเลยย่ะ! ไปตายไหนก็ไป!"

ผมหัวเราะเอิ้กอ้ากได้ไม่าน เจ้านายก็เอาผมขึ้นรถ แล้วเริ่มออกเดินทาง

เส้นทางไม่คุ้นเคยเลย นี่ไม่ใช่ทางไปสวนสาธาณะนี่ ผมหอนแย้งเจ้านายน้อย เจ้านายน้อยบอกให้ผมเงียบ แต่นี่มันผิดทางนะเจ้านายน้อย

ผมจะไปหาวาคาชิบะ วาคาชิบะกำลังรอผมนะ

"ถ้าเงียบแล้วจบเรื่อง จะพาไปสวนสาธารณะ"

ได้ยินแบบนั้นผมก็เงียบ ดีใจที่ในที่สุดก็จะได้เจอวาคาชิบะของผม

โดยไม่รู้เลยว่า จุดหมายของรถคนนี้จะดับฝันของผมตลอดกาล

-----------------------------------------

บายมาซายะ สูญพันธ์ไปนะลูก บ่ายยยยย เราจะคิดถึงนายยยย

>>61 พี่ฉันชอบเขานี่มัน(....) นึกภาพยากแฮะ55555555

>>84-85 ไซซายะแม่งหมาเอ๋ออออ ชอบบบบ อ่านแล้วคลายเครียดมากอะมึง ขอบคุณมาก กูหลับสบายละคืนนี้

>>84-85 ทำไมกูสะใจฉากสุดท้าย55555 ไซซายะผู้ถูกกระทำ โธ่ๆ

>>85 55555 บรัย ไซซายะ ต่อแต่นี้ต่อไปกูจะไม่ลืมมึง 5555

>>84-85 โถถถถถถถถ ไซซายะ.... ลาก่อน เราจะไม่ลืมนายเลย หวังว่าจะไม่เจ็บมากนะ.... สุดท้ายก็โดน ถถถถ

ชูสุมอยนี่ก็เห็นสาวดีกว่าเพื่อนจริงๆ 55555 คาบเขาไปนอนด้วยกันเฉย เรย์ทันเริ่มไม่กลัวนายแล้วสินะ ยินดีด้วย

>>84-85ไซซายะ บัยส์ยยย โม่งๆจะไม่ลืมนาย ขอให้มีความสุขนะ //โบกผ้าเช็ดหน้า
เห็นรึยังโม่งแปล นี่คือการระบายความกริ้วของเหล่าโม่งที่ไม่ได้เสพการแปล ตลอดระยะเวลาที่เหลืออยู่ไซซายะจะต้องถูกกระทำ
อย่างโหดร้ายอย่างทารุณ 5555555 ไซซายะไอ้หมาเอ๋อ กูขำ ส่วนชูสุมอย..ในที่สุดก็กระแซะเรย์ทันได้โดยสาวเจ้าไม่หนีแล้วนะ

>>77 โม่งแปลเตรียมรับคำสาปแช่งจากไซซายะได้เบย

>>84-85 ตอนแรกว่าเฉยๆกับไซซายะโดนทำหมันนะ แต่เจอกาวนี้ไปอดสงสารให้กับความซื่อบื้อของไซซายะไม่ได้
ไซซายะ ไม่เป็นไรนะ เดียวซูสุมอยจะรับตำแหน่งจักรพรรดิแทนนายเอง จะได้ไปคู่กับจักรพรรดินีเรย์ทันด้วย
ไซซายะก็ไปทำหน้าที่ไซซายะกงกง ให้ดีที่สุดไปนะ 5555
ปล่อยวาคาชิบะไปกับอาริมะคุงเถอะนะ

>>91 >>92 เชี่ยมากกกกกก พวกมึงนี่ กูแค่มาโปรยทิ้งไว้บรรทัดเดียว คุณไซซายะถึงกับหมดสิ้นความสามารถในการสืบทอดเผ่าพันธ์ 5555555 ใจเย็นๆ นะพวกมึง ตอนที่กูโปรยไว้มันยังอีกแสนไกล ค่อยๆ เติมกาวกันไปทีละตอนก่อน อย่าเพิ่งเจี๋ยนคุณไซซายะเลยนะ นะนะ ให้เห็นภาพบาดตาของวาคาชิบะกับมิซึซาเชี่ยนก่อนก็ยังไม่สาย

>>93 กูลั่น ได้ตำแหน่งกับฉายาใหม่แล้วนะ ยินดีด้วยจริงๆ ไซซายะกงกง! กร๊ากกกกกกกก

>>93 ไซซายะกงกง ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

>>84-85 พวกมึงมันใจร้ายยยยยย ถึงไซซายะจะบ้าๆบอๆ แต่ในภาคคนต้นฉบับของโคตรต้นฉบับมันเป็นพระเอกเลยนะเว้ยยย 55555555555
อย่างน้อยให้มันได้มีฉากจีบ ฉากสวีท ฉากสู้กับตัวสำรอง​ก่อนซิวะ แบบถ้าฉันสู้แพ้นายฉันจะตอนเอง! ให้มันเท่บ้างเหอะ 5555555555

>>85 ใจร้ายกับไซซายะชิบหาย กูสงสารจัง 555555555555555555555555555555555555555555

>>94 ถ้ามึงหายไปหนึ่งสัปดาห์จริง มันอาจจะลามจากไซซายะไปมาซายะแทน....ก็ เป็น ได้....

กุสมควรสงสารพระเอก(?)เรื่องนี้ดีใหม่ นับวันยิ่งไม่เหลือต่อมความดีงามให้จิ้น บางทีก็ลืมไปแล้วนะว่ามันเรียนเก่ง 5555555555555555

ส่วนทุกคนที่สงสารไซซายะ กุจะเชื่อมั่นใน ถ 5 และก๊าก ว่า พวกมึงสงสารจริงๆ 55555555555555555555555555555555555555555555555555

โม่งสารบัญถ้ามาอัพเดท ภาคมะหมานี่เป็นภาคพิเศษไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องหลักของมะหมานะ สงสาร ยังไม่สู้เลยพ่ายแพ้เสียแล้ว 55555555555

>>97 นายทำให้เรานึกถึงซีรี่ย์เกาหลีอะไรสักอย่างที่พระเอกย่อมไปเป็นขันทีเพื่อดูแลนางเอกเลยโดยฮ่องเต้ก็เป้นเพื่อนพระเอกเองสะงั้น ไซซายะกงกงจะได้เป็นหัวหน้าขันทีและขันทีคู่ใจเลยนะ 5555

เราขอมาต่อ >>84-85 หน่อย ขออนุญาตเจ้าของฟิคนะคะ เราสงสารไซซายะ ตอนนี้ก็แทบไม่เหลืออะไรอยู่แล้ว 555555
.........................................................................

ผมสะดุ้งสุดตัว หน้าซีดอุ้งเท้าสั่น

มะ...เมื่อกี้ มัน...

ผมไม่กล้ามองดูด้านล่างเลยว่าเป็นยังไงบ้าง ทำไมหมาที่แสนสมบูรณ์แบบอย่างผมต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย ทะ..ทำไมไม่อยากให้ความเท่ความเจ๋งนี้ส่งต่อสู่รุ่นต่อรุ่นล่ะ

"ไซซายะ..." ชูสุมอยเอ่ยชื่อผม

ผมมองเขาอย่างว่างเปล่า ไม่พร้อมกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลย

"ไม่เป็นไรนะคะ..." เรย์ทันพูดเสียงเบา

พูดอะไรน่ะ ขอโทษลูกหมาดีพร้อมสมบูรณ์แบบที่ไม่มีโอกาสเกิดมาซะ ฮือออออออ

น้ำตาลูกผู้ชายผมเอ่อล้นออกมาเล็กน้อย นอกจากไม่ได้เจอวาคาชิบะ แล้วยังต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกหรอ

"ขอโทษจริงๆค่ะ... ขอโทษจริงๆ" เรย์ทันพูดซ้ำไปซ้ำมา น้ำตาไหลออกมาเหมือนกัน ชูสุมอยเดินไปแปะอยู่ข้างๆ

"ให้อภัยเรย์ทันเถอะ" ชูสุมอยบอก "แต่จริงๆก็ไม่ได้เป็นความผิดเรย์ทันอะไรนะ...."

"หมายความว่าไง" ผมถาม เริ่มตามโลกใบนี้ไม่ทันแล้ว หวาดกลัวหวาดระแวงไปหมด

ชูสุมอยขมวดคิ้ว แล้วยิ้มนิ่งๆ เห้ยๆ ยิ้มแบบนั้นไม่เหมาะกับพันธ์นายเลยนะเฟ้ย กลับมายิ้มปกติทีดิ

"กะ ก็ที่ฉันบอกว่าจะไปหาวาคาชิบะไงคะ" เรย์ทันเอ่ยทั้งๆที่ยังสะอึกสะอื้น

"หะ?" ผมอุทานแบบงงๆ

"นายความจำเสื่อมหรอ" ชูสุมอยถาม พลางพิจารณาผมอย่างละเอียด แต่ก็เอาตัวเองเป็นที่พิงให้เรย์ทันอยู่ จึงไม่ได้มาเดินดูใกล้ๆ

ผมพยายามใช้ความคิด อื้ม เรย์ทันได้เป็นเพื่อนกับวาคาชิบะแล้วตอนไปสืบเรื่องราวให้ผม และผมได้ยินเธอคุยกับชูสุมอยว่าวันนี้วาคาชิบะมารออยู่หน้าบ้านเพื่อพาเรย์ทันไปเที่ยวด้วยกัน ให้ชูสุมอยช่วยกลบเกลือนให้เจ้านายด้วยกรณีจำเป็น ผมได้ยินดังนั้นก็พุ่งตัวไปด้วย แต่ช่องที่เรย์ทันหมุดมันเล็กมาก ผมออกตัวแรงไปหน่อย หยุดไม่ทัน เลยชนปังดังสนั่นแล้วสลบไป

เอ๊ะ...

ผมสำรวจสิ่งที่เคยหวาดกลัวทันที เหหหห มันยังอยู่แหะ

เมื่อกี้เป็นแค่ฝันร้ายงั้นหรอ จริงสิ ดีจัง งั้นผมก็ยังเป็นหมาที่สุดแสนเพอร์เฟ็คดีพร้อมอยู่สินะ แรงกระแทกหัวมันรุนแรงชะมัดที่ทำให้ฝันร้ายซะน่ากลัว

"ยังไงก็ยกโทษในเรย์ทันเถอะ เพราะเรย์ทันแท้ๆ วาคาชิบะแอบเข้ามาเยี่ยมนายด้วยนะ" ชูสุมอยเกลี้ยกล่อมผม ผมที่ดีใจอยู่แล้วที่ได้โดนทำให้สูญพันธุ์ไปจริงๆ ก็ปิติยินดีมากขึ้น

มันต้องเป็นโชคชะตาแน่ๆเลยนะ วาคาชิบะเห็นท่านอนอันสง่างามของฉันต้องชอบแน่ๆเลย

เจ้านายบอกว่าพรุ่งนี้จะพาไปสวนสาธารณะล่ะ ผมกระดิกหางหมุนไปรอบตัวเจ้านายอย่างยินดี

พรุ่งนี้จะได้เจอวาคาชิบะแล้ว จะแสดงอะไรให้เธอประทับใจอีกดีนะ ผมคิดเรื่องนี้จนกระทั่งหลับไปอีกครั้งอย่างอารมณ์ดี

......................................................
จบแล้วค่ะ ตอนสั้นๆ ช่วยไซซายะหน่อย 555555 กลับมาเหมือนเดิมเถอะ อย่าเพิ่งเข้าสู่เส้นทางนั้นเลย แต่ถ้าโม่งแปลขู่จะไม่ลงอาทิตย์หนึ่งอีก ก็ให้เป็นหมันไปเถอะ ถถถถถถถ

>>102 ไม่โดนทำให้สูญพันธ์สิ สะกดผิดได้แย่มาก 55555

>>99 อะไรคือลามไปหามาซายะ มึงจะตอนมาซายะไม่ได้นะเว้ย 55555555555
>>102 ขอบคุณมึงงงง กูฮาอยู่นะ แต่อีกใจก็สงสาร เก็บป๋องแป๋งนางไว้ก่อนเหอะ เผื่อได้ใช้

>>102 ฮึก ฮึก ดีใจด้วยนะ ฮีก ไซซายะ ฮึกกกก ไม่ด้วนล้าวววว ฮือออออ ยีใยย้วยย้าาาา ฮือออ //ซับน้ำตาอย่างปลาบปลื้ม

>>104 อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ ถ้ามีกาวลงแดง //เอามีดจี้ ซู้ดดดดดดดดดดดด พอตอนเสร็จนางก็ลาบวชไรงี้ แบบยุโรป หรือจะโกนผมเข้าหาธรรมะดี ก๊ากกกกก

กำลังคิดอยู่ว่าถ้าว่างจะเขียนต่อ มาช่วยเหลือ​นายนะ แต่ >>102 มาช่วยนายได้ทันด่วนแล้ว ยินดีด้วย​ไซซายะ! ยังมีหลายคนสงสารเห็นใจนายอยู่นะ 55555555

>>106 เมนท์บนๆทั้งหลายก็บอกว่าสงสารและเห็นใจไซซายะกันนะเว้ย ไม่เชื่องั้นเหรอ 5555555555555555555555555555

>>107 เชื่อนะ เชื่อมากๆเบย ถถถถถถถ

>>107 ทำไมกูเห็น​แต่ประโยค​ล่ำลา​วะ 5555

>>84-85 โอ๊ย!!!!! กูละใจหายวูบ นึกว่าจะถึงอวสานไซซายะไปซะแล้ว อ่าน >>84 จบปุ๊บกูแทบจะพุ่งหลาวลงมาเมนท์กรีดร้อง ยังดีที่สะกดใจไหวอ่านต่อลงมาเรื่อยๆ อ๊าวววว ดันเจอชื่อไซซายะกงกงอีก แทบจะสำลัก พอรอดแล้วนี่กูถอนใจเฮือกเลย ถึงจะบ้าๆ บอๆ ยังไงแต่ดับฝันลูกผู้ชาย กลายเป็นไซซายะกงกงแบบถาวรนี่มันก็โหดร้ายเกิ๊นนนนน 55

>>109 กู 110 เอง นี่ไง กูเห็นใจไซซายะกงกงด้วยความจริงใจนะเว้ย

ครบร้อยเร็วไปไหมมึงงงง 5555

(ลืม -- ถึงกูจะมี 5 หลุดมา 2 ตัวก็เหอะ แต่เทียบกับข้อความที่เหลือแล้วถือว่าสัดส่วนมันน้อยมาก ดังนั้นคือกูจริงใจจริงๆ น๊า)

อ่านฟิคหมาแล้วกูอยากได้ฟิคคนบ้าง 55555 มาซายะหยอกล้อ(?)เรย์กะจนเรย์กะกลัว เอ็นโจเลยเข้ามาปกป้องแบบเนียนๆ กูอ่านฟิคหมาก็นึกว่าถ้าเป็นคนจะเป็นยังไงแล้วก๊าวใจจริงๆ อยู่ด้วยกันบ่อยๆจนสนิทสนมรู้ตัวอีกทีความหวาดกลัวในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความสบายใจเมื่ออยู่กับเธอได้ยังไงกัน?!

>>114 ช่วงนี้ อฟช ก็หยอกล้ออยู่ แต่หยอกล้อจนเจ้าแม่จะเรียกไปต่อยตัวๆละ 555555555555555555

จะว่าไป ดิบถึงงานกีฬากับงานโรงเรียนตอน ม.6 ยังวะ กูอยากรู้ว่าท่านเรย์กะได้เก็บซีรี่ย์นักษัตรต่อมั้ย 5555

>>116 เหมือนจะยังไม่ถึงนะ หรือผ่านไปแลเวก็ไม่รุจำไม่ได้ แต่จำได้ว่าไม่ได้หมกมุ่นเรื่องสะสมนักษัตรแล้ว555 พอดีหลังจากนี้มันจะมี event หลายอย่างให้ทั้งสามนี้คนนี้สนใจมากกว่าอ่ะ โดยเฉพาะเรย์กะ สงสารนาง นางเป็นคนคิดมาก 555555555 ไม่สปอยล์นะ รออ่านเอาเอง คริคริ เดี๋ยวโม่งแปลก็จะจัดโปรโมชั่นชุดใหญ่ไฟกระพริบเองล่ะ ไม่ต้องห่วง ทุกครั้งที่หยุดไปนาน โม่งแปลชดเชยให้จุใจเชียวล่ะ ....................ใช่มั้ย โม่งแปล~ /// กระพริบตาปริบๆ

>>>/webnovel/3451/843-846 เมื่อฉันกับเขา XXX ต่อ
----------

ใกล้จะได้เวลาที่คาบุรากิมาลากฉันไปขึ้นตะแลงแกงแล้วล่ะค่ะ

เย็นวันจันทร์อันเป็นเวลาที่นัดหมายสำหรับการซ้อมวิ่งผลัด ฉันลากขาแบบช้าๆไปที่สนามเหมือนร่างไร้วิญญาณ แทบจะไม่ตอบสนองอะไรที่ไม่จำเป็นเลยสักนิด เพ่งสมาธิไปอยู่ที่การวิ่งให้ได้มากที่สุด

เพราะไม่อยากตายในการซ้อมวิ่งกับคาบุรากิ ฉันเลยขอร้องให้เอ็นโจมาช่วยสอนวิ่งในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แต่ยังทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถึงเอ็นโจจะบอกว่าไม่ซีเรียสเรื่องนี้ และให้พักผ่อนให้มากๆ แต่ฉันก็รู้สึกหดหู่อยู่ดี

เอ็นโจจะรู้สึกแย่เพราะฉันมันเป็นนังผู้หญิงไม่ได้เรื่องที่มาสิงร่างเขาอยู่รึเปล่าคะ

พอกลับมาบ้าน ฉันก็ซ้อมวิ่งต่อคนเดียวอยู่ลับๆ หวังทำลายสถิติที่ย่ำแย่จากการซ้อมกับเอ็นโจ กล้ามเนื้อปวดแปล๊บๆ ขานี่สั่นไปหมดแล้วล่ะค่ะ

ฉันต้องทำได้ ฉันต้องทำได้ ฉันต้องทำได้

ฉันสะกดจิตตัวเองอยู่ในใจซ้ำไปซ้ำมา ขอเพียงมีความเชื่อมั่นก็จะสามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้แบบในการ์ตูนที่เคยอ่าน

หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ

คาบุรากิวอร์มร่างกายรออยู่ก่อนแล้ว ฉันเลยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดวิ่งแล้วมาวอร์มร่างกายตามที่เอ็นโจได้สอนไว้

เอ็นโจกำลังซ้อมแข่งปาบอลพอดี ที่คอห้อยผ้าขนหนูอันที่ยูกิโนะคุงเคยให้มาเมื่อปีที่แล้ว

ผ้าบ้านฉันก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมต้องหยิบผืนนี้มาใช้ด้วยล่ะคะ ถึงกระแสผ้าขนหนูเข้าคู่กันจะจางหายไปตามกาลเวลาแล้วก็เถอะ แต่ฉันไม่อยากจะตกเป็นข่าวแปลกๆเพราะใช้ผ้าผืนเดียวกับนายอีกครั้งหรอกนะ

ฉันไม่มีผืนอื่นให้เลือกใช้เพราะที่ห้องเอ็นโจก็มีแต่ผ้าขนหนูลายนี้เสียด้วยสิ

อ๊ะ ไม่ได้ๆ ตอนนี้ฉันจะคิดเรื่องอื่นไปมากกว่าการซ้อมวิ่งไม่ได้ ต้องตั้งสมาธิเข้าไว้

สาวๆในสนามเริ่มส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเมื่อฉันกับคาบุรากิมาประจำตำแหน่งที่ลู่วิ่ง เอ่อ ช่วยเงียบๆกันหน่อยไม่ได้เหรอคะ มันทำลายสมาธิฉันน่ะ

สิ้นเสียงสัญญาณปล่อยตัว ฉันก็ออกวิ่งหน้าตั้งแบบลืมตายทันที

คะ ความเร็วลมที่ปะทะหน้าอยู่นี้มันอะไรกันคะ ลมนี่กรีดผิวบาดเป็นริ้วๆหยั่งกะคาไมทาจิเลยค่ะ หูก็ได้ยินแต่เสียงวิ้ว วิ้วของสายลม เร็วขนาดนี้ฉันจะกัดลิ้นตัวเองด้วยรึเปล่า อ๊ะ คาบุรากิแซงไปแล้ว แย่ล่ะสิ จะตามไม่ทันแล้ว

ฉันใส่แรงทั้งหมดที่มีลงไปที่ฝ่าเท้าเพื่อเร่งสปีด ไม่ได้หวังจะชนะหรอก แต่อย่างน้อยก็ต้องไม่ให้แพ้หลุดรุ่ย ทิ้งห่างจนตามไม่ทันแบบนี้

กล้ามเนื้อขาของฉันปวดแปลบขึ้นมา จี๊ดขึ้นไปถึงสะโพก อ๊ะ!! มาเป็นอะไรเอาตอนนี้คะ อดทนไว้ก่อนซี่ อีกไม่กี่วิก็จะถึงเส้นชัยแล้วน้า

เพราะฉันเผลอผ่อนสปีด แต่ร่างกายฉันมันไม่ยอมผ่อนตาม ขาที่ไม่สัมพันธ์กันของฉันก็เกิดหมดแรงไปก่อนข้างหนึ่ง ผลคือตัวของฉันเอียงวูบไปข้างหน้า เข่าทั้งสองข้างกระแทกกับพื้นเต็มแรง

รอบตัวฉันเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องอย่างเสียขวัญ

"ชูสุเกะ!!!" คาบุรากิที่วิ่งเข้าเส้นชัยไปแล้ววิ่งกลับมา ดูตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างยิ่ง

ฉันพยายามกัดฟันข่มความเจ็บปวดลงไปเพื่อจะบอกทุกคนว่าไม่เป็นไร แต่มันเจ็บ เจ็บจังเลยค่ะ เลือดออกด้วยอ่ะ แง้ เจ็บสุดๆไปเลย

ก่อนที่คาบุรากิจะมาถึงตัวฉัน ก็พลันรู้สึกถึงฝ่ามือที่ประคองใบหน้าฉันทั้งสองข้างเอาไว้

ร่างของคิโชวอิน เรย์กะมาคุกเข่าอยู่ตรงหน้า ใบหน้าของเธอซีดขาวไร้สีเลือด แม้จะกำลังหอบหายใจแต่ก็ลูบหัวลูบหน้าฉันไม่หยุด "เป็นอะไรรึเปล่า"

สนามที่เซ็งแซ่กันอยู่เมื่อกี้นี้ ดูจะเงียบเสียงลงแบบไม่ได้นัดหมาย

ฉันเองก็ตะลึงไปเหมือนกัน ที่ซ้อมปาบอลมันไกลอยู่นะ วิ่งมาจากตรงนั้นเลยเหรอ

"มาซายะ ทำบ้าอะไรอยู่ มาช่วยกันเร็วๆเข้าสิ" คาบุรากิกระพริบตาปริบๆแบบไม่เข้าใจเพราะถูกตวาด แต่ก็จับแขนฉันพาดบ่า ประคองให้ลุกขึ้นยืน เอ็นโจก็ช่วยประคองฉันอีกคน "อดทนไว้ก่อนนะ เดี๋ยวจะพาไปห้องพยาบาล เดินไหวรึเปล่า"

ฉันพยักหน้าว่าไหว แต่จริงๆจะแย่แล้วค่ะ

ขาฉันสั่นไปหมดแล้ว กล้ามเนื้อก็ปวดตุบๆ แล้วยังจะแผลที่หัวเข่าอีก แต่ก็พยายามอดทนเดินไปจนถึงห้องพยาบาลจนได้

คาบุรากิมองเอ็นโจที่ยืนอยู่ข้างๆฉันแบบเคลือบแคลง อาจารย์ห้องพยาบาลเอาสำลีชุบแอลกอฮอลล์ทำแผลให้ฉัน พอยาฆ่าเชื้อโดนแผลก็อดที่จะสะดุ้งเพราะความแสบไม่ได้

เหลือบมองเอ็นโจที่เดินไปคุยอะไรกับคาบุรากิซักอย่างตรงมุมห้อง แล้วคาบุรากิก็ออกไปจากห้องพยาบาล เอ็นโจเดินกลับมาหาฉัน หน้าตาไม่มีรอยยิ้มอยู่เลย

คงจะโกรธที่ทำให้ร่างกายของเขาบาดเจ็บสินะ

"เดี๋ยวไปโรงพยาบาลกัน รถมารอแล้วล่ะ" เอ็นโจช่วยประคองฉันขึ้น "พอจะเดินไหวรึเปล่า"

ฉันพยักหน้าเบาๆ เดินโซเซไปยังรถที่มาจอดรอใกล้ๆ เป็นรถของตระกูลคิโชวอินนั่นเอง คุณซากามิเปิดประตูให้ฉันอย่างนอบน้อม ดูท่าทางเอ็นโจจะบอกไว้ล่วงหน้าแล้วว่าต้องไปที่ไหน

พอลงจากรถ คณะแพทย์และพยาบาลก็กรูเข้ามาต้อนรับฉันทันที เอาใส่รถเข็นไปยังห้องฉุกเฉินที่มีเครื่องมือแพทย์เต็มไปหมด

อะ ทำไมมันดูเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตขนาดนี้เลยล่ะคะ แค่หกล้มเองค่า ไม่ได้เป็นอะไรสักนิด ให้วิ่งให้ดูอีกครั้งก็ยังได้นะคะ

ฉันถูกจับเข้าเครื่องแสกน MRI นอนนิ่งๆให้เครื่องทำงานของมันไป แต่อยู่ในท่าเดิมห้ามขยับเลยมันก็เมื่อยอยู่นะคะ พอออกมาจากเครื่องนี้ได้เหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยล่ะค่ะ

ผลตรวจออกมาไม่เป็นอะไรมาก หัวเข่าก็ยังดีอยู่ ไม่มีกระดูกหักที่ตรงไหน แต่เรื่องกล้ามเนื้ออักเสบปิดยังไงก็ไม่มิด ก็เลยถูกคาบุรากิดุใหญ่เลยล่ะค่ะ

“บาดเจ็บอยู่ทำไมไม่บอกก่อนล่ะเจ้าบ้า” คาบุรากิถลึงตามองฉัน “จะฝืนวิ่งทำไม”

“ขะ ขอโทษ”

แง้ ขอโทษค่า อย่าดุกันสิคะ มันน่ากลัวนะรู้มั้ย

“เอาน่า ท่านคาบุรากิคะ อย่าไปดุท่านเอ็นโจนักเลย”

“ท่านคาบุรากิงั้นเหรอ” คาบุรากิหันไปมองเอ็นโจในร่างฉันแล้วขมวดคิ้วแบบสงสัย “เมื่อกี้นี้เธอเรียกฉันว่ามาซายะไม่ใช่รึไง”

นี่ จะมาความจำดีอะไรตอนนี้ล่ะคะ

“ต้องขออภัยด้วยนะคะท่านคาบุรากิ เมื่อครู่ฉันคงจะเผลอตัวไปหน่อย” เอ็นโจคำนับให้คาบุรากิแบบนอบน้อม

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ อยากเรียกก็เรียกไปสิ”

เอ๋!!

“เธอน่ะเป็นเพื่อนฉันมาตั้งนานแล้ว แต่มาวางท่าห่างเหิน เรียกแต่นามสกุลกันอยู่ได้” คาบุรากิพ่นลมหายใจ “เพราะงั้นต่อไปนี้ก็ไม่ต้องเรียกนามสกุลฉันแล้ว เข้าใจนะเรย์กะ”

“ทราบแล้วค่ะ ท่านมาซายะ” เอ็นโจหัวเราะเบาๆ แล้วก็หันมาทางฉัน “ถ้าจะเรียกท่านเอ็นโจด้วยชื่อชูสุเกะจะเป็นอะไรรึเปล่าคะ”

ทำไมถึงโยนเผือกร้อนมาให้ทางนี้ล่ะค้าาาาา

“อะ เอ่อ ได้สิ” ถ้าฉันตอบไม่ได้ก็จะดูเป็นคนใจแคบมากแหงๆ อาจจะความแตกต่อหน้าคาบุรากิก็ได้

เอ็นโจยิ้มออกมา แล้วก็โค้งคำนับให้ฉัน “ถ้าอย่างนั้นก็เรียกฉันว่าเรย์กะได้ตามสบายเลยนะคะ คุณชูสุเกะ”

เดี๋ยว อย่าเอาร่างฉันไปพูดมั่วซั่วแบบนั้นสิคะ ฉันยังไม่อนุญาตเลยนะ

เย็นวันนั้น ฉันเลยได้สนิทกับคาบุรากิกับเอ็นโจเพิ่มขึ้นแบบงงๆล่ะค่ะ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะหลีกเลี่ยงสองคนนี้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วไหงถึงขั้นมาเรียกชื่อตัวกันได้ล่ะค้าาาา
.
.
คาบุรากิขอตัวไปงานเลี้ยงต่อ ข้าวของของเอ็นโจถูกเอามาให้จากที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว เอ็นโจบอกว่าวานให้คาบุรากิช่วยติดต่อโรงพยาบาลกับเก็บของมาให้ อันเป็นการเฉลยว่าคุยอะไรกันในห้องพยาบาล

ค่อยยังชั่วหน่อย ดูเหมือนความลับจะยังไม่แตกนะคะ

เอ็นโจขนาดอยู่ในร่างฉันก็ยังกล้าใช้งานจักรพรรดิคนนั้นได้ ไม่ถูกคิดว่าทำเกินไปหน่อยเหรอ

แต่พอจะกลับ เอ็นโจก็ยืนยันว่าจะให้รถบ้านคิโชวอินไปส่งท่าเดียว ฉันเลยต้องยอมๆไปด้วยความสำนึกผิดที่ทำให้ร่างกายนี้บาดเจ็บ เขาอุตส่าห์เตือนแล้วแท้ๆยังไม่ฟัง ไปฝืนวิ่งจนเกิดเรื่องขึ้น

เมื่อผ่านมินิมาร์ทแห่งหนึ่งเอ็นโจบอกคุณซากามิให้จอดรถแล้วก็ลงไปซื้อของ ฉันจะอ้าปากพูดค้านก็ไม่ทันแล้ว

ใช้ร่างของคิโชวอิน เรย์กะลงไปซื้อของจากมินิมาร์ทสามัญชนบ้านๆเนี่ยน้า ใจกล้าบ้าบิ่นอะไรอย่างนี้คะ

เอ็นโจกลับมาพร้อมกับถุงพลาสติกที่ดูโป่งพอง น่าจะมีของบรรจุไว้เพียบ แต่ฉันยังไม่ทันถามว่าซื้ออะไร เอ็นโจก็บอกให้คุณซากามิไปต่อ

รถเลี้ยวมาจอดที่บ้านของเอ็นโจ มาดามเอ็นโจกับยูกิโนะรออยู่ในห้องรับแขก มาถึงก็ซักถามอาการฉันเสียยกใหญ่ ฉันได้แต่บอกว่าไม่เป็นอะไร

“ขอบคุณคุณเรย์กะมากนะคะที่ช่วยเป็นธุระให้ คงลำบากแย่ ทางเราต้องตอบแทนพระคุณแน่นอนค่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเต็มใจที่จะดูแลคุณชูสุเกะอยู่แล้ว ไม่ได้ลำบากอะไรเลย”

“เอ๋” มาดามเอ็นโจเลิกคิ้วขึ้นแล้วก็หันมามองฉัน ยูกิโนะคุงเองก็ด้วย

รอยยิ้มที่ปรากฎบนบนหน้าของแม่ลูกเอ็นโจทำให้ฉันใจคอไม่ค่อยดีเลยค่ะ ยูกิโนะคูงงงง ยูกิโนะคุงเป็นเทวดาไม่ใช่เหรอคะ ทำไมถึงได้มีรอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายขนาดนั้นล่ะ

“คุณเรย์กะ มีธุระที่ต้องไปรึเปล่าคะ ถ้ายังไงก็อยู่ทานมื้อค่ำกับเราก่อนสิ”

“นะฮะ คุณพี่เรย์กะอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนน้า” ยูกิโนะเดินไปหาเอ็นโจ นั่งลงข้างๆแล้วพูดด้วยท่าทางออดอ้อนน่ารัก “หรือว่าไม่ได้งั้นเหรอฮะ”

อา เมื่อกี้นี้ฉันตาฝาดไปสินะ ยูกิโนะคุงเป็นเทวดาน้อย จะมีรอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายแบบเอ็นโจได้ยังไงกันล่ะคะ

“แหม จะดีเหรอคะ มารบกวนการรับประทานอาหารของครอบครัวแบบนี้”

“ดีสิคะ มีคนเยอะๆจะได้ครึกครื้นยังไงล่ะ” มาดามเอ็นโจหัวเราะแล้วลุกขึ้นยืน “งั้น ขอตัวไปดูในครัวซักครู่ก่อนนะคะ คุณชูสุเกะ ดูแลคุณเรย์กะให้ดีๆด้วยล่ะ”

“ผมก็ไปเอานีดเดิลเฟลท์ที่เพิ่งทำมาให้คุณพี่เรย์กะดูด้วยดีกว่าฮะ”

ได้อยู่สองต่อสองซักที ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ต้องมาปั้นหน้ายิ้มตลอดเวลาแบบเอ็นโจนี่มันเหนื่อยสุดๆไปเลยล่ะค่ะ

พอได้ยินเสียงหัวเราะ ฉันก็อดที่จะมองค้อนไม่ได้

“เป็นผมนี่เหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอ”

“เหนื่อยสิคะ เหนื่อยมาก” ฉันถอนหายใจออกมา “ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ร่างของท่านเอ็นโจต้องมาบาดเจ็….”

ฉันพูดค้างเมื่อเอ็นโจยื่นนิ้วออกมาแตะปากฉัน

“ชูสุเกะ” เอ็นโจส่งยิ้มที่ดูลึกลับมาให้ ถ้าเป็นคิโชวอิน เรย์กะตัวจริงไม่ยิ้มแบบนี้หรอกนะ แล้วจะเข้ามาใกล้ทำไมล่ะคะ “เรียกชูสุเกะสิครับ”

น้ำเสียงออดอ้อนแบบนั้นมันอะไรกันคะ!! เรย์กะไม่ทำแบบนี้หรอกน้าาา!!!

เอ็นโจเอียงคอมองฉัน แต่ปลายนิ้วยังคงแตะปากฉันอยู่เหมือนรอคำตอบ ทำอะไรเนี่ย!! นี่มันที่ที่ใครจะเดินผ่านไปผ่านมาก็ได้นะยะ

ฉันถลึงตามอง แต่เอ็นโจก็ยิ้มหน้าระรื่นให้ฉันแบบไม่สะทกสะท้าน

ดูท่าทางหมอนี่จะไม่สนด้วยว่าใครต่อใครจะเข้ามาเห็น แต่ฉันต้องสน เพราะนั่นมันร่างของฉันนี่คะ จะให้ใครเข้ามาเห็นในท่านี้งั้นเหรอ ไม่งามเลยนะ

เมื่อคิดถึงผลได้ผลเสียที่จะตามมา ฉันก็กลั้นหายใจเหมือนทำสิ่งที่ยากลำบากที่สุดในโลก

“คะ คุณ..ชะ ชูสุเกะ” เกือบกัดลิ้นตัวเองแน่ะค่ะ

“ดีมาก”

เอ็นโจยิ้มน้อยๆให้ฉัน กลับไปนั่งเอนหลังกับโซฟาอย่างสบายอารมณ์ ฉันยังไม่ทันจะพูดอะไร ยูกิโนะคุงก็เข้ามาพร้อมกับนีดเดิลเฟลท์พอดี เลยต้องพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อนชั่วคราว

ยูกิโนะคุงพูดเจื้อยแจ้วเกี่ยวกับนีดเดิ้ลเฟลท์ที่กำลังทำอยู่ ช่างน่ารักอะไรขนาดนี้ สมกับเป็นเทวดาน้อยจริงๆ ช่วยเยียวยาฉันจากรังสีอันมืดดำเมื่อครู่นี้ได้หายเป็นปลิดทิ้ง อยากคว้าตัวมากอดแน่นๆจังเลยค่ะ

พอจบมื้อค่ำ ยูกิโนะคุงก็ไปอ้อนให้เอ็นโจในร่างฉันมาทานอาหารด้วยกันอีก มาดามเอ็นโจก็อีกคน เมื่อครู่นี้ก็บอกให้ฉันทดแทนบุญคุณที่ถูกช่วยเหลือเอาไว้ แต่วิธีการมันช่าง...

“คุณชูสุเกะติดหนี้คุณเรย์กะ งั้นก็ควรต้องชดใช้นะคะ” มาดามเอ็นโจหัวเราะคิกคัก “งั้นเอาเป็นให้คุณเรย์กะยืมตัวเอาไปทำอะไรก็ได้ เบื่อแล้วก็ค่อยเอามาคืนก็แล้วกันนะคะ คุณชูสุเกะขัดข้องรึเปล่าเอ่ย”

ทั้งสามคนนั้นมองฉันเป็นตาเดียวเหมือนจะกดดันกัน แล้วจะให้ตอบอะไรได้ล่ะคะ

ก็ต้องตอบตกลงอย่างเดียวน่ะสิ

ไม่ได้ต้องการการชดใช้เลยค่ะ แล้ววิธีการแบบนี้คนที่เดือดร้อนน่ะมันตัวฉันที่อยู่ในร่างเอ็นโจไม่ใช่เหรอค้า!! แง้!!!

“เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะคะ” มาดามเอ็นโจตบมือเข้าหากัน นี่มันมัดมือชกกันสุดๆเลยนี่คะ พวกแม่ๆนี่เป็นเหมือนกันหมดรึเปล่าเนี่ย ทั้งท่านแม่ของฉัน มาดามคาบุรากิ แม้กระทั่งมาดามเอ็นโจก็ด้วย

ฉันถูกบอกให้เดินออกมาส่งเอ็นโจขึ้นรถกลับบ้านคิโชวอิน เอ็นโจยิ้มกริ่ม ดูท่าทางสบายอารมณ์สุดๆ

“ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ ท่านเอ็นโจ”

“เอ เมื่อกี้นี้ผมบอกให้เรียกชูสุเกะนี่นา”

“แต่ แต่ว่า….”

“ว่าไปในห้องของเรย์กะก็มีอะไรน่าสนใจเยอะดีนะครับ” ฉันสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยิน อย่าบอกนะว่าหมอนี่รื้อห้องฉันแล้วเจอของที่ซุกไว้ นี่มันรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวเกินไปแล้วนะยะ

“ทั้งสเตปเปอร์ หรือสินค้าจากทีวีไดเรค ถ้าลองพูดกับสาวๆที่กำลังลดน้ำหนัก ต้องได้รับความสนใจมากแน่ๆเลยล่ะครับ”

กรี๊ดดดดดด!! อย่าพูดน้าาาาาาาาาา!!!

เอ็นโจยังคงยืนยิ้มอยู่ แต่ฉันอยากกรีดร้องออกมาแล้วเข้าไปล็อคคอด้วยท่ามวยปล้ำ เอาให้กระดูกคอเคลื่อนไปเลย

พระเจ้าคะ ได้โปรดให้นกอึใส่หัวหมอนี่ในวันรุ่งขึ้นทีเถิดค่ะ แม้จะอยู่ในร่างของฉันก็ยอมค่ะ ไม่ไหวแล้ว หมอนี่ต้องได้รับการลงทัณฑ์จากฟ้าสถานเดียวแล้วล่ะค่ะ

“เข้าใจแล้วค่ะ” ฉันต้องจำยอมรับสภาพ ดูกุมจุดอ่อนนี่มันแย่สุดๆไปเลยค่ะ “คะ คุณชูสุเกะ”

“ดีมากครับ ผมมีรางวัลให้” เอ็นโจเอาถุงมินิมาร์ทนั่นที่ฝากไว้กับคุณซากามิให้ฉัน เห็นถุงใหญ่ๆแต่เบากว่าที่คิด “สำหรับความพยายามของเรย์กะที่ทำได้ดีมาก”

ฉันกระพริบตาปริบๆ ปรับอารมณ์ไม่ค่อยจะทันนัก

“เพราะคุณพยายามทำจนเต็มที่ในทุกๆเรื่อง ก็เลยโหมซ้อมวิ่งจนบาดเจ็บสินะครับ” หมอนี่อ่านใจฉันได้อีกแล้วนะคะ “ผมซาบซึ้งมาก แต่คราวหลังห้ามฝืนตัวเองแบบนี้อีก เข้าใจรึเปล่าครับ”

“ค่ะ” ฉันรับคำเสียงแผ่ว

เอ็นโจยิ้มให้ฉัน สายตาดูอ่อนโยนมากจนเผลอใจเต้นขึ้นมา

อ๊ะ นั่นมันร่างของฉันนะคะ หรือฉันจะเป็นพวกนาร์ซิซัสไปแล้ว

ฉันเอ่ยคำอำลาเอ็นโจ มองรถบ้านคิโชวอินที่เลี้ยวออกไปจากประตูบ้านก็อดใจหายขึ้นมาไม่ได้ ป่านนี้ท่านพี่ ท่านแม่และทานุกิจะทำอะไรอยู่นะ

คิดถึงทุกคนจังเลยค่ะ

ฉันลากขาเข้าบ้านด้วยอารมณ์ที่หดหู่เล็กน้อย มาดามเอ็นโจพายูกิโนะคุงไปเข้านอนแล้ว ไม่เหลือใครให้ฉันคุยปรับทุกข์ด้วยเลย ทุกอย่างเครียดและต้องระวังตัวตลอดเวลาเพื่อไม่ให้ความลับแตก

เมื่อตอนมื้ออาหารค่ำ สังเกตเห็นได้ชัดว่าเอ็นโจมีความสุขมากในการรับประทานอาหารร่วมกับครอบครัว หมอนี่ก็คงคิดถึงบ้านตัวเองเหมือนกับฉันสินะคะ

งั้น จนกว่าจะกลับร่างเดิม ฉันจะยอมๆให้เอ็นโจพาร่างฉันมาเที่ยวบ้านตัวเองบ่อยๆก็ได้ค่ะ

ฉันเข้าไปในห้องนอน วางถุงมินิมาร์กับโต๊ะแล้วเริ่มต้นรื้อข้าวของ นึกสงสัยว่าเอ็นโจซื้ออะไรมานะ ของส่วนตัวของผู้ชายงั้นเหรอ เอ รูปทรงแบบนี้มันคุ้นๆนะ

สิ่งที่ฉันหยิบได้อย่างแรกคือข้าวปั้นไส้บ๊วยดอง

ต่อมาคือข้าวปั้นไข่กุ้งและคอมบุ แล้วก็สารพัดข้าวปั้นอีกมากมายแทบจะเหมามาหมดชั้นวาง

นอกจากนี้ก็มีขนมถุงแบบราคาถูก ไม่ใช่ของชั้นเลิศแบบที่กินกันในบ้านคิโชวอินหรือบ้านเอ็นโจ แต่รู้สึกว่าจะเป็นของที่ฉันซื้อแล้วแอบซุกไว้ในตู้เสื้อผ้าทั้งหมดเลยนี่คะ!!!

มือถือแจ้งเตือนว่ามีเมล์เข้ามา ฉันรีบเปิดอ่านทันที

“ผมเห็นว่าของที่คุณซุกไว้ในตู้มันหมดอายุทุกอันก็เลยเอาไปทิ้งจนเกลี้ยง แถมขนมถุงพอลองชิมก็อร่อยเกินคาด รู้สึกผิดมากก็เลยซื้อมาใช้คืนให้ครับ….”

รู้สึกผิด...รู้สึกผิดอะไรค้าาาาา ก็นายเป็นคนค้นตู้ของฉันเองไม่ใช่เหรอ หา!!!! ถ้ารู้สึกผิดก็อย่าทำตั้งแต่ต้นสิยะ

“...ถ้าคุณกังวลเรื่องความอ้วนจากขนม ผมก็ลองใช้สเต็ปเปอร์กับฮูลาฮุปในห้องคุณแล้ว ก็สนุกดีเหมือนกันนะครับ”

ฉันอยากกรี๊ดออกมาจริงๆแล้วค่า หมอนี่จะมาเห็นความลับของฉันไปถึงไหนกันเนี่ย

สองมือฉันคว้าข้าวปั้นไส้คอมบุออกมาฉีกพลาสติก ส่งเข้าปากตัวเอง เคี้ยวกร๋วมๆแบบโหดเหี้ยมไม่รักษามารยาท กินก่อนนอนโดยไม่ออกกำลังกายจะช่วยเพิ่มน้ำหนัก งั้นฉันจะกินให้หุ่นดีๆของนายอ้วนจนเป็นฮัมพ์ตี้ดัมตี้ ต้องกลิ้งแทนเดินไปเลย เอ็นโจ ดูซิจะมีสาวมากรี๊ดหุ่นที่อ้วนอืดแบบนี้มั้ย

ลูกผู้หญิง สิบปีล้างแค้นไม่สายค่า!!!!!!

---------------------
TBC. นะจ๊ะ

>>121 เพิ่งเห็นว่าพิมพ์ผิด ถูกกุมจุดอ่อนสิวะ มาดูกุมจุดอ่อนอะไรล่ะ 555555555555

และแล้วเอ็นโจก็มีห่วงยางแบบทานุกิ
RIP

>>123 เอ็นโจอาจจะมีระบบเผาพลาญที่กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนแบบคาบุรากิก็ได้มึง
อย่าเพิ่งแช่งกันสิ 55555555555555555555555555

กรี้ดดดดด ขอบคุณมากก เช้าวันอาทิตย์ของกูไม่เงียบเหงาอีกต่อไปปปปปปป กูมีกำลังใจทำงานต่อแล้วจ้า

กูชอบมากๆ มาต่ออีกนะ

>>123 อย่าลืมดิว่าเอ็นโจมีบากะรากิเป็นเพื่อนสนิท ไม่แน่ว่าพอขาหายดีอาจมาลากไปออกกำลังกายสุดกลหฤโหดต่อก็ได้นะ

>>118->>121 กรี๊ดดดด เลิฟเวอรฺชั่นนี้ ข่าวลือกระจายไปถึงไหนๆๆ แล้วค่ะ ไม่ต้องคืนร่างยันงานแต่งเลยก็ได้นะ lol

อยากให้เรย์กะค้นห้องเอ็นโจบ้าง เผื่อจะเจออะไรน่าสนใจ อย่างรูป? ถ้าให้ดีก้เจอไดอารี่ไปเลย หุหุ><

>>128 เอ็นโจจะเขียนไดอารี่เรอะ...ชื่ออะไรดี บันทึกการเป็นสตอล์กเกอร์ของผม???

>>129 หยาบคายย่ะ ต้องชื่อบันทึกการสังเกตการณ์(คุณคิโชวอิน)ของผมต่างหาก

เออ แล้วเวลาเอ็นโจอยู่บ้านคิโชวอินนี่ทำไง คุยกับท่านพี่เรื่องของตัว(เอ็นโจ)เองว่าดีงู้นดีงี้บ่อยๆเรอะ....

>>131 นั่นดิ ใครก็ได้เขียนเวอร์ชั่นเมื่อผมกับเธอ XXX ออกมาหน่อยสิ 55555555555555555 อยากรู้มุมมองเอ็นโจบ้างอะ

>>131 กูเห็นภาพท่านพี่ทำหน้าทำทะมึนเลยว่ะ5555555555555555

ท่านพี่อาจจะ
พักนี้น้องสาว​ของผมเปลี่ยน​ไป ปกติเป็นพวกป้ำๆเป๋อๆดูตลก แต่พักนี้กลับวางตัวเป็น​กุลสตรี​อย่างกับคุณหนู การบ้านก็ทำถูกหมดทุกข้อ จัดดอกไม้​ก็ได้รับคำชม เปียโนก็เล่นไม่ผิดคีย์ แถมอาหารก็ทำกินได้และอร่อยอย่างน่าเหลือเชื่อว่าจะเป็นฝีมือน้องจริงๆ ไม่ซิ ไม่ใช่แน่ๆ หลอกคนอื่นอาจจะหลอกได้ แต่หลอกฉันไม่ได้หรอก! แกเป็นใคร!?

>>134 ท่านพี่กลายเป็นโคนันเรอะ....

>>134 เลยสตอล์กน้องสาวตัวปลอม จนไปเจอน้องสาวอยู่กับเอ็นโจว(ไส้ในคือเรย์กะ)ที่ซุยรัน ดู่ทาทางต่างๆแล้วก็ เรย์กะ!! วิ่งไปกอดร่างเอ็นโจว เรย์กะในร่างเอ็นโจวก็ร้องไห้กอดท่านพี่ ท่ามกลางสายตาซุยรันทั้งโรงเรียน เลยเกิดตำนานบทใหม่ รักต้องห้ามแห่งซุยรัน แค่กๆๆ

>>136 เกลียดโว้ย5555555555

แล้วข่าวลือก็แพร่สะบัดไป
'อะไรนะ องค์ชายจริงๆแล้วชอบท่านพี่ของท่านเรย์กะงั้นหรือคะ!?'
'เห็นว่าที่คุยๆกับท่านเรย์กะหวังจะเข้าหาท่านพี่ของท่านเรย์กะล่ะค่ะ!'
'โถ... ท่านเรย์กะน่าสงสารจังนะคะ'
'ถ...ถึงจะเคยปลื้มท่านเอ็นโจมากๆ แต่ทำแบบนี้กับท่านเรย์กะก็ไม่ถูกนะคะ!!'

//ไม่ อย่าเอาความคิดแบบนี้มายัดใส่สมองกูสิวะ555555555555

>>136 จะเกิดตำนานอะไรก็เกรงใจอิมาริหน่อย 55555555555555555

>>136 อื้อหือ ภาพงี้นี่มาเลย 555

>>136 นี่ท่านพี่ไม่มีดวงเรื่องผญเลยเหรอ5555 พอจะมีคู่จิ้นดันมีแต่ผู้ชาย

>>140 นอกจากงานรวมญาติตอนต้นเรื่องก็ยังไม่เห็นผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้เลยว่ะ มีแต่อิมารินี่ล่ะที่อยู่เคียงข้างแทบทุกตอน 5555555555555

>>141 มีท่านไอระไง ไปเดทสวนสนุก​ด้วยกัน(เป็นเพื่อนน้องสาว) มีคุยกันเรื่อง​ช็อกโกแลต​วาเลนไทน์​(ว่าช่วยสอนน้องสาวหน่อย) ..........

>>142 นั่นเข้าใกล้ในฐานะเพื่อนน้องไม่ใช่เรอะ 555555555555555555

>>142 เหยยยย กูเคยจิ้นท่านพี่ กับ ไอระนะ แบบท่านพี่ไม่เคยพูดคุย มีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นเลยนอกจากเรย์กะ ริรินะ และก็ไอระนี่แหละ ถึงขั้นไปขอให้สอนน้องสาวทำขนม นี่ก็แสดงว่ายอมรับและสนิทพอควร ถ้าเป็นไอระกูว่าก็ยอมรับได้นะ เหมาะสมกับท่านพี่ดี แต่หลังจากท่านพี่ลาก อิมาริเข้าห้อง............... กูก็เลยเบิกเนตร คู่ท่านพี่ไอระ เลยเป็นอันตกไป....... กลายเป็น ไอระยูริเอะ กรี้ดดดดดดดดดดด

>>144 กูก็จิ้นไอระยูริเอะ จิ้นมากกกก ตัวติดกันตลอดเกิ้นนนนน ส่วนท่านพี่นี่กูเบิกเนตรตอนลากเข้าห้องเช่นกัน กรี้ดดดด เลือดลมกูพรุ่งพล่าน ลุกขึ้นกระโดดตบอยู่หน้าคอมอย่างก้าวร้าว กูกรี้ดมาก แต่กูพูดอะไรไม่ได้ในตอนนั้น กรี้ดในแมวดุ้นกูก็เกรงใจ 5555555555555

>>144 >>145 จริงๆกูเคยสงสัยนะว่าไอระกับยูริเอะนี่ก็แฟนกันแน่ๆใช่ป่ะวะ ฟีลเดียวกับคู่อิมาริท่านพี่เลย และป่านนี้ก็ไม่เคยแง้มเรื่องแฟนของสามคนนี้ออกมาซักครั้ง แถมคู่ไอระยูริเอะนี่โดนจับจิ้นยูริด้วยนี่หว่า เป็นอัศวินกับเจ้าหญิง
อิมาริบอกว่ามีแฟนต่างโรงเรียนหนนึงแล้วก็ไปเป็นชู้กับเมียชาวบ้านอีกหนนึง ส่วนผู้หญิงในใจท่านพี่มีแต่น้องสาวเท่านั้น จะมีวันที่ท่านพี่พาสาวมาบ้านแล้วบอกจะแต่งงานกับคนนี้จัง รู้สึกคาใจ จะให้อิมาริคู่ท่านพี่ก็เขียนให้มันชัดๆไปเลยไม่ได้เหรอคะ ฮิโยโกะซามะ 5555555555555555

ความจริงเรย์กะเองก็สาววายพอตัวนะ ตอนจิ้นตาไก่โง่กะเอ็นโจนี่กูขำมากก มีการบอกว่าเข้าใจรสนิยมของคนกลุ่มน้อยอีก คือระะ? 5555555 โถวววว เอ็นโจกูนี่น่าสงสาร ทำดีไม่ขึ้น แถมโดนสาวเจ้าเขาจับจิ้นวาย ถถถถถถถถ

ท่านพี่ อิมาริ นี่ตอนแรกกูแบบจิ้นอย่างสงบเสงี่ยม คอยปราม ตัวเองไว้แบบอาจจะไม่ใช่ก็ได้ ไรงี้ ตอนหลังมา มีโทรตามมาเดท แล้วไปต่อกันอีกนี่คือระะ กูไม่สามารถห้ามจิตใจด้านมืดของกูได้อีกต่อไป 55555 โดนแทง อะไรนั่นอีก สองแง่ สามง่าม ส่อมากค่ะท่านพี่ ไม่ดีไม่งาม กรี้ดดดดดดดด
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แต่สรุปคนแทง ไม่ใช่ท่านพี่นะ แหมเสียดายจังง แค่กๆ ////

>>147 ท่านพี่เป็นคนถูกแทง //เบลอกูไปปปปป ถถถถถถถถถถถถถถ

>>148 +1 กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

วันนเงียบมากกกก ไม่มีคนมาปล่อยระเบิดกาววรอบดึกหน่อยหรอ 55555
กูนี่นั่งดูรูปหมารอเลยยย ไปเจอภาพ เรย์ทัน น่ารักมากกกก ปล. ไม่รู้แปะลิ้งไดป่าวนะ กูทำไม่เป็น 5555
http://m.imgur.com/gallery/62jFP
อเมริกัน คอกเกอร์ สเปเนียล

ต่อด้วย ชูสุมอยด์ ขนาด ver dog กูยังหลงขนาดดนี้โอยยยยย
http://m.imgur.com/gallery/mA5dp

ปิดท้าย ไซซายะ หลังๆ นี่คือระ 55555
http://m.imgur.com/gallery/EOZIm

ปล. ถ้าไม่เป็นลิ้ง พวกมึงก็ค่อยไปเสริชเอานะ กูทำไม่เป็น 555

>>150 กูปั่นงานอยู่ ไม่อาจแต่งจริงๆ พรุ่งนี้วันจันทร์ด้วยมั้ง หลายคนคงเจอมรสุมงาน ถถถถถถ

>>150 กูพิมพ์เร็วกดโพสต์เร็วก่อนสมองสั่ง แย่มาก ว่าจะกรี้ดน้องหมาต่อ โพสต์ไปแล้ว5555

น่าย้ากกกกก แต่ละมุมของน้องหมา น่าเอามาวาดเป็นเวอร์คนเหลือเกิน โฮฮฮ

>>151 โอเคร มึงงง และโม่งที่กำลังปั่นงาน สู้ๆต่อไป และรอ อฟช พรุ่งนี้ อิอิ

>>150 กูมีสต๊อกกาว แต่กูไม่ลง กูเล่นตัว กูหยิ่ง ฮิๆๆๆๆ

>>154 มึงงงงแมร่งงง ลงเลยยยยย กูกราบามๆสามที นะนะ

>>155 โกหกน่ะ จริงๆกูปั่นงานตาเหลือกอยู่ คืนนี้ไม่ได้นอนแน่ๆ ใครก็ได้ช่วยขายกาวให้กูที กูต้องการพลังใจ

>>156 สู้ๆนะมึงง

กูมีพล็อต​​ แต่พอจะแต่ง แต่งไม่ออกว่ะ หัวตัน ถถถ ขอเป็นคนเสพก่อนแล้วกัน

>>156 มึงไม่ได้นอนเป็นเพื่อนกู

.... อันที่จริงกูกำลังหนีไปนอนแล้วมาทำต่อตอนเช้า โม่งแปลคงลงตอนใหม่เยียวยาหัวใจอันห่อเหี่ยวของกูวววว

โม่งแปลยังไม่มาเหรอ.... //กอดเข่านั่งเฉาอย่างเหงาหงอยในมุมห้อง

>>160 ใจเย็นๆ กดอัพโหลดขึ้นไปแล้ว รอมันโผล่หน้าสารบัญเหวย

>>161 เย้! ไปอ่านมาแหล่วล่ะ คุ้มค่าแก่การรอคอยเลยโม่งแปล ขอบคุณมากกกกกแล้วซากุระไปทำอะไรน่ะ! น่ากลัวจริงๆ ที่ว่ากำราบม้นคืออะไร~.... ดีจังน้าที่ตุ๊กตาไปได้สวยยย แอบขำท่านเรย์กะที่บอกว่าสาวน่ารักก็อยู่ตรงนี้ไง! ตอนสุดท้ายนี่นายตัวสำรองมีอะไรรึป่าว รอๆ อ่าาาา ช่างเป็นเช้าที่สดใส

>>161 รักนะคะโม่งแปล //พรมจูบ
อุเมวากะบ้ามากกก สมกับที่กูรอเช่นกัน 555 ตอนอ้อนขอเบียทริซน่ารักจังวะ แต่กลุ่มนี้ก็ไม่ถึงกับทะเล่อทะล่าอะไรนะ ยังสังเกตอ่านบรรยากาศหรือสงสัยเรื่องตั๋วด้วย กูนึกว่าจะไม่รู้ตัวไปตลอดซะอีก

ปล. กูชอบคำว่าบาริสต้าสุดหล่อจัง ไม่ได้เห็นใครชมท่านเอ็นโจว่าหล่อตรงๆมาตั้งนาน กูลืมไปเลยว่าคู่หูคาบุรากิเอ็นโจหน้าตาดีมาก
ปล2. "แค่เคยเห็นหน้ากันน่ะค่ะ" โคตรโหดร้าย อย่าให้ประโยคนี้ไปถึงเจ้าตัวเลยนะ กูชักสงสารแล้ว

>>161 เย้! ตอนใหม่มาแล้ว ค่อยมีกำลังใจสอบหน่อยยย กอดโม่งแปลลล
ในที่สุดแก๊งนายบ้าหมาก็มาแล้ว ตลกตอนน้วยตุ๊กตาเบียทันชิบหาย55555555555 อิตาบ้าหมานี่เมิงจะเอากลับบ้านอีกหราา
"...คุณคิโชวอินสนิทกับเขาหรือเปล่า"
"แค่เคยเห็นหน้ากันน่ะค่ะ"
.....
ถ้ากูเป็นเอ็นโจแล้วได้ยินนี่น้ำตาตกในไปละ เราผ่านช่วงเวลาต่างๆมาด้วยกัน ตอนนี้ดันกลายเป็นแค่คนที่เคยเห็นหน้ากันงั้นเหรอคุณคิโชวอิน U_U /กอดเอ็นโจ ไม่เป็นไรลูก พวกเรามันทีมลูกเมียน้อยในสายตาเรย์กะ(แต่เรือใหญ่โคตร)
ตอนต่อไปรูทนายตัวสำรองสินะ! รอไม่ไหวแล้วกรี๊ดดดด

ขอบคุณนะโม่งแปล ถึงงานยุ่งมึงก็ยังอุตส่าห์อัพตรงเวลา //กอด

ขอบคุณมากโม่งแปล
นายบ้าหมานึ่มัน บ้าหมาจริงๆ -.-

' แค่เคยเห็นหน้ากัน ' หรอคะ ท่านเรย์กะ แล้วบริการพิเศษ (จากใจ) นั่นคืออัลไลคะ!! ฉงฉานเอ็นโจวววววววว ถถถถถถถ

เริ่มแล้วค่ะ นายตัวสำรองรูท ฮิฮิ

เอ็นโจจะรู้คำว่า "ก็แค่เคยเห็นหน้ากัน" ป่ะวะ ขออย่าให้รู้เลย สงสารมาก ณ จุดๆนี้

ปีนี้มันปีชงของเอ็นโจเหรอวะ งานโรงเรียนงวดนี้ดูจะนกเรื่องความรักนะคะ สมควรไปสะเดาะเคราะห์มาก 55555555555

ท่านเรย์กะ งอนจริงๆแล้วนะคะเว้ยยย แค่คนรู้จักงั้นเรอะ แล้วของที่เขาเคยให้นั่นคืออัลไลล หรือกลัวว่ามีปัญหาตามมา แต่นี่มันจะใจร้ายเกินไปแล้ว ถ้ายังหักธงแบบนี้กูขอให้...........ขึ้นคานตลอดชีวิ้ตตตตตตตตตตตตตตตต ฮือออออ //ทำนิ้วกากบาทไขว้ไว้ข้างหลัง

นี่ไง ทู้ก่อนกูเคยได้ยินว่ามีโม่งอยากแต่งท่านเอ็นโจยันเดเระ sm แบบจริงจัง มึงได้เหตุผลที่เอ็นโจจะเดเระแตกแล้วค่ะ 555 ไปกอดปลอบลูกเอ็นโจแป๊ป ลูกเจ็บโม่งแม่ก็เจ็บ ถถถถ

ขอบคุณโม่งแปล มาลงตั้งแต่หกโมงเช้า//กราบไม่แบมือ
"ก็แค่เคยเห็นหน้ากัน"....ประโยคนี้ออกมาพร้อมภาพฟีดแบ็ก ต่อยท้องกันเอย ซื้อขนมมาฝากกันเอย ลากไปคุยมุมห้องรึก็บ่อย แล้วยังลาเต้กระต่ายยยย ;_;

จริงๆเรย์กะบอก "แค่เคยเห็นหน้า" อาจจะเพราะไม่อยากแนะนำให้สาวๆรู้จักก็ได้นะเว้ยยย #ฟิลเตอร์กูเต็มมาก #ซู้ดดดดดดดดด

>>171 อ่อออ แบบไม่ให้รู้จักแค่หวงให้ตัวเองใช่มะๆๆ 55555555

>>171 มึงนี่มาเต็มแบบฉีดกาวเข้าเส้นเลือดอ่ะ ดีดได้ดีดดี

>>169 อ่านฟิคเรือสวยแก้ขัดไปก่อน แล้วมาส่งสายตาวิ๊งๆให้เหล่าโม่งฟิคกัน

เออ ฟิคเรือสวยยังไม่จบนี่ ใช่ม่ะ? กับฟิคที่ลงใกล้ๆ เรือสวยอีกฟิคก็เหมือนยังไม่จบป่ะ กูเริ่มเมากาวเกินไป จำอะไรไม่ได้ละ

โม่งแปล จตใจมึงแข็งแกร่งมาก

ตอนแปล "แค่เคยเห็นหน้ากันน่ะค่ะ"

กระอักเลือกแทนเอ็นโจวไปกี่ลิตร ตอบ 5555555

แค่เคยเห็นหน้ากันหรอ อัลไลของเธ๊ออ!!

เห็นแล้วอยากใส่โม่งไปกระชากพวกคิตะซาวะแล้วปากาวอัดหน้าว่า คุณบาริสต้าคนนั้นทำลาเต้อาร์ทนุ้งต่ายเป็น'พิเศษ'ให้ท่านเรย์กะเลยนะคะ ดูยังไงก็ไม่ใช่แค่เคยเห็นหน้าใช่ไหมล่ะค้าาา!!

>>175 ฟิคเรือสวยนี่จบแล้วนะ ที่สุดท้ายกลายเป็นแสดงละครเวที(หรืออะไรซักอย่าง?) ใช่ป่ะ...หรือไม่ใช่วะ

>>178 ก็ใช่เนอะ ก็จำได้ว่างั้น

>>176 ในมโนของกูปรากฎภาพท่านเอ็นโจที่แอบยืนฟังอยู่หลังประตู ตอนได้ยินประโยคนั้นถึงกับเข่าทรุดลงไปข้างหนึ่งเลือดออกมุมปาก รอยยิ้มค้างๆ ไป ในใจปรากฎภาพย้อนหลังตั้งแต่ร่วมชั้นประถมมาด้วยกัน ผมเห็นเธอเล่นกับกระต่าย โดนกวางเตะ เป็นสปายหาทางออกให้มาซายะ ไปบังคับให้เธอเป็นหัวหน้าห้อง โดนวีน โดนต่อย ฯลฯ ไล่มาถึงปัจจุบัน ทั้งหมดนี่มีความหมายแค่เคยเห็นหน้ากันใช่ไหม คุณคิโชวอิน //กระอักเลือดซ้ำ
.
.
.
แต่แค่นี้มันยังเบๆ... เพราะนางยังไม่ได้แยแสกับเจตนาดีของเอ็นโจอีกหลายรอบ... รักจะขึ้นเรือฮีต้องอดทน ถึงเขารังเกียจก็ยังหน้าด้านแซวต่อไป

>>180 อาจจะไม่ใช่แค่เอ็นโจที่เป็น m จริงๆแล้วพวกเราอาจจะเป็นโม่ง m

>>180 ถ้าได้ยินตรงๆสงสัยเอ็นโจคงแอบไปร้องไห้แน่ๆว่ะ ฮือออออออ โศกาอาดูรแก่คุณชายของบ่าวยิ่งนัก

กว่าท่านเอ็นโจจะจีบติดไม่ต้องรอให้ลูกมาซายะบวชก่อนหรอวะ อย่างงี้

ky ไม่มีไรทำ อ่านย้อนไปตอนที่ 48 เรย์กะเคยพูดถึงเพลงธีมที่เหมาะกับแต่ละคน เลยลองไปหามาฟังเล่นๆ

(เพลงธีมเอ็นโจทำไมหลอนๆเศร้าๆจังวะ... ส่วนเพลงของคาบุรากินี่ไปหาอ่านวิกิ เขาบอกว่าคนแต่งเพลงได้รับแรงบันดาลใจมาจากตำนานมนต์ดำของแม่มด(...))

• รุ่นพี่โทโมเอะ "อา เทพธิดาแห่งชะตากรรม"
Carmina Burana ของ Carl Orff (หรือรู้จักกันในชื่อเพลง O Fortuna)
https://www.youtube.com/watch?v=EJC-_j3SnXk

• ท่านพี่ "โบเลโร่" ของราเอล
Boléro ของ Ravel
https://www.youtube.com/watch?v=LwLABSm0yYc

• ท่านไอระ "ลา คัมปาเนล่า" ของลิซท์
La Campanella, Liszt
https://www.youtube.com/watch?v=0FbQZCsYXVg

• ท่านยูริเอะ "อาฟ มาเรีย" ของชูเบิร์ต
Ave Maria (Ellens dritter Gesang III), Schubert
https://www.youtube.com/watch?v=usADINi17cI

• เอ็นโจ "Gnossiennes" ของซาติ
Satie Gnossiennes ของ Erik Satie
https://www.youtube.com/watch?v=7HHxzlqi9_Y

• ท่านอิมาริ "ที่ตลาดเปอร์เซีย"
In a Persian Market ของ Ketèlbey
https://www.youtube.com/watch?v=pY9rHa75UHs

• คาบุรากิ "ราตรีในภูเขา" ของมุซซอฟสกี้
Night on Bald Mountain, Mussorgsky
https://www.youtube.com/watch?v=XyR-poMsSWI

• ท่านลุงคาบุรากิสุดเท่ เพลง"จักรพรรดิ" ของบีโธเฟ่น
Emperor, Beethoven
https://www.youtube.com/watch?v=hDXWK3W477w

------
(แถม)
ในตอนที่ 126 คาบุรากิเล่นเพลง "สายฝน" ของโชแปง
Raindrop, Chopin
https://www.youtube.com/watch?v=tmXjrkdQatw

"Fantasie Impromptu" ของโชแปง ที่ท่านเรย์กะรีเควส
Fantasie Impromptu, Chopin
https://www.youtube.com/watch?v=rDzXCttFTWs

ตอนที่ 131 คาบุรากิเล่นเปียโนให้มาโอะ
"วอลทซ์ลูกสุนัข"
Valse du petit chien (Minute Waltz), Chopin
https://www.youtube.com/watch?v=X2JCxapd5hU

"เพลงมาร์ชตุรกี"ของโมซาร์ท
Piano Sonata No.11, Movement3 (Turkish March), Wolfgang Mozart
https://www.youtube.com/watch?v=lKdVqD75dm4

>>184 โหมึง ขอบคุณมาก นี่อยากลองฟังเหมือนกัน ต้องใส่ใจรายละเอียดแค่ไหนนน //มอบถ้วยโม่งอ้างอิงดีเด่น

>>183 มาซายะจะไม่มีลูก! ถ้าเอ็นโจของหมู่เฮานกมาซายะก็จงเป็นหมัน! เป็นหมันไปซะ! เพื่อนนายไม่มีความสุขนายก็ห้ามมีความสุข ไปยืนมองดูทะเลคลั่งเป็นเพื่อนกันซะ! //แต่งฟิคระบายใส่คาบุรากิอย่างก้าวร้าว

>>184 กราบมึง โคตรแห่งความใส่ใจ ฝากโม่งสารบัญเก็บลง Reference ด้วยได้ไหมอ่ะ

ตอนล่าสุดกูพยายามอ่านแบบไม่ใส่ฟิลเตอร์มุ้งมิ้ง... กูก็ยังสงสารเอ็นโจอยู่ดี โอ๋ๆๆ
เหี้ยเอ๊ย จิตใจท่านเรย์กะแม่งโคตรอำมหิต

>>186 มึงมันใจร้ายยย ไซซายะก็เกือบหมันไปทีนึงแล้ว นี่มึงจะให้ร่างต้นหมันอีกเหรออออ 555555555

>>184 กรี้ดโม่งวิชาการ กราบเลยค่ะ ขอบคุณที่เสริมสร้างความรู้ในสมองกาวๆของพวกเรา ดีงามมมมม

>>186 บาย มาซายะ 5555555555

>>184 Gnossiennes มันมีหลายหมายเลขนะมึงงงงงงงงงงง
แบบหวานๆซึ้งๆก็มียยยยยยยยยย์ ไม่ได้มีแค่หลอนๆเศร้าๆ 5555555555555 กูชอบหมายเลข 3 กับหมายเลข 5 มาก

>>192 ก็ท่านเรย์กะไม่ระบุเลข กูเลยว่าเบอร์ 1 ไว้ก่อนอะ 55555
เพิ่งเคยฟังเพลงของคนนี้ หมายเลข5เพราะดี แต่มันก็อารมณ์เอื่อยๆเนิบๆอะ กูนึกว่าเอ็นโจจะได้เพลงที่ฟังแล้วสดใสร่าเริงกว่านี้ซะอีก...

>>193 เพลงมันเนือยๆเนิบๆ ก็จีบแบบเนือยๆเนิบๆตามทำนองเพลงแหล่ะมั้ง ถถถถถถถถถถถถถถ

สำหรับกูกูไม่ได้มองเอ็นโจว่าร่าเริงสดใสเท่าไหร่ ให้อารมณ์แบบ ถ้าคนภายนอกมองก็อบอุ่นอ่อนโยนเหมือนแสงอาทิตย์นุ่มละมุลรอยยิ้มเบาๆ โอ้ร่าโอ้ร่า ออกแนวเนิบๆอ่ะ คล้ายๆลมสงบก่อนพายุจะมา #เดี๋ยว

>>184 เพลงเอ็นโจกุว่าเข้ากับตัวเอ็นโจดีนะ ดูลึกลับอ่านไม่ออกว่าต้องการอะไรแต่มีความละมุนโรแมนติก แถมเพลงนี้ประกอบหนังดราม่าด้วยนี่ เรื่อง The Painted Veil ประมาณพระเอกและนางเอกแต่งงานกันพระเอกรักนางเอกแต่นางเอกไม่ได้รัก พระเอกก็พยายามแสดงความดีให้นางเอกเห็นเผื่อนางเอกจะรักตน แต่นางเอกไปมีชู้ซะงั้น ตอนจบไปดูเองไม่สปอยน่ะ ปล. ทำไมเพลงรุ่นพี่โทโมเอะ มันEpicจังว่ะ เพลงนี้กุชอบฟังเวลาอ่านนิยายฉากมโนสงครามนะ

>>195 กูว่าตัวตนจริงๆของฮีไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าสดใสร่าเริงเลยนา 555555555

>>196 เอ่อ เดี๋ยว เรื่องนั้นมัน.......นะ
กูหวังว่าตอนจบเอ็นโจกับเรย์กะจะไม่เดินไปในทางเดียวกับพระเอกนางเอกของเรื่องนะเว้ย 5555555555555555555

>>197 กูใช้คำผิดเองแหละ 55 อธิบายไม่ถูก แบบเพลงของซาติกูฟังแล้วเห็นเป็นภาพขาวดำอะ รู้สึกมันเนิบๆทึมๆ orz

>>196 ตอนหาเพลงรุ่นพี่โทโมเอะครั้งแรก กูหลุดเชี่ยเลย เพลงนี้เองเหรอ 5555 เป็นเพลงในใช้ฉากสงคราม แต่จริงๆเนื้อหามันเกี่ยวกะเซ็กซ์และอบายมุขนะ (เหตุผลที่ท่านพี่บอกว่าน่าจะเป็นคนอันตรายซินะ...)

>>199 อันตรายแบบจอมมารอ่ะเปล่า เพราะเนื้อหาเพลงทั้งหมดมันเหมารวมบาปทั้ง 7 ของมนุษย์เลยนะ แต่กุฮาคาบุรากิสุดล่ะไอ้เพลงที่เรย์กะเทียบเนี่ยเป็นตอนขี่ม้าเปล่า แต่ถ้าเป็นเพลง theme จริงของบ้ากะรากิกุยกให้เพลงนี้อ่ะ Bizet - Carmen - Overture
https://www.youtube.com/watch?v=pmuFOuh3QHs

>>184 ยังฟังไม่ครบทุกคนนะ แต่กูชอบเพลงของท่านอิมาริจัง ฟังดูโออ่า แพรวพราว หยอกเย้า ขี้เล่นมีเสน่ห์ โคตรเหมาะกับท่านอิมาริเลยว่ะ

>>200 ชอบๆๆๆ 55555 กูฟังแล้วนึกถึงตอนคาบุ มันขี่ม้าส่งเมือง ถถถถถถถถถ

>>200 กูว่าแล้วว่าเพลงนี้ 55555555555555555555555555
ซีรีย์ญี่ปุ่นชอบเอามาประกอบฉากตลกๆหรือฉากวายป่วงทั้งหลายอะ เป็นเพลงที่เหมาะกับคาบุรากิโครตๆ

>>200 เห็นภาพไซซายะกำลังไล่ฟัดเรย์ทัน 5555555555

คิดชื่อเรื่องไม่ออกว่ะ
--------------------------

โอ๊ย ปวดหัวจัง...

รู้สึกปวดตุบๆอย่างกับโดนอะไรกระแทกมาอย่างงั้นล่ะ พอเอามือขึ้นไปจับๆก็รู้สึกปวดแปล็บขึ้นมาเลย มีผ้าพันแผลพันรอบหัวอยู่ด้วย เอ นี่เกิดอะไรขึ้นกันน่ะคะ?

... อ้อ ใช่ ฉันจำได้ว่ากำลังแข่งวิ่งสามขาในงานกีฬาโรงเรียน ก็เพราะตาคาบุรากิมาพูดเรื่องนักษัตรงี่เง่าๆนั่นล่ะ ก็เลยทำให้ไม่มีแรงวิ่งเลยจนจังหวะผิดสะดุดล้มลงไปกับพื้นพร้อมๆกับรุเนะจัง แล้วก็จำอะไรไม่ได้เลย

อ่า พอล้มแล้วก็หมดสติไปเลยอย่างนั้นซินะ แย่จังเลย ทำให้คนอื่นๆเดือดร้อนแล้วซิเนี่ย ป่านนี้งานจะจบแล้วรึยังนะ? ถ้าไม่ทำให้กลายเป็นตัวถ่วงให้เสียแต้มของห้องก็คงจะดีซิ

ฉันลืมตาขึ้น ตอนแรกคิดว่าตัวเองน่าจะอยู่ในห้องพยาบาล แต่กลับพบว่าไม่ใช่ มันเป็นห้องนอนขนาดใหญ่กว้างกว่าห้องนอนของฉันเสียอีก เตียงที่ฉันนอนอยู่ก็เป็นเตียงคิงไซส์แบบมีผ้าม่านคลุม ข้าวของเครื่องเรือนต่างๆดูหรูหราสไตล์ตะวันตก อย่างกับหลุดเข้ามาในพระราชวังแวร์ซายทีเดียว

ฉันก้มลงมองตัวเองก็พบว่าไม่ใช่ชุดแข่งกีฬาแล้ว แต่เป็นชุดนอนเดรสสีขาวล้วน

เอ๊ะ! เอ๋!? อะ อะไรกันน่ะ!? นี่มันที่ไหนน่ะคะ!?
ขณะที่กำลังมึนงงอยู่นั้น ประตูห้องก็เปิดออกมา คนๆหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง

"อ๊ะ ฟื้นแล้วเหรอครับ"

เขาเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะนั่งลงบนเตียงที่ฉันนอนอยู่แล้วเอื้อมมือขึ้นมาแตะที่หัวของฉันที่ปวดตุ๊บๆ

"โอ๊ย!"
"เจ็บงั้นเหรอ ขอโทษนะ อืม ดูท่าทางจะหัวโนขึ้นมาเลยนะเนี่ย เดี๋ยวเรียกคุณหมอมาดูแผลอีกทีดีกว่าเนอะ"

เขาลดมือลงกล่าวยิ้มๆ แล้วเริ่มถอดเสื้อสูท ปลดเน็คไทตัวเองออก

"ท ท่านเอ็นโจ!!"

ท ทำอะไรกันน่ะคะะะ!!? หยุดเดี๋ยวนี้นะยะ จะมาถอดอะไรตรงนี้! ถึงจะไม่เข้าใจก็เถอะว่านี่มันที่ไหนและเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าคนอื่นเข้ามาเจอแล้วเข้าใจผิดจะว่ายังไงกันน่ะห๊ะ!

เอ็นโจชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบางๆ พับสูทกับเนคไทเสร็จก็ขยับรุกคืบเข้ามา แขนทั้งสองข้างวางลงกับเตียง คร่อมล็อคทางหนีของฉันไว้ก่อนที่ฉันจะรู้ตัวเสียอีก

"อะไรกันน่ะครับ ผมแค่ไปคุยงานที่สิงคโปร์คืนเดียว ก็เรียกซะห่างเหินกันเลยเหรอเนี่ย" เอ็นโจหัวเราะในลำคอ โน้มศรีษะลงมากระซิบที่ข้างหูฉัน "เรย์กะเหงาเหรอครับ~"

ว้ากกกกกกกกกกกกกก
มันจะเกินไปแล้วนะคะ! ใกล้เกินไปแล้วนะ! นี่มันล่วงละเมิดทางเพศกันชัดๆ! แล้วเรียกชื่อห้วนๆแบบนั้นได้ยังไงกันน่ะ!? หัวใจฉันมันเต้นตุบๆไม่เป็นจังหวะเลยค่ะ นี่มันเต้นแรงยิ่งกว่าตอนวิ่งออกกำลังกายตอนเช้ากับโค้ชมิฮาระเสียอีก ใบหน้าก็รู้สึกว่าร้อนจนแทบจะระเบิดออกมาได้แล้ว

ขณะที่สติกำลังเตลิดเปิดเปิงไป ฉันก็พบว่าเอ็นโจเลื่อนใบหน้าตัวเองจากหูของฉันมาที่ข้างหน้า แววตาของเขาเปล่งประกายประหลาดแบบที่ฉันอ่านไม่ออกแต่มันทำให้หัวสมองว่างเปล่าไปในพริบตา เอ็นโจยื่นใบหน้าตัวเองเข้ามาใกล้

"หยุดนะ!! ท่านเอ็นโจ! จะทำอะไรน่ะคะ!"
ฉันยกมือตัวเองขึ้นปิดปากและผลักศีรษะเอ็นโจออกไปทันควัน อันตรายสุดๆไปเลยค่ะ! เกือบไปแล้ว!

เอ็นโจกระพริบตาปริบๆจ้องมองฉันอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่งที่ข้างเตียงตามเดิมแล้วขมวดคิ้ว "ล้อเล่นกันใช่มั้ยเนี่ย..."

*****

"สูญเสียความทรงจำบางส่วนน่ะครับ ดูแผลภายนอกแล้วไม่เป็นอะไรมาก แต่ยังไงพาไปตรวจให้ละเอียดที่โรงพยาบาลน่าจะดีกว่านะครับ"

หลังการตรวจดูอย่างละเอียดแล้วคุณหมอประจำตระกูลของเอ็นโจก็กล่าวสรุป
เอ็นโจทำสีหน้าเคร่งเครียด พอส่งคุณหมอเสร็จก็กลับเข้ามาในห้องแล้วถอนหายใจยาวๆออกมา

"เรื่องล่าสุดที่จำได้ก็งานกีฬาสมัยมอปลายปีสองเลยซินะครับ เห...ย้อนไปไกลเหมือนกันนะ..." เอ็นโจเดินเข้ามาพร้อมกับส่งน้ำให้ฉันดื่ม "อะไรกันเรย์กะอยากกลับไปเป็นสาวเหรอเนี่ย~"
"ท่านเอ็นโจ!"

เสียมารยาทชะมัด ฉันสำรวจดูตัวเองแล้ว ถึงจะดูโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแต่ฉันก็ยังสาวอยู่นะยะ

"ฮะฮะฮะ ล้อเล่นน่า ตอนนี้คุณก็ยังเป็นสาวน่ารักไม่เปลี่ยนหรอกน่า"

อึก นี่นายอ่านความคิดของฉันอีกแล้วหรือยังไงกัน ถึงแม้ว่านั่นจะเป็นคำชมถึงฉันก็เถอะ แต่ทำไมถึงพูดเรื่องน่าอายแบบนั้นได้หน้าตาเฉยกันเนี่ย

"แล้วก็... ชู ต่างหากล่ะ"
หืม?
"ปกติคุณเรียกผมว่า ชู ต่างหากล่ะ"

เอ๊ะ? ... ก โกหกน่า...
ตั้งแต่ที่ฉันฟื้นขึ้นมา ฉันก็พอจะสัมผัสได้ถึงสถานการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้น แต่ฉันพยายามที่จะไม่พูดหรือถามรายละเอียดใดๆทั้งนั้น มันก็เหมือนกับตำนานแพนโดร่าที่ว่าในโลกนี้มันก็บางอย่างที่ไม่ควรได้รับการเปิดเผยออกมา

ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่
อย่าเปิดกล่องนั้นออกมานะ

"อย่าหนีความจริงซิ"
เอ็นโจพูดแล้วขยับเข้ามา ฉันพยายามจะถอยตัวหนีออกไปแต่ก็ช้ากว่า โดนรวบตัวไว้จนแน่น เอ็นโจยื่นศีรษะมากระซิบที่ข้างหูฉันอีกครั้ง

"...ตอนนี้คุณเป็นเอ็นโจ เรย์กะแล้วนะ~"

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!
ไม่จริ๊งงงงงงงงง! ผู้ชายบนโลกนี้ก็มีเยอะแยะไม่ใช่หรือยังไงกันน่ะ ทำไมถึงเป็นอีตาเจ้าเล่ห์คนนี้กันล่ะคะ! โกหกน่า ไม่จริงใช่มั้ย!? นี่มันเป็นรายการล้อกันเล่นใช่มั้ยน่ะ จริงๆแล้วมีกล้องแอบซ่อนอยู่ในห้องใช่มั้ยคะ?

ขณะที่ฉันพยายามปฏิเสธตัวเองสุดฤทธิ์ เอ็นโจก็กอดฉันแน่นแล้วหอมแก้มฉันฟอดใหญ่

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
"ท่านเอ็นโจ!!!!"
"บอกว่าเรียกชื่อผมยังไงล่ะ... ถ้าเรียกแล้วผมยอมปล่อยเลย... นะครับ"

อึก น้ำเสียงและหน้าตาออดอ้อนแบบนั้นมันอะไรกันน่ะคะ คิดว่าตัวเองน่ารักแบบยูกิโนะคุงหรือยังไงกันน่ะ ไม่ได้เข้ากันเลยสักนิด! ถึงฉันจะใจเต้นแรงมากกว่าเดิมก็เถอะแต่บอกเลยว่ามันไม่ได้เข้ากับนายสักนิดนะ!

"เร็วซิครับ ...หรือว่าจริงๆแล้วเรย์กะอยากให้ผมกอดนานๆซินะ เข้าใจล่ะ~"

อย่าคิดเองเออเองซิยะ! อ๊ากกกกกก ต้องพูดจริงๆเหรอคะเนี่ย!

"อ เอ่อ...ช ...ช..."
"หืมม" เอ็นโจเลื่อนใบหน้าตัวเองมาจ้องมองฉัน หรี่ตามองอย่างเจ้าเล่ห์ "ว่ายังไงครับ"
"ช... เอ่อ... ค คุณชูสุเกะ!!!"

ว้ากกกกกกกกกก น่าอายชะมัด! ตั้งแต่เกิดมาจำความได้ ฉันไม่เคยเรียกเพื่อนผู้ชายคนไหนด้วยชื่อมาก่อนเลยนะคะ! แล้วตาเอ็นโจจะให้ข้ามไปเรียกชื่อเล่นห้วนๆกันเลยเนี่ย ไม่ไหวหรอกนะคะ

เอ็นโจจ้องมองฉันอีกสักพักก็ค่อยๆผ่อนอ้อมกอดออก เอาหัวซบลงบนไหล่ของฉัน แล้วหัวเราะเบาๆ

"??? เอ่อ?..."
"ฮะฮะฮะ นี่ถ้าคุณหมอไม่ยืนยันว่าคุณความจำเสื่อมจริงๆ ผมไม่เชื่อหรอกนะเนี่ย"
"คะ?"
"ท่าทางเหมือนกับครั้งแรกที่คุณพยายามเรียกชื่อผมเลยล่ะ"

เอ็นโจเงยหน้าขึ้นมาและยิ้มอย่างอ่อนโยน มือข้างหนึ่งลูบหัวฉันแผ่วเบาจนรู้สึกเคลิ้มไปพักหนึ่ง ก่อนที่ฉันจะรู้สึกตัว มือทั้งสองข้างของเอ็นโจก็ลงมาประสานเข้ากับมือของฉันและตรึงมันไว้แน่นข้างหน้า เขาส่งสายตาวิบวับแล้วค่อยๆโน้มตัวลงมา

ว้ากกกกกกก หยุดน้าาาาา ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยค่าาาาาาาา

ปัง!!!

ราวกับเสียงสวรรค์ช่วยชีวิต ก่อนที่เอ็นโจจะทำอะไรฉัน ประตูห้องก็เปิดออกกว้าง ได้ยินเสียงเอ็นโจเดาะลิ้นเบาๆ ฉันหันไปทางนั้นก็เห็นเด็กผู้หญิงยืนร้อง "เย้~" อยู่ที่หน้าประตู และข้างหลังมีเด็กผู้ชายอีกคนนั่งอยู่กับพื้นทำท่าจะร้องไห้ ทั้งคู่อายุไม่น่าจะเกิน6ขวบ

"สำเร็จ!" เด็กผู้หญิงร้องอีกครั้ง "น้องบอกว่าไงคะว่าวิธีน่ะได้ผล!"
"ไม่เห็นยุติธรรมเลย ทำไมผมต้องเป็นฐานรองด้วยล่า"
"ก็ท่านพี่เป็นพี่ แถมเป็นผู้ชายก็ต้องให้เกียรติผู้หญิงซิคะ"
"แต่ ฮึก... แต่ว่ายูกะหนักกว่าผมนี่นา ผมเบากว่าก็น่าจะเป็นคนหมุนลูกบิดซี่ ฮืออ"
"หนักอะไรกัน แย่ที่สุด! ห้ามร้องไห้นะคะ ท่านพี่ยูตะต่างหากที่อ้วนน่ะ! น้องเห็นนะว่าคืนก่อนท่านพี่แอบกินมองบลังค์ในตู้เย็นของท่านแม่น่ะ!"
"เอ๋~!"
"ตอนไปเยี่ยมคุณน้าวาคาบะสัปดาห์ที่แล้ว ก็อ้างว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่จริงๆแล้วแอบไปกินคุกกี้ที่ครัวของหวานต่างหาก แถมไม่ยอมเอามาแบ่งน้องด้วย!"
"เอ๋~! ทะ ทำไมถึง!"
"จริงซิ ที่ลิ้นชักใต้เตียงข้างในสุดก็มีถุงก๊อบแก๊บแปลกๆเก็บซ่อนไว้อย่างดีซะด้วย"
"เอ๋~!! กระทั่งเรื่องนั้น!!"
"ที่เมื่อวานท่านแม่ลื่นล้มจนสลบก็เพราะห่อขนมที่ท่านพี่ทิ้งไว้ไม่เป็นที่เป็นทางด้วยซิ"
"อึก..."
"หึ ถ้าท่านพ่อท่านแม่รู้เรื่องนี้เข้าจะเป็นยังไงกันน้า~ หืมม ท่านพี่มีอะไรพูดกับน้องรึเปล่าคะ?"
"อึก... ฮึก... ข ขอโทษครับ ฮึก... ยูกะไม่หนักเลยครับ..."
"ฮิฮิ ขอบคุณค่ะ ท่านพี่น่ารักที่สุดในโลกเลยค่ะ~"

เด็กทั้งสองคนทะเลาะพูดคุยกันอยู่หน้าห้องสักพัก เอ็นโจถอนหายใจออกมาเบาๆทั้งยิ้มๆก่อนจะปรบมือสองทีเรียกความสนใจ

"เอ้าๆ เปิดประตูห้องได้สำเร็จแล้วจะเข้ามาข้างในมั้ย ไม่งั้นจะปิดกลับแล้วล็อคแล้วนะ"

ทั้งสองหันขวับเข้ามาข้างในก่อนจะยิ้มร่าวิ่งเข้ามาในห้อง

"ท่านพ่อคะ คิดถึงท่านพ่อจังเลยค่ะ~"
"ท่านแม่ฟื้นแล้ว~"

เด็กผู้หญิงวิ่งเข้าไปหาเอ็นโจที่อ้าแขนรอไว้แล้วก่อนจะอุ้มขึ้นมา ส่วนเด็กผู้ชายก็พุ่งเข้ามากอดขาฉันไว้แล้วร้องไห้เสียงดัง

ห๊ะ? หา?
อ อะไรนะ!!!!?

ฉันกำลังรู้สึกมึนงงช็อคสุดๆ เอ็นโจก็ขยับเข้ามาเอามือลูบหลังฉันเบาๆ

"ไหวมั้ยครับนี่ ช็อคทั้งวันเลยซินะ"
"... เอ่อ นี่..."
"ฮะฮะฮะ ก็อย่างที่ได้ยินนั่นแหละครับ ... ยูตะกับยูกะ ฝาแฝด ลูกเราไง~"

เอ็นโจฉีกยิ้มกว้าง ส่วนฉันรู้สึกหน้ามืดจะเป็นลมขึ้นมาแล้วล่ะค่ะ
อะไรนะค้าาาาาาาาา

----------------------------
แอร๊ย แค่อยากจะแต่งฟิคที่มีรุ่นลูกแล้ว
สารภาพเลยว่าคิดเรื่องมาแค่นี้ ตอนนี้กูไม่มีอะไรในหัวให้ต่อแล้ว ใครอยากต่อก็ต่อได้นะ 5555555

เซ็ตติ้งลูกชาย-ลูกสาว ได้จากเม้นท์ >>>webnovel/3364/406/ กูชอบ
ชื่อชาย-หญิง: ยูตะ-ยูกะ ไม่รู้จะตั้งชื่ออะไรดีเลยเอาชื่อน้องสาวในชาติก่อนของท่านเรย์กะมาตั้ง ท่านเรย์กะจะได้รู้สึกผูกพันธ์...
จริงๆอยากจะให้พี่น้องอายุห่างกันมากกว่า แต่แบบนั้นท่านเรย์กะคงจะแก่ไป---//แค่กๆๆ

กรี้ดดดดดดด โคตรดี โฮฮฮฮฮฮฮ ตอยแรกคิดว่าแค่แต่งงานเฉยๆ นี่มีลูกแล้วก็ท่านเอ็นโจคะ ฝีมือนี่ดีมากปั้นออกมาเป็นแฝดเล-- แค่ก
วันนี้มีกำลังใจอ่านหนังสือสอบต่อละ รักเหล่าโม่งฟิคมากๆนะ ;;7;;)

>>205-206 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! ชอบพล็อตนี้อ้าาา อ่านแล้วมันง้วววววววยยย ขวยเขินแทน นึกถึงสายตากะยิ้มของเอ็นโจแล้วอยากกลิ้งไปมาม้วนหน้าม้วนหลัง โถๆๆ ท่านเรย์กะ หัวฟาดไปโป๊กเดียวฟื้นมามีลูก 2 หน่อจะช็อคเบอร์ไหนเนี๊ยะ (นางมารน้อยนี่ช่างน่ากลัวจริงๆ)

>>205 กรี้ดดดดดกกก ชอบมากค่าาา เป็นความดีงามของโลกใบนี้~
ฮือออออ ต่ออีกค่ะ ของแบบนี้เสพเท่าไหร่ก็ไม่พอ สูดดดดดดดดดดด

>>205 >>206 ตายข่าาาาาา ตายอย่างสงบบบ นี้มันฟินเค้ามีลูกสองแถมท่านเอ็นโจยังดูแพรวพราว ซู้ดดดดดดดดด ขอบคุณมากเพื่อนโมงฟิคดีมาก กอไก่ล้านตัว

โอยยยยยยยย พอคิดแล้วท่านเอ็นโจวัยเกือบสามสิบหรือสามสิบกว่าๆนี่ต้องกร๊าวใจมากแน่ๆเลย ฮืออออออออ

เยียวยาหัวใจจาอฟชแปลไทยตอนล่าสุดมากกกก. ไง่ะท่านเรย์กะ แค่เคยเห็นหน้า มีลูกด้วยกันแ้วนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กูตื่นมาเจออฟช 'แค่เคยเห็นหน้าน่ะค่ะ' พลังชีวิตกูจากหลังสอบที่เหลือ50% ลดฮวบเหลือ 20% มาเจอ >>205-206 พลังชีวิตกูพุ่งพรวดเลย 55555 /สูดกาวรัวๆ

>>206 เอ็นโจวัยสามสิบต้องเป็นหนุ่มเท่ๆตามสเป็คเรย์กะแหงๆ แล้วพอแก่ก็คงจะยิ่งดูดี จะจีบเมียอีกครั้งก็คงจีบติดง่ายๆแน่นวลลลลล กูมั่นใจ 55555

>>206 อร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา โอ้ยยย อ่านแล้วเขินตอนเอ็นโจซบไหล่หัวเราะเนี่ยละ เขินแทนท่านเรย์กะ กรี้้สสสสสสสสสสส แม่จ้าวววว ฟิคมึงกระตุกต่อมกาวมาก

>>205-206 แม่ขาาาาาาาาาา โฮกกกกกกกกกกก กูรักมึ๊งงงง เยียวยาหัวใจกูมาก ก๊าวใจขั้นสุด ท่านเอ็นฌจแม่งกรุ้มกริ่มมาก เป็นกูกูหลงตายห่า ท่านเรย์กะก็น่ารัก ฝาแฝดด้วยล่ะ! ลูกชายนิสัยเหมือนแม่แดกเก่งส่วนลูกสาวนิสัยเหมือนพ่อสินะ สกิลสตอล์กเกอร์สอดรู้สอดเห็นมาเต็มเหมือนท่านพ่อเลยค่า โฮกกกกกกกกกก เอ็นโจ เรย์กะ! เอ็นโจ เรย์กะ! เอ็นโจ เรย์ก่าาาาา!

เพิ่งกินข้าวกลับมา ลิ้งก์เซ็ตติ้งลูกไม่ขึ้นนี่หว่า ลองใหม่ >>>/webnovel/3364/406/ บอกเจ้าของ​เม้นต์​เลยว่ากูโคตรชอบ 5555

จริงๆควรจะมีย่อหน้าที่ช่วงแรกบรรยายเอ็นโจด้วยว่าดูเป็นผู้ใหญ่​ ตอนแรกไม่แน่ใจว่าใครแต่ได้ยิน​เสียง​ถึงจำได้ ฯลฯ​ไรงี้ จะได้รู้สึกว่ามันโตขึ้นนะ แต่กูลืม orz ถถถ

จะว่าไปเรื่องนี้ ฮิโยโกะซามะเขียนเรื่องจากตัวเองหรือเปล่า

>>205-206 กูเขินนนนน อ่านไปนี้อายม้วนหน้าม้วนหลังเลยมึง บ้าเอ๊ย เขาเรียกแทนกันว่าชูกับเรย์กะค่ะแม่ มีลูกอีกต่างหาก น่ารักโคตรรรร
>>217 นี่ก็ดีมากแล้วมึง ขอบคุณมาก ปลื้มปริ่ม

>>218 ทำไมหรอเพื่อนโม่ง เราอยากรู้

>>217 ดีใจที่มึงชอบ กูก็ชอบฟิคมึง อุอิ เขียนต่อสิ น้องแฝดต้องเป็นที่ฮือฮาในซุยรันระดับเดียวกะยูกิโนะคุงแน่นอน

>>220 แค่เดาเล่นนะ เพราะเท่าที่รู้มาว่า นักเขียนส่วนใหญ่มักจะเขียนสอดแทรกเรื่องเกี่ยวกับตัวเองลงไป แค่คิดอยู่ว่าเรย์กะ อาจเป็นตัวตนของฮิโยโกะซามะก็เป็นได้ บางทีเรื่องราวนี้คนเขียนตั้งใจจะเขียนเรื่องราวของตัวเองเกี่ยวกับคนรักก็ได้(ถ้าเป็นเอ็นโจกับเรย์กะ อาจสื่อว่าคนเขียนเป็นคนซื่อบื้อไม่รู้ตัวว่ามีคนแอบรักอยู่ หรือ คู่วาคาบะกับบากะรากิ อาจสื่อว่าคนรักของตัวเองทำตัวเป็นเด็กๆ)
แค่คิดเล่นๆนะ

>>218 ทำไมถึงคิดงั้นอ่ะ ฮิโยโกะซามะบอกอะไรไว้เหรอ
>>221 แน่นอนเลย!! แม่เป็นถึงอดีตจักรพรรดินีส่วนพ่อก็เป็นอดีตองค์ชายเชียวนา
/หลังจากวันวาเลนไทน์มีหวังยูตะคุงได้มาเข้าคอร์สลดน้ำหนักเป็นเพื่อนท่านแม่เรย์กะชัวร์....

>>222 อาจจะจริงก็ได้ใครจะรู้! แต่เริ่มน่าคิดแล้ววว
สูดกาวแล้วท่องโลกต่อไปกันเถอะ

เห็นฟิคเรย์กะ(นิยาย)ตื่นไปอยู่ในร่างนั่นนี่ แล้วกูก็มาคิดเล่นๆนะว่าถ้าเรย์กะ(คิมิดอล) ตื่นไปอยู่ในร่างเดิมโลกเดิมของเรย์กะ(นิยาย) เจ๊แกจะเป็นยังไงหว่า

เพื่อนโม่งเราอยากช่วยคิดพล็อตกาว เรือเล็กสายอื่นที่ไม่ใช่เอ็นโจละ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
,,,, X ท่านเรย์กะ kimi dolce
เป็นเรย์กะในโลก kimi dolce ตื่นมาในร่างเรย์กะ โดยมีความทรงจำทั้งโลก kimi dolce และ ของเรย์กะ(เรย์ทัน)ที่สุดท้ายได้ลงเอยกับเอ็นโจ แต่คือเรย์กะคนนี้ไม่ชอบท่านเอ็นโจเพราะเหมือนเป็นแฟนเพื่อนสนิท แล้วนางก็เลยสงสัยว่าพระเจ้าจะให้นางกลับมาอีกทำไม หรือว่านางต้องมาตอบแทน หรือชดใช้ที่ปล่อยให้ใครอกหักถึง 2 ชาติกัน

ใครสนใจเอาไปแต่งต่อได้เลยนะ

>>184 กูเพิ่งได้มานั่งฟังที่มึงแปะ เชี่ยยยยยยยยย กูกราบบบบบบบบบ คือกอยากฟังนะเวลาเรย์กะพูดถึงเพลงนั้นเพลงนี้แต่ไม่เคยไปหาฟังจริงๆสักที ขอบคุณมึงมากกก

ของรุ่นพี่โทโมเอะนี่นึกไม่ถึงว่าเป็นเพลงนี้ รุ่นพี่ในสายตาเรย์กะเป็นแบบนี้สินะ... (กูนี่นึกภาพเป็น BGM ตอนรุ่นพี่แข่งขี่ม้าส่งเมืองกับบากะรากิเฉยเลยว่ะ 55555555 แม่งเข้า) ส่วนโบเลโร่ของท่านพี่แม่งท่านพี่จริงๆว่ะ เป็นท่านพี่แสนดีในสายตาเรย์กะ--- ของท่านไอระกับท่านยูริเอะกูฟังผ่านๆแต่กูว่าเรย์กะเลือกเพลงดีนะเว้ย...

กูว่า Gnossiennes ของเอ็นโจที่มึงแปะมาก็ไม่ได้หลอนๆเศร้าๆขนาดนั้นป่าววะ กูฟังแล้วรู้สึกนุ่มๆคุณชายๆอยู่นะเว้ย ไม่ได้ทำนองสดใสขนาดนั้นแต่เอื่อยๆเรื่อยๆนุ่มๆแบบเอ็นโจดี โอ้ย ชอบเพลงของอิมาริ มีความกะล่อน กะลิ้มกะเหลี่ย แต่ยังไม่ทิ้งลายคุณชายจริงๆ ของบากะรากิไม่มีอะไรพูดถึง-- แม่งดูมีความผ่างงงง! ผ่างงงง! ดี ชอบ 55555555 สมเป็นบากะรากิ--- ส่วนของท่านลุงคาบุรากิก็... รสนิยมเรื่องเพลงเรย์กะดีนะ 5555555

เพลงช้าแบบเรนดรอปกูเฉยๆอ่ะ ปกติกูชอบเพลงบรรเลงเร็วๆ 55555 แต่นึกภาพหนุ่มหล่อวัวตายควายล้ม (ตัดเรื่องนิสัยแบบบากะรากิออกไป--) มานั่งเล่นเปียโนเพลงนี้กูว่ากูก็โดกิว่ะ Fantasie Impromptu กูนึกว่าเป็นเพลงจังหวะคึกคักกว่านี้ซะอีกถถถถ ส่วนวอลทซ์ลูกสุนัขกับมาร์ชตุรกีนี่กูเพิ่งรู้ว่าทำนองแบบนั้นคือสองเพลงนี้เอง 5555 ขอบคุณมึงมากที่เอามาแปะให้ฟัง ยอมจัยในความว่าง...

ปล. กูชอบเพลงธีมบากะรากิที่ >>200 แปะมาก 555555555

โม่งลูกแฝดมึงจะมาแต่งต่อมั้ย เรื่องลูกนี่ต่อยอดได้ไกลเลยนะเนี่ย แม่งน่าร้ากกก

>>226 มีพล็อตก็แต่งเลยแจ้ที่รัก 555555555555555 โม่งในนี้กินไม่เลือกหรอกนะ

>>227 เออจริงตอนกูอ่านเฉยๆนี่นึกว่ามาสไล์หนุ่มสดใส พอฟังเพลงปุ๊ปอหรุ่นพี่กูดูเลวขึ้นทันตาเลยถถถถถถ
ปล.เพลงเอ็นโจที่มึงแปะกูว่าก็เสปคผู้กูดีนะเว้ย//มวองค์องค์ชายที่เป็นได้แค่คนเคยเห็นหน้า

>>228 ตอนนี้กาวกูหมดละ ไม่มีเรื่อง​ต่อในหัวเลย 555 รอดีดจากฟิคกาวเรื่อง​อื่นก่อนนะ หรือใครต่อได้ก็เอาเลยย

>>222 กูเคยมโนว่าฮิโยโกะ​ซา​มะ​อาจจะแอบรักญาติ​ตัวเอง​สักคน มีนารุคุง​เป็นตัวแทน​ในเรื่อง เพราะเอาจริง​ๆบทนารุคุง​นี่ดูจะไม่สำคัญ​อะไรตรงไหน​เลย บทพูดไรก็ไม่มีเลยท่านเร​ย์​กะได้แค่แอบมองห่างๆแค่นั้น

>>231 อนาคตอาจจะมีบทก็ได้นะ ไม่น่าใส่ไว้เฉยๆหรอก

>>232 เอมิริ ที่เรย์กะไปดูตอนแสดงไวโอลินยังหายจ้อยเลยนี่

>>229 เรา >>226 เองนะ สารภาพว่าไม่มีปัญญาแต่ง 5555 พวกกับดองงานทุกประเภทไว้จนจะทับแล้ว เลยเอาพล็อตมาแบ่งปันแทน

>>233 ท่านเอมิรินี่น่าจะหนึ่งใน Piovine รุ่นเรย์กะว่ะ เพราะปกติเรย์กะก็เรียกนักเรียนทั่วไปว่าคุณ แต่กับ Pivoine จะเรียกท่านหมดเลย แต่ออกมาแค่ชื่อเอง คงไม่มีอะไรสำคัญมั้ง บทพูดยังไม่มีเลย อ.ฮิโยโกะลืมท่านเอมิริไปแล้วสินะ

ตัวประกอบ​ฉากเดียวยังมีชื่อ แต่หัวหน้า​ห้อง​ผู้โผล่ตั้งแต่​ต้นๆเรื่อง​ยังไม่เคย​มีชื่อปรากฏ​เลย //ไม่ร้องนะหัวหน้า​ห้อง!

>>236 ดิเทกับน้องแว่นเจ้ากรมข่าวลือก็ไม่มีชื่อเหมือนกัน ไม่ร้องนะหัวหน้าห้อง

>>236 เออ อันนี้จริงจัง จนจบเรื่องจะได้รู้ชื่อของเขาสักทีมั้ยคะฮิโยโกะซามะ

เร​ย์​กะ​ เอ็นมีลูกแฝดไปแล้ว แล้วพวกคาบุรากิ ซากุระ คนอื่นๆ จะมีลูก​ยังไงแบบไหน​บ้างนะ...

>>239 คาบุรากิมีลูกชายแน่ๆกูว่า

>>240 แต่ถ้าเรือแถวนี้ล่ม มันอาจจะไม่มีลูกก็ได้นะมึง /หันไปมองเหล่าโม่งที่กำลังเล่นกับไซซายะ

>>241 สงสาร55555555555555555555555555555555555555555555555

>>241 โหดร้ายได้อย่างสม่ำเสมอ พวกมึงช่างโหดร้าย~~~

แถวนี้แม่งโหดร้ายกับไซซายะและมาซายะชิบหาย หนีไปลูก หนีไป อย่าให้เขาจับตอน

>>241 โหดร้ายยยยยยยยยย 555555555

พวกมึง(และเรย์กะ)นี่รสนิยมเรื่องเพลงดีจริงๆ มีกูอ่านเรื่องนี้ไปนึกถึงเพลง almost paradise ของf4เกาหลีซะงั้น5555555555 ทั้งๆที่นอกจากเซ็ตติ้งรร.คร่าวๆแล้วแม่งไม่มีความเหมือนและความโรแมนซ์เลย555555

>>239 ซากุระกูว่าลูกน่าจะโตกว่าเรย์กะแน่นอน ว่าแต่ถ้าลูกชายนิสัยเหมือนแม่ ทำไมกูนึกถึงร่างอวตารท่านพี่+เอ็นโจวะถถถ

>>247 ถ้าเป็นลูกชาย ซากุระอาจจะเลี้ยงให้เชื่องๆซื่อๆแบบพ่อก็ได้นะ 555555

>>247 ถ้าเป็นร่างอวตารของท่านพี่และเอ็นโจก็อาจจะแอบชอบเจ้าหญิงน้อยบ้านเอ็นโจอยู่ วางแผนสารพัดให้ได้เธอมาครอบครอง คล้ายๆกับแม่ ลูกสาวเรย์กะน่าจะชอบผู้ชายอายุมากกว่าเหมือนกับแม่ เลยพยายามทำตัวเท่ๆ คูลๆ แต่อ่อนโยนตามสเป็คของสาวน้อย

>>249 มีคู่เสร็จสรรพแล้วเหรอ 555

ลูกชายคาบุรากิ อาจจะนิสัยแบบคาบุรากิในมังงะ เพราะมีพ่อแม่ทำตัวบ้าๆบอๆเอ๋อๆเป็นเด็กๆ เลยต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่เพื่อจะได้ดูแลพ่อแม่(...) แอบชอบลูกสาวบ้านเอ็นโจเช่นกัน พยายามแข่งจีบกับลูกชายบ้านอาคิสะวะและหนุ่มๆอีกหลายคน

ส่วนลูกสาวบ้านเอ็นโจแอบมองดูเหตุการณ์ทั้งหมด ยิ้มเยาะในใจ กระซิบกับท่านแม่ว่า "ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวหนูจะสร้างฮาเร็มในซุยรันแทนท่านแม่เองค่ะ!"

55555555555555

>>250 หนุ่มๆวัยกระเตาะทั้งหลายก็แค่เล่นๆ เก็บเข้าฮาเร็มไปวันๆ แต่รักแท้ก็คือคุณอายูกิโนะ 5555555555555

เตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนๆ แล้วค้าาาาาาา ถึงรุ่นลูกแล้วค้าาาาาา

งั้นกูจองพาร์ทลูกชายคาบุรากิ เดี๋ยวกลับบ้านไปค่อยแต่ง ตอนนี้ขอทำงานก่อน

>>251 ส่วนแฝดชายก็ปล่อยให้ใช้ชีวิตลั้ลลาเหมือนแม่สินะ วันๆวนแต่เรื่องน้องแกล้งกับของกิน//จะโดนสาวฉุดไปแดกมั้ย

เป็นเรื่องราวใหญ่โตอะมึงงงง ลูกสาวท่านเรย์กะเนื้อหอมมมมม สร้างฮาเร็มแทนท่านแม่เรย์กะด้วยนะะะะ
กูสงสารลูกมาซายะเลย พ่อเป็นหนักขนาดนี้

ลูกมาซายะคงได้ฉายาจักรพรรดิตามพ่อ ส่วนลูกเอ็นโจกับเรย์กะก็เป็นเจ้าชาย เจ้าหญิงไป แม่ๆที่เคยเรียนซุยรันมาก่อน พอเห็นลูกชายเอ็นโจก็คงพากันกรี๊ดกร๊าด เป็นเจ้าชายผู้อ่อนโยนเหมือนพ่อเลยค่ะ

>>254 กูขอลูกชายคู่หัวหน้าห้อง+มิฮารุจัง ลูกชายอิวามุโระคุง + คุณโนโนเสะ เป็นองครักษ์ติดตามองค์ชายซ้ายขวาได้ไหมวะเนี่ย สองคนนี้อาจจะรู้เนื้อแท้สุดเฮตาเระขององค์ชายสุดหล่อแล้วค่อยช่วยฟอลโล่ว์อีกแรง ลูกชายหัวหน้าห้องติววิชาการ ลูกชายอิวามุโระคุงติวพละ จากนั้นก็ถูกจับจิ้นวายองค์ชายกับองครักษ์ไปตามระเบียบ 5555555

คาบุรากิมีลูกสาวป่ะวะ ถ้ามีอยากให้มีความถึกบึกบึน ฟีลแบบเก่งกีฬางี้ มาดูแลยูตะคุงหน่อยลูก ชวนน้องเค้าไปวิ่งบ้างนะเดี๋ยวพุงออก55555

>>258 ถ้าใครจะทำฝากฝ่ายลูกสาวคาบุรากิอายุมากกว่าด้วยนะ-- สักสองสามปีก็ยังดี

>>258 มีอย่างละคนไปเลย ลูกสาวคนโตกับลูกชายคนเล็ก ตอนนี้ลูกชายกำลังเครียดเพราะสเป็คของเจ้าหญิงน้อยคือคนที่อายุมากกว่าแต่ตัวเองดันอายุน้อยกว่าเขา เลยพยายามทำตัวให้เคร่งขรึมฉลาดเกินวัยเพื่อแสดงให้สาวเห็นว่าเป็นตัวเองผู้ใหญ่ไม่ง้องแง้งนะ 55555555555555

>>258 สาวสายกีฬา ความคล่องตัวระดับกระโดดหมุนตัวจากรถได้เหมือนแม่ เทพีแห่งกีฬาสีซุยรันถถถถถถ
>>257 เหยชช ภายนอกแม่งคงดูเป็นกลุ่มคุมอำนาจทางโรงเรียนสัสๆ จริงๆกูอยากให้ลูกสาวตาบ้าหมามาจีบนะแต่คิดไปคิดมา คนกับหมามีลูกด้วยกันไม่ได้นี่หว่า....

ลูกหัวหน้าห้องนี่ก็คงเป็นหัวหน้าห้อง เรียกชื่อว่าหัวหน้าห้องตามพ่อซินะ เป็นตัวละครไม่มีชื่อนามสกุล สงสารน้อง 5555555555

>>262 หัวหน้าห้องก็เป็นชื่อยังไงล่ะ 55555555555555555

>>263 เผลอๆชื่อเป็นคำพ้องเสียงกับคำว่าหัวหน้าห้องซินะ55555555555555

นี่เราไล่อ่านตั้งแต่มู้แรกยันมู้นี้เลยฤๅ ถถถ อยากได้เอ็นโจแบบยันเดเระจัง แบบยันแท้ๆอะ จบคล้ายแบดเอนแต่ก็แฮปปี้เอน

ไม่ได้เข้ามานานเจอรุ่นลูกอลังการ พวกมึงดมกาวกันไปกี่ตันเนี่ย55555555555

>>266 กูว่าหน่วยตันแม่งคงนับไม่พอแล้ว

>>184 ขอแก้ชื่อเพลงของยูริเอะนิด Ave Maria อ่านว่า อาเว มารีอา น่อ เป็นภาษาละติน แปลว่า ขอสดุดีพระแม่มารี เทียบเป็นภาษาอังกฤษได้เท่ากับ Hail, Mary
ฟังเพลงแล้วนึกอิมเมจของยูริเอะออกเลย คงประมาณพระแม่ศักดิ์สิทธิ์ผู้โอบอ้อมเมตตาอารีสินะ ไม่แปลกใจละที่บากะรากิจะติดนางหนึบขนาดนั้น

เออ กูสงสัยเรื่องนึงมานานละ เห็นเอ็นโจชอบยิ้มขื่นๆนี่ มันยิ้มยังไงแบบไหนวะ ยิ้มเศร้าๆเหรอ

>>269 ขื่นขม ฝาดเฝื่อน ถ้ายังนึกไม่ออกลองหาฝรั่งแบบยังไม่สุกดีมาลองกินแล้วพยายามยิ้ม นั่นแหละ

>>269 ยื้มแห้งๆ ยิ้มแหยๆ แบบไม่สบายใจ ประมาณนั้น

>>270 >>271 โอ้วว ขอบคุณพวกมึงมาก เข้าใจละ
กูได้ยินแล้วสงสารเอ็นโจจังว่ะ หน้าชื่นอกตรมตลอดเลยสินะ รักเขาข้างเดียวมันเจ็บแบบนี้แหล่ะ แต่เราก็เชื่อว่าซักวันเรย์กะจะหันมามองนายนะ

>>272 วันนั้นของเอ็นโจโม่งแม่งสร้างให้เพียบในฟิคแล้วถถถถถุ

พูดเรื่องเพลงช้าไปไหม กุว่า เพลงที่เหมาะกับคาบุรากิ คือเพลงนี้ว่ะพวกเมิง คือเพลงเเนวๆนี้ก็เหมาะกับพี่แกหมดแหล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

Rossini - William Tell Overture Final
https://www.youtube.com/watch?v=j3T8-aeOrbg

เออ แล้วคิดว่าเรย์กะเหมาะกับเพลงอะไรวะ
กูฟัง Ravel - Piano Concerto in G major ก็คิดว่าน่ารักสดใสเหมาะกับนางดี แถมคนแต่งเดียวกับเพลงของท่านพี่ด้วยอะ

>>275 ทวิงเกิลลิตเติลสตาร์ //อย่าต่อยกู 5555

>>276 สรัช5555555555555555
อาจจะเป็นเพลงแนวเรียบๆ ดูคมๆ(ยังไงวะ55555) ฟีลที่คน อื่นมองนางอ่ะ ดูสูงส่งไรงี้ แต่ข้างในเป็นทวิงเกิล เป็นมายลิตเติลโพนี่.....

กูพึ่งดูgossip girl ท่านเรย์กะในสายตาคนทั่วไปคือควีนบีปะวะ ผมเป็นลอนสวยน่ารักแบบตุ๊กตาแต่ดูแล้วเปร่งรัศมีนางร้ายมาเฟียสุดๆ

>>276 ทวิงเกิ้ลลิตเติ้ลสตาร์รู้สึกจะเป็นเพลงธีมของนารุคุงไปแล้วอะ จำได้ว่าเรย์กะเคยพูดเรื่องนี้อยู่

เรย์กะนึกถึง Fiddle-Faddle ของ Anderson อะ

>>277 เพลงนี้เหมาะมั้ย Bach Piano Concerto No 1
https://www.youtube.com/watch?v=B-rgOYwjRk0

>>281 เหยยยย ได้ๆ แถมเหมือนกำลังสับสนอะไรซักอย่างอยู่เลย ท่านเรย์กะก็ยิ่งชอบคิดวุ่นวายในหัวตัวเองด้วย

วันนี้ไม่มีคนแจกฟิคกาวเลยเหรออออ อยากเสพกาววววว

>>283 งานเยอะไม่มีเวลาผลิต อยากเสพเหมือนกัน โม่งๆเจอมรสุมงานเยอะเหมือนกันใช่ไหม

ความจริงคือเอาเวลาไปแต่งฟิคจนงานหมักหมม และสุดท้าย กรรมก็ตามทัน....

>>284 แน่ะ มึงคือร่างแยกของกูสินะ 5555555555555555555555555
เอาเวลาทำงานไปเขียนฟิค หมักงานไว้ สุดท้ายก็ต้องปั่นงานตาเหลือกเพื่อให้ผ่านเดดไลน์ไป
จริงๆตอนนี้กูก็ควรจะปั่นงาน แต่กูกลับนั่งจิ้นว่าใครเหมาะกับเพลงอะไร อยากเขียนฟิคแบบไหน งานยังไม่ได้แตะเลยจ้า

>>285 ร้องไห้ วันนี้โต้รุ่งแน่นอน เอื้อออ

>>284 >>285 กอดคอเพื่อนร่วนชะตากรรม
ตอนว่างๆก็เอาเวลาไปแต่งฟิค พอช่วงงานเยอะๆ ตาย...
แต่จริงๆแล้วคือตันด้วยแหละ...

กูก็งานเยอะเหมือนกัน... สู้ๆเว่ย เราจะผ่านมันไปให้ได้ อดทนไว้ เดี๋ยวเช้านี้เราก็ได้อ่านท่านเรย์กะแล้วนะ ผู้ซึ่งมาเยียวยาจิตใจจากการทำงานหนักของกู ฮือๆๆๆ

ขอเป็นกำลัง​ใจ​ให้กับโม่งแปล โม่งฟิคทุกท่านนะคะะะะ

เอ้าๆ ตอนใหม่มาลงแล้วน้า เคลียร์พื้นที่ให้ถังกาวล็อตใหม่กันโด้ย~~

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะโม่งแปลลลล รู้สึกฮาริรินะจริงๆเล้ยยย ลับหลังนี่ทำอะไรแบบนี้เหรอเนี่ย ซึนกว่าที่คิดอีกนะเนี้ยย ท่านเรย์กะถูกมองแบบสูงส่งจริงๆด้วย ถ้าเจ้าตัวมารู้นี่คงช็อกน่าดู เพราะตัวเองไม่เคยถูกสารภาพรักสักครั้งนี่นา แต่เราจองครั้งแรกและครั้งสุดท้ายให้ท่านเอ็นโจ (แค่หวังน่ะ)
สมเป็นโม่งซุยรัน ข่าวกรองนี่มีอีเว้นท์จริงเกือบหมด เพิ่มเติมคือกาวและความมโนที่มีอยู่เต็มเปี่ยม

>>290 แทงยู โม่งแปล วันนี้กูก็รักมึงเหมือนเดิม
ริรินะซึนสัส อ่านไปยิ้มไป น้องสาวฉันไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก ส่วนน้องแว่น น้องแกควรไปสังกัดพวกหน่วยสืบข่าวกรองว่ะ ทุกอย่างไม่รอดพ้นสายตาน้องแกเลย บางเรื่องก็ข่าวโม้เกินความจริงไปบ้าง แต่ส่วนใหญ่เกือบจริงหมดเลยนะ แถมหิ่งห้อยนั่นมีคนเห็นจริงๆด้วยสินะ ฮาๆๆๆๆๆ กูปลื้มปริ่มมาก ส่วนข่าวลือเอ็นโจ...คงหนีไม่พ้นเรื่องนั้นแหงๆ

น้องแว่นยอดสายลับจริงๆ ยินดีด้วย​ในที่สุดน้องก็มีชื่อแล้ว!

ริรินะคนซึน ซึนอะไรขนาดนี้ เธอควรปลูกลิลลี่​ในสวนด้วยนะ~

ข่าวลือ​ฮาเร็ม​เลิฟๆเหล่านั้น​ของท่านเร​ย์​กะ​นี่มันยังไงกันะ.... โคตรใส่ฟิลเตอร์​กันเลย สมกับเป็นโม่งซุยรัน 55555
สงสัยว่าตอนที่บอกว่า "โค่นล้ม ฮิตค็อก" นี่คืออะไรตอนไหนกันน่ะ?

ส่วน​สปอยล์​ตอนนี้ น่ากลัวมากค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

รักมึงนะโม่งแปลลล ริรินะแม่งซึนได้น่ารักมาก เดชชิคุงสู้เค้านะ ตอนนี้กูถูกใจประโยค 'นี่เป็นผ้าขนหนูผืนโปรดของผม' ถถถถถถถถถถถถ ไม่ช่วยแก้ข่าวลือแต่กระพือให้โหมแรงขึ้นไปอีก...ร้ายกาจ!(เสียงรอน)

>>293 เออ ตอนนี้กูคิดว่าเป็นคาถาตัดไม้ข่มนามพวกนกพิราบที่ชอบมาจิกตีนาง ส่วนฮิตช์ค็อกคือผกก.เรื่อง The Bird หนังสยองขวัญที่เอาฝูงนกมาไล่จิกตีคนตายน่ะเอง

>>294 ชอบมากเหมือนกัน ละนึกภาพว่าตอนพูดต้องทำหน้ายิ้มๆ กรุ้มกริ่ม แววตาเป็นประกายด้วย อะฮิ้ววววววว

กล้บไปอ่านอีกรอบ กูขำที่บอกอิมาริเลี้ยงต้อยเรย์กะเพื่อให้เป็นภรรยาแบบฮิคารุ เก็นจิชิบหาย จะเข้าใกล้ยังยากเลย แถมบทหายไป "ซักพัก" ตลอด จะเอาเวลาไหนไปเลี้ยงต้อยวะ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>294 ฮิๆๆ ผืนโปรดนี่โปรดเพราะอะไร หรือเพราะใครกันนะ

ริรินะน่ารักสุดยอด เพื่อนริรินะสุดยอด และเอ็นโจววววววว อะไรคือผ้าขนหนูโ)รดดดด แค่กๆๆๆ จากที่เห็นข่าวลือ ของบากะรากินี่โคมลอยล้วนๆ คนมองไกลๆเข้าใจผิดมองการกระทำเหมือนหนังคนละม้วน ต่ของเอ็นโจวนี่การกระทำถูกแทบทุกอัน แต่ความรู้สึกนั้น พวกเรากาวกันเอง 555555555555555555

เอ็นโจโผล่มาเรื่อยๆเลยล่ะค่ะ หุหุ/ป้องปากหัวเราะแบบผู้ดี
แถมตอนท้ายทิ้งไว้งั้นนี่มันอะไรกันวะ กูสงสัยมากมาย5555 หรือจะเรื่องเอ็นโจมีคู่หมั้นแล้วกันน้า...

กุไปอ่านอฟช.แล้วสบสัน นี้อ่านฟิคหรือของจริง
55555 พวกเราโคตรเก่งเมากาวได้โคตรใกล้เคียงของจริง สุดยอด

>>299 คิดเหมือนกูเลย ใช่แน่ๆ แต่ไม่ใช่คู่หมั้นนะมึง "ว่าที่" ต่างหาก ท่านเรย์กะคะะะะะ ไปแย่งมา ไม่ได้คนนี้ คานชั่วชีวิตนะค้าาาา

>>299 คู่หมั้นอะไรคะ ว่าที่ค่ะ ว่าที่ แค่ว่าที่ พูดให้ถูกๆหน่อย ยังไม่ใช่ตัวจริง เป็นได้แค่ว่าที่นะคะ แคนดิเคทอะ แคนดิเคท หรือก็คือว่าที่นะคะ

>>301 >>302 เออว่ะ เป็นแค่ว่าทีซินะ
ว่าที่ก็คือถ้าเขาไม่มีคนเอาแล้วถึงจะมาเอาไงล่าาา

>>302 จุ๊ๆ ไม่อาว ไม่พูดดดดด เก็บไว้เป็นปริศนากันต่อไป กลัวใจโม่งแปล ฮือออออออ

>>304 เฮ้ยๆ ไม่ต้องกลัว คุยที่นี่กูไม่ซีเรียส มันเป็นสถานที่เอาไว้เม้าท์กันสบายๆ ไร้ขีดจำกัดอยู่แล้ว สปอยล์ด้านหลังนั่นเป็นแผลเก่าของกูเอง ขออภัย lol

ขอบคุณโม่งแปลมากนะสำหรับตอนนี้
พอเกี่ยวกับท่านเรย์กะทีไรท่านเอ็นโจไม่ทำให้เหล่าโม่งผิดหวังจริงๆ
ไม่ว่าจะอฟช.หรือกาว

เป็นตอนที่จิ้น เรย์กะ x ริรินะมาก แอบนั่งเรือคู่นี้อยู่คนเดียวเพราะแหม่งๆริรินะตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว พอเจอตอนนี้น้ำตาจะไหล ;w;

ร่ม+แผ่นcd lol
กลัวนกขี้ใส่หัวขนาดหนัก แสดงว่าโดนบ่อยสินะท่านเรย์กะ

>>307 ปลูกดอกลอลลี่ป็อบกับดอกอุราระไว้คู่กันด้วยนะมึง ถถถถถถถถถถถถถถ แถมเห็นเขาได้ดอกไม้จากคนอื่นเยอะแล้วโกรธอีก อุตส่าห์พิถีพิถันเลือกขนาดนั้นแท้ๆ ไม่ต้องเอาแล้ว โครตซึน

>>308 กูอ่านถึงตรงนี้ก็ลั่นนนน ใครบ้าอะไรมานั่งแล้วเอาแผ่นซีดีมาถือ55555 คนนอกไม่ได้ตะขิดตะขวงอะไรเลยเหรอ

ท่านเรย์กะทำอะไรเหล่าซุยรันก็จะใส่ฟิลเตอให้ดูดีอยู่ดี
ว่าแต่.....เสปคผู้ชายหล่อนนี่อะไร เธอเอาอะไรใส่หัวน้องงง คนที่จะร่ายมนด้วยกันสึสภถถถถถถถถ

ริรินะะะะะะ โฮ้ยยยย น่ารัก น่ารักชะมัดเลย ลิลลี่เรื่องนี้มันชุ่มชื้นหัวใจจริงๆ อะไรคือปลูกลอลลี่ป็อปกับอุราระไว้หลังบ้าน ตกลงเป็นแฟนคลับอันดับหนึ่งของเรย์กะไปแล้วใช่มั้ย ฟฟฟฟฟ
ยังมีเรื่องซากุระจัง ตกลงที่ตอกฝาโลงไปนี่มีริรินะไปช่วยสมทบตอกตะปูย้ำฐานะเพื่อนสนิทเรย์กะอีก อีกฝ่ายถอยกรูดเลย นี่จงใจรึเปล่า แค่เห็นเรย์กะหน้าซีดก็เป็นเดือดเป็นร้อน ใครว่าร้ายต้องไปอาระวาดใส่ น่ารักเกินไปแล้ววว งุยยย กูเชียร์ยูริ ยูริ! (///7/)

ท่านเรย์กะกุทำอะไรเพี้ยนๆในซุยรันเยอะเหมือนกันนะ
ถ้าไม่ได้เป็นPivoineนี่โดนจับรวมกลุ่มกับวาคาบะไปแล้วแน่ๆ

ส่วนริรินะซึนยิ่งกว่าท่านเรย์กะในฟิกซึนกุอีก

ว่าแต่สร้อยคออะไรเหรอคะท่านเรย์กะ ใครให้มา หรือเป็นเครื่องรางของขังกัน

>>314 น่าจะเป็นสร้อยที่ได้จากรุ่นพี่มากกว่านาไม่งั้นนางไม่ถนอมขนาดนั้น 555

>>314 สร้อยที่รุ่นพี่โทโมเอะกับคาซึมิซื้อให้ในวันไวท์เดย์ไง

ขอบคุณโม่งแปล แต่ไม่รู้ทำไมพออ่านหมายเหตุแล้วเหมือนเห็นรังสีความโหดเหี้ยมลอยอยู่รอบๆ เธอว์...
เข้าเรื่องดีฟ่า ทำไมอ่านของน้องหนูสึกุมิแล้วรู้สึกว่าท่านเรย์กะเย็นชาจัง ;w;

พวกมึง กูชอบประโยค 'คงไม่มีวันหนีคุณโคะโทพ้น' อะ 5555
ตอนนี้แม่งฮีลกูได้ดีจริงๆ ขอบคุณนะโม่งแปล

ข่าวลือเรย์กะกับคาบุรากิแรงชิบหาย อะไรคือจะจุมพิตกันคะ!? เอ็นโจไปสร้างข่าวลือกลบด่วนๆเลย เรื่องผ้าขนหนูนี่ หื้มมมมมม นอกจากจะไม่แก้ข่าวแล้วยังพูดกำกวมให้คนคิดไปเองได้ต่างๆนานา สมแล้วที่เป็นจอมมาร

อิเชี่ยตอนล่าสุดยังกะแฟนฟิค

โอย กูขำแรง ชูสุเกะคุงพยายามจีบเรย์กะจังออกสื่อ แต่คนดันให้ค่าน้อยกว่ามาซายะทำบ้าบอกับเรย์กะ

ริรินะจัง หนูนี่โคตรซึนเลยนะ สึกุมิจัง ดีใจด้วยนะ ได้มีชื่อกับเขาสักที

ซากุระจัง หนูนี่แอ๊บแบ๊วได้เนียนมากค่ะ นอกจากเรย์กะแล้วมีใครรู้ตัวจริงหนูมั่งเนี่ย

สุดท้าย เรย์กะจัง หนูมีข่าวลือเรื่องรัก ๆ ตั้งขนาดนี้ แล้วหนูไปเป็นผู้ใหญ่บ้านคานทองได้ยังไงคะ หืม ?

>>316 ขอบคุณมากเลย

>>319 จริง พวกเรามโนกันได้ก้าวไกลมาก 555
เก็บข่าวอีเว้นใหญ่เอ็นโจได้ครบเลย อย่างกับโม่งซุยรันในนี้แนะ 555

กุโม่งใหม่ ตามความเมากาวมา2วันเต็มๆกว่าจะตาม จะถามนิดฟิคภาคหลังเรียนจบไม่มีคนต่อเลยเรอะ ถ้าไม่มีเดี๋ยวกุเสพย์กาวแปป

ป.ล.ยินดีกับน้อง KGB ที่มีชื่อแจ้งเกิดด้วย

>>323 เสกาวนี่คือมึงจะแต่งใช่ไหม จัดมาเลยยย

>>205 -206 ตามหาคนหาย กูชอบภาคนี้มากกกกก รีบมาต่อด่วนเลยยยยยยยยยย

ตามหาโม่งฟิคสต๊อกเกอร์สวนสนุก อยากอ่านต่อมากกกก

ว่าแต่มีใครสงสัยตาหมาบ้าเหมือนกันมั้ย? ภายใต้ความบ้าหมานี่เหมือนจะมีอะไรซ่อนอยู่ไม่รู้สิ หึหึ

>>326 ตอนแรกกูก็คิดงั้น แต่หลังๆกูเริ่มเป็นเหมือนเืพ่อนๆนายบ้าหมา ตกใจไม่คิดว่าจะบ้าขนาดนี้ 5555

>>326 นี่เคยสงสัยเหมือนกัน หรือมันจะมีอะไรใต้ความบ้านั้น
แต่กูก็ได้คนพบว่ามันคือความบ้ากว่าเดิม(.....)

>>323 จะต่อใช่มั้ย จัดมาเลยค่าาา
>>325 กูคิดตอนต่อไม่ออกแล้วอะ 555
>>326 แรกก็คิดสงสัย แต่ตอนนี้กูว่ามันบ้าล้วนๆ ...

กูอ่านจนบรรทัดสุดท้าย กูนี่ร้องกรี๊ดเลย อะไรคือการถ้าชิงสปอยล์ ตอนหน้าจะเลื่อนไปไม่มีกำหนดฮะ โม่งแปล!! คนไหนสปอยเดี๋ยวกูไปแบนให้นะ ฟฟฟฟฟฟ
ตอนนี้ริรินะก็ซิสค่อนซึนเดเระดีๆนี่เอง ในสายตาของคนอื่น ท่านเรย์กะดูเป็นหญิงมากข่าวลือขนาดนั้นเลยเหรอวะ ลองมาสนิทสิ เธอจะรู้ว่าในนั้นมีแต่ความไม่มีอะไร คลอกับเพลงลิตเติ้ลโพนี่ 555555

ท่านเรย์กะผู้สูงส่งจะมีมุมหลุดๆ มั่ง ในสายตาของเพื่อนริรินะอาจจะไม่แปลกเท่าไหร่ (แบ่บดูเข้าถึงได้ง่ายขึ้น น่ารักไปอีกอะไรทำนองนั้น) แต่กูสงสัยว่า เพื่อนฝูงของท่านเรย์กะเองเนี่ยแหละ ตอนเดินถือแผ่น CD ว่อบแว่บไปมากันเป็นขบวน ในใจเค้าคิดอะไรกันอยู่ฟระ ไม่รู้สึกแปลกๆ กันมั่งเรอะไง

ที่บอกมีผู้ใหญ่มาขอแต่งงานนี่ใคร คุณอิชิโนะคุระ? ถถถถถถถ ชวนแดกเฉยๆเองแท้ๆ แต่ถ้าสายตาคนนอกมองสาวน้อยกับชายหนุ่มควงกันไปไต้หวันก็คงอดคิดอกุศลไม่ได้ล่ะมั้ง
อีการกลัวเรย์กะโดนพวกต้มตุ๋ยแต่งงานกลอกนี่อย่างฮา แล้วอะไรคือท่องมนต์หายนะ เรย์กะเธอสอนอะไรน้องนุ่งน่ะ 5555555
พูดๆไปดูเหมือนเรย์กะไม่ keep look เวลาอยู่กับริรินะสินะ รั่วให้เห็นเต็มที่เลย ลิลลี่จงโปรยปราย~

>>332 *ต้มตุ๋นสิ พิมพ์ผิดได้เลวมาก แงงง
เด็กซุยรันนี่ก็เสพกาวหนักเกือบๆเท่าโม่งเลยสินะ มีฉากจุมพิตกับบากะรากิโผล่ขึ้นมาได้เนี่ย

>>332 ท่านอิมาริไง มาแต่งกะน้องชายพี่เถอะ ไม่ก็แต่งกะพี่เลยก็ได้นะ!

แต่ก็น่าสงสัยว่าน้องแว่นไปสืบมาจากไหนวะ นั่นเขาคุยกันในบ้านคิโชวอินไม่ใช่เหรอ...

>>334 ท่านพี่คุยกับริรินะ ริรินะคุยกับน้องแว่นต่ออีกทอดมั้ง

>>323 มันมีหลายฟิคนะ หลังเรียนจบ ฟิคไหนอะ
ถ้าฟิคมีลูกแล้ว กูจะเขียนลูกมาซายะอยู่อะ แต่งานทับหัวยังไม่มีเวลาเขียนเลย มึงจะเขียนสินะ//ทำตาปิ๊งๆ

>>336 เดาว่าฟิคแรกที่เป็นต้นกำเนิดของจักรวาลแห่งฟิคกาวทั้งปวง 555555

>>335 ท่านพี่หนักใจถึงขนาดเอามาคุยกับริรินะเลยหรอวะ ซิสค่อนระยะสุดท้า-- แค่กๆ

>>334 แหล่งข่าวน้องแว่นนี่น่าโคตรครอบคลุมทุกชนชั้นว่ะ ขนาดหิ่งห้อยที่เขาส่งกันถึงบ้านน้องยังรู้เห็น

>>338 ไม่ต้องแค่กๆหรอกมึง เพราะมันเป็นเรื่องจริงๆ ถถถถถถถถถถถถถถถ

>>335 >>338 ท่านพี่อาจจะแค่เล่าเรื่องอิมาริขอแต่งงาน แต่ริรินะเอาไปเล่าต่อ ลุกลามเป็นเลี้ยงต้อยแบบฮิคารุ เก็นจิ ทั้งที่ความเป็นจริงน่ะ....//มองท่านเรย์กะอย่างสงสาร

ฉันมีความทรงจำของชาติก่อนอยู่ค่ะ

ฟังดูอาจจะเหลวไหลไม่น่าเชื่อถือสำหรับพวกผู้ใหญ่ แต่ว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆนะ
ตอนที่ท่านแม่พาฉันมาสมัครเรียนชั้นประถม ท่านก็พูดกับฉันว่า "ลูกจะเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ในปีหน้าล่ะจ้ะ"

ป้ายโรงเรียนที่อยู่หน้าประตูทางเข้าว่า "โรงเรียนประถมซุยรัน" นั้น กระตุ้นสมองของฉันเข้าอย่างจัง

โรงเรียนซุยรัน? นั่นมันโรงเรียนซุยรันในการ์ตูน Kimi no Dolce ที่ฉันเคยอ่านเมื่อชาติก่อนนี่นา?

มันเป็นการ์ตูนตาหวานที่ดังสุดๆในช่วงนั้น ดังขนาดที่ได้เป็นทั้งอนิเม ทั้งซีรีส์ และกระทั่งภาพยนตร์จอเงินที่ได้นักแสดงชั้นนำของประเทศมาร่วมการแสดงมากมาย

มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ ทาคามิจิ วาคาบะ นางเอกสามัญชนที่ได้รับทุนเข้าเรียนในโรงเรียนไฮโซซุยรัน และได้พบรักกับคาบุรากิ มาซายะ พระเอกผู้ได้รับฉายาจักรพรรดิของโรงเรียน แน่นอนว่าความต่างชนชั้นฐานะนั้นย่อมเป็นอุปสรรค บรรดาแฟนคลับของจักรพรรดินั้นย่อมไม่ยอมรับ โดยเฉพาะนางร้ายอย่างคู่หมั้นของพระเอก คิโชวอิน เรย์กะ ที่กลั่นแกล้งวาคาบะสารพัดอย่าง ทั้งใส่ร้ายและใช้อิทธิพลของตระกูลเพื่อที่จะกำจัดวาคาบะออกไป แต่ในท้ายที่สุดแล้วความรักของคู่พระนางก็สามารถฝ่าฟันอุปสรรคเหล่านั้นออกไปได้ จนกระทั่งทั้งคู่ได้หมั้นหมายและแต่งงานกันในตอนจบ

ส่วนคิโชวอิน เรย์กะ ก็ถูกเปิดโปงเรื่องราวร้ายๆที่ได้กระทำไว้ ทั้งของตัวเองหรือของตระกูล จนกระทั่งถูกขับไล่ออกจากสังคมชั้นสูงตกลงสู่ชนชั้นแรงงาน แม้จะน่าสงสารที่ทุกอย่างเป็นเพราะความหน้ามืดตาบอดในความรัก แต่มันก็สมควรแล้วกับที่ได้กระทำเรื่องแย่ๆมากมายกับนางเอกไว้

แต่ก็ไม่ใช่เพราะเนื้อเรื่องอย่างเดียวหรอกนะที่ทำให้ดังน่ะ ก็ไล่ตั้งแต่พระเอกหนุ่มแสนเย็นชา คาบุรากิ พระรองผู้จริงจังและแน่วแน่ มิซึซากิ หรือว่าจะเป็นเพื่อนพระเอกผู้อ่อนโยน เอ็นโจ แล้วก็ตัวละครเสริมที่ผลัดเปลี่ยนออกมาเรื่อยๆ แหม ตัวละครชายหน้าตาดีทั้งนั้นเลยนี่นา สมกับเป็นการ์ตูนเพ้อฝันของสาวน้อยเลยล่ะ

ตัวฉันในชาติก่อนคลั่งไคล้เรื่องนี้ขนาดเพ้อว่าถ้าได้ไปอยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่อแบบในการ์ตูนบ้างก็คงจะดีซิน้า~

ดังนั้นพอความทรงจำในชาติก่อนผุดขึ้นมาได้ ฉันก็รู้สึกดีใจมากๆเลยล่ะ! นี่ล่ะฝันที่เป็นจริง!

แต่ เอ๋? มันมีอะไรที่แปลกไปไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่ได้สนใจหรอกนะว่าจะได้เกิดมาเป็นตัวละครตัวไหนในเรื่อง Kimi no Dolce น่ะ ขอแค่ได้อยู่ในโรงเรียนสุดไฮโซ ได้เชยชมหนุ่มๆตัวละครในเรื่องก็พอแล้วน่ะ

ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะ...

แต่ทำไมฉันถึงกลายเป็น เอ็นโจ ยูกะ ลูกสาวฝาแฝดของเพื่อนพระเอกกับตัวร้ายในเรื่องกันล่ะคะ!!?

-----------
มาเพ้อสั้นๆ อู้งานยามบ่าย
แน่นอนเหมือนเดิมกะอันที่ท่านเรย์กะความจำเสื่อม คือกูไม่มีตอนต่อนะ คิดได้ก็มาพิมพ์ทันที 55555555555

>>336 ฟิคที่เป็นต้นกำเนิดกาวมา4ห้องนี่ดิ 555+

>>342 ลูกสาวคงช๊อคตายถ้าเห็นแม่ตัวเองกับวาคาบะนั่งเม้ามอยกินหนมกัน 5555

>>343 เออ ต่อเลย กูก็อยากอ่านต่อเหมือนกัน ถถถถถถ

ในสายตา(มโน)ของคนอื่นท่านอิมาริเป็นเก็นจิ เรย์กะเป็นทามะคัตสึระ ส่วนคาบุรากิเป็นเฮียวบุสินะ งั้นกูให้เอ็นโจเป็นอุไดโชละกัน สุดท้ายก็ได้ทามะคัตสึระไปครอง อิอิ แล้วก็ท่านพี่คือท่านหญิงมุราซากิตัวจริง! เพราะท่านอิมาริจีบท่านพี่มาแต่อ้อนแต่ออด

>>346 แต่ แต่ อุไดโซไม่หล่อแถมมีลูกมีเมียอยู่ก่อนแล้วนะ แถมตอนได้กันอุไดโซเสือกบุกไปปล้ำเขาอีก

ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3364/882/
-----------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากช๊อคที่อาคิสาวะคุง โดนพรากความบริสุทธิ์ไปตั้งแต่ชั้นประถม(คาดเดาจากสายตากรุ่มกริ่มของซากุระจัง) ฉันได้เข้าไปหมกตัวพร้อมเสบียงอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา ถึงจะได้ยินเสียงของทานุกิโหยหวนอยู่หน้าห้องว่า"เรก๊าาาาาาาาา พ่อขอโทษเห็นไปไอร์แลนด์รอบที่พ่อเห็นลูกเหมามาร์ชเมลโล่กลับมา พ่อเลยซื้อมาฝากยกโทษให้พ่อเถอะน้าาาาาาาา"
อะไรกันยะ!!! ตาทานุกินี่เรื่องกินอย่าพูดเสียงดังได้มั๊ย?ถึงจะเป็นคนในบ้านก็เถอะฉันอายนะยะ แล้วก็ปล่อยให้ทานุกิโหยหวนต่อไปอย่างนั้น
ถึงจะชอบมาร์ชเมลโล่วที่ซื้อมาฝากมากก็เหอะแต่ที่ซื้อมาฝากมันดันทำมาเป็นรูปกระต่าย ยิ่งเห็นยิ่งนึกถึงตานั่น ความนุ่มนิ่มนั่น อ๊าาาาาาาาา
ไม่ไหวแล้ววววววววววว เอาไปเสียบไฟย่างเผาให้หมดก่อนฉันจะออกจากห้องเลยนะยะ!!!!

ฉันหมกตัวอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งวันจันทร์ที่ไปทำงาน ตอนโผล่หน้าไปที่โต๊ะอาหารโดยพยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุด ท่านพี่ กับ ท่านแม่ แสดงอาการเป็นห่วงนึกว่าฉันอาการป่วยจากงานเลี้ยงตอนนั้นกำเริบ ฉันได้แต่ขอโทษและบ่ายเบี่ยงไป ก็ไม่อยากให้รู้นี่่ค๊าาาาาาาาาาาาา ว่าความเครียดของฉันมันมาจากตาเอ็นโจ ขอโทษนะคะขืนรู้เข้าท่านพี่คงจะช๊อคไม่น้อยที่น้องสาวคิดถึงผู้ชาย แต่ท่านแม่มีหวังส่งฉันใส่กล่องของขวัญผูกโบว์ส่งถึงหน้าบ้านเขาแหงมๆแต่ท่านแม่คะ!!!! ฉันไม่ได้คิดอะไรซักนิดเลยนะคะแค่ปากมันชนปากแค่นั้นเอ๊งงงงงงงงงงงงงง
แต่ระหว่างทานอาหารสังเกตุเห็นท่านพี่ยิ้มกรุ้มกริ่มอะไรอยู่คนเดียว ถามไปก็ไม่ได้ความ บอกแต่ว่ารอดูที่บริษัทเราวันนี้นะ ส่วนทานุกิ ฉันทานข้าวโดยไม่มองหน้าตลอดเวลาที่อยู่บนโต๊ะอาหาร ก็ได้แต่ส่งเสียงเรก๊าา...

เอาล่ะวันนี้คงต้องตั้งสมาธิดีๆเพื่อตรวจสอบไม่ให้มีการทุจริตที่บริษัทค่ะ!! ที่พักใจในตอนนี้ของฉันคงมีแค่ที่ทำงานเท่านั้นล่ะ จะตรวจเข้มแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนเลยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!! แต่เช้านี้ที่บริษัทก็ไม่พบอะไรที่ผิดปกติเหมือนเดิมเป็นเช้าที่สงบสุขจังน้าาาาา เมื่อผ่านมื้อกลางวัน วันนี้เป็นเบนโตะแสนอร่อยจากพ่อครัวภัตตาคารระดับสูง อยู่ๆท่านพี่ก็เรียกฉันเข้าไปพบที่ห้องของประธานบริษัท
มีเรื่องอะไรกันนะคะ? ปกติถึงแม้จะทำงานบริษัทเดียวกันทุกวันแต่นอกจากเวลามา-กลับบ้าน และ เวลาแจ้งเรื่องงบประมาณบริษัทแล้วก็ไม่เคยเรียกพบเลยนะคะ? เอมีเรื่องอะไรหรือป่าวน้าาาา หรือจะเกี่ยวกับเรื่องเมื่อเช้าที่ท่านพี่ยิ้มกรุ้มกริ่ม?
เมื่อเข้าไปในห้องก็พบคนสามคน สองในสามคือท่านพี่ กับ ท่านอิมาริ ซึ่งก็ปกติอยู่แล้วส่วนอีกคนนั้นคือคนที่ฉันเพิ่งจะพบไปเมื่อไม่นานมานี้แต่ก็ไม่น่ามีเหตุอะไรให้มาอยู่ที่นี่นี่นาแต่รูปร่างแบบนั้นผมสั้นสีฟ้าแบบนั้น ท่าทางเหมือนอัศวินแบบนั้น อุหวาาาาามาทำอะไรกันแน่คะ "ท่านไอระ!!!!!!!!!"
"สวัสดีจ่ะเรย์กะจัง จะว่าไม่ได้พบกันนานก็ไม่ได้สิเนอะ" ท่านไอระยิ้มพร้อมตอบกลับ โอ้วววเจิดจ้าเหลือเกิน อัศวินของฉัน ท่านพี่เห็นฉันทำหน้าตาเหลอหราแบบที่ไม่ได้ทำมานานก็ขำและพูดอธิบายว่า "คุณมินาสึกิจะมาเรียนรู้งานที่บริษัทเราซักระยะน่ะ ฝากอธิบายต่อด้วยนะอิมาริ" พูดจบท่านพี่ก็ก้มลงไปเซ็นเอกสารกองพะเนินต่อ นี่ขนาดไม่มีเวลายังอุตส่าห์รอเล่นมุกใส่ฉันเหรอคะท่านพี่
น้องจะหาผู้ชายที่ไหนใส่ใจน้องได้เท่าคุณพี่อีกมั๊ยคะ? ระหว่างที่ฉันกำลังชมคุณพี่อยู่ในใจท่านอืมาริก็อธิบายต่อว่า"ตระกูลมินาสึกิ น่ะถือเรื่องรับช่วงต่อบริษัทว่าต้องให้ผู้สืบทอดในตระกูลไม่ว่าหญิงหรือชายออกไปเรียนรู้นอกบริษัทก่อนขึ้นบริหารเต็มตัวน่ะเรย์กะจัง ทางเราที่เป็นคู่ค้าของทางนั้นเลยรับฝากท่านมินาสึกิมาเรียนรู้งานของผมกับทาคาเครุซักระยะ" ท่านอิมาริพูดจบ ท่านไอระก็พูดต่อว่า"ฝากตัวด้วยนะเรย์กะจัง" อุหวาาจริงจังมากเลยค่ะตระกูลมินาสึกิ นี่สินะที่ว่าเลี้ยงลูกแบบสิงโต สุดยอดมากเลยค่ะ "เอ้อ เรย์กะวันนี้เรากลับก่อนก็ได้นะพี่มีงานต้องไปคุยกับลูกค้าจากต่างประเทศกับอิมาริต่อ" "ค่ะท่านพี่" เมื่อเสร็จธุระฉันเดินออกมาพร้อมกับท่านไอระที่วันนี้มาแนะนำตัวเฉยๆ แต่แหมไม่เห็นต้องแนะนำตัวเลยนี่คะ? คนกันเองทั้งนั้น "งั้นเย็นวันนี้เรย์กะจังก็ว่างสินะ ไปทานข้าวกับพวกเรามั๊ย?พอดีนัดเพื่อนๆสมัยเด็กที่ซุยรันไว้เรย์กะจังก็รู้จักนะ" เอ๋ที่ฉันรู้จักงั้นก็ท่านยูริเอะสินะงั้นไปค่าาาอยากเจอองค์หญิงเหมือนกัน "ได้ค่ะท่านไอระ ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอเลยล่ะค่ะ" ท่านไอระได้ยินก็ยิ้มและลูบหัวฉัน อ๊ายยยย ถึงจะไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆแล้วแต่โดนแบบนี้ก็เขินนะคะท่านอัศวินนนนนนนน......แต่เหมือนฉันลืมอะไรไปอย่างแต่ช่างเถอะเย็นนี้จะได้ไปพูดคุยกับท่านไอระและท่านยูริเอะตามประสาสาวๆแล้ว

เมื่อถึงตอนเย็น............. ฉันอยากจะกลับไปตบหน้าเรียกสติตัวฉันตอนกลางวันว่าทำไมถึงลืมไปได้กันนะ!! ว่าเพื่อนสมัยเด็กที่ซุยรันของท่านไอระ ที่สนิทๆนอกจากท่านยูริเอะแล้ว ยังมีเอ็นโจ กับ คาบุรากิ ด้วย!!!! เมื่อนึกขึ้นได้และกำลังจะทางถอย ก็มีเสียงที่ปิดประตูถอยของฉันให้หมดไป
"อ๊ะ ยูริเอะ ไอระ...คิโชวอิน?" เสียงนี้เป็นของตาบากะรากิไม่ผิดแน่
"สวัสดีครับคุณ คิโชวอิน" จอมมารค่าาาาา
ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่านายนอกจากจะอ่านใจได้แล้วยังสามารถวาร์ปได้ใช่มั๊ยคะ? ทำไมถึงชอบโผล่มาได้จังหวะทุกทีเลยค๊าาาาาาาาาาา?

หมดป๋อง//กุว่าแม่งไม่ค่อยสมกะเป็นเรย์กะเท่าไหร่ป่ะ?

>>348-349 ขอบคุณมากกระป๋องกาวนี่มันชื่นใจจจจ มันดีนะมึงและกูอยากได้ตอนต่อไป~ ท่านเอ็นโจ แค่ชื่อโผล่มาก็เขินแทนนนน ทานุกิโคตรน่าสงสาร55555 คิดถึงมาก

>>348-349 ขอบคุณสำหรับกาวค่ะ กูมีพลังใจในการทำงานต่อแล้ว แค่ปากชนปากเธอไม่นับว่าจูบ แต่เขานับแน่ๆ 55555555555555
ท่านพี่ยิ้มกรุ้มกริ่มนี่ชอบไอระเรอะ 5555555555555555 ลงเอยกับไอระก็ดีนะ กูเชียร์

กูว่าท่านพี่กับไอระก็ดีนะ ดูเป็นผู้หญิงอีกคนที่ท่านพี่คุยด้วยบ่อย(มั้ง)นอกจากท่านแม่ ท่านเรย์กะ แล้วก็ริริซึน

แอบ KY ต่อเนื่องจากตรงดนตรีอีกนิด กูว่าเพลงนี้แหละธีมซองของเรย์กะ (ในใจกู) ฟังดูอลหม่านวุ่นวายสมกับตอนนางเพ้อเจ้อความในใจมาก
แต่ถ้าเป็นธีมซองอิมเมจที่เห็นจากคนนอกคงต้องเลือกอีกเพลง ถถถถถถถถถ

https://www.youtube.com/watch?v=xZweLtjNxZY

>>352 กูก็ว่างั้นนนน ถ้าจะจิ้นนอร์มอลก็มีท่านไอระนี่แหละ ให้ตระกูลคิโชอินได้สืบสกุลต่อเถอะ และถ้าจะให้พูดจริงๆคือกูอยากได้ท่านพี่ไว้เอง 55555 และกูก็เป็นสาววายแต่กูชอบเขาาาาา และโมเมนต์กับท่านอิมาริแม่งชวนจิ้น กูเสียดายยยยย ขอผู้ชายเท่ๆ แมนๆ อีกคนในเรื่องนี้ได้ม้ายย นอกท่านคาบุคนพ่อก็แทบจะหาไม่ได้แล้ววว โศกกกกก

>>350 ขอบใจมากมึง กุจะพยายามกาวมาลงต่อนะ จริงๆอยากเห็นพล็อตตอนทานุกิหนุ่มๆนะ แบบท่านพี่ตอนเรียนรู้งานจากพ่อก็ได้เห็นความเฉียบขาดตอนอยู่บริษัทแต่ตอนอยู่บ้านกลายเป็นพ่อบ้านใจกล้า

>>351 หาทางลงให้สายนอมอลของท่านพี่ 555+ จอมมารอยู่ข้างหลัง เรย์กะของเราจะทำยังไงต่อไปดี555

>>352 >>354 สนใจแต่งมุมมองท่านไอระ กับ ท่านพี่มั๊ย? แบบรู้ทางกันที่ท่านไอระเข้ามานี่คือมาช่วยเอ็นโจ ส่วนท่านไอระก็รู้ว่าท่านพี่มีเบื้องหลังเพราะเหมือนคนใกล้ตัวยังกะซีร็อกซ์กันมา

>>355 เอา!!!!!!!

>>โม่งฟิค kimi dolce เกอิชา วันพุธแล้วนะจ้า เคลียร์งานนายสำเร็จมั้ยเอย

>>357 เดี๋ยวพรุ่งนี้กูพิมพ์เสร็จแล้วจะลงให้นะจ๊ะ ขอนอนตายก่อน เพิ่งเลิกงานจ้า

>>358 กรี๊ดดดดดด รอนะ //บีบนวดให้คลายเหนื่อย

>>358 ขอบคุณล่วงหน้ามากนะ พักผ่อนเยอะๆนะนาย

>>358 หูยยยย รออ่านเลย
แต่พักผ่อนกันด้วยน้าชาวโม่ง เห็นโต้รุ่งกันบ่อยมาก ระวังเรื่องสุขภาพกันด้วย

ด้วยรักส์ <3

สงสัย​ว่าในเรื่องเคยบอกมั้ยว่าคาบุรากิกะเอ็นโจอยู่ชมรมอะไร?

>>362 กลุ่มโบตั๋นน่าจะไม่ต้องมีชมรมนะ (รึป่าว) รอผู้รู้

>>353 กูว่าเพลงนี้ก็เหมาะนะ Rhapsody in Blue เพลงทั้งน่ารัก สนุก ซึ้ง ยิ่งใหญ่อลังการก็ได้ ให้อารมณ์ผ่าง ผ่าง เหมือนคาบุรากิดีด้วย
https://www.youtube.com/watch?v=IzuIKXPLEcE
>>362 ไม่มีบอก แต่กูคิดว่าคงไม่ได้เข้าชมรมกันเพราะไม่จำเป็น อย่างเรย์กะตอนแรกๆก็ไม่ได้เข้าชมรมอะไรเหมือนกัน แต่ที่เข้าเพราะอยากหาเพื่อนใหม่ก็เท่านั้นเอง มีคนเสนอให้เข้าชมรมชงชากับจัดดอกไม้ เรย์กะบอกว่ามีครูสอนอยู่แล้วเลยไม่จำเป็นต้องเข้าชมรม
>>363 บอกแค่สาวๆกลุ่มโบตั๋นมักจะไปเข้าชมรมชงชาหรือจัดดอกไม้กัน สำหรับหนุ่มๆคนอื่นๆก็ อิมาริเป็นอดีตประธานชมรมบาส ส่วนท่านพี่อดีตประธานชมรมยิงธนู

>>364 ขอบคุณมาก ข้อมูลแน่นปึกๆ กูนี่หลงลืมไปเกือบหมด เพิ่งรู้ว่าท่านพี่เป็นประธานชมรมกับเขาด้วย สมัยท่านพี่กับท่านอิมาริเรียนซุยรันก็เป็นอีกหนึ่งยุคที่น่าส่องมาก ต้องป๊อปมากแน่ๆ อืมๆ

>>365 กูว่าท่านพี่คงป็อบพอตัว ช๊อกโกแลตก็ได้กลับบ้านมาเพียบเหมือนกัน แต่ไม่ได้ป็อบบ้าคลั่งแบบคาบุรากิกับเอ็นโจเท่านั้นแหล่ะ

>>364 เพราะเห็นท่านพี่กัท่านอิมาริอยู่ชมรมเนี่ยแหละ​ก็เลยสงสัย​ (พวกนายจะคบกันสองคนแค่นี้เองซินะ...)

Rhapsody in Blue ตอนแรก​กูก็คิด​เหมือนกัน​นนน แต่มันต้องเวอร์ชัน​โนดาเมะอันนี้เท่านั้น​แหละ 5555 เวอร์​ชั่นปกติมันไม่ได้​ก๊องแก๊งแบบนี้

กรี๊ดดด ในที่สุดกูก็ตามพวกมึงทัน/ขยับแว่นปรับโหมดโม่ง หลังจากที่มีคนไปเม้นในแมวดุ้นว่าให้มาดูสปอยพิมฮาเร็มเจ้าแม่ กูนั่งตามอ่านฟิคเมากาวเป็นชั่วโมงๆ จากตอนแรกแค่ขาอยู่ขอบเรือๆเอ็นโจ กลัวโดนท่านเรย์กะล่มเรือ ก็ขึ้นกระสวยอวกาศทะลุมิติตามพวกมึงมาแบบงงๆ ฟิคเมากาวบางอันนี่ยังกับอฟช โดยเฉพาะมุมท่านเอ็นโจวซักอัน(จำชื่อไม่ได้) อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจแต่งฟิคบ้าง นี่ถ้ากูแต่งประมาณแบบ ท่านเรย์กะไทม์สกิปไปก็ยังโดนฟ้องล้มละลายอยู่ดีแต่ไม่ใช่เพราะท่านคาบุรากิ แต่เป็นเพราะท่านเอ็นโจววางแผนไว้ อย่างคุณเลขาท่านพ่อเป็นหนอนบ่อนไส้ให้ข่าวเอ็นโจวแล้วเอ็นโจวจไปแบล็กเมล์ท่านเรย์กะ แบบเนี้ย จะมีคนอ่านมั้ยวะ5555

>>367 เวอร์ชั่นปกติมันดูเป็นผู้เป็นคนไปหน่อย 5555555555555 เวอร์ชั่นโนดาเมะน่ารักและติ๊งต๊องกว่า
>>368 เขียนมาเหอะ โม่งในนี้ไม่เคยเลือกกินกันอยู่แล้ว

>>368 กูอ่านนนนนนนนนนนนนนนน

>>368 พวกเราพร้อมสูดกาวของคุณ #ซู้ดดดดดด

>>368 แต่งเลยมึง ที่นี่แดนกาว ใครจะทำอะไรก็ได้

>>368 เหมือนกันเลย ตอนแรกที่อ่านอยู่คนเดียว ขากูก็อยู่แค่ขอบๆ เรือเอ็นเโจ คือใจมันไปก่อนแลวนั่นหละ แต่ขามันยังยืดๆ หดๆ จดๆ จ้องๆ อยู่ พอเจอฤทธิ์กาวโม่งเข้าไป กูงี้สติหลุดกระเจิงกระโดดขี่กระสวยอวกาศเลยแจ้~

กูโดดลงเรือเอ็นโจตั้งแต่ตอนไปช่วยเรย์กะที่ห้องคาซึรางิแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสได้ปลดปล่อยกาวมโนของตัวเองออกมา พอมีกระทู้นี้กูก็แสดงออกมาอย่างบ้าคลั่งในรูปแบบฟิคเลยแจ้ กูขึ้นเรือเอ็นโจแบบไม่เผื่อใจให้เรือไหนด้วย จะเจ็บก็เจ็บไปด้วยกัน ล่มก็ล่มไปด้วยกัน
กูอ่านคู่อื่นได้ไม่มีปัญหาน้าาาา เพียงแต่ถ้าไม่ใช่เรือเอ็นโจเรย์กะกูจะแต่งไม่ค่อยออกน่ะ

>>374 เหมือนกันเลยมึง กูอ่านได้ทุกคู่ แต่หลักๆที่แต่งได้ือ เอ็นโจเรย์กะ อิมาริท่านพี่ที่เคารพรัก จุบุ

>>374 นับถือ นับถือ... พอดีกูเป็นพวกขี้กลัวความผิดหวังง่ะ เจ็บทีก็เจ็บนาน นี่ก็พยายามเผื่อใจไว้นะ แต่เจอท่านเอ็นโจแดเมจรัวๆ ก็ไม่ไหวแล้ว กูยอมมมมม

>>376 กูก็กลัวจะผิดหวัง แต่โมเมนต์มันเยอะขนาดนี้ มันน่าอวยขนาดนี้ กูห้ามใจไม่ได้ กูเป็นพวกเชียร์แล้วเชียร์เลยไม่เผื่อใจ กูตายอนาถในสงครามกองอวยมากมายหลายเรื่องแล้วก็ไม่เข็ดด้วย 555555555555555
เอ็นโจแม่งน่าสงสารชิบหาย หล่อ รวย เพอร์เฟคแต่สาวเขาไม่แล ทำอะไรไปแม่คุณปัดทิ้งหมด จีบทั้งตรงๆทั้งอ้อมๆเขาก็ไม่รู้ตัว ไม่สนความดี ไม่สนใจ ไม่เห็นค่า แต่ก็ยังพยายามทำต่อ เพราะแบบนี้กูถึงเชียร์เขา กูรักเขา อยากให้เขาสุขสมหวัง แล้วกูก็จะฟินมาก ถ้ามันรวมเล่มและเอ็นโจเข้าวิน แม้จะอ่านญี่ปุ่นไม่ออก กูสัญญาว่ากูจะซื้อเก็บแน่นอน เอามาบูชา

ความจริงกูแอบอยากแต่ง allมาซายะ แค่กๆๆๆๆ ให้เจ้าบ้ารากิมันจะโดนข่มเหงรังแก แม้กระทั่งผู้หญิง...แค่กๆๆๆ แบบมีความเอส

เอ็นโจว - ไม่ยกนายให้ใครหรอกนะ เพราะนายน่ะเป็นเพื่อนคนสำคัญที่สุดของผมนี่นา //เอ็นโจทำท่าคาเบะด้งใส่คาบุรากิ

เรย์กะ - ถ้าสะสม 12 นักษัตรครบแล้ว ท่านคาบุรากิจะมีรางวัลให้รึเปล่าคะ (ก้มลงกระซิบข้างหู) ..... ฉันน่ะไม่ทำฟรีๆหรอกนะ

วาคาบะ - คุณมาทำดีทำฉันแบบนี้ (ลูบมือคาบุรากิอย่างอ้อยอิ่ง) ...คุณอาจจะโดนฉันกักขังไปตลอดกาลก็ได้นะคะ

นายตัวสำรอง - ถึงฉันจะแพ้นายตลอด (เอามือทาบอกตำแหน่งหัวใจของคาบุรากิ) ...แต่ฉันก็ไม่มีวันยอมแพ้

นายไก่ - ผมนับถือรุ่นพี่เอ็นโจวมากครับ แต่กับรุ่นพี่คาบุรากิน่ะ (จ้องตาคาบุรากิ ) ....มันมากกว่านั้น

ยูกิโนะ - โตขึ้นผมจะแต่งงานกับพี่ชายมาซายะ เอ๋ไม่ยอมเหรอ ถ้าไม่ตกลงผมจะร้องไห้แล้วนะ...(ยิ้ม)

me - ล่อลวงไซซายะคุงกับมาซายะคุงด้วยขนม มาเร้ววว มาเล่นกัน แถวนี้มีแต่คนใจดี แอร้

>>377 กูเองก็ชอบเชียร์สุดลิ่มทิ่มประตูแถมชอบเชียร์เรือท่ชาวบ้านไม่เชียร์ ว่างๆก็ยกพลไปทำสงครามกับเรือลำอื่นประหนึ่งว่ามีสมาชิกเรือเยอะ แต่ไม่ กร่างมาก 5555555555555555

แต่เรื่องนี้กูยกเว้นค่ะ กุกลัวนางจะนั่งบนคานชั่วชีวิต อารมณ์แบบตอนแรกๆสวยเลือกได้ รู้สึกตัวอีกทีอายุสามสิบตอนปลายยังหาแฟนไม่ได้ ใครก็ได้มาสวยเรย์กะลงมาที!!! 5555

กูขอใครก็ได้​ที่ไม่ใช่คานก็พอละ ถถถ

กูมีฟิคอันนึง​ แต่งไว้สักพักละ แต่ไปต่อไม่ได้​ว่ะ ได้แค่ต้นเรื่อง​ เอามาหย่อนได้มั้ย... เผื่อมีคนต่อกูจะยินดีมาก ฮืออ กูตันเหลือเกิน​

>>378 หยั่งกะแคปชั่น คำโปรยเกมจีบหนุ่ม 5555555555555555555555555555555
ว่าแต่ทำไมมีผู้หญิงมากดหมอนี่แค่สองคนเอง ไอระกับยูริเอะล่ะ

ไอระ - กินแต่ของหวานอีกแล้วนะมาซายะ (แตะนิ้วลงบนปากคาบุรากิ ยื่นหน้าไปใกล้ๆ) แต่ขนมนี่น่าอร่อยจัง ขอชิมซักคำหน่อยนะ
ยูริเอะ - ฉันน่ะ ไม่ใช่คนใจดีและอ่อนหวานแบบที่เธอคิดหรอกนะ มาซายะ (เชยคางคาบุรากิด้วยปลายนิ้ว)

>>380 อืมมม ถ้าฟิคน่าสนใจเดี๋ยวก็มีคนต่อเอง ลงๆมาเหอะ เผื่อเป็นไอเดียให้ใคร

>>378 แต่งเลย กูคนนึงรออ่านนน แต่สงสารนิยายต้นฉบับ ท่านจักรพรรดิผู้หล่อ ขรึม เท่ โหดเหี้ยมคนนั้นหายไป เหลือแต่ไซซายะ...เอ้ย มาซายะ คนไม่คูลแถมความคิดยังแปลกๆ5555

>>378 รุ่นพี่โทโมเอะ - ถึงผมจะมีคาซึมิอยู่แล้ว แต่เรามาแอบคบกันดีไหมครับ? //กระซิบและกัดที่ใบหู
ไมฮามะ -ถึงท่านมาซายะจะไม่รักฉัน แต่แค่ได้ครอบครองร่างกายของท่านมาซายะก็พอแล้วสำหรับฉันค่ะ //ล็อกคกุญแจมือและเเสยะยิ้ม

ฮาเร็มของเจ้าบ้าคาบุรากิ -กระสวยอวกาศที่ 18

>>378 อิมาริ - นายน้อยตระกูลคาบุรากิ ไม่เคยเข้าสู่โลกของผู้ใหญ่สินะ เดี๋ยวจะสอนให้ก็แล้วกัน (สอดมือเข้าใต้เสื้อ) ตัวสั่นเชียว กลัวเหรอ
ท่านพี่ - รู้สึกว่าเธอจะมีข่าวกับน้องสาวผมเยอะเลยนี่นา จูบกับเรย์กะแล้วสินะ ผมจำไม่ได้ว่าเคยอนุญาตเธอให้จูบเรย์กะได้ตอนไหน (สะบัดแส้ม้า)

(กูควรพอ 555555555555555555)

น้ำตาจิไหลกูตามพวกมึงทันแล้ว นั่งไล่อ่านตามตั้งนาน

กู >>380 นะ
-----

เรื่องมันเริ่มต้นในวันก่อนวันหยุดโกลเด้นวีค

วันนั้นฉันไปหามาโอะจังและยูริคุงที่เปอร์ติต์ตอนหลังเลิกเรียนเพื่อสอนการบ้านให้ค่ะ

อ้อ แล้วก็ไปนัดแนะกับยูกิโนะคุงเรื่องที่จะค้างคืนที่บ้านในวันพรุ่งนี้ด้วย

ตั้งแต่ที่มาโอะจังได้มาค้างที่บ้านฉันตอนช่วงปิดเทอมฤดูร้อนครั้งที่แล้ว ยูกิโนะคุงก็มักจะพูดบ่อยๆเลยล่ะว่า "อยากค้างที่บ้านคุณพี่เรย์กะบ้างจังเลยฮะ~" น่ะ แหม เทวดาตัวน้อยทำแก้มตุบป่องน่ารักแบบนั้น ฉันก็เลยชวนยูกิโนะคุงมาค้างช่วงวันหยุดโกลเด้นวีคที่จะถึงนี้ซะเลย

ยูกิโนะคุงยิ้มอย่างดีใจมากเลยล่ะ ตอนที่มาบอกว่าคุณพ่อคุณแม่อนุญาต

ทีแรกฉันคิดว่าจะให้รถที่บ้านไปรับยูกิโนะคุงในตอนเช้า แต่เอ็นโจที่มารับน้องชายกลับบ่ายเบี่ยงว่าแค่ไปค้างคืนก็รบกวนแย่แล้ว อะไรกัน อย่างยูกิโนะคุงน่ะไม่รบกวนสักนิดเลยนะจ้ะ! รบกวนมากกว่านี้ก็ได้เลยนะ!

พอตกลงกันว่าพรุ่งนี้เช้ารถบ้านเอ็นโจจะเป็นคนมาส่งยูกิโนะที่บ้านฉันเอง ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าลืมสมุดการบ้านไว้ที่ห้องเรียนเลยขอตัวจะไปเอา แต่ยูกิโนะคุงก็ขอตามไปด้วยบอกว่าอยากจะไปเดินเล่นที่แผนกมอปลายดูบ้าง

ดังนั้นฉันเลยพายูกิโนะคุงทัวร์ในแผนกมอปลายตอนหลังเลิกเรียนที่แทบจะไม่มีนักเรียนแล้ว โดยมีเอ็นโจตามมาด้วยค่ะ ...อยากจะถามอยู่หรอกว่าจะตามมาทำไมกัน แต่คำตอบก็ต้องเพราะยูกิโนะอยู่แล้วนี่นา ฉันก็เลยไม่ได้สนใจอะไรนักอะนะ

"แผนกมอปลายนี่กว้างจังเลยนะฮะ!"
"ใช่แล้วล่ะจ้ะ นี่ยังแค่อาคารเรียนเองนะ ยังมีอาคารกิจกรรม แล้วก็พวกสนามกีฬาอีกแน่ะ"
"เห ผมอยากจะโตไวๆจังจะได้เดินดูให้ทั่วเลย~ ต้องฝึกกินนมวัวให้ได้เยอะๆแล้วซินะฮะ"

แหม ช่างใสซื่อน่ารักจังเลยยูกิโนะคุง~

พอฉันไปหยิบสมุดการบ้านที่ลืมไว้แล้วก็ได้เวลากลับ พวกเราพูดคุยกันไปด้วยขณะที่เดินลงบันได ในจังหวะนั้นเอง ฉันก็ก้าวบันไดพลาด

"ว้ายยยยยยย!"
"คุณคิโชวอิน!" "คุณพี่เรย์กะ!"

สองพี่น้องช่วยฉุดรั้งฉันไม่ให้ตกบันไดได้อย่างหวุดหวิด ทว่ายูกิโนะคุงที่ตัวเล็กกว่าไม่มีแรงมากพอเลยไถลลื่นลงไปแทนฉัน!

"ยูกิโนะคุง!!"

ฉันใจหายวาบตอนที่เห็นยูกิโนะคุงลื่นออกไปข้างหน้า จะคว้ามือไว้ก็คว้าไม่ทัน ในตอนนั้นเอ็นโจที่ฉุดตัวฉันไว้ก็พุ่งกระโดดออกไปรับตัวยูกิโนะก่อนจะกลิ้งตกลงบันไดด้วยกันไปหลายขั้น

"กรี๊ดดดดดด ไม่นะะะ----ะ!!!"
ฉันร้องดังลั่นด้วยความตกใจ รู้สึกหน้าซีดเย็นเฉียบไปทั้งตัว พอเห็นเอ็นโจกับยูกิโนะคุงตกลงไปจนถึงบันไดขั้นสุดท้ายแล้วก็รีบวิ่งลงไปดู

"ยูกิโนะคุง! ท่านเอ็นโจ! เป็นอะไรมากมั้ยคะ!!"

ทั้งคู่นอนนิ่งอยู่ที่พื้นจนฉันแทบจะร้องไห้ โทรศัพท์มือถือก็ทิ้งไว้ที่ห้องเปอร์ติต์ด้วยซิคะ ที่อาคารก็แทบไม่มีใครให้ขอความช่วยเหลือแล้ว ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี

"อ โอ๊ย..."
ยูกิโนะคุง!

ยูกิโนะคุงค่อยๆขยับตัวแล้วลุกขึ้นมานั่ง เอามือลูบหัวทีลูบแขนขาทีพลางร้องโอดโอยเบาๆ

"เป็นอะไรมากมั้ยจ้ะ! บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า!? หัวกระแทกรึเปล่าน่ะ!?"

ฉันรีบเข้าไปจับดูหาแผลตามเนื้อตามตัวยูกิโนะคุง ทางยูกิโนะคุงหลังจากร้องโอ๊ยเมื่อตะกี้แล้วก็มองฉันทำหน้าตาประหลาดใจ ก่อนจะยิ้มออกมา

"เป็นห่วงผมด้วยเหรอครับ?"

เอ๋?

"...ยูกิโนะคุง?"

ก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้วซิจ้ะ เล่นตกบันไดมาสูงขนาดนั้นน่ะ ยูกิโนะคุงพูดจาสำนวนแปลกๆไปหรือว่าหัวจะได้รับการกระทบกระเทือนน่ะ!? แย่แล้วๆ!

แต่พอทักออกไปยูกิโนะคุงกลับทำหน้าตางุนงง หันรีหันขวางไปรอบๆ พอเห็นเอ็นโจที่สลบอยู่ ก็ทำหน้าแปลกๆก่อนจะหันมาสำรวจร่างกายตัวเองแล้วก็ขมวดคิ้วทำหน้าตาตกใจสุดๆ แล้วพึมพำออกมาว่า "อะไรกันเนี่ย!?"

"ยูกิโนะคุง?"
แต่ก่อนที่ฉันจะได้พูดคุยต่อ ก็เห็นเอ็นโจเริ่มจะขยับตัวแล้ว

"ท่านเอ็นโจ! เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ?"

เอ็นโจค่อยลุกขึ้นมาช้าๆ หันมองไปรอบๆท่าทางมึนงง พอเห็นยูกิโนะคุงก็ทำหน้าตกใจร้อง "เอ๋!?" ออกมา แล้วยกมือของตัวเองขึ้นมามองแล้วสำรวจไปทั่ว

"...นี่มันอะไรน่ะฮะ นี่...ท่านพ---"

แต่ยังไม่ทันจะจบความ ยูกิโนะคุงที่อยู่ข้างๆฉันก็กระโดดพุ่งตัวเข้าไปเอามือปิดปากเอ็นโจไว้

"คุณคิโช... ไม่ซิ ค คุณพี่เรย์กะรีบไปตามอาจารย์ห้องพยาบาลมาเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการตรงนี้เอง"
"เอ๋ แต่ว่า..."

เห็นเอ็นโจทำหน้าซีดเบิกตากว้างค้าง จะให้ยูกิโนะคุงดูแลเนี่ยนะ จะไหวงั้นเหรอ…

"เชื่อใจผมเถอะครับ"

ยูกิโนะคุงยิ้มกว้าง ดูราวกับว่ายูกิโนะได้โตเป็นผู้ใหญ่ไปแล้วอย่างไรอย่างนั้นเลยล่ะ เพราะว่าพี่ชายได้รับบาดเจ็บเลยเข้มแข็งขึ้นมาซินะ เป็นน้องชายที่พึ่งพาได้จังเลยน้า

ฉันรีบวิ่งไปตามอาจารย์ห้องพยาบาล โชคดีที่ไปถึงก่อนที่อาจารย์จะกลับบ้านพอดี จากนั้นก็ไปตามหาคนขับรถบ้านเอ็นโจเพื่อแจ้งให้ทราบแล้วมาช่วยกันดู

โชคดีที่ทั้งคู่ไม่ได้เป็นร้ายแรงอะไรนัก เพียงมีแผลถลอกและรอยฟกช้ำตามแขนขา แต่อาจารย์ก็แนะนำว่าควรจะรีบไปเอ็กซเรย์ตรวจเช็คร่างกายที่โรงพยาบาลอีกที

ก่อนจะแยกกัน ฉันรีบเข้าไปขอโทษอย่างสำนึกผิดที่เป็นตัวต้นเหตุทำให้ตกบันไดกันทั้งคู่แบบนี้ ฉันรีบเสนอตัวว่าจะช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆให้เอง แต่ยูกิโนะคุงก็พูดปลอบว่าไม่เป็นไรและไม่ใช่ความผิดของฉันหรอก ส่วนเอ็นโจเงียบสนิทไม่พูดอะไรเลย เอาแต่พยักหน้าตามคำพูดยูกิโนะคุง ท่าทางแปลกๆไปแฮะ

หืม~? ไม่เป็นอะไรแน่นะ?

=========
วันถัด​มา ตอนแรกคิดว่าครอบครัวเอ็นโจคงจะยกเลิกการมาค้างคืนของยูกิโนะคุงแน่ๆ แต่ปรากฏว่ารถบ้านเอ็นโจก็ขับเข้ามาที่บ้านตรงเวลานัดหมายเป๊ะ ฉันยืนรออยู่หน้าประตู ยูกิโนะคุงลงมาจากรถพอเห็นฉันก็ส่งยิ้มให้

"ยูกิโนะคุง!"
ฉันรีบกางแขนกว้างเตรียมรับการกอดจากยูกิโนะคุงอย่างทุกที แต่ยูกิโนะคุงที่กำลังเดินมากลับหยุดกึกไปซะอย่างงั้น

เอ๊ะ เอ๋?
วันนี้ไม่มาอ้อนพี่สาวเหรอจ้ะ หวา น่าขายหน้าจัง รู้สึกผิดหวังนิดๆนะเนี่ย
แต่พอฉันจะเอาแขนลง ยูกิโนะคุงก็ก้มหน้างุด สาวเท้าเข้ามาแล้วโผเข้ากอดฉันแน่น

"สวัสดีครับ คุณ...พี่เรย์กะ"
ยูกิโนะคุงท่าทางเกร็งๆ ฉีกยิ้มกว้าง ใบหูก็แดงทั้งสองข้างเลย

ชั่วแวบหนึ่งนั้นฉันเหมือนเห็นภาพรอยยิ้ม​เจ้าเล่ห์​ของเอ็นโจขึ้นมา แต่เอ๋ คงจะตาฝาดไปล่ะมั้ง?

ยูกิโนะคุงคงจะตื่นเต้นซินะ ค้างบ้านพี่สาวครั้งแรกน่ะ แหม น่ารักจังเลยค่ะ! ทำให้คิดถึงตอนที่มาโอะจังมาตอนนั้นเลยน้า

ฉันพายูกิโนะคุงเข้าไปข้างในบ้าน ส่วนพวกกระเป๋าสัมภาระของยูกิโนะก็ให้สาวใช้หิ้วเข้าไปแทน

"อ้าว มาแล้วเหรอจ้ะ"
ท่านแม่กำลังนั่งอ่านนิตยสารและจิบชาดำอยู่ที่ห้องรับแขก พอเห็นฉันกับยูกิโนะคุงก็ทักทาย

"สวัสดีครับคุณนายคิโชวอิน ผมชื่อเอ็นโจ ชู... ยูกิโนะ ขอโทษที่มารบกวนนะครับ"
"แหม หน้าตาเหมือนตุ๊กตาเลย พูดจาฉะฉานน่ารักจริงๆ ทำตัวตามสบายนะคะ คุณยูกิโนะ"
"ครับ"

ท่านแม่ดูจะเอ็นดูยูกิโนะคุงไม่น้อย ก็แหม ยูกิโนะหน้าตาเหมือนกับตุ๊กตาฝรั่งเศสที่ท่านแม่โปรดปรานเลยนี่นา แต่ก็โชคดีที่ท่านแม่ไม่ได้ถึงขนาดจะชวนไปช้อปปิ้งอย่างครั้งก่อน เด็กผู้ชายคงไม่ยอมให้แต่งตัวเป็นตุ๊กตาหรอกเนอะ

ท่านแม่ถามถึงสารทุกข์สุขดิบของคุณพ่อคุณแม่กับยูกิโนะคุงได้พักหนึ่งก็ก้มลงอ่านนิตยสารต่อ วันนี้ท่านพ่อกับท่านพี่ไปกินเลี้ยงกับเพื่อนนักธุรกิจกว่าจะกลับมาก็คงช่วงเย็นโน่นล่ะ ฉันเลยพายูกิโนะคุงขึ้นไปที่ห้องส่วนตัว

ยูกิโนะคุงดูจะเขินๆก่อนจะที่เข้ามาข้างในห้อง

ไม่ต้องห่วงนะจ้ะเข้ามาได้เลย ฉันประสบการณ์​มาแล้วจากคราวก่อน ตอนนี้พวกอุปกรณ์ออกกำลังกายต่างๆอยู่ในห้องเก็บของกับคุณฮินะ พวกขนมบ้านๆที่แอบซ่อนไว้ก็จัดการกวาดเรียบทั้งหมดแล้ว ส่วนงานฝีมือที่ไม่สำเร็จก็เอาไปเก็บซ่อนไว้เป็นอย่างดี รับรองว่าไม่มีอะไรแปลกๆเล็ดลอดมาได้เลยล่ะ~

"ห้องน่ารักเหมือนห้องเจ้าหญิงเลย เหมาะกับคุณพี่เรย์กะมากเลยล่ะครับ"

เอ๋ เจ้าหญิงเลยเหรอ!
อุฮุฮุ ชมเกินไปแล้วน่า~ ก็แค่เป็นห้องที่มีเตียงแบบมีมุ้งหลังคาคลุมเท่านั้นเองล่ะค่า

"ว่าแต่ยูกิโนะคุงเป็นยังไงบ้างน่ะจ้ะ เมื่อวานได้ไปที่โรงพยาบาลรึเปล่า?"
"ครับ ให้คุณหมอเอ็กซเรย์ดูแล้ว ไม่มีอะไรผิดปกติเลยครับ"
"โล่งอกไปทีเนอะ~"

ยูกิโนะคุงนั่งลงบนเบาะรองนั่ง หยิบเอาสมุดการบ้านขึ้นมาไว้บนโต๊ะญี่ปุ่น

"แล้วท่านเอ็นโจล่ะจ้ะ?"
"...ท่านพี่ก็ไม่เป็นอะไรครับ อ้อ แต่ว่าเมื่อเช้ามีไข้ไม่สบายก็เลยไม่ได้มาส่งน่ะครับ"
"เห อย่างนั้นเหรอ"

อย่างเอ็นโจก็ไม่สบายเป็นด้วยเหรอเนี่ย เห็นออกจะแข็งแรงขนาดนั้น ...หรือว่าภูมิต้านทานโรคจะหายไปตอนตกบันไดกันนะ?

"เป็นห่วงหรือครับ?"
"เอ๋?"

ยูกิโนะคุงจ้องมองมายิ้มๆ สายตาดูแปลกๆเหมือนคาดคั้นต้องการคำตอบเลยล่ะ

"แน่นอนซิจ้ะ ...แหม ก็เป็นเพราะพี่เองนี่นาทำให้พวกเราตกบันไดกันแบบนี้น่ะ ทำให้มีแผลเต็มตัวเลยเนี่ย"

รู้สึกผิดสุดๆเลยล่ะค่ะ นึกถึงตอนที่เห็นทั้งสองคนกลิ้งลุนๆตกบันไดไป ฉันล่ะช็อคจนทำอะไรไม่ถูกเลยนะ

ยูกิโนะคุงขยับตัวเข้ามาหาฉันที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับโต๊ะแล้วดึงมือฉันขึ้นมาจับไว้ ฉีกยิ้มกว้าง พูดเสียงแจ๋ว

"หืมม อย่าพูดแบบนั้นซิครับ ไม่ใช่ความผิดของคุณพี่เรย์กะสักหน่อย ผมเป็นผู้ชายมีแผลน่ะไม่เป็นไรหรอกครับ"

สายตาของยูกิโนะคุงวิบวับเป็นประกาย รู้สึกเหมือนมีออร่าแสงสว่างวาบขึ้นชำระล้างความเศร้าของฉันเลยล่ะค่ะ สมเป็นเทวดา นี่ยูกิโนะคุงปลอบฉันเหรอคะเนี่ย! ประทับใจจังเลยค่ะ! จากนั้นยูกิโนะคุงก็พูดว่า "...คุณเรย์กะไม่บาดเจ็บอะไรก็ดีแล้วล่ะครับ"

แหม น่ารักจังเลยน้าา~ ยูกิโนะคุง~
ฉันเอามือลูบหัวยูกิโนะคุงเบาๆอย่างเอ็นดู ยูกิโนะคุงก็หัวเราะชอบใจหน้าแดงใหญ่ แล้วลากเบาะรองนั่งมานั่งจุมปุ๊กข้างๆฉันส่งยิ้มให้

วิเศษไปเลยล่ะค่ะ โกลเด้นวีคนี้มันสวรรค์ชัดๆ!

=====
แล้วกูก็ตัน แต่งต่อไม่ออก แง้ ;_;"

มันก๊าวใจกูมากค่ะมึงขาาาาา

>>389 กรี๊ดดดดดดดดดดดด กรี๊ดค่ะ กรี๊ด มาค้างคืนแบบนี้จะมีอ้อนขอนอนกอด ขอให้จุ๊บด้วยมั้ยคะ เรย์กะจะชวนไปอาบน้ำด้วยกันรึเปล่าน้อ
แต่งต่อสิ กูชอบ 555555555555555555 ถ้ามึงต่อไม่ออกจริงๆเดี๋ยวกูช่วยซักบท

องค์ชายโอกาสมาแล้ว จะอ้อนหรือทำคะแนนให้ตัวเองก็รีบทำ!!! ซู้ดดดดดด กูมาโหยหาน้ำจากฟิคมากกกก ถ้าของจริงมีโอกาสให้องค์ชายได้กอดเรย์กะบ้างก็ดีสิ ฮืออออิ

>>386 อิมเมจท่านพี่นี่มัน....

กูแอบอยากรู้อะว่าถ้าเรย์กะไปช่วยคาบุรากิเลือกลายกระดาษจดหมาย ความสัมพันธ์ของสามคนนี้จะเป็นไง 55555
เผื่อใครจะย้อนอ่าน ตอนที่21นะ

>>394 กูว่าเผลอๆเรย์กะอาจจะได้เป็น 1 ในแก๊งอย่างเป็นทางการอะ และบากะรากิก็คงอาจจะไม่มองเรย์กะด้วยสายตาชื่นชมในฐานะเพื่อนช้ำรักอย่างนี้ด้วยเพราะรู้อยู่แล้วว่าเรย์กะคือพญานก555555

>>394 เรย์กะมองตัวเองเป็นเบ๊ของกลุ่ม แต่คาบุรากิคิดว่าเป็นเพื่อน แล้วคาบุรากิจะเยาะเย้ยถากถางทุกครั้งที่อ้วนหรืออกหัก ใช้เรย์กะปรึกษาปัญหาเกี่ยวกับผู้หญิง แสดงด้านบ้าๆบอๆออกมายิ่งกว่าเดิม เอ็นโจคงสนิทกับเรย์กะระดับเดียวกับไอระและยูริเอะ คอยปรามๆความคิดหลุดโลกของสองคนนี้ไว้ อาจจะไม่รู้ตัวด้วยว่าแอบชอบเรย์กะอยู่ ส่วนเรย์กะน่าจะมองว่าสองคนนี้คือลูกชายที่ต้องคอยดูแลไม่ให้ไปก่อเรื่อง ไม่ได้มีฟีลโรแมนติคอะไรเพราะรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว

ไม่ว่าจะมีอะไรเปลี่ยนไป แต่สิ่งที่เหมือนเดิมก็คือคานทองอันยากต่อการทำลายเหมือนเดิมนั่นแล

>>388 เอื้อออออ ฟินตายยยย งื้อ...ใครก็ได้มากาวต่อทียยยย์

>>389 โคตรดี~ เอ็นโจอยู่ในร่างของยูกิโนะคุงแบบนี้แล้วทำคะแนนสิคะ ขอนอนด้วยกันบนเตียง ขอนอนกอดเล---

>>394 น่าจะสนิทขึ้นมาในระดับที่อยู่แก๊งเดียวกันอ่ะ แล้วมันจะกลายเป็นแก๊งที่มีอิทธิพลที่สุดในโรงเรียนอย่างจริงจัง5555555 แต่คนในแก๊งนี่กูไม่อยากเรียกว่าปกติเท่าไหร่
ความสัมพันธ์อาจจะเป็นแบบในฟิค 3 สโตกเกอร์แต่สนิทกว่านั้นแล้วก็เรียกชื่อกันตรงๆ
เพราะรู้จักมาตั้งหลายปีแบบสนิทกว่าเดิมหลายเท่า
บางทีเรย์กะอาจจะบ่นหรือพูดอะไรแบบที่ตั้งใจไว้กับคาบุรากิเลยก็ได้ด้วยนะ แบบตอนที่คาบุรากิมันเอาแผ่นซอมบี้ไปให้ยูกิโนะคุงดู นางอาจจะพูดขึ้นมาเลยว่าทำแบบนั้นได้ยังไงกันน่ะคะ อะไรแบบนี้
ส่วนเอ็นโจกูว่าอาจจะรู้ตัวช้าว่าชอบเรย์กะ แต่น่าจะพอรู้อยู่แหละ อยู่ใกล้กันได้เห็นด้านนู้นด้านนี้ ยิ่งเรย์กะมองใครนี่ยิ่งรู้ง่าย เผลอๆทำตัวเป็นจอมมารกว่าเดิมโดยการให้เรย์กะมาปรึกษาตัวอีก ใครจะมาเกาะแกะอะไรยิ่งรู้ยิ่งเห็นง่ายกว่าเดิม(ที่ตามสโตกเขา) หรืออาจจะมี 'แม้กระทั่งมาซายะ เรย์กะก็ห้ามไปบอกนะ เก็บไว้เป็นความลับของเราสองคนกันเถอะ' >>รู้กันแค่เรานะ
'อื้อ! ได้เลยค่ะ' >>จะเอาไว้แกล้งคุณมาซายะสินะ ได้เล้ย

ความโรมานซ์ที่ถามหาพบได้บ่อยกว่าเดิมแน่ๆ แต่สาวเจ้าจะยิ่งไม่คิดอะไรเลย อาเมน

>>388 กรี้ดดดดด ฟิคดี. งานละเอียด งานละมุน~ ขอบคุณมากดกก เอ็นโจมันร้ายมากค่ะ หัวหน้า!! ว่าแต่สงสารยูกิโนะตัวจริง เจ็บมากมั้ยลูก ฮือ/// โผเข้ากอด

>>400 กูคิดโมเมนต์สนิทๆกันอย่างเรียกชื่อจริง ไปเที่ยวบ้านกันและกัน หรือเที่ยวกันสามคนเป็นเรื่องปกติ ตอนยูกิโนะเกิดก็แห่กันไปเยี่ยมที่โรงบาล คงมีฉากแบบ เรย์กะอุ้มยูกิโนะวัยทารกแล้วแนะนำตัวว่าพี่ชื่อเรย์กะนะจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ยูกิโนะคุง เอ็นโจเห็นโมเมนต์นี้ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่านี่ล่ะ แม่ของลูก แล้วก็ชวนเรย์กะไปช่วยเลี้ยงน้องที่บ้านแทบทุกอาทิตย์ เกิดซีนพ่อแม่ลูกบ่อยๆ มาซายะคงเหมือนลูกชายคนโตที่แม่ต้องปรามไม่ให้แกล้งน้องแรงๆ อาจจะมีลงไม้ลงมือบ้างอย่างตีหรือตบหัวแล้วบ่นตบท้ายครบสูตรคุณแม่ หรือบางทียูกิโนะคงอ้อนเรย์กะ แล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่มาซายะที่ถูกเรย์กะตำหนิ จนมาซายะโวยวายว่าเจ้าเด็กนี่มันรังแกช้านนนน เกทับพี่ชายตัวเองว่าท่านพี่เรย์กะนุ่มแล้วก็หอมมากด้วย ให้เอ็นโจริษยาเล่นๆ อาจมีซีนนอนหนุนตักไรเงี้ย พี่น้องเอ็นโจอ้อนสเต็ปเดียวกันเพราะรู้ว่าเรย์กะจะใจอ่อนถ้าทำแบบนี้ วั้ยยย แค่คิดก็อยากเขียนแล้ว //มองไปที่กองงานแล้วถอนหายใจ

>>378 มาดามคาบุรากิ - ลูกรัก ลูกน่ะเป็นของแม่ โอบกอด) ไม่ว่าจะเป็นตอนเด็ก ตอนนี้หรือว่าตอนไหน แม่ไม่ยกลูกให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น

ท่านประธานคาบุรากิ - จีบผู้หญิงแบบนั้นใช้ได้ที่ไหนกัน มาซายะ มาสิ เดี๋ยวพ่อจะแสดงตัวอย่างให้ดู (จูงมือพาเข้าห้องนอน)

>>389 ต่อไม่ยากๆ มึงก็ให้เอ็นโจวร่างยูกิโนะอวยตัวเอง แล้วสลับฉากไปเล่ามุมมองยูกิโนะร่างเอ็นโจวต่อ พ่อหนุ่มเทวดาน้อยเห็นสถานะของเอ็นโจวในใจเรย์กะแล้วหงุดหงิดเลยหมายมาดไว้ว่ากลับร่างเมื่อไหร่จะปาวรณาตนเป็นกัปตันเรืออย่างเต็มตัว จบฟิคเย้!

กูเห็นเม้นล่าสุดในแมวดุ้นแล้สอยากเห็นความคิดเพื่อนสนิทเรย์กะเลยว่ะ เรย์กะ กางร่มกับซีดีสะท้อนแสงนี่คือกันนกรุมจิกใช่ไหม กูว่า เอ็นโจวเดินผ่านคงขำจนเดินต่อไม่ได้ 5555

>>403 ท่านพ่อววววววววววววววว

>>405 อาจจะรู้สึกแปลกๆในตอนแรก แต่พอเห็นท่านเรย์กะโดนนกจิกและขี้ใส่หัวบ่อยๆ คงคิดในใจว่าขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ ภาพพจน์ท่านเรย์กะผู้สูงส่งคงป่นปี้แหงๆ พวกเราต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อช่วยไล่นกไป แล้วก็พากันถือแผ่นซีดีเดินตามกันเป็นขบวน
เอ็นโจผ่านมาเห็นคงขำจนเดินต่อไม่ได้ ขำแบบไม่รักษามาด ไม่รักษาภาพพจน์อะไรแล้ว ขำจนปวดท้อง ฮาน้ำตาไหลอย่างเดียวเลย คาบุรากิจะมาเห็นอะไรแบบนี้ด้วยป่ะวะ หมอนี่จะคิดอะไรอยู่น่ะ หรือคิดว่าเจ๋งดี อยากทำบ้าง

>>400 ถ้าสามคนนี้สนิทกันจริงๆ กุว่าคาบุรากิกับเอ็นโจพอรู้ว่าเรย์กะเรียนเรียนพิเศษนอกโรงเรียน จะมีตามมามั้ยวะ(เอ็นโจมาเป็นไม้กันหมาไรงี้) แบบนั้นคงบันเทิง 555555555555555555555555

>>378 >>381 >>384 >>386 >>403 5555555
ขอรีเควส​ริรินะและอิวามุโระคุงหน่อย (เผื่อลืมกันไปแล้ว อิวามุโระคุงเป็นหนึ่งในม้าของคาบุรากิ​ในการแข่งวิ่งม้านะ)

>>408 ถ้าเอ็นโจมาเรียนพิเศษ​ด้วย โรงเรียนกวดวิชา​คงแตกอะ... นอกจาก​จะเนียนมารับมาส่งให้คนอื่นเห็น 555

>>408 กูว่าเอ็นโจอาสาติวให้สาวมากกว่านะ ส่วนคาบุรากินั่งกินขนมยั่วอยู่อีกฝั่ง

สถานการณ์สมมติ
คาบุรากิ : ข้อนี้เธอยังคิดไม่ออกอีกเหรอ เธอนี่โง่จริงๆเลย *โยนช็อกโกล่าเข้าปาก*
เรย์กะ : !!!
เอ็นโจ : หื้ม~ มาซายะ :)

>>410 เอ็นโจวอาสาปุ๊บ สาวหนีแน่นอน สุดท้ายก็แอบตามไปเรียน แค่กๆๆๆ อารมณ์เหมือนซากุระที่ตามหนุ่มไปเรียนพิเศษ5555

ความจริงตอนแรกกูว่าเอ็นโจวนี่อวตารท่านพี่ แต่ความจริงแล้วคืออวตารท่านซากุระเวร์ชั่นผู้ชายป่ะวะ

>>410 กุว่าเพราะเจองี้แหละเรย์กะเลยหนีไปโรงเรียนกวดวิชาแม่ม 555555555555555555

>>411 คล้ายอยู่ แต่กูว่าสกิลตอแหลซากุระดีกว่าว่ะแถมอัพluckมาเยอะกว่าด้วย สถานการณ์เป็นใจกว่าเอ็นโจเยอะถถถ

เนื่องด้วยกูชอบพล็อตของ >>259-260 มาก แต่ไม่มีใครแต่ง กูเลยแต่งอีก แงง 5555555 ฝากฟิคเรื่องแรกในชีวิตกูด้วยนะ แล้วก็กูคิดชื่อลูกชายมาซายะไม่ออกอะ ช่วยด้วย~~ 555

ยุทธการครอบครองเจ้าหญิง
------------------------------------------------------------------------
ผมแอบชอบคนคนหนึ่ง
เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทของท่านพ่อกับท่านแม่ของผม
ตั้งแต่จำความได้ เมื่อเราเจอกัน เธอจะคอยดูแลผมอย่างใจดีเสมอ ผมคิดว่าเธอจะเป็นของผมคนเดียว จึงใช้ชีวิตอย่างสบายใจจนกระทั่งผมเข้าประถมหนึ่งที่ซุยรัน ภาพมายาตลอด7ปีของผมพังทลายลงมาเมื่อพบว่าเจ้าหญิงของผมมีคนอีกมากมายที่หมายปอง แม้แต่เพื่อนของผมเองก็ชื่นชมเธอ อะไรกัน--- วันนั้นผมนั่งซึมเศร้าอยู่ในห้องสโมสร Pivoine ท่านพี่ยูกะของผมเดินเข้ามาถามด้วยท่าทีเป็นห่วง 'เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ ไม่สบายเหรอ ให้พี่โทรบอกคุณอาให้มั้ย' อา อย่าใจดีไปมากกว่านี้สิฮะ ผมตอบไปซึมๆ ว่า 'ไม่เป็นไรฮะ' แต่เธอคงรู้ว่าผมไม่ได้หมายความตามที่บอก เธอนั่งคุยกับผมอยู่ครู่หนึ่งก็ขอตัวกลับไปที่ห้องเรียน ผมมองตามเธอที่เดินไกลออกไป มีท่านพี่ผู้ชายทั้งชั้นเดียวกันกับเธอและสูงกว่ามองตามเธอไปอย่างชื่นชม ถึงผมจะยังเด็ก แต่ผมก็รู้ว่าสายตาแบบนั้นมีความหมายว่าอย่างไร
เมื่อเทียบกันแล้ว ผมที่ทั้งความสูงก็น้อยกว่า อายุน้อยกว่า คงจะไปสู้ยาก แต่ผมจะไม่ยอมแพ้หรอกนะ! ผู้ชายที่รู้จักและใกล้ชิดกับท่านพี่ยูกะนอกจากครอบครัวท่านพี่แล้วก็ผมนี่แหละที่รู้จักท่านพี่มากที่สุด!!

ตั้งแต่วันนั้น เมื่อผมและเธออยู่ในห้องสโมสรช่วงเวลาเดียวกัน ผมจะคอยเข้าไปนั่งใกล้ๆเธอ คุยกับเธอ ไม่ให้ผู้ชายคนอื่นเข้ามาใกล้ได้เสมอ ถึงจะดีใจอยู่บ้างที่เธอให้ความสนใจกับผมมากกว่าคนอื่น แต่ก็รู้ว่าเธอยังมองเห็นผมเป็นน้องชาย แต่ผมไม่อยากเป็นน้องชายนี่ฮะ ผมจึงพยายามทำตัวให้ดูเป็นผู้ใหญ่ กินแต่อาหารที่มีประโยชน์เพื่อที่จะโตไวๆ แหม ผู้หญิงคงไม่ชอบคนเตี้ยกว่าหรอกนะฮะ

เวลาผ่านไปชั่วพริบตา ผมอยู่ป.3 ท่านพี่ยูกะอยู่ป.6 ความพยายามของผมส่งผลให้ผมมีผลการเรียนโดดเด่นจากเพื่อนร่วมชั้น บุคลิกดูเป็นผู้ใหญ่เกินวัย แต่ผมก็ยังเตี้ยกว่าท่านพี่ยูกะอยู่ดี
อ๋อ แน่นอนว่านอกจากผมแล้วไม่มีผู้ชายคนไหนได้เข้าใกล้ท่านพี่ยูกะหรอกนะฮะ ความสำเร็จนี้ทำให้ผมดีใจจนไม่อาจหยุดรอยยิ้มแปลกๆได้ เอ๋~ นี่เรียกว่าแสยะยิ้มแบบที่ท่านอาเรย์กะเรียกเมื่อท่านอาชูสุเกะทำหรือเปล่านะ แต่ผมก็ไม่อาจหยุดรอยยิ้มได้จริงๆแหละฮะ เมื่อมองไปรอบๆงานซัมเมอร์ปาร์ตี้แล้วเจอสายตาของผู้ชายคนอื่นที่อยากเต้นรำกับท่านพี่ยูกะ แต่ไม่อาจทำได้ เพราะท่านพี่ยูกะเต้นกับผมอยู่ไงล่ะ อุฮุฮุ วะฮะฮ่า--
"ท่านพี่ยูกะเหนื่อยหรือยังฮะ พักก่อนมั้ยฮะ"
"ฮืม~ ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่ยังเต้นได้อีก แต่เราน่ะเหนื่อยหรือยังเอ่ย"
"ยังฮะ ผมก็ยังเต้นได้อีกเหมือนกัน" ผมตอบพร้อมส่งรอยยิ้มกว้างไปให้ ในขณะเดียวกันก็เต้นนำเธอไป
"อยู่แค่ป.3 แต่เต้นเก่งขนาดนี้แล้ว" อุก-- แค่ป.3! อา น้ำตามัน น้ำตามัน...
"ยังหรอกฮะ ผมยังต้องฝึกอีกเยอะเลย คงไม่สู้ท่านพี่ยูตะหรอกฮะ" ผมพูดพร้อมกับหันไปมองท่านพี่ยูตะที่เต้นรำกับท่านพี่ของผมอยู่
"แหม ยูตะน่ะเหรอจ๊ะ ไม่เก่งหรอก" ท่านพี่ยูกะปฏิเสธพร้อมทำปากยู่ น่ารักเกินไปแล้วนะฮะ-!!
"ว่าแต่เราเต้นรำแค่กับพี่ทุกปีเนี่ย ไม่เบื่อบ้างเหรอจ๊ะ"
"ไม่หรอกฮะ ผมชอบเต้นรำกับท่านพี่ สนุกดีฮะ"
"แหม ปากหวานจริง" ผมไม่ได้พูดเพื่อเอาใจท่านพี่นะฮะ!! "แล้วไม่มีคนที่อยากเต้นด้วยบ้างเหรอจ๊ะ ในชั้นเราน่ะก็มีคนน่ารักๆอยู่หลายคนนี่นา อย่าง.."
"ไม่ฮะ! ไม่มีคนน่ารัก แล้วผมก็ไม่อยากเต้นกับใครด้วย" ....นอกจากท่านพี่ เจ้าหญิงน้อยของผมดูจะตกใจกับการปฏิเสธทันควัน แต่ก็เผยรอยยิ้มน้อยๆออกมาแล้วพูดว่า
"จ้า จ้า งั้นเต้นแค่กับพี่นี่แหละเนอะ" แล้วก็ยิ้มจนตาหยี
"เต้นรำด้วยกัน.. แค่กับผมทุกปีเลยนะฮะ" ผมพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่รู้ว่าจะทำให้คำตอบของเธอเป็น..
"จ้า"

>>414 เป็นลูกชายที่ได้พ่อมาเลยนี่ หวังว่าคงไม่บ้าๆบวมๆ ถ้ายูกะในอนาคตปฎิเสธเจ้าตัวคงไปผาจิมโบแบบพ่อแหละ55

>>414 ทำไมรู้สึกเหมือนยูกะกำลังอ่อยเด็กวะถถถถถ ออร่านางมารแม่งออกอ่ะมึงงง ส่วนยูตะนี่เสร็จคุณพี่สาวไปแล้วสินะ....

มึงมีใครรู้จักหนังหรือซีรี่ที่นางเอกเป็นแบบเรย์กะป้ะนี้ป้ะ นางเอกเอ๋อๆบ๊องๆแต่มีแต่คนชื่มชนยำเกรง หรือนางเอกร้ายๆแต่มีแต่คนนับถือว่าเป็นคนดีมีคุณธรรม พระเอกหล่อๆก็ดี เคยดูพันธมิตรคุณธรรมแล้ว

>>414 นี่มันร่างแยกของคาบุรากิชัดๆ หวังว่าจะไม่อกหักแล้วไปเดินสายจะฆ่าตัวตายตามพ่อนะ 555
พ่อชื่อมาซายะ แม่ชื่อวาคาบะ ลูกควรจะเป็นอะไรแบบ -า-า-ะ มั้ย... ไม่มีหลักการใดๆทั้งนั้น 5555555

เอ่อ กูเขียนพาร์ทลูกชายคาบุรากิอยู่พอดีง่ะ แต่มีคนเขียนลูกชายไปแล้ว งั้นกูเปลี่ยนไปเขียนลูกสาวคาบุรากิก็ได้

>>418 อาราตะ ทาคาระ คาซามะ กูนึกออกแค่นี้555555
>>419 ถ้ามึงเขียนไปแล้วเอามาลงก็ได้นะ กูอยากได้ฟิคเยอะๆ ช่วงนี้กูสอบกูต้องการของเยียวยาใจฮือออออ

ขอบคุณสำหรับฟิคค่าาา
อยากเห็นลูกสาวของคาุรากิแล้วว
ยูตะคุงนี่ได้แม่สินะ งั้นกูขอเสนอแนวพี่สาวที่เท่สุดๆ พี่สาวนี่ไอดอลผมเลยฮะ!

ยูตะคุงปลื้มคุณพี่สาวม๊ากมาก คนอะไรเล่นกีฬาก็เก่ง เรียนก็ดี ใจดีด้วย! ไม่เห็นเหมือน้องที่บ้านเล-- (โดนดึงหู)
แล้วยูตะคุงจะโดนบ่นตลอดว่ากินแต่ขนม คุณพี่เลยชวนไปวิ่งด้วยกัน แน่นอนว่าวิ่งแป๊ปๆก็บ่น แต่ทำได้ดี..
คนอื่นจะมองนางว่าดูขรึมๆยิ้มอย่างเดียวเหมือนท่านพ่อไม่พูด พูดกับแค่คนสนิท แต่เปล่าค่ะ น้องพูดไม่ออกเฉยๆ(....) ไม่รู้จะพูดอะไร เป็นสายทำงานงกๆ คนเจรจาพูดๆจะเป็นยูกะ

----------------------------
อันนี้เสนอเฉยๆนะ ถ้าใครจะเอาไปเขียนก็ได้ แต่ถ้ากูว่างแล้วยังไม่มีคนเขียนเดี๋ยวกูอาจจะเขียนเอง (เขียนครั้งแรกนะ ภาษาตรงไหนไม่สวยติได้เลย)

>>419 เขียนแล้วก็ลงได้น้าาา กูเชื่อในพาราแรลเวิร์ด ซู้ดดดดดดดดดดด
ปล. ขอบคุณโม่งฟิคทั้งหลาย กิจการกั----- แค่กๆน้ำชาของพวกเรานี้มันฝุดยอดจริง ๆ

>>419 ลงได้ๆกูเสพได้หมด

อา ดมกาว แค่กๆๆ จิบน้ำชาอยู่ดีๆ ก็อยากแต่งฟิค//แต่นี่เป็นฟิคแรกของกูเลย ฝากด้วยนะ*โค้ง*
------------------------------------------
[วันพิพากษาของท่านเรย์กะ]
วันนี้ฉันตื่นเช้ามาด้วยความโล่งใจที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลยล่ะค่ะ!
วาคาบะจังกับคาบุรากิกำลังจะหมั้นกันวันนี้...ในงานที่สมควรจะเป็นงานประกาศหมั้นของฉันและคาบุรากิ หรือพูดอีกอย่าง นี่คือฉากที่สมควรเป็นฉากล่มสลายของบริษัทคิโชวอิน การตกต่ำของคิโชวอิน เรย์กะ และหายนะอื่นๆที่ฉันได้พยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้มันเกิดขึ้นมาตลอด! ทั้งการอบรมสั่งสอนทานุกิไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางไปเป็นปีๆ ทั้งเตือนท่านพี่ไม่ให้เผลอติดกับดักทานุกิตัวร้ายเข้า
เฮ้อ ในที่สุดมันก็จะจบลงด้วยดีซะที
อาเระ? ทำไมฉันถึงรู้น่ะหรอคะ
ก็เพราะเมื่อวานคาบุรากิกับเอ็นโจแวะมาที่บ้าน คาบุรากิบอกว่าต่อให้ฉันสนับสนุนเขากับวาคาบะจังยังไง แต่จะให้หมั้นไปก่อนแล้วค่อยยกเลิกทีหลัง เขาว่ามันยุ่งยากก็เลยจะประกาศหมั้นกับวาคาบะจังไปเลย อยากให้ฉันช่วยวางแผนด้วยกัน
แหม! จริงๆแล้ว นายก็มีมุมสาวน้อย อยากเก็บความบริสุทธิ์(?)ไว้ให้คนที่รักคนเดียวสินะคะ ฉันคิดว่าอย่างวาคาบะจังไม่ซีเรียสเรื่องนี้หรอกค่ะ...แต่พอเห็นสีหน้าจริงจังของจักรพรรดิฉันก็กลืนคำพูดทั้งหมดลงคอ
“ค่ะ ท่านคาบุรากิ ฉันจะให้ความร่วมมือเท่าที่ทำได้นะคะ”
ก็หน้าคาบุรากิเป็นแบบเดียวกับตอนที่บังคับให้ฉันไปสืบเรื่องท่านยูริเอะเปี๊ยบเลยนี่นา...
แล้วนั่น ! เอ็นโจแอบหัวเราะอะไรคนเดียวอีกแล้ว...นายเป็นคนหาเรื่องมาให้ฉันอีกแล้วใช่มั้ยหา ! นี่ฉันเป็นคนที่จะถูกฉีกหน้า โดนถอนหมั้นกลางงานนะ ! ทำไมฉันต้องมาวางแผนกับคนที่จะทำเรื่องพรรค์นั้นกับฉันด้วยเล่า !
“งั้นพวกเราไปก่อนล่ะ ฉันยังต้องไปบอกวาคาบะอีก”
รีบๆไปเลยค่ะ ยิ่งเร็วยิ่งดี...แต่ เอ๋ เมื่อกี้...นายว่าไงนะคะ?!? นายยังไม่ได้บอกวาคาบะจังอีกเรอะ ! วันที่นายจะประกาศหมั้นน่ะมันคือพรุ่งนี้นะคะ นี่ไม่คิดจะให้วาคาบะจังเตรียมตัวบ้างเลยเหรอคะ?!?
“หืม นายยังไม่ได้บอกคุณทาคามิจิอีกเหรอ มาซายะ งั้นผมอยู่ที่นี่เตรียมแผนกับคุณคิโชวอินไปพลางๆก่อนแล้วกันนะ”
“เรอะ งั้นฉันไปก่อนนะ” ว่าแล้วก็หมุนตัวเดินฉับๆไปขึ้นรถ ทิ้งให้เอ็นโจอยู่ในห้องนั่งเล่นกับฉัน
...
ดะ เดธแอร์ล่ะค่ะ...ถ้าเอ็นโจไม่มีอะไรจะพูดกับฉันแล้วจะอยู่ต่อทำไมล่ะคะเนี่ย เอ๋ ให้ฉันพูดทำลายบรรยากาศกระอักกระอ่วนนี่เหรอคะ ตะ แต่ว่า...
“คุณคิโชวอิน” เอ็นโจเรียกพร้อมกับขยับยิ้มมุมปาก แค่มองก็เห็นรังสีความชั่วร้ายแผ่ออกมาแล้วล่ะค่า~ เรื่องอะไรที่เขาจะพูดต่อไปนี้มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ คาบุรากิ ! นายกลับมาพาเอ็นโจไปเดี๋ยวนี้นะ ! “พรุ่งนี้น่ะ เดี๋ยวผมมารับนะ”
“ท่านเอ็นโจ คือว่าเรื่องนี้ฉัน...”
“คุณคิโชวอินไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธหรอกนะ” รอยยิ้มของเอ็นโจยิ่งกว้างขึนไปอีก “ก็แผนที่วางไว้มันต้องเป็นอย่างนั้นนี่นา”
แผน? แผนอะไรคะ? เรายังไม่ได้ปรึกษาแผนกันไม่ใช่เหรอคะ... ฉันว่าแล้วเชียว ไม่มีใครบ้าขนาดไปบอกคู่หมั้นก่อนจะประกาศหมั้นแค่วันเดียวหรอก ที่จริงแล้วมันเป็นแผน! ให้คนนึงออกไป อีกคนจะได้บอก(บังคับ)ฉันได้เต็มที่สินะคะ
“ท่านเอ็นโจไม่ต้องลำบากมารับฉันหรอกค่ะ ฉันรับปากว่าจะทำตามแผนแน่นอน”
“ไม่ได้หรอกนะคุณคิโชวอิน” เขายกนิ้วขึ้นมาส่ายไปมา ตาพราวระยับ ท่าทางดูอารมณ์ดีสุดๆ “ปกติแล้วมาซายะต้องมารับคุณในฐานะว่าที่คู่หมั้นใช่มั้ยล่ะ แต่ครั้งนี้มาซายะมาไม่ได้เพราะว่าต้องไปรับคุณทาคามิจิ”
ค่ะ แล้วไงคะ !? ถึงฉันต้องเดินเข้างานไปคนเดียว มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ไปซะหน่อย ไม่เห็นต้องมาบังคับกันถึงบ้านเลยนี่...
“เพราะงั้นผมเลยจะมารับแทนมาซายะยังไงล่ะ” เขาสรุป ...แต่นั่นไม่ได้เกี่ยวอะไรกันกับที่พูดมาเมื่อตะกี้เลยนะคะ! คาบุรากิไปรับวาคาบะจังก็ไปรับสิคะ ไม่เห็นเกี่ยวกับที่มารับฉันไปงานซะหน่อย
ยังไม่ทันจะได้ปฏิเสธ เอ็นโจก็ผุดรอยยิ้มที่...จะว่าไงดีล่ะคะ เป็นรอยยิ้มที่ทำฉันชะงักแล้วก็หุบปากลงทันทีเลยล่ะค่ะ
เขาบอกกันว่า เห็นผีอย่าทักใช่มั้ยล่ะคะ นั่นแหล่ะค่ะ แบบนั้นเลย
“พรุ่งนี้บ่ายสามผมมารับนะครับ”
...แต่งานมันเริ่มตอนทุ่มนึงนี่คะ
“คุณคิโชวอินยังไม่ต้องแต่งตัวนะ ถือว่าเป็นบริการพิเศษจากผม” เอ็นโจขยิบตาข้างนึงให้ฉันก่อนจะเดินออกไป
ถึงเพื่อนโม่ง กูยังคิดไม่ออกว่าจะให้ท่านเรย์กะแต่งชุดแนวไหนดี งานหมั้นนี่ท่านเรย์กะจะใส่ชุดแบบญี่ปุ่นหรือเดรสดีวะ เลยตัดไว้แค่นี้ละกัน รอกูคิดชุดออกแล้วค่อยมาต่อ หรือพวกมึงคนไหนมีไอเดียว่ามีอีเว้นท์อะไรดีก็เชิญต่อได้เลยนะ

>>424 เดรสสีแดงลูกไม้เกาะอกสวยๆแบบเริ่ดไปเลยทรงกระโปรงออกแนวเจ้าหญิงหน่อยมีถุงมือมีระบายสีดำใส่ แล้วมีสร้อยคอเพชรประดับไข่มุกแล้วก็ทรงผมที่เลิศหรูไปกว่าเดิม ทรงผมติดด้วยดอกกุหลาบแซมเครื่องประดับแวววาวเล็กๆ รองเท้าส้นสูงประกายกากเพชรสีขาวทอง(สีแบบทองคำขาว) แน่นอนว่ามีพัดภูติพรายพกไปด้วย
#สูดกาวมโนต่อ

>>425 นั่นจะหมั้นหรืออะไรวะน่ะ...
แต่กูว่าแม่งเข้ากับนาง ดูจักรพรรดินีชิบหาย ซู้ดดดดดดดดดด

>>425-426 เห็นด้วยย แต่ท่านเรย์กะจะยอมง่ายๆเร้อ ต้องให้ท่านแม่บังคับไป ท่านเรย์กะหนีจอมมารไม่พ้นหรอกเน้อ

>>415 >>418 กูจะพยายามเขียนให้ไม่บ้าตามพ่อนะ 55555
>>416 ต้นฉบับที่กูเขียนต่อ ลูกสาวเหมือนเอ็นโจ ลูกชายเหมือนเรย์กะ แต่กูหนักใจว่าถ้าจะให้ลูกชายมาซายะเป็นจอมมาร จะทำไงให้นางมารรับรักวะเนี่ย 5555 นางมารแม่งก็เลเวลสูงกว่าอีก จอมมารน้อยของกูวางแผนไรไว้คงโดนดูออกหมดแน่ๆ

>>414 ต่อมาจากนี่ เรื่องชื่อถ้าไม่ชอบใจก็แย้งได้นะ กูตั้งโดยพละการ 55555555555
--------------------

ฉันชื่อคาบุรากิ มิตสึบะ อายุสิบสามปีค่ะ

ฉันมีน้องชายที่อายุห่างกันหกปีอยู่คนหนึ่งชื่อมาซากิ กำลังจะเข้าเรียนที่ซุยรันในปีนี้เป็นปีแรก

น้องชายฉันเหมือนซีรอกส์มาจากท่านพ่อ ทั้งใบหน้า สีผม ลักษณะท่าทาง ถ้าไปเปิดอัลบั้มรูปสมัยเด็กๆของท่านพ่อก็เหมือนได้เห็นมาซากิเช่นกัน เป็นเด็กผู้ชายที่หยิ่งทระนงมั่นใจในตัวเองสูงสุดปรอท เห็นแล้วมันน่าเอ็นดูจนอยากแกล้งเลยล่ะค่ะ

ตอนมาซากิเข้าเรียนประถม ฉันก็ต้องเปลี่ยนไปเรียนม.ต้นแล้ว ก็เลยฝากฝังให้ยูตะและยูกะช่วยดูแลน้องชายฉันด้วย สองคนนั้นก็รับปากแข็งขันว่าจะช่วยดูแลจนสุดความสามารถ ได้ยินแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย ถ้าเป็นยูตะล่ะก็ คงจะแนะนำเพื่อนดีๆให้มาซากิได้บ้าง

ครอบครัวของเราสองคนสนิทกันมานานแล้วเพราะท่านพ่อและท่านอาชูสุเกะเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ชั้นประถม บางคราวเมื่อไปเที่ยวบ้าน คุณอาชูสุเกะก็เล่าให้ฟังถึงเรื่องสมัยก่อนของท่านพ่อ และตอนจีบท่านอาเรย์กะด้วยหิ่งห้อย มันน่าประทับใจมากจนฉันฝันอยากมีคนรักที่สุดแสนโรแมนติคแบบนี้เลยล่ะค่ะ

แต่วาเลนไทน์ทีไร ทำไมฉันต้องได้ช๊อกโกแลตจากเด็กผู้หญิงทั้งนั้นด้วยล่ะคะ

เรื่องนั้นช่างมันก่อน เพราะตอนฉันไปรับมาซากิจากสโมสร Pivoine น้องชายฉันที่หยิ่งทระนงเชิดหน้าตลอดเวลาก็ดูซึมจ๋อย หูลู่ หางตกจนแปลกใจเลยล่ะค่ะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ แต่มาซากิก็ไม่พูดอะไรเลย

พอกลับไปบ้านก็เอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้อง ส่งเสียงร้องไห้งอแงลอดผ่านประตูมา

ท่านย่าและท่านแม่รีบเรียกฉันไปซักถามเป็นการใหญ่ หากมีคนรังแกทายาทของตระกูลคาบุรากิก็จะไม่เอาไว้แน่ เรื่องทำท่าจะบานปลายไปใหญ่โตจนฉันต้องยกมือห้ามไว้ก่อน ขอสืบสวนสาเหตุที่แน่ชัดก่อนจะลงมือทำอะไร

ฉันโทรไปถามยูกะว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ยูกะเองก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่ยูตะที่ดูบ๊องๆเอ๋อๆคนนั้นเป็นผู้ให้คำตอบฉัน

"อ๋อ พอดีวันนี้เห็นยูกะคุยกับเด็กผู้ชายเยอะแยะไปหมด คงจะเครียดล่ะมั้ง" ยูตะหัวเราะดังมาจากปลายสาย "วันนี้ก็มาแอบถามถึงสเป็คของยูกะด้วยล่ะ ก็เลยบอกไปว่ายูกะชอบคนอายุมากกว่า แบบท่านอายูกิโนะ"

เข้าใจแล้วค่า นี่เรื่องของความรักสินะคะ

เมื่อบอกถึงสาเหตุที่แท้จริง ท่านย่าก็ดูจะคลายกังวลไปบ้าง แต่ก็เริ่มคิดจะทาบทามเจ้าหญิงน้อยของตระกูลเอ็นโจมาเป็นคู่หมั้นคู่หมาย

ฉันปล่อยให้ผู้ใหญ่คุยกัน ส่วนตัวเองก็ขึ้นไปเคาะห้องน้องชาย มาซากิมาเปิดประตูให้ฉันด้วยขอบตาที่แดงช้ำ พยายามขยี้ตาตัวเองป้อยๆ

"พี่รู้หมดแล้วล่ะ เรื่องยูกะใช่มั้ย" ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำมูกกับน้ำตาให้

"อ๊ะ รู้ได้ยังไง" มาซากิอ้าปากมองฉัน แล้วก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าโกรธๆ "ยูตะสินะ อุตส่าห์กำชับแล้วว่าไม่ให้บอกใคร"

"ถ้าพี่ไม่คาดคั้นให้ยูตะบอกแล้วจะรู้ปัญหาของเราเหรอ หืม" ฉันดีดหน้าผากมาซากิไปไม่แรงนัก นี่คือการลงโทษที่บังอาจมีความลับกับพี่สาวค่ะ "กลุ้มใจอะไรไม่ปรึกษากัน คิดว่าพี่พึ่งพาไม่ได้ขนาดนั้นเลยเชียว"

"เปล่าซักหน่อย" มาซากิทำแก้มป่อง ยกมือขึ้นมาลูบๆหน้าผาก "จะให้พูดเรื่องนี้กับเด็กผู้หญิงมันน่าอายนี่นา"

"อ๋อ เขินนี่เอง" ฉันหัวเราะแล้วขยี้หัวน้องชาย ได้รับเสียงโวยวายตามคาดแต่ฉันไม่สนใจ

หยอกล้อน้องชายไปอีกซักพักก็มาคุยเรื่องวิธีแก้ไขปัญหา มาซากิเริ่มเสนอวิธีที่ไม่เข้าท่าอย่างใช้อิทธิพลของตระกูลคาบุรากิไล่คนพวกนั้นออกไปไกลๆ แล้วก็จะไปรับไปส่งทุกที่ ฉันเลยดีดหน้าผากน้องไปอีกรอบ

"งี่เง่าจังเลยน้า มาซากิ" มาซากิถลึงตามองฉัน "เธอจะห้ามคนทั้งโลกไม่ให้เข้าใกล้ยูกะได้งั้นเหรอ แล้วยิ่งทำแบบนี้เขาก็จะยิ่งอึดอัดล่ะสิไม่ว่า"

"เอ๋"

"แล้วถ้าทำแบบนี้ ยูกะอาจจะเกลียดไม่ขอเจอหน้าเธอตลอดกาลเลยก็ได้"

"ไม่เอานะ!!!"

มาซากิเบะปากเหมือนจะร้องไห้อีกครั้ง กำชายเสื้อฉันไว้แน่นแบบขอความช่วยเหลือ แหม น่าเอ็นดูจังเลยค่ะน้องชายฉัน

"ถ้ายูกะชอบผู้ชายเยือกเย็นและอายุมากกว่า เธอทำตัวขี้แยเป็นเด็กๆแบบนี้สาวเขาจะแลงั้นเหรอ" ฉันลูบหัวโอ๋ๆน้องที่กำลังจะปล่อยโฮ "เธอเปลี่ยนคนทั้งโลกไม่ได้ มีแต่เธอต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเท่านั้นล่ะ"

มาซากิกระพริบตาปริบๆเหมือนกำลังคิดตาม ผ่านไปซักพักก็พยักหน้าส่งยิ้มออกมาให้ฉันได้ในที่สุด นี่ก็น่าเอ็นดูอีกแล้ว

ฉันจูงน้องชายลงไปยังชั้นล่าง ท่านพ่อกลับมาถึงบ้านพอดี กำลังคุยกับท่านย่าและท่านปู่ ท่าทางจะรู้เรื่องความรักของมาซากิกันหมดแล้ว ทุกคนหัวเราะกันใหญ่ มาซากิเลยทำแก้มป่องอย่างไม่พอใจ

ท่านพ่อขยี้หัวลูกชายตัวเอง มาซากิทำหน้ายู่ พยายามปัดมือท่านพ่อออกไป

ท่านย่าพูดเสนอเรื่องทาบทามยูกะให้มาเป็นคู่หมั้น สองข้างแก้มของมาซากิก็กลายเป็นสีกุหลาบแล้วก็เอาสีหน้านิ่งๆมากลบไว้อย่างรวดเร็ว แต่ไม่รอดพ้นสายตาฉันหรอก อ๊ะๆ พี่เห็นนะจ๊ะ

ฉันเลยพูดคัดค้านเรื่องนี้ไปก่อน เอาไว้ให้มาซากิกับยูกะรักกันค่อยจับหมั้นทีหลังก็ไม่สาย ฮุฮุฮุ ความรักน่ะมันต้องมีอุปสรรคบ้างนะจ๊ะถึงจะมีรสชาติ

ทุกคนเห็นดีเห็นงามกับฉัน พูดเชียร์ให้มาซากิจีบเจ้าหญิงน้อยบ้านเอ็นโจ เจ้าตัวเขินใหญ่เลยล่ะค่ะ

ท่านย่ากับท่านปู่ขอตัวไปพักผ่อน ทิ้งให้ท่านพ่อนั่งคุยกับลูกๆไป

ท่านพ่อพยายามเสนอวิธีแต่ละอย่าง มันไม่เข้าท่าเลยสักนิด ฉันเลยต้องปรามๆไว้บ้าง ขืนเอาวิธีของท่านพ่อไปจีบสาวล่ะก็ ต่อให้หล่อแค่ไหนเขาก็หนีกันกระเจิงหมดนั่นล่ะ

ตอนนี้ ท่านพ่อเริ่มเล่าถึงความประทับใจแรกพบที่มีต่อท่านแม่ นี่ก็ฉายหนังซ้ำครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่มาซากิที่กำลังศึกษาในเรื่องความรักนั้นตั้งอกตั้งใจฟังเป็นอย่างดี หวังได้คำแนะนำจากผู้มีประสบการณ์มากกว่า

แล้วท่านพ่อก็เริ่มลงไปม้วนกลิ้งให้ดูกับพื้น สาธิตว่าท่านแม่กลิ้งออกจากจักรยานหลบรถของท่านพ่อที่ชนได้อย่างไร

ท่านแม่เข้ามาเห็นก็ส่ายหน้า บอกว่าท่านพ่อทำผิดขั้นตอน แล้วก็กลิ้งให้ดูใหม่

มาซากิทำสีหน้าปลาตายใส่ภาพตรงหน้า

ฉันได้แต่หัวเราะ หัวเราะ แล้วก็หัวเราะ

---------------

ดูเหมือนมาซากิจะตัดสินใจได้ว่าพึ่งพาท่านพ่อในเรื่องนี้ไม่ได้ จึงตัดสินใจที่จะไปคลุกคลีกับท่านปู่แทน ซึมซับพฤติกรรมและลักษณะนิสัยมาจากท่านปู่แทบทุกอย่าง ท่าทางเคร่งขรึมงามสง่าเกินวัยนั่นก็น่าเอ็นดูไปอีกแบบ ฉันเฝ้ามองพฤติกรรมน้องชายด้วยความสนุกสนาน คอยให้คำปรึกษาที่เหมาะที่ควรไปด้วย

ผ่านไปไม่กี่เดือนก็มีคนเรียกน้องชายของฉันว่า "จักรพรรดิ" แล้วล่ะค่ะ

ฉายาเดียวกับท่านพ่อสมัยเรียนเลย แต่ไม่ได้มาจากการแข่งขี่ม้าส่งเมืองแบบเดียวกับท่านพ่อหรอกนะ

มาซากิเคร่งขรึมห้าวหาญดั่งจักรพรรดิปกครองโลกจริงๆ แม้อยู่ที่บ้านจะเป็นน้องชายจอมงอแงเอาแต่ใจก็เถอะน้า

ฉันฮัมเพลงอย่างร่าเริงขณะเดินไปที่สโมสรเปอติต์เพื่อไปรับมาซากิ แต่อยู่ๆก็ถูกดักหน้าไว้

"จะไปแผนกประถมเหรอ"

"อือ ซาคุยะจะไปด้วยกันมั้ยล่ะ"

คนที่ถามฉันคือเด็กหนุ่มที่ดูสุภาพเรียบร้อยในชั้นม.ต้น อาคิสะวะ ซาคุยะ หนุ่มหล่อสไตล์ญี่ปุ่นผู้เนื้อหอมที่อยู่ห้องเดียวกับฉัน เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆผ่านทางคุณอาเรย์กะ สนิทกันดีจนคนอื่นเข้าใจผิดว่าเราสองคนน่ะเป็นแฟนกันเลยล่ะ ทั้งที่จริงๆแล้ว หมอนี่น่ะ.......

"ผมมีซ้อมยิงธนู ใกล้จะแข่งแล้ว" ซาคุยะล้วงเข้าไปในอกเสื้อ หยิบตั๋วแข็งๆออกมาให้สามใบ "ช่วยเอานี่ให้ยูกะได้รึเปล่า"

.....หมอนี่น่ะ หายใจเข้าหายใจออกก็มีแต่เอ็นโจ ยูกะเท่านั้นแหล่ะค่า

นั่นไง ครั้งนี้ก็ว่าแล้วเชียว เจ้าโลลิค่อนเอ้ย

"เอ นักเรียนธรรมดาอย่างนาย ใช้งานฉันที่เป็น Pivoine แบบนี้จะดีเหรอ ไม่กลัวถูกลงโทษรึยังไง"

"ผมหวังว่ามิตสึบะคงไม่ใจร้ายจนเกินไป"

ฉันรับตั๋วนั่นมา อ่านดูก็พบว่าเป็นตั๋วเข้าชมการแข่งยิงธนู จัดที่สนามใหญ่เชียวล่ะ

"ให้แค่ยูกะคนเดียวเหรอ" ฉันถามล้อๆ

"ตั๋วสามใบนั่นรวมเธอด้วย อีกคนก็คุณน้าเรย์กะ"

แหม จัดแจงเอ่ยชื่อเพื่อมัดมือชกเสร็จสรรพไม่ให้ชวนใครเลยนะคะ ฉันเลยเอาตั๋วตีไหล่หมอนี่ไปหนึ่งทีแบบหมั่นไส้

ซาคุยะไม่หลบ เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว

"เฮ้อ~ ขนาดเด็กประถมยังเนื้อหอม มีแต่ใครต่อใครมารุมชอบ" ฉันแกล้งถอนหายใจ "ส่วนฉัน ออกจะสวยน่ารักขนาดนี้ ดันไม่มีผู้ชายมาแลเหลียว"

"เพราะหนุ่มๆพวกนั้นเท่สู้เทพีงานกีฬาสีคนนี้ไม่ได้น่ะสิ" ซาคุยะหัวเราะ "สาวๆก็เอาแต่พูดถึงท่านคาบุรากิ มิตสึบะ สุดเก่งสุดเท่จนผู้ชายอื่นทาบรัศมีไม่ติดเลยซักคน"

"พูดออกมาได้นะ อาคิสะวะคูงงงง" ฉันลากเสียงยาว ทำหน้าเหม็นเบื่อ "ได้ช๊อกโกแลตวาเลนไทน์ไปเท่าไหร่ล่ะ"

ซาคุยะก็เอาแต่ยิ้มเหมือนเดิม น่าหมั่นไส้ชะมัดเลยล่ะค่าาา

"เรื่องอะไรฉันจะเชียร์นาย" ฉันแลบลิ้น "ฉันไปเชียร์น้องชายฉันเองไม่ดีกว่าเหรอ ยูกะจังน่ะกำลังจะถูกหมั้นหมายกับมาซากิเร็วๆนี้ อย่าลืมหาชุดหล่อๆไปงานหมั้นล่ะ~"

ซาคุยะหุบยิ้มทันควัน จ้องเขม็งมาที่ฉัน น้อยคนนักที่จะเห็นสีหน้าแบบนี้จากเขา สนุกชะมัดเลยค่า

"แล้วก็น้า~~ นายใกล้ชิดกับฉันมากเกินไป ถึงจะเพราะเรื่องของยูกะจังก็เถอะ แต่ฝั่งผู้ใหญ่อาจจะเข้าใจผิดว่าเราเป็นแฟนกัน จับฉันหมั้นกับนายตามไปอีกคนก็ได้~"

"ผมไม่คู่ควรเป็นเขยของตระกูลคาบุรากิหรอกนะ" ซาคุยะกลับมายิ้มเหมือนเดิมแล้ว

"งั้นก็เลิกใช้ฉันเป็นสะพานไปหายูกะได้แล้ว จะชวนก็ไปชวนโดยตรงเลยสิ"

"ถ้าทำได้ตรงๆก็ไม่ต้องกลุ้มขนาดนี้หรอก" ซาคุยะถอนหายใจแบบเซ็งๆ "คุณชูสุเกะน่ะสิ...."

"อ้อออ" ฉันลากเสียงยาว "จีบเจ้าหญิงน้อยที่พ่อเขาหวงก็ลำบากหน่อยน้า"

"ไม่ต้องมาล้อเลยมิตสึบะ" ซาคุยะทำเสียงขุ่นเคืองใส่ฉัน "ตกลงเธอจะช่วยผมรึเปล่า"

"อูวว อย่าทำหน้าดุขนาดนั้นสิจ๊ะ" ฉันแกล้งยกมือขึ้นยอมแพ้ "ช่วยก็ได้ แต่ก็อย่าลืมน้า~ ว่าฉันน่ะเข้าข้างน้องชายฉันมากกว่า~ มาซากิเองก็ชอบยูกะเหมือนกัน นายตอนนี้อาจจะไม่เห็นมาซากิเป็นคู่แข่ง อย่าลืมนะว่าเด็กๆน่ะโตเร็ว ผ่านไปไม่กี่ปีก็คงจะเป็นท่านคาบุรากิที่งามสง่าแล้ว แถมได้ใกล้ชิดมากกว่านาย ยูกะอาจจะหวั่นไหวก็ได้~"

ซาคุยะจ้องฉันด้วยรอยยิ้มที่อ่านไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ แต่หมอนี่ก็ก้าวเข้ามาประชิดตัว ฉันยืนกอดอก ยิ้มกริ่ม รอดูว่าจะทำอะไรต่อไป

"เธอจะคิดถึงอนาคตแทนคนอื่นไปทำไมล่ะ ควรจะคิดเรื่องของตัวเองให้มากกว่านี้ดีกว่านะ" ปลายนิ้วของซาคุยะกระตุกริบบิ้นที่มัดผมฉันออก หางม้าที่ฉันมัดไว้ก็ทิ้งตัวลงมา ปล่อยผมสีดำยาวสยายถึงกลางหลัง "ถ้าไม่มัดผมแบบนี้ก็ดูเป็นสาวสวยออกจะตายไป"

"หยาบคายจริงๆ ฉันน่ะเป็นสาวสวยมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วย่ะ" ฉันตอบหน้าตาย "มีแต่พวกงี่เง่าเท่านั้นล่ะที่ไม่เห็นความงามของฉัน"

ซาคุยะหัวเราะเบาๆอย่างเป็นปริศนา แต่มือก็ยังถือริบบิ้นมัดผมของฉันเอาไว้อยู่

"งั้น ริบบิ้นนี่จะฝากให้ทาคาระก็แล้วกัน เอาไว้เป็นกำลังใจในการแข่งบาสเก็ตบอลที่กำลังจะถึงนี่"

"เอ๊ะ แข่ง" ฉันเลิกคิ้ว "นั่งอยู่ที่สโมสรด้วยกันแท้ๆ ไม่เห็นทาคาระบอกอะไรฉันเลย"

ทาคาระที่พูดถึงก็คือคิโชวอิน ทาคาระ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลคิโชวอินอยู่ชมรมบาสเก็ตบอล เราก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆเหมือนกันค่ะ

"ก็เธอเล่นไปชนะหมอนั่นตอนซ้อมบาสนี่นา คงเสียหน้าที่แพ้ผู้หญิงนั่นล่ะ"

"อะไรกั๊น คิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นเชียวเหรอ" ฉันส่ายหน้า "ไม่ได้เรื่องเลย อุตส่าห์ได้หน้าเท่ๆแบบนั้นมาจากคุณไอระแท้ๆ"

"แต่ทาคาระก็แอบไปซ้อมแบบเอาเป็นเอาตายอยู่คนเดียวนะ ไม่รู้เอ็นข้อมืออักเสบไปรึยัง" ซาคุยะหัวเราะ "ไม่ไปดูหน่อยเหรอ คงอยู่แถวๆสนามบาสนั่นล่ะ"

"ก่อนกลับจะแวะไปดูก็ได้" ฉันโบกตั๋วเข้าชมการแข่งยิงธนูไปมา "แล้วก็ไม่ต้องห่วง จะส่งให้ถึงมือยูกะเลยล่ะ"

ซาคุยะยิ้มกว้างออกมาได้ในที่สุด

ฉันเดินไปที่ห้องสโมสรเปอติต์ เจอยูตะกับผู้ติดตามทั้งสองพอดี หัวหน้าห้องกับอิวามุโระ ทาคาโอะคุง สองคนนั้นคำนับให้ฉันอย่างนอบน้อม แต่ยูตะทำหน้าแปลกๆ เหมือนละเหี่ยใจอะไรสักอย่าง

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ"

"วันนี้มีตรวจร่างกาย ท่านยูตะรู้สึกจะน้ำหนักเกินมาตรฐานไปหลายกิโลล่ะครับ" ทาคาโอะคุงพูดขึ้น "ผมกับหัวหน้าห้องเลยจัดทำโปรแกรมเพื่อออกกำลังกายให้ไม่กระทบกับวันที่ต้องเรียนพิเศษครับ ท่านมิตสึบะ"

"อืม ดูท่าจะหนักเนอะ~" ฉันพยักหน้าไปมองโปรแกรมที่เขียนในกระดาษไป

"ผมไม่ได้อ้วนซักหน่อยนะ เขาเรียกว่าเด็กกำลังโตต่างหาก ต้องกินเยอะๆ" ยูตะโอดครวญ

"แต่รู้สึกยูตะจะหน้ากลมขึ้นนี่นะ" ฉันมองยูตะขึ้นๆลงๆแล้วก็ดึงที่พุง "หวา~ นี่ก้อนโมจิหรืออะไรล่ะเนี่ย ทำไมมันนิ่มซะขนาดนี้ล่ะ"

"มะ ไม่ใช่นะ"

"ให้ยูตะไปกับเธอสองคนเดี๋ยวก็หาเรื่องเถลไถลไม่ยอมออกกำลังกายอีก งั้นฉันจะออกไปวิ่งด้วยก็แล้วกัน"

"ครับ" ทั้งหัวหน้าห้องและทาคาโอะคุงทำตาเป็นประกาย แต่ยูตะกลับหน้าซีดเผือด

"ไม่เอานะ ไม่เอา ท่านพี่มิตสึบะมาด้วยมันต้องเป็นนรกแน่ๆ"

"ใครใช้ให้ทานตามใจปากล่ะ" ฉันแสยะยิ้ม "เตรียมตัวเตรียมใจให้ดีเถอะนะ ยูตะคุงงงง"

ยูตะทำหน้าซีดไปตลอดทางที่เดินไปห้องสโมสร ไปโอดครวญขอความเห็นใจจากยูกะก็ถูกมองมาอย่างเย็นชา สมควรแล้วล่ะน้า ยูตะ

ฉันนั่งจิบชา มองน้องชายที่แก้มเป็นสีกุหลาบเมื่อเข้าใกล้เจ้าหญิงน้อย

วันนี้ก็มีแต่เรื่องสนุกๆเกิดขึ้นกับฉันตลอดเวลาอีกเช่นเคยค่า

--------------------------

ทาคาระนี่ลูกชายท่านพี่กับไอระ อยู่ม.1เหมือนซาคุยะกับมิตสึบะ ชื่อสิ้นคิดชิบหาย 55555555555555

>>429->>431 กร๊ากกกกกกก กูชอบ โปรดัคชั่นกาวรุ่นลูกนี่ปึ้กมากๆ มากันยกแผงเลยนี่หว่า ตกลงนี่จะไม่ไปเรียนที่อื่นกันเลยใช่มะ 555555555
ว่าแต่จักรวาลนี้ถ้าจะดำเนินต่อไปเรื่อยๆ นี่ควรมีผังตระกูลนะเนี่ย จะได้แยกออกว่าใครเป็นใครมั่ง กูชักเริ่มงงนิดๆ ล่ะว่าใครเป็นญาติกับใครบ้าง

ท่านคาบุรากิ มิตสึบะ นี่จะมีแววคานทองตามรอยท่านอาเรย์กะไปรึเปล่าคะ...นี่ความคิดแรก แต่ลืมไปว่าท่านเรย์กะแต่งกับเอ็นโจมีลูกไปละ5555

>>429-431 กรี๊ดดดดด กูชอบมากกกกกกกกกกกกกกก /หายใจฮืดฮาด มึงแต่งต่อๆๆ

กูเห็นด้วยกับ >>432 อ่านไปกูก็ต้องตั้งสติ เอ๊ะ ยูตะนี่ลูกฝั่งใครนะ โอยยย 55555555555

กรี้ดดดดดดดดดดดดด อหหหห โคตรดียยย ท่านมิตสึบะคะ ถึงวันวาเลนไทน์จะผ่านไปแล้ว แต่สนใจรับช็อคโกแลตอีกไหมคะ
แต่กูไม่รู้จะเชียร์ใครคู่ใครเลย...เอาเป็นว่ารออ่านอย่างเดียวละกัน5555555 สู้ๆนะเหล่าโม่งฟิค

>>432 ที่กูเขียนไว้ก็

ลูกมาซายะกับวาคาบะ
-มิตสึบะ ลูกสาวคนโต
-มาซากิ ลูกชายคนเล็ก

ลูกอาคิสะวะกับซากุระ
-ซาคุยะ

ลูกท่านพี่กับไอระ
-ทาคาระ

ลูกหัวหน้าห้องกับมิฮารุ
-หัวหน้าห้อง

ลูกอิวามุโระกับโนโนเสะ
-ทาคาโอะ

>>429-431 หวีดร้องงงงงง มาตูมเดียวกูงง ขอไวท์บอร์ดด้วยค่ะ 555555555

ที่กูสรุปได้
ตระกูลเอ็นโจ
-(พ่อ) เอ็นโจ ชูสุเกะ
-(แม่) เอ็นโจ เรย์กะ
-(ลูกชายคนโต) เอ็นโจ ยูตะ
-(ลูกสาวคนเล็ก) เอ็นโจ ยูกะ

ตระกูลคาบุรากิ
-(พ่อ) คาบุรากิ มาซายะ
-(แม่) คาบุรากิ วาคาบะ
-(ลูกสาวคนโต) คาบุรากิ มิตสึบะ
-(ลูกชายคนเล็ก) คาบุรากิ มาซากิ

ตระกูลอาคิสะวะ
-(พ่อ) อาคิสะวะ ทาคุมิ
-(แม่) อาคิสะวะ ซากุระโกะ
-(ลูกชาย) อาคิสะวะ ซาคุยะ

ตระกูลคิโชวอิน
-(พ่อ) คิโชวอิน ทาคาเทรุ
-(แม่) คิโชวอิน ไอระ
-(ลูกชาย) คิโชวอิน ทาคาระ

ตระกูลหัวหน้าห้อง (...)
-(พ่อ) หัวหน้าห้อง
-(แม่) ??? มิฮารุ
-(ลูกชาย) หัวหน้าห้อง (...)

ตระกูลอิวามุโระ
-(พ่อ) อิวามุโระ ทาคาชิ
-(แม่) อิวามุโระ มาโฮะ
-(ลูกชาย) อิวามุโระ ทาคาโอะ

>>437 มึงทำไวและดีมาก *มอบถังกาว1ถังใหญ่เป็นรางวัล*

>>438 ขอบคุณสำหรับกาวค่ะ

แต่ใครอายุเท่าไหร่ อยู่ชั้นไหนนี่กูยังงงอยู่นะ 555

>>428 เอาความบ้าหน้าด้านเข้าสู้เลยมึง

นิกพล็อตขึ้นมาแล้วมันอดเขียนไม่ได้จริงๆว่ะ...
-----------------------------------------------------------------------------------
ผมชื่อว่าเอ็นโจ ชูสุเกะ

ผมมีความทรงจำของชาติก่อนอยู่ครับ

ฟังดูอาจจะเหลวไหลไม่น่าเชื่อถือสำหรับพวกผู้ใหญ่ แต่ว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆนะ ตอนที่ท่านแม่พาผมมาสมัครเรียนชั้นประถม ท่านก็พูดกับผมว่า "ลูกจะเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ในปีหน้าล่ะจ้ะ"

ป้ายโรงเรียนที่อยู่หน้าประตูทางเข้าว่า "โรงเรียนซุยรัน" นั้น กระตุ้นสมองของผมเข้าอย่างจัง โรงเรียนซุยรัน? นั่นมันโรงเรียนซุยรันในนิยายเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!" ที่ผมเคยอ่านเมื่อชาติก่อนนี่นา?

มันเป็นเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่งที่กลับชาติมาเกิดเป็น คิโชวอิน เรย์กะ ตัวร้ายในการ์ตูน Kimi no Dolce ที่เธอเคยอ่านเมื่อชาติก่อน ด้วยความทรงจำของชาติก่อนเธอจึงได้รู้ว่าในตอนจบนั้นตัวเธอต้องพบกับหายนะดังนั้นเธอจึงทำทุกวิถีทาวเพื่อเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของตัวเอง
ในตอนแรกผมนั้นคิดว่าผมนั้นได้มาเกิดการ์ตูนเรื่อง Kimi no Dolce แต่เมื่อผมตามสังเกตุพฤติกรรมของคิโชวอิน เรย์กะดูแล้วก็พบว่า......

ผมนั้นได้กลับมาเกิดในนิยายเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!" ต่างหาก
ผมนั้นชอบนิยายเรื่องนี้มากจึงจำเนื้อเรื่องของทุกตอนได้ดี พฤติกรรมของคิโชวอินเรย์กะนั้นเหมือนในนิยายเป๊ะเลยล่ะ!!

ในชาติก่อนเอ็นโจ ชูสุเกะหรือตัวผมในตอนนี้นั้นเป็นตัวละครที่มีกองอวยให้คู่กับเรย์กะมากที่สุดเลยก็ว่าได้ และผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
แต่น่าเสียดายที่ผมนั้นได้ตายไปก่อนที่จะอ่านนิยายจบจึงไม่รู้ว่าเรย์กะจะได้คู่กับเอ็นโจหรือเปล่า.....

แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหา!!

กองอวยเอ็นโจทั้งหลายสิ่งที่พวกคุณอยากเห็นผมจะทำมันให้เป็นจริงเอง......
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
กาวหมดป๋องล่ะ~~~~~

>>441 เอิ้กกกกก เดี๋ยวๆๆๆๆ มาต่อดิเว้ยยยย กาวหมดอะไรตอนเน้~!!! ยังไม่ทันได้เริ่มเล๊ยย

>>441 กราบขอบพระคุณเหล่าโม่งๆฟิคทั้งหลาย
วันนี้พวกมึงไปที่ไหนกันมาฮะ ดีดกันเหลือเกิน แต่ดีแล้ว กูชอบ555555

>>441 เชี่ย โคตร inception หลายต่อมากๆ กูเริ่มรู้สึกว่ากาวแม่งพาหมู่เราไปยังระบบสุริยจักรวาลใหม่ที่ห่างไป 39 ล้านปีแสงยังไม่รู้ว่ะ ซู้ดดดดดดดด

เออ วันนี้ฟิคเยอะจริง เยอะจนงงว่าอัพสารบัญยังไง โดยเฉพาะรุ่นลูกเนี่ย 555

ถามนิด คือกูกำลังจะแต่งท่านเรย์กะความจำเสื่อมต่อ (>>205-206) ในเรื่องนั้นวางไทม์ไลน์ช่วงเด็กแฝด 5ขวบ เพิ่งเข้าเรียนซุยรันปีแรก
จะถามความเห็นว่าให้ปรับอายุเพิ่ม3ปี เป็น8ขวบดีมั้ย จะได้ไทม์ไลน์เดียวกันกะ >>414 และ >>429-431 ไปเลย?
เวลาอ่านหรือแต่งต่อๆกันจะได้ไม่มึนงง และมีประเด็นใหม่ๆเขียนไปพร้อมๆกัน 5555

ขอบพระคุณฟิคทุกกระป๋อง เห็นแผนผังครอบครัวแล้วอยากได้ลูกริรินะกับมินามิคุง มาคิดเล่นๆว่าจะเป็นยังไงดี สองคนนี้เเม่งต่างกันเกิ๊น มึงคิดว่าคาแรกเตอร์ประมาณไหนดีวะ

>>445 มึงงงงง ฟิคกูมันโดดมากเลยอะ จากตอนแรก7ขวบ ไม่กี่บรรทัดก็ป.3 ป.3นี่กี่ขวบวะ 8? 9? คือไทม์ไลน์กูแม่งเดินเร็วกว่าเพื่อนเลยยย แงงงงง /กราบขอโทษรอบวง

>>445 ได้เลยยยย เอาไงก็ได้ รออยู่นะมึงงงง

>>447 มึงมีฟิคให้กูก็แทบจะกราบขอบคุณอยู่แล้ว เด็กป.3 กำลังอร่อย ดีแล้วมึง

>>445 ก็เป็นอนาคตที่ต่อมาจาก >>205-206 ไปสิ ดำเนินเรื่องไม่ข้องเกี่ยวกันไปเลย ฟิคใน 414 และ 429 ก็เป็นอีกสามปีให้หลังที่ลูกชายมาซายะมาเข้าโรงเรียนไรเงี้ย มึงก็เขียนสตอรี่รุ่นพ่อแม่ไป
แต่กูเอายังไงก็ได้ อ่านหมด ฮาๆๆๆๆๆๆ

>>444 แค่ 39 ปีแสงของนาซ่ายังใกล้ไปเว้ย กระสวยอวกาศของโม่งทะลุไปได้ไกลกว่านั้นแน่นวลลล ต่อไปอาจมีคนแต่งฟิกประมาณ ฉันมีความทรงจำชองชาติก่อนอยู่ค่ะ... นี่มันโรงเรียนซุยรันในแฟนฟิกเรื่อง "xxx" ของนิยายเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่นฯ" ที่เป็นเรื่องราวของคิโชวอิน เรย์กะ ตัวร้ายในการ์ตูน "Kimi no Dolce" --- ก็เป็นด้ายยย 555

>>445 โห!! ดีใจ รออันนี้อยู่เลย ชอบมากอะ /กระโดดกอด จริงๆ เป็นเด็กน้อยก็น่ารักดี แต่ถ้าจะปรับอายุให้เหมาะขึ้นก็ได้มั๊ง ตามใจคนแต่งอะ

งั้นๆๆ กูไม่ปรับก็แล้วกัน จริงๆก็พิมพ์ๆไปนิดนึงแล้ว
กูกลัวแค่กูจะสับสน เผื่อในอนาคตได้แต่งต่อแล้วจะเผลอหยิบเอาตัวละครที่ยังเป็นวุ้น ออกมาวิ่งเล่น 55555

>>445 ให้อันนี้เป็นช่วงก่อนจะถึง >>414 , >>429-431 ก็ได้นะ ความจำเสื่อมไม่น่าจะนานมาก (มันไม่ถึงปีใช่ไหม ไม่มีความรู้ด้านนี้5555) อีกอย่างคือเด็กๆห้าหกขวบมันดีต่อใจนะมึ--- แค่ก

นี่ฟิคกาวหรือการ์ตูนฝรั่งวะ มีปรับไทมไลน์ มีพหุจักรวาล ถถถถถถ ทำดีพวกมึง ทำดี กูชอบฟิครุ่นลูกจัง เข็นมาเยอะๆเลย

เอาอายุลูกชายมาซายะเป็นหลักนะ

คาบุรากิ มาซากิ
คาบุรากิ มิตสึบะ(+6)

เอ็นโจ ยูตะ(+3)
เอ็นโจ ยูกะ(+3)

อาคิสะวะ ซาคุยะ(+6)

ลูกชายหัวหน้าห้อง(+3)

อิวามุโระ ทาคาโอะ(+3)

คิโชวอิน ทาคาระ(+6)

>>453 ความจำเสื่อมมีหลายแคส ตั้งแต่แปปเดียว จนชั่วชีวิตจ้า

กูรอฟิคจาก >>452 กับ >>429 ก่อนละกัน ค่อยแต่งต่อ ยังไงตัวละครกูก็กว่าจะโต ให้กูเลี้ยงต้อยมาซากิแปปนะ 5555

>>452 ดีๆมึง กุเห็นด้วยว่าเด็ก5ขวบแม่งดีต่อใจ--//โดนลากไปเข้าคุก

>>458 มึงมาเลี้ยงต้อยมาซากิกับกูมั้---------

ตอนนี้กุผลิตกาวชนิดใหม่มาให้พวกมึงลองดม เป็นฟิคกาว Gender Bender หรือ สลับเพศนั่นแหล่ะ ชื่อตัวละครอาจมีการปรับเปลี่ยนให้เข้ากับเพศนั้นๆ ส่วนบางคนที่ชื่อสามารถใช้ได้ทั้งชายและหญิง กุจะคงชื่อเดิมไว้นะ (ป.ล, ตอนแรก กุก็อบต้นฉบับมา แค่ปรับเปลี่ยนนิดหน่อยนะ)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอน จุดเริ่มต้นงั้นเหรอ มันก็เหมือนกันหมดนั่นแหล่ะ

ผมมีความทรงจำของชาติก่อนอยู่ครับ

...นี่เรื่องจริงนะ ไม่ใช่ว่าผมไปได้รับคลื่นไฟฟ้าอะไรมาจากไหนหรอก ผมไม่อาจบอกเรื่องนี้กับ ใครได้เพราะผมอายที่จะบอกแต่มันเป็นความจริง มันเป็นช่วงก่อนที่จะถึงเวลาสอบเข้าชั้นประถมที่ผมรู้สึกถึงเรื่องนี้

คำวำ [คิโชวอิน เรย์] ที่เป็นชื่อของผม ค้างคาในใจจนผมพูดกับตัวเองว่า "มันฟังดูคุ้นๆ น้า" แล้วอยู่มาวันหนึ่ง แม่ของผมก็บอกกับผมว่า "เรย์คุง ลูกจะเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ในปี หน้า" หลังจากที่พาผมมาที่หน้าอาคารที่ล้อมรอบไปด้วยกำแพงที่สร้างจากก้อนอิฐ สมองของผมถูกกระตุ้นทันทีด้วยคำว่า [ซุยรัน] จากคำว่า [โรงเรียนประถมซุยรัน] ที่แขวนอยู่ ที่ด้านหน้าประตูทางเข้าหลัก
[ซุยรัน] , [คิโชวอิน เรย์] , มันคือชื่อของโรงเรียนและตัวละครจาก [kimi wa boku no dolce] !!

ความปิติยินดีจากการที่ความค้างคาใจที่มีมานานได้สลายไป(แม้จะแค่ไม่กี่ปีก็เถอะ) นี่เป็น ครั้งแรกเลยล่ะ

เมื่อผมบอกกับตัวเองว่า "ใช่เลย มันคือไอ้นั่นเอง มันคือ kimi wa boku no dolce ใช่เลย โล่งซะที อย่าง ที่คิดเลย─" และกำลังตื่นเต้นและสนุกสนานกับเรื่องนั้น จากนั้นใบหน้าของผมก็ซีดลงจากสถานการณ์ที่ผมเป็นอยู่ในขณะนี้

[kimi wa boku no dolce] มันคือชื่อของการ์ตูนวัยรุ่นที่โด่งดังเป็นพลุแตกในชีวิตเมื่อชาติที่แล้วของผม ดังถึงขั้น เอาไปทำละครโทรทัศนท์แสดงนำโดยนักแสดงและไอดอลชื่อดังหลังจากหนังสือเขียนจบ เลยทีเดียว
เนื้อเรื่องเริ่มขึ้นจากพระเอกที่เป็นชาวบ้านสามัญ เข้ามาเป็นนักเรียนพิเศษในโรงเรียนเอกชนซุยรันที่มีแต่เด็กๆจากครอบครัวร่ำรวยที่จะเข้ามาได้ พระเอกผู้เป็นสามัญชนไม่อาจเคยชินกับโรงเรียนที่มีแต่เด็กนักเรียนโคตะระรวย แต่ถึงอย่างนั้นเเขาก็ได้เป็นเพื่อนกับเหล่าเด็กธรรมดาจำนวนน้อยนิดไม่กี่คน และง่วนอยู่กับงานอดิเรกของเขาคือการอบคุ้กกี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

อยู่มาวันนึง เขาก็ได้ตกหลุมรักกับนางเอกที่เป็นที่รู้จักกันว่าเป็นจักรพรรดินีของโรงเรียน แต่ผู้คนรอบข้างเขาไม่ยอมรับที่พระเอกผู้เป็นแค่สามัญชนจะมาใกล้ชิดกับจักรพรรดินีและเริ่มกลั่นแกล้งเขาต่างนาๆ

แล้วตัวการหลักในการกลั่นแกล้งเขานั้นก็คือ คิโชวอิน เรย์ ตัวผมนั่นเอง

ในตอนสุดท้าย คู่พระนางก็ได้พบกับตอนจบอันแสนสุขหลังจากความยากลำบากมากมาย แต่คิโชวอิน เรย์ ผู้ที่คอยขัดขวางพวกเขาจนถึงที่สุดของที่สุด รังแกพระเอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ได้หมั้นหมายกับจักรพรรดินีโดยใช้อิทธิพลของพ่อแม่ แต่ในวันงานหมั้นนั่นเองที่เรย์ได้ตกลงสู่ก้นบึ้งแห่งความล้มสลาย ไม่เพียงแต่จะได้รับรสชาติของการเหยียดหยามถึงขีดสุดจากจักรพรรดินีผู้ที่ประกาศถึงการหมั้นหมายของเธอกับพระเอก แต่ยังได้รับการแก้แค้นรวมถึงเพื่อป้องกันไม่ให้เขามาเป็นภัยในภายหลัง โดยครอบครัวเขาถูกทำลายหลังจากที่หุ้นของบริษัทคิโชวอินถูกกว้านซื้อไป และความผิดของพ่อเขาในฐานฉ่อโกงได้ถูกเปิดโปง เรย์ผู้ซึ่งเป็นอภิสิทธิชนและมีชีวิตอยู่ได้ด้วยการเหยียดหยามชนชั้นแรงงาน ได้ถูกขับไล่ จากสังคมชั้นสูงตกลงมาสู่ชนชั้นแรงงานเสียเอง

ผู้อ่านทั้งหลายต่างก็พึงพอใจพูดว่า "สมน้ำหน้า!" ตอนที่ได้เห็นเรย์ร้องไห้เหมือนจะเป็นบ้า พร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาที่เขาแสนภูมิใจบูดเบี้ยวตามแรงอารมณ์ ตัวผมเมื่อก่อนเองก็ดีใจ พร้อมกับพูดว่า "เยส─!"

แต่ถ้าจุดจบของผมจะต้องเป็นแบบนี้ ผมไม่ขอเอาด้วยหรอก ไม่อยากเจอเรื่องแบบนั้นนะ
ทำไมผมจะต้องมาเป็นคิโชวอิน เรย์ผู้เป็นแบบอย่างของตัวร้ายคลาสสิกด้วยเล่า─!!
ได้โปรดตื่นทีเถอะครับถ้านี่เป็นความฝัน

───แต่โชคร้ายเหลือแสนที่ผมไม่ตื่นขึ้น ความตกใจดูเหมือนจะมากเกินกว่าที่ร่างกายเด็ก5ขวบจะรับได้ แล้วผมก็สลบไสลไปพร้อมกับไข้ที่ขึ้นสูง ผมร้องไห้จากไข้และความกลัวเคราะห์กรรมที่จะต้องมาเยือน

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอน วาเลนไทน์อันหนาวเหน็บ

ผม คิโชวอิน เรย์ ทายาทผู้สืบทอดของตระกูลคิโชวอิน และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ทำให้หัวใจของผมห่อเหี่ยวลง คนรอบข้างของผมทั้งเพื่อนๆกลุ่มผู้ติดตามหรือเด็กผู้ชายคนอื่นๆกำลังหน้าชื่นตาบาน ในมือของแต่ละคนมีช็อคโกแลตอย่างน้อยคนละชิ้นสองชิ้น ส่วนของผมน่ะเหรอ….

“ท่านเรย์ อย่าได้สนใจเลยครับ ท่านสูงส่งเกินไปจนสาวๆพวกนั้นไม่กล้าอาจเอื้อมต่างหากล่ะครับ” อา...ขอบคุณสำหรับคำปลอบใจนะคิคุโนะคุง แต่ผมเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ได้สูงส่งอะไรขนาดนั้นหรอก เพราะฉะนั้นสาวๆทั้งหลายครับ ได้โปรดให้ช็อคโกแล็ตผมเถอะครับ!

“แต่ว่าก็แปลกเหมือนกันนะครับ ท่านเรย์ผู้เป็นจักรพรรดิกลับได้รับช็อคโกแล็ตเลยอีกเลยตั้งแต่ขึ้น ม.ต้น ผมว่ามันแปลกๆอยู่นะ” ใช่แล้วล่ะ เซจิคุง นอกจากพวกนกจะเกลียดผมแล้ว ผมต้องโดนคำสาปให้นกอยู่แน่ๆ เพราะฉะนั้น หลังเลิกเรียนพวกเราไปศาลเจ้าทำบุญสะเดาะเคราะห์กันดีไหมครับ

“ช่างมันเถอะครับ ผมไม่ได้ซีเรียสอยู่แล้ว อีกอย่างหากได้มามากเกินไปผมคงทานไม่หมด จะเป็นการทำร้ายความรู้สึกของคนให้เปล่าๆ แค่ของท่านแม่และท่านพี่ก็พอแล้วล่ะครับ” ผมได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าหากกินช็อคโกแลตเยอะๆล่ะก็รอบเอวต้องเพิ่มขึ้นแน่นอน กล้ามหน้าท้องที่อุตส่าห์บ่งเบาะด้วยการซิตอัพและทำท่าแพลงก์ทุกวันจะถูกแทนที่ด้วยพุงกลมๆแบบทานุกิ แค่คิดผมก็หนาวแล้ว…

“ช่างเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ สมกับเป็นท่านเรย์!” มุเนะคุง นายไม่ต้องชมผมหรอก แค่นี้ผมก็เจ็บมากพอแล้ว

“เฮ้ คิโชวอิน” เสียงเรียกให้ผมหันไปมอง ตายล่ะ นั่นมันจักรพรรดินี คาบุรากิ มาซาโยะ กับเพื่อนสนิทของเธอ เอ็นโจ ชูสุกิ ผู้ได้รับฉายาเจ้าหญิง ว่าแต่ทั้งพวกเธอมาทำอะไรที่ห้องเรียนของผมกัน ตอนนี้หนุ่มๆทั่วห้องทำหน้าตาเคลิบเคลิ้มกันไปหมดแล้ว

“มีอะไรเหรอครับ คุณคาบุรากิ” รีบๆบอกธุระของเธอมาแล้วก็ไปซะ!

คาบุรากิ ยื่นช็อกโกแลตกล่องเล็กๆมาให้ “เอ้านี่ รับไปสิ” เพียงแค่นั้นคนทั้งห้องก็ส่งเสียงฮือฮากันใหญ่ ทั้งสาวๆที่ส่งเสียงกรี๊ดและหนุ่มๆที่โหยหวน

“ขอบคุณสำหรับช็อคโกแลตครับ” เอาน่า ลองให้ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ เจ้าหล่อนคงไม่วางยาพิษผมหรอก จริงไหม! ว่าแต่ทำไมไม่ปล่อยมือจากกล่องช็อคโกแลตสักทีล่ะ ผมลองออกเเรงดึงก็ไม่เป็นผลเลย คาบุรากิ เธอเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะเนี่ย

คาบุรากิขมวดคิ้ว ตามองช็อคโกแลตกล่องนั้นไม่วางตา ผมรู้ว่าเธอชอบกินช็อคโกแลตแต่ว่านี่เธอเอามาให้ผมเองนะ!! แล้วเอ็นโจ เธอจะหัวเราะทำไม รีบมาห้ามเพื่อนเธอสิ

“ผมจำได้ว่าคุณชอบทานช็อคโกแลตยี่ห้อนี้ จะเป็นอะไรผมถ้าผมจะให้ช็อคโกแลตนี้กับคุณ” ไม่เอาก็ได้ ยัยงก ยัยเห็นแก่กิน!! ทำไมเธอไม่เอามันไปให้วาคาบะ เอามาให้ผมทำไม!

เพียงแค่นี้ข่าวลือเรื่องที่คาบุรากิให้ช็อคโกแลตผม และเรื่องที่ผมรู้ว่าคาบุรากิชอบกินช็อคโกแลตก็กระจายไปทั่วโรงเรียน วันนี้วันซวยจริงๆ แค่สะเดาะเคราะห์คงไม่พอแล้วมั้ง

เลิกเรียนแล้ว ผมเตรียมตัวกลับบ้านด้วยใจที่ชอกช้ำ ปีนี้ก็อดได้ช็อคโกแล็ตอีกแล้วสินะ

“ท่านคิโชวอินคะ” เอ็นโจเดินเข้ามาหาผมตอนที่ผมกำลังจะออกจากไปที่รถของตระกูลคิโชวอิน

“มีอะไรเหรอครับ คุณเอ็นโจ” อย่ามองผมด้วยรอยยิ้มแบบนั้น มันทำให้ผมนึกถึงจอมมารในอนิเมะที่เคยดูในชาติที่แล้วเลย

“คือว่า วันนี้ยูกิโนะไม่สบายน่ะค่ะ เพราะว่าเมื่อคืนอยู่ทำช็อคโกแลตจนดึก ดังนั้นฉันจึงเอามามอบให้ท่านคิโชวอินแทนยูกิโนะ หวังว่าท่านจะไม่ถือสานะคะ” เอ็นโจยื่นช็อคโกและกล่องสีชมพู ผูกริบบิ้นสีแดงน่ารักมาให้ผม

“อะไรนะ ยูกิโนะจังไม่สบาย แล้วเธอเป็นอะไรมากรึเปล่าครับ” ไม่นะ ยูกิโนะจัง เทพธิดาตัวน้อยๆของผม หรือว่า เพราะฝืนตัวนอนดึกเพื่อทำช็อคโกแลตนี่ให้ผม?

“เป็นไข้นิดหน่อยค่ะ ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากแล้ว ท่านคิโชวอินไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ อ้อ แล้วก็ ช่วยรับนี่ไว้ด้วยค่ะ” เอ็นโจให้ถุงคุกกี้ช็อคโกแลตให้ผม “เมื่อคืนฉันทำไปพร้อมกับสอนยูกิโนะไปด้วย เลยเผลอทำมาเยอะไปหน่อยค่ะ”

“แบบนี้นี่เอง ขอบคุณนะครับ คุณเอ็นโจ” เมื่อผมรับถุงคุกกี้ถุงนั้นไป ผมก็แทบจะปามันทิ้งทันทีที่ได้ยินประโยคถัดมาของเอ็นโจ “เห็นแก่ที่ว่ายังไม่ได้รับช็อคโกแลตจากใคร เพราะงั้นนี่น่ะ...ไม่ฟรีหรอกนะคะ” นี่ผมต้องเป็นหนี้นางมารอีกแล้วเรอะเนี่ย!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หายไปแป๊บเดียวท่านพี่กูมีลูกแล้วเหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย /ต้อยน้องทาคาระ

ตอนพิเศษแถมท้าย

ตุ่บ ตุ่บ

เสียงทิ้งของบางอย่างลงเตาเผาขยะ เอ็นโจ ชูสุกิ เหลือบตามองกล่องช็อคโกแลตห่อด้วยกระดาษหลากสี และจดหมายรักมากมายค่อยร่วงจากมือของเธอลงไปในเตาเผา

ปีนี้เหมือนมันจะเยอะขึ้นกว่าปีก่อนๆ

“ท่านชูสุกิคะ ฉันตรวจสอบทั้งในตู้ล็อคเกอร์และลิ้นชักใต้โต๊ะแล้ว ไม่พบเพิ่มเติมค่ะ” เพื่อนในกลุ่มผู้ติดตามเดินเข้ามารายงานให้เธอทราบอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง มันเป็นแบบนี้ทุกปี ไม่สิ….ทุกวันเลยต่างหาก

“ขอบคุณที่เหนื่อยนะคะ ต้องตื่นเช้ามาทำเรื่องแบบนี้ให้ฉันทุกวัน คงจะเหนื่อยแย่” เสียงหวานเอ่ยขอบคุณ

“เป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วค่ะ”

“แย่จริงเลยน้า สาวๆพวกนั้นน่ะ อุตส่าห์ให้โอกาสแล้วแท้ๆ” จู่ๆเพื่อนคนนั้นก็รู้สึกหนาวขึ้นมา….

“ยังไงก็ทำเหมือนเดิมนะคะ สืบว่าใครหน้าไหนกล้าคิดจะสารภาพรักกับท่านคิโชวอินก็ให้มาบอกฉันด้วย”

“แน่นอนค่ะ พวกนั้นช่างไม่เจียมตัวเลยจริงๆ คนที่เหมาะสมกับท่านคิโชวอินน่ะ คือท่านเอ็นโจต่างหาก” กลุ่มเพื่อนๆผู้ติดตามต่างส่งเสียงไม่พอใจพวกไม่รู้สีรู้สาเหล่านั้น

เอ็นโจ ชูสิกิ เหยียดยิ้มเย็น รีบๆรับรู้ถึงความในใจของฉันสักทีสิคะท่านคิโชวอิน ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะคะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบแล้ว เย้ ทำไมเอ็นโจดวอชั่นผู้หญิง ร้ายจังวะ เอาน่า ก็ร้ายแค่ลับหลังเท่านั้นแหล่ะ คนอื่นไม่รู้ก็จบ ยังคงภาพลักษณ์เจ้าหญิงได้ จบปิ๊งงงงงงงงง

ใครจะแต่งต่อ แต่งได้เลยนะ ฮ่าๆๆๆ

>>452 เอ่อ กูขอโทษถ้าทำให้มึงสับสน กูกะไว้ให้มันเป็นอีกสามปีข้างหน้าที่มาซากิมาเข้าเรียนที่ซุยรันอะ ให้มึงเป็นไทม์ไลน์ปัจจุบันไป ส่วนไอ้ที่กูเขียนนี่คือเรื่องของอนาคตละกัน

กุคนเขียนฟิคสลับเพศนะ กุขอโทษ คำผิดเยอะไปหน่อย ไม่ได้ตรวจสอบ โปรดรับของไถ่โทษเป็นเมล็ดกัญชาหนึ่งกระสอบนะ เอาไปปลูกกันเอง บรั๊ยยยย

ทำไมเอ็นโจ ซูสุกิ น่ากลัวจัง ดูมีความยันรุนแรงแอบแฝง 555

เชี่ยยยยย กูชอบฟิคสลับเพศศศ เอาอีกกก เอาอีกกก

ก๊อกๆ นี่กูโม่งฟิคเกอิชาเอง วันนี้พวกมึงดีดกันจังเลย กาวเยอะฟิคเยอะแบบนี้ ของกูไม่จำเป็นต้องลงก็ได้สินะ 555555555555555
(ว่าไปนั่น กูยังพิมพ์ไม่เสร็จเลยง่ะ ;w; กูเลยมาสารภาพบาปสำนึกผิดต่อพวกมึง ขอโทษษษษษษษษ)

>>468 ของนายยังจำเป็นนะ ไม่มีฟิคใดแทนกันได้ แต่คอยพิมพ์ไปน้า เหนื่อยหนักก็พักบ้าว เพื่อนโม่งรักษาตัวด้วย

>>460-463 โอ๊ย เอ็นโจโคตรร้ายกาจ แล้วคาบุรากิถ้าอยากกินเองจะเอามาให้ทำไมฟร่ะ 5555
>>468 ไม่มีฟิคกาวใดที่ไม่จำเป็นหรอกนะ! ค่อยๆพิมพ์ ไม่เป็นไรกูไม่รีบ แต่บอกให้รู้เลยมีชาวโม่งซุยรันจำนวนมากกำลังรอฟิคมึงอยู่นะ 555555555

กูอ่านฟิคพวกมึงจนตาค้างนอนไม่หลับมาสองคืนแล้ว ร้ายกาจ ทำให้กูกระโดดน้ำจากเรือยูกิโนะว่ายมาเรือเอ็นโจได้ พวกมึงมันร้ายกาจ กูเชียร์โชตะนะ ฮือๆๆ

ชอบมากกกกก ขอบคุณรรรร

>>441 ต่อนะ
----------------------------------------------
เรย์กะในนิยายนั้นพยายามหลีกเลี่ยงผมเพราะภาพลักษณ์จอมมารที่เอ็นโจในนิยายสร้างไว้
แต่ผมไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นเด็ดขาด!!

ผมพยายามที่จะเข้าหาเธอด้วยท่าทีที่เป็นมิตรที่สุดเพื่อไม่ให้เธอมองผมเป็นจอมมารเหมือนในนิยาย ผมต้องทำให้ผมเป็นเจ้าชายสำหรับเธอให้ได้
เพื่อไม่ให้เนื้อเรื่องเปลี่ยนจนเกินไป นอกจากการที่ทำตัวไม่ให้เหมือนจอมมารแล้วผมก็ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นนอกเหนือจากบทในนิยายเลยผมจึงไม่ค่อยได้คุยกับเรย์กะมากเท่าไหร่นัก

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนพวกเราขึ้นม.ปลาย

ด้วยความพยายามของผมในที่สุดผมก็ได้เป็นเพื่อนกับเรย์กะ เธอนั้นไม่ได้มองผมเป็นจอมมารเหมือนในนิยายอีกแล้ว

[นี่คุณเรย์กะพรุ่งนี้9โมงผมจะไปรับนะที่บ้าน]

ตอนนี้พวกเรานั้นสนิทกันมากจนเรียกชื่อจริงกันแล้วด้วย

[เอ๋! ไม่ดีกว่าค่ะฉันคิดว่ามันจะเป็นการรบกวนท่านชูสุเกะซะเปล่าๆ]

วันก่อนก่อนผมได้ไปเจอขนมร้านหนึ่งที่อร่อยมาก ผมจึงใช้โอกาสนี้ชวนเธอไปเดตซเลย! และเธอก็ตอบตกลงผมด้วยล่ะ

[ไม่หรอกๆ ผมเป็นคนชวนเองนะผมต้องไปรับสิถึงจะถูก]

[อ่า...ก็ได้ค่ะ]

วันต่อมาซึ่งเป็นวันเสาร์ผมขับรถออกจากบ้านด้วยท่าทางตื่นเต้นจนคุณแม่ต้องทักเลยทีเดียว แต่พอผมบอกว่าจะไปเที่ยวกับเรย์กะเท่านั้นแหล่ะคุณแม่ก็ยิ้มและบอกว่า

[พยายามเข้านะลูก!]

ครับคุณแม่ผมจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวังแน่นอน!! ผมต้องเอาลูกสาวบ้านคิโชวอินมาเป็นสะใภ้ให้คุณแม่ให้ได้อย่างแน่นอน!

เมื่อผมมาถึงบ้านคิโชวอินก็พบกับเรย์ที่ยืนรอยู่หน้าบ้านแล้วโดยที่ข้างๆเธอนั้นมีแม่และพี่ชายของเธอยู่

[อรุณสวัสดิ์ครับคุณเรย์กะคุณนายคิโชวอินด้วย แล้วก็....ท่านพี่]

ในตอนที่พูดนั้นผมพยายามเน้นคำว่าท่านพี่เป็นพิเศษ เมื่อได้ยินคำพูดของผมคิโชวอิน ทาคาเทรุก็แผ่จิตสังหารใส่ผมทันที
[อรุณสวัสดิ์ค่ะ...]

เรย์กะทักทายผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม อ่า~~รอยยิ้มนั้นช่วยป้องกันจิตสังหารจากพี่ชายของเธอได้ดีเลยทีเดียว
วันนี้เธอสวมชุดกระโปรงสีขาวสั้นจนเผยให้เห็นขาอันเรียบเนียนของเธอ เธอน่ารักมากจนผมแทบจะพุ่งไปกอดซะตอนนี้เลย...แต่ก็ได้แค่คิด
------------------------------------

>>471 มึงอย่าเพิ่งยอมแพ้ แต่งฟิคมาสู้ กูเรือเอ็นโจว แต่กูพร้อมที่จะว่ายน้ำข้ามไปทุกลำเท่าที่มีโอกาส 5555555555555555

>>473 กูอยากรู้ช่วงเวลาก่อนสนิทกันมากกก กรี้ดดดดดดดดดดด กูมโนฟุ้งซ่านมากตอนนี้ วันนี้ฟิคมารัวๆ เยียวยาัวใจกูเหลือเกินนน

>>436 อะไรคือหัวหน้าห้องมีลูกคือหัวหน้าห้อง นี่มันจะน่าเศร้าเกินไปแล้ววววววววววววว ตั้งชื่อให้กันหน่อยไม่ได้เร้อเพื่อนโม่ง สงสารเด็ก 55555

>>476 งั้นลูกชายหัวหน้าห้องชื่อฮารุกะไปละกัน แต่ไม่ทราบนามสกุลว่ะ 5555555555555555 กูก็สงสารเหมือนกันแต่ตอนนั้นนึกชื่อไม่ออก หัวหน้าห้องก็เลยมีลูกเป็นหัวหน้าห้องอีกที 55555555555555
จริงๆกูจะเขียนถึงลูกของรุ่นพี่โทโมเอะ พี่ของทาคาระคุง แล้วก็ลูกสาวของอิมาริด้วย แต่สงสัยจะยาวเลยตัดตอนก่อน เซนส์กูแม่งบอกว่าผู้ชายเจ้าชู้แบบอิมาริต้องได้ลูกสาวแน่ๆ

ขอ KY นิด กูหายไปปั่นงานพักเดียว มีฟิครุ่นลูกกันแล้วเหรอ โม่งซุยรันแม่งสุดยอดเห้ๆ //แดกกาวน้ำตาไหล
ที่สำคัญคือ >>460-463 กูรอฟิคสายแปลงเพศมานานมากกกกกก ขอบคุณมึงมากที่ทำให้ฝันกูเป็นจริงฮือๆๆๆๆ //จูบมึง
เนื่องด้วยความชอบในสายแปลงเพศเป็นการส่วนตัว กูจึงขอเบลองานทั้งหลายและขอลงFAอิมเมจสายแปลงเพศที่กูได้มโนไว้ก่อนหน้านี้ ณ บัดนาว
http://imgur.com/a/Jv7vz
เรย์กะชายนี่กูมโนไว้ว่าน่าจะผมหยักศกทำทรงคล้ายๆผู้ชายอังกฤษสมัยก่อนราวๆเน้ http://bit.ly/2lA39XI หรือทรงหัวสาหร่ายนั่นเอง แค่ก----
หางตาชี้ขึ้น หน้าเคร่งขรึมเปล่งออร่าจักรพรรดิเต็มที่ แต่เบื้องหลังคือเทพเจ้านักแดก แดกทุกอย่างที่ขวางหน้า รู้ตัวอีกทีพุงก็เริ่มยืดคล้ายทานุกิทีละน้อยๆ...
ส่วนเอ็นโจหญิงก็น่าจะผมดูนุ่มฟูเป็นลอนนิดๆ หางตาตกเล็กน้อย เบื้องหน้าคือเจ้าหญิงนุ่มนิ่มไม่มีพิษมีภัย เบื้องหลังไซร้คือนางมารร้อยเล่มเกวียน
คาบุรากิหญิงก็สาวสวยเย็นชาทั่วไปล่ะนะ ผมยาวตรงดำขลับ ตาเฉี่ยว วงจรความคิดในหัวก็น่าจะคล้ายๆเรย์กะ คือคิดแต่เรื่องไร้สาระไม่เว้นวัน...
วาคาบะชายก็คงหนุ่มลั้ลลา อิมเมจเหมือนหมาวิ่งไปวิ่งมาดูน่าแกล้ง
นายตัวสำรองหญิงยังไม่ได้วาดไว้ แต่คิดไว้ว่าน่าจะทำทรงโพนี่เทลรวบตึงตามแบบฉบับประธานนักเรียนสาวเจ้าระเบียบ
จะว่าไปพอวาดรูปในหัวนี่ เรย์กะสายแปลงเพศนี่ดูเหมือนฮาเร็มสาวๆทั่วๆไปเลยแฮะ แต่ต่างแค่ปกติพระเอกเขาปักธงรัวๆ อันนี้หักธงรัวๆ555555

...อ๊ะ ว่าแต่นี่กูพร่ำเพ้ออะไรเยอะแยะมากไปป่ะเนี่ย กูขอโทษกูเก็บกดจากงานหนักมาก เพ้อเสร็จไปปั่นงานต่อละเดี๋ยวเรียนไม่จบฟฟฟฟฟ

>>478 สลับเพศดีงามมากกกกก จูบบบบบบ เรย์กะหัวหยิกหล่อดีแฮะะ

>>478 ดีงามมมมม
>>476-477 อ้าว น้องมีชื่อซะแล้วเหรอ
แต่ในฟิคกูน้องจงยังไม่มีชื่อต่อไป​เถอะนะ พิมพ์​ไปแล้ว ​เป็นหนึ่ง​ในประเด็น​ย่อยๆเลยนะ 555555

เมื่อวาน​เสพกาวอิ่มทั้งวันเลยจริงๆ เช้านี้ขอตอนเด็ดๆจัดหนัก​ยาวๆมาเลยได้มั้ยคะโม่งแปลลลลลล

>>480 เดี๋ยวคงเด็ดๆหนักๆแน่อะ ตอนที่กำลังจะมาเนี่ย

>>481 ขอแบบยาวๆต่อเนื่อง​ไปอีกสองเลยอะ ​ลงแดงแน่นอนนน 55555

>>481 >>482 กูก็ว่า.... มาแล้วที่เก่า เวลาเดิม
(ต่อไปเป็นการโหยหวน ไปอ่านกันมาก่อนนะ ไปอ่านกันก่อน)
.
.
.
.
.
ตอนนี้โคตรบีบหัวใจกูเลย แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง การหักธงใดๆ ที่ผ่านมาเทียบไม่ติด กูล่ะโคตรสงสารพี่น้องเอ็นโจเลย
เขากะลังหวานแหววเล่นพ่อแม่ลูกกัน ทำไมทำงี้ โฮวววววววววววววววววววววววว ตาไก่โง่มีความเป็นนางร้ายละครไทยมาก
ตูเกลียดมัน ฮือออออออออออออออออออออออออ พวกมึงรีบๆ ไปอ่านแล้วมากอดปลอบขวัญกูหน่อย ฮึก...

>>483 กูยังเข้าแมวดุ้นไม่ได้เลยว่ะ แต่อ่านล่วงหน้ามาแล้วเลยพอจะรู้
ไม่เป็นไร แค่นี้ไม่มีทางทำให้กูหวั่นไหวได้หรอก

โอยยย กูได้อ่านแล้ว รู้สึกอีนี่ตัวมารทำลายความสุขจริงๆเลยเว้ย แม้จะรู้ล่วงหน้าแต่ก็รู้สึกบั่นทอนกำลังใจชิบหาย
เอ๊ะ แต่ท่านเรย์กะหมดอาลัยตายอยากนี่เพราะอะไรกันนะ หรือแอบรักโดยไม่รู้ตัวกันล่ะ

>>483 กูเข้าใจมึงงงงงง//กอดปลอบบบบ บ้าเอ๊ยบรรยากาศกำลังไปได้ดี เศร้าาาาาา ใบบัวบกคงไม่พออะโม่งแปล ต้องการตอนใหม่ กลับไปนั่งอ่านกาวแก้ช้ำใน

>>483 อันนี้ก็จะโหยหวนเซมนะ ไปอ่านกันก่อนนะพวกมึง ไปอ่านซะ
.
.
.
.
.
.
.
.
แม่งเอ๊บบยยบยยยยำยไยๆยวหงๆงๆ
อีบ้า อหหหห อะไรเนี่ย คือถ้าเป็นเดินเล่นนี่เดินไปเรื่อยๆชิวๆ จู่ๆแม่งก็โดนกระชากลงเหวเฉย อีไก่โง่แม่งก็....โว้ย กูเกลียดอีไก่โง่มาก ตั้งขึ้นแบล็กลิส ฟิคใดๆ(ถ้า)กูแต่งขึ้นมาแล้วมีมันนะ กูจะเอาให้เยอะกว่าที่มาซายะโดนเลย ฮือออออ แค้นชิบหาย แม่งเอ้ยยนยนยยยย
แล้วแม่งเรียกชู ชูบ้าชูบออะไร สรัชชชชช แล้วมึงดูยูกิโนะคุงของกู ฮืแออออออ เห็นชัดๆว่าน้องไม่ชอบอ่ะ มันไปทำไรน้องป่ะวะ แงงงงง

กูขอฟิค กูต้องการเยียวยาหัวใจน้อยๆที่บอบช้ำของกู ฮืออ ;;;;;;-;;;;;;)

เกลียดตาไก่โง่ นายมันแย่ !!
ฮืออออออออออออออ

>>483 มากอดปลอบนะ โฮรรรร กูก็เกลียดมัน มันแม่งโคตรตัวมารเลย
วันนี้บอบช้ำชิบหาย กูสงสารยูกิโนะคุงของกูมากเลยมึง ฮือออออออออออ

>>483 โอ๊ยยยย กูสู้ตายค่า จิ๊บจ๊อย​แค่นี้ทำอะไร​เรือเอ็นโจไม่ได้หรอกค่าาา //เลือดไหลซิบที่มุมปาก

ขนาดว่ารู้และดำน้ำมาแล้วก็ยังปวดใจ โฮวววว

กูก็จะโหยหวนเช่นกัน

โม่งแปล ลงต่อเนื่องติดกันอีกสองตอนเพื่อเยียวยาลูกเรือเอ็นโจเร็วเข้า ความเสียหายนี้มันมากเกินไปแล้ว อะไรก็ไม่ช้ำเท่าคนของเราไปสนิทสนมกับเขาเองด้วยดิ กูจะกระอักเลือดตอนที่บอกจะวาดให้อยู่ที่บ้าน โฮววววว อย่าทำแบบนั้นเซร่ ดูสีหน้าน้องนายด้วย อีนี่มันทำอะไรยูกิโนะคุงป่ะวะ น้องเขาตั้งป้อมเป็นศัตรูขนาดนี้ กูไม่ยอมเด็ดขาด ใครจะทำอะไรกัปตันยูกิโนะไม่ได้

>>491 กูก็ว่างั้น นางไปทำอะไรยูกิโนะคุงของกู ทำไมน้องกูไม่ชอบขนาดนั้น

>>491 เออ แต่จริงๆ กูกลับไปวิเคราะห์มาหลายอย่าง คือกูวิเคราะห์ปลอบใจตัวเองน่ะไม่ใช่อะไร คุณยุยโกะนางต้องให้ตาไก่โง่พามางานโรงเรียน แปลว่าเอ็นโจไม่ได้เชิญนางช่ะ ว้ายยยยยยยยยยยยยยย ทีอาคิสะวะคุงยังพาซากุระจังมาเองเลยนะเว้ย แล้วที่เอ็นโจบอกว่า วาดลาเต้อาร์ทให้ที่บ้านก็ได้ คือพูดเป็นนัยๆ ว่าไม่ต้องให้นางมาโรงเรียนช่ะ คือคุณยุยโกะนางอยากมาอวดว่าผู้ชายคนนี้ของชั้นถึงซุยรัน แต่ผู้ชายไม่ได้เชิญนางมานะเว้ยยยย //พยายามฟื้นฟู HP ตัวเองต่อไป

โอยยยยย จากกรี๊ดๆความคูลของนายตัวสำรอง แล้วก็บรรยากาศพ่อแม่ลูกอันหวานชื่นอยู่ดีๆ ดิ่งลงเหวเลยว่ะ แงงงงงง ฉันเกลัยดนาย ตาไก่โง่ ใครก็ได้เอามันไปใส่ในฟิคมาแล้วจับตอนที เป็นหมาขันทีไปซ้าาาาาาา
ยูกิโนะคุงน่าสงสารอะ ท่าทางดูแข็งขืนนั่นมันยังไง หล่อนทำอะไรกับเทวดาน้อยไว้ยะ ครั้งที่แล้วยูกิโนะปกป้องเรย์กะจากตาไก่โง่ ครั้งนี้เรย์กะต้องปกป้องยูกิโนะจากยัยยูโกะบ้างนะ ฮืออออ
ขอบคุณโม่งแปล รักเสมอ

จากตอนล่าสุด ทีแรกก็ปลอบใจตัวเองและโวยวายเอ็นโจไปตามประสา. แต่พออ่านหมายเหตุของโม่งแปลแล้วกุกระอักเลือดทันที.
.
.
.
.
.
โฮฮฮฮ ยูกิโนะคุงต้องถูกยัยยุยโกะทำอะไรแน่ๆ เลยอ่ะ. ตาเอ็นโจก็ดูสปอยล์นางแท้เหล่า! ไอ้บรรยากาศมุ้งมิ้งสองเรานั่นคืออัลไล กุมโนว่านางแกล้งปล่อยเพื่อจับได้มั้ย. เป็นถึงเอ็นโจแท้ๆ จะไม่รู้ได้ไงว่ายัยยุยโกะจะมา! ฮือออออออออ

>>493 ว้ายยยยย แขกไม่ได้รับเชิญนี่เอง เลยต้องมาเอง ชงเอง กินเอง ตบเองนี่มันน่าสงสารนะคะ เขาไม่ได้เชิญมาเลยก็แปลว่าเขาไม่ได้ต้องการจะเห็นหน้า แต่ก็ยังมา ยอมใจในความหนานี้ค่ะ อีไก่โง่มันคงแจ้นไปฟ้องแน่ๆเลยต้องรีบมาประกาศตัวออกสื่อแบบชงเองตบเองกินเองอย่างนี้

เฮ้ย!!! แบบนี้แหละเว้ยถูกแล้ว ต้องมีศัตรูหัวใจโผล่มางี้แหละ เห็นเปล่าท่านเรย์กะถึงกับซึมจ๋อยไปเลย ถ้าไม่รู้สึกอะไรกับเค้า ก็คงไม่อึ้งแบบนี้หรอก จริงๆ ก็ชอบเขาอยู่แต่ไม่รู้ตัวใช่มั้ยล่ะ นี่มันฉากการปรากฏตัวของคู่แข่งความรักในละครชัดๆ ไม่รู้ล่ะกูว่ารักแท้ต้องมีอุปสรรค ชัดเลยว่าเอ็นโจนี่แหละของจริงซะยิ่งกว่าจริง!!! ไม่ได้ปลอบใจตังเองนะเว้ย กูวิเคราะห์ตามหลัก!!!!

>>494 จับคาซึรางิเป็นพันธุ์​ไชนีส เคสเต็ดไปเลยค่าา นายสมควรเป็น​สายพันธุ์​นี้ไปซ้าาาา

อ่านตอนล่าสุดได้ฟีลบินลั้ลล้าอยู่บนฟ้า อยู่ดีๆก็โดนสอยร่วงลงมา มากเลยอ่ะ 55555
กำลังแซวเอ็นโจอยู่ในใจว่าชมสาวเเต่โดนสาวเมิน น่าสงสาร แต่พอตอนจบนั้นแหละ หักดิบได้อย่างสวยงาม ที่สะดุ้งนี้ ร้อนรนสินะคะ ยูกิโนะบีบมือเรย์กะแบบนี้ ผิดแผนสินะคะกัปตัน ยุยโกะมาประกาศศักดาถึงถิ่น สบตาแล้วควงแขน คือชนะมาก ตาไก่โง่ทำเสียเรื่องจริงๆเลย
ถ้าเรย์กะรู้สึกกระวนกระวายยุยโกะบ้าง เรือเราคงใจชื้นขึ้นมานิดนึง แต่นี้แม่นาง...มาก 5555 แต่ถึงยังไง ก็ยังคงแจวเรือเอ็นโจกันต่อไปค่ะ ถึงจะโดนสายฟ้าพาดใส่ก็เถอะ

>>499 นางก็หมดอาลัยตายอยากท้ายตอนนะเว้ย ถ้าไม่รู้สึกอะไร ก็คงยิ้มๆหลั่นล้ากับพวกนายบ้าหมาไปตามท้องเรื่องอะ

กู >>497 นะ นึกได้ เลยมาต่ออีกนิด keyword มันอยู่ที่คำว่ารู้สึกหมดอาลัยตายอยากของท่านเรย์กะเว้ย กับคนที่เคยกรี๊ดเคยปลื้มมาตั้งแต่ตอนแรกๆ ท่านเรย์กะจะชัดเจนเลยว่าชอบเขา หลังจากนั้นค่อยวืด แต่กับเอ็นโจนี่ไม่เคยมีทีท่าหวานแหววอะไรเลย มีแต่หวาดระแวงหนีๆ เค้าอ่อยมากี่ทีก็หักธงซะเรียบ แล้วอยู่ๆ มาหมดอาลัยตายอยากมีมันหมายความว่ายังไงฮะะะะ นี่แหละความพิเศษที่ไม่เหมือนตอนกับคนอื่นๆ นี่แหละของแท้ที่ฟ้าประทานมา!!! กูเชื่อของกูยังงี้แหละ /จั้มพายอย่างบ้าคลั่ง

ฮือออออ ตอนล่าสุดแม่งงง ถึงจะรู้สปอยล์มาก่อนก็เหอะ พออ่านแปลแล้วมันเจ็บจี๊ดในขั้วหัวใจจจจจจจจ //นอนกรอกน้ำใบบัวบก
.
.
.
.
กะลังก๊าวนายตัวสำรองกะโกวเนี้ยน้อยน่ารัก(วันนี้ก็ชมอีกแล้ว!)อยู่ดีๆ ยัยนั่นก็โผล่มาาาาาา
ยุยโกะนี่มันนังอสรพิษชัดๆ ส่วนตาไก่โง่ก็ลูกสมุนตัวร้ายกากๆในละครน้ำเน่าไทยมากๆ
เรย์กะทไท่าหมดอาลัยตายอยากดนี่ย จริงๆแล้วคงไม่ใช่เพราะพวกอุเมวากะหรอกใช่มั้ย! ลึกๆในใจคงเจ็บใช่มั้ย! ขอกุคิดเข้าข้างตัวเองหน่อยเถอะ TT
แล้วก็ที่เอ็นโจสะดุ้งนั่นอีก กลัวโดนจับได้ล่ะสิว่ามาแอ๊วสาวถึงที่น่ะ! เอ็นโจนะเอ็นโจ ฮึ่ยยย
โม่งแปลเยียวยาเหล่าลูกเรือด้วยการลงตอนติดเถอะค่ะะะ มันค้างคาาา

*จ้ำ ห่า.... ตอนนี้เล่นเอากูมือไม้สั่นพิมพ์ ผิดๆ ถูกๆ เดี๋ยวเอาสติกลับมาก่อนจะได้ทำงานต่อ ท่องไว้ๆ หวั่นไหวเพราะชอบเค้า หวั่นไหวเพราะชอบเค้า หวั่นไหวเพราะชอบเค้า....

เออ ฝากไปถึงคอมเม้นนั้นในแมวดุ้นด้วย
เรือ-เอ็น-โจ-ยัง-ไม่-ล่ม-เฟ้ยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!
//คำฝราม
เรือกูยังไม่ล่มโฟร้ยยยย แค่นี้ทำอะไรกูไม่ได้หรอกกก(เหรอ) ขนาดโลกkimi dolceเก่ายังต้องมีเรย์กะเป็นมารรังควาญเลยยย โลกนี้ก็ต้องมียุยโกะมาเป็นมารรังควาญเสะะะะ
บทบาทก็คล้ายๆในโลกเก่านะกุว่า เปลี่ยนวาคาบะเป็นเรย์กะ เปลี่ยนคาบุรากิเป็นเอ็นโจ เปลี่ยนเอ็นโจเป็นยูกิโนะ เอ๊ะ หรือว่านี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ยูกิโนะมีสีผมแบบเอ็นโจโลกเก่าก็ได้นะ!
//สูดกาวแรงๆ

เรย์กะซามะละครหลังข่าวตอน 3
---------------------------------------------------------------------------------------

รายการซีรีย์เรย์กะซามะละครหลังข่าว
>>>/webnovel/3451/813 ตอน1
>>>/webnovel/3451/829 ตอน 2

ตันเลยหายไปนานพึ่งเขียนเสร็จเมื่อคืน เช้ามาเจอน้ำใบบัวบกสุดช๊อคแต่พิมพ์ไปแล้วเลยขี้เกียจแล้
ละครหลังข่าวนี่มันละครหลังข่าวจริงๆ
---------------------------------------------------------------------------------------

หลังจากนั้นไม่กี่วัน เอ็นโจส่งเมลมาว่าต้องการนัดฉันไปอาฟเตอร์นูนทีของโรงแรมในเครือคาบุรากิ หว่ายยย นายช่วยนัดสถานที่ๆห่างไกลจากความลับของฉันหน่อยสิ ถึงแม้ฉันอยากจะไปลองชิมเมนูใหม่ที่ออกในซีซั่นนี้ของที่นี่มาซักพักแล้วก็เถอะ

พอมาถึงก็พบกับเอ็นโจนั่งดื่มชารออยู่แล้ว ฉันทำใจเย็นสั่งชาแล้วทักทาย

“สวัดดีค่ะท่านเอ็นโจ นึกไม่ถึงเลยนะคะว่าท่านเอ็นโจจะชอบของหวาน”

“ผมคิดว่าคุณคิโชวอินน่าจะชอบเลย เลยคิดว่าที่นี่น่าจะเหมาะ เชิญครับ” เอ็นโจยื่นจานใส่เค้กให้ แต่ฉันจัดการฟาดสกอนตามด้วยชาที่รินโดยบริกรแทน

เอ็นโจวนั่งดื่มชาไม่ทุกข์ร้อนเหมือนกับรอให้ฉันเป็นฝ่ายเอ่ยปากก่อน ดังนั้นฉันจึงนั่งกินขนมอย่างเงียบๆเป็นการโต้ตอบกลับจนของหวานในชั้นวางพร่องลงไปกว่าครึ่งเพราะฉันกินลงไปแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังจิบชามองหน้าฉันด้วยรอยยิ้ม

“ช่วงนี้ยูคิโนะบ่นไม่ได้เจอคุณคิโชวอินมานานอยากเจอคุณคิโชวอิน ฝากถามมาว่าอยากจะชวนให้ไปคริสมาสปาร์ตี้ที่จัดโดยสโมสร Pivoine ด้วยกัน ไม่ทราบว่าคุณคิโชวอินสนใจมั้ย”

“แหมะ ยูคิโนคุงนี่ล่ะก็... ฝากบอกยูคิโนะคุงด้วยนะคะว่าดิฉันจะตั้งหน้าตั้งตาคอย”

ฉันไม่มีทางเมินคำขอของยูคิโนะคุงหรอกยะ ถึงแม้ตอนนี้ยูคิโนะคุงจะไม่น่ารักเหมือนเทวดาตัวน้อยๆอย่างแต่ก่อนแต่ก็เหมือนคิวปิดในภาคหนุ่มน้อยขี้เล่น ช่างเยียวยาหัวใจพี่สาวคนนี้เสียจริง

“แล้วคุณคิโชวอินจะไม่สนใจหน่อยหรือครับว่าทำไมผมถึงเรียกคุณมา” ฉันทำท่าไม่รู้ไม่ชี้

“หรือเอาไว้งวดหน้าเราออกมาดื่มชากันอีกดีครับ?”

“ไม่ทราบว่าท่านเอ็นโจมีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ” ยอมแล้ว ยอมแล้ว~ ขออภัยที่ทำตัวจองหองไปค่ะ…

หมอนั่นแอบกลั้นหัวเราะ หนอย! ที่ฉันยอมนายเพราะเป็นต่ออยู่หรอก

“ผมอยากให้คุณคิโชวอินช่วยจัดการ’ว่าที่คู่หมั้น’เลิกมาเกาะแกะกับผมที”

ถึงจะบอกว่าให้จัดการเรื่องคู่หมั้นให้แต่เป้าหมายจริงๆคือจัดการกับผู้หญิงรอบๆตัวซินะ สาเหตุที่เอ็นโจวจัดการเรื่องพวกผู้หญิงอย่างจริงจังอาจเป็นเพราะเดี๋ยวนี้พวกผู้หญิงต่างจากตอนที่อยู่ซุยรัน แต่ก่อนตอนที่เรียนอย่างมากก็มีแต่สาวๆรุมกริ๊ดกร๊าดน่ารำคาญแถมจำกัดวงอยู่แค่ในโรงเรียน แต่พอโตขึ้นมันมีเรื่องของผลประโยชน์เข้ามาด้วยมากขึ้น คงต้องเจอสาวๆแร้งทึ้งจนรู้สึกสุดจะทนสินะ....

ส่วนที่ไม่ใช้คุณคู่หมั้นคงเป็นเพราะถ้าคุณคู่หมั้นไม่รวมอยู่ในสาวๆจำพวกข้างบนก็เพราะไม่มีปัญญาจัดการสินะ ไม่ใช่กลัวคุณคู่หมั้นโดนสาวๆเพ่งเล็งอย่างในละครหรอก ถ้าฉันจัดการคุณคู่หมั้นเสร็จผู้หญิงที่อยู่รอบๆตัวนายก็จะเห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอไม่กล้ามายุ่งกับนาย เล็งเรื่องนี้ไว้ซินะ เรื่องอะไรจะยอมให้เอาตัวเองเข้าไปวุ่นวายเป็นไม้กันหมาให้ง่ายๆกัน

“ท่านเอ็นโจปฏิเสธเองน่าจะมีน้ำหนักกว่าให้ดิฉันช่วยนะคะ”

“แต่ก่อนคุณคิโชวอินเป็นลีดเดอร์ของฝ่ายหญิง แถมเคยมีประสบการณ์เป็นแม่สื่อให้ตั้งหลายคู่ คิดว่าน่าจะช่วยผมได้นะครับ”

“ดิฉันไม่สามารถถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ” ที่ปรึกษาด้านความรักไม่ได้มีไว้ปรึกษาวิธีสร้างความสัมพันธ์ร้าวฉานนะยะ

“ถ้าอย่างนั้นผมเปลี่ยนเป็นให้คุณคิโชวอินย้ายมาอยู่กับผมซักพักดีไหมนะ...” ทำไมฉันจะต้องย้ายไปอยู่กับนายด้วย!

“ถ้าคืนนั้นมีคนรู้จัก’เรย์กะ’คนสองคนคงไม่ใช่เรื่องแปลกสินะครับ...” เอ็นโจโน้มตัวข้ามโต๊ะมากระซิบตอบ

ฉันนั่งตัวเกร็งทันทีที่ได้ยิน หมายความว่าปฏิเสธไม่ได้สินะ

“แล้วดิฉันต้องทำนานแค่ไหนคะ”

“จนกว่าผมจะแต่งงานละมั้ง?”

“ไม่เป็นไรผมให้เวลาคิด แล้วติดต่อมาแล้วกันนะครับคุณเรย์กะ...”

พอเอ็นโจจากไปฉันจึงหยิบจานที่ถูกยื่นให้ชิมเค้กใหม่ที่กะจะลอง อืม…นี่ฉันกินของหวานในชั้นไปเกือบหมดเลยนี่ นึกถึงคดีพวกคุณซึรุฮะ ตอนนั้นก็เพราะเอ็นโจฉันถึงกับมีผมขาวเพราะความเครียด อ่า! จะกลายเป็นนางพญาผมขาวมั้ยเนี่ย?

โอยยยยยย นังพวกตัวร้ายยย ตาไก่โง่แม่งจับตอนให้มันสิ้นซากไปซะ แต่นี่แหละหนทางสตอรี่แห่งการเป็นพระเอกโชโจของเอ็นโจ สู้เค้าๆๆๆๆ เรือเอ็นโจไฟท์ติ้งงง ท่านเรย์กะแม่งห่เหี่ยวเลย เจ็บใจละซี้

นายตัวสำรองงงง กูขอโทษที่มองแรงนายตลอดมาเพราะชอบว่าร้ายท่านเรย์กะ แมนมาก แมนโคตรๆ น่าร้าก มาจุ๊บเหม่งที ชอบตอนทักเรื่องพักด้วย น่าร้ากกก ไม่ว่านายจะรักใคีก็ขอให้สมหวังนะ รองหัวหน้าหมู่บ้านคานทอง
ท่านเรย์กะคะ! หักธงอีกแล้ว อะไรคือหนุ่มอุตส่ามาหาแต่ไล่กลับห้อง
คาบุรากิยังบ้าได้เสมอต้นเสมอปลาย หลุดปากมาก็ซีรีส์นักษัตรอีกแล้ว แต่ถ้าเราลงเรือคาบุรากิสักนิดอาจกรี๊ดฉากเก็บขนมเปี๊ยะไว้ในกระเป๋าเสื้อก็ได้//เหม่อ
การปรากฏตัวของคุณยุยโกะ รัศมีนางร้ายโผล่ชัดๆ แต่คิดอีกทีนางก็น่าสงสารนะเป็นซากุระเวอร์ผู้ชายไม่เล่นด้วยงี้

>>504 เออ คอมเมนต์นั้นโคตรอ่อนหัด แค่คู่แข่งความรักเปิดตัวออกมาก็มาสรุปว่าเรือล่ม กระจอกเฟ้ย!! สงครามมันเพิ่งเริ่มตะหาก นี่แหละของจริง แต่กุไม่ไปเถึยงด้วยหรอกนะ ปล่อยแม่งหัวเราะไปก่อน หัวเราะทีหลังดังกว่า....

>>504 >>508 ใช่มะ กูอ่านแล้วขัดตามากๆ จมกลางอ่าวบ้าบออะไร อ่อนชิบหาย นั่นมันอีเวนต์ตัวขัดขวางทางรักชัดๆ อยากจะลงไปเถียงด้วยแต่ต้องคีปลุคเป็นคนสุภาพเรียบร้อยไม่เอาดีกว่า5555555

>>508 ใช่ๆ เรื่องแค่นี้ไม่สั่นคลอนเรือเอ็นโจแน่นอน เรือลำนี้โครงสร้างรากฐานมั่นคง สมัยเป็นแพ ไม่มีโมเมนต์อะไรเลยังผ่านมาได้ด้วยพลังกาวและกัญชาอันแรงกล้า ยิ่งตอนนี้มีกัปตันใหญ่ยูกิโนะทั้งคน ยังมีทีเด็ดรออีกเยอะ พวกมึงรอคอยด้วยความคาดหวังได้เลย อุเคะเคะเคะ!!

>>505 โฮฮฮฮ ขอบคุณฟิคมึงมาก แล้วขอบคุณโม่งทุกคนด้วย. ช่วยเยียวยาจิตใจกุจากตอนล่าสุด รักพวกมึงทุกคนเลย //กอด

>>508 ใช่ หนทางข้างหน้ามันยังเป็นร้อยตอนนะเว้ย โผล่มาแค่นี้มาสรุปว่าเรือล่ม บ้ารึเปล่า ไม่จมเว้ย มึงรอไปอีกสองตอนได้เลยเดี๋ยวรู้แน่ //กูบอกไอ้เมนท์ในแมวดุ้น

ท่าทางยูกิโนะคุงกุชัดเจนขนาดนั้นไม่มีทางเสียหรอกที่ยัยนี่จะมาเป็นพี่สะใภ้ยูกิโนะคุง
คนที่น้องชายสุดที่รักท่านเอ็นโจจับมือแน่นเวลาไม่สบายใจคือคุณพี่เรย์กะเว้ย

เอ็นโจ ไม่แก้ความไม่เข้าใจผิดไม่เป็นไร แต่ถ้านายปล่อยให้ยูกิโนะคุงโดนยัยยุยโกะรังแก จะย้ายไปเรือประธานนักเรียน(นายตัวสำรอง)แล้วนะ T^T

>>505 อ๊ายยยย ต่อด้วยเลยเพื่อนโม่ง มีความค้างคา อะไรคือให้ไปอยู่ด้วยกัน >-<

กูว่าที่เอ็นโจสะดุ้งเพราะไม่นึกว่านางมา ไม่อยากให้มา แต่พอมาแล้วจะแสดงอาการไม่ชอบใจชัดๆก็ทำไม่ได้ เลยต้องสวมหน้ากากต่อ โถวววววว
ตอนนี้กูอ่านก็ขึ้นสววรค์แล้วเหมือนโดนฉุดลงนรกตอนยุยโกะโผล่มา ชู ชู! นั่นมันอะไรคะ!!
แต่กูก็โดนฮีลด้วยอาการหมดอาลัยตายอยากของท่านเรย์กะ ฮิๆๆๆๆๆ ขนาดตอนไมฮามะปรากฏตัวนางยังไม่รู้สึกไร แต่พอเป็นยุยโกะ(ยี้ ชื่อยังไม่อยากพิมพ์ /สาดเกลือ) นางหมดอาลัยตายอวากเลยนะเว้ยย หมู่เฮาอย่าเพิ่งหมดกำลังใจ มาเติมเชื้อไฟให้เรือเอ็นโจจจจ

แต่ตอนนี้กูสงสารยูกิโนะ แงงแงงงงงงง อะไรก็ได้แต่อย่ามาทำร้ายยูกิโนะของกูเลยยยยย ฮืออออออออ

55555555555555555 พวกมึงใจเย็นๆนะ ดูก็รู้ว่าฝ่ายชายไม่เล่นด้วย ยังไงคนเราถ้าคู่กันมันก็ต้องคู่กันเว้ย!!!

เห็นชัดๆเลยว่าเอ็นโจไม่ได้เชิญเว้ย ไม่ได้บอกด้วยว่ามีงานโรงเรียน แต่เพราะความเสือกสาระแนแม่ยิ้มของอีไก่โง่แน่ๆที่คาบข่าวไปบอก บวกกับพูดเรื่องเรย์กะนางเลยต้องมาประกาศศักดาของ "ว่าที่"คู่หมั้น (กูจะไม่พิมพ์ชื่อนางนะ แม่งอัปมงคลมือกูสุดๆ) ก็เป็นได้แค่ว่าที่แหล่ะว้า เพราะผู้ชายเขาไม่เล่นด้วย ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังนะค้าาาาาาาา

สหายโม่งทั้งหลาย เราใจเย็นๆ นะ ข้างนอกนั่นจะว่ายังไงก็เป็นสิทธิ์ของเขาไม่ผิด ถึงเขาจะลามปามแต่เราก็ไม่จำเป็นต้องไปเหลือบแลเขาหรือใส่ใจให้มันมากไป เขาแค่ยังไม่บรรลุระดับกาวมาสเตอร์อย่างเรา
เพราะฉะนั้นยืดคอเชิดหน้าสวยๆ เข้าไว้ ได้ข่าวหลังจากนี้มีโมเมนต์ชวนกรี๊ดมาอีก แถมกัปตันยูกิโนะยังไม่สนับสนุน นี่เป็นแค่พายุฝนฟ้าคะนองเบาๆ เรือยังไม่มีรูรั่วด้วยซ้ำ เดี๋ยวเรามาร่วมหัวเราะกันทีหลัง ฮ่าๆๆๆๆ

ที่ออกไปปกป้องเรือเอ็นโจข้างนอกนั่นคือเพื่อนโม่งในนี้อวตารตัวออกไปใช่ไหม ถถถถถถถ

เออ ถามหน่อย ตาไก่โง่กับยันว่าที่มีความสัมพันธ์กันยังไงอะ ลูกพี่ลูกน้อง? ถ้าไม่ใช่ทำไมเชียร์กันออกนอกหน้าขนาดนั้นวะ ตอนแรกที่ตาไก่โง่มาด่าเรย์กะปาวๆกูก็เข้าใจส่าหวง(?)เอ็นโจเฉยๆซะอีก

>>519 น่าจะเรียกว่าถอดโม่งไปสนับสนุนอย่างเต็มกำลัง 555

>>520 อีไก่โง่มันสนิทกับยัย"ว่าที่"อะ เลยเกลียดเรย์กะที่เอ็นโจให้ความสำคัญมากกว่ายัยว่าที่อะไรนี่ ไม่ได้เป็นญาติฝ่ายไหนของเอ็นโจหรอก

เรย์กะเรียกต่างหูนายบ้าหมาว่าอุ้งตีนหมานี่ฟังดูเถื่อนๆชอบกล

>>519 จุ๊ๆ

อะไรคือการที่เอ็นโจกั๊กเรย์กะ ในขณะที่ตัวเองก็มีหญิงอยู่แล้ว
แอบไม่ชอบคนแบบนี้ กุเคยเจอในชีวิตจริงแม่งมากอดจับไหล่เพื่อนกุแต่ไม่ได้เป็นไรกัน ดีที่ไม่มีหญิงมาติดแบบเรย์กะ
//แง่มๆ แต่งฟิคกลั่นแกล้งชายชูดัดหลัง

>>515 กูชอบ ลั่นนนนน ขอสาดเกลือสงยัยผู้หญิงคนนั้นด้วยคน เมื่อเช้ากูอ่านแล้วช้ำในไปสักพัก กลับมาอ่านความรู้สึกเพื่อนโม่ง กูมีกำลังใจแล้ววว ช่วยติดเจ็ทให้เรือเอ็นโจรัวๆ

>>525 ท่านเอ็นโจอาจจะมีเหตุผลที่ขัดนางนั่นไม่ได้ หรืออยากให้ท่านเรย์กะหึงก็ได้ (เหรอ!!!!?) //กูต้องใช้ตากาวบวกความมโนดูถึงจะเห็น
มึงอย่าอินมาก ท่านเอ็นโจยังโดนหักธงไปตั้งหลายรอบ แต่ฟิคมาก็ดีหมดดด

>>525 ใจเย็นมึง อย่าเพิ่งเข้าใจชายชูผิดไป เราต้องเชื่อมั่นในตัวเขานะเว้ย

วันนี้เจ้านายพาพวกเรามาโรงพยาบาลสัตว์เพื่อมาฉีดวัคซีนค่ะ พวกเราถูกปล่อยไว้ในคอก มีสุนัขตัวอื่นๆมากมายเต็มไปหมด เห่าพูดคุยกันระงมเลยล่ะ

ไซซายะดูจะกระวนกระวายหอนไม่หยุดพยายามจะหนีออกไปเต็มที่จนเจ้านายต้องจับล่ามไว้กับรั้ว พึมพำใหญ่เลยว่า "ไม่นะๆ นี่มันฝันๆ เจ้านายไม่ทำแบบนั้นกับฉันหรอก!"

อืมม ไม่รู้ว่าเป็นอะไรน้า?

"อ๊าา นั่นคุณชูสุมอยนี่นา! สวัสดีครับ! จำผมได้มั้ยครับ!" สุนัขพันธุ์ไชนีส เครสเต็ดไร้ขนตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาหาชูสุมอย เห่าเสียงดังแหลมอย่างน่ารำคาญ

"... อ๋อ สวัสดี เครสึราเต็ดคุง"

สุนัขพันธุ์ที่ดูอัปลักษณ์แบบนี้ถ้าไม่ใช่พวกจรจัดก็คงไม่มีใครลืมได้กันหรอกมั้ง... เขาคือเครสึราเต็ดคุง ได้ยินว่าเคยอยู่ในฟาร์มเดียวกับชูสุมอยมาก่อนน่ะค่ะ ...เป็นฟาร์มที่เลี้ยงอะไรหลากหลายจังเลยน้า

ตอนมาที่โรงพยาบาลสัตว์คราวที่แล้ว พวกเราก็ได้เจอกัน พอเขาเห็นหน้าฉันที่โดนเจ้านายผูกติดกับชูสุมอยไว้ เขาก็ขู่ฟ่อใส่ฉันใหญ่เลยล่ะบอกว่า "เธอมีสิทธิอะไรมานั่งข้างคุณชูสุมอย!"

ฉันไม่ได้อยากจะนั่งตรงนี้สักหน่อยนี่นา นายซิมีสิทธิอะไรมาขู่ฉันยะ ตัวก็เล็กพอๆกันแท้ๆ! พอทุกคนหันมองไปทางอื่น ฉันก็เลยแอบกัดหางเขาจนส่งเสียงร้องเอ๋งๆดังไปทั้งโรงพยาบาล

ฮึ สมน้ำหน้า
อ๊ะ มีขนหลุดติดที่ปากออกด้วยล่ะค่ะ อี๋~~~~~~!
ฉันพยายามเอาขาหน้าเช็ดแต่ขนหมอนั่นก็ไม่หลุดปากไปสักที เลยหันไปเช็ดกับขนชูสุมอยแทน ฮ่า นี่มันผ้าขนหนูชัดๆ! ชูสุมอยนั่งนิ่งดูเหมือนจะไม่รู้สึกตัว โชคดีจัง

เครสึราเต็ดคุงเดินเข้ามาดันมาเบียดที่ฉันออกไป หมาบ้านี่! ฉันเลยเหยียบหางเข้าที่แผลเก่าจนร้องเอ๋งไปอีกทีก่อนจะย้ายที่นั่ง
เขาเห่าคุยกับชูสุมอยไม่หยุดจนปวดหู ฉันหันไปมองไซซายะก็เห็นเอาขาหน้าปิดหูไว้อย่างรำคาญ

"ไซซายะไม่ไปจัดการเหรอ?"
"ฉันเป็นพวกเลือกกินนะ"

ขนาดไซซายะก็ยังไม่อยากยุ่งด้วยเหรอเนี่ย จะเรียกว่าโชคดีดีมั้ยนะ?
... หือ แต่ว่านั่นหมายความที่มาจัดการฉันบ่อยๆก็เพราะว่าฉันน่าอร่อยอย่างงั้นเหรอ!?
แง้ ไม่น้าาาาาาา เจ้านายช่วยด้วยยยยยยย

"จริงซิ คุณยุยก็บ่นอยากเจอคุณชูสุมอยนะครับ! บอกว่าคุณชูสุมอยไม่อยู่ที่ฟาร์มแล้วน่าเบื่อมากเลยล่ะ วันนี้ผมก็ชวนมานะ แต่เจ้านายไม่ยอมพามา อุ้มผมมาตัวเดียวเลยน่ะ!"
"งั้นเหรอ... แล้ววันนี้เครสึราเต็ดคุงมาทำอะไรน่ะ?"
"เอ ไม่รู้เหมือนกันนะครับ เจ้านายไม่ยอมบอกอะไรผมเลยน่ะ! แต่ได้ยินคำว่า ขายไม่ออกกับผ่าตัด หรือยังไงเนี่ยล่ะครับ ... จะต้องเป็นผ่าตัดเสริมหล่อแน่ๆเลยล่ะครับ! ผมจะได้มีคนซื้อและได้ออกจากฟาร์มสักที!"

ไซซายะได้ยินคำว่าผ่าตัดก็ตัวกระตุกเล็กน้อย ส่วนชูสุมอยก็หัวเราะแห้งๆออกมา
หือ เป็นอะไรกันงั้นเหรอคะ?

ผ่านไปสักพักหนึ่ง เครสึราเต็ดคุงก็โดนอุ้มเข้าห้องหมอ
"ผมไปเสริมหล่อก่อนนะครับ คุณชูสุมอย!"
"...อ่า โชคดีและทำใจดีๆนะเครสึราเต็ดคุง"

หลังจากนั้นก็มีเสียงร้องโหยหวนดังแสบแก้วหูดังลั่นไปทั้งโรงพยาบาลสัตว์
ไซซายะหน้าซีดตัวสั่นครางหงิงๆอย่างหวาดกลัว ส่วนชูสุมอยก็หันมาคุยกับฉันว่า สงสัยเดือนหน้าคงจะไม่ได้เจอเครสึราเต็ดคุงแล้วล่ะ
เอ ทำไมเหรอคะ?

----------
บาย ด้วยลักจนถึงกะเลิกแต่งฟิคตัวเองก่อน เพื่อมาแต่งมะหมาเลยนะ ♥

กูไม่เข้าใจว่าทำไมเอ็นโจถึงยอมนังว่าที่นั่น ก็เห็นอยู่ชัดๆมั้ยล่ะว่ายูกิโนะคุงไม่ชอบบบ เอ็นโจโว้ยยยยยยย ฮือออ หรือยังไงง รอโอกาสเอาคืนให้ยูกิโนะทีเดียว หรือแม่นางคนนั้นขู่ฆ่าตัวตายถ้าเอ็นโจไม่สนใจ T o T

เอาจริงๆ อ่านตอนนี้จบแล้วกูหักคะแนนเอ็นโจเลย 55555 ก็เห็นแหละว่าสะดุ้ง+ทำเหมือนไม่อยากให้มา แต่การที่ผละออกไปดูแล'คุณว่าที่'เลยนี่มัน... ฮึ่มมมม แล้วยังโชว์บรรยากาศคู่รักสีชมพูต่อหน้าเรย์กะกับคนอื่นอีก ฮึ่มมมมมมมมม ตอนนี้เลยกลายเป็นว่านายตัวสำรองทำคะแนนขึ้นมาซะงั้น 555555

>>529 ร้ายกาจจจจจจจ แต่กูชอบ ทำดีมากกกกกกกกกเพื่อนโม่ง

>>529 สมน้ำหน้าแม่ง 555555 เอาให้เหี้ยน แหม่ มึงนี่รู้ใจจริงๆ ตะกี๊กำลังนึกอยู่เลยว่ารึว่ามะหมาตอนต่อไปน่าจะมียุยกอยที่เจ้านายหาไว้บรีดกะชูสุมอยโผล่มา อะฮุๆๆๆๆ

>>529 ดะ....โดนตอนจริงๆซะแล้ว ไซซายะนายควรดีใจนะที่เหล่าโม่งยังปราณี

>>529 5555555555555555 รวดเร็วทันใจจริงๆ ในโม่งนี่ช่างไร้เทียมทาน ใครมาแหยมก็ตอนแม่งให้หมด ถถถถถถถถถ
ที่ชูสุมอยนั่งนิ่งๆให้สาวเช็ดปากนี่คือกำลังมโนว่าสาวเข้ามาซุกอยู่สินะ

>>530 กูว่ามันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรซักอย่างนี่ล่ะ เอ็นโจเองก็เป็นสุภาพบุรุษ(มั้ง) เทคแคร์คนรอบๆอยู่แล้ว แม่นาง"ว่าที่"มาหาถึงที่ ถ้าเทคแคร์ไม่ดีนางอาจจะไปฟ้องพ่อแม่นางแล้วมันจะยุ่งยากน่ารำคาญทีหลังล่ะมั้ง
>>529 ปกติกูมีเมตตากรุณากับสัตว์นะ แต่ถ้าเป็นอีตาไก่โง่กูจะจับไปต้มซุปแล้วเอาไปเททิ้งว่ะ ไม่แดกด้วย เททิ้งอย่างเดียว

>>> 529 ถ้าเป็นไซซายะจะมีคงามสงสารบ้าง แต่พอเป็นนายไก่โง่นี่มีแต่สะใจ ส่วนยุยโกะก็ขอให้ขายไม่ออกโดนฉีดยาทำหมันจนอ้วนฉุไปเลย วฮ่าฮ่าฮ่า

>>536 ไซซายะมันน่ารักนะเว้ย โม่งเอ็นดูกันทั้งนั้นอะ แม้จะเล่นแรงไปบ้างก็เหอะ แต่ก็อยู่ในระดับหยอกๆน่ารักๆ พอหอมปากหอมคอ แต่กับแก๊งไก่โง่นี่ ไม่ปลื้มกันทั้งนั้นอะ ใครเป็นศัตรูกับยูกิโนะคุงเราจะไม่ให้อภัยเว้ย

>>529 กราบขอบคุณท่านโม่ง เยียวยาจิตใจกูมากๆ พึ่งไปเปิดอ่านเมื่อกี้ ท่านเอ็นโจแม่งทำร้ายจิตใจลูกเรืออย่างกูละเกิน แต่ยุยโกะนางร้ายจริง มิน่าล่ะถึงเป็นญาติกับท่านจอมมารได้ แต่เอ็นโจทำดีกับนางเกินไป ดูหลอกลวง///กูจะดมกาวต่อไป ต้องการกาวมาเยียวยาหัวใจกู ซู้ดดด จะกระโดดย้ายฝั่งไปหาน้องยูกิโนะแล้วนะ เซฟสุด ท่านเรย์กะน่าจะโดนคราบคุณลูกแกะหลอกไปอีกนาน

>>529 ขอบคุณศิษย์ผู้สืบมอด โม่งไม่ทำให้กูผิดหวัง รู้จักเียนรู้เอาเวอร์ชั่นหมาเป็นตัวประกัน ใครขัดใจตอนมันให้สิ้นไป 5555555555555555555555555555555555 ไม่มีความสงสารไก่โง่แม้แต่น้อย 555

>>539 สืบทอด***

โม่งแปลกรุณาเอาตอนใหม่มาโดนไว เยียวยา HPที่เกือบหมดหลอดนี้

ตอนมันเลย! เจ้าหมาไก่โง่! กูอินมาก ณ จุดๆนี้!

กุเดาว่าเด่วเอ็นโจจะแล่นมาอธิบายให้เรย์กะฟังแน่ๆ โม่งแปลขอตอนต่อไปเร็วๆที ตอนนี้แม่งความรู้สึกเหมือนโดนผลักจากที่สูง

กูจำได้ว่ามีโม่งดิบมาสแอยตอนใกล้ๆล่าสุดให้ฟังว่าเอ็นโจมีเรื่องกลุ้มแล้วมาเล่ามาระบายให้เรย์กะฟังมุ้งมิ้งๆกันอยู่สองคน เอ็นฌจแม่งขมขื่นหนักใจเพราะยัยคู่หมั้นนั่นแน่ๆ โฮ้ยยยย ตื่นเต้ลลลล มันต้องอย่างนี้สิ ต้องมีสตอรี่ที่หนักแน่นเป็นอุปสรรคเพื่อให้ความสัมพันธ์คืบหน้า!

แม่งเอ๊ยยย โคตรสะใจ555555 ไซซายะนีาหยอกขำๆเฉยๆ เอ็นดู เพราะรักถึงหยอก
แต่อีไก่โง่นี่เกลียด ตอนมันเลย! ไม่สนทั้งนั้น55555

>>537 ไซซายะมันก็น่ารักจริงๆ น่ะแหละ นี่กูยังจำช็อตปิดตาหายตัวของมันได้อยู่เลย แม่ง... นึกทีไรก็อมยิ้มทุกที

แต่ถึงจะน่ารักแค่ไหน ถ้าต้องสังเวยมันเพื่อแลกกะเอ็นโจโมเมนต์กูก็จะตัดใจยอมว่ะ จะปาดน้ำตาโบกผ้าเช็ดหน้าอำลารัวๆ เลย 55

จับหมาบ้าตอนไปแล้วก็มาต่อฟิคความจำเสื่อมกันเถอะค่ะ นั่นก็แค่หมาโง่ทำอะไรกับเรือเอ็นโจของเราไม่หรอกเน้อ~ (//ทำเป็นพูดเป็นคนแต่งฟิคตอนมันเองแท้ๆ 555555)

Amnesia ความทรงจำที่สาปสูญ (//ถุ้ย ชื่อดราม่าชิพ 55555)
ต่อจาก >>205-206
---------

ฉันฝันร้ายค่ะ
ฉันบอกกับตัวเองแบบนั้น
มันเลวร้ายยิ่งกว่าตอนที่ฉันระลึกได้ว่าตัวเองกลับชาติมาเกิดเป็นตัวร้ายเสียอีก

ใช่แล้ว มันเป็นฝันร้าย พอตอนเช้าเมื่อตื่นขึ้นมา ฉันก็จะเป็นคิโชวอิน เรย์กะในวัยมัธยมปลาย ผู้ที่ฤดูใบไม้ผลิกำลังจะเบ่งบานสะพรั่งในไม่ช้านี้แน่ๆตามเดิม

อ๊ะ เมื่อคืนน่าจะยังไม่ได้จัดกระเป๋าตามตารางสอนรึเปล่านะ? พรุ่งนี้เช้าคงจะวุ่นวายแน่ๆเลยน้า

แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านบางๆจนแยงตา ได้ยินเสียงนกร้องดังมาจากข้างนอก ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเช้าที่สดใส

แต่ อ่า อึดอัดจังแฮะ อย่างกับโดนอะไรรัดอย่างงั้นล่ะ
...รัด?

ฉันเบิกตาโพล่งขึ้นมา มองเห็นเขาในชุดนอนนอนหลับสนิทในระยะใกล้สุดๆ สองแขนวางพาดมากอดที่เอวฉัน

"กรี๊ดดดดดดดดดดด"
พร้อมกับเสียงกรีดร้องของฉัน เท้าอีกข้างก็ยันร่างนั้นออกไปจนตกเตียงเสียงดัง ตุบ!

"โอ๊ย... เตะตกเตียงกันเลยเหรอครับ ใจร้ายจัง..."
เอ็นโจโอดโอยพร้อมกับลุกขึ้นมาจากพื้นข้างล่าง

"ทำไมท่านเอ็นโจมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะคะ!?"
"หืมม เมื่อกี้เรียกผมว่าอะไรนะครับ?"
"อึก... ท ทำไมคุณชูสุเกะมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะคะ?..."

เอ็นโ... คุณชูสุเกะยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อยอย่างพึงพอใจ หน้าตาของเขาดูจะยังไม่ตาสว่างเต็มที่นัก แววตานั้นเป็นประกาย ผมเผ้าสีดำก็ยุ่งเหยิงปรกใบหน้า ถึงจะใกล้จะเข้าวัยเลขสามแล้วแต่นั่นยิ่งขับให้รู้สึกมีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ขึ้นมา อย่างกับ"จักรพรรดิ"คุณอาคาบุรากิคนนั้นเลยล่ะ

อุหวาาา ไม่สิ อย่าไปสังเกตหรือคิดอะไรทั้งนั้นซิ! นั่นมันไม่ดีต่อใจเลยสักนิดนะ!

"ก็นอนที่โซฟามา 5 คืนแล้วนี่นา ปวดหลังไปหมดแล้ว"
"ง งั้นคืนนี้ฉันนอนโซฟาแทนก็ได้ค่ะ..."
"เรย์กะนอนดิ้นจะตาย ไม่ไหวหรอกน่า"
"เอ่อ ถ้างั้นห้องรับรองแขก..."
"ไม่เอาน่า เราแต่งงานกันแล้วนะ ทำไมต้องนอนแยกกันด้วยล่ะ คุณหมอก็บอกนี่นาว่าให้ใช้ชีวิตตามปกติจะช่วยกระตุ้นความทรงจำกลับมานะครับ"

คุณชูสุเกะขยับตัวกลับขึ้นมาบนเตียง ฉันค่อยๆถอยออกไปข้างหลังจนเกือบจะตกเตียง เขายิ้มกริ่ม ตาเป็นประกาย รู้สึกได้ถึงสัมผัสของความมืดปะทุออกมาเลยล่ะ

"ต้องทำอะไรๆที่เราเคยทำด้วยกัน​บ่อยๆซิครับ~"

อะ อะไร!? อย่ามาพูดจาสองแง่สองง่ามนะยะ!

"...ถ้าเด็กๆรู้ว่านอนแยกกันมันจะไม่ดีนะ"

เงียบไปเลย! อย่าเอาเด็กๆมาเป็นข้ออ้างนะ! ยูตะกับยูกะก็รู้อยู่แล้วว่าฉันน่ะความจำเสื่อม จะแยกห้องกันก็ไม่แปลกหรอกน่า...คิดว่านะ

ฮือ ใครจะไปเชื่อกันล่ะคะ แค่วิ่งสามขาล้มไปทีเดียวตื่นมาอีกที ฉันก็แต่งงานกับเอ็นโจแล้ว แถมยังมีลูกแฝดชายหญิงถึงสองคน! ตอนนี้ทั้งคู่อายุห้าขวบ เพิ่งจะได้เข้าเรียนที่ซุยรันเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเองค่ะ

วันแรกที่ได้รู้เรื่องนี้ทำเอาแทบไข้ขึ้น จนโดนจับส่งโรงพยาบาลไปตรวจอาการและเข้าเครื่อง MRI เลยทีเดียว

ตอนนี้ก็ผ่านมา 5 วันแล้ว... ไม่ใช่ฝันร้ายจริงๆงั้นเหรอเนี่ย...

*****

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านแม่" ยูกะจังอุ้มตุ๊กตากระต่ายที่เพิ่งได้เป็นของฝากมาจากคุณพ่อเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น กล่าวสวัสดียามเช้าอย่างนอบน้อม

"ท่านแม่คะ ทำผมให้หนูหน่อยซิคะ~" ยูกะเข้ามาหาฉัน เธอเป็นแฝดคนน้อง หน้าตาน่ารัก ยิ้มทีก็ราวกับมีดอกไม้ผลิบานเป็นแบล็กกราวด์อยู่ข้างล่าง น่ารักจัง! ยูกะเป็นเด็กที่ฉลาด ไหวพริบดีและเอาการเอางานมากเลยล่ะค่ะ

ทุกๆเช้าฉันจะเป็นคนทำผมให้ ฉันน่ะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยทำผมทรงอื่นเลยนอกจากดัดลอนโรโคโค่น่ะ พอได้มาทำผมให้ยูกะแล้วก็รู้สึกว่า "ว้าว การถักเปียนี่สนุกจังเลยน้า~" ขึ้นมา พอถักเปียตะขาบสองข้างผูกโบว์ให้เสร็จ ยูกะจังก็จะหันมา "ว้าว สวยจังเลยค่ะ! ขอบคุณนะคะท่านแม่" แหม เป็นเด็กดีที่น่ารักจังเลยน้า เยียวยาดีจริงๆ

"อรุณสวัสดิ์ครับ ท่านแม่" จากนั้นก็เป็นยูตะคุงที่เดินเข้ามาหอบหิ้วกระเป๋าทั้งของตัวเองและน้องสาวเข้ามา ยูตะคุงเป็นแฝดชายคนพี่ที่ตอนเห็นครั้งแรกฉันนึกว่าเป็นคุณชูสุเกะตอนเด็กเลยล่ะ ถอดแบบพิมพ์มาเดียวกันเป๊ะๆ! ยูตะคุงเป็นเด็กสุภาพเรียบร้อยและอ่อนโยนจนนึกถึงเอ็นโจ ชูสุเกะในการ์ตูน Kimi Dolce เลยล่ะค่ะ

"ท่านแม่จำผมได้แล้วยังครับ?" ยูตะคุงถามเสียงใสแจ๋ว ดวงตาเป็นประกายสดใส จนฉันลำบากใจทีจะตอบเลยล่ะ พอเห็นอย่างนั้นยูตะคุงก็ทำหน้าเศร้า น้ำตาคลอหน่วยขึ้นมา "อย่างงั้นเหรอครับ...ฮึก"

"หวาๆๆ อย่าร้องไห้ซิจ้ะ แม่ขอโทษนะ จะพยายามจำยูตะคุงให้ได้ไวๆเลยนะ!"
"จริงนะครับ..."
"แน่นอนซิจ้ะ~"
"ยูกะด้วยนะคะ"
"แน่นอน​จ้า"

ยูตะคุงยิ้มกว้างอย่างสดใสเป็นประกายระยิบระยับไม่แพ้รอยยิ้มของยูกิโนะคุงเลยล่ะ อา น่ารัก! น่ารักจังเลย! ยูกะจังก็น่ารักมากเลย! มีเด็กน่ารักๆอยู่ข้างกายตั้งสองคนแบบนี้สวรรค์ชัดๆเลยล่ะค่า!

ยูตะคุงถึงจะเป็นผู้ชายแต่ก็เป็นเด็กขี้แยน่ะนะ แถมยังชอบกินของหวานมากๆเลยล่ะ ...อา นิสัยคุ้นๆจังเลยแฮะ เพราะแบบนั้นก็เลยมักจะโดนน้องสาวพูดตักเตือนอยู่บ่อยๆ

"ท่านพี่ห้ามร้องไห้นะคะ! เดี๋ยวต้องไปโรงเรียนแล้ว ถ้าตาบวมแล้วโดนคนอื่นจับได้ แล้วก็จะต้องโดนล้อว่าลูกชายบ้านเอ็นโจขี้แยยันเรียนจบแน่ๆเลยล่ะค่ะ"

ยูกะจังท้วงติง ยูตะคุงก็ทำหน้าหวาดผวาเล็กน้อย พยักหน้าอือๆอย่างหนักแน่น รับผ้าเช็ดหน้าจากยูกะจังมาเช็ดน้ำตา

ถึงจะไม่อยากคิดก็เถอะ แต่ว่ายูกะจังน่ะรู้จักการสร้างภาพ การวางแผน เก่งฉกาจจนน่ากลัวมากเลยล่ะค่ะ ตอนยูกะจังอยู่ต่อหน้าคนอื่นๆจะวางตัวเป็นเด็กสุภาพอ่อนหวานสมกับภาพลักษณ์เจ้าหญิงน้อยเลยน่ะ ทั้งที่ยังห้าขวบแท้ๆ...

ความเป็นนางมารน้อยเจ้าเล่ห์นี่มันอะไรกัน? นิสัยอย่างกับพ่อไม่มีผิด เพราะว่าช่วงนี้มักจะตามติดพ่อแจเลยน่ะเหรอ ไม่เอานะยูกะจัง! อะไรที่ไม่ดีก็อย่าไปเลียนแบบซิจ้ะ! นี่นายสอนอะไรลูกกันน่ะห๊ะ!?

ฉันจูงมือเด็กทั้งสองไปที่ห้องรับประทานอาหาร พอนั่งลงกับโต๊ะ สาวใช้ก็นำมื้อเช้ามาวาง จากนั้นก็มีมือหนึ่งนำลาเต้มาเสิร์ฟให้กับฉันจากข้างหลัง พร้อมกับเสียงกระซิบเบาๆที่ข้างหู

"บริการพิเศษจากผมครับ"
"เอ๋?"

คุณชูสุเกะส่งยิ้มให้และพยักเพยิดไปทางลาเต้แก้วนั้น มันเป็นลาเต้ที่มีวาดลาเต้อาร์ตเป็นรูปกระต่ายน่ารักทีเดียวล่ะ ฉันใช้ช้อนขึ้นมาคนจนฟองนมเข้ากับลาเต้ ก่อนจะยกขึ้นดื่ม อา อร่อยดีจังเลยค่ะ

พอหันไปมองที่คุณชูสุเกะ ก็เห็นเขาหัวเราะและส่ายหน้า พูดว่า "เฮ้อ ใจร้ายเหมือนเดิมเลย... นี่จำไม่ได้จริงๆเหรอเนี่ย..."
"คะ?" เอ่อ หมายถึงเรื่องอะไรงั้นเหรอ?
"เปล่าหรอกครับ ทานข้าวกันเถอะ"

ไม่ว่าเปล่า คุณชูสุเกะก็ก้มหอมแก้มฉันหนึ่งทีก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้

อ๊า! บ้าเอ๊ย! ตานี่ชอบทำแบบนี้ตลอดเลย พอเผลอตัวทีไรก็จะมากอดมาหอมบ้าง ถึงจะบอกว่าแต่งงานกันแล้ว แต่ความทรงจำของฉันยังเป็นแค่สาวมัธยมบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่นะยะ รู้สึกหน้าร้อนไปหมดแล้วเนี่ย

เด็กๆทั้งสองที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็หัวเราะคิกคักกันเบาๆอย่างชอบใจ ให้ตายซิ ทำไมถึงแก่แดดกันแบบนี้นะ?

คุณชูสุเกะบอกว่าจัดการเคลียร์งานล่วงหน้าเสร็จแล้ว วันนี้เลยจะพาฉันไปเยี่ยมพวกเพื่อนๆเผื่อจะกระตุ้นความทรงจำกลับมาได้

5วันที่ผ่านมาอยู่ในช่วงรักษาหัวที่โนและช่วงทำความเข้าใจกับสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น นอกจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันก็ได้แต่อยู่ที่คฤหาสน์เอ็นโจ นี่จึงเป็นวันแรกที่ฉันจะได้ออกมาข้างนอกน่ะค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นก็ต้องไปส่งเด็กๆที่โรงเรียนเสียก่อนล่ะนะ

หลังทานอาหารมื้อเช้าเสร็จ พวกเราก็ขึ้นรถบ้านเอ็นโจแล้วออกเดินทาง

ยูตะกับยูกะพากันพลัดกันเล่าเรื่องราวต่างๆที่โรงเรียนให้ฟังอย่างสนุกสนาน

"ได้เจอท่านพี่มิตสึบะด้วยล่ะครับ เพิ่งรู้ล่ะว่าที่โรงเรียนท่านพี่มิตสึบะได้ฉายาว่าเทพีกีฬาเชียวล่ะ พวกเด็กผู้หญิงชั้นโตกว่ากรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เลยล่ะครับตอนที่ท่านพี่มิตสึบะเข้ามาทักทายพวกเราที่ชั้นเรียนน่ะ"
"ได้ยินว่าปีที่แล้วลงแข่งกีฬาโรงเรียนตั้งหลายอัน แล้วก็ได้ที่หนึ่งทุกอันเลยล่ะค่ะ ทุกคนก็เลยขนานนามว่าเทพีแห่งชัยชนะ มีแฟนคลับ​เพียบเลยล่ะ"
"เห~ ขนาดนั้นเชียว"

นี่เรียกว่าได้พ่อมาเต็มๆเลยซินะเนี่ย~

มิตสึบะที่เด็กๆพูดถึงก็คือ คาบุรากิ มิตสึบะน่ะค่ะ
ใช่แล้วล่ะ เป็นลูกสาวของคาบุรากิกับวาคาบะจังน่ะ ว้าว ในที่สุดก็ได้ลงเอยกันจริงๆซินะ สมกับเป็นคู่แท้คู่พรหมลิขิตกันจริงๆ

ได้ยินว่านอกจากมิตสึบะที่ตอนนี้ 8 ขวบแล้ว ก็ยังมีลูกชายอีกคน มาซากิคุงที่ตอนนี้เพิ่งจะ 2 ขวบเท่านั้น เมื่อสัปดาห์ที่แล้วพวกเราเพิ่งจะไปฉลองวันเกิดที่โรงแรมคาบุรากิกันมาเอง ...แต่ฉันก็จำไม่ได้หรอกนะ

"จริงซิ หนูได้อยู่ห้องเดียวกับลูกชายของเพื่อนท่านแม่ที่เจอกันในงานเลี้ยงวันเกิดมาซากิคุงด้วยล่ะค่ะ"
"เอ๋?"
"ยูกะหมายถึงหัวหน้าห้องงั้นซินะ? ฮะฮะฮะ"
"ใช่ค่ะ ท่านพี่ก็ทราบเหรอคะ? ตอนที่ให้เลือกกันว่าใครจะเป็นคณะกรรมการห้อง เขาก็ยกมือเสนอตัวมาเลยล่ะ ว่า "ผมเป็นเองครับ! ตอนพ่อผมเรียนที่นี่ได้เป็นหัวหน้าห้องทุกปีเลย ผมจะเป็นแบบพ่อมั่ง!" ทุกคนในห้องทั้งขำทั้งปรบมือกันใหญ่เลยค่ะ ก็เลยได้เป็นหัวหน้าห้องห้อง2 สมใจ"
"ตอนผมเจอที่โรงอาหาร เขาก็มาบอกผมนะว่า "ต่อไปนี้ท่านยูตะต้องเรียกผมว่าหัวหน้าห้องนะ" ทำเอางงไปเลยล่ะครับ ฮะฮะฮะ เห็นว่าวางแผนจะเป็นหัวหน้า​ห้อง​ทุกปีตามพ่อให้ได้เลยล่ะ”

"หืม...หัวหน้าห้องน่ะเหรอคะ…?" ฉันพึมพำอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก เลยหันไปถามคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
"อื้อ หัวหน้าห้องคนนั้นแหละกับคุณฮอนดะน่ะ...อ๊ะ เปลี่ยนนามสกุลแล้วนี่นะ...แต่งก่อนเราสักสองปีได้น่ะ" คุณชูสุเกะพยักหน้า "อ้อ แล้วก็ทาคากิคุงกับคุณโนโนเซะด้วย ได้ยิน​มาว่าลูกชาย​เกิดไล่เลี่ยกัน​เลยล่ะ”

ว้าว หัวหน้าห้องกับมิฮารุจัง! แถมยัง อิวามุโระคุงกับโนโนเซะจัง! หวาๆๆ รู้สึกตื้นตันดีใจจังเลยค่ะ นี่ฉันคอยเป็นคิวปิดให้หัวหน้าห้องมาตลอดตั้งแต่ประถมเลยนะ ในที่สุดก็สมหวังซินะ ดีจัง รู้สึกเหมือนส่งลูกสาวออกเรือนได้สำเร็จเลยนะเนี่ย

แหม สมกับเป็นคิวปิดมือหนึ่งเลยใช่มั้ยล่ะคะ~

ว่าแต่ลูกชายหัวหน้า​ห้อง​ก็ยังเป็นหัวหน้า​ห้อง​อีกอย่างงั้นเหรอ​เนี่ย เรียกว่า​ลูกไม้​หล่น​ไม่​ไกล​ต้นซินะ? น่ารักจัง!

หรือว่าจริงๆ​แล้ว​ตำแหน่ง​หัวหน้า​ห้อง​จะเป็น​หน้าที่​สำคัญ​ในตระกูล​กันนะ? แบบว่าเป็นผู้สืบทอด​ตำแหน่งหัวหน้าห้อง​มาตั้งแต่บรรพบุรุษ​น่ะ จริงๆ​แล้วเป็นตระกูล​ที่เก็บซ่อนความลับ​ของโรงเรีย​นซุยรันอยู่เบื้องหลัง​รึเปล่านะ…

อ๊ะ แบบนี้ก็ต้องเรียกแบบหัวหน้า​ห้อง​รุ่นทึ่1 รุ่นที่2 ไรงี้ด้วยล่ะซิ
เอ ถึงจะไม้รู้ว่าหัวหน้า​ห้อง​เป็นรุ่นที่เท่าไหร่​ แต่ฉันจะเรียกลูกหัวหน้าห้อง​ว่ารุ่นที่10 ตามการ์ตูนเรื่องนึงที่เคยอ่านในชาติก่อนดีมั้ยนะ อุฮุฮุ

เอ๋ หรือเรียกหัวหน้า​ห้อง​จูเนียร์​ดีน้า? หัวหน้าห้องJr.! แบบนั้นก็ไม่เลวนะ

ฉันมัวแต่นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย คุณชูสุเกะก็หัวเราะเบาๆ แค่กุมมือฉันไว้แต่ไม่ได้พูดอะไร

จาก5วันที่ผ่านมา เขามักจะทำแบบนี้ตลอดเลยล่ะ หากว่าว่างเมื่อไหร่ ถ้าไม่มากอดมาหอม ก็จะกุมมือฉันไว้เงียบๆอย่างกับเป็นมือของตัวเองอย่างงั้นล่ะ

เท่าที่จำความได้มือผู้ชายที่ฉันเคยจับก็มีแต่มือของท่านพี่เท่านั้นเองนะ สัมผัสความอบอุ่นแปลกๆจากมือของคุณชูสุเกะนี้มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยชินเลยสักนิดเดียว ช่วงแรกๆฉันก็พยายาม​จะยื้อต่อต้าน​อยู่​หรอก แต่เขาก็ดื้อด้าน​กว่าที่คิด จนฉันถอดใจ "อยากจับก็จับไป!" แล้วล่ะค่ะ

ไม่อยาก​จะพูดหรอกนะ แต่มันเป็​น​ความรู้สึก​ปลอบโยน​และปลอดภัย​มากเลยล่ะนะ…
พ่ายแพ้สุดๆเลยแฮะ...

ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาอีกแล้ว ฉันเหล่ตามองค้อนไปก็สบสายตากรุ่มกริ่มของเขาพอดี

อึก จะมองอะไรกันนักหนาล่ะยะ!
ยูตะคุง ยูกะจัง มาเยียวยาแม่ทีซิจ้ะ!

"ตอนนี้มาซากิคุงเริ่มหัดพูดแล้ว เรียกท่านพี่ๆ น่ารักมากเลยล่ะเนอะ"
"อื้อๆ ตามติดยูกะแจเลยล่ะ น่ารักจนอยากจะมีน้องตัวเล็กๆบ้างจังเลยล่ะครับ~ ท่านพ่อ~"
"หือ ยูตะก็มียูกะเป็นน้องแล้วนี่ครับ"
"เอ๋ อย่างยูกะน่ะไม่นับหรอก!"
"ท่านพี่หยาบคายจังเลยค่ะ แต่ถ้ามีน้องบ้างก็ดีเหมือนกันนะคะ~"
"ฮะฮะฮะ เรื่องนี้คงต้องถามท่านแม่ดูล่ะนะ ...เรย์กะคิดว่าไงเหรอครับ?"

ดวงตาหกคู่จับจ้องมาที่ฉันเป็นจุดเดียว ยิ้มแย้มทำหน้าทำตาอย่างคาดหวัง​

อึก จะมองอะไรกันอีกล่ะ!!!
ยูตะคุง ยูกะจัง ถึงโรงเรียนแล้วนะ รีบเข้าเรียนเถอะนะจ้ะ~

-----------
เย้ นี่เนื้อเรื่องไม่ขยับเลยนี่หว่า แต่ช่างมันเถอะ

>>547-549 แถมด้วย อิมเมจสองแฝดโชตะและโลลิที่วาดไว้ http://imgur.com/eFDjSaM แอร๊ย~

>>547-549 มึง ดีต่อใจกูมากกกกก *เลือดกำเดามายาพุ่งทะลัก* ขอบคุณมาก รักมึงที่สุด มากอดที

>>550 แอร๊ววววววววว ยูกะตันนนน สมกับฉายาเจ้าหญิงน้อยจริงๆ ยูตะคุงหน้ากลมแต่เด็กเลยนะคะ ทั้งฟิคทั้งแฟนอาร์ต มึงควรได้รับรางวัลโม่งซุยรันดีเด่นประจำมู้

>>547-549 โอ๊ยยย อ่านแล้วกูจะละลายยยยยยยยย แม่งหวานนนนนน แม่งคือดีงามมมมมมมมม ฮือ ฮือ ฮือ กูรักมึง นี่มันอภิมหาโคตะระฮีลลิ่ง!! (ถึงจริงๆ จะไม่มีความจำเป็นต้องฮีลก็เถอะ!! กูมั่นใจ!!) ขอกลับไปอ่านซ้ำๆ อีกซัก 3-4 รอบนะ

(เอ็นโจทำกรุ้มกริ่มแบบนั้น ลึกๆ ในจะเป็นทุกข์บ้างรึเปล่านะ ทำเหมือนกำลังสนุกที่ได้หยอกล้อเรย์กะ แต่จริงๆ คงแอบกังวลไม่ใช่น้อย ถ้าความทรงจำที่มีร่วมกันมาหลายปีต้องหายไปแบบไร้ร่องรอยเอาจริงๆ เนี่ยก็น่าเสียใจมากๆ เลย แต่เชื่อว่าคนอย่างท่านเอ็นโจคงไม่ยอมแพ้ร้อกกก ต่อให้ลืมจริงก็คงมุ่งมั่นสร้างความทรงจำกันใหม่ให้ไฉไลกว่าเดิมแน่ๆ!)

เอ๊ะ เพิ่งอ่านย้อนเจอว่าพิมพ์​ผิด >>549 ต้องดวงตา3คู่ซิ มาจากไหนอีก3คู่วะ 55555555

>>554 แค่โม่งแถวนี้ก็น่าจะหลายสิบคู่ละนะ ถถถถถถถถถ *ไม่เคยมีที่ไหนในซุยรันที่ปราศจากสายตาโม่ง*

>>549 ก็มีน้องให้สองคนนี้สิคะ กิจการตระกูลเอ็นโจยิ่งใหญ่ไพศาลนะคะ ต้องมีทายาทเยอะๆมาสืบทอดค่ะ แถมยีนบ้านนี้ดี มีแต่คนสวยๆหล่อๆหน้าตาน่ารักๆ ต้องมีเยอะๆค่ะ เอาให้ตั้งทีมฟุตบอลไปเลย
ปล. อีห่า เมื่อคืนกูบอกว่าลูกหัวหน้าห้องชื่อฮารุกะไปละกัน แต่มาเจอว่าอีไก่โง่มันชื่อฮารุตอนล่าสุด กูนี่ชะงักกึกเลย ไม่เอาลูกไม่เอา ไม่ให้ชื่อนี้แล้ว เป็นหัวหน้าห้องไปอย่างเดิมดีแล้ว อย่าไปชื่อเดียวกับอีไก่โง่มัน

>>556 ตอนนี้จะชื่ออีตาไก่โง่หรือชื่อยุยโกะก็เสนียดพอๆกัน แค่จะพิมพ์ชื่อกูยังชะงักเลยมึง ถถถถถถถ *แจกเกลือให้เหล่าโม่งๆ*

/เอาเกลือมาโปรยใส่โทรศัพท์

โม่งใดก็ได้มาสปอยให้ชุ่มชื่นหัวใจที ว่าจะมีตอนแปลไทยต่อจากนี้ใกล้ๆแปลล่าสุดตอนไหนที่มันกระชุ่มกระชวยหัวใจฟื้นค่า HP เต็มmaxเรือเอ็นโจได้บ้าง

>>558 อีก 2 ตอนข้างหน้านี่ โคตรชุ่มชื่นบอกเลอ

>>558 สปอยนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อีกสองตอนต่อจากนี้ เอ็นโจจะรีบมาอธิบายกับเรย์กะตรงๆเลยว่าไม่ใช่แฟน แค่ญาติและว่าที่คู่หมั้นเฉยๆ เพราะอายุไล่ๆกันเลยถูกทาบทามให้เป็นว่าที่คู่หมั้นตามประสาคนรวยๆ ก่อนหน้าที่จะอธิบายก็ถามเรย์กะยิ้มๆด้วยว่าสนใจเรื่องนี้ด้วยเหรอ เรย์กะก็พูดเป็นเชิงว่าสนดิ เอ็นโจยิ้มไม่หุบเลย

ถ้าพูดถึงว่าที่คู่หมั้น เรย์กะก็ถือว่าเป็นว่าที่คู่หมั้นของบากะรากิหรือเปล่า พวกแม่ๆเชียร์กันเต็มที่เลือดตาแทบกระเด็น

ว่าไงนะครับ คุณ >>561 ใครเป็นว่าที่คู่หมั้นใครนะครับ? *ยิ้มอ่อน*

>>562 ทำไมกูร้สึกว่าไซซายะกำลังถูกตอนโดยฝีมือชูสุมอย ไม่ต้องพึ่งมือหมอ

คำว่า 'ว่าที่' แม่งไม่มีอะไรน่ากลัวเพราะมันไม่ถือว่าเป็น อฟช เป็นแค่ความมโนของแม่ๆป้าๆน้าอาทั้งหลายเฉยๆ ขนาดชาติในโลกนิยายเรย์กะยังถูกถีบทิ้งไซซา----มาซายะยังได้กับวาคาบะเลย กูสรุปได้เลยว่าเรื่องนี้ใครที่เป็นแค่'ว่าที่'............แพ้นะจ้ะ โฮ้วววววโฮะๆๆๆๆๆๆ
เรย์กะตระกูลก็ดี น้องชายกับหม่อมแม่ของอีกฝ่ายก็ปลื้ม เหลือแค่ถีบลงจากคานและกำจัดกุ๊กไก่ทั้งหลายออกไปก็จบ

>>559 >>560 กูจะรอฟื้นค่า hp แต๊งสปอยมากเพื่อนโม่งงง

>>563 พูดแล้วก็อยากเห็นเลยทีเดียว ฮี่ๆๆๆ (กูหัวเราะชั่วร้ายมาก) อยากเห็นเอ็นโจเดือดบ้าง ซู๊ดดดด

>>560 กรี๊ดกร๊าดเลยค่ะมึง ทำเอากูฟินสาดๆมีการรีบแล่นมาอธิบายด้วย แถมพอรู้ว่าเขาสนใจอยู่ก็ถึงกลับยิ้มไม่หุบ กูว่านะจอมมารต้องแอบลองดูปฎิกิริยานางอยู่แน่ๆ พอเห็นเขาเฉยๆตัวเองก็ร้อนร้นจนต้องมาบอกเขาเอง แต่จริงๆท่านเรย์กะนางไม่ได้เฉยๆนะโว้ย แอบสลดอยู่เล็กๆ 555

ฟิคลูกก็ให้ไก่โง่แต่งกับยุยโกะไปเลย อวยกันดีนัก

>>567 กูเห็นด้วย+1 แต่อีกใจก็อยากให้ทั้งคู่ขึ้นคานกันไปซะ

>>560 ยิ้มไม่หุบเลย
กูนี่แหล่ะยิ้มไม่หุบเลย
ดีต่อใจมากกกก

>>567 ไม่เอาอะ ไม่ต้องมีบทไปเลยเหอะ ตัวร้ายเอาแค่ลูกซึรุฮานะมาให้เด็กๆตบแปะเล่นก็พอแล้ว ถถถ

>>570 กูชอบว่ะ เล่นตบแปะ

กุขอวิเคราะห์เล่นๆนะ กุว่าลึกๆเรย์กะอาจจะหวั่นไหวกะเอ็นโจแล้วก็ได้ แต่คงแค่ไม่อยากยอมรับ
ไม่งั้นคงไม่ช็อคหมดอาลัยตายอยากขนาดนั้นหรอก
ทำนองที่ว่า น้ำหยดลงบนหินทุกวันหินมันยังกร่อน นับประสาอะไรกะใจคน
เค้าทั้งหยอด ทั้งปกป้อง ทำนู่นทำนี่ให้ มันต้องหวั่นไหวบ้างแหละ แต่เรย์กะพยายามหักห้ามใจตัวเองอยู่ ประกอบกับที่กูไปดำน้ำตอนหลังๆเจอเรย์กะจัดเอ็นโจไว้เป็นคนหมู่บ้านคาสโนว่าด้วย แสดงว่าต้องมีคิดบ้างแหละน่าาาา
ชาวโม่ง มาร่วมเชียร์ท่านเรย์กะให้รู้ใจตัวเองซะทีเถอะ ล่าสุดก็มีชวนไปกินข้าวด้วย ขออีเวนท์แรงๆให้ท่านเรย์กะรู้ตัวด้วยค่ะฮิโยโกะซาม้าาา

>>572 กูว่านางมีใจให้ว่ะ แต่ยังไม่ได้พัฒนาไปเป็นรัก แล้วก็ไม่รู้ตัวด้วยว่าชอบเขาเพราะอคติก่อนหน้านั้น แถมมีจุดเริ่มต้นในความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ที่จัดในหมวดหมู่คาสโนว่าเหมือนอิมาริ กูว่านางเริ่มจะรู้ตัวแล้วว่าหวั่นไหวกับเอ็นโจ แต่พยายามปฏิเสธเพื่อปกป้องตัวเอง แถมเรื่องยัยว่าที่นั่นก็ยังไม่เคลียร์ด้วย
ส่วนเอ็นโจนี่ยอมรับตัวเองแล้วว่ารักเขาเข้าเต็มๆ ถ้าเรย์กะเอ่ยปากซักนิดว่ามีอะไรในใจอยู่เหมือนกัน ฮีคงพร้อมเดินหน้าเต็มตัวอะ แค่นี้ก็ทั้งจีบทั้งหยอดแล้ว แต่ยังไม่รุกตรงๆเพราะกลัวจะถูกปฏิเสธมานี่ล่ะ ยัยว่าที่นั่นอาจจะไซโคอะไรเอ็นโจก็ได้ แบบ "เขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอหรอก" "เย็นชาออกปานนั้น เธอไปปลูกไร่แห้วแล้วล่ะ" กูว่าเอ็นโจก็กลัวตรงนี้นี่ล่ะถึงรีๆรอๆอยู่

กูว่าท่านเรย์กะช็อคที่ ท่านเอ็นโจผู้ลอยไปลอยมาจะออกจากหมู่บ้านคานทอง 555

>>567 แต่งแล้วก็มีลูก มาเจอกับยูตะ

...ได้ยินท่านแม่บ่นบ่อยๆว่าสมัยก่อนถูกพ่อแม่ของคุณขัดขวางความรักน่ะ

...ถึงผมจะขี้ขลาด แต่กับเรื่องนี้ผมไม่ให้อภัยหรอกนะ //เคยคางคุณลูกไก่มาสบตา...แค่กๆๆ

>>572 เรย์กะปลื้มเอ็มโจในkimi อยู่กูว่าแม่งมันมีฐานดีอยู่แล้วไง แต่นางกลัวจะเป็นแบบในการ์ตูนนางก็เลยผวาแบนเอ็นโจขั้นสุด ถ้าเอ็นโจใบ้ออกมาเป็นคำพูดบ้างก็คงดีขึ้นบ้าง

>>576 กูว่าคำพูดก็คงไม่ได้ผล นางก็น่าจะยังคงไม่รู้เรื่องกับเขาว่ะ

>>577 กูก็ว่าคำพูดไม่น่าไหวว่ะ ขนาดทั้งหยอดทั้งชมว่าน่ารักยังไม่รู้ตัวเล้ย สงสัยต้องคว้ามากอดแล้วล่ะอย่างนี้น่ะ

>>576 เขาก็ใบ้ด้วยการกระทำแล้วอ่า แต่นางตั้งการ์ดท่าเดียวเลย ไม่ยอมรับรู้อะไรในใจเขาซักที การกระทำน่ะมันสำคัญนะ ที่นางตั้งการ์ดกับเอ็นโจในตอนแรกเพราะไปหลอกใช้นางนี่ล่ะ แต่เอ็นโจก็ชดใช้มาพอแล้วนะเว้ย นางควรเปิดใจได้แล้ว
แต่ตอนล่าสุดกูค่อยใจชื้นหน่อยว่านางก็สลดหดหู่เหมือนกันที่เห็นผู้หญิงข้างกาย ไม่ได้จะไร้ความรู้สึกกับเขาไปซะทีเดียวสินะ โม่งเรือเอ็นโจยังไม่หมดหวังเว้ย นางเอกเรื่องนี้รู้ตัวช้า ต้องให้เวลานางอีกหน่อย ยังไงมันก็เป็นชีวิตสโลว์ไลฟ์ของนางอยู่แล้ว อะไรๆมันก็เลยสโลว์ตาม อย่าเพิ่งถอดใจกันนะ

>>579 ไม่มีถอดใจล่ะ ลงเรือเอ็นโจเต็มที่ไม่พี่ก็น้องล่ะงานนี้ ยังไงก็ไม่มีคาน เราเชื่อมั่นในแท็กเรื่องว่าโรแมนติก

>>579 กูว่าประโยคที่นางคิดในใจตอนพูดกับรายตัวสำรองว่า 'ในใจมีอคติไปแล้วก็เลยเห็นแต่ด้านลบหรือเปล่านะ' นี่แหละ เข้าตัวนางชัดๆ เลย พูดอะไรเข้าตัวตลอดอ่ะ นางอ่ะ

กูขอหน่อยเหอะ กูอยากทำรูปนี้ตั้งแต่ตอนนางคนลาเต้อาร์ททิ้งละ มันน่าหงุดหงิดละเกิน
http://imgur.com/2VkEwHr

ถึงกูจะเมากาวหลายถังในวงน้ำชาแห่งนี้ แต่ไม่กล้าคิดเข้าข้างเอ็นโจเลยว่ะมึง กูว่าที่เรย์กะโหวงๆคงไม่เเคล้วอยากรู้เรื่องชาวบ้านแหงๆ แบบต๊ายฉันพลาดได้ไงหรือไม่ก็เนื้อเรื่องในเกมส์มันมีแบบนี้ด้วยหรอไรเงี้ย แต่ถ้าเรย์กะหึงก็ดี เนื้อเรื่องจะได้เดินบ้างแต่แม่งดูปักธงชี้ชัดเกินไป ไม่น่าใช่ว่ะ อ่านมาตั้งแต่เริ่มปล่อยเรือจนระเบิดเรือที่กูลงไปหลายลำ กูว่าเอาแน่เอานอนไรไม่ได้หรอกนางยิ่งต๊องๆอยู่เรย์กะอ่ะ อิอิทุกวันนี้ลงเรือเอ็นโจบ้าง นายตัวสำรองบ้าง นี่เผลอๆยังภาวนาให้กลับไปเอาเรือจักรพรรดิเล๊ยย ถึงแม้จะไม่ค่อยมีหวังเลยจากที่อ่านสปอย์โม่งท่านอื่นๆ ตอนนี้ก็รอคนแปลต่อไป

>>582 รูปมึงฮาดี กูชอบ

>>578 กอดก็คงไม่ไหวคงคิดว่ากอดแกล้งแหงๆ จูบเลยเห๊อะ

>>583 โหวง เพราะอยากรู้เรื่องชาวบ้านถึงขั้นซังกะตาย กูว่ามันต้องมีซัมติงบ้างล่ะ สาธุเถอะ

>>585 ดีไม่ดีจะโดนตบเพราะติดว่าจูบเล่นด้วยซ้ำ ระดับท่านเรย์กะซะอย่าง

>>582 +1 ตัวแทนความในใจกูมาก

กู 587 นะ จะพิมพ์ว่า คิดว่า กลายเป็น ติดว่า เฉย

กูยังคงเชื่อน้ำหยดทุกวันหินยังกร่อน กับรูทอื่นกูว่าแห้วชัวร์ มีเอ็นโจนี่แหละบทพีคๆบทอวยน่าจะเป็นไปได้เยอะสุดแล้วมาสม่ำเสมอด้วย กับคนอื่นนี่ไม่สมุนก็เฟรนโซนด์ บากะรากิ ฮัสกี้ ไซซายะ(ทำไมกูต้องชื่อเต็ม)แม่งก็บ้าเกินจนกูอวยให้คู่กับวาคาบะ....ตายจริง กูลืมไปว่าแม่งลุ่มๆดอนๆใกล้จะถูกตอน 5555 ดังนั้นกูจะรอฉากพ่อแม่ลูกฉากนั่นปรับทุกข์ฉากฟินๆอยู่อย่างไม่ไขว้เขว! สู้เค้าเอ็นโจซามะ กัปตันยูกิโนะสปีดยานอวกาศเต็มกำลัง Go! Go! Go!

>>582 เออ กูก็คิดงี้เหมือนกันตอนนางคนลาเต้ทิ้ง บ่นไว้ตั้งแต่บนๆกระทู้แล้วว่าอยากฟาดหัวนางจริงๆ สงสารเอ็นโจชิบหาย น้ำตาตกในอยู่แหงๆ
>>583 เวลาที่เราอยากเสือกเรื่องชาวบ้านมันจะไม่ใช่ฟีลหมดอาลัยตายอยากขนาดนี้เว้ย มันจะออกแนวตื่นเต้นมากกว่า แบบ เฮ้ย จริงๆอะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ ว้าว น่าสนใจอะ ขอเสือกหน่อยดิ นึกภาพเวลามึงไปขุดเผือกดราม่าทั้งหลายก็มีแต่ความตื่นเต้นอยากรู้อยากเห็น ไม่ใช่มาสลดหดหู่แบบนี้อะ

>>591 กูเห็นด้วยสุดใจเลยมึง

>>583 กูว่าเรือคาบุรากิก็ยังมีหวังอยู่นะ ตราบใดที่นางยังจีบวาคาบะไม่ติด ซึ่งกูว่าติดยาก555555 ยังไม่คืบหน้าไปไหนเล้ย ได้แต่ตามสตอล์กเขา โถๆ ไซซายะน้อยๆของโม่ง ซึ่งในกรณีนี้กูว่านายตัวสำรองมีภาษีดีมากกว่าถ้านางจะจีบวาคาบะ อยู่สภาเหมือนแถมยังคอยช่วยบ่อยๆ กูขอแทงข้างคาบุรากิแห้ว แต่ในขณะเดียวกันก็ทั้งสงสารมันทั้งสงสารเอ็นโจว่ะ แห้วทีลำบากคนเดียวไม่ได้แม่งลำบากเพื่อนฝูงด้วย เจ้าบ้าเอ๊ยยยย //เคาะหัว
พูดถึงเรื่องสตอล์ก กูตลกตอนดิบตอนนึงว่ะ เรย์กะเผลอโพล่งออกไปว่าคาบุรากิว่านี่มันสตอล์กเกอร์ชัดๆ แล้วเอ็นโจก็ว่าคาบุรากิว่าเป็นสตอล์กเกอร์ตามเรย์กะ กูนี่คิดในใจ อห ทำเป็นว่าเพื่อน ตัวเองนี่หนักกว่าอีกนะ55555

อาทิตย์เดียวโพสเกินครึ่งพัน กูยอมใจโม่งซุยรันจริงๆ

พวกมึงทำใจดีๆ ไว้นะ ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ ลูกเรือเอ็นโจเอ๋ย ท่านลืมแล้วรึไรใครเป็นกัปตันเรือของเรา!!!! หลังจากนี้เรือเอ็นโจมันต้องมีโมเมนต์โดขิๆ แน่ๆ เอ็นโจนางอาจจะมาหยอดแก้ต่างให้ตัวเองแล้วเจอเจ้าแม่สะบัดบ๊อบใส่ให้เราเหล่าโม่งกัดผ้าเช็ดหน้าด้วยความอัดอั้นตันใจ again อย่างที่ผ่านมา จากนั้นเอ็นโจก็จะเข้าสู่สถานะสตอล์กเกอร์เจ้าแม่ตามปกติเหมือนเดิม~ //ซูดดดดด..ควานหากาวมาเพิ่ม

>>593 จริงๆกูเชื่อว่าเนื้อคู่กันแล้วไม่แคล้วกันไปได้เว้ย คือจะให้คาบุรากิมันอยู่เฉยๆในโรงเรียนไม่เจอวาคาบะไปตลอดเลยก็ทำได้นะ แต่เพราะเป็นเนื้อคู่ ไม่ได้คุยกันในโรงเรียนซักที งั้นไปถูกรถชนนอกโรงเรียนแม่งซะเลยจะได้รู้จักสนิทสนมกัน พระเจ้าโลกนี้แม่งโครตฮาร์ดคอร์ พาเนื้อคู่มาหากันด้วยวิธีนี้

>>595 ก็เบาๆ ไม่ได้ผลหรือให้ผลช้า (เหมือนเรย์กะและเอ็นโจ) พระเจ้าเลยเอาแบบฮาร์ดคอร์เลย พุ่งตรงสั้นกระชับทันใจหลงใหลทันตา

อ่านตอนนี้หลายรอบ แล้วรู้สึกหน่วงๆจนอยากลองเขียนฟิคระบาย ไม่ได้มีพล็อตอะไรทั้งนั้นนะคะ 5555 อยากเขียนอะไรก็เขียนออกมา

................................................
คนรัก... คนรักของเอ็นโจงั้นหรอ

ฉันคิดขณะที่พวกอุเมวากะกำลังจัดท่าให้ถ่ายรูปอยู่ รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ อธิบายไม่ได้ว่าคืออะไร

“โอ้โห ผู้หญิงคนนั้นสวยชะมัดเลย”

“เอ๊ะ นั่นบาริสต้าสุดหล่อคนนั้นนี่นา เสียดายจัง เขามีแฟนแล้วหรอ”

ฉันหลุดจากภวังค์ มองไปทิศทางเดียวกับพวกอุเมวากะ เอ็นโจกับคุณยุยโกะกำลังคล้องแขนเดินไปด้วยกัน โดยมียูกิโนะและตาไก่โง่เดินตามมาด้วย

ยูกิโนะทำสีหน้าเหมือนโลกทั้งใบกำลังล้มละลายลงตรงหน้า ไม่นะ เทวดาน้อย... เป็นอะไรไปยูกิโนะคุง

ฉันมองสี่คนนั้นเดินผ่านไป หัวใจโหวงเหวงขึ้นมา

“คุณคิโชวอินเป็นอะไรไป” คุณโมริยามะเอ่ยถาม

เอ๊ะ ไม่นี่คะ ฉันก็ปกติดี แต่ทำไมไม่รู้ก็พูดออกมาไม่ได้ ราวกับลืมวิธีที่จะออกเสียงไปแล้ว

พวกอุเมวากะมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าหลากหลาย

“นี่ก็เย็นแล้ว ฉันคงต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ”

ฉันพูดออกไปทันทีที่สามารถกลับมาพูดได้อีกครั้ง แล้วก็เดินจากไปช้าๆโดยไม่รอคำตอบรับ ทำไมฉันเสียมารยาทอย่างนี้นะ ทั้งๆที่เป็นคนชวนพวกเขามาเองแท้ๆ แต่ไม่รู้ทำไม ฉันอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้อีกแม้แต่วินาทีเดียว

ฉันเดินมาเรื่อยๆจนชนคนสักคนเข้า อยากเอ่ยขอโทษแต่ก็ทำไม่ไหว ก่อนจะชะงักเมื่อสังเกตว่าชนใครเข้า

“อื้ม เออ คิโชวอิน”

คาบุรากิมองฉัน ไม่ได้มีบรรยากาศบ้าบอไรสาระแบบทุกที่ ทำเหมือนพูดอะไรไม่ออกทันทีที่เห็นฉัน

“ขอโทษค่ะ ท่านคาบุรากิ” ฉันเค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบาก

“มันไม่ได้เป็นแบบที่เธอคิดนะ”

“คะ?”

“ถ้าเป็นเธอต้องสู้ได้อยู่แล้ว”

“อะไรคะ?”

คาบุรากิตบไหล่ฉันป๊าบๆราวกับเป็นท่าประจำของเขา มันเจ็บจนฉันลืมหดหู่ไปชั่วขณะ โอ้ย... คิดว่าทุกคนแข็งแกร่งรับแรงมือนายไหวทุกคนหรือยังไง

“ฉันอยู่ข้างเธอนะคิโชวอิน ยูกิโนะก็ด้วย เพราะงั้นพยายามเข้าล่ะ!”

เอ๋ อะไรคะ? พูดเรื่องอะไรอยู่คะ

คาบุรากิพูดอะไรเสร็จก็เดินจากไป ไม่อธิบายอะไรให้ฉันฟังเลย นายคิดว่าทุกคนอ่านใจนายได้หรือไง อยู่ๆก็พูดไม่บอกเกริ่นอะไรมาก่อนเลย แย่ชะมัด ทำไมฉันถึงสอบได้คะแนนน้อยกว่าคนแบบนี้ได้นะ

แต่ไม่รู้ทำไม ฉันรู้สึกว่าดีขึ้นนิดหน่อย สงสัยเชื้อบ้าของคาบุรากิจะปัดเป่าเชื้อความหดหู่ไร้สาเหตุนั้นได้ล่ะมั้ง นายเองก็มีประโยชน์เหมือนกันนี่นา

ฉันเดินไปที่รถตระกูลคิโชวอินที่มารอรับด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นอีกเล็กน้อย แม้จะไม่เข้าใจสาเหตุก็ตาม สงสัยคงเป็นพลังจากลูกท้อไล่มารที่ฉันเคยให้เมื่อวันนั้นมั้งนะคะ ดีจังเลย

>>595 พูดแล้วกูสงสัยแฮะ คาบุรากิโลกนี้ไม่เคยรับรู้ตัวตนของวาคาบะเลยจนกระทั่งถูกรถชนแล้วประทับใจท่ากระโดดม้วนตัว ทั้งๆที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน
งั้นคาบุรากิโลกคิมิดอลไปประทับใจวาคาบะที่ตรงไหน โดนคิโชวอินคว่ำถังน้ำใส่แล้วตีลังกาหลบหรือไง?

>>598 ทำไมกูต้องคิดท่านางหลบถังน้ำตาม 5555

>>598 กูขอแก้ตัวแทนมันเหอะ จริงๆก็มีรับรู้อยู่นะ ตอนที่เห็นวาคาบะสอบได้ที่2ที่3ไง ก็มีถามๆว่านี่ใคร คงจะเออ มีคู่แข่ง? แต่ก็ไม่ได้อะไรนัก มาเจอกันจริงจังก็ตอนรถชน ก็คงได้พูดคุยทำความรู้จักกัน ปกติคาบุรากิมันไม่ค่อยได้คุยกะผู้หญิงอยู่แล้ว เจอวาคาบะไม่ได้น่ารำคาญแบบคนอื่นก็คงจะรู้สึกดีด้วยตรงนั้นน่า
ส่วนไอ้ที่ว่าประทับใจท่าม้วนนี่ แม่งมโนกันเองทั้งนั้นนะว้อย มันยังไม่ได้พูดสักคำว่ารักแรกพบตรงนั้นน่ะ!! พวกมึงอย่าเอากาวไปผสมกะ อฟช.กันซิวะ!!! 55555555

>>600 อ้าว กูสับสน 555
พี้กัญชามาหลายกระทู้จนแยกกาวกับอฟช.ไม่ออกแล้ว ขอโทษนะไซซายะ 5555555555

เออว่ะ ยังมีตอนสอบได้คะแนนดีอยู่ด้วยนี่หว่า พอเห็นสาวที่พอคุ้นหน้าคุ้นตาโดนรังแกก็เลยเข้าไปช่วยล่ะมั้ง

>>601 ไม่เป็นไรกูก็เป็นเหมือนมึง สงสัยจะบ้องกัญชามากเกินไป แล้วก็ไม่ทีท่าว่าจะเลิกได้ด้วย 5555 ความมโนมันอยู่ในสายเลือดครัชพี่น้อง ไปเล่าให้เพื่อนฟังทีไรแม่งก็เอาแต่ด่ากูว่า "มึงจะทำอะไรก็ได้แต่ช่วยอย่าเพิ่งบ้องกัญชาตอนนี้ ไปเรียนก่อนสลัดผัก!"

>>597 ท่านเรย์กะสู้ๆน้าาา มีท่ากัปตันเรือยูกิโนะกับเหล่าโม่งคอยหนุนหลังอยู่ ลุยเลยยยย
เมื่อกี้กูไปดำน้ำตอนดิบอีกสองตอนตามเม้นบนๆมา เยียวยาหัวใจจริงงงงง
.
.
.
.
ฟิลเตอร์กาวกูแรงมาก กูมองว่าเรย์กะนางดูแปลกไป ทำเป็นบอกว่าแค่อยากกอสซิปเรื่องชาวบ้านเฉยๆ แต่ก็ช็อคน่าดู ขนาดตอนไมฮามะนางยังไม่ยี่หระ ตบกระเด็นแบบสบายๆเลย แต่อันนี้คือเก็บเรื่องเขาไปคิดเรื่องอนาคตของตัวเองอีก หืมมมมมม
ทำเอากูอยากอ่านแบบแปลเร็วๆเลย โม่งแปลขา สนองลูกเรือทียยย //เกาะแข้งเกาะขา

>>582 โหหหห มึงงง ฮาร์ดคอรเวอร์ 5555555 เป็นกูกูก็สตั้นเหอะ คนทิ้งอย่างหน้าตาเฉยย.แล้วยัง แค่เคยเห็นหน้ากันน่ะค่ะ จ้าาาาา

ถ้ามีทั้งคัปตันยูกิโนะและคาบุรากิแล้วยังไงยุยโกะก็ไม่รอดหรอก โดนยูกิโนะวางแผนจัดการด้านหลัง โดนคาบุรากิสวมวิญญาณจักรพรรดิไปรบ คู่ต่อสู้คงได้แต่ราบเป็นหน้ากองแล้ว

ky กูหนีความบอบช้ำวันนี้ ไปนั่งอ่านเกิดใหม่ในเกมจีบหนุ่มยันเดเระ จนถึงแปลอิ้งก์ตอนล่าสุด แล้วรู้สึกดีจัง จนอยากจะเห็นท่านเรย์กะตกไปอยู่ในบ่วงที่ตัวละครทุกตัวในเรื่องเป็นสายยันบ้างจัง 555555555

>>603 กูเกาะด้วยคน ออกตอนใหม่มาปลอบกูหน่อยยย

>>606 ky กูชอบเรื่องนั้นมากเช่นกัน แต่ถ้าท่านเรย์กะกูไปอยู่เรื่องนั้น กูว่าตกใจตายไปนานละ เจ๊ยิ่งขี้กลัว เอีะ หรือจะเดินเข้าสายมาร สวดอัญเชิญปีศาจมาปกป้องตัวเอง 555555555555555555

ไม่ว่าใครจะว่ายังไง กุไม่สนทั้งนั้น กุลงเรือเอ็นโจหมดทั้งตัวและหัวใจไปละ ยังไงกุก็เชื่อว่าเอ็นโจนี่แหละจะเป็นคนดึงระเบิดคานเจ้าแม่ได้

ปล.ตอนแรกๆกุก็ไม่ได้อะไรมากกับเอ็นโจนะ (ตอนยังไม่ติดฟิล) มองเป็นอารมณ์ออกมาแกล้งบ่อยๆจังน้า พอเจอความกาวพวกมึงไป กุเมามากรู้ตัวอีกทีคือลงเรือมาเต็มตัวแล้ว 5555 อะไรคือกาว อะไรคืออฟช กุแยกออกจากกันไม่ได้แล้ววววววววววววววววว

>606 ตอนใหม่มาแล้วรึเนี่ย
เรื่องนั้นเราว่าขนาด lily ยังยันเลยเหอะ แต่ก็น่าจะคลายๆวาคาบะสายยันกันนะ

กูอ่านแค่เอาขำตอนแรก แต่มาเจอพวกมึงนี่ ... กูลงเรือเอ็นโจไปตอนไหนไม่รู้ตัว
กูเพิ่งได้อ่านตอนใหม่ หาไม้มาดามใจยังไงดีวะ? รออีกสองตอนใช่ไหมมึงงงงงง