ฉันกำลังจะเดินไปปัดมือที่กระทำแบบไร้ปราณีนั่นออกไป แต่เอ็นโจชิงจับจับมือของคาบุรากิออกจากไหล่แล้วส่งยิ้มให้ "ต้องขอบพระคุณท่านคาบุรากินะคะที่เอื้อเฟื้อ แต่ธีมของห้องฉันปีนี้ไม่ใช่นักษัตรหรอกนะคะ"
คาบุรากิขมวดคิ้วเข้าหากันทันที แต่ยังไม่ทันได้พูด เด็กคนหนึ่งจากหนึ่งในผู้สมัครคัดเลือกม้าก็มารายงานว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว เรื่องนักษัตรก็เลยต้องหยุดไว้ชั่วคราวก่อน
"เฮ้ คิโชวอิน เธออย่าเพิ่งกลับล่ะ เดี๋ยวฉันจะกลับมาคุยด้วย" คาบุรากิบอกเอ็นโจในร่างฉันก่อนไป "ไปกันเถอะ ชูสุเกะ"
"เดี๋ยวผมตามไป"
พอปลอดคนปุ๊บ หน้ากากเอ็นโจที่ฉันใส่ไว้ก็หลุดออกมา ฉันกำลังจะอ้าปากพูดเรื่องที่เอ็นโจพาร่างฉันมาที่นี่แบบไม่บอกล่วงหน้ากันก่อน แต่เอ็นโจทำหน้านิ่ว จับไปที่ไหล่ ฉันก็เลยต้องโยนเรื่องนั้นทิ้งไปก่อนชั่วคราว มาดูแลร่างกายของตัวเองก่อน
"มาซายะนี่ตบมาแบบไม่ออมแรงเลยน้า" เอ็นโจหัวเราะ แต่ฉันไม่ขำด้วยหรอกนะคะ นั่นมันร่างกายฉันนะ ต้องเป็นรอยแดงแน่ๆ
"ฉันมีกอเอี๊ยะอยู่ที่บ้าน ถ้ายังไงก็รบกวนแปะมันด้วยนะคะ" ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
"คุณคิโชวอินไม่ดูหน่อยเหรอ" เอ็นโจยิ้มหวานให้ฉัน
ฉันรู้สึกตะลึงนิดหน่อย ไอ้อยากดูมันก็อยากดูนะคะ ยังไงมันก็ร่างกายของฉันเองนี่นา แต่จะให้มาดูในบ้านของคาบุรากิมันก็แปลกๆอยู่นะ
ว่าแต่ทำไมนายต้องใช้หน้าของฉันยิ้มแบบนั้นด้วยคะ คิโชวอิน เรย์กะ ไม่มีวันยิ้มแบบนี้หรอกน้า!!!
"เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะค่ะ เมื่อกี้นี้เห็นพูดกับมาดามคาบุรากิเรื่องคุกกี้เสี่ยงทายด้วยใช่มั้ยคะ" บรรยากาศมันชักแปลกๆ ฉันก็เลยเปลี่ยนเรื่อง "ตกลงเรื่องเป็นมายังไงคะ"
"ตัวคุกกี้น่ะธรรมดามาก แต่ว่าหัวใจหลักก็คือคำทำนาย คุณแม่มาซายะบอกว่าซินแสที่เขียนคำทำนายคนนี้เก่งที่สุดในฮ่องกงเลยล่ะ"
"ถ้าเราไปถามเขาดูอาจจะพอรู้ทางแก้นะคะ" ฉันฟังแล้วคิดตามไปด้วย "เดี๋ยวจะให้บ้านคิโชวอินเชิญมาดีกว่าค่ะ"
"เอ แต่ในคำทำนายบอกให้ผมกับคุณคิโชวอินร่วมมือกันแก้ไขปัญหานี่นา" เอ็นโจยังคงยิ้ม "อาจจะเป็นอะไรที่ต้องรู้กันอยู่สองคน ถึงจะแก้ไขปัญหาได้มั้งนะ"
แล้วอะไรล่ะยะ ที่ต้องรู้กันอยู่สองคนน่ะ
มาดามคาบุรากิกลับมาที่ห้องนั่งเล่นพอดี "อ้าว ชูสุเกะ คุณเรย์กะ ไม่ไปที่สนามกับเขาเหรอจ๊ะ กำลังครึกครื้นเลยล่ะ"
"กำลังจะไปอยู่พอดีเลยค่ะ" เอ็นโจโค้งให้ให้มาดามคาบุรากิ
"เอ่อ ขอโทษครับ ขอรบกวนถามอะไรหน่อยนะครับ" ฉันตรงดิ่งไปหามาดามคาบุรากิอย่างร้อนใจเล็กน้อย "คือว่าเรื่องคุกกี้เสี่ยงทายนั่น คำทำนายมันมีกี่แบบงั้นหรือครับ"
"อ้าว ชูสุเกะก็สนใจเรื่องนี้ด้วยเหรอจ๊ะ" มาดามคาบุรากิเลิกคิ้วแล้วก็หัวเราะคิกคัก "คำทำนายมีสามหัวข้อหลักคือเรื่องการงาน การเงิน แล้วก็ความรัก ชูสุเกะได้หัวข้อความรักสินะ ดีจังเลย"
"ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป ผมขออ่านคำทำนายอื่นๆด้วยได้รึเปล่าครับ" แม้จะดูสงสัยนิดหน่อย แต่มาดามคาบุรากิก็ยอมฟังคำขอร้องของฉัน รออยู่ครู่หนึ่ง ก็กลับมาพร้อมกับสมุดจดคำทำนายที่ซินแสเขียนไว้ให้
ฉันเปิดอ่านทันที เอ็นโจก็เข้ามาอ่านด้วย
ข้อความเป็นกลอนภาษาจีนที่มีภาษาญี่ปุ่นแปลกำกับไว้ด้านล่าง หัวข้อแบ่งเป็นสามข้อใหญ่ๆ แต่ละหัวข้อมีคำทำนายย่อยๆต่างออกไปอีก รวมทั้งหมดได้สิบห้าทำทำนายพอดี
ฉันพลิกไปดูหมวดความรัก เห็นคำว่าชะตาดอกท้อก็รีบกวาดตาอ่าน แต่เอ๊ะ รู้สึกคำทำนายจะไม่ค่อยเหมือนกับที่ฉันได้เลยอ่ะ
"คำทำนายนี่มีแค่นี้เหรอคะ" เอ็นโจถามขึ้น
"ก็มีเท่านี้ล่ะจ๊ะ" มาดามคาบุรากิยิ้มแย้มอย่างใจดี
"รู้สึกว่าคำทำนายเรื่องชะตาดอกท้อนี้มันต่างไปจากที่ผมเคยได้นะครับ" พอเห็นมาดามคาบุรากิกระพริบตาปริบๆแบบไม่เข้าใจ ฉันก็เลยท่องคำทำนายที่ได้ให้ฟัง แต่ก็กระท่อนกระแท่นเต็มทีเพราะจำไม่ค่อยจะได้ เอ็นโจเลยช่วยพูดอีกคน
จำได้ด้วยเหรอยะ น่าอิจฉาพวกหัวดีความจำดีชะมัดเลยค่ะ
"เอ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยนะจ๊ะ คำทำนายอันนี้"
ฉันกับเอ็นโจเหลือบมองกัน หมายความว่ายังไงน่ะ มีคำทำนายแปลกๆโผล่มาในคุกกี้โดยที่มาดามคาบุรากิก็ไม่รู้งั้นเหรอ
"อาจจะเป็นเพราะฝ่ายผลิตพิมพ์พลาดก็ได้ เดี๋ยวจะลองตรวจสอบให้นะ" ว่าแล้วมาดามคาบุรากิก็ดันหลังฉันกับเอ็นโจให้เดินไปที่ประตู "เอ้าๆ อยู่ในนี้ก็อุดอู้เปล่าๆ ออกไปเล่นกับเพื่อนๆข้างนอกเถอะจ๊ะ กำลังสนุกกันใหญ่เลยล่ะ"