"หืม...หัวหน้าห้องน่ะเหรอคะ…?" ฉันพึมพำอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก เลยหันไปถามคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
"อื้อ หัวหน้าห้องคนนั้นแหละกับคุณฮอนดะน่ะ...อ๊ะ เปลี่ยนนามสกุลแล้วนี่นะ...แต่งก่อนเราสักสองปีได้น่ะ" คุณชูสุเกะพยักหน้า "อ้อ แล้วก็ทาคากิคุงกับคุณโนโนเซะด้วย ได้ยินมาว่าลูกชายเกิดไล่เลี่ยกันเลยล่ะ”
ว้าว หัวหน้าห้องกับมิฮารุจัง! แถมยัง อิวามุโระคุงกับโนโนเซะจัง! หวาๆๆ รู้สึกตื้นตันดีใจจังเลยค่ะ นี่ฉันคอยเป็นคิวปิดให้หัวหน้าห้องมาตลอดตั้งแต่ประถมเลยนะ ในที่สุดก็สมหวังซินะ ดีจัง รู้สึกเหมือนส่งลูกสาวออกเรือนได้สำเร็จเลยนะเนี่ย
แหม สมกับเป็นคิวปิดมือหนึ่งเลยใช่มั้ยล่ะคะ~
ว่าแต่ลูกชายหัวหน้าห้องก็ยังเป็นหัวหน้าห้องอีกอย่างงั้นเหรอเนี่ย เรียกว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นซินะ? น่ารักจัง!
หรือว่าจริงๆแล้วตำแหน่งหัวหน้าห้องจะเป็นหน้าที่สำคัญในตระกูลกันนะ? แบบว่าเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าห้องมาตั้งแต่บรรพบุรุษน่ะ จริงๆแล้วเป็นตระกูลที่เก็บซ่อนความลับของโรงเรียนซุยรันอยู่เบื้องหลังรึเปล่านะ…
อ๊ะ แบบนี้ก็ต้องเรียกแบบหัวหน้าห้องรุ่นทึ่1 รุ่นที่2 ไรงี้ด้วยล่ะซิ
เอ ถึงจะไม้รู้ว่าหัวหน้าห้องเป็นรุ่นที่เท่าไหร่ แต่ฉันจะเรียกลูกหัวหน้าห้องว่ารุ่นที่10 ตามการ์ตูนเรื่องนึงที่เคยอ่านในชาติก่อนดีมั้ยนะ อุฮุฮุ
เอ๋ หรือเรียกหัวหน้าห้องจูเนียร์ดีน้า? หัวหน้าห้องJr.! แบบนั้นก็ไม่เลวนะ
ฉันมัวแต่นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย คุณชูสุเกะก็หัวเราะเบาๆ แค่กุมมือฉันไว้แต่ไม่ได้พูดอะไร
จาก5วันที่ผ่านมา เขามักจะทำแบบนี้ตลอดเลยล่ะ หากว่าว่างเมื่อไหร่ ถ้าไม่มากอดมาหอม ก็จะกุมมือฉันไว้เงียบๆอย่างกับเป็นมือของตัวเองอย่างงั้นล่ะ
เท่าที่จำความได้มือผู้ชายที่ฉันเคยจับก็มีแต่มือของท่านพี่เท่านั้นเองนะ สัมผัสความอบอุ่นแปลกๆจากมือของคุณชูสุเกะนี้มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยชินเลยสักนิดเดียว ช่วงแรกๆฉันก็พยายามจะยื้อต่อต้านอยู่หรอก แต่เขาก็ดื้อด้านกว่าที่คิด จนฉันถอดใจ "อยากจับก็จับไป!" แล้วล่ะค่ะ
ไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่มันเป็นความรู้สึกปลอบโยนและปลอดภัยมากเลยล่ะนะ…
พ่ายแพ้สุดๆเลยแฮะ...
ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาอีกแล้ว ฉันเหล่ตามองค้อนไปก็สบสายตากรุ่มกริ่มของเขาพอดี
อึก จะมองอะไรกันนักหนาล่ะยะ!
ยูตะคุง ยูกะจัง มาเยียวยาแม่ทีซิจ้ะ!
"ตอนนี้มาซากิคุงเริ่มหัดพูดแล้ว เรียกท่านพี่ๆ น่ารักมากเลยล่ะเนอะ"
"อื้อๆ ตามติดยูกะแจเลยล่ะ น่ารักจนอยากจะมีน้องตัวเล็กๆบ้างจังเลยล่ะครับ~ ท่านพ่อ~"
"หือ ยูตะก็มียูกะเป็นน้องแล้วนี่ครับ"
"เอ๋ อย่างยูกะน่ะไม่นับหรอก!"
"ท่านพี่หยาบคายจังเลยค่ะ แต่ถ้ามีน้องบ้างก็ดีเหมือนกันนะคะ~"
"ฮะฮะฮะ เรื่องนี้คงต้องถามท่านแม่ดูล่ะนะ ...เรย์กะคิดว่าไงเหรอครับ?"
ดวงตาหกคู่จับจ้องมาที่ฉันเป็นจุดเดียว ยิ้มแย้มทำหน้าทำตาอย่างคาดหวัง
อึก จะมองอะไรกันอีกล่ะ!!!
ยูตะคุง ยูกะจัง ถึงโรงเรียนแล้วนะ รีบเข้าเรียนเถอะนะจ้ะ~
-----------
เย้ นี่เนื้อเรื่องไม่ขยับเลยนี่หว่า แต่ช่างมันเถอะ