ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3364/882/
-----------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากช๊อคที่อาคิสาวะคุง โดนพรากความบริสุทธิ์ไปตั้งแต่ชั้นประถม(คาดเดาจากสายตากรุ่มกริ่มของซากุระจัง) ฉันได้เข้าไปหมกตัวพร้อมเสบียงอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา ถึงจะได้ยินเสียงของทานุกิโหยหวนอยู่หน้าห้องว่า"เรก๊าาาาาาาาา พ่อขอโทษเห็นไปไอร์แลนด์รอบที่พ่อเห็นลูกเหมามาร์ชเมลโล่กลับมา พ่อเลยซื้อมาฝากยกโทษให้พ่อเถอะน้าาาาาาาา"
อะไรกันยะ!!! ตาทานุกินี่เรื่องกินอย่าพูดเสียงดังได้มั๊ย?ถึงจะเป็นคนในบ้านก็เถอะฉันอายนะยะ แล้วก็ปล่อยให้ทานุกิโหยหวนต่อไปอย่างนั้น
ถึงจะชอบมาร์ชเมลโล่วที่ซื้อมาฝากมากก็เหอะแต่ที่ซื้อมาฝากมันดันทำมาเป็นรูปกระต่าย ยิ่งเห็นยิ่งนึกถึงตานั่น ความนุ่มนิ่มนั่น อ๊าาาาาาาาา
ไม่ไหวแล้ววววววววววว เอาไปเสียบไฟย่างเผาให้หมดก่อนฉันจะออกจากห้องเลยนะยะ!!!!
ฉันหมกตัวอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งวันจันทร์ที่ไปทำงาน ตอนโผล่หน้าไปที่โต๊ะอาหารโดยพยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุด ท่านพี่ กับ ท่านแม่ แสดงอาการเป็นห่วงนึกว่าฉันอาการป่วยจากงานเลี้ยงตอนนั้นกำเริบ ฉันได้แต่ขอโทษและบ่ายเบี่ยงไป ก็ไม่อยากให้รู้นี่่ค๊าาาาาาาาาาาาา ว่าความเครียดของฉันมันมาจากตาเอ็นโจ ขอโทษนะคะขืนรู้เข้าท่านพี่คงจะช๊อคไม่น้อยที่น้องสาวคิดถึงผู้ชาย แต่ท่านแม่มีหวังส่งฉันใส่กล่องของขวัญผูกโบว์ส่งถึงหน้าบ้านเขาแหงมๆแต่ท่านแม่คะ!!!! ฉันไม่ได้คิดอะไรซักนิดเลยนะคะแค่ปากมันชนปากแค่นั้นเอ๊งงงงงงงงงงงงงง
แต่ระหว่างทานอาหารสังเกตุเห็นท่านพี่ยิ้มกรุ้มกริ่มอะไรอยู่คนเดียว ถามไปก็ไม่ได้ความ บอกแต่ว่ารอดูที่บริษัทเราวันนี้นะ ส่วนทานุกิ ฉันทานข้าวโดยไม่มองหน้าตลอดเวลาที่อยู่บนโต๊ะอาหาร ก็ได้แต่ส่งเสียงเรก๊าา...
เอาล่ะวันนี้คงต้องตั้งสมาธิดีๆเพื่อตรวจสอบไม่ให้มีการทุจริตที่บริษัทค่ะ!! ที่พักใจในตอนนี้ของฉันคงมีแค่ที่ทำงานเท่านั้นล่ะ จะตรวจเข้มแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนเลยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!! แต่เช้านี้ที่บริษัทก็ไม่พบอะไรที่ผิดปกติเหมือนเดิมเป็นเช้าที่สงบสุขจังน้าาาาา เมื่อผ่านมื้อกลางวัน วันนี้เป็นเบนโตะแสนอร่อยจากพ่อครัวภัตตาคารระดับสูง อยู่ๆท่านพี่ก็เรียกฉันเข้าไปพบที่ห้องของประธานบริษัท
มีเรื่องอะไรกันนะคะ? ปกติถึงแม้จะทำงานบริษัทเดียวกันทุกวันแต่นอกจากเวลามา-กลับบ้าน และ เวลาแจ้งเรื่องงบประมาณบริษัทแล้วก็ไม่เคยเรียกพบเลยนะคะ? เอมีเรื่องอะไรหรือป่าวน้าาาา หรือจะเกี่ยวกับเรื่องเมื่อเช้าที่ท่านพี่ยิ้มกรุ้มกริ่ม?
เมื่อเข้าไปในห้องก็พบคนสามคน สองในสามคือท่านพี่ กับ ท่านอิมาริ ซึ่งก็ปกติอยู่แล้วส่วนอีกคนนั้นคือคนที่ฉันเพิ่งจะพบไปเมื่อไม่นานมานี้แต่ก็ไม่น่ามีเหตุอะไรให้มาอยู่ที่นี่นี่นาแต่รูปร่างแบบนั้นผมสั้นสีฟ้าแบบนั้น ท่าทางเหมือนอัศวินแบบนั้น อุหวาาาาามาทำอะไรกันแน่คะ "ท่านไอระ!!!!!!!!!"
"สวัสดีจ่ะเรย์กะจัง จะว่าไม่ได้พบกันนานก็ไม่ได้สิเนอะ" ท่านไอระยิ้มพร้อมตอบกลับ โอ้วววเจิดจ้าเหลือเกิน อัศวินของฉัน ท่านพี่เห็นฉันทำหน้าตาเหลอหราแบบที่ไม่ได้ทำมานานก็ขำและพูดอธิบายว่า "คุณมินาสึกิจะมาเรียนรู้งานที่บริษัทเราซักระยะน่ะ ฝากอธิบายต่อด้วยนะอิมาริ" พูดจบท่านพี่ก็ก้มลงไปเซ็นเอกสารกองพะเนินต่อ นี่ขนาดไม่มีเวลายังอุตส่าห์รอเล่นมุกใส่ฉันเหรอคะท่านพี่
น้องจะหาผู้ชายที่ไหนใส่ใจน้องได้เท่าคุณพี่อีกมั๊ยคะ? ระหว่างที่ฉันกำลังชมคุณพี่อยู่ในใจท่านอืมาริก็อธิบายต่อว่า"ตระกูลมินาสึกิ น่ะถือเรื่องรับช่วงต่อบริษัทว่าต้องให้ผู้สืบทอดในตระกูลไม่ว่าหญิงหรือชายออกไปเรียนรู้นอกบริษัทก่อนขึ้นบริหารเต็มตัวน่ะเรย์กะจัง ทางเราที่เป็นคู่ค้าของทางนั้นเลยรับฝากท่านมินาสึกิมาเรียนรู้งานของผมกับทาคาเครุซักระยะ" ท่านอิมาริพูดจบ ท่านไอระก็พูดต่อว่า"ฝากตัวด้วยนะเรย์กะจัง" อุหวาาจริงจังมากเลยค่ะตระกูลมินาสึกิ นี่สินะที่ว่าเลี้ยงลูกแบบสิงโต สุดยอดมากเลยค่ะ "เอ้อ เรย์กะวันนี้เรากลับก่อนก็ได้นะพี่มีงานต้องไปคุยกับลูกค้าจากต่างประเทศกับอิมาริต่อ" "ค่ะท่านพี่" เมื่อเสร็จธุระฉันเดินออกมาพร้อมกับท่านไอระที่วันนี้มาแนะนำตัวเฉยๆ แต่แหมไม่เห็นต้องแนะนำตัวเลยนี่คะ? คนกันเองทั้งนั้น "งั้นเย็นวันนี้เรย์กะจังก็ว่างสินะ ไปทานข้าวกับพวกเรามั๊ย?พอดีนัดเพื่อนๆสมัยเด็กที่ซุยรันไว้เรย์กะจังก็รู้จักนะ" เอ๋ที่ฉันรู้จักงั้นก็ท่านยูริเอะสินะงั้นไปค่าาาอยากเจอองค์หญิงเหมือนกัน "ได้ค่ะท่านไอระ ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอเลยล่ะค่ะ" ท่านไอระได้ยินก็ยิ้มและลูบหัวฉัน อ๊ายยยย ถึงจะไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆแล้วแต่โดนแบบนี้ก็เขินนะคะท่านอัศวินนนนนนนน......แต่เหมือนฉันลืมอะไรไปอย่างแต่ช่างเถอะเย็นนี้จะได้ไปพูดคุยกับท่านไอระและท่านยูริเอะตามประสาสาวๆแล้ว