Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
_______________________________
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
https://fanboi.ch/webnovel/3289

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชา​ยาม​บ่าย​ของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
https://fanboi.ch/webnovel/3364/

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
https://fanboi.ch/webnovel/3451/

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika

ท่านเรย์กะปากบอกรักไม่สมหวัง หัวหน้าหมู่บ้านคานทอง ต้องการฤดูใบไม้ผลิ แต่การกระทำคือปิดกั้นสะบั้นธงไม่ใยดี กูจะร้องแทนคนให้...

>>2 น่าสงสารเอ็นโจชิบหาย...... ยิ้มๆแต่น้ำตาตกในไปแล้วมั้งน่ะ

>>3 สงสารเอ็นโจมากตอนนางคนลาเต้

แล้วเมื่อไหร่ท่านเอ็นโจจะจีบติดกัน
อาจเป็นตอนท่านเรย์กะหนีไปเรียนมหาลัยเมืองนอกเมืองเดียวโดยบังเอิญกับเอ็นโจ ซึ่งท่านเรย์กะลำบากมาก(ของกินไม่มี foodsick homesick กินจนอ้วนแล้วออกกำลังกายไม่ได้ พูดสำเนียงมีปัญหา เพื่อนไม่มี) ท่ามกลางความโดดเดี่ยวเอเชียคนเดียวในมหาลัย เอ็นโจที่อยู่อีกมหาลัยจึงช่วยเหลือ(ไร้บากะรากิ แอนด์เอเวอรี่วัน มากวน การติดต่อสื่อสารกับคนอื่นลดน้อยลง) ช่วยสอนพูด สอนซื้อของ ระยะระหว่างเรย์กะกับเอ็นโจเริ่มแคบลง แล้วเรย์กะก็ตกหลุมรักเอ็นโจในที่สุด //เอ้าซู้ดดดดดดดด

เมื่อคืนกูเพิ่งอ่านฟิครักต้องห้ามของท่านพี่ไป แล้วกูเกิดสงสัยว่าไฮโซเค้าจะมีโมเม้นท์แบบไปอาบน้ำด้วยกันบ้างปะวะ ประมาณว่า ท่านพี่คะ ให้น้องถูหลังให้นะคะ ไหม หรืออาบแบบแช่อ่างหรูกันอย่างเดียว

บางทีกูก็อยากฟาดหัวท่านเรย์กะเหมือนกันนะ คือนางดีกับทุกคน ยกเว้นเอ็นโจกับทานุกิอะ จะใจร้ายกับสองคนนี้ไปถึงไหนก็ไม่รู้ โครตเคืองแทนตอนคนลาเต้เลย แต่เอาเถอะ ความรักอันยาวนานของเอ็นโจ ฮีคงทำใจไว้แล้วล่วงหน้าว่าสาวเจ้าจะไม่รับรู้ ด้วยเรื่องแค่นี้คงไม่สะเทือนอะไรมากมาย เพราะฮีก็โดนทำร้ายใจด้วยการที่เรย์กะไปแอบชอบคนอื่นแบบซ้ำแล้วซ้ำเล่า แค่คนลาเต้ทิ้งเอ๊งงง ไม่เจ็บไม่คันซักนิ๊ด//เสียงสูง
เอ็นโจเห็นภายนอกเหมือนจะเอส แต่จริงๆเป็นเอ็มสินะนาย

วันนี้มาซายะมานั่งที่ซุ้มห้องของผม เพื่อเจอคุณทาคามิจิโดยเฉพาะ ถึงกับทำตัวต่างไปจากทุกทีโดยการยอมกินขนมทำมือแถมชมว่าอร่อย ดูท่าว่ามาซายะจะหลงรักคุณทาคามิจิในระดับเดียวกับคุณยูริเอะแล้วสินะ

สาวๆที่เห็นส่งเสียงฮือฮากันใหญ่ คุณทาคามิจิรับคำขอบคุณงงๆ อืม...แบบนี้จะดีจริงๆเหรอมาซายะ นายสร้างเรื่องเดือดร้อนให้คุณทาคามิจิอีกแล้วนะ

แต่ผมไม่เข้าไปเตือนหรอกนะ

ก็มันน่าสนุกจะตาย

สายตาเหลือบเห็นคุณคิโชวอินกำลังยืนต่อแถวเพื่อเข้ามาใช้บริการร้านของพวกผม เธอคงไม่มีบัตรคิว ไหนๆมาซายะก็สร้างเรื่องให้คุณทาคามิจิแล้วผมจะช่วยสร้างข่าวกับคุณคิโชวอินเพื่อกลบกระแสสักนิดก็แล้วกัน

แค่สร้างข่าวเฉยๆจริงๆนะ...

ไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงใดๆทั้งนั้นล่ะ..

ผมตั้งใจทำลาเต้อาร์ทถ้วยนี้เป็นพิเศษ ตอนแรกนึกอยู่ว่าควรจะทำรูปอะไรที่เหมาะกับคุณคิโชวอินดี จู่ๆก็นึกภาพตอนเธอเล่นกับกระต่าย ต่อมาก็นึกถึงตอนเธอสั่นกลัวหนีเป็นกระต่ายตื่นตูมเวลาเจอผม แค่คิดก็เล่นเอาหุบยิ้มไม่ได้ ค่อยๆบรรจงทำอาร์ทลาเต้ไปและต้องพยายามไม่ให้เผลอทำสีหน้ากระต่ายที่แสนน่ารักในแก้วแสดงออกไปทางกระต่ายที่กำลังตกใจกลัวตามจินตนาการที่นึกอยู่ระหว่างทำ มาซายะเองก็เหมือนจะเห็นผมตั้งใจทำผิดปกติ เลยมาด้อมๆมองๆด้วยเหมือนกัน

"คุณคิโชวอิน นี่บริการพิเศษจากผมนะ" ผมยกลาเต้มาเสริ์ฟให้เธอ พร้อมรอยยิ้มปิดท้าย หวังว่าเธอจะพอใจกับผลงานของผม

อะไรน่ะ สายตาที่มองผมอย่างสะพรึงแบบนั้น

และแล้วลาเต้กระต่ายน้อยที่ผมทำอย่างพิถีพิถันก็โดนคุณคิโชวอินทำลายภายในเวลาไม่ถึงสามสิบวินาที

เธอคนแล้วคนอีกจนแก้วกาแฟมีเสียงดังแก๊งๆไม่เหลือกริยาของคุณหนู เหมือนกับมีความแค้นมาตั้งแต่ชาติปางก่อน ปากบ่นงึมงำเบาเหมือนท่องบทสวดอะไรสักอย่างผมพังได้ไม่ชัด เหมือนเธอจะเผลอเอาความคิดในใจพ่นออกมาจากปากอีกแล้ว

รอยยิ้มบนหน้าผมชักเริ่มกลายเป็นรอยยิ้มเจื่อนๆ

ผมทำอะไรผิดรึเปล่านะ

ปกติคุณคิโชวอินจะต้้งป้อมกับผม แต่ไม่ได้แสดงออกขนาดนี้นี่นา...

หรือเธอคิดว่าผมลากเธอมาเพื่อให้กระแสข่าวมาซายะแยกเป็นสองทาง

ความจริงมันก็คิดนั่นแหละ แต่ลาเต้นี้ผมตั้งใจทำจริงๆนะ โดนเธอทำลายแบบไม่แยแสขนาดนี้ รู้สึกวูบแปลกๆในอกเลย

คุณคิโชวอินจากไปแล้ว ผมยังคงถือแล้วลาเต้ที่เธอดื่มหมดถ้วยไว้

และแล้วสาเหตุก็ปรากฎเมื่อมาซายะ เดินมาหาผมแล้วกล่าวชื่นชมผม

"ยอดมากชูสุเกะ นายเองก็เป็นร่างแยกของคิโชวอิน สะสม 12นักษัตรเหรอ"

หา... ร่างแยก?

"กระต่ายสินะ คิโชวอินดูดีใจใหญ่เลย ชดรวดเดียวหมด ไม่เสียแรงที่ฉันเข้าไปให้กำลังใจ"

มาซายะ...นาย...

"แล้วก็นะ....โอ้ยย ทำอะไรน่ะชูสุเกะ" ผมเดินผ่านมาซายะด้วยอารมณ์ขุ่นมัวกว่าทุกที แอบเหยียบเท้าหมอนั่นเพื่อระบายอารมณ์เล็กน้อยแต่สีหน้ายังคงรักษารอยยิ้ม

เสียแรงที่อยากช่วย ผมโดนคุณคิโชวอินเหมารวมไปด้วยเลย

โดนคุณทาคามิจิหักอกไปซะ มาซายะ!

ผมให้แก้วใบเดิมที่คุณคิโชวอินกิน มาชงลาเต้อีกครั้งเพื่อดื่มเอง คุณทาคามิจิเดินเข้ามาเห็นพอดี เนื่องจากแก้วที่ผมชงให้คุณคิโชวอินนั้นเป็นลายพิเศษแก้วเดียวในร้าน เธอมองแก้วของผมกับผมสลับไปมาแล้วลอบยิ้มล้อเลียนเหมือนรู้ทันผม

ผมยิ้มกลับ

"พยายามเข้าเน้อ" เธอพูดแล้วหัวเราะก่อนจะเข้าไปยังส่วนทำขนมต่อ

ผมไม่ได้ตอบรับเธอ เพียงแค่จิบกาแฟในมือ

และได้สัมผัสถึงรสชาติหอมหวานละมุนกว่ากาแฟใดๆที่เคยกินมา...

----------------
เอ็นโจว บากะ!

https://fanboi.ch/webnovel/3507/7/อยากอ่านฟิคที่ท่านเรย์กะอ้อนทานุกิบ้าง สงสารทานุกิสุดละในเรื่องเนี่ย

>>8 เอาแก้วมาใช้ต่อนี่ล้างป่ะคะ แต่กูคิดว่าไม่ล้างชัวร์ 55555555555555555555555555555555
>>9 ถ้าจะโควทข้อความ กดตรงหมายเลขหน้าคำว่า nameless fanboi เลยจ้า เดี๋ยวมันทำลิงค์ให้เอง ไม่ต้องพิมพ์เต็มยศแบบนี้

>>8 จะรู้สึกอะไรกับเอนโจวดี จะสงสารเฮียที่อุตส่าห์แม้กระทั่งเอาแก้วที่สาวเจ้าดื่มมาดื่มต่อดีไหม ถถถถถถถถถ

>>11 สงสารดีที่สุด 5555 สงสารที่มาจีบเจ้าแม่หักธง

>>8 ไม่ร้องนะคะท่านเอ็นโจ (แต่ในใจกุนี่หัวเราะแรงมาก) 555555555555555555555555555555555555
แต่น่าสงสารกว่าคือโดนเขาเหมารวมไปกับบากะรากินี่แหละ

>>13 โดนอะไรไม่โดนโดนเหมารวมกับบากะรากินี่น่าวงวารสุดละ5555555555555555555555555555555

>>8 อ่านแล้วสะเทือนใจแทนเอ็นโจ... อย่างน้อยก็ได้จูบทางอ้อมแบบกำไรนะ 555555

จริงๆในการ์ตูนฮาเร็ม เราชอบเชียร์ตัวรองนะ แต่พออ่านเรื่องนี้ แทบจะกรีดร้องว่าเอาใครก็ได้ที่ไม่ใช่คานนน น้ำตามายาไหลทุกครั้งที่เห็นท่านเรย์กะหักธงอย่างไม่ใยดี หักธงเขาแล้วทำไมบ่นว่าเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทองงงง
ถึงจะแอบเชียร์เรือคาบุรากิอยู่เงียบๆ ท่ามกลางหมู่กาวเอ็นโจมากมาย ตอนนี้เริ่มโดนมอมเมา จะเขียนฟิคคาบุเรย์กะ ไปๆมาๆมันกลายเป็นเอ็นโจเรย์กะ ไปแล้ว ฮือออออออ พยายามปรับแก้กลับสู่คู่เรือที่ตัวเองเชียร์ แต่โดนเอ็นโจเล่นงานอีกล่ะ กัญชากระทู้นี้น่ากลัวจริงๆ...

เอาฟิคมาขัดเอ็นโจผู้นกอีกแล้วแป็ป
---------------------------------

ผมหลงใหลในมนตร์​เสน่ห์​ของผู้หญิ​ง แต่ละคนก็ให้ความรู้​สึกที่แตกต่าง​ชวนให้ค้นหา เหมือนกับลูกกวาด​หลากรสในโถแก้ว ต้องลิ้มลอง​เท่านั้น​ล่ะ ถึงจะบอกรสชาติ​ความอร่อยได้

ผมหมายถึงรอยยิ้มของผู้หญิง บ้างอ่อนหวานจับใจชวนเพ้อฝัน บ้างก็พาให้เผ็ดร้อนซ่าบซ่านขึ้นมา เป็นมนต์​เสน่ห์อันน่าประทับใจ​ที่พวกเธอมอบให้ เป็นผลตอบแทน​จากการที่ผมเอาใจใส่​พวกเธอ

แม้จะโดนหลายคนหรือกระทั่ง​เพื่อนซี้ค่อนแคะว่าผมเป็นพวกคาสโนว่าบ้าผู้หญิง​ แต่จริงๆแล้วผมเพียงแค่แสวงหารสชาติ​ที่ซ่อนเร้น​เหล่านั้น​จากพวกหล่อนก็เท่านั้นเอง

คงไม่มีผู้ชายคนไหนจะปฏิเสธ​รอยยิ้ม​งดงามหอมหวาน​เหล่านั้น​ได้หรอก

ทว่ายิ่งโตขึ้น ผู้หญิง​ที่เข้ามาใกล้​ชิดผมส่วนใหญ่​ หากไม่ใช่เพราะ​ชื่นชอบหรือสนใจในตัวผมเองจริงๆแล้วล่ะก็ คงเพียงเพราะ​นามสกุล​ของผมเท่านั้น​ล่ะ

เป็นลูกกวาดที่แอบแฝงด้วยยาพิษ

ทั้งที่รู้แบบนั้น แต่จะให้ปฏิเสธ​พวกเธอตรงๆผมก็ทำไม่ได้หรอก น้ำตาหญิงสาวเป็นสิ่งที่ผมไม่ต้องการจะเห็นที่สุด จึงได้แค่ดูแลพวกเธออย่างระวังตัวไม่ให้เผลอถลำลึก​ลงไป

เป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยทีเดียวล่ะ และพอพลังงานที่มีมันใกล้จะหมดหลอด ผมก็มักจะนึกถึงเธอคนนั้นขึ้นมา

ผมได้พบ​เธอครั้งแรก​ตอนที่​ผมอยู่มอต้นปีสอง ในงานเลี้ยง​ Pivoine​ ตอนที่เห็นเพื่อนซี้เต้นรำกับเด็กผู้หญิง​ ผมถึงกับ​ประหลาด​ใจ ก่อนที่จะถูกดึงดูด​ความสนใจ​ไปด้วยรอยยิ้ม​ของเธอ

เธอเป็นเด็กผู้หญิง​ที่มีรอยยิ้ม​น่ารักมากๆ รอยลักยิ้ม​ที่กดลึกลงไปที่มุมปากนั่น ทั้งดูน่าหมั่นเขี้ยว น่าเอ็นดู​และน่าทะนุถนอมไปในเวลาเดียวกัน​

เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนซี้ผมเอง

เธอดูเหมือน​กันเจ้าหญิง​องค์น้อยๆที่น่าปกป้อง​ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เพื่อน​ผมจะกลายเป็นซิสค่อนน่ะ

ยิ่งตอนที่หยิบยื่นขนมให้ แม้จะเป็นเพียงขนมพื้นๆไม่กี่ร้อยเยน นัยน์ตา​ของเธอจะเปล่งประกาย​ระยิบระยับ​ขึ้นมาพร้อมกล่าวขอบคุณ​ด้วยรอยยิ้ม​กว้าง เสียงหัวเราะ​สดใส เป็นรอยยิ้ม​จากใจจริงที่ไม่มีอะไรแอบแฝง

เวลานั้นผมจะรู้สึก​ได้รับการเยียวยา ชาร์จพลังจนหัวใจ​พองโตขึ้นมา

อย่างกับได้ป้อนอาหารลูกนกเลยล่ะ

วันไหนที่ผมมีนัดกับพี่ชายเธอที่คฤหาสน์​คิโชวอิน ผมก็ไม่เคยลืมที่จะซื้อขนมและช่อดอก​ไม้เล็กๆน่ารักๆที่ดูเหมาะกับ​เด็กผู้หญิง​เป็นของฝากเพื่อที่จะได้เห็นรอยยิ้ม​นั้น รวมถึงการไปก่อนเวลานัดเพื่อจะได้มีเวลาคุยกับคุณน้องสาวมากขึ้นก่อนที่เจ้าซิสค่อนจะเข้ามาขัดขวาง​

หมอนั่นหวงน้องสาวมากอย่างกับงูจงอางหวงไข่ แต่ไม่เคย​ยอมรับความจริง พอผมแกล้งแหย่เรียกเขาว่า "พี่เขย" ก็อัดผมจนงอม ต้องหยุดเรียน​ไปช่วงหนึ่ง​เพื่อรักษาอาการช้ำใน นอกจาก​เป็นซิสค่อนแล้วยังเป็นยันเดเระอีกงั้นเหรอ​ นายมันกู่ไม่กลับแล้วนะสหาย

ผมเคยคิดว่าความสนิทสนม​ของพี่น้อง​คู่นี้ พอคุณน้องสาวขึ้นมอต้นก็คงจะร้างลาห่างเหิน​ไปเหมือนกับน้องชายของผม แต่กลับไม่เป็น​อย่างนั้น​แฮะ

เวลาที่เล่าเรื่องพี่ชายให้ฟัง เธอจะตั้งใจฟังและทำหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขตลอดเวลา​ หรือตอนที่เธอพยายาม​มาขอคำปรึกษา​ว่าจะซื้ออะไรเป็นของขวั​ญวันเกิดให้พี่ชายดี หรือกระทั่ง​ตอนที่คุณพี่ชายบ่นว่าเมื่อคืนน้องสาวทำข้าวต้มมาเสิร์ฟ​ระหว่างอ่านหนังสือ​เรียนอีกแล้วอย่างเซ็งๆทั้งยิ้มๆแบบนั้​น​

หลายครั้ง​เลยล่ะที่ผมรู้สึก​อิจฉาขึ้นมา
ถ้าผมมีน้องสาวน่ารัก​​แบบนี้บ้างก็ดีซิ

ถ้าผมได้เป็น​พี่ชาย​เธอบ้าง​ก็ดีซิ

*****

วันนี้ผมมีนัดที่คฤหาสน์​คิโชวอิน พอเข้ามหาวิทยาลั​ยแล้วก็ไม่ค่อยได้​ไปอย่างแต่ก่อน นอกจากช่อดอกไม้เล็ก​ๆและช็อกโกแลต​ยี่ห้อโปรดของเธออย่างทุกทีแล้ว ยังมีของฝากที่ซื้อมาจากนางาซากิอีกด้วย

ผมเจอมันที่ร้านขายของฝากตอนไปเยี่ยมญาติ​ มันเป็นชุดเครื่องเป่าแก้วหลากสี เจ้าของร้านหยิบมันขึ้นมาเป่าให้ผมฟัง เสียงมันกรุ๊งกริ๊งไพเราะน่ารักดี ผมคิดถึงคุณน้องสาวเป็นคนแรก คิดว่าเธอจะต้องชอบมันแน่ๆ

แล้วก็ยังมีของฝากเล็กๆน้อยๆให้คุณลุงคุณป้า​ เป็นพวกใบชาอย่าง​ดีและเซ็ตของบำรุง​ผิวพรรณ​

อ๊ะ ลืมซื้อของฝากให้เจ้าซิสค่อนไปเลยแฮะ
แต่ช่างมันเถอะ

ผมไปถึงที่คฤหาสน์​คิโชวอินก็ได้​พบกับคุณน้องสาวพอดี ไม่กี่ปีก่อนยังเป็นเจ้าหญิงน้อยอยู่​เลย แต่ดูตอนนี้ซิเป็นสาวน้อยที่โดดเด่นและงดงามมากทีเดียว เด็กๆนี่โตไวจริงๆ

พอรับของฝากเธอก็กล่าวขอบคุณ​ เธอยิ้มอย่างสดใสจนปรากฏ​ลักยิ้ม​น่ารักที่มุมปากจนผมอดไม่ได้​ที่จะยิ้มตาม

ถึงจะไม่ได้เจอกันสักพัก​นึงแล้ว แต่เธอก็ยังน่ารัก​น่าเอ็นดู​ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด​

คุณน้องสาวทำท่าทางลับๆล่อๆบอกว่ามีเรื่อง​จะปรึกษา​ แต่ก่อนเธอมักจะปรึกษา​เรื่องว่าซื้ออะไรให้พี่ชายดี หรือไม่ก็ให้ช่วยแนะนำ​ที่ท่องเที่ยว​กับเพื่อนๆที่ไหนดีอยู่แล้ว คิดว่าคงไม่พ้นเรื่องเดิมๆ ผมพยักหน้ารับฟังอย่างยินดี

"คือว่า..."

เธอเข้ามากระซิบที่หูผม เป็นครั้งแรก​รึเปล่านะที่ได้เข้าใกล้แบบนี้ ปกติจะโดนหมอนั่นคอยขวางตลอดเลย

"... เอ๋! เรย์กะจังมีคนที่ชอบแล้ว​เหรอ!?"
"อย่าบอกท่านพี่นะคะ!"
"... อ่า อื้อ"

ใบหน้าเธอแดงแจ๋และยิ้มเขินอาย​แบบที่ผมไม่เคย​เห็น​มาก่อน​

รู้สึกว่าเธอจะปรึกษา​อะไรอีกหลายๆอย่าง

แต่ผมรู้สึก​สมอง​กลวงเปล่าจนคิดหรือจำช่วงเวลา​นั้นแทบจะไม่ได้เลย

---------------------------------
ตัดจบ!

***ของแถมระหว่างการสืบค้น... เลียนแบบสารบัญเอ็นโจ

สารบัญท่านอิมาริ

(Ch.9) ในงาน Pivoine โผล่มาทักทายท่านพี่
(Ch.22) เพิ่งจะได้แนะนำชื่ออย่างเป็นทางการ... ท่านพี่ ท่านไอระและท่านอิมาริ ฮาเร็มเดทของเรย์กะที่สวนสนุก
(Ch.23) ท่านอิมาริซื้อชูโรสให้+ใช้เรย์กะเป็นข้ออ้างในการหลบสาวๆ+ท่านพี่บอกว่าท่านอิมาริมีแฟนแล้ว
(Ch.29) มุมมองของท่านอิมาริ
(Ch.48) เรย์กะมาปรึกษาท่านอิมาริเรื่องวิธีเข้าหาผู้ชาย
(Ch.49) ท่านอิมาริโดนท่านพี่ต่อยให้คายความลับของเรย์กะออกมา
(Ch.51) เรย์กะรู้ว่าความลับที่คุยกับท่านอิมาริโดนเปิดโปงแล้ว+พูดถึงเรื่องของฝากจากท่านอิมาริ+ท่านพี่กล่าวว่า "อิมาริกำลังยุ่ง คงมาไม่ได้สักพัก"

-------------ช่องว่างระหว่างตอนที่ท่านพี่บอกว่า "สักพัก"...-------------

(Ch.98) ท่านอิมาริบอกว่าอยากให้เรย์กะแต่งงานกะน้องชาย หรือไม่ก็แต่งกับตัวเองก็ได้นะ+โดนท่านพี่ลากคอไปและกลับออกมาอย่างโทรมๆบอกว่า "คงไม่ได้มาอีกสักพัก..."

-------------ช่องว่างระหว่างตอนที่ท่านอิมาริบอกว่า "สักพัก"...-------------

(Ch.139) เรย์กะ มาโอะ ริรินะและท่านพี่ไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ท่านอิมาริโดนท่านพี่โทรตามในฐานะคนว่างงาน

------------------------------------------

ของที่อิมาริเคยให้เรย์กะ
- (Ch.22) ช่อดอกไม้เล็กๆน่ารักแล้วก็พวกขนมหวานเล็กๆน้อยๆ สำหรับของหวานก็เป็นพวกน้ำผึ้งในโหลสวยๆ ไม่ก็ช็อคโกแลตรูปดอกไม้ที่ใส่มาในกล่อง
- (Ch.51) ชุดเครื่องแก้วเป่าสีสวยหวานจากที่นางาซากิ
- (Ch.63) ดอกไม้ในกล่อง
- (Ch.139) ที่ประดับน่ารักทำจากแก้ว พอแกว่งไกวแก้วก็จะส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งไพเราะ

>>18 ยิ่งเห็นสารบัญยิ่งก๊าวใจกับอิมาริกับท่านพี่ อ๊ากกกกกกกกก

>>18 ท่านอิมาริกับบทที่หายไป(สักพัก)

>>18 เราว่าถ้าท่านอิมาริจะจีบจริง เรย์กะน่าจะยอมอ่ะ (ถึงจะมีท่านพี่คุมพฤติกรรมอยู่ด้วยก็ตาม) ในกรณีเดียวกัน ถ้าอิมาริทำลาเต้รูปกระต่ายให้ เรย์กะคงดีใจและทะนุทนอมอย่างดี ไม่น่าจะคนอย่างโหดเหี้ยมแบบที่ทำกับเอ็นโจ สองมาตรฐานจริงๆ แต่บทอิมาริมาๆหายๆ มาทีก็มาเป็นแพ็คคู่กับเจ้าคนซิสค่อน โถถถถถ

ข้อเสียของเอนโจไม่ใช่จอมมารแต่เผ็นเพราะอายุเท่ากับเรย์กะ....
เอาจริงๆแต่ละคนที่เรย์กะเจอแล้วหักธงซะเหี้ยนมีแต่อายุเท่ากันทั้งนั้น(ละเว้นทานุกิไว้คน) คนแก่กว่ามีแต่กรี๊ดๆ(ละเว้นทานุกิอีกที)

ท่านอิมาริก็ดี เรือไหนก็ดีที่ไม่ใช่คาน
ก่อนหน้านี้ชอบนายตัวสำรองอยู่(ถึงจะเคยหมั่นไส้เพราะนางมองท่านเรย์กะแง่ร้ายในช่วงแรก(พอๆกับเรย์กะมองเอ็นโจแง่ลบเบย)) แถมตอนแรกที่อ่านนี่เคยบ่นๆด้วยว่าทำไมอิเพื่อนพระเอกนี่มันดูออกมาเยอะจังวะ แล้วตัวสำรองตูล่ะ สุดท้ายก็โดนมอมเมาลากลงเรือเอ็นโจโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เลยกลายเป็นใครก็ได้ ได้หมดที่ไม่ใช่คานไปแล้ว
คานเรื่องนี้นี่มันน่ากลัวจริมๆ555555555555555555555

อยากแต่งฟิคตอนที่เอ็นโจกับเรย์กะมีลูกด้วยกันแล้วจะเป็นยังไงจัง แต่สกิลไม่ถึง
//ลูกสาวน่าจะชอบผู้ชายแก่ แอบหลงรักอายูกิโนะก็เป็นได้ ใครรับช่วงต่อกาวถังนี้ที

>>22 จริง!! ทานุกิเนี่ยเป็นข้อยกเว้นทุกกรณีเลย น่าสงสาร555
นี่ ๆ มีใครสนใจให้กำเนิดฟิคทานุกิกับสาวงามม่ะอยากอ่านนน

>>18 ถ้าอิมาริคิดจีบจริงๆ เรย์กะคงใจเต้นได้ไม่ยากอะ ไหนๆก็มีพื้นฐานที่ปูมาว่าชอบเพื่อนพี่ชายตั้งแต่ต้นอยู่ละ ถึงจะแค่โกหกยัยผมสั้นก็เหอะ ถ้าพี่แกรู้เข้าน่าจะฮึดมาจีบก็ได้ แต่ต้องฝ่าขวากหนามไปให้ถึงปราสาทเจ้าหญิงก่อนนะ ระหว่างทางก็มีแม่มดคอยเสกคาถาไล่ฆ่าคนมาบุกปราสาทซะด้วยสิ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
>>24 แต่งมาเลย โม่งในนี้ไม่เลือกกินกันหรอก มีใครมาขายกาวเพิ่มทุกคนก็ยินดีกันทั้งนั้นอะ

ชักอยากอ่านว่าท่านแม่มาตกลงปลงใจกับทานุกิได้ยังไง และสมัยหนุ่มๆทานุกิจะหล่อเหมือนท่านพี่รึเปล่าแล้วท่านแม่กลัวสาวติดเลยขุนให้มีห่วงยาง

>>27 กูว่าคงเจอกันในพิธีดูตัว แล้วทานุกิสมัยหนุ่มๆหล่อเนี้ยบหุ่นดีใส่สูทสามชั้น ท่านแม่ก็เป็นสาวงาม เกิดเป็นรักแรกพบแสนโรแมนติคแบบในนิทาน แล้วพอทานุกิแก่ตัวลงก็กลายมาเป็นทานุกิอย่างถึงทุกวันนี้.....

>>27 ทำไมกุรู้สึกว่าท่านแม่ต้องจีบทานุกิวะ

>>27 ทานุกิอาจ'เคย'เป็นหนุ่มอารมณ์ดีคารมเด่นเลิศเลอเพอร์เฟ็คทุกด้าน แต่พอมาเจอท่านแม่เลยถูกกำราบสกิลทุกสายเหลือศูนย์เอามาอัพค่าพ่อบ้านใจกล้าก็ได้

>>30 สกิลถูกกำหราบกลายเป็นพ่อบ้านใจกล้า เห็นภาพชัดเลย ไมาแน่ว่าท่านแม่สมัยสาวๆอาจเป็นหญิงงามจอมวางแผนอย่างซากุระก็ได้นะ

>>31 เป็นไปได้ว่าจะเป็นจอมบงการด้วย บรื๋อออออ

>>22 ข้อเสียที่ทำยังไงก็ไม่มีวันแก้ได้ สงสารท่านเอ็นโจเหลือเกินค่ะ... ว่าไปเอ็นโจก็รู้นะ ยังเคยเปรยว่าเรย์กะน่าจะชอบคนอายุมากกว่าด้วย

>>33 เลยทำตัวเป็นผู้ใหญ่รึเปล่า เอ็นโจวนี่พฤติกรรมอย่างกับร่างแยกท่านพี่ รู้ว่าเรยกะเป็นบราค่อนด้วยนี่ ฮ่าๆๆๆ เห็นว่านิสัยเอ็นโจวในการ์ตูนกับโลกนี้ต่างกันด้วย 555555555 เหมือนกับคาบุรากิที่ในการ์ตูนไม่ได้เป็นไอบ้า 5555 กูว่าตอนเด็กๆที่คาบุรากิโดนยูริเอะโกรธ ในการ์ตูนคาบุรากิต้องพยายามเปลี่ยนตัวเองจนยูริเอะหายโกรธน่เลยว่ะ บุคลิกเลยสูงส่ง แต่ภาคนี้ เอาเรย์กะมาเป็นสปาย ทำบ้าๆบวมๆ แล้วได้วิธีเขียนจดหมายของเรย์กะมาช่วยเลยไม่ต้องพยายามปรับปรุงตัวเอง ส่งผลให้มันบ้าบวมจนปัจจุบัน 55555

>>34 เป็นไปได้

ส่วนท่านเอ็นโจว ในการ์ตูนบอกว่าอ่อนโยนมากๆ แต่เพราะโลกนี้เรย์กะดันทำท่าหยะแหยงตัวเองกับเพื่อนตั้งแต่เด็กเลยไปกระตุกต่อมเอสในตัวให้ลุกโชนแน่นวล

กูวิแคะอย่างจริงจัง

>>36 ในการ์ตูนบอกว่าอ่อนโยนก็จริง แต่ถ้าเห็นใครเป็นศัตรูก็จะจัดการแบบไร้ปราณีนะเว้ย บางตอนก็น่ากลัวกว่าจักรพรรดิอีก เรย์กะในคิมิดอลยังโดนด่าเสียหมาบ่อยๆเลย ความเอสอะ มันเป็นมาตั้งแต่ต้นฉบับแล้วล่ะ ถถถถถ

>>34 กูว่าคาบุรากิมันภายนอกมันก็ยังดูเป็นจักรพรรดิผู้เงียบขรึมออร่าสูงส่งอยู่นะ ต้องมาเป็นคนสนิทข้างๆกันจริงๆถึงจะรู้นิสัยจริงอะ ถ้าสาวๆมารู้บทสนทนาของคาบุรากิกับเรย์กะว่าคุยอะไรกัน ยังจะปลาบปลื้มคาบุรากิอยู่รึเปล่าวะเนี่ย 55555555555555555555555

สำหรับกุบากะรากิมันเป็นประเภทที่เพราะสาวๆได้แต่มองอยู่ห่างๆเลยเนื้อหอมว่ะ ไม่เคยมีใครสนิทพอจะรู้ธาติแท้บ้าๆได้แบบเรย์กะไง55555555555555555

>>38 แต่ในการ์ตูนมันก็ต้องเห็นฉากเท่ๆบ้าง พระนางเขาจีบกันมันต้องเท่ พระนางของการ์ตูนมันต้องเห็นเนื้อหาเยอะอยู่ เรย์กะถึงได้อ่าน แต่กุเห็นโลกนี้จีบได้เสื่อมมาก 555555555 ฉากเจอกันก็บัดซบ อะไรคือรถชนกัน 5555

>>40 เนื้อคู่ไงมึง เดินไปเดินมาในโรงเรียนทุกวันแต่ไม่เฉียดกันซักทีงั้นเรอะ งั้นให้รถชนแม่งจะได้รู้จักกัน โครตฮาร์ดคอร์ 555555555555

กูนี้ดดดดกาววววว จะกาวอะไรยังไงคไหนก้อได้ ไม่ว่าจะเป็นก่วท่านพี่กะอิมาริ หนือกาวสาวงามกะทานุกิ กูไม่เกี่ยวทั้งนั้น มาเห๊อะะะ อ่ะ กูสปอย์ให้เล็กน้อย เผื่อจะเอาไปเติมเชื้อเพลิง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ต่อจากนี้อีกซักระยะ จำไม่ได้แล้วว่าช่วงไหน

ยูกิโนะจะชงพี่ชายตัวเองกะเรย์กะ หนักมากๆค่า ชงแรงเลื่อนลั่น สั่นสะเทือนกันทั้งโรงกาว เขาจะมีโมเมนต์ไปรับ ไปส่งกันถึงบ้าน และไปกินขนมหวาน พ่อ แม่ ลูกค่ะ กรี้ดดดด ยูกิโนะคุงปลื้มพี่สาวเรย์กะคนนี้เอามากๆ คงตั้งใจไว้แล้วอ่ะ ว่าจะให้เป็นพี่สะใภ้ให้ได้ ทั้งชวนไปงานวันเกิดเอย อ้อนให้ทำอาหารให้ อ้อนจะไปเล่นที่บ้านคิโชวอิน เหยยยคือคู่นี้เขาเจอไปกับผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายแล้วนะคะ คิคิ ล่าสุด (ก่อนหน้าตอนล่าสุด?) เขาไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำกันมาล่ะค่ะ ฮิฮิ ตอนแรกเรย์กะแบบจะโม้ๆว่าเคยไปกับผู้ชายมา เป็นสถานเดทที่ดีเลยล่ะ เอ็นโจก็แบบยิ้มขื่นไรงี้ ตอนหลังถูกเฉลยว่าเคยมากับท่านพี่กับอิมาริงี้ ยิ้มระรื่นเชียวค่ะ มายเอ็วโจวววววว
คำเตือน: อ่านแบบมีฟิลเตอร์และผสมความมโนส่วนบุคคลนะ อิอิ

>>42 แม่งกูพิมพ์ผิดทุเรศ กูหมายถึงกาวคู่ไหนก็ได้ กูไม่เกี่ยงงง มาเหอะะ

>>42 กรี้ดดดดดดดด กรี้ดดดดดดด กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด #@^&^#$%^!$#&#$@^##$@ กรี้ดดดดดดด ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เข้ามากรี้ดเป็นเพื่อน44 อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก GJ! กับตันยูกิโนะ!

>>42 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ความพ่อแม่ลูกแบบนี้มันอะไรกันค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ทำดีมากค่ะยูกิโนะคูงงงงงงง เอารางวัลเป็น DVD Walking Dead ไปทุกซีซั่นเลย เดี๋ยวเหล่าโม่งลงขันกันซื้อแบบลิมิเตดอิดิชั่นโกลด์แพคเกจ มีของแถมเป็นตุ๊กตาซอมบี้ให้ไปนอนกอดด้วย 55555555555555555555555555

>>42 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกร๊าดดดดดดดดดดดดดด ฟกก้หสหวกสห่ฟ่%×€×£×£(รกีไหาาไไา CAPTAIN YUKINO! GB!!! ชาบูวววววว ชาบูววววว ชาบูววววววว เป็นของโคตรของโคตรพ่อสื่อ ว่าที่ภรรยาของพี่ชายน่ะ! ผมจะเป็นคนเลือกผู้หญิงที่ดีที่สุดให้เอง! สินะคะยูกิโนะคุงงงง โฮะๆๆๆๆๆๆ

อยากให้ถึงเร็วๆ กูจะรอ พยามเข้านะโม่งแปล! เรย์กะนี่ใช้ท่านอิมาริในความหมายว่าแฟนแบบมโนบ่อยว่ะ ก็ว่าท่านพี่ถึงระแวงนัก ถถถถถถ
กูอยากรู้ว่าทำไมยูกิโนะถึงไม่ชอบคู่หมั้นเอ็นโจขนาดนั้นวะ จากที่โม่งหลายๆคนบอกก็ดูเรียบร้อยดี ไปร้ายเงียบใส่เทวดาน้อยรึไงกัน แต่ก็ดี ไม่มีกัปตันยูกิโนะสักคนเรือเอ็นโจอาจจะเป็นแค่แพไม่ใช่สปีดโบ๊ทเหมือนตอนนี้ก็ได้ ถถถถถ

>>42 กูกรี๊ดด้วยคนนนนน กัปตันยูกิโนะช่วยท่านเรย์กะกับท่านเอ็นโจด้วยเจ้าค่ะ อยากอ่านอฟช.เร็วๆ ส่งยาดมให้โม่งแปล สู้ๆนะมึง

>>48 จากที่อ่านๆคือเวลานางปรากฏตัวทีไรเห็นอยู่ในวงล้อมผู้ชายตลอดเลยว่ะ กุว่าไม่ร้ายเงียบก็แรดเงียบ

>>42 คือมึ๊งงงงงงงงงงง มันดีมากกกกกก อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
โม่งแปลลลลลล พยายามเข้านะ เราจะรอวันที่เราได้กาววกันนนนนนนนนนนนนน ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
//ยื่นยา(กาว)ดมไปให้

>>48 เป็นคนประเภทเดียวกันป่ะวะ คือใส่หน้ากากอ่อนหวานไร้เดียงสาต่อหน้าคนที่ชอบ ลับหลังก็เป็นอีกแบบหนึ่ง ยูกิโนะมองออกว่าพวกเดียวกันเลยเกลียด ไม่อยากให้มาอยู่ด้วย เข้าทำนองผีเห็นผีอะ

>>48 >>50 >>52 นางร้ายมากๆเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายนอกดูบอบบางประหนึ่งแก้ว ขาวสะอาด น่าทะนุถนอม แต่พอเจอหน้าเรย์กะทีไรนางส่งสายตาจิกกัด ทิ่มแทงเชียวล่ะ แถวยังโทรตามจิกท่านเอ็นโจขัดจังหวะ น่ารำคาญมากๆ แสดงตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ทั้งๆที่ยังไม่ใช่คู่หมั้นแท้ๆ เป็นแค่ candidate อ่ะ 'ว่าที่' คู่หมั้นไงงี้ ท่านเอ็นโจยังรำคาญเลยอ่ะ วรั้ยยยยย สุดท้ายยยท่านเอ็นโจต้องหนีไประบายความในใจให้เรย์กะฟัง ในห้องเรียน ตอนปิดเทอม สองต่อสองค่าา กรี้ดดดดดดดดดดด

>>48 แต่ยังไงนางก็เป็นแค่ "ว่าที่" เว้ย คำว่าว่าที่เนี่ยสำหรับกุมันอารมณ์เหมือนถ้าท่านเอ็นโจไม่มีใครจะแต่งหรือคบด้วยแล้วก็จะมาแต่งกับนางเหมือนเป็นของตาย
เพราะงั้นไม่ต้องกลัว กุพร้อมลงเรือไปกับกัปตันยูกิโนะ จะชงท่านเรย์กะไปให้ถึงฝั่งเอง ซู้ดดดด

>>50 เรย์กะก็อยู่ท่ามกลางผู้ชายนะ เจ้าบ้าคาบุรากิ หัวหน้าห้องสาวน้อย ทหารเลวผู้รักการแต่งหญิง นายบ้าหมา และอื่นๆอีกมากมาย โถถถถถถถ ยิ่งพูดยิ่งเศร้า

ยูกิโนะน่าจะมองคนขาดนะ จอมมารในคาบมารน้อยขนาดนั้น

>>53 อะไรรรคือการระบายให้เรย์กะฟังด้วย ว้ายๆๆๆๆๆอ่ะ ทำไมมันมุ้งมิ้งอย่างงี้ๆๆๆ

>>53 ตอนที่ใกล้จะถึงนี่ กูชอบโมเมนต์ความรีบร้อนในการอธิบายให้เรย์กะฟังของเอ็นโจมากๆ กลัวเขาเข้าใจผิดเลยร้อนรุ่มสินะ อะฮิๆๆๆๆๆๆๆๆ
กูว่าช่วงใกล้จบนี่ คนถูกจับหมั้นคงไม่ใช่มาซายะแล้วว่ะ แต่เป็นชูสุเกะนี่แหล่ะ กูอยากเห็นการชิงตัวเจ้าบ่าวไปจากงานแต่งเหลือเกิน

>>57 ฟิคกาวนั่นไงเพื่อนมีตั้งหลายเวอชั่น5555555555555555

>>58 กาวไม่พอ ขอแบบออฟฟิศเชียล //กูโลภ 55555555555555555555555

>>57 ข้อมูลคุณ"ว่าที่"คู่หมั้นยังไม่มากพอ ถ้านางออกเมื่อไหร่กูว่า ฟิคชิงเจ้าบ่าวมาเต็มแน่ๆ 5555555555555555555

>>60 ก่อนจะไปชิงตัว ให้เรย์กะของเรารู้ตัวซะก่อนน่ะ ประมาณ ฉันรักเขา เขารักฉัน พวกเรารักกัน น้องเขารักฉัน พี่ฉันรักเขา พี่น้องเรารักกัน พ่อแม่ฉันชอบเขา พ่อแม่เขาชอบฉัน พ่อแม่เราเห็นพ้องต้องกัน ว่าฉันกับเขาเราคู่กันคร้าาาาาาาาาา. เรย์กะของเราจะได้เปิดโหมดกาลีอัดฉีดพลังพัดเหล็กบุกโบสถ์

>>61 สรุปสิ่งที่มึงต้องการคือ everyone รักกันสินะ 55555

>>61 กูว่าดีไม่ดีเรย์กะอาจยังไม่ทันรัก แต่พวกคาบุรากิและผองเพื่อน คงยัดเยียดให้นางไป่วยเอ็นโจว นำทีมโดยกัปตันยูกิโนที่มาอ้อนถึงบ้าน 555555555555555555 ยูกิโนะคุงร้องไห้ บอกโดนว่าที่คู่หมั้นต่อว่า นางเป็นคนเลว งู้นงี้ บังอาจแตะต้องยูกิโนะคุงที่น่ารักเรอะ สวมวิญญาณกาลี โบกสะบัดพัด

>>61 กุชอบบบบบ ฮาาาาาา

>>62 เสริมสร้างความมั่นใจให้กับเรย์กะคะซิส นางหักธงชาวบ้านไปหมด นางไม่ชอบลุยไม่ชอบยุ่งกับเรื่องวุ่นวายเพราะแบบนั่นนางจะไม่เคลื่อนไหวอะไรเลย ต่อให้นางรู้ตัวว่ารักเอ็นโจ นางก็คงจะไม่เคลื่อนไหว ปลงและทำใจไปแหละ แต่ถ้ามีคนดันหลังนาง นางก็ก็จะไฟท์เต็มกำลัง นั้นแหละนิสัยของนาง

>>61 เอ หรือมันจะพล็อตทวิตส์ คือ...คาบุรากิกับยูกิโนะมาขอร้องกึ่งบังคับให้ไปช่วยเอ็นโจจากเงื้อมมือคู่หมั้นใจมาร เรย์กะที่เห็นยูกิโนะบีบน้ำตาก็ทนไม่ไหว คว้าพัดบุกโบสถ์ แต่ก่อนหน้านั้นถูกคาบุรากิลากไปแต่งชุดฟูฟ่องกรุยกรายสีขาว แนวๆว่าเสริมความมั่นใจจะได้ข่มยัยคู่หมั้นได้ ยูกิโนะก็เอาช่อดอกไม้มาให้แนวๆว่าเป็นของเสริมสร้างกำลังใจให้ท่านพี่เรย์กะ พอเปิดประตูโบสถ์เข้าไป ทานุกิก็อยู่หน้าประตูโบสถ์ข้างในพอเห็นเรย์กะเข้ามาก็จูงมือไปหน้าแท่นพิธีที่เอ็นโจรออยู่ แขกเหรื่อก็มีแต่นักเรียนซุยรัน สรุป เป็นงานแต่งของเรย์กะกับเอ็นโจเองนะจ๊ะ เพราะนางรีๆรอๆไม่เคลื่อนไหวซักทีก็เลยต้องวางแผนกันหลายตลบหน่อย 55555555555555555555

>>66 สัสส55555 ถ้าเรย์กะไม่รู้ตัวก็โดนจับส่งเข้าเรือนหอไปเถอะ555555

>>66 แม่งเอ๊ย555555555 แล้วเอาแบบว่าจะย้อนกลับก็ไม่ได้แล้ว แขกมาเต็มไปหมดไม่งั้นท่านพ่อท่านแม่หรือฝ่ายเอ็นโจจะเสียหน้า ไม่ก็โหมอะไรสักอย่างไปเยอะๆเลย เอาแบบปฏิเสธไปก็เท่านั้นแหละ555555

>>68 ปฏิเสธก็ออก แหม ท่านเรย์กะ เขินอีกแล้ว และท่านเอ็นโจวก็หาวิธีอุดปากจนได้ ไรงี้ 555555

>>69 อุดปากนี่คือจูบปิดปากสินะ //ว้ายยยยยยยยยย พูดอะไรออกไปปปปปปปป เขินจัง

ฝ่ายการผลิตค้าาา ลูกค้ากว้านซื้อกาวจนหมดแล้วค่า กู่ไม่กลับกันแล้ววว

>>70 เขินอ่าาาาแกร๊๊๊

>>66 อยากอ่าน ใครแต่งได้เข็นกาวมาให้กูเสพหน่อย อร้ายยยย กูมีความสามารถไม่พอ แต่งเองไม่ได้ ได้แต่นั่งสูดกาวเป็นถังเพื่อนั่งรอมึงมาผลิตกาวอย่างเดียว

สตูดิโอกาวต้องประกาศรับสมัครงานแล้วว่ะ เงินทุนมีล้นเหลือ พล็อตมากมายมหาศาล ขาดผู้เขียนบท ผู้กำกับ และอีกมากมายในกองถ่าย ใครยื่นใบสมัครปุ๊บ รับเข้าทำงานทันทีไม่มีทดลองงาน ค่าตอบแทนคือตั๋วเครื่องบินไปฟินแลนด์แดนแห่งกาว ถถถถถถถถถถถถถถ

กูหายไปสอบแป๊ปเดียวพวกมึงขึ้นมู้ใหม่กันแล้ว สารบัญเอ็นโจกูค่อยอัพเดทอีกทีตอนจะปิดมู้นี้ละกัน

โม่งแปล วันนี้ที่มึงอัพตอนใหม่ฮีลกูจากการสอบได้เยอะมากเลย ฮืออๆๆ พรุ่งนี้กูก็มีสอบอีก อัพอีกตอนหน่อยได้ไหม 5555555

ปล.มีใครจะแต่งฟิคอาคิสะวะกับซากุระบ้างมั้ยวะ กูชอบแม่นางซากุระ 55555555

>>75 กูอยากแต่งนะ แต่กูรุ้สึกข้อมูลชีวิตของสองคนนี้ไม่พอ กลัวหลุดคาแรกเตอร์อย่างมาก ซากุระจังไม่เท่าไหร่ แต่อาคิสะวะนี่กูแต่งไม่ถูก หรือต้องแต่งวัยเด็ก ซากุระ side story เรื่องราวการพบกันของฉัน อาคิสาวะ และเรย์กะ5555 กูพูดไปงั้นไม่แต่หรอก ใครก็ได้แต่งที โฮกกก

>>75 เอาไปวันจันทร์เป็นโพชั่นเยียวยามึงหลังาอบละกัน 5555 เดี๋ยวรอดูจังหวะดีๆ ก่อนจะเปิดโปรใหม่ ก่อนจะหายไปสัปดาห์นึงตอนเรย์กะเปิดประตูมาเจอเอ็นโจยิ้มหวานให้ //ชูป้าย 'โปรดติดตามต่อในสัปดาห์ถัดไป' ยิ้มชั่วร้ายแบบจอมมาร ถถถถถถถถ

>>77 ข่นเลววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว //ตบตี

วันนี้กาวแรงมากอีกเช่นเคย วันเดียว ปิดมู้ที่แล้ว ต่อด้วยอีกราวๆแปดสิบเม้น (สูดกาว)

>>77 กรี๊ดดดดดดด มึงอย่าทำแบบนี้ //เอาปืนจี้ชูสุมอยเป็นตัวประกัน
มึงหายไปอาทิตย์นึง โม่งในนี้คงแปลงร่างเป็นซอมบี้ออกหาอาหาร ไล่แดกสมองกันรัวๆแน่ๆอะ

>>80 ชุสุมอยไม่ผิด อย่าทำร้ายชุสุมอยนะ! กรี้ดดด เอาไซซายะเป็นตัวประกันดีกว่า เป็นหมันแล้ว อยู่ไปก็ไร้ทายาท //เอาปืนจี้

>>81 สงสารมั๊น5555555 แต่เอาๆไปเถอะ ชูสุมอยไม่ยอม ไซซายะหาซื้อใหม่ได้ รวย
>>77 แย่มาก! แย่ที่สุด เกิดมาไม่เคยเจอคนแย่ขนาดนี้ โฮรวววว สัปดาห์นึงนี่ไม่ใช่ว่าจะให้ต้มฟิคต้มกาวล้อมวงกินกันทั้งโม่งเลยหรอม

>>77 อย่าเปิดประเด็นแล้วจากไปได้ไหมมว่ะ ค้างงงง

มะหมาสี่ขา ภาคต่อ

หลังจากที่ได้เจอวาคาชิบะบ่อยๆที่สวนสาธารณะ ผมก็พยายามรบเร้าเจ้านายน้อยให้พาออกไปเดินเล่นเผื่อจะได้เจอเธออีก ผมคาบสายจูงมาวิ่งรอบตัว เจ้านายน้อย เพื่อบอกว่าไปข้างนอกกัน แรกๆเจ้านายน้อยก็ใจอ่อนยอมพาไป แต่หลังๆเริ่มดุผม ทำไมต้องดุล่ะ ไม่เข้าใจเลย พอเจ้านายน้อยเริ่มไม่สนใจ ผมเลยเริ่มทำลายข้าวของ ถ้าไม่พาผมออกไปทุกอย่างต้องแหลกเป็นผุยผง! แน่นอนทรัพย์สินส่วนตัวของผมผมไม่ทำลายหรอก เพราะมีแต่ของล้ำค่าที่ผมคัดสรรมาอย่างดี

คิดแล้วก็จะไปลากที่นอนขนนกของชูสุมอยมาขย้ำให้แหลก แต่เห็นสีหน้ามืดครึ้มของชูสุมอยเป็นแบล๊กกราวน์เลยเบนวิถีไปยังเตียงของเรย์ทันแทน

"หยุดน้า" เรย์ทันร้องเสียงหลงเมื่อผมสะบัดฟูกนอนของเธอขาดกระจุย เสียงเธอดังมากจนเจ้านายน้อยที่เมินผมต้องวิ่งมาหาผม ทำดีมาก เรย์ทัน เดี๋ยวฉันจะแบ่งอาหารหมาสูตรสเปเชียลให้ แต่เดี๋ยวนี้เหมือนจะอ้วนขึ้นนะ เอาไปสองเม็ดก็พอ

เจ้านายน้อยเสียงดังใส่ผม อื้ม! อื้ม! สนใจผมแล้วล่ะสิ แผนการนี้ได้ผลสมบูรณ์แบบ

ชูสุมอยเดินไปปลอบเรย์ทัน พร้อมบอกว่ามานอนเตียงเดียวกันก็ได้ เรย์ทันขนชี้ไปทั้งตัว ตลกสุดๆ เธอตัวแข็งทื่อจนชูสุมอยคาบเธอไปวางแล้วซุกบนฟูกขนนกของตัวเอง

"ไซซายะ ที่ดุไปนี่รู้เรื่องไหม" รู้เรื่องคร้าบบบ ยิ้มร่าใส่เจ้านายน้อย วิ่งไปคาบสายจูง วิ่งวนไปรอบๆอีกครั้งหนึ่ง

"ดูเหมือนคุณไซซายะจะติดสุนัขพันธ์ุชิบะตัวเมียนั้นมากเลยนะคะ" ภรรยาของเจ้านายที่เพิ่งเดินมาบอกแบบนั้น ใช่แล้วล่ะ คุณนาย เพราะงั้นพาผมไปพบเธอเดี๋ยวนี้!

"ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างซะด้วย แถมคนใช้ก็เอาไซซายะไม่อยู่" เจ้านายน้อยบ่นพึมพำ ไม่ว่างอะไรกัน ผมเป็นฮัสกี้ที่สมบูรณ์แบบที่ต้องการออกกำลังกายอย่างมาก เจ้านายน้อย เพื่อร่างกายที่ฟิตปั๋งต้องพาผมไปวิ่งนะ แล้วเจ้านายเองไม่ออกจากบ้านเลย ระวังจะลงพุงเหมือนเรย์ทัน ขอให้แฟนทิ้ง ไม่เหลียวแล! เพราะขัดขวางทางรักของผม!

สุดท้ายเจ้านายน้อยก็ไม่ยอมให้ผมออกไป ผมเลยต้องนั่งหอนเหงาหงอย คิดถึงหน้าอันน่ารักน่าเอ็นดูของวาคาชิบะเพียงลำพัง ไปทั้งคืน

โอเค เอาจริงๆก็ไม่ทั้งคืนหรอก หอนได้สักสิบนาที ชูสุมอยก็โผล่มา ส่งรอยยิ้มพิฆาตเล่นเอาหนาวไปหมด พอดื้อจะเถียงเขาก็บอกว่าเรย์ทันนอนไม่หลับถ้าทำตัวน่ารำคาญจะกัดของรักของหวงผมให้ขาด!

นายมันเลวที่สุดชูสุมอย เพื่อก่อนเป็นเืพื่อนที่ใจดีอ่อนโยนแท้ๆ ตั้งแต่เรย์ทันมา ดูเหมือนเพื่อนสนิทของผมจะได้เดินไปในสายทางต้องห้ามเสียแล้ว

ได้ใหม่แล้วลืมเก่า เจ้าเพื่อนทรยศ!

เพราะหงุดหงิดที่เรย์ทันเป็นสาเหตุ พอเธอเผลอ เลยเอาหูเธอมาเคี้ยวเล่นบ่อน เพลินสุดๆ เสียงโหยหวนนั้นช่างฟังแล้วช่างสบายใจ ไม่ได้มีแต่ผมคนเดียวที่ต้องทุกข์ใจ ผมทำอะไรชูสุมอยที่ยิ้มสุขสบายไม่ได้ ดังนั้นเรย์ทันเธอห้ามลอยหน้าลอยตามีความสุขเด็ดขาด มามีความทุกข์กับผมซะ!

แต่สุดท้ายเจ้านายก็จับผมกับเรย์ทันแยกกันทุกครั้ง ไม่ยุติธรรมเลย ทีชูสุมอยกระแซะเรย์ทัน เอาแต่ชมว่าน่ารัก ผมเองก็น่ารักแถมคูลสุดๆนะ ชมผมบ้างสิ! พอเป็นอิสระเรย์ทันวิ่งไปหลบหลังชูสุมอยโดยชูสุมอยไม่จำเป็นต้องเดินเข้าหาอีก เจ้านายน้อยเองก็ดุผมครั้งใหญ่ สีหน้าเด็ดเดี่ยวเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างได้

คืนนั้นผมได้ยินเจ้านายน้อยปรึกษากับแฟนทางโทรศัพท์

ได้ยินเสียงแว่วๆ ว่าทำยังไงถึงทำให้สุนัขตัวผู้ซนน้อยลง

ผมไม่ได้ยินเสียงในโทรศัพท์ แต่เจ้านายน้อยตอบว่าได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาออกไป...

ต้องพาผมไปสวนสาธารณะแน่ๆ สมแล้วที่เป็นแฟนเจ้านาย เจ้าของอดีตว่าที่แฟนของผมอย่างคุณยูริฮาวน์ ช่างเดาความคิดผมได้อย่างแม่นยำ ฉลาดล้ำจนเจ้านายผมเทียบไม่ติด

เมื่อได้สิ่งที่ต้องการ ผมก็ส่ายหางเดินกลับไปนอนอย่างสบายใจ รอเช้าพรุ่งนี้อันสดใสที่จะได้ไปเที่ยวเล่นกับวาคาชิบะ วาดฝันถึงการเดทท่ามกลางไออุ่นแห่งสวนสาธารณะอย่างเพลิดเพลิน

------------

วันต่อมา ชูสุมอยเดินมาให้กำลังใจผม พูดว่า อย่าเสียใจไปเลย ไม่ว่ายังไงนายก็เป็เพื่อนฉันเสมอ หืม นายพูดอะไรของนาย

ผมไปสแตนบายด์โดยการคาบสายจูงรอหน้าบ้าน แต่เจ้านายกลับเอากรงขนาดใหญ่ออกมาแล้วให้ผมเข้าไป

หืม... วันนี้มีบริการพิเศษไม่ต้องเดินเหรอเจ้านายน้อย ความจริงอยากวิ่งออกกำลังสักหน่อย แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้เจอวาคาชิบะเร็วๆ พอผมเข้าไปในกรงชูสุมอยยังคงนั่งอยู่เงียบๆข้างๆ เรย์ทันที่ส่งสายตาเห็นใจกับผม

"หืม พวกนายไม่ไปด้วยกันเหรอ" ปกติเราสามตัวจะไปเดินเล่นที่สวนด้วยกัน แต่คราวนี้ชูสุมอยกลับส่ายหน้าแล้วบอกว่า "สายพันธ์ฉันยังควรคู๋แค่การสืบทอดน่ะ"

พูดอะไรของนายน่ะ ไม่เห็นเข้าใจ นอนไม่พอเหรอชูสุมอย

" อ เอ่อ ฉันท้องไม่ค่อยดี วันนี้เลยไม่ขอไปด้วยค่ะ" เรย์ทันตอบบ้าง ผมเข้าใจเธอนะ

"กินมากไปอีกแล้วสินะ อ้วนพุงย้วยแบบนั้น เอาแต่ขี้เกียจแบบนี้ ระวังหาแฟนไม่ได้นา"

"หุบปากไปเลยย่ะ! ไปตายไหนก็ไป!"

ผมหัวเราะเอิ้กอ้ากได้ไม่าน เจ้านายก็เอาผมขึ้นรถ แล้วเริ่มออกเดินทาง

เส้นทางไม่คุ้นเคยเลย นี่ไม่ใช่ทางไปสวนสาธาณะนี่ ผมหอนแย้งเจ้านายน้อย เจ้านายน้อยบอกให้ผมเงียบ แต่นี่มันผิดทางนะเจ้านายน้อย

ผมจะไปหาวาคาชิบะ วาคาชิบะกำลังรอผมนะ

"ถ้าเงียบแล้วจบเรื่อง จะพาไปสวนสาธารณะ"

ได้ยินแบบนั้นผมก็เงียบ ดีใจที่ในที่สุดก็จะได้เจอวาคาชิบะของผม

โดยไม่รู้เลยว่า จุดหมายของรถคนนี้จะดับฝันของผมตลอดกาล

-----------------------------------------

บายมาซายะ สูญพันธ์ไปนะลูก บ่ายยยยย เราจะคิดถึงนายยยย

>>61 พี่ฉันชอบเขานี่มัน(....) นึกภาพยากแฮะ55555555

>>84-85 ไซซายะแม่งหมาเอ๋ออออ ชอบบบบ อ่านแล้วคลายเครียดมากอะมึง ขอบคุณมาก กูหลับสบายละคืนนี้

>>84-85 ทำไมกูสะใจฉากสุดท้าย55555 ไซซายะผู้ถูกกระทำ โธ่ๆ

>>85 55555 บรัย ไซซายะ ต่อแต่นี้ต่อไปกูจะไม่ลืมมึง 5555

>>84-85 โถถถถถถถถ ไซซายะ.... ลาก่อน เราจะไม่ลืมนายเลย หวังว่าจะไม่เจ็บมากนะ.... สุดท้ายก็โดน ถถถถ

ชูสุมอยนี่ก็เห็นสาวดีกว่าเพื่อนจริงๆ 55555 คาบเขาไปนอนด้วยกันเฉย เรย์ทันเริ่มไม่กลัวนายแล้วสินะ ยินดีด้วย

>>84-85ไซซายะ บัยส์ยยย โม่งๆจะไม่ลืมนาย ขอให้มีความสุขนะ //โบกผ้าเช็ดหน้า
เห็นรึยังโม่งแปล นี่คือการระบายความกริ้วของเหล่าโม่งที่ไม่ได้เสพการแปล ตลอดระยะเวลาที่เหลืออยู่ไซซายะจะต้องถูกกระทำ
อย่างโหดร้ายอย่างทารุณ 5555555 ไซซายะไอ้หมาเอ๋อ กูขำ ส่วนชูสุมอย..ในที่สุดก็กระแซะเรย์ทันได้โดยสาวเจ้าไม่หนีแล้วนะ

>>77 โม่งแปลเตรียมรับคำสาปแช่งจากไซซายะได้เบย

>>84-85 ตอนแรกว่าเฉยๆกับไซซายะโดนทำหมันนะ แต่เจอกาวนี้ไปอดสงสารให้กับความซื่อบื้อของไซซายะไม่ได้
ไซซายะ ไม่เป็นไรนะ เดียวซูสุมอยจะรับตำแหน่งจักรพรรดิแทนนายเอง จะได้ไปคู่กับจักรพรรดินีเรย์ทันด้วย
ไซซายะก็ไปทำหน้าที่ไซซายะกงกง ให้ดีที่สุดไปนะ 5555
ปล่อยวาคาชิบะไปกับอาริมะคุงเถอะนะ

>>91 >>92 เชี่ยมากกกกกก พวกมึงนี่ กูแค่มาโปรยทิ้งไว้บรรทัดเดียว คุณไซซายะถึงกับหมดสิ้นความสามารถในการสืบทอดเผ่าพันธ์ 5555555 ใจเย็นๆ นะพวกมึง ตอนที่กูโปรยไว้มันยังอีกแสนไกล ค่อยๆ เติมกาวกันไปทีละตอนก่อน อย่าเพิ่งเจี๋ยนคุณไซซายะเลยนะ นะนะ ให้เห็นภาพบาดตาของวาคาชิบะกับมิซึซาเชี่ยนก่อนก็ยังไม่สาย

>>93 กูลั่น ได้ตำแหน่งกับฉายาใหม่แล้วนะ ยินดีด้วยจริงๆ ไซซายะกงกง! กร๊ากกกกกกกก

>>93 ไซซายะกงกง ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

>>84-85 พวกมึงมันใจร้ายยยยยย ถึงไซซายะจะบ้าๆบอๆ แต่ในภาคคนต้นฉบับของโคตรต้นฉบับมันเป็นพระเอกเลยนะเว้ยยย 55555555555
อย่างน้อยให้มันได้มีฉากจีบ ฉากสวีท ฉากสู้กับตัวสำรอง​ก่อนซิวะ แบบถ้าฉันสู้แพ้นายฉันจะตอนเอง! ให้มันเท่บ้างเหอะ 5555555555

>>85 ใจร้ายกับไซซายะชิบหาย กูสงสารจัง 555555555555555555555555555555555555555555

>>94 ถ้ามึงหายไปหนึ่งสัปดาห์จริง มันอาจจะลามจากไซซายะไปมาซายะแทน....ก็ เป็น ได้....

กุสมควรสงสารพระเอก(?)เรื่องนี้ดีใหม่ นับวันยิ่งไม่เหลือต่อมความดีงามให้จิ้น บางทีก็ลืมไปแล้วนะว่ามันเรียนเก่ง 5555555555555555

ส่วนทุกคนที่สงสารไซซายะ กุจะเชื่อมั่นใน ถ 5 และก๊าก ว่า พวกมึงสงสารจริงๆ 55555555555555555555555555555555555555555555555555

โม่งสารบัญถ้ามาอัพเดท ภาคมะหมานี่เป็นภาคพิเศษไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องหลักของมะหมานะ สงสาร ยังไม่สู้เลยพ่ายแพ้เสียแล้ว 55555555555

>>97 นายทำให้เรานึกถึงซีรี่ย์เกาหลีอะไรสักอย่างที่พระเอกย่อมไปเป็นขันทีเพื่อดูแลนางเอกเลยโดยฮ่องเต้ก็เป้นเพื่อนพระเอกเองสะงั้น ไซซายะกงกงจะได้เป็นหัวหน้าขันทีและขันทีคู่ใจเลยนะ 5555

เราขอมาต่อ >>84-85 หน่อย ขออนุญาตเจ้าของฟิคนะคะ เราสงสารไซซายะ ตอนนี้ก็แทบไม่เหลืออะไรอยู่แล้ว 555555
.........................................................................

ผมสะดุ้งสุดตัว หน้าซีดอุ้งเท้าสั่น

มะ...เมื่อกี้ มัน...

ผมไม่กล้ามองดูด้านล่างเลยว่าเป็นยังไงบ้าง ทำไมหมาที่แสนสมบูรณ์แบบอย่างผมต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย ทะ..ทำไมไม่อยากให้ความเท่ความเจ๋งนี้ส่งต่อสู่รุ่นต่อรุ่นล่ะ

"ไซซายะ..." ชูสุมอยเอ่ยชื่อผม

ผมมองเขาอย่างว่างเปล่า ไม่พร้อมกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลย

"ไม่เป็นไรนะคะ..." เรย์ทันพูดเสียงเบา

พูดอะไรน่ะ ขอโทษลูกหมาดีพร้อมสมบูรณ์แบบที่ไม่มีโอกาสเกิดมาซะ ฮือออออออ

น้ำตาลูกผู้ชายผมเอ่อล้นออกมาเล็กน้อย นอกจากไม่ได้เจอวาคาชิบะ แล้วยังต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกหรอ

"ขอโทษจริงๆค่ะ... ขอโทษจริงๆ" เรย์ทันพูดซ้ำไปซ้ำมา น้ำตาไหลออกมาเหมือนกัน ชูสุมอยเดินไปแปะอยู่ข้างๆ

"ให้อภัยเรย์ทันเถอะ" ชูสุมอยบอก "แต่จริงๆก็ไม่ได้เป็นความผิดเรย์ทันอะไรนะ...."

"หมายความว่าไง" ผมถาม เริ่มตามโลกใบนี้ไม่ทันแล้ว หวาดกลัวหวาดระแวงไปหมด

ชูสุมอยขมวดคิ้ว แล้วยิ้มนิ่งๆ เห้ยๆ ยิ้มแบบนั้นไม่เหมาะกับพันธ์นายเลยนะเฟ้ย กลับมายิ้มปกติทีดิ

"กะ ก็ที่ฉันบอกว่าจะไปหาวาคาชิบะไงคะ" เรย์ทันเอ่ยทั้งๆที่ยังสะอึกสะอื้น

"หะ?" ผมอุทานแบบงงๆ

"นายความจำเสื่อมหรอ" ชูสุมอยถาม พลางพิจารณาผมอย่างละเอียด แต่ก็เอาตัวเองเป็นที่พิงให้เรย์ทันอยู่ จึงไม่ได้มาเดินดูใกล้ๆ

ผมพยายามใช้ความคิด อื้ม เรย์ทันได้เป็นเพื่อนกับวาคาชิบะแล้วตอนไปสืบเรื่องราวให้ผม และผมได้ยินเธอคุยกับชูสุมอยว่าวันนี้วาคาชิบะมารออยู่หน้าบ้านเพื่อพาเรย์ทันไปเที่ยวด้วยกัน ให้ชูสุมอยช่วยกลบเกลือนให้เจ้านายด้วยกรณีจำเป็น ผมได้ยินดังนั้นก็พุ่งตัวไปด้วย แต่ช่องที่เรย์ทันหมุดมันเล็กมาก ผมออกตัวแรงไปหน่อย หยุดไม่ทัน เลยชนปังดังสนั่นแล้วสลบไป

เอ๊ะ...

ผมสำรวจสิ่งที่เคยหวาดกลัวทันที เหหหห มันยังอยู่แหะ

เมื่อกี้เป็นแค่ฝันร้ายงั้นหรอ จริงสิ ดีจัง งั้นผมก็ยังเป็นหมาที่สุดแสนเพอร์เฟ็คดีพร้อมอยู่สินะ แรงกระแทกหัวมันรุนแรงชะมัดที่ทำให้ฝันร้ายซะน่ากลัว

"ยังไงก็ยกโทษในเรย์ทันเถอะ เพราะเรย์ทันแท้ๆ วาคาชิบะแอบเข้ามาเยี่ยมนายด้วยนะ" ชูสุมอยเกลี้ยกล่อมผม ผมที่ดีใจอยู่แล้วที่ได้โดนทำให้สูญพันธุ์ไปจริงๆ ก็ปิติยินดีมากขึ้น

มันต้องเป็นโชคชะตาแน่ๆเลยนะ วาคาชิบะเห็นท่านอนอันสง่างามของฉันต้องชอบแน่ๆเลย

เจ้านายบอกว่าพรุ่งนี้จะพาไปสวนสาธารณะล่ะ ผมกระดิกหางหมุนไปรอบตัวเจ้านายอย่างยินดี

พรุ่งนี้จะได้เจอวาคาชิบะแล้ว จะแสดงอะไรให้เธอประทับใจอีกดีนะ ผมคิดเรื่องนี้จนกระทั่งหลับไปอีกครั้งอย่างอารมณ์ดี

......................................................
จบแล้วค่ะ ตอนสั้นๆ ช่วยไซซายะหน่อย 555555 กลับมาเหมือนเดิมเถอะ อย่าเพิ่งเข้าสู่เส้นทางนั้นเลย แต่ถ้าโม่งแปลขู่จะไม่ลงอาทิตย์หนึ่งอีก ก็ให้เป็นหมันไปเถอะ ถถถถถถถ

>>102 ไม่โดนทำให้สูญพันธ์สิ สะกดผิดได้แย่มาก 55555

>>99 อะไรคือลามไปหามาซายะ มึงจะตอนมาซายะไม่ได้นะเว้ย 55555555555
>>102 ขอบคุณมึงงงง กูฮาอยู่นะ แต่อีกใจก็สงสาร เก็บป๋องแป๋งนางไว้ก่อนเหอะ เผื่อได้ใช้

>>102 ฮึก ฮึก ดีใจด้วยนะ ฮีก ไซซายะ ฮึกกกก ไม่ด้วนล้าวววว ฮือออออ ยีใยย้วยย้าาาา ฮือออ //ซับน้ำตาอย่างปลาบปลื้ม

>>104 อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ ถ้ามีกาวลงแดง //เอามีดจี้ ซู้ดดดดดดดดดดดด พอตอนเสร็จนางก็ลาบวชไรงี้ แบบยุโรป หรือจะโกนผมเข้าหาธรรมะดี ก๊ากกกกก

กำลังคิดอยู่ว่าถ้าว่างจะเขียนต่อ มาช่วยเหลือ​นายนะ แต่ >>102 มาช่วยนายได้ทันด่วนแล้ว ยินดีด้วย​ไซซายะ! ยังมีหลายคนสงสารเห็นใจนายอยู่นะ 55555555

>>106 เมนท์บนๆทั้งหลายก็บอกว่าสงสารและเห็นใจไซซายะกันนะเว้ย ไม่เชื่องั้นเหรอ 5555555555555555555555555555

>>107 เชื่อนะ เชื่อมากๆเบย ถถถถถถถ

>>107 ทำไมกูเห็น​แต่ประโยค​ล่ำลา​วะ 5555

>>84-85 โอ๊ย!!!!! กูละใจหายวูบ นึกว่าจะถึงอวสานไซซายะไปซะแล้ว อ่าน >>84 จบปุ๊บกูแทบจะพุ่งหลาวลงมาเมนท์กรีดร้อง ยังดีที่สะกดใจไหวอ่านต่อลงมาเรื่อยๆ อ๊าวววว ดันเจอชื่อไซซายะกงกงอีก แทบจะสำลัก พอรอดแล้วนี่กูถอนใจเฮือกเลย ถึงจะบ้าๆ บอๆ ยังไงแต่ดับฝันลูกผู้ชาย กลายเป็นไซซายะกงกงแบบถาวรนี่มันก็โหดร้ายเกิ๊นนนนน 55

>>109 กู 110 เอง นี่ไง กูเห็นใจไซซายะกงกงด้วยความจริงใจนะเว้ย

ครบร้อยเร็วไปไหมมึงงงง 5555

(ลืม -- ถึงกูจะมี 5 หลุดมา 2 ตัวก็เหอะ แต่เทียบกับข้อความที่เหลือแล้วถือว่าสัดส่วนมันน้อยมาก ดังนั้นคือกูจริงใจจริงๆ น๊า)

อ่านฟิคหมาแล้วกูอยากได้ฟิคคนบ้าง 55555 มาซายะหยอกล้อ(?)เรย์กะจนเรย์กะกลัว เอ็นโจเลยเข้ามาปกป้องแบบเนียนๆ กูอ่านฟิคหมาก็นึกว่าถ้าเป็นคนจะเป็นยังไงแล้วก๊าวใจจริงๆ อยู่ด้วยกันบ่อยๆจนสนิทสนมรู้ตัวอีกทีความหวาดกลัวในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความสบายใจเมื่ออยู่กับเธอได้ยังไงกัน?!

>>114 ช่วงนี้ อฟช ก็หยอกล้ออยู่ แต่หยอกล้อจนเจ้าแม่จะเรียกไปต่อยตัวๆละ 555555555555555555

จะว่าไป ดิบถึงงานกีฬากับงานโรงเรียนตอน ม.6 ยังวะ กูอยากรู้ว่าท่านเรย์กะได้เก็บซีรี่ย์นักษัตรต่อมั้ย 5555

>>116 เหมือนจะยังไม่ถึงนะ หรือผ่านไปแลเวก็ไม่รุจำไม่ได้ แต่จำได้ว่าไม่ได้หมกมุ่นเรื่องสะสมนักษัตรแล้ว555 พอดีหลังจากนี้มันจะมี event หลายอย่างให้ทั้งสามนี้คนนี้สนใจมากกว่าอ่ะ โดยเฉพาะเรย์กะ สงสารนาง นางเป็นคนคิดมาก 555555555 ไม่สปอยล์นะ รออ่านเอาเอง คริคริ เดี๋ยวโม่งแปลก็จะจัดโปรโมชั่นชุดใหญ่ไฟกระพริบเองล่ะ ไม่ต้องห่วง ทุกครั้งที่หยุดไปนาน โม่งแปลชดเชยให้จุใจเชียวล่ะ ....................ใช่มั้ย โม่งแปล~ /// กระพริบตาปริบๆ

>>>/webnovel/3451/843-846 เมื่อฉันกับเขา XXX ต่อ
----------

ใกล้จะได้เวลาที่คาบุรากิมาลากฉันไปขึ้นตะแลงแกงแล้วล่ะค่ะ

เย็นวันจันทร์อันเป็นเวลาที่นัดหมายสำหรับการซ้อมวิ่งผลัด ฉันลากขาแบบช้าๆไปที่สนามเหมือนร่างไร้วิญญาณ แทบจะไม่ตอบสนองอะไรที่ไม่จำเป็นเลยสักนิด เพ่งสมาธิไปอยู่ที่การวิ่งให้ได้มากที่สุด

เพราะไม่อยากตายในการซ้อมวิ่งกับคาบุรากิ ฉันเลยขอร้องให้เอ็นโจมาช่วยสอนวิ่งในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แต่ยังทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถึงเอ็นโจจะบอกว่าไม่ซีเรียสเรื่องนี้ และให้พักผ่อนให้มากๆ แต่ฉันก็รู้สึกหดหู่อยู่ดี

เอ็นโจจะรู้สึกแย่เพราะฉันมันเป็นนังผู้หญิงไม่ได้เรื่องที่มาสิงร่างเขาอยู่รึเปล่าคะ

พอกลับมาบ้าน ฉันก็ซ้อมวิ่งต่อคนเดียวอยู่ลับๆ หวังทำลายสถิติที่ย่ำแย่จากการซ้อมกับเอ็นโจ กล้ามเนื้อปวดแปล๊บๆ ขานี่สั่นไปหมดแล้วล่ะค่ะ

ฉันต้องทำได้ ฉันต้องทำได้ ฉันต้องทำได้

ฉันสะกดจิตตัวเองอยู่ในใจซ้ำไปซ้ำมา ขอเพียงมีความเชื่อมั่นก็จะสามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้แบบในการ์ตูนที่เคยอ่าน

หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ

คาบุรากิวอร์มร่างกายรออยู่ก่อนแล้ว ฉันเลยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดวิ่งแล้วมาวอร์มร่างกายตามที่เอ็นโจได้สอนไว้

เอ็นโจกำลังซ้อมแข่งปาบอลพอดี ที่คอห้อยผ้าขนหนูอันที่ยูกิโนะคุงเคยให้มาเมื่อปีที่แล้ว

ผ้าบ้านฉันก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมต้องหยิบผืนนี้มาใช้ด้วยล่ะคะ ถึงกระแสผ้าขนหนูเข้าคู่กันจะจางหายไปตามกาลเวลาแล้วก็เถอะ แต่ฉันไม่อยากจะตกเป็นข่าวแปลกๆเพราะใช้ผ้าผืนเดียวกับนายอีกครั้งหรอกนะ

ฉันไม่มีผืนอื่นให้เลือกใช้เพราะที่ห้องเอ็นโจก็มีแต่ผ้าขนหนูลายนี้เสียด้วยสิ

อ๊ะ ไม่ได้ๆ ตอนนี้ฉันจะคิดเรื่องอื่นไปมากกว่าการซ้อมวิ่งไม่ได้ ต้องตั้งสมาธิเข้าไว้

สาวๆในสนามเริ่มส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเมื่อฉันกับคาบุรากิมาประจำตำแหน่งที่ลู่วิ่ง เอ่อ ช่วยเงียบๆกันหน่อยไม่ได้เหรอคะ มันทำลายสมาธิฉันน่ะ

สิ้นเสียงสัญญาณปล่อยตัว ฉันก็ออกวิ่งหน้าตั้งแบบลืมตายทันที

คะ ความเร็วลมที่ปะทะหน้าอยู่นี้มันอะไรกันคะ ลมนี่กรีดผิวบาดเป็นริ้วๆหยั่งกะคาไมทาจิเลยค่ะ หูก็ได้ยินแต่เสียงวิ้ว วิ้วของสายลม เร็วขนาดนี้ฉันจะกัดลิ้นตัวเองด้วยรึเปล่า อ๊ะ คาบุรากิแซงไปแล้ว แย่ล่ะสิ จะตามไม่ทันแล้ว

ฉันใส่แรงทั้งหมดที่มีลงไปที่ฝ่าเท้าเพื่อเร่งสปีด ไม่ได้หวังจะชนะหรอก แต่อย่างน้อยก็ต้องไม่ให้แพ้หลุดรุ่ย ทิ้งห่างจนตามไม่ทันแบบนี้

กล้ามเนื้อขาของฉันปวดแปลบขึ้นมา จี๊ดขึ้นไปถึงสะโพก อ๊ะ!! มาเป็นอะไรเอาตอนนี้คะ อดทนไว้ก่อนซี่ อีกไม่กี่วิก็จะถึงเส้นชัยแล้วน้า

เพราะฉันเผลอผ่อนสปีด แต่ร่างกายฉันมันไม่ยอมผ่อนตาม ขาที่ไม่สัมพันธ์กันของฉันก็เกิดหมดแรงไปก่อนข้างหนึ่ง ผลคือตัวของฉันเอียงวูบไปข้างหน้า เข่าทั้งสองข้างกระแทกกับพื้นเต็มแรง

รอบตัวฉันเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องอย่างเสียขวัญ

"ชูสุเกะ!!!" คาบุรากิที่วิ่งเข้าเส้นชัยไปแล้ววิ่งกลับมา ดูตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างยิ่ง

ฉันพยายามกัดฟันข่มความเจ็บปวดลงไปเพื่อจะบอกทุกคนว่าไม่เป็นไร แต่มันเจ็บ เจ็บจังเลยค่ะ เลือดออกด้วยอ่ะ แง้ เจ็บสุดๆไปเลย

ก่อนที่คาบุรากิจะมาถึงตัวฉัน ก็พลันรู้สึกถึงฝ่ามือที่ประคองใบหน้าฉันทั้งสองข้างเอาไว้

ร่างของคิโชวอิน เรย์กะมาคุกเข่าอยู่ตรงหน้า ใบหน้าของเธอซีดขาวไร้สีเลือด แม้จะกำลังหอบหายใจแต่ก็ลูบหัวลูบหน้าฉันไม่หยุด "เป็นอะไรรึเปล่า"

สนามที่เซ็งแซ่กันอยู่เมื่อกี้นี้ ดูจะเงียบเสียงลงแบบไม่ได้นัดหมาย

ฉันเองก็ตะลึงไปเหมือนกัน ที่ซ้อมปาบอลมันไกลอยู่นะ วิ่งมาจากตรงนั้นเลยเหรอ

"มาซายะ ทำบ้าอะไรอยู่ มาช่วยกันเร็วๆเข้าสิ" คาบุรากิกระพริบตาปริบๆแบบไม่เข้าใจเพราะถูกตวาด แต่ก็จับแขนฉันพาดบ่า ประคองให้ลุกขึ้นยืน เอ็นโจก็ช่วยประคองฉันอีกคน "อดทนไว้ก่อนนะ เดี๋ยวจะพาไปห้องพยาบาล เดินไหวรึเปล่า"

ฉันพยักหน้าว่าไหว แต่จริงๆจะแย่แล้วค่ะ

ขาฉันสั่นไปหมดแล้ว กล้ามเนื้อก็ปวดตุบๆ แล้วยังจะแผลที่หัวเข่าอีก แต่ก็พยายามอดทนเดินไปจนถึงห้องพยาบาลจนได้

คาบุรากิมองเอ็นโจที่ยืนอยู่ข้างๆฉันแบบเคลือบแคลง อาจารย์ห้องพยาบาลเอาสำลีชุบแอลกอฮอลล์ทำแผลให้ฉัน พอยาฆ่าเชื้อโดนแผลก็อดที่จะสะดุ้งเพราะความแสบไม่ได้

เหลือบมองเอ็นโจที่เดินไปคุยอะไรกับคาบุรากิซักอย่างตรงมุมห้อง แล้วคาบุรากิก็ออกไปจากห้องพยาบาล เอ็นโจเดินกลับมาหาฉัน หน้าตาไม่มีรอยยิ้มอยู่เลย

คงจะโกรธที่ทำให้ร่างกายของเขาบาดเจ็บสินะ

"เดี๋ยวไปโรงพยาบาลกัน รถมารอแล้วล่ะ" เอ็นโจช่วยประคองฉันขึ้น "พอจะเดินไหวรึเปล่า"

ฉันพยักหน้าเบาๆ เดินโซเซไปยังรถที่มาจอดรอใกล้ๆ เป็นรถของตระกูลคิโชวอินนั่นเอง คุณซากามิเปิดประตูให้ฉันอย่างนอบน้อม ดูท่าทางเอ็นโจจะบอกไว้ล่วงหน้าแล้วว่าต้องไปที่ไหน

พอลงจากรถ คณะแพทย์และพยาบาลก็กรูเข้ามาต้อนรับฉันทันที เอาใส่รถเข็นไปยังห้องฉุกเฉินที่มีเครื่องมือแพทย์เต็มไปหมด

อะ ทำไมมันดูเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตขนาดนี้เลยล่ะคะ แค่หกล้มเองค่า ไม่ได้เป็นอะไรสักนิด ให้วิ่งให้ดูอีกครั้งก็ยังได้นะคะ

ฉันถูกจับเข้าเครื่องแสกน MRI นอนนิ่งๆให้เครื่องทำงานของมันไป แต่อยู่ในท่าเดิมห้ามขยับเลยมันก็เมื่อยอยู่นะคะ พอออกมาจากเครื่องนี้ได้เหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยล่ะค่ะ

ผลตรวจออกมาไม่เป็นอะไรมาก หัวเข่าก็ยังดีอยู่ ไม่มีกระดูกหักที่ตรงไหน แต่เรื่องกล้ามเนื้ออักเสบปิดยังไงก็ไม่มิด ก็เลยถูกคาบุรากิดุใหญ่เลยล่ะค่ะ

“บาดเจ็บอยู่ทำไมไม่บอกก่อนล่ะเจ้าบ้า” คาบุรากิถลึงตามองฉัน “จะฝืนวิ่งทำไม”

“ขะ ขอโทษ”

แง้ ขอโทษค่า อย่าดุกันสิคะ มันน่ากลัวนะรู้มั้ย

“เอาน่า ท่านคาบุรากิคะ อย่าไปดุท่านเอ็นโจนักเลย”

“ท่านคาบุรากิงั้นเหรอ” คาบุรากิหันไปมองเอ็นโจในร่างฉันแล้วขมวดคิ้วแบบสงสัย “เมื่อกี้นี้เธอเรียกฉันว่ามาซายะไม่ใช่รึไง”

นี่ จะมาความจำดีอะไรตอนนี้ล่ะคะ

“ต้องขออภัยด้วยนะคะท่านคาบุรากิ เมื่อครู่ฉันคงจะเผลอตัวไปหน่อย” เอ็นโจคำนับให้คาบุรากิแบบนอบน้อม

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ อยากเรียกก็เรียกไปสิ”

เอ๋!!

“เธอน่ะเป็นเพื่อนฉันมาตั้งนานแล้ว แต่มาวางท่าห่างเหิน เรียกแต่นามสกุลกันอยู่ได้” คาบุรากิพ่นลมหายใจ “เพราะงั้นต่อไปนี้ก็ไม่ต้องเรียกนามสกุลฉันแล้ว เข้าใจนะเรย์กะ”

“ทราบแล้วค่ะ ท่านมาซายะ” เอ็นโจหัวเราะเบาๆ แล้วก็หันมาทางฉัน “ถ้าจะเรียกท่านเอ็นโจด้วยชื่อชูสุเกะจะเป็นอะไรรึเปล่าคะ”

ทำไมถึงโยนเผือกร้อนมาให้ทางนี้ล่ะค้าาาาา

“อะ เอ่อ ได้สิ” ถ้าฉันตอบไม่ได้ก็จะดูเป็นคนใจแคบมากแหงๆ อาจจะความแตกต่อหน้าคาบุรากิก็ได้

เอ็นโจยิ้มออกมา แล้วก็โค้งคำนับให้ฉัน “ถ้าอย่างนั้นก็เรียกฉันว่าเรย์กะได้ตามสบายเลยนะคะ คุณชูสุเกะ”

เดี๋ยว อย่าเอาร่างฉันไปพูดมั่วซั่วแบบนั้นสิคะ ฉันยังไม่อนุญาตเลยนะ

เย็นวันนั้น ฉันเลยได้สนิทกับคาบุรากิกับเอ็นโจเพิ่มขึ้นแบบงงๆล่ะค่ะ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะหลีกเลี่ยงสองคนนี้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วไหงถึงขั้นมาเรียกชื่อตัวกันได้ล่ะค้าาาา
.
.
คาบุรากิขอตัวไปงานเลี้ยงต่อ ข้าวของของเอ็นโจถูกเอามาให้จากที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว เอ็นโจบอกว่าวานให้คาบุรากิช่วยติดต่อโรงพยาบาลกับเก็บของมาให้ อันเป็นการเฉลยว่าคุยอะไรกันในห้องพยาบาล

ค่อยยังชั่วหน่อย ดูเหมือนความลับจะยังไม่แตกนะคะ

เอ็นโจขนาดอยู่ในร่างฉันก็ยังกล้าใช้งานจักรพรรดิคนนั้นได้ ไม่ถูกคิดว่าทำเกินไปหน่อยเหรอ

แต่พอจะกลับ เอ็นโจก็ยืนยันว่าจะให้รถบ้านคิโชวอินไปส่งท่าเดียว ฉันเลยต้องยอมๆไปด้วยความสำนึกผิดที่ทำให้ร่างกายนี้บาดเจ็บ เขาอุตส่าห์เตือนแล้วแท้ๆยังไม่ฟัง ไปฝืนวิ่งจนเกิดเรื่องขึ้น

เมื่อผ่านมินิมาร์ทแห่งหนึ่งเอ็นโจบอกคุณซากามิให้จอดรถแล้วก็ลงไปซื้อของ ฉันจะอ้าปากพูดค้านก็ไม่ทันแล้ว

ใช้ร่างของคิโชวอิน เรย์กะลงไปซื้อของจากมินิมาร์ทสามัญชนบ้านๆเนี่ยน้า ใจกล้าบ้าบิ่นอะไรอย่างนี้คะ

เอ็นโจกลับมาพร้อมกับถุงพลาสติกที่ดูโป่งพอง น่าจะมีของบรรจุไว้เพียบ แต่ฉันยังไม่ทันถามว่าซื้ออะไร เอ็นโจก็บอกให้คุณซากามิไปต่อ

รถเลี้ยวมาจอดที่บ้านของเอ็นโจ มาดามเอ็นโจกับยูกิโนะรออยู่ในห้องรับแขก มาถึงก็ซักถามอาการฉันเสียยกใหญ่ ฉันได้แต่บอกว่าไม่เป็นอะไร

“ขอบคุณคุณเรย์กะมากนะคะที่ช่วยเป็นธุระให้ คงลำบากแย่ ทางเราต้องตอบแทนพระคุณแน่นอนค่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเต็มใจที่จะดูแลคุณชูสุเกะอยู่แล้ว ไม่ได้ลำบากอะไรเลย”

“เอ๋” มาดามเอ็นโจเลิกคิ้วขึ้นแล้วก็หันมามองฉัน ยูกิโนะคุงเองก็ด้วย

รอยยิ้มที่ปรากฎบนบนหน้าของแม่ลูกเอ็นโจทำให้ฉันใจคอไม่ค่อยดีเลยค่ะ ยูกิโนะคูงงงง ยูกิโนะคุงเป็นเทวดาไม่ใช่เหรอคะ ทำไมถึงได้มีรอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายขนาดนั้นล่ะ

“คุณเรย์กะ มีธุระที่ต้องไปรึเปล่าคะ ถ้ายังไงก็อยู่ทานมื้อค่ำกับเราก่อนสิ”

“นะฮะ คุณพี่เรย์กะอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนน้า” ยูกิโนะเดินไปหาเอ็นโจ นั่งลงข้างๆแล้วพูดด้วยท่าทางออดอ้อนน่ารัก “หรือว่าไม่ได้งั้นเหรอฮะ”

อา เมื่อกี้นี้ฉันตาฝาดไปสินะ ยูกิโนะคุงเป็นเทวดาน้อย จะมีรอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายแบบเอ็นโจได้ยังไงกันล่ะคะ

“แหม จะดีเหรอคะ มารบกวนการรับประทานอาหารของครอบครัวแบบนี้”

“ดีสิคะ มีคนเยอะๆจะได้ครึกครื้นยังไงล่ะ” มาดามเอ็นโจหัวเราะแล้วลุกขึ้นยืน “งั้น ขอตัวไปดูในครัวซักครู่ก่อนนะคะ คุณชูสุเกะ ดูแลคุณเรย์กะให้ดีๆด้วยล่ะ”

“ผมก็ไปเอานีดเดิลเฟลท์ที่เพิ่งทำมาให้คุณพี่เรย์กะดูด้วยดีกว่าฮะ”

ได้อยู่สองต่อสองซักที ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ต้องมาปั้นหน้ายิ้มตลอดเวลาแบบเอ็นโจนี่มันเหนื่อยสุดๆไปเลยล่ะค่ะ

พอได้ยินเสียงหัวเราะ ฉันก็อดที่จะมองค้อนไม่ได้

“เป็นผมนี่เหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอ”

“เหนื่อยสิคะ เหนื่อยมาก” ฉันถอนหายใจออกมา “ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ร่างของท่านเอ็นโจต้องมาบาดเจ็….”

ฉันพูดค้างเมื่อเอ็นโจยื่นนิ้วออกมาแตะปากฉัน

“ชูสุเกะ” เอ็นโจส่งยิ้มที่ดูลึกลับมาให้ ถ้าเป็นคิโชวอิน เรย์กะตัวจริงไม่ยิ้มแบบนี้หรอกนะ แล้วจะเข้ามาใกล้ทำไมล่ะคะ “เรียกชูสุเกะสิครับ”

น้ำเสียงออดอ้อนแบบนั้นมันอะไรกันคะ!! เรย์กะไม่ทำแบบนี้หรอกน้าาา!!!

เอ็นโจเอียงคอมองฉัน แต่ปลายนิ้วยังคงแตะปากฉันอยู่เหมือนรอคำตอบ ทำอะไรเนี่ย!! นี่มันที่ที่ใครจะเดินผ่านไปผ่านมาก็ได้นะยะ

ฉันถลึงตามอง แต่เอ็นโจก็ยิ้มหน้าระรื่นให้ฉันแบบไม่สะทกสะท้าน

ดูท่าทางหมอนี่จะไม่สนด้วยว่าใครต่อใครจะเข้ามาเห็น แต่ฉันต้องสน เพราะนั่นมันร่างของฉันนี่คะ จะให้ใครเข้ามาเห็นในท่านี้งั้นเหรอ ไม่งามเลยนะ

เมื่อคิดถึงผลได้ผลเสียที่จะตามมา ฉันก็กลั้นหายใจเหมือนทำสิ่งที่ยากลำบากที่สุดในโลก

“คะ คุณ..ชะ ชูสุเกะ” เกือบกัดลิ้นตัวเองแน่ะค่ะ

“ดีมาก”

เอ็นโจยิ้มน้อยๆให้ฉัน กลับไปนั่งเอนหลังกับโซฟาอย่างสบายอารมณ์ ฉันยังไม่ทันจะพูดอะไร ยูกิโนะคุงก็เข้ามาพร้อมกับนีดเดิลเฟลท์พอดี เลยต้องพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อนชั่วคราว

ยูกิโนะคุงพูดเจื้อยแจ้วเกี่ยวกับนีดเดิ้ลเฟลท์ที่กำลังทำอยู่ ช่างน่ารักอะไรขนาดนี้ สมกับเป็นเทวดาน้อยจริงๆ ช่วยเยียวยาฉันจากรังสีอันมืดดำเมื่อครู่นี้ได้หายเป็นปลิดทิ้ง อยากคว้าตัวมากอดแน่นๆจังเลยค่ะ

พอจบมื้อค่ำ ยูกิโนะคุงก็ไปอ้อนให้เอ็นโจในร่างฉันมาทานอาหารด้วยกันอีก มาดามเอ็นโจก็อีกคน เมื่อครู่นี้ก็บอกให้ฉันทดแทนบุญคุณที่ถูกช่วยเหลือเอาไว้ แต่วิธีการมันช่าง...

“คุณชูสุเกะติดหนี้คุณเรย์กะ งั้นก็ควรต้องชดใช้นะคะ” มาดามเอ็นโจหัวเราะคิกคัก “งั้นเอาเป็นให้คุณเรย์กะยืมตัวเอาไปทำอะไรก็ได้ เบื่อแล้วก็ค่อยเอามาคืนก็แล้วกันนะคะ คุณชูสุเกะขัดข้องรึเปล่าเอ่ย”

ทั้งสามคนนั้นมองฉันเป็นตาเดียวเหมือนจะกดดันกัน แล้วจะให้ตอบอะไรได้ล่ะคะ

ก็ต้องตอบตกลงอย่างเดียวน่ะสิ

ไม่ได้ต้องการการชดใช้เลยค่ะ แล้ววิธีการแบบนี้คนที่เดือดร้อนน่ะมันตัวฉันที่อยู่ในร่างเอ็นโจไม่ใช่เหรอค้า!! แง้!!!

“เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะคะ” มาดามเอ็นโจตบมือเข้าหากัน นี่มันมัดมือชกกันสุดๆเลยนี่คะ พวกแม่ๆนี่เป็นเหมือนกันหมดรึเปล่าเนี่ย ทั้งท่านแม่ของฉัน มาดามคาบุรากิ แม้กระทั่งมาดามเอ็นโจก็ด้วย

ฉันถูกบอกให้เดินออกมาส่งเอ็นโจขึ้นรถกลับบ้านคิโชวอิน เอ็นโจยิ้มกริ่ม ดูท่าทางสบายอารมณ์สุดๆ

“ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ ท่านเอ็นโจ”

“เอ เมื่อกี้นี้ผมบอกให้เรียกชูสุเกะนี่นา”

“แต่ แต่ว่า….”

“ว่าไปในห้องของเรย์กะก็มีอะไรน่าสนใจเยอะดีนะครับ” ฉันสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยิน อย่าบอกนะว่าหมอนี่รื้อห้องฉันแล้วเจอของที่ซุกไว้ นี่มันรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวเกินไปแล้วนะยะ

“ทั้งสเตปเปอร์ หรือสินค้าจากทีวีไดเรค ถ้าลองพูดกับสาวๆที่กำลังลดน้ำหนัก ต้องได้รับความสนใจมากแน่ๆเลยล่ะครับ”

กรี๊ดดดดดด!! อย่าพูดน้าาาาาาาาาา!!!

เอ็นโจยังคงยืนยิ้มอยู่ แต่ฉันอยากกรีดร้องออกมาแล้วเข้าไปล็อคคอด้วยท่ามวยปล้ำ เอาให้กระดูกคอเคลื่อนไปเลย

พระเจ้าคะ ได้โปรดให้นกอึใส่หัวหมอนี่ในวันรุ่งขึ้นทีเถิดค่ะ แม้จะอยู่ในร่างของฉันก็ยอมค่ะ ไม่ไหวแล้ว หมอนี่ต้องได้รับการลงทัณฑ์จากฟ้าสถานเดียวแล้วล่ะค่ะ

“เข้าใจแล้วค่ะ” ฉันต้องจำยอมรับสภาพ ดูกุมจุดอ่อนนี่มันแย่สุดๆไปเลยค่ะ “คะ คุณชูสุเกะ”

“ดีมากครับ ผมมีรางวัลให้” เอ็นโจเอาถุงมินิมาร์ทนั่นที่ฝากไว้กับคุณซากามิให้ฉัน เห็นถุงใหญ่ๆแต่เบากว่าที่คิด “สำหรับความพยายามของเรย์กะที่ทำได้ดีมาก”

ฉันกระพริบตาปริบๆ ปรับอารมณ์ไม่ค่อยจะทันนัก

“เพราะคุณพยายามทำจนเต็มที่ในทุกๆเรื่อง ก็เลยโหมซ้อมวิ่งจนบาดเจ็บสินะครับ” หมอนี่อ่านใจฉันได้อีกแล้วนะคะ “ผมซาบซึ้งมาก แต่คราวหลังห้ามฝืนตัวเองแบบนี้อีก เข้าใจรึเปล่าครับ”

“ค่ะ” ฉันรับคำเสียงแผ่ว

เอ็นโจยิ้มให้ฉัน สายตาดูอ่อนโยนมากจนเผลอใจเต้นขึ้นมา

อ๊ะ นั่นมันร่างของฉันนะคะ หรือฉันจะเป็นพวกนาร์ซิซัสไปแล้ว

ฉันเอ่ยคำอำลาเอ็นโจ มองรถบ้านคิโชวอินที่เลี้ยวออกไปจากประตูบ้านก็อดใจหายขึ้นมาไม่ได้ ป่านนี้ท่านพี่ ท่านแม่และทานุกิจะทำอะไรอยู่นะ

คิดถึงทุกคนจังเลยค่ะ

ฉันลากขาเข้าบ้านด้วยอารมณ์ที่หดหู่เล็กน้อย มาดามเอ็นโจพายูกิโนะคุงไปเข้านอนแล้ว ไม่เหลือใครให้ฉันคุยปรับทุกข์ด้วยเลย ทุกอย่างเครียดและต้องระวังตัวตลอดเวลาเพื่อไม่ให้ความลับแตก

เมื่อตอนมื้ออาหารค่ำ สังเกตเห็นได้ชัดว่าเอ็นโจมีความสุขมากในการรับประทานอาหารร่วมกับครอบครัว หมอนี่ก็คงคิดถึงบ้านตัวเองเหมือนกับฉันสินะคะ

งั้น จนกว่าจะกลับร่างเดิม ฉันจะยอมๆให้เอ็นโจพาร่างฉันมาเที่ยวบ้านตัวเองบ่อยๆก็ได้ค่ะ

ฉันเข้าไปในห้องนอน วางถุงมินิมาร์กับโต๊ะแล้วเริ่มต้นรื้อข้าวของ นึกสงสัยว่าเอ็นโจซื้ออะไรมานะ ของส่วนตัวของผู้ชายงั้นเหรอ เอ รูปทรงแบบนี้มันคุ้นๆนะ

สิ่งที่ฉันหยิบได้อย่างแรกคือข้าวปั้นไส้บ๊วยดอง

ต่อมาคือข้าวปั้นไข่กุ้งและคอมบุ แล้วก็สารพัดข้าวปั้นอีกมากมายแทบจะเหมามาหมดชั้นวาง

นอกจากนี้ก็มีขนมถุงแบบราคาถูก ไม่ใช่ของชั้นเลิศแบบที่กินกันในบ้านคิโชวอินหรือบ้านเอ็นโจ แต่รู้สึกว่าจะเป็นของที่ฉันซื้อแล้วแอบซุกไว้ในตู้เสื้อผ้าทั้งหมดเลยนี่คะ!!!

มือถือแจ้งเตือนว่ามีเมล์เข้ามา ฉันรีบเปิดอ่านทันที

“ผมเห็นว่าของที่คุณซุกไว้ในตู้มันหมดอายุทุกอันก็เลยเอาไปทิ้งจนเกลี้ยง แถมขนมถุงพอลองชิมก็อร่อยเกินคาด รู้สึกผิดมากก็เลยซื้อมาใช้คืนให้ครับ….”

รู้สึกผิด...รู้สึกผิดอะไรค้าาาาา ก็นายเป็นคนค้นตู้ของฉันเองไม่ใช่เหรอ หา!!!! ถ้ารู้สึกผิดก็อย่าทำตั้งแต่ต้นสิยะ

“...ถ้าคุณกังวลเรื่องความอ้วนจากขนม ผมก็ลองใช้สเต็ปเปอร์กับฮูลาฮุปในห้องคุณแล้ว ก็สนุกดีเหมือนกันนะครับ”

ฉันอยากกรี๊ดออกมาจริงๆแล้วค่า หมอนี่จะมาเห็นความลับของฉันไปถึงไหนกันเนี่ย

สองมือฉันคว้าข้าวปั้นไส้คอมบุออกมาฉีกพลาสติก ส่งเข้าปากตัวเอง เคี้ยวกร๋วมๆแบบโหดเหี้ยมไม่รักษามารยาท กินก่อนนอนโดยไม่ออกกำลังกายจะช่วยเพิ่มน้ำหนัก งั้นฉันจะกินให้หุ่นดีๆของนายอ้วนจนเป็นฮัมพ์ตี้ดัมตี้ ต้องกลิ้งแทนเดินไปเลย เอ็นโจ ดูซิจะมีสาวมากรี๊ดหุ่นที่อ้วนอืดแบบนี้มั้ย

ลูกผู้หญิง สิบปีล้างแค้นไม่สายค่า!!!!!!

---------------------
TBC. นะจ๊ะ