Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
_______________________________
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
https://fanboi.ch/webnovel/3289

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชา​ยาม​บ่าย​ของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
https://fanboi.ch/webnovel/3364/

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
https://fanboi.ch/webnovel/3451/

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika

ท่านเรย์กะปากบอกรักไม่สมหวัง หัวหน้าหมู่บ้านคานทอง ต้องการฤดูใบไม้ผลิ แต่การกระทำคือปิดกั้นสะบั้นธงไม่ใยดี กูจะร้องแทนคนให้...

>>2 น่าสงสารเอ็นโจชิบหาย...... ยิ้มๆแต่น้ำตาตกในไปแล้วมั้งน่ะ

>>3 สงสารเอ็นโจมากตอนนางคนลาเต้

แล้วเมื่อไหร่ท่านเอ็นโจจะจีบติดกัน
อาจเป็นตอนท่านเรย์กะหนีไปเรียนมหาลัยเมืองนอกเมืองเดียวโดยบังเอิญกับเอ็นโจ ซึ่งท่านเรย์กะลำบากมาก(ของกินไม่มี foodsick homesick กินจนอ้วนแล้วออกกำลังกายไม่ได้ พูดสำเนียงมีปัญหา เพื่อนไม่มี) ท่ามกลางความโดดเดี่ยวเอเชียคนเดียวในมหาลัย เอ็นโจที่อยู่อีกมหาลัยจึงช่วยเหลือ(ไร้บากะรากิ แอนด์เอเวอรี่วัน มากวน การติดต่อสื่อสารกับคนอื่นลดน้อยลง) ช่วยสอนพูด สอนซื้อของ ระยะระหว่างเรย์กะกับเอ็นโจเริ่มแคบลง แล้วเรย์กะก็ตกหลุมรักเอ็นโจในที่สุด //เอ้าซู้ดดดดดดดด

เมื่อคืนกูเพิ่งอ่านฟิครักต้องห้ามของท่านพี่ไป แล้วกูเกิดสงสัยว่าไฮโซเค้าจะมีโมเม้นท์แบบไปอาบน้ำด้วยกันบ้างปะวะ ประมาณว่า ท่านพี่คะ ให้น้องถูหลังให้นะคะ ไหม หรืออาบแบบแช่อ่างหรูกันอย่างเดียว

บางทีกูก็อยากฟาดหัวท่านเรย์กะเหมือนกันนะ คือนางดีกับทุกคน ยกเว้นเอ็นโจกับทานุกิอะ จะใจร้ายกับสองคนนี้ไปถึงไหนก็ไม่รู้ โครตเคืองแทนตอนคนลาเต้เลย แต่เอาเถอะ ความรักอันยาวนานของเอ็นโจ ฮีคงทำใจไว้แล้วล่วงหน้าว่าสาวเจ้าจะไม่รับรู้ ด้วยเรื่องแค่นี้คงไม่สะเทือนอะไรมากมาย เพราะฮีก็โดนทำร้ายใจด้วยการที่เรย์กะไปแอบชอบคนอื่นแบบซ้ำแล้วซ้ำเล่า แค่คนลาเต้ทิ้งเอ๊งงง ไม่เจ็บไม่คันซักนิ๊ด//เสียงสูง
เอ็นโจเห็นภายนอกเหมือนจะเอส แต่จริงๆเป็นเอ็มสินะนาย

วันนี้มาซายะมานั่งที่ซุ้มห้องของผม เพื่อเจอคุณทาคามิจิโดยเฉพาะ ถึงกับทำตัวต่างไปจากทุกทีโดยการยอมกินขนมทำมือแถมชมว่าอร่อย ดูท่าว่ามาซายะจะหลงรักคุณทาคามิจิในระดับเดียวกับคุณยูริเอะแล้วสินะ

สาวๆที่เห็นส่งเสียงฮือฮากันใหญ่ คุณทาคามิจิรับคำขอบคุณงงๆ อืม...แบบนี้จะดีจริงๆเหรอมาซายะ นายสร้างเรื่องเดือดร้อนให้คุณทาคามิจิอีกแล้วนะ

แต่ผมไม่เข้าไปเตือนหรอกนะ

ก็มันน่าสนุกจะตาย

สายตาเหลือบเห็นคุณคิโชวอินกำลังยืนต่อแถวเพื่อเข้ามาใช้บริการร้านของพวกผม เธอคงไม่มีบัตรคิว ไหนๆมาซายะก็สร้างเรื่องให้คุณทาคามิจิแล้วผมจะช่วยสร้างข่าวกับคุณคิโชวอินเพื่อกลบกระแสสักนิดก็แล้วกัน

แค่สร้างข่าวเฉยๆจริงๆนะ...

ไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงใดๆทั้งนั้นล่ะ..

ผมตั้งใจทำลาเต้อาร์ทถ้วยนี้เป็นพิเศษ ตอนแรกนึกอยู่ว่าควรจะทำรูปอะไรที่เหมาะกับคุณคิโชวอินดี จู่ๆก็นึกภาพตอนเธอเล่นกับกระต่าย ต่อมาก็นึกถึงตอนเธอสั่นกลัวหนีเป็นกระต่ายตื่นตูมเวลาเจอผม แค่คิดก็เล่นเอาหุบยิ้มไม่ได้ ค่อยๆบรรจงทำอาร์ทลาเต้ไปและต้องพยายามไม่ให้เผลอทำสีหน้ากระต่ายที่แสนน่ารักในแก้วแสดงออกไปทางกระต่ายที่กำลังตกใจกลัวตามจินตนาการที่นึกอยู่ระหว่างทำ มาซายะเองก็เหมือนจะเห็นผมตั้งใจทำผิดปกติ เลยมาด้อมๆมองๆด้วยเหมือนกัน

"คุณคิโชวอิน นี่บริการพิเศษจากผมนะ" ผมยกลาเต้มาเสริ์ฟให้เธอ พร้อมรอยยิ้มปิดท้าย หวังว่าเธอจะพอใจกับผลงานของผม

อะไรน่ะ สายตาที่มองผมอย่างสะพรึงแบบนั้น

และแล้วลาเต้กระต่ายน้อยที่ผมทำอย่างพิถีพิถันก็โดนคุณคิโชวอินทำลายภายในเวลาไม่ถึงสามสิบวินาที

เธอคนแล้วคนอีกจนแก้วกาแฟมีเสียงดังแก๊งๆไม่เหลือกริยาของคุณหนู เหมือนกับมีความแค้นมาตั้งแต่ชาติปางก่อน ปากบ่นงึมงำเบาเหมือนท่องบทสวดอะไรสักอย่างผมพังได้ไม่ชัด เหมือนเธอจะเผลอเอาความคิดในใจพ่นออกมาจากปากอีกแล้ว

รอยยิ้มบนหน้าผมชักเริ่มกลายเป็นรอยยิ้มเจื่อนๆ

ผมทำอะไรผิดรึเปล่านะ

ปกติคุณคิโชวอินจะต้้งป้อมกับผม แต่ไม่ได้แสดงออกขนาดนี้นี่นา...

หรือเธอคิดว่าผมลากเธอมาเพื่อให้กระแสข่าวมาซายะแยกเป็นสองทาง

ความจริงมันก็คิดนั่นแหละ แต่ลาเต้นี้ผมตั้งใจทำจริงๆนะ โดนเธอทำลายแบบไม่แยแสขนาดนี้ รู้สึกวูบแปลกๆในอกเลย

คุณคิโชวอินจากไปแล้ว ผมยังคงถือแล้วลาเต้ที่เธอดื่มหมดถ้วยไว้

และแล้วสาเหตุก็ปรากฎเมื่อมาซายะ เดินมาหาผมแล้วกล่าวชื่นชมผม

"ยอดมากชูสุเกะ นายเองก็เป็นร่างแยกของคิโชวอิน สะสม 12นักษัตรเหรอ"

หา... ร่างแยก?

"กระต่ายสินะ คิโชวอินดูดีใจใหญ่เลย ชดรวดเดียวหมด ไม่เสียแรงที่ฉันเข้าไปให้กำลังใจ"

มาซายะ...นาย...

"แล้วก็นะ....โอ้ยย ทำอะไรน่ะชูสุเกะ" ผมเดินผ่านมาซายะด้วยอารมณ์ขุ่นมัวกว่าทุกที แอบเหยียบเท้าหมอนั่นเพื่อระบายอารมณ์เล็กน้อยแต่สีหน้ายังคงรักษารอยยิ้ม

เสียแรงที่อยากช่วย ผมโดนคุณคิโชวอินเหมารวมไปด้วยเลย

โดนคุณทาคามิจิหักอกไปซะ มาซายะ!

ผมให้แก้วใบเดิมที่คุณคิโชวอินกิน มาชงลาเต้อีกครั้งเพื่อดื่มเอง คุณทาคามิจิเดินเข้ามาเห็นพอดี เนื่องจากแก้วที่ผมชงให้คุณคิโชวอินนั้นเป็นลายพิเศษแก้วเดียวในร้าน เธอมองแก้วของผมกับผมสลับไปมาแล้วลอบยิ้มล้อเลียนเหมือนรู้ทันผม

ผมยิ้มกลับ

"พยายามเข้าเน้อ" เธอพูดแล้วหัวเราะก่อนจะเข้าไปยังส่วนทำขนมต่อ

ผมไม่ได้ตอบรับเธอ เพียงแค่จิบกาแฟในมือ

และได้สัมผัสถึงรสชาติหอมหวานละมุนกว่ากาแฟใดๆที่เคยกินมา...

----------------
เอ็นโจว บากะ!

https://fanboi.ch/webnovel/3507/7/อยากอ่านฟิคที่ท่านเรย์กะอ้อนทานุกิบ้าง สงสารทานุกิสุดละในเรื่องเนี่ย

>>8 เอาแก้วมาใช้ต่อนี่ล้างป่ะคะ แต่กูคิดว่าไม่ล้างชัวร์ 55555555555555555555555555555555
>>9 ถ้าจะโควทข้อความ กดตรงหมายเลขหน้าคำว่า nameless fanboi เลยจ้า เดี๋ยวมันทำลิงค์ให้เอง ไม่ต้องพิมพ์เต็มยศแบบนี้

>>8 จะรู้สึกอะไรกับเอนโจวดี จะสงสารเฮียที่อุตส่าห์แม้กระทั่งเอาแก้วที่สาวเจ้าดื่มมาดื่มต่อดีไหม ถถถถถถถถถ

>>11 สงสารดีที่สุด 5555 สงสารที่มาจีบเจ้าแม่หักธง

>>8 ไม่ร้องนะคะท่านเอ็นโจ (แต่ในใจกุนี่หัวเราะแรงมาก) 555555555555555555555555555555555555
แต่น่าสงสารกว่าคือโดนเขาเหมารวมไปกับบากะรากินี่แหละ

>>13 โดนอะไรไม่โดนโดนเหมารวมกับบากะรากินี่น่าวงวารสุดละ5555555555555555555555555555555

>>8 อ่านแล้วสะเทือนใจแทนเอ็นโจ... อย่างน้อยก็ได้จูบทางอ้อมแบบกำไรนะ 555555

จริงๆในการ์ตูนฮาเร็ม เราชอบเชียร์ตัวรองนะ แต่พออ่านเรื่องนี้ แทบจะกรีดร้องว่าเอาใครก็ได้ที่ไม่ใช่คานนน น้ำตามายาไหลทุกครั้งที่เห็นท่านเรย์กะหักธงอย่างไม่ใยดี หักธงเขาแล้วทำไมบ่นว่าเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทองงงง
ถึงจะแอบเชียร์เรือคาบุรากิอยู่เงียบๆ ท่ามกลางหมู่กาวเอ็นโจมากมาย ตอนนี้เริ่มโดนมอมเมา จะเขียนฟิคคาบุเรย์กะ ไปๆมาๆมันกลายเป็นเอ็นโจเรย์กะ ไปแล้ว ฮือออออออ พยายามปรับแก้กลับสู่คู่เรือที่ตัวเองเชียร์ แต่โดนเอ็นโจเล่นงานอีกล่ะ กัญชากระทู้นี้น่ากลัวจริงๆ...

เอาฟิคมาขัดเอ็นโจผู้นกอีกแล้วแป็ป
---------------------------------

ผมหลงใหลในมนตร์​เสน่ห์​ของผู้หญิ​ง แต่ละคนก็ให้ความรู้​สึกที่แตกต่าง​ชวนให้ค้นหา เหมือนกับลูกกวาด​หลากรสในโถแก้ว ต้องลิ้มลอง​เท่านั้น​ล่ะ ถึงจะบอกรสชาติ​ความอร่อยได้

ผมหมายถึงรอยยิ้มของผู้หญิง บ้างอ่อนหวานจับใจชวนเพ้อฝัน บ้างก็พาให้เผ็ดร้อนซ่าบซ่านขึ้นมา เป็นมนต์​เสน่ห์อันน่าประทับใจ​ที่พวกเธอมอบให้ เป็นผลตอบแทน​จากการที่ผมเอาใจใส่​พวกเธอ

แม้จะโดนหลายคนหรือกระทั่ง​เพื่อนซี้ค่อนแคะว่าผมเป็นพวกคาสโนว่าบ้าผู้หญิง​ แต่จริงๆแล้วผมเพียงแค่แสวงหารสชาติ​ที่ซ่อนเร้น​เหล่านั้น​จากพวกหล่อนก็เท่านั้นเอง

คงไม่มีผู้ชายคนไหนจะปฏิเสธ​รอยยิ้ม​งดงามหอมหวาน​เหล่านั้น​ได้หรอก

ทว่ายิ่งโตขึ้น ผู้หญิง​ที่เข้ามาใกล้​ชิดผมส่วนใหญ่​ หากไม่ใช่เพราะ​ชื่นชอบหรือสนใจในตัวผมเองจริงๆแล้วล่ะก็ คงเพียงเพราะ​นามสกุล​ของผมเท่านั้น​ล่ะ

เป็นลูกกวาดที่แอบแฝงด้วยยาพิษ

ทั้งที่รู้แบบนั้น แต่จะให้ปฏิเสธ​พวกเธอตรงๆผมก็ทำไม่ได้หรอก น้ำตาหญิงสาวเป็นสิ่งที่ผมไม่ต้องการจะเห็นที่สุด จึงได้แค่ดูแลพวกเธออย่างระวังตัวไม่ให้เผลอถลำลึก​ลงไป

เป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยทีเดียวล่ะ และพอพลังงานที่มีมันใกล้จะหมดหลอด ผมก็มักจะนึกถึงเธอคนนั้นขึ้นมา

ผมได้พบ​เธอครั้งแรก​ตอนที่​ผมอยู่มอต้นปีสอง ในงานเลี้ยง​ Pivoine​ ตอนที่เห็นเพื่อนซี้เต้นรำกับเด็กผู้หญิง​ ผมถึงกับ​ประหลาด​ใจ ก่อนที่จะถูกดึงดูด​ความสนใจ​ไปด้วยรอยยิ้ม​ของเธอ

เธอเป็นเด็กผู้หญิง​ที่มีรอยยิ้ม​น่ารักมากๆ รอยลักยิ้ม​ที่กดลึกลงไปที่มุมปากนั่น ทั้งดูน่าหมั่นเขี้ยว น่าเอ็นดู​และน่าทะนุถนอมไปในเวลาเดียวกัน​

เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนซี้ผมเอง

เธอดูเหมือน​กันเจ้าหญิง​องค์น้อยๆที่น่าปกป้อง​ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เพื่อน​ผมจะกลายเป็นซิสค่อนน่ะ

ยิ่งตอนที่หยิบยื่นขนมให้ แม้จะเป็นเพียงขนมพื้นๆไม่กี่ร้อยเยน นัยน์ตา​ของเธอจะเปล่งประกาย​ระยิบระยับ​ขึ้นมาพร้อมกล่าวขอบคุณ​ด้วยรอยยิ้ม​กว้าง เสียงหัวเราะ​สดใส เป็นรอยยิ้ม​จากใจจริงที่ไม่มีอะไรแอบแฝง

เวลานั้นผมจะรู้สึก​ได้รับการเยียวยา ชาร์จพลังจนหัวใจ​พองโตขึ้นมา

อย่างกับได้ป้อนอาหารลูกนกเลยล่ะ

วันไหนที่ผมมีนัดกับพี่ชายเธอที่คฤหาสน์​คิโชวอิน ผมก็ไม่เคยลืมที่จะซื้อขนมและช่อดอก​ไม้เล็กๆน่ารักๆที่ดูเหมาะกับ​เด็กผู้หญิง​เป็นของฝากเพื่อที่จะได้เห็นรอยยิ้ม​นั้น รวมถึงการไปก่อนเวลานัดเพื่อจะได้มีเวลาคุยกับคุณน้องสาวมากขึ้นก่อนที่เจ้าซิสค่อนจะเข้ามาขัดขวาง​

หมอนั่นหวงน้องสาวมากอย่างกับงูจงอางหวงไข่ แต่ไม่เคย​ยอมรับความจริง พอผมแกล้งแหย่เรียกเขาว่า "พี่เขย" ก็อัดผมจนงอม ต้องหยุดเรียน​ไปช่วงหนึ่ง​เพื่อรักษาอาการช้ำใน นอกจาก​เป็นซิสค่อนแล้วยังเป็นยันเดเระอีกงั้นเหรอ​ นายมันกู่ไม่กลับแล้วนะสหาย

ผมเคยคิดว่าความสนิทสนม​ของพี่น้อง​คู่นี้ พอคุณน้องสาวขึ้นมอต้นก็คงจะร้างลาห่างเหิน​ไปเหมือนกับน้องชายของผม แต่กลับไม่เป็น​อย่างนั้น​แฮะ

เวลาที่เล่าเรื่องพี่ชายให้ฟัง เธอจะตั้งใจฟังและทำหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขตลอดเวลา​ หรือตอนที่เธอพยายาม​มาขอคำปรึกษา​ว่าจะซื้ออะไรเป็นของขวั​ญวันเกิดให้พี่ชายดี หรือกระทั่ง​ตอนที่คุณพี่ชายบ่นว่าเมื่อคืนน้องสาวทำข้าวต้มมาเสิร์ฟ​ระหว่างอ่านหนังสือ​เรียนอีกแล้วอย่างเซ็งๆทั้งยิ้มๆแบบนั้​น​

หลายครั้ง​เลยล่ะที่ผมรู้สึก​อิจฉาขึ้นมา
ถ้าผมมีน้องสาวน่ารัก​​แบบนี้บ้างก็ดีซิ

ถ้าผมได้เป็น​พี่ชาย​เธอบ้าง​ก็ดีซิ

*****

วันนี้ผมมีนัดที่คฤหาสน์​คิโชวอิน พอเข้ามหาวิทยาลั​ยแล้วก็ไม่ค่อยได้​ไปอย่างแต่ก่อน นอกจากช่อดอกไม้เล็ก​ๆและช็อกโกแลต​ยี่ห้อโปรดของเธออย่างทุกทีแล้ว ยังมีของฝากที่ซื้อมาจากนางาซากิอีกด้วย

ผมเจอมันที่ร้านขายของฝากตอนไปเยี่ยมญาติ​ มันเป็นชุดเครื่องเป่าแก้วหลากสี เจ้าของร้านหยิบมันขึ้นมาเป่าให้ผมฟัง เสียงมันกรุ๊งกริ๊งไพเราะน่ารักดี ผมคิดถึงคุณน้องสาวเป็นคนแรก คิดว่าเธอจะต้องชอบมันแน่ๆ

แล้วก็ยังมีของฝากเล็กๆน้อยๆให้คุณลุงคุณป้า​ เป็นพวกใบชาอย่าง​ดีและเซ็ตของบำรุง​ผิวพรรณ​

อ๊ะ ลืมซื้อของฝากให้เจ้าซิสค่อนไปเลยแฮะ
แต่ช่างมันเถอะ

ผมไปถึงที่คฤหาสน์​คิโชวอินก็ได้​พบกับคุณน้องสาวพอดี ไม่กี่ปีก่อนยังเป็นเจ้าหญิงน้อยอยู่​เลย แต่ดูตอนนี้ซิเป็นสาวน้อยที่โดดเด่นและงดงามมากทีเดียว เด็กๆนี่โตไวจริงๆ

พอรับของฝากเธอก็กล่าวขอบคุณ​ เธอยิ้มอย่างสดใสจนปรากฏ​ลักยิ้ม​น่ารักที่มุมปากจนผมอดไม่ได้​ที่จะยิ้มตาม

ถึงจะไม่ได้เจอกันสักพัก​นึงแล้ว แต่เธอก็ยังน่ารัก​น่าเอ็นดู​ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด​

คุณน้องสาวทำท่าทางลับๆล่อๆบอกว่ามีเรื่อง​จะปรึกษา​ แต่ก่อนเธอมักจะปรึกษา​เรื่องว่าซื้ออะไรให้พี่ชายดี หรือไม่ก็ให้ช่วยแนะนำ​ที่ท่องเที่ยว​กับเพื่อนๆที่ไหนดีอยู่แล้ว คิดว่าคงไม่พ้นเรื่องเดิมๆ ผมพยักหน้ารับฟังอย่างยินดี

"คือว่า..."

เธอเข้ามากระซิบที่หูผม เป็นครั้งแรก​รึเปล่านะที่ได้เข้าใกล้แบบนี้ ปกติจะโดนหมอนั่นคอยขวางตลอดเลย

"... เอ๋! เรย์กะจังมีคนที่ชอบแล้ว​เหรอ!?"
"อย่าบอกท่านพี่นะคะ!"
"... อ่า อื้อ"

ใบหน้าเธอแดงแจ๋และยิ้มเขินอาย​แบบที่ผมไม่เคย​เห็น​มาก่อน​

รู้สึกว่าเธอจะปรึกษา​อะไรอีกหลายๆอย่าง

แต่ผมรู้สึก​สมอง​กลวงเปล่าจนคิดหรือจำช่วงเวลา​นั้นแทบจะไม่ได้เลย

---------------------------------
ตัดจบ!

***ของแถมระหว่างการสืบค้น... เลียนแบบสารบัญเอ็นโจ

สารบัญท่านอิมาริ

(Ch.9) ในงาน Pivoine โผล่มาทักทายท่านพี่
(Ch.22) เพิ่งจะได้แนะนำชื่ออย่างเป็นทางการ... ท่านพี่ ท่านไอระและท่านอิมาริ ฮาเร็มเดทของเรย์กะที่สวนสนุก
(Ch.23) ท่านอิมาริซื้อชูโรสให้+ใช้เรย์กะเป็นข้ออ้างในการหลบสาวๆ+ท่านพี่บอกว่าท่านอิมาริมีแฟนแล้ว
(Ch.29) มุมมองของท่านอิมาริ
(Ch.48) เรย์กะมาปรึกษาท่านอิมาริเรื่องวิธีเข้าหาผู้ชาย
(Ch.49) ท่านอิมาริโดนท่านพี่ต่อยให้คายความลับของเรย์กะออกมา
(Ch.51) เรย์กะรู้ว่าความลับที่คุยกับท่านอิมาริโดนเปิดโปงแล้ว+พูดถึงเรื่องของฝากจากท่านอิมาริ+ท่านพี่กล่าวว่า "อิมาริกำลังยุ่ง คงมาไม่ได้สักพัก"

-------------ช่องว่างระหว่างตอนที่ท่านพี่บอกว่า "สักพัก"...-------------

(Ch.98) ท่านอิมาริบอกว่าอยากให้เรย์กะแต่งงานกะน้องชาย หรือไม่ก็แต่งกับตัวเองก็ได้นะ+โดนท่านพี่ลากคอไปและกลับออกมาอย่างโทรมๆบอกว่า "คงไม่ได้มาอีกสักพัก..."

-------------ช่องว่างระหว่างตอนที่ท่านอิมาริบอกว่า "สักพัก"...-------------

(Ch.139) เรย์กะ มาโอะ ริรินะและท่านพี่ไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ท่านอิมาริโดนท่านพี่โทรตามในฐานะคนว่างงาน

------------------------------------------

ของที่อิมาริเคยให้เรย์กะ
- (Ch.22) ช่อดอกไม้เล็กๆน่ารักแล้วก็พวกขนมหวานเล็กๆน้อยๆ สำหรับของหวานก็เป็นพวกน้ำผึ้งในโหลสวยๆ ไม่ก็ช็อคโกแลตรูปดอกไม้ที่ใส่มาในกล่อง
- (Ch.51) ชุดเครื่องแก้วเป่าสีสวยหวานจากที่นางาซากิ
- (Ch.63) ดอกไม้ในกล่อง
- (Ch.139) ที่ประดับน่ารักทำจากแก้ว พอแกว่งไกวแก้วก็จะส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งไพเราะ

>>18 ยิ่งเห็นสารบัญยิ่งก๊าวใจกับอิมาริกับท่านพี่ อ๊ากกกกกกกกก

>>18 ท่านอิมาริกับบทที่หายไป(สักพัก)

>>18 เราว่าถ้าท่านอิมาริจะจีบจริง เรย์กะน่าจะยอมอ่ะ (ถึงจะมีท่านพี่คุมพฤติกรรมอยู่ด้วยก็ตาม) ในกรณีเดียวกัน ถ้าอิมาริทำลาเต้รูปกระต่ายให้ เรย์กะคงดีใจและทะนุทนอมอย่างดี ไม่น่าจะคนอย่างโหดเหี้ยมแบบที่ทำกับเอ็นโจ สองมาตรฐานจริงๆ แต่บทอิมาริมาๆหายๆ มาทีก็มาเป็นแพ็คคู่กับเจ้าคนซิสค่อน โถถถถถ

ข้อเสียของเอนโจไม่ใช่จอมมารแต่เผ็นเพราะอายุเท่ากับเรย์กะ....
เอาจริงๆแต่ละคนที่เรย์กะเจอแล้วหักธงซะเหี้ยนมีแต่อายุเท่ากันทั้งนั้น(ละเว้นทานุกิไว้คน) คนแก่กว่ามีแต่กรี๊ดๆ(ละเว้นทานุกิอีกที)

ท่านอิมาริก็ดี เรือไหนก็ดีที่ไม่ใช่คาน
ก่อนหน้านี้ชอบนายตัวสำรองอยู่(ถึงจะเคยหมั่นไส้เพราะนางมองท่านเรย์กะแง่ร้ายในช่วงแรก(พอๆกับเรย์กะมองเอ็นโจแง่ลบเบย)) แถมตอนแรกที่อ่านนี่เคยบ่นๆด้วยว่าทำไมอิเพื่อนพระเอกนี่มันดูออกมาเยอะจังวะ แล้วตัวสำรองตูล่ะ สุดท้ายก็โดนมอมเมาลากลงเรือเอ็นโจโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เลยกลายเป็นใครก็ได้ ได้หมดที่ไม่ใช่คานไปแล้ว
คานเรื่องนี้นี่มันน่ากลัวจริมๆ555555555555555555555

อยากแต่งฟิคตอนที่เอ็นโจกับเรย์กะมีลูกด้วยกันแล้วจะเป็นยังไงจัง แต่สกิลไม่ถึง
//ลูกสาวน่าจะชอบผู้ชายแก่ แอบหลงรักอายูกิโนะก็เป็นได้ ใครรับช่วงต่อกาวถังนี้ที

>>22 จริง!! ทานุกิเนี่ยเป็นข้อยกเว้นทุกกรณีเลย น่าสงสาร555
นี่ ๆ มีใครสนใจให้กำเนิดฟิคทานุกิกับสาวงามม่ะอยากอ่านนน

>>18 ถ้าอิมาริคิดจีบจริงๆ เรย์กะคงใจเต้นได้ไม่ยากอะ ไหนๆก็มีพื้นฐานที่ปูมาว่าชอบเพื่อนพี่ชายตั้งแต่ต้นอยู่ละ ถึงจะแค่โกหกยัยผมสั้นก็เหอะ ถ้าพี่แกรู้เข้าน่าจะฮึดมาจีบก็ได้ แต่ต้องฝ่าขวากหนามไปให้ถึงปราสาทเจ้าหญิงก่อนนะ ระหว่างทางก็มีแม่มดคอยเสกคาถาไล่ฆ่าคนมาบุกปราสาทซะด้วยสิ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
>>24 แต่งมาเลย โม่งในนี้ไม่เลือกกินกันหรอก มีใครมาขายกาวเพิ่มทุกคนก็ยินดีกันทั้งนั้นอะ

ชักอยากอ่านว่าท่านแม่มาตกลงปลงใจกับทานุกิได้ยังไง และสมัยหนุ่มๆทานุกิจะหล่อเหมือนท่านพี่รึเปล่าแล้วท่านแม่กลัวสาวติดเลยขุนให้มีห่วงยาง

>>27 กูว่าคงเจอกันในพิธีดูตัว แล้วทานุกิสมัยหนุ่มๆหล่อเนี้ยบหุ่นดีใส่สูทสามชั้น ท่านแม่ก็เป็นสาวงาม เกิดเป็นรักแรกพบแสนโรแมนติคแบบในนิทาน แล้วพอทานุกิแก่ตัวลงก็กลายมาเป็นทานุกิอย่างถึงทุกวันนี้.....

>>27 ทำไมกุรู้สึกว่าท่านแม่ต้องจีบทานุกิวะ

>>27 ทานุกิอาจ'เคย'เป็นหนุ่มอารมณ์ดีคารมเด่นเลิศเลอเพอร์เฟ็คทุกด้าน แต่พอมาเจอท่านแม่เลยถูกกำราบสกิลทุกสายเหลือศูนย์เอามาอัพค่าพ่อบ้านใจกล้าก็ได้

>>30 สกิลถูกกำหราบกลายเป็นพ่อบ้านใจกล้า เห็นภาพชัดเลย ไมาแน่ว่าท่านแม่สมัยสาวๆอาจเป็นหญิงงามจอมวางแผนอย่างซากุระก็ได้นะ

>>31 เป็นไปได้ว่าจะเป็นจอมบงการด้วย บรื๋อออออ

>>22 ข้อเสียที่ทำยังไงก็ไม่มีวันแก้ได้ สงสารท่านเอ็นโจเหลือเกินค่ะ... ว่าไปเอ็นโจก็รู้นะ ยังเคยเปรยว่าเรย์กะน่าจะชอบคนอายุมากกว่าด้วย

>>33 เลยทำตัวเป็นผู้ใหญ่รึเปล่า เอ็นโจวนี่พฤติกรรมอย่างกับร่างแยกท่านพี่ รู้ว่าเรยกะเป็นบราค่อนด้วยนี่ ฮ่าๆๆๆ เห็นว่านิสัยเอ็นโจวในการ์ตูนกับโลกนี้ต่างกันด้วย 555555555 เหมือนกับคาบุรากิที่ในการ์ตูนไม่ได้เป็นไอบ้า 5555 กูว่าตอนเด็กๆที่คาบุรากิโดนยูริเอะโกรธ ในการ์ตูนคาบุรากิต้องพยายามเปลี่ยนตัวเองจนยูริเอะหายโกรธน่เลยว่ะ บุคลิกเลยสูงส่ง แต่ภาคนี้ เอาเรย์กะมาเป็นสปาย ทำบ้าๆบวมๆ แล้วได้วิธีเขียนจดหมายของเรย์กะมาช่วยเลยไม่ต้องพยายามปรับปรุงตัวเอง ส่งผลให้มันบ้าบวมจนปัจจุบัน 55555

>>34 เป็นไปได้

ส่วนท่านเอ็นโจว ในการ์ตูนบอกว่าอ่อนโยนมากๆ แต่เพราะโลกนี้เรย์กะดันทำท่าหยะแหยงตัวเองกับเพื่อนตั้งแต่เด็กเลยไปกระตุกต่อมเอสในตัวให้ลุกโชนแน่นวล

กูวิแคะอย่างจริงจัง

>>36 ในการ์ตูนบอกว่าอ่อนโยนก็จริง แต่ถ้าเห็นใครเป็นศัตรูก็จะจัดการแบบไร้ปราณีนะเว้ย บางตอนก็น่ากลัวกว่าจักรพรรดิอีก เรย์กะในคิมิดอลยังโดนด่าเสียหมาบ่อยๆเลย ความเอสอะ มันเป็นมาตั้งแต่ต้นฉบับแล้วล่ะ ถถถถถ

>>34 กูว่าคาบุรากิมันภายนอกมันก็ยังดูเป็นจักรพรรดิผู้เงียบขรึมออร่าสูงส่งอยู่นะ ต้องมาเป็นคนสนิทข้างๆกันจริงๆถึงจะรู้นิสัยจริงอะ ถ้าสาวๆมารู้บทสนทนาของคาบุรากิกับเรย์กะว่าคุยอะไรกัน ยังจะปลาบปลื้มคาบุรากิอยู่รึเปล่าวะเนี่ย 55555555555555555555555

สำหรับกุบากะรากิมันเป็นประเภทที่เพราะสาวๆได้แต่มองอยู่ห่างๆเลยเนื้อหอมว่ะ ไม่เคยมีใครสนิทพอจะรู้ธาติแท้บ้าๆได้แบบเรย์กะไง55555555555555555

>>38 แต่ในการ์ตูนมันก็ต้องเห็นฉากเท่ๆบ้าง พระนางเขาจีบกันมันต้องเท่ พระนางของการ์ตูนมันต้องเห็นเนื้อหาเยอะอยู่ เรย์กะถึงได้อ่าน แต่กุเห็นโลกนี้จีบได้เสื่อมมาก 555555555 ฉากเจอกันก็บัดซบ อะไรคือรถชนกัน 5555

>>40 เนื้อคู่ไงมึง เดินไปเดินมาในโรงเรียนทุกวันแต่ไม่เฉียดกันซักทีงั้นเรอะ งั้นให้รถชนแม่งจะได้รู้จักกัน โครตฮาร์ดคอร์ 555555555555

กูนี้ดดดดกาววววว จะกาวอะไรยังไงคไหนก้อได้ ไม่ว่าจะเป็นก่วท่านพี่กะอิมาริ หนือกาวสาวงามกะทานุกิ กูไม่เกี่ยวทั้งนั้น มาเห๊อะะะ อ่ะ กูสปอย์ให้เล็กน้อย เผื่อจะเอาไปเติมเชื้อเพลิง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ต่อจากนี้อีกซักระยะ จำไม่ได้แล้วว่าช่วงไหน

ยูกิโนะจะชงพี่ชายตัวเองกะเรย์กะ หนักมากๆค่า ชงแรงเลื่อนลั่น สั่นสะเทือนกันทั้งโรงกาว เขาจะมีโมเมนต์ไปรับ ไปส่งกันถึงบ้าน และไปกินขนมหวาน พ่อ แม่ ลูกค่ะ กรี้ดดดด ยูกิโนะคุงปลื้มพี่สาวเรย์กะคนนี้เอามากๆ คงตั้งใจไว้แล้วอ่ะ ว่าจะให้เป็นพี่สะใภ้ให้ได้ ทั้งชวนไปงานวันเกิดเอย อ้อนให้ทำอาหารให้ อ้อนจะไปเล่นที่บ้านคิโชวอิน เหยยยคือคู่นี้เขาเจอไปกับผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายแล้วนะคะ คิคิ ล่าสุด (ก่อนหน้าตอนล่าสุด?) เขาไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำกันมาล่ะค่ะ ฮิฮิ ตอนแรกเรย์กะแบบจะโม้ๆว่าเคยไปกับผู้ชายมา เป็นสถานเดทที่ดีเลยล่ะ เอ็นโจก็แบบยิ้มขื่นไรงี้ ตอนหลังถูกเฉลยว่าเคยมากับท่านพี่กับอิมาริงี้ ยิ้มระรื่นเชียวค่ะ มายเอ็วโจวววววว
คำเตือน: อ่านแบบมีฟิลเตอร์และผสมความมโนส่วนบุคคลนะ อิอิ

>>42 แม่งกูพิมพ์ผิดทุเรศ กูหมายถึงกาวคู่ไหนก็ได้ กูไม่เกี่ยงงง มาเหอะะ

>>42 กรี้ดดดดดดดด กรี้ดดดดดดด กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด #@^&^#$%^!$#&#$@^##$@ กรี้ดดดดดดด ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เข้ามากรี้ดเป็นเพื่อน44 อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก GJ! กับตันยูกิโนะ!

>>42 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ความพ่อแม่ลูกแบบนี้มันอะไรกันค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ทำดีมากค่ะยูกิโนะคูงงงงงงง เอารางวัลเป็น DVD Walking Dead ไปทุกซีซั่นเลย เดี๋ยวเหล่าโม่งลงขันกันซื้อแบบลิมิเตดอิดิชั่นโกลด์แพคเกจ มีของแถมเป็นตุ๊กตาซอมบี้ให้ไปนอนกอดด้วย 55555555555555555555555555

>>42 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกร๊าดดดดดดดดดดดดดด ฟกก้หสหวกสห่ฟ่%×€×£×£(รกีไหาาไไา CAPTAIN YUKINO! GB!!! ชาบูวววววว ชาบูววววว ชาบูววววววว เป็นของโคตรของโคตรพ่อสื่อ ว่าที่ภรรยาของพี่ชายน่ะ! ผมจะเป็นคนเลือกผู้หญิงที่ดีที่สุดให้เอง! สินะคะยูกิโนะคุงงงง โฮะๆๆๆๆๆๆ

อยากให้ถึงเร็วๆ กูจะรอ พยามเข้านะโม่งแปล! เรย์กะนี่ใช้ท่านอิมาริในความหมายว่าแฟนแบบมโนบ่อยว่ะ ก็ว่าท่านพี่ถึงระแวงนัก ถถถถถถ
กูอยากรู้ว่าทำไมยูกิโนะถึงไม่ชอบคู่หมั้นเอ็นโจขนาดนั้นวะ จากที่โม่งหลายๆคนบอกก็ดูเรียบร้อยดี ไปร้ายเงียบใส่เทวดาน้อยรึไงกัน แต่ก็ดี ไม่มีกัปตันยูกิโนะสักคนเรือเอ็นโจอาจจะเป็นแค่แพไม่ใช่สปีดโบ๊ทเหมือนตอนนี้ก็ได้ ถถถถถ

>>42 กูกรี๊ดด้วยคนนนนน กัปตันยูกิโนะช่วยท่านเรย์กะกับท่านเอ็นโจด้วยเจ้าค่ะ อยากอ่านอฟช.เร็วๆ ส่งยาดมให้โม่งแปล สู้ๆนะมึง

>>48 จากที่อ่านๆคือเวลานางปรากฏตัวทีไรเห็นอยู่ในวงล้อมผู้ชายตลอดเลยว่ะ กุว่าไม่ร้ายเงียบก็แรดเงียบ

>>42 คือมึ๊งงงงงงงงงงง มันดีมากกกกกก อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
โม่งแปลลลลลล พยายามเข้านะ เราจะรอวันที่เราได้กาววกันนนนนนนนนนนนนน ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
//ยื่นยา(กาว)ดมไปให้

>>48 เป็นคนประเภทเดียวกันป่ะวะ คือใส่หน้ากากอ่อนหวานไร้เดียงสาต่อหน้าคนที่ชอบ ลับหลังก็เป็นอีกแบบหนึ่ง ยูกิโนะมองออกว่าพวกเดียวกันเลยเกลียด ไม่อยากให้มาอยู่ด้วย เข้าทำนองผีเห็นผีอะ

>>48 >>50 >>52 นางร้ายมากๆเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายนอกดูบอบบางประหนึ่งแก้ว ขาวสะอาด น่าทะนุถนอม แต่พอเจอหน้าเรย์กะทีไรนางส่งสายตาจิกกัด ทิ่มแทงเชียวล่ะ แถวยังโทรตามจิกท่านเอ็นโจขัดจังหวะ น่ารำคาญมากๆ แสดงตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ทั้งๆที่ยังไม่ใช่คู่หมั้นแท้ๆ เป็นแค่ candidate อ่ะ 'ว่าที่' คู่หมั้นไงงี้ ท่านเอ็นโจยังรำคาญเลยอ่ะ วรั้ยยยยย สุดท้ายยยท่านเอ็นโจต้องหนีไประบายความในใจให้เรย์กะฟัง ในห้องเรียน ตอนปิดเทอม สองต่อสองค่าา กรี้ดดดดดดดดดดด

>>48 แต่ยังไงนางก็เป็นแค่ "ว่าที่" เว้ย คำว่าว่าที่เนี่ยสำหรับกุมันอารมณ์เหมือนถ้าท่านเอ็นโจไม่มีใครจะแต่งหรือคบด้วยแล้วก็จะมาแต่งกับนางเหมือนเป็นของตาย
เพราะงั้นไม่ต้องกลัว กุพร้อมลงเรือไปกับกัปตันยูกิโนะ จะชงท่านเรย์กะไปให้ถึงฝั่งเอง ซู้ดดดด

>>50 เรย์กะก็อยู่ท่ามกลางผู้ชายนะ เจ้าบ้าคาบุรากิ หัวหน้าห้องสาวน้อย ทหารเลวผู้รักการแต่งหญิง นายบ้าหมา และอื่นๆอีกมากมาย โถถถถถถถ ยิ่งพูดยิ่งเศร้า

ยูกิโนะน่าจะมองคนขาดนะ จอมมารในคาบมารน้อยขนาดนั้น

>>53 อะไรรรคือการระบายให้เรย์กะฟังด้วย ว้ายๆๆๆๆๆอ่ะ ทำไมมันมุ้งมิ้งอย่างงี้ๆๆๆ

>>53 ตอนที่ใกล้จะถึงนี่ กูชอบโมเมนต์ความรีบร้อนในการอธิบายให้เรย์กะฟังของเอ็นโจมากๆ กลัวเขาเข้าใจผิดเลยร้อนรุ่มสินะ อะฮิๆๆๆๆๆๆๆๆ
กูว่าช่วงใกล้จบนี่ คนถูกจับหมั้นคงไม่ใช่มาซายะแล้วว่ะ แต่เป็นชูสุเกะนี่แหล่ะ กูอยากเห็นการชิงตัวเจ้าบ่าวไปจากงานแต่งเหลือเกิน

>>57 ฟิคกาวนั่นไงเพื่อนมีตั้งหลายเวอชั่น5555555555555555

>>58 กาวไม่พอ ขอแบบออฟฟิศเชียล //กูโลภ 55555555555555555555555

>>57 ข้อมูลคุณ"ว่าที่"คู่หมั้นยังไม่มากพอ ถ้านางออกเมื่อไหร่กูว่า ฟิคชิงเจ้าบ่าวมาเต็มแน่ๆ 5555555555555555555

>>60 ก่อนจะไปชิงตัว ให้เรย์กะของเรารู้ตัวซะก่อนน่ะ ประมาณ ฉันรักเขา เขารักฉัน พวกเรารักกัน น้องเขารักฉัน พี่ฉันรักเขา พี่น้องเรารักกัน พ่อแม่ฉันชอบเขา พ่อแม่เขาชอบฉัน พ่อแม่เราเห็นพ้องต้องกัน ว่าฉันกับเขาเราคู่กันคร้าาาาาาาาาา. เรย์กะของเราจะได้เปิดโหมดกาลีอัดฉีดพลังพัดเหล็กบุกโบสถ์

>>61 สรุปสิ่งที่มึงต้องการคือ everyone รักกันสินะ 55555

>>61 กูว่าดีไม่ดีเรย์กะอาจยังไม่ทันรัก แต่พวกคาบุรากิและผองเพื่อน คงยัดเยียดให้นางไป่วยเอ็นโจว นำทีมโดยกัปตันยูกิโนที่มาอ้อนถึงบ้าน 555555555555555555 ยูกิโนะคุงร้องไห้ บอกโดนว่าที่คู่หมั้นต่อว่า นางเป็นคนเลว งู้นงี้ บังอาจแตะต้องยูกิโนะคุงที่น่ารักเรอะ สวมวิญญาณกาลี โบกสะบัดพัด

>>61 กุชอบบบบบ ฮาาาาาา

>>62 เสริมสร้างความมั่นใจให้กับเรย์กะคะซิส นางหักธงชาวบ้านไปหมด นางไม่ชอบลุยไม่ชอบยุ่งกับเรื่องวุ่นวายเพราะแบบนั่นนางจะไม่เคลื่อนไหวอะไรเลย ต่อให้นางรู้ตัวว่ารักเอ็นโจ นางก็คงจะไม่เคลื่อนไหว ปลงและทำใจไปแหละ แต่ถ้ามีคนดันหลังนาง นางก็ก็จะไฟท์เต็มกำลัง นั้นแหละนิสัยของนาง

>>61 เอ หรือมันจะพล็อตทวิตส์ คือ...คาบุรากิกับยูกิโนะมาขอร้องกึ่งบังคับให้ไปช่วยเอ็นโจจากเงื้อมมือคู่หมั้นใจมาร เรย์กะที่เห็นยูกิโนะบีบน้ำตาก็ทนไม่ไหว คว้าพัดบุกโบสถ์ แต่ก่อนหน้านั้นถูกคาบุรากิลากไปแต่งชุดฟูฟ่องกรุยกรายสีขาว แนวๆว่าเสริมความมั่นใจจะได้ข่มยัยคู่หมั้นได้ ยูกิโนะก็เอาช่อดอกไม้มาให้แนวๆว่าเป็นของเสริมสร้างกำลังใจให้ท่านพี่เรย์กะ พอเปิดประตูโบสถ์เข้าไป ทานุกิก็อยู่หน้าประตูโบสถ์ข้างในพอเห็นเรย์กะเข้ามาก็จูงมือไปหน้าแท่นพิธีที่เอ็นโจรออยู่ แขกเหรื่อก็มีแต่นักเรียนซุยรัน สรุป เป็นงานแต่งของเรย์กะกับเอ็นโจเองนะจ๊ะ เพราะนางรีๆรอๆไม่เคลื่อนไหวซักทีก็เลยต้องวางแผนกันหลายตลบหน่อย 55555555555555555555

>>66 สัสส55555 ถ้าเรย์กะไม่รู้ตัวก็โดนจับส่งเข้าเรือนหอไปเถอะ555555

>>66 แม่งเอ๊ย555555555 แล้วเอาแบบว่าจะย้อนกลับก็ไม่ได้แล้ว แขกมาเต็มไปหมดไม่งั้นท่านพ่อท่านแม่หรือฝ่ายเอ็นโจจะเสียหน้า ไม่ก็โหมอะไรสักอย่างไปเยอะๆเลย เอาแบบปฏิเสธไปก็เท่านั้นแหละ555555

>>68 ปฏิเสธก็ออก แหม ท่านเรย์กะ เขินอีกแล้ว และท่านเอ็นโจวก็หาวิธีอุดปากจนได้ ไรงี้ 555555

>>69 อุดปากนี่คือจูบปิดปากสินะ //ว้ายยยยยยยยยย พูดอะไรออกไปปปปปปปป เขินจัง

ฝ่ายการผลิตค้าาา ลูกค้ากว้านซื้อกาวจนหมดแล้วค่า กู่ไม่กลับกันแล้ววว

>>70 เขินอ่าาาาแกร๊๊๊

>>66 อยากอ่าน ใครแต่งได้เข็นกาวมาให้กูเสพหน่อย อร้ายยยย กูมีความสามารถไม่พอ แต่งเองไม่ได้ ได้แต่นั่งสูดกาวเป็นถังเพื่อนั่งรอมึงมาผลิตกาวอย่างเดียว

สตูดิโอกาวต้องประกาศรับสมัครงานแล้วว่ะ เงินทุนมีล้นเหลือ พล็อตมากมายมหาศาล ขาดผู้เขียนบท ผู้กำกับ และอีกมากมายในกองถ่าย ใครยื่นใบสมัครปุ๊บ รับเข้าทำงานทันทีไม่มีทดลองงาน ค่าตอบแทนคือตั๋วเครื่องบินไปฟินแลนด์แดนแห่งกาว ถถถถถถถถถถถถถถ

กูหายไปสอบแป๊ปเดียวพวกมึงขึ้นมู้ใหม่กันแล้ว สารบัญเอ็นโจกูค่อยอัพเดทอีกทีตอนจะปิดมู้นี้ละกัน

โม่งแปล วันนี้ที่มึงอัพตอนใหม่ฮีลกูจากการสอบได้เยอะมากเลย ฮืออๆๆ พรุ่งนี้กูก็มีสอบอีก อัพอีกตอนหน่อยได้ไหม 5555555

ปล.มีใครจะแต่งฟิคอาคิสะวะกับซากุระบ้างมั้ยวะ กูชอบแม่นางซากุระ 55555555

>>75 กูอยากแต่งนะ แต่กูรุ้สึกข้อมูลชีวิตของสองคนนี้ไม่พอ กลัวหลุดคาแรกเตอร์อย่างมาก ซากุระจังไม่เท่าไหร่ แต่อาคิสะวะนี่กูแต่งไม่ถูก หรือต้องแต่งวัยเด็ก ซากุระ side story เรื่องราวการพบกันของฉัน อาคิสาวะ และเรย์กะ5555 กูพูดไปงั้นไม่แต่หรอก ใครก็ได้แต่งที โฮกกก

>>75 เอาไปวันจันทร์เป็นโพชั่นเยียวยามึงหลังาอบละกัน 5555 เดี๋ยวรอดูจังหวะดีๆ ก่อนจะเปิดโปรใหม่ ก่อนจะหายไปสัปดาห์นึงตอนเรย์กะเปิดประตูมาเจอเอ็นโจยิ้มหวานให้ //ชูป้าย 'โปรดติดตามต่อในสัปดาห์ถัดไป' ยิ้มชั่วร้ายแบบจอมมาร ถถถถถถถถ

>>77 ข่นเลววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว //ตบตี

วันนี้กาวแรงมากอีกเช่นเคย วันเดียว ปิดมู้ที่แล้ว ต่อด้วยอีกราวๆแปดสิบเม้น (สูดกาว)

>>77 กรี๊ดดดดดดด มึงอย่าทำแบบนี้ //เอาปืนจี้ชูสุมอยเป็นตัวประกัน
มึงหายไปอาทิตย์นึง โม่งในนี้คงแปลงร่างเป็นซอมบี้ออกหาอาหาร ไล่แดกสมองกันรัวๆแน่ๆอะ

>>80 ชุสุมอยไม่ผิด อย่าทำร้ายชุสุมอยนะ! กรี้ดดด เอาไซซายะเป็นตัวประกันดีกว่า เป็นหมันแล้ว อยู่ไปก็ไร้ทายาท //เอาปืนจี้

>>81 สงสารมั๊น5555555 แต่เอาๆไปเถอะ ชูสุมอยไม่ยอม ไซซายะหาซื้อใหม่ได้ รวย
>>77 แย่มาก! แย่ที่สุด เกิดมาไม่เคยเจอคนแย่ขนาดนี้ โฮรวววว สัปดาห์นึงนี่ไม่ใช่ว่าจะให้ต้มฟิคต้มกาวล้อมวงกินกันทั้งโม่งเลยหรอม

>>77 อย่าเปิดประเด็นแล้วจากไปได้ไหมมว่ะ ค้างงงง

มะหมาสี่ขา ภาคต่อ

หลังจากที่ได้เจอวาคาชิบะบ่อยๆที่สวนสาธารณะ ผมก็พยายามรบเร้าเจ้านายน้อยให้พาออกไปเดินเล่นเผื่อจะได้เจอเธออีก ผมคาบสายจูงมาวิ่งรอบตัว เจ้านายน้อย เพื่อบอกว่าไปข้างนอกกัน แรกๆเจ้านายน้อยก็ใจอ่อนยอมพาไป แต่หลังๆเริ่มดุผม ทำไมต้องดุล่ะ ไม่เข้าใจเลย พอเจ้านายน้อยเริ่มไม่สนใจ ผมเลยเริ่มทำลายข้าวของ ถ้าไม่พาผมออกไปทุกอย่างต้องแหลกเป็นผุยผง! แน่นอนทรัพย์สินส่วนตัวของผมผมไม่ทำลายหรอก เพราะมีแต่ของล้ำค่าที่ผมคัดสรรมาอย่างดี

คิดแล้วก็จะไปลากที่นอนขนนกของชูสุมอยมาขย้ำให้แหลก แต่เห็นสีหน้ามืดครึ้มของชูสุมอยเป็นแบล๊กกราวน์เลยเบนวิถีไปยังเตียงของเรย์ทันแทน

"หยุดน้า" เรย์ทันร้องเสียงหลงเมื่อผมสะบัดฟูกนอนของเธอขาดกระจุย เสียงเธอดังมากจนเจ้านายน้อยที่เมินผมต้องวิ่งมาหาผม ทำดีมาก เรย์ทัน เดี๋ยวฉันจะแบ่งอาหารหมาสูตรสเปเชียลให้ แต่เดี๋ยวนี้เหมือนจะอ้วนขึ้นนะ เอาไปสองเม็ดก็พอ

เจ้านายน้อยเสียงดังใส่ผม อื้ม! อื้ม! สนใจผมแล้วล่ะสิ แผนการนี้ได้ผลสมบูรณ์แบบ

ชูสุมอยเดินไปปลอบเรย์ทัน พร้อมบอกว่ามานอนเตียงเดียวกันก็ได้ เรย์ทันขนชี้ไปทั้งตัว ตลกสุดๆ เธอตัวแข็งทื่อจนชูสุมอยคาบเธอไปวางแล้วซุกบนฟูกขนนกของตัวเอง

"ไซซายะ ที่ดุไปนี่รู้เรื่องไหม" รู้เรื่องคร้าบบบ ยิ้มร่าใส่เจ้านายน้อย วิ่งไปคาบสายจูง วิ่งวนไปรอบๆอีกครั้งหนึ่ง

"ดูเหมือนคุณไซซายะจะติดสุนัขพันธ์ุชิบะตัวเมียนั้นมากเลยนะคะ" ภรรยาของเจ้านายที่เพิ่งเดินมาบอกแบบนั้น ใช่แล้วล่ะ คุณนาย เพราะงั้นพาผมไปพบเธอเดี๋ยวนี้!

"ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างซะด้วย แถมคนใช้ก็เอาไซซายะไม่อยู่" เจ้านายน้อยบ่นพึมพำ ไม่ว่างอะไรกัน ผมเป็นฮัสกี้ที่สมบูรณ์แบบที่ต้องการออกกำลังกายอย่างมาก เจ้านายน้อย เพื่อร่างกายที่ฟิตปั๋งต้องพาผมไปวิ่งนะ แล้วเจ้านายเองไม่ออกจากบ้านเลย ระวังจะลงพุงเหมือนเรย์ทัน ขอให้แฟนทิ้ง ไม่เหลียวแล! เพราะขัดขวางทางรักของผม!

สุดท้ายเจ้านายน้อยก็ไม่ยอมให้ผมออกไป ผมเลยต้องนั่งหอนเหงาหงอย คิดถึงหน้าอันน่ารักน่าเอ็นดูของวาคาชิบะเพียงลำพัง ไปทั้งคืน

โอเค เอาจริงๆก็ไม่ทั้งคืนหรอก หอนได้สักสิบนาที ชูสุมอยก็โผล่มา ส่งรอยยิ้มพิฆาตเล่นเอาหนาวไปหมด พอดื้อจะเถียงเขาก็บอกว่าเรย์ทันนอนไม่หลับถ้าทำตัวน่ารำคาญจะกัดของรักของหวงผมให้ขาด!

นายมันเลวที่สุดชูสุมอย เพื่อก่อนเป็นเืพื่อนที่ใจดีอ่อนโยนแท้ๆ ตั้งแต่เรย์ทันมา ดูเหมือนเพื่อนสนิทของผมจะได้เดินไปในสายทางต้องห้ามเสียแล้ว

ได้ใหม่แล้วลืมเก่า เจ้าเพื่อนทรยศ!

เพราะหงุดหงิดที่เรย์ทันเป็นสาเหตุ พอเธอเผลอ เลยเอาหูเธอมาเคี้ยวเล่นบ่อน เพลินสุดๆ เสียงโหยหวนนั้นช่างฟังแล้วช่างสบายใจ ไม่ได้มีแต่ผมคนเดียวที่ต้องทุกข์ใจ ผมทำอะไรชูสุมอยที่ยิ้มสุขสบายไม่ได้ ดังนั้นเรย์ทันเธอห้ามลอยหน้าลอยตามีความสุขเด็ดขาด มามีความทุกข์กับผมซะ!

แต่สุดท้ายเจ้านายก็จับผมกับเรย์ทันแยกกันทุกครั้ง ไม่ยุติธรรมเลย ทีชูสุมอยกระแซะเรย์ทัน เอาแต่ชมว่าน่ารัก ผมเองก็น่ารักแถมคูลสุดๆนะ ชมผมบ้างสิ! พอเป็นอิสระเรย์ทันวิ่งไปหลบหลังชูสุมอยโดยชูสุมอยไม่จำเป็นต้องเดินเข้าหาอีก เจ้านายน้อยเองก็ดุผมครั้งใหญ่ สีหน้าเด็ดเดี่ยวเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างได้

คืนนั้นผมได้ยินเจ้านายน้อยปรึกษากับแฟนทางโทรศัพท์

ได้ยินเสียงแว่วๆ ว่าทำยังไงถึงทำให้สุนัขตัวผู้ซนน้อยลง

ผมไม่ได้ยินเสียงในโทรศัพท์ แต่เจ้านายน้อยตอบว่าได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาออกไป...

ต้องพาผมไปสวนสาธารณะแน่ๆ สมแล้วที่เป็นแฟนเจ้านาย เจ้าของอดีตว่าที่แฟนของผมอย่างคุณยูริฮาวน์ ช่างเดาความคิดผมได้อย่างแม่นยำ ฉลาดล้ำจนเจ้านายผมเทียบไม่ติด

เมื่อได้สิ่งที่ต้องการ ผมก็ส่ายหางเดินกลับไปนอนอย่างสบายใจ รอเช้าพรุ่งนี้อันสดใสที่จะได้ไปเที่ยวเล่นกับวาคาชิบะ วาดฝันถึงการเดทท่ามกลางไออุ่นแห่งสวนสาธารณะอย่างเพลิดเพลิน

------------

วันต่อมา ชูสุมอยเดินมาให้กำลังใจผม พูดว่า อย่าเสียใจไปเลย ไม่ว่ายังไงนายก็เป็เพื่อนฉันเสมอ หืม นายพูดอะไรของนาย

ผมไปสแตนบายด์โดยการคาบสายจูงรอหน้าบ้าน แต่เจ้านายกลับเอากรงขนาดใหญ่ออกมาแล้วให้ผมเข้าไป

หืม... วันนี้มีบริการพิเศษไม่ต้องเดินเหรอเจ้านายน้อย ความจริงอยากวิ่งออกกำลังสักหน่อย แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้เจอวาคาชิบะเร็วๆ พอผมเข้าไปในกรงชูสุมอยยังคงนั่งอยู่เงียบๆข้างๆ เรย์ทันที่ส่งสายตาเห็นใจกับผม

"หืม พวกนายไม่ไปด้วยกันเหรอ" ปกติเราสามตัวจะไปเดินเล่นที่สวนด้วยกัน แต่คราวนี้ชูสุมอยกลับส่ายหน้าแล้วบอกว่า "สายพันธ์ฉันยังควรคู๋แค่การสืบทอดน่ะ"

พูดอะไรของนายน่ะ ไม่เห็นเข้าใจ นอนไม่พอเหรอชูสุมอย

" อ เอ่อ ฉันท้องไม่ค่อยดี วันนี้เลยไม่ขอไปด้วยค่ะ" เรย์ทันตอบบ้าง ผมเข้าใจเธอนะ

"กินมากไปอีกแล้วสินะ อ้วนพุงย้วยแบบนั้น เอาแต่ขี้เกียจแบบนี้ ระวังหาแฟนไม่ได้นา"

"หุบปากไปเลยย่ะ! ไปตายไหนก็ไป!"

ผมหัวเราะเอิ้กอ้ากได้ไม่าน เจ้านายก็เอาผมขึ้นรถ แล้วเริ่มออกเดินทาง

เส้นทางไม่คุ้นเคยเลย นี่ไม่ใช่ทางไปสวนสาธาณะนี่ ผมหอนแย้งเจ้านายน้อย เจ้านายน้อยบอกให้ผมเงียบ แต่นี่มันผิดทางนะเจ้านายน้อย

ผมจะไปหาวาคาชิบะ วาคาชิบะกำลังรอผมนะ

"ถ้าเงียบแล้วจบเรื่อง จะพาไปสวนสาธารณะ"

ได้ยินแบบนั้นผมก็เงียบ ดีใจที่ในที่สุดก็จะได้เจอวาคาชิบะของผม

โดยไม่รู้เลยว่า จุดหมายของรถคนนี้จะดับฝันของผมตลอดกาล

-----------------------------------------

บายมาซายะ สูญพันธ์ไปนะลูก บ่ายยยยย เราจะคิดถึงนายยยย

>>61 พี่ฉันชอบเขานี่มัน(....) นึกภาพยากแฮะ55555555

>>84-85 ไซซายะแม่งหมาเอ๋ออออ ชอบบบบ อ่านแล้วคลายเครียดมากอะมึง ขอบคุณมาก กูหลับสบายละคืนนี้

>>84-85 ทำไมกูสะใจฉากสุดท้าย55555 ไซซายะผู้ถูกกระทำ โธ่ๆ

>>85 55555 บรัย ไซซายะ ต่อแต่นี้ต่อไปกูจะไม่ลืมมึง 5555

>>84-85 โถถถถถถถถ ไซซายะ.... ลาก่อน เราจะไม่ลืมนายเลย หวังว่าจะไม่เจ็บมากนะ.... สุดท้ายก็โดน ถถถถ

ชูสุมอยนี่ก็เห็นสาวดีกว่าเพื่อนจริงๆ 55555 คาบเขาไปนอนด้วยกันเฉย เรย์ทันเริ่มไม่กลัวนายแล้วสินะ ยินดีด้วย

>>84-85ไซซายะ บัยส์ยยย โม่งๆจะไม่ลืมนาย ขอให้มีความสุขนะ //โบกผ้าเช็ดหน้า
เห็นรึยังโม่งแปล นี่คือการระบายความกริ้วของเหล่าโม่งที่ไม่ได้เสพการแปล ตลอดระยะเวลาที่เหลืออยู่ไซซายะจะต้องถูกกระทำ
อย่างโหดร้ายอย่างทารุณ 5555555 ไซซายะไอ้หมาเอ๋อ กูขำ ส่วนชูสุมอย..ในที่สุดก็กระแซะเรย์ทันได้โดยสาวเจ้าไม่หนีแล้วนะ

>>77 โม่งแปลเตรียมรับคำสาปแช่งจากไซซายะได้เบย

>>84-85 ตอนแรกว่าเฉยๆกับไซซายะโดนทำหมันนะ แต่เจอกาวนี้ไปอดสงสารให้กับความซื่อบื้อของไซซายะไม่ได้
ไซซายะ ไม่เป็นไรนะ เดียวซูสุมอยจะรับตำแหน่งจักรพรรดิแทนนายเอง จะได้ไปคู่กับจักรพรรดินีเรย์ทันด้วย
ไซซายะก็ไปทำหน้าที่ไซซายะกงกง ให้ดีที่สุดไปนะ 5555
ปล่อยวาคาชิบะไปกับอาริมะคุงเถอะนะ

>>91 >>92 เชี่ยมากกกกกก พวกมึงนี่ กูแค่มาโปรยทิ้งไว้บรรทัดเดียว คุณไซซายะถึงกับหมดสิ้นความสามารถในการสืบทอดเผ่าพันธ์ 5555555 ใจเย็นๆ นะพวกมึง ตอนที่กูโปรยไว้มันยังอีกแสนไกล ค่อยๆ เติมกาวกันไปทีละตอนก่อน อย่าเพิ่งเจี๋ยนคุณไซซายะเลยนะ นะนะ ให้เห็นภาพบาดตาของวาคาชิบะกับมิซึซาเชี่ยนก่อนก็ยังไม่สาย

>>93 กูลั่น ได้ตำแหน่งกับฉายาใหม่แล้วนะ ยินดีด้วยจริงๆ ไซซายะกงกง! กร๊ากกกกกกกก

>>93 ไซซายะกงกง ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

>>84-85 พวกมึงมันใจร้ายยยยยย ถึงไซซายะจะบ้าๆบอๆ แต่ในภาคคนต้นฉบับของโคตรต้นฉบับมันเป็นพระเอกเลยนะเว้ยยย 55555555555
อย่างน้อยให้มันได้มีฉากจีบ ฉากสวีท ฉากสู้กับตัวสำรอง​ก่อนซิวะ แบบถ้าฉันสู้แพ้นายฉันจะตอนเอง! ให้มันเท่บ้างเหอะ 5555555555

>>85 ใจร้ายกับไซซายะชิบหาย กูสงสารจัง 555555555555555555555555555555555555555555

>>94 ถ้ามึงหายไปหนึ่งสัปดาห์จริง มันอาจจะลามจากไซซายะไปมาซายะแทน....ก็ เป็น ได้....

กุสมควรสงสารพระเอก(?)เรื่องนี้ดีใหม่ นับวันยิ่งไม่เหลือต่อมความดีงามให้จิ้น บางทีก็ลืมไปแล้วนะว่ามันเรียนเก่ง 5555555555555555

ส่วนทุกคนที่สงสารไซซายะ กุจะเชื่อมั่นใน ถ 5 และก๊าก ว่า พวกมึงสงสารจริงๆ 55555555555555555555555555555555555555555555555555

โม่งสารบัญถ้ามาอัพเดท ภาคมะหมานี่เป็นภาคพิเศษไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องหลักของมะหมานะ สงสาร ยังไม่สู้เลยพ่ายแพ้เสียแล้ว 55555555555

>>97 นายทำให้เรานึกถึงซีรี่ย์เกาหลีอะไรสักอย่างที่พระเอกย่อมไปเป็นขันทีเพื่อดูแลนางเอกเลยโดยฮ่องเต้ก็เป้นเพื่อนพระเอกเองสะงั้น ไซซายะกงกงจะได้เป็นหัวหน้าขันทีและขันทีคู่ใจเลยนะ 5555

เราขอมาต่อ >>84-85 หน่อย ขออนุญาตเจ้าของฟิคนะคะ เราสงสารไซซายะ ตอนนี้ก็แทบไม่เหลืออะไรอยู่แล้ว 555555
.........................................................................

ผมสะดุ้งสุดตัว หน้าซีดอุ้งเท้าสั่น

มะ...เมื่อกี้ มัน...

ผมไม่กล้ามองดูด้านล่างเลยว่าเป็นยังไงบ้าง ทำไมหมาที่แสนสมบูรณ์แบบอย่างผมต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย ทะ..ทำไมไม่อยากให้ความเท่ความเจ๋งนี้ส่งต่อสู่รุ่นต่อรุ่นล่ะ

"ไซซายะ..." ชูสุมอยเอ่ยชื่อผม

ผมมองเขาอย่างว่างเปล่า ไม่พร้อมกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลย

"ไม่เป็นไรนะคะ..." เรย์ทันพูดเสียงเบา

พูดอะไรน่ะ ขอโทษลูกหมาดีพร้อมสมบูรณ์แบบที่ไม่มีโอกาสเกิดมาซะ ฮือออออออ

น้ำตาลูกผู้ชายผมเอ่อล้นออกมาเล็กน้อย นอกจากไม่ได้เจอวาคาชิบะ แล้วยังต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกหรอ

"ขอโทษจริงๆค่ะ... ขอโทษจริงๆ" เรย์ทันพูดซ้ำไปซ้ำมา น้ำตาไหลออกมาเหมือนกัน ชูสุมอยเดินไปแปะอยู่ข้างๆ

"ให้อภัยเรย์ทันเถอะ" ชูสุมอยบอก "แต่จริงๆก็ไม่ได้เป็นความผิดเรย์ทันอะไรนะ...."

"หมายความว่าไง" ผมถาม เริ่มตามโลกใบนี้ไม่ทันแล้ว หวาดกลัวหวาดระแวงไปหมด

ชูสุมอยขมวดคิ้ว แล้วยิ้มนิ่งๆ เห้ยๆ ยิ้มแบบนั้นไม่เหมาะกับพันธ์นายเลยนะเฟ้ย กลับมายิ้มปกติทีดิ

"กะ ก็ที่ฉันบอกว่าจะไปหาวาคาชิบะไงคะ" เรย์ทันเอ่ยทั้งๆที่ยังสะอึกสะอื้น

"หะ?" ผมอุทานแบบงงๆ

"นายความจำเสื่อมหรอ" ชูสุมอยถาม พลางพิจารณาผมอย่างละเอียด แต่ก็เอาตัวเองเป็นที่พิงให้เรย์ทันอยู่ จึงไม่ได้มาเดินดูใกล้ๆ

ผมพยายามใช้ความคิด อื้ม เรย์ทันได้เป็นเพื่อนกับวาคาชิบะแล้วตอนไปสืบเรื่องราวให้ผม และผมได้ยินเธอคุยกับชูสุมอยว่าวันนี้วาคาชิบะมารออยู่หน้าบ้านเพื่อพาเรย์ทันไปเที่ยวด้วยกัน ให้ชูสุมอยช่วยกลบเกลือนให้เจ้านายด้วยกรณีจำเป็น ผมได้ยินดังนั้นก็พุ่งตัวไปด้วย แต่ช่องที่เรย์ทันหมุดมันเล็กมาก ผมออกตัวแรงไปหน่อย หยุดไม่ทัน เลยชนปังดังสนั่นแล้วสลบไป

เอ๊ะ...

ผมสำรวจสิ่งที่เคยหวาดกลัวทันที เหหหห มันยังอยู่แหะ

เมื่อกี้เป็นแค่ฝันร้ายงั้นหรอ จริงสิ ดีจัง งั้นผมก็ยังเป็นหมาที่สุดแสนเพอร์เฟ็คดีพร้อมอยู่สินะ แรงกระแทกหัวมันรุนแรงชะมัดที่ทำให้ฝันร้ายซะน่ากลัว

"ยังไงก็ยกโทษในเรย์ทันเถอะ เพราะเรย์ทันแท้ๆ วาคาชิบะแอบเข้ามาเยี่ยมนายด้วยนะ" ชูสุมอยเกลี้ยกล่อมผม ผมที่ดีใจอยู่แล้วที่ได้โดนทำให้สูญพันธุ์ไปจริงๆ ก็ปิติยินดีมากขึ้น

มันต้องเป็นโชคชะตาแน่ๆเลยนะ วาคาชิบะเห็นท่านอนอันสง่างามของฉันต้องชอบแน่ๆเลย

เจ้านายบอกว่าพรุ่งนี้จะพาไปสวนสาธารณะล่ะ ผมกระดิกหางหมุนไปรอบตัวเจ้านายอย่างยินดี

พรุ่งนี้จะได้เจอวาคาชิบะแล้ว จะแสดงอะไรให้เธอประทับใจอีกดีนะ ผมคิดเรื่องนี้จนกระทั่งหลับไปอีกครั้งอย่างอารมณ์ดี

......................................................
จบแล้วค่ะ ตอนสั้นๆ ช่วยไซซายะหน่อย 555555 กลับมาเหมือนเดิมเถอะ อย่าเพิ่งเข้าสู่เส้นทางนั้นเลย แต่ถ้าโม่งแปลขู่จะไม่ลงอาทิตย์หนึ่งอีก ก็ให้เป็นหมันไปเถอะ ถถถถถถถ

>>102 ไม่โดนทำให้สูญพันธ์สิ สะกดผิดได้แย่มาก 55555

>>99 อะไรคือลามไปหามาซายะ มึงจะตอนมาซายะไม่ได้นะเว้ย 55555555555
>>102 ขอบคุณมึงงงง กูฮาอยู่นะ แต่อีกใจก็สงสาร เก็บป๋องแป๋งนางไว้ก่อนเหอะ เผื่อได้ใช้

>>102 ฮึก ฮึก ดีใจด้วยนะ ฮีก ไซซายะ ฮึกกกก ไม่ด้วนล้าวววว ฮือออออ ยีใยย้วยย้าาาา ฮือออ //ซับน้ำตาอย่างปลาบปลื้ม

>>104 อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ ถ้ามีกาวลงแดง //เอามีดจี้ ซู้ดดดดดดดดดดดด พอตอนเสร็จนางก็ลาบวชไรงี้ แบบยุโรป หรือจะโกนผมเข้าหาธรรมะดี ก๊ากกกกก

กำลังคิดอยู่ว่าถ้าว่างจะเขียนต่อ มาช่วยเหลือ​นายนะ แต่ >>102 มาช่วยนายได้ทันด่วนแล้ว ยินดีด้วย​ไซซายะ! ยังมีหลายคนสงสารเห็นใจนายอยู่นะ 55555555

>>106 เมนท์บนๆทั้งหลายก็บอกว่าสงสารและเห็นใจไซซายะกันนะเว้ย ไม่เชื่องั้นเหรอ 5555555555555555555555555555

>>107 เชื่อนะ เชื่อมากๆเบย ถถถถถถถ

>>107 ทำไมกูเห็น​แต่ประโยค​ล่ำลา​วะ 5555

>>84-85 โอ๊ย!!!!! กูละใจหายวูบ นึกว่าจะถึงอวสานไซซายะไปซะแล้ว อ่าน >>84 จบปุ๊บกูแทบจะพุ่งหลาวลงมาเมนท์กรีดร้อง ยังดีที่สะกดใจไหวอ่านต่อลงมาเรื่อยๆ อ๊าวววว ดันเจอชื่อไซซายะกงกงอีก แทบจะสำลัก พอรอดแล้วนี่กูถอนใจเฮือกเลย ถึงจะบ้าๆ บอๆ ยังไงแต่ดับฝันลูกผู้ชาย กลายเป็นไซซายะกงกงแบบถาวรนี่มันก็โหดร้ายเกิ๊นนนนน 55

>>109 กู 110 เอง นี่ไง กูเห็นใจไซซายะกงกงด้วยความจริงใจนะเว้ย

ครบร้อยเร็วไปไหมมึงงงง 5555

(ลืม -- ถึงกูจะมี 5 หลุดมา 2 ตัวก็เหอะ แต่เทียบกับข้อความที่เหลือแล้วถือว่าสัดส่วนมันน้อยมาก ดังนั้นคือกูจริงใจจริงๆ น๊า)

อ่านฟิคหมาแล้วกูอยากได้ฟิคคนบ้าง 55555 มาซายะหยอกล้อ(?)เรย์กะจนเรย์กะกลัว เอ็นโจเลยเข้ามาปกป้องแบบเนียนๆ กูอ่านฟิคหมาก็นึกว่าถ้าเป็นคนจะเป็นยังไงแล้วก๊าวใจจริงๆ อยู่ด้วยกันบ่อยๆจนสนิทสนมรู้ตัวอีกทีความหวาดกลัวในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความสบายใจเมื่ออยู่กับเธอได้ยังไงกัน?!

>>114 ช่วงนี้ อฟช ก็หยอกล้ออยู่ แต่หยอกล้อจนเจ้าแม่จะเรียกไปต่อยตัวๆละ 555555555555555555

จะว่าไป ดิบถึงงานกีฬากับงานโรงเรียนตอน ม.6 ยังวะ กูอยากรู้ว่าท่านเรย์กะได้เก็บซีรี่ย์นักษัตรต่อมั้ย 5555

>>116 เหมือนจะยังไม่ถึงนะ หรือผ่านไปแลเวก็ไม่รุจำไม่ได้ แต่จำได้ว่าไม่ได้หมกมุ่นเรื่องสะสมนักษัตรแล้ว555 พอดีหลังจากนี้มันจะมี event หลายอย่างให้ทั้งสามนี้คนนี้สนใจมากกว่าอ่ะ โดยเฉพาะเรย์กะ สงสารนาง นางเป็นคนคิดมาก 555555555 ไม่สปอยล์นะ รออ่านเอาเอง คริคริ เดี๋ยวโม่งแปลก็จะจัดโปรโมชั่นชุดใหญ่ไฟกระพริบเองล่ะ ไม่ต้องห่วง ทุกครั้งที่หยุดไปนาน โม่งแปลชดเชยให้จุใจเชียวล่ะ ....................ใช่มั้ย โม่งแปล~ /// กระพริบตาปริบๆ

>>>/webnovel/3451/843-846 เมื่อฉันกับเขา XXX ต่อ
----------

ใกล้จะได้เวลาที่คาบุรากิมาลากฉันไปขึ้นตะแลงแกงแล้วล่ะค่ะ

เย็นวันจันทร์อันเป็นเวลาที่นัดหมายสำหรับการซ้อมวิ่งผลัด ฉันลากขาแบบช้าๆไปที่สนามเหมือนร่างไร้วิญญาณ แทบจะไม่ตอบสนองอะไรที่ไม่จำเป็นเลยสักนิด เพ่งสมาธิไปอยู่ที่การวิ่งให้ได้มากที่สุด

เพราะไม่อยากตายในการซ้อมวิ่งกับคาบุรากิ ฉันเลยขอร้องให้เอ็นโจมาช่วยสอนวิ่งในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แต่ยังทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถึงเอ็นโจจะบอกว่าไม่ซีเรียสเรื่องนี้ และให้พักผ่อนให้มากๆ แต่ฉันก็รู้สึกหดหู่อยู่ดี

เอ็นโจจะรู้สึกแย่เพราะฉันมันเป็นนังผู้หญิงไม่ได้เรื่องที่มาสิงร่างเขาอยู่รึเปล่าคะ

พอกลับมาบ้าน ฉันก็ซ้อมวิ่งต่อคนเดียวอยู่ลับๆ หวังทำลายสถิติที่ย่ำแย่จากการซ้อมกับเอ็นโจ กล้ามเนื้อปวดแปล๊บๆ ขานี่สั่นไปหมดแล้วล่ะค่ะ

ฉันต้องทำได้ ฉันต้องทำได้ ฉันต้องทำได้

ฉันสะกดจิตตัวเองอยู่ในใจซ้ำไปซ้ำมา ขอเพียงมีความเชื่อมั่นก็จะสามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้แบบในการ์ตูนที่เคยอ่าน

หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ

คาบุรากิวอร์มร่างกายรออยู่ก่อนแล้ว ฉันเลยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดวิ่งแล้วมาวอร์มร่างกายตามที่เอ็นโจได้สอนไว้

เอ็นโจกำลังซ้อมแข่งปาบอลพอดี ที่คอห้อยผ้าขนหนูอันที่ยูกิโนะคุงเคยให้มาเมื่อปีที่แล้ว

ผ้าบ้านฉันก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมต้องหยิบผืนนี้มาใช้ด้วยล่ะคะ ถึงกระแสผ้าขนหนูเข้าคู่กันจะจางหายไปตามกาลเวลาแล้วก็เถอะ แต่ฉันไม่อยากจะตกเป็นข่าวแปลกๆเพราะใช้ผ้าผืนเดียวกับนายอีกครั้งหรอกนะ

ฉันไม่มีผืนอื่นให้เลือกใช้เพราะที่ห้องเอ็นโจก็มีแต่ผ้าขนหนูลายนี้เสียด้วยสิ

อ๊ะ ไม่ได้ๆ ตอนนี้ฉันจะคิดเรื่องอื่นไปมากกว่าการซ้อมวิ่งไม่ได้ ต้องตั้งสมาธิเข้าไว้

สาวๆในสนามเริ่มส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเมื่อฉันกับคาบุรากิมาประจำตำแหน่งที่ลู่วิ่ง เอ่อ ช่วยเงียบๆกันหน่อยไม่ได้เหรอคะ มันทำลายสมาธิฉันน่ะ

สิ้นเสียงสัญญาณปล่อยตัว ฉันก็ออกวิ่งหน้าตั้งแบบลืมตายทันที

คะ ความเร็วลมที่ปะทะหน้าอยู่นี้มันอะไรกันคะ ลมนี่กรีดผิวบาดเป็นริ้วๆหยั่งกะคาไมทาจิเลยค่ะ หูก็ได้ยินแต่เสียงวิ้ว วิ้วของสายลม เร็วขนาดนี้ฉันจะกัดลิ้นตัวเองด้วยรึเปล่า อ๊ะ คาบุรากิแซงไปแล้ว แย่ล่ะสิ จะตามไม่ทันแล้ว

ฉันใส่แรงทั้งหมดที่มีลงไปที่ฝ่าเท้าเพื่อเร่งสปีด ไม่ได้หวังจะชนะหรอก แต่อย่างน้อยก็ต้องไม่ให้แพ้หลุดรุ่ย ทิ้งห่างจนตามไม่ทันแบบนี้

กล้ามเนื้อขาของฉันปวดแปลบขึ้นมา จี๊ดขึ้นไปถึงสะโพก อ๊ะ!! มาเป็นอะไรเอาตอนนี้คะ อดทนไว้ก่อนซี่ อีกไม่กี่วิก็จะถึงเส้นชัยแล้วน้า

เพราะฉันเผลอผ่อนสปีด แต่ร่างกายฉันมันไม่ยอมผ่อนตาม ขาที่ไม่สัมพันธ์กันของฉันก็เกิดหมดแรงไปก่อนข้างหนึ่ง ผลคือตัวของฉันเอียงวูบไปข้างหน้า เข่าทั้งสองข้างกระแทกกับพื้นเต็มแรง

รอบตัวฉันเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องอย่างเสียขวัญ

"ชูสุเกะ!!!" คาบุรากิที่วิ่งเข้าเส้นชัยไปแล้ววิ่งกลับมา ดูตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างยิ่ง

ฉันพยายามกัดฟันข่มความเจ็บปวดลงไปเพื่อจะบอกทุกคนว่าไม่เป็นไร แต่มันเจ็บ เจ็บจังเลยค่ะ เลือดออกด้วยอ่ะ แง้ เจ็บสุดๆไปเลย

ก่อนที่คาบุรากิจะมาถึงตัวฉัน ก็พลันรู้สึกถึงฝ่ามือที่ประคองใบหน้าฉันทั้งสองข้างเอาไว้

ร่างของคิโชวอิน เรย์กะมาคุกเข่าอยู่ตรงหน้า ใบหน้าของเธอซีดขาวไร้สีเลือด แม้จะกำลังหอบหายใจแต่ก็ลูบหัวลูบหน้าฉันไม่หยุด "เป็นอะไรรึเปล่า"

สนามที่เซ็งแซ่กันอยู่เมื่อกี้นี้ ดูจะเงียบเสียงลงแบบไม่ได้นัดหมาย

ฉันเองก็ตะลึงไปเหมือนกัน ที่ซ้อมปาบอลมันไกลอยู่นะ วิ่งมาจากตรงนั้นเลยเหรอ

"มาซายะ ทำบ้าอะไรอยู่ มาช่วยกันเร็วๆเข้าสิ" คาบุรากิกระพริบตาปริบๆแบบไม่เข้าใจเพราะถูกตวาด แต่ก็จับแขนฉันพาดบ่า ประคองให้ลุกขึ้นยืน เอ็นโจก็ช่วยประคองฉันอีกคน "อดทนไว้ก่อนนะ เดี๋ยวจะพาไปห้องพยาบาล เดินไหวรึเปล่า"

ฉันพยักหน้าว่าไหว แต่จริงๆจะแย่แล้วค่ะ

ขาฉันสั่นไปหมดแล้ว กล้ามเนื้อก็ปวดตุบๆ แล้วยังจะแผลที่หัวเข่าอีก แต่ก็พยายามอดทนเดินไปจนถึงห้องพยาบาลจนได้

คาบุรากิมองเอ็นโจที่ยืนอยู่ข้างๆฉันแบบเคลือบแคลง อาจารย์ห้องพยาบาลเอาสำลีชุบแอลกอฮอลล์ทำแผลให้ฉัน พอยาฆ่าเชื้อโดนแผลก็อดที่จะสะดุ้งเพราะความแสบไม่ได้

เหลือบมองเอ็นโจที่เดินไปคุยอะไรกับคาบุรากิซักอย่างตรงมุมห้อง แล้วคาบุรากิก็ออกไปจากห้องพยาบาล เอ็นโจเดินกลับมาหาฉัน หน้าตาไม่มีรอยยิ้มอยู่เลย

คงจะโกรธที่ทำให้ร่างกายของเขาบาดเจ็บสินะ

"เดี๋ยวไปโรงพยาบาลกัน รถมารอแล้วล่ะ" เอ็นโจช่วยประคองฉันขึ้น "พอจะเดินไหวรึเปล่า"

ฉันพยักหน้าเบาๆ เดินโซเซไปยังรถที่มาจอดรอใกล้ๆ เป็นรถของตระกูลคิโชวอินนั่นเอง คุณซากามิเปิดประตูให้ฉันอย่างนอบน้อม ดูท่าทางเอ็นโจจะบอกไว้ล่วงหน้าแล้วว่าต้องไปที่ไหน

พอลงจากรถ คณะแพทย์และพยาบาลก็กรูเข้ามาต้อนรับฉันทันที เอาใส่รถเข็นไปยังห้องฉุกเฉินที่มีเครื่องมือแพทย์เต็มไปหมด

อะ ทำไมมันดูเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตขนาดนี้เลยล่ะคะ แค่หกล้มเองค่า ไม่ได้เป็นอะไรสักนิด ให้วิ่งให้ดูอีกครั้งก็ยังได้นะคะ

ฉันถูกจับเข้าเครื่องแสกน MRI นอนนิ่งๆให้เครื่องทำงานของมันไป แต่อยู่ในท่าเดิมห้ามขยับเลยมันก็เมื่อยอยู่นะคะ พอออกมาจากเครื่องนี้ได้เหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยล่ะค่ะ

ผลตรวจออกมาไม่เป็นอะไรมาก หัวเข่าก็ยังดีอยู่ ไม่มีกระดูกหักที่ตรงไหน แต่เรื่องกล้ามเนื้ออักเสบปิดยังไงก็ไม่มิด ก็เลยถูกคาบุรากิดุใหญ่เลยล่ะค่ะ

“บาดเจ็บอยู่ทำไมไม่บอกก่อนล่ะเจ้าบ้า” คาบุรากิถลึงตามองฉัน “จะฝืนวิ่งทำไม”

“ขะ ขอโทษ”

แง้ ขอโทษค่า อย่าดุกันสิคะ มันน่ากลัวนะรู้มั้ย

“เอาน่า ท่านคาบุรากิคะ อย่าไปดุท่านเอ็นโจนักเลย”

“ท่านคาบุรากิงั้นเหรอ” คาบุรากิหันไปมองเอ็นโจในร่างฉันแล้วขมวดคิ้วแบบสงสัย “เมื่อกี้นี้เธอเรียกฉันว่ามาซายะไม่ใช่รึไง”

นี่ จะมาความจำดีอะไรตอนนี้ล่ะคะ

“ต้องขออภัยด้วยนะคะท่านคาบุรากิ เมื่อครู่ฉันคงจะเผลอตัวไปหน่อย” เอ็นโจคำนับให้คาบุรากิแบบนอบน้อม

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ อยากเรียกก็เรียกไปสิ”

เอ๋!!

“เธอน่ะเป็นเพื่อนฉันมาตั้งนานแล้ว แต่มาวางท่าห่างเหิน เรียกแต่นามสกุลกันอยู่ได้” คาบุรากิพ่นลมหายใจ “เพราะงั้นต่อไปนี้ก็ไม่ต้องเรียกนามสกุลฉันแล้ว เข้าใจนะเรย์กะ”

“ทราบแล้วค่ะ ท่านมาซายะ” เอ็นโจหัวเราะเบาๆ แล้วก็หันมาทางฉัน “ถ้าจะเรียกท่านเอ็นโจด้วยชื่อชูสุเกะจะเป็นอะไรรึเปล่าคะ”

ทำไมถึงโยนเผือกร้อนมาให้ทางนี้ล่ะค้าาาาา

“อะ เอ่อ ได้สิ” ถ้าฉันตอบไม่ได้ก็จะดูเป็นคนใจแคบมากแหงๆ อาจจะความแตกต่อหน้าคาบุรากิก็ได้

เอ็นโจยิ้มออกมา แล้วก็โค้งคำนับให้ฉัน “ถ้าอย่างนั้นก็เรียกฉันว่าเรย์กะได้ตามสบายเลยนะคะ คุณชูสุเกะ”

เดี๋ยว อย่าเอาร่างฉันไปพูดมั่วซั่วแบบนั้นสิคะ ฉันยังไม่อนุญาตเลยนะ

เย็นวันนั้น ฉันเลยได้สนิทกับคาบุรากิกับเอ็นโจเพิ่มขึ้นแบบงงๆล่ะค่ะ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะหลีกเลี่ยงสองคนนี้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วไหงถึงขั้นมาเรียกชื่อตัวกันได้ล่ะค้าาาา
.
.
คาบุรากิขอตัวไปงานเลี้ยงต่อ ข้าวของของเอ็นโจถูกเอามาให้จากที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว เอ็นโจบอกว่าวานให้คาบุรากิช่วยติดต่อโรงพยาบาลกับเก็บของมาให้ อันเป็นการเฉลยว่าคุยอะไรกันในห้องพยาบาล

ค่อยยังชั่วหน่อย ดูเหมือนความลับจะยังไม่แตกนะคะ

เอ็นโจขนาดอยู่ในร่างฉันก็ยังกล้าใช้งานจักรพรรดิคนนั้นได้ ไม่ถูกคิดว่าทำเกินไปหน่อยเหรอ

แต่พอจะกลับ เอ็นโจก็ยืนยันว่าจะให้รถบ้านคิโชวอินไปส่งท่าเดียว ฉันเลยต้องยอมๆไปด้วยความสำนึกผิดที่ทำให้ร่างกายนี้บาดเจ็บ เขาอุตส่าห์เตือนแล้วแท้ๆยังไม่ฟัง ไปฝืนวิ่งจนเกิดเรื่องขึ้น

เมื่อผ่านมินิมาร์ทแห่งหนึ่งเอ็นโจบอกคุณซากามิให้จอดรถแล้วก็ลงไปซื้อของ ฉันจะอ้าปากพูดค้านก็ไม่ทันแล้ว

ใช้ร่างของคิโชวอิน เรย์กะลงไปซื้อของจากมินิมาร์ทสามัญชนบ้านๆเนี่ยน้า ใจกล้าบ้าบิ่นอะไรอย่างนี้คะ

เอ็นโจกลับมาพร้อมกับถุงพลาสติกที่ดูโป่งพอง น่าจะมีของบรรจุไว้เพียบ แต่ฉันยังไม่ทันถามว่าซื้ออะไร เอ็นโจก็บอกให้คุณซากามิไปต่อ

รถเลี้ยวมาจอดที่บ้านของเอ็นโจ มาดามเอ็นโจกับยูกิโนะรออยู่ในห้องรับแขก มาถึงก็ซักถามอาการฉันเสียยกใหญ่ ฉันได้แต่บอกว่าไม่เป็นอะไร

“ขอบคุณคุณเรย์กะมากนะคะที่ช่วยเป็นธุระให้ คงลำบากแย่ ทางเราต้องตอบแทนพระคุณแน่นอนค่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเต็มใจที่จะดูแลคุณชูสุเกะอยู่แล้ว ไม่ได้ลำบากอะไรเลย”

“เอ๋” มาดามเอ็นโจเลิกคิ้วขึ้นแล้วก็หันมามองฉัน ยูกิโนะคุงเองก็ด้วย

รอยยิ้มที่ปรากฎบนบนหน้าของแม่ลูกเอ็นโจทำให้ฉันใจคอไม่ค่อยดีเลยค่ะ ยูกิโนะคูงงงง ยูกิโนะคุงเป็นเทวดาไม่ใช่เหรอคะ ทำไมถึงได้มีรอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายขนาดนั้นล่ะ

“คุณเรย์กะ มีธุระที่ต้องไปรึเปล่าคะ ถ้ายังไงก็อยู่ทานมื้อค่ำกับเราก่อนสิ”

“นะฮะ คุณพี่เรย์กะอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนน้า” ยูกิโนะเดินไปหาเอ็นโจ นั่งลงข้างๆแล้วพูดด้วยท่าทางออดอ้อนน่ารัก “หรือว่าไม่ได้งั้นเหรอฮะ”

อา เมื่อกี้นี้ฉันตาฝาดไปสินะ ยูกิโนะคุงเป็นเทวดาน้อย จะมีรอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายแบบเอ็นโจได้ยังไงกันล่ะคะ

“แหม จะดีเหรอคะ มารบกวนการรับประทานอาหารของครอบครัวแบบนี้”

“ดีสิคะ มีคนเยอะๆจะได้ครึกครื้นยังไงล่ะ” มาดามเอ็นโจหัวเราะแล้วลุกขึ้นยืน “งั้น ขอตัวไปดูในครัวซักครู่ก่อนนะคะ คุณชูสุเกะ ดูแลคุณเรย์กะให้ดีๆด้วยล่ะ”

“ผมก็ไปเอานีดเดิลเฟลท์ที่เพิ่งทำมาให้คุณพี่เรย์กะดูด้วยดีกว่าฮะ”

ได้อยู่สองต่อสองซักที ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ต้องมาปั้นหน้ายิ้มตลอดเวลาแบบเอ็นโจนี่มันเหนื่อยสุดๆไปเลยล่ะค่ะ

พอได้ยินเสียงหัวเราะ ฉันก็อดที่จะมองค้อนไม่ได้

“เป็นผมนี่เหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอ”

“เหนื่อยสิคะ เหนื่อยมาก” ฉันถอนหายใจออกมา “ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ร่างของท่านเอ็นโจต้องมาบาดเจ็….”

ฉันพูดค้างเมื่อเอ็นโจยื่นนิ้วออกมาแตะปากฉัน

“ชูสุเกะ” เอ็นโจส่งยิ้มที่ดูลึกลับมาให้ ถ้าเป็นคิโชวอิน เรย์กะตัวจริงไม่ยิ้มแบบนี้หรอกนะ แล้วจะเข้ามาใกล้ทำไมล่ะคะ “เรียกชูสุเกะสิครับ”

น้ำเสียงออดอ้อนแบบนั้นมันอะไรกันคะ!! เรย์กะไม่ทำแบบนี้หรอกน้าาา!!!

เอ็นโจเอียงคอมองฉัน แต่ปลายนิ้วยังคงแตะปากฉันอยู่เหมือนรอคำตอบ ทำอะไรเนี่ย!! นี่มันที่ที่ใครจะเดินผ่านไปผ่านมาก็ได้นะยะ

ฉันถลึงตามอง แต่เอ็นโจก็ยิ้มหน้าระรื่นให้ฉันแบบไม่สะทกสะท้าน

ดูท่าทางหมอนี่จะไม่สนด้วยว่าใครต่อใครจะเข้ามาเห็น แต่ฉันต้องสน เพราะนั่นมันร่างของฉันนี่คะ จะให้ใครเข้ามาเห็นในท่านี้งั้นเหรอ ไม่งามเลยนะ

เมื่อคิดถึงผลได้ผลเสียที่จะตามมา ฉันก็กลั้นหายใจเหมือนทำสิ่งที่ยากลำบากที่สุดในโลก

“คะ คุณ..ชะ ชูสุเกะ” เกือบกัดลิ้นตัวเองแน่ะค่ะ

“ดีมาก”

เอ็นโจยิ้มน้อยๆให้ฉัน กลับไปนั่งเอนหลังกับโซฟาอย่างสบายอารมณ์ ฉันยังไม่ทันจะพูดอะไร ยูกิโนะคุงก็เข้ามาพร้อมกับนีดเดิลเฟลท์พอดี เลยต้องพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อนชั่วคราว

ยูกิโนะคุงพูดเจื้อยแจ้วเกี่ยวกับนีดเดิ้ลเฟลท์ที่กำลังทำอยู่ ช่างน่ารักอะไรขนาดนี้ สมกับเป็นเทวดาน้อยจริงๆ ช่วยเยียวยาฉันจากรังสีอันมืดดำเมื่อครู่นี้ได้หายเป็นปลิดทิ้ง อยากคว้าตัวมากอดแน่นๆจังเลยค่ะ

พอจบมื้อค่ำ ยูกิโนะคุงก็ไปอ้อนให้เอ็นโจในร่างฉันมาทานอาหารด้วยกันอีก มาดามเอ็นโจก็อีกคน เมื่อครู่นี้ก็บอกให้ฉันทดแทนบุญคุณที่ถูกช่วยเหลือเอาไว้ แต่วิธีการมันช่าง...

“คุณชูสุเกะติดหนี้คุณเรย์กะ งั้นก็ควรต้องชดใช้นะคะ” มาดามเอ็นโจหัวเราะคิกคัก “งั้นเอาเป็นให้คุณเรย์กะยืมตัวเอาไปทำอะไรก็ได้ เบื่อแล้วก็ค่อยเอามาคืนก็แล้วกันนะคะ คุณชูสุเกะขัดข้องรึเปล่าเอ่ย”

ทั้งสามคนนั้นมองฉันเป็นตาเดียวเหมือนจะกดดันกัน แล้วจะให้ตอบอะไรได้ล่ะคะ

ก็ต้องตอบตกลงอย่างเดียวน่ะสิ

ไม่ได้ต้องการการชดใช้เลยค่ะ แล้ววิธีการแบบนี้คนที่เดือดร้อนน่ะมันตัวฉันที่อยู่ในร่างเอ็นโจไม่ใช่เหรอค้า!! แง้!!!

“เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะคะ” มาดามเอ็นโจตบมือเข้าหากัน นี่มันมัดมือชกกันสุดๆเลยนี่คะ พวกแม่ๆนี่เป็นเหมือนกันหมดรึเปล่าเนี่ย ทั้งท่านแม่ของฉัน มาดามคาบุรากิ แม้กระทั่งมาดามเอ็นโจก็ด้วย

ฉันถูกบอกให้เดินออกมาส่งเอ็นโจขึ้นรถกลับบ้านคิโชวอิน เอ็นโจยิ้มกริ่ม ดูท่าทางสบายอารมณ์สุดๆ

“ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ ท่านเอ็นโจ”

“เอ เมื่อกี้นี้ผมบอกให้เรียกชูสุเกะนี่นา”

“แต่ แต่ว่า….”

“ว่าไปในห้องของเรย์กะก็มีอะไรน่าสนใจเยอะดีนะครับ” ฉันสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยิน อย่าบอกนะว่าหมอนี่รื้อห้องฉันแล้วเจอของที่ซุกไว้ นี่มันรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวเกินไปแล้วนะยะ

“ทั้งสเตปเปอร์ หรือสินค้าจากทีวีไดเรค ถ้าลองพูดกับสาวๆที่กำลังลดน้ำหนัก ต้องได้รับความสนใจมากแน่ๆเลยล่ะครับ”

กรี๊ดดดดดด!! อย่าพูดน้าาาาาาาาาา!!!

เอ็นโจยังคงยืนยิ้มอยู่ แต่ฉันอยากกรีดร้องออกมาแล้วเข้าไปล็อคคอด้วยท่ามวยปล้ำ เอาให้กระดูกคอเคลื่อนไปเลย

พระเจ้าคะ ได้โปรดให้นกอึใส่หัวหมอนี่ในวันรุ่งขึ้นทีเถิดค่ะ แม้จะอยู่ในร่างของฉันก็ยอมค่ะ ไม่ไหวแล้ว หมอนี่ต้องได้รับการลงทัณฑ์จากฟ้าสถานเดียวแล้วล่ะค่ะ

“เข้าใจแล้วค่ะ” ฉันต้องจำยอมรับสภาพ ดูกุมจุดอ่อนนี่มันแย่สุดๆไปเลยค่ะ “คะ คุณชูสุเกะ”

“ดีมากครับ ผมมีรางวัลให้” เอ็นโจเอาถุงมินิมาร์ทนั่นที่ฝากไว้กับคุณซากามิให้ฉัน เห็นถุงใหญ่ๆแต่เบากว่าที่คิด “สำหรับความพยายามของเรย์กะที่ทำได้ดีมาก”

ฉันกระพริบตาปริบๆ ปรับอารมณ์ไม่ค่อยจะทันนัก

“เพราะคุณพยายามทำจนเต็มที่ในทุกๆเรื่อง ก็เลยโหมซ้อมวิ่งจนบาดเจ็บสินะครับ” หมอนี่อ่านใจฉันได้อีกแล้วนะคะ “ผมซาบซึ้งมาก แต่คราวหลังห้ามฝืนตัวเองแบบนี้อีก เข้าใจรึเปล่าครับ”

“ค่ะ” ฉันรับคำเสียงแผ่ว

เอ็นโจยิ้มให้ฉัน สายตาดูอ่อนโยนมากจนเผลอใจเต้นขึ้นมา

อ๊ะ นั่นมันร่างของฉันนะคะ หรือฉันจะเป็นพวกนาร์ซิซัสไปแล้ว

ฉันเอ่ยคำอำลาเอ็นโจ มองรถบ้านคิโชวอินที่เลี้ยวออกไปจากประตูบ้านก็อดใจหายขึ้นมาไม่ได้ ป่านนี้ท่านพี่ ท่านแม่และทานุกิจะทำอะไรอยู่นะ

คิดถึงทุกคนจังเลยค่ะ

ฉันลากขาเข้าบ้านด้วยอารมณ์ที่หดหู่เล็กน้อย มาดามเอ็นโจพายูกิโนะคุงไปเข้านอนแล้ว ไม่เหลือใครให้ฉันคุยปรับทุกข์ด้วยเลย ทุกอย่างเครียดและต้องระวังตัวตลอดเวลาเพื่อไม่ให้ความลับแตก

เมื่อตอนมื้ออาหารค่ำ สังเกตเห็นได้ชัดว่าเอ็นโจมีความสุขมากในการรับประทานอาหารร่วมกับครอบครัว หมอนี่ก็คงคิดถึงบ้านตัวเองเหมือนกับฉันสินะคะ

งั้น จนกว่าจะกลับร่างเดิม ฉันจะยอมๆให้เอ็นโจพาร่างฉันมาเที่ยวบ้านตัวเองบ่อยๆก็ได้ค่ะ

ฉันเข้าไปในห้องนอน วางถุงมินิมาร์กับโต๊ะแล้วเริ่มต้นรื้อข้าวของ นึกสงสัยว่าเอ็นโจซื้ออะไรมานะ ของส่วนตัวของผู้ชายงั้นเหรอ เอ รูปทรงแบบนี้มันคุ้นๆนะ

สิ่งที่ฉันหยิบได้อย่างแรกคือข้าวปั้นไส้บ๊วยดอง

ต่อมาคือข้าวปั้นไข่กุ้งและคอมบุ แล้วก็สารพัดข้าวปั้นอีกมากมายแทบจะเหมามาหมดชั้นวาง

นอกจากนี้ก็มีขนมถุงแบบราคาถูก ไม่ใช่ของชั้นเลิศแบบที่กินกันในบ้านคิโชวอินหรือบ้านเอ็นโจ แต่รู้สึกว่าจะเป็นของที่ฉันซื้อแล้วแอบซุกไว้ในตู้เสื้อผ้าทั้งหมดเลยนี่คะ!!!

มือถือแจ้งเตือนว่ามีเมล์เข้ามา ฉันรีบเปิดอ่านทันที

“ผมเห็นว่าของที่คุณซุกไว้ในตู้มันหมดอายุทุกอันก็เลยเอาไปทิ้งจนเกลี้ยง แถมขนมถุงพอลองชิมก็อร่อยเกินคาด รู้สึกผิดมากก็เลยซื้อมาใช้คืนให้ครับ….”

รู้สึกผิด...รู้สึกผิดอะไรค้าาาาา ก็นายเป็นคนค้นตู้ของฉันเองไม่ใช่เหรอ หา!!!! ถ้ารู้สึกผิดก็อย่าทำตั้งแต่ต้นสิยะ

“...ถ้าคุณกังวลเรื่องความอ้วนจากขนม ผมก็ลองใช้สเต็ปเปอร์กับฮูลาฮุปในห้องคุณแล้ว ก็สนุกดีเหมือนกันนะครับ”

ฉันอยากกรี๊ดออกมาจริงๆแล้วค่า หมอนี่จะมาเห็นความลับของฉันไปถึงไหนกันเนี่ย

สองมือฉันคว้าข้าวปั้นไส้คอมบุออกมาฉีกพลาสติก ส่งเข้าปากตัวเอง เคี้ยวกร๋วมๆแบบโหดเหี้ยมไม่รักษามารยาท กินก่อนนอนโดยไม่ออกกำลังกายจะช่วยเพิ่มน้ำหนัก งั้นฉันจะกินให้หุ่นดีๆของนายอ้วนจนเป็นฮัมพ์ตี้ดัมตี้ ต้องกลิ้งแทนเดินไปเลย เอ็นโจ ดูซิจะมีสาวมากรี๊ดหุ่นที่อ้วนอืดแบบนี้มั้ย

ลูกผู้หญิง สิบปีล้างแค้นไม่สายค่า!!!!!!

---------------------
TBC. นะจ๊ะ

>>121 เพิ่งเห็นว่าพิมพ์ผิด ถูกกุมจุดอ่อนสิวะ มาดูกุมจุดอ่อนอะไรล่ะ 555555555555

และแล้วเอ็นโจก็มีห่วงยางแบบทานุกิ
RIP

>>123 เอ็นโจอาจจะมีระบบเผาพลาญที่กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนแบบคาบุรากิก็ได้มึง
อย่าเพิ่งแช่งกันสิ 55555555555555555555555555

กรี้ดดดดด ขอบคุณมากก เช้าวันอาทิตย์ของกูไม่เงียบเหงาอีกต่อไปปปปปปป กูมีกำลังใจทำงานต่อแล้วจ้า

กูชอบมากๆ มาต่ออีกนะ

>>123 อย่าลืมดิว่าเอ็นโจมีบากะรากิเป็นเพื่อนสนิท ไม่แน่ว่าพอขาหายดีอาจมาลากไปออกกำลังกายสุดกลหฤโหดต่อก็ได้นะ

>>118->>121 กรี๊ดดดด เลิฟเวอรฺชั่นนี้ ข่าวลือกระจายไปถึงไหนๆๆ แล้วค่ะ ไม่ต้องคืนร่างยันงานแต่งเลยก็ได้นะ lol

อยากให้เรย์กะค้นห้องเอ็นโจบ้าง เผื่อจะเจออะไรน่าสนใจ อย่างรูป? ถ้าให้ดีก้เจอไดอารี่ไปเลย หุหุ><

>>128 เอ็นโจจะเขียนไดอารี่เรอะ...ชื่ออะไรดี บันทึกการเป็นสตอล์กเกอร์ของผม???

>>129 หยาบคายย่ะ ต้องชื่อบันทึกการสังเกตการณ์(คุณคิโชวอิน)ของผมต่างหาก

เออ แล้วเวลาเอ็นโจอยู่บ้านคิโชวอินนี่ทำไง คุยกับท่านพี่เรื่องของตัว(เอ็นโจ)เองว่าดีงู้นดีงี้บ่อยๆเรอะ....

>>131 นั่นดิ ใครก็ได้เขียนเวอร์ชั่นเมื่อผมกับเธอ XXX ออกมาหน่อยสิ 55555555555555555 อยากรู้มุมมองเอ็นโจบ้างอะ

>>131 กูเห็นภาพท่านพี่ทำหน้าทำทะมึนเลยว่ะ5555555555555555

ท่านพี่อาจจะ
พักนี้น้องสาว​ของผมเปลี่ยน​ไป ปกติเป็นพวกป้ำๆเป๋อๆดูตลก แต่พักนี้กลับวางตัวเป็น​กุลสตรี​อย่างกับคุณหนู การบ้านก็ทำถูกหมดทุกข้อ จัดดอกไม้​ก็ได้รับคำชม เปียโนก็เล่นไม่ผิดคีย์ แถมอาหารก็ทำกินได้และอร่อยอย่างน่าเหลือเชื่อว่าจะเป็นฝีมือน้องจริงๆ ไม่ซิ ไม่ใช่แน่ๆ หลอกคนอื่นอาจจะหลอกได้ แต่หลอกฉันไม่ได้หรอก! แกเป็นใคร!?

>>134 ท่านพี่กลายเป็นโคนันเรอะ....

>>134 เลยสตอล์กน้องสาวตัวปลอม จนไปเจอน้องสาวอยู่กับเอ็นโจว(ไส้ในคือเรย์กะ)ที่ซุยรัน ดู่ทาทางต่างๆแล้วก็ เรย์กะ!! วิ่งไปกอดร่างเอ็นโจว เรย์กะในร่างเอ็นโจวก็ร้องไห้กอดท่านพี่ ท่ามกลางสายตาซุยรันทั้งโรงเรียน เลยเกิดตำนานบทใหม่ รักต้องห้ามแห่งซุยรัน แค่กๆๆ

>>136 เกลียดโว้ย5555555555

แล้วข่าวลือก็แพร่สะบัดไป
'อะไรนะ องค์ชายจริงๆแล้วชอบท่านพี่ของท่านเรย์กะงั้นหรือคะ!?'
'เห็นว่าที่คุยๆกับท่านเรย์กะหวังจะเข้าหาท่านพี่ของท่านเรย์กะล่ะค่ะ!'
'โถ... ท่านเรย์กะน่าสงสารจังนะคะ'
'ถ...ถึงจะเคยปลื้มท่านเอ็นโจมากๆ แต่ทำแบบนี้กับท่านเรย์กะก็ไม่ถูกนะคะ!!'

//ไม่ อย่าเอาความคิดแบบนี้มายัดใส่สมองกูสิวะ555555555555

>>136 จะเกิดตำนานอะไรก็เกรงใจอิมาริหน่อย 55555555555555555

>>136 อื้อหือ ภาพงี้นี่มาเลย 555

>>136 นี่ท่านพี่ไม่มีดวงเรื่องผญเลยเหรอ5555 พอจะมีคู่จิ้นดันมีแต่ผู้ชาย

>>140 นอกจากงานรวมญาติตอนต้นเรื่องก็ยังไม่เห็นผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้เลยว่ะ มีแต่อิมารินี่ล่ะที่อยู่เคียงข้างแทบทุกตอน 5555555555555

>>141 มีท่านไอระไง ไปเดทสวนสนุก​ด้วยกัน(เป็นเพื่อนน้องสาว) มีคุยกันเรื่อง​ช็อกโกแลต​วาเลนไทน์​(ว่าช่วยสอนน้องสาวหน่อย) ..........

>>142 นั่นเข้าใกล้ในฐานะเพื่อนน้องไม่ใช่เรอะ 555555555555555555

>>142 เหยยยย กูเคยจิ้นท่านพี่ กับ ไอระนะ แบบท่านพี่ไม่เคยพูดคุย มีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นเลยนอกจากเรย์กะ ริรินะ และก็ไอระนี่แหละ ถึงขั้นไปขอให้สอนน้องสาวทำขนม นี่ก็แสดงว่ายอมรับและสนิทพอควร ถ้าเป็นไอระกูว่าก็ยอมรับได้นะ เหมาะสมกับท่านพี่ดี แต่หลังจากท่านพี่ลาก อิมาริเข้าห้อง............... กูก็เลยเบิกเนตร คู่ท่านพี่ไอระ เลยเป็นอันตกไป....... กลายเป็น ไอระยูริเอะ กรี้ดดดดดดดดดดด

>>144 กูก็จิ้นไอระยูริเอะ จิ้นมากกกก ตัวติดกันตลอดเกิ้นนนนน ส่วนท่านพี่นี่กูเบิกเนตรตอนลากเข้าห้องเช่นกัน กรี้ดดดด เลือดลมกูพรุ่งพล่าน ลุกขึ้นกระโดดตบอยู่หน้าคอมอย่างก้าวร้าว กูกรี้ดมาก แต่กูพูดอะไรไม่ได้ในตอนนั้น กรี้ดในแมวดุ้นกูก็เกรงใจ 5555555555555

>>144 >>145 จริงๆกูเคยสงสัยนะว่าไอระกับยูริเอะนี่ก็แฟนกันแน่ๆใช่ป่ะวะ ฟีลเดียวกับคู่อิมาริท่านพี่เลย และป่านนี้ก็ไม่เคยแง้มเรื่องแฟนของสามคนนี้ออกมาซักครั้ง แถมคู่ไอระยูริเอะนี่โดนจับจิ้นยูริด้วยนี่หว่า เป็นอัศวินกับเจ้าหญิง
อิมาริบอกว่ามีแฟนต่างโรงเรียนหนนึงแล้วก็ไปเป็นชู้กับเมียชาวบ้านอีกหนนึง ส่วนผู้หญิงในใจท่านพี่มีแต่น้องสาวเท่านั้น จะมีวันที่ท่านพี่พาสาวมาบ้านแล้วบอกจะแต่งงานกับคนนี้จัง รู้สึกคาใจ จะให้อิมาริคู่ท่านพี่ก็เขียนให้มันชัดๆไปเลยไม่ได้เหรอคะ ฮิโยโกะซามะ 5555555555555555

ความจริงเรย์กะเองก็สาววายพอตัวนะ ตอนจิ้นตาไก่โง่กะเอ็นโจนี่กูขำมากก มีการบอกว่าเข้าใจรสนิยมของคนกลุ่มน้อยอีก คือระะ? 5555555 โถวววว เอ็นโจกูนี่น่าสงสาร ทำดีไม่ขึ้น แถมโดนสาวเจ้าเขาจับจิ้นวาย ถถถถถถถถ

ท่านพี่ อิมาริ นี่ตอนแรกกูแบบจิ้นอย่างสงบเสงี่ยม คอยปราม ตัวเองไว้แบบอาจจะไม่ใช่ก็ได้ ไรงี้ ตอนหลังมา มีโทรตามมาเดท แล้วไปต่อกันอีกนี่คือระะ กูไม่สามารถห้ามจิตใจด้านมืดของกูได้อีกต่อไป 55555 โดนแทง อะไรนั่นอีก สองแง่ สามง่าม ส่อมากค่ะท่านพี่ ไม่ดีไม่งาม กรี้ดดดดดดดด
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แต่สรุปคนแทง ไม่ใช่ท่านพี่นะ แหมเสียดายจังง แค่กๆ ////

>>147 ท่านพี่เป็นคนถูกแทง //เบลอกูไปปปปป ถถถถถถถถถถถถถถ

>>148 +1 กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

วันนเงียบมากกกก ไม่มีคนมาปล่อยระเบิดกาววรอบดึกหน่อยหรอ 55555
กูนี่นั่งดูรูปหมารอเลยยย ไปเจอภาพ เรย์ทัน น่ารักมากกกก ปล. ไม่รู้แปะลิ้งไดป่าวนะ กูทำไม่เป็น 5555
http://m.imgur.com/gallery/62jFP
อเมริกัน คอกเกอร์ สเปเนียล

ต่อด้วย ชูสุมอยด์ ขนาด ver dog กูยังหลงขนาดดนี้โอยยยยย
http://m.imgur.com/gallery/mA5dp

ปิดท้าย ไซซายะ หลังๆ นี่คือระ 55555
http://m.imgur.com/gallery/EOZIm

ปล. ถ้าไม่เป็นลิ้ง พวกมึงก็ค่อยไปเสริชเอานะ กูทำไม่เป็น 555

>>150 กูปั่นงานอยู่ ไม่อาจแต่งจริงๆ พรุ่งนี้วันจันทร์ด้วยมั้ง หลายคนคงเจอมรสุมงาน ถถถถถถ

>>150 กูพิมพ์เร็วกดโพสต์เร็วก่อนสมองสั่ง แย่มาก ว่าจะกรี้ดน้องหมาต่อ โพสต์ไปแล้ว5555

น่าย้ากกกกก แต่ละมุมของน้องหมา น่าเอามาวาดเป็นเวอร์คนเหลือเกิน โฮฮฮ

>>151 โอเคร มึงงง และโม่งที่กำลังปั่นงาน สู้ๆต่อไป และรอ อฟช พรุ่งนี้ อิอิ

>>150 กูมีสต๊อกกาว แต่กูไม่ลง กูเล่นตัว กูหยิ่ง ฮิๆๆๆๆ

>>154 มึงงงงแมร่งงง ลงเลยยยยย กูกราบามๆสามที นะนะ

>>155 โกหกน่ะ จริงๆกูปั่นงานตาเหลือกอยู่ คืนนี้ไม่ได้นอนแน่ๆ ใครก็ได้ช่วยขายกาวให้กูที กูต้องการพลังใจ

>>156 สู้ๆนะมึงง

กูมีพล็อต​​ แต่พอจะแต่ง แต่งไม่ออกว่ะ หัวตัน ถถถ ขอเป็นคนเสพก่อนแล้วกัน

>>156 มึงไม่ได้นอนเป็นเพื่อนกู

.... อันที่จริงกูกำลังหนีไปนอนแล้วมาทำต่อตอนเช้า โม่งแปลคงลงตอนใหม่เยียวยาหัวใจอันห่อเหี่ยวของกูวววว

โม่งแปลยังไม่มาเหรอ.... //กอดเข่านั่งเฉาอย่างเหงาหงอยในมุมห้อง

>>160 ใจเย็นๆ กดอัพโหลดขึ้นไปแล้ว รอมันโผล่หน้าสารบัญเหวย

>>161 เย้! ไปอ่านมาแหล่วล่ะ คุ้มค่าแก่การรอคอยเลยโม่งแปล ขอบคุณมากกกกกแล้วซากุระไปทำอะไรน่ะ! น่ากลัวจริงๆ ที่ว่ากำราบม้นคืออะไร~.... ดีจังน้าที่ตุ๊กตาไปได้สวยยย แอบขำท่านเรย์กะที่บอกว่าสาวน่ารักก็อยู่ตรงนี้ไง! ตอนสุดท้ายนี่นายตัวสำรองมีอะไรรึป่าว รอๆ อ่าาาา ช่างเป็นเช้าที่สดใส

>>161 รักนะคะโม่งแปล //พรมจูบ
อุเมวากะบ้ามากกก สมกับที่กูรอเช่นกัน 555 ตอนอ้อนขอเบียทริซน่ารักจังวะ แต่กลุ่มนี้ก็ไม่ถึงกับทะเล่อทะล่าอะไรนะ ยังสังเกตอ่านบรรยากาศหรือสงสัยเรื่องตั๋วด้วย กูนึกว่าจะไม่รู้ตัวไปตลอดซะอีก

ปล. กูชอบคำว่าบาริสต้าสุดหล่อจัง ไม่ได้เห็นใครชมท่านเอ็นโจว่าหล่อตรงๆมาตั้งนาน กูลืมไปเลยว่าคู่หูคาบุรากิเอ็นโจหน้าตาดีมาก
ปล2. "แค่เคยเห็นหน้ากันน่ะค่ะ" โคตรโหดร้าย อย่าให้ประโยคนี้ไปถึงเจ้าตัวเลยนะ กูชักสงสารแล้ว

>>161 เย้! ตอนใหม่มาแล้ว ค่อยมีกำลังใจสอบหน่อยยย กอดโม่งแปลลล
ในที่สุดแก๊งนายบ้าหมาก็มาแล้ว ตลกตอนน้วยตุ๊กตาเบียทันชิบหาย55555555555 อิตาบ้าหมานี่เมิงจะเอากลับบ้านอีกหราา
"...คุณคิโชวอินสนิทกับเขาหรือเปล่า"
"แค่เคยเห็นหน้ากันน่ะค่ะ"
.....
ถ้ากูเป็นเอ็นโจแล้วได้ยินนี่น้ำตาตกในไปละ เราผ่านช่วงเวลาต่างๆมาด้วยกัน ตอนนี้ดันกลายเป็นแค่คนที่เคยเห็นหน้ากันงั้นเหรอคุณคิโชวอิน U_U /กอดเอ็นโจ ไม่เป็นไรลูก พวกเรามันทีมลูกเมียน้อยในสายตาเรย์กะ(แต่เรือใหญ่โคตร)
ตอนต่อไปรูทนายตัวสำรองสินะ! รอไม่ไหวแล้วกรี๊ดดดด

ขอบคุณนะโม่งแปล ถึงงานยุ่งมึงก็ยังอุตส่าห์อัพตรงเวลา //กอด

ขอบคุณมากโม่งแปล
นายบ้าหมานึ่มัน บ้าหมาจริงๆ -.-

' แค่เคยเห็นหน้ากัน ' หรอคะ ท่านเรย์กะ แล้วบริการพิเศษ (จากใจ) นั่นคืออัลไลคะ!! ฉงฉานเอ็นโจวววววววว ถถถถถถถ

เริ่มแล้วค่ะ นายตัวสำรองรูท ฮิฮิ

เอ็นโจจะรู้คำว่า "ก็แค่เคยเห็นหน้ากัน" ป่ะวะ ขออย่าให้รู้เลย สงสารมาก ณ จุดๆนี้

ปีนี้มันปีชงของเอ็นโจเหรอวะ งานโรงเรียนงวดนี้ดูจะนกเรื่องความรักนะคะ สมควรไปสะเดาะเคราะห์มาก 55555555555

ท่านเรย์กะ งอนจริงๆแล้วนะคะเว้ยยย แค่คนรู้จักงั้นเรอะ แล้วของที่เขาเคยให้นั่นคืออัลไลล หรือกลัวว่ามีปัญหาตามมา แต่นี่มันจะใจร้ายเกินไปแล้ว ถ้ายังหักธงแบบนี้กูขอให้...........ขึ้นคานตลอดชีวิ้ตตตตตตตตตตตตตตตต ฮือออออ //ทำนิ้วกากบาทไขว้ไว้ข้างหลัง

นี่ไง ทู้ก่อนกูเคยได้ยินว่ามีโม่งอยากแต่งท่านเอ็นโจยันเดเระ sm แบบจริงจัง มึงได้เหตุผลที่เอ็นโจจะเดเระแตกแล้วค่ะ 555 ไปกอดปลอบลูกเอ็นโจแป๊ป ลูกเจ็บโม่งแม่ก็เจ็บ ถถถถ

ขอบคุณโม่งแปล มาลงตั้งแต่หกโมงเช้า//กราบไม่แบมือ
"ก็แค่เคยเห็นหน้ากัน"....ประโยคนี้ออกมาพร้อมภาพฟีดแบ็ก ต่อยท้องกันเอย ซื้อขนมมาฝากกันเอย ลากไปคุยมุมห้องรึก็บ่อย แล้วยังลาเต้กระต่ายยยย ;_;

จริงๆเรย์กะบอก "แค่เคยเห็นหน้า" อาจจะเพราะไม่อยากแนะนำให้สาวๆรู้จักก็ได้นะเว้ยยย #ฟิลเตอร์กูเต็มมาก #ซู้ดดดดดดดดด

>>171 อ่อออ แบบไม่ให้รู้จักแค่หวงให้ตัวเองใช่มะๆๆ 55555555

>>171 มึงนี่มาเต็มแบบฉีดกาวเข้าเส้นเลือดอ่ะ ดีดได้ดีดดี

>>169 อ่านฟิคเรือสวยแก้ขัดไปก่อน แล้วมาส่งสายตาวิ๊งๆให้เหล่าโม่งฟิคกัน

เออ ฟิคเรือสวยยังไม่จบนี่ ใช่ม่ะ? กับฟิคที่ลงใกล้ๆ เรือสวยอีกฟิคก็เหมือนยังไม่จบป่ะ กูเริ่มเมากาวเกินไป จำอะไรไม่ได้ละ

โม่งแปล จตใจมึงแข็งแกร่งมาก

ตอนแปล "แค่เคยเห็นหน้ากันน่ะค่ะ"

กระอักเลือกแทนเอ็นโจวไปกี่ลิตร ตอบ 5555555

แค่เคยเห็นหน้ากันหรอ อัลไลของเธ๊ออ!!

เห็นแล้วอยากใส่โม่งไปกระชากพวกคิตะซาวะแล้วปากาวอัดหน้าว่า คุณบาริสต้าคนนั้นทำลาเต้อาร์ทนุ้งต่ายเป็น'พิเศษ'ให้ท่านเรย์กะเลยนะคะ ดูยังไงก็ไม่ใช่แค่เคยเห็นหน้าใช่ไหมล่ะค้าาา!!

>>175 ฟิคเรือสวยนี่จบแล้วนะ ที่สุดท้ายกลายเป็นแสดงละครเวที(หรืออะไรซักอย่าง?) ใช่ป่ะ...หรือไม่ใช่วะ

>>178 ก็ใช่เนอะ ก็จำได้ว่างั้น

>>176 ในมโนของกูปรากฎภาพท่านเอ็นโจที่แอบยืนฟังอยู่หลังประตู ตอนได้ยินประโยคนั้นถึงกับเข่าทรุดลงไปข้างหนึ่งเลือดออกมุมปาก รอยยิ้มค้างๆ ไป ในใจปรากฎภาพย้อนหลังตั้งแต่ร่วมชั้นประถมมาด้วยกัน ผมเห็นเธอเล่นกับกระต่าย โดนกวางเตะ เป็นสปายหาทางออกให้มาซายะ ไปบังคับให้เธอเป็นหัวหน้าห้อง โดนวีน โดนต่อย ฯลฯ ไล่มาถึงปัจจุบัน ทั้งหมดนี่มีความหมายแค่เคยเห็นหน้ากันใช่ไหม คุณคิโชวอิน //กระอักเลือดซ้ำ
.
.
.
แต่แค่นี้มันยังเบๆ... เพราะนางยังไม่ได้แยแสกับเจตนาดีของเอ็นโจอีกหลายรอบ... รักจะขึ้นเรือฮีต้องอดทน ถึงเขารังเกียจก็ยังหน้าด้านแซวต่อไป

>>180 อาจจะไม่ใช่แค่เอ็นโจที่เป็น m จริงๆแล้วพวกเราอาจจะเป็นโม่ง m

>>180 ถ้าได้ยินตรงๆสงสัยเอ็นโจคงแอบไปร้องไห้แน่ๆว่ะ ฮือออออออ โศกาอาดูรแก่คุณชายของบ่าวยิ่งนัก

กว่าท่านเอ็นโจจะจีบติดไม่ต้องรอให้ลูกมาซายะบวชก่อนหรอวะ อย่างงี้

ky ไม่มีไรทำ อ่านย้อนไปตอนที่ 48 เรย์กะเคยพูดถึงเพลงธีมที่เหมาะกับแต่ละคน เลยลองไปหามาฟังเล่นๆ

(เพลงธีมเอ็นโจทำไมหลอนๆเศร้าๆจังวะ... ส่วนเพลงของคาบุรากินี่ไปหาอ่านวิกิ เขาบอกว่าคนแต่งเพลงได้รับแรงบันดาลใจมาจากตำนานมนต์ดำของแม่มด(...))

• รุ่นพี่โทโมเอะ "อา เทพธิดาแห่งชะตากรรม"
Carmina Burana ของ Carl Orff (หรือรู้จักกันในชื่อเพลง O Fortuna)
https://www.youtube.com/watch?v=EJC-_j3SnXk

• ท่านพี่ "โบเลโร่" ของราเอล
Boléro ของ Ravel
https://www.youtube.com/watch?v=LwLABSm0yYc

• ท่านไอระ "ลา คัมปาเนล่า" ของลิซท์
La Campanella, Liszt
https://www.youtube.com/watch?v=0FbQZCsYXVg

• ท่านยูริเอะ "อาฟ มาเรีย" ของชูเบิร์ต
Ave Maria (Ellens dritter Gesang III), Schubert
https://www.youtube.com/watch?v=usADINi17cI

• เอ็นโจ "Gnossiennes" ของซาติ
Satie Gnossiennes ของ Erik Satie
https://www.youtube.com/watch?v=7HHxzlqi9_Y

• ท่านอิมาริ "ที่ตลาดเปอร์เซีย"
In a Persian Market ของ Ketèlbey
https://www.youtube.com/watch?v=pY9rHa75UHs

• คาบุรากิ "ราตรีในภูเขา" ของมุซซอฟสกี้
Night on Bald Mountain, Mussorgsky
https://www.youtube.com/watch?v=XyR-poMsSWI

• ท่านลุงคาบุรากิสุดเท่ เพลง"จักรพรรดิ" ของบีโธเฟ่น
Emperor, Beethoven
https://www.youtube.com/watch?v=hDXWK3W477w

------
(แถม)
ในตอนที่ 126 คาบุรากิเล่นเพลง "สายฝน" ของโชแปง
Raindrop, Chopin
https://www.youtube.com/watch?v=tmXjrkdQatw

"Fantasie Impromptu" ของโชแปง ที่ท่านเรย์กะรีเควส
Fantasie Impromptu, Chopin
https://www.youtube.com/watch?v=rDzXCttFTWs

ตอนที่ 131 คาบุรากิเล่นเปียโนให้มาโอะ
"วอลทซ์ลูกสุนัข"
Valse du petit chien (Minute Waltz), Chopin
https://www.youtube.com/watch?v=X2JCxapd5hU

"เพลงมาร์ชตุรกี"ของโมซาร์ท
Piano Sonata No.11, Movement3 (Turkish March), Wolfgang Mozart
https://www.youtube.com/watch?v=lKdVqD75dm4

>>184 โหมึง ขอบคุณมาก นี่อยากลองฟังเหมือนกัน ต้องใส่ใจรายละเอียดแค่ไหนนน //มอบถ้วยโม่งอ้างอิงดีเด่น

>>183 มาซายะจะไม่มีลูก! ถ้าเอ็นโจของหมู่เฮานกมาซายะก็จงเป็นหมัน! เป็นหมันไปซะ! เพื่อนนายไม่มีความสุขนายก็ห้ามมีความสุข ไปยืนมองดูทะเลคลั่งเป็นเพื่อนกันซะ! //แต่งฟิคระบายใส่คาบุรากิอย่างก้าวร้าว

>>184 กราบมึง โคตรแห่งความใส่ใจ ฝากโม่งสารบัญเก็บลง Reference ด้วยได้ไหมอ่ะ

ตอนล่าสุดกูพยายามอ่านแบบไม่ใส่ฟิลเตอร์มุ้งมิ้ง... กูก็ยังสงสารเอ็นโจอยู่ดี โอ๋ๆๆ
เหี้ยเอ๊ย จิตใจท่านเรย์กะแม่งโคตรอำมหิต

>>186 มึงมันใจร้ายยย ไซซายะก็เกือบหมันไปทีนึงแล้ว นี่มึงจะให้ร่างต้นหมันอีกเหรออออ 555555555

>>184 กรี้ดโม่งวิชาการ กราบเลยค่ะ ขอบคุณที่เสริมสร้างความรู้ในสมองกาวๆของพวกเรา ดีงามมมมม

>>186 บาย มาซายะ 5555555555

>>184 Gnossiennes มันมีหลายหมายเลขนะมึงงงงงงงงงงง
แบบหวานๆซึ้งๆก็มียยยยยยยยยย์ ไม่ได้มีแค่หลอนๆเศร้าๆ 5555555555555 กูชอบหมายเลข 3 กับหมายเลข 5 มาก

>>192 ก็ท่านเรย์กะไม่ระบุเลข กูเลยว่าเบอร์ 1 ไว้ก่อนอะ 55555
เพิ่งเคยฟังเพลงของคนนี้ หมายเลข5เพราะดี แต่มันก็อารมณ์เอื่อยๆเนิบๆอะ กูนึกว่าเอ็นโจจะได้เพลงที่ฟังแล้วสดใสร่าเริงกว่านี้ซะอีก...

>>193 เพลงมันเนือยๆเนิบๆ ก็จีบแบบเนือยๆเนิบๆตามทำนองเพลงแหล่ะมั้ง ถถถถถถถถถถถถถถ

สำหรับกูกูไม่ได้มองเอ็นโจว่าร่าเริงสดใสเท่าไหร่ ให้อารมณ์แบบ ถ้าคนภายนอกมองก็อบอุ่นอ่อนโยนเหมือนแสงอาทิตย์นุ่มละมุลรอยยิ้มเบาๆ โอ้ร่าโอ้ร่า ออกแนวเนิบๆอ่ะ คล้ายๆลมสงบก่อนพายุจะมา #เดี๋ยว

>>184 เพลงเอ็นโจกุว่าเข้ากับตัวเอ็นโจดีนะ ดูลึกลับอ่านไม่ออกว่าต้องการอะไรแต่มีความละมุนโรแมนติก แถมเพลงนี้ประกอบหนังดราม่าด้วยนี่ เรื่อง The Painted Veil ประมาณพระเอกและนางเอกแต่งงานกันพระเอกรักนางเอกแต่นางเอกไม่ได้รัก พระเอกก็พยายามแสดงความดีให้นางเอกเห็นเผื่อนางเอกจะรักตน แต่นางเอกไปมีชู้ซะงั้น ตอนจบไปดูเองไม่สปอยน่ะ ปล. ทำไมเพลงรุ่นพี่โทโมเอะ มันEpicจังว่ะ เพลงนี้กุชอบฟังเวลาอ่านนิยายฉากมโนสงครามนะ

>>195 กูว่าตัวตนจริงๆของฮีไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าสดใสร่าเริงเลยนา 555555555

>>196 เอ่อ เดี๋ยว เรื่องนั้นมัน.......นะ
กูหวังว่าตอนจบเอ็นโจกับเรย์กะจะไม่เดินไปในทางเดียวกับพระเอกนางเอกของเรื่องนะเว้ย 5555555555555555555

>>197 กูใช้คำผิดเองแหละ 55 อธิบายไม่ถูก แบบเพลงของซาติกูฟังแล้วเห็นเป็นภาพขาวดำอะ รู้สึกมันเนิบๆทึมๆ orz

>>196 ตอนหาเพลงรุ่นพี่โทโมเอะครั้งแรก กูหลุดเชี่ยเลย เพลงนี้เองเหรอ 5555 เป็นเพลงในใช้ฉากสงคราม แต่จริงๆเนื้อหามันเกี่ยวกะเซ็กซ์และอบายมุขนะ (เหตุผลที่ท่านพี่บอกว่าน่าจะเป็นคนอันตรายซินะ...)

>>199 อันตรายแบบจอมมารอ่ะเปล่า เพราะเนื้อหาเพลงทั้งหมดมันเหมารวมบาปทั้ง 7 ของมนุษย์เลยนะ แต่กุฮาคาบุรากิสุดล่ะไอ้เพลงที่เรย์กะเทียบเนี่ยเป็นตอนขี่ม้าเปล่า แต่ถ้าเป็นเพลง theme จริงของบ้ากะรากิกุยกให้เพลงนี้อ่ะ Bizet - Carmen - Overture
https://www.youtube.com/watch?v=pmuFOuh3QHs

>>184 ยังฟังไม่ครบทุกคนนะ แต่กูชอบเพลงของท่านอิมาริจัง ฟังดูโออ่า แพรวพราว หยอกเย้า ขี้เล่นมีเสน่ห์ โคตรเหมาะกับท่านอิมาริเลยว่ะ

>>200 ชอบๆๆๆ 55555 กูฟังแล้วนึกถึงตอนคาบุ มันขี่ม้าส่งเมือง ถถถถถถถถถ

>>200 กูว่าแล้วว่าเพลงนี้ 55555555555555555555555555
ซีรีย์ญี่ปุ่นชอบเอามาประกอบฉากตลกๆหรือฉากวายป่วงทั้งหลายอะ เป็นเพลงที่เหมาะกับคาบุรากิโครตๆ

>>200 เห็นภาพไซซายะกำลังไล่ฟัดเรย์ทัน 5555555555

คิดชื่อเรื่องไม่ออกว่ะ
--------------------------

โอ๊ย ปวดหัวจัง...

รู้สึกปวดตุบๆอย่างกับโดนอะไรกระแทกมาอย่างงั้นล่ะ พอเอามือขึ้นไปจับๆก็รู้สึกปวดแปล็บขึ้นมาเลย มีผ้าพันแผลพันรอบหัวอยู่ด้วย เอ นี่เกิดอะไรขึ้นกันน่ะคะ?

... อ้อ ใช่ ฉันจำได้ว่ากำลังแข่งวิ่งสามขาในงานกีฬาโรงเรียน ก็เพราะตาคาบุรากิมาพูดเรื่องนักษัตรงี่เง่าๆนั่นล่ะ ก็เลยทำให้ไม่มีแรงวิ่งเลยจนจังหวะผิดสะดุดล้มลงไปกับพื้นพร้อมๆกับรุเนะจัง แล้วก็จำอะไรไม่ได้เลย

อ่า พอล้มแล้วก็หมดสติไปเลยอย่างนั้นซินะ แย่จังเลย ทำให้คนอื่นๆเดือดร้อนแล้วซิเนี่ย ป่านนี้งานจะจบแล้วรึยังนะ? ถ้าไม่ทำให้กลายเป็นตัวถ่วงให้เสียแต้มของห้องก็คงจะดีซิ

ฉันลืมตาขึ้น ตอนแรกคิดว่าตัวเองน่าจะอยู่ในห้องพยาบาล แต่กลับพบว่าไม่ใช่ มันเป็นห้องนอนขนาดใหญ่กว้างกว่าห้องนอนของฉันเสียอีก เตียงที่ฉันนอนอยู่ก็เป็นเตียงคิงไซส์แบบมีผ้าม่านคลุม ข้าวของเครื่องเรือนต่างๆดูหรูหราสไตล์ตะวันตก อย่างกับหลุดเข้ามาในพระราชวังแวร์ซายทีเดียว

ฉันก้มลงมองตัวเองก็พบว่าไม่ใช่ชุดแข่งกีฬาแล้ว แต่เป็นชุดนอนเดรสสีขาวล้วน

เอ๊ะ! เอ๋!? อะ อะไรกันน่ะ!? นี่มันที่ไหนน่ะคะ!?
ขณะที่กำลังมึนงงอยู่นั้น ประตูห้องก็เปิดออกมา คนๆหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง

"อ๊ะ ฟื้นแล้วเหรอครับ"

เขาเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะนั่งลงบนเตียงที่ฉันนอนอยู่แล้วเอื้อมมือขึ้นมาแตะที่หัวของฉันที่ปวดตุ๊บๆ

"โอ๊ย!"
"เจ็บงั้นเหรอ ขอโทษนะ อืม ดูท่าทางจะหัวโนขึ้นมาเลยนะเนี่ย เดี๋ยวเรียกคุณหมอมาดูแผลอีกทีดีกว่าเนอะ"

เขาลดมือลงกล่าวยิ้มๆ แล้วเริ่มถอดเสื้อสูท ปลดเน็คไทตัวเองออก

"ท ท่านเอ็นโจ!!"

ท ทำอะไรกันน่ะคะะะ!!? หยุดเดี๋ยวนี้นะยะ จะมาถอดอะไรตรงนี้! ถึงจะไม่เข้าใจก็เถอะว่านี่มันที่ไหนและเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าคนอื่นเข้ามาเจอแล้วเข้าใจผิดจะว่ายังไงกันน่ะห๊ะ!

เอ็นโจชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบางๆ พับสูทกับเนคไทเสร็จก็ขยับรุกคืบเข้ามา แขนทั้งสองข้างวางลงกับเตียง คร่อมล็อคทางหนีของฉันไว้ก่อนที่ฉันจะรู้ตัวเสียอีก

"อะไรกันน่ะครับ ผมแค่ไปคุยงานที่สิงคโปร์คืนเดียว ก็เรียกซะห่างเหินกันเลยเหรอเนี่ย" เอ็นโจหัวเราะในลำคอ โน้มศรีษะลงมากระซิบที่ข้างหูฉัน "เรย์กะเหงาเหรอครับ~"

ว้ากกกกกกกกกกกกกก
มันจะเกินไปแล้วนะคะ! ใกล้เกินไปแล้วนะ! นี่มันล่วงละเมิดทางเพศกันชัดๆ! แล้วเรียกชื่อห้วนๆแบบนั้นได้ยังไงกันน่ะ!? หัวใจฉันมันเต้นตุบๆไม่เป็นจังหวะเลยค่ะ นี่มันเต้นแรงยิ่งกว่าตอนวิ่งออกกำลังกายตอนเช้ากับโค้ชมิฮาระเสียอีก ใบหน้าก็รู้สึกว่าร้อนจนแทบจะระเบิดออกมาได้แล้ว

ขณะที่สติกำลังเตลิดเปิดเปิงไป ฉันก็พบว่าเอ็นโจเลื่อนใบหน้าตัวเองจากหูของฉันมาที่ข้างหน้า แววตาของเขาเปล่งประกายประหลาดแบบที่ฉันอ่านไม่ออกแต่มันทำให้หัวสมองว่างเปล่าไปในพริบตา เอ็นโจยื่นใบหน้าตัวเองเข้ามาใกล้

"หยุดนะ!! ท่านเอ็นโจ! จะทำอะไรน่ะคะ!"
ฉันยกมือตัวเองขึ้นปิดปากและผลักศีรษะเอ็นโจออกไปทันควัน อันตรายสุดๆไปเลยค่ะ! เกือบไปแล้ว!

เอ็นโจกระพริบตาปริบๆจ้องมองฉันอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่งที่ข้างเตียงตามเดิมแล้วขมวดคิ้ว "ล้อเล่นกันใช่มั้ยเนี่ย..."

*****

"สูญเสียความทรงจำบางส่วนน่ะครับ ดูแผลภายนอกแล้วไม่เป็นอะไรมาก แต่ยังไงพาไปตรวจให้ละเอียดที่โรงพยาบาลน่าจะดีกว่านะครับ"

หลังการตรวจดูอย่างละเอียดแล้วคุณหมอประจำตระกูลของเอ็นโจก็กล่าวสรุป
เอ็นโจทำสีหน้าเคร่งเครียด พอส่งคุณหมอเสร็จก็กลับเข้ามาในห้องแล้วถอนหายใจยาวๆออกมา

"เรื่องล่าสุดที่จำได้ก็งานกีฬาสมัยมอปลายปีสองเลยซินะครับ เห...ย้อนไปไกลเหมือนกันนะ..." เอ็นโจเดินเข้ามาพร้อมกับส่งน้ำให้ฉันดื่ม "อะไรกันเรย์กะอยากกลับไปเป็นสาวเหรอเนี่ย~"
"ท่านเอ็นโจ!"

เสียมารยาทชะมัด ฉันสำรวจดูตัวเองแล้ว ถึงจะดูโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแต่ฉันก็ยังสาวอยู่นะยะ

"ฮะฮะฮะ ล้อเล่นน่า ตอนนี้คุณก็ยังเป็นสาวน่ารักไม่เปลี่ยนหรอกน่า"

อึก นี่นายอ่านความคิดของฉันอีกแล้วหรือยังไงกัน ถึงแม้ว่านั่นจะเป็นคำชมถึงฉันก็เถอะ แต่ทำไมถึงพูดเรื่องน่าอายแบบนั้นได้หน้าตาเฉยกันเนี่ย

"แล้วก็... ชู ต่างหากล่ะ"
หืม?
"ปกติคุณเรียกผมว่า ชู ต่างหากล่ะ"

เอ๊ะ? ... ก โกหกน่า...
ตั้งแต่ที่ฉันฟื้นขึ้นมา ฉันก็พอจะสัมผัสได้ถึงสถานการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้น แต่ฉันพยายามที่จะไม่พูดหรือถามรายละเอียดใดๆทั้งนั้น มันก็เหมือนกับตำนานแพนโดร่าที่ว่าในโลกนี้มันก็บางอย่างที่ไม่ควรได้รับการเปิดเผยออกมา

ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่
อย่าเปิดกล่องนั้นออกมานะ

"อย่าหนีความจริงซิ"
เอ็นโจพูดแล้วขยับเข้ามา ฉันพยายามจะถอยตัวหนีออกไปแต่ก็ช้ากว่า โดนรวบตัวไว้จนแน่น เอ็นโจยื่นศีรษะมากระซิบที่ข้างหูฉันอีกครั้ง

"...ตอนนี้คุณเป็นเอ็นโจ เรย์กะแล้วนะ~"

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!
ไม่จริ๊งงงงงงงงง! ผู้ชายบนโลกนี้ก็มีเยอะแยะไม่ใช่หรือยังไงกันน่ะ ทำไมถึงเป็นอีตาเจ้าเล่ห์คนนี้กันล่ะคะ! โกหกน่า ไม่จริงใช่มั้ย!? นี่มันเป็นรายการล้อกันเล่นใช่มั้ยน่ะ จริงๆแล้วมีกล้องแอบซ่อนอยู่ในห้องใช่มั้ยคะ?

ขณะที่ฉันพยายามปฏิเสธตัวเองสุดฤทธิ์ เอ็นโจก็กอดฉันแน่นแล้วหอมแก้มฉันฟอดใหญ่

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
"ท่านเอ็นโจ!!!!"
"บอกว่าเรียกชื่อผมยังไงล่ะ... ถ้าเรียกแล้วผมยอมปล่อยเลย... นะครับ"

อึก น้ำเสียงและหน้าตาออดอ้อนแบบนั้นมันอะไรกันน่ะคะ คิดว่าตัวเองน่ารักแบบยูกิโนะคุงหรือยังไงกันน่ะ ไม่ได้เข้ากันเลยสักนิด! ถึงฉันจะใจเต้นแรงมากกว่าเดิมก็เถอะแต่บอกเลยว่ามันไม่ได้เข้ากับนายสักนิดนะ!

"เร็วซิครับ ...หรือว่าจริงๆแล้วเรย์กะอยากให้ผมกอดนานๆซินะ เข้าใจล่ะ~"

อย่าคิดเองเออเองซิยะ! อ๊ากกกกกก ต้องพูดจริงๆเหรอคะเนี่ย!

"อ เอ่อ...ช ...ช..."
"หืมม" เอ็นโจเลื่อนใบหน้าตัวเองมาจ้องมองฉัน หรี่ตามองอย่างเจ้าเล่ห์ "ว่ายังไงครับ"
"ช... เอ่อ... ค คุณชูสุเกะ!!!"

ว้ากกกกกกกกกก น่าอายชะมัด! ตั้งแต่เกิดมาจำความได้ ฉันไม่เคยเรียกเพื่อนผู้ชายคนไหนด้วยชื่อมาก่อนเลยนะคะ! แล้วตาเอ็นโจจะให้ข้ามไปเรียกชื่อเล่นห้วนๆกันเลยเนี่ย ไม่ไหวหรอกนะคะ

เอ็นโจจ้องมองฉันอีกสักพักก็ค่อยๆผ่อนอ้อมกอดออก เอาหัวซบลงบนไหล่ของฉัน แล้วหัวเราะเบาๆ

"??? เอ่อ?..."
"ฮะฮะฮะ นี่ถ้าคุณหมอไม่ยืนยันว่าคุณความจำเสื่อมจริงๆ ผมไม่เชื่อหรอกนะเนี่ย"
"คะ?"
"ท่าทางเหมือนกับครั้งแรกที่คุณพยายามเรียกชื่อผมเลยล่ะ"

เอ็นโจเงยหน้าขึ้นมาและยิ้มอย่างอ่อนโยน มือข้างหนึ่งลูบหัวฉันแผ่วเบาจนรู้สึกเคลิ้มไปพักหนึ่ง ก่อนที่ฉันจะรู้สึกตัว มือทั้งสองข้างของเอ็นโจก็ลงมาประสานเข้ากับมือของฉันและตรึงมันไว้แน่นข้างหน้า เขาส่งสายตาวิบวับแล้วค่อยๆโน้มตัวลงมา

ว้ากกกกกกก หยุดน้าาาาา ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยค่าาาาาาาา

ปัง!!!

ราวกับเสียงสวรรค์ช่วยชีวิต ก่อนที่เอ็นโจจะทำอะไรฉัน ประตูห้องก็เปิดออกกว้าง ได้ยินเสียงเอ็นโจเดาะลิ้นเบาๆ ฉันหันไปทางนั้นก็เห็นเด็กผู้หญิงยืนร้อง "เย้~" อยู่ที่หน้าประตู และข้างหลังมีเด็กผู้ชายอีกคนนั่งอยู่กับพื้นทำท่าจะร้องไห้ ทั้งคู่อายุไม่น่าจะเกิน6ขวบ

"สำเร็จ!" เด็กผู้หญิงร้องอีกครั้ง "น้องบอกว่าไงคะว่าวิธีน่ะได้ผล!"
"ไม่เห็นยุติธรรมเลย ทำไมผมต้องเป็นฐานรองด้วยล่า"
"ก็ท่านพี่เป็นพี่ แถมเป็นผู้ชายก็ต้องให้เกียรติผู้หญิงซิคะ"
"แต่ ฮึก... แต่ว่ายูกะหนักกว่าผมนี่นา ผมเบากว่าก็น่าจะเป็นคนหมุนลูกบิดซี่ ฮืออ"
"หนักอะไรกัน แย่ที่สุด! ห้ามร้องไห้นะคะ ท่านพี่ยูตะต่างหากที่อ้วนน่ะ! น้องเห็นนะว่าคืนก่อนท่านพี่แอบกินมองบลังค์ในตู้เย็นของท่านแม่น่ะ!"
"เอ๋~!"
"ตอนไปเยี่ยมคุณน้าวาคาบะสัปดาห์ที่แล้ว ก็อ้างว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่จริงๆแล้วแอบไปกินคุกกี้ที่ครัวของหวานต่างหาก แถมไม่ยอมเอามาแบ่งน้องด้วย!"
"เอ๋~! ทะ ทำไมถึง!"
"จริงซิ ที่ลิ้นชักใต้เตียงข้างในสุดก็มีถุงก๊อบแก๊บแปลกๆเก็บซ่อนไว้อย่างดีซะด้วย"
"เอ๋~!! กระทั่งเรื่องนั้น!!"
"ที่เมื่อวานท่านแม่ลื่นล้มจนสลบก็เพราะห่อขนมที่ท่านพี่ทิ้งไว้ไม่เป็นที่เป็นทางด้วยซิ"
"อึก..."
"หึ ถ้าท่านพ่อท่านแม่รู้เรื่องนี้เข้าจะเป็นยังไงกันน้า~ หืมม ท่านพี่มีอะไรพูดกับน้องรึเปล่าคะ?"
"อึก... ฮึก... ข ขอโทษครับ ฮึก... ยูกะไม่หนักเลยครับ..."
"ฮิฮิ ขอบคุณค่ะ ท่านพี่น่ารักที่สุดในโลกเลยค่ะ~"

เด็กทั้งสองคนทะเลาะพูดคุยกันอยู่หน้าห้องสักพัก เอ็นโจถอนหายใจออกมาเบาๆทั้งยิ้มๆก่อนจะปรบมือสองทีเรียกความสนใจ

"เอ้าๆ เปิดประตูห้องได้สำเร็จแล้วจะเข้ามาข้างในมั้ย ไม่งั้นจะปิดกลับแล้วล็อคแล้วนะ"

ทั้งสองหันขวับเข้ามาข้างในก่อนจะยิ้มร่าวิ่งเข้ามาในห้อง

"ท่านพ่อคะ คิดถึงท่านพ่อจังเลยค่ะ~"
"ท่านแม่ฟื้นแล้ว~"

เด็กผู้หญิงวิ่งเข้าไปหาเอ็นโจที่อ้าแขนรอไว้แล้วก่อนจะอุ้มขึ้นมา ส่วนเด็กผู้ชายก็พุ่งเข้ามากอดขาฉันไว้แล้วร้องไห้เสียงดัง

ห๊ะ? หา?
อ อะไรนะ!!!!?

ฉันกำลังรู้สึกมึนงงช็อคสุดๆ เอ็นโจก็ขยับเข้ามาเอามือลูบหลังฉันเบาๆ

"ไหวมั้ยครับนี่ ช็อคทั้งวันเลยซินะ"
"... เอ่อ นี่..."
"ฮะฮะฮะ ก็อย่างที่ได้ยินนั่นแหละครับ ... ยูตะกับยูกะ ฝาแฝด ลูกเราไง~"

เอ็นโจฉีกยิ้มกว้าง ส่วนฉันรู้สึกหน้ามืดจะเป็นลมขึ้นมาแล้วล่ะค่ะ
อะไรนะค้าาาาาาาาา

----------------------------
แอร๊ย แค่อยากจะแต่งฟิคที่มีรุ่นลูกแล้ว
สารภาพเลยว่าคิดเรื่องมาแค่นี้ ตอนนี้กูไม่มีอะไรในหัวให้ต่อแล้ว ใครอยากต่อก็ต่อได้นะ 5555555

เซ็ตติ้งลูกชาย-ลูกสาว ได้จากเม้นท์ >>>webnovel/3364/406/ กูชอบ
ชื่อชาย-หญิง: ยูตะ-ยูกะ ไม่รู้จะตั้งชื่ออะไรดีเลยเอาชื่อน้องสาวในชาติก่อนของท่านเรย์กะมาตั้ง ท่านเรย์กะจะได้รู้สึกผูกพันธ์...
จริงๆอยากจะให้พี่น้องอายุห่างกันมากกว่า แต่แบบนั้นท่านเรย์กะคงจะแก่ไป---//แค่กๆๆ

กรี้ดดดดดดด โคตรดี โฮฮฮฮฮฮฮ ตอยแรกคิดว่าแค่แต่งงานเฉยๆ นี่มีลูกแล้วก็ท่านเอ็นโจคะ ฝีมือนี่ดีมากปั้นออกมาเป็นแฝดเล-- แค่ก
วันนี้มีกำลังใจอ่านหนังสือสอบต่อละ รักเหล่าโม่งฟิคมากๆนะ ;;7;;)

>>205-206 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! ชอบพล็อตนี้อ้าาา อ่านแล้วมันง้วววววววยยย ขวยเขินแทน นึกถึงสายตากะยิ้มของเอ็นโจแล้วอยากกลิ้งไปมาม้วนหน้าม้วนหลัง โถๆๆ ท่านเรย์กะ หัวฟาดไปโป๊กเดียวฟื้นมามีลูก 2 หน่อจะช็อคเบอร์ไหนเนี๊ยะ (นางมารน้อยนี่ช่างน่ากลัวจริงๆ)

>>205 กรี้ดดดดดกกก ชอบมากค่าาา เป็นความดีงามของโลกใบนี้~
ฮือออออ ต่ออีกค่ะ ของแบบนี้เสพเท่าไหร่ก็ไม่พอ สูดดดดดดดดดดด

>>205 >>206 ตายข่าาาาาา ตายอย่างสงบบบ นี้มันฟินเค้ามีลูกสองแถมท่านเอ็นโจยังดูแพรวพราว ซู้ดดดดดดดดด ขอบคุณมากเพื่อนโมงฟิคดีมาก กอไก่ล้านตัว

โอยยยยยยยย พอคิดแล้วท่านเอ็นโจวัยเกือบสามสิบหรือสามสิบกว่าๆนี่ต้องกร๊าวใจมากแน่ๆเลย ฮืออออออออ

เยียวยาหัวใจจาอฟชแปลไทยตอนล่าสุดมากกกก. ไง่ะท่านเรย์กะ แค่เคยเห็นหน้า มีลูกด้วยกันแ้วนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กูตื่นมาเจออฟช 'แค่เคยเห็นหน้าน่ะค่ะ' พลังชีวิตกูจากหลังสอบที่เหลือ50% ลดฮวบเหลือ 20% มาเจอ >>205-206 พลังชีวิตกูพุ่งพรวดเลย 55555 /สูดกาวรัวๆ

>>206 เอ็นโจวัยสามสิบต้องเป็นหนุ่มเท่ๆตามสเป็คเรย์กะแหงๆ แล้วพอแก่ก็คงจะยิ่งดูดี จะจีบเมียอีกครั้งก็คงจีบติดง่ายๆแน่นวลลลลล กูมั่นใจ 55555

>>206 อร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา โอ้ยยย อ่านแล้วเขินตอนเอ็นโจซบไหล่หัวเราะเนี่ยละ เขินแทนท่านเรย์กะ กรี้้สสสสสสสสสสส แม่จ้าวววว ฟิคมึงกระตุกต่อมกาวมาก

>>205-206 แม่ขาาาาาาาาาา โฮกกกกกกกกกกก กูรักมึ๊งงงง เยียวยาหัวใจกูมาก ก๊าวใจขั้นสุด ท่านเอ็นฌจแม่งกรุ้มกริ่มมาก เป็นกูกูหลงตายห่า ท่านเรย์กะก็น่ารัก ฝาแฝดด้วยล่ะ! ลูกชายนิสัยเหมือนแม่แดกเก่งส่วนลูกสาวนิสัยเหมือนพ่อสินะ สกิลสตอล์กเกอร์สอดรู้สอดเห็นมาเต็มเหมือนท่านพ่อเลยค่า โฮกกกกกกกกกก เอ็นโจ เรย์กะ! เอ็นโจ เรย์กะ! เอ็นโจ เรย์ก่าาาาา!

เพิ่งกินข้าวกลับมา ลิ้งก์เซ็ตติ้งลูกไม่ขึ้นนี่หว่า ลองใหม่ >>>/webnovel/3364/406/ บอกเจ้าของ​เม้นต์​เลยว่ากูโคตรชอบ 5555

จริงๆควรจะมีย่อหน้าที่ช่วงแรกบรรยายเอ็นโจด้วยว่าดูเป็นผู้ใหญ่​ ตอนแรกไม่แน่ใจว่าใครแต่ได้ยิน​เสียง​ถึงจำได้ ฯลฯ​ไรงี้ จะได้รู้สึกว่ามันโตขึ้นนะ แต่กูลืม orz ถถถ

จะว่าไปเรื่องนี้ ฮิโยโกะซามะเขียนเรื่องจากตัวเองหรือเปล่า

>>205-206 กูเขินนนนน อ่านไปนี้อายม้วนหน้าม้วนหลังเลยมึง บ้าเอ๊ย เขาเรียกแทนกันว่าชูกับเรย์กะค่ะแม่ มีลูกอีกต่างหาก น่ารักโคตรรรร
>>217 นี่ก็ดีมากแล้วมึง ขอบคุณมาก ปลื้มปริ่ม

>>218 ทำไมหรอเพื่อนโม่ง เราอยากรู้

>>217 ดีใจที่มึงชอบ กูก็ชอบฟิคมึง อุอิ เขียนต่อสิ น้องแฝดต้องเป็นที่ฮือฮาในซุยรันระดับเดียวกะยูกิโนะคุงแน่นอน

>>220 แค่เดาเล่นนะ เพราะเท่าที่รู้มาว่า นักเขียนส่วนใหญ่มักจะเขียนสอดแทรกเรื่องเกี่ยวกับตัวเองลงไป แค่คิดอยู่ว่าเรย์กะ อาจเป็นตัวตนของฮิโยโกะซามะก็เป็นได้ บางทีเรื่องราวนี้คนเขียนตั้งใจจะเขียนเรื่องราวของตัวเองเกี่ยวกับคนรักก็ได้(ถ้าเป็นเอ็นโจกับเรย์กะ อาจสื่อว่าคนเขียนเป็นคนซื่อบื้อไม่รู้ตัวว่ามีคนแอบรักอยู่ หรือ คู่วาคาบะกับบากะรากิ อาจสื่อว่าคนรักของตัวเองทำตัวเป็นเด็กๆ)
แค่คิดเล่นๆนะ

>>218 ทำไมถึงคิดงั้นอ่ะ ฮิโยโกะซามะบอกอะไรไว้เหรอ
>>221 แน่นอนเลย!! แม่เป็นถึงอดีตจักรพรรดินีส่วนพ่อก็เป็นอดีตองค์ชายเชียวนา
/หลังจากวันวาเลนไทน์มีหวังยูตะคุงได้มาเข้าคอร์สลดน้ำหนักเป็นเพื่อนท่านแม่เรย์กะชัวร์....

>>222 อาจจะจริงก็ได้ใครจะรู้! แต่เริ่มน่าคิดแล้ววว
สูดกาวแล้วท่องโลกต่อไปกันเถอะ

เห็นฟิคเรย์กะ(นิยาย)ตื่นไปอยู่ในร่างนั่นนี่ แล้วกูก็มาคิดเล่นๆนะว่าถ้าเรย์กะ(คิมิดอล) ตื่นไปอยู่ในร่างเดิมโลกเดิมของเรย์กะ(นิยาย) เจ๊แกจะเป็นยังไงหว่า

เพื่อนโม่งเราอยากช่วยคิดพล็อตกาว เรือเล็กสายอื่นที่ไม่ใช่เอ็นโจละ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
,,,, X ท่านเรย์กะ kimi dolce
เป็นเรย์กะในโลก kimi dolce ตื่นมาในร่างเรย์กะ โดยมีความทรงจำทั้งโลก kimi dolce และ ของเรย์กะ(เรย์ทัน)ที่สุดท้ายได้ลงเอยกับเอ็นโจ แต่คือเรย์กะคนนี้ไม่ชอบท่านเอ็นโจเพราะเหมือนเป็นแฟนเพื่อนสนิท แล้วนางก็เลยสงสัยว่าพระเจ้าจะให้นางกลับมาอีกทำไม หรือว่านางต้องมาตอบแทน หรือชดใช้ที่ปล่อยให้ใครอกหักถึง 2 ชาติกัน

ใครสนใจเอาไปแต่งต่อได้เลยนะ

>>184 กูเพิ่งได้มานั่งฟังที่มึงแปะ เชี่ยยยยยยยยย กูกราบบบบบบบบบ คือกอยากฟังนะเวลาเรย์กะพูดถึงเพลงนั้นเพลงนี้แต่ไม่เคยไปหาฟังจริงๆสักที ขอบคุณมึงมากกก

ของรุ่นพี่โทโมเอะนี่นึกไม่ถึงว่าเป็นเพลงนี้ รุ่นพี่ในสายตาเรย์กะเป็นแบบนี้สินะ... (กูนี่นึกภาพเป็น BGM ตอนรุ่นพี่แข่งขี่ม้าส่งเมืองกับบากะรากิเฉยเลยว่ะ 55555555 แม่งเข้า) ส่วนโบเลโร่ของท่านพี่แม่งท่านพี่จริงๆว่ะ เป็นท่านพี่แสนดีในสายตาเรย์กะ--- ของท่านไอระกับท่านยูริเอะกูฟังผ่านๆแต่กูว่าเรย์กะเลือกเพลงดีนะเว้ย...

กูว่า Gnossiennes ของเอ็นโจที่มึงแปะมาก็ไม่ได้หลอนๆเศร้าๆขนาดนั้นป่าววะ กูฟังแล้วรู้สึกนุ่มๆคุณชายๆอยู่นะเว้ย ไม่ได้ทำนองสดใสขนาดนั้นแต่เอื่อยๆเรื่อยๆนุ่มๆแบบเอ็นโจดี โอ้ย ชอบเพลงของอิมาริ มีความกะล่อน กะลิ้มกะเหลี่ย แต่ยังไม่ทิ้งลายคุณชายจริงๆ ของบากะรากิไม่มีอะไรพูดถึง-- แม่งดูมีความผ่างงงง! ผ่างงงง! ดี ชอบ 55555555 สมเป็นบากะรากิ--- ส่วนของท่านลุงคาบุรากิก็... รสนิยมเรื่องเพลงเรย์กะดีนะ 5555555

เพลงช้าแบบเรนดรอปกูเฉยๆอ่ะ ปกติกูชอบเพลงบรรเลงเร็วๆ 55555 แต่นึกภาพหนุ่มหล่อวัวตายควายล้ม (ตัดเรื่องนิสัยแบบบากะรากิออกไป--) มานั่งเล่นเปียโนเพลงนี้กูว่ากูก็โดกิว่ะ Fantasie Impromptu กูนึกว่าเป็นเพลงจังหวะคึกคักกว่านี้ซะอีกถถถถ ส่วนวอลทซ์ลูกสุนัขกับมาร์ชตุรกีนี่กูเพิ่งรู้ว่าทำนองแบบนั้นคือสองเพลงนี้เอง 5555 ขอบคุณมึงมากที่เอามาแปะให้ฟัง ยอมจัยในความว่าง...

ปล. กูชอบเพลงธีมบากะรากิที่ >>200 แปะมาก 555555555

โม่งลูกแฝดมึงจะมาแต่งต่อมั้ย เรื่องลูกนี่ต่อยอดได้ไกลเลยนะเนี่ย แม่งน่าร้ากกก

>>226 มีพล็อตก็แต่งเลยแจ้ที่รัก 555555555555555 โม่งในนี้กินไม่เลือกหรอกนะ

>>227 เออจริงตอนกูอ่านเฉยๆนี่นึกว่ามาสไล์หนุ่มสดใส พอฟังเพลงปุ๊ปอหรุ่นพี่กูดูเลวขึ้นทันตาเลยถถถถถถ
ปล.เพลงเอ็นโจที่มึงแปะกูว่าก็เสปคผู้กูดีนะเว้ย//มวองค์องค์ชายที่เป็นได้แค่คนเคยเห็นหน้า

>>228 ตอนนี้กาวกูหมดละ ไม่มีเรื่อง​ต่อในหัวเลย 555 รอดีดจากฟิคกาวเรื่อง​อื่นก่อนนะ หรือใครต่อได้ก็เอาเลยย

>>222 กูเคยมโนว่าฮิโยโกะ​ซา​มะ​อาจจะแอบรักญาติ​ตัวเอง​สักคน มีนารุคุง​เป็นตัวแทน​ในเรื่อง เพราะเอาจริง​ๆบทนารุคุง​นี่ดูจะไม่สำคัญ​อะไรตรงไหน​เลย บทพูดไรก็ไม่มีเลยท่านเร​ย์​กะได้แค่แอบมองห่างๆแค่นั้น

>>231 อนาคตอาจจะมีบทก็ได้นะ ไม่น่าใส่ไว้เฉยๆหรอก

>>232 เอมิริ ที่เรย์กะไปดูตอนแสดงไวโอลินยังหายจ้อยเลยนี่

>>229 เรา >>226 เองนะ สารภาพว่าไม่มีปัญญาแต่ง 5555 พวกกับดองงานทุกประเภทไว้จนจะทับแล้ว เลยเอาพล็อตมาแบ่งปันแทน

>>233 ท่านเอมิรินี่น่าจะหนึ่งใน Piovine รุ่นเรย์กะว่ะ เพราะปกติเรย์กะก็เรียกนักเรียนทั่วไปว่าคุณ แต่กับ Pivoine จะเรียกท่านหมดเลย แต่ออกมาแค่ชื่อเอง คงไม่มีอะไรสำคัญมั้ง บทพูดยังไม่มีเลย อ.ฮิโยโกะลืมท่านเอมิริไปแล้วสินะ

ตัวประกอบ​ฉากเดียวยังมีชื่อ แต่หัวหน้า​ห้อง​ผู้โผล่ตั้งแต่​ต้นๆเรื่อง​ยังไม่เคย​มีชื่อปรากฏ​เลย //ไม่ร้องนะหัวหน้า​ห้อง!

>>236 ดิเทกับน้องแว่นเจ้ากรมข่าวลือก็ไม่มีชื่อเหมือนกัน ไม่ร้องนะหัวหน้าห้อง

>>236 เออ อันนี้จริงจัง จนจบเรื่องจะได้รู้ชื่อของเขาสักทีมั้ยคะฮิโยโกะซามะ

เร​ย์​กะ​ เอ็นมีลูกแฝดไปแล้ว แล้วพวกคาบุรากิ ซากุระ คนอื่นๆ จะมีลูก​ยังไงแบบไหน​บ้างนะ...

>>239 คาบุรากิมีลูกชายแน่ๆกูว่า

>>240 แต่ถ้าเรือแถวนี้ล่ม มันอาจจะไม่มีลูกก็ได้นะมึง /หันไปมองเหล่าโม่งที่กำลังเล่นกับไซซายะ

>>241 สงสาร55555555555555555555555555555555555555555555555

>>241 โหดร้ายได้อย่างสม่ำเสมอ พวกมึงช่างโหดร้าย~~~

แถวนี้แม่งโหดร้ายกับไซซายะและมาซายะชิบหาย หนีไปลูก หนีไป อย่าให้เขาจับตอน

>>241 โหดร้ายยยยยยยยยย 555555555

พวกมึง(และเรย์กะ)นี่รสนิยมเรื่องเพลงดีจริงๆ มีกูอ่านเรื่องนี้ไปนึกถึงเพลง almost paradise ของf4เกาหลีซะงั้น5555555555 ทั้งๆที่นอกจากเซ็ตติ้งรร.คร่าวๆแล้วแม่งไม่มีความเหมือนและความโรแมนซ์เลย555555

>>239 ซากุระกูว่าลูกน่าจะโตกว่าเรย์กะแน่นอน ว่าแต่ถ้าลูกชายนิสัยเหมือนแม่ ทำไมกูนึกถึงร่างอวตารท่านพี่+เอ็นโจวะถถถ

>>247 ถ้าเป็นลูกชาย ซากุระอาจจะเลี้ยงให้เชื่องๆซื่อๆแบบพ่อก็ได้นะ 555555

>>247 ถ้าเป็นร่างอวตารของท่านพี่และเอ็นโจก็อาจจะแอบชอบเจ้าหญิงน้อยบ้านเอ็นโจอยู่ วางแผนสารพัดให้ได้เธอมาครอบครอง คล้ายๆกับแม่ ลูกสาวเรย์กะน่าจะชอบผู้ชายอายุมากกว่าเหมือนกับแม่ เลยพยายามทำตัวเท่ๆ คูลๆ แต่อ่อนโยนตามสเป็คของสาวน้อย

>>249 มีคู่เสร็จสรรพแล้วเหรอ 555

ลูกชายคาบุรากิ อาจจะนิสัยแบบคาบุรากิในมังงะ เพราะมีพ่อแม่ทำตัวบ้าๆบอๆเอ๋อๆเป็นเด็กๆ เลยต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่เพื่อจะได้ดูแลพ่อแม่(...) แอบชอบลูกสาวบ้านเอ็นโจเช่นกัน พยายามแข่งจีบกับลูกชายบ้านอาคิสะวะและหนุ่มๆอีกหลายคน

ส่วนลูกสาวบ้านเอ็นโจแอบมองดูเหตุการณ์ทั้งหมด ยิ้มเยาะในใจ กระซิบกับท่านแม่ว่า "ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวหนูจะสร้างฮาเร็มในซุยรันแทนท่านแม่เองค่ะ!"

55555555555555

>>250 หนุ่มๆวัยกระเตาะทั้งหลายก็แค่เล่นๆ เก็บเข้าฮาเร็มไปวันๆ แต่รักแท้ก็คือคุณอายูกิโนะ 5555555555555

เตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนๆ แล้วค้าาาาาาา ถึงรุ่นลูกแล้วค้าาาาาา

งั้นกูจองพาร์ทลูกชายคาบุรากิ เดี๋ยวกลับบ้านไปค่อยแต่ง ตอนนี้ขอทำงานก่อน

>>251 ส่วนแฝดชายก็ปล่อยให้ใช้ชีวิตลั้ลลาเหมือนแม่สินะ วันๆวนแต่เรื่องน้องแกล้งกับของกิน//จะโดนสาวฉุดไปแดกมั้ย

เป็นเรื่องราวใหญ่โตอะมึงงงง ลูกสาวท่านเรย์กะเนื้อหอมมมมม สร้างฮาเร็มแทนท่านแม่เรย์กะด้วยนะะะะ
กูสงสารลูกมาซายะเลย พ่อเป็นหนักขนาดนี้

ลูกมาซายะคงได้ฉายาจักรพรรดิตามพ่อ ส่วนลูกเอ็นโจกับเรย์กะก็เป็นเจ้าชาย เจ้าหญิงไป แม่ๆที่เคยเรียนซุยรันมาก่อน พอเห็นลูกชายเอ็นโจก็คงพากันกรี๊ดกร๊าด เป็นเจ้าชายผู้อ่อนโยนเหมือนพ่อเลยค่ะ

>>254 กูขอลูกชายคู่หัวหน้าห้อง+มิฮารุจัง ลูกชายอิวามุโระคุง + คุณโนโนเสะ เป็นองครักษ์ติดตามองค์ชายซ้ายขวาได้ไหมวะเนี่ย สองคนนี้อาจจะรู้เนื้อแท้สุดเฮตาเระขององค์ชายสุดหล่อแล้วค่อยช่วยฟอลโล่ว์อีกแรง ลูกชายหัวหน้าห้องติววิชาการ ลูกชายอิวามุโระคุงติวพละ จากนั้นก็ถูกจับจิ้นวายองค์ชายกับองครักษ์ไปตามระเบียบ 5555555

คาบุรากิมีลูกสาวป่ะวะ ถ้ามีอยากให้มีความถึกบึกบึน ฟีลแบบเก่งกีฬางี้ มาดูแลยูตะคุงหน่อยลูก ชวนน้องเค้าไปวิ่งบ้างนะเดี๋ยวพุงออก55555

>>258 ถ้าใครจะทำฝากฝ่ายลูกสาวคาบุรากิอายุมากกว่าด้วยนะ-- สักสองสามปีก็ยังดี

>>258 มีอย่างละคนไปเลย ลูกสาวคนโตกับลูกชายคนเล็ก ตอนนี้ลูกชายกำลังเครียดเพราะสเป็คของเจ้าหญิงน้อยคือคนที่อายุมากกว่าแต่ตัวเองดันอายุน้อยกว่าเขา เลยพยายามทำตัวให้เคร่งขรึมฉลาดเกินวัยเพื่อแสดงให้สาวเห็นว่าเป็นตัวเองผู้ใหญ่ไม่ง้องแง้งนะ 55555555555555

>>258 สาวสายกีฬา ความคล่องตัวระดับกระโดดหมุนตัวจากรถได้เหมือนแม่ เทพีแห่งกีฬาสีซุยรันถถถถถถ
>>257 เหยชช ภายนอกแม่งคงดูเป็นกลุ่มคุมอำนาจทางโรงเรียนสัสๆ จริงๆกูอยากให้ลูกสาวตาบ้าหมามาจีบนะแต่คิดไปคิดมา คนกับหมามีลูกด้วยกันไม่ได้นี่หว่า....

ลูกหัวหน้าห้องนี่ก็คงเป็นหัวหน้าห้อง เรียกชื่อว่าหัวหน้าห้องตามพ่อซินะ เป็นตัวละครไม่มีชื่อนามสกุล สงสารน้อง 5555555555

>>262 หัวหน้าห้องก็เป็นชื่อยังไงล่ะ 55555555555555555

>>263 เผลอๆชื่อเป็นคำพ้องเสียงกับคำว่าหัวหน้าห้องซินะ55555555555555

นี่เราไล่อ่านตั้งแต่มู้แรกยันมู้นี้เลยฤๅ ถถถ อยากได้เอ็นโจแบบยันเดเระจัง แบบยันแท้ๆอะ จบคล้ายแบดเอนแต่ก็แฮปปี้เอน

ไม่ได้เข้ามานานเจอรุ่นลูกอลังการ พวกมึงดมกาวกันไปกี่ตันเนี่ย55555555555

>>266 กูว่าหน่วยตันแม่งคงนับไม่พอแล้ว

>>184 ขอแก้ชื่อเพลงของยูริเอะนิด Ave Maria อ่านว่า อาเว มารีอา น่อ เป็นภาษาละติน แปลว่า ขอสดุดีพระแม่มารี เทียบเป็นภาษาอังกฤษได้เท่ากับ Hail, Mary
ฟังเพลงแล้วนึกอิมเมจของยูริเอะออกเลย คงประมาณพระแม่ศักดิ์สิทธิ์ผู้โอบอ้อมเมตตาอารีสินะ ไม่แปลกใจละที่บากะรากิจะติดนางหนึบขนาดนั้น

เออ กูสงสัยเรื่องนึงมานานละ เห็นเอ็นโจชอบยิ้มขื่นๆนี่ มันยิ้มยังไงแบบไหนวะ ยิ้มเศร้าๆเหรอ

>>269 ขื่นขม ฝาดเฝื่อน ถ้ายังนึกไม่ออกลองหาฝรั่งแบบยังไม่สุกดีมาลองกินแล้วพยายามยิ้ม นั่นแหละ

>>269 ยื้มแห้งๆ ยิ้มแหยๆ แบบไม่สบายใจ ประมาณนั้น

>>270 >>271 โอ้วว ขอบคุณพวกมึงมาก เข้าใจละ
กูได้ยินแล้วสงสารเอ็นโจจังว่ะ หน้าชื่นอกตรมตลอดเลยสินะ รักเขาข้างเดียวมันเจ็บแบบนี้แหล่ะ แต่เราก็เชื่อว่าซักวันเรย์กะจะหันมามองนายนะ

>>272 วันนั้นของเอ็นโจโม่งแม่งสร้างให้เพียบในฟิคแล้วถถถถถุ

พูดเรื่องเพลงช้าไปไหม กุว่า เพลงที่เหมาะกับคาบุรากิ คือเพลงนี้ว่ะพวกเมิง คือเพลงเเนวๆนี้ก็เหมาะกับพี่แกหมดแหล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

Rossini - William Tell Overture Final
https://www.youtube.com/watch?v=j3T8-aeOrbg

เออ แล้วคิดว่าเรย์กะเหมาะกับเพลงอะไรวะ
กูฟัง Ravel - Piano Concerto in G major ก็คิดว่าน่ารักสดใสเหมาะกับนางดี แถมคนแต่งเดียวกับเพลงของท่านพี่ด้วยอะ

>>275 ทวิงเกิลลิตเติลสตาร์ //อย่าต่อยกู 5555

>>276 สรัช5555555555555555
อาจจะเป็นเพลงแนวเรียบๆ ดูคมๆ(ยังไงวะ55555) ฟีลที่คน อื่นมองนางอ่ะ ดูสูงส่งไรงี้ แต่ข้างในเป็นทวิงเกิล เป็นมายลิตเติลโพนี่.....

กูพึ่งดูgossip girl ท่านเรย์กะในสายตาคนทั่วไปคือควีนบีปะวะ ผมเป็นลอนสวยน่ารักแบบตุ๊กตาแต่ดูแล้วเปร่งรัศมีนางร้ายมาเฟียสุดๆ

>>276 ทวิงเกิ้ลลิตเติ้ลสตาร์รู้สึกจะเป็นเพลงธีมของนารุคุงไปแล้วอะ จำได้ว่าเรย์กะเคยพูดเรื่องนี้อยู่

เรย์กะนึกถึง Fiddle-Faddle ของ Anderson อะ

>>277 เพลงนี้เหมาะมั้ย Bach Piano Concerto No 1
https://www.youtube.com/watch?v=B-rgOYwjRk0

>>281 เหยยยย ได้ๆ แถมเหมือนกำลังสับสนอะไรซักอย่างอยู่เลย ท่านเรย์กะก็ยิ่งชอบคิดวุ่นวายในหัวตัวเองด้วย

วันนี้ไม่มีคนแจกฟิคกาวเลยเหรออออ อยากเสพกาววววว

>>283 งานเยอะไม่มีเวลาผลิต อยากเสพเหมือนกัน โม่งๆเจอมรสุมงานเยอะเหมือนกันใช่ไหม

ความจริงคือเอาเวลาไปแต่งฟิคจนงานหมักหมม และสุดท้าย กรรมก็ตามทัน....

>>284 แน่ะ มึงคือร่างแยกของกูสินะ 5555555555555555555555555
เอาเวลาทำงานไปเขียนฟิค หมักงานไว้ สุดท้ายก็ต้องปั่นงานตาเหลือกเพื่อให้ผ่านเดดไลน์ไป
จริงๆตอนนี้กูก็ควรจะปั่นงาน แต่กูกลับนั่งจิ้นว่าใครเหมาะกับเพลงอะไร อยากเขียนฟิคแบบไหน งานยังไม่ได้แตะเลยจ้า

>>285 ร้องไห้ วันนี้โต้รุ่งแน่นอน เอื้อออ

>>284 >>285 กอดคอเพื่อนร่วนชะตากรรม
ตอนว่างๆก็เอาเวลาไปแต่งฟิค พอช่วงงานเยอะๆ ตาย...
แต่จริงๆแล้วคือตันด้วยแหละ...

กูก็งานเยอะเหมือนกัน... สู้ๆเว่ย เราจะผ่านมันไปให้ได้ อดทนไว้ เดี๋ยวเช้านี้เราก็ได้อ่านท่านเรย์กะแล้วนะ ผู้ซึ่งมาเยียวยาจิตใจจากการทำงานหนักของกู ฮือๆๆๆ

ขอเป็นกำลัง​ใจ​ให้กับโม่งแปล โม่งฟิคทุกท่านนะคะะะะ

เอ้าๆ ตอนใหม่มาลงแล้วน้า เคลียร์พื้นที่ให้ถังกาวล็อตใหม่กันโด้ย~~

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะโม่งแปลลลล รู้สึกฮาริรินะจริงๆเล้ยยย ลับหลังนี่ทำอะไรแบบนี้เหรอเนี่ย ซึนกว่าที่คิดอีกนะเนี้ยย ท่านเรย์กะถูกมองแบบสูงส่งจริงๆด้วย ถ้าเจ้าตัวมารู้นี่คงช็อกน่าดู เพราะตัวเองไม่เคยถูกสารภาพรักสักครั้งนี่นา แต่เราจองครั้งแรกและครั้งสุดท้ายให้ท่านเอ็นโจ (แค่หวังน่ะ)
สมเป็นโม่งซุยรัน ข่าวกรองนี่มีอีเว้นท์จริงเกือบหมด เพิ่มเติมคือกาวและความมโนที่มีอยู่เต็มเปี่ยม

>>290 แทงยู โม่งแปล วันนี้กูก็รักมึงเหมือนเดิม
ริรินะซึนสัส อ่านไปยิ้มไป น้องสาวฉันไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก ส่วนน้องแว่น น้องแกควรไปสังกัดพวกหน่วยสืบข่าวกรองว่ะ ทุกอย่างไม่รอดพ้นสายตาน้องแกเลย บางเรื่องก็ข่าวโม้เกินความจริงไปบ้าง แต่ส่วนใหญ่เกือบจริงหมดเลยนะ แถมหิ่งห้อยนั่นมีคนเห็นจริงๆด้วยสินะ ฮาๆๆๆๆๆ กูปลื้มปริ่มมาก ส่วนข่าวลือเอ็นโจ...คงหนีไม่พ้นเรื่องนั้นแหงๆ

น้องแว่นยอดสายลับจริงๆ ยินดีด้วย​ในที่สุดน้องก็มีชื่อแล้ว!

ริรินะคนซึน ซึนอะไรขนาดนี้ เธอควรปลูกลิลลี่​ในสวนด้วยนะ~

ข่าวลือ​ฮาเร็ม​เลิฟๆเหล่านั้น​ของท่านเร​ย์​กะ​นี่มันยังไงกันะ.... โคตรใส่ฟิลเตอร์​กันเลย สมกับเป็นโม่งซุยรัน 55555
สงสัยว่าตอนที่บอกว่า "โค่นล้ม ฮิตค็อก" นี่คืออะไรตอนไหนกันน่ะ?

ส่วน​สปอยล์​ตอนนี้ น่ากลัวมากค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

รักมึงนะโม่งแปลลล ริรินะแม่งซึนได้น่ารักมาก เดชชิคุงสู้เค้านะ ตอนนี้กูถูกใจประโยค 'นี่เป็นผ้าขนหนูผืนโปรดของผม' ถถถถถถถถถถถถ ไม่ช่วยแก้ข่าวลือแต่กระพือให้โหมแรงขึ้นไปอีก...ร้ายกาจ!(เสียงรอน)

>>293 เออ ตอนนี้กูคิดว่าเป็นคาถาตัดไม้ข่มนามพวกนกพิราบที่ชอบมาจิกตีนาง ส่วนฮิตช์ค็อกคือผกก.เรื่อง The Bird หนังสยองขวัญที่เอาฝูงนกมาไล่จิกตีคนตายน่ะเอง

>>294 ชอบมากเหมือนกัน ละนึกภาพว่าตอนพูดต้องทำหน้ายิ้มๆ กรุ้มกริ่ม แววตาเป็นประกายด้วย อะฮิ้ววววววว

กล้บไปอ่านอีกรอบ กูขำที่บอกอิมาริเลี้ยงต้อยเรย์กะเพื่อให้เป็นภรรยาแบบฮิคารุ เก็นจิชิบหาย จะเข้าใกล้ยังยากเลย แถมบทหายไป "ซักพัก" ตลอด จะเอาเวลาไหนไปเลี้ยงต้อยวะ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>294 ฮิๆๆ ผืนโปรดนี่โปรดเพราะอะไร หรือเพราะใครกันนะ

ริรินะน่ารักสุดยอด เพื่อนริรินะสุดยอด และเอ็นโจววววววว อะไรคือผ้าขนหนูโ)รดดดด แค่กๆๆๆ จากที่เห็นข่าวลือ ของบากะรากินี่โคมลอยล้วนๆ คนมองไกลๆเข้าใจผิดมองการกระทำเหมือนหนังคนละม้วน ต่ของเอ็นโจวนี่การกระทำถูกแทบทุกอัน แต่ความรู้สึกนั้น พวกเรากาวกันเอง 555555555555555555

เอ็นโจโผล่มาเรื่อยๆเลยล่ะค่ะ หุหุ/ป้องปากหัวเราะแบบผู้ดี
แถมตอนท้ายทิ้งไว้งั้นนี่มันอะไรกันวะ กูสงสัยมากมาย5555 หรือจะเรื่องเอ็นโจมีคู่หมั้นแล้วกันน้า...

กุไปอ่านอฟช.แล้วสบสัน นี้อ่านฟิคหรือของจริง
55555 พวกเราโคตรเก่งเมากาวได้โคตรใกล้เคียงของจริง สุดยอด

>>299 คิดเหมือนกูเลย ใช่แน่ๆ แต่ไม่ใช่คู่หมั้นนะมึง "ว่าที่" ต่างหาก ท่านเรย์กะคะะะะะ ไปแย่งมา ไม่ได้คนนี้ คานชั่วชีวิตนะค้าาาา

>>299 คู่หมั้นอะไรคะ ว่าที่ค่ะ ว่าที่ แค่ว่าที่ พูดให้ถูกๆหน่อย ยังไม่ใช่ตัวจริง เป็นได้แค่ว่าที่นะคะ แคนดิเคทอะ แคนดิเคท หรือก็คือว่าที่นะคะ

>>301 >>302 เออว่ะ เป็นแค่ว่าทีซินะ
ว่าที่ก็คือถ้าเขาไม่มีคนเอาแล้วถึงจะมาเอาไงล่าาา

>>302 จุ๊ๆ ไม่อาว ไม่พูดดดดด เก็บไว้เป็นปริศนากันต่อไป กลัวใจโม่งแปล ฮือออออออ

>>304 เฮ้ยๆ ไม่ต้องกลัว คุยที่นี่กูไม่ซีเรียส มันเป็นสถานที่เอาไว้เม้าท์กันสบายๆ ไร้ขีดจำกัดอยู่แล้ว สปอยล์ด้านหลังนั่นเป็นแผลเก่าของกูเอง ขออภัย lol

ขอบคุณโม่งแปลมากนะสำหรับตอนนี้
พอเกี่ยวกับท่านเรย์กะทีไรท่านเอ็นโจไม่ทำให้เหล่าโม่งผิดหวังจริงๆ
ไม่ว่าจะอฟช.หรือกาว

เป็นตอนที่จิ้น เรย์กะ x ริรินะมาก แอบนั่งเรือคู่นี้อยู่คนเดียวเพราะแหม่งๆริรินะตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว พอเจอตอนนี้น้ำตาจะไหล ;w;

ร่ม+แผ่นcd lol
กลัวนกขี้ใส่หัวขนาดหนัก แสดงว่าโดนบ่อยสินะท่านเรย์กะ

>>307 ปลูกดอกลอลลี่ป็อบกับดอกอุราระไว้คู่กันด้วยนะมึง ถถถถถถถถถถถถถถ แถมเห็นเขาได้ดอกไม้จากคนอื่นเยอะแล้วโกรธอีก อุตส่าห์พิถีพิถันเลือกขนาดนั้นแท้ๆ ไม่ต้องเอาแล้ว โครตซึน

>>308 กูอ่านถึงตรงนี้ก็ลั่นนนน ใครบ้าอะไรมานั่งแล้วเอาแผ่นซีดีมาถือ55555 คนนอกไม่ได้ตะขิดตะขวงอะไรเลยเหรอ

ท่านเรย์กะทำอะไรเหล่าซุยรันก็จะใส่ฟิลเตอให้ดูดีอยู่ดี
ว่าแต่.....เสปคผู้ชายหล่อนนี่อะไร เธอเอาอะไรใส่หัวน้องงง คนที่จะร่ายมนด้วยกันสึสภถถถถถถถถ

ริรินะะะะะะ โฮ้ยยยย น่ารัก น่ารักชะมัดเลย ลิลลี่เรื่องนี้มันชุ่มชื้นหัวใจจริงๆ อะไรคือปลูกลอลลี่ป็อปกับอุราระไว้หลังบ้าน ตกลงเป็นแฟนคลับอันดับหนึ่งของเรย์กะไปแล้วใช่มั้ย ฟฟฟฟฟ
ยังมีเรื่องซากุระจัง ตกลงที่ตอกฝาโลงไปนี่มีริรินะไปช่วยสมทบตอกตะปูย้ำฐานะเพื่อนสนิทเรย์กะอีก อีกฝ่ายถอยกรูดเลย นี่จงใจรึเปล่า แค่เห็นเรย์กะหน้าซีดก็เป็นเดือดเป็นร้อน ใครว่าร้ายต้องไปอาระวาดใส่ น่ารักเกินไปแล้ววว งุยยย กูเชียร์ยูริ ยูริ! (///7/)

ท่านเรย์กะกุทำอะไรเพี้ยนๆในซุยรันเยอะเหมือนกันนะ
ถ้าไม่ได้เป็นPivoineนี่โดนจับรวมกลุ่มกับวาคาบะไปแล้วแน่ๆ

ส่วนริรินะซึนยิ่งกว่าท่านเรย์กะในฟิกซึนกุอีก

ว่าแต่สร้อยคออะไรเหรอคะท่านเรย์กะ ใครให้มา หรือเป็นเครื่องรางของขังกัน

>>314 น่าจะเป็นสร้อยที่ได้จากรุ่นพี่มากกว่านาไม่งั้นนางไม่ถนอมขนาดนั้น 555

>>314 สร้อยที่รุ่นพี่โทโมเอะกับคาซึมิซื้อให้ในวันไวท์เดย์ไง

ขอบคุณโม่งแปล แต่ไม่รู้ทำไมพออ่านหมายเหตุแล้วเหมือนเห็นรังสีความโหดเหี้ยมลอยอยู่รอบๆ เธอว์...
เข้าเรื่องดีฟ่า ทำไมอ่านของน้องหนูสึกุมิแล้วรู้สึกว่าท่านเรย์กะเย็นชาจัง ;w;

พวกมึง กูชอบประโยค 'คงไม่มีวันหนีคุณโคะโทพ้น' อะ 5555
ตอนนี้แม่งฮีลกูได้ดีจริงๆ ขอบคุณนะโม่งแปล

ข่าวลือเรย์กะกับคาบุรากิแรงชิบหาย อะไรคือจะจุมพิตกันคะ!? เอ็นโจไปสร้างข่าวลือกลบด่วนๆเลย เรื่องผ้าขนหนูนี่ หื้มมมมมม นอกจากจะไม่แก้ข่าวแล้วยังพูดกำกวมให้คนคิดไปเองได้ต่างๆนานา สมแล้วที่เป็นจอมมาร

อิเชี่ยตอนล่าสุดยังกะแฟนฟิค

โอย กูขำแรง ชูสุเกะคุงพยายามจีบเรย์กะจังออกสื่อ แต่คนดันให้ค่าน้อยกว่ามาซายะทำบ้าบอกับเรย์กะ

ริรินะจัง หนูนี่โคตรซึนเลยนะ สึกุมิจัง ดีใจด้วยนะ ได้มีชื่อกับเขาสักที

ซากุระจัง หนูนี่แอ๊บแบ๊วได้เนียนมากค่ะ นอกจากเรย์กะแล้วมีใครรู้ตัวจริงหนูมั่งเนี่ย

สุดท้าย เรย์กะจัง หนูมีข่าวลือเรื่องรัก ๆ ตั้งขนาดนี้ แล้วหนูไปเป็นผู้ใหญ่บ้านคานทองได้ยังไงคะ หืม ?

>>316 ขอบคุณมากเลย

>>319 จริง พวกเรามโนกันได้ก้าวไกลมาก 555
เก็บข่าวอีเว้นใหญ่เอ็นโจได้ครบเลย อย่างกับโม่งซุยรันในนี้แนะ 555

กุโม่งใหม่ ตามความเมากาวมา2วันเต็มๆกว่าจะตาม จะถามนิดฟิคภาคหลังเรียนจบไม่มีคนต่อเลยเรอะ ถ้าไม่มีเดี๋ยวกุเสพย์กาวแปป

ป.ล.ยินดีกับน้อง KGB ที่มีชื่อแจ้งเกิดด้วย

>>323 เสกาวนี่คือมึงจะแต่งใช่ไหม จัดมาเลยยย

>>205 -206 ตามหาคนหาย กูชอบภาคนี้มากกกกก รีบมาต่อด่วนเลยยยยยยยยยย

ตามหาโม่งฟิคสต๊อกเกอร์สวนสนุก อยากอ่านต่อมากกกก

ว่าแต่มีใครสงสัยตาหมาบ้าเหมือนกันมั้ย? ภายใต้ความบ้าหมานี่เหมือนจะมีอะไรซ่อนอยู่ไม่รู้สิ หึหึ

>>326 ตอนแรกกูก็คิดงั้น แต่หลังๆกูเริ่มเป็นเหมือนเืพ่อนๆนายบ้าหมา ตกใจไม่คิดว่าจะบ้าขนาดนี้ 5555

>>326 นี่เคยสงสัยเหมือนกัน หรือมันจะมีอะไรใต้ความบ้านั้น
แต่กูก็ได้คนพบว่ามันคือความบ้ากว่าเดิม(.....)

>>323 จะต่อใช่มั้ย จัดมาเลยค่าาา
>>325 กูคิดตอนต่อไม่ออกแล้วอะ 555
>>326 แรกก็คิดสงสัย แต่ตอนนี้กูว่ามันบ้าล้วนๆ ...

กูอ่านจนบรรทัดสุดท้าย กูนี่ร้องกรี๊ดเลย อะไรคือการถ้าชิงสปอยล์ ตอนหน้าจะเลื่อนไปไม่มีกำหนดฮะ โม่งแปล!! คนไหนสปอยเดี๋ยวกูไปแบนให้นะ ฟฟฟฟฟฟ
ตอนนี้ริรินะก็ซิสค่อนซึนเดเระดีๆนี่เอง ในสายตาของคนอื่น ท่านเรย์กะดูเป็นหญิงมากข่าวลือขนาดนั้นเลยเหรอวะ ลองมาสนิทสิ เธอจะรู้ว่าในนั้นมีแต่ความไม่มีอะไร คลอกับเพลงลิตเติ้ลโพนี่ 555555

ท่านเรย์กะผู้สูงส่งจะมีมุมหลุดๆ มั่ง ในสายตาของเพื่อนริรินะอาจจะไม่แปลกเท่าไหร่ (แบ่บดูเข้าถึงได้ง่ายขึ้น น่ารักไปอีกอะไรทำนองนั้น) แต่กูสงสัยว่า เพื่อนฝูงของท่านเรย์กะเองเนี่ยแหละ ตอนเดินถือแผ่น CD ว่อบแว่บไปมากันเป็นขบวน ในใจเค้าคิดอะไรกันอยู่ฟระ ไม่รู้สึกแปลกๆ กันมั่งเรอะไง

ที่บอกมีผู้ใหญ่มาขอแต่งงานนี่ใคร คุณอิชิโนะคุระ? ถถถถถถถ ชวนแดกเฉยๆเองแท้ๆ แต่ถ้าสายตาคนนอกมองสาวน้อยกับชายหนุ่มควงกันไปไต้หวันก็คงอดคิดอกุศลไม่ได้ล่ะมั้ง
อีการกลัวเรย์กะโดนพวกต้มตุ๋ยแต่งงานกลอกนี่อย่างฮา แล้วอะไรคือท่องมนต์หายนะ เรย์กะเธอสอนอะไรน้องนุ่งน่ะ 5555555
พูดๆไปดูเหมือนเรย์กะไม่ keep look เวลาอยู่กับริรินะสินะ รั่วให้เห็นเต็มที่เลย ลิลลี่จงโปรยปราย~

>>332 *ต้มตุ๋นสิ พิมพ์ผิดได้เลวมาก แงงง
เด็กซุยรันนี่ก็เสพกาวหนักเกือบๆเท่าโม่งเลยสินะ มีฉากจุมพิตกับบากะรากิโผล่ขึ้นมาได้เนี่ย

>>332 ท่านอิมาริไง มาแต่งกะน้องชายพี่เถอะ ไม่ก็แต่งกะพี่เลยก็ได้นะ!

แต่ก็น่าสงสัยว่าน้องแว่นไปสืบมาจากไหนวะ นั่นเขาคุยกันในบ้านคิโชวอินไม่ใช่เหรอ...

>>334 ท่านพี่คุยกับริรินะ ริรินะคุยกับน้องแว่นต่ออีกทอดมั้ง

>>323 มันมีหลายฟิคนะ หลังเรียนจบ ฟิคไหนอะ
ถ้าฟิคมีลูกแล้ว กูจะเขียนลูกมาซายะอยู่อะ แต่งานทับหัวยังไม่มีเวลาเขียนเลย มึงจะเขียนสินะ//ทำตาปิ๊งๆ

>>336 เดาว่าฟิคแรกที่เป็นต้นกำเนิดของจักรวาลแห่งฟิคกาวทั้งปวง 555555

>>335 ท่านพี่หนักใจถึงขนาดเอามาคุยกับริรินะเลยหรอวะ ซิสค่อนระยะสุดท้า-- แค่กๆ

>>334 แหล่งข่าวน้องแว่นนี่น่าโคตรครอบคลุมทุกชนชั้นว่ะ ขนาดหิ่งห้อยที่เขาส่งกันถึงบ้านน้องยังรู้เห็น

>>338 ไม่ต้องแค่กๆหรอกมึง เพราะมันเป็นเรื่องจริงๆ ถถถถถถถถถถถถถถถ

>>335 >>338 ท่านพี่อาจจะแค่เล่าเรื่องอิมาริขอแต่งงาน แต่ริรินะเอาไปเล่าต่อ ลุกลามเป็นเลี้ยงต้อยแบบฮิคารุ เก็นจิ ทั้งที่ความเป็นจริงน่ะ....//มองท่านเรย์กะอย่างสงสาร

ฉันมีความทรงจำของชาติก่อนอยู่ค่ะ

ฟังดูอาจจะเหลวไหลไม่น่าเชื่อถือสำหรับพวกผู้ใหญ่ แต่ว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆนะ
ตอนที่ท่านแม่พาฉันมาสมัครเรียนชั้นประถม ท่านก็พูดกับฉันว่า "ลูกจะเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ในปีหน้าล่ะจ้ะ"

ป้ายโรงเรียนที่อยู่หน้าประตูทางเข้าว่า "โรงเรียนประถมซุยรัน" นั้น กระตุ้นสมองของฉันเข้าอย่างจัง

โรงเรียนซุยรัน? นั่นมันโรงเรียนซุยรันในการ์ตูน Kimi no Dolce ที่ฉันเคยอ่านเมื่อชาติก่อนนี่นา?

มันเป็นการ์ตูนตาหวานที่ดังสุดๆในช่วงนั้น ดังขนาดที่ได้เป็นทั้งอนิเม ทั้งซีรีส์ และกระทั่งภาพยนตร์จอเงินที่ได้นักแสดงชั้นนำของประเทศมาร่วมการแสดงมากมาย

มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ ทาคามิจิ วาคาบะ นางเอกสามัญชนที่ได้รับทุนเข้าเรียนในโรงเรียนไฮโซซุยรัน และได้พบรักกับคาบุรากิ มาซายะ พระเอกผู้ได้รับฉายาจักรพรรดิของโรงเรียน แน่นอนว่าความต่างชนชั้นฐานะนั้นย่อมเป็นอุปสรรค บรรดาแฟนคลับของจักรพรรดินั้นย่อมไม่ยอมรับ โดยเฉพาะนางร้ายอย่างคู่หมั้นของพระเอก คิโชวอิน เรย์กะ ที่กลั่นแกล้งวาคาบะสารพัดอย่าง ทั้งใส่ร้ายและใช้อิทธิพลของตระกูลเพื่อที่จะกำจัดวาคาบะออกไป แต่ในท้ายที่สุดแล้วความรักของคู่พระนางก็สามารถฝ่าฟันอุปสรรคเหล่านั้นออกไปได้ จนกระทั่งทั้งคู่ได้หมั้นหมายและแต่งงานกันในตอนจบ

ส่วนคิโชวอิน เรย์กะ ก็ถูกเปิดโปงเรื่องราวร้ายๆที่ได้กระทำไว้ ทั้งของตัวเองหรือของตระกูล จนกระทั่งถูกขับไล่ออกจากสังคมชั้นสูงตกลงสู่ชนชั้นแรงงาน แม้จะน่าสงสารที่ทุกอย่างเป็นเพราะความหน้ามืดตาบอดในความรัก แต่มันก็สมควรแล้วกับที่ได้กระทำเรื่องแย่ๆมากมายกับนางเอกไว้

แต่ก็ไม่ใช่เพราะเนื้อเรื่องอย่างเดียวหรอกนะที่ทำให้ดังน่ะ ก็ไล่ตั้งแต่พระเอกหนุ่มแสนเย็นชา คาบุรากิ พระรองผู้จริงจังและแน่วแน่ มิซึซากิ หรือว่าจะเป็นเพื่อนพระเอกผู้อ่อนโยน เอ็นโจ แล้วก็ตัวละครเสริมที่ผลัดเปลี่ยนออกมาเรื่อยๆ แหม ตัวละครชายหน้าตาดีทั้งนั้นเลยนี่นา สมกับเป็นการ์ตูนเพ้อฝันของสาวน้อยเลยล่ะ

ตัวฉันในชาติก่อนคลั่งไคล้เรื่องนี้ขนาดเพ้อว่าถ้าได้ไปอยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่อแบบในการ์ตูนบ้างก็คงจะดีซิน้า~

ดังนั้นพอความทรงจำในชาติก่อนผุดขึ้นมาได้ ฉันก็รู้สึกดีใจมากๆเลยล่ะ! นี่ล่ะฝันที่เป็นจริง!

แต่ เอ๋? มันมีอะไรที่แปลกไปไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่ได้สนใจหรอกนะว่าจะได้เกิดมาเป็นตัวละครตัวไหนในเรื่อง Kimi no Dolce น่ะ ขอแค่ได้อยู่ในโรงเรียนสุดไฮโซ ได้เชยชมหนุ่มๆตัวละครในเรื่องก็พอแล้วน่ะ

ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะ...

แต่ทำไมฉันถึงกลายเป็น เอ็นโจ ยูกะ ลูกสาวฝาแฝดของเพื่อนพระเอกกับตัวร้ายในเรื่องกันล่ะคะ!!?

-----------
มาเพ้อสั้นๆ อู้งานยามบ่าย
แน่นอนเหมือนเดิมกะอันที่ท่านเรย์กะความจำเสื่อม คือกูไม่มีตอนต่อนะ คิดได้ก็มาพิมพ์ทันที 55555555555

>>336 ฟิคที่เป็นต้นกำเนิดกาวมา4ห้องนี่ดิ 555+

>>342 ลูกสาวคงช๊อคตายถ้าเห็นแม่ตัวเองกับวาคาบะนั่งเม้ามอยกินหนมกัน 5555

>>343 เออ ต่อเลย กูก็อยากอ่านต่อเหมือนกัน ถถถถถถ

ในสายตา(มโน)ของคนอื่นท่านอิมาริเป็นเก็นจิ เรย์กะเป็นทามะคัตสึระ ส่วนคาบุรากิเป็นเฮียวบุสินะ งั้นกูให้เอ็นโจเป็นอุไดโชละกัน สุดท้ายก็ได้ทามะคัตสึระไปครอง อิอิ แล้วก็ท่านพี่คือท่านหญิงมุราซากิตัวจริง! เพราะท่านอิมาริจีบท่านพี่มาแต่อ้อนแต่ออด

>>346 แต่ แต่ อุไดโซไม่หล่อแถมมีลูกมีเมียอยู่ก่อนแล้วนะ แถมตอนได้กันอุไดโซเสือกบุกไปปล้ำเขาอีก

ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3364/882/
-----------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากช๊อคที่อาคิสาวะคุง โดนพรากความบริสุทธิ์ไปตั้งแต่ชั้นประถม(คาดเดาจากสายตากรุ่มกริ่มของซากุระจัง) ฉันได้เข้าไปหมกตัวพร้อมเสบียงอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา ถึงจะได้ยินเสียงของทานุกิโหยหวนอยู่หน้าห้องว่า"เรก๊าาาาาาาาา พ่อขอโทษเห็นไปไอร์แลนด์รอบที่พ่อเห็นลูกเหมามาร์ชเมลโล่กลับมา พ่อเลยซื้อมาฝากยกโทษให้พ่อเถอะน้าาาาาาาา"
อะไรกันยะ!!! ตาทานุกินี่เรื่องกินอย่าพูดเสียงดังได้มั๊ย?ถึงจะเป็นคนในบ้านก็เถอะฉันอายนะยะ แล้วก็ปล่อยให้ทานุกิโหยหวนต่อไปอย่างนั้น
ถึงจะชอบมาร์ชเมลโล่วที่ซื้อมาฝากมากก็เหอะแต่ที่ซื้อมาฝากมันดันทำมาเป็นรูปกระต่าย ยิ่งเห็นยิ่งนึกถึงตานั่น ความนุ่มนิ่มนั่น อ๊าาาาาาาาา
ไม่ไหวแล้ววววววววววว เอาไปเสียบไฟย่างเผาให้หมดก่อนฉันจะออกจากห้องเลยนะยะ!!!!

ฉันหมกตัวอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งวันจันทร์ที่ไปทำงาน ตอนโผล่หน้าไปที่โต๊ะอาหารโดยพยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุด ท่านพี่ กับ ท่านแม่ แสดงอาการเป็นห่วงนึกว่าฉันอาการป่วยจากงานเลี้ยงตอนนั้นกำเริบ ฉันได้แต่ขอโทษและบ่ายเบี่ยงไป ก็ไม่อยากให้รู้นี่่ค๊าาาาาาาาาาาาา ว่าความเครียดของฉันมันมาจากตาเอ็นโจ ขอโทษนะคะขืนรู้เข้าท่านพี่คงจะช๊อคไม่น้อยที่น้องสาวคิดถึงผู้ชาย แต่ท่านแม่มีหวังส่งฉันใส่กล่องของขวัญผูกโบว์ส่งถึงหน้าบ้านเขาแหงมๆแต่ท่านแม่คะ!!!! ฉันไม่ได้คิดอะไรซักนิดเลยนะคะแค่ปากมันชนปากแค่นั้นเอ๊งงงงงงงงงงงงงง
แต่ระหว่างทานอาหารสังเกตุเห็นท่านพี่ยิ้มกรุ้มกริ่มอะไรอยู่คนเดียว ถามไปก็ไม่ได้ความ บอกแต่ว่ารอดูที่บริษัทเราวันนี้นะ ส่วนทานุกิ ฉันทานข้าวโดยไม่มองหน้าตลอดเวลาที่อยู่บนโต๊ะอาหาร ก็ได้แต่ส่งเสียงเรก๊าา...

เอาล่ะวันนี้คงต้องตั้งสมาธิดีๆเพื่อตรวจสอบไม่ให้มีการทุจริตที่บริษัทค่ะ!! ที่พักใจในตอนนี้ของฉันคงมีแค่ที่ทำงานเท่านั้นล่ะ จะตรวจเข้มแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนเลยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!! แต่เช้านี้ที่บริษัทก็ไม่พบอะไรที่ผิดปกติเหมือนเดิมเป็นเช้าที่สงบสุขจังน้าาาาา เมื่อผ่านมื้อกลางวัน วันนี้เป็นเบนโตะแสนอร่อยจากพ่อครัวภัตตาคารระดับสูง อยู่ๆท่านพี่ก็เรียกฉันเข้าไปพบที่ห้องของประธานบริษัท
มีเรื่องอะไรกันนะคะ? ปกติถึงแม้จะทำงานบริษัทเดียวกันทุกวันแต่นอกจากเวลามา-กลับบ้าน และ เวลาแจ้งเรื่องงบประมาณบริษัทแล้วก็ไม่เคยเรียกพบเลยนะคะ? เอมีเรื่องอะไรหรือป่าวน้าาาา หรือจะเกี่ยวกับเรื่องเมื่อเช้าที่ท่านพี่ยิ้มกรุ้มกริ่ม?
เมื่อเข้าไปในห้องก็พบคนสามคน สองในสามคือท่านพี่ กับ ท่านอิมาริ ซึ่งก็ปกติอยู่แล้วส่วนอีกคนนั้นคือคนที่ฉันเพิ่งจะพบไปเมื่อไม่นานมานี้แต่ก็ไม่น่ามีเหตุอะไรให้มาอยู่ที่นี่นี่นาแต่รูปร่างแบบนั้นผมสั้นสีฟ้าแบบนั้น ท่าทางเหมือนอัศวินแบบนั้น อุหวาาาาามาทำอะไรกันแน่คะ "ท่านไอระ!!!!!!!!!"
"สวัสดีจ่ะเรย์กะจัง จะว่าไม่ได้พบกันนานก็ไม่ได้สิเนอะ" ท่านไอระยิ้มพร้อมตอบกลับ โอ้วววเจิดจ้าเหลือเกิน อัศวินของฉัน ท่านพี่เห็นฉันทำหน้าตาเหลอหราแบบที่ไม่ได้ทำมานานก็ขำและพูดอธิบายว่า "คุณมินาสึกิจะมาเรียนรู้งานที่บริษัทเราซักระยะน่ะ ฝากอธิบายต่อด้วยนะอิมาริ" พูดจบท่านพี่ก็ก้มลงไปเซ็นเอกสารกองพะเนินต่อ นี่ขนาดไม่มีเวลายังอุตส่าห์รอเล่นมุกใส่ฉันเหรอคะท่านพี่
น้องจะหาผู้ชายที่ไหนใส่ใจน้องได้เท่าคุณพี่อีกมั๊ยคะ? ระหว่างที่ฉันกำลังชมคุณพี่อยู่ในใจท่านอืมาริก็อธิบายต่อว่า"ตระกูลมินาสึกิ น่ะถือเรื่องรับช่วงต่อบริษัทว่าต้องให้ผู้สืบทอดในตระกูลไม่ว่าหญิงหรือชายออกไปเรียนรู้นอกบริษัทก่อนขึ้นบริหารเต็มตัวน่ะเรย์กะจัง ทางเราที่เป็นคู่ค้าของทางนั้นเลยรับฝากท่านมินาสึกิมาเรียนรู้งานของผมกับทาคาเครุซักระยะ" ท่านอิมาริพูดจบ ท่านไอระก็พูดต่อว่า"ฝากตัวด้วยนะเรย์กะจัง" อุหวาาจริงจังมากเลยค่ะตระกูลมินาสึกิ นี่สินะที่ว่าเลี้ยงลูกแบบสิงโต สุดยอดมากเลยค่ะ "เอ้อ เรย์กะวันนี้เรากลับก่อนก็ได้นะพี่มีงานต้องไปคุยกับลูกค้าจากต่างประเทศกับอิมาริต่อ" "ค่ะท่านพี่" เมื่อเสร็จธุระฉันเดินออกมาพร้อมกับท่านไอระที่วันนี้มาแนะนำตัวเฉยๆ แต่แหมไม่เห็นต้องแนะนำตัวเลยนี่คะ? คนกันเองทั้งนั้น "งั้นเย็นวันนี้เรย์กะจังก็ว่างสินะ ไปทานข้าวกับพวกเรามั๊ย?พอดีนัดเพื่อนๆสมัยเด็กที่ซุยรันไว้เรย์กะจังก็รู้จักนะ" เอ๋ที่ฉันรู้จักงั้นก็ท่านยูริเอะสินะงั้นไปค่าาาอยากเจอองค์หญิงเหมือนกัน "ได้ค่ะท่านไอระ ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอเลยล่ะค่ะ" ท่านไอระได้ยินก็ยิ้มและลูบหัวฉัน อ๊ายยยย ถึงจะไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆแล้วแต่โดนแบบนี้ก็เขินนะคะท่านอัศวินนนนนนนน......แต่เหมือนฉันลืมอะไรไปอย่างแต่ช่างเถอะเย็นนี้จะได้ไปพูดคุยกับท่านไอระและท่านยูริเอะตามประสาสาวๆแล้ว

เมื่อถึงตอนเย็น............. ฉันอยากจะกลับไปตบหน้าเรียกสติตัวฉันตอนกลางวันว่าทำไมถึงลืมไปได้กันนะ!! ว่าเพื่อนสมัยเด็กที่ซุยรันของท่านไอระ ที่สนิทๆนอกจากท่านยูริเอะแล้ว ยังมีเอ็นโจ กับ คาบุรากิ ด้วย!!!! เมื่อนึกขึ้นได้และกำลังจะทางถอย ก็มีเสียงที่ปิดประตูถอยของฉันให้หมดไป
"อ๊ะ ยูริเอะ ไอระ...คิโชวอิน?" เสียงนี้เป็นของตาบากะรากิไม่ผิดแน่
"สวัสดีครับคุณ คิโชวอิน" จอมมารค่าาาาา
ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่านายนอกจากจะอ่านใจได้แล้วยังสามารถวาร์ปได้ใช่มั๊ยคะ? ทำไมถึงชอบโผล่มาได้จังหวะทุกทีเลยค๊าาาาาาาาาาา?

หมดป๋อง//กุว่าแม่งไม่ค่อยสมกะเป็นเรย์กะเท่าไหร่ป่ะ?

>>348-349 ขอบคุณมากกระป๋องกาวนี่มันชื่นใจจจจ มันดีนะมึงและกูอยากได้ตอนต่อไป~ ท่านเอ็นโจ แค่ชื่อโผล่มาก็เขินแทนนนน ทานุกิโคตรน่าสงสาร55555 คิดถึงมาก

>>348-349 ขอบคุณสำหรับกาวค่ะ กูมีพลังใจในการทำงานต่อแล้ว แค่ปากชนปากเธอไม่นับว่าจูบ แต่เขานับแน่ๆ 55555555555555
ท่านพี่ยิ้มกรุ้มกริ่มนี่ชอบไอระเรอะ 5555555555555555 ลงเอยกับไอระก็ดีนะ กูเชียร์

กูว่าท่านพี่กับไอระก็ดีนะ ดูเป็นผู้หญิงอีกคนที่ท่านพี่คุยด้วยบ่อย(มั้ง)นอกจากท่านแม่ ท่านเรย์กะ แล้วก็ริริซึน

แอบ KY ต่อเนื่องจากตรงดนตรีอีกนิด กูว่าเพลงนี้แหละธีมซองของเรย์กะ (ในใจกู) ฟังดูอลหม่านวุ่นวายสมกับตอนนางเพ้อเจ้อความในใจมาก
แต่ถ้าเป็นธีมซองอิมเมจที่เห็นจากคนนอกคงต้องเลือกอีกเพลง ถถถถถถถถถ

https://www.youtube.com/watch?v=xZweLtjNxZY

>>352 กูก็ว่างั้นนนน ถ้าจะจิ้นนอร์มอลก็มีท่านไอระนี่แหละ ให้ตระกูลคิโชอินได้สืบสกุลต่อเถอะ และถ้าจะให้พูดจริงๆคือกูอยากได้ท่านพี่ไว้เอง 55555 และกูก็เป็นสาววายแต่กูชอบเขาาาาา และโมเมนต์กับท่านอิมาริแม่งชวนจิ้น กูเสียดายยยยย ขอผู้ชายเท่ๆ แมนๆ อีกคนในเรื่องนี้ได้ม้ายย นอกท่านคาบุคนพ่อก็แทบจะหาไม่ได้แล้ววว โศกกกกก

>>350 ขอบใจมากมึง กุจะพยายามกาวมาลงต่อนะ จริงๆอยากเห็นพล็อตตอนทานุกิหนุ่มๆนะ แบบท่านพี่ตอนเรียนรู้งานจากพ่อก็ได้เห็นความเฉียบขาดตอนอยู่บริษัทแต่ตอนอยู่บ้านกลายเป็นพ่อบ้านใจกล้า

>>351 หาทางลงให้สายนอมอลของท่านพี่ 555+ จอมมารอยู่ข้างหลัง เรย์กะของเราจะทำยังไงต่อไปดี555

>>352 >>354 สนใจแต่งมุมมองท่านไอระ กับ ท่านพี่มั๊ย? แบบรู้ทางกันที่ท่านไอระเข้ามานี่คือมาช่วยเอ็นโจ ส่วนท่านไอระก็รู้ว่าท่านพี่มีเบื้องหลังเพราะเหมือนคนใกล้ตัวยังกะซีร็อกซ์กันมา

>>355 เอา!!!!!!!

>>โม่งฟิค kimi dolce เกอิชา วันพุธแล้วนะจ้า เคลียร์งานนายสำเร็จมั้ยเอย

>>357 เดี๋ยวพรุ่งนี้กูพิมพ์เสร็จแล้วจะลงให้นะจ๊ะ ขอนอนตายก่อน เพิ่งเลิกงานจ้า

>>358 กรี๊ดดดดดด รอนะ //บีบนวดให้คลายเหนื่อย

>>358 ขอบคุณล่วงหน้ามากนะ พักผ่อนเยอะๆนะนาย

>>358 หูยยยย รออ่านเลย
แต่พักผ่อนกันด้วยน้าชาวโม่ง เห็นโต้รุ่งกันบ่อยมาก ระวังเรื่องสุขภาพกันด้วย

ด้วยรักส์ <3

สงสัย​ว่าในเรื่องเคยบอกมั้ยว่าคาบุรากิกะเอ็นโจอยู่ชมรมอะไร?

>>362 กลุ่มโบตั๋นน่าจะไม่ต้องมีชมรมนะ (รึป่าว) รอผู้รู้

>>353 กูว่าเพลงนี้ก็เหมาะนะ Rhapsody in Blue เพลงทั้งน่ารัก สนุก ซึ้ง ยิ่งใหญ่อลังการก็ได้ ให้อารมณ์ผ่าง ผ่าง เหมือนคาบุรากิดีด้วย
https://www.youtube.com/watch?v=IzuIKXPLEcE
>>362 ไม่มีบอก แต่กูคิดว่าคงไม่ได้เข้าชมรมกันเพราะไม่จำเป็น อย่างเรย์กะตอนแรกๆก็ไม่ได้เข้าชมรมอะไรเหมือนกัน แต่ที่เข้าเพราะอยากหาเพื่อนใหม่ก็เท่านั้นเอง มีคนเสนอให้เข้าชมรมชงชากับจัดดอกไม้ เรย์กะบอกว่ามีครูสอนอยู่แล้วเลยไม่จำเป็นต้องเข้าชมรม
>>363 บอกแค่สาวๆกลุ่มโบตั๋นมักจะไปเข้าชมรมชงชาหรือจัดดอกไม้กัน สำหรับหนุ่มๆคนอื่นๆก็ อิมาริเป็นอดีตประธานชมรมบาส ส่วนท่านพี่อดีตประธานชมรมยิงธนู

>>364 ขอบคุณมาก ข้อมูลแน่นปึกๆ กูนี่หลงลืมไปเกือบหมด เพิ่งรู้ว่าท่านพี่เป็นประธานชมรมกับเขาด้วย สมัยท่านพี่กับท่านอิมาริเรียนซุยรันก็เป็นอีกหนึ่งยุคที่น่าส่องมาก ต้องป๊อปมากแน่ๆ อืมๆ

>>365 กูว่าท่านพี่คงป็อบพอตัว ช๊อกโกแลตก็ได้กลับบ้านมาเพียบเหมือนกัน แต่ไม่ได้ป็อบบ้าคลั่งแบบคาบุรากิกับเอ็นโจเท่านั้นแหล่ะ

>>364 เพราะเห็นท่านพี่กัท่านอิมาริอยู่ชมรมเนี่ยแหละ​ก็เลยสงสัย​ (พวกนายจะคบกันสองคนแค่นี้เองซินะ...)

Rhapsody in Blue ตอนแรก​กูก็คิด​เหมือนกัน​นนน แต่มันต้องเวอร์ชัน​โนดาเมะอันนี้เท่านั้น​แหละ 5555 เวอร์​ชั่นปกติมันไม่ได้​ก๊องแก๊งแบบนี้

กรี๊ดดด ในที่สุดกูก็ตามพวกมึงทัน/ขยับแว่นปรับโหมดโม่ง หลังจากที่มีคนไปเม้นในแมวดุ้นว่าให้มาดูสปอยพิมฮาเร็มเจ้าแม่ กูนั่งตามอ่านฟิคเมากาวเป็นชั่วโมงๆ จากตอนแรกแค่ขาอยู่ขอบเรือๆเอ็นโจ กลัวโดนท่านเรย์กะล่มเรือ ก็ขึ้นกระสวยอวกาศทะลุมิติตามพวกมึงมาแบบงงๆ ฟิคเมากาวบางอันนี่ยังกับอฟช โดยเฉพาะมุมท่านเอ็นโจวซักอัน(จำชื่อไม่ได้) อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจแต่งฟิคบ้าง นี่ถ้ากูแต่งประมาณแบบ ท่านเรย์กะไทม์สกิปไปก็ยังโดนฟ้องล้มละลายอยู่ดีแต่ไม่ใช่เพราะท่านคาบุรากิ แต่เป็นเพราะท่านเอ็นโจววางแผนไว้ อย่างคุณเลขาท่านพ่อเป็นหนอนบ่อนไส้ให้ข่าวเอ็นโจวแล้วเอ็นโจวจไปแบล็กเมล์ท่านเรย์กะ แบบเนี้ย จะมีคนอ่านมั้ยวะ5555

>>367 เวอร์ชั่นปกติมันดูเป็นผู้เป็นคนไปหน่อย 5555555555555 เวอร์ชั่นโนดาเมะน่ารักและติ๊งต๊องกว่า
>>368 เขียนมาเหอะ โม่งในนี้ไม่เคยเลือกกินกันอยู่แล้ว

>>368 กูอ่านนนนนนนนนนนนนนนน

>>368 พวกเราพร้อมสูดกาวของคุณ #ซู้ดดดดดด

>>368 แต่งเลยมึง ที่นี่แดนกาว ใครจะทำอะไรก็ได้

>>368 เหมือนกันเลย ตอนแรกที่อ่านอยู่คนเดียว ขากูก็อยู่แค่ขอบๆ เรือเอ็นเโจ คือใจมันไปก่อนแลวนั่นหละ แต่ขามันยังยืดๆ หดๆ จดๆ จ้องๆ อยู่ พอเจอฤทธิ์กาวโม่งเข้าไป กูงี้สติหลุดกระเจิงกระโดดขี่กระสวยอวกาศเลยแจ้~

กูโดดลงเรือเอ็นโจตั้งแต่ตอนไปช่วยเรย์กะที่ห้องคาซึรางิแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสได้ปลดปล่อยกาวมโนของตัวเองออกมา พอมีกระทู้นี้กูก็แสดงออกมาอย่างบ้าคลั่งในรูปแบบฟิคเลยแจ้ กูขึ้นเรือเอ็นโจแบบไม่เผื่อใจให้เรือไหนด้วย จะเจ็บก็เจ็บไปด้วยกัน ล่มก็ล่มไปด้วยกัน
กูอ่านคู่อื่นได้ไม่มีปัญหาน้าาาา เพียงแต่ถ้าไม่ใช่เรือเอ็นโจเรย์กะกูจะแต่งไม่ค่อยออกน่ะ

>>374 เหมือนกันเลยมึง กูอ่านได้ทุกคู่ แต่หลักๆที่แต่งได้ือ เอ็นโจเรย์กะ อิมาริท่านพี่ที่เคารพรัก จุบุ

>>374 นับถือ นับถือ... พอดีกูเป็นพวกขี้กลัวความผิดหวังง่ะ เจ็บทีก็เจ็บนาน นี่ก็พยายามเผื่อใจไว้นะ แต่เจอท่านเอ็นโจแดเมจรัวๆ ก็ไม่ไหวแล้ว กูยอมมมมม

>>376 กูก็กลัวจะผิดหวัง แต่โมเมนต์มันเยอะขนาดนี้ มันน่าอวยขนาดนี้ กูห้ามใจไม่ได้ กูเป็นพวกเชียร์แล้วเชียร์เลยไม่เผื่อใจ กูตายอนาถในสงครามกองอวยมากมายหลายเรื่องแล้วก็ไม่เข็ดด้วย 555555555555555
เอ็นโจแม่งน่าสงสารชิบหาย หล่อ รวย เพอร์เฟคแต่สาวเขาไม่แล ทำอะไรไปแม่คุณปัดทิ้งหมด จีบทั้งตรงๆทั้งอ้อมๆเขาก็ไม่รู้ตัว ไม่สนความดี ไม่สนใจ ไม่เห็นค่า แต่ก็ยังพยายามทำต่อ เพราะแบบนี้กูถึงเชียร์เขา กูรักเขา อยากให้เขาสุขสมหวัง แล้วกูก็จะฟินมาก ถ้ามันรวมเล่มและเอ็นโจเข้าวิน แม้จะอ่านญี่ปุ่นไม่ออก กูสัญญาว่ากูจะซื้อเก็บแน่นอน เอามาบูชา

ความจริงกูแอบอยากแต่ง allมาซายะ แค่กๆๆๆๆ ให้เจ้าบ้ารากิมันจะโดนข่มเหงรังแก แม้กระทั่งผู้หญิง...แค่กๆๆๆ แบบมีความเอส

เอ็นโจว - ไม่ยกนายให้ใครหรอกนะ เพราะนายน่ะเป็นเพื่อนคนสำคัญที่สุดของผมนี่นา //เอ็นโจทำท่าคาเบะด้งใส่คาบุรากิ

เรย์กะ - ถ้าสะสม 12 นักษัตรครบแล้ว ท่านคาบุรากิจะมีรางวัลให้รึเปล่าคะ (ก้มลงกระซิบข้างหู) ..... ฉันน่ะไม่ทำฟรีๆหรอกนะ

วาคาบะ - คุณมาทำดีทำฉันแบบนี้ (ลูบมือคาบุรากิอย่างอ้อยอิ่ง) ...คุณอาจจะโดนฉันกักขังไปตลอดกาลก็ได้นะคะ

นายตัวสำรอง - ถึงฉันจะแพ้นายตลอด (เอามือทาบอกตำแหน่งหัวใจของคาบุรากิ) ...แต่ฉันก็ไม่มีวันยอมแพ้

นายไก่ - ผมนับถือรุ่นพี่เอ็นโจวมากครับ แต่กับรุ่นพี่คาบุรากิน่ะ (จ้องตาคาบุรากิ ) ....มันมากกว่านั้น

ยูกิโนะ - โตขึ้นผมจะแต่งงานกับพี่ชายมาซายะ เอ๋ไม่ยอมเหรอ ถ้าไม่ตกลงผมจะร้องไห้แล้วนะ...(ยิ้ม)

me - ล่อลวงไซซายะคุงกับมาซายะคุงด้วยขนม มาเร้ววว มาเล่นกัน แถวนี้มีแต่คนใจดี แอร้

>>377 กูเองก็ชอบเชียร์สุดลิ่มทิ่มประตูแถมชอบเชียร์เรือท่ชาวบ้านไม่เชียร์ ว่างๆก็ยกพลไปทำสงครามกับเรือลำอื่นประหนึ่งว่ามีสมาชิกเรือเยอะ แต่ไม่ กร่างมาก 5555555555555555

แต่เรื่องนี้กูยกเว้นค่ะ กุกลัวนางจะนั่งบนคานชั่วชีวิต อารมณ์แบบตอนแรกๆสวยเลือกได้ รู้สึกตัวอีกทีอายุสามสิบตอนปลายยังหาแฟนไม่ได้ ใครก็ได้มาสวยเรย์กะลงมาที!!! 5555

กูขอใครก็ได้​ที่ไม่ใช่คานก็พอละ ถถถ

กูมีฟิคอันนึง​ แต่งไว้สักพักละ แต่ไปต่อไม่ได้​ว่ะ ได้แค่ต้นเรื่อง​ เอามาหย่อนได้มั้ย... เผื่อมีคนต่อกูจะยินดีมาก ฮืออ กูตันเหลือเกิน​

>>378 หยั่งกะแคปชั่น คำโปรยเกมจีบหนุ่ม 5555555555555555555555555555555
ว่าแต่ทำไมมีผู้หญิงมากดหมอนี่แค่สองคนเอง ไอระกับยูริเอะล่ะ

ไอระ - กินแต่ของหวานอีกแล้วนะมาซายะ (แตะนิ้วลงบนปากคาบุรากิ ยื่นหน้าไปใกล้ๆ) แต่ขนมนี่น่าอร่อยจัง ขอชิมซักคำหน่อยนะ
ยูริเอะ - ฉันน่ะ ไม่ใช่คนใจดีและอ่อนหวานแบบที่เธอคิดหรอกนะ มาซายะ (เชยคางคาบุรากิด้วยปลายนิ้ว)

>>380 อืมมม ถ้าฟิคน่าสนใจเดี๋ยวก็มีคนต่อเอง ลงๆมาเหอะ เผื่อเป็นไอเดียให้ใคร

>>378 แต่งเลย กูคนนึงรออ่านนน แต่สงสารนิยายต้นฉบับ ท่านจักรพรรดิผู้หล่อ ขรึม เท่ โหดเหี้ยมคนนั้นหายไป เหลือแต่ไซซายะ...เอ้ย มาซายะ คนไม่คูลแถมความคิดยังแปลกๆ5555

>>378 รุ่นพี่โทโมเอะ - ถึงผมจะมีคาซึมิอยู่แล้ว แต่เรามาแอบคบกันดีไหมครับ? //กระซิบและกัดที่ใบหู
ไมฮามะ -ถึงท่านมาซายะจะไม่รักฉัน แต่แค่ได้ครอบครองร่างกายของท่านมาซายะก็พอแล้วสำหรับฉันค่ะ //ล็อกคกุญแจมือและเเสยะยิ้ม

ฮาเร็มของเจ้าบ้าคาบุรากิ -กระสวยอวกาศที่ 18

>>378 อิมาริ - นายน้อยตระกูลคาบุรากิ ไม่เคยเข้าสู่โลกของผู้ใหญ่สินะ เดี๋ยวจะสอนให้ก็แล้วกัน (สอดมือเข้าใต้เสื้อ) ตัวสั่นเชียว กลัวเหรอ
ท่านพี่ - รู้สึกว่าเธอจะมีข่าวกับน้องสาวผมเยอะเลยนี่นา จูบกับเรย์กะแล้วสินะ ผมจำไม่ได้ว่าเคยอนุญาตเธอให้จูบเรย์กะได้ตอนไหน (สะบัดแส้ม้า)

(กูควรพอ 555555555555555555)

น้ำตาจิไหลกูตามพวกมึงทันแล้ว นั่งไล่อ่านตามตั้งนาน

กู >>380 นะ
-----

เรื่องมันเริ่มต้นในวันก่อนวันหยุดโกลเด้นวีค

วันนั้นฉันไปหามาโอะจังและยูริคุงที่เปอร์ติต์ตอนหลังเลิกเรียนเพื่อสอนการบ้านให้ค่ะ

อ้อ แล้วก็ไปนัดแนะกับยูกิโนะคุงเรื่องที่จะค้างคืนที่บ้านในวันพรุ่งนี้ด้วย

ตั้งแต่ที่มาโอะจังได้มาค้างที่บ้านฉันตอนช่วงปิดเทอมฤดูร้อนครั้งที่แล้ว ยูกิโนะคุงก็มักจะพูดบ่อยๆเลยล่ะว่า "อยากค้างที่บ้านคุณพี่เรย์กะบ้างจังเลยฮะ~" น่ะ แหม เทวดาตัวน้อยทำแก้มตุบป่องน่ารักแบบนั้น ฉันก็เลยชวนยูกิโนะคุงมาค้างช่วงวันหยุดโกลเด้นวีคที่จะถึงนี้ซะเลย

ยูกิโนะคุงยิ้มอย่างดีใจมากเลยล่ะ ตอนที่มาบอกว่าคุณพ่อคุณแม่อนุญาต

ทีแรกฉันคิดว่าจะให้รถที่บ้านไปรับยูกิโนะคุงในตอนเช้า แต่เอ็นโจที่มารับน้องชายกลับบ่ายเบี่ยงว่าแค่ไปค้างคืนก็รบกวนแย่แล้ว อะไรกัน อย่างยูกิโนะคุงน่ะไม่รบกวนสักนิดเลยนะจ้ะ! รบกวนมากกว่านี้ก็ได้เลยนะ!

พอตกลงกันว่าพรุ่งนี้เช้ารถบ้านเอ็นโจจะเป็นคนมาส่งยูกิโนะที่บ้านฉันเอง ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าลืมสมุดการบ้านไว้ที่ห้องเรียนเลยขอตัวจะไปเอา แต่ยูกิโนะคุงก็ขอตามไปด้วยบอกว่าอยากจะไปเดินเล่นที่แผนกมอปลายดูบ้าง

ดังนั้นฉันเลยพายูกิโนะคุงทัวร์ในแผนกมอปลายตอนหลังเลิกเรียนที่แทบจะไม่มีนักเรียนแล้ว โดยมีเอ็นโจตามมาด้วยค่ะ ...อยากจะถามอยู่หรอกว่าจะตามมาทำไมกัน แต่คำตอบก็ต้องเพราะยูกิโนะอยู่แล้วนี่นา ฉันก็เลยไม่ได้สนใจอะไรนักอะนะ

"แผนกมอปลายนี่กว้างจังเลยนะฮะ!"
"ใช่แล้วล่ะจ้ะ นี่ยังแค่อาคารเรียนเองนะ ยังมีอาคารกิจกรรม แล้วก็พวกสนามกีฬาอีกแน่ะ"
"เห ผมอยากจะโตไวๆจังจะได้เดินดูให้ทั่วเลย~ ต้องฝึกกินนมวัวให้ได้เยอะๆแล้วซินะฮะ"

แหม ช่างใสซื่อน่ารักจังเลยยูกิโนะคุง~

พอฉันไปหยิบสมุดการบ้านที่ลืมไว้แล้วก็ได้เวลากลับ พวกเราพูดคุยกันไปด้วยขณะที่เดินลงบันได ในจังหวะนั้นเอง ฉันก็ก้าวบันไดพลาด

"ว้ายยยยยยย!"
"คุณคิโชวอิน!" "คุณพี่เรย์กะ!"

สองพี่น้องช่วยฉุดรั้งฉันไม่ให้ตกบันไดได้อย่างหวุดหวิด ทว่ายูกิโนะคุงที่ตัวเล็กกว่าไม่มีแรงมากพอเลยไถลลื่นลงไปแทนฉัน!

"ยูกิโนะคุง!!"

ฉันใจหายวาบตอนที่เห็นยูกิโนะคุงลื่นออกไปข้างหน้า จะคว้ามือไว้ก็คว้าไม่ทัน ในตอนนั้นเอ็นโจที่ฉุดตัวฉันไว้ก็พุ่งกระโดดออกไปรับตัวยูกิโนะก่อนจะกลิ้งตกลงบันไดด้วยกันไปหลายขั้น

"กรี๊ดดดดดด ไม่นะะะ----ะ!!!"
ฉันร้องดังลั่นด้วยความตกใจ รู้สึกหน้าซีดเย็นเฉียบไปทั้งตัว พอเห็นเอ็นโจกับยูกิโนะคุงตกลงไปจนถึงบันไดขั้นสุดท้ายแล้วก็รีบวิ่งลงไปดู

"ยูกิโนะคุง! ท่านเอ็นโจ! เป็นอะไรมากมั้ยคะ!!"

ทั้งคู่นอนนิ่งอยู่ที่พื้นจนฉันแทบจะร้องไห้ โทรศัพท์มือถือก็ทิ้งไว้ที่ห้องเปอร์ติต์ด้วยซิคะ ที่อาคารก็แทบไม่มีใครให้ขอความช่วยเหลือแล้ว ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี

"อ โอ๊ย..."
ยูกิโนะคุง!

ยูกิโนะคุงค่อยๆขยับตัวแล้วลุกขึ้นมานั่ง เอามือลูบหัวทีลูบแขนขาทีพลางร้องโอดโอยเบาๆ

"เป็นอะไรมากมั้ยจ้ะ! บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า!? หัวกระแทกรึเปล่าน่ะ!?"

ฉันรีบเข้าไปจับดูหาแผลตามเนื้อตามตัวยูกิโนะคุง ทางยูกิโนะคุงหลังจากร้องโอ๊ยเมื่อตะกี้แล้วก็มองฉันทำหน้าตาประหลาดใจ ก่อนจะยิ้มออกมา

"เป็นห่วงผมด้วยเหรอครับ?"

เอ๋?

"...ยูกิโนะคุง?"

ก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้วซิจ้ะ เล่นตกบันไดมาสูงขนาดนั้นน่ะ ยูกิโนะคุงพูดจาสำนวนแปลกๆไปหรือว่าหัวจะได้รับการกระทบกระเทือนน่ะ!? แย่แล้วๆ!

แต่พอทักออกไปยูกิโนะคุงกลับทำหน้าตางุนงง หันรีหันขวางไปรอบๆ พอเห็นเอ็นโจที่สลบอยู่ ก็ทำหน้าแปลกๆก่อนจะหันมาสำรวจร่างกายตัวเองแล้วก็ขมวดคิ้วทำหน้าตาตกใจสุดๆ แล้วพึมพำออกมาว่า "อะไรกันเนี่ย!?"

"ยูกิโนะคุง?"
แต่ก่อนที่ฉันจะได้พูดคุยต่อ ก็เห็นเอ็นโจเริ่มจะขยับตัวแล้ว

"ท่านเอ็นโจ! เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ?"

เอ็นโจค่อยลุกขึ้นมาช้าๆ หันมองไปรอบๆท่าทางมึนงง พอเห็นยูกิโนะคุงก็ทำหน้าตกใจร้อง "เอ๋!?" ออกมา แล้วยกมือของตัวเองขึ้นมามองแล้วสำรวจไปทั่ว

"...นี่มันอะไรน่ะฮะ นี่...ท่านพ---"

แต่ยังไม่ทันจะจบความ ยูกิโนะคุงที่อยู่ข้างๆฉันก็กระโดดพุ่งตัวเข้าไปเอามือปิดปากเอ็นโจไว้

"คุณคิโช... ไม่ซิ ค คุณพี่เรย์กะรีบไปตามอาจารย์ห้องพยาบาลมาเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการตรงนี้เอง"
"เอ๋ แต่ว่า..."

เห็นเอ็นโจทำหน้าซีดเบิกตากว้างค้าง จะให้ยูกิโนะคุงดูแลเนี่ยนะ จะไหวงั้นเหรอ…

"เชื่อใจผมเถอะครับ"

ยูกิโนะคุงยิ้มกว้าง ดูราวกับว่ายูกิโนะได้โตเป็นผู้ใหญ่ไปแล้วอย่างไรอย่างนั้นเลยล่ะ เพราะว่าพี่ชายได้รับบาดเจ็บเลยเข้มแข็งขึ้นมาซินะ เป็นน้องชายที่พึ่งพาได้จังเลยน้า

ฉันรีบวิ่งไปตามอาจารย์ห้องพยาบาล โชคดีที่ไปถึงก่อนที่อาจารย์จะกลับบ้านพอดี จากนั้นก็ไปตามหาคนขับรถบ้านเอ็นโจเพื่อแจ้งให้ทราบแล้วมาช่วยกันดู

โชคดีที่ทั้งคู่ไม่ได้เป็นร้ายแรงอะไรนัก เพียงมีแผลถลอกและรอยฟกช้ำตามแขนขา แต่อาจารย์ก็แนะนำว่าควรจะรีบไปเอ็กซเรย์ตรวจเช็คร่างกายที่โรงพยาบาลอีกที

ก่อนจะแยกกัน ฉันรีบเข้าไปขอโทษอย่างสำนึกผิดที่เป็นตัวต้นเหตุทำให้ตกบันไดกันทั้งคู่แบบนี้ ฉันรีบเสนอตัวว่าจะช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆให้เอง แต่ยูกิโนะคุงก็พูดปลอบว่าไม่เป็นไรและไม่ใช่ความผิดของฉันหรอก ส่วนเอ็นโจเงียบสนิทไม่พูดอะไรเลย เอาแต่พยักหน้าตามคำพูดยูกิโนะคุง ท่าทางแปลกๆไปแฮะ

หืม~? ไม่เป็นอะไรแน่นะ?

=========
วันถัด​มา ตอนแรกคิดว่าครอบครัวเอ็นโจคงจะยกเลิกการมาค้างคืนของยูกิโนะคุงแน่ๆ แต่ปรากฏว่ารถบ้านเอ็นโจก็ขับเข้ามาที่บ้านตรงเวลานัดหมายเป๊ะ ฉันยืนรออยู่หน้าประตู ยูกิโนะคุงลงมาจากรถพอเห็นฉันก็ส่งยิ้มให้

"ยูกิโนะคุง!"
ฉันรีบกางแขนกว้างเตรียมรับการกอดจากยูกิโนะคุงอย่างทุกที แต่ยูกิโนะคุงที่กำลังเดินมากลับหยุดกึกไปซะอย่างงั้น

เอ๊ะ เอ๋?
วันนี้ไม่มาอ้อนพี่สาวเหรอจ้ะ หวา น่าขายหน้าจัง รู้สึกผิดหวังนิดๆนะเนี่ย
แต่พอฉันจะเอาแขนลง ยูกิโนะคุงก็ก้มหน้างุด สาวเท้าเข้ามาแล้วโผเข้ากอดฉันแน่น

"สวัสดีครับ คุณ...พี่เรย์กะ"
ยูกิโนะคุงท่าทางเกร็งๆ ฉีกยิ้มกว้าง ใบหูก็แดงทั้งสองข้างเลย

ชั่วแวบหนึ่งนั้นฉันเหมือนเห็นภาพรอยยิ้ม​เจ้าเล่ห์​ของเอ็นโจขึ้นมา แต่เอ๋ คงจะตาฝาดไปล่ะมั้ง?

ยูกิโนะคุงคงจะตื่นเต้นซินะ ค้างบ้านพี่สาวครั้งแรกน่ะ แหม น่ารักจังเลยค่ะ! ทำให้คิดถึงตอนที่มาโอะจังมาตอนนั้นเลยน้า

ฉันพายูกิโนะคุงเข้าไปข้างในบ้าน ส่วนพวกกระเป๋าสัมภาระของยูกิโนะก็ให้สาวใช้หิ้วเข้าไปแทน

"อ้าว มาแล้วเหรอจ้ะ"
ท่านแม่กำลังนั่งอ่านนิตยสารและจิบชาดำอยู่ที่ห้องรับแขก พอเห็นฉันกับยูกิโนะคุงก็ทักทาย

"สวัสดีครับคุณนายคิโชวอิน ผมชื่อเอ็นโจ ชู... ยูกิโนะ ขอโทษที่มารบกวนนะครับ"
"แหม หน้าตาเหมือนตุ๊กตาเลย พูดจาฉะฉานน่ารักจริงๆ ทำตัวตามสบายนะคะ คุณยูกิโนะ"
"ครับ"

ท่านแม่ดูจะเอ็นดูยูกิโนะคุงไม่น้อย ก็แหม ยูกิโนะหน้าตาเหมือนกับตุ๊กตาฝรั่งเศสที่ท่านแม่โปรดปรานเลยนี่นา แต่ก็โชคดีที่ท่านแม่ไม่ได้ถึงขนาดจะชวนไปช้อปปิ้งอย่างครั้งก่อน เด็กผู้ชายคงไม่ยอมให้แต่งตัวเป็นตุ๊กตาหรอกเนอะ

ท่านแม่ถามถึงสารทุกข์สุขดิบของคุณพ่อคุณแม่กับยูกิโนะคุงได้พักหนึ่งก็ก้มลงอ่านนิตยสารต่อ วันนี้ท่านพ่อกับท่านพี่ไปกินเลี้ยงกับเพื่อนนักธุรกิจกว่าจะกลับมาก็คงช่วงเย็นโน่นล่ะ ฉันเลยพายูกิโนะคุงขึ้นไปที่ห้องส่วนตัว

ยูกิโนะคุงดูจะเขินๆก่อนจะที่เข้ามาข้างในห้อง

ไม่ต้องห่วงนะจ้ะเข้ามาได้เลย ฉันประสบการณ์​มาแล้วจากคราวก่อน ตอนนี้พวกอุปกรณ์ออกกำลังกายต่างๆอยู่ในห้องเก็บของกับคุณฮินะ พวกขนมบ้านๆที่แอบซ่อนไว้ก็จัดการกวาดเรียบทั้งหมดแล้ว ส่วนงานฝีมือที่ไม่สำเร็จก็เอาไปเก็บซ่อนไว้เป็นอย่างดี รับรองว่าไม่มีอะไรแปลกๆเล็ดลอดมาได้เลยล่ะ~

"ห้องน่ารักเหมือนห้องเจ้าหญิงเลย เหมาะกับคุณพี่เรย์กะมากเลยล่ะครับ"

เอ๋ เจ้าหญิงเลยเหรอ!
อุฮุฮุ ชมเกินไปแล้วน่า~ ก็แค่เป็นห้องที่มีเตียงแบบมีมุ้งหลังคาคลุมเท่านั้นเองล่ะค่า

"ว่าแต่ยูกิโนะคุงเป็นยังไงบ้างน่ะจ้ะ เมื่อวานได้ไปที่โรงพยาบาลรึเปล่า?"
"ครับ ให้คุณหมอเอ็กซเรย์ดูแล้ว ไม่มีอะไรผิดปกติเลยครับ"
"โล่งอกไปทีเนอะ~"

ยูกิโนะคุงนั่งลงบนเบาะรองนั่ง หยิบเอาสมุดการบ้านขึ้นมาไว้บนโต๊ะญี่ปุ่น

"แล้วท่านเอ็นโจล่ะจ้ะ?"
"...ท่านพี่ก็ไม่เป็นอะไรครับ อ้อ แต่ว่าเมื่อเช้ามีไข้ไม่สบายก็เลยไม่ได้มาส่งน่ะครับ"
"เห อย่างนั้นเหรอ"

อย่างเอ็นโจก็ไม่สบายเป็นด้วยเหรอเนี่ย เห็นออกจะแข็งแรงขนาดนั้น ...หรือว่าภูมิต้านทานโรคจะหายไปตอนตกบันไดกันนะ?

"เป็นห่วงหรือครับ?"
"เอ๋?"

ยูกิโนะคุงจ้องมองมายิ้มๆ สายตาดูแปลกๆเหมือนคาดคั้นต้องการคำตอบเลยล่ะ

"แน่นอนซิจ้ะ ...แหม ก็เป็นเพราะพี่เองนี่นาทำให้พวกเราตกบันไดกันแบบนี้น่ะ ทำให้มีแผลเต็มตัวเลยเนี่ย"

รู้สึกผิดสุดๆเลยล่ะค่ะ นึกถึงตอนที่เห็นทั้งสองคนกลิ้งลุนๆตกบันไดไป ฉันล่ะช็อคจนทำอะไรไม่ถูกเลยนะ

ยูกิโนะคุงขยับตัวเข้ามาหาฉันที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับโต๊ะแล้วดึงมือฉันขึ้นมาจับไว้ ฉีกยิ้มกว้าง พูดเสียงแจ๋ว

"หืมม อย่าพูดแบบนั้นซิครับ ไม่ใช่ความผิดของคุณพี่เรย์กะสักหน่อย ผมเป็นผู้ชายมีแผลน่ะไม่เป็นไรหรอกครับ"

สายตาของยูกิโนะคุงวิบวับเป็นประกาย รู้สึกเหมือนมีออร่าแสงสว่างวาบขึ้นชำระล้างความเศร้าของฉันเลยล่ะค่ะ สมเป็นเทวดา นี่ยูกิโนะคุงปลอบฉันเหรอคะเนี่ย! ประทับใจจังเลยค่ะ! จากนั้นยูกิโนะคุงก็พูดว่า "...คุณเรย์กะไม่บาดเจ็บอะไรก็ดีแล้วล่ะครับ"

แหม น่ารักจังเลยน้าา~ ยูกิโนะคุง~
ฉันเอามือลูบหัวยูกิโนะคุงเบาๆอย่างเอ็นดู ยูกิโนะคุงก็หัวเราะชอบใจหน้าแดงใหญ่ แล้วลากเบาะรองนั่งมานั่งจุมปุ๊กข้างๆฉันส่งยิ้มให้

วิเศษไปเลยล่ะค่ะ โกลเด้นวีคนี้มันสวรรค์ชัดๆ!

=====
แล้วกูก็ตัน แต่งต่อไม่ออก แง้ ;_;"

มันก๊าวใจกูมากค่ะมึงขาาาาา

>>389 กรี๊ดดดดดดดดดดดด กรี๊ดค่ะ กรี๊ด มาค้างคืนแบบนี้จะมีอ้อนขอนอนกอด ขอให้จุ๊บด้วยมั้ยคะ เรย์กะจะชวนไปอาบน้ำด้วยกันรึเปล่าน้อ
แต่งต่อสิ กูชอบ 555555555555555555 ถ้ามึงต่อไม่ออกจริงๆเดี๋ยวกูช่วยซักบท

องค์ชายโอกาสมาแล้ว จะอ้อนหรือทำคะแนนให้ตัวเองก็รีบทำ!!! ซู้ดดดดดด กูมาโหยหาน้ำจากฟิคมากกกก ถ้าของจริงมีโอกาสให้องค์ชายได้กอดเรย์กะบ้างก็ดีสิ ฮืออออิ

>>386 อิมเมจท่านพี่นี่มัน....

กูแอบอยากรู้อะว่าถ้าเรย์กะไปช่วยคาบุรากิเลือกลายกระดาษจดหมาย ความสัมพันธ์ของสามคนนี้จะเป็นไง 55555
เผื่อใครจะย้อนอ่าน ตอนที่21นะ

>>394 กูว่าเผลอๆเรย์กะอาจจะได้เป็น 1 ในแก๊งอย่างเป็นทางการอะ และบากะรากิก็คงอาจจะไม่มองเรย์กะด้วยสายตาชื่นชมในฐานะเพื่อนช้ำรักอย่างนี้ด้วยเพราะรู้อยู่แล้วว่าเรย์กะคือพญานก555555

>>394 เรย์กะมองตัวเองเป็นเบ๊ของกลุ่ม แต่คาบุรากิคิดว่าเป็นเพื่อน แล้วคาบุรากิจะเยาะเย้ยถากถางทุกครั้งที่อ้วนหรืออกหัก ใช้เรย์กะปรึกษาปัญหาเกี่ยวกับผู้หญิง แสดงด้านบ้าๆบอๆออกมายิ่งกว่าเดิม เอ็นโจคงสนิทกับเรย์กะระดับเดียวกับไอระและยูริเอะ คอยปรามๆความคิดหลุดโลกของสองคนนี้ไว้ อาจจะไม่รู้ตัวด้วยว่าแอบชอบเรย์กะอยู่ ส่วนเรย์กะน่าจะมองว่าสองคนนี้คือลูกชายที่ต้องคอยดูแลไม่ให้ไปก่อเรื่อง ไม่ได้มีฟีลโรแมนติคอะไรเพราะรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว

ไม่ว่าจะมีอะไรเปลี่ยนไป แต่สิ่งที่เหมือนเดิมก็คือคานทองอันยากต่อการทำลายเหมือนเดิมนั่นแล

>>388 เอื้อออออ ฟินตายยยย งื้อ...ใครก็ได้มากาวต่อทียยยย์

>>389 โคตรดี~ เอ็นโจอยู่ในร่างของยูกิโนะคุงแบบนี้แล้วทำคะแนนสิคะ ขอนอนด้วยกันบนเตียง ขอนอนกอดเล---

>>394 น่าจะสนิทขึ้นมาในระดับที่อยู่แก๊งเดียวกันอ่ะ แล้วมันจะกลายเป็นแก๊งที่มีอิทธิพลที่สุดในโรงเรียนอย่างจริงจัง5555555 แต่คนในแก๊งนี่กูไม่อยากเรียกว่าปกติเท่าไหร่
ความสัมพันธ์อาจจะเป็นแบบในฟิค 3 สโตกเกอร์แต่สนิทกว่านั้นแล้วก็เรียกชื่อกันตรงๆ
เพราะรู้จักมาตั้งหลายปีแบบสนิทกว่าเดิมหลายเท่า
บางทีเรย์กะอาจจะบ่นหรือพูดอะไรแบบที่ตั้งใจไว้กับคาบุรากิเลยก็ได้ด้วยนะ แบบตอนที่คาบุรากิมันเอาแผ่นซอมบี้ไปให้ยูกิโนะคุงดู นางอาจจะพูดขึ้นมาเลยว่าทำแบบนั้นได้ยังไงกันน่ะคะ อะไรแบบนี้
ส่วนเอ็นโจกูว่าอาจจะรู้ตัวช้าว่าชอบเรย์กะ แต่น่าจะพอรู้อยู่แหละ อยู่ใกล้กันได้เห็นด้านนู้นด้านนี้ ยิ่งเรย์กะมองใครนี่ยิ่งรู้ง่าย เผลอๆทำตัวเป็นจอมมารกว่าเดิมโดยการให้เรย์กะมาปรึกษาตัวอีก ใครจะมาเกาะแกะอะไรยิ่งรู้ยิ่งเห็นง่ายกว่าเดิม(ที่ตามสโตกเขา) หรืออาจจะมี 'แม้กระทั่งมาซายะ เรย์กะก็ห้ามไปบอกนะ เก็บไว้เป็นความลับของเราสองคนกันเถอะ' >>รู้กันแค่เรานะ
'อื้อ! ได้เลยค่ะ' >>จะเอาไว้แกล้งคุณมาซายะสินะ ได้เล้ย

ความโรมานซ์ที่ถามหาพบได้บ่อยกว่าเดิมแน่ๆ แต่สาวเจ้าจะยิ่งไม่คิดอะไรเลย อาเมน

>>388 กรี้ดดดดด ฟิคดี. งานละเอียด งานละมุน~ ขอบคุณมากดกก เอ็นโจมันร้ายมากค่ะ หัวหน้า!! ว่าแต่สงสารยูกิโนะตัวจริง เจ็บมากมั้ยลูก ฮือ/// โผเข้ากอด

>>400 กูคิดโมเมนต์สนิทๆกันอย่างเรียกชื่อจริง ไปเที่ยวบ้านกันและกัน หรือเที่ยวกันสามคนเป็นเรื่องปกติ ตอนยูกิโนะเกิดก็แห่กันไปเยี่ยมที่โรงบาล คงมีฉากแบบ เรย์กะอุ้มยูกิโนะวัยทารกแล้วแนะนำตัวว่าพี่ชื่อเรย์กะนะจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ยูกิโนะคุง เอ็นโจเห็นโมเมนต์นี้ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่านี่ล่ะ แม่ของลูก แล้วก็ชวนเรย์กะไปช่วยเลี้ยงน้องที่บ้านแทบทุกอาทิตย์ เกิดซีนพ่อแม่ลูกบ่อยๆ มาซายะคงเหมือนลูกชายคนโตที่แม่ต้องปรามไม่ให้แกล้งน้องแรงๆ อาจจะมีลงไม้ลงมือบ้างอย่างตีหรือตบหัวแล้วบ่นตบท้ายครบสูตรคุณแม่ หรือบางทียูกิโนะคงอ้อนเรย์กะ แล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่มาซายะที่ถูกเรย์กะตำหนิ จนมาซายะโวยวายว่าเจ้าเด็กนี่มันรังแกช้านนนน เกทับพี่ชายตัวเองว่าท่านพี่เรย์กะนุ่มแล้วก็หอมมากด้วย ให้เอ็นโจริษยาเล่นๆ อาจมีซีนนอนหนุนตักไรเงี้ย พี่น้องเอ็นโจอ้อนสเต็ปเดียวกันเพราะรู้ว่าเรย์กะจะใจอ่อนถ้าทำแบบนี้ วั้ยยย แค่คิดก็อยากเขียนแล้ว //มองไปที่กองงานแล้วถอนหายใจ

>>378 มาดามคาบุรากิ - ลูกรัก ลูกน่ะเป็นของแม่ โอบกอด) ไม่ว่าจะเป็นตอนเด็ก ตอนนี้หรือว่าตอนไหน แม่ไม่ยกลูกให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น

ท่านประธานคาบุรากิ - จีบผู้หญิงแบบนั้นใช้ได้ที่ไหนกัน มาซายะ มาสิ เดี๋ยวพ่อจะแสดงตัวอย่างให้ดู (จูงมือพาเข้าห้องนอน)

>>389 ต่อไม่ยากๆ มึงก็ให้เอ็นโจวร่างยูกิโนะอวยตัวเอง แล้วสลับฉากไปเล่ามุมมองยูกิโนะร่างเอ็นโจวต่อ พ่อหนุ่มเทวดาน้อยเห็นสถานะของเอ็นโจวในใจเรย์กะแล้วหงุดหงิดเลยหมายมาดไว้ว่ากลับร่างเมื่อไหร่จะปาวรณาตนเป็นกัปตันเรืออย่างเต็มตัว จบฟิคเย้!