Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
_______________________________
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
https://fanboi.ch/webnovel/3289

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชา​ยาม​บ่าย​ของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
https://fanboi.ch/webnovel/3364/

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
https://fanboi.ch/webnovel/3451/

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika

ท่านเรย์กะปากบอกรักไม่สมหวัง หัวหน้าหมู่บ้านคานทอง ต้องการฤดูใบไม้ผลิ แต่การกระทำคือปิดกั้นสะบั้นธงไม่ใยดี กูจะร้องแทนคนให้...

>>2 น่าสงสารเอ็นโจชิบหาย...... ยิ้มๆแต่น้ำตาตกในไปแล้วมั้งน่ะ

>>3 สงสารเอ็นโจมากตอนนางคนลาเต้

แล้วเมื่อไหร่ท่านเอ็นโจจะจีบติดกัน
อาจเป็นตอนท่านเรย์กะหนีไปเรียนมหาลัยเมืองนอกเมืองเดียวโดยบังเอิญกับเอ็นโจ ซึ่งท่านเรย์กะลำบากมาก(ของกินไม่มี foodsick homesick กินจนอ้วนแล้วออกกำลังกายไม่ได้ พูดสำเนียงมีปัญหา เพื่อนไม่มี) ท่ามกลางความโดดเดี่ยวเอเชียคนเดียวในมหาลัย เอ็นโจที่อยู่อีกมหาลัยจึงช่วยเหลือ(ไร้บากะรากิ แอนด์เอเวอรี่วัน มากวน การติดต่อสื่อสารกับคนอื่นลดน้อยลง) ช่วยสอนพูด สอนซื้อของ ระยะระหว่างเรย์กะกับเอ็นโจเริ่มแคบลง แล้วเรย์กะก็ตกหลุมรักเอ็นโจในที่สุด //เอ้าซู้ดดดดดดดด

เมื่อคืนกูเพิ่งอ่านฟิครักต้องห้ามของท่านพี่ไป แล้วกูเกิดสงสัยว่าไฮโซเค้าจะมีโมเม้นท์แบบไปอาบน้ำด้วยกันบ้างปะวะ ประมาณว่า ท่านพี่คะ ให้น้องถูหลังให้นะคะ ไหม หรืออาบแบบแช่อ่างหรูกันอย่างเดียว

บางทีกูก็อยากฟาดหัวท่านเรย์กะเหมือนกันนะ คือนางดีกับทุกคน ยกเว้นเอ็นโจกับทานุกิอะ จะใจร้ายกับสองคนนี้ไปถึงไหนก็ไม่รู้ โครตเคืองแทนตอนคนลาเต้เลย แต่เอาเถอะ ความรักอันยาวนานของเอ็นโจ ฮีคงทำใจไว้แล้วล่วงหน้าว่าสาวเจ้าจะไม่รับรู้ ด้วยเรื่องแค่นี้คงไม่สะเทือนอะไรมากมาย เพราะฮีก็โดนทำร้ายใจด้วยการที่เรย์กะไปแอบชอบคนอื่นแบบซ้ำแล้วซ้ำเล่า แค่คนลาเต้ทิ้งเอ๊งงง ไม่เจ็บไม่คันซักนิ๊ด//เสียงสูง
เอ็นโจเห็นภายนอกเหมือนจะเอส แต่จริงๆเป็นเอ็มสินะนาย

วันนี้มาซายะมานั่งที่ซุ้มห้องของผม เพื่อเจอคุณทาคามิจิโดยเฉพาะ ถึงกับทำตัวต่างไปจากทุกทีโดยการยอมกินขนมทำมือแถมชมว่าอร่อย ดูท่าว่ามาซายะจะหลงรักคุณทาคามิจิในระดับเดียวกับคุณยูริเอะแล้วสินะ

สาวๆที่เห็นส่งเสียงฮือฮากันใหญ่ คุณทาคามิจิรับคำขอบคุณงงๆ อืม...แบบนี้จะดีจริงๆเหรอมาซายะ นายสร้างเรื่องเดือดร้อนให้คุณทาคามิจิอีกแล้วนะ

แต่ผมไม่เข้าไปเตือนหรอกนะ

ก็มันน่าสนุกจะตาย

สายตาเหลือบเห็นคุณคิโชวอินกำลังยืนต่อแถวเพื่อเข้ามาใช้บริการร้านของพวกผม เธอคงไม่มีบัตรคิว ไหนๆมาซายะก็สร้างเรื่องให้คุณทาคามิจิแล้วผมจะช่วยสร้างข่าวกับคุณคิโชวอินเพื่อกลบกระแสสักนิดก็แล้วกัน

แค่สร้างข่าวเฉยๆจริงๆนะ...

ไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงใดๆทั้งนั้นล่ะ..

ผมตั้งใจทำลาเต้อาร์ทถ้วยนี้เป็นพิเศษ ตอนแรกนึกอยู่ว่าควรจะทำรูปอะไรที่เหมาะกับคุณคิโชวอินดี จู่ๆก็นึกภาพตอนเธอเล่นกับกระต่าย ต่อมาก็นึกถึงตอนเธอสั่นกลัวหนีเป็นกระต่ายตื่นตูมเวลาเจอผม แค่คิดก็เล่นเอาหุบยิ้มไม่ได้ ค่อยๆบรรจงทำอาร์ทลาเต้ไปและต้องพยายามไม่ให้เผลอทำสีหน้ากระต่ายที่แสนน่ารักในแก้วแสดงออกไปทางกระต่ายที่กำลังตกใจกลัวตามจินตนาการที่นึกอยู่ระหว่างทำ มาซายะเองก็เหมือนจะเห็นผมตั้งใจทำผิดปกติ เลยมาด้อมๆมองๆด้วยเหมือนกัน

"คุณคิโชวอิน นี่บริการพิเศษจากผมนะ" ผมยกลาเต้มาเสริ์ฟให้เธอ พร้อมรอยยิ้มปิดท้าย หวังว่าเธอจะพอใจกับผลงานของผม

อะไรน่ะ สายตาที่มองผมอย่างสะพรึงแบบนั้น

และแล้วลาเต้กระต่ายน้อยที่ผมทำอย่างพิถีพิถันก็โดนคุณคิโชวอินทำลายภายในเวลาไม่ถึงสามสิบวินาที

เธอคนแล้วคนอีกจนแก้วกาแฟมีเสียงดังแก๊งๆไม่เหลือกริยาของคุณหนู เหมือนกับมีความแค้นมาตั้งแต่ชาติปางก่อน ปากบ่นงึมงำเบาเหมือนท่องบทสวดอะไรสักอย่างผมพังได้ไม่ชัด เหมือนเธอจะเผลอเอาความคิดในใจพ่นออกมาจากปากอีกแล้ว

รอยยิ้มบนหน้าผมชักเริ่มกลายเป็นรอยยิ้มเจื่อนๆ

ผมทำอะไรผิดรึเปล่านะ

ปกติคุณคิโชวอินจะต้้งป้อมกับผม แต่ไม่ได้แสดงออกขนาดนี้นี่นา...

หรือเธอคิดว่าผมลากเธอมาเพื่อให้กระแสข่าวมาซายะแยกเป็นสองทาง

ความจริงมันก็คิดนั่นแหละ แต่ลาเต้นี้ผมตั้งใจทำจริงๆนะ โดนเธอทำลายแบบไม่แยแสขนาดนี้ รู้สึกวูบแปลกๆในอกเลย

คุณคิโชวอินจากไปแล้ว ผมยังคงถือแล้วลาเต้ที่เธอดื่มหมดถ้วยไว้

และแล้วสาเหตุก็ปรากฎเมื่อมาซายะ เดินมาหาผมแล้วกล่าวชื่นชมผม

"ยอดมากชูสุเกะ นายเองก็เป็นร่างแยกของคิโชวอิน สะสม 12นักษัตรเหรอ"

หา... ร่างแยก?

"กระต่ายสินะ คิโชวอินดูดีใจใหญ่เลย ชดรวดเดียวหมด ไม่เสียแรงที่ฉันเข้าไปให้กำลังใจ"

มาซายะ...นาย...

"แล้วก็นะ....โอ้ยย ทำอะไรน่ะชูสุเกะ" ผมเดินผ่านมาซายะด้วยอารมณ์ขุ่นมัวกว่าทุกที แอบเหยียบเท้าหมอนั่นเพื่อระบายอารมณ์เล็กน้อยแต่สีหน้ายังคงรักษารอยยิ้ม

เสียแรงที่อยากช่วย ผมโดนคุณคิโชวอินเหมารวมไปด้วยเลย

โดนคุณทาคามิจิหักอกไปซะ มาซายะ!

ผมให้แก้วใบเดิมที่คุณคิโชวอินกิน มาชงลาเต้อีกครั้งเพื่อดื่มเอง คุณทาคามิจิเดินเข้ามาเห็นพอดี เนื่องจากแก้วที่ผมชงให้คุณคิโชวอินนั้นเป็นลายพิเศษแก้วเดียวในร้าน เธอมองแก้วของผมกับผมสลับไปมาแล้วลอบยิ้มล้อเลียนเหมือนรู้ทันผม

ผมยิ้มกลับ

"พยายามเข้าเน้อ" เธอพูดแล้วหัวเราะก่อนจะเข้าไปยังส่วนทำขนมต่อ

ผมไม่ได้ตอบรับเธอ เพียงแค่จิบกาแฟในมือ

และได้สัมผัสถึงรสชาติหอมหวานละมุนกว่ากาแฟใดๆที่เคยกินมา...

----------------
เอ็นโจว บากะ!

https://fanboi.ch/webnovel/3507/7/อยากอ่านฟิคที่ท่านเรย์กะอ้อนทานุกิบ้าง สงสารทานุกิสุดละในเรื่องเนี่ย

>>8 เอาแก้วมาใช้ต่อนี่ล้างป่ะคะ แต่กูคิดว่าไม่ล้างชัวร์ 55555555555555555555555555555555
>>9 ถ้าจะโควทข้อความ กดตรงหมายเลขหน้าคำว่า nameless fanboi เลยจ้า เดี๋ยวมันทำลิงค์ให้เอง ไม่ต้องพิมพ์เต็มยศแบบนี้

>>8 จะรู้สึกอะไรกับเอนโจวดี จะสงสารเฮียที่อุตส่าห์แม้กระทั่งเอาแก้วที่สาวเจ้าดื่มมาดื่มต่อดีไหม ถถถถถถถถถ

>>11 สงสารดีที่สุด 5555 สงสารที่มาจีบเจ้าแม่หักธง

>>8 ไม่ร้องนะคะท่านเอ็นโจ (แต่ในใจกุนี่หัวเราะแรงมาก) 555555555555555555555555555555555555
แต่น่าสงสารกว่าคือโดนเขาเหมารวมไปกับบากะรากินี่แหละ

>>13 โดนอะไรไม่โดนโดนเหมารวมกับบากะรากินี่น่าวงวารสุดละ5555555555555555555555555555555

>>8 อ่านแล้วสะเทือนใจแทนเอ็นโจ... อย่างน้อยก็ได้จูบทางอ้อมแบบกำไรนะ 555555

จริงๆในการ์ตูนฮาเร็ม เราชอบเชียร์ตัวรองนะ แต่พออ่านเรื่องนี้ แทบจะกรีดร้องว่าเอาใครก็ได้ที่ไม่ใช่คานนน น้ำตามายาไหลทุกครั้งที่เห็นท่านเรย์กะหักธงอย่างไม่ใยดี หักธงเขาแล้วทำไมบ่นว่าเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทองงงง
ถึงจะแอบเชียร์เรือคาบุรากิอยู่เงียบๆ ท่ามกลางหมู่กาวเอ็นโจมากมาย ตอนนี้เริ่มโดนมอมเมา จะเขียนฟิคคาบุเรย์กะ ไปๆมาๆมันกลายเป็นเอ็นโจเรย์กะ ไปแล้ว ฮือออออออ พยายามปรับแก้กลับสู่คู่เรือที่ตัวเองเชียร์ แต่โดนเอ็นโจเล่นงานอีกล่ะ กัญชากระทู้นี้น่ากลัวจริงๆ...

เอาฟิคมาขัดเอ็นโจผู้นกอีกแล้วแป็ป
---------------------------------

ผมหลงใหลในมนตร์​เสน่ห์​ของผู้หญิ​ง แต่ละคนก็ให้ความรู้​สึกที่แตกต่าง​ชวนให้ค้นหา เหมือนกับลูกกวาด​หลากรสในโถแก้ว ต้องลิ้มลอง​เท่านั้น​ล่ะ ถึงจะบอกรสชาติ​ความอร่อยได้

ผมหมายถึงรอยยิ้มของผู้หญิง บ้างอ่อนหวานจับใจชวนเพ้อฝัน บ้างก็พาให้เผ็ดร้อนซ่าบซ่านขึ้นมา เป็นมนต์​เสน่ห์อันน่าประทับใจ​ที่พวกเธอมอบให้ เป็นผลตอบแทน​จากการที่ผมเอาใจใส่​พวกเธอ

แม้จะโดนหลายคนหรือกระทั่ง​เพื่อนซี้ค่อนแคะว่าผมเป็นพวกคาสโนว่าบ้าผู้หญิง​ แต่จริงๆแล้วผมเพียงแค่แสวงหารสชาติ​ที่ซ่อนเร้น​เหล่านั้น​จากพวกหล่อนก็เท่านั้นเอง

คงไม่มีผู้ชายคนไหนจะปฏิเสธ​รอยยิ้ม​งดงามหอมหวาน​เหล่านั้น​ได้หรอก

ทว่ายิ่งโตขึ้น ผู้หญิง​ที่เข้ามาใกล้​ชิดผมส่วนใหญ่​ หากไม่ใช่เพราะ​ชื่นชอบหรือสนใจในตัวผมเองจริงๆแล้วล่ะก็ คงเพียงเพราะ​นามสกุล​ของผมเท่านั้น​ล่ะ

เป็นลูกกวาดที่แอบแฝงด้วยยาพิษ

ทั้งที่รู้แบบนั้น แต่จะให้ปฏิเสธ​พวกเธอตรงๆผมก็ทำไม่ได้หรอก น้ำตาหญิงสาวเป็นสิ่งที่ผมไม่ต้องการจะเห็นที่สุด จึงได้แค่ดูแลพวกเธออย่างระวังตัวไม่ให้เผลอถลำลึก​ลงไป

เป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยทีเดียวล่ะ และพอพลังงานที่มีมันใกล้จะหมดหลอด ผมก็มักจะนึกถึงเธอคนนั้นขึ้นมา

ผมได้พบ​เธอครั้งแรก​ตอนที่​ผมอยู่มอต้นปีสอง ในงานเลี้ยง​ Pivoine​ ตอนที่เห็นเพื่อนซี้เต้นรำกับเด็กผู้หญิง​ ผมถึงกับ​ประหลาด​ใจ ก่อนที่จะถูกดึงดูด​ความสนใจ​ไปด้วยรอยยิ้ม​ของเธอ

เธอเป็นเด็กผู้หญิง​ที่มีรอยยิ้ม​น่ารักมากๆ รอยลักยิ้ม​ที่กดลึกลงไปที่มุมปากนั่น ทั้งดูน่าหมั่นเขี้ยว น่าเอ็นดู​และน่าทะนุถนอมไปในเวลาเดียวกัน​

เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนซี้ผมเอง

เธอดูเหมือน​กันเจ้าหญิง​องค์น้อยๆที่น่าปกป้อง​ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เพื่อน​ผมจะกลายเป็นซิสค่อนน่ะ

ยิ่งตอนที่หยิบยื่นขนมให้ แม้จะเป็นเพียงขนมพื้นๆไม่กี่ร้อยเยน นัยน์ตา​ของเธอจะเปล่งประกาย​ระยิบระยับ​ขึ้นมาพร้อมกล่าวขอบคุณ​ด้วยรอยยิ้ม​กว้าง เสียงหัวเราะ​สดใส เป็นรอยยิ้ม​จากใจจริงที่ไม่มีอะไรแอบแฝง

เวลานั้นผมจะรู้สึก​ได้รับการเยียวยา ชาร์จพลังจนหัวใจ​พองโตขึ้นมา

อย่างกับได้ป้อนอาหารลูกนกเลยล่ะ

วันไหนที่ผมมีนัดกับพี่ชายเธอที่คฤหาสน์​คิโชวอิน ผมก็ไม่เคยลืมที่จะซื้อขนมและช่อดอก​ไม้เล็กๆน่ารักๆที่ดูเหมาะกับ​เด็กผู้หญิง​เป็นของฝากเพื่อที่จะได้เห็นรอยยิ้ม​นั้น รวมถึงการไปก่อนเวลานัดเพื่อจะได้มีเวลาคุยกับคุณน้องสาวมากขึ้นก่อนที่เจ้าซิสค่อนจะเข้ามาขัดขวาง​

หมอนั่นหวงน้องสาวมากอย่างกับงูจงอางหวงไข่ แต่ไม่เคย​ยอมรับความจริง พอผมแกล้งแหย่เรียกเขาว่า "พี่เขย" ก็อัดผมจนงอม ต้องหยุดเรียน​ไปช่วงหนึ่ง​เพื่อรักษาอาการช้ำใน นอกจาก​เป็นซิสค่อนแล้วยังเป็นยันเดเระอีกงั้นเหรอ​ นายมันกู่ไม่กลับแล้วนะสหาย

ผมเคยคิดว่าความสนิทสนม​ของพี่น้อง​คู่นี้ พอคุณน้องสาวขึ้นมอต้นก็คงจะร้างลาห่างเหิน​ไปเหมือนกับน้องชายของผม แต่กลับไม่เป็น​อย่างนั้น​แฮะ

เวลาที่เล่าเรื่องพี่ชายให้ฟัง เธอจะตั้งใจฟังและทำหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขตลอดเวลา​ หรือตอนที่เธอพยายาม​มาขอคำปรึกษา​ว่าจะซื้ออะไรเป็นของขวั​ญวันเกิดให้พี่ชายดี หรือกระทั่ง​ตอนที่คุณพี่ชายบ่นว่าเมื่อคืนน้องสาวทำข้าวต้มมาเสิร์ฟ​ระหว่างอ่านหนังสือ​เรียนอีกแล้วอย่างเซ็งๆทั้งยิ้มๆแบบนั้​น​

หลายครั้ง​เลยล่ะที่ผมรู้สึก​อิจฉาขึ้นมา
ถ้าผมมีน้องสาวน่ารัก​​แบบนี้บ้างก็ดีซิ

ถ้าผมได้เป็น​พี่ชาย​เธอบ้าง​ก็ดีซิ

*****

วันนี้ผมมีนัดที่คฤหาสน์​คิโชวอิน พอเข้ามหาวิทยาลั​ยแล้วก็ไม่ค่อยได้​ไปอย่างแต่ก่อน นอกจากช่อดอกไม้เล็ก​ๆและช็อกโกแลต​ยี่ห้อโปรดของเธออย่างทุกทีแล้ว ยังมีของฝากที่ซื้อมาจากนางาซากิอีกด้วย

ผมเจอมันที่ร้านขายของฝากตอนไปเยี่ยมญาติ​ มันเป็นชุดเครื่องเป่าแก้วหลากสี เจ้าของร้านหยิบมันขึ้นมาเป่าให้ผมฟัง เสียงมันกรุ๊งกริ๊งไพเราะน่ารักดี ผมคิดถึงคุณน้องสาวเป็นคนแรก คิดว่าเธอจะต้องชอบมันแน่ๆ

แล้วก็ยังมีของฝากเล็กๆน้อยๆให้คุณลุงคุณป้า​ เป็นพวกใบชาอย่าง​ดีและเซ็ตของบำรุง​ผิวพรรณ​

อ๊ะ ลืมซื้อของฝากให้เจ้าซิสค่อนไปเลยแฮะ
แต่ช่างมันเถอะ

ผมไปถึงที่คฤหาสน์​คิโชวอินก็ได้​พบกับคุณน้องสาวพอดี ไม่กี่ปีก่อนยังเป็นเจ้าหญิงน้อยอยู่​เลย แต่ดูตอนนี้ซิเป็นสาวน้อยที่โดดเด่นและงดงามมากทีเดียว เด็กๆนี่โตไวจริงๆ

พอรับของฝากเธอก็กล่าวขอบคุณ​ เธอยิ้มอย่างสดใสจนปรากฏ​ลักยิ้ม​น่ารักที่มุมปากจนผมอดไม่ได้​ที่จะยิ้มตาม

ถึงจะไม่ได้เจอกันสักพัก​นึงแล้ว แต่เธอก็ยังน่ารัก​น่าเอ็นดู​ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด​

คุณน้องสาวทำท่าทางลับๆล่อๆบอกว่ามีเรื่อง​จะปรึกษา​ แต่ก่อนเธอมักจะปรึกษา​เรื่องว่าซื้ออะไรให้พี่ชายดี หรือไม่ก็ให้ช่วยแนะนำ​ที่ท่องเที่ยว​กับเพื่อนๆที่ไหนดีอยู่แล้ว คิดว่าคงไม่พ้นเรื่องเดิมๆ ผมพยักหน้ารับฟังอย่างยินดี

"คือว่า..."

เธอเข้ามากระซิบที่หูผม เป็นครั้งแรก​รึเปล่านะที่ได้เข้าใกล้แบบนี้ ปกติจะโดนหมอนั่นคอยขวางตลอดเลย

"... เอ๋! เรย์กะจังมีคนที่ชอบแล้ว​เหรอ!?"
"อย่าบอกท่านพี่นะคะ!"
"... อ่า อื้อ"

ใบหน้าเธอแดงแจ๋และยิ้มเขินอาย​แบบที่ผมไม่เคย​เห็น​มาก่อน​

รู้สึกว่าเธอจะปรึกษา​อะไรอีกหลายๆอย่าง

แต่ผมรู้สึก​สมอง​กลวงเปล่าจนคิดหรือจำช่วงเวลา​นั้นแทบจะไม่ได้เลย

---------------------------------
ตัดจบ!

***ของแถมระหว่างการสืบค้น... เลียนแบบสารบัญเอ็นโจ

สารบัญท่านอิมาริ

(Ch.9) ในงาน Pivoine โผล่มาทักทายท่านพี่
(Ch.22) เพิ่งจะได้แนะนำชื่ออย่างเป็นทางการ... ท่านพี่ ท่านไอระและท่านอิมาริ ฮาเร็มเดทของเรย์กะที่สวนสนุก
(Ch.23) ท่านอิมาริซื้อชูโรสให้+ใช้เรย์กะเป็นข้ออ้างในการหลบสาวๆ+ท่านพี่บอกว่าท่านอิมาริมีแฟนแล้ว
(Ch.29) มุมมองของท่านอิมาริ
(Ch.48) เรย์กะมาปรึกษาท่านอิมาริเรื่องวิธีเข้าหาผู้ชาย
(Ch.49) ท่านอิมาริโดนท่านพี่ต่อยให้คายความลับของเรย์กะออกมา
(Ch.51) เรย์กะรู้ว่าความลับที่คุยกับท่านอิมาริโดนเปิดโปงแล้ว+พูดถึงเรื่องของฝากจากท่านอิมาริ+ท่านพี่กล่าวว่า "อิมาริกำลังยุ่ง คงมาไม่ได้สักพัก"

-------------ช่องว่างระหว่างตอนที่ท่านพี่บอกว่า "สักพัก"...-------------

(Ch.98) ท่านอิมาริบอกว่าอยากให้เรย์กะแต่งงานกะน้องชาย หรือไม่ก็แต่งกับตัวเองก็ได้นะ+โดนท่านพี่ลากคอไปและกลับออกมาอย่างโทรมๆบอกว่า "คงไม่ได้มาอีกสักพัก..."

-------------ช่องว่างระหว่างตอนที่ท่านอิมาริบอกว่า "สักพัก"...-------------

(Ch.139) เรย์กะ มาโอะ ริรินะและท่านพี่ไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ท่านอิมาริโดนท่านพี่โทรตามในฐานะคนว่างงาน

------------------------------------------

ของที่อิมาริเคยให้เรย์กะ
- (Ch.22) ช่อดอกไม้เล็กๆน่ารักแล้วก็พวกขนมหวานเล็กๆน้อยๆ สำหรับของหวานก็เป็นพวกน้ำผึ้งในโหลสวยๆ ไม่ก็ช็อคโกแลตรูปดอกไม้ที่ใส่มาในกล่อง
- (Ch.51) ชุดเครื่องแก้วเป่าสีสวยหวานจากที่นางาซากิ
- (Ch.63) ดอกไม้ในกล่อง
- (Ch.139) ที่ประดับน่ารักทำจากแก้ว พอแกว่งไกวแก้วก็จะส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งไพเราะ

>>18 ยิ่งเห็นสารบัญยิ่งก๊าวใจกับอิมาริกับท่านพี่ อ๊ากกกกกกกกก

>>18 ท่านอิมาริกับบทที่หายไป(สักพัก)