วันนี้เจ้านายพาพวกเรามาโรงพยาบาลสัตว์เพื่อมาฉีดวัคซีนค่ะ พวกเราถูกปล่อยไว้ในคอก มีสุนัขตัวอื่นๆมากมายเต็มไปหมด เห่าพูดคุยกันระงมเลยล่ะ
ไซซายะดูจะกระวนกระวายหอนไม่หยุดพยายามจะหนีออกไปเต็มที่จนเจ้านายต้องจับล่ามไว้กับรั้ว พึมพำใหญ่เลยว่า "ไม่นะๆ นี่มันฝันๆ เจ้านายไม่ทำแบบนั้นกับฉันหรอก!"
อืมม ไม่รู้ว่าเป็นอะไรน้า?
"อ๊าา นั่นคุณชูสุมอยนี่นา! สวัสดีครับ! จำผมได้มั้ยครับ!" สุนัขพันธุ์ไชนีส เครสเต็ดไร้ขนตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาหาชูสุมอย เห่าเสียงดังแหลมอย่างน่ารำคาญ
"... อ๋อ สวัสดี เครสึราเต็ดคุง"
สุนัขพันธุ์ที่ดูอัปลักษณ์แบบนี้ถ้าไม่ใช่พวกจรจัดก็คงไม่มีใครลืมได้กันหรอกมั้ง... เขาคือเครสึราเต็ดคุง ได้ยินว่าเคยอยู่ในฟาร์มเดียวกับชูสุมอยมาก่อนน่ะค่ะ ...เป็นฟาร์มที่เลี้ยงอะไรหลากหลายจังเลยน้า
ตอนมาที่โรงพยาบาลสัตว์คราวที่แล้ว พวกเราก็ได้เจอกัน พอเขาเห็นหน้าฉันที่โดนเจ้านายผูกติดกับชูสุมอยไว้ เขาก็ขู่ฟ่อใส่ฉันใหญ่เลยล่ะบอกว่า "เธอมีสิทธิอะไรมานั่งข้างคุณชูสุมอย!"
ฉันไม่ได้อยากจะนั่งตรงนี้สักหน่อยนี่นา นายซิมีสิทธิอะไรมาขู่ฉันยะ ตัวก็เล็กพอๆกันแท้ๆ! พอทุกคนหันมองไปทางอื่น ฉันก็เลยแอบกัดหางเขาจนส่งเสียงร้องเอ๋งๆดังไปทั้งโรงพยาบาล
ฮึ สมน้ำหน้า
อ๊ะ มีขนหลุดติดที่ปากออกด้วยล่ะค่ะ อี๋~~~~~~!
ฉันพยายามเอาขาหน้าเช็ดแต่ขนหมอนั่นก็ไม่หลุดปากไปสักที เลยหันไปเช็ดกับขนชูสุมอยแทน ฮ่า นี่มันผ้าขนหนูชัดๆ! ชูสุมอยนั่งนิ่งดูเหมือนจะไม่รู้สึกตัว โชคดีจัง
เครสึราเต็ดคุงเดินเข้ามาดันมาเบียดที่ฉันออกไป หมาบ้านี่! ฉันเลยเหยียบหางเข้าที่แผลเก่าจนร้องเอ๋งไปอีกทีก่อนจะย้ายที่นั่ง
เขาเห่าคุยกับชูสุมอยไม่หยุดจนปวดหู ฉันหันไปมองไซซายะก็เห็นเอาขาหน้าปิดหูไว้อย่างรำคาญ
"ไซซายะไม่ไปจัดการเหรอ?"
"ฉันเป็นพวกเลือกกินนะ"
ขนาดไซซายะก็ยังไม่อยากยุ่งด้วยเหรอเนี่ย จะเรียกว่าโชคดีดีมั้ยนะ?
... หือ แต่ว่านั่นหมายความที่มาจัดการฉันบ่อยๆก็เพราะว่าฉันน่าอร่อยอย่างงั้นเหรอ!?
แง้ ไม่น้าาาาาาา เจ้านายช่วยด้วยยยยยยย
"จริงซิ คุณยุยก็บ่นอยากเจอคุณชูสุมอยนะครับ! บอกว่าคุณชูสุมอยไม่อยู่ที่ฟาร์มแล้วน่าเบื่อมากเลยล่ะ วันนี้ผมก็ชวนมานะ แต่เจ้านายไม่ยอมพามา อุ้มผมมาตัวเดียวเลยน่ะ!"
"งั้นเหรอ... แล้ววันนี้เครสึราเต็ดคุงมาทำอะไรน่ะ?"
"เอ ไม่รู้เหมือนกันนะครับ เจ้านายไม่ยอมบอกอะไรผมเลยน่ะ! แต่ได้ยินคำว่า ขายไม่ออกกับผ่าตัด หรือยังไงเนี่ยล่ะครับ ... จะต้องเป็นผ่าตัดเสริมหล่อแน่ๆเลยล่ะครับ! ผมจะได้มีคนซื้อและได้ออกจากฟาร์มสักที!"
ไซซายะได้ยินคำว่าผ่าตัดก็ตัวกระตุกเล็กน้อย ส่วนชูสุมอยก็หัวเราะแห้งๆออกมา
หือ เป็นอะไรกันงั้นเหรอคะ?
ผ่านไปสักพักหนึ่ง เครสึราเต็ดคุงก็โดนอุ้มเข้าห้องหมอ
"ผมไปเสริมหล่อก่อนนะครับ คุณชูสุมอย!"
"...อ่า โชคดีและทำใจดีๆนะเครสึราเต็ดคุง"
หลังจากนั้นก็มีเสียงร้องโหยหวนดังแสบแก้วหูดังลั่นไปทั้งโรงพยาบาลสัตว์
ไซซายะหน้าซีดตัวสั่นครางหงิงๆอย่างหวาดกลัว ส่วนชูสุมอยก็หันมาคุยกับฉันว่า สงสัยเดือนหน้าคงจะไม่ได้เจอเครสึราเต็ดคุงแล้วล่ะ
เอ ทำไมเหรอคะ?
----------
บาย ด้วยลักจนถึงกะเลิกแต่งฟิคตัวเองก่อน เพื่อมาแต่งมะหมาเลยนะ ♥